No title

- Nieuwsbrief Esther den Besten – juli 2015 Kompleks MAF no 7 JL Sisingamangaraja Nabire 98801 Papoea Indonesië [email protected]

Beste allemaal, In Nederland is het inmiddels zomer en de zomervakantie staat voor de deur. Hoewel het hier officieel winter is, doen wij mee met de Nederlandse zomervakantie. Qua temperatuur kun je niet merken dat het winter is. Het hele jaar door is het hier rond de 30 graden en zeer vochtig. Soms hebben we een regenachtige dag, zoals gisteren. Meestal regent het alleen ’s avonds of ’s nachts. Ik ben inmiddels gewend aan de warme temperatuur, maar toen mijn familie hier was, herinnerde mijn moeder me eraan doordat ze vaak verzuchtte ‘pfff, wat is heet zeg’.

De mensen leven er nog erg primitief wat o.a. te zien is aan hun schaarse kledij en hun huizen. We hebben een wandeling door het dorp gemaakt en één van de huizen van de zendelingen bezocht. Een bijzondere ervaring!

Het bezoek van mijn moeder en twee zussen was heel bijzonder. Tot het moment dat ze uit het vliegtuig stapten op de basis kon ik bijna niet geloven dat ze echt zouden komen. Ik was ontzettend blij hen weer te zien en ruim 2,5 week met hen te hebben kunnen doorbrengen! We hebben veel gezien en gedaan waardoor ze een goede indruk hebben gekregen van mijn leven hier. Zelf heb ik ook weer nieuwe ervaringen opgedaan. Onder andere op de dag dat Willemieke, mijn oudste zus, en ik een dag meevlogen met Nathan, één van de piloten hier. Allereerst bezochten we Daboto om een team van artsen daar te brengen. Pak Andy (ex-zendeling in dit dorp en man van Ibu Lieke) begeleidde hen. Alle langere tijd zijn er mensen ziek daar en Pak Andy probeert de mensen te helpen door artsen in te vliegen om medische hulp te verlenen. In 2005 zijn hier voor het eerst zendelingen gaan wonen. Met mijn familie hebben we ook een bezoek gebracht aan Wesley en Esther Dale, Australische zendelingen die in Mamit wonen en werken. Wesley en Esther wonen al heel lang op Papoea. Wesley heeft er zijn kinderjaren doorgebracht. Zijn vader, Stan Dale, is er in 1968 vermoord toen hij het Evangelie wilde brengen onder de Yali’s, een tot dan toe zeer wraakzuchtige stam.

Wesleys vader was al begonnen om de Bijbel te vertalen in het Lani, Wesley heeft dit werk voortgezet en liet ons de volledig vertaalde Bijbel zien. Slechts in een aantal talen dat op Papoea gesproken wordt is de volledige Bijbel te lezen. Op dit moment geeft Wesley les op de Bijbelschool voor studenten uit de brede omtrek. De studie duurt drie jaar en de gezinnen wonen zo lang in Mamit.

Esther vangt de kinderen op terwijl de ouders in de schoolbanken zitten. Wij hebben haar een paar uurtjes geholpen door spelletjes met de kinderen te doen. De eerste minuten dat we in het gebouwtje kwamen waar Esther de kinderen opvangt waren we met stomheid geslagen. Zo’n 50 kinderen tussen de 0-16 jaar, waarvan het merendeel onder de 10 krioelden door elkaar heen. Speelgoed lag overal en nergens. Meisjes van een jaar of 7 droegen hun babybroertje of –zusje in een draagzak. Nog niet zindelijke peuters liepen rond zonder luier. Op het moment dat ze hun behoefte deden, kregen ze een flinke pets op hun billen van hun oudere broer of zus. Na binnenkomst vertelde Esther een kort bijbelverhaal . Daarna hebben wij ons uitgeleefd door alle kringspelletjes die we kenden met de kinderen te spelen. Het was heerlijk dat Magda erbij was met haar ervaring op het kinderdagverblijf.

Na twee uur waren we op en hadden we behoefte aan wat frisse lucht. De kinderen weken echter niet meer van onze zijde. Ze genoten van alle aandacht die ze normaal gesproken niet krijgen.

