KNVI Jaarcongres Bij binnenkomst door bogen roodwitblauwe feestballonnen En we werden gefêteerd op fraai gekleurde macaronnen. Zestien tracks om uit te kiezen, op de beursvloer veel te zien Een informatie-overkill, die had ik al om vijf voor tien. “Be agile, be happy”, koos ik als mijn eerste track Een vrolijk begin leek mij voor deze dag niet gek. Jaap Peters was minder bekend dan zijn boeken, werd beweerd Een roze trui was losjes om zijn schouders gedrapeerd. Jaap had maar twaalf minuten nodig, geen seconde meer Het Rijnlandmodel was handig, daar kwam het eigenlijk op neer. Zodra ik dat gehoord had, schoof ik door naar een volgende klas Maar ik hoorde nu wel bij de happy few die wist wie Jaap Peters was. Door naar een tweede track, daartoe doorkruiste ik de hal “Ja, dit is een professionele informatieprofessional!” Boyd Hendriks die vertelde wat de Amerikanen allemaal deden Over onze presentatie skills deelde hij toen wat mede. Over Londense bibliotheken werd daarna van hem gehoord Intussen stond ie een werkeloze in de zaal te woord. Als een soort Ome Willem stond ie alles uit te leggen Ik dacht, nog even en dan gaat ie joepie-de-poepie zeggen. Door naar de Event Hall, daar stond Wallis voor de zaal Over Linked Data, hield ie in ‘t Engels zijn verhaal. Er werd getwitterd, zelfs gefacebookt, tijdens Wallis z’n verhaal Tsja, de concentratie was ook hier niet helemaal optimaal. Maar wat had het ook voor zin hier informatie op te halen? Als je toch alles kon vinden via andere kanalen. Voor goeie informatieverkrijging, wilde Wallis kwijt Waren zelfs de Russen tot samenwerken bereid. A man in the audience was dying to ask a question, Wallis said He came from Amsterdam and talked about the great supplier he had. I quoted this in English, sometimes I do that on demand It seemed to be polite to say one thing Wallis could understand. Toen hoog tijd voor een broodje en om naar het toilet te gaan Jaap Peters zag ik met zes broodjes in een hoekje staan. Ik kan dat rustig zeggen, denk nou niet, dat geeft geen pas Want iedereen kende wel zijn boeken, maar niemand wist toch wie hij was. Op de beursvloer liet ik mij niet slechts met lunch verwennen Ik nam er pepermuntjes mee en wel tien soorten pennen. Maar de beste catch, het liefst greep ik er twintig mee: Een mooi, rood gebonden opschrijfboekje van OCLC.
De Lexis-Nexis infobattle, waar nog geen 50 mensen zaten Omdat alle anderen blijkbaar liever broodjes aten. Ik ben niet gebleven om te horen wie de winnaar was Maar ik leerde wel het woordje: infobesitas. De Victorine van Schaikfondsprijs, hetzelfde verhaal: Ook die werd uitgereikt voor een zo goed als lege zaal. “Focussen op het sharen van content en de juridische gevolgen daarvan” Die track leek mij niet gek, om half twee schoof ik daar dus an. Diederik van Leeuwen, die een statement vallen liet: “Soms zitten dingen vlak voor je, en toch zie je ze niet!” En toen wilde Michel Wesseling even kort interrumperen Om de vrijwilligers te bedanken en op een envelopje te trakteren. Informatieprofessional? Wim Brands vertelde dat Dat een woord was waar een geheime wereld en geheime agenda achter zat. Brands wantrouwde techniek, lichtbeelden kregen wij niet, hier Ik heb hetzelfde, ik vertrouw alleen mijn pen en mijn papier. Daar staat trouwens Eelco, die weer onnavolgbaar speelt En verder dus geen enkele informatie met mij deelt. Hoe groot zijn repertoire is, nou ik weet het werkelijk niet Want altijd als ie naast mij staat, speelt ie dit ene lied. Door naar alweer mijn vijfde track voor deze dag Waar ik op de tafel ook een envelopje liggen zag. Wedden dat de dame door wie hier mooi werd gesproken Ook net even door een bedankje van Wesseling was onderbroken. Door naar “Radicale keuzes”, mijn laatste track van deze dag De digitale bibliotheek, daarvan maakte Ria hier gewag. Toen sprak Fred Wiltenburg, toonde een foto van Gordon Moore “Hij lijkt op Joop van den Ende, vindt u niet?”sprak Fred tot zijn gehoor. Bezit of toegang, wat moet men nog met een platenkast? Als alle muziek van Spotify op zo’n klein apparaatje past. Het eerste e-book leek op een boek, zoals de eerste auto op een koets Alles was volop in ontwikkeling, maar leidde zeker tot iets goeds. Hoog tijd voor de finale toen, maar natuurlijk niet nadat Ik bij OCLC nog zo’n rood boekje had gejat. Ook hier zat het niet vol, maar toch was daar Marietje Schaake U had, meldde zij dadelijk, haar aan het lachen weten te maken. “Hoera een politicus, ziet u het voor u?” vroeg zij toen En die rare voice over, waar we het mee moesten doen. Ze sprak over auteursrecht, geld verdienen met kopieën maken Oppassen voor digitale monopolisten, zei Marietje Schaake.
