NIEUWSBRIEF SINT MARTINUS NEDERLAND UITGAVE: 42 - KERSTMIS 2011

NIEUWSBRIEF SINT MARTINUS NEDERLAND UITGAVE: 42 - KERSTMIS 2011

MARTINUS BRIEF IN DEZE UITGAVE:

Waar zijn de straatkinderen gebleven?, een bijzondere attractie in Rio, een gesprek met Pablo en Pater Cox is trots op AMAR.

n e b b e ft h i g n w e u r j e i z d k in k t Dan a a r st e z t e s r d e k k o o jne fi n e e

De Nieuwsbrief is een uitgave van de Stichting Sint Martinus Nederland en wordt verspreid in een oplage van 1200 onder donateurs, organisaties, scholen en sympathisanten. Sint Martinus helpt in Brazilië (straat)kinderprojecten.

MARTINUSBRIEF

Voorbereiding WK-voetbal: sociale schoonmaakacties in centrum RIO Waar zijn de straatkinderen gebleven? (een reportage van René Poels) Rijdend door het centrum van Rio de Janeiro in oktober 2011 valt mij een ding op: er zijn geen straatkinderen. Waar we ook zoeken in de parken, bij het busstation of op Copacabana. Er is geen straatkind te zien. Wat is er aan de hand? Het kan toch niet waar zijn dat in twee jaar tijd de naar schatting 10.000 straatkinderen onderdak hebben gekregen. We leggen ons oor te luister bij de straatkinderorganisaties AMAR en Sao Martinho, spreken met de advocaten van het kinderrechtencentrum CEDECA en met de Belgische ontwikkelingswerker Jan Daniels, die al vele jaren actief in deze miljoenenstad werkt voor het Vlaams Internationaal Centrum . Foto: AMAR bestuurder Sebastiaan met twee hulpverleners.

Het verhaal dat ze vertellen over de straatkinderen is geen vrolijk betoog. De stad Rio de Janeiro bereidt zich voor op twee wereld sportevenementen: het WK voetbal in 2014 en de Olympische Spelen in 2016. Het stadsbestuur wil de miljoenen bezoekers, sporters en toeristen een mooie en schone stad voorschotelen. Maar ook de druk vanuit de bevolking en middenstand van Rio de Janeiro, die het slenteren en crimineel gedrag van straatkinderen, zwervers en bedelaars moe zijn, vinden dat de politici moeten optreden tegen dit ‘tuig’. Reden dat de afgelopen maanden speciale ordediensten in Rio de Janeiro via zogeheten sociale schoonmaakacties vrij repressief opgetreden zijn tegen straatkinderen, straatjongeren en

zwervers/bedelaars. Veel minderjarigen worden ofwel op heterdaad betrapt bij straatcriminaliteit of louter op vermoedens gepakt en in gesloten instellingen afgezonderd. Voordat ze worden opgesloten wordt op een politiebureau via de vingerafdrukken gecontroleerd of de kinderen al eerder met politie in aanraking zijn geweest. Als dat het geval is gaan ze achter slot en grendel in de gevangenis. De anderen worden in een soort gesloten instituut opgeborgen. Om opsluiting in de gevangenis te voorkomen vijlen veel straatkinderen, die al eens met justitie in aanraking zijn geweest, hun vingers om de afdrukstructuur te wijzigen en zo de arrestatie te voorkomen.

