Jaarconferentie met familiedag. Cleansing Stream gelooft in de kracht van het evangelie. Prioriteit voor jongeren met een roeping

Kijk ook eens op

www.rafael.nl

MAART 2011 | JAARGANG 16 | NUMMER 1

Nieuwsblad van Rafaël Nederland

Jaarconferentie met familiedag Cleansing Stream gelooft in de kracht van het evangelie Prioriteit voor jongeren met een roeping

24

Pioniers moeten ‘natte voeten’ willen halen

In dit nummer

Doopdienst in Bergen op Zoom (zie pagina 20)

Het gaat om mensen

3

Agenda

3

Jaarconferentie met een familiedag

4

Prioriteit voor jongeren met een roeping

6

Column

7

Dit zijn van die momenten

8

Nationale Synode

9

Cleansing Stream

11

De kunst om getrouwd te zijn

13

Oscar en Anneke Griffioen

14


16

Gebedsteam Rafael Den Haag in Turkije

17

Igreja de Jesus

18

Huis van Gebed: impuls voor gebed in de gemeente

19

Nieuws uit de Rafaël Gemeenschappen

20

Vergeet je Schepper niet

21

Boeken

22

Agenda 12-18 maart Rapha Retraites, Doorn 23 maart Jaarvergadering Rafaël Nederland De Kroeze Danne, Ambt Delden 24-26 maart Jaarconferentie Rafaël Nederland De Kroeze Danne, Ambt Delden 9, 10, 11 april Rapha Retraites Echtparen, Doorn 29 en 30 april Seminar: De kunst om getrouwd te zijn, Helvoirt 14 mei Bijeenkomst Gemeentestichting & Pionieren, Driebergen 21 mei Kindercoördinatoren bijeenkomst, Driebergen

Colofon 16e Jaargang, nummer 1, maart 2011

Uitgave: Rafaël Nederland Postbus 51022, 1007 EA Amsterdam Telefoon 088-0019100

Redactieadres: E-mail: [email protected] Lay-out en druk: Regenmakers Reclamestudio www.regenmakers.nl

Redactie: Piet Brinksma, Ap Verwaijen, Jan Radder

Rafaël Nederland is aangesloten bij

Het gaat om mensen Het is altijd weer fascinerend om 4plus samen te stellen en te zien hoe veelkleurig en veelzijdig onze beweging is. Ook in dit nummer druipt dat er weer van af. Rafaëlieten dringen door tot in de ‘haarvaten’ van onze samenleving. ‘People matter to God; therefore, they matter to us!’ (vrij vertaald: het gaat God bovenal om mensen en dat zou voor ons ook zo moeten zijn). Dit is de lijfspreuk van de megagemeente Willow Creek Community Church in Chicago. Een motto dat je zo over kunt nemen! Omdat mensen zo kostbaar zijn voor onze God, dat hij het kostbaarste gaf dat Hij had - Zijn Zoon - willen wij mensen dienen met inspirerende artikelen. Dat kost inspanning. Jawel. Maar we blijven het doen, ook omdat we daarmee denken bij te dragen aan de vorming van mensen en aan de versterking van de (Rafaël)familieband! Dáárom gaan we door (en laten we ons niet ontmoedigen door de oprukkende ‘ontlezing’!) met informatie in gedrukte vorm. Veel leesplezier en inspiratie met deze 4 Plus! Jan Radder

27-28 mei Cleansing Streamretraite, Ambt Delden 16 juni Regio - opzieners, Driebergen 25 juni IMPACT, Driebergen

‘The International Church of the Foursquare Gospel’

2

4plus | Nieuwsblad van Rafaël Nederland

Nieuwsblad van Rafaël Nederland | 4plus

3

Jaarconferentie

Jaarconferentie

om Gods woord te horen, bemoedigd te worden en richting te ontvangen. Als we luisteren naar wat de Heilige Geest door de jaren heen over onze beweging heeft gesproken, komt steeds naar voren dat God ons wil gebruiken op het gebied van vernieuwing en herstel. De tekst Jesaja 58:12 drukt deze belofte en opdracht uit: Hij wil ons gebruiken om wat niet meer ‘oké’ is weer terug te brengen in de bestemming die God oorspronkelijk in gedachte had. Dit is het plaatje van transformatie. In de conferentie willen we stilstaan bij Gods hart dat vol hoop wegen zoekt om Zijn droom waarheid te zien worden. We willen zelf transformatie ontvangen en ons samen klaarmaken om door de Heilige Geest meer dan ooit gebruikt te worden voor dit doel!’

Belofte en opdracht in Jesaja 58

Rafaëlconferentie nu met een familiedag De Rafaëlconferentie 2011, van 24 t/m 26 maart kent een iets andere opzet dan voorgaande jaren. Uniek in de geschiedenis van Rafaël is dat de conferentie wordt besloten met een familiedag op zaterdag 26 maart, die openstaat voor iedereen uit de Rafaëlbeweging, van jong tot oud. Op die manier kunnen ook gezinnen een deel van de conferentie meebeleven en is het mogelijk samen te vieren dat we een familie zijn; een beweging van en voor alle generaties. De familiedag begint met een samenkomst voor alle leeftijden om 10:30 uur, rond het thema transformatie. Dat houdt in: persoonlijke vernieuwing door de Heilige Geest, een gemeenschap van transformatie zijn en gebruikt worden door God om de omgeving te ver– anderen. Daarna zijn er afzonderlijke programma’s voor kinderen en tieners. De dag wordt besloten met een gezamenlijke viering die eindigt om ca. 16:00 uur.

4


Rafaëlconferentie 2011 wordt besloten met een familiedag

Transformatie ‘Transformatie’ is dit jaar thema. De conferentietekst staat in Jesaja 58:12: Je eigen mensen zullen weer opbouwen wat al eeuwenlang verwoest ligt; fundamen– ten, door vroegere generaties gelegd, zullen weer worden hersteld. Dan zal men je noemen ‘Hersteller van muren’, ‘Herbouwer van straten’. (Jesaja 58:12). Piet Brinksma, voorzitter van Rafaël Nederland: ‘We zien met grote verwach– ting uit naar deze dagen die we samen als Rafaëlfamilie kunnen doorbrengen

Verschillende niveaus Het thema transformatie zal worden uitgediept op drie niveaus: 1) in ons persoonlijke leven: Gods Geest vernieuwt ons; 2) in onze gemeenschappen: als plek van hoop en vernieuwing; 3) in onze omgeving, de wereld om ons heen: als instrument van Gods transformatie. Naast de vaste onderdelen van de confe– rentie, zoals plenair onderwijs en aanbidding, hebben de deelnemers de keuze uit verschillende vormen, zoals seminars en is er tijd voor individuele reflectie, groeps– interactie, gebed en tijden van bediening. Programma De conferentie begint op donderdagmorgen om 10:30 uur met een plenaire dienst. De registratie is open vanaf 9:00 uur. Op donderdag- en vrijdagmiddag zijn er diverse seminars.

De familiedag Wat kun je verwachten op de familiedag? Voor kinderen (4-11): in de ochtend is er een fantastisch kinderprogramma met Matthijs Vlaardingerbroek en ‘s middags zijn er verschillende workshops voor kinderen. Voor jongeren vanaf 12 jaar: aanbidding met een eigen band, geleid door Adam Nartel, interactief onderwijs met Marco en Paulien de Bruin. ‘s Middags is er de actie ‘transform De Kroeze Danne’ en een dans (hip hop)workshop. Voor volwassenen: aanbidding met de conferentieband en toespraken van Daniel de Wolf, Leslie Keegel en Piet Brinksma (onderwijs en seminars). ‘s Middags kunnen de volwassenen ook meedoen met de actie ‘transform De Kroeze Danne’ of de dansworkshop van de jongeren. Verder

Sprekers Piet Brinksma: ‘’We zijn enthousiast over de geweldige sprekers die vanuit hun eigen ervaring zullen spreken over het onderwerp transformatie. Dit zijn: Leslie Keegel (nationaal leider van Foursquare in Sri Lanka), Fernando Ecija (voorganger van een gemeente in Madrid en Foursquareadviseur) en Daniel de Wolf (voorganger van Thugz Church in Rotterdam).’ De conferentie wordt voor de tweede maal gehouden in conferentiecentrum De Kroeze Danne. Dat centrum biedt verschillende accommodatiearrangementen

kun je kennis maken met de Rafaël– bedieningen (videopresentaties en marktkramen) en er is opvang voor baby’s en peuters. Je bent welkom vanaf 10:00 uur (koffie). Om 10:30 uur begint het programma met gemeenschappelijke aanbidding. Ook eindigen we samen feestelijk met aanbidding en korte presentaties. Om 16:00 uur is het tijd om naar huis te gaan. De prijzen voor de familiedag De prijzen voor het totale programma van de familiedag zijn inclusief lunch, koffie en thee: Volwassenen 19 + Tieners 13 t/m 18 Kinderen 14 t/m 12 Baby’s + Peuters! 0 t/m 3

27,50 euro 15,25 euro 10,25 euro gratis

aan. Wie dat wil kan ook uitwijken naar een hotel in de buurt. Kijk op www.rafael.nl voor prijzen en meer informatie over de accommodatie, het programma, de sprekers en aanmel– ding voor de conferentie. Informatie/opgave/locatie Informatie en opgave: www.rafaël.nl Conferentiecentrum De Kroeze Danne, Kappelhofsweg 14, 1795 RN, Ambt Delden.


5

Jonge leiders

Column

Prioriteit voor jongeren met een roeping Na zijn opleiding kreeg hij een vooraanstaande plek in de regio, binnen de kerk. Hij voelde er zich verantwoordelijk voor dat de mensen in zijn regio strikt volgens de regels van de kerk leefden. Over deze periode vertelt hij dat hij vooral heel veel boosheid in zich had over mensen die het niet snapten. Vooral had hij een grote haat tegen pinkster- en charismatische christenen.

