Najaarscruise Het is alweer enige tijd geleden dat wij plotsklaps het in ons hoofd kregen om begin oktober 2003 met een Rijncruise voor zo n 9 dagen lang lieten inboeken. Via een advertentie in het plaatselijke sufferdje kwam ineens de allang verwachte wens om dit eens mee te maken om de hoek kijken. Wij hadden er al veel over gehoord en altijd gedacht het is te duur of alleen weggelegd voor de oudjes, oubollig, loveboot achtige ideeen etc. speelden door ons hoofd en met de gedachte het komt nog wel eens een keer. Alhoewel de advertentie een zeer aanlokkende prijs gaf, kwamen we er al snel achter dat dit voor een 3 persoonshut betrof ergens achter en onder in de boot. Daar wij dachten het zal wel bij een keer blijven, besloten we het er maar van te nemen wel realiserende dat wij voor hetzelfde geld b.v. naar de Canarische eilanden konden. Op het werk kwam ik er achter dat er al iemand was die al zo n reisje had gedaan en goede ervaringen er mee had. Spontaan kregen we de reisroute kaart van hem mee om het traject nauwkeurig te kunnen bestuderen. De reis zou in Arnhem aan de Rijnkade beginnen en vervolgens stroom opwaarts naar de plaats Boppard gaan om daar een weekend lang van de wijnfeesten te proeven. Daarna verder opwaarts tot aan Rüdesheim om dan terug te varen tot aan de stad Koblenz vanwaar koers zal worden gezet naar Alken, gelegen aan de rivier de Moezel. Als laatste aanlegplaats werd dan de stad Keulen bezocht om daar vandaan met de bus terug te keren naar Arnhem, aldus het krantenartikel. Na het een en ander op het internet te hebben vergaard, besloten we zo snel mogelijk te boeken met de wetenschap dat het een zeer geliefd vakantie reisje betrof en dat het wel eens een gemiste kans zou kunnen zijn wanneer we niet zouden reageren. Ook de periode viel bij ons gunstig, geen verjaardagen of andere verplichtingen en we zouden net voor de kermis terug zijn. Gelukkig bleek er nog voldoende keuze mogelijkheden te over, daar het een ingelaste reis betrof en niet bij de reisbureaus bekend was. Wel waren we zo slim om de avond voor de afvaart te laten inschepen, gezien het feit dat de boot s morgens vroeg om 9.30 zou vertrekken. Zoals gezegd zijn we de avond voor de afvaart te weten woensdag 1 oktober ingescheept, hetgeen na 20.00 uur kon. We hadden dus alle tijd om de koffers in te pakken en ons naar het station in Schagen te laten brengen. Na twee treinkaartjes te hebben gekocht konden we de gehele treinreis in dezelfde coupe maken, zodat we uitgerust 2 uur later in het druilerige Arnhem konden uitstappen. Daar het slechts 10 minuten lopen was vanaf station naar de Rijnkade, vertrokken wij de regen trotserende naar de boot. 1
Aldaar aangekomen stond een deel van de bemanning van de cruiseboot, de Rembrandt van Rijn , ons reeds op te wachten. Onze koffers werden voor ons aan boord gebracht en wij konden ons bij de receptie laten inboeken. Het bleek dat wij niet de enige waren die op dit idee waren gekomen, het merendeel van de passagiers scheepte zich al in zodat het al gauw een drukte was van lossende en vertrekkende auto s en taxi s. Na ons geïnstalleerd te hebben in onze toegewezen zeer luxe hut, zijn we naar de ruime en smaakvol ingerichte lounge ruimte gegaan voor een lekker gratis bakje troost. Genesteld bij enkele mede passagiers stelden we ons vervolgens aan elkaar voor, en na wat heen en weer gepraat bleek dat hun familie onze ex buren waren. Tegen zo n 11 uur s avonds vonden we het welletjes en zochten we onze kooi op. De volgende dag (2 okt.) vroeg uit de veren, van 7.30 tot 9.00 uur ontbijt. Gezeten aan de ontbijttafel in het zeer luxe restaurant werden we verrast met een zeer uitgebreid ontbijt. Obers die af en aan liepen met koffie en thee, om waar nodig deze naar believen in te schenken. Ook kan men kiezen uit verscheidene andere soorten drankjes en voor de liefhebbers fruit etc., te veel om op te noemen. Inmiddels kwamen ook de laatste passagiers aan boord en kon de bemanning klokslag 9.30 de loopplank, ook wel valreep genoemd, binnen halen en de reis kon beginnen. Daar wij bij het in schepenen in onze hut het dagprogramma hadden aangetroffen wisten we dat deze dagtocht zou eindigen in Düsseldorf (Ruhrgebied.) Het druilerige weer van gisteren was over gegaan in zwaar bewolkt weer waar af en toe de zon zich liet zien. Na wat verkennend onderzoek belandden we op het zonne- c.q. promenadedek waar al enige mede passagiers een staan of zitplaats hadden ingenomen. Na wat heen en weer gepraat werd het tijd voor de koffie die in de lounge ruimte werd geserveerd. Na een welkoms woord werd ons mede gedeeld dat s avonds de gehele bemanning aan ons zou worden voorgesteld en tevens de veiligheidsmaatregelen zouden worden gedemonstreerd, uitgelegd en waar we wel en niet mochten komen. Een geruststelling in deze was dat al mocht overhoop het schip gaan zinken het bovendek nog ruimschoots boven water zou blijven en dus geen reden van paniek behoefde te zijn daar de Rijn door het zeer weinig water aanbod erg laag stond en op sommige plaatsen zelfs door waadbaar was. ( Nog geen 60 cm water onder de kiel.) Na Arnhem achter ons te hebben gelaten en met zo n 12 km/h stroom opwaarts koersende kwamen al gauw Emmerich en Xanten inzicht. Xanten is bekend om de vele Romeinse opgravingen en de vele vondsten die daar zijn gedaan. Bij Kalkar zagen we de voormalige kerncentrale aan de oever van de Rijn, thans als pretpark ingericht. De voormalige koeltoren was beschilderd met een fraai berglandschap en de diverse attracties her en der op het terrein konden we goed zien.
