m^ WHPBPBBWPPWPWWIIWIWWSIWW^PWWBWIWWPlWWWiMlWBwBBIWWg
KOP OP!
WOORDEN: CO BALFOORT
1. Hef
r<
**s
MUZiEK: HENRI C.
^p
d^nje kop
w
f
j
<0 /^vV
beu/rt
NietS
k&n äevoonultanHameer itu4..ien M.Aeeneen ]a,n$x.]ie die '$*"3 -gÊÊÊÊÊlÊÊÊi
srs t**"*1^ «-tim/xj fi.lf^&ccufilet.
alleen Uit2 ¥ia>up7etz
neej^itentreMftVle kaMnaArdiez&gawe] flu.i..t€n.(^.Hef)
(JfhJken.)
Hef op dan je kop, wat er ook gebeurt. Niets kan den vooruitgang meer stuiten. Alleen een Jan Salie, die neerzit en treurt. Die kan naar de zege wel fluiten. Voel je je laf, kijk dan om je heen: Er staan sterker om je te schragen! Je staat in de wereld niet langer alleen Als je meehelpt de toekomst te dragen. ■:
■
,.■...■■.■
'.
1
Ifi C JaatétycoupTet.
($hem A,].]eeniéde
ze..ae.
J
Heb toch geen angst, geen vrees in het hart! En waarom je leven verkniezen? Als je wilt en je durft en je lafheid flink tart Dan kan je den strijd nooit verliezen. Hef op dan je kop en kom tot de daad. Wat and'ren door strijd reeds verkregen: De man, die niet suft, maar bewust voorwaarts gaat Aan hèm alleen is de zege.
i
MHSBlBSP
^aHÉBÉÉÉ
%
ENORME VREUODE BEREIDT OU UW KINDEREN IN ÏNDIÊ. ZU zUn hoogst gelukkig met KERSTMIS een
..HIS MASTER'S VOICE'' GRAMOPHONE. HET WARE TROPEN-INSTRUMENT, EN EEN COLLECTIE NIEUWSTE GRAMOPHONE-PLATEN VAN U TEN GESCHENKE TE ONTVANGEN VRAAGT PRIJSCOURANT EN NIEUWSTE CATALOGI AAN: ^^
N.V. WILLEM SPRENGER'S GRAMOPHONE- EN RADIOHANDEL. DEN HAAO
Hoofdmagaztfn: PASSAGE 46, Tel. 13778
Filialen: LAAN v. MEERDERVOORT 60a, Telef. 30208 - LAAN v. MEERDERVOORT 453, Telef. 36805 (Wlnkelgaler«) WLKVERZENDEN ZEEWAARDIG VOOR U ONDER GARANTIE. Red. en Adm.: Oalgewater 22, Lelden. Tel, 760 Postrekening 41880
Verschont wekeiyks — Prtyi per kwartaal.
DÏTA PARLO
mmmm
ECHVOGELS Meergpe stond uit ééqPfóplijk gespa te Ibi boter t Willy telde drie keer. Drie gulden en tachtig cent bleef het. En den v genden dag was het St. Nicolaas. Wa moest ze in 's hemelsnaam beginnen met zóó weinig geld? Wat kon ze er voor koopen? De tranen drongen in haar oogen en er bleef haar practisch niets anders over dan zich neer te werpen op den divan met zijn valen, half versleten kleed en een deuntje te huilen. Hetgeen bewijst, dat het leven bestaat uit snikken en glimlachjes, maar uit overwegend meer snikken— Nadat ze eenige oogenblikken had gehuild, stond ze op, bette haar oogen met het zakdoekje, dat ze zenuwachtig uit haar taschje had opgediept en werkte toen haar wangen wat bij met 'n poederdonsje. Daarna ging ze naar het venster en keek naai* buiten in de straat, waar alles glom van den regen en waar geen mensch te zien was Morgen zou het Sinterklaas zijn en ze had maar drie gulden vijf en tachtig cent om een cadeautje te koopen voor Wim, haar man. Maandenlang had ze lederen' cent, dien ze mzij kon leggen, gespaard en het resultaat was niet meer dan drie gulden vijf en tachtig cent geweest. Hoeveel gelukkige uren hadze niet doorgebracht meM^MÉjaj Hwät ze voor hem zou ko« Inlets moois en ongewoons HU ijnje^ wat geheel en al bij Wima fEh nu
VOORSCHOTTEN aan Ambtenaren en Beambten Geen rente, noch kosten voomit COULANTE VOORWAARDEN CENTRALE CREDIETEN FINANCIERING-BANK KEIZERSGRACHT 302-304, AMSTERDAM Financiert huurkoopcontracten
Goed Geslaagd - Voor Allemaal...
Als de Jeuk U de Nachtrust Rooft. is het niet onverstandig U heele nachten door jeuk te laten folteren, wanneer D.D.D. U direct verlichting kan brengen? Deze genezende vloeistof is hèt middel, dat ge noodig hebt tegen Uw huidaandoening. Het bedaart de jeuk en bezorgt U een rüstigen slaap, 's Morgeris staat U dan verkwikt op. Alle lijders aan huidaandoeningen, die D.D.D. gebruikten, ondervonden een directe verlichting van het jeuken en de pijn. D.D.D. dringt diep in de poriën, doodt daar de ziektekiemen en maakt de huid gezond. Wacht niet, koop nog heden een flacon van f 0.75 of f 2.50 bij Uw Apotheker of Drogist. D D D ondersteunt de heilzame mm^wi werking der D.D.D.-VloeiZ E e P stof en houdt de huid gezond, f 1.— per stuk. B2
Uit ieder verlanglijstje spreken bizondere wenschen - maar ge geeft graag nog iets méér, dan 't lijstje vraagt... ^ 't Is goed gezien, als ge - om zeker te zijn van 'n goede keus - Eau de Cologne Boldoot koopt. Om haar heeylijk frisschen geur, hare opwekkende kracht e| aloude wereldvermaardheid, wordt Eau de Cologne Boldoot door ieder om 't zeerst gewaardeerd. Monopole Flacon Heele Kropflacon Halve Kropflacon
s
Imperiale 11. 3.25 .. 2.30 '. 1.30
Veritable fl. 1.85 „ 1.25 ,. 0.75
Als Sint Nicolaasgeschenk
/
Eau de CoIo3ne
CREDIETEN VERKRIJGBAAR VANAF f50.Ambtenaren ook zonder Borg. Geen verzekering, geen spaarkas of andere bijkomende lasten. Lichte aflossing. NATIONALE VOLKSBANK Afd. 6 Mauritsweg J, ROTTERDAM
ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVER! IKIDSWAAk'BORC F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F lO.OOO 7.111 VHRHHII )SWAAk>HORC F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 — 10
/iiytfMii-vwmmi^ zu^riiÄwMk'
IAOO m\mu\mi)muJMBO\ IAOO ■«RIMD^^SHO KMêêÊ Mii^P" W AMBO:
F F ZULVäHäWMRI F F F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVHRi IF.IDSW AARBORG F F 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG ZUIVHRHHIDSWAARBORG
10.000 10.000 Too 10.000 ___ __ ).000 10.000 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F lO.OOO 10.000 ZUIVERHEIDSWAARBORG F 10.000 j Zwarte Piet onderweg. Kan dat voor u
- 2 -
LOLDi! wenschtü met Sirvterklä
vat zij zichzelf wenscht....
Opeens kreeg ze een idee. Ze lie^ jolfde opnieuw langs haar schouders. „Twintig gulden," zei de kapper, de naar den spiegel en bekeek zich aanivende massa met geoefende vingers dachtig. Toen maakte ze met snelle bestend. wegingen heur haar los en liet het in >ed. Daar kunt u het voor hebben," zijn volle lengte langs haar schouders ant^Bordde Willy. Ze ging zitten en golven. De lezer moet n u weten, dat er twéé metlÄppe, piëteitlooze bewegingen dingen waren, waarop Wim en Willy knipte^^kapper het blonde haar af twee eerstvolgende uren bijzonder trotsch waren. Het. eene was het gouden horloge, dat Wims vader en vlogen aTÄpp gouden vleugels voorbij, grootvader reeds gedragen hadden. Het terwijl W^k winkel in en winkel uit andere was Willy's haar, heur prachtige liep om eel^bideau, een móói cadeau haar, dat nu langs haar schouders viel voor Wim telfcuopen. Eindelijk had ze en glinsterde als een val van vloeibaar het gevondem|Met was bepaald voor goud, waar de zon op schittert. Het hèm, en voor ranand anders gemaakt. gouden horlogereikte tot ver beneden haar knieën en Hét was een id zou passen bij omhulde haar als een mantel. Ze keek kettinkje, dat nu er langen tijd naar en maakte het toen het dierbare goud odra weer vlug en zenuwachtig op. Even aan een leeren gebleef ze daarna nog besluiteloos staan, ze den ketting oest terwijl er een paar- groote tranen in haar weten, dat ze en. blauwe oogen kwamen. Langzaam koopen. Hij én draaide ze zich om, ging naar de gang, Dat kon ze n trok haar kalen mantel aan en verliet gulden vijf dat kon ze het huis. Tien minuten later stond ze in den van den m kruidenier salon van een dameskapper. „Wilt u mijn haar koopen?" vroeg ze. Wims nieuwe „Misschien. Zet uw hoed. eens af. als het wel verreken _ Trotsch als een pauw wandelow« ze u wiltjjlan kan ik het zien." Vervolg op pagina 5 létnge seconden en— heur haar - 3 -
•9?""!»—•
Zij is een bijzonderheid, deze blonde Zweedsche.
Qreta Qarbo in haat KleedKamer van de studio
Wanneer een Ameri- première van „Gösta Berling" kaansche filmonder- te Berlijn bijwoonde, werS zij neming de weke- zoo enthousiast gehuldigd, dat lijksche gage van een „ster" zij besloot in Berlijn te blijvan 450 op 3000 dollar ven en een aanbod van de brengt, doet zij dat niet uit Ufa-maatschappij te aanvaarphilanthropic, maar uit zake- den. Tezelfder tijd merkten ook lijk oogpunt en omdat zoo'n de Amerikaansche filmmag„ster" dit verdient. Tegen dit honorarium heeft naten haar op en wilden haar de Metro, kortelings Greta gaarne als „ster" voor hun Garbo een langdurig contract ondernemingen winnen. Greta gegeven, op grond van het bleef echter liever in het oude feit, dat zij voor de wereld- Europa onder de beproefde leiding van bekwame regisfilmmarkt „de" vrouw is. Zij is een bijzonderheid; seurs verder werken, dan in deze blonde Zweedsche met Amerika als een komeet plothaar zuiver Noorsche type seling aan den filmhemel te speelt met evenveel gemak schitteren en ook even plotrollen van een ingénue als van seling weer te verdwijnen. Voordat haar roem als kunstede geraffineerdste vrouw. Haar groot talent stelt haar nares zoo gevestigd zou zijn, in staat, zulke pakkende ver- dat hij onaanvechtbaar was tolkingen te geven van ziels- en zij zich daardoor tot de beroeringen en conflicten, dat „blijvende" sterren kon rekemen sterk herinnerd wordt nen, wilde zij van een engageaan twee der grootste trage- ment in Dollarland niets diennes, n.1. Duse en Sarah hooren. Toen Greta Garbo dien tijd Bernard. Dit waren echter vrouwen, die het leven met eindelijk gekomen achtte, nam zijn up en downs, zijn liefde zij het aanbod aan van Louis en haat, van nabij kenden B. Mayers, den vice-president — hoe is het echter bestaan- van de Metro, die haar films baar dat Greta Garbo, een tijdens zijn Europeesche reis jonge vrouw van even twintig, gezien en bewonderd had. Greta's komst in Hollywood zoo „tooneelspelen" kan? Dat deze kunstenares alle men- was een sensatie voor de filmartisten, schelijk lijden zoo overtuigend Amerikaansche kan uitbeelden, alsot zij dit die meestal — en vaak zeer in zijn diepste innerlijk zelf terecht — erg sceptisch staan tegenover een nieuweling. Zij heeft doorpeild ? konden zich- niet onttrekken Voor elke rol weet zij aan de charme der slanke, direct, men zou haast zeggen: mooie Zweedsche, een charme, instinctief, den juisten toon die samengaat met den takt te vinden, zoodat wij over- eener volleerde vrouw van de tuigd zijn, een aangeboren wereld. talent, een genie voor ons te Spoedig was Californië haar hebben. Van wie Greta dit tweede vaderland geworden en talent heeft, weet men niet; met de liefde der Noorsche noch haar ouders, noch haar vrouw voor de zee, liet zij grootouders hadden iets met zich een woning dicht bij de het tooneel uitstaande. kust van Coronado Beach Reeds van haar jeugd af bouwen. toonde zij belangstelling voor Haar eerste film in Amerika het tooneel. Zij wist haar zin was „Torrent", waarin Ricardo dan ook door te zetten en Córtez als haar partner opbezocht de „Koninklijke Too- trad. Inderdaad voor den ncelschool" in haar geboorte- regisseur Monta Bell een instad Stockholm. Haar natuur- teressant probleem: Greta de lijk talent en haar buitenge- Zweedsche en Ricardo de woon aanpassingsvermogen Spanjaard — twee geheel brachten haar bij de school- tegengestelde karakters — uitvoeringen ree'ds grooten bij- zich te doen aanpassen. Verval. De beroemde Zweedsche volgens speelde zij onder leirégisseur Mauritz Stiller zag ding van Fred Niblos, den haar en waagde het, Greta regisseur van „Ben Hur", de een hoofdrol te geven in zijn vrouwelijke hoofdrol in Lagerlöf-film „Gösta Berling". , „Temptress" (Helena). Met één slag was de naam In deze rol legt zij buiten„Greta Garbo" nu bekend, gewone getuigenis af van haar * want haar spel was niet dat groot dramatisch kunnen; van een beginnelinge, maar Hierna filmde zij in „Flesh zoo zeker en geroutineerd, dat and the Devil", regie van Stiller zijn succes met deze Clarence Brown. Deze rolfilm voor een groot deel aan prent had een ongekend haar dankte. succes. De kritieken overDe Zweedsche film heeft, troefden elkaar in geestdrift. door deze jonge, beeldschoone Wij verwachten nog groote tooneelspeelster een periode dingen van Greta Garbo. van grooten bloei bereikt. ADWI. Toen zij met Stiller de _ 4—
LAWRENCE
Vervolé van pagina 3. naar huis, het kostbare cadeau voor Wim veilig opgeborgen in haar hand, in den zak van haar mantel. Een half uur nadat ze thuis was gekomen was de schade, die de kappersschaar aan heur haar had aangebracht, zooveel mogelijk hersteld en hadden warme ijzers en tangen wat er restte in een vlug pagekopje herschapen. Tevreden, voor zoover dit mogelijk was, over het resultaat, bekeek ze zichzelf in den spiegel. „Wat zal Wim wel zeggen?" vroeg ze zichzelf af. „Zou hij erg boos zijn? Maar wat kon ik in 's hemelsnaam beginnen met drie gulden vijf en tachtig cent?" Wim kwam nooit te laat thuis en om kwart over zessen precies hoorde Willy zijn sleutels dan pok rinkelen. Eén seconde week alle kleur uit haar wangen. „O," dacht ze vlug, „als hij me nog maar aardig vindt, als hij me nog maar aardig vindt " Toen ging de deur van de huiskamer Open en Wim stapte binnen. Hij zag er vermoeid en ernstig uit. Arme jongen, hij was nog pas twee en twintig en hij
^Ä*^
had reeds zulke zorgen! Hij moest bijvoorbeeld hoognoodig een nieuwe winterjas hebben en toonbare handschoenen bezat hij evenmin. Toen hij Willy aankeek, kwam er een uitdrukking in zijn oogen, die zij niet begrijpen kon. Dat maakte haar bang. Het was geen boosheid, geen verwondering, geen afkeuring, geen schrik, geen afschuw of een dergelijk gevoel, waarop ze zich eigenlijk had voorbereid. Hij keek 'haar alleen maar aan met die zonderlinge uitdrukking in zijn oogen, die ze nóóit eerder bij hem had opgemerkt. Willy liet de tafel, waaraan ze steun had gezocht, los en kwam naar hem toe. „Wim, lieveling," riep^ ze uit, „kijk me niet zoo aan. Ik heb mijn haar laten afknippen en het verkocht, omdat ik je voor je Sinterklaas een cadeautje wilde geven. Toe, het zal spoedig genoeg weer aangegroeid zijn en het kan je niet schelen, is het wel? Je houdt nog even veel van me, niet? Ik moest het wel doen, want ik had niet meer dan drie gulden vijf en tachtig cent voor je. En mijn haar groeit immers zoo hard! Tóé, zeg me maar, dat je het niet erg vindt en laten we weer gelukkig zijn! Je weet niet, wat een mooi, wat een héél mooi cadeau ik voor je gekocht heb...." „ J ij hebt je haar laten a fknippen?" vroeg Wim met een holle stem en het klonk, alsof hij het zich nog niet kon indenken, ofschoon hij zijn hersens letterlijk geforceerd had om het te begrijpen. „Ja, om het te kunnen v e r k o 0p e n," zei Willy treurig. „Vind je me nu niet aardig meer, Wim? Toe - 5 - ■
toe.... jongen -ze« het dan toch!" smeekte ze ten laatste letterlijk. Dwalend gingen Wims blikken door de kamer. „Je zegt, dat je je haar niet meer hebt?" vroeg hij toen schaapachtig. „Je hoeft er niet naar te zoeken," zei Willy, geforceerd lachend. „Ik heb het verkocht, zei ik je al voor een Sinterklaascadeau voor jou, jongen! Toe, wees nu lief voor mei want ik deed het voor j o u. Misschien waren de haren van mijn hoofd geteld," vervolgde ze, „maar mijn liefde voor jou kan zelfs niet benaderd worden Zal ik gaan dekken, Wim?" Plotseling scheen hij uit zijn droomtoestand te ontwaken. Hij nam haar in zijn armen, drukte haar stevig tegen zich aan en haalde toen een pakje uit zijn zak. „Beoordeel me niet verkeerd," zei hij terwijl. „Ik houd evenveel van je zonder als mèt haar. Maar als je d i t pakje hebt uitgepakt, zul je begrijpen, waarom ik zoo raar keek." Met bevende vingers maakte Willy het pakje open. Toen kwam er een kreet van extase over haar jippen, maar direct daarop begon ze te schreien als een kind. Want daar vóór haar lag het stel prachtige kammen, dat zij een week geleden met hem had staan bewonderen) toen ze op een middag aan het winkelen waren. Het waren kostbare kammen juist kammen om te dragen in heur nu verdwenen haren. Ze kostten heel duur, dat wist ze, en ze had er hevig naar verlangd ze te bezitten. En nu waren ze haar, doch de haren, die ze moesten tooien, waren verdwenen Eindelijk slaagde ze erin te zeggen: „Mijn haar groeit zoo hard, Wim!" Hij klopte haar troostend op den schouder. „En nu j ij, Wim, nu jouw cadeau! Ik hoop, dat je er ook mee in je schik zult zijn!" Ze draaide zich om en haalde het kettinkje uit een lade van het buffet. Het op den palm van haar hand voor hem ophoudend, vroeg ze met een stralend gezicht: „Is het niet mooi, Wim? Ik "heb de halve stad afgesjouwd om het te vinden. Je zult nu wel honderd keer op een dag willen kijken, hoe laat het is. Geef me je horloge eens. Ik wil zoo graag zien, hoe het staat.." Inplaats van haar zijn horloge te geven, streek Wim met zijn hand langs zijn kin en glimlachte treurig. „Wil," zei hij toen, „laten we onze cadeautjes nog een tijdje wegleggen! Ze zijn te mooi om ze reeds nu te gebruiken! Want ik ik heb mijn horloge verkocht om die kammen voor jou te kunnen koopen !"
