I r.R e ë e l
België Belgique P.B. Leuven 1 2/649
VLAAMSE TECHNISCHE KRING Semesterieel - Editie 1 : september - november 2010 magazinenummer P708339
Snel naar de bel
Wetenschap: International linear collider VTK vs Ekonomika Architectuur: JDS
V.U. Karen Helderweirt, Studentenwijk Arenberg 6, bus 0, 3001 Heverlee - Afzender: Vlaamse Technische Kring vzw - gratis - 2200 exemplaren - Afgiftekantoor: Leuven 1
2
Ir.Reëel 1
Ir.Reëel 1 september - november 2010
11
36 Wetenschap: Linear collider De resultaten van de Large Hadron Collider komen nog maar binnen of ze hebben alweer iets nieuw voor ogen. Als dat maar goed afloopt...
27
Doorgelicht: VTK vs Ekonomika Ze worden vaak op gelijke hoogte gesteld, maar is dit ook terecht? En wie is er nu eigenlijk het rijkst? Een boeiend dubbelgesprek.
40 Cultuur: Werchter Met weemoed denken we terug aan de voorbije festivalzomer. Daarom een Werchter verslag om de ‘summervibes’ nog niet volledig los te hoeven laten.
Inhoud 2 4 6 7 8 11 14 16 19 20 24 27 29 30 32 34 35 36 39 40 42 43 44 46
Activiteiten: OpeningsTD Proffenwoordje: Lucie Vandewalle Praeses vs Vice Update: Impuls Buitenland: Humasol Wetenschap: Linear collider Activiteiten: Galabal Te land, ter zee en in de lucht Babes & Studs Afterlife: Willy Smout Activiteiten: Alive TD Cultuur: Werchter Revue Telex Sport: Dodentocht 24-urenloop Goedfout Doorgelicht: VTK vs Ekonomika Existenz Architectuur: JDS BEST Culinair Vetcool Ontspanning
Architectuur: JDS Julien De Smedt is een bekende naam in de architectuurwereld. Hoog tijd voor een boek.
Redactioneel Hopelijk hebben jullie allemaal genoten van de zomer en zijn de batterijen weer helemaal opgeladen om het volgende academiejaar aan te vatten. Ondertussen hebben we bij VTK natuurlijk niet stilgezeten, maar druk verdergewerkt om er weer een prachtig jaar van te maken. Omdat dit jaar speciaal is - VTK blaast namelijk 90 kaarsjes uit! - proberen we er nog een schepje bovenop te doen. Verwacht je dus maar aan een lustrumjaar om U tegen te zeggen. Ook bij Communicatie voelen we de geest der vrijgevigheid al in actie treden. Hang de poster in het midden van deze Ir.Reëel zichtbaar aan het raam van je kot en maak kans op een geweldige prijs!
Colofon Ir.Reëel: Gratis kringblad van de Vlaamse Technische Kring vzw, Leuven Redactie en layout: Laurence Evrard, Karen Helderweirt, Yuri Van Havere, Ruben Wouters Verschijning: 4 maal per jaar, september-decemberfebruari-mei
Oplage: 2200 exemplaren Contact: Communicatie VTK vzw, Studentenwijk Arenberg 6 bus 0, 3001 Heverlee,
[email protected] Advertenties: VTK Bedrijvenrelaties,
[email protected] Druk: Drukkerij Peeters, Herent
Ir.Reëel 1
3
Proffenwoordje: Lucie Vandewalle Voor archies en bouwkundigen zal de naam Lucie Vandewalle wel bekend in de oren klinken. Ze is het gezicht van alles wat met beton te maken heeft. Ik ontmoet haar in haar kantoor waar, ondanks het nog augustus is, haar hele bureau vol papieren ligt. Het gedacht dat de opkomst van de computer papier onnodig zou maken, wordt hier met het tegendeel bewezen. Maar laten we overgaan tot de orde van de dag.
Haar middelbare studies deed ze in Kortrijk waar ze Latijn-Wiskunde volgde. De ingenieursopleiding werd niet echt aangemoedigd in haar school. Dat was toch helemaal niets voor meisjes. Wat brengt een meisje er dan toe om een studierichting te kiezen die onvermijdelijk de stap in een mannenwereld betekent ? “Zo heb ik dat nooit ervaren” lacht Prof.Lucie Vandewalle. “Mijn keuze voor de studie Burgerlijke Bouwkunde werd ondermeer bepaald door de positieve ervaringen van één van mijn broers. Bij ons thuis waren we met vier kinderen – twee jongens en twee meisjes – en mijn ouders vonden dat wij allemaal een goede opleiding moesten volgen. Voor twee werd dat Geneeskunde (ze zijn dokter en tandarts) en ik volgde de voetsporen van mijn twaalf jaar oudere broer en meldde me aan bij de Katholieke Universiteit Leuven om Burgerlijk Ingenieur te studeren”. Dus ging ze in ‘76 haar ingangsexamen doen in Leuven. Maar wel in tweede zit omdat ze de in vele scholen bekende Italië- en Griekenlandreis begin juli niet wilde missen. Ze nam dan maar het risico om slechts één kans voor het ingangsexamen te gebruiken en slaagde meteen. Het werd dan ook haar enige tweede zit van heel haar studieperiode. Burgerlijke Bouwkunde was overigens niet Lucies allereerste keuze. Ze startte aanvankelijk met het idee de richting computerwetenschappen te volgen. Een behoorlijke innovatieve keuze in 1976. “Ik schrik niet terug voor iets nieuws” erkent Prof.Lucie Vandewalle. “Helaas bleken de aanverwante vakken binnen de kandidaturen niet zo interessant als ik had gehoopt. Vooral het erg theoretische karakter viel me tegen. Ik richt me liever op praktische, concrete zaken, waarbij je ook zichtbaar resultaat hebt van je werk. Dat is absoluut het geval bij constructies; dus Burgerlijke Bouwkunde was voor mij ideaal! In die tijd zaten we bij bouwkunde met ongeveer 23 studenten in het jaar, waarvan toch vier meisjes. Procentueel is er dus nog niet veel veranderd in het meisjesaantal.” Na haar afstuderen in 1981 is Prof.Lucie Vandewalle, op verzoek van haar promotor Professor Fernand Mortelmans, gestart met
4
Ir.Reëel 1
een doctoraatsonderzoek. “Het idee sprak me vrijwel meteen aan en ik heb gekozen me te richten op een indertijd actueel onderwerp : het gedrag van gewapend beton onder zogeheten cryogene (zeer koude) omstandigheden. Precies in die periode werd in Zeebrugge de LNG-terminal gebouwd, bedoeld voor de opslag en hervergassing van vloeibaar aardgas. Dit wordt bewaard bij extreem lage temperaturen van bijna 200 graden Celsius onder nul. Het was belangrijk voorafgaand te weten hoe het gewapend beton van de LNG-terminal zich hierbij zou gedragen, dus richtte ik mijn doctoraatsonderzoek op de hechting tussen wapening en beton, zowel onder normale als cryogene omstandigheden, teneinde een goede vergelijking te kunnen maken.” Ook na afronding van haar doctoraatsstudie, in 1988, is Lucie Vandewalle bij de KULeuven gebleven. Dat er ook mooie dingen kunnen ontstaan binnen universiteitskringen kan Professor Lucie Vandewalle beamen. Ze kreeg in haar studentijd nog les van Professor Mortelmans die nu haar echtgenoot is. Hij was toen één van de grote namen binnen het departement burgerlijke bouwkunde. “Zijn eerste vrouw kwam helaas te overlijden in ’90 en in ’95 zijn wij getrouwd. Hij wordt dus nog altijd goed op de hoogte gehouden van het reilen en zeilen van zijn vroegere werkomgeving”. Haar studententijd kan ze moeilijk vergelijken met nu. Er werden niet zo veel activiteiten georganiseerd zoals dat nu het geval is. VTK was ook nog niet zo uitgebreid, bijvoorbeeld de cursusdienst bestond toen nog niet en de verkiezingen waren niet zo groots opgezet.” De vaakgehoorde kritiek op burgerlijke ingenieurs dat ze te weinig praktijkervaring zouden hebben, is nu toch al minder aan de orde dan vroeger vindt ze. “Ze kunnen nu twee vakken stage volgen en bovendien worden er elk jaar verschillende werfbezoeken en lezingen door praktijkmensen georganiseerd”. Een andere manier om de contacten tussen universiteit en bedrijfsleven te vergroten, is het aantrekken van
deeltijdse docenten , die de rest van hun werktijd in het bedrijfsleven werkzaam zijn. “Zij zijn een aangewezen schakel tussen theorie en praktijk. Zij kunnen onze studenten goed voorbereiden op hun toekomstige loopbaan in specifieke vakrichtingen zoals wegenbouw, bruggenbouw, funderingstechnieken, project- en werfbeheer, …Dus er worden toch voldoende kansen aangeboden om met de praktijk in aanraking te komen.” Een ander vaak gehoord punt is het verschil tussen een ingenieur bouwkunde en een ingenieur-architect. “Maar hier heb je ook gradaties in aangezien er drie richtingen bestaan bij de master ingenieur-architect: Architectuurontwerp, stedelijk project en bouwtechnisch ontwerp. De richting bouwtechnisch ontwerp leunt het dichtst aan bij bouwkunde, optie gebouwentechniek. De laatste drie jaren werd er eveneens een projectwerk georganiseerd waarbij ingenieurarchitecten en bouwkundigen van de optie gebouwentechniek samenwerken. De studenten waren hier enthousiast over omdat de bouwkundigen dus leerden hoe een architect denkt en werkt en vice versa. Maar ik merk soms nog wel een verschil bij de ondervraging (examen) tussen een bouwkundige en een archie. Een deel van de ingenieur-architecten is niet zo erg geïnteresseerd in het vak beton”. Last van de mannencultuur heeft Lucie nooit gehad. “Misschien moet je je in een professionele job wat extra bewijzen als vrouw, maar dat is volgens mij in de beginfase. Zeker dankzij mijn lidmaatschap van diverse nationale en internationale commissies heb ik inmiddels zo’n groot netwerk opgebouwd
Lucie Vandewalle dat het niets uitmaakt of ik man of vrouw ben. Ook van mijn studenten krijg ik nooit commentaar als blijkt dat er een vrouw komt lesgeven”.
zoek, waarnaar ook mijn voorliefde gaat. Dit tijdsgebrek wordt voor een groot deel ook veroorzaakt door het vele administratieve werk dat we moeten doen”.
gaan. De stabiliteit van een bouwconstructie is letterlijk van levensbelang, vandaar dat er ook zoveel veiligheidscoëfficiënten zijn ingebouwd.”
Haar mening over de rol van de ingenieur in onze maatschappij is dat er wat meer ingenieurs zich zouden mogen profileren binnen bepaalde beleidsposities, bijvoorbeeld binnen de politiek. “Ingenieurs hebben een meer nuchtere kijk op de wereld dan bijvoorbeeld economisten die soms voorspellingen maken, die dan niet uitkomen. Als een ingenieur een foute berekening maakt, kan dit catastrofale gevolgen hebben en dat doet een mens toch wel twee maal nadenken voor je een voorspelling doet.” Het weze nog vermeld dat Prof.Lucie Vandewalle hoofd is van de afdeling bouwmaterialen en bouwtechnieken binnen het departement Burgerlijke Bouwkunde.
Ook de wereld van de bouwkunde is een wereld die niet stil blijft staan. “De nadruk ligt nu meer op duurzaamheid. In de jaren ’60 lag de nadruk meer op kwantiteit, wat zich na een tijd vertaalde in schadegevallen. Nu primeert kwaliteit. Veel gebouwen worden nu gerenoveerd, eerder dan afgebroken. Nieuwe gebouwen moeten flexibel en zeer energiezuinig zijn. En ook C02-captatie zal een begrip worden binnen de bouwwereld. Want uiteindelijk is de bouwindustrie toch verantwoordelijk voor een groot deel van de C02-productie. Denken we maar aan de productie van cement. Ook het opnieuw gebruiken van afvalstoffen in bouwmaterialen is een hot topic. Dit is trouwens één van de onderzoeksonderwerpen binnen onze afdeling Bouwmaterialen en Bouwtechnieken.” Verder merkt Lucie op “Ons vakgebied ontwikkelt zich in een goed tempo. Het is alleen soms lastig om innovaties geïmplementeerd te krijgen in de praktijk. De bouwsector is namelijk een behoorlijk conservatief milieu, waarin men gaat voor zekerheid. Bij relatief nieuwe materialen zoals zeer hogesterktebeton of zelfverdichtend beton is de duurzaamheid op lange termijn nog niet voldoende bewezen, waardoor het bedrijfsleven soms terugschrikt voor de toepassing ervan. Ik begrijp dat overigens goed, want bij de bouw kan je je ook weinig risico’s veroorloven. Gaat er iets mis in de bouwconstructie, dan heeft dit helaas bijna altijd grootschalige gevolgen waarmee niet zelden mensenlevens verloren
Haar vrije tijd spendeert Prof.Lucie Vandewalle vooral aan koken en soms ook wel tuinieren, natuurlijk is er daarnaast nog het klassieke huishoudelijk werk. “Koken is voor mij een soort ontspanning geworden. Mijn man en ik starten dan ook elke avond met het aperitief en hapjes. Ik experimenteer wel eens graag tijdens het koken, niet altijd het dagdagelijkse op tafel brengen. Onze regel thuis is : wie kookt, moet niet afwassen. De regel wordt echter niet altijd gevolgd : met twee opruimen gaat immers zoveel sneller.” Kinderen heeft Prof.Lucie Vandewalle niet maar wel hebben ze een hond, Fabius genaamd. Het is zeker een “zorgenhond” maar haar man en zij zouden hem moeilijk kunnen missen.
