MACHELS TRIATHLON TEAM

MACHELS TRIATHLON TEAM CLUBBLAD NR. 4 – DECEMBER 2005 – 21e JAARGANG

20 jaar MTT! (foto: Thomas Cools)

Clubblad nr 4 – december 2005


MACHELS TRIATHLON TEAM CLUBBLAD NR. 4 – DECEMBER 2005 – 21e JAARGANG

MACHELS TRIATLON TEAM V.Z.W.

VOORZITTER :

Hugo Hermans

ONDER-VOORZITTER : SECRETARIS :

Patrick Moens Dirk Van Elewyck

OVERIGE BESTUURSLEDEN :

Thierry Debrier

VERANTWOORDELIJKE UITGEVER :

Hugo Hermans

REDACTIE :

REKENING NR :

CLUBBLADEN – 2006

1

MEDEDELINGEN BESTUUR

3

TE KOOP

6

TRAININGSINFORMATIE

6

IN DE WISSELZONE MET CARLITO

8

WEDSTRIJDVERSLAGEN

10

VERSLAGEN CLUBMANIFESTATIES

25

REIS- EN TRAININGSVERSLAGEN

27

EEN GOED GESPREK MET... LUCHO & HUGO

33

INTERVIEW MET GERRIT SCHELLENS

36

MTT-ER 2005

39

BIJLAGEN

41

Jean-Pierre Itterbeek

PENNINGMEESTER :

WEBSITE:

WOORD VOORAF

Patrick Endels www.machelstriathlonteam.be ING 310-1218080-40

Deadline

Nr. 1 – 15 april 2006

1 april 2006

Nr. 2 – 15 juni 2006

1 juni 2006

Nr. 3 - 15 augustus 2006

1 augustus 2006

Nr. 4 – 31 oktober 2006

15 oktober 2006

WERKTEN MEE AAN DIT CLUBBLAD: Anja, Bernard, Carl, Dirk VE, Dominique, Filip Bellemans, Glen, Hugo, Jan C., Luc R., Michel B., Nathalie, Patrick E., Patrick M., Thierry, Wim FOTO’S Anja, Bernard, Glen, Hugo, Jan C., Jeroen Nagels, Thomas Cools, Patrick E., Wim


PRESTIGESPRINT-DER-PRESTIGESPRINTEN: HUGO NU OFFICIEEL MADOUKAMPIOEN!

Dean’s Sandwichbar Carl Kuyl & Nancy Geerinckx belegde broodjes - salades - snacks van maandag tot vrijdag van 7 uur tot 14.30 uur Varkensmarkt 6 tel: 02/253 10 03


1800 Vilvoorde fax: 02/253 16 72

1

Woord vooraf en medewerkers van harte voor deze mooie dag. Nogmaals Glen bedankt! Op sportief vlak zijn er knappe prestaties geleverd, doch de deelnames aan de SP wedstrijden zijn nog steeds ons zwakke broertje. Meer en meer wordt onze club een ironman team. Waarschijnlijk is het door de knettergekke verhalen en prestaties dat iedereen eens wil proeven wat het nu in feite is zo een 1/1 triatlon. Het ergste is dat de meesten het opnieuw en opnieuw en opnieuw overdoen. Dit jaar is het MTT er weer in geslaagd een Hawaiier te produceren. Proficiat Wim ge heb het gedaan! Ons lenteweekend werd voor het eerst in en rond Bohan gereden. 't Was hard en plezant. De driedaagse van de Vogezen werd weer gewonnen door onze super Patrick. Boze tongen beweren dat het volgend jaar de totale oorlog zal zijn in La Bresse. Patrick, ik weet wie dit allemaal rondstrooit, doch zeg het niet. (nvdr. een gokje: hij is ondervoorzitter, heeft onlangs speciaal daarvoor een nieuwe fiets gekocht en denkt dat hij kan klimmen?)

Het seizoen 2005 zit erop. Ja voor Pat en mijzelf is dit het 20 jaar bij het MTT. Zoals ze zeggen: "'t is allemaal zo snel gegaan". Ja, ging het lopen ook maar zo snel. Dit jaar was het dan ook wel een beetje feest. Denk maar aan onze receptie persvoorstelling. Het was tof dat onze stichters er ook waren. Eerste voorzitter Johnny Degroof en de zijnen waren zeer verheugd dat zij werden uitgenodigd. Op zaterdag 3 september was het dan feesten geblazen. De grote initiatiefnemer was ongetwijfeld mijn petekind Glen. Eerst was er de wel erg leuke fietszoektocht. Nadien was er op de col HH (foei) Madou de sprintattractie. Zij die er niet bij waren, om de één of andere reden, kunnen de tijdens volgende editie (anno 2025) sprinten voor de titel. Ik zal dan de foto's nemen. 's Avonds was er dan het feestje met bbq en muziek. Eddy Gregoir zorgde voor de muziek en mag dat zeker nog doen van ons. Het was een schitterende, onvergetelijke dag. Hopelijk geeft de één of andere goede ziel verder in dit clubblad nog wat uitleg hieromtrent. Wijzelf van het bestuur danken alle aanwezigen


En terwijl jullie dit clubblad aan het lezen zijn, is ons jaarlijks eetfestijn waarschijnlijk voor de meesten in volle gang. Wij hopen natuurlijk dat het weerom zo 'n groot succes zal zijn. En is dit nu het allerlaatste clubblad of niet. Het zal zeker van jullie afhangen of Patrick Endels er zijn kostbare tijd nog zal insteken of niet. Wij denken dat de meesten liever het clubblad verder zien verschijnen dan niet. Daarom vragen wij dat iedereen toch minstens een keertje een artikel zou schrijven. 't Zou spijtig zijn dat het clubblad na 20 jaar zou ophouden te bestaan. Daarom jongens en meisjes, stuur af en toe eens een verslagje van een wedstrijd aan onze Patrick. Het zal hem wat werk kosten maar zeker plezieren. Ja Patrick, nog eens dank u voor al de vorige prachtige edities en doe zo voort als het van ons afhangt. Voor het eindejaar en het komende jaar 2006 wens ik jullie van harte veel geluk, gezondheid en afziengenot. Hugo

2


3

Mededelingen bestuur e.a. aankondigingen 24-26/03/2006 - LENTEWEEKEND Bohan

25-28/05/2006 – VOGEZENSTAGE La Bresse

Gezien het succes van dit jaar hebben Olivier en ikzelf ervoor gezorgd dat we volgend jaar opnieuw de molshopen van Bohan en omgeving gaan platwalsen. De meest mensen die dit jaar mee geweest zijn weten dat het hotel en de gekozen formule zeker zijn prijs waard is. Het weekend zal doorgaan van vrijdag 24 maart 2006 tot en met zondag 26 maart 2006. We hebben voor dezelfde formule gekozen als dit jaar zijnde:

De inschrijvingen zijn afgesloten. 28 personen gaan mee op wandelen fietsstage. Dit is een nieuw record. Hopelijk breken we ter plaatse ook records wat betreft zonneschijn, gezever, goede benen, goed eten, lekkere wijn, klimtempo, solidariteit en groepsgevoel.

Vrijdagavond: eten rond 19:30 uur 3 gangenmenu van voorgerecht - hoofdschotel dessert overnachten Zaterdag: ontbijt om 08:00 uur fietsen: vertrek om 09:00 uur voor een afstand van ongeveer 80 km middageten om 13:30 uur zal bestaan uit voorgerechtje en daarna spaghetti à volonté rusten of wandelen lopen: loslopen langs de Seine of zoiets avondeten: 3 gangenmenu des avonds: kwis met animator Lucho del Vosges overnachten Zondag: ontbijt om 08:00 uur fietsen: vertrek om 09:00uur - 80 à 90 km op overwegend vlakke (hihi) omloop middageten om 13:30 uur: opnieuw 3 gangen De prijs voor deze formule is rond de 100 à 105 euro per persoon. De dranken aan tafel en erna (of ervoor) niet inbegrepen. We hebben reeds 24 deelnemers voor het weekend. De kamers bestaan vooral uit 2 persoonskamers en enkele 3 persoonskamers. Het voorschot is 20 euro per persoon. De eindafrekening wordt gemaakt op zondagmiddag. getekend de mannen van de kop, Oli en Hugo


Volgende personen hebben een voorschot betaald en gaan mee naar La Bresse. Indien er iemand een voorschot heeft gegeven en zijn naam of die van zijn partner hier niet tussen staat, moet contact opnemen met de organisator. Luc en Karla Thierry en Dominique (+ Yvan) Marc en Myriam (+ Joris, Martine en Walter) Patrick en Nathalie (+ Michel en Tania) Patrick ‘Lucho’ ‘Hedwig Wim Seppe Jordi Igor Eric Moens Gerrit Carl Rudi Hugo Olivier Dirk Ingrid In 2006 verblijven we allen tezamen in Hotel des Roches. Dit hotel ligt in het centrum van La Bresse en is gekend voor zijn goede keuken en gebruik van vele regionale producten. Ingrid zal niet meer gestraft worden en bij Jordi moeten slapen. In 1 kamer slapen bij Jordi was de grootste vergissing ooit die deze reisleider kon maken…. Ik heb er nog niet verbleven of gegeten en hoop dus dat dit de waarheid is. Wat ik wel weet, is dat de weg naar ons hotel een baantje is met een stijgingspercentage van meer dan 10 %! Het is maar enkele honderden meters maar de mannen met de macht zullen er toch moeten schakelen. Ons hotel heeft geen internetadres en dus kunnen jullie niet gaan kijken op het net om meer info. Op de site van La Bresse (www.labresse.net) kunnen jullie wel wat vinden.

4 Begin al maar te trainen want de fietstochten zullen zwaar zijn. Jullie hebben me een boek geschonken met de mooiste cols van de Vogezen en ben daarom verplicht om enkele van de zware kleppers in het parkoers op te nemen. Ik heb de ritjes al uitgestippeld en beloof jullie vuurwerk en melkzuur in de benen. Volgende namen staan op het programma: Ballon d’Alsace Grand Ballon Col de Page Col de Hunsrück Col de Bramont Col de Firstplan Petit Ballon Col de Platzerwassel Col d’ Oderen Col de la Croix Col de la Vierge

traditiegetrouw de ‘B-ploeg‘ op begeleiden. Zij doen iets minder kilometers en rijden iets trager de bergjes op. Niemand moet angst hebben om de weg te verliezen. De reisleider zal er zoals altijd opletten dat alle schaapjes terug in de stal geraken. En onze wandeldames tellen dit keer al 5 deelnemers. Hopelijk kunnen ze veel terrasjes doen en genieten van de omgeving. Meer info krijgen jullie enkele weken voor het vertrek of einde april. En indien jullie nog vragen hebben kunnen jullie me altijd een berichtje sturen of bellen.

Het is natuurlijk geen wedstrijd en we rijden in groep. En dan is er nog onze Marc en Luc die

Patrick alias ‘Lucho‘

Enquête toekomst clubblad Wat zijn de resultaten van de grote enquête over het clubblad? Meer dan 25 leden hebben op de een of andere manier meegewerkt en het bestuur dankt hen daarvoor. We hebben nu een beter zicht over het belang van het clubblad in onze club. Het is duidelijk dat nog heel veel leden met grote belangstelling telkens uitkijken naar het gekende blauwe boekje. Slechts 3 leden stelden voor om alle info via de website te verstrekken. 17 leden vinden de combinatie van website, af en toe een flash en regelmatig een clubblad de beste oplossing. We blijven dus zo verder doen. Iedereen geeft onze redacteur Patrick de maximum score wat betreft keuze van rubrieken, foto’s, lay-out, enz… Hij doet dat prima en krijgt hopelijk van alle vrouwen in de club drie dikke kussen voor zijn inzet, bekwaamheid en enthousiasme. En geef die ook maar aan webmaster Wim want clubblad en de site van MTT vormen een sterk duo. Enkele leden hebben wel te kennen gegeven dat zij geen tijd of interesse hebben om af en toe een artikel te schrijven voor het clubblad. En dat moeten we als club ook aanvaarden. Iedereen is vrij om te doen en laten wat hij wil. Dat is altijd zo geweest in de club en moet zo blijven. Maar vele leden hebben ook beloofd om af en toe een bijdrage te leveren. Sommigen beloven om elk clubblad iets te doen en anderen zeggen dat 1 keer per jaar hun maximum is. Als we alle beloofde artikels optellen kunnen we toch 4 goede, dikke clubbladen vullen. Er is zelfs een atle(e)t(e) die gedichtjes ging schrijven. Ik ben echt benieuwd naar de inhoud ervan.


Op de vraag of de leden moeten afspreken wie een artikel gaat schrijven over een bepaalde wedstrijd of het bestuur een ‘lichte’ dwang moet gebruiken om ‘vrijwilligers‘ te zoeken, waren de antwoorden heel verdeeld. Het bestuur zal dus niet op zoek gaan naar ‘slachtoffers‘ om een artikel te schrijven, maar de atleten mogen vrijwillig met mekaar afspreken na een wedstrijd om zo van elke activiteit, wedstrijd toch iets te hebben voor het clubblad. In de enquête waren er 9 leden die vonden dat de deelnemers, leden die afspraak moeten, kunnen en hopelijk zullen maken. Na deze grondige analyse van de antwoorden op de grote enquête heeft het bestuur in samenspraak met redacteur Patrick dan ook beslist om het clubblad te laten leven. In de winter zal het iets minder verschijnen om in de drukke wedstrijdperiode meer te kunnen schitteren. De volgende deadlines werden afgesproken: 1 april, 1 juni, 1 augustus en 15 oktober. In oktober 2006 zullen we deze nieuwe zaken opnieuw evalueren. We zullen kijken hoeveel er van al die goede voornemens terecht zijn gekomen in 2006 en wat we moeten doen in 2007! We hebben er alle vertrouwen in dat 2006 een goed clubbladjaar zal zijn. Bedankt voor de medewerking. Lucho

5

MTT regelmatigheidscriterium 2005-2006 MTT organiseert een regelmatigheidscriterium waarvoor de actieve leden tijdens het seizoen (vanaf 01 nov. t/m Hawaii) punten kunnen verzamelen. Er kunnen enkel punten worden verdiend wanneer alle MTT- en VDTLformaliteiten vervuld zijn (zoals bvb uiterste datum voor het doktersonderzoek). Het bestuur kan eveneens beslissen over een aftrek van punten indien een bepaalde deadline niet gerespecteerd wordt. Clubtrainingen, andere clubactiviteiten, artikels voor het clubblad, en wedstrijden leveren punten op: Clubtraining: Elke clubtraining (zie trainingskalender) levert 5ptn op, 2 of 3 sporttakken op dezelfde trainingsdag leveren respectievelijk 10 of 15 ptn op. Bij de fietstrainingen is de helm verplicht (geen helm = geen punten). Clubactiviteiten: Per clubactiviteit: 20 ptn Verkoop kaart eetfestijn: 2ptn per verkochte kaart Helper eetfestijn: 10 ptn per sessie Clubkampioenschap (deelnemer): 40 ptn + 1pnt per deelnemer achter u Clubkampioenschap (helper): 20 ptn Artikels: Voor elk zelf geschreven MTT relevant artikel (wedstrijdverslagen, trainingsverslagen… dat in het clubblad verschijnt 10ptn, uitgezonderd voor bestuursmededelingen, voorwoord, tussenstanden en eindstand van dit regelmatigheidscriterium.

Wedstrijden: Elke wedstrijd waar minstens 2 triatlondisciplines door éénieder (individueel of in groep) betwist wordt komt in aanmerking voor punten indien de uitslag tijdig in het bezit is van het bestuur en de deelnemende MTT-ers in de uitslag aangeduid zijn. Clubkledij is op wedstrijd steeds verplicht, zoniet wordt de atleet beboet door een aftrek van 100 ptn, tenzij in geval van overmacht of voorafgaandelijke toestemming van het bestuur. wedstrijd punten wedstrijd punten

1/1 160 1/4 40

3/4 120 ts 1/4 & 1/8 30

1/2 80 1/8 & andere 20

Eventueel gecumuleerd met onderstaande bonussen voor Super Prestige wedstrijden: 1ste MTTer + 30 4de MTTer + 18

2de MTTer + 26 5de MTTer + 14

3de MTTer + 22 Andere + 10

en: 1ste 2de 3de

overall + 60 + 50 + 40

leeftijdscategorie + 30 + 20 + 10

Buiten het regelmatigheidscriterium heeft het bestuur ook de mogelijkheid om extra punten toe te kennen. De rangschikking wordt opgemaakt en bijgehouden door het bestuur en verschijnt regelmatig in het clubblad. Op het einde van elk seizoen wordt het reglement door het bestuur geëvalueerd en kunnen er aanpassingen voor het volgende seizoen worden aangebracht. Thierry


6

Te koop... Ik ben mijn kelder aan het opruimen! Wie kan ik een pleziertje doen met enkele trainingswielen? Het is geen geld en ideaal om mee naar het werk te rijden of te trainen. Ik heb reeds 2 jaar een ‘10 speed’ en kan de wielen niet meer gebruiken. CHAMAL wedstrijdwielen met hoge alu-velg van Campagnolo met tube en 8-pion. Kan ook gebruikt en / of omgebouwd worden voor 9-pion. Prijs: slechts € 10,0 per wiel of € 15,0 per set.

