travel
gezichten India is een land van scherpe contrasten. The Big Black Book ging op reis van Delhi naar het district Rajastan en trof er vrolijke kleuren naast bittere ellende, schitterende tempels in smerige straten en killer buses die voor niets stoppen, behalve voor heilige koeien.
Tekst Robbert-Jan Metselaar Beeld David de Jong Met dank aan Talisman Travel Design 122
The big black book | 2010
Luid toeterend passeren we een krakkemikkige vrachtwagen. Het voertuig bestaat enkel uit een antiek balkenchassis, vier wielen, een motor, een versnellingsbak en een stuur. In de laadbak staan zeker twintig vrouwen en kinderen, gehuld in prachtige, kleurige kledij. Het gezelschap trotseert een tropische regenbui. Hoewel ze nat tot op het bot zijn, lachen en zwaaien ze. Met de airco op vol vermogen vervolgen we onze weg. Behendig ontwijkt de chauffeur vele kuilen en gaten. Soms worden we van de weg gedrukt door een truck. Urenlang rijden we langs dorpjes waarvan de bewoners buiten voor hun huizen in hopen vuil leven.
The big black book | 2010
123
travel Even later kruipen we op een ligbed aan de rand van een verwarmd
een luxe spa. Gray: “Mensen die in het Aman verblijven hechten
zwembad en bestellen we een biertje. Het hotelterrein is smetteloos,
veel waarde aan privacy, discretie en rust. En geloof mij, in Delhi is
het bier gekoeld, de grasmat gemillimeterd en ontdaan van takjes en
een plek om tot rust te komen goud waard.” Onze persoonlijke
losse bladeren. Dit is India. Een land waar armoede en luxe letterlijk
butler gaat ons voor en laat de suite zien. “Drink nooit water uit de
op een steenworp afstand van elkaar leven.
kraan, ook niet bij het tandenpoetsen. Vergeet tijdens het douchen niet je mond dicht te houden. Anders dan krijg je gegarandeerd
CULTUURSCHOK
buikpijn en diarree. We noemen dit de Delhi belly.” We knikken,
Drie dagen eerder waren we ’s nachts in een Hindustan Ambassador
geven hem een fooi, ontkurken een fles witte wijn en nemen een
– een voormalige Britse Morris Oxford III – van de internationale
duik in ons persoonlijke zwembad en suite.
luchthaven Indira Ghandi naar ons hotel in New Delhi gereden. De rit was een cultuurschok. Op de vijfbaansweg heerst totale chaos.
GEUREN
Auto’s slalommen tussen slome bussen en trucks door. Groengele
De volgende morgen hebben we om zes uur ’s ochtends afgesproken
tuktuks trekken zich nergens iets van aan en zwermen in groten
met Jack Leenaars, voormalig Aziëcorrespondent van De Telegraaf.
getale over de weg. Er wordt continu getoeterd en met groot licht
Sinds dit jaar is hij officieel journalist-af en organiseert hij met zijn
geseind. Voorrang kent men er niet. Hier geldt het recht van de
bedrijf DelhiBycycle fietstochten door Delhi. Onder leiding van
sterkste. Gewoon zo hard mogelijk op elkaar afrijden en kijken wie
Jack gaan we een fietstocht maken door het hart van Old Delhi. “We
er het eerst remt.
starten altijd zo vroeg mogelijk,” zegt Jack. “Dan is het lekker rustig
In Delhi wonen naar schatting veertien miljoen mensen. De stad
en is de temperatuur draaglijk.”
bestaat uit twee delen: Old Delhi en New Delhi. Ons hotel ligt
Old Delhi dankt zijn ontstaan aan de grootmogol Shah Jahan, die
midden in het door de Britten aangelegde New Delhi. De nieuwe
halverwege de zeventiende eeuw zijn hof van Agra naar Delhi liet
stad, ontworpen door de bekende architect sir Edwin Lutyens, ken-
verplaatsen. De ommuurde middeleeuwse stad was tot 1858 de
merkt zich door brede lanen, veel
hoofdstad van het Indiase Mogolrijk.
groen, statige koloniale huizen en
“Als we oversteken doen we dat in een
paleizen. De enorme grasvelden en
groep. Zo is de kans groter dat ze voor
bomen worden elk dag besproeid.
ons stoppen.” Jack stapt op zijn moun-
Rondom Connaught Place vind je
tainbike en gaat ons voor richting de
sjieke restaurants en dure winkels.
oude stad. “Vergeet ook niet eerst naar
Echte weelde, zoals Armani, Gucci en
rechts te kijken,” roept hij over zijn
Louis Vuitton, vind je zuidelijker in
schouder naar zijn volgers, want
het winkelcentrum Emporio.
