Mijn kankergeschiedenis ingedeeld volgens the map of personality

Mijn  kankergeschiedenis  ingedeeld  volgens  the  map  of  personality.       De  fysieke  dimensie  ;  de  emotionele  dimensie  ;  de  mentale  dimensie  ;   de  wils  dimensie  en  de  spirituele  dimensie.       De  Fysieke  dimensie:   Wat  vooraf  ging  aan  de  diagnose  was  een  half  jaar  waar  ik  wist  dat  er   iets  mis  was  maar  ik  dat  in  verband  bracht  met  heftig  energetisch  werk   dat  ik  in  NYC  had  gedaan  met  een  man  en  waarna  ik  veel  last  had  van   mijn  arm.  De  hele  tijd  heb  ik  gedacht  dat  het  kwam  door  zijn  energie;   waar  ik  maar  niet  van  los  kwam.  Na  een  diep  healing  sessie  begeleid   door  2  therapeuten  en  zij  al  de  energie  van  hem  verwijderd  hebben   kwam  de  ruimte  om  naar  de  huisarts  te  gaan  en  mezelf  te  laten   checken.  Mijn  linker  borst  met  name  want  ik  had  een  knobbeltje  in  mijn   lymf  in  mijn  linkeroksel.       De  diagnose.     In  het  ziekenhuis  krijg  je  allereerst  geen  voorlichting  wat  ze  met  je  doen,   dus  ik  kreeg  een  mammografie  een  echoscopie  en  een  biopsie.  Dat   laatste  is  erg  gevaarlijk  omdat  ze  fout  weefsel  door  gezond  weefsel   slepen.  Maar  men  gaat  er  van  uit  dat  dat  later  wel  verholpen  kan   worden  door  de  behandelingen  die  zij  zich  voorstellen.  Uit  de  diagnose   bleek  dat  ik  een  ductale  kanker  heb  met  drie  haarden  in  mijn  linker   borst.     De  behandelwijze  die  werd  voorgesteld  was:  mastectomie,  chemo  en   bestraling.  De  operatie  werd  meteen  ingepland  binnen  4  weken  en  ik   kreeg  documentatie  over  protheses  mee  naar  huis.  Er  was  geen  ruimte   om  ook  maar  iets  anders  te  doen  of  een  gesprek  te  hebben  over  wat  ik   niet  wilde.  De  chirurg  wist  wat  ik  nodig  had  en  niet  ikzelf.  Ik  vertelde   haar  dat  ik  een  second  opinion  wilde  en  dus  melde  ik  mij  het  Antonie   van  Leeuwenhoek  voor  een  consult.  Alle  onderzoeksgegevens  werden   opgestuurd  en  een  paar  weken  later  had  ik  mijn  eerste  consult.  Na  de   diagnose  in  het  CWZ  heb  ik  2  dagen  in  schok  op  de  bank  gezeten  me  

afgevraagd  hoe  dit  had  kunnen  gebeuren.  Ik  had  altijd  gezond  geleefd   en  ieder  jaar  een  detox  al  35  jaar.  Ik  had  veel  therapie  gedaan  door  mijn   beroep  er  lagen  dus  geen  lijken  in  de  kast.  Ik  had  wel  bloot  gestaan  aan   veel  moeilijke  situaties  die  me  waarschijnlijk  meer  stress  hadden   gegeven  dan  goed  voor  me  was.  Mijn  broer  die  een  vrouw  had  met   longkanker  adviseerde  mij  te  beginnen  met  de  zgn  natuurlijke  chemo   laetrile  een  stof  die  voor  komt  in  abrikozenpitten.  Verder  was  ik  meteen   op  dieet  gegaan  streng  alkalisch  om  mijn  lichaam  te  ontzuren.  Dit  houdt   in  geen  vlees  geen  dierlijke  producten  geen  koffie  geen  suiker  geen   alcohol  geen  tarweveld  en  geen  soja.     Na  2  dagen  in  shock  en  verdwaasd  op  de  bank  wist  ik  dat  ik  de   voorgeslagen  behandeling  niet  wilde  en  dat  ik  mijn  eigen  weg  wilde   gaan.     