FILMSPOT. Videofilmgroep. Saenden

FILMSPOT Videofilmgroep

Saenden

januari 2015

FILMSPOT

Officieel orgaan van de videofilmgroep SAENDEN Voorzitter Huub Kersten Noordwachter 46 1503 VJ Zaandam 075 6178597 [email protected] Secretaris Arend Boer Lijsterstraat 56 1521 XC Wormerveer 075 6218538 [email protected]

Penningmeester Jim Kitzen Acaciastraat 47 1505 TG Zaandam 075 6178133 [email protected]

Commissaris Remmet Ouwejan Triangelhof 141 1544 WX Zaandijk 075 6166083

Videofilmgroep Saenden sinds 23 mei 1933, KvK nr. 40618122 De clubavonden worden om de week gehouden op dinsdagavond in gebouw “De Binding”, Bristolroodstraat 93, 1503 NW Zaandam. 075 6701704 (achter sporthal 'De Vang') Lidmaatschap € 70,-- per jaar. Rek. no. NL95INGB0003266531 t.n.v. videofilmgroep Saenden, Acaciastraat 47, 1505 TG Zaandam. Beheer filmarchief Film archivaris Web site Webmaster Filmspot drukwerk en verspreiding Kopij naar

Jan van Zeelt Nico Wiepjes videofilmgroepsaenden.nl [email protected] Arend Boer. [email protected]

2 2

AGENDA BIJEENKOMSTEN SAENDEN EERSTE HALFJAAR 2015 06-01-2015 

Nieuwjaarsreceptie met o.a. films “hier woon ik”

20-01-2015 

Gastspreker: Cees van Meurs

03-02-2015 

Resultaten opdracht: Verfilm een spreekwoord, maak 1-minuutfilm, of “Wat ziet u bij deze muziek”

17-02-2015 

Tweede wedstrijdavond

03-03-2015 

Algemene ledenvergadering

17-03-2015 

Finaleavond met rondreisjury

31-03-2015 

Praktijkavond: Verfilm Kunst en Kitsch

14-04-2015 

Vertoning voorlopige montage documentaire Wilhelminasluis

28-04-2015 

Idee uit de algemene ledenvergadering

12-05-2015 

Groene avond

3

Die techniek toch De inspiratie om een voorwoord voor onze Filmspot te schrijven laat het vandaag behoorlijk afweten. De reden hiervan is me wel duidelijk. Gisteravond hadden we plotseling geen internet meer. Dat komt wel eens vaker voor maar nadat ik even rondgebeld had bleek dat ik de enige was met deze storing. Wat het extra vervelend maakte was dat uiterlijk gisteravond de kopij voor onze bewonersvereniging naar de drukker verstuurd moest worden en dat vandaag de kopij voor de Filmspot naar Tedo moet omdat ik hem dit nu eenmaal beloofd heb. Ik kan u zeggen dat het een hectische avond werd… Eerst UPC gebeld. De dienstdoende medewerker kwam met de goede tip om de router los te maken van het modem en een laptop direct met het modem te verbinden. Bingo: ik had meteen weer internet. Maar wat was er dan stuk? Waarschijnlijk de kabel tussen het modem en de router want als ik de laptop hiermee met het modem verbond had ik geen internet meer. Maar ja, de winkels waren dicht en hoe kom je aan een andere netwerkkabel? M’n goede vriend Kees maar opgebeld. Ja, dat kon hij wel regelen. Een uur later stond z’n zoon bij mij aan de deur met een vervangende kabel. Klasse! Maar helaas, zodra ik m’n desktopcomputer aan de router aansloot blokkeerde het hele netwerk. M’n conclusie was dat het netwerkkaartje in m’n computer de schuldige wel zou zijn. Ik heb hem afgekoppeld gelaten en de kopij op de computer van mijn vrouw afgewerkt en daarna verstuurd naar de drukker. Inmiddels was het twaalf uur ’s nachts geworden en ik vond het welletjes; morgen weer verder. Omdat ik er zeker van was dat het netwerkkaartje stuk was heb ik de computer open gemaakt en gelijk maar eens stof gezogen. Er blijkt geen los netwerkkaartje aanwezig te zijn maar een vaste verbinding op het moederbord… Dat wordt dus een dure want er is geen ruimte meer om een los netwerkkaartje in te prikken. Voor alle zekerheid de computer weer aan de router verbonden, je weet maar nooit. Verbazing ten top: de computer doet het weer en ik heb gewoon internet. Alle oorspronkelijke netwerkkabels weer aangesloten en ongelofelijk… alles blijft keurig werken. Storingen die er niet meer zijn, zijn heel moeilijk oplosbaar dus ik laat het hier maar even bij zitten. Tenslotte moet de kopij voor Tedo, het voorwoord voor de Filmspot, nog bedacht, getypt en verzonden worden. Het is niet geworden wat ik oorspronkelijk wilde schrijven voor Saenden maar het is wel klaar! Zo realiseer je je hoe we afhankelijk zijn geworden van techniek, met internet voorop. Maar ook op Saenden, als je ingeleverde DVD in de blu ray speler alleen maar de tekst “No disc inside” laat zien en jouw USB stick, die het thuis nog prima deed, het op de club helemaal niet doet. Alles is tegenwoordig techniek maar techniek is zeker niet alles!

