IKEA-STRUGGLES ROLLERCOASTER TYCOON VRIENDEN MAKEN? VRAAG HET KICK EN ROEN WAT HAAT ONS BESTUUR EIGENLIJK AAN ZICHZELF? UIT DEN OUDEN DOOSCH:

JAARGANG 18, NUMMER 4

THABLOID UIT DEN OUDEN DOOSCH:

ROLLERCOASTER TYCOON VRIENDEN MAKEN?

TIPS VOOR IN SOCIALE SITUATIES

IKEA-STRUGGLES

JORDY GAAT OP KAMERS OPNIEUW GEVEN ZE ANTWOORD!

VRAAG HET KICK EN ROEN

WAT HAAT ONS BESTUUR EIGENLIJK AAN ZICHZELF?

VAN DE VOORZITTER

COLOFON

KOEN VERDENIUS

THABLOID

Gehate Thalianen, Haten. Het lijkt zo’n naar woord, met alleen negatieve connotaties. Wie wordt er nou blij als alles waaraan je hebt gewerkt, alleen maar kapotgemaakt wordt door vrienden, familie, collega’s of zelfs onbekenden. Het liefst hoor je helemaal niks over wat je geproduceerd hebt en ben je er gewoon klaar mee. Maar we houden allemaal van haten. We love to hate. Lekker iets van iemand anders helemaal uitpluizen. Grondig andermans werk analyseren. Zorgen dat elk klein foutje naar boven komt. Duidelijk maken dat iets echt niet voldoet aan de standaard. De wereld duidelijk maken dat ook uit jouw mond of vingers een stroom aan negatieve emoties kan komen. Haat en liefde zitten gek genoeg soms wel vies dicht op elkaar. Op het ene moment kan je erg gepassioneerd zijn over een persoon, een boek of een film. Dan brengen ze de prequel-trilogie van Star Wars uit, en verandert al die liefde in ongecontroleerd onbegrip. Hoe kan het dat deze tegenpolen van gevoelens toch zo met elkaar verbonden zijn?

Haat is een emotie die negatief als hij klinkt, voortvloeit uit een positie van liefde. Hoe kan je anders boos worden op iemand, als je niet gewenst had dat diegene zoveel meer had kunnen bereiken? Hoe kun je je anders irriteren aan een artikel, als je zelf met meer passie over het onderwerp had kunnen schrijven? Hoe kan je anders in fysieke onrust naar The Clone Wars kijken, als je niet veel meer moois van de trilogie verwacht had? Dus lieve Thalianen, ik zeg: “Let the hate flow through you”. Net zoals je passie belangrijk is als drijfveer, is er niks fijners dan smerig hard ergens op haten als uitlaatklep. Of het nu je beste vriend is of je partner, je ouders of je docenten, zo nu en dan ruziemaken kan nooit kwaad. Als je hierbij nog wat handvaten wil, raad ik je aan de rest van de Thabloid te lezen. Ik ga nu in ieder geval mijn haatmail aan George Lucas afschrijven. Veel leesplezier!

Kusjes, Koen Verdenius

18e jaargang, nr 4 Juni 2016

REDACTIE

Willem Boumans Rick Erkens Tom Evers Jordy Gennissen Alex Hlushenok Martin Huyben Michael Jansen Daniël van Loon Rick Lukassen Mats Ouborg Bas Steeg Koen Verdenius Pien Walraven

MET DANK AAN Bestuur Thalia FSR OLC Ko Stoffelen

LAY-OUT

Tom Evers Alex Hlushenok Michael Jansen

PRINT

Océ Nederland

POSTADRES

Thalia Postbus 9010 6500 GL Nijmegen

E-MAILADRES

[email protected]

WEBSITE

www.thalia.nu

1

WELKOM, MICHAEL!

INHOUDSOPGAVE

Hoi allemaal,

VAN DE VOORZITTER 1

Waar ik goed in ben: InDesign & layout Waar ik erg slecht in ben: Schrijven Wat vragen ze me? “Schrijf alsjeblieft een stukje over jezelf!” Nou leuk, we moeten er toch maar uit.

BESTUURSVRAAG

Ik ben dus Michael. Ik begon in 2012 met de studie Informatiekunde en ben sinds 2015 met mijn Master bezig. Bovendien werk ik voor een bedrijf waar we nieuwe (web-)applicaties onwikkelen. In 2008 ben ik al begonnen met mijn eigen bedrijf. Naast websites maak ik ook visitekaartjes, flyers, etcetera, waardoor ik veel ervaring kon opbouwen met InDesign. Als lid van de Thabloidcommissie zal ik daarom Tom en Alex helpen met dat mooie programma van Adobe. Veel plezier met deze nieuwe Thabloid! Groetjes, Michael

WAT HAAT JE AAN JEZELF? 3 VAN DE FSR 5 VAN DE OLC 6 JORDY GENNISSEN

EINDELIJK EEN EIGEN KAMER! 8 ALEX HLUSHENOK

MOORD, DRUGS EN CORRUPTIE: EEN GOEDE TREND 9 WILLEM BOUMANS

KANYE WEST: HATEN OP HATERS 11 ALEX HLUSHENOK

WOORD VAN DE COMMISSIE De vierde editie ligt alweer op de deurmat, en het wordt alleen maar gekker. Het eerste nummer waaraan Michael heeft meegewerkt is een feit! Onder de motorkap (dat wil zeggen: in onze InDesign-template) is er een hoop veranderd, waardoor het ontwerpen in het vervolg een stuk vlotter zal verlopen. Ook nog gezelliger dan het al was, trouwens: Michael’s Duitse roots verzekeren de designers van een goedgevulde bier­koelkast. Verder is de Thabloid ook deze keer weer zeer goed gevuld. Deze heuse “Klaageditie” staat vol met vrolijk gezever over vanalles en nog wat. Jordy heeft moeite met gebruiksaanwijzingen, Willem’s muzieksmaak laat te wensen over en Alex heeft een wel héél vreemde kijk op de wereld. In een nieuwe lijn van columns proberen we ieder nummer een promovendus een stukje over zijn of haar onderzoek te laten schrijven. Ko Stoffelen bijt het spits af met een zeer inhoudelijk stuk over kwantum­cryptografie. Ook Kick en Roen zijn weer van de partij, en opnieuw is het laatste nieuws te vinden in de Pointer, dus blader snel verder en geniet ervan!

UIT DEN OUDEN (GAME)DOOSCH 12 PIEN WALRAVEN

REQUIREMENTS ENGINEERING OF MARKETING? 13 TOM EVERS

VEELVOORKOMENDE SOCIALE UITDAGINGEN 15 KO STOFFELEN

EEN CRYPTOCOLUMN 17 ALEX HLUSHENOK

IK HAAT VOORUITGANG 18 DANIËL VAN LOON

WE ZIJN TOCH VERDOMME GEEN HBO! 19 MATS OUBORG

EIGEN WIJSHEID: DE HAATEDITIE VRAAG HET KICK EN ROEN EN DAN NOG EVEN DIT... DE POINTER

21 23 25 26 2

WAT HAAT JE AAN JEZELF? BESTUURSVRAAG

Als een goed bestuurder is het belangrijk naar jezelf te kijken en hierin ook hard te zijn. Eerlijkheid en zelfkennis zijn daarbij essentieel. Na een grondige analyse bleek ik wonder boven wonder geen imperfecties te bevatten en op elke manier overeen te komen met een niet nader te noemen laatste profeet. Dit was natuurlijk niet een bevredigend antwoord, want het enige wat nu aan mezelf te haten viel, bleek te zijn dat er bar weinig aan mezelf te haten valt. Dus ging ik dieper graven.

Na de literatuur over deze niet nader te noemen profeet te zijn ingedoken, kwam ik er al snel achter dat lezen moeilijk saai is. Ik besloot hierom dat ik veel beter The Matrix kon kijken, omdat er een zeer lichte overeenkomst bestaat tussen Neo en hiervoor niet genoemde profeet. Ook hier kreeg ik snel spijt van, aangezien The Matrix Reloaded en Revolutions hele slechte films zijn. Toch besloot ik door te bijten.

Als voor iemand binnen het bestuur opgaat dat de pen machtiger is dan het zwaard, dan is dat voor de secretaris wel. Nu zal ik niet zeggen dat ik laaggeletterd, analfabeet of professioneel zwaard­ vechter ben, maar mijn penkunsten zijn niet bepaald om over naar huis te schrijven. Of het een gebrek aan finesse of een uiting van diepgewortelde haast is, weet ik niet. Het papier moge dan geduldig zijn, ik ben dat zeker niet als het op schrijven aankomt.

Gelukkig is er een uitkomst: de computer! Geen gekras, geen geklieder, geen Tipp-Ex, zelfs geen vullingen meer. Hoe heerlijk is het toch om te typen. Lekker losgaan op een toetsenbordje om op die manier alles wat je allang in je hoofd hebt, uitgewerkt over te brengen naar het “papier”. Een zin achteraf toch aanpassen? Geen probleem! Alles net wat kleiner of groter maken? Fluitje van een cent! Ik houd van mijn computer, al is dat ook te wijten aan al het andere wat je er mee kunt...

KOEN

3

Nee, mijn handschrift is bij tijd en wijle het beste te omschrijven als een misvormd kindje van hiërogliefen en Japanse tekens. Neem ik de tijd om heel rustig te schrijven, dan is het nog enigszins leesbaar en worden mijn tentamens nog nagekeken. Echter is mijn schrijfhouding dusdanig slecht, dat ik de rest van de dag last heb van pijnlijke kramp in mijn hand. Nee, de pen ter hand nemen is niets voor mij.

Aan het einde van de laatste film is het zo dat om een of andere reden de machines besluiten Neo te vermoorden. Of hij offerde zichzelf op. Het is allemaal heel vaag. Mijn punt is dat Neo doodgaat, terwijl ik het leven toch wel zeer mooi vind. Aangezien uit onderzoek blijkt dat dit is hoe mijn leven eruitziet, lijkt hetgene wat ik het meest haat aan mijzelf toch wel te zijn dat ik mijn leven ga geven om te voorkomen dat machines de laatste vrije mensen uitroeien.