0NMENSELIJK De sociaal werkers van AMAR, die actief zijn in het noorden van de stad, en het mensenrechtencentrum CEDECA spreken er schande over hoe het stadbestuur met de straatkinderen omgaat. “Onmenselijk en dat in een land dat de beste humanitaire kinderrechten wetten heeft. Op papier!”, aldus sociaal werker Sebastiaan van AMAR. Hij is in een van deze kampen in Santa Cruz gaan kijken en trof daar zeker 500 kinderen en jongeren aan! In een ander gebouw waar plaats was voor dertig kinderen waren zestig kinderen opgesloten. Voorzitter Ligia Costa Leite van CEDECA zegt dat het schande is dat kinderen –vaak zonder reden- worden opgesloten zonder dat er sociale programma’s zijn. Ondanks haar leeftijd van 65 jaar is ze nog steeds gemotiveerd en actief om voor de rechten van de kinderen op te komen. Ligia kondigt aan dat zij met CEDECA en andere organisaties naar het international gerechtshof stappen om een aanklacht in te dienen hoe de overheid op dit moment omgaat met (straat)kinderen. “Wij mogen en kunnen niet zwijgen”, zegt ze.

Foto: twintig slaapplaatsen in het nieuwe nachtopvanghuis ‘Casa Carmelo Cox’.

NIEUWSBRIEF SINT MARTINUS NEDERLAND UITGAVE: 42 - KERSTMIS 2011 Ligia Costa Leite (voorzitter CEDECA): “We dachten in 1993 allemaal, na de verschrikkelijk moord op acht kinderen voor de Candelariakerk, dat het beter zou worden. Maar Candelaria is nog niet voorbij”. De ordediensten zijn met name actief in het centrum van Rio en bij de wereldberoemde stranden als Copacabana en Ipanema. Gevolg is dat veel kinderen naar het noorden van de stad trekken en daar onderduiken. Dat merken de straathoekwerkers en sociale medewerkers van AMAR die werkzaam zijn in hun dagopvangcentrum Casa Estrela da Amanha in de wijk Sao Cristovao. Het is daar opvallend rustig. Slechts twee straatkinderen zijn er vandaag. Een jongen onder invloed van drugs ligt op de grond te slapen en een meisje dat samen met een begeleidster haar nagels aan het verven is. Ook straatkinderen zijn ijdel! Normaal zijn hier overdag minstens dertig kinderen. Opvoedkundige Fernanda vertelt dat na de ‘razzia’s’ er minder straatkinderen zijn en die er zijn zich verschuilen in rioolleidingen of onder viaducten. Vanochtend heeft ze met vier collega’s haar dagelijkse ronde door de stad gemaakt. “We weten de kinderen te zitten maar ze durven gewoon niet meer. Bang dat ze worden opgepakt”, zegt ze. “De kinderen zijn duidelijk in paniek”. De opvoedkundigen hebben nu meer dan in het verleden contact met de families van de kinderen. “We proberen de kinderen weer te herenigingen met de families. Dat is niet zo gemakkelijk. Vaak zijn de kinderen gevlucht uit de favela vanwege ruzie thuis of omdat ze schulden hebben bij de drugsmaffia. Terug gaan betekent heel vaak dat ze worden dood geschoten”. Volgens Jan Daniels is het verontrustend dat veel kinderen –zonder enige vorm van proces- opgesloten zitten in soms mensonterende situaties. Dit terwijl er een wettelijk alternatief is van sancties in vrijheid met begeleide sociale rehabilitatie en familiaire hereniging. Maar van dit wettelijke recht wordt nauwelijks gebruik gemaakt. “Kinderen opsluiten onder dwang zonder aanleiding mag niet. Kinderen kunnen soms heel lang worden vastgehouden zonder dat er iets met hen gebeurd”, is de ervaring van Daniels.Tenslotte Ligia Costa Leite: “We dachten in 1993 allemaal, na de verschrikkelijk moord op acht kinderen voor de Candelariakerk, dat het beter zou worden. Maar Candelaria is nog niet voorbij. We zullen met het kleine team van CEDECA en andere organisaties blijven vechten voor de rechten van straatkinderen. Als het moet tegen de stroom in”.