volgens Britse gewoonte rijdt men in
Het Aman Hotel is gebouwd in een
India links van de weg. “En pas op
minimalistische stijl. Bij de poort wordt onze auto grondig gecheckt. Terwijl een bewaker met een spiegel de onderkant bekijkt, inspecteert een ander de achterbak. Eenmaal binnen
“Dit is het eerste aman hotel in de stad, we zien
voor de killer buses. Deze oude stadsbussen zijn in handen van de maffia. Zij moeten zo snel mogelijk hun ritten maken en stoppen voor niemand. Per dag rijden ze zeker drie mensen dood.”
de muren betreden we een andere wereld. Er wordt vriendelijk gela-
Het allereerste straatje laat direct een intense indruk achter. Een
chen en de handen gaan tegen elkaar voor de zogenoemde namasté,
penetrante geur van urine, poep en bedorven vlees dringt je neus
een hindoeïstische buiging om te groeten. Na een korte fouillering
binnen. Overal zie je loslopende koeien, straathonden en geiten, die
– na de aanslagen in Mumbai twee jaar geleden wordt er geen enkel
tussen de bergen huisafval wroeten, op zoek naar eten. Het ziet
risico meer genomen – betreden we een waanzinnige lobby. Met
zwart van de vliegen. De hoge luchtvochtigheid, in combinatie met
veel rechte lijnen en moderne materialen doet deze eerder Europees
temperaturen ver boven de dertig graden, maakt het klimaat bijna
aan, met een vleugje Azië.
ondraaglijk. We nemen een slok water en proberen op advies van
“Dit is het eerste Aman Hotel in een stad, we zien het daarom als
Jack de knop om te zetten. “Als westerling zijn we dit niet gewend.
een experiment,” zegt algemeen manager Henry Gray. Hoewel het
Zo leven de mensen hier, ze weten niet beter. Je moet het accepte-
vooral wordt gebruikt door zakenmensen, is het hotel ook geschikt
ren, anders kun je niet genieten.”
voor toeristen. Er is een groot zwembad met pool bar, een studio
124
voor pilates, een fitnessruimte, drie tennisbanen en even zoveel
Het werkt. Na een half uur letten we niet meer op de viezigheid. Vol
squashbanen. Verder zijn er drie sportinstructeurs, een kapper en
verbazing kijken we naar de gammele huizen, de lachende kinderen
The big black book | 2010
The big black book | 2010
125
travel
Aman I Khas
Overnachten in een van de safaritenten van Aman I Kash kan alleen in het hoogseizoen. Het tentenkamp staat aan de rand van het nationale park Ranthambore, bekend om zijn tijgers. De enorme witte tenten zijn stijlvol ingericht met donker hout, natuurtinten en bruin leder. Elke tent heeft zelfs een eigen luxe badkamer met douche en bad. Het kamp beschikt verder over een zwembad, een restaurant en een lounge.
die op een traditionele riksja naar school worden gebracht en de wirwar van elektriciteitkabels met daarop tientallen apen. Old Delhi komt langzaam tot leven. In de smalle straatjes laten mensen zich scheren, wordt er ontbijt klaargemaakt en gehandeld in scherp ruikende specerijen. De mensen zijn bijzonder vriendelijk en niet opdringerig. In tegenstelling tot andere wereldsteden voelen we ons geen moment onveilig. Aan het einde van Old Delhi’s hoofdstraat Chandni Chowk staat het beroemde Red Fort en even verderop de Jama Masjid, India’s grootste moskee. We ontbijten met traditionele roti bij Kahrim, een bekende eettent waar naast toeristen ook veel lokale bewoners komen. Na een intensieve fietstocht van vier uur zijn we kapot en tot op onze onderbroek doorweekt. Om tien uur ’s ochtends trekken we onze kletsnatte spullen uit en nemen een overheerlijke douche. STAREN De wind huilt door de gebouwen van het Aman Hotel. Bij het ontbijt voelen we de tocht langs onze benen waaien. Dan klinkt een oorverdovende knal en begint het keihard te regenen. Ons bezoek aan India valt samen met de moesson. In juni, juli en augustus komt hier net zoveel regen naar beneden als in een heel jaar in Nederland. Daarna blijft het droog, totdat in juni de moesson weer aanbreekt. Ondanks de regen beginnen we aan onze tocht naar de volgende bestemming. Het Amanbagh Resort ligt verscholen op het platteland van de deelstaat Rajasthan. Al snel wordt duidelijk waarom er tijdens de moesson zoveel problemen ontstaan in het noorden van India.
na een fietstocht van vier uur zijn we kapot en tot op onze onder-
Onderweg blijkt dat de infrastructuur niet is berekend op deze grote
kortweg gevaarlijk noemen. Ook hier geldt het recht van de sterkste,
hoeveelheden water. Met moeite worstelen tuktuks en motoren zich
maar dan op een smalle tweebaansweg met zachte bermen en diepe
door het water, dat op sommige plaatsen al meer dan een halve meter
kuilen. Regelmatig begint onze chauffeur aan een in onze ogen
hoog staat. Gelukkig stopt het halverwege onze tocht met regenen en
totaal onhaalbare inhaalmanoeuvre. Soms in bochten, een enkele
zakt het water vrij snel in de nog kurkdroge grond.
keer achter een heuvel. Af en toe lukt het, maar vaak moet hij vol op
We laten de drukte van Delhi achter ons en rijden steeds dieper het
de rem, om bijvoorbeeld een tegemoetkomende bus te ontwijken.
binnenland in. Dit gedeelte van Rajasthan is opvallend vlak. Zo ver het oog reikt zien we uitgestrekte groene akkers en rijen bomen.