Bij  het  AVL  trof  ik  een  chirurge  die  me  wel  interessant  vond  wat  ik  had   me  in  de  materie  verdiept  en  had  een  mening  hoe  ik  wilde  proberen  om   mijn  genezing  te  vinden.     Hun  behandelwijze  was  hetzelfde  alleen  wilde  ze  daar  beginnen  met   chemo  zodat  de  operatie  wat  makkelijker  zou  zijn.  Deze  chirurg  kreeg   het  bij  haar  chef  de  clinicus  voor  elkaar  dat  ik  scans  kreeg  een   binnenkort  en  een  na  een  half  jaar  om  te  zien  of  dat  mijn  werkwijze  iets   zou  opleveren.  De  voorwaarde  was  wel  dat  ik  na  een  half  jaar  een   consult  zou  krijgen  bij  deze  prof  Rutgers.  Na  een  half  jaar  was  de  tumor   niet  gegroeid  hij  was  volgens  deze  prof  intensiever  geworden  daar  had   ik  nog  nooit  van  gehoord  dat  dat  ook  kon.  Ik  vertelde  hem  dat  ik  met   mijn  genezing  bezig  was  op  alle  lagen  en  dat  ik  het  maar  moeilijk  kon   verdragen  dat  hun  behandelwijze  zich  alleen  op  het  fysiek  richtte.  Hij  zei   zo  is  het  nu  eenmaal  de  rest  moet  jezelf  doen.  Hij  was  hard  en  zeer   veroordelend  en  zei  bijvoorbeeld  dat  ik  met  mijn  lot  speelde.  Alsof  hij   wist  wat  mijn  toekomst  zou  zijn.     Hij  was  wel  beried  te  opereren  zonder  chemo  en  bestraling   behandelingen  die  ik  echt  niet  wilde  en  ik  stond  wel  open  voor  een   operatie.  Maar  ik  had  door  zijn  optreden  geen  vertrouwen  in  hem.     Na  een  half  jaar  bezocht  ik  het  Alexander  Monroe's  instituut  omdat  zij  

reclame  maakte  dat  ze  vrouwvriendelijker  werkte.  Er  was  inderdaad  alle   tijd  en  aandacht  maar  daar  bleef  het  bij  het  protocol  was  hetzelfde.       Eigen  weg.     Wat  ik  me  al  vrij  snel  realiseerde  is  dat  ik  deze  eigen  route  niet  kon  gaan   als  ik  geen  support  had.  Dus  ik  vroeg  mijn  man,  vrienden  en  familie  mij   te  helpen  maar  niet  hun  angst  bij  mij  te  komen  ook  al  waren  ze  het  niet   met  mij  eens.  Mijn  zoon  kon  dat  niet  die  was  zo  gevangen  door  zijn   angst  z'n  moeder  te  verliezen  dat  hij  alleen  maar  wilde  dat  ik  mij  liet   behandelen.     Tot  dan  toe  had  ik  een  huisarts  die  nergens  voor  open  stond  dus  ik   moest  een  andere  huisarts,  ik  wilde  iemand  die  integraal  werkte  dus  ik   benaderde  iemand  die  ik  kende  en  legde  mijn  verhaal  bij  hem  neer.  Hij   wilde  mij  wel  helpen  en  wist  ook  dat  hij  het  goed  moest  rapporteren   want  hij  liep  risico.  Blijkbaar  is  het  protocol  zo  dwingend  dat  niemand   daar  buiten  mag  opereren.     Mijn  broer  steunde  me  vanaf  het  begin  hij  gaf  me  zoveel  informatie  en   tips  bijna  overweldigend.       De  eerste  stappen:   Ik  begin  met  veel  te  lezen  over  voeding  ook  van  mensen  die  met  hun   dieet  genezen.  Ik  realiseer  me  wat  ik  eigenlijk  al  wist,  hoe  belangrijk  een   dieet  is.  Ik  eet  veel  raw  food  veel  groente,  smoothies,  sper  fonds  en   supplementen.  Dit  allemaal  om  mijn  immuunsysteem  te  verbeteren.  