No title

FIP » Rasclub Maine Coon

1 of 8

http://www.rasclubmainecoon.nl/sitecms/artikelen/gezondheid/fip/

Dodelijke ziekte, komt bij alle kattenrassen voor. Het coronavirus wat de ziekte veroorzaakt leeft bij 80% van alle kattenhuishoudens. Symptomen o.a.: lusteloosheid en verminderde eetlust, magere rug en (bij natte FIP) bolle buik. Testen en vaccinatie tot op heden niet betrouwbaar. De diagnose FIP kan pas definitief worden vastgesteld bij sectie. FIP (Besmettelijke buikvliesontsteking) Anneke Kuys Eind ’97 werd ik gebeld door een van mijn kittenkopers. Ik hoorde gelijk aan haar stem dat er iets aan de hand was. Een paar weken daarvoor had ik haar nog op de show in Amsterdam gesproken en toen vertelde ze me dat alles prima ging. Nu ging alles duidelijk niet prima, ik verwachtte elk moment dat ze in tranen zou uitbarsten. Ze was met de kat, inmiddels 1,5 jaar oud, naar de dierenarts geweest en die had geconstateerd dat hij FIP had. Mijn mond viel open van verbazing. Waarom ik daar niet op getest of tegen gevaccineerd had? Voorzichtig legde ik haar uit dat het testen op FIP een zeer onbetrouwbaar resultaat geeft. Weliswaar bestaat er een vaccin tegen FIP maar daar is nog weinig ervaring mee en dit wordt vrijwel door alle dierenartsen afgeraden. Ik beloofde haar documentatie over het onderwerp te sturen en sprak af om de kat te zien. Daar gearriveerd vertelde de eigenaar me dat ze gealarmeerd was door de plotseling groei van zijn buik en dat ze om de paar dagen bij de dierenarts een oppeppend prikje ging halen. Deze middelen kunnen het leven van de kat wel iets verlengen en dragelijker maken maar genezen kunnen ze helaas niet. Na 14 dagen hielpen ook deze prikken niet meer en schikte de eigenaar zich in het onvermijdelijke. Hoewel ik in mijn achterhoofd de 2 tevens aanwezige Britjes verdacht als de oorzaak van al het kwaad, (in die tijd hoorde je veel dat FIP bij een aantal Brittencatteries heerste), beloofde ik haar een nieuwe kat als vervanging. Begin ‘99 valt mij op dat mijn poes Tippy toch wel een buikje lijkt te krijgen. Ik had haar in november laten dekken maar omdat ze daarbij steeds op