MAVIC trainingswielen met zwarte velg voor tube en 8-pion. (voor- en achterwiel). Kan ook gebruikt en / of omgebouwd worden voor 9-pion. Prijs: slechts € 5,0 per wiel. RIGIDA trainingswielen met zwarte velg voor bandjes en 9-pion. ( Voor- en achterwiel ) Prijs: slechts € 5,0 per wiel. Patrick, alias Lucho. 02/253.84.74 (privé) 02/753.53.56 (hard werk) [email protected]

Trainingsinformatie december 2005 – maart 2006 Lopen: de looptrainingen gaan verder in het Domein ‘Drie Fonteinen’ te Vilvoorde. Samenkomst is steeds aan het grote voetbalstadion van FC. Vilvoorde. Vanaf de maand februari zijn er voorlopig geen looptrainingen gepland. Verdere looptrainingen tijdens het seizoen zullen voor een deel afhangen van het succes van de huidige. Zwemmen: voorlopig geen veranderingen in het zwemschema. Op maandag en zaterdag blijven we zwemmen te Wemmel. Maar we geven de moed niet op en blijven proberen om in Vilvoorde op een deftig uur en in genoeg banen te kunnen trainen in clubverband. Misschien sluit het zwembad in Wemmel tijdens de kerstvakantie maar er is nog niets beslist. Indien er veranderingen zijn krijgen jullie wel een extra flash met alle info. Fietsen: met het fietsen beginnen we in clubverband traditioneel in februari. Samenkomst is nog steeds de kerk in het


centrum van Machelen en dit elke zondag. De eerste zondag van februari beginnen we rustig in groep met een tochtje van ongeveer 60 km tegen een gezapig tempo (28 km/u). Zoals steeds is het fietsen extensief en in groep. Niemand moet dus bang hebben om niet te kunnen volgen. Naarmate het seizoen vordert, worden de kilometers en het tempo opgevoerd. Maar op zondag is het samen uit, samen thuis. En hopelijk iedereen eens een beetje op kop van de groep. In het bestuur hebben we ook de afspraak gemaakt om nieuwe wegen en streken te verkennen. Elk bestuurslid zal op zijn individuele trainingen zoeken naar mooie wegen en streken die jullie nog niet kennen. We hopen op die manier meer variatie in de fietstrainingen te brengen. Al worden de klassiekers (Overijse,…) ook niet vergeten en zullen we soms over Col Madou moeten. Blijven trainen en succes! Het bestuur

7 Trainingskalender December 2005 maandag

20u-21u30

zwemmen

Wemmel

zaterdag

14u-15u30

zwemmen

Wemmel

zondag

10u

lopen

Drie Fonteinen Vilvoorde

maandag

20u-21u30

zwemmen

Wemmel

zaterdag

14u-15u30

zwemmen

Wemmel

zondag

10u

lopen

Drie Fonteinen Vilvoorde

maandag

20u-21u30

zwemmen

Wemmel

zaterdag

14u-15u30

zwemmen

Wemmel

zondag

9u30

fietsen

Kerk Machelen

maandag

20u-21u30

zwemmen

Wemmel

zaterdag

14u-15u30

zwemmen

Wemmel

zondag

9u30

fietsen

Kerk Machelen

Januari 2006

Februari 2006

Maart 2006

Opgelet! geen zwemtraining op zaterdag 17 december ’05 (werken eetfestijn) geen looptraining op zondag 18 december 2005 (eetfestijn) geen zwemtraining op zaterdag 24 december 2005 (pakjes maken) geen looptraining op zondag 25 december 2005 (kerstman op bezoek) geen zwemtraining op zaterdag 31 december 2005 (zoeken feestneus) geen looptraining op zondag 01 januari 2006 (ontnuchteren)

Vilvoordsesteenweg 156 1820 PERK BELGIUM Tel: 02/751 81 30 (5L) Telefax: 02/751 80 89 E-Mail: [email protected]


8

In de wisselzone met Carlito... Een nieuwe rubriek waar we in de wisselzone voor één keer rustig de tijd nemen om eens bij te praten met een speciale gast: JEAN MOUREAU "Muscles from Brussels": "Triatlon is geen sport, maar een levenswijze" Jean Moureau (42) komt uit Brussel, maar woont al vijftien jaar in Vilvoorde. Vier jaar geleden sloot hij zijn actieve carrière als topsporter af. Zijn twee achtste plaatsen in de IronMan van Hawaii zijn de hoogtepunten uit zijn sportloopbaan. Jean werkt nu voltijds als boekhouder bij een bedrijf, organiseert jaarlijks de kwarttriatlon Vilvoorde en is coach van enkele nationale toppers. Hij zwemt, fietst en loopt nog regelmatig. Samen met zijn Zweedse vriendin Asa en zijn twee kinderen Axel en Felicia voelt hij zich hier volledig thuis. C: Even terug in de tijd : welke sport beoefende je tijdens je jeugdjaren? Jean: Ik heb atletiek gedaan, 300m horden was mijn specialiteit. C: Hoe ben je met triatlon in aanraking gekomen? Jean: Ik heb tijdens een aflevering van Magnum de IronMan van Hawaii op TV gezien, en wou dit ook doen. Ik ben toen naar een redder geweest om te leren crawl zwemmen en een fiets gekocht, ik had er nog geen. Ik had al meer dan 10 jaar niet gefietst en nooit een koersfiets gehad. Het was echt zoeken hoe ik hiervoor moest trainen. C: Herinner je nog jouw debuut? Jean: Mijn eerste wedstrijd was een kwart in Nijvel in 1986, hetzelfde jaar heb ik de 3/4e in Nice gedaan. Verschrikkelijk, ik zwom en fietste pas sinds 1 jaar, had nog nooit bergop gefietst. Gewoon afgezien. Ik heb er toen 7uur en 22 minuten over gedaan. C: Niet slecht voor een rookie. Hoe ging het verder? Jean: Daarna ben ik rustig geëvolueerd, en echt doorgebroken in 1990. Ik ben dat jaar in Brasschaat verslagen door Jan Jammaer op 500 meter van de finish. Ik had heel sterk gefietst, maar de laatste kilometer ben ik


ineengezakt. Dat zelfde jaar heb ik opnieuw een 3/4e geprobeerd, zonder veel ambitie, gewoon om te zien. Ik heb die wedstrijd gewonnen en heb me dan op de lange afstand toegelegd. C: Je hebt een indrukwekkend "lange afstands"palmares: 5 maal Hawaii, 3 maal Lanzarote, Australie, Fredericia en als sluitstuk de "StrongMan" in Japan. Tweemaal achtste in Kona, dikwijls toptien en nooit slechter dan één keer een 20ste plaats in Hawaii. Dit moet toch voor eeuwig in je geheugen gegrift staan. Krijg je nog steeds kippenvel als je terugblikt? Jean: Ja, in 1994 toen ik de eerste keer 8ste werd in Hawaii. Ik had eigenlijk nooit gedacht dat ik dat kon, en ineens stond ik daar tussen de groten. Toen ik op de aankomstboog slechts 1 cijfer zag, kon ik mijn ogen niet geloven. C: Heb je overwinningen behaald en zoja welke? Jean: Ik heb niet veel gewonnen, Cergy Pontoise, een 3/4e in Frankrijk, Genval, Vilvoorde, de rest weet ik niet meer. Een IronMan heb ik nooit gewonnen, wel een 2de plaats in Lanzarote, en één keer 3de in Zurich. In die periode waren er veel minder IronMan's en was het veel moeilijker om te winnen. C: Soms zien we je nog racen in België. Voor de fun? Jean: Ja en ik train nog regelmatig en vind het plezant af en toe nog eens een wedstrijd te doen. C: In juli vertelde je me dat je volgend jaar misschien deelneemt in Brasschaat? Jean: Met Jan Jammaer heb ik afgesproken dat we in 2007 Brasschaat zullen doen en we gaan proberen zoveel mogelijk atleten van de 90's aan de start te krijgen maar dan wel voor de fun. C: Tegenwoordig sta je meer aan de zijlijn, je ervaring doorgeven. Je begeleidt een aantal Belgische topatleten in het internationale circuit, en vergezelt hen op internationale stages, wereldwijd. Wie zijn deze jongens en wat drijft je nog om bezeten door te gaan met triatlon? Jean: Triatlon is geen sport, maar een levenswijze. Het ìs nog steeds mijn leven. Ik begeleid vooral Axel Zeebroek en nog enkele anderen.

9 C: Je hebt ook een aantal functies in de federatie. Welke? Jean: Ik ben sporttechnisch directeur van de Franstalige triatlonfederatie, en 1 van de 2 bondscoaches, vroeger naast Jul Clonen, nu is dat Kathleen Smet. C: Er wordt dit jaar hard gewerkt aan de sensibilisering van de jeugd. "Triatlon: Sporttak in de kijker" Wat betekent dat voor jou? Jean: Ik heb aan dit project niet meegewerkt maar ik werk wel aan de jeugdwerking in het Franstalige deel van België.

C: Nu tussen ons gezegd en gezwegen: Hoe moet ik mij in het algemeen voorbereiden voor de lange afstand als 40-jarige debutant, om die anciens het vuur aan de schenen te leggen? Jean: Een triatleet moet zich goed hydrateren, liefst zoveel mogelijk koolhydraten. De ideale drank: bier, liters, de ideale hersteldrank voor een triatleet (wel na de training)... C: Om af te sluiten het volgende: Ik las ergens (http://www.multisports.com/konanews98.html):

C: Ga je nog verder als organisator van de Primus 1/4 triatlon Vilvoorde? Jean: Héhéhé, en ik heb het nog niet verklapt, Vilvoorde is opnieuw Belgisch kampioenschap in 2007! C: Proficiat en dank je voor de primeur. Heb je bewondering voor andere sporten? Jean: Ik hou van alle sporten. Ik heb wel veel bewondering voor het boksen. Toen ik 20 was heb ik een zware blessure gehad en heb 1 jaar boks training gedaan omdat ik niet kon lopen. Verschrikkelijk hard en ik heb sindsdien veel respect voor die sport. C: Het jaar zit er bijna op. Wat was voor jou het opmerkelijkste feit op sportvlak in 2005? Jean: De 8ste plaats van Axel Zeebroek op het EK, en de 4de plaats van Rutger Beke in Hawaii. Na al wat hem overkomen is, moet ik zeggen "chapeau", een onvoorstelbaar sterke prestatie! Betreffende de andere sporten, natuurlijk de prestaties van Tom Boonen, en Magic Valentino Rossi (zevenvoudig wereldkampioen red.) met het motorracen. C: Volgend jaar gaan we met 14 MTT-ers deelenemen aan de IronMan Germany in Frankfurt. Heb je wat advies voor deze amateur triatleten? Jean: Train niet te veel, rust regelmatig, vermijd om vermoeid aan de start te komen. Rustig wisselen, zonder zich op te jagen, regelmatig drinken tijdens de wedstrijd, en vooral rustig blijven, het is een lange dag.

"Muscles from Brussels: Belgian, Jean Moureau, forgets his manners and cruises Alii Drive in his euro-finest. Yikes! This is a more common sight than the locals would like but, I suppose, it wouldn't be Hawaii without the euros in their underpants."

C: Verklaar u nader Jean ! Jean: Haha...Dit was een grap met Paul Huddle, de man van Paula Newby-Frazer. De Amerikanen hadden ons niet zo graag. Bij hun vrouwen haddden we wel succes. Ze noemden ons de Euro-Studs...Europese Hengsten ;-). C: Bedankt en vertel de Frauleinen dat we op komst zijn! Carlito


10

Zondag 22/05/2005 - point race ¼ triatlon Geel Mijn eerste kwart van het nieuwe seizoen. Vooral het terug gewoon worden in open water te zwemmen. Van alle ingeschreven deelnemers was maar de helft aanwezig, een gevolg van het ijskoude water van de week voordien in Leuven (14°C). Het zwemmen was in één rechte lijn. Ik koos ervoor zo kort mogelijk tegen de oever te zwemmen zodat ik de enig aanwezige bocht zo kort mogelijk kon afsnijden. Maar door het ondiepe water hield ik er twee nogal diepe

snijwonden aan over. Het fietsen was met een leuk groepje van een 8-tal man waaronder Kurt Jurgens en Dirk H., onze ex-clubgenoot. Er werd onderling voldoende gewerkt maar toch niet voluit. Bij mijn wissel had ik een lichte voorsprong op Dirk maar niet voldoende om zijn looptempo aan te houden. Bernard

point race Geel zwemmen (1500m)

pl.

fietsen (40km)

pl.

lopen (10km)

pl.

totaaltijd

0:19:39

15

1:00:35

1

0:32:35

1

1:52:49

17 Huyberechts Dirk

0:20:45

28

1:03:01

20

0:34:04

5

1:57:50

22 Docquir Bernard

0:19:53

19

1:03:43

24

0:38:10

29

2:01:46

pl.

naam 1 Verkleij Paul

102 finishers

Zondag 29/05/2005 - SP ¼ triatlon Meerhout Meerhout was een SP wedstrijd met toch enkele toppers aanwezig. Net zoals in Geel was het zwemmen in één rechte lijn in het Albertkanaal. Het fietsparcours was zeer bochtig en er werd lekker hard gereden. Ons groepje nam al gauw af van een 20- naar een 10-tal renners. Hierdoor bouwden wij een voorsprong uit op het groepje van Dirk H. en Kurt Jurgens. Onderweg kwam ik Michel tegen en moedigde hem aan om toch maar te volgen maar die bochten waren zwaar en er moest altijd terug worden opgetrokken.

Spijtig genoeg moest hij zich laten afzakken tot in het groepje van Dirk. Drie ronden te lopen. Ik hoopte genoeg voorsprong te hebben opgebouwd… Helaas, op het einde van de tweede ronde waren Kurt en Dirk daar met een tempo dat iets te hoog lag om te volgen. Bernard

SP ¼ tri Meerhout pl.

naam 1 Glushchenko Andrij

zwemmen (1500m)

pl.

fietsen (40km)

pl.

lopen (10km)

pl.

totaaltijd

0:17:52

2

1:11:24

9

0:33:02

2

2:02:18

39 Huyberechts Dirk

0:21:22

91

1:15:28

79

0:35:21

9

2:12:11

49 Docquir Bernard

0:20:16

61

1:14:35

57

0:39:16

52

2:14:07

93 Bogaerts Michel

0:18:56

29

1:20:53

141

0:42:10

94

2:21:59

/ Sanchez Serge

0:24:52

163

183 finishers


11

Zondag 05/06/2005 - SP ¼ triatlon Zundert De dag startte met de ‘Ironkids’ waaraan Liana en Elias, ons kids van 10 en 8 jaar, voor de eerste keer mochten deelnemen aan een echte triatlon.

leeftijdscategorie. Elias werd 8ste in de totale uitslag en 1ste van zijn leeftijdscategorie. Moet wel bij vermeld worden dat er een aantal kinderen, waaronder niet de onze, het zwembad al verlieten na 5 lengtes zwemmen i.p.v. de opgelegde 6 lengtes. Dus om echt objectieve uitslagen gaat het hier niet, maar… onze kids waren wild enthousiast en vroegen al meteen om nog te mogen deelnemen aan volgende wedstrijden. We hebben hen dan de chip maar meteen cadeau gedaan. Kortom, Ironkids Zundert is een echte aanrader voor ouders die hun kinderen willen laten ‘proeven’ van triatlon. Enorm goed georganiseerd, een volledig afgesloten parcours en fantastische seingevers, hulp bij wissel zwemmen/fietsen toegestaan… Het gaf ons als ouder een veilig gevoel. We hebben minstens even hard genoten als de kinderen zelf! Bij de SP wedstrijd die in de loop van de dag volgde, waren alleen Guy VC en ik als enigen aan de start. Wel spijtig voor een club met 50 atleten. Het valt me op dat er aanzienlijk minder atleten aan de start van een SP wedstrijd zijn dan vorig jaar. Weet iemand waarom?

Om 9u00 startte de eerste ploeg met twee of drie per baan in het overdekte zwembad van Zundert voor een afstand van 150 meter. Om de 10 min. startte er een nieuwe ploeg. Het was een totaal individuele wedstrijd waar ze heel alleen mochten rijden en lopen en hun tijden werden gemeten met een heuse chip. Met natte zwembroek (Elias dan toch, ons meisje kleedde zich toch maar om, wat haar 2 min. vertraging opleverde t.o.v. haar jongere broer) gingen ze er met hun fiets vandoor, met een gedrevenheid van ‘echte’ triatleten! Er moest één aanloopronde van 5.5 km gefietst worden tot aan de wisselzone in het dorp van Zundert. In het dorp werd er dan een loopweg afgelegd van 1km25m met een aankomst onder veel applaus. Liana werd prachtig 20ste op een totaal van 31 enthousiaste deelnemertjes en 8ste in haar Clubblad nr 4 – december 2005

Het vertrek van de zwemproef was op Belgische bodem in een meer in Hoogstraten (een 10-tal km van Zundert). Ik kwam samen met Dirk Bullen en Hendrik Maes uit het water. Zij bleken twee harde fietsers te zijn en in een mum van tijd hadden we enkele fietsers ingehaald en vormden we een groepje van 7 renners. Er werd tamelijk goed samengewerkt en kwamen op het einde van de fietsproef tot in de groep van Gunter Paulus en Karel Pardaens. Het lopen ging zeer vlot en waardoor ik kon standhouden tegenover enkele harde lopers zoals Dirk

12 Huyberechts en Kurt Jurgens. Karel Pardaens, die tweede eindigde, kon ik net niet volgen in het lopen (wat een vliegmachien is da zeg!). Tijdens de derde fietsronde kwam ik Guy VC tegen, op het tempo van een ervaren atleet, als voorbereiding op de Ironman in Frankfurt. Ik wou dat ik af en toe ook mijn tempo wat meer

kon ‘doseren’, maar ik heb het daar moeilijk mee. Hopelijk lukt het mij om in Brasschaat eens op 80% te presteren. Want Zurich komt nabij en ik moet zeker enkele kilo’s bijkomen! Hoe moet ik daaraan beginnen!? Bernard

SP ¼ tri Zundert zwemmen (1500m)

pl.

fietsen (40km)

pl.

lopen (10km)

pl.

totaaltijd

1

0:19:11

1

1:02:54

1

0:32:32

2

22 Docquir Bernard

19

0:21:15

29

1:03:29

11

0:37:06

41

29 Huyberechts Dirk

24

0:23:01

51

1:06:18

54

0:34:25

14

85 Vancauwenbergh Guy

13

0:25:21

94

1:13:39

91

0:41:03

77

pl.

naam 1 Goris Stijn

115 finishers

Zaterdag 27/08/2005 – Volledige triatlon Almere (Nl) Donderdag 25/08/2005 Na een perfecte voorbereiding, op een kwade verkoudheid en een vermoeiende maar voldane trip naar Embrun na, vertrok ik donderdagmiddag 25 augustus naar Almere, waar ik de open rekening van vorig jaar nog moest vereffenen. k`Heb mijn wagen volgeladen… la la la la… Na een kleine 2,5 uur rijden zag ik terug het bord met Almere haven erop, wat doe ik? Eerst eens de sfeer opsnuiven of me eerst melden bij mijn hospita? Ik beslis eerst eens te gaan zien… hmmmm hier gebeurt het dus zaterdag… ‘k heb er zin in… Ik bel aan, nr 47… geen gehoor, is het wel nr 47? niemand thuis? Oke, effe wachten dan… 1/2 uur, 1 uur, één of ander buurman komt eraan, ondertussen zie ik een bordje staan (om de hoek) TE KOOP! Oei, het ziet er hier niet goed uit… ik probeer 2 telefoonnummers, niks… Stillekesaan begin ik te beseffen dat een hotel de 1ste optie wordt..aan de andere opties wil ik nog niet denken… oké, en route. Mensen 1 goeie raad, zoek nooit een hotel in Almere en omstreken! Want geen één te vinden! Dan werkt (allee werken) een mens in een hotel… Na 3 uur rond te rijden en da mens haar telefoon te hebben bestookt, beslis ik om richting Amsterdam te rijden. Foert, aan de walletjes zal er nog wel iets open zijn…


In mijn roes van het rijden en te vloeken volg ik niet echt bewust een geel amateuristisch in elkaar geflanst plakkaat langs de snelweg met een caravan en een bed op getekend…ik volg en ik volg,opeens langs mijne linkerkant AC hotel!!! Jeehah gered, nu nog een bed… lap, 140 euro voor 2 nachten… holiday inn employeerate telt hier niet blijkbaar… Hmmm zalig, toch nog om 23 uur te bed of nie te bed? Te bed dan maar met niet anders dan hollandse posten oep den tv, nou nou…geweldig. Ik krijg verschillende smsjes. Het doet deugd! toch relaxt in slaap gevallen... wat was da allemaal, POSITIEF jongen… ‘s Morgens lekker ontbijtje… dat was toch inbegrepen… kortste weg gevraagd naar Almere haven, sturen ze me daar wel de verkeerde kant op zekers… uiteindelijk zit ik op een klein half uur van de startplaats… wat eigenlijk nog meevalt… (files niet inbegrepen) Oké, nummer afhalen, ook al een probleem, komaan mannen, na gisteravond kan dit er nog wel bij… namelijk Enrika betaald via een Nl rekening, was niet echt duidelijk voor de organisatie… maar na het tonen van het rekeninguittreksel (merci wuvetje voor daar aan te denken, Enrika is er al meer mee bezig dan ik), was het voor hen een makkie om alles terug te vinden… de vrouw aan de andere kant van de tafel herkende de situatie van vorig jaar blijkbaar en mij ook nog… een vriendelijke