WILLEM

Wat haat ik aan mezelf? Een lastige vraag, maar als ik terugkijk op dit jaar valt mij een ding op: ik heb dit hele jaar lang nog geen goed boek gelezen. Waar dat door komt? Ik denk de drukte, of het feit dat ik geen geld heb om een fatsoenlijk boek te kopen. Woorden op het internet zijn gratis, woorden op papier niet. Maar het internet vangt niet dat heerlijke gevoel

dat je krijgt, wanneer je jezelf in zo’n lading papier graaft. Dat werkt zo verslavend, dat je al snel een hele dag kwijt bent. Het is een gevoel dat ik met mijn e-reader probeerde na te bootsen. Dat kwam dichtbij, maar haalde het toch niet helemaal. Ik heb deze onlangs stuk laten vallen.

De eigenschap waaraan ik mezelf de laatste tijd het meest erger, en wat ik behoorlijk haat, is een eigenschap waarvan ik er eigenlijk pas in de loop van mijn bestuursjaar achter kwam dat ik hem had. De eerste keer dacht ik dat het toeval was, maar nadat er diverse malen precies hetzelfde is gebeurd, kan ik er niet meer onderuit, en moet ik deze kwaal onder ogen zien. Ik haat enorm aan mezelf dat ik nog geen enkele bestuursvraag serieus heb beantwoord.

Neem nu deze vraag als voorbeeld. Ik heb ontelbaar eigenschappen die me niet helemaal bevallen. Nou zou ik het zelf niet meteen ‘haat’ noemen, maar ik zou prima een stuk kunnen schrijven over al mijn gebreken. Dit zou natuurlijk ontzettend interessant zijn, maar helaas kies ik anders. Ik kies ervoor om weer een oppervlakkig antwoord te geven waar letterlijk niemand iets aan heeft. Bah!

TIES

Het is natuurlijk ontzettend respectloos tegenover deze hardwerkende commissie. Ze hebben tijd en moeite gestopt in het bedenken van een vraag die de persoon achter het bestuurslid moet prijsgeven, maar in plaats van dat ik de vraag serieus beantwoord, draai ik om de vraag heen of interpreteer ik hem anders.

ARMIN

Het is een mooie zonnige dag. Je probeert rustig wakker te worden, terwijl de vogel­ tjes fluiten en de zonne­stralen door de gordijnen komen. Dat klinkt veel­ belovend, maar dan komt het: je bent gisteren tot 5 uur ’s nachts uit­gegaan en het is nu net 8 uur ’s ochtends. Die wekker gaat weer af. En het enige wat je nu denkt, is: “Waarom is het zo licht? Ik wil nog slapen.”

Hoe zat dat vorig jaar? Ik heb toen voor de cursus “Operating Systems” tijdens het tentamen het boek “Operating Systems; Internals and Design Principles” gelezen. Het was een openboektentamen. Of dat wel of niet geldt, moet je zelf beslissen.

JAN

Je staat op met hoofdpijn en weet dat dit geen goede dag gaat worden. Je had gepland om hele dag te gaan studeren, maar met zo’n kater gaat dat natuurlijk niks worden. De hele dag probeer je nog productief te zijn, maar alle concentratie is weg, dus komt er niks van. Potverdorie! Waarom ben ik nou weer uitgegaan? Waarom heb ik die laatste meter nog gehaald? Die vragen heb ik mezelf al vaak genoeg gesteld de laatste jaren, en keer op keer tuin ik er weer in. Ik wil het maar niet leren. Zulke dagen wil ik gewoon het liefst overslaan en weer wakker worden als de kater voorbij is.

4

VAN DE FSR Lieve Thalianen, Inmiddels zit het jaar er alweer bijna op. Ook voor de FSR is het weer bijna tijd om het stokje over te dragen aan hun opvolgers. Op het moment van schrijven zijn de definitieve opvolgers nog niet bekend, maar wanneer je dit blad in handen hebt, is dat wel het geval. In de week waarin je je verkiesbaar kon stellen voor de OLC of de FSR, hebben we aan velen moeten uitleggen wat medezeggenschap precies inhoudt. Eigenlijk is het wel een vreemd idee: een hoopje studenten dat advies moet geven aan een onderwijsdirectie of aan het faculteitsbestuur. Zeker als je op de middelbare school zit, zou je verwachten dat zaken op de universiteit allemaal vlekkeloos verlopen en dat je onderwijs tot op de puntjes is verzorgd. Er is hier echter een groot verschil met de middelbare school: je bent zelf verantwoordelijk. De kwaliteitscontrole gebeurt voornamelijk door de student. Als je onderwijs niet goed is, dan is de docent (en daarmee de onderwijsdirectie) daar natuurlijk verantwoordelijk voor, maar het is wel je

5

verantwoordelijkheid als student om aan de bel te trekken en naar je opleidingscommissie te stappen. Anders gebeurt er niets. Op de faculteit spelen allerlei zaken waar je als student misschien niets van meekrijgt. Onder andere het Onderwijscentrum (OWC), de Library of Science (LoS), Computer- en Communicatiezaken (CNCZ) en Interne Huisvestingszaken (IHZ) zijn allemaal afdelingen waar we als FSR mee te maken hebben. Hier staan slechts vier afkortingen, maar we zouden gemakkelijk pagina’s in deze Thabloid kunnen vullen met alle partijen, personen, afkortingen en vergaderingen die op facultair niveau een rol spelen. Bij iedere afdeling zijn ze ontzettend blij met de input die vanuit de student komt. Laat het dus vooral aan ons weten als je een goed idee of een verbeterpunt hebt! Groetjes, De FSR

VAN DE OPLEIDINGSCOMMISSIE Beste Thalianen, Het thema van deze Thabloid is perfect voor ons als OLC. Een (groot) deel van onze taken als OLC bestaat natuurlijk ook uit klagen. Dat gezegd hebbende, is dit ook onze grootste valkuil. Slechte dingen zien is heel belangrijk, maar wat doe je er dan mee? Het belangrijkste en lastigste is om ze op te lossen. Zo is het ons opgevallen dat sommige wiskundevakken overlap hebben in hun stof, terwijl bij andere vakken voorkennis verwacht wordt die niet in een andere cursus wordt behandeld. De eerste en misschien wel meest voor de hand liggende actie, is om in de vergadering te zeggen dat het slecht gaat en dat dit zo snel mogelijk opgelost moet worden. Maar bij nader inzien heb je daar nog helemaal niets aan. Als we iets willen oplossen, moeten we met een plan komen of in ieder geval het probleem meer opbouwend benaderen.

Dit is precies wat we hebben gedaan. We hebben eerst gezegd dat “het niet overal goed is”, maar dat we niet precies wisten wat er wel of niet goed was. Daarna begon het pas. De volgende stap was om het probleem in kaart te brengen: waar klagen we nou eigenlijk over? Dus zijn we bij docenten langsgegaan om te vragen wat ze precies uitleggen en wat ze als voorkennis verwachten. Dan kennen we het probleem en kunnen we het oplossen. Het resultaat? Niet alleen zijn de cursussen in inhoud aangepast, ook de cursussen “Combinatoriek” en “Calculus en Kansrekenen” zijn omgedraaid in het curriculum. De voorkennis onder de wiskundevakken zou nu gestroomlijnd moeten zijn. Als extra cadeautje zijn ook “Network Security” en “Netwerken en Gedistribueerde Systemen” omgedraaid. Blijkt dit toch niet helemaal goed te gaan? Laat het ons dan weten op [email protected]!

6

Think talent, act career. Werk maken van talent.

Keylane maakt werk van talent! Hoe? Heel simpel! We bieden je vanaf je eerste dag een groot scala aan opleiding, training en begeleiding. Samen met jou stippelen we je ideale carrière uit en stimuleren wij je om te blijven leren en groeien! Vanaf de start werk je aan complexe projecten, waardoor je je kennis direct kunt toepassen! Dit kun je doen als software-engineer of als consultant.

careers.keylane.com

Keylane ontwikkelt en implementeert flexibele standaardsoftware voor de kernprocessen van verzekeraars en pensioeninstellingen.

Met dit thema voelde ook ik me verplicht om toch iets te schrijven. Maar helaas, om maar meteen te beginnen: ik haat deadlines. Deadlines zijn een sociaal con­ struct. Dit schrijf ik dan ook precies één dag na de Thabloiddeadline. Er is verder genoeg om op te haten. Om toch positief te be­ginnen, is er op het moment dat ik dit schrijf (9 mei) één ding waar we niet over mogen klagen, en dat is het weer. Met uit­zon­dering van mensen met hooi­koorts, natuur­ lijk. Maar met die schrijfdatum komen we meteen op het eerste moeilijke puntje. Het zal jullie misschien wel op­gevallen zijn dat de lustrum­editie bijna dichter bij het volgende lustrum zit dan bij het lustrum waar het over ging. Zo kunnen we nog wel doorgaan met klagen. Lang­ zaam inter­ net, Clean, Kanye West, colleges om half 9, her­tentamens of gewoon de hele studie (waar ik druk mee bezig ben). Zo gaan we door: jezelf, openings­zinnen, de NS (al zijn ze vaak beter dan de andere vervoer­ ders), Microsoft, Apple, Linux, deuren, Edu­roam, mensen die niet rea­ geren op mailtjes, rokers, bijna aan­gereden worden op een zebra­pad (vooral tussen het Huygens­gebouw en Mercator 1), toilet­ papier dat op is, nare sociale situaties, mensen die als/dan-fouten maken (of ver­ beteren), de­ buggen, lauw bier, wiskunde, inter­

