VAKANTIE SRI LANKA 2 september Aankomst op Schiphol, uitkijkend naar onze medereizigers. We ontmoeten Carla en even daarna Carrie, Marianne en Jac. Samen met Gerrie was de club nu compleet. Om 13.30 uur steeg het vliegtuig op naar Frankfurt, na een wachttijd van 2 uur in Frankfurt vertrokken we om 17.30 uur naar Colombo. Spannend. Hoe zou de reis zijn, wat konden we verwachten van onze medereizigers? Met 'n hazenslaapje tussendoor, 2 warme maaltijden en heel veel water drinken kwamen we op 3 september om1 uur (nederlandse tijd) aan in Colombo, in Sri Lanka was het 4.30. Na wat hindernissen overwonnen te hebben bij het uitchecken, onze koffers te hebben afgehaald ontmoetten we Sarat. Hij bracht ons naar het Paradise Beachhotel in Negombo. Intussen was het 3 september. 3 september We installeerden ons op onze kamers en na een heerlijk ontbijt zijn Gerrie en ik wat gaan wandelen. Eerst naar het strand natuurlijk, daarna een duik in het zwembad, Na de lunch het stadje in, er waren leuke kleine winkeltjes en....spa visjes. Dat moest geprobeerd worden en dus gingen we met de voetjes bloot in een bak met hongerige visjes die aan onze tenen etc. knabbelden. Hilariteit alom!! We kwamen 2 reisgenoten tegen in een tuk-tuk en besloten om ook hiervan gebruik te maken. We hadden een leuke chauffeur Kevin, die ons diverse bezienswaardigheden liet zien van Negombo zoals de Mariakerk, kruidentuin, Hollandse tunnel en kanaal, gevangenis en de tempel van Negombo. Overal gaf Kevin uitleg over de betekenis ervan. Geweldig. Bij de gevangenis stonden veel vrouwen buiten, sommigen met kinderen. Kevin vertelde dat ze hun partner op kwamen zoeken en eten voor hen bij zich hadden. Al met al een geslaagde middag. Na het diner tijd om echt kennis te maken met elkaar. Het werd een leuke avond, waarin veel werd gelachen. Ik zie het wel zitten met deze groep. Op tijd naar bed, waar Gerrie en ik nog de dagsluiting hielden, vertellen wat we zoal gezien hadden, wat het met ons deed en gebruld van het lachen. 4 september Vroeg wakker, even 'n SMS naar Roel gestuurd (kleinzoon was jarig). Na het ontbijt vertrokken we naar het Gospelhouse in Madampe. Hier betrekt Lanka Lamai het speelgoed van. We zagen de mensen aan het werk, allemaal jonge mensen, sommige met een beperking. Iedereen wordt gelijk behandeld, ook qua salaris. Het speelgoed werd gezaagd, gekleurd, bewerkt en ingepakt. Prachtig om te zien en te horen
hoe het er daar aan toe gaat. Eens te meer werd duidelijk wat een goed werk Lanka Lamai hier doet, hoe de mensen genieten van hun werk en hoe vrolijk en vriendelijk ze zijn, de ene glimlach na de andere vergezelde ons. Na een lunch vertrokken we naar het Welcome dorp, gesticht door de Nederlander Herman Steur in 1996. Hier worden mensen opgevangen met een lichamelijke en geestelijke beperking. Ook demente en zwaar demente bejaarden en mensen boven de 50 die alles verloren hebben door de tsunami. Ook bij al deze mensen was de glimlach steeds aanwezig. De persoon die ons rondleidde had zijn hele familie verloren, vrouw-kinderenouders-schoonouders. Schrijnend. Mooi om te zien dat het personeel zo betrokken is bij deze mensen, ze te verwennen met speciaal gebakken broodjes in de vorm van dieren, lekkere salades etc. Geweldig. 'n Zeer emotionele middag die ons allen erg raakte en waarover we die avond nog lang nagepraat hebben. 5 september Weer vroeg uit de veren. Vandaag naar de visafslag en vismarkt. Heel apart!! De vers gevangen vis wordt uitgespreid op grote matten in het zand om gedroogd en gezout te worden. Het zouten is bedoeld om de vogels er af te laten blijven. Er lagen tientallen van deze matten. Voor ons is het onbegrijpelijk dat dit gebeurd, mensen en honden lopen langs deze matten maar niemand stoort zich eraan. Niet iedereen in de groep was hiervan gecharmeerd maar “slands wijsheid 'slands eer”. Links en rechts zijn mensen bezig met het schoonmaken van de vis o.a. inktvis, grappig om te zien hoe snel en efficient er gewerkt wordt. In een grote hal wordt de vis verder schoongemaakt en gefileerd voor de verkoop. Enorme tonijnen lagen er en ze werden allemaal door vrouwen verwerkt. Hierna gingen we naar Colombo, bezochten de Hollandse kerk waar we een rondleiding kregen. 'n Prachtige kerk maar o zo hard toe aan renovatie. Na een uitgebreide lunch terug naar het hotel. Lekker gekletst, wat gedronken en erg veel gelachen. Het is een leuke groep. 6 september Vandaag is Carrie jarig, we hadden haar stoel versierd en een houten tuk-tuk voor haar gekocht. Uiteraard ook gezongen. Na het ontbijt naar Negombo Lagune voor een tocht met de boot over de Lagune. Prachtig!! We zagen 'n aantal malen een flinke varaan, ijsvogels en veel mooie natuur. 's Middags Colombo Citytoer waar Sarat ons de meest belangrijke gebouwen liet zien. Terug in het hotel geluierd, gezwommen en van de zon genoten.
