KNVI Jaarcongres Over de grens, een thema, nou, zo zie je ze niet veel Al lang gelee bedacht, maar nu zo super actueel. Drommen enthousiastelingen kwamen hier van buiten Ik dacht even bezorgd: als ze de grenzen maar niet sluiten. Op de informatiemarkt stonden in alle hoeken Standhouders aan de koffie, en hun grenzen op te zoeken. Niet dat ik de koekjes nou zo grensverleggend vond Stroopwafels, het meest Hollandse koekje dat bestond. Een inspirerende congresdag werd ons allemaal toegewenst De mogelijkheden leken om tien uur nog onbegrensd. Een foto-impressie van 't congres van vorig jaar Ik keek daar toch wel met een soort van argusogen naar. Op al die foto's was het leuk, leek alles dik in orde Zo mooi als vorig jaar kon het vandaag al niet meer niet worden. Mijn bijdrage van toen? Daar wordt nu nog over gesproken Om vandaag 't verschil te maken heb ik mijn haar maar opgestoken. Michel Wesseling die schoof bescheiden toen naar voren Over hardware en software kregen wij van hem te horen. Sinds 2014, het was dadelijk klip en klaar Kwam er bij Wesseling geen rimpel bij, en niet een grijze haar. Samenwerken, integratie, er gingen stappen worden genomen Leren van elkaar, het moest er nu maar eens van komen. Gluren bij de buren, Michel vertelde aan de klas Dat hij daarmee gisteravond al begonnen was. Michel kon hier uren over praten, meldde hij ons met een lach En hij liet ons ook nog weten dat ie mooie kansen zag. Een monoloog van de voorzitter? Daar was u niet voor gekomen Wat woorden van dank, toen werd 't programma doorgenomen. Dank aan Jacqueline Minnema, over haar werd nog gezegd Dat zij, waar nodig, overal de zweep erover legt. En René, van de Voice over, bleek ook Minnema te heten Hoe dat zat, zou Jacqueline denk ik ook wel weten. De Victorine van Schaikprijs, slechts twee scripties ingediend En die hadden blijkbaar allebei geen mooie prijs verdiend. De initiatiefprijs bleek naar een burgerinitiatief te gaan Joke en Maurice van de Leeszaal Rotterdam-West traden hier aan. Hun initiatief? Dat was niet onopgemerkt gebleven Specht en Van der Zwaard hadden er zelfs een boek over geschreven. De fotograaf drong heel lang aan, tenslotte werd gezwicht Met hun oorkonden stapte ons tweetal een stap vooruit, in 't blauwe licht.
Maurice die had geen klanten of medewerkers, maar vertelde dat Hij bij de leeszaal Rotterdam-West alleen maar mensen had. Het boek moest in het kerstpakket, zo leerde toen de klas En toen bleek dat de Oeuvreprijs voor Eric Sievens was. Niet echt een verrassing, dat Eric werd toegesproken Want zijn foto hing al acht minuten glunderend naast die van Maurice en Joke. Eric had zijn vrije tijd, zo bleek, nuttig besteed Hij werkte een dag voor zichzelf, wat ie met genoegen deed. Bloemen en een penning, toen mochten de winnaars gaan En met vervroegd pensioen gaan? Eric dacht er nog niet aan. Toen was daar Erwin Witteveen, hij gaf ons te verstaan Hij was eigenlijk een schrijver, die hier over z'n grens zou gaan. Zo'n grote zaal, daarvoor te spreken, Erwin, die vertelde dat Hij vannacht bij die gedachte slecht geslapen had. Hij was eigenlijk heel verlegen, ging nu en dan van huis, zo bleek En sprak alleen in 't openbaar ten behoeven van zijn hypotheek. Hij vertelde over zijn eerste ervaringen met de bibliotheek En het verschil tussen lees- en studieboeken was marginaal, zo bleek. Toen deelde hij wat bevindingen uit zijn eigen studietijd En over het begin van e-mail wou ie daarna iets kwijt. Erwin was een buitenstaander, en hij zei: “Misschien Zien buitenstaanders wel dingen die anderen al niet meer zien.” De mens was een gewoontedier, werd door Erwin gezegd Maar de wereld verandert razendsnel, werd daarna uitgelegd. Waarna het toen heel