Toscane - Italië
10-daagse Groep in Groep busreis 19 t/m 28 augustus 2013
Reizigers (8) Bill Reinicke Christa Heijenga Cora Kalkhoven Jan Poot Jurgen Buitink Marijke Pulles Martha Out Remco de Melker
Vrijwillig begeleiders (2) Ellen Bekkema (coördinator) Monique Vos
(reisverslag)
2
Maandag 19 augustus 2013: op weg naar Mulhouse, Frankrijk Het is in het restaurant van Opstapcentrum Didam dat wij elkaar voor het eerst ontmoeten. Onder het genot van een kopje koffie/thee en een stroopwafel maken we kennis met elkaar. We hebben er allemaal erg veel zin in om deze avontuurlijke reis te gaan maken. Om elf uur stappen we de bus in. Omdat dit een groep-in-groep busreis is, reizen we samen met een ander gevarieerd gezelschap. Zo zijn er diverse echtparen, vriendinnen, een moeder en dochter, twee alleengaande dames en een meneer uit Limburg die wij pas in Duitsland ophalen. Nu kijken we nog allemaal de kat uit de boom, maar aan het einde van deze vakantie zullen we elkaar beter hebben leren kennen. Chauffeur Rob geeft de nodige uitleg over hoe hij hoopt dat de reis zal gaan verlopen. Hij is een man van de klok en hij wil eventuele files, zoals bij de Gotthardtunnel, zoveel mogelijk voor zijn.
(Remco)
Onze tussenstops en lunchpauzes zijn dan ook korter dan Buitenhoffers anders gewend zijn. We zullen dus ons beste beentje voor moeten zetten om het tempo van de rest van het gezelschap bij te kunnen houden.
Jurgen vertelt onderweg dat hij geen moeite zal hebben om de namen van de begeleiders te onthouden. Zijn schoonzus en haar zus heten immers ook Ellen en Monique!
(Cora)
3
Remco is een ervaren reiziger. Zeker twee keer per jaar gaat hij met Buitenhof op vakantie. Hij neemt dan altijd zijn fotocamera mee. Bill vraagt aan begeleidster Monique of zij een bepaalde vrijwilliger kent. Wanneer zij zegt die persoon niet te kennen, merkt ze op dat dit niet vreemd is omdat er heel veel vrijwilligers bij Buitenhof zijn. Hierop reageert Martha: “ja, die vrijwilligers hebben niets te doen, daarom
doen ze dit”!
Marijke blijkt in een koor te zingen. Veel operamuziek, maar de laatste tijd ook steeds meer populaire muziek.
De eerste reisdag verloopt voorspoedig. ’s Avonds om acht uur rijdt de bus de straat van Hotel Bristol in Mulh0use in. We zijn echt toe aan onze eerste gezamenlijke diner. We laten ons de Quiche Lorraine, de varkensfiletlapjes met gegratineerde aardappelen, worteltjes en boontjes èn als toetje de Crème Caramel goed smaken. Daarna gaan we naar bed want morgenochtend worden we al om kwart voor vijf wakker gemaakt! “Dan kunnen we in ieder geval de zon zien opkomen”, meent Remco. 4
Dinsdag 20 augustus 2013: Montecatini Terme, we komen eraan! Met de slaap nog in onze ogen gaan we op de geur af van de vers gebakken croissantjes en al het andere lekkers dat op de ontbijttafel zo voor het grijpen ligt. Dat maakt heel veel goed van dit vroege uur! Om kwart over zes zitten we in de bus. En ja hoor, even later zien we inderdaad de zon opkomen bij de Zwitserse grens.
We passeren het prachtige ‘Vierwoudstedenmeer’. Zonder al te veel oponthoud zijn we om negen uur bij de Gotthardtunnel. De autotunnel is tussen 1970 en 1980 gebouwd door de Italiaanse ingenieur Giovanni Lombardi en is maar liefst 17 kilometer lang! Tijdens de bouw namen de werklui altijd een vogeltje mee de tunnel in. Zodra het vogeltje zou neervallen, wisten ze dat er te weinig zuurstof in de tunnel was en dat ze er gauw uit moesten rennen. Tijdens onze rit door de tunnel is het 36 graden! Eenmaal er doorheen wordt het uitzicht vanuit de bus steeds mooier. We zien nog twee indrukwekkende meren: het ‘Lago Maggiore’ en het ‘Meer van Lugano’. Om elf uur rijden we de grens van Italië over en worden we begroet door een stralend zonnetje. Over de ‘Po-vlakte’ rijden we tussen de bergketens ‘de Alpen’ en ‘de Apennijnen’ door.