Het stokpaardje van professor Vandewalle is toch wel vezelbeton. Ze was voorzitter tussen 1995 en 2003 van de werkgroep TC162TDF “Test and Design Methods for Steel Fibre Reinforced Concrete” binnen RILEM (International Union of Laboratories and Experts in Construction Materials). Vanaf 1998 en nu nog is ze voorzitter van de werkgroep TG 8.3 “Fibre Concrete” binnen de “Fédération Internationale du Béton (FIB)”. “Ik vind die contacten met buitenlandse experts erg belangrijk” aldus Lucie Vandewalle. Zo heeft ze vanuit die werkgroepen de kans gekregen mee te werken aan een Europees project over vezelbeton. “Ik geniet van het contact met studenten, maar vind het wel jammer dat er hierdoor zo weinig tijd overblijft voor onder-
Ir.Reëel 1
5
Praeses vs Vice De vakantie is alweer voorbij! Voor sommigen kon hij niet lang genoeg duren, anderen zijn dolblij dat de herexamens achter de rug zijn en nog anderen zetten nu hun eerste stappen in het studentenleven. In welke categorie je ook hoort: de tijd is aangebroken om weer in de dagdagelijkse studentensfeer onder te duiken. Lessen volgen, brossen, rustig op café gaan, zwaar fuiven, studeren,... het begint allemaal weer. Uiteraard staat VTK er nog altijd om je hierbij te helpen en dat deels in een vernieuwd kader! Ook wij hebben niet stil gezeten deze zomer. Je favoriete broodjes-bar, het Theokot voor moest je toch nog twijfelen, ziet er weer fris en oogstrelend uit met een nieuw likje verf en gloednieuwe toog. Ook fakbar ’t ElixIr heeft enkele kleine verbeteringen ondergaan om jullie nog beter van dorstlessers te voorzien. Vanaf nu geraak je trouwens met je nieuwe lidkaart op elke VTK-activiteit snel binnen en de nieuwe pull is een feit. Dit jaar blaast VTK bovendien 90 kaarsen uit, maar voor we dat gaan vieren komt er een heel semester aan activiteiten op je af. Wat dacht je bijvoorbeeld van het glamoureuze Galabal in november? Of een fakfeestje elke woensdag? Je ziet het, wij zijn volledig klaar voor het nieuwe academiejaar en jij hopelijk ook! Geniet er met volle teugen van en hopelijk tot binnenkort! Vincent Goffin, Praeses 2010-2011
Vakantie vakantie vakantie... Sommigen konden er van genieten en sommigen dan weer niet. En met die “niet” bedoel ik natuurlijk die verdomde 2de zit. Om een kort verhaal, uhm... kort te houden: Uw vice had deze zomer eindelijk gehoopt op zijn eerste eerste zit en zag deze hoop smelten voor het beginnend zomerzonnetje tijdens de bekendmaking van de punten. Het doel van deze zomer was het uitproberen van allerlei recepten van desserts en het zelf maken van mayonaise op SOS Piets wijze. Want SOS Piet is een held, beter dan Bart Kaëll in Meesterchef, beroemder dan Lien Van de Kelder en gewoonweg cooler dan Mega Mindy en hare Toby. Ik deel dan ook een bak bier uit aan degene die den Piet uitnodigt op kot en daarbij VTK promoot! Maar nu eens wat serieuze zaken! VTK is vet cool en dat is natuurlijk algemeen geweten. De verse lading schachten weet dat nog niet allemaal, maar dat leren ze nog wel. Nieuw jaar, nieuwe activiteiten, vers geurende cursussen en een massa’s gewillige shiften smachtend om opgevuld te worden door niet te houden medewerkers. Allemaal met de beloning van uw vice: desserts, bonnetjes, medewerkersfeestje... Het kan niet op! Kus, uw vice. Daan van Berkel
6
Ir.Reëel 1
Ir.Reëel 1
7
Buitenland: Humasol Humasol biedt ontwikkelingshulp aan in het domein van de ingenieur. De visie van Humasol beantwoordt aan de actuele noden: groene energie, nieuwe technologieën voor het Zuiden en zelfredzaamheid. Opmerkelijk is dat de zendelingen van Humasol nog student zijn, wat heel wat voordelen oplevert. Humasol doet dit jaar zes keer zoveel projecten als vorig jaar en hoopt deze groei verder te zetten.
1. Ingenieurs en ontwikkelingshulp
Ingenieurs en ontwikkelingssamenwerking (OS), het lijkt een mager beestje. We kennen allemaal Artsen zonder Grenzen (AzG) e.a., maar het equivalent bij de ingenieurs is relatief onbekend. Hoe komt dit? Bekende organisaties zijn vaak betrokken bij rampen waarvan de beelden mensen emotioneel aanspreken. Dit zorgt ervoor dat deze organisaties een breed draagvlak hebben en bijgevolg toegang hebben tot financiële middelen. Deze zichtbare rampen waren tot nu toe minder aanwezig in het domein van de ingenieur. Nu komen er echter enkele van
formaat aan die ons allen bezig houden: de energieproblematiek, de klimaatverandering, de strijd om drinkbaar water, etc. Financiering is er echter nog niet genoeg, zodat men creatief moet zijn. Humasol probeert dit te doen en draagt zo zijn steentje bij door de inschakeling van ingenieurs in OS.
2. Visie van Humasol Het hoeft geen betoog dat de wereldeconomie nog te veel afhankelijk is van fossiele brandstoffen, die bovendien sterk bijdragen tot het broeikaseffect. De oplossing is een mix van alternatieven maar omvat in elk geval het installeren van duurzame energie-
installaties. Dit brengt ons bij de eerste pijler van Humasol:
Humasol focust op ecologische, duurzame projecten. Duurzame energie houdt o.a. in dat aan huidige noden tegemoetgekomen wordt zonder de capaciteit om aan toekomstige noden
Hey Joris, aan welk project heb je meegewerkt? De constructie van een kleine windturbine voor de productie van elektriciteit voor de “Residencia Estudiantil” te Humahuaca-Argentinië. Wat moest je juist doen? Het volledige traject van literatuurstudie, ontwerp en bouw van de windmolen werd door mij en Stijn uitgevoerd. Tevens trachten we nu de werking van de windmolen op te volgen via e-mail en telefooncommunicatie. Hoe verliep de organisatie en de samenwerking? Over het hele traject verliep dit heel goed. Via de vrijwilligers van Humasol konden we steeds steun en feedback krijgen zowel vóór als tijdens het project. Ook de samenwerking met de plaatselijke bevolking verliep zeer goed. Zelfs met mijn beperkte kennis van het Spaans was het steeds aangenaam samenwerken en werden we actief betrokken in het leven van de lokale bevolking. Hoe kijk je hierop terug? Een zeer positieve ervaring. Hoewel de voorbereiding zeker niet te onderschatten is, is dit alle moeite waard. Heb je een speciale anekdote die je wilt delen? Na een week amper iets gegeten te hebben als gevolg van een zware diarree was het dan eindelijk zover. Alle componenten van de windmolen waren klaar en moesten in elkaar worden gestoken. Het enige probleem was dat de wieken van de windmolen op een 20 meter hoge toren moest worden geplaatst. Na lang discussiëren hoe we dit alles gingen aanpakken bleek mijn stilzwijgendheid een teken te zijn dat ik me als vrijwilliger opgaf. Bibberend op mijn benen van uitputting en schrik, begon ik mijn tocht naar boven, met één hand de toren vast houdend, met de andere de wieken. Boven op de toren wachtte Mario –onze plaatselijke technieker– mij op. Zonder veel woorden te wisselen –mijn Spaanse woordenschat was immers zeer beperkt– slaagden we er in alles correct te assembleren. Na twee maanden werk, tegenspoed en meevallers draaide de windmolen eindelijk! Uiteraard ging dit gepaard met een feestelijke Argentijnse maaltijd. Mijn eerste volwaardige maaltijd na een week bestond uit een goeie portie vlees en wijn. Een mens zou van minder genezen. Kan je het aanraden aan andere studenten? Waarom? Zeer zeker. Het is een geweldige ervaring, de reiskosten en de kosten voor het project worden vergoed en je krijgt er 6 studiepunten voor. Daarbij krijg je de kans om als jonge ingenieur het volledige traject van ontwerp tot constructie te doorlopen, een praktische ervaring die je niet gauw vindt aan de universiteit.
8
Ir.Reëel 1
Buitenland: Humasol tegemoet te komen te hypothekeren. Zijn ingenieurs nodig voor OS? Bij de start van het nieuwe millenium hebben álle 189 lidstaten van de Verenigde Naties de Milleniumverklaring ondertekend, i.e., 8 concrete en meetbare doelstellingen die tegen 2015 een einde moeten maken aan armoede, ziektes, ongelijkheid en milieuproblemen. Om deze doelstellingen te halen, zal de bijdrage van ingenieurs nodig zijn. Objectief nr. 8 luidt deels als volgt: de ontwikkelingslanden moeten beschikken over nieuwe technologieën. Dit brengt ons bij de tweede pijler in de visie van Humasol: Humasol biedt technische en financiële hulp aan in het domein van de ingenieur. Voor de derde en laatste pijler van Humasol citeer ik Marc Vandepitte van 11.11.11: “Er is maar 1 probaat middel voor OS: steun een beweging in het zuiden.”
Onderwijs de lokale partner, zodat die zelf kan instaan voor onderhoud, reparatie en reproductie. Ingenieurs kunnen echt duurzame ontwikkelingshulp bieden. Althans als de lokale partner actief meewerkt en verantwoordelijk is voor het project. Dit verzekert dat de partner begrijpt wat er geïnstalleerd is, zodat hij zelf kan zorgen voor de reparatie en eventueel verdere uitbreiding. Dit nobele doel vereist echter heel wat tijd, iets wat werkende ingenieurs niet altijd hebben.
3. Studenten als zendelingen
Humasol heeft voorlopig niet de financiële slagkracht om werkende ingenieurs te vergoeden. Bovendien is er tijd nodig voor OS. Een degelijk project waar er samen met de lokale partner iets gebouwd wordt, duurt al snel 6 weken, een termijn die een werkende ingenieur niet snel onbezoldigd kan vrijmaken. Dus moet Humasol creatief zijn. De zendelingen van Humasol zijn voornamelijk studenten (burgerlijke ingenieurs en industriële ingenieurs), wat grote voordelen biedt: de zending kadert in het vak “Industriële stage”, wat de studenten een academische omkadering biedt en voldoende tijd creëert voor een voorstudie. Ook garandeert dit dat de opgedane kennis niet verloren gaat (rapport en presentatie). Bovendien heeft de student in de zomervakantie tijd om zes weken in het Zuiden te zitten. Last but not least leren de studenten zelf enorm bij, niet alleen op het technische vlak, maar ook op het humane en socio-culturele vlak.
4. Uitgevoerde projecten Het eerste project, de bouw van een zon-
Naam: Kenneth Van Den Bergh Studies: 1e master Energie Bestemming: Humahuaca, Argentinië Foto: ikzelf (links) met projectpartner Vincent Everaerts Het project waaraan ik mocht meewerken omvatte het ontwerp en de constructie van een zonneboiler. Deze zonneboiler voorziet de Residencia Ayni in Humahuaca van warm water. Deze Residencia biedt onderdak en studiemogelijkheden aan aan jongeren uit de streek. Daarnaast zet de Residencia zich ook in voor een hele boel nobele doelen (van het promoten van groene energie tot het streven naar gelijke rechten voor de oorspronkelijke indianenbevolking). Het project zelf bestaat uit een ontwerpfase in België en een realisatiefase ter plaatse. Tijdens de ontwerpfase kwam het er vooral op aan om veel informatie te verzamelen over zonneboilers en verschillende concepten tegenover elkaar af te wegen. Tijdens de realisatiefase hebben we dan 1 concept in praktijk uitgevoerd. Hiervoor verbleven we 7 weken in de Residencia. Mijn projectpartner, Vincent Everaerts, is een juist afgestudeerde industrieel ingenieur. Deze samenwerking over de ingenieursgrenzen heen verliep zeer vlot. Onze werkverdeling was wel clichématig; ik deed meer de berekeningen terwijl hij ongetwijfeld de meest praktische was. De samenwerking met de lokale partner en de organisatie ter plaatste liep af en toe minder vlot, dit had veel te maken met verschil in timemanagement. Ook dit is een cliché, maar Argentijnen zijn toch iets minder stipt dan Belgen. Op de vraag wanneer iets gedaan kon worden, kreeg je vaak het antwoord ‘mañana mañana’, wat in praktijk vaak volgende week betekende. Ik kijk zeer positief terug op deze stage. Ik heb veel zaken geleerd, zowel als ingenieurs als als mens. Ik kan het dan ook alleen maar aanraden aan andere studenten. Als student burgerlijk ingenieur wordt je overladen met theorie, maar het is pas wanneer je zelf de handen uit de mouwen steekt dat je op praktische problemen stoot. Bovendien is het de ideale gelegenheid om een extra taal te leren. neboiler in Humahuaca, Argentinië, in de zomer van 2007 is uitgevoerd door de oprichters Dieter Duyck en Jeroen Devos. Dit project heeft hen uiteindelijk geïnspireerd tot de oprichting van de vzw.
Het zonneboilerproject had als doel om een lokaal project te steunen bij de opbouw van een schooltje voor plaatselijke jongeren. Naast de voorziening van warm water, dien-
de dit project ook om de lokale bevolking een ecologisch besef te geven en om hen aan te leren hoe ze zulks in de toekomst zelf kunnen doen. Het volgende project, in de zomer van 2009, was de bouw van een windturbine, ook in Humahuaca, Argentinië. Er werd in die streek nog geen windenergie gebruikt, zodat ons project een niet te onderschatten invloed heeft. Dit was de eerste maal dat er met twee studenten, Stijn Behets en Joris Van Steenwinkel, van de Katholieke Universiteit Leuven (KUL) gewerkt werd. Aangezien dit proefproject met studenten zeer succesvol bleek, is Humasol op die weg verder gegaan. Dit jaar stuurt Humasol daarom twaalf studenten naar Argentinië en Peru. Dankzij een samenwerking met de solidariteitsgroep La Cascarilla steunt Humasol een schoolproject in La Cascarilla in het noorden van Peru. Daar worden een windturbine, waterkracht-
Ir.Reëel 1
9
Buitenland: Humasol ¡Buenas noches! ¿Qué tal? Even voorstellen: ik ben Kenneth Bruninx, 2de master thermo-technische energie aan onze geliefde universiteit. Wanneer u dit boekje vasthebt, ben ik net terug van een zomer in La Cascarilla, Jaén, Cajamarca, Peru met Humasol. Doe geen poging om het terug te vinden op google maps, La Cascarilla bestaat op de kaart niet. In dat dorpje heb ik samen met Jens Van der Auwera deze zomer 3 maanden gewerkt aan een mini-hydro-elektrische centrale voor het lokale schooltje. Samen met nog 6 andere studenten van onze faculteit – Steven de Boeck, Rien De Koster, Samuel van den Bergh, Jonas Debrabandere, Dries Allaerts en Laurens Coox - hebben we in dat dorp een zonneboiler, een windmolen, een mini-waterkrachtcentrale en een net om alles te connecteren geinstalleerd. Op dit moment zou daar voor het eerst licht moeten branden... En heb ik genoten van een heerlijke Belgische friet – de kip met rijst en bonen, yuca, bituka en cavia ben ik ondertussen wel beu geraakt. Nu, eind augustus, zijn we in de cruciale fase van het project. Door omstandigheden hebben we veel meer uitgravingen moeten doen, waardoor we heel wat vertraging hebben opgelopen. Het interessantste deel van het project komt er nu aan – alle puzzelstukjes beginnen stilaan in elkaar te vallen: zo is vandaag eindelijk de gegoten versie van onze turbine aangekomen. Het zullen nog een intense laatste weken worden om alles klaar te krijgen, maar ik heb er vertrouwen in dat het in orde komt. Zolang er voldoende ezels te vinden zijn om ons materiaal naar beneden te voeren, komt dat allemaal in orde ;-). Er zijn honderden kleine dingen die het leven in La Cascarilla, in Jaén of een reis met 8 burgies en een aanhangsel van wat zotte Peruanen kunnen beschrijven, maar helaas zijn sommige dingen nu eenmaal niet voor publicatie vatbaar en is 1 pagina net iets te kort om 3 maanden samen te vatten. Een ding wil ik toch graag kwijt: omdat ons waterkrachtproject 350 m lager dan en 30 minuten wandelen van het dorp ligt en ik een aantal dagen ervoor een steen tegen mijn knie had gekregen, begon die knie op te spelen. Om de pijnlijke wandeling omhoog te vermijden, besloot ik dan maar beneden te blijven slapen. Dat er slangen en tarantulas zaten had ik zelf al mogen vaststellen, maar goed, die hou je makelijk uit je tent. Ik had gevraagd aan de mensen van La Cascarilla of er andere gevaarlijke beestjes zaten, en ze hadden me verzekerd van niet. Je kan je dan ook voorstellen dat ik wel even schrok toen ik rond een uur of acht twee grote gele ogen en een zwarte kop 10 meter verder tussen de bananenbomen zag opduiken... Ik kan je verzekeren dat ik die nacht met mijn machete in mijn tent geslapen heb. Voor zij die willen weten hoe het nu is afgelopen is met het die waterkrachtcentrale, de rest van het project in Peru of meer willen weten over Humasol: ik help jullie graag verder! Ik ga nu verder genieten van een onvergetelijke zomer bij een frisse pint, hoewel ik morgenvroeg om 6u toch weer achter op een volle Toyota-jeep mag kruipen richting La Cascarilla. Ach, die thesis kan nog wel even wachten ;-) ¡Chao! Kenneth turbine, zonneboiler en elektriciteitsnet gebouwd. In Humahuaca bouwen we dit jaar een biomassaverwerkingsinstallatie en een tweede zonneboiler.
