enzovoorts v2.0 is er!

enzovoorts v2.0 is er! Na een afwezigheid van ongeveer een half jaar is de enzovoorts blog weer helemaal terug. Intussen is er veel gebeurd op privé vlak, maar ook heb ik een nieuwe hosting gevonden om deze blog bij onder te brengen. Daarbij maakte ik ook meteen van de gelegenheid gebruik om de blogger.com van google in te ruilen voor het ghost platform. Hopelijk blijven jullie even geboeid lezen. Ik plan vooral (nog) meer mijn meningen ongezout te schrijven en meer inzichten te geven en misschien mensen ook hier en daar iets bij te brengen want nihilisme is zo passé, niet? De oude blog, die sings 2007 liep, is nog steeds te bereiken via http://enzovoorts.blogspot.be Via het nieuwe platform kunt u voortaan ook de posts sneller bereiken en mooier (lees: beter) lezen via je smartphone of tablet, iets wat voorheen wel eens problemen gaf. Enjoy! enz... enz…

Zonder auto dan maar

Een maand zonder auto nu, dat betekend ook dat je stilaan de nadelen begint te ondervinden. Naast de vele voordelen: minder stress, geen parkeerproblemen, geen files, geen kosten allerhande, is het natuurlijk iets minder prettig om grotere zaken te moeten vervoeren van punt A naar B. Met een auto is het ook niet echt zo simpel uiteraard, je moet parkeerplek vinden, alles in- en uitladen op een daartoe voorzien plek, en vooral kunnen timen wanneer iedereen er klaar voor is. Zonder auto is het echter iets meer planning, maar het lukt wel. Zo kan je uiteraard gewoon een wagen huren, lenen of via het deelsysteem van tapazz . Dat laatste is iets minder aan te raden vind ik zelf, aangezien je dan nooit echt zeker bent of je dat bepaalde tijdstip de wagen wel hebt. Er lopen namelijk wel eens dingen fout om met de verhuurder af te spreken of de sleutel te bekomen. Gewoon een geschikt vervoermiddel huren komt vaak goedkoper uit, vooral wanneer je bijvoorbeeld maar één keer per maand echt iets grotere inkopen gaat doen bijvoorbeeld. Verder zijn er altijd wel mensen met (te) grote firmawagens bereid om even rond te rijden, als't uitkomt, goed gepland is en vooral niet te veel last veroorzaakt voor de bereidwillige chauffeur is dat wel ok. Verder trek ik mijn plan en ben ik vooral heel blij dat ik van het auto-gedoe af ben. Niets vervelender dan je wagen al zes keer voorbij je huis te hebben laten rijden en geen parkeerplaats vinden, of je auto te mogen gaan terugzoeken op de parking van een depannagedienst omdat de stad het nodig vind hem administratief te slepen omdat er een paar takjes uit een rioolputje moesten gehaald worden.

Ik woon nu nog midden in de stad, ik hoop dat zonder auto leven me ook even goed af zal gaan wanneer ik binnen enkele weken in een randgemeente ga wonen... al begint ook daar de eenentwintigste eeuw door te dringen hier en daar.

Je eigen ideeën tegenkomen... Met enkele vertrouwelingen en vrienden onderhoud ik al enkele jaren een document waarin we van business-ideeën wisselen. Zo'n idee waarvan je tussen pot en pint, of tijdens het slaapdronken naar je koffiekan grijpen denk dat het wel iets kan worden. We gooien zulks dan na enig minimum onderzoekswerk in deze file, en wachten op feedback. Het gaat dan meestal over het nagaan of het spul of dienst niet al bestaat, of het wel rendabel zou kunnen zijn, reeds gepatenteerd is of fysiek wel mogelijk is (zoals dat frituur op Bora-Bora). Sommige van die zaken eindigen al na een korte analyse op 'het schap', terwijl andere pas na een tijd geklasseerd worden wegens technisch niet haalbaar (of zoals die ene keer: niet wettelijk). Het is dan ook vreemd om zulk hersenspinsel van ons dan in de praktijk tegen te komen, om het daadwerkelijk te zien opgroeien in een startup. Als wij iets hebben aan de kant geschoven wegens niet haalbaar, zijn er dus mensen die het blijkbaar wel in hun bloed hebben om dat te laten draaien?

Dit keer ging het over ons aloude idee om klantenkaarten te vervangen door een QR-code en de server zijde de rest te laten doen, terwijl er bij de KMO's en handelaars dan een scherm zou staan waarmee de klant maar één enkele kaar moet gebruiken in alle winkels. Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben die op dit idee ooit kwam (ik vind immers niet het warme water uit). Wel vreemd om dan het bedrijf Qustomer tegen te komen, die zulke idee omzetten in de praktijk, er blijkbaar met vier man van kunnen rondkomen en nog in alle handelszaken ipads zetten ook (om niet te spreken over de server-kant, hosting, bandbreedte en het fysiek installeren en uitleggen van het systeem). Kortom, destijds zagen we zulk project niet zitten om allerlei redenen, vooral technisch en financiëel. En zie hier... de Qustomer website - Ik gun hen uiteraard alle success, want op zich blijf ik het een schitterend idee vinden. Alleen vraag ik me sterk af hoe je hier (buiten massaal aan data-mining / selling te doen) aan uit kan geraken. In ieder geval is het niet de eerste keer dat ik mijn / onze ideeën tegenkomt op straat, of dat iets zeer gelijkaardigs zie. Hoog tijd dus om de ogen beter open te trekken en de analyse misschien over te laten aan iets meer zakelijke mensen dan diegenen die de ideeën aanleveren. Heeft er iemand van jullie deze dienst al gebruikt of tegengekomen? Is er iemand die er nuttige feedback over heeft? Contacteer me gerust via de contact pagina.

Eenheidsworst, Eenheidstype... De campagne voor de verkiezingen van 25 mei 2014 loopt op volle toeren. Je merkt bij verschillende partijen dat ze de klassiekers proberen: belastingsverlaging, strenger aanpakken van sociale fraude en het verbeteren van de economie. Thema's die al decennia lang mee gaan, en waar meestel onder het mom van 'democratische compromissen' niet veel meer van in huis komt. Eén stokpaardje van mij, namelijk het onderwijs, kwam echter ook aan bod de jongste weken. Een goed thema, dat al verkiezingen lang onaangeroerd bleef. Het viel dan ook meteen op tenmidde van alle om-termeest-links of rechts one-liners roepen in de camera. Het onderwijs is naar mijn mening niet alleen een van de belangrijkste hoofdtaken van een overheid (of op z'n minst het in't oog houden van...) en daarbij ook een van de pijnpunten van het beleid vind ik, zeker wanneer je de laatste dertig jaar in beschouwing neemt. We zijn naar mijn mening afgegleden van een top-prestatie op Europees (en misschien wel wereldniveau) naar een allegaartje van middelmaat en ondoordachte maatregelen, waar een flink deel (niet allemaal!) van de personeelsleden vooral gemotiveerd zijn omwille van de vaste benoeming en de voordeeltjes. Mijn ex-collega's (bijna allemaal moslima's) vonden in het onderwijs staan het hoogste goed dat je in ons land kon bereiken, vooral omwille van de veilige haven en de goede regeling die ze dan voor hun eigen kinderen konden treffen.

Dat men ook moest lesgeven met hart en ziel, om toekomstige generaties iets bij te brengen, was meestal bijzaak. Ook bij mensen die momenteel leerkracht zijn, merk ik vaak onnoemelijke frustratie omdat het systeem zo log en onlogisch werkt en vaak de kinderen niet echt vooruit helpt. Men past zich nogal snel aan naar de traagste en minder intelligente leerlingen van de klas, niet om politiek correct te zijn, maar om het vaak zelf lekker makkelijk te hebben (ik druk hier nog op het hart dat er geweldige leerkrachten zijn die aan deze tendens niet toegeven uiteraard). Hier komen we dan... anno 2014 is er een partij die het aandurft om het over onderwijs te hebben, en tegelijk hervormingen voor te stellen. Nu wil het toeval dat diezelfde partij onder de naam CVP destijds, en bij monde van wijlen Daniël Coens, het onderwijs ook ooit eens hervormd heeft. De heerschappij van deze minister (en iconisch figuur) duurde tien jaar. Tien jaar waarin het eenheidstype en vele andere hervormingen een volledige generatie (waaronder ikzelf) heeft gekloot (en ja, ik gebruik dat woord niet licht). Het ging namelijk zo, dat het systeem gradueel werd ingevoerd per leerjaar, waarbij de leerkrachten nauwelijks de tijd hadden gekregen om zich voor te bereiden. Resultaat was voor velen een verloren jaar. Meer nog: had je de pech om te blijven zitten in het jaar voor het eenheidstype werd ingevoerd, dan "viel" je in het komende leerjaar opeens in een volledig andere onderwijsnet, waarbij je dan ook leerkrachten kreeg die opeens na twintig jaar een ander gedichtje en andere leerboeken moesten aanleren (zegt op zich ook iets over die vastgeroeste leerkrachten van toen maar ok... het was te voorzien).

De mensen geboren tussen 1977 en 1974 hebben hier ongeveer allemaal last van gehad, en waarschijnlijk daar na ook nog een hele resem mensen die de pech hadden om in scholen terecht te komen waar men nog aan het wennen was aan het idee. Niet dat je niet mag hervormen uiteraard, het onderwijs heeft dat af en toe nodig om up-to-date te blijven en performantie te halen naar zoveel mogelijk soorten leerlingen en richtingen toe. Maar de blinde, ondoordachte, amateuristische manier waarbij dat in de laatste hervomingen is gebeurd heeft het niveau enkel maar laten afnemen. Dus beste mensen van de CD&V : jullie zijn de laatsten die iets over onderwijs moeten zeggen, en bijgevolg ook de allerlaatsten die ooit een hervorming mogen klaarstomen voor onze kinderen. Niet aleen dat, maar het lef waarmee jullie nu naar buiten komen in de verkiezingstijd als zijnde de hervormers is gewoon ontoelaatbaar. In de plaats zouden jullie nog eens een twintigtal jaren je moeten verstoppen in de hoop dat iedereen tegen dan jullie flaters, corruptie en mislukte hervorming die een volledige generatie genration-X'ers heeft verpest, is vergeten. CD&V zou dus best over onderwijs zwijgen, net zoals de SP.a voor eeuwig moet zwijgen over het aankopen van legerhelikopters, de groenen over het verlagen van de kiesdrempel en de liberalen over het creëren van 200.000 jobs (remember?).

Internet verhuis anno 2014 Je internet-connectie verhuizen is geen sinicure. Da's al een heel aantal jaren zo, maar het wordt er blijkbaar alleen maar erger op naarmate de techniek verbetert en de integratie van verschillende diensten toeneemt. Zo wil men bijvoorbeeld steeds zoveel mogelijk diensten aanbieden, ze zelfs desnoods ongevraagd activeren of door je strot rammen als 'stomme klant', wanneer deze een simpele verhuis aanvraagt. Zowel bij kabel als bij telefoonlijnen, is het vaak huilen met de pet op wanneer je van woning A naar B verhuist. De klant wil meestal maar één simpel ding: het oude adres aangesloten houden tot hij de dienst daar niet meer nodig heeft en op een bepaalde datum (de verhuisdag meestal) op de nieuwe locatie alles geactiveerd hebben. Dit zou in principe naadloos kunnen overlopen, meer nog, men zou perfect een overgang kunnen maken zodat de klant een tijdspanne van een vijftal dagen heeft om alles te verhuizen. Zou. Dat er geen overlapping van deze twee aansluitingen mogelijk is, is zogenaamd te wijten aan een 'technisch' probleem volgens de providers. Wat natuurlijk larie en apekool is, technisch kan je perfect een lijn aansluiten, en op een andere locatie een tweede lijn activeren onder dezelfde klantennummer. Het is puur de wil en vooral de administratieve flexibiliteit aan de dag leggen om dit waar te maken.

Er zouden ook klanten met plezier bijbetalen om deze dienst te kunnen krijgen bij een verhuis. Hint - hint. Een voorbeeld: ik wilde de 24ste van de maand verhuizen, ik vroeg dus reeds de 5de van die maand de verhuis aan, met uitdrukkelijk er bij te vermelden dat ik pas de 24ste op het oude adres weg was. Tot die tijd zou alles "owkeej" zijn, volgens de helpdesk'er met Nederlands/Arabische tongval (toeval of niet, ik heb 6 keer naar diensten van Scarlet en Belgacom gebeld, zelfs 2 keer met telenet -kwestie van te vergelijken wat er mogelijk is- en nergens heb ik een Vlaams accent gehoord. Maar dat zal aan mij liggen, niet aan deze economie, ik mag er vooral niet op verder denken). De verhuis werd vervolgens doorgegeven aan de Belgacom diensten in kwestie (CDC) en prompt uitgevoerd zonder nog met mijn opgegeven datum rekening te houden. Waarom zou men ook. Ik ben "maar" een stomme klant, een van de velen die bellen en waar niets extra aan te verkopen valt, dus per definitie ben ik al verlies-genererend wanneer ik iemand aan de lijn krijg in hun perceptie. Blijkbaar kunnen ze niet zo goed datums lezen, en laat het interne bestelsysteem van deze telecom-gigant (in België dan toch:) niet toe om iets specifieker te zijn. Ik kan nochtans toch niet de enige zijn die met dit probleem te maken heeft, gezien je minstens drie weken van tevoren je verhuis dient door te geven teneinde het correct te kunnen verwerken volgens hun eigen website. Is het echt zo dat je verhuis een loterij moet zijn? Bij telenet maakt ik destijds trouwens identiek hetzelfde mee: men begreep je niet aan de telefoon, datums werden gewoon genegeerd en de uitvoering was meestal pas in orde na een stuk of zeven telefoons en een smeekbede bij

die ene telecom-operator die dan toevallig wel naar je luisterde en niet op facebook zat te prullen. Zo ook bij Scarlet / Belgacom: de diensten verwijzen continu naar elkaar door en uiteindelijk rekken ze het zo lang dat je van pure ellende toegeeft en een technieker/installateur tegen betaling, laat afkomen. Is dit allemaal geen doelbewust spelletje om de techniekers aan het werk te houden en hun eigen intern orderingsysteem niet te hoeven moderniseren? Is dit ook niet ten dele te wijten aan de complete malaise bij de call,- en contactcenters die tegen elkaar worden uitgespeeld om zo goedkoop mogelijk te werken (en dus bijgevolg zo goedkoop mogelijke werknemers daar te plaatsen?) Wanneer je mensen spreekt die op zulke onderaanneming werken, merk je dat deze mensen amper 5€/uur verdienen. Geen wonder dat ze niet echt interesse hebben in mijn verhuisdatum. Dit zijn geen lonen om mensen te laten werken in zulke stesserende job, waar men vaak full time aan't praten is met ontevrede klanten; resulterend in een onaangename klantervaring. Ik vraag me af of het niet tijd wordt om een zware UPGRADE waar te maken van heel onze telecom-sector, zowel voor de particulere als voor zakelijke markt. Want deze situatie is al zo lang ik me kan herinneren zo erg. De problemen om een goede aansluiting te krijgen, betaalbaar te blijven en correcte dienstverlening te krijgen wordt steeds groter. Misschien dat onze vrienden van Piratenpartij daar eens een stevig programmapunt van kunnen maken? Want zowel Belgacom (en afgeleide of virtuele providers) als Telenet zijn de klanten continu aan het belazeren voor steeds hogere prijzen en meer lamentabele dienstverlening.

