Hanze Symphony Orchestra luidt Durfjaar in

13e jaargang 20 februari 2008 redactioneel onafhankelijk magazine van de Hanzehogeschool Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/nieuws | foto: Pepijn van den Broeke

11

Derdejaars Dans dansen Art Core * Ben jij het eens met commissie-Dijsselbloem? * Snoepje voor allochtonen * Sportstudies bijna klaar * SLIM stel wint Business Match * Stoel of full body, laat je masseren bij de Plint * Hanze Rechtswinkel geeft gratis advies * Uitwonen in Mekka

Hanze Symphony Orchestra luidt Durfjaar in

Foto: Deborah Roffel

Ter gelegenheid van het lustrumjaar van de Hanzehogeschool geeft het Hanze Symphony Orchestra een zinderend concert in De Oosterpoort.

Het HSO tijdens de dress-rehearsal ’s middags voor het concert.

‘Inspireren met durfmomenten.’ Dat is wat de Hanzehogeschool in het lustrumjaar 2008 gaat doen. De oprichting in 1798 van de Academie voor Teeken-, Bouw- en Zeevaartkunde getuigde immers ‘van grote moed’. Met die boodschap leidt collegevoorzitter Henk Pijlman op 9 januari het concert in van het Hanze Symphony Orchestra. De Grote Zaal van De Oosterpoort zit met ruim duizend toeschouwers bijna vol. De vele relaties en medewerkers van de Hanzehogeschool bemachtigden een gratis plaats. Maar er zijn ook betalende toeschouwers. Het orkest van studenten van het Prins Claus Conservatorium en het conservatorium van Bremen, zet onder leiding van gastdirigent Hans Leenders de juiste toon in het eerste deel van het concert, het bekende symfonische gedicht Die Moldau van de Tsjechische componist Bedrich Smetana (1824-1884). Het stuk neemt de luisteraar mee langs beekjes,

velden en bossen. Het eerste deel over de bron van de Moldau begint mysterieus met schrille piccolo- en fluittonen. De strijkers zetten het hoofdthema – dat de rivier voorstelt – zuiver en vloeiend in. Indrukwekkend is het vierde deel waarin elfen en nimfen de door de maan beschenen oevers bevolken. De fluiten en violen slagen er knap in de bij het thema passende sprookjesachtige sfeer op te roepen. Ook het daveren van de watervallen wordt prachtig verbeeld door ijle, paniekerige fluittonen die het slagwerk begeleiden. De timing is uitstekend, de orkestklank blijft, ondanks de razendsnelle opeenvolging van melodieën en de vele crescendi, transparant en veelkleurig. Bij het Vioolconcert in e-klein van Félix Mendelssohn-Bartholdy (1809-1847) komt soliste Yerin Hong op in een vlammend rode jurk. De tweedejaars aan de Hochschule für Künste uit Bremen speelt moeiteloos de snelle, dynamische passages in het eerste deel, allegro molto

2 HANZEMAG WOENSDAG 20 FEBRUARI 2008 [11]

appassionato. In het andante speelt ze de haast pijnlijk mooie lyrische melodie vloeiend, maar misschien iets te weinig meeslepend. In het laatste deel, allegro molto vivace, is ze in haar element. Met schijnbaar gemak en grote speelsheid maakt ze indruk op het publiek dat haar en het orkest met een staand applaus beloont. In de iets minder bekende Vijfde Symfonie van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski (1840-1893) moet het orkest echt aan de bak. Het constante vraag- en antwoordspel tussen strijkers en blazers in het eerste deel is krachtig en dynamisch. Daardoor blijft het boeiend, hoewel de blazerssectie af en toe wel wat nadrukkelijker aanwezig had mogen zijn. Het tweede deel, andante cantabile, brengt kippenvelmomenten, zoals bij de passage waarin een prachtig ronkend unisono van hoorns en strijkers vanuit het niets een meeslepende melodie aandragen. Perfecte timing van dirigent Hans Leenders. Ook de ballet-

achtige wals in het derde deel komt goed uit de verf. In het vierde en laatste deel, andante maestoso, komt het in alle delen van de symfonie fragmentarisch opduikende hoofdthema tot volle wasdom, eerst zangerig en ingetogen, uiteindelijk als een typisch Russische extroverte triomfmars. Wervelende crescendi, dynamische inzetten van blazers en strijkers, brengen het publiek op het puntje van de stoel. Een knappe prestatie van Leenders en het HSO die in korte tijd een volwaardig symfonieorkest op de been hebben gebracht. Het publiek hoopt op een toegift, en blijft enthousiast staan applaudisseren, ook nadat het orkest aanstalten maakt om te vertrekken. Die toegift komt er niet. Het volgende optreden van het HSO is waarschijnlijk pas in 2010. Een concert met populaire negentiendeeeuwse werken lijkt op het eerste gezicht niet één van de durfmomenten waar collegevoorzitter Pijlman op doelde. Maar de bravoure en overtuiging waarmee het HSO speelt, zeker in de Tsjaikovskisymfonie, getuigt van lef. Zeker als je bedenkt dat sommige orkestleden pas in de vooropleiding zitten, en dat soliste Yerin Hong pas negentien is. Luuk Steemers

Het Hanze Symphony Orchestra Het Hanze Symphony Orchestra (HSO, opgericht in 2004) is een samenwerking van de conservatoria van Bremen en Groningen. Studenten van alle niveaus, van vooropleiding tot laatstejaars, spelen in het orkest. De studenten bereiden zich in de eigen stad voor tijdens individuele lessen, groepslessen en -repetities. Uiteindelijk komen alle studenten een week samen voor de tutti-repetities met het hele orkest. Als solisten treden eigen studenten op. Het HSO brengt elke twee jaar een concert in beide Hanzesteden. De première is afwisselend in Groningen en Bremen. Dit jaar viel Groningen de beurt toe.

Colofon

INHOUD

HanzeMag is het redactioneel onafhankelijke magazine van de Hanzehogeschool Groningen. Het blad verschijnt tweewekelijks. Redactie-adres Zernikeplein 7, A0.04 en A0.05, Groningen Postadres Postbus 30030 9700 RM Groningen telefoon: 050 5955588 fax: 050 5955590 e-mail: [email protected] Internet: via www.hanze.nl.nieuws Redactie Chris Wind - hoofdredacteur 050 5955585 [email protected] Boudewijn Otten - (eind)redacteur 050 5955582 [email protected] Luuk Steemers - redacteur 050 5955581 [email protected] Rina Tienstra - redacteur 050 5952570 [email protected] Loes Vader - redacteur 050 5955588 [email protected]

9 12/13

Fotografie Pepijn van den Broeke - www.pepijnfoto.nl Robert van der Molen loeXproduXies Illustraties Xiao Feng Chiu & Mathieu van der Bij Sam Peeters Leo van der Reest Barbara Stok Basis lay-out Art Studio - Groningen Productie Redactie HanzeMag & Grafische Industrie De Marne B.V. Oplage: 6.000 Advertenties Bureau Nassau 020 6230905, [email protected] Abonnementen 60 euro per jaar 050 5955588, [email protected]

10 17 Pagina 4 De commissie-Dijsselbloem beweert dat we steeds minder goed leren rekenen en lezen. ‘In dat ene jaar op het Luzac heb ik meer geleerd dan in mijn hele middelbare-schooltijd.’ Pagina 6 Derdejaars Dans dansen Art Core. Niet minder dan liefde brengen de studenten voor het voetlicht. Pagina 7 Bij de Les: FM-docent Mark Schaap neemt het nieuwe onderkomen van de PA onder de loep. ‘Alles is strak en wit en de muffe vitrages zijn weg.’ Pagina 8 Studenten FM maken snoepje voor allochtonen. ‘Met granaatappel kunnen we allochtonen triggeren, terwijl het ook voor de autochtoon te pruimen is.’ Pagina 9 Het is bijna klaar, het nieuwe Instituut voor Sportstudies. Studenten vellen alvast een oordeel. ‘Komt er een tapje in het sportcafé?’

Pagina 10 SLIM stel wint Business Match met mega-onderwijzerspool. ‘Na één telefoontje staat er binnen negentig minuten een invaljuf voor de deur.’ Pagina 11 Laura’s laatste avonturen in Zuid-Afrika. ‘Ik ga naar één van de wildparken of geef leeuwenwelpen de fles.’ Pagina 12/13 Bij het nieuwe wellness centrum voor HG-personeel de Plint kun je je laten masseren en leren mediteren. Pagina 15 Hanze Rechtswinkel geeft gratis advies: ‘De junks hoefden maar tegen de voordeur te leunen en ze waren binnen.’ Pagina 17 UITwonen in Mekka, een Vindicat-studentenhuis in hartje stad. ‘We hebben niet veel privacy hier, maar dat willen we ook niet.’ Pagina 19 Lieve Loes rekent af met foute mannen.

[11] 2008 20 FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG

3

RONDVRAAG

Onderwijsvernielingen? De onderwijsvernieuwingen van de afgelopen twintig jaar (basisvorming, studiehuis, bovenbouwprofielen) hebben ertoe geleid dat leerlingen basisvaardigheden als rekenen en lezen minder goed beheersen. De overheid heeft haar kerntaak, het garanderen van deugdelijk onderwijs, ernstig verwaarloosd. Die conclusies trekt de parlementaire commissie-Dijsselbloem. Ben jij het daarmee eens?

‘In het Studiehuis moesten we alles maar op internet zien te vinden’

Johan Wilts (24), derdejaars Communicatiesystemen

‘Op de basisschool kregen we Engelse les, maar het enige wat gebeurde was dat de docent Engelse detectives liet zien, ondertiteld. Daar gebeurde verder helemaal niets mee. Op de mavo gingen Aardrijkskunde en Geschiedenis altijd over verre landen en werelddelen terwijl je maar bar weinig leerde over je eigen land en Europa. Na invoering van het Studiehuis moesten de leerlingen alles maar op internet zien te vinden. Ik had het gevoel ik daardoor essentiële zaken miste.’

Heleen van den Brink (19), tweedejaars Fysiotherapie

‘Ik heb goed leren lezen, rekenen en schrijven op de basisschool. Op de havo had ik geen problemen met het niveau. Maar verplicht op school studeren voor het studiehuis deed ik niet. Op die leeftijd ga je overal tegenin en zeker daartegen. Als profiel koos ik Cultuur & Maatschappij met als bijvak Biologie. Ik wist toen nog niet wat ik wilde studeren, in ieder geval iets in de zorg. Maar ik ben blij dat ik Biologie erbij heb gedaan, dat komt me nu goed van pas.’

Sanne Hofmans (21), tweedejaars Pedagogische Academie

‘Ik vind absoluut niet dat ik goed voortgezet onderwijs kreeg. Alles wat ik op de basisschool heb geleerd aan hoofdrekenen en zinsontleding, ben ik daar kwijtgeraakt. Ik moest veel minder boeken lezen dan mijn ouders. Voor mijn eindexamen moest ik een betoog schrijven, maar op spelfouten werd niet echt gelet. In dat ene jaar op het Luzac College heb ik meer geleerd dan in mijn hele middelbare-schooltijd. Toen ik hier op school kwam, moest ik er weer helemaal inkomen, maar ik heb wel mijn taaltoets gehaald.’

‘Het niveau is niet lager geworden, maar ook niet hoger, dat is het punt’

Ayaan Hoessein (17) en Fatma Omar (22), eerstejaars Laboratoriumonderwijs Noorderpoortcollege

Fatma (r):’ Op het Alfacollege, waar ik hiervoor op zat, werd erg slecht lesgegeven. En vooral te weinig. Ik ging veel zelfstandig werken en als ik vragen had, zocht ik een leraar op. Zo heb ik wel mijn diploma gehaald. Scheikunde en Natuurkunde had ik nog nooit gehad, maar ik heb twee jaar over het eerste jaar gedaan en nu gaat het heel goed. Ayaan: ‘Ik heb van mijn twaalfde tot mijn zeventiende in Engeland op school gezeten. Ik vind het onderwijs in Nederland veel beter. In Engeland kom je veel makkelijker op de universiteit terecht.’ Frank Assies (44), Dalton-coördinator, Pedagogische Academie

‘Het niveau is niet lager geworden, maar ook niet hoger, dat is het punt. Als de maatschappij verandert, moet het onderwijs mee veranderen. Ik denk dat de vernieuwingsplannen best goed waren, maar ze hebben niet de kans gehad om goed te worden uitgevoerd. Iedere vier jaar zat er weer een nieuwe minister met nieuwe ideeën. Onderwijsvernieuwing is ook niet in cijfers te vatten op zo’n korte termijn. Men verwacht te snel effect, je moet de tijd hebben om nieuwe methodes uit te proberen.’