Piet Brinksma: leiders nodig

Ik ontmoette Timothy tijdens een dialoog over leiderschapsontwikkeling van Foursquare in Colombia. We hadden afgesproken in deze bijeenkomst van zo’n vijftien leiders ons levensverhaal te delen. Timothy is een unieke man, met een grote baard, geboren en getogen in Papoea-Nieuw-Guinea. Hij vertelde dat hij van jongs af aan ‘man van God’ – priester wilde worden. Het leek hem fantastisch dat hij geestelijk gezag zou hebben, waar mensen van onder de indruk zouden zijn. Hij woonde in een klein dorpje en kwam daar in aanraking met priesters van de roomskatholieke kerk. Hij was sterk onder de indruk van hun kleren en hun invloed in de gemeenschap. Iedereen luisterde naar hen. Hij besloot dat hij de opleiding tot priester zou volgen.

6


Prioriteit voor jonge mensen met een roeping en een droom Onder zijn verantwoordelijkheid viel ook een ziekenhuis van de kerk. Toen hij op een keer in dit ziekenhuis op ziekenbezoek was, waren daar ook pinksterchristenen die bij de zieken langsgingen om voor ze te zorgen en te bidden voor genezing en vertroosting. Hij vertelde dat hij razend werd op deze mensen. Hoe haalden ze het in hun hoofd... Hij joeg ze weg. Nog vol boosheid reed hij in zijn auto weg van het ziekenhuis. Onderweg raakte hij betrokken bij een ernstige aanrijding. Hij was zwaargewond en men bracht hem naar het ziekenhuis, hetzelfde ziekenhuis waar hij even daarvoor was geweest. Timothy lag daar nu te strijden tegen de pijn en de dood. Terwijl hij daar lag, werd hij bezocht door dezelfde mensen die hij had weggejaagd. Zij baden nu ook voor hém en God genas hem bovennatuurlijk… Nu hij de echte liefde en het werk van de Heilige Geest zo sterk had ervaren, gaf hij zijn leven over aan Jezus. De grote man God werd overmeesterd door de liefde van God…

God heel creatieve manieren om ons op onze bestemming te krijgen. Vaak speelt daarbij dat de punten waar we veel strijd hebben geleverd, of fouten hebben gemaakt, later door God omgedraaid worden als terreinen van overwinning en passie. God is een geweldige regisseur die leiding geeft aan de ‘plot’ van ons leven als wij bereid zijn om de stem van de Heilige Geest te volgen. Nu is Timothy de nationale leider van Foursquare op Papoea-Nieuw-Guinea, een man vol liefde en genade, die door God is gebruikt om veel gemeenten te stichten en mensen tot Jezus te leiden. Een man van God, met echt gezag! Door de Geest, niet door positie. Zijn grootste passie is om ziekenhuizen op te richten in dorpen waarin mensen medische zorg ontvangen, het evangelie horen en waar er voor hen gebeden wordt! Hij zegt nu dat als God hem op zijn hart geeft om ergens een ziekenhuis te starten er niemand is die hem tegenhoud (regering, financiën, etc.). Zijn boosheid is nu vervangen door passie en geloof! Roeping Wat me trof in het verhaal van Timothy en in dat van andere leiders die ik in Colombia ontmoette, was hoe krachtig Gods roeping door het leven van mensen heen kan werken. Timothy had een gevoel van roeping om een leider en man van invloed en gezag te zijn voor God toen hij jong was. Dit besef van ‘geroepen’ zijn is hij door de jaren niet kwijt geraakt. Hoewel zijn beeld nog niet scherp was hoe die roeping er uit zou zien, wist hij dat God hem voor een taak had bestemd. Het besef van roeping is ook belangrijk om ons daar te brengen waar God ons hebben wil. Eén van de conclusies van onze dialoog in Colombia was dat het belangrijk is dat we in ons leven momenten hebben waarin God zijn roeping in ons hart legt. Dit is vaak niet een heel duidelijk pad of een uitgebreide instructie, maar een diep weten wat het gebied of taak is waar Hij je voor klaarmaakt. Het blijkt ook dat een besef van roeping ons helpt om volharding te hebben, keu– zes te maken en andere zaken ‘op te offeren’, omdat de roeping/passie ons drijft. Terreinen van overwinning Net als in het leven van Timothy heeft

Frank Jenner

Als je wilt reageren op dit artikel, stuur me dan een e-mail: [email protected].

Het verhaal bestaat al wat langer maar ik hoorde er pas enkele weken geleden van. Misschien heb je ervan gehoord. Ik kan het hele verhaal niet vertellen, maar als je googelt op de naam Frank Jenner, kun je het helemaal horen of lezen. Het begint met een baptistenvoorganger, Francis Dixon, in Londen, die een man in een zondagsdienst zijn getuigenis liet vertellen. Deze man, Peter genaamd, een marinier, bevond zich een keer in Sydney, waar een kleine man met wit haar hem in de George Street aansprak en vroeg of hij wist waar hij naar toe zou gaan als hij stierf. Die vraag leidde ertoe dat de man christen werd. Korte tijd later hoorde de voorganger van een andere man, genaamd Noel, dat hij ook christen was geworden door dezelfde vraag van een kleine man met wit haar in George Street in Sydney. Korte tijd later moest voorganger Dixon ‘toevallig’ pre– ken in Adelaide, Australië, en hij vertelde over de getuigenissen van Peter en Noel, waarna een man in de zaal uitriep dat ook hij gered was door de vraag van de kleine man in George Street. Dixon ontmoet steeds meer mensen met hetzelfde verhaal, en op een conferentie vertellen zelfs een aantal voorgangers hem dat ze op dezelfde manier tot geloof zijn gekomen. Dixon besluit naar de man met het witte haar op zoek te gaan, en treft hem, heel oud, inderdaad aan in een klein appartement in Sydney. Zijn naam is Frank Jenner. Als Dixon hem vertelt hoeveel mensen door zijn optreden tot geloof zijn gekomen, begint Frank te huilen. Hij vertelt dat hij ooit in een crisis, gokverslaafd, tot geloof was gekomen en zó blij was geweest dat hij tegen God had gezegd dat hij iedere dag tenminste 10 mensen het evangelie zou brengen. Hij had dat 28 jaar lang gedaan onder alle weersomstandigheden, en hij had nooit gehoord dat iemand daardoor tot geloof was gekomen. Dit verhaal vergeet je niet gauw. Het gaat over liefde voor Jezus, over trouw en volharding. We hebben soms geen idee wat ons getuigenis uitwerkt. Frank Jenner heeft met de kortste preek die je maar kunt bedenken een ontelbaar aantal mensen kunnen bereiken. Wat ook frappant is in dit verhaal dat het zo werd geleid dat het via deze baptistenpredikant bekend is geworden. Dat kan geen toeval zijn. Waarom heeft God dat zo gewild? Opdat velen, waaronder wij, bemoedigd zouden worden. En daardoor heeft Frank Jenner nog veel méér mensen bereikt. Ons.

Piet Brinksma

Ap Verwaijen

Sinds mijn ontmoeting met Timothy en de andere leiders in Colombia ben ik meer en vasthoudender aan het bidden voor de openbaring van Gods roeping in het leven van mensen in onze gemeente en in onze beweging. In een tijd waarin we worden geconfronteerd met zoveel opties en zoveel afleidingen, is het van groot belang dat Gods Geest zijn stempel op ons leven drukt, zodat we komen op Zijn bestemming. Het is mijn droom dat in de komende jaren alle jonge mensen in onze beweging mogen ervaren dat God, op wat voor wijze dan ook, laat zien wat de richting van hun leven mag zijn, wat het gebied van hun bestemming is. Als God spreekt zal Zijn Geest ons door alles heen altijd ondersteunen, bevestigen, schaven en leiden om ons tot onze bestemming te laten komen. Mentors voor jongeren Ik denk dat er een grote uitdaging en vreugde ligt in het samen optrekken van generaties in dit proces, waarbij mensen die veel ervaren hebben met God in hun leven, mentors zijn voor jongeren die een pril besef van roeping hebben, om hen te ondersteunen en te bemoedigen om in die roeping te willen staan. Dat kan op allerlei niveaus, bijvoorbeeld in de lokale gemeente, of door broeders en zusters in je netwerk. Op landelijk niveau willen we de komende jaren graag veel prioriteit geven aan jonge mensen die een roeping/droom hebben om gebruikt te worden om gemeenten (mede) te leiden, te stichten of in werken/bedieningen te pionieren die op landelijk niveau zichtbaar zijn in onze beweging. Als bestuur en leiders in Rafaël willen we hen graag leren kennen om met hen te zoeken naar mogelijkheden om hun mentorschap en training aan te bieden, zodat wat God in hen gelegd heeft tot bloei zal komen. Ik wil je uitdagen na te gaan wat God je over je roeping heeft laten zien: kleine aanwijzingen, woorden die je niet meer los laten, concrete momenten van duidelijke roeping en Hem te vragen opnieuw tot je te spreken of dat wat gesproken is tot je passie te maken.

Investeren in de volgende generatie

Dit land heeft leiders nodig die gemeenschappen willen vormen en dragen waarin mensen zich ontwikkelen tot discipelen van Jezus en die op hun beurt weer mogen wandelen in hun bestemming. Ook komen we graag in contact met mensen die ervaring hebben om in Gods roe– ping te wandelen en graag willen investeren in de volgende generatie.


7

Geestelijk leven

Geestelijk leven

“Dat zijn van die momenten dat ik blij ben dat ik christen ben” Politieagenten, ambulancebroeders, mensen in medische beroepen, baliepersoneel, trein- en tramconducteurs en buschauffeurs kunnen te maken krijgen met agressie tijdens hun werk. Hoewel ze worden getraind om daarmee om te gaan, loopt het soms toch vervelend uit de hand. Tijdens de laatste Impactdag van Rafaël Nederland raakte ik in gesprek met Ruud Wassink (48), lid van Rafaël Goes en in het dagelijkse leven NS-conducteur. Hoe gaat hij als (christen)conducteur om met agressie? Hoe lang werk je al bij de NS? ‘Ik ben 13 jaar conducteur bij de NS.’ Heb jij ook met agressie te maken in je werk? ‘Fysieke agressie eigenlijk niet, maar wel verbale agressie, omdat dat het eerste loskomt bij een reiziger die geen geldig kaartje heeft en zich betrapt voelt tijdens de controle.’

