Katholieke Bond van Ouderen afdeling Velsen. Secr. (tijdelijk) J. Smitkade 60 1991 RS Velserbroek telef. 023-5390293 Nieuwsbrief no. 70 nov. 2003
Van de geestelijk adviseur. Beste Vrienden, Een paar weken geleden kochten Ans en ik in een winkeltje in Heerhugowaard een speldje in de vorm van een klein engeltje. Dat kan je op je blouse of truitje spelden. De mevrouw van het winkeltje gaf ons het pakje, nadat we hadden betaald, en met een knipoog zei ze: “een klein beetje bij-geloof, mag wel, he!” Blijkbaar had ze niet veel met engelen. Maar ik herinnerde me opeens weer de tijd, dat kleinzoon Bas, wanneer hij door oma werd opgetild, heel intensief op onderzoek uit ging, om te zien of te voelen of oma haar engel wel op had gespeld. Soms zei hij: oma, je hebt je engel niet op. En een enkele keer bleek hij gelijk te hebben. Oma moest haar engel altijd bij zich hebben. En misschien bedoelde hij ook wel, dat hij vond dat oma voor hem een engel was. Maar dat zullen we hem later nog eens vragen. In ieder geval vrienden, zijn engelen geen uitdrukkingsvormen van bijgeloof. Waarschijnlijk hebben velen van ons wel eens het gevoel gekend, dat ze een engelbewaarder bij zich hadden op momenten op het erop aan kwam, in gevaarlijke omstandigheden of soms als een stille, maar wel uitdrukkelijk aanwezige tochtgenoot. We zijn ondertussen het donkere jaargetijde weer ingegaan. Wel moeilijk misschien na al die maanden van zon en warmte. Maar onderweg door de donkere maanden heen vieren we een aantal feesten van licht waarbij kinderen en engelen een grote rol spelen. Kinderen en engelen als wegwijzers in het duister. Begin oktober vierden we het feest van de engelbewaarders. Op 11 november komen er kinderen bij ons aan de deur met lichtjes om met een liedje wat snoepgoed te verdienen. Op 5 december komt de H. Nicolaas het hart van kinderen en ouderen verlichten met geschenken. Er wordt ons licht geschonken. Met kerstmis komen engelen de geboorte verkondigen van een klein kind. God die zich laat ontdekken in mensen. Op 6 januari komen de magiërs uit het oosten bij dat kleine kind en bevestigen dat er door hem toekomst zal zijn. En tenslotte op 2 februari dragen Maria en Jozef hun zoon op aan God. Ze beamen, dat hij gekomen is uit Gods eigen hart. Het zijn allemaal momenten van hoop en van licht. En kinderen wijzen ons daarbij de weg. Maar vrienden, het zijn ook de kinderen die bij ons op zoek zijn of we onze engel wel bij ons hebben. Vertrouwen we er wel op, dat die engel van ons altijd met ons onderweg is? Geloven we wel, dat hij ons zal beschermen? Dat we er nooit alleen voor zullen staan? Laten we aan de kinderen zien, dat we vol vertrouwen door het leven gaan? En willen wij zelf voortdurend voor anderen een engel zijn? Ergens in een voor mij heel speciaal boek heb ik eens de woorden gelezen, die werden toegeschreven aan God zelf. Hij zei: “Kijk altijd goed om je heen. Want ik heb jullie alleen maar engelen gestuurd.” Zou het waar zijn? Als het niet waar zou zijn, laten wij die woorden dan toch maar proberen waar te maken. Wees een engel; wees altijd een wezen van licht. Dan zal er voor mensen altijd een weg zijn door het donker. Zeker als we willen luisteren naar de oproep, om weer te worden als de kinderen. Fons Captijn. 1