02-Feb-14 1:50 PM


2 of 8


haar zij liggen had dit niet tot het gewenste resultaat geleid. Jammer, want ik begon zo langzamerhand schoon genoeg te krijgen van het gesproei van mijn kater en als deze dekking geslaagd was zou hij gecastreerd worden. Eigenlijk zat ik nu te wachten tot ze weer krols zou worden om mijn kater nog een laatste kans te geven. Ik wist zeker dat ze niet zwanger was, dus dit buikje verbaasde mij. Toen ik er aan voelde vergeleek ik haar met die van een jonge goed doorvoede kater. Zijn ruggengraat voelde rond aan, bij haar graterig. Zijn buik stevig, haar buik meer alsof je je vinger in een ballon stak. Even is wel door me heen gegaan: FIP, maar ze was al bijna 3 jaar, dat was toch niet waarschijnlijk. Nu viel me ook op dat haar urine anders van kleur leek. Verder gedroeg ze zich niet ziek. Ik besloot om haar ‘s nachts bij mij op de slaapkamer te houden zodat ik de urine op kon vangen en eerst daarmee naar de dierenarts te gaan. De urine bleek inderdaad niet in orde, misschien iets aan de lever; de dierenarts raadde mij aan om op maandag met de kat te komen voor bloedonderzoek. Het was nu zaterdag en dan kon er toch niets voor onderzoek opgestuurd worden. In het weekend ging ze duidelijk achteruit. Toch kwam de diagnose FIP van mijn dierenarts hard aan. Hoewel hij in één oogopslag al had gezien wat er aan de hand was heeft hij haar toch nog onderzocht. Uit haar buik werd vocht gehaald wat als het even stond draden trok en haar slijmvliezen waren wat gelig van kleur. Het advies luidde: in laten slapen! Tja daar was ik toch niet voor gekomen. Dit moest ik wel even verwerken. Ik maakte een principe-afspraak om dit vrijdag te doen en dan tevens de katers (1 volwassen en 1 ouder kitten) te laten helpen. Immers FIP betekende dat ik mijn cattery 6 maanden moest sluiten en waarom zou ik katers dan heel houden als ik toch al van plan was om ze te laten castreren. Bovendien was dan ook het risico dat een van de poezen ongepland gedekt werd geweken. De toestand van de poes verergerde echter zo snel, je hoorde en zag dat het vocht tot in de borstkas omhoog geklommen was, dat ik haar al na 2 dagen liet inslapen. Thuis begon ik diverse documentatie door te worstelen op zoek naar artikelen over FIP en luchtte ik mijn hart telefonisch bij enkele vrienden. Die waren al net zo geschrokken als ik. Sluiting Na deze gesprekken besloot ik om officieel te melden bij Nanda Faber van de Commissie van Gezondheid en Welzijn dat ik FIP in mijn cattery heb. Zij deelde mij mee dat ik een formulier toegestuurd zou krijgen waarop gegevens worden gevraagd m.b.t. de katten die in mijn bezit waren, welke contacten er met andere fokkers geweest waren in de zin van dekkingen of nieuw geïntroduceerde katten. Ik kreeg een begeleider toegewezen bij wie ik terecht kon als er vragen of problemen zijn. Indien er zich na een periode van 4 maanden (dus geen 6!) na de melding geen nieuwe FIPgevallen zouden voordoen (meestal bleef het maar bij 1 geval), kon mijn cattery opnieuw geopend worden. Hiervoor moesten dan wel alle katten door de dierenarts worden onderzocht en een verklaring worden opgemaakt dat er geen aanwijzingen zijn die op FIP duidden. Aangeraden werd om na de sluitingsperiode de draad voorzichtig weer op te pakken. De sluiting hield in dit geval in: geen katten verkopen of nieuwe katten in huis halen niet fokken en geen dekkingen geven niet met katten naar shows gaan (zelf shows bezoeken mag wel).

