Nieuwe celgenoot In de Armadillo gevangenis, ver weggestopt in een woestijn in de Verenigde Staten, lag Joseph Skinner op zijn matras en staarde naar

 

Nieuwe celgenoot  In de Armadillo gevangenis, ver weggestopt in een woestijn in de Verenigde Staten, lag Joseph Skinner op zijn matras en staarde naar de Playboy poster die met tape aan het bovenbed van zijn stapelbed was bevestigd. Hij had zojuist een streepje toegevoegd aan zijn turflijst op de muur. Zo hield hij bij hoeveel dagen hij al vast zat. Elk streepje stond voor een nieuwe dag die hij overleefd had in dit ellendige oord. De lijst gaf hem hoop. Als hij al zo lang zonder grote problemen wist te overleven, dan zou hij het de komende jaren ook volhouden. Hij was al over de helft. Toch waren er nog vele streepjes te gaan, vele dagen waarin er wat mis kon gaan. Hij beleefde elke dag als een dag op zich, totdat het moment zou komen dat hij werd vrijgelaten.  Skinner had net een uurtje gesport op de binnenplaats. Normaal duurde de ochtendsessie tot twaalf uur, maar deze morgen moesten de gevangenen al voor elf uur weer terugkeren naar hun cel. Hij was nerveus. Het was al dagen lang onrustig in de Armadillo gevangenis. Skinner wist wat de oorzaak ervan was. Vandaag werd namelijk een grote groep nieuwe gevangenen binnen gebracht. Officieël was dit niet bekendgemaakt, maar Lange Egbert had het hem een paar dagen eerder verteld.  'De Obama Administration heeft West State Jail wegbezuinigd. De helft van dat schorem wordt deze week hierheen overgeplaatst,' wist Lange Egbert te vertellen. 'Die klote Obama met z’n bezuinigingen. Het is hier al zo propvol. Ik zeg het je Skinner, de pleuris gaat hier binnenkort uitbreken.'  Lange Egbert had nog meer informatie te delen: 'Er gaan geruchten dat er een bekend persoon tussen de nieuwelingen zit. Hij komt niet van West State, maar is kort geleden veroordeeld. Ik ben er nog niet achter wie het is, want ze houden het strikt geheim. Men zegt dat hij uit de muziekwereld komt. Het zal wel zo'n schietgrage rapper zijn. Die gasten zorgen altijd voor problemen.'  Skinner hield niet van dit soort veranderingen. Hij hield van rust en regelmaat want dat gaf de minste kans op conflicten. In de jaren die hij hier zat, had hij alle uithoeken van de gevangenis leren kennen. Hij had geleerd hoe hij met gevaarlijke gevangenen en bewakers moest omgaan en vooral hoe hij ze moest vermijden. Maar met zo'n groep nieuwelingen zou de balans in de gevangenis veranderen en dan wist je maar nooit wat er kon gebeuren. Hij keek naar zijn turflijst op de muur en kreeg een raar gevoel in zijn buik. Hij had het idee dat zijn dagelijkse turf moment binnenkort niet vanzelfsprekend meer zou zijn. 

1 

Skinner werd uit zijn gedachten opgeschrikt door rumoer op de benedenverdieping. Aan het kenmerkende alarmgeluid hoorde hij dat de centrale deur van het cellenblok werd geopend. Hij liep naar de tralies van zijn cel om te zien wat er gaande was.  'Daar komt de groep nieuwelingen waar ik je over vertelde,' hoorde Skinner de stem van Lange Egbert vanuit de cel naast hem.    De nieuwe gevangenen werden over de cellen verdeeld. Bewaker Dook leidde twee van hen de trap op naar de galerij van Skinner. Dook was een omvangrijke gestalte met een ouderwetse manier van toezicht houden, waarbij hij geweld niet schuwde. Hij deed Skinner altijd denken aan zijn vroegere buurjongen, een bully die hem jarenlang van zijn zakgeld en lunchpakketje had ontdaan. Dook had een bolle neus die iets omhoog stond, wat gecombineerd met zijn dikke wangen de associatie van een varken opwekte. Maar de laatste persoon die daar iets over had durven zeggen was door Dook hardhandig naar de tandarts gestuurd.  Iedereen op de galerij van Skinner sliep alleen in zijn cel, maar twee personen zouden blijkbaar een celgenoot krijgen. Dook plaatste één van de twee gevangenen in een cel vooraan. Hij liep verder met de ander.  'Doorlopen, jij komt bij Skinner in de cel,' riep Dook.  Skinner deed een stap naar achteren toen Dook met een tengere jongeman voor zijn celdeur verscheen. 'Hé Skinner, ik heb hier wat voor je. Hij is net droog achter de oren,' grijnsde Dook, terwijl hij het slot opendraaide en de deur opzij schoof.  'Krijg de kolere, dikke zeug!' snauwde de jongen terug, waarna hij op de grond spuugde. 'Laat me los met die vieze vingers van je.'  Skinner verwachtte een tirade van Dook, dus hij sprong achteruit op zijn bed. De bloedspetters konden elk moment door de lucht vliegen. Maar Dook duwde de jongen slechts beheerst de cel in.  'Die praatjes zullen je snel vergaan,' zei Dook lachend. Hij gooide de celdeur weer dicht en liep snel terug de trap af.  Skinner kon niet geloven wat hij had gezien. Het ventje dat in zijn cel was geplaatst, klein van stuk, had Dook voor dikke zeug uitgemaakt en bespuugd. En dat was niet bestraft! Geen klappen met de wapenstok, geen bloed, geen isoleercel. Dook had hem alleen rustig in de cel geduwd. Wat was hier aan de hand?  

2 

Skinner zette zijn bril recht en keek eens goed door zijn dikke jampotglazen naar het ventje. Wie was hij dat hij dit zomaar kon maken? Het was nog een jongeman, hij oogde tenger in zijn te grote oranje overall. Op het eerste gezicht leek hij niet iemand waar je bang voor moest zijn.  'Smeerlap, jou krijg ik nog wel!' riep hij nog richting Dook en hij gaf een flinke ram tegen de tralies. Hierna draaide hij zich om. Op zijn onderarmen waren middeleeuwse afbeeldingen getatoëerd. Skinner ontmoette zijn ogen. Ze straalden iets wilds uit, een soort onbevangenheid. Hij had de blik van een jonge pitbull terriër. Met zijn uitdagende houding, de wenkbrauwen opgetrokken en borst naar voren, gaf hij de indruk voor de duivel nog niet bang te zijn. Het ventje maakte Skinner met zijn blik duidelijk dat hij niet van zijn nieuwe omgeving onder de indruk was en trok nonchelant zijn schouders op.  Skinner kreeg een bijzonder voorgevoel. Deze nieuwe celgenoot ging wat voor hem betekenen. Hij besloot het ijs te breken.  'Je hebt wel ballen voor je postuur, ventje. Wat is je naam?'  Het ventje keek hem aan.  'Ik ben geen ventje,' antwoordde hij. 'Mijn naam is Bieber. Justin Bieber'.     

 

3 

  Introductie  'Jongeman, ik ben onder de indruk van je entree. Op het eerste gezicht leek het dwaas en onbezonnen, zo'n grote mond opsteken tegen Dook blijft over het algemeen niet ongestraft. Maar om de één of andere reden deed Dook je niets. Ben je soms nog minderjarig, dat hij je zo je gang liet gaan?'  Bieber kreeg een klein glimlachje op zijn gezicht.  'Bewaker Dook, laat me niet lachen. Die kerel ziet er wel stoer uit, maar ik ken zijn soort. Het is een angsthaas als het erop aankomt. Die Dook moest mij begeleiden vanaf de rechtszaal hier naartoe. Hij wist vantevoren dat het om mij zou gaan. Op het moment dat hij me zag begon hij helemaal te stralen.'  'Hij kende je blijkbaar. Zijn jullie familie?'  'Familie? Ben je achterlijk ofzo? Hij kent me van de televisie en internet. Zijn dochter bleek een groot fan van mij te zijn. Een echte Belieber. Toen we even met zijn tweeën waren vroeg die kerel me zelfs om een handtekening, hij had al een foto van mij uitgeprint. Voor zijn dochters verjaardag. Mooi niet dus, mijn middelvinger kon hij krijgen. Laat hem eerst maar wat voor mij betekenen, dan krijgt hij daarna wel eens een handtekening.'  'Wil je zeggen dat je een beroemdheid bent?' vroeg Skinner.   'Je kent me echt niet hè, ouwe knar?' antwoordde Bieber, 'Ik ben wereldberoemd. Ik maak popmuziek en daar ben ik goed in. Hele volksstammen verdringen zich om vooraan te staan bij mijn optredens. M'n grootste hit 'Baby' is twaalf keer platina, alleen al in Amerika.'  Skinner schudde zijn hoofd.  'Ik heb hier een hoop onzin gehoord door de jaren heen, maar dit slaat alles. Je bent nog een binkie. Ik ben verbaasd dat ze je hier binnen hebben gelaten.'  'Dan geloof je het niet, het zal mij een zorg zijn. Binnen no time ben ik hier weg en rijd ik weer rond in m'n Lamborghini. Jij bent gewoon een wereldvreemde die niets van muziek af weet.'  Bieber was op het bovenste bed gekropen en hing nonchelant onderuit, met zijn benen naar beneden bungelend. Skinner vond hem opvallend ontspannen voor iemand die net de gevangenis binnen kwam. De meeste nieuwelingen waren bang en zenuwachtig. Skinner had niet het gevoel dat er kwaad schuilde in deze knul die zichzelf als popster betitelde. Hij was eerder onverschillig, misschien zelfs arrogant. 

4 

'En of ik wat van muziek afweet,' antwoordde Skinner terwijl hij probeerde verontwaardigd over te komen. 'Ik heb nog een zomer lang met ​ Kool and the Gang​ getourd. Mijn mooiste zomer ooit, wat een tijd! Vertel mij wat over muziek! Ik moet echter bekennen dat ik de

commercie van de laatste jaren enigszins aan mij voorbij heb laten gaan. Zeker sinds men hier mijn radiootje heeft afgepakt. Zing anders eens een stukje, dan zal ik zelf wel beoordelen wat je in je mars hebt. Ik herken talent als ik het hoor.'  Skinner had verwacht dat de jongen zijn voorstel zou wegwuiven, maar tot zijn verbazing ging hij juist rechtop zitten en begon hij met zijn handen tegen de bedrand te trommelen. Hij zong op rustige toon: 'All I need, is a beauty and a beat...'.  Skinner begon met zijn hoofd mee te knikken op de maat. Hij kon zijn enthousiasme niet verbergen: 'Dat klinkt inderdaad verdomde zuiver, jonge vriend!'  Op dat moment ging beneden een luide zoemer. De celdeuren in Armadillo konden afzonderlijk worden geopend met een sleutel, maar ook allemaal tegelijk vanuit een centraal paneel. De zoemer kondigde aan wanneer alle deuren centraal geopend werden.  Direct kwam Lange Egbert de cel van Skinner en Bieber binnen lopen.  'Skinner, heb je een celgenoot gekre- Hé, jij bent dat ventje van de tv, Justin Bieber!' Lange Egbert was oprecht verbaasd.  Bieber sprong van het bed, draaide zich om naar Skinner en vroeg: 'Geloof je me nu?'  'I'll be damned,' mompelde Skinner.  'Wat doet de enige echte Justin Bieber hier in dit stinkende gat, tussen de grote mannen?' vroeg Lange Egbert denigrerend, 'Dit is toch geen plaats voor een pretty-boy? Je hoort op MTV liedjes te zingen voor zestienjarige meisjes.'  Egbert was geen vechtersbaas, maar hield er wel van om andere gevangenen te onderdrukken en voor zijn karretje te spannen. Daarom probeerde hij nieuwelingen meteen uit te testen, zeker als ze ongevaarlijk oogden. Blijkbaar had hij geen hoge verwachtingen van Bieber.  'Je bent trouwens in het echt een stuk kleiner dan op de tv,' ging hij verder.  Bieber stapte direct naar Egbert toe. Hij was een ruime kop kleiner, dus hij moest zijn hoofd schuin omhoog doen om hem recht in de ogen te kunnen kijken. Hij antwoordde: 'En de kont van jouw moeder is in het echt een stuk groter. Ik weet niet wie je bent, maar ik mag je niet.'  Egbert had zo'n reactie niet verwacht en wilde achteruit stappen, maar hij bedacht zich dat hij zich hier niet kon laten kennen, zeker niet met Skinner erbij.  'Niet van die praatjes, knul,' zei hij, maar het was zonder overtuiging.  5 

Skinner kwam overeind en stak zijn armen tussen de kemphanen.  'Rustig aan, heren. Het is al zwaar genoeg om het in deze erbarmelijke omstandigheden uit te houden, dus laten we onderling vriendelijk blijven. Egbert, als jij nou eens gaat uitzoeken wat voor mensen er nog meer zijn binnengebracht, dan maak ik nog even verder kennis met onze nieuwe metgezel hier.'  Egbert was blij dat Skinner hem een kans gaf om zich uit de situatie te redden zonder gezichtsverlies te lijden en vertrok uit de cel. Skinner keerde zich tot Bieber.  'Lange Egbert is wel een goeie. Hij kan nogal op je zenuwen werken maar als je iets bijzonders nodig hebt dan is hij degene die dat voor je kan regelen.'  'Ik vind hem irritant en ik vertrouw hem niet.'  'Je kunt hem beter te vriend houden, is mijn advies. Zijn vraag was overigens terecht, wat brengt een virtuoos, die jij zegt te zijn, hier in Armadillo?'  'Ach, ze hebben me gepakt voor rijden onder invloed. Beetje drugsgebruik. Ik heb ook een paar eieren naar de buren gegooid. Ik moest voor de rechter komen vlak voor mijn nieuwe single, Confident, uitkwam. Volgens mij was die rechter omgekocht door Pharell Williams, want die was bang dat ik zijn eerste plek in de hitlijst zou overnemen. Ik ben er gewoon ingeluisd, stelletje fuckers. Maar mijn advocaten werken eraan. Ik betaal die gasten een hoop geld, dus ik verwacht dat ze me hier snel weer uit hebben.'  'Je bent me er eentje, Bieber. We gaan even een rondje lopen, ik zal je de gevangenis laten zien. Tot drie uur mogen we vrij rondlopen in de openbare delen. Trek wel je muts ver over je kop, want er lopen genoeg mafketels rond hier die graag een bekende knaap als jij wat aan willen doen. Hoe langer je anoniem blijft, hoe beter. Niet iedereen heeft een dochter thuis die, hoe noemde je dat, Belieber, is.'  Bieber deed z'n muts op. Zijn bedachtzame ogen waren nog net zichtbaar onder de grijze wol. Achter Skinner aan stapte hij de cel uit.     