Huub Kersten

4

Een dobbelsteeen met jaartallen Door Remmet Ouwejan

Bij het doorbladeren van een tijdschrift werd mijn oog getrokken naar een getekende dobbelsteen in een omlijnd vlak. Terwijl ik zo rustig naar het getekende op die pagina zat te kijken, veranderde de tekening plotseling in een bewegend beeld, gelijk bij een animatiefilm kan gebeuren. Ik kon mijn ogen bijna niet geloven. Nog spannender werd het, toen achter de dobbelsteen een jonge man tevoorschijn kwam en tegen mij begon te praten. Ik keek nog eens scherper en luisterde heel aandachtig wat hij mij had te vertellen. Hij deed enkele passen naar de dobbelsteen en begon vervolgens hieraan te draaien. Tijdens dit ronddraaien stopte hij even, wees een cijfer aan, dat ik moest onthouden. De getoonde cijferreeks bevatte de volgende cijfers: 0-5-1-0-9-1-5-0-1. “Voor de goede oplossing van deze puzzel”, zo ging hij verder, ”moet U deze cijfers in de juiste volgorde leggen, alvorens U kunt beginnen aan Uw artikel De pen doorgegeven. Inmiddels een vel papier gepakt, waarop ik begon met: optellen, delen, vermenigvuldigen der cijfers, etc. De goede oplossing had ik nog niet gevonden. “Dan maar eens wat schuiven met de cijfers”, bedacht ik. Ineens flitste iets door mijn hoofd, dat leidde tot de ontknoping van deze mysterieuze cijfercombinatie: 1955. “Waar doet mij dat getal 1955 aan herinneren? “, vroeg ik mijzelf af. Na een poosje van bezinning begon er iets te schemeren in mijn achterhoofd… en zie… ik had de oplossing: op 1 januari ( 01-01) 1.9.5.5. ben ik lid geworden van: “Smalfilm Groep Saenden”, zoals de club toen heette, en toen al tot de 5 oudste filmclubs in Nederland behoorde. Tot mijn grote verbazing ontdekte ik, dat ik straks in 2015 al zestig jaar lid ben van “Saenden” …Pff…omkijken naar die zestig jaren leert mij, dat er grote verschuivingen hebben plaatsgevonden in de smalfilmwereld…..! Op het moment dat ik lid werd, was de filmclub nog druk bezig met de opnames van de 16 mm. film “Scherven”, een speelfilm, toen nog zonder geluid, en moesten de acteurs, door goed te acteren, het verhaal via de beelden zo duidelijk mogelijk trachten over te brengen naar de toeschouwers. Heden ten dage gebeurt dat allemaal anders. Vergeleken met nu is er in onze filmwereld van de smalfilmers in die laatste zestig jaar ontzettend veel veranderd, als ik daarover wat zit te mijmeren. Er heeft een grote verschuiving plaats gevonden zowel van de (technische video) apparatuur als in filmische inzichten. De clubavonden van “Saenden” in de jaren ‘50 vonden plaats in een lokaal van “Duyvisproefkeuken ” in Koog aan de Zaan, waar één van onze leden destijds voor had gezorgd. Het ging er gemoedelijk aan toe. Op dat moment was ik het jongste lid (24) en kwam dus net kijken. In dat eerste filmseizoen werd ik kort daarna door de heer Co Kunst, regisseur en scenarioschrijver van de club, gevraagd, om in een kort filmpje van ca. 5 minuten te spelen, getiteld: “Pietje secuur”. Vol overgave gaat “hij” op pad met zijn nieuwe camera om een optocht te verfilmen. Thuis gekomen wil hij de “volle spoel” eruit halen, en komt tot de ontdekking….. dat hij vergeten was een film in de camera te stoppen… lachen, plezier en altijd lol onder elkaar! Buiten de vaste clubavonden om de veertien dagen, vond er eenmaal in de maand een “filmavond” plaats in de moderne kantine van Honig-pudding-fabriek,( Koog a.d. Zaan) waar films van de eigen leden werden vertoond en besproken, of kwam er een bevriende filmclub met “eigen filmproducties” op bezoek. Dikwijls volgde daarna een tegenbezoek aan die filmclub. Het was nog de tijd waarin niet iedereen over een auto beschikte. Maar met een beetje inschikkelijkheid gingen we dikwijls met 10 of 12 man erheen in twee of drie auto’s en kwamen soms in de kleine uurtjes pas thuis….! In de loop der tijden is dit een stuk minder geworden, doordat er meer filmfestivals worden georganiseerd.