En intussen wacht ik verder: men ging binnen enkele weken eens een technieker sturen, hopelijk komt hij opdagen EN kan hij het meteen herstellen.... hoop doet leven.

Stevige backup Backblaze Hierbij wil ik even de aandacht vestigen op een uitstekend product genaamd Backblaze. Ze leveren een backup oplossing voor al je data tegen de uitstekende prijs van 5 $ per maand (een kleine 4 euro). Daarvoor krijg je wel een unlimited backup oplossing voor al je data. Vele bedrijven leveren ook een unlimited oplossing, tot je het daadwerkelijk gaat gebruiken en er allerlei verborgen kosten zijn (Telenet of Dropbox gebruikers weten waarover het gaat:). Niet zo bij Backblaze, of je nu 100 MB of 100 GB of 100 TB wil backuppen, je doet maar... de prijs blijft gelijk. Een van hun gebruikers zit momenteel trouwens op 37 Terrabyte, bleek uit een interview met een van de oprichters van Backblaze. Hun principe is simpel; geef een geëncrypteerde, veilige backup oplossing tegen een lage prijs en een ongelimiteerde opslagruimte en giet ditalles in een gemakkelijk te gebruiken programma. Ook al ken je zelf niet veel van technische zaken af: je installeert het programma en ALLE data wordt gebackupped

(tenzij je dat anders wilt, dan kan je de te backuppen mappen zelf kiezen). Zijn er nadelen? Toch wel, zo is je backup uiteraard afhangkelijk van je upload bandbreedte... wil je bv. daadwerkelijk 3 TB uploaden, dan ben je bij de gemiddelde belgische provider al snel meerdere weken aan het transfereren de eerste keer. Daarna wordt de data stukje voor stukje bijgewerkt. Een tweede nadeel, als je dat al zo kan noemen, is dat het geen storage is, maar backup. Je kan dus bijvoorbeeld niet een extrne harde schif volledig naar backblaze transfereren en dan de lokale copy wissen. In dat geval zal de backup data na 30 dagen time-out ook bij backblaze gewist worden. Je moet dus zeker zijn dat je date minstens één keer elke dertig dagen gezien wordt door backblaze. Het dient dus puur om je eigen lokale data op een veilige manier te bewaren moest ze bijvoorbeeld door een hard drive crash verloren gaan. Men biedt ook de oplossing om de data in zulke gevallen op drie manieren terug te krijgen: je kan ze gewoon zelf downloaden (zip formaat), of op een harde schijf laten schrijven en laten opsturen, of via een usb stick (voor de hele kleine blokken data). Dit laatste is uiteraard wel betalend, maar wanneer je je hard drive verloren bent, is het misschien handig om niet alleen een nieuwe hard disk aan te krijgen thuis, maar dat ook je verloren data er meteen geëncrypteerd op aanwezig is. Voor iedereen die het wil uitproberen: bezoek hun website: Backblaze.com

Mijn stem telt niet mee... Ik kies er min of mee bewust voor, uit protest, om steeds de kiezer te zijn die als 'zwevend' wordt beschouwd in peilingen. Ik ben die 0,26% die op de piraten stemde, ik ben die 2% die op de PVDA stemde, ik ben die 5% die op ROSSEM stemde, ik ben die 320 man die ooit op de 'natuurwetpartij' stemde - de stem van iemand die zijn gading niet kan vinden tussen al die partijen die de macht opvrijen in de media, terwijl ze ons laten bestelen en er op los liegen of zelfs geschiedsvervalsing plegen dat het een lieve lust is. De stem die ik moet uitbrengen, deze keer meteen voor drie belangrijke bestuursniveau's is een stem van vertegenwoordiging vind ik. Ik stem niet op kleur x of y omdat ik dat gewoon ben, of omdat ik dat in hoofde van mijn functie of status moet. Zo zijn er heel wat zelfstandigen die zich min of meer verplicht voelen op de OpenVLD te stemmen, en zijn er heel wat handenarbeiders die sowieso verwacht worden om op de SP.a of PVDA te stemmen... Ik stem eerder op personen binnen een partijdoctrine (jammer genoeg overal aanwezig behalve bij Rossem) waar mijn stem en ik als persoon vertegenwoordigd wordt. Tot mijn spijt moet ik vaststellen dat niemand, maar dan ook niemand me echt kan vertegenwoordigen. De verandering waar ik zo naar snak, is een verandering op zo veel niveau's tegelijk, dat je haast een militaire staatsgreep nodig hebt en een batterij aan supercomputers, om het uitgevoerd te krijgen.

Dat zie ik niet snel gebeuren, zeker niet met een land waar in mijn opinie de helft van de mensen in een boerendorp wonen, TV staren en verder al heel blij zijn wanneer er iets ondertitelt wordt en vijf keer wordt herhaalt, want anders zijn ze niet mee. Een land waar je blijkbaar altijd net uit de boot valt wanneer je rond 1975 bent geboren, want goede maatregelen worden meestal pas voor de genaratie na ons ingevoerd en de weinige goede die er al zijn, net voor de generatie voor ons afgeschaft. Wanneer je op Twitter kijkt zijn er wel een heleboel mensen van alle politieke slag aanwezig, die soms zeer nuttige inhoudelijke (en heel soms schandalig kortzichtige) commentaren geven. Da's mooi, maar jammer genoeg een zeer kleine minderheid die meestel toch, bewust stemt. De overgrote meerderheid weet niet eens voor welke niveau's men gaat stemmen. Indien je bewust stemt om een partij als NV-a een kans te geven bijvoorbeeld, weet je wat je gaat krijgen: een ietwat stuntelige leiding, met een intelligent man aan de top die zeker niet kan verdacht worden om corrupt te zijn (da's al veel waard, dat hebben we al decennia niet meer gezien). Maar om meteen vertrouwen te geven aan iemand die zelf al heeft gezegd dat mensen per definitie slecht zijn, en moeten geleid worden, is misschien wat te veel van het goede. Iedereen die in Antwerpen al een idiote GAS-boete heeft gekregen om bijvoorbeeld z'n vuilnis voor eigen deur een uur te vroeg buiten te zetten, kan dat beamen. Aan de andere kant, wanneer je even door onze stad wandelt, merk je dat er vele inwoners enkel en alleen in de pas zullen lopen wanneer je bij wijze van spreke een geweer in hun rug port en duidelijke opdrachten geeft. Hier voorbeelden van geven zou me te ver leiden :)

Aan de andere kant heb je de een paar patijen die al hebben bewezen dat bestuur voor hen een job is, meer niet. Waar hart en ziel ver te zoeken is, buiten tijdens verkiezingscampagnes, dan faken ze dat wel even en lopen ze desnoods wel even tussen het plebs met een fout pak en stralende glimlach. Dat soort partijen (SP.a op kop, achtervolgd door de immer krampachtig optimistische OpenVLD) heeft voor mij niets te bieden. Wanneer ze mijn stem zouden krijgen, doen ze met dat mandaat toch maar dingen die niet deugen of indruisen tegen mijn persoon. Voorbeelden te over, zoek twee minuten online en je weet meteen wat deze partijen allemaal onder het mom van compromis hebben goedgekeurd terwijl hun partijprogramma iets anders zegt en hun achterban er slechter af mee is. Geen wonder dus dat bij deze tradionele partijen de vlucht is ingezet. De bewuste stemmer is ook mondiger aan't worden stilaan, en vergelijken de visies en cijfers met het echte leven. Ik blijf echter zitten met het dilemma dat ik uit protest tegen de te hoge kiesdrempel (die enkel maar werd ingevoerd om protestpartijen en eenmanasacties te ontmoedigen en meer van de koek zelf te kunnen opeten) blijf ik op kleinere partijen stemmen. Af en toe komt er daar ook een verassing uit. Onder de kiesdrempel stemmen is soms net hetgeen zulke partijen nodig hebben om één belangrijke zetel te behalen. Zo heeft LDD ooit ook de kans gekregen (en ze verkeken), heeft Rossem een drietal zetels veroverd en wie weet kan achtereen de piratenpartij, pvda of eender wie ook een zetel bemachtigen en me proberen te vertegenwoordigen.

Ik wil in ieder geval niet mee schuldig zijn aan het leveren van meer zetels en meer vertegenwoordiging aan die partijen die de afgelopen jaren onze maatschappij de vernieling in hielpen, die monsterlijke regeringen als die van Leterme op de been hielpen, of mensen vergelijken met op te voeden wilde dieren, of erger nog het profitariaat op alle niveau's weigeren aan te pakken en zich focussen op één enkele doelgroep (werklozen, migranten, kapitalisten...) Ik stem daarom op 25 mei op Vlaams niveau op de Piratenpartij (het progamma zit goed, en ik ben zelf al een tijd een voorstander van een heleboel van hun programmapunten), voor het federale en europa op PVDA+ (vermits de SP.a me niet kan of wil vertegenwoordigen, daag ik deze neo-marxisten uit om waar te maken wat er in hun boeken wordt voorgesteld, ik weet wel dat ik een soort sekte steun. Maar bij gebrek aan beter is't niet anders). Op deze manier blijf ik onder de kiesdrempel als ik de peiligen mag geloven, en anders mag een van deze parijten me gerust proberen te vertegenwoordigen (om volgende keer mijn stem waarschijnlijk niet meer te krijgen). Schaf die nutteloos hoge kiesdrempel af, en geef ons echte volksvertegenwoordiging. Aansluitend: Politieke vertegenwoordiging is een lachtertje

#ditisgeendemocr atie in cijfers Wanneer Vlamingen uit onvrede met de eventuele uitsluiting van NV-a voor regeringsdeelname, zouden betogen, zijn ze

voor het eerst echt begaan met een fout in ons kiesstel zo blijkt. Op zich een goede zaak natuurlijk, jammer genoeg krijgt dit pas aandacht wanner een grote partij en "de wil van het volk" wordt aangetast. Even wat cijfers (want dat heeft men zo graag, bewees deze campagne). • ongeveer 800.000 mensen zijn niet komen stemmen (je kan moeilijk vertegenwoordiging geven aan mensen die niet stemmen, maar ik geef het maar mee) • 5% vd stemmen waren blanco/ongeldig , 412.439 in totaal. • De kleinere partijen die de kiesdrempel van 5% niet haalden zijn allen samen over heel het rijk goed voor 315000 stemmen (ruwweg geteld, het zijn er meer). Samen goed voor 1,5 miljoen stemgerechtigden hun stem (of virtuele stem) die in de pot terecht komt. Deze gigantische berg stemmen van 19% ongeveer wordt vervolgens gebruikt om zetels op te vullen. Want deze niet-toegewezen zetels worden uiteraard niet leeg gelaten, maar gewoon misbruikt om bijvoorbeeld de oudgedienden van een grote partij die niet verkozen geraakten, toch aan een schommelstoel te helpen. Zo komt het dus dat iemand die bv. op een extreem linkse partij stemde met zij of haar stem een nationalist op de zetel ziet kruipen, of een extreem rechts iemand die tot zijn verbazing iemand van een milieu-partij aan de macht ziet met behulp van zijn stem. Het is met andere woorden een loterij, want je hebt ongeveer 20% kans dat jouw stem niet vertegenwoordigd wordt door iemand die nog maar van verre of nabij in jouw buurt zit qua idelologie.

Hoe je ook politiek beleefd, dit kan echt niet de bedoeling zijn van een kiesstelsel. Om dan nog maar te zwijgen over de correlatie tussen aantal stemmen die je moet halen in bepaalde gebieden om een zetel te bemachtigen. Een mooi voorbeeld hiervan is Peter Mertens van PVDA+, die meer stemmen haalde dan 130 van zijn collega's die WEL een zetel hebben bemachtigd. Sommige zetels worden benomen door politici die stemmenaantal in vergelijking nog geen overvolle lijnbus vertegenwoordigen, maar zitten wel in't parlement (op onze kosten). Ze vertegenwoordigen wie??? Het plaatst ook een en ander in perspectief: Zo heeft NVA (de grote overwinnaar in percentage) evenveel stemmen dan de optelsom van alle blanco, ongeldige, mini-partijen en thuisblijvers samen. Toch beweren ze voor 33 zetels om voor 'de Vlamingen' te spreken... (van mij mogen ze, CD&V deed eeuwen niet anders, daar niet van). Het toont alleen aan dat er iets niet klopt. Ons kiesstelsel is zo verrot als de structuur van ons land zelf. Daarmee bedoel ik niet dat we België moeten splitsen, maar dat we een nieuw, fair kiessysteem zouden moeten krijgen. Dit zou ook vele problemen oplossen inzake communotaire en economische visies die verschillen. Een derde aspect is de rol van de koning bij het toewijzen van een formateur of informateur,... waarbij je ook de vraag kan stellen waarom deze man het recht heeft om aan te duiden wie er daar mee mag starten. Lijkt me evenzeer een taak die de partijen onderling kunnen oplossen, desnoods stel je er strikte regels rond op (bv: wie over heel het land

numeriek het hoogste aantal voorkeurstemmen haalt is automatisch informateur). Indien we ooit betogen, doe dat dan over alle ideologieën heen, en voor een andere kiesstelsel, zodat in de toekomst echte vertegenwoordiging mogelijk is, in plaats van een totaal ondemocratische loterij.