Dat Acta van tafel was, stemde Marietje blij Bang zijn voor burgers had geen zin, zo constateerde zij. Media en wetenschappers, wie moest het best worden betaald? Bij een kleuterschool in Duitsland werd ook zwaar verhaal gehaald. Betalen voor de kinderliedjes die de kleintjes zongen? Dwangsommen, zei Schaake, werden rücksichtlos bedongen. Sneller internet, Marietje stond hier te verhalen: Publieke spelers moesten dat ook gewoon kunnen betalen. Online meeschrijven aan de grondwet, nou, mij leek dat ook wel wat En het woordje ‘cyber’ was Marietje weleens zat. Internet, zei Marietje, was een wereldwijde realiteit En een levensgrote uitdaging, wou zij tenslotte kwijt. Hans van Harteveld was onze spreker nummer twee Hij had veel te vertellen, maar goddank ook z’n stopwatch mee. De bibliotheek van het tropeninstituut, daar was veel over te doen Het leeuwendeel ging naar Egypte, meldde Hans ons toen. Hij sprak over Timboektoe en wilde daarna iets kwijt Over een invasie van consultants, ingehuurd door de overheid. De waslijst was enorm, door Hans onder elkaar gezet Van dat geld, dacht ik, had de hele bibliotheek kunnen worden gered. Hans had nog anderhalve minuut, doorstart was mogelijk, zei ie toen Maar toen kwam minister Ploumen en die ging dat mooi niet doen. De moraal van het verhaal, Hans wilde aan ons kwijt: “Je overleeft alleen als je onafhankelijk bent van de overheid.” Wie nog wat boeken kwijt kon, Hans had graag dat die zich meldde Een Pyrrusoverwinning, zoals ie tot slot vertelde. Hij had wel een lekker kleurtje, Hans, waardoor ik even dacht Dat ie zelf al die boeken naar Egypte had gebracht Toen een Delftse hoogleraar, hij kwam opgewekt naar boven Hij sprak over ‘Big Data’ en zijn naam: Jeroen van Hoven. Quantum Computers, Life Logging, Jeroen meldde kordaat: “Het maakt niet uit waarover je praat, als er maar wordt gepraat!” Waar gingen we heen, wat de impact van Big Data was? Wat ouwe filosofen toonde Jeroen toen aan de klas Helaas, allemaal mannen, ook de mannen van vandaag Vier ethische problemen vatte Jeroen toen bij de kraag The formula that killed Wall Street, zei Jeroen op z’n gemak Ik dacht bij mezelf, dat ie vast vaak in het buitenland sprak. Wisdom of the crowd, dat werkt uitstekend, werd gezegd Maar alleen als ter zake doende door mensen werd overlegd.