2
Het eerste stuk van de Rijn is op zich zelf niet zo interessant daar het een vrij vlak landschap aan de beide oevers vertoonde. Daarentegen waren de talrijke verschillende soorten bruggen en het zeer drukke scheepsvaart verkeer des te interessanter en vroegen we ons met enige andere medepassagiers af hoe het een en ander qua verkeer was geregeld. Met deze wetenschap in ons achterhoofd konden we in de stuurhut daarover met de stuurman en de kapitein van gedachte wisselen. Nu verwacht je natuurlijk een oude zeebonk als kapitein maar dat was niet het geval. Een goede veertiger schat ik en in bezit van de benodigde papieren. We kregen uitleg over alles wat we wilden weten zoals radar, sonar, marifoon, stuur en motor bediening, de veiligheidsaspecten zoals licht, sein en signaal hulpmiddelen. Kortom een stuk wijzer en met meer vertrouwen in de stuurmanskunst verlieten we de stuurhut. s Middags lunch met lunchbuffet in het restaurant. Gezien het feit dat we s morgens al flink ons best hadden gedaan en nu weer met veel lekkers werden opgezadeld hadden we in de gaten dat we dit geen 9 dagen lang zo konden volhouden. Ondertussen naderen we het Rührgebied. Vanuit de verte is dat duidelijk aan de vele talrijke rookpluimen te zien. De plaatselijke kerncentrale aan de oever van de Rijn stootte een gigantische witte rookpluim omhoog die tot aan de wolkenbasis reikte. Hoe dichter we bij het industriegebied kwamen hoe meer we deze ook roken. De aromatische geuren verschilde per kilometer. Duidelijk was na het passeren van de zijrivier De Rühr dat we in het hart van het industriegebied zaten. Het is een zeer bedrijvige omgeving en dat niet iedere schipper rekening had gehouden met de bijzondere lage waterstand bleek even verder op. Met veel schroef gedraai en hoog opspuitende waterspetters en golfslag probeerde hij met een lading rivierzand los te komen van de laadplaats. Na een bakje thee in de lounge ruimte te hebben genuttigd en weer andere mede passagiers te hebben gesproken werden we in dezelfde ruimte tegen 18.00 uur verrast met een welkomst cocktail en aan de kapitein met zijn internationale bemanning voorgesteld. Vervolgens ging het gehele gezelschap, een dek lager, aan tafel voor het diner alwaar we een vaste tafel kregen toegewezen gedurende de rest van de reis. 3
Dat hield dus wel in dat het met je tafelgenoot geen ruzie moest gaan zoeken daar je dan de gehele reis met een probleem zat. Gelukkig klikte het aardig mede doordat zij uit Den Helder kwamen en er zodoende voldoende gesprekstof was. Ook hadden zij al meerdere cruise reizen per boot gemaakt en zodoende aardig wat ervaring opgedaan omtrent de gang van zaken aan boord. Onder het genot van een heerlijk wijntje tijdens het 5 gangen dineetje voer de boot rustig, in de half schemerige duisternis, door verder stroom opwaarts richting ons eindbestemming, de stad Düsseldorf. Düsseldorf is de hoofdstad van de deelstaat Nederrijn Westfalen en het administratieve centrum van de zware industrie. Daarnaast een universiteits, mode en congresstad met brede straten en mooie winkels. Fraaie parken en plantsoenen bepalen het beeld van de oude keurvorstelijke residentie. Voor die gene die na het aanmeren (± 21.00 uur) behoefte voelden om te gaan passagieren konden dat doen. Wij verkozen, na al hetgeen we deze dag hadden meegemaakt, om ons al puzzelend in de lounge ruimte de avond verder door te brengen. Al heel vroeg, 5.30 uur precies, vervolgendne we onze reis richting Linz waar we omstreeks 16.00 uur aan zouden komen. Wakker geworden van het rammelen van de ankerketting en starten van de motor zagen we al nadoezelend de oevers even later in het halve donker aan ons voorbij gaan. Voor de vroege vogels onder ons was er al koffie in de bibliotheek ruimte; voor ons nog wat te vroeg. Na het wat kleinere ontbijt troffen we op het promenadedek ongeveer dezelfde mensen aan die daar gisteren ook waren. Over een viertal gezellige, naar Zuid Afrika geëmigreerde Groningers met een bijpassende Zuid Afrikaans taalspraak, kwamen we heel wat te weten. Zo was er ook een gepensioneerde civiel technische ingenieur met zijn echtgenote, waarmee we het heel goed konden vinden. Hij wist veel over de aanleg van de Flevopolder te vertellen. Het spreekt haast van zelf dat de tijd vloog, schilderijachtige dorpjes kwamen en lieten we achter ons. Al opstomend, dan links (bakboord) en dan rechts (stuurboord) varende passeerden we de plaatsen Leverkusen, Keulen met zijn twee domtorens en Wesseling. Geleidelijk aan veranderde ook het landschap en in de verte waren de uitlopers van de bergen al te zien. Na de stad Bonn gepasseerd te hebben zagen we ook de eerste wijngaarden aan de oostzijde opduiken. Met het verstrijken van de tijd steeds meer, afwisselend met kale en begroeide hellingen.
4
Vanaf de onderkant van de helling, soms vrij steil, tot de bomen c.q struikgewas of kale rotsen stonden de wijnranken, geschoord aan palen en draden, naast elkaar in gelid staan, klaar om ze te ontdoen van de druiven. Een heidense klus leek het ons. Boven de bergtoppen en op strategische gesitueerde plaatsen kastelen, burchten en overblijfselen die als ruïnes een bijzonder geheel vormden. Lager, aan de oevers, talrijke tolgebouwen bedoeld om een vrije en veilige doorvaart te garanderen tot de volgende. De geschiedenis nagaande heeft er zich in het verleden heel wat afgespeeld in en om deze rivier, veel meer dan menigeen beseft. Bij het alom bekende kuuroord Köningswinter, gelegen aan het Siebengebergte wordt de Rijn in tweeën gesplitst door een klein eilandje in het midden van de rivier. Op het eilandje staat een gebouw het Nonnenwerth genoemd, een soort van blijf van vrouwen veste , waar opstandige echtgenotes werden opgesloten om het in kuis zijn te bekwamen, wanneer de heer des huizes weer eens op reis of ter strijde ging. Rolandseck, Oberwinter en Unkelstein zijn toch vrij bekende plaatsen vanwaar een ieder wel eens van gehoord heeft. Remagen, zeer bekend om de grote veldslag in de tweede wereldoorlog, vertoont nog steeds sporen van deze strijd. De restanten van de toenmalige brug zijn nog steeds als gedenkteken zichtbaar op de beide oevers. Enorme verwoeste, tot ruïnes geschoten pijlers staken in het voorbij gaan op; om er stil van te worden. Aan de overzijde nog geen kilometer verder komt dan het kleurrijke wijnstadje Linz in zicht, waar we zoals gepland omstreeks 16.00 uur aanmeren. Linz is een levendige stadje met mooie vakwerkhuizen vanaf de 15de tot de 17 de eeuw. Twee middeleeuwse stadspoorten gaven vroeger toegang naar het stadje. Ook zijn er nog wat overblijfselen van de stadsmuur zichtbaar. De wat hoger gelegen Parochiekerk St. Martin heeft zeldzame en mooie muurschilderingen (Fresco s) en brandgeschilderende ramen. Vanaf de burcht Ockenfels, thans hotel-restaurant, heb je een prachtig uitzicht op het Rijndal. Vermoeid van de wandeltocht en nog net op tijd voor het diner hebben we de avond verder aanboord doorgebracht, om met anderen een gezellige bingoavond te beleven.
