Fedora 17 Installatie gids

Fedora 17 Installatie gids Het installeren van Fedora 17 op x86, AMD64 en Intel 64 architecturen

Fedora Documentatie project

Installatie gids

Fedora 17 Installatie gids Het installeren van Fedora 17 op x86, AMD64 en Intel 64 architecturen Uitgave 1.0 Auteur

Fedora Documentatie project

Copyright © 2012 Red Hat, Inc. and others. The text of and illustrations in this document are licensed by Red Hat under a Creative Commons Attribution–Share Alike 3.0 Unported license ("CC-BY-SA"). An explanation of CC-BY-SA is available at http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/. The original authors of this document, and Red Hat, designate the Fedora Project as the "Attribution Party" for purposes of CC-BY-SA. In accordance with CC-BY-SA, if you distribute this document or an adaptation of it, you must provide the URL for the original version. Red Hat, as the licensor of this document, waives the right to enforce, and agrees not to assert, Section 4d of CC-BY-SA to the fullest extent permitted by applicable law. Red Hat, Red Hat Enterprise Linux, the Shadowman logo, JBoss, MetaMatrix, Fedora, the Infinity Logo, and RHCE are trademarks of Red Hat, Inc., registered in the United States and other countries. For guidelines on the permitted uses of the Fedora trademarks, refer to https://fedoraproject.org/wiki/ Legal:Trademark_guidelines. Linux® is the registered trademark of Linus Torvalds in the United States and other countries. Java® is a registered trademark of Oracle and/or its affiliates. XFS® is a trademark of Silicon Graphics International Corp. or its subsidiaries in the United States and/or other countries. MySQL® is a registered trademark of MySQL AB in the United States, the European Union and other countries. All other trademarks are the property of their respective owners.

Verstrekt documentatie voor het installatieproces.

Voorwoord xi 1. Document conventies ..................................................................................................... xi 1.1. Typografische conventies ..................................................................................... xi 1.2. Pull-quote conventies .......................................................................................... xii 1.3. Opmerkingen en waarschuwingen ....................................................................... xiii 2. We hebben terugkoppeling nodig! .................................................................................. xiv 3. Dankwoord ................................................................................................................... xiv Inleiding 1. Achtergrond .................................................................................................................. 1.1. Over Fedora ....................................................................................................... 1.2. Extra hulp krijgen ................................................................................................ 2. Over dit document ......................................................................................................... 2.1. Doelen ............................................................................................................... 2.2. Doelgroep ..........................................................................................................

xv xv xv xv xv xv xv

1. Snel starten voor gevorderden 1.1. Overzicht ..................................................................................................................... 1.2. Bestanden downloaden ................................................................................................ 1.3. De installatie voorbereiden ............................................................................................ 1.4. Installeer Fedora .......................................................................................................... 1.5. Post-installatie stappen uitvoeren ..................................................................................

1 1 1 2 2 2

2. Fedora verkrijgen 2.1. Fedora downloaden ...................................................................................................... 2.1.1. Hoe download ik installatie bestanden? .............................................................. 2.1.2. Welke architectuur heeft mijn computer? ............................................................. 2.1.3. Welke bestanden moet ik downloaden? .............................................................. 2.2. Fedora op CD of DVD verkrijgen ..................................................................................

3 3 3 4 5 6

3. Media maken 7 3.1. Een installatie DVD maken ........................................................................................... 7 3.2. Maak een USB flash station voor een installatie bron ..................................................... 8 3.2.1. Fedora USB media maken op een Windows besturingssysteem ........................... 9 3.2.2. Fedora USB media maken in UNIX, Linux en vergelijkbare besturingssystemen ................................................................................................................................... 9 3.3. Minimale boot media maken ....................................................................................... 15 3.3.1. UEFI-gebaseerde systemen ............................................................................. 16 I. Installeren en opstarten

17

4. Planning voor installatie op de x86 architectuur 4.1. Upgraden of installeren? ..................................................................................... 4.2. Is jouw hardware compatibel? ............................................................................. 4.3. RAID en andere schijf apparaten ......................................................................... 4.3.1. Hardware RAID ....................................................................................... 4.3.2. Software RAID ........................................................................................ 4.3.3. FireWire and USB schijven ...................................................................... 4.4. Heb je genoeg schijf ruimte? .............................................................................. 4.5. Selecteren van een installatie methode ................................................................ 4.6. Kies een opstart methode ...................................................................................

19 19 19 19 19 20 20 20 21 21

5. Voorbereiden voor installatie 5.1. Voorbereiden voor een netwerk installatie ............................................................ 5.1.1. Voorbereiden voor FTP en HTTP installatie ............................................... 5.1.2. Een NFS installatie voorbereiden ..............................................................

23 23 24 24 iii

Installatie gids 5.2. Voorbereiden voor een harde schijf installatie ...................................................... 25 6. Systeem specificatie lijst

29

7. Het installatieprogramma opstarten 7.1. Het installatieprogramma starten ......................................................................... 7.1.1. Het opstarten van het installatie programma op x86, AMD64, en Intel 64 systemen .......................................................................................................... 7.1.2. Het boot menu ........................................................................................ 7.1.3. Extra boot opties ..................................................................................... 7.2. Opstarten vanaf het netwerk met PXE .................................................................

31 32 33 34 35 36

8. Installatie bron configureren 8.1. Installatie methode ............................................................................................. 8.1.1. Installeren vanaf DVD .............................................................................. 8.1.2. Installeren vanaf een harde schijf ............................................................. 8.1.3. Installeren via NFS .................................................................................. 8.1.4. Installeren via FTP of HTTP .....................................................................

39 39 39 39 40 41

9. Installeren met anaconda 43 9.1. De tekst mode installatieprogramma gebruikersinterface ....................................... 43 9.1.1. Het toetsenbord gebruiken voor navigatie .................................................. 44 9.2. De grafische installatie programma gebruikersinterface ......................................... 44 9.2.1. Scherm afdrukken tijdens de installatie ..................................................... 45 9.2.2. Een notitie over virtuele consoles ............................................................. 45 9.3. Taal selectie ...................................................................................................... 45 9.4. Toetsenbord configuratie ..................................................................................... 46 9.5. Opslag apparaten ............................................................................................... 47 9.5.1. Het opslag apparaten selectie scherm ....................................................... 48 9.6. De host naam instellen ....................................................................................... 61 9.6.1. Netwerk verbindingen bewerken ............................................................... 62 9.7. Selecteren van de tijdzone .................................................................................. 74 9.8. Instellen van het root wachtwoord ....................................................................... 75 9.9. Opslag apparaten toekennen .............................................................................. 77 9.10. Initialiseren van de harde schijf ......................................................................... 79 9.11. Een bestaand systeem upgraden ...................................................................... 80 9.11.1. De upgrade dialoog ............................................................................... 80 9.11.2. Upgraden met behulp van de installer ..................................................... 82 9.11.3. Boot-lader configuratie upgraden ............................................................ 82 9.12. Schijf partitioneren instelling .............................................................................. 83 9.13. Versleutel partities ............................................................................................ 87 9.14. Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen .................. 88 9.14.1. Opslag aanmaken .................................................................................. 90 9.14.2. Partities toevoegen ................................................................................ 92 9.14.3. Software RAID aanmaken ...................................................................... 94 9.14.4. LVM logische volume aanmaken ............................................................ 97 9.14.5. Aanbevolen partitionering schema ......................................................... 100 9.15. Veranderingen naar schijf schrijven .................................................................. 105 9.16. x86, AMD64 en Intel 64 bootlader configuratie .................................................. 105 9.16.1. Geavanceerde bootlader instellingen ..................................................... 109 9.16.2. Redding mode ..................................................................................... 111 9.16.3. Alternatieve bootladers ......................................................................... 111 9.17. Pakket groep selectie ...................................................................................... 111 9.17.1. Installeren van extra repositories ........................................................... 113 9.17.2. De software selectie aanpassen ............................................................ 116 9.18. Pakketten installeren ....................................................................................... 118 iv

9.19. Installatie is compleet ...................................................................................... 119 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem 10.1. Je bent niet in staat om Fedora op te starten ................................................... 10.1.1. Kun je niet opstarten met jouw RAID kaart? ........................................... 10.1.2. Laat jouw systeem signaal 11 fouten zien? ............................................ 10.2. Problemen met het beginnen van de installatie ................................................. 10.2.1. Problemen met opstarten in de grafische installatie ................................ 10.3. Problemen tijdens de installatie ....................................................................... 10.3.1. No devices found to install Fedora fout boodschap .............. 10.3.2. Opslaan van traceback boodschappen .................................................. 10.3.3. Problemen met partitie tabellen ............................................................. 10.3.4. Overblijvende ruime gebruiken .............................................................. 10.3.5. Andere partitionering problemen ........................................................... 10.4. Problemen na de installatie ............................................................................. 10.4.1. Problemen met het grafische GRUB scherm op een x86 gebaseerd systeem? ........................................................................................................ 10.4.2. Geblokkeerd door een GRUB commandoregel na het upgraden? ............ 10.4.3. Opstarten in een grafische omgeving .................................................... 10.4.4. Problemen met het X Window systeem (GUI) ........................................ 10.4.5. Problemen met de X server die crasht en niet-root gebruikers ................. 10.4.6. Problemen als je probeert in te loggen .................................................. 10.4.7. Wordt je RAM niet herkend? ................................................................. 10.4.8. Jouw printer werk niet .......................................................................... 10.4.9. Apache HTTP server of Sendmail stopt met reageren tijdens het opstarten ......................................................................................................... II. Geavanceerde installatie opties

121 121 121 122 122 122 123 123 123 127 127 127 127 127 128 129 130 130 130 131 132 132 133

11. Opstart opties 11.1. Configureren van het installatie systeem in het opstart menu ............................. 11.1.1. De taal opgeven .................................................................................. 11.1.2. Configureren van de interface ............................................................... 11.1.3. Anaconda vernieuwen .......................................................................... 11.1.4. De installatie methode opgeven ............................................................ 11.1.5. De Netwerkinstelling specificeren .......................................................... 11.2. Toegang op afstand toestaan naar het installatie systeem ................................. 11.2.1. Toegang op afstand toestaan met VNC ................................................. 11.2.2. Het installatie systeem verbinden met een VNC luisteraar ....................... 11.2.3. Toegang op afstand met ssh aanzetten ................................................. 11.3. Inloggen op een systeem op afstand tijdens de installatie .................................. 11.3.1. Een log server instellen ........................................................................ 11.4. De installatie automatiseren met Kickstart ........................................................ 11.5. Hardware ondersteuning verbeteren ................................................................ 11.5.1. Automatische hardware detectie aanpassen .......................................... 11.6. Gebruik van de onderhoud boot modes ........................................................... 11.6.1. Laden van de geheugen (RAM) test mode ............................................. 11.6.2. Boot media verifiëren ........................................................................... 11.6.3. Je computer opstarten met de redding mode ......................................... 11.6.4. Je computer upgraden .........................................................................

135 135 136 136 136 137 137 138 138 139 139 140 140 141 142 142 143 143 144 144 144

12. Installeren zonder media 12.1. Boot bestanden verkrijgen ............................................................................... 12.2. Bewerk de GRUB configuratie ......................................................................... 12.3. Opstarten om te installeren .............................................................................

145 145 145 146 v

Installatie gids

vi

13. Het opzetten van een installatie server 13.1. cobbler instellen .............................................................................................. 13.2. De distributie instellen ..................................................................................... 13.3. Een netwerk locatie spiegelen ......................................................................... 13.4. De distributie importeren ................................................................................. 13.5. Handmatig een PXE server instellen ................................................................ 13.5.1. Het opzetten van de netwerk server ...................................................... 13.5.2. PXE boot configuratie ........................................................................... 13.5.3. De tftp server opstarten .................................................................... 13.5.4. Voeg een aangepaste opstart boodschap toe ........................................ 13.5.5. De PXE installatie uitvoeren .................................................................

147 147 148 149 149 151 151 151 155 155 155

14. Installeren via VNC 14.1. VNC viewer .................................................................................................... 14.2. VNC modes in Anaconda ................................................................................ 14.2.1. Directe mode ....................................................................................... 14.2.2. Connect mode ..................................................................................... 14.3. Installeren met VNC ........................................................................................ 14.3.1. Installatie voorbeeld ............................................................................. 14.3.2. Kickstart overwegingen ......................................................................... 14.3.3. Firewall overwegingen .......................................................................... 14.4. Referenties .....................................................................................................

157 157 158 158 158 159 159 160 160 161

15. Kickstart installaties 15.1. Wat zijn Kickstart installaties? .......................................................................... 15.2. Hoe voer je een Kickstart installatie uit? ........................................................... 15.3. Het kickstart bestand maken ........................................................................... 15.4. Kickstart opties ............................................................................................... 15.4.1. Geavanceerd partitionering voorbeeld ................................................... 15.5. Pakket selectie ............................................................................................... 15.6. Pre-installatie script ......................................................................................... 15.6.1. Voorbeeld ............................................................................................ 15.7. Post-installatie script ....................................................................................... 15.7.1. Voorbeeld ............................................................................................ 15.8. Maak het kickstart bestand beschikbaar ........................................................... 15.8.1. Kickstart boot media maken .................................................................. 15.8.2. Het kickstart bestand beschikbaar maken op het netwerk ........................ 15.9. De installatie boom beschikbaar maken ........................................................... 15.10. Starten van een kickstart installatie ................................................................

163 163 163 163 164 191 192 193 194 195 196 196 196 197 197 198

16. Kickstart configurator 16.1. Basis configuratie ........................................................................................... 16.2. Installatie methode .......................................................................................... 16.3. Bootlader opties .............................................................................................. 16.4. Partitie informatie ............................................................................................ 16.4.1. Partities aanmaken .............................................................................. 16.5. Netwerk configuratie ....................................................................................... 16.6. Authenticatie ................................................................................................... 16.7. Firewall configuratie ........................................................................................ 16.7.1. SELinux configuratie ............................................................................ 16.8. Beeldscherm configuratie ................................................................................ 16.9. Pakket selectie ............................................................................................... 16.10. Pre-installatie script ....................................................................................... 16.11. Post-installatie script ..................................................................................... 16.11.1. Chroot omgeving ................................................................................

207 207 208 210 211 212 214 215 216 217 217 218 219 221 222

16.11.2. Een interpreter gebruiken ................................................................... 222 16.12. Het bestand opslaan ..................................................................................... 222 III. Na de installatie

225

17. Firstboot 17.1. Licentie overeenkomst .................................................................................... 17.2. Gebruiker aanmaken ....................................................................................... 17.2.1. Authenticatie configuratie ...................................................................... 17.3. Datum en tijd .................................................................................................. 17.4. Hardware profiel .............................................................................................

227 228 228 230 233 234

18. Je volgende stappen 18.1. Je systeem vernieuwen ................................................................................... 18.2. Een upgrade afmaken ..................................................................................... 18.3. Schakel om naar een grafische inlog ............................................................... 18.3.1. Toegang tot software repositories aanzetten op de commando-regel ........ 18.4. Abonneren op Fedora aankondigingen en nieuws ............................................. 18.5. Documentatie en ondersteuning vinden ............................................................ 18.6. Aansluiten bij de Fedora gemeenschap ............................................................

237 237 238 239 240 242 243 243

19. Basis systeem herstel 19.1. Redding mode ................................................................................................ 19.1.1. Algemene problemen ........................................................................... 19.1.2. Opstarten in de redding mode .............................................................. 19.1.3. Opstarten in enkele-gebruiker mode ...................................................... 19.1.4. Opstarten in de noodsituatie mode ........................................................ 19.2. Het gebruiken van de redding mode voor het repareren of oplossen van driver problemen ............................................................................................................... 19.2.1. Het gebruik van RPM voor het toevoegen, verwijderen of vervangen van een driver ....................................................................................................... 19.2.2. Een driver op de blacklist plaatsen ........................................................

245 245 245 246 248 249 249 249 250

20. Jouw huidige systeem upgraden 253 20.1. Bepalen om te upgraden of opnieuw te installeren ............................................ 253 20.2. Jouw systeem upgraden ................................................................................. 254 21. Fedora verwijderen 21.1. Fedora is het enigste besturingssysteem op je computer ................................... 21.2. Jouw computer is dual-boot voor Fedora en een ander besturingssysteem .......... 21.2.1. Jouw computer is dual-boot met Fedora en een Microsoft Windows besturingssysteem ........................................................................................... 21.2.2. Jouw computer is dual-boot voor Fedora en Mac OS X ........................... 21.2.3. Je computer is een dual-boot machine om Fedora en een andere Linux distributie op te starten. ................................................................................... 21.3. Vervang Fedora met MS-DOS of eigendomsmatige versies van Microsoft Windows ................................................................................................................. IV. Technische aanhangsels A. Een inleiding voor schijf partities A.1. Harde schijf basis beginselen ........................................................................... A.1.1. Het is niet wat je schrijft, maar hoe je het schrijft ..................................... A.1.2. Partities: verander een schijf in meerdere ................................................ A.1.3. Partities binnen partities — Een overzicht van extended partities ............... A.1.4. Maak plaats voor Fedora .......................................................................

257 257 258 259 263 263 268 271 273 273 273 275 277 278 vii

Installatie gids A.1.5. A.1.6. A.1.7. A.1.8.

Partitie naam schema ............................................................................ Schijf partities en andere besturingssystemen ......................................... Schijf partities en koppelpunten .............................................................. Hoeveel partities? ..................................................................................

282 283 283 284

B. ISCSI schijven 285 B.1. iSCSI schijven in anaconda ............................................................................. 285 B.2. iSCSI schijven tijdens opstarten ........................................................................ 286

viii

C. Schijf encryptie C.1. Wat is blokapparaat encryptie? ......................................................................... C.2. Blokapparaten versleutelen met gebruik van dm-crypt/LUKS ............................... C.2.1. Overzicht van LUKS .............................................................................. C.2.2. Hoe krijg ik toegang tot versleutelde apparaten na de installatie? (Systeem opstart) ............................................................................................ C.2.3. Een goede wachtzin kiezen ................................................................... C.3. Het aanmaken van versleutelde blokapparaten met Anaconda ............................ C.3.1. Welke soorten blokapparaten kunnen versleuteld worden? ....................... C.3.2. Wachtzinnen opslaan ............................................................................ C.3.3. Aanmaken en opslaan van back-up wachtzinnen ..................................... C.4. Het maken van versleutelde blokapparaten op geïnstalleerde systemen na de installatie ................................................................................................................. C.4.1. Aanmaken van blokapparaten ................................................................ C.4.2. Optioneel: Vul het apparaat met random data ......................................... C.4.3. Formatteer het apparaat als een dm-crypt/LUKS versleuteld apparaat ....... C.4.4. Maak een afbeelding om toegang naar de versleutelde inhoud van het apparaat toe te staan ...................................................................................... C.4.5. Maak bestandssystemen aan op afgebeelde apparaten, of ga verder met het bouwen van complexe geheugenstructuren met het gebruik van afgebeelde apparaten ....................................................................................................... C.4.6. Voeg de afbeeldingsinformatie toe aan /etc/crypttab ......................... C.4.7. Voeg een ingang toe aan /etc/fstab .................................................. C.5. Algemene taken na de installatie ...................................................................... C.5.1. Stel een random gegenereerde sleutel in als een extra manier om toegang te krijgen tot een versleuteld blokapparaat. .......................................... C.5.2. Voeg een nieuwe wachtzin toe aan een bestaand apparaat ...................... C.5.3. Een wachtzin of sleutel verwijderen van een apparaat ..............................

287 287 287 287

292 293 293

D. LVM begrijpen

295

E. De GRUB bootlader E.1. Bootladers en systeem architectuur ................................................................... E.2. GRUB .............................................................................................................. E.2.1. GRUB en het boot proces op BIOS gebaseerde x86 systemen ................. E.2.2. GRUB en het boot proces op UEFI gebaseerde x86 systemen .................. E.2.3. Eigenschappen van GRUB ..................................................................... E.3. GRUB installeren ............................................................................................. E.4. GRUB terminologie .......................................................................................... E.4.1. Apparaatnamen ..................................................................................... E.4.2. Bestandsnamen en bloklijsten ................................................................ E.4.3. Het root bestandssysteem en GRUB ...................................................... E.5. GRUB interfaces .............................................................................................. E.5.1. Interface laad volgorde .......................................................................... E.6. GRUB commando's .......................................................................................... E.7. GRUB menu configuratie bestand ..................................................................... E.7.1. Configuratie bestandsstructuur ...............................................................

297 297 297 297 298 299 299 300 300 301 302 303 304 304 305 306

288 288 288 289 289 289 289 289 290 290 291

291 292 292 292

E.7.2. Configuratiebestand instructies ............................................................... E.8. Runlevels tijdens het opstarten veranderen ........................................................ E.9. Extra hulpbronnen ............................................................................................ E.9.1. Geïnstalleerde documentatie .................................................................. E.9.2. Nuttige websites ....................................................................................

306 308 308 308 308

F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten F.1. Het opstart proces ............................................................................................ F.2. Een gedetailleerde kijk naar het opstart proces .................................................. F.2.1. De firmware interface ............................................................................. F.2.2. De bootlader ......................................................................................... F.2.3. De kernel .............................................................................................. F.2.4. Het /sbin/init programma ................................................................. F.2.5. Taak definities ....................................................................................... F.3. Extra programma's draaien tijdens het opstarten ................................................ F.4. SysV init runlevels ............................................................................................ F.4.1. Runlevels .............................................................................................. F.4.2. Runlevel gereedschappen ...................................................................... F.5. Uitzetten ..........................................................................................................

309 309 309 309 310 311 312 315 315 316 316 317 318

G. Log maken van de installatie G.1. Log bestanden en formaten .............................................................................. G.1.1. Loggen op het geïnstalleerde systeem ................................................... G.2. Loggen op afstand met rsyslog ......................................................................... G.3. Loggen op afstand via virtio .............................................................................

319 319 319 319 320

H. Andere technische documentatie

321

I. Medewerkers en productie methodes 323 I.1. Medewerkers ............................................................................................................. 323 I.2. Productie methodes ................................................................................................... 327 J. Herzieningsgeschiedenis

329

Register

331

ix

x

Voorwoord 1. Document conventies Dit handboek hanteert verscheidene conventies om bepaalde woorden of zinsdelen te benadrukken en aandacht te vestigen op specifieke delen van informatie. 1

In PDF en papieren edities gebruikt dit handboek Liberation Fonts set lettertypes. Het Liberation lettertype wordt ook gebruikt in HTML edities als dit lettertype op jouw computer geïnstalleerd is. Als dat niet het geval is, worden alternatieve, gelijkwaardige lettertypes gebruikt. Opmerking: bij Red Hat Enterprise Linux 5 en later wordt de Liberation Font set standaard ingesteld.

1.1. Typografische conventies Vier typografische conventies worden gebruikt om aandacht te vestigen op specifieke woorden en zinsdelen. Deze conventies, en de omstandigheden waaronder zij gebruikt worden, luiden als volgt: Mono-spaced Bold Wordt gebruikt om systeem input, waaronder shell commando's, bestandsnamen en paden aan te geven. Wordt ook gebruikt bij toets aanduiding of toetsencombinaties. Bijvoorbeeld: Om de inhoud van het bestand mijn_onwijsgoed_verkopende_boek in jouw huidige map te bekijken, type je het commando cat mijn_onwijsgoed_verkopende_boek in op de shell prompt en druk je op Enter om het commando uit te voeren. Bovenstaande bevat een bestandsnaam, een shell commando en een toets aanduiding, alle getoond in mono-spaced bold en alle te onderscheiden dankzij hun context. Toetsencombinaties kunnen worden onderscheiden van toets aanduidingen door het plusteken dat elk deel van een toetsencombinatie aan elkaar verbind. Bijvoorbeeld: Druk op Enter om het commando uit te voeren. Druk op Ctrl+Alt+F2 om naar de eerste virtuele terminal over te schakelen. Druk op Ctrl+Alt+F1 om terug te keren naar jouw X-Windows sessie. De eerste paragraaf benadrukt de bepaalde toets die moet worden ingedrukt. De tweede benadrukt twee toets combinaties (ieder een reeks van drie toetsen, waarbij de toetsen van elke reeks tegelijk moeten worden ingedrukt). Als broncode wordt besproken, worden klasse namen, methodes, functies, variabele namen en resultaten die in een paragraaf worden genoemd, weergegeven als hier boven afgedrukt, namelijk in mono-spaced bold. Bijvoorbeeld: Onder bestand gerelateerde klassen vallen filesystem voor bestandssystemen, file voor bestanden, en dir voor mappen. Elke klasse heeft zijn eigen set van rechten. Proportional Bold

1

https://fedorahosted.org/liberation-fonts/

xi

Voorwoord Wordt gebruikt om woorden of zinsdelen op een systeem aan te duiden, waaronder toepassing namen, dialoogtekst boxen, gelabelde knoppen, checkbox en radio-knop labels, menu titels en submenu titels. Bijvoorbeeld: Kies Systeem → Voorkeuren → Muis in de hoofdmenu balk om Muisvoorkeuren te openen. In de Knoppen tab, klik je de Linkshandige muis checkbox aan en klik je Sluiten om de primaire muisknop van links naar rechts te wisselen (waardoor de muis beter geschikt is geworden voor linkshandig gebruik). Om een speciaal teken in een gedit bestand op te nemen, kies je Toepassingen → Hulpmiddelen → Tekens en symbolen in de hoofd menubalk. Vervolgens kies je Zoeken → Zoeken… in de Tekens en symbolen menubalk, typ je de naam van het teken in het Zoek veld en klik je op Volgende. Het teken dat je zoekt zal worden gemarkeerd in de Tekentabel. Dubbel-klik op dit teken om het in het Te kopiëren tekst veld op te nemen en klik dan de Kopiëren knop. Keer nu terug naar jouw document en kies Bewerken → Plakken in de gedit menubalk. De bovenstaande tekst bevat toepassing namen, systeem-brede menu namen en onderdelen, toepassing specifieke menu namen, en knoppen en tekst van een GUI interface, alle getoond in proportional bold en alle te onderscheiden dankzij hun context. Mono-spaced Bold Italic of Proportional Bold Italic Voor mono-spaced bold of proportional bold geeft cursief gedrukt altijd vervangbare of wisselende teksten aan. Cursief wijst op niet letterlijke tekst of toont tekst die wisselt naar omstandigheden. Bijvoorbeeld: Om verbinding te maken met een andere computer met behulp van ssh, typ je ssh [email protected] in op een shell prompt. Als de machine op afstand example.com is en jouw gebruikersnaam op die machine is jan, dan type je ssh [email protected]. Het mount -o remount bestandssysteem commando koppelt het genoemde bestandssysteem opnieuw aan. Om bijvoorbeeld het /home bestandsysteem opnieuw aan te koppelen, gebruik je het mount -o remount /home commando. Om de versie van een huidig geïnstalleerd pakket te zien, gebruik je het rpm -q pakket commando. Dit zal het volgende resultaat opleveren: pakket-versievrijgave . Let op de woorden in bold italics in bovenstaande tekst — gebruikersnaam, domein.naam, bestandssysteem, pakket, versie en vrijgave. Elk woord is een plaats reservering, hetzij voor tekst die je invult als je een commando intypt, hetzij voor tekst die door het systeem wordt getoond. Buiten het standaard gebruik bij het presenteren van een titel van een werk, wordt cursief ingezet om het eerste gebruik van een nieuwe en belangrijke term te benadrukken. Bijvoorbeeld: Publican is een DocBook publicatie systeem.

1.2. Pull-quote conventies Terminal output en broncode lijsten worden worden visueel gescheiden van de omringende tekst. Output gestuurd naar een terminal wordt getoond in mono-spaced roman en als volgt gepresenteerd: xii

Opmerkingen en waarschuwingen

books books_tests

Desktop Desktop1

documentation downloads

drafts images

mss notes

photos scripts

stuff svgs

svn

Opsommingen van broncode worden ook getoond in mono-spaced roman maar worden als volgt gepresenteerd en benadrukt: package org.jboss.book.jca.ex1; import javax.naming.InitialContext; public class ExClient { public static void main(String args[]) throws Exception { InitialContext iniCtx = new InitialContext(); Object ref = iniCtx.lookup("EchoBean"); EchoHome home = (EchoHome) ref; Echo echo = home.create(); System.out.println("Created Echo"); System.out.println("Echo.echo('Hello') = " + echo.echo("Hello")); } }

1.3. Opmerkingen en waarschuwingen Tenslotte gebruiken we drie visuele stijlen om aandacht te vestigen op informatie die anders misschien over het hoofd zou worden gezien.

Opmerking Een opmerking is een tip, handigheidje of een alternatieve benadering voor de taak die uitgevoerd moet worden. Het negeren van een opmerking zou geen ernstige gevolgen moeten hebben, maar het leven kan een stuk makkelijker worden als de opmerking gevolgd wordt.

Belangrijk Belangrijk aanduidingen wijzen op zaken die makkelijk over het hoofd kunnen worden gezien: veranderingen van configuratie die alleen voor de huidige sessie gelden, of voorzieningen die herstart moeten worden om een bepaalde verandering in te laten gaan. Het negeren van zaken met deze aanduiding heeft geen data verlies tot gevolg, maar kan leiden tot irritatie en frustratie.

xiii

Voorwoord

Waarschuwing Een waarschuwing dient niet genegeerd te worden. Waarschuwingen negeren zal ongetwijfeld leiden tot data verlies.

2. We hebben terugkoppeling nodig! Als je een typografische fout in deze handleiding vindt, of je weet een manier om deze handleiding te verbeteren, zouden wij dat graag van jou horen! Meldt fouten in de uitgave Fedora Documentation via Bugzilla: http://bugzilla.redhat.com/bugzilla/. Als je fouten meldt, vergeet dan alstublieft niet het kenmerk: install-guide te vermelden. Als je suggesties hebt om de documentatie te verbeteren, probeer dan zo duidelijk mogelijk deze suggesties te omschrijven. Als je fouten hebt ontdekt, vermeldt dan het sectie nummer en wat omringende tekst, zodat we de fout gemakkelijker kunnen vinden.

3. Dankwoord Bepaalde gedeelten van deze tekst verscheen voor het eerst in de Red Hat Enterprise Linux Installation Guide, copyright © 2011 Red Hat, Inc. en anderen, gepubliceerd door Red Hat op http:// docs.redhat.com/docs.

xiv

Inleiding Deze gids omvat de installatie van Fedora, een Linux distributie gebouwd met vrije en open software. Deze handleiding helpt je om Fedora te installeren op desktops, laptops, en servers. Het installatie systeem is eenvoudig te gebruiken zelfs als je geen ervaring hebt met Linux of met computer netwerken. Als je de standaard opties kiest, zal Fedora je een compleet desktop besturingssysteem geven, inclusief productiviteit toepassingen, Internet programma's en werkblad gereedschappen. Dit document geeft details van alle mogelijke installatie opties, inclusief diegene die alleen van toepassing zijn in beperkte of ongewone omstandigheden. De Fedora 17 Installatie snelgids biedt een veel kleiner aantal instructies voor het downloaden van Fedora, het maken van een installatie schijf, en het installeren van Fedora op een typische desktop of laptop computer. De Fedora 17 Installatie snelgids is beschikbaar op http://docs.fedoraproject.org/installation-quick-start-guide/.

1. Achtergrond 1.1. Over Fedora Om meer te weten te komen over Fedora, refereer je naar http://fedoraproject.org/. Om andere documentatie te lezen over met Fedora gerelateerde onderwerpen, refereer je naar http:// docs.fedoraproject.org/.

1.2. Extra hulp krijgen Voor informatie over extra hulp bronnen voor Fedora, ga je naar http://fedoraproject.org/wiki/ Communicate.

2. Over dit document 2.1. Doelen Deze gids help een lezer: 1. Te begrijpen hoe een Fedora distributie on-line te vinden is 2. Configuratie data te maken die het de computer mogelijk maakt om Fedora op te starten 3. Het Fedora installatie programma te begrijpen en te besturen 4. De configuratie na de installering van een Fedora systeem af te maken

Andere documentatie bronnen Deze gids beschrijft het gebruik van Fedora niet. Om te leren hoe je een geïnstalleerd Fedora systeem gebruikt, refereer je naar http://docs.fedoraproject.org/ voor andere documentatie.

2.2. Doelgroep Deze gids is bedoeld voor Fedora gebruikers met alle ervaring niveaus. Het behandelt het installatie proces en zijn vele opties echter in veel meer detail dan vereist voor de beginnende gebruiker. Je

xv

Inleiding hoeft het gehele document niet te lezen en te begrijpen om Fedora te installeren op een computer. Dit document zal zeer waarschijnlijk ervaren gebruikers helpen met het uitvoeren van geavanceerde en ongewone installaties.

xvi

Snel starten voor gevorderden Dit hoofdstuk geeft een kort overzicht van de installatie taken voor gevorderde gebruikers die niet kunnen wachten om te beginnen. Merk op dat notities die meer duidelijkheid geven en nuttige tips aanwezig zijn in de volgende hoofdstukken van deze gids. Als zich een probleem voordoet tijdens het installatie proces, raadpleeg dan de desbetreffende hoofdstukken in de volledige gids voor hulp.

Alleen voor gevorderden Dit hoofdstuk is alleen voor gevorderden bedoeld. Andere lezers zullen misschien niet bekend zijn met sommige begrippen die hier gebruikt worden en moeten daarom verder gaan naar Hoofdstuk 2, Fedora verkrijgen.

1.1. Overzicht Het installatie proces is redelijk eenvoudig, en bestaat slechts uit een paar stappen: 1. Download de bestanden om media te maken of een andere opstartbare configuratie. 2. Bereid het systeem voor op de installatie. 3. Start de computer op en voer het installatie proces uit. 4. Herstart en voer de post-installatie configuratie uit.

1.2. Bestanden downloaden Doe een van het volgende:

Verifieer je downloads Downloads kunnen op een aantal manieren fout gaan. Verifieer altijd de sha256sum van de bestanden die je download. 1. Download de ISO image voor een Live image. Maak CD media van het ISO bestand met je favoriete toepassing. Je kunt ook het livecd-tools pakket gebruiken om de image naar andere opstartbare media te schrijven zoals een USB flash pen. Om de distributie op je harde schijf te installeren, gebruik je de link op je desktop nadat je ingelogd bent. 2. Download de ISO images voor de volledige distributie op DVD. Maak DVD media aan van de ISO bestanden met jouw favoriete toepassing, of zet de images op een Windows FAT32 of Linux ext2, ext3 of ext4 partitie. 3. Download het boot.iso image bestand voor een minimale boot CD of USB flash pen. Schrijf de image naar de desbetreffende media om opstartbare media te maken. De boot media bevat geen pakketten maar moet verwijzen naar een harde schijf of een online repository om de installatie af te maken.

1

Hoofdstuk 1. Snel starten voor gevorderden 4. Download het vmlinuz kernel bestand en de initrd.img ramdisk image uit de isolinux/ map van de distributie. Configureer je besturingssysteem om de kernel op te starten en de ramdisk image te laden. Voor meer informatie over installeren zonder media, refereer je naar Hoofdstuk 12, Installeren zonder media. Voor informatie over het opzetten van een netwerk boot server waarvan je Fedora kunt installeren, refereer je naar Hoofdstuk 13, Het opzetten van een installatie server. Om te weten te komen hoe je ISO image bestanden om kunt zetten naar CD of DVD media, refereer je naar Fedora schijven maken beschikbaar op http://docs.fedoraproject.org/readme-burning-isos/.

1.3. De installatie voorbereiden Maak een back-up van alle gebruikers data die je moet bewaren.

Partitie grootte veranderen Het installatie programma biedt functies voor het veranderen van de grootte van ext2, ext3, ext4 en NTFS geformatteerde partities. Ga naar Paragraaf 9.14, “Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen” voor meer informatie.

1.4. Installeer Fedora Start op met de gewenste media, en gebruik daarbij opties die voor jouw hardware en installatie methode van toepassing zijn. Refereer naar Hoofdstuk 11, Opstart opties voor meer informatie over de boot opties. Als je van de Live CD opstart, selecteer je de "Installeer naar Harde Schijf" optie op het bureaublad om het installatie programma te draaien (Als alternatief kan de optie ook gevonden worden in Toepassingen → Systeemgereedschap.) Als je opstart van minimale media of een gedownloade kernel, selecteer je een netwerk of harde schijf bron waarvan geïnstalleerd gaat worden. Ga door alle stappen van het installatie programma. Het installatie programma verandert jouw systeem niet totdat je op het laatst toestemming geeft om verder te gaan. Als de installatie klaar is, start je jouw systeem opnieuw op.

1.5. Post-installatie stappen uitvoeren Nadat het systeem opgestart is, toont het extra configuratie opties. Maak de juiste veranderingen aan jouw systeem en vervolg met in te loggen. Refereer naar Hoofdstuk 17, Firstboot of de Firstboot pagina op de Fedora wiki: http:// fedoraproject.org/wiki/FirstBoot voor meer detail.

2

Fedora verkrijgen Dit hoofdstuk legt uit hoe je de bestanden voor het installeren en draaien van Fedora op je systeem kunt verkrijgen. Concepten in dit hoofdstuk kunnen nieuw zijn, zeker als dit je eerste vrije en openbron besturingssysteem is. Als je problemen met dit hoofdstuk hebt, kun je misschien hulp vinden door de Fedora Forums te bezoeken op http://www.fedoraforum.org/. Het Fedora Project geeft Fedora op vele manieren uit, waarvan de meeste gratis zijn en zijn te downloaden over het Internet. De meest gebruikte distributie methode is CD en DVD media. Er zijn verschillende types CD en DVD media beschikbaar, waaronder: • Een volledige set van de software op DVD media • Live images die je kunt gebruiken om Fedora uit te proberen, en op je systeem te installeren als je daarvoor kiest • Minimale boot CD en USB flash pen images die het mogelijk maken om te installeren via een Internet verbinding • Bron code op DVD media Meeste gebruikers zullen kiezen voor, of de Live image, of de volledige set van installeerbare software op DVD. De minimale boot image is geschikt voor een snelle Internet verbinding en installeert Fedora op slechts een computer. Bron code schijven worden niet gebruikt om Fedora te installeren, maar zijn hulpbronnen voor ervaren gebruikers en software ontwikkelaars. Gebruikers met een breedband Internet verbinding kunnen ISO image bestanden van CD en DVD media of images van USB flash pennen downloaden. Een ISO image bestand is een kopie van een gehele schijf in een formaat wat geschikt is om het direct naar een CD of DVD te schrijven. Een USB flash pen image is een kopie van een hele schijf in een formaat geschikt om het direct op een USB flash pen te schrijven. Voor meer informatie over het branden van CD's en DVD's, refereer je naar Hoofdstuk 3, Media maken. Als het downloaden van Fedora ISO images en deze te branden naar CD of DVD voor jou onmogelijk of niet praktisch is, refereer je naar Paragraaf 2.2, “Fedora op CD of DVD verkrijgen” om andere manieren te weten te komen om Fedora te verkrijgen.

2.1. Fedora downloaden 2.1.1. Hoe download ik installatie bestanden? Download verwijzingen Om een Web gebaseerde gids te vinden over hoe te downloaden, bezoek je http:// get.fedoraproject.org/. Voor hulp over welke architectuur te downloaden, refereer je naar Paragraaf 2.1.2, “Welke architectuur heeft mijn computer?”. Fedora software is beschikbaar om gratis te downloaden op een aantal manieren.

3

Hoofdstuk 2. Fedora verkrijgen

2.1.1.1. Van een spiegel De Fedora installatie bestanden zijn vrij beschikbaar van web servers op vele plaatsen in de wereld. Deze servers spiegelen de bestanden die beschikbaar zijn van het Fedora Project. Als je http:// download.fedoraproject.org/ bezoekt wordt je doorverwezen naar een spiegel, gebaseerd op een berekening welke spiegel jou waarschijnlijk de beste download snelheid zal geven. Als alternatief kun je een spiegel kiezen in de lijst die onderhouden wordt op http://mirrors.fedoraproject.org/publiclist. Deze pagina laat spiegels zien gerangschikt naar geografische locatie. De spiegels die geografisch dicht bij je zijn zullen jou waarschijnlijk de snelste downloads bieden. Als het bedrijf of de organisatie die jou internet toegang aanbiedt een spiegel onderhoudt, zal die je waarschijnlijk de allersnelste download bieden. Spiegels bieden Fedora software aan met een goed georganiseerde hiërarchie van folders. Bijvoorbeeld, de Fedora 17 distributie verschijnt normaal in de map fedora/linux/releases/17/. Deze map bevat een folder voor iedere ondersteunde architectuur met de naam iso/. Bijvoorbeeld, je kunt het bestand voor de DVD distributie van Fedora 17 voor x86_64 vinden in fedora/linux/ releases/17/Fedora/x86_64/iso/Fedora-17-x86_64-DVD.iso.

2.1.1.2. Met BitTorrent BitTorrent is een manier om informatie te downloaden in samenwerking met andere computers. Elke computer, die samenwerkt in de groep, haalt stukjes van de informatie op in een bepaalde torrent van andere leden in de groep. Computers die klaar zijn met het downloaden van alle informatie in de torrent blijven in de zwerm om te zaaien, of data leveren aan de andere leden. Als je data download met BitTorrent, moet je uit beleefdheid de torrent blijven zaaien totdat je tenminste dezelfde hoeveelheid data upload als je download. Als BitTorrent niet op jouw computer is geïnstalleerd, ga dan naar de BitTorrent home pagina op http:// www.bittorrent.com/download/ om het te downloaden. BitTorrent cliënt software is beschikbaar voor Windows, Mac OS, Linux, en vele andere besturingssystemen. Je hoeft geen speciale spiegel te zoeken voor BitTorrent bestanden. Het BitTorrent protocol verzekert dat jouw computer deelneemt in een vlak bij gelegen groep. Om bestanden te downloaden met gebruik van BitTorrent, ga je naar http://torrent.fedoraproject.org/.

Minimale boot images Minimale boot CD en USB flash pen images zijn niet beschikbaar via BitTorrent.

Verifieer je download Zodra je een ISO gedownload hebt, veriifieer je het voor de veiligheid en integriteit. Om een webgebaseerde gids te volgen, bezoek je https://fedoraproject.org/en/verify.

2.1.2. Welke architectuur heeft mijn computer?

4

Welke bestanden moet ik downloaden? Vrijgaves zijn onderverdeeld in architectuur, of type computer processor. Gebruik de volgende tabel om de architectuur van jouw computer te bepalen volgens het processor type. Indien nodig, raadpleeg je de documentatie van de fabrikant voor details over de processor.

Tabel 2.1. Processor en architectuur types Processor fabrikant en model

Architectuur type voor Fedora

Intel Atom (zie opmerking hieronder), Core series, Pentium 4 en recente vintage Xeon; AMD Athlon, Duron, sommige Semprons en ouder; VIA C3, C7

i386

Intel Atom (zie opmerking hieronder), Core 2 series en Xeon; AMD: Athlon64, Athlon II, Sempron64, Phenon series, Bulldozer series en Opteron; Apple MacBook, MacBook Pro en MacBook Air

x86_64

i386 werkt voor de meeste Windows compatibele computers Als je er niet zeker van bent welke processor je computer heeft, kies dan i386. De uitzondering is als je computer een niet op Intel gebaseerde Apple Macintosh is. Refereer naar http://fedoraproject.org/wiki/Architectures/PowerPC voor meer informatie over het gebruik van Fedora op deze systemen.

Intel Atom processor architectuur varieert De Z en N200 series Atom processoren zijn gebaseerd op de i386 architectuur. De 230 en 330 series en de rest van de N series Atom processoren zijn gebaseerd op de x86_64 architecture. Refereer naar http://ark.intel.com/products/family/29035 voor meer details.

2.1.3. Welke bestanden moet ik downloaden? Je hebt verschillende opties om Fedora te downloaden. Lees hieronder welke voor jou de beste is. Elk bestand beschikbaar voor download in een Fedora distributie bevat het architectuur type in de bestand naam. Bijvoorbeeld, het bestand voor de DVD distributie van Fedora 17 voor x86_64 heeft de naam Fedora-17-x86_64-DVD.iso. Refereer naar Paragraaf 2.1.2, “Welke architectuur heeft mijn computer?” als je niet zeker bent van jouw computer architectuur. 1. Volledige distributie op DVD Als je voldoende tijd en een snelle Internet verbinding hebt, en je wilt in staat zijn om een bredere keus van software te hebben, download dan de volledige DVD versie. Zodra je de DVD gebrand hebt, is deze opstartbaar, en bevat een installatie programma, maar ook een mode om herstel werkzaamheden op jouw Fedora systeem te verrichten in een noodgeval. Je kunt de DVD direct van de spiegel downloaden, of BitTorrent gebruiken. 2. Live image Als je Fedora wilt uitproberen voordat je het installeert op je computer, download dan de Live image versie. Als je computer opstarten van CD of USB ondersteunt, kun je het

5

Hoofdstuk 2. Fedora verkrijgen besturingssysteem opstarten zonder veranderingen op je harde schijf te maken. De Live image voorziet ook in een Installeer naar Harde Schijf optie op het bureaublad (als alternatief kan deze optie ook gevonden worden in Toepassingen → Systeemgereedschappen). Als je besluit dat het er niet gek uitziet, en je wilt het installeren, activeer dan eenvoudig die optie om Fedora naar je harde schijf te schrijven. Je kunt de Live image rechtstreeks van een spiegel downloaden of BitTorrent gebruiken. Voor meer gedetailleerde instructies over het opzetten van een Live image installatie, inclusief het selecteren van een taal voor het installatieproces, refereer je naar de Fedora installatie snelgids. 3. Minimale boot media Als je een snelle Internet verbinding hebt, maar je wilt niet de gehele distributie downloaden, kun je een kleine boot image downloaden. Fedora biedt images aan voor een minimale boot omgeving op CD. Als je jouw systeem opstart met de minimale media, kun je Fedora direct over het Internet installeren. Hoewel deze methode nog steeds verlangt dat je een behoorlijke hoeveelheid data via het Internet download, is het bijna altijd veel minder dan de afmetingen van de volledige distributie media. Als je klaar bent met installeren, kun je software toevoegen of verwijderen van jouw systeem zoals gewenst.

Download grootte Het installeren van de standaard software voor Fedora over het Internet kost meer tijd dan de Live image, maar minder dan de gehele DVD distributie. De actuele resultaten hangen af van de software die je selecteert en de netwerk verkeer condities.

De volgende tabel legt uit waar de gewenste bestanden op een spiegel site te vinden zijn. Vervang arch met de architectuur van de te installeren computer. Tabel 2.2. Bestanden lokaliseren Media type

Bestand locaties

Volledige distributie op DVD

fedora/linux/releases/17/Fedora/arch/iso/ Fedora-17-arch-DVD.iso

Live image

fedora/linux/releases/17/Live/arch/iso/ Fedora-17-arch-Live.iso, fedora/linux/releases/17/ Live/arch/iso/Fedora-17-KDE-arch-Live.iso

Minimale CD boot media

fedora/linux/releases/17/Fedora/arch/os/images/ boot.iso

2.2. Fedora op CD of DVD verkrijgen Als je geen snelle Internet verbinding hebt, of je hebt een probleem met het maken van boot media, kan downloaden via het Internet geen optie zijn. Fedora DVD en CD distributie media zijn beschikbaar van een aantal on-line bronnen over de gehele wereld voor een minimale prijs. Gebruik jouw favoriete Web zoek machine om een verkoper te vinden, of refereer naar http://fedoraproject.org/wiki/ Distribution.

6

Media maken Gebruik de methodes beschreven in deze paragraaf om de volgende types installatie en boot media te maken: • een installatie DVD • een USB flash station om te gebruiken als een installatie bron • een minimale boot CD of DVD die het installieprogramma kan opstarten • een USB flash station om het installatieprogramma op te starten De volgende tabel geeft de types boot en installatie media aan die beschikbaar is voor verschillende architecturen en geeft het image bestand aan dat je nodig hebt voor het maken van de media. Tabel 3.1. Boot en installatie media Architectuur

Installatie DVD

Installatie USB flash station

Boot CD of boot DVD

Boot USB flash station

BIOS-gebaseerd 32-bit x86

x86 DVD ISO image bestand

x86 DVD ISO image bestand

boot.iso

boot.iso

UEFI-gebaseerd 32-bit x86

Niet beschikbaar

BIOS-gebaseerd AMD64 en Intel 64

x86_64 DVD ISO image bestaand (om 64-bit besturingssysteem te installeren) of x86 DVD ISO image bestand (om 32-bit besturingssysteem te installeren)

x86_64 DVD ISO boot.iso image bestaand (om 64-bit besturingssysteem te installeren) of x86 DVD ISO image bestand (om 32-bit besturingssysteem te installeren)

boot.iso

UEFI-gebaseerd AMD64 en Intel 64

x86_64 DVD ISO image bestand

Niet beschikbaar

efiboot.img (van x86_64 DVD ISO image bestand)

Niet beschikbaar

3.1. Een installatie DVD maken Je kunt een installatie DVD maken met de schijfbrand software op je computer. De exacte reeks van stappen die een DVD produceren van een ISO image bestand varieert sterk van computer tot computer, afhankelijk van het besturingssysteem en geïnstalleerde schijfbrand software. Gebruik deze procedure als algemene leidraad. Je zou bepaalde stappen op je computer weg kunnen laten of je moet sommige van de stappen in een andere volgorde uitvoeren dan de volgorde die hier beschreven wordt. Zorg ervoor dat je schijfbrand software geschikt is voor het branden van schijven van image bestanden. Hoewel dit het geval is voor de meeste schijfbrand software, zijn er uitzonderingen. Merk in het bijzonder op dat de schijfbrand eigenschap ingebouwd in Windows XP en Windows Vista geen DVD's kan branden en dat eerdere Windows besturingssystemen standaard helemaal geen schijfbrand software geïnstalleerd hebben. Als op je computer daarom een Windows 7

Hoofdstuk 3. Media maken besturingssysteem eerder dan Windows 7 geïnstalleerd is, heb je een apart programma nodig voor deze taak. Voorbeelden van populaire schijfbrand software voor Windows, die je misschien al op je computer hebt zijn Nero Burning ROM en Roxio Creator. De Disk Utility software standaard geïnstalleerd op Mac OS X op Apple computers heeft de mogelijkheid om schijven te branden van images standaard al ingebouwd. De meest gebruikte CD brandsoftware voor Linux, zoals Brasero en K3b, bevatten deze mogelijkheid ook. 1.

Download een ISO image bestand van een Fedora 17 schijf zoals beschreven in Hoofdstuk 2, Fedora verkrijgen.

2.

Plaats een lege, beschrijfbare schijf in de schijfbrander van je computer. Op sommige computers wordt een venster geopend en worden verschillende opties weergegeven als je schijf inbrengt. Als je zo'n venster ziet, zoekt je naar een optie om het schijfbrand programma op te starten. Als je zo'n optie niet ziet, sluit je het venster en je start het programma handmatig op.

3.

Start je schijfbrand programma. Op sommige computers kun je dit doen door rechts te klikken (of control-klikken) op het image bestand en een menu optie te kiezen met een label als Kopieer image naar CD of Kopieer CD of DVD image. Andere computers kunnen je een menu optie presenteren om het gekozen schijfbrand programma te starten, of rechtstreeks, of met een optie zoals Openen met. Als geen van deze opties beschikbaar is op je computer, start je het programma op via een icoon op je bureaublad, in een menu van toepassingen zoals het Start menu op Windows besturingssystemen, of in de Mac Applications map.

4.

In het schijfbrand programma selecteer je de optie om een DVD te branden van een image bestand. Bijvoorbeeld, in Nero Burning ROM wordt deze optie Burn Image genoemd en bevindt zich in het File menu. Merk op dat je deze stap kunt overslaan bij het gebruik van bepaalde DVD brandsoftware; bijvoorbeeld, Disk Utility op Mac OS X vereist dit niet.

5.

Blader naar het ISO image bestand dat je eerder gedownload hebt en selecteer deze om te branden.

6.

Klik op de knop die het brand proces start.

Op sommige computers is de optie voor het branden van een schijf van een ISO bestand geïntegreerd in een context menu in de bestand browser. Bijvoorbeeld, als je rechts-klikt op een ISO bestand op een computer met een Linux of UNIX besturingssysteem die een GNOME bureaublad draait, biedt de Nautilus bestand browser je de optie Naar schijf schrijven.

3.2. Maak een USB flash station voor een installatie bron Ongebruikelijke USB media In een paar gevallen met vreemd geformatteerde of gepartitioneerde USB media, kan het schrijven van de image mislukken. Je kunt Fedora installeren op 32-bit x86 systemen en BIOS gebaseerde AMD64 en Intel 64 systemen met behulp van een USB flash apparaat, op voorwaarde dat je hardware het opstarten vanaf dit type apparaat ondersteunt. Merk op dat je Fedora op UEFI-gebaseerde AMD64 en Intel 64 systemen niet vanaf een USB flash apparaat kunt installeren, je kunt echter een USB flash apparaat gebruiken om

8

Fedora USB media maken op een Windows besturingssysteem het Fedora installatie programma op te starten op UEFI-gebaseerde AMD64 en Intel 64 systemen — refereer naar Paragraaf 3.3, “Minimale boot media maken”.

3.2.1. Fedora USB media maken op een Windows besturingssysteem Opmerking — Deze methode is niet destructief Deze methode in niet destructief, dus bestaande data op de media wordt niet beschadigd. Niet te min is altijd een goed idee om een back-up te maken voordat je gevoelige schijf bewerkingen uitvoert. De meest voor de hand liggende manier om een Fedora image op USB media te zetten in het Windows besturingssysteem is het overbrengen van de Fedora live image naar het USB apparaat met het LiveUSB Creator gereedschap. Merk op dat het dd gereedschap besproken in Paragraaf 3.2.2, “Fedora USB media maken in UNIX, Linux en vergelijkbare besturingssystemen” ook beschikbaar is voor Windows. Volg de instructies in die paragraaf om een implementatie van dd voor Windows besturingssystemen te gebruiken. De instructies in deze paragraaf nemen aan dat je LiveUSB Creator gaat gebruiken. 1.

Download het LiveUSB Creator programma voor Windows van http://fedorahosted.org/liveusbcreator.

2.

LiveUSB Creator kan live USB media aanmaken van een image bestand dat je reeds gedownload hebt, zoals beschreven in Paragraaf 2.1.3, “Welke bestanden moet ik downloaden?”, of het kan een image bestand downloaden van het Internet: • Of klik op de Browse knop onder de Use existing LiveCD label, ga naar de locatie waar je eerder een Fedora Live ISO bestand gedownload hebt en selecteer dat bestand. • Of selecteer een Fedora Live ISO bestand in het uitklap menu dat LiveUSB Creator presenteert onder de Download Fedora label. Merk op dat image bestanden groot zijn en dat het waarschijnlijk niet praktisch is om LiveUSB Creator te gebruiken voor het downloaden van een image bestand als je geen breedband verbinding met het Internet hebt.

3.

Klik op Create Live USB.

3.2.2. Fedora USB media maken in UNIX, Linux en vergelijkbare besturingssystemen Een grafisch gereedschap is beschikbaar om Fedora USB media te maken op systemen die draaien met Fedora of besturingssystemen afgeleid van Fedora. Om Fedora USB media te maken op andere UNIX of Linux besturingssystemen (inclusief Mac OS X), gebruik je de commando-regel methode beschreven in Paragraaf 3.2.2.1.3, “Fedora USB media maken met dd”.

3.2.2.1. Fedora USB media aanmaken in Fedora, Red Hat Enterprise Linux en vergelijkbare Linux distributies Grafische en commandoregel gereedschappen zijn beschikbaar om Fedora USB media te maken op computers die Fedora en Linux distributies die van Fedora afgeleid zijn draaien. De commandoregel

9

Hoofdstuk 3. Media maken gereedschappen werken met zowel Fedora DVD als live images, maar het grafische gereedschap werkt alleen met de live images. Om Fedora USB media te maken van de distributie image of minimale boot media image, gebruik je een van de commandoregel methodes beschreven in Paragraaf 3.2.2.1.2, “Fedora USB media maken met livecd-tools” en Paragraaf 3.2.2.1.3, “Fedora USB media maken met dd”.

3.2.2.1.1. Fedora USB media maken met een grafisch gereedschap

Belangrijk — Extra pakketten aanzetten voor Enterprise Linux Om deze procedure uit te voeren op Red Hat Enterprise Linux en Linux distributies die hiervan afgeleid zijn, zet je de Extra Packages for Enterprise Linux (EPEL) repository aan. Refereer naar http://fedoraproject.org/wiki/EPEL/FAQ#howtouse voor instructies.

Opmerking — Deze methode is niet destructief Deze methode in niet destructief, dus bestaande data op de media wordt niet beschadigd. Niet te min is altijd een goed idee om een back-up te maken voordat je gevoelige schijf bewerkingen uitvoert. 1.

Installeer de liveusb-creator op je systeem met je grafische pakketbeheerder, of met het volgende commando: su -c 'yum -y install liveusb-creator'

2.

Plug je USB media in.

3.

Start LiveUSB Creator, of vanuit een menu of door intypen van liveusb-creator op de commandoregel. Typ het root wachtwoord voor je systeem in als LiveUSB Creator er om vraagt.

4.

LiveUSB Creator kan live USB media aanmaken van een image bestand dat je reeds gedownload hebt, zoals beschreven in Paragraaf 2.1.3, “Welke bestanden moet ik downloaden?”, of het kan een image bestand downloaden van het Internet: • Of klik op de Browse knop onder de Use existing LiveCD label, ga naar de locatie waar je eerder een Fedora Live ISO bestand gedownload hebt en selecteer dat bestand. • Of selecteer een Fedora Live ISO bestand in het uitklap menu dat LiveUSB Creator presenteert onder de Download Fedora label. Merk op dat image bestanden groot zijn en dat het waarschijnlijk niet praktisch is om LiveUSB Creator te gebruiken voor het downloaden van een image bestand als je geen breedband verbinding met het Internet hebt.

5.

10

Klik op Create Live USB.

Fedora USB media maken in UNIX, Linux en vergelijkbare besturingssystemen

3.2.2.1.2. Fedora USB media maken met livecd-tools

Belangrijk — Extra pakketten aanzetten voor Enterprise Linux Om deze procedure uit te voeren op Red Hat Enterprise Linux en Linux distributies die hiervan afgeleid zijn, zet je de Extra Packages for Enterprise Linux (EPEL) repository aan. Refereer naar http://fedoraproject.org/wiki/EPEL/FAQ#howtouse voor instructies.

Opmerking — Deze methode is niet destructief Deze methode in niet destructief, dus bestaande data op de media wordt niet beschadigd. Niet te min is altijd een goed idee om een back-up te maken voordat je gevoelige schijf bewerkingen uitvoert. 1.

Installeer het livecd-tools op je systeem met je grafische pakketbeheerder, of met het volgende commando: su -c 'yum -y install livecd-tools'

2.


3.

Zoek de apparaat naam van je USB media op. Als de media een volume naam heeft, zoek je de naam in /dev/disk/by-label of gebruik het commando findfs: su -c 'findfs LABEL="MyLabel"'

Als de media geen volume naam heeft, of je weet deze niet, dan raadpleeg je de /var/log/ messages log voor details: su -c 'less /var/log/messages'

4.

Gebruik het livecd-iso-to-disk commando om de ISO image naar de media te schrijven: su -c 'livecd-iso-to-disk de_image.iso /dev/sdX1'

Vervang sdX1 met de apparaat naam voor de partitie op de USB media. De meeste flash pennen en externe harde schijven gebruiken slechts een partitie. Als je dit veranderd hebt of als je een vreemd gepartitioneerde media hebt, moet je misschien andere bronnen voor hulp raadplegen.

11

Hoofdstuk 3. Media maken

3.2.2.1.3. Fedora USB media maken met dd

Waarschuwing — Deze instructies kunnen data vernielen Als je deze procedure uitvoert wordt alle data op het USB flash apparaat zonder waarschuwing vernietigd. Wees er zeker van dat je het correcte USB flash apparaat specificeert, en let er op dat dit flash apparaat geen data bevat die je wilt behouden. 1.

Plug je USB flash apparaat in.

2.

Wordt root: su -

3.

Je flash apparaat moet een enkele partitie hebben met een vfat bestandssysteem. Om te bepalen hoe geformatteerd is, zoek je de naam van deze partitie en het apparaat zelf op door het uitvoeren van het commando dmesg kort na het aansluiten van het apparaat. De apparaat naam (vergelijkbaar met /dev/sdc) en de partitie naam (vergelijkbaar met /dev/sdc1) zullen beide verschijnen in enkele regels aan het eind van de output.

4.

Gebruik de partitie naam om er zeker van te zijn dat het bestandssysteem van het USB flash station vfat is. # blkid partitie

Je ziet nu een boodschap vergelijkbaar met: LABEL="LIVE" UUID="6676-27D3" TYPE="vfat"

Als TYPE iets anders is dan vfat (bijvoorbeeld, TYPE="iso9660"), dan maak je de eerste blokken van het USB flash station schoon: # dd if=/dev/zero of=partitie bs=1M count=100

5.

Gebruik het dd commando om de boot ISO image naar het USB apparaat over te brengen: # dd if=pad/image_naam.iso of=apparaat

waarin pad/image_naam.iso het boot ISO image bestand is dat je downloadde en apparaat de apparaat naam is voor het USB flash station. Wees er zeker van dat je de apparaat naam specificeert, niet de partitie naam. Bijvoorbeeld: # dd if=~/Download/Fedora-17-x86_64-DVD.iso of=/dev/sdc

3.2.2.2. Fedora USB media maken in andere Linux distributies Om Fedora USB media aan te maken op een computer die een Linux distributie gebruikt anders dan Fedora of afgeleiden van Fedora, gebruik je een van de commandoregel procedures besproken in deze paragraaf.

12

Fedora USB media maken in UNIX, Linux en vergelijkbare besturingssystemen

3.2.2.2.1. Fedora USB media maken met livecd-tools

Opmerking — Deze methode is niet destructief Deze methode in niet destructief, dus bestaande data op de media wordt niet beschadigd. Niet te min is altijd een goed idee om een back-up te maken voordat je gevoelige schijf bewerkingen uitvoert. Deze methode werkt alleen op Linux besturingssystemen. 1.

Download een DVD of live ISO bestand voor Fedora zoals getoond in Paragraaf 2.1.3, “Welke bestanden moet ik downloaden?”

2.


3.

Zoek de apparaat naam op voor je USB media. Als de media een volume naam heeft, dan zoek je die op in /dev/disk/by-label of gebruik de findfs: su -c 'findfs LABEL="MyLabel"'

Als de media geen volume naam heeft, of je weet deze niet, dan raadpleeg je de /var/log/ messages log voor details: su -c 'less /var/log/messages'

4.

Veel Linux distributies koppelen USB media apparaten automatisch aan als je het apparaat verbindt met jouw computer. Als dat het geval is, ontkoppel je het apparaat. De specifieke methode om dit te doen varieert sterk tussen Linux distributies en bureaubladen. Enkele veel voorkomende methodes zijn: • selecteer File > Unmount als het besturingssysteem je een venster presenteert dat de inhoud van het apparaat laat zien. • klik-rechts op een icoon van het apparaat en selecteer Unmount. • klik op een icoon dat het uitwerpen van de media voorstelt — gewoonlijk een naar boven wijzende driehoek.

5.

Op de commandoregel type je su - om root te worden, en je typt het root wachtwoord in als het systeem er om vraagt.

6.

Maak een koppelpunt aan voor de live image die je gedownload hebt. Bijvoorbeeld, om /tmp/ livecd als het koppelpunt te gebruiken, typ je mkdir /tmp/livecd en je duwt op Enter.

7.

Koppel de live image aan met het volgende commando:mount -o loop /pad/naar/image/ bestand/imagebestand.iso /pad/naar/koppelpunt, waarin /pad/naar/image/ bestand de locatie is waar je het image bestand gedownload hebt, imagebestand.iso het image bestand is, en /pad/naar/koppelpunt het koppelpunt is dat je aangemaakt hebt.

8.

Verander de map naar de LiveOS map van de image die je zojuist aangekoppeld hebt. Bijvoorbeeld, cd /tmp/livecd/LiveOS.

13

Hoofdstuk 3. Media maken 9.

Voer het volgende commando uit: ./livecd-iso-to-disk /pad/naar/image/bestand/ imagebestand.iso apparaat, waarin /pad/naar/image/bestand de locatie is waar je het image bestand gedownload hebt, imagebestand.iso het image bestand is, en apparaat het USB media apparaat is. Voorbeeld 3.1. Een Fedora live image bestand aankoppelen en livecd-iso-to-disk gebruiken om live USB media te maken Je hebt een Fedora live image gedownload, Fedora-17-i686-Live.iso, naar een map met de naam Downloads in je persoonlijke map. Je hebt een USB flash apparaat aangesloten op je computer met de naam /dev/sdc1 Wordt root: su -

Maak een aankoppel punt voor de image: mkdir /mnt/livecd

Koppel de image aan: mount -o loop /home/Geberuikersnaam/Downloads/Fedora-17-i686-Live.iso /mnt/livecd

Ga naar de LiveOS map van de live CD image: cd /mnt/livecd/LiveOS

Voer livecd-iso-to-disk uit om de live image over te brengen naar je flash apparaat en om het flash apparaat opstartbaar te maken: ./livecd-iso-to-disk /home/Gebruikersnaam/Downloads/Fedora-17-i686-Live.iso /dev/sdc1

3.2.2.2.2. Fedora USB media maken met dd

Waarschuwing — Deze instructies kunnen data vernielen Als je deze procedure uitvoert wordt alle data op het USB flash apparaat zonder waarschuwing vernietigd. Wees er zeker van dat je het correcte USB flash apparaat specificeert, en let er op dat dit flash apparaat geen data bevat die je wilt behouden. Gebruik deze methode voor de distributie image, de minimale boot media image of op systemen met een UNIX besturingssysteem (inclusief Mac OX X). 1.

Plug je USB flash apparaat in.

2.

Wordt root: su -

14

Minimale boot media maken 3.

Je flash apparaat moet een enkele partitie hebben met een vfat bestandssysteem. Om te bepalen hoe geformatteerd is, zoek je de naam van deze partitie en het apparaat zelf op door het uitvoeren van het commando dmesg kort na het aansluiten van het apparaat. De apparaat naam (vergelijkbaar met /dev/sdc) en de partitie naam (vergelijkbaar met /dev/sdc1) zullen beide verschijnen in enkele regels aan het eind van de output.

4.

Gebruik de partitie naam om er zeker van te zijn dat het bestandssysteem van het USB flash station vfat is. # blkid partitie

Je ziet nu een boodschap vergelijkbaar met: LABEL="LIVE" UUID="6676-27D3" TYPE="vfat"

Als TYPE iets anders is dan vfat (bijvoorbeeld, TYPE="iso9660"), dan maak je de eerste blokken van het USB flash station schoon: # dd if=/dev/zero of=partitie bs=1M count=100

5.

Gebruik het dd commando om de boot ISO image naar het USB apparaat over te brengen: # dd if=pad/image_naam.iso of=apparaat

waarin pad/image_naam.iso het boot ISO image bestand is dat je downloadde en apparaat de apparaat naam is voor het USB flash station. Wees er zeker van dat je de apparaat naam specificeert, niet de partitie naam. Bijvoorbeeld: # dd if=~/Download/Fedora-17-x86_64-DVD.iso of=/dev/sdc

3.3. Minimale boot media maken Een minimale boot media is een CD, DVD of USB flash apparaat die de software bevat voor het opstarten van het systeem en het lanceren van het installatieprogramma, maar die geen software bevat die overgebracht moet worden naar het systeem om een Fedora installatie aan te maken. Gebruik minimale boot media: • voor het opstarten van het systeem om Fedora te installeren over een netwerk • voor het opstarten van het systeem om Fedora te installeren van een harde schijf • voor het gebruik van een kickstart bestand tijdens de installatie (refereer naar Paragraaf 15.8.1, “Kickstart boot media maken”) • om een netwerk of harde schijf installatie te beginnen of om een anaconda vernieuwing of een kickstart bestand met een DVD installatie te beginnen. Je kunt minimale boot media gebruiken om het installatieproces te starten op 32-bit x86 systemen, AMD64 of Intell 64 systemen en POWER systemen. Het proces waarmee je minimale boot media aanmaakt voor systemen van deze verschillende types is identiek behalve in het geval van AMD64 en Intel 64 systemen met UEFI firmware interfaces — refereer naar Paragraaf 3.3.1, “UEFI-gebaseerde systemen”. 15

Hoofdstuk 3. Media maken Om minimale boot media te maken voor 32-bit x86 systemen, BIOS-gebaseerde AMD64 of Intel 64 systemen en POWER systemen: 1.

Download het ISO image bestand met de naam boot.iso, dat beschikbaar is op dezelfde locatie als de images van de Fedora 17 installatie DVD — refereer naar Hoofdstuk 2, Fedora verkrijgen.

2.

Brand boot.iso op een lege CD of DVD met dezelfde procedure beschreven in Paragraaf 3.1, “Een installatie DVD maken” voor de installatie schijf, of breng het boot.iso bestand over op een USB apparaat met het dd commando als beschreven in Paragraaf 3.2, “Maak een USB flash station voor een installatie bron”. Omdat het boot.iso bestand slechts ongeveer 200 MB groot is, heb geen grote USB stick nodig.

3.3.1. UEFI-gebaseerde systemen Het Fedora Project biedt geen image aan om minimale boot CD's of DVD's te maken voor op UEFIgebaseerde systemen. Gebruik een USB flash apparaat (zoals beschreven in deze paragraaf) om het Fedora 17 installatieprogramma op te starten. De volledige DVD installatie image moet werken zoals verwacht. Gebruik het efidisk.img bestand in de images/ map op de Fedora 17 installatie DVD om een opstartbaar USB flash apparaat te maken voor op UEFI-gebaseerde systemen. 1.

Download een ISO image bestand van de Fedora 17 installatie DVD zoals beschreven in Hoofdstuk 2, Fedora verkrijgen.

2.

Word root: su -

3.

Maak een aankoppel punt aan voor het ISO image bestand: # mkdir /mnt/dvdiso

4.

Koppel het image bestand aan: # mount DVD.iso /mnt/dvdiso -o loop

Waarin DVD.iso de naam is van het ISO image bestand, bijvoorbeeld Fedora17-x86_64DVD.iso. 5.

Breng efidisk.img over van het ISO image bestand naar jouw USB flash apparaat: # dd if=/mnt/dvdiso/images/efidisk.img of=/dev/apparaat_naam

Bijvoorbeeld: # dd if=/mnt/dvdiso/images/efidisk.img of=/dev/sdc

6.

Koppel het image bestand af: # umount /mnt/dvdiso

16

Deel I. Installeren en opstarten Dit gedeelte van de Fedora installatie gids behandelt het installatie proces zelf, vanaf de verschillende manieren waarop het installatieprogramma opgestart kan worden tot het moment waarop de computer opnieuw opgestart moet worden om de installatie te voltooien. Dit gedeelte van de gids bevat ook een hoofdstuk over fout zoeken bij problemen met het installatie proces.

Planning voor installatie op de x86 architectuur 4.1. Upgraden of installeren? Voor informatie om je te helpen te beslissen op je een upgrade of een installatie gaat uitvoeren, refereer je naar Hoofdstuk 20, Jouw huidige systeem upgraden.

4.2. Is jouw hardware compatibel? Hardware compatibiliteit is in het bijzonder belangrijk als je een ouder systeem hebt of een systeem dat je zelf gebouwd hebt. Fedora 17 moet compatibel zijn met de meeste hardware die de laatste twee jaar fabrieksmatig geproduceerd is. Hardware specificaties veranderen echter bijna dagelijks, dus het is moeilijk om te garanderen dat jouw hardware 100% compatibel is. De meest recente lijst van ondersteunde hardware kan gevonden worden in de Vrijgave informatie van Fedora 17, beschikbaar op http://docs.fedoraproject.org/release-notes. Aan het einde van een succesvol Fedora installatie proces, biedt het installatie programma je de mogelijkheid om details van jouw hardware configuratie anoniem naar het Fedora Project te sturen (refereer naar Paragraaf 17.4, “Hardware profiel”). Je kunt de statistieken die op deze manier verkregen zijn bekijken op http://smolt.fedoraproject.org/static/stats/devices.html.Het bekijken van de lijst van hardware waarmee systemen van anderen opgebouwd zijn en waarop Fedora met succes geïnstalleerd is, kan je helpen om te bepalen hoe geschikt jouw hardware is.

4.3. RAID en andere schijf apparaten Belangrijk — Systemen met Intel BIOS RAID opstellingen Fedora 17 gebruikt mdraid in plaats van dmraid voor installatie op Intel BIOS RAID opstellingen. Deze opstellingen worden automatisch gedetecteerd, en apparaten met Intel ISW metadata worden herkend als mdraid in plaats van dmraid. Merk op dat de apparaat node namen van zulke apparaten onder mdraid verschillen van hun apparaat node namen onder dmraid. Daarom zijn speciale voorzorgsmaatregelen nodig als je systemen met Intel BIOS RAID opstellingen migreert. Locale veranderingen in /etc/fstab, /etc/crypttab, of andere configuratie bestanden welke naar apparaten refereren met hun apparaat node naam zullen niet werken in Fedora 17. Voordat je deze bestanden migreert , moet je ze daarom bewerken om apparaat node paden te vervangen door apparaat UUID's. Je kunt de UUID's van apparaten te weten komen met het blkid commando.

4.3.1. Hardware RAID RAID, of Redundant Array of Independent Disks, staat een groep, of opstelling, van schijven toe zich voor te stellen als een enkel schijf station. Configureer de RAID functies geleverd door het

19

Hoofdstuk 4. Planning voor installatie op de x86 architectuur moederbord van jouw computer, of toegevoegde controller kaarten, voordat je begint met het installatie proces. Elke actieve RAID opstelling verschijnt als een enkel station in Fedora. Op systemen met meer dan een harde schijf kun je Fedora instellen om een aantal van de schijven in te zetten als een Linux RAID opstelling zonder dat je extra hardware nodig hebt.

4.3.2. Software RAID Je kunt het Fedora installatie programma gebruiken om Linux software RAID opstellingen te maken, waarbij de RAID functies gecontroleerd worden door het besturingssysteem in plaats van speciale hardware. Deze functies worden in detail beschreven in Paragraaf 9.14, “Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen”.

4.3.3. FireWire and USB schijven Sommige Firewire en USB harde schijven worden misschien niet herkend door het Fedora installatie systeem. Als het instellen van deze schijven tijdens de installatie niet noodzakelijk is, koppel je ze los van het systeem om verwarring te voorkomen.

Post-installatie stappen uitvoeren Je kunt externe Firewire en USB harde schijven aansluiten en configureren na de installatie. De meeste van deze apparaten worden herkend door de kernel en zijn op dat moment klaar voor gebruik.

4.4. Heb je genoeg schijf ruimte? Bijna elk modern besturingssysteem (OS) gebruikt schijf partities, en Fedora is geen uitzondering. Als je Fedora installeert, moet je misschien met schijf partities werken. Als je nog niet eerder met schijf partities hebt gewerkt (of je hebt een snel overzicht van de basis concepten nodig), refereer je naar Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities voor je verder gaat. De schijf ruimte gebruikt door Fedora moet apart zijn van de schijf ruimte die gebruikt wordt door andere OS'en die op jouw systeem geïnstalleerd kunnen zijn, zoals Windows, OS/2, of zelfs een andere versie van Linux. Voor x86, AMD64, en Intel 64 systemen, moeten ten minste twee partities (/ en swap) toegekend worden aan Fedora. Voordat je met het installatie proces begint, moet je 1

• genoeg niet-gepartitioneerde schijfruimte hebben voor de installatie van Fedora, of • een of meer partities hebben die verwijderd kunnen worden, en op die manier voldoende ruimte vrij te maken om Fedora te installeren. Om een beter idee te krijgen hoeveel ruimte je werkelijk nodig hebt, refereer je naar de aanbevolen partitie groottes besproken in Paragraaf 9.14.5, “Aanbevolen partitionering schema”.

1

Niet-gepartitioneerde schijfruimte betekent dat de beschikbare ruimte op de harde schijven waarop je gaat installeren nog niet in secties verdeeld zijn voor data. Als je een schijf partitioneert, gedraagt iedere partitie zich als een aparte harde schijf.

20

Selecteren van een installatie methode Als je er niet zeker van bent of je hieraan voldoet, of je wilt weten hoe je vrije schijf ruimte voor jouw Fedora installatie kunt maken, refereer je naar Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities.

4.5. Selecteren van een installatie methode Welk type installatie methode wil je gebruiken? De volgende installatie methodes zijn beschikbaar:

DVD Als je een DVD station hebt en de Fedora DVD kun je deze methode gebruiken. Refereer naar Paragraaf 8.1.1, “Installeren vanaf DVD” voor DVD installatie instructies. Als je de installatie opgestart hebt met media anders dan de installatie DVD, kun je de DVD specificeren als de installatie bron met de linux repo=cdrom:apparaat:/apparaat opstart optie of door het selecteren van Locale CD/DVD in het Installatie methode menu (refereer naar Paragraaf 8.1, “Installatie methode”). Live CD Als je een CD station hebt en de Fedora live CD kun je deze methode gebruiken. Het live CD bureaublad bevat een icoon met de naam Naar harde schijf installeren. Refereer naar Paragraaf 8.1.1, “Installeren vanaf DVD”, voor CD installatie instructies. Harde Schijf Als je de Fedora ISO images gekopieerd hebt naar een locale harde schijf , kun je deze methode gebruiken. Je hebt een boot CD-ROM nodig (gebruik de linux repo=hd:apparaat:/pad opstart optie) of selecteer Harde schijf in het Installatie methode menu (refereer naar Paragraaf 8.1, “Installatie methode”). Refereer naar Paragraaf 8.1.2, “Installeren vanaf een harde schijf” voor harde schijf installatie instructies. NFS Als je installeert van een NFS server met gebruik van ISO images of een spiegel image van Fedora, kun je deze methode gebruiken. Je hebt een boot CD-ROM nodig (gebruik de linux repo=nfs:server :opties:/pad opstart optie of de NFS map optie in het Installatie methode menu beschreven in Paragraaf 8.1, “Installatie methode”). Refereer naar Paragraaf 8.1.3, “Installeren via NFS” voor netwerk installatie instructies. Merk op dat NFS installaties ook in de GUI mode uitgevoerd kunnen worden. URL Als je rechtstreeks installeert van een HTTP (Web) server of FTP server, kun je deze methode gebruiken. Je hebt een boot CD-ROM nodig (gebruik de linux repo=ftp://gebruiker:wachtwoord@host/pad of linux repo=http://host/pad boot optie, of de URL optie in het Installatie methode menu beschreven in Paragraaf 8.1, “Installatie methode”). Refereer naar Paragraaf 8.1.4, “Installeren via FTP of HTTP”, voor FTP en HTTP installatie instructies.

