Kunstbalie over het belang van een goed netwerk door Jacolien de Nooij

Kunstbalie over het belang van een goed netwerk door Jacolien de Nooij

Afgelopen jaar hebben we diverse pioniers op het gebied van Cultuur in de Spiegel geïnterviewd om een beeld te geven van hoe er in het veld al gewerkt wordt om het theoretisch kader van CiS te laten landen. Een gedeeld referentiekader is van essentieel belang voor een goede samenwerking op het gebied van cultuuronderwijs. Daarnaast is een stevig netwerk eveneens onmisbaar wanneer allerlei partijen (overheid, fondsen, scholen, educatieve en ondersteunende instel-lingen) willen en moeten Foto’s Ad en Clara samenwerken. Maar hoe geef je een netwerk structuur? Hoe houd je het beste overzicht van alle lijntjes? En hoe houd je iedereen gemotiveerd en zorg je dat de netwerken ook inhoudelijk interessant blijven? Daar praten we over met Ad van Drunen, Senior Beleidsmedewerker Cultuureducatie bij Kunstbalie. Kunstbalie werkt in opdracht van de provincie Noord-Brabant om de cultuurparticipatie van alle inwoners van de provincie te vergroten en daarmee het fundament voor de culturele levensloop te verstevigen. Dit doet Kunstbalie door te investeren in de infrastructuur en diverse partijen met elkaar te verbinden, maar ook door vakinhoudelijke en organisatorische kennis en expertise te delen. Ad is vanaf het prille begin ambassadeur van Cultuur in de Spiegel en Kunstbalie telt inmiddels twee CiS-adviseurs: Monique Koolen en Clara Linders. Clara is de derde persoon aan tafel vandaag, zij zit als CiS-adviseur en Senior Consulent Educatie middenin een web van netwerken. Foto’s Ad en Clara

Ad, hoe zag het netwerk in Noord-Brabant eruit toen je bij Kunstbalie kwam werken? Ad: Eind 1995 startte ik als freelance gitaardocent bij het Brabants Instituut voor School en Kunst (BisK), de voorloper van Kunstbalie, daarnaast had ik een deeltijdbaan in het onderwijs. Vanaf 1998 kreeg ik een vaste aanstelling, maar had ik nog niet heel erg veel met het netwerk te maken – gaandeweg ben ik daar steeds meer betrokken bij geraakt. Het netwerk bestond destijds uit werkgroepen die kunstmenu’s organiseerden, in die werkgroepen zaten de vertegenwoordigers van elke school. Die werkgroepen heb ik vanuit BisK begeleid bij de organisatie van het kunstmenu. Ter vergelijking: nu zijn er nog steeds netwerken van scholen, maar ook met vertegenwoordigers uit de cultuursector, ambtenaren vanuit de gemeente, de marktplaatsen cultuureducatie en de intermediairs Cultuureducatie met Kwaliteit.

Je werd op een gegeven moment projectleider van de marktplaatsen, was er iets dat je heel graag wilde veranderen of verbeteren? Ad: Nou, eerlijk gezegd was ik voor die tijd vooral druk bezig om ‘thuis te worden’ in wat er in de provincie allemaal gebeurde en welke rol de organisatie daarbij speelde. Pas in een later stadium hield ik me bezig met het vormgeven van de netwerken. De provincie Noord-Brabant initieerde het

Kruisbestuiving “Ik herinner me dat op een gegeven moment door een gemeente een medewerker ‘veiligheid en sociale competenties’ werd aangesteld. Tja, waar breng je die dan onder? Dat werd de marktplaats in de betreffende gemeente. Op het eerste gezicht hebben beide partijen natuurlijk hele andere doelen. Maar na een tijd ontstond er een prachtige kruisbestuiving, waarbij kunstzinnige activiteiten werden ingezet om de veiligheid en het sociale klimaat in de wijk te vergroten.” Ad van Drunen