5
M.P.S. Rembrandt van Rijn
Najaarscruise In het vorige nummer heb ik reeds verteld waarom we aan deze Rijncruise deelnamen. Korte route omschrijving: De cruise ging stroom opwaarts van Arnhem tot aan Rüdesheim. Daar van dan terug tot aan Koblenz waar we een klein stukje de Moezel op zouden gaan om bij de plaats Alken aan te meren. Dan verder terug stroomafwaarts tot aan Keulen. Hier zouden we dan verder met de bus terug reizen naar ons vertrekpunt in Arnhem. Als hoofddoel van de reis de wijnfeesten in de stad Boppard. In het kort het voorgaande: Zoals gezegd begon de reis in Arnhem en onze eerste aanmeerplaats was Düsseldorf, het centrum van de zware industrie van het Ruhrgebied. De volgende dag verder stroom opwaarts tot aan Linz. In Linz hebben we de Parochie kerk St. Martin bezocht en genoten van het prachtige uitzicht over het Rijndal. Tot zover het eerste gedeelte. Vandaag, zaterdag 4 oktober, een iets latere afvaart dan gisteren te weten 7.00 uur s morgens. Toch nog vroeg uit de veren. Tijdens het ontbijt kregen we van onze tafelgenoten te horen dat het weer in Nederland met de dag slechter werd, storm en regen en zelfs hagel werd voorspeld. Tot nu toe hadden we dat achterons gelaten, al was het gisteren wel zwaar bewolkt geweest. Hoe we het er vandaag af zouden brengen wisten we nog niet. De trip voor vandaag was Boppard, het hoofddoel van deze cruise, waar we omstreeks 14.30 zouden arriveren. We begonnen ons al aardig thuis te voelen en wisten al zo beetje met wie we overweg konden. We bleken tot de jongeren te behoren, de gemiddelde leeftijd lag zo n beetje rond de 60 jaar, de oudste was een kras mannetje was 87. Niet iedereen was goed ter been, een vijftal liep met krukken en er waren enkele met een rolstoel. Dat dit bij een cruise vaker voorkomt was ons al gauw duidelijk, het schip was er op ingericht. Zo kon men b.v. van het dek met een lift naar de eetzaal komen en via een trapstoelliftje langs de trap naar het zonnedek. Het was weliswaar geen Rode kruis boot en er waren ook geen verpleeg(st)ers aan boord, de bemanning en zelfs de kapitein waren zeer behulpzaam bij het van en aan boord gaan van de minder mobiele mede passagiers. Ondertussen zijn we het plaatsje Andernach, gelegen aan de westzijde gepasseerd, waar we later op de terugreis zullen aanmeren.
6
Voor ons duikt één geweldige grote tuibrug op. Slechts hangend met tuikabels aan een omgekeerde Y vormige pyloon, waarvan de poten stevig verankerd waren op een eilandje in het midden van de rivier. Door de begroeiing voor de pyloonvoet werd deze onderbouw aan het oog ontrokken zodat het net leek of de brug zichzelf droeg, hetgeen constructief niet klopte. Tegen de middag passeerde we de alom bekende stad Koblenz, gelegen aan de Duitse Ecke (bocht) in de monding van de Moezel. Op de landtong tussen de Rijn en de Moezel toornde hoog een groot gedenkteken met ruiter te paard op, die ter ere van de Duitse eenheid daar geplaatst is. Op de terugreis zouden we deze voormalige nederzetting van de Romeinen een paar uur aandoen. Nu echter voeren we verder en na enige tijd kwam de laatste bocht ter hoogte van Braubach in het vizier en konden we in de verte de stad Boppard, aan de linkeroever, al zien liggen. De vele wijngaarden eerst hoofdzakelijk op de oostelijke hellingen stonden nu na het passeren van de bocht geheel geflankeerd tegen de zuidzijde van het bergmassief. Begrijpelijk is nu ook waarom Boppard zo n bekend wijnstadje is en juist hier volop het wijnfeest wordt georganiseerd. Verder is deze plaats bekend om zijn Kneipp-kuuroorden met hydro- en therapeutische inrichtingen. De Boppard Hamm is tot ver over de grenzen bekend. De stad heeft zo n 6900 inwoners en was oorspronkelijk een Keltische nederzetting, die later in Romeinse handen kwam. Na dat we afgemeerd waren nabij de Boppard Hamm werden we in de gelegenheid gesteld om met een toeristentreintje (Boppard expresse) naar het centrum te gaan. (Lopend zo n 10 min.) Gezien het feit dat het weer af en toe een flinke bui op ons los liet, leek het ons beter om van dat eerste aanbod gebruik te maken. Achteraf hadden we daar meer van verwacht, zoals een beetje uitleg en zo. Na nog geen 10 minuten via een kleine omweg, de ingang naar de Boppard Hamm, kwamen we in het centrum aan. Op het marktplein net naast de witte Romeinse kerk, voorzien van twee kerktorens was het jaarlijkse wijnfeest bezig. Verscheidene hoempapa orkesten deden hun best om boven al het lawaai uit te komen. 7
Er was zelfs speciaal hiervoor een muziektent voor ingericht waar de diversen korpsen optraden. Links en rechts van het marktplein vele andere dranktenten en kramen waar men uiteraard tegen een betaling kon genieten van het culinaire eten, wijn, braadworsten en andere plaatselijke lekkernijen. Zelfs was er nog een soort mini kermisje met een draaimolen, schiettent en snoepgoedkraam. Kortom gezelligheid van s morgens vroeg tot s avonds laat. Voor we er erg in hadden werd het tijd om rustig aan, langs de boulevard, naar de boot te gaan voor het diner. Het bedienend personeel had zich ook geheel aangepast aan de sfeer die we hadden geproefd en was op zijn beiers gekleed. Dat beloofde wat te worden vanavond. Tegen 9.00 uur zou het Bengaals vuurwerk worden ontstoken en daarna was er Live muziek aan boord. Inderdaad klokslag 9.00 begon het vuurwerk, dat vanaf een plateau gelegen in de rivier, werd ontstoken. Het vuurwerk is te vergelijken met hetgeen in Schagen jaarlijks tijdens het sluiten van de kermis wordt ontstoken. Als extra was het nagalm effect van het weerkaatsen van de knallen, gesis en andere geluiden tegen de bergflanken. Het vuurwerk dat zo n 20 min duurde gaf toch weer dat extra aan het wijnfeest, leuk om dat eens een keer van dichtbij mee te maken. De al eerder aan boord gekomen muzikant had zijn outfit aangepast aan die van de bemanning, en plaats genomen aan de bakboordzijde, ter hoogte van het vierkantige dansplateau, in het midden van de lounge ruimte. De wat vreemd uitziende in Tirol-Beierse kledij gestoken entertainer zou ons die avond wat laten zien waarvoor ik nu nog mijn waardering heb. Met koe-bellen van klein tot groot en allerlei andere attributen wist hij de sfeer er in te brengen. Met afwisselend muziek en zang wist hij menigeen op de dansvloer te krijgen waarbij de al om bekende polonaise niet ontbrak. Noemenswaardig is te noemen dat die bekende Heinz uit Tirol en een reisje langs de Rijn erg favoriet waren. Het moge duidelijk zijn dat het die avond wel erg laat is geworden.