Het hotelpersoneel had voor een lekkere taart gezorgd om de verjaardag van Carrie te vieren. 's Avonds afscheid genomen van Sarat met een cadeautje wat niet uitgepakt werd, later hoorden we van Lucien dat dit de gewoonte is in Sri Lanka. Tevens maakten we kennis met Lucien, 'n goedlachse boom van een kerel. 7 september Om 9 uur vertrokken naar de textielfabriek Selyn in Kurunagala, waar ze de zachte beesten maken voor L.L. Wat een bedrijvigheid, er werken 160 medewerkers. Hebben ze veel orders dan werken er 300. Heel veel wordt met de hand gemaakt, 'n totaal productieproces wat lijkt op een lopende band. De mensen werken er van 8 tot 17 uur behalve op zondag. Men begint onder aan de ladder en kunnen per jaar promotie maken. Er worden trainingen gegeven om de volgende stap te maken. De personen met een rode muts zijn de inspecteurs. Hierna nog even naar de showroom van Selyn en een leuke bloes gekocht. Na de lunch op weg naar Dambula. In verband met het drukke verkeer er 7 uur over gedaan, we kwamen bijna niet vooruit. Wat een hectisch toestand, eelt op m'n billen van het zitten in de bus. Je moet hier halsbrekende toeren uithalen om heelhuids door het verkeer te komen, opmerkelijk is dat niemand boos wordt op elkaar en iedereen de ruimte geeft om aan het verkeer deel te nemen. Onderweg veel aapjes gezien en wilde olifanten. Rond 18 uur waren we in hotel Giritale waar we smulden van een heerlijk diner met live muziek. 8 september Na een heerlijk ontbijt vertrokken naar Pollonaruwa om de ruïnes van de oude stad te bezoeken. Eerst kregen we een rondleiding in het museum, waar veel maquettes stonden van de oorspronkelijke gebouwen. Daarna naar de overblijfselen van King Paraakkramabahu, we zagen het paleis, badkamer, monnikkenklooster, diverse bijgebouwen etc. Tussen de ruïnes liepen honderden aapjes. Even verderop stond een enorme stoepa (dit is een boeddhistisch bouwwerk dat de relieken bevat van een boeddhistische heilige), hij was 60 meter hoog en had een omtrek van180 meter Het was bloedheet die dag, zo'n 35 graden maar prachtig om al die oude gebouwen te zien, vooral de stoepa maakte veel indruk. De man die ons rondleidde wist erg veel te vertellen maar........aangezien hij wat tanden miste was hij af en toe moeilijk te verstaan. Hierna de lunch en toen op weg naar Minneriya Wild Safari. Hier leven ongeveer 2000 olifanten. Fascinerend, grote- kleine- en babyolifantjes, je keek je ogen uit. Grappig was om te zien dat, als er een jeep te dicht bij vader, moeder en babyolifant in de buurt kwam er een extra olifant in de richting van de jeep liep om zo de familie te beschermen.
