No title

“Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007


Intro De bergen. De cols. Strijd van mens tegen natuur. Harmonie van sneeuw, zon, groen, regen en dorheid. Waar de natuur het soms haalt van mens en techniek. Twintig schakeringen van groen. Bomen, struiken en gras kunnen ruiken. Pittoreske dorpjes met smalle straatjes en vriendelijke mensen. De schaduw opzoeken achter de rotsen. Nieuwsgierigheid om wat komt achter een volgende bocht. Onvermoeibare krekels. Vliegensvlugge hagedisjes. Eindeloze bergriviertjes. Het geluid van echte koeienbellen. Geiten, ezels, schapen en koeien midden op de weg en bestuurders die rustig blijven. Je eigen adem horen in een immense stilte. Vol vertrouwen op de tweewieler onder je. Je grenzen verleggen, rekening houdend met de mogelijkheden van je eigen lichaam. Karakter tonen, de moed nooit opgeven. Wederzijdse fysische en psychische prikjes(vol humor) kunnen aanvaarden en hierdoor de vriendschap versterken. Mekaar moed geven, feliciteren, helpen en troosten. Sterven en genieten.


De deelnemers! David Wauters Ambtenaar Vlaamse Gemeenschap. Neofiet en eerste deelname. Bijnaam: Bijou. Polyglot. Verbaasde in positieve zin en overwon met karakter de koninginnenrit over Aspin, Tourmalet en Hourquette d’Ancizan. Stamcafé: ’t Kliekske. Favoriete plaats: Hel van Sclessin Eveneens begenadigd skiër

Alain Boyen. Opvoeder in het Brusselse. Opleiding LO. Klasbak. Lichaamsfreak. Klimtalent. Gele en bolletjestrui. Geen enkel “poeierke” is hem vreemd. Verzot op Patricia, Paulien en Martijn. Beste uitspraak: “Eune goeie coureur moet zich ni bewijze in bed ma oep de vélo;”

Fons Molenberghs Artiestennaam: Fonz. Bekende fietshandelaar uit Herk. Tweede deelname. Begenadigd klimmer uit de Martens-stal.

Kan een aardig stukje eten. Hobby: schilderen. Rustig type, die op het gepaste moment humoristisch uit de hoek kan komen. Klassementsrijder.


Jos Mathieu. Jokke. Werkzaam in de banksector. Bedwingt met karakter en intelligentie alle cols. Lijfspreuken: La dolce vita en Carpe Diem Houdt van rust, stilte en Leffe. Supporter van de “kanaries”. Specialist daler. Barst van de fietservaring.

Bert Decat. Alias Jaan. Leraar LO op rust. Organisator en 7 de maal van de partij. Staat graag achter het fornuis en op Staaien. Drinkt veel te weinig en moet dat in België bekopen met uitdrogingsverschijnselen. Pakte in Ainsa met hulp van Bijou de groene trui.

Je ziet, wat eerst begon met een duo, is uitgegroeid tot een vijfman sterke formatie. Bovendien moest een andere deelnemer, Jan Bangels, op het laatste moment afhaken wegens een zware valpartij drie weken voor vertrekdatum. Maar achteraf bekeken kunnen we meer dan tevreden zijn. Geen gezeur of gezaag, maar een solide groep waarin iedereen zijn taak naar behoren inschatte en uitvoerde. Met als kenmerken: verdraagzaamheid, humor, karaktersterkte, hulpvaardigheid.


Locatie Vieille-Aure (Saint Lary Soulan), aan de voet van Pla d’Adet, is een gemeente in het Frans departement Hautes Pyrénées. Het dorpje bevindt zich op 800 meter hoogte en telt ongeveer 360 inwoners. Het ligt op 1200 meter van Landen en 25 km van de Spaanse grens (Tunnel van Bielsa). Het grenst aan het bekende Saint-Lary Soulan, waar reeds meerdere tourritten eindigden. We verblijven in een gîte


Onze gîte Onze gîte was gelegen in het centrum van Vielle-Aure. Ze telde 7 kamers, een volledig uitgeruste keuken,drie douches en 3 wc,s. Weekprijs: 800 euro 165 vierkante meter, capaciteit 18 personen Tuin en terras

parking

bovenste kamer (Jokke)

suite (David)

Terras en tuinen TV Volledig uitgeruste keuken met micro, afwasmachine, wasmachine, oven, koelkast met diepvries enz.