 

6 

  De wilde  Kort daarvoor liepen vier bewakers krampachtig door de gang aan de andere kant van de gevangenis, met tussen hen in een gedetineerde. Twee van de bewakers liepen voor en twee bewakers achter. Elke bewaker trok stevig aan een uiteinde van een metalen ketting, waaraan de gedetineerde gekneveld was. Ze spanden zich zo intens in dat het zweet van hun voorhoofd droop. Van een afstand leek de man in het midden kalm, maar dit was verraderlijk. Op onverwachte momenten maakte hij katachtige bewegingen, waarbij hij zich van de kettingen en zijn bewakers probeerde te ontdoen. Deze hadden grote moeite hem in bedwang te houden. 'Hooo, rustig!' schreeuwden ze, als hij weer een ruk aan de kettingen gaf. Het leek alsof ze een stijgerend paard probeerden te bedwingen. Eén van de achterste bewakers gaf regelmatig een stevige mep in zijn rug met een metalen knuppel.   Het was duidelijk dat de bewakers geen oogcontact met de gedetineerde durfden te maken. Ze wilden hem het liefste zo snel mogelijk afleveren en hem daarna weer uit hun gedachten verwijderen. De man had een masker over zijn neus en mond wat iets weg had van een muilkorf zoals bij valse honden wordt omgedaan. Een luid hijgen was over de hele gang te horen. Een kleine wolk stoom ontsnapte vanuit de muilkorf bij iedere uitademing. Zijn oranje overall was nat van het zweet en op zijn borst zat opgedroogd kwijl. Hij had waarschijnlijk lopen schuimbekken.  Bij iedere stap van de wilde klonk een luid knarsen. Dit was het geluid van metaal op de betonnen vloer. Wie goed keek zag dat de man geen voeten had met gympen eronder, maar dat zijn benen metalen uiteinden hadden. Het waren een soort piraten poten die nog net onder zijn broekspijpen uitkwamen. Bij iedere stap die hij zette liet hij een kras achter in de betonnen vloer.  De bewakers waren opgelucht toen ze zonder kleerscheuren de isoleerafdeling hadden bereikt. Hier werden ze reeds opgewacht door de isoleerbewaarders, een speciale groep bewakers voor gevangenen van het ergste soort. De commandant had de leiding. Hij was een trotse oud-marinier die met zijn overwicht de orde handhaafde binnen de isoleerafdeling. Met een strak gezicht en zijn borst vooruit instrueerde hij zijn mannen over de nieuwe veroordeelde.  'Mannen, we hebben te maken met een code rood. Een uiterst gevaarlijk individu. Het gaat om een Zuid-Afrikaanse schutter, genaamd Pistorius. Het schijnt dat hij totaal geflipt is sinds

7 

hij in hechtenis zit. We houden ons strikt aan de voorschriften en smijten hem linea recta zijn cel in. Geweld is geoorloofd indien nodig.'  De specialisten namen het over van de vier bewakers. Ze werkten Pistorius hardhandig naar de grond, namen hem zijn muilkorf af, ontdeden hem van de kettingen, gaven hem nog een paar klappen en gooiden hem in de cel, waarna ze de deur vergrendelden. Er volgde een kort moment van stilte in de gang. Iedereen haalde even diep adem, opgelucht dat ze het er allemaal veilig van af hadden gebracht. De worsteling was voorbij.  Maar plotseling klonk vanuit de cel een oorverdovende kreet: 'Huuuuuuuu!', als van een monster rechtstreeks uit de hel. Het geluid bereikte alle isoleercellen en deed zelfs de gevaarlijkste opgesloten schurken de rillingen over de rug lopen. Er waren een paar snelle stappen te horen en daarna een enorme dreun tegen de deur. Gruis kwam van de muren naar beneden. Pistorius had geprobeerd zich door de deur heen te beuken.  Er klonken een paar rustige voetstappen vanuit de cel, gevolgd door een tweede helskreet. De wilde schraapte met zijn metalen benen over de grond, zoals een bizon doet voordat hij de aanval inzet. Hij maakte zich duidelijk op voor een nieuwe charge.  De commandant van de afdeling wenkte de rest om iets naar achter te stappen. Hij trok zijn overhemd wat omhoog waardoor een gordel met wapentuig zichtbaar werd. Aan zijn linkerzij zaten twee granaten bevestigd waarvan hij er eentje pakte.  'Valiumgas, hij zal lekker slapen vannacht,' zei de commandant met een valse grijns. Hij trok de pin eruit en gooide het projectiel door de opening van de deur waardoor men gewoonlijk het eten naar binnen schoof. Er klonk een doffe knal van de exploderende granaat, gevolgd door het sissende geluid van gas dat ontsnapte. Kort daarop hoorden de bewakers het lichaam van het slachtoffer in de cel in elkaar zakken.  'Zo, die is stil,' verzekerde de commandant de anderen. Hij wendde zich tot de bewakers.   'Heren, bedankt voor het afleveren van deze gevangene. Jullie kunnen gaan.'  De vier bewakers spoedden zich naar de uitgang van de afdeling. Eenmaal buiten konden ze opgelucht ademhalen, maar de angst was nog van hun gezicht af te lezen. Eén van hen droogde zijn voorhoofd af met een zakdoek en momelde: 'Ik heb hier een slecht gevoel over. God verhoede dat deze demoon ooit uit zijn cel weet te komen.'     

 

8 

  Blokje om  Skinner fronste verontrust zijn wenkbrauwen toen hij in de verte een helse kreet hoorde, die gevolgd werd door een harde dreun. Bieber had ook even opgekeken. Ze zwegen er beiden over. Skinner ging Bieber voor de trap af. Zijn bleke gezicht was verstopt achter een grote ouderwetse bril, die leek op zo'n veiligheidsbril die men op een schietbaan draagt. Hij liep met zijn rug iets gebogen en zijn schouders naar opgetrokken, waardoor het leek alsof hij het voortdurend koud had. Met zijn tengere gestalte was hij een onopvallende verschijning tussen de verzameling van ruwe kerels in de gevangenis. Hij wekte een bepaald soort medelijden op bij anderen, waardoor hij over het algemeen geen slachtoffer was van grote pesterijen.  Bieber liep achter Skinner aan. Hij had zijn gezicht verborgen achter de kraag van zijn overall, maar de combinatie van zijn avontuurlijke ogen en onbevangen manier van lopen verraadden dat hij geen doorsnee gevangene was.  Skinner nam de taak van gids op zich.  'De Armadillo gevangenis is een speciale inrichting. Er zit hier allerlei gespuis, van kruimeldieven tot zware gangsters. Een aantal jaar geleden is er een samenwerking opgezet met gevangenissen uit andere landen, waarbij gevangenen worden uitgeruild. Vandaar dat we ons hier in een internationaal gezelschap bevinden. Het is opvallend dat er veel gedetineerden tussenzitten die in hun eigen land in de media bekend zijn. Het is de bedoeling om ze hun straf in de luwte te laten uitzitten, ver weg van de pers en andere gevangenen in hun eigen land. Vandaar dat ze jou hier hebben heengebracht, denk ik.'  Ze liepen langs de eerste verdieping, waar veel celdeuren openstonden maar slechts een enkeling aanwezig was.  'Hier zitten de Hell's Angels. Met het mooie weer van vandaag zijn ze buiten. Ik zal ze straks aanwijzen op de binnenplaats.'  Ze liepen verder de trap af naar de begane grond. In de hoek was een groep zwarten gehuisvest was, waaronder hun harde kern. Om bij de binnenplaats te komen, moesten ze hen passeren. Skinner ging iets dichter naast Bieber lopen, zodat hij wat zachter kon praten.  'Hier in Armadillo heerst er een vrij scherpe scheiding tussen blank en zwart. In het verleden zijn de spanningen hoog opgelopen, vooral tussen de Hell's Angels en de harde kern van de zwarten. Ik kan me goed herinneren dat het er vaak barbaars aan toeging. Met allerlei geïmproviseerde wapens gingen ze mekaar te lijf. Er zijn zelfs enkele doden gevallen. 

9 

Hoewel er de laatste tijd weinig is voorgevallen, heb ik het nare gevoel dat het niet lang zo rustig zal blijven. Ik kan mezelf tegenover de zwarten altijd redelijk afzijdig houden, vooral door ze te negeren. Ik raad je aan om hetzelfde te doen. Ga vooral niet in op hun flauwe pesterijen, al wordt je waardigheid soms flink op de proef gesteld.'  Een grote donkere vent hing nonchelant tegen de muur. Hij zag eruit als een gangster uit een hip hop video. Zijn dreadlocks reikten tot op zijn schouders en zijn overall hing afgezakt over zijn middel. Hij had geen shirt aan, waardoor zijn gespierde bovenlichaam vol met onheilspellende tatoeages zichtbaar was. Zijn rooddoorlopen ogen maakten het grimmige plaatje af. Enkele van zijn maten stonden achter hem. Een geur van wiet ontsnapte uit de kamer. De grote vent, de leider van het stel, draaide zijn hoofd naar het blanke tweetal.  'Hé brillenjood, Skinner, wie is dat knaapje? Wat een schattig kereltje. Is dat je nieuwe toyboy?'  Skinner gluurde opzij naar Bieber in de hoop dat die niet zou reageren. Hij zag dat er een grimas op het gezicht van Bieber verscheen, maar hij leek niet van plan om iets terug te roepen. De leider slingerde nog wat scheldwoorden naar hun hoofd. Het tweetal liep met het hoofd gebogen onverstoord verder. Hierdoor zagen ze niet dat één van de mannen uit het groepje de leider aantikte en hem iets in het oor fluisterde terwijl hij naar Bieber wees. De leider keek nog eens goed, waarna hij instemmend naar zijn maat knikte.  Toen Skinner en Bieber buiten gehoorafstand waren zei Skinner: 'Mooi zo, ze hebben je volgens mij nog niet herkend. Heel verstandig dat je zo rustig bleef, Bieber.'  'Hoe heet die grote neger?' vroeg Bieber.  'Dat is Brutil Hosé,' zei Skinner. 'Hij heeft vroeger eredivisievoetbal gespeeld in Amsterdam, maar is op het verkeerde pad beland. Hij heeft een flinke reputatie opgebouwd. Het schijnt dat hij zich tijdens zijn voetbalcarrière vergreep aan jonge spelertjes. Het verhaal gaat dat hij daar heel ver in ging. Wie niet luisterde kreeg een beurt van Brutil.'  'Misselijkmakend, met z'n laffe vriendjes. Zo iemand zou ik graag wat aandoen.'  'Kijk maar uit met wat je zegt. Over vriendjes gesproken, de zwarten worden beschermd hier in de gevangenis. Als je ruzie met ze hebt dan kun je serieuze problemen verwachten. Weet je wie hen beschermt? IJzeren Mike Tyson. Hij is hier sinds een aantal jaar bewaker.'  'Die bokser? Werkt die hier? Hij is een groot kampioen geweest, maar de laatste jaren schijnt hij nogal doorgedraaid te zijn.' 

10 

'Klopt. Hij brengt hier nog regelmatig zijn bokskunsten in de praktijk, voornamelijk tegen blanken. Hij zit vaak 's avonds in de cel bij Brutil te blowen. Dat wordt allemaal gedoogd door de directie.'  'Dus zolang Tyson hier rondloopt kunnen die kerels maken wat ze willen?'  'Inderdaad, dus haal je alsjeblieft niets in het hoofd.'    De twee liepen verder naar de binnenplaats van de gevangenis. Deze bestond uit een aantal basketbalveldjes en een plek met fitnessapparatuur en boksballen. Verder was er een groot grasveld in het midden. Het geheel werd afgesloten door een hoge muur met prikkeldraad erover. In een wachttoren stonden bewakers met geweren die de gevangenen in de gaten hielden.  Langs een muur van de binnenplaats stond een groep ruige mannen met onverzorgde haren, piercings en tatoeages. De meesten waren stevige kerels, dik en breed tegelijk.  'Dat zijn de Hell's Angels. We lopen niet te dicht langs ze, want ik probeer contact met ze te vermijden. Vroeger regeerden zij deze gevangenis. Ze waren keihard, maar wel fair. Ook tegenover de andere groeperingen. In die tijd had Holleeder de leiding over hen. Hij controleerde de handel en strafte degenen die zich misdroegen volgens de onderlinge regels. Zo zorgde hij voor orde. Maar sinds hij op vrije voeten is, zijn ze een stuurloos schip. Ik hoop dat men Holleeder snel weer berecht en hier opsluit, zodat dit onberekenbare zooitje weer zal worden aangestuurd.'  'Toen ik vanmorgen de gevangenis in kwam zag ik dat er meer van dat soort mannen werden binnen geleid. Waarschijnlijk zal de groep dus nog groter worden.'  'Groter en onberekenbaarder, vrees ik.'  Er schalde een stem door de luidsprekers die de gevangenen sommeerde terug te keren naar hun cellen. De twee liepen langs de C-vleugel terug.  'Hier bevinden zich wat eenlingen,' vertelde Skinner over de C-vleugel, 'Zij hebben wat meer geld of connecties en krijgen daarom extra privileges. Hier zat Joran van der Sloot nog een tijd, maar ik heb gehoord dat hij ruzie heeft gekregen met de directeur en daarna is verplaatst naar een andere gevangenis hoog in de bergen van Peru. Zie je die dikke daar, die zijn eigen tv'tje heeft? Ik weet niet precies hoe hij heet, iets van Oelie Oenes ofzo. Hij is directeur van een Duitse ​ soccerclub​ . Hij zit vast voor belastingontduiking. Hij runt een soort bank hier, als je

geld nodig hebt dan kun je bij hem langs. Verder zit hij de hele dag ​ soccer​ te kijken op z'n tv.'  'Gekke Europeanen,' antwoordde Bieber. 'En wie zit daar?' 

