EMMA e
I n m emoriam E mma E ssers Soms komt wereldnieuws heel dichtbij. Meestal ontploft de bom twee straten verderop, maar dit keer was het vreselijk raak. Emma was zes jaar een geliefde leerling op onze school. Zeer getalenteerd, met het hart op de juiste plaats. Heel veel van haar docenten, jaargenoten en mede-‐scholieren willen hun medeleven uitspreken met dit leed waarvoor eigenlijk geen woorden zijn. Onbegrip, schok, ontreddering, verdriet: in dit boek proberen velen, ieder voor zich, iets van deze emoties te verwoorden. Want we voelen ons zo hulpeloos en machteloos. Wij wensen de familie veel sterkte toe bij het dragen en verwerken van deze vreselijke pijn.
Hans Rookmaaker Rector Gymnasium Sorghvliet
Speech van E mma S cheuer Uitgesproken op maandag 21 juli 2014 tijdens de herdenkingsbijeenkomst in de Studieruimte van Gymnasium Sorghvliet
Lieve jaargenoten, schoolgenoten en vrienden van Emma, Heel fijn en mooi om te zien dat zoveel van jullie vandaag zijn gekomen om herinneringen op te halen over Emma en haar ook haar tijd hier op Sorghvliet. Emma hoorde je van mijlenver aankomen. Als je op de bovengarderobe zat en Emma op de derde, hoorde je haar heerlijke harde lach en wist je ze dat ze eraan kwam. Tegen iedereen even vrolijk en amicaal: vrienden, klasgenoten, leraren maar ook tegen bruggers en de schoonmakers. Ze was een bron van energie, gezelligheid en vrolijkheid. Maar ook Ems had zo haar rust nodig en daarom sliep ze graag uit, ongeacht of het nou eigenlijk een schooldag was. Standaard een half uur te laat, welk uur het ook was, kwam ze de klas binnen met veel kabaal. Nooit hoefde ze een briefje te halen, hoe haar dat steeds lukte? Het was echt knap. Vervolgens zette ze d’r grote tas op tafel, begon zich op te maken en spoot vaak nog een druppel lenzenvloeistof in haar oog. En daarna begon ze met praten. Ze was leergierig en vuurde vaak een vragenkanon af op de leraren. Zoals ze in de les was, zo was ze ook als vriendin. Ze wilde alles weten, hoe het ging, wat je aan het doen was, en waarom en wanneer. Betrokken en enorm geïnteresseerd. Attent, altijd succes en hoe-‐ging-‐het-‐berichten. Toen ik slaagde dit jaar was Emma nog blijer dan ikzelf. Leefde met iedereen mee, zorgzaam, maakte overal waar ze kwam weer nieuwe vrienden. Ze was grappig, prettig gestoord misschien nog beter, en ongelofelijk intelligent, haalde met gemak haar diploma. Wilde zelfs nog even ervoor gaan om cum laude te slagen, maar ze hield ook van een feestje dus moest ze een balans vinden. Haalde in één jaar haar P voor haar studie Geneeskunde in Groningen. Emma was altijd betrokken bij school, ze was leerlingmentor voor de eerste klas, deed mee aan verschillende MUN’s, nam deel aan de leerlingenraad en heeft zich hard ingezet voor de Aemulatio als hoofdredactrice samen met Jasmijn. Emma hield van Sorghvliet: op de diploma-‐uitreiking van afgelopen juni vond ze het geweldig om de leraren weer te zien. Ze vond het zo leuk dat de leraren zo geïnteresseerd waren hoe het haar verging in Groningen. Dat ik nu in verleden tijd praat is niet te beschrijven of te bevatten en breekt mijn hart. Maar alle herinneringen die we hebben met jou Em, neemt nooit iemand ons af, die blijven voor altijd bij ons en door jouw prachtige persoonlijkheid zullen die springlevend blijven. Wij vragen nu om een minuut stilte voor Emma.
Zo’n o ntzettend m ooi m ens Lieve Emma, hartsvriendin, ik vond je vroeger altijd maar een schreeuwlelijk. Je was niks voor mij, veel te druk, veel te overdreven. Welke chick van zestien vond het nou nog gaaf om Hello Kitty spullen te krijgen?! Maar zo moeilijk als ik nee kon zeggen zo makkelijk liet ik je toen bij mij slapen, want ik mocht uit tot laat, jij tot 12. “Nee joh, geen probleem als Martijn ook bij je slaapt!” Je moest en zou naar de Seven gaan, vastberaden als je was. Tot mijn verbazing was je best oke. Je hebt me gestrikt met de oprechte interesse die je in me had. Met je enthousiasme om weer samen te chillen, want de laatste keer was alweer zo lang geleden. Ik zag je elke dag. Samen fietsen, samen les, samen scriptie, samen feesten, samen alles. Ik was een deel van jou, jij was een deel van mij. Je kon me de oren van mijn hoofd kletsen, over hoe boos je kon zijn op je ouders en wat Valentijn je nou weer geflikt had. Ik heb nog nooit ouders zo veel zien geven om hun dochter. Ze deden zo hun best om je tegen alle gevaren van de wereld te beschermen. Je kon jouw vader iedere avond voor de deur verwachten om je terug naar huis te escorteren, het begon namelijk al donker te worden. Ik woonde om de hoek. En ook naar de Ap gingen we altijd lopend, want die weg was te gevaarlijk om over te fietsen had je moeder je verteld. Achteraf heb ik er spijt van dat ik niet naar elk woord van je heb geluisterd. Ik had het allemaal onthouden, alle woorden, stuk voor stuk.
Nu ben je weg. Dat kan helemaal niet, want we hebben nog zo veel te doen. Met wie moet ik nu de tour de corps af maken? Met wie moet ik urenlang aan de lijn hangen als het even niet mee zit? Je moest je vader nog vertellen dat je al maanden stiekem aan het bijlenen was. Je moest Valentijn nog vertellen dat je zijn trui had gestolen, hij zocht hem al zo lang. Ik moet je nog vertellen hoeveel je voor me betekent. Je was zo’n ontzettend mooi mens. Zo succesvol in alles wat je deed. Je zou zo’n geweldige dokter zijn geweest, zo’n geweldige vrouw, moeder en oma. Was ik maar zo gedreven, was ik maar zo vol van liefde. Was ik maar ietsje meer zoals jij. Later pik. xoxo
Jasmijn Koning
e
Bij j e i n d e b uurt Lieve Emma, Je was zo levendig, zo aanwezig en zo sterk. Dit maakt het bijna onmogelijk om te beseffen dat je er nu niet meer bent. Als ik aan je denk, zie en hoor ik je lachen. In klas drie kwamen we bij elkaar en sindsdien zijn we bevriend. In groepsverband hebben we zo veel samen meegemaakt: Sneek, Cherso en ontelbare dinertjes. Maar ook met z’n tweeën hebben we veel gedaan. Zo vaak samen geluncht of koffie gedronken en geleerd in de KB. Zelfs toen ik in het buitenland zat, vroeg jij keer op keer hoe het was en hoe het met me ging. Acht dagen voor het ongeluk gingen we voor de laatste keer met z’n tweeën leren in de KB. Ik ben heel blij dat we die dag nog samen hebben gehad. We hadden afgesproken rond elf uur maar jij kon je portemonnee niet vinden en moest nog ontbijten dus je kwam om één uur aan. We gingen maar meteen koffie drinken. Het was zoals altijd heel gezellig. Je kon heel goed luisteren, was oprecht geïnteresseerd in mensen en gaf overwogen adviezen. Ook jij had zoals altijd veel te vertellen. Pas een uur later gingen we weer naar boven en anderhalf uur later al weer lunchen, ook dit duurde erg lang. Het was een weinig productieve maar heel gezellige dag. Als ik aan je denk, moet ik lachen ook al ben ik verdrietig. Ik moet lachen om je luide stem, je warrigheid en je onhandigheid maar vooral moet ik lachen omdat jij ook altijd
aan het lachen was. Je zag overal de humor van in, was ontzettend positief en had ook veel zelfspot, dat vond ik zo leuk. Ook moet ik lachen om al mijn herinneringen met jou. Flirten met de barman voor gratis shotjes in Sneek, jouw speech toen we aan het wachten waren op de eerste trein van Delft naar Den Haag of onze nerderige gesprekken over natuur-‐ en scheikunde. Ook konden we heerlijk praten over niets of gezellig cupcakes bakken. Em, het was gewoon fijn om bij je in de buurt te zijn. Ik ben zo boos en verdrietig dat je toekomst je is ontnomen en we niet nog meer samen kunnen beleven. Ik zal je in ieder geval nooit vergeten. Ik hou van je,
Claire de Jong
e
Je l ieve b erichtjes Lieve Emma, Ik ben al ongeveer 4 uur naar een leeg blad aan het staren omdat ik gewoon geen woorden kan vinden voor wat er is gebeurd. Het is nog steeds zo onwerkelijk dat ik je nooit meer ga zien. Twee weken geleden sliep je nog bij mij in bed na een geweldige avond samen in Leiden. Ik mis nu al je drukke aanwezigheid en je lieve berichtjes. Je hield altijd contact met iedereen en je wist ook alles van iedereen. Je lieve berichtjes met ''Wanneer gaan we weer afspreken?'', ''Je moet echt snel naar Groningen komen!'' en ''Lief, hoe gaat het met je?''. Ook was je een echte perfectionist. Het laatste gesprek dat wij hadden ging over je theorie examen voor het rijbewijs dat je niet had gehaald. ''Ik kan hier echt zo slecht tegen, ik baal echt'' zei je tegen mij. Maar er is niks mis met perfectionistisch zijn, het heeft er namelijk toe geleid dat je én in zes jaar een gymnasiumdiploma hebt behaald én het jaar erna in 1 keer je P. Je was zo'n onwijs slim en gemotiveerd meisje. Wel alles op het allerlaatste moment maar dat is altijd goed gekomen. De afgelopen zes jaar op Sorghvliet met jou ga ik nooit vergeten. We kwamen elkaar elke ochtend om iets over half negen tegen bij de lockers. Veel te laat natuurlijk maar op een of andere manier konden wij dat altijd maken. Volgens mij zijn wij maar
één keer nagebleven of misschien twee. En als het even kon wisten wij altijd wel iets te bedenken om eronder uit te komen. De mooiste herinnering die wij samen delen is de reis met onze lieve vriendinnetjes naar Cherso. Met z'n achttienen verspreid over 3 villa's waren wij aan het genieten van onze welverdiende vakantie. Ik ben zo blij dat we zoveel foto's hebben gemaakt toen en ik ben ook heel blij dat ik sowieso heel veel foto's heb met jou. Jij was altijd iemand die namelijk wel zorgde dat er genoeg foto's werden gemaakt. En daar ben ik achteraf blij mee. Ik kan nu namelijk met alle foto's die wij samen hebben terugdenken aan een geweldige, lieve en prachtige vriendin. Ik kan je echt niet beschrijven hoe ik me nu voel. Het leven is op deze manier zo oneerlijk. We zijn een geweldig iemand hierdoor verloren en dat ben jij. Ik ben zo blij dat ik jouw vriendin mocht zijn en dat ik jou heb leren kennen. Lieve Emma, Ik hou heel veel van jou en ga je onwijs missen. Liefs,
Floor van Roggen
e
Blijven verbinden Lieve Emma, Hoe moet ik beginnen? Wat jou en jouw familie is overkomen is het meest aangrijpende, hartverscheurende en onbegrijpelijke. Machteloos blijven wij hier achter. Te machteloos om te weten hoe de machteloosheid uit te drukken in woorden. In mijn herinnering ben je nog de springlevende en vol in het leven staande Emma. Je bracht mensen bij elkaar, zoals je deed toen wij samen brugklasmentor waren in de vijfde klas. Maar je was ook een ster in het mensen bij elkaar houden. Toen onze hechte vriendengroep na het eindexamen uitvloog, ieder zijn eigen weg, zorgde jij er met de organisatie van bijvoorbeeld een kerstdiner en een paasbrunch voor dat onze contacten niet verwaterden. Iets meer dan een week voor de vreselijke gebeurtenis stond jij er nog op om het WK met zijn allen te kijken. Nederland verloor. So what, denken we nu, het was fantastisch die avond samen te zijn. Na je eindexamen vlogen jij en ik dezelfde kant uit, Groningen. We deden dezelfde studie. Ik zag je nog bijna iedere dag. Ook in Groningen bouwde je in een mum van tijd een enorm sociaal netwerk op. Trouwe vrienden bleef je trouw, maar er was ook veel ruimte voor nieuwe vriendschappen. Jouw studieresultaten hebben hier niet onder geleden: Je haalde met gemak je propedeuse. De discipline die je hiervoor hebt opgebracht, Emma, zag ik zo vaak terug bij jou. De discipline om hulpmentor te willen worden en er vervolgens een
jaar lang een feestje van te maken. De discipline om de wil geneeskunde te sturen om te zetten in de verovering van die felbegeerde studieplek. Een vriendengroep die zich verspreidde over verschillende continenten. En toch de discipline hen te blijven verbinden. Zoals eerder gezegd, Emma, stond je vol in het leven. Dit bracht jou in staat optimaal te kunnen genieten. Je leefde ieder moment, een eigenschap die ik erg bijzonder vind. We gaan je zo vreselijk missen, Liefs,
Feline Herrman
e
Geen f lintertje k waad Allermooiste, liefste, gekste Ems, Ik weet niet goed waar ik moet beginnen. Zoveel emoties, zoveel herinneringen. Onwerkelijk, oneerlijk, boos, maar vooral ben ik kapot van verdriet. Want allerliefste poes, wat was jij een prachtig mens. Je was oprecht, lief, vrolijk, attent, oh zo betrokken, eindeloos geïnteresseerd, zorgzaam, grappig en ik kan zo nog heel lang doorgaan. Je had geen flintertje kwaad in je, helemaal niks. Wat was en ben ik er trots op we vriendinnen waren. In de meivakantie van de 2e klas kwamen we elkaar tegen in Parijs, we wisten van elkaar wie we waren maar we kenden elkaar niet goed. Jij met je moeder, ik met mijn nichtjes. Wat toevallig en leuk was dat, een paar maanden kwamen we bij elkaar in klas 3. Samen survivalkamp, bij elkaar in bed slapen. Jij met je Hello Kitty slaapmasker op, lag je daar als een echte diva. We gingen samen shoppen, lunchen en heel soms
stiekem spijbelen wat we echt heel gaaf vonden. Eindeloos praten over alles wat ons bezighield. In de vierde klas, toen ik slechte cijfers haalde, wilde je me altijd helpen, welk vak het ook was. Toen ik bleef zitten wilde je een suprise-‐diner voor me geven, wat ik vanaf minuut 1 al door had, maar oh wat was dat lief. Je was een soort onuitputtende bron van liefde, en dat kwam overal in terug. Toen ik voor het eerst liefdesverdriet had, heb ik in je armen uitgehuild, want jij was er, altijd. Samen keken we de allerallerslechtste films die er bestaan en wat vonden we het leuk. Laptop in bed en kijken maar, wat hebben we er om gelachen. Als ik bij je sliep dan zaten we tot diep in de nacht op je balkon te praten met wijn. Niet denkend aan de tijd, gewoon praten over alles. Jongens, kleren, nieuwe nagellak, het leven, en de toekomst. Ik zal nooit vergeten dat we de balkondeuren niet meer open kregen. Dat was grappig, voor een minuut of 5, maar toen werden we bang dat we daar moesten slapen. Gelukkig hoorde Valentijn ons, en die redde ons toen. Toen ik in mijn nieuwe jaar vrienden kreeg was jij naar allemaal dolnieuwsgierig. Praatte even vrolijk met mij als met hen, ook met vrienden buiten school. Geïnteresseerd tegen iedereen die je tegenkwam. Ik had de eer erbij te zijn toen je het bericht kreeg dat je was geslaagd. Als een van de laatsten hoorde je het, je wist dat je was geslaagd, maar toch was je zo blij. Prachtig moment. Toen ik afgelopen juni ook een jaar later was geslaagd was je zo blij en trots. Zenuwachtige berichtjes voor het telefoontje, en zo blij na het bericht. Want ik zou naar jou toe komen, samen Groningen op stelten zetten. Als een soort zus gaf je me advies en ik sliep bij je na het scholierenfeest. Voor mijn diploma-‐uitreiking kwam je uit Groningen naar de kerk. Je filmde me, we knuffelden elkaar en je lachte me uit om mijn praatje over meneer Beute. Wat ben ik blij dat je daar was. Lieve, lieve Emma. Er is nog zoveel meer wat ik kan zeggen, wil zeggen, zoveel herinneringen. Die pakt niemand mij af. Ik kan gewoon niet geloven dat jij er niet meer bent, je was me zo dierbaar. Ik hou zo veel van je, wil je knuffelen, met je kletsen, je haar vlechten en nog zo veel meer. We hebben veel steun aan elkaar met de Agga bitches, maar we zijn niet meer compleet, en ik ook niet. Voor altijd in mijn hart en hoofd.
