[email protected]
Herfst – Op het moment dat deze Om’e toer geschreven werd, leek dat seizoen nog een heel eind weg want 20 september en temperaturen van 24 tot 28 graden is moeilijk met elkaar te rijmen. Maar op het moment dat u Mienskip nr.5 onder ogen krijgt zal dat vast wel anders zijn. Het wordt weer tijd om rekening te houden met slecht weer en lage temperaturen. We zullen ons vertier dus weer meer onderdak moeten zoeken. Rond deze tijd starten dus weer een hoop clubs en verenigingen die in het winterseizoen actief zijn hun nieuwe seizoen weer op: in deze Mienskip is daarover vast wel meer informatie te vinden. Wat hebben we een vreemde zomer gehad: juni koel, juli snikheet, augustus koud en verregend en september deed weer net of het midzomer was. Gelukkig was het met de Merke net even een beter weekend, maar daar staat tegenover dat voor een hoop mensen de vakantie een zware tegenvaller was of zelfs volledig afgeblazen werd. Ook in de landbouw ontstonden problemen, maar het lijkt op dit moment aardig goed te gaan met het binnenhalen van de oogst, want dag en nacht hoor je de machines en het gerommel van de bieten die in wagens gestort worden om af te voeren. En zo is het dan toch weer onmiskenbaar herfst geworden… Wat er deze keer allemaal in de Mienskip staat, daarover kan ik weinig zeggen, want ik heb de redactie vergadering niet meegemaakt en heb dus geen overzicht van wat er buiten de vaste rubrieken verder nog op het programma staat. Dan nu iets heel anders: ik sluit me een beetje aan bij de rij veteranen, want met het uitkomen van aflevering nummer 6 is het twintig jaar geleden dat ik voor het eerst de illustraties van de Mienskip verzorgde. Toen ik tien jaar getekend had, heb ik een prijsvraag gehouden voor de jeugd om de tekening op het voorblad voor één keer te verzorgen: reactie destijds nihil. Maar ik geef het niet zomaar op en dus na tien jaar nog maar eens proberen. Iedereen van 3 tot 33 en 8 tot 88 kan nu een tekening insturen naar de redactie. onderwerp: Kerstmis in Kimswerd.
OM ‘E TOER
Voor het formaat van de tekening kan de rand van de tekening van deze Mienskip gebruikt worden. De inzending die op de voorpagina van Mienskip nummer zes van 2006 komt krijgt van mij persoonlijk een cadeaubon van 15 euro. Inleveren of opsturen bij of naar één van de redactieleden vóór de eerstvolgende redactievergadering, te houden op 30 oktober a.s. . Ik ben benieuwd!!! Tot zover de Om’e toer, K.H. Tot slot mag onze grootste held aller tijden, Grutte Pier , hier nog even zijn zegje doen:
Het warme weer van september had van mij mogen blijven tot eind december. Hier op mijn sokkel wil ik echter niet staan zeuren, maar genieten van de prachtige oktoberkleuren
Moudekrûper Sokken dy ’t ús iiskluphok besmodze ha: hok skjinmeitsje as wurkstraf mei it hiele doarp der op ta!
De rigels op ’e foarpagina komme diskear út it fers rembrandtplein fan Durk v.d. Ploeg. 2006 is op ’t lêst ek it Rembrandtjier. It fers is fan folle earder: sa likernôch 1959.
rembrandtplein
de krânse oan dyn fuotten fergielet de hjerst stiet yn it park as in stille betinking
blêden saaie del yn it gers
sjochsto dan net dat de kleuren hjerstich binne
toe dan rembrandt krij dyn palet krij dyn pinsiel it sûzjende ferkear fernimt it net
de ieuwen amje efter dyn hân
voor een partijtje of een feestje. Voor de kunst of een lekker koppie thee. Een lekker ijssie of een kamer. Bij Manie kun je altijd terecht dat weet je.
Yn memoariam
Freark de Vries
It grut’ tsjerkestek krizet drôf, De staasje komt al tichter by. Under it rinnen om it hôf, Sjoch ik de grêven yn in rij. Stien nei stien steane befongen, Mei nammen, sifers en teksten. Fan oaren dy’t ús foar gongen, Soms ien fan de aldersterksten.
Stifeljend giet it foet foar foet, oer it skjin harke skilpaad. In stille gong, in lêste groet, oan ien dy’t men leaf hie, in maat. Sniewite blommen wurde lein. Prachtich moai, mar nei in pear dagen Is harren frisse kleur ferflein. Sil harren swidens ferfage.
Want lyk it gers is alle libben, In tiid fan kommen en fan gean. Wat triennen fan de sibben ja elk bliuwt tige oandien stean. It duorret mar in amerij. Wy kinne wer nei hûs en keare. Hoe lang lit it âld stek ús frij. De tiid sil it ús grif leare.
Foardat de grutte tradisjonele Jan Timmerpartij op snein 20 augustus begong wie der in tige emosjoneel momint. Wiebe de Jong de foarsitter fan de keatsferiening De Helfrichs frege it publyk earst in minút stilte yn acht te nimmen. It Earelid Freark de Vries fan de keatsferiening wie stoarn en dat woe hy graach foardat de striid begong ûnder de oandacht bringe. Freerk wie berne yn Wynaam. Syn heit wie de bekende Abe de Vries. Elke Fries koe him hast. Hy wie opropper by boelguodden en wie faak seremoanjemaster. Freark hat ek ferskate kearen op de planken stien as toanielspiler. By it ferneamde Kimswerter sjongkoar “Zanglust” wie hy in wurdearre lid. Hy hie in prachtige tenoar en hat mei dat koar yn de heechste klasse prizen wûn. Hy koe nêst it sjongen prachtich fluitsje. Ik tink dat hy de lêste Kimswerter wie dy’t op de dyk dat fleurige lûd doarst te produsearjen. Hy hie hast altyd in bêst sin en as hy dan de boadskippen fluitsjend by de klanten brocht, die dat de minsken goed. Nei de legere skoalle sette hy nei de ambachtsskoalle, mar al ridlyk gau moast hy yn militêre tsjinst. Hy krige in swiere en drege oplieding en nei ferrin fan tiid wie hy in follearde marinier. Syn bestimming waard doe West- Indië. Yn oarlochstiid waarden krekt dy mannen útkeazen foar de drege putsjes. Freark wie sa fluch as wetter en wie poer geskikt foar dat keurkorps. Seach net elke soldaat by in Marinier op! Suriname wie doe noch in Nederlânske koloanje en soldaten moasten dêr de oarde ferdedigje. Syn lean wie doe 200 gûne, mear as by in boargerbaas. Hy hat der in dik jier sitten. Nei dy tiid kaam hy letter as timmerfeint by Meindert van Straten. Hat neist syn baan ek noch mei Minke, syn frou, koster west fan ús tsjerke. Se wennen doe yn it foarein fan de konsistoarje. Letter waard hy de fêste timmerman fan de suvelfabryk fan Achlum. Syn skoanheit Jan Doekes Anema wie ús molkboer en op in stuit namen Freark en Minke de saak oer. Hie syn skoanheit in brijkarre en in kedde, mar Freark krige in meganyske hûn. Letter kaam in grutte karre en de lêste wein wie in folsleine SRV wein en der waard ek in winkel by hûs makke. It waard doe in echt winkel barren. Hy brocht net allinne de klanten
harren molke bûter en tsiis, mar holp ûnderweis ek ferskate âlderen mei in putsje. Yn ús doarp wennen doedestiids ferskate âlde minsken en dy wisten as se him fregen, om eefkes mei te helpen hy nea nee sei. Soms moast hy earst om ark nei hûs om in reparaasje út te fieren. Sa moast hy op in moarn in húskebril wer op de goede hichte bringe foardat hy de klant helpe koe. Op alle tiden fan de dei stiene Minke en Freark klear. Dat wie foar in protte minsken noflik. As hy de boadskippen by jo brocht en jo wiene op dat stuit net yn de hûs dan sette hy de dingen dy’t yn de kuolkast moasten dêryn en it oare spul ek teplak. En as der sinten klear leine dan lei hy it wikseljild wer werom. As jo wat fergetten wiene dan waarden jo holpen. Nea klage hy oer sokke minsken. Soms wiene se net iens mear klant, mar dan moast der jûns noch wol wat sûker of in pear fleskes bier helle wurde. Minsken as Freark wiene doe ûnmisber. Dochs feroaren de minsken. Se tochten dat it yn de stêd soms goedkeaper wie. As by in boer in ko regelmjittich troch de feart gong, om by de buorman gers te iten neamde men sokke kij “sleatsjebaaiers”. Dat waarden ferskate Kimswerters ek. De winkel moast ticht. Foar de minsken sûnder auto en âlderen in ramp. Ek it ienichste sosjale moetingspunt yn it doarp wie fuort. Yn syn frije tiid mocht hy graach keatse. Hy wie altyd in poer bêste maat, want hy wist hoe it spul ynelkoar stuts. Hy keatste dan ek mei de holle. Skold nea op ien fan syn maten, mar stimuleare harren wol. Ferskate prizen hat hy wûn mei it ledekeatsen. No is der nei in lange sykte in ein kommen oan syn libben. Dy sykte hat him net wer de kâns jûn om wer mei ter dwaan yn ús doarpslibben. Hy kin him net mear ynsette foar it doarp, want hy hat noch meiholpen oan it Foarhaad en ek it gebou fan de iisklup hat hy mei setten. Wy sille nea syn fluitsje wer heare. Minke moat allinnich troch en wy hoopje dat se de moed fynt om dit oare libben wer op te pakken Reinder.