■fFW^T^^^^""^^—^
mammmm^mmm
,
I ■ '
■s
Ä 'A' N
KLAUS POHL
^ evenement, want w« a«e fflmfanust van het scenario van zijn tcht-
1S. W von H«bou heeft ««n
rmaken.g«hst»nhetv,ondetb.«Ui
Het gegeven ^^^ ^Vi Vet. ^e bindet Wolf j. «lannen van den ouden proiessoi tcÄfeldt (Klaus Pohl) en r^ ^a Urfdesgeschiedenis,eenbUndepasEenueio«^ Voilähetscenano
r^eTn-ÄÄnaeringaf. lotetent, die de levcua
cin^ng DC CATASTROPHE AAN DOOM) VAN DE ftAKET
T 6 -
- 7 ■H^^
'
-.
iS
H
nctamu
et zal u niét gezegd zijn, lezeres I En toch... i s het zoo. Althans volgens een onzer lezers, die reageerde op het artikel „Als het meisje verliefd wordt..." in een onzer vorige nummers. En ik moet eerlijk zeggen: ik ben het niet hèèlemaal oneens met hem. Al wil ik er wel wat tegenoverstellen. Doch laat ik bij het begin beginnen. „Kijk eens," — zoo ongeveer zegt de bedoelde lezer naar aanleiding van het boven aangehaalde artikel, „kijk eens, ik onderschrijf alles wat u zegt met betrekking tol de gunstige positie, die de man inneemt ten opzichte van het „verliefd-worden", maar ik geloof tóch, dat u de meisjes wat al te zeer in het zonnetje hebt gezet. Zoo bescheiden als u meent, zijn ze op dat punt niet. Trouwens op geen enkel punt. Ik ken bijvoorbeeld heel wat meisjes, die hun oogen niet neerslaan voor een jongeman; zelfs niet voor een getrouwden man. Integendeel: ze probeeren vaak hem „aan den haak te slaan". Ik geloof wel, dat u „dezulken" ook kent en waar blijft hierbij hun bescheidenheid ?" Beste lezer, neemt u me niet kwalijk, maar ik geloof, dat u de zaken eenigszins verwart. Ik heb, voor zoover ik weet — en ik heb er het artikel nog eens op nagelezen —nergens gesproken van de bescheidenheid onzer hedendaagsche meisjes. Met opzet heb ik die buiten beschouwing gelaten, omdat ik meen, dat deze karaktereigenschap mèt haar „verliefd-worden" niets te maken heeft. Zelfs de brutaalste kan haar hart nog verhezen. Waarom niét? En als ze werkelijk meisje of vrouw is, dan zal haar reactie erop niet anders zijn dan die van het meest bescheiden meisje uit de meest bescheiden eeuw onzer geschiedenis ... Laten we maar zeggen, dat dit de eeuw was waarin Beatrijs en de Koningskinderen leefden... U bedoelt dan ook waarschijnlijk, dat het moderne meisje, als ze niet verliefd is, lang niet meer zoo bescheiden is als haar zusteren van ongeveer veertig, vijftig jaar geleden. Dat ze in den strijd om het bestaan — waarin ook haar h u w e 1 ij k een factor is — veel meer agressief optreedt dan toen. Als u dat bedoelt... ja, dan ben ik het met u eens; dan heeft zij het gevleugelde woord, dat ik zoo vrij was hierboven aan te halen, zeer wel ter harte genomen. Echter ben ik het dan toch in één ding ook ween niét met u eens en wel niet met de lichtelijk geringschattende manier, waarop u meent dit feit te moeten constateeren. Waarom zouden wij geringschattend moeten neerzien op het meisje, dat haar vroegere bedeesd- en schuchterheid heeft afgelegd? Waarom moet de vrouw bedeesd zijn en de man niét ? Misschien was daar vroeger aanleiding voor: toen was zij afhankelijk van alles en iedereen. Pa of ma — of beiden tegelijk —- borgen haar op in de naaiof mangelkamer, waar zij, als ze de kans kreeg, achter de gordijnen gluurde naar de studenten, die naar het college
(Duitsche Vulkainoiid.)
gingen. Natuurlijk liet ze zich niet zien, want daar was ze te... bescheiden voor! Bij bezoek — vooral bij mannelijk bezoek — zat ze tusschen pa en ma als „tusschen twee ijzeren tangen" en het ontbrak er nog maar aan, dat ze achter slot en grendel werd gezet in het pronkkastje bij de „andere" snuisterijen. Natuurlijk dééd ze in die omstandigheden al zeer bescheiden; ging het haar vervelen, dan slikte ze haar ergernis maar Jn, want voor häär gold „wiens brood men eet, wiens woord men spreekt". Wat wilde ze anders? Haar wereld eindigde bij dé schutting in den tuin en de straatdeur... Wat daar buiten lag was voor een meisje zondergeleide en dat zich respecteerde, verboden terrein. Waagde ze zich däärop, dan zou ze een „naam" krijgen... Was het wonder, dat dit meisje bescheiden was? Maar. .. was het eerlijk? En... kan men haar ongelijk geven, dat zij óók „mensch" wilde zijn, onafhankelijk mensch. Vooral wanneer vader en moeder dood waren en ze geen fortuin bezat ? De tijden veranderen en wij met hen... Dat is óók toepasselijk op het meisje. Zij zou in onzen tijd niet meer bescheiden kunnen zijnl Ik vraag me af, wat onze grootouders zouden hebben gezegd als hun dochter eens had verklaard, dat zij haar eigen brood wilde gaan verdienen, dat zij bijvoorbeeld bij de politie wilde gaan. Als het kon zelfs bij de zedenpolitie! Of als zij haar voornemen had kenbaar gemaakt, het Kanaal over te zwemmen I Zouden onze goeie „grootjes" zooiets wel hebben overleefd? En tóch... wat zouden de vaders van nu moeten gaan beginnen als al hun ongetrouwde dochters — en ik ken er, die^ er vijf en méér hebbenl — eens thuis „op salet" bleven zitten? Zouden zij dat op hün beurt te boven komen? Ik geloof het niet, en in ieder geval... hoeveel luxe zouden die vaders — om van de moeders maar niet eens te spreken I — niet moeten derven I Neen, gegeven de huidige familie- en economische omstandigheden moet het meisje zich wel in het volle leven begeven, wil zij niet het bloed-arme bestaan leiden van het kasplantje, dat wél bescheiden maar ol zoo lastig is voor haar omgeving! Lastig in financieelen zin, wel te verstaan! Daarom heeft zij haar arbeidssfeer uitgebreid: ze is naar kantoor gegaan, doet sociaal werk, studeert, kortom ze zorgt voor haar toekomst! Dat deed ook -, het meisje van vroeger, maar die had \\ slechts één talent: haar aantrekkelijkheid; daarmee moest ze ten huweüjk komen; häär werk; het meisje van thans heeft twee talenten, die ze beide gebruikt: haar aantrekkelijkheid en haar ... hersens. En ... ze werkt nu op twee terreinen! Maar... waar is de jongeman, die 8
haar helpt om bescheiden te kunnen blijven? Waar is de jongeman, die zijn plaats op kantoor aan haar afstaat; die fouten voor haar verdoezelt tegenover een lastigen chef en haar niet, evenals zijn mannelijke collega's, bij den voornaam aanspreekt ? Ik blijf er buiten, of het anders kan, maar het wakkert de bescheidenheid van het meisje niet aan! Het doet haar niet voelen, dat zij iets anders, iets méér is dan. .. „de collega"! Geen wonder dus, dat zij zich even fel in den strijd werpt als zij, die haar zélf tot huns gelijke hebben gemaakt! En bovendien: zou zij met haar bescheidenheid een oude moeder kunnen onderhouden of kunnen betalen voor een broertje of zusje, dat in een sanatorium verpleegd wordt ? En er zijn er hëusch, die dat doen! Er is nog een kant aan deze kwestie, en wel een zeer voorname kant: hoe wil het meisje van onzen tijd bescheiden blijven als de mannen 'al het mogelijke doen haar op den voorgrond te plaatsen? Sla een courant open: als het eenigszins mogelijk was, heeft men de annonces door een aardig meisjeskopje aantrekkelijker gemaakt; loop langs een kiosk: van de tien „omslagen" van , allerhande bladen glimlacht u van negen een . .. meisjeskopje tegen Grijp een boek en ge ontmoet haar op iedere pagina; ga een film of een tooneelstuk zien en beide „draaien" om haar... Het meisje, de vrouw is door den man naar voren geschoven, zij ^ordt geëtaleerd wäkr dit mogelijk is. Men buit haar aantrekkelijkheden uit, vergroot de macht, die zij over ons heeft. En bij dif alles zou zij de bedeesde, schuchtere Beatrijs moeten blijven? Net doen alsof ze er geen erg in heeft? Om 's hemels wil niet! Het moderne meisje moge onbescheiden zijn, maar ze is in ieder geval eerlijk, ook ten opzichte van den man! Ze huichelt niet, maar geeft zich zooals ze is... ... .zoolang ze niet in het stadium verkeert, dat ze echt verliefd wordt. Want dan moet ze „bescheiden" zijn, dan kan ze zich niet als gelijke in den strijd werpen, maar moet ze afwachten wat haar lot zal zijn, dat ze dan immers niet meer in handen heeft En dät was het slechts, wat ik heb trachten aan te toonen in mijn vorig artikel. Haar optreden in het dagelijksch leven tegenover den man en de wijze waarop zij zich weert bij haar arbeid hebben niets te maken met haar reactie op de liefde. Daar heeft zelfs „het aan den haak slaan" van een getrouwden man niets mee uitstaande! Daar hoeft zij niet verhefd voor te zijn! Meisjes, die hun kans willen grijpen, waar zij ze vinden, zijn er altijd geweest; ook in den tijd, dat zij zoo bescheiden waren... $ Toen gebeurde het alleen anders: minder openüjk en daarom... gevaarlijker! \ Maar natuurlijk... nu het meisje zoo „onbescheiden" is geworden, kan men haar zoo „fijn" alleen voor de schuldige verklaren, terwijl er toch in werkelijkheid twee zijn!
TSCfi JJN „MGJOTD
■■■■
Flink en Lenig
DE ROMANCE VAN EEN ZAKENMAN VRIJ NAAR HET ENQELSCH DOOR D'ÄLVÄREZ.
Polo J. H. Mandtrt
die de hoofdrol speelt In „Het raadsel In tulle".
PIT, de procuratiehouder ten kantore van Harvey Maxwell, wiens gezicht nog nimmer voorzoover menschenheugenis reikte, de gewaarwordingen van zijn hart of geest had weerspiegeld, keek nieuwsgierig óp toen zijn patroon om halltien tegelijk met zijn steno-typiste het kantoor binnenstapte. Met een haastig „Goeden morgen. Pit!" stoof Maxwell op zijn bureau toe alsof hij het onderstboven wilde loopen en begon direct te graaien in de stapels brieven en telegrammen, die erop lagen. Het meisje, waarmee hij tegelijk was
f^
D,T
gis het Merk der goede Films]
binnengekomen, had sinds een jaar de functie van steno-typiste bij hem vervuld. Ze was mooi, erg mooi. Ze droeg geen sieraden en ook haar jurk was erg eenvoudig en ze zag er evenmin naar uit, alsof ze lederen dag verwachtte, dat haar chef haar zou vragen om met hem te gaan lunchen. Tóch was ze mooi! Vooral dien morgen zag ze er stralend uit. Haar oogen stonden droorrterig-groot, haar wangen bloosden en haar gezicht weerspiegelde de kalme vreugde harer ziel. Pit, nog steeds nieuwsgierig, zag dat er iets bijzonders aan haar manier van doen was. Inplaats van zooals anders direct naar het kleine - zijkamertje te gaan, waar haar bureautje met de schrijfmachine stond, bleef zij nu, zichtbaar besluiteloos, in het groote kantoor dralen. Eén keer ging zü zóo dicht naar het bureau van Maxwell toe, dat deze haar aanwezigheid wel móest opmerken. 10 -
/
r
op veertigiarigen leeftijd
.
„Eh— wat is er? Is er tets?" vroeg hij verstrooid. De geopende brieven lagen ordeloos over en door elkaar op zijn tafel. Zijn groene oogen keken haar half ongeduldig aan. „Neen—eh niets," antwoordde de typiste en verwijderde zich glimlachend. „Mr. Pit," zei ze toen fluisterend tegen den procuratiehouder, „heeft mr. Maxwell u gisteren nog iets gezegd over het aanstellen van een nieuwe typiste?" „Ja," antwoordde Pit. „Hij zei me, dat ik moest zorgen dat er een andere kwam. Ik heb het Bureau gevraagd, of ze er vanmorgen een paar hierheen willen sturen ter kennismaking. Het is nu kwart voor tienen en er is er nog niet éen geweest." „Dan zal ik maar net als anders het werk doen," zei het meisje. „Tot er een ander is." Ze ging het zijkamertje in, trok haar mantel uit, zette haar hoed af en ging achter haar bureautje zitten. Maxwell was reeds weer in zijn post verdiept. Hij had het dien dag ontzettend druk: hij was makelaar in effecten en de Beurs maakte de laatste dagen de gekste capriolen. Gansche families werden in éen uur tijds geruïneerd; de fondsen sprongen met twintig, dertig percent omlaag. Een orkaan zwiepte door de wereld van de Beurs en te midden daarvan moest Maxwell zich overeind houden, wilde óok hij niet worden meegesleept. Naarmate de ochtend verstreek nam zijn activiteit en zijn werk toe. Hij sprong van de telegraaf naar de telefoon, van de telefoon naar de telegraaf, dicteerde en teekende daar tusschendoor tallooze brieven aan cliënten, die getroost of gerustgesteld moesten worden, of wier orders moesten worden uitgevoerd. Temidden van die drukte, van die overstelpende drukte, verscheen Pit, die er, evenals de typiste óók zijn aandeel van kreeg, in het kantoor van Maxwell. „Daar is een sollicitante voor de typiste-plaats, mijnheer," zei hij. Maxwell zat met den hoorn van de telefoon in zijn hand, keerde zich half om en vroeg, zijn voorhoofd fronsend: „Hè? Hebben we dan een typiste noodig?" „U zei me gisteren, het Bureau op te bellen en te vragen of ze vanmorgen eén paar sollicitanten ter kennismaking wilden zenden!" „Ik geloof, dat je door de drukte je hoofd hebt verloren. Pit," zei Maxwell. N.V, KLEEDF.RMAKER1)
^Old Bond Strcer DAMES- EN HEERENKLEEDING NAAR MAAT LEIDSCHESTRAAT i9 3 16 3 2
TELEFOON
U moet Kruschen Salts gebruiken zoodra U merkt, dat U in uw bewegingren gehinderd* wordt door overtollig1 vet. Er is niet de minste reden, waarom U op veertigiarigen leeftijd minder vrij en krachtig in Uw bewegingen zoudt zijn dan op twintigjarigen leeftijd. Slechts wanneer uw hart gedwongen wordt „Overwerk" te verrichten om den weerstand van alle onnoodige vetaanzettingen te overwinnen, voelt U, dat U „een dagje ouder wordt". Doch dit gevoel zal absoluut verdwijnen als Ü regelmatig de kleine dagelijksche dosis Kruschen Salts gebruikt. Kruschen Salts verwijdert elk overtollig vet afdoende. Het bevrijdt ingewanden, lever en nieren van alle schadelijke stoffen en door zuivering van het bloed wordt de bloedsomloop krachtiger. U zult U jong en krachtiger voelen, frisch en opgewekt en een strelende gezondheid genieten. Kruschen Salts is zoo gemakkelijk in te nemen. U proeft het niet in uw thee. Kruschen Salts is verkrijgbaar bü alle apothekers en drogisten a f 0.90 per flacon. De groote flesch ä f 1.60 bevat 5 maal den inhoud van den kleinen flacon. Imp.: N.V. Rowntree HandelsMij., Keizersgr. 124, A'dam C.
Polo Godfried dt Groot HENKI KLEINMAN,
Neerlands jongste filmacteur.
„Waarom zou ik dat gezegd hebben? Miss Leslie heeft uitstekend voldaan gedurende het jaar, dat ze hier is geweest. Ze kan zoo lang blijven als ze wil. Er is hier geen plaats voor een typiste open. Vertel dat maar aan het meisje, dat wacht en bel het Bureau direct op om te zeggen, dat ze geen andere behoeven te zenden!" Pit boog zwijgend en verliet het vertrek, bij zichzelf vaststellend, dat de „baas" lederen dag vergeetachtiger werd. De drukte nam met iedere minuut toe. Orders om te koopen of te verkoopen kruisten elkaar langs telegraaf- en telefoondraad en werden door Maxwells hersens verwerkt. Cliënten kwamen lamenteeren en Maxwell moest ze afschepen, goed- of kwaadschiks. Het laatste het meest Het leek wel, alsof ook op zijn kantoor, evenals op de Beurs, een cycloon woedde — Toen het uur voor de lunch naderde, scheen er een kleine inzinking in de bedrijvigheid te komen. Maxwell stond bij zijn bureau met bei zijn handen vol telegrammen en brieven. Achter zijn rechteroor stak een vulpen; achter zijn linkeroor een stompje sigaar, terwijl zijn kaken een stukje kauwgummi vermaalden. Zijn haren zaten verward en zijn oogen gloeiden koortsachtig opgewonden Hij wierp een blik in het kantoor naast het zijne. De typiste stond met een stapeltje brieven in haar hand bij de lessenaar van Pit. Maxwell zag haar en opeens dacht hij, tusschen zijn zakelijke beslommeringen door: „Ik moet het nu doen. Nu of nooit. Ik zal haar vragen. Ik kan me niet begrijpen, dat ik het niet al lang geleden heb gedaan!"
W. L. ie AMSTERDAM. Nederland heeft geen speelfilm-indusfarie. Wel worden hier ie lande aardige reclamefilmpjes vervaardigd. He£ adres van de Ufa is Universum Film A.G., Kochsérasse 6—8, Berlijn. G. v. B. ie ROTTERDAM. He£ adres van Louis de Bree is Stadhouderskade 112, Amsterdam. Zingt niet voor den gramophoon. Als U een abonné aanbrengt, krijgt U een boek. De foto's van Lya Mara en Ramon Novarro zuilen we U sturen. L. L. te VEENDAM. Het adres van Randon Novarro is Metro-Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Califoroië. Hij is nièé getrouwd. L. H. te AMSTERDAM. Louisette woont te Amsterdam. Zij is op het oogenblik aan geen gezelschap verbonden. De gevraagde foto's worden U gezonden. K. G. T. te MAASTRICHT. Hierbij de gevraagde adressen: Charles Delaney, First National Studios, Burbank, Californië; Ingeborg Carlson, Linksfrasse 41, Berlijn; Hermann Boetscher, Kaiserdamm51,Berlijn. De bedoelde film zal óok in Maastricht vertoond worden. C. L. te ROTTERDAM. Het adre den heer Kleinman is Vijzelstraa Amsterdam. L. V. te DEN HAAG. Hef adres4 Werner Fuefterer is Kleistsfrasse 27, Berl Van Charles Morton, William Fox Sfudi 1401 Western Avenue, Hollywood. N vergeten antwoordcoupon in te sluiten I ANNIE v. d. B. £e DEN HAAG. Iedere abonné krijgt hoogstens twee foto 9 gratis. We zullen U een foto van Grefe Garbo en Nils Asfher zenden. „Wilde Orchideeën" is een heel mooie film.
