Natuurlijk voeren voor hond en kat
Eerste druk, 2013 © 2013 Marike Stooker Foto’s: Marike Stooker isbn: nur:
9789048430512 431
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
Dit boekje is opgedragen aan Tess, Nufty, Joep, Saartje, Snuf en Sjef. Maar ook aan Minet, Floris, Miep, Gijs, Frits, Poek, Graatje, Betty en Siep en niet te vergeten alle andere dierenvriendjes die mijn leven hebben verrijkt.
Hoofdstuk 1
Introductie
Afgelopen zomer had ik tijdens het lezen van een boekje dat ik gratis bij een bestelling hondenvoer had gekregen zo’n aha-moment waarop een aantal dingen waarmee ik de afgelopen twintig jaar heb lopen worstelen of me druk over had gemaakt ineens een onderlinge relatie bleken te hebben en stuk voor stuk onderdeel bleken te zijn van een groter geheel. Hoe simpele zaken soms grote gevolgen kunnen hebben. Toen ik eenmaal had besloten mijn honden geen brokken meer te gaan voeren, maar over te gaan op vers vlees (ik zal verderop in dit boekje uitleggen waarom), bleek in de vakantie ineens een probleem te ontstaan. Het meenemen van een voorraad diepvriesvoer voor twee weken naar Engeland bleek ineens een stuk minder handig dan het meenemen van een zak brokken. Nog afgezien van de problemen die dit bij de douane zou opleveren – je mag geen gekoelde etenswaren meenemen – was ook het goed gekoeld houden op zich iets waar we toch even over na moesten denken. De oplossing werd gevonden in het via internet bestellen van een vergelijkbaar voer bij een Engelse firma die het vervolgens keurig op ons vakantieadres afleverde. Niks transportproblemen. Deze firma, Honey’s, was/is een klein en zeer idealistisch bedrijfje dat vindt dat ook hondenvoer van een zodanige kwaliteit dient te zijn dat je het als mens ook zou kunnen eten en dat bovendien ook de dieren waarvan het wordt gemaakt een verantwoord leven hebben gehad. Alle 7
ingrediënten zijn biologisch geteeld en het voer wordt op bestelling vers gemaakt. Een prima keuze, zo bleek. Niet alleen voldeed het voer prima aan de verwachtingen, ook kreeg ik als service het door journalist Jonathan Self, één van de oprichters van de firma, geschreven ‘Natural Feeding Handbook for Dogs’ cadeau. Een zeer leesbaar boekje waarin een aantal zaken over hondenvoer worden belicht die ik niet eerder zo duidelijk met elkaar in verband had gebracht. Ineens kon ik zelf ook nog wel een aantal aanvullende zaken bedenken die ook met het onderwerp ook nog weer een relatie bleken te hebben. Ondanks dat er over het voeren van vers vlees een aantal zeer goede boeken is geschreven, is er in het Nederlands maar heel weinig beschikbaar. Daarnaast bespreken ze slechts een gedeelte van wat ik als een groot samenhangend geheel beschouw. Voor zover ze door dierenartsen zijn geschreven, zijn dit vrijwel altijd dierenartsen die uit de alternatieve hoek komen. Hiermee bedoel ik dierenartsen die zich na hun universitaire studie om wat voor reden dan ook niet alleen meer met de reguliere diergeneeskunde bezighouden, maar zich ook toeleggen op bijvoorbeeld acupunctuur, homeopathie, holistische geneeswijzen etc. Hiermee blijft ook het voeren van vers vlees een beetje in de alternatieve sfeer hangen en dat is jammer. Professor van Sluijs, gerenommeerd hoogleraar in de diergeneeskunde, treedt op als vertegenwoordiger van de gehele Faculteit voor Diergeneeskunde in het Tijdschrift voor Diergeneeskunde van juli 2012 en vindt alternatieve geneeswijzen niet iets waar een goede dierenarts zich mee bezig houdt. Letterlijk zegt hij het als dierenarts praktiseren van alternatieve geneeswijzen als onprofessioneel gedrag te beschouwen. Een soort kwakzalverij dus. 8