8
De volgende dag (zondag 5 okt.) was het weer iets beter, de buien van gisteren leken te zijn verdwenen. We besloten om na het ontbijt met Monique, onze reisgids, mee te lopen naar de kabelbaan van de Boppparder Hamm. Na 5 minuten lopen konden we met een flinke groepskorting plaats nemen in de stoeltjeslift, die ons in 20 min tijd naar boven bracht. Boven aangekomen was het ook zo n 5 minuten lopen alvorens we bij het panoramapunt, de Boppard Hamm, arriveerden. Hier troffen we een restaurant met bijbehorende terras en een souvenirs winkeltje aan. Vanaf het terras had je een pracht uitzicht over de Rheinschliefe (bocht in de Rijn) en kon je duidelijk de vele grintbeddingen en andere ondieptes waarnemen. Vanaf deze hoogte was ook duidelijk te zien hoe de schepen voeren en elkaar passeerden. Een tweede zeer bekend uitkijkpunt is het Vierseenblick (uitzicht op een 4 tal - meren in het bergmassief) die men al lopend via smalle bospaadjes kon gaan bezoeken. Jammer genoeg was het al te ver in het seizoen en was er geen bediening op het terras en het souvenirwinkeltje reeds gesloten. Na enige tijd van het uitzicht te hebben genoten en enkele foto s te hebben geschoten, besloten we weer richting de kabelbaan te gaan. Sommige besloten naar beneden te lopen over de glibberende met rotsblokken bezaaide steile afdalingspad. Het leek ons niet zo verstandig om dat te gaan doen en verkozen de terugweg via de stoeltjeslift. (Tenslotte hadden we er voor betaald nietwaar.) Beneden aangekomen besloten we de sterk uitgedunde groep te verlaten en al lopend naar de wijngaarden te gaan. Daar ter plaatse kwamen we er achter dat de werkzaamheden op de steile en zeer steile hellingen, tussen en aan de wijnranken met een soort slee gebeurde. De slee werd dan aan een kabel vast gemaakt, die aan een windsel op een auto was bevestigd. Door de kabel te laten vieren of juist in te lieren kon men zich moeiteloos naar beneden of naar boven de benodigde werkzaamheden uitvoeren. Er waren diverse soorten druiven. Het merendeel was niet gekrent en dus bestemd om er wijn van te maken. Sommige trossen smaakten erg zoet en andere daarentegen erg zuur. Daar de bewolking steeds dreigender werd en men praktisch de regen kon grijpen, en geen schuilmogelijkheid te vinden was, besloten we het verder voor gezien te houden en terug te gaan naar de boot om dan vervolgens met paraplu naar het centrum te gaan. Alvorens dat te gaan doen zijn we eerst nog eetbare kastanjes wezen rapen die van de bomen, die op en langs de boulevard stonden, waren gevallen. Altijd de moeite waard om ze thuis in de grond te stoppen en op te kweken. In het centrum was het feest volop aan de gang en menige souvenirs winkeltje was geopend. Helaas de ene bui naar de andere brak los, steeds meer in een kortere tijdsspanne. Terug op de boot had de bemanning zich opnieuw in klederdracht gestoken en werden we op een Duits diner verrast. 9
Ook deze avond was er Live muziek aan boord. Deze keer een geheel ander genre dan gisteren. Meer op een Hollandse toer, met bijvoorbeeld Daar bij die molen , Tulpen uit Amsterdam tot en met Rock & Roll aan toe. Daar iedereen nog moe was van gisteren duurde het een geruime tijd voordat het eerste danspaar zich op de dansvloer vertoonde. De muziekant had het er maar moeilijk mee, al aftastend en geholpen door de bemanning kwam de sfeer er toch weer in. Gisteren werd het al laat, vanavond zou het nog later worden mede doordat de kapitein een jaartje ouder zou worden. Klokslag 12.00 uur ging de muziek over tot het hiep hiep hoera en Er is er één jarig hoera . De kapitein liet zich uiteraard niet kennen en trok met een ferme ruk aan de barscheepsbel. Vandaag, maandag 6 okt., zouden we het laatste gedeelte gaan afleggen. Reeds om 8.00 uur werden de trossen losgegooid en de valreep naar binnen gehaald. Aangezien we bijna twee dagen voor anker hadden gelegen en met het steeds lager wordende water, ondanks de regen die we hadden gehad, lagen we enigszins gedeeltelijk vast op de bodem. Het koste enige moeite om van de aanlegplaats los te komen. De boegschroef kreeg het zwaar voor zijn kiezen daar er heel wat grint, kiezelsteen etc. werd aangezogen en weggeslagen. Dat dit met nodige lawaai gepaard ging mag voor zich spreken. Al varende langs Boppard, verder stroomopwaarts komen we grillige berghellingen met daarop de ene na de andere stoere burcht tegen. Ook werd het varen moeilijker, deels door de lage waterstand en deels door de versmallingen in de rivier. Bij de plaats St. Goar, schilderachtig gelegen aan een nauwe doorgang van de Rijn konden we enige tijd later dan eindelijk de beroemde 132 meter omhoog gaande Loreley rots waarnemen De Rijn wordt daar ter plaatse tot 1/3 van zijn normale breedte samengeperst tot een nauwe gevaarlijke doorgang ( nog geen 90 meter breedte bevaarbaar.) Het moge bekend zijn dat door deze versmalling de stroomsnelheid toe neemt, daar dezelfde hoeveelheid water aanbod er doorheen wordt geperst. Voor de schepen altijd al een gevaarlijke nauwe doorgang, nu met het extreme lage water was goed manoeuvreren noodzakelijk. Een week voor deze reis was er al een passagiersboot (De Loreley) op de rotsen gelopen, doordat er iets van de schroef afbrak. Gelukkig liepen er slechts enkele passagiers hierbij kneuzingen op. Reeds in de Middeleeuwen werden de eerste sagen rond deze rots bekend. 10