Ik pas dus in een hokje. (ERE#1) Ik hoorde van de term ERE (early retirement extreme) voor het eerst via een blogpost van een jonge dertiger die 'binnen was' zoals wij dat zeggen. In zijn geval hield dat in dat hij, na jaren hard werken en spaarzaam en bewust leven, kon rekenen op voldoende inkomsten uit zijn diverse investeringen om zijn vaste kosten te dekken. Met andere woorden: de man hoefde stikt genomen niet meer voor een loon te werken om te voorzien in zijn basisbehoeften en extra's die ingecalculeerd werden. Ikzelf ben volop bezig, zo blijkt, met wat er in deze beweging leeft, uit te voeren. Want uiteraard is er rondom dit thema ook een zekere beweging ontstaan online. Ben ik een hippie? Neen denk ik, hippies hebben deze maatschappij opgezadeld met een soort erfenis waar we nog een eeuw voor gaan betalen, dus die levensstijl hoeft niet voor mij. Ik ben blijkbaar dus wel iemand die op weg is om zich om te vormen naar een ander soort leven (indien het lukt

uiteraard, België is hier verre van het ideale land voor besef ik). Het buitengooien van mijn wagen en het systematisch uitzoeken wat er kost effectief werkt of overbodige luxe is, is stilaan een drijfveer geworden. Zo kreeg ik meteen geld van de verkeersbelasting terug, geld van mijn verzekering, en daarenboven kon ik een gratis DINA-abonnement van De Lijn aanvragen, waar ik een vol jaar gratis het openbaar vervoer mee jan gebruiken. Samen goed voor evenveel geld, dan wat de reparatiekosten hadden geweest om het ding terug door 'de controle' te krijgen. Ik besef dat dit geen rocket science is, dat er wel meer mensen deze beweging aan't maken zijn, zeker wanneer ze geen geld hebben om hun auto te onderhouden. Maar het maakte iets in me wakker dat ik vroeger ook al deed: overleven op het minimale. Ik ben op zich geen groene jongen in de klassieke betekenis, maar ik ben wel voor een beter bewust leven geworden. Een leven waar je geen eindeloze stroom verpakkingen en rommel produceert, vetzakkerij eet, gepushed wordt in het kopen van producten, naar een job gaat waar je niks aan hebt zonder correcte verloning en waar je achteraf je hele loon zit opgaan aan allerlei verplichtingen die je eigenlijk niet wilde. Tegelijk wil ik vooral het economische aspect niet uit het oog verliezen inzake opbouwen. Ik wil reserve hebben, maar vooral iets opbouwen waar je op zich niet rijk van wordt, maar wel gelukkig kan mee leven. Zoveel mogelijk spulletjes verzamelen is nooit mijn ding geweest, dus dat valt alvast mee. Veel heeft te maken met een vleugje Marxisme (voor u stopt met lezen: neen ik heb geen boeken van de man gelezen,

evenmin heb ik een hamer-en-sikkel vlag aan mijn muur hangen) en een combinatie van duurzaam leven en het jezelf makkelijk maken. Dat laatste is eigenlijk, laten we eerlijk zijn, mijn grootste drijfveer. Ik doe mijn auto weg omdat het ding te veel geld, moeite, stress en tijd kost, ... de nadelen van het openbaar vervoer, te voet of met de fiest gaan zijn dan van minder storende aard naar mijn aanvoelen, dus doe ik dat. Dat betekend niet dat ik ook soms niet zwaar vloek op het niet hebben van een auto (wanneer je bus tijdens de rit naar je sollicitatiegesprek voor een job die je echt wilt, tegen een auto botst bijvoorbeeld, en je daarna in de stromende regen toch nog je toch verder moet zetten in een dorp waar geen straatnamen hangen). Ik ga in deze blog af en toe een update geven van dit "EREliving" al zoek ik er zelf nog een betere Vlaamsche benaming voor (tips welkom, geitenwollensok-gedoe werd al afgekeurd :) Het allereerste deel hiervan wilde ik alvast vandaag brengen met een kleine introductie, voor de geïnteresseerden. Deze kan je vinden op deze pagina's. In't kort komt het er op neer om klein, eenvoudig en minimalistisch te leven met wat je echt gebruikt en nodig hebt (dus geen 42 katten, gordijnen van 3000 euro of een zwarte hummer,...) maar gewoon hetgeen je echt gebruikt. Vervolgens het deel transport; hou je woonst, liggen van werk, recreatie, school enz in't oog; zorg dat je minder energie, geld en stres besteed aan die verplaatsingen. Spaar, beleg en zorg dat elke euro voor jou begint te werken (da's heel kort door de bocht uitgelegd ook al lijkt het te botsen op een aantal eerder genoemde principes). Ook al ben je zelf geen kapitalist, zorg dan dat je beseft dat je in dit bejubeld en door bijna idereen aanvaarsd systeem

van vrije markt leeft, met een vleugje socialisme. Zorg dat je dit beseft en weet dat je zèlf voor je toekomst moet zorgen, dat de gemeenschap waarschijnlijk in de toekomst er niet tolleranter en socialer op zal worden! (Moest dit wel zo zijn, is dat mooi meegenomen) Mislukt mijn poging, dan zal het me in ieder geval veel geleerd hebben, en toch iets opgebracht. Maar ik denk dat ik al meteen goed ben gestart door radicaal te kiezen voor minder en betere dingen om me heen. De rest kan je hier lezen: http://earlyretirementextreme.com/wiki/ http://www.businessinsider.com/this-average-guy-will-quithis-job-and-retire-at-32-2014-4 http://www.imdb.com/title/tt0137523/ De film Figh Club nog eens herbekijken hoort er zeker ook bij :)

Volgende keer doe ik dom Ik ben de voorbije twee weken bezig geweest met een sollicitatie bij een bekende belgische firma, die ik uit respect niet ga noemen. De job lag me wel (een kruising tussen sales en technische uitbouw naar e-commerce en interne ICT/IT), ook de filosofie van het bedrijf zag ik helemaal zitten. Dus deed ik mijn best om er zo eerlijk en open mogelijk naar toe te stappen, me voor te stellen zoals ik ben, met de wil om er echt voor te gaan.

Ik bleef na twee gesprekken over als een van de overgebleven kandidaten. Daarna volgde een technische proef en een babbel met de manager waaronder ik zou werken. Ook dat viel reuze mee, de testen gingen nagenoeg perfect en ik kreeg informatie mee die me nog sterker liet worden in het geloof in dit bedrijf. Toch kreeg ik een dag later te horen dat ik er niet bij was. Aangezien ik "te slim" was volgens HR (was ik echt zo slim geweest dan men me inschatte, had ik me dommer voorgedaan, maar ok). Dat de andere kandidaat waar ik een glimp van kon opvangen, blijkbaar jonger was dan mij (en dus goedkoper) speelde zogenaamd niet mee, en men raadde me aan om naar 'hogere jobs' te solliciteren. Nu is het zo dat deze hogere jobs me niet interesseren om allerlei redenen. Wat is er toch mis met desnoods net onder je niveau een normale job te willen doen, die je aan kan en waar je niet te veel stress van krijgt? De lagere jobs gaan uiteraard naar jongere, goedkopere mensen die gewoon de capaciteit hebben om ze te doen, bedrijven pikken de overgequalificeerde mensen er van tussen, meestal uit vrees dat ze vroeg vertrekken, de job niet graag zouden doen (hoewel ik in het gesprek echt overtuigd heb dat ik het net wèl reuze interessant vond, eerlijk gemeend) of zelfs misschein de nadelen van de firma te snel ontdekken? En voor de hogere jobs heb ik gewoon niet de durf, ervaring of uitstraling, waardoor ik ook daar de job meestal misloop dat en het feit dat de jobs waar ze dan op doelen meestal ergens op een vreselijke plek liggen, waar men uit prestige hun hoofdkantoor heeft neergepoot.

Daar zit je dan, op naar de volgende sollicitatie, wetende dat je ofwel te duur, te dom, te slim of te oud bent. Was ik maar terug 19 jaar, dan vertrok ik uit dit zielige land waar mensen alleen een kans krijgen als de staat er in ruil een belastingsvoordeel voor geeft (nota bene door mij betaald via wat ik afdraag!) Ik ben behoorlijk boos hierover, aangezien het al jaren geleden is dat ik nog een vacature zag passeren die die naam waardig was èn niet op een zinkend schip plaatsvindt. Het is soms normaal om terug te krijgen dat er andere betere kandidaten waren voor een job, maar een paar uur met de collega's meedraaien als sollicitatie in een technische proef meedoen geeft je een gevoel van 'dit zit echt goed, hier wil ik werken'. En om er dan niet bij te zijn omdat je "te slim" bent, is gewoon degoutant. Volgende keer doe ik dommer.

internet verhuis anno 2014 (vervolg) Een dikke twee weken terug viel plots mijn internetlijn uit. Ik heb toen een blogpost geschreven over wat voor ellende je kan meemaken wanneer je gewoon een simpele verhuis aanvraagt. (ref: http://enzovoorts.in/internet-verhuis-anno-2014/ ) We zijn nu 1 juni, exact zestien dagen nadat mijn connectie wegviel. En u raadt het al, het werkt nog steeds niet.

In die tussentijd heb ik ontelbare malen gebeld met de diensten van Scarlet en Belgacom (hoewel deze twee entiteiten apart worden op de markt gesmeten zijn ze uiteraard allebei gewoon aangewezen op de infrastructuur en totaal leugenachtige manier van werken van Belgacom). Wat dus resulteerde in een in-trieste stand van zaken. De diensten van Scarlet op zich zijn beter te bereiken dan wat sommige mensen laten uitschijnen. Wanneer je naar het betalende nummer 02 275 27 27 belt, heb je meestal snel iemand aan de lijn, deze persoon is echter maar de 'front desk' - aan de accenten te horen ergens in Suriname ofzo. Ze helpen je niet echt verder, noteren enkel je naam en gegevens, aanhoren je klacht of vraag, waarna je àltijd een wachtmuziekje krijgt. Da's het moment waarop ze intern een dienst bellen, of gewoon zelf naar de Belgacom helpdesk bellen. - Een medewerker zei dat er niets aan de hand was - Een volgende zei dat de verhuis perfect ok was en dat het nieuwe adres online was (onmogelijk want er hing geen modem aan die lijn!) - Nog iemand anders vertelde dat de verhuis niet ok was, maar dat ze niet wisten waarom - En tenslotte had ik iemand die blijkbaar twee hercencellen meer had meegekregen bij de geboorte en naar de juiste dienst bij Belgacom belde om daar te horen dat er eigenlijk nog niets gebeurd was buiten een ticket aanmaken (iets waar ze bij Belgacom enorm goed in zijn, een aangemaakt ticket dat daarna weer gesloten wordt, is zogenaamd werken vogens hun statistieken.) Van zodra je het woord Belgacom hoort, weet je dat je er aan hangt voor : lang wachten, trage opzoekingen, onkundige technische mensen, gokken naar de reden van wat er fout loopt, liegen, en ronduit zielige antwoorden.

Ik kreeg uiteindelijk mijn technieker ingeplanned, maar men kon de dag dat er was afgesproken niet komen (de Belgacom dienst belde me 's avonds op, met een soort Philip Geubels-achtige figuur die op zeer nasale en robotachtige wijze meedeelde dat 'het niet kon'). Op het nieuwe adres is er een oude RTT aansluiting, en deze moest ook klaargemaakt worden om met de modems van Scarlet te kunnen werken. Het zou ook meteen naar VDSL worden overgeschakeld, hetgeen dan weer prompt werd ontkent, en vervolgens weer toch als waarheid weergegeven door nog een andere persoon. Scarlet zei nee, Belgacom zei ja, daarna toch ook nee, en vervlogens helemaal nee. Wat bleek? Een of ander 'subco' nummer werd niet meegegeven aan Belgacom, waardoor mijn lijn zogenaamd niet kon verhuisd worden. Ik vertelde de man dat ik daar niet veel zaken mee had, dat dat hun interne werking was, maar dat ik na (toen) 12 dagen toch graag een datum had gehoord. Dat kon men uiteraard niet zeggen "Wààànt dààààs neèèèènaààààderen diiiinst" klonk het zeurderig nasaal. Ik vertelde de man dat het altijd andere diensten waren die iets in orde brachten daar, maar dat er eigenlijk niemand echt verantwoordelijkheid neemt of iets uitvoert. Waarna het excuus kwam dat er een verlengd weekend zat aan te komen en opnieuw dat "het nen anderen diengst" was. Mijn opzeg lag al klaar en die heb ik meteen ingestuurd. Wanneer ik dan toch zonder internet zit voor nog 10 dagen ofzo, dan kan ik beter meteen naar Telenet switchen (niet dat het daar ideaal is, verrre van, maar in dit land heb je nu eenmaal NUL KEUZE). Da's wat met nog het meeste stoort.

Of je nu Dommel, EDPnet, Scarlet, Belgacom, ... neemt... je komt altijd uit bij de diensten van Belgacom; en alle moeite van de overheid ten spijt: het draait daar niet. Mensen aan de telefoon zijn totaal ongemotiveerd, onderbetaald en ongeïnformeerd, terwijl de lagen en lagen management daarboven totaal geen klap uitvreten (op geld incasseren en in meetings zitten na). Bij Telenet heeft men het voordeel dat aan de technische kant ze meestal hun problemen tenminsten nog trachten op te lossen, iets wat bij Belgacom al jaren totaal not-done is. Men heeft daar het liefst dat een lastige klant het af bolt naar de concurrentie, dan moeten ze niets doen (niet uit luiheid, maar omdat het systeem intern dat daar genadeloos afstraft). Mijn raad: van zodra je connectie problemen geeft voor langer dan 3 dagen: opzeggen en overstappen, want ze doen er toch niks aan bij Belgacom en hun afgeleide providers…

Open brief aan de CEO van Belgacom Beste Mevrouw Leroy, Ik richt deze brief aan u als Belgacom CEO, naar aanleiding van uw uitspraken in de media en na analyse van wat ik en mijn omgeving zoal meemaakte met uw bedrijf. U wil de

Vlaamse klant terugwinnen zei u, dus geef ik u graag mijn mening mee inzake dit terugwinnen, want er is veel werk aan de winkel. Eerst en vooral moet ik u bedanken om zo open en eerlijk te communiceren over de geplande richting die u met het bedrijf uit wil gaan. Deze open manier van handelen is geheel nieuw bij Belgacom, zeker in contrast met wat uw voorganger deed Ik lees vooral dat u wil besparen op personeel. Wat meteen mijn hoofdmotivatie is om deze brief te schrijven. Wanneer je een economisch beleid wil voeren, in een concurrentiële markt is het uiteraard vanzelfsprekend dat je ook de personeelskost in't oog houdt, is het misschien ook aangewezen eerst de huidige stand van zaken op te maken. Dit om te vermijden dat je straks met de rotte appels overblijft en al je talent bij de concurrentie werkt. Of om je rol als ex-overheidsbedrijf met een toch niet mis te verstane sociale verantwoordelijkheid niet te mislopen. Met dat besparen en renderend willen zijn is op zich niets mis (alhoewel, voor een ex-overheidsbedrijf...). Ik wil u er alleen op wijzen dat heel wat mensen die als consultant, onderaanneming of op zelfstandige basis voor Belgacom werken al op hun tandvlees zitten op gebied van verdienste (voorbeelden in overvloed hier). Ik pik er ééntje uit. In mijn omgeving ken ik een vrouw die een kind te onderhouden heeft en bij een callcenter werkt voor Belgacom. Ze verdient om en bij de 11 Euro per uur, brutto. Aangezien ze via een interimcontract werkt, dit omdat het callcenter met andere callcenters concurreert om de beste prijs/kwaliteit naar Belgacom toe te leveren, drukken deze mensen ook de prijs om via de onzekere interimcontracten te werken.