EINDELIJK EEN EIGEN KAMER! JORDY GENNISSEN

natio­nali­sering, kei­harde muziek in de trein en ga zo maar door. Is dit dan een haat-liefde ver­ houding? Nee. Waar ik het echter over wil hebben, is totaal iets anders. Stel je voor, je hebt net je eigen studentenkamer. Eindelijk weg van huis, op jezelf. Dat begint met een kamer die gevuld moet worden. Net als elke andere student pak je meteen de auto naar de IKEA. Je koopt een bed, een matras, misschien nog wat andere spulletjes en je gaat gauw naar je nieuwe, prachtige kamer waar je voorlopig nog een tijdje woont. Dat bed bestaat uit ongeveer vijftig onderdelen, waarvan de helft inbusboutjes. Hier krijg je een lullig klein inbus­ sleuteltje bij, ongeveer ter grootte van je pink. Bij het in elkaar zetten ben je al bang dat je de bouten dol­draait, dus je gaat heel voor­ zichtig te werk. Halverwege merk je dat een onder­deel niet past! Ondanks het zorg­vuldig volgen van de instruc­ ties, heb je een paar latjes van een ver­ keerde lengte ge­ plaatst. Uit elkaar dus maar weer, en de langere latjes op de goede plek. Zo ga je door, met enige frus­ tratie. Lang­ zaam maar zeker komt er een bed te staan. Tot je bíjna klaar bent. Dan blijkt dat je twee boutjes mist. Terug naar de winkel? De IKEA zit helemaal in Duiven, dus dat is ook niet zo gedaan. In verband met tijd­ gebrek ga je naar de Gamma om boutjes te kopen van die

maat. Ze verkopen ze alleen per vijftig. Met je vijftig nieuwe bouten staat je bed eindelijk in je nieuwe kamer. Na wat gepruts, omdat de Gamma-bouten toch nét een andere maat hebben en met een schroevendraaier erin gedraaid moeten worden. En ja, een schroevendraaier is opnieuw een hele zoektocht. Als laatste haal je het matras uit de verpakking en leg je het op je bed. Nu ligt er een papiertje in deze verpakking dat zegt: “Voor gebruik eerst 48 uur laten rusten.” Was je van plan die avond voor het eerst in je nieuwe kamertje te slapen? Pech gehad. Na een hele dag klussen ben je eindelijk toe aan eten. Vol moed ga je de keuken in, want je gaat voor de eerste keer helemaal op en voor jezelf koken. De spullen heb je al in huis gehaald: tomaten­saus, pasta, half-om-half-gehakt. Op het moment dat je de keuken in loopt, een keuken zonder schone borden, pannen of bestek, draai je je weer om en loop je terug je kamer in. Vanaf nu ben je echt helemaal student en klaar voor het leven in een studentenhuis. Je gaat naar de snackbar, haalt een kapsalon (of een kaassouffléschotel, voor de graseters onder ons) en gaat vervolgens lekker liggen op je nieuwe matras. En vlak voordat je in slaap valt, zie je in de hoek van je slaapkamer nog twee kleine inbusboutjes liggen.

8

MOORD, DRUGS EN CORRUPTIE: EEN GOEDE TREND ALEX HLUSHENOK

De laatste twintig jaar maakte de televisiewereld een opmerkelijke verandering mee: we gingen van verhalen over eenzijdig goede hoofdpersonen, over op steeds grijzere en inderdaad eenzijdig kwaad­aardige karakters. Vergelijk series als Frasier, Seinfeld en How I Met Your Mother met heden­ daagse hitseries als House of Cards, Breaking Bad en Dexter. De hoofd­­personen van de eerste drie voor­ beelden vormen, on­ danks hun gebreken, een positief voor­beeld voor de kijkers, terwijl de hoofd­­personen in The House of Cards, Breaking Bad en Dexter vaak egoïsten, sadisten en zelfs complete socio­paten zijn. Toch slaan deze nieuwe series enorm aan. We houden van karak­ters die regel­matig de grenzen op­zoeken en alleen aan zich­ zelf denken. Het is een rea­listisch beeld van de wereld en naast het goede zien we het kwade van een persoon.

9

Kijk naar Frank Underwood, de senator die verraden is door mensen die hij vertrouwde. In plaats van ouderwets “vergeven en vergeten”, is wraak, ten koste van iedereen, één van de grootste thema’s van de serie. In Dexter staat het dubbelleven gelijk­namige hoofd­persoon cen­ traal. Hij heeft een nor­male baan, vrienden en familie, terwijl onder dat masker een serievvenaar schuilgaat. De kijker belandt in de gruwelijke wereld van moord en leugens. Breaking Bad neemt ons mee in de wereld van drugs, van productie tot consumptie en alle bijkomende effecten van dien. The road to hell is paved with good intentions, en Walter White bewandelt dit pad gedurende de serie. Waarom zijn deze series zo popu­ lair? Enerzijds kunnen we spreken van beter ontwikkelde karakters. De vroegere rol­ modellen waren vaak plat en zonder ont­ wikke­ling. Je hebt de goede en de

kwade kant en je weet wie wat is, door duide­ lijke marke­ ringen of het gedrag van beide kanten. De goede kant is eervol, oprecht en doet voor­name­lijk goede dingen, terwijl de kwade kant bijna nooit iets goeds doet en vaak kwaad­ aardig is omdat het kan. Je weet dus exact wat je kunt ver­wach­ten. Laat je de grens tussen goed en kwaad vervagen, dan wordt het verhaal interes­santer. Je kunt niet meer spreken van ‘the good guys’ en ‘the bad guys’. Iedereen doet goede, kwade en ambigue zaken. Dit maakt het verhaal en de karakters veelzijdig en onvoor­spelbaar. De hoofd­personen in de genoem­ de voor­beelden zijn alle­maal veel­ zijdig en zelden voor­spelbaar. Dit gebrek aan een duidelijk kader geeft ook een betere repre­ sen­ tatie van de echte wereld. Niemand is zonde­ vrij en niemand is het kwaad zelf. Bij ‘standaard’-­ series komt het altijd wel goed, ook als het eigenlijk ernstige

gevolgen zou hebben in de echte wereld. Tegen­ woordig zien we ook dat acties (vergaande) gevolgen hebben en je dus niet meer kunt ver­ wachten dat het goed­ komt met de hoofd­ persoon. De concepten van ‘Plot Armour’, waar een hoofd­persoon eigenlijk nooit dood kan gaan, of ‘Karma Houdini’, waar de gevol­ ­ gen van zijn of haar acties nooit een pro­ bleem zijn, worden door­­ broken. In de echte wereld heeft iedere actie een gevolg, maar nu geldt dat dus ook in de visuele media. Voor mij maakt dit het medium beter; voor an­deren zal dit niet altijd leuk zijn. We hou­den immers van onze hoofd­personen. Heb je je ooit af­gevraagd waarom mensen die wij bestem­pelen als ‘het kwaad zelf’ doen wat ze doen? Films en series belichten dat aspect van die kant die je zelden ziet: de moor­denaar, de ver­krach­ ter, de cor­ rupte politi­ cus. Zoals hier­boven is geschreven, de weg

naar de hel is bekleed met goede bedoelingen. Nog een gezegde dat vaak thema­ tisch terugkomt is “het doel heiligt de middelen”. Een moor­denaar moordt immers om de wereld te “bevrijden” van kwade mensen, de politi­cus wil zijn macht groter maken en de drugs­ baron wil geld verdienen voor zijn familie. Er is altijd een motivatie voor de acties van deze personen en hun repre­sen­taties op het zilveren scherm. Je kunt je relateren aan de scheikunde­ leraar die in zijn achtertuin drugs maakt, of de serie­moor­denaar wiens slacht­ offers het eigenlijk verdienen om dood te gaan. Denk na: wilde je ooit iemand dood hebben? Heb je ooit je kennis willen toe­passen om je familie, vrienden of de wereld te helpen, ook als dat verboden is? Het zijn echte pro­blemen die je vaak tegen­komt, maar waar je nooit de illegale weg in wilt slaan uit angst voor de gevolgen.

Het is leuk om een concept te zien dat je in het echte leven waar­ schijn­ lijk nooit gaat doen (don’t make drugs, kill people or be corrupt, kids). Deze nieuwe trend geeft je een andere blik op de zelden belichte wereld. De frisse wind door de tra­ ditio­­ nele media, ge­com­bi­neerd met de nieuwe manier van on-demand kijken, zorgt voor een grote influx van kijk­ers en de stijgen­de popu­ lariteit van deze series. Ik hoop er in de toekomst meer te zien, want dit soort series is leuker om te kijken dan het standaard grut dat op kabel­televisie voorbijkomt. Hoe vreemd het ook klinkt, ik vind de stijgende popu­lariteit van moor­denaars, drugs­barons en cor­rupte poli­ti­ci een goede zaak. Op het zilveren scherm, dan!

10

KANYE WEST: HATEN OP HATERS WILLEM BOUMANS

11

Er zijn maar weinig personen (ongeveer 1), die door de POTUS een jackass genoemd worden. Kanye West is er daar een van. Om het zover te krijgen, moet je toch wel een behoorlijke jackass zijn. Toch zal ik in dit artikel geen open deuren intrappen door nog meer op Kanye te haten, maar zal ik juist een lans voor hem breken. Het zal toch niet zijn dat een erg gehaat persoon zonder reden erg succesvol is.

Een ander iets dat Kanye vaak verweten wordt, is dat hij niet bepaald de slimste is. Toch geven zijn teksten bij tijd en wijle best een stevig tegenvoorbeeld. Een aantal grepen uit de collectie: “Face it, Jerome get more time than Brandon And at the airport they check all through my bag And tell me that it’s random”

De hoofdreden om Kanye niet te haten, is zijn product, z’n muziek. Dat dien je naar mijn mening los te zien van hemzelf. Natuurlijk is de hele Beck en Taylor Swiftaffaire om te huilen, maar dat staat los van de albums die Kanye heeft uitgebracht of geproduceerd. Mocht je namelijk een artiest daadwerkelijk willen haten om hem of haar als persoon, in plaats van zijn of haar product, dan zou je James Brown, Ted Nugent en Jerry Lee Lewis ook wel af kunnen schrijven. Toch wordt van met name Brown en Lewis hun bijdrage aan de “westerse” cultuur nooit betwijfeld. Dat Brown een ontzettende tiran was en Lewis met zijn dertienjarige nichtje getrouwd is, wordt simpelweg vergeten, maar als Kanye zegt dat niet Beck, maar Beyonce een Grammy verdient, dan is de wereld te klein.

“How we stop the Black Panthers? Ronald Reagan cooked up an answer You hear that? What Gil Scott was hearing When our heroes or heroines got hooked on heroin Crack raised the murder rate in D.C. and Maryland We invested in that, it’s like we got Merrill lynched And we been hangin’ from the same tree ever since”

Misschien zijn het de sociale media, misschien houden mensen niet van hiphop. Toch is het niet alleen hip-hop waar Kanye aan meegewerkt heeft. Ken je All Of Me nog, dat vreselijke zwijmelnummer waar iedere huisvrouw prat op ging? Het album waar het op staat is medegeproduceerd door niemand minder dan Kanye West. I Want You van Janet jackson, drie keer raden wie de producer was. You Don’t Know My Name van Alicia Keys, you bet, Yeezus-productie.