Ems Scheuer
e
Altijd v rolijk, a ltijd s tralend Lieve Lieve Lieve Emma. Em jij was een meisje met een hele grote gebruiksaanwijzing, tenminste dat leek in eerste instantie. Toen ik jou leerde kennen in de brugklas, of zoals jij zelf bedacht had, in het Museon waar we allebei tegelijk in groep 8 op klassenuitje waren. Welke van de twee de eerste ontmoeting was, zullen we nooit ontdekken, maar dat ik blij ben dat ik jou ontmoet heb, wist ik meteen. Op dat moment misschien meer door het drama en de vrolijkheid en hilariteit die jij aan de klas kon geven, nu omdat ik weet hoe erg ik je ga missen. In het begin waren we niet meteen beste maten. Je bent een keer de klas uit gestormd mij uitscheldend (wat achteraf niet voor mij bleek te zijn overigens). Maar al snel veranderde dit in een vriendschap die voor mij van heel veel waarde was, een vriendschap die veel goede, mooie, leuke en rare momenten heeft opgeleverd. Ik heb je ook toen nog een keer de klas uit laten stormen toen we wat bedplasmomenten terug haalden, gelukkig kon jij hier achteraf ook om lachen. Andersom heb jij het voor elkaar gekregen om mij uit de skilift te duwen, dus zo stonden we dan wel weer quitte. Ems dit zijn maar twee rare voorbeelden van alle rare en leuke momenten die wij samen hebben beleefd, waaronder alleen al drie vakanties. Met jou ontsnappen in Parijs, waarbij ‘we niet wisten waar we zouden eindigen’, kan daarbij natuurlijk niet vergeten worden. Ook nadat we allebei naar een andere stad zijn verhuisd, sprak ik jou nog vaak. Wetend wat ik nu weet niet vaak genoeg, maar de momenten dat jij langs bent geweest zal ik altijd blijven koesteren. Want laten we eerlijk blijven, ook al was ik er niet bij, de lorre zie ik niet meer zonder aan jouw avondje lorre te denken. Maar los van jouw mooie en gezellige lorre avondjes bleef jij oprecht geïnteresseerd. Elke
maand moest ik wel een update geven over hoe het met mijn studie ging en gaf je me vervolgens een extreem lieve en goede peptalk. Em, er zijn weinig mensen zoals jij. Er zijn weinig mensen altijd vrolijk, altijd stralend en dan ook nog zeer intelligent. Jij stond altijd voor iedereen klaar en zou alles opgeven voor de mensen om wie je geeft. Ik kon je altijd bellen, wetend dat je me zou begrijpen en er voor me zou zijn. Mijn gevoel nu is onbeschrijfelijk en er zijn geen woorden die mijn verdriet nu kunnen omschrijven. Ik weet wel dat ik zo graag iets voor je zou betekenen, je ergens mee zou willen helpen en alles voor je zou willen doen wat nu nog kan. Hoe precies weet ik nog niet, maar om te beginnen zal ik proberen jouw vrolijkheid, zorgzaamheid en liefde over te nemen. En proberen mensen te helpen en weer te laten stralen zoals jij dat kon. Lieve Emma, woorden zullen jou altijd te kort blijven doen, want jij was meer dan woorden, veel meer, en zal dat ook altijd blijven. Jij bent een herinnering, een herinnering die ik nooit kwijt zal raken. Ik mis je, lieve Ems en zal dat altijd blijven doen met heel mijn hart, waar jij een speciaal plekje hebt gekregen dat me nooit meer afgepakt kan worden. Je zal nooit uit mijn leven verdwijnen lieve Emma, dat weet ik zeker.
Roosmarijn Rutten
e
Altijd tijd Emma was altijd een lieve vriendin die altijd voor je klaar stond. Op leuke maar ook op vervelende momenten wist je dat ze er altijd voor je was. Ook was ze heel leergierig en nieuwsgierig en wilde ze alles weten en was ze altijd erg geïnteresseerd, ook in de les op school. Maar ook naast school stond ze klaar om lekker uit te gaan of andere gezellige dingen te doen. Altijd met een glimlach kon ze de hele wereld aan. Na onze middelbare schooltijd had ze haar plekje gevonden in Groningen. Een leuk huis, leuke jaarclub en de studie waarvoor ze hard gewerkt had. Ook al had ze het druk met haar nieuwe leven, ze maakte altijd tijd voor haar oude vriendinnen. Er kwam vaak een berichtje hoe het met je ging. Ze genoot altijd met volle teugen van het leven en het is onwijs onrechtvaardig dat aan haar leven zo plots een einde is gemaakt. Ik zal altijd terugdenken aan mijn lieve vriendin en zal haar nooit vergeten.
Alexa Kielstra
e
Oprechte i nteresse Emma en ik kwamen bij elkaar in de brugklas. Vanaf dat moment begon onze vriendschap eigenlijk, we herkenden elkaar van een zeilkamp waar we allebei heen waren gegaan en hadden meteen het idee dat we superveel gemeen hadden. Zo was het altijd met Emma: op het moment dat je iemand kende die zij ook kende of eenzelfde interesse had als zij, dan gaf ze je meteen het gevoel dat jullie goede vrienden zouden worden. Het is dan ook niet gek dat ze zoveel vrienden had. Dat is iets wat ik echt van Emma heb geleerd; het contact leggen met nieuwe mensen. Voordat ik Emma leerde kennen was ik zeer terughoudend met mensen die ik niet kende, maar door Emma leek het zo makkelijk en zo leuk om mensen aan te spreken. Nu vooral merk ik dan ook hoeveel mensen ze kende, die nu allemaal verdriet om haar hebben. Ze had vrienden op school, op haar tennisclub, haar volleybalvereniging, dezelfde zeilschool waar Emma en ik elkaar van kenden waar we samen sinds 2013 kampleiding zijn geworden, en natuurlijk alle mensen die ze in dit laatste korte jaar in Groningen heeft leren kennen. Dat Emma zo sociaal was, ging echter gepaard met haar oprechte interesse in alles en iedereen. Emma was namelijk altijd één en al oor als iemand wat had meegemaakt of van plan was. Hoe klein het ook was, ze wilde er alles
over weten. Ik denk dat ik dit het meeste aan haar ga missen, het samen erop uit gaan en mensen leren kennen, en praten over niks, wat met Emma erbij opeens zo belangrijk leek. Alles kon je bij haar kwijt en ze hield het dan ook voor zich als je dat vroeg. Waar de meeste mensen een geheim wel aan één of twee mensen doorvertellen, hield Emma ferm haar mond dicht als iemand haar in vertrouwen had genomen. Ik weet nog goed dat ik een keer doorhad dat Emma meer wist over iemand en ik wilde weten wat het was. Uiteindelijk heeft ze in een andere kamer de betreffende persoon opgebeld met de vraag of ze het aan me mocht vertellen omdat ik zo bleef zeuren. Het antwoord was ‘liever niet’, en dus bleef haar mond gesloten. Emma was echt één van mijn allerbeste vriendinnetjes en ik kon altijd bij haar terecht. Ze heeft mij door moeilijke tijden heen geholpen en ik ga haar dan ook zo erg missen omdat ze echt alles over me wist. Het feit dat ik haar nooit meer op kan bellen om te kletsen of om samen uit te gaan is een gedachte die ik eigenlijk niet durf te hebben omdat het dan echt begint te worden dat ze er niet meer is. Het is inmiddels vier dagen geleden maar nog steeds durf ik er niet teveel over na te denken, alsof ze pas echt dood gaat als ik erin ga geloven. Het enige waar ik op kan hopen is dat ze heengegaan is met haar kenmerkende vrolijke instelling en dat ze dezelfde fijne herinneringen aan mij heeft als ik aan haar heb, en dat ik net zo’n goede vriendin voor haar ben geweest, als zij voor mij is geweest.
Emilie Cleyndert
e
Je h ebt h et g oed g edaan Lieve, lieve Emma. Ik kan nog steeds niet geloven dat je er niet meer bent. Het is zo raar om nu iets te schrijven over hoe je was en wat je voor me betekende, zeker omdat ik je nog zo graag om me heen zou willen hebben. Het lijkt nog gisteren toen ik je net iets te hysterische lach hoorde. Zo onwerkelijk dat je er nu niet meer bent. Nu nog steeds heb ik het idee dat ik je kan knuffelen of dat ik je een berichtje kan sturen, waarop ik een antwoord terug zou krijgen met veel uitroeptekens en ‘hahahaha’ er in. Wat ik zo leuk aan je vond, is dat je altijd je waardering voor de mensen om je heen duidelijk liet blijken. Regelmatig kreeg ik te horen ‘wat leuk dat je er bent Tessie’, of ‘wat wat ben je toch een geweldig kind’. Waarop ik je altijd een beetje een ‘jaja’ blik gaf of iets sarcastisch terug zei. Wel vond ik het altijd leuk om te horen, en dacht ik bij mezelf: typisch Emma! Je wilde altijd alles van iedereen weten, wat we deden, hoe we het deden en waarom we iets deden. Om vervolgens onze antwoorden op al je vragen te onthouden en daar later, vaak redelijk ‘out of the blue’ op terug te komen. Mijn afgelopen 6 verjaardagen was jij het die me om 12 uur s ‘nachts opbelde om me te feliciteren. Als ik mijn mobiel niet opnam (omdat ik sliep), zag ik de volgende ochtend 3 gemiste oproepen en vele berichtjes. Voor ieder tentamen wenste je me succes, en kreeg ik een paar uur later de vraag van ‘hoe het ging’ en weken later of ik al de uitslag
had. De vele berichtjes toverden altijd een glimlach op mijn gezicht en gaven me een warm gevoel. Dit deed je niet alleen bij mij, maar bij vele anderen! Je hield ervan om dingen een stuk groter en dramatischer te maken dan ze vaak in werkelijkheid waren. Ik vond het heerlijk om naar al je verhalen te luisteren, zeker met alle gebaren en bewegingen die je er altijd bij maakte. De mensen die belangrijk voor je waren ben je altijd om je heen blijven verzamelen. Ook toen alle ‘Agga Bitchess’ in allemaal verschillende steden gingen studeren en daar hun leven aan het opzetten waren, bleef je er op hameren elkaar nog regelmatig te zien en bij te praten. Het laatste reünietje was bij jou thuis, waar we overigens altijd welkom waren. Schat, wat ga ik je missen. Je spontane maar zeer oprechte vragenvuren; je flauwe, gevatte grappen; je taupe tas, taupe schoenen en je taupe jas; je bijzondere dance moves in de Westwood; je lach; je (over) enthousiasme; je berichtjes; je energie; je hysterie; je knuffels en de warmte die je iedereen gaf. Maar vooral je aanwezigheid. Dag lieve Ems, rust zacht lieverd. Je hebt het goed gedaan.
Tess Barendrecht
e
Zo l ief e n z orgzaam Lieve Emma, In Rome werden wij heel close en echt goede vriendinnetjes. Jij was zo lief en zorgzaam voor mij. Mijn herinneringen aan de Romereis zijn echt geweldig. Ik kan me nog zo goed herinneren hoe we daar door de straten liepen en probeerden mensen in gebrekkig Italiaans aan te spreken. En dat we, toen we bijna terug waren in Den Haag, allebei eigenlijk niet naar huis wilden en we uiteindelijk nog hebben gehuild terwijl we elkaar een dikke knuffel gaven en tegelijkertijd zeiden hoe gezellig we het hadden gehad en hoe leuk we het beiden vonden dat we elkaar nu zoveel beter hadden leren kennen. Dankzij jou hebben we elkaar de dag voor jullie ongeluk nog gezien. Wat zaten we daar heerlijk in de tuin, in het zonnetje, allebei nog geen idee dat zoiets verschrikkelijks jou
te wachten zou staan de volgende dag... Je was echt een geweldig persoon Em! Zo energiek, attent, ambitieus en nog veel meer. Dit had jou nooit mogen overkomen.. Je had nog zoveel plannen en ambities! Ems, ik mis je! En je zal voor altijd in m'n hart blijven!
Charlotte Oranje
e
Altijd g eïnteresseerd Lieve Emma, Het is allemaal zo oneerlijk en dit had nooit mogen gebeuren. Ik kan het nog steeds niet bevatten en ik weet ook niet echt waar ik moet beginnen met schrijven, maar ik ga het toch proberen. Ik kende je al heel lang, in groep 5 kwam je bij mij op de basisschool: de Duinoordschool. We waren toen nog niet heel close, dit kwam pas toen
we beiden voor dezelfde middelbare school hadden gekozen: Sorghvliet. We kwamen in dezelfde klas en waren vanaf het begin bijna onafscheidelijk. We hielden altijd fotoshoots waarin we de ‘stoerste’ en meest ‘modieuze’ kleren droegen (voor Hyves, natuurlijk), we zochten onze basisschool op omdat we ons dan op een of andere manier erg volwassen voelden, we gingen naar Paagman met ‘kontje’ en hebben nog een prachtig filmpje gemaakt van onszelf, springend op de trampoline bij jou in de tuin (op dat moment leek het ons een goed idee…). Na de tweede kregen we beiden andere vrienden en gingen meer onze eigen weg. Pas toen we weer lessen samen hadden in de 5e gingen we weer veel met elkaar om. Rond die tijd ontstond ook onze huidige vriendengroep: de Agga Bitchess. Dit is, zoals jij ook altijd zei, een hele hechte groep (waarin jij het met iedereen goed kon vinden). Een groep die er altijd voor elkaar was en nu nog steeds. Ook van die tijd heb ik de mooiste herinneringen (feestjes, dinertjes, Westwood, Cherso). Afgelopen jaar toen jij in Groningen zat en ik aan de andere kant van de wereld, in Amerika, hebben wij nog regelmatig contact gehad. Altijd was jij geïnteresseerd in alles wat ik had gedaan, aan het doen was en nog zou doen. Ik vond het altijd heel fijn en het laat ook zien hoe lief jij altijd voor iedereen was en hoe goed jij altijd met iedereen kon omgaan. De laatste keer dat ik jou zag was bij het lustrum in Leiden. Je was eindelijk klaar met de tentamens (die je, zo slim als je was, allemaal gehaald hebt) dus dat moest gevierd worden! Het was onwijs gezellig maar achteraf vonden we dat we elkaar niet genoeg gezien hadden en besloten we nog een keer af te spreken voordat jij die prachtige reis zou gaan maken, dit was er uiteindelijk niet meer van gekomen. Gelukkig heb ik een mooi aandenken aan die laatste keer. In Leiden wilde jij namelijk per se een foto met Ven en mij. Ven en ik zaten hier eigenlijk totaal niet op te wachten
maar lachten (voor jou) toch lief naar de camera. En wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Jouw energie, interesse, zorgzaamheid, betrokkenheid, nieuwsgierigheid, spontaniteit en alle andere dingen die jou tot Emma maakten, zullen gemist worden. Nooit zal ik jou vergeten, I love you
Eva van Dijkman
e
Grote v riendelijke reus Lieve Em, Ik kan nog steeds niet bevatten dat jouw leven zo plotseling van jou afgenomen is. Het is zo oneerlijk. Ik probeer nu te schrijven over hoe je was, terwijl ik alleen maar wil dat je nog bij ons zou zijn.
