Vrijdag 5 oktober, dag 1: Schiphol – Johannesburg Na maanden van uitkijken en voorbereiden is het dan vandaag eindelijk zover, we gaan naar Afrika. Eerst nog de laatste spullen bij elkaar gezocht en dan is het om 15.30 tijd om richting de trein te vertrekken. Om 17.00 zijn we ingecheckt en zitten we aan een koude borrel. Omdat de vlucht wat vertraging heeft, besluiten we toch op Nederlandse bodem nog een hapje te eten. Na een lekkere kipsaté zijn we er vervolgens klaar voor. Bij de gate maken we al kennis met onze eerste medereizigers: Yvon & Rens, Lisanne & Jidske en Liv. De eerste vlucht (Amsterdam – Heathrow) gaat lekker snel. Met wat wind mee zijn we met een goed uur in Engeland. Daar moeten we met het treintje naar de volgende gate alwaar de hele riedel van handbagagecontrole weer opnieuw begint. Na de mannen hier te hebben laten zien wat een onderwaterhuis is en Niels 2 aanstekers armer, mogen we aan boord. Helaas is de hele groep tegelijk ingecheckt, dus zitten we kriskras door elkaar heen. We leren wel alvast weer wat extra reisgenoten kennen: Phea & Stefan, Harry & Bert en Ed. Zaterdag 6 oktober, dag 2: Johannesburg – Hazyview Het was een lange nacht. Wel wat geslapen, maar niet zo lang als gehoopt. Gelukkig hebben ze genoeg leuke films. Iets na 9 uur landen we op Johannesburg, alwaar we redelijk makkelijk door de douane komen. In de aankomsthal staan Laban (gids/chauffeur), Dave (kok) en de laatste medereizigers Tim & Lesley, Jan & Hanne en Chris al te wachten. Als we allemaal nog even gepind hebben, gaan we snel door naar de truck. Het is een redelijk ruime truck, met achterin een grote wand vol kluisjes voor de reistassen en voorin 2 extra bankjes met een tafel ertussen. Dit wordt thuis voor de komende 3 weken. Eenmaal onderweg is het maar goed dat we net een berichtje naar huis hebben gestuurd dat we veilig zijn aangekomen, want het lijkt de dag van de ongelukken. Eerst een aanrijding waarbij er een auto op z’n dak ligt. Niet veel verder staat aan de andere kant van de weg een vrachtwagen in lichterlaaie. Zelfs op zo’n afstand voelen we de warmte in de truck wanneer we er langs rijden. Verder is het vooral een lange dag die wordt gebruikt om af en toe even de ogen dicht te doen om wat bij te slapen. Rond half 7 (dan is het al bijna een half uur aardedonker) komen we aan op de camping. Daar moeten we in het donker de tenten opzetten. Gelukkig zijn het redelijk makkelijke tenten, dus na een demonstratie van Laban staan de meeste tenten een paar minuten later. Vlak voor het eten worden we getrakteerd op een zang- en dansshow van Swazi’s. Het is een mooie voorstelling, maar ik merk dat ik eigenlijk vooral verlang naar eten en een bed. Na het eten nog snel een douche tussen het bamboe waar je gezellig met je buren kan kletsen en dan lekker naar bed. Zondag 7 oktober, dag 3: Hazyview – Berg en Dal (Krugerpark) Om 5.45 maakt Laban met de wekservice abrupt een einde aan een heerlijke nacht slaap. Wanneer ik m’n hoofd buiten de tent steek, blijkt het al verrassend licht te zijn. We breken rap het kamp op, ontbijten en dan snel op weg richting het Krugerpark. Bij het Phabenihek komen we het park binnen. Helaas mogen we met de truck alleen op de asfaltwegen komen, dus met de tip dat er vlakbij een luipaard zit kunnen we helaas niets. Toch zien we nog wel genoeg andere dieren: zebra’s, giraffen, impala’s, olifanten en als uitsmijter vlak voor de camping en direct langs de weg een grote groep van zo’n 9 neushoorns die heerlijk liggen te luieren in een kleine modderpoel. Eenmaal op de camping slaan we eerst het kamp op en dan is het tijd voor een heerlijke verkwikkende douche. Om half 6 geeft Dave een heerlijke spaghetti bolognaise op tafel staan. Wat aan de vroege kant, maar we gaan vanavond op nachtsafari, dus we hebben het er graag voor over.
Rond 18.15 worden we voor bij de receptie opgepikt door een grote safaritruck, waar naast onze groep ook nog een paar andere mensen bij in komen. Na de uitleg over hoe de zoeklichten bediend moeten worden, hoe we op de dieren moeten schijnen als we wat zien en welke kleur ogen bij welk (soort) dier hoort, vertrekken we. Als we echter net goed en wel de poort uit zijn, begint de truck ontzettend veel lawaai te maken (we hebben een kapotte V-snaar). Omdat dit waarschijnlijk alle dieren weg gaat jagen, komt er een kleinere truck om te kijken of ze het probleem zo kunnen verhelpen. Dit blijkt niet het geval, dus zit er niets anders op dan om door te rijden met lawaai en al. Ondertussen krijg ik het zoeklicht op rechts in handen gedrukt. Al snel zien we een neushoorn, dus licht op de zijkant van het lichaam (neushoorns mag je nooit in de ogen schijnen, aangezien ze dan tijdelijk geen zicht meer hebben en overal tegen aan kunnen lopen) en genieten maar. Niet veel later schiet mijn licht over een katvorm. Wanneer we iets terugrijden, blijken het een aantal leeuwinnen te zijn (zelf zie ik er 2, volgens anderen zijn het er 3). Eerst lopen ze aan de rechterkant van de truck voor wat struikgewas langs. Ze komen echter steeds dichter bij de truck en steken uiteindelijk zelfs voor ons de weg over. Wat een indrukwekkende ervaring, daar wordt je wel even stil van. Wat een geluk dat de kapotte V-snaar ze niet afgeschrikt heeft. Desondanks worden we even later ingehaald door een nieuwe truck. Deze wordt naast de onze geplaatst en onder het waakzame oog van een gewapende ranger mogen we van de ene in de andere truck stappen. Zo kunnen we in rust onze tocht vervolgen. We zien nog regelmatig neushoorns (in groepen van verschillende omvang), waaronder een groep met een jong dat rustig midden op de weg met z’n moeder aan het dollen is en olifanten (ook meerdere groepen waaronder 1 met een jong). Rond 21.00 uur komen we met flink veel foto’s terug op de camping. Nog snel een koud drankje en dan lekker naar bed. Maandag 8 oktober, dag 4: Berg en Dal (Krugerpark) Vanochtend moeten we weer vroeg op (5.15), want vandaag gaan we de hele dag met een jeep het park in. Op deze manier mogen we op alle paden komen en hebben we dus meer kans om wild te spotten. Iets over 6 uur worden we opgehaald bij de tenten. Goed ingepakt (en dit keer niet met petten en sjaals, maar met dikke truien want het is winderig en flink bewolkt) gaan we op weg. In het begin lijkt het alsof het een slechte dag gaat worden, want veel meer dan impala’s zien we niet en zelfs die komen maar een paar keer per uur langs. Toch blijkt het aan het eind van de dag een fantastische dag geweest te zijn. De oogst: een paar eenzame neushoorns, olifanten (waarvan 1 zich bedreigt lijkt te voelen en zich daarom groot maakt waardoor een personenwagen achter ons niet weet hoe snel hij z’n auto een stuk achteruit moet rijden), een hyena, verschillende bokken, apen (onder andere bavianen), giraffen, zebra’s, buffels en 2 leeuwinnen die op een flinke afstand liggen te rusten. De hoogtepunten volgen echter pas na de lunch: een leeuwin met 3 welpen pal langs de kant van de weg, een paartje hyena’s met zo’n 6 welpen ook pal langs de weg en een kudde olifanten (een stuk of 16) met jonkies die uitgebreid staan te eten en op de weg lopen. Omdat we, na ze uitgebreid bewonderd te hebben, toch echt weer verder moeten, start Derek (onze gids/chauffeur) de auto en dreigt wat met gas geven. Dit daagt 1 van de olifanten uit die zich vervolgens groot maakt door z’n oren uit te zetten. Dit spel herhaalt zich enkele malen, waarna de olifant toch eieren voor z’n geld kiest en ons er door laat. Onder een afscheidstrompetter rijden we uiteindelijk weg. Rond 16.00 worden we afgezet op de camping waar we nog heerlijk wat vrije tijd hebben voor we om 19.00 gaan eten. Na het eten doen we nog een verlaat voorstelrondje, waarna het rond 21.00 in ieder geval voor mij bedtijd is.