5. Toekomstperspectief Het idee om OS en buitenlandse stages voor studenten te combineren blijkt zeer in trek. Verder groeien is dus de boodschap. Onze aandacht gaat daarom nu uit naar drie kernpunten: een bredere instroom van studenten verwezenlijken, nieuwe contacten met het zuiden leggen en een duurzame relatie met financiële partners opbouwen.
5.1 Bredere instroom van studenten We hebben een goede relatie met de KUL en gaan nu proberen om nieuwe samenwerkingsverbanden te creëren met andere universiteiten. Bovendien zullen we in de toekomst meer en meer streven naar een mix van industriële ingenieurs en burgerlijke ingenieurs. Dit jaar is er een eerste proef-
10
Ir.Reëel 1
project in die zin met de hogeschool Lessius in Sint-Katelijne Waver. Een industrieel ingenieur-student van die school zal samen met een burgerlijk ingenieur-student van de KUL een tweede zonneboiler bouwen in Humahuaca.
5.2 Nieuwe contacten in het Zuiden Via een “call for projects” gaan we gemeenten en andere organisaties in België aanschrijven om te vragen of zij hulp kunnen gebruiken in de steun aan hun lokale partner. Vaak staan groene energie-installaties op de agenda, maar is er nood aan know-how. Daar kan Humasol van pas komen.
5.3 Duurzame relatie met financiële partners Geen projecten zonder geld. Wij hebben dit jaar een vruchtvolle poging gedaan om de bedrijfswereld te betrekken bij de financiering van onze projecten. Op deze weg willen wij verder gaan omdat wij voelen dat er veel
bereidheid is en ook vele mogelijkheden. We zullen proberen om een vertrouwensband te onderhouden met onze sponsors, omdat een verhoogde stabiliteit ons de mogelijkheid kan geven meer op de lange termijn te plannen.
Wetenschap: The International Linear Collider Wetenschappers zijn net als kleine kinderen: wat voor speelgoed je ze ook geeft, ze willen altijd meer, groter, duurder, sneller, beter. En dus hebben de wetenschappers die werken met de Europese deeltjesversneller LHC een tijdje geleden hun plannen om een nog grotere en nog prestigieuzere deeltjesversneller te bouwen, voorgesteld aan de Franse president Nicolas Sarkozy: de International Linear Collider, ILC voor de vrienden. En u voelt hem al komen: wie gaat dat ding in elkaar mogen vijzen? Niet de wetenschappers natuurlijk en evenmin president Sarkozy... We kunnen dus maar beter weten waaraan we ons kunnen verwachten!
Een deeltjesversneller is een apparaat dat elektromagnetische golven gebruikt om geladen deeltjes tegen een hoge snelheid vooruit te drijven en hen te bundelen in een welbepaalde straal. Die geladen deeltjes kunnen zowel elementaire deeltjes, zoals elektronen, neutrino’s en quarks zijn, maar even goed zwaardere atoomkernen. Het klinkt specialer dan het is: je eigen televisietoestel kan je in feite al als een eenvoudige deeltjesversneller beschouwen. Er zijn twee grote types van deeltjesversnellers: die met een elektrostatisch en die met een oscillerend veld. De eerste deeltjesversnellers waren die met één enkele hoge statische spanning. Deze methode wordt nog steeds veel toegepast, maar heeft als belangrijkste nadeel dat er een praktische beperking is van ongeveer 30 MV op het voltage. Om deze beperking te omzeilen is men overgeschakeld van één hoog statisch voltage naar meerdere oscillerende voltages, op een iets lagere spanning. Afhankelijk van de manier waarop de deeltjes worden afgebogen, worden ze versneld in een rechte lijn of in een cirkel. Lineaire deeltjesversnellers versnellen naar een
bepaald punt toe aan het uiteinde van de versneller, terwijl in een cirkelvormige deeltjesversneller continu kan versneld worden, omdat de deeltjes oneindig kunnen blijven ronddraaien. Een cirkelvormige deeltjesversneller is ook kleiner dan zijn lineaire variant voor hetzelfde vermogen. Om de deeltjes in hun cirkelbeweging te krijgen, wordt gebruik gemaakt van elektromagneten. Binnen deze groep van cirkelvormige deeltjesversnellers kunnen we dan nog het onderscheid maken tussen de cyclotrons en synchrotrons. Een cyclotron gebruikt een constant magnetisch veld en een elektrisch veld dat oscilleert aan een constante frequentie. De maximale energie die een cyclische versneller kan halen is typisch beperkt door de grootte van de magnetische velden en de kleinste straal van het pad van de deeltjes. Het werkingsprincipe van een cyclotron beperkt de maximale straal en technisch gezien is het ook niet mogelijk de magnetische velden oneindig hoog op te drijven. Synchrotrons hebben deze beperkingen niet. De enige beperking daar is dat een deeltje geladen moet zijn om te versnellen en dat
geladen deeltjes fotonen (m.a.w. licht) uitzenden. Zolang de uitgezonden energie kleiner is dan de toegevoegde energie kunnen de deeltjes versnellen.
Wat vooraf ging… De LHC? Al eeuwenlang breekt de mens zijn hoofd over het ontstaan van het heelal. Een belangrijke mijlpaal in dit denkproces was de bouw van de Large Hadron Collider. Deze ondergrondse synchrotron bevindt zich pal op de Frans-Zwitserse grens in de buurt van Genève en is het grootste door mensen gemaakte apparaat ter wereld. De LHC is op zijn beurt de opvolger van de Large Electron-Positron Collider (de LEP) en is gebouwd in dezelfde cirkelvormige tunnel, met een omtrek van 27 km. Die tunnel heeft een doorsnede van 3,8 meter en ligt tussen 50 en 175 meter onder de grond. Het hele bouw duurde zo’n 8 jaar en kostte 6 miljard euro. De LHC is in september 2008 voor het eerst in gebruik genomen, maar
Ir.Reëel 1
11
The International Linear Collider kampte met een groot aantal technische problemen. Het meest bizarre defect betrof een vogel die een stukje brood in het apparaat liet vallen. Door dit ongelukje raakte de deeltjesversneller oververhit en moest het onderzoek weer worden stilgelegd, amper een week nadat het opnieuw was opgestart. Met de Large Hadron Collider hopen de wetenschappers een antwoord te vinden op de meest fundamentele vragen uit de fysica: vragen omtrent de krachten en interacties tussen de allerkleinste deeltjes, de diepere structuur achter tijd en ruimte en dan vooral wat betreft de schemerzone tussen de kwantummechanica en de algemene relativiteitstheorie van Einstein. Een snelle greep uit mogelijke examenvragen voor onze LHC: Bestaan de extra dimensies die vanuit de stringtheorie voorspeld kunnen worden en kunnen we die dan detecteren? Hoe zit de donkere materie in elkaar, die verantwoordelijk is voor 23% van de massa van het heelal? Zijn elektromagnetisme, de sterke en de zwakke kernkrachten verschillende uitingen van dezelfde geünificeerde kracht, zoals voorspeld door de Grote Unificatietheorie of de Theorie van Alles? Waarom is zwaartekracht zoveel grootteordes zwakker dan de drie andere fundamentele krachten? Het is de bedoeling dat de Large Hadron Collider nog zo’n twintig jaar actief blijft.
12
Ir.Reëel 1
De opvolger… De ILC?
Ondertussen liggen de plannen voor de International Linear Collider al op tafel, die op lange termijn de Large Hadron Collider zou moeten vervangen. De bedoeling is om in 2010 met de bouw te beginnen en deze tegen het einde van de jaren 2010 af te ronden. De onderhandelingen over waar deze deeltjesversneller gebouwd zou worden, zijn nog
volop aan de gang. Het ding zou zo’n 31 km lang zijn, dat is 10 keer langer dan de langste lineaire deeltjesversneller die nu bestaat. In een rapport werd de totale kost (met uitsluiting van o.a. de prijs van de gronden, noodzakelijke werkzaamheden aan het terrein, onvoorziene omstandigheden en inflatie) geschat op $ 6,65 miljard, dus zo’n dikke € 5 miljard. Het gastland zou $ 1,8 miljard moeten bijdragen voor terreinspecifieke kosten, zoals tunnels graven en water en elektriciteit voorzien. De Amerikaanse minister voor Energie schat de kosten echter op zo’n $ 25 miljard, wat toch nog net een tikkeltje meer is!
Het grote verschil tussen de huidige LHC en de nieuwe ILC is dat de deeltjes bij de eerste een cirkelvormig pad vormen en bij de tweede een rechtlijnig pad. Met een cirkelvormig ontwerp kunnen deeltjes over veel langere afstanden versneld worden en blijven de deeltjes die overblijven na een botsing ronddraaien en kunnen ze dus gebruikt worden voor nieuwe botsingen. Er is echter wel één nadeel aan cirkelvormige deeltjesversnellers:
deeltjes die langs een afgebogen pad bewegen, zenden noodgedwongen een elektromagnetische straling uit, de zogenaamde synchrotronstraling. Dit resulteert in een energieverlies, dat omgekeerd evenredig is met de vierde macht van de massa van de deeltjes in kwestie. De effectieve botsingsenergie zal hoger zijn in de LHC dan in de ILC, maar de ILC zou het wel mogelijk maken om preciezere metingen te maken van de eigenschappen van de deeltjes die ontdekt worden in de LHC. De International Linear Collider zal bestaan uit twee lineaire elektronenversnellers die
The International Linear Collider mogelijk maken om deze apparaten kleiner te maken en hun vermogengebruik fors te doen dalen. De hoeveelheid data die bij de experimenten met de ILC en de LHC komt kijken is natuurlijk immens en een geweldige uitdaging voor de computer- en communicatiesystemen. Deze nieuwe technologieën kunnen worden uitgebreid naar andere domeinen, zoals nu al gebeurd met de MammoGrid database. Dit is een database met zo’n 30 000 mammogrammen (gebruikt bij het borstkankeronderzoek), een enorme hoeveelheid informatie die toegankelijk is voor dokters en ziekenhuizen en effectief gebruikt wordt om levens te redden.
tegenover elkaar opgesteld staan en samen een lengte hebben van 31 km. Vanuit beide versnellers worden dan elektronen en hun antideeltjes, de positronen, afgevuurd met bijna de lichtsnelheid en een energie van 500 GeV, die dan op elkaar botsen waardoor annihilatie optreedt. Per botsing levert dit een totale energie van 1 TeV, die dan – door de omzetting van energie in massa – kan gebruikt worden voor de creatie van bijzondere (onbekende) elementaire deeltjes. In tegenstelling tot bij de LHC zullen deze botsende deeltjes puntvormig zijn, en dus niet samengesteld uit andere deeltjes, waardoor ze veel preciezer gedetecteerd en gemeten kunnen
worden.
