Chapter 1: I “Wind me up, put me down and watch me go! I’ll be sooner around in circles then you’ll know. A little up centre on the avenue, they kicking this guy’s back on the avenue, but I’m alright. Cess it’s easy when’s you know how it’s done, you can’t stop now it’s already began, the feeling’s running true you’re bones, end you jerk it out!” In de pastelblauwe kamer van Fem stond haar dieppaarse bureau stoel op haar kastanjebruine bureau. Haar flashy groene poef lag in zijn gewoonlijke hoekje onder de poster van Lord of The Rings, Tokio Hotel, Zornik, en die poster van die indianen. Haar bed stond in de hoek recht tegenover de ‘poefplaats’, haar felroze lakens en oranje kopkussen staken fel af tegen de lichtblauwe muur en het lichtbruine hout van haar bed. Fem had haar kamer nog eens opgeruimd(het leek wel een eeuwigheid geleden) om lekker met haar kont te kunnen schudden (ook wel dansen genoemd door sommigen). Alle energie moest eruit na een hele dag, week schoolwerk. Fem vond dansen het tofste wat er was. Ze liet zichzelf helemaal gaan. Toen ze in de verte een telefoontje hoorde rinkelen, ze keek op haar GSM en ze zag ze dat zij het was die werd gebeld. Thomas ging naar huis tot hij op kruispunt het van de Rupoortstraat en de Joseflaan aankwam, daar van rechts kwamen Matthew, Victor & Peter aan. Thomas stapte snel door in de hoop dat ze hem niet zagen maar het was al te laat. “Hé vieroog, jij moet ons nog iets hé, of ben je ’t soms vergeten?” Thomas versnelde zijn pas maar de drie jongens hadden een fiets en waren natuurlijk sneller, toch begon Thomas te lopen om te ontkomen aan hen. Toen Matthew als eerste aankwam stopte hij voor Thomas zodat Thomas bijna viel. “Je bent toch niet vergeten dat we nog 50 euro van je moeten? Toch?”zei Victor. “Nee natuurlijk niet hij weet toch wat er anders zou gebeuren hé.”: zei Peter en hij keek grijnzend naar Matthew die zijn zakmes bovenhaalde, opendeed, en vlak naast Thomas z’n nek liet glijden. Thomas slikte even, hij was het gelukkig niet vergeten maar hij had nog maar 40 euro over na deze 50 euro! “Dokken jongen!”: brulde Peter ineens tegen Thomas. Hij verstijfde van angst toen het mes ineens tegen zijn nek kwam en er nog harder tegen geduwd werd toen hij niet meteen het geld gaf. Maar Victor zijn hand vloog al heel snel in al de zakken van Thomas en vond er de 50 euro. “Er is morgenavond een tof feestje in de Bumpiran, maar spijtig genoeg hebben wij niet genoeg geld.”: zei Matthew alsof er niks was gebeurd en hij stak ook zijn mes weg. “Om 12 uur STIPT willen wij 20 euro in onze zakken hebben.”vervolgde Victor. “Jij kan daar wel voor zorgen hé?”zei Peter. “Want anders …” en het vervolg waren geen woorden maar een knie die pijnlijk in Thomas z’n kruis terecht kwam. Thomas kromp ineen van pijn en al lachend ging de groep jongens weg.