MARTINUSBRIEF

Interview met (ex-straatjongen) De ex-straatjongen Pablo Cleto Silva in Rio de Janeiro (Brazilië)startte enkele jaren geleden met steun van onze donateurs en acties van kinderen aan een juridische universitaire studie. Hij wil straks advocaat worden om onder andere straatkinderen te helpen. Malou van der Krieken uit Nuenen verblijft zes maanden in Rio de Janeiro om ervaring op te doen en interviewde voor ons de succesvolle student:

“Zonder hulp was ik misschien wel bandiet geworden” Door Malou van der Krieken Het gaat goed met de studie van Pablo. Hij houdt van studeren. Zijn studie bestaat uit 10 periodes en elke periode duurt een half jaar. De periode waarin hij nu zit - periode nr. 7 - is de moeilijkste tot nu toe. Momenteel zit Pablo in een examenperiode en moet hij hard studeren. Na periode 7 volgen er nog 3 periodes. Over anderhalf jaar, in juni 2013, hoopt Pablo zijn diploma in ontvangst te mogen nemen. Elke maand betaalt Pablo ongeveer 90 Reais voor zijn afstudeerfeest. Het is niet verplicht om een afstudeerfeest te geven maar Pablo wil dat graag. Hij is al zo lang zo hard aan het studeren! Als hij dan eindelijk zijn diploma krijgt wil hij heel graag de mensen die hem hebben geholpen op deze manier bedanken. De hulp die Pablo van Sint Martinus krijg voor zijn studie is van groot belang in zijn leven en hij is heel erg dankbaar dat hij deze hulp voor zijn studie mag ontvangen. Zonder deze hulp had hij zijn studie nooit kunnen betalen. In Brazilië zijn er namelijk twee typen universiteiten: de openbare universiteit en de particuliere universiteit. De openbare universiteit is gratis maar het is erg moeilijk om toegelaten te worden. De toelatingstesten zijn erg moeilijk. En omdat Pablo en veel andere kinderen al vanaf jonge leeftijd moeten werken is er bijna geen tijd over om te studeren. Dit maakt het dus extra moeilijk voor hen om door de toelatingsprocedure te komen. Pablo zit op een particuliere school. De studie is erg duur en de maandelijkse studiekosten zijn onlangs weer verhoogd.

Ook de boeken zijn duur en daarnaast moet hij ook reiskosten betalen. Met de donatie die Pablo van Sint Martinus ontvangt kan hij dus zijn studie betalen en de donaties motiveren hem ook om door te studeren. Pablo werkt hard en het is erg vermoeiend om daarnaast ook nog een studie te volgen. Maar wetende dat de mensen die zijn studie mogelijk maken in hem geloven, motiveert hem om door te studeren. Hij wil de mensen die in hem geloven laten zien dat hij hun geld waard is.

Verdwaalde kogels komen helaas veel voor Met het zicht op de wereldkampioenschappen in 2012 worden er sociale schoonmaakacties gehouden in de favelas van Rio de Janeiro met als doel de straatarmoede en criminaliteit weg te vegen van de toeristische kaart van Rio. Pablo is helemaal tegen deze acties van de regering. Met de acties zorgt de politie voor een soort schmink waarmee ze de buitenwereld laten zien dat er geen armoede en criminaliteit is zodat het voor de toeristen veilig is om naar Rio de Janeiro te komen. Maar onder deze schmink gaan de problemen verder. De favela’s gelegen in de Zona Sul (dit is de meest ontwikkelde wijk van Rio de Janeiro) zijn het belangrijkste doel bij de schoonmaakacties van de regering. Want vlakbij deze favela’s verblijven de toeristen. Wanneer de UPP (politie in de favela’s van Zona Sul) de drugsbendes uit de favela’s van de Zona Sul weghaalt, gaan de drugsbendes op zoek naar een andere favela buiten de Zona Sul. En zo begint alles eigenlijk weer opnieuw. Zo ook in de favela waar Pablo woont: Vila Kennedy. Het was lange tijd rustig in Vila Kennedy en de favela werd niet meer geregeerd door drugsbendes. Maar een paar weken geleden was er opnieuw onrust in de favela omdat de drugsbendes die waren weggejaagd uit de favela’s van de Zona Sul, binnentraden in de favela Vila Kennedy. Overdag is het vaak rustig in de favela, maar ‘s avonds zoeken politie en bandieten elkaar op en wordt er geschoten. Verdwaalde kogels komen helaas veel voor. Vorige maand is er een jongetje van 12 jaar overleden door een verdwaalde kogel. De favela’s van Rio de Janiero zijn erg afhankelijk van hulp van buitenaf omdat de Braziliaanse regering weinig geld investeert in hulp.