Hij wachtte even tot zij terug was gekeerd in haar kantoortje. Toen ging hij haar na. Ze keek hem glimlachend aan toen hij binnenkwam. Een zachte blos steeg op in haar wangen en haar oogen werden nog grooter en keken nog vragender. Hij had de papieren nog in zijn hand; achter zijn ooren zat nog de vulpenhouder en het stompje sigaar en zijn kaken kauwden nog steeds. „Miss Leslie," begon hij haastig, „ik heb maar éen oogenblik. Ik wil u iets vragen. Wilt u mijn vrouw worden? Ik heb geen tijd om u op de gebruikelijke wijze het hof te maken, maar ik houd werkelijk van u. Antwoord me gauw.. alsjeblieft. Ik moet weer naar de telefoon...." „O, maar., wat beteekent dat?" riep het jongemeisje uit. Ze stond op en keek hem verbaasd aan. „Begrijp je me niet?" vroeg Maxwell verwonderd. „Ik wil met je trouwen! Ik houd van je, miss Leslie. Dat wilde ik je zeggen en ik ben er daarom even tusschenuit gebroken. Ze roepen me alweer aan de teltfoon. — Zeg hun, dat ze een seconde wachten. Pit. Nou, juffrouw Leslie, wil je?" De typiste handelde zeer vlug. In het eerst scheen ze verbaasd, toen kwamen er tranen in haar groote oogen en daarna begon ze zonnig tegen hem te lachen, terwijl ze een arm voorzichtig om zijn hals legde. „Ik begrijp liet nu," zei ze zachtjes. „Het is je zaak weer, die alles uit je gedachten verdreven heeft. In het eerst was ik bang. Wéét je het dan niet meer, Henry? We zijn gisteren immers al getrouwd!!"
Vervolg op pag. 24
BEZOEKT HET
ASTATE PEN
HAAGJ
— II —
JOHN GILBERT met de gramophoonplaat waarop een gedeelte van de muziek Is vastgelegd, welke gecomponeerd werd voor zijn eerste sprekendefilm, die de MetroGoldwyn-Mayer produceerde.
■"
Attractieve hoed van rood en beige vilt met grooten gebogen rand. Eenvo udige
spottboed van
waterpro
V'uïge hoed van zart^^^^^^™
--erdmeteeV^t^dt'b-
DE MODELLEN VOOR HET MIDSEIZOEN Nieuwe modellen voor overdag. — Tasschen voor op reis. Mijn correspondente te Parijs schrijft mij, dat de groote modehuizen thans druk doende zijn hun collecties voor het midseizoen te laten zien. Zij schijnen zich op het oogenblik hoofdzakelijk met ochtend- en middagtoiletten bezig te houden, daar zij hun avondjurken alle reeds gelanceerd hebben. De tailor-mades van de meeste huizen hebben opnieuw rokken, die tot ongeveer 15 centimeter onder de knie reiken. Zij sluiten zeer nauw om de heupen en hebben gewoonlijk om de knieën wat ruimte, die verkregen wordt door plooien. De taille schijnt den meesten huizen meer hoofdbreken te bezorgen dan de lengte van den rok, hoezeer vele dames ook nog steeds halsstarrig weigeren een rok te dragen, die méér dan een paar centimeter over de knie valt. Er zijn modeontwerpers, die er niet aan denken het middel op de natuurlijke plaats aan te brengen; zij laten het waar het was en markeeren de normale taillelijn slechts door middel van een garneering. Wollen stoffen, jersey en tweed genieten nog steeds de voorkeur voor overdag. Een geel-wit-en-zv^a*-t met grijs ensemble is zeer gewild voor in de morgenuren en hèt* is up to date er een hoed van dezelfde stof bij te drageq. Bij een der laatst gehouden shows zag mijn correspondente een mannequin in een caramelkleurig reiscpstuum met een hoogen kraag, die vanachteren in een punt eindigde. Zij droeg er een kleine zwarte leeren tasch (koffertje) bij, dat denken deed aan het koffertje van een draagbaren gramophoon, waarin berging is voor alles, wat men op reis kan noodig hebben: paspoort, handtaschje en toiletartikelen. Dit lijkt mij een zeer gelukkige oplossing, want het is niet pretti| alles afzonderlijk te moeten dragen. Persoonlijk heb ik het tenminstl steeds vervelend gevonden een handtasch, couranten en tijdschriften op reis onder den arm te moeten klemmen. Blouses, die moeten worden „ingestopt", worden bij losse rokken uuvr gedragen dan die van het tuniek-model. De hoeden hebben goen verandering ondergaan. / '
Links: Avondjurk van geblqßrod«? tafzijdé» Rechts: Avondjurk van dahliakleurige georgette.
Model: Fashion House, Amsterdam
Gesprongen Handen ^^
Ruwe Huid* Schrale Lippen Winterhanden Wintervoeten Dooitn 30-60tn90ct.Tubt80ct. Bt| Apolh.«n Dfoglaten
12 -
>/r
„Vrooroe/ffl oa/m éfistlinctïie dir<ßgeini Echie Zilde 13
■^■i
H^H
OSJES ZONDER GELD ■'
JAN VAN EES als Akos en mejuffrouw M. DRESSELHUIS als Magduska
De N.V. „He£ Oosé-Nederlandsch Tooneel" ga£ in den Hollandschen Schouwburg £e Amsterdam de première van „Volpon e", een liefdelooze comedte door Ben Jonson. De schrijver, een voorganger van Shakespeare, heeft een geeséige comedie geschapen en de beide regisseurs Dr. Wijnand Frans en Alberf van Dalsum hebben heé werk waardig ten éooneele gebracht. Vooral de prachtige costuums naar ontwerpen van Böhm en vervaardigd op de afdeeling Theaterkunst der firma Hermann J. Kaufmann te Berlijn vielen te loven. Volpone (Albert van Dalsum) is een geraffineerde boef, die, geholpen door zijn bediende Mosca (Cruijs Voorbergh), verschillende menschen mei valsche beloften geld en goed weet af te troggelen. Per slot van rekening blijkt echter de bediende slimmer te zijn dan de meester, zoodat de laatste het hazenpad moet kiezen. Het „Oost«Nederlandsch looneel" heeft van ditzwarestuk een zeer goede voorstelling gegeven. E.W.
COLOMBA
\7an dit blijspel in drie bedrijven, dat door den Hongaar Istvan ' Zägon werd geschreven, gaf de N.V. Vereen. RotterdamschHofstad-Tooneel onder regie van Cor van der Lugt Melsert een welgeslaagde première in den Koninklijken Schouwburg te 's-Gravenhage. Al werd het stuk door een Hongaar geschreven, er zit toch niets in, wat speciaal en alleen betrekking heeft op de toestanden in dit land. „Men trouwt geen meisies zonder geld" is een stelregel, die thans in ieder land opgeld doet, nu de erfenis van vele laatste telgen van beroemde adellijke — en endere — geslachten uit niets meer bestaat dan uit een naam en wat vergulde armoe. En niet allèèn in Hongarije leven de Erzike's, de vroolijke, opgewekte, levenslustige meisjes, die deze levensbeschouwing ontzenuwen, en die in ieder opzicht een ideaal vrouw zouden zijn, als ze... behalve hun handen en hun liefde ook maar voldoende geld mee ten huwelijk konden brengen, om den echtelijken band voor die berooide jongelui Van gegoede afkomst wat te vergulden. Lieden als Akos (een der hoofdpersonen; Jan van Ees) beweren overal ongeveer hetzelfde: „Ik geloof wel, dat men een meisje zonder geld kan trouwen, maar men mag het niet I Omdat men die arme meisjes toch moet zien te houden. Zoolang je met zijn tweeën en verliefd bent, gaat het wel. Maar wat, als er kinderen komen? Als je kamers hoe langer hoe'kleiner worden, de dienstbode moet worden opgezegd en de handjes van het lieve maar arme meisje kapot gaan van het boenen en schuren? Als de slapelooze nachten beginnen ? En wat, als je er op een van die nachten achterkomt, dat de liefde dood is ? — Hoe dat kwam ? Omdat het arme meisje haar man alles geven kan, alleen dit ééne niét: Geld! Dat vreeselijke, gevloekte geld!" Daar tegenoVer zijn er ook overal meisjes als .firsz/Ae (Annie van der Lugt Melsert-van Ees) die redeneeren: „Men kan ze wèl trouwen, omdat zij het verdienen I Men betreurt in ons den rijkdom dien we niet bezitten, maar let niet op den grooten rijkdom, dien we wèl hebben, nl. onze armoede. Want de armoede is geen gebrek, maar een deugd. Een rijk meisje kan je een vermogen geven, dat in een oogenblik weg kan zijn, maar zij kan je niet de twee handen van een arm meisje geven, zij legt haar hart niet in je kleine keukentje, haar ziel niet in je huis ... Het rijke meisje kan je een schitterend paleis geven, maar een thuis, een echt thuis, dat kan alleen het arme meisje aan haar man geven..." U ziet: het thema is juist voor dezen tijd geknipt! De uitwerking had echter heel wat beter kunnen zijn dan zij geworden is. Blijkbaar was de schrijver zijn onderwerp niet meester. De moraal, de strekking van het stuk, gaat totaal schuil onder de vele flauwe banaliteiten, die verschillende acteurs tot afgezaagde trucjes dwongen. Dat is jammer, want er was veel van het gegeven te maken geweest! Het is daarom maar goed, dat het gezelschap-Van der Lugt dit seizoen al veel beter stukken heeft gebracht. Intusschen: het spel viel te loven. Annie van der Lugt Melsert-Van Ees, Jan van Ees en juffrouw Dresselhuis droegen het stuk. „Men trouwt geen meisjes zonder geld" had zijn welslagen dan ook meer aan hen, aan de regie en de uitstekende decors van Veterman te danken dan aan... den schrijver! Hetgeen de eersten als een groot compliment kunnen beschouwen I
ladys O'Brien is een cabaret, danseresje, en evenals haar colllega's droomt zij van een huwelijk met een millionnair, die helaas nooit komt opdagen. Op een morgen heeft ze het geluk de etalage van een juwelier te bekijken juist als Jim Gordon naar buiten komt met een étui onder den arm. Hij stapt in een kostbaren auto en Gladys ziet dat het étui een schitterend parelsnoer bevat. Zij is .nu overtuigd, een millionnair ontmoet te hebben. In werkelijkheid is Jim vertegenwoordiger van een verzekeringsmaatschappij, die even in den auto van den directeur een collier voor diens vrouw afhaalde. Zijn firma heeft een prijs uitgeloofd
Gl
Nell Hamilton en Clara Bow in „Achttien Karaats' van duizend dollar voor dengene, die den millionnair Turner ertoe kan brengen, een verzekering af te sluiten. Jim besluit dadelijk te trachten dezen prijs te winnen en begeeft zich in den auto van zijn directeur voor het weekend naar Turner's villa. Deze heeft een bezoek gebracht aan het cabaret waar Gladys danst. Hij vindt haar zoo charmant, dat .hij zijn secretaris last geeft het geheele gezelschap te huren voor een privévoorstelling in zijn villa.-Als de meisjes komen, is ook Jim aanwezig om te trachten Turner te verzekeren. Jim's pogingen om Turner te verzekeren worden met weinig succes bekroond. Gladys heeft echter des te meer succes bij den millionnair. Er ontstaat tusschen Turner en Jim een scène, omdat de eerste Gladys' kleeren heeft verstopt. Jim slaat Turner in het gezicht en vertrekt met Gladys naar de stad. Er volgen nu een aantal verwikkelingen, die pas eindigen als Jim Turner, na hem nog een keer in het gezicht geslagen te hebben, verzekert en Gladys liever met „den armen jongen" trouwt, dan nog langer op den sprookjesachtigen millionnair te wachten. De hoofdrollen in „18 KARAATS" worden vervuld door: .
Gladys CfBrien . James Gordon . Meneer O'Brien Mevrouw O'Brien Aileen Winters Paul Turner. .
. .
CLARA BOW
- 14 -
15
Clara Bow Neil Hamilton Guy Oliver Edythe Chapman Lucille Powers Harrison Ford
HARRISON FORD
™»»"
Mijn neef Janssen had verleden week het ongeluk zich aan zijn hoofd te blesseeren, waardoor hij, zeer tot zijn ergernis, genoodzaakt was met een hechtpleister op zijn voorhoofd te loopen. Nauwelijks zat het ding erop, of de vriendin van mijn nicht kwam op bezoek. U weet wel, die een, die mijn neef niet zetten kan. ,,Wat heb jij ?" vroeg ze, zóo toen ze binnenkwam. „Ben je gewond aan je hoofd ?" ,,Neen," antwoordde mijn neef zoetsappig, „aan mijn voet, maar de pleister is een beetje opgeschoven !" Zij; „In ieder geval doet een vrouw een man heel wat zorgen vergeten . . . ." Hij: ,, .... waar een vrijgezel het bestaan niet eenä van kent!" Een oude vlam is vaak de oorzaak geweest, dat er in menig huwelijk „heete hoofden" werden gemaakt. Bezoeker (tegen vierjarig dochtertje des huizes) : „Wat ^a je doen als je zoo groot bent als je moeder?" De kleine meid: „Net als moeder, ook dieet houden I" Moeder: „Hier Jantje, deel jij dien appel nu eens broederlijk met Kareltje !" Jantje: „Hoeis dat,broederlijk deelen?" Moeder: „Dan moet je Kareltje de grootste helft geven !" Jantje: „Hier Kareltje, deel jij hem maar broederlijk !" „Een saxophone is het moeilijkste instrument om te repareeren," zegt een specialist. Dat is dan ook de eenige lichtzijde ! Een ontdekkingsreiziger zoekt tien mannen, die zelfs voor het grootste gevaar niet terugdeinzen. Naar wij hooren, hebben scheidsrechters de voorkeur.
ONZE WEKELIJKSCHE -^ PRIJSVRAAG rVier en veertigste Vraag. Ditmaal zouden wij gaarne van onze lezeressen en lezers vernemen of zij ons ook kunnen vertellen, wat de afkorting p.p.c. beteekent, die wfel eens in bepaalde gevallen op een visitekaartje geschreven staat. Het antwoord zien wij gaarne vóór n December (Indische lezers vóór 10 April) op een briefkaart tegemoet aan ons adres : Redactie „Het Weekblad", Vier en veertigste vraag. Galgewater 22, Leiden. Onder hen, die ons een juist antwoord zenden, zullen wij wederom een geldprijs van / 2.50 benevens vijf aardige troostprijzen verloten ! Wij rekenen ditmaal ook op U !
^^
Willy: leek 1" Moeder (verrukt) : „Zoo ? En wat zei jij?" Willy : „Niks natuurlijk ! Ik heb hem geen woord meer waardig gekeurd!" Vader: „Rijkdom, jongen, is het verschil tusschen inkomen en uitgaven." De zoon : „En wat zijn schulden volgens u dan, vader?"
A ; „Weet jij geen middel tegen slapeloosheid ?" B: „Jawel, de bedsermoenen van mijn vrouw!" , Patroon (tegen den vertegenwoordiger) : „Hoe heb je dien L. tegen zulke lage prijzen kunnen leveren ? Je weet nota bene, dat die kerel op het punt van failliet gaan staat!" De vertegenwoordiger: „Daarom juist. Ik dacht als^ie gaat, komen we minder aan hem te kort !" Men heeft een voorhistoriscl/i skelet gevonden, waarvan de beenen bijna om den hals gewonden waren. Het schijnt, dat er dus nóg moeilijker dansen dan de Charleston zijn geweest. Rechter: „Beklaagde, de jury vindt je schuldig." Beklaagde : „Dat kan me niets schelen, Edelachtbare. Ik weet dat u veel te verstandig bent om u door zulke manschen te laten beïnvloeden!" Ze kwam het politiebureau binnensnellen met een portret in haar hand. „Mijn man is verdwenen," riep ze wanhopig uit. „Hier is zijn portret. Ik zou graag willen, dat u probeerde hem te vinden !" De inspecteur keek naar het portret, lang en aandachtig,en vroeg toen: „Waarom eigenlijk ?" „Je moet kiezen of deelen," zei de dokter tegen den verstokten dronkaard, ,,öf niet meer drinken of stekeblind worden I" „Ik zal het laatste maar kiezen, dokter,'' was het antwoord, „want ik geloof, dat ik zoowat alles heb gezien, wat de moeite waard is !" Indien II meent HET BESTK jjezien te hebben, dat er op iilmgebied bestaat, dan heeft de N.V. METRO OOLDWYN MAYER FILM Mij. altyd NOO BETERE FILMS
-16-
Een Chinees beweert, dat hij twee honderd en vijftig jaar oud is. — Als het koopen van auto's op afbetaling in zijn jeugd reeds mogelijk was geweest, zou hij nu waarschijnlijk eigenaar zijn geweest van een geheel afbetaalden two-seater. „Hollanders weten niet, waar ze met hun voeten moeten blijven," zei een Franschman onlangs. Telaatkomers in schouwburg of bioscoop weten het anders heel goed : ze zetten ze op de mijne ! „Wat een mooi haar heeft Dolly, hè ?" „Ja. Dat heeft ze van haar vader!" „Maar die is heelemaal kaal!" „Jawel, maar hij is kapper!"
> egenoyé^de -katly de brug v&n • De brug was Incas en had den roep^ Franciscus, en werd dai zeerste geëerbiedigd als een den Schepper. Op zekeren dag stortte de brug dwenen in den diepen afgrond. Pater het ongeluk het godsvertrouwen zou onderzoek in naar de levens der vijf gesu het vertrouwen, hierdoor lederen twijfel te kunnen wegnemen Een van de slachtoffers was een oude Ma ter 'getrouwd en naar Spanje gegaan was, verbitterd achterlatend. De tweede, een jong meisje, had den briefschr| lief, die haar genegenheid niet beantwoordde, was op de mooie en wreede danseres La Pericholi bespotte en hem tenslotte van verdriet deed sterven, lingbroeder, Estaban, was eveneens op de brug; in hoop om het verlies van zijn broeder, was hij beslq Spanje te gaan en op weg naar het schip. Verder een oude man, genaamd oom Pio, die door de danseres bespot en weggejaagd was tezamen met eenig kind, waar zij 'niet naar omkeek. Al deze ongel menschen waren op de brug. Aldus kon vader "Jui wijzen, dat degenen, die het slachtoffer waren § waren: een eenzame oude vrouw, een jong, teleurgestéj een naamloos kind, een oude verlaten man en een jonge! met een gebroken hart. |
Student (des nachts, lichtelijk aangeschoten) : „Hé, agent, kom eens hier. Ik heb wat gevonden !" Agent (naderkomend) : „Zoo, en wat dan ?" Student: „Het sleutelgat!" Musicus (trotseh, na htet spelen van een sonate): „Wat zou Beethoven wel zeggen, als hij zijn eigen werk eens zoo hoorde uitvoeren ?" De vriend : „Hij zou zeggen : .Gelukkig dat ik" r',„of ben !'" Versproken. — Mijnheer (tot nieuwen huisknecht) : „En als mevrouw je wat beveelt, dan moet je maar even snel gehoorzamen als .... ik!"