“You see there’s leaders, and there’s followers, but I’d rather be a dick than a swallower”

Het gebruik van samples is binnen de hip-hop niets ongewoons. Stukjes van andere nummers worden gebruikt om jouw liedje wat extra’s te bieden. Veelal komen samples uit de soul- en R&B-hoek. Echter is voor Kanye het samplen van Aphex Twin of Elton John geen probleem. Zelfs Bette Middler heeft zich geleend voor een sample in een Kanye-song. Daarnaast maakt Kanye ook vaak gebruik van samples van minder bekende artiesten als The Alan Parsons Project of Laura Nyro. Echter is voor mij hetgene dat Kanye voor wat betreft samplen onderscheidt, dat zijn nummers echt draaien om samples. Ooo La La van Teena Marie mag dan iconisch zijn voor FuGee-La, maar ook zonder dat sample kan het nummer nog bestaan. Kanye weet echter zo goed en intensief gebruik te maken van samples, dat zijn nummers er echt afhankelijk van zijn. Zie het als citaties binnen de wetenschappelijke wereld. Concluderend kan ik alleen maar zeggen: geef Kanye een kans. Hij verdient het. Zijn muziek is wezenlijk beter dan zijn persoonlijkheid. Ik weet dat het lastig is om iemand niet te veroordelen op een eerste indruk of in het oog springend detail, maar ik vraag het je toch een keer te doen. Zet een album van hem op, het liefst een van de eerdere en luister een kleine drie kwartier aandachtig. Je zult er meer in terughoren dan je denkt.

UIT DEN OUDEN (GAME)DOOSCH ALEX HLUSHENOK

Er zullen weinig Thalianen zijn die nog nooit naar een pretpark zijn geweest. Achtbanen, veel te duur eten en lange wachtrijen zijn de ervaringen die ik over heb gehouden aan mijn bezoeken aan Disneyland, Tivoli en Six Flags. Ik heb me meermaals afgevraagd hoe het zou zijn om zulke acht­ banen zelf te ont­ werpen, het park zelf te beheren en de prijzen op­ krikken. Mijn wens werd werke­ lijk­ heid met de uitgave van RollerCoaster Tycoon, een spel dan bijna alle as­pecten van een pret­ park simu­ leert. Je kunt zelf je park uit­ bouwen, nieuwe kraampjes neer­ zetten die je gasten voor­ zien van kaarten tot eten en drinken en per­ soneel inhuren dat je park werkend en schoon houdt. De grootste trekpleister voor het spel is het bouwen en testen van je eigen achtbanen. Van loopings tot fotosecties tot tunnels, als je het kunt bedenken dan kun je het waarschijnlijk bouwen. De meeste tijd breng ik door met het bouwen van loopings en inversies die mijn gasten over laten geven en zo af en toe het geheel laten exploderen (meestal zonder doden). Het maken van een attrac­tie die veilig,

maar toch leuk is, blijkt een uit­ daging op zich. Als je eenmaal uitgebouwd bent, kunt je de nieuwe constructie testen. Het speel geeft je allerlei informatie over de G-krachten die potentiële passagiers ondergaan, die in het rood springen als je buiten de ‘veilige’ waardes gaat. Ook krijg je een ‘excitement’ waarde te zien, een schatting van hoe leuk je achtbaan is. Na het testen is het dan eindelijk tijd om je gasten kennis te laten maken met ‘Looping Roller Coaster 2’ of, als je creatief bent, een leukere naam. Afhankelijk van de behoefte van de gast, de test resultaten en de prijs van een rit krijg je dan meer of minder gasten die een ritje maken. De populairste attracties zijn een goede mix tussen gevaar en opwinding. Als je dacht dat je hiermee klaar was, heb je het mis. Je moet het pretpark draaiende houden. Je achtbanen, hoe nieuw ze ook zijn, hebben continu onderhoud nodig. Een mechani­ cus kan dit voor je regelen en zal met een beetje slim instel­ len een aantal acht­ banen kunnen onder­ houden. Dit is

belang­rijk omdat een attractie die geen gasten vervoert, ook geen geld genereert. In mijn pret­park had ik een houten acht­baan ge­ bouwd die mijn meest populaire attractie werd. Naarmate de tijd voorbijging ging de achtbaan steeds vaker stuk, uiteindelijk zelfs met doden! Gevolg: de meeste gasten meden de achtbaan alsof het in lava stond. Vaker onderhoud en misschien een nieuwere versie van dezelfde achtbaan had dit kunnen voorkomen. Als je het zat bent om achtbanen te bouwen, kun je aan de slag met het versieren van je park, zoveel mogelijk geld proberen te verdienen, je park efficiënter maken of je gasten met een onzichtbare hand op gevaarlijke plekken gooien. Dat laatste heeft niets te maken met het managen van een park, maar is gewoon leuk. Kortom, als je wil testen of je uit het juiste hout bent gesneden om een pret­park te beheren, kijk vooral naar RollerCoaster Tycoon. Het spel heeft vijftien jaar na dato geen noemens­waardige con­cur­ ren­tie, dus (vol­ledig werken­de) alter­natieven zijn er niet.

WAAROM ROLLERCOASTER TYCOON? • • • •

Je wil een pretparksimulatie spelen Je bent graag sadistisch (tegen virtuele wezens) Je hebt terroristische neigingen met achtbanen Je haat wachtrijen

12

REQUIREMENTS ENGINEERING OF MARKETING? PIEN WALRAVEN

Als je meewerkt aan de ont­ wikkeling van soft­ ware, is een onder­ deel daarvan natuurlijk require­ ments engineering: het achter­halen welke functio­nali­teit de software moet hebben zodat deze aan de behoef­ ten van de doel­ groep voldoet. Een totaal ander vakgebied, vaak ook uit­ gevoerd door andere per­sonen, is marketing: het in de markt zetten van bijvoor­ beeld software. Maar zijn deze vak­ gebieden eigenlijk wel zo ver­schillend? In dit artikel zal ik op deze vraag ingaan. Stel je voor, je bent net een nieuw project begonnen voor een groot bedrijf om software te ontwikkelen dat door dit bedrijf gebruikt zal gaan worden. De precieze functionaliteiten zijn nog onduidelijk, het is alleen duidelijk dat het organisatiebreed ingezet zal gaan worden en dat jij het mag gaan ontwikkelen. Hoe kom je dan achter de behoeften van de eindgebruikers en welke functionaliteiten daarbij horen?

13

Eén van de opties die je hebt is om te gaan ontwikkelen op basis van require­ ments push: alles im­ple­men­teren wat er vanuit (potentiële) gebrui­kers geroepen wordt. Naar mijn idee is dit niet de beste manier om drie redenen: Ten eerste zorgt dit voor soft­ ware die langzaam­ aan groeit, op een bijna organische manier. Daardoor wordt de soft­ware op een zeker moment on­onder­houd­ baar omdat het totaal­ overzicht kwijt­raakt (tenzij fan­tas­tisch

gedocu­men­teerd wordt, maar naar mijn idee is dat vaak niet het geval bij deze aanpak). Vergelijk het met een schattig draakje dat je in je kelder als huisdier hebt: elke keer als er een eind­gebruiker langskomt brengt die wat voer mee, dat je aan het draakje voert waar­ door het wat groeit. In het begin is het leuk om het draakje op te zien groeien, maar op een gegeven moment is de draak zo groot geworden, dat je niet meer in je kelder durft te kijken, laat staan dat je de draak nog durft te temmen. Ten tweede is het zo dat mensen vaak helemaal niet zo goed weten wat ze willen, omdat ze niet goed weten wat er wel of niet mogelijk is: Had je iemand in 1870 gevraagd naar functio­nali­teiten om sneller van A naar B te komen, dan had diegene niet gevraagd om een auto, maar om snellere paarden voor zijn wagen. Ten derde representeert de mening van een individuele gebruiker lang niet altijd de behoef­ ten van je hele doel­ groep, zeker niet als de omvang van die doel­ groep groot is. Zo veel mensen, zo veel wensen. Om echt een brede doelgroep aan te spreken, moet er naar mijn idee op een andere manier over require­ ments engineering worden nagedacht. Simon Sinek heeft het in zijn TED talk “How great leaders inspire action” (aanrader, trouwens!) over

een theorie die naar mijn idee een zeer goede oplossing is voor het design van elke dienst of product, dus ook voor software: het zijn de vragen Why, How en What, en de manier waarop je die toepast bij het ontwerpen en verkopen van producten en diensten. Zoals Simon in zijn TED talk illustreert, is het verschil tussen echt succes­ volle bedrijven en minder succes­ volle bedrijven puur en alleen dat de succes­ volle bedrijven bij de Why-vraag beginnen terwijl de minder succesvolle bedrijven bij de What-vraag beginnen. Dus, hoe past dat op requirements engineering voor software? Naar mijn idee moet je allereerst natuurlijk bepalen wie je (poten­ tiële) eind­gebruikers zijn, wat ze zoal doen en hoe ze interacteren met het bedrijf waarvoor je werkt en met name ook wat ze met elkaar gemeen hebben. Op basis van de antwoorden op die vragen maak je een Customer Journey Map en Persona’s, die de archetypen eindgebruikers in kaart brengen samen met de Journey die zij afleggen wanneer ze interacteren met jouw bedrijf. Mocht je meer over deze begrippen willen leren, dan raad ik je aan het internet eens af te speuren op de termen zelf of op “Design Thinking”. Het laatste vakgebied is waar ik deze aanpak vandaan heb gehaald. Nadat je je eindgebruikers ge­de­ tail­l­eer­der in kaart hebt gebracht ga je je afvragen tegen welke problemen de eind­ gebruikers

aan­lopen. Hierbij is het dus belang­rijk om niet te vragen wat je eind­gebruikers willen, maar vooral waarom ze dat willen. Om weer terug te komen bij het auto­ voor­ beeld: Het antwoord op de What-vraag zal zijn “snellere paarden”. Het antwoord op de Why-vraag is misschien iets in de trant van “ik moet elke dag zo vroeg opstaan om op mijn werk te komen”. Als echte specialist heb je natuurlijk meteen je ideeën hoe jouw vakgebied (IT in het geval van Thalia, meestal) de onderzochte markt wel of juist niet een handje kan helpen. Als dit is afgerond, heb je eigenlijk een klein marktonderzoek gedaan, een veelgebruikte techniek voor marketing.

gestaag verloopt. Ont­wikkelen doe je natuur­lijk wel op itera­tieve wijze: Het blijven hypo­theses die je opstelt over je eindgebruikers en tussen­ tijdse testen zijn altijd een goed idee. Met het vast­leggen van de functio­na­li­teit­ en en het op basis van die functio­na­ li­ teit­ en testen ben je weer terug bij Requirements Engineering. Dus is het echt zo anders, Marketing en Requirements Engi­ neer­ ing? Ik geloof dat het naadloos in el­kaar over­ loopt!