Dinsdag 9 oktober, dag 5: Berg en Dal (Krugerpark) – Maputo Vanochtend wordt ik wakker van getik op de tent. Langzaam realiseer ik me dat het regent. We zaten toch in Afrika??? Aangezien het toch al bijna 05.30 is, besluit ik dat ik er dan net zo goed uit kan gaan. Gelukkig is bijna alles in de tent nog droog, dus snel alles opruimen en de tas naar de truck brengen. Als laatste rest nog om de tent af te breken, want mede door het feit dat deze op een zandbodem staat niet echt een pretje is. Na een lekker ontbijt rijden we uiteindelijk om iets voor 7.00 uur de poort van de camping weer uit, het park weer in alwaar we proberen nog wat laatste wild te spotten voor we via het Malelanehek het park weer achter ons gaan laten. We zien nog 1 olifant en 1 neushoorn, maar daar stoppen we niet eens meer voor. Als we echter net het bordje zijn gepasseerd dat het hek nog zo’n 2 kilometer is, trapt Laban hard op de rem. ‘There’s a lepard on the right’ is de mededeling. Als we goed kijken zien we in een boom op zo’n 90 meter van de weg inderdaad een staart bungelen. Met een verrekijker of een camera met goede zoom is hij goed te zien, dus hoe Laban hem heeft gespot terwijl hij achter het stuur zat is nog steeds een groot raadsel. Terwijl iedereen druk bezig is met foto’s maken, springt ineens een tweede luipaard vanaf de grond in de boom, loopt een paar keer over de tak en gaat uiteindelijk achter het eerste luipaard liggen. Aan de grootte te zien zijn het een mannetje en een vrouwtje. Wat een mooi cadeau zo op de vroege morgen en hebben we toch nog de big 5 compleet in het Krugerpark! Eenmaal het park uit passeren we een brug waar in de rivier nog zo’n 9 krokodillen liggen en dan zetten we koers naar de grens met Mozambique. Hoewel we zijn voorbereid op een lange procedure is het eigenlijk niet meer dan 2x een stempel halen en dan staan we in Mozambique. Wat heel snel opvalt is dat het toerisme hier kennelijk een stuk minder is dan in Zuid-Afrika, want wij kijken onze ogen uit, maar we worden eigenlijk bijna met dezelfde blik terug aangestaard. We rijden eerst door naar de hoofdstad Maputo. Hier kunnen we geld wisselen en hebben we even tijd om rond te kijken. We gaan een klein stukje lopen (op zoek naar een marktje dat we uiteindelijk niet kunnen vinden) om daarna lekker te lunchen. Om half 3 vertrekken we weer. Laban laat ons met de truck eerst nog een stukje van Maputo zien. Wat vooral opvalt zijn alle kleine kraampjes langs de kant van de weg met mensen die onder andere fruit, vis, schoenen en verder van alles en nog wat verkopen. Het is vooral een kleurrijk gezicht. Na Maputo moeten we nog zo’n 50 kilometer tot de camping ‘Casa Lisa’. De tent is nog wel nat van vanmorgen, maar dankzij de wind is hij redelijk snel weer droog. Dus kunnen we heerlijk bij het kampvuur relaxen tot Dave klaar is met het avondmaal: aardappelsalade en vlees en maiskolven zo van het vuur, heerlijk. Na nog een laatste borrel val ik iets na half 10 onder de klanken van het gitaarspel van Dave in slaap. Woensdag 10 oktober, dag 6: Maputo – Praia do Tofo Het ritme van vroeg op staan begint al een beetje te wennen, want om 05.15 word ik zonder wekservice wakker van het licht. Ook het ritueel van spullen inpakken, tent afbreken en ontbijten gaat steeds gesmeerder, dus voor 7.00 zijn we alweer onderweg. Langs de weg is het ook al een drukte van belang met mensen die hun koopwaar beginnen uit te stallen en mensen die gewoon onderweg zijn, meestal lopend in de berm en een heel enkele keer zie je een fietser. Dit begint al een beetje op het echte Afrika te lijken: schoolkinderen op weg naar school, vrouwen in omslagdoeken met baby’s op de rug en/of bagage op hun hoofd. Verder is het vooral hobbelen over de, voor Afrikaanse begrippen, nog wel redelijk begaanbare, weg. Rond een uur of 12.00 stoppen we langs de kant van de weg voor lunch. Dat trekt gelijk een paar schoolkinderen aan. Die zijn echter met een ballon snel tevreden. Na nog een paar uurtjes hobbelen
stoppen we in Inhambane waar we tijd krijgen om even over de lokale markt te lopen. Daar ligt vooral veel fruit wat voor een fleurig geheel zorgt en waar door Dave en Laban ook gelijk wat boodschappen worden ingeslagen. De kraam waar de vis ligt is een wat minder fris gezicht, dus daar lopen we maar snel aan voorbij. Eenmaal weer in de bus is het nog zo’n 25 kilometer voor we in Praia do Tofo aankomen. De camping Bamboozi ligt aan het eind van een lange zandweg. We mogen zelf kiezen op welk veld we willen staan. Uiteindelijk kiezen we voor een veldje zonder palmbomen, dat leek ons veiliger aangezien er al 2 noten naar beneden zijn gekomen in de tijd dat we bij de receptie stonden. Als de tent staat, komen er 2 mensen van de plaatselijke duikschool om te vertellen wat de mogelijke excursies zijn voor de volgende dag. Het worden en ochtendduik en een middag snorkelsafari. ’s Avonds geen homemade diner van Dave, maar eten we een hapje boven in het restaurant. En morgen uitslapen, want we worden pas om 7.45 opgehaald bij de receptie van de camping. Donderdag 11 oktober, dag 7: Praia do Tofo Vanochtend konden we uitslapen, maar de routine van vroeg opstaan zit er na een week al zo ingebakken, dat ik om 5.15 weer gewoon wakker ben. Alle tijd dus om rustig het ochtendritueel af te werken en te ontbijten. Om kwart voor 8 worden we opgepikt door de mensen van de duikschool. Eenmaal daar gaat het er een beetje chaotisch aan toe en helaas gaat ook niet alles zoals beloofd was. Uiteindelijk hebben we wel een volledige uitrusting en een fles gevuld met 260 bar voor Niels. Hopelijk redt hij het daar een eind op. De duik gaat naar Mantareef: een manta-poetsstation. Alle spullen zijn al voor ons aan boord gebracht. We moeten alleen nog helpen met de boot naar dieper water te duwen: mannen voor en vrouwen achter. Wanneer we tot