13 babbel gedaan, het goed gevoel komt terug… da komt hier in orde… Na een fietsverkenningstochtje van het loopparkoers eet ik een lekker spaghettieke tussen de nadars en de Jantje Smits en andere Koos Albertsen van deze wereld op de kaai, aan de finish, hier kom je door jongen de zaterdag… Fietske nog effe nazien en hup die is ook afgeleverd, alles komt nader… fiets– en loopkledij afgeven… niks vergeten? Check en dubbelcheck tot een mens erbij neervalt… nu zijn we wel echt ermee bezig en gefocust… Zaterdagmorgen 04.00u Ik denk 3 uur geslapen, alles passeert voorbij uw ogen, de wissel, de start, fietsen…. Hmmm lekker die pay tv, euh die rijsttaartjes en het mattentaartje (die al van de donderdag in mijn auto lagen maar die nog altijd vlot smaakten), nog een goeie slok fruitsap... Me nog effe neerleggen voor een klein uurke… piep, een berichtje, Enrika is onderweg… en nog anderen in haar kielzog… weet ik en da geeft me een goed gevoel... ik zal ze es wat laten zien… Banden worden opgepompt, drank op de fiets gemonteerd… Ik spreek af met Enrika op de parking van de Almeerse begraafplaats (een lugubere passage komt in een flits door mijn hoofd) afspreken op een begraafplaats, juist voor de start… typisch Rys… En ja hoor daar komt ze aangetuft, al direct ambras met iemand waarvan het niet vlug genoeg ging… ja ja toetert maar, mij krijgde niet nerveus… Ik hoor Erika Terpstra een speech geven voor de start naar aanleiding van de 25ste editie van de wedstrijd… maar ik zie haar niet, ge kunt er nochtans niet echt naast kijken… Dit is het, dit wordt het, hier heb je een half jaar voor getraind (niet gelijk anderen die maar een paar weken nodig hebben)… Knal, daar lopen we het water in, 17 gr, brilleken oep, badmuts oep en nek gevasilineerd… brrrr koud hè… blub blub en de geur van benzine… (van de boten die voor ons uit varen…) zolang je deze ruikt is het tegen stroom… 1,3 km tegen de stroom in… 4 beaufort… dat belooft op de fiets straks… Boudewijn de Groot passeert ook de revue… amaai ik heb die sirene niet gehoord om te verwittigen dat de golven eraan kwamen… neje, dorst heb ik niet, en dat water smaakt niet echt…


1ste keerpunt, nu met de stroom mee. Ik word heen en weer geslingerd door een paar hevige golven… denk aan Zurich een paar jaar geleden… bots bijna tegen een kleine boei, rustig man effe concentreren en doorgaan… ’t gaat goed… de havengeul komt in zicht… 2e keerpunt, tsjak, kramp in linkerkuit, effe op de rug… is er direct uit… (de kramp dan). ‘k`Moet pissen, ontspannen zeggen ze dan (Johan hoe da gij da kunt is me een raadsel). ‘t Lukt me niet om de kraan open te draaien… dan maar zo verder. Zwemmen de havengeul in, zie mensen op de kant staan, lekker we zijn er, ouw zekers, nog een 300 meter… effe mispakt… ik zet me op de trap, tjak kramp in beide kuiten… effe stretchen, rustig opstaan en door de lauwe douche lopen… zalig… hoor ergens “zwin” roepen: “1h 26…” (ik had haar gevraagd me de tijd toe te roepen daar mijn horloge al op de fiets stond) wie zou da zijn? Ze is er toch maar weer…er schiet vanalles door mijn kop van de laatste tijd… loop de wisseltent in en zet de focus weer in gang… Pak mijne fiets en zie 2 apen in de hekken gangen, “komaan hé zwin!”… pak de fiets en doe mijn helm op, oei diene helm is precies te klein geworden, er steekt iets vanbinnen… Enrika staat bij het buitenkomen van de wissel… doe mijn helm effe terug af, ik zie niks… let`s go… Ik stop effe na een paar km om een plaske te doen en mijn helm nog es te controleren…wat is dat, precies iets scherp… ik voel op mijn hoofd en inderdaad mijne zonnebril staat er nog op (had die vanuit de wissel al opgezet maar niet op mijne neus…) TUURLIJK dat het duwt als je dan je helm daarbovenop zet… goed bezig… Ik moet ermee lachen, ik spring terug op de fiets… Na een aantal km voel en hoor ik precies een bepaalde kadans in mijn achterwiel… da zal wel niks zijn, ‘t is ‘t gedacht… op de duur begin je je precies daarop te focussen en wordt da erger en erger… ik plas nog eens en bezie mijn wiel en ja er zit precies een boebelke aan de zijkant, niet erg, ik rij verder, opeens aan km 30 ontploft de achterband… (ge ziet er een paar staan aan de kant en denkt, “NIE ME MIJ ZUNNE”, en opeens is het uwen toer)… lap… niet erg, bandje wisselen en terug verder… ik trek de buitenband eraf en opeens zie ik dat die compleet gescheurd is… race over, daar sta je dan… dit was het dan… hoe moet ik da weeral gaan uitleggen aan de supporters... oké de 1ste wagen houden we tegen… oké we roepen de

14 materiaal wagen… die komt er zo aan… (blijkt een 3 kwartier te duren). Ondertussen ga je bijna dood van de stress, waar is die wagen, heeft die wel buitenbandjes? zie je de rest passeren… 1 voor 1. Oei oei sebiet passeert de 1ste hier al terug… shit verdoeme, fuck en wat nog allemaal… blijkbaar is de emokrant ook vertegenwoordigd… een motor stopt met een fotograaf vanachter. Fotograaf stapt af, trekt een paar fotokes van een arme sukkelaar met zijn kapotte buitenband in zijn pollekes… en strafste van al is “jammer hé”, zegt die gast, “en daar heb je dan zo voor getraind, erg hè”… met een uitgestreken gezicht… Ik neem de buitenband iets strakker ter hand maar beslis om er es flink in te nijpen ipv diene mens te wurgen… Vriendelijk gast, die materiaalman. Natuurlijk, ‘t was weeral Cannondale… mijne maat… die placeert daar op een recordtempo een nieuwe band en huppakkee weg zijn we weer, ik rij zo een 20km met de daver op het lijf dat mijn band opnieuw zal springen. Ik probeer dit voorval uit mijnen kop te zetten en geef volle gas en zeg tegen mezelf, dit is uw 2e kans, profiteer ervan (wat me wel wat kracht kost in de laatste toer). Achteraf blijkt 1ste toer van 60km in een kleine 3 uur, 2de toer in 1u54 en de derde in 2u07 (merci Erwin) al bij al viel het nog mee… Iedereen opgelucht toen ik passeerde aan het 1ste keerpunt… rap geroepen dat band gesprongen was enz… ik word bevoorraad door de trouwe aanhang en schreeuwen me moed in… gaaaz jongen… ik krijg kloppen op de laatste toer… blijf doorgaan op een iets kalmer tempo, toch 28-29km/u tegen wind. ‘k Blijf vooraan op de grote plaat en switch telkens met de achterste versnellingen, zo ga ik het best vooruit… en 34-35 per uur wind mee… of zijkant. Inderdaad, diene wind waait daar langs alle kanten. Tijdens laatste toer voel ik kleine kramp in linker bovendij, fleske met magnesium doet wonderen… de gedachte van die 2e kans met de nieuwe band geeft me constant positieve moed… km 160 zie ik staan, het aftellen is bezig nog een keer naar het station van Leuven en terug. Wat is da nu nog… ’k heb zwaar benen en mijne nek doe zeer, oei oei nog 42,195km… hoe gonnek da aanpakken… ’k Had al een planneke in mijne kop, traag starten en zeker 30 km lopen, da moet toch kunnen, dat zijn zeker 2 toeren en een stukske. Ik fiets en loop de wissel binnen en hoor weer iemand roepen, “allee zwin!”, wie zou da zijn…? Doe rustig al neerzittend mijn sokskes en schoenen aan… fuelbelt omgorden, klaksken oep en weg zijn we… ik gooi mijn zonnebril naar Peter die hem maar half opvangt, zie ik door


een ooghoek… ”Komaan hé Lucje”, hoor ik hem nog schreeuwen… Greta zie ik een km verder, gaat mij met de fiets wat begeleiden, opeens hoor ik hetzelfde van een paar uur geleden… knal, haar band ontploft ook, hebben wij dezelfde fietsenmaker? We lachen allebei en we vervolgen onze weg, zij het elk in een andere richting. Hmmm, ik heb precies nog goei benen… de 1ste kms traag beginnen en langzaam opbouwen. Ik denk aan al de looptrainingen. Ik denk aan Embrun, de gesprekken met Johan, kop omhoog, genieten, POSITIEF denken… Herman loopt mee met mijn gezapig tempo… 10 km in 55`, 1ste toer van 14,5 in 1u17… goed tempo, 2e toer begint. Op het stuk waar je bijna niemand ziet krijg ik het mentaal moeilijk, neje Luc stappen doe je niet vandaag, kop omhoog jongen FOCUSSEN… Alleen rustiger aandoen aan de bevoorrading effe om te verfrissen en wat water te drinken… bij het opgaan van de dijk zie ik Enrika, Wim en Bea, Herman, en de mentor van dienst klaarstaan… ‘t geeft me weeral een boost. Effe de helling op en het recht stuk dijk van 5km moet er weer aan geloven, met enorme aanmoedigingen van de clan des couchons. Ik heb al verschillende kms lichte krampen in de maagstreek, ik beslis om te stoppen met het drinken van de zware kost en beslis cola en water te pakken. Ik drink een half uurke niks, de krampen verdwijnen, ik zet me halverwege effe op een wc langs de kant, waar een rolleke papier en een bekertje water staan geprepareerd… er staan er blijkbaar nog aan te schuiven. Oke, dat wordt hier niks, komaan jong, let’s go, ge zit in den helft. Patrick haalt halsbrekende toeren uit om foto’s te maken, ik amuseer me en anderen ook met ons... juist voor ik het keerpunt pak, zie ik Peter staan, “gaat het?”, hoor ik. Ik trek waarschijnlijk een muil van hier tot ginder en we geven elkaar een low five tijdens het passeren… staaarven jongen, niet afgeven… 2e toer doe ik in 1u22. Ergens zie ik Greta staan, “komaan hè Lucas!” Ze geloven er allemaal in… Achteraf hoor ik van Herman dat hij mijn spoor verschillende keren is bijster geraakt. Loop ik te vlug, te traag, is Herman een deel van zijn pluimen verloren wie zal het zeggen…? ik moet er blijkbaar nog goed uitzien… afgetraind, bruin kleurtje… bla bla bla… nee nee, ik zie er nog goed uit, considering hetgeen al gepasseerd is… denk ik direct. Mijn 2e polsbandje wordt me om mijn pols geschoven… ‘k was er bijna voorbij, eila een 4e ronde doe ik niet zulle… als het echt moet misschien… Benen willen nog altijd mee, ‘k voel nog niet echt pijn, nergens niet, enkel een gevoel van

15 algehele mentale moeheid. De focus wordt moeilijker om te behouden… Amaai die spons doet deugd… rap wat cola en water, ai, maag begint weer… Johan komt met een lumineus idee om mijn fuelbelt te vullen met cola zonder gas en water en er af en toe van te sippen. Inderdaad, cola doet wonderen! Ik vraag Johan en Enrika om de laatste toer volledig bij me te blijven, km 30, 31, 32, 33 komen en gaan aan ons voorbij met wat moeite… (bij mij toch). Johan haalt al zijn ervaring, kennis en straffe verhalen boven om mij erbij te houden. Ik denk heeft die nu een cassetterecorder bij? Ik krijg 2x een enorme dip en stap effe, komaan pigboy zeg ik tegen mezelf, vanaf nu niet meer stappen… ik haal mensen in, de maasmarathon komt voorbij in mijn geest, die mislukking, vandaag niet, “NIE ME MAAAJ hè!” Johan houdt niet op met oppeppen, Enrika doet het met minder, ik weet en voel dat ook zij mij vooruitschreeuwt, krijg daar maar es iets tussen, as de Johan es begint… de cola doet wonderen… alle 5 minuten, ik focus me telkens op de voorligger, ik stop niet aan de laatste verfrissing, ik doe het al lopend,… pak er weer een stuk of 3,… blijven gaan, ik roep dat ik nu niet meer stop. De laatste 2 km... ik verhoog mijn tempo. “Komaan, Zwin!”, roepen ze vanachter mij. Km 41, ik begin te sprinten, ik vlieg de brug op (over de fietswissel) loop er een paar bijna omver… en blijf gaan, opeens besef ik dat de speaker naast me aan het lopen is, Luc Rys uit Bieeeeeeerbeek hoor ik hem roepen. Ik vlieg de laatste meters de finishhelling op en kom met een big smile de finish voorbij. Ik blijf effe staan en ZAAAAAAAAlig, hier doe je het voor. Zelfs met een kapotte band, 3 kwartier verloren en het verdoeme toch maar weer geflikt! Ik kijk effe naar de hemel.

Een militaire deken en een vriendelijk onthaal verwarmen me en effe kan ik me niet meer inhouden, leun over de balustrade, en laat de emoties de vrije loop. Shit man! Wat doet dit goed! Wat was dit allemaal weer vandaag… genieten! Johan brengt me een kanariegeel jaske, we pakken elkaar vast. Geen woorden nodig… Ik kijk naar de supporters en hijs me op een stoel en steek mijn 2 armen in de lucht, “jeehah!” Ik blijf wat rondhangen in een waas van geluk… dit was mijn beste race ooit! ’t Moest er es van komen, ‘t zat erin en het is er eindelijk, mag ik toch wel zeggen, uit gekomen… met de nodige peptalk. Nu na 2 dagen voel ik nog vanalles, nagenieten wat stijf hier en daar, wat kilookes minder… de race een beetje geëvalueerd, drank op de fiets staat nog altijd niet op punt, een foutje gemaakt op de fiets, die verloren tijd proberen in te halen, alhoewel ik het op dat moment ook wel besefte dat ik daarmee niet goed bezig was. Kloppeke in 3e toer, toch tempo volgehouden, goed (voor mij dan) gelopen, mentaal een stap vooruit gezet nu, die focus blijven behouden, weten dat je het kan maar erin geloven en het eruit laten komen… Met dank aan allen en speciale dank aan sommigen, en anderen die er niet waren, jullie waren er wel bij, de ganse voorbereiding, de trainingen, de couchsessions met de Johan… ik hoop en ik zal hierop nog lang kunnen teren en courage putten voor de komende jaren… ACCOUNT CLOSED! Luc Rys, the pigboy on tour… see you all in Austria next year!?

1/1 triatlon Almere (Nl) pl.

naam 1 Gerrit Schellens

370 Luc Rys 441 finishers


zwemmen (3800m)

pl.

fietsen (180km)

pl.

lopen (42.2km)

pl.

totaaltijd

0:53:26

5

4:38:57

3

2:37:10

1

8:11:52

1:25:23

366

6:56:37

446

4:17:47

276

12:46:49

16

Zondag 11/09/2005 – BK 1/2e marathon St.-Truiden Als ‘testje’ voor de marathon van Amsterdam (half okt.), stonden we met z’n drieën (Nathalie, Kristof & ik) aan de start van de Fruitloop, die dit jaar niet alleen deel uitmaakte van het Flanders wegcircuit, maar eveneens fungeerde als BK. Ambities vooraf? Omdat we alledrie redelijk blessuregevoelig zijn, werden de looptrainingen beperkt tot 3x/week en aangevuld met wat fietsen… toch hadden we ons ‘zo-optimaalmogelijk’ voorbereid en dus was Nathalie van plan om onder de 1u40 te duiken, wou Kristof z’n besttijd van 1u22 aanvallen en zou ikzelf content zijn met alles onder de 1u20 (maar had ik eigenlijk toch 1u18 in gedachten)… Ambities genoeg, alleen kwam de harde realiteit weer eens roet in het eten strooien. Kristof kreeg te horen dat hij de dagen ervoor naar Groningen mocht trekken voor een vermoeiende werk-trip en ik moet woensdag of donderdag ergens één of ander buikgriepachtig virus opgescharreld hebben. Soit, ik bespaar jullie de details… gelukkig is er zoiets als Immodium dat ervoor gezorgd heeft dat ik tenminste 21km lang geen bosjes hoefde op te zoeken. Bon, de wedstrijd dan… Na de start op de atletiekpiste, bleek al snel dat het tempo van de 2e achtervolgende groep een ‘tikkeltje’ te hoog lag (6’49 na 2 km)… Kort overleg met Jan Depester (collega-loper uit het Pajottenland die tijdens wedstrijden nogal eens hetzelfde tempo pleegt te lopen als ik) en onder het motto: “d’r gaan er daarvan nog een ferme patat krijgen” lieten we het tempo wat zakken tot 3’40-

3’45/km. Naarmate de kms vorderden, bleek dat inderdaad het geval want één na één pikten we lopers op die er vooraan uitgewaaid waren. Kopwerk mooi verdeeld onder ons beiden en zo kwamen we zonder te forceren door op 36’16 na 10K en 54’44 na 15K. Onderweg hadden we er zelfs op de enige helling die naam waardig de rest van ons groepje afgelopen, maar enkele honderden meters verder ging het licht uit… ineens… zomaar… en i.p.v. de geplande versnelling naar het einde toe, was het dus nog ferm wroeten om 15km/u aan te houden tot de finish en niet teveel volk te laten passeren. Raar, zelden zo de man met de hamer tegengekomen in een wedstrijd die ‘maar’ een dik uur duurt. Uiteindelijk was de tijd (1u18’33’’; 27e) niet zo slecht, maar zat achteraf toch met het ambetante gevoel dat het zonder die fysieke strubbelingen een stuk sneller had gekund. Mijn broer kwam, lichtjes ontgoocheld, als 49e na 1u23’26” over de meet… op zich zeker niet slecht; test voor de marathon geslaagd en hij moet zich absoluut geen zorgen maken. Op het moment van de waarheid (16 okt) zullen al die loop- en fietstrainingen wel renderen! Nathalie deed het heel goed, kwam halfweg zelfs door op een schema dat zou leiden naar 1u35, maar moest tijdens de 2e helft toch ook een beetje gas terugnemen (1u37’30”; 135e algemeen; 14e vrouw; 2e seniore). In ieder geval een serieuze verbetering van haar PR dat op 1u57 stond! Patrick E.

Zaterdag 17/09/2005 – Business trio-triatlon Mechelen ofte MTT-hooligans en deelnemers. Niet verwonderlijk ook, Mechelen ligt vrij dicht bij Machelen en verschillende MTT-ers waren terug te vinden in de diverse teams.