DE OPLOSSING Het antwoord op onze veertigste vraag luidt ongeveer: De plaats, waar volgeijs de oude Germanen de schimmen der meiheedigen en andere booswichten gefolterd werden, heet het Nevelheitn. De prijzen werden door het lot als volgt toegewezen : de heer H. Tieken, Egelantierstraat 192, Amsterdam, /2.50.; de heer J. Mastenbroek, Sanatorium Hoog-Laren, Laren (N.H.); mejuffrouw H. Kouw, Adrianastraat 4b, Rotterdam; mejuffrouw Jo Nijenkamp, Heuveloordweg 24, Oosterbeek ; de heer M. Prinsen, Alexanderlaan 12, Rijswijk (Z.-H.); de heer A. v. d. Bovenkamp, Valkenboschlaan 39, 's-Gravenhage, ieder een troostprijs. / \
^^^
HH
'i
DE ROMANTIEK DER HISTORIE CHEVALIER DE BRUSLART. DE ..BROMVLIEG". DIE NAPOLEON KWELDE hevalier De Bruslart .... ge zult zijn naam niet in de eerste de beste encyclopaedic vinden en toch is er misschien geen tweede geweest, die Napoleon zóó gekweld heeft. Als een bromvlieg bewoog hij zich om hem heen, dreigde hem, stak hem, maakte, dat zijn slachtoffer geen rust genieten kon en .... deed per slot van rekening geen kwaad .... In intimidatie zocht hij zijn kracht. En vond ze ! In de dagen, dat de ster van Napoleon steeds hooger rees, was de chevafier De Bruslart niet meer dan een gelukszoeker, een vroolijke losbol, voor wien het leven zonder gevaar niet denkbaar was. In het leger van Chouaih, welks aanvoerder Frotté zijn boezemvriend was, had hij tegen Napoleon gestreden. Toen zijn chef gevangengenomen en op bevel van Napoleon gefusilleerd was, had hij alle goden als getuigen aangeroepen voor de wraak, die hij zou nemen .... Lemoelan, eveneens een volgeling van Chouan, had getracht Napoleon door middel van een vat buskruit in de lucht te doen vliegen. Lemoelan was een moordenaar. Dat was De Bruslart niet. Die had een beter plan uitgedacht, een plan, zoo nieuw en zoo feilloos, dat Dumas het wel als een intrige voor een zijner romans had kunnen gebruiken. De Bruslart begreep, dat de dreiging met den dood veel erger was dan de dood-zelf ; de dreiging met den dood, die een Cromwell er toe bracht, dag en nacht een maliënkolder te dragen ; het loerende oog van een „wreker", die met mes of pistool overal gereed kan staan om zijn fatale daad ten uitvoer te brengen, in het paleis of in den schouwburg, op straat of bij een officieele plechtigheid . . . Een dergelijke bedreiging is verschrikkelijk, zelfs voor een held. En zóó'ri bedreiging wilde hij zijn in het leven van Napoleon. Méér dan dreigen wilde hij niet .... Nog eens : hij was geen moordenaar — maar hij begreep, dat dreigen geraffineerder was dan slaan. Geheimzinnigheid maakte geen deel van zijn opzet uit. Hij zond een brief naar Napoleon, geteekend met zijn waren naam, waarin hij hem zonder omwegen mededeelde, dat hij van plan was zijn leven te nemen. En toen begon het spel van de kat met de muis .... De „bromvlieg" begon rond te zwermen .... Tijdens het toumooi, dat nu aanving, scheen de positie van de beide tegenstanders geheel verschillend van hetgeen zij in werkelijkheid was: want terwijl het leven van Napoleon in geen enkel opzicht bedreigd werd, verkeerde De Bruslart dag en nacht in gevaar. Hij werd onmiddellijk vogelvrij verklaard ; een groote som gelds werd uitgeloofd voor dengeen, die hem, dood of levend, in handen van de overheid leverde. De gansche politie van Parijs werd aan het werk gesteld, al de spionnen, al de gendarmen kregen opdracht hem aan te houden. Er werden dertig speciale agenten aangesteld, wier eenige taak was hem op te jagen, te vangen. Telkens werd hij gezien. Nu eens verscheen hij met talrijke messen én pistolen
in zijn gordel en uitgedost als een bandiet, in een der openbare lokalen van Parijs. Een volgenden keer zag men hem in een koets een der poorten uitrijden .... Maar wanneer men er op uittrok om hem te achterhalen, was er nergens meer een spoor van hem te bekennen. De aarde scheen hem verzwolgen te hebben .... De Bruslart had een bediende, Bernard geheeten, een kerel met een gezicht om nooit te vergeten, als ge het eens gezien hadt: door een sabelhouw was het totaal misvormd. Van deze toevalligheid wilde de politie profiteeren. Zij had er reeds langen tijd aan getwijfeld, of DeBruslart niet buitengewoon handig was om zich te vermommen, waardoor het niet onmogelijk zou zijn, dat hij de politie om zoo te zeggen in het gezicht voor den gek hield. Voor Bernard was een vermomming uitgesloten. Daarom zou men hem in het oog houden, teneinde zoodoende achter de verblijfplaats van zijn meester te komen. Bernard werd dag en nacht gesurveilleerd, weken lang .... totdat bleek, dat hij juist door De Bruslart gebruikt werd om de aandacht van zichzelf af te leiden ! Soms liet de „dreiger" maanden achtereen niets van zich hooren, maar juist als de politie begon te hopen, dat hij dood of uit het land vertrokken zou zijn,' kwam er weereen brief van hem of verscheen hij zelf ten tooneele om weer, na even „geprikt" te hebben, als een geest te verdwijnen. Af en toe haalde hij een streek uit, die iedereen met verbazing en ontzag voor zijn moed vervulde. Op een avond, dat generaal Murat ter. gelegenheid van zijn huwelijk met Napoleons zuster een schitterend bal in zijn hotel gaf, drong opeens De Bruslart zich door de lakeien en gasten heen, träd op Murat toe en riep : „Schurk, vandaag of morgen snij ik je ooren van je hoofd!" Er ontstond een geweldige opschudding. Onmiddellijk werden alle deuren en vensters gesloten en onder bewaking gesteld, maar toen men het huis Van den kelder tot de nok van het dak had doorzocht, keek men elkaar slechts verbijsterd aan : De Bruslart was verdwenen. Waar hij was .gebleven, was een raadsel, maar wèg was hij. Na een dergelijken „speldeprik" verdween hij gewoonlijk naar de provincie Bayeux, waar hij het levenslicht had aanschouwd en waar hij talrijke vrienden had, vooral onder de dames, die hem als een held vereerden. Dan kokerelde hij in hun keukens, maakte de heerlijkste schotels klaar, waarvan hij zelf voor twee at. „Misschien, dat ik morgen in de gevangenis zit en me met een korst droog brood moet vergenoegen," zei hij verontschuldigend. Na den maaltijd zong hij soldatenliedjes, die zelfs onder zijn vrienden een reputatie van gedurfdheid hadden .... Intusschen leefde Napoleon in angst en vrees .... Op zekeren dag moest hij een inspectietocht door de provincie Bayeux ondernemen. Naar het hol van den leeuw ! Tevergeefs probeerden de voor zijn veiligheid verantwoordelijke lieden hem ervan terug te houden. Napoleon begreep, dat
hij zich hierdoor belachelijk zou maken. Dus ging hij, maar de maatregelen, die men nam, waren werkelijk vermakelijk Overdag liep er achter de koets van den keizer een soldaat, die met De Bruslart in het leger van Chouan had gediend. Hij was in' livrei gestoken en had tot taak overal uit te zien naar het zigeunerachtige gezicht van den chevalier. Des nachts werd de kamer, waarin Napoleon sliep, met talrijke grendels en sloten op de deur beveiligd, terwijl er bovendien nog twintig schildwachten voor geplaatst werden. Eer hij zich echter ter ruste begaf, hadden zijn kamerbedienden achter de gordijnen, in de kasten en onder het bed gekeken of zij De Bruslart niet zagen .... Maar die bakte taarten bij zijn vriendinnen en bedacht, terwijl weer een nieuwen brief om zijn slachtoffer te kwellen. En hij liet niet los. Zelfs niet toen Napoleon al gevallen was, want nauwelijks had deze een voet op Elba gezet of hij hoorde, dat de gouverneur van het eiland Corsika, dat vlak tegenover zijn koninkrijk lag . . . .niemand anders dan De Bruslart was. En hij was een zonderlinge gouverneur: hij hield er ■een vloot op na en een klein leger, om te zorgen, dat de keizerlijke balling niet ontvluchten zou! Zijn secretaris was een vadermoordenaar ; zijn chef van den generalen staf kon lezen noch sclirijven. De officieren en het leger waren van niet beter gehalte. De Corsikanen lachten zich krom als ze het leger van den gouverneur zagen uitrukken. Maar op Elba lichte niemand ! „Die kerel is een gewone moordenaar ; een huurling van koning George," beweerde Napoleon, die evenals iedereen in zijn omgeving geen boot het eiland kon zien naderen of hij dacht, dat er een afgezant van De Bruslart op was, die hem een ■dolk in het hart zou stooten .... Het hof werd waakzamer dan ooit: Napoleon zette nooit een voet buiten zijn paleis zonder bewaker. Op zekeren morgen ging het gerucht, dat er een moordenaar met één oog zou komen : alle één-oogigen op het eiland werden gearresteerd, tot zelfs de burgemeester van Rio Montagnfe, die óok het ongeluk had maar één oog te bezitten .... Natuurlijk werden deze geruchten door De Bruslart verspreid, die met zijn secretaris en chef van den gene-, ralen staf lachte om den angst, dien hij teweegbracht. , Toen Napoleon er eindelijk in slaagde, Elba te ontvluchten, liet hij slechts éen bevel achter, n.1. dat De Bruslart bewaakt moest worden en dat hij zoo spoedig mogelijk moest worden terechtgesteld ... Zonder voorafgaand proces! En toen hij naar St. Helena werd gebracht, waar zijn leven zou eindigen, treurde hij behalve over het verlies van zijn koninkrijk ook over het feit, dat hij de „bromvlieg", die het hem zoo lastig had gemaakt in het leven, niet had kunnen vernietigen .... En De Bruslart bakte taarten en lachte!
DE WERELD-SCHLAGER
vervolgt zUn succes van Londen en ParUs; viert in Scala Triomfen Bespreekt Uw plaatsen
Weg met die puistjes!
Plaatsbespreking dagelijks: van 10—6 uur; Kan 2 dagen vooruit geschieden.
Hebt U last van puistjes, vetwormpjes of andere leelijke vlekken? Neemt dan eens een proef met de nieuwe, wetenschappelijke Radox behandeling. Puistjes en vetwormpjes ontstaan, doordat de ponen der huid verstopt zijn. De kliertjes in de onderste lagen der huid, die de overtollige zuurdeeltjes door de pontn moeten afvoeren, kunnen dit niet doen en verslappen. Door een behandeling met Radox nn, worden de poriën gereinigd en dringt de levenwekkende zuurstof uit Radox direct door naar die kliertjes, welke weer normaal gaan functionneeren. Binnen korten tijd wordt de huid gladder, mooier en zachter dan ooit te voren. Rimpels worden verwijderd door een theelepel Radox te mengen door een kop gefiltreerde, zure melk en met deze lotion de huid iederen dag te betten. Vetwormpjes verdwijnen onmiddellijk door een llieelepel Radox bij een kop heet water te voegen en met dit mengsel de aangetaste plek gedurende eenige minuten te behandelen. Wanneer het gezicht afgedroogd is zijn de vetwormpjes verdwenen. GRATIS DESKUNDIG ADVIES. Vraag het gratis Schoonheids Boekje aan, geschreven door een deskundige, en waar de nieuwste wetenschappelijke raadgevingen in staan over de verzorging van het gezicht en het haar. Stuur geen geld - alleen Uw naam en adres op een briefkaart aan Radox fAfd.Mi), Keizersgracht 134, Amsterdam, of vul onderstaande coupon in en zend deze aan ditzelfde adres. Radox is heerlijk geparfumeerd en is verkrijgbaarbijalle apothekers en drotisten. f 1.25p. pak. len pak is tocreikend voor verscheidene weken.
COUPON
TTVSTTTUT PE BEAUTÉ . NATURAL BEAUTY NOORDE1NDE 99a, DEN HAAO, Telefoon 10798 FACE MASSAGE - ELECTR. ONTHARINOEN - MANICURE Alle krachten aan dit Instituut werkzaam, zijn OJW«jJ**«lJïïr diplomeerd door den bekenden Londenschen Ajts Dr. MUKLHlb. H ƒ/. J. v. d. HATERT
r^ A MQ INSTITUUT „ARTISTIQUE" TEL. 14340 L//\iNO -pi 1 n6
toonaangevend, in 4 privé-danslessen h f 3.— per uur. Slow- en Quick-Foxtrot, Tango, Wals. NOTEERT DIT TELEFOONNUMMER: 35454 (is abusievelijk in den gids niet vermeld) 7 DECEMBER a.s. TUSSCHENBAL Aanvragen voor introducties verkrijgbaar op naam uitsluitend Reguliersgracht 27, Amsterdam, INSTITUUT Ph. VAN DER MEER Jr.
ADRES:
HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE
VOOR DEN JAARGANG 1928
INMOXA'-ARTIKiLÈ
hebben wij nog eenige BANDEN beschik-
S=— HET MELKDIÊET VOOR DE HUID _=
baar. De prijs daarvan bedraagt f 1.50 fr.p.p. Ge kunt dezen bij Uwen leverancier bestellen of met bijvoeging van het bedrag in postzegels, als postwissel of door storting op onze postrekening (No. 41880) opzenden aan de
dat UW teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.
Amdinistratie, Galgewater 22, Leiden
VRAAGT EEN ADRES van een zieken of eenzamen Hollander aan J. P. C. MEEUWSE, Vlietstraat No. 2, Amsterdam (Zuid) om daarheen geregeld Uw
Knip deze advertentie uit, zend ze met 50 cent in postzegels aan France-Import, Rijnstraat 5, Den Ha;g en U ontvangt een keurig doosje monsters.
- 19 - 18
',et 'o"*8'6 nieuws in alle moderne dansen. Professional en amateurlessen dag. van lO—JO uur.
DJMVCI]%[e$, C^vB^JRJETS,
NAAM:
's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.
en
LEERT DlMlfSEM ZOOALSIN
M t
Gelieve gratis en franco het boekje „Vrouwelijke Schoonheid" aan Importeurs van bovenstaand adres te zenden. Radox, Keizersgr. 134, Amsterdam. Voor Indiè verkrijgbaar bij fa. J. van Gorkom & Co., Djocja en hare filialen.
99
Dunne Bierkade 31. J. A. BRONMEUER, DEN HAAG
CJ'r-Ut" ^olX-ClglU Q.
nummer van „Het Weekblad" te kunnen zenden: strooken worden dan toegezonden.
■■:•
■
mf^~
■
HOLLÄNDSCHE BÄLLETKUNST Mederland is het land der oneindige mogelijkheden, beste lezers! Land van groote ontdekkingsreizigers en zeevaarders; land van groote geleerden en. staatkundigen en wereldhervormers. Land, waar waterbouwkundige ingenieurs soms' een hopeloozen strijd aandurven tegen de elementen op een wijze, die de bewondering der wereld afdwingt. Dit alles is zeker reden tot zelfvertrouwen, nietwaar ? Toch is er reden te meenen dat, ondanks dit alles, het noodige zelfvertrouwen dikwijls ontbreekt. Want let eens op: Holland is ongetwijfeld ook een, land van groote kunstenaars. Echter een land_, dat zijn kunstenaars niet voedt. Talenten, die in ons midden opgroeien, worden meestal gedwongen de uiting van hun genialen aanleg elders te gaan aanbieden. Alleen, als ze elders naam gemaakt hebben, willen wij hun waarde erkennen. Onze eigenliefde wordt er volstrekt niet door gekrenkt, als die menschen hier terugkomen, getooid met een vreemden naam. Integendeel: hoe exotischer hun etiketje, hoe liever we 't hebben. Want uitheemschheid achten we synoniem met kwaliteit en het woordje „import" heeft in onze oogen de waarde van een fetisch. Is er voldoende reden om aldus onze eigen kunst en ons nationaal kunstgevoel te wantrouwen ? Ik geloof het niet. H^t is inderdaad een veelbeteekenend feit, dat het zelfvertrouwen ons ontbreekt op een terrein, waarop we bij buitenlanders als gezaghebbend beschouwd worden. Let eens op: Al is ons landje nog zoo klein, wanneer een kunsttournée door Europa gemaakt wordt, ziet men het zelden over het hoofd. Ja, wanneer een jong buitenlandsch kunstenaar de wereld wil ingaan, dan is het bijna altijd in Holland, dat hij zijn eerste proef komt afleggen om ons gunstig oordeel als waardevolle aanbeveling elders te kunnen gebruiken. Dit gebeurt vooral op het gebied van de muziek. Maar ook op het gebied van de danskunst, althans den balletdans, tellen we mee. Waaraan is het dan te wijten, dat wij zelf zoo weinig produceeren ? Beperkt ons kunstgevoel zich tot critiek of ... wat hapert er a£n ? Indien ik hier bedoelde te schrijven over literatuur, dan spreekt het vanzelf, dat ik hier op de eerste plaats de belemmering zou erkennen van het beperkte taalgebied en de onbegrijpelijkheid van onze uitdrukkingsvormen voor vreemden. Maar zelfs daaraan zou ik geen overwegenden invloed durven toekennen: Goede Nederlandsche boeken worden gretig vertaald. En gelezen óökl Alleen moeten we er aandacht aan schenken, dat altijd die schrijvers vertaald worden, die niet „typisch" vasthouden aan eigen stijl en eigen genre. Dit geeft ons reeds direct een vingerwijzing naar hetgeen onze nationale kunst vaäk in het gedrang brengt. In onze eeuw van internationale toenadering zijn het niet de uitdrukkingsvormen, waar het op aankomt. Waar het om gaat is: of men iets te
zeggen heelt en aan de wereld iels oorspronkelijks kan aanbieden. .. Niemand zal er aan twijfelen of ons land, waar de kunst kan putten uit een rijken schat van historie, natuurschoon en volkspsyche, zou dit kunnen. Zeker, we kunnen iets aanbieden, maar... we doen het niet! Het gebrek aan zelfvertrouwen speelt ons parten. Inplaats van volop onszelf te durven zijn, schoeien wij onze artistieke neigingen op Fransche, Duitsche of Angelsaksische leest. Het product is... erbarmelijk. Niets minder. Dit klinkt weinig aanmoedigend, althans wat het „nu" aangaat. Toch was het gewenscht, die waarheid eens nuchter uit te spreken, omdat zulk besef van onze fouten noodig is, als we iets willen opbouwen voor de toekomst. Neem bij voorbeeld het gebied van de dansktmst. Zouden wij op dit gebied niet evenveel kunnen presteeren als andere landen ? Natuurlijk I Welken weg moeten wij echter.gaan om dit te bereiken? Daar is ten eerste het gebied van den gezelschapsdans. Deze kan onderscheiden worden in tweeërlei soort: den volksdans en den salondans. Aan volksdansen hebben we voorwaar geen gebrek. Langen tijd is die soort dansen, behalve dan in een paar provincies, veronachtzaamd geworden en 't leek er zelfs op, dat onze Zeeuwen, Friezen, enz. zich op dansgebied zouden ontdaan hebben van een aantrekkelijk bezit. Vooral aan de arbeidersjeugdvereenigingen komt de eer toe, de belangstelling in den volksdans in het leven te houden. Laten we hopen, dat ze altijd het gevaar zullen ontkomen van er exhibitie-nummertjes van te maken, zooals een paar jaar geleden een zoogenaamd Hollandsch cabaret in het buitenland deed, dat optrad in Volendammer costuums, buitenlandsche liedjes zong en. .. met danskunst volstrekt niets te maken had. Zulke pogingen kunnen beter achterwege blijven. Ze doen meer kwaad dan goed. En de salondans? Op dit gebied doen we zooals de geheele wereld doet en kijken we af, wat Amerika en Engeland produceeren. De salondans is nu eenmaal een mondain, en düs internationaal element. Het zou dwaas zijn ons hierin te willen afzonderen. Hoogstens kunnen wij wenschen, dat onze vereenigingen van dansleeraren eensgezind zouden staan om gezamenlijk te onderzoeken, welke dansen uit het buitenland zich aanpassen aan ons karakter. Zooals de toestand nu is, zijn we practisch gedwongen alle vreemde dansnieuvvigheden- aan te leeren, onverschillig vanwaar ze komen. We zouden moeten uikiezen wat ons past en... voor overlading bedanken. Ook het gevaar van tè veel dansen is niet denkbeeldig! Blijft tenslotte nog over: de rhythmische en de balletdans.