Bescherming in moeilijke situaties

Hoe ga je daarmee om? ‘Doordat ik de situatie rustig benader en me niet van de wijs laat brengen door verbaal geweld, krijg ik toch wel voor elkaar dat een boze reiziger meewerkt. Echt lichamelijke agressie heb ik in het verleden wel eens meegemaakt, maar de laatste jaren niet meer, omdat ik voor mijn gevoel steviger in mijn schoenen sta en daardoor minder snel ben uit te lokken. Ik voel het ook niet als persoonlijke aanvallen.’ Maakt het verschil in het omgaan met agressieve situaties dat je christen bent? ‘Mijn christen-zijn geeft me wel het gevoel een extra bescherming te hebben in

8


Synode van Dordrecht krijgt vervolg

bepaalde situaties. Ik bid en weet dat er voor mij wordt gebeden. Ik weet mij in Zijn handen geborgen, juist ook in moeilijke situaties.’ Ken je collega’s die ook christen zijn? ‘Ik ken verscheidene collega’s die ook christen zijn en met hen heb ik ook regelmatig gesprekken over ons geloof en de dingen die ons bezig houden.’ En praat je met hen over dit probleem? ‘Niet echt, omdat het niet zo vaak voorkomt en we allemaal onze eigen manier hebben om hier mee om te gaan.’ Kun je in je werk in de trein iets kwijt over je geloof? ‘Ja, dat is het mooie van mijn werk dat ik daar wel iets over kwijt kan. Soms in een kort gesprek, of een bijbellezende reiziger waar ik op kan reageren. Daardoor ontstaat er wel eens een gesprek over het geloof. Maak je ook wel eens iets leuks mee? ‘Een buitenlandse reiziger heeft geen vervoersbewijs, terwijl ik zwijgend het kaartje voor hem uitschrijf kijkt hij me aan en zegt: ‘You’re a fine christian man.’ Dat gaf me een bijzonder gevoel, een ‘knipoog van boven’.’ Een jongeman zit met het boek ‘Jezus, onze bestemming ’ op schoot te lezen. Als ik zeg: ‘Goed boek, hè. Ken je Hem?’ Kijkt hij me aan en vraagt hetzelfde aan mij. ‘Ik ken Hem’, is mijn antwoord.’ ‘Ik wil nog meer over Hem lezen en van Hem leren, reageert hij…’ ‘Dan zal ik voor je bidden … kon ik hem meegeven. Bijzonder! Dat zijn van die momenten in mijn werk dat ik blij ben dat ik christen ben.’ J.R.

Vieren van het gemeenschappelijke op de Nationale Synode Bij de term ‘Nationale Synode’ lopen bij sommigen in onze kringen misschien de rillingen over de rug. Zijn wij niet wars van synodes, concilies, classes, dogma’s? Maar deze nationale synode, die plaatsvond op 10 en 11 december jl. tijdens twee plenaire samenkomsten in de Grote Kerk in Dordrecht, en een aantal gesprekken in kleinere kringen, had niets engs. Integendeel, het was een geweldige manifestatie van eenheid onder de protestante kerken van Nederland. Een breed scala van kerkgenootschappen was daar aanwezig, meer dan 50 landelijke kerkgenootschappen, inclusief de evangelische en pinksterbeweging. Het is bijna vierhonderd jaar geleden dat de eerste synode bijeenkwam, in 1618, eveneens in Dordrecht, om te trachten tot eenheid te komen. De synode had grote betekenis, maar liep ook uit op verdeeld-

heid tussen de volgelingen van Gomarus en Arminius en hun opvattingen omtrent de vrije wil van de mens. Deze keer, bijna vier eeuwen later, werd niet gezocht naar wat het verschil uitmaakt tussen onze leerstellingen, maar werd gevierd wat wij gemeenschappelijk hebben. En dat is heel veel. De apostolische geloofsbelijdenis was in een nieuw jasje gestoken, maar werd onverkort gehandhaafd. De stelregel was, net als wij in Foursquare hanteren: ‘Eenheid in hoofdzaken, vrijheid in bijzaken, en liefde in alle zaken.’ Van Rafaël waren Piet Brinksma en enkele andere afgezanten aanwezig, evenals een aantal vertegenwoordigers van het Platform van de Pinksterbeweging. Luisterende houding Dominee Teun van de Leer, baptistendominee, een van de sprekers, herinnerde met dankbaarheid aan de ootmoedige houding van mensen als William Seymour, en aan Azusastreet in Los Angeles, waar in 1906 plotseling de Heilige Geest opnieuw begon te werken, en aan de vernieuwing

die sindsdien in het brede spectrum van de kerken is binnengekomen. Hij deed de oproep om toch vooral naar Jezus te kijken en vanuit een luisterende houding met elkaar in gesprek te gaan. “Zodat de samenleving zal zeggen: die christenen hebben elkaar lief!” Er werd veel gesproken en gezongen. Ook minister Donner was een van de sprekers. Hem werd een signaaltekst aangeboden, waarin spijt werd uitgesproken over de verdeeldheid tussen de kerken in het verleden. In Dordrecht wa– ren ook RK Kerk en andere kerken, zelfs uit China, vertegenwoordigd. Wil je meer weten? Even googelen en kijken op Youtube! Deze synode was een voorproef voor de in 2018 te organiseren “echte” synode, waar naar te hopen valt een nog grotere impuls van eenheid zal uitgaan, precies vierhonderd jaar na dato (is vierhonderd niet een bijbels getal?). God is aan het werk in Nederland! Ap Verwaijen


9

Discipelschap en herstel

Discipelschap en herstel Twaalf jaar geleden was Henk Rothuizen in zijn auto op weg naar Schiphol om wijlen Scott Bauer op te halen. Al toeterend en zwaaiend reed opeens Peter Dijkstra, een lid van de gemeente waar Henk voorganger is (The Church On The Way Rotterdam) voorbij. In Scotts gemeente in Los Angeles was een cursus met de naam Cleansing Stream aan een opmars begonnen. Peter had bij diverse gelegenheden bij Henk en andere leiders gepleit voor meer ruimte voor bevrijding en geestelijke strijd. En dat Peter nu net op dát moment in beeld kwam… Het flitste door Henk heen: Heer, is dit van U?

Cleansing Stream gelooft in de kracht van het evangelie

Het ‘kwartje’ was gevallen! Henk vroeg Peter en zijn vrouw Jennifer of zij Cleansing Stream in Nederland wilden leiden. Peter: ‘Toen hebben wij de materialen uit Amerika gekregen en het huiswerk van de (onvertaalde) cursus eerst zelf gemaakt. Voor de retraite (onderdeel van elke cursus is een retraite van twee dagen) moesten ze naar Amerika. Van die retraite leerden ze: dit is niet onze aanpak. Ze vonden hem te massaal en ook het tempo wat te snel. ‘We dachten: als wij dit starten willen we meer aandacht geven aan de mensen.’ Groen licht krijgen voor een nieuwe bediening is één ding. Maar een cursus van de grond krijgen is nog heel wat anders! Peter kreeg zijn vuurdoop. ‘In 1999 zijn we begonnen. Ik had nog nooit gesproken en ik moest meteen voor veertien cursisten spreken. Dat waren voorgangers en oudsten van Rafaël Gemeenschappen.’ Peter: ‘Nu, twaalf jaar verder, hebben we zo’n drieduizend mensen op de basiscursus gehad. En zo’n tweehonderd coaches werden getraind. Ook in België is een coachtraining begonnen. Daar zijn nu zo’n twaalf coaches. En deden al vijfentwintig kerken mee met Cleansing Stream.’ Ook buiten Rafaël wordt de hulp van Cleansing Stream graag ingeroepen. Er komen cursisten uit Baptistengemeenten, Vergadering van Gelovigen, Evangeliegemeenten en sinds kort ook uit PKN-gemeenten! Geen ‘bevrijdingsbediening’ Wat is Cleansing Stream wel en wat is het niet? Peter: ‘Cleansing Stream is een organisatie die dienstbaar wil zijn voor lokale kerken. We willen niet de plaats innemen van de kerk. Het doel is dienstbaar zijn voor de kerk met betrekking tot discipelschap. Discipelschap is met mensen optrekken door processen heen, van a naar b en verder. We hebben twee discipelschaps– programma’s: de basiscursus en de coachtraining.’ De indruk bestaat bij sommigen dat Cleansing Stream een bevrijdingsbediening is. Peter nuanceert die opvatting. ‘Het is een discipelschapsprogramma, waar bevrijding een element van is. Maar het mooie is dat veel mensen tot innerlijk herstel komen. Als je naar onze retraites kijkt, is de vrijdag helemaal gericht op