II “Hey”: zei Fem tegen haar mobieltje. De stem van haar beste vriendin antwoordde: “Hey, weet je het al? Er is morgen een naar ’t schijnt kei goeie fuif in de Bumpiran morge, komde ook?” “’k Zal is vrage of ik mag, wacht effe hé.” Fem liep haar kamer uit, bleef bovenaan de trap staan en riep naar beneden: “Maaaaaaams!” Het was eigenlijk al een tijdje geleden dat ze nog eens naar een fuif was gegaan, bedacht ze. 1
“Ja, wat is er?”: kwam er antwoord van beneden. “Mag ik morgen naar een fuif? ’t Is in de Bumpiran.” “Met wie ga je?” “Met Layla.” Het bleef even stil en daarna riep Anke (Fem haar moeder) “Oké maar wel om 2 uur thuis zijn hé!” “Dan al? Maar dan moet ik om half 2 al vertrekken!” “’t is dat of niet gaan hé!” pff, zeg, om half 1 begon het feestje pas echt. “Oké dan” “Je gaat wel met de fiets hé!” “Tuurlijk, ik moet altijd met de fiets!” “Hoor ik daar enig sarcasme in je stem?” “Nee nee.” Fem richtte haar weer tot haar GSM: “Ik mag mee.” “Dat had ik al gehoord”:antwoordde Layla aan de andere kant van de lijn. “Om 10 uur aan de Bumpiran dan?” “Oké, tot dan!” Oh nee, hoe zou Thomas nu aan 20 euro op 1 dag komen? En dan moest hij nog de inkom van de fuif betalen! Die fuif kon hij nog wel betalen maar dan zou en die 20 euro moest nog net gaan maar dan was hij echt blut! Hoe moest het nu verder? Thomas dacht niet dat Matthew, Peter en Victor na morgenavond plotsklaps zouden ophouden met geld te vragen. Hij dacht hoe hij het geld samen zou krijgen, even kwam het gedacht bij hem op om niet naar die fuif te gaan, maar dan dacht hij over die keer dat hij dat al eens gedaan had, hij was er niet goed van geweest. Toen zijn ouders hadden gevraagd wat er was zei hij dat hij van zijn fiets gevallen was. Nee, die optie was uitgesloten. Zou hij het geld stelen, van zijn ouders? Of van iemand anders? Zou hij ook een prooi zoeken om geld van af te troggelen? Nee! Hij wou dat niet, hij wou dat niemand aandoen. Stelen dan…? Het leek de enige oplossing. Maar van wie? Zijn ouders? Hij wist waar vader z’n portefeuille stak. Er was geen andere oplossing dan stelen, vroeg of laat moest het toch gebeuren. Als het niet voor deze fuif was, dan zou het voor een volgende keer zijn. Met pijn in het hart nam Thomas de beslissing om deze keer al geld ‘te lenen’ van zijn vader; ja lenen, zo ging hij het noemen. Toen ze naar Layla vertrok was het al donker en had ze haar licht dus al aangezet. Ze had goesting in vanavond, er kwamen nog meer toffe mensen dus het zou een echt feestje worden. Ook al was het redelijk fris buiten toch had Fem een rok aangetrokken, een mooie, witte rok, waarmee ze (al zei ze het zelf) zeer goed mee stond. Ze had er een bordeaux truitje boven aangedaan en een vestje. Ze had het warm genoeg omdat ze hard moest trappen, het was namelijk wind op. Fem kwam om 3 na 10 aan bij de Bumpiran. Layla stond er al, ze had haar haren opgestoken zodat het een beetje op een stekelvarken leek maar toch nog mooi was. Ze vlogen elkaar in de armen want het was al een tijdje geleden dat ze elkaar hadden gezien. Ze gingen naar binnen, er was nog niet veel volk maar het feestje zou nog op gang komen. Om 11 uur stond er al wat meer volk en begon er wat sfeer in te komen om half 12 was het feestje al goed bezig, Fem en Layla hadden de tijd van hun leven, ze dansten er op los. Op een gegeven moment ging Layla naar de WC en dan ging Fem maar wat te drinken halen. “1 Cola alsjeblief” “Komt eraan”:antwoordde de barman. Toen ze haar cola had viel haar oog op een jongen die zo te zien al zijn 5de pint of zo achterover sloeg. In 1 teug! Die jongen kon stevig doordrinken. Hij bestelde nog een pintje en die sloeg hij ook direct achterover. Hij zette zijn glas snel op de bar neer en bestelde er nog eentje. De jongen had een afgewassen spijkerbroek en een rode trui aan, hij had ook een donkerblauwe rechthoekig brilletje op zijn redelijk grote neus maar hij was niet mis, buiten het feit dat hij zich aan ’t bezatten was. Tegen zijn ouders had Thomas gezegd dat hij ‘met wat vrienden’ naar een fuif ging maar dat hij om 2 uur zeker thuis ging zijn. Toen hij vertrok had hij snel nog 20 euro van zijn vader gepikt en toen was hij vertrokken. Thomas was om 11 uur aangekomen in de Bumpiran. Hij merkte als snel op dat Matthew, Peter & Victor er nog niet waren. Hij keek rond, het liedje van Nelly Furtado “Maneater” speelde af. Zijn aandacht werd getrokken door een knap meisje met lange zwarte haren, het meisje droeg een witte rok en een bordeaux truitje. Ze was 2
