HVV 1 blijft in eerste klasse Squashers stranden in halve finale

Jaargang 98 ★ No. 3 ★ mei 2011

HVV 1 blijft in eerste klasse Squashers stranden in halve finale

De Swart combineert vakmanschap en innovatie, in de eerste plaats als het gaat om professioneel drukwerk. Maar vandaag de dag is De Swart dé aangewezen partner voor het gehele grafische communicatieproces. Van concept tot distributie. Van huisstijl tot digitaal voorraadbeheer.

Kobaltstraat 27 2544 ET Den Haag Postbus 53086 2505 AB Den Haag

t 070 – 308 21 21 f 070 – 308 21 29 e [email protected] i www.kds.nl

Burger Van Leeuwen is al meer dan 40 jaar een begrip in Groot Den Haag en Benoordenhout bij taxaties, beheer, aan-/verkoop en verhuur van woningen. U weet zich verzekerd van een professionele, klantgerichte en deskundige begeleiding.

DE MAKELAAR DIE: EEN HOGERE VERKOOP-/VERHUURPRIJS BEHAALT, UW WONING SNELLER VERKOOPT/VERHUURT, U HELPT BIJ DE SCHERPSTE AANKOOPPRIJS. Ons team beschikt over jarenlange ervaring en een gedegen kennis van de lokale en regionale markt. De medewerkers van Burger Van Leeuwen gaan altijd slagvaardig te werk en nemen u alle bijkomende zaken rond aan-/verkoop en verhuur uit handen.

EN UITEINDELIJK GAAT HET U OM DE KLIK-FACTOR! Wij informeren u graag persoonlijk over onze totale dienstverlening. Stevinstraat 157, 2587 ED Den Haag T 070-350 23 04 E [email protected] www.bvl.nl

2

DIEPPUT ECHO mei 2011

Inhoudsopgave Adverteerdersindex Van de redactie Column Echootjes Interview Faizel Soekhai HVV 2: Nog altijd strijdend om promotie Geen positieverbetering overige senioren HVV Jeugdselecties: Soms zit het mee… Team in Beeld: HVV E9 Geluiden van het Dakje Klaar voor het cricketseizoen Een cricketveld in de achtertuin Olivier Klaus in Kaapstad Hoe is het met Ande Apollo? HSRC Heren 1: Halve finale Squash: Competitie en clubkampioenen Typisch HC & VV Competitiestart tennis HC & VV in het buitenland: Annebeth Rosenboom 38 Familieberichten 3 4 5 6 10 11 12 13 15 16 23 24 25 28 30 31 32 33 36

INTERVIEW 20 Sebastiaan

Burger van Leeuwen Garantiemakelaars Bloemenkiosk Snijder De Swart Bazuin & Partners Real Estate Partners Hodie Mihi, Cras Tibi Uitvaartbloemist Momentum Florum Stills Business Club Rabobank

UITGELICHT 8

 VV 1 overleeft weer in H eerste klasse



‘Thuis kan HVV toveren’ De krachtsverschillen in de eerste klasse waren klein en slechts een paar punten scheidden de ploegen tussen de vijfde en twaalfde plek. HVV speelde zich op de eennalaatste dag veilig tegen RKAVV (2-2) en verpeste en passant een kampioensfeestje. Naast koning van de gelijke spelen (in totaal elf stuks) waren wij op de Diepput ook heuse sluipmoordenaars: met drie zeges in de slotseconden en drie late gelijkmakers haalden wij na de winterstop 9 extra punten binnen.

26 Terug

naar het jaar 1976

Wie durft er mee naar Noord-Ierland? In 1976 moest het Nederlands cricket­elftal een testmatch spelen in Noord-Ierland, waar de IRA met bloedige aanslagen actief was. Een levensverzekering bleek onbetaalbaar. Een aantal prominente spelers vond de reis te gevaarlijk en ging niet mee. Het kwam op aanvoerder Gerrit van Laer neer om alsnog 13 spelers bij elkaar te rapen. “Het eerst bel je dan natuurlijk je vrienden op!”.

Coverfoto: Maarten Vissers in actie voor HTV 1. Fotografie: Richard Vissers

Op weg naar de wereldtop Hij speelde niet onverdienstelijk voetbal en cricket op onze vereniging, maar verloor zijn hart aan squash. Vanaf zijn achtste was hij dagelijks op HSV De Diepput te vinden. Sinds twee jaar richt de 24-jarige Sebastiaan Weenink zich op de wereldtop. Gesponsord en wel is squash voor hem nu een fulltime baan waarvan hij kan leven.

Adverteerders­ index 2 2 2 14 18 22 22 34 39 40

Weenink

35 De

Haagsche Old Firm

“Wij zijn heel erg blij met HVV” Celtic en Glasgow Rangers zijn op sportief, politiek en religieus vlak elkaars rivalen. Maar toch werken ze samen. De commerciële uitbuiting van de rivaliteit wordt ook wel ‘The Old Firm’ genoemd. Een parallel met de Haagse derby tussen HVV en Quick is snel gelegd. En er is een bedrijf dat de enorme commerciële potentie van die rivaliteit inzag… GMW advocaten.



mei 2011 DIEPPUT ECHO

3

Van de redactie tekst roelanD engelen tekening tiJe nolen (hCC U11)

D

e cricketcompetitie begon in 2011 tumultueus. HBS en Quick moesten in het paasweekeinde in een best-of-three serie uitmaken wie de plek van Dosti in de Topklasse mocht overnemen. Dosti was door de Commissie van Beroep gestraft in verband met het opstellen van twee ongerechtigde spelers, die ook al onder een andere naam in de Engelse competitie uitkwamen. Die play off was nog niet eens zo erg, een groter gevolg van het juridische gevecht tussen Quick, HBS, Dosti en de KNCB van de afgelopen maanden is een ingrijpende regelwijziging voor de competitie van 2011. De controle van speelgerechtigheid bezorgt de KNCB kennelijk zoveel hoofdbrekens dat werd afgestapt van de regel dat – behalve speler/coach en exchange speler – spelers vanaf 15 februari in Nederland gevestigd moesten zijn. Hoewel consensus onder de verenigingen niet werd

COLOFON

bereikt, mogen vanaf heden vier buitenlandse spelers worden opgesteld naast de buitenlandse spelers die al drie jaar in de Nederlandse competitie actief zijn, ongeacht of zij in Nederland wonen of niet. Waar dat toe kan leiden zagen we al in beperkte mate tijdens de wedstrijdenreeks tussen HBS en Quick, waarbij de laatste club naast de speler/coach ook de Ierse captain en zijn Zimbabweaanse clubgenoot over lieten komen. Clubs die in de afgelopen jaren met trucs de regels probeerden te omzeilen, worden nu beloond en kunnen vier sterke spelers voor de competitie over laten komen. Het zal niet verbazen als enkele clubs net als in het verleden in de strijd om de titel (voor wat die dan nog waard is) tegen elkaar op blijven bieden en de dominantie van ingevlogen spelers in de competitie nog groter wordt dan die al is. “KNCB zet jeugdcricket op eerste plek” kopte de website van de KNCB in april van dit jaar, maar de daden wijzen tot nu toe op het tegenovergestelde. Naast de disproportionele aandacht voor het met steeds meer huurlingen gevulde Nederlands elftal, zal juist zo’n regel talentvolle jeugd uitsluiten van topcricket en er mogelijk van weerhouden cricket te blijven spelen.

Diepput Echo is het verenigingsorgaan van de Koninklijke Haagsche Cricket en Voetbal Veereniging Jaargang 98 ★ nummer 3 ★ mei 2011

4

DIEppUT ECHO mei 2011

8 juni Commissieavond 20 juni - 2 juli Clubkampioenschappen HTV 19 augustus Sluiting inzenden kopij Diepput Echo jaargang 99 nr. 1

Dan is de voetbalafdeling nog steeds het lichtende voorbeeld. Weer leverden de Kroonleeuwen een prachtige prestatie door zich in een ijzersterke competitie, waar bij onze tegenstanders misschien nog wel hogere bedragen omgaan dan in de Topklasse cricket, veilig te spelen. Nu is het hopen dat HVV 2 en wellicht ook HVV 3 in de nacompetitie een stap omhoog kunnen maken.

Mede daarom is het goed dat op initiatief van het HCC-bestuur een discussie op gang is gekomen over de toekomst van het cricket, waarbij clubs nu eens verder moeten kijken dan het eigen (kortetermijn-)clubbelang. Laten we hopen dat er meer clubs zijn die net zoals wij hechten aan het belang van de eigen jeugd en niet koste wat kost kampioen willen worden.

In dit nummer brengen wij naast verslagen van de sportieve prestaties van de Kroonteams van voetbal en squash (Heren 1 haalde dit jaar de doelstelling, een halve finaleplaats in de play offs) meer dan voorheen leuke weetjes uit de minder bekende teams. Op onze oproep om opmerkelijke gebeurtenissen en bijzondere prestaties aan ons door te geven, gaven 25 van de 59 jeugdvoetbalteams gehoor. Op basis van hun gegevens konden wij ook een heus elftal van het jaar samenstellen, met daarin de beste en meest opvallende spelertjes van dit seizoen. Blader snel door naar pagina 19 om te kijken of je er in staat. Hopelijk krijgen wij voor het volgende nummer ook van alle cricketteams korte hoogte- en dieptepunten aangeleverd, zodat we een zo compleet mogelijk overzicht van het sportleven op onze club kunnen geven.

Redactie adres

Advertenties

Van Hogenhoucklaan 37, 2596 TA ’s-Gravenhage, [email protected]

Hans Willinge (06-54742759), Christophe Louwerens (06-53249923), Ella Verschragen (06-51362476) [email protected]

Redactie HCC 1878 ★ HVV 1883 ★ HTV 1975 ★ HSRC 1978

VERENIGINGSaGENDa

Roeland Engelen (hoofdredactie), Rob Borgers, Marijke Snoeck (eindredactie), Maurits Chabot, Pieter Reeve, Thomas Reeve (cricket), Frederick Mansell, Olivier Wijtenburg (voetbal), Heleen Schuit-Van Raamsdonk (squash), Maaike van Vliet (fotografie) en John Verschragen (beeldbewerking).

Vormgeving en druk De Swart BV, Den Haag

COLUMN

Cricketvaders tekst thomas hENDriKs

D

it wordt een beetje een nostalgisch verhaaltje. Op 10-09-10 ben ik vader geworden van een prachtzoon, Minne. Ja, de familie Marijnen is trots op me. En sinds februari wonen zijn moeder Carlijn en ik met hem in een heerlijk huis in Laren. Steeds verder weg van Den Haag. Verder weg van de club die altijd de mijne zal blijven, ook al kom ik er nauwelijks nog en heb ik sinds de verkoop van mijn ouders’ huis nog minder aanleiding om even de hoek om te lopen. In Laren wordt niet gecricket, misschien gaat Minne straks wel hockeyen. Mijn vader-zoon lijn om cricket op de been te houden lijkt te zijn gestopt. Maar ik heb mijn best gedaan. Mijn twee andere zoons hebben gespeeld, bij Rood en Wit omdat ze daar om de hoek wonen. En toen ze 16 en 14 waren, werd ik aanvoerder van het derde van Rood en Wit. Had ik opeens kleren aan met een rode bies, geen gezicht. Maar als het te koud werd trok ik mijn witte trui aan met geel-zwarte rand. En een labeltje HENDRIKS in de nek, dat had mijn moeder er ooit ingenaaid. Ik geloof dat die trui inmiddels 35 jaar oud is. Ik heb ook nog een shirt met AvantGarde. En een gele slip-over met Sandwich. Twee seizoenen heb ik het in Haarlem volgehouden, aanvoerder en vader tegelijk zijn. Dat was soms geweldig en soms geweldig moeilijk. Geweldig was die keer dat ik voor het eerst ging bowlen met zoon Lode, begenadigd wicketkeeper met ontzettend goede ‘handen’, achter de palen. Keurig balletje dat zelfs nog een beetje uitzwaaide. Play and miss en makkelijke ‘take’ voor Lode. Zegt dat joch met een piepstemmetje: ‘Mooie bal, pap!’ Ik kon wel janken. Moeilijk was het toen zoon Wulf, uit bij United, inmiddels langer dan ik en best hard bowlend, een mooie snik naar de slips kreeg. Verdomd, daar stond ik en ik hield ‘m vast (jaja), maar de eigen umpire zei ‘not out’. Wulf zo boos dat hij de bal weggooide en het veld uitbeende. Daar sta je dan als vader en aanvoerder. Los dat maar eens op. Het was geweldig om te doen, met Erik van Muiswinkel en Pim van Liemt en 8 mannetjes onder de 17 cricket beleven. Maar de leukste wedstrijden waren die tegen Bloemendaal en Quick. Toch meer mijn soort cricket. Ik heb nog geprobeerd om via Alex de la Mar een poule-indeling te krijgen met het vierde van Jan Nuyten en familie, al was het maar om een keer op het kunstgras te spelen. Tevergeefs, te wit. Jammer, ik was nog wel even doorgegaan. For old times’ sake. Ik heb nog tijdcricket gespeeld, met Gerrit van Laer, Peter van Arkel en Hans van den Bosch. Ik zou morgen weer hun padden witten.

Thomas Hendriks in actie als bowler in 1978. Links op de achtergrond kijken vader, moeder en zusje Christine toe. Karel Prior is de umpire.

Maar, in alle eerlijkheid, op een gegeven moment moet je er ook aan toegeven dat je hoofd nog precies weet wat je moet doen om die scheef hakkende batsmen uit te krijgen, maar dat je lichaam niet meer levert wat daarvoor nodig is. Zelfs niet in de derde klasse. Gelukkig zullen ze er altijd zijn, cricketvaders. Ik kwam ze ook tegen bij clubs als United en Qui Vive, al zaten die jongens gewoon in de jeugd van Rood en Wit en speelden ze op zondag met de club van hun vaders mee. En ik hoop dat die vaders de magie kunnen overbrengen en dat hun kids er wat van leren. Al is het maar dat je zelfs in de meest onterechte situatie als bowler doorgaat. Barry Allum leerde mij ooit: ‘Maakt niets uit als-ie je een keer voor zes slaat; zelfs niet als-ie dat de volgende bal weer doet. Jij hebt elke bal weer een kans, hij heeft er maar eentje.’ Nee, ik ben niet zo’n oud-speler die is gaan golfen. Ik ben met tomeloos enthousiasme een nieuw gezin begonnen en ik ga een heleboel nog een keer meemaken. Misschien zelfs wel cricket, al moet ik daar dan wel voor naar Hilversum. Of een club beginnen in Laren. Kunstgras genoeg.

Thomas Hendriks debuteerde in 1979 op 17-jarige leeftijd in HCC 1. Hij nam tot en met 1992 in 154 wedstrijden 220 hoofdklasse wickets en kreeg drie keer achter elkaar de Tonny de Beus beker. Sinds december 2010 is hij hoofdredacteur van het tijdschrift Quest.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

5

ECHOOTJES Frank Bijloos nieuwe voorzitter HVV In de Afdelingsvergadering van HVV van 22 december 2010 is ons erelid Frank Bijloos gekozen als de nieuwe voorzitter van de voetbalafdeling. Daarmee volgt hij Hans Willinge op, die vier jaar lang voorzitter was. Hans blijft wel als voorzitter jeugd in het HVV-bestuur. In de ALV van 27 april 2011 dankte Frank Bijloos zijn voorganger voor zijn inzet in de afgelopen jaren, waarin onder andere de kwaliteit bij de jongste jeugd enorm is verbeterd. Als nieuwe voorzitter heeft Frank ondermeer als doel de oudere jeugd beter te laten aansluiten op de senioren en HVV 1 zo lang mogelijk en binnen de HVV-normen in de eerste klasse te handhaven. Ook kondigde hij voor het komend seizoen twee mutaties aan in het bestuur. Rob Groos gaat het penningmeesterschap overnemen van Frank van Ketwich Verschuur en Jaring Bouwland wordt verantwoordelijk voor de lagere senioren.

Fontein neemt hamer over van Mansholt In de vorige Diepput Echo was reeds een voorschot genomen op zijn benoeming, die op de ALV van 27 april door de leden werd bekrachtigd. Maarten Fontein volgt Robert Jan Mansholt op als algemeen voorzitter van de Koninklijke HC & VV. Mansholt maakte sinds 2004, waarvan sinds 2005 als voorzitter, deel uit van het Hoofdbestuur. Zowel Fontein als vice-voorzitter Ruud Paardekooper roemden zijn verdiensten in de afgelopen periode. Op sportief gebied werden het landskampioenschap cricket (2008) en de promotie van HVV 1 naar de eerste klasse gememoreerd. Verder zijn de verenigingsfinanciën in de afgelopen jaren verder versterkt, mede door de komst van de nieuwe hoofdsponsor Rabobank. Onder leiding van Mansholt werd ook het nieuwe clubhuis opgeleverd, werden de statuten gewijzigd en vond het succesvolle jubileum van HVV (2008) plaats. Behalve bij het afscheid van Mansholt werd ook stilgestaan bij een aantal andere leden die na een lange periode stoppen. Marijke van der Gun draagt na 25 jaar de ledenadministratie over aan Yvonne van 6

DIEPPUT ECHO mei 2011

Gennep. Na negen jaar stopt Eddy Snoeck als voorzitter van de ballotagecommissie. Frank Durville vervangt hem als lid en Alex Jongebreur neemt het voorzitterschap over. Jan van den Bosch legt na tien jaar Kascommissie zijn functie neer, die wordt overgenomen door Dennis Wareman. In de commissie terreinen en opstallen is tenslotte Laurens Jonkers een nieuw gezicht naast Hubo Vermeulen en Ruud Paardekooper.

Discussie over toekomst cricket woedt voort Na een voorzet van Fred Beekman in de Diepput Echo van september 2010, kwam in het laatste Kerstnummer de discussie over de staat van cricket in Nederland in onze vereniging los. Die bereikte ook de website van Cricket Europe (www.cricketeurope.org), dat de opiniestukken van diverse HCC’ers overnam. Inmiddels heeft algemeen voorzitter Maarten Fontein tezamen met cricketvoorzitter René Smits en Fred Beekman de zorgen van HCC gedeeld op een bijeenkomst met vertegenwoordigers van zeven andere clubs uit Top- en Hoofdklasse. In het licht van het grote accent van de KNCB op het topcricket werd ondermeer gesproken over de mogelijkheid een splitsing aan te brengen tussen amateurs en professionals. De problemen in de cricketsport zijn één van de onderwerpen die het Hoofdbestuur wil opnemen in een strategische verkenning van de komende vijf tot tien jaar. Voor deze verkenning zijn drie platforms opgesteld, bestaande uit Ruimtelijke Ordening & Communicatie (bemand door Ruud Paardekooper, Hans Willinge, Robert Jan

Per abuis hebben wij in het vorige nummer niet vermeld dat Floyd van Riel, hier als pupil van de week, winnaar is geworden van de Colthoffbeker 2010/2011. Bij de 5-jarigen was Jurriaan Trojan de sterkste.

Mansholt en Fred Beekman), Algemeen & Financieel (Maarten Fontein, Wouter Buwalda, Arnold Noorduijn en Erik Smits) en Sportief (Gijs ter Kuile, Frank Bijloos, René Smits, André Driessen en Walter Jonkers). Er wordt nog gezocht naar jongere leden om de platforms te completeren. In het najaar hoopt het Hoofdbestuur de uitkomsten van de strategische verkenning te presenteren, waarbij ondermeer ook de ledenstop bij de voetbalafdeling, de geringe hoeveelheid (jeugdige) toeschouwers, de infrastructuur van HTV en maatschappelijke veranderingen worden meegenomen.

Snertcup voor het eerst naar HVV Na vijf pogingen won HVV eindelijk voor het eerst de Snertcup, de wedstrijdenreeks tussen de lagere elftallen van VOC en HVV, die traditioneel wordt gespeeld op de eerste zondag van januari. In plaats van de gebruikelijke grote nederlagen werden nu de bloedhonden met de staart tussen de benen naar de kleedkamers gestuurd. VOC-voorzitter en oud-HVV’er Arjan Nataraj reikte na afloop de prijs uit aan Arthur Levert, die deze ogenblikkelijk overdroeg aan voetbalvoorzitter Frank Bijloos. Deze gaf vervolgens aan dat het vergroten van het aantal lagere elftallen bij HVV een van de speerpunten van zijn beleid zal worden. Zodat in de toekomst meer van de in totaal twaalf lagere senioren elftallen van VOC van de voortreffelijke erwtensoep met worst en de gastvrijheid van VOC kunnen genieten.