Rotzooi
Kan degene die een kartonnen doos met glasafval heeft neergezet bij de kledingcontainer! a.u.b. zijn rotzooi weer opruimen.
K.V. de Helfrichs Beste mensen, Het is september als ik dit schrijf en dat betekent dat het actieve deel van het kaatsseizoen al weer achter ons ligt. Op 8 september jl. is het kaatsseizoen van de jeugd afgesloten met een speurtocht, een gezamenlijke maaltijd en de uitreiking van de competitieprijzen; onder de voortreffelijke leiding van de jeugdcommissie in ons dorpshuis “ it Foarhaad “. Op 15 september waren alle commissieleden, sponsoren, vrijwilligers en de prijswinnaars van de seniorencompetitie uitgenodigd om in het dorpshuis “ It Foarhaad “ het seizoen feestelijk af te sluiten. Door Albert Niezink werd traditiegetrouw wederom voor een voortreffelijk koud- en warmbuffet verzorgd. De competitieprijzen en de prestatie beker werden uitgereikt en het seizoen werd op hoofdlijnen nog even doorgenomen. Hiermee eindigde het actieve kaatsseizoen, een seizoen dat zich kenmerkte door prachtige weeromstandigheden tijdens alle georganiseerde KNKB, federatie en ledenwedstrijden in totaal 15 stuks. Op de merke zondag regende echter wel ontzettend hard op onze Jan Timmer hoofdklasse partij jammer en door de hevige regenval werd de wedstrijd zelfs even stilgelegd. Hierdoor liepen wij veel betalende bezoekers mis met als gevolg een financiële tegenslag voor onze vereniging. Op zaterdag 15 juli ontvingen wij een bijzondere gift van € 500,00 uit handen van Jan Wier die in de oorlogsjaren van 1940-1945 veel tijd heeft doorgebracht bij familie in Kimswerd. Zodoende kwam hij met verschillende verenigingen, o.a OKK, de IJsclub en de kaatsvereniging in ons dorp in aanraking. Deze periode in zijn leven is hij nooit vergeten en resulteerde in het idee om voor het dorp in zijn algemeen en voor enkele verenigingen in het bijzonder iets terug te doen. Langs deze weg hartelijk dank voor de giften en in het bijzonder voor de gift aan onze kaatsvereniging, dank. In samenwerking met de basisschool OBS de Marnewier, de jeugdcommissie en de KNKB werd opnieuw deelgenomen aan het
schoolkaats project en mede hierdoor konden wij in de zomer 10 nieuwe kinderen de eerste beginselen van het kaatsspel bijbrengen, kortom een prachtig succes en jongens en meisjes wij hopen dat jullie volgend jaar weer op het kaatsveld te ontmoeten. Alle activiteiten werden zoals gebruikelijk ondersteund door ons fjildliz-, nachtkaats-, sponsor-, materiaal- en straatkaats commissie. Jammer was het dat de straatkaats commissie er dit jaar niet in is geslaagd een geschikte week te vinden om het straatkaatsen te organiseren. Met heel veel andere vrijwilligers zijn we er in geslaagd het seizoen weer rond te krijgen en de doelstelling om dit jaar meer vrijwilligers in te zetten is grotendeels geslaagd. Dit hopen wij volgend jaar verder uit te bouwen, hierdoor ontstaat meer draagvlak en vele handen maken ligt werk. De komende periode worden de eerste voorbereidingen voor het komende seizoen al weer op priemen gezet en wij verheugen ons al weer op het nieuwe seizoen. Een seizoen waarin de kaatsvereniging zijn 110 jarige bestaan zal vieren. Op de algemene ledenvergadering in maart is besloten niet een extra uitgebreid programma samen te stellen. Maar toch hopen wij op de een of andere wijze iets extra’s in het bestaande programma voor onze leden in te bouwen. Verder hebben wij de KNKB verzocht om het komende seizoen een Nederland Kampioenschap schooljongens afdelingskaatsen te organiseren, het verzoek loopt nog. Oant safier, Namens it bestjoer Keatsferiening de Helfrichs Foarsitter Wybe de Jong
In opmerkelik âld Kimswerter. No ris in kear in Kimswerter dy’t net mear libbet. Simon de Haas. Foar alle Kimswerters wie it Simon Post. Hy hat mear as fjirtich jier de post yn it doarp fersoarge. Alle dagen sette hy al ier nei Harns, om de post te selektearjen en dan begong hy al oan de seedyk by Harns de post rûn te bringen. Yn de oarloch mei syn barre winters in swiere baan. Rinnende nei Harns, grutte learzens oan en dan troch de snie baggerje. Op de hinnereis naam hy de stimpele post mei dy’t fuort moast en op de weromreis de post foar it doarp. Hy wenne mei syn frou Geartsje en de beide famkes oan de Jan Timmerstrjitte. No wennet Broeri Bilkert yn dat hûs. Dat hûs wie in echt postkantoar. Yn de muorre siet de gleuf fan de postbus en op de pel “Kimswert”. Fierpoststikken kaam it stemder wie it ek in offisjeel Tillegraaf- en Tillefoan kantoar. Efter de foardoar wie in wachtromte en in baly mei in moai loket. Ik tink dat it kantoar de hiele dei iepen wie en as de Post de brieven rûnbrocht die Geartsje syn frou de handelingen yn it kantoar. Der wie sels in aparte romte mei in tillefoan, want mar in pear minsken hiene doe sa’n geheimsinnich apparaat. Yn it begjin gong alles fia de post. Jo draaiden oan in slinger en dan gong yn it kantoar in bel te rinkeljen. Jo joegen it nûmer op en de post stuts dan twa pluggen yn gatten en fia in oar kantoar krigen jo dejinge oan de line. Letter kaam der yn it kantoar in echte tillefoan en koene jo dêr belje. In protte minsken doarsten net yn sa’n apparaat te praten en dan die de post dat. Ek draaide hy de nûmers foar in oar. Alles meielkoar in gesellich barren, want wat ha de minsken út it doarp elkoar dêr net faak efkes troffen. No is der fan dat alles neat mear werom te finen en moatte wy nei de stêd om de dingen te regeljen.