Ik   was  al  begonnen  met  de  laetrile  maar  ik  kon  het  niet  lang  verdragen   mijn  hele  lijf  verzette  zich  ertegen,  mijn  maag  verdroeg  het  niet  langer   dus  ik  kotste  het  gewoon  weer  uit.  Daarvoor  in  de  plaats  ontdekte  ik   Salvestrol.  Een  supplement  dat  genezend  werkte  bij  kanker.     Ik  realiseerde  me  ook  dat  ik  in  mijn  werk  moest  schrappen  dat  stress   reductie  heel  belangrijk  is.  Omdat  mijn  werk  vooral  inhoud  dat  ik  met   heftige  emoties  van  anderen  werk  realiseerde  ik  me  ook  dat  dat  niet   langer  goed  voor  me  is.  Dus  ik  stop  met  het  doen  van  individuele   sessies.  Wel  wil  ik  doorgaan  met  de  groep  en  het  werken  met  paren  dit  

werk  doe  ik  met  een  collega.     Ik  doe  iedere  yoga  en  meditatie  en  werk  met  hartcoherentie  aan  de   computer  waar  je  meteen  ziet  als  je  uit  balans  raakt  of  bent.     Met  m'n  laser  die  ik  ooit  had  gekocht  om  verschillende  lichamelijke   kwalen  te  behandelen  begin  ik  mezelf  te  behandelen.  Ik  krijg  een   programma  uit  Italië  wat  ik  moet  doen  en  hoe  vaak.  Dus  4x  per  dag   behandel  ik  mezelf.     Mijn  bloed  test  stuur  ik  naar  Raf  Willaert  een  oud  apotheker  in  België   die  met  kruiden  tincturen  werkt  hij  verteld  me  wat  ik  moet  nemen.     Dat  eerste  jaar  is  een  zoektocht  naar  wat  werkt  en  wat  bij  me  past.  Ik   krijg  heel  veel  tips  en  informatie  van  veel  mensen  die  me  allemaal   willen  helpen,  het  is  overweldigend.     Het  vraagt  van  mij  dat  ik  bij  mezelf  blijf  en  mijn  intuïtie  laat  spreken.     Als  ik  in  het  begin  van  mijn  ziekte  proces  in  Zuid-­‐Afrika  ben  bezoek  ik   een  Japanse  healer.  Hij  vertelt  me  dat  mijn  lijf  vol  zit  met  energie  van   anderen  en  begint  met  het  op  te  ruimen.  Daarna  slaap  ik  meer  dan  24   uur.     Ook  besluit  ik  naar  Findhorn  te  reizen  waar  een  BB  healer  woont  die   zich  heeft  gespecialiseerd  in  het  werken  met  kanker  patiënten.  Ik   bezoek  hem  2x  en  dan  wordt  de  reis  me  teveel  en  de  kosten  te  hoog  om   dit  vaker  te  doen.     Ergens  lees  ik  hoe  belangrijk  het  is  om  je  lichaam  schimmelvrij  te   maken.  Omdat  schimmels  het  opname  en  uitscheidings-­‐proces   verhindert.  Van  een  collega  hoor  ik  van  een  vrouw  in  Zutphen  die  met   het  B.E.S.T.  Systeem  werkt.  Ik  krijg  een  nog  strenger  dieet  en  wordt   mager  wat  ik  al  heel  lang  niet  meer  geweest  ben.  Zij  test  me  ook  op   overgevoeligheden  en  daaruit  blijkt  dat  salvestrol  niet  goed  is  voor  me.   Ipv  rasp  ik  de  citroenschil  en  doe  dat  door  m'n  smoothie.  Zij  test  me  ook   op  thc  en  bed  olie  waar  ik  goed  op  reageer  dus  daar  begin  ik  ook  mee   Ik  voelde  me  in  dit  hele  proces  absoluut  niet  ziek,  wat  ik  wel  voelde  is   dat  de  tumor  energie  vreet  en  dat  ik  op  dagen  dat  ik  les  geef  een   middaguren  moet  doen.  Ik  bleef  ook  sporten  maar  ging  iets  minderen   ipv  3x  in  de  week  spinnen  naar  2x.    