De informatie over wie je eind­gebruikers nu eigenlijk zijn, ge­ com­ bi­ neerd met informatie over welke behoef­ ten zij hebben (vanuit de Why-vraag) geeft je naar mijn mening een prachtige basis om te brain­stormen over functio­nali­teiten van soft­ ware waar een zo groot mogelijk gedeel­ te van de doel­ groep blij mee is. Deze func­ tio­ na­ li­teit­en kan je vervolgens weer netjes op zo’n manier vastleggen dat de ont­wikkeling onder­tussen

14

VEELVOORKOMENDE SOCIALE UITDAGINGEN TOM EVERS

Als informatici zijn we natuurlijk allemaal een beetje autistisch. Sommigen slechts subtiel, bijvoorbeeld als het om spelling gaat. Anderen alleen als ze brood eten. Een derde groep omringt zich met computerhardware. Er zijn er zelfs bij die hun nachten doorbrengen met mooie vrouwen in gekke kroegen, om maar niet te hoeven toegeven dat ze eigenlijk veel liever tot in de kleine uurtjes Leage of Legends zouden spelen. Al deze figuren zullen echter minstens eens per jaar in een sociale setting te vinden zijn. Of dat nou een afgrijselijk Nederlands verjaardagfeestje is, of een levendige badjasje-dasjeborrel met de meest prettige mensen op deze aardbol. Op zulke gelegenheden kunnen zich best eens nare situaties voordoen. Zo kan het gebeuren dat je ineens, geloof het of niet, een praatje moet maken met iemand. Vrees niet! Dit artikel zul je in het vervolg kunnen gebruiken als naslagwerk voor komende sociale uitdagingen. Ik zal een aantal veelvoorkomende sociale situaties opsommen, die met de verkeerde reactie op een ware ramp kunnen uitlopen. Vervolgens zal ik precies vertellen hoe ze aangepakt dienen te worden. Disclaimer: ik ben niet verantwoordelijk voor imagoschade en ontken alles indien nodig.

15

SITUATIE 1 Je bent op een feestje waar op de achtergrond muziek wordt gespeeld door een afgetrapte laptop en speakers met een veel te grote subwoofer. Ineens loopt iemand naar de installatie toe en zet een anderhalf uur lange mixtape op. Het is technomuziek. Iedereen op het feestje houdt van technomuziek. Jij houdt níét van technomuziek. Wat doe je? A. Je loopt rustig naar de muziekinstallatie toe. Daar zoek je je favoriete nummer op en probeert zo goed en kwaad als het kan de monotone rotzooi die techno wordt genoemd, te crossfaden naar je eigen geluid. Nu kan iedereen genieten van zoete en melodische klassieke muziek. Topfeestje. B. Je sprint naar de laptop en trekt haastig de audiostekker uit het apparaat. Liever geen muziek dan die herrie. Terwijl iedereen verbaasd opkijkt en zich afvraagt waar hun achtergrondruis is gebleven, ga jij tevreden zitten: je werk is gedaan. C. Je druipt af naar het stilste hoekje om daar in alle rust je glas water leeg te drinken. Er biggelt een eenzame traan over je rechterwang. Het goede antwoord is natuurlijk C. Op die manier heeft niemand last van je, en kunnen ze door met het feestje waar je helemaal niet voor uitgenodigd was. Wat doe je eigenlijk hier?

SITUATIE 2

SITUATIE 3

Eerder op dezelfde fuif sluit je je aan bij een groepje mensen om je te mengen in het gesprek. Waar ze het over hebben, zegt je niet veel, maar op een gegeven moment maakt er iemand een opmerking waar je het helemaal niet mee eens bent. Wat doe je?

Je zit rustig te werken in het Mercator, wanneer een groepje schavuiten begint aan een potje League of Legends. Aangezien je zelf super hardcore pro 1337 MLG haxor bent in het spel, kun je het niet laten om even mee te kijken. Even later loop je van speler naar speler om telkens een paar minuten op een ander scherm te kijken. Je ziet al snel dat ze veel minder goed zijn dan jij, en dat ze grote fouten hebben gemaakt in hun opstelling en tactiek. Wat doe je?

A. Je wacht even: misschien reageert iemand anders wel op het ondoordachte gebazel van die ene kerel. Het gesprek gaat even verder en verandert vervolgens van onderwerp, zonder dat iemand de paradoxale logica van je tegenhanger opmerkt. Je vermeldt even waarom hij fout zat. Niemand weet meer waar je het over hebt. Je besluit dat dit niet jouw slag volk is, en loopt weg. B. Je maakt een minachtend geluidje. Iemand vraagt waarom je zo staat te hinniken, en of het wel goed gaat. Je verkondigt luid je eigen mening. Ook geef je welbespraakt aan waarom de persoon die zojuist het tegendeel beweerde, zo dom is als het achterste van het paard dat je net nadeed. C. Je druipt af naar het stilste hoekje om daar in alle rust je glas water leeg te drinken. Er biggelt een eenzame traan over je rechterwang. Het goede antwoord is natuurlijk C. Het is altijd beter om de confrontatie te vermijden. Straks gaan ze zich nog afvragen wie je bent en waarom je daar op dat feest rondhangt.

A. Je blijft de spelers om de beurt in hun oor hijgen terwijl je over hun schouders meekijkt. Telkens als er iemand sterft, mompel je teksten als “dat had niet gehoeven” en “zag je die nou echt niet aankomen”? Na twintig minuten merk je op dat ze maar beter gewoon kunnen opgeven, aangezien ze al twee kills achterstaan. Uiteindelijk winnen ze verpletterend. B. Vlak nadat de match start, verkondig je luidkeels dat hun opstelling nooit gaat werken. Ze kunnen veel beter een team vormen uit Tristana, Jinx, Ashe, Twitch en Sivir. Als ze vervolgens gewoon op mid blijven pushen gaat het vast veel beter. C. Je druipt af naar het stilste hoekje om daar in alle rust je werk af te maken. Er biggelt een eenzame traan over je linkerwang. Het goede antwoord is natuurlijk C. Hoewel je natuurlijk snel vrienden maakt als je hatelijke opmerkingen in andermans oren blijft fluisteren, is het beter om deze beginners niet te storen in hun oefenrondje. Sommige mensen raken nou eenmaal gemakkelijk afgeleid.

SITUATIE 4 In college vertelt de docent dat de volgende vraag maar één correct antwoord heeft. De vraag is vervolgens: “Wat is het antwoord op deze vraag?” Wat doe je? A. Antwoord A B. Antwoord A en antwoord B C. Ren weg en verstop je.

Het juiste antwoord is natuurlijk C. Eventueel met een veel te hoog en vrouwelijk kreetje. Houd optioneel je armen in de lucht. Bonuspunten als de docent je naam niet kent.

16

EEN CRYPTOCOLUMN KO STOFFELEN

Hoi Thabloid-lezers. Het is alweer enige tijd geleden dat er een stukje van mij in de Thabloid stond. Na vier jaar pagina’s te vullen, te controleren en te laten drukken, waren jullie ruim tweeëneenhalf jaar van mij af. Totdat de redactie me vroeg om een nieuwe rubriek af te trappen die over het onderzoek zou moeten gaan dat om jullie heen plaatsvindt. Bij dezen dus deel 1! Na je afstuderen sta je voor een keuze die grofweg bestaat uit verdergaan in het bedrijfsleven en verdergaan met onderzoek. Toen ik met mijn masterscriptie bezig was, hoorde ik van Peter Schwabe dat hij een potje geld had om een promovendus van aan te nemen. Daar moet je maar net geluk mee hebben. Het is niet zo dat je altijd kunt solliciteren. Onder­ zoekers pro­beren alle­­maal geld binnen te harken door onder­ zoeks­ voor­ stellen te schrijven en in te dienen bij instanties als de Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek (NWO) en de European Research Council (ERC), meest­ al in een inter­ natio­ naal samen­ werkings­verband. Dit soort pro­jec­ ten krijgt dan namen als “SIDES”, “PQCRYPTO” of “C-DAX” en van dat geld kunnen mensen worden aan­ genomen.

17

Ik heb er even over getwijfeld of ik dit wel wilde doen. Het zou betekenen dat ik nog minstens vier jaar langer op de Radboud Universiteit zou rondlopen, terwijl ik daar al lang genoeg rondliep.

Daarnaast is het onder­zoek een onzekere wereld. In het bedrijfs­ leven valt ook meer te verdienen, als je daar veel waarde aan hecht. Toch ben ik blij dat ik in september aan de slag ben gegaan als pro­ mo­ ven­ dus bij Digital Security. Inhoude­ lijk is onder­ zoek name­ lijk ont­zet­tend in­te­res­sant en uit­ dagend. Waar ik dan zoal mee bezig ben? Het project waar ik deels door gefinancierd word, gaat over post-kwantumcryptografie. Dat is een momenteel erg hippe term voor cryptografische technieken die we nog niet in polynomiale tijd kunnen kraken met een kwantumcomputer. Dat wil min of meer wil zeggen dat RSA en ECC afvallen, want die technieken zijn gebaseerd op de moeilijkheid van priemfactorisatie en het discrete logaritmeprobleem. Dat zijn nou precies problemen waarvoor een polynomiaal kwantumalgoritme bestaat, lang voordat we überhaupt een fatsoenlijke kwan­ tum­computer hebben. Dit onderwerp kan erg breed worden opgevat, want tot nu toe ben ik met symmetrische cryptografie bezig. Symmetrische cryptografie bestaat uit een lineaire en een nonlineaire diffusie­ laag, gebaseerd op het wereld­ beroemde werk van Shannon uit 1949. Die nonlineaire laag (ook wel S-box genoemd in DES en AES) is vaak relatief traag en te groot om veilig te implementeren in software en hardware.