5
Daarna is het tijd voor onze eerste lunchstop in Italië. We maken hier kennis met een, voor een groep, wel heel inefficiënte manier van bestellen: eerst betalen, dan aan iemand die geen Engels verstaat uitleggen wat 10 mensen willen eten, en dan met je bonnetje alles afhalen. Brrrr. Het is hier echt een gekkenhuis! Ondanks dat begeleidsters Ellen en Monique hier een paar (extra) grijze haren aan overhouden, lukt het om alle magen te vullen met lekkere broodjes, een drankje en, niet te vergeten, om de toiletten te bezoeken.
Wonder boven wonder zijn we ook weer op tijd terug bij de bus. Goed gedaan allemaal! De chauffeur kondigt aan dat we over de ‘WC’ rijden. Hiermee bedoelt hij de rivier ‘de Po’. We passeren ook de stad Parma, van de Parma ham en de Parmezaanse kaas. “En van een bekende voetbalclub”, vult Jurgen terecht aan. Rond kwart voor drie rijden we de provincie Toscane binnen. Deze streek wordt ook wel ‘de grootste tuin van Europa’ genoemd. Het vele groen is deels natuurlijk ontstaan en deels aangelegd. Remco en Bill werken allebei in de groenvoorziening en kijken hun ogen uit. 6
Wanneer we langs kalkbergen rijden, vindt Christa deze wel erg veel lijken op de bergen die ze vorig jaar in Turkije heeft gezien.
Buiten is het inmiddels 35 graden geworden! We naderen onze bestemming, de kuurplaats ‘Montecatini Terme’. Het is een van de belangrijkste termaalbadplaatsen van Europa. Het water van de bronnen schijnt een goeie werking te hebben op de lever en de spijsvertering. Om tien voor vijf komen we aan in Hotel Montebello. Nadat we onze koffers op de kamer hebben gebracht, krijgen we in de lounge een welkomstdrankje. Daar waren we echt aan toe!
Ons eerste avondmaal in Hotel Montebello belooft veel goeds: pasta, een varkenslapje, overheerlijke aardappelpuree, salade en ijs toe.
Na afloop nemen we nog een afzakkertje op het terras buiten en om tien uur duiken we ons bed in. Onze twee heenreisdagen zitten erop. We kennen elkaar inmiddels wat beter. De vakantie kan nu echt gaan beginnen!
7
Woensdag 21 augustus 2013: de scheve toren van Pisa en Lucca Na het ontbijtbuffet vertrekken we om kwart voor negen met de bus om de scheve klokkentoren van Pisa te gaan bekijken. Om te voorkomen dat te veel autobussen in de buurt van Pisa willen parkeren, is de prijs van een vignet voor een parkeerplaats hier € 160,00. In Venetië kost dit maar liefst € 800,00! Zodra we uit de bus stappen, proberen Afrikaanse verkopers best wel mooie paraplu’s, met foto’s van Pisa erop, aan ons te slijten. Maar ze hebben mooi pech, het regent gelukkig niet! Kort na het begin van de bouw in 1173 begon de klokkentoren van Pisa al te verzakken. Doordat men loodrecht verder bouwde, is de toren niet alleen scheef maar ook krom. De toren is 55 meter hoog en ongeveer 14.453 ton zwaar. Er is 1 meter verschil tussen het hoogste en het laagste punt. De toren heeft 297 treden. Door de lange rij voor de kassa en de prijs van het toegangskaartje kiest de groep ervoor om de toren en de kathedraal van buitenaf te bewonderen.
8
Bij de vele kraampjes langs de straat worden de eerste ansichtkaarten en souvenirtjes gekocht. Zo koopt Cora een ‘Pisa-pet’ en Christa een gids over Toscane.
(Jan en Cora)
(Christa)
Nadat we een broodje gegeten hebben, zijn we er helemaal klaar voor om weer naar de bus terug te lopen. We gaan naar Lucca, een van de rijkste steden in Noord-Italië.
De Romaanse kerk San Michele, gebouwd in de 11e eeuw, trekt gelijk onze aandacht. Vele soorten en kleuren marmer zijn gebruikt in de voorgevel.