Da's ook meteen makkelijk om bijvoorbeeld in kalmere periodes de dame in kwestie meteen een paar weken zonder loon op non-actief te kunnen zetten, of te vervangen door de volgende wegwerp-werkneemster wanneer ze bijvoorbeeld te veel zou morren over haar werksituatie. Dit zijn asociale manieren van mensen te werk stellen, die niet alleen desastreus zijn voor de betrokken werknemers, maar op lange termijn ook het imago van Belgacom zullen schaden (vele mensen kennen wel iemand die in zulke onderaanneming werkt, en het is "gene reclam" zoals men dat dan zegt. Laten we ook even stil staan bij dat loon. Om en bij de 11 euro brutto, met daar inbegrepen het vakantiegeld en de belastingen, daar houdt ze dan ongeveer een VIER euro en EEN HALF van over. Ik zet het hier in drukletters. Van die 4,5 schamele euro's moet ze ook nog winkelen aan 21% BTW (net zoals iedere particulier). Je kan dus gerust zeggen dat ze iets minder verdient dan de gemiddelde bedelaar in een stationsbuurt, minder dan de pas afgestudeerde kappersassisten en zelfs minder dan een italiaans ober tijdens een zomerse regenvlaag in een niet zo toeristisch in trek zijnde buurt. En u wilt besparen op personeel zegt u? Gaat u de callcenters nog meer onder druk zetten om nòg lagere lonen af te dwingen? Bent u zeker dat de klanten (die u zo graag wil terugwinnen, vooral in Vlaanderen) dan nog voldoende dienstverlening gaan krijgen? Op dat punt is het trouwens al huilen met de pet op, bel zelf eens naar uw eigen diensten zou ik zeggen en u zal meteen merken waarom. Ik ga verder met mijn betoog door het even te hebben over die klanten die u wil terugwinnen.

Het is waar dat zeer veel klanten naar Telenet zijn overgestapt de voorbije jaren. Snellere opleveringen, hogere internetsnelheden, frisse campagnes, duidelijke facturatie (al loopt ook daar niet alles op rolletjes, maar goed) maken dat Telenet er vaak beter uit komt voor vele klanten. Wilt u deze klanten terugwinnen gaat u misschien niet moeten besparen op personeel, maar eerder moeten inzetten op innovatie en vooral op het leveren van dienstverlening die wèrkt en een prijzenpolitiek uitbouwen die niet puur drijft op leugens en de zaken anders voorstellen (verborgen kosten, extra's aanrekenen, facturatiefouten die geen fouten zijn... enz...) Dan heb ik het hier heel concreet over de niet werkende interne diensten, die steevast allemaal naar elkaar doorverwijzen, hun paraplu openen en problemen liever niet oplossen. Een van uw medewerkers bevestigde me zelfs dat ze liever had dat klanten 'het afstapten', dan dat ze iets echt moest oplossen, aangezien dat te omslachtig was. Dat laatste is inderdaad ook een punt. De software waar de belgacom winkels, callcenters en technische diensten mee moeten werken is op z'n zachtst gezegd ontoereikend om je taak te kunnen vervullen. Zo kost het aanmaken van een nieuwe klant met een drietal producten en een paar opties al gauw 30 min. Met de enorme kans dat er fouten in zitten. Kan Belgacom geen zichzelf respecterend bedrijf worden, in plaats van een firma die momenteel hoogbejaarde klanten laat opbellen door onderbetaalde mensen vanuit een callcenter om vervolgens geforceerd te worden tot het verkopen van om-het-even-wat? Ook hier kan ik voorbeelden te over van geven, in de eerste plaats over het "verkopen" van deur aan deur verkopers van Belgacom in onderaanneming van onderaannemingen,

waarbij er vooral snel-snel een handtekening moet komen op een papier, waarna de verkoper in kwestie met de noorderzon verdwijnt - onbestaande gsm nummers achterlatend bij de klanten- om daarna de zogenaamde 'puntjes' te incasseren voor de verkochte producten. Het gaat hier dan vaak over goedgelovige mensen in kleine dorpjes die nauwelijks weten wat hen overkomt, en die zonder het te beseffen worden opgezadeld met een Internet overal Maxi pakket met alle TV boeketten en extra's die je maar kan verdenken. Het mooiste voorbeeld was de man van 91 jaar, die 5 keer een pakket van 3 licenties voor een antivirus had 'verkocht' gekregen via Belgacom, terwijl de arme man in kwestie niet eens een computer in huis had. En ja, ook deze klant kreeg er het maxi pakket bij aangesmeerd, met alles er op en er aan. Uiteraard, want dat brengt punten op aan de verkoper, die niet anders kan wil hij die avond kunnen eten. Een firma die met gelijke wapens wil strijden met de concurrenten zou in de eerste plaats haar bestaande klanten moeten respecteren, in plaats van enkele programmeurs de opdracht te geven om uit de klantendatabank de bejaarden er uit te filteren en deze dan vervolgens te laten opbellen om 'slimme diensten' aan te bieden die ze niet nodig hebben, of Nederlandse callcenters onder de arm te nemen om de bestaande klanten elke dag te blijven opbellen om verkoop te pushen. Want zulke praktijken noem ik eerder 'afschuimen' van klanten dan iets verkopen. Verkopen doe je door mensen te overtuigen van een product of dienst en deze correct aan te bieden. Een zichzelf respecterend bedrijf zorgt er ook voor dat haar personeel op z'n minst de middelen heeft om klanten daadwerkelijk te helpen, maar ook daar zit men blijkbaar niks mee in.

Zo zijn er al een stuk of drie jaar problemen met het dubbel aanrekenen van de TV decoders, waar ongeveer 20% van de mensen met zo'n toestel een foute aanrekening krijgen. Ook hier gebeurt totaal niets mee , hoewel ongeveer elke teamleader dit al herhaaldelijk heeft gemeld en hoewel dit intern geweten is tot in de hoogste regionen van jullie firma. Met de feedback over dit soort toestanden gebeurd intern totaal niets. Waarom zou men ook, de cijfers naar de superieuren dragen is van zodra je in't middenkader zit, het allerbelangrijkste. Ik heb de indruk dat er in Belgacom twee lagen personeel bestaan: het plebs (die totaal onderbetaald en met beperkte middelen om-het-even-wat moeten zeggen tegen de klanten die vaak als vuil behandeld worden) en de upper-layer: de dikbetaalde mensen die van achter hun bureau cijfertjes analyseren en daar keer op keer uit domheid/luiheid/routine de verkeerde conclusies uit trekken en zichzelf geweldig vinden tijdens het schrijven op een wit bord. Nu ik toch op dreef ben, kan ik er misschien in één keer bij vertellen dat ik weet dat je niet op één week of jaar tijd een bedrijf als Belgacom kan veranderen van richting. Ik besef dat uw taak enorm veel uitdagingen teweeg brengt. Maar het maakt me vooral boos dat men opnieuw op personeel wil besparen, terwijl net daar jullie kracht zou moeten zitten: een groot bedrijf met veel potentieel en een goede werksfeer en gemotiveerd personeel, dat zou het moeten zijn! Geen verrotte boel waar iedereen snel-snel graait wat er mee te pakken valt op korte termijn, ten koste van de klanten. Misschien zou het een mooie uitdaging zijn om eens een "get real" meneuver te ondernemen, ik daag u uit mevrouw Leroy, om samen met mij eens twee volle dagen van uw

kostbare tijd te investeren door op een onderaanneming van uw bedrijf de boel mee op te volgen. Dan bedoel ik niet in een vergaderzaal cijfertjes bekijken, maar ECHT tussen de 4,5 euro/uur verdienende mensen te gaan zitten en mee te luisteren en mee te werken. "Verlaag" uzelf eens tot dit niveau in uw organisatie en kijk wat er zoal binnenkomt in deze loopgraven van uw bedrijf. Kijk waar de echte klanten (niet die lachende nepgezichten uit uw folders) mee te maken krijgen wanneer ze het beroemde nummer 0800 22 800 bellen. Of beter, bel eens naar een ISP als Scarlet en tracht uit te vissen waar het mis loopt met iemands' connectie (tenslotte is dat ook een stuk Belgacom, al wil niemand dat openlijk toegeven). Moest u deze uitdaging aangaan, al is het maar voor enkele uren, dan heet ik u van harte welkom in de wereld van wegvallende lijnen, slechte verbindingen, klanten die door een IVR verkeerde departementen aan de lijn krijgen, facturatiesystemen die niet toelaten om de meest eenvoudige bewerkingen uit te voeren, een product databank met foute info, in tegenspraak met elkaar zijnde internet procedures, omslachtige verwerkingen waarbij het tot 40 min. duurt om een nieuwe klant een correct abonnement aan te maken en te laten opleveren, om maar te zwijgen over het kluwen van diensten die elkaar overlappen en waar niemand überhaupt weet wie er nu eigenlijk een oplossing kan bieden, paraplu-mentaliteit, onverschilligheid,... Welkom ook in een wereld waar de werkforce is samengesteld uit een allegaartje van allerlei pluimage, die tegen deze hongerlonen en soms zeer kortstondige opleidingen trachten hun werk zo goed mogelijk uit te voeren omdat er continu naar hun cijfers en beltijden wordt gekeken. Mensen die werken in een omgeving waar je zelfs

niet naar het toilet kan gaan zonder op je vingers getikt te worden, waar je wanneer je een klant ècht wil helpen een opmerking krijgt dat je 'te lang' aan het bellen bent en dat 'die stomme klant het dan maar moet afbollen'. (Ik kan u letterlijke quotes geven die veel groffer zijn dan dat trouwens, maar dat kan u allemaal uit eerste hand zelf meemaken indien u mijn uitdaging aan gaat). Ik zou u graag deze twee dagen zien uitzingen en u daarna nog eens vragen of u op deze mensen wilt besparen en of hun nettoloon "te veel" vindt. Wanneer u dan toch wil besparen op personeel, weet ik alvast dat er op z'n minst 3 lagen middenkader te veel rondlopen in de Belgacom-torens, mensen die nooit buiten schijnen te komen aangezien ze blijven opdrachten geven die niks meer te maken hebben met wat er in de loopgraven gebeurt van de onderlaag in Belgacom. Mensen die de realiteitszin ergens einde jaren '90 zijn verloren en denken in cijfers, statistieken en omzet. Om af te sluiten geef ik u nog mee dat ik zelf tracht klanten te helpen en vooral zeer triest wordt van de manier dat er wordt omgegaan met mensen in't algemeen en klanten in het bijzonder. Deze houding die overal in Belgacom aanwezig schijnt te zijn, deze onverschilligheid en weigering om verantwoordelijkheid te nemen, los je nooit op met besparingen op personeel, daar is iets anders voor nodig: de wil om een keurig bedrijf te zijn en geen foldertje met lachende gezichten, waar veel ellende achter schuil gaat. Bedankt

Weg met de recruteringszwen del U kent ze wel, de recruiters en de consultants, de interims en de onderaannemers in allerlei sectoren: ze verdienen geld door zogenaamde contacten te leggen en kandidaten aan te leveren aan veelal grote bedrijven. Ze maken zichzelf belangrijk door via-via contracten te laten opstellen zodat zijzelf enkel en alleen kandidaten mogen afleveren (en niet het bedrijf zelf waar er een vacature open staat). U weet het misschien niet, maar zulke recruiters verdienen al gauw een 1000 euro per aangeleverde kandidaat, plus meestal een 2 à 3 maanden loon van de kandidaat zelf (da's juist, de eerste paar maanden krijg je eigenlijk dubbel loon, waarvan de helft dus in de zakken van de recruiter verdwijnt). Op enkele nichemarkten na, waar het echt nodig is om gespecialiseerde recruteerders te hebben, is het meestal vrij overbodig naar mijn mening. Ik ben dus in de loop der tijd radicaal tegen het principe van onderaanneming geworden. Wanneer een firma een taak wil laten uitvoeren, zou het volgens mij enkel mogelijk moeten zijn om deze mensen zèlf in dienst te nemen (ook al is het tijdelijk).

Dat betekent dat de werknemer dus door bedrijf X wordt betaalt en op zijn of haar loonbrief ook bedrijf X als werkgever heeft staan. Veelal gebeuren onderaannemingen omwille van de kostprijs en vooral om verantwoordelijkheid af te schuiven. Wanneer er iets grondig fout loopt is het natuurlijk makkelijker om met de vinger te wijzen naar een onderbetaalde subcontractor, en zelf je handen in onschuld te wassen. Wanneer we kijken naar de rekrutering op zich, kan er ook wat gezegd worden over de loonkost die de hoogte in wordt gedreven door deze consultants. Vaak verdienen deze mensen met het forwarden van een CV'tje en het aanleveren van een kandidaat tot 15% van het loon van die werknemer. Deze 'meerwaarde' wordt uiteraard doorgerekend door het van het loon van de kandidaat af te houden. Zeker met het excuus van de crisis, is het makkelijk om lagere lonen te bieden. Wanneer je dan als kandidaat dat niet aanvaardt, zijn er genoeg werklozen om je plek in te nemen en die minder kieskeurig (of meegaand) zijn. Dat afschuimen van de lonen en het vragen van extra's voor het leggen van contacten gaat soms erg ver. Zelf heb ik ooit 4 lagen meegemaakt van onderaanneming, waar ikzelf voor een grote Belgische firma werkte, die de taak had uitbesteed aan een consultancy bureau, die op haar beurt een bevriend bureau inhuurde om vervolgens deze mensen me via een interim te laten werken. Mijn loon was toen hetgeen een alleenstaande als uitkering krijgt na 1 jaar werkloos te zijn. Terwijl de 3-lagen daarboven waarschijnlijk meer verdienden door "welvaart te creëren" zoals dat dan heet...