02-Feb-14 1:50 PM


3 of 8


Vermeende oorzaken en feiten Uit de opgedoken documentatie blijkt dat het onderwerp ook voor wetenschappers nog steeds mysterieus is.Aangenomen wordt dat een coronavirus (FECV), dat vrij algemeen voorkomt bij huishoudens met meer katten (geschat wordt ca 80%), in een ongunstige situatie kan muteren in het kwaadaardige FIPvirus. Zo’n ongunstige situatie kan zijn stress, een verhuizing (bv. wanneer de kittens naar de nieuwe eigenaar gaan) maar ook een castratie. Ondanks dat het virus vrij algemeen voorkomt onder katten ontwikkelt slechts een klein percentage FIP; schattingen 2 tot 10 %. FIP manifesteert zich in 2 vormen. Naast de zogenaamde “natte” vorm van FIP met als belangrijkste kenmerk het snel groeien van de hoeveelheid vocht in de buik bestaat er ook nog een zogenaamde “droge” vorm zonder dikke buik. Hierbij is het veel minder duidelijk dat achter de diverse ziektesymptomen als oorzaak FIP schuilt. De kat ‘kwakkelt” al enige tijd. Naast de algemene klinische symptomen zoals, gebrek aan eetlust, wisselende temperatuur, depressie en vermageren kan hij klachten vertonen die verwijzen naar nier-, lever-, alvleesklier- en oogontstekingen waardoor u op het verkeerde spoor wordt gezet. De volgende belangrijke risicofactoren zijn geïdentificeerd: huishoudens met een grote katdichtheid, genetische ontvankelijkheid en de aanwezigheid van chronische uitscheiders. De ontwikkeling van een vaccin verloopt moeizaam omdat het FIPvirus zich anders gedraagt dan andere virussen. Het zet namelijk het afweermechanisme van de kat aan om voor hem te gaan werken! De beschikbare testen en vaccins worden door de meeste wetenschappers als onbetrouwbaar beschouwd. Bij de bestrijding van FIP probeert men in eerste instantie de besmetting van het betrokken coronavirus te voorkomen. Dit kan worden aangepakt op de volgende terreinen: Kattenzand In diverse artikelen komt het accent sterk te liggen op het verschonen van de kattenbakken (en omgeving) en het gebruik van klontjesvormend kattenzand omdat het betrokken coronavirus (FECV) zich via ontlasting en speeksel zou verspreiden Mogelijk kan het bijvullen met (klontvormend) kattenzand bijdragen aan het in standhouden van het virus. Maar ook klontvormende kattenzand valt op den duur uit elkaar c.q. blijft aankoeken aan de wanden. Daarnaast laten de katten ook wel iets op de wanden achter. Beiden waren al aanleiding voor mij om de bak zodanig te vullen dat die een maal per week geheel uitgesopt en verschoond wordt. Naast klontvormend zand gebruik ik ook houtkorrels. Het liefst zou ik al mijn katten op houtkorrels over zetten. Het ruikt namelijk minder en bovendien zijn de bakken veel makkelijker en sneller schoon te maken omdat het niet aankoekt aan de wanden. Ook zijn houtkorrels lichter en kunnen na gebruik in de groene bakken worden afgevoerd. (Dit laatste kan per gemeente verschillen!) Proefondervindelijk heb ik echter ervaren dat mijn katten met mijn ideeën hierover maar deels rekening mee willen houden. Na de dood van mijn kat heb ik in eerste instantie een aantal weken niet klonterend kattenzand gebruikt en de bakken elke dag gereinigd. Vervolgens ben ik weer overgegaan op de houtkorrels en klontvormende grit waarbij de bakken naast het dagelijkse schepwerk (waarbij tevens het schepje dagelijks wordt schoongemaakt) ca. 1 maal per 5 dagen volledig verschoond en gedesinfecteerd worden (Glorix zonder chloor(!). Ieder ander schoonmaakmiddel is ook afdoende. Volgens de algemene richtlijn (Susan Little en Herman Egberink) is 1 maal per week al voldoende. Ik denk dan ook dat klontvormend zand (en iedere andere soort kattenzand) alleen maar als grote boosdoener kan worden aangewezen wanneer je de bak (inclusief inhoud) minder dan 1 x per week