Timothy & Michel zij-aan-zij tijdens de zwemproef

Meer dan 200 trio-teams verschenen vandaag aan de start van deze jaarlijkse business triatlon van het SP&O team uit Mechelen. D.w.z. meer dan 600 sporters aan de kant van de weg. Voeg daar nog enkele supporters aan toe en je komt snel aan een goede 1000 man. Druk dus. We zagen eveneens een hele schare ‘geelhemden’ Clubblad nr 4 – december 2005

Onder de deelnemers 2 ‘echte’ MTT ploegen: de BVBA DB ofte ‘de Docquir boys’ met Bernard, Timothy en Gerrit zouden het opnemen tegen een MTT ploeg met Michel, Sven (Mombaerts) en Patrick E. Verder zagen we ook enkele MTT-ers in andere teams (Georges, Dirk VE, Bart Verhelpen, Serge I.). Georges & Serge moesten daarbij zelfs aantreden voor een dubbele opdracht (zwemmen-lopen) omdat telkens één van de ploegmaats laattijdig afhaakte.

17

Het MTT-duel gaat verder op de fiets... Sven kan slechts in laatste instantie Bernard afschudden

Aan de zwemstart was het reeds een gewriemel van jewelste, want onder de deelnemers bevonden zich verschillende ‘toppers’ uit de zwemwereld met Jordi Van Engelen, Cedric Van Keer en natuurlijk ook de sterke zwemmers onder de triatleten: Thierry Verbinnen, Stijn Goris en Bert Jammaer. Na Remagen was voor Timothy echter de kous af. Dus deze week geen training meer, het seizoen zat er toch op… Bij de start lag hij nochtans in de buurt van Bert Jammaer, maar dat duurde toch slechts enkele honderden meters. Een groep van een achttal scheidde zich al snel af en Timothy kon dit tempo niet aan. Plots zaten Michel en Timothy samen en vanaf dan kon de echte strijd beginnen. Op ca. 400m van de finish moest Michel even de rol lossen, er ontstond een gaatje en zo kwamen ze ook licht afgescheiden uit het water. Bernard trok zich sneller op gang dan ‘wielrenner’ Sven, maar dat duurde toch maar even. Ondertussen waren er vooraan een zestal ontsnapt. Ze werkten twee ronden goed samen en tegen de aflossing van de wacht spatte het zaakje uiteen. In het achtervolgende groepje was Bernard er zich niet goed van bewust dat hij met Sven op stap was, en liet zich in de luren leggen. Hij trok tijdens de 2e ronde een lange tijd de kop van een drietal, terwijl ‘leperd’ Sven zich wat afzijdig hield. Toen het dan even later tegen de wind in ging, koos Sven het hazenpad en moest Bernard passen.

Gerrit & Patrick – voor & na: duidelijk allebei diep gegaan

Bij de wissel naar het lopen bedroeg de voorsprong toch slechts een tiental seconden, zodat menigeen nog een keihard duel verwachtte tussen Gerrit en Patrick. Dat was helaas zonder de waard gerekend. Gerrit verkeert dit seizoen in mindere doen, terwijl Patrick nu net in supervorm zit. Bij de passage aan de overkant van de vaart was het al onmiddellijk duidelijk. De voorsprong van Patrick steeg zienderogen. Het MTT team finishte als 6e, terwijl de Docquir boys als 9e afgevlagd werden. Vreugde alom in het MTT kamp. Jan C.

15e business trio-triatlon Mechelen zwemmen (950m)

pl.

fietsen (36km)

pl.

lopen (8.5km)

pl.

totaaltijd

1 Carbonbikes

0:14:01

7

0:51:50

1

0:26:47

1

1:32:38

6 Machels Triathlon Team

0:14:38

10

0:55:17

13

0:31:00

7

1:40:55

-

-

-

-

0:32:15

14

1:42:28

pl.

naam

9 BD bvba 205 finishers


18

17&18/09/2005 – Michel in Mechelen: naar de hemel en terug Zaterdag 17/09/05

Zondag 18/09/05

Patrick Endels, Sven Mombaerts en ik waren er klaar voor. Allé, zij wel en ikke niet: een hele week buikgriep en niet getraind, komt niet goed. Maar ik wou mijn ploegmaten niet de steek laten, vooral voor het duel in de wedstrijd tegen het BD-team (Timothy, Bernard en Gerrit).

Het weer zat weer eens mee en we waren er klaar voor. Ik ging heel relax zwemmen, zonder me druk te maken over mijn plaats. Maar toch snel starten om uit die massa te zijn. En wonderwel lukte dat (niet altijd even simpel in Mechelen). Maar ja, geen Verbinnen of Goris te bespeuren. En ik kwam als 5de uit het water na 19min samen met Bert Jammaer (en gisteren kon ik hem niet volgen?).

Het vertrek was zoals altijd in Mechelen vechten tegen de rest, maar met mannen als Verbinnen, Goris, Jammaer en Joeri Thielemans in topvorm was er niks tegen te beginnen en kwam ik pas als 12de (echte schande) uit het water op – hé – luttele seconden van Timothy. Dan was het de beurt aan Sven raket. Na een snelle wissel, maar toch nog trager dan het BD-team (?) kon Sven voor het einde van de eerste ronde reeds aanpikken, maar de vroege vogels waren reeds gaan vliegen en vormden een sneltrein die onze raket zelfs niet kon volgen. Maar tegen het einde (dankzij het betere bochtenwerk) kon Sven zijn medevluchters (en dus ook Bernard) eraf fietsen. Puik werk! En zo vetrok Marathon Man Patrick als 8ste en kon hij zelfs 2 man inhalen terwijl er slechts één hem inhaalde, maar het chamizo team van Verbinnen werd gediskwalificeerd en zo eindigden we op een mooie 6de plaats en het BD-team als 9de.

Na een halve ronde alleen te fietsen kwam ik in een groep terecht van ongeveer 10 man en die kon ik volgen. Aan het einde van de eerste ronde moest ik wel lossen, maar ik had al gezien dat er een andere groep naderde en dus kon ik even uitrusten. Deze groep (ook 10 man) moest ik echt wel volgen, maar die gingen wel een stuk sneller. Maar deze keer zou ik niet lossen en we kwamen terug op de groep voor ons en ook op de groep ervoor. Uiteindelijk reden er maar 3 voor ons: Jammaer, Geerts en Smet (het uiteindelijke podium). Maar blijkbaar liet mijn conditie mij in de steek en werd het lopen een echte kalvarietocht. 5min slechter dan vorig jaar en tot overmaat van ramp stak Jimmy mij nog voorbij en ging hij dus met de eer van eerste MTTer lopen. Mijn eindtijd werd 2.06.06 en raar maar waar, 1sec rapper dan vorig jaar. Een tijd onder de 2u zat er dus in. Volgend jaar misschien? Michel

Chamizo 1/4e triatlon Mechelen zwemmen (1500m)

pl.

fietsen (40km)

pl.

lopen (11km)

pl.

totaaltijd

1 Jammaer Bert

0:19:00

5

0:57:28

8

0:36:14

1

1:52:42

pl.

naam

4 Huyberechts Dirk

0:21:28

32

0:57:50

17

0:38:03

3

1:57:21

34 Hendrickx Jimmy

0:24:01

85

0:59:38

59

0:40:20

14

2:03:59

47 Bogaerts Michel

0:19:00

6

1:00:23

77

0:46:43

94

2:06:06

135 Dockx Desire

0:25:29

127

1:04:12

142

0:50:53

164

2:20:34

197 Itterbeek Serge

0:25:43

137

1:08:54

232

0:54:55

213

2:29:32

270 De Vadder Rudy

0:33:09

270

1:05:29

171

1:12:28

283

2:51:06

289 finishers


19

Zaterdag 15/10/2005 – De belevenissen van Wimpie in IRONMAN Hawaii!

Zaterdag om 3u45 opgestaan, redelijk goed kunnen slapen en niet echt zenuwachtig. Als ontbijt toast met confituur, niet al te zwaar. Via de ingelegde shuttle naar de start gereden, alles mee pomp, zwemgerief en special aid bags. Eerst nog bodymarking, wat vrij vlot verliep, dan banden oppompen en fiets klaarzetten. Ondertussen wel al een paar keer gaan plassen. Ik was geen enkel moment zenuwachtig geweest tijdens deze voorbereiding, was misschien zelfs te rustig. Ben dan vrij snel naar het water gegaan en was klaar om te starten, maar eerst natuurlijk nog het Amerikaanse volkslied. De laatste twee dagen had ik vooral gerust en liep als het ware de muren op van verveling. Ik wou eigenlijk zo rap mogelijk starten, achteraf gezien waren dit volgens mij allemaal positieve signalen en tekenen dat ik er klaar voor was. Als de profs vertrokken, een kwartier voor onze start, ben ik beginnen inzwemmen. Had direct een goed gevoel, de benen voelde goed aan. Als startpositie was ik halverwege links en het midden gaan liggen. Deels door de stroming van het water en omdat ik rechts kom ademen zodanig had ik een beter zicht over de andere deelnemers. Op het laatste moment zag ik nog Gerben Vanhyste en wenste hem succes. Clubblad nr 4 – december 2005

De rode vlaggen gingen weg en dan BAM wijle weg. Het plan was de eerste 1 km goed door te zwemmen en dan benen te zoeken. Maar het was echt wel moeilijk om goed door te zwemmen, er was gewoon niet genoeg plaats. Heb dan gekozen om vrij rustig mee te zwemmen en proberen zo weinig mogelijk slagen te incasseren. Voor ik het wist waren we halfweg, zonder echt veel energie te verspillen. De golven waren vrij vlak in het begin maar naar het keerpunt toe was de zee toch iets ruwer, en dus meer golven. Ik probeerde mijn benen zo min mogelijk te gebruiken. Zat in iemands benen te zwemmen, maar moest steeds mijn slag afbreken. In plaats van er van weg te zwemmen ben ik er dan gewoon naast gaan zwemmen, dacht bij mezelf inhouden het is nog ver. Had nooit het gevoel van amaai dat duurt hier lang, vond het eigenlijk wel leuk zo.

20 Als ik uit het water kwam, wist ik al dat ik eigenlijk veel te traag gezwommen had. De hartslag was veel te laag. Had voor comfort gekozen dus ging ik met een fietsbroek fietsen wat natuurlijk resulteerde in een trage wissel. Maar beter nu wat tijd nemen, de zonnecrème ging zeker van pas komen.

Het eerste stuk van het fietsparkoers bleef een beetje in de buurt van de start, met een paar scherpe bochten. Tijdens de briefing was er op gehamerd om hier geen risico's te nemen. Er zouden penalty’s worden uitgedeeld voor agressief rijgedrag. Na dit stuk van ongeveer 5 mijl kwam je op de Queen K en ging het richting Hawi. Op dat eerste stuk heb ik me dan ook kalm gehouden en dit gewoon gebruikt om rustig in mijn ritme te komen. De atleten vlogen me voorbij, was echt niet normaal hoe sommige te keer gingen, precies of ze aan een kwartje begonnen. Zodra ik op de Queen K kwam probeerde ik dan ook het tempo op te drijven. Rudi Stroobants reed me hier voorbij en vertelde me dat hij de viskes eten had gegeven ;-). Tot aan de luchthaven kon er goed worden doorgereden, dit stuk was meestal windaf. Ik zat direct vrij goed in mijn ritme en hield me zoals afgesproken aan mijn hartslagen. Elke bevoorrading nam ik water en Gatorade aan. Ik hield hoofd, schouders en nek voldoende koel door er continu water op te gieten. Na de Hilton passage moest normaal de wind al wat sterker komen opzetten, maar raar niet veel wind te bespeuren. Ook niet aan Waikaloa, tijdens de trainingsritten was dit Clubblad nr 4 – december 2005

nochtans telkens het geval. Voor we aan het zwaarste stuk begonnen, vanaf splitsing aan een ‘Seven-Eleven’, eerst nog een plasje gedaan. Jean Moreau had me verteld in te houden als ik een bord Hawi 18 miles zag staan. Vanaf dit bord gaat het in stappen naar omhoog en de wind komt hier gestaag sterker opzetten. Tot aan Hawi dus de handrem op en rustig naar boven gereden, ben eigenlijk niet meer aan mijn vooropgestelde hartslagen geraakt sinds dat plasje. Vanaf het keerpunt was het naar beneden vlammen, vanaf hier was het op de grote molen. Maar heb bewust gekozen om niet te groot te beginnen trappen, gewoon vlot proberen te blijven draaien.

Op 140 km het eerste kleine klopje, niet echt dood zitten maar gewoon moe worden. De benen bleven wel goed aanvoelen. Blijven eten en drinken was de boodschap. De rest van de fietsproef gewoon rustig blijven ronddraaien, en genieten van de omgeving. Op het einde was ik vooral benieuwd hoe de benen gingen voelen als ik van mijn fiets zou stappen. De eerste 20 meter voelde ik wel dat ik gefietst had, maar geen krampen of spierpijnen. Als ik verder de transitie area in liep wist ik dat ik de juiste keuzes gemaakt had tot nu toe, ik zat beter dan na sommige halve triatlons na de fietsproef. Had misschien wel te traag gereden volgens wat mogelijk was, had een gemiddelde hartslag van 132, maar dat is later natuurlijk gemakkelijk gezegd. Na weeral een rustige wissel was ik klaar voor mijn eerste marathon.

21 Als ik op de Queen K kwam, kreeg ik het moeilijker, niet echt de vermoeidheid maar eerder pijnlijke bovenbenen. Moest hier beginnen stappen tijdens de bevoorradingen en schakelde ook over op Cola. Tot aan Energy Lab lukte dit nog vrij aardig, maar dan begon het moeilijker en moeilijker te worden. Ondertussen werd het ook donker en kreeg ik van die zelfgevende lichtjes. Op het einde was het eerder overleven en eigenlijk echt wel afzien. Kreeg ook krampen in de bovenarmen. De opluchting was groot als ik de muziek en toeschouwers aan de aankomst hoorde. Palani road afgestrompeld en dan klaar voor de finishlijn.

De marathon in Hawaii kan je eigenlijk in drie stukken indelen. Het eerste stuk heen en terug op Alii Drive. Dan een stuk naar de Queen K toe, omhoog op Palani Road. En het stuk naar Energy Lab en terug. Ik zat direct goed in mijn ritme en voelde me vrij goed. Dat bleek ook aan de aanmoedigingen. "Looking strong!", "Good job!", "Doing well!" op Alii Drive stond nog veel volk. Later op Queen K stond er eigenlijk niemand meer buiten de mensen aan de bevoorradingen, en van "Looking strong" was dan geen sprake meer. Lopen is mijn zwakste discipline en ik word dan ook in wedstrijden meestal vooral voorbij gelopen. Raar maar waar maar hier liep ik ook af en toe iemand voorbij, een mentale opsteker. Op Palani Road kwam ik Marc Herremans tegen die hier bergop naar boven ging en ongelooflijk werd aangemoedigd. Een kippenvelmoment... respect!

Ik had het geluk dat er niet veel atleten in de buurt waren en ik samen met Anja alleen over de meet kon lopen. Ik probeerde om van dit moment te genieten, maar wou eigenlijk vooral zo rap mogelijk binnen zijn. Echt wel kicken als de speaker zegt "Wim Verdeyen you are an Ironman!", woorden die me gans mijn leven zullen bijblijven. Voila mijn eerste volledige zat er op, en was eigenlijk vrij vlot verlopen, en mijn tijd viel voor mij tevens mee. 40 minuten sneller dan de in gedachten hebbende 13 uur. Op naar de volgende, volgend jaar in Frankfurt. Daar gaan we ook eens proberen te racen terwijl in Hawaii genieten eerder het objectief was. Krieg! Nog het gebruikelijke dankwoordje voor mijn coach maar vooral voor mijn vrouwke Anja en lieve kindjes, er kunnen er veel achterkomen ;-) Ironman Wim Clubblad nr 4 – december 2005

22 Ironman Hawaii (USA)

naam

zwemmen + wissel (3800m)

1 Faris Al-Sultan 1327 Wim Verdeyen

pl.

pl.

fietsen + wissel (180km)

0:51:46

3

1:17:26

769

pl.

lopen (42.2km)

4:27:40

2

2:54:51

13

8:14:17

6:08:22

1237

4:55:08

1419

12:20:56

pl.

totaaltijd

1688 finishers

Zondag 16/10/2005 – marathon Amsterdam Eigenlijk was ik niet echt van plan de Amstel op m’n eentje tegen de om me dit jaar toe te leggen op wind zou worstelen… ’t kostte wel een lange wedstrijd, maar Kristof wat krachten maar dit bleek wou na Rotterdam absoluut nog achteraf een zeer goede een najaarsmarathon lopen en beslissing te zijn geweest. Op de aangezien het steeds terugweg kon ik me immers af en aangenamer trainen is met toe wat wegsteken en toen ik aan twee… Na de vakantie (begin de 30e km begon te versnellen, aug.) begonnen we eraan; er moesten ze er één na één af. En bleven nog exact 11 weken tot ddaarna… wel, niet te geloven day en dat moest volstaan. 3 hoeveel volk je dan opraapt. De blokken van 3 weken met meeste mensen vertrekken e achtereenvolgens basistraining, gewoon vééél te snel. De 40 km wat meer intensiteit en tenslotte was zwaar, maar ik kon redelijk het echte duurwerk. Weken van mijn tempo vasthouden. Op het zo’n 55-65 km en éénmaal einde nog wat opkomende ons biotoop voor de interval80km... in principe te weinig voor krampen, maar ja... dat was trainingen: de sintelpiste van het koninginnenummer van de waarschijnlijk vooral te wijten aan Overijse, alwaar wij af en toe te atletiek, maar door het geheel het gebrek aan voldoende bewonderen zijn in vreemde poses. wat bij te kruiden met zo’n 2000 loopkilometers. Toch nog dat tikje fietskilometers probeerden we op dat vlak één overschot voor een sprintje tijdens de laatste en ander te compenseren. De laatste 2 weken halve baanronde in het olympisch stadion zodat werd wat afgebouwd zodat we min of meer fris ik net onder de 2u45 kon duiken (2.44.59; 78e aan de start zouden verschijnen. Edoch, bij mijn op 5329). Wreed content. Ik ben vooral ook heel broer is dat niet echt gelukt. Eerst bleek z’n blij voor mijn broerke die ook onder de 3u hematocrietcurve het patroon van Lernout-&gegaan is: 2.57.44 (256e), na 1.28.20 halfweg. Hauspie-aandelen te imiteren en om het geheel Ook mooi vlak tempo dus; hij begint eindelijk compleet te maken deed hij tijdens de finale een beetje te luisteren naar mij. week ook nog een ferme snotvalling op. Dit om maar aan te geven hij het niet echt zag zitten. Na een half uurtje peptalk + kleine & grote boodschappen wurmden we ons dan toch een kwartiertje voor de start in de startbox “-3u”. Van bij de start vrij vlot kunnen lopen (na enig gezigzag tijdens de eerst km… je hebt altijd van die wandelaars-mét-walkman die zich toch weten te positioneren op de eerste startrijen). Mijn pols stabiliseerde zich na de aanvangskilometers rond de gewenste 160-165 zodat ik vlot een tempo van 19.45/5km kon aanhouden en ik halfweg doorkwam na exact 1u23. Net ervoor (km 17 & 18) het gat toegelopen op een groepje van 10-15 man voor mij om te vermijden dat ik na het keerpunt langs


deze brave jongen uit Ethiopië kwam halfweg door in 1.02.03 (!!), maar na serieus tempoverval tijdens de laatste 5km strandde hij op een dikke minuut van het wereldrecord

23 Nathalie hield het deze keer bij de halve afstand die een half uurtje na onze aankomst op gang geschoten werd. Ze was niet echt van plan om tot het uiterste te gaan, maar moest door haar startpositie achteraan in het peloton toch 21 km lang zigzaggen en trottoirs-op-en-af-lopen zodat ze achteraf het gevoel had dat het een stuk sneller had gekund. Maar een nettotijd van 1u40min43sec (75e vrouw op 1655 en 1021e totaal) is zeker niet slecht! Conclusie: mooie, perfect georganiseerde marathon. Op dat beetje wind na ook een uiterst

snel parcours... al zouden ze er de tunnel en e 180° keerpunt rond de 35 km best uithalen als ze nogmaals iemand wegsturen op wereldrecordtempo. Bovendien geen al te groot deelnemersveld zodat voor -3u-lopers het verschil tussen bruto- en netto-tijd binnen de perken blijft (bij mij slechts 12 sec, had me nogal vooraan opgesteld in dat startvak). Voor de cijferfreaks hieronder nog wat polargegevens (HS-functie is even weggevallen tussen 20e en 25e km). Patrick E.

