Gezeur en gezeik van Dijk
Eerste druk, september 2012 © 2012 Jesper Justus van Dijk Corrector: Sylvya Kerklaan, Sneek isbn: nur:
978-90-484-2604-1 303
Uitgever: Free Musketeers, Zoetermeer www.freemusketeers.nl
Hoewel aan de totstandkoming van deze uitgave de uiterste zorg is besteed, aanvaarden de auteur en uitgever geen aansprakelijkheid voor eventuele fouten en onvolkomenheden, noch voor de directe of indirecte gevolgen hiervan. Niets uit deze uitgave mag zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de uitgever worden openbaar gemaakt of verveelvoudigd, waaronder begrepen het reproduceren door middel van druk, offset, fotokopie of microfilm of in enige digitale, elektronische, optische of andere vorm of (en dit geldt zonodig in aanvulling op het auteursrecht) het reproduceren (I) ten behoeve van een onderneming, organisatie of instelling of (II) voor eigen oefening, studie of gebruik welk(e) niet strikt privé van aard is.
Zo ben ik…
Mijn naam is Jesper. En mijn achternaam is van Dijk. En daar tussenin zit nog een naam. Ja, ik ben zo’n geluksvogel met een tweede naam. Justus. Hoe? Justus… Dat is feest in het buitenland als ze je om je tweede naam vragen… het wordt namelijk verstaan als: Jasper Justice. En ja… dat klinkt als één of andere foute superheld uit de jaren tachtig. Ik erger mij aan dingen… Dat zeg ik misschien wat te mild… ik erger mij namelijk aan héél veel dingen. Ik erger mij aan zoveel dingen dat ik me soms aan mijzelf erger dat ik zo veel ergernissen heb. Zoals bijvoorbeeld mijn tweede naam… Nu ik er zo over nadenk erger ik mij ook aan mijn voornaam. Want Jesper lijkt zo simpel. Maar de Jesper’s die rondlopen worden overschaduwd door het overschot aan Jasper’s, waardoor die naam vaak wordt genoteerd en gebezigd in plaats van ‘Jesper’. Sommige mensen verstaan zelfs Jesse… ik heb genoeg mensen in mijn omgeving rondlopen die nog steeds denken dat dat mijn naam is. Wat mij zo langzamerhand ook begint te irriteren… dus een nieuwe ergernis is in aantocht. Ik breng vraagstukken op in gedachten… die er soms uitschieten en dat ik er op die manier achter kom dat ze misschien wel beter uit mijn gedachten konden blijven. Vaak zijn het vraagstukken over vrouwen… want wij mannen willen graag alles kunnen begrijpen. Met name de verschillen tussen mannen en vrouwen… en waarom die verschillen er zijn. Maar ik kan ook heel goed vragen bedenken rondom de kleine dingen in het leven… omdat je zelfs bij de kleinste dingen in het leven grootse vraagstukken kunt bedenken. Ik heb een goed stel vrienden om mij heen… stuk voor stuk bijzondere gevallen waarmee ik iedere dag wel een even bijzonder gesprek mee heb. 5
Eens kijken… Ik hou van gezellig met vrienden en vriendinnen wat drinken in de stad en lekker gek doen. En ik hou van vrouwen… van die lieve onbegrijpelijke vrouwen… iedere vrouw dus eigenlijk… met name vrouwen in witte jurken met roze Allstar schoenen. Daar heb ik een zwak voor… ik zie ze bijna nooit. Maar als ik ze zie dan spreek ik ze aan… dat is namelijk een soort van spelletje dat ik speel met mezelf. Soort van zelfuitdaging… Ik ben romantisch al zeg ik het zelf… maar dat zou je eigenlijk beter aan mijn exen kunnen vragen. Al zullen die wel beweren dat er ook zoiets bestaat als “te” romantisch… gevolgd door veel gezucht. Ik ben avontuurlijk en… Jezus… dit begint wel heel erg op een profiel voor een dating-site te lijken, is het niet? Wat trouwens nog zo’n