HC & VV’ers in diverse selecties Dat er veel talent rondloopt op de Diepput is de nationale bonden niet ontgaan. Liefst 21 HCC’ers maken deel uit van de trainingselecties van de KNCB. Onthoud de volgende namen: Werner Erkelens, Minne Marijnen, Philip van den Brandeler (allen U19), Ali Ahmed, Douwe Schoemaker (beiden U17), Laurens Jan Lagas, Hidde Overdijk, Tonny Staal, Floris de Lange, Friso Spoelstra, Daniël Trijzelaar, Pieter de Buck, Friso Spoelstra (allen U15), Sjoerd Hilarius, Laurens Boissevain (beiden U13), Sterre Kalis, Caroline de Lange (beiden meisjes U13), Victor Barbosa, Jan Wieger Overdijk en Willem Vos (allen U12).

Ook diverse voetballertjes werden uitgenodigd voor regionale selectietrainingen van de KNVB. Voor de Jongens onder 13 waren dit D1-spelers Chris Bello, Marco van der Heijdt en Chongvi Tjin Asjoe, waarbij alleen Marco tot de definitieve selectie door wist te dringen. Uit HVV D2 wisten Willem Vos, Mark Rademaker en Jan-Wieger Overdijk de definitieve selectie van Jongens onder 12 net niet te halen. De E1-spelers Gijs Deknatel, Daan Wassenaar en Maurits Boer lukte het wel in de selectie van Jongens onder 10 te komen. Zelfs profclubs proberen tegenwoordig op zeer jonge leeftijd spelers te strikken. Zo is Chris van Eck (F3) uitgenodigd voor een talentenstage bij Feyenoord. Thijs van Doorn (E1), Cedric Kurstjens, Okke Korteweg en Splinter de Mooij (allen E2) ontvingen een uitnodiging van ADO Den Haag. Okke en Splinter kregen een zelfde uitnodiging van Sparta. De redactie wenst alle uitverkorenen veel succes! HCC 2-captain Max Canters is in meer dan één sport bedreven. Op 12 februari 2011 werd hij gekroond tot Toepkoning. In de finale rekende hij af met Fred Staal, Mark Jonkman en WiegerJan van der Linden.

Rob van de Weg geridderd Rob van de Weg, buitenlid en jarenlang actief voetballer in de jeugd en in hogere seniorelftallen, werd op 30 april jl. benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Dat wegens zijn verdiensten in de medische wereld, zijn vele sociale activiteiten maar vooral omdat hij meer dan 500 wedstrijden leidde als voetbalscheidsrechter! Onze hartelijke gelukwensen.

Rectificatie In het artikel “Wat gebeurde er niet op de Diepput” uit het Kerstnummer werd gemeld dat de vereniging een bouwvergunning had laten verlopen voor de bebouwing van het landje. Die vergunning is echter nooit verleend, omdat voor de noodzakelijke wijziging van het bestemmingsplan de medewerking van de gemeente bleek te ontbreken. Met dank aan Adriaan van den Dries voor het scherpe lezen.

★ ★ ★ Quotes ★ ★ ★

STER Pas 19 jaar, maar nu al één van onze spelbepalers in HVV 1 is Tommie Steens. Na de winterstop was hij een vaste kracht in de Kroonelf en in zijn tweede wedstrijd als basisspeler krulde hij bij een 1-0 achterstand tegen SJC vlak voor tijd een vrije trap fraai in de kruising, zijn handelsmerk. Van Tommie gaan we nog veel horen.

Nieuwe sponsor­ commissie Nog maar kersvers afgetreden als voorzitter voetbal, is Hans Willinge opnieuw aangetreden als lid van het HB, ditmaal als lid met portefeuille sponsoring/commerciële zaken. Inmiddels is onder zijn leiding een nieuwe sponsorcommissie samengesteld, verder bestaande uit Fons Pasteur (beheer contracten), Martin Dekker (website), Frank van Ketwich Verschuur (financiën), Aernout de Mooij (ondersteuning klantcontacten), Christophe Louwerens (Diepput Echo) en Ella Verschragen (ondersteunende werkzaamheden). De sponsorcommissie biedt naast een vrije keuze van adverteren via website, borden, advertenties en evenementen ook pakketten op maat. De sponsorpakketten Welp, Leeuw van Wassenaar of Kroonleeuw bevatten vaste combinaties van een banner op de website, een reclamebord langs het veld en een advertentie in Diepput Echo en verenigingsagenda. Voor meer informatie kunnen geïnteresseerden op www.konhcvv.nl terecht onder het kopje ‘Sponsoring’ of contact opnemen met de sponsorcommissie (zie contactgegevens in de colofon van dit blad). Via de LinkedIn groep van de Koninklijke HC & VV kunnen onze sponsors ook in contact komen met de leden.

“The debate within the HCC club addresses important issues, and it is to be hoped that its echoes will continue to resound through the Dutch cricketing community. It cannot, on the other hand, be said that reading the contributions through made a terribly comforting or encouraging experience. One of the strongest impressions to emerge is of a deep chasm between the aspirations of the KNCB and its national team and the perceptions of the ordinary club member.” Cricket Europe-editor Rod Lyall over de HCC discussie in de Diepput Echo op 23 januari 2011 op de website www.cricketeurope.org. “Jeugdleden krijgen het HVV-gevoel met de paplepel ingegoten. Dat gaat al van generatie op generatie zo. Wij herkennen ons in het eerste elftal van de club. Er is nog nooit een speler geweest die geld heeft gekregen, terwijl dat in de eerste klasse – waarin HVV uitkomt – zeer veel voorkomt. Voetballen in het eerste elftal is een eer.” HVV-bestuurslid Hans Willinge in Metro Haaglanden van 24 februari 2011. “Het was een onvergetelijke ervaring. … Zelfs voor een klein landje als het onze, als we daar zijn worden we overal op straat herkend en kunnen we nergens naar toe zonder beveiliging.” Tom de Grooth in het radioprogramma BNN Today in gesprek met Erben Wennemars over het WK cricket (21 maart 2011). “Bij HVV kan je niet meer van toeval spreken. Sinds onze promotie van de derde naar de tweede klasse is deze ‘gave’ een onderdeel van ons spel geworden, wij kijken er niet eens meer van op.” Marnix van der Gun in AD/Haagsche Courant van 11 april 2011 over zijn treffer in de slotminuut tegen GDA (2-1 winst). “Wij zijn net Duitsers, wij gaan tot het laatste fluitsignaal. En dat heeft mede door mijn doelpunt de volle winst opgeleverd.” Olivier Zwolsman in AD/Haagsche Courant van 21 februari 2011 na weer een treffer vlak voor tijd, tegen TOGB (2-1 winst).

★★★★★★★★★ mei 2011 DIEPPUT ECHO

7

HVV 1

‘Thuis kan HVV toveren’ tekst FrEDEricK maNsELL foto’s maaiKE VaN VLiEt

Met een plek in de middenmoot vervolgt HVV 1 de competitie in januari van 2011. Door het slechte weer zijn er tot de winterstop slechts negen wedstrijden gespeeld. Een druk programma dus, met een spannend competitieslot.

M

et 13 punten uit 9 wedstrijden staat HVV in de winterstop op een plek in de middenmoot. De onderlinge verschillen tussen de clubs in de eerste klasse zijn echter niet groot. RKAVV steekt er met kop en schouders bovenuit, daaronder is het vechten om de bovenste plekken. Voorafgaand aan het seizoen hoopte trainer Faizel Soekhai op ‘een plek bij de eerste vijf’ en aanvoerder Jaap Akerboom op ‘een plaats in het linker rijtje’. Ambitieus, maar niet onrealistisch, zo blijkt. Een terugblik op de tweede competitiehelft van HVV. Het weekeinde voor de competitiehervatting gaat HVV op een heus trainingskamp, of beter gezegd: hoogtestage. Waar tegenstanders van HVV uitwijken naar Turkije of Gran Canaria voor een serieuze oefencampagne, gaat de selectie van HVV naar Morgins om een van de meest blessuregevoelige hobby’s uit te oefenen: (après-)skiën. Vooral leider Arnout van Lawick laat zich van zijn beste kant zien. Zijn live-optreden (met band) als André Hazes was onnavolgbaar. Ook wordt er veelvuldig gespeecht tijdens de (heren) diners om de felbegeerde ‘zilveren lepel’, die al sinds 1986 wordt uitgereikt aan de beste spreker. Dit jaar ging de prijs naar Maurits ter Kuile voor zijn heldere uiteenzetting over de financiële crisis en de devaluatie van de dollar. Een week later, op 16 januari 2011, moet er weer gevoetbald worden. De selectie is inmiddels enigszins uitgedund. Dat komt niet door de wintersport overigens. Maurits Jongbloed (werkdruk), Tavinho Karg (verdwenen), Jorrit de Kruijff (blessure en prioriteiten) en Thierry Seaw (stage bij Franse Ligue 1 club) keren niet meer terug op het trainingsveld van de Diepput. In de eerste wedstrijd na de win8

DIEPPUT ECHO mei 2011

terstop worden zij duidelijk gemist. Rode lantaarndrager Wit Rood Wit uit Brielle is niet minder dan HVV en na 90 minuten staat er 1-1 (doelpunt Mekking) op het scorebord. HVV staat dan nog maar met 9 man op het veld door de rode kaart van aanvoerder Jaap Akerboom en de blessure van Martijn Wols, nadat er al drie wissels hadden plaatsgevonden. Een week later verliest HVV in de laatste minuut van SJC (2-1), nadat Tommie Steens vlak voor tijd middels een prachtige vrije trap HVV op gelijke hoogte had gebracht. HVV zakt op de ranglijst. Zeker nadat het Wilhelmus van Harold Tjaden op eigen veld niet verslagen kan worden (1-1, doelpunt Van der Gun) en er verloren wordt in Amsterdam van Blauw-Wit (2-1, doelpunt Akerboom).

De wedstrijd in Amsterdam is de 250ste officiële wedstrijd van Olivier Zwolsman in HVV 1. Na de wedstrijd zegt hij: “Je moet nooit iets vieren als je uit speelt, dat gaat altijd mis. Volgende week gaan we het vieren.” Daar houdt de jubilaris zich aan. In de wedstrijd tegen TOGB op de Diepput komt HVV al vroeg op achterstand, maar buigt Van der Gun de stand nog voor rust gelijk. In de absolute slotminuut van de wedstrijd dendert Zwolsman mee naar voren en schiet de bal van afstand hard in het dak van het doel, 2-1 HVV. Het is een broodnodige overwinning, want de plaatsen 11 tot en met 14, die verplichten tot het spelen van nacompetitie om degradatie te voorkomen, worden verlaten. Maar, HVV heeft met 18 punten slechts 7 punten voorsprong op hekkensluiter TOGB.

Clemens Levert in actie tijdens HVV-WRW (1-1). Op de achtergrond Olivier Zwolsman.

Op 6 maart wordt met 1-4 verloren van RKAVV (doelpunt Mekking) en een week later worden in Leiden de punten gedeeld met Boshuizen (1-1, doelpunt Andriesen). SCO ’63, dat nog tweede stond tijdens de winterstop, is de volgende tegenstander van HVV. De Spijkenissers zijn inmiddels afgezakt naar een nacompetitiepositie, dus de wedstrijd is voor HVV van groot belang. Er wordt gewonnen. In de laatste minuut maakt opnieuw Olivier Zwolsman 2-1. Zeven dagen later is VUC in een bloedstollend duel te sterk. Mekking en Wols scoren voor HVV, maar de wedstrijd eindigt in de slotminuut in 3-2 voor de Pinguïns. HVV staat dan op een elfde plek op de ranglijst (van de 14 ploegen). Dat is een nacompetitieplek. De Kroonleeuwen beseffen dat er uit een ander vaatje getapt moet worden. De volgende vijf wedstrijden verliest HVV niet. Thuis wordt gelijkgespeeld tegen Neptunus (1-1, doelpunt Zwolsman) en gewonnen van GDA (2-1 doelpunten Akerboom en Van der Gun). Reden genoeg voor het Algemeen Dagblad om met de kop ‘Thuis kan HVV toveren’ te komen. Het is niet de eerste keer dat HVV een overwinning binnensleept in de slotminuut. Vier wedstrijden (2x TOGB, SCO’63 en GDA) worden in de laatste vijf minuten gewonnen en drie keer (Wilhelmus, Neptunus en Excelsior’20) wordt in de absolute slotfase een punt in de wacht gesleept. In Brielle wordt het vervolgens tegen WRW 0-3 voor HVV door twee doelpunten van Van der Gun en een van Lucas van Rossum. Josse Andriesen speelt zijn honderdste wedstrijd voor HVV 1. In het paasweekend speelt HVV gelijk tegen GDA (2-2, doelpunten van Bailey en Van der Gun) en tegen Excelsior ’20 (1-1, doelpunt Clemens Levert). Het eerste is dan zo goed als veilig met nog drie wedstrijden voor de boeg. Quick is dat nog lang niet. En juist Quick moet dan op bezoek bij HVV. Quick moet winnen om buiten nacompetitiezorgen te komen. In de eerste helft is HVV de bovenliggende partij. De lat wordt geraakt, maar gescoord wordt er niet. In de tweede helft zijn de verhoudingen omgedraaid en maakt Quick het spel. Het wordt 0-3 voor de bezoekers. Degradatiekandidaten Wilhelmus en SCO winnen echter ook hun wedstrijden. HVV

HVV-RKAVV (1-4). Derick Mekking legt vanaf elf meter aan voor de openingstreffer.

is ineens niet zo veilig meer als gedacht. En de volgende tegenstander van de Kroonleeuwen is RKAVV, de kampioenskandidaat. Sterker nog, wanneer RKAVV van HVV wint, is het kampioenschap binnen voor de Leidschendammers. Onder grote publieke belangstelling speelt HVV een ijzersterke eerste helft. Bij rust staat het 0-2 door doelpunten van Bailey en Mekking. Het kampioensfeest wordt al afgebroken. Na rust scoort RKAVV twee maal, eindstand 2-2. Door het verlies van SCO ’63 en Wilhelmus is HVV definitief veilig. En waar het een RKAVV feestje had moeten worden, zijn het de HVV’ers die het feest vierden. RKAVV is (nog) geen kampioen, HVV veilig. De laatste wedstrijd tegen het gedegradeerde TOGB (2-1, 2x Bailey) was om des keizers baard. In de eerste klasse van district West 2 is het tot de allerlaatste speelronde spannend gebleven en de verschillen onderling waren miniem. HVV 1 kon voor de laatste speelronde nog 6e worden, maar ook nog 10e. Het is voor HVV een geslaagd seizoen geweest, waarin vooral op de Diepput veel punten werden gehaald. Er werden thuis 20 punten behaald uit 13 wedstrijden, en er werden slechts drie wedstrijden verloren. In totaal werd liefst elf keer gelijk gespeeld. Grote man op de Diepput (zowel letterlijk als figuurlijk) was meer dan eens Olivier Zwolsman. De verdediger scoorde belangrijke doelpunten en was het kloppende hart van de

Haagse verdediging die dit jaar slechts 40 doelpunten tegen kreeg. Helaas heeft Olivier besloten om na veertien seizoenen en meer dan 250 wedstrijden voor HVV 1 te stoppen met het spelen van selectievoetbal. Een groot gemis. Volgend jaar kunt u HVV wederom zien schitteren in de eerste klasse. Een sterke eerste klasse met nieuwkomer VELO en mogelijk ook Westlandia. En met hopelijk ook weer een sterk en strijdwaardig eerste, net zoals dit jaar. Alleen dan zonder het vertrouwde gezicht van steunpilaar Olivier Zwolsman.

Eindstand 1e klasse B 1 RKAVV 26-57 K 2 SJC 26-56 NC 3 Excelsior’20 26-46 NC 4 Neptunus 26-45 5 GDA 26-36 6 VUC 26-35 7 HVV 26-35 8 FC Boshuizen 26-34 9 Blauw Wit A’dam 26-33 NC 10 Quick 26-31 11 SCO’63 26-28 PD 12 Wilhelmus 26-27 PD 13 TOGB 26-22 D 14 WRW 26-17 D K = Kampioen, D = Degradatie, NC = Nacompetitie, PD = Promotie/Degradatie wedstrijden

mei 2011 DIEppUT ECHO

9

FaIZEL SOEKHaI

‘HVV heeft een schat aan talent’ tekst LoEK VaN VLiEt foto maaiKE VaN VLiEt

Faizel Soekhai (1970) kwam afgelopen zomer bij HVV als hoofdtrainer in dienst. In deze reportage spreekt deze ambitieuze en sympathieke trainer vrijuit over zijn achtergrond, het trainersvak en zijn ervaringen met HVV.

F

aizel groeide op in Zandvoort en komt uit een sportieve en warme familie waar zijn vader veel aan sport deed en dat ook overbracht op zijn dochter en drie zonen. Op dit moment woont Faizel in Leidschenveen en hoewel hij nog alleen woont vertrouwt hij ons toe dat hij nóg niet samenwoont met zijn vriendin. In het dagelijks leven is hij zelfstandig ondernemer als jeugdbegeleider en voert hij voor gemeenten projecten uit op het gebied van hulpverlening en werk-coaching. Faizel was een zeer verdienstelijk voetballer bij clubs als Zandvoort Meeuwen (‘mijn eerste club’), ADO en DEVJO, waarmee hij in de eerste klasse (zaterdag) heeft gespeeld. Tijdens zijn actieve voetballoopbaan wist hij al snel dat hij trainer wilde worden. Op zijn 28e is hij dan ook gestopt met voetballen. Als hem wordt gevraagd naar zijn mooiste goal hoeft hij niet lang na te denken. “Dat was met ADO bij een internationaal toernooi in Duitsland. We moesten winnen om door te gaan naar de halve finale. Ik stond op de rand van het strafschopgebied en kreeg de bal na een afgeslagen corner. Het stond vol met spelers en daarom lobde ik de bal in één keer over de keeper. Het was de winnende goal (2-1) waardoor we in de halve finale stonden.” Als 17-jarig jonkie ging Faizel naar het CIOS. “Mijn oom was de eerste Surinamer die in Nederland naar het CIOS ging”, vertelt hij vol trots. Na afronding van het CIOS liep hij stage bij Wilhelmus. “Ik koos in die periode heel bewust voor Wilhelmus omdat trainer André Wetzel bekend stond als een sympathiek persoon waar je echt 10

DIEPPUT ECHO mei 2011

van leert.” Verder valt op dat Faizels carrière stap voor stap wordt opgebouwd. Die carrière begon eigenlijk al in 1994 bij ADO als trainer van de E-jeugd (met hoofdtrainer Martin Jol). Na het behalen van het diploma Trainer/Coach I kwam hij in 2001 bij Westlandia onder de hoede van hoofdtrainer Cees Tempelaar De volgende stap was naar Excelsior. Hij trainde daar talentvolle jeugdteams waarvan het laatste jaar de B-jeugd (uitkomend in de Eredivisie). Tussendoor had hij ook nog twee jaar in New Orleans (USA) gewerkt als jeugdtrainer en hoofd opleidingen van de New Orleans Soccer Academy (2006-2008). Omdat er bij Excelsior vorig jaar geen mogelijkheden waren voor een volgende stap hoefde hij niet lang na te denken over een telefoontje van Mark Wotte. Of hij geen interesse had in de positie van hoofdtrainer van HVV. Faizel vertelt over zijn overstap: “HVV geeft mij een uitstekende kans na het jeugdtrainerschap van Excelsior. Het grote verschil in omgang met de jeugd van Excelsior en de senioren van HVV is dat bij HVV de spelers naast voetbal ook maatschappelijke doelstellingen nastreven. Bij Excelsior was alles erop gericht om profvoetballer te worden.” Faizel omschrijft zichzelf als een flexibele trainer die zich in de denkwereld van anderen kan verplaatsen. Hij kan in de groep staan maar ook er boven. Hij wil altijd leren van zijn ervaringen en dat is één van de redenen waarom hij aantekeningen maakt tijdens de wedstrijd en die ook bewaart. “Ik heb van de jeugd van Excelsior nog namen in mijn boeken staan als Royston Drenthe en Luigi Bruins.” Twee zaken vallen hem op: “HVV heeft enorm veel betrokken leden en een schat aan talent.” Voorts betreurt hij het dat ondanks de prachtige accommodatie het eerste veld regelmatig niet bespeelbaar is vanwege slecht weer. En over het fenomeen wintersport is hij duidelijk minder te spreken: “Op 27 februari hadden we precies één basisspeler van HVV 2. Het was

puur geluk dat de wedstrijd werd afgelast door het weer.” Dat brengt ons ook bij zijn ambities met HVV: “Iedereen wil dat HVV in de eerste klasse blijft maar dat gaat niet vanzelf. We moeten beter met vakanties omgaan. En ik wil snel spelers doorschuiven, ook in de jeugd, zodat ze constant hun grenzen moeten verleggen.” Gevraagd naar de toekomst van de HVV-selecties zegt hij vol overtuiging: “HVV 1 blijft boven de veilige streep. En volgend seizoen spelen HVV 1 en 2 beide in de eerste klasse, als we de selectie intact weten te houden!”