180 175 170 165 160

gemiddelde HS 155 1

2 3

4

5

6

7

8

9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

1

2 3

4

5

6 7

8

9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42

0:04:05 0:04:00 0:03:55 0:03:50 0:03:45 0:03:40 0:03:35 0:03:30

tempo in min/km

0:03:25

Zaterdag 5/11/2005 – interbankencross ING te Woluwe Na de marathon tijd voor wat rust en daarna aandacht voor het ‘korte’ werk… een interbankencross bijvoorbeeld. Een cross die eigenlijk geen cross was want 90% van het traject bestond uit dolomietpaden zodat zonder spikes kon gelopen worden. Het was echter afwachten of we (Kristof & ik) de 42km asfalt reeds verteerd hadden. Voor mijn broer was het trouwens de allereerste uitstap naar deze winterdiscipline van de atletiek. Aan de start: 86 seniors & vet A. Ook aan de start ene G. VDP… Na de (totaal onaangekondigde) start – ik was nog druk bezig met het oppeppen van mijn broer - geraakte ik wat ingesloten. Mits wat treken duwwerk en een tussensprintje lukte het nog tijdens de 1e km om net bij de kop aan te sluiten… Dat tempo lag echter duidelijk te hoog en zo kon een groepje van 8 zich al snel losmaken van de rest. Daarachter liep ik samen met Jeroen De Backer en we werden op de hielen gezeten door Gerrit. Tijdens de laatste Clubblad nr 4 – december 2005

van de 4 ronden moest ik mijn kompaan laten gaan; Gerrit kon ik nog afhouden, maar er kwam toch nog één achtervolger over mij gewalst. Gerrit, nog ver van de topconditie want rustig opbouwend naar alweer een triatlonseizoen op de lange afstand in 2006, werd 8e senior. Mijn broer worstelde wat met de naweeën van de marathon en met de voor hem korte afstand, maar deed het zeker niet slecht. Patrick E. ING interbankencross Woluwe (5750m) pl. totaal

plaats seniors naam

1

totaaltijd

1 DE VLAMINCK Kurt

20:15

10

7 ENDELS Patrick

21:31

11

8 V. D. PERREN Gerrit

21:51

28 86 finishers

14 ENDELS Kristof

23:39

24

Zaterdag 12/11/2005 – De strijd van Michel tegen de triatlontoppers in de Flanders Indoor te Lommel niet en de betere fietsers haalden me snel in. Het was kwestie van 6km vol te houden en zeker bij de eerste 5 te eindigen en na 6km begon ik aan het lopen als… 4e met 25” voorsprong op o.m. Jean. En op 1200m zouden ze me toch niet inhalen. Relax naar de finish en de ½ finale en Jean eruit (6de). In de andere 3 reeksen plaatsten zich: Matthias Zoll, Rutger Beke, Steffen Justus, Thierry Verbinnen, Stijn Goris, Karel Smet e.a…

Voor de eerste maal in België (ja toch?) werd er een triatlon indoor gehouden. En daar wou ik aan meedoen. De interesse was wat aan de lage kant (40 inschrijvingen), maar daar zal het oorspronkelijke aanvangsuur waarschijnlijk iets mee te maken hebben ( 8 uur ’s morgens - als je weet dat het van bij ons 1.5 uur rijden is). Dus werd het verlaat naar 12.00 u – best doenbaar en vooral, geen kwalificatiereeksen. Aangekomen wist ik dat het goed zat: een enorme arena met in het midden een 25m bad met op het einde een podium met 10 spacey hometrainers. Rond het zwembad was een piste aangelegd van 200m. Ik mocht direct beginnen in de eerste ¼ finale met onder meer Gerrit Schellens (ja, den diene), Tom Desmet, Floris e Koole, Joris Sels (3 in recreatlon van Vilvoorde 2005) en… hint… Jean Moureau; jawel: 2 Vilvoordenaars in dezelfde reeks.

De halve finale. Dit is andere koek: Matthias Zoll, Verbinnen, Schellens, Pet Martin, Floris Koole. En Rutger – Ironman – Beke naast mij. Hallo Kroket. Na een blitsstart – euh - van de anderen kwam ik pas als vierde uit het water. En Beke en Schellens waren nog achter mij. Ziet er niet zo goed uit. En ja, ik begon pas als 7e aan het lopen, 2” achter Pet Martin en 23” achter loopbeest Schellens. Pet had ik rap ingehaald, maar Schellens kreeg ik niet te pakken (17”) en weg droomfinale en TVoptreden. De uiteindelijke finale werd gewonnen door Zoll, voor Goris en Beke.

Ik kwam voor zeker een ½ finale en dus geen risico’s, dus een blits-start bij het zwemmen. Tja, veel start en weinig blits ja, zeker als je 250m moet zwemmen in 15°C. Zo klein ja (LOL). Maar ik ben Michel voor iets en ja, wie zat er het eerste te fietsen. Yes! Maar groot was verschil

Michel

1e indoor triatlon Lommel uitslag reeksen pl.

zwemmen (250m)

pl.

fietsen (6km)

pl.

lopen (1200m)

pl.

totaaltijd

1 Desmet Tom

0:03:42

2

0:09:52

1

0:04:19

4

0:17:53

4 Bogaerts Michel

0:03:40

1

0:10:55

4

0:04:40

7

0:19:15

naam

uitslag 1/2e finale pl.

zwemmen (250m)

pl.

fietsen (6km)

pl.

lopen (1200m)

pl.

totaaltijd

1 Beke Rutger

0:03:49

5

0:09:30

1

0:04:07

1

0:17:26

6 Bogaerts Michel

0:03:39

4

0:11:04

7

0:04:29

5

0:19:12

naam


25

Zaterdag 24/09/2005 – Spaghetti-avond Wim: the key to Kona Het moet zowat eind vorig jaar geweest zijn, toen ik al surfend over de elektronische snelweg, plots een bericht binnenkreeg over 2 Belgische triatleten die via ‘lottery’ een slot voor Hawaï 2005 veroverd hadden. Een daarvan bleek ene W. Verdeyen van MTT te zijn. Even de wenkbrauwen gefronst, een slag in het gelaat om te kijken of ik nog wel goed wakker was en de boodschap nogmaals herlezen.. maar inderdaad, het stond daar zwart op wit… MTT! Eerst de eigen familie gealarmeerd en daarna het MTT huishouden wakker geschud….

Nu zijn we nog maar enkele jaren in dit triatlonwereldje getuimeld maar toch weten we maar al te goed wat Hawaï betekent. Ik herinner me zelfs nog heel scherp de eerste beelden die op TV-minnend Vlaanderen afgestuurd werden. Hoe die onmenselijke sporters in de beginjaren triatlon beleefden en om de x kilometers even halt hielden om een check-up te maken van de gezondheidstoestand tijdens de race, of hoe een kruipende Julie Moss het einde van de wedstrijd haalde. Toen ik onlangs, als gevolg van een fietsongevalletje nog gedwongen werd om enkele dagen van het septemberzonnetje te genieten, herlas ik het boek over de Iron Men in Hawaï, en vooral de stories over de minder getalenteerden waren werkelijk adem-benemend. Een mythe dus.

We zouden Wim steunen en volgen dat was snel beslist. Maar hoe? Persoonlijk ter plaatse gaan aanmoedigen, leek me wel wat… Ik was hierin echter niet alleen. De kinderen willen ook mee. So what… Maar als plots ook de echtgenote en het


vriendinnetje meewillen is de cirkel rond. Met 2 economisten in huis mag dat financieel geen probleem zijn en bovendien staat de dollarkoers extra laag, dus… Nazicht van de zwarte kous brengt helaas geen oplossing. Dan maar de truc van de bank ophoesten… Een snelle rekensom leert ons echter dat een som van ca 500.000 oude BF wel eens nodig zou kunnen zijn. Dat laatste nulletje was er dus duidelijk teveel aan. Plan afgevoerd. We kunnen Wim ook moreel steunen. Da’s op zijn minst al iets makkelijker. Dus blijven we telkens Wim bestoken met vragen bij elke gelegenheid. “Hoe is het met de trainingen? Lukt het zwemmen al iets beter? En de fiets in orde?” enz... Ik denk dat die mens ons niet meer kan zien, telkens al die stomme vragen...

En ja hoor, er valt een bericht in de bus over een spaghetti-avond voor Hawaï-ganger Wim. Ja dat is het, die avond moeten we vrijhouden, 24 september. Tot die avond er ook werkelijk is. Want in dat weekend moeten we ook nonkel Norbert steunen die met zijn voetbalclub een mosselfeest organiseert… en Jimbo Thijs die ook een spaghettifeest organiseert vooraleer naar Hawaï te reizen. En Jim ligt ons ook nauw aan het hart vanwege behorende tot dezelfde trainersgroep van Boris. Er moeten hart-verscheurende keuzes gemaakt worden. En toch zullen we er zijn. Gelukkig maar ook, want we waren er niet alleen. Zowat de ganse MTT-clan tekende present of was er aan het werk. Het was geen makkie om er te geraken want eerst moesten we nog de wegomlegging van de plaatselijke kermis nemen. Parkeren in de buurt van het station en dan op wandelafstand naar het Gildenhuis. Alles was er prima georganiseerd, een stralende Wim, uitgedost in ‘vakantiekledij’, met een hoela sluier om de nek, en zijn splinternieuwe fiets op het podium geïnstalleerd. Een lekker menuutje met heerlijke spaghetti bolognaise en een lekker stuk taart, een gezellige babbel met het feestvarken en nu maar uitkijken hoe we MTT-er Wim met startnummer 1677 kunnen volgen via het internet. We duimen voor je Wim! Jan C.

26


27

21-30/08/2005 – Fietsvakantie in de Pyreneeën Op zaterdagavond, 21 augustus 2005, om 22:00 uur vertrokken wij hier te Machelen met Oli's Starletke. Twee fietsen, drie paar wielen en nog een paar sportzakkken en dan nog wij tweeën. Zo zat het Starletke wel goed vol. Ne ganse nacht gereden via Parijs en Toulouse om zondagochtend, rond 09:00 uur, ter plaatse te zijn op onze eerste verblijfplaats Ax-lesThermes. Eerst ergens een goed ontbijt genomen. Vervolgens op zoek gegaan naar een hotelletje voor twee nachten. In het hotel hangen foto's van tourlegende Lance. Deze had er 10 jaar geleden nog gelogeerd in de Tour. Maandag 22/08 Het weer is niet al te schitterend en dus besluiten we van niet al te ver weg te rijden. Vanuit Ax-les-Thermes (752 m) is het onmiddellijk klimmen naar de top van de col de Chioula (1431 m). De klim is zeer onregelmatig en is 10,5 km lang. Gezien het op de top erg fris is, keren we vlug bergafwaarts terug tot in Ax. Wat verderop in Ax nemen we de weg naar het skioord Plateau de Bonascre (1372 m). Deze klim is regelmatiger en is 8 km lang. Gezien dit een skioord is kunnen we niet anders dan dezelfde weg terug nemen richting Ax. Voor de eerste fietsdag was dit zeker meer dan genoeg met twee klimmen van 1ste categorie. 's Avonds lekker bij den Italiaan gaan eten en daarna ons beddeken in.

Oli maakt vriendjes in de Pyreneeën


Dinsdag 23/08 Dorie zeg, 't is serieus aan 't regenen. Dan maar op ons duizenden gemakskes gaan ontbijten. De regen is ondertussen wat geminderd, doch het blijft triestig weer. Daarom gaan we maar één col doen vandaag. Vanuit Ax is het alweer direct omhoog. De col de Pradel is er een van buiten categorie gezien zijn moeilijkheidsgraad en lengte (14,5 km). De laatste 8 km is het duwen tegen de wind met mijn 30x23. Boven (op 1679 m) is het ijskoud en zien we geen 50 meter ver meer door de mist en zwarte sneeuw. 's Namiddags pakken we onze bagage in en rijden we westwaarts naar onze tweede verblijfplaats. We komen aan in de bekende tourstad Lucho(n). We vinden er een leuk hotel genaamd hotel de Paris. Woensdag 24/08

Gezien het schitterende weer besluiten we vandaag een rit te doen van 90 km met niet minder dan 3 cols. Ge kent ons hé. Na 22 km overwegend vlak beginnen we aan de col de Menté (1349 m). Deze is van 1ste categorie en is gemiddeld 6,6% over een lengte van 9 km. Vervolgens werd de col d’Artigascou (8 km) genomen. De eerste kilometers waren nog geasfalteerd. De laatste vier kilometers ging het echter van kwaad naar erger. De gemeente had hier waarschijnlijk geen geld meer om de asfalt

28 te betalen. In plaats van op tijd terug te keren bleven we maar verder cyclocrossen in de hoop dat het maar om een klein stukje zou gaan. Uiteindelijk waren het 4 verschrikkelijke kilometers grindweg. Ge kent ons hé, eens een weg ingeslagen keren we niet meer zomaar terug hé. De afdaling was al niet meer veel beter. Eens beneden kwamen we tot onze grote verbazing in Spanje terecht. Na een 10 tal vlakke kilometers begonnen we aan de slotklim van de Portillon (1ste cat). Dit is eerder een geleidelijke klim van rond de 5 à 6% gemiddeld.

Vrijdag 26/08 Was da na? 'k Zie hier bijna geen steek buiten zeg! De mist is weerom van de partij, doch men zegt ons dat het wel zal optrekken. Toch wel goed aankleden hoor want we gaan tot in het skioord Superbagnères klimmen. De klim (17 km) is zeer onregelmatig en op sommige plaatsen zeer steil. Pak er dan de dichte mist nog bij en 't is helemaal feest. De laatste km komen we plots boven de mist uit (zie foto). Hier is het echt genieten van de natuur hoor. In de late namiddag pakken we weerom alles in en gaan verder westwaarts de Pyreneeën in richting Lourdes.

Donderdag 25/08 Vandaag opnieuw schitterend weer. De col de Peyresourde is er eentje van buiten categorie met zijn 14,5 km lange klim. De beklimming begint in feite juist buiten Luchon. Hij is echter niet te zwaar en brengt ons tot op een hoogte van 1569 meter. 's Avonds lekker gaan eten en een paar stevige echte Belgische leffekes binnen gieten. Mmmmmmmm, lekker!


Zaterdag 27/08 Strontregenen, welwelwel. Wat nu gedaan? Dan maar een uitstapje naar het bekende bedevaartsoord Lourdes om de zonden van Oli te gaan opbiechten. Samen met een groep Antwerpse wielertoeristen, die in ons hotel logeren, gaan we in de namiddag over tot de beklimming van de Soulor (8 km). Eens de top van de Soulor (1474 m) is het slechts nog enkele kms tot de top van de bekende col d’ Aubisque (1709 m). Boven alweer tegenslag met de mist. We kunnen hier dus opnieuw niet al te mooi genieten van het uitzicht.

29 Zondag 28/08 Alweer is het weer wat zus en zo. Gelukkig hebben we ons gisteren gedragen en mogen we terug mee met de Aantwarpenaars. Het is natuurlijk tof je eten, drinken en reservekledij in een volgwagen te leggen. Vandaag doen we eerst de minder bekende Spandelle (10,5 km) aan om verder de zeer zware klim van Hautacam te doen. Gezien zijn zwaarte en lengte (13 km) wordt hij beschouwd als eentje van buiten categorie.

vakantie. Wel veel zwarte sneeuw en gaten gezien, doch zeker de moeite om nog eens over te doen.

Maandag 29/08 Onze laatste en tevens 8ste dag klimmen. De benen voelen loodzwaar aan, maar doorgaan zullen we. Als sluitstuk gaan we over tot het temmen van de alom beruchte reus, de col du Tourmalet. De 17 km lastige klim brengt ons boven de 2000 meter. De klim vatten we aan van in St Marie de Campan (840m) en zal ons uiteindelijk brengen naar een hoogte van 2115 meter. De klim is de eerste 8 km te doen met 30x17, doch de laatste 9 km is het voortdurend 30x21 duwen om te eindigen met de 23 achteraan. Zoals elke andere gedane beklimmingen is den Oli alwaar als 1ste boven. Maar ja, 't kan ni anders hé. 't Was misschien hier dat ik de goeie vorm heb opgedaan om later in Peutie een andere col buiten categorie op te vliegen (foeifoei, oorlog!). 's Avonds in het hotel nog goed gegeten en een paar goede pinten gedronken op onze toch fantastische


Dinsdag 30/08 Vroeg opgestaan en rond 10:00 uur huiswaarts vertrokken. Juist een uurtje op de Parijse ring aangeschoven. Rond 23:00 uur thuis aangekomen. Hugor

30

3-19/10/2005 – Reisverslag Hawaii: Wimpie & Anja in het aards paradijs Dag 1: maandag 3 oktober

Dag 3: woensdag 5 oktober

Gepakt en gezakt vertrokken we om 5u in de morgen naar Zaventem. Het begin van een groot avontuur. Om 7.20u vertokken we richting Londen. Daar aangekomen moesten we nog zo’n 3 uurtjes wachten op onze vlieger naar LA. Wat een mierennest is het op Londen Heathrow.

Weer prachtig weer. Wim is deze morgen in de zee gaan zwemmen, hiervoor moesten we 1km stappen. In de namiddag is hij gaan lopen en fietsen samen met Rudy Stroobants, oprichter van 3CT. Ondertussen zat ik lekker aan het zwembad. ‘s Avonds vroeg ons bedje in want nog steeds een beetje last van de jetlag.

Eindelijk waren we dan op weg naar LA. Een vlucht van ongeveer 11uur. Tijdens onze vlucht zijn we over Groenland en IJsland gevlogen, best wel de moeite om eens te zien. In LA aangekomen was het lang wachten aan de douane. Alles wordt gecheckt en nog eens gecheckt. Vanuit LA hadden we nog een vlucht van 5,5 uur voor de boeg naar Kona. Rond 20 uur waren we dan eindelijk in Kona. Het was er nog lekker warm. Gelukkig waren we vlug in ons verblijf, “Kona Reef”, want we waren behoorlijk moe.