aan ’t dansen of haar leven ervan af hing, en Thomas vond het niet erg. De rok die ze aanhad accentueerde haar heupen, haar heupen waarmee ze aan het zwaaien was. Ze was om op te eten, het meisje dat naast haar danste daarentegen… Het meisje naast die met haar zwarte haar had blond stekelhaar en TOTAAL geen gevoel voor ritme, maar toch amuseerden ze zich te pletter. De deur ging open verschrikt draaide hij zich om, gelukkig waren het de jongens niet. Een kwartier later waren het de jongens die binnenkwamen en ze zagen er niet als engeltjes uit. Én ze keken in de richting van Thomas, die zich snel omdraaide en ineens besloot zichzelf zo zat te voeren dat hij niet eens zou beseffen dat hij weer eens ‘beroofd’ werd. Om half 12 kwam het knappe meisje naast hem staan en bestelde een cola. Met de gedachte dat hij binnen een half uur weer zou moeten betalen dronk hij zijn glas in een teug leeg. Terwijl hij dat deed voelde hij hoe het meisje naar hem keek en omdat hij een beetje zenuwachtig was kapte hij zijn volgende glas ook maar binnen. Er begon een nieuw liedje…
III Een nieuw liedje begon en Fem vond hoogtijd om op “versiertoer” te gaan, zoals ze dat zeggen. “Hey”:zei Fem tegen de jongen. De jongen keek strak naar zijn nieuw vol glas en hij pakte het vast om het leeg te drinken hij hief zijn glas al op maar Fem hield het glas tegen. “Je hoeveelste glas is dat wel niet?”vroeg ze. Hij schokte met zijn schouders en zei: “’k Ben de tel kwijt. Maar ik heb reden genoeg!” voegde hij er snel aan toe. Het bleef een tijdje stil en Fem werd er zot van. “Ik ben Fem, eigenlijk Femke maar iedereen noemt mij Fem.” “Ik ben Thomas.”zei de jongen en hij keek nog eens op de klok en dronk zijn glas weer in een teug leeg, hij leek nogal gespannen, ondanks de vele drankjes. Er begon een liedje van Milk inc. te spelen, een echt dansnummer. “Gaan we dansen?” vroeg Fem en stak haar arm uit. De jongen keek zenuwachtig op de klok maar ging toch van zijn barkruk. “Maar ik kan helemaal niet goed dansen hoor” “Da’s ni erg, ik ook niet”: verzekerde Fem hem. Hij danste als een stijve plank! Die jongen had echt te veel stress! Om 5 voor 12 begon hij extreem zenuwachtig te worden. “Ik heb een beetje frisse lucht nodig.”:brabbelde hij en hij ging ervandoor als een sneltrein. “Hey”:zegt het meisje tegen Thomas, hij blijft naar zijn glas kijken en wil het leegdrinken. Hij maakt toch geen kans ze is te mooi, ze danst te goed, ze is gewoon een engel en hij is een loser. Ze houdt Thomas tegen als hij mijn glas weer wil leegdrinken. Ze vraagt: “Je hoeveelste glas is dat wel niet”: met haar engelenstem. Thomas knikt wat met zijn schouders “ ’k Ben de tel kwijt. Maar ik heb reden genoeg!” verzekert hij haar. Hij houd zijn mond, hij is toch haar type niet dus waarom dan zijn mond open doen? Het blijft een tijdje stil tot zij de zalige stilte onderbreekt met: “Ik ben Fem, eigenlijk Femke maar iedereen noemt mij Fem.” Om niet onbeleefd te zijn antwoord hij: “Ik ben Thomas.” Thomas kijkt nog eens naar de klok, shit! Het was al 10 voor 12! Thomas dronk zijn glas weer in een teug leeg, nog maar 10 minuten te gaan! Hij wordt nu echt wel zenuwachtig. “Gaan we dansen?”haalt Fem Thomas uit zijn overpeinzingen, en ze stak haar arm uit. Nog 9 minuten ziet Thomas op de klok, “Maar ik kan helemaal niet goed dansen hoor” zegt hij half protesterend. “Da’s ni erg, ik ook niet”probeert Fem hem gerust te stellen. Maar Thomas weet wel beter, hij heeft al de hele tijd naar haar zitten kijken terwijl zij danste. Toch laat hij zich van zijn barkruk glijden, als ze eenmaal dansen merkt Fem pas op hoe slecht hij wel niet danst. Ze wilt het niet laten tonen maar toch heeft hij het door, hierdoor schaamt Thomas zich en gaat hij nog stroever dansen! 3