iets over de knieen in het water staan, mogen de vrouwen aan boord. De mannen mogen wanneer het water net iets over het middel staat. Tot slot nog een laatste zetje van de dragers van de duikschool en dan is het nog zo’n 25 minuten varen met de zodiac. Lekker hobbelen over de golven met zo nu en dan wat dolfijnen in de verte. Eenmaal op de duikstek gaan we met negatief drijfvermogen te water. Beneden blijkt dat de stroming echter niet zo sterk is en dat zorgt dan ook gelijk voor chaos. Want ik dacht dat we een soort tourtje zouden doen, maar iedereen zwemt kriskras door elkaar heen. Gewoon Niels en de duikleider goed in de gaten houden dus en verder vooral genieten. Op de bodem zit het vol vis: een soort trekkersvissen, hele grote gele trompetvissen en veel verschillende soorten kleine vissen. En hele grote tandbaarzen, zelfs zo groot dat wanneer er 1 onder me door zwemt ik hem niet eens compleet op de foto krijg. Er zwemmen zelfs 3 verschillende soorten, waaronder de patato bass. Verder verschillende murenes, een paar hele grote kreeften, roggen waaronder een stingray die over de bodem zweeft en als klapper op de vuurpijl een giant guitar shark en een grijze rifhaai. Het enige wat ontbreekt zijn helaas de manta’s. Na 47 minuten zit de duik er weer op en keren we terug naar het stand met een spectaculaire strandlanding. We eten op ons gemak wat in het restaurant naast de duikschool en gaan om 1 uur met de rest van de groep op snorkelsafari op zoek naar walvishaaien. Ook die blijken helaas niet thuis te zijn vandaag. Verder dan 1 schildpad en een paar dolfijnen in de verte komen we niet. De trip valt dat ook eigenlijk wat tegen, maar ja, we kunnen niet altijd geluk hebben. Terug op de camping is het tijd voor een heerlijk verfrissende douche om vervolgens ’s avonds heerlijk met z’n tweeën boven in het restaurant te gaan eten. En aangezien daar ook wifi is, kunnen we gelijk even het thuisfront weer op de hoogte stellen van alle avonturen.
Vrijdag 12 oktober, dag 8: Praia do Tofo – Vilanculos ‘Vanochtend’ hoor ik om 4.00 uur Dave al met de potten en pannen in de weer. Ik probeer me nog een keer om te draaien, maar uiteindelijk ga ik er om iets voor 5 uur toch maar uit om dan naar de zonsopgang te gaan kijken. Het is helaas erg bewolkt, dus tegen de tijd dat de zon zichtbaar is, is hij al een paar meter hoog. Gelukkig zwemmen er enorm veel wasvissen (bultruggen) vlak voor de kust, dus er is alsnog genoeg te zien. Eentje komt zelfs half het water uit. Tevens zit er 1 hele donkere lange vlek in het water. Misschien toch nog een walvishaai? Hadden we dit gistermiddag met snorkelen maar gezien. Volgens schema rijden we iets voor 7 uur weer van de camping af. Onderweg komen we een paar keer een klein miezerbuitje tegen. Aan het eind van de ochtend is het echter alweer aardig warm. Rond 1 uur komen we aan in Vilanculos. De camping (Chibububo Resort) ligt pal aan het water en heeft mooie grasveldjes. Echter tegen een kleine bijbetaling kunnen we upgraden en krijgen we een enorm huis op palen. Ieder huis heeft 3 slaapkamers en 2 badkamers. We zitten er lekker maar met 2 stellen, dus we hebben beide een privé badkamer. Aan de achterkant ligt een enorme veranda die uitkijkt op het water. Dat wordt de komende 2 nachten heerlijk slapen. Een aantal mensen gaat de stad in. Wij besluiten echter vanmiddag heerlijk helemaal niets te gaan doen. We leveren zelfs de was in bij de receptie. Even helemaal niets en even een echt vakantie gevoel! Net achter de camping speelt de lokale jeugd vol enthousiasme een voetbalwedstrijd, tot het te donker voor ze wordt om de bal nog te kunnen zien. Tegen die tijd druppelt ook iedereen van de groep weer binnen en begint Dave aan wederom een heerlijk avondmaal. De maaltijd is een traditioneel Afrikaanse met kip, aardappels/groenten in een soort bouillon, een soort massieve pap en kool met een saus gemaakt van pindakaas. Het smaakt wat apart, maar wel aardig. Er hoeft alleen geen Knorr wereldgerechtenvariant van te komen. ’s Avonds tijdens de borrel begint het weer te miezeren wat ons uiteindelijk ‘de huizen’ in drijft. Zaterdag 13 oktober, dag 9: Vilanculos We kunnen vanochtend eigenlijk uitslapen, want het ontbijt is pas om 7 uur. Echter, de plaatselijke bevolking vertrekt tussen 5.30 en 6.00 met de kleine vissersbootjes achter ons huis, dus ik word vanzelf weer bijtijds wakker. Dus pak ik er een stoel bij om vanaf de veranda naar de bedrijvigheid te kijken. Met een grote groep mensen wordt de boot naar dieper water geduwd, waarna ze verder varen met behulp van een lange stok (zoals de gondeliers in Venetie gebruiken) of door het zeil te hijsen. De rest van de mensen blijft achter op het strand. Na het ontbijt worden we met de truck afgezet voor een tocht met een traditionele zeilboot (Dhow). Het zal echter de boeken in gaan als de meest erge zeiltocht van m’n leven. De heenweg is namelijk tegen de wind in, dus dat doen we op de motor. Door het lage water moeten we regelmatig om een zandbank heen varen. Op diverse zandbanken zijn lokale vissers bezig om hun netten in te halen. Rond 12 uur komen we uiteindelijk aan bij het eiland Magaruque, dat onderdeel uitmaakt van de Bazaruto Archipel. Hoewel het boven water zwaar bewolkt is en er een redelijke wind staat, is het water gelukkig niet koud. We gaan voor de lunch dus nog even snel het water in. Door de stroming wordt het een soort driftsnorkeltocht. Het rif zelf is nog wel aardig met flink wat vis (waaronder wimpelvissen en papegaaivissen), alleen jammer dat het zicht wat minder is. Als we teruglopen is de lunchboot al gearriveerd en wordt er druk gekookt en vis schoon gemaakt. Na de lunch probeer ik nog een snorkeltochtje te maken, maar het is alweer zulk hoog water geworden, dat ik de lol er snel af vind. Het weer wordt ook steeds slechter, dus rond half 3 gaan we terug aan boord. We varen eerst nog om een buureiland heen en dan gaat het zeil omhoog. Doordat dit echter niet erg snel