11 

Bieber wees naar een cel in de hoek van de gang. Er hing een Perzisch gordijn voor de ingang en er kwam rook naar buiten. Arabische muziek klonk krakend vanuit een radio.  'Daar zit een mysterieuze man, hij mengt zich zelden onder de andere gevangenen. Zijn naam is Badr Hari. Hij is een Marokkaanse vechtsporter, waarvan ze zeggen dat hij geboren is voor het kickboksen. Helaas heeft hij buiten de ring ook wel eens losse handen en voeten, waardoor hij nu hier zit. Hij heeft wel geld en de juiste connecties, want er wordt dagelijks Halal eten bij hem bezorgd in zijn cel. Overdag mag hij zijn eigen muziek draaien en hij stookt wierrook en rookt een waterpijp. Als hij buiten wil trainen, dan wordt er speciaal een deel voor hem vrijgemaakt. Ik zie hem wel eens sparren, hij trapt zo hard tegen de boksbal dat die moet worden vervangen als de training voorbij is.'  'Badr Hari, nooit van gehoord,' zei Bieber nadenkend, 'maar hij zou dus wel een stevig pak slaag uit kunnen delen, als dat nodig is?'  Skinner keek ineens verbaasd naar de andere hoek. Een donkere man stond in een cel met zijn rug naar de ingang, waardoor ze zijn gezicht niet konden zien.  'Die cel daar stond een tijd leeg, maar zo te zien is er vandaag iemand in gekomen. Ik vraag me af wat voor persoon dat is, dat hij meteen zo'n voorkeurscel krijgt.'  De man had een enorme neus had, want die stak zo ver uit dat hij zelfs schuin van achter zichtbaar was. Er stond een tas open voor de ingang, waarin een BH met tijgerprint en enkele seksspeeltjes te zien waren. Bieber keek naar Skinner, trok zijn wenkbrauwen op en tikte met zijn vinger tegen zijn voorhoofd. De man draaide zich om en toonde zijn brede grijns. Het was Bill Cosby.  Op dat moment kwam er een bewaker aanlopen die dreigend met zijn stok zwaaide en riep: 'Speelkwartier is over, terug naar jullie hok allemaal!'     

 

12 

  De omslag  Het was avond en de lichten op de galerij waren gedimd. De meeste gevangenen waren nog wakker, waardoor veel rumoer te horen was vanuit de cellen. De één schreeuwde wat over de gang, de ander was een lied aan het zingen en weer een ander was in gesprek met zijn celgenoot of buurman. Een bewaker deed zijn laatste ronde voordat de nachtdienst zou beginnen.  Skinner was op zijn bed gaan liggen en las een comic die hij uit de openbare leesmap had geleend. Hij had zijn bril op de punt van zijn neus geschoven. Zijn vriendelijke ogen gingen de plaatjes in het blad af. Hij had donkere wallen onder zijn ogen, wat werd geaccentueerd door de schaduw van de leeslamp. Skinner gniffelde zo nu en dan bij het lezen van een grappig stukje. Dit was het enige moment van de dag waarop hij tot rust kon komen, veilig in zijn cel zonder dat andere gevangenen hem lastig konden vallen en nog voordat de nacht begon waarin je nooit wist of je een onguur bezoekje van een bewaker kon verwachten.  Bieber keek naar Skinner via de spiegel boven de gootsteen. Hij had geprobeerd zijn haren te wassen, maar het kraantje hing te laag om zijn hoofd eronder te krijgen.  'Wat een pauperzooi hier, Skinner,' bromde Bieber, 'Sta ik dan te klooien met zo'n klein fonteintje. Thuis heb ik een whirlpool jacuzzi zo groot dat ik er een bommetje in kan maken. En wat is dit voor een hard kraakbed waar ik op moet slapen? Ik krijg al een hernia als ik er aan denk om hierop te liggen. En wat dacht je van dat voer van vanavond, die smerige bonentroep. Ik zou m'n hond zoiets niet eens voorschotelen, als ik een hond had. En hoe zit het met televisie kijken, kan dat maar één keer per week, in dat stinkende tv-hol waar we vanmiddag langsliepen? Ik heb thuis net een nieuwe 3D tv gekocht, zo eentje die wat naar binnen toe gebogen is. Heb je geen 3D-bril meer bij nodig. Maar die staat nu te verpieteren. En een lekker biertje zit er zeker ook niet in vanavond, met een bak gefrituurde bananenchips erbij? Ik hoef natuurlijk al helemaal niet te vragen waar de lekkere chickies zich bevinden hier in de buurt. Man, man, man. Vorig weekend verbleef ik nog in de Playboy Mansion, kun je nagaan. Hoe werkt dat met die privileges die die gasten in de C-vleugel hebben, kan ik die ook krijgen? Dan moet ik zeker bij die dikke Duitser van vanmiddag langs om wat geld te regelen en daarmee de bewakers omkopen?'  'Ik weet niet hoe dat werkt, want hij zal mij geen geld uitlenen aangezien ik hem toch nooit terug kan betalen. Maar ik heb wel gehoord dat je eerst het vertrouwen van een aantal

13 

voorname mannen binnen de gevangenis moet winnen voordat je iets gedaan kunt krijgen hier. En dat kan wel een paar weken duren.'  'Mijn god, dan moet ik het dus voorlopig met deze ellende stellen. Ik ben het nou al zat.'  'Nou al zat? Jongeman, je bent hier net een halve dag binnen. Ik heb het al ruim vier jaar overleefd.'  'Ruim vier jaar? Wat heb je in vredesnaam gedaan, dat de maatschappij je dit aandoet? Je kunt mij niet wijsmaken dat je iemand hebt omgelegd, daar ben je veel te goedaardig voor.'  'Emotie kan veel in een mens losmaken. Zeker als het om dierbaren gaat.'  Skinner legde zijn stripboek opzij en ging rechtop zitten.  'Bieber, je bent nog jong en onbevangen. De wereld ligt aan je voeten. Ik heb me ook ooit onoverwinnelijk gevoeld. Maar de dingen gaan niet altijd zoals je droomt.'  Skinner vertelde over hoe het huwelijk met zijn jeugdliefde op de klippen was gelopen en hoe hij de voogdij over zijn dochter kwijt was geraakt. Bieber luisterde aandachtig.  'Mijn ex-vrouw was een nieuwe relatie aangegaan met een hufter met veel macht en geld, een overheidsfunctionaris. Mijn hart was gebroken, Bieber. Ik zag mijn dochtertje slechts eens in de twee weken. Ze vertelde mij dan dat ze haar nieuwe papa niet leuk vond. Ik vermoedde dat hij haar wel eens fysiek wat aandeed, maar ik was machteloos zonder bewijs. Tot die dag waarop ik eens onaangekondigd bij hen langs ging. Ik stapte achterom binnen en zag net hoe hij mijn kleine meissie een klap in haar gezicht gaf. Het arme kind, ze was nog een kleuter.'  Skinner kreeg een grimas op zijn gezicht.  'Op dat moment knapte er iets in me, begrijp je. Ik heb hem zo toegetakeld dat hij nu, dik vier jaar later, nog steeds niet normaal kan lopen.'  'Je hebt het enige juiste gedaan dat je hebt kunnen doen,' zei Bieber. Hij legde zijn hand op de schouder van Skinner.  'De rechter dacht er anders over. Ik had geen geld voor een goede advocaat, terwijl hij zijn vriendjes bij de overheid kon aanspreken. Tijdens de rechtszaak vielen termen als jaloezie en frustratie. Dat hij mijn dochtertje mishandelde was niet te bewijzen. Acht jaar cel was de uitspraak. Hij ging vrijuit.'  'Absurdistisch! Een kind mishandelen is het ergste wat je kunt doen. Iedere zichzelf respecterende vader zou hem in elkaar hebben getrapt, die man kreeg zijn verdiende loon. Elke dag die jij hier langer zit is onterecht.'  'En een dag langer waarin mijn dochter bij die klootzak woont. Ik heb haar in de steek gelaten, Bieber. Ik had mezelf moeten beheersen. Ik heb haar na de rechtszaak een 14 

afscheidsknuffel kunnen geven en daarna niet meer gezien. Ik wil niet dat ze mij hier ziet, dus ik heb haar nooit gevraagd me te bezoeken.'  'Je moet nog vier jaar zitten? Skinner, dit zijn de belangrijkste jaren uit haar jeugd. Je moet iets doen, ze heeft je nodig.'  'Ik ben meerdere malen in beroep gegaan, maar ik sta machteloos.'  'Er zijn andere manieren, Skinner. Je kunt het recht in eigen hand nemen.'    Er viel een korte stilte terwijl de beide mannen hun gedachten ordenden.  'Wat voor dag is het vandaag, woensdag al, hè?' vroeg Bieber twijfelachtig, 'Ik heb meer dan een week in voorarrest gezeten. De tijd gaat zo snel.'  'Waarom ben je zo onrustig, Bieber? Je moet hier gewoon een tijdje uitzitten, als je geluk hebt ben je binnen een maand al vrij. Dat moet lukken zonder grote kleerscheuren.'  'Een maandje uitzitten, maar zo lang heb ik niet. Over een paar dagen is het al zover,' mijmerde Bieber.  'Wat is er daarbuiten, waar je zo nodig naar toe moet? Je hits en je optredens kunnen wel een maandje op zich laten wachten.'  Bieber aarzelde even maar besloot Skinner in vertrouwen te nemen. Hij hurkte neer voor het bed van Skinner.  'Er is een meisje, genaamd Selena Gomez. Ik leerde haar ooit kennen bij de Disney club en wist meteen dat ze bijzonder was. Ze heeft me geholpen met mijn carrière, mede door haar ben ik zo beroemd geworden. We raakten verliefd op elkaar toen we nog jong waren. We vormden een leuk koppeltje. Helaas is het in de wereld van showbusiness niet gemakkelijk om zoiets in stand te houden. Aan alle kanten word je geleefd, je privéleven is ondergeschikt. Als we samen zijn dan is het perfect, dan spatten de vonken er aan alle kanten vanaf. Onze seks is onbeschrijflijk. Ze is zo prachtig, Skinner.’  Bieber stond op en trok zijn mouw omhoog.  ‘Check, dit is haar,’ zei hij terwijl hij naar een tatoeage van een donkerharige meid op zijn onderarm liet zien.  ‘Zelfs als tattoo ziet ze er charmant uit,’ zei Skinner onder de indruk.  ‘We hebben natuurlijk ook onze mindere periodes. Soms zijn we lange tijd van elkaar gescheiden en dan is de afleiding groot. Dan laat je de normen en waarden wel eens wat varen. Na iedere show staan ze voor me in de rij Skinner, hordes mooie meisjes. Een wijs man zei eens tegen me "je moet geen dief zijn van je eigen lul" en dat neem ik ter harte. Maar altijd 15 

voel ik me achteraf schuldig. Selena zit ook niet stil als ze zonder mij is, er gaan zelfs geruchten dat ze een relatie heeft. Maar dat is niet serieus, dat weet ik. Selena is zó speciaal voor me, en ik voor haar. Ik besef steeds vaker dat ik met haar alleen verder wil.'  'Maar als jullie zo goed zijn samen, dan zal ze toch wel een paar weken op je kunnen wachten? Een popster zoals jij, dat zit wel goed. Zeker als je een tijd in de bajes hebt gezeten. Het schijnt dat vrouwen dat erg aantrekkelijk vinden. Dan ben je haar ​ bad guy​ .' 

Bieber ging voor de spiegel staan in de houding van een bodybuilder en keek vergenoegd

naar zichzelf.  'Dat zou je wel denken. Maar een engeltje zoals Selena, daar komen haaien op af. Eentje in het bijzonder. Hoewel ik het meer een dolfijn vind dan een haai, met z'n vrouwengezicht. Zijn naam is Orlando Bloom.'  'Orlando, dat klinkt echt super gay,' vond Skinner.  'Een kwal is het. Ik heb een tijd geleden eens een aanvaring met hem gehad op een feestje. Hij was jaloers omdat ik te dicht bij zijn ex-vrouw in de buurt kwam. Nu wil hij me terugpakken door m'n meisje te versieren. Er was eigenlijk weinig aan de hand, want ik zou het de komende tijd wat rustiger hebben en dan kon ik haar opzoeken. Dan kan zo iemand als Bloom niets beginnen. Maar komende zaterdag zijn de MTV awards. Selena is daar aanwezig. Er is ook een afterparty, waar alle celebrities zullen zijn. Daar gebeuren altijd de gekste dingen.'  Bieber haalde diep adem.  'Ik zal je een geheim verklappen, Skinner. Maar, mondje toe hè, beloof je dat?'  Hij hield zijn vinger voor zijn lippen. Skinner trok zijn wenkbrauwen op, keek om zich heen naar de muren en de tralies van de cel en keek weer naar Bieber.  'Uhm, dat moet wel lukken.'  'Weet je wat ik van plan was bij die Awards? Ik wilde mijn schatje daar ten huwelijk vragen. Tijdens de afterparty, met alle bekenden erbij. De ring ligt al klaar.'  Bieber keek Skinner triomfantelijk aan.  'En nu zit je hier,' antwoordde Skinner nuchter.  'Nu zit ik hier, verdomme. Weet je wat het nog erger maakt, ik weet dat die ​ mongol ​ van een

Bloom ook aanwezig is op de Award show. Op de afterparty gaat het er vaak heet aan toe. Wat als ze champagne gaan drinken, Skinner, dan wil mijn schatje nog wel eens gekke dingen gaan doen. Dan gaat ze wat losser dansen. Misschien gaat ze zelfs wel twerken, wie weet waar dat