Om 5 voor 12 ziet hij het groepje jongens zich naar de deur begeven! Oh ow! “Ik heb een beetje frisse lucht nodig” was het eerste het beste dat in Thomas opkwam en hij vloog naar de deur, hij stond buiten, de groep jongens nog binnen. Thomas had meer moeten drinken, hij was nog lang niet zat genoeg (hij kon namelijk nogal wat bier verdragen). Layla kwam er aan: “Da’s ook nen beleefde zeg! Het kan natuurlijk ook zijn da hij wél smaak heeft.” Waarop beide meisjes in hun slappe lach schoten. “Maar hij is wel schattig vind ik”zei Fem toen ze uitgelachen was. “Wat? Dat meen je niet!” “O jawel, ik ga er zelfs achteraan ze, wens me geluk!” En Fem was naar de uitgang vertrokken er ging net voor haar een groepje van 3 jongens naar buiten die de deur vlak voor haar neus dicht duwden. Plots had ze het gevoel dat er iets mis was en deed de deur heel voorzichtig open. “…kom, je geld!” “Ma…” Bats. Stilte. Tweede bats. Er viel iemand, zo leek het wel tegen een vuilbak ofzo iets. Fem deed de deur nu in een ruk open en deed alsof ze niets gemerkt had.
IV Thomas staat buiten, na een tijdje (wat wel een eeuwigheid leek) komt het groepje jongens ook naar buiten. “Mooi weer vannacht hé.”: merkt Victor met een glimlach op. “Ja, en ik vind het ook wel een toffe fuif.”: vervolgt Matthew. “Alleen spijtig dat we geen geld meer hebben door die tickets hé”: zegt Peter en hij draait zich in de richting van Thomas. “Aah, ge zijt goe op tijd zie ik.”: merkt Peter meteen daarna op. “’t Is te hopen da zen geld ook op tijd in zen zakke zit”: grinnikt Victor. Thomas heeft duidelijk nog niet genoeg gedronken want hij is nu al verstijft dan angst terwijl ze nog niets gedaan hebben deze avond. Hij deed niets eigenlijk en opeens moest hij terug aan Fem denken. “Hallo, slaapkop, hou nog even vol tot we je geld hebben, dan mag je rustig bij mamie gaan liggen, ze”: schudde Matthew hem wakker met een sarcastische ondertoon. Toen Thomas na een tijd nog steeds niets gedaan had en zijn schoenen al helemaal van buiten kende(hij keek namelijk heel de tijd naar zijn schoeisel) riep Matthew: “Kom, je geld!” Thomas was toch ook niet van plan om heel de tijd zijn mond te houden: “Ma…” Hij had toch beter zijn mond gehouden want het moment daarop kreeg hij Victor z’n gebalde vuist in Thomas z’n met bier gevulde buik. Hij boog dubbel en greep naar zijn buik, even leek het of hij moest kotsen maar er kwam niets. Toen hij terug rechtkwam kreeg hij Peters vuist tegen zijn linkerkaak. Thomas verloor door de kracht van de klap zijn evenwicht en viel tegen de vuilnisbakken waarna hij op de grond raakte, zijn bril viel af. Plots vloog de deur open…
Er stonden 3 jongens: een middelgrote jongen met donkerros haar en een grote neus, een extra-large manachtige jongen met een sikje(waardoor hij op een geit leek) en ook nog een redelijk grote jongen met een hoekig gezicht en krullend zwart haar, op de grond lag een jongen met middellang bruin haar die naar zijn bril aan ’t zoeken was. Die jongen zag er niet schitterend uit, hij was degene die geklopt werd leidde ze hieruit af. Ze deed alsof ze verschoten was en bukte zich bij Thomas, zocht even naar zijn bril en gaf die (zo snel ze die gevonden had) aan hem. Thomas drukte zich op en leunde tegen Fem die op haar hurken zat. Ze was redelijk bezorgd: “Wat is er?” vroeg ze aan Thomas. Maar meteen kwam het antwoord met zijn grote neus: “Thomas hier is ons nog wat geld verschuldigd en hij wilt maar niet dokken.” Fem wou dat ze niet naar buiten was gekomen, die jongens zagen er geen engeltjes uit, zeker niet als je zag wat ze met Thomas hadden gedaan, en ze voelde zich bekeken door de jongens en dan vooral door die met z’n zwart haar. Ze wou hier zo snel mogelijk weg: “Hoeveel?” vroeg ze. “20 euro”antwoordde de zwartkop. 4