9
We bewonderen de schilderachtige nauwe straatjes en strijken neer voor een verfrissend drankje op het plein ‘Piazza Anfiteatro’.
(Marijke)
10
Wanneer we weer richting bus gaan, lopen we langs de vestingmuren terug. De muren, die tussen 1504 en 1645 rondom Lucca werden gebouwd, hebben 6 toegangspoorten. Via 1 van die poorten komen we weer bij de bus.
Na het avondeten gaan we onze thuisbasis, Montecatine Terme, verkennen. Het is koopavond en het is beregezellig. In de etalages zien we de ene keer heel dure kleding en de andere keer leuke koopjes.
11
Als we een heel gezellig terras zien, blijkt op de kaart dat de drankjes hier behoorlijk aan de prijs zijn. Een Cola’tje kost hier maar liefst € 5,00! Maar de comfortabele banken zien er wel heel uitnodigend uit en daarom besluit de groep het er voor deze ene keer toch maar van te nemen. We hebben immers vakantie!
Remco wordt er zowaar even baldadig van!
Een prijzig Cola’tje! 12
Donderdag 22 augustus 2013: Sienna en San Gimignano Om kwart over zes trilt de wekker de reisbegeleiding weer ongenadig uit de slaap, zodat – voor wie nodig – enkele van ons wakker gemaakt kunnen worden. Ons eerste bezoek vandaag is aan de romantische stad Sienna. We slenteren door allerlei smalle straatjes en kijken onze ogen uit naar de bijzondere gebouwen en gevels om ons heen.
We komen aan op het ‘Piazza del Campo’. Dit is een schelpvormig stadsplein in het centrum van de stad waar veel Middeleeuwse straatjes op uitkomen. Sinds 1287 worden hier twee keer per jaar paardenraces gehouden. Dan wordt er strooisel voor de paarden op het plein uitgestrooid en worden er twee rondjes gelopen. Zo’n 17 wijken die binnen de stadsmuren van Sienna liggen strijden met elkaar om de eerste plaats. Het plein is dan vol met mensen.
13
Maar nu is het rustig. Hier gaan we even zitten om iets te drinken en om te genieten van dit mooie ronde plein.
14
In Sienna staat ook een van de mooiste kathedralen van Italië: de ‘Kathedraal van Onze-Lieve-Vrouw-Tenhemelopneming’. De voorgevel van 3 kleuren marmer werd in 1380 afgebouwd. Onze ‘fotograaf’ Remco maakt een prachtige foto van de buitenkant.
We gaan verder op onze ontdekkingstocht door smalle straatjes.
15
Onze ‘boekenwurm’ Jurgen stopt in elke stad bij elk boekwinkeltje om een reisgids van de stad te kopen. Hij leest veel en dat is te merken. Jurgen weet over veel landen en steden iets te vertellen.
Dan wordt het tijd om de middag door te brengen in ‘de stad van de torens’: San Gimignano. Maar niet eerst voordat we bij aankomst in een schattig kleine pizzeria onze maag vullen met een lekker pizza. We passen er maar net in! Vanuit een klein raampje hebben we een prachtig uitzicht op het Toscaanse landschap.
16
Er is veel wijnbouw in San Gimignano. Ze kennen hier een slim trucje om te voorkomen dat de wijnstruiken te veel bespoten worden tegen luis. Voor de wijnstruiken worden altijd rozen geplant. Pas wanneer er luizen in de rozen zitten, gaat men de wijnstruiken bespuiten. San Gimignano is bekend om zijn 14 torens. Deze zijn tussen de 12e en 14e eeuw door rijke families gebouwd. Ze werden gebruikt als woning en versterking, maar vooral om te laten zien hoe rijk ze waren.
17
Het wordt weer tijd om de bus op te zoeken. Maar niet voordat we een ijsje hebben gegeten van een wereldberoemde ijssalon: ‘Gelateria Dondoli’. We moeten er wel even voor in een rij staan, maar dan heb je ook wat!
Terwijl we weer teruglopen naar de bus vindt Jan de portemonnee waar hij al een tijdje naar op zoek is: een die hij veilig onder zijn overhemd kan dragen. Hij is er blij mee.
18
(Hotel Montebello)
Die avond in hotel Montebello laten we ons het diner weer heerlijk smaken.