Vlees of vis: vis Amsterdam of Rotterdam: Amsterdam Wintersport of zomervakantie: zomervakantie HVV of Excelsior: HVV (“een moeilijke”) Voetballen uit of thuis: thuis Conditietraining of baltraining: Conditietraining met de bal Jongetje of meisje: jongetje DVD of bioscoop: bioscoop Stad of platteland: stad

HVV 2: Nog altijd strijdend om promotie Het kampioenschap in de reserve tweede klasse was een strijd tussen RKAVV 3 en HVV 2. Het bleef spannend tot de onderlinge ontmoeting. Een terugblik op een bewogen seizoen en een oproep tot steun. tekst peter-paUl De rotte foto maaiKe van vliet

D

e start van de tweede seizoenshelft begon voorspoedig voor HVV 2. RKAVV 3 stond vanaf dag 1 boven aan de ranglijst, maar door een lange reeks overwinningen bleven de Leidschendammers de druk van het tweede voelen. Er werd geknokt voor ieder punt. Goed voorbeeld is de wedstrijd tegen UDO, waar HVV 30 minuten voor het einde op dubieuze wijze met tien man kwam te staan en de trainer van het veld werd gestuurd. Toch werd gewonnen, kenmerkend voor het HVV 2 van dat moment.

competitie bovenaan stond. De eerste 15 à 20 minuten maakte HVV nog het spel, maar daarna hebben de leeuwen eigenlijk alleen nog maar achter de bal aangelopen en geprobeerd om de 0-0 uit het vuur te slepen. Toen de 1-0 voor RKAVV viel, was alle hoop op een goede afloop weg en niks lukte meer. De tweede helft bleef RKAVV maar komen om hun score uit te breiden. HVV moest het van spaarzame counters hebben en ondanks een slotoffensief kon de stand niet worden omgebogen. Het was een enorme klap voor HVV 2 dat gehoopt had eens de nacompetitie te ontlopen door direct te promoveren.

Echter, hoe verder het seizoen vorderde, hoe meer tegenslagen te verwerken vielen. Door blessures bij zowel het eerste als het tweede, werd voornamelijk het tweede de dupe van het tekort aan spelers. Aan de andere kant is het natuurlijk postitief dat daardoor Tommie Steens, Marnix van der Donk, Morad Azerki, Sanjesh Goeptar, Martijn Canters, Max Kranendijk, Andrew Bailey en Anthony Brightwell zich hebben kunnen bewijzen in het eerste elftal. Het gat tussen HVV 1 en HVV 2 was aan het begin van het seizoen niet zo groot, maar door de overstap van enkele dragende spelers werd dat gat onvermijdelijk steeds groter. Hierdoor werd het alsmaar moeilijker voor het tweede om het niveau vast te houden van voor de winterstop en van vlak daarna. Zelden kwam HVV 2 met dezelfde elf in het veld als de week ervoor. Trainer Hans Bal had hierdoor iedere week een nieuwe uitdaging.

Na de verloren wedstrijd tegen RKAVV ging het bergafwaarts met het tweede elftal. Er werden veel punten verspeeld in de daaropvolgende wedstrijden, waardoor het kampioenschap uit zicht raakte. De beleving leek echter terug te keren na de bizarre oefenwedstrijd tegen ADO Den Haag onder 20 jaar, dat meespeelt in de tweede klasse. Tegen het oude team van Marnix van der Donk werd voortreffelijk gevoetbald en gestreden voor elke meter. Tot ieders verbazing won HVV 2 (of liever HVV onder 23) de wedstrijd met 1-2. Daarna volgden meer wedstrijden op dinsdagavonden, zoals bekerwedstrijden, waarin HVV ook erg goed voetbalde en zelfs won van onze concurrent in de competitie RKAVV. Het werd daar 3-4. In de achtste finale van de bekercompetitie bleek Rijnsburgse Boys helaas een maatje te groot.

HVV 2 won de tweede periode en verzekerde zich daardoor van het spelen van nacompetitie voor promotie naar de reserve eerste klasse, een klasse waar HVV 2 al langere tijd naar uitkijkt. Maar er zat meer in dan alleen die periodetitel. Er waren serieuze kampioenskansen voor HVV. Tot zes wedstrijden voor het einde van de competitie was het verschil tussen HVV en RKAVV slechts 1 punt. Met die minimale achterstand reisde HVV af naar de Kastelenring voor de kraker tegen RKAVV. Daar bleek waarom RKAVV vanaf het begin van de

Geen bekeravontuur meer en geen kampioenschap, het seizoen lijkt als een nachtkaars uit te gaan voor HVV 2, maar niets is minder waar. Sterker nog, HVV 2 heeft promotie naar de reserve eerste klasse nog helemaal in eigen hand. Er volgt namelijk een nacompetitie om promotie, waarin het tweede elftal met frisse moed zal aantreden. Iedereen in de selectie is zich er van bewust dat promotie van het tweede elftal noodzakelijk is om het gat tussen HVV 2 en HVV 1 te verkleinen. Bovendien heeft het tweede elftal de afgelopen jaren tel-

Doelman Peter-Paul de Rotte brengt redding in het kampioensduel met RKAVV 3.

kens op het nippertje promotie misgelopen, dus dat geeft aan dat HVV al jaren tegen de eerste klasse aan hangt. Het competitieschema is nog niet bekend, maar de selectie van HVV roept u, beste lezer, op om ons te supporten in de belangrijke strijd om promotie naar de eerste klasse.

Eindstand reserve 2e klasse A 1 RKAVV 3 22-52 2 HVV 2 22-46 3 Wilhelmus 3 22-42 4 UDO 2 22-39 5 ODB 2 22-29 6 VCS 2 22-28 7 DoCoS 2 22-25 8 ASC 2 22-25 9 Voorschoten’97 2 22-24 10 Teylingen 2 22-23 11 Vredenburch 3 22-22 12 Quick 3 22-20 K = Kampioen, D = Degradatie, NC = Nacompetitie, PD = Promotie/ Degradatie wedstrijden

K NC NC

NC PD D D

Schema nacompetitie 22 mei HVV 2 – cvv Zwervers 2 29 mei cvv Zwervers 2 – HVV 2 5 juni Foreholte 2 / DHL 2 of Woerden 2 – Zwervers 2 of HVV 2 13 juni Zwervers 2 of HVV 2 – Foreholte 2 / DHL 2 of Woerden 2 Winnaar wedstrijden 5 & 13 juni promoveert naar res. 1e klasse.

mei 2011 DIEppUT ECHO

11

Geen positieverbetering voor lagere elftallen tekst christiaaN PotJEr foto maaiKE VaN VLiEt

I

n de tweede helft van het seizoen 2010/2011 kwamen de lagere elftallen van HVV niet tot spectaculaire prestaties. Individueel was dat wel het geval. Mensen die begin dit jaar in het derde startten zoals Andrew Bailey en Mak Zivkovic werden krachten voor de Kroonleeuwen, terwijl zelfs een speler uit het zevende (Floris Noordhoek Hegt) de overstap maakte naar de selectie en daar zijn waarde bewees. Dat laatste maakt nog eens duidelijk dat binnen de vereniging veel talent schuilt. Maar ook dat als de elftallen op niveau worden samengesteld er sportief wellicht nog winst te halen is.

Dat laatste is namelijk de trieste balans van het seizoen. Doordat zowel het vierde als vijfde zich niet ten opzichte van december wisten te verbeteren op de ranglijst viel voor beide teams het doek en moet HVV het volgend seizoen wellicht doen zonder een vertegenwoordiger in de reserve 3e klasse. Daarin speelden het afgelopen seizoen zowel het derde, vierde als vijfde. Het derde onder aanvoering van Dennis Piekhaar en met ervaren rotten als Eelco Riemersma, Arthur Levert en Reinier Bijloos kreeg begin dit seizoen als opdracht mee de degradatie van vorig jaar ongedaan te maken en voor een derde team in de tweede klasse te zorgen. Quick 4 was echter een maat te groot en dus bleek alleen het halen van een periodekampioenschap tot de mogelijkheden te behoren. Die competitie speelt zich af na de kopijsluiting en zal op het net gevolgd moeten worden. In december meldden we al dat het vierde wat ouder is geworden en dat vele blessures gaten achter laten in het team. Aanvoerder Wim Moningka en mannen als Rik Stikkelbroeck en Jaring Bouwland waren eens gevreesd in de Bollenstreek, maar dit jaar speelde het team tegen tegenstanders uit het mooie Hollandse weidelandschap. Kleine kernen met jeugd die wat minder technisch geschoold is, maar daarentegen vol ambitie en conditie. Het partij geven aan een dergelijke tegenstander lukt wel enige 12

DIEPPUT ECHO mei 2011

HVV 6 houdt opruiming tegen HBS 6. Van links naar rechts Robert Parkins (op de rug gezien), Bart Kuipéri, Philip van Roosegaarde Bisschop, Folkert Trijzelaar, Pim van Egmond, Bas de Jong en Gustaaf Kout.

tijd, maar niet de volle negentig minuten, zeker niet als ook niet wekelijks dezelfde mannen in de verdediging staan. Maarten Vissers scoorde wel de nodige treffers maar de tegenstanders scoorden toch 51 keer meer dan het elftal in totaal scoorde. Het vijfde wist twee jaar geleden het kampioenschap te pakken in de derde klasse, maar mocht nu ervaren dat het verschil maar heel klein is met de degradanten. Aanvoerder Van Duyne had grotendeels hetzelfde team als destijds dus met Heyster, Engelen, de gebroeders Jongebreur en zelfs Stan Adam liet zien dat hij het voetballen niet verleerd was. Elke donderdag werd er zelfstandig door het team zowel binnen als buiten getraind, maar het bleek niet voldoende om te ontkomen aan het degradatiespook. In de derde en laatste periode werd weliswaar netjes een vijfde plaats gepakt maar alle andere teams pakten ook punten, waardoor dit team het haasje was. Het zesde speelde een zeer wisselvallig seizoen. Soms waren de gebroeders Smits en Kuipéri met meer dan voldoende mensen. Er was echter ook een wedstrijd waarin 6 van de 11 spelers uit het zevende kwamen. Opmerkelijk was het dat dit team óf alle zes de punten van een tegenstander afsnoepte óf alle punten achterliet bij die tegenstander. Slechts tegen Celeritas 3 en Vredenburch 4 was het voor dit team onder leiderschap van Maarten van Eijk niet alles of niets. Overigens speelde dit team in de reserve vierde klasse en dus op een aanzienlijk

hoger niveau dan de afgelopen jaren en het handhaafde zich netjes in de middenmoot. Het team was overigens hoger geëindigd als ze niet een keer een niet-lid hadden laten meespelen waarop ze betrapt werden. Ook het zevende onder leiding van Potjer handhaafde zich netjes. Het grote dilemma in dit team was het grote aantal spelers. Er waren wedstrijden dat zich 22 spelers meldden om te spelen, maar er was ook een wedstrijd dat er maar elf waren. Maar naarmate de zon hoger aan de hemel stond, kwam een groter gedeelte van de dertigkoppige selectie opdraven. Dan bleek dat met het om de vijf minuten wisselen van linie je niet alleen de tegenstander verwart maar ook het eigen team. Het elftal met onder andere Simon, Boonmann, Van Vliet, Mol en Bouwens fungeerde als hofleverancier voor het vierde en veteranen A, maar kwantiteit maakt nog geen kwaliteit, zeker omdat in de reserve 7e klasse doorgewisseld mag worden en dit niet is toegestaan in de reserve 4e klasse en hoger. Gelukkig leed de sfeer er niet onder zoals bleek op de barbecue aan het eind van het seizoen. Het zevende kwam met twee teams opdagen, maar moest desondanks (of juist daardoor) het onderspit delven tegen alle andere teams. Winnaar op deze zeer geslaagde avond werd het zesde, nog eens het bewijs dat het talent niet alleen in de hoogste elftallen te vinden is, maar door heel de vereniging heen.

HVV jeugdselecties: Soms zit het mee, en soms... tekst FrEDEricK maNsELL foto maaiKE VaN VLiEt

HVV A1 kende een absoluut rampseizoen. Trainer Haroon Ahmed Kahn zegt dat “alles tegen zat, wat tegen kon zitten; een krappe selectie, jongens die nog nooit selectievoetbal hadden gespeeld en ineens voor de leeuwen werden gegooid en veel blessures en schorsingen.” Het is dan ook geen wonder dat HVV A1 uit de eerste klasse is gedegradeerd. Toch denkt de ambitieuze trainer dat met name Tim van Alphen en Floris van Eijk door kunnen groeien naar de selectie van HVV 1. “Met de juiste begeleiding zijn dat twee topspelers.” HVV B1 heeft tot het moment van dit schrijven ‘de dubbel’ in zicht. Met nog slechts drie wedstrijden te spelen in de tweede klasse, moet HVV een achterstand van 2 punten goed maken op koploper Graaf Willem (dat een wedstrijd meer heeft gespeeld) en eentje op Blauw Zwart. Een toevalligheid in het competitieschema heeft ervoor gezorgd dat op 21 en 25 mei HVV de twee bovengenoemde teams treft. In die onderlinge duels zal er worden gestreden om promotie naar de eerste klasse. In de bekercompetitie verbazen de jonge leeuwen van B1 vriend en vijand. Alle aartsrivalen werden aan de kant gezet na het nemen van strafschoppen. Naast HBS en Quick moest ook KMD het ontgelden vanaf 11 meter. De halve finale staat gepland op 14 mei. In een eventuele finale kan Blauw Zwart de tegenstander worden. Het lijkt Ajax-Twente wel. Pikant detail: trainer Frank van Boekel is volgend jaar trainer bij Blauw Zwart. HVV C1 speelde dit seizoen voor het eerst sinds jaren in de Hoofdklasse en dat was te merken. De eerste acht wedstrijden werden allemaal verloren maar het spel werd langzamerhand wel beter. Eind oktober werd dan ook de eerste overwinning gepakt tegen Rijnsburgse Boys C1 en dit bleek het begin te zijn voor een zeer succesvolle periode. Aan de hand van Roderick Renshof en Mathijs de Gooijer, de enige twee kampioensspelers van vorig

jaar, hebben vele spelers zich heel goed ontwikkeld en werd C1 een echt team dat moeilijk bleek te verslaan. Het zette een inhaalrace in en steeg heel langzaam op de ranglijst naar een veilige zevende plaats. Hoogtepunt was een vriendschappelijke wedstrijd tegen ADO Den Haag C2. HVV C1 kreeg alle hoeken van het Zuiderpark te zien maar won wel met 0-1 door een fantastisch doelpunt van Folkert Beerens. Een week daarna werd ADO Den Haag C2 kampioen van Nederland bij de eerstejaars C-spelers. HVV D1 heeft een fantastisch seizoen achter de rug, waarbij een tweede plek achter het ijzersterke DSO het maximaal haalbare was. Vooral op eigen veld bleken de jongens van D1 heer en meester. In de 11 wedstrijden op de Diepput werd er 37 keer gescoord en slechts 1 maal verloren (van DSO...). Opvallend is het uit-thuis verschil, waar thuis van GDA werd gewonnen met 8-1, werd uit verloren met 3-1. Ook BMT werd op de Diepput gemakkelijk over de knie gelegd, 6-1, maar op vijandelijk terrein werden de punten gedeeld, 1-1. We gaan zeker meer horen van deze talentvolle groep en het is goed om te zien dat de spelers van D1 zich thuis voelen op de Diepput. HVV E1 bleef in de tweede helft van de competitie winnen en rukte met acht achtereenvolgende zeges op naar de tweede plaats. Met nog drie wedstrijden te gaan stond het duel tegen de ongeslagen koploper DWO op het programma. Een zinderende wedstrijd die uiteindelijk in 2-2 eindigde. HVV E1 had het beste van het spel, de beste kansen en was nu verzekerd van de tweede plaats. Het goede spel van het team en de groei van de individuele kwaliteiten van verschillende spelers heeft ertoe geleid dat inmiddels 3 spelers gevraagd zijn voor de selectie van het Haagse jeugdelftal; Gijs Deknatel, Maurits Boer en Daan Wassenaar. Daarnaast heeft Thijs van Doorn een aantal stagetrainingen gevolgd bij de jeugd van ADO Den

E1-speler Maurits Boer snelt langs zijn tegenstander.

Haag. Kortom alle mannen van HVV E1 hebben een sterke ontwikkeling doorgemaakt. De bekroning van het goede spel was de eerste plaats in het HBS jeugdtoernooi op Goede Vrijdag. HVV F1 heeft een fantastisch seizoen tot dusver. In het najaar speelde het in de hoogst mogelijke (eerste) klasse en werd daar ongeslagen kampioen. In het voorjaar startte de KNVB voor het eerst met een hoofdklasse voor F-junioren. Met nog 2 wedstrijden voor de boeg staat F1 ook hier ongeslagen bovenaan en is het kampioenschap zeer dichtbij. Wat dat betreft bevinden we ons in goed gezelschap want de enige andere club in de hoofdklasse West 2 die nog ongeslagen is, is Feyenoord F1. Een opvallende speler is de fantastische keeper Leonard Stein. Over 15 jaar praat men in Duitsland niet meer over Oliver Kahn maar is Leonard de sluitpost van die Mannschaft. HVV F1 schrijft wekelijks een verslag en verzorgt meestal ook een aflevering van HVV F1 TV. Deze (behoorlijk professionele) filmpjes worden goed bekeken. Sommige wel meer dan 400 keer! mei 2011 DIEPPUT ECHO

13

14

DIEPPUT ECHO mei 2011

TEaM IN BEELD: HVV E9

Bevlogen kampioen tekst en foto’s FrEDEricK maNsELL EN oLiViEr WiJtENburG

N

kijken de redacteuren van de Diepput Echo elkaar aan. Slechts een enkel kampioenschap in F1 hebben zij behaald, daarna is het stil gebleven. De spelers van E9 moeten erom lachen. Zij zijn het gewend en nemen de medailles, kampioenschaal, bloemen en champagne als gelouterde kampioenen in ontvangst. Het is hun vierde kampioenschap op rij. Na de officiële huldiging begint het feest pas echt. Een overweldigende kampioenslunch en een ereronde om veld 1. O ja, er werd ook nog gevoetbald. Tegen Laakkwartier. Het werd een heuse galavoorstelling met heel erg veel doelpunten. Als een echte kampioen speelt E9 de defensie

a de kampioenschappen in de 4e en 5e klasse met F5 (vorig jaar) en het najaarskampioenschap in de 8e klasse eerder dit seizoen, is het dit voorjaar wederom raak voor het huidige HVV E9. De viervoudig kampioen kan dus vrijuit voetballen tegen Laakkwartier. Een galavoorstelling. Het is gezellig druk in de bestuurskamer. Veel vrienden, ouders en supporters kijken toe hoe voetbalvoorzitter Hans Willinge de kampioenen van HVV E9 toespreekt. Achteroverleunend in de bestuursstoelen horen zij de loftuitingen professioneel aan. Uit hand van de voetbalvoorzitter krijgen de kampioenen medailles uitgereikt. Jaloers

Bij binnenkomst is het al duidelijk

.

E9 luistert naar de aanwijzingen van de bevlogen coach.

het ook met Pechvogel Doeke Smulders blijkt en. kunn te één been

Alleen maar winnaars.