    Dieptepunt.     Een  dieptepunt  in  dit  hele  fysieke  proces  was  een  epileptisch  aanval  die   kwam  als  een  donderslag  bij  heldere  hemel.  Ik  Skype  op   zaterdagmiddag  met  een  nieuwe  studente  uit  Berlijn  al  vrij  snel  gebeurt   het  ik  weet  van  niets  val  van  de  stoel  en  breek  m'n  sleutelbeen.  De   vrouw  uit  Berlijn  organiseert  een  ambulance  die  een  uur  later  op  de   stoep  staat.  Op  de  eerste  hulp  doen  ze  ook  een  hersenonderzoek  hieruit   blijkt  dat  het  niet  wordt  veroorzaakt  door  uitzaaiingen.  Er  volgen  twee   operaties  een  om  een  plaatje  te  zetten  op  m'n  sleutelbeen  en  later  om   het  weer  te  verwijderen.  Ik  krijg  een  rij-­‐ontzegging  van  een  jaar.  De   vaart  is  nu  compleet  uit  m'n  leven  verdwenen.  Alles  wordt  vertraagd.   De  neuroloog  stelt  vast  dat  ik  een  aanleg  heb  voor  epilepsie  waar   kinderen  vanzelf  over  heen  groeien.  Ik  heb  het  alleen  als  kind  nooit   gehad.  Hij  stelt  vast  dat  het  is  veroorzaakt  door  jet-­‐lag.  De  dag  ervoor   was  ik  uit  Mexico  gekomen.     Na  1  jaar  ontdek  ik  een  nieuwe  uitzaaiing  in  mijn  lymf,  de  paniek  slaat   toe.  Ik  realiseer  dat  ik  meer  moet  doen  dan  dat  ik  tot  nu  toe  deed.  Ik   besluit  om  te  starten  met  DCA  een  niet  gepatenteerd  kanker  medicijn   waar  met  name  in  Canada  veel  onderzoek  naar  is  gedaan  en  waar  veel   mensen  baat  bij  hebben.       Over  de  grens:   Vlak  voor  kerst  komt  mijn  moeder  met  een  artikel  uit  het   Reformatorisch  dagblad.  Het  gaat  over  een  dominee  bij  haar  in  de  buurt   die  in  Nederland  uitbehandeld  is  en  al  afscheid  heeft  genomen  van   alles.  Hij  hoort  van  een  oncologe  in  Duitsland  die  op  een  andere  manier   werkt  en  hij  zoekt  z'n  heil  daar.  Hij  geneest  compleet.  Wat  doet  die   oncologe?  Allereerst  werkt  ze  integratief  dus  ze  combineert   behandelwijzen  uit  het  reguliere  en  alternatieve  circuit.  Ze  werkt  met   een  lage  dosis  chemo  en  intraveneuze  vitamine  C  om  de  weerstand  op   peil  te  houden.  Door  de  lage  dosis  chemo  wordt  de  tumor  meer  

receptief  en  behandelt  ze  die  vervolgens  met  hyperthermie  een  hitte   behandeling  dat  de  tumor  doet  schrompelen.  Als  ik  mijn  eerste  consult   bij  haar  heb  is  ze  verbaasd  dat  ik  me  nog  niet  heb  laten  behandelen  ze   vermoedt  dat  ik  m'n  ziekte  verdring  en  ze  raadt  me  aan  een  gesprek  te   hebben  met  een  psych-­‐oncologe.  Ik  moet  lachen  en  vertel  haar  dat  ik   zelf  psycho-­‐therapeut  ben  en  dat  ik  het  protocol  zoals  dat  in  Nederland   is  niet  wilde  volgen.  Als  ik  haar  vraag  of  ze  mij  wil  behandelen  zoals  ik   over  haar  aanpak  heb  gelezen  reageert  ze  verbaasd.  Ze  vertelt  me  dat  ik   een  100%  estrogene  kanker  heb.  