Miranda Kiewiet (23), tweedejaars Hbo-Rechten

‘Ik ben dyslectisch en daar is op de basisschool en later op de mavo en het mbo heel weinig aandacht aan besteed. Daardoor heb ik nu nog steeds moeite met spellen en zo. Pas op de hogeschool had men belangstelling voor mijn dyslexie. Verder vond ik het niveau van het basis- en middelbaar onderwijs niet zo slecht. Ik kan goed rekenen. Na een jaar universiteit valt het niveau van het hbo me wel wat tegen. In de colleges wordt alles te veel uitgekauwd. Je krijgt veel info die ook gewoon in de boeken staat.’


KORT NIEUWS

HG-studenten meten zwembadvoeten Zeven studenten van Commerciële Economie en Small Business & Retail Management meten de voeten op van badgasten. ‘Onze Duitse opdrachtgever blijft vaak met onverkoopbare schoenen zitten doordat hij voorraden heeft in verkeerde maatverhoudingen’, vertelt vierdejaars SB&RM Ilse Aerts. ‘Dat komt omdat voetmaten nooit goed zijn onderzocht. Bij veel mensen verschillen de linker- en rechtervoet nogal van grootte. En bij veel Nederlandse vrouwen passen de enkels niet in de laarsschachten.’ De studenten kozen zwembaden als werkterrein omdat daar mensen met blote én schone voeten lopen.

Sportstudenten zoeken proefpersonen

‘Het onderzoek wordt baanbrekend’, is het weinige wat docent Bart Dikkeboer wil verklappen over het bewegingsonderzoek van de opleiding Sportgezondheid (SG) van de Hanzehogeschool. Vier SG-studenten zoeken gemotiveerde (ongetrainde) mensen tussen de 20 en 45 jaar die van 3 maart tot 9 mei twee à drie keer per week willen deelnemen aan een bewegingsprogramma. Het onderzoek mondt uit in vier scripties die volgens Dikkeboer een nieuwe kijk op gezondheidsbevordering geven. HG’ers kunnen zich aanmelden door hun persoonsgegevens (én hun lengte en gewicht) te sturen naar: [email protected]. Mediatheek druk met dichte deuren

De mediatheken van het Wiebengacomplex, het Prins Claus Conservatorium en Academie Minerva zijn tijdens de krokusvakantie gesloten van 25 tot en met 29 februari. De mediatheek op het Zernikecomplex is gesloten op 23, 28 en 29 februari en op 1 maart. Op 25, 26 en 27 februari is de mediatheek op Zernike geopend van tien uur ’s ochtends tot vier uur ’s middags. De tijd die de mediatheekmedewerkers door de beperkte openstelling vrijmaken, gebruiken ze voor de verhuizing van de mediatheekcollecties van de Pedagogische Academie en het Instituut voor Sportstudies.

een hogeschoolopleiding. Vanaf dat jaar steeg het aandeel mbo’ers gestaag, tot vijftig procent in 2004. Na 2004 bleef het percentage rond de vijftig schommelen. Het maximum is kennelijk bereikt, concludeert de Onderwijsraad. Ex-mbo’ers presteren op de hogescholen net zo goed als studenten met een havodiploma. HG draagt kennis over aan India

Docenten van de Hanzehogeschool gaan Indiërs trainen in lesgeven op het gebied van Retail Management en Facility Management. HG-bestuurder Cor de Ruiter sloot op 24 januari een samenwerkingsovereenkomst met onderwijsorganisatie New Directions. In maart 2008 reizen HG-docenten af voor een inventarisatie bij het Garden City College uit Bangalore en andere instellingen.

van aanpak dat onder meer het toerisme-onderwijs tot op academisch niveau moet opkrikken. Jonge Democraten willen wijziging horecawet

De Nederlandse horeca moet vrije openingstijden krijgen. De Jonge Democraten pleiten met de actie Vrij Op Stap voor een wet die dat regelt. Flexibele openingstijden zorgen volgens een onderzoek van het Ministerie van Volkshuisvesting, Welzijn & Sport en het Be-

drijfschap Horeca & Catering voor meer rust op straat. Het vrije-openingstijdenbeleid in Groningen is hiervan een goed voorbeeld. Barbezoekers blijken niet minder te drinken als de cafés vroeger sluiten. In Harlingen gingen de gasten na het vervroegen van de laatste ronde zo veel en snel drinken dat de overlast juist toenam. Op www.vrijopstap.nl kun je een handtekening zetten om de wetswijziging op de parlementaire agenda te zetten.

HG richt scriptieschatkamer in

De mediatheek van de Hanzehogeschool (HG) richt een digitale schatkamer in voor scripties en andere publicaties van studenten en medewerkers. De pennenvruchten worden vrij ter inzage gelegd op www.hbo-kennisbank.nl. HG’ers die hun werk op deze wijze willen publiceren, moeten daarvoor contact opnemen met het management van de HanzeMediatheek. De Hanzehogeschool is de achttiende hogeschool met een aan de kennisbank gelieerde repository (Engels voor schatkamer of opslagplaats).

Groei is uit mbo’ers die voor hbo kiezen

Het percentage mbo-studenten die voor een hbo-vervolgopleiding kiezen stagneert. Dat meldt de Onderwijsraad aan staatsecretaris Marja van Bijsterveldt van Onderwijs. In 1989 begon ongeveer een derde van de geslaagde mbo’ers met

Friesland wil universitair onderwijs

Friesland heeft universitaire ambities. De Christelijke Hogeschool Nederland, die sinds 1 januari met de Hogeschool Drenthe fuseerde tot de Stenden Hogeschool, werkt sinds 2006 aan een plan


5

FRICK

Derdejaars Dans tonen vruchten van choreografieproject

Foto: Pepijn van den Broeke

De liefde een dansfeest

Tainted Love van derdejaars Frank, de zes meiden zetten het vet aan, misschien wel wulps.

Dansen is een feest en Valentijnsdag is liefde. Derdejaars van de Dansacademie knopen die gegevens aan elkaar in een strak programma. Art Core is een dansfeest, voor, tijdens en na de voorstelling. Ik hield van jou / Jij van je motor / Ik wilde je zoenen / Jij je motor / Ik wou m’n hele leven met je delen / Jij het jouwe / Met je motor / Jij brak mijn hart / En ik / Je motor. Het is Valentijnsdag in de Akkerstraat, de thuishaven van de Dansacademie Noord-Nederland. De academie viert feest, zo lijkt het. Een feest voor een publiek van dansstudenten en -docenten. De zaal is warm verduisterd, er hangt een geur van zoete-meisjesparfum, zwarte gordijnen reiken van plafond tot vloer (de studenten hebben er knalrode harten op gestikt), op de tafeltjes staan schoteltjes met snoepgoed van spekschuim. Elvis zit achter de geluidsknoppen en Pieter Ruigrok van der Werve heeft een dartel bloemencolbert aangetrokken. In het spotlicht declameert de docent liefdesgedichten: ik hield van jou / jij van je motor. Maar dat alles is slechts garnering, het hoofdgerecht bestaat uit zang en dans. De derdejaars hebben de afgelopen

weken twaalf choreografieën geschreven, liederen uitgezocht, medestudenten de dansen en songs laten instuderen en voor de decoratie gezorgd. Kortom, ze hebben de hele boel van begin tot eind georganiseerd voor hun choreografieproject. Alles onder de noemer Art Core, is alles liefde? En niet minder dan liefde brengen de studenten voor het voetlicht. Vooral liefde voor de dans. Soraya verbergt haar stampende voeten onder een lange flamencojurk. Dat leidt de aandacht als vanzelf naar haar gezicht en vooral naar haar handen. In een mum van tijd maakt de danseres meer dan duidelijk dat handen betoverend kunnen dansen. Ook stemmen kunnen dansen. Als je Shari een microfoon in handen duwt, tenminste. In haar versie van Saving All My Love For You slaagt ze erin het stembereik van Whitney Houston te benaderen én de Happy-birthdayflirt van Marilyn Mon-

roe te evenaren. Directielid Ruud van der Kooij is er mooi klaar mee, want Shari maakt hem tot het mikpunt van haar vet aangezette avances. Nog vetter aangezet, misschien wel wulps, is de choreografie van Frank. Op de maten van Tainted Love wisselen zes meiden-in-‘t-zwart hun groepsdans af met individuele staaltjes verleidingsdans, een damesbalts. Het dansfeest is strak op tempo. Geen changementen, maar huphup: als de ene groep dansers het podium verlaten, staat de volgende alweer te trappelen. Showdance, musicalsongs, bijna klassiek mo-

Het dansfeest is strak op tempo. Geen changementen, maar huphup derne dans en hiphopperige techtonik (of techtonische hiphop?) wisselen elkaar af. Het publiek is vanaf de eerste minuut juichend enthousiast. En na het slotapplaus neemt het enthousiasme alleen maar toe. Want de dansvloer is vrij.

Boudewijn Otten

Afvallozer Sommige bedrijven zetten elke maand één personeelslid in het zonnetje. De foto van de gelukkige hangt dan vier weken lang voor iedereen te kijk. Zo’n Werknemer van de Maand, dat is echt iets voor de Hanzehogeschool. De HG grossiert immers al tijden in cadeautjes van de baas. Meditatiecursussen, stoelmassages, loopbaanscans, gratis werkplekonderzoeken en dito health checks. Er komt maar geen eind aan. Het gerucht gaat dat de HG binnenkort zelfs reiki aanbiedt. Door de verkiezing van de Werknemer van de Maand kan de HG de betrokkenheid van het personeel een enorme boost geven. Want wat is er tegen om er een heuse show van te maken? Iedereen mag een collega nomineren. Ik nomineer de directeur huisvesting. Wat een druk baasje moet dat wezen, zeg. Een duvelstoejager, geen klus zo gek of die man gaat eraan staan. Wie een paar weken niet op het Zernikecomplex is geweest, moet zich aan het verkeerde adres wanen. Een tartanbaan hier, een parkeerplaats daar. Een sportcomplex. Een postmoderne bibliotheek. Een kantine op het formaat van een fabriekshal. Onze bouwpaus draait werkelijk nergens z’n hand voor om. Oké, nee-zeggen is niet zijn best ontwikkelde eigenschap. Maar wie maalt daar nou om? Aan zwaaiende hijskranen ben ik inmiddels gewend. Van een beetje modder aan de schoenen lig ik niet wakker. Architecten die druk schetsend door gangen en over pleinen struinen, werklieden die hameren op de maat van Frans Bauer. Ik lig er absoluut niet wakker van. In de grofvuilcontainers ligt de andere kant van de medaille van de bouwvlijt. Piekfijne bureaustoelen vinden er hun laatste rustplaats, rollade- en archiefkasten. Complete kozijnen worden erin gekieperd, duimdik draadglas en brandwerende deuren. Allemaal afgeschreven, zegt het boekje van de bouwpaus. En afgeschreven is op de HG het synoniem voor wegflikkeren. De Hanzehogeschool heeft de mond vol mooie woorden over verantwoord ondernemen, het bevorderen van duurzaamheid en energie- en milieubewustzijn. Maar op de keper beschouwd blijken het allemaal praatjes voor de vaak. ‘Hè, hè, Frickie’, schampert mijn bijna afgeschreven collega K, ‘meneer wordt wakker. Afgeschreven spulletjes zijn voor de HG net zoiets als dode meisjes voor ladykiller Joran van der Sloot: daar denk je niet over na, die dump je.’ Hajo Frick

Reageren: [email protected].


BIJ DE LES

Facility Management


Onderwijs op de Hanzehogeschool. In de rubriek Bij de Les bekijkt een redacteur in welke gedaantes zich dat zoal voordoet. Chris Wind kan wel een inrichtingsadvies gebruiken. Mark Schaap wijst hem en de studenten de weg in het opgeknapte D-gebouw op Zernike.