Exemplarisch voor E9; ook de 5-0 uitbundig gevierd.

wordt

Staand v.l.n.r.: Peter Poh arnok (coach), JanNilo Tempel, Joris Elders on, Peter Smulders (coach), Doeke Smulders en Douwe Brüning; Gehurkt: Thijs Veldhove n, Simeon Vos, Tibor Poharnok, Warner Swaak en Dirk Boellaard.

van Laakkwartier bij vlagen helemaal zoek. Afwisselend komen de jonge leeuwen binnendoor en buitenom voor de keeper van de tegenstander te staan. Vanaf de zijkant staat totaalcoach Peter druk gebarend te genieten van zijn team. Terwijl er in de kleedkamer een strakke en gedisciplineerde bespreking had plaatsgevonden, werd er speels en frivool gevoetbald. Elk doelpunt wordt als team gevierd (11 keer!) en elk tegendoelpunt als team geïncasseerd (3 maal). E9 krijgt echter nauwelijks tegendoelpunten, een belangrijk wapen van het team. Maar het belangrijkste wapen om zo vaak kampioen te kunnen worden lijkt zonder twijfel het plezier in voetbal. Zeker op HVV.

“Lijntje”.

tting of De bal was nog niet over de schu coach Peter heeft hem alweer.

De medailles en kampio ensaktes stapelen zich op.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

15

Geluiden van het Dakje samenstelling roelanD engelen HVV A3 begon moeizaam als ‘rest’team, maar aan het einde van het seizoen was het een echt team. Speler van het seizoen was Allan Savelberg, die na hockey dit jaar voor het eerst ging voetballen, zijn mannetje stond als verdediger en vrijwel iedere aanvaller uitschakelde. Ruben Wentrup werd in zijn nieuwe positie als spits topscorer van de tweede seizoenshelft. HVV C2 bestond dit jaar uit een grote groep eerstejaars met een aantal tweedejaars. Dat het een zwaar seizoen zou worden werd al snel duidelijk. Kansloos waren we echter niet, ondanks enkele grote uitslagen. Deze gezellige groep kwam vaak pas de tweede helft wakker uit de kleedkamer. Het leed was dan vaak echter al geschied. Dat is zonde want er zitten een hoop leuke voetballertjes bij. Zodra de boys wakker waren werden de tegenstanders ook echt zenuwachtig en kwamen er kansen. Zo werd een 4-1 omgebogen tot 4-4 gelijkspel. En werd voor de beker na 4-0 achterstand met 6-5 gewonnen. HVV C4 heeft, als eerstejaars C-team, een mooie vierde plaats behaald. Er waren forse overwinningen, maar bijna alle wedstrijden tegen de tweedejaars tegenstanders werden met name op het fysieke terrein verloren. Opvallendste wedstrijd was de zwaarbevochten 4-6 overwinning uit bij de nummer twee DSO. Door een enorme inzet werden de laatste titelaspiraties van DSO de grond ingeboord door een zeer goed gegroepeerd HVV C4, dat ADO-Vitesse bezocht en na de training met de vaders ging eten. Het bleek opnieuw een heel hecht vriendenteam. In de meivakantie vertrok HVV D2 op ‘trainingsstage’ naar Spanje en om die reis te bekostigen bedachten de spelers een ludiek initiatief: Voor de wedstrijd van HVV 1 konden de toeschouwers voor 3 euro hun schoenen laten poetsen. In een aparte stand met twee luie stoelen werden de schoenen door de D2-spelers nauwkeurig onder handen genomen HVV D3 kende een matige start, een uitstekende tussenperiode en een teleurstellend einde van het seizoen. In het najaar steeg het team na meerdere zeges op rij naar de derde plek. Daar hoorde het gezien de kwaliteit van de spelers ook thuis. Een ruime overwinning op de toen nog ongeslagen koploper FC ’s-Gravenzande (het werd 5-2) was het absolute hoogtepunt. Daarna stortte het als een kaartenhuis in elkaar. En dat had puur te maken met instelling.

Otto Haanappel (HVV D7) is niet te stoppen.

16

DIEppUT ECHO mei 2011

Doelpunt of niet? Van links naar rechts kijken HVV D6-spelers Wubbe Tempel, Sjors van Beelen, Riyoshi Baboeram en Melchior Krijgsman in spanning toe. Foto: Maaike van Vliet.

De spirit ontbrak. Jammer. Er zat veel meer in! Met veel inzet heeft HVV D4 een redelijk seizoen gehad. Er is veel gewonnen maar ook redelijk veel verloren. Het was echt een hechte groep en het was leuk om te zien hoeveel vriendschap er is in dit team. In de laatste competitie is het team mogelijk een beetje te hoog ingedeeld en waren er enige teleurstellende wedstrijden. Het is wel goed om te zien dat er dus hard gevochten moest worden en ook dat is prima voor de Benoordenhoutse jongens. Het nieuw gevormde HVV D7 was vanaf het eerste ogenblik een hecht en goed voetballend team met veel inzet. Na het winterkampioenschap deed D7 het in de hogere klasse niet slecht en draaide het mee aan de top. Toppers Simon Veldkamp en Mauro Jurriëns zullen jammer genoeg na dit seizoen in het buitenland gaan voetballen. Hoogtepunt was een avondwedstrijd bij en tegen de Haagse Marokkanen Club (HMC), waar het team bijzonder gastvrij werd onthaald en er na 60 minuten strijd een 1-1 binnen gehaald werd. Na het behaalde kampioenschap in de najaarscompetitie behaalde HVV E2 in de voorjaarscompetitie met mooi totaalvoetbal, veel strijd, doelpunten, plezier het vierde ongeslagen kampioenschap op rij. Het meest memorabel was de kampioenswedstrijd. Tegen hekkensluiter Vitesse Delft was een gelijkspel voldoende. Bijna 200 toeschouwers zagen tot hun schrik hoe E2 vlak na rust 0-3 achterkwam. Bijna werd de lunch voor 60 man afgezegd. E2 herpakte zich gelukkig net op tijd en wist met een enorme krachtsinspanning vlak voor tijd 3-3 te maken. Eind goed al goed. Het elftal van HVV E3 bestaat uit een aantal rasvoetballers. Zo nam laatste man Olivier van de Waal zijn tegenstanders genadeloos in de tang. En draafde Conor Tyrell als een rugbyspeler dwars door omtuimelende tegenstanders. Ivy Boersma toverde op zijn beurt met de bal en stuurde zijn tegenstanders het bos in. Tot de een-na-laatste wedstrijd hield HVV E3 kans op de titel. Ondanks dat de scheidsrechter niet op onze hand was, bleef het team karaktervol overeind en klonk bij 4-3 achter het eindsignaal, net op het moment dat Jan Philipse alleen op de keeper af ging... HVV E6 heeft dit seizoen boven verwachting gepresteerd. In de najaarscompetitie werd een

eervolle tweede plaats bereikt, waarmee promotie naar de vierde klasse werd afgedwongen. In deze vierde klasse werden uit de eerste vier wedstrijden direct 9 punten gehaald. Het werd een prima seizoen met een groot aantal mooie winst- en verliespartijen. Daarin was het ondermeer genieten van de snelle voetbewegingen van Sem Yucer en de snelheid van linksbuiten en topscorer Thomas Kasteel. HVV E7 heeft dit seizoen een enorme groei doorgemaakt. Waar ze aan het begin van het seizoen oog hadden voor elkaars fouten, veranderde dat in waardering voor elkaar en werd er samen gespeeld met lol in het veld. In de laatste wedstrijd werd dat nog eens onderstreept. Bij een 0-2 achterstand werd er gewoon positief doorgevoetbald en tenslotte met 5-3 gewonnen. Keeper Marc Smeekes was dit seizoen zelfs te vinden in het strafschopgebied van de tegenstander om zijn teamgenoten te helpen. Het was een bizar seizoen voor HVV E11: een door afgelastingen gemist winterkampioenschap, zware blessures, uit de beker door een administratieve fout, maar ook: teamspirit, opoffering, een verdiend kampioenschap met een overweldigend doelsaldo. Node werd een echte keeper gemist alhoewel Ole Wilde en Vince Goest afwisselend heel goed onder de lat stonden. Pingelaar van het jaar werd Fabio Allous die zich langs iedere tegenstander heen wurmde. Het schaduwselectieteam HVV E9 heeft een formidabel seizoen achter de rug. Twee maal kampioen (8e en 6e klasse) en een plek bij de laatste acht ploegen van de KNVB beker. In totaal speelde de ploeg 21 competitiewedstrijden en scoorde daarin maar liefst 159 keer! Een aantal jongetjes uit E9 zal volgend jaar in E2 gaan spelen, in de selectie dus. Een welverdiende beloning voor de mooie progressie en de overtuigende resultaten. De beide Erevoorzitters van de vereniging kijken toe vanaf de muur. En zij zien dat het goed is: negen spelers van HVV E10 hebben zojuist tevreden plaatsgenomen op de met rood fluweel beklede zetels in de bestuurskamer. Om de beurt mogen de jonge helden van E10 naar voren komen om uit handen van Robert Dicke een schitterende oorkonde én een gouden medaille én een bosje verse voorjaarsnarcissen in ontvangst te nemen. Uiteraard blijft in de bijbehorende speech de cruciale rol van de beide succescoaches Tim Vos en Kees van den Assem niet onvermeld. In de tweede helft van het seizoen eindigde HVV E12 in de middenmoot. Pechvogel was keeper Friso Reytenbagh, die zijn vingers kneusde en na een van de lat terugkomende strafschop zelfs in Bronovo terecht kwam met een ontzette kaak. Arthur Rietema viel op door zijn fluwelen trap. Hij heeft al eens gescoord vanuit een corner. Topscorer werd Dirk Geertman, die bijna niet is af te stoppen. Hij trok, sleurde, schaafde en schoot en maakte slidings op de bal. In HVV E13 werden twee opengevallen plaatsen opgevuld door echte aanwinsten: Tobias Evers en Boris Pols. Dit resulteerde meteen in een geolied lopend team dat prompt najaarskampioen werd. Begin 2011 kwam E13 wat minder soepel op gang. Na een paar verliespartijen was echter de oude schwung weer hervonden en werd het seizoen met een mooie derde plaats afgesloten. Sebastiaan Krijgsman verwierf de bijnaam ‘Messi van E13’ door zijn onnavolgbare dribbels en vele doelpunten en Joris Briët hield

HVV E10 vlak na de kampioensceremonie. Staand v.l.n.r.: Stijn Verbeek, Joep Marijnen, Lucas Munos, Olivier van Cortenberghe en Max Keukenbring, knielend: Felix Ketting, Pieter van den Assem en Sebastiaan Vos, liggend: Quinten Oerlemans.

als keeper onmogelijke ballen uit zijn doel. Er is flinke concurrentie voor de Diepput Echo want Boris Pinkse van HVV E15 geeft sinds enige tijd het Haags Voetbalblad uit, met daarin wedstrijdverslagen, interviews, een prijsvraag en nieuws over ADO en andere topclubs. En natuurlijk ook over E15 zelf, dat een gezellig seizoen had. In het veld viel het niet mee maar zijn toch de nodige punten gepakt. Vaak beloond met een broodje kroket voor iedereen. Er waren enorme afstandsschoten van Roan Otten en Philip Stuurman, dribbelacties van Willem Verbeek en Duarte Pereira, een verdedigende muur van Alexander de Ranitz en Ruben van Peursem, sprintacties van Alexander Chatelin en Floris van der Werff en doelpunten van topscorer Boris Pinkse. Na een moeilijke eerste seizoenshelft is HVV F2 in de tweede helft kampioen geworden. Keeper Philip Jonker hield het team vaak in de race voor de titel. In de laatste wedstrijd mocht achterhoede speler Robert van de Ven het in de spits proberen, wat resulteerde in een prachtig doelpunt. Na het doelpunt stond iedereen weer keurig op zijn plaats voor de aftrap, alleen Robert ontbrak nog. Na goed kijken bleek Robert nog zijn doelpunt aan het vieren middels het weggeven van een gitaarsolo bij de hoekvlag. HVV F3 moest aan het begin van het seizoen wennen, aan elkaar, aan F-voetbal, aan selectietrainingen en aan spelen tegen tweedejaars F. Dat leidde al gauw tot Calimero-achtige reacties (zij zijn groot...”). Maar gaande het seizoen viel alles op z’n plek. Er werd heel goed gespeeld. Alle negen F3-ers vielen op, maar Chris van Eck het meest. De scouts van Feyenoord hadden het kleine mannetje, formaat Messi, al snel in de smiezen. Chris is een terriër die nooit loslaat, die zelfs de grootste en handigste aanvaller tegen houdt en in één vloeiende beweging de overgang weet te maken naar de aanval. Het seizoen van HVV F4 begon tumultueus met een moeizame start en vele nederlagen. Het leek of er na de winterstop mei 2011 DIEPPUT ECHO

17

een ander team in het veld stond. Er werd slechts 2 keer verloren, een enkel gelijkspelletje en de overige wedstrijden werden winnend afgesloten. Op een haar na werd het kampioenschap gemist na een zinderende laatste wedstrijd die in de laatste minuut met 6-5 werd verloren. Het voelde als een kampioenschap en kampioenen zijn het, de mannen van F4. Keeper Diederik Oerlemans was op de juiste momenten scherp en ontwikkelde zich tot een solide sluitpost. De opmerkelijkste prestatie van HVV F7 was dat, na thuis kansloos verloren te hebben van een F1 tegenstander, een paar maanden later in de uitwedstrijd geweldig werd gespeeld en met 1-2 van hetzelfde team werd gewonnen. Door die zege had HVV F7 bij het ter perse gaan van dit nummer nog volop kansen op de titel. De hele groep is veel beter gaan voetballen en lekker enthousiast. En heeft geleerd met tegenslagen om te gaan. Voetbal is niet altijd eerlijk en ook F7 weet nu wat counteren is. HVV F8 heeft dit seizoen alleen maar spannende wedstrijden gespeeld en had net zo goed kampioen kunnen worden. Maar helaas heeft het team relatief vaak tegen de paal geschoten. Het heeft geleerd samen te spelen. Ieder kende zijn plek op het veld en speelde uitstekend zijn rol. Een bijzondere vermelding verdienen Jeanneau van Beurden, die ondanks een gescheurde spier elke wedstrijd kwam kijken, en de opa van Iram Aguilar, die als professionele Spaanse scheidsrechter alle thuiswedstrijden uitstekend gefloten heeft. Na in het najaar net naast het kampioenschap te hebben gegrepen, is HVV F9 in de voorjaarscompetitie ongeslagen kampioen geworden. Een bekroning van een fantastisch seizoen.

HVV F9 is kampioen. Bovenste rij vlnr: Cees Louwerse (coach), Beerten Boeve, Alex Boudoin, Anthony Frutuoso Nobre, Phelps van de Bosch, Theo Koesen (coach). Onderste rij: Joep Louwerse, Stijn Koesen, Laurens Bazen, Boele Kronenberg, Mees IJzerman.

De kracht van F9 is dat het een uitgebalanceerd team is met een zeer effectieve voorhoede die 56 goals scoorde en een solide verdediging die er voor zorgde dat er maar 8 ballen uit eigen goal werden gevist. Speler van het seizoen was zonder twijfel Beerten Boeve die gedurende het seizoen uitgroeide tot onze rots in de branding, centraal in de verdediging. Met nog 2

­ÛiÀ®Žœœ«ÊÊ ÊÊ­ÛiÀ®…ÕÕÀÊÊ ÊÊÌ>Ý>̈iÃÊÊ ÊÊLii}}ˆ˜}i˜ÊÊ ÊÊVœ˜ÃՏÌ>˜VÞ

iÌÀœŽŽi˜ÊNÊ iÌÀœÕÜL>>ÀÊNÊ iÜiâi˜

ÊÊ

Ê

iÀ“>˜Ê>ÃÌiiˆ˜

iiŽiÊÀՈÌˆiÀ

,
Ê -/
/ Ê*
,/ ,“>Ži>>ÀÃÊNÊÌ>Ý>ÌiÕÀÃ

i˜ÀˆlÌÌiÊÛ>˜ÊiՏi˜

ˆ˜`ÞÊ7ˆÃÃi

>ÀÃÊ"ˆi

>>˜ÊÛ>˜ÊiiÀ`iÀۜœÀÌÊ£ÓLÊÊ Óx£ÇÊ
ÊÊ i˜Ê>>}

ÜÜÜ°Ài>‡iÃÌ>Ìi«>À̘iÀð˜

18

DIEPPUT ECHO mei 2011

wedstrijden te gaan staat HVV F11 op de eerste plek, zit het team in de kwartfinale voor de beker en hebben de spelers vooral veel plezier. Een topprestatie van dit nieuw gevormde team dat van keeper, verdediger tot voorhoede blijft gaan voor succes en dat als heren in het veld hun spel speelt. Een bijzondere vermelding verdient Luc Zumpolle. Hij klaagt nooit, werkt zich een slag in de rondte, gaat voorop in de strijd en verliest nooit zijn man uit het oog. HVV F13 had een mooi en bijzonder seizoen waarbij sportiviteit en enthousiasme op en langs het veld wekelijks heer en meester waren. Het team beleefde ook de nodige hilarische momenten. Zo is Jurjen Bouwsma een fantastische verdediger, harde werker en goede keeper. In die laatste rol besloot Jurjen tijdens een wedstrijd relaxed in het doelnet te gaan leunen. Op een totaal onverwacht moment kwam er toch een tegenstander met de bal richting ons doel en deze rolde vervolgens over de doellijn... Jurjen kon hiertegen niets beginnen want... zijn schoenen zaten verstrikt in het doelnet! De uitblinkers van de ZMC, van 5 à 6 jaar, kregen een kans om te spelen in HVV F16. De eerste wedstrijd was bijna de helft van de kinderen in tranen omdat wegens hevige regenval niet gespeeld kon worden. Toen eenmaal gevoetbald werd, bleek F16 niet alleen een zeer gemotiveerd stel jonge honden, ze bleken ook nog eens best aardig te kunnen

De jonge talenten van HVV F16 voor het eerst in de competitie. Bovenste rij: Emile Eilbracht (coach), Noah Eilbracht, Jan Hein van Riel (coach) en Jochem van Hoek. Onderste rij: Finn Dicke, Felix Swaak, Floyd van Riel, Guus Dicke en Jeroen van Echteld. Paul Schmidt ontbreekt op deze foto.

voetballen. Overspelen, het elkaar iets gunnen en stimuleren, de enorme inzet van eenieder lijkt totaal vanzelfsprekend. Tegen Hoekpolder, jongens van 7 en 8 jaar werd met 19-0 gewonnen!

In dit Elftal van het Jaar zijn na een zorgvuldige selectie voor elke positie twee spelers gekozen. Met name de keepers blonken na de winterstop uit en maakten de keuze voor de redactie ontzettend moeilijk. Daarom worden voor dit Elftal van het Jaar ook de doelmannen Philip Jonker (F2), Diederik Oerlemans (F4) en Joris Briët (E13) als stand-ins aangewezen.

Elftal van het Jaar Thomas Kasteel (E6) Tim Bekema (C4)

Splinter de Mooij (E2) Leonard Machens (F7)

Boris Plinkse (E15) Marko Klein (F8)

Tim Rademaker (D3) Gilles de Jong (F7)

Dirk Geertsema (E12) Niklas Niesen (F1/F2)

Fabio Allous (E11) Simon Veldkamp (D7)

Chris van Eck (F3) Tibor Poharnok (E9)

Allan Savelberg (A3) Beerten Boeve (F9)

Warner Swaak (E9) Floyd van Riel (F16)

Luc Zumpolle (F11) Jort Philipse (F13)

Leonard Stein (F1) Marc Smeekes (E7)

mei 2011 DIEPPUT ECHO

19

SEBASTIAAN WEENINK

‘Mijn wedstrijden voor HSRC speel ik in mijn tweede woonkamer’ Hij woont op Anfield Road, zit geregeld in het San Siro en is vaste gast op Wembley. Toch gaat het hier om een squasher in hart en nieren. De vier muren van de squashbaan staan centraal in het leven van squasher Sebastiaan Weenink, een kind aan huis op De Diepput. tekst en foto’s maurits chabot

H

et is zondagmorgen, vijf voor tien: vijf minuten voor mijn interview met Sebastiaan van start zal gaan. De zon schijnt, en de jonge voetballertjes van de ZMC zijn al in full swing. Drie zeer jonge HVV’ertjes stuiven de trap van het clubhuis op. Ze hebben 5- 7 gewonnen en beginnen enthousiast aan de nabeschouwing ten faveure van deze vreemdeling. De een heeft eenmaal gescoord, de ander zes keer en de derde niet “maar wel heel veel voorzetten gegeven”, wordt snel toegevoegd. Weenink schuift aan terwijl de drie jonge Johan Derksens besluiten dropjes naar hun vaders te gooien. “Zo quasi-onschuldig ben ik ook geweest”, lacht Sebastiaan. Wanneer hij over zijn voetbaltijd praat, spreekt hij nostalgie. “In mijn voetbalperiode voor HVV heb ik in een wedstrijd bij de F’jes een keer 10‑1 gewonnen. Ik scoorde die dag alle tien de doelpunten. Het was direct mijn voetballende hoogtepunt: een dergelijke prestatie zou ik nooit meer evenaren.” Daarna speelde Weenink wel nog enkele jaren in selectie-elftallen en hij won de Colthoffbeker in 1996. “Mijn jaren als voetballer waren mooi, maar het haalt het niet bij squash”, meent hij.