Keuken “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

De cols


Vrijdag 6 juli 2007 David, Fons en Alain hadden besloten de heenreis van 1200 km in één dag af te leggen. Jokke en Jaan besloten er twee dagen over te doen … een verrassing was dat niet. Uitgezonderd een serieuze file (2 uur) in Parijs verliep alles vlekkeloos! Een autostrade richting Toulouse om U tegen te zeggen. Bijou bereikte als eerste Vielle-Aure en had heel wat zoekwerk nodig om onze gîte te vinden. Uiteindelijk vond hij toch de sympathieke eigenaar die meteen met slecht nieuws voor de dag kwam. Er was geen warm water tot maandag. Maar voor de rest bleek alles in orde. Enkele uren later kwamen ook Fons en Alain op de bestemming aan. Ondertussen hadden Jokke en Jaan hun tenten opgeslagen te Saint-Julien de Lampon in een schitterende Chambre d’ Hôte en genoten er met volle teugen van de stilte, de natuur, geestrijke drank en een lekker konijntje.Als God bestaat woont hij in Frankrijk!

In Vielle-Aure zochten de drie Musketiers hun kamers op. Fons en Bijou waren duidelijk in hun nopjes met hun suite, inclusief dubbel bed, douche en wc. Hierop had Boeikes volgende opmerkelijke uitspraak: “Ze mosten dei manne dei veur den ieste kir meigon iest 15 dagen in eune iglo stéke in plek van in eun suite.” Slapen dan … alhoewel .. Alain veranderde ’s nachts van kamer wegens teveel lawaai aan zijne “côté”. Gelukkig bleek dit maar een éénmalig feit. Do do do! “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Zaterdag 7 juli 2007 Vielle-Aure, Pla d’Adet, Vielle Aure, Tramezaïgues, Fabian, en terug naar Vielle Aure. 50 km. Vielle-Aure –Tramezaïgues – Rioumajou – Frédancon - Vielle-Aure 40 km. Terwijl Jokke en Jaan zich klaarmaakten voor de laatste 350 km in de auto bezochten Alain, David en Fons de zaterdagmarkt van Saint-Lary Soulan en maakten zich daarna klaar voor de eerste fietsetappe. De keuze viel op Pla d’Adet. Ja je leest goed … Pla d’Adet. Het is net alsof je op vakantie in Huy, de eerste dag onmiddellijk “de muur” zou oprijden. Ofwel waren die mannen op hoogtestage geweest in Mexico, ofwel hadden ze “goei” pillen bij. Zot zijn doet geen pijn.

Alain in volle actie! Pla d’Adet

David en Fons poseren poseren op de top! Vanuit onze gîte zagen we de col schitterend??? liggen, langs de bergflank, steeds in de zon, met vele lange rechte stukken. Inrijden is onmogelijk. Kijk eens naar de grafiek en dan zie je het wel. Onmiddellijk gemiddelden van 9 en 10% en dat gedurende 6 km.! Daarna wordt het iets gemakkelijker. In de zomer valt er boven, uitgezonderd het uitzicht, niet veel te beleven. In de winter wordt hier duchtig geskied. Fons sprak hier volgende legendarische woorden: “Als ze Pla d’Adet eens zo lang hadden gemaakt, was hij de helft minder zwaar!” Zit wel een waarheid in hé. Maar onze drie cracks bereikten zonder problemen de top. Terug naar beneden en uitrijden tot Fabian op de weg naar Spanje en dan weer naar Vielle-Aure. Ondertussen waren ook Jos en Bert, na heel wat zoekwerk, in de gîte aangekomen en maakten zich klaar voor een fietstocht naar Frédancon,in de vallei van de Rioumajou, een prachtig bergriviertje. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Rioumajou en col de Frédançon! Het moet gezegd Jokke en Jaan hadden het deze keer bij het rechte eind om ”in” te fietsen door de vallei van Rioumajou, richting Frédançon. Een mooie klim van om en bij de 12 km met de steilste stukken tussen 5 en 2 km van de top. Een zee van rust en stilte! Prachtige natuur. Alleen de pannenkoek op de terugweg gooide roet in ’t eten. In één minuut klaar … en dan weet je het wel.

Terug in Vielle-Aure is het groot verzoeningsfeest. De mannen van Pla d’Adet komen net uit de koude douche. Ze zien er goed uit. Samen naar Saint Lary voor een stevige maaltijd en achteraf een lekker pintje.

Een stevige maaltijd is onontbeerlijk! onontbeerlijk! ’s Avonds wordt de rit voor morgen gepland. We programmeren een tourmonument: de Col du Peyresourde en als toemaatje de Col d’Azet. Slaap wel en tot morgen! “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Zondag 8 juli 2007 Vielle-Aure – Arreau – Peyresourde – Luchon – Peyresourde – Estarvielle – Genos – Col d’Azet – Bourisp – Vielle-Aure 85 km. Géne choco deze morgen op de ontbijttafel. Bijou had hem in de koelkast gestopt. Niet uit te smeren. Spek met eieren dus … en dat zou nodig zijn met 3 cols op het programma. Op de grote “plateau”, aan een gemiddelde van 28, in licht dalende lijn, richting Arreau. Voor het binnenrijden van de stad rechts op richting Peyresourde langs de vallei van de Louron. Voor ik verder vertel eerst orde op zaken stellen: Zeg niet Peyresoudre, maar zeg Peyresourde! (om Jokke te behagen). Voilà, da’s dan ook weer gedaan. De 18 kilometer lange col gaat tijdens de eerste 9 km niet boven de vier procent. “Gruppo compatto”. De situatie leent zich tot vrolijke opmerkingen en prikjes. Alain: “Zet djélings allemol nr 25 in hoere gsm, das de nummer van de belbus ei!” Bert: “Ich pak vandaag de bollekestrui” Waarop Alain: “Djé pakt allien de beullekes van de muggebéte.”