De les is nog geen tien minuten bezig als het licht opeens uitgaat. ‘Als ik te weinig beweeg, gaat het licht blijkbaar uit’, zegt docent Mark Schaap. ‘Is dat nou handig in zo’n grote zaal? Ik denk het niet. Het is misschien energiezuinig, maar een handmatige bediening lijkt me toch handiger. Ik zou in een zaal als deze ook zorgen dat je kunt kiezen. Alleen het licht voorin aan, of alleen achterin.’ Het is een toevallige gebeurtenis, maar het geeft een beeld van waar studenten Facility Management zich mee bezig houden. Een facility manager is verantwoordelijk voor de functionaliteit van gebouwen. Simpel gezegd moet hij of zij er voor zorgen dat alles goed geregeld is voor de gebruikers van een gebouw. Het hoorcollege Gebouwgebruikersonderzoek van vandaag wordt gegeven in D232, een pas opgeknapte grote zaal in het D-gebouw. Schaap kan het niet laten om de functionaliteit van deze ruimte eens te analyseren. ‘Het is hier stukken verbeterd’, merkt hij op. ‘Alles is strak wit geverfd, de muffe vitrages zijn weggehaald. Toch zag ik nog genoeg dingen die beter kunnen. Het licht dus, maar ook de zonneschermen. Toen ik binnenkwam heb ik bijna een half uur staan

zwengelen. Dat moet toch automatisch kunnen?’ Tijdens deze eerste les van het derde blok krijgen de studenten te horen hoe je een gebouwgebruikersonderzoek uitvoert. Het is de bedoeling dat de studenten in de komende weken een opdrachtgever vinden. Bij deze opdrachtgever moeten

‘Onthoud, jullie opdrachtgevers komen altijd van rechts!’ ze dertig vragenlijsten ‘wegzetten’, zoals Schaap het noemt. ‘Een klein bedrijf kan een leuke uitdaging zijn, maar als er maar vijftien mensen werken, hebben we toch een klein probleempje. Dus streef naar een opdrachtgever van enige omvang. Dat bespaart je problemen.’ ‘Maar genoeg over praktische zaken’, sluit Schaap het eerste deel van de les af, ‘nu is het tijd voor het ideale plaatje. Hoe moet zo’n onderzoek er eigenlijk uit zien?’ Het is allereerst belangrijk om zo objectief mogelijk te blijven, vindt Schaap. ‘In Nederland moeten we tegen-

woordig overal een mening over hebben. Op straat word je zonder vragen een microfoon onder je neus gedrukt en dan moet je maar klaar staan met je mening over van alles en nog wat. Vergeet dat nu maar eens. Bij deze opdracht mag je helemaal geen eigen mening hebben. Probeer zo zuiver mogelijk te werken.’ Bij huisvesting spelen verschillende belangen. Allereerst is er de directie. Het is van belang te weten wat de eisen en wensen zijn op de lange termijn. De onderzoeker moet rekening houden met de uitstraling van een organisatie. Schaap noemt als voorbeeld Interpolis. ‘Die hebben als motto Glashelder. Ze willen uitstralen dat ze transparant en duidelijk zijn. Kom je door een ongeluk in een rolstoel terecht, dan betalen ze dat ook, zonder moeilijkheden. Zo’n motto moet ook tot uiting komen in hun gebouwen, dus wat vind je veel in hun interieur? Juist, glas!’ Dan floept het licht weer aan. ‘Blijkbaar heb ik genoeg gemopperd daarnet en is mijn verzoek direct ingewilligd. Zouden ze gehoord hebben wat ik eerder zei?’, merkt Schaap op. Organisaties gaan niet altijd zo flexibel om met de wensen van medewerkers. ‘Een directie kan veel glas

en formica in haar interieur willen, terwijl de gebruiker van de ruimte juist warmte wil. “Ik moet er in zitten”, zal hij denken, “en ik wil niet in een ijskast werken.”’ Aan de onderzoeker de taak om beide partijen tevreden te stellen. Als duidelijk is wat de wensen van de directie zijn, kunnen de medewerkers worden geënquêteerd. ‘Pas alleen op dat je de medewerkers niet beïnvloedt. Vraag ook niet hoe de sfeer of de communicatie verloopt op het werk. Je bent geen psycholoog of socioloog. Vraag alleen naar de communicatie als het gaat om de plek in het gebouw. Zit de baas op de derde verdieping en de medewerkers twee verdiepingen lager? Dan kan dat invloed hebben op de communicatie en is van belang voor het onderzoek.’ Tot slot geeft Schaap nog een belangrijke tip. ‘Onthoud, de klant komt altijd van rechts! Hij geeft jullie een risicovolle kans om meningen te vragen aan medewerkers. Dat kan leiden tot spanningen op de werkvloer, gedonder in de tent. Houd daar dus altijd rekening mee tijdens je onderzoek.’ Chris Wind


7

F&B-studenten maken snoepjes voor allochtonen

Foto: Luuk Steemers

‘Een autochtoon trigger je niet met halalsnoep’

Donderdag 7 februari, 11.00 uur, in het cultureel café van de CAST is de spanning te snijden. Zeven groepen derdejaars Food & Business hebben zeven snoepjes ontwikkeld voor de makers van Autodrop. Er kan er maar één winnen. Is het de Tropische Taxi, het Pikante Plaatje, de Rollende Granaatappelvelg, het Waanzinnige Wereldwonder, het APK’tje, de Vrolijke Vlaggenmix of misschien de Hummie Hummer?

Vanaf links: Rutger van de Griendt, Hugo Simmelink en Robert van Zelderen met de winnende Rollende Granaatappel.

Een krap uur later weten we het. Een tajine met Rollende Granaatappelvelgen gaat rond. Mmmmmm, klinkt het goedkeurend in de zaal. Fris, niet té zoet, lekker stevig… Een echt dooretertje. Bloemen, een plastic tas vol Autodrop en een envelop met 250 euro. TV-Noord, OOG TV, de complete lokale pers staat te popelen om Rutger van de Griendt (22), Hugo Simmelink (21) en Robert van Zelderen (25) voor de camera te krijgen. Een snoepje voor allochtonen? Dan denk ik aan een Halalbal, Turks-fruitgum, Marokkaanse Rifjes…

Hugo: ‘De opdracht was niet: ontwikkel een moslimsnoepje. Vijf procent van de Nederlandse bevolking is moslim. De streng-in-de-leer-moslim zal uit principe geen gelatine eten omdat het is gemaakt van varkensbotten. Die groep is volgens ons te klein om een speciaal halalsnoepje voor te ontwikkelen.’ Rutger: ‘Het moet natuurlijk wel uit kunnen. Gelatine van kippenbotten of visgraten, het alternatief voor varkens, is veel

duurder. En agaragar, een bindmiddel van zeewier, wordt na een paar uur alweer zacht. Wij hebben geen tijd in dat soort experimenten gestoken.’ Robert: ‘De opdrachtgever vertelde dat hun Rode Bosvruchten Cadillacs het best scoren onder allochtonen. Alleen Nederlanders en Scandinaviërs eten drop. Beneden de Rijn wordt niets gegeten dat zwart is. Dan valt een dropje dus af.’ En dus werd het de Rollende Granaatappelvelg?

Rutger: ‘We zijn eerst met een framboos aan de gang gegaan. Maar toen kwam Hugo terug uit Turkije met de granaatappel.’ Hugo: ‘In Turkije nam ik iedere ochtend een jus met granaatappelsap. Granaatappel is hartstikke populair rond de Middellandse Zee. En het wordt hier ook steeds bekender. Zo kunnen we dus de allochtone doelgroep triggeren met een bekende smaak die ook voor de autochtoon te pruimen is. Dat lukt je niet met een halalbal. Die kan Nederlanders zelfs afstoten.’


Zie ik een lijn op basis van exotisch fruit?

Robert: ‘Precies. Denk aan lycheelagers, ananasspoilertjes of passievruchtensportstuurtjes. Uit de naam van het snoepje moet je kunnen opmaken hoe het smaakt. Witte zachte botsauto’s bijvoorbeeld zegt niets over de smaak.’ En dan ga je de keuken in.

Robert: ‘Het basisrecept kregen we van Autodrop. Water, suiker, glucosestroop, aroma, voedingszuur en glansmiddel. Water en suiker kook je in, dan doe je glucosestroop erbij en de gelatine om te binden.’ Hugo: ‘Dan een paar druppels aroma. Nee, er zit geen granaatappel in. Ze noemen het natuur-identiek aroma. En kleurstof op basis van bieten. Dit laat je een tijdje zacht pruttelen totdat er een dikke stroop ontstaat.’ Rutger: ‘Als de stroop lang genoeg heeft gekookt, gaat het door een giettrechter in de gietbak met maïszetmeel. Steeds een blubje. Tot je een bak vol hebt, die je stempelt met een patroon. Bij ons was dat

de velg van een speelgoedautootje van 89 cent van de Action.’ Hugo: ‘Dan moet het twee dagen harden in een stoof van vijftig graden. Met een soort nagelborsteltje veeg je het meel van het snoepje en dan poets je er een beetje bijenwas op. Anders plakt alles aan elkaar. We hebben zo’n zes a zeven batches gemaakt voordat we tevreden waren.’ Binnenkort kan ik Rollende Granaatappels bij Shell kopen?

Hugo: ‘Hij is nu in productie op keukenschaal. Autodrop gaat dit concept verder onderzoeken en wie weet nemen ze het echt in productie.’ Dan gaat Autodrop misschien vet verdienen aan jullie idee.

Robert: ‘Ach, wij hebben er nu toch aan verdiend. Die 250 euro gaat vanavond op. En niet aan Autodrop. We gaan flink op stap met z’n allen. Vieren dat het allerlekkerste snoepje heeft gewonnen.’ Loes Vader

Sportstudenten bekijken sportjuweel op Zernike

‘Alles is zichtbaar en gericht op bewegen’ De Diamant is klaar. Nou ja, bijna klaar. De officiële rondleiding is uitgesteld tot maart. Maar studenten kregen op 7 en 8 februari alvast de mogelijkheid om hun nieuwe onderkomen op het Zernikecomplex. ‘Komt er een tapje in het


hun oordeel te vellen over

sportcafé?’ ‘De diamant van onze campus’, noemde voormalig collegelid Wiebe Wieling het nieuwe onderkomen voor het Instituut voor Sportstudies in 2004, nog voor de eerste paal de grond in was geslagen. Nu vier jaar later staat ie er dan. Een beetje later dan gepland, maar het is een gebouw om trots op te zijn. Ook de studenten die op 8 februari verschijnen voor de rondleiding zijn onder de indruk, al houden ze zich rustig. De drank van donderdagavond zit nog in het bloed. Menigeen kijkt wat katterig om zich heen. Ook derdejaars Sportontwikkeling Liv-eva Venema, die met zesdejaars ALO Roy Kroeze de rondleiding geeft, is nog niet helemaal wakker. ‘Ik heb geen zin om twee uur rond te lopen. Ik heb een zware nacht gehad, dus we gaan rats-rats door het gebouw heen, jongens!’ De groep van twintig studenten loopt braaf achter Liv-Eva en Roy aan. De twee weten niet zo heel veel meer over het nieuwe gebouw dan de volgers, zo blijkt al snel. ‘Hier heb je de danszaal, daar ligt een houten vloer in. Dat schijnt beter te zijn voor de dansers, maar ik zou eigenlijk niet weten waarom’, zegt Liv-eva. ‘Helder’, merkt een student sarcastisch op. ‘Ja hallo!’, verdedigt Liv-eva zich, ‘ik kreeg ook maar even snel een rondleiding en deze info, hoor!’

Dan snel naar de gymzaal. ‘Kijk maar eens naar deze vloer, dan zijn jullie meteen weer helder!’ roept Liv-eva. De kanariegele vloer doet bijna pijn aan de ogen. Een student vraagt zich af of dat met opzet zo gekozen is. Dat weten de begeleiders niet. Kleuren moeten het studenten wel makkelijker maken. ‘Rood is de kleur voor informatie’, legt Roy uit. ‘Alle plekken waar je info kunt krijgen, dingen kunt regelen, verslagen kunt laten inbinden, zijn rood geschilderd.’ Het pronkstuk van het nieuwe gebouw is de sporthal met een tribune voor tweehonderd toeschouwers. Naast de sporthal ligt het auditorium, waar hoorcolleges kunnen worden gegeven. De verschuifbare wand van het auditorium zorgt ervoor dat de collegezaal kan dienen als extra tribune voor de sporthal. ‘De zaal is ideaal voor sportevenementen’, zegt Liv-eva, ‘alles zit erop en eraan, zelfs een scorebord en een omroepsysteem.’ Ook het zwembad is indrukwekkend, maar helaas nog niet gebruiksklaar. Liv-eva: ‘Het zwembad is lek, dus je zult nog even moeten wachten.’ Wachten is het ook op enkele andere faciliteiten, zoals een sportcafé en een sportwinkel van Willy Loos. De openheid van het gebouw valt op. Er zijn

weinig dichte ruimtes, en zelfs die hebben binnenramen waardoor er vanuit andere ruimtes naar binnen kan worden gekeken. ‘Alles is zichtbaar en gebaseerd op bewegen’, zegt Liveva, ‘vanuit de computerruimte heb je uitzicht op de docentenkamers. Op hun beurt kunnen de docenten weer naar ons kijken. Dat schijnt een soort Scandinavisch model te zijn, maar verder weet ik het ook niet.’

‘Alle plekken waar je info kunt krijgen, dingen kunt regelen, verslagen kunt laten inbinden, zijn rood geschilderd’ De studenten zijn er stil van. Of dat komt doordat ze onder de indruk zijn van hun nieuwe onderkomen of vanwege de nacht ervoor, is niet helemaal duidelijk. Het zal wel een combinatie zijn. ‘Komt er ook een tapje in het sportcafé?’, vraagt een wakkere student nog. Ja, dat komt er.

