15 ADSL La Chabanne is opgestuwd in de vaart der volkeren: wij hebben ADSL. Weliswaar de langzaamste die mogelijk is maar dat het er is mag een klein wonder heten. Wij zijn, samen met Monique van de Auberge en Lionel de slager, de enige die zijn aangesloten. Wij zijn ook de enigen met een computer.
Dat aansluiten ging niet zonder slag of stoot en was een mooi staaltje concurrentievervalsing van staatsbedrijf France Telecom, de KPN van Frankrijk. Nog dezelfde avond nadat een medewerker van FT in het kastje het benodigde hendeltje had overgehaald en ADSL een feit was, werden wij gebeld door een dame van Wanadoo (de internetpoot van FT). Zij hadden toch zo’n leuke aanbieding en monsieur Konink (als regeltante staat alles op mijn naam en doordat franse instanties 2 namen niet aankunnen is Adriaan monsieur Konink) wilde die natuurlijk wel hebben. Monsieur Konink had daar niet veel zin in maar desondanks kreeg ik de volgende dag al een brief waarin ik werd gefeliciteerd met mijn 2-jarige abonnement en de verheugende melding dat onze Livebox waarmee wij televisie zouden kunnen kijken, internetten en bellen al onderweg was. Gelukkig hadden wij een invalpostbode en invalpostbodes bezorgen nooit wat bij ons aan huis onder het mom dat wij niet thuis zijn. Iedereen die aan een onverhard weggetje woont is ‘nooit thuis’ voor de invalpostbode. In dit geval kwam het mooi uit want die livebox werd zo automatisch weer teruggestuurd.
La Grande Serve nr. 15 donderdag 22 maart 2007 contact:
[email protected] www.lagrandeserve.com
Ik probeerde de dame van de klantenservice te overtuigen dat ik nooit met iemand van Wanadoo had gesproken wat zij heftig ontkende want hoe kon het anders dat ik een abonnement had afgesloten? Maar zij zou het abonnement stopzetten, pas de problèmes. De volgende dag kreeg ik een factuur de dag erop weer een en daarna een creditfactuur die verrekend zou worden met mijn volgende betaling. Er volgde een gesprek met de klantenafdeling waar Kafka een puntje aan had kunnen zuigen: W: hoezo factuur, ik had mijn abonnement opgezegd dus ik kon helemaal geen factuur hebben gekregen Ik: ja maar ik heb er wel een gekregen, wat zeg ik 3 W: nee hoor dat kan niet want u bent geen klant Etc etc. Goed nieuws: de Auvergnatse worst heeft een ‘label’ [laabèl] gekregen zodat hij niet meer te verwarren is met bretonse of, godbetert savoyardse worst. Ik proef geen verschil maar de auvergnatten des te meer. Iedere worstenmaker plakte er maar een etiketje op van auvergnatse worst en aan dit groot onrecht is nu een einde gekomen op straffe van foltering en eeuwige schande. Ondertussen bleek dat wij niet aangesloten konden worden via onze provider, Free, omdat volgens FT onze lijn al was ingenomen door Wanadoo. Ik moest Wanadoo verzoeken de lijn officieel vrij te geven. Wanadoo waste zijn handen in onschuld: hoe zo vrijgeven, ik was toch geen klant? En FT kon de lijn helemaal niet voor Wanadoo vasthouden want Wanadoo is FT en ik was geen klant bij Wanadoo. Zij hadden wel een oplossing: als ik wilde konden zij zo het contract met Free voor mij annuleren en mij aansluiten. Op dat moment verdween al mijn zo zorgvuldig opgebouwde franse voorkomendheid als sneeuw voor de zon en nam mijn nederlandse (of rotterdamse?) assertieve aard volledig de overhand. Alle frustratie over niet meewerkende fransen van de laatste 2 jaar kwam er in 1 keer uit en dat alles in rap frans. Behalve dat ik me achteraf diep schaamde was ik ook wel een beetje trots want zo goed was mijn Frans nog niet geweest. De volgende dag was de lijn vrij en kon onze ADSLverbinding eindelijk in orde worden gemaakt.