Het gaat rustig verder tot Estarvielle; daar wordt het menens. Tot aan de top nog 6 km. met gemiddelden tussen de 7 en 9%. Alain en Fons zijn reeds enige tijd uit mijn gezichtseinder verdwenen. David en Jokke fietsen een paar 100 meters achter mij. Geen noemenswaardige problemen. We genieten van onze eerste lange trip. David in volle klim Peyresourde

Fons

Boven op de top maakt Fons van de gelegenheid gebruik om even te telefoneren met zijn fietsvrienden uit Alken … het is immers zondagmiddag. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Boven op de Peyresourde Peyresourde Omdat het boven op de top nogal fris was besloten we onmiddellijk te dalen naar Bagnères de Luchon. De afdaling verliep vlekkeloos. Te Luchon moesten de magen gevuld. Op het menu “tomaat mozzarella” … met heel veel tomaat. Waarop Alain opmerkte: “As djé da in eune blender stekt, heit djé eu glas roet watter zonder kalorieën.” Dan was David met zijn quiche en frieten beter af. Die frieten waren trouwens vlug van zijn bord verdwenen. Kapers op de kust … Na voldoende rust terug de fiets op voor de zuidklim van de Peyresourde. Zo zijn we wel. als we een col oprijden “pakken” we hem langs voor en langs achter.

Knap dienstertje te Luchon De pijnpunten van de 15 km lange zuidklim liggen in Saint Aventin, Garin en de twee laatste kilometers. Op ruim vier kilometer van het einde van de col zie je de top mooi liggen en de kronkelende weg die er naar toe leidt. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Hier ontbond Vinokourov in de voorbije tour zijn duivels. Wij ook, maar dan zonder doping. Rasklimmer Fredrico Bahamontes kwam hier viermaal als eerste boven. Op de top een lekkere hete koffie en een leuk gezelschapsspelletje. En ja …na vier pogingen kreeg Jaan het bolleke in het dopje. Algemeen applaus. Halverwege de lange afdaling zouden we links afslaan richting Genos om daar de laatste klim van de dag aan te vatten: de col d’Azet. Het is boven wat miezerig, maar druppels zien we nog niet. Allemaal ons jasje aan om de wind te trotseren. En dan …. Il dramatico momento. In volle afdaling, tegen een snelheid van om en bij de 60 km/ uur springt de band van Jaan aan flarden. Een harde knal. Gelukkig gebeurde alles in een recht stuk zodat Jaan zich toch nog kon rechthouden. Bij nader inzien was er echter meer aan de hand. Door de wrijving van de remblokjes op de velg was deze laatste zo heet geworden dat deze scheurde, twee stukjes afbraken en wegvlogen. Eén stukje op de helm van Alain die enkele meters verder volgde. Nog een geluk dus of zijn mooi aangezicht was “geabumeerd”. Ook Jokke, Fons en David hadden de knal gehoord en keerden terug. Verder rijden was onmogelijk. Afgesproken werd dat Fons via de kortste weg naar onze gîte reed om Jaan te komen halen. En dat gebeurde ook. Even later hield ik een camionette tegen. Het vriendelijke, jonge Franse echtpaar bracht mij naar Arreau. En daar … ja daar kwam ik Fons tegen die in supersnel tempo de Peyresourde was afgereden. Ondertussen was de rest begonnen aan de beklimming van de col’Azet. Een klein smeerlapke, de Azet! Het begon bovendien licht te regenen. Vanaf Génos geen gemiddelde meer onder de 7%. “Serieuze toebak.” Toen de drie in Vielle-Aure aankwamen was de fiets van Jaan reeds hersteld. Wat een luxe als je zo iemand als Fonz bij je hebt. Ik vermeld nu zijn artiestennaam FONZ met een “Z” en dat verdient hij. ’s Avonds een “goei” bord dozensoep en een “amuse gueule” met geitenkaas. En dan met de auto naar Arreau (het regende daar pijpenstelen) voor nen dikke pasta.

Alain boven op een mistige Azet.