Fem zocht in haar zakken, ja, ze had nog 20 euro! “Hier.”zei ze en ze reikte de 20 euro naar die met zijn zwarte krollen maar ‘de geit’ (zo ging ze de jongen met zijn sikje maar noemen) nam het geld aan en bleef maar gapen naar haar. Alsof ze het eerste meisje was dat hij zag. “Genoeg frisse lucht gehad?”vroeg ze aan Thomas want ze wou hier zo snel mogelijk weg. Ze zag aan Thomas z’n gezicht dat hij liever nog wat buiten bleef maar daar had Fem geen zin in. “Komaan jongen.”fluisterde ze in het oor van Thomas en ze trok aan hem zo hard ze kon. Uiteindelijk kwam Thomas toch recht en Fem loodste hem naar binnen. Het was…, ja wie was het eigenlijk? Hij kon het niet zien want hij was zijn bril kwijt, hij begon hem terug te zoeken. De persoon bukte zich en zijn bril werd door die persoon aangereikt. Hij zette hem op,…het was Fem! Ze was hem achterna gekomen! Thomas wou rechtstaan maar het lukte niet, hij was moe en had overal pijn, dan vooral in zijn gezicht. Hij zag dat Fem zich gebukt had en dan leunde hij maar tegen haar. “Wat is er?”vraagt Fem. Voor hij nog maar iets kon zeggen antwoordde Peter: “Thomas hier is ons nog wat geld verschuldigd en hij wilt maar niet dokken.” Hij wou dat ze nooit buiten was gekomen, wat moest ze nu wel niet van hem denken “Hoeveel?” vraagt ze ineens. Oh nee! Ze zou toch niet betalen, hij hád de 20 euro wel maar nog voor hij iets kan doen antwoord Matthew: “20 euro.” Fem zocht in haar zakken en vond blijkbaar 20 euro die ze naar Peter reikte maar het was Victor die het geld pakte. Het was duidelijk dat Fem weg wou want ze vroeg: “Genoeg frisse lucht gehad?” ze wachtte niet op antwoord en begon hem al recht te sleuren wat niet goed lukte omdat het bier toch al wel wat had gedaan. “Komaan jongen.”fluisterde ze in Thomas z’n rood aangelopen oren. Toch geraakte Thomas op z’n benen en op Fem steunend gingen ze terug naar binnen.
V “2 cola’s”bestelde Fem toen ze terug aan de toog zaten. Meteen kreeg ze er 2 toegeschoven en betaalde ze ook voor de twee drankjes. Ze hoopte dat Thomas nu wel echt een toffe jongen was, ze was er al wat geld aan verloren. Ze gaf de ene cola aan de gewonde jongen, en zo bleven ze een tijdje zitten. Na een tijdje pakte Thomas iets uit zijn zak en gaf het aan Fem. “Waarom heb je die 20 euro niet meteen gegeven?”: vroeg ze aan de jongen zodra ze had gezien wat hij haar gaf. “Ik wil me niet zo maar laten doen!”: reageerde Thomas verassend fel waarop Fem op haar beurt weer: “Jij wordt liever ineen geklopt ofwa?”snauwde. “Ik hoopte dat ze misschien niet zouden kloppen! Ik steel namelijk niet graag!”flapte Thomas eruit. “Gestolen? Heb je dat geld gestolen? Dan moet ik het al helemaal niet hebben!”: riep Fem en ze gaf het geld terug. Dat ze 20 euro voor die zak had betaald! Dat ze medelijden met hem gehad had! Hij had zelf het geld gestolen! Hij had echt wel afgedaan, ze wou haar cola wel in zijn gezicht gooien maar dan zou hij er nog slechter uitzien. Ze wandelde gewoon zo snel mogelijk naar de andere kant van de fuifzaal waar Layla ook stond. “Oei, ’t is pressies ni zo goe gegaan? Je kan met die blik wel iemand doodbliksemen!”: zei Layla zo snel ze Fem gezien had. “Ja, zeg, dan betaal ik 20 euro voor iemand die zelf 20 euro steelt! En ik die dacht da hij een schattig manneke was!”: reageerde Femke fel. Toen ze de niet begrijpende blik van haar vriendin zag zei ze: “Laat maar, ’t is nen polaire pummel en daarmee uit, sorry da ’k zo fel reageerde.” “’t Is u vergeve ze.”: antwoordde Layla rustig waarna ze naar de dansvloer knikte. Fem begreep haar meteen en ze gingen terug dansen. Tot iets voor half 2 ze naar buiten gingen, afscheid van elkaar namen en beide meisjes terug naar huis gingen. Fem met de fiets en Layla met haar brommer.