Da's dus 8% er bij via de interim (dank u! bijna niks voor moeten doen) en daarboven dan nog een ca. 20% per consultant. Waarschijnlijk was het echte loon dat de firma betaalde en 4 keer meer dan wat ik verdiende, los van wat de staat er bovenop schept qua patronale bijdragen (en dan maar klagen over loonkost, niet alleen de staat parasiteerde in dit geval op mijn meerwaarde, maar ook de naar mijn mening luiwammesen in deze consultancy firma's die blijkbaar geen enkele welvaart scheppen, maar van zichzelf wel vinden dat ze belangrijk zijn tijdens het forwarden van CV'tje en standaard vraagjes stellen aan kandidaten.) Ik wil daar maar mee zeggen dat we misschien radicaal af moeten van heel dat onderaanneming en interim roofbouw. Het geeft een meerkost die niet nuttig is, en het gaat alsmaar verder inzake uitbuiting. Er zijn ook firma's die het correct spelen gelukkig, die iemand enkele weken interim laten draaien om daarna vast aan te werven, maar da's een minderheid. Een maatschappij die zo erg tegen profiteurs en werklozen is gekant, en waar zo veel te doen is geweest over activering tijdens de verkiezingscampagne, zou misschien ook eens mogen nadenken over de teloorgang van de werknemer als werkkracht. In vele sectoren is het werken op zich blijkbaar bijzaak geworden, en gaat de focus vooral naar wie er hoeveel kan poen scheppen op rekruteringsniveau. Of zoals een van de recruiters me zelf ooit zei: "Het gaat er niet om of u de job kan uitvoeren of niet, maar of we u binnen krijgen bij bedrijf X". En vanuit zijn standpunt had hij gelijk natuurlijk, 't is dan zeer de vraag of wie men uiteindelijk binnen krijgt, ook nut heeft op langere termijn. Maar da's bijkomstig, tegen die tijd

zullen ze wel weer een rondje recruitment opstarten en kan het poen scheppen opnieuw beginnen. De werknemer op zich is deze dagen puur een speelbal van mensen die je zogenaamd aan werk helpen. Maar in feite niet veel meer doen dan een onvoldoende uitgebouwde databank van kandidaten bijhouden en zorgen dat de papieren in orde zijn om hun afschuim-politiek verder te kunnen voeren. Ik bedenk me ook dat wij, als kandidaten, gewoon geld zouden moeten vragen om op te dagen voor een door de rekruteerder georganiseerde aanwervingsronde. Want ze krijgen immers ook betaald voor aangeleverde kandidaten, zonder dat ze per sé moeten aangeworven worden. Wanneer iemand door MIJN sollicitatiegesprek en kandidatuur een 500 euro verdient, puur om mij te komen laten opdagen, dan lijkt het me fair dat we dan 50/50 doen. Laat me maar opdraven, laat me maar een pak kopen en netjes op tijd solliciteren op eigen kosten, en dan op mijn kap geld geven aan een rekruteerder die niet eens de moeite doet om zelf aanwezig te zijn? Mooi niet. Mijn oproep is dan ook: kandidaten over heel het land: laat u niet misbruiken en vraag cash geld voor elke uitgevoerde solliciatie die in opdracht van een rekruteringsfirma wordt gevraagd. Want men verdient sowieso aan jouw kandidatuur! Ik pleit er ook voor dat gezonder, duurzame firma's op een economisch/sociale manier met werknemers om gaan. En dat laatste kan alleen, naar mijn mening, wanneer je deze mensen zelf in dienst neemt, zelf betaalt en zelf de nodige ondersteuning geeft. Dit in plaats van je te verschuilen achter buitenlandse constructies en tussenlagen van interims, rekruteerders en consultancy firma's. Want wees eerlijk... behalve wat mails forwarden en zich belangrijk

vinden in meetings zijn deze mensen geen meerwaarde aan't bieden voor de economie. In dit opzicht zijn recruiters zelfs lager allooi dan pooiers, want bij een pooier is er ergens een prostituee die voor het werk dat ze daadwerkelijk verricht, een deel krijgt. Recruiters houden zelfs het deel dat de klant betaald om de kandidaat z'n kunstjes te laten doen in het circus der rekrutering, integraal voor zichzelf. Wanneer deze sector radicaal zou worden gedecimeerd tot haar strikte minimum, en bedrijven mensen zelf zouden aanwerven, staan de recruiters aan de dop en niet de mensen die echt de welvaart creëren door echt te werken. • Beste bedrijven, huur iemand zelf in, en maak uw economie terug gezond! • Beste kandidaten, uw kandidatuur is letterlijk geld waard, eis uw deel of laat de functie gewoon liggen. Nek deze afschuim-sector, zodat de recruiters zelf werkloos worden of echt iets gaan betekenen voor de arbeidsmarkt! • Beste toekomstige regering: doe iets aan de eindeloze uitbuiting in de interim en tijdelijke sectoren, vele bedrijven 'verversen' hun werknemers elke 5 maanden om in schandalige omstandigheden en tegen hongerlonen mensen 'te werk' te stellen, is dit de welvaart waar u zo naar streeft?

co-irritatie Pleidooi tegen de AWOT muziek in co-working plaatsen Het is een mooi idee, éétje dat ik maar al te graag zou toe kunnen passen: werken in een een co-working ruimte v

waar je echt kan werken en koffie drinken. In alle rust waar nodig, maar in alle samenwerking indien gewenst. Da’s meteen een onmogelijke taak in Antwerpen zo blijkt, de co-working plaatsten die nog bestaan (want sinds de crisis zijn er al heel wat gesneuveld) zijn niet meteen mijn placesto-be. Ik ben er eigenlijk nog maar net uit eentje gaan lopen daarnet, gewoon omdat het er niet te harden was. De achillespees van dat co-working gedoe is : andere mensen. Je wil als blogger, editeur, programmeur niet je werk zitten uitvoeren naast een luidruchtige salesman die heel de dag loopt te bellen, evenmin wil je constant studentikoos gekwebbel in je oor… het is een fragiele balans, eentje waar vooral de drempel om te klagen veel lager ligt dan bij de traditionele werkomgeving. Bij dat laatste hou je voor de goede vrede (en je job) meestal je mond, of breng je kritiek diplomatisch. In een co-working iets minder want daar kan je evengoed zeggen: ‘Zeg stomme hipster, kan je nu eindelijk ophouden met over uzelf te babbelen, ik tracht te werken!’ — om er maar één voorbeeld uit te pikken… Het tweede aspect dat me danig op de zenuwen werkt is het verplicht moeten aankopen van koffie of andere consumpties. Hun koffie zuigt meestal (veel suiker toevoegen om iets te proeven), is meestal vrij duur (al komt dat dan meestal omdat ze het met de hand laten overbrengen door arme Guatemaltezen die o-zo onderbetaald zijn en daarom de meerprijs zeker waard zijn, maar nog altijd slijkkoffie leveren). Ik wil gewoon mijn ‘huur’ wel betalen voor die tijd dat ik op hun crappy wi-fi netwerk zit te werken, maar laat me verder met rust. Wanneer ik iets wil drinken, hoor je me wel.

Maar het aller-ergerlijkste aan co-working in Antwerpen is de ongeloofelijke takkenmuziek die men speelt in deze plaatsen. Ik begrijp zelfs niet waar men zulke muziek vandaan haalt, ik zou er niet in slagen een kwartier met dit “genre” te vullen, laat staan een hele week! Het bestaat meestal uit een soort vinyl-achtige ruis op de achtergrond, met dan geplingel van harpen, banjo’s, slecht gestemde gitaren met maar twee snaren en op de voorgrond takjes die tegen elkaar worden geslagen. Met als “vocals” ofwel ijle stemmetjes die van uit een diepe echo-grot lijken te komen of met een zwoele vrouwenstem die iets fluistert recht in de micro, op 33 toeren vertraageffectjes. Zelfs de muzak die op de achtrgrond speelt in Chineze restaurants is minder irritant. Men noemt dat dan koffiebar-muziek, of in Indie, of hipstermuziek… ik noem het agressie en woede opwekkend takkenmuziek, kortweg AWOT. Dus mijn tips aan de coworking plaatsten van deze stad: gooi die barretjes, die CD’s van AWOT-artiesten in de vuilbak, maak deftige, normale koffie, zorg vervolgens voor snelle wireless verbindingen en speel gewone muziek. Keuze te over: metal, electro, klassiek, pop, jazz, muzak… je doet maar. Op deze manier kan je als klant misschien gewoon wèken, want daar gaat het toch om niet?

#boycotDelhaize omdat we

consumer-power hebben Bij Delhaize: 2500 banen mogelijk verloren en 14 supermarkten bedreigd met sluiting. Misschien hoog tijd om onze "consumer-power" eens boven te halen. Want naast het stemmen op politici hebben we vooral de kracht en de macht om bedrijven te steunen of net te boycotten in hun acties, simpelweg door er al dan niet te kopen. Deze daden zijn krachtiger dan op iemand stemmen (die meestal toch iets anders doet dan waar hij of zij in de campagne voor pleitte). Het is vooral zo krachtig omdat je in grote aantallen NEEN kan zeggen tegen een bedrijf, en dat meteen in hun portefeuille kan laten voelen. Ik stel voor dat we deze kracht bovenhalen om Delhaize duidelijk te maken dat wanneer je ons eigen personeel niet steunt en niet verdedigt ten voordele van aandeelhouders en managers die vaak miljoenen euro's opstrijken, dat je dan ook niet meer op de gemiddelde consument moet rekenen. We kennen allemaal wel iemand die bij Delhaize werkt of werkte, we gaan er waarschijnlijk af en toe of elke dag winkelen en we kennen de nadelen en de voordelen van deze winkel. Het probleem is echter dat de leiding van dit bedrijf denkt te kunnen besparen, puur om hun winstmarge te verhogen en de aandeelhouders nog meer winst uit te keren. Delhaize is geenszins een verlieslatend bedrijf, men investeert zelfs volop in het buitenland momenteel.

In mijn opinie is dit bedrijf heel fout bezig, vooral aan de top, en betalen de gewone werknemers en de klanten het gelag voor het knoeiwerk aan de top. Daarom roep ik iedereen die dit leest op, om Delhaize te laten voelen dat we het hier niet mee eens zijn. Er zijn andere supermarkten, kleinhandelaars en de versmarkt... opties genoeg om je ongenoegen te laten blijken en #boycotDelahaize te laten voelen.

Fear of smallband "Weer zo iemand die niet genoeg data volume heeft", hoor ik u al denken, weer iemand die eigenlijk meer zou moeten betalen aan zijn internet provider, om meer te mogen downloaden in plaats van er blogs over vol te schrijven. Welnu, voor zolang ik me kan herinneren krijgen we in ons land te weinig bandbreedte. Da's belangrijk om weten, ook al gebruikt u zelf het internet alleen maar om af en toe uw facebook na te kijken. Anno 2014 krijgt bijvoorbeeld een basis abonnement van telenet 100 GB volume per maand, wat nog een redelijk prijs/kwantiteit is tegenover hun abonnement van 67 euro per maand waar je 'onbeperkt' (lees: 500GB mag mee downloaden). Er is nachtsurfen (een ridicuul idee waarbij je 's nachts je verbruik anders berekend ziet). Maar laat ons eerlijk zijn: je wil àltijd kunnen downloaden, surfen, streamen of backups draaien. Niet alleen wanneer je NAS of computer daartoe is getimed om na 12 uur te beginnen werken. De schrik voor smallband (wat effectief neerkomt op zulke lage snelheden dat je evengoed je kabel had uitgetrokken) zit er vaak zo in, dat je dan vulume packs moet bijkopen.

Ook bij concurrent Belgacom is dit het geval, waar men ook begint te zeuren na 500GB volume (ook daar onbeperkt genaamd). De alternatieve providers zoals Dommel en Scarlet bieden wel ongelimiteerde data aan (wat ze ook toepassen), maar daar loopt dan organisatorisch zo veel fout dat je er als consument beter voor past (niet toevallig waarschijnlijk moeten deze twee providers via Belgacom passeren om op te kunnen leveren, waar natuurlijk vaak een kink in de kabel komt), tenzij je toevallig geluk hebt en alles op rolletjes loopt en blijft lopen (tip: geen verhuis plannen dan :) Maar om terug te komen op dat schabouwelijk lage volume van 100 GB: Ik heb uit technische noodzaak de overstap van Scarlet naar Telenet moeten maken. Voor de Basic internet van Telenet kreeg ik 26 euro per maand aangerekend, en daar krijg ik dan 100GB voor. Na 4 dagen zat ik er al over. Da's 4 dagen een backup via backblaze draaien (totaal een 1.5 TB, wat me maanden gaat kosten om te MOGEN uploaden), dan een reeks downloads zoals ISO files, streaming radio, streaming TV, mijn VOIP oplossing en uiteraard de nodige updates en blockchain downloads van een cryptocurrency, en dan heb ik zelfs niet eens durven dènken een bv. een torrentje in gang te zetten... Niet iedereen zit massa's illegale films te downloaden, mensen gebruiken deze volumes ook om perfect legaal een offsite backup te maken van hun computer (hetgeen me 15 GB per dag kost op zich). Daarmee kom je dus 13 à 14 dagen toe, wanneer je het volledig tijdens het nachtsurfen inpland, 6 dagen wanneer je het tijdens de dag doet. Dan mag je intussen liefst geen linux distro downloaden, want dan heb je ook weer sneller je

volume opgebruikt en zit je sneller op de verdomde smallband. Upgraden, en dus meteen DRIE maal meer uitgeven aan 500GB is ook vrij zinloos, aangezien je dan nog altijd met een zeer restrictieve connectie zit waar een boel poorten niet toegankelijk op zijn enzovoorts... (ook hier is een technische mouw aan te passen uiteraard, maar de gewone gebruiker die meer en meer bandbreedte nodig heeft, blijft met die 100GB totaal in de kou staan.) Kunnen we nu echt anno 2014 niet meer volume krijgen bij zowel telenet als belgacom? We betalen er genoeg voor me dunkt. Het is toch waanzin dat in deze tijd waar àlles online gaat, van winkelen, betalen, communiceren, tv kijken... je nog steeds met hetzelfde volume zit dan 8 jaar geleden? Acht jaar is een eeuwigheid in telecomland... maar de tijd blijft blijkbaar stilstaan bij onze twee grote providers. Die smallband trouwens, dat geeft me alleen maar meer energie om NET NIET te upgraden en net niet toe te geven aan jullie tactiek van upselling. Ik blijf met opzet op het basis-abonnement hangen, en ik zal er mee toekomen tot jullie ons meer geven. Ik betaal niet bij, zeker niet voor een 'dienst' die in andere landen al 10 jaar de doodnormaalste zaak van de wereld is: data volume! Het excuus van deze twee providers dat 'de meeste mensen' die volumes nooit opgebruiken is een zeer flauw excuus, want dan zou je in principe aan een tankstation ook extra moeten vragen aan alle mensen die meer dan 30 liter tanken... omdat het 'veelverbruikers' zouden zijn. Met dat verschil dat je een wagen desnoods kan laten thuis staan en te voet naar je werk gaan, dat bewèègt tenminste nog iets, in plaats van die smallband.

Wat kan je er als gebruiker tegen doen? • stap over naar het laagst mogelijke abonnemnet indien je provider nog steeds dit soort volumes toepast • koop geen volume bij • gebuik de volums die je krijgt volledig op, elke maand opnieuw • schrijf de supportdiensten en marketing van deze providers aan en vraag naar een hoger volume Protesteer, want anders zitten we over 10 jaar, wanneer we 100GB opgebruiken terwijl onze electrische wagens een updateje draaien, nog steeds met die belachelijke limieten.