Maandag 9 juli 2007 Ze hadden voor maandag slecht weer voorspeld en we kregen ook slecht weer … alhoewel. We werden ’s nachts wakker van dondergekletter en bliksemschichten, maar lang duurde het niet. Toen we ’s morgens opstonden was het miezerig buiten. Grijze lucht, mist en motregen. Onze bakker zei: “Ga naar Spanje, daar schijnt de zon” (maar dan wel in het Frans). We lachten even. Maar slimmeriken als we zijn, hadden we zo’n dag wel ingecalculeerd. Rustig ontbijt dus.Alain, David en Fons hadden besloten een autotrip (80 km) naar Lourdes te maken. Jokke en Jaan hadden Maria reeds gezien in een vorige fietsreis en besloten om na te gaan of die plaatselijke boulanger wel gelijk had. Zij gingen dus met de auto naar Spanje om poolshoogte te nemen. De rit naar het Spaanse Bielsa was alles behalve gemakkelijk: veel bochten, mist en nevel en bovendien “beaucoup de traffic”. Het was 6 graden toen we de Bielsa-tunnel insloegen richting Spanje. Een tunnel van ruim 3 km. onder de Pyreneeën. En het wonder geschiedde! Toen we Spanje binnenreden scheen de zon. De temperatuur buiten … 20 graden!!! Incroyable mais vrai.

Het Spaanse Bielsa

NB bij de rechter foto: die twee pinten vóór Jokke zijn niet voor hem alleen … Uitspraak van de dag! Alain: Djé heit den dag van vandaag mier garantie oep ne frigo as oep eun vrouw.’”


Vanuit Bielsa een telefoon naar onze drie confraters in Lourdes. Aan de andere kant van de lijn … “avé, avé, avé Maria, avé, avé, avé, Maria”! Ze waren goed bezig. Bovendien scheen in Lourdes de zon ook. Van dubbel geluk gesproken.

De befaamde grot! Poseren in de winkelstraat! Via SMS spraken we af om in de vroege namiddag terug te keren naar onze standplaats voor een korte namiddagrit. Jokke en Jaan kozen nu voor Pla d’Adet (zie rit zaterdag), Alain volgde hen, om later af te slaan naar de Col de Portet. David en Fons gingen richting Frédançon door de vallei van Rioumajou. (zie rit zaterdag). Vielle-Aure, Pla d’Adet, Vielle Aure Vielle-Aure – Rioumajou – Frédancon - Vielle-Aure Vielle-Aure – Col de Portet – Vielle-Aure

32 km. 40 km. 40 km.

Kijk eens naar de grafiek van de Portet hier beneden. Geen lachertje! Maar onze bolletjestrui en rasklimmer Boeikes had er weinig of geen problemen mee.


Grijze lucht boven de de moeilijke Col de Portet

Pla d’Adet Uiteindelijk toch geen regen, dit ondanks de minder goede weersvoorspellingen. Zo konden we in de namiddag toch nog een “kolleke” pakken letterlijk en figuurlijk. Toen we in de late namiddag terug “thuis” waren zagen we Steegmans en Boonen spurten in de grote tour, met de gekende gevolgen.

Even later gebrul van op de bovenste kamer. Jokke was wel in zijn ruimtecabine (douchecel) geraakt, maar uitkomen … dat was een ander paar mouwen. Na wat breekwerk konden we de zaak toch oplossen. Op een paar kneuzingen na kwam hij toch intact uit de cabine.

Deze pluim werd in Jokke’s bed bed gevonden na het verorberen van een “canard” Ruimtevaarder Jokke. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Dinsdag 10 juli 2007 Ainsa – Fanlo – Sarvice – Ainsa

84 km.

Eerst met de auto door de tunnel van Bielsa richting Spanje tot in Ainsa en dan de fiets op voor een prachtige rit doorheen het natuurpark van Ordesa. Het was 29° toen we de fiets opstapten richting Escalona. Even buiten Ainsa bracht Alain nog een snel bezoekje aan de camping waar hij jaren terug op vakantie was. Na 10 km links af richting Fanlo. Ruim 30 km. in stijgende lijn weliswaar. Maar wat een natuur!Meerdere malen werd er gestopt om telkens weer met volle teugen te genieten van steeds andere “zichtkaarten”. Ruim de tijd om meerdere foto’s te maken.

Schitterende natuur!

Fons en Jaan in actie!

Fons graveert zijn artiestennaam in een plaatselijke rotsblok.


Vijf km. voor Fanlo was het echt menens. Het stijgingspercentage ging duidelijk de hoogte in. Bochten volgden elkaar in snel tempo op. De groep wordt plots opgeschrikt door een val van Jokke, die problemen had met zijn versnellingsapparaat. Gelukkig zonder erg. De top mocht er zijn. Genieten en nog eens genieten.

“La dolce farniente” op Spaanse bodem.