Het  is  de  eerste  arts  die  me  dit  vertelt.   Ze  zegt  ook  dat  er  nog  curatieve  mogelijkheden  zijn  en  dat  de   behandeling  waar  ik  naar  vraag  palliatief  is.  Ze  zet  me  op  hormoon   therapie.  Als  ik  later  in  het  ziekenhuis  wordt  opgenomen  voor   onderzoeken  blijkt  de  hele  afdeling  vol  met  Nederlanders  te  liggen  die   uitbehandeld  zijn  maar  de  moed  niet  opgeven.  Het  is  tegelijk  een  diep   treurige  en  bemoedigende  ervaring.  De  psycho-­‐oncologe  die  ik  daar   later  ontmoet  is  een  studie  genoot  uit  mijn  laatste  healing  opleiding.   Voor  het  eerst  krijg  ik  een  healing  op  mijn  ziekenhuisbed.  Gratis!         Dus  ik  hou  m'n  dieet  hoewel  ik  iets  minder  streng  wordt  en  mezelf  af  en   toe  iets  toe  sta,  ik  slik  DCA  en  hormoontherapie  en  ik  neem  mijn   marihuana  druppels  voor  het  slapen.  Ik  probeer  nog  een  ding  food-­‐ grade-­‐peroxide.  Een  waterstof  peroxide  die  je  kan  innemen  en  die  je   per  dag  met  een  druppel  verhoogt.  Dit  verhoogt  het  zuurst  level  op  cel   niveau.  Dit  is  een  hele  belangrijke  kanker  remedie  omdat  de  meeste   kankers  ontstaan  door  zuurstof  gebrek  op  cel  niveau.  Ik  doe  deze   behandeling  een  maand  tot  m'n  lijf  het  niet  meer  verdraagt  en  ik  al   moet  kotsen  als  ik  eraan  denk.     Na  4  maanden  is  de  tumor  in  remissie  na  6  maanden  nog  meer,  na  10   maanden  is  het  nog  kleiner.  De  oncologe  raadt  me  aan  me  te  laten   opereren  het  kan  nu  een  borst  besparende  operatie  worden.  Er  komt   nog  even  en  kink  in  de  kabel  als  er  na  de  laatste  scan  blijkt  dat  er  een   vlek  op  mijn  lever  zit  na  nader  onderzoek  blijkt  het  een  cyste  te  zijn.  Ik   kan  weer  opgelucht  adem  halen.    

Eind  oktober  reis  ik  richting  Hongarije  op  aanraden  van  collega's  uit  de   VS.  Er  zijn  daar  baden  met  hoog  zuurstofrijk  water  en  je  drinkt  dat   water  ook  iedere  dag  1,5  liter.  De  aanbeveling  uit  de  VS  komt  ook  van   een  vrouw  die  een  niet  behandelbare  long  tumor  had  en  die  daar  genas.   In  de  baden  is  een  arts  en  ze  onderzoeken  je  bloed.  Het  blijkt  dat  bij  mij   de  killercells  dalen  met  30%  in  9  dagen.  De  arts  raadt  me  aan  om  terug   te  komen  en  deze  kuur  nog  eens  te  doen.  Mijn  huisarts  en  mijn   oncologe  steunen  me.     Er  blijft  informatie  naar  me  toe  komen  het  laatste  wat  ik  lees  is  over   Artimisia  Anua  in  combinatie  met  ijzer  schijnt  in  een  korte  tijd  de  kanker   te  vernietigen.       De  emotionele  dimensie:   Allereerst  deal  je  met  angst,  de  hele  tijd.  Angst  voor  erger,  angst  voor   uitzaaiingen  en  angst  voor  de  dood.  