02-Feb-14 1:50 PM


4 of 8


verschoont. De Addie-Jarretmethode Bij de Addie-Jarretmethode worden nesten gescheiden van de volwassen katten opgevoed om te voorkomen dat ze met FECV in aanraking komen waardoor ze ook geen FIP zouden kunnen ontwikkelen. Dit betekent ook dat de moeder bij de kittens weggehaald wanneer deze 6 weken zijn. Voor deze periode gaat men er namelijk van uit dat de kittens beschermd worden door de antistoffen die ze van de moeder hebben meegekregen (passieve immuniteit). Indien de mogelijkheid bestaat dat de moeder een drager zou zijn moet zij zelfs al met 4 weken bij de kittens weggehaald worden. Naast het bezwaar i.v.m. de socialisatie van de kittens is deze methode, als je die correct wilt uitvoeren, voor catteries eigenlijk niet haalbaar. De isolatieruimte voor moeder en kittens moet een week voor gebruik uitgebreid schoon gemaakt te worden en is hierna 1 week lang verboden terrein voor mens en dier. Na deze week mag de 7 à 8 week zwangere poes er in geplaatst te worden en mag deze ruimte alleen nog betreden worden indien men zich vooraf wast en verkleedt en ook andere schoenen aantrekt. Degene die de kittens verzorgt zou bij voorkeur eigenlijk helemaal niet in aanraking moeten komen met de volwassen katten. Kittens die op deze manier opgroeien blijven alleen FIPvrij indien ze geplaatst worden als enige kat of bij kittens die op zelfde manier zijn opgevoed. Komen ze bij mensen met andere katten dan komen ze alsnog met FECV in aanraking maar hebben dan wel het voordeel dat ze al iets ouder zijn en hun immuniteitssysteem beter werkt dan met 5 à 6 weken. PREVENTIEMAATREGELEN Voldoende kattenbakken dagelijks schoonscheppen Kattenbakken niet in de nabijheid van eet- en drinkbakjes zetten en op een ondergrond die goed is schoon te maken. Kattenbakken en ondergrond minimaal 1 x per week desinfecteren. Risicofactoren Grote katdichtheid Op dat moment had ik iets meer dan 10 katten, variërend in leeftijd van 15 tot 1 jaar, in huis waarvan een groot deel al geholpen was. Dit is inderdaad een groot aantal, maar deze waren wel aangeschaft/ gefokt over een periode van 14 jaar. De betrokken poes was inderdaad gevoelig voor stress. Mijn planning was dan ook geweest om uit het nest van haar met mijn kater, de relaxedheid zelve, een kitten te houden en daar, in plaats van haar, mee verder te gaan. Ik was al een jaar niet met haar naar shows geweest omdat ze daar niet van hield en had haar onlangs op HD laten testen. Het testen op heupdysplasie (HD) gebeurt door middel van een röntgenfoto. Zou dat de laatste druppel zijn geweest die aanleiding had gegeven tot deze ziekte? ( Zij bleek natuurlijk prima heupen te hebben.) Genetische gevoeligheid Gesteld wordt dat sommige katten een genetische predispositie (een grotere gevoeligheid) voor FIP kunnen hebben. Een fokker van een ander ras vertelde mij dat, nadat haar jonge dekkater aan FIP overleden was, ze gemerkt had dat van de 3 nesten die hij geproduceerd had de kittens van 2 nesten ook op vrije jonge leeftijd uiteindelijk aan FIP overleden bleek te zijn. De beide moeders van deze nesten waren met elkaar verwant. Opvallend was tevens dat de nieuwe eigenaren meestal geen fokkers maar alleen maar liefhebbers met slechts enkele katten waren, waarbij zich ook geen stressachtige toestanden hadden voorgedaan. Ook bij mij lijkt er sprake van genetische gevoeligheid. (De betrokken importpoes, die bij mij overleden is, was overigens niet met mijn katten