Ziekte secretaris. In het verslag van de autozegening heeft u kunnen lezen, dat onze secretaris Ferry Schellings door ziekte daarbij niet aanwezig kon zijn. Nadien is gebleken dat de ziekte van zeer ernstige aard is, die het niet waarschijnlijk maakt, dat hij zijn activiteiten weer op zich zal kunnen nemen. Wij willen namens u en ons bestuur op deze plaats onze goede wensen aan Ferry overbrengen. Vanzelfsprekend bevelen wij hem en zijn gezin aan in uw gebeden. Het bestuur. Van de activiteiten commissie. Donderdag 13 november. Themamiddag over de historie van Velsen. Deze middag komt de heer J. Morren, amateur-historicus, een lezing houden met de titel "Kastelen en buitenplaatsen in Velsen". In de lezing, die wordt ondersteund door een diapresentatie, vertelt hij over de ontwikkeling van de kastelen en buitenplaatsen met hun gebouwen en tuinen, de eigenaren/bewoners, wat zij verzamelden en over het omliggende landschap. In Velsen lagen ooit drie kastelen, één adellijke woning en ca 60 buitenplaatsen. Hieruit is voor de lezing een selectie gemaakt uit nog bestaande en verdwenen kastelen en buitenplaatsen van Santpoort tot en met Velsen-Noord. De dia's laten beelden zien van het verleden en het heden. Deze middag wordt gehouden in de parochiezaal van de Engelmunduskerk, Driehuizerkerkweg 113, Driehuis. Aanvang 14.00 uur, zaal open om 13,45 uur Entree € 2.00 voor leden incl. 2x koffie/thee. Niet leden € 3,00 Donderdag 11 december. Themamiddag met Fons Captijn over Felix Timmermans Zie volgende nieuwsbrief. Donderdag 11 december en vrijdag 12 december. Avondtocht naar Den Ilp. 1000 lampjes in de tuinen van de bewoners van Den Ilp geven een wonderlijk schouwspel, dit is meer dan een bezoek waard. Vertrektijden in volgende nieuwsbrief. Kosten: bustocht, en koffie met gebak € 13.00 Opgaaf bij Wally de Vries, telef. 023-5384997, betaling op bankrekening 1458.70.952 t.n.v. van mw. W. de Vries-Ooms, Velserbroek. Indien men één week of meer voor de datum afzegt, dan wordt er € 3,50 in rekening gebracht. Als men korter dan één week voor vertrek annuleert krijgt men geen reisgeld retour. Maandag 22 december. K.B.O. Kerstbustocht naar 't Gooi en de Heuvelrug Na een toeristische tocht gaan wij lunchen in restaurant 'de Mandenmaker' in Bunschoten. Na de lunch rijden we naar Loosdrecht waar we een bezoek brengen aan Kasteel-Museum Sypesteijn. Dankzij een grondige restauratie ligt het kasteel er weer schitterend bij, omringd door een prachtig park dat ook in de oude staat is teruggebracht. Als het weer en de tijd het toelaten is een bezoekje aan deze tuin meer dan de moeite waard. Daarna rijden wij naar Leersum waar we bij restaurant de Donderberg gaan genieten van een 5 gangen kerstdiner. Deze bestaat uit fruitcocktail - groentesoep - varkensoester met garnituur kerstijs en koffie met bonbon. (Vertrektijden in volgende nieuwsbrief) Kosten van deze geheel verzorgde dag is € 46,50 - Opgaaf en betaling zie hierboven Mocht u op deze dag niet kunnen dan is er nog een mogelijkheid op 23 december met de Vrouwen van Nu. Bijna hetzelfde programma, maar het bezoek aan Kasteel Sypesteyn wordt dan Historisch Museum Flehite in Amersfoort. 2
Terugblik evenementen. Bustocht op16 september naar Koffietuin in Nieuwerbrug Een gezamenlijk reis van de Vrouwen van NU en de K.B.O Na eerst een stukje snelweg heeft Evert ons binnendoor geloosd door prachtige stukken langs Abcoude, Loenen aan de Vecht, over het Amsterdams Rijnkanaal; bij Kasteel Haarzuilen hebben wij even stilgestaan om het kasteel in al zijn glorie te aanschouwen. Nieuwe Sluis met het stoute soldaatje door Breukelen Kasteel Nijenrode. Na deze mooie tocht kwamen wij om kwart voor 12 in Harmelen aan voor onze uitstekende lunch, wij hebben ons tegoed gedaan aan al dat lekkers. Na de lunch nog even tijd om in de zon te zitten of te lopen. Om 13 uur moesten wij weer de bus in op weg naar het museum de Koffietuin in Nieuwe Brug. Het was even zoeken omdat het slecht stond aangegeven en dit voor mij en voor Evert de eerste keer was dat wij dit museum zouden bezoeken, de weg even gevraagd en zo kwamen wij om 14.00 uur bij het museum aan. Een oude boerderij waar wij heerlijk buiten konden zitten gedeeltelijk onder de hooischelf met een paardenhoofd bijna in je nek, andere kozen de zon. Hier kregen wij eerst een lekkere kopje koffie met een bonbon, daarna werd de groep in tweeën