beleid met marktplaatsen eind 2004. Vanaf de nieuwe beleidsperiode, in 2005, zijn we werkelijk gestart. Gedurende twee beleidsperiodes hebben de marktplaatsen zich steeds verder ontwikkeld en is er een steeds duidelijkere structuur ontstaan. Dat zetten we nu door. In de loop van 2005, 2006 kwam de vraag om de ontwikkeling van de marktplaatsen in de provincie in goede banen te leiden en te ondersteunen. Die opdracht kwam destijds bij BisK terecht (en in 2010 bij Kunstbalie, dat ontstond na een fusie tussen het Centrum voor Amateurkunst (CVA) en BisK). De oorspronkelijke opdracht aan de marktplaatsen was vraag en aanbod bij elkaar te brengen. Ik besloot me vol op die ontwikkelingen te richten. Nu zijn we twee beleidsperiodes verder, en het heeft wel wat teweeg gebracht in het veld. De marktplaatsen zijn redelijk verankerd geraakt. De grootste winst is dat de marktplaatsen zichzelf ongelofelijk zichtbaar hebben gemaakt. Er is altijd sprake van een driehoekssamenwerking: gemeente (die ook de subsidie verdeelt), onderwijs en cultuursector. De intermediaire rol daartussen van de marktplaatsen (eerst alleen door vraag en aanbod bij elkaar te brengen, maar gaandeweg steeds meer als aanjager van ontwikkelingen in een steeds uitgebreidere rol) wordt gewaardeerd door alle partijen, dus bij de bezuinigingen zijn ze tot nu toe gelukkig redelijk overeind gebleven. Als ze al sneuvelen, zie ik dat ze toch (soms in een iets andere vorm) weer terugkomen of dat de taken op een andere wijze worden ingevuld.

Kun je iets zeggen over het netwerk cultuureducatie in Noord-Brabant in verhouding tot de andere provincies? Is het netwerk vergelijkbaar of pakt jullie provincie het toch anders aan? Ad: Toen wij aan de slag gingen met de ontwikkeling van de marktplaatsen, waren er meer provincies bezig met soortgelijke projecten. Ik denk alleen dat Noord-Brabant het op een iets andere manier heeft ingevuld, want onze marktplaatsen hebben een unieke intermediaire rol. Er zijn natuurlijk veel meer ontwikkelingen geweest. Het programma Cultuur en School stuurde eerder al aan op een betere samenwerking tussen het onderwijs en de cultuursector. Wij hebben dat in de vorm van lokale marktplaatsen uitgewerkt, waarbij zij ook een hele nadrukkelijke aanjagende taak hadden. Wat je veel ziet is dat veel provinciale instellingen zelf bijvoorbeeld icc-cursussen organiseren. Daarvan hebben wij destijds gezegd, dat moet je lokaal organiseren en waar nodig kunnen wij ondersteuning bieden. Daarmee hebben de marktplaatsen zichzelf heel sterk in de markt gezet.

Clara, hoe ervaar jij het netwerk in de praktijk? Clara: Ik ben in 2004 als literatuurconsulent bij BisK komen werken. Van daaruit ben ik doorgegroeid naar Senior Consulent Educatie en houd ik me op dit moment vooral bezig met de ontwikkeling van Cultuureducatie met Kwaliteit, dat zich uit in de ontwikkeling van De Cultuur Loper. Als literatuurconsulent werkte ik vooral binnen de instelling, het contact met de scholen verliep grotendeels via onze ‘veldmensen’. In mijn huidige taak ben ik zelf veel meer op het netwerk gericht. Voorheen was ik vooral gefocust op de kunstprojecten (voorstellingen en tentoonstellingen) en hoe we die zo optimaal mogelijk overbrengen en daar iedereen z’n rol in kunnen geven. De werkgroepen vanuit de scholen rond de kunstmenu’s hebben voornamelijk een organiserende rol. In de ontwikkeling van De Cultuur Loper heb ik een andere taak. Ik trek daarin veel meer op met het netwerk. Om te kijken wat er nodig is om de cultuureducatie op de school over de hele breedte te versterken, wat er moet gebeuren om hen zo goed mogelijk te ondersteunen. De scholen komen meer aan het woord, het is een veel opener proces.