‘Mijn jaren als voetballer waren mooi, maar het haalt het niet bij squash’ Ook het cricket heeft Sebastiaan aan den lijve ondervonden: “Als klein jochie werd ik door mijn vader in wit tenue gehesen, het groene veld op en hup, achter die bal aanhobbelen maar”. Hij kan zich de wedstrijden waarin de zes stumps in het midden van het veld de dagen domineerden nog goed herinneren. Ook voor deze sport had hij aanleg: hij speelde steevast in de hoogste teams en werd zelfs geselecteerd door de Koninklijke Nederlandse Cricket Bond. De plotselinge switch naar het squash is opmerkelijk. Weenink verklaart dat zijn eerste contact met de sport een soort ‘liefde op het eerste gezicht’ was. “Vanaf mijn achtste was ik dagelijks op HSV De Diepput te vinden, ik vond het een schitterend spelletje. Deze sport lag me meer dan de andere en van het begin af aan was ik bezeten van squash”, aldus Sebastiaan. 20

DIEPPUT ECHO mei 2011

Inmiddels is hij 24 jaar en heeft hij zijn studie Grafisch Ontwerpen in Rotterdam succesvol afgesloten. Weenink woont op Anfield Road in de stadionbuurt in Amsterdam. Zo is hij een geregelde gast van alle stadionnamen die het Europese voetbal domineren: een uitstapje naar San Siro is een dagelijkse gebeurtenis. Sinds twee jaar richt Sebastiaan zich op de wereldtop. Gesponsord en wel is squash voor hem nu een fulltime baan waarvan hij kan leven. “Van maandag tot en met vrijdag ben ik puur op de squashbaan aan het werken. Per jaar krijg ik een bedrag van mijn sponsors, daarvan moet ik bekostigen wat ik nodig acht om die wereldtop te bereiken. Daarbij zijn internationale toernooien cruciaal.” Vlak voor het interview heeft Weenink de MeerSquashHeroesOpen in Hoofddorp en de XIII Rocafort Open in Barcelona afgesloten. Dankzij de zeer goede resultaten op deze toernooien is hij in één klap 43 plaatsen gestegen op

Om kwart voor elf stapt Weenink nog even Het Dakje op, voor wat foto’s. Daarna moet hij zijn clinic starten. En zijn tas nog inpakken, zijn ticket afhalen, ouders gedag zeggen en morgen en overmorgen een reeks kwalificatiewedstrijden spelen voor het Nederlands team. De drie jonge Johan Derksens zijn tijdens het nemen van de foto’s weer naar boven gestormd. Met een nieuwe lading drop. Sebastiaan pakt zijn tas, schiet in zijn sport-

‘De komende tien jaar wil ik de top-tien van de wereld bekijken’ jack, geeft een hand en gaat de clinic, ouders en daarna de kwalificatiereeks en toernooien in Zwitserland, Australië en Honk Kong tegemoet. Zoals gezegd, de quasi- onschuldige tijd waarin hij als F’je tien goals scoorde en het clubhuis indook om zijn vader te bekogelen met dropjes, die tijd heeft hij achter zich gelaten. De wereldtop wacht. Weenink is coming. de PSA, de officiële wereldranglijst: Hij steeg van de 200ste plek naar plaats 157. “De wereldtop heb ik hiermee nog lang niet bereikt, ik ben verre van tevreden. De komende tien jaar wil ik de top-tien van de wereld bekijken. Mijn leven zal die tijd volledig in het teken staan van de sport.” Na het interview zal Weenink een clinic geven op de club, een paar dagen later vertrekt hij voor een maand naar toernooien in achtereenvolgens Zwitserland, Australië en tot slot Hong Kong. Welke toegevoegde waarde biedt De Diepput en met name de HSRC voor deze internationale carrière? “Ten eerste is de Diepput een wezenlijk onderdeel van mijn jeugd. Mijn ouderlijk huis is vanuit de poort zo’n dertig meter lopen, ik woon min of meer op de club. Ook mijn zusje en broer (Vivian en Franklin) zijn echte ‘Diepputkinderen’. Kortom, de vereniging zit goed in onze jeugd versmolten. Daarnaast is HSRC voor mij een zeer dierbare club. Ik zie de vereniging als mijn thuis, mijn warme nest. Iedereen kent me en komt kijken als we spelen op zondag. Dat is ontzettend leuk. Voor mijn gevoel is de vereniging mijn tweede thuis, en de wedstrijden speel ik min of meer in mijn woonkamer.”

Toernooiresultaten 2010/2011 Datum

Toernooi

Land

Resultaat

April 2011

Buler Challenge Cup

Hong Kong 1e ronde

April 2011

Hibiscus Gardens Open

Australië

1e ronde

Maart 2011

ACT Open

Australië

kwartfinale

Maart 2011

Swiss Open

Zwitserland kwartfinale

Maart 2011

Avrupa Konutlari International

Turkije

finale kwalificatie

Februari 2011

Dutch Nationals

Nederland

kwartfinale

Januari 2011

Rocafort Open

Spanje

Januari 2011

MeerSquashHeroes Open Nederland

halve finale halve finale

December 2010 Progetto 6 Open

Italië

kwartfinale

November 2010 Vienna Cottage Open

Oostenrijk

finale kwalificatie

November 2010 Dutch Open

Nederland

1e ronde kwalificatie

Paspoort Naam: Sebastiaan Weenink Geboren: 27 augustus 1986 Relatie: vriendin Huidige woonplaats: Stadionbuurt, Amsterdam Werk: squash Studie: grafisch ontwerpen Huidige ranking: 157 Hoogste ranking: 139 (april 2007) Aantal kapotgeslagen rackets: “Tering hé… een hele hoop. Minimaal dertig”



mei 2011 DIEPPUT ECHO

21

Hodie Mihi

Cras Tibi

Begrafenissen

Crematies

est. 1934

Hodie Mihi, Cras Tibi is gespecialiseerd in uitvaarten volgens persoonlijke wens. Uw wensen kunnen in ons archief worden vastgelegd. Wij bieden een uitvaartverzekering en beschikken over rouw- en ontvangkamers in de gehele regio 's-Gravenhage.

www.hodiemihi.nl Kantoor: Jan van Nassaustraat 110, 's-Gravenhage

24 uur per dag bereikbaar: 070-3246651

Wilt u adverteren in de Diepput Echo? Stuur dan een e-mail naar: [email protected]

De sponsorcommissie: Hans Willinge (06-54742759) Christophe Louwerens (06-53249923) Ella Verschragen (06-51362476)

22

DIEPPUT ECHO mei 2011

Klaar voor het cricketseizoen Ha fijn, het cricket seizoen gaat weer beginnen: het is lente, de zon is waterig, de bries vaak nog koud, het gras veel te lang en het veld heel erg hobbelig en met grote kale plekken erin van het afgelopen voetbalseizoen. Maar dat maakt niet uit, want we gaan weer cricketen. tekst pieter reeve

H

et maakt ook niet uit dat je handen nog zacht zijn zonder eelt en dat een cricketbal keihard aanvoelt als je ‘m even rustig overgooit voor de eerste paar buitentrainingen. Dat eelt groeit vanzelf wel aan. Maakt niet uit dat je handen gevoelloos zijn omdat de nieuwe coach je een vangbal geeft met zijn speciaal gemaakte bat, of zo’n plastic met een sponzen gedeelte om mee te slaan. Even later sta je in de kooi te batten en komt Mark Jonkman instomen. Hij heeft de hele winter getraind en je krijgt de bal precies tussen je thighpad en je legguard. Brrr, een mooie sticker. Maakt niet uit het cricket seizoen is weer begonnen! De trouwe kijker kan zich weer verheugen op lome zondagmiddagen, waarin op het terras gezellig drankjes genuttigd worden en borrelhapjes besteld terwijl langzaamaan de jongens van het eerste de wedstrijd laten ontvouwen. De schaduwen zijn lang op het moment waarop de biertjes en het bittergarnituur worden vergeten en men bezit neemt van de puntjes van de stoel. Nog 15 runs nodig uit de laatste twee overs, vroeger ondenkbaar, nu bijna een makkie. Het wordt een interessant seizoen! Eentje dat begon met een play-off (tussen HBS en Quick, gewonnen door de laatste) om te bepalen wie er überhaupt in de competitie zitten. Het zal mij benieuwen of dat nog een weerslag gaat hebben op de stand aan het einde van het seizoen. Nieuwe coaches, veel jonge spelers en Bernard Loots en Tom de Grooth komen terug met WK ervaring. Leuk om te zien of ze die ervaring kunnen gebruiken deze zomer. En op wie moet je letten? Ik verwacht zelf veel van Olivier Klaus. Hij heeft de winter doorgebracht in Kaapstad en heeft daar waarschijnlijk ook nieuwe dingen geleerd. En het is waarschijnlijk ook de moeite waard om een schuin oog te houden op Philip van de Brandeler. Vorig jaar zette hij de nationale selectiecommissies al aan het denken. Zal hij dit jaar weer van zich doen spreken? En dan het tweede. Al een paar seizoenen bokst dit elftal boven zijn gewicht en met succes. Aan het einde van vorig seizoen heeft ook al in de Diepput Echo gestaan dat de kracht van het tweede is dat er iedere wedstrijd weer iemand anders een prestatie levert. Maar het wordt een moeilijk seizoen voor ze zonder de vaste waardes Fred Bos en Pieter Reeve. Werner Erkelens krijgt een grotere verantwoordelijkheid. Leuk om te zien of hij dat waar maakt. En de jongens uit de jeugd die aan het eind van vorig seizoen mee deden, zoals Floris de Lange en Tonny Staal, kunnen laten zien wat ze in huis hebben.

Topklasse

Hoofdklasse

1 mei

HCC 2 - Dosti

7 mei

Hermes DVS - HCC

8 mei

Excelsior’20 - HCC

HCC 2 - HBS

15 mei

HCC - VOC

Sparta - HCC 2

22 mei

ACC - HCC

HCC 2 - VCC

29 mei

HCC - Rood en Wit

Bloemendaal - HCC 2

2 juni

Quick - HCC

HCC 2 - Kampong

5 juni

HCC - VRA

Hercules - HCC 2

12 juni

HCC - Hermes DVS

Dosti - HCC 2

13 juni

HCC - Excelsior’20

HBS - HCC 2

19 juni

VOC - HCC

HCC 2 - Sparta

26 juni

HCC - ACC

VCC - HCC 2

3 juli

Rood en Wit - HCC

HCC 2 - Bloemendaal

10 juli

HCC - Quick

Kampong - HCC 2

24 juli

VRA - HCC

HCC 2 - Hercules

Statistieken (excl. Twenty20) Stephan Myburgh Tom de Grooth

wed.

runs.

gem.

wkts.

gem. vangen

50 1.465 35,73

30 22,43

16

206 5.489 29,04

4 44,00

62

Dean Brownlie

-

-

-

-

-

-

Patrick van Niekerk

-

-

-

-

-

-

Feiko Kloppenburg

92 2.109 26,70

73 22,49

37

Philip van den Brandeler

26

32 20,50

7

263 12,52

Maurits Jonkman

86

542 11,29

106 20,66

26

Mark Jonkman

77

480 10,00

130 24,10

24

Bernard Loots

52

729 17,78

90 19,83

Jeroen Smits

363 2.270 13,59

Thijs Fischer

28

Olivier Klaus

9

6

2,00

Willem de Kempenaer

-

-

-

Reinier Bijloos

19

476 17,63

18

-

-

363 +107

-

-

8

7 26,86

1

-

-

-

72 12,00

9 44,56

8

Maurits Roodhuyzen

5

13 13,00

1 24,00

0

Bart Kuipéri

7

45

-

-

2

-

Werner Erkelens

9,00

-

-

-

-

-

Max Canters

48

163

7,76

51 27,22

16

Joost Leemhuis

87

613 14,26

124 27,07

24

Daniël Voskamp

1

9

-

-

-

mei 2011 DIEppUT ECHO

0

23

Een cricketveld in de achtertuin tekst pieter reeve

A

l meer dan tien jaar komen er teams van HCC naar Bacons Farm in Essex om bij Geerhard en Susanne de Grooth te cricketen. In de Diepput Echo hebben altijd verslagen van deze tours gestaan en het leek ons leuk om eens stil te staan bij Bacons zelf. Zonder dat veld en de gastvrijheid van de familie De Grooth zijn die tours namelijk niet mogelijk. Het cricketveld is voor Geerhard en Susanne de verwezenlijking van een droom. 34 Jaar geleden ontmoette de familie De Grooth George Cox jr., een man die county cricket speelde voor Sussex en achter zijn huis een cricketveld had liggen waar hij lokale jeugdteams ontving. Dat wilden Susanne en Geerhard ook wisten ze vanaf toen. Toen Geerhard en Susanne hun intrek namen in Bacons liepen op het veld waar nu gecricket wordt schapen. Het was een wei waar een locale boer een kudde had lopen. Geerhard realiseerde zich dat hij daar een veel betere bestemming voor had. De schapen werden elders ondergebracht en na een winter lang de regen het veld schoon te laten spoelen heeft hij het veld gemaaid, kwam er een mannetje een wicket aanleggen en dat was dat. Langs de kant van de weg vond hij een roller waar hij de pitch egaal mee kon maken, een oud schuurtje werd ‘the pavillion’ en wat rest zijn de verhalen. Het begon met wat wedstrijdjes onderling, dan werden er vrienden en vrienden van vrienden uitgenodigd, daar werden twee teams uit gevormd en men ging een gezellig potje cricketen. Er zijn bij de

wedstrijden altijd home-made lunches, de traditionele thee mag niet ontbreken en na de wedstrijd gaat de barbecue aan. Je moet als speler trouwens wel bereid zijn om je steentje bij te dragen. Voor de wedstrijden wordt alles samen in stelling gebracht en na de wedstrijd samen weer opgeborgen. Dat draagt ook bij aan de sfeer. Dat er bij ‘That Dutch family in the village’ een veld naast het huis stond hadden ze in het nabije dorp Tillingham via verhalen uit de kroeg vlug genoeg gehoord en men kwam vragen of ze ook geen gebruik van het veld bij Bacons mochten maken. En nu is het zo dat iedere keer als de Tillingham flower show beslag legt op het veld van de locale CC, het tweede elftal hun wedstrijd bij de familie de Grooth speelt. En als die kroeg, The King’s Head zelf een team opstelt, loopt het hele dorp uit. Het is overigens geen slechte pitch waarop gespeeld wordt, hoor. Ze hebben de complimenten van Duncan Fletcher (voormalig captain van Zimbabwe en coach van Engeland, nu coach van India, red.) gekregen toen hij er met een team van jonge talenten van Essex eens kwam. En het tweede van Tillingham noemt het de beste pitch waar ze het hele seizoen op spelen, maar dat is misschien meer omdat ze graag het volgende jaar ook weer een lekkere Nederlandse lunch willen. Er komen naast teams van HCC ook andere teams uit Nederland over. Teams van de KNCB, Nederlandse jeugdteams die er wedstrijden tegen districtselftallen spelen, Bloemendaal is weleens geweest en de veteranen van Quick, Hermes en KZKC hebben er zelfs een keer een Nederlandse competitieronde tegen elkaar gespeeld.

24

DIEPPUT ECHO mei 2011

Maar het leukste zijn de tours van HCC, beamen Geerhard en Susanne allebei. Soms is het voor de jongens de eerste keer dat ze ooit op gras spelen, dat is dan echt leuk om te zien. Ze worden ook echt beter van spelen op een graswicket en het is mooi om dat te kunnen bieden. Soms pakt het echter anders uit: toen een team kwam touren en ze er al twee wedstrijden elders op had zitten en de laatste wedstrijd op Bacons gespeeld zou worden kon één van de jongens zijn teleurstelling niet verbergen. “Godver!” riep hij, “Weer op gras!” Ze hebben sommige jongens ook al in verschillende jeugdcategorieën op bezoek gehad. “Gonzalo Bouter is misschien al zes keer geweest” vertelt Geerhard, met HCC tours, maar dus ook met Nederlandse jeugdteams. Toen het veld net in gebruik genomen was en Cees van den Assem een keer op bezoek was zei hij tegen Geerhard “Weet je, ik ben ooit eens in Sussex geweest met een tour en ik heb daar een wedstrijd gespeeld op een veld dat ook in iemands achtertuin lag” Waarbij Geerhard natuurlijk in lachen uitbarstte van verbazing. “Je bedoelt toch niet het veld van George Cox jr!” Het is het mooiste wat er is zegt Geerhard om op zo’n manier iets te mogen delen. George moet dat geweten hebben en dat weten Geerhard en Susanne nu dus ook.

Olivier Klaus in Kaapstad Olivier Klaus had genoeg Hollandse winters meegemaakt en besloot zijn cricketspullen in te pakken en de kou en korte dagen om te ruilen voor een extra zomer in Zuid Afrika. Hij vertrok naar Kaapstad. tekst olivier KlaUs

B

ij aankomst maakte het land meteen een goede indruk. Het is een prachtig land om te zien, het was zomer en dus lekker weer, niet zoals hier, waar het nog wel lang achtereen ook in de zomer grauw kan zijn. En die ZuidAfrikanen zijn zulke aardige mensen. Ik kwam te spelen bij Durbanville CC, de club waar Bernard Loots heeft leren cricketen. Een heel gezellige en leuke club met mooie velden en niet onbelangrijk: het spelniveau is er hoog. Alleen de kooien waren wat minder goed, maar ja, welke club heeft betere kooien dan HCC? De MCC? Mijn wedstrijden speelde ik kris kras door heel Kaapstad heen, soms moest er dus ook helemaal naar de andere kant van die wereldstad gegaan worden. Even voor de duidelijkheid: veertig minuten rijden naar een uitwedstrijd doen we in Nederland ook, maar dan ben je wel in Amsterdam of Utrecht en daar ben je dezelfde stad nog niet uit. Durbanville CC ligt ongeveer een half uur van het centrum van Kaapstad en ik woonde zelf in Parow bij een gastgezin in huis. Daar ben ik heel goed opgevangen maar het was wel iets te ver van de club en dus heb ik ook vaak bij een vriend gelogeerd die ik daar heb leren kennen. Zo zie je maar hoe gastvrij mensen kunnen zijn als je in je eentje naar een vreemd land komt. Met diezelfde vriend van me en zijn familie ben ik zelfs nog even op vakantie geweest voor een paar daagjes, buiten Kaapstad. Voor degenen die de omgeving een beetje kennen, dat was in Hermanus. Het eerste van Durbanville was het hoogste amateurniveau in Kaapstad dus daar ben ik niet ingekomen, maar ik heb wel nog een paar wedstrijden voor het 2e gespeeld wat ook wel een hoog niveau was hoor! Voor mijn gevoel heb ik niet heel

veel geleerd op cricketgebied, maar wel gewoon 3x per week getraind. De begeleiding tijdens trainingen was minder één op één zoals dat hier is. Ik zal wat meer ervaring hebben opgedaan, maar dat zal nog moeten blijken allemaal. Het grootste verschil met cricketen in Nederland is dat je af en toe tweedaags cricket moet spelen en dat je soms met heel warm weer moet spelen, wat heel zwaar is. Wat verder wel leuk is om te melden is dat ik ook nog af en toe met Jencan (Adams) heb afgesproken en zeer verrassend kwam ik ook nog Max Canters en Huite Hak tegen tijdens de test van Zuid Afrika tegen India! Daar keek ik wel van op hoor! Je zou misschien kunnen denken dat er in zo’n ander land met een andere cricketcultuur nog vreemde dingen zouden voorvallen, maar dat valt eigenlijk heel erg mee, uiteindelijk is overal alles ongeveer hetzelfde. Ik wil wel nog even benadrukken dat ik een hele leuke tijd heb gehad daar. Het was een onwijs gezellige club waar ik heel goed werd opgevangen met alleen maar aardige mensen!