De maagd (???) Loreley zou hier de voorbij varende schippers in het verderf hebben gelokt met al haar in de strijd geworpen vrouwelijke charmes. Of dat nu haar riante boegbeeld of haar bekoorlijke achtersteven betrof of beide vermeldt de historie niet. In ieder geval werd zij voor haar wispelturig gedrag uiteindelijk gestraft zodat ze nu als een bronzen standbeeld, op een rots uitloop aan de linkeroever, valt te bewonderen. Even verderop komen de Sieben Jungfrauen in zicht. Volgens de sage versteende hartvochtige maagden die als straf voor hun koudhartigheid in rotsen waren betoverd. (Deze zusters wezen iedere aantrekkelijke adonis categorisch af.) Als men goed luistert kan men aan de voet van de Loreleyrots een zevenvoudige echo horen. Echter door de zeer lage waterstand was er slechts een groot rotsblok met zevental bulten te zien. Bij Kaub was de beroemde Palts in het midden van de rivier te zien. Het als een stenenschip gebouwde Keurpaltser tolvestiging gebouw met toltorens uit de 14e eeuw, werd in de 17e eeuw vervolmaakt door het plaatsen van een bolwerk (koepelvormige halve bol) op de overgebleven muren. Geleidelijk aan passeerden we meerdere eilandjes, met of zonder bouwwerken en menige burcht op de hellingen. Even voor de plaats Bingen staat een markant bouwwerk, rechts op een klein eilandje in de monding van een zijtak van de Rijn, genaamd Die Mäuseturm , de Muizetoren, een voormalig tolgebouw en een asiel voor menig muis die geen kant op kon. Links, alvorens bij Rüdesheim af te meren (± 14.00 uur) passeren we eerst nog het plaatsje Assmannshausen dat bekend staat om haar rode wijn, thans een wijk van de stad Rüdesheim. Een stoeltjeslift brengt je naar het jachtslot Niederwald waar ook een monument is. Rüdesheim is een zeer geliefd toeristen- en wijnstad met talrijke souvenirs winkeltjes. Vooral de Drosselgasse met de vele restaurantjes, wijnlokalen, cafeetjes en gezellige terrasjes is aan te bevelen.
11
In deze steeg staan prachtige vakwerkhuizen die soms rijkelijk begroeid zijn met wijnranken en voorzien zijn zeer fraaie uithangborden. De steeg loopt enigszins op zodat het geheel een mooi plaatje oplevert. De Rüdesheimer koffie, die ter plaatse op het terras c.q. op tafel wordt ingeschonken is de moeite waard om te proeven. (wel erg prijzig) In de drinkbeker met kandijsuiker wordt de inhoud van een klein flesje Asbach Uralt (whisky) geledigd, en vervolgens wordt de alcohol in de brand gestoken. Nadat deze is opgebrand wordt er koffie en slagroom aan toegevoegd. Het geheel dien je dan vervolgens al nippend op te drinken. Ook is deze stad bekend om zijn muziekmuseum, voor de muziek liefhebbers de moeite waard. Wat ons opvalt en waar we ons al eerder overhebben verbaast is dat menig stadje een middeleeuwse toegangspoort bezit. Op zich vrij logisch gezien de geschiedenis maar daar gaat het niet om. Bij iedere toegangspoort in al die plaatsen die we hadden bezocht troffen we op bordjes de hoogste waterstanden met jaartallen aan, soms wel bijna 3 meter hoog boven het straatwerk. Kun je nagaan wat voor verwoestend effect dat had op de gebouwen, muren, bomen etc. Wat we niet aantroffen was een vermelding, bordje of zoiets met de laagste waterstanden. Na ons bezoek aan Rüdesheim noodzaakte het weer ons om de avond gezellig aan boord door te brengen en eens op tijd onze hut op te zoeken.
12
Najaarscruise
M.P.S. Rembrandt van Rijn
Voorwoord In de twee voorgaande nummers, heb ik reeds verteld waarom we aan deze Rijncruise deelnamen. Korte route omschrijving: De cruise ging stroom opwaarts van Arnhem tot aan Rüdesheim. Daar van dan terug tot aan Koblenz waar we een klein stukje de Moezel op zouden gaan om bij de plaats Alken aan te meren. Dan verder terug stroom afwaarts tot aan Keulen. Hier zouden we dan verder met de bus terug reizen naar ons vertrekpunt in Arnhem. Als hoofddoel van de reis de wijnfeesten in de stad Boppard. In het kort het voorgaande: Op de 1e dag zijn wetot aan Düsseldorf gevaren, t hart van het Ruhrgebied. Op de 2e dag waren we reeds tot aan Linz gekomen, waar men een prachtig uitzicht over het Rijndal heeft. De 3e en 4e dag, het hoofddoel van deze cruise Boppard met de Boppard Hamm, wijnfeesten, druiven, vuurwerk en een entertainmentavond aanboord (Heinz uit Tirol.) Op de 5e dag passeerde wij zonder problemen de beruchte Loreleyrots met de verleidelijke maagd alsmede de zeven versteende Jungfrauen, en niet te vergeten de talloze markante bouwwerken die we al varende zijn tegen gekomen. Ons einddoel van deze dag was de stad Rüdesheim, waar we later op de dag op een gezellig terrasje, gelegen aan de overbekende Drosselgasse, ons te goed deden aan een prijzige Rüdesheimer koffie. Tot zover het voorgaande. Vandaag, dinsdag 7 okt. zijn we vertrokken nu stroom afwaarts richting Koblenz. Door dat het weer steeds slechter werd was het water peil van de Rijn al lichtjes gestegen. De reden hiervoor was dat de aanwezige lage luchtdruk gebied zich meer zuidwaarts had verplaatst. De narigheid die men de afgelopen dagen thuis er van had gehad, kregen we nu op ons dak. De ene na de andere bui volgde elkaar snel op. De gang zat er goed in mede doordat we stroomafwaarts voeren passeerden we al snel de genoemde plaatsen in omgekeerde volgorde. Tijdens het ontbijt waren we de Palts bij Kaub al gepasseerd en bevonden we ons al bij de Loreley. Na het ontbijt was er voor de liefhebbers onder de luifel van het zonnedek gelegenheid om een half uurtje lang de armen en de benen te strekken. Door de enorme belangstelling van de twee vorige dagen tot een traditie geworden fenomeen. Na dit gebeuren was voor ons de kust veilig om wel eens waar goed ingepakt het zonnedek op te zoeken. Echter het weer werd steeds guurder zodat slechts de oud gedienden paraat bleven onder de luifel. Pas bij de Koblenze Duitse Eck knapte het weer zich enigszins op zodat we van dichtbij het monumentale gedenkmonument op de foto konden zetten. Langzaam werd de voorsteven gedraaid richting de monding van de Moezel. Langs Koblenz varende en na het passeren van enkele bruggen naderde we de schutsluis. Via de megafoon was de sluiswachter reeds op onze komst op de hoogte en konden we langzaam en zonder vertraging de sluis binnen varen. Daar het schip 13