2

Wat zijn sterke punten van het netwerk in Noord-Brabant en welke punten blijven altijd lastig? Clara: Ik merk dat wie er op een bepaalde plek zit ontzettend veel verschil kan maken in hoe bepaalde dingen bij de kinderen komen. Je hebt te maken met de individuele docenten, de werkgroep en de directie. Het netwerk is sterk afhankelijk van de figuren die er zitten. De ene persoon is een inspirator voor een grotere kring, terwijl de ander misschien zelf nog heel erg zoekend is. Ad: Dat had natuurlijk ook weer alles met geld te maken. Wanneer een gemeente deelnam aan de regeling met de marktplaatsen, konden zij zelf bepalen hoeveel ze wilden inleggen. Dat bedrag werd in eerste instantie zonder plafond met provinciaal geld verdubbeld. Dat plafond kwam er later overigens wel. Die vrijheid betekende wel dat als een gemeente maar weinig geld had, dat bedrag verdubbeld werd met hetzelfde beetje geld, en dat dat het totale budget was waarmee de marktplaats gefinancierd moest worden. Dat heeft natuurlijk gevolgen voor de kwaliteit en de beschikbare tijd. Wij hebben geprobeerd om dat in onze coachende rol zoveel mogelijk op te vangen door cursussen en bijeenkomsten voor de marktplaatsen te organiseren.

“Het kind staat centraal, dat moet alle kansen krijgen.”

Clara: Wat heel goed is, is dat er lange tijd eigenlijk weinig wisselingen in het netwerk zijn geweest. Er zijn natuurlijk wel wat verschuivingen in rollen en taken geweest, maar er zijn maar weinig personen uit het netwerk verdwenen en ‘vervangen’ door nieuwe personen. Ik kom nu veel op scholen en merk dat er vaak een hele vriendschappelijke band is tussen de intermediairs en de scholen. Ze zijn kind aan huis en dat is een heel groot voordeel. De afgelopen jaren hebben we de taken van de intermediairs langzaam uitgebreid, we hebben een bepaalde expertise bij hen weggelegd. In sommige gevallen moeten we daar aan blijven werken, maar op de meeste plekken wordt dat heel goed opgepakt en zie ik een grote inhoudelijke groei. Wat soms voor problemen zorgt, is het feit dat belangen kunnen botsen. Voorheen heb ik bijvoorbeeld gemerkt dat een marktplaats opdracht van de gemeente had om lokale cultuuraanbieders een plek te geven op de scholen, terwijl het belang van de scholen was om kwalitatief goed aanbod binnen te krijgen. Dat strookt niet per definitie met elkaar. Ad: Ik blijf ook altijd benadrukken, het kind staat centraal, dat moet alle kansen krijgen. Daarbij moet je een juiste balans vinden tussen wat lokaal voorhanden is en daarbuiten. In die balans kan een intermediair een rol spelen. Maar als er een belang zit om vooral lokaal aanbod aan de man te brengen, dan kan dat botsen. Toen ik begon lag er een redelijk open opdracht om daar vorm aan te geven. In de tweede beleidsperiode hebben we nadrukkelijker geformuleerd wat de taken van de marktplaatsen zouden kunnen zijn. Op die manier voorkom je ook teleurstelling wanneer de marktplaats niet aan bepaalde verwachtingen blijkt te voldoen.

“Je blijft in een netwerk altijd afhankelijk van alle schakels. Wanneer er ergens een zwakke schakel zit, dan kan het lastig zijn om iedereen te bereiken.”

Clara: Je blijft in een netwerk altijd afhankelijk van alle schakels. Wanneer er ergens een zwakke schakel zit, hetzij omdat die persoon wegens ziekte uitvalt of niet de tijd of expertise heeft die daar net nodig is om zijn taken goed uit te voeren, dan kan het lastig zijn iedereen te bereiken. Ad: Ik heb gezien dat in de regio’s waar de marktplaatsen zich verantwoordelijk maakten voor die extra zet, dat extra beetje inspanning, dat leidde tot veel meer successen. Al die ervaringen hebben we ook uitgewisseld. We organiseerden twee bijeenkomsten per jaar voor alle marktplaatscoördinatoren in de provincie. Daarnaast was er ook elk jaar een studiedag, waarbij een

3

agendacommissie meedenkt over relevante onderwerpen. De marktplaatsen waren vanaf de start allemaal pioniers in hun eigen regio, dus de behoefte om uit te wisselen was enorm. In het begin lukte het me dan in de pauze bijna niet om iedereen weer de zaal in te krijgen, zoveel hadden ze elkaar te vertellen.