Loots en De Grooth actief op World Cup Twee HCC’ers waren in februari en maart van dit jaar actief op het wereldkampioenschap cricket. Tom de Grooth scoorde 50 runs in 5 wedstrijden, Bernard Loots nam in vier wedstrijden 2 wickets (waaronder dat van de Zuid-Afrikaanse captain Graeme Smith) en kreeg in 27.4 overs 207 runs tegen. Beide spelers maakten deel uit van het elftal dat in de openingswedstrijd Engeland opnieuw de stuipen op het lijf joeg. Anderhalf jaar eerder hadden de Engelse profs in eigen land de Twenty20 WK-wedstrijd van Oranje verloren en nu scoorde Nederland dankzij 119 runs van Ten Doeschate 292 runs in 50 overs. Tom had met 28 runs in 31 ballen een uitstekende bijdrage. Helaas was er weinig succes voor de bowlers en werd het totaal acht ballen voor het einde van de wedstrijd voor het verlies van 4 wickets gepasseerd. Ook de overige 6 poulewedstrijden gingen verloren.

Dean Brownlie nieuwe speler/coach HCC heeft voor het seizoen 2011 Dean Brownlie aangetrokken als nieuwe speler/coach. Brownlie is een 26-jarige rechtshandige batsman die in Australië is geboren, maar in Nieuw-Zeeland woont. Voor Nieuw-Zeeland speelde hij twee Twenty20-internationals. Voor zijn county Canterbury scoorde hij in 14 first class wedstrijden 918 runs (gemiddeld 48,91) met een topscore van 153 not out. Naast Brownlie zijn ook de Zuid Afrikanen Rasheed Lewis (speler/coach HCC 2) en Patrick van Niekerk (exchange speler) nieuwe gezichten op de club. Beiden kwamen eerder in Nederland uit voor Hercules, dat onder aanvoering van de 35-jarige Lewis vorig jaar

Dean Brownlie in actie voor Nieuw Zeeland.

kampioen van de eerste klasse werd. De twintigjarige Van Niekerk speelt voor het U19 team van Western Province, waarmee HCC een uitwisselingsprogramma heeft opgezet.

mei 2011 DIEppUT ECHO

25

TERUG NAAR HET JAAR 1976

Gerrit van Laer blikt terug op een beladen tour naar Noord-Ierland tekst thomas en pieter reeve foto gerrit van laer

H

et was even wennen. We hadden om 14.00 met Gerrit van Laer afgesproken op de Diepput ‘’in de oude bestuurskamer”. Instinctief liep Van Laer naar de kleedkamers om zo het EHBO-hok te openen waar een voetballer op dat moment onder handen werd genomen. “Nee, hier worden inderdaad geen bestuursbeslissingen meer genomen”, werd er bevestigd, maar “er zijn tegenwoordig op de Diepput meerdere ‘oude bestuurskamers’ “.

Eenmaal in het juiste kamertje – boven de ingang – hadden we elkaar dan eindelijk gevonden. Op de tafel lagen vergeelde edities van het weekblad Cricket uit de jaren zeventig, het tijdperk van Van Laer als aanvoerder van het Nederlands Elftal. We zouden het die middag over een bijzondere tour gaan hebben. Een tour die cricketend Nederland een zomer lang op z’n kop zou zetten met debatten over politieke spelletjes, gewapende Ulster Guards, en molestverzekeringen. Cricket, politiek en veiligheidkwesties gaan al jaren hand in hand. Toen het Nederlands Elftal in 2003 tijdens het WK in zuidelijk Afrika ook een wedstrijd in Zimbabwe moest spelen, leidde dat tot veel commotie. Probeerde dictator Mugabe niet gewoon munt te slaan uit deze internationale wedstrijden? En zo zorgde een aanslag op het Sri Lankaans elftal in Pakistan in 2010 ervoor dat het recente WK dit maal niet Peshawar en Lahore aandeed. Het zijn slechts enkele voorbeelden waar cricket werd overschaduwd door politieke strubbelingen. In de jaren zeventig was er ook al sprake van terroristische dreiging in Europa, en wel die van de Irish Republican Army, beter bekend als de IRA, die in deze periode hoogtijdagen vierde met bloedige aanslagen in Engeland en voornamelijk Noord Ierland. Het was dan ook met zwetende handen dat de hoge heren op het 26

DIEPPUT ECHO mei 2011

bondsbureau van de Nederlandse Cricket Bond de brief van hun Ierse collega’s lazen die communiceerden dat de tweejaarlijkse ‘testmatch’ tussen Ierland en Nederland dat jaar, 1976, in Downpatrick, NoordIerland, gespeeld zou worden. Het Ierse cricketelftal bestond in die tijd – en doet dat nog steeds – uit spelers afkomstig uit zowel Noord-Ierland als de Ierse Republiek. Om de Noord Ieren tegemoet te komen had de gecombineerde Ierse Cricket Bond besloten ze deze wedstrijd te gunnen. De uitnodiging werd door Nederland angstig aanvaard en de tour werd al gauw bestempeld als ‘de kwestie Ierland’. De Nederlandse cricketgemeenschap was als vanouds zeer kritisch: wordt het Nederlands Elftal niet gewoon gebruikt in een politiek spel? Brengt een dergelijke wedstrijd niet alleen slechte publiciteit met zich mee? Was het niet te gevaarlijk?

‘We moesten maar kijken welke 13 gekken we mee konden krijgen’ Er werd van alles gedaan om de Ierse situatie goed in te schatten, zo valt te lezen in het weekblad Cricket: “Van alle mogelijke zijden zijn de problemen onderzocht en is naar de omstandigheden geïnformeerd. Onder andere door onze ambassade in Londen, door ter plaatste goed bekende marinemensen en bevriende journalisten werd ons desgevraagd te kennen gegeven dat de kansen op geweld in dit deel van Ierland niet groter zijn dan in een ander deel van Engeland zelf.” Deze geruststellende woorden, die gepaard gingen met garanties vanuit

Ierland dat de geplande wedstrijd zich zou afspelen in een gebied “met geen enkele kans op moeilijkheden”, waren niet genoeg voor maar liefst negen Nederlands Elftal spelers die weinig voelden voor een reis naar Ierland. “Het was voor velen een moeilijke beslissing,” begint Van Laer. “Een aantal spelers is naar verzekeraar Lloyds gegaan om de kosten van levensen molestverzekering na te trekken. Dat bleek echter onbetaalbaar. Een aantal spelers – waaronder zeer prominente cricketers zoals Anton Bakker en René Schoonheim (en onze eigen Auke Smits red.) – trokken hun conclusies: de reis naar Noord Ierland was te gevaarlijk.” Het kwam aan op aanvoerder Van Laer om alsnog 13 spelers bij elkaar te rapen om naar Noord Ierland af te reizen. “Ja, welke gekken willen er dan wel mee als het merendeel van de selectie afzegt wegens gevaar voor spijkerbommen? Het eerst bel je dan natuurlijk je vrienden op!”. En zo rekende Van Laer op zijn Haagse maten om alsnog een representatief elftal op de been te krijgen. HCC’ers Lex van der Gun, Menso van Meurs, Eduard Abendanon (toentertijd bij ACC), Peter Entrop, Patrick Trijzelaar en Van Laer zelf vormden de basis van het elftal, aangevuld met andere Hagenaars en een aantal UD’ers, waaronder een zeer jonge Steven Lubbers. En zo ging het gezelschap op 23 juni richting Yorkshire waar eerst nog twee oefenwedstrijden gespeeld zouden worden. Tijdens een van deze wedstrijden stond een verrassende naam in het score­ boek: Fred Trueman, een van Engeland’s grootste testhelden. De Yorkhireman – toen de 50 al gepasseerd – kon de bal nog aardig doortrekken. “Ja,” wist Van Laer nog, “van een kort aanloopje was hij nog steeds te snel voor menigeen in ons elftal. Wat een geweldige vent, een grote bak met verhalen. Een topper.”

De teams van Nederland en Ierland, met op de voorste rij Steven Lubbers (tweede van links), Menso van Meurs (derde), Gerrit van Laer (vierde), Robbie Klein (zesde), Karel van Osch (zevende), Lex van der Gun (achtste). Op de middelste rij Patrick Trijzelaar (zesde van links), Ruud Onstein (zevende) en Peter Entrop (achtste). Op de achterste rij Bart Lubbers (eerste van links), Dick Bekedam (derde), KNCB-voorzitter Willem van Rossem (achtste) en Marc Flohill (negende).

Met twee gewonnen wedstrijden in de broekzak vertok het Nederlands Elftal naar het lastige deel van de tour. De aankomst in Belfast deed de gemoederen zeker niet bedaren na alle heisa over de reis. “Bij de douane moest echt alles open. Tegenwoordig moet je je tandpasta laten zien, maar toen werden zelfs legguards argwanend bekeken door een aantal gewapende Ulster Guards.” “We werden opgewacht door een ontvangstcomité van de gecombineerde Ierse Cricketbond, maar de spanning was nog altijd niet uit de lucht.” Het hielp niet mee dat het Nederlands Elftal in bussen onder militaire begeleiding door Belfast werd gereden. “We hadden wel het een en ander verwacht, maar de aankomst was allesbehalve plezierig, het was best wel een mentale tik.” Bij aankomst in Downpatrick bleek al snel dat niets aan het toeval was overgelaten. “De Ieren hadden zelfs een aantal ‘vrijwilligers’ bij de pitch laten overnachten om vandalisme, of zelfs erger, te voorkomen. Daar sta je dan toch wel even van te kijken.” Na alle moeilijkheden en debatten kwam het toen aan op waar het eigenlijk allemaal om draaide: de driedaagse Testmatch tussen Ierland en Nederland. “De eerste innings deden we nog goed mee, maar tijdens de afsluitende beurt in de tweede innings werden we op dat groene wicket door hun spinners afgemaakt.” Van Laer zelf ging tweemaal stumped tijdens de wedstrijd. “Ja, ik was nou eenmaal een

agressieve speler.” Zo kwam er na 2,5 dag dus al een einde aan de Testmatch. Er werd besloten ten behoeve van het publiek nog een heuse Twenty20 te spelen als toegift. “Dat deed het goed bij onze gastheren en het was ook een mooi slotstuk van een beladen tour.” Door alsnog af te reizen naar Noord Ierland kweekte het Nederlands Elftal – het eerste Nationale Elftal dat zich sinds 1971 in Ulster liet zien – een enorme goodwill bij de Ieren. De Nederlanders hadden getoond verder te kijken dan de krantenberichten. “Het was al met al een heel mooie en speciale tour. Goed, sportief gezien hebben we het een beetje af laten weten tegen de Ieren, maar wat wil je? Langzaam wicket, je speelt uit en dan ook nog eens al die extra spanningen. Overigens, we verliezen nog altijd van die Ieren, dus we hoeven ons niet echt te schamen.” “Buiten de boundary hebben we het ook goed naar ons zin gehad. Die Ieren hebben ons uitstekend verzorgd.” Er waren vrijwel iedere dag ook officiële plechtigheden, en wel in het met kunstschatten gevulde ‘Castleward House’. “Dat zijn altijd mooie gebeurtenissen,” aldus Van Laer. “Het kasteel waar we werden ontvangen was prachtig en er kwamen veel Nederlanders op deze feestjes af.” Het waren diezelfde Nederlanders van wie de KNCB inlichtingen had ingewonnen Ze hadden letterlijk gezegd “er is hier niets te vrezen, de bevolking – waaronder vooral wij Hollanders – verheugt

zich enorm op uw komst!”. En zo is het uiteindelijk gebleken. Tot slot moest het dan toch gevraagd worden: werd – ondanks alle veiligheidsmaatregelen – de pub dan toch niet stiekem opgezocht? “We hadden tijdens de besprekingen zeer duidelijk gemaakt dat nachtelijke escapades niet de bedoeling waren. Het zal je maar gebeuren dat iemand opeens begint te schieten in een pub tijdens een officiële Nederlands Elftal tour!” Ondanks dit alles ging een aantal toch tegen deze regels in en ontsnapte uit het hotel. “Ja, er is een aantal jongens uitgebroken,” legt Van Laer uit die duidelijk maakt er niet bij te zijn geweest. “Maar ja, ik ga er dan niet achteraan rennen natuurlijk. Gelukkig is er niets ernstigs gebeurd.”

Dankzij bijdragen van een aantal vrijgevige leden heeft onze vereniging nu de beschikking over vrijwel de gehele collectie van het weekblad Cricket, dat in 1931 het levenslicht zag en werd uitgegeven tot aan het cricketseizoen van 2009. Deze verzameling is een ware schat voor de Nederlandse cricketliefhebber en kan door een ieder – op afspraak – worden ingezien. Om de bibliotheek volledig te maken zijn we nog op zoek naar edities uit de jaren 1936-1940. Mocht u over deze edities beschikken en ze (in bruikleen) willen afstaan, neem dan contact op met de redactie.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

27

HOE IS HET MET… ANDE APOLLO?

Van Super Eagle tot Kroonleeuw tekst frederick mansell

Slechts zeven wedstrijden speelde hij voor HVV 1, Ande Apollo. Toch zullen vele HVV’ers de vrolijke Nigeriaan nog niet vergeten zijn. De Diepput Echo reconstrueert het bizarre verhaal van de voetballer die naar Nederland kwam voor het profvoetbal en eindigde bij HVV. Of niet…? “We don’t understand why you want to come and play soccer here. You played for the national team under 17 and under 21 of Nigeria”, wordt aan de jonge Ande Apollo gevraagd door een verbaasd lid van HVV’s ballotagecommissie. “I know sir, but Rome also was not built in one day…” is Ande’s repliek. Een paar weken later, op 23 maart 1997, speelt de Nigeriaanse jeugdinternational Ande Apollo zijn eerste wedstrijd voor HVV 1. In de Nederlandse derde klasse A… Nigeria, 1996. Een vliegtuig van de Nederlandse luchtvaartmaatschappij Schreiner Airways maakt een ongelukkige landing. De co-piloot van het vliegtuig raakt zwaargewond en kan nooit meer vliegen. Het is moeilijk om hem dat te vertellen, want vliegen is zijn lust en zijn leven. Egbert van der Grijp, ook werkzaam voor Schreiner, is de boodschapper van het slechte nieuws, maar komt direct met een interessant idee voor het verdere leven van de gewonde vliegenier: “Vliegen, dat gaat niet meer lukken, maar weet je wat je moet doen? Met buitenlandse voetballers schijnt geld te verdienen te zijn. Je bent bekend in Nigeria, en ik wil je best helpen om voetballers naar Nederland te transfereren.” Op een zekere dag valt bij Van der Grijp het curriculum vitae van de Nigeriaanse voetballer Festus Okougha op de deurmat. Okougha speelde de sterren van de hemel in het Nigeriaanse elftal onder 21 jaar (the Super Eagles) en vormde in 28

DIEPPUT ECHO mei 2011

Ande Apollo (met polo van het Nederlands elftal) geflankeerd door twee kinderen uit het gastgezin in Hong Kong.

1993 een koningskoppel met Nwanko Kanu in het team van Nigeria onder 17 dat wereldkampioen werd. “Ik had niet verwacht dat ik nog wat van de co-piloot zou horen, maar hij had mijn advies niet in de wind geslagen,” vertelt Van der Grijp lachend. “Ik stuurde een brief terug dat ik ook graag videobeelden van Okougha wilde, zodat ik die kon laten zien aan Thijs Libregts, de technisch directeur van Sparta.” Niet veel later stapt Van der Grijp gewapend met CV en videobeelden van Festus Okougha de bestuurskamer van Sparta binnen. Libregts kent de kwaliteiten van de Nigeriaanse spits en is onder de indruk. “Als Okougha kan komen, dan

willen we hem zeker hebben,” aldus de Spartaan. Egbert van der Grijp was van de ene op de andere dag een voetbalmakelaar geworden en leerde de voetbaljungle al snel kennen. “Spelers van buiten de Europese Unie moesten 350.000 gulden verdienen, anders mochten ze niet in Nederland voetballen. Okougha werd daarom bij de Immigratie en Naturalisatie Dienst als au pair aangemeld.” Van der Grijp moest alleen nog het contract van zijn spits afkopen bij zijn Nigeriaanse club. Het ging om omgerekend ongeveer 40.000 gulden. “Het was best een som geld, dus

ik besprak het hele idee in een kroeg met mijn goede vrienden Jan Wieger van der Linden en Evert Rijntjes. Die wilden best meedoen aan dit geintje, dus we betaalden allemaal ongeveer 14.000 gulden. Maar we hadden geen idee wat we konden verwachten.” Toen alles helemaal rond leek te zijn – de transfersom was betaald en een visum geregeld – kwam Okougha met een extra eis: hij wilde wel naar Nederland, maar niet alleen. Dan zou hij heimwee krijgen. Er moest dus nog een smak geld op tafel komen om een vriendje van Okougha naar Nederland te transfereren. Het Nigeriaanse voetbaltalent Ande Apollo was de aangewezen man; vriend van Okougha, jong, talentvol en met ervaring in de vertegenwoordigende Nigeriaanse jeugdteams. Niet veel later stonden Okougha en Apollo op Schiphol, een profavontuur bij Sparta lag in het verschiet. Het loopt anders. Libregts is vertrokken bij Sparta en Henk ten Cate heeft het voor het zeggen gekregen. Ten Cate ziet het niet zitten in de twee Nigeriaanse klanten en is ze liever kwijt dan rijk. Het is echter moeilijk om Okougha de deur te wijzen, want de man heeft onmiskenbaar een enorme dosis talent. Okougha blijft in Rotterdam, maar speelt voor Sparta 2. Geen geld. Voor Apollo is er geen plek bij Sparta. Niet goed genoeg. “Ik heb stad en land afgereisd om Apollo te slijten maar niemand wilde hem hebben,” blikt Van der Grijp terug. “Ik ben bij Beenhakker (Vitesse) geweest, bij MVV, AZ, we zijn zelfs naar Italië en Duitsland gegaan. Niemand wilde Apollo.” Ondertussen waren Van der Grijp en kornuiten al een behoorlijke zak geld kwijt aan reiskosten en levensonderhoud van hun twee protégés. En nog steeds geen club. En terwijl de in Sparta 2 uitkomende Okougha werd opgeroepen voor het Nigeriaanse nationale elftal voor de voorbereiding van het WK 1998, klopte Ande Apollo aan bij HVV. Toenmalig elftalleider Philip Nijgh weet het nog als de dag van gister: “Ineens stond Ande Apollo op HVV. De ballotagecommissie vroeg zich af of ze hun vingers wel moesten branden aan deze zaak, maar ik vond het wel geinig. ”Apollo krijgt een kans bij HVV en op 23 maart 1997,

aan het einde van het seizoen, speelt hij zijn eerste officiële wedstrijd. Van der Grijp is aandachtig toeschouwer. “Die eerste wedstrijd die vergeet ik van m’n leven nooit meer. Ik stond langs de lijn bij de oude garde en die vroegen me: “Is Apollo wel gekeurd?” waarop ik zeg: “Gekeurd, wat bedoel je?” “Ja op z’n ogen, volgens ons is hij kleurenblind. Hij speelt de bal telkens naar de verkeerde.” Apollo lijkt inderdaad kleurenblind en schopt naar alles wat beweegt. In zijn eerste wedstrijd krijgt hij een rode kaart en na afloop komen ook de spelers van HVV 1 klagen bij Van der Grijp. “Wat heb je nu weer meegenomen Grijpie? We krijgen helemaal geen water meer onder de douche…” Ande Apollo speelt in totaal zeven wedstrijden voor HVV. Hij valt vooral op door zijn roekeloze acties en bikkelharde tackles. In de uitwedstrijd tegen Rijswijk pakt Apollo zijn tweede rode kaart na een vliegende tackle in het eigen strafschopgebied. Trainer André Wetzel staat vaak moedeloos langs de kant, maar zal achteraf de lol wel hebben ingezien van de kapriolen van de goedlachse Nigeriaan op het Haagse middenveld. Op de achtergrond heeft de politie (en het televisieprogramma Zembla) een onderzoek ingesteld naar de handel in Nigeriaanse voetbalspelers. “Toen zijn we naar Schiphol gereden en hebben ze uitgezwaaid. De twee voetbal au pairs moesten aan het einde van het voetbalseizoen snel het land uit,” zegt Van der Grijp. “Het heeft ons flink veel geld

gekost, maar het was een heel bijzondere periode uit mijn leven.” Apollo’s HVV-periode was kort maar krachtig. Letterlijk. Maar hoe is het nu met Ande Apollo? Ik ga u het antwoord verklappen: goed. De vrolijke Nigeriaan heeft 1079 vrienden (op Facebook), 1 vaste vriendin en is veel in het uitgaansleven van zijn woonplaats te vinden. En dan Ande’s verdere voetbalcarrière. De Diepput Echo trok de sporen van de exKroonleeuw na en vond de man in Azië. Apollo speelde na HVV kort in België en Nigeria, maar verhuisde naar Vietnam om daar in de hoogste divisie te gaan spelen. In 2008 maakte de Nigeriaan de overstap naar Mutual FC, een club uit Hong Kong, uitkomend in de eerste divisie. Hong Kong was echter geen eindstation voor Apollo. Een Cambodjaanse nieuwswebsite maakte melding van de transfer van Ande Apollo naar de Cambodjaanse club Preah Khan Reach. Er stond: “Apollo boasts a wealth of experience, having played in Belgium and Holland in the past.” In de hoogste Cambodjaanse divisie, die bekend staat om zijn grote aantal Nigeriaanse spelers en de exorbitant hoge gokinzetten, speelt Apollo nog steeds. Niet meer voor Preah Khan Reach, maar voor concurrent Kampong Cham. Het kan raar lopen in de voetbaljungle. Van Nigeria onder 21, naar HVV om uiteindelijk te stranden in Cambodja. En wie weet wat er nog allemaal in het verschiet ligt. Want, zoals Ande Apollo zou zeggen: “Rome also was not built in one day…”