4.6. Kies een opstart methode Je kunt verschillende methodes gebruiken om Fedora op te starten. 21

Hoofdstuk 4. Planning voor installatie op de x86 architectuur Installeren van een CD-ROM of DVD vereist dat je een Fedora 17 CD-ROM of DVD hebt, en dat je een DVD/CD-ROM station hebt op jouw systeem waarvan je kunt opstarten. Jouw BIOS moet misschien veranderd worden om het opstarten van je DVD/CD-ROM station toe te staan. Voor meer informatie over het veranderen van jouw BIOS, refereer je naar Paragraaf 7.1.1, “Het opstarten van het installatie programma op x86, AMD64, en Intel 64 systemen”. Anders dan het opstarten vanaf een installatie CD of DVD, kun je ook het Fedora installatieprogramma opstarten met minimale boot media in de vorm van een opstartbare CD of USB flash station. Nadat je het systeem opgestart hebt met een minimale boot media, maak je de installatie af vanaf een andere installatie bron, zoals een lokale harde schijf of een locatie op een netwerk. Refereer naar Paragraaf 3.3, “Minimale boot media maken” voor instructies over het maken van opstart CD's en USB flash apparaten. Ten slotte kun je het installatie programma opstarten via netwerk vanaf een preboot execution environment (PXE) server. Refereer naar Hoofdstuk 13, Het opzetten van een installatie server. Nogmaals, nadat je het systeem opstart, voltooi je de installatie vanaf een andere installatie bron, zoals een lokale harde schijf of van een locatie op een netwerk.

22

Voorbereiden voor installatie 5.1. Voorbereiden voor een netwerk installatie Opmerking Wees er zeker van dat er geen installatie DVD (of welk type CD of DVD dan ook) in het CD of DVD station van jouw computer zit als je een netwerk installatie uitvoert. Het hebben van een CD of DVD in het station kan onverwachte fouten veroorzaken. Verzeker je ervan dat je boot media beschikbaar hebt op CD, DVD, of een USB opslag apparaat zoals een flash pen. De Fedora installatie media moet beschikbaar zijn voor, of een netwerk installatie (via NFS, FTP, of HTTP), of een installatie via locale opslag. Gebruik de volgende stappen als je een NFS, FTP, of HTTP installatie gaat uitvoeren. De NFS, FTP of HTTP server die gebruikt wordt voor de installatie over het netwerk moet een aparte, over het netwerk bereikbare server zijn. Deze moet de complete inhoud van de installatie DVD aanbieden.

Opmerking Het Fedora installatie programma heeft de mogelijkheid om de integriteit van de installatie media te testen. Dit werkt met de CD, DVD, harde schijf ISO en NFS ISO installatie methodes. We bevelen aan dat je alle installatie media test voordat je met het installatie proces begint, en voordat je problemen met de installatie aanmeldt (veel van de aangemelde installatie problemen worden vaak veroorzaakt door foutief gebrande schijven). Om deze test te gebruiken, type je het volgende commando in op de boot: prompt:

linux mediacheck

23

Hoofdstuk 5. Voorbereiden voor installatie

Opmerking De publieke map die gebruikt wordt voor toegang tot de installatie bestanden via FTP, NFS of HTTP worden afgebeeld op lokale opslag op de netwerkserver. Bijvoorbeeld, de lokale map /var/www/inst/Fedora17 op de netwerkserver is toegankelijk als http:// network.server.com/inst/Fedora17. In de volgende voorbeelden zal de map op de installatieserver die de installatie bestanden zal bevatten gespecificeerd zijn als /locatie/van/schijf/ruimte. De map die publiek beschikbaar wordt gemaakt met FTP, NFS of HTTP zal worden gespecificeerd als /publiek/ beschikbare/map. Bijvoorbeeld, /locatie/van/schijf/ruimte kan een map zijn die je aangemaakt hebt met de naam /var/isos. /publiek/beschikbare/map kan zijn /var/ www/html/Fedora17 voor een HTTP installatie. In de volgende heb je een ISO image nodig. Een ISO image is een bestand die een exacte kopie bevat van de inhoud van een DVD. Om een ISO image van een DVD te maken gebruik je het volgende commando: dd if=/dev/dvd of=/pad_naar_image/naam_van_image.iso

waaein dvd je DVD station is, naam_van_image de naam is die je aan het resulterende ISO image bestand geeft en pad_naar_image het pad is naar de locatie op je systeem waar de resulteren ISO image opgeslagen zal worden. Om de bestanden van de installatie DVD te kopiëren naar een Linux instantie, die als een installatie server fungeert, vervolg je met Paragraaf 5.1.1, “Voorbereiden voor FTP en HTTP installatie” of Paragraaf 5.1.2, “Een NFS installatie voorbereiden”.

5.1.1. Voorbereiden voor FTP en HTTP installatie Extraheer de bestanden uit de ISO image van de installatie DVD en plaats deze in een map die gedeeld wordt via FTP of HTTP. Vervolgens, zorg je ervoor dat de map gedeeld wordt via FTP of HTTP en je verifieert cliënt toegang. Test om te zien of de map toegankelijk is vanuit de server zelf, en dan vanaf een andere machine op hetzelfde sub-net waarop je wilt installeren.

5.1.2. Een NFS installatie voorbereiden Voor NFS installatie is het niet nodig om alle bestanden uit de ISO image te extraheren. Het is voldoende om de ISO bestand zelf beschikbaar te maken op de netwerk server via NFS. 1.

Breng de ISO image over naar de geëxporteerde NFS map. Op een Linux systeem voer je uit: mv /pad_naar_image/naam_van_image.iso /publiek_beschikbare_map/

waarin pad_naar_image het pad naar het ISO image bestand is, naam_van_image de naam van het ISO image bestand is en publiek_beschikbare_map een map is die beschikbaar is via NFS if die je beschikbaar wil maken via NFS.

24

Voorbereiden voor een harde schijf installatie 2.

Gebruik een SHA256 checksum programma om te verifiëren dat de ISO image die je gekopieerd hebt intact is. Veel SHA256 checksum programma's zijn beschikbaar voor verschillende besturingssystemen. Op een Linux systeem, voer je uit: $ sha256sum naam_van_image.iso

waarin naam_van_image de naam is van het ISO image bestand. Het SHA256 checksum programma laat een reeks van 64 karakters zien die een hash genoemd worden. Vergelijk deze hash met de hash die wordt weergegeven voor deze image op de GPG Keys pagina op de Fedora Project site op http://fedoraproject.org/en/keys . De twee hashes moeten identiek zijn. 3.

Wees er zeker van dat een ingang voor de publiek beschikbare map bestaat in het /etc/ exports bestand op de netwerkserver zodat de map beschikbaar is via NFS. Om een map alleen-lezen te exporteren voor een specifiek systeem, gebruik je: /publiiek_beschikbare_map cliënt.ip.adres (ro)

Om een map alleen-lezen te exporteren voor alle systemen, gebruik je: /publiek_beschikbare_map * (ro)

4.

Op de netwerk server, start je de NFS daemon (op een Fedora systeem gebruik je nfs/sbin/ service nfs start). Als NFS al draait, laad je het configuratie bestand opnieuw in (op een Fedora systeem gebruik je /sbin/service nfs reload).

5.

Zorg ervoor dat je de NFS deling test volgens de aanwijzingen in de Fedora Deployment Guide. Refereer naar jouw NFS documentatie voor meer informatie over het starten en stoppen van de NFS server.


linux mediacheck

5.2. Voorbereiden voor een harde schijf installatie

25

Hoofdstuk 5. Voorbereiden voor installatie

Opmerking — Niet alle bestandssystemen worden ondersteund Harde schijf installaties werken alleen vanaf ext2, ext3, ext4 of FAT bestandssystemen. Je kunt geen harde schijven gebruiken als installatie bron voor Fedora als ze geformatteerd zijn met een ander bestandssysteem. Om het bestandssysteem van een harde schijf partitie te controleren met een Windows besturingssysteem, gebruik je het Disk Management gereedschap. Om het bestandssysteem van een harde schijf partitie te controleren op een Linux besturingssysteem, gebruik je het fdisk gereedschap.

Installeren vanaf LVM partities kan niet Je kunt geen ISO bestanden gebruiken op partities die gecontroleerd worden door LVM (Logical Volume Management). Gebruik deze optie om Fedora te installeren op systemen zonder een DVD station of netwerk verbinding. Harde schijf installaties gebruiken een ISO image van de installatie DVD. Een ISO image is een bestrand dat een exacte kopie van de inhoud van een DVD. Als deze bestanden op een harde schijf aanwezig zijn, kun je Harde schijf kiezen als de installatie bron als je het installatieprogramma opstart (refereer naar Paragraaf 8.1, “Installatie methode”). Verzeker je ervan dat je boot media beschikbaar hebt op CD, DVD, of een USB opslag apparaat zoals een flash pen. Om een harde schijf als installatie bron voor te bereiden, volg je deze stappen: 1.

Haal een ISO image van de Fedora installatie DVD op (refereer naar Hoofdstuk 2, Fedora verkrijgen). Als alternatief, als je de DVD op fysieke media hebt, kun je hiervan een image maken met het volgende commando op een Linux systeem: dd if=/dev/dvd of=/pad_naar_image/naam_van_image.iso

waaein dvd je DVD station is, naam_van_image de naam is die je aan het resulterende ISO image bestand geeft en pad_naar_image het pad is naar de locatie op je systeem waar de resulteren ISO image opgeslagen zal worden. 2.

Breng de ISO image over naar de harde schijf. De ISO image moet zich bevinden op een harde schijf die intern is voor de computer waarop je Fedora wilt installeren, of op een harde schijf die aangesloten is op die computer met USB.

3.

26

Gebruik een SHA256 checksum programma om te verifiëren dat de ISO image die je gekopieerd hebt intact is. Veel SHA256 checksum programma's zijn beschikbaar voor verschillende besturingssystemen. Op een Linux systeem, voer je uit:

Voorbereiden voor een harde schijf installatie

$ sha256sum naam_van_image.iso

waarin naam_van_image de naam is van het ISO image bestand. Het SHA256 checksum programma laat een reeks van 64 karakters zien die een hash genoemd worden. Vergelijk deze hash met de hash die wordt weergegeven voor deze image op de GPG Keys pagina op de Fedora Project site op http://fedoraproject.org/en/keys . De twee hashes moeten identiek zijn.


linux mediacheck

27

28

Systeem specificatie lijst Het installatie programma detecteert en installeert de hardware van jouw computer automatisch. Hoewel je er zeker van moet zijn dat jouw hardware voldoet aan de minimale vereisten om Fedora te installeren (refereer naar Paragraaf 4.2, “Is jouw hardware compatibel?”) hoef je in het algemeen het installatie programma geen specifieke details over jouw systeem op te geven. Als je echter bepaalde installatie types gaat uitvoeren, kunnen sommige specifieke details handig zijn en soms zelfs essentieel. • Als je van plan bent om een aangepaste partitie indeling te maken, noteer dan: • Het model nummer, grootte, type, en interface van de harde schijven die aangesloten zijn in het systeem. Bijvoorbeeld, Seagate ST3320613AS 320 GB op SATA0, Western Digital WD7500AAKS 750 GB op SATA1. Dit staat je toe om specifieke harde schijven tijdens het installatie proces te herkennen. • Als je Fedora installeert als extra besturingssysteem op een bestaand systeem, noteer dan: • De aankoppelpunten van de bestaande partities op het systeem. Bijvoorbeeld, /boot op sda1, / op sda2, en /home op sdb1. Dit staat je toe om specifieke partities tijdens het partitionering proces te herkennen. • Of de hardware klok lokale tijd of UTC gebruikt. In Linux systemen kan deze informatie gevonden worden /etc/adjtime. Het veranderen van de hardware klok instelling in Paragraaf 9.7, “Selecteren van de tijdzone” kan in Fedora onverwacht gedrag opleveren. • Als je van plan bent om te installeren van een image op een locale harde schijf: • De harde schijf en de map die de image bevat. • Als je van plan bent om te installeren van een netwerk locatie, of installeren op een iSCSI doel: • De fabrikant en model nummers van de netwerk adapters in jouw systeem. Bijvoorbeeld, Netgear GA311. Dit staat je toe om de adapters te identificeren als je het netwerk handmatig configureert. • IP, DHCP, en BOOTP adressen • Netmasker • Gateway IP adres • Een of meer IP adressen van naamservers (DNS) Als een van deze netwerk vereisten of termen onbekend voor je zijn, neem dan contact op met jouw netwerkbeheerder voor hulp. • Als je van plan bent om te installeren van een netwerk locatie: • De locatie van de image op een FTP server, HTTP (web) server, of NFS server – zie Paragraaf 8.1.4, “Installeren via FTP of HTTP” en Paragraaf 8.1.3, “Installeren via NFS” voor voorbeelden. • Als je van plan bent te installeren op een iSCSI doel: • De locatie van het iSCSI doel. Afhankelijk van je netwerk, heb je misschien ook een CHAP gebruikersnaam en wachtwoord nodig, en misschien een reverse CHAP gebruikersnaam en wachtwoord – zie Paragraaf 9.5.1.1, “Geavanceerde opslag opties”. 29

Hoofdstuk 6. Systeem specificatie lijst • Als jouw computer onderdeel is van een domein: • Je moet nagaan of de domein naam geleverd gaat worden door de DHCP server. Als dat niet zo is, moet je de domein naam handmatig opgeven tijdens de installatie.

30

Het installatieprogramma opstarten Belangrijk — UEFI voor 32-bit x86-systemen Fedora 17 ondersteunt UEFI niet voor 32-bit x86 systemen.

Belangrijk — UEFI voor AMD64 en Intel 64 Merk op dat de boot configuraties van UEFI en BIOS sterk van elkaar verschillen. Daarom moet het geïnstalleerde systeem opstarten met gebruik van dezelfde firmware die gebruikt werd tijdens de installatie. Je kunt het besturingssysteem niet installeren op een systeem dat BIOS gebruikt en daarna deze installatie opstarten op een systeem dat UEFI gebruikt. Fedora 17 ondersteunt versie 2.2 van de UEFI specificatie. Hardware die versie 2.3 of later van de UEFI specificatie ondersteunt zal opstarten en werken met Fedora 17, maar de extra functionaliteit gedefinieerd door deze latere specificaties zal niet beschikbaar zijn. De UEFI specificaties zijn beschikbaar op http://www.uefi.org/specs/agreement/ Volg deze procedure om het installatie programma op te starten van een Fedora DVD of minimale boot media: 1.

Verwijder alle externe FireWire of USB schijven die je niet voor de installatie nodig hebt. Refereer naar Paragraaf 4.3.3, “FireWire and USB schijven” voor meer informatie.

2.

Zet je computer systeem aan.

3.

Stop de media in je computer.

4.

Zet jouw computer systeem uit met de boot media nog aanwezig.

5.

Zet je computer systeem aan.

Het kan nodig zijn om een specifieke toets of toets combinatie te gebruiken om op te starten van de media. Op de meeste computers verschijnt gedurende korte tijd een boodschap op het scherm vrij snel nadat je de computer hebt aangezet. Gewoonlijk vertelt het zoiets als Press F10 to select boot device, hoewel de specifieke verwoording en de toets die je moet induwen sterk varieert van computer tot computer. Raadpleeg de documentatie van jouw computer of toetsenbord, of zoek ondersteuning van de fabrikant of verkoper. Op Apple computers zal de C toetst het systeem van het DVD station opstarten. Op oudere Apple hardware moet je misschien Cmd+Opt+Shift+Del induwen om op te starten van het DVD station. Als je computer het niet toestaat om een boot apparaat te selecteren tijdens het opstarten, moet je misschien de Basic Input/Output System (BIOS) van je systeem instellen om op te starten van de media. Om je BIOS instelling te veranderen van een x86, AMD64 of Intel 64 systeem, kijk je naar de instructies die op het scherm verschijnen als je jouw computer opstart. Een tekst regel verschijnt, die je vertelt welke toets je in moet drukken om naar de BIOS instellingen te gaan.

31

Hoofdstuk 7. Het installatieprogramma opstarten Zodra je in het BIOS instel programma bent, zoek je naar de sectie waar je jouw opstart volgorde kunt veranderen. De standaard is vaak C, A of A, C (afhankelijk van of je opstart van jouw harde schijf [C] of van een diskette station [A]). Verander deze volgorde zo dat de DVD als eerste in jouw opstart volgorde verschijnt en dat C of A (welke dan ook jouw typische opstart standaard is) als tweede. Dit vertelt jouw computer om eerst te kijken naar het DVD station voor opstartbaar media, en als het geen opstartbaar media in het DVD station vindt, het naar de harde schijf of diskette gaat kijken. Sla e veranderingen op voordat je de BIOS verlaat. Voor meer informatie, refereer je naar de documentatie die met jouw systeem werd meegeleverd.

Opmerking — De installatie afbreken Om de installatie af te breken druk je op Ctrl +Alt+Del of sluit jouw computer af met de voeding schakelaar. Je kunt de installatie zonder gevolgen afbreken op elk moment voordat je Veranderingen naar schijf schrijven op het Schrijven van partitionering naar schijf scherm selecteert. Fedora brengt voor dit tijdstip geen permanente veranderingen aan. Let op dat het stoppen van de installatie na het begin van de partitionering jouw computer onbruikbaar kan maken.

7.1. Het installatieprogramma starten Belangrijk — UEFI voor 32-bit x86-systemen Fedora 17 ondersteunt UEFI niet voor 32-bit x86 systemen.

Belangrijk — UEFI voor AMD64 en Intel 64 Merk op dat de boot configuraties van UEFI en BIOS sterk van elkaar verschillen. Daarom moet het geïnstalleerde systeem opstarten met gebruik van dezelfde firmware die gebruikt werd tijdens de installatie. Je kunt het besturingssysteem niet installeren op een systeem dat BIOS gebruikt en daarna deze installatie opstarten op een systeem dat UEFI gebruikt. Fedora 17 ondersteunt versie 2.2 van de UEFI specificatie. Hardware die versie 2.3 of later van de UEFI specificatie ondersteunt zal opstarten en werken met Fedora 17, maar de extra functionaliteit gedefinieerd door deze latere specificaties zal niet beschikbaar zijn. De UEFI specificaties zijn beschikbaar op http://www.uefi.org/specs/agreement/ Voordat je begint moet je er zeker van zijn dat je alle benodigde hulpbronnen voor de installatie hebt. Als je Hoofdstuk 4, Planning voor installatie op de x86 architectuur al gelezen hebt, en de instructies daar hebt opgevolgd, moet je ervoor klaar zijn om het installatie proces te beginnen. Als je kunt bevestigen dat je klaar bent om te beginnen, start je het installatieprogramma met de Fedora DVD of enig andere opstart media die je gemaakt hebt.

32

Het opstarten van het installatie programma op x86, AMD64, en Intel 64 systemen

7.1.1. Het opstarten van het installatie programma op x86, AMD64, en Intel 64 systemen Je kunt het installatieprogramma opstarten met gebruik van een van de volgende media (afhankelijk van wat jouw systeem ondersteunt): • Fedora DVD — Je machine ondersteunt een opstartbaar DVD station en je hebt de Fedora installatie DVD. • Fedora live CD — Je machine ondersteunt een opstartbaar CD station en je hebt een Fedora live CD. • Boot CD-ROM — Je machine ondersteunt een opstartbaar CD-ROM station en je wilt een netwerk of harde schijf installatie uitvoeren. • USB flash — Je machine ondersteunt opstarten vanaf een USB apparaat. • PXE boot via netwerk — Jouw machine ondersteunt opstarten van het netwerk. Dit is dit is een installatie pad voor gevorderden. Refereer naar Hoofdstuk 13, Het opzetten van een installatie server voor meer informatie over deze methode. Om een boot CD-ROM te maken of een USB stick voor te bereiden voor installatie, refereer je naar Paragraaf 3.3, “Minimale boot media maken”. Breng de boot media in en start het systeem opnieuw op. Het kan nodig zijn om een specifieke toets of toets combinatie te gebruiken om op te starten van de media. Op de meeste computers verschijnt gedurende korte tijd een boodschap op het scherm vrij snel nadat je de computer hebt aangezet. Gewoonlijk vertelt het zoiets als Press F10 to select boot device, hoewel de specifieke verwoording en de toets die je moet induwen sterk varieert van computer tot computer. Raadpleeg de documentatie van jouw computer of toetsenbord, of zoek ondersteuning van de fabrikant of verkoper. Op Apple computers zal de C toetst het systeem van het DVD station opstarten. Op oudere Apple hardware moet je misschien Cmd+Opt+Shift+Del induwen om op te starten van het DVD station. Als je computer het niet toestaat om een boot apparaat te selecteren tijdens het opstarten, moet je misschien de Basic Input/Output System (BIOS) van je systeem instellen om op te starten van de media. Om je BIOS instelling te veranderen van een x86, AMD64 of Intel 64 systeem, kijk je naar de instructies die op het scherm verschijnen als je jouw computer opstart. Een tekst regel verschijnt, die je vertelt welke toets je in moet drukken om naar de BIOS instellingen te gaan. Zodra je in het BIOS instel programma bent, zoek je naar de sectie waar je jouw opstart volgorde kunt veranderen. De standaard is vaak C, A of A, C (afhankelijk van of je opstart van jouw harde schijf [C] of van een diskette station [A]). Verander deze volgorde zo dat de DVD als eerste in jouw opstart volgorde verschijnt en dat C of A (welke dan ook jouw typische opstart standaard is) als tweede. Dit vertelt jouw computer om eerst te kijken naar het DVD station voor opstartbaar media, en als het geen opstartbaar media in het DVD station vindt, het naar de harde schijf of diskette gaat kijken. Sla e veranderingen op voordat je de BIOS verlaat. Voor meer informatie, refereer je naar de documentatie die met jouw systeem werd meegeleverd. Na een korte vertraging verschijnt het grafische boot scherm, welke informatie bevat over een aantal boot opties. Het installatieprogramma begint automatisch als je binnen een minuut geen 33

Hoofdstuk 7. Het installatieprogramma opstarten actie onderneemt. Voor een beschrijving van beschikbare opties op dit scherm, refereer je naar Paragraaf 7.1.2, “Het boot menu”. Als alternatief duw je op de Esc toest om toegang te krijgen tot de boot: prompt, waarop je extra boot opties kunt opgeven zoals beschreven in Paragraaf 7.1.3, “Extra boot opties”.

7.1.2. Het boot menu De boot media toont een grafisch boot menu met twee opties: Install a new system or upgrade an existing system Deze optie is de standaard. Kies deze optie om Fedora op jouw computer te installeren met gebruik van een grafisch installatie programma. Troubleshooting Deze optie brengt je naar een menu met verschillende extrs boot opties. Als binnen 60 seconden geen toets ingedrukt wordt, gaat de standaard boot optie draaien. Om de standaard te kiezen, wacht je totdat de timer klaar is of je duwt op de Enter toets op het toetsenbord. Om een andere optie kiezen, gebruik je de pijltoetsen op je toetsen bord en je duwt op Enter als Troubleshooting geselecteerd is. Als je de boot opties wil aanpassen voor een bepaalde optie, duw je op de Tab toets. Om toegang te krijgen tot de boot: prompt waarop je aangepaste boot opties kunt specificeren, duw je op de Esc toets en je refereert naar Paragraaf 7.1.3, “Extra boot opties”.

Afbeelding 7.1. Het boot scherm Voor een lijst en verklaring van de meest gebruikte boot opties, refereer je naar Hoofdstuk 11, Opstart opties. 34

Extra boot opties De boot opties in het Foutzoeken menu zijn: Installeer Fedora in de basis grafische mode Deze optie staat je toe om Fedora in de grafische mode te installeren zelfs als het installatie programma niet in staat is de juiste driver voor je video kaart te laden. Als je scherm vervormt lijkt of zwart blijft als je de Install a new system or upgrade an existing system optie gebruikt, kun je jouw computer opnieuw starten en in plaats daarvan deze optie proberen. Rescue a Fedora system Kies deze optie om een probleem met je geïnstalleerde Fedora systeem te verhelpen dat je tegenhoudt om normaal op te starten. Hoewel Fedora een heel stabiel computer systeem is, is het toch mogelijk dat een probleem ontstaat waardoor je niet kunt opstarten. De redding omgeving bevat hulpprogramma's waarmee je een groot aantal van deze problemen kunt oplossen. Run a memory test Deze optie draait een uitvoerige test van het geheugen in jouw systeem. Voor meer informatie, refereer je naar Paragraaf 11.6.1, “Laden van de geheugen (RAM) test mode”. Boot from local drive Deze optie start het systeem op van de eerste geïnstalleerde schijf. Als je deze schijf per ongeluk hebt opgestart, gebruik je deze optie om rechtstreeks van de harde schijf op te starten zonder dat het installatieprogramma opgestart wordt.

7.1.3. Extra boot opties Hoewel het het eenvoudigste is om op de starten van een DVD en dan een grafische installatie uit te voeren, kunnen er soms installatie scenario's zijn waarbij het opstarten op een andere manier nodig kan zijn. Deze paragraaf beschrijft extra opstart opties die voor Fedora beschikbaar zijn. Om opties door te geven aan de bootlader op een x86, AMD64 of Intel 64 systeem, duw je op de Esc toets tijdems het opstarten. De boot: prompt verschijnt, waarop je de hieronder beschreven boot opties kunt gebruiken. Refereer naar Hoofdstuk 8, Installatie bron configureren voor boot opties om je installatie bron te specificeren, of naar Hoofdstuk 11, Opstart opties voor extra boot optie die in deze paragraaf niet behandeld worden. •

Om een tekst mode installatie uit te voeren, type je op de installatie boot prompt:

linux text

•

ISO images bevatten een SHA256 checksum. Om de checksum integriteit van een ISO image te testen op de installatie boot prompt, typ je:

linux mediacheck

Het installatie programma vraagt je om een DVD in te brengen of een ISO image te selecteren om te testen en je selecteert OK om de checksum operatie uit te voeren. Deze checksum operatie kan op iedere Fedora schijf uitgevoerd worden. Het wordt sterk aanbevolen om de operatie uit te voeren op iedere Fedora DVD die gemaakt is van gedownloade ISO images. Dit commando werkt met de DVD, harde schijf ISO en NFS ISO installatie methodes. 35

Hoofdstuk 7. Het installatieprogramma opstarten Als je een installatie in de seriële mode moet uitvoeren, type je het volgende commando:

•

linux console=

Voor tekst mode installaties gebruik je:

linux text console=

In het commando hierboven is het apparaat dat je gebruikt (zoals ttyS0 of ttyS1). Bijvoorbeeld, linux text console=ttyS0. Tekst mode installaties met gebruik van een seriële terminal werken het best als de terminal UTF-8 ondersteunt. Onder UNIX en Linux, ondersteunt Kermit UTF-8. Voor Windows werkt Kermit '95 goed. Terminals die UTF-8 niet ondersteunen werken zolang alleen Engels wordt gebruikt tijdens het installatie proces. Een uitgebreider serieel scherm kan gebruikt worden door het utf8 commando door te geven als boot-tijd optie aan het installatie programma. Bijvoorbeeld:

linux console=ttyS0 utf8

7.1.3.1. Kernel opties Opties kunnen ook doorgegeven worden aan de kernel. Bijvoorbeeld, om vernieuwingen voor het anaconda installatieprogramma vanaf een USB opslag apparaat door te geven, typ je in:

linux updates

Voor tekst mode installaties gebruik je:

linux text updates

Dit commando zal je vragen om het pad naar het apparaat dat de vernieuwingen voor anaconda bevat. Dit is niet nodig als je een netwerk installatie uitvoert en je de inhoud van de vernieuwing image in rhupdates/ op de server hebt geplaatst. Na het intypen van de opties, druk je op Enter om op te starten met gebruik van die opties. Als je opstart opties moet opgeven om jouw hardware te identificeren, schrijf deze dan op. De opstart opties zijn nodig gedurende het boot loader configuratie deel van de installatie (refereer naar Paragraaf 9.16, “x86, AMD64 en Intel 64 bootlader configuratie” voor meer informatie). Voor meer informatie over kernel opties refereer je naar Hoofdstuk 11, Opstart opties.

7.2. Opstarten vanaf het netwerk met PXE Om op te starten met PXE, heb je een juist ingestelde server nodig, en een netwerk interface in jouw computer dat PXE ondersteunt. Voor informatie over het configureren van een PXE server, refereer je naar Hoofdstuk 13, Het opzetten van een installatie server. 36

Opstarten vanaf het netwerk met PXE Configureer de computer om op te starten van het netwerk interface. Deze optie zit in de BIOS en kan gelabeld zijn met Network Boot or Boot Services. Als je opstarten met PXE juist geconfigureerd hebt, kan de computer het Fedora installatie systeem opstarten zonder andere media te gebruiken. Om een computer van een PXE server op te starten: 1.

Verzeker je ervan dat de netwerk kabel bevestigd is. Het link indicatie lampje op de netwerk connector moet aan zijn, zelfs als de computer uit staat.

2.

Schakel de computer in.

3.

Een menu scherm verschijnt. Druk op de nummer toets die overeenkomt met de gewenste optie.

Als je PC niet opstart van de netboot server, verzeker je ervan dat de BIOS is geconfigureerd om als eerste van het juiste netwerk interface op te starten. Sommige BIOS systemen specificeren het netwerk interface als een mogelijk boot apparaat, maar ondersteunen de PXE standaard niet. Refereer naar je hardware documentatie voor meer informatie.

Opmerking — Meerdere NIC's en PXE installatie Sommige servers met meerdere netwerk interfaces zullen eth0 misschien niet toekennen aan de eerste interface kaart zoals gezien door de firmware, wat kan veroorzaken dat de installer een ander netwerk interface gebruikt dan die gebruikt wordt door PXE. Om dit gedrag te veranderen, gebruik je het volgende in de pxelinux.cfg/* configuratie bestanden: IPAPPEND 2 APPEND ksdevice=bootif

De bovenstaande configuratie opties laat de installer hetzelfde netwerk interface gebruiken als de firmware en PXE. Je kunt ook de volgende optie gebruiken: ksdevice=link

Deze optie laat de installer het eerste netwerk device gebruiken die het vindt en aangesloten is aan een netwerk switch.

37

38

Installatie bron configureren Voordat het grafische installatieprogramma start, moet je misschien de installatie bron configureren afhankelijk van de methode die je gaat gebruiken.

8.1. Installatie methode Als je installeert van DVD, zal extra configuratie niet nodig zijn tenzij het DVD station niet gedetecteerd wordt. Al je de installatie opstartte vanaf minimale boot media, gebruik je een boot prompt om een installatie methode te selecteren.

8.1.1. Installeren vanaf DVD Om Fedora van een DVD te installeren, plaats je de DVD in jouw DVD station en start je jouw systeem op van de DVD. Zelfs als je opstart van alternatieve media, kun je Fedora nog steeds installeren van DVD media. Het installatie programma onderzoekt daarna je systeem en probeert je DVD station te herkennen. Het begint met zoeken naar een IDE (ook bekend als een ATAPI) DVD station.

Opmerking Om het installatie proces op dit moment te af te breken, start je jouw machine opnieuw op en dan verwijder je de boot media. Je kunt de installatie veilig onderbreken op elk punt voordat het Veranderingen naar schijf schrijven scherm verschijnt. Refereer naar Paragraaf 9.15, “Veranderingen naar schijf schrijven” voor meer informatie.

Als jouw DVD station niet herkend wordt, en het is een SCSI DVD, vraagt het installatie programma je om een SCSI driver te kiezen. Kies de driver die het dichtst bij jouw adapter komt. Je kunt, indien nodig, opties voor de driver opgeven; de meeste drivers herkennen echter jouw SCSI adapter automatisch. Als je het installatieprogramma opstartte vanaf andere media en je wilt een DVD als je installatie bron gebruiken, gebruik je de volgende boot optie:

linux repo=cdrom:apparaat

Als je later problemen tegenkomt het het installatie programma, moet je opnieuw opstarten en de media check uitvoeren door de boot optie linux mediacheck te draaien voordat je support gaat zoeken.

8.1.2. Installeren vanaf een harde schijf Om een partitie te specificeren waarvan Fedora geïnstalleerd gaat worden, gebruik je de linux repo= boot optie:

39

Hoofdstuk 8. Installatie bron configureren

linux repo=hd:apparaat

Selecteer de partitie die de ISO bestanden bevat in de lijst van beschikbare partities. Interne IDE, SATA, SCSI, en USB apparaat namen beginnen met /dev/sd. Elk individueel apparaat heeft een eigen letter, bijvoorbeeld /dev/sda. Elke partitie op een apparaat is genummerd, bijvoorbeeld /dev/ sda1. Specificeer ook het volledige map pad van het station dat de ISO image bestanden bevat. De volgende tabel laat een paar voorbeelden zien hoe je deze informatie in kunt vullen: Tabel 8.1. Locatie van ISO images voor verschillende partitie types Partitie type

Volume

Originele pad naar bestanden

Te gebruiken map

VFAT

D:\

D:\Downloads \Fedora17

/Downloads/Fedora17

ext2, ext3, ext4

/home

/home/user1/Fedora17

/user1/Fedora17

Als de ISO images zich in de root (hoogste niveau) map van een partitie bevinden, vul je een / in. Als de ISO images zich bevinden in een sub-map van een aangekoppelde partitie, vul je de naam in van de map die de ISO images bevat binnen die partitie. Bijvoorbeeld, als de partitie waarin de ISO images zich bevinden normaal aangekoppeld is als /home/, en de images bevinden zich in /home/ new/, moet je /new/ invullen.

Gebruik een schuine streep aan het begin Een ingang die niet begint met een schuine streep kan de installatie laten mislukken. Na het intypen van het linux repo= boot commando, ga je ver met Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda.

8.1.3. Installeren via NFS Om een installatie bron voor Fedora te specificeren die toegankelijk is via NFS, gebruik je de linux repo= boot optie. Om een geëxpandeerde boom met installatiebestanden te specificeren, typ je

linux repo=nfs:opties:server:/pad

Om een ISO image bestand te specificeren, typ je:

linux repo=nfsiso:opties:server:/pad

• opties — specificeer NFS aankoppel opties die je nodig hebt. Refereer naar de man pagina's voor mount en nfs voor een uitgebreide list met opties. • server — vul de domein naam of IP adres van je NFS server in. Bijvoorbeeld, als je installeert van een host met de naam eastcoast in het domein example.com, vul je eastcoast.example.com in.

40

Installeren via FTP of HTTP • pad — het pad naar de geëxporteerde map. • Als de NFS server een spiegel van de Fedora installatie boom exporteert, vul je de map in die de root van de installatie boom bevat. • Als de NFS server de ISO image van de Fedora DVD exporteert, vul je de map in die de ISO image bevat. Als je de instelling beschreven in Paragraaf 5.1.2, “Een NFS installatie voorbereiden” gevolgd hebt, is de geëxporteerde map degene die je specificeerde als publiek_beschikbare_map. Na het intypen van het linux repo= commando, ga je verder met Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda.

8.1.4. Installeren via FTP of HTTP Belangrijk — je moet het protocol specificeren Als je een URL naar een installatie bron opgeeft, moet je http:// of ftp:// expliciet als protocol specificeren. Om een installatie bron for Fedora te specificeren dat beschikbaar is over het Internet, gebruik je linux repo= boot optie:

linux repo={ftp|http}://URL

Voor URL vul je de naam of het IP adres in van de FTP of HTTP site waarvan je gaat installeren en de naam van de map die de /images map voor jouw architectuur bevat. Bijvoorbeeld: http://name.example.com/mirrors/fedora/F-17/Server/i386/ Als je FTP of HTTP server gebruiker authenticatie vereist, geeft je gebruiker en wachtwoord op als onderdeel van de URL als volgt: {ftp|http}://<user>:<password>@[:<port>]// Bijvoorbeeld: http://install:[email protected]/mirrors/fedora/F-17/Server/i386/ Na het invullen van het linux repo= commando, ga je verder met Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda.

41

42

Installeren met anaconda Dit hoofdstuk beschrijft een installatie met de grafische gebruikersinterface van anaconda.

9.1. De tekst mode installatieprogramma gebruikersinterface Belangrijk — Grafische installatie aanbevolen We bevelen aan dat Je Fedora installeert met de grafische interface. Als je Fedora installeert op een systeem dat geen grafische display heeft, kun je overwegen de installatie uit te voeren via een VNC verbinding – zie Hoofdstuk 14, Installeren via VNC. Als anaconda detecteert dat je installeert in de tekst mode op een systeem waarop installatie via een VNC verbinding mogelijk kan zijn, vraagt anaconda je om jouw beslissing om in de tekst mode te installeren te verifiëren, omdat je opties tijdens die installatie beperkt zijn. Als je systeem een grafisch scherm heeft, maar grafische installatie mislukt, probeer dan op te starten met de xdriver=vesa optie – refereer naar Hoofdstuk 11, Opstart opties

Belangrijk — grafische interface op het geïnstalleerde systeem Het installeren in de tekst mode belet je niet om een grafische interface op je systeem te gebruiken na de installatie. Anaconda bevat naast het grafische installatieprogramma ook een op tekst gebaseerde versie. Als een van de volgende situaties optreedt, zal het installatieprogramma de tekst mode gebruiken: • Het installatieprogramma slaagt er niet in om de display hardware van je computer te identificeren. • Je koos voor de tekst mode installatie door het intypen van het volgende commando op de boot: prompt

linux text

Hoewel tekst mode installaties niet expliciet gedocumenteerd zijn, kunnen zij die gebruik maken van het tekst mode installatieprogramma de GUI installatie instructies eenvoudig volgen. Omdat de tekst mode je echter een eenvoudiger, meer gestroomlijnd installatie proces presenteert, zijn bepaalde opties die beschikbaar zijn in de grafische mode niet beschikbaar in tekst mode. Deze verschillen worden vermeld in de beschrijving van de installatieprocedure in deze handleiding en deze omvatten: • configureren van geavanceerde opslag methoden zoals LVM, RAID, FCoE, zFCP en iSCSI • de partitie indeling aanpassen • de boot-lader lay-out aanpassen

43

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda • pakketten selecteren tijdens installatie • het geïnstalleerde systeem configureren met firstboot Als je ervoor koos om Fedora in de tekst mode te installeren kun je jouw systeem nog steeds configureren om na de installatie een grafische interface te gebruiken. Refereer naar Paragraaf 18.3, “Schakel om naar een grafische inlog” voor instructies. Om optieste configureren die in de tekst mode niet beschikbaar zijn kun je een boot optie overwegen. De linux ip optie kan bijvoorbeeld gebruikt worden voor het configureren van netwerkinstellingen. Refereer naar Paragraaf 11.1, “Configureren van het installatie systeem in het opstart menu” voor instructies.

Opmerking Niet elke taal die ondersteund wordt in de grafische installatie mode is ook ondersteund in de tekst mode. In het bijzonder zullen talen die met een andere karakterset anders dan het Latijns of Cyrillische alfabet niet beschikbaar zijn in de tekst mode. Als je een taal kiest die geschreven wordt met een karakterset die niet ondersteund wordt in de tekst mode, zal het installatie programma je de Engelse versies van de schermen tonen.

9.1.1. Het toetsenbord gebruiken voor navigatie Navigeren door de installatie dialogen wordt uitgevoerd door een eenvoudig aantal toetsaanslagen. Om de cursor te bewegen gebruik je de Links, Rechts, Omhoog en Omlaag pijltjes toetsen. Gebruik Tab en Shift-Tab om voorwaarts of achterwaarts langs alle items op het scherm te gaan. Langs de bodem laten de meeste schermen een overzicht zien van de beschikbare cursor positionering toetsen. Om op een knop te "duwen", plaats je de cursor op de knop (b.v. met gebruik van Tab) en druk je op Space of Enter. Om een item van een lijst te selecteren, beweeg je de cursor naar het item dat je wilt selecteren en je drukt op Enter. Om een item met een vakje te selecteren, beweeg je de cursor naar het vakje en druk je op Space om een item te selecteren. Om de selectie ongedaan te maken druk een tweede keer op Space. Drukken op F12 accepteert de huidige waardes en gaat verder naar het volgende dialoog; het komt overeen met het drukken op de OK knop.

Waarschuwing Behalve als een dialoog vakje op jouw invoer wacht, druk op geen enkele toets gedurende het installatie proces (als je dat doet kan er een onverwacht gedrag optreden).

9.2. De grafische installatie programma gebruikersinterface Als je al eerder een grafische user interface (GUI) hebt gebruikt, zul je al bekend zijn met dit proces; gebruik je muis om door de schermen te navigeren, op knoppen te klikken of naar tekst velden te gaan.

44

Scherm afdrukken tijdens de installatie Je kunt ook door de installatie navigeren met gebruik van het toetsenbord. De Tab toets staat je toe door het scherm te bewegen, de Up en Down pijltjes toetsen schuiven door lijsten, + en - toetsen laten lijsten openklappen en dichtklappen, terwijl Space en Enter selecteren of verwijderen een oplichtend item van een selectie. Je kunt ook de Alt+X toetscombinatie gebruiken als een manier om op knoppen te klikken en andere scherm selecties te maken, waarbij X wordt vervangen door een onderstreepte letter die in dat scherm verschijnt.

9.2.1. Scherm afdrukken tijdens de installatie Anaconda laat je scherm afdrukken maken tijdens het installatie proces. Op elk moment tijdens de installatie zal het duwen op Shift+Print Screen anaconda een schermafdruk laten maken en opslaan in /root/anaconda-screenshots. Als je een Kickstart installatie uitvoert, gebruik je de autostep --autoscreenshot optie om automatisch een schermafdruk te maken van iedere stap van de installatie. Refereer naar Paragraaf 15.3, “Het kickstart bestand maken” voor details over het instellen van een Kickstart bestand.

9.2.2. Een notitie over virtuele consoles Het Fedora installatieprogramma biedt meer dan de dialoog vakken van het installatie proces. Verscheidene soorten diagnostische boodschappen zijn beschikbaar voor jou, en ook een manier om commando's op een shell prompt in te typen. Het installatie programma laat deze boodschappen zien op vijf virtuele consoles, waartussen je kunt omschakelen met een enkele toetsaanslag. Een virtuele console is een shell prompt in een niet-grafische omgeving, te bereiken vanaf de fysieke machine, niet op afstand. Meerdere virtuele consoles kunnen tegelijkertijd benaderd worden. Deze virtuele consoles zijn nuttig als je een probleem tegenkomt tijdens het installeren van Fedora. Berichten getoond op de installatie of systeem consoles kunnen helpen een probleem te lokaliseren. Refereer naar Tabel 9.1, “Console, toetsaanslagen en inhoud” voor een lijst van virtuele consoles, toetsaanslagen gebruikt om er naar om te schakelen, en hun inhoud. In het algemeen is er geen reden om de standaard console (virtuele console #6) voor grafische installatie te verlaten behalve als je probeert installatie problemen te onderzoeken. Tabel 9.1. Console, toetsaanslagen en inhoud console

toetsaanslagen

inhoud

1

ctrl+alt+f1

grafisch scherm

2

ctrl+alt+f2

shell prompt

3

ctrl+alt+f3

installeer log (berichten van het installatie programma)

4

Ctrl+alt+f4

systeem gerelateerde berichten

5

Ctrl+alt+f5

andere boodschappen

9.3. Taal selectie Selecteer met je muis de taal (bijvoorbeeld, U.S. English) die je wilt gebruiken voor de installatie en als de systeem standaard (refereer naar de afbeelding hieronder). 45

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Zodra je jouw selectie gekozen hebt, klik je op Volgende om verder te gaan.

Afbeelding 9.1. Taal configuratie

9.4. Toetsenbord configuratie Je delecteert met je muis de correcte indeling (bijvoorbeeld, U.S. English) voor het toetsenbord dat je wilt gebruiken voor de installatie en als de systeem standaard (refereer naar de afbeelding hieronder). Zodra je jouw keuze hebt gemaakt, klik je op Volgende om verder te gaan.

46

Opslag apparaten

Afbeelding 9.2. Toetsenbord configuratie Fedora bevat ondersteuning voor meer dan een toetsenbord indeling voor een groot aantal talen. Voor de meeste Europese talen geldt dat ze een latin1 optie hebben, welke dode toetsen gebruikt om toegang te krijgen tot bepaalde karakters, zoals die met trema's. Als je op een dode toets duwt, verschijnt er niets op het scherm totdat je nog een toets aanslaat om het karakter "af te maken". Bijvoorbeeld, om é in te typen op een latin1 toetsenbord indeling duw je op (en laat je daarna los) de ' toets, en daarna duw je op de E toets. In tegenstelling hiermee kun je op sommige andere toetsenborden dit karakter bereiken door het induwen en vasthouden van een toets (zoals Alt-Gr) terwijl je op de E toets duwt. Andere toetsenborden kunnen een toets voor dit karakter gereserveerd hebben.

Opmerking Om je toetsenbord indeling te veranderen nadat je de installatie voltooid hebt, gebruikt je het Toetsenbord gereedschap. Type het system-config-keyboard commando in op een shell prompt om het Toestenbord gereedschap te starten. Als je geen root bent, zal het je vragen om het root wachtwoord om verder te kunnen gaan.

9.5. Opslag apparaten Je kunt Fedora installeren op een grote variëteit van opslag apparaten. Dit scherm laat je basis of speciale opslag apparaten selecteren.

47

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda

Afbeelding 9.3. Opslag apparaten Basis opslag apparaten Selecteer Basis opslag apparaten om Fedora te installeren op een van de volgende opslag apparaten: • harde schijven of solid-state schijven direct met het locale systeem verbonden. Speciale opslag apparaten Selecteer Speciale opslag apparaten om Fedora om een van de volgende opslag apparaten te installeren: • Storage area netwerken (SAN's) • Direct access storage apparaten (DASD's) • Firmware RAID opstellingen • Multipath apparaten Gebruik de Speciale opslag apparaten optie voor het configureren van Internet Small Computer System Interface (iSCSI) en FCoE (Fiber Channel over Ethernet) verbindingen. Als je Basis opslag apparaten selecteert, zal anaconda automatisch de locale opslag aangesloten op het systeem detecteren en heeft verder geen input meer van jou nodig. Ga verder met Paragraaf 9.6, “De host naam instellen”.

9.5.1. Het opslag apparaten selectie scherm Het opslag apparaten selectie scherm laat alle opslag apparaten zien waartoe anaconda toegang heeft.

48

Het opslag apparaten selectie scherm

Afbeelding 9.4. Selecteer opslag apparaten — Basis opslag apparaten

Afbeelding 9.5. Selecteer opslag apparaten — Multipath apparaten

49


Afbeelding 9.6. Selecteer opslag apparaten — Andere SAN apparaten Apparaten zijn gegroepeerd met de volgende tabs: Standaard apparaten Standaard opslag apparaten direct verbonden met het locale systeem, zoals harde schijven en solid-state schijven. Firmware RAID Opslag apparaten verbonden met een firmware RAID controller. Multipath apparaten Opslag apparaten toegankelijk met meer dan een pad, zoals met meerdere SCSI controllers of Fiber Channel poorten op hetzelfde systeem.

zijn

Belangrijk — apparaat serienummers moeten 16 of 32 karakters

Het installatieprogramma detecteert alleen multipad apparaten waarvan de serienummer lengte 16 of 32 karakters is. Andere SAN apparaten Alle andere apparaten beschikbaar op een storage area netwerk (SAN). Als je iSCSI of FCoE opslag moet configureren, klik je op Add Advanced Target en refereer naar Paragraaf 9.5.1.1, “Geavanceerde opslag opties”. Om onvriendelijke multipad apparaat namen toe te kennen, klik je op Device Options en je deselecteertUse friendly names for multipath devices.

50

Het opslag apparaten selectie scherm Het opslag apparaten selectie scherm bevat ook een Zoeken tab waarmee je opslag apparaten kunt filteren volgens hun World Wide Identifier (WWID) of volgens de poort, doel, of logical unit number (LUN) waarmee toegang tot hun wordt gekregen.

Afbeelding 9.7. De opslag apparaten zoeken tab De tab bevat een uitklap menu voor het selecteren van zoeken op poort, doel, WWID of LUN (met bijbehorende tekst vakken voor deze waarden). Zoeken op WWID of LUN vereist extra waarden in het desbetreffende tekstvak. Elke tab presenteert een lijst van apparaten gedetecteerd door anaconda, met informatie over het apparaat om je te helpen het te identificeren. Een klein uitklap menu aangegeven met een icoon bevindt zich rechts van de kolom koppen. Dit menu laat je het data type selecteren die voor elk apparaat getoond wordt. Bijvoorbeeld, het menu op de Multipath apparaten tab laat je WWID, Capaciteit, Leverancier, Verbinding, en Paden specificeren om toe te voegen aan de getoonde details voor elk apparaat. Het verminderen of vergroten van de hoeveelheid gepresenteerde informatie kan je helpen met het identificeren van bepaalde apparaten.

Afbeelding 9.8. Kolommen selecteren Elk apparaat wordt getoond op een aparte regel, met een check vakje links ervan. Klik op het check vakje om een apparaat beschikbaar te maken tijdens het installatie proces, of klik op de radio knop links van de kolom koppen om alle apparaten in een bepaald scherm te selecteren of te de-selecteren. Later in het installatie proces kun je kiezen om Fedora te installeren op een van de hier geselecteerde apparaten, en kun je kiezen om andere hier geselecteerde apparaten automatisch aan te koppelen als onderdeel van het geïnstalleerde systeem. Merk op dat de apparaten die je hier selecteert niet automatisch door het installatie proces schoon gemaakt worden. Het selecteren van een apparaat in dit scherm betekent op zich niet dat data opslagen op het apparaat risico loopt. Merk ook op dat elk apparaat dat je hier niet selecteert om onderdeel te worden van het geïnstalleerde systeem na de installatie toegevoegd kan worden aan het systeem door het veranderen van het /etc/fstab bestand.

Belangrijk — keten laden Alle opslag apparaten die je op dit scherm niet selecteert worden voor anaconda volledig verborgen. Om de Fedora boot-lader te keten laden vanuit een andere boot-lader, selecteer je alle apparaten die in dit scherm weergeven worden..

51

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Als je de opslag apparaten geselecteerd hebt die beschikbaar zijn tijdens de installatie, klik je op Next en ga je verder naar Paragraaf 9.10, “Initialiseren van de harde schijf”

9.5.1.1. Geavanceerde opslag opties In dit scherm kun je een iSCSI (SCSI over TCP/IP) doel of FCoE(Fibre channel over ethernet) SAN (storage area network) instellen. Refereer naar Bijlage B, ISCSI schijven voor een inleiding tot iSCSI.

Afbeelding 9.9. Geavanceerde opslag opties

9.5.1.1.1. Selecteer en configureer een netwerkinterface Als een netwerkinterface nog niet actief is op het systeem, moet anaconda een activeren waarmee het kan verbinden met de opslagapparaten. Als je systeem slechts een enkel netwerkinterface heeft, zal anaconda het automatisch activeren. Als je systeem echter meer dan een netwerkinterface beschikbaar heeft, vraagt anaconda je met de Selecteer netwerkinterface dialoog om er voor de installatie een te kiezen.

Afbeelding 9.10. Netwerkinterface selecteren 1.

Selecteer een interface uit het menu.

2.

Klik op OK.

Anaconda activateert de interface die je selecteerde en start daarna NetworkManager om je de interface te laten configureren.

52

Het opslag apparaten selectie scherm

Afbeelding 9.11. Netwerk verbindingen Voor details over het gebruik van NetworkManager, refereer je naar Paragraaf 9.6, “De host naam instellen”

9.5.1.1.2. Configureer iSCSI parameters Om iSCSI opslagapparaten te gebruiken voor de installatie, moet anaconda in staat zijn om ze te ontdekken als iSCSI doelen en instaat zijn om een iSCSI sessie aan te maken om er toegang tot te krijgen. Elk van deze stappen kan een gebruikersnaam en wachtwoord vereisen voor CHAP (Challenge Handshake Authentication Protocol) authenticatie. Bovendien kun je een iSCSI doel configureren voor authenticatie van de iSCSI initiator op het systeem waarop het doel aangesloten is (reverse CHAP), zowel voor ontdekking als voor de sessie. Tezamen gebruikt worden CHAP en reverse CHAP mutual CHAP or two-way CHAP genoemd. Mutual CHAP biedt het hoogste niveau van beveiliging voor iSCSI verbindingen, zeker als de gebruikersnaam en wachtwoord verschillend zijn voor CHAP authenticatie en reverse CHAP authenticatie. Herhaal de iSCSI ontdekking en iSCSI inlog stappen zo vaak als nodig is om alle vereiste iSCSI opslag toe te voegen. Je kunt de naam van de iSCSI initiator niet veranderen nadat voor de eerste ontdekking geprobeerd hebt. Om de iSCSI initiator naam te veranderen, moet je de installatie opnieuw opstarten. Procedure 9.1. iSCSI ontdekking Gebruik de iSCSI Discovery Details dialoog om anaconda de informatie te geven waarmee het iSCSI doel ontdekt kan worden.

53


Afbeelding 9.12. De iSCSI ontdekking details dialoog 1.

Vul het IP adres van het iSCSI doel in het Target IP Address veld.

2.

Bied een naam aan in het iSCSI Initiator Name veld voor de iSCSI initiator in iSCSI gekwalificeerd naam (IQN) formaat. Een geldige IQN bevat: • de string iqn. (let op de punt) • een datum code die specificeert welk jaar en maand de internet domein en subdomein naam van je organisatie geregistreerd werd, gerepresenteerd door vier cijfers voor het jaar, een streep an dan 2 cijfers voor de maand, gevolgd door een punt. Bijvoorbeeld, september 2010 wordt gerepresenteerd als 2010-09. • de Internet domein of subdomein naam van je organisatie, gerepresenteerd in omgekeerde volgorde net het topniveau domein als eerste. Bijvoorbeeld, representeer het subdomein storage.example.com als com.example.storage • een dubbelepunt gevolgd door een string die deze iSCSI initiator uniek identificeert in je domein of subdomein. Bijvoorbeeld, :diskarrays-sn-a8675309. Een compleet IQN lijkt daarom op het volgende: iqn.2010-09.storage.example.com:diskarrays-sn-a8675309, en anaconda vult het iSCSI Initiator Name veld al in met een naam in dit formaat om je te helpen met de structuur. Voor meer informatie over IQN's, refereer je naar 3.2.6. iSCSI Names in RFC 3720 Internet Small Computer Systems Interface (iSCSI) beschikbaar van http://tools.ietf.org/html/ rfc3720#section-3.2.6 en 1. iSCSI Names and Addresses in RFC 3721 - Internet Small Computer Systems Interface (iSCSI) Naming and Discovery beschikbaar van http://tools.ietf.org/html/ rfc3721#section-1.

54

Het opslag apparaten selectie scherm 3.

Gebruik het drop-down menu voor het specificeren van het type authenticatie dat gebruikt gaat worden voor iSCSI ontdekking:

Afbeelding 9.13. iSCSI ontdekking authenticatie • No authentication • CHAP pair • CHAP pair and a reverse pair

55

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda 4.

Als je CHAP pair selecteerde als het authenticatie type, bied je de gebruikersnaam en het wachtwoord voor het iSCSI doel aan in de CHAP Username en CHAP Password velden.

Afbeelding 9.14. CHAP pair Als je CHAP pair and a reverse pair selecteerde als het authenticatie type, bied je de gebruikersnaam en het wachtwoord voor het iSCSI doel aan in de CHAP Username en

56

Het opslag apparaten selectie scherm CHAP Password velden en de gebruikersnaam en het wachtwoord voor de iSCSI initiator in de Reverse CHAP Username en Reverse CHAP Password velden.

Afbeelding 9.15. CHAP pair and a reverse pair 5.

Klik op Start Discovery. Anaconda probeert een iSCSI doel te ontdekken gebaseerd op de informatie die je aanbood. Als de ontdekking mislukt, presenteert de iSCSI Discovered Nodes dialoog je een lijst met alle iSCSI nodes die op het doel ontdekt zijn.

57


Elke node wordt gepresenteerd met een checkbox ernaast. Klik op de checkboxen voor het selecteren van de bodes die gebruikt moeten worden voor de installatie.

Afbeelding 9.16. De iSCSI Discovered Nodes dialoog 7.

Klik op Login om een iSCSI sessie te initiëren.

Procedure 9.2. Een iSCSI sessie starten Gebruik de iSCSI Nodes Login dialoog om anaconda de informatie aan te bieden die het nodig heeft om in te loggen op de nodes op het iSCSI doel en een iSCSI sessie te starten.

Afbeelding 9.17. De iSCSI Nodes Login dialoog

58

Het opslag apparaten selectie scherm 1.

Gebruik het drop-down menu voor het specificeren van het type authenticatie dat gebruikt wordt voor de iSCSI sessie:

Afbeelding 9.18. iSCSI sessie authenticatie • no credentials • CHAP pair • CHAP pair and a reverse pair • Use the credentials from the discovery step IAls je omgeving hetzelfde type authenticatie en dezelfde gebruikersnaam en wachtwoord gebruikt voor iSCSI ontdekking en voor de iSCSI sessie, selecteer je Use the credentials from the discovery step om deze opnieuw te gebruiken. 2.

Als je CHAP pair als het authenticatie type selecteerde, bied je de gebruikersnaam en het wachtwoord voor het iSCSI doel aan in de CHAP Username en CHAP Password velden.

Afbeelding 9.19. CHAP pair Als je CHAP pair and a reverse pair als het authenticatie type selecteerde, bied je de gebruikersnaam en het wachtwoord voor het iSCSI doel aan in de CHAP Usernameen

59

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda CHAP Password velden en de gebruikersnaam en het wachtwoord voor de iSCSI initiator in de Reverse CHAP Username en Reverse CHAP Password velden.

Afbeelding 9.20. CHAP pair and a reverse pair 3.

Klik op Login. Anaconda probeer in te loggen op de nodes van het iSCSI doel gebaseerd op de informatie die je aanbood. De iSCSI Login Results dialoog presenteert je de resultaten.

Afbeelding 9.21. De iSCSI Login Results dialoog 4.

Klik op OK om verder te gaan.

9.5.1.1.3. Configureer FCoE parameters Om een FCoE SAN in te stellen, selecteer je FCoE SAN toevoegen en je klikt op Station toevoegen. In het menu dat verschijnt in het volgende dialoog venster selecteer je het netwerk interface dat verbonden is met je FCoE schakelaar en je klikt op FCoE schijf toevoegen.

60

De host naam instellen

Afbeelding 9.22. Configureer FCoE parameters Data Center Bridging (DCB) is een set verbeteringen voor Ethernet protocollen ontworpen om de efficiëntie van Ethernet verbindingen in opslag netwerken en clusters te verbeteren. Of de installer zich bewust is van DCB kun je met een selectie vakje in deze dialoog aan of uit zetten.

9.6. De host naam instellen Setup vraagt je om een host naam voor deze computer, hetzij als een volledig gekwalificeerde domeinnaam (FQDN) in het indeling host naam.domein naam of als een korte host naam in het formaat host naam. Veel netwerken hebben een Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) service die verbonden systemen automatisch een domeinnaam geeft. Om de DHCP service toe te staan de domeinnaam aan deze machine toe te wijzen, specificeer je alleen de korte host naam.

Geldige hostnamen Je kunt jouw systeem elke naam geven op voorwaarde dat de volledige hostnaam uniek is. De host naam kan letters, cijfers en afbreekstreepjes bevatten. Verschillende programma's aangeboden door de Fedora distributie kunnen de voorkeur hebben voor een FQDN of dit zelfs vereisen, dit in tegenstelling tot een korte hostnaam.

61


Afbeelding 9.23. De host naam instellen Als jouw Fedora systeem rechtstreeks met het Internet verbonden is, moet je aandacht besteden aan aanvullende overwegingen om service onderbrekingen te voorkomen of je riskeert actie van jouw upstream service aanbieder. Een volledige bespreking van deze problemen valt buiten het bestek van dit document.

Modem configuratie Het installatieprogramma configureert geen modems. Configureer deze apparaten na de installatie met het Netwerk hulp programma. De instellingen voor jouw modem zijn specifiek voor jouw Internet Service Provider (ISP).

9.6.1. Netwerk verbindingen bewerken Belangrijk — Handmatige configuratie is vaak nodig Als een Fedora 17 installatie voor de eerste keer opstart, activeert het netwerkinterfaces die je geconfigureerd hebt tijdens het installatieproces. Het installatieprogramma vraagt je echter niet om netwerkinterfaces te configureren voor sommige vaak voorkomende installatie paden, bijvoorbeeld, als je Fedora installeert van een DVD naar een lokale harde schijf. Als je Fedora installeert van een lokale installatiebron naar een lokaal opslagapparaat, moet je tenminste een netwerkapparaat handmatig configureren als je netwerktoegang nodig hebt als het systeem voor de eerste keer opstart.

62

Netwerk verbindingen bewerken

Opmerking Om jouw netwerk configuratie te veranderen nadat je de installatie voltooid hebt, moet je Netwerk configuratie gebruiken. Typ het system-config-network commando in op een shell prompt om Netwerk configuratie te starten. Als je geen root bent, wordt naar het root wachtwoord gevraagd om verder te gaan. Om een netwerk verbinding handmatig te configureren, klik je op de Netwerk configureren knop. De Netwerk verbindingen dialoog verschijnt waarop je bekabelde, draadloze, mobiele breedband, VPN en DSL verbindingen voor het systeem kunt configureren met het NetworkManager programma. Een volledige beschrijving van alle configuraties die mogelijk zijn met NetworkManager valt buiten het bestek van deze handleiding. Deze paragraaf beschrijft alleen het meest voorkomende scenario van het configureren van bekabelde verbindingen tijdens de installatie. Configuratie van andere soorten netwerken is in grote lijnen vergelijkbaar, hoewel de specifieke parameters die je moet configureren noodzakelijkerwijs verschillend zijn.

Afbeelding 9.24. Netwerk verbindingen Een nieuwe verbinding toevoegen of te wijzigen of een eerder in het installatie proces geconfigureerde verbinding te verwijderen, klikt je op het tabblad dat overeenkomt met het type verbinding. Klik op Toevoegen om een nieuwe verbinding van dat type toe te voegen. Om een bestaande verbinding te wijzigen, selecteer je deze in de lijst en klik je op Bewerken. In beide gevallen verschijnt een dialoog met een set tabbladen die past bij het specifieke verbinding type, zoals hieronder beschreven. Om een verbinding te verwijderen, selecteer je deze in de lijst en klik je op Verwijderen.

63

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Als je klaar bent met het bewerken van netwerk instellingen, klik je op Toepassen om de nieuwe configuratie op te slaan. Als je een apparaat opnieuw geconfigureerd hebt dat al actief was tijdens de installatie, moet je het apparaat opnieuw opstarten om de nieuwe configuratie te gebruiken — refereer naar Paragraaf 9.6.1.6, “Start een netwerkapparaat opnieuw op”.

9.6.1.1. Opties voor alle verbinding types Bepaalde configuratie opties zijn gemeenschappelijk voor alle verbinding types. Specificeer een naam voor de verbinding in het Naam verbinding veld. Selecteer Start automatisch om de verbinding automatisch te laten starten als het systeem opgestart wordt. Als NetworkManager op een geïnstalleerd systeem draait, controleert de Beschikbaar voor alle gebruikers optie of een netwerk configuratie systeem breed beschikbaar is. Zorg ervoor dat tijdens de installatie Beschikbaar voor alle gebruikers geselecteerd blijft voor alle netwerkinterfaces die je configureert.

9.6.1.2. De Kabel tab Gebruik de Kabel tab als je het media access control (MAC) adres voor de netwerk adapter wilt specificeren of veranderen, en stel de maximum transmission unit (MTU, in bytes) in die door de interface kan passeren.

64


Afbeelding 9.25. De Kabel tab

9.6.1.3. De 802.1x beveiliging tab Gebruik de 802.1x beveiliging tab voor het configureren van 802.1x poort-gebaseerde netwerk toegang beheer (PNAC). Selecteer 802.1X-beveiliging gebruiken voor deze verbinding om toegang beheer aan te zetten en specificeer details van jouw netwerk. De configuratie opties omvatten: Authentication Kies een van de volgende authenticatie methodes: • TLS voor Transport Layer Security • Getunneld TLS voor Tunneled Transport Layer Security, ook bekend als TTLS, of EAP-TTLS 65

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda • Beschermd EAP (PEAP) voor Protected Extensible Authentication Protocol Identity Geef de identiteit van deze server op. User certificate Blader naar een persoonlijke X.509 certificaat bestand versleuteld met Distinguished Encoding Rules (DER) of Privacy Enhanced Mail (PEM). CA certificate Blader naar een X.509 certificaat autoriteit certificaat bestand versleuteld met Distinguished Encoding Rules (DER) of Privacy Enhanced Mail (PEM). Private key Blader naar een persoonlijke sleutel bestand versleuteld met Distinguished Encoding Rules (DER), Privacy Enhanced Mail (PEM) of de Personal Information Exchange Syntax Standard (PKCS#12). Private key password Het wachtwoord voor de persoonlijke sleutel die opgegeven is in het Private key veld. Selecteer Show password om het wachtwoord zichtbaar te maken als je het intypt.

66


Afbeelding 9.26. De 802.1x beveiliging tab

9.6.1.4. De IPv4 instellingen tab Gebruik de IPv4 instellingen tab om de IPv4 parameters voor de eerder geselecteerde netwerk verbinding te configureren. Gebruik het Methode uitklap menu als om te specificeren welke instellingen het systeem moet proberen verkrijgen van een Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) service die draait op het netwerk. Kies uit de volgende opties: Automatisch (DHCP) IPv4 parameters worden geconfigureerd door de DHCP service op het netwerk. 67

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Automatisch, alleen DHCP adressen Het IPv4 adres, net masker en gateway adres worden geconfigureerd door de DHCP service op het netwerk, maar DNS servers en zoek domeinen moeten handmatig geconfigureerd worden. Handmatig IPv4 parameters worden handmatig geconfigureerd voor een statische configuratie. Alleen Link-Local Een link-local adres uit de 169.254/16 reeks wordt toegekend aan het interface. Gedeeld met andere computers Het systeem wordt geconfigureerd om netwerk toegang te bieden aan andere computers. De interface wordt een adres toegekend uit de 10.42.x.1/24 reeks, een DHCP server en DNS server worden gestart en de interface wordt verbonden met de standaard netwerk verbinding op het systeem met netwerk adres vertaling (NAT). Disabled IPv4 wordt uitgezet voor deze verbinding. Als je een methode geselecteerd hebt die vereist dat je handmatig parameters opgeeft, vul je details van het IP adres voor deze interface, het net masker en de gateway in het Adressen veld. Gebruik de Toevoegen en Verwijderen knoppen om adressen toe te voegen of te verwijderen. Voer een door komma's gescheiden lijst van DNS servers in DNS servers veld, en een door komma's gescheiden lijst met domeinen in het Search domains veld voor alle domeinen die je wilt gebruiken voor naam server opzoeken. Optioneel vul je een naam in voor deze netwerk verbinding in het DHCP client ID veld. Deze naam moet uniek zijn in het sub-net. Als je een zinvolle DHCP cliënt ID aan een verbinding toewijst, is het gemakkelijk om deze verbinding te identificeren bij het oplossen van netwerk problemen. De-selecteer het Require IPv4 addressing for this connection to complete vakje om het systeem toe te staan om deze verbinding te maken op een netwerk waarin IPv6 aangezet is als IPv4 configuratie mislukt, maar IPv6 configuratie slaagt.

68


Afbeelding 9.27. De IPv4 instellingen tab

9.6.1.4.1. IPv4 routes bewerken Fedora configureert een aantal routes automatisch op basis van de IP adressen van een apparaat. Klik op Routes voor het bewerken van extra routes. De IPv4-routes bewerken voor Systems dialoog verschijnt.

69


Afbeelding 9.28. De IPv4-routes bewerken dialoog Klik op Toevoegen om het IP adres, net masker, gateway adres en metric voor een nieuwe statische route toe te voegen. Selecteer Ignore automatically obtained routes om de interface alleen gebruik te laten maken van de routes die je opgeeft. Selecteer Use this connection only for resources on its network om verbindingen te beperken tot het locale netwerk.

9.6.1.5. De IPv6-instellingen tab Gebruik de IPv6-instellingen tap om de IPv6 parameters te configureren voor de eerder geselecteerde netwerk verbinding. Gebruik het Methode uitklap menu als om te specificeren welke instellingen het systeem moet proberen verkrijgen van een Dynamic Host Configuration Protocol (DHCP) service die draait op het netwerk. Kies uit de volgende opties: Negeren IPv6 wordt genegeerd voor deze verbinding. Automatic NetworkManager gebruikt router aankondiging (RA) om een automatische, stateless configuratie te maken. Automatisch, alleen adressen NetworkManager gebruikt RA om een automatische, stateless configuratie te maken, maar DNS servers en zoekdomeinen worden genegerrd en moeten handmatig geconfigureerd worden. Automatisch, alleen DHCP NetworkManager gebruikt RA niet, maar verzoekt rechtstreeks informatie van DHCPv6 voor het maken van een stateful configuratie. 70

Netwerk verbindingen bewerken Handmatig IPv6 parameters worden handmatig geconfigureerd voor een statische configuratie. Alleen Link-Local Een link-local adres met de fe80::/10 prefix wordt toegekend aan het interface. Als je een methode geselecteerd hebt die vereist dat je handmatig parameters opgeeft, vul je details van het IP adres voor deze interface, het net masker en de gateway in het Adressen veld. Gebruik de Toevoegen en Verwijderen knoppen om adressen toe te voegen of te verwijderen. Voer een door komma's gescheiden lijst van DNS servers in DNS servers veld, en een door komma's gescheiden lijst met domeinen in het Search domains veld voor alle domeinen die je wilt gebruiken voor naam server opzoeken. Optioneel vul je een naam in voor deze netwerk verbinding in het DHCP client ID veld. Deze naam moet uniek zijn in het sub-net. Als je een zinvolle DHCP cliënt ID aan een verbinding toewijst, is het gemakkelijk om deze verbinding te identificeren bij het oplossen van netwerk problemen. De-selecteer het Require IPv6 addressing for this connection to complete vakje om het systeem toe te staan om deze verbinding op een netwerk met IPv4 aangezet te maken als IPv6 configuratie faalt maar IPv4 configuratie lukt.

71


Afbeelding 9.29. De IPv6-instellingen tab

9.6.1.5.1. IPv6 routes bewerken Fedora configureert een aantal routes automatisch op basis van de IP adressen van een apparaat. Klik op Routes voor het bewerken van extra routes. Het dialoog venster Editing IPv6 routes wordt weergegeven.

72


Afbeelding 9.30. De Editing IPv6 routes dialoog Klik op Toevoegen om het IP adres, net masker, gateway adres en metric voor een nieuwe statische route toe te voegen. Selecteer Use this connection only for resources on its network om verbindingen te beperken tot het locale netwerk.

9.6.1.6. Start een netwerkapparaat opnieuw op Als je een netwerk opnieuw configureerde dat al in gebruik was tijdens de installatie, moet je de verbinding verbreken en het apparaat opnieuw verbinden in anaconda om de veranderingen effect te laten hebben. Anaconda gebruikt interface configuratie (ifcfg) bestanden om te communiceren met NetworkManager. Een apparaat verbreekt de verbinding als zijn ifcfg bestand verwijderd wordt, en wordt weer verbonden als zijn ifcfg bestand opnieuw geladen wordt zolang ONBOOT=yes ingesteld is. Refereer naar de Fedora Deployment Guide beschikbaar op http://docs.fedoraproject.org/en-US/ index.html voor meer informatie over interface configuratiebestanden. 1.

Duw op Ctrl+Alt+F2 om naar virtuele terminal tty2 om te schakelen.

2.

Verplaats het interface configuratiebestand naar een tijdelijke lokatie: mv /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-apparaat_naam /tmp

waarin apparaat_naam het apparaat is dat je zojuist opnieuw geconfigureerd hebt. Bijvoorbeeld, ifcfg-eth0 is het ifcfg bestand voor eth0. De verbinding met het apparaat is nu in anaconda verbroken. 3.

Open het interface configuratiebestand in de vi editor: vi /tmp/ifcfg-apparaat_naam

73


Verifieer dat het interface configuratiebestand de regel ONBOOT=yes bevat . Als het bestand deze regel nog niet bevat, voeg het dan nu aan het bestand toe en sla het bestand op.

5.

Verlaat de vi editor.

6.

Verplaats het interface configuratiebestand terug naar de /etc/sysconfig/networkscripts/ map: mv /tmp/ifcfg-apparaat_naam /etc/sysconfig/network-scripts/

Het apparaat is nu opnieuw verbonden in anaconda. 7.

Duw op Ctrl+Alt+F6 om terug te gaan naar anaconda.

9.7. Selecteren van de tijdzone Stel jouw tijdzone in door het selecteren van de stad die het dichtst bij de geografische locatie van jouw computer ligt. Klik op de kaart om die uit te vergroten voor een bepaald geografisch gebied van de wereld. Geef een tijdzone aan zelfs als je van plan bent om NTP (Netwerk Tijd Protocol) te gebruiken om de nauwkeurigheid van de systeem klok te handhaven. Van hier uit zijn er twee manieren om jouw tijdzone te selecteren: • Met gebruik van de muis klik je op de interactieve kaart om een specifieke stad (gerepresenteerd met een gele stip) te selecteren. Een rode X verschijnt om jouw keuze aan te geven. • Je kunt ook door de lijst onder de kaart bladeren om jouw tijdzone te selecteren. Met gebruik van de muis, klik je op een locatie om jouw selectie te maken.

Afbeelding 9.31. De tijdzone configureren 74

Instellen van het root wachtwoord Als Fedora het enigste besturingssysteem op jouw computer is, selecteer je Systeem klok gebruikt UTC. De systeem klok is een hardware onderdeel van jouw computer. Fedora gebruikt de tijdzone instelling om het verschil te bepalen tussen de locale tijd en de UTC op de systeem klok. Dit gedrag is standaard voor systemen die UNIX, Linux of vergelijkbare besturingssystemen gebruiken. Selecteer Volgende om verder te gaan.

Windows en de systeem klok Zet de Systeem klok gebruikt UTC optie niet aan als je machine ook Microsoft Windows draait. Microsoft besturingssystemen veranderen de BIOS klok om overeen te komen met de lokale tijd in plaats van UTC. Dit kan onverwacht gedrag geven onder Fedora tenzij je Windows 7 handmatig geconfigureerd hebt om UTC te gebruiken.

Opmerking Om jouw tijdzone configuratie na de installatie te veranderen, gebruik je het Datum/tijd eigenschappen gereedschap. Type het system-config-date commando in op een shell prompt om het Datum/tijd eigenschappen gereedschap op te starten. Als je geen root bent, wordt je om het root wachtwoord gevraagd om verder te gaan. Om het Datum/tijd eigenschappen gereedschap te draaien als een op tekst gebaseerde toepassing, gebruik je het timeconfig commando.

9.8. Instellen van het root wachtwoord Het instellen van een root account en wachtwoord is een van de belangrijkste stappen tijdens de installatie. Het root account wordt gebruikt om pakketten te installeren, RPM's te vernieuwen en het uitvoeren van de meeste systeem onderhoud. Inloggen als root geeft je volledige controle over jouw systeem.

Opmerking De root gebruiker (ook bekend als de superuser) heeft volledige toegang tot het gehele systeem; om deze reden, is het het beste om alleen in te loggen als de root gebruiker voor het uitvoeren van systeem onderhoud en beheer.

75


Afbeelding 9.32. Root wachtwoord Gebruik het root account alleen voor systeembeheer. Maak een niet-root account voor algemeen gebruik en gebruik het su commando om naar root te gaan alleen als je taken moet uitvoeren die superuser rechten vereisen. Deze basis regels beperken de kans dat een tik fout of een onjuist commando schade toebrengt aan je systeem.

Opmerking Om root te worden, type je su - in op de shell prompt van een terminal venster en duw dan op Enter. Vul dan het root wachtwoord in en duw op Enter. 1

Het installatieprogramma vraagt je om een root wachtwoord voor je systeem. Je kunt niet doorgaan naar de volgende fase van het installatieproces zonder het invoeren van een root wachtwoord. Het root wachtwoord moet tenminste zes karakters lang zijn; het wachtwoord dat je intypt wordt niet getoond op het scherm. Je moet het wachtwoord tweemaal invoeren, als de twee wachtwoorden niet overeenkomen, vraagt het installatieprogramma je om ze opnieuw in te voeren. Je moet als root wachtwoord iets gebruiken dat je kunt onthouden, maar niet iets wat voor iemand anders gemakkelijk te raden is. Jouw naam, jouw telefoonnummer, qwerty, wachtwoord, root, 123456 en miereneter zijn allemaal voorbeelden van slechte wachtwoorden. Goede wachtwoorden vermengen hoofdletters en kleine letters met cijfers en bevatten geen woordenboek woorden: Aard387vark of 420BMttNT, bijvoorbeeld. Vergeet niet dat het wacht woord hoofdletter gevoelig is. Als je jouw

1

Een root wachtwoord is het beheer wachtwoord voor je Fedora systeem. Je moet alleen inloggen als root als dat nodig is voor systeemonderhoud. Het root account werkt niet binnen de beperkingen van een normaal gebruikersaccount, dus veranderingen gemaakt als root hebben gevolgen voor je gehele systeem.

76

Opslag apparaten toekennen wachtwoord opschrijft, bewaar het dan op een veilige plaats. Het wordt echter aanbevolen dat je dit, en alle andere wachtwoorden die je maakt, niet opschrijft.

Opmerking Gebruik geen van de volgende voorbeeld wachtwoorden in deze gids. Het gebruik van een van deze wachtwoorden kan beschouwd worden als een beveiliging risico. Om jouw root wachtwoord te veranderen nadat je de installatie hebt afgemaakt, gebruik je het Root wachtwoord gereedschap. Type het system-config-users commando in op een shell prompt om Gebruikers beheerder op te starten, een krachtig gebruikers beheer en configuratie gereedschap. Als je niet root bent, zal het je om het root wachtwoord vragen voordat het verder gaat. Type het root wachtwoord in het Root wachtwoord veld. Voor de veiligheid laat Fedora de karakters zien als asterisken. Type hetzelfde wachtwoord in het Bevestigen veld om er zeker van te zijn dat het correct is. Na het instellen van het root wachtwoord, selecteer je Volgende om verder te gaan.

9.9. Opslag apparaten toekennen Als je meer dan een opslag apparaat selecteerde in het opslag apparaat selectie scherm (refereer naar Paragraaf 9.5, “Opslag apparaten”), vraagt anaconda je om te selecteren welke van deze apparaten beschikbaar moeten zijn voor de installatie van het besturingssysteem, en welke alleen aangekoppeld moeten worden voor data opslag. Als je slechts een opslag apparaat selecteerde, zal anaconda je dit scherm niet presenteren. Tijdens de installatie worden de apparaten die je geïdentificeerd hebt voor alleen data opslag aangekoppeld als onderdeel van het bestandssysteem, maar ze worden niet gepartitioneerd of geformatteerd.

77


Afbeelding 9.33. Opslag apparaten toekennen Dit venster is gesplitst in twee vlakken. Het linker vlak bevat een lijst van apparaten die alleen voor data opslag gebruikt worden. Het rechter vlak bevat een lijst van apparaten die beschikbaar zijn voor installatie van het besturingssysteem. Elke lijst bevat informatie over de apparaten om je te helpen ze te identificeren. Een klein uitklap menu gemarkeerd met een icoon bevindt zich rechts van de kolom koppen. Dit menu laat je het data type selecteren aanwezig op elk apparaat. Het verminderen of expanderen kan de hoeveelheid gepresenteerde informatie helpt je om een bepaald apparaat te identificeren. Verplaats een apparaat van een lijst naar de andere door op het apparaat te klikken, en dan te klikken op de knop gelabeld met een naar links wijzende pijl om het naar de lijst van data opslag apparaten te verplaatsen of op de knop gelabeld met een naar rechts wijzende pijl om het te verplaatsen naar de lijst van apparaten beschikbaar voor installatie van het besturingssysteem. De lijst van apparaten beschikbaar als installatie doelen bevat ook een radioknop naast elk apparaat. Gebruik deze radioknop om het apparaat te specificeren dat je wilt gebruiken als het opstart apparaat voor het systeem.