Wanneer onze magen goed gevuld zijn, doen we waar we zin in hebben. Jan en Cora blijven in het hotel om kaarten te schrijven voor thuis. De overige vakantiegangers lopen samen Montecatine Terme in om de gezellige sfeer te proeven, de etalages opnieuw te bewonderen en een koel drankje te drinken.
(Jurgen en Remco)
(Martha)
19
Vrijdag 23 augustus 2013: ‘openluchtmuseum’ Florence Vandaag laten we de bus staan en gaan we met de trein naar Florence, ofwel Firenze zoals de Italianen deze stad noemen. Terwijl we wachten op het binnenrijden van de Fyra-trein (jawel, hij rijdt hier!) maakt Christa op het perron reclame voor zowel Buitenhof als voor de hamsterweken van Appie. Gratis nog wel!
Met het hele gezelschap stappen we de trein in en gelukkig stappen we er ook allemaal weer uit. De rondwandeling door het ‘openluchtmuseum’ Florence kan gaan beginnen!
(Jan en Cora)
20
We worden opgewacht door de in Italië wonende Nederlandse gids, Helma. Voorzien van een koptelefoon met oortje lopen we als een lange sliert mieren achter haar aan de stad door.
Ondanks dat het heel druk is in Florence kunnen wij haar zo goed verstaan. Tjonge jonge, wat heeft ze veel te vertellen over alle mooie gebouwen en beelden in deze indrukwekkende stad.
21
Er zouden alleen niet zo veel toeristen moeten rondlopen…
In deze winkel koopt Koningin Maxima de jurkjes voor de prinsesjes.
Venetiaanse maskers
22
En dan staan we ineens op de beroemde Middeleeuwse brug de ‘Ponte Vecchio’, wat ‘oude brug’ betekent. De brug hangt over de rivier de ‘Arno’. We moeten elkaar hier heel goed in de gaten houden om elkaar niet kwijt te raken. Wat een mensenmassa! Als we er overheen schuifelen hebben we bijna niet in de gaten dat we over een brug lopen.
Aan beide kanten van de brug zijn veel juwelierswinkels. Tussen al het gekrioel door loopt er ook nog een cameraploeg rond. Gauw wegwezen hier!
(Martha en begeleidster Ellen)
23
Van de zijkant af bekeken is de ‘Ponte Vecchio’ een prachtige oude brug waar Bill wel voor wil poseren. We lopen verder richting het grote plein, de ‘Piazza del Duomo’, en komen onderweg van alles tegen.
24
In Florence wonen 368.000 inwoners. Het is een van de belangrijkste cultuursteden van Europa. Er was vroeger een familie ‘De Medici’ die deze stad eeuwenlang bestuurd heeft. Ze hadden veel belangstelling voor onder andere schilderijen en beelden. Daarom zijn er hier buiten zoveel van te bewonderen: het lijkt wel een openluchtmuseum!
25
Palazzo vecchio
Neptunusfontein (560 cm hoog) 26
Basiliek Santa Maria del Fiore
27
Na onze lunch hebben we nog wat tijd voor onszelf om door de stad te dwalen en wat inkopen te doen. Cora koopt een zwarte diadeem met allemaal glitters erop. Het wordt verpakt in een mooie doos. Ze is er wat blij mee!
Martha verwent zichzelf met een geurig stuk zeep en Remco koopt kaarten.
Het begin van iets moois…?
(Christa en Remco)
En dan is het tijd om weer naar het hotel terug te rijden. Het was een lange dag met heel veel bijzondere indrukken. We hebben vandaag veel gelopen en bovendien zijn we op de helft van de vakantie. ’s Avonds naa het diner voelen we dat we moe zijn en daarom blijven we rustig in het hotel.
28
Zaterdag 24 augustus 2013: markt in Pistoia Het stadje ‘Pistoia’ is voor vanochtend ons reisdoel. Ondanks de mooie binnenstad is het een van de minst door toeristen bezochte steden van Italië. Men doet hier veel aan metaalbewerking.
Er blijkt markt te zijn. Gezellig, maar ook jammer, want door de kraampjes zien we minder van die mooie gebouwen die erachter verscholen liggen.