Ad, in 2008/2009 werd je ambassadeur van Cultuur in de Spiegel. Waarom besloot je destijds om je in te zetten voor dit onderzoek? Ad: Ik werd door projectleider Hadewijch de Jong benaderd met de vraag of ik ambassadeur van Cultuur in de Spiegel wilde worden. Ze had iemand nodig uit het zuiden van het land, met een groot netwerk. Via-via was mijn naam genoemd. Ik wist op dat moment nog niets van CiS. Tijdens de eerste ambassadeursbijeenkomst ging het echt over de inhoud, heel boeiend, maar mijn takenpakket diende natuurlijk een ander doel. Het is mijn taak om kennis te nemen van dit soort ontwikkelingen en te beoordelen of Kunstbalie daarin een rol kan spelen. Echt tijd om me inhoudelijk grondig te verdiepen had ik niet, maar ik zag wel dat CiS inzette op een toekomstige ontwikkeling. De mensen in mijn netwerken waren voortdurend op zoek naar legitimering van cultuuronderwijs, legitimering van de activiteiten op school. Dat triggerde mij om nauw bij CiS betrokken te raken. Op een gegeven moment is er een splitsing gekomen tussen ambassadeurs en adviseurs en dat gaf de mogelijkheid om die kennis naar Kunstbalie te halen in te vorm van Monique en Clara als CiS-adviseurs. Nu kunnen we onze kennis zowel op beleidsmatig niveau als op uitvoerend niveau delen.

“Ik merk een hele sterkte behoefte aan legitimatie cultuuronderwijs op scholen, ook naar de ouders toe.”

van

Het theoretisch kader heeft als doel om het referentiekader van mensen met verschillende achtergronden op een lijn te brengen. Om mensen met elkaar in gesprek te laten gaan op zoek naar verankering van cultuuronderwijs, op basis van een gedeeld begrippenkader dat misverstanden in gesprekken voorkomt. Heeft het theoretisch kader van CiS jullie op die manier geholpen bij het versterken van de netwerken in Noord-Brabant? Zo ja, was dat op beleidsmatig niveau of juist op meer praktisch uitvoerend niveau? Clara: Eerlijk gezegd zie ik nog geen direct resultaat. Dit loopt natuurlijk ook parallel met CMK, wat in ieder geval voor een grote verandering heeft gezorgd. Wel merk ik een hele sterke behoefte aan de legitimatie van cultuuronderwijs op scholen, ook naar ouders toe. Ik zou bijna zeggen dat de behoefte al vooruitloopt op de uitkomsten van het onderzoek. Het theoretisch kader heeft echt nog wel een behoorlijk afstand tot de praktijk van het onderwijs. De vertaling van het kader is zeker nodig. Ik neem wel een aantal uitgangspunten uit het theoretisch kader mee, maar ik ben nog erg voorzichtig om het zelf al naar de praktijk te vertalen. Het is nog te vroeg om er echt stappen mee te kunnen zetten. Ad: Komt dat misschien ook doordat het na de regiobijeenkomsten een tijd redelijk stil is geweest? Dat het nog even duurt voor de resultaten er zijn? Clara: Wellicht voor een deel, maar dan spreek ik voor mezelf. Als ik op scholen ben, heb ik heel sterk het idee dat ik moet aansluiten bij de taal die ze spreken en de dingen waar ze hun energie en inspiratie uit halen. Als ik met begrippen kom waar ze zich nog helemaal in moeten verdiepen, dan heb ik het gevoel dat ik ze al kwijtraak. Het hangt erg af van de school en van welke stappen de school wil maken. Bij de regeling CMK laten we de scholen nu benoemen wat ze hun leerlingen via cultuureducatie willen meegeven. Soms weten ze nog niets van CiS, maar sluiten ze ongemerkt op heel veel punten aan. Inhoudelijk zie ik dan de kansen en wil ik de theorie aanhalen, maar het is juist zo sterk als ze het zelf formuleren.

4

Merken jullie al iets van een gedeeld begrippenkader? Clara: Het is opvallend hoe sterk scholen inhouden kunnen verwoorden wat ze willen met cultuureducatie. Wanneer je dan kijkt naar de praktijk, dan staat dat er helaas nog wel behoorlijk ver vanaf. Ook dat verschilt natuurlijk per school en per docent. In de gedachteprocessen en principes zie ik wel echt de aansluiting bij CiS, maar in de praktijk minder. Ad: Op beleidsmatig vlak heb ik er nog weinig gebruik van gemaakt, hoewel ik zeker heb gemerkt dat er bij de marktplaatsen behoefte is aan legitimering. De marktplaatsen zijn zo goed overeind blijven staan vanwege hun praktische ondersteuning. De onderliggende inhoudelijke theoretische kaders kan ik nog niet helemaal duiden. Wel hebben ze duidelijk behoefte aan een theoretische basis, vandaar ook dat ze erg gretig waren bij de regiobijeenkomst in Deurne vorig jaar maart.