10


innerlijke genezing. De zaterdag is meer gericht op bevrijding. De bedoeling is dat mensen tot herstel komen, tot de volle vrijheid van de heilige Geest en kunnen functioneren in de kerk in deze wereld. Mensen tot heelheid brengen.’ ‘Wij geloven in de kracht van het evangelie. In het volgen van Jezus, de principes hanteren en je focus op God houden. Ik geloof dat er dan veel genezing kan plaats vinden.’ Maar er is een gevaar. Als we praten over de kracht van de heilige Geest, als je praat over bidden en vasten dan zie je dat in vele gevallen dat wat geestelijk geboren is, opzij wordt gedrukt door psychologie.’ Beduchtheid voor psychologie Peter is beducht voor de toegenomen invloed van psychologie in veel kerken en gemeenten. ‘Dat is mijn zorg. Niet alleen in de kerken, maar ook in het leven van de christen. Ik krijg wel eens de vraag: Peter, als je bidt voor bevrijding met mensen, krijgen ze daarna professionele begeleiding? Ik geloof in het proces van discipelschap. Sommigen laten zich meer vullen door dr. Phil dan door het Woord en door de Heilige Geest… Dat frustreert mij, want daarmee wordt de kracht van God en het Koninkrijk, de kracht die de kerk behoort te hebben in deze wereld ontnomen.’ Jullie leggen de lat hoog. Cursisten moeten flink wat huiswerk doen! Peter: ‘Het kost je wat. Het kost je een stuk discipline. Er wordt verwacht dat je er ook op de coachmomenten bent. Iedere maand is er ook coaching. Bij de cursus hoort ook huiswerk. ‘Dat is tijd met God doorbrengen en in Zijn tegenwoordigheid praktische handvatten aangereikt krijgen.’ Eigen rol voor de kerk ‘Ik hoop dat een kerk visie heeft voor coaches. Dit is een discipelschapsprogramma, waarin de kerk participeert. Niet al-

Geestelijke vaders en moeders inzetten


11

Discipelschap en herstel leen maar je mensen naar een cursus sturen. De kerk heeft een eigen rol. En een verantwoording, namelijk discipelschap. Dat is het mooie. Die rol wil Cleansing Stream niet op zich nemen, want dan komen we op het terrein van de kerk. Wij willen assisteren. We hebben een prachtig programma; daar kan de kerk panklaar gebruik van maken. Een kerk kan zijn eigen mensen inzetten, zijn eigen geur en kleur en passie en stijl inbrengen. Dat is heel veilig. De eigen herders die met de eigen scha– pen aan de gang gaan. Dat is een fantas– tisch concept. De eerste vier maanden zijn coaches aanwezig op de cursusochtenden, tijdens de retraite, maar ook in het traject ná de retraite. Iedere kerk heeft de vrijheid hoe dat traject na de retraite wordt ingezet. Er zijn kerken die hier-

Huwelijk

voor zes maanden uittrekken. Die komen iedere drie weken bij elkaar. ’

Discipelschaps– programma waarin bevrijding een element is Peter constateert een gebrek aan geeste– lijke vaders en moeders. Hij pleit er voor de geestelijke vaders en moeders die er zijn in te zetten als coach in de gemeente.

‘We willen breder groeien. Meer naar allerlei soorten kerken. Er is nu ook een cursus in een PKN-kerk in Vriezenveen. Twee predikanten doen mee. Ze geven zelf een onderwijsblok. Ik wil groeien en een doorbraak in allerlei kerken in Nederland en ook in België.’ Jan Radder

Neem ook eens een kijkje op de website www.cleansingstream.nl

Tot slot: Wat willen jullie? Wat is jullie visie? Huiswerk is tijd met God

Door de waarheid een besef krijgen wie je bent in Christus Cleansing Stream Nederland is een zelfstandige organisatie met een eigen bestuur en werkt interkerke– lijk. Het bestuur bestaat wel uit Rafaëlieten: Hans Rodenburgh, Martin v.d. Plas, Peter Ooms en Jennifer Dijkstra. Peter is directeur. ‘We zijn in 2010 geassocieerd met Rafaël Nederland. Dat heeft te maken met relatie en transparantie naar elkaar toe. CS gelooft in verantwoording afleggen, geeste– lijke dekking en openheid.’ De basiscursus beslaat vier zaterdagmorgens en wordt twee maal per jaar gegeven, in januari en september. Mensen worden gecoacht. Bij voorkeur door coaches uit de eigen kerk. Er zijn vier coachingsavonden en ook na de retraite komen de cursisten weer bij elkaar. ‘Je praat over discipelschap en dan moet je elkaar toch opzoeken.’

12


De themablokken zijn: wandel in de Geest; toewijding (afgoden); woorden van leven spreken en reiniging. ‘De mensen gaan gebukt onder ellende door afwijzingsproblematiek, woorden die zijn uitgesproken, soms al jong in hun leven. Hoe kun je die woorden ontkrachten? De waarheid toepassen, zodat je weer recht– op kan staan. Zodat je een goed besef krijgt wie jij bent in Christus. Over je identiteit, zodat je weer een goed zelfbeeld krijgt. Het vierde blok is reiniging: je bent een kind van God, een volgeling van Jezus, je hebt autoriteit en gezag gekregen in Zijn naam. En hoe ga je in Zijn naam jouw leven op orde krijgen, hoe ga je de rotzooi opruimen? Zonden, maar ook patronen die niet goed zijn. Dingen die jou zijn aangedaan, zonden die jou zijn aangedaan. Hoe kun je in de vrijheid gaan staan die Jezus Christus voor jou en mij bewerkt heeft op het kruis.’ Naast de vier themablokken kunnen de cursisten aanvullende studies downloaden en daar mee aan de slag gaan.

Coachtraining Hoe ziet een coachtraining er uit? ‘Een coachtraining duurt twee jaar en begint per kalenderjaar in januari. Er zijn vier bijeenkomsten in het voorjaar en vier in het najaar, op een doordeweekse avond. ‘We geven die in Rotterdam, Leusden en Oudenaarde, in België. De coaches worden gestuurd door de gemeenten. Want als een gemeente dit discipelschapsprogramma goed wil oppakken, kan dat niet zonder coaches. De coaches moeten van mensen houden, trouw zijn en ze moeten weten wat het betekent onder gezag te staan. Het kunnen kringleiders, pastorale werkers en herders zijn, maar ook een gewoon gemeentelid. Misschien schrik je van die twee jaar. Maar veel coaches die hebben meegedaan blijven hangen. Sommigen doen het al negen jaar. Sommigen worden mentor van coaches.’ J.R.

De kunst om getrouwd te zijn Onlangs stond er een column in Trouw, waarin de columniste, Victoria Koblenko, erop wijst dat je als vrouw vroeger trouwde rond je 20e en na een kleine dertig jaar weduwe werd. Ze schrijft: “Met de huidige levensverwachting kan een stel theoretisch twee keer zo lang samen zijn. De houdbaarheidsdatum van een verbond staat daarom onder druk. Het leven is een lopend buffet geworden waar iedereen een eigen menu en de dosering in samen wil stellen. En daar is niets zorgwekkends aan.” Deze opvatting is geen zeldzaamheid meer. Waar voel je je het lekkerst bij? Een tijdlang al dan niet geregistreerd samenwonen, een huwelijk of een partnercontract, wat maakt het uit, je ziet wel. Moeten we het huwelijk dan maar laten voor wat het is? Absoluut niet! Als mensen eens wisten - als het ze eens verteld was!- wat een uitdaging het is naar elkaar een commitment te maken, met elkaar een liefdesverbond te sluiten.

Is dat een utopie of een romantische en toch realistische mogelijkheid? Associatie Wie heeft nog nooit gehoord van de huwelijksseminars van Ap en Anita onder de naam ‘De kunst om getrouwd te zijn’? Dit werk functioneert al enige tijd onder de dekking van Rafaël Nederland. Ap en Anita hebben van Rafaël een zegen ontvangen en deze loot aan de ‘stam’ hulpverlening en onderwijs is een Rafaël Associatie geworden. Zij werken overigens in allerlei kerken en verbanden in binnen- en buitenland. Dit jaar is het voornemen seminars te houden in samenwerking met kerken in o.m. Rusland, Roemenië, Albanië en Nederland. Sinds het boek ‘De kunst van een gelukkig huwelijk’ (Medema) op de Rafaël Conferentie 2010 is gepresenteerd, is het accent van dit onderwijs ook meer op ons eigen land komen te liggen. Seminars Dit jaar zijn twee open seminars gepland. Het eerste zal zijn op 29 en 30 april in het bezinningscentrum Emmaüs in Helvoirt. Dit staat open voor zowel ongehuwden die meer willen weten, als echtparen

Liefdesverklaring sluiten

‘Het accent ligt op hartsverandering die aan hun huwelijk willen werken, jong en oud. Het tweede seminar wordt voorbereid voor oktober. Ook zal er aan het eind van het jaar een training komen voor degenen die een seminar hebben gevolgd en zich geroepen voelen dit onderwijs zelf te geven. Tijdens de seminars wordt ingegaan op de essentie van het huwelijk, verschillen tussen mannen en vrouwen, seksuali– teit, communicatie, het ontwikkelen en in standhouden van een gezonde huwe– lijksrelatie en het voorkomen en oplossen van problemen. Het onderwijs legt het accent niet meteen op gedragsverande– ring maar begint bij hartsverandering. Het wordt tijd het huwelijk een nieuwe impuls te geven, te beginnen bij het eigen huwelijk! Voor verdere details over de seminars en registratie: zie de website: www.dekunstomgetrouwdtezijn.nl. Het aantal plaatsen is beperkt; registratie vindt plaats in volgorde van aanmelding. Ab Verwaijen


13

Zending en pioniers

Zending en pioniers

Oscar en Anneke Griffioen: ‘Niet na tien jaar Rusland de deur achter ons dicht-trekken’

Ze zouden twee jaar blijven, maar het werden er tien! Oscar (43) en Anneke (42) Griffioen verkochten in 2000 hun huis, zegden hun banen op om mee leiding te gaan geven aan een bijbelschool in het Russische Sint Petersburg. Sinds een half jaar zijn de Griffioenen weer terug in ons land. Om het voorgangerschap over te nemen van Gerard en Miriam van Rooij van Zout en Licht in Hilversum. Op 16 januari werden Oscar en Anneke ingezegend. Maar wat beweegt een echtpaar met vier kinderen in de leeftijd van twee tot acht jaar om af reizen naar een land waarvan het lijkt dat het sterk afwijzend staat tegenover het evangelie? Een land dat ook nog eens gedachten oproept aan wodka, geweld en sterk vervuilde indus-