Dan  in  relatie  met  artsen  is  me  de   hele  gebeurd  dat  ze  mij  bang  maakten  of  bang  probeerde  te  maken   zodat  je  je  uitlevert  en  zij  de  overhand  hebben.  Het  is  een  erg  onfris,   eigenlijk  moet  ik  zeggen  onethisch  gebeuren.  Zo  had  ik  met  de  arts  in   het  AVL  in  het  begin  dat  ik  vroeg  hoe  agressief  is  mijn  kanker  en  zij   vervolgens  zei:"hoe  agressief  wil  je  het  hebben"?    Het  consult  met  prof.   Rutgers  sloeg  alles  hij  haalde  zoveel  uit  de  kast  om  me  maar  in  zijn   straatje  te  krijgen.  Hij  zei  oa  "je  speelt  met  je  lot".    Alsof  hij  weet   wanneer  het  mijn  tijd  is.  Na  deze  consulten  had  ik  altijd  veel  tijd  nodig   om  weer  te  herstellen  en  mezelf  te  hervinden.  Na  dat  consult  met   Rutgers  duurde  het  wel  2  weken.     In  de  angst  die  jezelf  voelt  moet  je  ook  dealen  met  de  projecties  van   anderen,  iedereen  om  me  heen  is  bang  en  als  ik  een  andere  weg  wil   bewandelen  worden  ze  dat  nog  meer  omdat  het  zo  onzeker  is.  Mijn   man,  vriendin,  zoon,  schoondochter  ieder  had  zo  z'n  eigen  gevoelens  en   m'n  angst  die  ze  op  mij  projecteerde.  Ik  heb  herhaaldelijk  gevraagd  daar   niet  mee  bij  mij  te  komen  omdat  mij  dat  niet  helpt.  Ik  ervaar  het  als  een   druk  van  hen  dat  ik  me  toch  maar  laat  behandelen.     Kanker  genereert  een  heleboel  angst  en  toch  is  het  beter  voor  je  

lichaam  als  je  dat  niet  hebt.  Het  produceert  adrenaline  en  cortisol  die   beiden  slecht  zijn  voor  je  genezing  het  voedt  de  kanker.     Het  hele  emotionele  proces  in  het  dealen  met  kanker  gaat  het  vooral   over  je  doodsangst.  Door  die  angst  heen  te  bewegen  en  accepteren  dat   niemand  weet  wanneer  je  leven  afgelopen  is.  Dat  je  de  dood  gaat   accepteren  als  iets  wat  bij  het  leven  hoort.  Wat  ik  tot  dan  toe  verre  van   me  had  gehouden.  Met  het  gaan  van  mijn  eigen  weg  en  het  nemen  van   mijn  eigen  verantwoordelijkheid  begaf  ik  me  op  een  onbekend  spoor   wat  eigenlijk  veel  mensen  proberen  te  vermijden.   Te  zijn  in  het  onbekende  en  me  daar  aan  over  te  geven  werkt   louterend.     Deze  acceptatie  werkt  heel  ontspannend  en  is  een  waardevolle  bijdrage   in  mijn  genezing.       De  mentale  dimensie.     Er  is  enorm  veel  kennis  en  informatie  vanuit  boeken  en  het  internet.  Ok   zijn  er  veel  films    te  bekijken  over  dit  onderwerp.  Dus  als  je  je  wil   verdiepen  zijn  er  veel  mogelijkheden.  Voor  mij  is  informatie  tot  me   nemen  essentieel.  Het  helpt  me  om  het  heft  meer  in  eigen  hand  te   nemen  en  het  maakt  dat  ik  meer  kan  inzetten  voor  mezelf  en  m'n   verantwoordelijkheid  neem.     Voor  ik  ziek  werd  had  ik  het  boek  gelezen  "  Dying  to  Be  me"  van  Anita   Moorijani.  