Gaat de verspreiding van kennis vooral via de intermediairs/marktplaatsen? Ad: Zij spelen zeker een grote rol. Maar we moeten er wel voor waken dat scholen denken ‘ah, als de marktplaats gaat, dan hoor ik het wel via de intermediairs’. We willen juist dat ze zich er zelf in onderdompelen. Maar docenten hebben het druk, het is een vrij grote brok theorie om jezelf eigen te maken en het zijn toch veelal mensen van de praktijk. Clara: We hadden na Deurne nog drie vervolgbijeenkomsten rondom CiS voor het onderwijs op het programma staan, maar toen kwam net Cultuureducatie met Kwaliteit. Die bijeenkomsten hebben we dus breder getrokken, waardoor CiS toch een beetje ondersneeuwde. De scholen hadden meer behoefte aan informatie over CMK, de regeling bood natuurlijk ook een financiële bijdrage.

Proef ik het goed, dat een sterk netwerk niet alleen inhoudelijk interessant is, maar ook organisatorische voordelen heeft? Ad: Dat proef je goed, maar ik plaats daar ook kanttekeningen bij. Je moet niet altijd mensen werk uit handen willen nemen. Je moet mensen betrokken maken. En dat betekent soms extra werk. Dat doen we nu dus wel, met de nieuwe regeling. Als scholen hieraan deelnemen, moeten ze er zelf over nadenken en er tijd in investeren. Clara: Bij een sterk netwerk hoort vooral ook dat er informatie terugkomt, dat er een wisselwerking is. Ik merk nu bij de ontwikkeling van De Cultuur Loper heel sterk dat wanneer alle partijen zich gehoord voelen, iedereen ook veel meer betrokken is. Ad: Het is de kunst om verschillende krachten bij elkaar te brengen. Iedere partij kent zijn eigen sterke punten, wanneer je die bij elkaar kunt brengen, kun je gebruik maken van de optelsom. Dat is de kracht van een sterk netwerk.

“Je moet niet altijd mensen werk uit handen willen nemen. Je moet mensen betrokken maken. En dat betekent soms extra werk.”

Ook zijn na de eerste pioniersjaren de verplichtingen van de marktplaatsen beter vastgelegd om belangenverstrengelingen te voorkomen. De inhoudelijke regie over hoe zo’n netwerk lokaal functioneert wordt aangestuurd door een stuurgroep waarin alle partijen vertegenwoordigd zijn (onderwijs, cultuursector en de gemeente als opdrachtgever). Wanneer daar consensus is over de manier van werken, dan voorkom je problemen. In een aantal gevallen hebben we vastgelegd dat de gemeente de knoop door mag hakken wanneer het onverhoopt vastloopt. Het is daarbij heel goed als je kennis hebt van hoe het in de hele provincie werkt. Soms zat ik bij een gemeente aan tafel om een probleem te bespreken, maar dan wist ik al hoe dat in een andere gemeente was opgelost.

5

Jullie organiseren ook veel bijeenkomsten en studiedagen. Draagt dat ook bij aan het succes van een netwerk? Ad: Ja, dat denk ik wel. Het is belangrijk dat mensen elkaar regelmatig spreken. Vaak dragen ze zelf interessante onderwerpen aan om te bespreken. Toen CiS zich aandiende hebben we dat ook op de agenda gezet. Sommige marktplaatsen doken er direct op af en gingen na afloop zelf op onderzoek uit via jullie website.