gaat, wordt de motor er weer bij aangezet. Ondertussen is het weer begonnen met regenen, waardoor iedereen in regenjacks of poncho’s zit te bibberen op de boot. Dan valt ook nog de motor uit omdat de benzine op is. Uiteindelijk komen we ruim na 5 uur (de planning was 4 uur) aan op het strand waar Laban en Dave al ongeduldig op ons staan te wachten. In het donker en in de regen rijden we terug naar de camping. Gelukkig zitten we ook vanavond nog een nacht in het huisje in plaats van in de tent, dat zorgt voor wat extra bewegingsruimte. Echter, ook hier is het niet helemaal jofel: er is geen warm water, de was die we hadden ingeleverd is door het slechte weer bij lange na niet droog en door de bouw van het dak miezert het in de woonkamer. Gelukkig zijn de slaapkamers wel droog, dus daar hangen we de was opnieuw uit in de hoop dat het morgen droger is. ’s Avonds eten we in het restaurant. Helaas is het en buffet en hebben ze alleen vis, salade en rijst. Een perfecte afsluiting voor een dag als vandaag. Gelukkig kan er geregeld worden dat er ook iets van kip komt. Een warme hap zou welkom zijn. Leuk hoor, vakantie in Afrika. Hopelijk schijnt morgen het zonnetje weer, want nu zit ik er echt even doorheen. Tijd om te gaan slapen, want morgen gaat om 5.00 uur de wekker weer voor een lange reisdag. Zondag 14 oktober, dag 10: Vilanculos – Bandula We hebben een mooie nacht slaap gehad en ik ben dit keer slechts vlak voor de wekker wakker. Een inspectierondje levert op dat de was wel iets droger is geworden. We hebben nu nog de categorie nat en de categorie klammig. Gelukkig zijn er genoeg plastic tasjes meegegaan om alles uit elkaar te houden. Na een lekker ontbijt begint zelfs het zonnetje een beetje te schijnen als we weg rijden. De hele ochtend is het voornamelijk hobbelen in de bus. Het eerste stuk zelfs over vrij slecht wegdek. De meeste gaten zijn wel gevuld met de één of andere substantie, maar comfortabel is anders. Na een paar uur wordt de weg beter. Helaas begint het rond 11 uur weer te regenen. En niet een paar spetters, nee, met bakken komt het naar beneden. Zelfs de 2 voorramen van de truck kunnen het water niet meer tegen houden en het regent nu ook op de voorste 2 stoelen. Midden in de regen draaien we een zandpaadje op voor de lunch. Onder de luifel wordt door een paar mensen hard gewerkt. Tegen de tijd dat het eten klaar is, is het gelukkig weer zo goed als droog. De lunch is echter nog nooit zo efficiënt en snel verlopen. Na de lunch hobbelen we vrolijk verder. Rond 3 uur stoppen we nog bij een supermarkt om onze laatste meticals op te maken en dan snel door. Rond half 5 komen we aan op de camping in Bandula. Als de tent staat, is de eerste prioriteit het spannen van de waslijnen en de nog natte/vochtige was op te hangen in de hoop dat we het nu droog krijgen. Hoewel de sanitaire voorzieningen van de camping te wensen over laten (het is voornamelijk verwaarlozing en enorm veel insecten), ligt de camping wel op een mooie plek: aan een riviertje omgeven door bergen. Zeker met de zakkende zon de moeite waard. Dave heeft in de tussentijd weer een heerlijke maaltijd bereid, waarna we nog 1 drankje doen, de droge was binnen halen en dan liggen we op een recordtijd van 21.00 op bed. Maandag 15 oktober, dag 11: Bandula – Blantyre Vanochtend heel vroeg uit de veren, want er staat een lange reisdag op het programma. Dus om 6 uur rijden we bepakt en bezakt weer verder. Het is buiten nog grauwig, maar niet koud. Onderweg zien we steeds meer fietsen langs de weg. Regelmatig een dorpje. De ene keer één van zodanige betekenis dat het een naam heeft, de andere keer zijn het slechts een paar hutjes. Langzaamaan maakt de groene begroeiing plaats voor lange grashalmen en dorre struiken en bomen. En zo hard
als dat we gisteren klaagde dat de zon niet scheen, zo hard klagen we nu dat het zo warm is in de bus. Ook de wegen worden slechter. Waren gisteren de gaten nog opgevuld, vandaag blijven het gewoon gaten en gaan we soms al zigzaggend over de weg. Maar we rijden tenmiste nog in tegenstelling tot diverse vrachtwagens die met panne langs de kant van de weg staan. Onderweg passeren we vele (inmiddels opgedroogde) rivieren. In de uiterwaarden werkt men druk in de vele moestuintjes en de laatste restjes rivierwater worden gebruikt om de was te doen. Rond 13.00 passeren we Tete en de Zambezi-rivier welke we later deze vakantie nog eens zullen tegenkomen. Uiteindelijk bereiken we rond 15.00 de grens met Malawi. Mozambique zijn we vrij rap uit. Het kost echter de nodige tijd om Malawi in te komen. Vooral het papierwerk voor de truck kost veel tijd. We krijgen nog een wisselmannetje in de bus, zodat iedereen randen, dollars of euro’s kan wisselen voor Malawi kwacha’s. Met als die verschillende valuta deze vakantie begin ik me net een grenswisselkantoor te voelen. Het is al na 17.00 als we uiteindelijk de grens met Malawi passeren. Opvallend genoeg betekent dit gelijk een enorme verbetering voor het wegdek. Geen gaten meer, dus dat betekent wat meer gas geven. Rond half 6 zakt de zon als een mooie rode bal weg achter de bergen en rond 6 uur is het weer aardedonker. We rijden nog een uur verder in het donker voor we in Blantyre arriveren. Ook dit is niet wat ik van Malawi had verwacht, want de hele stad is verlicht en er zijn zelfs straatlantaarns. Ergens had ik gedacht dat heel Malawi straatarm was (aangezien het het armste land is van de 4 die we deze vakantie bezoeken), maar je ziet dat we in het financiele centrum van het land zijn. Op de camping kunnen we voor 4 dollar de man op een slaapzaal slapen in plaats van in de tent. De keus is snel gemaakt, dat wordt de dorm. Na een heerlijke douche wacht in de bar al een koude