Het  verhaal  van  een  vrouw  die  haar  geschiedenis  vertelt  in   relatie  tot  haar  kanker  en  uiteindelijk  een  moment  kliniek  dood  is  waar   ze  alles  vanuit  een  licht  perspectief  waarneemt  daardoor  verdwijnt  al   haar  angst  en  als  ze  weer  terug  komt  verdwijnt  ook  haar  kanker.  Het  is   een  inspirerend  boek  dat  ik  eens  opnieuw  zou  willen  lezen.     Ik  wil  een  aantal  van  de  boeken  noemen  die  mij  geïnspireerd  hebben.     Het  Anti  kanker  boek  van  Servan  Schreiber.     Kanker  overvalt  je  niet  van  Jaap  Huibers.   Cancer  is  not  a  disease  but  a  survival  mechanism  van  Andreas  Moritz.     Het  verzwegen  verhaal  over  kanker  van  prof.  Perskin.  Hij  gaat  uitgebreid   in  op  de  onderzoeken  van  Warburg  die  aantoonde  in  de  jaren  20  dat  het  

metabolisme  verstoord  is  en  dat  dat  komt  door  een  zuurstoftekort  op   cel  niveau.  Hij  gaat  ook  in  op  het  versterken  en  beschermen  van  het   immuunsysteem.     Ein  medicinischer  insider  packt  aus  over  het  complot  tussen  de  voedsel   industrie  en  de  farmaceutische  industrie  waar  in  de  jaren  50  onderzoek   werden  verdonkeremaand.     You  are  the  placebo  van  Joe  Dispenza.  Waarin  hij  aantoont  dat  alles   informatie  is  en  dat  het  gaat  om  de  genen  te  beïnvloeden  de  zgn   epigenetics.     Natural  cancer  treatments.  Alle  alternatieve  behandelingen  op  een  rij   gratis  te  downloaden.     After  Death  van  Eben  Alexander.     Erg  inspirerend  vond  ik  ook  de  theorie  van  de  Saluto  Genesis  van   Antowsky.  Hij  beschrijft  dat  mensen  drie  elementen  nodig  hebben  1  dat   je  het  begrijpt  2  dat  je  het  kan  managen  3  dat  je  het  betekenis  kan   geven.     Er  is  in  Nederland  een  sterk  schisma  tussen  regulier  versus  alternatief   daar  is  eigenlijk  niemand  mee  gediend.  Het  leeft  aan  beide  kanten  er   zijn  maar  weinig  mensen  werkzaam  op  dit  terrein  die  een  integratie   maken.  De  meesten  moeten  niks  weten  van  de  andere  kant.  Op  mij   komt  dit  zeer  calvinistisch  over.  Kanker  patiënten  die  eigenlijk  steun   nodig  hebben  van  deze  beide  benaderingen  zijn  daar  al  helemaal  niet   mee  gediend.  Er  is  echter  veel  vijandigheid  over  en  weer.     Zo  hebben  ik  al  veel  artsen  horen  zeggen  dat  je  pech  hebt  als  je  het   krijgt.  Naar  mijn  mening  is  dat  niet  correct  om  tegen  een  patiënt  te   zeggen  bovendien  is  het  erg  onwetenschappelijk.  Je  zou  dat  ook  om   kunnen  draaien  dat  je  geluk  hebt  als  je  het  niet  krijgt.  De  laatste  cijfers   zijn  dat  het  een  op  de  drie  mensen  gaat  overkomen.     Er  zijn  de  laatste  jaren  vooral  onderzoek  gedaan  naar  de  mogelijke   genetische  oorsprong  daarmee  is  het  onderzoek  van  Wartburg  over  het   metabolisme  in  de  koelcel  beland.        