It
- 20
BOUBË^-TEN HOPPE
DOOR
COR KLINKERT
Hollandsche balletkunst is langen tijd een „ongeboren" kind geweest. Nauwelijks herinneren we ons, temidden van een groote leagte, zeldzame opflikkeringen, waarvan Mata Hari er een was. Maar zelfs deze verloochende haar Indonesisch karakter niet. Hollandsche was ze hoogstens door haar nationaUteit, niet door haar kunst. Maar voor de rest? Tal van dansinstituten houden zich reeds eenige jaren bezig met het onderwijs in plastische danskunst. Hun pogingen verdienen alle waardeeririg. Ze geven aan hun leerlingen de liefde voor rhythme en ballet. Ze houden de belangstelling levendig. Maar kunstenaars — balletsterren, die blijven schitteren — hebben we helaas niet gekweekt; hoogstens dilettanten-liefhebbers. Juist omdat ze weten, dat het voor hen hoogstens liefhebberij kan zijn, zijn leerlingen gauw geneigd het genoten onderwijs in rhythmische danskunst te onderschatten. Indien wellicht tusschen de beoefenaars een werkelijk talent schuilt (hetgeen zeker herhaaldelijk voorkomt), dan ontbreekt de kans en de moed om op den ingeslagen weg voort te gaan. Het ontbrak in ons land aan een poging om de balletkunst uit de ontmoedigende sfeer van het dilettantisme omhoog te heffen. Wat we noodig hadden was: een balletschool, die durft denken aan moge-, lijke beroepskansen. Scholen, zooals we die in Engeland, Amerika, Frankrijk en zelfs in België aantreffen. Het is daarom een verheugend feit, dat zoo'n poging thans in ons land gewaagd wordt: Weliswaar is voor deze eerste poging noodig geweest de routine van een buitenlandsche balletkunstenares ter hulp te roepen. Het is echter niet onbeteekenend, dat iemand, als de leidster van een wereldbekend £ngelsch ensemble als de „Tiller Girls", met groote successen in wereldberoemde danskringen (we herinneren slechts aan' een optreden in dè revue van de Folies Bergère te Parijs) het de moeite waard vond aan Hollandsche meisjes een kans te geven... Bij deze laatsten ontbrak het zeker niet aan hoop en verlangen. Het aantal deelnemers aan dezen eersten Hollandschen balletcursus bewijst dit, want na strenge schifting bleven er nog enkele tientallen over. Wat zal het gevolg zijn? Ongetwijfeld zal deze generatie balietleerlingen nog den invloed vertoonen van de buitenlandsche leiding. Maar daar tevens Hollandsche assistenten opgeleid worden om het werk te continueeren, valt te verwachten, dat alleen de techniek onaangetast zal blijven. In den stijl van den dans zelf zal geleidelijk het Hollandsche karakter gaan meespreken. En zoo is de weg geopend naar een eigen Hollandsche balletkunst. Het kind moge nog klein en teer zijn: Er is geen reden om te twijfelen of het zal groeien en bloeien. Laat het aan Hollandsche Tiller-Girls niet ontbreken, nu de käns er is. Waar eeh wil is, vindt men nu ook een wegl
Fo*o Godfried de Groot
MEVROUW AAF Groote, knappe, blonde vrouw, Hollandsch welvaren zóo zit ze tegenover mij en babbelt over honderd en nog wat dingen, die haar, en mij natuurlijk, interesseeren. En heel lang duurt het, vóór ik haar ertoe bewegen .kan, mij iets van haar leven te vertellen. Ze is zóó bescheiden en vindt zichzelf zóó onbelangrijk. Onze lezeressen en lezers zijn echter gelukkig omtrent het laatste wel van het tegendeel overtuigd! Aaf ten Hoope werd in 1885 te Hoorn geboren. Haar vader was goudsmid; hij maakte van dat prachtige Zeeuwsche handwerk en Aaf werd door hem in zijn vak opgeleid. Zij voelde echter heel veel voor het dilettantentooneel en speelde dan ook reeds op zeer jeugdigen leeftijd bij verschillende tooneelvereenigingen kinderrollen, o.a. onder leiding van de beroemde gebroeders Wilson, de beroemdste dilettanten van dien tijd. Op zeventienjarigen leeftijd kwam ze naar Amsterdam: vol tooneelidealen. Toen ze dan ook op zekeren dag een advertentie las, dat in „Carré" bij Cretienni en Louisette koristen gevraagd werden, stond ze al om acht uur voor de deur, hoewel het kantoor pas om halfelf ge-
OOPE opend^Wd. Maar hoewel ze aangenomen werd, was deze vreugde slechts van korten duur. Aaf was knap en jong, de andere koristen waren dit niet, en,.. de rest laat zich raden! Vol goeden moed sloeg ze toen de soubrette-loopbaan in en trad in éénacters en 'met liedjes op verschillende vereenigings-avondjes op. Ook was ze aan enkele ambulante tooneelgezelschappen verbonden. Zoo maakte zij bij Willem Hart nog den goeden tijd mede, dat de artisten na afloop der voorstelling hielpen de tent af te treken en de requisieten naar de schuit te brengen. In deze periode leerde ze den schilder Bouber kennen, en in een nünimum van tijd was mejuffrouw Ten. Hoope in mevrouw Bouber veranderd. In 1909 kreeg, ze een vast engagement bij het gezelschap Steenbergen, dat zijn „home" in „Gebouw Plancius" in de Kerklaan te Amsterdam had. Ze speelde bij voorkeur moederrollen in „De Kleine Lord" en jandere kinderstukken. Tijdens een repetitie van „Jean d'Arlot" werd ze door den bekenden acteur Kees Lageman ontdekt. Deze zag welk een prachtig natuurtalent in deze jonge vrouw school en bezorgde haar een goed engagement bij Colnot en
Poons. Bij dit ensemble bleef ze tot 1914 en ging toen naar Den Haag bij het blijspelgezelschap van Loutje Bouwmeester. Na korten tijd keerde ze echter tot haar vroegere engagement bij Colnot en Poons terug. DeFransche Laan te Amsterdam schijnt een magnetische kracht op Aaf Bouber uit te oefenen! In 1918 kreeg ze van den revue-koning Henri ter Hall een driejarig contract, dat ze echter na anderhalf jaar verbrak, daar ze het bij de revue niet kon uithouden. Deze kunsttak was niets voor de serieus werkende jonge vrouw. In „Frascati" speelde ze toen onder directie van haar echtgenoot en Simon Delmonte „Perzik en Pruim". In den zomer van 1920 begonnen de voorstellingen van „Het Land" wederom in de Fransche Laan, onder directie van Bouber en Sluyters, en toen er met dit stuk zooveel verloren was, dat de directie met haar handen in het haar zat, begon men in November van dat jaar met „De Jantjes". Het succes, met dit stuk behaald, zal de rgeeste van onze lezeressen en lezers nog wel in het geheugen liggen. Na „De Jantjes 1" volgden „De Jantjes 2", daarna „De. Clown", „Duif en Doffer", „Het huishouden van Jan Steen", „De Millioenen-
Mevrouw Bouber Irr „De Jordaarr".
juffrouw", ;,Zeemansvrouwen" en „De vreemde eend in de bijt". Thans speelt Aaf Bouber in Quérido's epos „De Jordaan". Hoe Quérido haar creaties (Neel Burk en Kies zonder Kop) waardeert, bewijst het gouden horloge met inscriptie, dat zij van den beroemden schrijver hiervoor ten geschenke kreeg. Aaf Bouber—ten Hoope is een van de weinige zuivere natuurtalenten, die ons vaderlandsch tooneel telt!
Mevrouw Bouber in „Een vreemde eend in de bijt".
T
PLATEN VOOR DE KOMENDE KERSTDAGEN ODEON 0—4810 Stille Nacht, heilige Nacht. O du fröhliche, o du selige. Gezongen door Lotte Lehmann (sopraan). 0—4930 Stille Nacht, heilige Nacht. O du fröhliche, o du selige. 0—4931 Vom Himmel hoch da. komm' ich her. Schlaf wohl, du Himmeltknabe
du.
Gezongen door Richard Tauber (tenor) m. kerkorgel en klokken. 164168 Kerstliederen-potpourri. Gezongen door Duo Hofmann. POLYDOR 19936 Weihnachtslieder-Potpourri. 21740 O du fröhliche, o du selige. Stille Nacht, heilige Nacht. Gespeeld door het Polydor Blat-Orchester. 19578 Weihnachtsfantasie. 27084 Fröhliche Weihnachten. Gespeeld door Paul Godwin mit seinem Künstler-Ensemble. 22388 Sfisser die Glocken nie klingen. 0 Tannenbaum. Gespeeld door Paul Godwin. Doppel Streichquintett m. orgel. 21807 Hymne an die Nacht. Am Weihnachtsbaum die Lichter brennen. Gezongen door Basilica-Chor Regens chori; Plus Kalt. 19S82 Die Weihnacht. Gezongen door Staats- en Domchor. Leitung Prof. H. Rudel. HIS MASTER'S VOICE C—4816 O heilige Nacht. Bethlehem. Gezongen door Thom Denijs' kwartet. B—4633 Er was een maegdetje zuiver en net. Het Angelus. Gezongen door Minny Wortman (sopraan) en Suze Luger (alt). B—4610 Carillon. Noil. Gezongen door Hanns Verbena (sopraan). E—367 Stille Nacht, heilige Nacht. Ehre sei Gott in der Höhe.
OL JOLSON
PAUL O'MONTIS
mm
GRAMOPHOON=NIEUWS DOOR
WEERGEVER
Lezeressen en lezers, in deze nieuwe rubriek willen wij u op de hoogte houden van de nieuwe platen, die bij de verschillende ondernemingen verschijnen of pas verschenen zijn. Ook zijn wij gaarne bereid onzen lezeressen en lezers op gramophoongebied inlichtingen te verstrekken, evenals onze redactie dit thans reeds jaren onzen filmenthousiasten op hun gebied doet. We hopen u hiermede een dienst te bewijzen. EerUjk gezegd, twijfelen wij hieraan niet I Thans maar meteen: ter zake! OP WELKE MUZIEK ZULLEN WE DANSEN? De sprekendefilm heeft in record-tijd eenige wijsjes populair gemaakt. Vooral de Foxfilm „Fox Movietone Follies" valt deze eer te beurt. Daar is ten eerste de Fox-Trot „Breakaway". „Polydor" liet dezen dans door Stella Fontaine zingen en het werd een alleraardigste opname. Op dezelfde plaat staat „M ij n Toevluchtsoord" (Big City Blues), eveneens gezongen door onze bekende cabaretière Stella Fontaine. „Columbia" liet uit „Fox Movietone Follies" vier opnamen vervaardigen en wel „Breakaway" en „Walking with Susie" (eveneens een FoxTrot) door Milt Shaw en zijn orkest met koor en „Big City Blues" en „That's You Baby", gezongen door Annette Hanshaw. Beide opnamen zijn' uitstekend geslaagd; vooral het rhythme van Milt Shaw en zijn orkest valt te roemen en maakt deze platen voor den dans uitstekend geschikt. „O de on" legde „Big City Blues" en „Breakaway" op de plaat vast. De Jazz-Boys van Raymond Julian hebben de twee bekende wijsjes zeer goed gespeeld. Dansliefhebbers kunnen we ook de volgende Columbiaplaten aanraden: „O what a night to love", „There's a four leaf clover inmy pocket". beide gespeeld door het „Colonial Club orchestra", „A garden in the rain", „Blue Hawaii" (een prachtige wals), beide gespeeld door Dave Rubinoff en zijn orkest en ten slotte „Jericho" (Fox-Trot) en „Then we Canoe-d 1 e-oodleal on g" (Fox-Trot),-gespeeld door Herbert Gordon en zijn „Hotel Ten Eijck Whispering Orchestra". Voor liefhebbers van oude melodieën heeft „Polydor" twee platen laten spelen, geüteld „U i t d e n g o e d e n o u d e n t ij d" en „M e m o r y", twee potpourri's, samengesteld door onzen landgenoot H. C. Koek, en zeer goede platen, waarmede deze maatschappij zeker veel succes zal hebben. Ook voor de jongeren komen er veel bekende wijsjes in voor; de ouderen zullen smullen. DE NEUWSTE VOORDRXCHTSOPNAMEN zijn ten eerste van den bekenden Odeon-artist Paul O'Montis „Hailoh, Margot" en „FraOlein Pardon". Deze twee cabaretliedjes munten uit door goede voordracht en geestigen tekst. „Columbia" heeft het zeer goede idee gehad, onzen populairen kunstenaar Louis Davids zijn succeslied „De kleine man" te laten zingen. Volstaan we met te zeggen, dat hij op de plaat hääst nog beter is dan op het tooneej. Ook het tweede nummer op deze plaat, de parodie op „Ich küsse Ihre Hand Madame" is allervermakelijkst. Stella Fontaine zong voor „Polydor" „Mijn jubileum", een plaat, waarin zij haar beroemde imitaties vereeuwigde. Een opname, Stella waardig.
PLATEN VOOR DE KOMENDE KERSTDAGEN Gespeeld door het Haagsche Strijkkwartet. EG—255 Heilige Nacht. Der Engel Lied. Gespeeld door Ferdy Kaufmann's Salon Orchester. EG—278 Andante religioso. Celibre cantique de Noil. Gespeeld door Marck Weber (violist). EG—520Mariae Wiegenlied. Andante religioso. Gespeeld door hei Violoncel Quartet der Staatsopera te Berlijn. EG—233 Licht vom Herrn. O du fröhliche, o du selige. Gezangen door het Staats- en Dothchor. DB—139 Noil. Santa Maria. Gezongen door Enrico Caruso. 3786 Daar mischt langs de wolken. De herdertjes lagen bij nachte. Gezongen door Elize de Haas (sopraan). 3775 Stille Nacht, heilige Nacht. SOsser die Clocken nie klingen'. Harmonium met klokken. COLUMBIA 1477 Oft in the stilly night. Simple Aveu. Viool, fluit en harp. D9759 Stille Nacht, heilige Nacht. Cantique de Noil. Cello-solo Mevr. Judith Bokor. D9811 Adeste Fideles. Oud Kerstlied. Vioolsolo Alfred Indig. D9869 Docht'ren Zions. Kerstlied. Dubbel mannenkwartet, dirigent Jacob Hamel. D9878 De herdertjes lagen bij nachte. Waarheen Pelgrims, waarheen gaat gij? D9880 Kerstnacht. Daar kwam een'rijsje groeien. Gemengd kwartet: Mevr. Vincent, Theod. Versteegh, Evert Miedern», Willem Ravelli. Opgenomen in Wesley Chapel, Londen, met orgelbegeleiding.
De sprekendefilm „The Singing Fool" kan men zich steeds weder in 't geheugen roepen. Daarvoor zorgde Brunswick, die Ol Jolson twee zijner succesnummers, namelijk „Sonny Boy" en „There's a Rainbow round my Shoulder" liet zingen. Jolson weet zelfs op de plaat te ontroeren. Richard Tauber zong voor „Odeon" „Sonny Boy" in het Duitsch, zonder voordracht maar met beroemde Tauber-nootjcs. Zijn „Es gibt eine Frau, die dich niemals vergisst" is echter een prachüge opname. „Odeon" is met Tauber wel te feliciteeren! Voor liefhebbers van een goede orgelplaat verscheen bij „Columbia" „ToccataetFugueenreMineur" van Bach, gespeeld door den Lyonschen organist M. E. Commette. Voor dezelfde maatschappij zong onze Nederlandsche sopraan Jo Vincent Jiet „Largo" van Händel en „Ave Maria" van Gounod. Twee zeer mooie opnamen. De kinderkoren van Jacob Hamel en van Nico van der Linden zijn eveneens voor het nageslacht vastgelegd in eenige zeer geslaagde „Columbia "-opnamen, waarin de heldere stemmetjes zeer mooi tot haar recht komen. Besluiten we deze week met het memoreeren van een prachtige plaat van Cantor Mordechay Hershman, een tenor, zooals men zelden hoort en die voor „Columbia" twee Joodsche gezangen ten beste gaf.