gesplist een voor de video de andere voor een uitgebreid verslag hoe en waarin vroeger de koffie werd gezet. In dit museum stonden vele attributen die te maken hadden met een kopje koffie zoals koffiekannen koffieserviezen enz Toen werd er gewisseld er werd ons veel duidelijk waar de koffie vandaan kwam en wat voor werk eraan vast zit. Natuurlijk konden de dames ook koffie kopen wat dan ook gretig werd gedaan. Nog even een tweede gratis kopje espresso of cappuccino buiten in de zon genuttigd moesten wij om 16.00 uur toch weer allen de bus in. Wij hadden weer een fijne dag gehad met echt Eemland weer. Wally de VriesOoms. Rusten onder de Platanen Velen van ons kennen intussen 'Onder de Platanen', het pannenkoekenrestaurant gelegen bij de recreatieboerderij Zorgvrij in het recreatiegebied Spaarnwoude. Daarheen toog een groep KBO - fietsers die op 18 september bij zonnig najaarsweer vertrok van de rotonde in Santpoort. Het waren 5 mensen terwijl tegelijkertijd een groep van 12 anderen wegspurtte met als doel Langevelderslag. Daarover leest u op een andere plaats in deze nieuwsbrief. We deden het rustig aan, trokken door Driehuis en belandden zo in Beeckestijn. Op een doordeweekse dag nog vroeg in de morgen hadden we daar het rijk alleen. De vogels en een enkele jogger waren ons gezelschap. Al spoedig kwamen we over de snelweg heen in het recreatiegebied terecht. De ANWB paddestoelen wezen ons de weg langs het poldergemaal Velserbroek naar het gekozen doel terwijl toen we het restaurant naderden de geuren van de keuken de weg aangaven en het tempo verhoogden. We waren nog maar net zuidelijk onder het vroegere zijkanaal door gedoken toen recreatieboerderij Zorgvrij voor ons lag. Een uitspanning van hoge kwaliteit dat mag gezegd worden, niet alleen door de goede gerechten maar ook door de sfeer waar de geuren van de keuken zich mee vermengden met de geuren van het vee en de stallen. In de schaduw van de platanen was het goed toeven en de koffie met toebehoren en de gesprekken verkwikten ons en deden de vermoeienissen gemakkelijk vergeten. Dat was wel nodig want het langste stuk kwam nog. We fietsten nu in een wijde boog over het golfterrein naar het noordelijke eind van het vroegere zijkanaal, waar zwanen en nijlganzen, schapen en lakenvelders ons langs zagen trekken. Voorbij de ijsbaan en het bedrijfsterrein van de ReinUnie bereikten we de Amsterdamseweg bij de Velsertunnel. We hadden onderweg na 'Onder de Platanen' weer 2 restaurants gepasseerd. We wilden juist de Parkweg onderdoor om naar 3
Driehuis te gaan toen het enigen van ons te machtig werd en een afzakkertje wilden nemen in restaurant Oud Velsen. Zo geschiedde. De historische grond waar we ons bevonden brachten weer nieuwe verhalen op tafel en gaven extra reliëf aan de evaluatie van de fietstocht. Het was geen kroegentocht geworden hoewel we langs de route die we gekozen hadden die best hadden kunnen organiseren. We lieten in Driehuis café Gerritsen nu toch maar liggen en gingen na deze gezellige rit door bos en polder gebied op huis aan, waar we om ongeveer half twee weer arriveerden. Bram van Uffelen. KBO - fietsen - 18 september. Op het vaste verzamelpunt 17 belangstellenden. Korte route – lange route? Wij (12) kozen voor de lange route ( ± 53 km ). Start 10.10 uur. Santpoortse Dreef richting Bloemendaal, via Overveen en Aerdenhout en over het glooiende fietspad langs de Vogelenzangseweg naar onze koffie + stop “ Het Panneland ”. Na een half uurtje pauze weer op de fiets geklommen, via De Zilk richting Langevelderslag. Opnieuw even een korte pauze – mooi niet.