Je was zo’n lieverd. Je stond altijd klaar voor anderen, je had een gave om met alles en iedereen contact te houden. Je was zo slim en werkte hard. Ik heb je wel eens de GVR genoemd, de grote vriendelijke reus. Volgens mij vond je dat niet heel grappig. Je lange benen en armen kon je altijd onder en om je heen vouwen op een manier die ik meteen voor me zie als ik aan je denk. Je was vriendelijk, tegen iedereen, behalve als je iets echt niet door de beugel vond kunnen. En dan vertelde je dat ook. Een ander beeld dat me te binnen schiet als ik aan jou denk is je lachende gezicht. Lachen kon jij goed en dat deed je vaak. Mijn eerste herinnering aan keihard met jou lachen moet denk ik op survival kamp zijn geweest. Toen we tot woede van iedereen tot 3 uur ’s nachts “Assepoesje Assepoesje” hebben lopen zingen en er de volledige jongensslaapzaal mee wakker hebben gemaakt. Wat hebben we gelachen. Sindsdien zijn we vriendinnetjes. We hebben als ik terug kijk zo veel met elkaar gedaan. 6 jaar Sorghvliet met alles erop en eraan, MUN, Franse uitwisseling, Cherso. En daarna samen naar Groningen, om geneeskunde te studeren. Samen lachen in college, samen lachen op de kroeg. Lieve Em, ik ga je zo missen. Liefs
Lisanne Zylker
e
Prettig g estoord Voor Emma Lieve lieve lieve Em, hoewel het nog steeds niet echt tot me doordringt, begin ik me langzaam te realiseren wat ik zal moeten missen. Je was lief, enthousiast en zorgzaam. Je vond alles en iedereen oprecht heel leuk. Ik weet nog dat ik in het begin van onze vriendschap nog wel eens dacht dat je eigenlijk overdreef, maar naarmate ik je beter leerde kennen, leerde ik ook dat niks eraan overdreven was. Je was lekker luid, en omdat ik dat ook was konden we heerlijk samen lachen en gillen. We begonnen samen in 1A, toen jij je beruchte feestje gaf, waarop we ‘the grudge’ gingen kijken, waardoor ik weer bang werd in het donker en dat nog steeds ben… Hoewel je me dat hebt aangedaan, heb je me met duizend keer meer goede herinneringen achtergelaten. De keren dat je meeging naar Markelo, Texel en Dorwerth, wat een luxueuze vakanties
waren dat. Samen met Jet zitten in de weilanden en roepen ‘Jongens van Markeloooo we zijn hieeeerr’ (mijn moeder en tante vertellen deze anekdote nog steeds), samen op de tandem door de duinen, achterna gezeten door een boze Paul of elke dag op en neer in de bus naar Arnhem en natuurlijk de halte missen. Ook ging ik met jou mee naar Frankrijk waar we hoopten goed te kunnen socialisen als Nederland het WK won, maar helaas ging iedereen na de verloren wedstrijd meteen naar huis, dus lieten die vrienden nog even op zich wachten. Of Tijn die de hele nacht lang schaakprogramma’s zat te kijken, omdat overdag de tv niet aan mocht. Ik heb erg veel grappige herinneringen aan jou waar ik nog graag aan terugdenk, iets wat wij ook samen deden. Je was prettig gestoord. Buiten al deze grappen om, was je een heel lieve en zorgzame vriendin. Je hebt me erg veel steun geboden en ik heb ook altijd geprobeerd dat aan jou te geven. Jij wist wat de beste remedie was tegen tranen; even heel hard lachen. Donderdagavond zijn we met wat mensen samengekomen en hoewel we verdrietig en verslagen waren konden we toch al lachen om herinneringen aan jou. Ik weet zeker dat dat zo blijft. Ik wil niet geloven dat ik je niet meer zal zien, maar helaas is het zo. Allerliefste Ems, ik zal altijd aan je blijven denken en mis je nu al.
Marit van Stigt
e
Boven i edereen u it Lieverd, Ik wil je bedanken voor de afgelopen 7 jaar. Je was een geweldige vriendin. Op brugklaskamp leerde ik je kennen, toen zag ik al dat je een geweldig persoon was. Je kwam een kop boven iedereen uit en alles wat je deed ging gepaard met een hele mooie lach. De eerste nacht maakte je me wakker "Lijn, je moet me helpen. Ik heb een probleempje." In die nacht begon onze vriendschap. In al die jaren ben je niets veranderd, Em. Vier jaar later deden we het kamp over, alleen dan op ski's, met veel bier, lachen en dansen op Hollandse knallers. Je was hilarisch op ski's, volgens mij heb je je skibroek in je koffer gelaten want ik heb je alleen maar als wortel de piste afzien gaan. En natuurlijk altijd met een lach. Op een ochtend, na een avond met veel bier, werd ik wakker met een boom in bed en jij zwemmend in M&M's. We hadden allemaal geen idee wat er gebeurd was, maar het moet wel een mooie avond zijn geweest! Het jaar daarop in Cherso met nog meer drank, gedans en gelach.
Maar ook als er niet gelachen werd was je een goede vriendin. Je was altijd geïnteresseerd, luisterde naar de problemen en gaf welgemeend advies. Lieve schat, je liet ons allemaal zien hoe je moet genieten en moet streven naar de dingen die je gelukkig maken. En wat was je een enorme streber, stress voor de
proefwerken en je stelde zoveel vragen in de les. Volgens mij had je zelf niet eens door dat je dat allemaal niet nodig had met jouw intelligentie. Je zou een geweldige dokter worden, en een hele lieve ook! Em, ik zal altijd aan je blijven denken. Als ik lach, huil of weer bezopen op ski's sta, ik weet dat jij bij me zal zijn. Voor altijd in mijn hart.
Karlijn Voorhorst
e Helemaal d ol o p j ou
Lieve Ems, wat was jij een bijzonder mens. Je deed alles altijd met zoveel plezier en toewijding. Ook was jij overal enthousiast voor te maken en onthield je alles wat iedereen deed en vroeg je daarna altijd hoe het geweest was. Toen je zeker wist dat je geneeskunde wilde gaan studeren heb je ook alles uit de bak gehaald om zeker te worden van je plekje. Zo gingen we samen iedere woensdag naar Leiden en Delft voor colleges. Ook al kwamen we daar altijd te laat en kon je LST eigenlijk al niet meer studeren doordat je geen wiskunde B volgde, toch was je by far de favoriet van al de
professoren. De uitstapjes naar Delft waren ook altijd supergezellig vooral omdat we er meer waren om de Delftse mannen te spotten dan om wat te leren. Ik kan nog heel lang doorgaan met mooie herinneringen ophalen over jou. Iets wat al die herinneringen gemeen hebben, is dat jij altijd lachte en vrolijk was. Lieve Emma, je was geweldig.
Frederique van Tuyll En mijn moeder die ons vaak bracht, was ook helemaal dol op jou.
e Altijd b lijven koesteren Lieve Emma, Samen met jou beleefde ik mijn eerste afdalingen op de ski’s. Lachend zoefden we in vol Heidi-‐ornaat van de besneeuwde hellingen, een alcoholische après -‐ski versnapering ging er daarna altijd wel in. Hilarisch was het moment waarop wij een kiekje wilden maken om de buitenwereld te showen dat wij op skivakantie waren en jij
vervolgens je groepje kwijt was geraakt. Hierdoor begonnen wij aan een kamikaze achtervolging waarbij jij de bocht uit vloog. Een typische Emma-‐actie die haar lange ledematen eventjes niet meer onder controle had. Hierna heeft deze foto ons altijd laten lachen en ons dit heerlijke moment opnieuw laten beleven. De goede herinnering die wij bij deze foto deelden, zal ik voor altijd blijven koesteren net zoals vele andere mooie momenten met jou. Lieve Emma, ik ga je missen. Dikke kus,
Heleen Luijt
e
Slimme g ekke E mma Lieve lieve lieve Emma, ik kan het nog steeds niet geloven. Al zo veel foto's van je bekeken en nog steeds het idee dat je volgende week weer lachend binnenloopt. Dit jaar was je wat verder weg dan de afgelopen zes jaar, maar als ik je zag was je nog steeds die lieve, lachende, enthousiaste, slimme, gekke Emma. Ik weet niet wanneer ik het echt ga beseffen, maar wat ik wel weet is dat ik je nu al mis. Liefs,
Roos Hamelink
e
Een t opwijf e n e en v rolijk k ind Lieve Emma, Je was niet te missen, vooral door jouw lach, die vaak leuker en grappiger was dan de grap zelf. Toen ik in de 2e klas begon op het Gymnasium Sorghvliet, was dat dan ook een van de eerste dingen die me opvielen aan jou. We vormden al snel, samen met Emilie Cleyndert, Marit van Stigt, Jet Schenck en Cleo Bakker een hecht groepje. We hebben dan ook veel samen meegemaakt; weet je nog toen je een fles wijn had gekocht voor m’n 16e verjaardag maar vergeten was een kurkentrekker mee te nemen? Kan jij je nog herinneren hoeveel taarten we samen hebben gebakken? Weet je nog die ene keer toen jij Marit er niet door liet bij Frans in de 4e en dat je toen tegen Marit riep: ‘Eigen schuld! Jij met je dikke billen!’, waar jullie de rest van jullie schooltijd door mevrouw Ringnalda aan herinnerd werden? En weet je nog hoe we besloten om de sponsorloop van klas 4 te laten voor wat ie was en lekker te gaan genieten van het zonnetje, waarbij ik m’n eerste sigaret ooit heb gerookt? Daarnaast was de PAMUN in klas 5 zonder jou nooit hetzelfde geweest; weet je nog hoe we die ene avond het hotelletje uit zijn gesneaked en Parijs onveilig hebben gemaakt? Lieve Emma, het is onvoorstelbaar dat ik jou nooit meer tegen zal komen op feestjes en verjaardagen. Je was een topwijf, een vrolijk kind en iemand met wie altijd wat te beleven viel. Rust zacht.
Madeline Snethlage
e
Zoveel m ooie d romen Lieve Ems, Je was altijd gezellig, chaotisch en aanwezig. Een meisje dat altijd praat, maar voor mij beteken je zoveel meer. Je stond altijd voor me klaar en hebt mij gesteund tijdens de moeilijkste momenten in mijn leven. Je bood altijd een luisterend oor en wist goede adviezen te geven. Ik bewonderde je voor je intelligentie en doorzettingsvermogen, want alles leek je zo makkelijk af te gaan. Je had nog zoveel mooie dromen waar nu abrupt een einde aan is gekomen. Het is zo oneerlijk en ik ga je vreselijk missen Maar éen ding staat vast; jij bent voor mij de beste vriendin geweest die ik me had kunnen wensen. Ik hou van je voor altijd,
Eva de Nijs
e
Altijd a ll over t he p lace Lieve aller allerliefste Emsie, Een meisje zoals jij met zo'n persoonlijkheid, zo'n sterk karakter, daar valt ontzettend veel over te vertellen, zo veel momenten en leuke herinneringen, zo veel meegemaakt. Ik denk dat ik jou overduidelijk mijn meest chaotische vriendinnetje kan noemen. Je was altijd all over the place, sleutels kwijt, boeken vergeten en je kwam bijna altijd te laat. Jij kwam hier toch altijd mee weg, want ja zo was jij nou eenmaal, iedereen wist dit en had dit op een gegeven moment geaccepteerd. Ik zal het beeld van jou nooit vergeten hoe jij altijd met je wilde lange haar, ladder in je panty, een lekker kort rokje en altijd een pakje sigaretten in je hand en met een tasje aan je arm naar buiten kwam gestormd. Jouw verjaardag in de 4e dat we samen met Floor naar de Seven gingen, wat was dat een feest met de hele Oh Oh Cherso-‐crew. De hele tijd foto's maken met hen en wat vonden we het toen coooool. In Rennes op uitwisseling, wij waren door het vele kletsen samen verdwaald geraakt, we hadden het niet door totdat we allemaal boze telefoontjes kregen dat we heel snel terug naar de groep moesten rennen. Daar ging je dan als een speer met je lange benen en ik moest daar met mijn korte beentjes snel achter aan proberen te rennen. Je was aanwezig, je kon niet onopgemerkt blijven. Veel praten of beter gezegd mensen de oren van hun kop kletsen, want jij had altijd wel wat te vertellen omdat je altijd wel weer iets had meegemaakt. Maar boven alles altijd enthousiast en gezellig. Ik ben blij dat ik jou heb mogen kennen en zoveel leuke dingen met je heb kunnen doen. Ik ben zo boos dat het leven soms zo oneerlijk kan zijn en dat dit jou heeft kunnen overkomen. Rust zacht Em, ik ga je missen, liefs xxx noukie
Anouk Star
e
Compleet j ezelf Emma, Wat begrijp ik de afgelopen week weinig van de wereld: vroeger was de wereld simpel. Jij, gedreven en eigenzinnig, werd een superspecialist en leefde nog lang en gelukkig. Voor mijn gevoel is dat nog steeds het geval. Zover mijn brein het kan bevatten studeer jij nog steeds in Groningen en kom ik je de komende jaren bij toeval een keer tegen waarbij we zullen lachen en een ongemakkelijk "Heei, hoe is het met jou?" zullen delen. Er is alleen een probleem: jij staat per abuis op een passagierslijst van een bepaald toestel. Iets wat nog steeds surreëel en onbegrijpelijk is.
Emma, zoals gezegd je was gedreven. Wat herinner ik me goed dat jij een les Nederlands binnenstormde omdat er nog een handtekening van een docent onder je sollicitatie voor geneeskunde moest. Je had het allemaal al uitgedacht en was al bezig met die brief voordat ik überhaupt wist dat Groningen een universiteit had. Emma, je was eigenzinnig en had altijd gelijk. Jij was nooit te laat, docenten begonnen altijd te vroeg. Jij lette wel goed op, zij konden je aandacht gewoon niet houden. Soms irriteerde dit me, maar ook had ik bewondering hiervoor. Jij was compleet jezelf en liet je niet veranderen, geloofde in jezelf en wilde je gelijk halen. Jij klopte als geheel, als persoon en gedroeg je niet anders dan dat je was. Van dit soort mensen zijn er veel te weinig.