Chris Wind


9

SLIM stel wint Business Match met mega-onderwijzerspool

‘Over drie jaar zitten we in heel Nederland’


Een nieuw product in een bestaande markt zetten is slim, zo vindt de vakjury van de Business Match. Maar een nieuw product op een nieuwe markt zetten is slimmer. En dat deed SLIM, dit jaar de beste onderneming van HG-studenten.

De directeur van Same But Different, Rutger Schaap, heeft het goed voor elkaar met zijn bijzondere-T-shirthandel: ‘Voor de reclame schakel ik Ruben Nicolai in, u hoeft alleen maar naar de Lama’s te kijken.’

Iedere basisschool heeft wel een lijst met telefoonnummers van invalkrachten. Als een juf of meester uitvalt, werkt de schoolleiding die lijst af. Soms leveren die belletjes niks op, terwijl er genoeg invallers staan op bellijstjes van andere scholen. Nou, dachten Boukje van der Veen en Rob Maatman, als we de lijstjes van die scholen nou eens aan mekaar knopen. Tja, dan heb je dus een idee waarmee je de Business Match wint. Op 5 februari streken de vierdejaars Facility Management de wisselbokaal op voor de beste studentonderneming van de Hanzehogeschool. Sinds 16 januari staat SLIM ingeschreven bij de Kamer van Koophandel. Rob en Boukje zijn druk in de weer met een databestand en met de werving van klanten. Voor 89,95 euro kunnen scholen zich inschrijven, daarna betalen ze 37 euro per maand. Dé dienst die het bedrijf levert: na een telefoontje met SLIM staat er

binnen negentig minuten gegarandeerd een gekwalificeerde invalkracht voor de klas. SLIM begint in de drie Noordelijke provincies. ‘Maar over drie jaar’, stelt Rob tijdens de finale-presentatie in Martiniplaza, ‘bedienen we heel Nederland.’ Juryvoorzitter Gerard Kral: ‘Die anderhalfuurgarantie moeten jullie echt waarmaken. Als jullie daarin steken laten vallen, vooral in het begin, gaat het niet werken.’ Boukje is zich ervan bewust. ‘De omvang van ons databestand is cruciaal. Ieder jaar studeren tientallen studenten af aan de Pedagogische Academies. Die komen allemaal in onze computer. Als ze willen, natuurlijk. En waarom zouden ze dat níet? Het kost hun geen cent.’ SLIM is slim, zo oordeelde de jury, omdat ze een nieuwe markt hebben geschapen. De andere finalisten, Business Match begon de competitie in september met negen studentbedrijven, proberen een nieuw product op een bestaande markt


te zetten. Rutger Schaap zit op een moeilijke markt. Toch maakt modebedrijf Same But Different kans. Vijf à zes duizend T-shirts per jaar denkt de student Communicatiesystemen te kunnen slijten. T-shirts met een artistiek vormgegeven boodschap. ‘Met mijn T-shirts kan iemand een statement uitdragen.’ Opvallen zullen ze zeker: van ieder type T-shirt laat het bedrijf er slechts een handvol drukken. En reclame? ‘Daarvoor schakel ik Ruben Nicolai in, een vriend van de familie. Dus gewoon naar de Lama’s kijken, dames en heren. Maar dat deed u toch al.’ Rutger gelooft, meer dan de andere kandidaten, in zijn product. Sterker nog: hij houdt ervan. Voor zijn ‘zéér overtuigende presentatie’ beloont de jury hem met de tweede prijs. De presentatie van Merijn Woudt steekt die van Rutger naar de kroon. Merijn, zelf de verpersoonlijking van een gezonde

geest in een gezond lichaam, struint als een mobiele gezondheidsconsulent bedrijven af. In tien minuten onderwerpt hij een vrijwilliger uit het 150-koppige publiek aan een gezondheidstest. De man vult een formulier in. Merijn noodt de man op de weegschaal. ‘Zoals altijd weegt deze meneer een paar kilo meer dan hij op het formulier aangaf.’ Merijn neemt de bloeddruk van het proefkonijn op, meet op een onnavolgbare wijze diens vetpercentage en nog wat gezondheidsindicatoren. De informatie die het slachtoffer krijgt geserveerd, mag hij gratis naar zijn zitplaats meenemen. In het echt rekent Merijn 21,50 euro voor zijn gezondheidstest en na de test kun je de student Sportgezondheid inhuren als personal coach. ‘Waarin onderscheid je je van de concurrentie?’, wil iemand uit het publiek weten, ‘wat is je unique selling point?’ Merijn stamelt: ‘Uuuhh, mezelf, mijn persoonlijkheid. Ik kan met mensen omgaan.’ Op geen van de andere kandidaten davert het applaus zo hard neer als op de manager en enige personeelslid van Gezonde Stijl: Merijn Woudt wint de publieksprijs. Voor de vakjury is hij echter nummer laatst omdat zijn idee makkelijk is te kopiëren. Ook Bicyclame heeft een kwetsbaar product. Marieke Helder en Annemiek Krakers willen minstens negentig fietsen

Fietsendiefstal kan Bicyclame de kop kosten uitrusten met reclameboodschappen op frame, kettingkast en jasbeschermer. Een student huurt zo’n fiets en maakt peddelend een jaar lang reclame. ‘Sympathiek idee’, vindt de jury, ‘maar we twijfelen, fietsendiefstal kan Bicyclame de kop kosten.’ De dames hebben dus wat om over na te denken. Het SLIM-stel ook. ‘We moeten dit jaar zien af te studeren’, verklaart Rob Maatman, ‘gelukkig kan dat op dit onderwerp: ons eigen bedrijf.’ Boudewijn Otten

STAGE

JAN WILLEM

Groen gras Laura moet terug naar Nederland. Dat is niet zo erg. Het is zelfs wel leuk, eigenlijk. Niet leuk is dat ze daarvoor Zuid-Afrika moet verlaten. En ergens wil ze dat niet. Toch wel uitzonderlijk voor een ambitieus type. Zo’n studente die alles voortdurend anders wil hebben, alles beter en alles leuker.

Voor veel mensen is het gras van de buren altijd groener dan het eigen gazon. Hebben ze het één, dan willen ze het ander. Dat dit voortdurende streven naar het ‘ander’ een oneindigheid aan tijd en energie kost, lijkt hen allerminst te deren. Sterker nog, ze rusten niet voor ze hun doel hebben bereikt. Dat wil zeggen, tot ze weer iets nieuws verzinnen, want er is nog wel van alles dat leuker, beter en anders kan. Zelf ben ik hier geen uitzondering op. Hoewel het anders doet vermoeden, hoeft het verlangen naar het groenste groen niet per definitie voort te komen uit frustratie of ontevredenheid. In zekere zin zijn we allemaal in meer of mindere mate op zoek naar dat spreekwoordelijke stukje gazon waar ze bij de Amsterdam Arena nog jaloers op kunnen worden. Persoonlijk vind ik dit een gezond stukje menselijke ambitie. Omdat ook bij mij alles leuker, beter en

anders kan, ben ik voor een jaar in ZuidAfrika stage gaan lopen. Mijn Afrikaanse leven bevalt mij inderdaad fantastisch. Naast geweldige nieuwe vrienden, een uitdagende stageplaats en een huis aan het strand, ligt het avontuur hier letterlijk op de stoep. Het gras is groener dan in mijn groenste dromen. In mijn vrije tijd ga ik vaak naar één van de vele wildparken. Of ik geef leeuwenwelpjes de fles in het opvangcentrum. Ik houd van het buitenleven onder de zon die volop schijnt. Soms, als ik ‘s morgens opsta en de gordijnen opentrek, zie ik walvissen en dolfijnen zwemmen in zee. Ik reis en heb tijd voor mezelf en anderen. Ik geniet van dit leven. Dat het vertrek eraan zit te komen voelt dan ook als een plotselinge ontnuchtering na een avondje vrolijk doorzakken. Ik stel het inpakken van mijn koffer uit tot het laatste moment en aan het naderende afscheid wil ik niet eens denken.

Voor iemand die zo moeilijk op één plek kan blijven hangen, heb ik ineens verdacht veel moeite met weggaan. Wat moet een mens nou nog, als alles al leuker, beter en anders is? Het gras in Nederland lijkt plotseling tamelijk kleurloos. Mijn ticket ligt op mijn nachtkastje. Het vertrek is onvermijdelijk. Als ik het zie liggen, geeft het me een onbestemd gevoel. Eerlijk is eerlijk, ik snak naar m’n vrienden en familie die op Schiphol op me wachten. Nog even en ik fiets weer door Groningen en ik kan ’s avonds weer veilig over straat. Nog even en mijn Afrikaanse avontuur is voorbij. Als ik straks weer in Nederland ben, ga ik alles leuker, beter en anders doen. Het gras blijft immers altijd groener...

Laura Hage

Aandacht Amsterdam, maandagavond, acht uur in de avond. Ik, Jan Willem Dijk, loop over een rode loper. Ik kijk rechtstreeks in de lenzen van tig fotografen en cameramannen. Ik heb de minor journalistiek gevolgd op de Hanzehogeschool, maar rode lopers… Nee, daarop hebben ze me niet voorbereid. Ik wandel Tuschinski binnen. Ik ben uitgenodigd voor de première van de Nederlandse film Alibi. (Stage lopen bij MTV heeft zo zijn voordelen.) We worden ontvangen in de hal. Na een kwartiertje wachten, kunnen mijn collega’s en ik de zaal in. We zoeken een paar mooie plekken uit en wachten totdat de film begint. Maar eerst, we hadden het kunnen weten, grijpen de gastheren de gelegenheid aan om aandacht voor de sponsors te vragen. Tal van namen passeren de revue. Namen die op de één of andere manier met de film verbonden zijn. Dan krijgen we op het scherm te zien wat er zich buiten op de rode loper afspeelt. Georgina Verbaan, één van de Alibi-actrices, komt aan in een politiewagen. Honderden flitsen. Schreeuwende mensen en overenthousiaste cameramannen proberen in haar nabijheid te komen. Ik wist niet dat mensen zo om iemands aandacht konden schreeuwen. Dat je iets over iemand wilt weten is nog tot daar aan toe, maar dit slaat werkelijk alles. Op tv krijg je dat allemaal niet mee. Je ziet altijd de ster, niet de meute journalisten die erbij staat. Na de film en honderden bedankjes en ingestudeerde flauwe grappen van de regisseur is het tijd voor de after-party. In de Escape mogen we met z’n allen genieten van een optreden van de Party Squad. Ook de acteurs en actrices zijn van de partij. En wederom krijgen ze geen moment rust. Fotootje hier, handtekeningetje daar, en ga zo maar door. Iedereen wil z’n portie aandacht, aandacht van de bekende Nederlanders. Op de één of andere manier zijn er ook journalisten naar binnen geslopen. Ze hebben uiteraard nog een paar brandende vragen voor Georgina en consorten. Ik word al moe als ik ernaar kijk. Respect heb ik voor de acteurs. Ze blijven de niemendallerige vragen netjes beantwoorden. Ze blijven glimlachend poseren met de collega’s. Maar mij is duidelijk dat ik niet voor journalist in de weg ben gelegd. Zo om iemands aandacht schreeuwen? Mij niet gezien.