( er moesten enkelen op tijd terug zijn o.a. voor vrijwilligerswerk in Velserduin. red.) Dus meteen het mooie fietspad op naar Zandvoort. Heerlijk met het windje en de zon in de rug en een prachtig uitzicht over de duinen. Tegenover het Casino nog even een snackstop. Daarna via de Zeeweg – Julianalaan en Randweg terug naar de start. Allemaal genoten van het mooie weer en de prachtige natuur in beginnende herfsttooi. Een heerlijke fietstocht. Piet Wigchert. Thema over zorg bij het levenseinde. Op 24 september kreeg het thema “terminale zorg” alle aandacht. Ria van der Aar sprak namens de “Stichting Vrijwilligers Terminale Zorg IJmond”. Aanvullende hulp bij de zorg bij het nadere van het levenseinde is een onderwerp dat iedereen zou moeten aanspreken. Dit bleek niet uit het aantal belangstellenden. Zou dit onderwerp dan toch voor velen nog teveel taboe zijn. Daarvoor bleek geen enkele goede reden na het beluisteren van het boeiende relaas van Ria van der Aar coördinator van de organisatie. Het werk van de stichting berust op twee peilers: vrijwilligers, die het werk doen en donateurs, die het werk in stand houden. De vrijwilligers begeleiden de zieken en hun familieleden thuis en in een zo huiselijk mogelijke sfeer in hun villa aan de Zeeweg nummer 142. Deze villa biedt ruimte aan maximaal twee patiënten tegelijkertijd. Het pand is eigendom van het Kennemer Gasthuis. Iedere zieke die het wenst krijgt de gelegenheid om te worden opgenomen in de villa. Het levenseinde moet dan binnen drie maanden te voorzien zijn. In zo’n laatste fase kan de medische begeleiding doorlopen, zodat de organisatie daar dan verder geen bemoeienis mee hoeft te hebben. Voor een eventueel gewenste geestelijke begeleiding wordt geput uit de bestaande hulp binnen de beschikbare vrijwilligers en eigen pastor. In totaal zijn er momenteel ongeveer 40 vrijwilligers actief. In verband met de toekomstige ontwikkeling van het zeewegterrein is het nu zaak dat de Stichting V.T.Z.IJ. meer vrijwilligers werft en bovendien meer donateurs krijgt. Voor ieder die het wenst en nader kennis wil maken is het jaarverslag 2002 op te vragen bij de Stichting V.T.Z.IJ. op de Zeeweg 142 of telefonisch onder nummer 0255540516. Opgetekend door Leo Kuijpers.
4
EEN ONTMOETING MET LIDUINA VAN SCHIEDAM Nieuwsgierig gemaakt door een aankondiging in de Nieuwsbrief en aangespoord door mijn vrouw besloot ik om op woensdag 1 oktober met het uitstapje van de KBO mee te gaan. Ik behoor tenslotte tot de doelgroep en voor een bedevaart is het voor een pastor verantwoord zijn eigen parochie even de rug toe te kerken Om 8.30 uur reed de bus voor, bijna bij ons huis en vertrokken we richting Schiedam op weg naar Liduina. Ik wist van haar dat zij als jong meisje op het ijs gevallen was en daarna 38 jaar ziek geweest was. De meisjesschool in Santpoort droeg in mijn jeugd de naam Liduinaschool, omdat Pastoor Goossens, de bouwpastoor een bijzondere verering voor haar had. Ondanks de spits kwamen we ruim op tijd bij de kerk in Schiedam. In een prachtige zaal van de parochie werden we gastvrij ontvangen en kregen een heerlijke kop koffie. Daarna gingen we de kerk in en ging Pastor Fons Captijn voor in een viering van Woord en Communie. Hij vertelde ons dat Liduina op 18 maart 1380 geboren werd, op Palmzondag en dat zij stierf na een heel lang lijden op 14 april 1433 in de paasweek.En zoals Fons dat kan, verbond hij het lijden van Liduina, met het lijden dat mensen nu moeten meemaken. We moeten het lijden niet verheerlijken. De grootheid van Liduina is geweest zei Fons, dat zij het lijden dat haar overkwam een plaats gegeven heeft in haar leven, op zo’n manier dat ze ook in onze dagen nog steeds voor ons een inspirerend voorbeeld kan zijn. Lijden niemand hoeft er naar te verlangen en toch. Liduina verbond haar lijden steeds dieper met het lijden van Christus en door lijden en dood heen werd het voor haar Pasen. De preek maakte op mij en velen van ons pelgrims indruk, we werden er stil van. Enthousiast zongen we het Liduinalied dat ondergetekende in een oude parochiebundel