Mijn  visie  op  kanker   Kanker  is  al  zo  oud  als  de  mensheid.  Er  zijn  mummies  gevonden  met   kanker  gezwellen.  Vroeger  ging  je  aan  iets  dood  zonder  dat  ze  wisten   waaraan.     Door  de  leefwijze  die  wij  nu  hebben  in  de  moderne  tijd  de  hoeveelheid   stres  en  de  slechte  voeding  gaan  de  aantallen  drastisch  omhoog  1op3   Het  verhaal  over  het  metabolisme  en  het  zuurstof  tekort  moet  weer  in   het  licht  gezet  worden  omdat  dit  een  bijdrage  in  genezing  geeft  die  niet   agressief  is.     De  reguliere  behandeling  is  nog  steeds  alles  kapot  maken  zoiets  als  een   druppel  olie  uit  een  glas  water  vissen  door  mar  het  water  weg  te   gooien.     De  arts  die  ik  had  in  Hongarije  noemde  chemo  "  a  crime  against   humanity"   Natuurlijk  kwam  de  vraag  op  waarom  ik  die  ondanks  gezonde  voeding   en  al  35  jaar  detox  keuren  toch  kanker  krijgt?  Omdat  ik  vele  jaren  teveel   gevraagd  heb  van  mezelf.  Die  stress  leidt  uiteindelijk  tot  verzuring.       De  wils  dimensie   De  wils  dimensie  is  die  van  het  hart  het  is  een  innerlijke  wil  en  geen   uiterlijke  waarmee  je  doordrukt.     Het  gaat  over  je  intentie  en  die  had  en  heb  ik,  ik  geloof  dat  ik  beter  kan   worden  en  het  is  heel  belangrijk  in  dit  proces  dat  ik  mijn  innerlijke  stem   volg.     Mijn  leraar  John  Pierrakos  zei  altijd  er  is  maar  weinig  in  het  leven  wat  je   kan  beïnvloeden  hij  was  ervan  overtuigd  dat  veel  al  vast  lag.  Maar  dat   wat  je  kan  beïnvloeden  daar  heb  je  discipline  voor  nodig.  In  mijn  geval   had  ik  die  en  ik  wist  dat  ik  me  daarmee  kwaliteit  van  leven  kon  geven.  Ik   wilde  mijn  lijf  en  mijn  behoeft  in  eigen  hand  houden  en  me  niet  uit   leveren  maar  zelf  wel  overwogen  keuzes  maken.  Ik  heb  een  wil  tot   overgave  maar  dan  wel  aan  die  mensen  en  dingen  die  kloppen  met  mijn   innerlijk.      

De  Spirituele  dimensie   Ik  voelde  in  dit  hele  proces  en  met  de  dood  voor  ogen  hoe  veel  ik  ven   het  leven  houd.  En  dat  wilde  ik  voelen  en  uitdragen.  Mijn  Godsbesef   nam  toe  mar  niet  een  God  zoals  me  vroeger  geleerd  was  iets  of  iemand   die  buiten  mij  stond.  Ik  ervaarde  God  overal  en  in  iedereen  ook  in   mezelf.  Iedere  ochtend  deed  ik  na  mijn  yoga  mijn  gebed:  God  in  de   hemel  en  in  de  aarde  en  in  mezelf  help  me  te  vertrouwen  en  help  me   door  te  gaan  en  help  me  te  genezen.  Ik  begon  het  goddelijke  ook  te   ervaren  in  de  verbinding  die  er  is  en  waar  de  support  was  voor  mij.  Een   godsbesef  geeft  je  minder  eenzaamheid.  Ik  realiseerde  me  door  me  te   openen,  door  kwetsbaar  te  zijn,  te  luisteren  en  anderen  binnen  te  laten   ik  zo  steun  kon  ontvangen.     Tijdens  mijn  proces  waren  er  altijd  engelen  op  mijn  weg  in  veel   verschillende  gedaantes      Er  waren  altijd  en  overal  helpers  soms  op  de   vreemdste  plaatse  en  momenten.  Ik  kreeg  veel  adviezen  haast  teveel   dat  wierp  me  altijd  weer  terug  op  mezelf  met  de  vraag  wat  is  goed  voor   mij  wat  heb  ik  nodig.     Tot  slot  is  er  de  betekenisgeving  dat  ik  kanker  een  plek  kan  geven.  Dat  ik   nu  kan  zeggen  de  kanker  heeft  mij  veel  gebracht.  Ik  had  dit   waarschijnlijk  nodig  om  vanuit  een  intrinsieke  motivatie  mijn  leven  te   veranderen.  Zacht  te  worden  en  me  over  te  durven  geven.