Neist post wie Simon in man dyt foar ferskate minsken lytse putsjes opknapte. Hy naam ek de brieven mei fan de minsken bûten it doarp, dy’t se op de bus ha woene. Syn sterkste punt wie it doarpsferieningslibben. Wat hat hy dêr in protte enerzjy ynstutsen, wat neffens my net altyd wurdearre is. De iisklup draaide foar in part op de Post. Hy wie as it sterk iis wie flink warber. It gekke wie dat hy op in nuvere wize út it bestjoer rekke is. Jierrenlang die hy syn dingen tige goed dien, mar doe moast in nij wiis bestjoerslid him te plak sette. Dy man sette him de pin op de noas en Simon de Haas stapte op. Dat rare fersin is nea goed breide. In sneue saak. Dat hie hy net ferstjinne. Ek it Griene Krús draaide foar in grut part op ús post, lyk as de Hearesoasjiteit. Hy wie de ponghâlder en sloofde him út om it de leden nei it sin te meitsjen. It wie noch in âlderwetske soos mei in ballotaazjekommisje, dy’t de nije leden beneame koe. Op snein temiddei kamen se byelkoar op de fername boppeseal fan ús kafee. Dan moast der biljerten wurde en kaarte, skutjasse. Hjir seine fan skutte. Simon post wie in betûfte kaartspiler. As hy syn kaarten yn de hân hie, dan wist hy bygelyks wat in oar hie. Yn pandoeren yn it bûthús fan Eibert wie hy ek in master. Jo moasten op jo iepenst wêze oars hie hy it al wûn. Wat wiene dat prachtige tiden foar dy minsken. Soks is der net mear. De begraffenisferiening wie ek sawat. Hy wie wer de ponghâlder en wist eksakt wannear’t jo 18 jier waarden, want dan moasten jo lid fan dy klup wurde. Hy hie de taak om de begraffenis mei de boade te regeljen. Hy socht 8 sterke grutte mannen as dragers en 4 dûbele lytse mantsjes as kloklieders. Men rûn doe noch trije kear om it hôf en nei elke rûnte moasten klokkelieders efkes lins ha. De dragers waarden net sparre! Alle kearen wer in hiele organisaaje, mar it slagge de Post alle kearen. De Aldereinkommisje. Alle jierren in reis tarisse en dan mei de list troch de buorren. Elkenien betellle nei fermogen mei oan dy reis. It doarp woe âlderen dy reis oanbiede. Hichtepunten yn it doarp. De âldtsjes kamen net
sa faak bûten it gea en dan wie sa’n dei echt wat bysonders. Mei alles waard rekken holden. Dokter Danus moast mei, mar ek de wykferpleechster foar lytse ûngemakken. Sa kaam it ris in kear foar dat ien fan dielnimmers troch de waarmte út de tiid rekke. Suster moast earst de jurk fan de patiënt losknope en doe bliek dat se der noch trije boarstrokken ûnder hie. In hiele konsternaasje, mar doe’t de patiënt wat minder klean oan hie kaam se wer by. Op de pleatste foto stiet de Post en juffer Brems. De beide âldere mannen binne Jan en Pieter Kuiper mei harren froulju Marijke en Meintsje. Jan en Pieter Kuiper hiene lân oan de Winkelsterleane. Se koene beide net fytse en gongen alle dagen rinnende nei dat lân. Se rûnen net neist elkoar, mar steefêst elk oan in kant. De skeppe oer it skouder. Simon Post hie ek in “fearn”( perseeltsje lân) op it spaarlân, foar griente en syn winterierdappels. No stean dêr de huzen fan de âlderein oan de Ida v. Tiarastrjitte. Alle jierren wie it op dat stik bou wer in wedstriid yn: Wa hat de bêste beantsjes, de measte ierdappels en de heechste opbringst yn griene earte. De konkurinsje wie dreech. De Fearntsjebouwers wiene tige tûk yn it ferbouwen fan griente en ierdappels. As it hjerst wie kamen se om beurten by ús heit om in hynder en wein, want de ierdappels (iters) moasten op tiid yn de kelder en beantsjes yn de krúk mei pikelwetter. Alle jierren in grut fermaak en de sterke ferhalen wiene dan net fan de loft. Want elk hie it bêste fan it bêste en wie grutsk op syn opbringst. Moaie tiden, no net mear foar te stellen! Spitich? Hy troude yn 1932 mei Geartsje van de Molen út Mounein. Sy wie in grutte oanwist foar it doarp. In protte doarpsgenoaten wiene muzikaal en keunstsinnich en yn ‘e winter waard der fan alles oraganisearre. Se wie tige muzikaal en wie foar it sjongkoar Zanglust in driuwende krêft. Foar de jeugd sette se har yn om elk jier in grutte operette op de planken te krijen. Feestjûnen wiene it gefolch en it doarp hat oer dy muzykprestaasjes jierrenlang prate kinnen. Ek foar de útfieringen fan Zanglust hat se har optimaal ynsetten neist it kantoarwurk thús. De dei dat Simon de Haas 40 jier post wie, stie it doarp op syn kop. Dy moarn om 4.30 oere stie de Fryske flagge al pontifikaal boppe op de toer te
wapperjen. In protte sprekkers kamen op it feest ôf en foar de ynset fan ús post krige hy in ûnderskieding fan de keninginne. Dy wie mear as ferstjinne. Doe ‘t de famylje mei pensjoen gong, setten se har te wenjen yn it moaie hûs Dyksterbuortserleane 2. Ferskate jierren ha se genietsje kinnen fan harren frije tiid en de ferienings yn it doarp. Wy wiene grutsk op ús post en doe’t se nei Frjentsjer ferhuzen ferlear Kimswert ien fan syn minsken dy’t him mear as faor 100% ynsetten hier foar it doarp en syn ferienings. It wiene minsken dêr’t in doarp ferlet fan hie. Reinder.
Moudekrûper
Ek al ha wy fan ’t simmer in protte wetter hân, Kimswert wie ien droechste plakken fan nederlân.
In memoriam
Katharina Bootsman - Broek. Enige tijd nadat Mani Sarton-Bootsman in Kimswerd kwam volgde ook haar moeder.Mani had de Bolle en de Hynst gekocht en verbouwd tot een gelegenheid, waar je een kamer kon huren. Haar moeder, geboren in Maasland, woonde toen in Wormerveer, was oud en ging zich steeds eenzamer voelen. Mani ging geregeld bij haar op bezoek, maar kwam toen op het idee om haar naar Kimswerd te halen. Het huisje naast haar pand, het oude koetsiershuisje van het oude slot, kwam vrij en ze kocht het in 1999. Het bleek uiterst geschikt voor een vrouw alleen. Nu kon ze echt op haar moeder passen en waren de reizen niet meer nodig. Ze was toen al 88 jaar en kon zich nog uitstekend redden. Toch ging haar gezondheid na enige jaren langzaam achteruit en in 2005 moest ze naar Harlingen naar de Batting. Ze is daar maar 1 jaar geweest. In juli overleed ze heel plotseling 93 jaar oud. Ze had de laatste dagen te kennen gegeven dat ze graag in Kimswerd begraven wilde worden en dat was snel geregeld. Dominee Wessels verzorgde een stijlvolle en vriendelijke uitvaart in de Bolle en de Hynst en daarna werd ze door de dragers naar het Kerkhof gereden. We hebben haar niet lang gekend, maar toch heeft ze volop meegedaan aan diverse aktiviteiten voor ouderen. Reinder.
Alles draait om mensen, thuis! Of u nu jong bent of oud, ziek of gezond: als u wat hulp nodig heeft in uw eigen omgeving, staat Thuiszorg Zuidwest Friesland voor u klaar. Wij bieden een grote diversiteit aan producten en diensten. Bij u thuis, op het moment dat u het nodig heeft. Dat doen we al jarenlang. We bieden persoonlijke zorg en professionele hulp, afgestemd op úw wensen en behoeften. Zeven dagen per week, 24 uur per dag. Betrokken en betrouwbaar. En van goede kwaliteit. Thuiszorg Zuidwest Friesland is onlangs tot één van de vijf beste thuiszorgorganisaties in Nederland uitgeroepen.
Meer informatie? Bel 0900-0607
(lokaal tarief)
Of kijk op onze website: www.thuiszorgzwf.nl
V O T
Fan G. v.d. Weide, in âld Kimswerter, dy’t in pear boekjes bij ús bestelde, krigen wy in aardige brief. Wy ha him frege oft wy him yn ’e Mienskip publisearje mochten. Dêr hie er neat op tsjin. Hjir komt er:
Geachte mevrouw Zw. Schiphof, Gaarne had ik nog vier boekjes over historisch Kimswerd besteld. Mijn ouders liggen daar begraven en we woonden aan de Streek 27. Zij hadden een kruidenierswinkeltje en ik mocht destijds de L.C. rondbrengen in het begin der vijftiger jaren. In die tijd hielp ik Siem Post (de Haas) als zgn. reserve hulpbesteller. We vertrokken ’s morgens uit postkantoor Harlingen, langs de Zeedijk, Dijksterburen, rond Kimswerd , dan Kikstra en v.d. Tol en later Kluurda en daarna het centrum. Na de ULO in Witmarsum ben ik via de directeur van het postkantoor Harlingen in ’s Gravenhage gaan werken bij de Postcheque en Girodienst en later in Arnhem en Leeuwarden (dependances) terug in Friesland. Vorige maand hebben wij het graf van mijn ouders verzorgd en zijn we langs het oude huis Streek 27 gelopen. Ik schrok en schaamde mij tegelijk. Helemaal vervallen. Is er niets aan te doen? Stond het niet op een monumentenlijst ? Mijn broer Marten is daar geëerd toen hij uit Indië terugkwam. Ook Anne Schaafsma en Tinus Helfrich kwamen toen terug. Helaas zijn ze vorig jaar alle drie overleden. Maar Reinder Politiek heeft alles al beschreven. Als je hem ziet, doe hem de groeten. We zaten samen bij juffr. Brems en meester Douma in dezelfde klas. Lang vervlogen tijden. Ik zit maar wat te bazelen, je zult wel denken, wat moet ik ermee? Was getekend, G.v.d. Weide
De Mienskip van augustus 1981 staat (uiteraard) in het teken van de merke, in Omé toer wordt het naderende dorpsfeest besproken evenals enkele andere feestelijke zaken die in juli plaatsvonden, de officiële opening van de basisschool De Marnewier en een buurtfeest op de Buren. Van de merke-commissie is er een korte inleiding en het programma van de merke. Op zaterdag de volksspelen voor jong en oud, de zondag is er voor het kaatsen en s’’avonds dansen met de muziek van de Wiko’s. Maandag ledenkaatsen. Matinee, speurtocht en Kimswerterjûn. Dan is er een stukje van dhr. Brunia waarin het afscheid van dhr. Roelofsen centraal staat. Vervolgens is er een kort verslag van de opening van de nieuwe school de Marnewier. Logisch vervolg van deze opening is het oprichten van een commissie die zal bekijken wat er gedaan kan worden met het oude schoolgebouw. Bekeken zal worden wat er gedaan kan worden om hier iets op sociaal, cultureel en sportief in onder te brengen, ( Toeval? Exact 25 jaar later staat er dezelfde vraag voor hetzelfde gebouw). Van de ijsclub is er een verslag van een bijzondere ledenvergadering i.v.m. de aanschaf van een verlichtingsinstallatie. Er wordt door de Gemeente geen subsidie verstrekt, dus zal het dorp zelf in actie moeten komen. Op de vergadering worden alvast enkele toezeggingen gedaan. Van de kaatsvereniging een kleine bijdrage met uitslagen van ledenpartijen en van de plattelandsvrouwen is er alvast de agenda voor het aanstaande winterseizoen. Tenslotte zijn er nog de dorpsagenda en nieuws van de administratie en daarmee is de Mienskip van augustus 1981 weer volgeschreven.