5

Het is nu bijna niet voor te stellen, dat we onze films destijds zonder geluid presenteerden en niet in kleur. Bijna alles was in zwart/wit opgenomen. (Kodak/Ferrania/Gevaert). Des te verrassender was het rond 1957, toen ons lid, Jo de Wijn, (al 24 jaar lid) een zeil-film vertoonde, opgenomen op het Alkmaardermeer, met ….. geluid! Melodieuze Mantovanieklanken klonken vanuit de platenspeler en begeleidden deze rustige filmbeelden. Dat was een ware revolutie!! Naast de Paillard-projector stond los, een platenspeler met versterker opgesteld. De aanwezigen genoten zichtbaar…Dit waren de eerste kleine stapjes op weg naar “film met geluid”…! Van tijd tot tijd was er soms een kleine instroom van mensen, die lid wilden worden van “Saenden”. In 1957 deed Jan A. Kleyn, de landelijk bekende auteur van vele filmrubrieken en -boeken, zijn intrede bij onze filmclub. Deze man beschikte over een ongebreidelde fantasie over filmideeën. Binnen de kortste tijd had hij, na zijn entree, diverse werkgroepjes geformeerd. Eén hiervan was “Saenden-noord”,waar schrijver dezes ook toe behoorde. Het was een gemêleerd gezelschap: Jaap Huisman, directeur van een drukkerij, J.C. van Zuylekom, bankdirecteur, Jan Buter, eigenaar van een gerenommeerde banketbakkerszaak, Jan A. Kleyn, auteur en werkzaam bij de “Stichting ter bevordering van de film en de fotografie”, Herman, technisch adviseur bij researchcentrum RCN Petten en Remmet Ouwejan, fijnkunstschilder/ontwerper/kalligrafie. Onder leiding van Jan Kleyn is een aantal korte-, maar ook wat langere films tot stand gekomen. Ik noem er een paar van: “Hoe komt de krant tot stand” (’57)-(nooit voltooid), “Bij de portretfotograaf” (’58) en “Boter, kaas, en eieren” (’59). Het zou teveel worden om ze allemaal in dit bestek te noemen. Eén leuk voorval wil ik U, lezer, niet onthouden. Het filmpje van “Boter-kaas-eieren” speelt zich af in een kunstschilders-atelier, dat ik heb opgebouwd met tentoonstellingswanden in de tuin van de bank, in de openlucht dus. In het midden van dit “nep-atelier” staat een schildersezel waarachter de kunstschilder ( Jan Kleyn met snor en baret op) heftig bezig is aan een schilderij. Op een gegeven ogenblik loopt hij achteruit en ziet de camera (lees toeschouwer) wat hij heeft gemaakt… de bekende boter/kaas/eieren-kruisjes, verdeeld over negen vakjes….! Het jaar 1958 brengt ons naar de “EXPO” in Brussel, waaraan ik met warme gevoelens terugdenk, vanwege de door Ferrania uitgeschreven filmwedstrijd, en ik in de top tien eindigde met deze film. Zij schonken mij o.a. een filmstatief met draaikop, een doos met 10 Ferraniafilms en een filmboek met tips en het certificaat. Rond 1959 experimenteerde Cees Timmerman, een Saenden lid, om het geluid synchroon te laten lopen met de film. Het was een vervolg van eerdere geluids-experimenten bij Saenden, maar nog verre van volmaakt. Daarvoor moest toch nog een enkel jaar worden gewacht. In de tussentijd tot ca. 1962 werd, achter de schermen, door diverse fabrikanten hard gewerkt aan geluidsprojectoren, sommige met “stripe”, weer andere met een koppeling tussen bandrecorder en projector ( o.a. Eumig / Noris ). Op de grote Fotokino beurs in Keulen stonden vele merken te kust en te keur, en besloot ik over te gaan op een Telefunken-recorder en een Norisprojector met koppeling. Dat systeem is mij bijzonder goed bevallen, omdat bij het heen en terug draaien van de film, bij het maken van een eventuele foute geluidsopname, de hele zaak lipsynchroon bleef lopen. Ik hoefde niets los te koppelen en opnieuw in te leggen…! Ik mag graag animatiefilmpjes maken, omdat je de meest onmogelijke dingen hierin tot stand kunt brengen, die in werkelijkheid niet bestaan. Heel bescheiden ben ik daarmee bezig geweest, vooral met het vervaardigen van een stilleven dat in beweging komt of titels die de meest dwaze sprongen maakten…! Rond de jaren ‘65/’66 beginnen zich veranderingen te voltrekken, die nog grote gevolgen zullen hebben voor ons filmers, n.l. “Super-8” doet zijn intrede. Op aandringen en advies van mijn vrouw, stapte ik over op “Super-8”. Daaruit is o.a. voortgekomen de bekende, met de

6

hand rechtstreeks op de geluidsfilm getekende filmbeeldjes “KRASSA”. In totaal zo’n kleine 4.000 beeldjes voor drie en een halve minuut muziek…Hiermee ben ik zo’n 6 tot 8 weken bezig geweest. De film oogstte veel succes! De aanleiding hiervoor was de film: “Neighbours” van Norman McLaren, die mij sterk inspireerde, na deze te hebben gezien. In de zestiger jaren heb ik een tijdlang met veel plezier in de rondreis-jury gezeten, om bij de vele aangesloten filmclubs in Noord-Holland films te jureren, voordat zij op het grote NH’63 filmscherm mochten worden vertoond. In het begin van mijn lidmaatschap telde Saenden ongeveer 35 tot 40 leden maar door de grote stimulator Jan A. Kleyn was de instroom bij Saenden inmiddels zo groot geworden, dat de penningmeester in 1970 kon mededelen, dat wij de 70 ruimschoots gepasseerd waren; om precies te zijn: 75. Jan wist de mensen in de Zaanstreek , maar ook in heel Nederland, enthousiast te maken voor de filmhobby. Na 1970 is het ledenaantal systematisch gedaald door overlijden, geen interesse of door opname in een verzorgingstehuis, etc. Momenteel telt Saenden 22 leden, die nog steeds zeer actief zijn met hun filmhobby. In het filmseizoen ‘73 t/m ’75 verscheen in ons fraai verzorgde maandclubblad, dat sinds 1966 het daglicht zag, een vaste rubriek onder de naam: “Titels onder de lens”, waarin ik de leden op weg hielp om in hun film(s) een fraaie titel aan te brengen, aan de hand van vele voorbeelden en mogelijkheden. Daarnaast verschenen in het blad, met de regelmaat van de klok, ook allerlei artikelen van mijn hand. Gedurende vijf en dertig jaar was ik redacteur van ons clubblad en verzorgde zowel de lay-out, tekst en de opmaak, samen met Cees Binnendijk. Ca. 1980 kwam het moment, waarop “video” zijn entree aankondigde. Ook bij de filmgroep Saenden. Dat was bijna de ondergang geweest van de club. Een aantal leden was vóór het nieuwe medium, de overigen fel tegen. Heftige discussies, over en weer. Het woord Video was een “vies” woord geworden bij de tegenstanders. Slechts één lid stapte op! Na verloop van tijd bleken de wonden inmiddels te zijn geheeld, en verschenen de eerste videofilm(s) (sporadisch) op het scherm, gevolgd door nog een veelvoud hiervan met 8- en S-8 films. Na een korte periode zag ik dat beeld totaal omdraaien en zie ik nu alleen nog maar videobeelden op het scherm verschijnen, en geen 8- /16mm. smalfilms bij clubs of op festivals. Wat een lid alzo kan meemaken in zijn leven..!? Of niet? In 2003 hebben alle leden van Saenden zich ingezet om de actiefilm “De disk”, naar een idee van Steven Geldof, te doen slagen op het regiofestival NH”63. De film behaalde de hoogste prijs: Goud plus de hierbij behorende Laureaat. In het daarop volgend jaar (2004) mocht “Saenden” de exclusieve ‘’ ‘Hogenbijl-prijs’ in ontvangst nemen: een beeld en een cheque ter waarde van vijftienduizend euro. Deze werd door filmregisseur Jos Stelling uitgereikt aan de toenmalige voorzitter van Saenden, Bob v.d. Kolk, in de Gravenzaal van het stadhuis te Haarlem. Steven Geldof hield hierna een korte speech. De bestuursleden, die ik bij het lid-worden in ‘55 heb ontmoet, leven helaas niet meer. Degenen die daarna het bestuur vormden, leven nog wel. Velen zijn lange tijd (soms tientallen jaren) bestuurslid geweest in verschillende functies . Ik denk daarbij aan Egbert van Engen, Jim Kitzen, Willem Kleijn en Bob v.d. Kolk waarbij de twee laatst genoemden afwisselend gedurende 40 jaar voorzitter zijn geweest. Om begrijpelijke redenen kwam ook daaraan een einde. Na zovele jaren van bestuursfuncties wilden ook “zij” wel eens vrij zijn om gewoon en onbevangen naar een film te kijken. Opnieuw hing het zwaard van Damocles boven de “Video/smalfilmgroep Saenden”….maar gelukkig redde de vroegere voorzitter Willem Kleijn en penningmeester Jim Kitzen de club door voor één jaar in het bestuur te stappen; het werden er toch nog vijf!!! Penningmeester Arend Boer