- 22 -
JO VINCENT
DE WIJZE VROUW ONS DERDE COMPLETE VERHAAL
URIJ NAAR HET ENGELSCH ONRUSTIG, tenyijl ze telkens gin« verzitten en wanhopige pogtii^cn deed om de onaangename gedachten, die zich ondanks haar wil van haar meester maakten, terug te dringen, zat het aardige meisje alleen in de restauratiezaal, die zich geleidelijk geheel vulde Zij was het èèrst geweest. Dat is nóóit prettig, zelfs niet al heeft men met een toevalligen kennis afgesproken. Maar als een meisje verwacht heeft dat de jongeman, die in haar oogen een halve God is, op haar zou zitten wachten om haar opgewekt te begroeten, dan is het om in tranen uit te barsten. De eerste vijf minuten had zij geprobeerd opgewekt en 'hoopvol te blijven. Tony was immers dikwijls laat. Dat was wel vervelend, maar misschien kon hij er niets aan doen. In zaken kon men nóóit zeker van zijn tijd zijn— Naarmate de minuten verstreken en anderen, die hadden zitten wachten, door hun vrienden waren gevonden, veranderde haar stemming. Werkelijk, het was heel onaardig van hem, om haar zóó lang te laten wachten. Gelukkig was er niemand in het restaurant, dien zij kende. Gewoonlijk waren er kennissen van haar of van Tony. „Neen maar, zit je nu nóg alleen," zouden ze hebben gezegd. „Het is een s c h a n d e! Kom bij ons zitten, tot hij komt!" En als dan Tony eindelijk gekomen zou zijn, zouden ze als ze weg was, gelachen en gefluisterd hebben: „Je kunt wel merken, dat hij niet meer zóó veel van haar houdt als een paar maanden geleden!" Weer waren vijf minuten verstreken. Voor den eersten keer kwam de gedachte bij haar op, dat hij wellicht niet kwam. Maar dat kon niet waar zijn! Zóó was hij niet! Hij had het zélf veel te prettig gevonden hier met haar te kunnen lunchen! Dat had zij duidelijk gemerkt, toen zij de afspraak hadden gemaakt. Neen, ze wilde nog vijf minuten wachten eer zij gelooven zou, dat hij niet kwam In werkelijkheid wachtte zij nog zes minuten, maar toen had zij het feit onder de oogen te zien: Dat was het eind van alles! Ze waren nog wel niet officieel verloofd, maar hij zou toch niet kunnen zeggen, dat hij het vergeten had, als hij nog om haar gaf. Als hij haar thuis of ergens anders gezegd zou hebben, dat hij niet meer van haar hield, zou ze het hebben kunnen dragen, zij het ook met moeite en ten koste van veel leed, maar om zóó te doen— dat Was— dat was wrèèd! Laag! Om haar zóó iets aan te doen waar al die vreemde menschen bij waren! Ze kon nu niet eens meer weggaan! Het zou net .zoo opvallend geweest zijn als om te blijven zitten wachten op iemand, die niet kwam. Neen, ze moest iets bestellen al was het slechts voor den schijn, want ze zou er toch geen hapje van door haar keel kunnen krijgen. Met een stem, die zij nauwelijks als haar eigen herkende, slaagde zij er in wat koude zalm te bestellen; maar toen
MISS HELEN MORR1SY EN MEJUFFROUW LIESJE SANTEN (Zie het artikel: „Hollandsche Balletkunst" In dit nummer) Foto Godfried de Groot
de kellner met 'het verlangde verscheen, kon zij haar tranen niet meer inhouden. Het was al te erg! Ze stelde zich nu nog bovendien belachelijk aan om te gaan zitten huilen in een restaurant! Gelukkig waren de bezoekers in haar omgeving al verdwenen; allemaal, op één na; een oude heer, die alleen aan het tafeltje naast het hare zat en die er als een vreemdeling uitzag met zijn langen, zwarten baard en zijn licht-bruine gelaatskleur. Misschien had niemand gezien, dat zij huilde Ze zocht in haar taschje naar heur zakdoekje. Als ze dat eenmaal had, kon ze net doen alsof ze haar heus snoot. Maar ze kon
BICBABO TAUBER
V
- 23-
het niet vinden; het was nergens, ook niet in het zijzakje. Dat was het ergste! Ge kunt niet doen alsof ge niét huilt als ge geen zakdoek hebt! Op dat oogenblik voelde zij een lichten tik op haar arm en opkijkend zag zij hoe de oude heer haar een witzijden zakdoek voor hield. „Mademoiselle heeft haar zakdoek vergeten? Wil zij mij toestaan haar den mijne aan te bieden?'.' „Dank u vriendelijk. Ik ben bang, dat ik uw mooien zijden zakdoek erg gekreukeld heb door zoo dwaas te zijn," antwoordde zij na eenige oogenblikken, toen zij erin geslaagd was zich weer te
"^
beheerschen en ze hem den zakdoek teruggaf. „Het is mij een eer," antwoordde hij. „Kan ik wellicht nog iets voor u doen? U was bedroefd, ongelukkig. Neem me niet kwalijk, dat ik het merkte; ik kon er niets aan doen. Misschien, als u mij wilde vertellen, wat de oorzaak is ik ben een oude man. Soms kunnen oude menschen helpen!" „O, het was niets. Ik was alleen maar erg dom," antwoordde Anny koel. Werkelijk: het was zonderling voor een vreemde om een zakdoek ter leen aan te bieden en nog zonderlinger om naar
Th. M. J. D. V. te DEN HAAG. Beide films worden ook in den Haag vertoond; wanneer kunnen we niet precies opgeven. Op de titelpagina van ons blad staan foto s van verschillende maatschappijen. CLAUDE v. d. C. te AMSTERDAM. We zullen U spoedig de twee gevraagde foto's zenden.
de diepste geheimen van je hart te vragen! „Heb ik u beleedigd? Neemt u mij niet kwalijk!" zei de oude heer. „Ik heb mij laten gaan en niet bedacht, dat ik een vreemde voor u ben. Maar ik ben hier een vreemdeling en wij zullen elkaar dus nooit meer ontmoeten. Morgen ga ik weer terug naar mijn vaderland naar Zuid-Frankrijk, en ik zou het prettig hebben gevonden wanneer ik als
De colporteur: „Wilt u niet een waschmachlne koopen ?" Pe echtgenoot:,Ik heb er al een!"
J. R. We zullen U gaarne de gevraagde foto'# zenden, maar U hebt vergeten Uw adres te vermelden. Schrijf ons nog eens s.v.p. DINI B. te DEN BOSCH. Emil van Bosch is met de danseres Miss Violet getrouwd. Heeft kinderen. Nog niet lang geleden hebben we een artikel over E. v. B. geplaatst. Jean Janssens is getrouwd en heeft ook kinderen. De foto s van Joan Crawford en Douglas Fairbanks Jr. zullen we U spoedig zenden. Prettig, dat het „Luxor Theater" weer geopend is, niet? T. K. G. te VLISSINGEN. Brigitte Helm is met Richard Weissbach getrouwd. Adres: lm Winkel 5, Berlijn. Haar nieuwste film is „Manolescu" met Iwan Mosjoukin. Geen kinderen. A. v. B. te ROTTERDAM. Tegen betaling zijn bij ons gèèn foto's te verkrijgen, ledere abonné kan twee foto's gratis ontvangen. Dank voor Uw aardig briefje; we zullen U de foto's spoedig zenden. MATTH. R. te HAARLEM. Iedere abonné heeft recht op twee gratis foto's. We kunnen U dus onmogelijk deze week wèèr twee foto's zenden. De eenige manier is: breng ons een nieuwe(n) abonné aan, dan kunt U weer twee foto's ontvangen. NETTY A. te DEN HAAG. Tegen betaling zijn bij ons geen foto's te verkrijgen. We zullen U de twee gevraagde foto's zenden. * K. H. te ALKMAAR. Doris Kenyon is met Milton Sills getrouwd. Haar adres is First National Studios, Burbank, Californië. Antwoordcoupon h twintig cents aan ieder postkantoor verkrijgbaar. Schrijf ons zoo vaak U wilt. LEON H. te ROTTERDAM. De twee gevraagde foto's worden U gezonden. Voortaan üw vragen te richten aan de Redactie van „Het Weekblad", Galgewater 22. Leiden. CORRY TJ. H. te UTRECHT. Wanneer „Broadway Melody" in Utrecht vertoond wordt, kunnen we niet zeggen. Schrijf eens aan de directie van Metro-GoldwynMayer. Damrak. Amsterdam.
Vader (hengelend naar.aas voor zyn dochter): „Ik zal mijn dochter als ze tronwt een speldengeld van tweeduizend gulden per jaar geven!" De Jongeman: „Dat is heel mooi. En wat denkt o haar man to ireven?"
„Moedor, mag ik oon uagimck houden.-'" „Zeker lieveling!" „Maar mag ik dat dagboek houden, dat ik beneden Sn
oude man nog van eenig nut had kunnen zijn." Anny bloosde. Er blonk zoo'n groote goedheid in de oogen van den vreemdeling, dat zij haar koelheid van zoo-, even betreurde. Ze begreep opeens, dat hij haar niet uit nieuwsgierigheid naar de reden van heur verdriet had gevraagd. „O, ik wil het u graag zeggen," antwoordde ze. „Het was alleen maar zoo dwaas van me, ziet u! Ik 'huilde, omdat iemand, met wien ik had afgesproken samen hier te lunchen, niet gekomen is. Dat is dwaas, vindt u niet?"
B; M. te ROTTERDAM. De gevraagde foto's worden U spoedig gezonden. S. P. te ROTTERDAM. We zullen U de twee gevraagde foto's spoedig zenden. Zeker „The Singing Fool" gezien? JILLY te DEN HAAG. Het adres van Iv6r Novello is W. & S. Film Service Ltd. 74-76, Ad. Compton Street, Londen W. 1. Hij filmt nog regelmatig. Jack Trevor is in Londen geboren. Hij is getrouwd en heeft twee zoons. Sedert 1934 filmt hij in Duitschland. Zijn adres is Bendlerstrasse 9, Berlijn. De gevraagde foto's worden U gezonden. TH. J. v. O. te BOSKOOR. Het adres van Charles Rogers is Paramount Famous Lasky Studios, Marathon Street, Hollywood. De gevraagde foto wordt U spoedig gezonden. % F. R. B. te DEN HAAG. We zullen U spoedig de foto's van Pola Negri en Brigitte Helm zenden. Dank voor de nieuwe abonné s. • G. V. te ROTTERDAM. Emll Jannings is getrouwd met Gussy Holl, de eerste vrouw van Conrad Veidt. Zijn adres is Ufa, Kochstrasse 6—8, Berlijn. J. L. M. te ROTTERDAM. We zullen Uw dochtertje de twee gevraagde foto's zenden. RIET v. d. Z. te DEN HAAG. Wat bent U een filmenthousiast! We zullen U de foto's van Dita Parlo en Brigitte Helm zenden. AL. GR. te ROTTERDAM. We zullen U de gevraagde foto's zenden. David Lee is kerngezond en filmt vlijtig. A. PL. te LEIDEN. De twee gevraagde foto's zullen we U spoedig zenden. Gaat U vaak naar den bioscoop? P. v. R. te IERSEKE. Van Miss Roth hebben we geen foto voorradig. Hebt U in Uw brief wel een antwoordcoupon gesloten ? De foto van Mary Pickford zullen we U zenden. D. L. te DEN HAAG. We zullen U een foto van Grete Garbo en Nils Asther zenden. Hun adres is Metro-GoldwynMayer Studios, Culver-City, Californië. Beiden zijn niet getrouwd. E. te W. Willy Fritsch zal te hooren zijn in de sprekendefilm „Melodie des Herzens". De gevraagde foto's zullen we U spoedig sturen, M. ,v. I. te NIJMEGEN. Jetta Goudal kunt U in het Hollandsch schrijven. Haar adres is United Artists Studios, 7200 Sancta Monica Blvd., Hollywood.
20 Lessen f 15.— Prospectus franco
*EDDY RAY^ Amsterdam Westeinde 13, Tel, 32478
ANCELO MARIE FARINA
cesi der ouckée en hesée meden 2ac/U. verfri&chend. dtutrxaan OVERAL VERKtVJCBAAB
- 24
LISSI ARNA, die 21 December haar geboortedag viert Zij woont: Lindauerstrasse 9, Berlijn.
GEZOND - LICHT - SOEPEL zijn de Rhythmische Gymnastiekschoenen
EAU DE COLOGNE
DANSEN LEEREN
De oude heer antwoordde niet op haar vraag. HU vroeg slechts: „U houdt zeker veel van hem?" „Ik dacht het wel," antwoordde ze langzaam, „maar dit beteekent het einde. Ik laat me niet op een dergelijke manier behandelen!" „Maar vertel me eerst eens wat van hem! „U"bedoelt, wat voor iemand'.rWVU het is/ Het is moeilijk om iemand te beschrijven, als je hem zoo goed kent. Hij is jong en lang en ziet er aardig uit. Ik weet niet, wat ik anders moet zeggen!" „Houdt hij ook van u?" „Hij deed het in ieder geval. HU zei het althans. Wij waren officieus verloofd. Neen, we hebben niet gekibbeld of zooiets, maar om de een of andere reden vond hij het den laatsten tijd al niet meer zóó prettig als hü bü me was. Het is niet omdat hij van iemand anders is gaan houden. Daar ben ik zeker van; ofschoon iedereen hem naloopt omdat hij zoo rUk is en zoo'n aardig karakter heeft. Maar de manier waarop hij mij nu behandeld heeft, is niet mooi. Hij zal dan ook zün excuus hebben te^maken vóór ik weer tegen hem spreek!" „Neemt u mij niet kwalijk, maar u is het, die excuus moet maken!" „Ik mijn excuus maken omdat hi] niet gekomen is, terwijl hij me gevraagd heeft met hem te lunchen?" „Ja, en wel om de eenvoudige reden, dat geen enkele vrouw, althans geen jonge en aardige vrouw, ooit een man ma? laten denken, dat hij haar verwaar-
DANSINSTITUUT
FENNY GUBBELS 's-Gravenlandscheweg 85 HILVERSUM Tel. 2372 Onderricht in Moderne en Exhibition-dansen. Privé- en club/essen.
Bonbons! Vraagt ze
van
RIH6ERS C. K. te AMSTERDAM. We zullen U Je foto's van Lil Dagover en Emil Jannings zenden. We geven alleen foto's van filmsterren. J. A. te OOSTBURG. Dank voor Uw aardigen brief. De twee gevraagde foto's worden U spoedig gezonden. BEP L. te LOOSDRECHT. Het adres van Jack Trevor is Bendlerstrasse 9, Berlijn. We zullen U twee gratis foto's sturen. JAC. T. te DEN HAAG. Mevrouw Carla de Raet en Gertie van Raalte kunt U schrijven p.a. Ver. Rotterdamsch Hofstad Tooneel, Schouwburgstraat, Den Haag. Geboortedatum wordt door ons niet vermeld. F. E< te AMSTERDAM. De foto's van Grete Garbo en Brigitte Helm worden U spoedig gezonden. L. D. T. te DEN HAAG. Het adres van Lien Deijers is Mauerstrasse 82, Berlijn. U kunt deze filmster gerust in het Nederlandsch schrijven. De gevraagde foto's worden U gezonden. Voortaan Uw volledig adres in den brief vermelden a.u.b.l P. K. te DEN HAAG. We zullen U de twee gevraagde foto's zenden. We kunnen U echter geen toestemming geven ze te reproduceer en. Daartoe moei U zich wenden tot de filmmaatschappijen, waarvan we desgewenscht gaarne de adressen verstrekken. DINA te ROTTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Dolores del Rio, United Artists Studios, 7200 Sancta Monica Blvd., Hollywood. Jenny Jugo, Kaiserdamm 29, Berlijn. Vilma Banky is met den filmacteur Rod. Laroque getrouwd. Dolores del Rio is gescheiden. We zullen U de twee gevraagde foto s zenden; deze zijn voor abonné's gratis. U mag ons zoo vaak schrijven als U zelf maar wilt. C. B. te DEN HAAG. Het beste schrijft U eens aan balletmeester Frankly, Lutmastraat 182, Amsterdam. De twee gevraagde foto's worden U spoedig gezonden. TROEL B. te ROTTERDAM. Ik hoop, dat je door je examen bent gekomen! Neen, ik ben niet zoo èrg oud en niet zoo èrg jong. De foto van Al Jolson en Ramon Novarro zullen we je zenden. Dank voor je aardige briefje. A. d. W. te AMSTERDAM. Sharonn Lyn is een Fox-sterretje, die het binnenkort wel tot star zal brengen. Josephine Dunn vervult een groote rol in „The Singing Fool". Clara Bow's nieuwste film is „Wie van de beeren?" De foto's van Grete Garbo en Laura la Plante worden U gezonden. T. H. te AMSTERDAM. Jackie Coogan was voor deze rol veel te oud. David Lee speelt zijn rolletje onovertrefbaar. Of hij eens ster wordt, kunnen we echter onmogelijk zeggen.
ANITA PAGE. de bekende star, doet haar best ons ervan te overtuigen, dat dramatische rollen haar even goed liggen als die van het bakvischje, die zij tot nu toe zoo meesleepend wist te vertolken. Aan onze lezeressen en lezers de conclusie, hoe zij haar liever zien —
loosd heeft. U moet dan ook om excuus vragen zoogenaamd, omdat u de afspraak met hem hebt vergeten en met een ander bent gaan lunchen. Zeg hem, dat het u erg spUt, dat hij zoo alleen heeft moeten zitten wachten; hoe ge u dat verwijt en dat ge om vergiffenis vraagt!" „Maar waarom zou i k mijn verontschuldiging aanbieden als het mijn fout niét is?" „Ah, maar daar gaat het juist om! Als een vrouw eenmaal erkent, dat een man zioh tegenover haar heeft gedragen op een manier, die een verontschuldiging van zijn kant noodzakelijk maakt, dan verliest zij iets. Ze moet hem laten voelen, dat het niet m o g e 1 ij k is haar te verwaarloozen! Maar ik verklaar me misschien niet duidelük ge-' noeg," vervolgde hij, toen hij zag, dat Anny hem verbaasd aankeek. „Als het u niet verveelt, mademoiselle, zal ik u een kleine geschiedenis vertellen. Dan zult u misschien begrijpen wat ik bedoel en niet meer denken, dat ik een oude, dwaze man ben, die zich bemoeit met dingen, die hem niet aangaan. Het is mijn eigen geschiedenis, die ik u zal gaan-vertellen of beter gezegd, de geschiedenis van mijn huwelijk. Als ik schrijver was, zou ik er gèèn boek over kunnen schrijven. Veertig jaar getrouwd en nooit meeningsversohil gehad dat is geen onderwerp voor een roman, vindt u wel? Maar u vraagt zich af, waarom ik er dan tóch over spreek? Dat zal ik u zeggen. Mijn vrouw was de eenige vrouw, die ik ooit heb ontmoet, die er niet op stond dat ik excuus vroeg indien ik iets tegen haar misdaan had, maar die zélf haar excuus maakte.
A
D/MSINS T/TUU T
vXRVANHINTE nenjat*to*»-2a rei 310B-
MERK „BAHNFREI" Vraagt Uwen Leverancier
Imp. v. d. Kar & Sarpha«, Amsterdam
De foto's, welke gerepVoduceerd stonden bij het artikel over Morriën in ons vorige nummer, waren afkomstig van „Fotografie Bach". Rotterdam.
- 25 -
PRIVÉ-LESSEN RHYTMISCHE GYMNASTIEK
wmpm*.
Floortje RocBrlgo« (Poto/. H. Mmden) de Nederlandsche danseres, zal onder auspiciën van Ernst Krauss optreden.
