No title

ezel_nws_zomer-2015.indd 1

15-08-2015 00:32:04


15-08-2015 00:32:06


15-08-2015 00:32:08


15-08-2015 00:32:10


15-08-2015 00:32:11


15-08-2015 00:32:12


15-08-2015 00:32:13


15-08-2015 00:32:14


15-08-2015 00:32:15


15-08-2015 00:32:17


15-08-2015 00:32:19


15-08-2015 00:32:20


15-08-2015 00:32:21


15-08-2015 00:32:22

Daar weet Nadia, de muildierdeskundige van de Ezelsocieteit over mee te praten. Zij vangt de moeilijkste muildieren van ons op. En Nadia heeft al 10 jaar ons oudste muildier onder haar hoede: Hans. In 2001 werd Hans aan de Sociëteit overgedragen door een particulier, die het muil had gekocht vanuit een circus. Het circus wilde hem kwijt omdat Hans slechtziend werd. Hij was wel in goede conditie en opgevoed! Wij zijn er zeker van dat Hans zo’n mooie oude dag heeft door de werkelijk uitmuntende liefde en zorg die hij dagelijks krijgt.

...we passen nu de afstand en tijd steeds meer aan en lassen een extra pauze in

Nadia heeft een recente foto van Hans en een stukje opgestuurd voor de Nieuwsbrief. Nadia is ook pleegmoeder van 3 andere muildieren: Jozef (16), Mina (10) en Muli (7). Hans is nu +/- 40 jaar en hij wordt echt een bejaarde man. Hij is bijna helemaal blind maar kan zich goed redden door wat aanpassingen in zijn huisvesting. Alles op een vaste plek en alles heeft een vaste volgorde. In zijn stal en paddock is alles zo vlak mogelijk met alleen grote ruimtes zonder obstakels. Zo kan hij alles goed vinden en loopt hij nergens tegen aan. Al een aantal jaren staat hij apart van de andere muildieren Jozef, Mina en Muli. Met deze soms toch wel draken was de rust hem niet gegund. Nu kan hij op zijn gemak eten, rusten en rond scharrelen. Ook zijn gebit laat merken dat Hans niet meer de jongste is. Jaarlijks komt de paardentandarts op bezoek en houdt zijn gebit goed bij. Hij boft met zo’n gebit op zijn leeftijd. Twee keer per dag krijgt hij een bak met slobber geserveerd en hij heeft nagenoeg onbeperkt hooi. Gehakseld hooi, want dat krijgt hij makkelijker weg en zolang hooi nog gegeten kan worden maken we daar dankbaar gebruik van. |

Stichting de Ezelsociëteit


Borstelen is nu geen overbodige luxe....ook het moeilijk kwijt raken van zijn wintervacht hoort bij zijn leeftijd. Een aantal keer per week een flinke borstel beurt. Je kunt daar heel wat truien kunt breien. Hans staat meestal op de poetsplaats tussen de paarden en pony’s en steelt daar menig hart van meestal de tweebeners want de meeste vierbeners vinden het toch maar spannend. Een aantal jaren geleden is artrose bij hem geconstateerd. Tussen de oren is hij nog fit en vol levenslust maar helaas laat zijn lichaam hem soms in de steek. Wandelen is zijn lust en leven...we passen nu de afstand en tijd steeds meer aan en lassen een extra pauze in op een mooi veldje of op de dijk waar hij even lekker kan grazen. De terugweg gaat op z’n gemak, want hij heeft toch alle tijd. En dan kan ik even bijkomen want op de heen weg gaat hij vol gas van start en heb ik soms mijn handen vol. Ik ben blij dat ik alweer ruim 10 jaar voor hem mag zorgen en hoop dat hij nog een aantal jaren van zijn oude dag kan genieten op een dierwaardige manier.

| www.ezelsocieteit.nl

|

pagina 15

|

15-08-2015 00:32:22


15-08-2015 00:32:23

ik met haar bespreken en als ik moe aan haar vroeg: ‘wat moet ik nou?’ Was steevast haar antwoord: ‘gewoon doorstappen!’ Zij was zelf het toonbeeld van moed en doorzettingsvermogen. Doorstappen ondanks pijn. Vertrouwen ondanks negatieve herinneringen en onzekerheid. Tijdens zo’n gesprek brieste ze soms even en schudde haar hoofd, waardoor haar oren om haar hoofd heen fladderden en ik bevrijd om haar moest lachen en hadden we het weer over andere dingen. Het werd herfst, een seizoen dat ik angstaanjagend vind, en drie keer in de week was Raffles mijn reden om de deur uit te gaan, mochten we samen dapper door het kille bos stappen terwijl ik me vastklampte aan haar warme hals. We fantaseerden over wat voor ons allebei nog onzichtbaar was. Een plek waar de zon altijd scheen, waar zij kon zien en geen pijn voelde en waar ik geen angst voelde. Ik heb Raffles nooit afwijzend of onaardig tegen iemand zien doen. Haar naam zou kunnen zijn afgeleid van Raphaël, van wie de hangende vleugels waarmee hij meestal op afbeeldingen staat, precies op Raffles’ oren lijken. Ik begon door Raffles de engelen in de ezels te zien. Het klopte helemaal, want het contact met haar was helend. Onderweg kwamen we regelmatig wandelaars tegen, meestal met honden, en één keer deed een man vreselijk agressief tegen zijn hond. Raffles verstijfde toen ze het hoorde, zo angstig en totaal van slag had ik haar nog nooit gezien. Het kwam haar waarschijnlijk bekend voor, vanuit de tijd dat ze nog een werkezel was. Het zat er vanuit die tijd ook diep in dat ze constant moest lopen. Het was moeilijk om in te schatten in hoeverre ze zelf graag in beweging wilde zijn, het leek ook op dwangmatig gedrag. De eerste keren dat ik met haar opliep, liep ze heel haastig. Ook in gezelschap van andere ezels of wanneer een nieuwsgierige hond haar niet zomaar voorbij kon laten lopen, liep ze heel hard. Maar gelukkig voelde ze zich na verloop van |