7

nam het secretariaat gelukkig op zich en hopelijk tot in lengte van dagen. Na al deze bestuursperikelen werd op de jaarvergadering van 2013 unaniem als voorzitter gekozen: Huub Kersten. De leden zijn zeer tevreden over zijn frisse aanpak, zijn enthousiasme om de leden overal bij te betrekken en ze tot “filmen aan te zetten”, dat spreekt boekdelen…..! Dit is zomaar een greep uit een aantal beelden, die mijn ogen passeerden toen ik naar een wel bijzondere “dobbelsteen” heb zitten te kijken, en ik de figuur spoorslags achter de dobbelsteen zag verdwijnen zoals hij tevoorschijn was getreden, waarna het blad omviel en het tijdschrift zich sloot …..! Een vervlogen filmperiode van zestig jaar in één kleine dobbelsteen…..!!

Gevonden op “het net”. Actioncams beschikken over een flinke groothoek. Zo kunt u er ‘veel op krijgen’, wat mooi kan zijn voor een overzichtsshot. Of dat nou op het water, in de lucht of op een berg is, gegarandeerd dat er een aardig plaatje uitrolt. Maar ga hier bij de eindmontage niet te veel gebruik van maken. Het kijkt lang niet altijd even prettig wanneer u tien shots achter elkaar in groothoek toont. En of het mooi is? Er staan weliswaar voorbeelden op internet waarin dit prachtig gebeurt, maar dat zijn professionals die dagen op zoek gaan naar het juiste plaatje en kader. Voor een montage van een vakantiefilm is juist de combinatie van een actioncam en bijvoorbeeld een spiegelreflex voor close-ups een aardige: afwisseling is essentieel

8

Films van het NOVA-festival 2013 en de UNICA 2012 Clubavond op 14 oktober 2014 door Arend Boer

Oorspronkelijk was op deze avond de cursus interviewtechniek van Annelies Heesakkers gepland. Vanwege het grote aantal leden, dat wegens vakantie of om andere reden niet aanwezig kon zijn op deze datum, werd dit item verplaatst naar 25 november 2014. Daarvoor in de plaats werd een avond georganiseerd met winnende films van het NOVAfestival 2013 en de UNICA 2012. De films, die vertoond en besproken werden zijn de volgende: 1) De mens die je bent Een film van Ton Polman en Map Baggen en winnaar van een SuperNOVA non-fictie. De film portretteert de kunstenaar Jef Wishaupt. In 29 minuten wordt een goed beeld gegeven van de geschiedenis en werk van deze beeldend kunstenaar. De professionele kwaliteit van deze film werd door vele leden geroemd. Bij sommigen ontlokte de film de ontmoedigde uitroep, dat een amateur niet in staat zou zijn om een dergelijke film te realiseren. Dit document is wederom het bewijs dat uit Limburg zeer goede filmische produkten komen. 2) Melk en Suiker Opnieuw een film uit het Limburgse. Ditmaal van de hand van Jef Caelen. De hoofdrolspeler werd terecht tot beste acteur van het NOVA-festival 2013 uitgeroepen. Mooie beelden uit een duidelijk katholieke omgeving. Een wat dun verhaal, maar met klasse verfilmd. 3) Oorlogsslachtoffer Dat de productie van films met een zuidelijke signatuur overweldigend was in 2013 blijkt uit deze film van Jef Caelen. Bedacht, gefilmd, gespeeld en gebruikmakend van de woning van de familie Caelen, een verhaal over een geflipte soldaat met veel explosies en dramatisch toneelspel. Deze film behaalde een SuperNOVA fictie. 4) The Lunch (UNICA 2012) Een verhaal over een oude visser, wiens zoon en schoondochter op bezoek komen voor de lunch. Hij moet een vis op de pof kopen om iets op tafel te kunnen zetten. De visite komt echter alleen om over de verervening van het huis te praten en dit notarieel vast te laten leggen. Hij tekent en is daarmee zijn laatste kapitaal en vrijheid kwijt, want de familie komt dan ook inwonen. Een film die het van het verhaal moet hebben en als dit vanwege de Engelse ondertitels niet te volgen is, zeer statisch is en niet boeit. Toch kreeg deze film 7 maal goud. 5) Luminaris (UNICA 2012) De beste film van de avond. Een absurdistische liefdesgeschiedenis, gerealiseerd in computer-animatie en stop-motion techniek. Terecht bekroond met 7 maal goud.