had gevonden. Het was een machtig koor, waardoor de oude woorden doordrongen tot in je hart: “Lijdzaamheid en Godsvertrouwen voeren op tot heerlijkheid” De inwoners van Schiedam bouwden al in 1434 en kapel boven haar graf, later werd dat een grote kerk die bij de Reformatie in handen kwam van de protestanten. In de prachtige neogotische kerk waar wij de viering hadden zijn nu houten panelen te zien met daarop taferelen geschilderd uit het leven van Liduina. Pastoor Vismans vertelde ons heel kort en heel trots over zijn prachtige kerk en over Liduina. Hij wees ons op de 18 kruiswegstaties, het fraaie beeld van Liduina en de oude grafsteen die in een aparte kapel bewaard wordt. Wie wilde kon bij het beeld van Liduina een kaarsjes opsteken. En dan wordt een mens toch weer hongerig. Gelukkig stonden er heerlijke broodjes ham en kaas voor ons klaar en ook nog een krentenbol. De gastvrouwen van de parochie gingen steeds rond met koffie en thee en er was een stukje fruit. Gesterkt naar lichaam en geest gingen we weer naar de bus. Fons moest helaas weer terug naar Santpoort en miste daardoor een “stapvoetse bustocht” door Rotterdam. Evert kon alleen maar rijden van stoplicht naar stoplicht. Aangekomen bij de rondvaartboot van “Spido” kwam er een ouderwets schoolreisje gevoel over me. Het was héél lang geleden dat ik door de Rotterdamse haven gevaren had. Genietend van een drankje en later van een grote Magnum genoten Lies en ondergetekende van de tocht. Wat een bedrijvigheid. En je beseft weer hoe belangrijk de haven van Rotterdam is voor onze economie. En water geeft altijd weer rust. En toen op weg naar Abbenes, want daar werd een driegangen diner geserveerd. Zelfs een zeer ervaren chauffeur mist wel eens een afslag,( het had ook mij kunnen gebeuren hoor 5
Evert) maar we kwamen toch, iets later dan gepland, dat wel natuurlijk op onze plek aan tafel. Een heerlijke maaltijd, ook nu weer met een gastvrije en uiterste vriendelijke bediening. Ik genoot van de tomatensoep, de heerlijke kipfilet en at mijn buikje rond met een schaaltje gebakken aardappeltjes. Tot slot een heerlijk ijsje toe. En wat heerlijk als de bus je dan weer voor je huis afzet. Ik heb genoten van deze dag. Ik heb veel mensen gesproken. Moe, ja dat word je wel van uitgaan heb ik gemerkt, rolde ik in mijn bed en Lies rolde naast mij. Ik bedank Wally de Vries voor haar voortreffelijke begeleiding. Het bestuur wens ik veel succes bij alle activiteiten van dit jaar, ik probeer weer eens een dagje vrij te maken om van mijn KBO-lidmaatschap te genieten. Engelbert Wigchert. Wij namen door overlijden afscheid van: Mevr. E.W. de Graaf- van Egmond, Santpoort-Nrd. Wij feliciteren. 17 november 1 december 1 december
80 jaar 85 jaar 80 jaar
Mevr. T. de Weers-Sprokholt Mevr. A. Zwanenburg-Vendel Mevr. Th.M. van Lier-Steenvoorden
Van de voorzitter. Belofte maakt schuld. Nadat ik eerder met u de thema's mobiliteit en verdieping heb doorgesproken, zou ik in deze nieuwsbrief zoals gebruikelijk het weer hebben over de materiële belangenbehartiging met onderwerpen als zorg , wonen en verkeer en vervoer. Met de belofte ging ik eigenlijk in tegen mijn persoonlijke opvatting, dat in dit soort zaken ideële en materiele uitvoering niet te scheiden zijn. Het blijkt meteen al als ik het steeds weer actuele onderwerp bij de kop vat van de gezondheidszorg of zorg zoals de vakmensen zeggen. Zo is de zorg een van de terreinen waarop de ouderenbonden op provinciaal niveau samenwerken. Daarvoor moest van de provincie een stichting worden gevormd en die stichting ontvangt van de provincie vele tonnen om het gezamenlijke voornamelijk adviserende werk te financieren. Het is duidelijk dat de ideële kanten van de zorg gemakkelijk in het gedrang kunnen komen als de zorg als louter van technische aard wordt gezien. En dat een