Jan Willem Dijk


11

Gezond & fit op de De Plint pampert personeel Op maandag 11 februari opende De Plint de deuren. Het nieuwe centrum voor een actieve en gezonde leefstijl voor medewerkers van de Hanzehogeschool wil het kloppend hart van de hogeschool worden. Als je de drempel van De Plint overstapt, links naast de trap van het nieuwe gebouw van Sportstudies, sta je in een lichte ruimte met veel glas en een mooie houten vloer. Rustgevende muziek klinkt zachtjes. In het midden van de ruimte staat een grote leestafel met ergonomisch verantwoorde stoelen. Voor het raam staan twee enorme massagestoelen. Die staan er niet altijd, De Plint heeft ze een tijdje in bruikleen voor het thema van februari: ontspanning. En ontspannen kun je je. Janika Zeelig (18) en Laura Zeinstra (18) bedienen de super-de-luxe massagestoelen én ze geven handmatige massages in De Plint. Voor de tweedejaars Fysiotherapie is De Plint een leer-werkplaats, ze halen er hun vrije studiepunten. ‘De massagestoel is laagdrempelig, je kunt je kleding aanhouden en niemand zit aan je’, prijst Laura het gevaarte aan. ‘Hij gaat met rolletjes over je rug en kneedt echt.’ Als je in het zachte rode kunstleer gaat liggen, zet Janika de stoel achterover. Hij adviseert je je hakken stevig in de voetsteunen te zetten. ‘Dan blazen de zakjes rondom je enkels op en pakt de stoel je ruggengraat

beet. Zo meet hij de lengte en vorm van je lichaam. U kunt kiezen voor verschillende massages. Wilt u een schoudermassage of een full-body?’ Hij drukt op de knoppen. ‘U mag nu rustig achteroverliggen, de stoel doet de rest. Hier is een joystick waarmee u de kracht en de plekken van de massage kunt regelen.’ ‘Het is een mooie uitvinding, maar de interactie tussen de fysiotherapeut en de cliënt ontbreekt natuurlijk. Wij kunnen voelen waar de problemen van de patiënt zitten en feedback geven. Een stoel kan geen diagnose stellen,’ relativeert Janika. Twee medewerkers komen intussen ook een kijkje nemen. ‘We hoorden van een collega dat we hier een massage konden krijgen. Dat lijkt ons ook wel wat. Kunnen we misschien een afspraak maken?’ ‘Gaat u maar even zitten, als u wilt kunt u zo meteen op de tafel’, nodigt Laura uit. Even later verdwijnt ze met de klant naar een aparte ruimte met een massagetafel. Manager Elly Schoemaker (50) is misschien ook wel aan ontspanning toe. Ze heeft zich de afgelopen maanden

het vuur uit de sloffen gelopen om De Plint op poten te zetten. De ambitie van Schoemaker is hoog. ‘De Plint wil het kloppend hart van de HG voor personeel worden. Een frontoffice voor gezondheid, fitheid en welbevinden op het werk. De Hanzehogeschool wil haar werknemers gezond houden. Het ziekteverzuim is laag en dat willen ze graag zo houden. Naast sportieve activiteiten zoals zwemmen en fitness, bieden we ook bezinning en ontspanning. We gaan werken met een wisselend aanbod. De introductiecursus meditatie, die we in november als proef hebben aangeboden, was nog maar het begin. Nadat de meditatieflyer bij alle personeelsleden in de brievenbus was gevallen, meldden zich binnen twee dagen dertig mensen aan. Dat is best veel op een populatie van tweeduizend. Eén keer in de week zaten ze ‘s morgens om acht uur voor werktijd al in de ACLO en het Wiebengacomplex

om kennis te maken met meditatietechnieken. De evaluaties waren erg positief en nu komt er een vervolg.’ Spiritualiteit op de werkvloer is populair. De HG is niet de enige werkgever die met meditatiecursussen voor personeel komt. Het ministerie van Volkshuisvesting, IBM, de ING-bank, de ABN, het Radboud Ziekenhuis, de Radboud Universiteit Nijmegen, de politie, gemeentes en de Hogeschool van Arnhem & Nijmegen, allemaal bieden ze hun personeel meditatie aan. Het Christelijk Nationaal Vakverbond nam het zelfs op in de cao welzijn en maatschappelijke dienstverlening. Meditatie is een techniek om in het hier en nu te zijn. Het is een soort mentale fitness en hoeft helemaal niet zweverig te zijn. Uit wetenschappelijk onderzoek is gebleken dat meditatie de arbeidsproductiviteit kan verbeteren en de werkvreugde vergroten.

e Hanzehogeschool Leren mediteren Docent Arbeidsrecht en Sociaal Zekerheidsrecht Willem Hiemstra deed mee aan de kennismakingscursus meditatie. De 52-jarige jurist werkt bij het Instituut voor Rechtenstudies: ‘Ik word er echt relaxter van.’

De Plint De Plint is ontstaan uit de projecten Fit en Gezond en Focus op Ambities, die voortkomen uit het rapport Duurzaam Human Resourch Management Beleid. Uit de workshops die de Hanzehogeschool voor Focus op Ambities organiseerde, bleek dat medewerkers interesse hebben voor activiteiten, advies en faciliteiten op het gebied van een actieve en gezonde levensstijl. De Plint is een samenwerkingsverband tussen het stafbureau Personeel & Organisatie, het Instituut voor Sportstudies en de Academie voor Gezondheidsstudies. Maar het is bedoeling dat alle schools mee gaan doen in de leer-werkplaats.

Je kunt in De Plint terecht met vragen over je werkplek, over je gezondheid, health checks, advies, loopbaanbegeleiding en persoonlijke trajecten. Je kunt zelf ook ideeën voor activiteiten inbrengen. De februari-activiteiten staan in het teken van ontspanning. • massage • massagestoel • meditatie introductie en vervolg • lunchconcert • computergymnastiek • ReiKi Info: www.hanze.nl/deplint Rina Tienstra Foto’s Luuk Steemers

‘Ik las de meditatieflyer en het leek me een interessante cursus. Ik was er zelfs heel nieuwsgierig naar. Geweldig dat een werkgever zoiets aanbiedt. Natuurlijk had ik er wel eens iets over gelezen, maar het leek me lastig om het in je eentje te doen. Het vereist veel discipline. Nu heb je een stok achter de deur. Je wordt verwacht. Voor mij werkt dat beter dan mezelf iets leren met een boek en muziek. De eerste associatie die je hebt bij meditatie is stilzitten. Maar dat is niet de enige manier. Je kon vijf verschillende meditaties uitproberen. Een vlotte manier om te ervaren of je er verder mee wilt gaan. ‘Ik ging er de eerste keer volkomen blanco naar toe en dacht na afloop: wat overkomt me nu? De manier waarop de docent Wilt Dijkstra de meditatie aanbood, sprak me aan. Hij was heel relaxed en vooral helder. Ik heb een hekel aan vago’s en ben allergisch voor gezweef. Maar deze cursus was helemaal niet wazig. Het was simpel, down to earth. Ik vond de eerste les het beste bij me passen. We deden toen de Kundalini-meditatie. Eerst tril je jezelf helemaal los, dan maak je vloeiende bewegingen op muziek. De muziek stuurt je als het ware. Toen stopte Wilt de muziek en nodigde ons uit om stil te gaan zitten. Ik vond dat bijna een dramatisch moment. Het was net alsof alles zich naar binnen vouwde. Je voelt duidelijk of dingen lekker zitten of niet en je kunt de oorzaak van spanningen opzoeken.

‘Je moet er wel voor open staan en je eraan willen overgeven. Op het moment dat je denkt: wat sta ik me aan te stellen, ben je weg. Je moet ook niet op de mensen om je heen letten. Wat je buurman doet, is niet belangrijk. Het was best oncomfortabel en koud om acht uur ‘s morgens in de ACLO, maar dat was geen probleem. ‘Zo is het nu eenmaal hier op dit moment’, zei Wilt. ’We accepteren de omstandigheden en besteden er verder geen aandacht aan. Laten we ons tot het hier en nu beperken. Het verleden was gisteren en van de toekomst weten we nog niets.’ Het klinkt als het intrappen van open deuren. Maar als je die gedachten overneemt, reageer je er op. Ikzelf hield dat gevoel bij me, ook even later op mijn werk. Ik werd er relaxter van. En heel helder. Het resultaat was zelfs dat ik als voorzitter van de examencommisie de vergadering rustiger leidde. Beslissingen leken makkelijker te maken. Het viel mijn collega’s ook op. Sommigen deden er een beetje lacherig over, maar ze waren ook nieuwsgierig. Ik pas de techniek van je bepalen tot het hier-en-nu ook toe bij mijn studieloopbaangesprekken met studenten. Als ze helemaal in paniek zijn omdat ze hun tentamens niet hebben gehaald. Als ze bang zijn dat ze moeten stoppen met school, zeg ik: dat is geschiedenis, wat kun je nú doen? En dat werkt, ze worden er rustiger van en zoeken naar oplossingen. Mediteren? Ik kan het iedereen aanraden.’

Actemium is onderdeel van VINCI Energies, de multinational bij jou om de hoek. Wij solliciteren bij jou! Actemium is op zoek naar high potentials die net afgestudeerd zijn en hun loopbaan een vliegende start willen geven. Speciaal voor jou hebben wij een traineeship ontwikkeld; in twee jaar tijd wordt je klaargestoomd voor de functie die past bij jouw talent en jouw ambitie. Stuur direct een e-mail naar [email protected], dan komen wij snel ter zake op Recruiting Noord.

Tot ziens op 5 en 6 maart in Martiniplaza te Groningen.

Onderdeel van:

Actemium, Van Beresteijnstraat 18, 9641 AB Veendam, tel. +31 (0) 598 63 19 19, e-mail: [email protected]


Hanze Rechtswinkel geeft al één jaar gratis advies

De Hanze Rechtswinkel bestaat ruim één jaar. Studenten van de Hanzehogeschool kunnen er terecht voor gratis juridische hulp.

Foto: Luuk Steemers

‘We helpen studenten vooral op weg’

Het team van de Hanze Rechtswinkel, vlnr: Ellen Bakker, Janneke Visser, Jeroen Bruining, Franziska de Jong en Madeleine Dierikx.

‘Als studenten zélf naar instanties bellen, worden ze vaak van het kastje naar de muur gestuurd. Maar als de Hanze Rechtswinkel belt, komt ineens verbijsterend snel de juiste persoon aan het toestel. Daar zit blijkbaar toch meer druk achter.’ Tweedejaars HBO-Rechten Franziska de Jong (20) zit tijdens het inloopspreekuur in het kantoor van de Hanze Rechtswinkel op de derde verdieping van de Toren. ‘De rechtswinkel is een samenwerking tussen de Hanze Studentenbelangen Vereniging en het Instituut voor Rechtenstudies’, legt ze uit. ‘Het is een gratis service. Alle studenten van de Hanzehogeschool kunnen bij ons terecht voor advies, en als iemand met een vraag voor zijn oma komt, doen we daar niet moeilijk over.’ Er zijn vijf medewerkers, twee studenten HBO-Rechten en drie van SociaalJuridische Dienstverlening. Ieder half jaar wisselt het team van samenstelling. De sollicitanten moeten minimaal tweedejaars zijn en enige kennis en ervaring meebrengen. ‘Zo heb ik één en ander meegemaakt met mijn huisbaas’, zegt studente HBORechten Madeleine Dierikx (21). ‘De junks hoefden maar tegen de voordeur te leunen en ze waren binnen. Lekkages

via de lamp in de keuken, zodat je niet kon koken als het regende. Ik heb het mijn huisbaas aardig lastig gemaakt. Hij heeft me zelfs verteld dat er nooit meer een rechtenstudent in zijn huis komt, de arme man! Ik weet dus hoe je met problemen met de verhuurder moet

‘Een studente moest van haar kerk ineens grafrechten betalen voor het graf van haar overgrootmoeder’ omgaan. Daarmee wilde ik wel andere studenten helpen.’ ‘Dit soort huurzaken zijn de bulk’, zegt SJD-docent Hans Conijn (29). Hij coördineert de rechtswinkel. ‘Verder zijn er veel arbeidsrechtzaken. Studenten die geen vakantiegeld betaald krijgen of die geen ziektedagen hebben, bijvoorbeeld. Ook krijgen we veel vragen over studiefinanciering en consumentenzaken.’ Madeleine beschrijft een typische huur-

zaak. Een student woont boven een shoarmazaak en doet gemiddeld vier nachten per week geen oog dicht vanwege geluidsoverlast. De politie is al een paar keer geweest. Dat helpt even, maar zodra de politie weg is, gaat de muziek weer harder. ‘We hebben aangeraden om naar de makelaar te gaan die het huis verhuurt en we hebben verwezen naar een speciaal meldpunt voor geluidsoverlast.’ ‘Wat veel mensen niet weten is namelijk dat de verhuurder verplicht is de huurder huurgenot te geven’, vult Franziska aan. ‘Hij moet dus inspanningen doen om te zorgen dat er geen overlast is. En zo’n makelaardij is natuurlijk een veel sterkere partij dan de huurder.’ Franziska: ‘Wat ook nogal eens voorkomt is dat verhuurders hun huis willen verkopen en dan de huur opzeggen. Dat kan helemaal niet. Als het huis wordt verkocht, heeft de huurder het recht om te blijven zitten. Koop breekt geen huur, is de standaardregel.’ Hans herinnert zich een tamelijk bizarre zaak. ‘Een studente moest van haar kerk ineens grafrechten betalen voor het graf van haar overgrootmoeder. We zijn gaan bellen. Er bleek zomaar een bedrag ingetikt. Met één telefoontje was de helft van de rekening al weg. Ze heeft uiteindelijk

wel betaald. De relatie met die kerk was voor haar erg belangrijk. Ze wilde het dus niet hard spelen. Dat is een afweging die altijd bij de cliënt ligt.’ Hans: ‘We staan studenten met juridische raad bij. We helpen ze op weg, bijvoorbeeld door te vertellen hoe ze een bezwaarschrift moeten schrijven bij een parkeerboete, of te verwijzen naar een site met standaardbezwaarschriften. Zo bevorderen we de zelfredzaamheid van de cliënten. ’ Luuk Steemers

Hanze Rechtswinkel De Hanze Rechtswinkel is gevestigd op de derde verdieping van de Toren op Zernikeplein 7. De inloopspreekuren zijn op dinsdag van 10.00 – 13.00 uur en op donderdag van 13.00 - 16.00 uur. Een afspraak maken kan ook, via e-mail: [email protected].