Aan het eind werd het nog even spannend, 2 olifanten waren boos en kwamen onze richting uit. De chauffeur moest een flinke omweg maken zodat we veilig terug konden rijden, nou ja veilig. 'n Weg vol hobbels en kuilen zodat we danig door elkaar geschud werden, Carla zei op een gegeven moment dat haar nieren bij haar amandelen zaten, dus dat was weer brullen van het lachen. Rond half 7 's avonds waren we in het hotel. We werden verrast toen we op onze kamer kwamen, handdoeken gevouwen als een hondje en overal bloemetjes op het bed, wat een thuiskomst. Na het opfrissen kregen we een heerlijk diner. Ook vanavond weer live muziek. 9 september Vanmorgen een extra cadeautje, we waren getuige van een hindoestaanse bruiloft vol pracht en praal. Mannen op drums, vrouwen met een soort waaier op stok en dansers begeleiden de bruidegom die onder een goudkleurige parasol liep. Aangekomen bij het hotel gingen de drummers, vrouwen met waaier en de dansers de bruid ophalen. Alles heel kleurrijk. De voltrekking van het huwelijk hebben we niet gezien want we gingen op weg naar Sigirya. Jac ging de rots beklimmen en wij gingen met de ossekar op weg. Aangekomen bij een riviertje lag er een catamaran klaar die ons naar een dorpje bracht waar we konden zien hoe de mensen daar leven. In het water veel waterlelies en onze schipper vouwde voor ieder van ons een prachtige bloem van de lotus. Met een kus hebben we hem bedankt. In het dorpje aangekomen zijn Carrie en ik in een boomhut geklommen waardoor we een fantastisch uitzicht hadden. Wat is de natuur toch prachtig hier!! In het huisje liet de bewoonster ons zien hoe de paddy (schil van de rijst) grotendeels verwijderd werd. In een grote vijzel wordt met een stamper de schil losgestampt. Uiteraard waren wij ook aan de beurt om even te stampen. Daarna werd de rijst gezeefd zodat de schil de lucht in vliegt. Het lijkt gemakkelijk maar de handigheid hiervoor ontbrak bij ons. Met een mes werd de kokosnoot gehalveerd, het vocht wat eruit komt ziet er uit als water, maar smaakte heerlijk. De kokos wordt geraspt, water erbij, wat zout, uitknijpen en dan heb je de echte kokosmelk. Rode peper, ui, tomaat, citroen, en de uitgeknepen kokos worden gemengd en daar wordt curry van gemaakt. Van de rijst, meel, zout en water worden kleine platte broodjes gemaakt en samen met de curry gegeten. Het was verrukkelijk, de meesten vonden het te scherp maar Lucien en ik zaten te smullen. Daarna jackfruit gegeten, 'n heel aparte vrucht maar overheerlijk. Ook werd nog verteld dat van de palmbladeren het dak gemaakt wordt voor hun huis. Dit moet wel ieder jaar opnieuw gebeuren in verband met de regen. Bij veel mensen, zo ook hier, staat een soort vogelverschrikker, deze is om boze
geesten te verdrijven. Met de tuc-tuc terug naar de bus, waar Jac ons opwachtte. Hij was trots dat hij deze bijna 600 treden hoge rots overwonnen had en had genoten van het uitzicht. Terug naar het hotel, diner met weer Live muziek. 10 september Op weg naar Trincomalee aan de oostkust. Nog steeds hectisch verkeer, koeien en geiten lopen gewoon over en naast de weg. De auto's, tuc-tucs en bussen slalommen er omheen. Ook schiet er regelmatig een hond over de weg. Hilarisch om te zien. Onderweg in Dambula staat, aan de voet van een rots de gouden tempel, te herkennen aan het enorme, 30 meter hoge, vergulde boeddhabeeld. Dit boeddhabeeld staat boven op een heiligdom en is geschonken door Japan. 'n prachtig gezicht. Na de nodige foto's te hebben gemaakt verder naar Nilaveli Beach hotel in Trincomalee. 'n Hotelkamer met een supergroot bed, Gerrie en ik hadden een megafoon nodig om met elkaar te kunnen kletsen. Na de lunch 's middags naar het strand, gezwommen in zee en lekker geluierd. 