Zombies met oorbellen 't Is misschien een van de meest onbesproken taboes van dit land: hoe omgaan met aftakelende bejaarden? Sinds enkele weken zit ik gewrongen met het feit dat iemand uit mijn familie zienderogen aftakelt, en aangezien dit al de tweede keer is dat ik dit meemaak stemde me dit tot nadenken over het nut van bepaalde zaken. Mijn overgrootmoeder zit sinds enkele jaren in een verzorgingstehuis, waar ze elke week wordt bezocht door een deel van de familie (ik doe hier niet meer aan mee, omdat het geen nut meer heeft in mijn opinie). Veelal om haar vuile was op te halen, want teneinde de kosten een beetje te drukken, doen we die zelf voor haar. De vrouw in kwestie, zit daar dan helemaal opgetut, met oorbellen en een mooie jurk aan, bibberende voor zich uit te

staren. Soms wil men haar dan ook allerlei lekkers geven, een éclair or een tompoes en van die zaken waar ze allemaal niet meer de motoriek voor heeft om ze zelfs vast te nemen, laat staan ze op te eten. De familie zit er bij, kijkt er naar, en ziet lijdzaam toe hoe iemand die eigenlijk al dood is, toch nog wordt aangekleed, geschminkt, verzorgd en als een levende wordt behandeld. Officieel leeft ze ook nog natuurlijk, dat wil zeggen, haar persoonlijke entiteit voor de staat bestaat nog. Zo heeft ze nog een bankrekening, een kamer, een kloppend hart en vooral: een bedrag dat elke maand naar de verzorgende instelling gaat. Wanneer ik in de ruimte rondkijk waar deze mensen worden vastgehouden achter slot en grendel, zie ik niets dan hersendoden, mensen wiens bewustzijn en eigenheid volledig is verdwenen. Een vreselijk ziekte is het, die Alzheimer. Nog vreselijker is te zien hoe de verpleegsters en personeel in zulke instelling als in een creepy horrorfilm, doen alsof er niets aan de hand is. Alsof ze mensen met een gebroken been een theetje komen brengen tijdens de middag. (Ik bewonder deze mensen trouwens enorm voor de job die ze uitvoeren). It's dead Jim Men tracht het verloren gegane te compenseren in zulke oorden door hen oorbellen aan te doen, hen te kleden naar hun vroegere ik, maar het blijft een flauw afkooksel van die scène uit 'Braindead' van Peter Jackson, waar de zoon zijn zombie-moeder nog aankleed en een avondmaal voorschoteld voor het bezoek, zodat deze niets zouden doorkrijgen, terwijl haar rottend oor in het nagerecht valt en deze vervolgens door haar wordt opgegeten. Wat men in onze medische wereld doet is niet meer dan dat (zei het iets minder goor) : men neemt mensen wiens brein

jammer genoeg is heengegaan en gebruikt deze mensen en hun familie om er centjes uit te kloppen onder het mom van 'verzorging'. Dit terwijl ècht hulpbehoevenden vaak onverzorgd blijven (daklozen, zwaar gehandicapten, terminaal zieken,...) Het begint me maand na maand meer te storen dat er een hele industrie zich blijkbaar bezig houdt met het verzorgen en luxe-gebakjes geven aan hoogbejaarden die zelf verzonnen woorden uitspreken en imaginaire huishoudens rondom hen zien verschijnen, terwijl mensen die het echt nodig hebben en nog bij hun volle bewustzijn zijn, in de goot mogen liggen wanneer ze niet de juiste verzekering hebben of niet de juiste taal spreken. Roep ik hier op voor euthanasie voor Alzheimerpatiënten? Neen, de situatie is veel complexer dan dat, maar ik roep wel op om deze circus-kunstjes te stoppen, om de industrie te laten ophouden met 'zombies' (want dat zijn ze min of meer, op het andermans-brein-willen-opeten na) oorbellen aan te doen en te acteren alsof het allemaal wel ok is. En ja, ook ik heb gezien dat de vrouw in kwestie heel af en toe een flard van herkenning geeft, zelfs hier en daar een zin uitspreekt die schijnt steek te houden... maar dat neemt niet weg dat ze zelfs geen schaduw is van de persoon die ze haar willen laten uitschijnen. Dat neemt al helemaal niet weg dat een hele familie min of meer verplicht wordt elke week op te draven voor bezoek, feestjes en andere evenementen zoals een parkwandeling... terwijl we allemaal weten dat het een flutvertoning is. Het heeft geen zin om een parkwandeling te maken met iemand in een rolstoel die hooguit een boom van haar eigen voeten kan onderscheiden, het heeft ook geen zin om dan flauw te doen over de was die moet gebeuren, waar er dan schandalige bedragen worden gevraagd om zelfs

ongebruikte handdoeken toch maar te wassen (een zwendel op zich, waar men schaamteloos profiteert van het tijdsgebrek dat familieleden vaak hebben). Ik weet dat het hard klinkt. Ik heb zelf mijn vader verloren aan deze slopende ziekte en toch kan ik het niet verkroppen dat week na week, dit soort toneeltje wordt opgevoerd. Misschien moet men, naar analogie van "Het bewustzijn verklaard" van Daniel C. Dennet, eens nadenken over wat nog als levend wordt beschouwd en wat niet. Volgens mij dienen deze wettelijke definities sterk te worden herzien. Intussen hoop ik dat ons wetenschappelijk onderzoek naar deze ziekte zich verder zal ontwikkelen en dat dit soort toestanden binnen x-aantal jaren tot de geschiedenis zal behoren. Ik ga alvast niet meer op bezoek, want voor mij is mijn bomma overleden. Hoewel de staat, en een boel verzorgende industrie daar anders over denkt, en vooral anders over 'rekent'. Jammer genoeg worden Alzheimerpatiënten niet alleen van hun brein beroofd door de ziekte, maar worden ze gaandeweg een rondgereden geldbuidel voor allerlei instanties. De menselijkheid is vaak ver te zoeken, ook al geeft men dan een frangipanneke aan iemand, wat men echt doet is iets heel anders…

Boterhammentaks voor de chipsgeneratie De Belgische staat houdt zich blijkbaar heel vaak bezig met zaken die niet echt de taak van een overheid zijn in mijn opinie, maar wanneer er dan zo'n typische reeks zaken zijn waar ze zich net wèl mee zou moeten bezighouden, geven ze meestal totaal niet thuis. Zulke zaken zijn bijvoorbeeld onderwijs en volksgezondheid (zeker bij kinderen!). Groot was dan ook mijn verbazing om te lezen over de boterhammentaks (van om en bij de 270 euro per jaar) bron: deredactie Het gaat'm bij mij niet alleen over dat bedrag, maar om het principe dat je blijkbaar opeens 'buitenschoolse opvang' betalend moet organiseren om in een schoolgebouw mensen hun boterhammen te kunnen laten opeten. (een compleet bullshit excuus aangezien er leerkrachten en werklozen genoeg zijn die die taak kunnen uitvoeren zonder al te veel praktische problemen). Wanneer je dan toch zo commerciëel wil zijn en het over deze zogenaamde dienstverlening wil hebben van die toezichthoudende leerkracht, waarom geef je dan niet meteen de optie om ook gezond eten aan te kopen in de school zelf? Op die manier kan je de inkomsten genereren die nodig zijn om iemand te betalen, of meteen er voor zorgen dat er

iemand eten voorziet èn tegelijk een oogje in't zeil houdt. Betalen doe de ouders toch al, is blijkbaar de achterliggende gedachte geweest van die taks, waarom enkel dom takseren zonder enige meerwaarde? (juist ja, gemakzucht) Meer nog, door geld te vragen om kinderen hun boterhammen te laten opeten, duwt men nòg meer mensen in wat ik de chips-generatie ben gaan noemen. Ik woon toevallig naast een school. De middagpauze wordt daar massaal genuttigd door de nabijgelegen supermarkt te bezoeken en er chips en andere rotzooi te halen. Vaak zie ik een hele week lang (behalve woensdag, dan zitten ze in de frituur) dezelfde kinderen, met dezelfde enorme pakken chips op diezelfde plekken liggen, hangen en zitten. Elke dag opnieuw... Blijkbaar sluit men de ogen in zo'n school, en bij de staat, en onderwijs, en volksgezondheid, en kind en gezin, en de ouders ook trouwens. Men wil het niet weten want "iedereen eet toch wat'm wilt hé". Wanneer zo'n kind zou vragen om een pakje L&M sigaretten en de supermarkt zou het durven verkopen, dan zouden er zware gevolgen zijn omdat de wetgeving hier duidelijk over is. Wanneer datzelfde kind een enorm pak Lay's chips met Bolognaise koopt en nog wat zuurtjes en een fles pepsi cola, is er geen probleem blijkbaar. Meer nog, men heeft dit graag omdat er dan budgetair geen probleem is in de nabijgelegen school (lees: de leerkracht kan haar haar laten doen tijdens de middag in plaats van op een bende kleine kinderen te moeten letten, want daar gaat het ook over). Kinderen proppen zich tegenwoordig in de buurt van scholen massaal vol met chips en ongezond eten (we zijn

de tijd van het geniepig een snoepje in het snoepwinkeltje halen echt al lang voorbij). Men gaat met blijkbaar zeer dikke portemonnee's naar supermarkten en krantenwinkels om er echt alles in te slaan waar een kind maar zin in kan hebben. Een jongen van 14 vertelde me dat ze zelfs om de beurt elke week naar de Colruyt gaan om energydrankjes goedkoper aan te kopen in grotere aantallen en deze dan op straat te verdelen onder de kinderen. Mooie maatschappij blijkbaar, we zijn in 20 jaar tijd geëvolueerd van onder streng toezicht en in alle stilte een kop thee drinken en je brooddoos leegeten, naar op straat liggen en groepsaankopen doen om elke dag chemische troep te nuttigen teneinde de school haar budget te laten kloppen en de leerkrachten vooral niet tot last te zijn. Is het echt zo ver gekomen dat de scholen en bij uitbreiding de staat, de ogen sluit voor dit fenomeen? Is het zo ver gekomen ook, dat men dan nog maatregelen gaat in de hand werken die deze totaal desastreuze tendens nog versterkt? Men weet best dat zo'n boterhammentaks zal leiden tot de zwakkere of minderbedeelde gezinnen die het kind dan maar 'los' laten op straat tijdens de middag. Een periode die ooit diende om kinderen samen te laten eten, elkaar te leren kennen, spelen... en die nu moet dienen om de lokale supermarkt nog wat verkoopscijfers te doen draaien op kap van de gezondheid van de kinderen. Ik durf zelfs beweren dat men stilaan naar de toestanden zoals in de VS is aan't evolueren, waar kinderen 's middags een junkfood-keten binnenstappen die gelegen is op het schoolterrein. Naschoolse opvang is een totaal bullshit excuus om kinderen te laten opdraaien voor de gokverslaving van

gemeenten die hun geld nooit deftig hebben kunnen beheren en in feite geen halve zier geven over hun inwoners, hun kinderen of hun toekomst (of het moest even verkiezingscampagne zijn, dan eventjes wel hoor). De oplossing is simpel: wanneer er een kost verbonden zou zijn aan die 'opvang' tijdens de middag: voorzie daar dan personneel voor. Kan je dat niet betalen als school: ga dan creatief om met het probleem ipv te takseren, en tracht er intussen actief iets aan te doen dat kinderen wandelende chipsvreters zijn geworden tijdens de middag, want de kosten in de gezondheidszorg gaan ooit ook stijgen op deze manier, om maar te zwijgen over de nadelen op sociaal gebied. Intussen koop ik aandelen van Pepsico denk ik, want de chips en cola verkoop gaat er zeker niet op achteruitgaan met deze taks.

E-mail encryptie anno 2014 Reeds einde jaren '90 waren mensen die 'into computers' waren al fervent bezig met het encrypteren (da's dus in codetaal omzetten) van hun e-mails. Niet omdat er toen massaal door overheden werd gespionneerd, maar vooral omdat ze het gewoon leuk vonden om hun privacy uit principe alleen al, te vrijwaren. Een soort van vrijheidsdrang die later, bij de opkomst van de meer massa-producten op het internet, verloren ging. Kijk maar naar hoe jongeren omgaan met hun privacy en je weet meteen wat ik bedoel. Niemand is blijkbaar bezig met het

privé houden van privé gegevens. Al begint er de recente maanden, na de resetthenet actie toch iets te rommelen. Ik herinner me in 1998 een security expert die me een mail stuurde met mijn nieuwe internet password voor een gebruikersbestand, waarbij ik toen vroeg hoe ik die PGP message moest decoderen. Een taak die zonder hulp niet gedaan kreeg, zelfs niet na het importeren van public keys en het synchroniseren met een server en noem maar op. Zoals zo vaak in de open-source wereld, gaat men er van uit dat je alles al weet op voorhand. Uiteindelijk ben ik naar die man zelf gestapt (hij zat maar enkele meters verder in het gebouw in zijn lange baard te wrijven) en gewoon gevraagd of hij het op een papiertje wilde schrijven, met de belofte dat ik het papiertje meteen zou vernietigen eens ik het passwoord goed kende. Na wat uitleg over hoe onbruikbaar zijn PGP gedoe wel was in de praktijk, gaf hij uiteindelijk toe, door met mij mee te wandelen tot aan mijn bureau en daar het passwoord in te typen en te bewaren in een text file. Security anno 1998 was nog net iets anders dan nu. We zijn intussen 16 jaar verder, een gigantische stap in technologieland, en we zitten nog steeds met allerlei zaken die ik gemakshalve onder 'linuxgedoe' categoriseer. Dat betekend bij mij zoveel als: goede bedoelingen, opensource, gratis, maar totaal geen support of usability (Iets dat niet meer geldt voor linux zelf, maar wel voor vele afgeleide projecten). Wanneer je dus je e-mail wil afschermen tegen spionage zoals die van de NSA of andere overheden, is er niet echt veel meer te doen dan je overleveren aan allerlei initiatieven die met wisselend success je mails laten coderen. Google zelf is dan wel bezig met een end-to-end encrypty project,

maar da's nog niet voor het grote publiek toegankelijk op moment van schrijven. Het doorkrijgen van hoe GPG en PGP werken is nu niet echt rocket-science te noemen, maar de implementatie in de praktijk is dat vaak wel (zeker wanneer je resoluut weigert om met linux te werken of de draak als Thunderbird als mailclient te gebruiken). Zo trachtte ik drie alternatieven waarbij er Chrome extenties mijn gmail meteen zouden encrypteren en ondertekenen wanneer ik dat aanduidde. Mymail-crypt onder andere, het ding werkte voor geen meter, zelfs niet nadat ik de beide GPG-mail certificaten had in Kleopatra geïmporteerd (voor ik iedereen kwijt ben: Kleopatra is een programma om je sleutels van die codering te onderhouden, een onderdeel van de GPG windows programma's). Uiteindelijk heb ik het PGP en GPG verhaal achter me gelaten, beseffende dat wanneer ik het na enkele uren ploeteren zou in orde krijgen, er geen enkele andere zot zou zijn in mijn e-mail contactenlijst die dezelfde zoektocht zou ondernemen, laat staat tot een goed einde brengen. Wat je meteen de vraag doet stellen waarom ik met encryptie was begonnen... Wat ik echt niet begrijp is dat de security-guru's van de PGP wereld, zo ver van de echte wereld af zitten dat ze er na 16 jaar nog steeds niet in geslaagd zijn om hun systeem makkelijk te maken, of op z'n minst bruikbaar voor de gemiddelde gebruiker. Zelfs de hulp die ze op hun websites plaatsen om mensen hierbij te helpen is vaak compleet gedateerd of ronduit onbegrijpbaar. (Hoe je het systeem zelf kan testen is

bijvoorbeld nergens uitgelegd, om maar één voorbeeld te geven). *Security vs. Usability was duidelijk 1 - 0 hier. * Daarna ben ik andere, makkelijkere, opties beginnen bekijken. Hierbij zie je vooral dat er veel initiatieven worden genomen, die allemaal roemloos falen. Twee die de moeite waren wil ik er toch meegeven: Unseen.is is een verdienstelijke poging, als is daar dan de roundcube interface en overlay dan weer een totale ramp. Protonmail.ch is eigenlijk het enige dat ik tegenkwam dat bruikbaar en secure is, en waar je ook met een gerust hart je minder technische aangelegde contacten naar kan verwijzen. Nadeel hier is dat het nog in beta fase is, en ze maar met mondjesmaat nieuwe gebruikers toelaten (tenzij je betaalt om de crowdfunding te steunen).