Voor de bestelling van drank en eten geen enkel probleem. Polyglot Bijou bestelde in onberispelijk Spaans alles wat we nodig hadden. We namen ruim de tijd om te kuieren in de Spaanse zon. Alain in CSC uitrusting: “straks roepen ze Allez Basso, als ze mich in mei truike zing.” Waarop Jaan: “Neen ze gon roepe pilleslikker van doktoer Fuentes.” Daarna heerlijke koekenbak! 50 km in dalende lijn richting Ainsa. Het Lottoteam (Jaan, Bijou) controleert de wedstrijd. Een aanval van CSC rijder Alain wordt gecounterd door Jaan. Een lange achtervolging van Fons brengt de groep weer samen. Op 300 meter van de eindstreep verrast het Lotto-duo de groep. Jaan wint voor Bijou en pakt groen.

Groene Jaan “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Op de stadsparking van Ainsa kunnen we ons rustig verfrissen. Daarna trekken we de stad in voor een dikke pint en een toeristisch wandelingetje.

AINSA

Shoppen en rusten op Spaanse bodem.

Na het shoppen op Spaanse bodem terug de auto in richting Vielle-Aure. We blijven genieten van het mooie landschap. ’s Avonds staan steengrill en entrecôte op het menu. De borden zijn vlug leeg. Alles wordt nog eens doorgespoeld met ne bruine Leffe.

Opmerkingen en uitspraken tijdens Spaanse rit: Jokke: “Wé hei gezeid da da eun vlakke rit es, den hond zen kl. tes geloge.” Alain tegen Bert: “Djé heit smaat oep hoer biene!” Bert: “En djé oep hoer toeng”.

Ainsa “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Woensdag 11 juli 2007 Vielle Aure – Bourisp – Seilhan – Estensan – Col d’Azet – Loudenvielle – Afdaling Peyrésourde – Col de Ris – Arreau – Guchen – Granges de Lurgues – Hourquette d’Ancizan – Vielle Aure 82 km. De grijze morgenlucht maakt stilaan plaats voor een flauw zonnetje, dat in de loop van de dag steeds krachtiger zal worden. Jokke neemt de groep op sleeptouw en besluit om een omweg te maken richting Arreau, alleen maar om in te rijden. Geen slecht idee, want als we na 12 km. links afslaan richting Bourisp kunnen we onze trippel al monteren. Maar je vergeet de stijgingsgraad als je door liefelijke dorpjes fietst als Bourisp, Sailhan, Estansan en Azet. Hier heeft de tijd stil gestaan. Smalle straatjes met vele bochten, vriendelijke mensen en de natuur boven alles. Geen lege blikjes of papiertjes op de weg, of ander afval. Hier is het goed wonen. Even buiten Estansan wordt het super zwaar. Vijf kilometer tussen 8 en 9 % gemiddeld, met pieken van rond de 12%.

David tijdens klim op de Azet gemiddelde hartslag 137 Bijou en Jaan Jaan boven op de Azet De stilte tijdens het klimmen wordt alleen onderbroken door het geluid van een koeienbel,door het gekraai van een Franse haan die te laat is wakker geworden of door het watergekletter van een bergriviertje. Alain en Fons moeten reeds boven zijn. David en ik rijden zij aan zij naar de top. Jokke volgt enkele bochten lager. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

De groep is terug voltallig op het einde van de afdaling. Dan verder richting Loudenvielle (zeg niet LoudenvIlle maar LoudenvIElle). In dit stadje komt binnen een tiental dagen de Tour de France aan met als laatste col de Peyresourde (die hebben wij ondertussen al in onze zak steken). Dat de stad op de Tour is afgestemd is duidelijk merkbaar. Alle truien zijn er te koop: geel, groen, bolletjes. David: “Ich zou mich ei wel eu geel truike koepe:” Waarop Alain: “Doet da menne joeng, want verdiene got djé het ni.” “Coup de Foudre” daar in een restaurant waar Alain een “menu enfant” besteld. Tot onze grote vreugde wordt hem dit geweigerd. Met die man hebben we het laatste nog niet meegemaakt. Na het eten nog even een kiekje bij de grote tour-reclamefiets.

Daarna in dalende lijn tot Bordères-Louron. In het dorpje onmiddellijk rechts op voor de Col de Ris. We rijden alleen de laatste 3 kilometers. Maar die mogen er zijn. De vele scherpe bochten maken de col steil.

Jokke op de Col de Ris We rijden dan verder tot Arreau, waar de groep zich splitst. Fons en Alain kiezen voor de Hourquette d’Ancizan. Bijou, Jokke en Jaan rijden naar het onbekende “Granges de Lurgues”. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

De Hourqette vanuit Ancizan is vooral in het begin van de col niet te versmaden. Drie kilometer met een 9 gemiddeld!. Veel bochten en voor één keer een niet al te best wegdek.