Meer dan een deeltjesversneller? Maar de International Linear Collider heeft veel grotere ambities dan alleen maar een supergeavanceerd en superduur meettoestel te zijn. Het zou de wetenschap ook op andere domeinen kunnen vooruit helpen. Een voorbeeld hiervan is positronemissietomografie (PET). Dit is een techniek uit de medische wereld waarbij een driedimensionaal beeld wordt gemaakt van de functionele processen in het lichaam. Hiervoor wordt een radioactieve isotoop, die tijdens zijn verval positronen produceert, ingebracht bij de patiënt. Deze positronen kunnen gedetecteerd worden met een speciale camera en zo kan men een driedimensionaal beeld reconstrueren. Een andere therapie is protontherapie, waarbij een geconcentreerde, doelgerichte dosis van protonen exact op een tumor wordt gericht. Deze behandelingen vergen allebei grote en dure apparatuur. De nieuwe technologieën die gebruikt worden bij de ILC zouden het
De supergeleidende technologie die gebruikt wordt bij de ILC zou ook kunnen gebruikt worden om de samenstelling van nucleair afval te karakteriseren. Met deze kennis kan men dan proberen om door middel van neutronenbundels van hoge intensiteit het afval om te zetten in onschadelijke stabiele kernen. In Japan wordt hier momenteel al onderzoek naar gedaan. Maar het hoeft natuurlijk niet altijd zo groots te zijn. De detectoren die ontwikkeld worden om deeltjesbotsingen te analyseren, zouden ook door douanebeambten kunnen gebruikt worden om bijvoorbeeld efficiënt containers te onderzoeken. Maar dat is dus voorlopig nog verre toekomstmuziek. Eerst nog een plek vinden waar ze dat gevaarte mogen neerpoten… Yuri Van Havere
Ir.Reëel 1
13
aar uitkijken n n a k w u ie ten, u opn ng te wach tekent dat la e t b t ie a n d u n e ft e ber even n ho n daarva ag 10 novem iejaar is geg p sd m n e O e . d o a c w K a p t T o e ot van h hem, een jaar door g e der van V it r n d u le t a C a k a n e g a d v Het startsch in ring i lders de waarden echnische K gevormd door de ke at u het sem d T r o se o m v a o de gevestig z la t en er alabal des V stijlvolle avond word l. Wij zorg e ss u r B want het G n e a z um v r van de en het centr n. it u b t e 2010. Het deeclloig n e g. e locati kan inzette an Arenber v l e e st a unieke, gez end op gepaste wijze k t e en van h eek goede ding in de salons e e st e ti e p e verlengd w m c e e r d n t aan at u et ee derstellen d Helaas kom en bodem, m . n e o ig ti r e a e c v p o lo e t e w r d a ezien terug aat van st st u naar aan. Aang wen om u g u r o o tr De avond g engt de gratis busdien o r d e v ig st w ien eeu eelste r br alabal niet s op de busd air talent is en de zov d G e t e e Vanaf daa st h g k o o n o n zo kan en. Wie die geen culi n u nadien n a ie k in d g t, n e p e b a e r a een eind en e te sl d ond n ied w eigen be en Gala-av ken ook aa het diner. e n r e o d m o o v e t n d W e graag in u . in iv n v e schu en te breng een passende maaltijd r vooraf aan a ja lk e naar Leuv ls g a o ge za (terecht) namelijk z t in de vroe to je st e diepvriespiz xtra wil genieten, kan fe d elke slaag ge zorgen. W der een ge n r o o z o v avond graa n n ij e z ll t en, aar zu bal nie n doen kom e en dat wij d u het Gala ll o w u z u z l o a n tr e b r v e la o v a op aar b lf, het G gerust hart u schuilt n n ! e in e t Zeg nu ze t a e d m t s n u rd r in het oog stale e e n k a n e d a z k ) o te m k U o e r s. re p s ontd uurtje ou de verde n niet reed h a s d u l d lk moment (a , e t n p e e r o h o u h t n te u DJ’s s k n rom r nog van o ge om even bent en daa n n u r lo u e B d s is krijgt u late n a of M ust v tel r Red Bull elen in de gezellige r fortabele ze te m is o c M n e n e e e lijen in domp den dat u g nnen neerv en u onder u n k te te We vermoe la m u o r must ruis achte enmaal een e u n het feestged is t e komen. H op adem te
2
Ir.Reëel 1
met een p assend ach ter gemaakt zijn om ee grondmuziekje en n hele avo o nd te drag ndertussen te verg eten dat d e n (voor de v Wie zin h ie scho rouwen on eeft in een der ons da enen echt wel niet partijtje b zakken, m n). lackjack o aar kan te f roulette, recht in d hoeft voor e casinoza al. Oefen ee Voor de d us alvast m n keer niet naar K afgestude aar uw sta nokke af erd vroeger a te alharde p lles beter w en is er opnieuw de o k e rface! as. Maar gelegenh studenten Al eid om in te vertoev de Alumn en, dus laa umnus, geef toe, stie izaal te ve t die kans kem genie rzuchten niet voorb t u er wel U heeft m dat van om no ij glippen isschien g ! g eens ond emerkt da u echter m er t we u tot aar voor o nu toe no p enkele e wij zijn va g we xtr stbesloten er een onv aatjes die uw Gala-a inig verrassends ge m ergetelijk vond nog Galabal v aangenam eld hebben. Bereid Noteer 10 a er zullen n te make no maken, w n… info en da vember alvast in u ant w agenda n kan u b , hou Het ij deze be Kring 2 ginnen u Bakske en 010! it te kijke de site in n naar he het oog v t Galabal oor de lat des Vlaa mse Tech ere nische
Ir.Reëel 1
3
Te land, ter zee en in de lucht Wie kent ‘Te land, ter zee en in de lucht’ niet? Het zotte Hollandse Tv-programma houdt velen onder ons aan hun televisiescherm gekluisterd in de zomermaanden. Ondanks de ouderdom van het programma - de eerste uitzendingen dateren al van 1971! - heeft het concept nog niets aan succes ingeboet. Dit jaar is er echter een belangrijke verandering. TROS kiest ervoor om het programma uit te brengen samen met VTM waardoor er nu ook opnames in België zijn! Voor degenen die toch uit de lucht komen vallen: een korte schets van het spelverloop. In essentie gaat het eigenlijk om deelnemers die met een zelfgemaakt voertuig een bepaald parcours moeten afleggen om tot bij de bel te geraken. Dit parcours is afhankelijk van het spelonderdeel. En van die onderdelen zijn er vele variaties: ‘Fiets ‘m d’r in’, ‘Gein op’t plein’, ‘Hoog en droog’, ‘Uitpakken en wegwezen’, … Er zijn normaal (afhankelijk van het spelonderdeel en editie) drie prijzen te winnen: snelste tijd, grootste pechvogels en origineelste voertuig. Om de acht afleveringen tijdens de zomervakantie bij elkaar te krijgen, zijn er vier opnamedagen voorzien. Twee in Nederland, twee in België. De eerste bij ons is al op 19 juni in Berlare. Jammer genoeg moeten we deze aan onze neus voorbij laten gaan door examens. Zo belanden we op 3 juli in klein Willebroek. Er is eigenlijk weinig reclame gemaakt voor de opnames. Zelfs plaatselijke bewoners zijn niet allemaal op de hoogte. Ook op de juiste locatie (de Vaartkom) blijkt het even zoeken naar een toegang. Dit programma rekent duidelijk op zijn reputatie en
16
Ir.Reëel 1
naambekendheid om toeschouwers te trekken. Wanneer we aankomen onder een brandende zon, blijkt de oranjewoede van de dag voordien nog niet helemaal bekoeld. Er zijn heel wat Hollanders afgezakt naar ons Belgenlandje om zelf mee te doen of te supporteren voor vrienden of familie. Dit gaat ogenschijnlijk niet zonder oranje outfits of welluidende oranje vuvuzela. Een neveneffect van de winst tegen Brazilië op het WK de dag voordien. Ook op en in het water is er veel beweging. Naast de platformen voor de cameramannen gaan er bootjes van de reddingsbrigade heen en weer. Zij houden zich klaar om mensen uit het water te halen of voertuigen na de finish aan een kraan te koppelen om dezen uit het water te hijsen. Het is toch even wennen aan al dat Hollands geweld in België, maar de coproductie is mooi in evenwicht. Naast de Hollandse presentator Ron Boszhard, mag Adriaan Van den Hoof de kandidaten bijstaan in de laatste spannende momenten voor de start. Ook de deelnemers zijn mooi verdeeld, ongeveer
50% kwam helemaal vanuit Nederland, de andere helft bestaat uit Vlamingen allerhande. De jongsten zijn zelfs maar 14 jaar!
Vandaag wordt ‘Snel naar de bel’ opgenomen. Dit is eigenlijk een relatief eenvoudig onderdeel. De deelnemers moeten van een helling gevolg door een plat stuk. Op het uiteinde van dit platte deel is een oranje zone aangebracht. Hierin moet men stoppen om van daaruit naar de bel te springen, de bel te luiden en zo de tijd stop te zetten. Belangrijk is hierbij dat het voertuig niet in het water
Te land, ter zee en in de lucht stuur had zijn rechtstreeks gevolg voor de snelle rit naar beneden. Een deelnemer uit Gent had er eveneens het volste vertrouwen in onder de slogan: “Te land, ter zee of in de plaaster.” Het werd vooral in het water.
mag terechtkomen – ook niet na het luiden van de bel – en dat men de grond niet mag raken met de voeten. Uiteraard zijn er veel teams die in hun haast om tot bij de bel te geraken los het water inschieten. Al kan het natuurlijk altijd zijn dat zij net als ons kapot gingen van de hitte en i.p.v. te remmen de snelheid nog een beetje opdreven om toch maar gauw in het water te dobberen. Geen al te slechte beslissing met een watertemperatuur van toch 25° aldus de kikvorsmannen.
De deelnemers volgden elkaar snel op: Kim Possible slaagde erin het onmogelijke te doen door nog voor het einde van de helling het water in te gaan (De mannen hadden het voertuig gemaakt voor hun vrouwen om mee te rijden. Misschien een teken aan de wand?); De New Kids snelden in hun groene bolide tot bij de bel; De Geuzen kwamen trots melden dat ze België van de Belgen kwamen verlossen. Dit werd onthaald op “amateur!”geroep en hoongelach uit het publiek toen ze iets later halverwege het platte deel begonnen te slippen om vervolgens in het water te verdwijnen; Iemand vroeg zijn vriendin Wendy (niet eens aanwezig) ten huwelijk om vervolgens in ware Benidorm Bastards stijl
naar beneden te gaan,… De snelste tijd werd uiteindelijk neergezet door een Hollander die al voor de vijfde keer meedeed (De eerste keer was in 1986). In een scherpe 7’63 geraakte hij met zijn vrienden tot aan de bel. Een grote verbetering van de vorige snelste tijd 10’69, maar niet echt verwonderlijk als je weet dat de laatste keer dat hij meedeed ook in ‘Snel naar de bel’ was en hij hier ook al het snelste was. Wanneer drie uur later de laatste deelnemer de piste afvliegt, worden de hemelsluizen opgezet. Tijd om een schuilplaats en eten op te zoeken. Oorspronkelijk wilden we nog terugkomen voor de opnames van de tweede aflevering, maar na drie uur kijken heb je het toch echt wel gezien. We wachten wel op de uitzending op TV. Karen Helderweirt
De karretjes die de revue passeerden verschilden toch wel van degenen die we op TV zagen. Er is iets minder aandacht voor originaliteit en inkleding. Daardoor zijn het eigenlijk vooral veel veredelde gocarts die passeren. Dit is wel jammer, maar wel te begrijpen. Voor de Vlamingen is deelnemen nog nieuw en durven ze hier minder in opgaan dan Hollanders. Deze laatsten zijn al meer gewend aan de format en slaan al iets vaker aan het experimenteren. De mooist uitgewerkte wagentjes waren toch wel de tank of de (iets minder originele) brandweerwagen van – je raadt het al – de brandweer van Geraardsbergen. Ook al was het een verdienstelijke poging van de brandweer, toch hadden ze beter iets meer aandacht geschonken aan de constructie van hun wagentje zelf. Want toen ze nog maar pas de helling af waren, stuikte hun wagentje plots in elkaar tot groot jolijt van het publiek. Zij waren niet de enigen met een gammele constructie, al waren sommigen wel op voorhand gewaarschuwd. Als je remmen loskomen in de rit naar Willebroek en je ze nog gauw moet vaststeken voor de start, is dit geen goed teken. Ook een losgekomen
Ir.Reëel 1
17
18
Ir.Reëel 1
Ir.Reëel 1
19
Afterlife: Willy Smout Van één vraag ligt elke ingenieur(-architect) wakker: is er nog leven na dit geweldig formidabele studentenleven?! Deze prangende vraag legden we voor aan Willy Smout. Dertig jaar geleden een student ingenieurswetenschappen zoals u en ik, en tegenwoordig werkzaam als Facility Manager bij Tessenderlo Chemie én een begenadigd verteller.
Ik heb hem nog maar net ontmoet of Willy steekt al van wal over ‘den Theo’. Dat Theo vroeger, als hij met een aantal studenten in zijn wagen rondreed, áltijd stopte bij café ’t Volkshuis in een dorpje naast Leuven, omdat de cafébazin hem steevast aansprak met “meneer de professor” en hij vond dat ronduit geweldig. Of dat Theo nog steeds het record draagt van de student met de hoogste punten – hij had altijd in de negentig procent – en dat hij één keer een aantal vakken opnieuw heeft gedaan om zeker te zijn dat hij het record had!
Les op zaterdag “Toen ik in 1973 in het derde jaar van de humaniora zat, brak de eerste energiecrisis uit. Om energie te besparen hebben ze toen het onderwijs op zaterdag
afgeschaft. Aan de unief deden ze daar natuurlijk niet aan mee, en dus had ik daar wel terug les op zaterdag. Het is te zeggen: toch tot mijn derde jaar. Toen was het weer van dat en brak de tweede energiecrisis uit. En inderdaad, toen werd ook aan de universiteiten de zaterdag definitief afgeschaft.” Gelukkig! En er is nog meer reden om gelukkig te zijn: “Op een bepaald ogenblik was er een zekere minister van Onderwijs die het illustere idee had om de studies voor burgerlijk ingenieur op acht jaar te brengen, dus met drie jaar te verlengen. Natuurlijk was daar gigantisch veel protest op. Er is massaal betoogd toen en dat is er dan ook niet doorgekomen.” Pfieuw!
Zeldzaamheid
“Elektrotechnisch-werktuigkundig ingenieur, richting mechanica, optie energieconversie.” Dat moest Willy allemaal op het korte lijntje naast “Studierichting” gepropt krijgen. En voor die hele boterham had hij vrijwillig gekozen. Waarom dan wel? “Mijn ouders waren arbeiders. We spreken dan over eind jaren ’70. In die tijd, zeker in arbeidersmilieus, was
Hebben we eigenlijk wel iets aan al die tientallen cursussen?! “Het strafste verhaal van wat je met een cursus kan doen, heb ik in de kliniek meegemaakt. In de vakantie voor mijn laatste jaar, kreeg ik een trombose in mijn rechterbeen (een bloedklonter die vastzit in een ader, red.). Dat was helemaal opgezwollen en ze hebben daar dan allerlei Amerikaanse geneesmiddelen op uitgeprobeerd, maar tevergeefs. De dokters hadden het eigenlijk al opgegeven… Op een nacht zit ik daar zo wat over na te denken. Je moet weten: bloed stroomt in normale omstandigheden laminair (dat is ontdekt door de dokter Jean Louis Marie Poiseuille, een mens met een speciale plek binnen de fluïdummechanica, red.). Verdorie, zei ik: laminaire stroming, dat zit daar opgeblokt, dat been is in rust, … En door die opstopping krijg je dus feitelijk een dode zone in de stroming en daardoor zoekt het bloed een andere weg en komt dat product eigenlijk niet aan de bloedklonter. Ik dacht bij mezelf: als je dat been nu eens onder druk brengt, dan ga je die aders samenknijpen en wordt de doorsnede kleiner. En dan gaat het bloed gedwongen turbulent stromen voor die klonter en dan gaat er wél fysisch contact zijn! ’s Ochtends heel vroeg – ik zie ze nog altijd toekomen! – stonden er dan twee professoren aan mijn bed. Na een beetje twijfelen besluiten ze om het toch te proberen. En ze doen het en ’t is gelukt! Ik ben nadien nog op consultatie gegaan en wat blijkt? Ze passen dat sindsdien nog toe op dergelijke gevallen. Ziedaar mijn kleine bijdrage aan de geneeskunde!” Anders gezegd: af en toe een ingenieurscursus vastpakken kan je leven redden!