Teamfoto van het Cambodjaanse Preah Khan Reach. Links onder Ande Apollo.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

29

HSRC HEREN 1 VERLIEST IN HALVE FINALE

Het squashseizoen zit er op! tekst otto le grand foto’s kittY van der stoep

N

adat we de eerste helft van het seizoen op een derde plaats hadden afgesloten was het devies deze plaats minimaal te consolideren om ons te verzekeren van een plekje in de playoffs. Dit lukt heel aardig, maar 3 wedstrijden voor het einde van de competitie werd het toch nog even spannend omdat zowel Meersquash, Maastricht als wijzelf nog vijfde konden worden en daarmee buiten de playoffs zouden vallen. Dan start dus het rekenen, probeer je te achterhalen met welke spelers je tegenstander gaat komen en ga je puzzelen met de opstelling. En daarbij speelt altijd die duivel mee op de achtergrond: niet alle spelers die je graag zou willen opstellen zijn altijd beschikbaar omdat ze een toernooi elders spelen…

Maar we hebben het gered! Ook aan het einde van de reguliere competitie prijkte onze naam als derde op het lijstje van de eredivisie en konden we ons opmaken voor de playoffs. Een zekere club ‘Victoria’ uit Rotterdam zou onze tegenstander in de halve finale worden. Kennen we die? Jazeker! Vorig jaar versloegen we hen nog in de halve finale van de playoffs door ondermeer mooie overwinningen van Laurens Jan Anjema en Sebastiaan Weenink alsmede een onvergetelijke demonstratiepartij van onze Ierse vriend John Rooney. Dit jaar had teammanager John de Paauw echter fors uitgehaald in de hoop dat hij niet weer het onderspit zou delven. Liefst twee spelers uit de mondiale top-10 had hij opgetrommeld om ons Haagse geweld een halt toe te roepen. En vrijdag 22 april was het zover: in Rotterdam mocht namens Rabobank HSRC de Diepput de spits worden afgebeten door Neeraj Aggerwal die het opnam tegen Thomas de Paauw (de zoon van..). Neeraj heeft de afgelopen maanden veel getraind en dat was zichtbaar. Met gevarieerd spel en ‘tight’ backhandralllies was Neeraj in 3 games de meerdere van Thomas. 1-0 voor HSRC de Diepput! De tweede wedstrijd van de avond was het strijdtoneel voor Laurens Jan, die uitkwam tegen de Egyptenaar Karim Darwish, de nummer 3 van de wereld. De massaal toegestroomde toeschouwers werden niet teleurgesteld en werden getrakteerd op hetgeen waar de Egyptenaren vermaard om zijn: schitterende ‘shots’ en razendsnel spel voor in de baan. Allemaal net een tandje teveel voor LJ die dit geweld met een 3-0 nederlaag moest bekopen. Het stond nu dus 1-1 in wedstrijden die avond. De laatste wedstrijd van de avond zou dus de beslissing vormen en daarin moest Sebastiaan het opnemen tegen alweer zo’n kanjer: de uit Engeland afkomstige en als zevende van de wereld geplaatste Peter Barker. Op papier dus een ongelijke strijd maar voor Sebastiaan de kans vrijuit te spelen en ervaring op te doen tegen de absolute wereldtop (eerder in het seizoen gedurende de reguliere competitie had Sebastiaan ook al eens tegen Karim Darwish gespeeld). En het werd een leuke partij om naar te kijken! Niet alleen kwam Sebastiaan een aantal keren tot zijn vermaarde toverballen, 30

DIEPPUT ECHO mei 2011

Volle tribunes in Rotterdam bij de halve finale om de landstitel.

maar ook wist hij het in de zeer lange rallies de Engelsman nog knap lastig te maken. Uiteindelijk was het toch vooral de vastheid achter in de baan die zorgde dat Barker de partij met 3-0 naar zich toe wist te trekken en daarmee plaatste Victoria zich voor de finale. In de finale zou Victoria het een dag later opnemen tegen All Inn uit Utrecht. De voor ons welbekende Cameron Pilley zou het daarin Karim Darwish nog erg lastig gaan maken maar moest uiteindelijk ook zijn meerdere erkennen: 3-1. Peter Barker bleef ook Piedro Schweertman met 3-0 de baas en dus is Victoria de nieuwe landskampioen. De felicitaties gaan dus uit naar onze Rotterdamse squashvrienden! Daarmee werd wederom een prachtig seizoen vol met topsquash afgesloten. Onze dank gaat uit naar spelers, vrijwilligers en bovenal de sponsors die dit mogelijk hebben gemaakt. Top!

Eindstand 1 2 3 4 5 6 7 8

Lekkerfitzijn.nl/All Inn Squash Didacticum Victoria Rotterdam Rabobank/HSRC De Diepput NLCcom ICT Solutions/Maastricht MeerSquashHeroes Qualitu Contacts Squash Zwolle KEAN Flevoparq Dronten Plan B/MAX

14-140 14-121 14-105 14- 91 14- 87 14- 86 14- 84 14- 58

Uitslagen playoffs Halve finales: Didactum Victoria Rotterdam - Rabobank HSRC de Diepput 9-3 Lekkerfitzijn.nl/All Inn Squash - NLcom ICT Solutions/Maastricht 12-0

Finale: Lekkerfitzijn.nl/All Inn Squash - Didacticum Victoria Rotterdam 4-9

HSRC 2 en HSRC 6 promoveren tekst andrÉ driessen

D

e squashcompetitie 2010-2011 is afgesloten met een gemengd beeld aan resultaten. Geweldig nieuws is dat Heren 2 zich met overmacht in de eerste divisie heeft gespeeld. Na jaren proberen is het nu dan eindelijk gelukt en zullen we de aansluiting kunnen maken met de eredivisie. Ook Heren 6 zette een prachtig resultaat neer en verdiende een promotie naar de promotieklasse. Heren 3 en Heren 8 hadden duidelijk te lijden onder een aantal langdurige blessures van teamleden zodat ze niet op sterkte hebben kunnen optreden. Beide teams degraderen. Dames 1 bereikt een mooie derde plaats die recht geeft op promotiewedstrijden zodat ze waarschijnlijk weer de optie krijgen eredivisie te spelen. Dames 2 en 3 degraderen, ook deels door langdurige blessures en afwezigheid van sommige speelsters.

Eindstanden Dames 1 Dames 2 Dames 3 Heren 1 Heren 2 Heren 3 Heren 4 Heren 5 Heren 6 Heren 7 Heren 8 Heren 9

3e plaats 8e plaats 6e plaats 3e plaats 1e plaats 8e plaats 5e plaats 5e plaats 1e plaats 4e plaats 9e plaats 8e plaats

promotiewedstrijden degradatie naar tweede divisie degradatie naar eerste klasse halve finalist eredivisie promotie naar eerste divisie degradatie naar eerste klasse handhaven in eerste klasse handhaven in eerste klasse promotie naar eerste klasse handhaven in tweede klasse degradatie naar derde klasse derde klasse

Jarmo van der Seijp en Lieke Bootsma clubkampioen tekst en foto andrÉ driessen beeldbewerking loek van vliet

M

et een kleine 30 deelnemers waren de clubkampioenschappen wat kleiner dan voorgaande jaren, maar niet minder gezellig. De hele dag speelden Diepputters voor de hoogste eer of een plaatsje ergens in de eindranking. Op een paar ‘upsets’ in de eerste ronde na volgde het kampioenschap redelijk de lijnen die door organisator Cor Mouw waren uitgezet. Uiteindelijk belandden de nummers 1 tot en met 4 geplaatst in de halve finales. De dames speelden hun voorronde in twee poules van drie. Roos Kalker en Victoria Ellis speelden een mooie en spannende wedstrijd om de derde en vierde plaats die door Victoria gewonnen werd met 3-1. Verdedigend kampioene Lieke Bootsma en Petra Mouw speelden de finale. Lieke

speelde een sterke wedstrijd en was eigenlijk steeds in controle. Petra moest in de derde game jammer genoeg opgeven door een blessure. Lieke won de finale met 3-0 en prolongeert haar titel in 2011. Bij de heren eindigden Jarmo van der Seijp/ Ronald Prins (3-0) en Jacob Remijnse/ Patrick van der Gulik (3-1) in de halve finales. De plate finale werd gespeeld tussen Berry Mulder en Ben van Melsen. Berry liet daarbij zien dat hij echt onwaarschijnlijk snel is op de baan en Ben soms tot wanhoop dreef dat hij wéér een bal haalde. Berry won de wedstrijd met 3-0. Patrick won de wedstrijd om de derde en vierde plaats , met 3-0. De finale heren werd gespeeld door spelers die ieder aan tegenovergestelde einden staan van hun squashloopbaan. Jacob Remijnse speelt na al die jaren nog steeds op bijzonder hoog niveau. Jarmo van der Seijp is een jong talent, dat na een langdurige blessure liet zien weer helemaal terug te zijn. Jarmo heeft in het afgelopen jaar weer een Dames 1 Lieke Bootsma 2 Petra Mouw 3 Victoria Ellis

De finalisten bij de heren, Jacob Remijnse (links) en Jarmo van der Seijp.

behoorlijke progressie doorgemaakt. Jacob won vorig jaar nog in de halve finale van Jarmo, maar dit jaar had Jarmo gedurende de hele wedstrijd de overhand. De finale eindigde met een uitslag van 3-0 in het voordeel van Jarmo die daarmee de nieuwe clubkampioen 2011 is. Met dank aan alle deelnemers voor hun sportieve deelname, 4 tot 5 wedstrijden op een dag is niet niks! En natuurlijk veel dank aan Cor Mouw voor de organisatie en het regelen van een fantastisch prijzenpakket voor de winnaars en de loterij.

Heren 1 Jarmo van der Seijp 2 Jacob Remijnse 3 Patrick van der Gulik

Heren plate 1 Berry Mulder 2 Ben van Melsen

mei 2011 DIEPPUT ECHO

31

TYP

ISC

De winkel van HVV; een multomap met enthousiaste eigenares

HH C& VV

Op zaterdagmiddag 16.30 uur tref ik Liesbeth Mekking in het clubhuis met een multomap onder haar arm. Een sympathieke vrouw met een enorm vrijwilligershart. Al zo’n twintig (!) jaar is zij het gezicht van dé HVV-winkel, die eigenlijk de naam ‘winkel’ niet waard is. Want met het ontwerp van het nieuwe clubhuis was er geen plaats meer voor de voorraad clubartikelen. En dus baant zij zich regelmatig een weg van het clubhuis, door de keuken naar het ijskoude voorraadhok om op zoek te gaan naar de juiste maat kleding. tekst en foto’s heleen schuit-van raamsdonk “Sorry, u bent de winkel, toch?”, vraagt een moeder met kind aan de hand enigszins verbaasd aan Liesbeth. Daar is de eerste klant van vandaag. Zoonlief gaat de volgende dag zijn eerste wedstrijd spelen en heeft een heel nieuwe outfit nodig. Eén blik op het mannetje en Liesbeth vertrekt naar achteren om vervolgens met de juiste maat T-shirt, broek en sokken terug te komen. “Vroeger lagen alle artikelen in een kast onder de trap bij de toiletten. Toen kon ik het makkelijk erbij pakken en zaten we in een hoekje in het clubhuis met alles om ons heen gestald”, memoreert Liesbeth. “Het is heel jammer dat de winkel nu een ondergeschoven kindje is geworden. Men vindt het niet belangrijk. Soms denk ik wel eens; waar doe ik het nog voor? Maar ik ben van de oude stempel en zo zit ik nou eenmaal in elkaar.” In 1972 zette Liesbeth haar eerste stappen in het clubhuis van HVV. Als hockeymeisje kwam ze met haar man mee om gezellig wat te drinken aan de bar. Ze wist niet dat ze hiermee de ‘regels’ overtrad, aangezien de heren veel waarde hechtten aan hun onderonsje. Maar in haar enthousiasme nodigde ze ook al haar vriendinnen uit en het werd uiteindelijk een grote, gezel-

lige groep. Haar ogen beginnen weer te stralen als ze terug denkt aan die goede oude tijd. Liesbeth heeft zich altijd hard gemaakt voor de club en heeft er al ontelbare uren aan vrijwilligerswerk ingestopt. “Het zou fijn zijn als meer mensen zich zouden aanmelden om wat uren mee te draaien. Het zijn altijd dezelfde ‘gekken’ die het doen. Daar drijft de club op.” Ze houdt ook haar ogen open voor een eventuele opvolger voor ‘de winkel’. Maar die heeft

‘Soms denk ik wel eens; waar doe ik het nog voor?’ zich nog niet aangediend. “Je moet hier heel consciëntieus voor zijn. Er komt veel bij kijken, ook op financieel gebied. De jongere generatie heeft het vaak te druk. Maar zolang mijn zoon nog speelt op de club, zul je mij hier ook nog wel treffen. Gelukkig vaak samen met Yvonne van Gennep. Zij helpt mij enorm.”

aangeeft – “ik hoor bij het meubilair” – is deze winkel, en dus Liesbeth, uniek voor de club. Het zou zonde zijn als het voortbestaan van de winkel in gevaar komt. Daarom eindigt dit artikel met een oproep: Wil jij graag een steentje bijdragen aan jouw club en vind je het leuk om tijdens het cricketseizoen de winkel draaiende te houden? Meld je dan bij Liesbeth Mekking!

De HVV-Winkel Dan komt er een nieuwe klant. Een kanjer uit de D7 wil graag een trainingsbroek en shirt met lange mouwen. Maar Liesbeth komt uit een ondernemersfamilie en weet precies wat actieve verkoop is. “Nog een leuke sporttas erbij? Geen probleem, ik loop nog wel even naar achteren”. Met recht staat Liesbeth met haar winkel in de rubriek Typisch HVV. Zoals ze zelf 32

DIEPPUT ECHO mei 2011

Eerdere ‘winkeliers’: o.a. Edith Vermeulen, Elsje van de Weg , Marijke Snoeck, Marjolijn Bijloos , Ineke Sillevis Opbrengst 2008/2009: 7.540 euro Opbrengst 2009/2010: 7.818 euro Opbrengst 2010/2011: 8.800 euro Onmisbaar artikel: De HVV-paraplu

HTV 1 nog ongeslagen tekst roeland engelen

H

oewel het na het verschijnen van dit nummer al weer anders kan zijn, is HTV 1 na drie wedstrijden tegen sterke tegenstanders nog ongeslagen. Na gelijke spelen tegen Vredenburch (3-3) en regerend kampioen Dash’35 (3-3), werd met 4-2 gewonnen van Leeuwenbergh. Kopman Rombert Anjema won tot nu toe al zijn wedstrijden en Tim Schouten wist zijn drie singles winnend af te sluiten. De competitie wordt na een korte stop op 14 mei hervat.

Voor het eerst in de geschiedenis heeft HTV een speler met speelsterkte 2, een gelijke speelsterkte als de professionals vanaf de 30e plek op de Nederlandse ranglijst, in de gelederen. Maar sterspeler Philip de Bruijn kan HTV 2 (12 punten) dit jaar niet aan de titel in de eerste klasse helpen, want daarvoor is de achterstand op koploper Nootdorp (18 punten), dat nog geen punt verspeelde, na drie wedstrijden al te groot. Bij de overige seniorenteams valt HTV 6 op, dat zich met Hans de Winkel en Marnix Wansink aardig leek te versterken. Tot dusver wisten beiden echter nog niet te overtuigen, waardoor HTV 6 na de papieren promotie naar de derde klasse in zwaar weer terecht is gekomen. De gebroeders Jongebreur zijn er echter van overtuigd dat als de druk toeneemt, de prestaties zullen komen.

Parkeigenaar Danny Blankenstijn is met HTV 8 nog weinig succesvol. Zijn team staat laatste in de vierde klasse. Foto Maaike van Vliet.

Kampioenskansen, zij het miniem, lijken er alleen voor HTV 3 en HTV 5 te zijn. HTV 3 onder captaincy van Dennis Holzenbosch won in de tweede klasse tweemaal met 6-0, en is door een 4-2 nederlaag tegen Nootdorp 3 nog wel koploper, maar niet

langer favoriet. Peter Fennema staat met HTV 5 op de tweede plek in de 3e klasse, na twee gelijke spelen en een 6-0 overwinning op Never Out. Het nog ongeslagen Nootdorp staat echter al vier punten voor. HTV Dames 1 nam fanatiek deel aan de pre-competitie lessen, maar de extra training betaalde zich nog niet uit. Vlak voor de competitiestart raakten twee speelsters geblesseerd. De eerste wedstrijd ging het volledig in het rose gehulde team met 5-1 onderuit bij Thor De Bataaf. Maureen Luijk kwam het team versterken maar ook tegen Lucky Stroke (0-6) en OTC (1-5) leverde dat geen succes op.

Stand Eredivisie Rhoon 1 Dash’35 1 Thor de Bataaf 1 HTV 1 Leeuwenbergh 1 Vredenburch 1 CC 1 Barendrecht 1

3-15 3-15 3-13 3-10 3- 8 3- 8 3- 2 3- 1

Wisselende start jeugd tenniscompetitie tekst carine nabuurs

D

e zondagcompetitie voor 12 tot en met 17 jaar is door de HTVjeugd de eerste drie zondagen met wisselend succes gespeeld. HTV 1 speelt 1e klasse, en staat na drie zondagen op de derde plaats. De zwaarste tegenstander Rokkeveen hebben ze al gehad. De andere HTV-jeugdteams spelen derde klasse. HTV 2 staat vijfde, maar heeft Tweede Paasdag met 5-1 van Aeronauten gewonnen. HTV 3 staat zesde, HTV 4 en HTV 5 staan helaas achtste en het mixedteam staat zesde. Twee teams dit jaar zijn van de woensdagmiddag (basisschool) naar de zondagcom-

petitie gegaan. Daar zijn de tegenstanders niet allemaal van dezelfde leeftijd, en lengte. De eerste zondag was dat nogal schrikken voor een aantal spelers, toen de tegenstander zelfs met de scooter naar de tennisbaan kwam. Maar met de juiste teamspirit, coaching en vooral het prachtige weer zijn de eerste drie competitiezondagen goed verlopen. Het bestuur heeft de shirts gesponsord, en met een grote leeuw op de voorkant, moet menig tegenstander worden geïmponeerd, dan wel op het verkeerde been worden gezet. Wordt vervolgd!