Dag 4: donderdag 6 oktober

Dag 2: dinsdag 4 oktober Waren vroeg wakker. Maar wat een zalig zicht, zicht op zee, gewoon de Max. We zijn 2 keer wakker geworden deze nacht, wat normaal zou zijn en dit zou na een paar dagen verdwenen moeten zijn. Deze voormiddag even aan het zwembad gaan zitten en wie zat daar ook, Marc Herremans, Luc van Lierde en entourage. Nadien zijn we onze limousine gaan halen en eten, wat hier verschrikkelijk duur is. Ook vandaag vroeg onder de wol.

Deze nacht eindelijk goed geslapen. Hoge golven vandaag. ‘t Is plezant opstaan met al die boardsurfers in het water. Echt schoon om te zien. Vandaag zijn ze naar Hawi gefietst. Dit is het 2e deel, en tevens ook het zwaarste deel, van het parcours. Zwaar omdat het hier eerst serieus bergop gaat met meestal véél wind. In Hawi keren ze en gaan ze terug naar beneden met een serieuze zijwind, vermits de zee altijd naast hen is.

Ikzelf ben eerst naar den Hilton geweest, bootje varen tussen de chichi madammen en meneren. Daarna ben ik naar Waiakailio bay gegaan, één van de grootste witte stranden van Hawaï. Hier heb ik even gesnorkeld. D’r zijn hier prachtige vissen te zien, precies een aquarium. Daarna de mannen terug gaan oppikken en terug naar Kona Reef. Het einde van een perfecte dag. Clubblad nr 4 – december 2005

31 Dag 5: vrijdag 7 oktober

Dag 7: zondag 9 oktober

Rond 7 uur zijn Wim en Rudy al gaan zwemmen in de zee. Ondertussen zat ik op de pier te kijken naar al de atleten. ‘t Was de moeite. In de namiddag zijn we naar het “Captain Cook Monument” gaan kijken. We hebben er even gesnorkeld. Gewoon schitterend om te zien, hier was er ook een kleine zeeschildpad die we probeerden te volgen, maar hij was gewoon veel te snel. Hier bij Captain Cook staan er veel meer planten dan bij ons. We zijn teruggereden langs een weg dwars door de lava., heel indrukwekkend. In Hawaï kom je van het ene uiterste in het andere, eerst door niets anders dan lava en dan ineens tropisch regenwoud.

Al bijna 1 week hier en nog 1 week te gaan tot de BIG DAY! ‘s Morgens gaan lopen vanaf de highway tot in Energy Lab. Daar was het snikheet, echt niet te doen, zo warm. Als het tijdens de wedstrijd ook zo warm is dan gaan ze hier serieus afzien. Daarna zijn ze even gaan zwemmen in het zwembad, dat hier gratis is, en dan iets gaan eten in Lava Java. Dit is een heel goede taverne met een terras en zicht op zee. In de namiddag heeft Wim een dutje gedaan en ik een duik in het zwembad. Dag 8: maandag 10 oktober Vandaag zijn ze zich gaan inschrijven en daarna een duik genomen in de zee. Nadien is Wim even gaan slapen. In de namiddag zijn we naar Hawi gereden. Daar was er veel wind, op Hawi is er geen lava waardoor het er veel groener is dan waar wij zitten. Zelfs de tuintjes hebben er gras. ‘t Was al bijna donker als we terug waren (om 18 uur is het hier donker). ‘s Avonds zijn we nog even in het zwembad en de jacuzzi geweest. Dag 9: dinsdag 11 oktober

Dag 6: zaterdag 8 oktober Vandaag zijn ze met een groep Duitsers gaan fietsen, Lothar Leder, Nicole Leder, Ralph ste Eggert, Nina Kraft, enz. Ze hebben het 1 deel van het parcours gedaan. In de namiddag is Rudy verhuisd , 8 km verder. We zijn even mee gaan kijken hoe zij daar wonen. Nadien zijn we even naar Keauhou strand gegaan. Hier zitten veel grote zeeschildpadden en enorm veel vissen ook. Vanaf je je hoofd onder water steekt, zie je de prachtigste vissen. Het is hier een heel mooie plaats om te snorkelen. Heb ook een zeeschildpad gezien die zijn avondeten aan het verorberen was.

Een rustige en mooie dag vandaag. ‘t Is gewoon zalig. Vandaag was de parade op Alii Drive. Al de landen zijn daarin vertegenwoordigd. Nog even naar de Expo geweest en dan terug naar ons appartement eten en dan ons bedje in.

Dag 10: woensdag 12 oktober We zijn in de voormiddag met de Body Glove Boat gaan varen. Er was ontbijt en lunch voorzien. We zijn naar een baai gevaren waar je veel vissen kon zien. We hebben daar een gewone en een zebramureen gezien, deze


32 laatste had bijna een duiker gebeten. Bij het terugvaren hebben we aan de laatste boei (van de wedstrijd) een haai gezien. Het zou een rifhaai geweest zijn. Na het varen was er nog de briefing, die eigenlijk niet zo goed was, omdat er nog veel twijfels waren over bijvoorbeeld hoe men met de fiets moest passeren. Allé slaapwel en tot morgen. Dag 11: donderdag 13 oktober Een rustdag vandaag, dus Wim op zijn bed en ik aan zwembad. ‘s Avonds was het pastaparty. Hierrond hadden ze een grote show geweven. Marc Reilly was de presentator.

Dag 12: vrijdag 14 oktober De laatste dag voor Race Day. Dit betekent fiets en dergelijke binnendoen en de rest van de dag lekker luieren aan het zwembad en vroeg in ons bedje.

Dag 13: zaterdag 15 oktober - RACE DAY! Om 4 uur uit ons bedje. Eerst naar de nummermarkering en daarna zijn fiets in orde brengen. Wim loopt er heel relaxed bij. De zee is redelijk woelig maar voor de rest geen wolkje aan de lucht, dat belooft. Om 6.45 u de start van de profs en om 7 uur de start van de age-groupers.


Na 1.09u was Wim uit het water. Ik had mij op Hot Corner opgesteld. Op deze plaats zie je ze verscheidene keren passeren voor ze de highway opgaan. Ook Rudy en Marc Herremans heb ik hier zien voorbijkomen. Marc Herremans was zeer sterk vertrokken. Hij gaf een heel goede indruk. Nadat Wim daar voorbij was, ben ik Palani Road opgegaan, daar komen ze naar beneden en ook weer naar boven. Eens hij de highway op was ben ik naar Kawaihae gereden, dit is juist voor ze afslaan naar Hawi. Hij is hier nog even gestopt om de planten water te geven. Terwijl we op zijn terugkeer aan het wachten waren zagen we al de toppers passeren. Op dat moment hingen ze nog dicht bij elkaar. Even later hoorden we dat Stadler uit de wedstrijd was gestapt wegens een 2e lekke band. Van pech gesproken. Nadat Wim was gepasseerd, reed ik terug naar Palani Road. Juist op tijd terug om hem te zien binnenfietsen en te zien vertrekken met het lopen. Hij gaf nog een frisse en sterke indruk, dat belooft. Heeft rond de 6 uur gefietst. Het was verschrikkelijk warm, geen wolkje aan de lucht, we zagen zelfs het topje van de hoogste berg. Dat was de 1ste keer sinds ons verblijf hier. Gelukkig was het al wat later in de namiddag, maar toch het was nog steeds afzien. Heb Wim nog even gezien voor hij Palani Road op moest, Marc Herremans was toen juist voor hem. Die was intussen al voorbij gestoken door een andere rolstoelgebruiker. Deze rolstoelatleet zou wel zijn buikspieren nog kunnen gebruiken, wat natuurlijk een groot verschil geeft. Uiteindelijk zouden ze nog bijna gelijktijdig eindigen. Tegen dat Wim in Energy Lab was, was de zon al aan het ondergaan en was het er minder afzien dan verwacht. Ondertussen was ik in de buurt van de finish gaan staan en ineens was hij daar. Op 12.20u, supergoed gewoon! Hij was kei-kontent, ge zou voor minder hè. Na 2 massagekes en 2 baksters was hij al weer bijna de oude. Even het

33 fietske weggedaan en dan vlug terug naar de finish om de laatste mee binnen te halen. Wat een ambiance! Gewoon te gek. Het was een mooi einde van een meer dan geslaagde dag. Dag 14: zondag 16 oktober Vandaag zijn we gaan shoppen: kleding, foto’s e.d. van de wedstrijd. Voor de rest luieren aan het zwembad en vooral niet te veel stappen. ’s Avonds was het afterparty en de rewards. Lekker eten en een grote show. Die Amerikanen zijn echt gek.

tegenkwamen en waar we lekker gegeten hebben. Daarna zijn we doorgereden naar Waipio Valley. Onderweg hebben we mooie plekjes gezien. Van Waipio Valley hebben we niet zo veel gezien omdat het aan het regenen was en de wolken laag hingen. Maar het zwarte strand hebben we wel gezien. Daarna zijn we via Waimea naar huis gereden.

Dag 15: maandag 17 oktober We zijn gaan kajakken aan Captain Cook, samen met een grote hoop van de Belgen. Deze keer hebben we dolfijnen gezien. Spinnerdolfijnen, ze gaan op hun staart staan en draaien dan rond hun as. Prachtig om te zien. Ook de baai is mooi met z’n enorme rots van wel zo’n 100m hoog. Aan Captain Cook zelf was het goed om te snorkelen. Overal zijn prachtige vissen te zien. Dag 16: dinsdag 18 oktober Vandaag zijn we naar de andere zijde van het eiland gereden, langs de Saddle Road. Een heel lange, kronkelige weg dwars door de lava. Heel indrukwekkend. Op het einde van de weg gaat de lava over in regenwoud, heel bizar. In Hilo zijn we naar de Akaka–watervallen gaan kijken. We hebben er ook een “scenic route” gevolgd waar we een klein eethuisje

Dag 17: woensdag 19 oktober We zijn wat gaan winkelen en voor de laatste keer in Lava Java gaan eten. Nog even naar White Sands. De golven waren redelijk hoog zodat je er op kon glijden. Een mooi afscheid van Hawaï want hiermee was onze vakantie afgelopen. ‘s Avonds nog gaan eten in het Hard Rock Café en dan naar de luchthaven. Het einde van een mooie vakantie (snik, snik). Hopelijk kunnen we ooit nog eens terugkomen! Anja

Een goed gesprek met… Hugo en Lucho Donderdagavond, begin december, koud buiten, een gure noordenwind, geen mens die nog buiten komt. Ik heb zin om warm onder de wol te kruipen, maar heb als free lancer (nvdr. sterreporter!) voor het MTT-clubblad nog een opdracht deze avond. Ik begeef mij naar de kantine van het Vilvoords zwembad. Bijna geen kat in dat bad, zo laat op de avond. Toch zijn er in een speciaal voorziene baan twee heren aan het zwemmen met een prachtige zwemstijl, vlotjes trekken ze baantjes. Ik heb een afspraak met hen in het kader van 20 jaar MTT en “The Great Olds”. Ik ontmoet ze even later in de kantine. Ze drinken snel wat sportdrankjes, bestellen dan een kriek en een trappist en nemen plaats aan tafel. Een goed gesprek met twee belangrijke MTT’ers: “Hugo en Lucho” Clubblad nr 4 – december 2005

Heleba, hoe gaat het ermee mannen? Hugo: (snel en overtuigend) Rond en gezond! Lucho: (Denk na) Och, ik heb al betere tijden gekend, maar op schema. Zeg, efkes beginnen bij het begin. Jullie draaien al jaren mee in de triatlonsport, Hoe zijn jullie ermee in contact gekomen? L: Hugo zijn fout, in ’83 las hij in de krant dat er in België voor het eerst een halve triatlon zou plaatsvinden in Brasschaat. Hugo vroeg me of ik mee wou meedoen. H: Ja, juist, plus de TV beelden van Julie Moss die op handen en voeten over de meet kroop in Hawaï, we waren verkocht aan de triatlonsport.

34 L: Samen met Danny Van Der Perren en Karel Mattan hebben we dan deelgenomen in Brasschaat. H: Lucho en ik kenden elkaar al als kleine ketten die met soldaatjes op straat speelden, en dan samen naar de halve van Brasschaat!! L: Brasschaat was onze eerste wedstrijd, 1900m schoolslag. Ik had amper met een fiets gereden. H: Ik kwam van het wielrennen, ik had wel wat duursporttraining achter de rug. L: Ik kwam uit het volleybal en liep al wel eens de 20 km van Brussel (1.53 in 1983)

Allé, serieus, wat vinden jullie van de moderne triatlonsport met het stayeren? H: ’t Is voor zwemmers en lopers hé. Die verstoppers toch! L: Ik kan het relativeren. Je kon het niet meer tegenhouden, de sport evolueerde zo dat op den duur iedereen gelijk uit het water kwam. L: ’t Is anders ja, maar uiteindelijk blijven de sterksten winnen hoor. Stayeren of niet, de posities zullen niet veel veranderen. H: Och ja Lucho, vroeger werd er ook wel gestayerd hé. De jeugd traint volop met de hartslagmeter, laten lactaattesten berekenen, en gebruikt dit ook vaker op hun langere wedstrijden. Jullie zie ik nog altijd zonder borstband en polar. Verklaar eens? L: Ik geloof er wel in MAAR ik twijfel aan het correct gebruik. Volgens mij moet je er erg specifiek en individueel mee op schema trainen. Ik train graag in groep met mijn MTT makkers, dus neen. H: Door mijn zwaar werk bij de Politie en onregelmatig leven tikt mijn hart langs alle kanten.

Hoeveel wedstrijden hebben jullie eigenlijk al achter de rug? H: Precies weet ik dit niet. Ik denk zo’n 100. Daarvan haalde ik de finish 13 Ironmans! (Fiere blik) (Eén opgave wegens knieblessure) L: Ik schat zo’n 120 wedstrijden. Heb tien Ironmans op mijn naam, 1 opgave in ’95 te Roth, véél te warm man! H: Tja, we zijn al 22 jaar bezig hé! Kunnen jullie er de allermooiste momenten eens uitpikken? L: Ongetwijfeld mijn avontuur in Embrun. Twee jaar voorbereiding, de loodzware wedstrijd, de vakantie, de sfeer onder de 20 MTT’ers daar, Onvergetelijk ! H: (denkt na) Tja, ook toch Embrun. Zo hard afgezien daar! Natuurlijk ook mijn deelname aan de IM op Hawaï, ik dacht daar te stoppen (lacht) L: (plots heel serieus en wijst met de vinger op mijn blad). Ik vergeet ook niet mijn spurtoverwinning woensdagavond 24 april 2001 tegen 20 MTT’ers (ze staan niet op foto!). Ik meen mij te herinneren dat ene Marc Matthys er ook bij was die dag. H: (geraakt niet uit zijn lach). Ha, Lucho toch!


De geruchten gaan de ronde dat er een geheim veteranenwapen op komst is? Wat bedoelen ze ermee? Mag het een primeur zijn voor het clubblad? (ze bekijken elkaar verbaasd aan, overleggen in alle stilte, en knikken ja) L: Ik heb bericht gekregen van een goede vriend met de vraag of ik met zijn materiaal wil rijden. Ik kan dit gewoon niet weigeren. Uit dankbaarheid mag zijn zoon tijdens zijn laatste profjaar met mijn Cadex rijden. H: Een fameus nieuw koersmachien om mee op kop te rijden, om het beulwerk te verrichten!

35 Frankfurt 2006. 23 Juli zal weer een MTT hoogdag worden. Een mooie en snelle wedstrijd. Geven jullie al wat ambities prijs? H: (Zelfzeker en kordaat) 10 uur en de jeugd klop geven. L: Ik wil de titel bij de Vets en mijn persoonlijk record breken (10u27).

Hoe zit het eigenlijk met jullie toekomstplannen? (Terug dikke vrienden) H: Mijn allerlaatste IM! Of… L: Ik hoop mijn tiende volledige. Het moet mijn beste worden met de steun van EM en 10 is mooi om te stoppen, maar ja, de jeugd,…

Lucho, vorig jaar prima gezwommen, sterk gefietst, en dan weer die last aan de maag in de marathon. Als ik dan je tijd op de 20 van Brussel zie... Snap je. Moest die maag het nu eens houden hé. L: Pfff… In triatlon telt alles hé. Ik kan het echt niet verhelpen, ik weet het echt niet. Maar ja, wie weet dit jaar, ik moet een half uur sneller kunnen lopen. In Frankfurt 2006 loop ik mijn snelste marathon van al mijn Ironmans.

Hoe zien jullie de toekomst van de club. Ik zou zeggen, voortdoen zoals we bezig zijn? L: Ok ja, maar we moeten op zoek gaan naar verjonging! Jeugdatleten zijn van harte welkom. H: Ik hoop dat Peutie ooit terug opengaat. Voor de trainingen en de sfeer. De kans bestaat in 2007. L: Ook wil ik er nog aan toevoegen dat we enorm blij zijn dat de “oude garde” nauw betrokken blijft bij de club! Zie maar op het MTB weekend, de fietstrainingen,…

Hugo, jij hebt al mogen proeven van de Hawaï sfeer. Zin om nog is terug te gaan? H: Ja, daarvoor ga ik naar Frankfurt. Ik wil mijn slot verdienen en niet winnen. En vergeet niet, in 2000 kocht ik een nieuwe fiets en ging ik naar Hawaï, in 2006…. Bijgeloof hé, wie weet. Een dilemma, naar Hawaï gaan of de volgende drie jaar clubkampioen bij de Vets. L&H (samen): Naar Hawaï !! Hoe zit het eigenlijk met jullie onderlinge duels? (plots stilte, gespannen sfeer, oeps Glen, verkeerde vraag) H: (kordaat) Laatste twee jaar goe slaag gekregen van de Lucho. L: (fier) Sinds 1997 geen kwart meer verloren van Hugo. H: (onmiddellijk reactie) Roth 2000 op Uw klo… L: (onmiddellijk reactie) Ja ja, maar Embrun … STOP, ik leg de vraag stop, sfeer wordt te grimmig. Ik verplaatst mijn stoel, en ga tussen hen in zitten. Efkes rust. Volgende vraag. Wie heeft er nu eigenlijk de zwaarste job? (weeral verkeerde vraag precies) L: (drukt eerst af). Ikke!!! Als federaal ambtenaar 24 op 24 ten dienste van de binnenlandse en buitenlandse bevolking. H: (geeft het op) Wa kannen kik daar nu op zeggen… Serieus, IK ben diegene die het zwaar heeft.