11 september Naar de Kanniya Hot Spring Wells in Trincomalee. Er zijn 7 bronnen die in temperatuur oplopen van 29 tot 41 graden. De mensen scheppen water uit de bron en overgieten zich ermee. Dat doen ze meerdere malen achter elkaar, steeds uit een warmere bron. Het zou een geneeskrachtige werking hebben vooral voor mensen met reuma. De bronnen zijn voor de hindoes heilig en dus is het verboden om op het terrein alcohol en vlees te gebruiken. 's Middags naar het Hollandse Fort Frederick, gebouwd in 1676. Van oorsprong een Portugees fort dat later door de Hollanders versterkt werd. Via een korte wandeling (op blote voeten in het gloeiende zand) langs kraampjes met allerlei speelgoed, religieuze souvenirs en offergaven, kwamen we bij de Tirukoneswaram-tempel. Voor de tempel staat een levensgroot verguld beeld van Shiva, met zijn symbolen de lingam en rijdier Nandi. In de buurt van de tempel bevindt zich een beeldenpaar van Vishnu en Laxmi, door de Britten gevonden in 1944. Deze tempel was zeer kleurrijk, zoals alle hindoetempels. Via een wandeling buitenom kwamen we bij een gedenkteken op de top van de Swamy Rock, hier zou een Hollands meisje vanaf dit punt uit liefdesverdriet vanaf gesprongen zijn. Gelukkig overleefde ze de sprong. Terug naar het hotel en na een korte siësta 's avonds met z'n vieren gaan winkelen. We kochten allemaal een Srilankees kledingstuk wat we zouden showen op de laatste avond in Ella. Ook voor de thuisblijvers namen we een
presentje mee. Werden, op de weg terug naar de bus, verrast door een grote zwarte rat, die het riool in dook. Brrrrr.... 12 september Vanmorgen om half 5 opgestaan. Om half 6 gingen we op dolfijnen en walvissafari. Het hotelpersoneel had voor ieder van ons een ontbijtpakketje klaargemaakt. Wat een service!! We kregen allemaal een zwemvest aan en toen de motorboot in. Met een flinke snelheid gingen we de zee op en daar waren ze. Hele groepen dolfijnen sprongen boven het water, soms wel 8 achter elkaar. FANTASTISCH!!! Er voeren meerdere boten op het water en als een van de schippers wat zag en dat riep naar zijn collega's, dan vlogen alle boten er op af. Na verloop van tijd steeds verder de zee op, zoeken naar walvissen. Veel kans hadden we niet, was ons verteld, want de walvissen komen pas in november/december. Maar.......wij hadden geluk, op nog geen 2 meter kwam een walvis in zicht, zwom langs onze boot en dook meteen weer onder. De eerste en enige die we zagen. Terug naar het vaste land, zagen we nog veel meer dolfijnen, waren het eerst de grijze, nu waren ze zwart en ook groter. Wat een spektakel om ze te zien springen en dartelen in het water. 'n Geweldige, fascinerende belevenis. Terug aan wal van ons meegekregen ontbijt genoten en terug naar het hotel. 's Middags er een strandmiddagje van gemaakt, geregeld de zee in, gezwommen, gedold en wat bijgekleurd. Het was wederom bloedheet dus smeren was het parool. Vanavond naar de Hindoetempel Kali Kovil. De toren (gopuram) van het heiligdom is overdekt met kleurrijke beelden van goden en godinnen en kleurt 's avonds groen. Er was een ritueel met een versierde olifant, mensen die offers brachten en ons trakteerden op heerlijke zoetigheden. De hele rondgang van de olifant hebben we niet meegemaakt omdat het te laat werd. Een dag waar we nog lang over spraken, vooral de dolfijnen en walvis hadden diepe indruk gemaakt. 13 september Via Dambula, waar we opnieuw met bewondering keken naar de gouden boeddha, naar Kandy. Onderweg zagen we in Matale een kleurige hindoetempel ter ere van de godin Patani, de vrouw van Shiva en moeder van Ganesh en Skanda. Hij staat bekend als de Sri Muthumariamman Thevastanam. In de tempel zijn nissen aangebracht met afbeeldingen van Ganesh (met de olifantenkop) en Skanda (afgebeeld met meerdere hoofden). In het midden van de tempel staat een, met zilver beslag omlijst, afbeelding van Patani.