78

Initialiseren van de harde schijf

Belangrijk — keten laden Als een opslag apparaat een bootlader bevat die de Fedora bootlader met een keten zal laden, voeg je dat opslag apparaat toe aan de Installeer doel apparaten. Opslag apparaten die je als Installeer doel apparaten identificeert blijven zichtbaar voor anaconda tijdens de bootlader configuratie. Opslag apparaten die je op dit scherm identificeert als Installatie doel apparaten worden niet automatisch gewist door het installatie proces behalve als je de Gebruik alle ruimte optie selecteerde op het partitioneer scherm (refereer naar Paragraaf 9.12, “Schijf partitioneren instelling”). Zodra je klaar bent met de identificatie van apparaten te gebruiken voor de installatie, klik je op Volgende om verder te gaan.

9.10. Initialiseren van de harde schijf Als geen leesbare partitie tabellen gevonden worden op bestaande harde schijven, zal het installatie programma vragen om de harde schijf te initialiseren. Deze operatie maakt alle bestaande data op de harde schijf onleesbaar. Als jouw systeem een gloednieuwe harde schijf heeft waarop geen besturingssysteem is geïnstalleerd, of je hebt alle partities op de harde schijf verwijderd, klik dan op Her-initialiseer schijf. Het installatieprogramma presenteert je een aparte dialoog voor elke schijf waarop het geen geldige partitie tabel kan vinden. Klik op de Alles negeren knop of Alles her-initialiseren knop om hetzelfde antwoord aan alle apparaten te geven.

Afbeelding 9.34. Waarschuwingsscherm – initialiseren van harde schijf Bepaalde RAID opstellingen of andere niet-standaard configuraties kunnen onleesbaar zijn voor het installatie programma en de vraag om de harde schijf te initialiseren kan verschijnen. Het installatie programma reageert op de fysieke schijf structuren die het kan ontdekken. Om automatische initialisatie aan te zetten voor schijven waarvoor dit nodig is, gebruik je het kickstart commando clearpart --initlabel (refereer naar Hoofdstuk 15, Kickstart installaties)

79


Koppel niet gebruikte schijven los Als je een niet-standaard schijf configuratie hebt dat losgekoppeld kan worden gedurende de installatie en later gedetecteerd en geconfigureerd kan worden, zet dan het systeem uit, koppel het los en herstart de installatie.

9.11. Een bestaand systeem upgraden Preupgrade Fedora bevat preupgrade, een commando-regel gereedschap waarmee je gemakkelijk kunt upgraden naar een nieuwe versie vanuit jouw bestaande Fedora installatie. Het installatie programma ontdekt automatisch een bestaande installatie van Fedora. Het upgrade proces vernieuwt de bestaande systeem software met nieuwe versies, maar verwijdert geen data van de persoonlijke mappen van gebruikers. De bestaande partitie structuur op jouw harde schijven verandert niet. De configuratie van jouw systeem verandert alleen als dat vereist wordt door een pakket upgrade. De meeste pakket upgrades veranderen de systeem configuratie niet, maar installeren een extra configuratie bestand voor je om later te bekijken. Merk op dat het installatie medium dat je gebruikt mogelijk niet alle software pakketten bevat die je nodig hebt om jouw computer te upgraden.

9.11.1. De upgrade dialoog Als jouw systeem een Fedora installatie bevat, zal een dialoog verschijnen waarin gevraagd wordt of je die installatie wilt upgraden. Om een upgrade van een bestaand systeem uit te voeren, kies dan de passende installatie in de uitklap lijst en je selecteert Volgende.

80

De upgrade dialoog

Afbeelding 9.35. De upgrade dialoog

Handmatig geïnstalleerde software Software die je handmatig op jouw bestaande Fedora systeem hebt geïnstalleerd kunnen zich na een upgrade anders gedragen. Je moet deze software na een upgrade misschien handmatig herinstalleren of her-compileren om te verzekeren dat ze correct werken op het vernieuwde systeem.

Fedora opnieuw installeren Als je dezelfde versie van Fedora opnieuw installeert, behoud je jouw gebruikersdata door het op een aparte /home partitie te plaatsen.

81


9.11.2. Upgraden met behulp van de installer Installeren wordt aanbevolen In het algemeen beveelt het Fedora project aan dat je gebruikersdata op een aparte /home partitie bewaart en dat je een verse installatie uitvoert. Voor meer informatie over partities en hoe je deze opzett, refereer je naar Paragraaf 9.12, “Schijf partitioneren instelling”. Als je ervoor kiest om jouw systeem te upgraden met het installatie programma, dan wordt alle software die niet door Fedora geleverd is en een conflict oplevert met Fedora software overschreven. Voordat je op deze manier met een upgrade begint, maak je een lijst van de huidige pakketten op jouw systeem om later naar te kunnen refereren: rpm -qa --qf '%{NAAM} %{VERSIE}-%{VRIJGAVE} %{ARCH} ' > ~/old-pkglist.txt

Raadpleeg na de installatie deze lijst om te ontdekken welke pakketten je opnieuw moet bouwen of verkrijgen van bronnen anders dan het Fedora project. Maak vervolgens een back-up van alle configuratie data: su -c 'tar czf /tmp/etc-`date +%F`.tar.gz /etc' su -c 'mv /tmp/etc-*.tar.gz /home'

Je moet ook een volledige back-up maken van alle belangrijke data voordat je een upgrade uitvoert. Belangrijke data kan zijn de inhoud van jouw gehele /home map maar ook gegevens van voorzieningen zoals een Apache, FTP, of SQL server of een bron code beheer systeem. Hoewel een upgrade niet destructief is, als je hem niet goed uitvoert is er een kleine mogelijkheid van data verlies.

Back-ups bewaren Merk op dat de bovenstaande voorbeelden de back-up gegevens bewaren in een /home map. Als jouw /home map zich niet in een aparte partitie bevindt, dan moet je deze voorbeelden niet letterlijk uitvoeren!. Bewaar jouw back-up op een ander apparaat zoals CD of DVD schijven of een extern schijf station. Voor meer informatie over het afmaken van het upgrade proces later, refereer je naar Paragraaf 18.2, “Een upgrade afmaken”.

9.11.3. Boot-lader configuratie upgraden Joww voltooide Fedora installatie moet worden geregistreerd in de boot-lader om juist op te starten. Een boot-lader is software op jouw machine die zoekt naar het besturingssysteem en het opstart. Refereer naar Bijlage E, De GRUB bootlader voor meer informatie over boot-laders.

82

Schijf partitioneren instelling

Afbeelding 9.36. De upgrade boot-lader dialoog Als de bestaande boot_lader geïnstalleerd was door een Linux distributie, dan kan het installatie systeem deze veranderen om het nieuwe Fedora systeem op te starten. Om de bestaande Linux bootlader te vernieuwen, selecteer je Bootloader-configuratie vernieuwen. Dit is de normale manier als je een bestaande Fedora installatie gaat upgraden. GRUB is de standaard boot-lader voor Fedora op 32-bit en 64-bit x86 architecturen. Als jouw machine een andere boot-lader gebruikt, zoals BootMagic, System Commander of de lader geïnstalleerd door Microsoft Windows, dan kan het Fedora installatie systeem deze niet vernieuwen. In dat geval, selecteer je Bootloader updaten overslaan. Als het installatieproces voltooid is, raadpleeg je de documentatie van jouw product voor ondersteuning. Installeer een nieuwe boot-lader als onderdeel van een upgrade proces alleen als je zeker weet dat je de bestaande boot-lader wilt vervangen. Als je een nieuwe boot-lader installeert, kun je mogelijk andere besturingssystemen op dezelfde machine niet meer opstarten totdat je de nieuwe boot-lader geconfigureerd hebt. Selecteer Nieuwe bootloader configuratie maken om de bestaande boot-lader te verwijderen en GRUB te installeren. Nadat je jouw selectie gemaakt hebt, klik je op Volgende om verder te gaan. Als je de optie Nieuwe bootloader configuratie maken geselecteerd hebt, refereer je naar Paragraaf 9.16, “x86, AMD64 en Intel 64 bootlader configuratie”. Als je kiest voor het vernieuwen van de boot-lader configuratie of om dit over te slaan, gaat de installatie verder zonder verdere input van jou.

9.12. Schijf partitioneren instelling

83


Waarschuwing — Maak een back-up van je data Het is altijd een goed idee om een back-up te maken van alle data die je op jouw systeem hebt. Bijvoorbeeld, als je gaat upgraden of een dual-boot systeem gaat maken, moet je een back-up maken van alle data die je op jouw opslag apparaten wilt behouden. Ongelukken gebeuren en kunnen resulteren in het verlies van al je data.

Belangrijk — Installeren in tekst mode Als je Fedora in tekst mode installeert, kun je alleen het standaard partitie schema gebruiken zoals beschreven in deze paragraaf. Je kunt geen partities of bestandssystemen toevoegen of verwijderen anders dat degene die het installatie programma automatisch toevoegt of verwijdert. Als je een aangepaste indeling gedurende de installatie nodig hebt, moet je een grafische installatie over een VNC verbinding of een kickstart installatie uitvoeren. Verder zijn geavanceerde opties zoals LVM, versleutelde bestandssystemen, en in grootte veranderbare bestandssystemen alleen beschikbaar in de grafische mode en met kickstart.

Belangrijk — Opstarten van RAID's Als je een RAID kaart hebt, let er dan op dat soms een BIOS het opstarten van de RAID kaart niet ondersteunt. In zo'n geval, moet de /boot/ partitie aangemaakt worden op een partitie buiten het RAID opstelling, bijvoorbeeld op een aparte harde schijf. Een interne harde schijf is noodzakelijk om te gebruiken voor het aanmaken van partities met problematische RAID kaarten. Een /boot/ partitie is ook nodig voor software RAID opstellingen. Als je ervoor hebt gekozen om je systeem automatisch te partitioneren, moet je De partitieopmaak herzien en aanpassen selecteren en je /boot/ partitie handmatig bewerken. Partitioneren staat je toe om je harde schijf te verdelen in geïsoleerde secties, waarbij iedere sectie zich gedraagt als een aparte harde schijf. Partitioneren is in het bijzonder nuttig als je meerdere besturingssystemen gebruikt. Als je er niet zeker van bent hoe je jouw systeem wilt partitioneren, lees dan Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities voor meer informatie.

84

Schijf partitioneren instelling

Afbeelding 9.37. Schijf partitionering instelling Op dit scherm kun je ervoor kiezen om de standaard opmaak te maken op een van vier verschillende manieren, of je kiest voor handmatige partitioneren om een aangepaste opmaak te maken. De eerste vier opties staan je toe om een automatische installatie uit te voeren zonder dat je zelf je opslagapparaten hoeft partitioneren. Als je je niet op je gemak voelt om je systeem te partitioneren, kies je een van deze opties en je laat het installatie programma de opslagapparaten voor jou configureren. Afhankelijk van de optie die je kiest kun je nog steeds controleren welke data (indien van toepassing) verwijderd wordt van het systeem. Je opties zijn: Gebruik alle ruimte Selecteer deze optie als je alle partities op jouw harde schijven wilt verwijderen (dit omvat ook partities aangemaakt door andere besturingssystemen zoals Windows VFAT of NTFS partities).

Waarschuwing Als je deze optie selecteert, wordt alle data op de geselecteerde harde schijven verwijderd door het installatie programma. Selecteer deze optie niet als je informatie hebt die je wilt behouden op de harde schijven waarop je Fedora gaat installeren. In het bijzonder, selecteer deze optie niet als je een systeem configureert om de Fedora bootlader te keten laden van een andere boot-lader.

85

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Vervang bestaand Linux systeem Selecteer deze optie om alleen partities te verwijderen die door een vorige Linux installatie aangemaakt zijn. Dit verwijdert de andere partities die je op jouw harde schijven kunt hebben niet (zoals VFAT of FAT32 partities). Verklein huidig systeem Selecteer deze optie als je jouw huidige data en partities handmatig in grootte wilt veranderen en een standaard Fedora opmaak wilt installeren in de ruimte die vrijgemaakt wordt.

Waarschuwing Als je partities verkleint waarop andere besturingssystemen geïnstalleerd zijn, ben je misschien niet in staat om die besturingssystemen te gebruiken. Hoewel deze partitionering optie geen data vernietigd, hebben besturingssystemen gewoonlijk wat extra vrije ruimte op hun partities nodig. Voordat je een partitie in grootte verandert waarop een besturingssysteem staat dat je misschien weer wilt gebruiken, moet je uitzoeken hoeveel ruimte je vrij moet laten. Gebruik vrije ruimte Selecteer deze optie om jouw huidige data en partities te behouden en installeer Fedora op de vrije ruimte beschikbaar op de opslag apparaten. Verzeker je ervan dat er voldoende ruimte beschikbaar is op de opslag apparaten voordat je deze optie selecteert — refereer naar Paragraaf 4.4, “Heb je genoeg schijf ruimte?”.

Waarschuwing Als je 64-bit x86 systeem UEFI gebruikt in plaats BIOS, moet handmatig een /boot partitie aanmaken. Deze partitie moet een ext3 bestandssysteem hebben. Als je kiest voor automatische partittionign dan zal je systeem niet opstarten. Maak aangepaste opmaak Selecteer deze optie om opslag apparaten handmatig te partitioneren en aangepaste opmaken te creëren. Refereer naar Paragraaf 9.14, “Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen” Kies je voorkeur partitie methode door het klikken op de radioknop links van zijn beschrijving in de dialoog. Selecteer Systeem versleutelen om alle partities behalve de /boot partitie te versleutelen. Refereer naar Bijlage C, Schijf encryptie voor informatie over encryptie. Select LVM gebruiken om Logical Volume Management aan te zetten. Refereer naar Bijlage D, LVM begrijpen voor informatie over LVM. Om de partities die gemaakt zijn door automatisch partitioneren te bekijken en eventueel veranderingen in aan te brengen, selecteer je de De partitie opmaak herzien en aanpassen optie. Als je daarna op Volgende klikt om verder te gaan, verschijnen de partities die anaconda voor jou heeft aangemaakt. Je kunt nu veranderingen in deze partities aanbrengen als ze je niet bevallen.

86

Versleutel partities

Beleangrijk — keten laden Om de Fedora bootlader te configureren om te keten laden van een andere bootlader, moet je het boot station handmatig specificeren. Als je een van de automatische partitie opties kiest, moet je nu de De partitie opmaak bekijken en aanpassen optie selecteren voordat je op Volgende klikt, anders kun je het correcte boot station niet specificeren.

Belangrijk — Mixen van multipad en niet-multipad apparaten Als je Fedora installeert op een systeem met multipad en niet-multipad opslagapparaten, kam de automatische partitie indeling van het installatieprogramma volume groepen aanmaken die een mix van multipad en niet-multipad apparaten bevat. Dit doet het doel van multipad opslag teniet. We adviseren dat je alleen multipad of alleen niet-multipad apparaten in het schijf selectie scherm selecteert dat verschijnt na het selecteren van automatisch partitioneren. Als alternatief kies je handmatig partitioneren. Klik op Volgende om verder te gaan zodra je jouw keuzes hebt gemaakt.

9.13. Versleutel partities Als je de Systeem versleutelen optie selecteerde, vraagt het installatieprogramma je om een wachtzin waarmee de partities op het systeem versleuteld worden. Partities worden versleuteld met behulp van de Linux Unified Key Setup — refereer naar Bijlage C, Schijf encryptie voor meer informatie.

Afbeelding 9.38. Vul wachtzin in voor versleutelde partitie Kies een wachtzin en type het in beide velden in de dialoog. Iedere keer als het systeem opstart moet je deze wachtzin opgeven.

87


Waarschuwing — Verlies deze wachtzin niet Als je deze wachtzin verliest, zal elke versleutelde partitie en de data daarop zal volledig ontoegankelijk worden. Er is geen manier om een verloren wachtzin terug te krijgen. Merk op dat bij het uitvoeren van een kickstart installatie van Fedora je encryptie wachtzinnen kunt opslaan en back-up encryptie wachtzinnen kunt aanmaken tijdens de installatie. Refereer naar Paragraaf C.3.2, “Wachtzinnen opslaan” en Paragraaf C.3.3, “Aanmaken en opslaan van back-up wachtzinnen”.

9.14. Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen Als je gekozen hebt voor een van de vier automatische partitionering opties en je selecteerde De partitie opmaak bekijken en aanpassen niet, ga dan verder naar Paragraaf 9.17, “Pakket groep selectie”. Als je een van de automatische partitionering opties kiest en De partitie opmaak bekijken en aanpassen selecteert, kun je de huidige partitie opmaak accepteren (klik op Volgende), of de opmaak handmatig in het partionering scherm veranderen. Als je gekozen hebt om een aangepaste opmaak te maken, moet je het installatie programma vertellen waar het Fedora moet installeren. Dit wordt gedaan door aankoppel punten op te geven voor een of meer schijf partities waarin Fedora geïnstalleerd gaat worden. Je moet nu misschien ook partities aanmaken of verwijderen.

Waarschuwing Als je 64-bit x86 systeem UEFI gebruikt in plaats BIOS, moet handmatig een /boot partitie aanmaken. Deze partitie moet een ext3 bestandssysteem hebben. Als je kiest voor automatische partittionign dan zal je systeem niet opstarten. Als je nog niet bedacht hebt hoe je jouw partities in gaat stellen, refereer je naar Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities en Paragraaf 9.14.5, “Aanbevolen partitionering schema”. Je hebt tenminste een root partitie van geschikte grootte nodig, en gewoonlijk een swap partitie gelijk aan twee keer de hoeveelheid RAM die je in het systeem hebt. Anaconda kan de partitionering vereisten voor een typische installatie afhandelen.

88

Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen

Afbeelding 9.39. Partitioneren van x86, AMD64 en Intel 64 systemen Het partitioneer scherm bevat twee vlakken. Het bovenste vlak bevat een grafische representatie van de harde schijf, logische volume of RAID apparaat geselecteerd in het onderste vlak. Boven de grafische representatie van het apparaat kun je de naam van het apparaat (zoals /dev/ sda of LogVol00), zijn grootte (in MB), en zijn model bekijken zoals ontdekt door het installatie programma. Met gebruik van jouw muis klik je eenmaal om een bepaald veld in het grafische scherm te selecteren. Dubbelklik om een bestaande partitie te bewerken of een nieuwe partitie te maken van bestaande vrije ruimte. Het onderste deel bevat een lijst van alle schijven, logische volumes en RAID opstellingen die gebruikt gaan worden voor de installatie, zoals eerder in het installatie proces gespecificeerd werd — refereer naar Paragraaf 9.9, “Opslag apparaten toekennen” Apparaten worden gegroepeerd per type. Klik op de kleine driehoekjes links van ieder apparaat type om de apparaten van dat type te laten zien of te verbergen. Anaconda laat verscheidene details van ieder getoond apparaat zien: Apparaat de naam van het apparaat, logische volume of partitie Grootte (MB) de grootte van het apparaat, logische volume of partitie (in MB) Aankoppel punt/RAID/Volume het aankoppel punt (locatie binnen een bestandssysteem) waarop een partitie aangekoppeld wordt, of de naam van een RAID of logische volume groep waarvan het onderdeel is 89

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda Type het partitie type. Als de partitie een standaard partitie is, laat dit veld het type bestandssysteem op de partitie zien (bijvoorbeeld, ext4). Anders geeft het aan dat de partitie een fysieke volume (LVM) is, of onderdeel van een software RAID Formatteren Een check teken in deze kolom geeft aan de de partitie geformatteerd zal worden tijdens de installatie. Onder het onderste vlak zijn vier knoppen:Aanmaken, Bewerken, Verwijderen, en Herstellen. Selecteer een apparaat of partitie door erop te klikken in de grafische representatie in het bovenste vlak of in de lijst in het onderste vlak, en klik dan op een van de vier knoppen om de volgende acties uit te voeren: Aanmaken maak een nieuwe partitie, logische volume of software RAID aan Bewerken verander een bestaande partitie, logische volume of software RAID. Merk op dat de partities alleen kunt verkleinen met de Grootte veranderen knop, niet vergroten. Verwijderen verwijder een partitie, logische volume of software RAID Herstellen doe alle veranderingen in dit scherm gemaakt te niet

9.14.1. Opslag aanmaken De Opslag aanmaken dialoog laat je nieuwe opslag partities, logische volumes, en software RAID's aanmaken. Anaconda presenteert opties als beschikbaar of niet beschikbaar afhankelijk van de opslag reeds aanwezig op het systeem of ingesteld om naar het systeem overgebracht te worden.

90

Opslag aanmaken

Afbeelding 9.40. Opslag aanmaken Opties zijn gegroepeerd met Partitie aanmaken, Software RAID aanmaken en LVM aanmaken als volgt: Partitie aanmaken Refereer naar Paragraaf 9.14.2, “Partities toevoegen” voor details over de Partitie toevoegen dialoog. • Standaard partitie — creëert een standaard schijf partitie (zoals beschreven in Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities) in de nog niet toegewezen ruimte. Software RAID aanmaken Refereer naar Paragraaf 9.14.3, “Software RAID aanmaken” voor meer details. • RAID partitie — creëert een partitie in nog niet toegewezen ruimte om deel uit te maken van een software RAID opstelling. Om een software RAID opstelling te maken moeten twee of meer RAID partities op het systeem beschikbaar zijn. • RAID opstelling — combineert twee of meer RAID partities tot een software RAID opstelling. Als je deze optie kiest kun je het type van de aan te maken RAID opstelling kiezen (het RAID level). Deze optie is alleen beschikbaar als twee of meer RAID partities beschikbaar zijn op het systeem. LVM logische volume aanmaken Refereer naar Paragraaf 9.14.4, “LVM logische volume aanmaken” voor meer details. • LVM fysieke volume — creëert een fysieke volume in niet toegewezen ruimte. • LVM volume groep — creëert een volume groep van een of meer fysieke volumes. Deze optie is alleen beschikbaar als tenminste een fysieke volume beschikbaar is op het systeem. 91

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda • LVM logische volume — creëert een logische volume in een volume groep. Deze optie is alleen beschikbaar als tenminste een volume groep beschikbaar is op het systeem.

9.14.2. Partities toevoegen Om een nieuwe partitie toe te voegen, selecteer je de Aanmaken knop. Een dialoog venster verschijnt (refereer naar Afbeelding 9.41, “Een nieuwe partitie aanmaken”).

Opmerking Je moet tenminste een partitie aan deze installatie toewijzen, en optioneel meer. Voor meer informatie, refereer je naar Bijlage A, Een inleiding voor schijf partities.

Afbeelding 9.41. Een nieuwe partitie aanmaken • Koppel punt: Vul het koppel punt van de partitie in. Bijvoorbeeld, als deze partitie de root partitie moet worden, vul je / in; vul /boot voor de /boot partitie, enzovoort. Je kunt ook het uitklap menu gebruiken om het juiste koppel punt voor jouw partitie te kiezen. Voor een swap partitie moet het koppel punt niet gezet worden - het instellen van het bestandssysteem type als swap is voldoende. • Type bestandssysteem: Met gebruik van het uitklap menu, selecteer je het juiste bestandssysteem type voor deze partitie. Voor meer informatie over bestandssysteem types, refereer je naar Paragraaf 9.14.2.1, “Bestandssysteem types”.

92

Partities toevoegen • Toegestane stations: Dit veld bevat een lijst van de harde schijven die op jouw systeem geïnstalleerd zijn. Als het vakje van een harde schijf aangevinkt is, dan kan de gewenste partitie op die harde schijf aangemaakt worden. Als dit vakje niet aangevinkt is, dan zal de partitie nooit op die harde schijf aangemaakt worden. Door het gebruiken van verschillende instellingen van de vakjes, kun je anaconda partities laten plaatsen daar waar je ze nodig hebt, of je kunt anaconda laten beslissen waar de partities naar toe gaan. • Grootte (MB): Vul de grootte (in megabytes) in van de partitie. Merk op dat dit veld begint met 200MB; tenzij het veranderd wordt, zal slechts een 200 MB partitie aangemaakt worden. • Extra grootte-opties: Kies hier om de partitie een vaste grootte te geven, om het toe te staan om te "groeien" (opvullen van de beschikbare harde schijf ruimte) tot een gegeven punt, of om het toe te staan te groeien totdat alle beschikbare ruimte op de harde schijf opgevuld is. Als je kiest voor Alle ruimte opvullen tot (MB), moet je de grootte beperking opgeven in het veld rechts van deze optie. Dit staat je toe om een bepaalde hoeveelheid ruimte op je harde schijf vrij te houden voor toekomstig gebruik. • Versleutelen: Kies dit om de partitie te versleutelen zodat de data erop niet bereikt kan worden zonder een wachtzin, zelfs als het opslag apparaat verbonden wordt met een ander systeem. Refereer naar Bijlage C, Schijf encryptie voor informatie over encryptie van opslag apparaten. Als je deze optie selecteert vraagt de installer je om een wachtzin voordat het de partitie naar de schijf schrijft. • OK: Selecteer OK zodra je tevreden bent met de instellingen en de partitie wilt aanmaken. • Annuleren: Selecteer Annuleren als je de partitie niet wilt aanmaken.

9.14.2.1. Bestandssysteem types Fedora staat je toe om verschillende partitie types en bestandssystemen aan te maken. Het volgende is een korte beschrijving van de verschillende partitie types en beschikbare bestandssystemen, en hoe ze gebruikt kunnen worden. Partitie types • standaard partitie — Een standaard partitie kan een bestandssysteem of swap ruimte bevatten, of het kan een container aanbieden voor software RAID of een LVM fysieke volume. • swap — Swap partities worden gebruikt om virtueel geheugen te ondersteunen. Met andere woorden, data wordt naar een swap partitie geschreven als er niet voldoende RAM is om de data die jouw systeem bewerkt te bewaren. Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor meer informatie. • software RAID — Het aanmaken van twee of meer software RAID partities laat je een RAID opstelling creëren. Voor meer informatie over RAID, refereer je naar het hoofdstuk RAID (Redundant Array of Independent Disks) in de Fedora Deployment Guide. • fysiek volume (LVM) — Het aanmaken van een of meer fysieke volume (LVM) partities staat je toe om een LVM logische volume te maken. LVM can de prestaties verbeteren door het gebruik van fysieke schijven. Voor meer informatie over LVM, refereer je naar de Fedora Deployment Guide. Bestandssystemen • ext4 — Het ext4 bestandssysteem is gebaseerd op het ext3 bestandssysteem en bevat een aantal verbeteringen. Onder andere ondersteuning voor grotere bestandssystemen en grotere bestanden, sneller en meer efficiënt toekennen van schijfruimte, geen limiet op het aantal sub93

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda mappen in een map, snellere bestandssysteem controle, en een robuuster journaal bijhouden. Het ext4 bestandssysteem wordt standaard geselecteerd en wordt sterk aanbevolen. • ext3 — Het ext3 bestandssysteem is gebaseerd op het ext2 bestandssysteem en heeft een belangrijk voordeel — journaal bijhouden. Het gebruik van een bestandssysteem met journaal vermindert de tijd die nodig is om een bestandssysteem te herstellen na een crash omdat het niet 2 nodig is om fsck op het bestandssysteem toe te passen. • ext2 — Een ext2 bestandssysteem ondersteunt standaard Unix bestand types (gewone bestanden, mappen, symbolische verwijzingen, enz.). Het biedt de mogelijkheid om lange bestandsnamen op te geven, tot 255 karakters. • xfs — XFS is een zeer schaalbaar, hoge performance bestandssysteem met ondersteuning voor bestandssystemen tot 16 exabyte (ongeveer 16 miljoen terabyte), bestanden tot 8 exabyte (ongeveer 8 miljoen terabyte) en map structuren die tientallen miljoenen ingangen bevatten. XFS ondersteunt metadata journaals, welke een snellere crash herstel mogelijk maken. Het XFS bestandssysteem kan de gedefragmenteerd en in grootte veranderd worden terwijl het aangekoppeld en actief is. • vfat — Het VFAT bestandssysteem is een Linux bestandssysteem dat compatibel is met Microsoft Windows lange bestandsnamen op het FAT bestandssysteem.

Opmerking Het Btrfs bestandssysteem is in Fedora 17 niet beschikbaar.

9.14.3. Software RAID aanmaken Redundant arrays of independent disks (RAID's) worden gemaakt van meerdere opslagapparaten die opgesteld worden om verbeterde performance te bieden en — in sommige configuraties — een grotere fout tolerantie. Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor een beschrijving van verschillende soorten RAID's. Om een RAID opstelling te maken, moet je eerst software RAID partities aanmaken. Zodra je twee of meer software RAID partities gemaakt hebt, selecteer je RAID opstelling om de software RAID partities samen te voegen tot een RAID opstelling. RAID partitie Kies deze optie om een partitie te configureren voor software RAID. Deze optie is de enigst beschikbare keuze als jouw schijf geen software RAID partities bevat. Dit is dezelfde dialoog als die verschijnt voor het toevoegen van een standaard partitie — refereer naar Paragraaf 9.14.2, “Partities toevoegen” voor een beschrijving van de beschikbare opties. Merk echter op dat Bestandssysteem type ingesteld moet worden op software RAID

2

De fsck toepassing wordt gebruikt om het bestandssysteem te controleren voor metadata consistentie en als optie een of meer Linux bestandssystemen te herstellen.

94

Software RAID aanmaken

Afbeelding 9.42. Een software RAID partitie aanmaken RAID opstelling Kies deze optie om een RAID opstelling te maken van twee of meer bestaande software RAID partities. Deze optie is beschikbaar als twee of meer software RAID partities geconfigureerd zijn.

95


Afbeelding 9.43. Een RAID opstelling aanmaken Selecteer het bestandssysteem type zoals voor een standaard partitie. Anaconda suggereert automatisch een naam voor de RAID opstelling, maar je kunt handmatig namen selecteren van md0 tot md15. Klik op de selectie hokjes naast de individuele opslag apparaten om ze toe te voegen of te verwijderen van deze RAID opstelling. Het RAID level correspondeert met een bepaald type RAID. Kies uit de volgende opties: • RAID 0 — verdeelt data over meerdere opslag apparaten. Level 0 RAID's bieden verbeterde performance vergeleken met standaard partities, en kunnen gebruikt worden om meerdere apparaten samen te bundelen in een groot virtueel apparaat. Merk op dat level 0 RAID's geen redundantie bieden en dat het falen van een apparaat in de opstelling de gehele opstelling vernielt. RAID 0 heeft tenminste twee RAID partities nodig. • RAID 1 — spiegelt de data van een opslag apparaat op een of meer andere opslag apparaten. Extra apparaten in de opstelling bieden verhoogde niveaus van redundantie. RAID 1 vereist tenminste twee RAID partities. • RAID 4 — verdeelt data over meerdere opslag apparaten, maar gebruikt een apparaat in de opstelling om pariteit informatie op te slaan die de opstelling beschermt in het geval dat een apparaat in de opstelling faalt. Omdat alle pariteit informatie opgeslagen wordt op dat ene apparaat, creëert de toegang tot dit apparaat een flessenhals voor de performance van de opstelling. RAID 4 vereist tenminste drie partities. 96

LVM logische volume aanmaken • RAID 5 — verdeelt data en pariteit informatie over meerdere opslag apparaten. Level 5 RAID's bieden daarom de performance voordelen van het verdelen van data over meerdere apparaten, maar hebben niet de performance flessenhals van level 4 RAID's omdat de pariteit informatie ook verdeeld wordt over de opstelling. RAID 5 vereist tenminste drie RAID partities. • RAID 6 — level 6 RAID's zijn vergelijkbaar met level 5 RAID's, maar in plaats van het opslaan van een set pariteit data slaan ze twee sets op. RAID 6 vereist tenminste vier RAID partities. • RAID 10 — level 10 RAID's zijn geneste RAID's of hybride RAID's. Level 10 RAID's worden gemaakt door het verdelen van data over gespiegelde sets opslag apparaten. Bijvoorbeeld, een level 10 RAID gemaakt van vier RAID partities bestaat uit twee paren partities waarin een partitie de andere spiegelt. Data wordt dan verdeelt over beide paren opslag apparaten, zoals in level 0 RAID. RAID 10 vereist tenminste vier RAID partities.

9.14.4. LVM logische volume aanmaken Belangrijk — LVM is niet beschikbaar in tekst mode installaties Het initiële instellen van LVM is niet beschikbaar in een tekst mode installatie. Als je voor het eerst een LVM configuratie moet aanmaken, tik dan op Alt+F2 om een andere virtuele console te gebruiken, en voer het lvm commando uit. Om terug te keren naar de tekst mode installatie, tik je op Alt+F1. Logical Volume Management (LVM) presenteert een eenvoudig logisch overzicht van onderliggende fysieke opslag , zoals harde schijven of LUN's. Partities op fysieke opslag worden gerepresenteerd als fysieke volumes die tezamen gegroepeerd kunnen worden in volume groepen. Elke volume groep kan verdeeld worden in meerdere logische volumes, welke elk analoog is met een standaard schijf partitie. Daarom werken LVM logische volumes als partities die meerdere fysieke schijven overspannen. Om meer te weten te komen over LVM, refereer je naar de Fedora Deployment Guide. Merk op dat LVM alleen beschikbaar is in het grafische installatie programma. LVM fysieke volume Kies deze optie om een partitie of apparaat te configureren als een LVM fysieke volume. Deze optie is de enigst beschikbare keuze als jouw opslag nog geen LVM volume groepen bevat. Dit is dezelfde dialoog die verschijnt als je een standaard partitie toevoegt — refereer naar Paragraaf 9.14.2, “Partities toevoegen” voor een beschrijving van de beschikbare opties. Merk echter op dat Bestandssysteem type ingesteld moet worden op physical volume (LVM)

97


Afbeelding 9.44. LVM fysieke volume aanmaken Maak LVM volume groep Kies deze optie voor het aanmaken van LVM volume groepen van de beschikbare LVM fysieke volumes of om bestaande logische volumes toe te voegen aan een volume groep.

98

LVM logische volume aanmaken

Afbeelding 9.45. LVM volumegroep maken Om een of meer fysieke volumes aan een volume groep toe te voegen, geef je eerst de volume groep een naam. Selecteer vervolgens de fysieke volumes die gebruikt gaan worden in de volume groep. Ten slotte configureer je logische volumes op de volume groepen met behulp van de opties Toevoegen, Bewerken en Verwijderen. Je mag geen fysieke volume van een volume groep verwijderen als daardoor onvoldoende ruimte voor de logische volumes van die groep zou overblijven. Neem bijvoorbeeld een volume groep samengesteld uit twee 5 GB LVM fysieke volume partities, die een 8 GB logische volume bevat.Het installatieprogramma zal je niet toestaan om een fysieke volumes te verwijderen, omdat dat slechts 5 GB overlaten in de groep voor een 8 GB logisch volume. Als je de totale grootte van alle logische volumes op passende wijze vermindert, kun je vervolgens een fysiek volume verwijderen uit de volume groep. In het voorbeeld kan het reduceren van de grootte van de logische volume naar 4 GB je toestaan om een van de 5 GB fysieke volumes te verwijderen. Make logische volume Kies deze optie voor het aanmaken van een LVM logisch volume. Selecteer een aankoppel punt, bestandssysteem type en grootte (in MB) alsof het een standaard schijf partitie betreft. Je kunt ook een naam voor de logische volume kiezen specificeren tot welke volume groep het behoort.

99


Afbeelding 9.46. Logische volume maken

9.14.5. Aanbevolen partitionering schema 9.14.5.1. x86, AMD64 en Intel 64 systemen Als je geen reden hebt om het anders te doen, bevelen we aan dat je de volgende partities aanmaakt voor x86, AMD64 en Intel 64 systemen: • Een swap partitie • Een /boot partitie • Een / partitie • Een /home partitie • Een swap partitie (tenminste 256 MB) — swap partities worden gebruikt om virtueel geheugen te ondersteunen. Met andere woorden, data wordt naar een swap partitie geschreven als er niet voldoende RAM is om de data die je systeem bewerkt te bewaren. De laatste jaren nam de aanbevolen hoeveelheid swap ruimte lineair toe met de hoeveelheid RAM in het systeem. Maar omdat de hoeveelheid geheugen in moderne systemen is vergroot tot honderden gigabytes, wordt nu onderkend dat dat de grootte van de swap ruimte die een systeem nodig heeft een functie is van de geheugen werkbelasting dat draait op dat systeem. Swapruimte wordt gewoonlijk tijdens de installatie ingesteld, maar bepaald door de geheugenbelasting van een systeem dat op dat moment moeilijk in te schatten kan zijn. Tijdens een kickstart installatie kun je vragen dat de hoeveelheid swap ruimte automatisch ingesteld word (refereer naar Paragraaf 15.4, “Kickstart opties”. Deze instelling is echter niet precies gekalibreerd voor jouw systeem, dus gebruik de volgende tabel als je vereist dat de hoeveelheid swap ruimte nauwkeuriger ingesteld moet worden. Tabel 9.2. Aanbevolen systeem swap ruimte Hoeveelheid RAM in het systeem

Aanbevolen hoeveelheid swap ruimte

4GB RAM of minder

een minimum van 2GB swap ruimte

4GB tot 16GB RAM


100

Aanbevolen partitionering schema Hoeveelheid RAM in het systeem

Aanbevolen hoeveelheid swap ruimte

16GB tot 64GB RAM


64GB tot 256GB RAM


256GB tot 512GB RAM


Merk op dat je een betere performance kunt bereiken door het verdelen van swap ruimte over meerder opslag apparaten, in het bijzonder op systemen met snelle schijven, controllers, en interfaces. • Een /boot/ partitie (250 MB) De partitie gekoppeld aan /boot/ bevat de kernel van het besturingssysteem (waardoor je systeem Fedora op kan starten), tezamen met bestanden die tijdens het opstartproces gebruikt worden. Voor de meeste gebruikers is een 250 MB boot partitie voldoende.

Belangrijk — Ondersteunde bestandssystemen De GRUB bootlader in Fedora 17 ondersteunt alleen de ext2, ext3 en ext4 (aanbevolen) bestandssystemen. Je kunt geen ander bestandssysteem voor /boot gebruiken, zoals Btrfs, XFS of VFAT.

Opmerking Als je harde schijf meer dan 1024 cilinders heeft (en je systeem is meer dan twee jaar geleden gemaakt), moet je misschien een /boot/ partitie aanmaken als je de / (root) partitie de overblijvende ruimte op je harde schijf wilt laten gebruiken.

Opmerking Als je een RAID kaart hebt, let er dan op dat sommige BIOS'en het opstarten van de RAID kaart niet ondersteunen. In zulke gevallen, moet de /boot/ partitie aangemaakt worden op een partitie buiten de RAID opstelling, zoals op een aparte harde schijf.

• Een root partitie (3.0 GB - 5.0 GB) Dit is waar "/" (de root map) zich bevindt. In deze opstelling bevinden alle bestanden (behalve die in /boot) zich in de root partitie. Een 3.0 GB partitie staat je toe een minimale installatie uit te voeren, terwijl een 5.0 GB root partitie je een volledige installatie laat uitvoeren, met het kiezen van alle pakket groepen.

101


Root en /root De / (of root) partitie is de top van de map structuur. De /root (soms uitgesproken als "slashroot") map is de persoonlijke map van het gebruikersaccount voor systeem beheer.

• Een home partitie (tenminste 100 MB) Om gebruikersdata apart van systeem data op te slaan, maak je maak je een specifieke partitie in een volume groep voor de /home map. Dit laat je Fedora upgraden of herinstalleren zonder gebruikersdata te wissen. Veel systemen hebben meer partities dan het minimum hierboven aangegeven. Kies partities gebaseerd op je systeem behoefte. Refereer naar Paragraaf 9.14.5.1.1, “Advies voor partities” voor meer informatie. Als je meerdere partities aanmaakt in plaats van een grote / partitie, wordt het upgraden eenvoudiger. Refereer naar de beschrijving van de Bewerken optie in Paragraaf 9.14, “Een aangepaste opmaak maken of de standaard opmaak veranderen” voor meer informatie. De volgende tabel vat de minimale partitie grootte samen voor de partities die de getoonde mappen bevatten. Je hoeft geen aparte partitie te maken voor ieder van deze mappen. Bijvoorbeeld, als de map die /foo bevat tenminste 500 MB moet zijn, en je wilt geen aparte /foo partitie maken, dan moet de / (root) partitie tenminste 500 MB zijn. Tabel 9.3. Minimale partitie groottes Map

Minimale grootte

/

250 MB

/usr

250 MB, maar voorkom om dit op een aparte partitie te plaatsen

/tmp

50 MB

/var

384 MB

/home

100 MB

/boot

250 MB

Laat overblijvende ruimte vrij Ken alleen opslagruimte toe aan die partities die je onmiddellijk nodig hebt. Je kunt vrije ruimte ten alle tijde toekennen, om aan behoefte te voldoen als dit nodig is. Om meer te weten te komen over een flexibele manier van opslag beheer, refereer je naar Bijlage D, LVM begrijpen. Als je er niet zeker van bent hoe je de partities van jouw computer het beste in kan stellen, accepteer dan de standaard partitie opmaak.

102

Aanbevolen partitionering schema

9.14.5.1.1. Advies voor partities De optimale partitie instelling hangt af van het gebruik van het Linux systeem in kwestie. De volgende tips kunnen je helpen om te beslissen hoe je jouw diskruimte kunt toekennen. • Overweeg het versleutelen alle partities die gevoelige data kunnen bevatten. Het versleutelen voorkomt dat onbevoegde gebruikers toegang krijgen tot de data op de partities, zelfs als zij toegang hebben tot het fysieke opslag apparaat. In de meeste gevallen moet je ten minste de / home partitie versleutelen. • Elke kernel die op jouw systeem geïnstalleerd wordt vereist ongeveer 10 MB op de /boot partitie. Behalve als je van plan bent heel veel kernels te installeren, moet de standaard partitie grootte van 250 MB voor /boot voldoende zijn.


• De /var map bewaart data voor een aantal toepassingen, inclusief de Apache web server. Het wordt ook gebruikt om vernieuwing pakketten die gedownload zijn tijdelijk te bewaren. Verzeker je ervan dat de partitie die de /var map bevat voldoende ruimte heeft om aanstaande vernieuwingen te kunnen downloaden en jouw andere data kan bevatten.

Waarschuwing De PackageKit vernieuw software downloadt vernieuwde pakketten standaard naar /var/ cache/yum/. Als je het systeem handmatig partitioneert, en een aparte /var/ partitie aanmaakt, moet je de partitie groot genoeg (3.0 GB of meer) maken op pakket vernieuwingen te kunnen downloaden.

• De /usr map bevat de meerderheid van de software inhoud op een Fedora systeem. Voor een installatie van de standaard software set heb je tenminste 4 GB ruimte nodig. Als je een software ontwikkelaar bent of je bent van plan om jouw Fedora systeem te gebruiken om software ontwikkel vaardigheden te leren, moet je deze toekenning tenminste verdubbelen.

Plaats /usr niet op een apart bestandssysteem Als /usr op een apart bestandsysteem geplaatst wordt in plaats van op /, wordt het boot proces veel complexer omdat /usr kritische onderdelen bevat voor het opstarten. In sommige situaties (zoals installaties op iSCSI stations), werkt het boot proces misschien helemaal niet.

103

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda • Overweeg om een gedeelte van de ruimte in een LVM groep niet toe te kennen. Deze vrije ruimte geeft je flexibiliteit als jouw ruimte vereisten veranderen maar je geen data van andere partities wilt verwijderen om ruimte vrij te maken. • Als je sub-mappen onderverdeelt in partities, kun je de inhoud van die sub-mappen bewaren als je besluit om een nieuwe versie van Fedora te installeren bovenop jouw huidige systeem. Bijvoorbeeld, als je van plan bent om een MySQL database te draaien in /var/lib/mysql, maak dan een aparte partitie voor die map voor het geval dat je later opnieuw moet installeren. • Als je een aangepaste partitie indeling maakt op een niet-EFI x86 systeem, wordt het je sterk aangeraden om een aparte, 1MB BIOS boot partitie aan te maken. Dit wordt alleen aanbevolen voor de schijf waarop je de bootlader installeert en als een van de volgende condities van toepassing is: • De schijf bevat een GPT partitie tabel. • Het installatieprogramma heeft de schijf al voor je geïnitialiseerd. • Je selecteerde Alle ruimte gebruiken in de Schijf partitie instelling. Deze boot partitie zal door de GRUB bootlader gebruikt worden voor opslag. De volgende tabel is een mogelijke partitie opzet voor een systeem met een enkele, nieuwe 80 GB harde schijf en 1 GB RAM. Merk op dat ongeveer 10 GB van de volume groep niet toegewezen is om toekomstige groei mogelijk te maken.

Voorbeeld gebruik Deze opzet is niet optimaal voor alle gebruiker profielen. Voorbeeld 9.1. Voorbeeld partitie instelling Tabel 9.4. Voorbeeld partitie instelling Partitie

Grootte en type

/boot

250 MB ext3 partitie

swap

2 GB swap

LVM fysieke volume

Overblijvende ruimte, als een LVM volume groep

De fysieke volume wordt toegekend aan de standaard volume groep en onderverdeeld in de volgende logische volumes: Tabel 9.5. Voorbeeld partitie opzet: LVM fysieke volume Partitie

Grootte en type

/

13 GB ext4

/var

4 GB ext4

/home

50 GB ext4

104

Veranderingen naar schijf schrijven

9.15. Veranderingen naar schijf schrijven De installateur vraagt je om de partitie opties die je geselecteerd hebt te bevestigen. Klik op Veranderingen naar schijf schrijven om het installatie programma jouw harde schijf te partittioneren en Fedora te installeren.

Afbeelding 9.47. Opslag configuratie naar schijf schrijven Als je er zeker van bent dat je verder wilt gaan, klik je op Veranderingen naar schijf schrijven.

Laatste kans om veilig te annuleren Tot op dit punt in het installatieproces heeft het installatie programma geen blijvende wijzigingen op jouw computer aangebracht. Als je op Veranderingen naar schijf schrijven klikt, zal de installer ruimte op jouw harde schijf toewijzen en beginnen met het overbrengen van Fedora naar die ruimte. Afhankelijk van de partitie optie die je gekozen hebt, kan dit proces inhouden dat alle data die al op jouw computer is gewist gaat worden. Om een van de keuzes die je op dit punt gemaakt te herzien, klik je op Ga terug. Om installatie volledig te annuleren, schakel je de computer uit. Om de meeste computers in dit stadium uit te zetten, druk je op de aan/uit knop en je houdt deze voor een paar seconden ingedrukt. Nadat je op Veranderingen naar schijf schrijven hebt geklikt, moet je het installatieproces laten voltooien. Als het proces wordt onderbroken (bijvoorbeeld, als je de computer uitzet of de computer reset, of door een stroomstoring) kun je jouw computer waarschijnlijk niet gebruiken totdat je opnieuw opstart en het Fedora installatieproces voltooit, of een ander besturingssysteem installeert.

9.16. x86, AMD64 en Intel 64 bootlader configuratie Om het systeem zonder boot media op te starten, moet je gewoonlijk een boot-lader installeren. Een boot-lader is het eerste software programma dat draait als een computer opstart. Het is verantwoordelijk voor het laden en het doorgeven van de controle aan de kernel software van het besturingssysteem. De kernel, op zijn beurt, initialiseert de rest van het besturingssysteem.

105


Installeren in tekst mode Als je Fedora installeert in de tekst mode, configureert de installer de boot-lader automatisch en kun je de boot-lader instellingen niet aanpassen tijdens het installatie proces. GRUB (GRand Unified Bootloader), welke standaard geïnstalleerd wordt, is heel krachtige bootlader. GRUB kan een groot aantal vrije besturingssystemen laden, maar ook eigendomsmatige besturingssystemen met keten laden (het mechanisme voor het laden van niet-ondersteunde besturingssystemen, zoals Windows, door het laden van een andere bootlader). Merk op dat 3 Fedora 17 GRUB 2 gebruikt. GRUB Legacy wordt niet meer actief ontwikkeld.

Het GRUB boot menu Standaard is het GRUB menu verborgen, behalve op dual-boot systemen. Om het GRUB menu tijdens een systeem opstart te laten zien, houd je de Shift toets ingedrukt voordat de kernel is geladen. (Elke andere toets werkt ook maar de Shift toets is de veiligste om te gebruiken).

Afbeelding 9.48. Bootlader configuratie

3

http://www.gnu.org/software/grub/grub-legacy.en.html

106

x86, AMD64 en Intel 64 bootlader configuratie Als er geen andere besturingssystemen op je computer zijn, of je gaat andere besturingssystemen geheel verwijderen tijdens de installatie, zal het installatie programma zonder ingrijpen GRUB als jouw bootlader installeren. In dat geval kun je verder gaan met Paragraaf 9.17, “Pakket groep selectie”. Je hebt misschien al een bootlader op je systeem geïnstalleerd. Een besturingssysteem kan zijn eigen voorkeur bootlader installeren, of je hebt een bootlader van derden geïnstalleerd. Als jouw bootlader geen Fedora partities herkent, ben je misschien niet in staat om Fedora op te starten. Gebruik GRUB als je bootlader om Linux en de meeste andere besturingssystemen op te starten. Volg de aanwijzingen op in dit hoofdstuk om GRUB te installeren.

Grub installeren Als je GRUB installeert, kan het jouw bestaande boot-lader overschrijven. Het installatie programma installeert GRUB standaard in de master boot record, of MBR, van de schijf voor het root bestandssysteem. Om de installatie van een nieuwe boot-lader tegen te houden, verwijder je de selectie Bootloader op /dev/sda installeren.

Waarschuwing Als je om wat voor reden dan ook ervoor kiest om GRUB niet te installeren, zul je niet in staat zijn om het systeem rechtstreeks op te starten, en moet je een andere boot methode gebruiken (zoals een commerciële boot-lader toepassing). Gebruik deze optie alleen als je er zeker van bent dat je een andere manier hebt om jouw systeem op te starten. Als je al andere besturingssystemen hebt geïnstalleerd, probeert Fedora om ze automatisch te detecteren en stelt GRUB in om ze te kunnen opstarten. Je kunt extra besturingssystemen handmatig instellen als GRUB ze niet detecteert. Om gedetecteerde besturingssysteem instellingen toe te voegen, te verwijderen, of te veranderen, gebruik je de geboden opties. Toevoegen Selecteer Toevoegen om een extra besturingssysteem toe te voegen in GRUB. Selecteer de schijf partitie die het opstartbaar besturingssysteem bevat van de uitklap lijst en geef de keuze een label. GRUB laat deze label in zijn boot menu zien. Bewerken Om een regel in het GRUB boot menu te veranderen, selecteer je deze regel en dan selecteer je Bewerken. Verwijderen Om een regel van het GRUB boot menu te verwijderen, selecteer je de regel en daarna selecteer je Verwijderen. Selecteer Standaard naast de voorkeur boot partitie om jouw standaard op te starten besturingssysteem te kiezen. Je kunt niet verdergaan met de installatie totdat je een standaard boot image hebt gekozen.

107


Opmerking De Label kolom laat zien wat je moet intypen op de boot prompt, voor niet-grafische boot-laders, om het gewenste besturingssysteem op te starten. Zodra het GRUB boot scherm geladen is, gebruik je de pijltjes toetsen om een boot label te kiezen en type e voor bewerken. Je krijgt een lijst van items te zien uit het configuratie bestand voor het boot label dat je geselecteerd hebt. Boot-lader wachtwoorden bieden een beveiliging mechanisme in een omgeving waar fysieke toegang tot jouw server aanwezig is. Als je een boot-lader installeert, moet je een wachtwoord aanmaken om jouw systeem te beschermen. Zonder boot-lader wachtwoord, kunnen gebruikers met toegang tot je systeem opties aan de kernel doorgeven die jouw systeem beveiliging in gevaar kunnen brengen. Met een ingesteld boot-lader wachtwoord, moet het wachtwoord eerst opgegeven worden voordat een niet-standaard boot optie opgegeven kan worden. Het is echter nog steeds mogelijk voor iemand met fysieke toegang tot de machine om op te starten met een diskette, CD-ROM, DVD of USB media als de BIOS dat ondersteunt. Beveiliging plannen die ook boot-lader wachtwoorden bevatten moeten ook rekening houden met alternatieve opstart methodes.

GRUB wachtwoorden niet vereist Je hebt misschien geen GRUB wachtwoord nodig als jouw systeem alleen vertrouwde operators heeft, of als het fysiek beveiligd is met een gecontroleerde console toegang. Als een nietvertrouwd persoon echter fysieke toegang tot het toetsenbord en scherm van jouw computer krijgt, kan die persoon het systeem opnieuw opstarten om toegang te krijgen tot GRUB. In dat geval is een wachtwoord nuttig. Als je er voor kiest om een boot-lader wachtwoord te gebruiken om jouw systeem beveiliging te verbeteren, selecteer dan het hokje bij Bootloader-wachtwoord gebruiken. Zodra het geselecteerd is, geef je het wachtwoord op en bevestig je het. Telkens als je gevraagd wordt dit wachtwoord op te geven, zal er ook naar een gebruikersnaam gevraagd worden, welke root is. GRUB bewaart het wachtwoord in versleutelde vorm, dus het kan niet gelezen of ontdekt worden. Als je het bootlader wachtwoord vergeet, start het systeem dan normaal op en verander dan de wachtwoord regel in het grub.cfg bestand. Voer dan grub2-mkconfig uit met root rechten om het grub.cfg bestand te vernieuwen met het nieuwe wachtwoord. Als je niet kunt opstarten, kun je misschien de redding mode o de Fedora installatie DVD gebruiken om het GRUB wachtwoord te resetten. Je kunt later de gebruikersnaam veranderen in het /etc/grub.d/01_users bestand.

108

Geavanceerde bootlader instellingen

GRUB herkent alleen de QWERTY toetsenbord indeling Als je een GRUB wachtwoord selecteert, let er dan op dat GRUB alleen de QWERTY toetsenbord indelen herkent, onafhankelijk van het toetsenbord dat actueel aan de computer aangesloten is. Als je een toetsenbord gebruikt met een significante andere indeling, is het misschien effectiever om een patroon van toetsaanslagen te onthouden in plaats van het woord die dat patroon maakt. Om meer geavanceerde bootlader opties in te stellen, zoals het veranderen van de schijf volgorde, of het doorgeven van opties aan de kernel, wees er dan zeker van dat Geavanceerde bootlader opties instellen geselecteerd is voordat je op Volgende klikt.

9.16.1. Geavanceerde bootlader instellingen Nu dat je gekozen hebt welke bootlader te installeren, kun je ook bepalen waar de bootlader geïnstalleerd moet worden. Je kunt de bootlader op twee plaatsen installeren: • De master boot record (MBR) — Dit is de aanbevolen plaats om een bootlader te installeren, behalve als de MBR al een ander besturingssysteem lader bevat, zoals System Commander. De MBR is een speciaal gebied op je harde schijf die automatisch geladen wordt door de BIOS van jouw computer, en is de eerste plaats waarop de bootlader de controle over het opstart proces kan overnemen. Als je het in de MBR installeert, zal GRUB een boot prompt presenteren als je het systeem opstart. Je kunt dan Fedora of elk ander besturingssysteem opstarten waarvoor je de bootlader geconfigureerd hebt. • De eerste sector van jouw boot partitie — Dit wordt aanbevolen als je al een andere bootlader op je systeem gebruikt. In dat geval neemt je andere bootlader eerst de controle. Je kunt dan die bootlader instellen om GRUB te starten, welke daarna Fedora start.

GRUB als een secundaire bootlader Als je GRUB installeert als een secundaire bootlader, moet je jouw primaire bootlader opnieuw configureren iedere keer als je een nieuwe kernel installeert en ermee wilt opstarten. De kernel van een besturingssysteem zoals Microsoft Windows start niet op dezelfde manier op. De meeste gebruikers gebruiken daarom GRUB als de primaire bootlader in dual-boot systemen.

109


Afbeelding 9.49. Bootlader installatie

Opmerking Als je een RAID kaart hebt, denk er dan aan dat sommige BIOS'en opstarten van een RAID kaart niet ondersteunen. In zulke gevallen moet de bootlader niet geïnstalleerd worden op de MBR van de RAID opstelling. De bootlader moet geïnstalleerd worden op de MBR van dezelfde schijf waarop de /boot/ partitie was aangemaakt. Als je systeem alleen Fedora gebruikt, moet je de MBR kiezen. Klik op de BIOS-stationsvolgorde knop als je de volgorde van je stations wilt veranderen of als je BIOS niet de juiste volgorde teruggeeft. Het veranderen van de station volgorde kan nuttig zijn als je meerdere SCSI adapters hebt, of zowel SCSI als IDE adapters, en je wilt opstarten van het SCSI apparaat.

Als je installeert vanaf USB, wees er dan zeker van de de bootlader op de harde schijf geïnstalleerd wordt. Als je Fedora vanaf USB installeert, zal de bootlader standaard geïnstalleerd worden op de MBR op de USB in plaats van de MBR op de hard e schijf. Dit zal het systeem beletten om op te starten zodra de installatie klaar is. Om dit te voorkomen selecteer je Verander apparaat en keer de volgorde van de BIOS apparaten om. /dev/sda is gewoonlijk de harde schijf en moet als eerste vermeld zijn in de BIOS Drive Order.

110

Redding mode

Opmerking Tijdens het partitioneren van de harde schijf, moet je eraan denken dat de BIOS van sommige oudere systemen niet meer dan de eerste 1024 cilinders van een harde schijf kan bereiken. Als dat het geval is, laat dan voldoende ruimte voor de /boot Linux partitie op de eerste 1024 cilinders van jouw harde schijf om Linux op te kunnen starten. De andere Linux partities kunnen voorbij cilinder 1024 geplaatst worden. In parted komen 1024 cilinders overeen met 528 MB. Voor meer informatie refereer je naar:

http://www.pcguide.com/ref/hdd/bios/sizeMB504-c.html

9.16.2. Redding mode De redding mode biedt de mogelijkheid om een kleine Fedora omgeving op te starten van alleen boot media of een andere boot methode in plaats van de harde schijf van het systeem. Er kan een moment komen dat je Fedora niet ver genoeg kunt opstarten om toegang te krijgen tot bestanden op de harde schijf van jouw systeem. Met gebruik van de redding mode kun je toegang krijgen tot de bestanden op de harde schijf van jouw systeem, zelfs als je Fedora niet kan draaien van die harde schijf. Als je de redding mode moet gebruiken, probeer je de volgende methode: • Start een x86, AMD64, of Intel 64 systeem op van een installatie medium, zoals CD, DVD, USB, of PXE, en type linux rescue in op de installatie opstart prompt. Refereer naar Hoofdstuk 19, Basis systeem herstel voor een completere beschrijving van de redding mode. Voor extra informatie refereer je naar de Fedora Deployment Guide.

9.16.3. Alternatieve bootladers GRUB is de standaard bootlader voor Fedora, maar het is niet de enigste keuze. Een verscheidenheid aan open bron en eigendomsmatige alternatieven voor GRUB zijn beschikbaar om Fedora te laden, zoals LILO, SYSLINUX en Acronis Disk Director Suite.

Belangrijk Het Fedora project biedt geen ondersteuning voor bootladers van derden.

9.17. Pakket groep selectie Nu je de meeste keuzes voor jouw installatie gemaakt hebt, ben je nu klaar om de standaard pakket selectie voor jouw systeem te bevestigen of de pakket selectie aan te passen voor jouw systeem. Het Pakket installatie standaarden scherm verschijnt en laat de standaard pakket set voor jouw Fedora installatie zien. Dit scherm is afhankelijk van de Fedora versie die je installeert.

111


Installeren in tekst mode Als je Fedora installeert in de tekst mode, kun je geen pakket selecties maken. De installer selecteert automatisch pakketten van alleen de basis en kern groepen. Deze pakketten zijn voldoende om te verzekeren dat het systeem werkt op het eind van het installatie proces, klaar voor het installeren van vernieuwingen en nieuwe pakketten. Om de pakket selectie te veranderen, maak je eerst de installatie af, en daarna gebruik je de Software toevoegen/ verwijderen toepassing om de gewenste veranderingen te maken.

Afbeelding 9.50. Pakket groep selectie Standaard laadt het Fedora installatie proces een software selectie die geschikt is voor een systeem dat ingezet wordt als een basis server. Merk op dat deze installatie geen grafische omgeving bevat. Om software toe te voegen voor andere taken, klik je op de radio knop die overeenkomt met een van de volgende opties: Grafisch bureaublad Deze optie biedt de OpenOffice.org productiviteit suite, grafische gereedschappen zoals de GIMP en multimedia toepassingen. Software ontwikkeling Deze optie biedt de noodzakelijke gereedschappen om software op jouw Fedora systeem te compileren. Web server Deze optie biedt de Apache webserver.

112

Installeren van extra repositories Minimaal Deze optie biedt alleen de pakketten die essentieel zijn om Fedora te draaien. Een minimale installatie vormt de basis voor een single-purpose server of desktop toestel en maximaliseert de performance en beveiliging op zo'n installatie. Als je ervoor kiest om de huidige pakket lijst te accepteren, ga dan verder naar Paragraaf 9.18, “Pakketten installeren”. Om een onderdeel te selecteren, klik je op het afvinkhokje ernaast (refereer naar Afbeelding 9.50, “Pakket groep selectie”). Om de pakket selectie verder aan te passen, selecteer je de Nu aanpassen optie op het scherm. Klikken op Volgende brengt je naar het Pakket groep selectie scherm.

9.17.1. Installeren van extra repositories Je kunt extra repositories definiëren om de hoeveelheid beschikbare software voor je systeem tijdens de installatie te vergroten. Een repository is een netwerk locatie die software pakketten opslaat tezamen met metadata die de pakketten beschrijft. Veel van de software pakketten die in Fedora gebruikt worden vereisen ook dat andere software geïnstalleerd wordt. Het installatieprogramma gebruikt de metadata om er zeker van te zijn dat aan deze vereisten wordt voldaan voor software pakket dat je selecteerde voor de installatie. De basis opties zijn: • De Installatie Repo repository is automatisch voor jou geselecteerd. Dit stelt de verzameling software voor die beschikbaar is op jouw installatie CD of DVD. • De Fedora 17 - i386 repository bevat de complete verzameling software die is vrijgegeven als Fedora 17, met alle software van de versie die geldig was ten tijde van de vrijgave. Als je installeert van de Fedora 17 DVD of CD set, geeft deze optie je niets extra. Echter als je installeert van een Fedora Live CD, biedt deze optie toegang tot veel meer software dan beschikbaar op de schijf. Merk op dat de computer toegang tot het internet moet hebben om deze optie te kunnen gebruiken. • De Fedora 17 - i386 - Updates repository bevat de complete verzameling software die is vrijgegeven als Fedora 17, met alle software van de versie die op dit moment actueel is. Deze optie installeert niet alleen de software die je selecteert, maar zorgt er ook voor dat het volledig bij de tijd is. Merk op dat de computer toegang tot het internet moet hebben om deze optie te kunnen gebruiken. Voor meer informatie over clusteren met Fedora 17, refereer je naar de Fedora 17 Cluster Suite Overview,beschikbaar op https://access.redhat.com/knowledge/docs/manuals/.

113


Afbeelding 9.51. Een software repository toevoegen Om software van extra repositories toe te voegen, selecteer je Add additional software repositories en bied de locatie van de repository aan. Om een bestaande software repository locatie te bewerken, selecteer je de repository in de lijst en je selecteert dan Modify repository.

Netwerktoegang vereist Als je de repository informatie tijdens een installatie zonder netwerktoegang verandert, zoals vanaf een Fedora DVD, vraagt het installatieprogramma je om netwerkconfiguratie informatie. Als je de repository informatie tijdens een installatie zonder netwerktoegang verandert, zoals vanaf een Fedora DVD, vraagt het installatieprogramma je om netwerkconfiguratie informatie.

Afbeelding 9.52. Netwerkinterface selecteren 1.

Selecteer een interface uit het menu.

2.

Klik op OK.

114

Installeren van extra repositories Anaconda activateert de interface die je selecteerde en start daarna NetworkManager om je de interface te laten configureren.

Afbeelding 9.53. Netwerk verbindingen Voor details over het gebruik van NetworkManager, refereer je naar Paragraaf 9.6, “De host naam instellen” Als je Add additional software repositories selecteert, verschijnt de Repository bewerken dialoog. Geef een Repository name op en de Repository URL van zijn locatie.

Fedora software spiegels Om een Fedora software spiegel bij jou in de buurt te vinden, refereer je naarhttp:// mirrors.fedoraproject.org/publiclist/. Zodra je een spiegel gelokaliseerd hebt, bepaal je de te gebruiken URL: zoek de map op voor de spiegel die een map bevat met de naam repodata. Zodra je informatie aangeboden hebt over een extra repository, leest het installatieprogramma via het netwerk de pakket metadata. Software dat specifiek gemarkeerd wordt, wordt dan meegenomen in het pakketgroep selectie systeem.

115


Teruggaan verwijdert repository metadata Als je Terug kiest in het pakketselectie scherm, raakt alle extra repository data die je ingevuld hebt verloren. Dit staat je toe om extra reposietories effectief te cancelen. Op dit moment is er geen manier om een enkele repository te cancelen nadat deze ingevuld is.

9.17.2. De software selectie aanpassen Extra taal ondersteuning Jouw Fedora systeem ondersteunt automatisch de taal die je geselecteerd hebt in het begin van het installatieproces. Om ondersteuning voor extra talen toe te voegen, selecteer je de pakket groepen voor die talen in de Talen categorie. Selecteer Nu aanpassen om de softwarepakketten in meer detail te specificeren voor jouw definitieve systeem. Deze optie zorgt ervoor dat het installatieproces een extra aanpassing scherm laat zien als je op Volgende klikt.

Afbeelding 9.54. Pakket groep details Fedora verdeelt de meegeleverde software in pakket groepen. Voor het gemak worden in het pakket selectie scherm deze groepen als categorieën weergegeven. Je kunt pakket groepen selecteren, die onderdelen groeperen volgens functie (bijvoorbeeld X Window systeem en Editors), individuele pakketten, of een combinatie van de twee.

116

De software selectie aanpassen Om de pakket groepen voor een categorie te bekijken, selecteer je de categorie links in de lijst. De lijst aan de rechterkant laat de pakket groepen voor de geselecteerde categorie zien. Om een pakket groep te selecteren voor installatie, selecteer je vakje naast de groep. Het vak aan de onderkant van het scherm laat de details zien van de pakket groep die momenteel gemarkeerd is. Geen van de pakketten uit een groep worden geïnstalleerd tenzij het selectie vakje voor die groep is geselecteerd. Als je een pakket groep selecteert, installeert Fedora automatisch de basis en verplichte pakketten voor die groep. Om te veranderen welke optionele pakketten van een geselecteerde groep geïnstalleerd worden, moet u de Optionele pakketten knop onder de omschrijving van de groep selecteren. Vervolgens gebruik je de selectie vakje naast de naam van een individueel pakket om de selectie te wijzigen. In de pakket selectie lijst aan de rechter kant, kun je het context menu gebruiken als een snelle manier voor het selecteren en de-selecteren van basis en verplichte pakketten of alle optionele pakketten.

Afbeelding 9.55. Pakket selectie lijst context menu Nadat je de gewenste pakketten gekozen hebt, selecteer je Volgende om verder te gaan. Het installatie programma controleert jouw selectie, en voegt automatisch alle extra pakketten toe vereist zijn voor het gebruik van de software die jij geselecteerd hebt. Als je klaar bent met het selecteren van pakketten, klik je op Afsluiten om jouw optionele pakket selecties op te slaan en terug te keren naar het hoofd pakket selectie scherm. De pakketten die je selecteert, zijn niet permanent. Nadat je jouw systeem opgestart hebt, gebruik je het Software toevoegen/verwijderen gereedschap om nieuwe software te installeren of geïnstalleerde pakketten te verwijderen. Om dit programma te draaien, selecteer je in het hoofd menu Systeem → Beheer → Software toevoegen/verwijderen. Het Fedora software beheersysteem downloadt de recentste pakketten van netwerk servers, in plaats van de pakketten van de installatie schijven te gebruiken.

9.17.2.1. Kern netwerk services Alle Fedora installaties bevatten de volgende netwerk services: • gecentraliseerde log via syslog • email via SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) • netwerk bestanden delen via NFS (Network File System) • toegang op afstand via SSH (Secure SHell) 117

Hoofdstuk 9. Installeren met anaconda • hulpbron aankondigen via mDNS (multicast DNS) De standaard installatie biedt tevens: • netwerk bestandsoverdracht via HTTP (HyperText Transfer Protocol) • afdrukken via CUPS (Common UNIX Printing System) • bureaublad op afstand toegang via VNC (Virtual Network Computing) Sommige geautomatiseerde processen op jouw Fedora systeem gebruiken de email service voor het verzenden van rapporten en boodschappen naar de systeembeheerder. Standaard accepteren de email, log en afdruk services geen verbindingen van andere systemen. Fedora installeert de NFS delen, HTTP en VNC onderdelen zonder deze services aan te zetten. Je kunt jouw Fedora systeem na de installatie configureren voor het bieden van email, bestand delen, loggen, afdrukken en bureaublad op afstand toegang services. De SSH service wordt standaard aangezet. Je kunt NFS gebruiken voor toegang tot bestanden op andere systemen zonder de NFS bestand deling service aan te zetten.

9.18. Pakketten installeren Op dit punt aangekomen is er niets meer voor je te doen totdat alle pakketten zijn geïnstalleerd. Hoe snel dit gaat hangt af van het aantal pakketten dat je gekozen hebt en de snelheid van je computer. Afhankelijk van de beschikbare hulpbronnen, kun je de volgende voortgangsbalk zien terwijl het installatieprogramma de afhankelijkheden oplost van de pakketten die je geselecteerd hebt voor installatie:

Afbeelding 9.56. Beginnen met installeren Fedora meldt de voortgang van de installatie op het scherm terwijl het de geselecteerde pakketten naar je systeem schrijft.

Afbeelding 9.57. Voltooide pakketten Ter referentie kan een compleet log bestand van je installatie gevonden worden in /root/ install.log zodra je jouw systeem opnieuw opstart. 118

Installatie is compleet Als de installatie klaar is, selecteer je Herstarten om je computer opnieuw op te starten. Fedora werpt de ingebrachte schijf uit voordat de computer opnieuw opstart.

9.19. Installatie is compleet Gefeliciteerd! Je Fedora installatie is nu compleet! Het installatie programma vraagt je om het systeem opnieuw op te starten. Denk eraan om de installatie media te verwijderen als dat niet al automatisch gedaan is. Als de normale inschakel volgorde van jouw computer voltooid is, wordt Fedora geladen en opgestart. Het opstart proces start wordt standaard verborgen achter een grafisch scherm dat een voortgangbalk laat zien. Uiteindelijk, verschijnt een login: prompt of een GUI inlog scherm (als je het X Window Systeem geïnstalleerd hebt en ervoor koos om X automatisch starten). De eerste keer dat dat je jouw Fedora systeem opstart in runlevel 5 (het grafische runlevel), verschijnt het FirstBoot programma, dat begeleidt bij de configuratie van Fedora. Met dit programma kun je de systeem tijd en datum instellen, software installeren, je machine configureren om softwarevernieuwingen te ontvangen, en nog veel meer. FirstBoot laat je jouw omgeving aan het begin configureren, zodat je snel met het Fedora systeem kunt beginnen.

119

120

Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem Deze paragraaf bespreekt een aantal algemene installatie problemen en hun oplossingen. Voor debug doeleinden logt anaconda installatie acties in bestanden in de /tmp map. Deze bestanden zijn: /tmp/anaconda.log algemene anaconda boodschappen /tmp/program.log alle externe programma's gedraaid door anaconda /tmp/storage.log uitgebreide opslag module informatie /tmp/yum.log yum pakket installatie boodschappen /tmp/syslog hardware-gerelateerde systeem boodschappen Als de installatie faalt, worden de boodschappen uit deze bestanden verenigd in /tmp/anacondatb-identifier, waarin identifier een random string is. Alle bovenstaande bestanden bevinden zich in de ramdisk van het installatie programma en zijn dus vluchtig. Om een permanente kopie te maken, kopieer je deze bestanden naar een ander systeem op het netwerk met behulp van scp op de installatie image (niet andersom).

10.1. Je bent niet in staat om Fedora op te starten 10.1.1. Kun je niet opstarten met jouw RAID kaart? Als je een installatie uitgevoerd hebt en je kunt jouw systeem niet fatsoenlijk opstarten, moet je misschien herinstalleren en jouw partities anders aanmaken. Sommige BIOS'en ondersteunen niet het opstarten van RAID kaarten. Aan het einde van de installatie kan het zijn dat alleen een tekst gebaseerd scherm verschijnt dat de bootloader prompt laat zien (bijvoorbeeld, GRUB: ) en een knipperende cursor. Als dat het geval is moet je jouw systeem opnieuw partitioneren. Of je nu voor automatische of voor handmatige partitionering hebt gekozen, je moet jouw /boot partitie buiten de RAID opstelling installeren, zoals op een aparte harde schijf. Een interne harde schijf is nodig om te gebruiken bij het aanmaken van partities met problematische RAID kaarten. Je moet ook jouw voorkeur bootloader (GRUB of LILO) installeren op de MBR van een schijf die buiten de RAID opstelling is. Dit moet dezelfde schijf zijn die de /boot/ partitie herbergt. Zodra deze veranderingen gemaakt zijn, moet je in staat zijn om jouw installatie af te maken en het systeem netjes op te starten. 121

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem

10.1.2. Laat jouw systeem signaal 11 fouten zien? Een signaal 11 fout, algemeen bekend als een segmentatie fout, betekent dat het programma een geheugenlocatie adresseert die er niet aan toegekend is. Een signaal 11 fout kan veroorzaakt worden door een bug in een van de software programma's die geïnstalleerd zijn of door kapotte hardware. Als je een fatale signaal 11 fout krijgt tijdens de installatie, is de oorzaak waarschijnlijk een hardware fout in het geheugen op de systeem bus. Zoals andere besturingssystemen, heeft Fedora bepaalde verwachtingen van de hardware van jouw systeem. Sommige hardware is misschien niet in staat om hieraan te voldoen, zelfs als ze correct werkte met andere besturingssystemen. Wees er zeker van dat je de laatste vernieuwingen en images hebt. Bekijk de on-line errata om te zien of nieuwere versies beschikbaar zijn. Als de laatste images nog steeds falen, kan het een probleem met jouw hardware zijn. Gewoonlijk zitten deze fouten in jouw geheugen of CPU-cache. Een mogelijke oplossing voor deze fout is het uitzetten van de CPU-cache in de BIOS, als jouw systeem dit ondersteunt. Je kunt ook proberen om jouw geheugen om te wisselen in de moederbord connectors om te kijken of het probleem connector of geheugen gerelateerd is. Een andere optie is het uitvoeren van een media test op je installatie DVD. Anaconda, het installatieprogramma, heeft de mogelijkheid om de integriteit van de installatie media te testen. Dit werkt met de DVD, harde schijf ISO en NFS ISO installatie methodes. Het Fedora project beveelt je aan dat je alle installatie media test voordat je aan de installatie begint, en voordat je fouten gerelateerd aan de installatie rapporteert (vele van de gerapporteerde bugs zijn in feite foutief gebrande DVD's). Om deze test te gebruiken, typ je het volgende commando in op de boot: of yaboot: prompt:

linux mediacheck

Voor meer informatie over signaal 11 fouten, refereer je naar:

http://www.bitwizard.nl/sig11/

10.2. Problemen met het beginnen van de installatie 10.2.1. Problemen met opstarten in de grafische installatie Er zijn sommige videokaarten die problemen hebben met het opstarten in het grafische installatie programma. Als het installatie programma niet draait met zijn standaard instellingen, probeert het in een lagere resolutie mode te draaien. Als dat nog steeds niet lukt, probeert het installatie programma in de tekst mode te draaien. Een mogelijke oplossing is om alleen een basis video driver tijdens de installatie te gebruiken. Je kunt dit doen door of Install system with basic video driver in het opstart menu te selecteren, of door de xdriver=vesa opstart optie te gebruiken bij de opstart prompt. Als alternatief kun je de installer dwingen om een specifieke scherm resolutie te gebruiken met de resolution= opstart optie. Deze optie kan heel nuttig zijn voor laptop gebruikers. Een andere oplossing is om de driver= optie te proberen om de driver te specificeren die geladen moet worden voor jouw video kaart. Als dit werkt, moet het als een bug gerapporteerd worden omdat de installer heeft gefaald in het automatisch 122

Problemen tijdens de installatie detecteren van jouw video kaart. Refereer naar Hoofdstuk 11, Opstart opties voor meer informatie over opstart opties.

Opmerking Om frame buffer ondersteuning uit te zetten en toe te staan dat het installatie programma in de tekst mode draait, probeer je de nofb boot optie te gebruiken. Dit commando kan nodig zijn voor toegang met sommige scherm-lezende hardware.

10.3. Problemen tijdens de installatie 10.3.1. No devices found to install Fedora fout boodschap Als je een fout krijgt die zegt No devices found to install Fedora, is er waarschijnlijk een SCSI controller die niet herkend wordt door het installatie programma.

10.3.2. Opslaan van traceback boodschappen Als anaconda een fout tegenkomt tijdens het grafische installatie proces, zal het je een crash rapportage dialoog presenteren:

123

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem

Afbeelding 10.1. De crash rapporteren dialoog Debug laat je de details van de fout zien:

124

Opslaan van traceback boodschappen

Afbeelding 10.2. Details van de crash Opslaan slaat details van de fout lokaal of op afstand op: Verlaten verlaat het installatie proces.

125

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem Afbeelding Open of bestemming vernieuw een case bij Red Hat Global Support Afbeelding 10.3.10.4. Rapportage Als Opslaan in de hoofd dialoog, kun je kiezen uit de volgende opties: RedjeHat Global selecteert Support (FTP) slaat automatisch details van de fout op naar een locatie in Red Hat Global Support met FTP.

Afbeelding 10.5. Sla crash rapport op naar Red Hat Global Support (FTP) ftp slaat details van de fout op naar een map op afstand met FTP.

Afbeelding 10.6. Sla crash rapport op naar server op afstand lokaal slaat details van de fout op naar de lokale harde schijf, in een map die je selecteert:

Afbeelding 10.7. Sla crash rapport op naar een lokale schijf scp slaat details van de fout op naar een host op afstand met SCP.

Afbeelding 10.8. Sla crash rapport op naar server op afstand Afbreken breekt het opslaan van het foutrapport af. 126

Problemen met partitie tabellen

10.3.3. Problemen met partitie tabellen Als je een fout krijgt na de Schijf partitioning instelling (Paragraaf 9.12, “Schijf partitioneren instelling”) fase van de installatie die zoiets zegt als De partitie tabel op apparaat hda was onleesbaar. Om nieuwe partities aan te maken moet het geïnitialiseerd worden, wat het verlies van ALLE DATA op dit station veroorzaakt. je hebt misschien geen partitie tabel op die schijf of de partitie tabel op de schijf wordt niet herkend door de partitionering software gebruikt in het installatie programma. Gebruikers die programma's zoals EZ-BIOS hebben gebruikt hebben soortgelijke problemen ondervonden, het veroorzaken dat data is verloren (ervan uitgaande er geen back-up van de data is gemaakt voor de installatie) die niet hersteld kon worden. Onafhankelijk van welke type installatie je uitvoert, je moet altijd back-ups van de bestaande data op jouw systeem maken.