5
Nadat ze zich beiden op een kruk hadden gezet bestelde Femke 2 cola’s, betaalde ervoor en gaf hem ook een cola. Eigenlijk lustte Thomas geen cola, maar dat zei hij niet, hij was haar zo dankbaar. O ja, zij had wel betaald maar hij wou niet dat ze dan geen 20 euro terug kreeg, zeker niet als hij ze wel had. Dus hij gaf haar de 20 euro. “Waarom heb je die 20 euro niet meteen gegeven?”: vroeg ze. Waarop Thomas zijn droom bekende: “Ik wil me niet zomaar laten doen!” Het was misschien iets te fel gezegd want Fem snauwde terug: “Jij word liever ineen geklopt ofwa?” Was dat nu echt een vraag? Alles beter dan in elkaar geklopt te worden. “Ik hoopte dat ze misschien niet zouden kloppen! Ik steel namelijk niet graag!”: flapte hij er snauwend uit. Dat was duidelijk geen goede stap geweest, niet dat enige dingen die hij vandaag had gedaan goed was geweest, want ze ontplofte bijna. “Gestolen? Heb je dat geld gestolen? Dan moet ik het al helemaal niet hebben!” riep de nu woedende Femke, ze was ineens een pak minder perfect viel het Thomas op. De zwartharige furie gaf hem zijn 20 euro terug, het leek even dat ze haar cola naar hem zou gooien maar ze draaide zich fel om en liep weg. Het was echt een rotdag geweest: hij had geld van zijn vader gestolen, was ineen geklopt en hij had de kansen bij de vrouw van zijn leven helemaal verknald. Hij had wel het geluk gehad dat hij geen cola over zich had gekregen. Toen hij terug op adem was gekomen ging hij naar huis. Vlak naast de deur zaten de jongens die hij meer dan eender wie ook echt haatte. “Tot morgen om 3 uur aan ’t vijvertje in ’t park hé!”: riep Peter hem toe. Geweldig, morgen wouden ze ook al iets van hem! Hij voelde zich rot. Toen hij naar buiten ging sneed de kille wind in zijn gezicht. Het deed een beetje pijn maar toch…voelde het goed aan. “Snijdende wind…snijdend….”: fluisterde hij in zichzelf en die gedachten brachten hem op een; nogal ongezond; idee.