Omdat ik 1 pagina overhad bij de opmaak van deze Mienskip, heb ik met de computer snel nog even een woordzoeker gemaakt. De woorden hebben uiteraard allemaal te maken met de herfst. U vindt ze horizontaal, verticaal en diagonaal. Veel plezier. Z Z S M R A M O B H N X M Z K F X U O Q
S W J V E R K I E Z I N G E N L N Q U H
T I Y E G S W X G I C P E J Y V L Q X N Y R R W I U G V X N O B C T R K W K L L I S N I S E B V K B E F U O U T X S J E T R T I C I K X B N X T A Z G F Z E E B O N Y S U A V N G P U W H D E S R U R Z W F R B Q S A V F A V W L C T W M X L O W O P D Y L Y M A D U H I Z N T M I X S D B D Q Y R K E C A J T E E N U V E B E G K K E A H H P D Y T T B I S D P R Z A L G N O T E A E E C T T H R I Y Q C E E T U B N R R C A O Z E E H W B H U N I T J A S A M E T S P E E W C E R P E V Y L W I L T S P R R D Y L L E P B J A D N E P I R F K V E M R H N R D A K E N M E I S E L Q J Y D Z W L P O N G R D K T N U I N T P I M H C T U X Z F V S W S S V D W F D G U I R D A V V V P T P X B V V G
T B L T V P W Q E F I C U V V J M W Y S
2, 16 en 31 november 2006 14 december 2006 11 en 25 januari 2007 8 en 22 februari 2007 8 en 22 maart 2007 5 en 19 april 2007
Boer Jochem breidt biologische activiteiten uit!
Met de komst van 3!!! prachtige vrouwen heeft de op een na bekendste boer van Kimswerd zijn activiteiten op dat gebied maar liefst verdrievoudigd. Onder het zware juk van een zwijgplicht, hem opgelegd door door de alleraardigste Yvonne Jaspers, vermijdt Jochem alle contacten met zijn dorpsgenoten. wordt vervolgd. Bron: Anonimieteitenburo Friesland Foto: Paperazzigenootschap Kimswerd
Mooie kleurplaat voor de kinderen
Teake Post. Teake syn âldelju Klaas en Trijntsje Post kamen hjir lyk nei de oarloch te wenjen op Lyts Surch. In dy snoarje hiene Durk de Vries, ús smid, dûmny Bijleveld en master Brouwer in groepke jonges byinoar skarrele en harren oanfitere om te keatsen. Sa no en dan op snein om prizen. De prizen wiene dan apels en parren fan Jan Westra. Doe’t Klaas Post hjir kaam te wenjen, gong dy ek mei dy trije minsken oan de slach. Hy woe doe wat mear en sette ús oan, om alle wiken in pear kear te kompetysjekeatsen. Se makken ús wol sa fûl dat wy alle dagen nei skoaltiid los gongen yn de âld Finne. Sels op it skoalplein keatsten wy as gekken. Dan wol mei in sachte bal, makke fan reepkes fytsbân, oars koe der ris in rút sneuvelje fan de skoalle. Yn dy tiid waard de federaasje fan Wûnseradiel oprjochte en naam Klaas Post it foartou om ús te begelieden. Hy waard in grutte stimulator. De alderbêste út dy tiid waard Johannes Zijlstra. Yn it grutte spul in poerbêsten ien. In jier of wat letter sette Foppe de Vries ek de earste stappen yn dy klasse. Under de jongens kaam ek Enne Rijpma as ien fan de bêsten op ferskate keatsfjilden en waard letter in bêste twadde klasser en sels earste klasser. Hat sels mei dien op de PC. Ferskate kransen kamen yn dy jierren nei Kluerda. Jan van Olst waard ek twadde klasser. Pieter Stellingwerf en Klaas Postma folgden. Teake Post liet him doe ek omraak sjen. By de twadde klassers faak in útblinker en nei in jier of wat waard hy reserve en sels earste-klasspiler. Spitichgenoch bruts hy net troch. Syn knibbel begong op te spyljen en in operaasje folge. Dêrnei wie it út mei syn priiskeatsen. Hy wie doe eins noch te jong, om te stopjen. Foar de keatsferieninmg hat hy mei Enne en Foppe ferskate kearen mei dien oan de bond en ferskillende kearen ha se in priis wûn. Yn Tsjummearum sels ien kear de heechste eare en sa kaam der wer in medalje oan it faandel. Teake syn eigen medaljekast mocht der lykwols ek wêze. As ledekeatser wie hy minder gelokkich. Trochdat hy ien fan de bêsten wie krige hy twa minne maten. Syn opslaan wie net syn sterkste punt en it slagge
him dan ek net faak, om troch te dringen nei de finale. Op de lêste P.C. yn Frjentsjer helle de foarsitter syn namme noch oan yn syn rede, dat seit genôch oer de kwaliteiten fan syn keatsen. Yn Harns hat hy him bot ynsetten foar de mienskip en dat ha de boargers fan dy stêd tige wurdearre. Yn Harns wie Teake in bekind persoan. Foar âlderen fersoarge hy Bingo. As jo Teake yn de stêd tsjinkamen klonk der altyd in freonlike groet. Dat sil net mear barre. Ek op de Kimswerter merke sille wy him spitich genôch net wer treffe. Reinder.
persbericht
Ouderenadviseur in Wunseradiel. Steeds meer ouderen willen zolang mogelijk zelfstandig blijven wonen en hun leven inrichten zoals zij dat wensen. Daardoor zijn er de laatste jaren allerlei voorzieningen ontstaan die de zelfstandigheid kunnen ondersteunen of bevorderen. Denk maar eens aan de hulp- en zorg voorziening, vervoersmogelijkheden, hulp bij financiën. Het aanbod is ondertussen zo groot geworden dat het voor velen een doolhof lijkt waarin men kan verdwalen. Welke mogelijkheden zijn er voor mij ? Kom ik voor die voorziening in aanmerking? Wie kan mij post uitleggen waarvan ik niets begrijp… zijn misschien vragen die ook ú bekend voorkomen. Om ouderen te helpen de juiste weg te vinden is er in de gemeente Wûnseradiel vanaf september een ouderenadviseur aangesteld. Haar naam is Foekje Kurpershoek en zij werkt elke dinsdag vanuit het gemeentehuis te Witmarsum. U kunt haar telefonisch bereiken van 9:00 tot 10:30 uur en op deze tijden kunt u ook langskomen tijdens het inloopspreekuur. Natuurlijk kunt u ook een afspraak met haar maken zodat ze bij u thuis komt. Zij helpt u gratis. De ouderenadviseur is een vertrouwenspersoon en onafhankelijk van instellingen en organisaties. Zij staat naast u en helpt samen met u een antwoord op of oplossing voor uw vraag te vinden. De ouderenadviseur is er voor alle inwoners vanaf 50 jaar die zelfstandig wonen in de gemeente Wunseradiel. Daarnaast ook voor hun mantelzorgers. Dus heeft u vragen….bel haar gerust!! (telefoonnummer 0517 - 53 33 36).