zo n 110 meter lang is en de breedte zo n 10.5 meter bedraagt, bleef er niet veel ruimte over. Slechts 75 cm aan beide kanten was de speelruimte, hetgeen dus veel stuurmanskunst vergde. Juist op het moment dat we binnen voeren brak er een geweldige plensbui los, zodat er niet veel van een foto maken terechtkwam. Langzaam aan werd er Moezel water in de sluis toegelaten en konden we na enige tijd ons blikveld verruimen. Zo n 6 meter hoger, konden we na het openen van de sluisdeuren het eerste stuk van de sprookjes achtige Moezel bevaren. Duidelijk is het hoogte verschil te zien. Aan de Rijn zijde keek je tegen de stuwen op, echter aan de Moezel zijde een vlakke watermassa. Het te veel aan water stroomde over de stuwen heen, zodat het water niveau onveranderd bleef. De scheepvaart was duidelijk minder dan op de Rijn, zodat we onze tocht vrij snel konden vervolgen. Enige tijd later kwam er een tweede sluis inzicht en juist, jullie weten het al, plensde het weer vol op. Deze sluis was nog indrukwekkender dan de vorige. Het verschil in hoogte tussen hetgeen we bevaren hadden en gingen bevaren bedroeg hier zo n 7.50 meter.
Tegen de middag voeren we onder een gigantische viaduct door, dat niet alleen de Moezel maar het gehele Moezeldal overspande om vervolgens aan beide zijde op te gaan in het gebergte. Met de bouw van dit kunstwerk was men begonnen in 1968 en het duurde tot 1972. De breedte, waar over de A61 loopt (Venlo Mannheim), bedraagt zo n 30.5 meter. De pijlers waarop het viaduct rust zijn zo n 133 meter hoog. Het moet voor die tijd toch wel een grote klus geweest zijn. Nog napratende over dit huzarenstukje bereikte we in de namiddag de plaats Alken, onze eindbestemming voor deze dag. Alken is bekend om zijn rijke historisch verleden, om zijn beroemde dubbele burcht met twee torens en als romantische gelegen wijnplaats. Deze burcht staat hoog boven de flank van het gebergte met op de voorgrond tegen de helling op gelegen schitterende talloze wijngaarden. De burcht Thurant stamt uit 1192 en diende keizer Otto IV als residentie. Deze plaats is in de late middeleeuwen in het bezit gekomen van stadsrechten en mag zich als stad doen gelden. In de stad zijn nog de resten van de stadsvestiging muren te zien en uiteraard valt de Fallerpoort te bewonderen. Gezien het feit dat we ons van tevoren hadden opgegeven voor een bezoekje aan de burcht stond na aankomst reeds 14
een taxi busje op ons te wachten. Het busje pendelde heen en weer om alle naar de burcht te brengen. Het voordeel was nu wel dat we in kleine groepjes aankwamen en niet elkaar in de weg liepen. De burcht is van 1245 tot 1248 door de aartsbisschoppen van Keulen en Trier belegerd en ingenomen. Door een scheidingsmuur is na de inname de burcht in twee helften verdeeld, één voor Keulen en één voor Trier, een ieder met eigen toren. Eén van deze torens is toegankelijk gemaakt voor de bezoekers. In deze toren bevindt zich enig wapentuig en folterwerktuigen, zoals uitrekladder, been en armschroeven. (reuze gezellig) Boven op de toren, bereikbaar via smalle steile trappen, heb je een pracht van een uitzicht over het Moezeldal. Onder in de toren was door een luik een geraamte te zien van een opgeslotene bezoeker (erg luguber allemaal.) Naast de toren was er tot een wapenkamer omgebouwde ruimte die voor ons gesloten bleef. (toeristen seizoen was al voorbij) Op het binnenplein een oude waterput van zo n 20 meter diepte. Ook was er een kapel met daarin een barok altaar en een met de hand geschreven missaal te zien. En er was een ruimte vol met oude werktuigen voor de gehele wijn procedé tot het vullen van de flessen aan toe te bewonderen. Tenslotte was er nog een kleine ruimte vrij gemaakt om ons van de nodige prullaria te voorzien en om er wat te drinken. Alhoewel dachten om al lopend door de wijngaarden terug te gaan moesten we al snel deze gedachte laten varen daar juist op dat moment de regen met bakken uit de lucht kwam. Terug met het busje aangekomen bij de boot zijn we nu met een plu uitgerust toch nog even in het stadje wezen kijken. Achteraf viel het ons wel wat tegen, uiteraard was er wel wat te zien maar niet in die mate die we in Rüdesheim aantroffen. De burcht en het idee om een stukje op de Moezel te hebben gevaren was in feite de achtergrond van ons bezoek hieraan. Vanavond wederom internationale artiesten aan boord. Gezien het voorgaande in Boppard waren we benieuwd wat ons stond te wachten en zou het weer laat worden. Wat bleek echter, deze internationale artiesten waren de bemanningsleden zelf die op een ludieke wijze verschillende acts voor de gasten naar voren brachten. Het internationale bestond uit het feit dat niet ieder bemanningslid uit Nederland kwam maar ook uit Duitsland, Portugal, Nieuw Zeeland en zelfs een uit Senegal. Kortom het werd erg gezellig en er is heel wat afgelachen, gedanst, gedronken en het werd weer laat. De volgende dag (8 okt.) al vroeg de afvaart, namelijk al om 5.30, terug richting Koblenz, waar we de gelegenheid kregen om de stad voor enkele uren te bezoeken. Voordat we weer enigszins bij onze positieven waren bleek dat we de eerste sluis al waren gepasseerd. Geleidelijk aan maakte de nacht plaats voor de dag en konden we al wat van de omgeving zien. Na het ontbijt konden we nu op het promenadedek het schutten in de tweede sluis bij Koblenz van dichtbij meemaken zonder nat te worden. Alles liep erg vlot en daar we ook niet hoefden te wachten bij de vorige sluis kwamen we al vroeg in Koblenz aan. Te vroeg bleek later. Een zusterschip, de m.p.s. Poseidon lag noch aangemeerd op de plaats waar wij ook zouden komen te liggen. Alvorens de wal op te gaan ging zo kostbare tijd verloren en uiteindelijk tegen 10.00 uur konden dan van dek. Slechts 3 uur bezoektijd bleef er over en uitgerust met plu vertrokken we snel naar het centrum. Al in het voorgaande, bij het voorbij varen van Koblenz heb ik al enige dingen over deze stad verteld, zodat ik mij nu tot enkele belangrijke feiten kan beperken. Deze vroegere residentie van de keurvorsten van Trier ligt bijzonder mooi aan de samenvloeiing van de Rijn en de Moezel, een ligging die ook vanuit een oogpunt van verkeer en handel gunstig was en nog steeds is. Koblenz was reeds vroeg een plaats van betekenis, hetgeen nog steeds uit alles blijkt. In het economisch bestel gezien neemt de stad een belangrijke plaats in de wijnhandel. 15