16 

toe leidt! Straks weet die Bloom haar te versieren en gaat ze met die gluiperd mee naar huis. Dan is het einde zoek. Ik moet naar die Award show, mijn hele toekomst hangt er vanaf!'  Bieber keek wanhopig naar de tralies van de celdeur.  'We moeten hier uitbreken, Skinner, en snel ook. Jij voor jouw meissie en ik voor de mijne.'    Uitbreken, daar had je het! Joseph Skinner kreeg een raar gevoel in zijn buik, waarvan hij meteen wist wat het betekende. Het was een gevoel dat hij vele jaren geleden voor het laatst had ervaren. Het voelde als vlinders, maar niet van verliefdheid. Het was adrenaline die zijn lichaam overnam. Hij had er al vaak over nagedacht. Hij had verschillende plannen uitgewerkt in zijn hoofd, plannen die zeker niet kansloos waren. Maar hij had nooit de moed gehad om het te proberen. En in zijn eentje was het een stuk moeilijker. Maar wie had hij hier al die tijd kunnen vertrouwen? Hij zou gewoon zijn straf anoniem uitzitten en daarna wel verder zien. Tot deze jongeman ineens zijn cel binnenstapte en hem het hoofd op hol kwam brengen.   'Ssst, dat woord spreek je nooit hardop uit. Uitbreken, ben je gek? Wat als we gepakt worden?'  'Nou en, wat heb je te verliezen? Je krijgt hooguit een paar klappen van de bewakers.'  'Maar stel dat we buiten raken, hoe komen we dan weg hier? Het dichtsbijzijnde treinstation is 100 kilometer verderop. Liften in je oranje gevangenispak gaat 'm niet worden.'  'Ik regel wel iemand die ons hier op komt pikken.'  'En wat moet ik dan daar buiten? Binnen de kortste keren vinden ze me en word ik weer terug in de gevangenis gestopt, met nog eens tien jaar verlenging.'  'Ik heb connecties en geld, heel veel geld. Genoeg om jou ergens op een Caribisch eiland te krijgen voor een nieuwe start, samen met je dochter. Als jij mij hieruit weet te krijgen Skinner, dan zorg ik eenmaal buiten voor jou.'  'Een nieuwe start...' mijmerde Skinner. 'Maar jij dan? Jij bent te bekend om je te verstoppen.'  'Het gaat mij erom dat ik zo snel mogelijk de liefde van mijn Selena kan veiligstellen. Daarna zien we wel, misschien moet ik nog een tijdje brommen, maar dan zal ik er een stuk relaxter bijzitten.'  Skinner stond op en liep een paar keer heen in weer in de cel. Terwijl Bieber hem vragend aankeek, deed Skinner alsof hij het voorstel overpeinsde. Maar van binnen was hij al overtuigd. Dit was een aanbod dat hij niet kon weigeren.  'Fuck it, Bieber. We doen het.'  17 

Bieber keek op en klapte zijn handen op elkaar.  'Echt?! Je zit me niet te dollen hier, hè? Dit is geen moment voor grappen Skinner. Gaan we het doen?'  'Ik meen het. Ik heb al eens een plan uitgedacht. We moeten alleen wat details gladstrijken. Het kan natuurlijk gigantisch de mist in gaan, zelfs met fatale gevolgen. Maar als we het niet proberen dan lukt het zeker niet. We gaan het samen doen. Als het meezit dan kunnen we het in twee dagen uitvoeren en zijn we vrijdag buiten. Dan heb je precies genoeg tijd om je meisje te veroveren op die Awards.'  'Bam, jonguh!' Bieber kon zijn enthousiasme niet verbergen. 'Vertel me het plan.'  Skinner liep naar de tralies en keek over de gang heen en weer. Toen hij zich had verzekerd dat er niemand meeluisterde keerde hij zich naar Bieber toe en begon te fluisteren: 'Nou, moet je horen, het is eigenlijk heel simpel...'     

 

18 

  Vriend en vijand  Pistorius lag op de grond in het midden van zijn isoleercel. Hij opende zijn ogen en probeerde zich te oriënteren op zijn omgeving, maar een barstende hoofdpijn vertroebelde zijn gedachten. Hij krabbelde wat overeind en wilde rechtop gaan staan, maar halverwege begon de wereld om hem heen te duizelen. Met een grom zakte hij weer in elkaar.  Op de gang stond bewaker Ross op wacht. Hij hoorde de grom vanuit de cel, maar had niet de neiging om te gaan kijken hoe het de gevangene verging. Hij had gehoord wat een moeite het de dag ervoor had gekost om deze maniak in zijn cel te krijgen en kreeg er de zenuwen van. Ross had vandaag zijn eerste dienst in de nieuwe gevangenis nadat hij met de fusie over was gekomen vanuit de andere gevangenis. Hij had door de jaren heen een hoop psychopaten voorbij zien komen, maar een geval als deze Pistorius had hij nog niet eerder meegemaakt.   Hij had navraag gedaan naar het valiumgas dat door de commandant was gebruikt. Eigenlijk was het middel niet toegestaan, maar de commandant vond het in uitzonderlijke gevallen wel geoorloofd. Iedereen was het erover eens dat het hier zo'n uitzondering betrof.  'Als hij te lang versuft blijft, dan moet je hem dit pepmiddel maar toedienen', had de commandant tegen Ross gezegd, waarbij hij een potje met pillen overhandigde. 'Een soort XTC. Dat helpt hem er wel weer bovenop. Let op, want het is wel sterk spul, eentje is genoeg.'  Ross rolde het potje door zijn handen en keek even opzij naar de celdeur waarachter Pistorius zich bevond. Hij besloot om hem voorlopig nog maar even met rust te laten.    In de eetzaal waren de gevangenen verzameld voor de lunch. Het was een grote zaal met lange rijen tafels waaraan de gevangenen plaatsnamen. Het was rumoerig in de zaal. De sfeer was meer gespannen dan anders. Iedereen was op zoek naar de nieuwe ondelinge verhoudingen binnen de gevangenis. De één was luidruchtiger dan anders en probeerde met machogedrag anderen te imponeren, de ander keek juist even de kat uit de boom.  Bieber en Skinner zaten op de hoek van de achterste tafel, met z'n tweeën iets afgezonderd van de andere gevangenen. Op zachte toon namen ze de details van hun ontsnappingsplan door. De uitbraak uit hun cel, de tocht naar de uitgang, en hoe ze, als het zou lukken om buiten te geraken, verder zouden vluchten.  'Oké, dus ik zorg ervoor dat Dook 's avonds naar onze cel komt. Dat is cruciaal,' zei Bieber.  'En je belt die vriendin van je, die Mirus Sierus of hoe ze ook heet, om te zorgen dat ze ons ophaalt.'  19 

'Miley Cyrus. Man, heb je onder een rots gelegen ofzo dat je die niet kent? Het enige waar ik nog mee zit, dat is die Tyson. Die mafketel is onberekenbaar. Dook is een open boek, die kunnen we eenvoudig manipuleren. Maar Tyson zou ons zomaar in de weg kunnen zitten. Als hij weer eens 's nachts over de gang zwerft en ons ziet tijdens de ontsnapping, dan is het einde verhaal.'  'Tja, dat is een risico. Maar ik vrees dat we dat risico zullen moeten nemen. We hebben niet genoeg vrienden hier om hem te pakken te nemen en voor zover ik weet is er niemand hier sterk genoeg om hem in zijn eentje aan te pakken. Hoewel...'  Skinner vulde de de zin aan: 'Er is wel zo iemand, met de naam Badr Hari. Maar hoe regelen we dat? Ik heb hem nog nooit gesproken, laat staan dat ik bevriend met hem ben.'  'Heb vertrouwen. Er zal zich vast snel een mogelijkheid aandienen.'    'Daar komt die lamlul aanlopen,' zei Bieber en knikte met zijn hoofd in de richting van Lange Egbert die met zijn bord pap hun kant op kwam. Skinner fronste zijn wenkbrauwen. Hij zat niet te wachten op Egbert en zijn bemoeizuchtigheid.  'Wat zitten jullie hier afgezonderd, ​ mes amis​ . Wat voor stiekeme zaken zijn jullie aan het

bespreken?' vroeg Egbert en hij maakte aanstalten om zich ongevraagd bij hen te voegen.  Bieber keek hem geïrriteerd aan en snauwde: 'Ik zei net tegen Skinner dat jij zo'n lelijke

clownskop hebt. Je zou zo het circus in kunnen. Kijk eens, daar verderop is nog een plekje voor je om te zitten.'  Bieber schoof de stoel waarop Egbert wilde gaan zitten met zijn voet terug tegen de tafel aan.  'Nou, nou, voor een nieuwkomertje heb je behoorlijke babbels. Ik zou me maar inhouden als ik jou was. Vroeg of laat heb je mij nodig en dan smeek je op je knietjes om mijn hulp.'  Egbert schoof de stoel weer naar achter en ging zitten.  'Ik regel veel zaakjes hier. Ik heb tentakels die tot alle hoeken van deze gevangenis reiken. Sigaretten, informatie, drugs, bescherming, bied mij de juiste prijs en ik kan het voor je versieren.'  Egbert klopte zichzelf trots op de borst.  'En als ik jullie zo geniepig zie zitten dan krijg ik een sterk vermoeden dat mijn hulp wel eens van pas kan komen.'  'Nou, ik kan je wel gebruiken voor een verzoek,' zei Bieber, 'Ik wil wel een blowjob van Jennifer Lopez. Kun je dat regelen, vanavond?' 

20 

Skinner zuchtte. Het was mooi dat Egbert eens op zijn plaats werd gewezen, maar het leek hem beter om nu de vrede te bewaren. Bovendien had Egbert gelijk, ze konden hem wellicht gebruiken in de voorbereiding op hun uitbraak.  'Hou je nou even in Bieber, Egbert is altijd een goede kameraad van me geweest.'  'Laat maar Skinner,' stelde Egbert gerust, 'Ik ben een zakenman. Deze praatjes laten me koud. Deze jongen zal snel genoeg leren hoe het in de gevangenis aan toe gaat.'  Bieber richtte zich op en kneep zijn ogen bedenkelijk toe.  'Weet je wat, Lange, als je zo graag wat voor me wilt regelen, dan weet ik wel wat. We hebben een bepaalde dienst nodig van een bepaald persoon hier in de gevangenis.'  'Wat voor dienst en van welk persoon?'  'Ik heb een slecht gevoel bij die donkere gasten in de cellen onderaan de trap bij ons. Volgens mij mogen ze mij niet zo. Ze denken dat ze stoer zijn, maar dat komt alleen maar omdat ze bescherming krijgen van Mike Tyson. Ik wil er iets aan gedaan hebben voordat het uit de hand loopt. In de C-vleugel zit een kickbox kampioen opgesloten. Als hij Mike Tyson een pak rammel geeft, dan zullen die gasten zich een tijd gedeisd houden.'  'Ik weet waar je heen wilt,' antwoordde Egbert overtuigd, 'Jij wilt dat ik Badr Hari overhaal om jouw vuile zaakjes op te knappen.'  'De spijker op z'n kop. Jij met je tentakels moet dat wel voor elkaar krijgen toch? Wat moet je ervoor hebben?'  'Mijn overtuigingskracht heb ik van nature meegekregen, dus dat vechtertje overhalen kan ik klaarspelen. En ik doe aan klantenbinding, dus je eerste verzoek is gratis. Is dat niet sympathiek?'  'Ik ben niet op zoek naar sympathie, maar naar de hulp van Hari. Bewijs maar eens wat je kunt.'    Aan de andere kant van de eetzaal zat ondertussen een groepje mannen luidruchtig te eten en grappen te maken. Het was het groepje zwarten uit de cel nabij die van Skinner en Bieber. In hun midden zat Brutil Hosé luid te lachen. Hij keek af en toe met een vals gezicht de zaal rond, en meer dan eens in de richting van Bieber.  Plotseling stond Brutil op en liep naar de tafel van het drietal. Enkele van zijn maten liepen hem achterna. Hij keek intimiderend naar Bieber. 

21 

'Hé mannetje, ik weet wel wie jij bent. Jij maakt van die zielige kutmuziek. Muziek voor kleine meisjes en homo's,' zei hij luid en hij keek om naar zijn maten die hard om zijn opmerking moesten lachen.  Bieber keek hem rustig aan.  'Oh, vandaar dat je vader laatst een cd'tje van me kocht,' antwoordde hij, zo hard dat het verderop in de zaal ook te horen was.  Direct werd het stil in de zaal en draaiden alle hoofden hun kant uit. Egbert stond op en fluisterde hoofdschuddend naar Bieber: 'Knul, als je een verband trommeltje nodig hebt vanmiddag dan weet je me te vinden,' waarna hij zich snel uit de voeten maakte. Skinner trok wit weg en siste naar Bieber: 'Wat doe je nou?'  'Rustig maar,' zei Bieber, 'ik laat me niet zomaar belachelijk maken.'  Brutil balde zijn vuisten.  'Wat zei je daar, pisventje?!' snauwde hij en gaf een trap tegen de tafel. Hij stond op het punt om Bieber aan te vliegen.  Bieber stond rustig op en keek naar de deur van de eetzaal. Daar stond Dook toe te kijken, ook verrast door wat er gebeurde. Bieber glimlachte naar hem en maakte in de lucht een gebaar alsof hij een handtekening zette. Daarna wenkte hij Dook om naar hem toe te komen.  Het gezicht van Dook fleurde op. Hij snelde zich naar het groepje toe, onderweg een aantal gevangenen omver beukend.  'Wil je nog een handtekening voor je dochter? Ik kan wel een persoonlijk zinnetje voor haar schrijven als je dat leuk vindt. Ik word alleen nu lastig gevallen door deze mannen hier. Zou je ze misschien weg kunnen sturen?'  Dook pakte zijn knuppel van zijn riem en zwaaide ermee boven zijn hoofd. 'Opzouten jullie!'  Hij ging tussen Brutil en Bieber instaan en keek Brutil dreigend aan. Brutil, die respect had voor het gezag van Dook, deed een stap naar achteren. Zonder zijn beschermer Mike Tyson, die overdag niet aanwezig was, durfde hij weinig. Voor hij weer terug naar zijn tafel liep smeet hij snel nog wat bedreigingen naar het hoofd van Bieber.  'Wacht maar, jou zoek ik binnenkort wel op. En dan neem ik m'n pitbull Mike Tyson mee.'  'Kop dicht en opdonderen!' sommeerde Dook hem, en hij draaide zich glunderend om naar Bieber.  'Wat leuk dat ik een handtekening krijg. Loop maar mee, ik heb een foto van mijn dochter op m'n kantoor. Daar mag je wel een persoonlijke boodschap op zetten.'  Terwijl Bieber achter Dook aanliep, gaf hij snel een triomfantelijke knipoog naar Skinner. 22 