ergernis is… mensen die zo’n profiel hebben aangemaakt en dat er dan op staat dat ze avontuurlijk zijn ingesteld. Avontuurlijk? Nou niet avontuurlijk genoeg om van je luie reet af te komen en zelf de stad in te gaan op zoek naar een leuke man of vrouw. Maar goed…dat moeten zij weten. Geloofwaardigheid is er wat dat betreft voor mij al van af. Ik heb geen geloof… maar ik heb weliswaar respect voor mensen die ergens in geloven. Ik hoop weliswaar in iets naar het leven… maar wat precies… dat weet ik nog niet. Nog maar even goed nadenken om, wat de opties nu ook alweer zijn. Ik leef in het nu… kijk niet meer terug op trauma’s (en dat zijn er veel) van het verleden. En de toekomst? Dat zien we morgen wel… Vrienden zullen zeggen dat ik gezond gek ben. En dat klopt eigenlijk wel. Ik kan wel serieus zijn… maar ik houd er niet van. Sommige mensen begrijpen mij niet… en dat is prima. Bovendien maakt het mij niet uit hoe mensen over mij denken, want… … Zo ben ik gewoon. 6
Verkeerd verbonden…
Ik zat met een goede vriendin op het terras bij De Dikke van Dale. Een fijne kroeg in Leeuwarden waar het bier goed smaakt en de sfeer altijd top is. Met lekker weer bevind ik mij daar altijd met één of twee vrienden en tikken we biertjes en andere drankjes naar binnen. Vandaag was het één vriendin… “geval K”. En geval K is een echte mooie vrouw die van zichzelf weet dat ze mooi is… dat is misschien de beste omschrijving die ik van haar kan geven. We hadden net een gesprek afgerond, net een slokje genomen van ons bier en vervolgens het glas weer op tafel neergezet. En dan is er altijd het moment van genieten. Je zakt beiden wat in en geniet van het weer… en het drinken dat zich langzaam naar beneden werkt. En ineens hoor ik vanaf de tafel OneRepublic spelen met het nummer Good Life… oftewel; mijn mobiel gaat. Dat had ik meteen al door… maar geval K moest het nog even duidelijk maken dat het mijn mobiel was die ging. ‘Jesper! Jouw telefoon gaat!’ Ik knikte goedkeurend naar haar met een blik die genoeg zei… en ik nam op. ‘Hallo met Jesper’ Aan de andere kant hoorde ik de stem van een jongen. Aan zijn stem te horen een puber, ik schatte een jaar of 15… 16 misschien. Nog vol in de ontwikkeling om een juiste soort stem te produceren en dus schoot deze hier en daar nog wat uit. ‘Met wie?’ het “wie” schoot omhoog. ‘Met Jesper…?’ verbaas me erover dat ik het vragend uitbracht. Alsof ik gewoon er zelf aan begon te twijfelen. ‘Oh…’ klonk het somber aan de andere kant… ‘Dan ben ik verkeerd verbonden…’ En de verbinding werd verbroken. Ik legde mijn mobiel weer op tafel neer. En ik wachtte af… alsof ik al aanvoelde wat er ging komen. Nam nog vlug een slokje van mijn bier en bleef naar mijn mobiel kijken… ‘Wie was dat?’ vroeg geval K. 7
Ik maakte een gebaar met mijn hand waarmee ik wilde zeggen; wacht nog maar even af… En ja… Good Life begon weer te spelen… Ik nam weer op. ‘Met Jesper’ begon ik nu… ‘Och alweer?’ klonk het nu wat verveeld. De jongen was niet in zijn sas… ‘Weer verkeerd verbonden dus…’ ‘Ik moet Denise hebben…’ Ik keek tegenover mij. De vrouw met wie ik op het terras zit heette niet zo… ik had bijna gezegd dat ik wel een geval K in de aanbieding had. ‘Nee, sorry… ik ken geen Denise…’ ‘Kak!’ klonk het ineens aan de andere kant ‘Ze had me dit nummer gegeven’ Het kwartje viel meteen bij mij ‘Nou dan weet ik genoeg…’ Bij de puber duurde het nog even. En voor mijn gevoel kon het nog wel even duren… Ik wachtte nog even af. En toen ineens was daar een zucht… de bekende zucht van het besef dat één of andere Denise één of andere puber een vals nummer had gegeven. ‘Ach, sorry kerel…’ bracht ik uit ‘Maar goed je weet hoe ze kunnen zijn hè?