Pablo Cleto Silva in Rio de Janeiro Daarbij denkt de buitenwereld dat Brazilië veel geld heeft nu de zakken met geld op tafel liggen voor de voorbereidingen voor de wereldkampioenschappen en ook de economie groeit sterk. Daarmee denken de geldschieters buiten Brazilië dat de NGO’s geen geld nodig hebben omdat Brazilië zelf veel geld heeft. De NGO’s ontvangen dus minder geld van buitenaf en kunnen zo dus minder hulp geven aan de mensen die het nodig hebben. Volgens Pablo is het belangrijk dat de wereld door de loep kijkt en niet naar het grote geheel. Want als je door de loep kijkt zie je de families die hulp nodig hebben. De politie en de NGO’s moeten samenwerken om de situatie in de favela’s te verbeteren. ‘Je moet altijd proberen te helpen’ Pablo denkt dat als hij geen hulp had gekregen van Sint Martinus om te gaan studeren, dat hij misschien ook wel een bandiet was geworden. Als je nog een kind bent en je woont in een favela waar drugsbendes actief zijn, is de verleiding soms groot om je bij hen aan te sluiten.

Als je nog een kind bent en je woont in een favela waar drugsbendes actief zijn, is de verleiding soms groot om je bij hen aan te sluiten. Je kan dan namelijk snel geld verdienen en je hebt aanzien wat aantrekkelijk is. Maar als je toegeeft aan deze verleiding zul je je leven snel verliezen. Het is belangrijk dat er alternatieven zijn voor de kinderen zoals de organisatie AMAR zodat ze zich niet laten verleiden tot aansluiting bij een van de drugsbendes. Bijvoorbeeld het beoefenen van een sport, het volgen van een cursus zodat je uitzicht hebt op werk. Met alternatieven zien de kinderen dat er ook andere mogelijkheden zijn dan en daarmee verandert hun visie en geest. Omdat Pablo een alternatief is aangereikt (namelijk studeren) voelt hij een verantwoordelijkheidsgevoel en bezorgdheid voor de andere kinderen in de favela. Wanneer hij een kind ziet die dreigt de verkeerde weg op te gaan (bijvoorbeeld wanneer hij ziet dat ze marihuana roken) praat hij met hen om hen er van te overtuigen dat er ook alternatieven zijn naar een betere weg. “Sempre tem que ajudar de alguma forma” (je moet altijd proberen te helpen), is het credo van Pablo.

Student Pablo temidden van de bestuursleden Bernard Ruyten (links) en René Poels (rechts) tijden hun werkbezoek in oktober 2011.