Stichting de Ezelsociëteit


tijd steeds meer vrij om op een rustig tempo door het bos te lopen en te reageren op geluiden om haar heen. Lekker nieuwsgierig en alert, hetgeen besmettelijk was, want dan ging ik om me heen kijken om tegen haar te kunnen vertellen wat ze hoorde. Ik wilde met haar delen welke liedjes ik mooi vind, en ik zong ze zachtjes, er op lettend dat ik verstilde zodra er een mens in de buurt kwam. Het meest toepasselijke liedje was: ‘Mag ik dan bij jou’. Want Raffles was altijd op dezelfde plek te vinden en ik fietste verschillende keren vlug naar haar toe nadat ik bijvoorbeeld slecht nieuws had gehad. Dan liep ik naar haar stal en zei haar naam. Dan stopte ze met lopen, hield haar hoofd een beetje omhoog en kwam op mijn stem af. Niemand kon zo goed troosten als zij. We hoorden, roken en zagen het bos door de maanden heen veranderen, de zomer kwam er weer aan en dat seizoen had duidelijk haar voorkeur. Op momenten dat ze stilstond met haar hoofd in de warme zon, was ze op haar mooist. Als we waren aangekomen in een bepaalde hoek van een groot grasveld, voelde ze vaak de rust om te grazen, met de zon op haar rug. Dan was er geen twijfel over mogelijk dat ze lekker in haar vel zat. ‘We moeten toch maar weer eens terug, Raff…’ zei ik dan met tegenzin na een tijdje. Dat kostte wel wat overtuiging, want lekker eten deed ze vol overgave. Na de wandeling liet ze zich kammen en masseren en mochten haar hoeven worden schoongemaakt. Bij de voorpoten vond ze dat prima, maar de achterpoten tilde ze er liever niet voor op. Vrijwel iedere vrijwilliger en bezoeker had een zwak voor Raffles. Ze werd door veel mensen even speciaal gegroet en geaaid. En er werd ook veel nagedacht over manieren om haar leven plezieriger te maken. Zo werd in de loop van de

| www.ezelsocieteit.nl

|

p a g i n a 17

|

15-08-2015 00:32:23


15-08-2015 00:32:24


15-08-2015 00:32:26

Stichting De Ezelsociëteit

De ezels geholpen, dankzij uw steun! Alle ezels worden eerst in Zeist of in Bunnik opgevangen. In één van de ruime stallen kan de ezel een beetje op verhaal komen. Goed eten en drinken is heel belangrijk. En véél, heel veel, liefde en aandacht. Daarbij komt ook de hulp van dierenartsen, de hoefsmid, de tandarts, de fysiotherapeut enzovoorts.

Voor alle duidelijkheid: Alle donaties komen ten goede aan het ezelwerk!


Wat doen we met donaties? Heel erg v eel. Enkele voorbeelden hiervan: - Het aanschaffen van geurig fijn hooi, goudgeel stro en vooral de speciale voeders voor onze oude ezels. Bijvoorbeeld een zak Seniores, een compleet voer voor ezels die bijna tandeloos zijn, kost €€ 9,75. Een maand Seniores voor 1 oude ezel kost € 19,50. - Een tandartsbehandeling kost gemiddeld € 75,00. Bij een oude ezel kan het nodig zijn dat een tandarts halfjaarlijks nodig is. - 1 x per jaar enten tegen Tetanus en Influenza kost gemiddeld € 35,00 per ezel. - Stalbedekking, een lekker dik stromatras voor de ezel om op te liggen wat bestaat uit een mengsel van stro en AllSpan. Voor een maand lekker en schoon liggen kost dat € 24,50 per ezel. - Bekappen door de hoefsmid van 1 ezel kost ons (met korting) € 20,00. - Grootste kostenpost voor de ezels zijn de medische kosten bij de dierenarts. - Alle ezels in de opvang in Zeist en Bunnik een week lang kunnen voorzien van wortels en andere groentes kost € 35,00. - Een ezelhengst een toekomst geven, en dat betekent castreren, kost gemiddeld € 180,00. - Speciale schoenen voor een hoefbevangen ezel kost minimaal € 25,00 en daar doet de ezel 6 weken mee.

15-08-2015 00:32:28

No title

Recommend Documents