even over mythevorming ging Waren jongeren of ouderen beter toegerust op verandering? Erwin toonde ons het wiel, maar één wiel was niks, meldde hij Van wiel, naar auto, naar Almere, het ging iets te snel voor mij. Van batterij naar tandenborstel, en naar Tesla, toen En wat zou dat betekenen, voor Shell, en ons pensioen? Vervolg-innovaties, waarop Erwin vrolijk zei: “Mijn boek, nooit af, hield zelfs al die vervolg-innovaties niet bij.” Erwin vertoonde een Verkade reep, sprak tot ons allemaal: “Er zitten minstens 50 chocoholics in deze zaal.” Sylvia Bakker kreeg de reep, de hele zaal was blij voor haar Maar Erwin zat nu zonder, en dat vond ie toch wel naar. Toen toonde hij een chocofilmpje, en ik kon mij sterk vergissen Maar ikzelf kreeg associaties van vijf broden en twee vissen. Maar zou Sylvia Bakker nu daadwerkelijk gaan proberen Om ons in de pauze allemaal op chocolade te trakteren? Drie-D printing en overvloed waren beiden megatrend En dat gold ook voor Big data, maakte Erwin toen bekend. Het samensmelten van kennis, Singularity, leerden wij Kon er als megatrend in Erwins rijtje ook nog bij.
Stopcontacten in treinen? Erwin gaf ons te verstaan: “Ik wed om een reep chocola, de NS loopt achter de feiten aan.” Was de I-Pad een computer? Nou en of, gaf Erwin aan En de moderne terrorist heeft z’n pistool op z’n stickje staan. De audiciën werd overbodig, en datzelfde gold voor geld Want we kregen steeds meer gratis, werd door Erwin hier verteld. Dat kon allemaal wel wezen, maar zoals bij aanvang bleek Stond Erwin hier ook omdat ie bang was voor zijn hypotheek. We gingen naar luilekkerland, spiegelde hij ons nog voor Een foto van zijn voortuin toen, die kon er nèt mee door. Kastje met gratis boeken, leek een schitterend idee Maar Erwin kwam niet van z’n boeken af, iedereen bracht boeken mee. Bibliotheken? Wat dat volgens Erwin moeten zijn? Nou, in elk geval geen stopcontacten in de trein. Huishoudelijke mededelingen nog, van Wesseling Waarna iedereen z’n eigen grenzen over ging. Welke track te kiezen? Dat was nog een hele klus Ik draalde eerst besluiteloos wat rond de Frysklabbus. Ik koos toch maar voor het paspoort, en die bus? Die werd het nie Ik had net iets teveel associaties met mijn laatste mammografie. De stroopwafels die waren op, dat kon niemand wat schelen Want Sylvia Bakker stond aan iedereen chocolade uit te delen. Erwin zag ik alweer vertrekken, dat was vermoedelijk omdat Hij thuis de heg nog wilde knippen, en vannacht slecht geslapen had. Naast mij staat trouwens Eelco weer op zijn gitaar te slaan Hij slaapt ook altijd slecht als ie voor zo’n volle zaal moet staan. Daarnaast is ie een gewoontedier, zoals u allemaal ziet Want hij was hier vorig jaar ook, en speelt precies hetzelfde lied. Fat smokers advice, bij deze track kwam ik nog te weten: Vertel een te dikke roker niet dat ie minder moet roken en eten. Dat weet zo iemand zelf ook wel, gaf Paul Blok ons te verstaan Toen lunch, alle Fat Smokers vielen daar hongerig op aan. Een fat smoker zag ik zielstevreden buiten staan Blad hamburgers voor zijn buik, hij stak een sigaretje aan. Hij was geen informatieprofessional, deelde hij mij mee Maar werkte in de horeca, hier bij het NBC. Voor mijn tweede track, die duurde tot iets na twee uur Ging ik met Giep Hagoort en Astrid Vrolijk, op avontuur. Koersvast gefinancierde bibliotheken, waren hier onderwerp van gesprek Er werd een ouderwetse plaat gedraaid, aan het begin van deze track. Giep bleek helaas naar ’t buitenland, dus kon ie hier niet komen Ik dacht: hopelijk voor Giep heeft ie z’n paspoort meegenomen. Zodat we hem maar even op een filmpje kort bekeken Het viel mij op dat ook hij het woord bibliotheken niet goed uit kon spreken.