Onno Marges
e
Bij i edereen g eliefd Lieve Emma, Op Sorghvliet was je altijd aanwezig. Of het nou tijdens de les was, of tijdens de pauzes. De laatste 2 jaar zat ik bij je in de klas en heb ik persoonlijk meegemaakt hoe jij telkens weer de hele klas aan het lachen kon krijgen. In de pauzes stond je meestal buiten ook gezellig te doen. Het maakte niet uit waar, er viel altijd wat te lachen. Na hard gewerkt te hebben op Sorghvliet om geneeskunde te kunnen gaan doen, ging je dat dan ook studeren in Groningen. Ik ga dit jaar ook in Groningen studeren en elke keer als ik jou sprak het afgelopen jaar, hoorde ik alleen maar geweldige en positieve verhalen over je leven daar. Altijd zo enthousiast dat ik ook naar Groningen kwam, en hoe leuk het wel niet ging worden met iedereen. Ongeveer een maand geleden kwam ik je nog tegen op een feest. Daar toen je stond te tappen. We hadden elkaar een tijd niet gezien maar het was meteen weer gezellig. Je zei nog sorry dat je me geen gratis bier kon geven omdat je voor de eerste keer achter de bar stond. De volgende keer was in Leiden, toen je net klaar was met tentamens. Jij natuurlijk helemaal blij, jaar gehaald, en dat ging je dan ook maar goed vieren. Dat was tot mijn grote spijt de laatste keer. Ik vind het echt verschrikkelijk wat er is gebeurd. Je had nog zo’n mooi leven voor je liggen. Je was slim en werkte hard en was bij iedereen geliefd. Ik sprak een tijdje geleden toevallig een huisgenoot van je die ook alleen maar goede woorden voor je over had. Behalve misschien dat elke keer als je zei dat je een tentamen verpest had, je toch weer terugkwam met een 8 of hoger... Ik zal je heel erg gaan missen in Groningen volgend jaar en ik weet zeker de rest van de stad ook. Het zal een stuk minder gezellig zijn zonder jouw vrolijkheid.
Ik zal je altijd blijven herinneren als een vrolijk, energiek, grappig, sociaal, en ambitieus meisje. Het spijt me zo dat jou dit heeft moeten overkomen. Wat een vreselijk einde van een heel mooi leven. Rust in vrede.
Thomas van Manen
e
Als Emma er was, dan was ze er. Dat merkte iedereen. Grote verhalen, veel gepraat en veel gelach kwamen er uit de altijd nadrukkelijk aanwezige Emma. En wat was dat leuk. Emma was altijd zo enthousiast en een fijn persoon om mee te praten. Op Sorghvliet, maar ook daarna in Groningen, waar we allebei gingen studeren. Als ik haar tegenkwam daar lachte ze naar me en hadden we een vrolijk gesprek. En zo zal ik me Emma blijven herinneren: vrolijk. Maar ook lief, enthousiast en vooral stralend. Stralend voor eeuwig. Rust zacht lieve Emma.
Olaf Fetter
e Altijd vrolijk, altijd aanwezig en altijd gezellig. We zullen je missen Emma!
Laurens Bos
e Op een dag had Emma besloten dat ze best vrienden met ons wilde worden want we zaten toch elke dag tot 20.00u te leren op school. Zij kwam ons met haar positieve aanwezigheid vergezellen en afleiden van ons leerwerk. Uiteindelijk was Emma de enige die zich echt tot leerwerk kon zetten maar tijd voor een pauzesigaretje was er altijd. Een herinnering die ons nog erg goed bijstaat, was dat we samen met Jasmijn en Emma op school tot laat aan het leren waren. De docenten waren ons inmiddels
vergeten en hadden de school al afgesloten. Toen we zelf ook eenmaal buiten stonden bleek Jasmijn haar sleutels binnen vergeten te zijn. We kregen het briljante idee om via een openstaand raam toch nog maar even terug te gaan want zonder sleutels kom je niet ver. Met veel zenuwen en gelach kregen we Jasmijn door het raam naar binnen geduwd en stonden wij met z'n drieën buiten te schreeuwen en te lachen dat ze op moest schieten. Nadat de sleutels waren gevonden en we naar huis waren gesneld kregen we de volgende dag te horen dat we de deur niet op slot hadden gedaan. Al die moeite voor niks, we hadden net zo goed de deur kunnen nemen maar dat had ons een hoop minder lachen opgeleverd. Lieve Emma, je was een ontzettend bijzonder en getalenteerd meisje. We gaan je ontzettend missen.
Lynde Lim en Cathelijne van Mechelen
e Lieve Emma, Woorden schieten tekort elke keer als ik aan jou denk. Het is zo ongelofelijk oneerlijk dat dit is gebeurd. Ik ben zelden zo verdrietig en tegelijkertijd ook boos geweest. Jij had de wereld aan je voeten, zo’n mooi prachtig stralend slim en uitbundig kind als je was. Hoewel ik je de laatste jaren niet veel meer sprak, heb ik veel goeie herinneringen aan jou. Stiekem sigaretjes roken op het balkon, logeren op donderdagavond, samen tennissen, de eerste keer Westwood waar jij mij naar binnen hebt gepraat. De eeuwige discussies die jij met je mama aanging en hoe trots je altijd kon praten over Valentijn. Ik vind het moeilijk want ik wil heel veel zeggen, maar ik kan het niet verwoorden. Het leven is niet eerlijk en dat blijkt uit alles. Ik zal je nooit vergeten!
Heleen Joustra
e Lieve Emma, Franse uitwisseling, Frans toneelstuk, Rome reis; ik heb onwijs veel mooie en leuke herinneringen aan jou en die zal ik nooit vergeten. Bij deze wens ik de nabestaanden van Emma en haar vader, moeder en broertje veel sterkte toe.
Ward Boltong
e
Lieve Emma, Mijn leven wordt een optelsom van alle mooie momenten die ik nog van je tegoed had!
Thom Trentelman
e Lieve Emma, Ik weet niet zo goed wat ik hier moet schrijven. Dit vreselijke bericht doet de wereld even stil staan. Wat komt het nieuws nu dichtbij. Jij was te jong en te leuk om te gaan, je wilde de mensheid beter maken met je enthousiasme en gedrevenheid, wilde arts worden. Helaas heeft diezelfde mensheid er nu voor gezorgd dat je er niet meer bent. De leukste herinnering aan jou die ik bij me draag is ons biologie PO. Op de wadden zoeken naar de Zeeweegbree, die toch wel moeilijker te vinden was dan we hadden gehoopt. Gelukkig maakte jij die tegenslag draaglijk met je gezelligheid en aanstekelijke lach. Rust zacht lieve Emma, ik zal je nooit vergeten. Liefs,
Louise Meijer
e
Bekend De klok stopt compleet ik heb je een beetje gekend maar niet dat ik vergeet iets wat nooit heeft gewend Sprekend zuiver En de dageraad dromend nu enkel een fluister in de dagen die komen Stilte spreekt in mijn werk en tegendraads zo zit ons bewustzijn die je ziel in leven laat Hopend voor jou ben je nu beter af? hoop liet me koud hoop die jou leven gaf De klok stopt compleet ik heb je een beetje gekend maar niet dat ik vergeet wat me is ingeprent Aan je opa, oma, tantes vrienden en al je vriendinnen tranen van meerdere kanten jouw memoir kan beginnen Kampvuur verlicht we horen het gaan hoe jij verplicht zonder ons moest gaan En, de klok stopt compleet ik heb je een beetje gekend maar niet dat ik vergeet voor mij ben je zo bekend
Vinai Ramjiawan
e
Onmogelijk om niet vrolijk te worden als jij ergens binnenkwam. Rust zacht lieve Emma en gezin. Voor de familie en vrienden heel veel sterkte. Liefs,
Petra Uytenhout
e Lieve Emma, Altijd aanwezig Maar nooit op tijd Zelden geordend Maar het meest intelligent Een steun en toeverlaat Was je voor velen En dat zou je blijven in je leven Niet enkel voor de mensen Die je zou gaan genezen Vol verdriet en ongeloof Laat je ons achter Vol vreugde en plezier Herinneren wij jou
Jaro Jens
e
Mijn herinnering aan Emma Vrolijk, spontaan, vriendelijk, lacherig, 'onschuldig'. Dit zijn de eerste woorden die in me opkomen wanneer ik terugdenk aan Emma. Ze straalde altijd als ze door de schoolgangen liep, of wanneer het ochtend was: rende. Ze zei iedereen gedag en groette zelfs mensen met wie ze niet de beste vrienden was. Ik leerde Emma kennen in de eerste klas, en hoewel ik me hier niet zoveel meer van kan herinneren, weet ik nog wel dat ze een blond, schattig meisje met een paarse bril was. Een van de eerste herinneringen die ik aan Emma heb, stamt uit de tweede klas. Het was tijdens een van de eerste lessen biologie van mevrouw Hoolboom in lokaal 36.
We waren net-‐niet-‐meer-‐bruggers en hadden dus wat meer de neiging leraren te plagen en kattenkwaad uit te halen bij een lerares die ons nog niet kende. Ik weet niet meer of het idee van Emma kwam, maar zo stel ik me dat voor. Er werd namelijk voorgesteld om van naam te wisselen met de hele klas. En ik weet niet hoe we het voor elkaar kregen, maar Emma en ik werden omgewisseld: ik was Emma en Emma was mij. Hoe dit afgelopen is, herinner ik me niet, maar Emma was vast weer Emma geworden, en zal dat altijd blijven, waar ze ook is. Veel sterkte voor de nabestaanden.
Wilanne van Goch
e
Lieve Emma, Al een tijdje heb ik je niet gesproken.. Toen we samen op het Sorghvliet zaten, waren we beste vriendinnetjes. Leuke avondjes uit met veel drankjes en gezelligheid. Ik heb veel met je gelachen en kon altijd bij je terecht. Je was een eerlijk, gezellig en vrolijk vriendinnetje. Rust zacht, kusjes Juul.
Juliette Goldbach
e Emma, Hoe vaak het ook door je hoofd schiet, hoe vaak je ook het nieuws kijkt, dit blijft niet te bevatten. Het verlies van iemand die volkomen onschuldig was, ongelooflijk oneerlijk. Ik zal me Emma herinneren als een vrolijk en in iedereen geïnteresseerd meisje, een lach om nooit te vergeten. Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte met dit verschrikkelijke verlies. Liefs,
Zorah Ypma
e
Lieve Emma, Als leerlingenmentor van jouw klas 1a van Sorghvliet heb ik je leren kennen als een ontzettend vrolijk, enthousiast en heerlijk bijdehante ‘brugger’. Je hebt grote indruk op me gemaakt als een heel betrokken en lief klasgenootje; zo wilde je heel graag Sinterklaas voor je klas organiseren maar vooral vond ik je toen al bijzonder op de momenten dat je je zorgen uitte over klasgenootjes die niet zo goed meekwamen in je klas en je vroeg me hoe je hen zou kunnen helpen. Dit deed je altijd met verve. Vorig jaar sprak ik je op een examenfeestje van m’n broertje; je praatte vol enthousiasme over Groningen, je studie geneeskunde en het avontuur om een gezellige, heerlijke studententijd tegemoet te gaan. Lieve Emma, als je al op mij al zo een onvergetelijke indruk hebt achter gelaten, dan kan ik me alleen maar voorstellen hoe een fantastische vriendin, zus, dochter, huisgenoot en studiemaat je bent geweest voor een ieder om je heen die samen met jou van je veel te korte leven heeft mogen genieten. Ik wens je het allerbeste waar je nu ook bent!
Audrey Stikkers
e Lieve Emma, daar zat ik dan op een zomerse nacht in Istanbul met vrienden uit Wageningen, terugblikkend op het eerste studiejaar. We proostten op het goede begin en de komende jaren. Maar toen kreeg ik het vreselijke bericht van mijn broer over jouw vlucht. Ook voor jou was het afgelopen jaar slechts het begin in Groningen. Afgelopen maand vertelde je hoeveel je genoot en je beleefde het allemaal zo intens en haalde alles eruit. Het is niet te bevatten dat jij, met je stralende gezicht en karakter, niet meer kansen zult krijgen. Je bracht overal zoveel optimisme mee door alles op je eigen manier te doen. Bij onze club Kalinko maakte je een eigen warming-‐up als we te veel moesten rennen en je stond je mannetje tegen de coaches. Als we dan weer op het matje geroepen werden vanwege uitspraken, keken we erg meelevend en nog geen 5 minuten later zat je op de fiets alweer stiekem de gek te stoken. Nadat we in verschillende teams kwamen, miste ik je. Alle trampoline-‐ en Ristorantepizzasessies bij jou in de tuin, de etentjes met Hugo en Stephan en de gesprekken op het kruispunt van de President Kennedylaan. Jouw vertrouwen in mensen is iets wat ik altijd erg bewonderde. Het staat me nog zo bij dat je vorig jaar vol enthousiasme vertelde dat je de externe motivatiebrief voor geneeskunde wilde hebben van onze oude coach, Frank. Terwijl het mij maar onmogelijk leek om deze van uitgerekend hém te kunnen krijgen – je had hem 2 jaar niet gesproken en we waren niet door de selectie gekomen -‐, belde jij hem gewoon op. Als topper die je was, kreeg je de brief natuurlijk. Dit vertrouwen en werk vond ik erg kenmerkend voor jou, en deed me glimlachen.