Door het plaatsje Acurana, wat bestaat uit 100% moslims op weg naar Kandy. Lekker geluncht en naar de juwelier, duur-duur-duur maar wel mooi. Rond 17.30 waren we in hotel Thilanka, 'n grote kamer waar we nog net niet in verdwaalden. Lekker gedineerd en daarna in de tuin gezeten. Lucien vertelde over zijn werk en hoe hij hierin terecht was gekomen. Wat een fantastische vent en wat doet hij veel voor de minder bedeelden in Sri Lanka. Rond 23.30 naar bed, onrustige nacht. Er spookte veel door mijn hoofd, herinneringen aan het Welcom house, krotten onderweg afgewisseld met mooie huizen, de bezoeken aan de fabrieken die leveren aan Lanka Lamai, de relaxte en open houding van de bewoners, de steeds glimlachende mensen, emotioneel werd ik ervan. 14 september Om half elf vertrokken naar de olifantenpoepfabriek Maximus. Hier kregen we een rondleiding met uitleg over de procedure van poep tot papier. Hartstikke mooi om te zien. Jonge mensen die, met uiterste preciezie, pinquins inkleurden, aluminium olifantjes voorzagen van stipjes met een soort prikpen. Deze worden op de boekjes en/of kaarten bevestigd. Toen degene die ons rondleidde hoorde dat wij van Lanka Lamai waren, werden we voorgesteld aan de directeur van het bedrijf. In de showroom werden de nodige spulletjes aangeschaft. Daarna naar de olifanten, groot en majestueus stapten ze (met hun begeleiders) door de straat op weg naar hun speelplaats. Hoe nietig voel je je dan!! Languit liggend in het water in 'n prachtig gebied, terwijl de verzorgers ze liefdevol begoten met water en ze gingen wassen. 'n Schouwspel waar je geen genoeg van kon krijgen en bij velen emoties opriep. Na een heerlijke lunch onzerzijds, werden de olifanten teruggebracht naar het olifantenweeshuis. Ook wij gingen daar naar toe. We mochten niet te dichtbij komen omdat het wilde olifanten zijn die daar wonen. Je zag hoe een verzorger medicijnen in een ananas stopte en vervolgens aan een olifant gaf. In een apart gedeelte stonden 2 olifanten die gevonden waren in de jungle. Meisje en jongetje 5 jaar oud, een heel enthousiast jongetje bij wie de hormonen opspeelden. Hij probeerde steeds achter op het meisje te klimmen, maar op de een of andere manier wist ze zo te kronkelen dat hem dat niet lukte. Toen klom hij er maar aan de voorkant op waarop Lucien zei dat dat op z'n Srilankees was. Vele lachsalvo's volgden. Terug naar het hotel, eerst een borrel en om half 8 aan tafel. Heerlijk gegeten en tot half 12 in de tuin gezeten. Een geweldige dag.
15 september Naar Earth Bound, papierfabriek. Ook 'n producent voor Lanka Lamai. 7 jaar geleden gestart door de eigenaar samen met z'n zus en moeder in een kamertje thuis. Met behulp van giften, Lanka Lamai etc. werd grond gekocht waarop nu een kleine werkplaats staat. Ze hebben 130 medewerksters buiten de werkplaats, voornamelijk vrouwen. Procedure is als volgt, de kranten worden in repen gesneden en als een rietje opgerold, daarna gekleurd met natuurlijke kleurstoffen, soms blijft het naturel. De gerolde papieren worden door 'n soort mangel gehaald waardoor ze geplet worden en dan wordt het verwerkt tot manden, schalen, onderzetters etc. Geweldig wat ze doen voor de bevolking, het zijn bijna allemaal families waarvan de vrouwen dit werk doen zodat ze extra inkomsten hebben en hun kinderen naar school kunnen sturen, medicijnen kunnen kopen enz. Na deze indrukwekkende presentatie naar Kandy City waar inkopen werden gedaan en daarna geluncht. De regen kwam met bakken uit de hemel, onze 1e regenachtige dag. Om kwart over 5 vertrokken we naar de Kandydansers. Wat mooi!!!! 'n Aaneenschakeling van diverse dansen (we hadden een programma gekregen waarop de uitleg van de dansen stonden) kleurrijk, acrobatish. Wauw... En toen naar de tempel van de tand, oftewel Dalada Maligawa. Badend in het licht stond hij daar, indrukwekkend maar druk-druk-druk. Bij binnenkomst stonden er trommelaars en een fluitist, allen met naakt bovenlijf, die een muzikale oproep deden aan de gelovigen. De musici stonden voor het geheel beschilderde en gebeeldhouwde vertrek, gelegen onder de schrijn met de tand, waar twee olifantstanden overeind staan. Het is een komen en gaan van gelovigen die lotusbloemen offeren en neerknielen voor het vereerd relekwie. Dit relekwie