MARTINUSBRIEF

Nieuwste attractie in Rio: Met Een bijzondere nieuwe attractie in Rio de Janeiro: een kabelbaan boven zeven favela’s. Je gelooft je ogen niet. De kabelbaan is aangelegd in de wijk Penha in het zuidelijk deel van de stad. Daar liggen zeven heuvels en daarom heen en er tegenaan evenveel favela’s. Honderdvijftigduizend mensen leven hier opeengepakt in krotten en tot voor kort ook nog onder het juk van de drugsmilities. Elke heuvel had zijn eigen drugsbaron en onderling was er regelmatig strijd. De drugsbronnen zijn heer en meester in de kottenwijken. De politie durft er niet naar binnen te gaan. Meestal staan aan het begin van de favela’s gewapende handlangers van de baronnen. Hier in Penha was het zo erg dat mensen van de ene favela de families in andere favela’s niet mochten bezoeken. Er heerste terreur. Eind vorig jaar was de overheid het meer dan zat. Op bevel van de deelstaat Rio werd ingegrepen. Onverwachts vielen commandotroepen de zeven favela’s binnen met ratelende mitrailleurs. Alle drugsbaronnen en voor zover mogelijk ook de handlangers werden aangehouden en de wapens in beslag genomen. De inval en de confrontatie met de drugsmannen was wereldwijd breaking news. Ondertussen was de deelstaat Rio al begonnen met de aanleg van de unieke kabelbaan boven deze heuvels. De kabelbaan is 3500 meter lang en heeft zes tussenstations midden in de favela’s. Twee maanden geleden is de miljoenen reals kostende kabelbaan in gebruik genomen. De start is bij het treinstation van Penha. De baan wordt geëxploiteerd door de spoorwegen. De favela’s zijn teruggegeven aan de mensen, is het credo van de overheid. En om dat te laten zien kan iedereen die het wil voor 2 reals (ongeveer 80 eurocent) de favela’s vanuit de kabelbaan bekijken.


de kabelbaan boven de favela’s De overheid wil de wereld laten zien dat zij de baas is. In de gondel legt de charmante spoorwegmedewerkster Ryane Coutinho (22) uit dat de kabelbaan een succes is. Ze wijst beneden een krotje aan met gele wanden waar zij zelf woont. De kabelbaan is ook een goedkoop (1 real) transportmogelijkheid voor de favela bewoners. Ze kunnen nu gemakkelijk en comfortabel en snel van de ene heuvel naar de andere. Vanuit de gondel is het een fabelachtig gezicht om de duizenden krotjes te zien. Het lijkt wel een soort Madurodam, maar de realiteit is anders. Kleine onderkomens, opgebouwd met holle bouwstenen, soms vier of vijf hoog. Op elke verdieping woont een familie. Via steile, vaak onverharde wandelpaden, lopen bewoners van beneden naar boven en omgekeerd. Hier en daar zie je vrouwen op de daken de was doen. Kinderen spelen met ballen of doen tikkertje. Beneden ons zie ik op de hoek van twee paden een barretje met terrasje waar enkele mannen een pilsje drinken. Muziek galmt uit de bar. De favela bewoners kijken nauwelijks nog op van de gondels die voorbij komen. Bij de stations kunnen de bezoekers uitstappen en een wandeling maken in de niet meer gevaarlijke wijken. Wij gaan door tot eindstation zes en laten ons rondleiden door de trotse Ryane Coutinho. Ze vertelt dat de bewoners trots zijn op hun kabelbaan. De mensen maken er veel gebruik van, zegt ze. Bovendien komen steeds meer mensen van de stad Rio naar deze nieuwe attractie. De toeristen moeten de kabelbaan nog ontdekken. Een bareigenaar bij het station vertelt dat vorige week een percussiegroep uit Nederland is geweest. Dat moeten de mannen en vrouwen van Busardo geweest zijn! “Het waren de eerste buitenlandse gasten die bij mij iets hebben gedronken. Geweldige spontane groep was het”, zegt de barman. Hij hoopt dat het aantal toeristen de komende tijd zal toenemen. De lokale bevolking vaart er wel bij. Er is extra werkgelegenheid bij de kabelbaan en bij de stations zorgen lokale bewoners voor eten en drinken.

Inzet: Ryane Coutinho woont in één van de Favela’s en leidt bezoekers rond.