Hebben jullie nog bepaalde wensen voor het MTT ? H: Dat de sfeer zo blijft! L: En dat iedereen blessurevrij zijn niveau en doelstellingen kan bereiken. L: Dat ik in het wiel kan zitten op training. H: Dat ik niet meer zoveel moet “beulen” op kop voor de jeugd. Laatste vraag, geef eens wat tips aan de rookies en de jeugd voor de Ironman? H: (Lacht), NIKS! Ze moeten het maar voelen! L: Friet met stoofvlees. Allé efkes serieus? L: Ik kan ze nooit tips geven want ze zitten altijd in mijn wiel! H: Als ze op training op kop gaan rijden zal ik raad geven! Allé zeg... H & L samen: Misschien in het volgend clubblad! Salut! Ziezo, en als twee dikke maatjes toasten ze na het interview samen op hun persoonlijke ambities voor Frankfurt 2006 én op hun club die ze nauw aan het hart ligt, het MTT. Ze verdwijnen met een goed humeur uit de kantine, kruipen in bed want morgen wacht hun een nieuwe training. Ik zou zeggen bedankt Patrick en Hugo!! Jullie zien er fris uit, succes in 2006! Namens de jeugd, met veel respect, Glen


36

Voor Europees kampioen Gerrit Schellens is triatlon een hobby “In België vindt men topprestaties maar heel normaal” Tekst: Filip Bellemans voor Runner’s World nr. 10 – oktober 2005 Hij stond al vaak in Runner’s World... met een foto op een advertentiepagina van zijn sponsor. Nu laten we de Europese kampioen van de lange triatlonafstand hier ook aan het woord. Zet Gerrit Schellens (39) straks tijdens de ironman op Hawaï ook de snelste marathontijd neer?

tijdens een officiële ironmanrace zijn ook langer’, merkt Schellens op.

‘Als de temperatuur beneden de twintig graden is, verlies ik vijftig procent van mijn mogelijkheden’, evalueert Gerrit Schellens zijn zevende plaats op de WK triatlon lange afstand van begin augustus in het Deense Fredericia. ‘Ik had er last van de koude. De temperatuur van het zwemwater was veertien graden. Daardoor kreeg ik op de fiets pijn in de rug. Ik heb zitten rekken en strekken om het eruit te krijgen, maar het hielp niet. Ook tijdens de afsluitende loopproef van dertig kilometer liep het niet zoals het moest zijn’, blikt hij terug.

‘Het prijzengeld op de internationale kampioenschappen is ook lager dan in de bekendste ironmanwedstrijden. Dat circuit is financieel interessanter. Bovendien hebben de echte toppers die Hawaï willen winnen, maar één wedstrijd in hun hoofd. Hen zie je tijdens het seizoen weinig of niet aan andere triatlons deelnemen.’

De Limburger liet er de vierde looptijd noteren en dat is niet van zijn gewoonte. Een lange triatlon is voor hem meestal een achtervolgingsrace die eindigt met een spetterende marathon in minder dan twee uur en drie kwartier waarin hij al zijn concurrenten voorbijloopt. Zo geschiedde ook begin juli tijdens het Europees kampioenschap in het Zweedse Sater waar Schellens zijn titel op de lange afstand verlengde. Wat is de waarde van een internationale titel op de lange triatlonafstand? Deze kampioenschappen worden, in tegenstelling met in de atletiek, elk jaar georganiseerd. En de toppers uit het Ironmancircuit staan er meestal niet aan de start. Daarom ook is Kathleen Smet, na haar wereldtitel in Fredericia, geen topfavoriet om op 15 oktober in Hawaï te winnen. ‘De afstanden


‘Er moet zestig kilometer meer gefietst worden en er zijn twaalf extra loopkilometers. Tijdens die bijkomende afstanden kunnen nog serieuze verschillen worden gemaakt. Ik zeg altijd dat het lopen pas begint na dertig kilometer. Dan vallen de meeste slachtoffers. Eigenlijk zijn de EK en WK lange afstand driekwart triatlons. Met uitzondering van het zwemonderdeel dat minstens even lang is als tijdens een ironmanwedstrijd. In Fredericia was de zwemproef met vier kilometer zelfs tweehonderd meter meer. De internationale triatlonunie zou beter de ironmanafstanden toepassen. En daar zou ik als atleet ook mijn voordeel uit halen’, vindt Schellens.

Snelle marathontijden Schellens plaatste zich dit jaar voor de ironmanfinale op Hawaï door in de zware kwalificatierace op Lanzarote van eind mei derde te worden. Met 2u44.29 liep hij er op de marathon een nieuw parcoursrecord. In het slotonderdeel was hij liefst veertien minuten sneller dan de Estse winnaar. ‘Ik heb zelf geen verklaring voor die snelle marathontijden in mijn triatlons. Als je mijn basistrainingsschema bekijkt (zie kader), kan je vaststellen dat ik wekelijks driemaal loop en nooit meer dan 70 kilometer totaliseer. Van eind maart tot midden oktober herhaal ik elke week dat schema. Een snelheidstraining of een training op de piste doe ik nooit.’ Wordt hij dat monotoon trainen dan niet beu? ‘Zolang de prestaties er zijn, doe ik het graag en word ik het niet moe. Ik bleef tot dusver ook gespaard van overbelastingsblessures’, reageert Schellens die zichzelf traint. Enkel in het zwembad krijgt hij af en toe raad van de clubtrainer.

37 Je zou het hem niet aangeven, maar Gerrit Schellens wordt volgend jaar veertig. Niemand gelooft ook dat hij een zoon van twintig heeft, maar toch is het zo. ‘Ik ben jong getrouwd en pas op 27-jarige leeftijd, toen de bouw van ons huis af was, met triatlon begonnen.’ In zijn jeugd had hij in Lommel, op regionaal niveau, vooral achter een voetbal aangelopen. ‘De tv-beelden van de ironman op Hawaï waren begin jaren ’90 voor mij de aanzet om met triatlon te starten. Het is intussen een uit de hand gelopen hobby geworden. Men verklaarde me gek toen ik zo laat met triatlon begon, maar ik pluk nu de vruchten van alle trainingen die ik ooit heb gedaan.’ Hoe snel kan Gerrit Schellens de marathon lopen, zonder dat hij eerst 3,8 kilometer heeft gezwommen en 180 kilometer heeft gefietst? Op 10 oktober 2004 finishte hij in de marathon van Eindhoven na 2u28.51. Het leverde hem een twintigste plaats in de nationale marathonranglijst op. ‘Ik heb die marathon vorig najaar gelopen na een slopend triatlonseizoen. Als ik echt goed ben, moet ik in de buurt van 2u20 kunnen finishen. Tijdens de volledige triatlon van Almere heb ik vorig jaar de marathon in 2u37 gelopen. Dat is mijn snelste tijd ooit in een triatlon.’ Schellens zit wekelijks vijfhonderd kilometer op de fiets. Hij doet die trainingen alleen. Vanuit zijn woonplaats Lommel rijdt hij vaak richting Scherpenheuvel of langs het kanaal naar Herentals. ‘Veel triatleten van de lange afstand maken volgens mij de fout dat ze nooit meer dan vijf uren na mekaar fietsen. Ik ga er vanuit dat ik tijdens een fietstraining meer dan 180 kilometer in de benen moet hebben om tijdens een wedstrijd nog vlot de marathon te kunnen lopen. Je moet het fietsen goed aankunnen om nadien een marathon in minder dan drie uur te lopen. Ik kan zowel een vlak als een heuvelachtig fietsparcours aan. En de wind schrikt mij evenmin af.’

De belangrijkste triatlon ter wereld van midden oktober wordt voor Schellens de vijfde lange afstandstriatlon op een half jaar tijd. Daarbij geen rekening houdend met de halve triatlon van Brasschaat die hij een week vóór de EK won. Zijn dat niet teveel wedstrijden? ‘Het is goed te doen. Ik recupereer vrij snel na een triatlon. Vorig jaar heb ik nog aan meer wedstrijden deelgenomen en volgend seizoen ben ik dat opnieuw van plan. Volgend jaar wil ik naast de internationale kampioenschappen ook in vier ironmans starten.’ Omwille van zijn successen in de bekende Nederlandse lange afstandstriatlons van Almere en Stein krijgt Schellens van onze noorderburen meer appreciatie dan in zijn thuisland. ‘In Nederland is er op wedstrijden veel meer ambiance. Dat is dag en nacht verschil met bij ons. De erkenning van het publiek is er groter. In Nederland is men veel uitbundiger. In België vindt men topprestaties maar heel normaal en is men meer gelaten. Bij onze noorderburen is triatlon een feest. De straten zijn er versierd, er spelen orkestjes en je wordt er door iedereen aangemoedigd. In Nederland loop ik tijdens een triatlon met kippenvel rond’, stelt Schellens die niet ver van de Nederlandse grens woont. Gerrit Schellens moet het in zijn sport vaak opnemen tegen atleten die professioneel met triatlon bezig zijn. Had hij als prof meer uit zijn carrière kunnen halen? ‘Dat denk ik wel. Ik zou bijvoorbeeld eens willen weten hoe mijn lichaam reageert na twee à drie hoogtestages op een jaar.’ Hoe lang is hij nog van plan om door te gaan? ‘Er zal wel een jaar komen dat het minder goed gaat. Als ik dat voel, stop ik onmiddellijk met de competitie. Ik moet er teveel voor doen en laten. Ik drink graag eens een pint en ik ga graag op stap, maar tijdens het seizoen beperk ik dat. Je moet het ook kunnen blijven opbrengen om elke week dat schema af te werken.’

Fysiek zwaar werk

Typisch Amerikaans

De tweevoudige Europese triatlonkampioen traint na zijn voltijdse dagtaak in het matrassenbedrijf van zijn schoonbroer in Overpelt. ‘Het is fysiek zwaar werk en ik bekijk het als mijn krachttraining. Naar de fitness hoef ik niet te gaan. Ik aanzie mijn werkgever Euroflex ook als sponsor. Hij betaalt mij elk jaar bijna twee maanden verlof om in het buitenland op stage te gaan én om er aan wedstrijden deel te nemen. En dat apprecieer ik.’

Schellens zou op 15 oktober een schitterend seizoen kunnen afronden met een toptienplaats in Hawaï. Met zijn loopcapaciteiten is die ambitie niet te hoog gegrepen. In 2003 nam hij voor het eerst deel aan de moeder aller triatlons. ‘En dat was een serieuze tegenvaller’, weet hij nog. ‘Ik mocht van de officials niet aan de marathon beginnen omdat ik tijdens het fietsen de nietstayerregels had overtreden.’


38 De World Triathlon Corporation dat het ironmancircuit en World Championship in Hawaï organiseert, hanteert ook zijn eigen wedstrijdreglement. ‘Ik had vooraf de briefing van de profatleten gemist en ik wist niet dat je naast de afstand van tien meter die je moet laten ook nog aan de andere kant van de weg diende te fietsen als je werd voorbijgereden. Die laatste ‘stagger’regel zou dit jaar dan weer niet meer van toepassing zijn. Dat is typisch Amerikaans. De profs starten sinds vorig jaar ook gescheiden van de amateurs-age groupers, wat het overzichtelijker maakt.’ De ironman op Hawaï heeft het etiket de zwaarste te zijn omwille van de warmte, de luchtvochtigheid, de rol van de wind en het heuvelend parcours. Maar Schellens relativeert dat. ‘Ik kan heel goed tegen de warmte. Het is er niet overdreven warm. Het is vooral het deelnemersveld dat van Hawaï de zwaarste triatlon maakt.’ Als ik naar zijn verwachtingen peil, durft hij geen plaats voorop te stellen. ‘Mijn vrouw gaat dit jaar ook mee. Ik zal veertien dagen vóór de wedstrijd al in de startplaats Kona verblijven. En dus goed aan de omstandigheden zijn aangepast. Na de ironman nemen we er nog een week vakantie bij. In Hawaï zijn er pakweg dertig kandidaat-


winnaars. Ik ga naar Hawaï en dat is wat telt. Op welke plaats ik finish, zien we wel. Misschien ben ik niet zo fit meer als in het begin van het seizoen. Ik kan niet naar één wedstrijd op het seizoen toewerken zoals sommige anderen. Ik ben Lance Amstrong niet. De toptien halen zou heel chique zijn.’ Gerrit Schellens Geboren: 22 juli 1966 Woonplaats: Lommel Lengte: 1,74 meter Gewicht: 60 kilo Trainer: geen Club: Lommelse Triatleten Sponsors: AA Drink, Euroflex Een week uit het trainingslogboek Maandagavond: 100 km fietsen aan 32-33 km/u Dinsdagavond: 20 km lopen en 6 km zwemmen Woensdagavond: 100 km fietsen achter derny aan 46-47 km/u Donderdagavond: 30 km lopen en 1 uur loszwemmen Vrijdag: rustdag Zaterdagochtend: 6 km zwemmen Zaterdagvoormiddag: 200 km fietsen Zondagvoormiddag: 100 km fietsen aan 32-33 km/u en 15 km lopen

39

Eindstand MTT-regelmatigheidscriterium 2005

Het seizoen zit er al effe op. Na een sportief jaartje nieuwsgierig afwachten kon wie naar de inschrijving kwam het al zien. De MTTer 2005 is weer iemand die zich op alle vlakken hard heeft ingezet om MTT in de kijker te zetten. ’t Is te zeggen wie ’t meeste voor publiciteit van onze sponsors en club zorgde, zowel rechtstreeks door deelname aan tal van wedstrijden als onrechtstreeks door voor een (zoals dat alom gekend is) goede clubsfeer te zorgen. Hoewel ik niet alle aanwezigheden op training en wedstrijduitslagen binnen kreeg, denk ik toch dat ook deze einduitslag een zeer goede weerspiegeling geeft van in welke mate men MTTer is. Proficiat Patrick, maar eveneens een proficiat aan alle in de einduitslag opgenomen leden. Het is echter niet voor iedereen even evident om steeds met dezelfde inzet het seizoen te volmaken. Nog even dit: Probeer regelmatig jullie wedstrijduitslagen en aanwezigheden op clubtrainingen inleveren, na Hawaii wordt het seizoen definitief afgesloten. Thierry


Plaats 1 2 3 4 5 6 7 8 9 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 43 44 45 46 47 47

Atleet Moens Patrick Hermans Hugo Kuyl Carl De Vadder Rudy Verdeyen Wim Docquir Bernard Vandamme Stephane Vinck Igor Bogaerts Michel Vancauwenberg Guy Endels Patrick Van Der Perren Gerrit Daelemans Kristiaan Cools Nathalie Debrier Thierry Itterbeek Jean-Pierre Busain Guy Leyers Glen Van De Ven Jean Gibaldi Vincent Van Elewyck Dirk Hendrickx Jimmy Gens Ingrid Lamon Olivier De Hertogh Benny Walraeve Dominique Cocquyt Timothy Bergmans Corneel Van De Velde Marc Rys Luc Van Der Perren Danny Steylemans Guy Maes Luc Dockx George Verloy Tony Itterbeek Serge Vandeneede Robrecht Robberechts Kimmy De Win Vincent Sanchez Serge Matthys Marc De Hertogh Remko Verhelpen Bart Piens Hedwig Van den Bossche Christof Cocquyt Nicolas Mombaerts Walter Nelissen Jordi Duchatelet Frank Vandervondelen Jos

Punten 988 867 852 760 721 705 698 677 655 655 627 607 570 558 489 450 431 428 425 419 411 377 375 355 328 320 309 307 305 276 255 213 210 181 150 138 130 125 115 108 103 95 90 80 80 75 55 40 0 0

40


41

Bijlagen •

Krantenartikels Hawaii

•

Artikel Wim IronmanLive

•

Het ontbijt van sporters

•

Coca-cola ontmaskerd!

•

MTT Ledenlijst 2005-2006: indien er (zelfs na de aanpassingen tijdens de inschrijving voor het seizoen 2006) nog gegevens ontbreken of foutief vermeld staan, stuur dan een email / brief / SMS / postduif met aanvullingen of verbeteringen naar Dirk VE ([email protected] / tel. 02/253.07.99).


42 FROM WWW.IRONMANLIVE.COM: Robert McKeague, Octogenarian. Ironman Champion By Matthew Dale for Ironmanlive.com on Wed, Oct 26th 2005 (1:20 PM). When he finished first at 75 in Kona, McKeague said he would be back when he was 80 to try again. Say this for Robert McKeague, the man knows how to make an entrance. For his finish stretch down Alii Drive, when the 80-year-old became the oldest person to finish the Ford Ironman World Championship, McKeague didn't lollygag, high-five, or wave to the late-night revelers. Instead, he sprinted those final yards across the timing mat. Pulling McKeague aside to properly honor him after his 16:21:55 Ironman, announcer Mike Reilly said: “You look like you could run a few more miles.” “Are you kidding me?” said McKeague, still spry and playful minutes before midnight. “Nooooo way!” When Reilly asked if McKeague would be returning to Kona, McKeague again sent the boisterous crowd into laughter, saying, “Nooooooo!” As he made his way from the finish line to the bike transition to collect his belongings, then back along Alii Drive, McKeague was repeatedly stopped by strangers wanting to show the octogenarian their respect. “I know you?” McKeague said to a gentleman, maybe in his 30s, who wanted to congratulate him. “No,” said the man. “But I'm one of your admirers now.” A 29-year-old from Belgium who finished the race more than four hours earlier asked McKeague to sign his T-shirt. “It's unbelievable man, what he can do,” said Wim Verdeyen. “It's amazing to me, incredible. I could never do that. Amazing, truly amazing. I'm out there today (for nearly 12 1/2 hours.) That he could do that at 80? Inhuman.” Reflecting a man who survived the Depression, served the U.S. Army during World War II, raised five children and can now brag about nine grandchildren, McKeague showed a little wear and tear from his Ironman adventure, which was the fourth time he finished the race. His last finish? When he was a whippersnapper of just 75. At the finish line McKeague's right elbow and both knees were bloodied and his side sported road rash, the result of a trip on the rumble strips during his latenight run down to the Energy Lab. “I'm glad it's over,” he said almost with a sigh of relief minutes after the race. When he finished the race in 2000 at 75, he vowed to return five years later to become the first 80-year-old to complete triathlon's most revered race. The late Jim Ward was previously the oldest person to finish Ironman Hawaii. Ward was 77 when he completed the race in 1994. “You set these goals and you really don't realize what it all entails, how tough it's gonna be,” said McKeague, who retired at 68 after a career in accounting. McKeague easily beat the 2-hour, 20minute swim deadline, coming out of the water just under 1:55. The bike is his greatest challenge and thanks to the calm winds on race day he beat the 5:30 p.m. bike deadline by about 15 minutes. An


excellent runner, he averaged 13 minutes, 35 seconds per mile on the marathon, 5 hours, 55 minutes total. Befitting all who accept the Ironman Hawaii challenge, McKeague's life story is a fascinating one. At 5-foot-6, he was not particulary athletic growing up in Chicago. “I didn't play any sports,” he said. He water- and snow-skied with his five kids, played the weekend round of golf, bowled and played recreation softball for a bit. He took up running at 57 only because he was starting to fall behind the kids on the slopes. “If I didn't do something they were going to leave me behind,” he said. He ran his first marathon at 59, finishing in about 3 hours, 50 minutes. A year later he won his age group at the Chicago Marathon in 3:18, lopping 32 minutes off his PR. Bored with just pounding the pavement, he got hooked on triathlon. At 72, he raced Ironman Hawaii for the first time. As to secrets for longevity, he admits genetics play more than a minor factor. His mother lived to 102. He weighs 135 pounds now, down from 160 when he started falling behind the kids skiing. Besides the obvious staying active and watching what you put on your plate (he seldom eats red meat and usually passes on dessert), McKeague says discovering a passion is vital for aging well. “Something that really grabs you and gets you excited, really pulls you along,” he said. “If you just have a mild interest, that ain't going to work.” He stays mentally sharp, too, attending Spanish classes at a community college. Six days after his historic achievement, with time behind him to offer some perspective, McKeague confirmed that he's done with the Ironman distance. He plans to become a virtual slacker, promising to race some Ironmans 70.3 distance events. He says he doesn't feel that much different than he did after finishing Ironman Hawaii at 75. “It's sort of made me feel, I wouldn't say important, it made me feel good that so many people recognized me.” On his flight back to Chicago, a flight attendant announced McKeague's accomplishment over the P.A. system, then a half-dozen stews personally offered their congratulations. “One offered a bottle of champagne,” said the man who vividly remembers surviving the Depression. “I didn't know if it was free, so I didn't accept it.” But McKeague's fondest postrace treat came a couple days after the race at a Waikoloa mall. He spotted this attractive young blond woman, noticed the Ironman race band on her wrist, took a closer look and realized it was Michellie Jones, who finished second in her Hawaii debut. After so many had requested his autograph, McKeague said to Jones, “I'd like to turn the tables on you and ask for your autograph.” Jones kindly obliged and McKeague, 80 going on 18, let out a loud “Whooopie!”