wordt bewaard in een schrijn, bestaande uit zeven in elkaar passende kleine gouden dagoba's, waarvan slechts de buitenste wordt vertoond. We werden bijna vooruit geduwd door de toezichthouders van de ene naar de andere kant. Toch geprobeert rustig rond te kijken en veel mooie dingen gezien. Rond 8 uur diner en weer gezellig vertoeven in de tuin. 16 september Van Kandy naar Nuwara Eliya. Slechts 80 kilometer scheiden Kandy en Nuwara Eliya, maar de twee plaatsen zijn werelden van verschil. Het eerste stuk is vlak, daarna stijgt de weg van 500m tot 1900m boven zeeniveau. Onderweg veel stalletjes met fruit. Lucien liet ons mango's proeven en we waren verbaasd over de smaakverschillen van de diverse mango's. Op grotere hoogten worden komkommers, aardappelen, bieten en wortelen te koop aangeboden. Hierna gingen we naar de Ramboda Waterval waar veel aapjes zaten, schattig,
moeder aap met baby aap op de rug of onder de buik. We bezochten een theeplantage. Er werken zo'n 1300 mensen, tijdens een rondleiding lieten ze ons zien hoe van de blaadjes thee gemaakt wordt. Daarna thee gedronken, tja....thee is niet mijn favoriete drank maar ik heb het opgedronken. Ze drinken de thee hier erg donker, het lijkt wel op slappe koffie. Op weg naar het Oak Summer Breezehotel. Nou dat viel niet mee, koud-harde wind-muffe geur in de badkamer- beschimmeld en vochtig. Gelukkig was het maar voor een nacht. 's Avonds naar het stadje zelf en daar 'n jack gekocht, ik stierf van de kou. Na een lekker diner naar bed, het waaide zo hard dat ik mijn koffer tegen de deur moest zetten omdat deze steeds open waaide. Onrustige nacht, weinig geslapen. 17 september Na het ontbijt naar de watervallen maar het weer was te slecht om er rond te lopen, wel mooie foto's gemaakt. Onderweg veel krotwoningen en als je dan koffie gaat drinken in een luxe hotel voel je je beschaamd ten opzichte van de mensen die in armoede leven. Carla zag een prachtig porseleinen bord in de vorm van Sri Lanka. Ze nam het uit de kast en zette het op tafel om een foto van te maken. Een van de medewerkers van het hotel kwam aangelopen (ietwat witjes rond de neus) en vertelde haar dat dat bord 200 jaar oud was. Hilariteit alom. Even een snack gehaald en om 15 uur met de trein naar Ella waar (volgens Lucien) de zon op ons wacht en dat klopte ook. De treinreis was adembenemend, in het begin nog wat mist maar allengs brak de zon door en werden we verwend met prachtige vergezichten. 'n Unieke belevenis In Ella naar het Mount Heaven hotel waar we, na het diner, nog nagenoten op het terras. 18 september Op weg naar de kleine Adam's Peak in het dorp Dalhousie, het beginpunt voor de beklimming. Deze 2243m hoge berg wordt als een heilige berg vereerd door hindoes, boeddhisten, moslims en oosterse christenen. Duizenden pelgrims trekken ieder jaar naar boven, zo ook wij maar.......het was bloed- en bloedheet, erg steil en de dames liepen als hijgende hondjes achter elkaar. Halverwege zijn we teruggegaan, er was geen redden aan voor ons. Jac klom wel verder. Onder het genot van een lekker kopje capuccino hebben we op hem gewacht. Rond 12 uur terug naar Ella voor 'n citytour. Onderweg stonden een aantal theepluksters met zakken vol theeblaadjes, deze werden op een groot zeil gestort, waaraan een unster was bevestigd, en gewogen. Een soort opzichter schreef de hoeveelheid in een boekje. Voor 1 kilo theebladeren ontvangt men 30 rupees = 18 eurocent. Gemiddeld plukken deze
vrouwen zo'n 15 á 20 kilo per dag. Ze leven in huisjes naast elkaar op het fabrieksterrein, electriciteit moeten ze zelf betalen, gezondheidszorg-schoolwater etc. is gratis en krijgen ze van de fabrikant. Verder rijdend wees Lucien ons op een kleurrijke hindoetempel. Mensen op de brommer, lopend of in een vrachtwagen stopten, stapten uit, offerden 100 rupees in een offerblok, baden en namen as uit een kommetje om op hun voorhoofd te doen. 'n Moment om stil van te worden, deze mensen beleven hun godsdienst zo intens. Verder naar Bandarawela. Lucien vertelde het een en ander over de gebruiken zoals het kauwen van Qat door de theeplukkers, waardoor ze extra energie krijgen en langer door kunnen werken. Ook liet hij verschillende groente- en fruitsoorten zien die voor ons onbekend waren. Nog wat inkopen gedaan en toen naar de Waterval. Van een gigantische hoge berg stortte het water zich naar beneden, een prachtig schouwspel. Veel foto's gemaakt. We werden overvallen door een stortbui en zijn teruggegaan naar het hotel. Vanavond, in onze Sri Lankeese outfit een klein feestje bouwen. 