14


Twee jaar werder er tien triesteden! Als dat geen offers brengen is! Oscar leerde als gereformeerde jongen in een interkerkelijke koffiebar in Breukelen Anneke kennen, die uit een Pinkstergemeente kwam. Via de koffiebar kwamen ze in de Volle Evangeliegemeente in Lunetten terecht, waar ze zich meteen thuis voelden. In Utrecht leerden ze Gerard van Rooij kennen. Oscar liet zich daar dopen. In 1988 trouwden ze. We willen er wónen Oscar had in die tijd al het idee Russisch te moeten gaan leren. Lag hun toekomst in Rusland? Maar het bleef tot 1998 een vaag plan. Totdat ze in een voorlichtingsbijeenkomst over De Brug Piet van Walsum leerden kennen die regelmatig naar Rusland ging. Oscar stapte op Piet af en zei: ‘Wij willen naar Rusland.’ Piet: ‘Daar zijn formulieren voor, als je een keer met

een reis mee wil, dan kan dat.’ Oscar: ‘Nee, we geloven dat we daar moeten gaan wónen.’ Piet zei meteen:‘Dan moeten we eens met elkaar praten!’ De Brug steunde in die tijd een trainingscentrum in Kazachstan, in Alma-Ata, waarvoor ze een echtpaar zochten dat daar zou kunnen gaan dienen. Piet: ‘Misschien zijn jullie wel dat stel.’ Kazachstan was dan wel niet Rusland, maar wel onderdeel van de voormalige Sovjet-Unie. Piet: ‘Over een paar maanden ga ik er heen en ik zou graag willen dat jullie meegaan. Dan kun je lesgeven op de bijbelschool en kunnen we zien of er een klik is.’ De bevestiging kwam er, maar de weg leidde ergens anders heen. In de vacature in Alma-Ata was intussen voorzien. Piet zei: ‘Er is wel een klik tussen ons. Ik wil graag dat je vaker meegaat.’ Op een van die reizen samen met Piet ontmoetten ze in Sint Petersburg een Nederlander die in de jaren zeventig naar Australië verhuisd was, daar tot geloof was gekomen en door zijn kerk was uitgezonden naar Rusland. Deze man had visie een bijbelschool op te zetten in Sint Petersburg en zocht iemand

Wat hier werkt hoeft dáár nog niet te werken die wilde meedraaien in het team. Dat werden er twee: Oscar en Anneke. Wat zijn jullie vruchten in Rusland? ‘Wij zijn gegaan om lokale leiders te trai– nen. Dat hebben we in de vorm gegoten van een missionair trainingscentrum, een fulltimeschool voor negen maanden. Dat heeft drie jaar gedraaid. Maar het werd duidelijk dat het niet haalbaar was voor jonge mensen. Sommigen zijn getrouwd; anderen moeten kost en inwoning betalen. Toen hebben we het in een andere

vorm gegoten: een keer in de maand bij elkaar komen van donderdagavond tot zaterdag en dan voor een periode van twee jaar. In totaal zestien weekends. Alle lessen worden gegeven in het Engels, dat weer in het Russisch werd vertaald. Vakken die je op een gemiddelde Bijbelschool tegen komt, maar dan gericht op de praktijk. Over leiderschap, zonde, verlossing, evangelisatie, de betekenis van het verbond, hoe werk je in een team, hoe moet je preken, wat is de gemeente. En inzicht in de cultuur. Je kunt niet iets leren wat in het westen werkt; dat hoeft dáár nog niet te werken. Ik heb er altijd op aangedrongen: ontwikkel samen met de Heer hoe je in je eigen dorp het beste het evangelie kunt brengen.’ ‘De vrucht daarvan is dat we op verschillende plaatsen hebben mogen helpen zo’n school te starten. Er zijn momenteel drie scholen die nog steeds functioneren: van Sint Petersburg, gingen we naar Asbest, dat is in de Oeral; later werkten we in PerwoUralsk, ook in de Oeral, in Tjoemen (Siberië), Omsk en Kornaltaisk (Siberië, tegen de Mongoolse grens).’ Vanuit deze scholen zijn gemeenten en rehabilitatiecentra gesticht. En er werken ook evangelisatieteams onder de verschillende bevolkingsgroepen en in gevangenissen in de Oeral en Siberië. Hoe staat Rusland tegenover het evangelie? ‘Zolang het Russisch-orthodox is, is het prima. De Russen zijn allemaal Russischorthodox, zoals de Italianen allemaal rooms-katholiek zijn.’ Ze zijn altijd een gelovig volk gebleven, ondanks het communisme. ‘Ja, maar ook een bijgelovig volk. Dat is het probleem van de russisch-orthodoxen. Er zijn heel veel connecties met de heiligenverering, een kaarsje branden, bidden voor de doden, biechten en de zegen vragen van de lokale priester. Als je daar bij hoort is het allemaal goed. Als je de iconen kust is het prima. De Baptisten ondervinden in Rusland minder tegenstand dan de evangelische gemeenten. Die worden gezien als ‘sekten’. De Russen staan open voor het evangelie zolang het gepredikt wordt in de traditie van ‘God is

voor Rusland. God zegent Rusland’.’ Thuisgemeente Op zeker moment ontstond behoefte aan een thuisgemeente. Dat werd vijf jaar geleden Zout en Licht. ‘Ik heb ruim twee jaar met Gerard meege– lopen; hij was toen voorganger in Utrecht. Van hem heb ik het meeste geleerd. Die klik was weer heel snel terug en de vriend– schap ook. Ik heb er een paar keer gesproken en toen was het heel snel duidelijk: willen jullie onze thuisgemeente worden? Maar op een gegeven moment kwam de vraag: wat zijn jullie toekomstplannen? Wij zeiden: wij denken dat we in 2010 terugkomen, want dan zijn de kinderen zo oud, dat ze een vervolgopleiding in Ne– derland moeten doen. Want de Russische universiteiten staat in de westerse wereld niet goed aangeschreven. Je kunt beter in Nederland een universitaire studie doen en daarna in Rusland gaan werken, dan andersom. Ik zei tegen Gerard: we zijn tien jaar in Rusland geweest en het is logisch om dan terug te gaan. Hij zei: ‘de Heer heeft het op mijn hart gelegd om jou te vragen er over na te denken om mijn werk over te nemen; eind 2010 word ik zeventig en dan wil ik het voorganger– schap overdragen. De Heer heeft mij gevraagd om jou dat te vragen’. Dat was voor ons een bevestiging.’ Wat zijn de toekomstplannen? ‘Oscar: Als ik luister naar wat mensen zeggen, waardoor ze gezegend worden, dan is dat het onderwijs dat ik mag brengen. De prediking is mijn sterkste punt en daar wil ik me ook het meeste mee bezighouden in de gemeente. Ik ben bijvoorbeeld geen evangelist. Dus daarom heb ik Gerard ook gevraagd, die dat wel is: blijf alsjeblieft verantwoordelijk voor zending en evangelisatie. Ook voor de contacten richting Rafaël. Er zullen ongetwijfeld dingen veranderen, omdat ik niet Gerard ben en hem niet na hoef te doen en niet mag zelfs, dat is niet gezond. ’ ‘We zijn ingezegend als voorgangersecht– paar; dat is de visie die Gerard heeft: man en vrouw samen in de bediening. En Gerard blijft gewoon oudste bij ons in de gemeente. Hij gaat niet weg. Hij neemt

wel afscheid van zijn voorgangerschap. Maar we nemen geen afscheid van Gerard: hier een bos bloemen, bedankt en tot ziens. Ik heb hem gevraagd om verantwoordelijk te zijn voor wat ik vermenigvuldiging noem: zending en evangelisatie.’

Gerard van Rooij

Stichting De Griffioenen zijn dan nu wel uit Rusland weg, maar Rusland is nog lang niet uit hen! Ze laten dat reusachtige land niet los! Er wordt een stichting opgezet om het werk voort te zetten. Oscar en Anneke zijn gevraagd betrokken te blijven bij de scholen. ‘We denken dat het mogelijk moet zijn twee keer per jaar naar Rusland te gaan, les te geven, rehabilitatiecentra en gemeenten te bezoeken. Ook vanwege de vriendschappen die we hebben in de Oeral en Siberië kunnen we niet na tien jaar Rusland de deur achter ons dichttrekken!’ Anneke: ‘Ik zou erg graag willen dat we ook dat Ruslandgebeuren erg warm houden en dat misschien ook nog uitbrei– den, dus teams sturen. Dat niet alleen wij gaan, maar dat we ook vanuit Nederland/ Rafaël teams sturen.’ Jan Radder


15

Zending en pioniers

Zending en pioniers


Jezus. Netwerken en verbindingen leggen begint niet met iets buiten jezelf maar met wat er al is. Netwerkende leiders kunnen niet zonder aansluiting bij hun culturele context; ze moeten flexibel zijn; boven alles relationeel; goede communicators (niet alleen met woorden!) en bereid zijn risico’s te nemen. De deelnemers waren onder de indruk van de rijkdom en diversiteit in de inventarisatie van de bedieningen die al floreren onder de deelnemers en hoe ze elkaar door te netwerken kunnen versterken!

Onlangs hadden de Rafaëlpioniers hun eerste weekend in Doorn. Even opgezocht wat Van Dale zegt over een pionier: ‘...iemand die nieuwe wegen opent, onbekend land verkent, voortrekker, baanbreker…’ Doen de pioniers in ons midden dat? Nou en of! Een inventaris waar ze mee bezig zijn: rela– ties leggen door middel van kunst en sport; gebedswandelingen in alle twaalf dorpen van een bepaald gebied; les geven in hip-hopdans op een kinderclub; een inloop– ochtend voor vrouwen; een inloopcafé openen voor jongeren; een marriage course; gemeen– schapsvorming door een celgroep die moet uitgroeien tot een zelfstandige gemeente; starten met laagdrempelige huissamenkomsten; een inloophuis voor kinderen; een vakantie-kidsclub (waarvoor subsidie van de stedelijke overheid is verkregen!); een stampot-avond, mantelzorg in de buurt. En deze op– somming is nog niet eens volledig!