Mienskip nr.5 van 1981 opent met Omé toer waarin het borduurwerk dat juffer Brems maakte voor de vernieuwde consistorie wordt bewonderd. Verder nog het overzicht van het bevolkingsverloop. En dan nu weer een Mienskip jubileum: Reinder Politiek nam 25 jaar geleden de plaats over van dhr. Roelofsen, de redactie begint al een echte veteranenclub te worden! Vervolgens krijgen de lezers een cursus afvalscheiding voorgeschoteld. Tegenwoordig is dit thema bij iedereen bekend, maar toen was dit nog iets nieuws, er wordt uitgelegd dat het afval kan worden verdeeld in vier groepen : komposteerbaar afval, papier, glas en restafval, ook wordt uitgelegd hoe een en ander het beste verwerkt kan worden. Daarna volgt een overzicht van mensen die voor diverse opleidingen een diploma gehaald hebben en wat ze verder gaan doen. Van Dorpsbelangen de mededeling dat er een culturele avond wordt georganiseerd met als thema de opgravingen bij de aanleg van het nieuwe sportterein. Germ Schiphof schrijft een stuk over het probleem van de kleuterschool, aangezien die er niet is in Kimswerd moeten de kleuters elke dag met de bus naar Arum. Eigenlijk een situatie van niks, dus roept hij ouders op om gezamenlijk in actie te komen. Vervolgens een bijdrage over de jeugdclub en over de aktie voor ijsbaan verlichting. Daarna een bijdrage van P. Geel over de aanleg en onderhoud van een natuurtuin om het huis. Ook de aanleg van een composthoop wordt besproken. Daarna volgen enkele korte nieuwtjes van en over vereniging en collecte en sútel-akties. Vervolgens is er een stukje over het eerste restauratie project in het oude dorp, het pand Grutte Reed 5, tegenwoordig bewoond door Saco Hibma. De stichting PIAEM heeft de restauratie uitbesteed aan de fam. Bloemsma uit Achlum, die het werk eind oktober zal afronden. Laatste bewoonster voor de restauratie was Beppe Tetsje die hier 100 jaar werd en vlak daarna verhuisde naar Aylvastate. Vandaag de dag staat het huisje nog steeds bekend als “It húske fan beppe Tetsje! Vervolgens nog meer club- en verenigingsnieuws van de kaatsvereniging, veilig verkeer en vrouwenvereniging, Dasokim en de papierophalers.Tenslotte is er nog nieuws van de administ tie en daar konden de lezers het in oktober 1981 dan maar mee doen.
Zondag 20 augustus werd ik omstreeks 11u ‘s ochtends gebeld door een OKK-lid uit Lemmer. Zij vroeg zich af of het optreden van OKK bij de hoofdklasse kaatspartij wel door zou gaan, in verband met het noodweer. Ik had geen idee waar zij het over had. In mijn woonplaats, zo’n 12 kilometer van Kimswerd, was het stralend mooi weer. Ik verzekerde haar dat het door zou gaan, en dacht eventjes dat de weersomstandigheden in Lemmer misschien wat extra aangedikt werden, omdat de vrije zondagmiddag liever op een andere manier dan toeterend doorgebracht werd…..(Sorry G, helemaal verkeerd gedacht!) Toen ik om twintig voor 2 Kimswerd binnenreed, was het redelijk bewolkt, maar wel droog. OKK moest om kwart voor 2 op de muziektent zijn, zodat we om 2 uur konden spelen, dus ik liep gelijk door naar het veld. Om precies kwart voor 2 vielen de eerste dikke regendruppen naar beneden, en 10 seconden later stonden we met zijn allen in een soort wolkbreuk. Dit stortdouche-effect hield behoorlijk aan, dus het duurde maar even en er stond geen kaatser meer op het veld. Alle leden van OKK verzamelden zich in meer of minder doorweekte toestand in de feesttent. Het Lemster OKK-lid vroeg zich terecht af, hoe ik erbij kwam dat het in Kimswerd mooi weer was, ditzelfde weer was in haar woonplaats al de hele dag aan de gang. Dat beloofde weinig goeds voor het kaatsen en ons toeteren. Toch besloten we rond 2 uur naar de muziektent (een hele mooie wagen, door Jannie geregeld via Witmarsum) te rennen en onze instrumenten klaar te zetten. Dan konden we tenminste gelijk beginnen te toeteren bij het eerste teken van een opklaring. De opklaringen lieten op zich wachten, dus toen zomaar een mars ingezet. Na de mars riep de voorzitter van het kaatsbestuur om, dat er een half uur gewacht zou worden op beter weer. Zou het blijven regenen, dan zou de hele partij afgeblazen worden. Zou het echter na een half uur droog genoeg zijn om de wedstrijd te hervatten, en het zou daarna weer beginnen te regenen, dan werd alsnog alles gestaakt. Dat zijn geen leuke mededelingen. Vooral niet voor het kaatsbestuur dat lang van te voren bezig is zo’n hoofdklassepartij voor te bereiden. Maar ook niet voor de exploitanten van de feesttent,
oliebollenkraam en patattent, die op de zondag toch een groot deel van hun omzet moeten behalen. En voor OKK zou het toch ook een behoorlijke strop zijn, want wat moet je doen met je verloting, en vooral: hoe gaat het dan verder met de lotenverkoop? Een half uur wachten leek ons niks, dus werd het volgende stuk op de stander gezet. En, wonder boven wonder: de zon brak door! En geloof het of niet, het is tot en met de finale droog gebleven, het noodweer werd pas tijdens de prijsuitreiking weer hervat. Tijdens de pauze voor de finale werden zoals altijd de prijswinnaars van de OKK-verloting omgeroepen. Iedereen op het veld kon weer kans maken op schitterende prijzen door een lootje te kopen bij onze trouwe lotendames Hillie & Willy. Alle prijzen zijn inmiddels uitgegeven, dus als u nog lootjes heeft hangen op het prikbord in de keuken, kunnen ze nu bij het oud papier. Voor de mensen die toch graag willen weten hoe dicht ze er deze keer bij zaten, volgt hieronder de uitslag: De 1e prijs, een Expert waardebon t.w.v. € 125,- is gevallen op lotnummer 1551. De 2e prijs, een HEMA-waardebon t.w.v. € 75,- is gevallen op lotnummer 2722. De 3e prijs, een GAMMA-waardebon t.w.v.€ 50,- was voor de bezitter van lotnummer 2922, en ten slotte de 4e prijs, de PHILIPS headphones voor CD of MP3 is afgehaald door de gelukkige koper van lotnummer 2824. Twee van de vier winnende lotnummers zijn in de voorverkoop gekocht, de andere 2 tijdens de Merke op het veld. Een simpel en statistisch absoluut incorrect rekensommetje leert dan het volgende: Als je een lot koopt in de voorverkoop, heb je 50% kans op een prijs. Als je een lot koopt op het veld, heb je ook 50% kans op een prijs. Als je dus eerst loten koopt in de voorverkoop, en dan op de zondag van de merke ook nog eens op het veld, heb je 100% kans op een prijs! Voor iedereen die nu buiten de boot viel: doe er volgend jaar je voordeel mee! De woensdag na de merke was het gelukkig droog, want we hadden weer een openluchtoptreden. We waren gevraagd om de zwemvierdaagse in zwembad
Mounewetter te Witmarsum muzikaal op te luisteren. Op de een of andere manier was de concentratie niet bij iedereen helemaal optimaal. Dat kan iets te maken hebben gehad met de aanwezigheid van dames in badpak vermoed ik, we zijn niet zo’n schaars gekleed publiek gewend…. Op zaterdagavond 23 september togen een flink aantal OKK-leden naar Lemmer, waar ons lid Greta en oud /ex/reserve/inval-lid Gert Jan vierden dat ze al 20 jaar gelukkig met elkaar waren. Het leek ze leuk als wij dat met ze vierden, en het leek ons weer leuk om dan als “verrassing” gelijk ook maar een stukje te toeteren. (waar heb je anders tradities voor) Gert Jan en Greta hadden echter voor ons ook een verrassing in petto: ze waren de dag ervoor getrouwd! Wij waren dus ineens op een huwelijksfeest beland. Leukere verrassingen bestaan er bijna niet! De beslissing om te trouwen is niet echt hals over kop genomen, dus ik ga ervan uit dat het een lang en gelukkig huwelijk wordt. Gert Jan en Greta, nogmaals enorm gefeliciteerd! Ons eerst volgende openbare optreden zal zijn op 4 november, op het festival van de federatie voor muziekverenigingen Wunseradiel. Dit festival wordt al sinds jaar en dag in de Hervormde Kerk in Makkum gehouden. Op 2 achtereenvolgende avonden brachten alle korpsen uit Wunseradiel 3 stukken, die dan beoordeeld werden door een professioneel jurylid. Dit jaar heeft de organisatie van het festival gekozen voor een hele andere (veel leukere!) opzet. Op zaterdag 4 november zullen tussen 12.00 en 22.00u 13 korpsen uit onze gemeente een optreden verzorgen in de Gearhing in Parrega. Zij krijgen 45 minuten per korps, en zijn vrij om binnen die tijd een zo representatief mogelijk optreden te verzorgen. Er mag gewerkt worden met solisten, thema’s, kostuums, enz., daar is iedereen vrij in. Professioneel jurylid Jacob de Haan (componist) zal elk korps op de muzikaliteit van de uitvoering (zuiverheid, dynamiek, techniek, enz) beoordelen en een publieksjury, samengesteld uit leden van alle deelnemende korpsen, beoordeelt “het uiterlijk” van het optreden: hoe komt het korps op, hoe is het programma opgebouwd, wat is er met de aankleding gedaan, hoe is de presentatie. Er zal een publieksprijs (gebaseerd op het oordeel van de publieksjury) en een
vakjuryprijs uitgereikt gaan worden. OKK moet volgens het (voorlopige) programma rond drie uur ’s middags optreden. Wij willen iets doen met filmmuziek, en zijn druk aan het brainstormen over rode lopers, Oscaruitreikingen en paparazzi. Ik denk dat deze festivalopzet niet alleen voor de deelnemende muzikanten een stuk leuker is, maar ook voor het publiek. In de oude opzet had iedereen gratis toegang, ik heb geen idee of dat nu nog zo is, maar ik denk dat het voor fanfare –en harmonieliefhebbers hoe dan ook de moeite waard is om op 4 november naar Parrega te rijden. Mocht u nu niet naar Parrega kunnen komen, dan zien we u misschien op kerstavond op de Buren. We zijn namelijk van plan om daar voor de 5e achtereenvolgende keer een openlucht kerstconcert te houden. We zijn natuurlijk wel afhankelijk van het weer, dus houdt tegen die tijd het mededelingenbord naast de brievenbus in de gaten. Helemaal ver vooruitlopend op de zaken wil ik ook nog even melden dat u ook alvast maandag 1 januari 2007 in uw agenda kunt zetten. Dan kunt u tussen 16.30 en 17.30u van ons genieten tijdens het traditionele nieuwjaarsconcert. Daarover later meer. Tot zover, Tine
Moudekrûper (Dyksterbuorsterleanster gekkepraat)
Stek, sei de gek, in snoek gjin finger yn ’e bek.