cola. Als dan ook nog de maag gevuld wordt is de lange reisdag weer snel vergeten. Dinsdag 16 oktober, dag 12: Blantyre – Liwonde NP Ondanks dat we mogen uitslapen tot 7 uur, vind mijn interne wekker dat het om half 6 wel weer genoeg is. Je zou er bijna een patroon in beginnen te herkennen…. Ik besluit de andere op de dorm niet te storen en vind buiten een stoel, zodat ik mooi kan bijschrijven en kan genieten van de bedrijvigheid van de bikkels die wel de tent hebben opgezet. Om half 8 is er ontbijt met spek en eieren en dan vertrekken we weer met de truck. We stoppen nog bij een grote supermarkt waar we eerst nog een half uur moeten wachten omdat hij pas om 9 uur opengaat. Daarna over een hobbelweg (het gladde asfalt van gisteren is helaas op) door naar Liwonde Nationaal Park. Onderweg weer diverse dorpjes met vaak meerdere kerken in elk dorpje en ook veel fietsenmakers. Dit zijn toch wel 2 heel kenmerkende punten van Malawi. Net na het middaguur arriveren we bij de poort van het Nationale Park. Hier gaat het echt op z’n Afrikaans. Het duurt ruim anderhalf uur voordat we door de poort zijn. Gelukkig lopen er voor de poort al wat aapjes, zodat we nog wat bezig gehouden worden. Eenmaal binnen rijden we gelijk door naar het kamp. We stoppen alleen even voor een groep sabelantilopen. Dit zijn zeldzame dieren die vooral in deze regio voorkomen. Verder zien we al wel genoeg: impala’s, kudu’s, apen, pumba’s en olifanten in de verte. Het meest opvallende is echter de verschillende landschappen. Het ene moment rij je tussen lage struiken, iets verderop schieten de cactussen omhoog als volwaardige bomen (later zullen we leren dat dit ook daadwerkelijk bomen zijn) of zijn de palmbomen niet meer op 2 handen te tellen. Het kamp ligt middenin het park. In tegenstelling tot het Krugerpark ligt hier geen hek omheen. Wanneer we de tenten opzetten, lopen de apen en wrattezwijntjes dan ook al tussen de tenten
door. ’s Avonds is ook de kans aanwezig dat dit olifanten of nijlpaarden zijn. Dat kan nog wel eens een spannende nacht worden. Na een late lunch gaan we op bootsafari op de rivier de Shire, die dwars door het park heen loopt. We gaan met 2 bootjes het water op. In no-time worden we overstelpt met nijlpaarden en krokodillen. Diverse krokodillen vinden dat we te dichtbij komen en duiken snel het water in. Ook de nijlpaarden beginnen te knorren als we te dicht naderen. Verderop op de oever lopen diverse impala’s, kudu’s, pumba’s, aapjes en zelfs olifanten. En natuurlijk diverse vogels (reigers, kingfish, ibissen en zelfs een visarend). Midden op het water worden de boten aan elkaar gebonden en is het tijd voor een lekker koud drankje. Als het donker is, komen we weer terug. Bij de truck heeft Dave het eten zo goed als klaar: heerlijke worst met aardappels in de schil. Na het eten nog een drankje en even lekker afspoelen onder een lauwe douche. Eenmaal in de tent, achter de truck dus ver weg van menselijke geluiden, is het één en al wildernis wat je hoort. Wat geritsel in de struiken van waarschijnlijk of wat aapjes of wrattenzwijnen en daar luid bovenuit het geknor van de nijlpaarden. Langzaam worden de geluiden een prima achtergrond om op te slapen. Woensdag 17 oktober, dag 13: Liwonde NP Iets voor 6 uur wordt ik wakker en het is buiten al helemaal licht. De tent en het kamp liggen nog in de schaduw, dus we kunnen langzaam wennen aan de hitte die vandaag ongetwijfeld gaat komen. Halverwege het ontbijt worden we vergezeld door een groep apen. En terwijl iedereen de apen staat te fotograferen, gaat 1 van de apen er vandoor met en stuk toast van Jidske. En wijze les voor de komende dagen: goed op al je spullen letten dus! Om 8 uur gaan we vanaf de receptie met een safaritruck op zoek naar wild. We starten bij de rivier. In de rivier liggen een paar krokodillen. Eentje heeft blijkbaar net iets gevangen, want hij ligt op z’n gemakje vlees te scheuren en te eten. Tevens staan er een paar olifanten op de kant te drinken. Onderweg heel veel wrattenzwijntjes en impala’s en af en toe een kudu en een waterbok. Een stuk verder langs de rivier zien we 2 pumba’s met 4 kleintjes. Deze rennen echter al snel de struiken weer in. Een paar minuten later, als we een paar sabelantilopen aan het bewonderen zijn, horen we hard gegil. Als we omkijken zien we een baviaan met een babyzwijntje in z’n bek. Vaders gaat erachteraan, maar als de baviaan de boom in schiet heeft vaders het nakijken. Wanneer we dichterbij rijden, rent de baviaan met zwijntje en al weg. De wrattenzwijnen rest niets anders om met slechts 3 jongen af te druipen. We rijden door naar een ander deel van de rivier. Daar komt net een groep van zo’n 9 olifanten aanlopen. Wat begint als wat drinken, eindigt in pootjebaden met z’n allen. Blijkbaar worden de nijlpaarden jaloers van alle aandacht, want er klinkt een luid geknor van achter de auto. Rond 10 uur zijn we terug bij de truck. De perfecte tijd voor een koud drankje bij de bar. Daarna is het tot de lunch een beetje relaxen bij de truck/ het zwembad. Na een heerlijke lunch met een pitabroodje kip is het eerst tijd voor een snelle handwas en dan snel omkleden in zwemkleding en massaal nijlpaarden imiteren in het zwembad. Daar blijven we lekker de rest van de middag bivakkeren. Ondertussen hebben we ook kennis gemaakt met de eerste toeristen die we sinds het Krugerpark tegenkomen en natuurlijk, het is een Nederlands stel: Martijn en Hanneke. ’s Avonds eten we in het restaurant. We moeten alleen nog even wachten tot iedereen terug is van de avondsafari. We doden de tijd met een paar spelletjes Bawo, een spelletje uit Malawi dat enigszins is te vergelijken met triktrak. Na nog een drankje weer op tijd naar bed. Ik had gehoopt nog een keer te kunnen genieten van de bushgeluiden, maar de nijlpaarden houden zich jammer genoeg erg rustig vanavond.