La Grande Serve nr. 15 donderdag 22 maart 2007 contact:
[email protected] www.lagrandeserve.com
Er woont een Beest op zolder. Het is groter dan een muis want het loopt ipv trippelt en het is ‘s nachts druk bezig. Nou vinden wij een medebewoner geen probleem maar sommigen willen niet van je spullen afblijven en/of door je plafond piesen en dat vinden wij geen succes. En hij moet ook niet teveel herrie maken. Gewapend met zaklantaren en poes Teigetje ging ik de zolder op om Het Beest te verjagen. Ik ben niet snel bang voor beesten maar omdat kleine beesten nogal eens de neiging hebben om naar ogen of keel te vliegen als ze in een hoekje worden gedreven was ik op mijn hoede.
Teigetje was direct zeer belangstellend voor het meest onmogelijk te bereiken hoekje van de zolder. Om erbij te komen zou er een grootscheepse verhuizing van boeken en zooi moeten plaatsvinden en daar had ik weinig trek in. Teigetje was inmiddels op onderzoek uit onder de zoldervloer maar verloor al snel haar belangstelling. Het was duidelijk, Het Beest was niet thuis. Na een paar dagen werd duidelijk: het Beest is alleen ‘s nachts thuis. En ‘s nachts heb ik wel wat anders te doen dan achter Beesten op zolder aan te gaan. Volgens onze buren is het een Loir, een soort kruising tussen een muis en een eekhoorn, een veel geziene bewoner van franse zolders. De buurvrouw beweert dat hun Loir al het isolatiemateriaal heeft opgegeten maar volgens de Wikipedia eet de Loir slechts vruchten en zaden afgewisseld met af en toe een klein gewerveld dier. Kortom wij hebben weinig te vrezen en onze boeken en de hammen die op zolder hangen te drogen ook niet. Dus de Loir mag blijven.
La Grande Serve nr. 15 donderdag 22 maart 2007 contact:
[email protected] www.lagrandeserve.com
Met al dat mooie weer mocht onze nieuwe wagen “Champagne” vervroegd naar buiten. Wij dachten dat met onze tractor wel even naar de goede plaats te rijden daarbij even over het hoofd ziend dat de dissel van Champagne aan de voorkant zit en het terras van Champagne steil afloopt; er was geen ruimte om helemaal door te rijden met de tractor en Champagne op de goede plek te zetten. Tenzij we de proef op de som zouden nemen en kijken hoever een tractor voorover kan hellen. Inmiddels had ik alweer enige ‘don’t try this at home’ situaties overleefd met onze nieuwe aanwinst.
De eerste keer dat ik erop zat schoot hij, net toen ik bergafwaarts een beetje vaart ging maken, uit zijn versnelling. Terwijl ik bijna gelanceerd werd dankzij de vele molshopen en de tractor in rap tempo op het prikeldraadhek van ons buurterrein afvloog, probeerde ik naarstig te verzinnen waar de rem ook weer zat. Net op tijd had ik die gevonden maar trapte hem van schrik iets te ver in waardoor alle wielen blokkeerden en ik met een soort sliding tot stilstand kwam. Kort daarna leerde ik dat een tractor gelijk een paard kan bokken als je in zijn 4 wilt wegrijden en iets teveel gas geeft. Kortom, ik was niet meer zo voor experimenten met de hellingshoek van een tractor. Uiteindelijk kregen we na een middagje heen en weer rijden de woonwagen met het aloude gravertje op zijn plek. Hij stond alleen net iets te dicht bij de boom en eigenlijk moest hij een halve meter worden opgeschoven. ‘Marseille’ na sloopwerk van Liesbeth. Intussen hebben Mike en Monique, onze toekomstige nieuwe buren, er al een hele nieuwe bedstee ingetimmerd.
La Grande Serve nr. 15 donderdag 22 maart 2007 contact:
[email protected] www.lagrandeserve.com
Inmiddels had Adriaan niet meer zoveel vertrouwen in mijn aanwijzingkunsten en riep hij de hulp in van Ruud. Ruud had een briljant plan: smeer planken in met vet, zet daar de woonwagen op en schuif hem zo opzij. Zo gezegd zo gedaan. Alleen in de praktijk bleek het niet zo eenvoudig te liggen: de wagen verroerde geen vin. We moesten toch weer terugvallen op de oude heen en weer methode en na nog een middag later stond hij eindelijk goed. We hebben tijdelijk nieuwe buren. Een merrie met haar dochter grazen het weiland ‘schoon’ ter voorbereiding op de komst van koeien
La Grande Serve nr. 15 donderdag 22 maart 2007 contact:
[email protected] www.lagrandeserve.com