Anne Zwerver. Hast alle Kimswerters koene Anne. Hij wenne nei it ferstjerren fan syn mem allinne yn it dûbel hûs oan de seedyk op Dyksterbuorren. Syn heit wie hjir nei syn trouwen út de Lemmer wei kommen te wenjen en waard ien fan de seefiskers fan Kimswerd. Anne sette nei de legere skoalle ek nei see en hat letter mei syn heit jierren op in trawler fiske. Op in stuit binne se yn in regeling gongen en moast it skip oan de ketting. Anne moast nei wat oars omsjen. Hy hat jierrenlang útsmiter west yn in bar yn Harns. Foar dat fak wie hy knipt. Hy wie sa sterk as in dyk en net ien soe him ferifelje. Yn 1975 wie de flaggemêst op de toer oan ein en moast ferfongen wurde. Dat hat in hiele operaasje west. Anne wie der efter kommen dat se ferlet hiene fan in stevige mêst. No dy hie hy wol lizzen. Syn grutste hobby wie bûtsykje en sadwaande hie hy in manske stôk út see helle. In geve dikke en lange rûne balke. Trije man ha it ding ynspektearre, mar kamen al gau ta de konklúzje dat hy te swier wie. Trije sterke keardels koene him amper tille en it koe neat wurde. Anne kaam mei it foarstel dat hy de mêst allinne wol yn it doarp bringe soe, mar dan moasten dy trije man him dy balke wol op de skouder lizze. Dat gong oan. Ze tochten dat it neat wurde soe, mar dat besloech oars. Anne pakte syn âld fyts en gong op it sadel sitten. Doe moasten dy mannen de balke sa op de skouder manouvrearje, sadat dy yn evenwicht lei. Doe’t it ding ienkear goed teplak lei sette Anne nei in lyts triuwke út ein. Foardat se der erch yn hiene sette hy de spurt der yn en wie it swiere gefaarte samar yn Kimswert. Hy hat him netsjes op it tsjerkepaad lein en fytste gemoedereard werom nei hus, krekt as wie der neat bard. Ferwûndere seagen de mannne nei dy swier peal, want no moast dat ding wol nei boppen yn de toer, want se woene no net belies jaan. In pear dagen letter ha se mei help fan de timmerman nei in protte gewrot en gestin it gefaarte troch ien fan de kloksgatten skood. Swiere takels hongen yn de toer en nei in protte gemoard kaam alles boppe. Se moasten earst wol in stik út de souder seagje om him omheech te krijen. No stiet hy dêr noch en as jim de flagge op de toer sjogge,
sit dy noch altyd oan dy swiere balke fan Anne. Anne wie in eigensinnich en appart man, dy’t krekt as syn heit fol siet mei ferhalen. Hy paste net sa bot op him sels en dat soarge derfoar dat hy op in stuit slim sûkersykte krige. Nei ferin fan tiid sloech dy sykte slim ta en moast hy in part fan syn foet kwyt. Ien ding woe hy al. Hy soe op de hichte bliuwe fan it nijs. Doe’t der noch twa tillefyzje netten wiene hie hy twa tastellen opelkoar stean en faak beide oan Hy miste sa neat. Fierder wie hy goed belêzen. Hy wist fan alle Fryske skriuwers alle boeken te neamen. As de boekekroade lâns kaam wie hy in bêste klant. Kocht resolút in stikmannich boeken en betelle royaal. Doe’t de gûne de euro waard hat hy ferskate ferienings in dofke jild jûn. Net ien mocht witte wa de skinker wie. Syn grutste fijân wie Rykswettersteat. Al yn 1980 sieten se him dwers. Se woene syn hûs plat ha, de nije dyk moast der lâns. Hy koe dan jild krije foar in nij hûs, mar dat woe hy út noch yn net. As ik it der mei him oer hie sei hy allinne: “oer myn lyk”! Dy striid hat hy net winne kinnen., De âlde fikershokken, de alderlêsten fan Dyksterbuorren, moatte der no wei, mar syn tempel mei stean bliuwe. Ek no noch. Dit jier sloech it grutte needlot ta. Hy rekke mei syn ynfalide karre mei de brêge yn de djippe feart en nei in goed oere ha se him der uthelle. Trochdat syn foet swier ferwûne wie moast hy letter dochs nei it sikenhûs. Dêr fielde hy him net thús en woe perfoast nei hûs. Dat hie net moatten. No’t Anne de holle earder del lein hat as Rykswettersteat, sil it hûs wol plat gean tink ik. Kimswert en Dyksterbuorren moat wer in bysondere en kleurige dorpsgenoat misse. Hy waard 65 jier. Op 22 november sille wy him net wer foar de stemtafel sjen. Tiden koe hy dêr dan omstifelje. Syn krityk op de ferskate partijen wie faak net mak. Reinder.
In navolging van Leeuwarden en Drachten nu ook een Alzheimer Café in Sneek. De feestelijke opening was op dinsdag 19 september om 20.00 uur. De opening werd verricht door Dr. D. Sipsma, grondlegger van de sociale geriatrie in Nederland en medeoprichter van Alzheimer Nederland. Op de derde dinsdag van de maand is het Alzheimer Café open vanaf 19.30 tot 21.30 uur. U vindt het Alzheimer Café in “De Poort” Oud Kerkhof 11 te Sneek, tel. 414162. Toegang gratis, kom dus gerust eens langs. Gratis parkeergelegenheid op Oud Kerkhof of op het Martiniplein (1 minuut lopen). Het Alzheimer Café is een trefpunt voor mensen met dementie, hun partners, familieleden en vrienden. De gasten praten met elkaar over dementie, dingen die men meemaakt en/of mogelijkheden voor hulp en dat allemaal in een gemoedelijke sfeer, net als in een gewoon café. Iedereen die vragen heeft over dementie kan bij het Alzheimer Café terecht. Of iemand nu bang is om dement te worden, onlangs heeft gehoord dat hij dementie heeft of zorgt voor een dementerende, u bent van harte welkom. Alle gasten leren en profiteren van elkaars ervaringen en kennis.Elke maand wordt er door middel van een thema informatie verstrekt door deskundigen.
Data: 19 september, 17 oktober, 21 november en 19 december 2006. Alzheimer Café is een initiatief van Zorggroep Plantein, Zorggroep Tellens, GGZ Zuidwest Friesland, Antonius Ziekenhuis, Thuiszorg Zuidwest Friesland en Timpaan Welzijn. Informatie kunt u opvragen bij Timpaan Welzijn, “De Poort” tel. 0515 414162 of mailen naar
[email protected]
Uit de oude doos. Opdiepen uit herinneringen aan vervlogen gebeurtenissen kwam vanuit de oude doos nog een prentje te voorschijn betreffende een opname van de kinderoperette “Repelsteeltje” welke mede met de Cantate “een lentedag” en een éénactertje van “de geleende koekepan” op
23 en 25 februari 1943 tot uitvoering kwam en op de bovenzaal van herberg de Grote Pier zijn beslag vond. Met als uitbater Izaak van der Ley, regisseur Klaas Doekes Anema, de pianobegeleider Barend de Groot en de voorzitter Marten Halbersma van de zangvereniging werd met een 45 tal nog schoolgaande kinderen een uitvoering op de planken gebracht die in oorlogse moeilijke tijden tot stand werd gebracht. Een prestatie van groot formaat die onder grote publiekelijke belangstelling twee avonden volle zalen trok. Door de vermommingen van de meespelende kinderen is het moeilijk om
nog wat gezichts herkenning te ontwaren, maar wel is nog bekend dat “Repelsteeltje” vertolkt werd door: Anna van Straten die onder andere zong”
Ik ben zo blij dat niemand weet Dat ik Repelsteeltje heet Bedenk het wel bedenk het goed Het is een naam, het is een naam, die wonderen doet. Vast zijn er onder ons ouderen die in gedachten nog wat herkenbaar mee kunnen zingen en terugdenken aan de cantate “Lentedag” de eenacter van “de geleende koekepan” met bovenal “Repelsteeltje”en die deze operette nog altijd een warm hart toedragen. Misschien komt “Repelsteeltje” met de huidige generatie nog eens terug en zal “de koekepan” “de lentedag” en “Repelsteeltje” weer ten tonele verschijnen. Hille
Geboren
Dido
3410 gram 50 cm Hoera ik heb er een zusje bij en ze is geboren op haar verjaardag zeventien augustus tweeduizendenzes Toine Dochter van: Tonny Muizer en Jeanette Zeilstra Simon Sipmastraat 3a.