Zaakjes regelen  Mike Tyson balde zijn vuist en hield die voor het gezicht van een gevangene. Tyson zag eruit als een afgezant van de duivel, met zijn enge ogen, getatoeëerde gezicht en tandloze grijns. De gevangene zat vastgebonden op een stoel en kon alleen zijn hoofd bewegen. Hij had al paar klappen gehad. Bloed sijpelde uit zijn mond.  'Haha. Deze vuist ga ik in jouw gezicht rammen.'  Tyson gaf hem nog een klap. De gevangene kreunde van de pijn.    Bieber liep achter Dook aan over de gang naar het kamertje van de bewakers.  'Sorry van eerder deze week, meneer Dook. Dat ik zo'n grote mond tegen u had. Ik heb altijd moeite gehad met gezag, maar ik snap dat u gewoon uw werk zo goed mogelijk probeert te doen.'  'Het is al goed, jongeman. Ik ben blij dat je wat rustiger bent geworden. Ik snap ook dat een bekendheid als jij van zich af moet bijten. Je hoeft hier maar enkele maanden te zitten, toch? Dat zal je vast wel redden. Ik zal er een beetje op toezien dat je niets overkomt.'  Ze kwamen aan bij de bewakerskamer. Ze wilden net naar binnen stappen, toen vanuit de kamer ernaast een kreunend geluid te horen was. Bieber kon door de kier van de deur naar binnen kijken. Dook trok hem snel de bewakerskamer in.  'Dat wil je niet zien, jongen. Dat is Mike Tyson. Zoals je misschien gehoord hebt heeft hij ze niet helemaal meer op een rijtje. Waarschijnlijk is hij iets te vaak op zijn hoofd geslagen tijdens zijn bokscarrière.'  'Waarom werkt hij nu hier?'  'Het lukte zijn manager, Don King, niet meer om bokswedstrijden voor hem te regelen. Maar Don King is familie van de gevangenisdirecteur. Zo heeft hij Tyson hier aan een soort Wajong baantje geholpen, officieel als aspirant-bewaker. Maar Tyson denkt soms zelf dat hij nog steeds een bokser is. Blijf maar ver bij hem uit de buurt.'  Dook opende de la van een kast en haalde er een map uit waar een foto in zat.  'Kijk, dit is mijn dochter Marietje,' zei hij met een trotse glimlach. Ze leek sprekend op haar vader, met bolle wangen, kleine oogjes en een varkensneus.  'Oh, wat een leuke meid!' zei Bieber, terwijl hij een vies gezicht moest onderdrukken.  'Ja hè! Ze wordt over twee weken dertien.'  'Weet je wat, ik heb een goed idee. Zullen we samen een paar foto's schieten voor haar. Dan kun je die uitvergroten en haar als kado geven voor haar verjaardag.'  23 

'Wat een fantastisch idee! Ik heb thuis een mooie camera waarmee dat kan.'  'Leuk. Ik zou dat het liefste 's avonds doen, als niemand het ziet. Het lijkt me niet zo goed als de andere gevangenen zien dat ik te close ben met een bewaker. Dan zal ik gepest worden. Anders kom je morgenavond als het donker is langs in mijn cel, dan maken we samen wat foto's. Wat dacht je van een uur of tien?'  'Jij zit samen met Skinner in de cel, toch? Dan heb ik niets van jullie te vrezen. Jou vertrouw ik in ieder geval, zo'n bekendheid. En Skinner heeft in al die jaren nog nooit iets kwaads gedaan. Volgens mij heeft hij het hier in de gevangenis ook wel redelijk naar zijn zin. Dus jullie zullen geen gekke dingen gaan doen tegen mij, toch? Ik kom morgenavond langs.'  Hij gaf Bieber een dikke stift. Bieber zette een handtekening op de foto van Dook z'n dochter, walgend van zijn eigen geslijm.    Die middag stond Bieber in de publieke telefooncel. Skinner blokkeerde de deur zodat niemand te dichtbij kwam om het gesprek te kunnen meeluisteren. Ze hadden ruim een half uur moeten wachten tot ze aan de beurt waren en achter hen stonden meer gevangenen ongeduldig te wachten. Bieber moest het daarom kort houden. Hij hield een hand voor zijn mond om het geluid te dempen, maar Skinner kon hem nog net horen.  'Hallo Miley, met Justin hier... Ja ik maak het goed, maar ik kan maar kort met je praten... Oh wat lief van je dat je je zo'n zorgen om me maakt... Ja we krijgen lekker te eten... Wat zeg je nou, ga je in latex ondergoed optreden op de MTV awards? Wat een dolle ben je toch...'  Bieber hield de hoorn iets van zich af en maakte met zijn andere hand een praat gebaartje naar Skinner. Hij fluisterde: 'Ze is net mijn oma, die moet je ook altijd even laten uitrazen aan de telefoon. Daarna ben je zelf aan de beurt. Verder wel een schat hoor. En ik weet zeker dat ze ons komt helpen.'  Skinner glimlachte: 'Je kunt onmogelijk boos worden hè, op dat soort mensen.'  Bieber hield de telefoon weer langs z'n oor.  'Oh, heb je zin in de MTV Awards vrijdag? Daar bel ik eigenlijk voor, Miley... Hebben ze danseressen geregeld? Wat leuk. Met vuurwerk zelfs? Wat een spektakel... Maar ik wil je wat belangrijks vragen, Miley.'  Bieber kwam er eindelijk tussendoor en legde uit wat ze van plan waren.  'Maak je geen zorgen, het is een perfect plan. Vrijdagavond om tien uur moet je hier staan. Niet opvallen, hè. Aan North Avenue komen we naar buiten. Kijk maar even op Google Maps.

24 

North, heb je dat opgeschreven? Heel goed. De autosleutels liggen thuis in mijn nachtkastje, in mijn huis in Atlanta. Weet je de alarmcode nog om binnen te komen? Mooi.'  Bieber stak zijn duim op naar Skinner.  'Nog één ding, Miley. In de onderste la van mijn nachtkastje ligt een klein goudgekleurd doosje, met een strikje erom. Kun je die ook meenemen?'    De volgende morgen liep Skinner onrustig heen en weer in de cel. Lange Egbert was op weg naar Badr Hari om hem over te halen Tyson uit te schakelen. Bieber hing stoïcijns onderuit op zijn bed.  Plotseling stormde Egbert de cel binnen. Skinner keek op, vol verwachting of het hem gelukt was. Maar de aanblik van Egbert was niet veelbelovend. Hij hield een zakdoek tegen zijn neus, roodgekleurd door bloed.  'Godverdomme, die Turk is hartstikke gek man!' kreunde Egbert. Hij liep naar de wasbak en hield zijn hoofd erboven. Bloed gutste uit zijn neus. Toen hij opkeek in de spiegel, zag hij wat de schade was. Zijn neus stond krom, hij miste een voortand en zijn lip was flink gezwollen. 'M'n gebit is kapot. Altijd goed gepoetst, verdomme. En mijn neus is gebroken!'.  'Wat heb je in godsnaam tegen hem gezegd?' vroeg Skinner, 'Je hoefde alleen maar te vragen of hij ons wil helpen.'  'Ik begon een kort praatje maar hij moest meteen al niks van me hebben. Ik wilde het forceren en zei dat Tyson iets slechts over Estelle had gezegd. Maar Hari geloofde me niet. Hij begon over respect en dat ik mijn bek moest houden over Estelle. Voor ik het wist trapte hij me vol in mijn gezicht, de agressieve idioot.'  Bieber richtte zich op en zei tevreden: 'Mooi. Dat betekent dat hij het vechten nog niet verleerd is.' Hij stapte van zijn bed af. 'Je bent veel te lomp, Egbert. Ik regel het zelf wel.'  Nog voordat iemand de mogelijkheid had om Bieber te behoeden voor een dwaze actie, had hij zijn muts al op en snelde hij de galerij over.    Bieber klopte op de tralies van de celdeur van Hari. De deur stond half open, maar Bieber wachtte tot Hari reageerde. Een plasje bloed lag op de grond, dat moest bloed van Lange Egbert zijn. Badr stond voor de spiegel, hij was zijn gezicht aan het wassen. Hij had een trotse blik.  Hari vroeg Bieber om binnen te komen. Bieber nam zijn muts af en begon zijn gevlei: 'Jij bent toch Badr Hari? Ik ben groot fan van jouw kickboksstijl en heb veel wedstrijden van je op 25 

tv gezien. Ik doe zelf ook aan kickboksen. Als je eens wat wilt sparren op de binnenplaats dan kun je het me laten weten.'  'Jongeman, je toont respect, daar houd ik van. Ik heb jou ook wel eens op tv gezien. Je hebt talent.'  Ze maakten een praatje over de muziek van Bieber. Hari vertelde over Ali B, naar wie hij graag luisterde. Bieber vroeg Hari naar het kickboksen, een bruggetje richting zijn doel.  'Badr, ik zag zojuist het resultaat van een goed geplaatste high-kick. Lange Egbert had zijn neus en tanden gebroken. Maar hij is een dwaas die dit verdiende. Hoe durft hij zo respectloos over jouw liefde te beginnen. Ik begrijp heel goed dat je zo reageerde om hem een lesje te leren. Estelle, je geeft veel om haar nietwaar? Ik heb zelf ook een meisje, man. Selena heet ze. We waren een tijd samen maar mijn succes maakt onze relatie moeilijk. Kun je me eens meer vertellen over jouw Estelle?'  Hari kreeg een kleur op zijn wangen. Een mix van verlegenheid en trots was van zijn gezicht af te lezen.  'Ze is zo prachtig. Blond met lange benen. Ze houdt van winkelen in de P.C. Hooftstraat, het liefste koopt ze tasjes.' Hari vertelde verder. Bieber toonde zijn meest geïnteresseerde blik, die hij zo vaak had geoefend op meisjes die hij het bed in wilde krijgen.  'Mooi man, doe je best voor haar.'  Bieber klopte met zijn vuist tegen zijn hart.  'Badr, volgens mij ben jij een zakenman en een gevoelsmens. Er is iets wat jij voor mij kunt doen en ik kan wat voor jou doen.'  Bieber was even stil. Hij wist dat zijn woordkeuze bepalend was voor de afloop van zijn bezoekje. Een verkeerde opmerking kon zomaar resulteren in een gratis verbouwing van zijn gezicht.  'Badr, ik vraag je dit uit respect voor jou en voor mij. De zwarten, ze houden niet van mijn muziek en hebben het op mij gemunt. Ze zijn niet voor rede vatbaar. Normaal gesproken los ik problemen zelf op. Maar ze worden gesteund door IJzeren Mike Tyson. Je kent zijn manieren. Ik kan niets tegen hem beginnen.'   Bieber hief zijn handen dramatisch in de lucht in. 'Ik weet zeker dat jij Mike de baas zult zijn in een man-tegen-man gevecht. Hij heeft een ijzeren rechter en kent vuile trucjes uit het straatvechten, maar met jouw lengte en benenwerk win je dat.'  'Zonder twijfel,' knikte Hari zelfverzekerd. 

26 

'Ik kan zorgen dat jij met hem alleen bent. Schakel hem voor mij uit. We zullen bewijzen dat het uit zelfverdediging was. Natuurlijk vraag ik dit niet als ik niets voor jou kan betekenen. Als dank, of als eerbetoon voor jouw vechtkunst, zal ik iets moois voor je doen. Eigenlijk iets moois voor jouw geliefde Estelle. Ik zal een liefdeslied speciaal voor haar schrijven. Ik had vanmiddag al een goede vibe en had wat mooie woorden verzonnen.'  Bieber knipte met zijn vingers om een ritme aan te geven.  'Wat dacht je van: Haar naam is Estelle, ze is blond en zo mooi. Ik ga haar zeker bellen, als ik vrij ben uit deze kooi. Dan wil ik haar vertellen, dat ze mijn girl is en ik haar boy.'  Hari lachte van oor tot oor. Hij mocht deze talentvolle jongeman.  'Prachtig! Als je belooft om je ziel en zaligheid in dat liedje te stoppen, dan timmer ik Tyson in mekaar. Hoe pakken we dat aan? Ik kan niet zomaar op hem aflopen en hem een paar klappen geven, want dan komen er snel andere bewakers bij.'  'Er is mij verteld dat Tyson elke avond een vaste ronde loopt, nadat de lichten uit gaan. Hij doet dat in zijn eentje zodat niemand van zijn collega's kan zien wat voor praktijken hij er op na houdt.'  'Ik heb hem inderdaad regelmatig zien langskomen. Maar hij loopt meestal niet dicht langs mijn cel, en hij komt hier al zeker nooit binnen.'  'Dan moet hij hierheen gelokt worden. Ik heb eens een documentaire over hem gezien. Het schijnt dat hij geobsedeerd is door duiven, iets dat is blijven hangen uit zijn jeugd. Als je hem ziet, dan maak je duiven geluiden: roekoe, roekoe. Dan zal hij vast en zeker naar je toe komen. Als hij binnenkomt dan trap je hem neer.'  'Prima. Wanneer moet het gebeuren?'  'Vanavond. Inshallah.'  Bieber en Hari schudden elkaar de hand. Bieber wilde de cel verlaten, maar zijn blik viel op iets wits op de grond in het plasje bloed van Lange Egbert. Hij haalde een zakdoekje uit zijn zak en pakte het op. Even later stapte Bieber de cel in waar Skinner en Egbert op hem wachtten. Egbert stond voor de spiegel naar zijn gebit te kijken.  'Geregeld, Badr Hari gaat ons helpen,' zei Bieber alsof het de normaalste zaak van de wereld was. 'Oh, en Lange, hier heb ik nog wat voor je.'  Bieber haalde een zakdoek uit zijn zak en opende het. In het midden lag een grote witte voortand.     