10.3.4. Overblijvende ruime gebruiken Je hebt een swap en een / (root) partitie aangemaakt, en je hebt voor de root partitie geselecteerd om de overblijvende ruimte te gebruiken, maar dit vult de harde schijf niet. Als jouw harde schijf meer dan 1024 cilinders heeft, moet je een /boot partitie aanmaken als je wilt dat de / (root) partitie alle overblijvende ruimte op jouw harde schijf gebruikt.

10.3.5. Andere partitionering problemen Als je partities handmatig aanmaakt, maar je kunt niet naar het volgende scherm gaan, heb je misschien niet alle partities aangemaakt die nodig zijn om de installatie verder te laten gaan. Je moet tenminste de volgende partities hebben: • Een / (root) partitie • Een <swap> partitie van het type swap

Opmerking Als je een partitie type swap definieert, ken er dan geen aankoppel punt aan toe. Anaconda kent het aankoppel punt automatisch voor jou toe.

10.4. Problemen na de installatie 10.4.1. Problemen met het grafische GRUB scherm op een x86 gebaseerd systeem?

127

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem Als je problemen ondervindt met GRUB, moet je misschien jouw grafische opstart scherm uitzetten. Om dit te doen verander je de instelling tijdelijk tijdens het opstarten voordat je het permanent verandert. Tijdens het opstarten duw je op Esc om het GRUB splash scherm te bereiken. Selecteer de GRUB regel en typ e in. Bewerk de kernel regel om rhgb te verwijderen. Druk op Enter om de bewerken mode te verlaten. Zodra het boot-lader scherm terug is gekomen, type je b om het systeem op te starten. Als je problemen met GRUB nu opgelost zijn en je wilt de verandering permanent maken, dat wordt je root en je bewerkt het /etc/default/grub bestand. In het grub bestand maak je commentaar van de regel die begint met GRUB_TERMINAL=console door het toevoegen van de # karakter aan het begin van de regel. Ververs het grub.cfg bestand door grub2-mkconfig met root rechten uit te voeren. De veranderingen die je gemaakt hebt zullen dan effect krijgen. Je kunt het grafische boot scherm weer aanzetten door het commentaar teken voor de regel weg te halen (of de regel weer toe te voegen) in het /etc/default/grub bestand.

10.4.2. Geblokkeerd door een GRUB commandoregel na het upgraden? Als je jouw machine opnieuw opstart na het upgraden van Fedora maar je komt niet verder dan de GRUB commandoregel, dan moet je commando's geven om het besturingssysteem op te starten en daarna de veranderingen persistent te maken zodra Fedora geladen is. 1.

Op de GRUB commandoregel, toon je het vervangen GRUB configuratiebestand met het volgende commando: cat (hdpartitie_nummer,station_nummer)/grub/grub.conf

partitie_nummer en station_nummer refereren naar de locatie van je Fedora /boot map. Als je de locatie niet kent dan start je de machine op met een Fedora live CD om dit uit te vinden en je start daarna opnieuw op om terug te gaan naar de GRUB commandoregel. Refereer naar Paragraaf E.4.1, “Apparaatnamen” voor hulp met partitie nummering. 2.

In het GRUB configuratiebestand lokaliseer je de eerste linux en initrd regels en je plakt ze als individuele commando's. Bijvoorbeeld: linux /vmlinuz-3.3.0-1.fc17.x86_64 ro root=/dev/mapper/VolGroup-lv_root rd_LVM_LV=VolGroup/lv_root rd_LVM_LV=VolGroup/lv_swap rd_NO_LUKS rd_NO_MD rd_NO_DM LANG=en_US.UTF-8 SYSFONT=latarcyrheb-sun16 KEYTABLE=us rhgb quiet

initrd /initramfs-3.3.0-1.fc17.x86_64.img

3.

Voer het boot commando uit.

4.

Zodra Fedora geladen is, ververs je het GRUB configuratiebestand om de veranderingen persistent te maken:

128

Opstarten in een grafische omgeving

grub2-mkconfig -o /boot/grub2/grub.cfg

10.4.3. Opstarten in een grafische omgeving Als je het X Window systeem hebt geïnstalleerd maar je ziet geen grafische bureaublad omgeving als je ingelogd hebt, kun je de X Window systeem grafische interface opstarten met gebruik van het commando startx. Zodra je dit commando hebt ingetypt en op Enter hebt geduwd, wordt de grafische bureaublad omgeving getoond. Merk echter op dat dit een eenmalige reparatie is en het verandert niets aan het inlog proces voor toekomstig inloggen. Om het systeem zodanig in te stellen dat je in kan loggen met een grafisch scherm, moet je een bestand bewerken, /etc/inittab, door het veranderen van slechts een getal in de runlevel sectie. Als je klaar bent, start je de computer opnieuw op. De volgende keer dat je inlogt, krijg je een grafische inlog prompt te zien. Open een shell prompt. Als je in jouw gebruikers account bent, wordt dan root door het intypen van het su commando. Type nu gedit /etc/inittab om het bestand te bewerken met gedit. Het bestand /etc/ inittab opent. Binnen het eerste scherm verschijnt een sectie die er ongeveer als volgt uit ziet: # Default runlevel. The runlevels used are: # 0 - halt (Do NOT set initdefault to this) # 1 - Single user mode # 2 - Multiuser, without NFS (The same as 3, if you do not have networking) # 3 - Full multiuser mode # 4 - unused # 5 - X11 # 6 - reboot (Do NOT set initdefault to this) # id:3:initdefault:

Om te veranderen van een console naar een grafische inlog, moet je het nummer in de regel id:3:initdefault: veranderen van een 3 naar een 5.

Waarschuwing Verander alleen het getal van het standaard runlevel van 3 naar5. Jouw veranderde regel moet er nu ongeveer zo uitzien:

id:5:initdefault:

Als je tevreden bent met jouw verandering, sla je het bestand op en je verlaat het bestand met de Ctrl+Q toetsen. Een scherm verschijnt en vraagt of je de veranderingen wilt opslaan. Klik op Opslaan.

129

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem De volgende keer dat je inlogt na het opnieuw opstarten van jouw systeem, krijg je een grafische inlog prompt gepresenteerd.

10.4.4. Problemen met het X Window systeem (GUI) Als je moeite hebt om X (het X Window systeem) te laten starten, heb je het misschien niet geïnstalleerd tijdens jouw installatie. Als je X wilt, kun je of de pakketten installeren van de Fedora installatie media of een upgrade uitvoeren. Als je kiest voor een upgrade, selecteer je de X Window systeem pakketten, en kies je GNOME, KDE, of beide, tijdens het upgrade pakket selectie proces. Refereer naar Paragraaf 18.3, “Schakel om naar een grafische inlog” voor meer details over het instellen van een bureaublad omgeving.

10.4.5. Problemen met de X server die crasht en niet-root gebruikers Als je problemen hebt met de X server die crasht als iemand inlogt, kun je een vol bestandssysteem hebben (of, een gebrek aan beschikbare harde schijf ruimte). Om te verifiëren of dit het probleem is dat je ondervindt, voer je het volgende commando uit: df -h

Het df commando zal je helpen om te zien welke partitie vol is. Voor extra informatie over df en een uitleg over de beschikbare opties (zoals de -h optie gebruikt in dit voorbeeld), refereer je naar de df manual pagina door man df in te typen op een shell prompt. De sleutel indicatie is 100% vol of een percentage boven de 90% of 95% op een partitie. De /home/ en /tmp/ partities kunnen soms snel opgevuld worden met bestanden van gebruikers. Je kunt wat ruimte op die partitie vrij maken door oude bestanden te verwijderen. Nadat je wat schijfruimte hebt vrij gemaakt, probeer je X te draaien als de gebruiker die het eerst niet lukte.

10.4.6. Problemen als je probeert in te loggen Als je geen gebruikers account hebt aangemaakt in de firstboot schermen, schakel je om naar een console door Ctrl+Alt+F2 in te duwen, en log je in als root met gebruik van het wachtwoord dat je aan root toekende. Als je jouw root wachtwoord niet meer kunt herinneren, start je jouw systeem op met linux single. Als je een x86-gebaseerd systeem gebruikt en GRUB jouw geïnstalleerde boot-lader is, type je e in voor bewerken als het GRUB opstart scherm is geladen. Je krijgt een lijst te zien met items in het configuratie bestand voor de boot label die je hebt gekozen. Kies de regel die begint met kernel en type e in om deze boot ingang te bewerken. OP het einde van de kernel regel, voeg je toe:

130

Wordt je RAM niet herkend? single

Druk op Enter om de bewerken mode te verlaten. Zodra het boot-lader scherm terug is gekomen, type je b om het systeem op te starten. Zodra je in de enkele-gebruiker mode bent opgestart en toegang hebt tot de # prompt, moet je passwd root intypen, wat je toestaat om een nieuw wachtwoord voor root op te geven. Op dit punt aangekomen kun je shutdown -r now intypen om het systeem opnieuw op te starten met het nieuwe root wachtwoord. Als je jouw gebruikers account wachtwoord niet meer kunt herinneren, moet je root worden. Om root te worden, type je su - in en vul jouw root wachtwoord in als er om gevraagd wordt. Daarna type je passwd . Dit staat je toe om een nieuw wachtwoord op te geven voor het gespecificeerde gebruikers account. Als het grafische inlog scherm niet verschijnt, controleer dan je hardware voor compatibiliteit problemen.

10.4.7. Wordt je RAM niet herkend? Soms herkent de kernel niet al je geheugen (RAM). De volgende procedure laat je dit bevestigen en daarna zo nodig de kernel aanpassen. 1.

Voer het cat /proc/meminfo commando uit en verifieer dat de getoonde hoeveelheid dezelfde is als de bekende hoeveelheid RAM in je systeem. Als ze niet gelijk zijn kun je eerst een tijdelijke aanpssing maken om te bevestigen dat het bewerken van de kernel effecvtief zal zijn.

2.

Start op nieuw op zodra je het GRUB boot scherm geladen hebt, typ je e om te bewerken.

3.

Je krijgt een lijst te zien met items in het configuratiebestand voor het boot label dat je selecteerde. Kies de regel die begint met kernel en typ e in om deze opstart ingang te bewerken.

4.

Aan het einde van de kernel regel voeg je toe:

mem=xxM

waarin xx gelijk is aan de hoeveelheid RAM in je systeem en duw op Enter om de bewerkingsmode te verlaten. 5.

Zodra het bootloader scherm terug is gekomen, type je b om het systeem op te starten.

6.

Voer cat /proc/meminfo weer uit. Als de bekende hoeveelheid RAM in je systeem nu getoond wordt, voeg je de volgende regel toe aan het /etc/grub.d/10_linux bestand om de verandering permanent te maken.

mem=xxM

Vervang xx met de hoeveelheid RAM die je hebt in megabytes. 7.

Om het grub.cfg bestand te vernieuwen zodat de verandering effect zal hebben, voer je grub2-mkconfig uit met root rechten. 131

Hoofdstuk 10. Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem In 10_linux zal het bovenstaande voorbeeld lijken op het volgende:

default=0 timeout=30 splashimage=(hd0,1)/grub/splash.xpm.gz menuentry 'Fedora Linux, with Linux 3.1.0-0.rc6.git0.3.fc16.x86_64' set root=(hd0,1) linux /vmlinuz-(2.6.32.130.el6.i686 ro root=UUID=04a07c13-e6bf-6d5a-b207-002689545705 mem=8192M initrd /initrd-(2.6.32.130.el6.i686.img

10.4.8. Jouw printer werk niet Als je er niet zeker van bent hoe je jouw printer moet instellen of je hebt problemen om het behoorlijk aan het werk te krijgen, probeer dat het Printerconfiguratie gereedschap te gebruiken. Type het system-config-printer commando in op de shell prompt om Printerconfiguratie op te starten. Als je geen root bent, vraagt het naar het root wachtwoord om verder te gaan.

10.4.9. Apache HTTP server of Sendmail stopt met reageren tijdens het opstarten Als Apache HTTP server (httpd) of Sendmail stopt met reageren tijdens het opstarten, let er dan op dat de volgende regel aanwezig is in het /etc/hosts bestand: 127.0.0.1

132

localhost.localdomain

localhost

Deel II. Geavanceerde installatie opties Dit deel van de Fedora installatie gids behandelt meer complexe en ongewone methodes voor het installeren van Fedora, zoals: • opstart opties. • installeren zonder media. • installeren met VNC. • het gebruiken van kickstart om het installatie proces te automatiseren.

Opstart opties Het Fedora installatie systeem bevat een aantal functies en opties voor beheerders. Om opstart opties te gebruiken, type linux option in op de boot: prompt. Om toegang tot de boot: prompt te krijgen op een systeem dat een grafisch opstart scherm toont, duw je op de Esc toets terwijl het grafische opstart scherm getoond wordt. Als je meer dan een optie opgeeft, wordt iedere optie gescheiden door een enkele spatie. Bijvoorbeeld:

linux optie1 optie2 optie3

Anaconda boot opties De anaconda installer heeft vele boot opties, de meeste worden getoond op de wiki http:// fedoraproject.org/wiki/Anaconda/Options.

Kernel boot opties De http://fedoraproject.org/wiki/KernelCommonProblems pagina laat een aantal veel gebruikte kernel boot opties zien. De volledige lijst van kernel opties is in het bestand /usr/share/doc/kerneldoc-version/Documentation/kernel-parameters.txt, welke geïnstalleerd wordt met het kerneldoc pakket.

Redding Mode De Fedora installatie en redding schijven kun opstarten of met de redding mode, of met het laden van het installatie systeem. Voor meer informatie over redding schijven en redding mode, refereer je naar Paragraaf 11.6.3, “Je computer opstarten met de redding mode”.

11.1. Configureren van het installatie systeem in het opstart menu Je kunt het opstart menu gebruiken om een aantal instellingen voor het installatie systeem op te geven, zoals: • taal • beeldscherm resolutie • interface type • Installatie methode

135

Hoofdstuk 11. Opstart opties • netwerk instellingen

11.1.1. De taal opgeven Om de taal in te stellen voor zowel het installatie proces als het uiteindelijke systeem, geef je de ISO code op voor die taal met de lang optie. Gebruik de keymap optie om de correcte toetsenbord indeling op te geven. Bijvoorbeeld, de ISO codes el_GR en gr identificeren de Griekse taal en de Grieks toetsenbord indeling:

linux lang=el_GR keymap=gr

11.1.2. Configureren van de interface Om een specifieke display resolutie te gebruiken, voer je de resolution=instelling in als opstart optie. Bijvoorbeeld om een scherm resolutie van 1024x768 in te stellen type je in:

linux resolution=1024x768

Om het installatie proces in tekst mode te draaien, type je in:

linux text

Om ondersteuning voor een seriële console in te stellen, voeg je serial als extra optie toe. Gebruik display=ip:0 om displays op afstand door te sturen. In dit commando, moet ip vervangen worden door het IP adres van het systeem waarop je het display wilt laten verschijnen. Op het systeem waar je het display wilt laten verschijnen, moet je het commando xhost +remotehostname uitvoeren, waar remotehostname de naam van de host is waarop je het originele display hebt draaien. Het gebruik van het commando xhost +remotehostname beperkt toegang tot de display terminal op afstand en staat geen toegang toe van wie dan ook of elk systeem dat niet specifiek gerechtigd is voor toegang op afstand.

11.1.3. Anaconda vernieuwen Je kunt Fedora installeren met een nieuwere versie van het anaconda installatie programma dan die is meegeleverd met je installatie media. De opstart optie

linux updates

presenteert je een prompt die je vraagt om een schijf image die anaconda vernieuwingen bevat. Je hoeft deze optie niet op te geven als je een netwerk installatie uitvoert en de vernieuwingen image inhoud al geplaatst hebt in rhupdates/ op de server. Om de anaconda vernieuwingen in plaats daarvan van een netwerk locatie te laden, gebruik je:

136

De installatie methode opgeven linux updates=

gevolgd door de URL van de locatie waar de vernieuwingen bewaard worden.

11.1.4. De installatie methode opgeven askmethod en asknetwork zijn verouderd. De askmethod en asknetwork opties zijn niet meer beschikbaar. Gebruik root= voor het specificeren van de installatiemethode en ga naar Paragraaf 11.1.5, “De Netwerkinstelling specificeren ” voor het configurern van de netwerk interfaces. Om de installatie methode op te geven bij de boot: prompt, gebruik je de repo optie. Refereer naar Tabel 11.1, “Installatie methodes” voor de ondersteunde installatie methodes. Tabel 11.1. Installatie methodes Installatie methode

Optie formaat

DVD station

repo=cdrom:apparaat

Harde Schijf

repo=hd:apparaat/pad

HTTP server

repo=http://host/pad

FTP server

repo=ftp://gebruikersnaam:wachtwoord@host/pad

NFS server

repo=nfs:server:/pad

ISO images op een NFS server

repo=nfsiso:server:/pad

11.1.5. De Netwerkinstelling specificeren Normaal vraagt anaconda je om een netwerkinterface te configureren als er tijdens de installatie een nodig is. Als je netwerk echter niet automatisch via DHCP geconfigureerd kan worden tijdens het begin van de installatie, kun je de netwerkinstellingen aanbieden met opties op de boot: prompt. Zo'n verbinding kan vereist zijn als je bijvoorbeeld toegang tot een updates.img of kickstart bestand over een netwerk nodig hebt. de beschikbare netwerkconfiguratie opstart opties omvatten: ip het IP adres voor het systeem netmask het netmasker voor het systeem gateway het IP adres van de netwerk gateway dns het IP adres van de netwerk DNS server ksdevice net netwerkapparaat waarvoor deze instellingen gebruikt worden

137

Hoofdstuk 11. Opstart opties Dit voorbeeld configureert de netwerkinstellingen voor een installatie systeem dat het IP adres 192.168.1.10 gebruikt voor interface eth0: linux ip=192.168.1.10 netmask=255.255.255.0 gateway=192.168.1.1 dns=192.168.1.3 ksdevice=eth0

Als je de netwerkconfiguratie en het netwerkapparaat op de boot: prompt specificeert, worden deze instellingen gebruikt voor het installatieproces en de Netwerkapparaten en Configuur TCP/IP dialogen zullen niet verschijnen.

11.2. Toegang op afstand toestaan naar het installatie systeem Kun toegang krijgen tot een grafische interface voor het installatiesysteem vanaf een ander systeem. Om op afstand toegang te krijgen tot het grafische display van een installatiesysteem gebruik je cliënt software die het VNC (Virtual Network Computing) display protocol ondersteunt.

Een VNC cliënt installeren op Fedora Fedora bevat de VNC cliënt vncviewer. Om vncviewer te verkrijgen, installeer je het tigervnc pakket. Het installatie systeem ondersteunt twee manieren om een VNC verbinding op te zetten. Je kunt de installatie beginnen, en dan handmatig inloggen op het grafische scherm met een VNC cliënt vanaf een ander systeem. Of je kunt het installatie systeem configureren om automatisch te verbinden naar een VNC cliënt op het netwerk die in de luister mode staat.

11.2.1. Toegang op afstand toestaan met VNC Om grafische toegang op afstand tot het installatie systeem toe te staan, voeg je twee opties toe aan de prompt:

linux vnc vncpassword=qwerty

De vnc optie staat de VNC voorziening toe. De vncpassword optie zet een wachtwoord voor toegang op afstand. Het voorbeeld hierboven geeft als wachtwoord qwerty.

VNC wachtwoorden Het VNC wachtwoord moet tenminste zes karakters lang zijn. Specificeer de taal, de toetsenbord indeling en de netwerk instellingen voor het installatie systeem met de schermen die hierna volgen. Je kunt vervolgens de grafische interface met een VNC cliënt bereiken.Het installatie systeem laat de juiste instelling voor de VNC cliënt zien: Starting VNC...

138

Het installatie systeem verbinden met een VNC luisteraar The VNC server is now running. Please connect to computer.mydomain.com:1 to begin the install... Starting graphical installation... Press <enter> for a shell

Je kunt daarna inloggen op het installatie systeem met een VNC cliënt. Om de vncviewer cliënt op Fedora te starten, kies je Toepassingen → Internet → VNC Viewer, of type het commando vncviewer in een terminal scherm. Vul de server en het scherm nummer in in de VNC Server dialoog. Voor het bovenstaande voorbeeld is de VNC Server computer.mydomain.com:1.

11.2.2. Het installatie systeem verbinden met een VNC luisteraar Om het installatie systeem automatisch met een VNC cliënt te laten verbinden, start je de cliënt in de luister mode. Op Fedora systemen gebruik je de -listen optie om de vncviewer als luisteraar te starten. Type in een terminal scherm het commando:

vncviewer -listen

Firewall her-configuratie vereist Standaard gebruikt vncviewer TCP poort 5500 in de luister mode. Om verbindingen naar deze poort vanaf andere systemen toe te staan, kies je Systeem → Beheer → Firewall. selecteer Andere poorten, en Toevoegen. Vul 5500 in in het Poort(en) veld, en specificeer tcp als het Protocol. Als de luister cliënt actief is, start je het installatie systeem en zet je de VNC opties op de boot: prompt. Naast de vnc en vncpassword opties, gebruik je de vncconnect optie om de naam of het IP adres van het systeem met de luisterende cliënt op te geven. Om de TCP poort voor de luisteraar op te geven, voeg je een dubbele punt en het poortnummer toe aan de naam van het systeem. Bijvoorbeeld om te verbinden met een VNC cliënt op het systeem desktop.mydomain.com op poort 5500, vul je in op de boot: prompt:

linux vnc vncpassword=qwerty vncconnect=desktop.mydomain.com:5500

11.2.3. Toegang op afstand met ssh aanzetten Om toegang op afstand aan te zetten voor een tekst mode installatie voor het monitoren en debuggen van het installatieprogramma, gebruik je de sshd=1 optie op de boot: prompt:

linux sshd=1

Je kunt daarna verbinden met het installatiesysteem met het ssh hulpprogramma. Het ssh commando vereist de naam of het IP adres van het installatiesysteem, en ook een wachtwoord als je die gespecificeerd hebt (bijvoorbeeld in een kickstart bestand).

139

Hoofdstuk 11. Opstart opties

11.3. Inloggen op een systeem op afstand tijdens de installatie Standaard stuurt het installatie proces log boodschappen naar de console als ze gemaakt worden. Je kunt aangeven dat die boodschappen naar een systeem op afstand gaan als deze een syslog voorziening draait. Om logging op afstand in te stellen, voeg je de syslog optie toe. Geef het IP adres van het logging systeem en de UDP poort nummer van de log voorziening op dat systeem. Standaard luisteren syslog voorzieningen die boodschappen op afstand accepteren naar UDP poort 514. Bijvoorbeeld om te verbinden met een syslog voorziening op het systeem 192.168.1.20, vul je in op de boot: prompt:

linux syslog=192.168.1.20:514

11.3.1. Een log server instellen Fedora gebruikt rsyslog om een rsyslog voorziening aan te bieden. De standaard configuratie van rsyslog staat geen boodschappen van systemen op afstand toe.

Sta alleen syslog toegang op afstand toe op veilige netwerken De rsyslog configuratie hieronder beschreven maakt geen gebruik van een van de beveiligings maatregelen beschikbaar in rsyslog. Crackers kunnen systemen die toegang geven tot de logging voorziening vertragen of laten crashen door grote hoeveelheden van valse log boodschappen te sturen. Bovendien kunnen vijandige gebruikers boodschappen naar de logging voorziening over het netwerk onderscheppen of vervalsen. Om een Fedora systeem te configureren om log boodschappen van andere systemen op het netwerk te accepteren, pas je het bestand /etc/rsyslog.conf aan. Je moet root privileges gebruiken om het bestand /etc/rsyslog.conf aan te passen. Maak de volgende regels actief door het hash teken vooraan in de regel weg te halen: $ModLoad imudp.so $UDPServerRun 514

Start de rsyslogd voorziening opnieuw op om de verandering actief te maken:

su -c '/sbin/service rsyslog restart'

Vul het root wachtwoord in als er om gevraagd wordt.

140

De installatie automatiseren met Kickstart

Firewall her-configuratie vereist Standaard luistert de syslog voorziening naar UDP poort 514. Om verbindingen naar deze poort vanaf andere systemen toe te staan, kies je Systeem → Beheer → Firewall. selecteer Andere poorten en Toevoegen. Vul 514 in in het Poort veld, en specificeer udp als het Protocol.

11.4. De installatie automatiseren met Kickstart Je kunt een installatie zonder toezicht laten draaien door gebruik van Kickstart. Een Kickstart bestand specificeert de instellingen voor een installatie. Zodra het installatie systeem opstart, kan het een Kickstart bestand lezen en het installatie proces uitvoeren zonder verdere input van een gebruiker.

Elke installatie produceert een Kickstart bestand Het Fedora installatieproces schrijft automatisch een Kickstart bestand dat de instellingen van het geïnstalleerde systeem bevat. Dit bestand wordt altijd opgeslagen als /root/anacondaks.cfg. Je kunt dit bestand gebruiken om de installatie te herhalen met identieke instellingen, of kopieën veranderen om specifieke instellingen op te geven voor andere systemen.

Belangrijk — Kickstart installaties en Firstboot Firstboot draait niet nadat een systeem geïnstalleerd is met een Kickstart bestand behalve als een bureaublad en het X Window systeem ook zijn geïnstalleerd en grafisch inloggen aangezet is. Specificeer een gebruiker met de user optie in het Kickstart bestand voordat je er extra systemen mee installeert (refereer naar Paragraaf 15.4, “Kickstart opties” voor details) of log in als root op het geïnstalleerde systeem met een virtuele console en voeg gebruikers toe met het adduser commando. Fedora bevat een grafische toepassing om Kickstart bestanden te maken en aan te passen door de opties te kiezen die je vereist. Gebruik het pakket system-config-kickstart om dit programma te installeren. Om de Fedora Kickstart Editor te starten, kies je Toepassingen → Systeemgereedschap → Kickstart. Kickstart bestanden tonen de installatie instellingen in gewone tekst, met een optie per regel. Dit formaat staat je toe om Kickstart bestanden met elke tekst editor aan te passen, en om scripts of toepassingen te schrijven die aangepaste Kickstart bestanden voor jouw systemen aanmaken. Om het installatie proces met een Kickstart bestand te automatiseren, gebruik je de ks optie om de naam en locatie van het bestand op te geven:

linux ks=location/kickstart-file.cfg

141

Hoofdstuk 11. Opstart opties Je kunt Kickstart bestanden gebruiken die of op verwijderbare media, of een harde schijf, of een netwerk server geplaatst zijn. Refereer naar Tabel 11.2, “Kickstart bronnen” voor ondersteunde Kickstart bronnen. Tabel 11.2. Kickstart bronnen Kickstart bron

Optie formaat

DVD station

ks=cdrom:/directory/ks.cfg

Harde Schijf

ks=hd:/device/directory/ks.cfg

Ander apparaat

ks=file:/device/directory/ks.cfg

HTTP server

ks=http://server.mydomain.com/directory/ks.cfg

FTP server

ks=ftp://server.mydomain.com/directory/ks.cfg

NFS server

ks=nfs:server.mydomain.com:/directory/ks.cfg

Om een Kickstart bestand te verkrijgen van een script of toepassing op een Web server, specifieer je de URL van de toepassing met de ks= optie. Als je de optie kssendmac toevoegt, stuurt het verzoek ook HTTP kopteksten naar de Web toepassing. Je toepassing kan deze kopteksten gebruiken om de computer te herkennen. De volgende regel stuurt een verzoek met kopteksten naar de toepassing http://server.mydomain.com/kickstart.cgi:

linux ks=http://server.mydomain.com/kickstart.cgi kssendmac

11.5. Hardware ondersteuning verbeteren Standaard probeert Fedora alle onderdelen van je computer te ontdekken en er ondersteuning voor te configureren. Fedora ondersteunt de meeste gebruikelijke hardware met software drivers die meegeleverd worden met het operating systeem. Om andere apparaten te ondersteunen kun je tijdens het installatie proces, of later, extra drivers toevoegen aan het installatie proces.

11.5.1. Automatische hardware detectie aanpassen Voor sommige apparaten kan automatische hardware detectie falen, of instabiliteit veroorzaken. In die gevallen, moet je automatische configuratie voor die apparaten uitzetten, en extra stappen nemen om het apparaat te configureren nadat het installatie proces is beëindigd.

Controleer de Vrijgave informatie Refereer naar de Vrijgave informatie voor informatie over bekende problemen met specifieke apparaten. Om de automatische hardware detectie uit te zetten, gebruik je een of meer van de volgende opties: Tabel 11.3. Hardware opties Compatibiliteit

Optie

Zet alle hardware detectie uit

noprobe

Zet grafisch scherm, toetsenbord en muis detectie uit

headless

142

Gebruik van de onderhoud boot modes Compatibiliteit

Optie

Zet het doorgeven van toetsenbord en muis informatie naar nopass trap 2 van het installatie programma uit. Gebruik de basis VESA driver voor video

xdriver=vesa

Zet shell toegang naar virtuele console 2 gedurende de installatie uit

noshell

Zet geavanceerde configuratie en vermogens interface (ACPI) uit

acpi=off

Zet machine test uitzondering (MCE) CPU zelf-diagnose uit.

nomce

Zet niet-uniforme memory toegang op de AMD64 architectuur uit

numa-off

Forceer de kernel om een specifieke hoeveelheid geheugen te detecteren, waar xxx een waarde in megabytes is

mem=xxxm

Zet DMA aan alleen voor IDE en SATA stations

libata.dma=1

Zet BIOS-ondersteunde RAID uit

nodmraid

Zet Firewire detectie uit

nofirewire

Zet parallelle poort detectie uit

noparport

Zet PC Card (PCMCIA) detectie uit

nopcmcia

Zet al de onderzoeken van netwerk hardware uit

nonet

Extra scherm De isa optie laat het systeem een extra tekst scherm zien aan het begin van het installatie proces. Gebruik dit scherm om de ISA apparaten in je computer te configureren.

Belangrijk Andere kernel boot opties hebben geen bijzondere betekenis voor anaconda en beïnvloeden het installatie proces niet. Als je deze opties echter gebruikt om het installatie systeem op te starten,zal anaconda ze bewaren in de bootloader configuratie.

11.6. Gebruik van de onderhoud boot modes 11.6.1. Laden van de geheugen (RAM) test mode Fouten in geheugen modules kunnen je systeem laten bevriezen of onvoorspelbare crashes veroorzaken. In sommige gevallen, kunnen geheugen fouten alleen problemen geven in bepaalde combinaties van software. Daarom moet je het geheugen van een computer systeem testen voordat je Fedora voor de eerste keer installeert, zelfs als het eerder al andere operating systemen heeft gedraaid.

143

Hoofdstuk 11. Opstart opties Fedora bevat de Memtest86+ geheugen test toepassing. Om je computer op te starten in geheugen test mode, kies je Memory test in het boot menu. De eerste test begint onmiddellijk. Standaard zal Memtest86+ tien testen uitvoeren. In de meeste gevallen is een enkele succesvolle doorgang met Memtest86+ voldoende om te verifiëren of jouw RAM een goede conditie heeft. In sommige zelden voorkomende situaties kunnen fouten tijdens de eerste doorgang echter niet ontdekt worden, en wel optreden tijdens opeenvolgende doorgangen. Om een grondige test van het RAM op een belangrijk systeem uit te voeren, laat je Memtest86+ draaien tijdens een nacht of voor een paar dagen. Voor meer informatie over het gebruik van Memtest86+ refereer je naar de Memtest86+ FAQ beschikbaar op http://forum.canardpc.com/showthread.php?t=28864. Om de testen te stoppen en je computer opnieuw op te starten, druk je op Esc op ieder gewenst moment.

11.6.2. Boot media verifiëren Je kunt de integriteit van een op ISO gebaseerde installatie bron testen voordat je het gebruikt om Fedora te installeren. Deze bronnen omvatten DVD en ISO images bewaard op een locale hard disk of op een NFS server. Verifiëren dat de ISO images correct zijn voordat je een installatie probeert zorgt ervoor om problemen te vermijden die vaak optreden gedurende de installatie. Fedora biedt je twee manieren om de installatie ISO's te testen: • selecteer OK op de prompt om de media te testen voor de installatie als je opstart van de Fedora DVD • start Fedora op met de mediacheck optie.

11.6.3. Je computer opstarten met de redding mode Je kunt een commando-regel Linux systeem opstarten of van een redding schijf, of van een installatie schijf, zonder Fedora op je computer te installeren. Dit staat je toe om de programma's en functies van een draaiend Linux systeem te veranderen of te herstellen dat al op je systeem geïnstalleerd is. De redding schijf start standaard het redding mode systeem. Om het redding mode systeem te starten met de installatie schijf, kies je Rescue installed system van het boot menu. Specificeer de taal, de toetsenbord indeling en de netwerk instellingen voor het redding systeem met de schermen die volgen. Het laatste scherm configureert toegang tot het bestaande systeem op je computer. Standaard koppelt de redding mode een bestaand operating systeem aan onder de map /mnt/ sysimage/.

11.6.4. Je computer upgraden Een vroegere boot optie, upgrade, is vervangen door een fase in het installatie programma waarin het installatie programma je vraagt of je wilt upgraden, of een eerdere versie van Fedora, die het op je systeem heeft ontdekt, wilt herinstalleren. Het installatie programma heeft echter een vorige versie van Fedora misschien niet correct ontdekt als de inhoud van het /etc/fedora-release bestand is veranderd. De boot optie upgradeany verzwakt de test die het installatie programma uitvoert en staat je toe een Fedora installatie te upgraden dat het installatie programma niet correct heeft geïdentificeerd. 144

Installeren zonder media Linux vereist Deze procedure veronderstelt dat je Fedora, of een andere redelijk moderne Linux distributie, al gebruikt met de GRUB bootlader. Er wordt ook aangenomen dat je wat ervaring met Linux hebt. Deze paragraaf beschrijft hoe je Fedora op je systeem kunt installeren zonder extra fysieke media aan te maken. In plaats daarvan kun je de bestaande GRUB bootlader gebruiken om het installatie programma op te starten.

12.1. Boot bestanden verkrijgen Om een installatie uit te voeren zonder media of een PXE server, moet je systeem lokaal twee bestanden opgeslagen hebben, een kernel en een initiële RAM schijf. Kopieer de vmlinuz en initrd.img bestanden van een Fedora DVD (of DVD image) naar de / boot/ map en verander hun namen naar vmlinuz-install en initrd.img-install. Je moet root rechten hebben om bestanden naar de /boot/ map te kunnen schrijven.

12.2. Bewerk de GRUB configuratie De GRUB bootlader gebruikt de configuratiebestanden /etc/default/grub en de scripts in etc/ grub.d/. Om GRUB te configureren om van de nieuwe bestanden te booten, voeg je een boot stanza toe aan /etc/grub.d/40_custom die naar de bestanden refereert. Een minimale boot stanza ziet er als volgt uit: menuentry "Fedora Linux" { set root=(hd0,1) linux /vmlinuz-install initrd /initrd.img-install }

Je zult ook de locatie van de tweede trap installer image moeten specificeren door het toevoegen van een optie aan het einde van de linux regel van de boot stanza. Bijvoorbeeld: linux /vmlinuz-install stage2=http://my.internal.server/17/x86_64/os/

Als de tweede trap image en de pakket repositories waarvan je gaat downloaden op dezelfde server zijn, gebruik je in plaats daarvan de repo= optie. Je wilt misschien extra opties toevoegen aan het einde van de linux, wat voorlopige opties zal instellen in Anaconda die de gebruiker normaal interactief opgeeft. Voor een lijst met de beschikbare installer boot opties, refereer je naar Hoofdstuk 11, Opstart opties. De volgend opties zijn gewoonlijk nuttig voor installaties zonder media: • ip= • repo=

145

Hoofdstuk 12. Installeren zonder media • lang= • keymap= • ksdevice= (als de installatie een interface anders dan eth0 nodig heeft) • vnc en vncpassword= voor een installatie op afstand Als je klaar bent, draai je grub2-mkconfig met root rechten en je opent het grub.cfg bestand om de vernieuwde configuratie te bekijken. Zoek naar je nieuwe menu ingang stanza en bepaal zijn plaats in de stanza volgorder. Tenslotte verander je de GRUB_DEFAULT optie in /etc/default/grub om tye wijzen naar de nieuwe stanza die je toegevoegd hebt. 0 zal naar de eerste stanza refereren, 1 naar de tweede, enzovoort. Bijvoorbeeld: GRUB_DEFAULT=0

Als alternatief specificeer je de menu ingang titel. Dit is in het bijzonder nuttig als je een aantal menu ingangen verdeeld over verschillende script bestanden hebt. GRUB_DEFAULT="Fedora Linux"

12.3. Opstarten om te installeren Start het systeem opnieuw op. GRUB start de installatie kernel en RAM schijf op, inclusief de opties die je gezet hebt. Je kunt nu verder gaan met het juiste hoofdstuk in deze gids voor de volgende stap. Als je wilt installeren op afstand met VNC, ga je naar Paragraaf 11.2, “Toegang op afstand toestaan naar het installatie systeem” voor hulp om verbinding te maken met het systeem op afstand.

146

Het opzetten van een installatie server Ervaring is vereist Deze appendix is bedoeld voor gebruikers met Linux ervaring. Als je een nieuwe gebruiker bent, zul je er de voorkeur aan geven om minimale boot media of de distributie DVD te gebruiken.

Waarschuwing De instructies in deze appendix configureren een automatische installeer server. De standaard configuratie houdt de vernietiging in van alle bestaande data op alle schijven voor hosts die installeren met deze methode. Dit is vaak verschillend met andere netwerk installeer server configuraties die een interactieve installatie procedure aanbieden. Fedora staat installatie toe over een netwerk met gebruik van de NFS, FTP of HTTP protocollen. Een netwerk installatie kan opgestart worden met een opstart CD-ROM, een opstartbaar flash geheugen apparaat of door het gebruik van de repo= boot optie met de Fedora DVD. Als alternatief, als het te installeren systeem een netwerk interface kaart (NIC) bevat met Pre-Execution Environment (PXE) ondersteuning, kan het ingesteld worden om op te starten van bestanden op een ander systeem op het netwerk in plaats van lokale media zoals een DVD. Voor een PXE installatie, stuurt de NIC met PXE ondersteuning van de cliënt een verzoek uit voor DHCP informatie. De DHCP server voorziet de cliënt met een IP adres, andere netwerk informatie zoals naamserver, het IP adres of hostnaam van de tftp server (welke de bestanden levert nodig om het installatie programma op te starten), en de locatie van de bestanden op de tftp server. Dit is mogelijk door PXELINUX, wat een onderdeel is van het syslinux pakket. In het verleden moesten beheerders een groot aantal handmatige configuraties uitvoeren om een installatie server te maken. Als je echter een server op jouw lokale netwerk hebt waarop Fedora of een vergelijkbaar besturingssysteem draait, kun je het cobbler pakket gebruiken om deze taken uit te voeren. Om een PXE server handmatig in te stellen, zie Paragraaf 13.5, “Handmatig een PXE server instellen”. Om de taken in deze paragraaf uit te voeren, moet omschakelen naar het root account met het commando su -. Als alternatief kun je een commando uitvoeren met de -c optie, gebruik makend van de vorm su -c 'commando'.

13.1. cobbler instellen Installeer cobbler met het volgende commando: yum -y install cobbler

Het cobbler commando kan zijn eigen instellingen controleren voor juistheid en de resultaten weergeven. Voer het volgende commando uit om de instellingen te controleren:

147

Hoofdstuk 13. Het opzetten van een installatie server

cobbler check

Verifieer of SELinux geconfigureerd is voor cobbler: setsebool -P httpd_can_network_connect_cobbler 1

Andere SELinux booleans kunnen van toepassing zijn en kunnen getoond worden met: getsebool -a|grep cobbler

Verander de instellingen in het /etc/cobbler/settings bestand om de IP adres informatie van de server weer te geven. Je moet tenminste de server en next_server opties veranderen, hoewel deze opties naar hetzelfde IP adres kunnen wijzen. Als je nog geen DHCP server hebt draaien, dan moet je ook de manage_dhcp optie veranderen naar 1. Heb je wel een DHCP server draaiende, configureer deze volgens de instructies in de syslinux pakket documentatie. Voor meer informatie, refereer naar je lokale bestanden /usr/share/doc/ syslinux-versie/syslinux.doc en /usr/share/doc/syslinux-versie/pxelinux.doc.

13.2. De distributie instellen Om een distributie op te zetten van een volledige Fedora DVD of ISO bestand, gebruik je deze procedure.

Netwerk locaties Om een lokale spiegel van een bestaande netwerk bron te maken, moet je deze sectie overslaan en in plaats daarvan gaan naar Paragraaf 13.3, “Een netwerk locatie spiegelen”. 1.

Als je een DVD schijf of een ISO bestand gebruikt, maak dan een map aankoppel punt: mkdir /mnt/dvd

Om een fysieke DVD schijf aan te koppelen, gebruik het volgende commando: mount -o context=system_u:object_r:httpd_sys_content_t:s0 /dev/dvd /mnt/dvd

Om een DVD ISO bestand aan te koppelen, gebruik het volgende commando: mount -ro loop,context=system_u:object_r:httpd_sys_content_t:s0 /path/to/image.iso /mnt/ dvd

148

Een netwerk locatie spiegelen

Als SELinux aangezet is dan wordt het standaard label gebruikt Als SELinux aangezet is, gebruik dan het standaard iso9660_t label in plaats van httpd_sys_content_t.

2.

Om een NFS installatie te ondersteunen, maak je een bestand aan met de naam /etc/exports en je voegt er de volgende regel aan toe: /mnt/dvd *(ro,async)

Start de NFS server met de volgende commando's: /sbin/service rpcbind start /sbin/service nfs start

3.

Om HTTP installatie te ondersteunen, gebruik je yum om de Apache web server te installeren als dat nog niet gebeurd is: yum -y install httpd

Maak een link naar de aangekoppelde schijf in het Apache publieke inhoud gebied: ln -s /mnt/dvd /var/www/html/distro

13.3. Een netwerk locatie spiegelen Als je geen schijven of ISO bestanden hebt voor een distributie, kun je cobbler gebruiken om een installatie server te maken. Het cobbler commando haalt de distributie op over het netwerk als deel van het importeer proces. Lokaliseer de distributie op het netwerk. De locatie kan op het lokale netwerk zijn of bereikbaar zijn op een server op afstand met de FTP, HTTP, of rsync protocollen.

13.4. De distributie importeren Om een distributie aan te bieden voor meer dan een installatie methode, gebruik je de extra cobbler import taken met een andere naam voor elke methode. Voor de beste resultaten, gebruik je de installatie methode als deel van de naam, zodat het in het boot menu van de gebruiker verschijnt. 1.

Om de DVD schijf of ISO distributie te importeren, gebruik je het volgende commando: cobbler import --path=/mnt/dvd --name=distro_naam

Vul voor distro_naam een herkenbare naam in voor de distributie. Om een lokale distributie of een distributie over het netwerk op afstand te importeren in cobbler, voer je dit commando uit. Vervang netwerk_URI met de URI die je hebt gevonden in Paragraaf 13.3, “Een netwerk locatie spiegelen”, en distro_naam als hierboven:

149


cobbler import --path=netwerk_URI --name=distro_naam

Een bron importeren Als cobbler een distributie importeert met de commando's hierboven, kopieert het alle bestanden naar het geheugen van de lokale server, dit kan enige tijd duren. Als je geen lokale kopie van de distributie wilt maken omdat gebruikers die locatie al kunnen bereiken, gebruikt je de --available-as optie. cobbler import --path=/mnt/dvd --name=distro_naam --available-as=netwerk_URI cobbler import --path=netwerk_URI --name=distro_naam --available-as=netwerk_URI

Voor netwerk_URI, gebruik je de juiste netwerk locatie van de distributie. Deze URI geeft aan hoe de server de distributie beschikbaar maakt voor zijn gebruikers. De bovenstaande voorbeelden veronderstellen dat jouw cobbler server de spiegel locatie op dezelfde URI vindt als de gebruikers. Als dit niet het geval is, vul dan de juiste URI in voor de --path optie. De volgende voorbeelden zijn URI locaties die werken als je de procedures in deze paragraaf hebt opgevolgd, en het IP adres van jouw server 192.168.1.1 is: • nfs://192.168.1.1:/mnt/dvd • http://192.168.1.1:/distro Indien nodig, vervang je 192.168.1.1 met het IP adres van jouw cobbler server. 2.

Voer het commando cobbler sync uit om de veranderingen aan te brengen. Om te ontdekken dat jouw cobbler server naar de juiste poorten luistert, gebruik je het netstat -lp commando.

Firewall overwegingen Afhankelijk van de configuratie van jouw server, kan het nodig zijn om het systemconfig-securitylevel commando te gebruiken om toegang toe te staan voor sommige of alle van de volgende voorzieningen: • 67 of bootps, voor de DHCP/BOOTP server • 69 of tftp, om de PXE lader te verschaffen • 80 of http, als de cobbler server een HTTP installatie moet ondersteunen • 20 en 21 of ftp, als de cobbler server een FTP installatie moet ondersteunen • 111 of sunrpc, als de cobbler server een NFS installatie moet ondersteunen.

150

Handmatig een PXE server instellen

13.5. Handmatig een PXE server instellen De volgend stappen moeten uitgevoerd worden om je voor te bereiden op een PXE installatie: 1. Configureer de netwerk (NFS, FTP, HTTP) server om de installatie boom te exporteren. 2. Configureer de bestanden op de tftp server die nodig zijn voor het opstarten met PXE. 3. Stel in welke hosts zijn toegelaten om op te starten van de PXE configuratie. 4. Start de tftp voorziening. 5. Configureer DHCP. 6. Start de cliënt op, en start de installatie.

13.5.1. Het opzetten van de netwerk server Configureer eerst een NFS, FTP, of HTTP server voor het exporteren van de complete installatie boom voor de versie en variant van Fedora die geïnstalleerd gaat worden. Refereer naar Paragraaf 5.1, “Voorbereiden voor een netwerk installatie” voor gedetailleerde instructies.

13.5.2. PXE boot configuratie De volgende stap is het kopiëren van de bestanden die nodig zijn om de installatie te starten naar de tftp server zodat ze gevonden kunnen worden als de cliënt erom vraagt. De tftp server is gewoonlijk dezelfde server als de netwerk server die de installatie boom exporteert. De BIOS en EFI configuratie verschilt voor deze procedure.

13.5.2.1. Configureren voor BIOS 1.

Als tftp-server nog niet geïnstalleerd is, voer je yum install tftp-server uit.

2.

In het tftp-server configuratiebestand op /etc/xinet.d/tftp verander je de disabled parameter van yes naar no.

3.

Configureer je DHCP server om de boot images te gebruiken die met SYSLINUX meegeleverd worden. (Als je geen DHCP server geïnstalleerd hebt, refereer je naar het DHCP Servers hoofdstuk in de Fedora Deployment Guide.) Een voorbeeld configuratie in /etc/dhcp/dhcpd.conf kan hierop lijken:

option option option option option

space pxelinux; pxelinux.magic code pxelinux.configfile pxelinux.pathprefix pxelinux.reboottime

208 = string; code 209 = text; code 210 = text; code 211 = unsigned integer 32;

subnet 10.0.0.0 netmask 255.255.255.0 { option routers 10.0.0.254; range 10.0.0.2 10.0.0.253; class "pxeclients" {

151

Hoofdstuk 13. Het opzetten van een installatie server match if substring (option vendor-class-identifier, 0, 9) = "PXEClient"; next-server 10.0.0.1; if option arch = filename } else if option filename } else { filename }

00:06 { "pxelinux/bootia32.efi"; arch = 00:07 { "pxelinux/bootx64.efi"; "pxelinux/pxelinux.0";

} host example-ia32 { hardware ethernet XX:YY:ZZ:11:22:33; fixed-address 10.0.0.2; } }

4.

Je hebt nu het pxelinux.0 bestand nodig uit het SYSLINUX pakket geïnstalleerd met Fedora. Maak een pxelinux map in tftpboot en kopieer pxelinux.0 er naartoe:

mkdir /var/lib/tftpboot/pxelinux cp /usr/share/syslinux/pxelinux.0 /var/lib/tftpboot/pxelinux

5.

Maak een pxelinux.cfg map in pxelinux: mkdir /var/lib/tftpboot/pxelinux/pxelinux.cfg

6.

Voeg aan deze map een configuratiebestand toe. Het bestand moet default heten of vernoemd zijn naar het IP adres. Bijvoorbeeld, als het IP adres van je machine 10.0.0.1 is, kan de bestandsnaam 0A000001 zijn. Een voorbeeld configuratiebestand op /var/lib/tftpboot/pxelinux/pxelinux.cfg/ default kan op het volgende lijken:

default vesamenu.c32 prompt 1 timeout 600 display boot.msg label linux menu label Înstall or upgrade an existing system menu default kernel vmlinuz append initrd=initrd.img inst.repo=http://dl.fedoraproject.org/pub/fedora/linux/ development/17/x86_64/os/ label vesa menu label Install system with ^basic video driver kernel vmlinuz append initrd=initrd.img xdriver=vesa nomodeset label rescue menu label ^Rescue installed system kernel vmlinuz append initrd=initrd.img rescue label local menu label Boot from ^local drive localboot 0xffff

152

PXE boot configuratie label memtest86 menu label ^Memory test kernel memtest append -

Als zowel de stage 2 installatie image en de pakket repositories waarvan je wilt downloaden op dezelfde server zijn, gebnruik je de repo= boot optie. Als ze op verschillende servers zijn, gebruik je in plaats daarvan stage2=. Voor instructies over het specificeren van de installatiebron refereer je naar Hoofdstuk 8, Installatie bron configureren 7.

Kopieer de splash image naar je tftp root map: cp /boot/grub/splash.xpm.gz /var/lib/tftpboot/pxelinux/splash.xpm.gz

8.

Kopieer de boot images naar je tftp root map: cp /path/to/x86_64/os/images/pxeboot/{vmlinuz,initrd.img} /var/lib/tftpboot/pxelinux/ rawhide-x86_64/

9.

Start het systeem opnieuw op en selecteer het netwerkapparaat als je opstartapparaat als ernaar gevraagd wordt.

13.5.2.2. Configureren voor EFI 1.

Als tftp-server nog niet geïnstalleerd is, voer je yum install tftp-server uit.

2.

In het tftp-server configuratiebestand in /etc/xinet.d/tftp, verander je de disabled parameter van yes naar no.

3.

Maak een map pad in tftpboot voor de EFI boot images en kopieer ze daarna vanuit je boot map:

mkdir /var/lib/tftpboot/pxelinux mkdir /var/lib/tftpboot/pxelinux/bootx64.efi cp /boot/efi/EFI/redhat/grub.efi /var/lib/tftpboot/pxelinux/bootx64.efi

4.

Configureer je DHCP server om de EFI boot images meegeleverd met GRUB te gebruiken. (Als je geen DHCP server geïnstalleerd hebt, refereer je naar het DHCP Servers hoofdstuk in de Fedora Deployment Guide.) Een voorbeeld configuratie in /etc/dhcp/dhcpd.conf kan er als volgt uitzien:

option option option option option option option

space PXE; PXE.mtftp-ip code 1 = ip-address; PXE.mtftp-cport code 2 = unsigned integer 16; PXE.mtftp-sport code 3 = unsigned integer 16; PXE.mtftp-tmout code 4 = unsigned integer 8; PXE.mtftp-delay code 5 = unsigned integer 8; arch code 93 = unsigned integer 16; # RFC4578

subnet 10.0.0.0 netmask 255.255.255.0 { option routers 10.0.0.254; range 10.0.0.2 10.0.0.253;

153


class "pxeclients" { match if substring (option vendor-class-identifier, 0, 9) = "PXEClient"; next-server 10.0.0.1; if option arch = filename } else if option filename } else { filename }

00:06 { "pxelinux/bootia32.efi"; arch = 00:07 { "pxelinux/bootx64.efi"; "pxelinux/pxelinux.0";

} host example-ia32 { hardware ethernet XX:YY:ZZ:11:22:33; fixed-address 10.0.0.2; } }

5.

Maak een pxelinux.cfg map in pxelinux: mkdir /var/lib/tftpboot/pxelinux/pxelinux.cfg

6.

Voeg een configuratiebestand aan deze map toe. Dit bestand moet efidefault heten of benoemd zijn naar het IP adres. Bijvoorbeeld, als het IP adres van je 10.0.0.1 is, dan zal de bestandsnaam 0A000001 zijn. Een voorbeeld configuratiebestand in /var/lib/tftpboot/pxelinux/pxelinux.cfg/ efidefault kan op het volgende lijken:

default=0 timeout=1 splashimage=(nd)/splash.xpm.gz hiddenmenu title RHEL root (nd) kernel /rawhide-x86_64/vmlinuz initrd /rawhide-x86_64/initrd.img

Voor instructies over het specificeren van de installatiebron refereer je naar Hoofdstuk 8, Installatie bron configureren 7.

Kopieer de splash image naar je tftp root map: cp /boot/grub/splash.xpm.gz /var/lib/tftpboot/pxelinux/splash.xpm.gz

8.

Kopieer de boot images naar je tftp root map: cp /path/to/x86_64/os/images/pxeboot/{vmlinuz,initrd.img} /var/lib/tftpboot/pxelinux/ rawhide-x86_64/

9.

154

Start het systeem opnieuw op en selecteer het netwerkapparaat als je opstartapparaat als ernaar gevraagd wordt.

De tftp server opstarten

13.5.3. De tftp server opstarten Verifieer dat op de DHCP server het tftp-server pakket is geïnstalleerd met het commando rpm q tftp-server. tftp is een op xinetd gebaseerde service. Configureer xinetd om tftp verzoeken te verwerken door het bewerken van /etc/xinetd.d/tftp zodat disable = no. Start de tftp service met de volgende commando's: systemctl start xinetd.service systemctl enable xinetd.service

Deze commando's configureren de tftp en xinetd services om ze meteen aan te zetten en ook om ze te configureren om ze tijdens de systeem opstart op te starten.

13.5.4. Voeg een aangepaste opstart boodschap toe Optioneel verander je /tftpboot/linux-install/msgs/boot.msg om een aangepaste opstart boodschap te gebruiken.

13.5.5. De PXE installatie uitvoeren Voor instructies over het configureren van de netwerk kaart met PXE ondersteuning om te starten van het netwerk, raadpleeg je de documentatie van de NIC. Dit varieert een beetje per kaart. Als je NIC PXE opstarten niet ondersteunt, kun je jouw systeem nog steeds met PXE opstarten met de gPXE bootlader. Het Fedora Project verspreidt gPXE niet — refereer naar de Etherboot Project website op http://etherboot.org/wiki/start voor meer informatie. Nadat het systeem het installatie programma opstart, refereer je naar Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda.

155

156

Installeren via VNC Het Fedora installatieprogramma (anaconda) biedt twee manieren om er interactief mee te werken. De originele mode is een tekst gebaseerde interface. De nieuwere mode gebruikt GTK+ en draait in de X Window omgeving. Dit hoofdstuk legt uit hoe je de grafische installatie mode kunt gebruiken in omgevingen waar het systeem een goed scherm en invoerapparaten ontbeert, zaken die typisch geassocieerd worden met een werkstation. Dit scenario is kenmerkend voor systemen in een data centrum, die vaak vaak geïnstalleerd zijn in rek omgeving en geen scherm, toetsenbord, of muis hebben. Bovendien missen veel van deze systemen zelfs de mogelijkheid om een grafisch scherm aan te sluiten. Omdat zakelijke hardware die mogelijkheid voor het fysieke systeem zelden nodig heeft, is dit een acceptabele hardware configuratie. Zelfs in deze omgevingen blijft de grafische installer echter de aanbevolen methode om te installeren. In de tekst mode ontbreken veel van de mogelijkheden die in de grafische mode beschikbaar zijn. Veel gebruikers vinden nog steeds dat de tekst mode interface hen extra power en configuratie mogelijkheden biedt die niet gevonden worden in de grafische versie. Het omgekeerde is waar. Veel minder ontwikkel inspanning wordt besteed aan de tekst mode interface en specifieke zaken (bijvoorbeeld, LVM configuratie, partitie indeling, pakket selectie, en boot-lader configuratie) zijn opzettelijk weggelaten uit de tekst mode omgeving. De redenen hiervoor zijn: • Minder scherm gereedschappen beschikbaar om gebruikers interfaces te maken overeenkomstig zoals die gevonden worden in de grafische mode. • Moeilijke internationalisatie ondersteuning. • Wenselijkheid om een enkel interactief installatie code pad te handhaven. Anaconda bevat daarom een Virtual Network Computing (VNC) mode die toestaat om de grafische mode van de installer lokaal te draaien, maar die wordt getoond op een systeem dat met het netwerk verbonden is. Installeren in de VNC mode biedt je de volledige reeks van installatie opties, zelfs in situaties waar het systeem een scherm of invoer apparaten ontbeert.

14.1. VNC viewer Het uitvoeren van een vnc installatie vereist dat een VNC viewer draait op jouw werkstation of andere computer. Locaties waar je graag een VNC viewer geïnstalleerd wilt zien: • Jouw werkstation • Laptop VNC is open bron software onder licentie van de GNU General Public License. • VNC cliënten zijn beschikbaar in de repositories van de meeste Linux distributies. Gebruik je pakket beheerder om naar een cliënt te zoeken voor je gekozen distributie. Bijvoorbeeld, op Fedora, installeer je het tigervnc pakket: # yum install tigervnc

• TightVNC is beschikbaar voor Windows op http://www.tightvnc.com/ • MacOS X bevat ingebouwde VNC ondersteuning vanaf versie 10.5. In de Finder, klik je op het Go menu en je kiest Connect to Server. In het server adres veld kun je intypen vnc://SERVER:DISPLAY, waarin SERVER het IP adres of de hostnaam is van de VNC server waarnaar je wilt verbinden en DISPLAY is het VNC scherm nummer (gewoonlijk 1), en klik op Connect. 157

Hoofdstuk 14. Installeren via VNC Zodra je hebt gecontroleerd dat je een VNC viewer tot je beschikking hebt, wordt het tijd om de installatie te starten.

14.2. VNC modes in Anaconda Anaconda biedt twee modes voor VNC installaties. De mode die je kiest zal afhangen van de netwerk configuratie in je omgeving.

14.2.1. Directe mode De directe VNC mode in anaconda is wanneer de cliënt een verbinding begint te maken naar de VNC server die in anaconda draait. Anaconda zal je vertellen wanneer je deze verbinding in de viewer moet oppakken. De directe mode kan geactiveerd worden met een van de volgende commando's: • Geef vnc op als een boot argument. • Specificeer het vnc commando in het kickstart bestand gebruikt voor de installatie. Als je de VNC mode activeert, zal anaconda de eerste fase van de installer afmaken en daarna VNC starten om de grafische installer te draaien. De installer laat een boodschap op de console zien met het volgende formaat: Running anaconda VERSION, the PRODUCT system installer - please wait...

Anaconda zal je ook het IP adres en scherm nummer vertellen die je in de VNC viewer moet gebruiken. Op dit punt aangekomen, moet je de VNC viewer starten en verbinden met het doel systeem om de installatie te vervolgen. De VNC viewer zal anaconda aan je presenteren in de grafische mode. Er zijn een paar nadelen voor de directe mode, waaronder: • Vereist visuele toegang tot de systeem console om te zien naar welk IP adres en poort de VNC viewer moet verbinden. • Vereist interactieve toegang tot de systeem console om de eerste fase van de installer af te maken. Als een van deze nadelen je zal beletten om de directe VNC mode in anaconda te gebruiken, dan is de connect mode waarschijnlijk beter voor jouw omgeving.

14.2.2. Connect mode Bepaalde firewall configuraties of situaties waar het doel systeem is ingesteld voor een dynamisch IP adres kunnen problemen veroorzaken voor de direct VNC mode in anaconda. Bovendien, als je geen console op het doel systeem hebt om de boodschap te zien die je vertelt naar welk IP adres je moet verbinden, zul je niet in staat zijn om de installatie te vervolgen. De VNC connect mode verandert hoe VNC opgestart wordt. In plaats van het opstarten door anaconda en op jou te wachten om te verbinden, staat de VNC connect mode anaconda toe om automatisch naar je viewer te verbinden. In dit geval hoef je het IP adres van het doel systeem niet te weten. Om de VNC connect mode te activeren, geef je de vncconnect boot parameter door: boot: linux vnc vncconnect=HOST[:poort]

158

Installeren met VNC Vervang HOST met het IP adres of de DNS host naam van je VNC viewer. Het specificeren van de poort is optioneel. Voordat je het installatie proces op de doel computer opstart, start je jouw VNC viewer en laat het wachten op een binnenkomende verbinding. Start de installatie en als je VNC viewer de grafische installer laat zien, ben je klaar om verder te gaan.

14.3. Installeren met VNC Nu je een VNC viewer toepassing hebt geïnstalleerd en een VNC mode hebt gekozen om te gebruiken in anaconda, ben je klaar om de installatie te beginnen.

14.3.1. Installatie voorbeeld De gemakkelijkste manier om een installatie uit te voeren waarbij VNC gebruikt wordt is om direct te verbinden met de netwerk poort op het doel systeem. Een laptop kan hier prima voor gebruikt worden. Als je de installatie op deze manier gaat uitvoeren, let dan op de volgende stappen: 1. Verbindt de laptop of een ander werkstation met het doel systeem door een crossover kabel te gebruiken. Als je gewone kabels gebruikt, wees er dan zeker van om de twee systemen te verbinden via een hub of een switch. De meest recente Ethernet interfaces zullen automatisch detecteren of ze wel of niet een crossover nodig hebben, zodat het mogelijk kan zijn om de twee systemen direct te verbinden met een standaard kabel. 2. Configureer het VNC viewer systeem om een RFC 1918 adres zonder gateway te gebruiken. Deze privé netwerk verbinding zal alleen gebruikt worden voor deze installatie. Configureer het VNC viewer systeem voor 192.168.100.1/24. Als dat adres al in gebruik is, kies dan iets anders in de RFC 1918 adres ruimte die je beschikbaar hebt. 3. Begin de installatie op het doel systeem. a. Start de installatie DVD op. Als je de installatie DVD opstart, wees er dan zeker van om vnc mee te geven als boot parameter. Om de vnc parameter toe te voegen, moet er een console aan het doel systeem zijn gekoppeld die je toestaat om het opstart proces te beïnvloeden. Vul het volgende in op de prompt: boot: linux vnc

b. Opstarten over het netwerk. Als het doel systeem is ingesteld met een statisch IP adres, voeg je het vnc commando toe aan het kickstart bestand. Als het doel systeem DHCP gebruikt, voeg je vnc vncconnect=HOST[:poort] toe aan de boot argumenten voor het doel systeem. HOST is het IP adres of DNS hostnaam van het VNC viewer systeem. Het specificeren van de poort is optioneel. Type het volgende in op de prompt: boot: linux vnc vncconnect=HOST[:poort]

4. Als je gevraagd wordt voor de netwerk configuratie van het doel systeem, geef het een beschikbaar RFC 1918 adres in hetzelfde netwerk dat je gebruikte voor het VNC viewer systeem. Bijvoorbeeld, 192.168.100.2/24.

159

Hoofdstuk 14. Installeren via VNC

Opmerking Dit IP adres wordt alleen maar gebruikt tijdens de installatie. Je zult later in de installer de mogelijk hebben om de uiteindelijke netwerk instellingen te configureren.

5. Zodra de installer aangeeft dat het anaconda start, wordt je gevraagd om met het systeem te verbinden via de VNC viewer. Verbindt met het doel systeem en volg de grafische installatie mode instructies op.

14.3.2. Kickstart overwegingen Als je doel systeem zal opstarten via het netwerk, is VNC nog beschikbaar. Voeg alleen maar het vnc commando toe aan het kickstart bestand voor het systeem. Je zult in staat zijn om met het doel systeem te verbinden met gebruik van je VNC viewer en je kunt het installatie proces volgen. Het te gebruiken adres is datgene waarmee het systeem ingesteld is via het kickstart bestand. Als je DHCP gebruikt voor het doel systeem, kan de omgekeerde vncconnect methode misschien beter voor je werken. In plaats van het toevoegen van de vnc boot parameter aan het kickstart bestand, voeg je de vnc vncconnect=HOST[:poort] parameter toe aan de lijst van de boot argumenten voor het doel systeem. Voor HOST, vul je het IP adres of DNS hostnaam in van het vnc viewer systeem. Het specificeren van de poort is optioneel. Zie de volgende paragraaf voor meer details over het gebruik van de vncconnect mode.

14.3.3. Firewall overwegingen Als je een installatie uitvoert waarbij het VNC viewer systeem een werkstation is dat op een ander sub-net is dan het doel systeem, kun je in netwerk route problemen komen. VNC werkt prima zo lang je viewer systeem een route heeft naar het doel systeem en de poorten 5900 en 5901 open zijn. Als je omgeving een firewall heeft, wees er dan zeker van dat de poorten 5900 en 5901 open zijn tussen je werkstation en het doel systeem. Naast het doorgeven van de vnc boot parameter, wil je misschien ook de vncpassword parameter doorgeven in deze scenario's. Hoewel het wachtwoord in leesbare tekst over het netwerk wordt verzonden, biedt het een extra stap voordat een viewer kan verbinden met een systeem. Zodra de viewer verbindt met het doel systeem via VNC, worden geen andere verbindingen meer toegelaten. Deze beperkingen zijn gewoonlijk voldoende voor installatie doeleinden.

Belangrijk Wees er zeker van om een tijdelijk wachtwoord te gebruiken voor de vncpassword optie. Het moet geen wachtwoord zijn dat je gebruikt op welk systeem dan ook, en al helemaal geen root wachtwoord. Als je problemen blijft houden, overweeg dan het gebruik van de vncconnect parameter. In deze mode, start je de viewer eerst op je systeem op en laat het luisteren naar een binnenkomende verbinding. Geef vncconnect=HOST[:port] door op de boot prompt en de installer zal proberen

160

Referenties te verbinden met de opgegeven HOST (een hostnaam of een IP adres). De poort specificeren is optioneel.

14.4. Referenties • VNC beschrijving op Wikipedia: http://en.wikipedia.org/wiki/Vnc • TigerVNC: http://tigervnc.sourceforge.net/ • RFC 1918 - Address Allocation for Private Networks: http://www.ietf.org/rfc/rfc1918.txt • Anaconda boot opties: http://fedoraproject.org/wiki/Anaconda/Options • Kickstart documentatie: http://fedoraproject.org/wiki/Anaconda/Kickstart

161

162

Kickstart installaties 15.1. Wat zijn Kickstart installaties? Veel systeembeheerders zouden de voorkeur hebben om een automatische installatie methode te gebruiken om Fedora op hun machines te installeren. Om aan deze behoeft te voldoen heeft Red Hat de kickstart installatie methode gemaakt. Met gebruik van kickstart kan een systeembeheerder een enkel bestand maken die de antwoorden voor alle vragen bevat die normaal gevraagd zullen worden in een normale installatie. Kickstart bestanden kunnen bewaard worden op een enkel server systeem en kunnen gelezen worden door individuele computers tijdens hun installatie. Deze installatiemethode kan het gebruik ondersteunen van een enkel kickstart bestand om Fedora te installeren op meerdere machines, wat het ideaal maakt voor netwerk en systeem beheerders. Kickstart geeft gebruikers een mogelijkheid om een Fedora installatie te automatiseren. Alle kickstart scripts en de log bestanden van hun uitvoering worden opgeslagen in de /tmp map om te helpen met debuggen bij falende installaties.

Opmerking — /tmp/netinfo wordt niet meer gebruikt Anaconda configureert netwerkinterfaces nu met NetworkManager. Als consequentie daarvan moeten kickstart gebruikers voor referentie naar netwerkinstellingen nu refereren naar de ifcfg bestanden in /etc/sysconfig/network-scripts in plaats van kijken naar /tmp/netinfo zoals in vorige versies van Fedora.

15.2. Hoe voer je een Kickstart installatie uit? Kickstart installaties kunnen uitgevoerd worden met gebruik van een lokale DVD, een lokale harde schijf, of via NFS, FTP of HTTP. Om kickstart te gebruiken, moet je: 1. Een kickstart bestand aanmaken. 2. Boot media aanmaken met het kickstart bestand of het kickstart bestand beschikbaar maken op het netwerk. 3. De installatie boom beschikbaar maken. 4. Start de kickstart installatie. Dit hoofdstuk legt deze stappen gedetailleerd uit.

15.3. Het kickstart bestand maken Het kickstart bestand is een eenvoudig tekstbestand, dat een lijst met items bevat ieder gedefinieerd door een sleutelwoord. Je kunt het maken door het Kickstart Configurator programma te gebruiken,

163

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties of door het van nul af te schrijven. Het Fedora installatieprogramma maakt ook een voorbeeld kickstart bestand aan gebaseerd op de opties die je tijdens de installatie geselecteerd hebt. Het wordt geschreven naar het bestand /root/anaconda-ks.cfg. Je kunt dit bestand bewerken met een willekeurige tekstverwerker dat bestanden kan wegschrijven als ASCII tekst. Om te beginnen moet je aan de volgende problemen denken als je jouw eigen kickstart bestand maakt: • Secties moeten in volgorde opgegeven worden. Items binnen de secties hoeven niet in een speciale volgorde te zijn behalve waar dat anders voorgeschreven wordt. De sectie volgorde is: • Commando sectie — Refereer naar Paragraaf 15.4, “Kickstart opties” voor een lijst van kickstart opties. Je moet de vereiste opties toevoegen. • De %packages sectie — Refereer naar Paragraaf 15.5, “Pakket selectie” voor details. • De %pre en %post secties — Deze twee secties kunnen in elke volgorde voorkomen en zijn niet vereist. Refereer naar Paragraaf 15.6, “Pre-installatie script” en Paragraaf 15.7, “Post-installatie script” voor details. • Items die niet vereist zijn kunnen worden weggelaten. • Het weglaten van een vereist item resulteert er in dat het installatieprogramma de gebruiker vraagt om een antwoord voor het betreffende item, net zoals de gebruiker gevraagd zou worden tijdens eengewone installatie. Zodra het antwoord is gegeven, gaat de installatie niet begeleid verder (behalve als het nog een ontbrekend item vindt). • Regels die beginnen met een # (ook bekend als hash) worden beschouwd als commentaar en worden genegeerd. • Voor kickstart upgrades, zijn de volgende items vereist: • Taal • Installatie methode • Apparaat specificatie (als het apparaat nodig is om de installatie uit te voeren) • Toetsenbord indeling • Het upgrade sleutelwoord • Bootlader configuratie Als nog andere items zijn opgegeven voor een upgrade, dan worden die items genegeerd (merk op dat dit ook pakket selectie betreft).

15.4. Kickstart opties De volgende opties kunnen in een kickstart bestand geplaatst worden. Als je de voorkeur hebt voor een grafische interface om je kickstart bestand te maken, gebruik je het Kickstart Configurator programma. Refereer naar Hoofdstuk 16, Kickstart configurator voor details.

164

Kickstart opties

Opmerking Als de optie gevolgd wordt door een gelijkteken (=), moet daarachter een waarde opgegeven worden. In de voorbeeld commando's, zijn opties binnen haken ([]) optionele argumenten voor het commando. autopart (optioneel) Maak automatisch partities — 1 GB of meer root (/) partitie, een swap partitie en een juiste boot partitie voor de architectuur. Een of meer van de standaard partitie groottes kunnen opnieuw gedefinieerd worden met de part instructie. • --encrypted — Moeten alle apparaten die dat ondersteunen standaard versleuteling krijgen? Dit komt overeen met het aanvinken van het Systeem versleutelen vakje op het initiële partitionering scherm. • --passphrase= — Bied een standaard systeem-brede wachtzin aan voor alle versleutelde apparaten. • --escrowcert=URL_van_X.509_certificaat — Sla data encryptie sleutels van alle versleutelde volumes op als bestanden in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat van de URL gespecificeerd met URL_van_X.509_certificaat. De sleutels worden opgeslagen als aparte bestanden voor elke versleutelde volume. Deze optie heeft alleen betekenis als --encrypted wordt gespecificeerd. • --backuppassphrase= — Voeg een willekeurig aangemaakte wachtzin toe aan elke versleutelde volume. Sla de wachtzinnen op in aparte bestanden in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat gespecificeerd met --escrowcert. Deze optie heeft alleen betekenis als --escrowcert wordt gespecificeerd. ignoredisk (optioneel) Veroorzaakt dat de installer de opgegeven schijven negeert. Dit is nuttig als je automatische partitionering gebruikt en je wilt er zeker van zijn dat sommige schijven genegeerd worden. Bijvoorbeeld, zonder ignoredisk, zal kickstart falen als geprobeerd wordt het toe te passen op een SAN-cluster, omdat het installatieprogramma passieve paden naar de SAN ontdekt die geen partitie tabel teruggeven. De syntax is: ignoredisk --drives=station1,station2,...

waarin stationN een is uit sda, sdb,..., hda,... enz. Voor het negeren van een multipad apparaat dat geen logische volume management (LVM) gebruikt, gebruik je het formaat disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID, waarin WWID de world-wide identifier voor het apparaat is. Bij voorbeeld, om een schijf met WWID 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 te negeren, gebruik je: ignoredisk --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

Multipad apparaten die LVM gebruiken worden pas samengesteld nadat anaconda het kickstart bestand ontleed heeft. Je kunt deze apparaten daarom niet in het formaat dm-

165

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties uuid-mpath specificeren. Voor het negeren van een multipad apparaat dat LVM gebruikt gebruik je in plaats hiervan het formaat disk/by-id/scsi-WWID, waarin WWID het worldwide identifier voor het apparaat is. Bijvoorbeeld, voor het negeren van een schijf met WWID 58095BEC5510947BE8C0360F604351918, gebruik je: ignoredisk --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Waarschuwing — Specificeer multipad apparaten nooit met apparaat namen zoals mpatha Apparaat namen zoals mpatha zijn niet specifiek voor een bepaalde schijf. De schijf met de naam /dev/mpatha tijdens de installatie hoeft niet degene te zijn die je verwacht. Daarom kan het ignoredisk commando zich richten op de verkeerde schijf. • --only-use — specificeert een lijst met schijven die het installatieprogramma gebruiken kan. Alle andere schijven worden genegeerd. Om bijvoorbeeld schijf sda te gebruiken tijdens de installatie en alle andere schijven te negeren: ignoredisk --only-use=sda

Om een multipad apparaat dat geen LVM gebruikt toe te voegen: ignoredisk --only-use=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

Om een multipad apparaat dat LVM gebruikt toe te voegen: ignoredisk --only-use=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

autostep (optioneel) Overeenkomstig met interactive behalve gaat het voor je naar het volgende scherm. Het wordt meestal gebruikt voor debuggen. • --autoscreenshot — Maak een scherm kopie bij iedere stap tijdens de installatie en kopieer de beelden naar /root/anaconda-screenshots als de installatie klaar is. Dit is nuttig voor documentatie. auth of authconfig (vereist) Stel de authenticatie opties in voor het systeem. Het komt overeen met het authconfig commando, welke gedraaid kan worden na de installatie. Standaard worden wachtwoorden normaal versleuteld en worden niet geschaduwd. • --enablenis — Zet NIS ondersteuning aan. Standaard gebruikt --enablenis elk domein dat het op het netwerk vindt. Een domein moet bijna altijd met de hand ingesteld worden met de --nisdomain= optie. • --nisdomain= — NIS domein naam te gebruiken voor NIS voorzieningen. • --nisserver= — Server te gebruiken voor NIS voorzieningen (broadcasts zijn standaard). • --useshadow of--enableshadow — Gebruik schaduw wachtwoorden.

166

Kickstart opties • --enableldap — Zet LDAP ondersteuning aan in /etc/nsswitch.conf, wat je systeem toestaat om informatie over gebruikers (bijvoorbeeld hun UID's, persoonlijke mappen en shells) te betrekken van een LDAP map. Om deze optie te gebruiken, moet je het nss_ldap pakket installeren. Je moet ook een server en een basis DN (distiguished name) opgeven met -ldapserver= en --ldapbasedn=. • --enableldapauth — Gebruik LDAP als authenticatie methode. Dit zet de pam_ldap module aan voor authenticatie en wachtwoord veranderen, door een LDAP map te gebruiken. Om deze optie te gebruiken moet het nss_ldap pakket geïnstalleerd zijn. Je moet ook een server en een base DN opgeven met --ldapserver= en --ldapbasedn=. Als je omgeving TLS (Transport Layer Security) niet gebruikt, moet je de --disableldaptls schakelaar gebruiken om ervoor te zorgen dat het resulterende configuratie bestand werkt. • --ldapserver= — Als je of --enableldap of --enableldapauth opgeeft, gebruik je deze optie om de naam van de te gebruiken LDAP server op te geven. Deze optie wordt gezet zijn in het /etc/ldap.conf bestand. • --ldapbasedn= — Als je opgeeft of --enableldap of --enableldapauth, gebruik je deze optie om de DN in je LDAP map boom op te geven waaronder de gebruiker informatie bewaard is. Deze optie wordt gezet in het /etc/ldap.conf bestand. • --enableldaptls — Gebruik TLS (Transport Layer Security) opzoeken. Deze optie staat LDAP toe om versleutelde gebruikersnamen en wachtwoorden te versturen naar een LDAP server voor de authenticatie. • --disableldaptls — Gebruik geen TLS (Transport Layer Security) opzoeken voor een omgeving dat LDAP voor authenticatie gebruikt. • --enablekrb5 — Gebruik Kerberos 5 voor authenticatie van gebruikers. Kerberos zelf weet niets over persoonlijke mappen, UID's of shells. Als je Kerberos aanzet, moet je de accounts van gebruikers bekend maken voor dit werkstation door het aanzetten van LDAP, NIS, of Hesiod of door het gebruik van het /usr/sbin/useradd commando. Als je deze optie gebruikt, moet je het pam_krb5 pakket geïnstalleerd hebben. • --krb5realm= — Het Kerberos 5 gebied waartoe je werkstation behoort. • --krb5kdc= — De KDC (of KDC's) dat verzoeken voor het gebied bedient. Als je meerdere KDC's in je gebied hebt, scheid je hun namen met komma's (,). • --krb5adminserver= — De KDC in jouw gebied dat ook kadmmind draait. Deze server handelt wachtwoord veranderen en andere administratieve verzoeken af. Deze server moet op de master KDC draaien als je meer dan een KDC hebt. • --enablehesiod — Zet Hesiod ondersteuning aan voor het zoeken naar persoonlijke mappen, UID's, en shells van gebruikers. Meer informatie over het instellen en gebruiken van Hesiod op je netwerk is in /usr/share/doc/glibc-2.x.x/README.hesiod, welke onderdeel van het glibc pakket is. Hesiod is een uitbreiding van DNS dat DNS records gebruikt om informatie te bewaren over gebruikers, groepen, en verschillende andere zaken. • --hesiodlhs en --hesiodrhs — De Hesiod LHS (left-hand side) en RHS (right-hand side) waardes, ingesteld in /etc/hesiod.conf. De Hesiod bibliotheek gebruikt deze waardes om met DNS naar een naam te zoeken, vergelijkbaar met het gebruik van LDAP van een basis DN. Om gebruikers informatie voor de gebruikersnaam jim op te zoeken, zoekt de Hesiod bibliotheek naar jim.passwd, wat moet oplossen in een TXT record dat een string bevat die identiek is aan een ingang voor die gebruiker het passwd bestand: 167

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties jim:*:501:501:Jungle Jim:/home/jim:/bin/bash. Om groepen op te zoeken, zoekt de Hesiod bibliotheek in plaats daarvan naar jim.group. Voor het opzoeken van gebruikers en groepen volgens nummer, maak je 501.uid als CNAME voor jim.passwd en 501.gid als CNAME voor jim.group. Merk op dat de bibliotheek geen punt (.) plaatst voor de LHS en RHS waardes bij het uitvoeren van een zoekactie. Daarom moeten de LHS en RHS waardes met een punt beginnen als dit nodig is. Je moet de punt toevoegen aan de waardes die je instelt voor --hesiodlhs en --hesiodrhs. • --enablesmbauth — Zet gebruiker authenticatie aan voor een SMB server (gewoonlijk een Samba of Windows server). SMB authenticatie ondersteuning weet niets over persoonlijke mappen, UID's of shells. Als je SMB aanzet moet je de accounts van gebruikers bekend maken aan het werkstation door LDAP, NIS, of Hesiod aan te zetten of door het gebruik van het /usr/ sbin/useradd commando om hun accounts bekend te maken voor het werkstation. • --smbservers= — De naam van de server die gebruikt worden voor SMB authenticatie. Om meer dan een server op te geven, worden hun namen gescheiden door komma's (,). • --smbworkgroup= — De naam van de werkgroep voor de SMB servers. • --enablecache — Zet de nscd voorziening aan. De nscd voorziening bewaart informatie over gebruikers, groepen, en verschillende andere soorten informatie. Het opslaan is in het bijzonder nuttig als je er voor kiest om informatie over gebruikers en groepen te verspreiden in je netwerk door NIS, LDAP, of Hesiod te gebruiken. • --passalgo — Om het SHA-256 hash algoritme in te stellen, voer je het commando authconfig --passalgo=sha256 --kickstart uit. Om het SHA-512 hash algoritme in te stellen, voer je authconfig --passalgo=sha512 -kickstart uit. Verwijder de --enablemd5 optie als deze aanwezig is. bootloader (vereist) Specificeert hoe de bootlader geïnstalleerd moet worden. Deze optie is vereist voor zowel installaties als upgrades.