identiteitsgebonden organisatie als de KBO in het krachtenveld tussen de bonden de verliezer kan worden. Dat de zorg ook in dagelijkse praktijk meer dan een technische zaak is blijkt zonneklaar. Neem de wachtlijsten, waarmee we in Nederland jaar en dag worstelen. In Duitsland bestaan geen wachtlijsten want daar kent men niet de strakke staatsbudgettering als bij ons. Een technische reden dus. Maar daar moet een kanttekening bij. U zult met mij enige tijd geleden in de media vernomen hebben, dat een stevig stuk van de wachtlijsten is ontstaan en nog ontstaat omdat veel mensen zonder enige waarschuwing voor een behandeling bij een chirurg, ook een zware operatie, gewoon niet komen opdagen. Terugdringen van de wachtlijsten is zo dweilen met de kraan open. Een mentaliteit van het ergste negatieve soort vind ik. Zoals ook fraude bij geneeskundige behandeling in zo grote omvang, dat het nodig geworden is, dat men zich vooraf naast het overleggen van de verzekeringspapieren moet legitimeren. En leest en hoort maar over de gevallen dat 6
artsen, chirurgen en verplegend personeel worden geconfronteerd met ernstige vormen van agressie. Technische oplossingen, zoals strafrechtelijk optreden en beveiliging is hard nodig. Maar daarmee is het niet alleen tot een materiële zaak geworden. Het gaat om de mentaliteit, de normen en waarden. Het lijkt voor de hand, dat de KBO probeert op de verschillende niveaus invloed uit te oefenen op de organisatie en uitwerking van de zorg. Op landelijk niveau zitten we als een bok op de haverkist en u kunt uit tv en pers daarvan regelmatig horen. Dat de zogenaamde medicijnenknaak uit de plannen is geschrapt is aan die activiteiten niet vreemd. En evenzeer de regelmatig door minister Hoogervorst van volksgezondheid aangebrachte wijzigingen in diens plannen. Over de wijze waarop door de KBO Noord-Holland op provinciaal niveau wordt geopereerd, sprak ik al even. Ook in regionaal verband wordt door de KBO actief opgetreden. Op gemeentelijk niveau is de invloed van de KBO en de andere ouderenbonden helaas nihil. Het ouderenwelzijn en de ouderenzorg worden behartigd in het COB (Centraal Orgaan Ouderenbeleid) en in de SOV (Stichting Ouderzorg Velsen). Het COB is ondergebracht bij de SOV. Advisering richting gemeente en SOV vanuit de ouderen is bij raadsbesluit toebedeeld aan de Seniorenraad, waarin de ouderenbonden in zetelaantal een minderheid zijn en de voorzitter geen binding heeft met de bonden. Hoewel in de minderheid, zou het voor de hand hebben gelegen dat één van de ouderenbonden een plaats hadden gekregen in de commissie van de Seniorenraad die de zorg voor zijn rekening heeft gekregen. Hoewel de KBO dat uitdrukkelijk heeft gevraagd, is dat niet gebeurd. De ouderenbonden, die zich op alle niveaus landelijk, provinciaal en regionaal, voor de belangen van de ouderen op het terrein van de zorg inzetten en daarin veel deskundigheid hebben verworven wordt dit op gemeentelijk niveau onmogelijk gemaakt. Wij zullen dit er niet bij laten zitten. Want door het buiten sluiten van de ouderenbonden, is een gezonde wisselwerking tussen afgevaardigden en in laatste instantie de leden van de bonden onmogelijk. Die verbinding naar de achterban ontbreekt per definitie bij de onafhankelijke voorzitter en de onafhankelijke leden. U heeft uit de media kunnen vernemen dat de huidige regering extra geld beschikbaar stelt voor de handhaving van de kleinere ziekenhuizen in landelijke gebieden. U weet nog, hoe wij als ouderenbond gevochten hebben voor de handhaving van het "kleinere" Zeewegziekenhuis. Toen er nog geen Seniorenraad was waren wij daarvoor de aangewezen organisatie. Het verdwijnen van het Zeewegziekenhuis kan nu niet meer worden gekeerd. De krant heeft gemeld, dat dezer dagen de eerste paal wordt geslagen voor het ziekenhuis in Haarlem-Noord. Het