15

IN & UIT

IN&UIT is bestemd voor studenten- en personeelsactiviteiten. Ook kunnen studenten en medewerkers hier hun gratis advertenties kwijt (maximaal 30 woorden). Informatie voor de uitgave van woensdag 12 maart kun je mailen naar [email protected]. De deadline is woensdag 5 maart.

Develop Your World Droom jij van een carrière in de ontwikkelingssamenwerking? Kom dan op dinsdag 26 februari om 14.30 uur naar Develop Your World in Martiniplaza. Deze netwerklounge is dé kans om met ontwikkelingsorganisaties in contact te komen en nuttige trainingen te volgen, waaronder een training van Emile Ratelband. Na het debat is er een buffet en de dag wordt afgesloten met cabaret. Deelname is gratis, inclusief diner. Schrijf je in via www.developyourworld.nl. Organisatie: SIB-Groningen, Move Your World Network Groningen en AIESEC. ACLO studentensport Kom duiken bij Ad Fundum. Op 28 februari en 20 maart organiseert de Groninger Studenten DuikClub Ad Fundum introduiken. Wil je ervaren hoe het is om onder water te ademen? Meld je dan nu aan! Meer info op onze website. Wil jij de Olympische Spelen voor studenten organiseren? Dit evenement zal in mei 2009 plaatsvinden in Groningen. Nieuwsgierig? Kijk op www. aclosport.nl. Solliciteren kan tot 14 maart. ACLO zoekt PR- en Activiteitencommissie. Houd je van sport? Ben je tien uur per week beschikbaar en heb je altijd al evenementen willen organiseren? Solliciteer dan voor 22 februari. Meer informatie op www.aclosport.nl. Achtste lustrum van Tjas. In februari wordt het lustrum groots gevierd! Tjas is een gezellige schaatsvereniging voor beginners, gevorderden en wedstrijdrijders. Voor maar 25 euro per jaar kun je twee keer per week schaatsen en trainen op je eigen niveau. In de zomer loop- en fietstrainingen. Tjas organiseert genoeg ontspanningsmogelijkheden (borrels, feesten en reisjes). Info: www.tjas.nl.

Studium Generale Groningen Vrijdag 22 februari - Jaap en Ischa Meijer - Een joodse geschiedenis 1912-1956. Evelien Gans stelt in haar lezing de Groninger wetenschapper Jaap Meijer centraal, de vader van journalist Ischa Meijer. Wout van Bekkum spreekt over de verbinding met het Groningse jodendom en Siemon Reker over enkele taalaspecten in Gans’ biografie en de dichter Saul van Messel. 20.00 – 22.00 uur, Selexyz Scholtens, Guldenstraat 20, Groningen Vrijdag 29 februari - DwarsDiep-Debat - Kunst en engagement Is er sprake van een revival van geëngageerde kunst en betrokken kunstenaars? Is engagement mogelijk, zinvol? Is geëngageerde kunst eigenlijk wel kunst of slechts propaganda en dus plat en eendimensionaal? 20.00 – 22.00 uur, Usva, Munnekeholm 10. Woensdag 5 maart - Aletta Jacobs Lezing - Vrouwen moeten aan het werk. Heleen Mees, co-referent Rutger Claassen. Het anderhalfverdienersmodel, waarin de man voltijds werkt en de vrouw in deeltijd, is in Nederland de norm geworden. Het is de hoogste tijd dat Nederlandse vrouwen nu eindelijk eens écht aan het werk gaan. 20.00-22.00 uur, Academiegebouw, Broerstraat 5. Dinsdag 11 maart - Een conflict op de grens van oost en west - Wim Kortenoeven. Het PalestijnsIsraëlisch conflict gaat ten diepste niet over onroerend goed en grenzen, het is een botsing tussen beschavingen. Een lezing over kibboetsniks, burgers en kolonisten in het Heilige Land. 20.00 – 22.00 uur Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen. Informatie: Studium Generale Groningen, Kleine Kromme Elleboog 7a1, tel. (050) 363 5463, www. rug.nl/studium.

PZZL

GSp 25/2 - 20.00 uur, lezing: Geloven in een God die niet bestaat? Tiemo Meijlink over het geruchtmakende boek van ds. Klaas Hendrikse. Kan dat: een atheïstische dominee? 28/2 - filmhuis, Der Krieger und die Kaiserin. Sissi. Sissi is een verpleegster die woont en werkt op een gesloten afdeling in een psychiatrisch ziekenhuis. Adembenemend is de scène waarin Sissi onder een truck belandt en dreigt te stikken. De stoere, knappe Bodo, die op de vlucht is voor de politie, redt haar. Een superromantische film! 5/3 - Frans Zwarts, rector magnificus van de RUG, gaat in gesprek met studenten. Info op de GSpsite. Eten en drinken. Elke dinsdag- en woensdagavond om 18.30 uur, kosten € 3,-, opgave tot 12.00 uur. De bar is open op dinsdag-, woensdag- en donderdagavond vanaf 19.30 uur. Oecumenische Vieringen Martinikerk: 24/2: 11.30 uur - T. Meijlink, 17.00 uur - J. Hamstra. 2/3: 11.30 uur - M. Metzlar, 17.00 uur - E.K. Zwerver. 9/3: 11.30 uur - A. Diesemer, 17.00 uur - T. Meijlink (Engelse vesper). GSp, Kraneweg 33, tel. 3129926, e-mail info@gsp-

dag 12 maart - Believeisadoubt, (Academie voor Popcultuur), emorock, Zernikeplein 11. Dinsdag 18 maart - Sabro Son, (Prins Claus Conservatorium), salsa Atrium, Zernikeplein 7. Woensdag 19 maart - Vocal Volume (Prins Claus Conservatorium), pop/ jazz, Instituut voor Sportstudies, Zernikeplein 17. Donderdag 20 maart, (Prins Claus Conservatorium) big band, Wiebengacomplex. Dinsdag 25 maart Hammond Kwartet (Prins Claus Conservatorium), groove/jazz, Atrium, Zernikeplein 7. Woensdag 26 maart - 3 is a Crowd (Academie voor Popcultuur), singer/song, Academie Minerva.

web.nl, of op www.gspweb.nl

Beste bijbaan van Groningen SLB saai? Omver gereden door een bus? Computers bezet? Zoek je een relaxte bijbaan? Doe er wat aan en meld je aan voor de HSV-fractie! De HSV is met vier studenten vertegenwoordigd in de Hogeschool Medezeggenschapsraad (HMR). De HMR zit om tafel met het College van Bestuur, met stafdirecteuren en vergadert met elkaar. SLB, fietsenstallingen, computers, kantineprijzen, gebouwen, tentamentijden, blackboard, het komt allemaal aan bod! Interesse? Stuur je motivatie naar [email protected].

Benefietconcert Vrijdag 1 maart. Ten behoeve van de gebitten van hulpbehoevende bejaarden op Bali (sponsoring tandartsenpraktijk). Met belangeloze medewerking van de supersoulband Shake Some Dust, dansenMetjansen en een gastoptreden van Double Dice. Entree 5 euro. Ook de opbrengst van Indonesische hapjes gaat naar het project. Zaal open 20.30 uur, Gebouw Irene, Oosterseweg 8, Zuidwolde. De CAST lunchconcerten Dinsdag 4 maart - Florian Wolff (Academie voor Popcultuur), singer/songwriter, Academie Minerva. Woensdag 5 maart - Jean Parlette (Academie voor Popcultuur), folktronics, Wiebengacomplex. Dinsdag 11 maart - Russisch Studentenorkest, Russische volksmuziek, Atrium, Zernikeplein 7. Woens-

Kom Israëlisch dansen! Dansen met een verhaal uit het Hooglied, de Orient, de Chassidiem en het moderne Israël. Lijn-, kring- en romantische parendansen. Veel dansen met oriëntaalse invloed met mooie hand-, schouder- en heupbewegingen. Ook dynamische hora’s met sprongen en draaien. In maart begint de eerste van vijf lessen o.l.v. Annette. In elke les leer je een nieuwe dans! 20.00 – 22.00, kosten: 45 euro (vijf lessen), informatie: Ester 06-17139167 of annette@ uelenspieghel.nl.

Blijf op de hoogte! Wil jij niets missen van de komende KEI-week? En zou je mee willen helpen bij de organisatie van deze prachtige week als Projectmanager, KEI-crewer of KEI-leider? Neem dan alvast een kijkje op onze website www.keiweek.nl, en schrijf je in voor onze mailinglijst: [email protected]!

PETER R. 19 16 12 8 27

19

Hori

Verti

1. Zo’n schaats reed Mabel volgens Peter (6)

1. Krakeel (6)

4. Bluf… of …face (5)

2. Aantasting van kozijnen (7)

8. Zonnig eiland (5)

3. Dag…, of bootje? (8)

9. Vermist meisje (7)

4. Shoarmabroodje (4)

10. Schertsvertoning (7)

5. Een hele koele (5)

11. Bouwspeelgoed (4)

6. Mannetjesdier op gympies (6)

12. Op…, talkshow (3)

7. Down …, Australië (5)

14. Zo noemen de Fransen de NAVO (4)

13. Josh … speelt James Ford in Lost (8)

15. O3 in de scheikunde (4)

16. In de laagste plaats (7)

18. Niet-jood volgens de joden (3)

17. … - loog – gelogen (6)

21. …volk of …pabel (4)

19. Wietsigaret (5)

23. Batterijhulpstuk (7)

20. Snertgroenten (6)

25. Wat is er in die jongen …? (7)

22. Op de … of under …(5)

26. Met… of plock… (5)

24. Laddersport (4)

27. Noorwegen voor de Noren (5)

23

28. Zoek schoeisel (6)

5

De schuin gedrukte omschrijvingen zijn cryptisch, de vet gedrukte hebben met het thema te maken, net als de oplossing. Mail het woord naar: [email protected] en ding mee naar een cadeaubon van 10 euro. Inzenden t/m donderdag 6 maart. De vorige PZZL is gewonnen door: Mo Brouwer. De oplossing is: NIEUWE MACHT. Boudewijn Otten

24


UITWONEN

Chill wonen in Mekka ls ik thuis ben, lig ik meestal in het hok voor de televisie met mijn huisgenoten te chillen. We kijken een filmpje of spelen een spelletje. Je hebt genoeg vrije tijd als je goed kunt plannen.’ Ruben Bliek (23) woont sinds 2004 in Mekka, het Vindicat-studentenhuis aan de Westersingel 39. Er wonen alleen jongens. De vierdejaars Technische Bedrijfskunde heeft een grote kamer met uitzicht op de tuin op de begane grond, maar hij brengt veel tijd door in de GK, de gemeenschappelijke kamer op zolder. Zijn huisgenoten lopen in en uit en alle kamerdeuren op de drie verdiepingen staan wagenwijd open. Op de overloop bij de douche liggen lege shampooflessen en andere zooi op het oude blauwe linoleum. ‘De schoonmaakster is gisteren geweest, dat zou je niet zeggen, hè?’, grijnst Ruben. ‘Als er iemand een weekje op wintersport is, wordt zijn kamer gebruikt als rommelhok. Nee, we hebben niet veel privacy hier, maar dat willen we ook niet. We eten ook samen. Eén persoon kookt en we dobbelen om de afwas.’ De acht studenten in Mekka huren het huis van woningcorporatie IN. ‘We hebben coöptatierecht: we mogen zelf bepalen wie er in komt als er een kamer vrijkomt. We betalen allemaal driehonderd euro huur en dertig euro voor de krant en de schoonmaakster, ongeacht het aantal vierkante meters dat we hebben. De oudste

bewoner heeft de eerste keus om te verhuizen als er een kamer vrijkomt.’ Het overvolle huis doet ouderwets aan. Overal hangen vergeelde foto’s van corps-studenten met fezzen op, rafelige vlaggen, oude roeispanen, en posters uit de zeventiger jaren. Talloze trofeeën sieren de wanden. ‘Alles wat hier hangt is in de loop van de tijd opgehangen door huisgenoten’, verklaart Ruben. ‘We hebben ieder jaar een oud-huisgenotendag. Ik geloof dat hier precies honderd mensen hebben gewoond sinds 1958. Het meest bizarre object vind ik die verlichte paardenschedel die in het hok hangt. We weten nog steeds niet welk verhaal daar bij hoort. ‘Voordat ik in Groningen kwam studeren, was ik hier al een paar keer op bezoek geweest. Ik kom uit Breda en kende iemand die hier woonde. Ik was toch al van plan lid te worden van Vindicat en logeerde hier in de introductieperiode. Zo word je in een Vindicat-huis geintroduceerd. Deze week ben ik twee keer naar de sociëteit geweest, maar daarvoor wel twee maanden niet. Toen moest ik echt vlammen voor mijn studie.’ Rina Tienstra

Op donderdag 28 februari is Mekka het decor van de voorstelling Altijd Prijs met Gijs en Matthijs op het Studentenkamerfestival. Check: www.stukafest.nl

Foto’s: Robert van der Molen

‘A


17

RIJBEWIJS VOOR PRIVÉ OF WERK SNEL NODIG? Bespaar ook veel Tijd / Geld & Betaal je rijopleiding in 2009!