Denk echter niet, dat Marie — zoo heette mijn vrouw — een geestelijk-zwak, dwaas schepseltje was! Weinig vrouwen hadden zoo'n flink karakter en hebben zóó vaak bereikt wat zij wenschten, als zij." „Maar u begreep toch zeker wel, dat zij slechts voorwendde haar excuus te maken? U doorzag haar toch zeker wel?" vroeg Anny. „Geen man doorziet of vermoedt ooit zulke dingen! Nu weet ik het, maar dat is heel wat anders en ik vereer er haar nagedachtenis des te meer om!" „Is zij dan overleden? Dat spijt me! U moet zooveel van haar gehouden hebben!" „Twee jaar geleden is zij gestorven. Sinds dien tijd heb ik geen vermaak meer in het leven gezocht. Op mijn leeftijd vergeet men zoo gemakkelijk niet meer. Maar ik zal aan het eind van mijn geschiedenis beginnen. Hel was een paar dagen vóórdat zij stierf! Op een avond, dat ik bij haar in haar kamer zat, verbaasde zij mij door te zeggen, dat zij mij iets te bekennen had. „Schrik niet. Pierre," zei ze met een zwak glimlachje, „ik ben je niet ontrouw geweest en ik heb ook geen schandaal verwekt. Het is alléén, dat ik hier zoo liggend gedacht heb. dat er één ding is, waarin ik niet oprecht tegen je ben geweest en ik wil je dat graag vertellen voor ik sterf!" „J ij niet oprecht tegen mij geweest, engel!" antwoordde ik. „Ik ben integendeel niet altijd oprecht tegen jóu geweest. Wie van onze vrienden hebben
zoo goed en eerlijk met elkaar omge gaan als wij?" „Je hebt gelijk, Pierre. Ik heb nooit een geheim voor jou gehad. Maar toch ben ik niet altijd eerlijk tegen je geweest. Misschien was mijn trots daar de oorzaak van, of mijn liefde. Zeg me eens. Pierre, heb je mij ooit ergens excuus voor moeten vragen?" „Neen," zei ik. „Maar dat was m ij n schuld. Ik ben er van overtuigd, dat ik vaak dingen heb gedaan, die je pijn deden. Daar had ik excuus voor moeten vragen. Vergeef het me!" „Neen," lachte ze. „Je hebt nooit excuus gevraagd, omdat i k nooit wilde, dät je het deedt. Dät was mijn bedrog. Ik weet, dat je niet zooveel van mij zoudt hebben gehouden als je het wèl hadt moeten doen. Zelfs vóór ons trouwen was dat al zoo. Om kort te zijn: ik heb je liefde door een list gewonnen!" „Mademoiselle, u zult zich kunnen indenken, dat ik verwonderd keek. Net zoo verwonderd als u daarnet. Maar ik
overwerkte zenuwen kalmeeren en worden gesterkt door
s^& Buisje 75ct.Bij Apotken Drogisten
26 -
zal u vertellen, hoe ze het mij uitlegde. „Je herinnert je nog wel den dag. Pierre, waarop we elkaar voor het eerst zagen? Och, ik was jong en verlegen. Ik begrijp best, dat je mij niet opmerkte." „Je niet opmerkte?" zei ik verbaasd. „Maar ik zal nooit vergeten hoe lief je er uitzag, toen je je verontschuldigde, omdat je zoo door dien vervelenden baron Haurchamp in beslag was genomen!" „Ja, maar dat was een leugen! Je herinnert je nog wel dien brief, dien ik je schreef, toen je vergeten was om naar ons toe te komen in dat kleine restaurant in het Bois?" „Ik heb hem nog," zei hij, zich tot Anny wendend. „Zij schreef mij dien brief, nadat ik een uitnoodiging had aangenomen om met Marie en haar ouders te lunchen en ik de heele afspraak vergeten had... In die dagen was ik zoo ongeveer als uw» Tony. U lacht er misschien om, maar ik zag er ook aardig uit en was ook gezien onder mijn kennissen. Niet alleen om mijn geld en mijn positie, maar ook mijn toekomst beloofde heel veel. Ik werd zoo verwend als een jonge man maar gedaan kan worden. Toen ik Marie voor den eersten keer ontmoette, voelde ik mij zeer tot haar aangetrokken, maar het leven was te goed voor mij. Overal waren de menschen bereid vriendschap met mij te sluiten. Er was geen reden waarom ik al zou trouwen en mijn belangstelling voor Marie verdween zonder dat ik het merkte. Het was voor dien tijd een erg gedurfde brief voor een meisje om te schrijven. Zij vertelde mij, hoezeer het haar speet, dat zij niet in staat was geweest haar afspraak te houden. Haan moeder had er echter op gestaan op het allerlaatste oogenblik een uitnoodiging. van hertogin d'Arles aan te nemen. Het moest erg teleurstellend voor mij zijn geweest om zoo lang alleen te moeten wachten. „Mademoiselle, het was van dät oogenblik af, dat ik werkelijk van Marie hield. Misschien was het dwaas van mij, maar alle mannen zijn geneigd om in zulke dingen dwaas te zijn. Nu z ij het was, die van mij werd afgehouden, was mijn trots ontwaakt. „Vermoedde u nooit, dat z ij al dien tijd had zitten wachten?" vroeg Anny. „Neen, mademoiselle, nooit, hi al die jaren niet. Evenmin heb ik ooit geweten, dat zij mij op diezelfde manier ervan terughield dwaze dingen te doen. We waren misschien vijf of zes jaar getrouwd, toen ik onder den invloed kwam van een dame, die ik madame X zal noemen. Ze was de echtgenoote van een mijner chefs aan het ministerie van buitenlandsche zaken. Zij was een erkende schoonheid. Iedereen lag aan haar voeten maar zij scheen slechts m ij n genegenheid te beantwoorden. Ik was gek van vreugde en dacht niet aan geheimhouding. De menschen begonnen er al over te praten. Als het nog iets verder was gegaan, zou het 't einde van mijn carrière hebben beteekend en een onmiddellijk ontslag. Maar ik moet u vertellen, hoe Marie mij heeft gered. Ik kan het mij nog herinneren als was het pas gisteren gebeurd. Wij waren naar een bal gegaan
Foto's Godfried de Groot
dat een succesvolle tournee door ons land maakt.
HET PIQUE-TRIO
en mijn indiscretie was grooter dan ooit geweest. Geen oogenblik had ik de zijde van madame X verlaten of haar niét met verliefde blikken als het ware verslonden. Iedereen sprak over mijn roekelooze dwaasheid. Mijn vrienden hadden mij gewaarschuwd, maar ik had geweigerd er acht op te slaan. Mijn vrouw was natuurlijk ook aanwezig, maar ik had nauwelijks eenige notitie van haar genomen. Trouwens: de laatste dagen had ik niet anders dan conventioneele opmerkingen voor haar gehad. Toen wij dien avond thuiskwamen en ik klaar stond om naar mijn kamer te gaan, zei ze, dat ze me wilde spreken. Natuurlijk verwachtte ik, dat zij mij over mijn gedrag onder handen zou nemen. Maar inplaats van mij iets te verwijten, vroeg zij mij excuus voor de wijze waarop zij zich op het bal had gedragen. Ze zei, bang te zijn, dat de menschen zouden praten over de wijze, waarop een jong Russisch diplomaat haar attenties had bewezen. Hij had grooten indruk op haar gemaakt, hoewel zij moeite had gedaan, zichzelf te beheerschen. Ze had willen probeeren mij te vinden, maar ze had niet kunnen besluiten, hem te verlaten. Smeekend vroeg ze mij, haar tegen zichzelf te beschermen, want zij was bang een schandaal te zullen veroorzaken, dat op de. een of andere wijze mijn loopbaan zou schaden. Dringend verzocht zij mij, haar tijdens het feest, waarop wij den volgenden avond zouden moeten verschijnen, en waarop ook de Rus zeker tegenwoordig zou zijn, niet te willen verlaten. Van dien avond af was ik van mijn dwaasheid genezen. Natuurlijk drong het op dat oogenblik niet tot mij door. Ik verafgoodde madame X nog steeds, maar een man staat heel anders tegenover een schandaal dat zijn vrouw veroorzaakt, dan tegenover een, waarvan hij zelf de oorzaak is. Den volgenden avond kon ik Marie's
verzoek niet vergeten. Mijn trots verbood het. Madame X, die eveneens aanwezig was, bleek verstoord door de wijze waarop ik haar negeerde en weigerde naar eenige verklaring te luisteren. „Ah, mademoiselle, niet lang daarna begreep ik, dat hetgeen ik voor liefde had gehouden niets dan ijdelheid was. IJdelheid, zoo ongezond en zoo onbluschbaar, dat ik in de dwaasheid van mijn verliefdheid had geloofd, dat Madame X zichzelf voor mij wilde opofferen. Toen ik evenwel na het verzoek van Marie niet meer zoo openlijk alle conventie en gezond verstand met voeten trad, en zij voelde, dat haar invloed over mij begon af te nemen, verloor ze haar belangstelling voor mij geheel en al." „Uw vrouw moet een wonderbaarlijke vrouw zijn geweest. Ik vraag mij af, of het voor iedereen mogelijk zou zijn hetzelfde te doen als zij wérkelijk van iemand houdt," zei Anny nadenkend. „Ah, begrijpt u nu, dat mijn vrouw een bijzondere vrouw was? Dat laatste moet u echter aan uw eigen hart vragen. En nu moet ik gaan," vervolgde hij, „want mijn trein vertrekt om vier
leder zijn eigen
BIOSCOOP Door middel van het nieuwste PATHÉ-BABY kamer bioscoop apparaat, is thans de mogelijkheid geopend voor het geven van Filmvoorstellingen in Uw eigen familiekring. Overal verkrijgbaar. Imp. PATHE-BABY, Raadhuisstraat 42, Telef. 49790 AMSTERDAM
-27
uur en ik moet mijn bagage nog van het hotel halen. Wilt u mij toestaan, dat ik een taxi voor u roep? Vergeef mij, indien ik u met mijn oudemansverhaal heb verveeld." Anny's taxi had nauwelijks honderd meter afgelegd, toen zij zag, hoe Tony met zijn auto naar het resaurant reed, dat zü juist had verlaten. Ze dacht nog na over hetgeen de oude Franschman haar had verteld, toen zij den chauffeur beval terug té keeren. „Lieve," zei ze, toen Tony door de tourniquetdeuren op haar toetrad, „o, je kunt je niet voorstellen, hoezeer het me spijt, maar ik was onze heele afspraak voor de lunch vergeten tot ik het mij opeens vijf minuten geleden herinnerde. Ik heb met Tom Brooks geluncht! Wat moet het vervelend voor je zijn geweest, dat je al dien tijd moest zitten wachten. En heelemaal alleen!" Tony keek dwaas en begon zenuwachtig te glimlachen. „Je wilt toch niet zeggen, dat jij óók onze afspraak hadt vergeten? Ik heb er namelijk ook niet meer aan gedacht en ben met Angela gaan lunchen. Ik ben hier gekomen voor het geval dat je nog op mij mocht zitten wachten. Toen ik je zag, durfde ik bijna niet binnen te komen; ik verwachtte zoo'n standje!" „Het was blijkbaar je goede gesternte, dat maakte, dat jij onze afspraak óók vergat, lieve," vervolgde hij. „Maar natuurlijk, jij bent altijd zoo lief en zoo goed! Ik zal je eens wat zeggen: laten we vanmiddag samen naar een matinee gaan en vanavond samen dineeren en dansen! Ik heb Angela beloofd," dat ik haar vanavond weer zou zien, maar ik zal haar opbellen en zeggen, dat ik niet komen kan. Maar denk eraan." besloot hij, „dat je niet wèèr een afspraak met mij mag vergeten, hoor! Den volgenden keer zul je mij minstens, twintig minuten vóór den bepaalden tijd'vinden wachten op je—"
'
SDIEGELFLITSJES
SCfiEK.14E]*f
Terug naar de schoengesp üpeielte-veieeniéinè „Dooi Oe/eniné 3lerk". Amsïezdaxn. \ De schoengesp, een van die Het is voor amateurs een heel waagstuk een operette op te aardige, coquette dingsigheidjes, voeren. Dat er echter met groote toewijding door D.O.S. gerepeteerd die het toilet van de vrouw in moet zijn, is aan geen twijfel onderhevig. Daarvoor bood de opvoering vroeger dagen op zoo charmante van „De Huzaren van Villars" te veel goeds. In de eerste plaats het wijze vermochten te completeeren, D.O.S.-orkest, hetwelk, rustig door zijn directeur geleid, op vooris weer teruggekeerd. beeldige wijze voor de muzikale begeleiding zorgde. Onder de hoofd* Men ziet ze weer, van een of rollen bevonden zich eenige zeer goede stemmen, o.a. de heer ander kostbaar metaal en vaak ver- Willems'e als Sylvain en mej. Mounourij als Rose. De heer Gimpel sierd met edelsteenen, op het bal- als' Thibaut domineerde daarentegen meer in spel dan in zang. Het schoentje;'ook op den gewonen dameskoor voldeed uitmuntend, gaf bovendien los spel, wat niet van huisschoen verschijnt ze, zij het de huzaren gezegd kan worden. Wat het tooneel en de costuums ook in minder kostbare uitvoering.. betreft, alles was keurig verzorgd. Het zou te gefiatteerd zijn te Naar ik hoor zijn er veel dames zeggen, dat er verder geen aanmerkingen vielen te maken; tóch thans op zoek naar antieke gespen beperk ik mij hiertoe, omdat er zooveel goeds te vermelden was. voor op hun avondschoentjes. Laat D.O.S. op deze wijze doorgaan, en, indien dan ook het spel nog verbeterd wordt, zullen haar opvoeringen een hooger peil hebben Leeren knoopen bereikt. C. J. P. De wollen dassen, die we bij onze sportjurken dragen, behooren Haoèsche Tooneelveieenl^ni „Duif te Spelen". Den Tfaag. te worden vastgeknoopt met knooD. T. 5. heeft getoond haar naam in de practijk waard te zijn pen van leer in een donkerder tint door een opvoering te geven van „Santa Lucia", comedie in 4 bedan de das zelf. drijven door A. den Hertog, een onzer veelbelovende jonge schrijvers. Een halssnoer van haaientanden Het stuk, waarvan D. T. 5. de première gaf, is een fijngeestige comedie, vol aardige dialogen met aan het slot een sentimenteel tintje. Ge moogt ze mooi vinden of In een frisch decor, waarvan vooral II bijzonder in den smaak viel niet, maar... het up to date hals- (getuige het open doekje) heeft een vlotte vertooning plaatsgehad. snoer behoort te bestaan uit tan- De hoofdrol. Max, werd door Fritz Hey ligers knap vertolkt; kranig den van haaien. Het behoeven ech- sloeg hij zich door deze moeilijke rol heen. Hoe aardig de schaakter geen échte tanden te zijn, doch partij, eveneens de teekenscène met Rita in III De heer J. Vaandrager ze mogen gemaakt worden van gepolijst hout, parelmoer of kristal. was sympathiek ' als de goede oude oom Reesing, de sch'aakmaniak. Bij het schaakspel spreekt men echter niet van steen en, doch van stukken (eerste bedrijf), oude schakerI Met de vertolking van de Een „gewichtige" kwestie Een Engelsch journalist heeft damesrollen was men minder gelukkig. Dodo Bruinwold Riedel was de aandacht gevestigd op een der lief als Rita, waarmede alles is gezegd; er ging echter weinig van grootste en sprekendste onrecht- haar spel uit. Het had levendiger moeten zijn; in haar stille spel had vaardigheden in het leven: het feit, zij goede momenten. Haar stem is te zwak voor een groote zaal; zij dat een kleermaker zijn magere was daardoor soms moeilijk te volgen. De regie was goed verzorgd, klanten evenveel laat betalen als bij enkele spelers had meer rolvastheid moeten zijn. Jammer, dat bijna zijn dikke, en dit terwijl de laatsten allen, Max en Oom uitgezonderd, geen raad met hun handen wisten. toch meer stof voor hun costuum Toch kunnen D..T. S. en hun regisseur met voldoehing op deze uitof overjas noodig hebben. De ma- voering terugzien. Een uitverkochte Seinpostzaal bracht D. T. S. en gere schijnen zich deze onrecht-i den schrijver, in de zaal aanwezig, een verdiende ovatie. H. A. v. E. Jr. vaardigheid, die hun wordt aan-' gedaan en waarover zij waar- RedeiUkeishamei Helmeis, Amsteidam. schijnlijk nooit te voren hebben Deze bekende, oude tooneelvereenlging bericht ons, dat haar nagedacht, thans zoo zeer aan te Werkende Kring zich gaarne belangloos ter beschikking stelt medetr.ekken, dat zij tegenmaatregelen werking te verleenen aan andere organisaties, maar speciaal op het overwegen. De moeilijkheid is ech- gebied van opvoedkunde of liefdadigheid. Zij zal daarvoor gaarne ter : wat moet er gedaan worden ? opvoeringen geven. Men wende zich tot haar Secretaris, den beer Zou het niet mogelijk zijn, de N. Th. Timman, Admiraal de Ruyterweg 186, Amsterdam. dikken — in overleg met denkleermaker— bij iedere bestelling een meter stof meer te laten betalen? Waarschijnlijk zouden zij daarover zoo gaan piekeren, dat zij er mager van werden, waardoor het probleem meteen van de baan was!
„Sweetie" Richard Whiting, de componist van de wereldberoemde„Schlager" „Till we meet again", en van verschillende meer moderne „hits", als „Louise" en andere, heeft de muziek gecomponeerd voor Paramount's operette „Sweetie", een musical comedy met een collegeachtergrond, waarin Nancy Carroll de hoofdrol vervult. Lon Chaney hersteld Lon Chaney heeft het ziekbed verlaten en was een dezer dagen weer terug in de Metro-GoldwynMayer-studio's om verhalen voor nieuwe films door te lezen, hard ■ verlangend weer zoo spoedig mogelük aan het werk te kunnen gaan. Chaney, die, nadat hij een lichten aanval van longontsteking had gehad, een operatie moest ondergaan wegens het knippen van zijn amandelen, zag er flink en gezond «it, hoewel een weinig vermagerd als het gevolg van een zwaar dieet. Een nieuwe dans De Duncan Sisters hopen, dat een nieuwe dans-race zal ontstaan als resultaat van hun eerste sprekendefilm, welke tijdelijk „Cotton and Silk" genoemd wordt. De naam van dezen nieuwen dans, die samengesteld is door de Duncan Sisters en Sammy Lee, vroeger balletmeester van de beroemde Ziegfield Follies, is „The Hoosier Hop". Sammy Lee is den dans op het oogenblik aan het instudeeren met een veertigtal meisjes. De passen bestaan uit zeer eigenaardige bewegingen in een zeer snel tempo en kunnen zoowel door paren als door éen persoon gedanst worden. De dans • is even snel als de Black Bottom en Charleston,maar véél eenvoudiger. „The Hoosier Hop" wordt in natuurlijke kleuren opgenomen, terwijl defilmgereeisseerd wordtdoor Sam Wood. In die film „Cotton and Silk"maakt zij deel uit van 'n droom waarin de Duncan Sisters zichzelf zien debuteeren op Broadway. De andere rollen in „Cotton and Silk" worden vervuld door Lawrence Grey, Oscar Apfel, Benny Rubin en George Davis.
hoogste aantal punten heeft behaald, terwijl de beker het definitief eigendom wordt van die. vereenlging, welke hem tweemaal achter elkaar of driemaat In het geheet gewonnen heeft Voor verdere bijzonderheden betreffende dezen wedstrijd, die ten doet heeft het amateurtooneet te verheffen, verwijzen wij naar nummer 300 van „Het Weekblad". (Door een vergissing werd den vorigen keer een verkeerde beker afgebeeld.)
DE FRAAIE ZILVEREN WI3SEL5EKER, dien de Directie van „HetWeekblad" beschikhaar stelde voor die .Amsterdamsche Tooneelvereeniging, die — met twee uitvoeringen, welke In haar eigen omgeving zuilen beoordeeld worden — het hoogste aantal punten zal bereiken. De wisselbeker wordt voor den tijd van een jaar het eigendom van die vereenlging, welke volgens het rapport van de jury het
A. DEN HERTOG, (thans kapitein der Jagers) schrijver van „Santa Lucia". Twee zijner werken („Santa Lucia" en „De Brievenbus") werden bekroond bli een wedstrijd - voor de vijf beste Nederlandsche tooneelspelen.
EMIEL VAN BOSCH, onze uitstekende bariton.