02-Feb-14 1:50 PM


5 of 8


verwant. Onduidelijk is of haar fokker wel of niet ervaringen met FIP heeft gehad.) Enige maanden na de opening van mijn cattery krijg ik namelijk een melding dat een kater van 1,5 jaar aan FIP is overleden, vervolgens een ruim 2 jaar oude poes die ik na mijn opening had weten te plaatsen en een paar maanden later blijkt ook een broertje van de kat waarmee ik mijn verhaal begon op de leeftijd van ruim 3 jaar aan FIP overleden. In totaal zijn dit dus 4 kittens verspreid over een periode van 2 jaar. Toeval? In 2 gevallen was pas na sectie duidelijk dat het om FIP ging. De 2 overleden broertjes zijn nooit in contact geweest met de importpoes, maar in de maand voor haar komst bij mij vertrokken. Deze door mij gefokte “kittens” die aan FIP zijn overleden waren allemaal van dezelfde moederpoes (nog steeds springlevend), maar van verschillende vaders. Vervolgens krijg ik medio 2000 het bericht dat een kater uit het eerste nest van deze poes op 5 jarige leeftijd is overleden aan FIP. 5 jaar is geen gebruikelijke leeftijd waarop een kat aan FIP overlijdt. De leeftijd waarop katten vatbaar zijn voor FIP is van 0 tot 2 maximaal 3 jaar en boven de 10 jaar! Bij mij heeft overigens geen van de katten boven de 10 jaar (waaronder de vader en de oma van de betrokken moederpoes) het loodje gelegd door FIP. De vatbaarheid voor FIP zou een algemeen immuniteitsprobleem zijn. Waarschijnlijk is niet een enkel gen hiervoor aan te wijzen maar is er een samenloop van meerdere genen in het spel. Aangenomen wordt dat katten die vatbaar zijn voor FIP ook vatbaar zijn voor andere infecties, specifiek schimmel – en virale infecties. Inderdaad heb ik een poes van diezelfde moeder, die als enige kat bij mij een aantal keren voetschimmel heeft gehad. Na de castratie is het nog 1 keer teruggekomen en tot nog toe (afkloppen!) heb ik het niet meer gezien. Aangeraden wordt om middels stamboomanalyse om FIP resistente katten te identificeren. Dat klinkt mooi. Als ik dit op mijn eigen situatie ga toepassen kom ik echter voor de volgende feiten te staan. De betrokken moeder van alle gestorven kittens leeft nog en is 8 jaar. Haar beide ouders (15 en 9 jaar oud) leven ook nog. Haar vader heb ik zelf en daarbij nog nooit gehoord dat kinderen van hem aan FIP overleden zijn. Van de moeder zijn mij hierover geen gegevens bekend. De lijnen waaruit zij komt tref je bij een heleboel andere fokkers aan. In het jaar waarin meerdere “kittens“ overleden zijn en dit probleem zich openbaarde had zij al 4 nesten gehad en was inmiddels gesteriliseerd. Het laatste kind dat overleed was al 5 jaar. Deze gegevens komen beschikbaar op een moment dat je er weinig meer mee kunt doen. Zijn de resterende nestgenootjes nu probleemkinderen of zijn zij juist wel resistent? In het algemeen zullen weinig fokkers te koop lopen met het feit dat er (meerdere) kittens van hun aan FIP overleden zijn, of wordt dit geweten aan de nieuwe eigenaar van de kat, wat heel begrijpelijk is als de kat pas na geruime tijd overlijdt. Wel is het natuurlijk raadzaam om, als deze gegevens wel bekend zijn, te vermijden dat deze lijnen bij kruisingen verdubbeld worden. De aanwezigheid van chronische uitscheiders Belangrijke instanties en personen zoals the Cornell Feline Health Center, dr Marion Horzinek (Utrecht), Dr. Janet Foley en dr Pedersen (UC Davis) spreken hun twijfels uit over de zin van het testen van dragers. Gebleken is dat een deel van de katten min of meer continu het (onschuldige corona)virus uitscheiden. Daarnaast is er een groep die dat met periodes doet. Men zou hier uit af kunnen leiden dat ze geïnfecteerd worden, immuun worden, die immuniteit weer verliezen en opnieuw geïnfecteerd worden. Het is onmogelijk om met zekerheid te zeggen of deze infectie van een andere kat komt of latent bij de kat aanwezig is. Dit betekent dat de test diverse keren zou moeten worden uitgevoerd. Tel daar bij de zeer hoge kosten en de onzekere uitslagen, ben je dan iets verder gekomen? Om deze redenen voert het EVL in Nederland deze test dan ook niet uit. KANS OP FIP De kans op FIP gevallen in een cattery waar nog niet eerder FIP is voorgekomen