De stad bezit prachtige kerken heeft een intiem karakter en smalle straatjes met winkeltjes in overvloed. Ook is er nog een groot overdekt winkelcentrum. De kerk St. Castor met twee torens, gebouwd in 836, vernieuwd in 1200, zwaar beschadigd in de 2e wereldoorlog, is een bezoekje waard. Ruim op tijd, maar wel lichter in de portemonnee, kwamen we met enkele andere mede passagiers bij de boot aan om ons wat op te knappen en plaats te nemen aan de gedekte tafel. De tijd van de afvaart was goed gekozen en alle passagiers 87 in totaal (max. konden er 127 mee) waren op tijd aanboord. Het is wel zo: tijd is tijd , er wordt geen minuut gewacht, indien men te laat komt was een taxi naar de volgende aanlegplaats de enige oplossing. Tijdens de lunch, al genietend van alles wat er voorbij ging, voeren we richting Andernach waar we om zo n 15.39 zouden aanmeren. Alvorens daar aan te komen kregen we nog de gelegenheid om een kijkje te nemen in de machinekamer. Door een smal deurtje in de schoorsteenpijp achter op het promenadedek konden we via verticale geplaatste klimbeugels twee verdiepingen diep afdalen om bij de motoren te komen. Bij het steeds verder naar beneden gaande in de smalle ruimte steeg de temperatuur tot zo n 35° C bij de machinekamer. In de machinekamer aan gekomen verbaasde het ons dat de ruimte zo beperkt was. De twee grote motoren, elk 800 pk, draaiden volop en slurpten zo n 300 liter dieselolie per uur op. Naast de voortstuwing d.m.v. de schroeven wekten zij ook de nodige electra op voor de gehele boot. In de kleine ruimte was er echter ook nog een kleine werkplaats ingericht. We kregen nodige tekst en uitleg van alles en konden eventuele vragen stellen. Gezien het feit dat het er erg warm was vroegen wij ons af hoe erg dat wel niet van de zomer was. We kregen te horen dat men s morgens snel alles nakeek en verder er niet kwam daar de temperatuur tot over de 60° C opliep. Na zo n ½ uurtje in de machinekamer te hebben vertoefd konden we door de nauwe uitgang weer omhoog om aldaar gauw onze jassen aan te doen. Daar het weer van de vorige dagen zeer onstuimig was, (veel regen in de bovenloop van de Rijn) had dat invloed op de vaar snelheid. Het waterpeil was aanmerkelijk gestegen en de stroomsnelheid enigszins toegenomen. Hierdoor bereikte we al spoedig onze eindbestemming van deze dag, zodat we na dat we aangemeerd waren, via de valreep een bezoekje aan de stad Andernach konden brengen. Andernach was vroeger een Romeinsfort, gebouwd zo n 17 jaar na de geboorte van Christus. Later werd het een koningsburcht en breidde het stadje zich zeer snel verder uit. Zelfs Karel de Grote had hier een zomer residentie. Zoals menig plaatsje langs de route is hier het nodige verwoest door oorlog zuchtige lieden. Toch is er heel wat bewaard gebleven om te bezoeken. Oude stadsmuren met toegangspoorten lopen kris kras door de stad, zodat met wat verbeelding de oude stad van vroeger is te reconstrueren. In het bijzonder is de Runder Turm, de ronde toren, zo n 56 meter hoog, gebouwd in 1448 hierin te vinden. In 1689 probeerden de Fransen de toren op te blazen, hetgeen niet lukte. Alvorens door de stadspoort de stad in te gaan kom je een fraai leuk ingericht park tegen, waarvan een ronde vijver het middenpunt vormt. Op gezette tijden worden de fonteinen aangezet, hetgeen de zaak vervolmaakt. 16
Bij de stadspoort aangekomen troffen we voor de poort een koperen rioolinspectie putdeksel met het stadswapen aan. Ook hier links en rechts van de poort de hoogste waterstanden met de bijbehorende datums. Door de poort kom je uit op een klein gezellig pleintje dat op de winkelstraat uitmondt. Aan het eind van deze straat kom je bij de oude stadsmuur en poort uit. Zowel links als rechts rijst een hoge stadsmuur op en is de Runder Turm te zien. De stadspoort is hier vervallen. Het verkeer dat in en uit de stad komt kan nu ruimschoots door deze opening. Boven het wegdek bevindt zich een overdekte houten loopbrug die het voetpad boven de stadsmuren met elkaar verbindt. Buiten de stadspoort heeft men nog enigerlei geschut opgesteld om de vijand te doen afschrikken. Ook is nog een gedeelte van de stadsgracht te zien. Jammer genoeg was onze tijd beperkt en we dienden weer op tijd aan boord te zijn daar we vanavond een bijzonder diner zouden krijgen. Nu zijn we de laatste dagen al enigszins gewend aan de overheerlijke 5 gangen menu s, de nodige drankjes etc., maar het Captains diner bleek later, overtrof dat grandioos. Voor de lekkerbekken onder ons het volgende: Zalmcocktail met kreeft vooraf, daarna werd er een overheerlijke soep voorgeschoteld. Alvorens aan het hoofdgerecht te kunnen beginnen werd een schoteltje met ijs waarover heen één of andere limonade-siroop was gegoten, opgediend. Het hoofdgerecht bestond uit een flink uit de kluiten gewassen tournedos (gebraden ossenhaas) en ook weer met een sausje overgoten en de daarbij behorende gebakken aardappelen en diverse groenten. Bij dit alles werd er een rode of witte wijn geserveerd. Of het nog niet genoeg was, kwamen de koks (nadat het licht uit werd gedaan) met schalen vol met ijs en roomsoesjes rond. Het sterretjes vuurwerk dat tussen dat lekkernij als decoratie was opgemaakt, gaf een feestelijk tintje aan het geheel. Tenslotte na deze zeer uitgebreide maaltijd kregen we nog koffie met een tia maria