19 september Vandaag via Wellawaya naar Buduruvagala. Hier staat een prachtige beeldengroep uit de 10e eeuw, te midden van de indrukwekkende 'stilte' van de omringende jungle. Opvallend is dat de afgebeelde figuren meer binnen het mahayana-boeddhisme passen dan binnen de in Sri Lanka aangehangen hinayana-stroming. De beelden zijn uitgehouwen in een machtige rots, die de vorm heeft van een olifant en dus de naam olifantrots draagt. Op sommige plekken zijn de oorspronkelijke kleuren van de beelden nog zichtbaar. De beelden stellen bodhisattva's voor (dit zijn wezens die naar verlichting streven). Hierna naar het volgende hotel in Tissamaharama, prachtig hotel waar de diva's in de groep zich op hun gemak voelden. 's Middags werden we opgehaald in een hoge jeep om op safari te gaan in wildpark Yale. Een gedeelte van het park was afgesloten maar wat we gezien hebben tart alles. Toekans, herten, adelaars, flamengo's, krokodillen, olifanten, apen, waterbuffels, jaguar, kleine groene vogeltjes genaamd “webvins”, 'n verdwaald konijntje en uiteraard de onvermijdelijke honden. Alles leeft daar in het wild, het werd al aardig donker toe we teruggingen en stuitten op een boze olifant die vond dat hij maar achter ons aan moest komen. Gillende meiden achter in de jeep, 'n lachende chauffeur en de olifant vond dat hij ons genoeg angst had aangejaagd en sloeg rechtsaf het bos in. Van de jaguar zagen we alleen de oplichtende ogen (het was stikdonker) en toen hij de weg overstak. Weer een fantastische belevenis.
Er zijn 3 soorten apen, met hele lange staart = de greyliner, bruine apen heten Meka en de zwart/bruin/grijze apen noemt men black aap. 20 september Het prachtige hotel verlaten en op weg naar Galle via Hambantota. Een vissersdorp wat vroeger een haven was van de Arabische handelaars, Ten oosten van Hambantota bevindt zich een van de belangrijkste zoutwinningsgebieden van Sri Lanka. Hier wonen het grootste aantal islamitische Maleiers van Sri Lanka. De zoutpannen met het uit het water gewonnen zout zijn uitgestrekt. Het zout ligt opgeslagen in lange hutten van palmtakken, klaar om naar de zoutfabrieken te worden vervoerd. We dronken koffie in Tangalla in een romantische tuin met een lieflijk houten prieeltje. De branding van de zee op de achtergrond en de regen kletterend op het dak. Wauw!!! Helaas hebben we de paalvissers niet gezien vanwege de regen en harde wind, jammer....maar je kunt niet alles hebben. Daarna in Kudawelle naar de Blow Hole. Tussen 2 rotsen is een smalle opening, bij hoge golven spuit het water tussen deze rotsen omhoog als een fontein, zo geweldig om te zien. We reden langs de grootste zittende boeddha in Dickwella op het zuidelijkste deel van Sri Lanka. Verrukkelijke lunch in Matara, jammie!!! Om 18.15 kwamen we aan in hotel Starlight in Galle. De eigenaar had een speciaal diner voor ons bereid nl. garnalensoep, barracuda (roofvis) en ijs na. Voor de niet visliefhebbers was er groentesoep en kip. De barracuda werd (met kop) geserveerd en niet iedereen was hiervan gecharmeerd, het was wel een heerlijke vis. 21 september Naar de houtsnijwerkfabriek Sumudu Hier stond een giga-olifant met de eigenaar op zijn rug, helemaal gemaakt uit een stuk hout nl. Marawood. Iets verderop een kleinere olifant gemaakt van Estoniahout. Hier worden de olifanten met batikpatroon gemaakt voor Lanka Lamai. Het bewerken met de guts en schuren gebeurd door mannen, het schilderen door vrouwen buiten de fabriek (13 in totaal). De olifanten krijgen door het schuren hun natuurlijke houtkleur terug. Uiteraard werden de nodige olifantjes aangeschaft. Na de lunch naar het schildpaddenproject in Kosgoda. Onderweg zagen we de verwoeste huizen door de tsunami. Toen de vloedgolf kwam renden alle mensen naar de trein omdat ze dachten daar veilig te zijn, maar het water sleurde ook de trein mee, er kwamen 1500 mensen om. Wat een ellendige aanblik, zo triest!! 'n Grote boeddha, “memorialboeddha”, gemaakt en geschonken door Japan,