43 Het ontbijt van sporters Sporters hechten veel belang aan hun ontbijt, maar vergeten er vaak een sleutelingrediënt aan toe te voegen: eiwitten. De klassieke regels inzake voedingsevenwicht gelden ook voor het ontbijt. Zo volstaan brood, boter, confituur en granen niet, maar zijn ook enkele eiwitrijke producten nodig: eieren, ham, kaas enz. 20 tot 30 gram eiwitten per dag innemen, helpt het spierweefsel te vernieuwen, wat noodzakelijk is voor sporters, vooral in disciplines die veel kracht en dus een grote magere massa vereisen. Ze zouden die eiwitten ook later op de dag kunnen innemen, maar het is bewezen dat gespreide innamen de kans op een optimale stofwisseling verhogen. Welke granen? Het andere basisproduct van het ontbijt is uiteraard brood. Dat mag af en toe vervangen worden door granen van het type muesli. Kies dan wel een variëteit die oliehoudende en droge vruchten combineert en zo mogelijk voldoet aan de bio-normen. Vermijd daarentegen cornflakes omhuld met chocolade of honing, want die bevatten veel te veel snelle suikers. Stap voor stap kunt u de voedingswaarde van uw ontbijt verhogen en verrassende resultaten bereiken. Zo zult u veel minder en trager weer honger krijgen in de loop van de ochtend.

moet afwerken en a fortiori voor een competitiedag? Concentreer u vooral op twee afzonderlijke aspecten: het energieaspect en het spijsverteringscomfort. Voor het eerste bestaat er uiteraard geen universeel model. Wel is het aan te raden om een iets eiwitrijker ontbijt te nemen dan gewoonlijk, zodat uw bloedsuikerspiegel niet verstoord raakt door stress. Wat het spijsverteringscomfort betreft: onthou dat een zachtgekookt of gepocheerd ei makkelijker verteerbaar is dan een in de pan gebakken omelet. Laat ook minstens twee uur tussen het ontbijt en het begin van de inspanning. Is dat niet mogelijk, kies dan voor vloeibare bereidingen die zowel eiwitten als koolhydraten bevatten. Maar opgelet! Het verzadigingsgevoel en de glykemische respons (de reactie van de bloedsuikerspiegel) na inname van vloeibaar voedsel verschillen soms sterk van die na consumptie van vast voedsel. U kunt zich het best aan een systeem houden dat het hele jaar door zijn deugdelijkheid heeft bewezen of integendeel gedurende het hele jaar de principes naleven die u glansprestaties hebben opgeleverd. Voorbeeld van een ontbijt:

Het kampioenenontbijt

Seizoensfruit: rode vruchten, sinaasappel, banaan Een melkproduct: yoghurt, glas melk Volkorenbrood of granen type muesli Ham of een zachtgekookt ei Koffie of thee

Welk ontbijt is het meest geschikt voor een dag waarop u een loodzwaar trainingsprogramma

27/09/2005 Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist

Dankzij een evenwichtig ontbijt hebt u minder zin in allerlei tussendoortjes, waardoor u zelfs een paar kilo's kunt afvallen.


44 Coca-cola ontmaskerd! Veel atleten zijn ervan overtuigd dat coca-cola bestanddelen bevat die hun prestaties opkrikken. Welnu, ze slaan de bal compleet mis! Het grote geheim Coca-cola werd op 8 mei 1886 uitgevonden door een apotheker uit Atlanta, John S. Pemberton. Hij mengde per ongeluk een plantaardige siroop met spuitwater. De smaak beviel hem wel, en hij besloot zijn ontdekking aan te prijzen als “gezondheidsdrank”. Meer dan een eeuw later is men er echter nog altijd niet in geslaagd om ook maar één gunstig effect te ontdekken in cola! Ach, het deed er niet toe: de trend was gezet, en sindsdien is coca-cola altijd een successtory gebleven. De formule wordt echter angstvallig geheimgehouden en bewaard in de safe van een Georgische bank onder de codenaam "7X". “Geheim” is hier immers een zeer relatief begrip. De samenstelling van cola blijft in de grond immers vrij klassiek: water, suiker, fosforzuur en natuurlijke aroma's. Alleen de precieze dosis van de plantenextracten blijft deels onbekend. Nutteloze suiker Cola is niet bepaald aan te raden bij inspanningen. Allereerst bevat hij te weinig natrium: ongeveer 40 mg/l, wat ruim onvoldoende is om het mineralenverlies door transpiratie te compenseren. Bij langdurige inspanningen dreigt er daadwerkelijk een tekort. In de medische literatuur staan ernstige gevallen beschreven van hyponatremie(*) bij atleten die bij voorkeur plat water of cola drinken. Cola bevat dus niet genoeg zout, maar iedereen weet wel dat de frisdrank zeer rijk is aan suiker: 85 gram per liter. Vandaar dat cola een belangrijke dikmaker is. Maar is die calorierijkdom geen troef voor sporters die veel energie verbruiken? Toch niet. De concentratie van het product is immers veel te hoog. Door osmose wordt er immers water opgezogen in het spijsverteringskanaal uit het lichaam, wat bij inspanningen uitdroging en diarree kan bevorderen. Ten slotte neemt ons lichaam moeilijk suiker op omdat suiker geen vitamine B1 en B2 bevat, die de spijsvertering bevorderen.


Cola of koffie? Veel atleten gaan ervan uit dat het een voordeel is dat cola cafeïne bevat. Aan cafeïne worden immers heel wat deugden toegeschreven, onder meer een stimulerende werking bij langdurige inspanningen. Cafeïne heeft ook de reputatie zich zeer snel te verspreiden in het lichaam. Het is echter precies omgekeerd: voor eenzelfde dosis cafeïne produceert cola een lagere en tragere concentratiepiek dan koffie of thee. We zien niet goed in hoe dit specifieke opnamemechanisme een voordeel kan zijn tijdens het sporten. Het enige moment waarop we zonder problemen cola kunnen drinken, is tot 5 à 6 uur na de inspanning, de tijd die nodig is om de glycogeenreserves aan te vullen. Maar wacht toch liever een halfuur vóór u een flesje of blikje cola opent. Cola heeft immers zo'n verzurende werking dat dit de uitscheiding van afvalstoffen dreigt te belemmeren. Bovendien dreigt deze zeer geconcentreerde en vaak ook ijskoude drank het lichaam… zuur op te breken. Slecht nieuws voor de beenderen Coca-cola is een ramp voor het skelet en bovendien weinig aan te raden tijdens inspanningen. Dat blijkt uit de studie van een onderzoeksteam uit Massachusetts. De auteurs toonden via een zeer grondige retrospectieve voedingsenquête aan dat er een zeer duidelijk verband bestaat tussen de consumptie van cola en de kans op botbreuken. De “hoofdschuldige” zou het fosforzuur zijn dat wordt toegevoegd om cola zijn typische pittige smaak te geven. Fosfor bevordert echter sterk het calciumverlies in de urine. Dat maakt dat, wie één blikje cola nuttigt per dag, drie keer meer risico loopt op een breuk. (*) Hyponatremie is een plotselinge daling van het natriumgehalte (Na) in het bloedplasma die zeer schadelijke gevolgen kan hebben als gevolg van een bloeddrukdaling. 06/09/2005 Gilles Goetghebuer, gezondheidsjournalist Bron: Wyshak G, Frisch RE: British J. Cancer, 54; J. Adol. Health, 15 (1986 en 1994)

Elec N J N J N J N N N N N N J J J J N J N N N N N N N N N J J N N J J

Naam Bergmans Bogaerts Busain Cocquyt Cocquyt Cools Daelemans De Hertogh De Hertogh De Vadder De Win Debrier Dockx Docquir Docquir Docquir Endels Gens Gibaldi Hendrickx Hermans Itterbeek Itterbeek Kuyl Lamon Leyers Logghe Maes Matthys Moens Mombaerts Nelissen Piens Rombouts Rys Sanchez Steylemans Van De Velde Van De Ven Van Den Eynden Van Der Perren Van Der Perren Van Elewyck Vancauwenbergh Vandamme Vandervondelen Vannoten Verdeyen Verhelpen Verloy Vinck Walraeve

Voornaam Corneel Michel Guy Nicolas Timothy Nathalie Kristiaan Benny Remko Rudy Vincent Thierry Georges Bernard Elias Liana Patrick Ingrid Vincent Jimmy Hugo Jean-Pierre Serge Carl Olivier Glen Dirk Luc Marc Patrick Walter Jordi Hedwig Carine Luc Serge Guy Marc Jean Yvan Danny Gerrit Dirk Guy Stephane Jos Roger Wim Bart Tony Igor Dominique

Straat Fossebaan Aarschotsestraat J. De Kerckhovestraat Veurtstraat Veurtstraat Lindaal Begijnhofstraat Gemeenteplein Houtstraat Steenwagenstraat Hubert Wautheletstraat Gulderij Brusselsesteenweg Begijnenstraat Begijnenstraat Begijnenstraat Lindaal R. Dansaertlaan Gendarmeriestraat X. Buissetstraat Peutiesesteenweg Zonneboslaan Dijkveldweg Houtemse Steenweg J.F. Willemsstraat Grimbergsesteenweg Beekstraat Heesterweg Aarschotsesteenweg de Neufforgestraat Varenslaan Champelsstraat Eikenstraat Melsbroeksestraat Bevekomsestraat Leuvensesteenweg Grimbergsesteenweg Van Eyckstraat Anjelierenlaan Spiltstraat Azaleastraat Olmstraat Martelarenstraat Olmstraat Regimentsberg Brouwerijstraat Nieuwstraat Stationsstraat Hazewinkel Handelsstraat Peisegemstraat Elizabetlaan

Nummer 137A 112 6 110A 110A 65 15 13/4 37 52 9 46 56 4 4 4 65 156 12 48/0 106 13 64 49 2 bus1/2 179 50 2 243 13 1 44 73

N N N J N N N N N N N N N J N N J J

Peter H D JP D D T T H H D T T D H H H T P H P H JP JP H H H JP T T P JP D T H H JP D D JP T T T D T P D T P JP P P P

N N J J J N J J J J N N

H H H T P P JP T D H P P

Claes De Groof De Hertogh De Weerdt Gregoir Huyberechts Mombaerts Robberechts Stoffels Van Puyvelde Vanden Eede Vandeneede

Rudi Johnny Janick Michel Eddy Erik Sven Kimmy Bart Ann Joke Robrecht

Peutiesesteenweg Guido Gezellestraat Houtstraat Steenwinkelstraat Louis Gunsstraat Stationsplein Varenslaan Kerkstraat Carrio Alto Peutiesesteenweg Stationsplein Heirbaan

Clubblad nr 4 - december 2005

44 60 97 12 26 37 2 168 182 259 38 40 66 42 3 118 54 385bus51

Postnr 1741 1800 1820 2870 2870 3090 1980 1861 1850 1820 1932 1980 1980 1910 1910 1910 3090 1702 1800 1800 1830 1820 1820 1800 1800 1980 3070 3191 3111 1830 1820 3090 3071 1830 3360 1910 1800 1800 1820 1980 1800 1800 1800 1800 1831 2801 3150 3191 3078 1840 1785 8301

Gemeente Wambeek Peutie Steenokkerzeel Breendonk Breendonk Overijse Eppegem Wolvertem Grimbergen Melsbroek Nossegem Zemst Zemst Kampenhout Kampenhout Kampenhout Overijse Groot-Bijgaarden Vilvoorde Vilvoorde Machelen Steenokkerzeel Steenokkerzeel Vilvoorde Vilvoorde Eppegem Kortenberg Boortmeerbeek Wezemaal Machelen Steenokkerzeel Overijse Erps-Kwerps Machelen Bierbeek Kampenhout Vilvoorde Vilvoorde Steenokkerzeel Zemst Vilvoorde Vilvoorde Peutie Vilvoorde Diegem Heffen Wespelaar Hever Everberg Malderen Merchtem Heist

108 14 37 141 59 7 1 108 3A 108 7 84

1830 1800 1850 2627 3090 3090 1820 1851 3710 1830 3090 1830

Machelen Vilvoorde Grimbergen Schelle Overijse Overijse Steenokkerzeel Humbeek Calpe (A) Espana Machelen Overijse Machelen

Gsm 0498/93.94.25 0499/36.73.58 0477/55.18.11 0477/43.69.57 0474/34.65.03 0473/94.79.04 0496/15.67.84 0498/86.88.25 0479/60.46.32 0496/60.11.65 0498/44.73.69 0474/55.62.39 0485/87.87.00 0477/86.75.65

Tel thuis (T) of werk (W) W : 02/255.72.11 W : 02/752.03.41 T : 02/757.15.92 W : 02/250.70.76 T : 03/886.43.82 T : 03/886.43.82 T : 02/305.43.71 W : 054/43.61.75

Email [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

W : 02/253.33.33 T : 02/252.09.54 T : 02/252.51.58 W : 02/251.81.28

[email protected] [email protected] [email protected]

W : 02/222.07.21 T : 015/62.02.91 T : 016/65.65.87 W : 016/65.05.29

[email protected] [email protected] [email protected]

0496/50.03.01

T : 02/305.43.71 T : 02/466.49.59 W : 02/482.39.23 T : 02/251.83.50

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

0475/68.89.15 0479/95.08.21 0494/80.22.41 0476/66.51.55 0476/48.83.51 0473/73.11.36 0498/93.94.27 0495/63.58.23 0472/37.61.12 0476/45.07.78 0476/46.44.27 0472/53.47.44 0475/87.83.69 0479/35.02.80 0473/75.87.89 0477/76.94.83 0475/28.82.79 0479/80.01.19 0498/58.80.81 0475/60.29.88 0497/59.66.67 0479/98.95.74 0496/35.94.56 0486/80.05.48 0496/73.38.55

0496/12.12.77 0479/66.30.40 0485/38.52.10 0478/52.36.60 0475/89.73.49

0486/13.08.06 0475/52.61.02 0472/29.17.84 0494/18.81.71

T : 02/251.40.38 W : 02/253.33.33 T : 02/751.82.86 T : 02/759.48.83 W : 02/253.10.03 W : 02/253.33.33 T : 015/34.02.38 W : 02/255.72.15 T : 02/759.94.87 T : 016/58.22.71 T : 02/253.84.74 W : 02/753.53.56 T : 02/725.03.53 W : 02/711.20.20 T : 02/686.09.02 T : 02/759.22.74 W : 02/362.55.55 W : 02/720.58.65

Site

www.timothycocquyt.tk

[email protected]

www.bdbvba.be

[email protected]


T/W lic W W W W W W W W T W W T W W W W W T W W W T W W W W W T T W T W T W W W T W T W W W W W T

Chip DX79P3B CB73740 CB74312

CB63023 DN10205 DAOY6SN DF8A7VF DX1S70D DN7WS62 DA71FW8

DN0XHB5 DN28MBH DF582FZ DN16RHZ DF22MNK DF7Z0KB CD15236 CE91329 CE27404 DF9T78G CH16021 CE76206

T : 052/37.38.95 W : 02/755.23.78 W : 052/31.92.12

[email protected] [email protected]

15/07/1965 00333M65 17/01/1963 01329M63 24/07/1966 02206M66 10/10/1954 00343M54 22/11/1947 00349M47 14/08/1969 29/02/1952 01662M52 15/10/1971 00458M71 17/12/1963 00337M63 29/10/1962 00334M62 27/05/1969 00335M69 17/12/1953 00352M53 16/04/1950 00354M50 7/09/1976 00338M76 7/11/1980 02627M80 26/06/1960 02628M60 1/05/1971 01663M71 26/07/1974 01664F74

T : 02/253.18.46 W : 02/254.12.12

[email protected]

15/03/1969 00322M69

CB73112

T : 02/252.09.54


20/07/1984 00237M84 6/02/1975 8/08/1961 14/06/1957 00350M57 16/02/1984 00355M84 21/08/1985 02240V85 26/02/1965 7/04/1971 00346F71 7/05/1964 00353F64 26/10/1960 00345M60

DX3CBTY

T : 02/252.18.64 T : 02/251.96.96 T : 02/751.77.87 T : 02/251.81.65 W : 02/719.53.91 T : 02/253.07.99 W : 02/360.10.40 W : 02/255.47.40 W : 02/547.21.62 T : 015/27.77.17 T : 016/60.41.22

T : 02/657.33.58 T : 02/687.73.11 W : 02/687.73.11 T : 02/725.03.53 T : 02/269.73.20

0496/84.10.03 T : 02/687.73.11 W : 02/687.73.11 T : 02/251.86.21 W : 02/755.14.51

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

Gebdatum Licentie 30/10/1976 00409M76 4/08/1975 01434M75 26/02/1965 00321M65 12/06/1980 19/05/1984 01621M84 15/03/1975 02072F75 17/08/1961 00323M61 5/06/1969 00324M69 22/10/1987 00238M87 12/10/1966 02208M66 19/01/1970 02210M70 24/08/1969 00339M69 21/11/1963 01745M63 26/01/1968 02209M68 16/12/1996 27/12/1994 15/04/1975 00325M75 23/06/1965 00340F65 19/10/1977 01744M77 10/12/1974 02626M74 23/01/1960 00326M60 26/11/1933 00347M33 8/09/1963 00328M63 12/02/1966 01330M66 23/07/1969 00329M69 27/03/1974 00330M74 17/12/1965 00459M65 16/11/1965 01332M65 11/12/1963 00348M63 24/02/1960 00331M60 30/06/1961 00332M61 25/10/1970 00982M70 12/05/1964 00342M64

[email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected] [email protected]

www.lecouradou.com www.2uv.be

users.pandora.be/sven.mombaerts

W W W W T

CG33590 DA6940W DF2TEP6 DN1RNV7 CB43529 DN8MT7M CG59561

DF26E63 DA2GNE8 DF22ADF DN163A3

= RUNNINGSHOP = Stationsplein 7 3090 Overijse Tel : 02 687 73 11 Fax : 02 782 27 84 E-mail : [email protected]

• • • • • • •

Sportschoenadviescentrum Dynamische en statische voetanalyse Aanpassingen Trainingsadvies Technische loopkledij Hartslagmeters Accessoires

dinsdag – vrijdag : zaterdag : zondag en maandag:

Clubblad nr 4 - december 2005

09.00u - 12.00 u 14.00u - 18.30 u 10.00u - 18.00 u gesloten

MACHELS TRIATHLON TEAM

Recommend Documents