  27 

  Hoe pakken we het aan  De avond was gevallen in de Armadillo gevangenis. Voor bijna alle gevangenen was het een avond als alle andere. Ze gingen een nieuwe nacht tegemoet waarin ze opgesloten zaten, weg van de vrije wereld. Weg van hun familie of de gezelligheid van hun stamcafé. In plaats daarvan zaten ze in een hokje van drie bij drie. Zonder luxe, zonder dat ze in een warm bed tegen hun geliefden aan konden kruipen. Het enige waardevolle dat ze hadden was hun fantasie, die geen grenzen kende.  Deze avond waren er twee gevangenen die de fantasie om wilden zetten in praktijk. Skinner kon moeilijk beseffen dat ze straks zouden proberen uit te breken. Zijn we echt zo dwaas, dacht hij. Het is vast een grap. Waarschijnlijk komt Dook helemaal niet langs. Of we worden opgehaald door Tyson voor een pak rammel. Hij had er een slecht gevoel over.  'Ik heb er een goed gevoel over, Skinnertje,' hielp Bieber hem uit zijn gedachten. 'Laten we de laatste details nog even doornemen. Dook stapt hier straks binnen, en dan?'  Skinner vervloekte zichzelf om zijn negativiteit en wenste dat hij zo onbezorgd kon zijn als zijn jonge celgenoot.   'Dan overmeesteren we hem,' antwoordde hij, 'Ik heb vroeger nog gejudood. Ik grijp hem vast en maak gebruik van zijn eigen gewicht om hem op de grond te werpen. Dan schop jij hem tegen zijn hoofd tot hij buiten westen is.'  Bieber begon te lachen en schudde zijn hoofd.  'Je mag die mishandelaar van je dochter dan invalide hebben geslagen, van vechten weet je weinig af. Dook krijg je er niet zomaar onder met een judoworp uit je kindertijd.'  Bieber liep naar zijn bed en graaide onder zijn hoofdkussen. 'Ik heb een kadootje voor je. Kom eens hier met je hand.'  Skinner stak zijn arm uit. Bieber schoof er een stuk metaal omheen.  'Een boksbeugel. Gister gejat uit Dook z'n kantoortje, toen hij mijn handtekening aan het bewonderen was. Ik heb eens lessen gehad in Krav Maga, een vechtsport ontwikkeld door het Israëlische leger. Ze leerden je allerlei wurggrepen en armklemmen. Maar weet je wat de simpelste les was? Als je iemand keihard in zijn nek raakt met een hard stuk metaal, dan denk ik bijvoorbeeld aan deze boksbeugel, dan gaat hij zeker weten ​ knocky out​ .'  

Bieber simuleerde een vuistslag in de lucht: 'Paf! Daar kan geen Ippon tegenop.'  Skinner balde zijn vuist om het massieve metaal in zijn hand en tikte er zachtjes mee in zijn

eigen nek.  28 

'Niks ten nadele van mijn wijlen judoleraar, maar ik denk dat dit inderdaad een grotere kans van slagen zal hebben.'  'Dacht ik. Okay, dan is Dook neer, what's next?'  'Dan trek ik zijn pak aan. Die is alleen een aantal maten te groot.'  'Anders prop je deze onder je blouse,' zei Bieber terwijl hij zijn kussen van het bed pakte. 'Als je zijn loopje erbij doet, met die dikke poten van 'm, dan lijk je in het donker misschien zelfs een beetje op hem.'  Skinner hield het kussen voor zijn buik en waggelde een stukje in de cel.  'Als twee druppels,' lachte Bieber. 'En wat is precies de route die we bewandelen?'  Skinner sloot zijn ogen en visualiseerde de weg die hij in zijn dromen al regelmatig had gelopen.  'Normaal gesproken is er maar één uitgang uit het complex en die is bij de hoofdingang. Daar komt iedereen doorheen, het personeel, de bezoekers, nieuwe gevangenen en mensen die vrijkomen. Het is er in de avond donker en er zal weinig bewaking zijn. Maar het risico is te groot om daarlangs te gaan, want je weet nooit wie of wat er daar rondhangt. Vandaar dat we de aan de noordzijde naar buiten gaan. Daar liggen de isoleercellen en aan het einde daarvan is een soort nooduitgang die direct naar buiten leidt.'  'Lijkt me puik. Hoe weet je dit eigenlijk?'  'Ik heb eens een week in de isoleer gezeten, nadat vorig jaar rellen waren uitgebroken. Mijn toenmalige celgenoot had een opstootje veroorzaakt maar we werden beiden gestraft met eenzame opsluiting. Toen vond ik het vreselijk, maar achteraf is het ideaal. Ik heb namelijk gezien dat er daar iemand door Dook werd afgevoerd, door die nooduitgang. Hij was zo hard in elkaar geslagen door een bewaker dat hij bezweken was. De sleutel naar die deur hing aan die grote rinkelende sleutelbos van Dook. Ik kon door het kleine raampje van mijn cel net zien dat er buiten een speciale ziekenwagen stond te wachten.'  'Is die afdeling niet extra zwaar bewaakt? Het ergste soort zit daar opgesloten.'  'Nee, want de gevangenen zitten daar allemaal stevig achter slot en grendel. Bovendien is er bezuinigd de afgelopen jaren waardoor er een onderbezetting is bij de bewaking.'   'Dus we lopen daar gewoon naar buiten? En dan stappen we in bij Miley en scheuren weg?'  'Dat is het plan.'  'Te gek, we gaan het gewoon klaarspelen. Selenaatje, ik kom eraan!'   

29 

Twee uur later zat Skinner op de wc in de hoek van de cel. Hij had er de halve avond al op doorgebracht, gedwongen door de spanning. Hij keek opzij naar Bieber, die de wacht tegen de tralies van de celdeur en over de gang tuurde. Het wachten was op Dook. Op dat moment verscheen een dikke gestalte aan het einde van de gang.  'Kom van die plee af,' zei Bieber, 'Het gaat beginnen.'

 

30 

Het gaat beginnen  In het gedimde licht van de gang opende Dook de celdeur. Meestal was het geen goed teken wanneer iemand een bezoekje van Dook kreeg zo laat op de avond. Soms ranselde hij mensen af in hun cel, maar regelmatig nam hij ook gevangenen mee naar zijn kantoortje om ze daar de regels van de gevangenis nog eens persoonlijk bij te brengen. Het was bittere noodzaak om de orde op deze manier te handhaven, meende Dook.  Deze avond was hij echter niet van plan om mensen pijn te doen. Misschien zou Bieber wel een persoonlijke videoboodschap voor Marietje willen inspreken? Wat zou ze daar van opkijken! Dat heb je weer mooi geregeld, dacht Dook bij zichzelf terwijl hij met een brede grijns de cel binnen stapte.    Skinner was snel op het bovenste bed gekropen, weggedoken in zijn overall. Hij had zijn handen verborgen in zijn mouwen. Hij wilde het doen lijken alsof hij het koud had, maar in werkelijkheid probeerde hij de boksbeugel te verbergen die om zijn rechtervuist heen zat. Hij hoefde echter geen toneel te spelen, want Dook had geen oog voor hem. Skinner zag dat hij alleen aandacht had voor Bieber. Die was naar de andere kant van de cel gelopen.  'Ha die Dook, kom binnen,' zei Bieber zacht. Nietsvermoedend stapte Dook verder de cel in. Skinner schoof achter hem geruisloos het bed af. Hij keek van achter naar het lompe lichaam van Dook, met zijn uitgezakte bovenlijf. De zenuwen gierden door zijn lijf. Het moest in één keer goed gebeuren.  In een flits zette Skinner een stap naar Dook en perste al zijn energie in zijn rechtervuist. Met volle vaart klapte de vuist in de nek van Dook, waarbij het metaal van de boksbeugel precies op de uitstekende wervel van het slachtoffer belandde. Er klonk een doffe kraak, waarna Dook als een zoutzak in elkaar zakte. Hij bleef wezenloos liggen.  Bieber liep naar het lichaam van de bewaker en tikte een aantal keer met platte hand op zijn wang. Toen hij zich had verzekerd dat deze het bewustzijn volledig had verloren knikte hij naar Skinner.   

'Je bent een killer. ​ L'chaim​ voor de Krav Maga.' 

Bewaker Ross keek op zijn horloge. Nog een kwartier te gaan en dan zat zijn shift erop voor vandaag. Het was voor hem een lange eerste dag geweest op zijn nieuwe werkplek. Hoewel het rustig was verlopen, had Ross toch een gespannen gevoel in zijn buik. Het was namelijk al een

31 

hele tijd stil geweest in de cel van Pistorius en dat baarde hem zorgen. Misschien had de commandant wel iets teveel valiumgas tegen hem gebruikt.  Ross besloot om Pistorius één van de XTC pilletjes te geven die de commandant had voorgeschreven. Hij had het potje erbij gepakt en haalde het deksel eraf. Er zaten een stuk of vijftien pillen in. Op het label stonden allerlei waarschuwingen om mogelijke bijwerkingen in acht te nemen en zeker niet teveel pillen tegelijk in te nemen. Het leek Ross verstandig om er niet met zijn vingers aan te gaan zitten, maar gewoon het potje door de schuif van de celdeur heen te steken en snel een pilletje eruit te rollen. Hij had ook geen zin meer in interactie met gevangenen, zo vlak voor het einde van zijn werkdag.  Ross liep naar de cel van Pistorius, deed het schuifje opzij en stak zijn hand met het potje erdoor. Wat hij niet wist, was dat Pistorius al een tijdje achter de deur stond te wachten. Hij was boos op de bewakers die hem zo hardhandig hadden behandeld, en wilde wraak nemen bij de eerste mogelijkheid die zich voordeed. Ross wilde net een pilletje uit het potje tikken, toen Pistorius zijn pols stevig vastgreep. Zo hard als hij kon beet hij in de hand van Ross. Die schreeuwde het uit en liet het potje vallen. Uit alle macht trok hij zijn hand terug. Hij wist zich los te maken uit de greep van Pistorius.  'Godverdomme!' riep Ross en hij keek naar de afdruk van de voortanden van Pistorius in zijn hand. De woedende Pistorius graaide naar de pillen op de grond en stak er vijf tegelijk in zijn mond. Daarna sprong hij op en ramde een paar keer flink tegen de deur. Ross had het schuifje snel weer dicht gedaan en liep weg van de cel. Zijn hand deed flink pijn van de beet, maar dit was niet de grootste zorg van Ross. Hij besefte dat hij het hele potje met pillen had laten vallen in de cel. Na kort overwegen besloot hij om er niets over te melden tegenover zijn collega's of de commandant. Hij stond er slecht op als hij moest toegeven dat hij zich op zijn eerste dag hier al had laten verrassen door een gevangene. Hij hoopte dat de pillen misschien toch niet zo veel effect zouden hebben.    De straten buiten de gevangenis waren verlaten. Het was bijna middernacht en in dit gebied kwamen 's nachts geen mensen. Er woonde niemand in de omgeving en bezoekers van de gevangenen waren er alleen overdag. Naast de gevangenis lag een rommelig brak terrein. Er werden hier oude gebouwen van de gevangenis gesloopt met het plan er een nieuw complex neer te zetten om het groeiend aantal gedetineerden te kunnen huisvesten.  Vanuit een zijstraat kwam stapvoets een auto aanrijden. Het was een zwarte Mercedes S600 met geblindeerde ramen. De auto reed achter het sloopterrein met gedimde lichten, uit het 32 

zicht van de wachttorens. Toen de auto bij een verlaten bijgebouw aankwam, doofden de koplampen volledig. Langzaam reed de auto verder, in het donker bijna onzichtbaar. Achter een vervallen muurtje hield de auto stil en werd de motor uitgezet.  Miley Cyrus deed de deur open en stapte voorzichtig naar buiten. Ze keek om zich heen om zich te verzekeren dat niemand haar had gezien. Uit haar binnenzak haalde ze een telefoon waarop ze Google Maps opende. Ze knikte tevreden toen ze zeker was dat ze zich op de juiste plek bevond.  Miley tuurde in de rondte. Vanaf haar positie kon ze verderop wel de gevangenis zien, maar niet de uitgang die haar maatje Justin zou gebruiken om te ontsnappen. Ze keek het sloopterrein over, op zoek naar een geschiktere plek om te staan wachten. In het maanlicht zag ze een container met puin die naast een bouwkeet stond. Iets verder stonden enkele ECO toiletten en een graafmachine. Ineens viel haar oog op een grote betonnen bol die aan een koord hing. Het was een sloopkogel die door een kraan omhoog werd gehouden en waarschijnlijk werd gebruikt om de oude gevangenisgebouwen te slopen. Mileys hart begon sneller te kloppen, terwijl ze dacht: 'Wat cool, een ​ Wrecking Ball​ ! Aan zo'n ding heb ik een keertje geslingerd, in m'n nakie!' 

Voor de opnames van haar videoclip had haar producer een aantal jaren terug een sloopkogel gehuurd. Het nummer was een wereldhit geworden, hoewel de uiteindelijke beelden niet voor tere kinderoogjes geschikt waren. Ze had destijds na de opnamens eens een avondje met de verhuurder van de sloopkogel in de cabine zitten flikflooien, waarbij hij haar alles had uitgelegd over de werking ervan. Om indruk op haar te maken, had hij haar zelfs verteld hoe ze de cabine in kon komen en het apparaat kon starten met behulp van een dun metalen voorwerp. Ze huppelde naar de kraan en klom op het trappetje naar de cabine. Uit haar zak haalde ze een nagelvijltje en begon in het slot van de deur te poeren. De deur ging open en Miley kroop naar binnen. Vanuit de cabine had ze een mooi uitzicht over de straat en de gevangenisingang, zonder dat ze zelf zichtbaar was. Miley keek naar het stuur en de poken van het apparaat, met de vijl nog in haar hand. Ze kreeg een ondeugend lachje op haar gezicht, terwijl ze dacht: 'Zou ik nog weten hoe ik zo’n ding moet besturen?'