Belangrijk Als je de tekst mode kiest voor een kickstart installatie, wees er dan zeker van dat je keuzes opgeeft voor de partitionering, bootlader en pakket selectie opties. Deze stappen zijn geautomatiseerd in de tekst mode en anaconda kan je niet vragen naar ontbrekende informatie. Als je geen keuzes voor deze opties opgeeft, zal anaconda het installatie proces stoppen. • --append= — Specificeert kernel parameters. Om meerdere parameters op te geven scheidt je ze met spaties. Bijvoorbeeld: bootloader --location=mbr --append="hdd=ide-scsi ide=nodma"

• --driveorder — Specificeert welk station de eerste is in de BIOS opstart volgorde. Bijvoorbeeld:

168

Kickstart opties

bootloader --driveorder=sda,hda

• --location= — Specificeert waar het boot record wordt geschreven. Geldige waardes zijn de volgende: mbr (de standaard), partition (installeert de bootlader op de eerste sector van de partitie die de kernel bevat), of none (installeer de bootlader niet). • --password= — Als je GRUB gebruikt, wordt het GRUB bootlader wachtwoord gezet met de waarde van deze optie. Dit moet gebruikt worden om toegang tot de GRUB shell te beperken, omdat hier willekeurige kernel opties doorgegeven kunnen worden. • --md5pass= — Als GRUB gebruikt wordt, is dit gelijkwaardig met --password= behalve dat het wachtwoord versleuteld wordt. • --timeout= — Specificeer het aantal secondes voordat de bootlader begint met het opstarten van de standaard optie. Het specificeren van 0 zorgt ervoor dat GRUB deze menu's niet toont. • --upgrade — Upgrade de bestaande bootlader configuratie, met behoud van de oude regels. Deze optie is alleen beschikbaar voor upgrades. clearpart (optioneel) Verwijdert partities van het systeem, voordat nieuwe partities aangemaakt worden. Standaard worden geen partities verwijderd.

Opmerking Als het clearpart commando gebruikt wordt, dan kan het --onpart commando niet gebruikt worden voor een logische partitie. • --all — Verwijdert alle partities op het systeem. • --drives= — Specificeert van welke stations partities verwijdert gaan worden. Bijvoorbeeld, het volgende verwijdert alle partities op de twee stations op de primaire IDE controller: clearpart --drives=hda,hdb --all

Voor het opschonen van een multipad apparaat dat geen logische volume management (LVM) gebruikt, gebruik je het formaat disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID, waain WWID het world-wide identifier voor het apparaat is. Om bijvoorbeeld een schijf met WWID 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 op te schonen, gebruik je: clearpart --drives=disk/by-id/dm-uuid-mpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

Multipad apparaten die LVM gebruiken worden pas samengesteld nadat anaconda het kickstart bestand ontleed heeft. Daarom kun je deze apparaten niet in het formaat dm-uuid-mpath specificeren. Om een multipad apparaat dat LVM gebruikt op de schonen, gebruik je in plaats daarvan het formaat disk/by-id/scsi-WWID, waarin WWID het world-wide identifier voor het apparaat is. Om bijvoorbeeld een schijf met WWID 58095BEC5510947BE8C0360F604351918 op te schonen, gebruik je:

169

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties

clearpart --drives=disk/by-id/scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Waarschuwing — Specificeer multipad apparaten nooit met apparaat namen zoals mpatha Apparaat namen als mpatha zijn niet specifiek voor een bepaalde schijf. De schijf met de naam /dev/mpatha tijdens de installatie hoeft niet degene te zijn die je verwacht. Het clearpart commando kan daarom de verkeerde schijf benaderen.

• --initlabel — Initialiseert de schijf label naar de standaard voor je architectuur (bijvoorbeeld msdos voor x86). Dit is nuttig omdat het installatieprogramma nu er niet naar hoeft te vragen als het de schijf label van een gloednieuwe harde schijf moet initialiseren. • --linux — Verwijder alle Linux partities. • --none (standaard) — Verwijder geen partities. cmdline (optioneel) Voert de installatie uit in een geheel niet-interactieve commandoregel mode. Elke prompt voor interactie stopt de installatie. device (optioneel) In de meeste PCI systemen, zoekt het installatie programma automatisch op een correcte manier naar Ethernet en SCSI kaarten. In oudere systemen en sommige PCI systemen echter,heeft kickstart een hint nodig om de juiste apparaten te vinden. Het device commando, die het installatie programma vertelt om extra modules te installeren, heeft het volgende formaat: device <moduleNaam> --opts=

• <moduleNaam> — Vervang dit met de naam van de kernel module die geïnstalleerd moet worden. • --opts= — Aankoppel opties te gebruiken voor het koppelen van NFS export. Elke optie die opgegeven kan worden in /etc/fstab voor en NFS aankoppeling zijn toegestaan. De opties zijn vermeld in de nfs(5) manual pagina. Meerdere opties worden gescheiden door een komma. driverdisk (optioneel) Driver diskettes kunnen gebruikt worden tijdens kickstart installaties. Je moet de inhoud van de driver diskette kopiëren naar de root map van een partitie op de harde schijf van het systeem. Dan moet je het driverdisk commando gebruiken om het installatie programma te vertellen waar het moet kijken voor de drivers. driverdisk <partitie> --source= --biospart= [--type=]

Als alternatief kan een netwerk locatie opgegeven worden voor de driver diskette: driverdisk --source=ftp://pad/naar/dd.img driverdisk --source=http://pad/naar/dd.img

170

Kickstart opties driverdisk --source=nfs:host:/pad/naar/img

• <partitie> — De partitie die de driver disk bevat. • — URL voor de driver schijf. NFS locaties kunnen opgegeven worden in de vorm nfs:host:/pad/naar/img. • — BIOS partitie die de driver schijf bevat (bijvoorbeeld, 82p2). • --type= — Bestandssysteem type (bijvoorbeeld, vfat of ext2). firewall (optioneel) Deze optie komt overeen met het Firewall configureren scherm in het installatie programma. firewall --enabled|--disabled [--trust=] [--port=]

• --enabled of --enable — Verbied binnenkomende verbindingen die geen reactie zijn op uitgaande verzoeken, zoals DNS antwoorden of DHCP verzoeken. Als toegang tot services die op deze machine draaien nodig is, kun je ervoor kiezen om specifieke services door de firewall toe te staan. • --disabled of --disable — Stel geen iptables regels in. • --trust= — Geeft hier een apparaat op, zoals eth0, waarvan alle verkeer die er vandaan komt door de firewall mag gaan. Om meer dat een apparaat op te geven, gebruik je --trust eth0 --trust eth1. Gebruikt GEEN door komma's gescheiden formaat zoals --trust eth0, eth1. • — Vervang dit met een of meer van het volgende om gespecificeerde services door de firewall toe te staan. • --ssh • --smtp • --http • --ftp • --port= — Je kunt opgeven dat poorten toegestaan zijn door de firewall met het port:protocol formaat. Bijvoorbeeld, om IMAP toegang toe te staan door je firewall, specificeer je imap:tcp. Numerieke poorten kunnen ook expliciet opgegeven worden, bijvoorbeeld, om UDP pakketten toe te staan door poort 1234, specificeer je 1234:udp. Om meerdere poorten op te geven, scheid je ze met komma's. firstboot (optioneel) Bepaal of firstboot opgestart wordt de eerste keer dat het systeem opgestart wordt. Als het aangezet wordt, moet het firstboot pakket geïnstalleerd zijn. Als dit niet wordt opgegeven, is de optie standaard uitgezet. • --enable of --enabled — De Setup Agent wordt opgestart de eerste keer dat het systeem opstart. • --disable of --disabled — De Setup Agent wordt niet gestart de eerste keer dat het systeem opstart.

171

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --reconfig — Stel de Setup Agent in om tijdens het opstarten van het systeem te starten in de herconfiguratie mode. Deze mode staat het instellen toe van de taal, muis, toetsenbord, root wachtwoord, beveiliging niveau, tijdzone, en netwerk configuratie naast de standaard items. graphical (optioneel) Voer de kickstart installatie uit in de grafische mode. Dit is de standaard. halt (optioneel) Stop het systeem nadat de installatie succesvol voltooid is. Dit is vergelijkbaar met een handmatige installatie, waar anaconda een boodschap laat zien en wacht tot de gebruiker een toets induwt voordat het opnieuw opstart. Als voor een kickstart installatie geen afmaak methode is opgegeven, wordt deze optie als standaard gebruikt. De halt optie is ruwweg equivalent met het shutdown -h commando. Voor andere afsluit methodes, refereer je naar de poweroff, reboot, en shutdown kickstart opties. install (optioneel) Vertelt het systeem een vers systeem te installeren in plaats van een bestaand systeem te upgraden. Dit is de standaard mode. Voor installatie, moet je de installatie type opgeven met een van cdrom, harddrive, nfs, of url (voor FTP of HTTP installaties). Het install commando en de installatie methode moeten op aparte regels staan. • cdrom — Installeer van het eerste optische station in het systeem. • harddrive — Installeer van een Fedora installatie boom op een lokaal station, welke vfat of ext2 moet zijn. • --biospart= BIOS partitie waarvan te installeren (zoals 82). • --partition= Partitie waarvan te installeren (zoals sdb2). • --dir= Map die de variant map bevat van de installatie boom. Bijvoorbeeld: harddrive --partition=hdb2 --dir=/tmp/install-tree

• nfs — Installeer van de opgegeven NFS server. • --server= Server waarvan te installeren (hostnaam of IP). • --dir= Map die de variant map bevat van de installatie boom. • --opts= 172

Kickstart opties Aankoppel opties te gebruiken voor het aankoppelen van de NFS export (optioneel) Bijvoorbeeld: nfs --server=nfsserver.example.com --dir=/tmp/install-tree

• url — Installeer van een installatie boom op een server op afstand met FTP of HTTP. Bijvoorbeeld: url --url http://<server>/<map>

of: url --url ftp://:<wachtwoord>@<server>/<map>

iscsi (optional) iscsi --ipaddr= [opties]. Specificeert extra iSCSI opslag die tijdens de installatie aangesloten moet worden. Als je de iscsi parameter gebruikt, moet je ook een naam toekennen aan de iSCSI node, met de iscsiname parameter eerder in het kickstart bestand. We bevelen aan dat je waar mogelijk iSCSI opslag in de systeem BIOS of firmware (iBFT voor Intel systemen) configureert in plaats van met de iscsi parameter. Anaconda detecteert en gebruikt automatisch schijven geconfigureerd in BIOS of firmware en er is geen speciale configuratie nodig in het kickstart bestand. Als je de iscsi parameter moet gebruiken, wees er dan zeker van dat het netwerk geactiveerd is aan het begin van de installatie, en dat de iscsi parameter in het kickstart bestand verschijnt voordat je refereert naar iSCSI schijven mat parameters zoals clearpart of ignoredisk. • --port= (mandatory) — het port nummer (gewoonlijk, --port=3260) • --user= — de gebruikersnaam vereist voor authenticatie met het doel • --password= — het wachtwoord dat overeenkomt met de gebruikersnaam gespecificeerd voor het doel • --reverse-user= — de gebruikersnaam vereist voor authenticatie met de initiator van een doel dat reverse CHAP authenticatie gebruikt • --reverse-password= — het wachtwoord dat correspondeert met de gebruikersnaam gespecificeerd voor de initiato iscsiname (optional) Kent een naam toe aan een iSCSI node gespecificeerd door de iscsi parameter. Als je de iscsi parameter in je kickstart bestand gebruikt, dan moet je iscsiname eerder in het kickstart bestand specificeren. keyboard (required) Stel het standaard toetsenbord voor het systeem in. De beschikbare toetsenbord types zijn: 173

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • be-latin1 — Belgisch • bg_bds-utf8 — Bulgaars • bg_pho-utf8 — Bulgaars (fonetisch) • br-abnt2 — Braziliaans (ABNT2) • cf — Frans Canadees • croat — Kroatisch • cz-us-qwertz — Tsjechisch • cz-lat2 — Tsjechisch (qwerty) • de — Duits • de-latin1 — Duits (latin1) • de-latin1-nodeadkeys — Duits (latin1 zonder dode toetsen) • dvorak — Dvorak • dk — Deens • dk-latin1 — Deens (latin1) • es — Spaans • et — Estisch • fi — Fins • fi-latin1 — Fins (latin1) • fr — Frans • fr-latin9 — Frans (latin9) • fr-latin1 — Frans (latin1) • fr-pc — Frans (pc) • fr_CH — Zwitsers Frans • fr_CH-latin1 — Zwitsers Frans (latin1) • gr — Grieks • hu — Hongaars • hu101 — Hongaars (101 key) • is-latin1 — Ijslands • it — Italiaans • it-ibm — Italiaans (IBM)

174

Kickstart opties • it2 — Italiaans (it2) • jp106 — Japans • ko — Koreaans • la-latin1 — Latijns Amerikaans • mk-utf — Macedonisch • nl — Nederlands • no — Noors • pl2 — Pools • pt-latin1 — Portugees • ro — Roemeens • ru — Russisch • sr-cy — Servisch • sr-latin — Servisch (latin) • sv-latin1 — Zweeds • sg — Zwitsers Duits • sg-latin1 —Zwitsers Duits (latin1) • sk-qwerty — Slovaaks (qwerty) • slovene — Sloveens • trq — Turks • uk — Engels • ua-utf — Oekraïens • us-acentos — V.S. Internationaal • us — V.S. Engels Het bestand /usr/lib/python2.6/site-packages/system_config_keyboard/ keyboard_models.py op 32-bit systemen of /usr/lib64/python2.6/site-packages/ system_config_keyboard/keyboard_models.py op 64-bit systemen bevat deze lijst ook en is onderdeel van het system-config-keyboard pakket. lang (vereist) Stel de te gebruiken taal tijdens de installatie in en de standaard taal te gebruiken op het geïnstalleerde systeem. Bijvoorbeeld, om de taal Engels in te stellen, moet het kickstart bestand de volgende regel bevatten: lang en_US

175

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties Het bestand /usr/share/system-config-language/locale-list geeft een lijst van geldige taal codes in de eerste kolom van iedere regel en is onderdeel van het system-configlanguage pakket. Sommige talen (bijvoorbeeld Chinees, Japans, Koreaans en Indiase talen) worden niet ondersteund tijdens de tekst mode installatie. Als een van deze talen is opgegeven met het langcommando, zal de installatie verdergaan met Engels hoewel het draaiende systeem als standaard de opgegeven taal zal gebruiken. langsupport (verouderd) Het langsupport sleutelwoord is verouderd en het gebruik hiervan zal een fout boodschap veroorzaken die naar het scherm wordt geschreven en de installatie zal stoppen. In plaats van het langsupport sleutelwoord te gebruiken, moet je nu de support pakket groepen opgeven van alle talen die je wilt ondersteunen in de %packages sectie van je kickstart bestand. Bijvoorbeeld, ondersteuning toevoegen voor Frans betekent dat je het volgende moet toevoegen aan %packages: @french-support

logvol (optioneel) Maak een logische volume voor Logical Volume Management (LVM) met de syntax: logvol <mntpoint> --vgname= --size= --name=

De opties zijn als volgt: • --noformat — Gebruik een bestaande logische volume en formatteer deze niet. • --useexisting — Gebruik een bestaande logische volume en formatteer deze opnieuw. • --fstype= — Stel het bestandssysteem type in voor de logische volume. Geldige waarden zijn xfs, ext2, ext3, ext4, swap, vfat en hfs. • --fsoptions= — Specificeert een vrije vorm reeks van opties om gebruikt te worden tijdens het aankoppelen van het bestandssysteem. Deze reeks zal gekopieerd worden naar het /etc/ fstab bestand van het geïnstalleerde systeem en moet tussen aanhaal tekens staan. • --grow= — Laat de logische volume groeien om de beschikbare ruime (als die er is) te vullen, of tot de maximale grootte instelling. • --maxsize= — De maximum grootte in megabytes als de logische volume op groeien is ingesteld. Geef hier een geheel getal zoals 500 op (specificeer de eenheid niet). • --recommended= — Bepaal de grootte van de logische volume automatisch. • --percent= — Specificeer de hoeveelheid waarmee de logische volume groeit als een percentage van de beschikbare vrije ruimte in de volume groep nadat logische volumes met een statische grootte toegekend zijn. Deze optie moet tezamen met de --size en --grow opties voor logvol gebruikt worden. • --encrypted — Specificeer dat deze logische volume versleuteld moet worden, met de wachtzin aangeboden in de --passphrase optie. Als je geen wachtzin opgeeft, zal anaconda de standaard, systeem-brede wachtzin gebruiken die ingesteld is met het autopart -passphrase commando, of het stopt de installatie en vraagt je om een wachtzin op te geven als er geen standaard ingesteld is. 176

Kickstart opties • --passphrase= — Specificeer de wachtzin te gebruiken voor het versleutelen van deze logische volume. Je moet deze optie tezamen met de --encrypted optie gebruiken; alleenstaand heeft het geen effect. • --escrowcert=URL_van_X.509_certificaat — Sla data encryptie sleutels van alle versleutelde volumes op als bestanden in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat van de URL gespecificeerd met URL_van_X.509_certificaat. De sleutels worden opgeslagen als aparte bestanden voor elke versleutelde volume. Deze optie heeft alleen betekenis als --encrypted wordt gespecificeerd. • --backuppassphrase= — Voeg een willekeurig aangemaakte wachtzin toe aan elke versleutelde volume. Sla de wachtzinnen op in aparte bestanden in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat gespecificeerd met --escrowcert. Deze optie heeft alleen betekenis als --escrowcert wordt gespecificeerd. • --label= — ken een label toe aan een individueel volume. Maak eerst de partitie, maak dan de logische volume groep en maak daarna de logische volume. Bijvoorbeeld: part pv.01 --size 3000 volgroup myvg pv.01 logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol

Maak eerst de partitie, maak dan de logische volume groep en maak daarna de logische volume om 90% van de overblijvende ruimte in de volume groep in beslag te nemen. Bijvoorbeeld: part pv.01 --size 1 --grow volgroup myvg pv.01 logvol / --vgname=myvg --size=1 --name=rootvol --grow --percent=90

logging (optioneel) Dit commando controleert het fout logboek van anaconda tijdens de installatie. Het heeft geen effect op het geïnstalleerde systeem. • --host= — Stuurt de logboek informatie naar de opgegeven host op afstand, waarop een syslogd proces moet draaien die ingesteld is om logboeken op afstand te accepteren. • --port= — Als het syslogd proces op afstand een andere poort gebruikt dan de standaard poort, kan die met deze optie opgegeven worden. • --level= — Een van de volgende: debug, info, warning, error, of critical. Specificeer het minimum niveau van boodschappen dat op tty3 zal verschijnen. Echter alle boodschappen worden nog steeds naar het logboek bestand gestuurd ongeacht dit niveau. mediacheck (optioneel) Als dit is opgegeven zal het anaconda forceren om een media controle uit te voeren van de installatie media. Dit commando vereist dat de installatie bemand is, dus dit is standaard uitgezet. monitor (optioneel) Als het monitor commando niet wordt opgegeven, zal anaconda X gebruiken om automatisch je monitor instellingen te detecteren. Probeer dit uit voordat je jouw monitor handmatig instelt. • --hsync= — Specificeert de horizontale sync frequentie van de monitor. 177

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --monitor= — Gebruik de opgegeven monitor; de monitor naam moet er een zijn van de lijst in /usr/share/hwdata/MonitorsDB van het hwdata pakket. De lijst van monitoren kan ook gevonden worden op her X configuratie scherm van de Kickstart configurator. Dit wordt genegeerd als --hsync of --vsync is opgegeven. Als er geen monitor informatie wordt opgegeven, zal het installatie programma proberen het automatisch uit te zoeken. • --noprobe= — Zoek niet naar monitor informatie. • --vsync= — Specificeert de verticale sync frequentie van de monitor. mouse (verouderd) Het mouse sleutelwoord is verouderd. network (optioneel) Configureert netwerk informatie voor het doel systeem en activeert netwerkapparaten in de installatie omgeving. Het apparaat gespecificeerd in het eerste network commando wordt automatisch geactiveerd als netwerktoegang vereist is tijdens de installatie, bijvoorbeeld tijdens een netwerk installatie of installatie via VNC. Je kun het vereiste apparaat ook expliciet activeren in de installatie omgeving met de --activate optie.

Hoe geeft je netwerk instellingen handmatig op Als je handmatig netwerk instellingen op moet geven tijdens een verder geautomatiseerde kickstart installatie, moet je network niet gebruiken. Start het systeem in plaats daarvan op met de asknetwork optie (refereer naar Paragraaf 15.10, “Starten van een kickstart installatie”), welke anaconda zal latren vragen naar netwerk instellingen in plaats van de standaard instellingen te gebruiken. anaconda zal hier naar vragen voordat het kickstart bestand gelezen wordt. Zodra de netwerkverbinding aanwezig is, kun je netwerk instellingen alleen opnieuw configureren met degene gespecificeerd in je kickstart bestand.

Opmerking Je wordt alleen gevraagd naar informatie over je netwerk: • voor het ophalen van het kickstart bestand als je de asknetwork boot optie gebruikt • als er voor de eerste keer toegang naar het netwerk is nadat het kickstart bestand opgehaald is, en als het netwerk niet gebruikt werd om het op te halen en je hebt geen kickstart netwerk commando's aangeboden • --activate — activeert dit apparaat in de installatie omgeving Als je de --activate optie gebruikt voor een apparaat dat al geactiveerd is (bijvoorbeeld, een interface dat je geconfigureerd hebt met boot opties zodat het systeem het kickstart bestand kon ophalen) dan wordt het apparaat opnieuw geactiveerd om de details opgegeven in het kickstart bestand te gebruiken.

178

Kickstart opties Gebruik de --nodefroute optie om te voorkomen dat het apparaat de standaard route neemt. De activate optie is nieuw in Fedora 16. • --biosdevname=0 — zet consistente netwerkapparaat naamgeving uit (refereer naar Appendix A in de Fedora System Administrators Guide). • --bootproto= — Een van dhcp, bootp, ibft of static. De ibft optie is nieuw in Fedora 16. Standaard wordt voor bootproto dhcp aangenomen. bootp en dhcp worden op dezelfde manier behandeld. De DHCP methode gebruikt een DHCP server systeem om zijn netwerk instelling te verkrijgen. Zoals je misschien kunt raden, werkt de BOOTP methode vergelijkbaar, het vereist een BOOTP server om de netwerk configuratie te leveren. Om aan het systeem op te geven op DHCP te gebruiken: network --bootproto=dhcp

Om een machine op te geven BOOTP te gebruiken om zijn netwerk informatie te verkrijgen, gebruik je de volgende regel in het kickstart bestand: network --bootproto=bootp

Om een machine op te geven om de configuratie gespecificeerd in iBFT te gebruiken, gebruik je: network --bootproto=ibft

De statische methode vereist dat je het IP adres, netmasker, gateway en naamserver specificeert in het kickstart bestand. Zoals de naam aangeeft is deze methode statisch en wordt gebruikt tijdens en na de installatie. Alle statische netwerkconfiguratie informatie moet gespecificeerd worden op een regel; je kunt geen regels wrappen met een backslash zoals op een commandoregel. Een regel die het statisch netwerk specificeert in een kickstart bestand is daarom complexer dan regels die DHCP, BOOTP of iBFT specificeren. Merk op dat de voorbeelden op deze pagina regelonderbrekingen hebben vanwege de presentatie; ze zullen in een actueel kickstart bestand niet werken. network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver=10.0.2.1

Je kunt hier ook meerdere naamservers configureren. Om dat te doen specificeer je ze als een met komma's gescheiden lijst in de commando regel. network --bootproto=static --ip=10.0.2.15 --netmask=255.255.255.0 --gateway=10.0.2.254 --nameserver 192.168.2.1,192.168.3.1

179

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --device= — specificeert het apparaat dat geconfigureerd moet worden (en eventueel geactiveerd) met het network commando. Voor het eerste network commando, is de standaard voor --device= (in voorkeursvolgorde) een van: 1. het apparaat gespecificeerd door de ksdevice boot optie 2. het apparaat dat automatisch geactiveerd werd om het kickstart bestand op te halen 3. het apparaat geselecteerd in de Netwerkapparaten dialoog Het gedrag van een opvolgend network commando is niet gespecificeerd als zijn --device optie ontbreekt. Denk eraan om een --device optie te specificeren voor elk netwerk na de eerste. Je kunt een apparaat op vijf manieren specificeren: • de apparaat naam van de interface, bijvoorbeeld, eth0 • het MAC adres van de interface, bijvoorbeeld, 00:12:34:56:78:9a • het sleutelwoord link, wat de eerste interface specificeert waarvan de link zich in de up toestand bevindt • het sleutelwoord bootif, welke het MAC adres gebruikt dat pxelinux ingesteld heeft in de BOOTIF variabele. Stel IPAPPEND 2 in je pxelinux.cfg bestand in zodat pxelinux de BOOTIF variabele instelt. • het sleutelwoord ibft, welke het MAC adres van de interface gespecificeerd door iBFT gebruikt network --bootproto=dhcp --device=eth0

• --ip= — IP adres van het apparaat. • --ipv6= — IPv6 adres van het apparaat, of auto om automatische buur ontdekking te gebruiken, of dhcp om DHCPv6 te gebruiken. • --gateway= — Standaard gateway als een enkel IPv4 of IPv6 adres. • --nameserver= — Primaire naamserver, als een IP adres. Meerdere naamserver moeten gescheiden zijn met een komma. • --nodefroute — Voorkomt dat de interface ingesteld wordt als de standaard route. Gebruik deze optie als je extra apparaten wilt activeren met de --activate= optie, bijvoorbeeld, een NIC op een apart subnet voor een iSCSI doel. De nodefroute optie is nieuw in Fedora 16. • --nodns — Configureer geen DNS server. • --netmask= — Netwerkmasker voor het apparaat. • --hostname= — De hostnaam voor het geïnstalleerde systeem. • --ethtool= — Specificeert extra laag-niveau instellingen voor het netwerk apparaat welke doorgegeven zullen worden naar het ethtool programma.

180

Kickstart opties • --onboot= — Geeft aan of het netwerk apparaat tijdens het opstarten wel of niet aangezet moet worden. • --dhcpclass= — De DHCP klasse. • --mtu= — De MTU van het apparaat. • --noipv4 — Zet IPv4 voor dit apparaat uit. • --noipv6 — Zet IPv6 voor dit apparaat uit. part of partition (vereist voor installaties, genegeerd voor upgrades) Maakt een partitie op het systeem. Als op het systeem zich meerdere Fedora installaties bevinden op verschillende partities, vraagt het installatie programma de gebruiker welke installatie een upgrade moet krijgen.

Waarschuwing Sinds Fedora 16, heb je een biosboot partitie nodig om de bootladen met succes te installeren op een schijf dat een GPT/GUID partitie tabel bevat. Dit omvat schijven die geïnitialiseerd zijn door het installatieprogramma. Deze partitie kan aangemaakt worden met de de kickstart optie part biosboot --fstype=biosboot --size=1. Als de schijf echter al een biosboot partitie heeft, is het toevoegen van een "part biosboot" optie niet nodig.

Waarschuwing Alle partities die gemaakt worden, worden als onderdeel van het installatie proces geformatteerd behalve als --noformat en --onpart worden gebruikt.

Belangrijk Als je de tekst mode kiest voor een kickstart installatie, wees er dan zeker van dat je keuzes opgeeft voor de partitionering, bootlader en pakket selectie opties. Deze stappen zijn geautomatiseerd in de tekst mode en anaconda kan je niet vragen naar ontbrekende informatie. Als je geen keuzes voor deze opties opgeeft, zal anaconda het installatie proces stoppen. Voor een gedetailleerd voorbeeld van part in actie, refereer je naar Paragraaf 15.4.1, “Geavanceerd partitionering voorbeeld”. • <mntpointmultipath --name= --device= --rule=> — De <mntpoint> is waar de partitie aangekoppeld wordt en moet een van de volgende vormen hebben:

181

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • /<pad> Bijvoorbeeld, /, /usr, /home • swap De partitie wordt gebruikt als swap ruimte. Om de grootte van de swap partitie automatisch te bepalen, gebruik je de --recommended optie. swap --recommended

De toegekende grootte zal effectief worden maar is niet precies gekalibreerd voor je systeem. Als je de swap partitie nauwkeuriger wilt instellen, refereer je naar Paragraaf 9.14.5, “Aanbevolen partitionering schema”. • raid. De partitie wordt gebruikt voor software RAID (refereer naar raid). • pv. De partitie wordt gebruikt voor LVM (refereer naar logvol). • --size= — De minimum partitie grootte megabytes. Specificeer hier een geheel getal zoals 500 (voeg geen eenheid toe).

Belangrijk - --size waarde moet groot zijn Als de --size waarde te klein is, zal de installatie mislukken. Stel de --size waarde in als de minimum hoeveelheid ruimte die je nodig hebt Voor aanbevelingen over de grootte refereer je naar Paragraaf 9.14.5, “Aanbevolen partitionering schema”.

• --grow — Laat de partitie groeien om de beschikbare ruimte (als die er is) geheel te vullen, of groeit tot de maximale grootte instelling.

Opmerking Als je --grow= gebruikt zonder --maxsize= in te stellen voor een swap partitie, zal Anaconda de maximum grootte van de swap partitie beperken. Voor systemen die minder dan 2GB fysiek geheugen hebben, is deze limit twee keer de hoeveelheid fysiek geheugen. Voor systemen met meer dan 2GB wordt deze limiet de grootte van het fysiek geheugen plus 2 GB.

182

Kickstart opties • --maxsize= — De maximum partitie grootte in megabytes als de partitie ingesteld wordt om te groeien. Specificeer hier een geheel getal zoals 500 (voeg de eenheid niet toe). • --noformat — Specificeert dat de partitie niet geformatteerd moet worden, voor gebruik met het --onpart commando. • --onpart= of --usepart= — Specificeert het apparaat waaop de partitie geplaatst wordt. Bijvoorbeeld: partition /home --onpart=hda1

plaatst /home op /dev/hda1. Het apparaat moet al op het systeem bestaan de --onpart optie zal het niet aanmaken. • --ondisk= of --ondrive= — Forceert dat de partitie op een bepaalde schijf wordt aangemaakt. Bijvoorbeeld, --ondisk=sdb plaatst de partitie op de tweede SCSI schijf van het systeem. Om een multipad apparaat te specificeren die geen logische volume management (LVM) gebruikt, gebruik je het formaat disk/by-id/dm-uuid-mpath-WWID, waarin WWID de world-wide identifier voor het apparaat is. Om bijvoorbeeld een schijf met WWID 2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017 te specificeren, gebruik je: part / --fstype=ext3 --grow --asprimary --size=100 --ondisk=disk/by-id/dm-uuidmpath-2416CD96995134CA5D787F00A5AA11017

Multipad apparaten die LVM gebruiken worden pas samengesteld nadat anaconda het kickstart bestand ontleed heeft. Je kunt deze apparaten daarom niet in het formaat dm-uuid-mpath specificeren. Inplaats daarvan gebruik je voor een multipad aaparaat dat LVM gebruikt, het formaat disk/by-id/scsi-WWID, waarin WWID de world-wide identifier voor het apparaat is. Om bijvoorbeeld en schijf met een WWID 58095BEC5510947BE8C0360F604351918 te specificeren, gebruik je: part / --fstype=ext3 --grow --asprimary --size=100 --ondisk=disk/by-id/ scsi-58095BEC5510947BE8C0360F604351918

Waarschuwing — Specificeer multipad apparaten nooit met apparaat namen zoals mpatha Apparaat namen als mpatha zijn niet specifiek voor een bepaalde schijf. De schijf met de naam /dev/mpatha tijdens de installatie kan niet degene zijn die je verwacht. Daarom kan het part commando zicht richten op de verkeerde schijf of partitie.

• --asprimary — Forceert automatische toekenning van de partitie als een primaire partitie, anders mislukt de partitionering. • --type= (vervangen door fstype) — Deze optie is niet meer beschikbaar. Gebruik fstype.

183

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --fsoptions= — Specificeert een vrije vorm reeks van opties om gebruikt te worden bij het aankoppelen van het bestandssysteem. Deze reeks zal gekopieerd worden naar het /etc/ fstab bestand van het geïnstalleerde systeem en moet tussen aanhaal tekens staan. • --fsprofile — Specificeert een gebruikstype die doorgegeven wordt aan het programma dat op deze partitie een bestandssysteem aanmaakt. Een gebruikstype definieert een aantal tuning parameters die gebruikt worden bij het aanmaken van een bestandssysteem. Om deze optie te laten werken, mort het bestandssysteem het gebruikstype concept ondersteunen en er moet een configuratiebestand zijn dat geldige types toont. Voor ext2, ext3 en ext4 is dit configuratiebestand /etc/mke2fs.conf. • --fstype= — Stelt het bestandssysteem type voor de partitie in. Geldige waardes zijn xfs, ext2, ext3, ext4, swap, vfat, en hfs. • --recommended — Bepaalt de grootte van de partitie automatisch. • --onbiosdisk — Forceert dat de partitie aangemaakt wordt op een bepaalde schijf zoals ontdekt door de BIOS. • --encrypted — Specificeert dat deze partitie versleuteld moet worden met de wachtzin aangeboden door de --passphrase optie. Als je geen wachtzin specificeert zal anaconda de standaard, systeem-brede wachtzin gebruiken ingesteld door het autopart --passphrase commando, of stopt de installatie en vraagt je om een wachtzin aan te bieden als geen standaard ingesteld is. • --passphrase= — Specificeert de wachtzin die gebruikt gaat worden voor het versleutelen van deze partitie. Je moet deze optie tezamen met de --encrypted optie gebruiken; op zichzelf staand heeft het geen effect. • --escrowcert=URL_van_X.509_certificaat — Slaat data encryptie sleutels van alle versleutelde partities op als bestanden in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat van de URL gespecificeerd met URL_van_X.509_certificaat. De sleutels worden opgeslagen als een apart bestand voor iedere versleutelde partitie. Dit optie heeft alleen betekenis als --encrypted gespecificeerd is. • --backuppassphrase= — Voeg een willekeurig gegenereerde wachtzin toe aan elke versleutelde partitie. Sla deze wachtzinnen op in aparte bestanden in /root, verleuteld met gebruik van de X.509 certificaat gespecificeerd met --escrowcert. Deze optie heeft alleen betekenis als --escrowcert gespecificeerd is. • --label= — ken een label toe aan een individuele partitie.

Opmerking Als het partitioneren om enige reden faalt, verschijnen diagnostische boodschappen op virtuele console 3. poweroff (optioneel) Sluit de computer af en schakel de spanning uit na de installatie als deze succesvol is beëindigd. Normaal laat anaconda tijden een handmatige installatie een boodschap zien en wacht tot de gebruiker op een toets drukt voordat het opnieuw opstart. Tijdens een kickstart installatie zal, als er geen afsluit methode is opgegeven, als standaard de halt optie worden gebruikt.

184

Kickstart opties De poweroff optie is equivalent met het shutdown -p commando.

Opmerking De poweroff optie hangt sterk af van de hardware die in het systeem gebruikt wordt. In het bijzonder moeten sommige hardware onderdelen zoals de BIOS, APM (advanced power management), en ACPI (advanged configuration and power interface) in staat zijn om met de systeem kernel interactief te zijn. Neem contact op met je fabrikant voor meer informatie over de APM/ACPI mogelijkheden van je systeem. Voor andere afsluit methodes, refereer je naar de halt, reboot en shutdown kickstart opties. raid (optioneel) Maak een software RAID opstelling. Dit commando heeft de vorm: raid <mntpoint> --level= --device=<mddevice> <partitions*>

• <mntpoint> — De locatie waar het RAID bestandssysteem wordt aangekoppeld. Als het / is, moet het RAID level 1 zijn behalve als een boot partitie (/boot) aanwezig is. Als een boot partitie aanwezig is , moet de /boot partitie level 1 zijn en de root (/) partitie kan elk van de beschikbaar type zijn. De <partities*> (welke aangeeft dat meerdere partities getoond kunnen worden) geeft een lijst van de RAID identifiers die aan de RAID opstelling toegevoegd moeten worden. • --level= — Het te gebruiken RAID level (0, 1, of 5). • --device= — De naam van de te gebruiken RAID opstelling (zoals md0 of md1). RAID opstellingen gaan van md0 tot md15, en ieder mag maar een keer gebruikt worden. • --spares= — Specificeert het aantal reserve drives toegekend voor een RAID opstelling. Reserve drives worden gebruikt om de opstelling opnieuw op te bouwen als er een drive stuk gaat. • --grow= — Alleen ondersteund voor RAID0. Laat het RAID apparaat groeien om alle beschikbare ruimte te vullen (indien aanwezig), of tot een maximum grootte instelling. • --fsprofile — Specificeert een gebruikstype die doorgegeven wordt aan het programma dat op deze partitie een bestandssysteem aanmaakt. Een gebruikstype definieert een aantal tuning parameters die gebruikt worden bij het aanmaken van een bestandssysteem. Om deze optie te laten werken, mort het bestandssysteem het gebruikstype concept ondersteunen en er moet een configuratiebestand zijn dat geldige types toont. Voor ext2, ext3 en ext4 is dit configuratiebestand /etc/mke2fs.conf. • --fstype= — Stelt het bestandssysteem type in voor de RAID opstelling. Geldige waardes zijn: xfs, ext2, ext3, ext4, swap, vfat en hfs. • --fsoptions= — Specificeert een vrije vorm regel van opties om te gebruiken voor het aankoppelen van het bestandssysteem als het systeem opstart. Deze regel wordt gekopieerd naar het /etc/fstab bestand van het geïnstalleerde systeem en moet tussen aanhalingstekens staan. • --noformat — Gebruik een bestaande RAID opstelling en formatteer deze niet.

185

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --useexisting — Gebruik een bestaande RAID opstelling en formatteer deze opnieuw. • --encrypted — Specificeer dat deze RAID opstelling versleuteld moet worden, met gebruik van de wachtzin aangeboden in de --passphrase optie. Als je geen wachtzin specificeert, gebruikt anaconda de standaard, systeem-brede wachtzin ingesteld met het autopart -passphrase commando, of het stopt de installatie en vraagt je een wachtzin aan te bieden als er geen standaard ingesteld is. • --passphrase= — Specificeert de wachtzin voor het versleutelen van deze RAID opstelling. Je moet deze optie tezamen met de --encrypted optie gebruiken; op zichzelf staand heeft het geen effect. • --escrowcert=URL_van_X.509_certificaat — Sla de data encryptie sleutel voor dit apparaat op een een bestand in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat van de URL gespecificeerd met URL_van_X.509_certificaat. Deze optie heeft alleen betekenis als --encrypted gespecificeerd is. • --backuppassphrase= — Voeg een willekeurig gegenereerde wachtzin toe aan dit apparaat. Sla de wachtzin op in een bestand in /root, versleuteld met gebruik van de X.509 certificaat gespecificeerd met --escrowcert. Deze optie heeft alleen betekenis als --escrowcert gespecificeerd is. Het volgende voorbeeld laat zien hoe je een RAID level 1 partitie kunt maken voor /, en een RAID level 5 voor /usr, er van uitgaande dat er drie SCSI schijven in het systeem zijn. Het maakt ook drie swap partities, een op iedere schijf. part raid.01 --size=60 --ondisk=sda part raid.02 --size=60 --ondisk=sdb part raid.03 --size=60 --ondisk=sdc

part swap --size=128 --ondisk=sda part swap --size=128 --ondisk=sdb part swap --size=128 --ondisk=sdc

part raid.11 --size=1 --grow --ondisk=sda part raid.12 --size=1 --grow --ondisk=sdb part raid.13 --size=1 --grow --ondisk=sdc

raid / --level=1 --device=md0 raid.01 raid.02 raid.03 raid /usr --level=5 --device=md1 raid.11 raid.12 raid.13

Voor een gedetailleerd voorbeeld van raid in actie, refereer je naar Paragraaf 15.4.1, “Geavanceerd partitionering voorbeeld”. reboot (optioneel) Start het systeem opnieuw op als de installatie succesvol is beëindigd (geen argumenten). Normaal laat kickstart een boodschap zien en wacht op de gebruiker om een toets in de duwen voordat het opnieuw opstart. De reboot optie is equivalent met het shutdown -r commando. Voor andere afsluitmethodes, refereer je naar de halt, poweroff en shutdown kickstart opties. De halt optie is de standaard afsluitmethode als geen andere specifiek in het kickstart bestand wordt opgegeven. 186

Kickstart opties

Opmerking Het gebruik van de reboot optie kan resulteren in een oneindige installatie lus, afhankelijk van de installatie media en methode. repo (optioneel) Configureert extra yum repositories die gebruikt kunnen worden als bronnen voor pakket installatie. Meerdere repo regels kunnen opgegeven worden. repo --name= [--baseurl=| --mirrorlist=]

• --name= — De repo id. Deze optie is vereist. • --baseurl= — De URL voor de repository. De variabelen die gebruikt mogen worden in de yum repo configuratie bestanden worden hier niet ondersteund. Je kunt of deze optie gebruiken of --mirrorlist, niet allebei. • --mirrorlist= — De URL die naar een lijst van spiegels voor de repository wijst. De variabelen die gebruikt kunnen worden in yum repo configuratie bestanden worden hier niet ondersteund. Je kunt of deze optie gebruiken of --baseurl, niet allebei. rootpw (vereist) Stelt het root wachtwoord van het systeem in met het <wachtwoord> argument. rootpw [--iscrypted] <wachtwoord>

• --iscrypted — Als dit aanwezig is, wordt verondersteld dat het wachtwoord argument al versleuteld is. selinux (optioneel) Stelt de mode van SELinux op het geïnstalleerde systeem in. SELinux heeft standaard de afdwingende mode in anaconda. selinux [--disabled|--enforcing|--permissive]

• --enforcing — Zet SELinux aan met de standaard tactiek: afdwingend.

Opmerking Als de selinux optie niet aanwezig is in het kickstart bestand, wordt SELinux aangezet en standaard ingesteld met --enforcing.

• --permissive — Geeft waarschuwingen gebaseerd op de SELinux tactiek, maar past de tactiek niet toe. • --disabled — Zet SELinux op het systeem helemaal uit.

187

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties Voor meer informatie over SELinux voor Fedora, refereer je naar de Fedora Deployment Guide. services (optioneell) Verandert de standaard set van services die zullen draaien met de standaard runlevel. De services in de disabled lijst worden uitgezet voordat de services in de enabled lijst worden aangezet. • --disabled — Zet de services uit die getoond worden in een met komma's gescheiden lijst. • --enabled — Zet de services aan die getoond worden in een met komma's gescheiden lijst.

Voeg geen spaties toe in de lijst met services. Als je een spatie toevoegt in een door komma's gescheiden lijst, zal kickstart alleen de services tot en met de eerste spatie aan of uitzetten. Bijvoorbeeld: services --disabled auditd, cups,smartd, nfslock zal alleen de auditdservice uitzetten. Om alle vier de services uit te zetten, mag deze regel geen spaties tussen de services bevatten: services --disabled auditd,cups,smartd,nfslock shutdown (optioneel) Zet het systeem uit nadat de installatie succesvol is beëindigd. Tijdens een kickstart installatie wordt, als er geen andere afwerking methode is opgegeven, de halt optie gebruikt. De shutdown optie is equivalent met het shutdown commando. Voor andere afsluitmethodes, refereer je naar de halt, poweroff en reboot kickstart opties. skipx (optioneel) Als deze aanwezig is wordt X niet geconfigureerd op het geïnstalleerde systeem.

Pakket selectie kan X configureren Als je een display manager installeert als onderdeel van je pakket selectie opties, dan zal dit pakket een X configuratie aanmaken, en het geïnstalleerde systeem zal standaard runlevel 5 hebben. Het effect van de skipx optie wordt overschreven. sshpw (optioneel) Tijdens de installatie kun je interactie hebben met anaconda en de voortgang ervan volgen via een SSH verbinding. Gebruik het sshpw commando om tijdelijke accounts aan te maken waarop je kunt inloggen. Elke commando aanroep creëert een apart account dat alleen in de installatie omgeving bestaat. Deze accounts worden niet overgebracht naar het geïnstalleerde systeem. sshpw --username= <wachtwoord> [--iscrypted|--plaintext] [--lock]

• --username — Geeft de naam van de gebruiker. Deze optie is vereist.

188

Kickstart opties • --iscrypted — Specificeert dat het wachtwoord al versleuteld is. • --plaintext — Specificeert dat het wachtwoord in leesbare tekst is en niet versleuteld. • --lock — Als dit aanwezig is, wordt het nieuwe gebruikersaccount standaard geblokkeerd. Dat betekent dat de gebruiker niet in staat zal zijn om in te loggen vanaf de console.

Belangrijk — Je moet opstarten met sshd=1 Standaard wordt de ssh server niet gestart tijdens de installatie. Om ssh beschikbaar te maken tijdens de installatie, start je het systeem op met de kernel boot optie sshd=1. Refereer naar Paragraaf 11.2.3, “Toegang op afstand met ssh aanzetten” voor details over het specificeren van deze kernel optie tijdens het opstarten. text (optioneel) Voer de kickstart installatie uit in de tekst mode. Standaard worden kickstart installaties uitgevoerd in de grafische mode.

Belangrijk Als je de tekst mode kiest voor een kickstart installatie, wees er dan zeker van dat je keuzes opgeeft voor de partitionering, bootlader en pakket selectie opties. Deze stappen zijn geautomatiseerd in de tekst mode en anaconda kan je niet vragen naar ontbrekende informatie. Als je geen keuzes voor deze opties opgeeft, zal anaconda het installatie proces stoppen. timezone (vereist) Zet de tijdzone van het systeem in op welke elke van de tijdzones kan zijn gegeven door timeconfig. timezone [--utc]

• --utc — Als dit aanwezig is, veronderstelt het systeem dat de hardware klok is gezet naar UTC (Greenwich Mean) tijd. upgrade (optioneel) Laat het systeem een upgrade uitvoeren van een bestaand systeem in plaats van het installeren van een vers systeem. Je moet een van de volgende specificeren: cdrom, harddrive, nfs of url (voor FTP en HTTP) als locatie van de installatie boom. Refereer naarinstall voor details. user (optioneel) Maak een nieuwe gebruiker aan op het systeem. user --name= [--groups=] [--homedir=] [-password=<wachtwoord>] [--iscrypted] [--shell=<shell>] [--uid=]

• --name= — Geeft de naam van de gebruiker. Deze optie is vereist.

189

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • --groups= — Naast de standaard groep geeft deze door komma's gescheiden lijst aan tot welke groepen de gebruiker ook moet behoren. Deze groepen moeten bestaan voordat het gebruikersaccount aangemaakt wordt. • --homedir= — De persoonlijke map van de gebruiker. Als het niet wordt opgegeven, zal dit / home/ worden. • --password= — Het wachtwoord voor de nieuwe gebruiker. Als het niet wordt opgegeven, zal het account standaard afgesloten zijn. • --iscrypted= — Is het wachtwoord opgegeven door --password reeds versleuteld of niet? • --shell= — De inlog shell van de gebruiker. Als dit niet wordt opgegeven wordt dit gelijk aan de systeem standaard. • --uid= — De UID van de gebruiker. Als dit niet wordt opgegeven wordt het gelijk aan de eerst beschikbare niet-systeem UID. vnc (optioneel) Staat toe om de grafische installatie op afstand te bekijken met VNC. Deze methode heeft gewoonlijk de voorkeur boven de tekst mode, omdat er sommige grootte en taal beperkingen zijn met tekst installaties. Zonder opties, zal dit commando een VNC server starten zonder wachtwoord op de machine en zal het het commando laten zien dat uitgevoerd moet worden om te verbinden met een machine op afstand. vnc [--host=] [--port=<poort>] [--password=<wachtwoord>]

• --host= — In plaats van het starten van de VNC server op de te installeren machine, maak je verbinding met het VNC viewproces op de opgegeven hostnaam. • --port= — Geeft een poort waarnaar het VNC viewproces op afstand naar zal luisteren. Als dit niet is opgegeven, zal anaconda de VNC standaard nemen. • --password= — Stel een wachtwoord in welke aangeboden moet worden om te verbinden naar de VNC sessie. Dit is optioneel, maar wordt aanbevolen. volgroup (optioneel) Wordt gebruikt om een Logische Volume Management (LVM) groep aan te maken met de syntax: volgroup <partitie>

De opties zijn als volgt: • --noformat — Gebruik een bestaande volume groep en formatteer deze niet. • --useexisting — Gebruik een bestaande volume groep en formatteer deze opnieuw. • --pesize= — Stel de grootte in van de fysieke extents. Maak eerst de partitie, maak dan de logische volume groep en maak daarna de logische volume. Bijvoorbeeld: part pv.01 --size 3000 volgroup myvg pv.01 logvol / --vgname=myvg --size=2000 --name=rootvol

190

Geavanceerd partitionering voorbeeld Voor een gedetailleerd voorbeeld van volgroup in actie, refereer je naar Paragraaf 15.4.1, “Geavanceerd partitionering voorbeeld”. xconfig (optioneel) Configureert het X Window Systeem. Als je het X Window Systeem installeert met een kickstart bestand dat het xconfig commando niet bevat, moet je de X configuratie tijdens de installatie handmatig aanbieden. Gebruik dit commando niet in een kickstart bestand dat het X Window Systeem niet installeert. • --driver — Specificeer de X driver om te gebruiken voor de video hardware. • --videoram= — Specificeer de hoeveelheid video RAM die de video kaart heeft. • --defaultdesktop= — Specificeer GNOME of KDE om het standaard bureaublad in te stellen (aangenomen wordt dat GNOME Desktop Environment en/of KDE Desktop Environment is geïnstalleerd met %packages). • --startxonboot — Gebruik een grafische inlog omgeving op het geïnstalleerde systeem. zerombr (optioneel) Als zerombr wordt gespecificeerd worden alle ongeldige partitie tabellen die op schijven worden gevonden geïnitialiseerd. Dit vernietigt alle inhoud van schijven met niet geldige partitie tabellen. Merk op dat dit commando vroeger gespecificeerd werd als zerombr yes. Deze vorm is nu verouderd; in plaats daarvan moet je nu gewoon zerombr in je kickstart bestand specificeren. %include (optioneel) Gebruik het %include /pad/naar/bestand commando om de inhoud van een ander bestand toe te voegen aan het kickstart bestand alsof de inhoud hiervan aanwezig is op de plaats van het %include commando in het kickstart bestand.

15.4.1. Geavanceerd partitionering voorbeeld Het volgende is een enkel, geïntegreerd voorbeeld die de clearpart, raid, part, volgroup en logvol kickstart opties in actie laat komen: clearpart --drives=hda,hdc --initlabel # Raid 1 IDE config part raid.11 --size 1000 --asprimary part raid.12 --size 1000 --asprimary part raid.13 --size 2000 --asprimary part raid.14 --size 8000 part raid.15 --size 16384 --grow part raid.21 --size 1000 --asprimary part raid.22 --size 1000 --asprimary part raid.23 --size 2000 --asprimary part raid.24 --size 8000 part raid.25 --size 16384 --grow

--ondrive=hda --ondrive=hda --ondrive=hda --ondrive=hda --ondrive=hda --ondrive=hdc --ondrive=hdc --ondrive=hdc --ondrive=hdc --ondrive=hdc

# You can add --spares=x raid / --fstype ext3 --device md0 --level=RAID1 raid.11 raid /safe --fstype ext3 --device md1 --level=RAID1 raid.12 raid swap --fstype swap --device md2 --level=RAID1 raid.13 raid /usr --fstype ext3 --device md3 --level=RAID1 raid.14 raid pv.01 --fstype ext3 --device md4 --level=RAID1 raid.15

raid.21 raid.22 raid.23 raid.24 raid.25

# LVM configuration so that we can resize /var and /usr/local later

191

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties volgroup sysvg pv.01 logvol /var logvol /var/freespace logvol /usr/local

--vgname=sysvg --vgname=sysvg --vgname=sysvg

--size=8000 --name=var --size=8000 --name=freespacetouse --size=1 --grow --name=usrlocal

Dit geavanceerde voorbeeld implementeert LVM over RAID, en ook de mogelijkheid om verschillende mappen in grootte te kunnen veranderen voor toekomstige groei.

15.5. Pakket selectie Waarschuwing — installeer niet elk beschikbaar pakket Je kunt een kickstart bestand gebruiken om alle beschikbare pakketten te installeren door @Everything of eenvoudig * te specificeren in de %packages sectie. Het op deze manier gebruiken van een kickstart zal echter pakken en bestand conflicten introduceren op het geïnstalleerde systeem. Gebruik het %packages commando om een kickstart bestand sectie te beginnen dat de pakketten toont die je wilt installeren (alleen voor deze installaties, omdat pakket selectie tijdens upgrades niet ondersteund wordt). Je kunt pakketten specificeren per groep of met hun individuele pakket namen. Het installatie programma definieert verschillende groepen die gerelateerde pakketten bevatten. Refereer naar het variant/repodata/comps-*.xml bestand op de Fedora DVD voor een lijst van groepen. Elke groep heeft een id, gebruikers zichtbaarheid waarde, naam, beschrijving en pakket lijst. Als de groep geselecteerd wordt voor installatie, worden de pakketten gemarkeerd met mandatory altijd geïnstalleerd, de pakketten gemarkeerd met default worden geïnstalleerd als ze elders niet specifiek uitgezonderd worden en de pakketten gemarkeerd met optional moeten specifiek elders toegevoegd worden zelfs als de groep geselecteerd is. Specificeer groepen, een ingang per regel, te beginnen met een @ symbool, een spatie en dan de volledige groepsnaam of groepsid zoals gegeven in het comps.xml bestand. Bijvoorbeeld: %packages @ X Window System @ Desktop @ Sound and Video

Merk op dat de Core en Base groepen altijd standaard geselecteerd worden, dus het is niet nodig om ze in de %packages sectie te specificeren. Specificeer individuele pakketten volgens naam, een ingang per regel. Je kunt een asterisk as wildcard voor glob pakeet namen in ingangen. Bijvoorbeeld: sqlite curl aspell docbook*

De docbook* ingang omvat de pakketten docbook-dtds, docbook-simple, docbook-slides en andere die matchen met het patroon gerepresenteerd met de wildcard.

192

Pre-installatie script Gebruikt min teken aan het begin van de ingang voor het specificeren van pakketten of groepen die weggelaten moeten worden uit de installatie. Bijvoorbeeld: -@ Graphical Internet -autofs -ipa*fonts

Het gebruiken van een kickstart bestand om elk beschikbaar pakket te installeren met het specificeren van * zal pakket en bestand conflicten introduceren op het geïnstalleerde systeem. Pakketten waarvan bekend is datr ze zulke problemen veroorzaken zijn ondergebracht in de @Conflicts (variant) groep, waarin variant Client, ComputeNode, Server or Workstation kan zijn. Als je * specificeert in een kickstart bestand, wees er dan zeker van om @Conflicts (variant) uit te sluiten of de installatie zal falen: * -@Conflicts (Server)

Merk op dat het Fedora Project het gebruik van * in een kickstart bestand niet ondersteunt, zelfs als je @Conflicts (variant) hebt uitgesloten. De volgende opties zijn beschikbaar voor de %packages optie: --nobase Installeer de @Base groep niet. Gebruik deze optie als je probeert een heel klein systeem te maken, bijvoorbeeld, voor een single-purpose server of bureaublad appliance. --resolvedeps Afhankelijkheden worden nu iedere keer automatisch opgelost. --ignoredeps De --ignoredeps optie is verouderd. Afhankelijkheden worden nu iedere keer automatisch opgelost. --ignoremissing Negeer de ontbrekende pakketten en groepen in plaats van het stoppen van de installatie om te vragen of de installatie gestopt moet worden of door kan gaan. Bijvoorbeeld: %packages --ignoremissing

15.6. Pre-installatie script Je kunt commando's toevoegen die gedraaid gaan worden op het systeem direct nadat ks.cfg is geanalyseerd. Deze sectie moet aan het eind van het kickstart bestand geplaatst worden, na de kickstart commando's beschreven in Paragraaf 15.4, “Kickstart opties”, en moet beginnen met het %pre commando. Als je kickstart bestand ook een %post sectie bevat, is de volgorden van de %pre en %post secties niet belangrijk. Je kunt in de %pre sectie toegang krijgen tot het netwerk; naam service is op dit punt echter nog niet geconfigureerd, dus alleen IP adressen zullen werken.

193

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties

Opmerking Merk op dat het pre-installatie script niet in de change root omgeving werkt. --interpreter /usr/bin/python Staat je toe om een andere scripttaal op te geven, zoals Python. Vervang /usr/bin/python met de scripttaal van jouw keuze.

15.6.1. Voorbeeld Hier is een voorbeeld van een %pre sectie: %pre #!/bin/sh hds="" mymedia="" for file in /proc/ide/h* do mymedia=`cat $file/media` if [ $mymedia == "disk" ] ; then hds="$hds `basename $file`" fi done set $hds numhd=ècho $#` drive1=ècho $hds | cut -d' ' -f1` drive2=ècho $hds | cut -d' ' -f2` #Write out partition scheme based on whether there are 1 or 2 hard drives if [ $numhd == "2" ] ; then #2 drives echo "#partitioning scheme generated in %pre for 2 drives" > /tmp/part-include echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include echo "part /boot --fstype ext3 --size 75 --ondisk hda" >> /tmp/part-include echo "part / --fstype ext3 --size 1 --grow --ondisk hda" >> /tmp/part-include echo "part swap --recommended --ondisk $drive1" >> /tmp/part-include echo "part /home --fstype ext3 --size 1 --grow --ondisk hdb" >> /tmp/part-include else #1 drive echo "#partitioning scheme generated in %pre for 1 drive" > /tmp/part-include echo "clearpart --all" >> /tmp/part-include echo "part /boot --fstype ext3 --size 75" >> /tmp/part-include echo "part swap --recommended" >> /tmp/part-include echo "part / --fstype ext3 --size 2048" >> /tmp/part-include echo "part /home --fstype ext3 --size 2048 --grow" >> /tmp/part-include fi

Dit script bepaalt het aantal harde schijven in het systeem en schrijft een tekst bestand met een ander partitionering schema afhankelijk van de aanwezigheid van een of twee schijven. In plaats van het hebben van een aantal partitionering commando's in het kickstart bestand, voeg je nu deze regel toe: %include /tmp/part-include

De partitionering commando's geselecteerd in het script worden gebruikt.

194

Post-installatie script

Opmerking De pre-installatie script sectie van kickstart kan geen meerdere installatie bomen of bron media beheren. Deze informatie moet toegevoegd worden voor ieder ks.cfg bestand, omdat het preinstallatie script optreedt in de tweede fase van het installatie proces.

15.7. Post-installatie script Je hebt de mogelijkheid om commando's toe te voegen die op het systeem gedraaid moeten worden zodra de installatie klaar is. Deze sectie moet aan het einde van het kickstart bestand geplaatst worden, na de kickstart commando's beschreven in \nParagraaf 15.4, “Kickstart opties”, en moet beginnen met het %post commando. Als je kickstart bestand ook een %pre sectie bevat, dan is de volgorde van de %pre en %post secties niet belangrijk. Deze sectie is nuttig voor functies zoals het installeren van extra software en het configureren van een extra naamserver.

Opmerking Als je het netwerk ingesteld hebt met statische IP informatie, inclusief een naamserver, kun je het netwerk benaderen en IP adressen oplossen in de %post sectie. Als je het netwerk hebt ingesteld voor DHCP, is het /etc/resolv.conf bestand nog niet afgemaakt als de installatie de %post sectie uitvoert. Je kunt het netwerk bereiken, maar je kunt geen IP adressen oplossen. Dus als je DHCP gebruikt, moet je IP adressen opgeven in de %post sectie.

Opmerking Het post-installatie script wordt in een chroot omgeving gedraaid; daarom zal het uitvoeren van taken zoals het kopiëren van scripts of RPM's van de installatie media niet werken. --nochroot Staat je toe om commando's op te geven die je wilt laten draaien buiten de chroot omgeving. Het volgende voorbeeld kopieert het bestand /etc/resolv.conf naar het bestandssysteem dat zojuist was geïnstalleerd. %post --nochroot cp /etc/resolv.conf /mnt/sysimage/etc/resolv.conf

--interpreter /usr/bin/python Staat je toe om een andere scripttaal op te geven, zoals Python. Vervang /usr/bin/python met de scripttaal van jouw keuze.

195

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties --log /path/to/logfile Log de output van het post-installatie script. Merk op dat het pad naar het log bestand er rekening mee moet houden of je de --nochroot optie wel of niet gebruikt. Bijvoorbeeld, zonder -nochroot: %post --log=/root/ks-post.log

met --nochroot: %post --nochroot --log=/mnt/sysimage/root/ks-post.log

15.7.1. Voorbeeld Voorbeeld 15.1. Draai een script met de naam runme van een NFS deling: mkdir /mnt/temp mount -o nolock 10.10.0.2:/usr/new-machines /mnt/temp openvt -s -w -- /mnt/temp/runme umount /mnt/temp

NFS bestand vergrendelen wordt niet ondersteund in de kickstart mode, daarom is -o nolock vereist als een NFS aangekoppeld wordt.

15.8. Maak het kickstart bestand beschikbaar Een kickstart bestand moet in een van de volgende locaties geplaatst worden: • Op verwijderbare media, zoals een floppy disk, optische disk of USB stick • Op een harde schijf • Op een netwerk Normaal wordt een kickstart bestand gekopieerd naar de verwijderbare media of harde schijf, of beschikbaar gemaakt op het netwerk. De op het netwerk gebaseerde aanpak wordt het meest gebruikt, omdat de meeste kickstart installatie uitgevoerd worden op computers in een netwerk omgeving. Laten we meer in detail kijken naar de plaats waar het kickstart bestand geplaatst kan worden.

15.8.1. Kickstart boot media maken Om een kickstart installatie uit te voeren met verwijderbare media, moet het kickstart bestand de naam ks.cfg hebben en moet zich bevinden in het top niveau map van de schijf. Diskette-gebaseerd opstarten wordt in Fedora niet meer ondersteund. Installaties moeten CD-ROM of flash geheugen producten gebruiken voor opstarten. Het kickstart bestand kan zich echter nog steeds op de top niveau map van een diskette bevinden met de naam ks.cfg. Aparte boot media is nu vereist. Referer naar Paragraaf 3.3, “Minimale boot media maken” voor instructies over het maken van boot media. 196

Het kickstart bestand beschikbaar maken op het netwerk

Om een USB stick gebaseerde kickstart installatie uit te voeren, moet het kickstart bestand de naam ks.cfg hebben en moet zich bevinden in de top niveau map van de USB stick. Maak eerst de boot image en kopieer dan het ks.cfg bestand. Refereer naar Paragraaf 3.3, “Minimale boot media maken” voor instructies voor het maken van live USB media met gebruik van de Fedora-versie-architectuur-formaat.iso image bestand dat je kunt downloaden van de Fedora Project site op http://download.fedoraproject.org/.

Opmerking Het maken van USB flash geheugen sticks voor het opstarten is mogelijk, maar het hangt sterk af de systeem hardware BIOS instellingen. Refereer naar jouw hardware leverancier om te zien of je systeem het opstarten van alternatieve apparaten ondersteunt.

15.8.2. Het kickstart bestand beschikbaar maken op het netwerk Netwerk installaties met gebruik van kickstart komen veel voor, omdat systeembeheerders de installatie van een groot aantal computers op het netwerk snel en eenvoudig kunnen automatiseren. In het algemeen is de meest voorkomende aanpak dat de beheerder zowel een BOOTP/DHCP server en een NFS server heeft op het locale netwerk. De BOOTP/DHCP server wordt gebruikt om het cliënt systeem netwerk informatie te geven, terwijl de bestanden die nodig zijn voor de installatie door de NFS server geleverd worden. Vaak draaien deze twee servers op dezelfde fysieke machine, maar dit is niet vereist. Voeg de ks kernel boot optie toe in de append regel van een doel in je pxelinux.cfg/default bestand om de locatie van een kickstart bestand op je netwerk te specificeren. De syntax van de ks optie in een pxelinux.cfg/default bestand is identiek aan de syntax die gebruikt wordt op de boot prompt. Refereer naar Paragraaf 15.10, “Starten van een kickstart installatie” voor een beschrijving van de syntax en refereer naar Voorbeeld 15.2, “Het gebruik van de ks optie in het pxelinux.cfg/default bestand” voor een voorbeeld van een append regel. Als het dhcpd.conf bestand op de DHCP server geconfigureerd is om te wijzen naar /tftpboot/ pxelinux.0 op de BOOTP server (op dezelfde fysieke machine of niet), kunnen systemen die geconfigureerd zijn om op te starten over het netwerk het kickstart bestand laden en met de installatie beginnen. Voorbeeld 15.2. Het gebruik van de ks optie in het pxelinux.cfg/default bestand Bijvoorbeeld, als foo.ks een kickstart bestand is dat beschikbaar is op een NFS deling op 192.168.0.200:/export/kickstart/, dan kan een onderdeel van je pxelinux.cfg/ default bestand dit zijn: label 1 kernel Fedora17/vmlinuz append initrd=Fedora17/initrd.img ramdisk_size=10000 ks=nfs:192.168.0.200:/export/ kickstart/foo.ks

15.9. De installatie boom beschikbaar maken

197

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties De kickstart installatie moet toegang hebben tot een installatie boom. Een installatie boom is een kopie van de binaire Fedora DVD met dezelfde map structuur. Als je in op DVD gebaseerde installatie gaat uitvoeren, plaats je de Fedora installatie DVD in de computer voordat je de kickstart installatie opstart. Als je een harde schijf installatie gaat uitvoeren, wees er dan zeker van dat de ISO image van de binaire Fedora DVD zich op een harde schijf in de computer bevinden.

Als je een op het netwerk gebaseerde (NFS, FTP of HTTP) installatie gaat uitvoeren, moet je de installatie boom of ISO image beschikbaar maken over het netwerk. Refereer naar Paragraaf 5.1, “Voorbereiden voor een netwerk installatie” voor details.

15.10. Starten van een kickstart installatie Belangrijk — Kickstart installaties en Firstboot Firstboot draait niet nadat een systeem geïnstalleerd is met een Kickstart bestand behalve als een bureaublad en het X Window systeem ook zijn geïnstalleerd en grafisch inloggen aangezet is. Specificeer een gebruiker met de user optie in het Kickstart bestand voordat je er extra systemen mee installeert (refereer naar Paragraaf 15.4, “Kickstart opties” voor details) of log in als root op het geïnstalleerde systeem met een virtuele console en voeg gebruikers toe met het adduser commando. Om een kickstart installatie te beginnen, moet je het systeem opstarten met boot media die je gemaakt hebt of met de Fedora DVD, en een speciaal boot commando opgegeven op de boot prompt. Het installatie programma zoekt naar een kickstart bestand als het ks commandoregel argument is doorgegeven aan de kernel. DVD en lokale opslag Het linux ks= commando werkt ook als het ks.cfg bestand zich bevindt op een vfat of ext2 bestandssysteem op lokale opslag en je opstart van de Fedora DVD. Met driver schijf Als je een driver schijf moet gebruiken met kickstart, geef dan ook de dd optie op. Bijvoorbeeld, als de installatie een kickstart bestand op een lokale harde schijf vereist en ook een driver schijf vereist,start je het systeem op met: linux ks=hd:partitie:/pad/ks.cfg dd

Boot CD-ROM Als het kickstart bestand zich op een boot CD-ROM bevindt zoals beschreven in Paragraaf 15.8.1, “Kickstart boot media maken”, breng je de CD-ROM aan in het systeem, start het systeem op, en geef het volgende commando op de boot: prompt (waarbij ks.cfg de naam van het kickstart bestand is): linux ks=cdrom:/ks.cfg

198

Starten van een kickstart installatie Andere mogelijkheden om een kickstart installatie op te starten zijn: autostep Maak kickstart niet-interactief. debug Start pdb onmiddellijk op dd Gebruik een driver schijf. dhcpclass= Stuurt een aangepaste DHCP vendor class identifier. ISC's dhcpd kan deze waarde inspecteren met gebruik van "option vendor-class-identifier". dns= Lijst van door komma's gescheiden naamservers te gebruiken voor netwerk installatie. driverdisk Hetzelfde als 'dd'. expert Zet speciale mogelijkheden aan: • staat het partitioneren van verwijderbare media toe • vraagt om een driver schijf gateway= Gateway te gebruiken voor een netwerk installatie. graphical Forceer grafische installatie. Vereist om ftp/http een GUI te laten gebruiken. isa Vraagt de gebruiker om ISA apparaten configuratie. ip= IP te gebruiken voor een netwerk installatie, gebruik 'dhcp' voor DHCP. ipv6=auto, ipv6=dhcp IPv6 configuratie voor het apparaat. Gebruik auto voor het specificeren van automatische buur ontdekking of dhcp voor een stateful configuratie met DHCPv6. Je kunt geen statisch IPv6 adres specificeren. keymap= Te gebruiken toetsenbord indeling. Geldige waarden omvatten: • be-latin1 — Belgisch • bg_bds-utf8 — Bulgaars • bg_pho-utf8 — Bulgaars (fonetisch) • br-abnt2 — Braziliaans (ABNT2) • cf — Frans Canadees

199

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties • croat — Kroatisch • cz-us-qwertz — Tsjechisch • cz-lat2 — Tsjechisch (qwerty) • de — Duits • de-latin1 — Duits (latin1) • de-latin1-nodeadkeys — Duits (latin1 zonder dode toetsen) • dvorak — Dvorak • dk — Deens • dk-latin1 — Deens (latin1) • es — Spaans • et — Estisch • fi — Fins • fi-latin1 — Fins (latin1) • fr — Frans • fr-latin9 — Frans (latin9) • fr-latin1 — Frans (latin1) • fr-pc — Frans (pc) • fr_CH — Zwitsers Frans • fr_CH-latin1 — Zwitsers Frans (latin1) • gr — Grieks • hu — Hongaars • hu101 — Hongaars (101 key) • is-latin1 — Ijslands • it — Italiaans • it-ibm — Italiaans (IBM) • it2 — Italiaans (it2) • jp106 — Japans • ko — Koreaans • la-latin1 — Latijns Amerikaans • mk-utf — Macedonisch

200

Starten van een kickstart installatie • nl — Nederlands • no — Noors • pl2 — Pools • pt-latin1 — Portugees • ro — Roemeens • ru — Russisch • sr-cy — Servisch • sr-latin — Servisch (latin) • sv-latin1 — Zweeds • sg — Zwitsers Duits • sg-latin1 —Zwitsers Duits (latin1) • sk-qwerty — Slovaaks (qwerty) • slovene — Sloveens • trq — Turks • uk — Engels • ua-utf — Oekraïens • us-acentos — V.S. Internationaal • us — V.S. Engels Het bestand /usr/lib/python2.6/site-packages/system_config_keyboard/ keyboard_models.py op 32-bit systemen of /usr/lib64/python2.6/site-packages/ system_config_keyboard/keyboard_models.py op 64-bit systemen bevat deze lijst ook en is onderdeel van het system-config-keyboard pakket. ks=nfs:<server>:/<pad> Het installatieprogramma zoekt naar het kickstart bestand op de NFS server <server>, als bestand <pad>. Het installatie programma gebruikt DHCP om de Ethernetkaart in te stellen. Bijvoorbeeld, als je NFS server server.example.com is en het kickstart bestand is in het NFS deel /mydir/ks.cfg, wordt het juiste boot commando ks=nfs:server.example.com:/mydir/ ks.cfg. ks=http://<server>/<path> Het installatieprogramma zoekt naar het kickstart bestand op de HTTP server <server>, als bestand <path>. Het installatie programma gebruikt DHCP om de Ethernetkaart in te stellen. Bijvoorbeeld, als je HTTP server server.example.com is en het kickstart bestand is in de HTTP map /mydir/ks.cfg, dan wordt het juiste boot commando ks=http:// server.example.com/mydir/ks.cfg.

201

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties ks=hd:<device>:/ Het installatieprogramma koppelt het bestandssysteem aan op <device> (welke vfat of ext2 moet zijn), en zoekt naar het kickstart configuratie bestand als in dat bestandssysteem (bijvoorbeeld, ks=hd:sda3:/mydir/ks.cfg). ks=bd::/<path> Het installatieprogramma koppelt het bestandssysteem aan op de gespecificeerde partitie op het gespecificeerde BIOS apparaat , en zoekt naar het kickstart configuratie bestand gespecificeerd in <path> (bijvoorbeeld, ks=bd:80p3:/mydir/ks.cfg). Merk op dat dit niet werkt voor BIOS RAID opstellingen. ks=file:/ Het installatieprogramma probeert het bestand te lezen van het bestandssysteem, er wordt niet aangekoppeld. Dit wordt gewoonlijk gebruikt als het kickstart bestand al op in de initrd image is. ks=cdrom:/<pad> Het installatie programma zoekt naar het kickstart bestand op CD-ROM, als bestand <pad>. ks Als ks alleen wordt gebruikt, stelt het installatie programma de Ethernet kaart in om DHCP te gebruiken. Het kickstart bestand wordt gelezen van de NFS server gespecificeerd door DCHP option server-name. De naam van het kickstart bestand is een van de volgende: • Als DHCP is opgegeven en het boot bestand begint met /, wordt voor het boot bestand geleverd met DHCP gezocht op de NFS server. • Als DHCP is opgegeven en het boot bestand begint met iets anders dan een /, wordt voor het boot bestand geleverd door DHCP gezocht in de /kickstart map op de NFS server. • Als DHCP geen boot bestand opgaf, dan probeert het installatie programma het bestand / kickstart/1.2.3.4-kickstart te lezen, waarbij 1.2.3.4 het numerieke IP adres is van de machine die wordt geïnstalleerd. ksdevice= Het installatie programma gebruikt dit netwerk apparaat om te verbinden met het netwerk. Je kunt het apparaat op vijf manieren • de apparaat naam van de interface, bijvoorbeeld, eth0 • het MAC adres van de interface, bijvoorbeeld, 00:12:34:56:78:9a • het sleutelwoord link, wat de eerste interface specificeert waarvan de link zich in de up toestand bevindt • het sleutelwoord bootif, welke het MAC adres gebruikt dat pxelinux ingesteld heeft in de BOOTIF variabele. Stel IPAPPEND 2 in je pxelinux.cfg bestand in zodat pxelinux de BOOTIF variabele instelt. • het sleutelwoord ibft, welke het MAC adres van de interface gespecificeerd door iBFT gebruikt Bijvoorbeeld, neem een systeem dat met het eth1 apparaat verbonden is met een NFS server. Om een kickstart installatie op dit systeem uit te voeren met het gebruik van een kickstart bestand van de NFS server moet je dit commando gebruiken ks=nfs:<server>:/<pad> ksdevice=eth1 op de boot: prompt. 202

Starten van een kickstart installatie kssendmac Voegt HTTP koppen toe aan ks=http:// verzoek wat handig kan zijn voor leverende systemen. Voeg MAC adressen van alle nic's toe in CGI omgevingsvariabelen van de vorm: "X-RHNProvisioning-MAC-0: eth0 01:23:45:67:89:ab". lang= De taal te gebruiken voor de installatie. Dit moet een taal zijn welke geldig is om te gebruiken met het 'lang' kickstart commando. loglevel= Stel het minimale niveau in vereist voor het loggen van boodschappen. Waardes voor zijn debug, info, warning, error, en critical. De standaard waarde is info. mediacheck Activeert lader code om de gebruiker de optie te geven om de integriteit van de installeer bron te testen (als het een ISO gebaseerde methode is). netmask= Netmasker te gebruiken voor een netwerk installatie. nofallback Als de GUI niet werkt wordt het programma afgesloten. nofb Laad de VGA16 framebuffer niet zoals vereist voor tekst mode installaties in sommige talen. nofirewire Laad geen ondersteuning voor firewire apparaten. noipv6 Zet IPv6 netwerken uit tijdens de installatie.

Deze optie is niet beschikbaar tijdens PXE installaties Tijdens installaties vanaf een PXE server, kan de IPv6 netwerk instelling actief worden voordat anaconda het Kickstart bestand verwerkt. Als dat zo is, zal deze optie geen effect hebben tijdens de installatie. nomount Koppel niet automatisch een Linux partitie aan in de redding mode. nonet Onderzoek netwerk apparaten niet automatisch. noparport Probeer geen ondersteuning voor parallelle poorten te laden. nopass Geef geen informatie over het toetsenbord en de muis van anaconda stage 1 (de lader) door aan stage 2 (het installatieprogramma).