Kunstbalie moet het sinds 2013, net als veel andere organisaties, doen met een kleiner budget. Met 25% minder, om precies te zijn. Welke consequenties heeft dit voor de kwaliteit van het netwerk? Ad: We hebben met de provincie afgesproken dat we vol blijven inzetten op de netwerken. Hun bestaan is inmiddels gerechtvaardigd. We hebben de afgelopen 8 jaar enorm geïnvesteerd in de marktplaatsen. Ook nu, in de nieuwe periode met CMK, willen we een beroep blijven doen op deze intermediairs – meestal zijn dat de marktplaatsen met inmiddels een dijk aan ervaring. Wel is een en ander nu een stuk onoverzichtelijk geworden. Voorheen waren er de marktplaatscoördinatoren, via hen hadden we contact met de diverse partijen. Nu wordt het ingewikkelder. We hebben ‐ marktplaatsen oude stijl (vraag en aanbod bij elkaar brengen); ‐ marktplaatsen oude stijl, maar ook intermediair CMK; ‐ intermediairs CMK zonder marktplaats taken; ‐ combinatiefuncties cultuur, die soms worden ingezet om de marktplaats oude stijl overeind te houden (niet voor CMK); ‐ marktplaatsen die hun oude taak financieren uit combinatiefuncties cultuur en met geld uit CMK hun intermediaire rol vervullen; ‐ meer en meer grote centra voor de kunsten met onderwijscoördinatoren die ook op dat terrein werkzaam zijn; ‐ nog wat intermediaire functies die daarbuiten vallen, maar zich evengoed op cultuureducatie richten. Aan ons de taak om daar binnenkort wat duidelijkheid in te scheppen. Ik zie 2013 als een overgangsjaar. Het kussen is opgeschud en nu wachten we af hoe alle veertjes landen. Zoals dat nu lijkt, ben ik er niet ongelukkig mee. Er is veel bezuinigd, maar er wordt ook nadrukkelijk gekeken naar hoe middelen efficiënt kunnen worden ingezet en zoveel mogelijk overeind kan blijven. Maar soms wringt het ook. Dan gaat er bijvoorbeeld lokaal geld naar een intermediaire functie, maar wordt dat geld weggehaald bij de cultuursector die juist het aanbod moet verzorgen. Clara: Een andere ontwikkeling is dat sommige scholen hun netwerk uitbreiden naar bedrijven toe en ouders een steeds grotere rol spelen. Het is belangrijk om aan ouders te laten zien waarom we aan cultuureducatie doen. Ad: Het was bekend dat na 2012 de provinciale subsidie om de marktplaatsen mee te financieren zou verdwijnen. De opdracht was dus, kijk of je je dienstverlening kunt verruimen, zodat je in je eigen bestaan kunt voorzien. Nu worden er bijvoorbeeld ook activiteiten voor ouderen georganiseerd en vroeg- en voorschoolse educatie. Dan zit je echt op het terrein van de culturele levensloop, want die beperkt zich niet tot het primair onderwijs. Het is een goede ontwikkeling wanneer een lokale intermediair inziet dat men daar ook een coördinerende taak kan hebben.

Hoe hoop je dat het beeld in 2014 is, wanneer alle veertjes zijn neergedaald? Ad: Dan hoop ik dat alle partijen die hier een rol in spelen zich zo onmisbaar hebben gemaakt, dat iedereen het als normaal ervaart dat ze er zijn. Dat geldt zowel voor de aanbieders als voor de mensen die de touwtjes aan elkaar knopen. Clara: En dat de krachten goed verdeeld zijn. Dat iedereen een rol in het netwerk heeft waarin hij optimaal kan functioneren. Dat is wat je hoopt, en dat zie ik nu met CMK ook wel gebeuren, dat is heel prettig. Ad: Kunstbalie heeft 25% bezuinigd. Dat valt nog mee in vergelijking met andere provincies, waar soms zelfs 60 of 70% bezuinigd wordt. Maar het is nooit gemakkelijk, want je moet keuzes maken.

6

De provincie Noord-Brabant heeft cultuur tot kerntaak benoemd, dat helpt ons. En er zijn veel gedreven mensen in de sector, die ondanks de bezuinigingen willen blijven doen wat ze al deden en de nieuwe ontwikkelingen en taken er ook nog bij nemen. Ook zij moeten natuurlijk wel keuzes maken en het takenpakket efficiënt herinrichten, anders is het niet haalbaar. We blijven inspelen op de belangrijke ontwikkelingen en hopen zoveel mogelijk voort te kunnen bouwen op onder andere de marktplaatsen die zich afgelopen jaren in veel gevallen sterk verankerd hebben in onze provincie.

-Voor meer informatie over Kunstbalie kijkt u op www.kunstbalie.nl. Wilt u een gesprek met een van de adviseurs Cultuur in de Spiegel in de regio Zuid Nederland, neem dan contact op met Ad van Drunen via 013 - 464 82 80 of [email protected].

7