Alfa stelt de ondernemende mens centraal. Met certificaten van Alfa zijn onze professionals zelf ook ondernemer. Bouw je graag aan de professionalisering van de organisatie? Zet je daarbij de puntjes op de i? Een Alfa professional ziet meer mogelijkheden! Kijk op www.alfa-vacatures.nl

www.rijbewijsservice.nl 0900 - 20 20 778 (20 p/min) of sms 4477 RSN GRATIS KOM NAAR DE OPEN DAG OP 8 MAART OP UNIVERSITEIT NYENRODE

Bij de universitaire deeltijdopleidingen van NIVRA-Nyenrode gaan beroep en studie hand in hand. Je werkt als assistent-accountant of -controller en daarnaast ben je gemiddeld één dag per week student. Je werkgever betaalt je studie en na de opleiding liggen de carrièrekansen voor het oprapen. Meer weten over Managerial Controlling en onze Masters of Science in Accountancy en Controlling? Meld je dan aan voor onze open dag op zaterdag 8 maart op Universiteit Nyenrode, waar een grote bedrijvenmarkt aanwezig zal zijn voor functies binnen accountancy en controlling, of vraag onze brochure aan via www.nivra-nyenrode.nl.

NIVRA-Nyenrode School of Accountancy & Controlling

De ondernemende mens centraal

WI J ZOEKEN V ROU W EN die mee willen werken aan een geneesmiddelenonderzoek (002).

U zou aan het onderzoek kunnen deelnemen als u: • een vrouw bent tussen 18 en 35 jaar en gezond bent, • bereid bent aanvullende anticonceptie (zoals condooms) te gebruiken tijdens het onderzoek.

deze periode verblijft u gedurende 2 dagen en nachten in het onderzoekscentrum van Xendo. Na-onderzoek volgt 1 week na de laatste bloedafname.

Vergoeding Elke vrijwilligster ontvangt een vergoeding voor deelname aan het volledige onderzoek Bezoeken van ongeveer `1.916,-. De hoogte van Na een vooronderzoek volgen, op vastde vergoeding hangt af van het aantal gelegde tijdstippen, gedurende 4 weken bezoeken en het aantal bloedafnames. ongeveer 20 bezoeken voor bloedafname Reiskosten worden vergoed (` 0,19 per en/of inwendige echoscopie. Halverwege km, met een minimum van ` 4,-). Als u geïnteresseerd bent om aan dit onderzoek deel te nemen en meer informatie wilt, kun u contact opnemen met: Dr. Ingrid Duijkers, Dr. Christine Klipping, Dr. Ageeth Remmers en Dr. Marjan van den Berg. Telefoon (tijdens kantooruren)

(050) 3610999

DHNL Vastgoed

Housing needed

Wij zijn een allround uitzendorganisatie, die naast scheepvaartpersoneel voor o.a. vrachten passagierschepen ook bemiddelt bij het uitzenden van administratief, technisch, productie-, schoonmaak-, groenvoorzieningsen horecapersoneel. Interesse in tijdelijk werk of werk voor langere tijd? Ga dan meteen naar onze website.

www.bestevaer.com

during MELKWEG

your stay in Groningen?

HOEKJE

In dit onderzoek worden verschillende doseringen onderzocht van een nieuw hormoonpreparaat waarbij bloedspiegels worden gemeten en wordt nagegaan of dit hormoon de eisprong stimuleert. Elke deelneemster krijgt slechts eenmaal een dosis van dit nieuwe hormoon en gedurende ongeveer 7 dagen twee geregistreerde geneesmiddelen die de groei van de eiblaasjes stimuleren en de eigen spontane eisprong afremmen.

Bestevaer Uitzendbureau BV is een professionele uitzendorganisatie met vestigingen in Groningen, Nijmegen, Rotterdam, Dordrecht, Den Bosch, Breda en Amsterdam.

Conflict

Samen buigen en barsten. www.praktijkhoekmelkweg.nl

www.dinox.nl

www.xendovrijwilliger.nl

Dinox is een onderzoekscentrum in Groningen en Berlijn met ruim 15 jaar ervaring in geneesmiddelenonderzoek op het gebied van vrouwelijke hormonen (zoals anticonceptie, vruchtbaarheidsbehandelingen, premenstrueel syndroom en acné) en seksuologie. Dinox bevindt zich op het UMCG terrein: Hanzeplein 1, ingang 53, 9713 GZ Groningen


Contact us: www.dhnl.nl 050 - 364 11 54

Studentenhulpverlening Praktijk Hoek Melkweg 050 3186003 12 -13 u. Voor een stevige ondergrond:

STAGETRAINING

LEEUW

Lieve Loes Heeft je beste vriendin gezoend met de jongen waar jij al tijden vlinders van in je buik krijgt? Ben je verliefd op je docent en kun je je niet meer op je studie concentreren? Lig je niet lekker in je projectgroep en begrijp je niet waarom? Mail Loes, onze enige echte ervaringsdeskundige. Inzenden mag zelfs anoniem. [email protected].

Lieve Loes, Om maar meteen met de deur in huis te rollen: ik val op foute mannen. Ik weet het van mezelf en toch tuin ik er iedere keer weer in. Het is me met de paplepel ingegoten. Mijn oma had een buitenechtelijke relatie met een alcoholist waar ze maar niet van afkwam. Hij ruïneerde haar en haar gezin. Mijn moeder rommelde een tijdje met Herman Brood, ze had een minnaar die zelfs jaloers op míj was en ze wordt al een jaar of twee gestalkt door een van haar exen. Een van m’n nichtjes verdenk ik van omgang met een loverboy. Ik durf het bijna niet te vertellen, maar ik heb zelfs warme gevoelens voor Joran van der Sloot. Toen ik hem dat glas wijn in Peter. R.’s gezicht zag gooien, smolt ik. Maar ik realiseerde me tegelijkertijd dat ik zo niet verder kan. Ik

wil later een leuke gezellige man met een gewone baan en een kinderwens. Ik heb nu iets met een jongen die dagelijks in de coffeeshop hangt. Lieve Loes, help me uit deze negatieve spiraal. Simone

Lieve Simone, De westerse vrouw is zelfstandig, verdient haar eigen geld en mag haar eigen partner kiezen. Bevalt die vent onverhoopt niet, dan is scheiden geen schande meer. Kortom, vrouwen van nu kunnen de man van hun dromen kiezen. En wat kiezen ze? Een foute! Ik zal je niet lastig vallen met psychologie van de koude grond dat vrouwen die op fouten mannen valt een negatief zelfbeeld hebben en dat soort bullshit want daar schiet je niets mee op. Jij wilt geen leven met een drugsverslaafde narcist met bindingsangst, een manipulatieve psychopaat met een bloedhekel aan zijn eigen moeder en zeker niet met een duivel in een bonbonpapiertje. Voor jou een frisse fruitige vent met leuke carrièreperspectieven en een kinderwens. Beetje burgerlijk type dus. Niet echt spannend. En ik denk dat daar ook juist de valkuil zit. Foute mannen lijken spannender dan goeie kerels. Foute mannen spelen

namelijk spelletjes. En als ik ergens een hekel aan heb… Spelletjes. En dan bedoel ik niet een gezellig potje poker of rummikub. Maar de Don Juan die de trouwe echtgenoot speelt maar ondertussen een notoire vreemdganger is. Of de vent die hard to get speelt. Jaloerse kerels, de man met bindingsangst of het bezitterige type. Ze manipuleren en spelen spelletjes. Vriendin X, zelf ook niet ongevoelig voor foute mannen, deed het me laatst haarfijn uit de doeken. Verliefdheid is een verslaving en verliefdheid op een foute man zo nodig nog verslavender. De manier om van een foute man af te komen is dan ook: zie hem als een drugsverslaving en behandel ‘m zodanig. Afkicken dus. Cold turkey. Maar, lieve Simone, jij moet een foute man toch op een kilometer afstand kunnen ruiken. Als je nu nog niets van je moeder en haar exen heb geleerd, dan vind ik dat niet echt slim. Eigenlijk gewoon DOM! Dus open je ogen en gooi die blowende sukkel uit je twijfelaar, wis al z’n sms’jes, delete z’n mails, verscheur z’n foto’s en vermijd z’n stamcoffeeshop. Kortom, dumpen die gast. Ga lekker shoppen met je vriendinnen en neem een nieuwe liefde. Of twee. Ach, ik ben en blijf nou eenmaal een foute vrouw.

Onscherp Als je me tegenkomt op straat en ik zeg je geen gedag, denk dan niet dat ik je niet wil zien, of dat ik je negeer. Of dat ik me ervoor schaam je te kennen, of dat ik je vergeten ben. Mijn lenzen zijn de schuldigen, die zitten er niet meer in. Ik neem aan dat de wereld nog bestaat, dat jij nog bestaat, maar ik kan het niet meer zien. Alles is een schim. Mijn laatste herinnering aan de scherpe wereld is die van een blonde krullenjongen met een ernstige blik in zijn ogen. Nietsvermoedend stapte ik vanochtend de opticienzaak binnen. Ik zei: ‘Twee maandlenzen van min vier, alstublieft.’ Toen was daar die kruljongen met de te hippe blauwe bril: ‘Wil je misschien een gratis oogcontrole?’ Ik dacht aan jaren geleden, aan de rode en groene driehoekjes die afwisselend driedimensionaal werden. Maar ik dacht ook aan het woordje gratis en ik wist het zeker. En zo begon het. Ik zei: ‘Ja.’ ‘Kun je de onderste rij nu lezen?’ De piepkleine lettertjes zien eruit als stipjes met hier en daar een opening aan de zijkant. Toch probeer ik ze te ontcijferen, het voelt als een slecht geleerd tentamen. ‘Ehm… een c denk ik, en daarna een k, en de volgende is geloof ik een d, en dan…’ De krullenjongen onderbreekt me bruut: ‘Oké, stop maar.’ Gelukkig gaan we door met de groene en rode hokjes, die zijn tenminste makkelijk. ‘Nu nog even in je ogen kijken, leg je kin hier maar op.’ Met een fel licht schijnt hij recht in mijn oog. Ik zie zijn turende oog recht in het mijne kijken. Mijn ogen beginnen gelijk te tranen en te irriteren. ‘Oei, dat ziet er niet goed uit. Hoe lang draag je deze lenzen al?’ Ik twijfel even, maar geef dan eerlijk antwoord. ‘Ik heb geen idee, een half jaar of zo?’ En daar is de ernstige blik en de woorden: ‘Uit met die lenzen.’ Over een paar dagen mag ik mijn nieuwe lenzen in, dan kan ik je weer zien. Als je me dan tegenkomt op straat en ik zeg geen gedag, dan mag je ervan uitgaan dat ik je niet wil zien. Of dat ik je negeer, of me schaam om je te kennen, of dat ik je vergeten ben. Kies zelf maar.

Leonie Veraar

[9] 2008 23 JANUARI WOENSDAG HANZEMAG

19

LEGAL ALIEN Country: Italy, 58 million inhabitants, 8 times the size of the Netherlands. Studies: International Communication

Jean-Jacques Rousseau

Hero:

grey skies, flat countryside

Hates:

skiing, smoking joints

Loves:

Photo: Luuk Steemers

ALESSANDRO POLETTI (21) Last time you were in Italy. ‘I just came back from Italy three days ago. I went skiing for two weeks. Some Dutch friends from my class joined me for the first four days. After, I worked as a ski-instructor for some days. It’s a great job; they pay me one hundred Euro to do something I love. I am one of the younger instructors, so they don’t have a lot of work for me, but if there is a school or other big group coming, they call me. I prefer kids over thirtyyear old guys, kids are much more flexible and learn faster.’ Why did you decide to study in Groningen? ‘I was looking on the website of my university in Milan, saw Holland, and thought “why not?” I didn’t know Groningen, but it was in a country

I wanted to go to, so I took the chance. I used to grow weed in Italy, so the Netherlands was a logical choice! I am glad I chose Groningen. A big city like Amsterdam is nice, but it’s too much. Here you are close to the centre, and nothing you need is further than five minutes away.’ Did you notice any typically Dutch habits? ‘You have a lot of commercials for the army. It seems like you are very proud of your country, otherwise such stupid commercials would never work, I think. It looks very American, “The Dutch Army wants YOU!” In Italy, we are not very proud of our country like that. We are proud of the culture and history, but right now Italy has a lot of problems.’

What is the biggest mistake for us to make in Italy? ‘When you go to a pizzeria, never order a pizza Hawaii. It doesn’t exist in Italy. The combination of sweet fruit with mozzarella and tomato, it’s stupid. Italians would never think of something like that.’