Gedurende de rest van de middag en avond hebben we heel veel verhalen gehoord en een rondwandeling door het dorp gemaakt, waar we Mberiam ontmoeten, een vrouw met vermoedelijk psychische problemen die door haar familie verboden werd het huis uit te gaan. 2

Het onderwijs is zeer minimaal, ouders die hun kinderen een christelijke (Bijbelse) opvoeding geven zijn schaars, de mensen zijn nauwelijks bereid te werken om in hun levensonderhoud te voorzien (ze leven van wat ze krijgen van de Indonesische overheid). We zijn diep onder de indruk geraakt van het geloof, de vreugde, de liefde en de volharding van Esther en Wesley en tegelijk van de grote nood die er heerst.

Wij kwamen onverwachts daar terecht om een typische Papoea-huisje van binnen te zien.

Het was aardedonker binnen. We vroegen Mberiam naar buiten te komen. Ze vertelde over haar problemen en was erg verdrietig. Op het moment dat haar familie kwam, moeder en broer, rende ze angstig naar binnen onder luid roepen. Het was een trieste situatie die ons allemaal aangreep. Esther kende deze vrouw en haar situatie niet. Wesley zou later met de familie gaan praten om te proberen erachter te komen wat er aan de hand is en zo mogelijk hulp te bieden.

Onrust en onderlinge twisten komen niet alleen in Mamit voor. Op Harms verjaardag half mei worden we op de basis opgeschrikt door wat er net buiten de basis gebeurt. Terwijl wij genieten van het glijden op een zelfgemaakte zeep ‘helling’ is het ineens doodstil om ons heen. Daar waar altijd het verkeer over de weg raast, is niets meer te zien. Als dat gebeurt, is er iets aan de hand. We gaan kijken en ook bij de fruitstalletjes achter de basis is ineens niemand meer te bekennen. We weten niet wat er is, maar blijkbaar is er genoeg reden voor iedereen om een veilig heenkomen te zoeken.

De problemen waar Wesley en Esther mee te maken hebben, zijn veelomvattend. De ouders en grootouders van de huidige generatie heeft het Evangelie aangenomen maar op dit moment lijken de mensen terug te vallen in oude patronen.

Een half uurtje later horen we ineens harde knallen die erg veel lijken op geweerschoten. Alle vrouwen en kinderen rennen naar Becky’s huis dat het verst verwijderd is van de plaats waar geschoten wordt.

Nog maar een paar jaar geleden zijn er opnieuw doden gevallen door onderlinge twisten tussen dorpen en stammen. 3

Pieter, Nathan en Tjeerd gaan voorzichtig kijken wat er gebeurt. De militaire politie rukt uit met twee gepantserde wagens en zeker 50 militaire polities. Er is geen sprake van een gerichte actie. Er worden enkel losse flodders geschoten. Een aantal Papoea’s wordt gearresteerd.

Een Papoea van de Monistam zit in de politiek. Hij heeft een echte vrouw en een ‘tweede’ vrouw. Deze tweede vrouw heeft hem vermoord. De reden is onbekend. De Moni’s willen wraak nemen omdat deze vrouw van een andere stam is. Deze wraakactie start achter onze basis. De ‘ME’ komt er op tijd achter en ‘schiet’ ze uit elkaar. Voor zover we weten zijn er geen slachtoffers gevallen. Het is voor mij voor het eerst dat ik zoiets meemaak. Gelukkig ben ik niet heel erg geschrokken. Ik vond het vooral erg onwerkelijk dat dit zomaar kan gebeuren.

Nadat de arrestatie is verricht vertrekken de wagens weer. Een kwartier geloof je niet wat zich hier net heeft afgespeeld. Achteraf horen we wat er gebeurd is.

Een paar weken geleden heb ik met Pieter en Anja de afgelopen 8 maanden geëvalueerd en besloten om nog een jaar hier te blijven om hun kinderen les te geven. Ik ervaar vooral dat God mij hier nog meer wil leren en wil gebruiken. Het idee dat het nog een jaar duurt voor ik iedereen in Nederland weer kan zien, vond ik best even lastig, maar tegelijk ervaar ik rust over deze beslissing. Het contact met de kinderen is goed en met Gods hulp geloof ik dat ik het zal kunnen. Afgelopen weken kwam het idee bij mij boven om een gebedsgroep te starten voor vrouwen uit verschillende kerken uit Nabire om met elkaar te bidden voor de stad en in het bijzonder voor al die mensen die Jezus nog niet kennen. Na een periode van gebed ervoer ik dat God dit bevestigde. Vervolgens heb ik dit met Ibu Lieke (bij wie ik wekelijks mee-eet en die me helpt bij het leren van de taal) besproken en gevraagd of ze mij wilde helpen dit op te zetten. Inmiddels zijn we drie keer met een paar vrouwen bij elkaar geweest. Niet alle vrouwen die Ibu Lieke uitgenodigd had, kwamen, maar wellicht komen er in de loop van de tijd nog een paar bij. In september hopen we echt van start te gaan.