9

6) World one minute competitie (UNICA 2012) The Stone Een vrij moralistisch filmpje over een automobilist, die een gehandicapte van de weg afrijdt en door twee kinderen met een steen hierop wordt gewezen. (goud) I want a kid brother een enig kind verstopt de anti-conceptie middelen van z’n ouders en krijgt een broertje. (zilver) We used to touch the music over het verschil tussen een walkman en een MD-speler (brons) Bedtime storie een dodelijk ongelukje in bed verfilmd op duitse wijze (brons) Van de UNICA DVD 2012 werden alleen enkele gouden winnaars gedraaid. Er zijn er echter nog enkelen over, die op een andere avond vertoond kunnen worden.

Verslag van de vakantiefilmavond op 28 oktober 2014 Door Huub Kersten

Vanavond is het iets rustiger dan anders: 7 leden moesten verstek laten gaan om diverse (goede) redenen. Vanavond zijn er 12 films aangemeld, dus beginnen we snel onder kundige leiding van Arend. Film nr. 1: Wandeling door 10.000 pieken gebied (Jim Kitzen) 4:3, 5.48 minuut. Ook deze georganiseerde reis is door Jim weer keurig en kleurig verfilmd zoals we van hem gewend zijn. Veel natuur en vooral gezichten in beeld, voornamelijk van kinderen. Mooi om te zien. Sommige leden zouden graag wat meer informatie (de beroemde W’s) gehad hebben waardoor de film nog interessanter zou zijn. Film nr. 2: 9 dagen historie WO2 (Willem Kleijn) 4:3, 13 minuten. Zelfs na vele instellingen gewijzigd te hebben lukt het niet om de film op het juiste formaat af te spelen. We proberen het in de pauze uit en draaien hem daarna. Film nr. 3: Altijd onderweg (Han v.d. Stok) 16:9, 7.2 minuut. Een reportage van de fietstocht op de tandem die Han, dochter Yvonne en hond ondernomen hadden. Met de GoPro veelal aan de selfiestok krijgen we flitsende beelden vanaf het begin van de reis op Schiphol (ja, tandem en bepakking in het vliegtuig). Van alles is gefilmd: klimmen over de vangrail, steile klim (16%), door tunnels, langs smalspoor, onder water in zwembad en ga zo maar door. Maar ze gaven niet op. De tandem helaas wel door teveel kapotte spaken. Een mooi afgerond geheel. Film nr. 4: Parijs Mont Martre (Jean-Francois Brondy) 16:9, 5 minuten. De cameravoering is een stuk vooruit gegaan. We zien een leuke sfeerfilm die ons een goede impressie geeft van de omgeving van Mont Martre met goede muziek op de achtergrond. Voornaamste tip: minder inzoomen maar gewoon naar onderwerp toelopen.

10

Film nr. 5: Luxemburg (Ben Somsen) 16:9, 4.30 minuut Op deze reis heeft Ben z’n GoPro Hero 3+ meegenomen om te testen en te ervaren hoe dit bevalt. Het is de basisuitvoering voor mountainbikers, dus geen zoeker of display. Ben heeft ingesteld op groothoek. Daardoor opvallend gekromde bomen, een fish-eye effect dat bij pannen nog meer opvalt. Een paar tips: koop er een behuizing met display bij en bewerk de beelden achteraf met de speciale software (CineForm Studio), gratis te downloaden bij GoPro. Film nr. 6: Florence Trevelyan (Huub Kersten) 16:9, 7 minuten Een film over de extravagante bouwsels in een mooi park in Taormina op Sicilië. Een doorlopende wandeling met de Panasonic 920 camera aan. Door de goede stabilisatie geeft dit het idee van een continue rijder. De voice over vertelt intussen de geschiedenis van het park en vooral van Florence Trevelyan. In de pauze blijkt de DVD film van Willem Kleijn ineens weer wel goed afspeelbaar te zijn… Film nr. 2: 9 dagen historie WO2 (Willem Kleijn) 4:3, 13 minuten. Filmend met een eenvoudige compactcamera zien we een goede impressie van vele bekende plaatsen die rond WO2 in Duitsland een belangrijke rol hebben gespeeld. Zo zien we Reichsparteigelände in Nürnberg, Dachau, het Deutsches Museum in München en de Obersalzbeg in Berchtesgaden, Dresden, Checkpoint Charlie en het bunkercomplex Zossen. Alle achtergrondmuziek gedownload van Hibou. Tips uit de zaal: geluidsovergangen iets minder abrupt maken. Een schreefloos font is beter geschikt voor een film. Film nr. 7: Dune Bushing (Ann Bens) 16:9, 2 minuten Na een mooie openingstitel zien we terreinwagens, die in de woestijn van Oman laten zien waartoe zij in dit duinlandschap in staat zijn. Het opstuivend zand zorgt voor mooie plaatjes. Mooi vastgelegd. Doet niet onder voor een professionele commercial. Film nr. 8: Burj Khalifa (Ann Bens) 16:9, 2 minuten Deze 830 m hoge toren is één van de belangrijkste bezienswaardigheden van Dubai. Vanuit deze toren filmde Ann de wegen, fly overs en het verkeer dat daar veer beneden krioelt. Veel kleur is er daar in Dubai niet aanwezig, alles is grijs en zandkleurig. Film nr. 9: Vissen (Ann Bens) 16:9, 1.40 minuut In het grote aquarium in Dubai zijn de prachtige Schorpioenvissen achter de glazen wand goed te filmen (als je de lens tegen de ruit houdt om reflecties te voorkomen). Zeer kleurige en imposante C.U’s. De rustige muziek maakt het “pauzefilmpje” mooi af. Film nr. 10: Weven (Ann Bens) 16:9, 3.30 minuut De opnamen zijn gemaakt in een museum in Peru, op een rustig moment. Het is wonderlijk te zien hoe de dames, die hier weven, omgaan met de draden die door ronde houten blokken uit elkaar gehouden worden. Vingervlug gaan ze met de draden om al is mij ontgaan hoe de inslagdraad precies aangebracht werd. Volgens Ann was het lastig om goed scherp te stellen op de gezichten omdat deze weinig contrast vertonen. De achtergrondmuziek komt van een CD die ter plaatse gekocht is. Zowel de weefdraden als de kleding van de dames zijn kleurrijk en dat komt goed over op de beelden. Film nr. 11: Islas Ballestas (Ann Bens) 16:9, 5.32 minuut De Ballestaseilanden liggen voor de kust van Peru. Het is een nationaal reservaat van maritieme zoogdieren en vogels. In het stadje Paracas en tijdens een boottocht maakte Ann mooie opnamen van voornamelijk zeeleeuwen, pelikanen en pinguïns die hier in grote aantallen aanwezig zijn. Het is goed gelukt om de reizigers op de boot buiten beeld te houden.