Ik heb gewerkt met een methode om dit soort implementaties te opti­ma­li­seren voor verschil­lende cri­ teria, zoals het aan­ tal gates (rele­vant voor hard­ware­im­ple­ men­ ta­ ties) of het aantal non-­ lineaire ope­ra­ties (rele­vant voor situa­ties waar­­in side-­channel­­aan­ vallen moge­­lijk zijn: non-­lineaire opera­ties zijn moei­lijker en duur­ der om te bescher­ men). Daar­ voor zijn pro­ble­men pre­cies geformuleerd, om­geschreven als in­stan­tie van het ‘Boolean satisfia­ bility problem’ (SAT) en zijn er SATsolvers op los­gelaten. Uit het ant­ woord van een SATsolver kan vervolgens weer een geopti­ma­li­seerde imple­men­ tatie worden afgeleid. Ik heb tools geschre­ ven om dit proces te auto­ mati­ seren, nieuwe opti­ mali­satie­criteria om­geschreven naar SAT en geopti­ mali­ seerde imple­men­taties gevonden voor een hoop S-boxen die worden gebruikt in CAESAR-kandi­ daten. CAESAR is een lopende inter­natio­ nale compe­titie voor nieuwe algo­ ritmes die en­ cryptie en authen­ tica­tie tegelijker­tijd kunnen doen, zodat we geen gedoe meer hebben met ‘MAC-then-encrypt’ of ‘encrypt-then-MAC’ en het alle­ maal wat efficiënter kan dan AESGCM. Dat was zo ongeveer de inhoud van mijn eerste gepubliceerde artikel, waarvoor ik eind maart een weekje naar Duitsland ben geweest om erover te praten op een grote conferentie. Intussen ben ik weer met iets anders bezig.

Zo heb ik net de snelste AESsoftwareimplementatie ter wereld geschreven voor de ARM Cortex M3 en M4 (voor zover we weten, en eerlijk is eerlijk, de concurrentie was niet heel scherp) en ben ik aan het kijken hoe groot de kosten zijn op die microprocessoren om zo’n implementatie beter te beveiligen tegen side-channel-aanvallen.

Naast de inhoudelijke uitdaging, bevalt ook de werkomgeving goed. Je bent erg flexibel en zelf­ standig. Er is bijvoorbeeld nie­ mand die bijhoudt hoe laat jij pre­ cies op de uni verschijnt. Je bent steeds in een inter­natio­nale om­geving, wat een oer-­Hollandse Sinter­klaas­viering bij­voor­beeld extra leuk maakt. Daar­naast zijn

er gezel­lige collega’s. Zo zijn we in februari met zeven mensen ‘even­ tjes’ naar de bruiloft van een collega in Bangalore, India, gegaan. Ten slotte ben je altijd in de buurt om nog even na werktijd langs een Thaliaborrel te gaan.

IK HAAT VOORUITGANG ALEX HLUSHENOK

Ken je de uitdrukking ‘die goede oude tijd’? Die uitdrukking is er met een goede reden! Vroegah, in die goede oude tijd, hadden we spellen die werden gemaakt omdat mensen het leuk vonden om games te maken! Toen hadden we nog uitbreidingspakketten die het geld waard waren, niet 3 nieuwe kaarten voor €15,99! Toen hadden we nog geen microtransacties waarin je voor €3,99 een nieuw kostuumpje kon kopen. Toen betaalden we niet voor cheats in spellen, maar printten we een lijst met de juiste sleutelwoorden. Toen hadden we geen problemen met racisme en sexisme in spellen, daar waar het paste. Toen waren vervolgen op spellen beter dan het origineel! Toen was het niet duidelijk zichtbaar

dat spellen gericht waren op de grootste en domste gemene deler. Toen werden spelreeksen niet eindeloos uitgemolken tot er niets overbleef van het origineel! Toen kon je het spel op dag 1 kopen en je geen zorgen maken dat er DLC was die op de schijf stond, maar waar je toch voor moest betalen. Toen hadden we geen trailers die ons de wereld beloofden, terwijl de spellen zelf uitgekleder waren dan een gemiddelde danseres in een club. Toen hadden we ontwikkelaars die luisterden naar onze kritiek, in plaats van naar de investeerders. Toen was EA nog een goed bedrijf! Toen hadden we elk jaar grote grafische verbeteringen. Toen kon je verzekerd zijn dat het spel dat je in de schappen vond op z’n minst af en werkend was, in plaats van een half-werkende bètaversie.

Toen kon je spellen modificeren zonder dat de ontwikkelaars meteen bezig waren met je de rechtszaal in te trekken. Toen werden slechte reviews van het spel op Youtube niet met valse copyrightclaims van het net gehaald! Toen werden spellen gemaakt voor spelers, door spelers. Nu worden spellen gemaakt om zoveel mogelijk geld te verdienen en de verdiende naam zoveel mogelijk uit te melken. Ik haat vooruitgang. Geef mij maar die goede oude tijd, waar we wellicht evenveel rotzooi hadden, maar spellen nog met passie werden gemaakt. Geef mij de lol in spellen terug!

18

WE ZIJN TOCH VERDOMME GEEN HBO! DANIËL VAN LOON

Toen ik in september 2011 b ­ egon aan mijn Bachelor Informatie­ kunde, had ik het eerste halfjaar moeite met de studie en vond ik de onderwerpen van de vakken maar niks. Ik had de pestpleures aan Introductie Artificiële ­Intelligentie en Wiskunde 1 (tegen­ woordig Matrix­rekenen). Studiejaar 2011-2012 was het eerste jaar waarbij het bin­ dend studie­ advies (BSA) werd gehanteerd. Na de initiële tentamens had ik een magere twaalf ECTS bij elkaar verzameld. Ik had duide­ lijk de verkeerde studie­ keuze gemaakt en had toch voor

19

mijn eerste keuze, geschiedenis, ­moeten gaan. Het enige posi­tieve aan de gemaakte studie­ keuze was op dat moment Thalia. Na de intro­ductie en de vele borrels was het meren­deel van mijn jaar­ laag een hechte groep geworden. Aan het einde van iedere borrel keek ik al uit naar de volgende. En ­iedere keer besloot ik de keuze om te stoppen met de studie uit te stellen. Tijdens de hertentamens van j­­ anu­ a­ri haalde ik de overige achttien ECTS met vlag en wimpel.

Het tweede semester bestond uit echte Informatiekundevakken als Requirements Engineering 1 & 2 en Architectuur in de Digitale en Analoge Wereld. Ik begon plezier in de studie te krijgen en behaalde in het eerste jaar niet alleen het BSA, maar ook mijn propedeuse, dankzij Thalia. Ik ben Thalia dan ook dankbaar voor het voorkomen van de slechtste keuze van m’n l­even. ­ Nog voor het einde van het eerste jaar sloot ik mij bij mijn eerste commissie aan om iets terug te doen voor deze fantastische vereniging. Ook besloot ik toen dat ik een bestuurs­jaar wilde gaan doen, voor de uitdaging, maar vooral om toekomstige twijfel­ ende studen­ ten een mogelijk steuntje in de rug te geven. Om dit te faciliteren is een sterk en georganiseerd Thalia nodig, wat alleen mogelijk is door haar hard­ werkende commissie- en bestuurs­­leden: studen­ten die tijd en moeite in Thalia steken voor nop, met de kans studie­­­ vertraging op te lopen. Juist deze nevenactiviteiten onderscheiden ons studenten van de scho­lieren van het HBO en MBO, die zich alleen focussen op het halen van vakjes. Juist van deze neven­ activiteiten leer je jezelf kennen, daag je jezelf uit in een andere setting en kun je vaardig­ heden opdoen die buiten het cur­ri­cu­lum vallen, maar moge­lijk wel worden geëist door (of van) een toe­ komstige werk­gever.

Afgelopen jaren hebben we kennis leren maken met het ­ BSA, de langstudeer­ boete, de invoering van het leen­ stelsel en het facul­teits­beleid om studenten te stimuleren of eigenlijk te forceren om zo snel mogelijk de bachelor en master te door­lopen. Des te knapper en moediger is de inzet voor Thalia de afgelopen en komende jaren. Wat ik jammer, of eigenlijk ronduit schan­ dalig vind, is de ­ manier waar­ op er met Thalia wordt omgegaan vanuit ver­schil­lende universi­­teits­instel­lingen, on­­geacht de hui­dige si­tu­a­tie. Er wordt werk op de vereniging af­ ge­ schoven, of men laat ze op­ draaien voor kosten. Maar waar ik vooral op in wil gaan is de inter­­natio­­na­li­­sering. Een aantal jaar geleden heeft de uni­­ versiteit, en daarmee de bèta­­ faculteit, ingezet op inter­ natio­ nali­ sering van de univer­ siteit. Hier­binnen valt voor­­namelijk het lang­­zamer­­hand ver­engelsen van de bache­ lors, en natuur­ lijk het slappe geouwehoer over `Change Perspective’. Dit beleid heeft niets te maken met het ver­ beteren van de kwali­ teit van het onder­ wijs. Het gaat puur om het aan­ trekken van buiten­ landse studenten en daar­ mee om pecunia, poen, duiten. Vanaf het moment dat het beleid door de geld­wolven werd ingesteld, is er naar de studie­ verenigingen

constant gecom­mu­ni­ceerd dat wij eigen­lijk Engels­talig moeten gaan worden. Jammer dat sommige gastcolumnisten hier ook aan bijdragen.

bestuurs­vergader­ingen, ­zouden in het ­ Engels moeten, en het huis­ houdelijk regle­ ment en de sta­ tuten zouden ook vertaald ­moeten worden.

Op borrels en activiteiten kan er natuurlijk Engels gesproken worden. Maar zie je het al voor je dat de algemene leden­­vergadering Engels­­talig wordt, daar waar som­ migen het al l­astig genoeg vinden om zich in het Neder­­­lands uit te druk­ken? Voor het bestuur wordt het natuur­lijk ook een grote ellen­ de: bestuurs­notulen, en ­daarmee

Natuurlijk zou het goed zijn als Thalia ook beschikbaar wordt voor Engelstaligen, om hen te steunen, maar volgens mij heeft de bètafaculteit nog nooit aan BeeVee gevraagd alles in het Duits te doen voor de Duitstalige biologie­ studenten. Jammer dat er alleen vanuit het geld gedacht wordt, in plaats vanuit de student.

20

EIGEN WIJSHEID: DE HAATEDITIE MATS OUBORG

Op de column van twee Thabloids geleden (“Eerlijk erelid zijn”) heb ik veel commentaar gekregen. Voor wie het niet meer weet, geef ik een korte samenvatting. Ik schets in de column een raamwerk waar in mijn ogen een erelid aan zou moeten voldoen. Dit in reactie op de eeuwen­ oude vraag “Hoe definieer je een erelid?” Tijdens de beantwoording van deze vraag ben ik gaan spitten in de p ­ restiges van ereleden van weleer. Ik kwam toen tot de conclusie dat een ere­lid iemand is waarvan je ­precies kan zeggen dat fenomeen X in Thalia door erelid Y is geïntro­duceerd of gerealiseerd. Het doel van de column werd ­echter over­scha­duwd door een deel van mijn argu­ men­ tatie. Ik waar­ schuw namelijk voor een steeds groter wordende split­sing van de vereniging. Om duide­ lijk te maken welke splitsing ik hier bedoelde, gebruikte ik de termen “popie­jopies” en “niet-­popie­ jopies”. Hierbij beschreef ik het gevaar dat de popie­ jopies, ten koste van de niet-­ popiejopies, het voor het zeggen gaan ­krijgen. Dit zal als gevolg hebben dat de niet-­­popiejopies zich lang­zaam van Thalia zullen af­ split­ sen. In mijn ogen is het een schande dat een “studie”­ vereniging dit laat ­gebeuren.