Om hûs en hear yn Milford, New Hampshire Het is 27 juli 2006 als ik dit stukje schrijf. Het weer is broeierig en zo nou en dan hebben we zo’n typische regenbui. Het komt neer met bakken vol en dan is het weer over. Gewoon voor deze tijd van het jaar met temperaturen van 90 – 100 graden. We zijn gelukkig geweest tot nu toe dat we geen hagel hadden. Iets wat ook gewoon is in zomertijd. Een week geleden vielen er in een naburig stadje hagelstenen ter grootte van kaatsballen en alle auto’s die buiten stonden kregen deuken van dat harde ijs. Wij hadden in het voorjaar en het begin van de zomer nogal wat regen. Hier in Milford hadden we van begin april tot nu toe 750 millimeter en het heeft gevolgen waar je eigenlijk nooit bij stil staat tot het gebeurt. Zoals: wij verbranden hout in de winter voor verwarming. Elk voorjaar kopen we dat hout van een houtboer. We stapelen dat hout op buitenshuis om het te laten drogen en tegen de tijd dat we het nodig hebben is het goed droog en brandt uitstekend. Dit voorjaar met al die regen was de grond te drassig voor het zware materiaal van de houtboer om bomen te oogsten en dus krijgen we ons hout laat en het heeft waarschijnlijk niet genoeg tijd om voldoende te drogen en dus brandt het niet zo goed. Toen generaal Eisenhower president werd besloot hij dat we een nieuw en beter wegennet nodig hadden en zo begon in juni 1956 de aanleg van het zogenaamde interstate highway system. Uiteindelijk werd er zo’n 73000 km. weg gebouwd. New Hampshire kreeg 360 km. en die weg verbond het zuiden met het noorden. Het is ironisch dat de aanleg van dit wegen systeem de groei van passagiers en vrachtvervoer zo stimuleerde dat op plaatsen het verkeer stagneert en dat er niet genoeg geld is voor het onderhoud. Wicca is de naam van een van de ongeveer 40 religies die hier als bonafide religie worden erkend. Het is een religie die ouder is dan de christelijke. De praktijken zijn georiënteerd op de natuur. De aanhangers van Wicca noemen zichzelf Wiccans en ik denk dat de beste vertaling is “heks”. Er zijn
zo’n 200.000 Wiccans in de V.S. De meeste mensen hier beschouwen de Wiccans met een houding van “nou ja, als je dat nou leuk vindt, best hoor”. Het is niet altijd zo geweest. In 1962 in een stadje genaamd Salem in de staat Massachusetts werden 20 mensen opgehangen en 200 tot gevangenisstraf veroordeeld op beschuldiging van hekserij (witschcraft). In Schotland werden 100 mensen gedood in de vijftiende en zestiende eeuw voor hekserij. We hadden hier in Milford voor een maand of wat een winkel waar je allerhande Wiccadingen kon kopen en de Wiccans (mannen en vrouwen) waren zeer bereid met je te praten. Interessante mensen. Ze vertelden me bijvoorbeeld dat als de volle maan op een plas water schijnt en als je dan je vinger in het water steekt, dat je dan de macht van de maan met je vinger kan absorberen en die kracht kan je dan over je hele lichaam verspreiden. New England runs on ducktape and bagbalm, ofwel New England loopt op ducktape en bag balm. Dat moet ik even uitleggen. Ducktape is een plakband die gemaakt wordt van sterk linnen (canvas) met een soort lijm aan een kant. De naam komt van duct, wat buis betekent. Bijvoorbeeld een buis die hete lucht vervoert in een verwarmingssysteem heet duct. Om verlies van energie te voorkomen wordt zo’n duct met isolerend materiaal omgeven en dat spul wordt op zijn plaats gehouden met ducttape. In de volksmond werd dat al gauw “ducktape” of “ductape”. Het komt in spoelen, doorgaans 5 cm. wijd en allerhande lengtes. Sterk spul, je kunt er allerhande dingen mee repareren of bijelkaar houden. Bagbalm is een zalf die bestaat uit vaseline en een antibioticum. Het is oorspronkelijk een zalf die gebruikt wordt om de uiers en tepels van melkkoeien te behandelen als ze zweren hebben. Op de verpakking staat nadrukkelijk dat het alleen voor beesten is, maar iedereen gebruikt het voor schaafwonden, voor ruwe handen enz. Ductape en Bagbalm zijn dus elementaire dingen en New England staat bekend om haar voorkeur dagelijkse problemen op te lossen met elementaire middelen. Zoals we hier zeggen: keep it simple, stupid, ofwel: hou het eenvoudig domoor.
De euro is $ 1,24 Bagbalm kost $ 5,-- per blik met 250 gram. Een spoel Ducktape, 5 cm. breed en 55 meter lang kost $ 6,-Een luchtkoelmachine die een ruimte van 8 x 10 meter droog en koel houdt bij een temperatuur van 90 graden F. kost $ 400,-Het onderhoud van the interstate highway system kost per jaar 59 duizend millioen dollars. Tot een volgende keer. Jan J. Tigchelaar In moaie neisimmer, brodzich en soel, Feenstra’s guod der by, wa hat dan noch in tryst hjerstgefoel? Aardappeltortilla Ingrediënten: ½ kilo aardappelen, 2 eieren, 1 ui, 1 kop olijfolie, zout en peper Bereidingswijze: Schil de aardappelen, halveer ze over de lengte en snijd de helften in plakjes. Pel de uien, halveer ze en snijd ze in halve ringetjes. Giet een kop olijfolie in een stevige hoge pan met dikke bodem. Verhit de olie en schep de aardappelen er voorzichtig in. Laat de aardappelen vijf tot tien minuten voorbakken. Schep ze met behulp van een schuimspaan in een vergiet en laat ze uitlekken. Fruit ondertussen de halve uienringen tot ze glazig zijn. Draai het vuur uit! Schep de ringen vervolgens ook in het vergiet en laat ze uitlekken en afkoelen. Als alles afgekoeld is, giet je de resterende olie over in een stevige koekenpan. De afgekoelde aardappel- en uienstukjes doe je in een grote kom. Breek er twee eieren boven, voeg zout en peper naar smaak toe en schep alles stevig door. Verhit de olie in de koekenpan en giet het mengsel erbij. Laat de tortilla op een matig vuur zo’n tien minuten bakken met een deksel op de pan. Keer de tortilla (eventueel met behulp van het deksel) en laat nog vijf minuten bakken.
Zowel warm als koud erg lekker.