203

Hoofdstuk 15. Kickstart installaties nopcmcia Negeer PCMCIA controller in het systeem. noprobe Probeer niet automatisch hardware te ontdekken; vraag de gebruiker om anaconda toe te staan een bepaalde categorie hardware te ontdekken. noshell Zet geen shell op tty2 tijdens de installatie. repo=cdrom Voor een DVD gebaseerde installatie uit. repo=ftp://<pad> Gebruik <pad> voor een FTP installatie. repo=hd:<dev>:<pad> Gebruik <pad> op <dev> voor een harde schijf installatie. repo=http://<pad> Gebruik <pad> voor een HTTP installatie. repo=nfs:<pad> Gebruik <pad> voor een NFS installatie. rescue Draai de redding omgeving. resolution=<mode> Draai het installatieprogramma in de opgegeven mode, '1024x768' bijvoorbeeld. serial Zet ondersteuning voor de seriële console aan. skipddc Probeer de Data Display Channel (DDC) van de monitor niet te ontdekken. Deze optie biedt een work-around als de DDC ontdekkingspoging veroorzaakt dat het systeem niet meer reageert. syslog=[:<poort>] Zodra de installatie loopt, worden log boodschappen naar het syslog proces op gestuurd, en optioneel, op poort <poort>. Dit vereist dat het syslog proces op afstand verbindingen accepteert (de -r optie). text Forceer tekst mode installatie.

204

Starten van een kickstart installatie

Belangrijk Als je de tekst mode kiest voor een kickstart installatie, wees er dan zeker van dat je keuzes opgeeft voor de partitionering, bootlader en pakket selectie opties. Deze stappen zijn geautomatiseerd in de tekst mode en anaconda kan je niet vragen naar ontbrekende informatie. Als je geen keuzes voor deze opties opgeeft, zal anaconda het installatie proces stoppen. updates Vraag om een opslag apparaat dat vernieuwingen (bug reparaties) bevat. updates=ftp://<pad> Een image die vernieuwingen bevat via FTP. updates=http://<pad> Een image die vernieuwingen bevat via HTTP. upgradeany Bied aan elke Linux installatie ontdekt op het systeem te upgraden, onafhankelijk van de inhoud of het bestaan van het /etc/redhat-release bestand. vnc Zet een op vnc gebaseerde installatie aan. Je zult moeten verbinden met een machine met gebruik van een vnc cliënt toepassing. vncconnect=[:<poort>] Verbind met de vnc cliënt met de naam en gebruik optioneel poort <poort>. Vereist dat de 'vnc' optie ook gespecificeerd is. vncpassword=<wachtwoord> Stel een wachtwoord in voor de vnc verbinding. Dit zal voorkomen dat iemand onopzettelijk verbindt met de op vnc gebaseerde installatie. Vereist dat de 'vnc' optie ook gespecificeerd is.

205

206

Kickstart configurator Kickstart configurator staat je toe om een kickstart bestand te maken of te veranderen met behulp van een grafische interface, zodat je de juiste syntax van het bestand niet hoeft te onthouden. Kickstart configurator wordt standaard in Fedora 17 niet geïnstalleerd. Voer su - yum install system-config-kickstart uit of gebruik je grafische pakketmanager om de software te installeren. Om Kickstart configurator op te starten, start je jouw systeem op in een grafische omgeving en je voert dan system-config-kickstart uit, of je selecteert Toepassingen → Systeemgereedschap → Kickstart op het GNOME bureaublad of Kickoff Programmastarter+Programma's → Systeem → Kickstart op het KDE bureaublad. Als je een kickstart bestand maakt, kun je op ieder moment op Bestand => Voorbeeld klikken om je huidige selecties te bekijken. Om met een bestaand kickstart bestand te beginnen, selecteer je Bestand => Bestand openen en je selecteert het bestaande bestand.

16.1. Basis configuratie

Afbeelding 16.1. Basis configuratie

Kies de taal die gebruikt wordt tijdens de installatie en als standaard taal om gebruikt te worden na de installatie van het Standaardtaal menu.

207

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator Selecteer het systeem toetsenbord van het Toetsenbord menu.

Van het Tijdzone menu, kies je de tijdzone die op het systeem gebruikt gaat worden. Om het systeem in te stellen voor het gebruik van UTC, selecteer je UTC-klok gebruiken.

Geef het gewenste root wachtwoord voor het systeem op in het Root-wachtwoord tekst veld. Type hetzelfde wachtwoord in het Wachtwoord bevestigen tekst veld. Het tweede veld is er om er zeker van te zijn dat je geen typefout in het wachtwoord maakt en je dan realiseert dat je niet weet wat het is als je de installatie hebt afgemaakt. Om het wachtwoord als een versleuteld wachtwoord in het bestand te bewaren, selecteer je Root-wachtwoord versleutelen. Als de encryptie optie geselecteerd is, wordt het leesbare tekst wachtwoord dat je ingetypt hebt versleuteld als het bestand bewaard wordt en naar het kickstart bestand geschreven wordt. Type geen versleuteld wachtwoord in en selecteer dan om het te versleutelen. Omdat het kickstart bestand een leesbaar tekst bestand is dat eenvoudig te lezen is, wordt het aanbevolen om een versleuteld wachtwoord te gebruiken. Kies Doel-architectuur om op te geven welke specifieke hardware architectuur distributie tijdens de installatie gebruikt gaat worden. Kies Doel-architectuur om op te geven welke specifieke hardware architectuur distributie tijdens de installatie gebruikt gaat worden.

Kies systeem na installatie herstarten om je systeem automatisch te laten herstarten als de installatie voltooid is.

Kickstart installaties worden standaard in de grafische mode uitgevoerd. Om deze standaard terzijde te schuiven en in plaats daarvan de tekst mode te gebruiken, kies je de Installatie uitvoeren in tekstmodus optie.

Je kunt een kickstart installatie in een interactieve mode uitvoeren. Dit betekent dat het installatie programma alle opties gebruikt die in het kickstart bestand zijn opgenomen, maar het staat je toe om de opties in ieder scherm te bekijken voordat het verder gaat met het volgende scherm. Om verder te gaan met het volgende scherm klik je op de Volgende knop nadat je de instellingen hebt goedgekeurd of veranderd voordat de installatie verder gaat. Om dit type installatie te kiezen, selecteer je de Installatie uitvieren in interactieve modus optie.

16.2. Installatie methode

208

Installatie methode

Afbeelding 16.2. Installatie methode Het Installatiemethode scherm laat je kiezen of je een nieuwe installatie of een upgrade wilt uitvoeren. Als je upgrade kiest, worden de Partitie-informatie en Pakketselectie opties uitgezet. Deze worden niet ondersteund voor kickstart upgrades. Kies het type kickstart installatie of upgrade van de volgende opties: • DVD — Kies deze optie om te installeren of upgraden met de Fedora DVD. • NFS — Kies deze optie om te installeren of upgraden met een NFS gedeelde map. In het tekst veld voor de NFS-server vul je een volledig gekwalificeerd domein adres of IP adres in. Voor de NFS-map vul je de naam in van de NFS map die de variant map van de installatie boom bevat. Bijvoorbeeld, als de NFS server de map /mirrors/redhat/i386/Server/ bevat, vul je / mirrors/redhat/i386/ in voor de NFS-map. • FTP — Kies deze optie om te installeren of upgraden met een FTP server. In het FTP-server tekst veld vul je een volledig gekwalificeerde domein naam of IP adres in. Voor de FTP-map vul je de naam van de FTP map in die de variant map bevat. Bijvoorbeeld, als de FTP server de map / mirrors/redhat/i386/Server/ bevat, vul je /mirrors/redhat/i386/Server/ in voor de FTP-map. Als de FTP server een gebruikersnaam en wachtwoord nodig heeft, vul je die ook in. • HTTP — Kies deze optie om te installeren of upgraden met een HTTP server. In het tekst veld voor de HTTP-server vul je de volledig gekwalificeerde domein naam of IP adres in. Voor de HTTP-map vul je de naam in van de HTTP map die de variant map bevat. Bijvoorbeeld, als de HTTP server de map /mirrors/redhat/i386/Server/ bevat, vul je /mirrors/redhat/i386/Server/ voor de HTTP-map. • Harde schijf — Kies deze optie om te installeren of upgraden met een harde schijf. Harde schijf installaties vereisen het gebruik van ISO images. Wees er zeker van om te controleren dat de ISO images onbeschadigd zijn voordat je de installatie begint. Om ze te verifiëren, gebruik je een md5sum programma en ook de linux mediacheck opstart optie zoals besproken in Paragraaf 11.6.2, “Boot media verifiëren”. Vul de harde schijf partitie in die de ISO images bevat 209

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator (bijvoorbeeld, /dev/hda1) in het Harde schijf partitie tekst veld. Vul de map in die de ISO images bevat in het Harde schijf map tekst veld.

16.3. Bootlader opties

Afbeelding 16.3. Bootlader opties Merk op dat dit scherm niet actief is als je een doel architectuur hebt opgegeven anders dan x86 / x86_64. GRUB is de standaard bootlader voor Fedora x86 / x86_64 architecturen. Als je geen bootlader wilt installeren, selecteer je Geen bootlader installeren. Als je er voor kiest om geen boo-lader te installeren, wees er dan zeker van dat je een opstart diskette maakt of dat je een andere manier hebt om je systeem op te starten, zoals een bootlader van derden. Je moet kiezen waar de bootlader geïnstalleerd gaat worden (de Master Boot Record of de eerste sector van de /boot partitie). Installeer de bootlader op de MBR als je van plan bent om het als je bootlader te gaan gebruiken. Om speciale parameters door te geven aan de kernel die gebruikt gaat worden als het systeem opstart, vul je deze in in het Kernel-parameters tekst veld. Bijvoorbeeld, als je een IDE CD-ROM schrijver hebt, kun je de kernel vertellen om de SCSI emulatie driver te gebruiken die geladen moet worden voordat cdrecord gebruikt wordt met het opgeven van hdd=ide-scsi als een kernel parameter (waarin hdd het CD-ROM apparaat is). Je kunt de GRUB bootlader met een wachtwoord beschermen door een GRUB wachtwoord in te stellen. Selecteer GRUB wachtwoord gebruiken, en vul een wachtwoord in het Wachtwoord veld in. Vul hetzelfde wachtwoord in het Wachtwoord bevestigen tekst veld in. Om het wachtwoord als een versleuteld wachtwoord in dit bestand te bewaren, selecteer je GRUB wachtwoord versleutelen. Als de versleutel optie geselecteerd is, wordt het leesbare tekst wachtwoord wat je hebt ingetypt 210

Partitie informatie versleuteld als het bestand bewaard wordt en naar het kickstart bestand geschreven wordt. Als het wachtwoord dat je intypt al versleuteld was, selecteer je de versleutel optie niet. Als je gevraagd wordt om dit wachtwoord in te typen, zal je ook naar een gebruikersnaam gevraagd worden, welke root is. Als Een bestaande installatie bijwerken is geselecteerd op de Installatiemethode pagina, selecteer je Bestaande bootlader bijwerken om de bestaande bootlader configuratie te upgraden met behoud van de oude regels.

16.4. Partitie informatie

Afbeelding 16.4. Partitie informatie Selecteer of de Master Boot Record (MBR) wel of niet gewist moet worden. Kies ervoor om, of alle bestaande partities verwijderen, of alle bestaande Linux partities verwijderen of de bestaande partities behouden. Om het disk label te initialiseren naar de standaard voor de architectuur van het systeem (bijvoorbeeld, msdosvoor x86), selecteer je Het disk label initialiseren als je gaat installeren op een gloednieuwe harde schijf.

Opmerking Hoewel anaconda en kickstart Logical Volume Management (LVM) ondersteunt, is er op dit moment geen mogelijkheid om dit in te stellen met gebruik van Kickstart configurator.

211

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator

16.4.1. Partities aanmaken Om een partitie te maken, klik je op de Toevoegen knop. Het Partitie-opties scherm getoond in Afbeelding 16.5, “Partities aanmaken” verschijnt. Kies het aankoppelpunt, bestandssysteem soort, en de partitie grootte voor de nieuwe partitie. Optioneel kun je ook uit het volgende kiezen: • In de Extra grootte-opties sectie, kun je kiezen om de partitie een vaste grootte te geven, te laten groeien tot een gekozen grootte, of de ongebruikte ruimte op de schijf te vullen. Als je swap selecteerde als bestandssysteem soort, kun je selecteren om het installatie programma de swap partitie te laten maken met de aangeraden grootte in plaats van het opgeven van een grootte. • Forceer de partitie om aangemaakt te worden als primaire partitie. • Maak de partitie aan op een specifieke harde schijf. Bijvoorbeeld, om de partitie aan te maken op de eerste IDE harde schijf (/dev/hda), specificeer dan hda voor de schijf. Voeg /dev niet toe aan de schijf naam. • Gebruik een bestaande partitie. Bijvoorbeeld, om de partitie te maken op de eerste partitie van de eerste IDE harde schijf (/dev/hda1), geef je hda1 op als de partitie. Voeg /dev niet toe aan de partitie naam. • Formatteer de partitie met de gekozen bestandssysteem soort.

Afbeelding 16.5. Partities aanmaken Om een bestaande partitie te bewerken, selecteer je de partitie in de lijst en klik je op de Bewerken knop. Hetzelfde Partitie-opties scherm verschijnt zoals toen je koos om een partitie toe te voegen 212

Partities aanmaken zoals getoond in Afbeelding 16.5, “Partities aanmaken”, behalve dat het de waardes laat zien van de geselecteerde partitie. Verander de partitie opties en klik op OK. Om een bestaande partitie te verwijderen, selecteer je de partitie in de lijst en klik je op de Verwijderen knop.

16.4.1.1. Aanmaken van software RAID partities Om een software RAID partitie te maken, gebruik je de volgende stappen: 1. Klik op de RAID knop. 2. Selecteer Software RAID-partitie aanmaken. 3. Configureer de partities zoals hiervoor beschreven, behalve dat je software-RAID als de bestandssysteem soort moet selecteren. Je moet ook een harde schijf opgeven waarop de partitie gemaakt moet worden of een bestaande partitie opgeven om te gebruiken.

Afbeelding 16.6. Aanmaken van een software RAID partitie Herhaal deze stappen om om zoveel partities te maken als nodig zijn voor je RAID opstelling. Al je partities hoeven geen RAID partities te zijn. Na het aanmaken van alle partities die nodig zijn om een RAID opstelling te maken, volg je deze stappen: 1. Klik op de RAID knop. 213

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator 2. Selecteer RAID-apparaat aanmaken. 3. Selecteer een aankoppelpunt, bestandssysteem soort, RAID opstelling naam, RAID level, RAID leden, aantal reserves voor de software RAID opstelling en of de RAID opstelling geformatteerd moet worden.

Afbeelding 16.7. Aanmaken van een software RAID opstelling 4. Klik op OK om de opstelling toe te voegen aan de lijst.

16.5. Netwerk configuratie

214

Authenticatie

Afbeelding 16.8. Netwerk configuratie Als het systeem dat met kickstart geïnstalleerd wordt geen Ethernet kaart heeft, configureer er dan geen op de Netwerkconfiguratie pagina. Een netwerk verbinding is alleen nodig als je kiest voor een installatie methode gebaseerd op een netwerk (NFS, FTP, of HTTP). Het netwerk kan altijd na de installatie ingesteld worden met het Network Administration Tool (system-config-network). Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor details. Voor iedere Ethernet kaart in het systeem klik je op Netwerkapparaat toevoegen en je selecteert het netwerk apparaat en netwerk type voor het apparaat. Selecteer eth0 om de eerste Ethernet kaart in te stellen, eth1 voor de tweede Ethernet kaart, enzovoort.

16.6. Authenticatie

215


Afbeelding 16.9. Authenticatie In de Aanmeldingscontrole sectie, selecteer je of schaduw-wachtwoorden gebruikt gaan worden met MD5 versleuteling. Deze opties worden ten sterkste aangeraden en zijn standaard aangezet. De Aanmeldingscontrole configuratie opties staan je toe om de volgende manieren van aanmelding controle in te stellen: • NIS • LDAP • Kerberos 5 • Hesiod • SMB • Name Switch Cache Deze methodes zijn niet standaard aangezet. Om een of meer van deze methodes aan te zetten, klik je op de desbetreffende tab, klik je op het afvink vakje links van aanzetten, en je vult de benodigde informatie in voor de aanmelding controle methode. Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor meer informatie over de opties.

16.7. Firewall configuratie Het Firewall-configuratie scherm komt overeen met het scherm in het installatie programma en het Security Level Configuration Tool.

216

SELinux configuratie

Afbeelding 16.10. Firewall configuratie Als Firewall uitzetten is geselecteerd, staat het systeem alle toegang toe tot all actieve voorzieningen en poorten. Geen enkele verbinding naar het systeem wordt geweigerd. Selecteren van Firewall aanzetten stelt het systeem in om elke binnenkomende verbinding te verbieden die niet een antwoord op een uitgaande verzoek is, zoals DNS antwoorden en DHCP verzoeken. Als toegang tot een voorziening op deze machine nodig is, kun je er voor kiezen om specifieke voorzieningen doorgang te geven door de firewall. Alleen apparaten die ingesteld zijn in de Netwerkconfiguratie sectie worden getoond als beschikbare Vertrouwde diensten. Verbindingen van elk apparaat geselecteerd in de lijst zijn toegestaan door het systeem. Bijvoorbeeld, als eth1 alleen verbindingen krijgt van interne systemen, kun je verbindingen van deze toestaan. Als een voorziening is geselecteerd in de Vertrouwde diensten lijst, zijn verbindingen voor de voorziening acceptabel en worden verwerkt door het systeem. In het Andere poorten tekst veld worden andere poorten getoond die open moeten zijn voor toegang op afstand. Gebruik het volgende formaat: port:protocol. Bijvoorbeeld, om IMAP toegang door de firewall toe te staan, geef je imap:tcp op. Numerieke poorten kunnen ook expliciet opgegeven worden; om UDP pakketten toe te staan op poort 1234 door de firewall, vul je 1234:udp in. Om meerdere poorten op te geven scheidt je ze met komma's.

16.7.1. SELinux configuratie Kickstart kan SELinux instellen in de actief, waarschuwen of uitgezet toestand. Een meer fijnkorrelige instelling is op dit moment niet mogelijk.

16.8. Beeldscherm configuratie 217

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator Als je het X Window systeem installeert, kun je het instellen tijdens de kickstart installatie door het aanvinken van de Het X Window System configureren optie op het Beeldschermconfiguratie scherm zoals getoond in Afbeelding 16.11, “X configuratie”. Als deze optie niet wordt gekozen, worden de X configuratie opties uitgezet en de skipx optie wordt naar het kickstart bestand geschreven.

Afbeelding 16.11. X configuratie Selecteer ook of de Setup Agent opgestart moet worden de eerste keer dat het systeem opnieuw gestart wordt. Het is standaard uitgezet, maar de instelling kan veranderd worden naar aan of uit in de herconfiguratie mode. De her-configuratie mode zet de taal, muis, toetsenbord, root wachtwoord, beveiliging niveau, tijdzone, en netwerk configuratie opties aan, naast de standaard instellingen.

16.9. Pakket selectie

218

Pre-installatie script

Afbeelding 16.12. Pakket selectie Het Pakketselectie scherm staat je toe om de pakket groepen te kiezen die je wilt installeren. Pakket afhankelijkheden worden automatisch opgelost. Op dit moment staat Kickstart configurator je niet toe om individuele pakketten te selecteren. Om individuele pakketten te selecteren, verander je de %packages sectie in het kickstart bestand nadat je het hebt weggeschreven. Refereer naar Paragraaf 15.5, “Pakket selectie” voor details.

16.10. Pre-installatie script

219


Afbeelding 16.13. Pre-installatie script Je kunt commando's toevoegen om op systeem te draaien direct nadat het kickstart bestand is geanalyseerd en voordat de installatie begint. Als je het netwerk hebt ingesteld in het kickstart bestand, wordt het netwerk aangezet voordat deze sectie uitgevoerd wordt. Om een pre-installatie script toe te voegen, type je deze in in het tekst gebied. Om een scripttaal op te geven die gebruikt gaat worden om het script uit te voeren, selecteer je de Een interpreter gebruiken optie en je vult de interpreter in in het tekst veld ernaast. Bijvoorbeeld, / usr/bin/python2.6 kan opgegeven worden voor een Python script. Deze optie komt overeen met het gebruik van %pre --interpreter /usr/bin/python2.6 in jouw kickstart bestand. Alleen de meest gebruikte commando's zijn beschikbaar in de pre-installatie omgeving: arping, awk, basename, bash, bunzip2, bzcat, cat, chattr, chgrp, chmod, chown, chroot, chvt, clear, cp, cpio, cut, date, dd, df, dirname, dmesg, du, e2fsck, e2label, echo, egrep, eject, env, expr, false, fdisk, fgrep, find, fsck, fsck.ext2, fsck.ext3, ftp, grep, gunzip, gzip, hdparm, head, hostname, hwclock, ifconfig, insmod, ip, ipcalc, kill, killall, less, ln, load_policy, login, losetup, ls, lsattr, lsmod, lvm, md5sum, mkdir, mke2fs, mkfs.ext2, mkfs.ext3, mknod, mkswap, mktemp, modprobe, more, mount, mt, mv, nslookup, openvt, pidof, ping, ps, pwd, readlink, rm, rmdir, rmmod, route, rpm, sed, sh, sha1sum, sleep, sort, swapoff, swapon, sync, tail, tar, tee, top, touch, true, tune2fs, umount, uniq, vconfig, vi, wc, wget, xargs, zcat.

Belangrijk Voeg het %pre commando niet toe. Het is reeds voor je toegevoegd.

220

Post-installatie script

Opmerking Het pre-installatie script wordt gedraaid nadat de bron media is aangekoppeld en trap 2 van de boot loader is geladen. Daarom is het niet mogelijk de bron media te veranderen in het preinstallatie script.

16.11. Post-installatie script

Afbeelding 16.14. Post-installatie script Je kunt ook commando's uitvoeren op het systeem nadat de installatie is voltooid. Als het netwerk juist is ingesteld in het kickstart bestand, is het netwerk aangezet, en het script kan commando's bevatten om hulpmiddelen te bereiken op het netwerk. Om een post-installatie script toe te voegen, type je het in het tekst veld.

Belangrijk Voeg het %post commando niet toe. Het is al voor je toegevoegd. Bijvoorbeeld, om de boodschap van de dag te veranderen voor het pas geïnstalleerde systeem, voeg je het volgende commando toe aan de %post sectie:

221

Hoofdstuk 16. Kickstart configurator echo "Hackers will be punished" > /etc/motd

Opmerking Meer voorbeelden kunnen gevonden worden in Paragraaf 15.7.1, “Voorbeeld”.

16.11.1. Chroot omgeving Om het post-installatie script buiten de chroot omgeving te draaien, klik je op het aanvinkvakje naast deze optie boven in het Post-Installatie scherm. Dit komt overeen met het gebruik van de -nochroot optie in de %post sectie. Om binnen de post-installatie sectie veranderingen in het nieuw geïnstalleerde systeem te maken, maar buiten de chroot omgeving, moet je /mnt/sysimage/ voor de map naam zetten. Bijvoorbeeld, als je Buiten de chroot-omgeving starten selecteert, moet het vorige voorbeeld verandert worden in:

echo "Hackers will be punished" > /mnt/sysimage/etc/motd

16.11.2. Een interpreter gebruiken Om een scripttaal op te geven voor het uitvoeren van het script, selecteer je de Een interpreter gebruiken optie en vul je de interpreter in in het tekst veld ernaast. Bijvoorbeeld, /usr/bin/ python2.2 kan opgegeven worden voor een Python script. Deze optie komt overeen met het gebruiken van %post --interpreter /usr/bin/python2.2 in jouw kickstart bestand.

16.12. Het bestand opslaan Om de inhoud van het kickstart bestand te bekijken als je klaar bent met het kiezen van jouw kickstart opties, selecteer je Bestand => Voorbeeld van het uitklap menu.

222

Het bestand opslaan

Afbeelding 16.15. Vooruitblik Om het kickstart bestand op te slaan, klik je op de Opslaan naar bestand knop in het opties vooraf bekijken scherm. Om het op te slaan zonder het eerst te bekijken, selecteer je Bestand => Bestand opslaan of druk op Ctrl+S . Een dialoog scherm verschijnt. Selecteer hier waar het bestand opgeslagen moet worden. Na het opslaan van het bestand, refereer je naar Paragraaf 15.10, “Starten van een kickstart installatie” voor informatie over het opstarten van de kickstart installatie.

223

224

Deel III. Na de installatie Dit deel van de Fedora Installatie gids behandelt het afmaken van de installatie, alsmede een aantal taken die gerelateerd zijn aan de installatie die je misschien later nog wilt uitvoeren. Deze omvatten: • het gebruiken van een Fedora installatie schijf om een beschadigd systeem te redden. • upgraden naar een nieuwe versie van Fedora. • Fedora van je computer verwijderen.

Firstboot Belangrijk — Firstboot niet beschikbaar na tekst mode installatie Firstboot is alleen beschikbaar op systemen na een grafische installatie of na een kick start installatie waarbij een bureaublad en het X Window systeem geïnstalleerd zijn en grafisch inloggen werd ingeschakeld. Als je een tekst mode installatie uitvoert of een kickstart installatie die geen bureaublad en het X Window systeem bevat, verschijnt het Firstboot configuratie programma niet. Firstboot wordt de eerste keer dat je een nieuw Fedora systeem opstart gedraaid. Gebruik Firstboot om het systeem te configureren voor gebruik voordat je inlogt.

Afbeelding 17.1. Firstboot welkom scherm Selecteer Vooruit om Firstboot te starten.

227

Hoofdstuk 17. Firstboot

17.1. Licentie overeenkomst Dit scherm laat de algemene licentie termen zien voor Fedora. Elk software pakket in Fedora heeft zijn eigen licentie. Alle licentie richtlijnen voor Fedora zijn te vinden op http://fedoraproject.org/wiki/Legal/ Licenses.

Afbeelding 17.2. Firstboot licentie scherm Als je het eens bent met de voorwaarden van de licentie, klik je op Vooruit.

17.2. Gebruiker aanmaken Maak een gebruikersaccount voor jezelf aan op dit scherm. Gebruik altijd dit account om je aan te melden bij je Fedora systeem, in plaats van het root account te gebruiken.

228

Gebruiker aanmaken

Afbeelding 17.3. Firstboot gebruiker aanmaken scherm Vul een gebruikersnaam en je volledige naam in, en daarna vul je het wachtwoord in dat je gekozen hebt. Vul jouw wachtwoord nogmaals in in het Wachtwoord bevestigen veld om te verzekeren dat het correct is. Selecteer het Toevoegen aan beheersgroep vakje als je beheersrechten wilt krijgen. Dit plaats je account in de wheel groep, wat je toegang geeft tot alle administratieve functies, inclusief et installeren en vernieuwen van software, aanmaken en veranderen van configuratie bestanden en het beheren van andere gebruikers. Om Fedora te configureren voor het gebruiken van netwerk services voor authenticatie van gebruikersinformatie, selecteer je Netwerk login gebruiken.... Refereer naar Paragraaf 17.2.1, “Authenticatie configuratie” voor verdere details. Om extra gebruikers aan te maken of je eerste gebruikersaccount aan te passen, klik je op Geavanceerd om de Gebruikersbeheerder te openen.

229


Afbeelding 17.4. Gebruikersbeheerder In Gebruikersbeheerder kun je verschillende eigenschappen bewerken, zoals een privé groep voor de gebruiken, de voorkeur inlog shell en gebruiker en groep ID's.

Belangrijk — Maak tenminste een gebruikers account aan Als je in deze stap niet tenminste een gebruikersaccount aanmaakt, zul je niet instaat zijn om in te loggen in je grafische Fedora omgeving. Als je deze stap overslaat tijdens de installatie refereer dan naar Paragraaf 10.4.3, “Opstarten in een grafische omgeving”.

Opmerking — Extra gebruikersaccounts aanmaken Om na de installatie extra gebruikersaccounts toe te voegen aan je systeem, kies je Systeem → Beheer → Gebruikers en groepen.

17.2.1. Authenticatie configuratie Als je op Netwerk login gebruiken... klikte op het Gebruiker aanmaken scherm, moet je nu specificeren hoe authenticatie van gebruikers op het systeem uitgevoerd wordt. Gebruik het uitklap menu om een uit de volgende types gebruiker databases te selecteren.

230

Authenticatie configuratie • Alleen locale accounts (te gebruiken als de gebruikersdatabase op het netwerk niet toegankelijk is) • LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) • NIS (Network informatieservice) • Winbind (voor gebruik met Microsoft Active Directory)

Afbeelding 17.5. Firstboot authenticatie configuratie scherm Als je het juiste type gebruiker database voor jouw netwerk geselecteerd hebt, moet je extra details opgeven die relevant zijn voor dat database type. Bijvoorbeeld, als je LDAP selecteert, moet je de basis onderscheidende naam voor LDAP opzoeken specificeren en het adres van de LDAP server. Je moet ook een Authenticatie methode kiezen die relevant is voor het type gebruiker database dat je koos, bijvoorbeeld, een Kerberos wachtwoord, LDAP wachtwoord of NIS wachtwoord. De Geavanceerde opties tab laat je andere authenticatie mechanismes instellen, met inbegrip van vingerafdruklezers, smartcards en lokale toegangscontrole in /etc/security/access.conf. 231


Afbeelding 17.6. Firstboot authenticatie geavanceerde opties scherm De Wachtwoord opties tab laat je formaateisen instellen voor gebruikerswachtwoorden, zoals minimale lengte en vereist karaktersoorten zoals kleine letters, hoofdletters en getallen.

232

Datum en tijd

Afbeelding 17.7. Firstboot authenticatie wachtwoordopties scherm

17.3. Datum en tijd Gebruik dit scherm om de datum en tijd van de systeem klok aan te passen. Om deze instellingen na de installatie te veranderen, kies je Systeem → Beheer → Datum & tijd.

233


Afbeelding 17.8. Firstboot datum en tijd scherm Selecteer het Synchroniseer datum en tijd over het netwerk vakje om je systeem in te stellen voor het gebruik van Network Time Protocol (NTP) servers om de nauwkeurigheid van de klok te handhaven. NTP biedt een tijd synchronisatie voorziening voor computers op hetzelfde netwerk. Vele publieke NTP servers zijn beschikbaar op het Internet.

17.4. Hardware profiel Firstboot laat een scherm zien wat je toestaat om je hardware informatie anoniem naar het Fedora Project te sturen. Ontwikkelaars gebruiken de hardware details om verdere ondersteuning te begeleiden. Je kunt meer over dit project en zijn ontwikkeling lezen op http://smolts.org/.

234

Hardware profiel

Afbeelding 17.9. Firstboot hardware profiel scherm Om aan dit belangrijke werk mee toe doen, selecteer je Profiel verzenden. Als je er voor kiest om geen profiel data te versturen, verander dan de standaard instelling niet. Selecteer Voltooien om te vervolgen met het inlog scherm.

Vernieuw je systeem Om de veiligheid van je systeem te verzekeren, vernieuw je de pakketten zodra de installatie klaar is. Hoofdstuk 18, Je volgende stappen legt uit hoe je jouw Fedora systeem vernieuwt.

235

236

Je volgende stappen 18.1. Je systeem vernieuwen Het Fedora Project brengt vernieuwde software pakketten uit voor Fedora gedurende de gehele ondersteuning periode van elke versie. Vernieuwde pakketten voegen nieuwe functionaliteit toe, verbeteren de betrouwbaarheid, lossen problemen op, of verwijderen veiligheid problemen. Om de veiligheid van je systeem te verzekeren moet je regelmatig vernieuwen, zo spoedig mogelijk nadat een veiligheidsbericht is uitgegeven. Refereer naar Paragraaf 18.4, “Abonneren op Fedora aankondigingen en nieuws” voor meer informatie over de Fedora berichten services. Een update applet herinnert je aan updates zodra ze beschikbaar zijn. Dit applet wordt standaard geïnstalleerd in Fedora. Het kijkt uit naar software updates voor alle ingestelde repositories, en draait als een achtergrond service. Het genereert een bericht op het werkblad als updates gevonden worden en je kunt het bericht aanklikken om de software van je systeem te vernieuwen. Om je systeem handmatig te vernieuwen met de laatste pakketten, gebruik je Software Update System:

Afbeelding 18.1. Je systeem vernieuwen 1. Kies Systeem → Beheer → Software Update. 2. Om de lijst van vernieuwde pakketten te bekijken, kies je Review. 3. Klik op Updates toepassen om het update proces te beginnen. 4. Indien een of meerdere updates een systeem reboot nodig hebben, toont het update proces een dialoog met de optie Nu herstarten. Of selecteer deze optie om het systeem direct te rebooten, of selecteer Later herstarten om het systeem op een meer geschikte tijd te rebooten. 5. Als een herstart niet nodig is zal de vernieuwing eindigen met een boodschap die aangeeft dat de Systeemupdate klaar is en dat alle gekozen updates met succes geïnstalleerd zijn, met bovendien een knop om Update Systeem te Sluiten. Om pakketten vanaf de commando regel te vernieuwen, gebruik je het yum commando. Type de volgende regel om een volledige vernieuwing van je systeem te beginnen met gebruik van yum:

237

Hoofdstuk 18. Je volgende stappen su -c 'yum update'

Vul het root wachtwoord in als er om gevraagd wordt. Ga naar http://docs.fedoraproject.org/yum/ voor meer informatie over yum.

Netwerk verbinding noodzakelijk Verzeker je ervan dat je systeem een actieve netwerk verbinding heeft voordat je Update Software of het yum commando gebruikt. Het update proces download informatie en pakketten van een netwerk van servers. Als je Fedora systeem een permanente netwerkverbinding heeft, kun je er voor kiezen om dagelijkse systeem updates aan te zetten. Voor het aanzetten van automatische updates , volg je de instructies op de webpagina http://docs.fedoraproject.org/yum/sn-updating-your-system.html.

18.2. Een upgrade afmaken Systeem vernieuwingen aanbevolen Als je jouw systeem opnieuw hebt opgestart nadat je een upgrade hebt uitgevoerd, moet je ook een handmatige systeem vernieuwing uitvoeren. Voor meer informatie zie Paragraaf 18.1, “Je systeem vernieuwen” Als je ervoor koos om je systeem te upgraden vanaf een vorige vrijgave in plaats van het uitvoeren van een verse installatie, wil je de verschillen in de pakket set misschien bekijken. Paragraaf 9.11.2, “Upgraden met behulp van de installer” heeft je geadviseerd om een pakketlijst te maken van je oorspronkelijke systeem. Je kunt nu die lijst gebruiken om te bepalen hoe je jouw nieuwe systeem zo dicht mogelijk naar de oorspronkelijke systeem toestand kunt brengen. De meeste software repository configuraties worden bewaard in pakketten die eindigen met de term release. Ga de oude pakket lijst na voor de repositories die geïnstalleerd waren: awk '{print $1}' ~/old-pkglist.txt | grep 'release$'

Indien nodig haal je deze pakketten op van hun originele bron op het Internet en je installeert ze. Volg de instructies van de site waar ze vandaan komen om de repository configuratie pakketten te installeren met yum en andere softwarebeheer gereedschappen op je Fedora systeem. Voer vervolgens de volgende commando's uit om een lijst te maken van andere ontbrekende software pakketten: awk '{print $1}' ~/old-pkglist.txt | sort | uniq > ~/old-pkgnames.txt rpm -qa --qf '%{NAME} ' | sort | uniq > ~/new-pkgnames.txt diff -u ~/old-pkgnames.txt ~/new-pkgnames.txt | grep '^-' | sed 's/^-//' > /tmp/pkgs-toinstall.txt

238

Schakel om naar een grafische inlog Gebruik nu het bestand /tmp/pkgs-to-install.txt met het yum commando om de meeste of alle van jouw oude pakketten terug te krijgen. su -c 'yum install `cat /tmp/pkgs-to-install.txt`'

Ontbrekende software Wegens veranderingen in pakket samenstellingen tussen Fedora releases, is het mogelijk dat deze methode niet alle software op je systeem terug brengt. Je kunt de handelingen hierboven beschreven gebruiken om opnieuw de software op jouw systeem te vergelijken, en om problemen die je mocht vinden te verhelpen.

18.3. Schakel om naar een grafische inlog Belangrijk — Toegang tot software repositories kan vereist zijn Om naar een grafische omgeving om te schakelen, moet je misschien extra software installeren van een repository. Je kunt toegang krijgen tot Fedora repositories via het Internet of een Fedora installatie DVD als repository gebruiken. Refereer naar Paragraaf 18.3.1, “Toegang tot software repositories aanzetten op de commando-regel”. Als je geïnstalleerd hebt met een tekst inlog en je wilt omschakelen naar een grafische inlog, volg je deze procedure. 1.

Als je nog geen root bent, schakel dan om naar het root account: su -

Geef het wachtwoord van de beheerder op als er om gevraagd wordt. 2.

Als je dit nog niet gedaan hebt, installeer je het X Window systeem en een grafische desktop omgeving. Bijvoorbeeld, om de GNOME desktop omgeving te installeren, gebruik je dit commando: yum groupinstall "X Window System" Desktop

Om de KDE desktop omgeving te installeren gebruik je: yum groupinstall "X Window System" "KDE Desktop"

Deze stap kan even duren omdat jouw Fedora systeem extra software moet downloaden en installeren. Je kunt gevraagd worden om de installatie media aan te bieden, afhankelijk van jouw oorspronkelijke installatie bron. 3.

Voer het volgende commando uit om het runlevel te veranderen:

239

Hoofdstuk 18. Je volgende stappen

rm -f /etc/systemd/system/default.target ln -s /lib/systemd/system/graphical.target /etc/systemd/system/default.target

Start het systeem opnieuw op met het reboot commando. Jouw systeem zal opstarten en een grafische inlog aanbieden. Als je een probleem tegenkomt met grafisch inloggen, refereer je naar Hoofdstuk 10, Installatie fout zoeken op een Intel of AMD systeem.

18.3.1. Toegang tot software repositories aanzetten op de commando-regel De gebruikelijke manier om nieuwe software te installeren op een Fedora systeem is met behulp van een software repository. Je krijgt toegang tot Fedora software repositories via het Internet of je gebruikt een Fedora installatie DVD als een repository. De software waar je toegang tot hebt via een on-line repository is meer up-to-date dan wat beschikbaar is op een installatie DVD. Bovendien is het configureren van een Fedora systeem voor toegang tot on-line repositories in het algemeen gemakkelijker dat het systeem in te stellen om een installatie DVD als een repository te gebruiken, als je tenminste een bestaand, bekabeld netwerk beschikbaar hebt.

18.3.1.1. Toegang tot software repositories via het Internet aanzetten Standaard is elke Fedora installatie al geconfigureerd om toegang te hebben tot Fedora repositories via het Internet. Daarom is het enigste wat je hoeft te doen er zeker van te zijn dat het systeem toegang heeft tot het Internet. Als je een bestaande, bekabelde netwerk verbinding beschikbaar hebt, is dit proces eenvoudig: 1.


2.

Wees er zeker van dat het systeem is aangesloten op jouw netwerk. Merk op dat jouw netwerk slechts twee apparaten hoeft te bevatten — een computer en een externe modem/router.

3.

Voer het system-config-network uit. Het netwerk configuratie gereedschap start op en toont het Selecteer actie scherm.

4.

Selecteer Defice configuration en duw op Enter. Het netwerk configuratie gereedschap toont het Selecteer een apparaat scherm met een lijst van aanwezige netwerkinterface op je systeem. De eerste interface wordt standaard eth0 genoemd.

5.

Selecteer een netwerk interface om te configureren en duw op Enter. Het netwerk configuratie gereedschap brengt je naar het Netwerkconfiguration scherm.

6.

Je kunt op dit scherm handmatig een statisch IP, gateway, en DNS servers configureren of deze velden leeg laten om de standaard waarden te accepteren. Als je een configuratie gekozen hebt, selecteer je OK en je duwt op de Enter toets. Het netwerk configuratie gereedschap brengt je terug naar het Select A Device scherm.

7.

Selecteer Opslaan en duw op de press Enter toets. Het netwerk configuratie gereedschap brengt je terug naar het Selecteer actie scherm.

240

Toegang tot software repositories aanzetten op de commando-regel 8.

Selecteer Save&Quit en duw op de Enter toets. Het netwerk configuratie gereedschap slaat jouw instellingen op en sluit af.

9.

Voer ifup interface uit, waarin interface het netwerk interface is dat je geconfigureerd hebt met het netwerk configuratie gereedschap. Bijvoorbeeld, ifup eth0 om eth0 te starten.

De configuratie van inbel of draadloze Internet verbindingen is gecompliceerder en valt buiten het bestek van deze gids.

18.3.1.2. Een Fedora installatie DVD gebruiken als software repository Je kunt een Fedora installatie DVD gebruiken als een software repository, in de vorm van een fysieke schijf, of in de vorm van een ISO image bestand. 1.

Als je een fysieke DVD gebruikt, stop de deze in het DVD station van je computer.

2.


3.

Maak een aankoppel punt voor de repository: mkdir -p /pad/naar/repo

waarin /pad/naar/repo een locatie is voor de repository, bijvoorbeeld, /mnt/repo 4.

Koppel de DVD aan op het aankoppel punt dat je zojuist gemaakt hebt. Als je een fysieke schijf gebruikt, moet je de apparaat naam van je DVD station weten. Je kunt de namen van CD of DVD stations op je systeem te weten komen met het commando cat /proc/sys/dev/cdrom/ info. Het eerste CD of DVD station op het systeem wordt gewoonlijk sr0 geneomd. Als je de apparaat naam kent, koppel je de DVD aan: mount -r -t iso9660 /dev/apparaat_naam /pad/naar/repo

Bijvoorbeeld: mount -r -t iso9660 /dev/sr0 /mnt/repo Als je een ISO image bestand van een schijf gebruikt, koppel je het image bestand als volgt aan: mount -r -t iso9660 -o loop /pad/naar/image/file.iso /pad/naar/repo

Bijvoorbeeld: mount -r -o loop /home/root/Downloads/Fedora17-Server-i386DVD.iso /mnt/repo Merk op dat je een image bestand alleen kan aankoppelen als het opslag apparaat dat het image bestand bevat zelf aangekoppeld is. Bijvoorbeeld, als het image bestand opgeslagen is op een harde schijf die niet automatisch aangekoppeld wordt als het systeem opstart, moet je de harde schijf aankoppelen voordat je een image bestand op die harde schijf kunt aankoppelen. Neem aan een harde schijf met de naam /dev/sdb dat niet automatisch aangekoppeld wordt tijdens het opstarten en welke een image bestand opgeslagen heeft in een map met de naam Downloads op zijn eerste partitie: mkdir /mnt/temp mount /dev/sdb1 /mnt/temp mkdir /mnt/repo

241

Hoofdstuk 18. Je volgende stappen mount -r -t iso9660 -o loop /mnt/temp/Downloads/Fedora-17-i386-DVD.iso /mnt/repo

Als je er niet zeker van bent of een opslag apparaat aangekoppeld is, voer je het mount commando uit om een lijst te verkrijgen van de huidige aankoppelingen. Als je niet zeker bent van de apparaat naam of partitie nummer op een opslag apparaat, voer je fdisk -l uit en je probeert het te identificeren in de output. 5.

Maak een nieuw repo file aan in de /etc/yum.repos.d/map. De naam van het bestand is niet belangrijk, als het maar eindigt op .repo. Bijvoorbeeld, dvd.repo is een voor de hand liggende keuze. 1.

Kies een naam voor het repo bestand en open het als een nieuw bestand met de vi tekstverwerker. Bijvoorbeeld: vi /etc/yum.repos.d/dvd.repo

2.

Druk op de I toets om naar de insert mode te gaan.

3.

Geef details over de repository. Bijvoorbeeld: [dvd] baseurl=file:///mnt/repo/Server enabled=1 gpgcheck=1 gpgkey=file:///etc/pki/rpm-gpg/RPM-GPG-KEY-fedora-$basearch

De naam van de repository wordt gespecificeerd in vierkante haken — in dit voorbeeld, [dvd]. De naam is niet belangrijk, maar je moet iets kiezen wat betekenisvol is en herkenbaar. De regel die de baseurl specificeert moet een pad bevatten naar het aankoppel punt dat je eerder creëerde, gevolgd door /Server voor een Fedora server installatie DVD of door / Client voor een Fedora cliënt installatie DVD. 4.

Druk op Esc toets om de insert mode te verlaten.

5.

Type :wq en duw op de Enter toets om het bestand op te slaan en verlaat de vi tekstverwerker.

6.

Na het installeren of upgraden van software vanaf de DVD, verwijder je de repository die je aangemaakt hebt.

18.4. Abonneren op Fedora aankondigingen en nieuws Om informatie te ontvangen over pakket updates, kun je je abonneren op de aankondigingen mail lijst of de RSS feeds. Fedora Project aankondigingen mail lijst https://www.redhat.com/mailman/listinfo/fedora-announce-list Fedora Project RSS feeds http://fedoraproject.org/infofeed/ De aankondigingen mail lijst geeft je ook nieuws over het Fedora Project en de Fedora gemeenschap.

242

Documentatie en ondersteuning vinden

Beveiliging aankondigingen Aankondigingen met het sleutelwoord [SECURITY] in de titel, geven pakket updates aan die beveiliging gevoeligheden oplossen.

18.5. Documentatie en ondersteuning vinden Leden van de Fedora gemeenschap verzorgen ondersteuning met behulp van mail lijsten, Web forums en Linux User Groups (LUGs) overal ter wereld. De Web site voor de formeel bevestigde forums is http://forums.fedoraforum.org/. De volgende bronnen geven informatie over vele aspecten van Fedora: • De FAQ op de Fedora Project website http://fedoraproject.org/wiki/FAQ • De documenten beschikbaar van de Fedora Documentation Project Web site http://docs.fedoraproject.org/ • Het Linux Documentation Project (LDP) http://www.tldp.org/ • De Red Hat Enterprise Linux documentatie, waarvan veel ook van toepassing is is op Fedora http://www.redhat.com/docs/manuals/enterprise/ Vele andere organisaties en individuen verstrekken handleidingen en HOWTOs voor Fedora op hun web sites.

18.6. Aansluiten bij de Fedora gemeenschap Het Fedora Project wordt gedragen door individuen die er bijdragen aan leveren. Gemeenschap leden geven ondersteuning en documentatie aan andere gebruikers, helpen om de software meegeleverd met Fedora te verbeteren door testen en ontwikkelen nieuwe software samen met ontwikkelaars van Red Hat. De resultaten van dit werk is beschikbaar voor iedereen. Om een verschil te maken, begin hier: http://join.fedoraproject.org/

243

244

Basis systeem herstel Als er dingen verkeerd gaan, zijn er altijd manieren om problemen op te lossen. Echter, deze methodes vereisen dat je het systeem goed begrijpt. Dit hoofdstuk beschrijft hoe je op kan starten in de redding mode, de enkele-gebruikers methode, en de noodsituatie methode, waar je jouw kennis kunt gebruiken om het systeem te repareren.

19.1. Redding mode 19.1.1. Algemene problemen Je moet misschien in een van deze drie herstel modes opstarten voor een van de volgende redenen: • Je bent niet in staat om Fedora normaal op te starten (runlevel 3 of 5). • Je hebt hardware of software problemen, en je wilt een paar belangrijke bestanden van de harde schijf van het systeem afhalen. • Je bent het root wachtwoord vergeten.

19.1.1.1. Fedora start niet op Dit probleem wordt vaak veroorzaakt door de installatie van andere besturingssystemen nadat je Fedora hebt geïnstalleerd. Sommige andere besturingssystemen nemen aan dat je geen ander besturingssysteem op je computer hebt. Ze overschrijven de Master Boot Record (MBR) die oorspronkelijk de GRUB boot-lader bevatte. Als de boot-lader op deze manier wordt overschreven, kun je Fedora niet opstarten behalve als je in de redding mode komt en de boot-lader opnieuw configureert. Een ander veel voorkomend probleem treedt op als je een partitioneringsprogramma gebruikt om een partitie in grootte te veranderen of een nieuwe partitie aan te maken met vrije ruimte na de installatie, en het de volgorde van je partities verandert. Als het partitie nummer van je / partitie verandert, kan het zijn dat de bootlader niet in staat is om de partitie te vinden en aan te koppelen. Om dit probleem te repareren, moet je in de redding mode opstarten en het /etc/grub.d/10_linux bestand aanpassen. Voor instructies over het herinstalleren van de GRUB bootloader in een redding omgeving, refereer je naar Paragraaf 19.1.2.1, “Herinstalleren van de bootlader”.

19.1.1.2. Hardware/software problemen Deze categorie bevat een brede variëteit van verschillende situaties. Twee voorbeelden zijn defecte harde schijven en het opgeven van een ongeldig root apparaat of ongeldige kernel in de boot-lader configuratie. Als een van deze optreedt ben je misschien niet in staat om Fedora op te starten. Echter als je opstart in een van de systeem herstel modes, ben je misschien in staat om het probleem op te lossen of tenminste kopieën te maken van je belangrijkste bestanden.

19.1.1.3. Root wachtwoord 245

Hoofdstuk 19. Basis systeem herstel Wat kun je doen als je je root wachtwoord vergeet? Om het te resetten naar een ander wachtwoord, start je op in de redding mode of enkele-gebruikers mode, en gebruik je het passwd commando om het root wachtwoord te resetten.

19.1.2. Opstarten in de redding mode De redding mode biedt de mogelijkheid om een kleine Fedora omgeving op te starten van CD-ROM, of een andere boot methode, in plaats van de harde schijf van het systeem. Zoals de naam aangeeft, wordt de redding mode aangeboden om je van iets te redden. Gedurende normale werking gebruikt je Fedora systeem de bestanden die zich bevinden op de harde schijf van je systeem om alles te doen — programma's draaien, je bestanden bewaren, en meer. Echter er kunnen momenten zijn dat je niet in staat bent om Fedora compleet genoeg aan het draaien te krijgen om toegang te krijgen tot bestanden op de harde schijf van je systeem. Met gebruik van de redding mode kun je toegang krijgen tot de bestanden op de harde schijf van je systeem, zelfs als je Fedora niet vanaf die harde schijf kunt draaien. Om op te starten in de redding mode, moet je in staat zijn om op te starten met een van de volgende 1 methodes : • Het opstarten van het systeem met een opstart CD-ROM of DVD. • Het opstarten van het systeem met andere installatie opstart boot media, zoals USB flash apparaten. • Het opstarten van het systeem van de Fedora installatie DVD. Zodra je opgestart hebt met een van de beschreven methodes, voeg je het sleutelwoord rescue toe als kernel parameter. Bijvoorbeeld, voor een x86 systeem, type je het volgende commando in op de installatie boot prompt: linux rescue

Je wordt gevraagd om een paar basis vragen te beantwoorden, inclusief de te gebruiken taal. Het vraagt je ook om te selecteren waar een geldige redding image te vinden is. Selecteer een van Locale CD-ROM, Harde schijf, NFS image, FTP, of HTTP. De geselecteerde locatie moet een geldige installatie boom bevatten, en de installatie boom moet van dezelfde Fedora versie zijn als die van de Fedora schijf waarmee je opstartte. Als je een boot CD-ROM of andere media gebruikt om de redding mode op te starten, moet de installatie boom van dezelfde boom zijn als waarvan de media was gemaakt. Voor meer informatie over het opzetten van een installatie boom op een harde schijf, NFS server, FTP server, of HTTP server, refereer je naar eerdere paragrafen van deze gids. Als je een redding image kiest die geen netwerk verbinding nodig heeft, wordt je gevraagd of je wel of niet een netwerk verbinding wilt maken. Een netwerk verbinding is nuttig als je bestanden moet backuppen naar een andere computer of als je RPM pakketten moet installeren van een gedeelde netwerk locatie, bijvoorbeeld. De volgende boodschap wordt getoond: De redding omgeving zal nu proberen om jouw Linux installatie te vinden en zal het aankoppelen onder de map /mnt/sysimage. Je kunt dan de vereiste veranderingen in

1

Refereer naar de eerdere paragrafen van deze gids voor meer details.

246

Opstarten in de redding mode je systeem aanbrengen. Als je verder wilt gaan met deze stap kies je "Doorgaan". Je kunt er ook voor kiezen om jouw bestandssystemen alleen-lezen aan te koppelen in plaats van lezen-schrijven door het kiezen van "Alleen-lezen". Als om wat voor reden dan ook dit proces faalt, kun je "Overslaan" kiezen en deze stap wordt overgeslagen en ga je direct naar de commando shell. Als je Doorgaan selecteert, probeert het je bestandssysteem aan te koppelen in de map /mnt/ sysimage/. Als de aankoppeling mislukt, krijg je een boodschap. Als je Alleen-lezen selecteert , probeert het je bestandssysteem aan te koppelen in de map /mnt/sysimage/, maar in de alleenlezen mode. Als je Overslaan selecteert, wordt je bestandssysteem niet aangekoppeld. Kies Overslaan als je denkt dat je bestandssysteem beschadigd is. Zodra je jouw systeem in de redding mode hebt, verschijnt een prompt op VC (virtuele console) 1 en VC 2 (gebruik de Ctrl-Alt-F1 toetsencombinatie om VC 1 te bereiken en Ctrl-Alt-F2 om VC 2 te bereiken):

sh-3.00b#

Als je Doorgaan selecteert om je partities automatisch aan te koppelen en ze zijn succesvol aangekoppeld, ben je in de enkele-gebruikers mode. Zelfs als je bestandssysteem is aangekoppeld, is de standaard root partitie in de redding mode een tijdelijke root partitie, niet de root partitie van het bestandssysteem gebruikt tijdens de normale gebruikers mode (runlevel 3 of 5). Als je er voor gekozen hebt om je bestandssysteem aan te koppelen en de aankoppeling was succesvol, kun je de root partitie van de redding mode omgeving veranderen naar de root partitie van je bestandssysteem met het volgende commando:

chroot /mnt/sysimage

Dit is nuttig als je commando's zoals rpm moet draaien die vereisen dat je root partitie aangekoppeld is als /. Om de chroot omgeving te verlaten, type je exit in om terug te gaan naar de prompt. Als je Overslaan selecteerde, kun je nog proberen om een partitie of een LVM2 logische volume handmatig in de redding omgeving aan te koppelen door het maken van een map zoals /foo, en het volgende commando in te typen:

mount -t ext4 /dev/mapper/VolGroup00-LogVol02 /foo

In het bovenstaande commando is /foo een map die je aangemaakt hebt en /dev/mapper/ VolGroup00-LogVol02 is de LVM2 logische volume die je wilt aankoppelen. Als de partitie van het type ext2 of ext3 vervang jeext4 met ext2 of ext3 respectievelijk. Als je de namen van alle fysische partities niet kent, gebruik je het volgende commando om ze te tonen:

fdisk -l

Als je de namen van alle LVM2 fysieke volumes, volume groepen, of logische volumes niet kent, gebruik je de volgende commando's om ze te tonen:

pvdisplay

247

Hoofdstuk 19. Basis systeem herstel

vgdisplay

lvdisplay

Vanaf de prompt kun je vele nuttige commando's draaien, zoals: • ssh, scp, en ping als het netwerk is gestart • dump en restore voor gebruikers met tape apparaten • parted en fdisk voor het beheer van partities • rpm voor het installeren of vernieuwen van software • vi voor het bewerken van tekstbestanden

19.1.2.1. Herinstalleren van de bootlader In veel gevallen kan de GRUB bootlader per ongeluk zijn verwijderd, beschadigd, of vervangen door andere besturingssystemen. De volgende stappen laten het proces zien hoe GRUB opnieuw geïnstalleerd wordt in de master boot record: • Start het systeem op van een installatie boot medium. • Type linux rescue in op de installatie boot prompt om de redding mode in te gaan. • Type chroot /mnt/sysimage om de root partitie aan te koppelen. • Type /sbin/grub-install bootpart om de GRUB bootlader opnieuw te installeren, waarin bootpart de boot partitie is (gewoonlijk, /dev/sda). • Bekijk het /etc/grub.d/10_linux bestand, omdat extra regels nodig kunnen zijn in de /etc/ grub.d/40_custom voor GRUB om extra besturingssystemen te controleren. • Start het systeem opnieuw op.

19.1.3. Opstarten in enkele-gebruiker mode Een van de voordelen van de enkele-gebruiker mode is dat je geen boot CD-ROM nodig hebt; het geeft je echter niet de optie om bestandssystemen als alleen-lezen aan te koppelen of ze niet aan te koppelen. Als je systeem opstart, maar het staat je niet toe om in te loggen als het opstarten klaar is, kun je de enkele-gebruiker mode proberen. In enkele-gebruiker mode, wordt je computer opgestart met runlevel 1. Je locale bestandssystemen worden aangekoppeld, maar je netwerk wordt niet geactiveerd. Je hebt een bruikbare systeem onderhoud shell. In tegenstelling met de redding mode, probeert enkele-gebruiker mode automatisch je bestandssysteem aan te koppelen. Gebruik de enkele-gebruiker mode niet als je systeem niet 248

Opstarten in de noodsituatie mode succesvol kan aankoppelen. Je kunt enkele-gebruiker mode niet gebruiken als de runlevel 1 configuratie van je systeem vernield is. Op een x86 systeem met GRUB, gebruik je de volgende stappen om op te starten in de enkelegebruiker mode: 1. Duw op de Esc toets tijdens het opstarten om het Grub splas scherm te laden en duw op een willekeurige toets om het GRUB interactieve menu te bereiken. 2. Selecteer Fedora met de versie van de kernel die je wilt opstarten en type a in om de regel te bewerken. 3. Ga naar het einde van de regel en type single is als een apart woord (druk op de Spatiebalk en type dan single). Druk op Enter om de bewerking mode te verlaten.

19.1.4. Opstarten in de noodsituatie mode In de noodsituatie mode, wordt je opgestart in de kleinst mogelijke omgeving. Het root bestandssysteem wordt alleen-lezen aangekoppeld en bijna niets wordt ingesteld. Het belangrijkste voordeel van de noodsituatie mode boven de enkele-gebruiker mode is dat de init bestanden niet worden geladen. Als init beschadigd is of niet werkt, kun je nog steeds bestandssystemen aankoppelen om data te redden die verloren zou gaan door een herinstallatie. Om op te starten in de noodsituatie mode, gebruik je dezelfde methode zoals beschreven voor de enkele-gebruiker mode in Paragraaf 19.1.3, “Opstarten in enkele-gebruiker mode” met een uitzondering, vervang het sleutelwoord single met het sleutelwoord emergency.

19.2. Het gebruiken van de redding mode voor het repareren of oplossen van driver problemen Een slecht werkende of ontbrekende driver kan beltetten dat een systeem normaal opstart. De redding mode biedt een omgeving waarin je een driver kunt toevoegen, verwijderen of vervangen zelfs als het systeem niet kan opstarten. Waar mogelijk bevelen we je aan om de RPM pakketbeheerder te gebruiken voor het verwijderen van slecht werkende drivers en voor het toevoegen van vernieuwingen of ontbrekende drivers. Als je om enige reden een slecht werkende driver niet kunt verwijderen , kun deze op de blacklist plaatsen zodat de driver tijdens het opstarten niet geladen wordt. Merk op dat als je een driver installeert van een driver schijf, de driver schijf alle initramfs images op het systeem vernieuwd om deze driver te gebruiken. Als een probleem met een driver het systeem belet on op te starten, kun je niet vertrouwen op het opstarten van het systeem met een andere initramfs image.

19.2.1. Het gebruik van RPM voor het toevoegen, verwijderen of vervangen van een driver In de redding mode kun je RPM gebruiken voor het installeren, verwijderen of vernieuwen van pakketten op het geïnstalleerde systeem, zelfs als je het geïnstalleerde systeem niet opgestart hebt. Om een slecht werkende driver te verwijderen: 1.

Start het systeem op in de redding mode met het linux rescue commando op de boot prompt of het linux rescue dd commando als je een driver van derden van een driver schijf moet laden. Volg de instructies in Paragraaf 19.1.2, “Opstarten in de redding mode” en kies er niet voor om het geinstalleerde systeem als alleen-lezen op te starten. 249

Hoofdstuk 19. Basis systeem herstel 2.

Verander de root map naar /mnt/sysimage/: chroot /mnt/sysimage/

3.

Gebruik het rpm -e commando om het driver pakket te verwijderen. Om bijvoorbeeld het kmodfoobar driver pakket te verwijderen, voer je uit: rpm -e kmod-foobar

4.

Verlaat de chroot omgeving: exit

Het installeren van een driver gaat vergelijkbaar, maar het R$PM pakket dat de driver bevat moet op het systeem beschikbaar zijn. 1.

Start het systeem op in de redding mode met het linux rescue commando op de boot prompt of het linux rescue dd commando als je een driver van derden van een driver schijf moet laden. Volg de instructies in Paragraaf 19.1.2, “Opstarten in de redding mode” en kies er niet voor om het geinstalleerde systeem als alleen-lezen op te starten.

2.

Maak het RPM pakket dat de driver bevat beschikbaar. Koppel bijvoorbeeld een CD of USB flash station aan en kopieer het RPM pakket naar een door jou gekozen locatie onder /mnt/ sysimage/, bijvoorbeeld: /mnt/sysimage/root/drivers/.

3.

Verander de root map naar /mnt/sysimage/: chroot /mnt/sysimage/

4.

Gebruik het rpm -ivh commando om het driver pakket te installeren. Om bijvoorbeeld het kmodfoobar driver pakket te installeren vanuit /root/drivers/, voer je uit: rpm -ivh /root/drivers/kmod-foobar-1.2.04.17.el6.i686

Merk op dat /root/drivers/ in deze chroot omgeving /mnt/sysimage/root/drivers/ is inde originele reddingsomgeving. Als je klaar bent met het verwijderen en installeren van drivers, start je het systeem opnieuw op.

19.2.2. Een driver op de blacklist plaatsen Zoals beschreven in Paragraaf 19.1.2, “Opstarten in de redding mode” plaatst de rdblacklist kernel optie een driver tijdens het opstarten op de blacklist. Om de driver op de blacklist te houden voor volgende keren opstarten, voeg je de rdblacklist optie toe in de regel in /etc/ grub.d/10_linux die je kernel beschrijft. Om de driver op de blacklist te plaatsen als het root apparaat aangekoppeld is, voeg je een blacklist ingang aan een bestand in /etc/modprobe.d/. 1.

Start het systeem op in de redding mode met het commando linux rescue rdblacklist=naam_van_driver, waarin naam_van_driver de driver is die je op de blacklist wilt plaatsen. Volg de instructies op in Paragraaf 19.1.2, “Opstarten in de redding mode” en kies er niet voor om het geïnstalleerde systeem als alleen-lezen aan te koppelen.

2.

Open het /mnt/sysimage/etc/grub.d/10_linux bestand met de vi tekstverwerker:

250

Een driver op de blacklist plaatsen

vi /mnt/sysimage/etc/grub.d/10_linux

3.

Identificeer de standaard kernel die gebruikt wordt om het systeem op te starten. Elke kernel wordt gespecificeerd in het 10_linux bestand door een groep regels die begint met menuentry. De standaard kernel wordt gespecificeerd door de default parameter in / etc/default/grub. Een waarde 0 refereert naar de eerste menu ingang in de aangepaste scriptbestanden in /etc/grub.d, een waarde 1 refereert naar de tweede menu ingang en hogere waarden refereren naar de volgende kernels. Check het script voor 10_linux, met de naam 00_header, om er zeker van te zijn dat je de juiste kerenel specificeert.

4.

Bewerk de linux regel van de menu ingang om de optie rdblacklist=naam_van_driver toe te voegen, waarin naam_van_driver de driver is die op de blacklist wilt plaatsen. Om bijvoorbeeld de driver met de naam foobar op de blacklist te plaatsen: linux /vmlinuz-2.6.32-71.18-2.el6.i686 ro root=/dev/sda1 rhgb quiet rdblacklist=foobar

5.

sla het bestand op en sluit vi af.

6.

Maak een nieuw bestand aan in /etc/modprobe.d/ dat het commando blacklist naam_van_driver bevat. Geef het bestand een beschrijvende naam die je helpt om het later terug te vinden en gebruik de bestandsextensie .conf. Om bijvoorbeeld de driver foobar op de blacklist te houden als het root apparaat aangekoppeld wordt, voer je uit: echo "blacklist foobar" >> /mnt/sysimage/etc/modprobe.d/blacklist-foobar.conf

7.

Start het systeem opnieuw op. Je hoeft rdblacklist niet meer handmatig als kernel optie op te geven tot de volgende vernieuwing van de standaard kernel. Als je de standaard kernel vernieuwt voordat het probleem met de driver gerepareerd is, moet je 10_linux opnieuw bewerken om ervoor te zorgen dat de problematische driver niet geladen wordt tijdens het opstarten van het systeem.

251

252

Jouw huidige systeem upgraden Dit hoofdstuk verklaart de verschillende methodes beschikbaar voor het upgraden van jouw Fedora systeem.

20.1. Bepalen om te upgraden of opnieuw te installeren Voor het upgraden naar Fedora 17 moet je eerst je huidige versie vernieuwen tot de laatste versies van de software. Het is dan echter niet nodig om te upgraden naar tussenliggende vrijgaven. Je kunt bijvoorbeeld rechtstreeks upgraden van Fedora 14 naar Fedora 17. Deze aanbevolen herinstallatie methode helpt je om verzekerd te zijn van de best mogelijke systeem stabiliteit. Als je nu Fedora 16 gebruikt, kun je een traditionele, op het installatie programma gebaseerde upgrade uitvoeren. Voordat je er echter voor kiest om jouw systeem te upgraden, zijn er een aantal dingen die je in gedachte moet houden: • Individuele pakket configuratie bestanden kunnen wel of niet werken na het uitvoeren van de upgrade door veranderingen in verscheidene configuratie bestandsformaten of indelingen. • Toepassingen van derden of ISV toepassingen werken misschien niet correct na de upgrade. • Als je extra pakket repositories van derden hebt (zoals rpmfusion) aangezet, merk dan op dat software geïnstalleerd van die repositories na een systeem upgrade misschien niet juist werkt. Fedora onderhoudt geen pakketten van derden en kan niet garanderen dat zulke repositories up-todate zijn. Het upgraden van je systeem installeert vernieuwde versies van de pakketten die op dit moment op jouw systeem zijn geïnstalleerd. Het upgrade proces behoudt de bestaande configuratie bestanden door ze te herbenoemen met een .rpmsave extensie (bijvoorbeeld, sendmail.cf.rpmsave). Het upgrade proces maakt ook een log van zijn acties in /root/upgrade.log.

Waarschuwing Als software evolueert, kunnen de configuratie bestandsformaten veranderen. Het is erg belangrijk om jouw originele configuratie bestanden zorgvuldig te vergelijken met de nieuwe bestanden voordat je jouw veranderingen aanbrengt.

253

Hoofdstuk 20. Jouw huidige systeem upgraden

Opmerking Het is altijd een goed idee om een back-up te maken van alle data die je op jouw systemen hebt. Bijvoorbeeld, als je gaat upgraden of een dual-boot systeem maakt, moet je altijd een back-up maken van alle data die je op jouw harde schijf/schijven wilt behouden. Vergissingen komen voor en kunnen resulteren in het verlies van al jouw data. Sommige pakketten kunnen na upgraden de installatie van andere pakketten vereisen voor een juiste werking. Als je kiest voor het aanpassen van de pakketten die je gaat upgraden, kan het nodig zijn dat je pakket afhankelijkheid problemen moet oplossen. Normaal zorgt de upgrade procedure voor het afhandelen van deze afhankelijkheden, maar het moet misschien extra pakketten installeren die niet op je systeem zijn. Afhankelijk van hoe je jouw systeem hebt gepartitioneerd, kan het upgrade programma je vragen om een extra swap bestand toe te voegen. Als het upgrade programma geen swap bestand ontdekt dat twee keer jouw hoeveelheid RAM is, vraagt het je of je een nieuw swap bestand wilt toevoegen. Als jouw systeem niet veel RAM heeft (minder dan 256 MB), is het aanbevolen dat je dit swap bestand toevoegt.

20.2. Jouw systeem upgraden In de meeste gevallen is de eenvoudigste manier om een bestaande Fedora installatie te upgraden om het preupgrade gereedschap te gebruiken. Als een nieuwe versie van Fedora beschikbaar is, download preupgrade de pakketten die nodig zijn om jouw installatie te upgraden en stelt het upgrade proces in werking. Installeer preupgrade met jouw grafische pakket beheerder, of type yum install preupgrade op de commando-regel en duw op Enter. Om preupgrade uit te voeren, type je preupgrade in op de commando-regel en je duwt op Enter. Je kunt een Fedora installatie ook upgraden door het starten van het installatie proces met een van de methoden beschreven in Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda. Als de installer een eerdere Fedora installatie op het systeem ontdekt, zal het je vragen of je die installatie wilt upgraden — refereer naarParagraaf 9.11.1, “De upgrade dialoog” Het Upgrade onderzoeken scherm verschijnt als je het installatie programma hebt opgedragen een update uit te voeren.

254

Jouw systeem upgraden

Opmerking Als de inhoud van jouw /etc/fedora-release bestand is veranderd van de standaard inhoud, wordt jouw Fedora installatie misschien niet gevonden als je een upgrade naar Fedora 17 probeert uit te voeren. Je kunt een aantal van de testen voor dit bestand vereenvoudigen door op te starten met het volgende opstart commando: linux upgradeany

Gebruik het linux upgradeany commando als jouw Fedora installatie niet vermeld als optie om te upgraden. Om een upgrade uit te voeren, selecteer je Een bestaande installatie upgraden. Klik op Volgende als je klaar bent om te beginnen met je upgrade. Om jouw systeem te herinstalleren, kies je Fedora installeren en je refereert naar Hoofdstuk 9, Installeren met anaconda voor verdere instructies

255

256

Fedora verwijderen We respecteren jouw vrijheid om een besturingssysteem voor jouw computer te kiezen. Deze sectie legt uit hoe je Fedora kunt verwijderen.

Deze instructies kunnen data vernielen! Als je data in Fedora hebt die je wilt behouden, maak dan een back-up voordat je verder gaat. Schrijf jouw data op een CD, DVD, externe harde schijf, of een ander opslag medium. Als voorzorg maak je ook een back-up van data van andere besturingssystemen die op dezelfde computer geïnstalleerd zijn. Vergissingen gebeuren en kunnen resulteren in het verlies van al jouw data. Als je een back-up maakt van data uit Fedora die later in een ander besturingssysteem gebruikt gaat worden, wees er dan zeker van dat het opslag medium of apparaat leesbaar is voor dat andere besturingssysteem. Bijvoorbeeld, zonder extra software van derden, kan Miscrosoft Windows geen externe harde schijf lezen die je geformatteerd hebt met Fedora voor het gebruik van ext2, ext3, ext4 bestandssystemen. Om Fedora te verwijderen van jouw op x86-gebaseerd systeem, moet je de Fedora bootloader informatie van jouw master boot record (MBR) verwijderen en alle partities verwijderen die het besturingssysteem bevatten. De manier om Fedora van jouw computer te verwijderen varieert, en hangt af van of Fedora gebruikt was als enigste besturingssysteem geïnstalleerd op jouw computer, of dat de computer ingesteld was als dual-boot systeem om zowel Fedora als een ander besturingssysteem op te kunnen starten. Deze instructies kunnen niet elke mogelijke computer configuratie behandelen. Als jouw computer is ingesteld om drie of meer besturingssystemen op te starten, of als het een complex aangepast partitie schema heeft, gebruik je de volgende paragrafen als een algemene gids om partities te verwijderen met de verschillende beschreven programma's. In die situaties zul je ook moeten leren hoe je jouw gekozen bootloader instelt. Zie Bijlage E, De GRUB bootlader voor een algemene inleiding voor dit onderwerp, maar gedetailleerde instructies zijn buiten het bestek van dit document.

Eigendomsmatige versies van Microsoft besturingssystemen Fdisk, het schijf partitionerings programma meegeleverd met MS-DOS en Microsoft Windows, is niet in staat om de bestandssystemen gebruikt door Fedora te verwijderen. MS-DOS en Windows versies voor Windows XP (behalve voor Windows 2000) hebben geen andere mogelijkheid om partities te verwijderen of te veranderen. Refereer naar Paragraaf 21.3, “Vervang Fedora met MS-DOS of eigendomsmatige versies van Microsoft Windows” voor alternatieve methodes voor het gebruik met MS-DOS en deze versies van Windows.

21.1. Fedora is het enigste besturingssysteem op je computer Als Fedora het enigste besturingssysteem op je computer is, gebruik je de installatie media voor het vervangende besturingssysteem om Fedora te verwijderen. Voorbeelden van installatie media zijn de

257

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen Windows XP installatie CD, Windows Vista installatie DVD of de installatie CD, CD's of DVD van een andere Linux distributie. Merk op dat sommige fabrikanten van kant-en-klare computers Microsoft Windows voor-geïnstalleerd hebben zonder dat ze een Windows installatie CD of DVD meeleveren met de computer. In plaats daarvan kan de fabrikant hun eigen "system restore disk" geleverd hebben, of hebben ze software meegeleverd om jouw eigen "system restore disk" te maken als je de computer voor de eerste keer opstart. In sommige gevallen wordt de system restore software bewaard in een aparte partitie op de harde schijf van de computer. Als je de installatie media voor een besturingssysteem dat was voorgeïnstalleerd op jouw computer niet kunt identificeren, raadpleeg dan de meegeleverde documentatie, of neem contact op met de fabrikant. Als je de installatie media van jouw gekozen besturingssysteem hebt gelokaliseerd: 1. Maak een back-up van alle data die je wilt behouden. 2. Zet de computer uit. 3. Start jouw computer op de de installatie schijf voor het vervangende besturingssysteem. 4. Volg de aanwijzingen op die gepresenteerd worden tijdens het installatie proces. Windows, OS X, en de meeste Linux installatie schijven staan je toe om jouw harde schijf tijdens het installatie proces handmatig te partitioneren, of zullen je de mogelijkheid bieden om alle partities te verwijderen en te beginnen met een nieuw partitie schema. Op dit punt aangekomen, verwijder je alle bestaande partities die het installatie programma ontdekt heeft of je staat de installer toe om alle partities automatisch te verwijderen. "System restore" media voor computers met voorgeïnstalleerde Microsoft Windows kunnen automatisch een standaard partitie indeling maken zonder jou iets te vragen.

Waarschuwing Als jouw computer system restore software heeft opgeslagen op een partitie op een harde schijf, pas dan op met het verwijderen van partities tijdens het installeren van een besturingssysteem van andere media. Onder deze omstandigheden, kun je de partitie die je sytem restore software bevat vernietigen.

21.2. Jouw computer is dual-boot voor Fedora en een ander besturingssysteem Als je computer is ingesteld voor dual-boot met Fedora en een ander besturingssysteem, is het verwijderen van Fedora zonder de partities te verwijderen die het andere besturingssysteem en zijn data bevatten ingewikkelder. Specifieke instructies voor een aantal besturingssystemen worden hieronder gegeven. Om beide besturingssystemen te verwijderen, volg je de stappen op zoals beschreven voor een computer met alleen maar Fedora geïnstalleerd:

258

Jouw computer is dual-boot met Fedora en een Microsoft Windows besturingssysteem

21.2.1. Jouw computer is dual-boot met Fedora en een Microsoft Windows besturingssysteem 21.2.1.1. Windows 2000, Windows Server 2000, Windows XP, en Windows Server 2003 Waarschuwing Zodra je met dit proces begint, kan jouw computer in een niet-opstartbare toestand blijven totdat je de gehele set van instructies hebt opgevolgd. Lees de onderstaande stappen zorgvuldig door voordat je begint met het verwijdering proces. Overweeg om deze instructies op een andere computer te openen of ze te printen zodat je er op elk moment van het proces toegang tot hebt. Deze procedure steunt op de Windows Recovery Console die geladen wordt van de Windows installatie schijf, dus je zult niet in staat zijn deze procedure af te maken zonder toegang tot die schijf. Als je deze procedure begint en je maakt hem niet af, kan jouw computer achter blijven in een toestand van waar uit je niet kunt opstarten. De "system restore disk" meegeleverd met sommige kant-en-klare computers die verkocht worden met Windows voor-geïnstalleerd kan de Windows Recovery Console misschien niet bevatten. Tijdens het proces beschreven in deze instructies, zal de Windows Recovery Console je vragen om het Administrator wachtwoord voor jouw Windows systeem. Volg deze instructies alleen op als je het Administrator wachtwoord voor jouw systeem kent of als je er zeker van bent dat een Administator wachtwoord nooit is aangemaakt, zelfs niet door de computer fabrikant. 1. Verwijder de Fedora partities a. Start jouw computer op in jouw Microsoft Windows omgeving. b. Klik op Start>Run..., type diskmgmt.msc en druk op Enter. Het Disk Management gereedschap opent. Het programma laat een grafische representatie van jouw schijf zien, met staven die elke partitie representeren. De eerste partitie heeft gewoonlijk het label NTFS en komt overeen met jouw C: apparaat. Er zullen tenminste twee Fedora partities zichtbaar zijn. Windows zal voor deze partities geen bestandssysteem type laten zien, maar kan aan sommige hiervan apparaat letters toekennen. c.

Klik-rechts op een van de Fedora partities, klik daarna op Delete Partition en klik op Yes om de verwijdering te bevestigen. Herhaal dit voor de andere Fedora partities op jouw systeem. Als je partities verwijdert, labelt Windows de ruimte op de harde schijf die eerst door die partities werd ingenomen als unallocated.

2. Laat Windows de ruimte op de harde schijf gebruiken die Fedora achterlaat (optioneel)

259

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen

Opmerking Deze stap is niet vereist om Fedora van jouw computer te verwijderen. Als je deze stap echter overslaat, zal een gedeelte van de opslag capaciteit van jouw harde schijf onbruikbaar zijn voor Windows. Afhankelijk van jouw configuratie, kan dit een belangrijk deel van de opslag capaciteit van de schijf zijn. Beslis om een bestaande Windows partitie uit te breiden om de extra ruimte te gebruiken, of om een nieuwe Windows partitie in die ruimte te maken. Als je een nieuwe Windows partitie maakt, zal Windows er een nieuw apparaat letter aan toekennen en het zal er mee werken alsof het een aparte harde schijf is. Uitbreiden van bestaande Windows partitie

Opmerking Het diskpart gebruikt in deze stap is geïnstalleerd als onderdeel van de Windows XP en Windows 2003 besturingssystemen. Als je deze stap uitvoert op een computer met Windows 2000 of Windows Server 2000, kun je een versie van diskpart voor je besturingssysteem downloaden van de Microsoft website. a. Klik op Start>Run..., type diskpart en druk op Enter. Een commando scherm verschijnt. b. Type list volume in en druk op Enter. Diskpart laat een lijst zien van de partities op jouw systeem met een volume nummer, zijn apparaat letter, volume label, bestandssysteem type, en grootte. Identificeer de Windows partitie die je wilt gebruiken om de ruimte in te nemen die achtergelaten is door Fedora en je noteert zijn volume nummer (bijvoorbeeld, jouw Windows C: apparaat kan "Volume 0" zijn). c.

Type select volume N in (waarin Nhet volume nummer is van de Windows partitie die je wilt uitbreiden) en druk op Enter. Type nu extend en duw op Enter. Diskpart breidt nu je gekozen partitie uit om de overblijvende ruimte op de harde schijf te vullen. Het zal je berichten als dit klaar is.