Donderdag 18 oktober, dag 14: Liwonde NP – Cape MaClear Hoewel we pas om 8 uur zouden vertrekken, is het om 5 uur al een drukte van belang in het tentenkamp. Blijkbaar hebben we vannacht een kudde olifanten op bezoek gehad. Vast slapen is dus niet altijd een voordeel, want ik heb er niets van gemerkt. Omdat iedereen vroeg klaar is, vertrekken we een kwartier eerder langs dezelfde weg het park uit als we er in gekomen zijn. Onderweg kunnen we nog mooi wat wild spotten. Een groep olifanten op de vlakte met de rivier als achtergrond levert een mooi plaatje op, maar het hoogtepunt is toch wel een tweetal olifanten die zich blijkbaar door ons geïntimideerd voelen. Want onder luid getrompetter doen ze een paar keer een schijnaanval richting de truck. Als we wegrijden lopen ze mee en wanneer we weer stoppen voor een foto wordt hetzelfde ritueel opgevoerd. Rond 9 uur rijden we uiteindelijk het park uit en na een korte waterstop in Liwonde rijden we in 1 ruk door naar de volgende verblijfplaats: Cape Maclear aan het Malawimeer. De tent kan mooi in de schaduw onder een enorme boom en in de tussentijd is ook de lunch klaar gemaakt en zijn er wat mannen opgetrommeld om ons te informeren over de excursiemogelijkheden: het wordt uiteindelijk duiken. ’s Middags gaan we lekker in de bar zitten waar een heerlijk briesje waait en we een prachtig uitzicht hebben op het meer. En hoewel het een binnenmeer is, kabbelen de golven op het strand waardoor het net lijkt of je aan zee zit. Hier houden we het de komende dagen wel uit. Voor het avondeten heeft Dave als verrassing bobotie gemaakt en het smaakt heerlijk. Na nog een laatste drankje is het rond 22.00 uur wel bedtijd. En inslapen is prima te doen met de rustgevende golven op de achtergrond. Vrijdag 19 oktober, dag 15: Cape MaClear We kunnen vanochtend weer uitslapen. Het zal dan ook wel geen verrassing zijn dat ik er alweer veel vroeger uit ben. Maar dat is geen straf als je lekker op een stoel aan het meer kunt gaan liggen om naar de bedrijvigheid op het strand te kijken. Even lekker in alle rust genieten voordat de meute weer op is. Voor het ontbijt zijn er wentelteefjes, wat een luxe zo tijdens het kamperen. Na het ontbijt lopen we via het strand naar de duikschool. Het duurt iets langer dan was voorspeld, maar het is heerlijk rustig bij de duikschool, dus iets over 9 uur zitten we alsnog met z’n allen op de boot. De eerste duik gaat naar een wrakje waar een paar meervallen zitten. Verder ontzettend veel cichliden, de bekendste aquariumvissen die uniek zijn voor het Malawimeer en ook veelvuldig geëxporteerd worden. Voor de 2e duik varen we naar een klein eilandje zo’n 1,3 kilometer van het vasteland. Daar zijn ook de dames van de snorkeltocht (Liv, Lisanne, Jidske en Lesley) aan het snorkelen. De 2e duik is vooral een heerlijk relaxduikje. Om 12.00 uur zijn we terug bij de duikschool. Als we betaald en gestempeld hebben, worden we heel luxe met de boot weer bij de camping afgezet. Daar zijn we precies op tijd voor de lunch. De middag wordt gebruikt voor het kopen van een souvenir (een reiseditie van het bawospel) en verder vooral lekker relaxen onder wat achtergrondmuziek van Dave op de gitaar. Ondanks het drukke reisschema toch nog even heerlijk het vakantiegevoel. Voor het eten doen we nog even een drankje in de bar waar we gelijk even gebruik kunnen maken van het internet. Groot is onze verbazing als we ineens Martijn en Hanneke aan zien komen lopen. Dat wordt even gezellig bijpraten in de bar. ’s Avonds krijgen we een heerlijk diner voorgeschoteld met versgevangen vis (door de lokale bevolking) en speciaal voor de niet viseters een heerlijk gevulde kip met gebakken aardappels. Na het eten spelen we met bijna het hele koor een door Lisanne samengestelde popquiz. Wanneer de
rest nog naar de bar vertrekt voor een laatste afzakkertje, vertrek ik vast richting de tent om weer heerlijk bij de kabbelende golven in slaap te vallen. Zaterdag 20 oktober, dag 16: Cape MaClear – Lilongwe Het ontbijt staat gepland voor 7 uur, maar ook vandaag ga ik dat bij lange na niet redden. Dan maar weer lekker op het strand kijken naar de bedrijvigheid. Na het ontbijt rijden we bijna in 1 ruk door naar Lilongwe, de hoofdstad van Malawi. Je merkt gelijk dat je weer in een grote stad bent, want de fietsen maken snel plaats voor auto’s en alle andere zaken die je op het platteland nauwelijks zag. We eten een hapje in het winkelcentrum, doen snel nog de nodige boodschappen en rijden dan door naar de camping (Mabuya Camp). Daar zetten we snel de tentjes op en vertrekken dan lekker naar het zwembad, even heerlijk afkoelen. Snel even onder de douche en dan, omdat ik vandaag corveedienst heb, gezellig met Jan en Dave aan het avondeten beginnen. Het wordt een soort stoofpotje, dus het is vooral veel groenten snijden en dan lekker laten sudderen. Om half 8 is het etenstijd en blijkbaar was het gisteren een zware avond, want voor half 10 is iedereen naar de tenten vertrokken. Zondag 21 oktober, dag 17: Lilongwe – South Luangwa NP Vanochtend is het weer vroeg dag, want naar verwachting wordt het een lange dag. Rond 9 uur arriveren we bij de grens met Zambia. Malawi zijn we weer vrij snel uit. Het duurt iets langer voor we Zambia in zijn. De paspoorten gaat nog wel redelijk snel, maar Laban heeft weer de nodige tijd nodig om alle papieren voor de truck rond te krijgen. We stoppen nog even in Chipata voor ijs (voor de koelbox) en boodschappen en dan is het door naar South Luangwa. Het eerste stukje gaat nog over het asfalt, maar dan is het asfalt op (ze zijn nog druk bezig om de rest aan te leggen) en moeten we nog zo’n 2,5 uur hobbelen. Onderweg komen we verscheidene huisjes/dorpjes tegen, maar ik bedenk mij onderweg diverse keren dat ik blij ben dat ik hier niet geboren ben. Het is werkelijk bloedheet en zelfs de wind voelt aan als een hete fohn. Dit is ons voorland voor de komende 2 dagen ben ik bang. De camping (Wildlife Camp) ligt aan de rand van het park (op zo’n 7 kilometer van het hek) aan de rivier de Luangwa. Snel de tenten opzetten en dan lekker plonzen in het zwembad. Vanuit het water heb je een prachtig uitzicht op de rivier. Op de oever aan de overkant loopt een groep van zo’n 7 olifanten. Hier gaan we ons wederom wel weer vermaken de komende 2 dagen/nachten. Tegen zonsondergang (wat een hele mooie ronde rode bal is) komen de olifanten naar onze kant van de rivier en gaan op zo’n 30 meter achter de tenten staan grazen. Soms kan het leven heel vervelend zijn. Voor het avondeten heeft Dave een heerlijke pasta carbonara gemaakt. Geef die man 2 gaspitten of een paar kolen en er worden de meest fantastische maaltijden op tafel gezet. Wanneer ik even later aan de afwas sta, loopt op zo’n 25 meter voor mij in het kamp ook een olifant. Dit is wel zo’n beetje de beste afwasbeurt ooit. Om half 9 is het nog steeds goed warm, dus we gaan nog voor een lekkere avondzwempartij. Daarna in zwemkleding nog een paar drankjes bij de truck en dan op naar bed. Vanuit bed kunnen we nog lekker even genieten van de sterrenhemel en alle bushgeluiden (nijlpaarden, apen, vogels). Maandag 22 oktober, dag 18: South Luangwa NP Vanochtend is het weer vroeg dag. Hoewel we pas om 5.30 koffie en thee hebben, ben ik iets over 4 uur al wakker. Een prima momentje om nog even lekker vanuit bed van alle geluiden te genieten.