20
Ir.Reëel 1
Willy Smout burgerlijk ingenieur zowat de zwaarste studie die je kon doen, nog zwaarder dan dokter. Voor mij was dat dus een uitdaging. Ik kon eigenlijk alles gaan studeren, maar dokter, daar kon ik gewoonweg niet tegen. Als ik in een ziekenhuis kom, word ik al mottig, dus dat was absoluut niks voor mij.”
“Na het toelatingsexamen begonnen we met een goede vierhonderd man aan de eerste kandidatuur (de toenmalige eerste bachelor, red.) en uiteindelijk studeerden er daarvan een dikke tweehonderd af. Na het eerste jaar zaten we, denk ik, nog met een tweehonderdvijftig. Ongeveer twee derde kwam daar dan uiteindelijk door: één derde in eerste zit en één derde in tweede zit.” “Je moest in principe op elk vak erdoor zijn en als je dus in totaal niet geslaagd was, dan moest je om een vrijstelling voor tweede zit te bekomen minstens
een twaalf hebben gehaald. Als je er dan in tweede zit ook niet door was, dan moest je om een vrijstelling te krijgen voor het bisjaar al minstens een veertien halen. Zoveel vrijstellingen waren er dan ook niet, want ja, normaal was je er dan in eerste zit ook wel door geweest!” “Vroeger vielen alle examens van de twee semesters op het einde van het academiejaar. Daardoor was de druk op het einde van het jaar natuurlijk wel zeer groot. Dat had zijn voor- en zijn nadelen. Het positieve aan ons systeem was dat je tijdens het academiejaar veel meer vrijheid had, want je was minder gebonden aan examens en blokken. Dat was iets voor na de paasvakantie! Je leerde dan ook zelfstandig te werken. Je moest jezelf ook veel beter kunnen organiseren om er in eerste zit door te komen. Niet vergeten: er waren een heleboel vakken die je alleen maar in het eerste semester gekregen had, dus dat was dan een halfjaar geleden dat je die stof nog gezien had. Het nadeel was natuurlijk dat je na die blok stikkapot zat, letterlijk en figuurlijk. Na mijn laatste jaar kreeg ik een aanbieding om ónmiddellijk te beginnen werken. Het waren dan wel crisistijden en die mensen bleven maar aandringen, maar toch heb ik voet bij stuk gehouden en gezegd: ‘Ik heb eerst nood aan vakantie, ik ben op 1 september beschikbaar’. En zo geschiedde!” Niet onbelangrijk: hoe zat het in die tijd met het aantal meisjes onder de burgies? “Ochgottekes, dat waren er weinig, hoor! Dat hing ook sterk van de richting af. Computerwetenschappen begon toen net op te komen en daar zaten er dus een paar. Maar bij mechanica, daar heeft het eens 24 jaar (!) geduurd voordat er nog eens eentje verscheen. Dat was echt een zeldzaamheid die je met de microscoop moest opsporen!” En de lesgevende macht? “Er waren relatief weinig proffen die echt goed konden lesgeven! Over het algemeen waren het zeer verstandige proffen, maar ze slaagden er niet in de leerstof klaar en duidelijk te presenteren. Piessens bijvoorbeeld, dat was zo’n geval. Qua kennis van zijn vak schat ik die enorm hoog in, maar die kon volgens de studenten
absoluut niet goed les geven. Als je daar iets aan vroeg, kreeg je dikwijls als antwoord: dat is toch evident! Voor hem was dat evident, maar hij kon dat dus blijkbaar niet goed verwoorden en dus lachte hij je maar uit! Althans, zo kwam het over. Gelukkig verbeterde de situatie in de technische jaren.”
De Ruslandreis “In het laatste jaar gingen we op eindejaarsreis naar Rusland, toen nog de Sovjet-Unie. Dat was een hele belevenis om eens te voelen hoe geïndoctrineerd de mensen daar waren. Bijvoorbeeld op het gebied van radioactiviteit. Ik heb toen veel brochures van daar meegenomen, om alles wat ik gesmokkeld had te camoufleren! Allemaal communistische propaganda, dus die douanier stak zijn duim op en heeft niks meer gecontroleerd! In die brochures stond bijvoorbeeld in wat je moest doen bij een atoomoorlog. Elke burger in de SovjetUnie wist dat ze dan een regenjas moesten aandoen en een gasmasker opzetten en dan kon dat geen kwaad. Ik was daar in 1982. Vier jaar later: Tsjernobyl. Dan zag je op tv mensen rondlopen óp die centrale, met een regenjas en géén gasmasker aan, want het was máár een kerncentrale, dus een stofmaskertje, dat was al genoeg! Er is geen enkele die het overleefd heeft. Ik blijf er nog altijd bij dat Tsjernobyl het psychologische einde van de Sovjet-Unie, van het communisme is. Dat die mensen toen inzagen dat hun onfeilbare leiders hen bedrogen hadden.”
Tessenderlo Chemie “Ik ben in ’82 afgestudeerd. Mijn eerste werkgever was Raychem (het huidige Tyco Electronics, red.). De personeelsdirecteur van Raychem is mij pérsoonlijk komen opzoeken, die belde aan de deur om te vragen of ik bij hem wou komen werken. Zeker in die crisistijden was dat allesbehalve evident!” “Later heb ik dan een aanbieding gekregen van Tessenderlo Chemie. Je kreeg daar een villa en al! In mijn contract stond letterlijk: «Het is welteverstaan dat u géén recht heeft op een hovenier.» Ik
Ir.Reëel 1
21
Willy Smout Tessenderlo Chemie Tessenderlo Chemie maakt deel uit van de Tessenderlo Group, dat een wereldwijde marktleider is in zeer uiteenlopende nichemarkten, zoals chemicaliën, de productie van gelatine, natuurlijke derivaten en meststoffen. De groep stelt meer dan 8000 mensen te werk, verspreid over 100 locaties in 20 landen. Tessenderlo Chemie bestaat zelf uit een vesting in Tessenderlo, met als productieafdelingen elektrolyse, monovinylchloride en benzylchemie & glycine, en een vestiging in Ham, waar ze zwavelzuur, sulfaat en fosfaat produceren.
Site Tessenderlo
Site Ham
De totale productiecapaciteit van Tessenderlo Chemie bedraagt ca. 3,6 miljoen ton producten per jaar. Meer dan 90 % van de productie is bestemd voor export. Bij het transport wordt maximaal gebruik gemaakt van de waterwegen. De haven langs het Albertkanaal in Ham is de grootste binnenhaven in Vlaanderen. Er wordt jaarlijks 2,5 miljoen ton goederen verscheept. Daarnaast gebeurt ook heel wat transport via pijpleidingen. had daar nog nooit van gehoord, maar blijkbaar was het dus tot het jaar voordien zo dat bij Tessenderlo Chemie elke ingenieur een hovenier kreeg! Dat was blijkbaar het oude systeem dat men nog kende uit de tijd van de mijnen. Twee jaar geleden heb ik de laatste hovenier op pensioen weten gaan. Dat ras is inmiddels uitgestorven!” “Het leuke aan Tessenderlo Chemie was dat er zoveel te doen was! Bij een Amerikaans bedrijf zoals Raychem werd je echt in een klein vakje gestoken. Bij Tessenderlo Chemie waren er veel mechanische problemen toen, dat was een echte pionierstijd! Zowat alles kon daar nog verbeterd worden. Ik heb mijn cursussen van Mechanica toen véél kunnen toepassen.”
22
Ir.Reëel 1
Veiligheid Begin jaren ’90 volgde Willy nog een bijkomende opleiding tot veiligheidsingenieur. “In den beginne was er een mentaliteit, waarbij sommige werknemers zelfs lachten met hun eigen veiligheid. Ik herinner me nog hoe één van de monteurs, al lachend af komt gelopen, terwijl zijn pink er nog half aanhangt: ”Haha, weer zes weken congé!” Dat geeft ook wel aan wat voor een geweldig hoge pijndrempel die mannen hadden. Die zaten daar echt niks mee in.” “Die veiligheidsfilosofie is heel belangrijk. Om een voorbeeld te geven: iedereen kroop zomaar in zo’n moffeloven en de brigadier moest maar zorgen dat de spanning afstond. Ik heb toen gezegd: “Waar zijn jullie mee bezig!? Die brigadier… JULLIE moeten ZELF voor jullie
veiligheid zorgen!” En dan heb ik dus overal krachtstroomschakelaars laten aanbrengen, zodat de oven alleen kon draaien als iedereen eruit was. Het is tenslotte je eigen leven waar je mee speelt. Gelukkig is ondertussen het veiligheidsbewustzijn voor iedereen wél topprioriteit geworden.”
Vroeger en nu “Ik vind het een spijtige evolutie dat de klemtoon te eenzijdig ligt op management. Men vergeet dat daar dus ook hoogtechnologische zaken achter zitten, die dus niet vanzelf komen. En dat is volgens mij toch nog altijd de belangrijkste taak van de ingenieur.” “Vroeger had je ook meer inzet en trouw aan het bedrijf. En daar werd je ook voor beloond, zowel financieel als met verantwoordelijkheden. Dat ligt nu anders. Nu moet je meer voor havik spelen. Als je afgestudeerd bent, zorg dan dat je een job hebt, waar je veel kunt leren. Van het moment dat je niet meer kan bijleren, trap het af! Dat is tegen mijn eigen principes, maar dat is de realiteit van de dag van vandaag. Je zal zelf meer moeten zoeken. In onze tijd was iemand die drie keer na elkaar van job veranderde, iemand die niet wist wat hij wou, daar kan je niks mee doen. Nu is dat anders. Je moet altijd de mogelijkheid hebben om bij te kunnen leren!” Bedankt voor dit interview! Yuri Van Havere
Rock Werchter Rock Werchter 2010 was een vurige editie. Muse zette het festival goed in met hun knallende gitaren op donderdag. Green Day startte het feest op vrijdag met fraaie, kleurige boeketten. Rammstein toonde op zaterdag alle knepen van de pyrotechniek. En op zondag was er uiteraard de traditionele eindknaller met Pearl Jam. Rock Werchter is zonder twijfel een van de belangrijkste festivals in Europa. Het Belgische dorpje krijgt elk jaar de grootste artiesten over de vloer. Dit jaar stond Rock Werchter in het teken van de hitte en de wedstrijd van het Nederlands elftal tegen Brazilië.
Het is - alweer - een jaargang met een hoge geschiedkundige waarde. Rock Werchter 2010 is zonder twijfel de warmste aflevering ooit. Met vrijdag 2 juli als weerkundige uitschieter met temperaturen tot 42 graden. Dat valt af te meten aan het hoge waterverbruik en aan de interventies van de hulpdiensten. Deze vrijdag was ook de dag van de wedstrijd Nederland-Brazilië voor het wereldkampioenschap voetbal. Door de te begrijpen weigering van de Werchter-organisatie om de voetbalwedstrijd op het terrein te tonen, verlieten de vele voetbalfans het festival om hun voetbal-geluk in Leuven te beproeven. Het publiek dat muziek nog net belangrijker vond of niet voor Nederland supporterde, zat ergens in de schaduw aan de radio gekluisterd.
Bellamy is even briljant als extravagant, en over de setlist kunnen we een boek schrijven: de betere oudere hits passeerden de revue, maar ook het stevige nieuwe materiaal kreeg voldoende aandacht. Alles werd met akelige perfectie gebracht, en de visuals waren ook zeer indrukwekkend. En ja, het bombastische in de show is soms op het randje, en de ellenlange in- en outro’s zouden misschien iets korter mogen, maar wanneer we een groep met zo’n sprekend gemak een hele wei zien inpalmen is een dosis gezonde arrogantie best op z’n plaats. Afsluiter “Knights Of Cydonia” is misschien wel een van de meest epische nummers uit de geschiedenis, in stijl ingezet door Wolstenholmes mondharmonica en magistraal afgewerkt door Bellamy’s gitaarkunstjes. Rock zoals rock zou moeten zijn, en meteen een uitstekende afsluiter van de eerste festivaldag! gelopen jaren, walsten Editors ook de Werchterweide plat. Even dreigde een knappe jongen in het publiek de grote schermen en de aandacht van de toeschouwers in te palmen, maar uiteindelijk waren het toch Smith en co die de meest onvergetelijke indruk nalieten. Intens, zelfrelativerend, intiem of groots: ze kunnen het allemaal. De perfecte liveband.
Green Day Faithless
Muse Na donderdagavond is het duidelijk: Muse is de beste liveband van het decennium. Met hun laatste album “The Resistance” hebben Matthew Bellamy en co een grote stap voorwaarts gezet. Zelden zagen we een groep zo ontzettend strak performen. De sfeer op de wei was navenant, want het gros van de nummers werd door een grote massa fans enthousiast meegebruld. Het gitaarwerk van
Punk kun je Green Day al een paar jaar niet meer noemen. Amerikaans en entertainend des te meer. Na het zien van het tijdschema
Na Muse dacht Werchter lekker te gaan dansen op Faithless op het hoofdpodium. Na enkele nummers vertrokken echter al veel mensen terug richting camping en biertenten want de performantie was niet geweldig. Het was een complete anti-climax met tussendoor wat gepreek van Maxi Jazz. Vorige keer deed Faithless het beter op de mainstage van Werchter.
Editors Te midden van groepen als Green Day, Paramore en 30 Seconds To Mars leek Editors een beetje de vreemde eend in de bijt op Main Stage. Maar daar trok de Britse band zich geen zier van aan. Volledig in de traditie van hun vele passages in België gedurende de af-
Ir.Reëel 1
27
Rock Werchter van de Werchter-vrijdag moesten we toch wel even met onze ogen knipperen. Tweeen-een-half uur Green Day. We vroegen ons af hoe ze die tijd zouden opvullen. Het antwoord bleek eenvoudig: show, show en nog eens show. We zagen tonnen vuurwerk, gepersonaliseerde Green Day-confetti, zanger Billie Joe Armstrong die zijn broek afsteekt, gitaar achter zijn rug speelt, met een kanon t-shirts in de lucht hijst, fans die op het podium worden geroepen om te zingen, te dansen, crowdsurfen en nog meer van dat moois. Bij klassiekers als Basketcase nam het publiek het bijna volledig over van de groep. Muzikaal moest Green Day ook niet onderdoen, wat ze bewezen tijdens het prachtige negen minuten durende Jesus of Suburbia. Kortom: wat een feest!