Emma, bedankt voor alle grappen, gesprekken en betrokkenheid. Het verdriet maakt soms ook even plaats voor een glimlach, als ik aan je denk. We hebben allemaal veel van je geleerd en het leven wat lichter leven is een mooi voornemen dat we in jou konden zien. Voor nu kan ik alleen hopen dat het voor Tijn, je ouders en voor jou snel is gegaan en dat jullie het goed hebben waar jullie zijn. Je blijft een topper en pep iedereen daar maar op, zoals je hier ook deed. Ik zal aan je denken. Liefs,
Anouk Mulder
e Lieve Emma, Ik weet helemaal niet wat ik moet zeggen. Het besef dat je er echt niet meer bent is er nog niet bij mij. Ik lag lekker in het zonnetje in Frankrijk toen ik het verschrikkelijke nieuws hoorde. Samen zouden we in Groningen zitten volgend jaar, waar we eindelijk weer lekker zouden bijpraten en biertjes zouden drinken. Altijd was je gezellig en vrolijk en altijd was je weer door het dolle heen alsof we elkaar een jaar niet gezien hadden. En nu ben je er niet meer. Ik denk de hele tijd terug aan wat we allemaal voor geks hebben gedaan samen. Het laatste jaartje in de wiskunde A-‐les die veel te simpel was voor jou, waarin je helemaal niks deed maar dan toch wel heel vervelend op elke toets net dat ene puntje meer haalde dan ik. Of dat je voor je decentrale selectie aan het stressen was dat je het misschien toch niet goed had gedaan, terwijl we allemaal al lang wisten dat je het met 2 vingers in de neus ging halen. Ook weten we allemaal nog wel hoe aanwezig je was in elke klas met vragen waar je dan misschien toch nog een keer over had moeten nadenken.. Of die keer dat we stiekem hadden gezoend in Groningen denkend dat niemand het had gezien maar waar uiteindelijk iedereen gewoon omheen stond. Je was ook heel ambitieus altijd met dan weer de schoolkrant en dan weer de MUN en je had gewoon een supergoede toekomst voor je. Maar dat alles wordt van je afgenomen op zo’n manier.. Em, je hebt mijn hele tijd op Sorghvliet zo veel leuker gemaakt en dat had je in Groningen ook zeker gedaan. Ik ga je supererg missen en ik zal je nooit vergeten! Xx
Thommy Doeksen
e
Lieve Emma, Wat er gebeurd is is niet te verwoorden. Het is zo onwerkelijk dat je er niet meer bent. Jij die altijd zo vrolijk was en zo'n grote lach op je gezicht had. De wereld is een mooi mens verloren en het is verschrikkelijk dat jij dat moest zijn. Als jij vleugels had zo groot als je lach, was je voor altijd blijven vliegen. Rust zacht. Liefs,
Isabel Smits, Iris Arts en Sabine Kouwenhoven
e Het is voor mij nog steeds onbegrijpelijk. Het begint nu pas echt tot me door te dringen dat we elkaar nooit meer zullen spreken. Ik moet het nu doen met mijn gedachten over jou. Wij hebben het altijd goed kunnen vinden met elkaar. Jouw vrolijkheid en goede humeur was een voorbeeld voor veel mensen, en werd door iedereen gewaardeerd. Ik zag je als een sterk persoon die zich niet snel schaamde. Je was jezelf. Een hele goede eigenschap. Er zijn vele mooie herinneringen aan jou die altijd bewaard zullen blijven. Ik zal er eentje vertellen. In de 5e klas hadden we als hechte vriendengroep besloten om wekelijks op vrijdag bij elkaar te gaan dineren. Al snel nam jij initiatief om dit bij jou thuis te doen. Als ik me goed herinner hadden Floor, Jasmijn en jij gekookt. We moesten toen met z'n allen hard lachen omdat er overal broodkorstjes op de grond lagen. Ook de pasta was te gaar gekookt en er zat af en toe wat haar in het eten. Het kon jou allemaal niks schelen en ons uiteindelijk ook niet. We hebben tot diep in de nacht bij jou gelachen. Onwerkelijk dat dit zo'n goed persoon is overkomen. We zullen je missen. Rust zacht lieve Emma. Je goede vriend,
Henry Wynaendts
e
Lieve Emma, wat een schrik was het toen we het hoorden. Hoe onterecht! Je was altijd zo enthousiast en aanwezig, altijd Emma's stem die we hoorden als we voor de pauze naar beneden liepen en altijd de laatste die we hoorden voor we de klas in gingen. Altijd te laat bij Ri, tas in de hand en jas nog aan, en dan het smoesje waarom het je allemaal weer overkwam! En nu is je een keer echt iets overkomen... Waarom? Iedereen had veel liever die slappe verhalen... Ik zal je nooit vergeten Emma, veel liefs,
Konstantinos Kouzelis
e Lieve Emma, Toen ik het las, raakte ik een beetje in shock -‐ en na 10 minuten gedacht te hebben "hoe kan dit" werd ik vooral boos. Dit kan niet. Je had nog zo veel moeten lachen, je luide stem moeten laten horen, sterren moeten zien (wat ik nu aan het doen ben terwijl ik dit schrijf) en veel meer andere dingen die gebeuren na je 20ste. Jij, je broertje, je ouders -‐ niemand in dat vliegtuig verdiende dit. Ik weet niet echt wat te zeggen, ik geloof niet dat er echt woorden voor zijn. Het is zo ontzettend oneerlijk. Verdomme! Emma, ik ben niet bij je herdenking op school -‐ maar ik denk wel aan je. Als het lieve enthousiaste meisje met een soms iets te harde stem :) Heel veel sterkte voor al je vrienden en familie, Liefs,
Sacha Spelier
e Lieve Emma, Ik heb je al bijna een jaar niet meer gesproken, maar facebook was een goede manier om op de hoogte te blijven van wat je meemaakte. Ik ken je denk ik al zo lang als ik me kan herinneren. Duinoordschool, Sorghvliet, we hebben flink wat jaren samen gesleten. Hoogtepunt van deze jaren is zonder meer die golfvakantie in Drenthe. Voor mij de eerste keer dat ik mijn swing op de fairway kon oefenen, maar ik had aanzienlijk minder talent dan jij. 's Avonds genoten we van echte typische meidenfilms, tot grote ergernis van Valentijn, die stiekem gewoon meekeek. Je bent een echt meisje-‐meisje, altijd al gek op shoppen, make-‐up en mannen. Je hebt een
gouden hart en oordeelde zo weinig, iets wat ik aan je bewonderde en waar ik een voorbeeld aan neem. Je zou zo'n fantastische arts zijn geweest, zo eentje die je volledig vertrouwt. Op de Duinoordschool zaten we samen in dat "groepje van meester Fabrie", waar we weblogs en dergelijke moesten schrijven. Je hebt echt talent. Op de middelbare school verwaterde ons contact weliswaar enigszins, maar we gingen op goede voet met elkaar om. Elk moment verwacht ik nog de Albert Heijn in te lopen en jou daar met je moeder te zien staan, die altijd zo trots op je is geweest. Het is zo oneerlijk dat jullie in dat vliegtuig moesten zitten en ik voel me machteloos. Ik had gehoopt je tegen te komen tijdens een reünie van een van onze scholen of op een intercorporaal feest. Het mocht niet zo zijn. Ik zal je niet meer kunnen volgen via facebook, maar in mijn herinnering blijf je dat vrolijke, levenslustige meisje. Lieve Emma, rust zacht.
Colette Bouwes Bavinck
e
Kort maar krachtig, Emma kende ik als een gezellig, gek en vrolijk kind. Ik wens de nabestaanden heel erg veel sterkte toe.
Bodine
e
Liefste Ems, ik weet nog als de dag van gister de eerste keer dat wij elkaar ontmoetten. Weinig gemeenschappelijke vrienden en beiden op een andere school. Toch wist ik binnen één gesprek dat jij en ik een kostbare vriendschap zouden hebben. Een vriendschap met Emma was een vriendschap waarbij je elkaar om drie uur ‘s nachts kon opbellen om te huilen van het lachen om niks, waarbij je dagen konden praten om wel belangrijke dingen, waaraan ik zelf terug denk met een onwijze glimlach en een vriendschap die ik zo ontzettend ga missen ! Emma, huilen zal ik niet meer want ik weet dat jij mij daarboven zal uitlachen maar missen zal ik altijd doen. Rust zacht, liefs
Djoeke Siemssen
e
Lieve Emma, Ik heb jou leren kennen via een vriendinnetje en de klik was er meteen. Met jou was het altijd Lachen, Gieren, Brullen. Samen met jou in het competitieteam van tennis, het was altijd gezellig. We spraken elkaar niet dagelijks, maar als we elkaar zagen was het leuk en ik heb enorm van je genoten. Emma, je was een leuke vriendin en ik ga je gezelligheid, de leuke gesprekken en de humor van je missen. Ik zal altijd aan je denken. Dikke kus.
Carolien Huizing
e Lieve Emma, Ik denk dat iedereen zich jou kan herinneren als een spontane meid die voor iedereen klaar stond en die iedereen altijd enthousiast begroette.
Ik weet nog dat we een keer tijdens een natuurkunde blokuur er achterkwamen dat we allebei de nieuwste aflevering van gossip girl nog niet hadden gezien. Dus besloten we naar het computerlokaal te sneaken om daar het begin van de nieuwe aflevering te kijken, om vervolgens weer keurig vijf minuten voor het einde van de les met onschuldige hoofden de les weer binnen te lopen. En niemand die het door had. Jij, jouw broertje en jouw ouders zullen ontzettend gemist worden. En ik wil alle nabestaanden en vrienden heel veel sterkte wensen met dit enorme verlies.
Rachel Brown
e
Lieve Emma, Een van de herinneringen aan jou waren de lessen Latijn. Af en toe was jij te laat. De les was al begonnen en daar kwam Emma met veel lawaai het lokaal binnen. Je gooide je tas op tafel en ging zitten. Je vond het raar als mevrouw Hulshof en je klasgenoten een beetje geïrriteerd naar je keken. ‘Ik doe toch niks verkeerd?’ leek je te denken. Je was naar mijn indruk een gedreven meid die belangrijke doelen voor ogen had in het leven!! Daarnaast was je een leuke, lieve en spontane meid met altijd veel mensen om je heen. Lieve Emma, je zult erg gemist worden!! Voor alle nabestaanden, heel veel sterkte met dit enorme verlies van Emma, Valentijn en hun ouders.
Pam Heutinck
e
Ik herinner je als die mooie, lange, blonde, sterke en superslimme meid. Jij zou het gaan maken, Em. Het is oneerlijk en jij en je familie waren nog lang niet klaar om te gaan. Rust in vrede Liefs
Rosa Elgershuizen
e
Ik leerde Emma eigenlijk pas kennen in de vierde klas, toen we in hetzelfde cluster zaten voor economie en wiskunde. Bij economie zat ze wel eens voor me in de klas en heb ik wel eens gezellig met haar gepraat, maar ik kende haar eigenlijk niet zo heel goed. Toch kan ik me nog wel herinneren dat ze haar mooie lange haren liet knippen om het te doneren. Dat vond ik echt een mooi gebaar. Van mijn beste vriendin weet ik dat haar broertje Valentijn een hele aardige, goede tennisser was, met wie ze zelfs vorige week nog leuk getennist had. Ik wens de familie, vrienden en vriendinnen heel veel sterkte toe met dit verschrikkelijke verlies van Emma, Valentijn en hun ouders. Met vriendelijke groet,
Judith van Peursen
e
Lieve Emma, Vol verbijstering heb ik vernomen wat er geschied is. In eerste instantie nog niet wetend dat je familie en jij aan boord waren. Toen beetje bij beetje het onwerkelijke ter ore kwam, zo dichtbij, kwamen de schrik en herinneringen vrij. Na het blijven zitten in mijn eerste jaar in de zesde klas, kwam ik in het jaar terecht waarin jij je bevond. Ik weet nog goed dat jij mij vertelde dat je bezorgd was om het eindexamen; "Is het echt moeilijk?", en daarna doorgrapte over mijn doubleren; "Maakt niet uit, dit is een heel gezellig jaar met gezellige mensen!" En zo was het ook, een fantastisch jaar. Jij behaalde immers ook heel mooi je diploma. Je was positief erg aanwezig in de school. Altijd vrolijk. Dat is iets om trots op te zijn. Woorden schieten tekort om te bevatten wat jou is overkomen. Van binnen hoop ik, misschien weet ik het zelfs, dat jij het feestje, dat jij onder de mensen leefde, zeker kunt, en nog belangrijker, zult voortzetten, daar, waar jij je nu bevindt. Rust zacht, Emma.
Marc Bigot
e
Als ik terugdenk aan Emma, dan zie ik altijd een brede glimlach. Ik heb nog nooit een meisje ontmoet dat zoveel positieve energie uit straalde. Haar lach zal ik nooit vergeten.
Frits van Imhoff
e
Emma herinner ik me als een heel sociaal, vriendelijk meisje dat het hart op de tong had. Ik heb in de onderbouw bij Emma in de klas gezeten, in klas 1A en klas 2A, en ik heb in hogere klassen – als ik het me goed herinner – bij enkele vakken ook met haar in de klas gezeten. Eén herinnering aan Emma staat me nog zeer goed bij. Dit betreft een herinnering aan Emma uit de eerste of tweede klas. Het was in de onderbouw bij ons in de klas gebruikelijk dat (sommige) meisjes schriften en etuis van klasgenoten onderkalkten met persoonlijke berichtjes, gevolgd door enkele x’jes en de voornaam van de auteur. Zo ook Emma. Op een dag hadden we les in lokaal 01, 02 of 03 – ik kan die lokalen maar moeilijk uit elkaar halen – en attent als Emma was, wilde ze mijn etui ook van een leuk berichtje voorzien. Ze wist echter niet dat ik als 11 of 12-‐jarige nog bijzonder erg gesteld was op mijn bordeauxrode tekkel-‐etui en absoluut niet wilde dat deze bekladderd werd met permanent marker, ook al was het nog zo aardig bedoeld. Ik heb daar toen tot mijn grote opluchting nog voortijdig kunnen ingrijpen, door hard door de klas te roepen en moord en brand te schreeuwen. Een enorme scène vanwege een attent en aardig gebaar, dat zo illustratief was voor Emma’s karakter. Later heb ik het overigens hopelijk nog enigszins goed gemaakt, toen ik begreep dat een tekkel-‐etui niet zo stoer was op de middelbare school als op de basisschool en ik deze inruilde voor een fokke-‐en-‐sukke-‐etui, waar tot op de dag van vandaag prachtig groot en geschreven in een sierlijk handschrift een persoonlijk bericht, twee kruisjes en Emma’s naam prijkt. Met vriendelijke groet,
Steven van Heijningen
e
Emma was een vrolijk meisje, altijd lachen en altijd luidruchtig. Ik ben onwijs blij dat ik Emma een paar jaar op Sorghvliet heb mee mogen maken Na een paar jaar amper contact, komt deze boodschap alsnog heel hard aan Emma, ik mis je. Veel sterkte toegewenst voor alle vrienden en de Nuesink/Essers familie
Sophia van der Spek
e Lieve Emma, Je was altijd zó enthousiast met alles wat je deed! We zouden nog een keer samen gaan trampoline springen. Rust zacht Emma Liefs,
Simon Pronk
e
Ik kende Emma persoonlijk niet heel goed, zij zat een jaar onder mij en ik kende eigenlijk alleen haar gezicht en haar naam. Aanwezig was ze wel, wat waarschijnlijk de reden is dat ik wist wie ze was. Desondanks wil ik een berichtje achter laten om haar nabestaanden ontzettend veel sterkte toe te wensen met dit tragische verlies.
Sophie Bakker
e
"Eén foto zegt meer dan duizend woorden." Het valt nog steeds niet bevatten dat wij jou hebben verloren. Jouw spontane zelf is een vreselijk verlies voor deze wereld. Mijn gedachten zijn bij alle vrienden en familie, dat zij weten dat mijn steun naar hen uit gaat. Rust zacht lieve Emma.
Anne Middeldorp
e
Lieve Emma, We gaan je missen. We zijn allemaal zo erg geraakt door dit nare bericht, onbegrijpelijk. Al onze gedachten gaan uit naar haar dierbaren. Liefs
Anna Sanne Dominique Annemarth Eline Joosje Manou Katie Nini Mark Carly Eveline Chris Lukas Anne Laurens Pieter Charlie Rutger Tijn Sophie Reinier Zita Sandra Gwen
e
Diep geschokt en verdrietig ben ik na het horen van het tragische nieuws over Emma en haar familie. Op Sorghvliet zat ik één jaar boven Emma, en ik herinner me haar als een ongelooflijk slim, gedreven, grappig en positief meisje. Ik weet zeker dat zij in de gedachten van velen zal voortleven en op die manier voor altijd een beetje bij ons blijft. Mijn steun gaat uit naar de nabestaanden van het gezin. Heel erg veel sterkte; het is voortdurend in mijn gedachten.