likeurtje toe. Dat dit niet alles even naar binnen werd gewerkt moge duidelijk zijn. Na zo n dikke 2 uur konden we ons pas naar de salon begeven om een goede plaats te bemachtigen voor het Live muziek spektakel. Wederom werd het weer een gezellige avond. De volgende dag, donderdag 9 okt. vertrokken we op tijd vanuit Andernach. De afvaart was om 9 uur en omstreeks 13.00 uur zouden we aan de kade van de stad Keulen, op onze laatste aanlegplaats aanmeren. De receptie was voor het kopen van souvenirs, ansichtkaarten en ander prullaria voor de aller laatste keer geopend. Geleidelijk aan naderden we Keulen, de twee domtorens konden we al spoedig waarnemen. Na het passeren van een 7- tal bruggen konden we ons op de geplande tijd via de valreep aan wal begeven. Diegenen die zich hadden opgeven voor vervoer konden instappen in het al gereed staande toeristen-treintje. Langs de kade / boulevard rijende en met de nodige uitleg over hetgeen we zagen, arriveerden we al spoedig bij de Domkerk, alwaar we s middags om 16.00 uur weer werden verwacht. Achteraf hadden we het ook wel lopend kunnen doen. 17
Deze oude Dom- en Hanzestad, de zetel van de aartsbisschop, is een van de belangrijkste centra s van verkeer, handel en industrie van de Bondsrepubliek Duitsland. Met zijn vele jaarsbeurzen en sportmanifestaties is het een stad vol leven en activiteiten. Keulen is rijk aan kerken en musea, heeft een uitgestrekt winkelcentrum, een opera en verschillende schouwburgen. De stad verkreeg zijn stadsrechten in 50 na Christus en wel van de Romeinen. Ons doel was de wereldberoemde Dom. De Domkerk is een in gotisch bouwwerk waar men eeuwen lang aan heeft gewerkt alvorens deze klaar was. Met de bouw is men begonnen in 1248 en het is pas in 1880 voltooid. De zuidelijke toren is zo n 157 meter hoog en voor publiek toegankelijk. De gehele Dom staat op een verhoogde terp en is immens groot. Wat het eerst opvalt zijn de vele ornamenten, bogen, spitsen, pinakels en de brandgeschilderende ramen. Na het passeren van de hoofdingang kom je in een vrij donkere ruimte en al lopende door het middenschip zie je de enorme afbeeldingen op de reeds genoemde ramen van de zijbeuken. Het dak en plafond van het middenschip verheffen zich boven de zijbeuken, gedragen door bogen die op hun beurt op de gigantische grote kolommen rusten. Daar de Dom gebouwd is in een kruisvorm, komt je vòòr het hoofd-altaar tegen en zowel links en rechts door de zijbeuken ook in- en uitgangen. Doordat alles enorm van afmeting is en de armen van het kruis even hoog zijn als het plafond van de Dom, en net zo zijn geconstrueerd als het middenschip verkreeg men een grote koepelvormig plafond, gedragen door de bogen. Dit alles versierd met talrijke voorstellingen en tierlantijntjes. Het is ondoenlijk om zo n gebouw te verwarmen, goed ingepakt en met veel ontbering ging men toen te kerke. Buiten komende troffen we beroepsbedelaars aan die voor een aalmoes, koop dope of drugs een beroep deden op je menselijkheid. Dit voorogen kan je wel indenken hoe het er in de middeleeuwen aan toe ging. Op veilige afstand keken we toe hoe deze bedelaars elkaar aflosten en het gevoel kregen van hier klopt iets niet . Aangezien we veel tijd kwijt waren aan het bezichtigen van de Dom, konden we het uitgebreide winkelcentrum maar beperkt bezoeken. Op zich niet zo erg daar we al aardig door ons geld heen waren en vanavond onze bar-rekening nog dienden te voldoen. Klokslag 16.00 uur stond het treintje al op ons te wachten voor de terug reis naar de boot. Bij de boot aangekomen bleek dat de bemanning al druk doende was de boot om te toveren tot een Botel . Voor de komende week was de boot namelijk verbonden aan een jaarbeurs evenement en verhuurd aan één of ander groot bouwconcern. Zover was het nu nog niet maar het besef dat geleidelijk aan onze reis ten einde liep drong zich steeds meer bij ons op. De receptie werd voor de laatste keer geopend om de rekeningen te voldoen en alles wat erna werd genuttigd moest contant worden afgerekend. Voor de laatste keer vanavond de afscheidsavond in de salon met een Captains Quiz . Ondanks een wat magere opkomst wist de kapitein een tiental vragen te stellen variërend van hoeveel km er waren gevaren, brandstof en water gebruik, tot hoeveelheid ramen en (scheeps)bellen er wel niet aan boord waren. 18
Kortom weer een gezellige avond, alhoewel niet te laat. Vandaag de dag van ontscheping, d.d 10 okt.; tijd om naar huis te gaan. Op tijd er uit, alles inpakken en de koffers en niet te vergeten de hutsleutel afgeven bij de receptie en daarna nog even een snel ontbijten. Tijdens het ontbijt werden de koffers etc. door de bemanning al op de kade gezet en vervolgens in de gereedstaande OAD bussen opgeborgen. Het enige wat we nog moesten doen was plaats te nemen in één van de bussen. Op het reeds verstrekte enquête formulier konden we onze bevindingen aan de rederij bekend maken. De rederij stelt het erg op prijs om zowel de positieve als de negatieve ervaringen te vernemen. Met deze gegevens kunnen ze het product optimaliseren. Bij het formulier kregen we ook nog een lege enveloppe voor een gift aan de gehele bemanning. Na alles te hebben ingevuld en te hebben ingeleverd konden we afscheid nemen van de bemanning die ons op de kade stonden op te wachten. De busreis liep voorspoedig en omstreeks 11.00 uur stonden we bij ons vertrekpunt aan de Rijnkade te Arnhem. In een wat miezerige, druilerige regen, al zoekende naar onze bagage, en afscheid nemende van menig medepassagier vertrokken we lopende naar het treinstation. Na twee uur reizen arriveerden we op het station te Schagen en al wachtende, in het zonnetje, op een bankje voor het station voor verder vervoer, kwam er een eind aan onze geslaagde najaarscruise. Fred Bakker, Groteweg 25 1756 CK t Zand.
(advertentie)
REIST MET OAD!
19