MARTINUSBRIEF

KORT NIEUWS

Therapeutisch zwembad geopend De Stichting Pestalozzi, voor dagopvang voor zwakzinnige kinderen, jongeren en volwassenen, in Bacaxa (Brazilië) heeft afgelopen zomer het therapeutisch zwembadje in gebruik genomen. Dat badje is aangelegd dankzij een bijdrage van de Stichting Sint Martinus. Vanuit Brazilië laat onze vertegenwoordiger Louis Jesoirens weten dat de bezoekers van het dagopvangcentrum het geweldig vinden en in het water armen en benen veel beter kunnen bewegen. Dankzij een gift van de gouverneur van Rio de Janeiro kan het centrum ook het oude Miva-Busje vervangen door een nieuw personenbusje.

Mooie giften

Schelpen geld

Zo af en toe krijgen we ook giften van particulieren en organisaties die daar geen ruchtbaarheid aan willen geven. We krijgen die giften met name omdat wij in Rio de Janeiro straatkinderen helpen via de organisatie AMAR aan een menswaardig bestaan.

De boot van een familie uit Spaardam moest naar de werf om de schelpen van de onderkant te verwijderen. Een hele klus. De werf vroeg daar 150 euro voor. De eigenaar en vriend deden het karweitje zelf en doneerde de helft van het geld aan de Stichting Sint Martinus en de andere helft aan de stichting voor

Zo mochten we het afgelopen jaar diverse bedragen ontvangen in de grootte van 500 tot 2500 euro. Hartelijk dank!

weeskinderen in Roemenie.

Sint Martinusschool Venlo De kinderen en docenten van de Sint Martinusschool Venlo houden regelmatig prachtige acties en activiteiten waarvan de opbrengst bestemd is voor de straatkinderen in Rio de Janeiro. In oktober werd een grote boekenmarkt gehouden. En dat is weer een groot succes geworden, zo liet directeur Frank Giessen weten. Koffie en warme chocomel, heerlijke koekjes en crêpes, talentvolle kinderen, schilders en mode-iconen, boeken en nog veel meer boeken, zeer vrijgevige ouders en dat alles gelardeerd met een heerlijke herfstzon. Dat waren de ingrediënten voor deze zeer succesvolle en gezellige boekenmarkt. Een boekenmarkt waar ze aan de andere kant van de wereld, in Rio de Janeiro, ook met plezier aan terug zullen denken. Want de Venlose boekenmarkt leverde voor de Stichting Sint Martinus het fantastische bedrag van € 1100,00 op. Chapeau Sint Martinusschool.


KORT NIEUWS

Italiaanse onderscheiding voor zuster Adma Zuster Adma Cassab Fadel, een van de directeuren van de straatkinderenorganisatie AMAR, ontving onlangs een hoge Italiaanse onderscheiding. Die kreeg zij voor haar enorme inzet gedurende dertig jaar voor de straatkinderen in Rio de Janeiro. De International Prize Don Pino Puglisi werd uitgereikt door de Italiaanse consul op het consulaat in Rio de Janeiro. Zuster Adma Cassab Fadel werlt al meer dan dertig jaar met straatkinderen en heeft samen met de Nederlandse carmeliet Carmelo Cox en de Braziliaanse jongerenpastor Roberto dos Santos twee straatkinderen organisaties opgericht Sao Martihno en AMAR. Zuster Adma Cassab Fadel is een zeer gemotiveerde vrouw die met veel liefde dagelijks klaar staat voor de kanslose kinderen van de straat.

Allerkinderfeest in Venlo De Stichting Comité Kinderfeesten Venlo organiseert elk jaar op 28 december het feest van Allerkinder. Aan dit feest wordt elk jaar een goed doel gekoppeld dat betrekking heeft op kinderen in een ver land en als andere voorwaarde moet er een connectie zijn met Venlo. Oma Snetselaar uit Venlo die lid is van het Comité Kinderfeesten in Venlo was onder de indruk van de activiteiten van haar kleinkinderen op de Sint Martinusschool ten bate van straatkinderen in Rio de Janeiro. Ze stelde het comité voor om dit jaar dit mooie project in Rio de Janeiro te steunen met een bedrag van € 500,- . Wat een geweldig idee van Oma Snetselaar. Dank U wel!