11

Film nr. 12: Condors (Ann Bens) 16:9, 4.30 minuut De laatste film van vanavond laat de condors zien. Prachtige beelden van deze grote vogels die strak in beeld gebracht zijn. Imponerend. De vraag rijst al gauw: “hoe doe je dit?”. De opnamen zijn gemaakt bij een canyon (2 – 3 km diep) veilig achter een muurtje staand op een platform. De camera heeft op halfautomaat gestaan; focus oneindig en belichting vast. Uit de hand gefilmd en ondanks 12x zoom lekker stabiele beelden. Een genot om naar te kijken. In de montage is er voor gezorgd dat de condors keurig midden in beeld bleven door van het 16:9 beeld een super wide (bioscoop) beeld te maken. Rond half elf is er nog even tijd voor een paar mededelingen die ik morgen op de mail zal zetten zodat ook de afwezige leden op de hoogte zijn.

12

Eerste wedstrijdavond op 11 november 2014 Door Dick Hoogenkamp

Op 11 november (Sint Maarten!, Jim had voor wat zoetigheid bij de koffie gezorgd), waren we met 23 personen om op de eerste wedstrijdavond de films van onze clubgenoten te beoordelen. Huub Kersten opende om 20.10 uur de avond met een deel van de “dienst mededelingen”. Als er tijd voor is komen de iets minder belangrijke mededeling na het vertonen van de films aan bod. Huub wijst er nog eens op dat een film “doorgaat” als het punten gemiddelde 7,5 of hoger is. Na het vertonen van de film en het invullen van de beoordelingsbriefjes is er ongeveer 5 minuten tijd om over de film te discussiëren of een opmerking te maken. De presentatie wordt vanavond verzorgd door Arend Boer. Huub neemt de telling van de punten voor zijn rekening. En Theo Slagter werpt zich op om de briefjes te verzamelen. De techniek is zoals vanouds weer in handen van Johan Schenk en Han van der Stok.  Verder was er één afmelding, Ben Somsen heeft nog teveel last van z’n geblesseerde schouder. De te vertonen films, zeven in getal zijn:  1

Altijd onderweg

Han van der Stok

7 minuten

2

Villa comunale

Huub Kersten

6:18 minuten

3

Paris Montmartre Jean-Francois Brondy

4 minuten

4

Montmartre

Jean-Francois Brondy

3:26 minuten

5

Stichting Hope

Ann Bens

15 minuten

6

My Home

t Saens filmers collectief 16:30 minuten

7

Happy

Jesse Boer

4 minuten

Om 20.20 uur wordt de eerste film gestart: Altijd onderweg De film gaat over een fietstocht per tandem van Han met zijn dochter en hond door Spanje. Commentaar: geluid aan het begin infaden camera te vlot. wat je ziet hoef je niet te vertellen. onrustige film. Film no. 2 Villa comunale De film gaat over een bezoek dat Huub heeft gebracht aan een tuin bij Taormina op Sicilië, In één doorlopend shot (is het een rijder of een loper?) worden de “follies” in de prachtige tuin getoond. Follies zijn bouwsels en grote ornamenten die alleen voor de schoonheid gebouwd zijn. Commentaar: Waarom niet ‘s avonds gefilmd? Film is erg verbeterd. Beeld begint te schokken als er dichtbij wordt gefilmd.

13

Rustige film, schitterend verhaal. Goede commentaarstem. Film no. 3 Paris Montmartre Francois heeft deze opnamen in de wijk Montmartre in Parijs gemaakt. Deels op statief en deels uit de hand. Commentaar: Montage is rommelig. Pan en zoombewegingen er uit knippen. Aandacht besteden aan de titels. Er is wel een storybord nodig. Muziek moet doorlopen. Bijvoorbeeld één nummer van een straatmuzikant geheel opnemen en dat onder de beelden zetten. Film no. 4 Montmartre Francois heeft bij het metrostation Montmartre gefilmd. Commentaar: Hetzelfde als bij de vorige film. Film no. 5 Stichting Hope Ann heeft tijdens haar vakantie in Peru een reportage gemaakt over de Stichting Hope, welke zich bezig houdt met ontwikkelingswerk. Commentaar: De tekst in het midden van de film is te lang. Een mooi contrast is de grauwe omgeving en de kleurrijke kleding van de mensen. Leerzaam en voor velen nieuw. Om 21.30 uur is het pauze maar na een half uur gaan we weer verder met: Film no. 6 My Home t Saens filmers collectief heeft een documentaire gemaakt over de activiteiten in de Rosmolenbuurt. Commentaar: Film kan 30% korter. Karton knippen in het begin is niet nodig. Heel goede film maar wel kleurverschil. Leuk onderwerp. Karton knippen van dame er uit halen. Wat de eerste meneer heeft gezegd weet ik niet meer; begon te irriteren. Kunst in zijn zuiverste vorm kan van alles veranderen. Geluid is fantastisch, 100% Film no. 7 Happy Jesse heeft naar een idee van de Juf een einde schooltijd film gemaakt, waar de gehele groep aan meewerkt. Er wordt gedanst op een pop nummer, nu eens geen musical. Arend voerde de camera. Commentaar: Niet helemaal synchroon. Goed gedaan.