Pebbles Thijssen (links) en Saskia Roelofsen uit het mixed team HTV 1 bereiden zich samen met 70 andere kinderen tussen de 6 en 16 jaar voor op de competitie. Vier zondagen, 2x in Rijswijk, 2x op HTV onder leiding van Peter en Loyd van de tennisschool en gesponsord door HTV.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

33

HCCclubblad252x182

13-08-2009

12:52

Page 1

¨ 02 478 94 30 Info Stills Nederland: 071 589 47 00 - Info Stills Belgie:

Stills concept store Nationalestraat - Antwerpen

www.stills.eu

34

DIEPPUT ECHO mei 2011

DE

De Haagsche ‘Old Firm’

SPO

NSO

R

tekst frederick mansell foto maaike van vliet

H

et is één van de bekendste voetbalderby’s ter wereld, ‘The Old Firm’. In het Schotse Glasgow strijden Celtic en de Glasgow Rangers jaarlijks om het landskampioenschap. Er bestaat een enorme rivaliteit tussen beide clubs, maar tegelijkertijd wordt er ook samengewerkt. De Diepput Echo trekt een Haagse parallel. Op 28 mei 1888 speelt Celtic haar eerste officiële wedstrijd. De tegenstander is stadsgenoot Glasgow Rangers, dat met maar liefst 5-2 wordt teruggestuurd naar de andere kant van de rivier the Clyde. Kranten berichten dat de wedstrijd erg vriendschappelijk was, ‘both in name and spirit’. Hoe anders is dat nu, bijna 400 ontmoetingen later… De rivaliteit tussen Celtic en Glasgow Rangers is niet slechts een sportieve rivaliteit. Celtic wordt in 1888 opgericht in de arme Glasgowse wijk Parkhead, waar veel Schotten en Ieren door elkaar heen wonen, Kelten dus. De clubkleuren van Celtic worden (daarom) groen en wit, en het symbool een groen klaverblad. Voor veel Kelten is Celtic een weerspiegeling van hun cultuur en geschiedenis. Een katholieke cultuur. De Rangers (1873) kennen een protestantse geschiedenis. Bovendien zijn supporters van de Rangers ‘Unionists’, mensen die voorstander zijn van een Verenigd Koninkrijk, iets waar de Kelten niet bijster dol op zijn. Naast sportieve rivaliteit, is er dus ook een politieke en religieuze rivaliteit tussen Celtic en de Glasgow Rangers. En toch werken beide clubs samen. Al vrij snel zagen de clubeigenaren van de Rangers en Celtic de enorme commerciële potentie van de rivaliteit in. Spottend noemen andere clubs die commerciële uitbuiting van de rivaliteit ‘The Old Firm’, de oude firma. Dat de twee clubs een slaatje uit de rivaliteit willen slaan, was vooral te merken toen shirtsponsoring werd ingevoerd. Wanneer beide clubeigenaren samen om de tafel gaan zitten met een potentiele sponsor, drijft dat de prijs behoorlijk op. Kabelmaatschappij NTL en bierbrouwerijen Carling en Tennent’s pronkten daarom op zowel het shirt van de Glasgow Rangers als dat van Celtic. Tennent’s betaalt tegenwoordig 1,5 miljoen pond per seizoen per club. Logisch ook, want wanneer een bierbrouwerij slechts één club zou sponsoren, zouden aanhangers van de andere club het merk boycotten. Zo diep gaat de rivaliteit. Ook Den Haag kent een aantal beladen derby’s. Wanneer Den Haags oudste clubs elkaar ontmoeten – HVV, HBS, Quick en VUC – staat er meer dan alleen de winst op het spel, namelijk trots. Het zijn derby’s waarbij het niet (meer) gaat om het landskampioenschap en waarbij politieke en religieuze voorkeur absoluut geen rol spelen. Toch valt er een parallel met ‘The Old Firm’ te trekken met de Haagse derby tussen HVV en Quick, en niet alleen omdat het stadsgenoten zijn. Er is een bedrijf dat de enorme commerciële potentie van de rivaliteit inzag… GMW advocaten.

GMW Advocaten prominent op de shirts van Quick en van de HVV’ers Olivier Zwolsman en Lucas van Rossem.

De advocaten van GMW, gezeteld aan de Scheveningseweg, zijn shirtsponsor van zowel HVV als Quick. Dat vraagt uiteraard om uitleg en Remco van der Veen van GMW is welbereid om die te geven: “HVV kwam vrij. Wij sponsoren Quick al tien jaar, maar HVV is echt een mooie vereniging die past binnen onze company policy. En HVV zit in een andere hoek van Den Haag. Dat is ook handig. Quick-leden wonen voornamelijk in de Vogelwijk en door HVV vergroten we ons bereik. Het gaat ons met name om naamsbekendheid.” Het lijkt of Van der Veen stiekem naar Schotland heeft gekeken. GMW wil aan elke kant van de stad goed vertegenwoordigd zijn en naamsbekendheid opdoen, en probeert dat door twee rivaliserende voetbalclubs te sponsoren. “Rivaliserend, is dat zo?” vraagt Van der Veen. ”HVV en Quick hebben meer gemeen dan Quick en HBS of HVV en HBS. Quick en HVV lijken best wel op elkaar, het loopt allemaal door elkaar heen. Wij zijn heel erg blij met HVV.” Wanneer Remco wordt gevraagd voor welke club hij is bij een onderling treffen, zegt hij gedecideerd: “Dan ben ik voor Quick, ik ben een Quicker.” Later verklapt Van der Veen dat hij ook ooit lid van HBS is geweest, en of dat alsjeblieft niet opgeschreven kan worden. Dus dat doen we daarom ook niet. Dan zou de Diepput Echo redactie een goede advocaat in de hand moeten nemen, waarschijnlijk onze huisadvocaat, GMW.

Fans van Celtic én Glasgow Rangers drinken Tennent’s.

mei 2011 DIEPPUT ECHO

35

Geen verveling in de stad die nooit slaapt tekst en foto’s annebeth rosenboom

I

n 2007 vertrokken mijn man Wil (inmiddels gepensioneerd) en ik naar New York. Voor mij was het de tweede keer dat ik vanuit Den Haag naar New York verhuisde. Van 1985 tot 1987 woonde ik al twee jaar in New York, en op de dag twintig jaar later begon ik opnieuw te werken bij de Verenigde Naties. Op aanraden van Amerikaanse vrienden maakten we dit keer gebruik van een makelaar om een flat te huren, op maximaal dertig minuten lopen van mijn werk. We zagen drie flats, en het werd de flat aan de overkant van mijn werk. Ik was meer tijd kwijt in de lift van de 28e verdieping naar beneden en op mijn werk van de begane grond naar de 32e verdieping dan voor het lopen naar de overkant. Onze dochter, toen zestien, besloot om in Den Haag te blijven om daar haar middelbare school af te maken. Ze had haar beste vriendin gevraagd of ze bij haar mocht komen wonen, lang voordat haar ouders daar iets vanaf wisten en toen het eenmaal zover was dat ik haar vader vertelde dat ik mijn ontslag had ingediend en voor een baan naar New York zou verhuizen, bood hij onmiddellijk aan dat Hermine bij hen mocht komen wonen. Dat heeft ze anderhalf jaar met heel veel plezier gedaan. Wonen op de 28e verdieping: om te weten of het regent kijk ik naar beneden of ik paraplu’s zie. Het weerbericht is hier zeer betrouwbaar en we hebben een geweldige thermometer op het raam. Als het gesneeuwd heeft is ook niet helemaal in te schatten, hoeveel er nu precies gevallen is. Eenmaal beneden aangekomen, blijkt het veel meer te zijn, dan het van boven lijkt. We kijken naar het noorden in het oneindige, naar het oosten vanuit de keuken, over de East River, naar het ‘landmark’ Pepsi Cola op Long Island en naar het zuiden naar de Empire State Building

Annebeth Rosenboom (uiterst rechts) met van links naar rechts vrienden Jaap en Annelies Quarles van Ufford en man Wil Wassen in New York.

die elke dag andere kleuren heeft.1 Geluk bij een ongeluk: door de financiële crisis kwam een commercieel bouwproject van 42 verdiepingen letterlijk en figuurlijk niet van de grond zodat ons uitzicht over de East River ongerept blijft. Ook aan de overkant van de straat, richting het noorden, staat de bouw stil, zodat we alsnog ‘rooms with a view’ hebben. Goed uitzicht is heel bijzonder want vaak kijk je hier tegen een blinde muur aan. In de stad die nooit slaapt hoef je je niet te vervelen. De TimeOut, zowel online als een wekelijkse uitgave op papier, geeft precies aan wat je kan doen op het gebied van concerten, kunst, musicals, winkelen, en gratis evenementen. We werden onmiddellijk lid van het Metropolitan Museum, waardoor we er altijd binnen kunnen lopen. Andere musea zijn er volop en er zijn veel galleries te bezoeken, behalve in de kerstvakantie, hebben we inmiddels ondervonden. Lincoln Center en Carnegie Hall bieden mogelijkheden voor kamermuziek, opera, ballet, en grote orkesten. Het Concertgebouworkest komt bijna jaarlijks, evenals Janine Janssen (en André Rieu in Radio City Music Hall, altijd een groot succes en uitgezonden op het niet-commerciële televisie kanaal PBS). In twintig minuten lopen door onze straat richting het westen zijn we bij Times Square waar alle Broadway musicals zijn. We hebben er al veel gezien: Mama Mia, Legally Blonde, The Lion King, Fela en het is heerlijk om na afloop lopend naar huis te kunnen gaan. Weg van Times Square zijn er geweldige buurten, met veel minder toeristen: Tudor City, Turtle Bay (waar wij wonen en waar ook Katherine Hepburn en Kurt Vonnegut gewoond hebben), Sutton Place, Upper East en Upper West side, die zeer de moeite waard zijn en waar veel te zien is. Vanuit New York gaan we af en toe richting Connecticut2 of naar een nichtje en haar man in Washington. Daar hebben we nu al

36

DIEPPUT ECHO mei 2011

HC &

VV in

het bui ten land

Het ‘landmark’ Pepsi-Cola aan de overkant van de rivier

een paar keer Thanksgiving gevierd op de vierde donderdag in november. Dat gaat gepaard met het eten van veel kalkoen en pompoen. Deze winter zijn we een paar dagen in de Berkshires geweest, naar onder andere het Norman Rockwell museum. Vanuit New York kan je natuurlijk ook makkelijk richting Caraïbisch gebied en Zuid-Amerika gaan. Zo hebben we rond Kerstmis 2008 een rondreis gemaakt door Costa Rica. Wat missen we? Behalve de hagelslag, de gestampte muisjes, drop en ontbijtkoek missen we ook het NOS journaal, de geweldige bloemen die je kan kopen en die heel lang goed blijven, Indonesisch eten. Ook tijdens de nieuwsprogramma’s op de televisie, is er reclame om de vijf minuten. Het nieuws is vaak uiterst lokaal. De bloemen die je koopt vallen de volgende dag al uit. En jammer genoeg is er geen Indonesisch restaurant meer in Manhattan. Wel veel Indiase en Japanse restaurants en ook de Belgische keten, Le pain quotidien, krijgt steeds meer vestigingen.

We genieten altijd van onze verblijven in Den Haag, volgestopt met bezoekjes van en aan familie en vrienden. Heerlijk om rond te lopen in het Benoordenhout, met veel groen en laagbouw en om boodschappen te doen op de Hoyt of de Fred. Hoewel ook de boekenwinkels, zoals Barnes & Noble veel reclame maken voor de e-boeken, kopen we vooral veel gewone boeken. Eén boek wil ik niet onvermeld laten: Netherland van Joseph O’Neill. Ik dacht niet aan cricket in New York en verwachtte hier vooral baseball te zien. Eén keer, op weg naar het vliegveld JFK vanuit Manhattan, zag ik een cricketwedstrijd en die zijn er natuurlijk, omdat er grote Caraïbische en Hindoestaanse gemeenschappen in New York zijn. Het boek Netherland gaat over deze gemeenschap, over cricket en beschrijft ook hoe het is om te wonen (en te cricketen!) in Den Haag. Ik vond het zeer de moeite waard. Na het recente wereldkampioenschap cricket zagen we veel juichende New Yorkers met Indiase vlaggen op Columbus Square en de wedstrijden werden gevolgd door de Hindoestaanse krantenverkopers achter de laptop op de toonbank. We zijn nog lang niet uitgekeken op New York en krijgen ook nog steeds veel bezoek van logés (inclusief mede-HVV-leden) en anderen die voor hun werk in New York moeten zijn. We komen met regelmaat richting Den Haag en zullen uiterlijk vanaf begin 2016 vermoedelijk weer in het Benoordenhout zitten. Zodra mijn baan hier is afgelopen eindigt ook onze verblijfsvergunning hier. Annebeth Rosenboom was jarenlang squashlid van onze vereniging en in de periode 1995-1997 secretaris van het Hoofdbestuur. Sinds haar verhuizing naar de Verenigde Staten is zij donateur van de vereniging. 1

Bloesem in New York

2



Zie: http://www.esbnyc.com/current_events_tower_lights.asp Zie: www.hiddenvalleyct.com

mei 2011 DIEPPUT ECHO

37

Wolfert Buyze 1944 - 2010

tekst fred beekman Wolfert en ik werden tegelijk lid, in 1952. Rein, Wolferts oudere broer, had ons voorgelicht dat je als nieuw lid gedoopt moest worden, hetgeen betekende 20 à 25 tellen onder de koude douche, waarbij vanzelfsprekend het tempo van het tellen uitermate belangrijk was. Hier op anticiperend meldden wij ons vlak voor het einde van de eerste training als ernstig ziek en wij wisten te ontsnappen met onze voetbalkoffertjes. We waren toen 7 jaar oud en dit schiep een band van 60 jaar. HVV was onze afleiding in optima forma. Lekker dichtbij en met ruime mogelijkheden voor sport en flauwekul. Je speelde voetbal en cricket in hetzelfde team en werd tegelijkertijd geschorst voor je crimi-

nele activiteiten. Zoals bv.: het dragen van suède schoenen, het koud water gooien onder de douche naar oudere leden of het luidkeels uitlachen van in onze ogen potsierlijke figuren die bij HCC 1 of 2 op de eerste bal uitgingen! Er was toen nog een scherp toezicht op normen en waarden. Later werd je buitengewoon actief deelnemer aan de vrijdagavondborrel. Dit gezelschap heeft overigens behoefte aan

nieuw bloed gezien het verscheiden van gerenommeerde leden als Hanzen Snoeck en Rijkens, Koos Tamsma, Pieter Blaisse en nu ook nog Buyze. Wolfert was een uitstekende voetballer en cricketer – hij speelde in HVV 1 en HCC 1 en 2 (dat toen ook in de hoogste afdeling speelde) – maar niet altijd erop uit om sportman van het jaar te worden. Het is buitengewoon spijtig dat Wolfert op een toch niet hoge leeftijd reeds afscheid moest nemen van ‘de Koninklijke’. Een groot deel van zijn leven speelde onze Vereniging een belangrijke rol. Waar ter wereld hij ook was, hij wilde altijd alles weten over het cricket en voetbal. Misschien nu ook nog. We zullen hem missen. Wij wensen Annemarie en de familie veel sterkte.

Piet van Heeswijk 1923 - 2011

119 goals. Hij opereerde aanvankelijk als midvoor, later als rechtsback, in de Haagse regio heeft hij een tijd de eretitel ‘Hofstadschutter’ gedragen. Hij bedreef de genoemde sporten zeer fanatiek. Zijn vader was één van zijn meest fanatieke supporters. Het kwam voor dat Piet na een wedstrijd in HVV 1 door zijn vader werd

opgehaald aan de Van Hogenhoucklaan, die hem daarna met hoge snelheid naar Antwerpen of Düsseldorf vervoerde waar hij nog diezelfde avond een belangrijke ijshockeywedstrijd moest spelen. Sinds ik ook in België woon, niet ver van Piet, bezocht ik hem de laatste jaren nogal eens, wij dronken een gezellig borreltje, waarbij Piet krantenknipsels en foto’s te voorschijn haalde, waar ik soms ook op vermeld stond. Hij kon zich dan nogal eens opwinden als ik mij niet goed kon herinneren welke strafschop door hem of mij werd benut. Zijn gezichtsvermogen nam beduidend af, maar hij kon nog feilloos het betreffende artikel of foto uit de kast halen. Zijn prestaties hebben destijds duidelijk een sportieve stempel op Den Haag gezet.

J.A. (Jan) van Arkel Overleden op 29 april 2011 op 77-jarige leeftijd in Zuid-Afrika

Drs. P.P.A.E. (Piet) van Heeswijk Overleden op 28 januari 2011 op 88-jarige leeftijd

tekst bart schuur Op 28 januari jongstleden is overleden in de leeftijd van 88 jaar drs. P.P.A.E.(Piet) van Heeswijk. Hoewel hij er voor zijn leeftijd nog zeer vitaal uitzag, waren er met name het laatste jaar toenemend klachten over zijn gezondheid. In zijn jonge jaren excelleerde hij in diverse sporten: voetbal, ijshockey, schaatsen, golf en tennis. Hij heeft tweemaal de Elfstedentocht uitgereden, op ijshockeyschaatsen (!), op oudere leeftijd was hij een zeer verdienstelijk golfspeler. Verschillende jaren speelde hij in het Nederlands ijshockeyteam. Zijn voetbalprestaties waren indrukwekkend, van 1939 tot 1959 speelde hij 278 wedstrijden voor HVV 1 en scoorde

Overleden Ir. A. (Anton) Niks Overleden op 5 december 2010 op 97-jarige leeftijd “Tom” Niks speelde tussen 1932 en 1938 46 wedstrijden voor HVV 1 en was in 1937 bestuurslid van de HC & VV. Hij bleef al die jaren tot zijn overlijden (buiten)lid. Zeer waarschijnlijk is hij daarmee recordhouder wat betreft het langste lidmaatschap van de vereniging.

38

DIEPPUT ECHO mei 2011

Piet van Heeswijk waagt een doelpoging tegen Quick in 1954.

Jan van Arkel was vanaf zijn jeugd lid van onze vereniging. Hij speelde jaren voornamelijk in de lagere cricketelftallen. In de gloriejaren van HCC leidde hij een zeer jeugdig (en veelbelovend) HCC 3 naar het kampioenschap van de Overgangsklasse.

W.J.D. (Wolfert) Buyze Overleden op 25 december 2010 op 66-jarige leeftijd

Geboren Lukas van Galen Geboren op 2 maart 2011 Zoon van Erik en Sacha van Galen, broertje van Roos

Adviesbureau P.E.W. Nijgh Apotheek Linnaeus Bazuin & Partners B.V. Burger Van Leeuwen Garantiemakelaars DBN Groep B.V. Deutsche Bank Nederland N.V. GMW Notariskantoor Grijmans Dierckxsens The Hague Rentals Hanenburg Tennispark Hodie Mihi, Cras Tibi Joost van Vliet Makelaars o.g. Kokelenberg & Ouwehand Vastgoed Adviseurs Len Maxwell B.V. / I.V.N. Inter Vastgoed Nederland Masman Bosman Accountants Matzinger Eversdijk Notarissen MicroBeton Oceanco s.a.r.l. Pauw, Sanders, Zeilstra & van Spaendonck Profile Project project- en kantoorinrichting Rabobank Real Estate Partners Screenhouse Shell International b.v. Stills Trijzelaar & Van Gelderen Upton Park B.V. / Elf Voetbal Magazine Vareca Kantoorsystemen B.V. W.B.D. Lippmann Groep B.V. Wessel, Tideman & Sassen Advocaten Willemspark Fiscaal Advies Winkelman & Van Hessen

mei 2011 DIEPPUT ECHO

39

)FUJEFFJTEBU KFTBNFO WFSEFSLPNU 3BCPCBOL %FO )BBH JT EF OJFVXF IPPGETQPOTPS WBO ,POJOLMJKLF )$  77 8F IFMQFO EF DMVC HSBBH WFSEFS PQ XFH /JFU BMMFFO NFU GJOBODJ¿MF NBBS PPL NFU PSHBOJTBUPSJTDIF FO UFDIOJTDIF TUFVO ;P IFMQFO XF UBMFOU [JDI UF POUXJLLFMFO FO NBLFO XF IFU WSJKXJMMJHFST HFNBLLFMJKLFS 4BNFO LPNFO XF WFSEFS %BU JT EF HFEBDIUF%BUJTIFUJEFF

3BCPCBOLTQPOTPSU,POJOLMJKLF )BBHTF$SJDLFU7PFUCBM7FSFOJHJOH 3BCPCBOL
&FO
CBOL
NFU
JEFFÌO

XXXSBCPCBOLOMEFOIBBH