16


Veelkleurig gezelschap De deelnemers aan het weekend waren ‘een veelkleurig gezelschap, met een gezamenlijke passie om het leven van Jezus in en door ons heen te zien stromen naar de wereld om ons heen’, zoals Cris van Dusseldorp, bedieningsleider voor gemeentestichting en pionieren van Rafaël Nederland, hen omschrijft. ‘Geïncarneerd’ leven Als spreker was Kenn Baird, leider van Foursquare Groot-Brittanië, uitgenodigd. Hij ziet pioniers als ‘mensen met het besef dat ze geroepen zijn om ‘geïncar– neerd’ te leven en God te verbinden aan de noden van de mensen’. Kenn wees op de noodzaak rekening te houden met ‘paradigmaverschuivingen’. Dat vraagt een andere manier van leren, denken en kijken. Een type bediening dat voortvloeit uit de fase waarin een pionier op zijn of haar levensreis is. Een dergelijke bedie– ning kun je leren door te netwerken en verbindingen te leggen tussen God, elkaar en de wereld om ons heen. Kenn sprak over zijn favoriete discipel, Andreas, de broer van Petrus, die uitmuntte in het verbinden van mensen met

Reserves loslaten De pioniers dachten ook na over wat ‘succes’ is en over de bereidwilligheid ‘natte voeten’ te halen, samen te vissen en missionair gevormde gemeenschappen te vormen in de wijken en daar impact te hebben. Nog een definitie die uit het weekend kwam: ‘Een pionier is iemand die in het water van Gods rivier staat.’ Wat is het ‘water’ waar God jou in roept? Dat betekent de rivieroever loslaten en in het water stappen, al je reserves loslaten en je missionaire uitdaging de bron van vreugde voor je laten worden.’ Pionieren ‘leeft’ in onze Rafaëlfamilie. Naast de ‘gewone’ gezonde gemeenschappen is er plaats voor allerlei initiatieven om missionair te zijn, zodat iedereen, tot in de ‘haarvaten’ van de samenleving het evangelie van Jezus Christus kan horen! Evangelisatiecampagne Het weekend krijgt nog een vervolg. In de week van 7 t/m 13 maart gaan Kenn Baird en Cris van Dusseldorp langs een aantal pionierwerken om te bemoedigen, op te bouwen, pioniersteams toe te rusten. En alle pioniers zijn uitgenodigd op zaterdag 13 maart mee te werken aan een evangelisatiecampagne bij ‘Rafaëlgemeente Zout en Licht’ in Utrecht. Maike van Baalen pioniert daar met haar echtgenoot Coen en een team in een achterstandswijk. Zij heeft visie voor mensen die genezing nodig hebben, die naar de mens gesproken geen toekomst hebben. Mensen die aan de rand van de samenleving leven, nieuw

Leven aanbieden. Het team heeft ook visie om aan moslims het evangelie te brengen. Wil je deze dag meedoen? Geef je dan op bij: maikevanbaalen@ casema.nl. J.R.

‘Het voelt als een jas die eindelijk past’ Hun bekering, zo’n 25 jaar geleden, werd met argus– ogen bekeken en ze leefden min of meer geïsoleerd van hun dorpsgenoten. Alleen omdat ze geloofden dat God een taak voor hen had bleven ze er wonen. Die taak bleek een huisgemeente stichten. Maar ze moesten wel vijftien jaar wachten op het teken van God dat ze konden beginnen in Ammerstol, een dorp in de Krimpenerwaard, aan de Lek. Op ‘harde grond’: het kerkelijke klimaat is zeer vrijzinnig en alle geestelijke stromingen zijn welkom, behalve de evangelische… Maar Cor en Hilda Looren-de Jong zijn doorzetters. Echte pioniers! Ze vinden veel steun in de pioniers– samenkomsten van Rafaël Nederland. In september 2009 ging de huisgemeente van start. Met om de week op zondagmiddag een samenkomst en om de week op donderdagavond Bijbelstudie. Hilda: ‘Wij voelen ons echt thuis bij deze manier van lichaam van Christus zijn. Het voelt voor ons als een jas die eindelijk past. Met elkaar leven, huilen, lachen en vieren dat God goed is.’ ‘Er zijn een paar ingangen bij mensen gekomen en we worden redelijk geaccepteerd. Wij blijken toch wel aardig te zijn… We krijgen nu de indruk dat God zegt: ‘het fundament is gelegd, nu ga Ik mensen bij jullie brengen die genezing en aandacht nodig hebben’.’ ‘Hoogtepunten zijn dat we voor deze mensen mochten bidden, voor diepe beschadigingen in hun ziel. Als de Heilige Geest ze dan aanraakt en geneest is dat zo mooi om daar bij te mogen zijn.’ De missie van Cor en Hilda stopt niet bij hun eigen dorp. Hun visie omvat het stichten van een huisgemeente in elk van de twaalf dorpen van de Krimpenerwaard.

Kerk in Adena

Gebedsteam Rafaël Den Haag was in Turkije Een gebedsteam van Rafaël Den Haag was onlangs in de Kurtulisgemeente (aangesloten bij Foursquare) in de Turkse stad Adana, zo’n 200 kilometer van de grens met Syrië, niet ver van Tarsus, de geboorteplaats van Paulus. Er werden gebedswandelingen gemaakt en het team nam deel aan twee samenkomsten. Onder andere aan een gezamen– lijke dienst met de Foursquarekerk in Mercien. Hans Rodenburgh, de voorganger van Rafaël Den Haag, sprak in de diensten en twee deelnemers aan de reis gaven hun getuigenis. Het bezoek uit Nederland werd heel erg gewaardeerd en de gasten uit Den Haag hebben met veel mensen mogen bidden en ze bemoedigen. De gemeente in Adana is in aantal gegroeid. Nu wordt de gemeente nog geleid door de het Amerikaanse echtpaar Glen en Laurie Gartner, maar die zijn bezig het leiderschap over te dragen aan Turkse leiders. Onlangs was ook Henk Rothuizen in Adana voor een training van de gemeente. Als gevolg van dat bezoek werd besloten samen te werken met de Kurtulusgemeente in Mercien.


17

Zending en pioniers

Gebed

Igreja de Jesus: diensten voor Portugeessprekenden Meteen nadat ze Jezus had aangenomen als haar redder kreeg de Braziliaanse Aldenira Stokmans het verlangen om Hem te dienen. Drie maanden later werd ze aangereden door een bus en kwam ze in het ziekenhuis terecht. Door een fout werd haar been verkeerd in het gips gezet en kreeg ze koudvuur. ‘Mijn been moest geamputeerd worden, maar dat wilde ik niet, want ik geloofde dat Jezus mijn been kon redden. Dit gebeurde ook, want God gebruikte de handen van de arts die mijn been ope– reerde en de infectie werd weg– gesneden. De arts die mij hielp was voorganger van een gemeente. Hij zei dat er een grote kans zou zijn dat ik mank zou blijven lopen. Ik geloofde dat God geen half werk zou doen en na een jaar liep ik normaal.’

Jan en Aldenira Stokmans ‘Na mijn revalidatie was mijn verlangen om God te dienen nog groter geworden. Het was heel moeilijk, want mijn vader was het er niet mee eens. Hij vond dat andere dingen belangrijker waren. Soms maakte hij het mij moeilijk om een dienst van een kerk te bezoeken. Ik heb voortdurend de sterke wens gehad om over God te spreken met mensen die de weg kwijt zijn geraakt. Die wens heb ik nog

18


steeds. Ik word heel blij als ik een ziel kan winnen voor het Koninkrijk van God. De liefde van God uitleven is alles wat ik wil in mijn leven. De aanwezigheid van God in mijn leven geeft mij de kracht, het geduld en de wijsheid om goed te zorgen voor mijn gezin en voor onze kerk. Ik weet dat ik nog veel moet leren, maar dat God ook daarin zal voorzien, want Hij is er in alle omstandigheden altijd bij.’ Samenkomsten in huiskamer Inmiddels was Aldenira getrouwd met Jan Stokmans en verhuisd naar Geldrop in Nederland. Een tijdlang was ze distributeur van tv-schotels en bijna elk verkoopgesprek ging ook over het Koninkrijk van God. Ze bemerkte een grote behoefte aan het Woord van God en zag dat vele mensen onwetend waren. Velen hadden het moeilijk, waren depressief en afge– dwaald van God. ‘Mensen vroegen of ik een woord voor ze had en of ik met ze wilde bidden en zo is de huisgroep Evangelicos na Holanda begonnen. We hielden wekelijks bijeenkomsten op de vrijdagen in onze huiskamer. Na een tijd werd de huiskamer te klein. Vanuit allerlei plaatsen in Nederland kwamen mensen met ziektes en problemen naar ons toe voor gebed. Later getuigden ze dat de gebeden verhoord waren. Genezing en bevrijding vonden plaats en levens werden vernieuwd. Dit was een duidelijk bewijs voor mij dat ik door moest gaan en dat God met ons was.’ Er werd besloten een wijkgebouw in Eindhoven te huren. De diensten werden verplaatst van de vrijdagavond naar de zaterdagavond. ‘We hebben daar vier jaar diensten gehouden in het Portugees en het Nederlands. Al die tijd had ik als voorganger een groot verlangen meer te leren over de dingen van God. Ook wist ik dat ik nog begeleiding nodig had, want ik voelde me niet rijp genoeg. Ik bad God dat Hij me hierin richting zou geven en dat deed Hij.’ In 2007 leerde ze Evangelische Kerk Jefta in Breda kennen, een Rafaël Gemeenschap.