De toekomst van digitaal geld (deel 1) Bitcoin, u hoort de naam hier en daar wel eens vallen, ook al leven we in een land waar het nauwelijks gekend is, of actief gebruikt wordt. Het vermanende vingertje van de staat was er nochtans sneller dan verwacht bij om ons te waarschuwen tegen beleggingsproducten in deze "cryptocuyrrency". Met als

ondertoon dat u er beter als brave-belg ook met uw grijpgrage handen af kan blijven. Logisch dat men zulks verkondigt, een staat heeft er alle baat bij dat haar dikke vrienden bij de grote banken hun huidige ouderwetse manier van zaken doen, tijdig kunnen aanpassen voor het plebs er massaal op springt. Ik ben al enige tijd het bitcoin verhaal aan het volgen, al zeer vroeg (ergens rond 2010 zelfs) wilde ik er zelf in investeren (maar daar was ik zelf toen niet klaar voor, temeer omdat ik niet in het model geloofde, en al zeker niet in de adaptatie door het grote publiek, die zelfs al terugschrikken van een online banktransctie via hun computer). We zijn inmiddels enkele jaren verder, en ik heb de trein misschien gemist van het 'minen', maar dat deert me minder (de risico's heb ik heel bewust niet genomen, en daar heb ik dan ongelijk in gekregen, maar ook geen geld mee verloren dus - wat evengoed had gekund vermits de eerste 'miners' toen voor gek werden verklaard). Ik vind het enkel jammer dat men anno 2014 de mensen blijft bang maken voor een electronische en snelle manier van betalen (of dat nu via Ripple, Bitcoin, NXT of iets anders gaat...) Nochtans zou dat ons kunnen bevrijden van het juk van de banken en hun oertrage netwerken. Het zou ons kunnen losmaken van de veel te dure (en slecht onderhouden) betaalterminals in winkels en vooral van kosten die daar aan verbonden zijn. Het zou ons vooral helpen om SNEL een transactie te kunnen volbrengen, zonder binnen de kantooruren en binnen de benepen openingsdagen van een bank een overschrijving te mogen doen van ons eigen geld naar iemand anders.

Vergeet ook niet dat het de banken zelf waren die het geld als eerste zijn beginnen loskoppelen van echte waarde, het hebben herleid tot 'een reeks getallen in hun databanken'. Wat het equivalent was van het uitbrengen van de eerste CD's in plaats van vinyl platen. Mijn visie op de toekomst van het digitale geld is de volgende: Het geld gaat net als bij de muziek gedigitaliseerd worden (dat is het in feite al) en een soort van universal translator worden tussen mensen (daar zijn we nog niet). De ene zal dollars willen gebruiken, een andere bitcoin, nog iemand anders een lokale munteenheid. En dat zal allemaal naadloos op elkaar aangesloten worden. Je zal naar mijn mening als gebruiker enkel te maken krijgen met de munt die je wil gebruiken (die densoods naar wat anders zal omgezet worden teneinde vlotte transactie te vrijwaren). Net zoals iemand Engels kan spreken terwijl er in de achtergrond een simultane vertaling gebeurt naar het Frans of Nederlands. Ik betaal in Euro, via een electronisch systeem, dat het voor mij ongezien omzet naar een crypto-eenheid (bitcoin of iets anders) waarna het over een super-performant netwerk met extreem lage kosten, naar de persoon of zaak wordt gestuurd die ik wil betalen. Deze krijgt het aan in de vorm dat men wenst, dollars, yen, euro, bitcoin, nxt,.... noem maar op. Er zal een hybride-geldstroom ontstaan, waar net zoals bij de muziek, nog wel de gelden (de albums) worden vrijgegeven, maar waar het distributiesysteem en de toegankelijkheid (streaming, itunes, spotify, mp3 files, flac...) zo is toegenomen dat het voor iedereen een bevrijding zal zijn.

Weg met die visa-kaartjes, en het 5 dagen wachten op een aangekondigde overschrijving, weg met het uitrekenen wanneer je geld er zal zijn op een verlengd weekend dus. We zijn er nog ver af. Maar stap voor stap veroveren allerlei initiatieven de financieële wereld, waarbij een samensmelting van de bestaande en de nieuwe systemen niet ver af meer kan zijn. Intussen kan ik enkel maar aanraden, om toch ook een klein beetje van uw centen in Bitcoin te stoppen, of nog beter: in NXT (nxt.org) want daar zit volgens mij de toekomst. Maar spendeer er niet meer aan dan wat je kan en wil verliezen wanneer het zou foutlopen, want ook dat kan gebeuren met iets dat nog experimenteel is te noemen. Interessante tijden in ieder geval. voor de gulle mensen die dit artikel leuk vinden mijn bitcoin adres voor tips is: BTC : 19KZJ3Xni59zs1zDk52ihMejxJ3FNCtU6T en mijn NXT : 12824818077097659754

Tanken bij Belgische internet providers Ik heb een nieuwe wagen en ik wil er meteen een ritje mee maken naar Frankrijk. Ik ga tanken en merk dat de benzine stopt op 15 liter.

Er lijkt geen druppel meer uit te komen uit die benzinepomp. Maar de teller blijft zachtjes overspringen zo lijkt het. Ik begrijp er niets van. Ik haal de pompbediende er bij. Die komt lachend mee, en wijst naar de meter op de benzinepomp: "U bent nog aan't tanken hoor, maar er komt maar een druppel per seconde door..." Ik kijk verbaasd naar de lange rij wachtenden achter mij aan het tankstation en vraag wat hij er aan gaat doen. "Niets meneer, da's nu eenmaal hoe het werkt. 15 liter hebt u kunnen tanken aan de normale snelheden van een benzinepomp, da's al snel goed om 300km mee te rijden met een zuinige wagen hé." Hij kijkt me vragend aan, alsof ik nog nooit van mijn leven heb getankt. Ik val bijna om van verbazing. "Driehonderd kilometer? Maar ik wil naar Zuid-Frankrijk meneer!" De man fronst zijn wenkbrauwen: "Tja, da's een heel eind hé, da's meer dan wat de gemiddelde inwoner van dit dorp op een maand opgebruikt aan benzine hoor." Hij komt dichterbij en fluistert in mijn oor: "De mensen hier gebruiken hun auto enkel maar om naar de dokter of bakker te rijden, die doen nog geen 20 km. per maand op!" Hij lacht vriendelijk en gaat door: "Maar niet getreurd meneer, ik heb een oplossing! Ik soigneer mijn klanten graag..." De man rent weg en komt een tiental tellen later terug met een papiertje. "Wanneer u dit ondertekend bent u lid van de veelrijdersclub." Hij knipoogt. "Moet ik daar voor betalen?" "Eh... ja, kost wel een 40 euro in de maand, maar dan kan je tegen volle snelheden tanken hoor... "

Ik kriebel snel mijn handtekening op het papier want wil nu echt wel met mijn nieuwe wagen gaan rijden. De man drukt op een knop aan de zijkant van de pomp en opeens gaat de teller en de benzinepomp razendsnel vooruit. In een mum van tijd zit er 55 liter in mijn tank. Ik bedank de man en betaal voor de tankbeurt en het lidmaatschap van de veelrijdersclub en vertrek, een hele rij toeterende mensen staan immers al klaar om de oprit van het tankstation op te rijden. Een paar mensen zijn zelfs al vloekend uitgestapt. Eens ik goed en wel in Frankrijk ben, een eind voorbij de Parijse ring, hoor ik mijn wagen echter sputteren. Er lijkt iets mis en ik ga meteen aan de kant staat van de drukke autostrade. Nog voor ik de motorkap kan openen om te kijken wat er met de wagen aan de hand is, krijg ik telefoon. Een vriendelijke dame aan de lijn vraagt me of ik lid ben van de veelrijdersclub. "Dat ben ik zeker, ik ben net vandaag lid geworden." zeg ik trots. "We hebben uw wagen vanop afstand even doen stoppen, want u verbruikt nu zelfs al meer dan 500 km lang onze benzine... da's tegen de regels van de gemiddelde veelverbruiker in zelfs, die doen normaal nooit meer dan 500 kilometer op een dag... want bent u wel niet allemaal aan't doen?" "Maar ik heb toch betaald? Ik rijd gewoon naar het Zuiden van... eh trouwens daar hebt u helemaal niks mee te maken naar waar ik onderweg ben, al rijd ik naar Zuid-Afrika!" "Tja, maar u moet begrijpen dat u nu even aan de kant zal moeten wachten tot morgen, dan kan u de volgende schijf van 500 km opgebruiken... nog een prettige dag."

Nog voor ik kan vragen waarom en hoe men mijn wagen heeft kunnen stilleggen, haakt ze in. En daar sta ik dan, met een gloednieuwe wagen, aan de kant van de weg ergens in Frankrijk... met een halve benzinetank waar ik niets mee kan aanvangen en een fikse rekening die net betaald werd voor een veelrijdersclub die blijkbaar nooit verder geraakt dan Noord-Frankrijk of de Ardennen. Een paar fransen rijden me al lachend en toeterend voorbij, wijzend naar de domme Belg wiens auto is stilgevallen onderweg. Moesten Telenet en Belgacom benzine-producten en auto's verkopen, dan zou dit waarschijnlijk het effect zijn van wat ze in de praktijk elke dag doen met hun klanten anno 2014. Stop de lage datalimieten aub!

Deurne sovjetgemeente Na enkele jaren in Berchem en centrum Antwerpen te hebben gewoond, ben ik nu door omstandigheden verkast naar Deurne bij Antwerpen. Het eerste dat opvalt is het complete isolement waarin je je meteen bevindt. Iemand die geen auto bezit in deze randgemeenteGoelag van Antwerpen is zo goed als afgesneden van de buitenwereld zo lijkt het. De auto's die je hier in de brede lanen ziet geparkeerd staan bewegen ook nauwelijks (de bewoners hebben blijkbaar nog het stokoude idee dat "er

nen oto veur de deur" moet staan om een status uit te stralen naar de mensen om hen heen). Op gebied van vervoer is't hier minder vrij dan in't stad uiteraard, je hebt wel enkele tram-, en buslijnen, maar die zijn zo beperkt in hun bestemmingen en rijtijden (vooral de bussen) dat je meestal maar twee keuzes hebt: naar het Wijnegem Shopping center of naar't Stad (ik kies systematisch voor't stad gezien het WSC meestal enkel maar vitrines heeft zonder stock en de mensen daar een uitvergroting zijn van alles wat foutloopt in onze maatschappij). Wat ook meteen raar aanvoelt in dit onheilsoord, is de afwezigheid van de Velo-fietsen. Ik ben gewoon om eender wanneer op zo'n Velo te springen en meteen naar waar dan ook te fietsen: naar de supermarkt, bezoek aan vrienden of een pintje gaan pakken. In Deurne is er buiten enkele fietsbeugels waar men systematisch fietsen vandaliseert of steelt, niets. De mensen zijn ook anders. Het soort immobiele volk dat hier is blijven plakken en rondtjokken tijdens de laatste decennia kan je opdelen in enkele types eigenlijk. Overwegend zijn ze mensen die nog steeds hun jaren'80 kapsel hebben van toen ze nog achter de kassa van de lokale supermarkt stonden, waarbij men vooral trainingspakken uit de Makro draagt en de vrouwen een permanant hebben die ik ènkel in deze gemeente zie. Er moet hier trouwens ergens nog een kapper zijn die zijn repertoire nog nooit heeft verandert sinds Nadine Desloovere voor het eerst het nieuws las op VTM. De rest van de mensen zijn overjaarse Johnnies (ik heb er zelfs nog eentje gespot op een rasechte Camino!) en wat

bejaarden die hier een opstapel-kotje hebben gekocht om hun oude dag te slijten. De winkels rondom deze vele blokken vol opstapelbejaarden zijn in schril contrast met het aantal inwoners: er zijn nauwelijks bakkers, beenhouwers of viswinkels, laat staan nuttige zaken die bijvoorbeeld groenten of fruit verkopen. De laatste viswinkel hier in onze buurt sloot enkele jaren terug omdat de klanten er, ondanks de uitstekende kwaliteit, weg bleven wegens 'te duur'. Waarna er hier een soort economische woestenij is ontstaan met enkele nog een krantenwinkel waar iedereen Lotto's komt invullen en over hun hond zeuren, en een Aldi en Lidl wat verderop. De infrastructuur in dit district laat te wensen over... een straat bestaat hier voor 50% uit niet gebruikte prestige voortuintjes, terwijl je dan een trottoir hebt van ruim 2à3 meter breed, waar geen kat over loopt... maar parkeerplaats? Niks. Of een fiesttrommel om je fiest veilig weg te bergen? Niks. Een straat-kluis om pakjes door de post te laten afleveren wanneer je niet thuis bent? Niks. Een klein middenperkje waar je misschien een speeltuin kan maken (plek genoeg)? Niks. Men investeerde hier in beton en nutteloze voortuinen zonder ziel, voor mensen die allemaal in de rechter of linker voorkant van hun living een TV hebben opstaan van 's ochtends tot 's avonds en waar men één maal in de maand hun Opel Safira vol laadt met Markro en Liddl opwarmcrap om de komende weken geen last meer te hebben. Hier wonen het soort mensen die vriendelijke dingen tegen hun hond zeggen op straat, maar de naam van hun buurman niet weten.

Hier wonenen mensen die van achter hun gordijn in't oog houden wanneer je binnen of buiten wandelt, behalve wanneer je overvallen wordt, dan waren ze zogenaamd net "niet thuis". Hier woont het soort volk waar men in de familie Bakejauw zo mee lachte, maar dan zonder de passie, de energie en de liefde voor elkaar. Deurne is een Sovjet-enclave in Antwerpen, waar men rechts stemt, maar in feite in een plan-economie leeft die ze zelf hebben aangericht door hun domheid en bekrompenheid. Hier en daar is er wel een lichtpuntje: ik zie meer en meer inwijkelingen opduiken, mensen met een migratieachtergrond. Deze knikken vriendelijk goeiedag en helpen mensen met buggies met plezier de tram op, staan hun plaats af aan zwangere vrouwen, in plaats van verzuurd naar de andere kant te kijken en te doen alsof ze oud en slechtziend zijn. Misschien is er nog hoop, te zien aan al die "te koop" en "te huur" plaatjes die ik hier massaal zie hangen.