VI “En goed gedanst?” vroeg Anke. “Ja, ongeloofelijk, ‘k heb me nog is goe uitgeleefd, ’t was echt heel tof me Layla!” “En waarschijnlijk ook veel geld opgedaan.”: merkte Fem haar moeder op. En door deze woorden deden haar denken aan Thomas, maar al snel herstelde ze zich en zei ze: “Mams, je geeft altijd wel wat geld uit op een fuif hé. Maar ik ben wel moe ik ga slapen, slaapwel.” En ze gaf haar moeder een avondzoen. “Slaap zacht!” riep Anke haar dochter achterna en zelf ging ze ook slapen. Toen Thomas thuis kwam stopte hij snel het geld van zijn vader terug in zijn zak en ging naar de badkamer om zijn pyjama aan te doen. Maar toen deed hij iets wat hij normaal niet deed. Hij deed het kastje van de scheerapparaten open en pakte zijn scheermesje eruit. Hij zette het mesje aan de linkerkant van zijn pols en duwde, er gebeurde nog niet veel, wow, stop! “Wat ben jij van plan zeg!?”: vroeg hij bij zichzelf. Snel haalde hij zijn mesje van zijn pols af. “Oke, rustig, even ademhalen. Stop er gewoon mee, leg het mesje terug, nu niet lomp gaan doen hé.”: dacht hij bij zichzelf. Toch zakte het mesje terug naar zijn pols en nu ging het snel van links naar rechts. Een snijdende pijn ging over zijn pols. Toen hij keek zag hij bloeddruppels opwellen. Hij had pijn, wou het uitroepen, en toch bleef hij stil, muisstil, bleef gewoon kijken en… genieten van het bloed. Het deed pijn, maar toch ook weer niet, een pijn die hij nooit gevoeld had, het was een pijn die voldoening gaf, die opluchtte, die hij zelf controleerde. Langs de ene kant dacht hij: “Oh nee, wat heb ik gedaan, help! Ik zit diep in de problemen!” En de andere kant dacht: “Wow, cool, dat viel wel mee, het deed niet zoveel pijn hé, kom nog een keer, dan lucht het nog wat meer op. Het doet toch geen pijn!” Na heel lang ernaar te hebben gekeken te hebben ging hij verschrikt en verward slapen. Het bloeden was ondertussen gestopt, hij had namelijk niet écht diep gesneden. 6
De volgende morgen stond hij op met 2 gedachten: ik moet vanmiddag naar het park om afgeranseld te worden en ik moet een manier vinden om die wonde te bedekken. Hij keek meteen rond om het laatste in orde te maken. Hij vond een dik lederen armband, dewelke hij meteen aandeed. Aan het eerste (en ergste) probleem kon hij niets doen. Toen hij beneden kwam, was hij alleen, de rest was nog aan ’t slapen. Zo had hij het graag, helemaal alleen. Hij nam een pak prince-start koeken en vertrok. Naar waar wist hij niet, gewoon weg. “We hebben je nu al bijna 2 dagen niet meer gezien.”: zei een zware stem plots achter hem toen hij naar buiten wou gaan. “Ah, Bart, hallo, hoe is het ermee?”: zei een verschrikte Thomas. “Met mij alles goed, maar met ons ma ni zo, en me jou ook ni pressies.”: antwoordde Bart en hij keek met zijn doordringende blauwe ogen in de zwakke van Thomas. “Hoe bedoel je? Met mij is alles goed hoor. Wat is er met ma?”: zei een opgefokte Thomas die aan het bandje prutste. “Relax toch eens broertje, kom, dan kunnen we even praten in de keuken.” “Euhm,…maar ik moet nog weg, ik heb afgesproken met enkele vrienden.”: verzon Thomas snel een smoes. “En ik moet da geloven? Ten eerste het is nog maar 8 uur, en da ’s nogal vroeg om af te spreken met vrienden hé. En dan zeker als ze niet bestaan. Kom even mee…” De volgende morgen liep de radiowekker van Fem af met het liedje ‘On the floor’ van Jennifer Lopez. Het was al direct een swingende morgen aangezien Fem al aan ’t dansen was in haar bed en er dan ook dansend uitkwam. Wat niet goed ging. Toen ze viel, sprong ze namelijk direct terug recht: het bewijs dat ze goed gemutst was vandaag. “Morgen mams, goed geslapen?”: vroeg ze aan haar moeder; toen ze toch zichzelf had kunnen wegrukken uit haar kamer én dan nog is met haar kleren aan, een hele prestatie volgens Fem. “Jij duidelijk niet.”: was Femke’s reactie. Dit leidde ze af van het feit dat haar moeder wallen onder haar ogen had en dan nog is haar haren niet in een staart/dotje had gemaakt, wat ze normaal altijd als eerste deed. Toen moeder en dochter ontbeten hadden (vader was gestorven toen Femke 5 was en ze had geen broers of zussen) ging moeder zich omkleden en Fem besloot om te gaan fietsen. Zij had zeker geen energie tekort. Ze vertrok in de richting van het park. Wat ze niet wist, was dat haar leven hierna nooit meer hetzelfde zou zijn…