Ik ben zelf een dierenarts die zich niet met alternatieve geneeswijzen bezig houdt. Ook ik geloof niet in de kracht van geschud water zoals ik homeopathie wel heb horen noemen en ook het werken met wichelroeden en dergelijke gaat mij veel te ver. Dit neemt niet weg dat klanten die ik via de reguliere weg niet verder kan helpen soms via alternatieve artsen zeer goede resultaten bereiken en de meeste ‘alternatievelingen’ die ik persoonlijk ken met name mensen zijn die proberen verder te kijken dan hun neus lang is. Ze proberen vooral een oplossing te vinden voor problemen die ze via de reguliere geneeskunde niet of onvoldoende goed kunnen oplossen. Ze proberen het dier als geheel te benaderen en niet slechts als een probleem in een orgaansysteem. Ze durven daarnaast tegen de stroom in te varen door zich niks aan te trekken van het hoongelach van de gevestigde orde en houden vast aan hun eigen ideeën en ervaringen. Dat vind ik eigenlijk wel stoer en zijn zo in de loop van de geschiedenis niet veel zeer belangrijke ontdekkingen gedaan? Tegenwoordig dreigt de brandstapel niet meer als je met nieuwe ideeën komt, maar is dat niet de basis van wetenschap, verder kijken dan je neus lang is, ook als wat je tegenkomt (nog) niet bewijsbaar is of tegen de gangbare theorie in gaat? Zo lang het voeren van vers vlees vooral iets is van de alternatieve sector zal de reguliere dierenarts dit naar mijn idee minder serieus nemen, net zoals men dit met alternatieve dierenartsen blijkbaar doet. Men zal het beschouwen als een modeverschijnsel dat vanzelf weer overwaait. De toon die men doorgaans hanteert als het over vers vleesvoedingen gaat is vooral negatief. Ik heb serieus door ‘professionals’ horen beweren dat waar mensen die vers vlees voeren over het algemeen honden hebben die er gezonder uit zien, dit vooral komt omdat het eigenaren zijn die fanatieker zijn in het onderhoud van hun hond. Net alsof ze beter borstelen 9
dan de eigenaar die gewend is de allerduurste brokken voor zijn/haar hond te kopen. Wat een belediging voor degene die wél brokken voert! De houding van de gevestigde orde is naar mijn mening niet terecht, want er zijn wel degelijk veel en al dan niet wetenschappelijk goed onderbouwde aanwijzingen dan wel bewijzen dat het standaard voeren van brokken zoals we nu gewend zijn, nog helemaal niet zo gezond en geweldig is als de fabrikanten ons willen laten geloven. Wil je als dierenarts een goed advies kunnen geven over het voeren van brokken of het voeren van een vers vlees product, moet je beiden zeer serieus nemen en weten waar je over praat. Ik denk dat veel dierenartsen op zijn best een gekleurd beeld hebben van vleesvoedingen en vooral op de hoogte zijn van de nadelen. Op het moment dat de eigenaar wél geïnteresseerd is in vleesvoeding en zijn dierenarts niet thuis geeft, zal een eigenaar informatie over het hoe en wat elders moeten opzoeken. Men belandt dan op internet, bij de dierenwinkel of de buurman. Niet alleen een gemiste kans voor de dierenarts, maar tegelijk ook een risico voor de eigenaar. Op internet bijvoorbeeld staan zeer waardevolle verhalen, maar ook de grootste onzin en op fora heeft degene die het meest reageert gelijk, niet altijd ook degene met de meeste kennis. Met dit boekje wil ik niet zeggen dat iedereen klakkeloos alle brokken maar moet weggooien en vlees moet gaan voeren. Misschien zijn diezelfde brokken voor u wel de ideale oplossing. Prima. Ook een combinatie kan een optie zijn, de ene dag brok, de andere dag vlees. Ik wil graag een aantal zaken op een rijtje zetten zo dat u een keus kunt maken die bij u past. Ik weet zeker dat u anders tegen brokken gaat aankijken, maar wil graag dat u ook goed beseft dat het voeren van een kipfiletje geen ‘vlees voeren’ is. Als je vlees voeren goed 10