Astrid Vrolijk, leuke dame, bleek haar mannetje te staan Geïnteresseerd en met genoegen hoorde ik haar aan. De fotograaf schoof even binnen, ’t was mij duidelijk zonneklaar: Ze willen volgend jaar beginnen, met een filmpje van dit jaar. Ja, mensen zijn gewoontedieren, leerden wij reeds om tien uur Alleen Astrid Vrolijk leek niet bang voor avontuur. “Je bent nooit klaar, het houdt nooit op”, zei Astrid tot besluit Maar dat gold niet voor haar verhaal, dus wij waaierden weer uit. Alweer een nieuwe track waarnaar ik hier mijn weg moest zoeken Ik voelde mij, als in een bibliotheek met te veel boeken. Als het aanbod zo groot is dreig je jezelf haast te verliezen En weet je van gekkigheid gewoon niet wat te kiezen. An English session would be nice, upstairs I joined the class A supplier from Oracle was here to talk to us. He looked like a Chinese guy to me, but I thought, come what may After all, it was all about crossing borders here, today. De laatst track volgde ik hier, dan zat ik hier maar vast gelijk Van denken naar doen, de IP in de praktijk. Maar eerst een kopje thee, geen chocola, jammer was dat Waar was Sylvia Bakker wanneer je haar nodig had? Ik luisterde veertig minuten naar Jan van der Bel Iets van dominee Gremdaat had de man, qua stem, toch wel. En naar Lex Schampers, blauw colbertje, sprak geen flauwekul Zelf voelde ik mij overigens Sneldichter drie punt nul. Lex was een Kameleon, vertelde hij tevree Hij kleurde, zonder schaamte, gewoon met alle winden mee. Dat blauwe jasje waarin ie vanmiddag zijn verhaal hier heeft staan doen? Let maar op, zo dadelijk, bij de borrel is het groen. Voor een paneldiscussie werden wij weer bijeen geschaard Op deze meer dan volle dag bleef ons dat onderdeel niet bespaard. Als u al vermoeid was, liet u dat allemaal niet merken Maar je moest wel informatieprofessional zijn om het allemaal te verwerken. Het panel stond er klaar voor, voor het laatste halfuurtje Wat schutterig, geen statafels, ’t was net een voetbalmuurtje. Bert vertelde dat CD winkels allemaal uitgestorven waren Maar informatiewerkers zijn eigenlijk allemaal Deejays stond ie te verklaren. Ankie toen aan zet, pakte haar briefje er even bij Waarna ze over de participatiesamenleving hier wat zei. Leuk, vertelde Ankie, als je allerlei bestanden ontsluit Maar zij printte in de bieb ook dagelijks bankafschriften uit. Ook Eric, die als derde sprak, ik vond het interessant Stond net als Ankie en Lily met geprinte papiertjes in de hand. Zo ook Fred en Frank, ze stonden allemaal met papier Vanzelfsprekend wou ik ook niet achterblijven, hier.