herinnert aan deze vreselijke ramp. Ieder jaar wordt deze herdacht in Hikkaduwa. Na deze indrukwekkende belevenis op weg naar het zeeschildpadden project in Kosgoda. Hier leven vijf van de zeven soorten zeeschildpadden die op aarde voorkomen. De meeste van hen zijn bedreigd. De vrouwelijke schildpadden leggen hun eieren op het strand. Iedere avond graven vissers de eieren uit en brengen ze naar het opvangcentrum waar ze opnieuw worden ingegraven en uitgebroed. Als ze zijn uitgekomen blijven ze 3 dagen in grote bassins, dan worden ze 's nachts door vrijwilligers naar de zee gebracht. Dit om te voorkomen dat ze door de vogels worden opgegeten. 99% van de schildpadjes zijn mannetjes. Ook schildpadden die ziek zijn, bv. blind worden opgevangen. In 'n bassin zwommen 2 blinde en een ziende schildpad, de ziende begeleidde de 2 anderen. Zieke schildpadden worden niet ouder dan 10 jaar, de anderen kunnen wel 200 jaar worden. Er is één albinoschildpad, de enige ter wereld, deze is ook te zien in dit zeeschildpadden project en kan wel anderhalve meter groot worden. Deze albino is nu 8 jaar oud. De mensen van dit project doen geweldig goed werk en houden de schildpaddenpopulatie zo in leven. Verder met de bus, onderweg een stop om te kijken hoe het sap van de kokosnootbloem wordt gewonnen. 'n Man klimt in een boom met om zijn middel een soort kleine sikkel, stamper en een opvangtrommel. Hij masseert de bloem met een soort vijzelstamper en schraapt stukjes van de bloem, vangt dan het sap op in een mandje onder aan de bloem. Het sap gaat vervolgens in de opvangtrommel die hij om zijn middel draagt. Via touwen, die tussen de bomen zijn gespannen, loopt hij van boom naar boom om dit ritueel te herhalen. Hij verwerkt 18 bomen per dag, zijn gebied bestaat uit 20 kilometer. Interressant!! Daarna naar Negombo, terug in het Paradis Beach hotel, waar we warm welkom werden geheten door het personeel, die ons meteen herkenden van de eerste dagen dat we daar logeerden. Na een heerlijk diner, kregen we allemaal een cadeautje van Lucien en ook wij hadden voor hem een presentje. Onze laatste nacht in Sri Lanka. 22 september Vandaag de grote dag. We gaan een school openen in Galle, die door Lanka Lamai, giften en sponsors is herbouwd. Eerst nog even naar het graf van Herman Steur. Bij de school werden we ontvangen door de vice-principal. Er stond een meisjesband (allemaal in prachtige kleren).
Aan Ans de eer om de school te openen. Achter de band, tussen een haag van leerlingen, werden we, begeleid door de vice-principal geleid naar de plaats waar de opening zou plaatsvinden. We werden verrast door diverse dansen uitgevoerd door de leerlingen van de dansschool, daarna toespraken en het aansteken van kaarsjes in een versierde pilaar. Ben helaas vergeten te vragen wat hiervan de betekenis was. Ans sprak een dankwoord uit voor het organiseren van deze dag en wenste alle leerlingen en docenten veel succes in hun verdere leven. Naar buiten, Ans knipte het lint door om zo toegang te verschaffen aan het lokaal, Carrie knipte het tweede lint door, daarna onthulde Ans de herdenkings plaat waarop stond dat dit alles geschonken was door Lanka Lamai in Nederland. 'n Kippenvelmoment. Hierna kregen we een hapje en drankje. Het was er zo heet dat bij iedereen het zweet van hoofd en armen gutste, er was in geen enkel lokaal airco aanwezig. Spontaan doneerden wij ieder 1000 rupees zodat de eerste Van aangeschaft kan worden. Na dit alles was het moment daar om het speelgoed, wat we uit Nederland hadden meegenomen voor de allerkleinsten, uit te delen. Je had die smoeltjes moeten zien, geduldig wachtend tot ze wat kregen, stralende gezichtjes en veel gelukkige kinderen. Als we hadden geweten dat er zoveel kindjes waren hadden we nog veel meer meegebracht. Diep onder de indruk terug naar het hotel voor de laatste avond en waar het lange wachten begon voor de terugreis. Om 22 uur waren we op het vliegveld, namen afscheid van Lucien. Om half 2 vertrok het vliegtuig uit Colombo. 'n Reis om nooit te vergeten, zoveel indrukken, zoveel verdrietige situaties, zoveel lieve mensen, zo'n prachtige natuur, zoveel gelachen, zoveel tolerantie, zo relaxed, zo waardevol, zo confronterend. Sri Lanka zit in mijn hart en ik weet zeker dat ik terugkom.