Pearl Jam
Aan al het goede komt een eind, ook aan Rock Werchter 2010. Maar niet voordat Pearl Jam nog een keer liet zien hoe je een degelijke rockshow in elkaar draait. In een lekker hoog tempo, zonder de show die andere bands meer dan nodig hebben, liet Eddy Vedder zien waarom zij de enige waardige afsluiter van dit festival zijn. Klassiekers ‘Why Go’, ‘Even Flow’ en natuurlijk ‘Alive’ zorgden voor oorverdovend gezang uit het publiek, maar ook de nummers van recentere albums zijn gewoon goed. Fijne slotnoot om met Dave Grohl en Alain Johannes van Them Crooked Vultures ‘Kick out the Jams’ te coveren! De Amerikaanse bands hadden trouwens backstage een barbecue georganiseerd om
Pink
Heel spectaculair kwam Pink uit een enorme openploffende kooi vol ballonnen het podium op. Las Vegas lag tijdens anderhalf uur Pink even in België. Een show van deze Amerikaanse dame is een waar circus. Muzikaal was er weinig aan te merken. Pink heeft een straffe stem en haar popsongs gaan er als zoete koek in. Het oog wil en krijgt ook wat. Pink crowdsurfte in een plastic bal, er was vuurwerk en als hoogtepunt vloog Pink een nummer lang over het publiek. Helemaal goed!
Rammstein
Florence & The Machine Florence & The Machine zorgde voor een enorme toeloop bij de Werchter Marquee. De eerste noten van hitsingle “You Got The Love” en afsluiter “Rabbit Heart” waren reeds voldoende om het publiek mee te krijgen. Van bezwerend tot rockend, van ingetogen naar schreeuwend waar direct kippenvel op volgt. Florence & The Machine liet het in een uur allemaal langskomen.
Rock Werchter 2010 is goed voor 320.000 bezoekers. Vier dagen op rij was de wei uitverkocht (= 80.000 bezoekers). België en Nederland zijn goed voor driekwart van het bezoek. Verderop volgen Groot-Brittannië, Frankrijk en Ierland. Een opvallende runnerup is Australië op plek 8. Zo’n 250 Aussies vonden de weg naar Werchter.
28
Ir.Reëel 1
Het meer dan een miljoen euro kostende Rammstein pakte de festivalweide met anderhalf uur knal- en vuurwerk helemaal in. De tegen industrial geschoeide metal met lekker mee te brullen Duitse teksten, is sinds het laatste album dansbaarder dan ooit. Toch misten we een aantal Rammstein-klassiekers van de oudere cd’s. De band stopte een half uur eerder dan gepland. Het vuurwerk was blijkbaar op.
de Amerikaanse nationale feestdag te vieren, en dat het een gezellig feestje geweest is bleek wel uit de vreugde die zowel Eddie Vedder als Grohl uitstraalden, al dan niet met de hulp van de nodige hoeveelheid alcohol. Na de laatste noten knalde het slotvuurwerk en was Rock Werchter 2010 officieel ten einde. Het zal vooral herinnerd worden als een ontzettend warme Rock Werchter, maar toch kregen we weer enkele mooie optredens voorgeschoteld, zowel verwacht als verrassend. Laurence Evrard
Telex Toilet Restaurant opent zijn deuren in China Het valt niet te ontkennen dat er een belangrijk verband is tussen “eten” en “naar het toilet gaan”, maar sommige mensen gaan nog een stapje verder en vinden het gewoon fijn om op het toilet te eten. Meer zelfs: in China opende een tijdje geleden het eerste Toilet Restaurant. Ook in Taiwan is dit een geweldig succes en dus zijn er plannen om overal ter wereld Toilet Restaurants te stichten! Voor alle duidelijkheid: het concept achter “Toilet Dining” is dat je op een toiletpot eet terwijl je op een toiletpot zit, je eten opgediend wordt in een toilet of in een urinoir en dat je achteraf je mond schoonveegt met een servetje dat verdacht veel wegheeft van toiletpapier. Kortom, alles wat je ziet, komt rechtstreeks uit uw favoriete kleinste kamertje. Smakelijk!
Koken kan de gezondheid ernstig schaden Ieder jaar sterven er meer dan 1,6 miljoen mensen aan de gevolgen van het inademen van schadelijke dampen bij het koken. Maar voor u zich een levenslang abonnement op de Alma aanschaft: de oorzaak hiervoor ligt erin dat men in derdewereldlanden vaak gebruik moet maken van dierenmest, hout en kool om het eten klaar te maken. De armste helft van de wereldbevolking heeft namelijk het geld niet voor schonere alternatieven. Het zijn uiteraard vooral de vrouwen en kinderen in ontwikkelingsgebieden als India, China en Afrika die hier het slachtoffer van zijn.
Laptop werkt op frisdrank Onderzoekers hebben een oplossing ontwikkeld voor mensen met een laptop die vaak in omgevingen met weinig stopcontacten, maar met veel frisdrankautomaten, komen. Ze hebben namelijk een soort biobatterij ontwikkeld die elektriciteit kan opwekken uit suikerhoudende frisdrank. De batterij maakt hiervoor gebruik van mitochondriën, dat zijn de kleine elektriciteitscentrales die je ook in elke menselijke of dierlijke cel tegenkomt. De mitochondrie verteert de suiker en produceert hierbij een elektrische spanning. Normaal wordt die elektriciteit dan gebruikt om de processen binnenin de cel aan te drijven, maar de onderzoekers hebben de mitochondriën losgepeuterd uit hun cellen en tussen twee elektroden geplaatst en zo werd deze energie nu dus doorgegeven aan je laptop. De verstokte Coca-Cola Light- of Coca-Cola Zero-fans blijven echter weeral in de kou staan…
30
Ir.Reëel 1
Telex
Spooktrein uit 19e eeuw wordt man fataal Een 29-jarige man uit de Amerikaanse staat North Carolina is overleden toen hij ‘s nachts werd aangereden door een trein. Hij stond namelijk samen met een groep vrienden op een zogenaamde spooktrein te wachten. Op 27 augustus 1891 kwamen op die plek immers meer dan twintig mensen om het leven bij een treinongeluk en de legende doet de ronde dat je op de plek van het ongeval jaarlijks kan horen hoe het incident destijds verliep. Christophe Kaiser besloot met zijn vrienden en een paar andere ‘ghosthunters’ midden in de nacht op de sporen te gaan wachten. Jammer genoeg reed er op dat moment net een echte trein over het spoor die Kaiser raakte, waardoor deze in een ravijn belandde en ter plekke overleed. Of hij daarbij de spooktrein gehoord heeft, is niet bekend.
Tienermeisje slikt tandenborstel in Het gevaar schuilt in een klein hoekje. Zo weet een meisje van vijftien uit Nieuw-Zeeland sinds kort dat er niets zo gevaarlijk is als je tanden poetsen. Toch zeker niet als je de trap oploopt. In al haar haast struikelde ze, waarop het ding (voor de cijferfetisjisten: 19 cm lang) in haar slokdarm kwam vast te zitten. “Aanvankelijk stak er nog een stukje uit in haar mond, maar omdat ze moest kokhalzen, slikte ze hem helemaal in,” aldus de behandelende arts. Tegen dat ze in het ziekenhuis aankwam, voelde het meisje zich alweer prima. Ze merkte wel dat de tandenborstel in haar maag bewoog. Uiteindelijk hebben ze haar onder verdoving gebracht en vervolgens met een draadje de tandenborstel weer naar boven gehaald. Als bij wonder hield het meisje geen blijvende letsels over aan haar onhandigheid en mocht ze dezelfde dag nog naar huis. Over hoe het de tandenborstel nog is vergaan, is niets bekend.
Vang je inbrekers met je iPhone Wat is het verschil tussen een GSM en een iPhone? Met een iPhone kan je inbrekers klissen! Vince Hunter was op bezoek bij zijn ouders, op 2252 kilometer van zijn huis, toen hij via zijn iPhone gewaarschuwd werd dat er bij hem werd ingebroken. Door middel van het programma iCam kon hij via het beveiligingssysteem perfect volgen wat er zich bij hem thuis precies afspeelde. Zo zag hij twee mannen die naar binnen aan het kijken waren en vervolgens een steen door zijn raam gooiden. Het beveiligingssysteem, dat hij nog maar net had geïnstalleerd deed zijn ding en alarmeerde de politie. Vince belde zelf ook het alarmnummer van de politie en kon op zijn iPhone volgen wat er gebeurde. Hij zag hoe de politie met getrokken wapens het huis binnendrongen en vervolgens de dieven in de boeien sloegen. Het filmpje – of wat dacht u! – staat uiteraard op YouTube: http://www.youtube.com/watch?v=0spz07VxXR0&feature=player_embedded
Ir.Reëel 1
31
Sport: De Dodentocht Begonnen in 1970 met 69 wandelaars is de Dodentocht uitgegroeid tot de grootste en meest bekende 100 km tocht van heel Europa. Meer dan 20 nationaliteiten zijn vertegenwoordigd. Het is Vlaanderens meest beruchte en bekende wandeltocht. Het is zelfs meer dan dat. Het is een strijd om stap voor stap, de 100km uit te lopen of wandelen. Onder de wandelaars vonden we ook Christophe Cappuyns, een 3e bachelor student aan onze faculteit en van de regio rond Puurs. Hij deed de Dodentocht voor de eerste keer mee en liep hem meteen uit. Alhoewel, meteen is wel een te gemakkelijk woord om zijn tocht te beschrijven. Het kostte hem enkele blaren, een nachtrust en bijna 23 uur om de tocht af te maken. Maar hij deed toch wat velen die gestart waren niet lukte, hij liep de volledige 100km uit. Gelukkig moest hij dit niet alleen doen en was hij samen met 4 vrienden van hem begonnen. Na 35 km moest helaas al een van zijn vrienden het opgeven omdat hij last had van zijn enkel. Zijn 2 andere vrienden wilden het wandeltempo wat versnellen terwijl Chris-
“Sommige mensen konden niet meer recht staan.” tophe even moest pauzeren omdat hij zijn eerste klop kreeg. En dus bleef hij alleen achter om op zijn eigen ritme naar de eindmeet te wandelen. Ook de lichamelijke klachten bleven niet uit, maar het viel in vergelijking met anderen nog wel mee. “Ik had een gigantische blaar op m’n kleine teen. Die heb ik laten verzorgen bij het rode kruis. Daar heb ik vanalles gezien. Sommige mensen konden niet meer recht staan. Er was een man die last had van een te hoge bloeddruk, die gewoon moest blijven liggen. Ik heb voeten gezien die niet meer konden bewegen, en spontaan waren aan het bibberen. De verpleegster heeft me nog gezegd dat ik veel
geluk had voorlopig.” Op vrijdagavond 13 augustus vertrokken 10.605 moedige wandelaars voor hun 100 kilometer lange tocht uit Bornem. De eerste opgave dit jaar kwam al in Weert op 7 km. In totaal zijn 8.311 mannen en 2.294 vrouwen
vertrokken. 5.289 mannen en 1.221 vrouwen wisten de 100km in 24 uur af te leggen (totaal 6.510). 4.095 wandelaars moesten onderweg opgeven. Dit jaar viel ook de eerste dode ooit tijdens de dodentocht. Hij was nochtans een man met een goede conditie en deed meerdere wandeltochten per jaar. Maar tragisch genoeg zakte hij 300 meter voor de eindmeet in elkaar, de hulpdiensten probeerden hem nog te reanimeren maar alle hulp was te laat.
“Soms heb je momenten dat je precies zoals een robot wandelt.” De dodentocht is ook meer dan alleen wandelen, er zijn de vele toeschouwers langs de weg, de sfeer tussen de wandelaars die allemaal maar 1 doel hebben. “De sfeer tussen de wandelaars zorgt er wel eens voor dat wandelaars toch nog dat ietsje extra uit hun lijf kunnen halen. Vooral als men ziet dat iemand de man met de hamer is tegengekomen zullen ze je aanmoedigen.“ Er is ook bijna geen competitie tussen de wandelaars, het is vooral een uitdaging tegenover jezelf. Aan verschillende controleposten is er ook
32
Ir.Reëel 1
Sport: De Dodentocht
gratis bier te krijgen voor de wandelaars. Maar hier blijf je liever voor één keer van de Palm en de Duvel af als je de 100 km wilt halen.
“De sfeer tussen de wandelaars zorgt er wel eens voor dat wandelaars toch nog dat ietsje extra uit hun lijf kunnen halen.”
ook meerdere keren aan gedacht om te stoppen. “Een eerste keer was aan de 35km. Dat is moeilijk, want het is midden in de nacht, het is koud, en je begint al stijf te worden, maar je hebt nog niets gedaan, bij wijze van spreken. Daar moet je gewoon doorbijten en best even pauzeren. Voor de rest van de tocht ben je de pijn gewoon, die blijft toch, maar je trekt het je niet meer aan. De volgende moeilijke punten kwamen aan de 70 en 80 km. Na 70 km had ik een klop, en het was nog zo ver! Toen heb ik me geforceerd om nog tot 80 te geraken, met de gedachte daar te stoppen. Maar zoals ik net heb gezegd, ben ik toch maar doorgegaan. Soms heb je momenten dat je precies zoals een robot wandelt, maar eens je voorbij de 60-70km bent is elke stap pijnlijk en moet je je echt concentreren om 1 voet voor de andere te zetten. Dus in een soort wandeltrance geraken is dan niet meer mogelijk. Een ipod met motiverende muziek helpt wel, dan geraak je wel eens in je eigen wereld, en een beat heeft mij altijd wel geholpen om te versnellen als ik te traag ging.” Over volgend jaar is Christophe al duidelijk,
hij doet terug mee en gaat voor een betere tijd. Wat de voorbereiding betreft was Christophe 2 keer een toch al stevige wandeling van 30 km gaan maken en had hij de dagen ervoor platte rust gepakt om zich volledig te kunnen focussen op de komende strijd en om met een fris lichaam en een frisse kop te beginnen. Met wat meer training moet het dus mogelijk zijn om een betere tijd neer te zetten. “Trouwens, hoe rapper je er bent,
hoe minder lang je moet afzien. 4 uur voor ik aankwam kreeg ik een telefoontje van een maat die al aangekomen was, al thuis was en net in z’n bed ging kruipen. Toen was ik even ambetant aangezien ik nog 4 uur moest doorbijten. Maar uiteindelijk ben ik er toch geraakt.” Ruben Wouters
Het moeilijkste moment voor Christophe was de controlepost van de 80km aan de sporthal in Puurs, dicht bij zijn huis. Gelukkig was zijn familie er om hem tegen te houden. Na even met hem mee te hebben gestapt ging het terug beter en was de moed er terug. Maar toen moest het andere moeilijk moment nog komen. Na de laatste controlepost, iets meer dan 5 km van de eindmeet, zeiden ze al “Proficiat”. Maar de laatste loodjes wegen wel degelijk het zwaarst en er leek geen einde te komen aan de laatste kilometers. Hij heeft er
Ir.Reëel 1
33
Goedfout Jaar na jaar loopt het steeds goed fout in burgie- en archieland. Desondanks onze pogingen om jullie kleine foutjes bij te schaven, leren jullie maar niet bij. Hieronder enkele fratsen van vorig academiejaar om onze verse lading schachten te waarschuwen voor al die schraalheid die hen te wachten staat. Case I: Intense liefde
Case II: Welcome to the gaybar ...