Joosje Duk
e
Lieve Em en familie, Ik vind het heel lastig, om te denken dat jullie er niet meer zijn. Ik hoor je stem in mijn hoofd en de dingen die je zou zeggen. Als ik denk aan hoe wij vriendinnen werden moet ik wel weer lachen. Ik kende je al een beetje van de basisschool maar toen gingen we niet echt met elkaar om. Onze moeders werden bevriend door tennis en startten een eigen clubje dat elke week samen speelt. Toen ging ik tennissen met Valentijn die op dat moment nog ongeveer hetzelfde niveau had. Na een tijdje werd hij iets te goed en zou ik een keer met Emma gaan tennissen maar van tennissen kwam het die dag niet. We zijn naar de Boosty gegaan en hadden een hele leuke middag. Dat bleef niet bij één keer want we bleven elkaar zien. We kwamen ook samen op tennisles en besloten samen op tenniskamp te gaan. We waren de oudste van allemaal, en kleine rebellen. Stiekem drinken met Heleen en Kara in het bos. En verkleden als zusters en optreden op de laatste avond. Later kwamen we ook samen met Celine, Caroline en Floor in
hetzelfde competitieteam. Dit hebben we meerdere jaren gedaan en zoveel lol gehad. Nu gingen we ook veel uit samen. We kenden elkaars vriendengroepen goed en deden vaak leuke dingen. Van limoncelloavonden met de drie musketiers tot filmpjes op de bank. Het was altijd gezellig. Ook was Emma nooit op tijd klaar, altijd moest ze nog iets pakken, iets regelen of een discussie met haar moeder uitvechten van boven of van onder aan de trap. Maar voor haar vriendinnen stond ze altijd klaar. Ook al zagen we elkaar een stuk minder toen we gingen studeren, de vriendschap bleef. Ze belde me nog een paar dagen voor het ongeluk. Het was fijn dat ik nog weet hoe ze klinkt en dat ze in ieder geval gelukkig was. We gaan het een plekje geven en zullen je in ons hart bewaren. Liefs,
Merel Donkers
e
Aan Emma. Lieve Emma, wat ben ik geschrokken toen ik hoorde over het ongeluk van jou, je broertje en je ouders. Opeens komt een vaag verhaal dan zo dichtbij. Toen ik één dag in de van Beverningkstraat woonde stond je al bij mij op de stoep. Je moeder had je voor de deur gezet, aangebeld, en gezegd “Hallo, dit is Emma en ze komt met Rosa spelen.” Dat vond mijn moeder goed en zo begon onze vriendschap. Ik herinner me vele avonturen: Samen Idols kijken en een dansje voorbereiden voor in de reclames. Samen stiekem op het dak klimmen om te kijken hoe het Statenkwartier om ons heen lag. Samen met barbies spelen. Samen afwassen omdat we ons dan zo volwassen voelden. Samen een blog maken met ongemakkelijke foto’s en veel spelfouten (ik heb geprobeerd deze terug te vinden maar dat is niet gelukt). Samen op ons allereerste zeilkamp op de Wijde AA, waar we vele vrienden maakten en later nog jaren naar toe gingen. Samen een lijntje spannen met een koffertje er aan tussen onze balkons omdat we zo midden in de nacht nog stiekem briefjes konden versturen. Dit moest helaas weggehaald worden omdat de buurman er zo gek van werd. Samen trampoline springen op jullie megagrote trampoline in de tuin. Eindeloze sleepovers met maskertjes en giechelen en stomme verhalen. Elkaars verjaardagspartijtjes onveilig maken. Allebei naar dezelfde middelbare school, waar we ook af en toe samen naar toe fietsten.
Verkleden als heksen omdat we natuurlijk supereng zijn. En dan bijbehorende toverdranken brouwen van alles wat we maar te pakken konden krijgen in de keuken. De laatste jaren zijn we uit elkaar gegroeid. Dat is ook niet gek, jij zat een jaar lager op Sorghvliet, waar je natuurlijk je eigen vrienden had. Toen ik naar Delft ging, kwam ik je ook niet meer tegen in de straat. Jij ging Geneeskunde studeren in Groningen, ver weg en we kwamen elkaar nog minder tegen. Maar ondanks dat ik je de laatste jaren minder goed kende, ben ik toch ontzettend geraakt door wat er is gebeurd. Je was tijdens onze jeugd één van mijn allerbeste vriendinnen. Ik kan niet geloven dat ik je nooit meer tegen zal komen. Dat we nooit meer om iets zullen lachen. Dat we nooit meer om onzinnige dingen ruzie kunnen hebben. Dat ik je nooit meer “niet kan uitnodigen voor mijn feestje!” omdat ik boos op je ben. Dat we nooit meer samen dansen in je kamer. Lieve, lieve Emma. Ik zou zo graag willen dat je niet op het vliegtuig had gezeten. Dat ik je nog wél zou kunnen zien. Dat ik je nog kon Facebook-‐stalken. Af en toe checken hoe het met je gaat. Ik zal je missen.
Rosa Storm
e
Lieve Em, Nog nooit is zo iets ergs zo dichtbij gekomen. Het is verschrikkelijk en bijna niet te bevatten. Samen met Merel hebben wij als de Drie Musketiers de beste tijden beleefd. Met z'n drieën op jouw balkon maakten wij per ongeluk altijd heel jouw straat wakker, omdat we zoveel plezier hadden. Deze limoncelloavonden zal ik niet snel vergeten. Iedere keer als ik jou zag was het supergezellig. Jij was altijd zo enthousiast en zo vrolijk. Helaas zullen we nooit meer kunnen genieten van deze enthousiaste en vrolijke Emma. Lieve Emma, rust zacht.
Claudia Vrolijk
e
Ik ben al dagen de jongen die altijd wel iets te zeggen heeft en nu geen normale zin kan formuleren. Mijn immense woede zorgt ervoor dat ik dit geen plekje kan geven en waarschijnlijk ook nooit ga kunnen. Emma heeft altijd iets speciaals gehad en voor ieder is dat verschillend. Bij mij is dat dat Emma er altijd voor je was en oprecht geïnteresseerd in wat er in je omging. Vaak genoeg vroeg ze hoe het met me ging, vooral als er zo min mogelijk mensen bij waren. Alsof ze precies wist dat dat was wat ik nodig had. Je wist ook gelijk dat je maar beter gelijk kon zeggen wat er was, anders zou ze doorgaan tot ze het wist. Dat heeft me geholpen in de tijden dat ik het nodig had, dat wist ze. Nu weet iedereen het ook, dat is wat ze verdient. En dan staar ik weer naar mijn scherm, omdat ik het nog steeds niet kan bevatten. Em, je bent geweldig. Geen verleden tijd, dat ben je. Dit is het bewijs dat dit soort dingen altijd die mensen overkomt die het het minst verdienen. Je zal altijd een deel van ons allemaal blijven. Ik hoop dat ik ooit zo positief in het leven zal staan zoals jij dat deed. We zullen je nooit vergeten lieve Emma.
Willem van Gent
e
Donderdag 17 juli, net na het werk drong het NOS bericht op mijn telefoon nauwelijks tot mij door. Een uit Amsterdam vertrokken vliegtuig van Malaysian Airways neergestort bij Donjetsk. Anders werd het toen later op de avond de omvang van de tragedie duidelijk werd. Nog niet kon ik bevroeden dat ik mensen kende die zich aan boord bevonden. Pas op 19 juli zag ik plotseling op Facebook een stuk van de vroegere amanuensis Rob Verhaar met de foto van Emma. Behalve het feit dat ik net als Emma en Valentijn een Sorghvliet verleden heb was het mij een genoegen hen beiden gedurende een aantal jaren in mijn orthodontiepraktijk over de vloer te hebben. Ik leerde hen beiden langs die weg kennen in april 2007. Het is sowieso altijd leuk Sorghvlieters in mijn praktijk te hebben en dan een beetje bij te blijven over het reilen en zeilen van mijn oude school. In de kleine setting van mijn praktijk raak je al gauw nauw betrokken met eenieder die minstens één keer per maand over de vloer komt en na jaren (behandeling en nacontroles) groeit bij sommigen al gauw een meer dan oppervlakkige betrokkenheid. Dit zal op Sorghvliet niet anders zijn tussen leerlingen en docenten. Groot was dan ook de schok toen ik uit het stuk van Rob Verhaar begreep hoe het noodlot voor de familie Essers had toegeslagen. Zowel mijn assistentes als ikzelf hebben meerdere slapeloze nachten doorgemaakt en kunnen nog steeds maar amper beseffen dat zulke lieve en fijne mensen op zo’n wrede manier uit ons midden zijn weggerukt. Emma, Valentijn en ouders, de herdenking op Sorghvliet kon ik op maandagmiddag niet meemaken, maar op de praktijk staat een foto van Emma en Valentijn met brandende kaarsjes. We zullen jullie nooit (kunnen) vergeten!
Rust allen zacht en Emma, pas goed op Valentijn.
Ralph The
e
Ik kan nog niet bevatten dat Emma er niet meer is. Ik herinner me Emma als een lief, slim, altijd vrolijk en spontaan meisje. Ik weet nog zo goed hoe we konden praten en lachen over van alles en nog wat, hoe ze overal een feestje van wist te maken met haar oneindige enthousiasme. Ik zal alle mooie herinneringen op blijven halen Rust zacht lieve Emma. Ik wens alle nabestaanden heel veel sterkte met dit enorme verlies. Liefs,
Shirley Klijn
e
In de eerste leerde ik je kennen: een nieuwe school, nieuwe mensen, nieuwe dingen. We trokken naar elkaar toe, samen met een aantal anderen. Een van mijn eerste herinneringen aan jou is een voetbalwedstrijd. We keken bij jou thuis, in oranje shirt en met petjes, kettingen, oorbellen en nagellak: alles wat maar oranje was. Je moeder vond het allemaal goed en vond het leuk dat we er waren. Aan het eind van de avond hebben we foto’s gemaakt in de tuin. Je moeder maakte ze en zei: ‘jullie hebben elkaar echt gevonden he?’. We knikten blij. In de tweede wilden we samen klassenvertegenwoordiger worden. Wegens concurrentie van andere duo’s kwamen er heuse verkiezingen. Wij waren een team en ik had de moed een beetje verloren. Jij niet! We moesten van jou op de foto (‘je moet er iets voor over hebben!’) en de foto moest op een shirt worden afgedrukt. Zo gezegd zo gedaan: de week daarna liepen we in die shirts door de school. Aan de hele klas heb jij onze ideeën verteld en waarom wij klassenvertegenwoordiger moesten worden. En het werkte! We werden gekozen en mochten dat jaar klassenvertegenwoordigers zijn en ik moet je nageven dat dat vooral aan jou te danken was.
Ook in de jaren daarna zijn we vrienden geweest: samen naar de Fred, oppassen, taarten bakken en logeren. Ook tijdens Romereis zaten we in dezelfde groep. We werden ouder en je had altijd veel karakter. Je was luidruchtig, hoewel dat vaak niet op de irritante manier was. Je was er, je was aanwezig en je aanwezigheid werd gewaardeerd. Je had vrienden en vriendinnen overal, in ons eigen jaar, in het jaar onder ons, boven ons en in je eigen brugklas, die je als mentor mocht helpen. En hoewel je nog wel eens iets vergat (een spreekbeurt, boeken, voorbereidingen) mochten de meeste docenten je. Je was open, en vroeg hulp als je die nodig had. Ook ik heb je, tijdens je overstap van wiskunde B naar wiskunde A, nog wel eens op jouw verzoek geholpen. Na de vierde zijn we een beetje uit elkaar gegroeid, maar dat nam niet weg dat ik je nog regelmatig sprak, al was het maar kort. Lieve Emma, dat jij in de rotzooi die het daar is terecht bent gekomen, kan ik nog steeds niet geloven. Ik kan niet uitstaan wat er is gebeurd – of tenminste wat ik er van begrijp. Het is totaal oneerlijk, maar zo oneerlijk als het is, zo machteloos zijn wij. Ik wens je familie het aller-‐, aller-‐, allerbeste toe voor de komende tijd en hoop met alles wat ik kan dat boven tafel komt wat er is gebeurd. Ik zal je me blijven herinneren als een vrolijk, lief meisje, met optimisme en levenslust. Jij had meer tijd moeten krijgen om te worden wie je ging worden, want ik heb er geen twijfel over dat jij een rooskleurig toekomst voor je had. Op internet schreef iemand aan jou wat mij erg trof en wat het best samenvat wat ik nu voel: ‘lieve Emma, dans rustig verder in de hemel’ Liefs,
Jet Schenck
e
Emma kende ik sinds mijn eerste dag op school, wij zaten vijf jaar lang in dezelfde klas. Het vrolijkste en levenslustigste meisje met haar talrijke vragen en scherpe opmerkingen. Lief en aardig tegen iedereen, buitengewoon intelligent en meelevend. Een meisje dat een geweldige arts zou worden, een meisje met grote dromen en een goed hart. Zij genoot van elk moment alsof het haar laatste was; alsof zij wist wat voor een wreed abrupt einde haar te wachten stond. Dat het leven haar op een onmenselijke manier ontrukt zou worden, voordat zij alles aan de wereld kon geven wat zij in zich had. Zij had een veelbelovende toekomst voor zich, bracht alles tot een goed einde waar zij aan begon en had te veel talenten om hier allemaal te noemen. Het is triest dat zij niet de kans kreeg om die allemaal te benutten want zij had de wereld een fijnere plaats gemaakt. Zij deed alles voor haar medemens, ongeacht of ze jou goed kende of niet. Nu heeft een raket, afgevuurd door een ander mens, haar het leven ontrukt.
Jouw aanwezigheid, Emma, was altijd te merken. We zullen jou allemaal missen, jouw aanwezigheid voelen we altijd nog steeds zo duidelijk dat niemand gelooft dat je overleden bent. Wij horen allemaal jouw gelach en gepraat, jouw zo herkenbare stem en het geluid van jouw hakken echoot nog steeds door de gangen van Sorghvliet. Vandaag kwamen wij bijeen om jou te herdenken en toch gelooft niemand dat je niet meer leeft. Het is onwerkelijk, ik dacht dat je zo naar binnen zou lopen, gewoon iets te laat zoals gewoonlijk. Mensen zoals jij vergeet men niet, je zult voortleven in onze herinneringen. Het is onvoorstelbaar dat wij een jaar geleden bij elkaar kwamen voor de diploma-‐uitreiking. Vandaag om jou te herdenken, doordat bruut geweld jou ten gronde heeft gericht. Ik zag jou in een droom, bang en tegelijkertijd woedend, woedend en verdrietig herdachten we jou vandaag. Jij was geen wereld waardig waar onschuldige mensen zo maar gedood worden. Blijf daarom op de hemel, als een vlinder tussen de wolken, de vlinder die je altijd al was. Rust zacht, lieve Emma.