Bevrijd van religiositeit Ap en Anita Verwaijen, toen nog voorgangers van Jefta, ontvingen haar met open armen. ‘Ik was daar zo blij mee dat ik besloot met mijn gezin lid te worden van Jefta omdat ik voelde dat wij in deze gemeente verder konden groeien.’ Hans van der Meulen, de huidige voorganger, is nu haar mentor. ‘De laatste drie jaar ben ik bevrijd van veel religiositeit; ik voel me vrij en leef in de genade van God. Ook mijn man Jan is door een proces van bevrijding gegaan, waarin Ap en Anita hem hebben geleid door middel van gebed.’ ‘Ik ben door de Heilige Geest en door de gezonde basisprincipes van Jefta op weg geholpen een gezonde kerk te bouwen. Ik heb door Jefta Rafaël Nederland leren kennen. Ik heb dit jaar de Rafaël Conferentie bijgewoond. Ik voel dat ik een familie in Christus ontmoet heb. Dit is de plaats waar ik mij veilig voel en waar ik met mijn gezin en onze kerk betrokken kan blijven bij het werk dat God aan het doen is in Nederland.’ De naam van de kerk is veranderd in Igreja de Jesus evangelicos na Holanda. Het hele gezin (ook de kinderen Netto en Tinus) dient de kerk. Omdat het wijkgebouw in Eindhoven is gesloopt werd een zoektocht gestart naar een ander gebouw. ‘God bracht ons in Waalre. We huren nu een ruimte in het gebouw van de PKNkerk Agnus-Dei. We zitten nu 1½ jaar op deze locatie en we zijn daar heel gelukkig mee.’ Igreja de Jesus is een proces van vriend– schap aangegaan met Rafaël Nederland. Aldenira volgt de studies van de School voor Theologie van Rafaël Nederland. Igreja de Jesus heeft nu ongeveer twintig volwassen leden. Het aantal bezoekers is groter. Vaak komen ze onregelmatig omdat ze van ver moeten komen. De gemeenschap richt zich zowel op Portugeessprekenden, meestal van Braziliaanse afkomst, als op de Nederlanders. De diensten zijn tweetalig. Het bestuur van de kerk wordt gevormd door Aldenira als voorzitter, haar man Jan en Ap Verwaijen. A. Castro Thomé

Huis van Gebed: een impuls voor gebedsleven van de gemeente ‘Het Huis van Gebed heeft een duidelijke impuls gegeven aan het gebedswerk en aan evangelisatie in onze gemeenschap in Barendrecht. Het is enorm bemoedigend om een team van bidders in je eigen dorp of stad te mogen ontvangen. Zij brengen nieuwe inzichten en passie in het gebedsleven van de leden van de kerk.’ Dit schreef Pieter ’t Hart, voorganger van WaterPort Christian Community Centre Carnisselande, als reactie na een gebedsweekend van Huis van Gebed in zijn gemeente. Henk de Ronde, bedieningsleider van Huis van Gebed, krijgt vaak soortgelijke dankbetuigingen. Het werk van de voorbidders wordt heel erg gewaardeerd. Ze moeten daarvoor wel offers brengen. De weekends van Huis van Gebed voeren hen naar Rafaël Gemeenschappen door heel het land. Daar bovenop komt nog de persoonlijke voorbereidingstijd thuis. Henk: ‘Het kost iets van jezelf.’ Maar de deelnemers van Huis van Gebed zien daar graag overheen. ‘Ze-

ker als je meemaakt dat ‘alles’ past en de voorbereiding die je in je persoonlijke tijd met God hebt gehad ‘naadloos’ aansluit op wat andere deelnemers hebben ervaren en de woorden die God geeft ook als puzzelstukjes op hun plek vallen tijdens de bijeenkomsten of daarbuiten.’ Pieter: ‘Met een team onder leiding van Henk de Ronde kwam het Huis van Gebed bij ons op een vrijdagavond op bezoek om voorbede te doen voor Barendrecht en omgeving. Het was een goede avond waarin ruim twintig bidders bijeenkwamen om God te zoeken. De deelnemers van het Huis van Gebed spraken woorden van geloof, hoop en kracht uit over Barendrecht en de leden van onze gemeenschap. Zaterdagmorgen was er opnieuw een tijd van gebed, ter voorbereiding op de gebedswandeling die ‘s middags gehouden zou worden. In groepjes van twee gingen mensen van onze gemeenschap en het Huis van Gebed op pad door de wijken van Barendrecht, om te bidden voor doorbraken en verandering in mensenlevens. Ze kwamen terug met enthousiaste verhalen over indrukken en gebedspunten die zij al wandelend ontvangen hadden.

Bidders op reis

Een van de teams stopte voor een huis waar zij specifiek voor de bewoners baden. Later bleek de man die daar woonde zich te hebben aangemeld voor de Alpha-cursus… Gods Geest werkt nog steeds op een bijzondere wijze! Op zondagmorgen waren een aantal voorbidders van het Huis van Gebed bij ons in de gemeente om ons te bemoedigen en sprak Henk de Ronde over de genade en de kracht van Gods liefde voor deze wereld. Het was een weekend dat we niet snel zullen vergeten en een tijd van vriendschap, gezamenlijke strijd en overwinning. We bevelen daarom het Huis van Gebed van harte aan.’ Wij willen helpen Henk: ‘Wat spreekt meer aan dan de ervaring van diegene die Huis van Gebed heeft uitgenodigd? Ben je enthousiast geworden, heb je interesse om mee te doen, of denk je er over het Huis van Gebed in je gemeente uit te nodigen, schroom dan niet en laat het aan het kantoor van Rafaël Nederland weten. Ook als je een presentatie van het werk wil, of als je ondersteuning bij het opzetten van gebedswerk nodig hebt, laat het ons weten. Wij zullen je zeker komen helpen.’ J.R.


19

Nieuws

Nieuws

Nieuws uit de

Rafaël Gemeenschappen Het Kompas, Bergen op Zoom

Rafaëlgemeente Oase Arnhem Afgelopen oktober ging Oase Arnhem met zo’n 160 mensen op gemeenteweekend. Er werd een team gevormd van vijf personen en er kwam een thema: ‘Zonder jou zijn we niet samen’. Het doel was ontmoeting, ontspanning voor alle leef– tijden. Bijzonder was dat de deelnemers aan het weekend zelf het programma mochten invullen.

Gecombineerde doopdienst Evangelische Gemeenschap Het Kompas, Bergen op Zoom Stel: je hebt als gemeenschap mensen die gedoopt willen worden, maar geen bad. Andersom: je beschikt als kerk over een doopbad, maar er is maar één dopeling. Dan breng je ‘vraag en aanbod’ toch bij elkaar! Het gevolg: een doopdienst op zondag 28 november in het gebouw van de Evangelische Gemeenschap ‘Het Kompas’ in Bergen op Zoom. Gideons Missie, een huisgemeente in Heeze, was met drie dopelingen afgereisd naar Bergen op Zoom. Deze gecombineerde doopdienst had tot gevolg dat nagenoeg alle zestig stoelen in het zaaltje bezet waren! Voorganger Ad van den Oord, van Het Kompas, had speciaal voor deze gelegenheid een demontabel zwembad gekocht dat 3000 liter water kon bevatten. ‘Houdt de vloer van het gebouw het wel?!’ had hij zich even ietwat bezorgd afgevraagd. Nadat de dopeling van ‘Het Kompas’ was ondergedompeld, legde het (Armeense) gezin (vader, zoon en dochter) Khadchadurjan uit Heeze hun leven af in het watergraf. De doop van het gezin was het resultaat van een ontmoeting die Regie de la Parra, voorganger van de groep in Heeze, met de dochter had in de trein. Regie nodigde haar uit voor een Alpha-cursus met het bovengenoemde gevolg. Er ontwikkelt zich overigens iets moois in de Gideons Missie. Naast de groep die in Heeze in het Dienstencentrum samenkomt, is in Budel een tweede Alpha-groep ontstaan. Die kwam samen in de pastorie van de Rooms-Katholieke kerk. Een van de deelnemers was de pastoor!

20


Job van Essen stuurde een verslag: ‘Het thema werd enthousiast ontvangen. Maar zo’n weekend brengt kosten met zich mee. En je bent pas echt ‘samen’ als iedereen die mee wil, ook mee kan. Zo ontstond het idee om samen voor het geld te zorgen. We hebben allerlei creatieve acties gedaan om geld in te zamelen: verkoop van etenswaren, boeken enz. Er werden diensten gevraagd en aangeboden en het geld dat mensen daarvoor kregen stortten ze op een speciale reke– ning. Het bleef tot het einde spannend of we het gestelde bedrag zouden halen, maar het is binnengekomen! Het team maakte een programma-indeling met alleen de tijden. Geen invulling, maar ruimte voor de inbreng van eigen ideeën. Een programma ‘door iedereen, voor iedereen’. Het duurde even voordat de gemeente doorhad dat ze de invulling zelf in de hand hadden. Maar er kwamen uiteindelijk meer dan genoeg ideeën. De workshops bestonden onder andere uit: hardlooptraining, zeepketting maken, speurtocht, levend stratego, geweldloos communiceren, pleegzorg, elkaars lievelingslied beluisteren. Er was ruimte genoeg voor ontspanning, gesprekken, koffie drinken, in de speeltuin spelen of een boswandeling. De gezamenlijke bijeenkomsten zijn alternatief ingevuld met o.a. poppenkast, aanbidding, spel en drama. De bonte avond met zang, circus, quiz, cabaret en dansles, was een groot succes. Terugkijkend is de opzet geslaagd. Het was een ontspannen weekend met een hoge opkomst waarin veel gemeenteleden elkaar (beter) hebben leren kennen. Tijdens het weekend en in de voorbereiding zijn vele talenten zichtbaar geworden. Het gemeenteweekend heeft een basis gelegd waarop we verder kunnen bouwen.’