Het is algemeen bekend dat de Leuvense student wel eens een pintje of een ander alcoholisch drankje lust. Sommigen houden het niet enkel bij lusten, maar verklaren hun liefde openlijk voor hun goddelijk drankje. De meesten doen dit nog op redelijk beschaafde manier door het goedje van hun affectie een lief kusje te geven. Dit zorgt voor zeer intense momenten.
In een richting met overwegend mannelijke studenten, bestaan de vriendschappen uiteraard vooral uit kerels. Sommigen gaan volgens ons echter toch iets te ver in deze vriendschap. De wang van een schacht die je net ontmoet hebt aflekken is toch al iets te familiar.
De twee onderste exemplaren houden het braaf. Toch merk je op een of andere manier dat ze nood hebben aan vrouwelijk gezelschap. Echte vrienden doen namelijk alles voor hun beste maat.
Case III: Blote kassen Het is fijn als de VTK jongens eens een plezier willen doen aan de schaarse vrouwen. Dat ze voor deze gelegenheid hun buik en borstkas showen kan het vrouwvolk zeker appreciëren. Maar als ze dan buik tegen buik beginnen te schuren worden deze jongens ineens een heel pak minder sexy!
Maar ook al ken je je maten al enkele jaren en wil je hem laten zien hoe belangrijk hij is voor jou, dan hoef je hem al helemaal niet te onderwerpen aan een “soixante neuf”! Enkele uitzonderingen moeten er natuurlijk weer overgaan en besluiten hun liefde dan maar te tonen door hun glas (met hun lievelingsdrank in natuurlijk) zeer overtuigend binnen te doen en volledig te verkennen met hun tong.
Deze jongens hebben dat aspect beter begrepen. Ze zien er dan ook een pak stoerder uit. Ze maken hier echter een nog grovere fout, want wie weet nu nog altijd niet dat enkel choco’s pruiken dragen?
Ir.Reëel 1
35
Doorgelicht: VTK vs. Ekonomika Op een druilerige augustusavond verzamelen we Ruben Hamilius, de kersverse praeses van Ekonomika, en Vincent Goffin, de kersverse praeses van VTK, in café Den Domus voor een goed gesprek over rijkdom, genegenheid, vetes en de werking van een praesidium. Want als het over rijke en grote studentenkringen gaat, dan worden VTK en Ekonomika nogal snel over dezelfde kam geschoren. Maar is dat wel terecht? Of zijn de verschillen in werkelijkheid groter dan de gelijkenissen? Onze twee sympathieke praesessen lichten toe!
De werking van een praesidium
VTK en Ekonomika zijn allebei grote kringen, maar toch telt het praesidium van Ekonomika maar 12 man en heeft VTK een 50-koppig praesidium. How come?
Ruben: Het hangt er vanaf wat je als praesidium beschouwt. Ik spreek graag over de ‘harde kern’ (dit zijn de vice-praesessen, red.) en ‘the family’ (dit zijn de comités, één comité per vice-praeses, red.). We hebben een harde kern van twaalf man en een family van negentig mensen. Daarbij is het ook zo dat je maximum één jaar in het praesidium zit. Dat gaat niet anders, dat is gewoon te veel werk. De hele kiesweek wordt trouwens ook elk jaar door die nieuwe groep van twaalf georganiseerd. Vincent: Wat bij hen een vice-praeses is, is bij ons een groepscoördinator (groco, red.) en wat bij hen een comité-lid is, is bij ons in zekere zin een gewoon praesidiumlid. Dus dat komt in grote lijnen op hetzelfde neer, maar er zijn toch ook best wat verschillen. Ruben: Het gevolg van ons systeem is dat de work load op één persoon heel erg groot is.
Als je vice-praeses onthaal bent, dan doe je álles van onthaal. Het is de ploeg (de vicepraesessen, red.) die alle ideeën ratificeren en op elkaar afstemmen, mede op basis van de input die vanuit de verschillende comités komt. Het voordeel daarvan is dat je met twaalf alles kan zeggen wat je wil en je vrij snel naar een consensus kan werken, maar iedereen moet wel alles mee dragen. Het zijn twee geweldig intense jaren, maar dat zorgt er dan weer voor dat je als ploeg een heel hechte band hebt.
Vincent: Bij ons wordt het werk meer verspreid over die vijftig praesidiumleden en de beslissingen worden ook genomen door die 50 personen. Het is ook zeker niet uitzonderlijk dat iemand drie jaar praesidium doet, integendeel.
De Vlaamse Technische Kring
Gesticht in 1920
Stichter:
J. Raskin
Kleuren:
Blauw – wit – blauw
Leuze:
/
Faculteit:
Ingenieurswetenschappen
Studie-richtingen:
Burgerlijk ingenieur Burgerlijk ingenieur-architect
Fakbar:
’t ElixIr
Broodjesbar:
Theokot
Praeses 2010:
Vincent Goffin
24-urenloop:
Tweede
Website:
www.vtk.be
Informatieoverdracht versus knowledge management Ruben: Wij hebben elk jaar dus een volledig nieuw praesidium. Dat komt door de format van onze kiesweek. Je moet een heel jaar lang keihard werken voor die kiesweek. Een kiesweek organiseren én praesidium doen in hetzelfde academiejaar valt dus niet te combineren. Voor de doorstroom is dat niet zo optimaal, maar we vangen dat op door een goede samenwerking tussen de huidige en de opkomende ploeg.
36
Ir.Reëel 1
Vincent: Dat is dan weer het grote voordeel aan ons systeem. De informatieoverdracht – Ruben: “Knowledge management” (om er even een economiewoord tussen te smijten!) Vincent: – gaat echt van jaar op jaar door. Zo kunnen we telkens weer leren uit vorig jaar en zo proberen te vernieuwen en de zaken anders aan te pakken. Ruben: De opkomende ploeg, dat zijn natuurlijk dan wel de meest kritische geesten van het comité. Als niet-praesidiumlid ben je
Doorgelicht: VTK vs. Ekonomika tellen dat je ofwel supporterschacht ofwel loopschacht bent, en dát wérkt! Bij ons leeft dat veel minder hard. Als grote kring streef je er niet naar om al je leden actief bij de kring te betrekken, dat gaat niet, dat is veel te veel volk. Waar je wél naar streeft, is dat niemand van de faculteit je niet tof vindt. De 24-urenloop is een goed voorbeeld van die “VTKgenegenheid”. Wij hebben dat dan weer met de Kiesweek. Tijdens de Kiesweek is elke student weer fan van Ekonomika: “Wow, wat die daar presteren, dat is ongezien!”
Vincent: Zoals Ruben jaloers is op de 24-urenloop, zijn wij natuurlijk jaloers op de kiesweek van Ekonomika. En ik denk dat we allebei héél jaloers zijn op het kringgevoel van kleine kringen. Daar leeft dat echt heel sterk. Wina, bijvoorbeeld, daar kent iedereen iedereen!
daar soms beter voor geplaatst. Zit je er zelf middenin, dan is je eigen activiteiten kritisch evalueren veel moeilijker.
Vincent: Dat merk ik inderdaad wel. Zodra de bal aan het rollen is, is het veel moeilijker om hem nog een andere richting uit te sturen. Het is ook heel moeilijk om dingen te veranderen. Je bouwt alles steeds laagje per laagje op en dan denk je wel: het fundament is misschien toch niet helemaal dat. Maar moeten we nu weer alles beginnen afbreken en iets helemaal nieuws bouwen? Ruben: Wij zitten met een nieuwe ploeg, met een volledig nieuw dagelijks bestuur, dus wij kunnen wel radicaler een ‘nieuw idee’ binnen brengen. Maar ik heb al geleerd dat whatever je denkt dat nieuw is: het is ooit al eens eerder gedaan! Je moet er gewoon de annalen op na slaan! Vincent: Zeer herkenbaar. Toen we aan het nadenken waren over onze standpunten voor de kiesweek, zijn we op een verkiezingsbrochure uit de jaren ’70 gestoten en dan kom je bij dingen uit waarvan je denkt: hé tiens, dat dachten ze toen ook al!
Genegenheid Ligt de hedendaagse student nog wakker van zijn studentenkring? Heeft Ekonomika een plaatsje in het hart van de econoom en VTK een plaatsje in het hart van de ingenieur(-architect)?
Ruben: Wat bij VTK altijd heel opmerkelijk is: hoe ze erin slagen om dat 24-urenloopgevoel over te brengen! Ik heb me laten ver-
Een nieuw academiejaar staat voor de deur. Waar willen jullie volgend jaar echt werk van maken?
Ruben: Wij willen dit jaar actief proberen om de “Ekonomika-vriendengroep” meer en meer uit te breiden. Het is inherent aan de tijdsgeest dat studenten meer “shoppen”, dat er veel minder mensen ergens naartoe gaan gewoon omdat het een activiteit van hun eigen kring is. We willen echt focussen op die betrokkenheid en we hebben er wel een goed oog in. Het zou tof zijn als dat lukt! Vincent: Wij gaan voor een groot stuk gefocust zijn op co m m u nica-
Gesticht in 1930
tie. Er zijn zoveel leden dat het niet gemakkelijk is om iedereen te bereiken. We proberen zo veel mogelijk nieuwe middelen aan te boren en de bestaande te verbeteren. Bijvoorbeeld meer en meer Facebook beginnen te gebruiken.
Ruben: Inderdaad! We gaan dit jaar een heel groot Facebook-offensief lanceren. Het websiteforum wordt geschrapt, want niemand gaat daar nog naartoe, op enkele die hards na natuurlijk.. Je moet mee met de student. Op Facebook is het misschien gemakkelijker om eens commentaar achter te laten over iets van onderwijs.
Rijkdom Vraag aan een willekeurige student waar het geld zit en ze zullen altijd ofwel VTK ofwel Ekonomika zeggen. Is die reputatie van “rijke kring” eigenlijk terecht?
Ekonomika
Stichter:
L. Charels
Kleuren:
Blauw – wit – blauw
Leuze:
Utile Dulci
Faculteit:
Economie en Bedrijfskunde
Studie-richtingen:
Economische wetenschappen Toegepaste economische wetenschappen Handelsingenieur Handelsingenieur in de beleidsinformatica
Fakbar:
Dulci
Broodjesbar:
Ekobar
Praeses 2010:
Ruben Hamilius
24-urenloop:
Derde
Website:
www.ekonomika.be
Ir.Reëel 1
37
Doorgelicht: VTK vs. Ekonomika Ruben (lacht): Dat is dus fout! Er zijn veel kringen in Leuven die veel rijker zijn. Er komt bij ons redelijk wat binnen – er wordt daar keihard voor gewerkt – maar alles wordt ook weer uitgedeeld. Wij hebben bijvoorbeeld ook geen eigen vastgoed, zoals VTK. Bovendien runnen we onze fakbar in eigen beheer, daar waar vele andere kringen in het centrum een gebouw van hun faculteit ter beschikking krijgen. Pintjes aan 90 cent, all right, maar zij moeten niet elke maand hun huur betalen! Vincent: Bij ons komt er ook heel veel geld binnen, wat we dan ook weer allemaal buiten smijten. VTK is een vzw, dus het is de bedoeling dat we een gemiddelde van nul draaien. De vzw van VTK heeft op zich ook geen reserves, die zitten bij een vzw van de alumni. Dat is alleen voor als er iets fout loopt of om cashflowproblemen op te vangen in het begin van het jaar. Ruben: Er was wel ooit een Ekonomika-huis waar het praesidium mocht wonen, op één voorwaarde. Er moest een pater bij wonen. Jammer genoeg is er geen Ekonomika-pater meer!
Clichés Clichés en vooroordelen zijn van alle tijden. Welk clichébeelden leven er over VTK en Ekonomika? En kloppen ze ook effectief?
Ruben: Het clichébeeld van VTK is natuurlijk dat het allemaal nerds zijn. Maar dan sta je daar op de 24-urenloop en dan denk je: Jezus, die mannen kunnen blijkbaar ook lopen! En dan blijkt dat er twee mensen van je jaar samen zijn met iemand van VTK en dan denk je: lap, ze hebben daar blijkbaar nog knappe grieten en knappe gasten ook! Vincent: Het cliché dat over de economisten de ronde doet in Leuven, is dat het snobs zijn, net zoals over de mensen van VRG. Zijn jullie echt snobs, Ruben?
Vincent: Hij zit hier toch maar weer in een hemdje! Ruben (lacht): Ik heb daar een heel goed excuus voor. Mijn ploeg zou lachen: Ruben én een hemd! Ik kom net van bij een bedrijf in Brussel, vandaar. Of dat “snobisme” typisch is voor Ekonomika? Ik zou het niet weten. Bij geneeskunde zitten er sowieso ook snobs. Maar ja, die lopen dan in een labojas! Vincent: Bij ons leeft ergens nog wel het cliché van de typische burgie. Vorig jaar tijdens onze TD in Alma 2 vroeg er iemand aan de
38
Ir.Reëel 1
kassa wie dat de TD eigenlijk organiseerde. Dus iemand zei: VTK. “VTK?!” Ja, VTK, de kring van de burgerlijk ingenieurs en de architecten. “O, ik wist niet dat de burgies ook feestjes organiseren!” Dat clichébeeld zal waarschijnlijk nog wel een tijdje blijven voortleven. Maar oké, dan wreken we ons wel door ze op de 24-urenloop allemaal achter ons te laten!
Vetes VTK heeft Apolloon, Ekonomika heeft VRG. Maar bestaan die vetes wel? Of is dat zoals BHV, een historische discussie die slechts in een klein gedeelte van de kring écht leeft?