Een nieuwe Windows partitie toevoegen a. In het Disk Management scherm, klik je rechts op de schijf ruimte die Windows labelt als unallocated en je selecteert New Partition in het menu. De New Partition Wizard start op. b. Volg de prompts gepresenteerd door de New Partition Wizard. Als je de standaard opties accepteert, zal het programma een nieuwe partitie aanmaken die alle beschikbare ruimte op de harde schijf vult, het de volgende beschikbare apparaat letter geven, en het formatteren met het NTFS bestandssysteem. 3. Herstel de Windows boot-lader a. Breng de Windows installatie schijf aan en start jouw computer op. Als jouw computer opstart, verschijnt gedurende enkele seconden de volgende boodschap op jouw scherm:

260

Jouw computer is dual-boot met Fedora en een Microsoft Windows besturingssysteem

Press any key to boot from CD

Druk op een willekeurige toets terwijl de boodschap nog zichtbaar is en de Windows installatie software zal geladen worden. b. Als het Welcome to Setup scherm verschijnt, kun je beginnen met de Windows Recovery Console. De procedure hangt een beetje af van de verschillende versies van Windows: • Met Windows 2000 en Windows Server 2000, druk je op de R toets, daarna de C toets. • Met Windows XP en Windows Server 2003, druk je op de R toets. c.

De Windows Recovery Console zoekt jouw harde schijven af voor Windows installaties, en kent ieder van hen een nummer toe. Het laat een list van de Windows installaties zien en vraagt je er een te kiezen. Type het nummer in dat correspondeert met de Windows installatie die je wilt herstellen.

d. De Windows Recovery Console vraagt je om het Administrator wachtwoord voor jouw Windows installatie. Type het Administrator wachtwoord in en druk op de Enter toets. Als er geen Administrator wachtwoord is voor dit systeem, duw je alleen op de Enter toets. e. Op de prompt type je het commando fixmbr en je duwt op Enter. Het fixmbr programma herstelt nu de Master Boot Record voor het systeem. f.

Als de prompt weer verschijnt, type je exit in en je duwt op de Enter toets.

g. Jouw computer zal opnieuw opstarten en jouw Windows besturingssysteem opstarten.

21.2.1.2. Windows Vista en Windows Server 2008 Waarschuwing Zodra je met dit proces begint, kan jouw computer in een niet-opstartbare toestand blijven totdat je de gehele set van instructies hebt opgevolgd. Lees de onderstaande stappen zorgvuldig door voordat je begint met het verwijdering proces. Overweeg om deze instructies op een andere computer te openen of ze te printen zodat je er op elk moment van het proces toegang tot hebt. Deze procedure steunt op de Windows Recovery Environment die van de Windows installatie schijf geladen wordt en je zult niet in staat zijn om de procedure af te maken zonder toegang tot die schijf. Als je deze procedure begint en je maakt hem niet af, dan kun je de computer achter laten in een toestand vanwaar je niet kan opstarten. De "system restore disk" meegeleverd met sommige kant-en-klare computers die verkocht worden met Windows voor-geïnstalleerd kan de Windows Recovery Environment misschien niet bevatten. 1. Verwijder de Fedora partities a. Start jouw computer op in jouw Microsoft Windows omgeving. b. Klik op Start en type daarna diskmgmt.msc in het Start Search veld en druk op Enter. Het Disk Management programma opent.

261

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen Het programma laat een grafische representatie van jouw schijf zien, met staven die elke partitie representeren. De eerste partitie heeft gewoonlijk het label NTFS en komt overeen met jouw C: apparaat. Er zullen tenminste twee Fedora partities zichtbaar zijn. Windows zal voor deze partities geen bestandssysteem type laten zien, maar kan aan sommige hiervan apparaat letters toekennen. c.

Klik-rechts op een van de Fedora partities, klik daarna op Delete Partition en klik op Yes om de verwijdering te bevestigen. Herhaal dit voor de andere Fedora partities op jouw systeem. Als je partities verwijdert, labelt Windows de ruimte op de harde schijf die eerst door die partities werd ingenomen als unallocated.

2. Laat Windows de ruimte op de harde schijf gebruiken die Fedora achterlaat (optioneel)

Opmerking Deze stap is niet vereist om Fedora van jouw computer te verwijderen. Als je deze stap echter overslaat, zal een gedeelte van de opslag capaciteit van jouw harde schijf onbruikbaar zijn voor Windows. Afhankelijk van jouw configuratie, kan dit een belangrijk deel van de opslag capaciteit van de schijf zijn. Beslis om een bestaande Windows partitie uit te breiden om de extra ruimte te gebruiken, of om een nieuwe Windows partitie in die ruimte te maken. Als je een nieuwe Windows partitie maakt, zal Windows er een nieuw apparaat letter aan toekennen en het zal er mee werken alsof het een aparte harde schijf is. Uitbreiden van bestaande Windows partitie a. In het Disk Management scherm, klik je rechts op de Windows partitie die je wilt uitbreiden en je selecteert Extend Volume van het menu. De Extend Volume Wizard opent. b. Volg de prompt op die gepresenteerd worden door de Extend Volume Wizard. Als je de standaard waarden accepteert, zal het programma het geselecteerde volume uitbreiden om de beschikbare ruimte op de harde schijf te vullen. Een nieuwe Windows partitie toevoegen a. In het Disk Management scherm, klik je rechts op de ruimte die Windows labelt met unallocated en je selecteert New Simple Volume van het menu. De New Simple Volume Wizard begint. b. Volg de prompts op gepresenteerd door de New Simple Volume Wizard. Als je de standaard opties accepteert, zal het programma een nieuwe partitie aan maken die alle beschikbare ruimte op de schijf vult, er een volgende beschikbare letter aan toekennen, en het formatteren met het NTFS bestandssysteem. 3. Herstel de Windows boot-lader a. Breng de Windows installatie schijf aan en start jouw computer op. Als jouw computer opstart, verschijnt gedurende enkele seconden de volgende boodschap op jouw scherm: Press any key to boot from CD or DVD

262

Jouw computer is dual-boot voor Fedora en Mac OS X Druk op een willekeurige toets terwijl de boodschap nog zichtbaar is en de Windows installatie software zal geladen worden. b. In de Install Windows dialoog, selecteer je een taal, de tijd en valuta formaat, en het toetsenbord type. Klik op Next. c.

Klik op Repair your computer.

d. De Windows Recovery Environment (WRE) laat jou de Windows installaties zien die het op jouw systeem kan ontdekken. Selecteer de installatie die je wilt herstellen, en klik dan op Next. e. Klik op Command prompt. Een commando scherm zal zich openen. f.

Type bootrec /fixmbr in en druk op Enter.

g. Als de prompt terugkomt, sluit je het commando venster, en daarna klik je op Restart. h. Jouw computer zal opnieuw opstarten en jouw Windows besturingssysteem opstarten.

21.2.2. Jouw computer is dual-boot voor Fedora en Mac OS X De procedure om Fedora te verwijderen van een dual-boot systeem dat Fedora en Mac OS X kan draaien varieert afhankelijk van het geïnstalleerd hebben van Boot Camp op jouw computer: Je gebruikt Boot Camp niet op jouw computer 1. Open de Disk Utility in /Applications/Utilities. 2. Selecteer de ingang aan de linker kant voor de schijf volume die Fedora bevat. 3. Klik op de Partition op de rechter kant van de dialoog. 4. Selecteer de Fedora partities en klik op de min knop onder de partitie indeling diagram. 5. Verander de grootte van jouw OS X partitie om de nieuw vrijgemaakte ruimte mee te nemen. Je gebruikt Boot Camp op jouw computer 1. Open de Boot Camp Assistant in /Applications/Utilities. 2. Selecteer Create or remove a Windows partition en klik op Next. 3. Als jouw computer een enkele interne schijf heeft, klik je op Restore. 4. Als jouw computer meerdere interne schijven heeft, selecteer je de Linux schijf, en daarna selecteer je Restore to a single Mac OS partition. Klik op Continue.

21.2.3. Je computer is een dual-boot machine om Fedora en een andere Linux distributie op te starten. Wegens de verschillen tussen de vele Linux distributies, zullen de instructies slechts een algemene richtlijn zijn. Specifieke details variëren afhankelijk van de configuratie van je systeem en de Linux distributie dat met Fedora in dual-boot gebruikt wordt. 1. Procedure 21.1. Verwijder Fedora partities 1. Start je Fedora installatie op.

263

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen 2.

Als root of met sudo, voer je mount uit. Merk de partities op die aangekoppeld zijn. In het bijzonder merk je de patitie op die aangekoppeld is als de root van het bestandssysteem. De output van mount op een systeem waarbij de root van bestandssysteem zich op een standaard partitie zoals /dev/sda2 bevindt kan op het volgende lijken: /dev/sda2 on / type ext4 (rw) proc on /proc type proc (rw) sysfs on /sys type sysfs (rw) devpts on /dev/pts type devpts (rw,gid=5,mode=620) tmpfs on /dev/shm type tmpfs (rw,rootcontext="system_u:object_r:tmpfs_t:s0") /dev/sda1 on /boot type ext4 (rw) none on /proc/sys/fs/binfmt_misc type binfmt_misc (rw) sunrpc on /var/lib/nfs/rpc_pipefs type rpc_pipefs (rw)

De output van mount op een systeem waarbij de root van het bestandssysteem zich op een logische volume bevindt kan op het volgende lijken: /dev/mapper/VolGroup00-LogVol00 on / type ext4 (rw) proc on /proc type proc (rw) sysfs on /sys type sysfs (rw) devpts on /dev/pts type devpts (rw,gid=5,mode=620) tmpfs on /dev/shm type tmpfs (rw,rootcontext="system_u:object_r:tmpfs_t:s0") /dev/sda1 on /boot type ext4 (rw) none on /proc/sys/fs/binfmt_misc type binfmt_misc (rw) sunrpc on /var/lib/nfs/rpc_pipefs type rpc_pipefs (rw)

3.

Wees er zeker van dat data op dit systeem dat je nog nodig hebt nog aanwezig is als een back-up op een ander systeem of een andere opslaglocatie.

4.

Sluit het systeem af en start de Linux distributie op die je op het systeem wilt behouden.

5.

Als root of met sudo, voer je mount uit. Als een van de partities die je eerder opmerkte als gebruikt voor Fedora aangekoppeld zijn, bekijk je de inhoud van deze partities. Als je de inhoud van deze partities niet meer nodig hebt, koppel je ze af met het umount commando.

6.

Verwijder alle ongewenste en onnodige partities, bijvoorbeeld, met fdisk voor standaard partities of lvremove en vgremove voor het verwijderen van logische volumes en volume groepen.

2. Verwijder Fedora ingangen in je bootlader

Slechts een voorbeeld Deze instructies veronderstellen dat je systeem de GRUB bootlader gebruikt. Als je een andere boot-lader gebruikt (zoals LILO) raadpleeg je de documentatie voor die software om de Fedora ingangen te herkennen en te verwijderen van zijn lijst van opstart doelen en om er zeker van te zijn dat je standaard besturingssysteem correct is opgegeven. a. Op de commandoregel type je su - en je duwt op Enter. Als het systeem je vraagt naar je root wachtwoord, type je het in en druk je op Enter. b. Typ gedit etc/grub.d/10_linux en duw op Enter. Dit opent het 10_linux bestand in de gedit tekstverwerker.

264

Je computer is een dual-boot machine om Fedora en een andere Linux distributie op te starten. c.

Een typische Fedora ingang in het 10_linux bestand bestaat uit vier regels: Voorbeeld 21.1. Voorbeeld Fedora ingang in 10_linux menuentry "Fedora (2.6.32.130.el6.i686)" set root=(hd0,1) linux /vmlinuz-2.6.32.130.el6.i686 ro root=UUID=04a07c13-e6bf-6d5a-b207-002689545705 rhgb quiet initrd /initrd-2.6.32.130.el6.i686.img Afhankelijk van de configuratie van je systeem, kunnen er meerdere Fedora ingangen zijn in 10_linux, elk corresponderend met een andere versie van de Linux kernel. Verwijder ieder van deze Fedora ingangen uit deze bestanden. Sla het veranderde 10_linux bestand op en sluit gedit af.

d. Typ gedit etc/default/grub en duw op Enter. e. Het bestand etc/default/grub bevat een regel die het standaardop te starten besturingssysteem specificeert, in het formaat default=N waarin N een getal gelijk of groter dan 0 is. Als N ingesteld is op 0, zal GRUB het eerste besturingssysteem in de lijst opstarten. Als N is ingesteld is op 1, zal het tweede besturingssysteem opstarten, enzovoort. Als alternatief kan de standaard waarde de volledige menu ingang zijn. Identificeer de regel voor het besturingssysteem dat je standaard wilt opstarten met GRUB en bepaal zijn plaats in de volgorde in de lijst. Wees er zeker van dat de default= regel het getal bevat dat een lager is dan het nummer van het gekozen standaard besturingssysteem in de lijst. Sla het vernieuwde grub bestand op en sluit gedit af. Als je Fedora ingangen hebt in andere script bestanden in de /etc/grub.d map, gebruik je deze procedure om ze op dezelfde manier te verwijderen. 3. Maak ruimte beschikbaar voor jouw besturingssysteem

Opmerking Deze stap is niet vereist om Fedora van jouw computer te verwijderen. Als je deze stap echter overslaat, zul je een deel van de opslag capaciteit van jouw computer onbruikbaar laten voor jouw andere Linux besturingssysteem. Afhankelijk van jouw configuratie kan dit een belangrijk deel van de opslag capaciteit van de schijf zijn.

265

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen

Opmerking Om deze stap uit te voeren, heb je live media van een Linux distributie nodig, bijvoorbeeld, de Fedora Live CD of de Knoppix DVD. De methode om de ruimte, vrijgemaakt door het verwijderen van de Fedora partities, beschikbaar te maken voor jouw andere Linux besturingssysteem verschilt, afhankelijk van het wel of geen gebruik van Logical Volume Management (LVM) voor de schijf partities door jouw gekozen besturingssysteem. • Als je geen LVM gebruikt a. Start je computer op met Linux live media en installeer parted als het niet aanwezig is. b. Als root of met sudo, voer je parted schijf uit, waarin schijf de apparaat naam is van de schijf die een partitie bevat waarvan je de grootte wilt veranderen, bijvoorbeeld, /dev/ sda. c.

Op de (parted) prompt, typ je print. Het parted programma toont informatie over the partities op je systeem, inclusief hun partitie nummers, grootte en positie op de schijf.

d. Op de (parted) prompt, etyp je resize nummer start einde, waarin nummer het partitie nummer is, start de locatie op de schijf waar de partitie begint en einde de locatie op de schijf waar je wilt dat de partitie eindigt. Gebruik de start positie die je eerder verkregen hebt met het print commando en refereer naar de parted documentatie voor de verschillende manieren om de einde parameter te specificeren. e. Als parted klaar is met het veranderen van de grootte van de partitie, typ je quit in op de (parted) prompt. f.

Voer e2fsck partitie uit, waarin partitie de partitie is waarvan je de grootte zojuist veranderd hebt. Bijvoorbeeld, als je zojuist de grootte veranderd hebt van /dev/sda3, typ je e2fsck /dev/sda3. Linux controleert nu het bestandssysteem van de nieuw veranderde partitie.

g. Als de bestandssysteem controle klaar is, type je resize2fs partitie op een commandoregel en je duwt op Enter, waarin partitie de partitie is waarvan je de grootte zojuist veranderd hebt. Bijvoorbeeld, als je zojuist de grootte veranderd hebt van / dev/sda3, typ je resize2fs /dev/sda3. Linux verandert nu de grootte van jouw bestandssysteem om de nieuw veranderde partitie te vullen. h. Start jouw computer opnieuw op. De extra ruimte is nu beschikbaar voor jouw Linux installatie. • Als je LVM gebruikt a. Start je computer op met Linux live media en installeer fdisk en lvm2 als ze niet al aanwezig zijn. b. Maak een nieuwe partitie in de vrije ruimte op de schijf i. Als root of met sudo, voer je fdisk schijf uit, waarin schijf de apparaat naam is van de schijf waar je nieuwe ruimte wilt creëren, bijvoorbeeld, /dev/sda.

266

Je computer is een dual-boot machine om Fedora en een andere Linux distributie op te starten. ii. c.

Op de prompt Command (m for help):, vul je n in om een nieuwe partitie aan te maken. Refereer naar de fdisk documentatie voor opties.

Verander het partitie type i. Op de prompt Command (m for help):, type je t om een partitie type te veranderen. ii.

Op de prompt Partition number (1-4):, type je het nummer van de partitie die je zojuist gemaakt hebt. Bijvoorbeeld, type het nummer 3 en druk op Enter. Dit identificeert de partitie waarvan fdisk het type zal gaan veranderen.

iii. Op de prompt Hex code (type L to list codes):, typ je 8e om een Linux LVM partitie aan te maken. iv. Op de prompt Command (m for help):, type je wom de veranderingen naar schijf te schrijven en fdisk af te sluiten. d. De volume groep uitbreiden i. Op de commando prompt, type je lvm en druk je op Enter om het lvm2 programma te starten. ii.

Op de lvm> prompt, type je pvcreate partitie en je duwt op Enter, waarin partitie de partitie is die je recentelijk aangemaakt hebt. Bijvoorbeeld, pvcreate / dev/sda3. Dit maakt /dev/sda3 aan als een fysieke volume in LVM.

iii. Op de lvm> prompt, type je vgextend VolumeGroup partitie en je duwt op Enter, waarin VolumeGroup de LVM volume groep is waarop Linux is geïnstalleerd en partitie de partitie is die je recentelijk hebt gemaakt. Bijvoorbeeld, als Linux is geïnstalleerd op /dev/VolumeGroup00, zul je intypen vgextend /dev/ VolumeGroup00 /dev/sda3 om de volume groep uit te breiden met de fysieke volume op /dev/sda3. iv. Op de lvm> prompt, type je lvextend -l +100%FREE LogVol en je duwt op Enter, waarin LogVol de logische volume is die jouw Linux bestandssysteem bevat. Bijvoorbeeld, om LogVol00 uit te breiden om de nieuw beschikbare ruimte op te nemen in zijn volume groep, VolGroup00, type je lvextend -l +100%FREE /dev/ VolGroup00/LogVol00. v.

Op de lvm> prompt, type je exit en je duwt op Enter om lvm2 te verlaten.

e. Type e2fsck LogVol op de commando-regel en druk op Enter, waarinLogVol de logische volume is die je zojuist in grootte hebt veranderd. Bijvoorbeeld, als je /dev/ VolumeGroup00/LogVol00 zojuist in grootte hebt veranderd, zul je intypen e2fsck / dev/VolumeGroup00/LogVol00. Linux controleert nu het bestandssysteem op de pas veranderde logische volume. f.

Als de bestandssysteem controle klaar is, type je resize2fs LogVol op de commandoregel en je duwt op Enter, waarin LogVol de partitie is die je zojuist in grootte hebt veranderd. Bijvoorbeeld, als je zojuist /dev/VolumeGroup00/LogVol00 in grootte hebt veranderd, zul je intypen resize2fs /dev/VolumeGroup00/LogVol00. Linux verandert nu jouw bestandssysteem om de pas veranderde logische volume op te vullen.

267

Hoofdstuk 21. Fedora verwijderen g. Start jouw computer opnieuw op. De extra ruimte is nu beschikbaar voor jouw Linux installatie.

21.3. Vervang Fedora met MS-DOS of eigendomsmatige versies van Microsoft Windows In DOS en Windows gebruik je het Windows fdisk programma om een nieuwe MBR te maken met de niet-gedocumenteerde vlag /mbr. Dit herschrijft de MBR ALLEEN om de primaire DOS partitie op te starten. Het commando moet er ongeveer zo uitzien:

fdisk /mbr

Als je Linux van een harde schijf moet verwijderen en je hebt geprobeerd dit te doen met het standaard DOS (Windows) fdisk, zul je het Partitie bestaat maar het bestaat niet probleem tegenkomen. De beste manier om niet-DOS partities te verwijderen is om een programma te gebruiken dat andere partities dan DOS ook begrijpt. Om te beginnen, breng je de Fedora DVD aan in jouw computer en je start op. Zodra de boot prompt verschijnt, typ je: linux rescue. Dit start het redding mode programma. Je wordt gevraagd naar jouw toetsenbord en de taal. Vul die waarden in zoals je ook zou doen tijdens een Fedora installatie. Vervolgens verschijnt een scherm dat je vertelt dat het programma gaat proberen om een Fedora installatie te vinden om te redden. Selecteer Overslaan op dit scherm. Na het selecteren van Overslaan, krijg je een commando prompt waar je de partities kunt bereiken die je wilt verwijderen. Eerst type je het commando list-harddrives in. Dit commando laat alle harde schijven op jouw systeem zien die herkent kunnen worden door het installatie programma, en ook hun grootte in megabytes.

Waarschuwing Wees voorzichtig om alleen de noodzakelijke Fedora partities te verwijderen. Het verwijderen van andere partities kan resulteren in data verlies of een beschadigde systeem omgeving. Om partities te verwijderen gebruik je het partitie programma parted. Start parted op, waarbij / dev/hda het apparaat is waarop de partitie verwijderd moet worden: parted /dev/hda

Gebruik het toon commando om de huidige partitie tabel te zien, zodat je het nummer kunt bepalen van de te verwijderen partitie: print

Het toon commando laat ook de partitie type zien (zoals linux-swap, ext2, ext3, ext4 enzovoort). Als je de type van de partitie weet helpt je dit om te bepalen welke partitie verwijderd moet worden.

268

Vervang Fedora met MS-DOS of eigendomsmatige versies van Microsoft Windows Verwijder de partitie met het commando verwijder. Bijvoorbeeld, om de partitie met het nummer 3 te verwijderen: rm 3

Belangrijk De veranderingen nemen plaats zodra je op [Enter] duwt, dus bekijk het commando goed voordat je het uitvoert. Na het verwijderen van de partitie, gebruik je het toon commando om te controleren of het van de partitie tabel verwijderd is. Zodra je de Linux partities verwijderd hebt en alle benodigde veranderingen hebt gemaakt, type je einde om parted te verlaten. Na het verlaten van parted, type je exit op de boot prompt om de redding mode te verlaten en jouw systeem te herstarten, in plaats van verder te gaan met de installatie. Het systeem moet nu automatisch opstarten. Als dat niet gebeurt, kun je jouw computer herstarten met gebruik van de Control+Alt+Delete toetsen combinatie.

269

270

Deel IV. Technische aanhangsels De aanhangsels in dit gedeelte bevatten geen instructies die je vertellen hoe je Fedora moet installeren. In plaats daarvan geven ze technische achtergrond wat je misschien nuttig zult vinden om de opties te begrijpen die Fedora jou aanbiedt op verschillende momenten in het installatie proces.

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities Opmerking Dit aanhangsel is niet noodzakelijk van toepassing op niet-x86 gebaseerde architecturen. De algemene concepten die hier genoemd worden zijn echter wel van toepassing. Dit aanhangsel is niet noodzakelijk van toepassing op niet-x86 gebaseerde architecturen. De algemene concepten die hier genoemd worden zijn echter wel van toepassing. Als je redelijk op je gemak bent met schijf partities, kun verder gaan naar Paragraaf A.1.4, “Maak plaats voor Fedora” voor meer informatie over het proces om disk ruimte vrij te maken voor een Fedora installatie. Deze sectie bespreekt ook het partitie naam schema dat door Linux systemen wordt gebruikt, het delen van schijfruimte met andere besturingssystemen, en gerelateerde onderwerpen.

A.1. Harde schijf basis beginselen Harde schijven hebben een erg eenvoudige functie — ze bewaren data en halen het betrouwbaar terug op commando. Als er gesproken wordt over zaken zoals schijf partitioneren, is het belangrijk om iets te weten over de onderliggende hardware. Helaas is het gemakkelijk om in de details te verdwalen. Daarom gebruikt deze appendix een vereenvoudigde schets van een harde schijf behulpzaam voor het uitleggen wat er werkelijk gebeurt als een harde schijf gepartitioneerd wordt. Afbeelding A.1, “Een ongebruikte harde schijf” laat een gloednieuwe, ongebruikte harde schijf zien.

Afbeelding A.1. Een ongebruikte harde schijf Niets om je druk over te maken, toch? Maar als we het hebben over harde schijven op een basis niveau, is het voldoende. Stel dat we data op deze schijf willen opslaan. Zoals het nu is, zal dat niet werken. Er is iets wat we eerst moeten doen.

A.1.1. Het is niet wat je schrijft, maar hoe je het schrijft Ervaren computer gebruikers lukt dit waarschijnlijk de eerste keer. We moeten de schijf formatteren. Formatteren (gewoonlijk bekend als "het maken van een bestandssysteem") schrijft informatie naar de schijf en maakt orde in de lege ruimte van een niet geformatteerde schijf.

273

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities

Afbeelding A.2. Schijf station met een bestandssysteem Zoals Afbeelding A.2, “Schijf station met een bestandssysteem” suggereert wordt de volgorde opgelegd door een bestandssysteem bepaald door een aantal afwegingen: • Een klein percentage van de beschikbare ruimte van de schijf wordt gebruikt om data op te slaan die gerelateerd is aan het bestandssysteem en als overhead gezien kan worden. • Een bestandssysteem splitst de overblijvende ruimte op in kleine segmenten van consistente 1 grootte. Voor Linux staan deze segmenten bekend als blokken. Omdat bestandssystemen dingen zoals mappen en bestanden mogelijk maken, worden deze afwegingen gewoonlijk gezien als een heel klein bezwaar. Het is ook nuttig om op te merken dat er geen enigste, universeel bestandssysteem is. Zoals Afbeelding A.3, “Harde schijf met een verschillend bestandssysteem” laat zien kan een harde schijf een of meer bestandssystemen bevatten. Zoals je kunt raden hebben verschillende bestandssystemen de neiging om niet compatibel te zijn; of, een besturingssysteem dat een bestandssysteem (of een aantal gerelateerde bestandssystemen) ondersteunt, ondersteunt misschien niet een ander. Dit laatste is echter niet in steen gebeiteld. Bijvoorbeeld, Fedora ondersteunt een breed scala van bestandssystemen (inclusief velen die gewoonlijk door andere besturingssystemen gebruikt worden), wat het uitwisselen van data tussen verschillende bestandssystemen gemakkelijk maakt.

Afbeelding A.3. Harde schijf met een verschillend bestandssysteem Natuurlijk is het schrijven van het bestandssysteem naar de schijf slechts het begin. Het doel van dit proces is in feite het bewaren en terug halen van data. Laten we eens naar onze schijf kijken als er een paar bestanden opgeschreven zijn.

Afbeelding A.4. Harde schijf waarop data geschreven is

1

Blokken zijn echt van dezelfde grootte, anders dan wat onze afbeelding suggereert. Denk er ook aan dat een gemiddeld schijf station duizenden blokken bevat. Voor het doel van de discussie let je niet op deze kleinigheden.

274

Partities: verander een schijf in meerdere Zoals Afbeelding A.4, “Harde schijf waarop data geschreven is” laat zien bevatten een aantal blokken die eerst leeg waren nu data. Echter door alleen naar dit plaatje te kijken, kunnen we niet precies bepalen hoeveel bestanden er op de schijf zijn. Er kan er een zijn, of een groot aantal, omdat alle bestanden tenminste een blok gebruiken en sommige bestanden gebruiken meerdere blokken. Een ander belangrijk punt om op te merken is dat de gebruikte blokken geen continu gebied hoeven te vormen, gebruikte en ongebruikte blokken kunnen elkaar afwisselen. Dit is bekend als fragmentatie. Fragmentatie kan een rol spelen als je probeert een bestaande partitie in grootte te veranderen. Zoals met de meeste computer technologieën, veranderen harde schijven in de tijd na hun introductie. In het bijzonder, ze werden groter. Niet groter in fysieke grootte, maar groter in hun capaciteit voor het bewaren van data. En deze extra capaciteit veroorzaakte een fundamentele verandering in de manier waarop harde schijven gebruikt werden.

A.1.2. Partities: verander een schijf in meerdere Omdat de harde schijf grootte bleef stijgen, vroegen sommigen zich af of het wel zo'n goed idee was om al die geformatteerde ruimte in een grote brok beschikbaar te hebben. Deze gedachtegang werd gedreven door een aantal zaken, sommige filosofisch, andere technisch. Aan de filosofische kant leek het dat boven een bepaalde grootte de extra ruimte geboden door een grotere schijf meer rommel veroorzaakte. Aan de technische kant waren sommige bestandssystemen helemaal niet ontworpen om iets boven een bepaalde grootte te ondersteunen. Of de bestandssystemen konden grotere schijven met een grotere capaciteit ondersteunen, maar werd de overhead veroorzaakt door het bestandssysteem om de bestanden bij te houden buitensporig hoog. De oplossing voor dit probleem was om de schijf te verdelen in partities. Iedere partitie kan benaderd worden alsof het een aparte schijf was. Dit wordt gedaan door het toevoegen van een partitie tabel.

Opmerking Hoewel de schetsen in dit hoofdstuk de partitie tabel laten zien alsof ze los staan van de actuele harde schijf, is dit niet helemaal nauwkeurig. In werkelijkheid wordt de partitie tabel bewaard op het begin van de schijf, voor het bestandssysteem of gebruikers data. Maar voor de duidelijkheid zijn ze in onze schetsen gescheiden.

Afbeelding A.5. Harde schijf met een partitie tabel Zoals Afbeelding A.5, “Harde schijf met een partitie tabel” laat zien, is de partitie tabel verdeeld in vier secties of vier primaire partities. Een primaire partitie is een partitie op een harde schijf die slechts een logisch apparaat (of sectie) kan bevatten. Iedere sectie kan de informatie bevatten nodig om een enkele partitie te definiëren, wat betekent dat de partitie tabel niet meer dan vier partities kan definiëren. Elke partitie tabel regel bevat verscheidene belangrijke karakteristieken van de partitie:

275

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities • De punten op de schijf waar de partitie begint en eindigt • Of de partitie "actief" is • Het partitie type Laten we elk van deze karakteristieken eens nader bekijken. De start en eind punten definiëren in feite de grootte van de partitie en zijn plaats op de schijf. De "actief" vlag wordt gebruikt door sommige boot-laders van besturingssystemen. Met andere woorden, het besturingssysteem in de partitie die als "actief" is aangegeven is opgestart. Het partitie type kan ook een beetje verwarrend zijn. Het type is een getal dat het verwachte gebruik van de partitie aangeeft. Als dit een beetje vaag klinkt, is dat omdat de betekenis van het partitie type een beetje vaag is. Sommige besturingssystemen gebruiken het partitie type om een specifiek bestandssysteem soort op te geven, om de partitie te kenmerken als behorend bij een bepaald besturingssysteem, om aan te geven dat de partitie een opstartbaar besturingssysteem bevat, of een combinatie van deze drie. Op dit punt aangekomen vraag je je misschien af hoe al deze extra complexiteit normaal wordt gebruikt. Refereer naar Afbeelding A.6, “Harde schijf met een enkele partitie” voor een voorbeeld.

Afbeelding A.6. Harde schijf met een enkele partitie In veel gevallen is er slechts een partitie die de gehele schijf omvat, in essentie gelijk aan de methode die gebruikt werd voor er partities waren. De partitie tabel heeft slechts een regel, en wijst naar het begin van de partitie. We hebben deze partitie gelabeld als "DOS" type. Hoewel het een van de vele mogelijke partitie types is zoals te zijn is in de lijst in Tabel A.1, “Partitie types”, is het voldoende voor het doel van deze bespreking. Tabel A.1, “Partitie types”, bevat een lijst van sommige populaire (en obscure) partitie types, te samen met hun hexadecimale numerieke waarde.

Tabel A.1. Partitie types Partitie type

Waarde

Partitie type

Waarde

Leeg

00

Novell Netware 386

65

DOS 12-bit FAT

01

PIC/IX

75

XENIX root

02

Old MINIX

80

XENIX usr

03

Linux/MINUX

81

DOS 16-bit <=32M

04

Linux swap

82

Extended

05

Linux native

83

DOS 16-bit >=32

06

Linux extended

85

OS/2 HPFS

07

Amoeba

93

AIX

08

Amoeba BBT

94

276

Partities binnen partities — Een overzicht van extended partities Partitie type

Waarde

Partitie type

Waarde

AIX bootable

09

BSD/386

a5

OS/2 Boot Manager

0a

OpenBSD

a6

Win95 FAT32

0b

NEXTSTEP

a7

Win95 FAT32 (LBA)

0c

BSDI fs

b7

Win95 FAT16 (LBA)

0e

BSDI swap

b8

Win95 Extended (LBA)

0f

Syrinx

c7

Venix 80286

40

CP/M

db

Novell

51

DOS access

e1

PReP Boot

41

DOS R/O

e3

GNU HURD

63

DOS secondary

f2

Novell Netware 286

64

BBT

ff

A.1.3. Partities binnen partities — Een overzicht van extended partities Na verloop van tijd werd het natuurlijk duidelijk dat vier partities niet genoeg zullen zijn. Omdat schijf stations in grootte bleven groeien, werd het steeds waarschijnlijker dat iemand vier partities met een redelijke grootte ging instellen en nog steeds harde schijfruimte overhad. Vul de extended partitie in. Zoals je misschien hebt opgemerkt in Tabel A.1, “Partitie types”, is er een "Extended" partitie type. Het is dit partitie type dat centraal staat bij extended partities. Als een partitie type wordt gemaakt en zijn type wordt op "Extended" gezet, wordt een extended partitie tabel gemaakt. In essentie is de extended partitie zoiets als een complete harde schijf — het heeft een partitie tabel dat naar een of meer partities wijst (nu logische partities genaamd, in tegenstelling tot de vier primaire partities) dit alles geplaatst in de extended partitie zelf. Afbeelding A.7, “Harde schijf met extended partitie” laat een harde schijf zien met een primaire partitie en een extended partitie die twee logische partities bevat (te samen met nog wat niet-gepartitioneerde vrije ruimte).

Afbeelding A.7. Harde schijf met extended partitie Zoals deze afbeelding impliceert, is er een verschil tussen primaire en logische partities — er kunnen slechts vier primaire partities zijn, maar er is geen vaste grens voor het aantal logische partities die kunnen bestaan. Echter door de manier waarop partities benaderd worden in Linux, moet je niet meer dan 12 logische partities op een enkele harde schijf definiëren. 277

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities Nu we partities in het algemeen hebben besproken, zullen we gaan kijken hoe we deze kennis kunnen gebruiken om Fedora te installeren.

A.1.4. Maak plaats voor Fedora De volgende lijst geeft een aantal mogelijke scenario's die je kunt tegenkomen als je probeert jouw harde schijf opnieuw te partitioneren: • Niet-gepartitioneerde ruimte is beschikbaar • Een ongebruikte partitie is beschikbaar • Vrije ruimte in een actief gebruikte partitie is beschikbaar We gaan ieder scenario in volgorde bekijken.

Opmerking Denk eraan dat de volgende afbeeldingen voor de duidelijkheid vereenvoudigd zijn en niet overeen komen met de precieze partitie indeling zoals je die tegenkomt als je Fedora in het echt gaat installeren.

A.1.4.1. Gebruik niet-gepartitioneerde vrije ruimte In deze situatie bedekken de reeds gedefinieerde partities niet de gehele harde schijf, zodat er niet toegekende ruimte overblijft die geen onderdeel is van een gedefinieerde partitie. Afbeelding A.8, “Harde schijf met niet-gepartitioneerde vrije ruimte” laat zien hoe dit er uit kan zien.

Afbeelding A.8. Harde schijf met niet-gepartitioneerde vrije ruimte In Afbeelding A.8, “Harde schijf met niet-gepartitioneerde vrije ruimte”, representeert1 een niet gedefinieerde partitie met niet toegekende ruimte en representeert 2 een gedefinieerde partitie met toegekende ruimte. Als je er over nadenkt valt een ongebruikte harde schijf in deze categorie. Het enigste verschil is dat alle ruimte geen onderdeel van een gedefinieerde partitie is. In elk geval kun je nu de nodige partities aanmaken met de ongebruikte ruimte. Hoewel dit scenario erg eenvoudig is, is het helaas niet erg waarschijnlijk (behalve als je zojuist een nieuwe harde schijf voor Fedora alleen hebt gekocht). De meeste voor-geïnstalleerde besturingssystemen zijn ingesteld om alle beschikbare ruimte op een harde schijf in te nemen (refereer naar Paragraaf A.1.4.3, “Gebruik vrije ruimte van een actieve partitie”). Vervolgens kijken we naar een iets vaker voorkomende situatie.

278

Maak plaats voor Fedora

A.1.4.2. Gebruik ruimte van een niet gebruikte partitie In dat geval heb je misschien een of meer partities die je niet meer gebruikt. Misschien heb je in het verleden met een ander besturingssysteem gespeeld, en de partitie(s) die je hiervoor gebruikt hebt worden nu niet meer gebruikt. Afbeelding A.9, “Harde schijf met een ongebruikte partitie” laat zo'n situatie zien.

Afbeelding A.9. Harde schijf met een ongebruikte partitie In Afbeelding A.9, “Harde schijf met een ongebruikte partitie” representeert 1 een ongebruikte partitie en 2 representeert nieuwe toewijzing van een ongebruikte partitie voor Linux. Als je in deze situatie bent, kun je de ruimte die toegekend is aan een ongebruikte partitie gebruiken. Je moet eerst de partitie verwijderen en daarna de juiste Linux partitie(s) in die ruimte aanmaken. Je kunt de ongebruikte partitie verwijderen en handmatig nieuwe partities aanmaken tijdens het installatie proces.

A.1.4.3. Gebruik vrije ruimte van een actieve partitie Dit is de meest voorkomende situatie. Het is, helaas, ook de moeilijkst hanteerbare. Het hoofd probleem is dat, zelfs als je genoeg vrije ruimte hebt, het op dit moment is toegekend aan een partitie die al in gebruik is. Als je een computer koopt met voor-geïnstalleerde software, heeft de harde schijf waarschijnlijk een grote partitie de het besturingssysteem en de data bevat. Behalve het toevoegen van een nieuwe harde schijf aan jouw systeem, heb je twee keuzes: destructieve her-partitionering Eigenlijk verwijder je de enkele grote partitie en maak je meerdere kleine partities aan. Zoals je je kunt voorstellen, is alle data die je in de originele partitie had vernietigd. Dit betekent dat het maken van een complete back-up noodzakelijk is. Voor de zekerheid maak je twee back-ups, gebruik je verificatie (als die beschikbaar is in jouw back-up software), en probeer je data van jouw back-up te lezen voordat je de partitie verwijdert.

Waarschuwing Als er een ander besturingssysteem op die partitie was geïnstalleerd, moet die ook opnieuw geïnstalleerd worden. Let er op dat bij sommige computers die verkocht worden met voorgeïnstalleerd besturingssystemen niet altijd CD-ROM media meegeleverd wordt om het originele besturingssysteem te kunnen herinstalleren. Het beste moment om dit op te merken is voordat je de originele partitie en zijn besturingssysteem vernietigt.

279

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities Na het maken van een kleinere partitie voor je bestaande besturingssysteem, kun je alle software herinstalleren, je data terugzetten, en beginnen met jouw Fedora installatie. Afbeelding A.10, “Harde schijf wordt destructief opnieuw gepartitioneerd” laat dit zien gebeuren.

Afbeelding A.10. Harde schijf wordt destructief opnieuw gepartitioneerd In Afbeelding A.10, “Harde schijf wordt destructief opnieuw gepartitioneerd”, representeert 1 de vorige situatie, en 2 representeert de nieuwe situatie.

Waarschuwing Zoals Afbeelding A.10, “Harde schijf wordt destructief opnieuw gepartitioneerd” laat zien gaat alle data aanwezig in de originele partitie verloren zonder een juiste back-up! Niet-destructief opnieuw partitioneren Hier draai je een programma dat het onmogelijke lijkt te doen: het verkleint een grote partitie zonder verlies van enig bestand die in die partitie bewaard werd. Velen vonden deze methode betrouwbaar en probleemloos. Welke software moet je gebruiken om deze prestatie te leveren? Er zijn verschillende schijf beheer software producten op de markt. Ga eens zoeken om er een te vinden die het best past bij jouw situatie. Hoewel het proces van niet-destructief her-partitioneren redelijk ongecompliceerd is, zijn er een aantal stappen om uit te voeren: • Comprimeer bestaande data en maak een backup • Verander de grootte van de bestaande partitie • Maak nieuwe partitie(s) aan Vervolgens zullen we in iets meer detail naar iedere stap kijken.

A.1.4.3.1. Comprimeer bestaande data Zoals Afbeelding A.11, “Harde schijf wordt gecomprimeerd” laat zien is de eerste stap het comprimeren van de data in je bestaande partitie. De reden om dit te doen is om de data zodanig te her-rangschikken dat het de beschikbare vrije ruimte op het "einde" van de partitie zo groot mogelijk maakt.

280

Maak plaats voor Fedora

Afbeelding A.11. Harde schijf wordt gecomprimeerd In Afbeelding A.11, “Harde schijf wordt gecomprimeerd”, stelt 1 de situatie voor de compressie voor en 2 de situatie erna. Deze stap is cruciaal. Zonder deze stap kan de locatie van je data voorkomen dat de partitie in grootte veranderd kan worden in de mate die je wenst. Merk ook op dat, om welke reden dan ook, sommige data niet verplaatst kan worden. Als dit het geval is (en het beperkt de grootte van je nieuwe partitie(s) serieus), wordt je misschien geforceerd om je schijf destructief te her-partitioneren.

A.1.4.3.2. Verander de grootte van de bestaande partitie Afbeelding A.12, “Harde schijf met in grootte veranderde partitie”, laat het in grootte veranderen proces zien. Hoewel het uiteindelijke resultaat van het in grootte veranderen afhangt van de gebruikte software, wordt in de meeste gevallen de nieuwe vrij gemaakte ruimte gebruikt om een nietgeformatteerde partitie te maken van de hetzelfde soort als de originele partitie.

Afbeelding A.12. Harde schijf met in grootte veranderde partitie In Afbeelding A.12, “Harde schijf met in grootte veranderde partitie”, stelt 1 die situatie vooraf voor en 2 die erna. Het is belangrijk om te begrijpen wat het programma voor het veranderen van de grootte doet met de nieuwe vrijgemaakte ruimte, zodat je de juiste stappen kunt nemen. In het geval die we lieten zien, zal het het beste zijn om de nieuwe DOS partitie te verwijderen en de juiste Linux partitie(s) aan te maken.

A.1.4.3.3. Maak nieuwe partitie(s) aan Zoals de vorige stap al aangeeft, kan het wel of niet nodig zijn om nieuwe partities aan te maken. Echter, behalve als je software Linux kent, is het waarschijnlijk dat je de partitie die gemaakt is in het grootte verander proces moet verwijderen. Afbeelding A.13, “Harde schijf met de uiteindelijke partitie configuratie” laat zien dat dit gebeurt.

281

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities

Afbeelding A.13. Harde schijf met de uiteindelijke partitie configuratie In Afbeelding A.13, “Harde schijf met de uiteindelijke partitie configuratie”, stelt 1 de situatie ervoor en 2 de situatie erna voor.

Opmerking De volgende informatie is alleen specifiek voor op x86 gebaseerde systemen.

Voor het gemak van onze gebruikers, bieden we het parted programma aan. Dit is een vrij beschikbaar programma dat partities in grootte kan veranderen. Als je besluit om je harde schijf te her-partitioneren met parted, is het belangrijk dat je bekend bent met schijf opslag en dat je een back-up maakt van de data van je computer. Je moet twee backups maken van alle belangrijke data op je computer. Deze back-ups moeten opgeslagen worden op verwijderbare media (zoals tape, CD-ROM, of diskettes), en je moet er zeker van zijn dat ze leesbaar zijn voordat je verder gaat. Als je besluit om parted te gebruiken, let er dan op dat nadat parted heeft gedraaid je overblijft met twee partities: de ene waarvan je de grootte hebt veranderd, en diegene die parted aanmaakt van de nieuwe vrijgemaakte ruimte. Als het je bedoeling is om die ruimte te gebruiken om Fedora te installeren, moet je de nieuw aangemaakte partitie verwijderen, of door het gebruik van het partitionering programma van je huidige besturingssysteem, of tijdens het instellen gedurende de installatie.

A.1.5. Partitie naam schema Linux refereert naar schijf partities door het gebruik van een combinatie van letters en cijfers die verwarrend kunnen lijken, zeker als je gewend bent aan de "C schijf" manier van het refereren naar harde schijven en hun partities. In de DOS/Windows wereld worden partities benoemd met de volgende methode: • Elke partitie type wordt gecontroleerd om te bepalen of het leesbaar is door DOS/Windows. • Als het partitie type compatibel is, wordt er een "schijf letter" aan toegekend. De schijf letters beginnen met een "C" en gaan verder met de volgende letters afhankelijk van het aantal partities die gelabeld moeten worden. • De schijf letter kan daarna gebruikt worden om te refereren naar die partitie en ook naar het bestandssysteem op die partitie.

282

Schijf partities en andere besturingssystemen Fedora gebruikt een naam schema dat flexibeler is en meer informatie verstrekt dan de manier die door andere besturingssystemen wordt gebruikt. Het naam schema is gebaseerd op bestanden, met bestandsnamen in de vorm van /dev/xxyN. Nu volgt hoe je het partitie naam schema kunt ontcijferen: /dev/ Dit is de naam van de map die alle apparaat bestanden bevat. Omdat er partities op de harde schijf zijn, en harde schijven zijn apparaten, bevinden de bestanden die alle partities representeren zich in /dev/. xx De eerste twee letters van de partitienaam geven aan op welke type apparaat de partitie zich bevindt, gewoonlijk of hd (voor IDE schijven) of sd (voor SCSI schijven). y Deze letter geeft aan op welk apparaat de partitie is. Bijvoorbeeld, /dev/hda (de eerste IDE harde schijf) of /dev/sdb (de tweede SCSI schijf). N Het laatste nummer geeft de partitie aan. De eerste vier (primaire of extended) partities zijn 1tot en met4 genummerd. Logische partities beginnen met 5. Dus, bijvoorbeeld, /dev/hda3 is de derde primaire of extended partitie op de eerste IDE harde schijf, en /dev/sdb6 is de tweede logische partitie op de tweede SCSI harde schijf.

Opmerking Er is geen onderdeel van deze naam conventie die afhangt van de partitie type; in tegenstelling tot DOS/Windows, kunnen alle partities in Fedora geïdentificeerd worden. Dat betekent natuurlijk niet dat Fedora toegang kan krijgen tot data op elk type partitie, maar in veel gevallen is het mogelijk om toegang te hebben tot data op een partitie die aan een ander besturingssysteem is toegekend. Houd deze informatie in gedachte; het maakt het instellen van de partities die Fedora nodig heeft een stuk eenvoudiger.

A.1.6. Schijf partities en andere besturingssystemen Als jouw partities van Fedora een harde schijf delen met partities die door een ander besturingssysteem gebruikt worden, zul je meestal geen problemen hebben. Er zijn echter bepaalde combinaties van Linux en andere besturingssystemen die extra aandacht vragen.

A.1.7. Schijf partities en koppelpunten Een gebied wat veel mensen die nieuw zijn met Linux verwarrend vinden is hoe partities worden gebruikt en benaderd door het Linux besturingssysteem. In DOS/Windows is het relatief simpel. Elke partitie krijgt een "schijf letter". Je gebruikt daarna de juiste letter om naar de bestanden en mappen te refereren op de corresponderende partitie.

283

Bijlage A. Een inleiding voor schijf partities Dat is helemaal anders dan de manier waarop Linux met partities omgaat en, wat dat betreft, met schijf opslag in het algemeen. Het belangrijkste verschil is dat elke partitie wordt gebruikt om deel te maken van de opslag benodigd om een enkele set van bestanden en mappen te ondersteunen. Dit wordt gedaan door een partitie te associëren met een map door middel van een proces bekend staat als aankoppelen. Een partitie aankoppelen maakt zijn opslagruimte beschikbaar te beginnen met de opgegeven map (bekend als aankoppelpunt). Bijvoorbeeld, als partitie /dev/hda5 is aangekoppeld op /usr/, betekent dat dat alle bestanden en mappen in /usr/ zich fysiek bevinden op /dev/hda5. Dus het bestand /usr/share/doc/ FAQ/txt/Linux-FAQ zal opgeslagen zijn op /dev/hda5, terwijl dat voor het bestand /etc/gdm/ custom.conf niet het geval zal zijn. Verdergaand met ons voorbeeld is het ook mogelijk dan een of meer mappen onder /usr/ aankoppelpunten kunnen zijn voor andere partities. Bijvoorbeeld, een partitie (zeg, /dev/hda7) kan aangekoppeld zijn op /usr/local/, wat betekent dat /usr/local/man/whatis dan op /dev/ hda7 zal zijn in plaats van op /dev/hda5.

A.1.8. Hoeveel partities? Op dit punt in het proces van het voorbereiden voor de Fedora installatie, moet je nadenken over het aantal en de grootte van de partities die door je nieuwe besturingssysteem gebruikt gaan worden. De vraag "hoe veel partities" blijft onderwerp van discussie binnen de Linux gemeenschap en, zonder dat een eind van de discussie in zicht is, is het veilig om te zeggen dat er waarschijnlijk evenveel partitie indelingen zijn als deelnemers aan de discussie. Dit in gedachte houdend, bevelen we je aan dat, behalve als je een reden hebt om het anders te doen, je tenminste de volgende partities moet maken: swap, /boot/ en / (root). Voor meer informatie refereer je naar Paragraaf 9.14.5, “Aanbevolen partitionering schema”.

284

Bijlage B. ISCSI schijven Internet Small Computer System Interface (iSCSI) is een protocol dat computers toestaat om te communiceren met opslag aparaten met beulp van SCSI verzoeken en antwoorden vervoert met TCP/IP. Omdat ISCSI op de standaard SCSI protocollen gebaseerd is, gebruikt het een aantal SCSI begrippen. Het apparaat op de SCSI bus waarnaar een verzoek is gezonden (en welke dit verzoek beantwoordt) is bekend als het doel en het apparaat dat dat het verzoek doet is bekend als de initiator. Met andere woorden, een iSCSI schijf is een doel en de iSCSI software equivalent met een SCSI controller of SCSI Host Bus Adapter (HBA) is de initiator. Dit aanhangsel behandelt alleen Linux als een iSCSI initiator: hoe gebruikt Linux iSCSI schijven, maar niet hoe biedt Linux iSCSI schijf faciliteiten aan. Linux heeft een software iSCSI initiator in de kernel dat de plaats en vorm overneemt van een SCSI HBA apparaat en daarom Linux toestaat om iSCSI schijven te gebruiken. Echter omdat iSCSI een volledig netwerk gebaseerd protocol is, heeft iSCSI initiator ondersteuning meer nodig dan alleen maar in staat te zijn SCSI pakketten over het netwerk te versturen. Voordat Linux een iSCSI doel kan gebruiken, moet Linux eerst het doel op het netwerk vinden en er verbinding mee maken. In sommige gevallen moet Linux authenticatie informatie sturen om toegang te krijgen tot het doel. Linux moet ook een fout in de netwerkverbinding kunnen ontdekken en moet dan een nieuwe verbinding maken, inclusief opnieuw inloggen indien nodig. Het ontdekken, de verbinding en inloggen wordt in de gebruikersruimte gedaan door het iscsiadm programma, en de fout afhandeling wordt ook afgehandeld in de gebruikersruimte door iscsid. Zowel iscsiadm als iscsid zijn onderdeel van het iscsi-initiator-utils pakket van Fedora.

B.1. iSCSI schijven in anaconda Anaconda kan op twee manieren iSCSI schijven ontdekken (en daarna er op inloggen): 1. Als anaconda opstart, kijkt het of de BIOS of toegevoegde opstart ROM's van het systeem ondersteuning hebben voor iSCSI Boot Firmware Table (iBFT), een BIOS uitbreiding voor systemen die van iSCSI kunnen opstarten. Als de BIOS iBFT ondersteunt, zal anaconda de iSCSI doel informatie lezen voor de geconfigureerde boot schijf vanaf de BIOS en op dit doel inloggen, waarmee het beschikbaar wordt als een installatie doel. 2. Als je de Speciale opslag apparaten optie selecteert tijdens de installatie, presenteert het opslag apparaten selectie scherm een Voeg geavanceerd doel toe knop. Als je hierop klikt, kun je iSCSI doel informatie toe voegen zoals het ontdek IP adres. Anaconda zal het IP adres onderzoeken en inloggen op de doelen die het vindt. Zie Paragraaf 9.5.1.1, “Geavanceerde opslag opties” voor de details die je kunt opgeven voor iSCSI doelen. Terwijl anaconda iscsiadm gebruikt om iSCSI doelen te vinden en er op in te loggen, zal iscsiadm automatisch alle informatie over deze doelen opslaan in de iSCSI database van iscsiadm. Anaconda kopieert dan deze database naar het geïnstalleerde systeem en markeert alle iSCSI doelen die niet gebruikt worden voor / zodat het systeem automatisch op deze zal inloggen als het opstart. Als / op een iSCSI doel geplaatst is, zal initrd op dit doel inloggen en anaconda voegt dit doel niet toe aan de opstart scripts om meerdere inlog pogingen op hetzelfde doel te vermijden. Als / op een iSCSI doel geplaatst is, stelt anaconda NetworkManager in om alle netwerk interfaces te negeren die actief waren tijdens het installatie proces. Deze interfaces zullen ook door initrd geconfigureerd worden als het systeem opstart. Als NetworkManager deze interfaces zou herconfigureren, dan zou het systeem zijn verbinding met / verliezen. 285

Bijlage B. ISCSI schijven

B.2. iSCSI schijven tijdens opstarten Er kunnen aan iSCSI gerelateerde zaken optreden op een aantal momenten terwijl het systeem opstart: 1. Het init script in initrd zal inloggen op de iSCSI doelen die gebruikt worden voor / (als dat zo is). Dit wordt gedaan door het iscsistart programma te gebruiken (welke dit kan doen zonder dat het vereist is dat iscsid draait). 2. Als het root bestandssysteem is aangekoppeld en de verschillende voorzieningen initscripts worden gedraaid, zal het iscsid initscript aangeroepen worden. Dit script zal dan iscsid starten als een iSCSI doel gebruikt wordt voor /, of als een doel in de iSCSI database gemarkeerd is om automatisch op in te loggen. 3. Nadat het klassieke netwerk services script is gedraaid ( of zou hebben gedraaid als het aangezet was) zullen de iscsi initscripts draaien. Als het netwerk bereikbaar is, zal deze inloggen op alle doelen die in de iSCSI database zijn gemarkeerd om automatisch op in te loggen. Als het netwerk niet bereikbaar is, zal dit script rustig verlaten worden. 4. Als NetworkManager wordt gebruikt voor toegang tot het netwerk (in plaats van het klassieke netwerk services script), zal NetworkManager de iscsi initscript aanroepen. Zie: /etc/ NetworkManager/dispatcher.d/04-iscsi

Belangrijk Omdat NetworkManager geïnstalleerd is in /usr, kun je het niet gebruiken om netwerk toegang te configureren als /usr geplaatst is op opslag verbonden via het netwerk, zoals een iSCSI doel.

Als iscsid niet nodig is als het systeem opstart, zal het niet automatisch opgestart worden. Als je iscsiadm start, zal iscsiadm op zijn beurt iscsid opstarten.

286

Bijlage C. Schijf encryptie C.1. Wat is blokapparaat encryptie? Blokapparaat versleuteling beschermt de data op een blok apparaat door het te versleutelen. Om toegang te krijgen tot de inhoud van een versleuteld apparaat, moet de gebruiker een wachtwoord groep of sleutel aanbieden voor authenticatie. Dit biedt een extra beveiliging naast het bestaande beveiliging mechanisme van het OS omdat het de inhoud van het apparaat beschermt zelfs als het fysiek uit het systeem verwijderd is.

C.2. Blokapparaten versleutelen met gebruik van dm-crypt/ LUKS Linux Unified Key Setup (LUKS) is een specificatie voor blokapparaat versleuteling. Het beschrijft een formaat voor de data op de schijf en een wachtzin/sleutel beheer richtlijn. LUKS gebruikt het kernel device mapper subsysteem via de dm-crypt module. Deze maatregel biedt een laag niveau afbeelding aan die de encryptie en decryptie van de data van de gebruiker afhandelt. Operaties op gebruikers niveau, zoals het maken en toegang verkrijgen tot versleutelde apparaten worden uitgevoerd door het gebruik van het cryptsetup programma.

C.2.1. Overzicht van LUKS • Wat doet LUKS: • LUKS versleutelt het gehele blokapparaat • LUKS is daarom goed geschikt voor het beschermen van de inhoud van mobiele apparaten zoals: • Verwijderbare geheugen media • Laptop harde schijven • De onderliggende inhoud van het versleutelde blok apparaat is willekeurig. • Dit maakt het nuttig voor het versleutelen van swap apparaten. • Het is ook nuttig voor bepaalde databases die speciaal geformatteerde blokapparaten gebruiken voor data opslag. • LUKS gebruikt het bestaande device mapper kernel subsysteem. • Het is hetzelfde subsysteem dat gebruikt wordt door LVM, dus het is goed getest. • LUKS biedt een versterking van de wachtzin. • Dit beschermt het tegen woordenboek aanvallen. • LUKS apparaten hebben meerdere sleutelgaten. • Dit staat gebruikers toe om back-up sleutels/wachtzinnen toe te voegen. • Wat LUKS niet doet: • LUKS is niet goed geschikt voor toepassingen die veel (meer dan acht) gebruikers toegang moeten geven tot hetzelfde apparaat met verschillende toegang sleutels. • LUKS is niet goed geschikt voor toepassingen die versleuteling op bestandsniveau nodig hebben.

287

Bijlage C. Schijf encryptie Meer gedetailleerde informatie over LUKS is beschikbaar op de project website op http:// code.google.com/p/cryptsetup/.

C.2.2. Hoe krijg ik toegang tot versleutelde apparaten na de installatie? (Systeem opstart) Tijdens het opstarten van het systeem wordt je een wachtzin prompt aangeboden. Nadat de juist wachtzin is opgegeven gaat het systeem verder met normaal op te starten. Als je verschillende wachtzinnen voor meerdere versleutelde apparaten gebruikt moet je tijdens het opstarten meer dan een wachtzin opgegeven.

Tip Overweeg dezelfde wachtzin te gebruiken voor alle versleutelde blokapparaten in een bepaald systeem. Dat zal het opstarten van het systeem vereenvoudigen en je hebt minder wachtzinnen om te onthouden. Ben er alleen zeker van om een goede wachtzin te kiezen.

C.2.3. Een goede wachtzin kiezen Hoewel dm-crypt/LUKS zowel sleutels als wachtzinnen ondersteunt, ondersteunt het anaconda installatieprogramma alleen het gebruik van wachtzinnen voor het aanmaken en toegang verkrijgen tot versleutelde blokapparaten tijdens de installatie. LUKS biedt wachtzin versterking maar het is nog steeds een goed idee om een goed (wat betekent "moeilijk te raden") wachtzin te kiezen. Merk op het gebruik van de term "wachtzin", in tegenstelling tot de term "wachtwoord". Dit is bewust. Het opgeven van een zin die meerdere woorden bevat om de beveiliging van je data te verbeteren is belangrijk.

C.3. Het aanmaken van versleutelde blokapparaten met Anaconda Je kunt versleutelde apparaten aanmaken gedurende de systeem installatie. Dit staat je toe om een systeem met versleutelde partities eenvoudig in te stellen. Om blok apparaat versleuteling aan te zetten, vink je het "Systeem versleutelen" vakje aan als je automatisch partitioneren kiest of het "Versleutelen" vakje als je een individuele partitie, een software RAID opstelling, of een logische volume toevoegt. Als je klaar bent met partitioneren, zal je gevraagd worden om een wachtzin.Deze wachtzin zal nodig zijn om toegang te krijgen tot de versleutelde apparaten. Als je al bestaande LUKS apparaten hebt en voor deze al eerder in het installatie proces correcte wachtzinnen hebt opgegeven zal de dialoog voor het opgeven de wachtzin ook een aanvink vakje hebben. Het aanvinken van dit vakje geeft aan dat je een nieuwe wachtzin wilt toevoegen aan een beschikbaar slot in ieder van de bestaande versleutelde blok apparaten.

Tip Het aanvinken van "Systeem versleutelen" op het "Automatisch partitioneren" venster en daarna "Aangepaste opmaak maken" kiezen zal geen enkel blokapparaat automatisch versleutelen.

288

Welke soorten blokapparaten kunnen versleuteld worden?

Tip Je kunt kickstart gebruiken om een aparte wachtzin in te stellen voor ieder nieuw versleutelde blokapparaat.

C.3.1. Welke soorten blokapparaten kunnen versleuteld worden? De meeste types blokapparaten kunnen met LUKS versleuteld worden. Met anaconda kun je partities, LVM fysische volumes, LVM logische volumes, en software RAID opstellingen versleutelen.

C.3.2. Wachtzinnen opslaan Als je een kickstart bestand gebruikt tijdens de installatie, kun je automatisch de wachtzinnen tijdens de installatie opslaan in een versleuteld bestand op het locale systeem. Om dit te gebruiken, moet je een X.509 certificaat beschikbaar hebben op een locatie waar anaconda toegang tot heeft. Om de URL van dit certificaat te specificeren, voeg je de --escrowcert parameter toe aan een van de autopart, logvol, part of raid commando's. tijdens de installatie worden de encryptie sleutels voor de gespecificeerde apparaten opgeslagen in / (root), versleuteld met het certificaat. Je kunt escrow pakketten tijdens de installatie alleen opslaan met gebruik van een kickstart bestand — refereer naar Hoofdstuk 15, Kickstart installaties voor meer details. Je kunt geen escrow pakket opslaan tijdens een interactieve installatie, hoewel je een kunt aanmaken op een geïnstalleerd systeem met het volume_key gereedschap. Het volume_key gereedschap staat je ook toe om informatie te gebruiken die opgeslagen is in een escrow pakket om toegang tot een versleutelde volume te herstellen. Refereer naar de volume_key man pagina voor meer informatie.

C.3.3. Aanmaken en opslaan van back-up wachtzinnen Als je een kickstart bestand gebruikt tijdens de installatie, kan anaconda een willekeurig aangemaakte back-up wachtzin genereren voor elk blokapparaat op het systeem en elke wachtzin opslaan in een versleuteld bestand op het locale bestandssysteem. Specificeer de URL van deze certificaat met de --escrowcert parameter zoals beschreven in Paragraaf C.3.2, “Wachtzinnen opslaan”, gevolgd door de --backuppassphrase parameter voor elk van de kickstart commando's die betrekking hebben op de apparaten waarvoor je back-up wachtzinnen wilt aanmaken. Merk op dat deze functie alleen beschikbaar is tijdens het uitvoeren van een kickstart installatie. Refereer naar Hoofdstuk 15, Kickstart installaties voor meer details.

C.4. Het maken van versleutelde blokapparaten op geïnstalleerde systemen na de installatie Versleutelde blokapparaten kunnen gemaakt en aangepast worden na installatie met de volgende methode of met Disk Utility

C.4.1. Aanmaken van blokapparaten Maak het blokapparaat dat je wilt versleutelen met parted, pvcreate, lvcreate en mdadm.

289

Bijlage C. Schijf encryptie

C.4.2. Optioneel: Vul het apparaat met random data Het vullen van (b.v.: /dev/sda3) met random data voordat je versleutelt vergroot de kracht van de versleuteling behoorlijk. Het nadeel is dat het lang kan duren.

Waarschuwing Het commando hieronder zal alle bestaande data op de schijf vernielen. • De beste manier, welke een hoge kwaliteit random data geeft maar lang duurt (een aantal minuten per gigabyte op de meeste systemen): dd if=/dev/urandom of=

• De snelste manier, die een lagere kwaliteit random data geeft: badblocks -c 10240 -s -w -t random -v

C.4.3. Formatteer het apparaat als een dm-crypt/LUKS versleuteld apparaat Waarschuwing Het commando hieronder zal alle bestaande data op het apparaat vernielen.

cryptsetup luksFormat

Opmerking Voor meer informatie lees je de cryptsetup(8) manual pagina. Na twee keer opgeven van de wachtzin zal het apparaat voor gebruik geformatteerd worden. Om het te controleren, gebruik je het volgende commando: cryptsetup isLuks && echo Success

Om een samenvatting te zien van de versleuteling informatie voor het apparaat, gebruik je het volgende commando: cryptsetup luksDump

290

Maak een afbeelding om toegang naar de versleutelde inhoud van het apparaat toe te staan

C.4.4. Maak een afbeelding om toegang naar de versleutelde inhoud van het apparaat toe te staan Om toegang te krijgen tot de inhoud van het versleutelde apparaat, moet een afbeelding gemaakt worden met gebruik van de kernel device-mapper. Het is nuttig om een betekenisvolle naam te gebruiken voor deze afbeelding. LUKS biedt een UUID (Universally Unique Identifier) aan voor ieder apparaat. Deze, in tegenstelling tot de apparaat naam (b.v. /dev/sda3), wordt gegarandeerd gelijk te blijven zolang de LUKS koptekst intact blijft. Om de UUID van een LUKS apparaat te ontdekken, voer je het volgende commando uit: cryptsetup luksUUID

Een voorbeeld van een betrouwbare, informatieve en unieke afbeeldingsnaam zou luks kunnen zijn, waar wordt vervangen door de LUKS UUID van het apparaat (b.v.:luks-50ec957a-5b5a-47ee-85e6-f8085bbc97a8). Deze naamconventie mag ongemakkelijk lijken maar het is niet vaak nodig om hem in te typen. cryptsetup luksOpen

Er moet nu een apparaat node zijn, /dev/mapper/, welke het versleutelde apparaat voorstelt. Dit blokapparaat kan worden gelezen en beschreven net als elk ander niet-versleuteld apparaat. Om informatie over het afgebeelde apparaat te zien, gebruik je het volgende commando: dmsetup info

Tip Voor meer informatie, lees je de dmsetup(8) manual pagina.

C.4.5. Maak bestandssystemen aan op afgebeelde apparaten, of ga verder met het bouwen van complexe geheugenstructuren met het gebruik van afgebeelde apparaten Gebruik de afgebeelde apparaat node (/dev/mapper/) als elk ander blokapparaat. Om een ext2 bestandssysteem op het afgebeelde apparaat aan te maken, gebruik je het volgende commando: mke2fs /dev/mapper/

Om dit bestandssysteem aan te koppelen op /mnt/test, gebruik je het volgende commando:

Belangrijk De map /mnt/test moet bestaan voordat je dit commando uitvoert.

291

Bijlage C. Schijf encryptie

mount /dev/mapper/ /mnt/test

C.4.6. Voeg de afbeeldingsinformatie toe aan /etc/crypttab Om het systeem de afbeelding voor het apparaat te laten instellen, moet een regel aanwezig zijn in het /etc/crypttab bestand. Als dit bestand niet bestaat, maak je het aan en je verandert de eigenaar en groep naar root (root:root) en je verandert de mode naar 0744. Voeg een regel toe aan het bestand met het volgende formaat:

none

Het veld moet ingevuld worden in de vorm van "UUID=", waar het LUKS uuid is zoals gegeven door het commando cryptsetup luksUUID . Dit verzekert dat het juiste apparaat gevonden en gebruikt wordt zelfs als de apparaat node (b.v.: /dev/ sda5) verandert.

Tip Voor details over het formaat van het /etc/crypttab bestand, lees je de crypttab(5) manual pagina.

C.4.7. Voeg een ingang toe aan /etc/fstab Voeg een ingang toe aan /etc/fstab. Dit is alleen nodig als je een blijvende associatie wilt maken tussen het apparaat en een aankoppelpunt. Gebruik het versleutelde apparaat, /dev/mapper/ in het /etc/fstab bestand. In veel gevallen is het wenselijk om een lijst te maken van apparaten in /etc/fstab volgens UUID of volgens een bestandssysteem label. Het belangrijkste doel van dit is om een constante identificatie te bieden voor het geval dat de apparaatnaam (b.v. /dev/sda4) verandert. LUKS apparaatnamen in de vorm /dev/mapper/luks- zijn alleen gebaseerd op de LUKS UUID van het apparaat en zijn daarom gegarandeerd constant. Dit feit maakt hen geschikt voor het gebruik in /etc/fstab.

Titel Voor details van het formaat van het /etc/fstab bestand, lees je de fstab(5) manual pagina.

C.5. Algemene taken na de installatie De volgende paragrafen behandelen algemene taken die na de installatie uitgevoerd moeten worden.

C.5.1. Stel een random gegenereerde sleutel in als een extra manier om toegang te krijgen tot een versleuteld blokapparaat. Deze paragrafen gaan over het aanmaken van sleutels en het toevoegen van sleutels.

292

Voeg een nieuwe wachtzin toe aan een bestaand apparaat

C.5.1.1. Een sleutel aanmaken Dit zal een 256-bit sleutel aanmaken in het bestand $HOME/keyfile.

dd if=/dev/urandom of=$HOME/keyfile bs=32 count=1 chmod 600 $HOME/keyfile

C.5.1.2. Voeg een sleutel toe aan een beschikbaar gat op het versleutelde apparaat cryptsetup luksAddKey ~/keyfile

C.5.2. Voeg een nieuwe wachtzin toe aan een bestaand apparaat cryptsetup luksAddKey

Na gevraagd te zijn voor een van de bestaande wachtzinnen voor authenticatie, zal je gevraagd worden de nieuwe wachtzin in te vullen.

C.5.3. Een wachtzin of sleutel verwijderen van een apparaat cryptsetup luksRemoveKey

Je wordt gevraagd naar de wachtzin die je wilt verwijderen en daarna naar een van de overblijvende wachtzinnen voor authenticatie.

293

294

Bijlage D. LVM begrijpen LVM (Logical Volume Management) partities bieden een aantal voordelen boven gewone partities. LVM partities worden geformatteerd als fysieke volumes. Een of meer fysieke volumes worden gecombineerd om een volume groep te vormen. De totale opslagruimte van iedere volume groep wordt verdeeld in een of meer logische volumes. De logische volumes functioneren ongeveer zoals standaard partities. Ze hebben een bestandssysteem type, zoals ext4, en een aankoppelpunt.

De /boot partitie en LVM Op de meeste architecturen kan de boot-lader geen LVM volumes lezen. Je moet een standaard, niet-LVM schijf partitie aanmaken voor jouw /boot partitie. Op System z, ondersteunt de zipl boot-lader echter / boot op LVM logische volumes met lineaire toewijzing. Om LVM beter te begrijpen, veronderstel je het fysieke volume als een stapel blokken. Een blok is eenvoudig een opslag eenheid gebruikt om data te bewaren. Verscheidene stapels blokken kunnen gecombineerd worden tot een veel grotere stapel, precies zoals fysieke volumes worden gecombineerd om een volume groep te maken. De resulterende stapel kan onderverdeeld worden in meerdere kleinere stapels van willekeurige grootte, precies zoals een volume groep wordt toegekend aan meerdere logische volumes. Een beheerder kan logische volumes laten groeien of slinken zonder data te beschadigen, dit in tegenstelling tot gewone partities. Als de fysische volumes in een volume groep op aparte schijven of RAID opstellingen zijn dan kan de beheerder de logische volumes ook verspreiden over de opslag apparaten. Je kunt data verliezen als je een logische volume laat slinken naar een kleinere capaciteit dan vereist voor de data op de volume. Om maximale flexibiliteit te verzekeren, maak je logische volumes om te voldoen aan jouw huidige behoefte, en laat je de overige opslag capaciteit niet toegekend. Je kunt veilig logische volumes laten groeien door de niet toegekende ruimte te gebruiken naar behoefte.

LVM en de standaard partitie indeling Standaard maakt het installatie proces / en swap partities binnen LVM volumes, met een aparte /boot partitie.

295

296

Bijlage E. De GRUB bootlader Als een computer waarop Linux draait aangezet wordt, wordt het besturingssysteem in het geheugen geladen door een speciaal programma genaamd bootlader. Een bootlader bevindt zich gewoonlijk op de primaire harde schijf (of een ander media apparaat) van het systeem en heeft uitsluitend als doel om de Linux kernel met zijn benodigde bestanden of (in sommige gevallen) andere besturingssystemen in het geheugen te laden.

E.1. Bootladers en systeem architectuur Elke architectuur die geschikt is voor het draaien van Fedora gebruikt een andere bootlader. De volgende tabel toont de bootladers beschikbaar voor elke architectuur: Tabel E.1. Bootladers volgens architectuur Architectuur

Bootladers

AMD® AMD64

GRUB

IBM® eServer™ System p™

yaboot

IBM® System z®

z/IPL

x86

GRUB

Deze appendix behandelt commando's en configuratie opties voor de GRUB bootlader die zich in Fedora bevindt voor de x86 architectuur.


E.2. GRUB De GNU GRand Unified bootlader (GRUB) is een programma wat het mogelijk maakt om het geïnstalleerde besturingssysteem of kernel te kiezen om te laden tijdens het opstarten van het systeem. Het staat ook toe om argumenten door te geven aan de kernel.

E.2.1. GRUB en het boot proces op BIOS gebaseerde x86 systemen Deze paragraaf beschrijft de specifieke rol die GRUB heeft tijdens het opstarten van een BIOS gebaseerd x86 systeem. Voor een overzicht van het gehele opstart proces, refereer je naar Paragraaf F.2, “Een gedetailleerde kijk naar het opstart proces”. GRUB bestaat uit de volgende images:

297

Bijlage E. De GRUB bootlader • boot.img: de eerste image die geladen wordt door GRUB op BIOS gebaseerde x86 systemen, welke geschreven wordt op een master boot record (MBR) of op de boot sector van een 1 partitie. .Omdat een PC boot sector 512 bytes is, is de grootte van deze image exact 512 bytes. BIOS kan geen partitie tabellen of bestandssystemen lezen. Het initialiseert de hardware, leest de MBR en is daarna geheel afhankelijk van boot.img om verder te gaan met het boot proces. Deze image is vergelijkbaar met Stage 1 in GRUB Legacy. • diskboot.img: de eerste sector van de kern image als het systeem boot van een harde schijf. Het leest de overige delen van de kern image in het geheugen voordat de kernel geïnitialiseerd wordt. • cdboot.img: de eerste sector van de kerne image als het systeem boot van een CD-ROM station, vergelijkbaar met diskboot.img. • core.img: de kern image van GRUB, dynamisch opgebouwd door het grub-mkimage programma met gebruik van de kernel image en een lijst modules. Het heeft gewoonlijk voldoende modules om toegang te krijgen tot /boot/grub2 en laadt de rest van het bestandssysteem tijdens het draaien. • kernel.img: de locatie van de basis run-time functies van GRUB. Hoewel het in alle kern images ingebouwd is, wordt het zelden rechtstreeks gebruikt. • *.mod: de rest van GRUB bevindt zich in dynamisch te laden modules. Deze modules laden automatisch of zijn ingebouwd in de kern image als ze essentieel zijn, of kunnen handmatig geïnitialiseerd worden door het insmod commando. De methode die gebruikt wordt om Linux op te starten wordt direct laden genoemd omdat de bootlader het besturingssysteem direct laadt. Er bevindt zich geen tussenpersoon tussen de bootlader en de kernel. Het boot proces gebruikt door andere besturingssystemen kan anders zijn. Het Microsoft® Windows® besturingssysteem gebruikt bijvoorbeeld keten laden, evenals andere besturingssystemen. Bij deze methode verwijst de MBR naar de eerste sector van de partitie die het besturingssysteem bevat, waar het de benodigde bestanden kan vinden om dat besturingssysteem daadwerkelijk op te starten. GRUB onderstent zowel de direct als keten laden boot methodes, waardoor het bijna elk besturingssysteem kan opstarten.

Waarschuwing Tijdens de installatie overschrijven de DOS en Windows installatieprogramma's van Microsoft de MBR helemaal en vernietigen daarmee eventuele bestaande bootladers. Als je een dual-boot systeem maakt, is het het beste om het Microsoft besturingssysteem als eerste te installeren.

E.2.2. GRUB en het boot proces op UEFI gebaseerde x86 systemen Deze paragraaf beschrijft de specifieke rol die GRUB speelt bij het opstarten van een UEFI gebaseed x86 systeem. Voor een overzicht van het gehele boot proces, refereer je naar Paragraaf F.2, “Een gedetailleerde kijk naar het opstart proces”.

1

Voor meer over de systeem BIOS en de MBR, refereer je naar Paragraaf F.2.1.1, “BIOS gebaseerde x86 systemen”.

298

Eigenschappen van GRUB GRUB laadt zichzelf in het geheugen met de volgende stappen: 1. Het UEFI gebaseerde platform leest de partitie table op de systeemopslag en koppelt de EFI Systeem Partitie (ESP) aan, een VFAT partitie gelabeld met een bepaalde globale unieke identificatie (GUID). De ESP bevat EFI toepassingen zoals bootladers en hulpprogramma's, opgeslagen in mappen specifiek voor software leveranciers. Bekeken vanuit het Fedora 17 bestandssysteem is de ESP /boot/efi/ en EFI software aangeboden door Red Hat is opgeslagen in /boot/efi/EFI/redhat/. 2. De /boot/efi/EFI/redhat/ map bevat grub.efi, een versie van GRUB gecompileerd voor de EFI firmware architectuur als een EFI toepassing. In het eenvoudigste geval selecteert de EFI boot manager grub.efi als de standaard bootlader en leest deze in het geheugen. Als de ESP andere EFI toepassingen bevat, kan de EFI boot manager je vragen om de te draaien toepassing uit te kiezen, in plaats van grub.efi automatisch te laden. 3. GRUB bepaalt welk besturingssysteem of kernel opgestart moet worden, laadt deze in het geheugen en geeft de controle over de machine over aan dat besturingssysteem. Omdat iedere leverancier zijn eigen map met toepassingen onderhoudt in de ESP, is keten laden normaal niet nodig op UEFI gebaseerde systemen. De EFI boot manager kan alle besturingssysteem bootladers laden die in de ESP aanwezig zijn.

E.2.3. Eigenschappen van GRUB GRUB heeft een aantal eigenschappen die maken dat het de voorkeur heeft vergeleken met andere bootladers beschikbaar voor de x86 architectuur. Hieronder is een lijst met enkele van de belangrijkste eigenschappen: • GRUB biedt een echte op commando's gebaseerde omgeving los van de OS omgeving op x86 machines. Deze eigenschap staat de gebruiker maximale flexibiliteit toe in het laden van besturingssystemen met specifieke opties of het verzamelen van gegevens over het systeem. Vele jaren lang hebben een groot aantal niet-x86 architecturen omgevingen los van het OS gebruikt die toestaan om systemen op te starten vanaf een commandoregel. • GRUB ondersteunt de Logical Block Addressing (LBA) mode. LBA plaatst de adres conversie die gebruikt wordt om bestanden te vinden in de firmware van de harde schijf, en wordt gebruikt door veel IDE en SCSI harde schijven. Voordat LBA bestond hadden bootladers een 1024 cilinders BIOS limiet, waarbij de BIOS een bestand voorbij de 1024 cilinders van de schijf niet kon vinden. LBA ondersteuning staat GRUB toe om besturingssystemen op te starten vanaf partities voorbij de 10024-cilinder limiet, tenminste als de BIOS van het systeem de LBA mode ondersteunt. De meeste moderne BIOS revisies ondersteunen de LBA mode. • GRUB kan ext2 partities lezen. Deze functionaliteit staat GRUB toe om toegang te krijgen tot zijn configuratie bestand, /boot/grub2/grub.conf, iedere keer als het systeem opstart. Hiermee is de noodzaak verdwenen om een nieuwe versie van de Stap 1 bootlader naar de MBR weg te schrijven iedere keer als de configuratie veranderd wordt. De enigste keer dat een gebruiker GRUB op de MBR moet herinstalleren is als de fysieke locatie van de /boot/ partitie op de schijf verplaatst wordt. Voor details over het installeren van GRUB op de MBR, refereer je naar Paragraaf E.3, “GRUB installeren”.