Rafaëlgemeenschap Elburg Een gemeenteweekend vraagt heel wat geregel, ook voor een kleine gemeenschap als Rafaël Elburg (levensmiddelen inslaan, vervoer coördineren, een ‘programma’ maken, enz. enz.) maar de zegen die daar tegenover staat vergoedt alles. Voorganger Jan Jaap Kanis blikt dankbaar terug op het weekend van zijn gemeenschap eind vorig jaar met dertig personen in de prachtlocatie ‘Het Hunehuis’, schitterend gelegen op de Havelterberg in het Drentse Havelte. ‘Wat is God goed, we zijn gezegend dit met elkaar te mogen doen als één groot gezin.’ Voor de Elburgse gemeenschap was het een tijd van ‘onthaasten’, bezinning rond de Bijbel en natuurlijk ontspanning (die soms neer– kwam op veel inspanning!). De deelnemers dachten na over de vraag ‘Hoe vrij ben je?’ en welke stappen je kunt zetten om meer vrijheid te ervaren. Dat werd praktisch gemaakt door zonden te belijden en voor elkaar te bidden. Voor de Elburgse gemeenschap betekende het weekend een versterking van de saamhorigheid. Voordat ieder weer in de auto stapte voor de thuisreis werd een groepsfoto gemaakt voor een hunebed.

Versterking van saamhorigheid

Vergeet je Schepper niet Verheug je, jongelui, in je jeugdigheid laat je hart vrolijk zijn in je jonge jaren ja, volg de wegen van je hart en de begeerte van je ogen en weet dat God je voor al deze dingen rekenschap zal vragen weer dus het verdriet uit je hart en hou de kwalen weg van je lichaam want jeugd en schoonheid zijn vluchtig als de morgenstond vergeet je Schepper niet in je jonge jaren en breng Hem eer voordat het te laat is voordat de kwade dagen komen en de jaren naderen waarvan je zult zeggen: ik vind daarin geen vreugde voordat de zon in je leven verduisterd wordt evenals het licht en de maan en de sterren wanneer de grauwe wolken

na de regen blijven weerkeren op de dag dat de twee wachters voor het huis beginnen te beven en de sterke mannen daaronder zich krommen en de maalsters in het bovenhuis ophouden met malen omdat hun aantal gering geworden is en zij die uit de vensters zien hun glans verliezen en de twee deuren naar het straatrumoer gesloten worden wanneer het gedruis van de molen verzwakt het fluiten van de vogels ijl van toon wordt en alle klanken gedempt worden op de dag dat men ook vreest voor de hoogten

wanneer men zich mager als een sprinkhaan voortsleept en de kapperbes geen prikkels meer opwekt - want de mens gaat naar zijn eeuwig huis en de rouwklagers gaan al rond door de straat voordat het zilveren koord van het leven losgeknoopt en de gouden lamp gebroken wordt voordat de kruik bij de bron waaruit men putte verbrijzeld en het scheprad in de put stukgebroken wordt en het stof weerkeert tot de aarde zoals het geweest is en de geest weerkeert tot God die hem geschonken heeft alles is immers vluchtigheid

en voor de gevaren op de weg wanneer de lokken wit worden zoals de bloesems van de amandelboom

(naar Prediker 11:9-12:7; © 4-Plus)


21

Boeken

Boeken

‘De kunst van een gelukkig huwelijk’ ‘Een tijdje geleden gingen Ap en ik zwemmen in een natuurbad. We omhelsden elkaar en onze lippen raakten elkaar eventjes. We hoorden naast ons wat gejoel. Het was een groepje jongeren, in leeftijd tussen 8 en 18 jaar. Ik ben naar ze toegegaan en heb ze gevraagd of ze het gek vonden als mensen die al zo lang getrouwd waren toch nog verliefd op elkaar waren. Er ontstond een leuk gesprek over liefde, verdriet, verwachtingen en teleurstellingen. Wat mij opviel, was dat deze jonge mensen open en eerlijk waren over hun eigen pijn over de huwelijken van hun ouders, verbroken relaties tussen vaders en moeders, verstoorde relaties tussen ouders en kinderen.We waren in de gelegenheid hun te vertellen over de liefde die God ons kan geven, waardoor relaties kunnen herstellen. Jonge mensen hebben niet alleen woorden nodig, maar vooral modellen. Modellen van mensen die, ook als ze al jaren getrouwd zijn, nog evenveel -of meer - van elkaar houden.’ Een boek over het huwelijk dat met zoveel gevoel geschreven zinnen begint wil je verder lezen. En de hoge verwachting wordt ingelost! ‘De kunst van een gelukkig huwelijk’, van Ap en Anita Verwaijen, zou je elk echtpaar toewensen. Ik zeg met opzet ‘elk’, want heel realistisch wordt in het boek vastgesteld dat aan elk huwelijk wel wat hapert. ‘In vrijwel ieder huwelijk komt minstens één keer een flinke crisis voor.’ Dat geldt net zo goed voor christe– lijke huwelijken! Het huwelijk verkeert in een crisis. De cijfers wijzen het uit. Tegenover de ruim 70.000 huwelijken die per jaar in Nederland worden gesloten, eindigen er 33.000 in echtscheiding! Tel daarbij op het aantal ‘samenwoningen’ dat wordt verbroken, dan kom je op 100.000 relaties die de mist ingaan. Geen wonder dat velen zich bezorgd afvragen: wat moet je doen om het niet te laten mislukken?

Jack Fraaij combineert geloof en het alledaagse leven met humor

Het boek van Ap en Anita Verwaijen biedt een uitweg uit de crisis. Het bevat onder andere materiaal voor de huwelijksseminars die beiden geven en waarin ze hebben gezien dat de bijbelse principes over het huwelijk wérken. Het is een boek dat hoop geeft. Het waardevolle is dat het geen ‘schrijftafelwijsheid’ is, maar geworteld in de praktijk van twee mensen die zelf in hun huwelijk ook door een dieptepunt heengingen. In twaalf hoofdstukken worden praktische richtlijnen gegeven vanuit de Bijbel over onder andere trouw, seksualiteit, communicatie, het aanpakken van huwelijksproblemen, echtscheiding. Elk hoofdstuk wordt afgesloten met vragen en opdrachten. Al lezend kom je mét het boek tot de conclusie dat ‘niets zo mooi is als je te verdiepen in het huwelijk en te zien hoe God het bedoeld heeft’. J.R.

‘De kunst van een gelukkig huwelijk’, Ap en Anita Verwaijen, Medema, 240 blz., € 17,50.

22


Als een schrijver 3(!) boeken binnen het jaar produceert dan mag je wel zeggen dat hij beschikt over een‘vlotte pen’. Jack Fraaij leverde die megaprestatie. Hij liet in min– der dan een jaar drie titels verschij– nen. Jack is samen met zijn vrouw Lies oudstenechtpaar in Rafaël The Church On The Way Rotterdam. Door omstandigheden heeft hij werk van één van zijn hobby’s gemaakt: het schrijven van boeken. Het echtpaar Jack en Lies wordt in allerlei normale dagelijkse situaties geconfronteerd met omstandigheden die net even anders worden beleefd dan je zou verwachten. Driekwart van de situaties in de boeken berust op waarheid. Maar ‘Het meeste van die waarheid is met een heel grote duim lekker overdreven uitvergroot. Dat geldt trouwens ook voor de dialogen die er in beschreven staan.’ Normale dagelijkse situaties worden geobserveerd en gepresenteerd op een humoristische manier. Waarbij geloven terloops ter sprake wordt gebracht. Ge– loof in God en Jezus Christus wordt niet aan de lezer opgedrongen, maar wordt op een normale manier verweven met het gewone dagelijkse leven. De boeken zijn geschreven als bemoediging voor Christenen, maar juist ook voor mensen die, door welke omstandigheid dan ook, het

geloven bijna vergeten zijn of helemaal niet geloven en door het lezen van deze boeken gaan zien dat geloven eigenlijk heel normaal is. Jack Fraaij schrijft in korte zinnen en in een relaxte stijl. Hij bedient zich van een onderhuidse humor. Vermengd met een vleugje filosofie. Mix dit met een leuke semi-autobiografische invalshoek. In een verfrissende verteltrant. ‘Lijkt u dat wat’ beschrijft een vakantie van het echtpaar Jack en Lies op het Griekse eiland Skiathos. Volgens hem ‘de leukste vakantie ooit’, volgens haar ‘de saaiste vakantie ooit’. De vliegtocht en de zoektocht naar het appartement worden op humoristische wijze beschreven. Een voorbeeld van de verfijnde humor blijkt uit de zin: ‘De volgende ochtend worden we vroeg wakker. Van de jeuk. Een tiental muggen heeft de smaak te pakken gekregen. Onze smaak om precies te zijn.’ Fraaij is in staat op een functionele manier het geloof in te passen in zijn verhaal. Zonder dat het geforceerd overkomt. Jack Fraaij, ‘Lijkt u dat wat’, Novapres, prijs € 12,50 In‘Dat zou best kunnen’, raakt de hoofdpersoon Jack zijn baan kwijt. In zijn auto, op weg naar huis, na het slecht-nieuwsgesprek, bidt Jack om een bemoediging. Eerst wil hij een tekst in de Bijbel opzoe– ken, maar hij bedenkt zich en vraagt God er voor te zorgen dat hij via de radio een muzikale bemoediging krijgt. Op zijn autoradio probeert Jack een groot aantal zenders. Geen van alle bevat de gewenste bemoediging. Dan maar weer opnieuw de zenders langs. ‘Radio 1: ‘bladiebladiebla’. Radio 2: het weer. Radio 3: grote stilte. ‘Dit wordt het niet, hè?’, praat ik hardop tegen God. Ik wil het Radio 4-knopje indrukken. Plotseling wordt de stilte gevuld met muziek. Het is of ik een dreun voor mijn kop krijg. ‘Don ’t Worry, Be Happy’, schalt het door mijn bolide.’

Jack Fraaij, Dat zou best kunnen, Novapres, prijs: € 12,50 Inmiddels is bij Novapres ook het derde boek van Jack Fraaij ‘Is dat even gezellig’ verschenen.

Op hilarische wijze beschrijft Fraaij hoe Jack, hoewel zijn leven op z’n kop is gezet, overeind blijft door zijn geloof en zijn humor.


23

Jaarconferentie met familiedag. Cleansing Stream gelooft in de kracht van het evangelie. Prioriteit voor jongeren met een roeping

Recommend Documents