Fons op de Hourquette Huizen kom je er niet tegen. De beklimming loopt grotendeels door een bos, waarbij je aan je rechterkant geregeld prachtige uitzichten hebt over het dal. Aan de andere zijde een zeer brede kom met weilanden waar ezels en koeien vrij grazen en waar een bergstroompje zich naar beneden slingert. Tijdens de weekends is dit een geliefkoosde picknickplaats voor de lokale bevolking en voor toeristen. Langs dezelfde weg terug naar beneden en meteen de gevaarlijkste afdaling van de reis wegens de smalle weg en de losliggende steentjes. Ondertussen zijn ook JJD aan hun klim begonnen: Les Granges de Lurgues.

Alain boven op Hourquette “Miljaar de miljaar!” “Misère oep toofel.” Is er nog iets kleiner dan 30/28? De drie eerste kilometers zijn moordend. En de laatste 5 ook … Onbekend en onbemind. David en ik willen stoppen in Aulon op drie km van de top. Waarop Jokke: “Ich wil wiete wa do bove te zing es.” Dus wij naar boven. En wat was daar te zien? Nen hond!!


Bijou speelt met een hond op Lurgues. Zo snel mogelijk naar beneden, want we hadden afgesproken in ons stamcafé te Saint Lary. En daar was het al vriendschap wat de klok sloeg. Of toch niet?

Kijk eens naar de gezichten. Deze foto werd genomen na de volgende woorden van Alain, wetende dat morgen de Tourmalet en de Aspin moet worden beklommen: “David, nemt meurge da watter mar aat hoer lieve vrouw van Lourdes en git da in hoere bedon, het zal noedig zen, want kroanwatter gie oech ni heulpe.” ’s Avonds maken we in het restaurant “Le plancher des Vaches” voor het eerst kennis met ADELPHE (+ bazin) en ik verzeker u het was niet de laatste keer. Alain valt daar weer op tijdens het verorberen van een hangende brochet. Onze lieftalligheid wordt beloond met een gratis pousse-café. Maar veel tijd om te feesten is er niet. Morgen staat de koninginnenrit op het programma.


Donderdag 12 juli 2007 Vielle-Aure – Arreau – Col d’Aspin – Saint Marie de Campan – Col du Tourmalet – Saint Marie de Campan – Payolle – Hourquette d’Ancizan – Ancizan – Vielle-Aure 103 km. David is zenuwachtig aan de ontbijttafel. Voor hem is dit de rit der ritten. Voor hem niet alleen. Hij wordt nog bitsiger als hij ziet dat er aan zijn fiets een pitslamp hangt. Het werk van Alain natuurlijk. Alsof Bijou de eindstreep niet zou bereiken voor valavond! Voor de rest kondigt Alain een volledige persstilte af. Op het menu geroosterd brood met charcuterie en voor Fons koude pasta. In volle zon richting Arreau en daar links af voor het eerste monument van de dag: Col d’Aspin. De Aspin is een liefelijke col met veel bochten in de aanvangsfase.

Met gemiddelden van 5 en 6% gedurende de eerste 6 km heb je voldoende tijd en adem om te genieten. Genieten van de zon, de natuur, de blauwe lucht, de stilte … Op vier kilometer van de top begint het moeilijker werk. Maar alles blijft doenbaar en de top komt snel in het verschiet. Boven lopen de dieren tussen de mensen, een echt karakteristiek beeld van deze col.

Uitzicht op de Aspin


Fons en Alain op de Aspin met de vingers in de neus Na een vrij gemakkelijke afdaling komen we snel in Saint-Marie de Campan. Daar moeten we links op voor de Tourmalet. Het bord hiernaast is overduidelijk: de col is open … nu er nog op geraken. Maar eerst moet de maag gevuld. Jokke, David en Bert doen het sober met een broodje. Fons en Alain zetten zich achter een pasta. En dan is het zover. De fiets op. De pasta lag op de maag van onze bolletjestrui, hij moest meerdere keren “reupselen”.

De eerste kilometers heb je voldoende tijd om eens rustig naar boven te kijken wat er te wachten staat. Eén zaak is zeker, de zon gaat een bepalende factor spelen. 28 graden en weinig kans om de schaduw op te zoeken.Even voorbij Gripp is de speeltijd voorbij. De gemiddelden gaan niet meer onder de 8%. Bij het binnenrijden van het skicentrum LA MONGIE denk je dat het ergste voorbij is. Niets is minder waar. Je ziet weliswaar de top van de col liggen, maar dat is ook alles.De laatste drie kilometers komt de hartslag dichtbij de toegelaten grens. “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

Bovendien maken de vele dieren op de weg het niet gemakkelijk. Tijdens dit laatste stuk komen Alain en Fons naar beneden gereden om, zoals afgesproken te zonnen in La Mongie. Even goedendag zeggen, naar de top kijken en zweten. Boven is het wat kil. Een telefoontje naar huis op de top van de Tourmalet moet kunnen. Een hete koffie en dan wachten op Bijou en Jokke. Emotionele taferelen wanneer beiden de top bereiken. We hebben het gehaald.