Mila Ivanova
e
Het slechte nieuws hoorde ik op de tennisbaan. Dit was niet gek aangezien Valentijn en Emma op dezelfde club lid waren als ik. Tennis was een belangrijk deel van het leven van familie Essers. Jolette en Peter hebben elkaar zelfs op de tennisbaan ontmoet. Het beste kende ik Valentijn. Gedurende mijn middelbare schoolcarrière hebben we zo'n vier jaar twee keer per week in dezelfde selectietraining getraind. Ook heb ik een jaar competitie met hem gespeeld. In de groep waren er grote verschillen in niveau. Hij belde me altijd om voor de training of gewoon 's avonds een uurtje een balletje te slaan. Ik moet toegeven dat ik niet altijd zin had. Het is namelijk veel leuker om met iemand te tennissen die beter is dan jij: dan leer je veel meer! zeiden de trainers altijd. Emma kwam een paar keer aan me vragen of ik met Valentijn kon tennissen aangezien hij me zelf niet kon bereiken. Zijn eeuwige optimisme om beter te worden in iets heb ik zelden bij andere mensen gezien. Emma had dat ook. Propedeuse geneeskunde. Mijn plan A, maar te lage cijfers. Met alle vier had ik een connectie. Ik heb wel eens een vader/kind-‐dubbeltoernooi tegen Peter en Valentijn gespeeld. Mijn moeder kende Peter en Jolette van de Romereis en sprak altijd vol lof over hun betrokkenheid en menselijkheid. Een voorbeeld voor ieder mens. Emma natuurlijk van school. En nu zijn ze allemaal weg. Ze hadden nog een heel leven voor zich, beëindigd door een druk op de knop. Waren we maar
allemaal zoals de familie Essers, dan zouden dit soort dingen nooit gebeuren. Weet dat de herinneringen blijven, en allemaal goede. Met vriendelijke groeten,
Ies Lakerveld
e
Lieve Emma, Als ik denk aan jou, denk ik aan het altijd aanwezige, vrolijke en chaotische kind dat je was. Wanneer jij in de klas zat, was de les nooit saai. Je wist altijd wel een discussie aan te gaan met een leraar of een klasgenoot waar de hele klas van kon meegenieten. Ook wij hebben vaak zulke gesprekken gevoerd. Een opmerking die ik nooit van je zal vergeten was tijdens maatschappijleer in de vierde klas: "dat is discriminatisch" waarop de hele klas in de lach schoot. Of hoe je met een flinke regelmaat te laat op school aan kwam kakken, de klas binnenkwam en door je glimlach er van af kwam zonder na te hoeven blijven. Had ik die glimlach maar op die momenten. Want dat was een glimlach waar niemand nee tegen kon zeggen. Je was een ontzettend lief en gezellig kind om mee op school gezeten te mogen hebben. Ik zal je nooit vergeten. Rust zacht lieve Emma.
Jeroen van Bemmel
e
Lieve Emma, Iedereen kende jou en jij kende iedereen. Je was een leuke, slimme, positieve, chaotische en altijd aanwezige meid.
Nooit was een les saai met jouw aanwezigheid. Zoals al vaak gezegd is en waar iedereen het mee eens is: je hoorde je al van ver aankomen met je herkenbare lach wat altijd voor een goede sfeer en een glimlach op je gezicht zorgde. Het is ontzettend oneerlijk en niet te bevatten wat er gebeurd is. Rust zacht,
Daniël
e
Gezellig en spontaan zijn woorden die meteen bij me opkomen als ik aan jou denk. Waar je ook binnenkwam, je was meteen met iedereen aan het kletsen en het lachen. Je zat zo vol leven. Ik zag je niet heel vaak maar als we elkaar tegenkwamen was het altijd gelijk gezellig! Heaven now gained more beautiful souls which i wish it hadn't.. Emma bedankt dat ik je gekend mocht hebben.
Flo Schepers
e
Lieve Emma, Wat er gebeurd is, is zo onwerkelijk en verschrikkelijk. Zeer bedroefd moeten wij nu met z’n allen afscheid nemen van een geweldige vriendin. Veel te vroeg en heel erg onverwacht verwerken we het verlies van onze Emma. Je was altijd zo’n bron van energie en gezelligheid. Dat we maar zo kort van jou hebben kunnen genieten is zo jammer. Je was zo trots op wat je op zo’n jonge leeftijd allemaal al bereikt had en wat jij allemaal nog meer had kunnen bereiken.. Jouw intelligentie en verschijning was jouw merk en daarmee kon jij de wereld aan. Je was altijd aanwezig en meelevend met iedereen. Je maakte je dromen waar en deed wat je echt heel leuk vond en waar je goed in was. In Groningen had je een onwijs leuke club en gezellig huis. Ik ben heel blij dat ik dat heb mogen zien. Je propedeuse in één jaar gehaald, supertrots was iedereen! Je droom om arts te worden is helaas niet meer waar te maken, maar ik weet zeker dat jij geweldige dingen had kunnen doen en mensen had kunnen helpen. Samen ook in de tussenuurtjes scheikunde bijlesjes waar ik helemaal geen bal van begreep en jij het
echt in mijn hoofd probeerde te stampen. Daarna even een snelle rookpauze om even onze verhalen te delen. Ik was altijd een beetje zusje-‐van maar toch kon ik goed met jou opschieten en ben ik je ook als vriendin gaan zien. De laatste uurtjes dat je er nog was, heb ik je stem nog even kunnen horen en genieten van je vrolijkheid. Wat is het leven toch oneerlijk en je kan er niks tegen doen. Lieve schat, ik ga je missen en ik weet zeker dat er een mooi plekje voor jou is ergens.
Pien van Roggen
e
Ik herinner me Emma als iemand die haar aanwezigheid niet onopgemerkt liet. Ze liep met grote, zekere passen door school. Ze kwam als een intelligent iemand over, stelde altijd vragen en haalde hoge cijfers. Het is moeilijk voor te stellen hoe juist zo een levendig persoon opeens uit haar bruisende leven is weggerukt.
Sophie Visser
e
Elke keer als jij mij begroette, begroette jij mij alsof we elkaar honderd jaar niet hadden gezien. Het is zo onwerkelijk en nog niet tot mij doorgedrongen. Ik heb nog steeds het gevoel dat als ik naar Groningen ga komend jaar, jij er zal zijn. Ik zag jou er laatst en je was zo springlevend met een altijd zo grote glimlach op je gezicht, we waren toen aan het praten over hoe leuk wij het zouden hebben komend jaar. Ik hoor je stem nog steeds. Jij was altijd aardig tegen iedereen en deed nooit iemand kwaad. Wij gaan je allemaal zo missen, in gedachten besta je nog en zal je ook altijd blijven bestaan.
Christiaan Boelaars
e
Lieve Emma Ongekend is het onrecht wat jou en jouw familie is aangedaan. Niet te bevatten is de gedachte dat wij niet meer mogen genieten van jouw aanwezigheid.
Ik heb het afgelopen jaar geen grote rol in jouw leven gespeeld, maar we konden het tijdens onze Sorghvlietjaren goed met elkaar vinden. Meerdere keren fietsten wij samen naar huis na een vermoeiende dag Sorghvliet en bleef je maar vertellen over actuele gebeurtenissen. Na de middelbare school heb ik je zo weinig gezien dat ik het op één hand kan natellen. Dan ineens twee dagen voor de tragedie spreken we elkaar op de tennisbaan en verheugden we ons op gezamenlijke avonturen in Groningen. De gedachte dat deze ontmoeting de laatste zou zijn kwam niet in me op. Emma, jij was echt een aanwinst voor deze wereld. De passie en gedrevenheid die jij bezit zijn onbegrensd. Aan jouw leven kwam veel te snel en veel te gruwelijk een einde. Lang zullen we het verdriet voelen dat wij allen delen en het verdriet zal blijvend worden gevoed door mooie herinneringen. Moge jij en je gezin rusten in vrede.
Kaz Barentsen
e
Lieve Emma, Zoals ik je nu al zeven jaar heb gekend, zal jij mij de rest van mijn leven bijblijven. Eerst de zes jaar op 't Sorghvliet, waar jij jezelf ontwikkelde tot een volwassen meid die altijd in was voor een lolletje. Wat hebben we gelachen. Bedankt daarvoor. Zo ook kwam jij op het eindexamen feest van Thomas en mij als eerste aan, terwijl het op dat moment heel hard regende. Waarop jij met een lachend gezicht jezelf nog verontschuldigde dat jij maar 20 minuten te laat was. Ook afgelopen jaar hebben wij nog erg gelachen op de kroeg. Telkens hadden we dezelfde belofte om de Rhino uit te spelen. Helaas is dat maar een enkele keren gebeurd dit jaar. Samen bespraken we telkens hoe leuk en hoe goed het was dat we nog steeds zoveel contact hadden met de vrienden van vroeger die ook naar Groningen zijn gegaan. Wat waren we een hechte groep en ook al deed iedereen een totaal andere studie, we bleven elkaar gewoon zien "no matter what". De laatste keer dat ik je heb gezien heb was drie weken geleden op het lustrum van Minerva. Wat hebben we toen een lol gehad: Jij, Eva, Venla, Claire, Thomas en ik. Zoals jij plezier had bij zo'n gelegenheid, hebben het er weinig. Tot mijn grote verdriet ben jij nu deel geworden van een strijd waarmee jij niks maar dan ook helemaal niks mee te maken had. Emma ik zal je missen.
Quentin Stikkers
e
Emma was leuk, gezellig, gek, lief, altijd nadrukkelijk aanwezig en oprecht geïnteresseerd in alles en iedereen. Emma was een bijzondere verschijning. Je kon met geen mogelijkheid om haar heen. Ze zei altijd alles wat in haar opkwam, waardoor er vaak met en om haar gelachen kon worden. Ze wilde altijd alles van je weten, niet alleen van haar directe vrienden, maar van iedereen op school. Emma was een erg betrokken en meelevend meisje. Ik heb haar het afgelopen jaar helaas erg weinig gezien en gesproken waardoor het nog niet goed tot me doordringt wat haar overlijden nou precies betekent , maar als ik terugdenk aan hoe zij op school was en de keren dat ik haar wel heb gezien in het afgelopen jaar, weet ik dat ze een enorme leegte zal achterlaten bij mij en veel anderen. Het is vreselijk zonde dat we haar en de gezelligheid, vriendelijkheid en lachwekkende momenten die zij met zich mee bracht zullen moeten missen.
Tjebbe Zwijnen
e
Lieve lieve em, Nooit had dit jou en je familie mogen overkomen. Zo jong en met nog zoveel mogelijkheden. Via Claar, Merel en Pau heb ik je leren kennen. Altijd samen kletsen met jou en samen lachen. De KB-‐tijden zal ik nooit vergeten, samen buiten even ontspannen en bijpraten. Een ijverig bijtje was je! We hadden het altijd over onze broertjes die we zoveel op elkaar vonden lijken. We hadden gelijk, ze werden bevriend met elkaar door de tennis. Een avond die ik ook nooit zal vergeten was je 18e verjaardag. Iedereen verkleed en gezellig samen eten. Jij verkleed als een peertje. Jou en de dingen die we samen hebben meegemaakt zal ik me altijd blijven herinneren. Je bent een bijzonder meisje en altijd stond je klaar voor iedereen. Iedereen kon bij je terecht en gaf je advies en steunde je. Nog steeds kan ik het niet geloven en is het zo onwerkelijk. Je zal me altijd bij blijven lieve Em. Rust zacht, i love you
Lidewij van Ham
e
Op de website van Gymnasium Sorghvliet stond de volgende tekst: Soms komt wereldnieuws ineens heel dicht bij. Geschokt zijn we nu duidelijk is dat in het verongelukte vliegtuig van Malaysia Airlines twee oud-‐leerlingen van Sorghvliet en hun ouders zaten. Valentijn Essers heeft alleen de eerste klas op Sorghvliet gevolgd. Zijn zus Emma heeft in 2013 haar diploma behaald. We zijn diep bedroefd: zoveel levenskracht in de kiem gesmoord! Mevrouw Hulshof sprak bij de diploma-‐uitreiking in 2013 Emma toe. Haar toespraak bij die feestelijke gelegenheid willen we hier als een in memoriam weergeven: “Alles wat jij doet, Emma, gaat met een hoop lawaai gepaard. Niet alleen lachen en praten, maar ook al het lokaal binnenkomen, die enorme tas op tafel gooien en zelfs zuchten. Maar als de docent daar dan wat van zei, begreep je daar eigenlijk niets van; zo was je gewoon, altijd nadrukkelijk aanwezig. Maar met al je lawaai vonden we je een getalenteerde, betrokken en lieve meid. Wat je vervolgens weer niet van ons geloofde, zodat je ons op je ironische “yeah right, laat maar”-‐blik trakteerde. Je hebt je ingezet voor de schoolkrant, deed mee aan diverse MUN’s en je noemt deelname aan de Parijse MUN, de PAMUN als hoogtepunt in je schoolcarrière. Ook was je hulpmentor en had je namens klas 6 zitting in de leerlingenraad. Een veelzijdige meid dus! Of moet ik zeggen: meisje. Want in dat lange lijf heeft tot ver in de middelbare schooltijd een Hello Kittyfan geschuild! Je gaat geneeskunde studeren in Groningen. Met een 9 voor wiskunde en bijna een 8 gemiddeld moet dat zeker lukken.” Onze oprechte deelneming met familie en vrienden. 18 juli 2014
DOCENTEN Ik heb Emma als scheikundedocent enkele jaren in de klas gehad. Ze viel vooral op omdat ze zich niet zo veel aantrok van wat anderen van haar dachten, best bijzonder op die leeftijd. En daarnaast was ze natuurlijk ambitieus en getalenteerd. Wat een triest verlies!
Joke van Welzen (Scheikunde)
e
Lieve Emma en Valentijn, Nog steeds kan ik niet bevatten wat er gebeurd is. Ik zal jullie nooit vergeten. Wat een verlies voor iedereen die zoveel van jullie houdt en voor diegenen die jullie familie gekend hebben. Liefs,
Marjolijn Hoolboom (Biologie, Science en ANW)
e
Aan familie en vrienden van Emma, Bij deze wil ik u condoleren met het overlijden van Emma. Als ik aan Emma denk, denk ik aan een lieve, vrolijke, slimme leerling, die altijd enthousiast de klas binnen kwam. Altijd druk met allerlei nevenactiviteiten, maar ondanks dat op het juiste moment haar spullen voor elkaar. Dat ze het ook zo goed in Groningen deed, verbaast me eigenlijk niet: ze was altijd al gewend veel dingen tegelijk te doen. En daar was ze zo goed in. Het is onvoorstelbaar dat zo' n leuke, veelbelovende, getalenteerde meid er niet meer is. Ik wens u veel sterkte en steun bij elkaar toe.
Berry Rackwitsz (Economie)
e
Aan familie en vrienden van Emma Essers, Met verbijstering heb ik kennis genomen van het bericht dat Emma, samen met haar broer en ouders, om het leven is gekomen in een bizarre samenloop van omstandigheden. De lach die zo vaak haar gezicht sierde, zal me bijblijven. Ik deel uw woede en pijn. En ik wens u heel veel sterkte met de verwerking van dit ongelooflijke verdriet. Frans Weisscher (Biologie)
e
Een memorandum over Emma. Emma herinner ik als een meisje dat altijd aanwezig was en dat liet blijken en horen. Ik genoot daarvan als ik haar zag en hoorde. Het eerste persoonlijk contact had ik toen ze mijn hulp vroeg om haar te helpen met haar profielwerkstuk dat ze eigenlijk al klaar moest hebben, maar zo was ze: alles op het laatste moment. Ze luisterde naar je raad, vroeg dikwijls naar het waarom en als ze overtuigd was ging ze met veel energie aan de slag net zolang totdat ze zo goed mogelijk resultaat had. Ze zat ook in de redactie van Aemulatio de schoolkrant : "Ik ga je interviewen meneer Verhaar, omdat u met pensioen gaat" zei ze, en op haar eigenwijze manier stelde ze directe vragen waar ik wel even over moest nadenken eer ik antwoord kon geven . Op de diploma-‐uitreiking heb ik haar voor het laatst gezien. Ik ging daar speciaal voor haar en velen andere naar toe al was ik al met pensioen. "Ha die Meneer Verhaar", zei ze en haar ogen straalden. Ze gaf me twee zoenen op de wangen "bedankt voor alles”, zei ze. Ze was als een vlinder fladderend overal naar toe, af en toe stilstaand om haar schoonheid te laten zien en dan bedoel ik niet alleen haar uiterlijk. Maar wie kon het weten dat ze een ééndagvlinder was, zo'n vlinder waarbij je kan genieten van haar schoonheid en dat wil je morgen en overmorgen en nog veel tijden daarna ook wel, maar het is voor een korte tijd, want als de dag teneinde is, is zij er niet meer............. Als ik deze zomer door een bloementuin zal lopen en ik zie een vlinder die haar vleugels open klapt en zo haar schoonheid laat zien om dan direct op te fladderen hoog de lucht in zo eigenwijs, dan zal ik denken " Zo kon Emma zijn”. Rust zacht lieve Emma.