21

Dit is een beetje kort door de bocht samengevat wat ik toen zei, maar lees vooral die column nog even als je het niet begrijpt.

Wat mij ontzettend heeft verbaasd is de hoeveelheid reacties die ik hier­ op gehad heb, en dan met name in extreme zin. Aan­gezien ik geen Disney-­­ columns schrijf zoals mijn collega-­ Thabloidisten dat doen, en mijn columns wél per­soon­lijk zijn en gevoel en inhoud hebben, is het logisch dat ik daar reacties op krijg. Ik krijg die daarom wél, op al mijn columns. Soms positief, soms negatief, dat is normaal. Echter bij de ereleden-­ column waren de reac­ties behoor­ lijk ­extreem. Óf men was het er helemaal mee eens, óf men vond mij een lul. Het eerste uitte zich in de vorm van Thalianen die naar mij toe kwamen en zeiden dat ze blij waren dat het eens gezegd werd, of het simpelweg sterk vonden. Het laatste uitte zich echter in een nogal schokkende vorm. Ik heb namelijk haatmail gehad op mijn column. “Dat ik de persoon was die de tweedeling veroor­ zaakte.” “Dat het hoog tijd werd dat een niet-popiejopie zoals ik de vereniging zou verlaten.” Dit gaf mij nogal een dubbel gevoel. Aan de ene kant niet leuk dat men je zonder argumenten afkraakt, maar aan de andere kant des te leuker om te zien dat ik gesterkt wordt in mijn eigen gelijk. Want hoewel ik het niet op het ­individu ga spelen, kwamen de com­ men­ ta­ren van de support van de twee commissies die ik in mijn c­olumn aanduidde als de versterkers van de splitsing van de vereniging. Laat ik ze voor het gemak nog even noe­ men: de intro­ ductiecommissie en de borrel­commissie.

Ik voel mij nu aangevallen, vandaar dat ik hard terugschrijf, maar dat betekent ook dat aanhangers van deze commissies zich aangevallen moeten hebben gevoeld, an­ders had­den ze nooit reacties ge­ stuurd. Voor de duidelijk­ heid: ik heb het over aanhang van de com­ missies en niet per sé over de commissie­leden! Dit even om een ruzie op een commissie­ voorzitters­ overleg of een alv bij voorbaat te sussen. Hoe dan ook, “wie de schoen past trekke hem aan” en dat geldt dus zeker voor de aanhang van deze commissies. Het is grappig hoe een column, die in eerste instantie geschreven was in december, waarin een raamwerk beschreven werd over “wanneer erelid zijn”, in een to­ ­ taal andere context terecht­ kwam door laksheid van onze drukker. Hierdoor heeft men de column ­gelezen nadat er zojuist een nieuw erelid gekozen was, die toevallig deel uitmaakte van de com­missies waar ik toen kritiek op had. In eerste instantie dus to­taal niet de bedoeling om het zo te uiten, maar des te interessanter om te zien hoe het zich geuit heeft. Laat ik dan nu opnieuw de proef op de som nemen door te kijken hoe dit weer uit haar context gerukt gaat worden. Voor de duidelijkheid, deze column is op 8 mei (Moederdag) geschreven. Ik ben benieuwd wanneer het komende verhaal eindelijk op ­ieders deurmat terecht­komt:

Thalia komt geld tekort. Pijnlijk om dat na vele jaren van opbouwen te moeten constateren. Een combinatie van loze beloftes, laksheid en werkdruk binnen de ­ sponsoring hebben ervoor gezorgd dat er nu drastisch ingegre­ pen moest worden. Des te beter: men moet weten hoeveel geluk ze hebben en dat kan alleen als men het ongeluk voelt. Door ziekte kon ik helaas niet bij deze snoei-alv zijn, echter ben ik op de achter­grond wel actief geweest. Ik kon niet anders, want ik was schuldig aan het oplaaien van deze geld­discussie. Het snoeien zelf is simpel. Van 2 euro budget naar 1 euro budget en je hebt gesnoeid. Maar als ik iets geleerd heb, is het wel dat je bij dit soort dingen altijd voor meerdere jaren moet bedenken waar­ aan je wel, en waaraan je geen geld wil uit­geven. Daarom is het zo ont­zettend on­handig dat er op de alv voor de korte termijn is gesnoeid, zonder visie en zonder door­ dachtheid. Dit betekent alleen maar dat we over een jaar weer opnieuw in de pro­ blemen zullen komen, met hetzelfde systeem proberen te snoeien en het jaar erop weer tegen problemen aanlopen. De slimme weg is door je af te vragen “Waar staat Thalia nou voor?” Als je dat namelijk kunt benoemen, weet je ook waar ­zeker geld aan uitgegeven moet worden en dus al helemaal waar­ op je kunt bezuinigen. Aangezien het ­bestuur niks van “een slimme weg” wil weten zal ik helpen de vraag te beantwoorden: “Waar s­ taat Thalia nou voor?”

Thalia is er voor iedere student die Informatie­ kunde, Informa­ tica of iets soort­gelijks studeert. Dit betekent dat besturen en commissies van Thalia iedereen moeten vertegen­ woordigen. Die discussie heb ik twee columns geleden dus al aangehaald. Daar­ naast heeft Thalia de taak om rondom deze studies formele en infor­ mele zaken te verbinden. Formeel zijn de boek­verkoop en de beroeps­ oriëntatie, informeel is de inte­ gratie van studenten en docenten. De rest is pure bij­ zaak. Eenieder die beweert dat borrels voor studenten onderling een taak is van een “studie”­ vereniniging, heeft het niet begrepen. Voor alle slecht­lezenden die niet kunnen rede­neren: ik zeg dus niet dat ik tegen borrels ben voor studenten onder­ling, het is alleen in de basis niet de rol van een studie­vereniging. De boekverkoop is bij Thalia rede­ lijk gesettled, doordat het ge­out­ sourced is naar Study­ store. De lunch­ lezingen lopen nog steeds prima vanwege de Subway­ broodjes. Dus formeel zit Thalia wel goed. In­for­meel valt er echter nog wat te winnen. Thalia moet haar best doen om alle studenten van Infor­ matie­ kunde en ­Infor­ma­tica te betrekken bij informele activi­ teiten met d ­ocenten. Met andere woorden: als er iets gesub­si­dieerd moet worden, zijn het wel de Mercator­ borrels of docenten­borrels. Wanneer je hier geld voor gaat vragen en iemand niet zomaar meer even langs kan lopen, heb je het als een studie­ vereniging die zoveel geld heeft, aardig verneukt.

Hier laat ik het bij. Hoe wijs gaat Thalia zijn om dit op te lossen? Wijsheid is vaak ver te zoeken, maar mijn eigen wijsheid probeer ik dus via deze columns te uiten. Toch heeft het voor zo’n oude rot als ik steeds minder zin om daar weer energie in te steken. Het is uitein­delijk toch de nieuwe g ­ ene­ ratie die het moet doen. Daarom zal dit mijn laatste column zijn. Ik wens iedere Thaliaan sterkte toe in het nemen van beslissingen, op naar de volgende stroming en als laatste advies: kijk vooral uit voor domme ideeën die gesteund worden door domme mensen. Maar ja, Freek de Jonge zei het al: “Waarom zijn veel mensen dom? Omdat het veilig is met veel te zijn.”

22

VRAAG HET KICK EN ROEN Heb jij ook heftige struggles? Blijven die vragen maar door je knappe kop razen? Vraag het Kick en Roen! Stuur je vraag naar [email protected] en misschien wordt jouw goede vraag wel in de volgende Thabloid beantwoord. Misschien ook niet. Only one way to find out!

WELK LAND IS VOLGENS JULLIE HET BESTE OM JE SPREEKBEURT OVER TE HOUDEN? – Iemand

Wat een goede vraag! Het kan natuurlijk best lastig zijn om een onderwerp voor je spreekbeurt te verzinnen, we applaudisseren je vermogen om in ieder geval al tot een thema te zijn gekomen. Wij hadden het waarschijnlijk niet beter kunnen doen. Om eerst in dit thema te blijven: landen kunnen erg prettig zijn om een spreekbeurt over te houden. Er is immers genoeg informatie te vinden op wiki-internet. Dit gigantische voordeel heeft helaas ook een keerzijde: het is voor docenten erg eenvoudig zich voor te bereiden op je spreekbeurt, door de grote overvloed aan informatie. Ook val je snel door de mand als je onzin staat te verkopen. Niemand zal geloven dat Nederland Limburg aan Duitsland heeft verkocht in 1901, dan was iedereen waarschijnlijk een stuk gelukkiger geweest.

23

Dit in ons achterhoofd houdend, is het waarschijnlijk het handigst om je spreekbeurt te houden over Nauru. Nauru is een land met een oppervlakte van slechts 21 vierkante meter. Hoeveel boeiends kan daar gebeurd zijn om over te vertellen? Daarnaast heeft Nauru een paar interessante feitjes, zo is het het enige land in Oceanië dat uit slechts 1 eiland bestaat en de kleinste republiek. Best grappig toch? Hierbij vast de link (https://nl.wikipedia.org/wiki/Nauru).

STEL JE HEBT EEN VRAAG EN JE KOMT ER NIET UIT, WAAR KAN JE DEZE VRAAG STELLEN? – Nog iemand anders

Wat een goede vraag! Wat toevallig, je had een vraag en kwam er niet uit. Waar kon je toch met deze vraag terecht? Waren er maar twee knappe koppen die al jouw problemen op konden lossen met hun ongekende redenatievermogen. Mocht je dergelijke personen kennen, dan zouden wij je zeker adviseren om hen te benaderen voor al je lastige vragen! Als het nog niet duidelijk is: die geniën, dat zijn wij. Kick en Roen.

WAT HEB JE AAN?