Om 6 uur worden we opgepikt door een drietal safaritrucks. Met 6 man per auto, een gids en een gewapende bewaker rijden we het park in. Na een klein stukje rijden parkeren we de auto en gaan we te voet verder. We krijgen duidelijke instructies mee: in een enkele rij achter de ranger en gids aanlopen en alle opdrachten/bevelen opvolgen die gegeven worden. We lopen ongeveer een uurtje en krijgen onderweg uitleg over planten, voetsporen en uitwerpselen. Lopend komen we onder andere een giraf, een olifant, wat bokjes en diverse vogels tegen. Rond 8 uur komen we weer terug bij de auto en krijgen we koffie en thee met een muffin. Daarna gaan we nog zo’n 2 uur met de auto op zoek naar wild. De score is voornamelijk olifanten en buffels, maar ook bokjes, zebra’s en giraffen. Al met al is het wel een leuke tocht. Terug op de camping staat de brunch al geserveerd, waarna het duidelijk tijd is voor een lekkere plons in het zwembad. Wanneer ik rimpels begin te vertonen is het tijd voor een spelletje Bawo. Aangezien het eerste potje vrij rap door Dave gewonnen wordt, besluiten we voor 2 uit 3 te gaan. Het 2e potje wordt echter een ware marathon. Als ik deze uiteindelijk op mijn naam weet te zetten besluiten we dat een remise wel een passende uitkomst is voor deze middag. Om 15.30 is het tijd voor koffie en thee. Om 4 uur worden we namelijk weer opgehaald voor een volgende gamedrive, een nightdrive ditmaal. We hebben heel handig dezelfde gids als vanmorgen, dus wanneer we vertellen dat we vooral geïnteresseerd zijn in katten is het plan snel gemaakt: doorrijden naar leeuwenterritorium en alleen stoppen voor iets heel interessants. Een hyena voldoet wel aan deze voorwaarden, dus dat is onze eerste stop. Niet veel later stoppen we op de oever van een rivier. Recht voor ons liggen 5 leeuwinnen. Dit zijn dezelfde als die gisteravond een buffel hebben gedood. Gek veel meer dan liggen en uitbuiken doen ze dan ook nu niet, maar het blijft een mooi gezicht. Links komen ook 3 hyena’s uit het gras. Een van hen loopt met een buffelpoot in z’n bek. Deze is van dezelfde buffel als die de leeuwinnen hebben gedood en die we vanmorgen op de weg hadden zien liggen. We rijden nog iets verder door en stoppen dan voor een drankje. Het uitzicht aan de ene kant is een prachtige zonsondergang met aan de andere kant een rivier vol nijlpaarden. Af en toe staat er 1 op om vervolgens een paar meter te lopen en dan weer onder water neer te ploffen. De avond kan nu eigenlijk al niet meer stuk en de echter nachtdrive moet nog beginnen. En hiervoor hebben we de beste spotter meegekregen die er is, want we vinden 2 uilen, een cervetkat, genetkat, natuurlijk de gebruikelijke dagdieren (waaronder een nijlpaard zowat op de weg), maar als klap op de vuurpijl een luipaard heerlijk liggend langs de kant van de weg. Absoluut niet gehinderd door de tig lampen die op hem gericht zijn. Wat een plaatje. Wanneer we terugrijden naar de camping staat er ineens nog een olifant midden op de weg. Wanneer je daar niet op bedacht bent is zo’n grote grijze kont best schrikken. Terug op de camping staat het diner al klaar, dus we kunnen zo aanschuiven. Daarna nog lekker een avondduikje in het zwembad en dan naar bed, genieten van de geluiden van de nacht. Dinsdag 23 oktober, dag 19: South Luangwa NP – Chipata Vanmorgen weer vroeg wakker (5.00 uur en daarmee 2 uur voor de wekker). Snel een plaatje maken van de opkomende zon en dan wil ik me eigenlijk nog een keertje omdraaien, maar helaas vertrekken de duitsers naast ons om 6 uur, dus dan weet je het wel. Dan maar wassen en aankleden en genieten van de langzaam opkomende activiteiten van de rest van de bende. Ontbijt is om half 8 met letterlijk frozen yoghurt. Wat een verademing en een verfrissend ontbijt. Wanneer de laatste spullen opgeruimd worden, lopen er ter afscheid nog 3 olifanten door het kamp. Toch altijd fijn dat we zo uitgezwaaid worden. En dan is het weer tijd om te hobbelen. Eerst het park uit (waar we nog bijna vast komen te zitten met de truck) en langs het vliegveld. Daar begeeft 1 van de bankjes het. De lasnaad van het
onderstel is kapot, waardoor de bank naar achteren klapt. Toch maar even stoppen zodat Laban hem in ieder geval even kan vastzetten met ijzerdraad. En dan op voor het echte werk: 3 uur hobbelen over zandpaden, terwijl de nieuwe weg in aanbouw weer lonkend naast ons ligt. Na onderweg regelmatig de brandblusser en wat kluisjesinhoud teruggeduwd te hebben, bereiken we weer asfalt. Wat een verademing! Al snel bereiken we Chipata waar we bij Mama Rula’s de nacht zullen doorbrengen. Terwijl iedereen al druk bezig is om de tenten op te zetten is Dave al druk met de lunch. Daar knapt een mens van op. Na de lunch worden we nog met de truck naar de stad gereden om boodschappen in te slaan. Tegen de tijd dat we terug zijn is het wat laat om nog te gaan zwemmen, dus dan maar een lekkere douche. En voor de verandering blijven we na het douchen ook eens een keer fris zonder dat het zweet je gelijk weer uitbreekt. Het avondeten is dit keer wat minder mijn smaak, maar gelukkig heeft Dave een heerlijk toetje gemaakt (pudding die eigenlijk voor gisteren was gemaakt, maar toen niet op tijd opgestijfd was), zodat de maag alsnog heerlijk gevuld is. En dan op tijd naar bed, want we hebben morgen wederom een lange reisdag voor de boeg. Maar niet na de schade aan de benen opgenomen te hebben. Ondanks dat ik netjes gedeet heb en dat ik toch echt een lange broek heb gedragen is het de muggen gelukt om me gemiddeld zo’n 30 keer per bovenbeen te steken. Dit gaat ongetwijfeld leiden tot dagenlang krabben…. Woensdag 24 oktober, dag 20: Chipata – Lusaka De wekker staat om 4.30, want om 5.00 is het ontbijt (ik zal thuis nooit meer klagen als ik om 7 uur m’n bed uit moet). Ik denk echter dat ik een ingebouwde wekker begin te ontwikkelen, want ik ben stug weer ruim voor de wekker wakker. Als ik dan rond 04.00 gerommel hoor van Dave met z’n potten en pannen, moet ik er maar aan geloven. Slapen lukt toch niet meer, dan kan ik net zo goed de helpende hand toesteken. Klokslag 6.00 uur rijden we weg richting de hoofdstad Lusaka. Het zijn gelukkig wel allemaal asfaltwegen, maar dan nog blijven we hobbelen tot half 4, wanneer we op de camping Pioneers Camp arriveren. Als de tent staat en is ingericht is de eerstvolgende prioriteit een plons in het zwembad en dan door naar de bar voor drank en wifi. Rond 7 uur is het eten klaar. Jammer genoeg is het de laatste keer dat we bij de truck eten. Tijdens de koffie volgen er nog een paar raadsels (de up-side-down-truc van Laban en een raadsel met messen van Phea) en dan is het vroeg bedtijd. Donderdag 25 oktober, dag 21: Lusaka – Livingstone Vandaag staat er weer een reisdag op het programma, dus dat betekent wederom vroeg op: ontbijt op 5.00 uur, vertrek om 6.00 uur. En wederom vandaag vanaf 4.00 gerommel met potten en pannen (je zou bijna denken dat er sprake is van opzet…), dus er maar weer op tijd uit. Tegen de tijd dat de ontbijtvoorbereidingen een eind gevorderd zijn, komt er langzaam leven in het kamp. Dan kan dus ook Niels wel gewekt worden en de tent afgebroken. Om kwart voor 6 rijden we het kamp uit, het eerste stukje over de hobbelweg, maar al snel komen we op asfalt uit. Toch valt het eerste stuk niet echt mee. Bij het minste of geringste langs de weg (een spoorwegovergang, een paar huizen) liggen er drempels. En niet zomaar 1 drempel. Nee, de Zambianen vinden het nodig om zowel voor als na het obstakel zo’n 6 hobbels neer te leggen. Zeker achterin de truck zorgt dit ervoor dat je regelmatig loskomt van je stoel. Het uitzicht daarentegen wordt dan wel beter. De droge landschappen maken plaats voor groenere landschappen, regelmatig