Na de moord op onze laatste pastoor kwamen de dominees. Dit waren net zulke mensen als wij. Velen waren uiterst perfecte lieden, maar er zaten soms ook rare snoeshanen tussen. 1. In 1584 kwam de eerste dominee in Kimswerd. Zijn naam was Bernardus Stoffelszoon. Voordat hij hier kwam was hij priester geweest in Twellega. Na de omwenteling in 1580 had hij zich laten omscholen en kon toen aan de slag bij de protestanten. In Twellega heette hij pastoor Bernardus Cristofori. Volgens oude akten benoemde de Synode van Harlingen hem als predikant van Arum en Kimswerd. De synode eiste van de heren Gedeputeerden dat de benoeming ”geremiteerd” zou worden. Ze moesten de benoeming overnemen en steunen! Bernardus had echter de benoeming eerder aanvaard, dan de Gedeputeerden hun handtekening hadden gezet. Gelukkig werd de benoeming “gesolveerd” (goedgekeurd). Zijn eerste opdracht was, om beide gemeenten goed te bedienen. In 1596 moest hij Lollum er ook nog bij nemen. Dat dorp lag toen aan de andere kant van de wereld. De wegen waren nog modderpaden. In de zomer stoffig en in de winter vaak totaal onbegaanbaar. Te voet kon je dan langs oude kerkenpaden in zo’n dorp komen. Na enige jaren vertrok de dominee en Kimswerd kreeg van de Gedeputeerden uitstel van tijd, voor het benoemen van een nieuwe predikant. Dat kwam de Hoge Heren ook wel goed uit, want het aantal beschikbare predikanten was niet toereikend om alle gemeenten te bedienen. 2. Pas in 1601 werd Bouke Stoffels Boni de nieuwe dominee. Een jaar later raakte hij in zwaar weer. Op de Synodevergadering in Franeker werd hij naar voren geroepen en werd tijdens de bijeenkomst beschuldigd voor het aannemen van steekpenningen en onwettige geschenken. Daaroverheen kwam nog de beschuldiging van onbehoorlijk gedrag. Wat hij uitgespookt had staat er niet bij. Al die beschuldigingen lieten de dorpsgenoten Siberisch koud. De man deed voortreffelijk zijn werk en het oordeel van Kimswerd was, dat de
Heeren van Franeker jaloers waren en zich maar beter stil konden houden! In 1610 stopte hij als predikant en overleed in 1616. 3. In 1611 komt hier dominee Thomas Stalmannis. Op 14 januari werd hij in de gemeente ingehaald. Zijn vorige standplaats was Wommels. Hij is bij hier maar zeer kort onze herder geweest. Hij stierf plotseling in augustus. In de vorige gemeente hadden gemeenteleden de goede man tot het uiterste getreiterd, wat uiteindelijk zijn leven heeft bekort. Kimswerd was weer vacant. Voordat hij in Wommels was benoemd, had hij in Oosterend gestaan. In dat dorp hebben dominees vaak veel problemen. Zelfs kort geleden stonden de kranten vol met grote krantenkoppen over problemen met de predikant. Zo werd ook Stalmannis één van de slachtoffers. Twee inwoners van het dorp wilden de dominee kwijt en dat lukte in eerste instantie niet. Ze verzonnen net als Tom Poes een list. Drongen uit protest de pastorie binnen en bleven er logeren. Ze trokken als het ware bij dominee in en lieten zich royaal verzorgen. Dat kon natuurlijk niet en de Synode ging zich met het incident bemoeien. Pas in de daaropvolgende synode hadden ze een snode uitspraak verzonnen. De dominee moest zijn huis “claeren ende leedich maken en togelijk” moest hij zich laten beroepen in een andere gemeente. Beide mannen werden de pastorie uitgewerkt en dominee vluchtte naar Wommels. Probleem leek voor de synode opgelost. 4. Timannus Obonius. Voor hij dominee werd heette hij Tiemen Obbes, maar die naam paste niet meer bij hem. Dat waren namen voor boeren. Een dominee was van een ander ras en van een grotere orde. Op 28 september 1612 werd hij hier in zijn beroep bevestigd. Hij ontwikkelde zich tot een vooraanstaand persoon en werd in 1629 lid van de Synode van Leeuwarden. In 1638 werd hij scriba tijdens de Synode van Sneek. Hij zette zich meer in voor de Synode dan voor onze kerk en dat bracht spanningen mee. Vele dorpsgenoten pikten het niet meer en gingen zich beklagen bij de overheid. Ze wilden hem een pin op de neus zetten en hem dwingen hier zijn werk als predikant ook te doen. Hij kreeg zijn traktement immers uit de Kimswerder gemeentekas! In vele verslagen van de synode wordt vermeld dat de dominee zich
beklaagde over het ergerlijke gedrag van zijn dorpsgenoten. Het geschil liep steeds hoger op, zodat de overheid zich genoodzaakt voelde om op te treden. Het gezag moest er zelfs aan te pas komen, om weer wat orde in het dorp terug te brengen. Ze stuurden zelfs een stel soldaten naar Kimswerd. Het lukte de soldaten niet, om de rust te herstellen en er volgden meer soldaten. Die kregen de opdracht om de grootste “opporteurs” en onruststokers op te pakken. Tsjebbe Gerbens en Coene Hendriksz werden in de boeien geslagen en moesten mee naar Leeuwarden. Ze werden met touwen aan elkaar gebonden, die weer aan één van de paarden werden vastgemaakt. De tocht werd lopend afgelegd. In een verslag staat dat ze in consignatie werden genomen en geboeid naar de kazerne werden gebracht. Daar gingen ze in het cachot. In een ander verhaal staat dat ze in confiscatie werden gedaan: Verbeurd verklaard. Wat ze precies hadden uitgespookt staat niet vermeld. Wel waren de autoriteiten er zeker van, dat ze de grootste deugnieten hadden ingesloten. Nadat de Kimswerders enige dagen op water en brood en geboeid in hun hok hadden gezeten, werden ze weer naar huis gestuurd met als enige opdracht: koest houden! De Heeren autoriteiten hadden zich vergist, de opsluiting had niet geholpen. Het spel in ons dorp ging weer van voren af aan. Weer een groep soldaten naar ons dorp, met de opdracht, om beide heren weer te snappen. Dat lukte na veel moeite en pas na enige dagen en wel op 30 mei. De opsluiting duurde toen wel iets langer. Broodmager kwamen ze weer in ons dorp. Toch lag het incident niet alleen aan de Kimswerders, want uit verslagen blijkt, dat ook de dominee moeders liefste niet was. In 1622 werd hij door de Gedeputeerde Staten hard tot de orde geroepen en kreeg een flinke reprimande, met de opmerking, dat hij zich beter met zijn eigen zaken moest bemoeien en niet met die van de overheid. Daar waren de Heeren voor ingehuurd en een dominee had daar geen verstand van. Na nog meer incidenten nam in 1643 Timannus Obonius wijselijk de benen. In Kimswerd is hij nooit weer waargenomen. Men wachtte met smart op zijn opvolger! Reinder.
Oranje Fonds schenkt 3000 euro aan peuterspeelzaal Kimswerd. Op donderdag 29 juni is bij peuterspeelzaal ‘De Moudekrûperkes’ uit Kimswerd op feestelijke wijze het nieuwe klimrek in gebruik genomen. De aanschaf van het klimrek kwam mede tot stand door een gift van 3000 euro door het Oranje Fonds. Een nieuw klimrek was al een aantal jaren een grote wens van de peuterspeelzaal. Lenie Nagel en Yt Bakker, leidsters bij ‘De Moudekrûperkes’: ‘Geweldig! Wat een mooi klimrek. Mooi en veilig voor de kinderen. En zo gezellig, met dat huisje eronder en die vrolijke kleuren. Wat zijn we hier blij mee! Het oude klimrek heeft 20 jaar dienst gedaan, dus we waren ook wel toe aan wat nieuws. Oranje Fonds, hartelijk dank!’ Het Oranje Fonds is het grootste nationale fonds op sociaal gebied. Per jaar keert het ongeveer 20 miljoen euro uit aan organisaties en projecten in Nederland en op de Nederlandse Antillen en Aruba. Hierdoor bevordert het Oranje Fonds sociale cohesie, participatie, integratie en sociale veiligheid en vermindert het sociale uitsluiting. Ronald van der Giessen, directeur: ‘Het Oranje Fonds wil graag op een duurzame manier de sociale kant van de samenleving stimuleren. Onze bijdrage aan dit bijzondere project is daarvan een uitwerking. We verwachten dat, mede door onze steun, dit project succesvol zal zijn en dat de lokale samenleving leefbaarder maakt.’ Dat het klimrek nu kon worden aangeschaft is des te verheugender, omdat volgend jaar in Kimswerd het nieuwe Multifunctioneel Centrum in gebruik wordt genomen. Hierin krijgt de peuterspeelzaal een eigen vaste ruimte, die ook kan worden ingericht met eigen meubels en speeltoestellen. Een nieuw klimrek is alvast een mooie start voor de inrichting.
De opbrengst van de nierstichting 2006 heeft in ons dorp 311,78 euro opgebracht. Iedereen bedankt voor de gift. De nierstichting heeft als actie dit jaar “Stop beginnende nierziekte”. U kunt gratis een NIERCHECK aanvragen via www.nierstichting.nl Titia Postma
FAN ’E ADMINISTRAASJE Fan ús ûndersteande stipers ha wy it lêsjild krige: Fam. De Jong-Westra Elst L.de Vries-de Vries Sneek Fam. Oonk-Braaksma Baexem J.Sjollema-Wijnsma Bolsward J.v.Wier Heerenveen T.Wiersma-de Vries Berlikum A.v.Olst Witmarsum M.Snoekstra-v.d.Zee Midlum N.Sinnema Arum Dan de Kimswerders: A.Koopstra, M.v.Straten, A.M.Konst, D.Braaksma, H.v.d.Meulen, R.Braaksma, D.en E.Kooistra en R.J.Politiek. Der is ek noch 25 euro kommen op de Postbank sûnder namme! Wa soe dat west ha? Dit wie ’t dan wer. Tige tank allegearre, SJOUK Sels betelje 9 Euro De Mienskip Ophelje 10 Euro Harlingerweg 23, Kimswert Bûtenlêzers 14 Euro Tel.0517-642245 Postbank 36.33.364 Frieslandbank 29.36 .58.048
Moudekrûper
( tokketok by W en F de J) Earst in healwiis aai, doe in healwize hin, en, is ’t net in griis, de begraffenis ek noch healwiis.