Vorige week werd ik via Ibu Lieke gevraagd om een Engelse les te geven aan een groep Rooms-Katholieke priesters in opleiding. Samen met Heather ben ik deze uitdaging aangegaan. We hebben om de beurt iets verteld over wie we zijn, het land waar we vandaan komen en we hebben wat foto’s laten zien. Daarna was er gelegenheid om vragen te stellen. Het was erg leuk om te doen en zo in contact te komen met onze Rooms-Katholieke broeders en iets van ons geloof en onze missie met elkaar te kunnen delen en voor elkaar te bidden. Ook het contact met de docente Engels was erg leuk. Ik hoop in contact te kunnen blijven met haar.

Warme groet uit Papoea, Esther 4

Magda (zusje van Esther) aan het woord over hun bezoek aan Esther: Wilt u bidden voor:

•

•

•

• • •

Wij hebben drie prachtige weken gehad in Papoea. Ik vond het een zeer mooie en indrukwekkende reis. Wat heb ik veel beleefd. Eerst de reis, die duurde lang. In Papoea wennen aan de warmte. De cultuur, de natuur; alles is echt anders. Maar ook hier heb ik kunnen zien hoe groot en machtig onze Schepper is. Alles is prachtig groen. De mensen zijn erg vriendelijk. Ook vind ik het leuk dat ik nu heb gezien waar Esther woont en kennis gemaakt met de basisbewoners. Ik heb ook een dag mee gelopen met Esther. Daar kreeg ik wel bewondering voor haar. Kinderen lesgeven in verschillende leeftijden en verschillende niveaus. Ik mocht met Tom letter kleien en hem voorlezen. Leuk! Vrijdagmiddag heb ik gezien hoe Anja Engelse les geeft aan de Indonesische kinderen. De bekende liedjes kwamen voorbij: ‘lees je Bijbel bidt elke dag’ maar ook ‘bewaar je oog, bewaar je oog voor wat je ziet’. Na schooltijd heb ik nog wat spelletjes gedaan met de kinderen en dat was ook erg leuk, ook de kinderen genoten enorm. Ik kan nog veel meer vertellen maar dan wordt het denk ik wel heel veel. En Esther heeft ook veel verteld.

goede vakantie zodat Esther weer nieuwe energie op kan doen voor het nieuwe schooljaar liefde, geduld & wijsheid om de kinderen te onderwijzen de te starten gebedsgroep; dat dit tot opbouw en uitbreiding van Gods Koninkrijk mag zijn Wesley en Esther Dale Gemeenschap in Mamit Vrede in Papua ( tussen de stammen, maar ook binnen de overheid)

Tot slot een bericht vanuit de TFC: Dan zeg ik als laatste dada.. (gedag in het Indonesisch)

Op woensdag 9 september 2015 wordt er een crea-avond voor vrouwen georganiseerd ten bate van Esther. We gaan deze avond een memobord maken in samenwerking met De Rode Draad (www.derodedraadcreatief.nl).

Magda den Besten

Dankpunten: Ook u/jij bent daarvoor uitgenodigd! De inloop is om 19:30 uur en we starten om 19:45 uur op Bovenberg 130 in Bergambacht. De kosten voor deze avond zijn €17,50 p.p. Voor meer informatie en opgeven, kunt u/kun jij mailen naar Elsemieke Versluis ([email protected]). Opgeven kan t/m 4 september.

• •

•

• •

We zien u/jou daar graag! De Nieuwsbrief is bedoeld om u op de hoogte te houden van de ervaringen van Esther den Besten. De verzending wordt verzorgt door de Thuisfrontcommissie i.s.m. MAF Nederland. Als u zich op wilt geven voor ontvangst van de nieuwsbrief of Esther als supporter wilt ondersteunen, dan kunt u zich aanmelden via www.maf.nl Wijzigingen (adres, e-mail, supportbedrag etc.) kunt u doorgeven aan [email protected] of aan MAF Nederland, Postbus 7, 7390 AA Twello. Vermeld daarbij dat het om Esther den Besten gaat. Contactpersoon TFC: [email protected]

• •

5

Bezoek familie Goed contact met leerlingen en mensen op de basis Alles wat ik hier mag leren, vooral in relatie met God Visie voor gebedsgroep Gods voorziening in alles wat ik nodig heb Groeiende contacten buiten de basis Lesgeven aan RK priesters in opleiding