wordt een echt ziekenhuis zegt de directeur Harry Luik en geen uitgeklede polikliniek. Over twintig jaar wordt het de hoofdvestiging, welke functie het Kennemer Gasthuis (locatie E.G.) na uitbreiding dus voorlopig blijft houden. Het doek valt nu definitief voor het Zeewegziekenhuis. Weet u nog dat het vroeger Antoniusziekenhuis heette. Ik heb het altijd jammer gevonden dat die naam moest verdwijnen. Dat hadden de Zusters Franciscanessen, die het ziekenhuis aan de gemeente en de gemeenschap van Velsen gratis hebben overgedragen, niet verdiend. De herkomst van het ziekenhuis is met de overbodige toevoeging Zeeweg geen recht gedaan en evenmin met de naamgeving van het woongedeelte van het verplegend personeel van Antonium. Dit geeft mij de gelegenheid ten aanzien van de Zusters Franciscanessen me van harte aan te sluiten bij de hulde die de Nestor van oktober jl. via het interview met Annelies van Heijst brengt aan de vrouwelijke religieuzen, die krachtdadig betrouwbaar en zorgzaam generaties lang de verpleging hebben behartigd die wij nu met de vakterm zorg aanduiden. Zonder hen (en de mannelijke religieuzen mogen ook vermeld worden) waren er lange jaren veel minder ziekenhuizen (en 7
scholen) geweest. Mientje Stroot met de door haar gestichte Arme Zusters van het Goddelijk Kind, oftewel De Voorzienigheid en de ontelbare anderen hebben recht op onze waardering, die we hun veel te lang onthouden hebben. Bram van Uffelen. Diverse berichten TAAL
-
Zorgconsumptie
Aan de gezondheidszorg danken burgers herwonnen levensvreugde, ministers hoofdpijn en, ik kom ter zake, het Nederlands menig nieuw woord. In twintig jaar zijn heel wat neologismen in de zorg gemeengoed geworden. Ziekenhuizen, specialisten en huisartsen werden zorgaanbieders. Wie het ziekenfonds ontsteeg, belandde bij een zorgverzekeraar. Sommige van die bedrijven begonnen te werken met zorgmakelaars, belast met het vinden van een alternatief voor slachtoffers van wachtlijsten. De zorgbemiddelaar alias zorgconsulent richtte zich op een andere groep. Bemiddelen moesten ook regionale zorgbureaus - een idee van de vrouwenbond FNV - en wel tussen hulpbehoevenden en vrouwen die hun tegen betaling thuiszorg wilden bieden. Het zorgwarenhuis opende zijn deuren voor gehandicapten en andere gebrekkigen die hulpmiddelen zochten. Voor zorginstellingen (ook een jong woord) en alle andere zorgaanbieders samen kwam een term in omloop die beter bij de grasmat van de Arena paste: het zorgveld. Een gangbaarder synoniem werd 'de zorg'. Hieronder verstond Van Dale omstreeks 1980, naast de abstracte betekenis, nog slechts een leunstoel of een trouwe dienstbode met een lange staat van dienst ('een oude zorg'). Geen kwaad woord over deze nieuwelingen. Zo schreed, ik constateer het zonder ironie, de beschaving voort. Van beschaving getuigt niet een afschuwelijke term waaraan minister Hans Hoogervorst zich zondag in 'Buitenhof' bezondigde. Gevraagd naar zijn visie op de gezondheidszorg hield hij die met enig succes verborgen achter uiteenzettingen over 'marktwerking voor specialisten' en patiënten die 'een directere eigen financiële verantwoordelijkheid gaan dragen'. Blijkbaar bevindt zich Hoogervorsts hart voor de volksgezondheid op de plek waar bij anderen dé portemonnee zit. Ten overvloede omschreef hij het beroep dat landgenoten doen op dokters en andere hulpverleners, als - hier komt die term - zorgconsumptie. Zieken, zwakken en stervenden mogen de indruk hebben dat ze medisch behandeld of in elk geval verpleegd worden, de minister van volksgezondheid weet beter: zij consumeren, en wel zorg. Het zorgveld als consumptiemaatschappij - wie aan een zo zorgwekkende blikvernauwing lijdt, roept nog maar één zorgvraag op: is er een dokter in de zaal? Bron: Trouw d.d. 3 okt.2003
KBO afd. Velsen: www.xs4all.nl/~asz00663
8