02-Feb-14 1:50 PM


6 of 8


blijkt even groot als de kans op nieuwe FIPgevallen in een catterie met recente FIP problemen (onder vergelijkbare omstandigheden). Besmettelijkheid In hoeverre kan men nu spreken van besmettelijkheid als in de meeste gevallen maar 1 kat betreft? De sluitingsperiode die door Felikat en ook de NKFV wordt aangehouden is 4 maanden. Men gaat dus van deze termijn uit als incubatieperiode waarin zich nieuwe gevallen zouden moeten voordoen. ( Of wordt dit gezien als een “pas op de plaats”/ rust periode?) Uit onderzoek komt naar voren dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de kat, bij wie FIP wordt vastgesteld, een besmettingsbron vormt voor andere katten. Juist het voorstadium is besmettelijk, maar die periode wordt niet herkend en kan jaren terug liggen. Als de betrokken cattery juist een paar nesten heeft die door de sluiting niet verkocht mogen worden wordt door de sluiting het risico van infectie voor een zeer vatbare groep alleen maar verhoogd. Hoe vaak komt FIP nu voor? Bij de CGW van Felikat kwamen in 1999 13 en in 2000 20 meldingen van FIP binnen. Gerelateerd aan het aantal leden is dit ca. 0,5 tot 0,8 %. Hierbij moet men natuurlijk wel bedenken dat niet alle leden daadwerkelijk fokken en ook niet iedereen FIP zal melden. Dit kan verschillende oorzaken hebben. Men ziet op tegen de sluitingsperiode of weet niet dat men verplicht is dit te melden. Men schaamt zich en wil liever niet dat dit bij anderen bekend wordt. Doordat het ziekteverloop niet eenduidig is zal ook niet ieder geval van FIP herkend worden. En als een kitten overlijdt bij een nieuwe eigenaar, die geen lid is, volgt er ook geen sluiting. Testen Er zijn 2 testen in de handel : De meest gebruikte is de zogenaamde Titertest. Deze geeft echter alleen maar aan dat er contact is geweest met Coronavirussen en maakt daar bij geen onderscheid welke dat zijn en ook niet of dit het onschuldige FECV of het kwaadaardige FIPV is geweest. Er zijn katten met een lage titer aan FIP overleden terwijl een hoge titer niet automatisch betekent dat de kat ook echt FIP heeft of krijgt. Bovendien kan de hoogte van de titer worden beïnvloed door de stress van het dierenartsenbezoek! Daarnaast bestaat de minder gangbare PCR test waarbij gekeken wordt of er virale (FIPV) eiwitten in het bloed zitten. Helaas is ook deze niet 100% betrouwbaar. Ook is deze test niet overal mogelijk en is erg duur. Een kat kan seronegatief uit de test(en) komen, maar toch FIP hebben en/of dragen. Laat daarom ook nooit een kat inslapen uitsluitend op basis van een FIPtest! Vaccinatie Tegenwoordig staat de FIPvaccinatie ook in het entboekje. Dit wekt de indruk of dit een standaard vaccinatie is en als die niet gegeven is of de fokker daar te zuinig voor is. Dit beslist niet het geval! Geen enkele toonaangevende instantie of onderzoeker raadt deze vaccinatie aan omdat de resultaten van de fabrikant niet door onafhankelijke onderzoeken bevestigd worden. Bovendien kan deze vaccinatie pas gegeven op de leeftijd van 16 weken. Dit is een leeftijd waarop de meeste kittens al lang weg zijn bij de fokker en alleen maar zinvol om te geven als de kittens volgens de Addie-Jarretmethode zijn opgegroeid. Is dit niet het geval dan kunnen ze namelijk al voor de leeftijd van 16 weken in aanraking zijn geweest met het coronavirus. Veel Amerikaanse fokkers nemen dan ook in hun verkoopcontract op dat alle rechten/ compensaties vervallen indien deze vaccinatie gegeven wordt.