Vincent: We maken daar inderdaad graag een spelletje van. De 24-urenloop speelt daar een grote rol in. Voor de rest kan ik nog altijd perfect door één deur met Apolloon. Maar de studenten vinden dat geweldig, zo’n beetje rivaliteit! Ruben: Volgens mij is dat gewoon belangrijk voor de animo die in Leuven heerst. In mijn eerste jaar leefde dat nog meer. Toen werd de doop steevast afgesloten met een bestorming van het HDR! Het was altijd mijn grote droom om in te breken in het HDR en daar de vlag te gaan stelen. Maar het is me nooit gelukt! Nu zijn ze daar iets minder enthousiast
in en dat vind ik eigenlijk wel jammer. Misschien moet ik eens bellen naar Harry (van VRG, red.) om te zeggen dat we iets gaan uitvinden om daar wat nieuw poeier in te blazen! Dat creëert zo’n faculteitsgevoel, da’s geestig. In Dulci staat er bijvoorbeeld op de muur: “First thing we do, let’s kill all the lawyers”. Fantastisch is dat! Even is er het idee om een vete tussen VTK en Ekonomika te starten, maar dat draait op niets uit… En dus zijn we na deze gezellige babbel maar in vrede uiteen gegaan! Uw verslaggever hoopte even op een gesigneerde foto van Ruben en Vincent, maar zelfs dat kon er niet vanaf, want die hebben ze blijkbaar niet. Alweer een mythe ontkracht! Bedankt, Vincent! Bedankt, Ruben!
Yuri Van Havere
Architectuur: Julien de Smedt Wij Belgen, als tegen de tijd dat dit gepubliceerd is België tenminste nog bestaat, staan bekend om onze bescheidenheid en eerder ingetogen karakters. Maar er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen die de regel moeten bevestigen. Julien de Smedt is zo iemand. Wie eens een kijkje neemt op zijn site, ziet immers dat bescheidenheid en ingetogenheid nogal ver achteraan het woordenboek van JDS-architects staan.
Internationaal Julien de Smedt, zoon van een Franse vader met een zaak in New York en een Belgische moeder, is niet iemand die zich makkelijk op één plaats settelt. Hij heeft er zes jaar architectuurstudies in zes verschillende internationale scholen opzitten, heeft nu al kantoren in 3 Europese steden (Kopenhagen, Oslo en Brussel) en werkt met 17 verschillende nationaliteiten onder zijn werknemers. Na enkele jaren bij OMA te hebben gewerkt, richtte hij samen met Bjarke Ingels PLOT op in 2001. Ze namen deel aan vele architectuurwedstrijden. In een periode van vijf jaar bleven ze niet onopgemerkt in de architectuurwereld. De filosofie van PLOT zat in de naam zelf, naar analogie van de plot van een verhaal. De verschillende gebeurtenissen die op zichzelf nietszeggend of nutteloos lijken, worden door het plot meer dan de som van de verschillende delen. Dit wilden ze ook bekomen met hun architectuur, door een combinatie van durf, efficiëntie en humor. Terwijl Bjarke Ingels zich na de splitsing van PLOT met zijn kantoor BIG vooral op Scandinavië richtte, richtte Julien De Smedt zich meer internationaal. Zo heeft hij in zijn monografie Pixl to XL de landen waarin hij nog niet actief is, ingekleurd om zijn ambitie duidelijk te maken.
40
Ir.Reëel 1
Projecten Een van zijn bekendste gebouwde projecten is het VM huisvestingsproject in een staduitbreidingsgebied van Kopenhagen. Hierin zijn allerlei verschillende types appartementen als een soort tetris in elkaar gevallen en vormen een 3-D Tetris waarin de letters V en M te herkennen zijn. Het project viel niet alleen bij architecten in de smaak. De appartementen verkochten als zoete broodjes en na de eerste verkoopsdag was reeds 80% van de appartementen verkocht. Het was zelfs zo een succes dat een tweede project, genaamd mountain dwellings, naast het bestaande project werd opgebouwd. Het Mountain Dwellings project moest 2/3e parking en 1/3e huisvesting bevatten. Hier slaagde men wonderwel in, zonder dat aan de buitenkant de aanwezigheid van keizer Auto, in vele projecten het zorgenkind, opvalt. De woningen zijn naar het zonlicht toe gericht en het hele concept van een artificiële berg gevormd door parking en appartementen is een voorbeeld voor een tijdperk zonder triestige, grijze betonnen woontorens. Door deze bovengrondse maar vrij onzichtbare parking,
vermijdt men een ondergrondse parking en voorkomt men dat de natuurlijke waterhuishouding wordt verstoord, wat mogelijke problemen kan opleveren voor nabijgelegen bomen. Verder heeft iedere woning een dakterras met tuin die via een groot bewateringssysteem onderhouden wordt. De terrassen worden afgesloten met groenbakken in plaats van een gewone reling. De breedte van deze groenbakken is zo berekend dat bovenburen niet op het terras van de onderbuur kunnen kijken en zo de privacy tussen de verschillende bewoners gerespecteerd blijft. De westelijke en de noordelijke gevels van het gebouw zijn bedekt met aluminium platen. De gaten in het aluminium laten licht en lucht binnen in de parkeergarage. De gaten vormen een afbeelding van de Mount Everest. Overdag zullen de gaten afsteken tegen het heldere aluminium en ’s nachts zal de tekening van binnenuit verlicht worden door de lichten in de parkeergarage. Het gebouw kreeg van de architecturale webstek Archdaily de Building of the Year Award 2009 in de categorie Huisvesting.
Architectuur: Julien De Smedt
Logistic city
JDS staat bekend om zijn innovatiedrang, zonder praktische of constructieve aspecten uit het oog te verliezen. Hun architectuur gaat ook over het psychologische en het sociale. Getuige hiervan is het megalomane voorstel van een project van de Logistic City in Shenzhen, China. Het zou een mega-skyscraper worden, een soort stad op zichzelf van maar liefst 1111m, hoger als de Burj Dubai (828m). Een soort toren van Babel maar dan zonder het sociale isolement. Het voorstel werd ook niet enkel verdiepen op elkaar stapelen en deze dan door een lift verbinden, maar een stad in een toren, inclusief groene, open ruimte. Door over te schakelen van architectuur naar stedenbouw, ontstaan onverhoopte mogelijkheden en kwaliteiten. Binnenin zien we terug het berggevoel met aflopende en opgaande paden, terugwijkende niveaus en vooral veel groen op de muren en door heel het gebouw, als het tenminste
nog die term verdient.
Agenda Bij een zo groot en bekend geworden bureau als JDS hoorde natuurlijk ook een boek. Dat kwam er eind 2009. Het boek is net als vele ontwerpen van JDS nogal ongewoon. Op de cover zien we de eifeltoren schuin gezet, zodat het kan gebruikt worden als skischans. Het boek is opgevat als een agenda, beginnend op 15 september 2008. De dag dat de wereldwijde financiële crisis losbarstte doordat de Lehman Brothers de boeken neerlegden. “Change”, hét thema van Obama’s verkiezingscampagne is een van de sleutelwoorden van dit boek. Hoe zullen architecten en planners moeten omgaan in deze veranderende maatschappij, waar we niet kunnen voorspellen hoe de wereld er binnen 15 jaar uitziet. Elke pagina is opgevat als een dag sinds die datum. Er staan ook niet alleen architecturale documenten in. Er worden
ook anekdotes verteld zoals bijvoorbeeld de dood van Michael Jackson, verkiezingen in Tsjechië, … Je kan het boek met al zijn interviews, advertenties, reisverhalen en plannen nog het best beschrijven als een weerspiegeling van onze wereld. Met zijn chaos en snelle opeenvolging van gebeurtenissen. En toch wordt er onrechtstreeks veel verteld over JDS Architects. Net als iedereen in deze samenleving willen ze alles nu, direct en vaak nog tegelijkertijd. Alles lijkt mogelijk, als je het maar hard genoeg wilt. Zelfs de VM houses - een architecturale zoektocht naar een evenwicht tussen privacy, sociale interactie, typologie, … - worden geridiculiseerd door onverklaarbaar scherphoekige terrassen en felverlichte helse visualisaties. Samengevat zijn vele ontwerpen van dit team vaak technisch of financieel onhaalbaar, maar men herdenkt er wel vaak de grenzen van architectuur, door er op een haast kinderlijke manier mee om te gaan.
Ruben Wouters
Ir.Reëel 1
41
Culinair Omdat frieten, hamburgers of kebab toch niet zo gezond zijn om elke dag van te eten, hieronder een gemakkelijk recept om op kot te maken. Aangezien we nog altijd studenten zijn, mag het bier hier natuurlijk niet ontbreken. Getest en goedgekeurd!
Deugniet is een Belgisch blond bier dat hergist op de fles. Het heeft een alcoholpercentage van 7,3%. Het wordt gebrouwen door brouwerij Brasserie du Bocq in Purnode. Te koop bij de betere slijterij en bierspeciaalzaak. Voor wie toch liever voor een gekend bier zou gaan is het beste alternatief de Ciney Blond. Een zacht en zuiver bier, goudblond, fruitig van smaak en met een evenwichtige, aangename bitterheid.
Gebakken mosselen Benodigdheden voor 4 personen: - 500 gram gekookte mosselen - twee eetlepels bloem - vier eetlepels zonnebloemolie - zes draadjes saffraan - een mespunt korianderpoeder - een ui - twee tenen knoflook uit de knijper - een flesje Deugniet van 0.3 l - vier eetlepels creme fraiche - een eetlepel fijngehakte bieslook - peper uit de molen en zout naar smaak De mosselen bestuiven met wat bloem en om en om bakken in de zonnebloemolie. De fijngehakte ui, knoflook uit de knijper, draadjes saffraan en driekwart van de inhoud van het flesje erbij doen. Gedurende zes tot acht minuten goed verhitten en de creme fraiche en korianderpoeder door het stoofvocht roeren. De mosselen en de saus verdelen over voorverwarmde borden en gareren met fijngehakte bieslook. Peper en zout naar smaak toevoegen. Serveren met stokbrood of war-
me toast. Drink hierbij een goed gekoeld glas Deugniet. Smakelijk eten!
Eigen bevindingen: Wat de hoeveelheid van de mosselen betreft is een pak van 1kg/persoon wel voldoende. De hoeveelheid bier die je er bij moet doen mag toch beperkt blijven tot de helft van het flesje. Anders krijg je een te felle biersmaak en we willen de mosselen ook nog proeven natuurlijk. Pas wel op bij de aankoop van saffraandraadjes, deze zijn vrij duur. Dus koop er niet meer dan dat je nodig hebt. Ruben Wouters
Ir.Reëel 1
43
Vetcool ElasticShelf Eenvoudige, en toch hippe recyclage van fietsbinnenbanden. En als er iets is wat in Leuven veel aanwezig is, zijn het toch wel fietsen en bijhorende onderdelen. De ElasticShelf van SystemDesignStudio gebruikt de spanning door het stretchen van de binnenband via 2 metalen staven aan de muur, waardoor de objecten op hun plaats worden gehouden.
Skinput Skinput is de nieuwe futuristische interface die momenteel door Microsoft en Carnegie Mellon University in Pittsburgh wordt ontwikkeld. Het systeem bevat een pico-projector die het touchpad projecteert op de hand of onderarm. Deze projectie gebeurt in samenwerking met biosensoren, die druk, versnelling en kracht meten en het geluid onderscheiden tussen de verschillende plaatsen op het lichaam, gebaseerd op bot- en weefselvariaties van het lichaam.
Daft Punk helm Harrison Crix deed er 17 maanden over om de wereldberoemde helm van Daft Punk na te bouwen, inclusief alle lichteffecten. Een samenvatting hiervan is te zien op youtube (http://www.youtube.com/ watch?v=H0TBZeCgL0E). Waarop wacht je nog? Zorg dat je de eerste bent voor deze nieuwe hype in ons aller-gezelligste fakbar. Of wie weet, wel in heel Leuven.
44
Ir.Reëel 1
Vetcool
The Less Lamp Vindt de creatieveling in u die IKEA-lamp die iedereen heeft ook maar saai? Ga dan aan de slag met deze “The Less Lamp”. Waarschijnlijk een van de enigste lampen die gebroken moet worden opdat hij licht zou geven. Met een speciaal hamertje moet je de gewenste gaten slaan zodat het licht door de gaten schijnt in de compositie die jij wilt.
Jobi Magnetic Gorillapod De Joby Magnetic Gorillapod is het nieuwe hebbeding voor de amateurfotograaf die ofwel zelf op de foto wilt staan, of zelfs voor de Steadyshot veel bibbert. De flexibele driepoot heeft op elke voet een magneetje zitten, dit kan je dan tegen een metalen oppervlak “plakken” en hopen dat de magneten sterk genoeg zijn om de zwaartekracht te overwinnen.
Lightcycle In de categorie ‘ga eens op een andere manier naar de les’: Een replica Lightcycle zoals in de blockbuster van komende winter, TRON Legacy. Het vervolg op de film TRON uit 1982. Eén moto kost ongeveer €27 900 en is op maat gemaakt, heef een unieke kleur en als kers op de taart, kan je er ook effectief mee rijden. Benieuwd wat de studenteninspecteur politie Leuven hierop te zeggen heeft.
Ir.Reëel 1
45
Ontspanning Tijd voor wat ontspannende lectuur en spelletjes.
Fuck my life
Today, I tried to contact my birth mother, who abandoned me when I was three weeks old. After months of tracing, I finally plucked up the courage to call her. She told me to “eff off and die.”
Today, I told my boyfriend I was pregnant. He went outside for a “breather” and never came back. Today, my three year old daughter got in trouble and sent home from daycare. She was rolling around on the floor with another boy, screaming, “Come on my belly!” It was a line from the porno my husband and I were watching last night she’d evidently overheard. Today, I was babysitting for my mum’s friend. I put her little boy on my knee, and he kept pulling at my top. I asked him “are you hungry?” He replied “No, I want to see your titties.” Today, I was called handsome. Too bad it was coming from a trashed homeless lady, who then went on to tell me that she “likes my lips and wants to rape me.” Today, my best friend who I’ve known since high school is getting married. I’m supposed to give a toast during the reception about how great the bride and groom are. I’ve been sleeping with the groom for the past 7 months. Today, I found out that my boyfriend is cheating on me, with the same guy I was cheating on him with. Today, my fiancé invited his pregnant co-worker for dinner. After we finished eating, he sat down and explained to me that her kid is his and that he’s been cheating on me with her for 5 months. She had a smile on her face during the entire thing. Today, my boyfriend decided that a good time to have our first kiss was on a rollercoaster, right before a huge drop. He bit through my lip. Today, I woke up to my English bulldog standing over me, getting ready to pee. I didn’t move in time.
46
Ir.Reëel 1
Ontspanning
Ir.Reëel 1
47
Hoofdtitel in het klein
48
Ir.Reëel 1
Hoofdtitel in het klein
Ir.Reëel 1
49