29
Van winkelen krijgen Buitenhoffers nooit genoeg, dus ook hier stappen we de drempel over naar binnen. Martha’s oog valt op een guitig girafje. Die koopt ze voor zichzelf. Marijke heeft niet veel wensen. Ze heeft, speciaal voor de vakantie, al veel geld uitgegeven aan nieuwe kleding. Ze ziet er elke dag dan ook erg charmant uit in steeds een andere outfit.
En dan is het wachten op de bus die ons weer komt ophalen. Na alle, overigens prima smakende, pasta snakken sommigen van ons inmiddels wel naar een patatje en dat gaan we doen!
Daarna is iedereen vanmiddag vrij om te doen en laten wat hij/zij wil. Een aantal van ons gaat naar de supermarkt, waar Martha op zoek gaat naar lekkere snoepjes voor haar zus. Jan koopt geurige douchegel en ook iets tegen jeuk, want de muggen hebben hem weten te vinden. Vannacht kan hij zich in ieder geval goed insmeren.
(Jurgen)
30
Zondag 25 augustus 2013: rondrit over het eiland Elba Na een nacht met onweer en regen, waar niet iedereen iets van gemerkt heeft, vertrekken we al vroeg met de bus naar de havenstad Piombino. We doen er twee uur over om er te komen. Hier vandaan vertrekken ook ferry’s naar de twee grootste eilanden Sardinië en Sicilië.
Terwijl chauffeur Rob (of was het zijn hulpje ‘chauffeur’ Bill?) de bus het ruim van het schip inrijdt, stappen wij aan boord van de ‘Moby Lally’.
31
Aan dek vinden we genoeg ruimte om te zitten. Heerlijk die zon en de wind door de haren (van Christa dan)! Al helemaal als je verliefd bent…
(Remco en Christa)
De hoofdstad van Elba is Portoferraio wat ‘ijzerhaven’ betekent. In deze stad met de ferry aangekomen, gaan we van start met onze rondrit over het eiland.
Elba heeft een oppervlakte van 224 km2 en telt ongeveer 30.000 inwoners. De hoogste berg is de ‘Monte Capanne’ (1.019 m). Men leeft hier van de wijnbouw en het toerisme (veel Duitsers).
32
De Franse keizer Napoleon Bonaparte heeft van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 vastgezeten op Elba. Hij werd tot keizer van het eiland benoemd en mocht een leger van 600 man onder zich hebben. Onze eerste stop is San Martino waar wij Napoleons zomerresidentie gaan bekijken. Na 10 maanden is hij weer van het eiland ontsnapt. Via de stad Grasse in Frankrijk is hij naar Parijs gegaan. Overal liet hij zijn ‘levensstandaard’ achter: de adelaar.
33
Vervolgens rijden we door naar de prachtige baai van Marina di Campo waar we op het eerste de beste terrasje neerploffen om wat te eten. Pffff, het is hier best warm!
Wanneer we na de lunch en een kleine rondwandeling de bus weer opzoeken, gaan we - al slingerend - verder met de rondrit over Elba. We zien prachtige baaien en landschappen. Tjonge, wat een mooi eiland is dit!
En dan is het weer tijd om terug te varen met de ferry. Het is een lange dag geweest waarin we veel hebben gezien.
(Marijke)
In de bus vallen heel wat oogjes dicht. “Je hebt de pipeluch”, zegt Jurgen in het dialect tegen een van ons. Wat betekent: “je bent moe”. En dat is zo. 34
Maandag 26 augustus 2013: de oude stad Montecatini Alto Vandaag heeft de chauffeur een vrije dag. Is dat even fijn, we kunnen uitslapen! Het lijkt wel of we vakantie hebben…
Het is aan ons om de rest van de dag zelf in te vullen. En dat doen we door via een oude kabelbaan uit 1898, de ‘Funicolare’, een bezoek te brengen aan de hoog gelegen oude stad ‘Montecatini Alto’. Het is op loopafstand van ons hotel.
35
Van bovenaf hebben we een prachtig uitzicht over de (nieuwe) stad en het landschap beneden aan onze voeten.
(Bill en Martha)
36
Het is hier heerlijk rustig want tussen 13.00 en 14.30 uur rijdt het treintje niet. Die tijd gebruiken we om door de straatjes te slenteren en de plaatselijke kerk te bekijken. En natuurlijk kijken we hier boven ook uit naar souvenirtjes. Martha koopt een klein Pinoccio-trekpopje, Jurgen een schattig lieveheersbeestje en Jan een magneetje van de stad. Er zijn diverse restaurants op het centrale plein, alleen zijn ze wel wat aan de dure kant. Heel vreemd, vandaag wordt er nergens pizza geserveerd. Maar er is een restaurant dat speciaal voor ons wel een stukje pizzabrood wil klaarmaken. En dat smaakt prima!