Lily keek vooruit, en ze vertelde aan de zaal: “De komende vijf jaar wint tekst van visueel materiaal.” De kennisprofessional ging vreemd, deelde zij tenslotte mede Ik keek eens rond, vermoedde, dat de meesten dat al deden. Nadat Fred gesproken had, wat vragen toen van Frank Hij verving Peter van Gorsel, en daarvoor zijn grote dank. Waarop ook Eric over de free recordshop begon En of je voor de bieb niet een profiel ontwikkelen kon? Bert dacht graag in kansen, en samenwerken was niet verkeerd Lokale bandjes blijven in trek, zo werd door hem beweerd. “We moeten in de haarvaten van de samenleving zitten” werd door Ankie uiteengezet En de bieb? Ze stond ermee op, en ging er ook weer mee naar bed. Lily wou verbindingen, begon ze uit te leggen En ze nam zich voor om dat woord in iedere zin te zeggen. Over de kracht van het internet vertelde Eric toen Maar rondlopen in een boekenwinkel bleef altijd leuk om te doen. Alle bibliotheken dicht en iedereen een I-Pad geven? Daarop reageerde vervolgens Ankie hier nog even. Universiteitsbibliotheken, daar werd door Eric wat over gezegd “De waarde moet erkend worden”, zei Ankie, zeer terecht. Een vraag van Frank nog, over data en het respecteren van privacy Bert vond de vraag heel goed, maar een antwoord had ie niet een twee drie. En toen reageerde ook Fred Wiltenburg nog even: “Ieder Facebookend individu heeft reeds z’n privacy opgegeven.” Wat deed Lily met Franks gegevens? “Helemaal niks”, zie Lily toen En toen vertelde Bert wat ze bij Ali Baba doen. Ja, leuk, de grenzen open, maar hoedt u voor de Chinezen Je koopt een keer een loempia, en wordt volledig uitgelezen. Een laatste vraag van Frank: moesten we op technologie vertrouwen? Of konden we het beter maar gewoon bij mensen houwen? Fred die was voor mensen, Eric was voor de techniek, zei hij En die vraag van Frank, die waren we al lang voorbij. De bibliotheek die bleef aan zet, Ankie en Lily het laatste woord “We moeten de moed niet opgeven”, werd van Lily gehoord. Het panel schoof het podium af, alweer een prijsuitreiking toen Kees die hield het kort, er was vandaag nog meer te doen. De prijsuitreiking Infobattle, de spanning die was groot De prijs ging naar Haagse studenten, het Team Ademnood. De jeugd die had de toekomst, Eric deelde doosjes rond Terwijl Team Ademnood naar adem hier te happen stond. Voor ikzelf eindelijk het podium op ging Was er eerst nog een warm woord van dank, voor Wesseling. Ingeborg, namens de KNVI, kwam snel naar voren Michel was niet onbelangrijk, kregen wij te horen.
Een zwarte doos voor Michel, voor de afgelopen zes jaar Hij had een enorme klus geklaard, die klus die was nu weer klaar. Michel had de kar getrokken, en dat had ie mooi gedaan De motor achter het geheel, hij was over de grens gegaan. Hoog tijd voor de borrel, dus ik hou bijna mijn kop Erwin’s voortuin is aan kant, en Sylvia’s chocola is op. Een aandachtiger publiek? Dat kon ik mij niet wensen Beste klanten, medewerkers, jullie waren vooral hele leuke mensen. Ik doe nog drie coupletten, dan is dit vers achter de rug Dan gaat hij, op de eenwieler, weer naar Almere terug. Ik vond u, met z’n allen, stukken leuker dan mijn buren Vreemdgaande deejays, wat een feest vandaag bij u te mogen gluren. Dat u mij hebt teruggevraagd, dat doet mij groot plezier Maar we hoorden al, de mens is nu eenmaal een gewoontedier. Ik heb alles laten rijmen, en ook mijn grenzen niet verlegd Want als het een keer niet rijmt, vragen ze volgend jaar Nico Dijkshoorn. Hij kan nog uren doorgaan, maar ik houd het voor gezien Ik snak naar chocola, en vrees de zweep van Jacqueline. Lekker vreemdgaan bij de borrel, mensen, ik zit er niet mee En we zaten hier gezellig, en we zaten hier oké. Dominique Engers, Nieuwegein, 12 november 2015 www.desneldichteres.nl