Opvallend is dat iedereen naar ons staart. Terugkijken mag en zorgt
Hoewel de mensen er meer ruimte hebben dan in de stad, leven ze
er vaak voor dat ze stoppen met kijken. Op straat zien we steeds
toch in dicht op elkaar gebouwde huisjes. En ook hier gooien ze hun
meer apen en loslopende koeien. Ze liggen rustig herkauwend
afval op straat. We zijn er inmiddels aan gewend en genieten van de
midden op de weg. In het hindoeïsme zijn koeien heilige dieren: een
prachtige natuur, de versierde vrachtwagens en gekleurde huizen. In
hindoe mag een koe geen kwaad doen en eet geen rundvlees. Koeien
Delhi was het verkeer chaotisch, in het binnenland mag je het
mogen daarom in heel India vrij rondlopen. Ook apen zijn heilig en
The big black book | 2009
126
na
t
et tan
travel hebben, in tegenstelling tot koeien, hun eigen tempels. TIJGERS Het ommuurde Amanbagh-complex was ooit het jachthuis van de maharadja van het district Alwar. Hij gebruikte het als uitvalsbasis voor zijn jachtpartijen op de tijger in het nabijgelegen reservaat. Nu is het een luxe vijfsterrenoord geleid door Manav Garewal en Robyn Bickford. Na een lange autorit is het er heerlijk thuiskomen. Na een paar dagen Delhi ben je vergeten hoe rust voelt en stilte klinkt. Robyn en Manav hebben gekozen voor een traditionele mogolstijl. De lage gebouwen zijn opgetrokken uit zandsteen en roze marmer. Zuilen en koepels doen denken aan beroemde mogoltempels als de Taj Mahal. In combinatie met de uitgestrekte grasvelden, fruitbomen en palmen waan je je in een oase van rust. “We hebben hier veertig verblijven, een verwarmd zwembad, een bar, een bibliotheek en een spa,’ zegt Robyn trots. “Voor de aanslagen van 2008 kwamen er vooral Amerikanen, nu zijn het voornamelijk Europeanen en Indiase gasten.” We krijgen een pool pavilion toegewezen. Een prachtige kamer met opnieuw een zwembad en suite. Onze persoonlijke manager wijst ons ten slotte op de apenstok. “Soms hebben we last van nieuwsgierige apen. Met deze bamboestok kunt u ze verjagen. Mocht dit niet lukken, dan kunt u de hulp inroepen van onze vijfkoppige apencrew.” We laten ons verrassen door een traditioneel, vegetarisch diner. Hoog in de bomen verraden apen hun aanwezigheid. Uit de jungle klinkt een kakofonie van dierengeluiden. We rijden ’s morgens vroeg in een open jeep over de hoofdweg door het nationale park Sariska. “De tijger was hier zo goed als uitgestorven,” weet onze gids. Tijdens de moesson is het park gesloten, alleen de hoofdweg is dan opgesteld. In 1958 kreeg het park een beschermde status, in 1979 werd het een nationaal park en bekendheid kreeg het dankzij de tijger. “Door de jachtpartijen van de maharadja was de tijger zo goed als uitgestorven. Op dit moment
Mensen en geografie
na een paar dagen delhi ben je vergeten hoe rust voelt en leven er vijf tijgers in Sariska. In totaal leven er in India nu ongeveer
India is na China het land met het grootste inwonertal ter wereld: meer dan een miljard. Naar schatting 250 miljoen mensen leven er onder de armoedegrens. Gelukkig zorgt de groei van de Indiase economie voor meer welvaart en minder armoede, al profiteren vooral de hogere en middenklasse hiervan. Het resultaat is scheefgroei van de inkomensverdeling. Op het platteland gaan de huishoudens erop achteruit ten opzichte van de steden. Daarom verhuizen steeds meer mensen naar de grote stad.
3500 tijgers, de helft van alle tijgers in de wereld.” We rijden langs ruïnes en verlaten steden, en bezoeken een tempel. Tijgers en luipaarden laten zich helaas niet zien. Uit het niets verschijnen er pikzwarte wolken aan de horizon. De
sam
wind gaat liggen. In de verte een flits en een donderslag. Tijdig
hoe
bereiken we de veiligheid van onze jeep, zo denken we. Dan breekt
gaan
de hel los. Een plotseling opstekende wind blaast een slagregen
lach
horizontaal onze jeep in. We parkeren voor een winkeltje om er
van
•
maa
je ge
Informatie: www.talisman.nl www.incredibleindia.org
een
The big black book | 2010
127