33 

Schermutselingen  Skinner had het bewakerspak van Dook aangetrokken. Het was zoals verwacht een paar maten te groot, maar met de riem kon hij de broek omhoog houden. Het deed zijn hoofdkussen onder zijn overhemd en propte die in zijn broek. Aan de riem hingen een knuppel, een teaser en drie traangas granaten. Bieber maakte de granaten los en stak ze in zijn zak. Skinner zette de pet van Dook op zijn hoofd. Met een vragende blik keek hij naar Bieber. Die schudde grinnekend zijn hoofd en fluisterde: 'Het is maar goed dat het zo donker is, want je loopt behoorlijk voor lul. Ik schaam me bijna om met je de gang over te moeten.'  'Hou je kop, of ik bewerk je met deze knuppel', zei Skinner en hij gaf Bieber een tikje tegen zijn achterhoofd. Hij voelde dat er nog iets in de broekzak zat. Hij stak zijn hand erin en graaide er een kleine fotocamera uit. Bieber kreeg een ondeugend lachje op zijn gezicht en pakte de camera uit de hand van Skinner.  'Ik had het beloofd,' fluisterde hij. Hij knielde neer bij het lichaam van Dook en deed zijn hoofd ernaast. Met zijn middelvinger opgestoken naar de camera maakte hij een selfie.  'Voor Marietje,' zei Bieber, terwijl hij opstond. 'Okay Skinner, laten we uit deze helse tent vertrekken.'  Bieber stapte naar de celdeur, maar op het moment dat hij die wilde openen zag hij in zijn ooghoek iets glinsteren. Hij keek opzij en zag dat er een spiegeltje omhoog gehouden werd uit de cel naast hem. In het spiegelbeeld zag bieber twee glurende ogen. Het was Egbert die hen stiekem gadesloeg.    Badr Hari keek uit over de donkere gang, op zoek naar de verschijning van Mike Tyson. Hij was tevreden over de deal die hij die middag met de jonge muzikant had gesloten. Een lied voor zijn geliefde, dat zou hun relatie goed doen. Hij voelde zich sterk. Hij had veel getraind de laatste tijd en was overtuigd dat hij Tyson eenvoudig zou kunnen hebben. Hoewel Tyson een rasvechter was, had hij niet meer de kracht van vroeger. Daarbij kwam het element van verrassing.  Hari had in zijn cel een warming up gedaan, zoals hij dat gewend was voor zijn kickbokswedstrijden. Zijn strategie voor het gevecht was simpel. Zodra Tyson binnen zou stappen, zou Hari hem een trap tegen zijn hoofd geven. Waarschijnlijk was dat al voldoende om hem in een diepe slaap te helpen en anders zou hij er nog een paar klappen overheen gooien.  

34 

Hij was van plan het lichaam van Tyson daarna buiten zijn cel een stukje de gang op te slepen om zelf niet verdacht te worden. Tyson zou wel een paar weken nodig hebben om te herstellen en zich er dan hopelijk niets meer van herinneren. Hari had al een handdoek klaarliggen om onvermijdelijke bloedspetters van zijn vloer te vegen. Hij had genoeg respect van de gevangenen op de gang dat niemand hem zou verraden bij de gevangenisdirectie. Het zou hopelijk ook niet veel geluid maken dus misschien zou zelfs niemand het merken. Daarnaast wist Hari dat Tyson onder zijn collega's niet erg geliefd was, dus het onderzoek na afloop zou wellicht niet zo heel grondig worden gedaan.  Hari had zijn bedlaken achterin zijn cel opgehangen aan het bed. Hier kon hij zich achter verstoppen als hij Tyson zijn cel in wilde lokken.  Zoals verwacht verscheen de gestalte van Tyson op de gang. Hij liep intimiderend langs de cellen. Hier en daar keek hij naar binnen of riep hij wat naar een gevangene. De cel van Hari bevond zich iets van de hoofdgang af, waardoor de route van Tyson niet direct langs hem leidde.   Hari deed een klein schietgebedje. Toen hij dacht dat Tyson dichtbij genoeg was liet hij zijn lokroep horen: 'Oehoe, oehoe.'  De gestalte hield zijn pas in en draaide verbaasd zijn hoofd opzij, scherp luisterend.  Hari maakte opnieuw het geluid: 'Oehoe, oehoe.'  Hij zag dat Tyson nieuwsgierig zijn richting in kwam lopen. Snel sprong hij achter zijn laken voor beschutting. Door een gaatje in het laken kon hij de deur zien. Tyson verscheen ervoor en gluurde naar binnen.  'Wat is dat?' zei hij, 'Heeft hier iemand een uil? Ik heb een schurfthekel aan uilen.'  Klotezooi, oehoe is het geluid van een uil!​ ​ dacht Hari. Hij probeerde zich snel te herstellen:

'Roekoe.' 

'Een uil en een duif in één ruimte,' dacht Tyson hardop, 'Dat is verdacht.'  Hari sloeg zichzelf voor zijn kop. Hij zag dat Tyson naar zijn riem greep om zijn knuppel los te koppelen. Als Tyson zijn cel in zou stappen met een wapen in de aanslag en bovendien het verrassingselement verdwenen was, dan slonken de kansen dat Hari het gevecht zou winnen. Het leek hem daarom beter om zo snel mogelijk tot actie over te gaan en hij besloot de aanval in te zetten. Hij sprong op van achter zijn laken en was met twee grote passen bij de deur. Hij greep Tyson, die dit niet had zien aankomen, door de tralies heen bij zijn kraag en trok zijn hoofd tegen de tralies. Met een kopstoot verbrijzelde hij Tysons neus. Tegelijk plantte hij zijn knie hard in het kruis van Tyson, die even niets anders kon dan uitblazen. Hari's been paste 35 

precies door de tralies. Hij deelde nog een knietje uit, nu in zijn maag. Het begon Tyson te duizelen voor zijn ogen, maar in een reflex had hij zijn arm door de tralie gewurmd waarmee hij Hari's hoofd tegen de celdeur trok. Het oor van Hari stak tussen twee tralies en Tyson zag zijn kans schoon. Hij zette er zijn tanden in. Als een roofdier scheurde hij een stuk van het oor af. Hari verbeet de pijn en terwijl hij zijn best om weinig geluid te maken, maar het gegrom galmde over de gang terwijl de twee reuzen elkaar vasthadden.  Schuin tegenover sloeg Uli Hoeness, de Duitse voetbaldirecteur, het bizarre tafereel gade. Hij had een aantal keren zaken gedaan met Hari in de gevangenis en hij had veel respect voor hem. Bovendien had hij het niet zo op Mike Tyson. Hoeness had in de gaten wat er gaande was en begreep dat het geluid de aandacht zou kunnen trekken van andere gevangenen of bewakers. Daarom zette hij het volume van zijn televisie luider en begon zelf fanatiek de teams op het beeldscherm aan te moedigen. Dit overstemde het geluid van de schermutselingen tegenover hem.  Hari had zijn hoofd intussen los weten te krijgen uit de greep van Tyson. Hij had Tyson meerdere malen in zijn buik weten te raken. Hij voelde dat de kracht van Tyson minder werd. Toen hij hem nogmaals wist te raken, deze keer vol op zijn lever, werd het teveel voor Tyson. Zijn ogen rolden omlaag en zijn lichaam verslapte. Hari liet hem los waarna hij in elkaar zakte en voor de cel hard op de grond viel. Hari maakte een buiging naar het lichaam. Hij had gewonnen op knockout.    'Heee, pssst, Biebertje' siste Egbert vanuit zijn cel, 'ik heb jullie door, jullie gaan ontsnappen. Weet je wat nou zo leuk is? Jullie nemen mij mee.'  Bieber liep naar de hoek van de cel en gaf een trap in de richting van het spiegeltje.  'Houd je kop, natnek. We gaan helemaal niet ontsnappen. Laat ons met rust of je zult het bekopen.'  'Mij houd je niet voor de gek. Skinner maakt nu mijn cel open met die sleutelbos en jullie nemen me mee naar buiten. Zo niet, dan ga ik schreeuwen. Dan is het snel gedaan met jullie spelletje.'  Bieber keek om naar Skinner. Die trok verslagen zijn schouders op.  'Ik wist dat hij ons ellende zou bezorgen,' mompelde Bieber.  'Ik kan heel hard schreeuwen, Bieber. Schiet op en maak mijn cel open,' fluisterde Egbert, iets harder dan daarvoor. 

36 

'We hebben geen keuze,' zei Skinner. Hij stapte naar buiten en vond de juiste sleutel om de deur van Egberts cel te openen.  'Dat is vriendelijk van je,' zei Egbert, 'Geen grappen hè, zodra jullie mij iets proberen te flikken ga ik gillen als een klein meisje.'  'Jij bent eraan voor deze avond voorbij is,' snauwde Bieber.  Het drietal liep rustig de gang op, Bieber voorop, Egbert in het midden en Skinner achteraan. Voor de vorm had Skinner bij Bieber en Egbert handboeien om gedaan die Dook bij zich had. De handboeien hingen los om hun polsen dus ze konden zonder sleutel worden afgedaan.  Skinner keek nog eenmaal vluchtig achterom naar zijn cel. Hij hoopte die nooit meer terug te zien. Hij had zijn gezicht in de kraag van zijn pak verborgen en de pet ver naar voren gezet. Ondanks de duisternis wilde hij zeker zijn dat niemand hem per toeval ontdekte. De meeste gevangenen zouden al op bed moeten liggen, maar er was er altijd wel eentje die nog over de galerij uitkeek. Normaal gesproken bemoeide niemand zich met de nachtelijke dwalingen van bewakers, want die brachten meestal weinig goeds. Maar als iemand ontdekte dat deze mannen op ontsnappingstocht waren, dan was Skinner er niet zeker van dat diegene ze niet zou verraden.  Ze waren zonder problemen de trap af geslopen en kwamen aan bij de cel van Brutil. Een luid gesnurk was hoorbaar. Bieber stak zijn hand op ten teken dat ze even moesten inhouden. Hij wees naar de cel van Brutil en maakte enkele obscene gebaren in de lucht. Daarna graaide hij in zijn zak en haalde er de drie granaten uit die aan de riem van Dook hadden gezeten. Hij hurkte neer bij de deur. Eerst trok hij een veter uit zijn schoen. Deze luste hij door de pinnen van beide granaten. Daarna knoopte hij de veter aan de deur en klemde hij de granaten achter een tralie. Het ging heel geruisloos en aan het gesnurk van Brutil te horen sliep hij door als een roos.  Bieber stond zachtjes op en keek naar Skinner. Hij wees met zijn vinger naar Brutil en maakte een gebaar alsof hij de deur opende, waarna hij met zijn handen een ontploffing nadeed. Door zijn vinger langs zijn keel te halen maakte hij duidelijk dat het fataal zou aflopen voor Brutil. Skinner stak zijn duim op en wenkte grinnikend dat ze weer verder moesten.  De drie mannen kwamen aan bij de C-vleugel. De gang was verlaten, tot opluchting van Bieber en Skinner. Geruisloos maar stevig stapten ze door. Toen ze langs de zijgang van de cel van Hari liepen, keken ze beide vluchtig opzij. In de duisternis zagen ze het lichaam van een bewaker op de grond liggen.  37 

'Zo regel je dat,' fluisterde Bieber naar Egbert, terwijl hij met zijn vinger langs zijn voortanden wreef.     

 

38 

  Erop of eronder  'So far so good, mannen,' zei Skinner, toen ze door een verbindingsgang liepen waar geen cellen waren. 'We komen zo aan bij Isoleer. Normaal gesproken zit daar 's avonds maar één bewaker. Met een beetje geluk zal hij ons niet kennen omdat hij nieuw is na de fusie, maar zeker weten doe ik dat niet. Als jullie zwijgen dan probeer ik ons erdoor te loodsen. In het geval dat we ontdekt worden, overmeesteren we die kerel. Maar als hij ons doorlaat dan doen we hem niets aan.'  Skinner haalde de teaser tevoorschijn en richtte deze opzichtig naar Egbert en Bieber.  'Dit is om het nog echter te laten lijken. Rechtsaf is Isoleer, we moeten richting dat licht.'  De bewaker zat onder een leeslamp een krantje te lezen. Hij had net verse koffie voor zichzelf ingeschonken. Op het bureau stond een monitor waarop camerabeelden te zien waren, maar de bewaker was er niet erg in geïnteresseerd. Bij het verschijnen van het drietal keek hij verrast op van zijn krant.  'Goedenavond collega, heb je late dienst vanavond?' vroeg Skinner, die tot zijn blijdschap de bewaker niet kende. Toch hield hij de teaser stevig vast in zijn hand.  'Ja, dit is mijn tweede dag hier en ik krijg meteen een nachtdienst toegewezen. Gelukkig is iedereen rustig. Maar wat doe jij hier zo laat op de avond met die gevangenen? Volgens protocol mag er toch na acht uur niemand meer uit zijn cel?'  'Ik heb hier twee lastpakken die een nachtje in Isoleer moeten doorbrengen. Ze hebben tijdens het avondeten stennis lopen trappen. Protocol kan zoveel zeggen, deze twee moeten zich verantwoorden. Dook komt straks langs om ze wat bijles te geven, als je snapt wat ik bedoel.'  'Ohja Dook, hem heb ik vanmiddag ontmoet. Ik zou daar niet graag mot mee hebben. Vind je dat niet gevaarlijk trouwens, in je eentje over de gang met twee van die ellendelingen?'  'Deze twee heb ik onder controle als een stel trouwe honden. Ik heb m'n teaser in de aanslag, en dat weten ze. Zodra ze iets proberen uit te halen knal ik 10.000 volt in hun nek. Dan liggen ze op de grond te kronkelen als een stel aardwormen.'  De bewaker drukte op een knop waardoor het hek naar de gang van de isoleercellen openschoof.  'Zal ik de lichten aandoen voor je?' 