28 -
Bern verhaal uit den tijd toen de Czaar nog over Rusland heerschte door RICHARD H. SAVAGE kaanschc gezanlbdiap," antwoordde ik 'Ik ging zitten en üuisterde: „Gij zijt en riep toen opeens: „Maar mijn vannacht uitgeweest — waarheen?" dochter? Binnen drie dagen zal zij „Dat," antwoordde zij, „vertel ik u hier zijnl" niet, voor uw eigen bestwil. Als gij al „Zij moét niet binnen drie dagen de bijzonderheden wist van de zaak, hier zijn." waarmede ik mij bezighoud, zou het in „Hoe kan ik dat beletten!" geval van ontdekking slechts uw ver„Telegrafeer haar. Aan Margaretha legenheid vermeerderen en uw straf verkunt gij veilig telegrafeeren; gij hebt zwaren, als wij gearresteerd werden. geen officieele dochter bij u te St.Laat het u genoeg zijn te weten, dat Petersburg," zei zij schertsend. „En nu mijn zaak goed gevorderd is en dat men over de uitnoodigingen. Ik zal onmoin het hotel, geen achterdocht koestert, gelijk kunnen weigeren mevrouw Conomdat men veronderstelt, dat ik een stantine Weletsky. te ontvangen, en bezoek bij de Weletsky's heb afgelegd. even onmogelijk kunnen verzuimen haar Wilt gij geen forellen hebben? Zij zijn een tegenbezoek te brengen. Als ik heerlijk." haar uitnoodigingen aanneem kan ik „Neen, dank u," antwoordde ik die van anderen niet afslaan. Volkokortaf. men vrijheid in onze bewegingen zal Tusschen haar ontbijt door, want ons het best voor verdenking behoeden." moeilijkheden schenen haar eetlust „Doe zooaïs gij wilt," bromde ik, slechts te vergrooten, vervolgde zij: „Wij „ik zit in de rattenval." Toen gaf zitten in duizend verlegenheden. — Ook ik haaf alle mogelijke informaties omkoffie, lieveling?" trent mijn dochter Margaretha, het „Neen," antwoordde ik boos op de uiterst teedere punt van de verdeelaatste vraag, en vroeg naar aanleiding ling van het landgoed, dat mij als haar van haar eerste gezegde: „Nieuwe?" gevolmachtigde naar St.-Petersburg ge„Ja, hier!" Zij liet mij een aantal bracht had en andere zaken van minbrieven zien: „Wij moeten nu goed afder belang, die mijn medesamenzweerspreken, wat wij doen zullen, en ons ster moesten helpen de rol yan meer dan ook aan houden. Zal ik de Rusvrouw Lenox te spelen; ik raadde haar, sische kringen bezoeken of niet?" op haar hoede te zijn voor vragen over Zij wierp een stuk of zes uitnoodiAmerika en die liever te ontwijken dan gingen, kaartjes, enz. voor mij neer, te beantwoorden, en niet te veel te die meest alle van adellijke personen afzeggen over' haar voorouders, de Vankomstig waren. Onder aftdere was er derbilt-Astors, of over iets anders, waareen invitatie bij voor het bal van Ignavan zij niet alles afwist. „Gij vrouwen tieff, waarbij een kaartje van prinses bederft altijd uw zaak door te veel Palitzin gevoegd was. Waarschijnlijk finesses," sprak ik op orakeltoon. waren wij dus deze beleefdheid aan Mijn leerling glimlachte sluw en fluishaar zorg verschuldigd. terde: „Ik vind het hed liet van u, „Als ik voor dit alles bedank en Arthur. daL-gJLmik eveniitMüMrilt maken niet in de wereld verschijn, zal het misschien en niet zonder reden, verdacht gevonden worden. Neem ik aan, dan halen wij ons alle gevaren van een groote publiciteit op den hals. Wat is uwe meening ?" „Hoe lang blijft gij nog hier?" vroeg ik. „Tot mijn werk is afgedaan." „En dat duurt?" „Op zijn hoogst drie dagen, hoewel ik zoover gevorderd ben, dat ik misschien dezen namiddag al klaar kom." „En na verloop van dien tijd zijt gij gereed om Rusland te verlaten — zult gij mee uit Rusland gaan, zoodra ik kans zie, om weg te komen?' vroeg ik angstig. „Ja, maar kunt gij dit? Het is gemakkelijk genoeg om in de rattenval te komen — maar om er uit te raken 1" Zij haalde haar schouders op. „Om dit te kunnen \ doen, moet er geen verdenking op ons rusten," zei ik ernstig. „Ik moet aan mijn vrouw in Parijs schrijven, anders zouden er misschien gekke telegrammen kunnen komen." „Dat moet gij doen, en wel dadelijk." LOUIS CHRISPIJN Jr. „Onder couvert aan mijn bankier te oogstte, in „Trio" en „Het raadsel in tulle" Parijs, door middel van het Ameribuitengewonen bijval.
/
29 -
als gij zelf zijt. Nu iets anders- Zal het niet vreemd schijnen, als gij St.Petersburg zoo plotseling verlaat — zonder uw dochter te zien, zonder haar zaken te regelen ?" „Ik zal vandaag- mijn advocaat gaan opzoeken, Margaretha's zaken behandelen en ze zoo spoedig mogelijk ten einde brengen," antwoordde ik en stond op om uit te gaan. Een wéinig later ging de officieele mevrouw Lenox de trap met mij af en waren wij op het „Nevsky". Op dit plein koos Hélène een der gesloten rijtuigen uit en sprak eenige woorden in het Russisch tot den koetsier. „Laat mij alles besturen. Ik zal het u onderweg wel uitleggen. Ik ken de stad. Wij hebben nu een vertrouwd man." Zij beval den koetsier bedaard naar de Amerikaansche legatie te rijden en vleide zich neder in de kussens. Aan de legatie gaf ik mijn kaartje af en werd verwezen naar het bureau van den dienstdoenden „chargé d'affaires". De gezant was, als gewoonlijk, afwezig. Ik liet een kaartje voor hem achter en ontving een brief uit Parijs, die mij een schok gaf, ofschoon ik hem ongeopend in den zak stak. De secretaris van de legatie vroeg in welk opzicht hij mij van dienst kon zijn. Ik deelde hem mijn verlangen mede, om brieven onder couvert uit Rusland te verzenden, met de brieven van de legatie. „Het spijt mij, dat gij daar juist het eenige gevraagd hebt, wat ik niet voor u doen kan," zei de secretaris. „Sommige der kleinere legaties zijn onder verdenking geweest, voor groote belooningen de Nihilistische correspondentie te begunstigen. De doyen van het corps diplomatique heeft toen, op ons gezamenlijk verzoek, den heer von . Giers verzekerd, dat geen particuliere brieven zouden verzonden worden met onze officieele dépêches. Op deze bepaalde voorwaarde hebben wij het voorrecht van onze legatie gered, om onze verzegelde pakketten te mogen gebruiken. Alle inkomende brieven kan ik voor u ontvangen en. bewaren. Dat is niet voor onze verantwoordelijkheid." Hij was zoo beleefd mogelijk en gaf mij een brief voor een goed advocaat, waar ik hem om verzocht had. Ik bedankte hem en ging heen. „Wat is er gebeurd ?" vroeg mijn gezellin, toen ik weer in het rijtuig zat en zij mijn gezicht zag. Ik vertelde haar de zaak met de brieven. „Laat de brieven maar aan mij over," zei zij opgeruimd en riep den koetsier toe: „Naar het telegraafkantoor! Vlug!" Ik telegrafeerde aan mijn dochter om haar mijn aankomst te meidon.
LUXOR PALAST
■,!
Ik gaf als mijn adres op: „U. S. Legation", en voegde er bij: „Schrijf mij alleen hier. Blijf waar gij zijt. Ik zal u zelf komen bezoeken. Brief volgt." Ik gevoelde, dat ik een bron van gevaar had afgesloten. Ik wist, dat de Weletsky's kiesch genoeg zouden zijn om alle correspondentie aan mij over te laten, daar ik de zaken van mijn dochter moest regelen. „Nu, mevrouw," zei ik, „zou ik gaarne mijn — mijn brief uit Parijs lezen, en," (met een hartklopping) „hem beantwoorden, als het veilig geschieden kan. Ik wil ook aan mijn dochter schrijven." „Gij kunt het in alle veiligheid doen," zei Hélène. Zij gaf den koetsier een adres op; hij ontstelde en knikte veelbeteekenind. Wij stoven door schilderachtige straten, waarin een gewemel heerschte vol van alle kleedcrdrachten van Europa en Azië. Heeren in Engelsch Piccadillycostuum, dames „en Parisienne", tatterige Garde-officieren, wilde Circassiërs, die Turksche sabels met zilver ingelegd in den gordel droegen; Perzen, boeren. Polen, bedienden en soldaten, kozakken op hun vurige ponies en andere zonderlinge typen vormden een waar mengelmoes. Nergens vindt men zoo iets, behalve op de brug in Constantinopel, of in de oude „Mouski" te Cairo. Ik bemerkte, dat onze koetsier groote omwegen maakte, nu hard, dan langzaam rijdend. Wij gingen langs de groote Kazankerk, de St. Isaak met haar prachtigen gouden koepel en tal van paleizen, pleinen, loodsen, kanalen met hekken van graniet, monumenten en tempels. Van tijd tot. tijd keek onze koetsier eens rond als om een weg te kiezen; ten laatste reden wij snel een zijstraat in, zeker twee mijlen van het telegraafkantoor verwijderd en hielden stil voor een winkeltje met twee uitstalkasten. Het droeg het bescheiden .opschrift: Le Brun, modes de Paris. „Kom over twee uur terug," zei Helene tot den koetsier; er nog een paar woorden bijvoegend. „Volg mij," fluisterde mijn lieftallige gids toen tegen mij. Zij bedekte haar gelaat met een dichte voile en rees haastig op. Ik stapte uit, en zag met één oogopslag, dat er niemand in de straat was, die ons zien kon. De koetsier reed door en verdween om den hoek. Ik ging den winkel binnen. Tegen een Francaise, die ér netjes uitzag, zei mijn vrouw: „Ik moet een kleed hebben voor het bal van gravin Ignatieff; het moet in drie dagen klaar zijn; kan dat ?"
„Nog vroeger, als mevrouw het verkiest," antwoordde de juffrouw eerbiedig. Toen fluisterde Hélène iets, wat ik niet verstaan kon; de modiste wees op een zijdeur. Hélène bracht mij in een klein, goed gemeubeld vertrek. Ik was een beetje verbluft. „Hier," zei mijn officieele vrouw, „is schrijfgereedschap. Maak hu uw brieven spoedig klaar, terwijl ik mijn japon uitzoek." „Maar gij hebt er genoeg in uwe koffers," merkte ik op. „Ik wil er nog een bij hebben — een vrouwengril. Vraag niets en loop niet naar de deur," zei mijn sfinx en Het mij alleen, met een verschrikkelijke gedachte: Ik was in een Nihilistenhol. Ik schreef aan mijn vrouw — mijn lieve vrouw te Parijs — in antwoord op haar brief, dien ik aan de legatie ontvangen had. Ik — ik geloof, dat ik er bij schreide. Ik weet, dat mijn antwoord verkeerd gespeld en niet taalkundig juist was, maar het was doeltreffend. Ik verzocht mijn vrouw, slechts aan mij over de te behandelen zaken te schrijven en al haar brieven aan de legatie te adresseeren. Ik raadde haar aan, niet te telegrafeeren, daar alle telegrammen ter beschikking der regeering waren. Ik vroeg haar, de brieven voor haar dochter aan mij persoonlijk te zenden, zoodat ik de kwestie van het landgoed kon volgen. Ik verhaalde mijn vriendelijke ontvangst bij de Weletsky's doch zei, dat ik allereerst een voorloopig onderzoek wilde instellen, voordal ik met behulp van een advocaat tot de wettelijke regehng overging. Ik beloofde spoedig te Parijs terug te zullen zijn, en raadde haar stellig äf, naar St.-Petersburg te komen. Het klimaat was afschuwelijk — de influenza heerschte, benevens de Aziatische cholera. Ik adresseerde den brief aan Drexel, Harjes & Co., te Parijs. Toen schreef ik aan Margaretha. Ik bracht mijn 'dochter volkomen op de hoogte van haar zaken, en verzocht haar, al haar brieven voor mij te zenden aan de „legatie", evenals die voor haar moeder. Ik beloofde, haar spoedig te zullen bezoeken, en schreef haar, niet naar St.-Petersburg te komen, eer ik het haar verzocht. Het zou niet aardig voor haar zijn, terwijl haar zaak dagelijks besproken werd, bij de Weletsky's te zijn. Niet bij hen te komen, zou in ist rijd zijn met de gebruikelijke Russische gastvrijheid. Het zou dus beter zijn, dat zij bleef, tot ik haar kwam halen. Ik waarschuwde haar, aan niemand anders dan aan mij te schrijven, en beloofde.
tlkarv Taargeix riet qvKct nifipi^r^
Henskens Professeur de Massage de 1'Academie de Paris-
beldschestraat 76 - Amsterdam Leidschestraat
ooer 3uroelter
AMSTERDAM
Begeer
..•en dan nog dat treuzelige inzeepen en scheren! Neemt afscheid van scheerzeep en kwast
EbECTRlSCHE ONTHaRlMG 2! SeHOONHEIDSMflSSflGE dat ik haar lieve moeder later zelf bij haar te Rjasan zou brengen, omdat naar mijn meening een dame niet goed alleen van Parijs naar St.-Petersburg kon reizen. Dat was nog al knap gedaan voor een man, die telkens sidderde als hij de deur hoorde opendoen, of de naaimeisjes in de andere kamer onder haar werk hoorde lachen. Even daarna kwam Hélène bij mij. „Mijn japon voor het bal van mevrouw Ignatieff wordt een pracht!" riep zij en vroeg toen zachter om de brieven. Ik gaf ze haar. „Uw hand is vochtig — gij zijt zenuwachtig en koortsig!" zei zij. „Ga nu rustig naar het hotel of, nog beter, naar de club, en vergeet dat gij hier geweest zijt. Deze brieven zullen bezorgd wordenV Ik — ik kom later wel bij' u. Als gij neef Sacha ontmoet, zeg hem dan, dat hij niet vóór vijven moet komen. Ik moet tijd hebben om toilet te maken eer hij komt." Knorrig beloofde ik dit. Ik ging de deur Uit en de stoep af, rechts en links uitkijkend, maar de buurt was zeer stil. Er was niemand te zien, behalve een knaap, die een vlieger opliet. Misschien was dit een teekenl Ik verhaastte mijn stap; ik haalde diep adem; het zweet brak mij uit hoewel het vinnig koud was. Men wordt maar niet zoo 'opeens een .onverschillig misdadiger! Terwijl ik zoo voortliep, dacht ik eens na. Ik zou minstens drie dagen te St.-Petersburg zijn. Eer kon ik niet weggaan. Door bekende en onbekende gevaren omringd, moest ik mijn zenuwen leeren beheerschen. Ik moest trachten even koelbloedig te worden als de Nihilist, die met een dynamietbom bij zich over philosophie kon schrijven. Ik moest leeren, bevelen in cijferschrift fijn te kauwen, tegelijk met mijn tabak, terwijl ik met het hoofd der politie stond te praten. Ik moest —
Cebrurkt
EASY CREAM is direct voor gebruik gereed. EASY CREAM maakt inzeepen overbodig. QT^ CO In enkele minuten is de baard zelfs de zwaarste, voldoende bewerkt om geschoren te kunnen worden
Dus indien gij prijs stelt op 'n hygiënische wijze van scheren GEBRUIKT DAN
EASY CREAM Zij werkt antiseptisch, maakt de huid blank en elastisch, terwijl zelfs bij het ruwste weder, het gelaat na het scheren, zacht en gaaf blijft. Easy Cream wordt liefst met de vingers ingewreven, waardoor zelfs 't geringste Cream-verlies vermeden wordt.
Easy Cream vermijdt ieder pijnlijk gevoel en is dus geschikt voor een delicate huid en in 't bijzonder ook aan te bevelen voor dames met kort haar. Easy Cream is ook verpakt in tubes, zeer gemakkelijk op reis mede te nemen en verkrijgbaar bij Uw coiffeur franco door geheel Nederland, direct na ontvangst v vijftig cent p. tube, per Post Giro No. 63197 of postwissel
Een haarkam J
im jJ iMfm ' ' ,. f
?*rrf,**~3. ££[&* : i ^^** S
\
H****.» iVt4^'Vv»-'^'
BeSiääjaa 30-
Neemt de proef met een tube.
Een groote pot bevattend
EEN
Kg. kust
frunco door geheel Nederland f 3.—
£ LEVISSON, Zeepfabriek DEN HAA . - 31 -
POPKE
Zenvoudig.
Woorden en muziek varo Melclhert Sclhiyiuirmaini ^
■—=
p 11 j' j'j ji
j )
J
Jea-n.ne'fipop.ke waÄae. - bro - ken
P
^
Ls P
^
IF
^
t
I
^^
uf )f j
^^
,1
wiöeßt ko - men Hioe&t de botojpfiM.ma/.ker bota.toeM.ma/.Ki
w tlf
m
lliin'fn ;
g
P Zoo
Verteile» d.
i/
rT
^
^^
vüdat door hxxr kiwol'liik wild ae. -Speet
P
^ ^^
Ä^
Ä
■? E | C^^ Die
Ê
1ijMi.de gau^w
HAar
^AM
^
^
i
#T—ä»
ècha/t weer heel.
Tlf f, ' D ~
J
. te&ughouute* v.
S
Als Jeanne's popke was gebroken. Zoo door heur kinderlijk wild gespeel. Dan moest de poppenmaker komen, ■ Die lijmde gauw Haar schat weer heel
„Och, stouterd," schaterlachte Jeanne, „Ik breken? Dat is al te dwaas. Jij wilt mij zeker angstig maken. Jij booze man. Jij poppenbaas."
Ze hoort het pap aan mammie zeggen: „Geen hoop meer, dat zij bet'ren kanl" Toen, angstig, heeft z' aan pap geroepen: „Toe, haal toch gauw Den poppenman!"
„Zeg Jeanne," spotte soms de oude. „Je lijkt er zelve wel zoo'n pop, Doch weet, als jij eens wordt gebroken, Dan houdt voor mij Het maken op."
Het kindje is zoo stil geworden, Heur kijkers staan zoo mat en moe. In mammie's schootje wil zij rusten. Die kust zoo zacht Heur oogjes toe.
Aan popke's vroege stervenssponde Knielt snikkend d'oude poppenman, Hü snikt om zijn gebroken popje. Dat hij nu niet Meer maken kan.
ENORME VREUODE BEREIDT OU UW KINDEREN IN INDIÊ. ZU zUn hoogst gelukkig met KERSTMIS een
..HIS MASTER'S VOICE" GRAMOPHONE, HET WARE TROPEN-INSTRUMENT, EN EEN COLLECTIE NIEUWSTE GRAMOPHONE-PLATEN VAN U TEN GESCHENKE TE ONTVANGEN VRAAGT PRIJSCOURANT EN NIEUWSTE CATALOGI AAN:
N.V. WILLEM SPRENGER'S GRAMOPHONE- EN RADIOHANDEL. DEN HAAO HoofdmagazUn: PASSAGE 40, Tel. 13778 Filialen: LAAN v. MEERDERVOORT ÖOa, Telef. 36206 - LAAN v. MEERDERVOORT 453, Telef. 36605 (WinkelgalerU) WU-sVERZENDEN ZEEWAARDIG VOOR U ONDER GARANTIE. .