(begeleidsters Ellen en Monique)
Deze laatste dag in Montecatini Alto hebben we in ons eigen tempo doorgebracht en dat was goed.
37
Moe, maar met een tevreden gevoel rijden we later die middag met het treintje het dal weer in. (Jan)
Beneden tikt Remco op het laatste moment nog een mooi overhemd op de kop, Christa een leuke armband en Martha vindt eindelijk een portemonnee die ze helemaal te gek vindt.
Op onze laatste avond wacht ons in het hotel nog een heerlijke Toscaanse maaltijd met maar liefst 5-gangen! Na afloop kunnen we geen ‘pap’ meer zeggen. Gelukkig hebben we dan onze koffers al ingepakt. We gaan bijtijds ons mandje in want morgen is het weer vroeg op voor het eerste gedeelte van onze terugreis. 38
Dinsdag 27 augustus 2013: “Arrivederci Bella Italia!” Ons laatste ontbijt in Hotel Montebello verloopt een beetje chaotisch. We ontbijten zo vroeg dat niet al het bedienend personeel aanwezig is. Alleen de eigenaar is er. Zo weet hij onder andere niet hoe hij het koffieapparaat in de ontbijtruimte aan de praat moet krijgen. Dan maar koffie uit het apparaat in de bar en laat die nou veel lekkerder zijn! Onze gezichten staan op ‘slaap’ en ‘sip’ want we gaan nu echt vertrekken. Stipt om half acht rijdt de bus de straat van het hotel uit. “Arrivederci Bella Italia” oftewel“Tot ziens mooi Italië!”
“Wie weet tot een volgende keer!”
De heenreis verloopt op dezelfde manier als de terugreis, maar dan in omgekeerde volgorde. Maar na tien dagen kennen we elkaar een stuk beter en de sfeer is dan ook ontspannen. Medereizigster Irene vertrouwt ons toe:
“Ik vind de mensen van het Buitenhof aardiger dan die van het Binnenhof.”
Om 12.00 uur rijden we opnieuw langs het prachtige Comomeer. Rond 15.00 uur krijgen we tijdens een stop in Zwitserland een plensbui over ons heen. Drie uur later staan we weer voor ons overnachtingsadres Hotel Bristol in Mulhouse. Hier nemen we de tijd om samen te loungen, te eten en… te slapen.
39
Woensdag 28 augustus 2013: terug in Didam Voor de tweede en laatste keer deze vakantie maken we gebruik van het lekkere ontbijtbuffet in Hotel Bristol.
Om kwart over zeven nemen we ook afscheid van dit hotel. Na de lunch in Medenbach komen we toch nog in een file terecht omdat een vrachtwagen in brand staat. Gelukkig staat de vrachtwagenchauffeur er ongedeerd naast. Om half zes is de cirkel weer rond en komen we in Didam aan. We krijgen een aparte ‘Buitenhoftafel’ voor ons eigen groepje toegewezen. Voor sommigen van ons is dit een teleurstelling omdat we nu uit het zicht van de rest van het gezelschap zitten. 40
Dit geeft wel aan hoe fijn we het gehad hebben met de rest van het reisgezelschap. Na afloop komt iedereen stuk voor stuk naar onze tafel toe om afscheid van ons te nemen en dat maakt het weer helemaal goed! Het afscheid is dan ook met een lach en met een traan. We krijgen het compliment dat we zo’n leuke groep waren en dat we als vreemden binnen een paar dagen toch al zo’n hechte groep waren. En wanneer ook wij als Buitenhofgroep van elkaar afscheid hebben genomen wordt het toch echt tijd om onze bus op te zoeken die ons ieder naar onze eindbestemming zal brengen. Het zit erop.
Lieve Bill, Christa, Cora, Jan, Jurgen, Marijke, Martha en Remco, We hopen dat jullie een fijne vakantie hebben gehad met ons. Jullie waren een lieve groep. Graag tot een volgende keer! De groetjes van Ellen en Monique
41
42