E.3. GRUB installeren 299

Bijlage E. De GRUB bootlader Als GRUB niet geïnstalleerd werd tijdens het installatie proces, kan het later geïnstalleerd worden. Als het eenmaal geïnstalleerd is, wordt het automatisch de standaard bootlader. Voor het installeren van GRUB moet je er zeker van zijn dat je het laatst beschikbare GRUB pakket gebruikt, of dat je het GRUB pakket van de installatie DVD gebruikt. Voor instructies over het installeren van pakketten, refereer je naar het hoofdstuk Package Management with RPM in de Fedora Deployment Guide. Zodra het GRUB pakket geïnstalleerd is, open je een root shell prompt en voer je het commando grub-install uit, waarin de locatie is waar de GRUB Trap 1 bootlader geïnstalleerd moet worden. Bijvoorbeeld, het volgende commando installeert GRUB in de MBR van het master IDE apparaat op de primaire IDE bus:

grub-install /dev/hda

De volgende keer dat het systeem opstart, zal het GRUB grafische bootlader menu verschijnen voordat de kernel in het geheugen geladen wordt.

Belangrijk — GRUB en RAID GRUB kan geen software RAID construeren. Daarom moet de /boot map zich op een enkele, specifieke schijf partitie bevinden. De /boot map kan niet verdeeld worden over meerdere schijven, zoals in een niveau 0 RAID. Om een niveau 0 RAID op jouw systeem te gebruiken, moet je /boot op een aparte partitie buiten de RAID plaatsen. Omdat de /boot map zich moet bevinden op een enkele, specifieke schijf partitie, kan GRUB het systeem niet opstarten als de schijf die deze partitie bevat faalt of van het systeem is verwijderd, Dit is ook het geval als de schijf gespiegeld is in een niveau 1 RAID. Merk op dat deze problemen alleen van toepassing zijn als de RAID in software geïmplementeerd is, waarbij de individuele schijven die de opstelling vormen nog zichtbaar zijn als individuele schijven op het systeem. Deze problemen hebben geen betrekking op hardware RAID waar meerdere schijven gerepresenteerd worden als een enkel apparaat.

E.4. GRUB terminologie Een van de belangrijkste dingen om te begrijpen voordat je GRUB gebruikt is hoe het programma refereert naar apparaten, zoals harde schijven en partities. Deze informatie is in het bijzonder van belang als je GRUB configureert om meerdere besturingssystemen op te starten.

E.4.1. Apparaatnamen Als je met GRUB naar een specifiek apparaat refereert, doe dat dan met het volgende formaat (merk op dat de haakjes en komma's syntactisch erg belangrijk zijn): (,<partitie-nummer>) Het specificeert het type apparaat waarvan GRUB opstart. De twee meest voorkomende opties zijn hd voor een harde schijf of fd voor een 3.5 diskette. Een minder gebruikt

300

Bestandsnamen en bloklijsten apparaat type is ook beschikbaar als nd voor een netwerk schijf. Instructies voor het configureren van GRUB om op te starten via het netwerk zijn online beschikbaar op http://www.gnu.org/software/grub/ manual/. Het is het BIOS apparaat nummer. De primaire IDE harde schijf is genummerd als 0 en een secundaire IDE harde schijf is genummerd als 1. Deze syntax is ruwweg equivalent met die gebruikt voor apparaten in de kernel. Bijvoorbeeld, de a in hda voor de kernel is analoog met de 0 in hd0 voor GRUB, de b in hdb is analoog met de 1 in hd1, enzovoort. Het <partitie-nummer> specificeert het nummer van een partitie op een apparaat. In tegenstelling tot de , worden de meeste types partities genummerd te beginnen met 1. BSD partities worden echter opgegeven met gebruik van letters, met a overeenkomend met 1, bovereenkomend met 2, enzovoort

Opmerking Het nummeringssysteem voor apparaten onder GRUB begint altijd met 0, niet 1. Het vergeten van dit onderscheid is een van de meest voorkomende fouten gemaakt door nieuwe gebruikers.

GRUB2 heeft een nieuwe partitie nummering Fedora 17 bevat GRUB2, welke partities en aparaten anders nummert. In plaats van met 0, begint partitie nummering met 1. Apparaat nummering begint echter nog steeds met 0. Om een voorbeeld te geven, als een systeem meer dan een harde schijf heeft, refereert GRUB naar de eerste harde schijf met (hd0) en naar de tweede met (hd1). Op dezelfde manier refereert GRUB naar de eerste partitie op de eerste harde schijf met (hd0,1) en naar de derde partitie op de tweede harde schijf met (hd1,3). In het algemeen gelden de volgende regels voor de naamgeving van apparaten en partities onder GRUB: • Het doet er niet toe of systeem harde schijven IDE of SCSI zijn, alle harde schijven beginnen met de letters hd. De letters fd worden gebruikt voor 3.5 diskettes. • Om een compleet apparaat op te geven zonder op partities te letten, laat je de komma en het partitie nummer weg. Dit is belangrijk om GRUB te vertellen om de MBR te configureren voor een bepaalde schijf. Bijvoorbeeld, (hd0) specificeert de MBR op het eerste apparaat en (hd3) specificeert de MBR op het vierde apparaat. • Als een systeem meerdere schijf apparaten heeft, is het erg belangrijk om te weten hoe de opstart volgorde is ingesteld in de BIOS. Dit is een eenvoudige taak als het systeem alleen IDE of SCSI apparaten heeft, maar als er een mix van apparaten is, wordt het kritisch dat het apparaat type met de boot partitie als eerste benaderd wordt.

E.4.2. Bestandsnamen en bloklijsten

301

Bijlage E. De GRUB bootlader Als commando's voor GRUB ingetypt worden die naar een bestand refereren, zoals een menu lijst, is het noodzakelijk om een absoluut bestand pad op te geven direct na de apparaat en partitie nummers. Het volgende illustreert de structuur van zo'n commando: (,<partitie-nummer>) In dit voorbeeld, vervang je met hd, fd of nd. Vervang met het getal voor het apparaat. Vervang met een absoluut pad relatief met het top-niveau van het apparaat. Het is ook mogelijk om bestanden voor GRUB te specificeren die niet echt in het bestandssysteem voorkomen, zoals een keten lader die in de eerste paar blokken van een partitie verschijnt. Om zulke bestanden te laden, biedt je een bloklijst aan die blok voor blok opgeeft waar het bestand zich in de partitie bevindt. Omdat een bestand vaak bestaat uit meerdere sets van blokken, gebruiken bloklijsten een speciale syntax. Elk blok dat het bestand bevat wordt opgegeven door een offset blok nummer, gevolgd door het aantal blokken vanaf dat offset blok. Blok offset worden opgegeven achtereenvolgens gescheiden door komma's. Het volgende is een voorbeeld van een bloklijst:

0+50,100+25,200+1

Deze voorbeeld bloklijst specificeert een bestand dat begint met het eerste blok op de partitie en gebruikt blokken 0 tot en met 49, 100 tot en met 124 en 200. Te weten hoe je een bloklijst maakt is nuttig als GRUB gebruikt wordt om besturingssystemen te laden die keten laden nodig hebben. Het is mogelijk om het offset nummer van blokken weg te laten als het begint met blok 0. Als voorbeeld, het keten laden bestand in de eerste partitie van de eerste harde schijf zal de volgende naam hebben:

(hd0,1)+1

Het volgende laat het chainloader commando zien met een soortgelijke bloklijst benaming op de GRUB commandoregel na het instellen van het juiste apparaat en partitie als root:

chainloader +1

E.4.3. Het root bestandssysteem en GRUB Het gebruik van de term root bestandssysteem heeft een andere betekenis voor GRUB. Het is belangrijk om te onthouden dat het root bestandssysteem van GRUB niets te maken heeft met het Linux root bestandssysteem. Het GRUB root bestandssysteem is het top niveau van het opgegeven apparaat. Bijvoorbeeld, het image bestand (hd1,1)/grub/splash.xpm.gz bevindt zich in de /grub/ map op het top-niveau (of root) van de (hd1,1) partitie (die in feite de /boot/ partitie van het systeem is). Vervolgens wordt het linux commando uitgevoerd met de locatie van het kernel bestand als optie. Zodra de Linux kernel opstart, wordt het root bestandssysteem ingesteld waarmee Linux gebruikers bekend zijn. Het originele GRUB root bestandssysteem en zijn aankoppel punten zijn vergeten; ze bestonden alleen om het kernel bestand op te starten. 302

GRUB interfaces Refereer naar de root en linux commando's in Paragraaf E.6, “GRUB commando's” voor meer informatie.

E.5. GRUB interfaces GRUB biedt drie interfaces aan die verschillende niveaus van functionaliteit bieden. Ieder van deze interfaces staan gebruikers toe om de Linux kernel of een ander besturingssysteem op te starten. De interfaces zijn als volgt:

Opmerking De volgende GRUB interfaces kunnen alleen bereikt worden door een willekeurige toets in te duwen binnen de drie seconden van het GRUB opstart scherm. Menu interface Dit is de standaard interface die getoond wordt als GRUB ingesteld is door het installatie programma. Een menu met besturingssystemen of voor-geconfigureerde kernels wordt getoond als een lijst, in naam volgorde. Gebruik de pijltjes toetsen om een besturingssysteem of kernel versie te selecteren en druk op de Enter toets om het op te starten. Als je op dit scherm niets doet, zal GRUB na het verlopen van de time-out periode de standaard optie laden. Druk op de e toets om de ingang bewerkingsinterface of de c toets om een commandoregel interface te laden. Refereer naar Paragraaf E.7, “GRUB menu configuratie bestand” voor meer informatie over het instellen van deze interface. Menu ingang editor interface Om de menu ingang editor te bereiken, druk je op de e toets in het bootlader menu. De GRUB commando's voor die inang worden hier getoond, en gebruikers kunnen deze commando regels veranderen voor het opstarten van het besturingssysteem door een commando regel toe te voegen (o voegt een nieuwe regel toe na de huidige regel en O voegt een regel toe voor de huidige), een commando regel te bewerken (e), of een te verwijderen (d). Nadat alle veranderingen gemaakt zijn, voert de b toets de commando's uit en start het besturingssysteem op. De Esc toets negeert alle veranderingen en laadt de standaard menu interface opnieuw in. De c toets laadt de commandoregel interface.

Opmerking Voor informatie over het veranderen van runlevels met de GRUB menu ingang editor, refereer je naar Paragraaf E.8, “Runlevels tijdens het opstarten veranderen”. Commandoregel interface De commandoregel interface is de meest basis GRUB interface, maar is ook degene die de meeste controle aanbiedt. De commandoregel maakt het mogelijk om elk relevant GRUB commando in te typen gevolgd door de Enter toets om deze uit te voeren. Deze interface biedt

303

Bijlage E. De GRUB bootlader enkele geavanceerde op shell gelijkende eigenschappen, inclusief Tab toets afmaken gebaseerd op context, en Ctrl toets combinaties tijdens het typen van commando's, zoals Ctrl+a om naar het begin van de regel te gaan en Ctrl+e om naar het eind van de regel te gaan. Bovendien werken de pijl, Home, End, en Delete toetsen net zoals ze in de standaard bash shell doen. Refereer naar Paragraaf E.6, “GRUB commando's” voor een lijst met algemene commando's.

E.5.1. Interface laad volgorde Als GRUB zijn tweede stap bootlader laadt, zoekt het eerst naar zijn configuratie bestand. Zodra dat gevonden is, wordt het menu interface maskering scherm getoond. Als binnen drie seconden een toets wordt ingeduwd, maakt GRUB een menu lijst en toont de menu interface. Als geen toets wordt ingeduwd, wordt de standaard kernel ingang in het GRUB menu gebruikt. Als het configuratie bestand niet gevonden kan worden, of het configuratie bestand is onleesbaar, laadt GRUB de commandoregel interface, om de gebruiker toe te staan commando's in te typen om het opstart proces af te maken. Als het configuratie bestand niet geldig is, geeft GRUB een fout en vraagt om input. Dit helpt de gebruiker precies te zien waar het probleem optrad. Het drukken op een toets laadt de menu interface opnieuw, waar het dan mogelijk is om de menu optie te bewerken om het probleem op te lossen gebaseerd op de foutmelding die door GRUB gegeven is. Als het herstellen faalt, rapporteert GRUB een fout en laadt de menu interface opnieuw in.

E.6. GRUB commando's Grub staat een aantal nuttige commando's toe in zijn commandoregel interface. Sommige van deze commando's accepteren opties achter hun naam, deze opties moeten gescheiden zijn van het commando en andere opties op die regel door spaties. Hier volgt een lijst van nuttige commando's: • boot — Boot het besturingssysteem of de keten lader die het laatst was geladen. • chainloader — Laadt het gespecificeerde bestand als een keten lader. Als het bestand zich op de eerste sector van de opgegeven partitie bevindt, gebruik dan de bloklijst notatie, +1, in plaats van de bestandsnaam. Het volgende is een voorbeeld chainloader commando:

chainloader +1

• displaymem — Laat het huidig gebruik van het geheugen zien, gebaseerd op informatie van de BIOS. Dit is nuttig om te bepalen hoeveel RAM een systeem heeft voordat het opstart. • initrd — Staat gebruikers toe om een initiële RAM schijf op te geven om te gebruiken tijdens het opstarten. Een initrd is nodig als de kernel bepaalde modules nodig heeft om juist op te starten, zoals wanneer de root partitie geformatteerd is met het ext3 of ext4 bestandssysteem. Hier volgt een voorbeeld initrd commando:

304

GRUB menu configuratie bestand initrd /initrd-2.6.8-1.523.img

• install <stage-1> <stage-2> p config-file — Installeert GRUB naar de systeem MBR. • <stage-1> — Geeft een apparaat, partitie, en bestand aan waar de eerste bootlader image gevonden kan worden, zoals (hd1,1)/grub/stage1. • — Specificeert de schijf waar de Trap 1 bootlader geïnstalleerd moet worden, zoals (hd0). • <stage-2> — Geeft de locatie van de Trap2 bootlader door aan Trap 1 bootlader, zoals (hd1,1)/grub/stage2. • p — Deze optie vertelt het install commando om te kijken naar het menu configuratie bestand gespecificeerd door , zoals (hd0,1)/grub/grub.conf.

Waarschuwing Het install commando overschrijft alle informatie die al op de MBR aanwezig is.

• linux ... — Specificeert het kernel bestand dat geladen moet worden als het besturingssysteem opstart. Vervang met een absoluut pad van de partitie opgegeven door het root commando. Vervang met opties voor de Linux kernel, zoals set root=/dev/VolGroup00/LogVol00 om het apparaat te specificeren waar de root partitie van het systeem zich bevindt. Meerdere opties kunnen doorgegeven worden aan de kernel in een met spaties gescheiden lijst. Hier volgt een voorbeeld linux commando:

linux /vmlinuz-2.6.8-1.523 ro root=/dev/VolGroup00/LogVol00

De optie in het vorige voorbeeld specificeert dat het root bestandssyteem voor Linux zich bevindt in de hda5 partitie. • set root (,<partitie>) — Configureert de root partitie voor GRUB, zoals (hd1,1), en koppelt de partitie aan. Hier volgt een voorbeeld set root commando:

set root=(hd0,1)

Andere commando's zijn ook beschikbaar; type help --all in voor een volledige lijst van commando's. Voor een beschrijving van alle GRUB commando's, refereer je naar de documentatie online beschikbaar op http://www.gnu.org/software/grub/manual/.

E.7. GRUB menu configuratie bestand

305

Bijlage E. De GRUB bootlader Het configuratie bestand (/boot/grub2/grub.conf), welke wordt gebruikt om de lijst met besturingssystemen aan te maken voor het opstarten in de menu interface van GRUB, staat de gebruiker in wezen toe om een van te voren ingestelde groep van commando's te selecteren om uit te voeren. De commando's gegeven in Paragraaf E.6, “GRUB commando's” kunnen worden gebruikt, naast sommige speciale commando's die alleen beschikbaar zijn in het configuratie bestand. Veranderingen in grub.cfg worden bepaald door het bewerken van etc/default/grub en bestanden in de etc/grub.d map, in het bijzonder 10_linux en 40_custom, en daarna het uitvoeren van het grub2-mkconfig commando met root rechten.

E.7.1. Configuratie bestandsstructuur Het GRUB menu interface configuratiebestand is /boot/grub2/grub.conf. De commando's om de globale voorkeuren voor de menu interface in te stellen zijn bovenin het bestand geplaatst, gevolgd door stanza's voor iedere besturing kernel of besturingssysteem die in het menu getoond moet worden. Hier volgt een eenvoudig basis GRUB menu configuratie bestand ontworpen om of Fedora op te starten:

menuentry 'Fedora Linux, with Linux 3.1.0-0.rc6.git0.3.fc16.x86_64' set root='(hd0,1)' linux /vmlinuz-2.6.27.19-170.2.35.fc10.i686 ro root=UUID=04a07c13-e6bf-6d5a-b207-002689545705 rhgb quiet initrd /initramfs-3.1.0-0.rc6.git0.3.fc16.x86_64.img

Het configureren van een GRUB menu configuratiebestand voor het opstarten voor meerdere besturingssystemen is buiten het bestek van dit hoofdstuk. Raadpleeg Paragraaf E.9, “Extra hulpbronnen” voor een lijst met extra hulpbronnen.

E.7.2. Configuratiebestand instructies Hier volgen instructies die vaak gebruikt worden in het GRUB menu configuratiebestand: • chainloader — Laad het gespecificeerde bestand als een keten lader. Vervang met het absolute pad naar de keten lader. Als het bestand zich in de eerste sector van de opgegeven partitie bevindt, gebruik je de bloklijst notatie, +1. • color <normale-kleur> — Staat toe om specifieke kleuren te gebruiken in het menu, waarbij twee kleuren worden ingesteld voor de voorgrond en achtergrond. Gebruik eenvoudige kleurnamen zoals red/black. Bijvoorbeeld:

color red/black green/blue

• default= — Vervang met het standaard ingang titel nummer dat geladen gaat worden als de wachttijd van het menu interface is verstreken. • fallback= — Vervang met het ingang titel nummer als de eerste poging mislukt. • hiddenmenu — Verhindert om het het GRUB menu interface te laten zien en laadt de default ingang als de timeout periode is verstreken. De gebruiker kan het standaard GRUB menu zichtbaar maken door op de Esc toets te duwen. 306

Configuratiebestand instructies • initrd — Geeft gebruikers de mogelijkheid om een initiële RAM disk op te geven voor het gebruik tijdens het opstarten. Vervang met het absolute pad naar de initiële RAM disk. • linux — Specificeert het kernel bestand om te laden als het besturingssysteem opgestart wordt. Vervang met een absoluut pad vanaf de partitie opgegeven door de root instructie. Meerdere opties kunnen aan de kernel doorgegeven worden als deze geladen wordt. Deze opties omvatten: • rhgb (Red Hat graphical boot) — laat een animatie zien tijdens het opstart proces, in plaats van regels met tekst. • quiet — onderdrukt alle, behalve de meest belangrijke, boodschappen in het deel van de opstart procedure voordat de Red Hat grafische opstart animatie begint. • password=<wachtwoord> — Verhindert een gebruiker die het wachtwoord niet kent om de regels voor deze menu optie te bewerken. Optioneel is het mogelijk om een alternatief menu configuratiebestand op te geven na de password=<wachtwoord> instructie. In dit geval herstart GRUB de Stap 2 boot-lader en gebruikt het opgegeven alternatieve configuratie bestand om het menu te maken. Als een alternatief menu configuratiebestand wordt weggelaten in het commando, wordt het een gebruiker die het wachtwoord kent toegestaan om het huidige configuratie bestand te bewerken. Voor meer informatie over het beveiligen van GRUB, refereer je naar het hoofdstuk Workstation Security in de Fedora Deployment Guide. • map — Verwisselt de nummers toegekend aan twee harde schijven. Bijvoorbeeld: map (hd0) (hd3) map (hd3) (hd0)

kent het nummer 0 toe aan de vierde harde schijf en het nummer 3 aan de eerste harde schijf. Deze optie is in het bijzonder nuttig als je jouw systeem instelt met de optie om een Windows besturingssysteem op te starten, omdat de Windows bootlader de Windows installatie op de eerste harde schijf moet vinden. Bijvoorbeeld, als jouw Windows installatie zich op de vierde harde schijf bevindt, zal de volgende ingang in grub.conf de Windows bootlader Windows correct laten laden: title Windows map (hd0) (hd3) map (hd3) (hd0) rootnoverify (hd3,0) chainloader +1

• menuentry "title" — Specificeert een titel die gebruikt wordt voor een bepaalde groep commando's te gebruiken om een kernel of besturingssysteem te laden. • root (,<partitie>) — Configureert de root partitie voor GRUB, zoals (hd1,1) en koppelt de partitie aan. • rootnoverify (,<partitie>) — Configureert de root partitie voor GRUB, net zoals het root commando, maar koppelt de partitie niet aan. 307

Bijlage E. De GRUB bootlader • timeout= — Specificeert het interval, in secondes, dat GRUB wacht voordat het de ingang laadt die aangegeven is in het default commando. • splashimage=<pad-naar-image> — Specificeert de locatie van de splash scherm image om te laten zien als GRUB opstart. Om leesbaar commentaar toe te voegen aan het configuratie bestand, begin je de regel met het hash (#) karakter.

E.8. Runlevels tijdens het opstarten veranderen In Fedora is het mogelijk om het standaard runlevel tijdens het opstarten te veranderen. Om het runlevel van een enkele opstart sessie te veranderen, gebruik je de volgende instructies: • Als het GRUB menu opstart scherm tijdens het opstarten verschijnt, druk je op een willekeurige toets om het GRUB menu te laten zien (dit binnen de eerste drie secondes). • Druk op de a toets om iets toe te voegen aan het kernel commando. • Voeg <spatie> toe aan het eind van de opstart opties regel om op te starten in het gewenste runlevel. Bijvoorbeeld, de volgende regel zal een opstart proces runlevel 3 laten beginnen:

grub append> ro root=/dev/VolGroup00/LogVol00 rhgb quiet 3

E.9. Extra hulpbronnen Dit hoofdstuk is alleen bedoeld als een introductie voor GRUB. Raadpleeg de volgende bronnen om meer te weten te komen over de werking van GRUB.

E.9.1. Geïnstalleerde documentatie • /usr/share/doc/grub-/ — Deze map bevat goede informatie over het gebruik en configureren van GRUB, waarin overeenkomt met de geïnstalleerde versie van het GRUB pakket. • info grub — De GRUB info pagina bevat een handleiding, een gebruikers naslagwerk, een programmeurs naslagwerk en een FAQ document over GRUB en zijn gebruik.

E.9.2. Nuttige websites 2

• http://www.gnu.org/software/grub/ — De home pagina van het GNU GRUB project. Deze site bevat informatie over de status van de GRUB ontwikkeling en een FAQ.

2

http://www.gnu.org/software/grub

308

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten Een belangrijk en krachtig aspect van Fedora is de open, instelbaar door gebruikers, methode die het gebruikt voor het opstarten van het besturingssysteem. Het staat gebruikers vrij om veel facetten van het opstart proces in te stellen, inclusief het opgeven van de programma's die tijdens het boot proces opgestart worden. Op dezelfde manier, worden tijdens afsluiten processen elegant op een georganiseerde en instelbare manier beëindigd, hoewel het aanpassen van dit proces zelden nodig is. Het begrijpen van de manier waarop de opstart en afsluit processen werken staat niet alleen het aanpassen toe, maar maakt het ook eenvoudiger om problemen op te lossen die verwant zijn aan het opstarten of afsluiten van het systeem.

F.1. Het opstart proces Hieronder staan de basis fases van het opstart proces: 1. Het systeem laadt en draait een bootlader. De specifieke eigenschappen van dit proces hangen af van de systeem architectuur. Bij voorbeeld: • BIOS gebaseerde x86 systemen draaien een eerste trap bootlader vanaf de MBR van de primaire harde schijf die, op zijn beurt, een extra bootlader laadt, GRUB. • UEFI gebaseerde x86 systemen koppelen een EFI Systeem Partitie aan die een versie van de GRUB bootlader bevat. De EFI boot manager laadt en draait GRUB als een EFI toepassing. 2. De bootlader laadt de kernel in het geheugen, welke op zijn beurt eventuele noodzakelijke modules laadt en de root partitie alleen-lezen aankoppelt. 3. De kernel geeft de controle van het boot proces over aan het /sbin/init programma. 4. Het /sbin/init programma laadt alle services en gebruikers-ruimte gereedschappen, en koppelt alle partities aan die vermeld zijn in /etc/fstab. 5. De gebruiker wordt een inlogscherm aangeboden voor het vers opgestarte Linux systeem. Omdat het configureren van het opstart proces meer voorkomt dat de aanpassing van het afsluit proces, behandelt de rest van dit hoofdstuk in detail hoe het opstart proces werkt en hoe het aangepast kan worden om aan specifieke behoeften te voldoen.

F.2. Een gedetailleerde kijk naar het opstart proces Het begin van het opstart proces varieert afhankelijk van het hardware platform dat wordt gebruikt. Echter, zodra de kernel is gevonden en geladen door de bootlader, is het standaard opstart proces identiek voor alle architecturen. Dit hoofdstuk richt zich hoofdzakelijk op de x86 architectuur.

F.2.1. De firmware interface F.2.1.1. BIOS gebaseerde x86 systemen 309

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten De Basic Input/Output System (BIOS) is een firmware interface die niet alleen de eerste stap van het boot proces bepaalt, maar ook het laagste niveau interface biedt naar periferie apparaten. Op x86 systemen uitgerust met BIOS, is het programma geschreven in alleen-lezen, permanent geheugen en is altijd beschikbaar voor gebruik. Als het systeem opstart, kijkt de processor naar het einde van het systeem geheugen voor het BIOS programma en draait het. Eenmaal geladen test de BIOS het systeem, zoekt naar en controleert randapparaten en lokaliseert dan een geldig apparaat waarmee het systeem opgestart kan worden. Gewoonlijk test het optische stations of USB opslagapparaten, voor zover aanwezig, voor opstartbare media en daarna, als dat mislukt, zoekt het naar de harde schijven van het systeem. In de meeste gevallen wordt de volgorde waarin gezocht wordt tijdens het opstarten gecontroleerd door een instelling in de BIOS, en het zoekt op het master IDE apparaat van de primaire IDE bus of op een SATA apparaat waarop een boot vlag gezet is. De BIOS laadt dan het programma in het geheugen dat zich in de eerste sector van dat apparaat bevindt, de Master Boot Record (MBR) genaamd. De MBR is slechts 512 bytes groot en bevat machine code instructies voor het opstarten van de machine, een bootlader genaamd, tezamen met de partitie tabel. Zodra de BIOS het bootlader programma vindt en in het geheugen laadt, geeft het de controle van het opstart proces hieraan over. Deze eerste trap bootlader is een klein machine code binair programma op de MBR. zijn enigste taak is het lokaliseren van de tweede trap bootlader (GRUB) en laadt het eerste gedeelte hiervan in het geheugen.

F.2.1.2. UEFI gebaseerde x86 systemen De Unified Extensible Firmware Interface (UEFI) is ontworpen, net zoals de BIOS, voor het controleren van het boot proces (met behulp van boot services) en het bieden van een interface tussen systeem firmware en een besturingssysteem (met behulp van runtime services). In tegenstelling tot de BIOS, heeft het zijn eigen architectuur, onafhankelijk van de CPU, en zijn eigen apparaat drivers. UEFI kan partities aankoppelen en bepaalde bestandssystemen lezen. Als een x86 computer uitgerust met UEFI opstart, zoekt de interface de systeemopslag af voor een partitie gelabeld met een specifieke globale unieke identificatie (GUID) dat het markeert als de EFI Systeem Partitie (ESP). Deze partitie bevat toepassingen die gecompileerd zijn voor de EFI architectuur, wat bootladers voor besturingssystemen en hulpprogramma's kan inhouden. UEFI systemen bevatten een EFI boot manager die het systeem kan opstarten met een standaard configuratie, of vraagt de gebruiker om het op te starten besturingssysteem te kiezen. Als een bootlader geselecteerd wordt, handmatig of automatisch, leest UEFI deze in het geheugen en geeft de controle van het opstart proces hieraan over.

F.2.2. De bootlader F.2.2.1. De GRUB bootlader vpor x86 systemen Het systeem laadt GRUB in het geheugen, zoals aangegeven door een eerste trap bootlader in het geval van systemen uitgerust meet een BIOS, of rechtstreeks van een EFI Systeem Partitie in het geval van systemen uitgerust met UEFI. 1

GRUB heeft het voordeel dat het in staat is ext2, ext3 en ext4 partities te lezen en laadt zijn configuratie bestand — /boot/grub2/grub.conf (voor BIOS) of /boot/efi/EFI/redhat/

1

GRUB leest ext3 en ext4 bestandssystemen als ext2, door het weglaten van het journaal bestand.

310

De kernel grub.cfg (voor UEFI) — tijdens het opstarten. Refereer naar Paragraaf E.7, “GRUB menu configuratie bestand” voor informatie over het bewerken van dit bestand.

Belangrijk — Ondersteunde bestandssystemen De GRUB bootlader in Fedora 17 ondesteunt ext2, ext3 en ext4 bestandssystemen. Het ondersteunt andere bestandssystemen niet, zoals VFAT, Btrfs of XFS. Bovendien heeft GRUB geen ondersteuning voor LVM. Zodra de tweede fase bootlader in het geheugen is, presenteert het de gebruiker een grafisch scherm wat de verschillende besturingssystemen of kernels laat zien waarvoor het is ingesteld om op te starten (als je de kernel vernieuwt wordt het bootlader configuratiebestand automatisch vernieuwd). Op dit scherm kan de gebruiker de pijl toetsen gebruiken om te kiezen welk besturingssysteem of kernel hij wil opstarten en daarna drukken Enter. Als geen toets wordt ingedrukt, laadt de bootlader de standaard selectie nadat een instelbare tijd is verstreken. Zodra de tweede fase bootlader heeft bepaald welke kernel opgestart moet worden, lokaliseert het de betreffende kernel binaire programma in de /boot/ map. De kernel heeft een naam die het volgende formaat gebruikt — /boot/vmlinuz- bestand (waarin overeenkomt met de kernel versie opgegeven in de instellingen van de bootlader). Voor instructies over het gebruiken van de bootlader om commando regel argumenten aan de kernel door te geven, refereer je naar Bijlage E, De GRUB bootlader. Voor informatie over het veranderen van het runlevel bij de boot-lader prompt, refereer je naar Paragraaf E.8, “Runlevels tijdens het opstarten veranderen”. De bootlader plaatst daarna een of meer toepasselijke initramfs images in het geheugen. De initramfs wordt gebruikt door de kernel om drivers en modules te laden die nodig zijn om het systeem op te starten. Dit is in het bijzonder belangrijk als er SCSI harde schijven aanwezig zijn of als systemen het ext3 of ext4 bestandssysteem gebruiken. Zodra de kernel en de initramfs image(s) in het geheugen zijn geladen, geeft de bootlader de controle van het opstart proces over aan de kernel. Voor een meer gedetailleerd overzicht van de GRUB bootlader, refereer je naar Bijlage E, De GRUB bootlader.

F.2.2.2. Bootladers voor andere architecturen Zodra de kernel laadt en het opstart proces doorgeeft aan het init commando, treedt voor elke architectuur dezelfde volgorde van gebeurtenissen op. Het belangrijkste verschil voor het boot proces van elke architectuur is de toepassing die gebruikt wordt om de kernel te vinden en te laden. Bijvoorbeeld, de IBM eServer pSeries architectuur gebruikt yaboot, en de IBM System z systemen gebruiken de z/IPL bootlader.

F.2.3. De kernel Als de kernel is geladen, initialiseert en configureert het direct het geheugen van de computer en configureert de verschillende hardware dat op het systeem is aangesloten, inclusief alle processoren, I/O subsystemen en opslagapparaten. Het kijkt dan naar gecomprimeerde initramfs images(s) in een van te voren bepaalde plek in het geheugen, decomprimeert deze direct naar /sysroot/ via

311

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten cpio, en laadt alle noodzakelijke drivers. Vervolgens initialiseert het virtuele apparaten gerelateerd aan het bestandssysteem, zoals LVM of software RAID, voordat het de initramfs processing afrondt en alle geheugen die de schijf image eerst in beslag nam weer vrijgeeft. De kernel maakt dan een root apparaat aan, koppelt de root partitie alleen-lezen aan en geeft ongebruikt geheugen vrij. Op dit punt aangekomen is de kernel in het geheugen geladen en operationeel. Echter, omdat er geen gebruikers toepassingen zijn die betekenisvolle input aan het systeem kunnen geven, kan er niet veel met het systeem gedaan worden. Om de gebruiker omgeving in te stellen, voert de kernel het /sbin/init programma uit.

F.2.4. Het /sbin/init programma Het /sbin/init programma (ook wel init genoemd) coördineert de rest van het opstart proces en configureert de omgeving voor de gebruiker. Als het init commando start, wordt het de ouder of grootouder van alle processen die automatisch op het systeem opstarten. Het draait eerst het /etc/rc.d/rc.sysinit script, welke het omgeving pad zet, swap start, de bestandssystemen controleert, en alle andere stappen uitvoert die vereist zijn voor systeem initialisatie. Bijvoorbeeld, de meeste systemen gebruiken een klok, dus rc.sysinit leest het /etc/sysconfig/clock configuratiebestand om de hardware klok te initialiseren. Een ander voorbeeld is als er speciale seriële poort processen zijn die moeten worden geïnitialiseerd, rc.sysinit voert het /etc/rc.serial bestand uit. Het init commando draait dan de taken in de /etc/event.d map, welke beschrijven hoe het systeem ingesteld moet worden voor elk SysV init runlevel. Runlevels zijn een toestand, of mode, gedefinieerd door de voorzieningen opgesomd in de SysV /etc/rc.d/rc<x>.d/ map, waarin <x> het nummer van de runlevel is. Voor meer informatie over SysV init runlevels, refereer je naar Paragraaf F.4, “SysV init runlevels”. Vervolgens stelt het init commando de bron functie bibliotheek, /etc/rc.d/init.d/functions, in voor het systeem, welke configureert hoe een programma te starten is, te stoppen is, en hoe de PID van een programma bepaald wordt. Het init programma start alle achtergrond processen door te kijken in de juiste rc map voor het runlevel dat als de standaard is gespecificeerd in /etc/inittab. De rc mappen zijn genummerd om overeen te komen met het runlevel dat ze representeren. Bijvoorbeeld, /etc/rc.d/rc5.d/ is de map voor runlevel 5. Als opgestart wordt met runlevel 5, kijkt het init programma in de /etc/rc.d/rc5.d/ map om te bepalen welke processen het moet starten en stoppen. Hieronder is een voorbeeld lijst van de /etc/rc.d/rc5.d/ map:

K05innd -> ../init.d/innd K05saslauthd -> ../init.d/saslauthd K10dc_server -> ../init.d/dc_server K10psacct -> ../init.d/psacct K10radiusd -> ../init.d/radiusd K12dc_client -> ../init.d/dc_client K12FreeWnn -> ../init.d/FreeWnn K12mailman -> ../init.d/mailman K12mysqld -> ../init.d/mysqld K15httpd -> ../init.d/httpd K20netdump-server -> ../init.d/netdump-server K20rstatd -> ../init.d/rstatd

312

Het /sbin/init programma K20rusersd -> ../init.d/rusersd K20rwhod -> ../init.d/rwhod K24irda -> ../init.d/irda K25squid -> ../init.d/squid K28amd -> ../init.d/amd K30spamassassin -> ../init.d/spamassassin K34dhcrelay -> ../init.d/dhcrelay K34yppasswdd -> ../init.d/yppasswdd K35dhcpd -> ../init.d/dhcpd K35smb -> ../init.d/smb K35vncserver -> ../init.d/vncserver K36lisa -> ../init.d/lisa K45arpwatch -> ../init.d/arpwatch K45named -> ../init.d/named K46radvd -> ../init.d/radvd K50netdump -> ../init.d/netdump K50snmpd -> ../init.d/snmpd K50snmptrapd -> ../init.d/snmptrapd K50tux -> ../init.d/tux K50vsftpd -> ../init.d/vsftpd K54dovecot -> ../init.d/dovecot K61ldap -> ../init.d/ldap K65kadmin -> ../init.d/kadmin K65kprop -> ../init.d/kprop K65krb524 -> ../init.d/krb524 K65krb5kdc -> ../init.d/krb5kdc K70aep1000 -> ../init.d/aep1000 K70bcm5820 -> ../init.d/bcm5820 K74ypserv -> ../init.d/ypserv K74ypxfrd -> ../init.d/ypxfrd K85mdmpd -> ../init.d/mdmpd K89netplugd -> ../init.d/netplugd K99microcode_ctl -> ../init.d/microcode_ctl S04readahead_early -> ../init.d/readahead_early S05kudzu -> ../init.d/kudzu S06cpuspeed -> ../init.d/cpuspeed S08ip6tables -> ../init.d/ip6tables S08iptables -> ../init.d/iptables S09isdn -> ../init.d/isdn S10network -> ../init.d/network S12syslog -> ../init.d/syslog S13irqbalance -> ../init.d/irqbalance S13portmap -> ../init.d/portmap S15mdmonitor -> ../init.d/mdmonitor S15zebra -> ../init.d/zebra S16bgpd -> ../init.d/bgpd S16ospf6d -> ../init.d/ospf6d S16ospfd -> ../init.d/ospfd S16ripd -> ../init.d/ripd S16ripngd -> ../init.d/ripngd S20random -> ../init.d/random S24pcmcia -> ../init.d/pcmcia S25netfs -> ../init.d/netfs S26apmd -> ../init.d/apmd S27ypbind -> ../init.d/ypbind S28autofs -> ../init.d/autofs S40smartd -> ../init.d/smartd S44acpid -> ../init.d/acpid S54hpoj -> ../init.d/hpoj S55cups -> ../init.d/cups S55sshd -> ../init.d/sshd S56rawdevices -> ../init.d/rawdevices S56xinetd -> ../init.d/xinetd S58ntpd -> ../init.d/ntpd S75postgresql -> ../init.d/postgresql S80sendmail -> ../init.d/sendmail S85gpm -> ../init.d/gpm

313

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten S87iiim -> ../init.d/iiim S90canna -> ../init.d/canna S90crond -> ../init.d/crond S90xfs -> ../init.d/xfs S95atd -> ../init.d/atd S96readahead -> ../init.d/readahead S97messagebus -> ../init.d/messagebus S97rhnsd -> ../init.d/rhnsd S99local -> ../rc.local

Zoals getoond in deze lijst, bevindt geen van de scripts die de voorzieningen in feite start of stopt zich in de /etc/rc.d/rc5.d/ map. Beter gezegd, alle bestanden in /etc/rc.d/rc5.d/ zijn symbolische links die wijzen naar scripts die zich bevinden in de /etc/rc.d/init.d/ map. Symbolische links worden gebruikt in ieder van de rc mappen zodat de runlevels opnieuw geconfigureerd kunnen worden door het maken, veranderen, en verwijderen van symbolische links zonder dat de actuele scripts waarnaar zij verwijzen veranderd worden. De naam van elke symbolische link begint met of een K of een S. De K links zijn processen die op dat runlevel gestopt worden, terwijl zij die met een S beginnen opgestart worden. Het init commando stopt eerst alle K symbolische links in de map door het uitvoeren van het /etc/rc.d/init.d/ stop commando, waarin het proces is dat gestopt moet worden. Het start daarna alle S symbolische links door het uitvoeren van /etc/rc.d/ init.d/ start.

Opmerking Als het systeem klaar is met opstarten, is het mogelijk om als root in te loggen en deze zelfde scripts uit te voeren om voorzieningen te starten en te stoppen. Bijvoorbeeld, het commando / etc/rc.d/init.d/httpd stop stopt de Apache HTTP server. Ieder van de symbolische links is genummerd om de start volgorde op te geven. De volgorde waarin voorzieningen gestart of gestopt worden kan veranderd worden door dit nummer te wijzigen. Hoe lager het nummer, hoe eerder het gestart wordt. Symbolische links met hetzelfde nummer worden alfabetisch gestart.

Opmerking Een van de laatste dingen die het init programma uitvoert is het /etc/rc.d/rc.local bestand. Dit bestand is nuttig voor systeem aanpassingen. Refereer naar Paragraaf F.3, “Extra programma's draaien tijdens het opstarten” voor meer informatie over het gebruik van het rc.local bestand. Nadat het init commando zich door de betreffende rc map voor het runlevel heeft heen gewerkt, splitst Upstart een /sbin/mingetty proces af voor iedere virtuele console (inlog prompt) die aan het runlevel toegewezen is door de taak definitie in de /etc/event.d map. Runlevels 2 t.e.m. 5 hebben allen zes virtuele consoles, terwijl runlevel 1 (enkele gebruiker mode) een heeft, en runlevels 0

314

Taak definities 2

en 6 hebben er geen. Het /sbin/mingetty proces opent communicatie paden naar tty apparaten , stelt hun mode in, geeft een inlog prompt, accepteert de gebruikersnaam en het wachtwoord van de gebruiker, en initialiseert het inlog proces. In runlevel 5, draait Upstart een script met de naam /etc/X11/prefdm. Het prefdm script voert 3 de verkozen X display beheerder uit — gdm, kdm, of xdm, afhankelijk van de inhoud van het /etc/ sysconfig/desktop bestand. Als het systeem hiermee klaar is, draait het in runlevel 5 en laat een inlog scherm zien.

F.2.5. Taak definities Vroeger bood het sysvinit pakket de init daemon aan voor de standaard configuratie. Als het systeem ging opstarten, voerde deze init daemon het /etc/inittab script uit om het systeem proces op te starten dat voor ieder runlevel gedefinieerd was. De standaard configuratie gebruikt nu een door gebeurtenissen gedreven init daemon geleverd door het Upstart pakket. Steeds als bepaalde gebeurtenissen optreden, voert de init daemon taken uit die opgeslagen zijn in de /etc/event.d map. De init daemon herkent de start van het systeem als zo'n gebeurtenis. Iedere taak specificeert gewoonlijk een programma, en de gebeurtenis die teweegbrengt dat init het programma start of stopt. Sommige taken zijn opgebouwd als opdrachten, die acties uitvoeren en daarna afsluiten totdat een andere gebeurtenis de taak opnieuw teweegbrengt. Andere taken zijn opgebouwd als services, die init draaiende blijft houden totdat een andere gebeurtenis (of de gebruiker) het stopt. Bijvoorbeeld, de /etc/events.d/tty2 taak is een service om een virtuele terminal te onderhouden op tty2 vanaf het moment dat het systeem opstart totdat het systeem afgesloten wordt, of totdat een andere gebeurtenis (zoals een verandering in runlevel) de taak stopt. De taak is zo opgebouwd dat init de virtuele terminal opnieuw zal opstarten als het onverwachts stopt gedurende die tijd: # tty2 - getty # # This service maintains a getty on tty2 from the point the system is # started until it is shut down again. start start start start

on on on on

stopped stopped stopped started

rc2 rc3 rc4 prefdm

stop on runlevel 0 stop on runlevel 1 stop on runlevel 6 respawn exec /sbin/mingetty tty2

F.3. Extra programma's draaien tijdens het opstarten Het /etc/rc.d/rc.local script wordt uitgevoerd door het init commando tijdens het opstarten of als het runlevel veranderd wordt. Het toevoegen van commando's onder in het script

2 3

Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor meer informatie over tty apparaten. Refereer naar de Fedora Deployment Guide voor meer informatie over display beheerders.

315

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten is een eenvoudige manier om noodzakelijke taken uit te voeren zoals het opstarten van speciale voorzieningen of het initialiseren van apparaten zonder dat er complexe initialisatie script gemaakt moeten worden voor de /etc/rc.d/init.d/ map en symbolische links hier Het /etc/rc.serial script wordt gebruikt als seriële poorten ingesteld moeten worden tijdens het opstarten. Dit script draait setserial commando's om de seriële poorten van het systeem in te stellen. Refereer naar de setserial manual pagina voor meer informatie.

F.4. SysV init runlevels Het SysV init runlevel systeem biedt een standaard proces voor het controleren van welke programma's init start of stopt als een runlevel ingesteld wordt. SysV werd gekozen omdat het eenvoudiger te gebruiken en flexibeler is dan het traditionele BSD-stijl proces. De configuratie bestanden voor SysV bevinden zich in de /etc/rc.d/ map. Binnen deze map bevinden zich de rc, rc.local, rc.sysinit en, optioneel, de rc.serial scripts te samen met de volgende mappen:

init.d/ rc0.d/ rc1.d/ rc2.d/ rc3.d/ rc4.d/ rc5.d/ rc6.d/

De init.d/ map bevat de scripts die door het /sbin/init commando gebruikt worden voor het controleren van de voorzieningen. Elke van de genummerde mappen representeert een van de zes runlevels zoals standaard ingesteld bij Fedora.

F.4.1. Runlevels Het idee achter SysV init runlevels draait om het idee dat verschillende systemen op verschillende manieren gebruikt kunnen worden. Bijvoorbeeld, een server draait efficiënter zonder de belemmeringen op systeem hulpbronnen veroorzaakt door het X Window systeem. Of er kan een moment zijn dat een systeembeheerder het systeem op een lager runlevel wil laten werken voor het uitvoeren van onderzoekende taken, zoals het repareren van schijf corruptie in runlevel 1. De karakteristieken van een gegeven runlevel bepalen welke voorzieningen gestopt en gestart worden door init. Bijvoorbeeld, runlevel 1 (enkele gebruiker mode) stopt alle netwerk voorzieningen, terwijl runlevel 3 deze voorzieningen start. Door het toekennen van specifieke voorzieningen om gestopt of gestart te worden aan een gegeven runlevel, kan init de mode van een machine snel veranderen zonder dat de gebruiker voorzieningen handmatig moet stoppen of starten. De volgende runlevels zijn standaard gedefinieerd bij Fedora: • 0 — Halt • 1 — Enkele-gebruiker tekst mode • 2 — Niet gebruikt (gebruiker-definieerbaar) • 3 — Volledige multi-gebruiker tekst mode • 4 — Niet gebruikt (gebruiker-definieerbaar) • 5 — Volledige multi-gebruiker grafische mode (met een op X gebaseerd inlog scherm) 316

Runlevel gereedschappen • 6 — Opnieuw opstarten In het algemeen werken gebruikers van Fedora met runlevel 3 of runlevel 5 — beide multi-gebruiker modes. Gebruikers passen soms runlevels 2 en 4 aan om te voldoen aan specifieke behoeften, daar deze runlevels niet gebruikt worden. Het standaard runlevel voor het systeem is aangegeven in /etc/inittab. Om de standaard runlevel voor een systeem te ontdekken, kijk je naar de regel vergelijkbaar met de volgende onder in /etc/ inittab:

id:5:initdefault:

De standaard runlevel in dit voorbeeld is 5, zoals het nummer achter de eerste dubbelepunt aangeeft. Om het te veranderen, bewerk je als root /etc/inittab.

Waarschuwing Wees voorzichtig als je /etc/inittab bewerkt. Een eenvoudige typefout kan ervoor zorgen dat het systeem niet meer opstart. Als dit gebeurt, gebruik je een boot diskette, en start op in enkelegebruiker mode, of je gaat naar de redding mode om de computer op te starten en het bestand te repareren. Voor meer informatie over enkele-gebruiker en redding mode, refereer je naar het hoofdstuk Basic System Recovery in de Fedora Deployment Guide. Het is mogelijk het standaard runlevel te veranderen tijdens het opstarten door de argumenten te veranderen die door de boot loader doorgegeven worden aan de kernel. Voor informatie over het veranderen van het runlevel tijdens het opstarten, refereer je naar Paragraaf E.8, “Runlevels tijdens het opstarten veranderen”.

F.4.2. Runlevel gereedschappen Een van de beste manieren om runlevels in te stellen is om een initscript gereedschap te gebruiken. Dit gereedschap is ontworpen om de taak van het onderhouden van bestanden in de SysV init map hiërarchie te vereenvoudigen en ontlast systeembeheerders om direct de vele symbolische links in de sub-mappen van /etc/rc.d/ te moeten manipuleren. Fedora biedt drie van zulke gereedschappen: • /sbin/chkconfig — Het /sbin/chkconfig gereedschap is een eenvoudig commando regel gereedschap voor het onderhouden van de /etc/rc.d/init.d/ map hiërarchie. • /usr/sbin/ntsysv — Het ncurses-gebaseerd /sbin/ntsysv gereedschap biedt een interactieve tekstgebaseerde interface, die sommigen eenvoudiger te gebruiken vinden dan chkconfig. • Voorzieningenconfiguratie gereedschap — Het grafische voorzieningenconfiguratie gereedschap (system-config-services) programma is een flexibel gereedschap om de runlevels in te stellen. Refereer naar het hoofdstuk Controlling Access to Services in de Fedora Deployment Guide voor meer informatie over deze gereedschappen.

317

Bijlage F. Opstart proces, initialiseren en afsluiten

F.5. Uitzetten Om Fedora uit te zetten, kan de root gebruiker het commando /sbin/shutdown uitvoeren. De shutdown manual pagina heeft een complete lijst van opties, maar de twee meest gebruikte zijn:

/sbin/shutdown -h now

en

/sbin/shutdown -r now

Na alles gestopt te hebben, zet de -h optie de machine uit, en de -r optie start het opnieuw op. PAM console gebruikers kunnen de reboot en halt commando's gebruiken om de machine uit te zetten in runlevels 1 t.e.m. 5. Voor meer informatie over PAM console gebruikers, refereer je naar de Fedora Deployment Guide. Als de computer zichzelf niet uitzet, wees dan voorzichtig met de computer uit te zetten totdat een boodschap verschijnt wat aangeeft dat het systeem gestopt is. Het niet op deze boodschap wachten kan betekenen dat nog niet alle harde schijf partities afgekoppeld zijn, wat kan leiden tot bestandssysteem beschadiging.

318

Bijlage G. Log maken van de installatie Anaconda houdt al zijn activiteiten bij in logbestanden. Dit omvat: • Het veranderen van installatie stappen. De stappen corresponderen ruwweg met de verschillende grafische schermen van het grafische installatieprogramma. • Ontdekking en manipulatie van opslagapparaten. • Installatie meda ontdekking. • Netwerk initialisatie. • Kernel boodschappen. • Aanroepen naar kritieke methodes in anaconda. • Aanroepen naar externe programma's

G.1. Log bestanden en formaten G.1.1. Loggen op het geïnstalleerde systeem Tijdens de installatie worden logbesrtanden opgeslagen in de /tmp map. Na de installatie kunnen de bestanden gevonden worden in de /var/log/anaconda map. Een andere set logbestanden wordt opgeslagen in de /root map van het doel bestandssysteem en kan tijdens de installatie gevonden worden in /mnt/sysimage/root. Sommige logbestanden worden ook naar de virtuele terminals geschreven. Tabel G.1. anaconda logbestanden Logs in /tmp, /var/log/anaconda Bestandsnaam

TTY

anaconda.log

/dev/tty3 Algemene installatie informatie, inclusief de stap veranderingen.

storage.log

/dev/tty3 Detectie en manipulatie van opslagapparaten, inclusief RAID, LVM en partitionering acties. Aanroepen naar externe programma's en hun output.

program.log syslog

Gebruik

/dev/tty4 Boodschappen van de kernel en externe programma's, zoals NetworkManager. Yum's internal log.

yum.log

Logs in /root, /mnt/sysimage/root Bestandsnaam

Gebruik

install.log

De log van het pakket installatie proces

install.log.syslog

Boodschappen van installatie chroot gelogged via de syslog van het systeem. Voor het merendeel informatie over gebruikers en groepen aangemaakt tijdens de pakket installatie van yum.

G.2. Loggen op afstand met rsyslog 319

Bijlage G. Log maken van de installatie

G.3. Loggen op afstand via virtio

320

Bijlage H. Andere technische documentatie Om meer te weten te komen over anaconda, het Fedora installatie programma, bezoek je de project Web pagina: http://www.fedoraproject.org/wiki/Anaconda. Zowel anaconda als Fedora systemen gebruiken een gemeenschappelijk aantal software onderdelen. Voor gedetailleerde informatie over sleutel onderdelen, refereer je naar de Web pagina's hieronder aangegeven: Boot loader Fedora gebruikt de GRUB boot loader. Refereer naar http://www.gnu.org/software/grub/ voor meer informatie. Partitioneren van de harde schijf Fedora gebruikt parted om de schijven te partitioneren. Refereer naar http://www.gnu.org/ software/parted/ voor meer informatie. Opsalg beheer Logical Volume Management (LVM) geeft systeem beheerders een aantal mogelijkheden om de opslag te beheren. Standaard formatteert het Fedora installatie proces schijf stations als LVM modules. Refereer naar http://www.tldp.org/HOWTO/LVM-HOWTO/ voor meer informatie. Geluid ondersteuning De Linux kernel die door Fedora gebruikt wordt bevat de PulseAudio geluid server. Voor meer informatie over PulseAudio, refereer je naar de project documentatie: http://www.pulseaudio.org/ wiki/Documentation. Grafisch systeem Zowel het installatie systeem als Fedora gebruiken de Xorg suite om de grafische mogelijkheden te bieden. Onderdelen van Xorg beheren het beeldscherm, toetsenbord en muis voor de bureaublad omgevingen waar gebruikers mee werken. Ga naar http://www.x.org/ voor meer informatie. Beeldschermen op afstand Fedora en anaconda bevatten VNC (Virtual Network Computing) software om op afstand toegang te verkrijgen naar grafische beeldschermen. Voor meer informatie over VNC, ga je naar de documentatie op de RealVNC Web pagina: http://www.realvnc.com/documentation.html. Commando-regel interface Standaard gebruikt Fedora de GNU bash shell om een commando-regel interface aan te bieden. De GNU Core Utilities maken de commando-regel omgeving compleet. Refereer naar http:// www.gnu.org/software/bash/bash.html voor meer informatie over bash. Om meer te weten te komen over de GNU Core Utilities, refereer je naar http://www.gnu.org/software/coreutils/. Systeem toegang op afstand Fedora bevat het OpenSSH systeem om op afstand toegang te geven tot het systeem. De SSH voorziening verzorgt een aantal functies, waaronder toegang tot de commando lijn van andere systemen, op afstand commando's uitvoeren en bestand verplaatsing over het netwerk. Tijdens het installatie proces kan anaconda het scp commando van OpenSSH gebruiken om crash rapporten naar systemen op afstand te sturen. Refereer naar de OpenSSH Web pagina voor meer informatie: http://www.openssh.com/.

321

Bijlage H. Andere technische documentatie Toegang controle SELinux biedt Mandatory Access Control (MAC) mogelijkheden die de standaard Linux veiligheid eigenschappen verbeteren. Refereer naar de SELinux project pagina's voor meer informatie: http://docs.fedoraproject.org/selinux-guide. Firewall De Linux kernel die door Fedora gebruikt wordt bevat de netfilter omgeving om firewall mogelijkheden te geven. De Netfilter project website geeft documentatie over zowel netfilter, als de iptables administratie faciliteiten: http://netfilter.org/documentation/index.html. Software installatie Fedora gebruikt yum om de RPM pakketten te beheren die het systeem opbouwen. Refereer naar http://docs.fedoraproject.org/yum/ voor meer informatie. Virtualisatie Virtualisatie geeft de mogelijkheid om gelijktijdig meerdere besturingssystemen op dezelfde computer te laten werken. Fedora bevat ook gereedschappen om de secondaire systemen op een Fedora host te installeren en te beheren. Je kunt virtualisatie ondersteuning selecteren tijdens het installeren, of op enig ander tijdstip daarna. Refereer naar de Fedora Virtualization Guide beschikbaar op http://docs.fedoraproject.org/ voor meer informatie.

322

Bijlage I. Medewerkers en productie methodes I.1. Medewerkers 1

• Fabian Affolter (vertaler - German) 2

• Amanpreet Singh Alam (vertaler - Punjabi) • Jean-Paul Aubry (vertaler - French) • David Barzilay (vertaler - Brazilian Portuguese) 3

• Domingo Becker (vertaler - Spanish) • Subhransu Behera (vertaler - Oriya) • Michał Bentkowski (vertaler - Polish) • Rahul Bhalerao vertaler - Marathi) • Runa Bhattacharjee (vertaler - Bengali (India)) 4

• Teta Bilianou (vertaler - Greek) • Vitor Vilas Boas (vertaler - Brazilian Portuguese) • Lucas Brausch (vertaler - German) 5

• Hector Daniel Cabrera (vertaler - Spanish) 6

• David Cantrell (schrijver - VNC installation) • Guido Caruso (vertalr - Italian) • Guillaume Chardin (vertaler - French) 7

• Nikos Charonitakis (vertaler - Greek) • Chester Cheng (vertaler - Chinese (Traditional)) 8

• Tom K. C. Chiu (vertaler - Chinese (Traditional)) • Glaucia Cintra (vertaler - Brazilian Portuguese) • Fabien Decroux (vertaler - French)

1

http://fedoraproject.org/wiki/User:Fab http://fedoraproject.org/wiki/AmanAlam 3 http://fedoraproject.org/wiki/User:Beckerde 4 http://fedoraproject.org/wiki/TetaBilianou 5 http://fedoraproject.org/wiki/User:Logan 6 https://fedoraproject.org/wiki/DavidCantrell 7 http://fedoraproject.org/wiki/NikosCharonitakis 8 http://fedoraproject.org/wiki/Tomchiukc 2

323

Bijlage I. Medewerkers en productie methodes 9

• Hans De Goede (schrijver - iSCSI) • Claudio Rodrigo Pereyra Diaz (vertaler - Spanish) 10

• Piotr Drąg

(vertaler - Polish)

• Damien Durand • Stuart Ellis

12

13

• Ali Fakoor

11

(vertaler - French)

(schrijver, editor) (vertaler - Persian)

• Felix I (vertaler - Tamil) • Tony Fu (vertaler - Chinese (Simplified)) • Paul W. Frields

14

(schrijver, editor)

• Paul Gampe (vertaler - Japanese) • Sree Ganesh (vertaler - Telugu) • Dimitris Glezos

15

(vertaler - Greek)

• Guillermo Gómez

16

17

• Igor Gorbounov 18

• Rui Gouveia

(vertaler - Spanish)

(vertaler - Russian)

(vertaler - Portuguese)

• Kiyoto James Hashida (vertaler - Japanese) • Severin Heiniger (vertaler - German) • Xi Huang (vertaler - Chinese (Simplified)) • Ryuichi Hyugabaru (vertaler - Japanese) • Jayaradha N (vertaler - Tamil) • Chris Johnson (schrijver) • Eunju Kim (vertaler - Korean) • Michelle J Kim (vertaler - Korean) 19

• Miloš Komarčević

9

(vertaler - Serbian)

https://fedoraproject.org/wiki/HansdeGoede http://fedoraproject.org/wiki/PiotrDr%C4%85g 11 http://fedoraproject.org/wiki/DamienDurand 12 https://fedoraproject.org/wiki/StuartEllis 13 http://fedoraproject.org/wiki/User:Fakoor 14 https://fedoraproject.org/wiki/User:Pfrields 15 http://fedoraproject.org/wiki/DimitrisGlezos 16 http://fedoraproject.org/wiki/GuillermoGomez 17 http://fedoraproject.org/wiki/Igorbounov 18 http://fedoraproject.org/wiki/RuiGouveia 19 http://translate.fedoraproject.org/people/kmilos 10

324

Medewerkers • Alexey Kostyuk (vertaler - Russian) • Daniela Kugelmann (vertaler - German) 20

• Rüdiger Landmann • Magnus Larsson

21

(schrijver, editor)

(vertaler - Swedish)

• Christopherus Laurentius

22

(vertaler - Indonesian)

• Florent Le Coz (vertaler - French) • Erick Lemon (schrijver) • Andy Liu (vertaler - Chinese (Traditional)) • Wei Liu (vertaler - Chinese (Simplified)) • Yelitza Louze (vertaler - Spanish) • Gan Lu (vertaler - Chinese (Simplified)) • Jens Maucher • Igor Miletić

24

23

(vertaler - German)

(vertaler - Serbian)

• Noriko Mizumoto (vertaler - Japanese) • Jeremy W. Mooney (schrijver) • Enikő Nagy (vertaler - Hungarian) • Igor Nestorović (vertaler - Serbian) • David Nalley

25

(schrijver, editor)

• John Nguyen (schrijver) • Manuel Ospina (vertaler - Spanish) • Janis Ozolins (vertaler - Latvian) • Ankit Patel (vertaler - Gujarati) • Davidson Paulo

26

(vertaler - Brazilian Portuguese)

• Ani Peter (vertaler - Malayalam) • Amitakhya Phukan

27

(vertaler - Assamese)

20

https://fedoraproject.org/wiki/User:Rlandmann http://translate.fedoraproject.org/people/raada 22 https://fedoraproject.org/wiki/ChristopherusLaurentius 23 http://fedoraproject.org/wiki/User:Jensm 24 http://fedoraproject.org/wiki/IgorMiletic 25 https://fedoraproject.org/wiki/User:ke4qqq 26 http://fedoraproject.org/wiki/User:Dpaulo 27 https://translate.fedoraproject.org/people/aphukan 21

325

Bijlage I. Medewerkers en productie methodes • Silvio Pierro

28

(vertaler - Italian) 29

• Micha Pietsch

(vertaler - German)

• José Nuno Pires (vertaler - Portuguese) • Piotr Podgórski (vertaler - Polish) • Yulia Poyarkova (vertaler - Russian) • Shankar Prasad (vertaler - Kannada) • Rajesh Ranjan (vertaler - Hindi) 30

• Jack Reed

(schrijver, editor) 31

• Tommy Reynolds

(schrijver)

• Tim Richert (vertaler - German) 32

• Dominik Sandjaja

(vertaler - German)

• Sharuzzaman Ahmat Raslan 34

• Mohsen Saeedi • Tian Shixiong

35

33

(vertaler - Malay)

(vertaler - Persian)

(vertaler - Chinese (Simplified))

• Audrey Simons (vertaler - French) • Keld Simonsen (vertaler - Danish) 36

• Jared K. Smith

(schrijver, editor)

• Espen Stefansen (vertaler - Norwegian Bokmål) • Sulyok Péter

37

• Sümegi Zoltán

(vertaler - Hungarian) 38

(vertaler - Hungarian) 39

• Francesco Tombolini

(vertaler - Italian)

• Timo Trinks (vertaler - German) 40

• Dimitris Typaldos

28

(vertaler - Greek)

https://fedoraproject.org/wiki/User:Perplex https://fedoraproject.org/wiki/User:Barney 30 https://fedoraproject.org/wiki/User:jjr 31 https://fedoraproject.org/wiki/TommyReynolds 32 http://fedoraproject.org/wiki/DominikSandjaja 33 http://translate.fedoraproject.org/people/szaman 34 https://fedoraproject.org/wiki/User:Saeedi 35 https://fedoraproject.org/wiki/User:Tiansworld 36 https://fedoraproject.org/wiki/User:Jsmith 37 https://fedoraproject.org/wiki/User:Peti 38 https://fedoraproject.org/wiki/User:Zoli73 39 https://fedoraproject.org/wiki/User:Tombo 40 http://fedoraproject.org/wiki/DimitriosTypaldos 29

326

Productie methodes • Göran Uddeborg (vertaler - Swedish) • Michaël Ughetto

41

(vertaler - French)

• Francesco Valente (vertaler - Italian) 42

• Karsten Wade

(schrijver, editor, publisher)

• Sarah Saiying Wang (vertaler - Chinese (Simplified)) • Geert Warrink

43

(vertaler - Dutch)

• Elizabeth Ann West (editor) • Tyronne Wickramarathne (vertaler - Sinhalese) • Ben Wu (vertaler - Chinese (Traditional)) • Xiaofan Yang (vertaler - Chinese (Simplified)) • Yuan Yijun

44

(vertaler - Chinese (Simplified))

• Diego Búrigo Zacarão 46

• Izaac Zavaleta

45

(vertaler - Brazilian Portuguese)

(vertaler - Spanish)

http://docs.fedoraproject.org/install-guide/

I.2. Productie methodes Schrijvers maken de Installatie Gids direct in DocBook XML in een versie controle repository. Zij werken samen met experts op specifieke gebieden gedurende de beta vrijgave fase van Fedora om het installatie proces uit te leggen. Het redactie team verzekert de consistentie en de kwaliteit van de voltooide gids. Op dat moment, maakt het team van vertalers versies voor andere talen van de installatie gids, en daarna komt het beschikbaar voor het gewone publiek als onderdeel van Fedora. Het publicatie team maakt ook de gids, en volgende errata, beschikbaar via het Web.

41

http://fedoraproject.org/wiki/MichaelUghetto http://fedoraproject.org/wiki/KarstenWade 43 http://fedoraproject.org/wiki/GeertWarrink 44 http://translate.fedoraproject.org/people/bbbush 45 http://fedoraproject.org/wiki/DiegoZacarao 46 http://fedoraproject.org/wiki/User:Izaac 42

327

328

Bijlage J. Herzieningsgeschiedenis Herziening Thu Apr 26 2012 1.0-0 Vernieuwing voor F17

Jack Reed [email protected]

329

330

Register Symbolen /boot/ partitie aanbevolen partities, 100 /root/install.log installatie log bestand locatie, 118 /var/ partitie aanbevolen partities, 100

A aankoppel punten partities en, 283 anacdump.txt, 121 Anaconda, 321 anaconda.log, 121 architectuur, 4 bepalen, 5 automatisch partitioneren, 83 automatische partitie, 83

B Basic Input/Output System (zie BIOS) beginnen installatie, 39 bestandssysteem formaten, overzicht van, 273 bestandssysteem types, 93 bestandssystemen ext2, 39 ext3, 39 ext4, 39 vfat, 39 BIOS definitie van, 309 (zie ook boot proces) BIOS (Basic Input/Output Systeem), 31 BitTorrent, 4 zaaien, 4 boot opties, 35 mediacheck, 35 seriële mode, 36 UTF-8, 36 tekst mode, 35 boot proces, 309, 309 (zie ook bootladers) direct laden, 297, 298 keten laden, 297, 298 stadia van, 309, 309 /sbin/initcommando, 312 bootlader, 310 kernel, 311 stappen van of

EFI shell, 310 voor x86, 309 boot-lader, 82 (zie ook GRUB) upgraden, 82 wachtwoord, 108 boot-lader wachtwoord, 108 bootlader, 105 configuratie, 105 GRUB, 105 installeren op boot partitie, 109 MBR, 109 bootladers, 297 (zie ook GRUB) definitie van, 297 types van GRUB, 297 yaboot, 297 z/IPL, 297

C CD/DVD media downloaden, 3 (zie ook ISO images) maken, 7 (zie ook ISO images) opstarten, 31 chkconfig , 317 (zie ook services) configuratie GRUB, 105 hardware, 29 klok, 74, 74 tijd, 74 tijd zone, 74 consoles, virtuele, 45

D de installatie annuleren, 39 DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol), 61 drivers toevoegen redding mode, 249 vervangen redding mode, 249 verwijderen redding mode, 249 DVD ATAPI, 39 IDE, 39 installatie van, 39 SCSI, 39

331

Register

E EFI shell, 310 (zie ook boot proces) enkele-gebruiker mode, 248 ext2 (zie bestandssystemen) ext3 (zie bestandssystemen) ext4 (zie bestandssystemen) extended partities, 277 Extensible Firmware Interface shell (zie EFI shell)

F FCoE installatie, 52 firewall documentatie, 322 Firstboot , 227 via Kickstart, 171 fout zoeken DVD faalt DVD verificatie, 35 fouten opsporen na de installatie GRUB commandoregel, 128 FTP installatie, 23, 41

G gebruikersinterface, grafisch installatieprogramma, 44 geheugen test mode, 144 GRUB, 105, 297, 310 (zie ook bootladers) alternatieven voor, 111 boot proces, 297, 298 commando's, 304 configuratie, 105 configuratiebestand /boot/grub2/grub.conf , 306 structuur, 306 definitie van, 297 documentatie, 321 eigenschappen, 299 extra hulpbronnen, 308 geïnstalleerde documentatie, 308 nuttige websites, 308 installeren, 299 interfaces, 303 commandoregel, 303 menu, 303 menu ingang editor, 303 volgorde van, 304 menu configuratiebestand, 305 instructies, 306 332

rol in het opstart proces, 310 runlevels veranderen met, 303 Runlevels veranderen tijdens opstarten, 308 terminologie, 300 apparaten, 300 bestanden, 301 root bestandssysteem, 302 grub.conf , 306 (zie ook GRUB)

H Harde schijf initialiseren, 79 harde schijf basis begrippen, 273 bestandssysteem formaten, 273 extended partities, 277 partitie introductie, 275 partitie types, 276 partitioneren van, 273 harde schijf instalatie voorbereiden voor, 25 harde schijf installatie, 39 hardware compatibiliteit, 19 configuratie, 29 host naam, 61, 61 HTTP installatie, 23, 41

I init commando configuratiebestanden /etc/inittab , 316 runlevels mappen voor, 316 runlevels toegankelijk voor, 316 SysV init definitie van, 316 initcommando, 312 (zie ook boot proces) rol in het boot proces, 312 (zie ook boot proces) installatie afbreken, 39 beginnen, 39 DVD, 39 FTP, 23, 41 GUI, 43 harde schijf, 25, 39 HTTP, 23, 41 kickstart (zie kickstart installaties) mediacheck, 35

methode DVD, 21 harde schijf, 21 NFS image, 21 selecteren, 21 URL, 21 netwerk, 23 NFS, 23, 40 server informatie, 40 partitioneren, 88 programma grafische gebruikersinterface, 44 starten, 32 virtuele consoles, 45 schijf ruimte, 20 seriële mode, 36 UTF-8, 36 tekst mode, 35 toetsenbord navigatie, 44 installatie log bestand /root/install.log , 118 installatie methode selecteren, 39 installatieprogramma x86, AMD64 en Intel 64 opstarten, 33 installeren van pakketten, 111 IPv4, 61 iscsi installatie, 52 ISO images downloaden, 1, 3

K kernel rol in het boot proces, 311 kernel options, 36 Keten laden, 51, 79, 87, 109 Kickstart, 141 kickstart hoe wordt het bestand gevonden, 198 kickstart bestand %include , 191 %post, 195 %pre, 193 aanmaken, 164 auth , 166 authconfig , 166 autopart , 165 autostep , 166 bootlader , 168 CD-ROM-gebaseerd, 196 clearpart , 169 cmdline , 170

device , 170 diskette-gebaseerd, 196 driverdisk , 170 firewall , 171 firstboot , 171 flash-gebaseerd, 197 formaat van, 163 grafisch , 172 halt , 172 hoe ziet het er uit, 163 ignoredisk , 165 install , 172 installatie methodes, 172 iscsi , 173 iscsiname , 173 lang , 175 langsupport , 176 logging , 177 logvol , 176 mediacheck , 177, 177, 187 mouse , 178 netwerk-gebaseerd, 197, 198 network , 178 opties, 164 partitioneer voorbeelden, 191 pakket selectie specificatie, 192 part , 181 partition , 181 post-installatie configuratie, 195 poweroff , 184 pre-installatie configuratie, 193 raid , 185 reboot , 186 rootpw , 187 selinux , 187 services , 188 shutdown , 188 skipx , 188 sshpw , 188 text , 189 timezone , 189 toetsenbord, 173 upgrade , 189 user , 189 vnc , 190 voeg de inhoud van een ander bestand toe, 191 volgroup , 190 xconfig , 191 zerombr , 191 Kickstart configurator , 207 %post script, 221 %pre script, 219 authenticatie opties, 215 333

Register basis opties, 207 bootlader, 210 bootlader opties, 210 Display configuratie, 217 firewall configuratie, 216 installatie methode selectie, 208 interactief, 208 netwerk configuratie, 214 opnieuw opstarten, 208 opslaan, 222 pakket selectie, 218 partitioneren, 211 software RAID, 213 root wachtwoord, 208 versleuteld, 208 SELinux configuratie, 217 taal, 207 tekst mode installatie, 208 tijdzone, 208 toetsenbord, 207 voorbeeld, 207 kickstart installaties, 163 bestand formaat, 163 bestand locaties, 196 CD-ROM-gebaseerd, 196 diskette-gebaseerd, 196 flash-gebaseerd, 197 installatie boom, 197 LVM, 176 netwerk-gebaseerd, 197, 198 starten, 198, 198 van een boot CD-ROM, 198 klok, 74

L log bestanden, 121 kickstart installaties, 163 LVM begrijpen, 295 documentatie, 321 fysieke volume, 295 logische volume, 295 met kickstart, 176 volume groep, 295

M master boot record, 105 Master Boot Record, 245 (zie MBR) opnieuw installeren, 248 MBR bootlader installeren, 109 definitie van, 309, 309 (zie ook boot proces) 334

(zie ook bootladers) modem, 61 Multipad apparaten Mixen met niet-multipad apparaten, 87

N netwerk installaties FTP, 41 HTTP, 41 NFS, 40 netwerk installatie voorbereiden voor, 23 NFS installatie, 23, 40 noodsituatie mode, 249 NTFS partities van grootte veranderen, 2 NTP (Network Time Protocol), 74, 233 ntsysv , 317 (zie ook services)

O OpenSSH, 321 (zie ook SSH) oplossen van problemen, 121 beginnen met de installatie, 122 frame buffer uitschakelen, 122 GUI installatie methode niet beschikbaar, 122 na de installatie, 127 Apache HTTP server stopt met reageren tijdens het opstarten, 132 grafisch GRUB scherm, 127 inloggen, 130 opstarten in een grafische omgeving, 129 opstarten in GNOME of KDE, 129 opstarten in het X Window systeem, 129 printers, 132 RAM niet herkend, 131 Sendmail lstopt met reageren tijdens het opstarten, 132 X (X Window systeem), 130 X-server crasht, 130 opstarten, 121 RAID kaarten, 121 signaal 11 fout, 122 tijdens de installatie, 123 No devices found to install Fedora foutbericht, 123 partitie tabellen, 127, 127 resterende harde schijf ruimte gebruiken, 127

traceback boodschappen opslaan zonder verwijderbare media, 123 voltooiing van partities, 127 opnieuw installeren, 253 opslag apparaten basis opslag apparaten, 47 speciale opslag apparaten, 47 opstarten enkele-gebruiker mode, 248 installatieprogramma x86, AMD64 en Intel 64, 33 noodsituatie mode, 249 redding mode, 246 opstelling (zie RAID) OS/2 boot manager, 109 OS/400, 297 (zie ook bootladers)

P pakket groepen, 116 pakketten groepen, 111 selecteren, 111 installeren, 111 selecteren, 111 parted partitioneer programma, 282 partitie extended, 277 partities toevoegen, 92 bestandssysteem type, 93 partitioneren, 88 aanbevolen, 100 aankoppel punten en, 283 andere besturingssystemen, 283 automatisch, 83 basis begrippen, 273 extended partities, 277 hoeveel partities, 275, 284 in gebruik zijnde partitie gebruiken, 279 introductie van, 275 niet-destructief, 280 nieuwe aanmaken, 92 bestandssysteem type, 93 ongebruikte partitie gebruiken, 279 partitie types, 276 partities benoemen, 282 partities nummeren, 282 plaats maken voor partities, 278 primaire partities, 275 vrije ruimte gebruiken, 278 Partitioneren , 88 partities toevoegen bestandssysteem type, 93 partitionering

destructief, 279 program.log, 121 programma's uitvoeren bij opstarten, 315 PulseAudio, 321 PXE (Pre-boot eXecution Environment), 36 PXE installaties boot boodschap, aangepaste, 155 configuratie, 151 de netwerk server instellen, 151 overzicht, 151 uitvoeren, 155

R RAID hardware, 19 kickstart installaties, 185 Kickstart configurator, 213 problemen met opstarten vanaf station gekoppeld aan RAID kaart, 121 software, 19 systeem start niet meer na schijfstoring, 300 rc.local aanpassen, 315 rc.serial , 315 (zie ook setserial commando) redding mode, 111, 144 beschikbare programma's, 248 definitie van, 246 redding schijf, 144 root / partitie aanbevolen partities, 100 root wachtwoord, 75 runlevel 1, 248 runlevels (zie init commando) configuratie van, 317 (zie ook services) veranderen met GRUB, 303

S scherm afdrukken tijdens de installatie, 45 schijf partities, 83 Schijf partitioneren partities toevoegen, 92 schijf ruimte, 20 scp, 321 (zie ook SSH) selecteren pakketten, 111 SELinux documentatie, 322 seriële console, 136 335

Register seriële poorten (zie setserial commando) services configureren met chkconfig , 317 configureren met ntsysv , 317 configureren met Services configuratie gereedschap , 317 Services configuratie gereedschap , 317 (zie ook services) setserial commando configureren, 315 Software Update, 237 spiegel, 4 ssh ssh starten tijdens opstarten van het systeem, 139 SSH (Secure SHell) documentatie, 321 stappen hardware compatibiliteit, 19 opstarten met CD-ROM of DVD, 21 schijf ruimte, 20 starten installatie, 32 stoppen, 318 (zie ook uitzetten) storage.log, 121 swap bestand upgrade, 254 swap partitie aanbevolen partities, 100 syslog, 121, 140 systeem herstel, 245 drivers toevoegen, 249 drivers vervangen, 249 drivers verwijderen, 249 veelvoorkomende problemen, 245 Fedora opstarten mislukt, 245 hardware/software problemen, 245 het root wachtwoord vergeten, 245 opnieuw installeren van de bootlader, 248 system-config-kickstart (zie Kickstart configurator ) SysV init (zie init commando)

configuratie, 46 navigeren in het installatie programma met, 44 toetsenbord indeling selecteer type toetsenbord, 46 taal selecteren, 45 traceback boodschappen traceback boodschappen opslaan zonder verwijderbare media, 123, 123

T

W

taal configuratie, 45 tekst interface, 136 terugkoppeling contact informatie voor deze handleiding, xiv tftp , 155 tijd zone configuratie, 74 toetsenbord

wachtwoord boot-lader, 108 root instellen, 75 Wachtzinnen Blokapparaat versleuteling wachtzinnen Aanmaken van back-up blokapparaat versleuteling wachtzinnen, 289 Opslaan van back-up blokapparaat versleuteling wachtzinnen, 289

336

U UEFI (Unified Extensible Firmware Interface), 31 uitzetten, 318 (zie ook stoppen) Update Systeem, 237 upgrade, 253 een swap bestand toevoegen, 254 USB flash media downloaden, 3 maken, 7 USB media opstarten, 31

V Versleuteling Back-up wachtzinnen Aanmaken van back-up wachtzinnen, 289 Opslaan van back-up wachtzinnen, 289 Wachtzinnen Opslaan van wachtzinnen, 289 verwijderen Fedora van x86-gebaseerde systemen, 257 van x86-gebaseerde systemen, 257 vfat (zie bestandssystemen) virtualization documentatie, 322 virtuele consoles, 45 VNC (Virtual Network Computing), 138 aanzetten, 138 cliënt installeren, 138 documentatie, 321 luister mode, 139

Opslaan van blokapparaat versleuteling wachtzinnen, 289

X Xorg, 321

Y yaboot, 297 (zie ook bootladers) yum, 237 documentatie, 322 yum.log, 121

Z z/IPL, 297 (zie ook bootladers)

337

338

Fedora 17 Installatie gids

Recommend Documents