Rob Verhaar (Technisch Onderwijs Assistent (gepensioneerd))
e
Beste familie, Mijn innige deelneming met het overlijden van jullie zus, kleindochter en nichtje Emma. Weggerukt in de bloei van haar jonge leven. Heel veel sterkte voor de tijd die komen gaat.
Janine Arts (secretariaat/leerlingenadministratie)
e
Emma was niet zomaar iemand. Waar ik haar vooral het laatste jaar groot(s) in vond was dat ze ging denken aan anderen. Medicijnen studeren om mensen in de derde wereld te helpen. Niet in eerste instantie ter meerdere glorie van zichzelf. Ze liet haar haar afknippen, om daar pruiken van te laten maken voor kankerpatiënten (zonder dat ze er iets voor terug vroeg). Ori (die haar kende van het toneelstuk uit de 5e) en ik hebben zonnebloemen bij haar voordeur neergelegd. In de straat hingen vlaggen halfstok, triest. Een heel gezin zomaar weggevaagd, een voordeur die nooit meer door één van hen geopend zal worden, onvoorstelbaar.
Mariana Ringnalda (Frans)
e
Emma is van de toekomstige generatie. De toekomstige generatie zonder oorlogen en pijn. We dachten samen aan de vertakking van de tijd. Ze zei: “Ja, wel kan je het verleden herbeleven of zo beïnvloeden dat het anders verloopt. Denk aan de vertakking van de tijd. Het is dan ‘het nieuw heden’ met een nieuw toekomstperspectief!” Daaraan zal ik samen met haar blijven herinneren.
Igor Serov (Wiskunde)
e
Lieve Emma, jij was zo’n leerling die je niet zomaar vergeet. In de vijfde klas was je leerlingmentor van mijn brugklas en die functie vervulde je met een ongelofelijke schwung. Wat legde je makkelijk contact met de kinderen en wat ging het je goed af om ze overal bij te betrekken. In mijn lokaal hangt nog altijd de foto die jij van onze groep gemaakt hebt toen we met z’n allen ergens uit eten gingen. Dat iedereen daar vrolijk opstaat, is met zo’n fotografe geen wonder. Toen je me vroeg een aanbevelingsbrief te schrijven voor je studie geneeskunde, kostte het me geen enkele moeite om me voor te stellen wat een warme en betrokken arts jij zou kunnen worden. Het schokt me meer dan ik kan zeggen dat jouw uitbundig geleefde leven op deze wijze in de kiem is gesmoord. Ik wens alle nabestaanden, familie en vrienden, sterkte.
Els Brand (Nederlands)
e
Beste Familie Essers, Ik ben zeer geschokt door het vreselijke ongeluk dat uw familie heeft getroffen. Ik ben in de tweede klas leraar geschiedenis van Emma geweest en had als decaan af en toe contact over haar studiekeuze geneeskunde in Groningen. Haar moeder ken ik als een bijzondere vrouw die vele leerlingen een snuffelstage op haar werk bezorgd heeft wat vele leerlingen als zeer speciaal hebben beschouwd. Waarvoor ik haar veel dank verschuldigd ben. Ik ben heel bedroefd over wat er is gebeurd en leef intens met u als familie mee. Ik wens u veel kracht toe om dit verdriet te kunnen dragen. Henk Petrie (geschiedenis en decaan)
e
Voor de familieleden van de familie Essers: De leegte valt niet op te vullen, die na het ongeluk is ontstaan. Heel veel sterkte met het verwerken van uw verlies.
Laurens Goossens (lichamelijke opvoeding)
e
Emma, Emma was een kanjer, Emma was bijzonder. Emma vroeg het meeste, Emma wist precies wat ze wilde. Emma was verlegen, Emma stond vooraan. Emma was onzeker, Emma wist precies waar ze voor stond. Emma wilde weten wat je dacht, Emma wist precies waar je gedachten waren. Emma had zin in volleybal, Emma speelde het beste van allemaal. Emma genoot van het skiën, Emma hield nog meer van de gezelligheid daarna. Emma lachte het hardst, Emma begreep het als geen ander. Emma was ons een gedachte voor, Emma wist het al. Emma praatte het hardst, Emma was stil van binnen. Emma keek je aan, Emma toverde een lach. Emma was bijzonder, Emma was een van ons. Emma hield van Sorghvliet, wij houden van Emma. Emma, je veroverde een stukje van mijn herinneringen, Emma je zal daar altijd blijven. Emma, je was een kanjer, Emma we hebben we van je genoten. Emma, je was bijzonder, Emma bedankt.
Maurits de Vink (lichamelijke opvoeding)
e
Lieve Emma, Wat jammer dat de man die die verdoemde raket afschoot jou niet eerst even sprak. Je zou hem haarscherp gefileerd hebben. Je was een kei in het tonen van je ongenoegen. Ik hoor het je bijna doen. Nu jij er niet meer bent, zou ik willen dat ik oog in oog stond
met de lafaard die zich tot op heden niet bekend heeft gemaakt om hem de les te lezen, want naast verdriet voel ik een enorme woede. De pretlichtjes in je ogen zijn gedoofd, je kunt je ambities niet meer waarmaken en wat wilde je graag arts worden, je levenslust is afgebroken, je lange lijf geknakt, je talenten gesmoord. Weet de dader wel wat hij op zijn geweten heeft? Je bent samen met je lotgenoten oorlogsslachtoffer geworden in een strijd die de jouwe niet is. Gedood door een onzichtbare vijand die niet de moeite nam een civiel vliegtuig van een militair te onderscheiden. Speelbal in een krachtveld waarin niet eens het respect opgebracht kan worden jou en de jouwen zo snel mogelijk thuis te laten komen. Vanaf nu zal ik ieder jaar op 4 mei aan de slachtoffers van MH17 denken en dan met name aan jou en je familie. Bij de families Nuesink en Essers is nu wreed een hele tak uit de familieboom gerukt. Die gedachte alleen al is niet te bevatten. De taal heeft hier geen woorden voor. Ik vind het moeilijk de juiste woorden te vinden die kunnen helpen dit ondraaglijke verdriet te verzachten, ook omdat onvervalste krachttermen de regie over mijn hoofd lijken te voeren. Wat te zeggen tegen mensen die naast een halfbroer en –zus en ook nog een ouder verloren? Wat troost als je je zus/schoonzus, broer/zwager, nicht en neef in een klap kwijt bent? Ik hoop lieve Emma dat het helpt om te weten dat jij de weinige tijd die je gegeven is ten volle hebt benut. Er zijn maar weinig mensen die zo intens hebben geleefd in maar 20 levensjaren. Ik betuig je familieleden en vele vrienden mijn oprechte deelneming en hoop dat zij de kracht zullen vinden dit onbegrijpelijke verlies te dragen.
Jenny van Duijvenvoorde (Nederlands)
e
Emma , ik zie je elke keer weer het lokaal inkomen. Met ook in de tweede klas al een grote meidentas, altijd kletsend en lachend. Je ogen twinkelden meestal van pret en omdat er níet gepraat mocht worden, maar wél brieven in het Engels geschreven mochten worden, waren die van jou altijd lekker lang, in een mooi, regelmatig, groot meisjeshandschrift. Jijzelf en je haar leken wel steeds langer te worden, en je straalde zoveel levenslust uit! Vrolijk, belangstellend, integer, mooi van binnen en van buiten.
Makaria (Engels)
e
Het is vreselijk dat een heel gezin wordt weggerukt uit het leven. Dit is voor de nabestaanden niet snel te bevatten. Ik wens hun heel veel sterkte. Hier op school zijn gisteren (21-‐7) de medeleerlingen van Emma in de studieruimte bijeen gekomen. Het was fijn te zien dat ze steun bij elkaar konden vinden.
Andrea Uytenhout-‐Odijk (mediathecaris)
e
Gecondoleerd met het verlies van Emma, Valentijn en hun ouders. Mogen jullie troost vinden voor dit grote verdriet.
Sjouk Vellenga (Engels)
e
Emma, ik herinner me vooral je favoriete woordje “sorry”. Wanneer je een vraag had gesteld, in klas vier, tijdens een les wiskunde, snapte je het antwoord zo snel dat je je wel moest verontschuldigen. Voelde je je dom? Nee, dat denk ik niet. Had je het gevoel dat je mijn tijd had verspild? Ik weet niet wat het was. Je wilde in elk geval niet tot last zijn. Je was nog te jong om te zien hoeveel plezier ik ontleende aan je nieuwsgierige aanwezigheid. Aan het eind van het schooljaar zei ik dat ik je zou missen. Je keek me stomverbaasd aan. U? mij? missen? En ik ben zo lastig geweest! Je was helemaal niet lastig geweest en ik meende wat ik zei. Wanneer ik je nooit meer had gezien had ik je niet echt gemist, want zo gaat dat wanneer er jaarlijks een dikke tweehonderd leerlingen het blikveld in-‐ en uitschuiven. Maar nu ik je niet meer kan zien ben je levensgroot aanwezig. En dat is ook omdat jij het bent. Je was bijzonder, je was Emma, je was niet zomaar een doorsnee leerling. Was maar langzaam uitgedoofd Emma, ergens in de krochten van het brein achter het bordje ‘leerlingen van steeds vroeger’. Dan leefde je nog. Nu past alleen dat lelijke woord “uit een oude grammatica”: godverdomme.
Frank Blaakmeer (Wiskunde en Filosofie)
e
Net als bij mijn eigen kinderen ga ik er ook bij mijn leerlingen ervan uit dat zij onsterfelijk zijn. Je investeert tenslotte als docent in de toekomst van getalenteerde leerlingen. Afgelopen donderdag werd ik wreed uit deze droom geholpen. Het besef dat ook aan een jong, gezond leven zomaar een eind kan komen vervult mij met verdriet en heeft mijn optimistische blik op het leven aangetast. Ons werk op een gymnasium bestaat er –kort door de bocht geformuleerd-‐ uit om mensen die reeds beschaafd zijn nóg meer beschaving bij te brengen. Want laten we wel zijn: je leert bij ons niet om op beren te jagen, een akker aan te leggen of andere primaire levensbehoeften te vervullen. Wij zijn er toch voornamelijk voor de geest. Aan Emma was ons aanbod zeer besteed: voor haar droom om geneeskunde te studeren heeft zij hier de bouwstenen gelegd, maar ook de vakken die dat doel niet direct dienden, konden op haar belangstelling en inzet rekenen. Zij was een, ook voor gymnasiumbegrippen, bovengemiddeld getalenteerde leerling. Dat een positieve, vrolijke en sociale meid als Emma, die haar toekomst in het teken wilde stellen van het helpen van haar medemens, het leven moet verliezen door zo’n barbaarse daad vervult mij met ongeloof en woede.
Machteld Hulshof (Klassieke talen)
e
Geachte familie en vrienden van Peter, Jolette, Emma en Valentijn, Wat moet je schrijven als een dergelijke ramp plaatsvindt? Welke woorden van troost zijn er als een heel gezin zomaar weg is? Ik heb werkelijk geen idee. Wat ik jullie wel kan zeggen, is wat wij als school gedaan hebben, nadat wij het vreselijke nieuws gehoord hadden. Twee van onze oud-‐leerlingen die nooit meer terug komen. Valentijn, die bij ons in klas 1 gezeten heeft en Emma die bij ons zes jaar heeft doorgebracht. Op de diploma-‐uitreiking van 23 juni j.l. was ze er nog bij. Ze kwam voor een vriendinnetje dat geslaagd was. Wat doe je als het nieuws niet meer veranderd kan worden? Op vrijdag 18 juli waren de leerlingen op school om hun rapport op te halen. We hebben toen in de aula bij alle leerjaren één minuut stilte gehouden en kort iets gezegd over Valentijn en Emma. Vervolgens hebben we een stuk op de website geplaatst met een foto. Op maandag 21 juli zijn de klasgenoten van Emma en ook leerlingen uit de jaren boven haar op school samengekomen om het verdriet te delen. De vriendinnen van Emma hadden deze bijeenkomst georganiseerd. Er was een mooie compilatie van foto’s van Emma, één vriendin heeft een treffende karakterschets uitgesproken en twee van haar docenten hebben een gedicht voorgedragen.
Emma zal zeer gemist worden. Het verdriet bij al haar klasgenoten is groot. Het verdriet bij haar docenten evenzeer. Emma: een leerling die je niet snel vergeet. Uitbundig, vrolijk en slim. Bijna altijd in een goed humeur. Natuurlijk deed ze ook dingen die niet konden, maar boos worden op Emma, dat viel niet mee. Mijn dochter Caroline, die een jaar boven Emma zat, kende haar goed van allerlei buitenschoolse activiteiten zoals zeilkamp en skireis. Ze herinnert zich vooral de klank van Emma’s stem en haar lach. Ook de ouders, Peter en Jolette, waren zeer betrokken bij de school. Vooral over Valentijn heb ik veel contact gehad met Jolette. Hij moest hard werken en uiteindelijk hebben we in goed overleg besloten dat hij zijn opleiding zou vervolgen op een scholengemeenschap. Al die talen waren erg zwaar voor hem. Hij deed overigens wel altijd zijn best. Daar hadden wij veel waardering voor. Jolette was altijd bereid om onze leerlingen uit klas 5 te ontvangen in verband met hun snuffelstage. Leerlingen die misschien psychologie wilden studeren, waren welkom bij haar om een dagje mee te lopen. Caroline heeft haar in dat kader bezocht en uitgebreid gesproken. Dit bezoek heeft haar geholpen bij het bepalen van haar studiekeuze. Wat moet je schrijven? Gecondoleerd en heel veel sterkte gewenst. Woorden die het gemis en de boosheid niet kunnen wegnemen. Ik weet het. Mijn dochter en ik zijn in gedachten bij jullie allen. Veel lieve groeten, Joke Hagoort (Nederlands en conrector) en Caroline Hagoort
dit delen we we delen dat we weten hoe je was hoe je stem was hoe je ogen waren hoe jong je was en dat je binnenkwam en bij ons was delen zonder iets te zeggen zonder iets te geven wat niet te delen is Ankie Peypers
In Memoriam .......... Lieflijker dan een bloesemblad dat geurend aan zijn knop ontviel, ademt haar wezen door de ziel van hen die zij heeft liefgehad. En in de diepten van hun hart, uit doolhoven van leed ontward, weerspiegelt zich haar beeltenis. Meen niet dat zij gestorven is!
Hanny Michaelis
colofon Machteld Hulshof -‐ communicatie en redactie Frank Blaakmeer -‐ redactie en opmaak (met dank aan Nina van den Bosch) met speciale dank aan Soedish Verhoeven en Julian Lachman voor het beschikbaar stellen van foto’s Gymnasium Sorghvliet, september 2014