Busardo Negen leden van de percussieband Busardo Brasil percussion Leudal hebben een bezoek gebracht aan Rio de Janeiro en in het bijzonder aan de straatkinderenorganisatie AMAR. Ze zijn allemaal zeer onder de indruk over de manier waarop de leiders van AMAR zich dagelijks bezig houden met het liefdevol opvangen en resocialiseren van de straatkinderen. Ze hebben verschillende hoogtepunten meegemaakt maar het meest indrukwekkendste was toch wel de ontmoetingen met de kinderen op straat en het samen musiceren. Busardo toonde zich een echte ambassadeur. Voor meer info en foto’s over dit bezoek: www.busardo.nl

MARTINUSBRIEF

Mede-oprichter Carmelo Cox is trots op AMAR in Rio De cirkel is rond: van straatkind tot student Pater Carmelo Cox (89) woont tegenwoordig in het klooster van de paters Carmelieten in Zenderen. Na vijftig jaar gewerkt te hebben voor onder andere de straatkinderen van Rio de Janeiro was zijn gezondheid aanleiding om naar Nederland te komen. Hij voelt zich in Zenderen thuis, is zeer te spreken over de verzorging en zit nog dagelijks achter zijn computer om zijn eigen geschiedenis en die van de Karmelieten in Brazilië op te tekenen. Vrijwel dagelijks heeft hij nog contact met zijn vrienden in Rio de Janeiro en in het bijzonder met zuster Adma en Roberto do Santos. Zij begonnen meer dan een kwart eeuw geleden met de opvang van straatkinderen in het centrum van deze miljoenenstad. Tien jaar geleden richtte ze samen de Associacão Beneficente AMAR op, een nieuwe straatkinderen organisatie in de noordzijde van de stad aan de achterkant van het wereldberoemde Christusbeeld. “We hebben met AMAR al veel bereikt en met de realisering van het nachtopvanghuis is de cirkel rond”, aldus Carmelo Cox. “We zijn begonnen met het leggen van contacten met straatkinderen en hen uit te nodigen om mee te gaan naar het dagopvanghuis. Daar wordt met de kinderen gesproken over hun situatie, of ze nog familie hebben en wat hun verwachtingen zijn. Na de resocialisatie krijgen ze kansen om naar school te gaan en zo een beroep te leren. Ons doel is bereikt. Het is nu zaak om op de ingeslagen weg verder te werken en nog meer straatkinderen via AMAR kansen te geven zich van de straat en de drugswereld te onttrekken en een beroep te leren”. De student Pablo de Cleto is het beste bewijs hoe hij, een straatjongen, die de kans krijgt, zich opgewerkt heeft tot universitair student. Onbaatzuchtig Het succes van AMAR is, volgens Carmelo Cox, te danken aan de onbaatzuchtige inzet van de leiding en medewerkers van AMAR in Rio de Janeiro en de geweldige steun die AMAR jaarlijks krijgt van veel sympathisanten in Nederland via de Stichting Sint Martinus. Volgens Carmelo Cox moet AMAR proberen

de komende jaren financieel onafhankelijk te worden. Tot die tijd is steun vanuit Nederland nog wenselijk. Pater Cox hoort de verhalen ook wel eens dat Brazilië rijk genoeg is om zelf organisaties als AMAR financieel te steunen. “De regering heeft de afgelopen jaren al heel erg veel gedaan aan armoede bestrijding en miljoenen families geholpen aan inkomen en voedsel.” Ook in diverse krottenwijken is de situatie verbeterd in vergelijking met jaren geleden. De straatkinderen is een bijzondere categorie die niet populair is in de stad. Ze worden eerder gezien als overlast en vaak niet begrepen. Dat doen wel de medewerkers van AMAR. Die staan dag nacht gereed voor de straatkinderen.