Bijou vol emoties! Jokke bereikt top Tourmalet !

Onze twee klimkampioenen Fons en Alain boven op Tourmalet.


Jaan, Jokke en Bijou vlug 3 km. naar beneden tot La Mongie om even in een ligstoel te genieten van rust en genoegdoening.

Jaan in dromenland

Fons: “het is nog niet gedaan hé”

In volle vaart richting Saint Marie de Campan; tegenliggende wielertoeristen begeven zich nog steeds richting top. In St-Marie de Campan draaien we rechts af. Eerst krijgen we de beginklim van de Aspin en dit tot in Payolle. Daar slaan we rechts af voor de Hourqette d’Ancizan(westkant) minder bekend maar o zo mooi. Echt moeilijk is de 17 km. lange klim niet, maar vergeet niet dat de Aspin en de Tourmalet er reeds opzitten. Bovendien naderen we de kaap van de 100 km. Hourquette d’Ancizan is een geliefd weekendverblijf van Franse kampeerders.Aan de éne zijde van de col heb je vele weiden en open vlakten met tal van dieren. De andere zijde is dan weer dicht bebost.

Payolle : aanvang van de Hourquette.


Alain zal niet ver van de top zijn als David, Jokke en Jaan aan de echte klim beginnen. Fons heeft verkozen om in Payolle rechtdoor te rijden en de westzijde van de Aspin te pakken. De zon begeleidt ons tussen de dieren naar de top van de Hourquette. Weet ook dat Jokke voor de eerste maal in zijn wielerloopbaan zich liet verleiden tot het nuttigen van een “power bar”. Je ziet het aan hem! Hij is niet uit ons wiel te rijden!.

Boven op Hourquette Ancizan Boven is het dan intens genieten. De Koninginnenrit zit er bijna op. Er wacht echter nog een moeilijke en gevaarlijke afdaling richting Ancizan. Ook al omdat het wegdek op bepaalde plaatsen vol losse steentjes zit. Maar we geraken heelhuids beneden en dan snel richting “Le Plancher des Vaches” om een lekker pintje te drinken bij Adelphe.

“Le Plancher Plancher des Vaches” … chez Adelphe. Adelphe. ’s Avonds wandelen we naar een resto in het dorpscentrum. De koninginnenrit wordt gevierd met een apéritief du maison, een leffe, een soep, een boeuf van 500 gram en een dikke crème. Wat er afgereden wordt moet er terug bijkomen …


Vrijdag 13 juli 2007 Vielle Aure – Saint Lary – Fabian – Lac d’Orédon en terug.

45 km

Vandaag staat de laatste rit op het programma. Lac d’Orédon is een bergmeer op 1800 meter hoogte. Het wordt een gepaste, schitterende afscheidsrit van een weer onvergetelijke fietsvakantie. Tijdens de aanloop tot Fabian ligt het stijgingspercentage nooit hoger dan 4%. Goed dus om straks het zwaardere werk te verteren. Het is 28° als we in Fabian de afslag nemen richting Lac de Cap de Long. Adembenemend landschap met telkens nieuwe ontdekkingen. Je voelt nu echt dat dit een col is. De gemiddelden liggen nu rond de 8%

De laatste kilometers wringt de col zich in vele schitterende bochten naar boven (zie foto). Ik zie boven mij Alain en Fons die de top reeds bereikt hebben. Een paar bochten onder mij zijn de anderen in aantocht. Boven wacht een prachtig uitzicht. Alain besluit nog een trapje hoger te rijden richting Lac de Cap de Long. De rest plukt de dag en geniet aan het blauwe meer van lekkere pannenkoeken.

Op weg naar Lac d’Orédon


In snel tempo naar beneden, want we hebben honger. Op het menu pasta van het huis. Daarna naar Saint-Lary voor de laatste inkopen en een lekker pintje met zicht op de “Françaises!” In de vroege avond staat een heus petanque tornooi op het programma. Alain is de grote winnaar voor Jokke en Fons. Jaan scoort geen enkel punt.