rivieren waar nog water in zit en bergen. Best een verademing na al dat dorre hout (dat ook nog regelmatig werd platgebrand). Tegen 2 uur rijden we de camping op. Snel de tenten opzetten en dan door naar de informatie over de excursies. We besluiten echter het morgen zelf te gaan regelen. We bestellen wel allebei een Tshirt van de route die we gereden hebben deze vakantie. Omdat we morgen naar de watervallen gaan, kunnen we nu mooi nog wel even het zwembad in plonzen, lekker even afkoelen. Daarna omkleden en door naar de bar, kunnen we nog een drankje nemen voor het eten. Ze hebben 1 hele grote tafel voor ons gereserveerd waar we met z’n allen precies aanpassen. En naast dat het een hele gezellige avond is, smaakt het eten ook nog eens prima. Hoewel het jammer is dat we niet meer met z’n allen bij de truck zullen dineren, is het geen straf dat we hier morgen weer zullen eten. Na nog even gezellig nageborreld te hebben, blaas ik rond 22.00 uur de aftocht. Lekker gaan slapen in de wetenschap dat we hier morgen de hele dag kunnen blijven en niet hoeven te hobbelen. Rest alleen nog de vraag wat toch in vredesnaam dat piep/tjilpgeluid is dat buiten zo nadrukkelijk aanwezig is… Vrijdag 26 oktober, dag 22: Livingstone Vanochtend pas om 8 uur ontbijt, dus we kunnen uitslapen. Helaas ben ik vannacht wederom geteisterd door muggen, dus om half 6 vlucht ik maar uit de tent. Even lekker douchen en dan bij de truck gaan zitten. Aangezien ik van Dave niet mag helpen deze ochtend, maak ik het mezelf maar gemakkelijk met een puzzelboekje. Na het ontbijt gaan een aantal een rondvlucht maken met de helikopter. Dan kunnen wij vast wat spullen opladen voor de terugvlucht van morgen. Dave is ondertussen druk aan het inventariseren of alle borden, mokken, bestek, etcetera er nog zijn. En er mist wel wat, maar dat schuiven we gewoon op de vorige groep af... Rond half 11 gaan we met de truck richting de watervallen. Eerst gaan we richting de brug die de grens vormt met Zimbabwe. Midden op de brug kun je namelijk bungyjumpen en Ed gaat zijn geluk beproeven. Dat willen we natuurlijk allemaal zien, dus we gaan allemaal mee. Terwijl Ed langzaam wordt klaargemaakt voor zijn sprong, vermaken wij ons met de plaatselijke schooljeugd en het oversteken van de grens. Na de sprong lopen we naar het Nationale park waar de Victoriawatervallen in liggen. En zo goed als het droogseizoen was voor het spotten van het wild, zo jammer is het droogseizoen voor de hoeveelheid water hier. Komen er normaal watermassa’s tegelijk naar beneden, nu zijn het helaas aan de Zambiaanse kant niet meer dan wat stroompjes. Je kan gelukkig nog wel een heel stuk doorlopen over de rand, dus we kunnen nog wel een blik werpen op een deel van de vallen. Dit is echter een mooi excuus om hier nog eens een keer terug te komen in een ander seizoen. We gaan met de dames in 1 taxi terug naar de camping. Eerst even een hapje eten en dan lekker even dobberen in het zwembad. Daar komen we wonderwel Martijn en Hanneke weer tegen. Over toeval gesproken… Eind van de middag reorganiseer ik vast een deel van de tassen en dan door naar de bar voor het happyhour. We eten vanavond weer in het restaurant. Onze ‘stamtafel’ is weer voor ons gereserveerd. We grijpen deze gelegenheid ook direct aan om Laban en Dave te bedanken voor hun goede zorgen van de afgelopen 3 weken. We krijgen van beide heren ook complimenten terug over hoe we als groep gefuntioneerd hebben. En eerlijk is eerlijk, ik heb vooraf wel m’n twijfels gehad om met een groepsreis te gaan kamperen, maar het is me heel erg meegevallen. We hadden het heel wat slechter kunnen treffen.
Dan laat het eten niet langer op zicht wachten en wordt het een avond van eten, drinken, lachen, veel foto’s maken en vooral gezelligheid. Het is dan ook na middernacht voordat we met zo’n 8 man het restaurant verlaten (zelfs de bar is dan al lang en breed gesloten). Zaterdag 27 oktober, dag 23: Livingstone – Johannesburg Hoewel ik gisteravond voor het eerst in lange tijd weer eens alcohol heb gehad, kan dit helaas niet voorkomen dat ik weer uren voor de wekker wakker wordt. Misschien dat het feit dat alle luiken open staan en we aan een doorlooppad staan er nog iets mee te maken heeft, maar laten we maar zeggen dat dit goed is voor de uurtjes die ik vanavond in het vliegtuig ga slapen… Het geeft wel de kans om eerst rustig de tassen te pakken, de tent af te breken, te ontbijten en dan nog even heerlijk te douchen. Op verzoek van Laban kijk ik de boekhouding van de eetpot nog na en verdelen we het restant wat nog in de pot zit. Omdat niet alles makkelijk teruggeven is aan 17 personen, besluiten we gezamenlijk om de jongens nog een extra fooi te geven. Nog snel een groepsfoto voor de truck en dan moeten we er toch echt aan geloven: voor de laatste keer allemaal de truck in en dan worden we afgezet bij de luchthaven van Livingstone. Daar nemen we hartelijk afscheid van Laban en Dave en dan kan het lange wachten beginnen. Te beginnen met 3 uur op Livingstone en na een soepele eerste vlucht vervolgens zo’n 5 uur op Johannesburg. Gelukkig is Johannesburg een luchthaven waar genoeg afleiding te vinden is. ’s Avonds rond 21.00 uur vliegen we dan terug naar Europa. Zondag 28 oktober, dag 24: Johannesburg – Schiphol De nacht verloopt helaas niet zo vol slaap als ik had gehoopt. Veel verder dan 2x een uurtje kom ik niet. Rond 6 uur ’s morgens komen we aan op Heathrow. En daar gaat het wachten gewoon verder, want pas na een kleine 6 uur stappen we op het toestel naar Amsterdam. Daar arriveren we netjes op tijd. Bij de bagageband nemen we afscheid van iedereen om vervolgens op de trein naar huis te stappen. Gelukkig hebben we dikke truien uit de tas gehaald, zodat we lekker warm blijven. En dat is wel nodig, want met een temperatuur van onder de 10 gradenis de vakantie naar zuidelijk Afrika wel definitief afgelopen. We hebben echter een fantastische tijd gehad en zullen nog vaak met veel plezier terugdenken aan de afgelopen 3 weken.