14

Om 22.40 uur neemt Huub de microfoon weer van Arend over en begint met het bekend maken van de punten. De uitslag is als volgt: Film no. 1 7,3 punten 2 8,3 punten 3 6,7 punten 4 5,8 punten 5 8,1 punten 6 7,9 punten 7 7,3 punten Dat betekent dus dat doorgaan: de films no. 2 Villa comunale van Huub Kersten. no. 5 Stichting Hope van Ann Bens. no. 6 My Home van ‘t Saens filmers collectief. Hierna gaat Huub verder met de overige “dienst mededelingen” te weten: Er is een aluminium koffer aangeboden voor de liefhebber gratis mee te nemen. Er is de vorige keer een boek “De draairichting” vergeten. Theo krijgt het woord, maar geeft eerst de medewerkers van de film My Home een DVD. Op z’n laatst moeten de filmpjes voor de nieuwjaarsreceptie (“hier woon ik”) over 2 weken ingeleverd worden. Huub vervolgt met: Remmet heeft een artikel over virtual reality onder de aandacht gebracht. Op 25 november komt Annelies Heesakkers spreken over interview technieken; Huub herinnert ons er aan dat Annelies verwacht dat we wat huiswerk maken, bijvoorbeeld om op de TV extra te letten interviews en eventueel iets mee te nemen wat je hebt opgenomen. Han en Dick Ham nemen in ieder geval hun camera mee. Foppe stelt voor om een camera de gehele avond te laten opnemen. Dick Ham informeert hoe gaat het met de vernieuwing van de Wilhelminasluis. Antwoord: het werk ligt stil en niemand van de bouw zegt iets. En gaat het filmen in Middelburg nog door? Het is wel bekend dat de kademuur bij het Zaangemaal het probleem is. Maar binnenkort komt er een Nieuwsbrief van Ben Somsen, over de stand van zaken. Op 23 november is wederom een Interclub ontmoeting. Meestal is Tinus Bruijn de afgevaardigde van Saenden die in de jury plaats neemt. Hij stelt voor dat iemand dat van hem overneemt. Maar na wat overleg is iedereen het erover eens dat Tinus het maar weer moet doen, in zijn oneindige goedheid stemt hij hiermee in. Willem Kleijn vraagt of het idee om naar het Aviodrome te gaan nog doorgaat, Huub vindt het nog steeds een goed idee en gaat informeren hoeveel mensen er interesse hebben en wanneer het dan gaat gebeuren. Om 23.00 sluit Huub de bijeenkomst en wenst een ieder wel thuis.

15

Avond met Annelies Heesakkers Door Wllem Kleijn

Huub opende de avond met het vermelden van ons succes op de inter-club ontmoeting, met het behalen van de meest aantal punten voor de drie ingezonden films. Overladen met geschenken keerde Saenden weer terug uit het Heemskerkse Jansheren, bloemen een veelkleurige schaal, deskundig gekozen door Huub en ook de twee-jarige wisselbeker viel ons ten deel. De bloemen gingen naar de vrouw van Dick Ham en Dick mocht ze zelf brengen. De veelkleurige schaal wisselde van eigenaar en ging naar Ann Bens. De wisselbeker moet nog voorzien worden van een tekstplaatje en blijft in ieder geval twee jaar in het bezit van Saenden. Nadat Huub nog verteld had dat het bezoek aan het Aviodrome geheel voor eigen kosten is, kreeg Annelies het woord. In eerste instantie refereerde ze naar de film van groep v.d.Kolk die op de inter-club ontmoeting geklasseerd was en vol zat met interviews. Bob gaf een toelichting over de gebruikte technieken waaronder het niet gebruiken van een onnatuurlijke knip. Voor de pauze gingen we het hebben over de theorie van het interview en na de pauze is het de bedoeling om een en ander in de praktijk te brengen. Eerst een aantal voorbeelden, Han had drie voorbeelden meegebracht, de eerste van een technische man op een bouwplaats, hij sprak niet uit zijn hart en zonder punten en komma´s, veel niet technische kijkers zouden al snel afhaken omdat het gevoel bestaat er niet bij betrokken te zijn. De ogen van de geïnterviewde moeten gericht zijn op de vragensteller die meestal naast de kamera staat of zit. Het volgende voorbeeld was een interview door Frans Bromet, hij herhaalde een stukje van het antwoord om mensen op hun gemak te stellen en ze daardoor tot verder praten uit te nodigen. Hij ging met de kamera op de man af en zorgde dat hij tijdens het gesprek niet zijn oordeel gaf. Het is overigens niet interessant om constant een sprekend hoofd in beeld te hebben, alhoewel alles tegenwoordig schijnt te kunnen was op de Idfa een film te zien van een anderhalf uur durende sprekende man, weg lopen of blijven hangt dan af of je het interessant vindt of niet. Het volgende filmvoorbeeld werd aangedragen door Ann Bens, een interview met Christine F in Berlijn. Zeer afwisselend en de hier ook geldende wie wat waar en waarom, werd goed gevolgd. De spontaniteit van het vragen stellen kwam vervolgens aan de orde en daarmee gaf Annelies een voorbeeld door aan Huub te vragen waarom hij een baard draagt, waarschijnlijk heeft hij geen goed scheerapparaat, maar dat terzijde. De interviewer staat op dezelfde ooghoogte als de geïnterviewde om op deze wijze gelijkwaardig over te komen. In een film waarbij je er voor kiest om als interviewer niet in beeld aanwezig te zijn moet de interviewer aan de geïnterviewde laten zien en voelen dat hij luistert. Daarmee moedigt hij de geïnterviewde aan om verder te vertellen, hij moet dan wel af en toe instemmend knikken maar geen aa´s en oo´s toe voegen want die zijn er later nooit meer uit te knippen. Annelies stelde nog wat vragen onder anderen aan Ben die daarop antwoordde dat hij de jongste van de club is. Vervolgens werd een deel gedraaid van de film Zeventigers, een film van Annelies zelf, na de pauze konden we hierover discussiëren. Na de door Jim meegebrachte feest tompoucen en verdere vloeibare versnaperingen te hebben genuttigd, werd de discussie rond de Zeventigers voortgezet.