Alain aan Lac de Cap de Long

Winnaar Alain! Petanquetornooi Petanquetornooi … En dan richting “Le plancher des Vaches”. Ge kunt het geloven of niet, maar Adelphe heeft voor ons een tafel gereserveerd. Het wordt een fantastische avond met alles erop en eraan. Eten, lachen, drinken, genieten. Een waardig afscheid! Er worden afspraken gemaakt. Jokke neemt een kaart, pen en papier en maakt Adelphe duidelijk hoe je in de Karlomanlaan kunt geraken. Benieuwd of Adelphe woord houdt. De uitspraak

Adelphe van Bert laat het beste vermoeden: “Je vais acheter des nouvelles “castrols” ”


Zaterdag 14 juli 2007 Aux armes citoyens Formez vos bataillons Marchons, marchons, Qu’un sang impur Abreuve nos sillons Quatorze juillet. Fête National. Ondanks het feit dat het feestdag is toch geen euforische stemming. De vakantie zit er immers op. Inpakken en wegwezen. David rijdt in één dag naar huis en is daarom reeds vroeg uit de veren (5 uur). De anderen doen het rustig aan: inpakken, opruimen en kuisen. Alain toont zich een “nieuwe man” met “raklet” en opneemvod. Alles blinkt en de baas is uiterst tevreden. Een laatste maal een blik op Pla d’Adet en dan de auto’s in voor het eerste gedeelte van de terugreis. Weinig of geen problemen op de weg. Alles verloopt vlot. Tegen de avond op zoek naar een geschikte Chambre d’Hôte en die vinden we na wat zoeken in Villefranche sur Cher m.n. La Petite Tuilerie.

Na een heerlijke douche de auto in richting Romorantin. voor “het laatste avondmaal”. De keuze viel op La table de Sylvie. En we zagen dat het goed was. Daarna richting vuurwerk voor “le quatorze juillet.” Het wordt een halfuur lang spektakel met alles erop en eraan.


Prachtig vuurwerk te Romorantin ter gelegenheid van 14 juillet.

Zondag 15 juli 2007 Na een lekker ontbijt in La Petite Tuilerie de auto in richting Landen. De Parijse ring biedt deze keer geen noemenswaardige problemen. Er rest ons voldoende tijd om te mijmeren en beelden op te roepen van een schitterende fietsvakantie. In de namiddag komen we veilig en wel in onze Pepijnstad aan.

Paris

benen van een klimkampioen



BEELDEN ZEGGEN ALLES …


PRAKTISCHE INFO Route: Namen – Charleroi – Mons – Valenciennes – Cambrai - Paris – Orléans – Vierzon – Chateauroux – Limoges – Brive La Gaillarde –Montauban – Toulouse – St-Gaudens – Lannemezan – Arreau – Vielle Aure 1200 km.

Péage: 96 euro (heen en weer) Benzine: 185 euro Huur gîte: 800 euro (alles “in”) Chambre d’hôte 1. Le roi carotte te Saint-Julien de Lampon 30 euro p.p. slapen, 6 euro ontbijt. Prachtig gelegen. Schitterend buitenterras. Lekker restaurant. Echt de moeite en een omwegje waard.

2. La petite tuilerie te Villefranche sur Cher

30 euro ontbijt en slapen, geen restaurant.

Pas geopend in 2007. Onberispelijke kamers. Mooi binnenplaatsje.

Contactpersonen Bert Decat Karlomanlaan 3 3400 Landen Jos Mathieu Wezerenstraat 381 3401 Landen David Wauters Stationsstraat 116 3400 Landen Alain Boyen K. Schoolslaan 3400 Landen Fons Molenberghs Steenberg 51 3570 Alken “Vielle-Aure” Pyreneeën Juli 2007

011/883382 [email protected] 0478/498041 [email protected] 0473/95233[[email protected]] 0486/424389 [email protected] 0494/795017 www.martensrijwielen.be

Zaterdag 7 juli 2007-

Pla d’Adet Frédancçn

50 km. 40 km.

Zondag 8 juli 2007

Luchon

85 km.

Maandag 9 juli 2007

PLA d’Adet Frédançon Portet

32 km. 4O km. 40 km.

Dinsdag 10 juli 2007

Ainsa-Fanlo-Sarvise

84 km.

Woensdag 11 juli 2007

Loudenvielle

82 km.

Donderdag 12 juli 2007

Tourmalet

103 km.

Vrijdag 13 juli 2007

Lac d’Orédon

45 km.

of

of of

TOTAAL AANTAL KILOMETERS = 489 km.

COLS

PLA d’ADET (Saint Lary) PORTET (Saint Lary) FREDANCON (Saint Lary) PEYRESOURDE (Arreau) PEYRESOURDE (Luchon) AZET (Bourisp) AZET (Génos) RIS (Borderes de Louron) GRANGES DE LURGUES (Guchen) HOURQUETTE D’ANCIZAN (Ancizan) ASPIN (Arreau) TOURMALET (St-Marie de Campan) HOURQUETTE D’ANCIZAN (Payolle) LAC d’OREDON (Saint-Lary)

1O km. 16 12 18 15 12 10 3 7 10 12 17 17 20

TOTAAL KLIMKILOMETERS

172 km.



No title

Recommend Documents