02-Feb-14 1:50 PM


7 of 8


Onderzoek Bij de diergeneeskundige faculteit van Utrecht wordt veel onderzoek gedaan naar het ontstaan van FIP, de ontwikkeling van nieuwe diagnostische testen en vaccins. Op dit moment is een van de projecten erop gericht om de diagnostiek van FIP te verbeteren. Hiervoor wordt bloed getest van zieke katten, die verdacht worden van FIP. De katten worden gevolgd en indien zij overlijden wordt getracht de diagnose te bevestigen (of juist niet) door sectie. Een ander deel van dit onderzoek is erop gericht om een aantal catteries te volgen. Indien meerdere gevallen van FIP voorkomen worden de virussen vergeleken om te zien of deze katten met hetzelfde virus zijn geïnfecteerd of dat er telkens een ander virus verantwoordelijk is (hetgeen op dit moment de hypothese is). Uiteraard kan er maar een beperkt aantal catteries gevolgd worden. Indien een cattery geïnteresseerd is kan dit alleen in overleg. Wel kan men altijd materiaal verwerken van mogelijk FIP zieke katten. Ik kan me levendig voorstellen dat mensen zeer bedroefd zijn bij de (naderende) dood van hun lieveling en (helaas) geen sectie meer willen laten doen. Ik moet echter zeggen dat ik dat laatste zeer betreur, zeker als er meer dan 1 kat aan FIP overlijdt. (Het kan immers zijn dat de katten door een heel andere oorzaak zijn overleden.) Toch wil ik een beroep doen op de eigenaars van katten die in de toekomst met FIP geconfronteerd worden om medewerking te verlenen aan het nieuwe onderzoek dat door dr Egberink is gestart. Het is belangrijk dat u weet dat hiervoor bloedafname wordt gevraagd en dat u bereid bent om na het overlijden van uw kat sectie te laten verrichten. Een veel gehoord excuus om dit niet te doen is : je krijgt je kat(ten) er niet mee terug en zo’n onderzoek is alleen voor fokkers interessant. Realiseert u zich dat de meeste gefokte raskatten zich bij liefhebbers bevinden en niet bij de fokkers? Onder die zeer grote groep liefhebbers zal dus ook een niet over het hoofd te zien aantal katten overlijden aan FIP. Huishoudens met meerdere katten komen net zo goed bij alleen liefhebbers als bij fokkers voor en bij de door mij gefokte kittens die aan FIP overleden waren zaten trouwens ook huishoudens met een heel beperkt aantal katten. Nee, u krijgt uw kat(ten) er niet mee terug. Maar wanneer u deze dooddoener als reden gebruikt dan kunnen ze elk onderzoek wel gaan schrappen. Door nu mee te doen helpt u mee om dit leed in de toekomst zo veel mogelijk te beperken bij anderen en mogelijk ook bij uzelf. In het algemeen schaffen de meeste mensen na de dood van hun kat weer een nieuwe aan. En waar komen die katten vandaan? Juist, bij die fokkers! NIET WIJZEN! Wijs nooit met een vinger naar iemand, want als een kitten na een paar maanden besmet blijkt te zijn is het de vraag of het kitten het virus uit de cattery meenam of dat het virus door opgedane stress in de nieuwe omgeving een kans kreeg? Er moet nog veel onderzoek gebeuren om er achter te komen wat precies de oorzaak is waarom de ene kat wel en de andere geen FIP ontwikkelt. Mijn laatste verzoek is aan iedereen gericht. Wijs geen fokkers of eigenaars na die te maken hebben gehad met FIP. Het kan iedereen overkomen!

02-Feb-14 1:50 PM


8 of 8


Ook degenen bij (of van) wie nog nooit een kitten/ kat is overleden aan FIP. Je kunt niet zonder meer stellen dat je daar vrij van bent. Als u op zoek bent naar een gezond kitten en de fokker vertelt u eerlijk en open dat er een gezondheidsprobleem in de cattery is geweest, zoals bijvoorbeeld FIP, keert u zich dan ook niet direct van die fokker af. Ik begrijp dat u liever alleen de goede dingen hoort en veel fokkers vertellen liever alleen de goede dingen. Echter bij ieder ras (ook het menselijke!) komen soms gezondheidsproblemen voor. Vraagt u zich derhalve af of degene die zegt “nooit problemen te hebben”, wel helemaal eerlijk is? De aansporing van dr. Susan Little aan fokkers om meer openheid kan ik alleen maar onderschrijven. Op die manier kun je elkaar helpen deze ziekte beter te begrijpen en zoveel mogelijk te voorkomen. De fokkers/eigenaars die mij in deze periode gesteund hebben wil ik dan ook hartelijk bedanken. Bronnen o.a.: Feline Infectious Peritonitis – updated information for breeders door Susan Little DVM, Diplomate ABVP (Feline) CFA Health Committee. Deze tekst is in het engels te vinden op de volgende website: http://www.cfainc.org/health/FIP.html De Nederlandse vertaling heeft in 13 iNFocus nr 2 en nr 3 – 2000 gestaan. Vademecum Virusziekten, Prof dr. M.C. Horzinek, vakgroep Infectieziekten en Immunologie Faculteit Diergeneeskunde Utrecht,1992 Verslag lezing Infectieziekten door dr. H. Egberink 1979, email dr. H. Egberink 2001 Zin en onzin van de “FIP-test”, Felikatmagazine nr. 5 1999 FIP, een gecompliceerde ziekte, Ticked november 1996 FIP, De kattenwereld, jaarboek NKFV 98/99 Het is mogelijk om je via email aan te sluiten bij een nieuwsgroep die FIP als onderwerp heeft: stuur hiervoor een leeg mailtje naar: [email protected] Zij hebben ook een archief met interessante stukken. Copyright 2013 RMC

|

www.rasclubmainecoon.nl

|

Disclaimer

|

Website by Felisiat

02-Feb-14 1:50 PM

No title

Recommend Documents