Een informatie professional moest vooral betrouwbaar wezen “De mens kan niet zonder informatie”, viel toen op het scherm te lezen. “Samen kunnen wij de kluis openen”, hoorden wij toen van Jeroen En een split second kan een verschil maken van 600 miljoen. Kudu-nomics, van Sam Bowles, de filosofie die leek mij top: Samen delen, ook zo’n Kudu vreet je lekker samen op. Het Walmart verhaal deelde Jeroen nog met de klas Een supermarkt die eerder dan de vader wist welk meisje zwanger was. Jeroen vertelde ons nog over chocola bij Albert Heijn Die om vijf voor zes voor de één duurder dan voor de ander bleek te zijn. Overigens spotte ikzelf hier minstens drie zwangere vrouwen Maar wie dat zijn en waar ze zitten, dat zal ik netjes voor me houwen. Toen Anouchka Graver, zij zat er best warmpjes bij Een echte informatie professional, zoals toen de voice over zei. Van Hans naar Hein en daarmee naar een nieuwe strategie En meteen een locatie erbij, het waren er niet langer drie. Ja, in Breda daar leek het allemaal heel erg goed te gaan Binnen vijf minuten stipte Anouchka wat zaken aan. Bouwstenen Kennisinfrastructuur, docenten moesten beter presteren En in de professionaliteitscan veel actiever participeren. Besluitvormende comités, Anouchka zat in alle twee En het was toch druk bij de mediatheek, deelde zij monter mee. “So far, so good”, zei Anouschka, al ging er ook wel eens iets mis Toch handig als de mediatheek weet dat het project e-learning er is. En was zij nou hoofdconducteur of eigenlijk machinist? Soms bleek zij het allebei, de strijd bleef dan ook onbeslist. Ze ging ruim over haar tijd heen met haar opgewekt betoog Zij geloofde in het paradijs en zei dat zij het klooster overwoog. Martijn Hartman-Maatman kwam vijf minuten praten, toen Er moest een nieuwe voorzitter komen, hij dacht, laat ik dat dan maar doen Toen bleek dat ie de enige was, schrok ie daar wel even van Maar vervolgen pakte hij de zaken zeer voortvarend an. Toen sprak de oude voorzitter, hij meldde met een lach: Op Twitter stond het ook, dit was een zeer bijzondere dag. Vanaf april al was er heel wat afgeorganiseerd De individuele organisatoren werden door Michel al hoog geëerd. Toen moest Jacqueline onder luid applaus naar voren Al vond zij dit verschrikkelijk, viel van Michel te horen. Al haar lieve inzet en zulke zware familieomstandigheden Die prachtige bos bloemen was bepaald niet zonder reden.
De uitslag van de Infobattle, het winnende team naar voren Ook mooie bossen bloemen en een luid applaus te horen. Een fotomomentje, nog wat prijswinnaars naar omhoog De Victorine van Schaikprijswinnaars hielden het haast niet droog. Een video tenslotte, we leven in een geweldige tijd De macht niet meer aan groot, de macht aan klein, wou Michel kwijt. Hij zag een mooie toekomst en daar was ie best van vol Met voor u als informatieprofessional een sleutelrol. Een andere structuur van de KNVI was nodig, zei Michel Gluren bij de buren en meer actie wou ie wel Michel stelde zich herkiesbaar, nou, Martijn die zou wel balen Maar ook voor Michel was er hier blijkbaar nog veel te halen. Hij sprak over het logo, bedankte daarna Jeroen Hee, dezelfde achternaam als Jacqueline, dacht ik toen. Dat was vast niet toevallig, was het haar broer, of toch haar man? Walmart, ongetwijfeld, wist daar beslist het fijne van. Er moest een sneldichteres komen voor de dagafsluiting van vandaag Ik dacht, laat ik dat dan maar doen, als er behoefte is, en vraag. Toen bleek dat ik de enige was, schrok ik daar wel even van Maar tot nu toe ging het goed en heb ik geen rijmwoordje gemist. Haast tijd voor de borrel, aanstonds smeren wij de kelen Kudu, wijn en bitterballen, mensen, alles eerlijk delen. En na de borrel snel nog even naar de Albert Heijn Waar voor mij de chocoladerepen na zessen altijd gratis zijn. Ik was graag nog gebleven om nog meer met u te delen Maar hij moet op een Duitse kleuterschool nog wat kinderliedjes spelen. En in mijn eentje heeft het weinig zin om hier te blijven Ik denk dat ik de grondwet maar eens rijmend ga herschrijven. Het was mij een genoegen en begrijp mij niet verkeerd: Ik heb enorm genoten en ontzettend veel geleerd. Toch, als ik moet omschrijven wat mij vandaag hier overkwam Dat ik veel meer informatie miste dan ik tot mij nam. Nu ja, ik heb zo’n mooi rood boekje en een tas vol pennen En de man achter de boeken van Jaap Peters leren kennen. Het maakt niet uit waarover ik praatte, ik heb gepraat, dat was ter zake En hopelijk heb ik u en Marietje aan het lachen kunnen maken.
Ik kan nog uren doorgaan, maar ik stop nu toch met spreken Want straks komt Michel Wesseling ook mij nog onderbreken. Waar we met z’n allen heen gaan, ik heb werkelijk geen idee En we zaten hier gezellig en we zaten hier oké! Dominique Engers, Nieuwegein, 14 november 2013 www.desneldichteres.nl