39 

'Nee dat is niet nodig. Ik gooi ze in een cel en dan kom ik weer terug.' Skinner duwde Bieber en Egbert vooruit. De bewaker deed het hek weer dicht en zei: 'Achterin zijn nog wel wat cellen vrij. Als je zo terug bent dan doe ik het hek weer voor je open.'  De cellen bevonden zich aan een lange rechte gang. Er waren halverwege twee zijgangen met nog meer cellen. Aan het einde van de rechte gang was de deur naar buiten.  Het drietal was halverwege de gang. Door de schemering waren ze bijna niet zichtbaar voor de bewaker achter hen. Er hingen enkele camera's in de gang, maar die waren al verouderd en in het donker gaven ze geen goed beeld. Skinner dankte Obama en z'n bezuinigingen. Ze hoefden nu slechts door te lopen en met de juiste sleutel de buitendeur te openen, dan waren ze buiten! Skinner kreeg een euforisch gevoel. Ze waren heel dichtbij de vrijheid. Wat kon ze nu nog in de weg staan?  Op dat moment klonk er vanuit een cel aan het einde van de gang een luide schreeuw. Skinner herkende de schreeuw van enkele dagen eerder, maar nu klonk het nog heviger en duivelser.    Pistorius stond te zweten, te snuiven en te proesten in zijn cel. Hij had alle vijftien pillen opgegeten die in het potje van Ross zaten. Zijn bloed pompte razendsnel door zijn aderen, waarbij een ongekende oerkracht in hem bovenkwam. In volle vaart rende hij naar de celdeur, waarna hij met alle kracht die hij in zich had vooruitsprong en zijn beide benen naar voren stak. De metalen protheses ramden vol in de deur. De deur kraakte en sprong uiteen. Blade Runner was uit zijn cel gebroken.  De mannen schrokken op van het lawaai aan het einde van de gang. Ze hoorden stukken van de deur op de grond vallen en zagen de schim van een persoon die daartussen op de grond landde. Egbert zag een glinstering van de metalen benen en herkende Pistorius daaraan.  'De duivel is los... god sta ons bij,' smeekte hij.  Pistorius stond op. In zijn woede keek hij om zich heen. De gang was donker maar hij zag verderop de leeslamp van de bewaker aan de buitenkant van het hek. Hij haalde één keer diep adem en stormde daarna met zijn armen vooruit naar het hek toe.  'Hij rent op het licht af, stap snel in de zijgang,' sommeerde Skinner. De drie mannen verscholen zich om het hoekje. Als Pistorius zo door rende dan zou hij langs hen stuiven en tegen het hek aan knallen. Op dat moment zag Bieber zijn kans schoon. Hij trok Skinner onopvallend maar stevig aan zijn mouw iets naar achteren. Hij zette een klein stapje opzij

40 

zodat hij schuin achter Egbert kwam te staan. Pistorius was nog enkele meters van hen verwijderd.  'Daar ga je, vuile rat!' riep Bieber en hij duwde Egbert met al zijn kracht voor de aanstormende Pistorius. Die denderde zonder te remmen door, waardoor hij vol tegen de verbouwereerde Egbert aan botste. Egbert knalde op de grond terwijl Pistorius door rende. Met zijn metalen poot stapte hij daarbij op het hoofd van Egbert en verbrijzelde zijn schedel. Pistorius was nog steeds uitzinnig en denderde door naar het licht. Hij eindigde met een smak tegen het hek.  'Wat gebeurt hier, verdomme?!' schreeuwde de bewaker. Hij had de lichten aangedaan en zag Pistorius, die nog tegen het hek aangeklampt was. Daarachter lag het lichaam van Egbert op de grond en stonden de twee andere mannen om de hoek van de zijgang te gluren. Pistorius keek naar de bewaker en begon te briezen. De bewaker bedacht zich geen moment en pakte zijn teaser. Hij schoof de veiligheidspal opzij en haalde de trekker over. Een blauwe lichtstraal schoot door de lucht en kwam op de borst van Pistorius. Hevig kronkelend zakte die in elkaar. In zijn val raakte hij met zijn metalen onderbeen het stalen hek aan, waardoor de stroomstoot werd geleid. Vonken spatten door de lucht. De bewaker, die met zijn arm het hek raakte, werd zodoende ook getroffen door de schok. Kreunend viel hij naar achter. Met een laatste krachtinspanning wist hij de grote rode alarmknop in te drukken om zijn collega's op te roepen.  Skinner en Bieber keken elkaar aan. Ze beseften allebei dat er geen moment te verliezen was. Ze renden naar de deur aan het einde van de gang. Skinner graaide de sleutelbos tevoorschijn. Er hingen minstens vijftien sleutels aan. Hij wist niet welke de juiste was dus probeerde hij er één op goed geluk. Zweet gutste over zijn voorhoofd en zijn handen begonnen te trillen. De eerste sleutel paste niet. Skinner had door de zenuwen moeite om de volgende sleutel in het gat te steken, waardoor kostbare tijd verloren ging.  'Come on!' riep Bieber.  'Hé, dat is Skinner!' klonk een aangesnelde bewaker achter het hek aan de andere kant van de gang, 'Met een bewakerspak aan? Samen met die Bieber. Gevangenen willen ontsnappen! Alarm! Schakel volledige afsluiting in, total lockdown van de gevangenis!'  Eén van de agenten pakte zijn portofoon en gaf het signaal door aan de centrale. Meteen begon er een luid alarm te loeien dat in de hele gevangenis en ver daarbuiten te horen was. Met een klikkend geluid werden alle deuren vergrendeld. De volledige afsluiting was ingezet,

41 

waardoor deuren alleen nog via een centraal paneel te openen waren en niet meer met een sleutel. Ook het hek waar de agenten achter stonden was hierdoor afgesloten.  Skinner pakte een nieuwe sleutel en stak deze in het slot. Hij paste precies, maar het lukte hem niet om het open te draaien.  'Hahaha die is afgesloten, Skinnertje,' riep één van de bewakers, 'Jullie zitten als ratten in een val. Jij gaat eraan, net als dat kleine manneke naast je!'  Er was nog een bewaker bij gekomen. Deze had een shotgun meegebracht.   'Steek jullie handen omhoog en kom hierheen lopen!' commandeerde hij.  Skinner was de wanhoop nabij. Zijn plan was zo eenvoudig geweest, maar tegen deze overmacht kon hij niets beginnen. Waar was die Pistorius ineens vandaan gekomen en hoe was hij in hemelsnaam uit zijn cel gebroken? Hij keek de gang rond in de hoop nog een uitweg te vinden, maar hij wist dat het tevergeefs was. Er lag een hoop puin en bloed. Hij zag drie levenloze lichamen. Achter het hek stonden de bewakers te koken van woede. Eén van hen laadde een patroon in de buis van zijn shotgun. Skinner wist dat hun wraak niet mild zou zijn. Hij keek naar Bieber en zag de teleurstelling op zijn gezicht. Geen Award show, geen Selena. Ten einde raad staken ze hun handen omhoog.  Op dat moment klonk het brommende geluid van een zware motor van de buiten de gevangenis. Het geluid kwam snel dichterbij, terwijl de grond hevig begon te trillen. Toen het gebrom vlakbij was, werd het wat minder hevig. Daarvoor in de plaats klonk een dreigend piepend geluid van een metalen ketting.  Bieber greep de arm van Skinner en trok hem hard opzij. 'Volgens mij staat er wat te gebeuren, Skinner. Zoek dekking!'    Buiten de gevangenis klonk het dreigende alarm van binnen de muren. Miley wist meteen dat er iets mis was met Bieber en zijn ontsnappingspoging. Ze bedacht zich geen moment en stak de nagelvijl in het contact, zoals de verhuurder haar geleerd had. Ze rommelde er wat aan, waarna het apparaat startte. Ze switchte de koplampen aan en duwde de hendel waarop 'drive' stond voluit naar voren. De kraanwagen kwam met een ruk in beweging. Miley stuurde in de richting van de poort waar Bieber door naar buiten zou komen. Ze moest en zou haar maatje helpen. De wagen reed gestaag vooruit. De rupsbanden verpletterden onderweg een plantsoentje. Toen ze vlak voor de ingang was zette ze de wagen stil. Ze stond precies voor de poortdeur. Naast haar stoel bevond zich een rode pook met een plaatje van de sloopkogel erop. Ze pakte deze beet en haalde hem iets naar achteren. De kraan bewoog naar achteren. 42 

De kogel kwam in beweging aan de lange ketting. Ze duwde de pook weer naar voren waardoor de kogel naar voren slingerde. Langzaam maar zeker kwam er vaart in het massieve ding.  'Yes, hij beweegt!' riep Miley.  De kogel begon steeds harder te zwaaien, tot vlak voor de deur.  'Kom op dan, nu moet het lukken!' schreeuwde Miley en ze duwde uit alle macht de pook naar voren. De kogel zwaaide met volle vaart door de deur.    Een paar tellen was iedereen beduusd. Skinner was half bedolven onder puin. Hij voelde pijn in zijn ogen door alle stof. Al hoestend probeerde hij overeind te krabbelen. Door het tumult was zijn bril van zijn gezicht gevallen, waardoor alles om hem heen wazig was geworden. Met zijn handen tastte hij de grond af op zoek naar zijn bril, maar het enige dat hij voelde was stukken beton en metaal. Hij probeerde een stukje te kruipen, maar een stuk metaal prikte in zijn knie wat een scherpe pijn veroorzaakte. Verslagen vroeg hij zich af of hij niet beter gewoon kon blijven zitten wachten totdat de bewakers hem zouden komen ophalen.  'Bieber, leef je nog?' vroeg hij in de richting van een bewegende schim. Skinner wist niet zeker of het Bieber was, of dat de bewakers er al waren. De schim kwam dichterbij en sprak: 'Ja man. Ga je nog mee ontsnappen, of wat?'  'Ik zie niets meer Bieber, je moet me leiden.'  Bieber trok Skinner omhoog aan z'n arm en riep: 'Kom op dan, kop omlaag houden en rennen!'  Achter hen hoorden ze een bewaker roepen: 'Godverdomme, ze gaan naar buiten! Hou ze tegen!'  Er werd met de shotgun geschoten. Hagel suisde langs hun oren en sloeg in de muur, maar miste Bieber en Skinner. Strompelend tussen de brokstukken door bereikten ze de opening. Bieber ging als eerste naar buiten.  'Dat leek wel een grote machine die de deur openbrak,' riep Skinner, terwijl hij naar buiten kroop, 'Is de Terminator ons komen halen?!'  Bieber trok hem verder waarna ze achter de muur gingen staan. Een nieuwe hagelregen suisde langs, maar de mannen stonden buiten schot. Bieber keek op naar de grote kraanwagen die vlak voor hen stond. De deur van de cabine ging open, waarna Miley Cyrus haar hoofd naar buiten stak. 

43 

'Joehoe, Justin! Ik ben het, Miley!' riep ze, met een triomfantelijke lach van oor tot oor. Ze klom van het trappetje af.  'De wagen staat daar verderop.'  Vanuit een wachttoren richtten bewakers een schijnwerper op hen en schreeuwden waarschuwingen door een luidspreker. Zo snel als ze konden, renden het drietal naar de auto, beschut achter muurtjes en containers van het sloopterrein. Miley gooide onderweg de autosleutels naar Bieber. Ze werden beschoten vanuit de toren, maar ze haalden ongedeerd de auto. Bieber sprong achter het stuur, Miley kroop naast hem op de bijrijderstoel en Skinner dook achterin. Bieber slaakte een kreet van opwinding terwijl hij de 4.0 liter motor van zijn Mercedes liet brullen.     

 

44 

  Epiloog  Albert Verlinde schraapte zijn keel. Hij had nog wat extra make-up op zijn gezicht gekregen. Hij ging rechtop zitten en keek in de camera. De regisseur gaf aan dat hij live ging in 5, 4, 3, 2, 1...  'Goedenavond dames en heren. Dit is een extra uitzending van RTL Boulevard, speciaal ingelast voor een bijzondere gebeurtenis. We hebben spannend nieuws voor alle Justin Bieber fans. Er zijn namelijk rellen uitgebroken in de gevangenis waar hij opgesloten zit. De politie heeft zojuist een persconferentie belegd waarin naar buiten werd gebracht dat enkele gevangenen een ontsnappingspoging hebben ondernomen. In de opschudding die hierdoor ontstond brak er een enorme vechtpartij uit, waarbij verschillende groepen gevangenen en bewakers elkaar te lijf zijn gegaan.  Het is nog niet duidelijk hoe het Justin Bieber vergaat en of hij veilig is. Wel is bekend gemaakt dat er enkele mensen zwaargewond zijn afgevoerd, waaronder voormalig bokskampioen Mike Tyson die sinds een aantal jaren in deze gevangenis als bewaker werkte. Ook Brutil Hosé, de oud-voetballer die daar opgesloten zit, schijnt er slecht aan toe te zijn nadat hij een overdosis aan giftige stoffen heeft ingeademd.  We zijn uiteraard zeer benieuwd hoe het Justin vergaat en we houden de berichtgeving van de politie nauwlettend in de gaten. Zodra we meer nieuws hebben dan brengen we u op de hoogte.'    Op de afterparty draaide de DJ de nieuwste hit van Taylor Swift. In de hoek van de zaal stond Orlando Bloom gespannen om zich heen te kijken. Hij had zojuist nog even zijn haar goed gedaan en zijn wenkbrauwen glad gestreken. Hij zag er weer eens onweerstaanbaar uit, vond hij zelf. Met zijn ogen scande hij de zaal af. Tussen alle bekende artiesten was hij op zoek naar een specifieke mooie dame met zwart haar en donkere ogen. Ah, daar stond ze! Orlando maakte oogcontact. Met die vervelende Bieber ver weg gestopt in de gevangenis zou hij vanavond zijn kans grijpen.  Hij zette zijn meest zwoele glimlach op, die hij zo vaak voor de spiegel geoefend had. De dame leek te antwoorden met haar eigen glimlach, toen plotseling haar blik werd gevangen door opwinding aan de andere kant van de zaal. Twee grote bodyguards maakten de weg vrij voor een ventje van twee turven groot, gekleed in een oranje overall. Orlando zag dat de ogen

45 

van de dame begonnen te stralen. Het ventje in de overall snelde op de dame af, pakte haar hand en knielde voor haar neer.  'Allerliefste Selena, ik hou zielsveel van jou en wil de rest van mijn leven met je delen. Ik ben net uit de gevangenis ontsnapt en ben rechtstreeks naar je toe gekomen. Speciaal om jou te vragen: wil je met me trouwen?!'  'Ja!' riep Selena uit en ze viel Justin in de armen.

46 

Bedankt voor het lezen van dit verhaal, hopelijk heeft u zich vermaakt! Wilt u dat ik doorga met schrijven en mij daarbij een steuntje in de rug geven? Maak dan een klein bedrag over naar NL40INGB0007186030. U kunt mij ook een reactie sturen via http://www.bravenewbooks.nl/site/index.php?r=userwebsite/index&id=philippirovano Hartelijk dank!

47