Pater Cox tenslotte: “Bij gelegenheid van Kerstmis 2011 wil ik graag namens de kinderen en de leiding van AMAR iedereen bedanken die het afgelopen jaar een steentje heeft bijgedragen. Ik vertrouw erop dat AMAR en de Stichting Sint Martinus ook in 2012 op uw steun en sympathie kunnen rekenen. Ik wens u allemaal mooie kerstdagen en een bijzonder 2012 toe”.


ONZE PROJECTEN IN 2012 In 2012 steunt de stichting Sint Martinus Nederland opnieuw een aantal projecten van onze bevriende straatkinderorganisaties Associacão Beneficente AMAR en het kinderrechtencentrum CEDECA. Onze projecten in 2012: Juridisch centrum (CEDECA) Dit bijzonder juridisch centrum komt op voor de rechten van het kind, en in het bijzonder voor de rechten van de straatkinderen. Ze zorgen ervoor dat de kinderen legitimatiepapieren krijgen, begeleiden kinderen bij eventuele strafprocessen, proberen alternatieve straffen te realiseren voor straatkinderen die door de rechter zijn veroordeeld en lobbyen in het land om de jeugdwet van Brazilië niet alleen op papier een goede te laten zijn maar ook in de praktijk. Straatkinderwerk AMAR Het werken in de stad met straatkinderen is een van de belangrijkste opdrachten van de organisaties. Dagelijks gaan opvoeders en maatschappelijke werkers van AMAR de straat op om contacten te leggen met straatkinderen. Ze geven hen een lichte maaltijd (brood en limonade) en proberen via het spel het vertrouwen van de kinderen te winnen. Als dat lukt worden de kinderen uitgenodigd om mee naar een van de huizen te gaan. Daar start dan het resocialiseringsprogramma. Studiefonds voor ex-straatjongen De Stichting Sint Martinus steunt een ex-straatjongen bij zijn rechtenstudie aan de universiteit van Rio de Janeiro. Het gaat om Pablo Cleto Silva. Hij wil advocaat worden en dan bij Cedeca gaan werken om straatkinderen juridisch bij te staan. Zijn bijzonder levensverhaal staat uitgebreid in het boekje: “Vliegeren in Rio”. Nieuwe projecten in 2012 De straatkinderenorganisaties AMAR dient begin januari weer een aantal deelprojecten uit waarvoor wij in Nederland sponsors zoeken. Vanaf januari zijn deze te vinden op onze website: www.sintmartinus.newsman.com

KERSTBIJDRAGE 2012 In deze kersttijd is het goed om even stil te staan bij kinderen die het niet zo getroffen hebben als uw kinderen en kleinkinderen. In Rio de Janeiro helpen wij kinderen van de straat aan een nieuw bestaan. U kunt meehelpen door een bijdrage over te maken op onze bankrekening of gebruik te maken van de hierbij gevoegde acceptgiro kaart: Rabobank Nuenen 17.74.12.089 of Giro nr. 40.70.38 t.n.v. Stichting Sint Martinus, kerstbijdrage 2011 Hartelijk dank. Namens de straatkinderen Pablo, Leon, Rosa, Sebastiaan, Romario, José, Lucia en alle anderen.

STRAATKINDEREN

e-mail: [email protected]

e-mail: [email protected]

HET BESTUUR

Jeannette Boumans (bestuurslid) Nard Reijnders en Teja Muller-Vroom (Ambassadeurs)

ONZE BANKRELATIES

MARTINUSBRIEF Bezoek onze nieuwe website:

DRUK ARS GRAFISCH ROERMOND OPMAAK LINDA COX

NIEUWSBRIEF SINT MARTINUS NEDERLAND UITGAVE: 42 - KERSTMIS 2011

Recommend Documents