VII “Ma…”: protesteerde Thomas nog. “Geen ‘gemaar’! Als er toch niets is, waarom kom je dan niet gewoon mee?”: reageerde Bart fel. En hij pakte zijn jongere broer stevig vast bij de kraag van zijn trui en sleurde hem naar de keuken. “Zet u neder.”: en Bart bood een stoel aan, nu ja, eigenlijk duwde hij Thomas op een van de keukenstoelen. “En broertje, heb je die 20 euro al terug gelegd?”: vroeg Bart met zijn blauwe doordringende ogen. “Welke 20 euro?”: probeerde Thomas. “Godverdomme Thomas, ik heb er genoeg van hé! Ge weet heel goe hoe hard onze pa voor da geld moet werke! Godverdomme, wat dacht je wel niet? Het geld groeit op ons pa zenne rug ofwa!? Waarom heb je nu dat geld genomen? Antwoord!”: vloog Bart uit. “I…Ik weet niet waarover je het hebt, en trouwens wat is er mis met jou? Met mij is alles goed hoor!”: probeerde Thomas zich stoer voor te doen. “Nu is er ook nog iets mis met mij ofwat? Beeld ik me dan alles maar in? Beeld ik het me maar in dat er 20 euro weg was toen jij weg was? Beeld ik me maar in dat je als je terugkomt van uitstappen met vrienden je begint te kotsen zodra je naar ’t WC gaat? Beeld ik me maar in dat ik vanmorgen bloed op je scheermesje vond? Beeld ik het me maar in dat je ons ontloopt?”: reageerde Bart sarcastisch maar met een kwade ondertoon. Thomas kon niet op tegen zijn broer, hoe graag hij ook wou, zijn broer had gelijk en stond steviger in z’n schoenen. Hij had het leren bandje geen minuut losgelaten, hij wou hier echt weg! Godverdomme, hoe was het ooit zover gekomen. Een traan welde op 7
achter zijn oogleden. “Laat me gewoon met rust.”: smeekte Thomas. Hierop antwoordde diens broer een pak rustiger: “Ik wil je niet bang maken of kwaad overkomen, ik wil je gewoon helpen.” “Niemand kan me helpen.”: riep Thomas en hij snelde naar buiten, te snel voor Bart. Toen hij buiten was liep hij zo ver mogelijk weg, hij wou gewoon weg. Nergens nog was hij veilig, thuis niet, op school niet, op straat ook al niet… Hij liep door de straten als opgefokt wild dat achterna werd gezeten door een stel bezeten jagers. Hij hoorde de Lexus IS3000 niet aankomen, zelfs de piepende banden hoorde hij niet. Alleen de klap in zijn zij voelde hij, alles werd donker. Toen pas drong alles tot hem door: de piepende banden, de hulpgevende ogen van zijn broer waarvoor hij was gaan lopen,…
8
Chapter 2:
Mensen zijn als schildpadden: de ene in de zin van traag en rustig, de andere in de zin van: “ik ben bang, ‘k kruip in mijn schelp als er gevaar lijkt te dreigen.” en nog andere in de zin van: een harde brute ruige schild maar vanbinnen een wak en groot hart. Mensen zijn ook als bomen: De ene staat graag in een groep, en floreert hier ook goed,
anderen staan ook in een groep maar worden verdrongen door de anderen. Je hebt ook nog bomen die allen staan en daar goed floreren, die zijn liever alleen, echter staan er ook bomen in de eenzaamheid te verdorren in de altijd brandende zon. Mensen kan je dus met vele dingen vergelijken,maar met één ding kan je het niet vergelijken: met mensen. Elke mens is uniek, welke soort schilpad ze ook zijn, of waar de bomen ook geplant zijn en aan welke bestuiving ze doen ook doen, niemand is gelijk. Geen enkele schildpad heeft een even dikke schild, niet elke boom heeft evenveel bladen, en niet elk zaadje is even groot. Toch ziet men soms ook de gelijkenissen er niet in. Soms is er iemand een flapuit en iemand anders juist hetzelfde en toch komen ze niet overeen. Want niet elke schildpad vind een andere mooi, en niet alle bomen steunen op elkanders takken en niet alle zaadjes gaan samen op pad naar een stampertje. Toch zullen we moeten proberen om met iedereen overweg te kunnen, want als schildpadden elkaar gaan uitmoorden, bomen met elkaar in de clinch gaan en zaden elkaar verdringen om het stampertje te kunnen bevruchten, waar gaat de wereld dan naartoe?
9