– Hopelijk een mooie vrouw Wat een goede vraag! Goede kleding is zeer belangrijk voor Kick en Roen. Wij zullen daarom elk apart antwoord geven om onze zeer sjieke stijl aan jullie mee te geven. Kick: Vandaag heb ik cognacbruine brogues aan als schoeisel. Mijn sokken hebben een elegant blauw­grijs­ geruit patroon. Rond mijn edele delen draag ik een heuse Thalia-onderbroek. Ik heb mij vanochtend in mijn blauwe maatpak gehesen. Hier heb ik een wit (over)hemd bij aangedaan. Het is button-down, omdat ik me wat casual voelde vanochtend. Mijn nek wordt omlijst door een elegante rode das met licht symmetrisch patroon erin verwerkt. Mijn pak wordt versierd door een prachtig pak­ speldje, een windmolen die ik gekregen heb voor mijn bestuurs­jaar bij de studentenponykampvereniging van Nijmegen. In de borstzak van mij jasje zit een pochet, gemaakt van vijf­honderd­euro­briefjes. Over dit alles draag ik een lange heren­jas die ik in Parijs op de kop heb getikt. Om dit af te maken heb ik een decora­tieve wandel­stok met een kristallen kop in mijn linker hand geklemd. Roen: Ik heb een ondergekoste chewbacca-onesie aan.

WAAR ZIT JE LIEVER OP EEN KOUDE WC-BRIL OF EEN WARME? – Iemand anders

Wat een goede vraag! Beide hebben ze zo hun voordelen. Een koude wc-bril is vaak het teken dat het toilet de laatste zoveel tijd niet beroerd is door iemand anders’ achterwerk, wat erg prettig is als je hier waarde aan hecht. Aan de andere kant heb je bij een warme wc-bril nooit dat je even moet wennen aan de temperatuur van de bril, toch altijd weer even schrikken. Helemaal in de winter, als je al koud en verkleumd bent, is een koude wc-bril toch wel het laatste waar je aan wilt denken. Ook weet je bij een warme wc-bril dat er iemand op heeft gezeten, dus de wc-bril zal niet spontaan uit elkaar vallen, moet je je toch voorstellen dat je zo het toilet in zakt! Nee, daar zit niemand op te wachten. Het moge duidelijk zijn dat een warme wc-bril onze voorkeur heeft, maar gelukkig heeft iedereen recht op zijn eigen toiletbril.

WORD JE OOIT MOE VAN JEZELF?

– Een loyale fan Wat een goede vraag! Wel is het zo dat Kick en Roen niet één persoon zijn en hierdoor niet per sé moe van henzelf worden. Dus een betere vraag zou zijn: worden jullie ooit moe van elkaar? Wat een goede vraag! Kick en Roen zijn zeer gezellige mensen die het ook nog heel goed doen met de dames, dus het is moeilijk om zat te worden van elkaar. Wel irriteert Roen zich soms aan de manier waarop Kick altijd te laat komt voor afspraken. Kick daarentegen vindt het vervelend dat Roen nooit naar hem luistert als hij over zijn problemen aan het vertellen is. Roen verdedigt dit door te zeggen dat hij wel aan het luisteren was, maar ondertussen gewoon zijn berichten aan het lezen was. Kick vindt dit erg jammer, aangezien hij toch al zoveel tijd met anderen doorbrengt. Roen reageert door boos te zeggen dat als hij zo belangrijk is voor Kick, Kick ook maar zijn afspraken moet nakomen. Een grote ruzie, twee huilpartijen en een bak Ben & Jerry’s later is het enige wat we hierop kunnen antwoorden: communicatie is erg belangrijk.

WAT IS HET MEERVOUD VAN BIER?

– Een dyslectische dronkenlap Wat een goede vraag! Kick en Roen besloten uitvoerig onderzoek te doen naar dit fenomeen. We begonnen ons onderzoek bij één van de befaamde Thalia-borrels. We waren voornemens maar één biertje te doen. Zo hoopten we nog te kunnen leren voor ons tentamen de dag erna. Maar tien bier, twee pizza’s en één renditie van “My heart will go on” later, kwamen we erachter dat dit op deze borrel niet echt mogelijk was. Ons onderzoek zette zich voort bij een open feest van een lokale studentenvereniging. We waren wederom van plan hier maar één biertje te doen, zodat we nog fris zouden zijn bij ons tentamen de volgende dag. We kregen hier uitgelegd dat één biertje eenzaam wordt, en dat er dus altijd twee besteld moeten worden zodat het gezellig blijft.

Redelijk wat gezelligheid en discussie over de correcte benaming van een (over)hemd later, besloten we dat we ons onderzoek beter elders voort konden zetten. Poging drie vond plaats in een lokale kroeg waarvan de naam rijmt op “weekeerbellen”. We probeerden hier nogmaals één biertje te bestellen, zodat we niet door ons tentamen heen zouden slapen de daaropvolgende dag. We leerden hier al snel dat je biertjes per meter hoort te nuttigen en besloten dus maar de nodige afstand te maken. Een zekere hoeveelheid vierkante decimeters en een inschrijving voor een tweede tentamenkans later, besloten we dat we niet meer wisten wat we aan het onderzoeken waren. Wij willen je vraag dus met een wedervraag beantwoorden: bestaat er een enkelvoud van bier?

24

EN DAN NOG EVEN DIT... Over de openingszinnen uit de tweede Thabloid van dit jaar hebben we een hoop zeer positieve reacties gehad. We durven zelfs te beweren dat er in de verstreken tijd toch wel zeker één van onze lezers succesvol is geweest met het versieren van iemand die hij of zij op het oog had. Nog even, en we kunnen met zekerheid zeggen dat we verantwoordelijk zijn voor een sterke toename in de hoeveelheid informatici op deze aardbol. Deze trend willen we natuurlijk voortzetten. Vandaar dat we in dit nummer een nieuwe lading zinnen presenteren. Profiteer ervan! Classics: Kom je uit Tsjernobyl? Je straalt helemaal! Kom je hier vaker? Of kom je liever thuis? Het verschil tussen Rembrandt en mij, is dat ik geen nacht wacht. Voor de foute feestjes: Is jouw cupmaat C? Want ik zie twee plussen! Hoi, ik ben Tarzan! Wil je aan mijn liaan slingeren? Ik kan een webadres voor je regelen, maar het eindigt op “.cum”. Voor de zwoele (of zatte) Thaliaan Normaal fix ik wifi, nu fix ik een wijfie! Hey, wil je misschien een informati-kus? Volgens mijn algoritme geldt “jij + ik = 69”! Ben jij een router? Ik pik namelijk signalen van je op. Zie je deze vingers? Ik typ met 200 toetsen per seconde… Met deze informaticus erbij heb je vanavond geen technologie nodig! De beste: *gebaart met wijsvinger dat ze naar je toe moet komen* Ik heb je met één vinger al laten komen. Raad eens wat ik met de rest kan?

25

En nog een toegift: “Hey , wil je mijn bewijsassistent zien?” “Maar , deze openingszin gebruikte je laatst ook al.” “Nee nee, je snapt hem niet! Mijn bewijsassistent is mijn Coq!” *target loopt weg* “Maakt niet uit, she’ll be back when she gets it…”

Studenten KI ontwikkelen kunstmatige intelligentie voor muzieksysteem

E

en groep studenten van de richting Kunstmatige Intelligentie heeft een kunstmatige intelligentie ontwikkeld voor de muziekbot Marietje. Het beoogde doel: met behulp van Markov-kettingen goede muziek kiezen. Een proef van één week in de Noordkantine liep twee dagen te vroeg af, toen bleek dat de nieuwe Marietje alle nummers verving door ‘Never Gonna Give You Up’ door Rick Astley, dat op vol volume afgespeeld werd. Een massale hoeveelheid klachten later werd de proef herhaald met een geüpdate versie van de slimme speler. Na opnieuw bijna een week te hebben geluisterd naar één enkel nummer, ditmaal Darude met ‘Sandstorm’, zijn de betreffende KI-studenten uitgesloten van cursusdeelname tot 2019. Informaticastudenten beweren dat zij niets te maken hebben met het vreemde gedrag van het algoritme, en spreken van een ‘ongelukkige fout’.

Nieuw virus doet de ronde

Beveiligingsexperts bij Box-IT waarschuwen voor een nieuw virus dat op het web is verschenen. Het virus komt binnen via e-mailattachments en installeert zich op de PC als de gebruiker op de attachment klikt. Eenmaal geinstalleerd, downloadt het programma alle beschikbare virussen en vult daarmee de harde schijf. De gebruiker krijgt vervolgens een bericht om te betalen voor de verwijdering van alle malware. Als er betaald is, wordt de schijf gevuld met nog meer schadelijke software en herhaalt het proces zich. Als de bankrekening van de klant leeg is, verwijdert het virus zichzelf.

Asielzoeker aangehouden voor goed gedrag

D

e Nijmeegse politie heeft af­ge­ lo­pen don­der­dag Muhammad O. aan­ge­hou­den na een 112 mel­ding door be­zorg­de bu­ren. De 35-jarige vluchteling uit Syrie vroeg in maart dit jaar asiel aan in Nederland. Nu wordt hij ver­dacht van goed gedrag, gebrek aan zelf­ moord­pogingen en het niet aan­ randen van de 12-jarige dochter van zijn werkgever. Korpschef Olex Lushenok had het volgende bericht voor de pers: “Wij nemen deze arres­ tatie zeer serieus. Dit gebrek aan ver­krach­ ting, moord en terror­isme is een ern­ stig pro­ bleem. Onze missie is het in stand houden van voor­ oordelen over immi­ granten en we zullen alle middelen inzetten om dit voor elkaar te krijgen.” De verdachte was niet bereikbaar voor commentaar. Momenteel wordt hij in isolatie vastgehouden, vergezeld door een meisje van 11.

Studenten betrapt op doping bij wedstrijd Een groep studenten van een niet nader te noemen studievereniging voor Informatica en Informatiekunde is betrapt op illegale doping tijdens een drinkwedstrijd in de Nijmeegse kroeg ‘Twee Keer Bellen’. De dopingtest liet zien dat bij de adtleten een illegale hoeveelheid bier (bij sommigen meer dan 3 liter per 10 kilogram lichaamsgewicht) aanwezig was in het lichaam, nog voordat de wedstrijd begon. De betrapte studenten zijn uitgesloten van deelname vanwege het prestatieverhogende effect dat bier kan hebben op leden van de studievereniging. In het onverstaanbare commentaar van één van de gediskwalificeerden was nog net de naam ‘Ballmer’ te onderscheiden.

DEZE THABLOID IS MEDE MOGELIJK GEMAAKT DOOR HOOFDSPONSOR VAN THALIA

AFGEDRUKT DOOR