…’ En toen spraken de puber en ik tegelijkertijd het ene woord uit dat ons mannen de meeste problemen geeft in het leven; ‘Ach vrouwen…’ gevolgd door een diepe zucht. En daarna een lach dat we het met elkaar eens waren… Ik hoopte voor de puber dat er geen vrouw op dat moment tegenover hem zat… aangezien ik nu een boze blik op mij gericht kreeg. En ik keek er alweer naar uit om me hier na dit gesprek onderuit te lullen. ‘Kom je er eindelijk eentje tegen…’ gaat die puber lachend verder ‘Geven ze ons “jongens” een vals nummer…’ Wauw… word ik blijkbaar nog steeds beschouwd als een “jongen”, ik voelde me zo ontzettend hip… Hip… gebruiken de jongelui dat woord nog steeds? Hip? Klinkt niet zo geweldig meer als dat het vroeger klonk. Hip… 8
‘Naja in ieder geval sorry voor het lastigvallen…’ zei de puber. ‘Geen probleem kerel! Later!’ en ik verbrak de verbinding. En ik glimlachte nog steeds. Ik keek tegenover mij en zag daar nog altijd geval K zitten… maar nu in een ander soort houding als die toen ik het gesprek begon. Haar armen had ze nu over elkaar… en zij keek me aan. ‘Wat bedoel je met “ach vrouwen”?’ ‘Ach… Geef jij mannen wel eens een vals nummer?’ vroeg ik haar direct. Ze pakte haar biertje… ik volgde haar voorbeeld. We namen een slok en zette het glas weer neer. Ik bleef overeind zitten wachtend op een antwoord. Zij zakte onderuit… en na een stilte opende zij haar mond weer… … ‘Lekker weertje vandaag hè?’
9
Einde van de wereld.
Nou… dit was het dan. Het is nu 2012 en dan houdt de Maya-kalender ermee op en volgens sommige mensen betekend dat meteen; het einde van de wereld… ergens in december zijn we allemaal, ik druk het subtiel uit, ; de lul. Kometen zullen neervallen op de aarde, het land zal door de zeeën worden opgeslokt en de zon zal de aarde doen verbranden. En dat allemaal tegelijkertijd… Gaan we allemaal dood door maar twee van die drie dingen? Dan klopt het hele verhaal van de Maya’s niet meer. We zijn dan wél allemaal dood, dus erom zeuren heeft dan geen zin meer… Zal meteen wel druk worden bij de hemelpoort met al die mensen… en dan krijgen sommigen ook nog eens 70 maagden als ze dood zijn. En dan is het toch al gauw té vol… Einde van de wereld… wordt het genoemd. Een preciezere datum is volgens de onderzoekers ook al gevonden; 21 december zou de laatste dag zijn. Dus dan hebben we nog wel even de tijd om na te denken wat we tot die tijd gaan doen. En nog belangrijker, want we willen die laatste dag toch wel met een positief gevoel afsluiten; wat ga je doen op de laatste dag van de wereld? Denk daar maar eens over na… vrij lastig… Ik zou… een week van tevoren een vliegtuig pakken en dan naar Australië gaan. Zodat ik in die week eerst een beetje over mijn jetlag heen zou kunnen komen. Om vervolgens, een dag voordat de wereld vergaat, een mooie avontuurlijke Hummer te huren… en zo’n ding zuipt benzine; maar wat maakt het uit!? De wereld gaat toch naar de klote… En het moet een dag voordat de wereld naar klote gaat zijn… want probeer op de laatste dag van de wereld ergens maar eens een fatsoenlijke auto te huren. Gaat je echt niet lukken… dag van tevoren doen dus! En dan zou ik naar een strand toe rijden. En niet zomaar een strand! 10