16

De mensen uit de film werden, door een goed gekozen vraagstelling al snel interessant. De afwisselende locaties zorgden ervoor dat ze zichzelf goed konden voorstellen. De achterliggende gedachte in de film was het vitaal ouder worden in beeld te brengen, zonder te veel kommer en kwel want dat heeft de kijker al vaak genoeg gehoord en gezien. De praktijk kwam aan de orde, Arend had een opstelling gemaakt met twee kamera´s bemand door Han en Dick. Eerst werd uitgezocht wat de slimste opstelling was, interview slachtoffer Willem zat lief te wachten tot de juiste opstelling door iedereen geaccepteerd werd. De kamera´s kwamen naast elkaar te staan, de een in close up en de andere in half totaal. De interviewer, in dit geval Theo, dan weer vlak naast de kamera. De geïnterviewde mag niet naar de op ooghoogte ingestelde kamera´s kijken, hij praat niet tegen de kamera maar tegen de interviewer. Er volgde vervolgens een diepte interview waarin Theo probeerde te achterhalen hoe oud de dochter van Willem was en waar ze werkt. Daarna traden Francois en Kees in het interview strijdperk en vervolgens werd Kees geïnterviewd door Ann. En alles werd nauwlettend in de gaten gehouden en van positieve aanwijzingen voorzien door Annelies die ons op deze wijze veel heeft geleerd. Alles met elkaar één van de betere en vooral leerzame avonden die Saenden heeft georganiseerd.

dankjewel Annelies

17

Verslag van de “Groene avond” op 9 december Door Theo Slagter

Bij binnenkomst in een lekker verwarmd clubgebouw ( een teken dat Jim en Huub al vroeg aanwezig waren) stonden er op de bar uitnodigende schaaltjes met overheerlijke kersenbonbons en stond de koffie uiteraard ook weer klaar. Natuurlijk waren deze weer verzorgd door onze Jim Kitzen. In aanwezigheid van 17 leden opent de voorzitter de groene avond om precies acht uur. Daar de meeste leden er al vroeg waren kon het “Saens kwartiertje “ worden overgeslagen. Dat moest ook wel want er was een overvol programma, waardoor er toch één persoon teleurgesteld naar huis ging omdat zijn film vanwege tijdsgebrek niet gedraaid kon worden. Nadat de voorzitter wat mededelingen had voorgelezen, vertelde hij ook dat hij vanavond alleen de dasspeld microfoon zou gebruiken om te kunnen uittesten waar het probleem van het kraken zat. Hierna konden we beginnen met de groene avond. De bedoeling van zo’n groene avond is dat een ieder die daar behoefte aan heeft eens een filmpje kan laten zien dat hij of zij graag eens met een ander wil delen. De maker/ster kan dan al dan niet aangeven of hij of zij er wel of geen kritiek op wil hebben om het filmpje op een hoger peil te kunnen brengen of het gewoon eens wil laten zien. Het eerste filmpje was de making-of van de film My Home, van ’t Saens filmers Collectief. In dit filmpje kon men zien hoe men de film had gemaakt. Het tweede filmpje was een impressie van de Première-avond op de locatie waar de film My Home was opgenomen en waar tussen de 40 en 45 buurtbewoners op afgekomen waren en waarin een paar personen die in de film meespeelde werden geïnterviewd. Het derde filmpje was een hele mooie samenvatting van Han van der Stok van de interessante cursusavond over interviewen door Annelies Heesakkers. Han had zowel de interviews alsook de interessante woorden van Annelies gefilmd waardoor je een goede indruk van deze cursusavond kreeg. Het vierde filmpje was van Dick Ham. Hij had vanuit een helikopter het hele traject van de N23, de Westfrisiaweg, voor de herinrichting gefilmd. De film was keurig met plaatsnamen weergegeven zodat je de route goed kon volgen, en werd zelfs door hem nog tijdens de vertoning daar waar nodig toegelicht. En toen was het pauze en konden we onder het genot van een drankje en natuurlijk weer een warm hapje wederom weer verzorgd door onze Jim weer heerlijk met elkaar babbelen. Om kwart voor tien kondigt de voorzitter aan dat we weer verder gaan met programma. Het vijfde filmpje was van Willem Kleijn, die ons meenam naar het Forteiland bij IJmuiden. In dit filmpje liet Willem ons een kijkje nemen in de gewelven van het forteiland. Hij had alles gefilmd met z’n fotocamera met daarop een filmlampje. Het zesde filmpje was Louis Koers en ging over de Saenden bezoekdag aan het “Aviodrome” waarin je een leuke indruk kreeg van wat daar zoal te zien was. Het zevende filmpje “I can fly” was ook weer van Han van der Stok en ging over de Saenden bezoekdag aan het “Aviodrome”. Han had het weer op een heel andere manier aangepakt en had alles mooi op de maat van de muziek gemonteerd. Ook dit filmpje was opgenomen met een foto camera de Canon 70 D. Filmpje acht was van Kees Funke Küpper, Hij had een dagje erop uit met de fiets gefilmd. Leuk was de uitleg van zijn vrouw en de opname gemaakt vanaf de rijdende fiets. Ook de leuke opmerkingen tijdens het filmpje van Kees waren erg leuk. Ook dit filmpje was gemaakt met een klein pocket Canon cameraatje. Het negende filmpje waren opnamen van Martijn de Boer en gemonteerd door ons voormalig clublid Steven Geldof en ging over een lied uit het kerstverhaal. Daar dit nummer meerdere malen ten gehore was gebracht heeft Martijn dit vanuit verschillende standpunten opgenomen. Ja en voor je het weet is het alweer bij elven en sluit Huub de avond, maar niet voordat hij een ieder hele fijne feestdagen had toegewenst en dat Jim alle aanwezigen trakteerde op een overheerlijke Kerststol met zuivere amandelspijs.

18