A day in the life of Alessandro in Groningen. ‘I wake up with a coffee and half a joint. Then I open the window to let some fresh air in and chill out. If I have to study something or I have class, I go to Zernike. At night I smoke and drink, either at home or in places like Dees, Zolder, or De Kar.’

What’s your favourite Dutch food? ‘I love frikandel. With the kroket I have a love/ hate relationship. During the day I think it’s disgusting, but at six in the morning, after a night out, the same kroket all of a sudden tastes wonderful!’

Could you live here forever? ‘Maybe in ten years… First I want to travel, see a lot of different places. Everything is the same here. Social life is nice in the Netherlands, but there is not much to see.’

Chris Wind

DISH Hua-Chou Wang’s Egg-wrapped Rice Do you want to show your boyfriendd how much yo you ou studeent love him? Make him Dan-bao-fang! Taiwanese student typiccal Hua-Chou Wang confesses it’s not really a typical thhe dish from her country. ‘It’s actually Japanese, but the re is very big in influence of Japanese popular culture nd Taiwan. Young girls make this dinner for their boyfrien boyfriend till on Valentine’s Day, because it’s easy to make and st still murice, a fusion of quite romantic.’ In Japan it’s called Omurice, the words omelette and rice. ake a frying pan or Boil the rice in a rice-cooker or pan. Take dd wok and stir-fry the chicken for about five minutes. Ad Add her five minutes. minutees. the vegetables and stir-fry for another nd Add the rice, ketchup and soy saucee and stir aroun around er. for a couple of minutes more. Add salt and peppe pepper. our the egg intoo a Beat two eggs in a small bowl and pour nd make a roun nd frying pan. Quickly spread the egg and round he omelette. Place 1/4 of the rice on one side of th the lette over the ric ce. omelette and fold the rest of the omelette rice. ce Cover the frying pan with a plate andd it over to pla place annd the egg-wrap on the plate. Take the ketchup bottle and gure on top of th he create a ketchup heart or any other figure the nd! Kai dong! omelette, and serve it to your boyfriend!

Ingredients

):

ple (for 4 peo

ce 1 pack of ri 8 eggs of chicken 500 grams getables of mixed ve r) 500 grams om, peppe ion, mushro (carrot, on ketchup soy sauce pper salt and pe


International Communication students will receive proper diploma International Communication students will get a diploma that mentions they studied International Communication. That sounds like common sense, but for three years it seemed impossible. The solution comes right on time, because students were considering going to court.

Photo: Pepijn van den Broeke

It sounds like a bad deal, getting rewarded with a piece of paper for four years of hard work. But that’s really what studying all comes down to, right? All this blood, sweat, and tears for a diploma, a piece of paper that says you managed to successfully finish your studies. So if that’s the only tangible reward you get, it better be perfect. Well, perfect is not the first word that International Communication (IC) students think of when they think of their diploma. On the contrary. Right now, graduating IC students receive a diploma that states that they graduated in Communicatie. International Communication is only mentioned as their major on a special supplement. When some students took notice of this, they got worried. ‘I applied for this

programme because I did not want to study Communicatie’, says third-year IC student Amanda Nahimana, ‘and it seemed really interesting the way it was presented in the brochures. So I applied thinking that I would get a diploma in International Communication. But in September 2007 I started hearing some rumours about IC students receiving Communicatie diplomas.’ Amanda started asking around and realized the rumours were true. She didn’t wait around and took action. Together with some other worried students, she decided to write an email to all IC students and ask them how they wanted to deal with this situation. Should they contact the media? Go to court? It’s understandable that the students are

[11] 2008 20FEBRUARI WOENSDAG HANZEMAG

worried about the most important piece of paper of their starting career, but aren’t they taking it a little too far with this? Iekje Smit, programme coordinator at IC, doesn’t think so. She has been trying to change the diploma ever since the programme started, but came away empty-handed each time. In November 2007, long before the students started their ‘revolt’, she was already getting very worried. ‘They keep saying it’s impossible because it goes against the law’, she said then, ‘But our competition does it, so how is that possible? Should we just lean back and accept this or try to make it happen anyways?’ ‘What I hate is that I have been studying ICV for three years now and I have never heard about this issue before’, says Amanda. ‘I feel betrayed, I

trusted them but they lied for three years promising something that they might not be able to fulfil.’ But fulfil they will, after all. Right now, Abelius Reitsma of the legal department of the Hanze University is working hard to make things right. Although it’s strange that what seemed impossible for three years, can now be fixed before the summer, Reitsma insists that the matter is not solved because of pressure from students or the School of Communication. ‘It’s true that this is not a recent request. I started working on finding a solution for this matter around September 2007, so some months before students started worrying. For outsiders this might look like a minor change that can be fixed in no-time. But if we change this, it has major consequences for other schools as well. If the School of Communication is allowed to mention a major on their diploma, then so should other schools. Otherwise you might excite envy. We want to solve this in a uniform way, with no exceptions. Everyone has to agree with his change and of course it has to be legally correct.’ It’s understandable that a matter like this cannot be solved in a couple of weeks, but three years? And why wasn’t it solved before the first group of IC students graduated last year? Reitsma cannot really give a satisfying answer, but he does stress that students should not worry. ‘A decision has not been made yet, but I am working hard on it. First it has to be approved by Education Affairs, they get together in March to discuss this, among other things. After that, it will go to the Executive Board. If they approve of it, it will be taken care of before the next big graduation ceremony.’

Chris Wind

21

Saidia welcomes delayed exchange student from Ghana

Travel trouble for new Saidia student What was supposed to be a simple pick-up at Schiphol Airport turned out to be an eight hour long and desperate wait. Three Saidia students set out at six in the morning, hoping to pick up Ghanese exchange student Ebenezer Vroom not three hours later. It was not until the students reached the airport, that they found that Ebenezer’s last flight from Frankfurt had been cancelled due to bad weather conditions. Hours at the airport passed by slowly as the students stood in a very long line of people waiting to either complain or rebook their ticket, as flights towards Frankfurt were also cancelled. The three-hour wait turned out to be in vain in the end as no one seemed to be able to find out where Ebenezer Vroom was. The exchange student from Ghana had never flown before and was now out on his own without a mobile phone. Iekje Smit, programme coordinator of International Communication and secretary for Saidia, was contacted not much later and left her meetings several times to stay in contact with the Saidia students at the airport and to try and find out where Ebenezer had gone. After lot of frustration a sudden call from Smit at four in the afternoon excited the students who had almost given up, as she reported that Ebenezer was already at Schiphol waiting. ‘I had no idea where I was supposed to go,’ says Publishing student Ebenezer. ‘I just asked passers-by and people at the info-desk at Frankfurt. I tried to call as well, but no one, although people were very nice, was willing to lend me a phone.’ Ebenezer was redirected towards the train that, to make matters worse, broke down half way, so he had to transfer to a different train after waiting once more. ‘I was not scared or anything, more worried if the people from Saidia were aware of the fact that my flight was cancelled, because it took me such a long time to get there,’ says Ebenezer in the car on the way to Groningen as the two students at the front, obviously relieved they found him after such a long day, laugh and point at a small van passing by displaying Ebenezer’s last name ‘Vroom’. ‘My great-great-great grandfather was Dutch, which is probably where this particular last name comes from,’ says Ebenezer as he smiles while looking at the van. ‘This is actually one of the reasons why I wanted to come to the Netherlands instead of any other country. I want to learn more of the culture, of

Photo: Andreea Puscasu From left to right: Ebenezer Vroom, Henk Kooistra and Jaïra Egers.

where my ancestors come from.’ The Saidia Foundation is a small organisation set up by International Communication students of the Hanze University in 2005. The organisation aims to raise money to support African students in their exchange programme at the Hanze as these students cannot afford to go themselves. As it costs about 5000 euros just to get a single student over, the news of finally being able to finance another Ghanese student coming over, one who had never even set foot outside his home-country before, caused quite a lot of excitement amongst the new group of Saidia students, consisting mostly of first-year International Communication students. ‘Except for the fact that I had to get up so early, I was really excited about picking him up after preparing for his

arrival for such a long time,’ says Saidia student Jaïra Egers, who will be one of the two buddies of Ebenezer during his stay here. ‘The excitement disappeared the moment we read the arrival board where we saw his flight was cancelled. It became even worse when we saw the line we had to wait in for more information was about three kilometres long.’ Jaïra and Henk Kooistra, his other buddy, had been preparing for his arrival since the moment Saidia became active again last November. Henk, who will be living in the same house as Ebenezer, explains they arranged for things such as a place to stay, a bike, plain tickets and even a warm coat and signs for Ebenezer to recognise the students at the airport. ‘I really have no idea of what to expect from my time here in the Netherlands and will just see what happens,’ says a

very excited Ebenezer, who had been working for Saidia himself back in Ghana, where they also try to raise money by going door-to-door, and in addition also inform secondary school students of the possibilities, as only very well-performing students will have a shot at being financed by Saidia. Saidia itself however, does not decide upon the student coming to the Netherlands, but the university in question does. Ebenezer will be doing the EPIC minor during his stay here, where he hopes to learn more about Europe. Rimt Smolders

More information on Saidia can be found on the Saidia website that will be launched again on 3 March, http://www.saidiafoundation.nl/index.php


Hanze University launches new Technology Institute in Assen

Photo: Luuk Steemers

Last week, Hanze University opened its newest school, Hanze Institute of Technology (HIT), in Assen. The institute will focus on developing sensor applications. Project manager John van Pol is full of confidence about the success of HIT. ‘We aim to be Europe’s most advanced international engineering school.

John van Pol meets with Eliane Richter and Lioba Leickel to discuss the launch of HIT.

‘Imagine that someone crashes his car in a very quiet road in the middle of the night’, John van Pol, project manager of HIT and former Dean of the School of Computer Science, explains the purpose of the new institute with an example. ‘Instead of waiting for help, the built in sensor application in the car immediately detects the accident and calls out the driver’s name to confirm about his consciousness. Once it hears no reply, the sensor technology immediately dials 911 and reports the specific location of the incident. That is what students would learn here in the Hanze Institute of Technology; to integrate advanced sensor applications into our daily lives.’ The plan to set up the institute did not appear overnight. NAM (Dutch Oil Company) and Astron (Netherlands Foundation for Research in Astronomy) approached Hanze University some time ago to propose building a sensor school which would work hand in hand with the companies in Assen. Nevertheless, it was not until May 2007 that the business plan for this new sensor application

school became reality. ‘Many people thought this plan was unrealistic when we started in the middle of 2007. However, seeing it progressing until this stage, people started to believe that this is going to work out’, says Van Pol. HIT is expected to begin its journey in September 2008 for its bachelor programme and in September 2009 for its master programme. HIT adopted a T-shaped education system which will equip students with enough skills for their future careers. It consists of a four-year bachelor programme and a one year master programme. The first year students will learn the basic knowledge required, like mathematics and physics, before learning about basic sensors in the second year. In the third year, they will learn more about specific sensor application before writing the final paper in the fourth year. Students can continue with their master degree in the fifth year by integrating all the skills that they have learnt to create simple and elegant solutions for the sensor application. ‘Internships are not


part of the curriculum, because all the projects in HIT are assigned specifically by our partner companies’, Van Pol clarifies. HIT also adopted an unconventional marketing strategy to get talented students from across the world to come to the Netherlands and study. It recruited around thirty international students to scout talented students from their own countries. Eliane Richter, a second-year student of International Communication, is currently coaching the scouts in performing their tasks. Together with John van Pol, she reviews the communication plans proposed by the scouts. ‘This strategy was developed by my colleague, Job Heimerikx. The approach is based on the MBA recruitment where alumni play an important role in bringing in new students. We really hope that our alumni will also contribute to promote the school in the future.’ says John van Pol. Besides Eliane, Lioba Leickel will help in designing a suitable package that future

HIT students may need during their studies, like access to sport facilities including a golf course, applying for a visa, housing, a work permit and other facilities. ‘Those international students are recruited because they know best what would be the needs of future HIT students’, Van Pol explains. ‘Opening up a new horizon.’ This is how John sees the Hanze Institute of Technology in the field of engineering as it will become the first sensor application school in the whole of Europe. With a high tech campus, professional teaching staff, well equipped facilities and various partner companies, HIT hopes that the graduates from this school will be highly competent in sensor application. ‘They will not only become aware of market opportunities; they will also continue to build a society based on a broader view of technology.’ Why is it so essential that sensor application becomes a new field of study? John pauses, smiles and replies ‘because life is all about sensing’. Angie Theonis Teoh

23

6

Volume 3, Issue 5 Wednesday 20 Februari Independent Magazine of the Hanze University Groningen | e-mail: [email protected] | www.hanze.nl/news | photo: Janine Meyer

Valentine Party at Rumba’s

Hanze University launches new Technology Institute in Assen * Saida welcomes exchange student from Ghana * IC students will receive proper diploma * Latin bonus: Alessandro Poletti

Hanze Symphony Orchestra luidt Durfjaar in

Recommend Documents