Chartillisme kan ons redden (deel 1) Het concept "gratis bestaat niet" van onze nieuwe Vlaamse regering is niet nieuw. Het is eerder een sloganekse

uitspraak, waar een soort staatsvisie achter schuilt waarin het ieder-voor-zicht wordt en waar besparingen zonder veel nadenken kunnen doorgevoerd worden. Eens zulk concept uitgerold is en aanvaard wordt door een bevolking, staat de deur wagenwijd open voor het schrappen van allerlei subsidies en tussenkomsten die normaal de sociale (of gedwongen sociale) samenhang te goed kwamen. Het probleem zit echter dieper naar mijn mening. Zelf ben ik een voorstander van Chartillisme, in combinatie met een zeer minimalistische staat. De rechtse en linkse regeringen trachten allemaal iets te repareren dat al lang kapot is, en nooit terug kan komen, namelijk de homogene vrije-markt maatschappij. Sinds de globalisatie zich voornamelijk op economisch vlak heeft doorgezet is het onvermijdelijk geworden om aan je eigen economie te werken zonder te vergeten dat je deel uitmaakt van een grotere wereld. Dat oude concept van staatsvorming moeten we mijn inziens achter ons laten en iets uitvinden dat werkt. Kan niet met hier en daar 1 ding te veranderen, hier en daar één maatregel of wet aan te passen om vervolgens de resultaten (en de verplaatsing van het probleem) af te wachten. BV. belastingen verlagen heeft als gevolg dat je minder middelen hebt als staat om uit te geven. En da's erg omdat we nu eenmaal een misvormde staat hebben die dat geld nodig heeft om te compenseren voor gebrek aan echt sociaal (vanuit het volk opgebouwd) vangnet. Op deze manier gaan oa. socialisten en communisten hun vergroting van de staat en de herverdeling (stelen) van gelden verantwoorden.

Tweede voorbeeld is bijvoorbeeld het verlagen van allerlei uitgaven om de rekening te doen kloppen, wat meteen resultaten heeft inzake koopkracht. Waarmee de rechte politici meestal meteen in het vel snidjen van hun kiespubliek (betere verdieners, KMO's en rijken). Nochtans is het grondprobleem de staat zelf, men gaat er van uit dat een staat blijkbaar àlles moet kunnen. En daar zijn veel centen voor nodig. Misschien moeten we beginnen met een basispakket te nemen waar onze staat goed in is, of wordt, en niks meer dan dat. De manier om dit te doen is naar mijn mening Chartillisme. Of althans een vernieuwde moderne vorm hiervan. We hebben de rekenkracht, de machines en de kennis om dit in de praktijk te brengen, samen met een plan-economie (niet volgens Sojetmodel, maar volgens een berekend model waar bedrijven en organisaties de sturing op zich nemen), en in een later fase zelfs een plan-demografie. Gratis bestond wel. Hoe pakken we zulks aan? Schaf alle geld-weggeven af. Geen geld meer geven wanneer de staat er niets voor in ruil krijgt. Geen werkloosheidsuitkeringen meer, geen leefloon, geen bijdragen voor allerlei minderheiden, niks... wanneer je werkt voor de staat krijg je in ruil voor je werk een wedde, maar verder krijgt er niemand geld zonder daar iets voor in ruil te geven. Dit sluit profitariaat 100% uit. niemand kan nog profiteren van een of andere uitkering, omdat er simpelweg geen meer bestaan. Niemand kan dus bijgevolg onterecht subsidies krijgen, macht misbruiken of

documenten vervalsen om op de kap van de belastingbetaler iets te profiteren. De industrie en de structuren omheen dit "geld-geven", kan je ook anders gaan inzetten. Mensen die nu bv. bij de RVA of VDAB werken kunnen beter ingezet worden. De OCMW's kunnen van de ene op de andere dag een andere taak op zich nemen: namelijk het organiseren van een echt sociaal vangnet, in plaats van een win-for-life voor iedereen. Een mooi voorbeeld van zulke vangnet-functie is moeders voor moeders. Een concept waarbij moeders die alleenstaand waren door onze overheid aan hun lot werden over gelaten en waar men vanuit het volk zelf kledij en spullen is beginnen inzamelen. Dit is een typevoorbeeld van organisaties waar de nieuwe sociale vangnetten zouden worden uit opgebouwd. De bedrijven en privé personen hebben hier ook makkelijk budgetten voor, aangezien hun belastingen door het afschaffen van ons huidige 'oude' sociale zekerheidssysteem, drastisch naar omlaag gingen. Een bedrijf betaald in die maatschappij geen 65% belasting meer, maar eerder rond de 15à 20% in eerste fase. De maatschappij en vooral de bedrijven spelen hier een cruciale rol in het waarmaken van dit soort sociaal gedrag. Een bedrijf dat nu 60% belastingsdruk heeft gaat uiteraard meer kunnen doen voor een behoeftige wanneer ze maar 15% belastingen betalen. Het principe is simpel: de staat geeft geen sociale zekerheid meer omdat dit niet sociaal is. De maatschappij organiseert dit zelf, en de staat zorgt enkel voor de minimale regelgeving en faciliteiten (zoals tokens). Deze staat moet ook consequent alle geld-geven opties beginnen uitschakelen, ook naar de adel, de politieke

partijen zelf, subsidies, liefdadigheid, steun aan bedrijven om allerlei beleidsdoelen te halen, noem maar op. Wanneer je bijvoorbeeld de gratis openbaar vervoersbewijzen afschaft voor bejaarden, moet je evengoed geen geld meer geven aan bedrijven om een lid van een minderheidsgroep in dienst te nemen. Bedrijven zouden dit uit zichzelf moeten doen, uit maatschappelijke verantwoordelijkheid, zonder hiervoor centen te "krijgen". In deel 2 ga ik dieper in op concrete voorbeelden.

De Breedlopers Ik loop over een trottoir in het Antwerpse, je kan er met wat goeie wil met een buggy, drie volwassenen en een hond horizontaal naast elkaar lopen, zo breed. Er komt een vrouw aangewaggeld in de tegenovergestelde richting, ik ga wat opzij. En toch botsen we. Waarna ze me in een taal die ik niet begrijp begint uit te schelden. Ik loop door en zeg haar: "Ik versta uw boeventaaltje niet". We hebben hier in onze stad op vele plekken genoeg plaats op het voetpad, dat is zeker. Vooral in bepaalde randgemeenten is men nogal kwistig beginnen omspringen met de beschikbare ruimte, waardoor er hier en daar zelfs een halve Champs-Élysées is aangelegd, ook al wandelt er nauwelijks volk rond (tenzij om vanuit hun woonblok naar de auto te gaan of om met hun hond te gaan wandelen naar het eerste plekje met meer dan 50 cm gras). Op zo'n veel te breed uitgevallen voetpad liep ik dus met mijn dochter, ik kruiste het soort volk dat ik "Breedlopers" ben gaan noemen. Ze staan dan meestal met drie of meer, zo veel mogelijk plek in te nemen. Dat doen ze meestel met zo'n

nonchalance en totale onverschilligheid tegenover hun omgeving, dat ik ze er van verdenk deel uit te maken van een ondergrondse sekte die van het-plek-innemen een halszaak hebben gemaakt of het als hun heilige plicht beschouwen. Hoe? De techniek is simpel: allereerst zijn deze mensen meestel nogal dik te noemen. Om een of andere sociologisch perfect te verklaren reden is een breedloper iets dat je wordt door vaak genoeg naar allerlei junk-food ketens en het IKEA restaurant te gaan eten, zodat er flink wat extra vet aan het lijf hangt gecombineerd met een ongezond uitziende huid. Daarnaast moet je ook over de juiste lichaamshouding beschikken: de armen van de breedlopers zijn goed breed, de voeten houden ze ver uit elkaar (doe desnoods in je broek, want in zo'n flappy trainingspak maakt dat toch niet zo veel uit, niemand die het merkt), zodat je met armen èn benen al meteen twee keer de plek inneemt die nodig is. Wijdbeens staan, met de armen trage gebaren maken, en vooral heen en weer bewegen. Om het helemaal compleet te maken, houdt je de handtas, draagtas of plastieken Aldi zak zo'n halve meter van je vandaan. Zet het desnoods even neer op de grond, ergens op een random plek waar er nog iemand zou door kunnen. Zie er vooral bedreigend genoeg uit, zodat mensen je niet vragen of je opzij wil gaan. Wanneer ze dat toch doen, begin dat de schelden in een dialect dat niemand verstaat, of leer enkele woorden in de taal van een ver buitenland. Bij voorkeur gebruik je ook honden (die steevast via een leiband de volledige trottoir innemen en waar het baasje niet naar omziet zodat de hinderlijke impact maximaal is) of nog beter: neem zelf een caddy mee die dan ook nonchalant

achter je aan wordt gesleept en nog een extra meter plek naast je inpalmt (ook al een variant gezien met een fiets trouwens...). Wandel alsof je nog steeds in je broek hebt gedaan, armen goed breed en alles zo veel mogelijk laten plek innemen. Begin dan een praatje met je mede-breedlopers, terwijl je vooral je ogen en hoofd in de richting houdt waar de mensen niet vandaan komen, negeer verder iedereen die in de buurt komt (zeker mensen die van achter je rug door willen, sneller wandelen of godbetert een roltrap op moeten in alle haast). Mensen met een kinderwagen zullen wel rond gaan, of desnoods hun leven riskeren wanneer ze op de rijbaan voorbij het stelletje breedlopers proberen te komen. Ga bij voorkeur staan op de meest hinderlijke plekken waar je je egoïsme en domheid kan etaleren: de doorgang van een tramdeur, roltrap, net voor de kassa van een winkel, de smalste rayon van de supermarkt of een lekker brede doorgang die je toch blokkeert. Ik ben er op beginnen letten, en het is een plaag aan't worden, er lijken zelfs mensen met opzet heen en weer te zwalpen over het trottoir, ook om nog meer plek in te nemen. Is het misschien niet beter dat iedereen gewoon tracht rechtdoor te lopen en tegelijk rekening probeert te houden met de andere mensen op straat? Je kan op drukke punten voorhebben dat iemand je wil kruisen, en dan is't meestal door elks de helft van de plek opzij te gaan opgelost voor iedereen. Niet zo voor deze onbeschofte marginale breedlopers, die je straal negeren, en gewoon tegen je aanbotsen omdat je "mor opij mut gon" voor hen. Met dit laatste ben ik radicaal gestopt.

Wanneer ik zie dat de tegenligger als voetganger heen en weer zwalpt, zijn/haar armen lekker breed houdt en allerlei breedloperij bezigt, dan loop ik (na 'mijn deel' te zijn opzij gegaan, knalhard rechtdoor, desnoods met de elleboog super hard tegen hun kwabbers aan. Meermaals wordt er dan gescholden of wat dan ook, maar dan loop ik gewoon door met de woorden; "Leer lopen!" (wat ze meestal niet begrijpen). Vorige week had ik er nog zo eentje die met opzet naar de andere kant keek, net toen hij me passeerde. Er was naast hem ruim een meter plek,... aan mijn kant niks meer, want ik liep al volledig tegen de gevels aan. Hij botste, kreeg mijn elleboog in z'n zij en liet dan ook nog z'n smartphone vallen. Ik liep gewoon door. Indien je zelfs te achterlijk bent om 10-20cm ruimte te gunnen aan je mede-voetgangers, dan kan je evengoed nog wat extra centjes geven aan het kopen van een nieuw smartphone-hoesje voor mijn part. Hetzelfde voor de oude man die blijkbaar ècht niet opzij wilde gaan, hoewel ik al ruim 30 cm naar rechts was gaan lopen om'm door te laten: waarna hij z'n doos met gebakjes uit z'n domme poten liet vallen, en prompt naar z'n voeten kreeg van zijn vrouw die naast hem liep. 'Onbeleefderik' riep hij. Waarna ik antwoordde: 'Steenezel' Breedlopers, doe maar, loop maar lekker zo veel mogelijk plek in te nemen. 't Is een van de vele symptomen van de verloedering, van het onachtzaam en egocentrisch bewegen op straat, net alsof de andere mensen allemaal minderwaardig zijn en JIJ dè autoriteit die vooral nooit een centimeter moet toegeven op een ander.

Doe maar... je bent super goed bezig om er een pràchtmaatschappij van te maken. Intussen blijf ik mooit uit de weg gaan, mooi de helft van wat ik aan mijn kant zou moeten doen om iedereen door te laten. En dan heb je twee keuzen: beleefheid tonen en ook de helft opzij gaan, of botsen. Vroeg of laat wordt ik dan wel eens door zulke breedloper in elkaar geslagen vermoed ik, maar dat zien we dan wel weer. En misschien, heel misschien, leren sommige mensen bij, want blijkbaar wordt het in't school niet meer meegegeven aan de kinderen om elkaar ruimte te geven en opzij te gaan. Jammer, dan zullen ze't moeten voelen in plaats van aangeleerd krijgen op school. Ik geef niet meer toe aan deze algehele afdaling naar pure “idiocracy".

99 dagen zonder Facebookescapisme Over enkele uren loopt het experiment af. Sinds midden juli heb ik geen facebook meer gebruikt. (whoohoo) '99 days of freedom' was een initiatief van enkele facebookgebruikers als reactie op het manipuleren van gebruikersdata door deze sociale netwerksite, en tegelijk was het ook een experiment waar zo'n 37000 mensen gingen proberen 99 dagen facebook niet te gebruiken.

Ik heb me hier op ingeschreven, met success. Dit zijn mijn ervaringen: Je publiek Allereerst leek het een opgave om de gewoonte van 'op facebook te klikken' te breken. Wat je meteen merkt wanneer je jezelf loskoppelt van het facebook-web dat rondom je gesponnen is, is dat je op korte termijn even in een zwart gat valt. Je kan niet gaan kijken wanneer je een mail krijgt dat er mensen je hebbeng getagged in foto's of wanneer ze je een bericht sturen. Deze mails schakelde ik meteen uit (dat kan je zelfs vanuit de link onderaan die mails doen). Da's een nep-zwart gat eigenlijk, want het bestaat enkel uit vluchtige zaken die je denk te missen. Iemand die je poke'd (jaja mensen doen dat nog) en vooral heel irritante zaken zoals getagged worden op een foto, die waarschijnlijk geen foto is, maar een collage waar mensen dan al hun vrienden op aanduiden en van die shit. Maar er zijn andere zaken. Zo "mis" je de commentaren op de actualiteit van enkele vrienden en kennisen (ook al gaat dat dan over zeer triviale dingen uiteindelijk). Maar je "mist" ook je eigen kans, je eigen stemmetje in de massa, die commentaar kunnen geven over zulke feiten. Zo was er het neerhalen van "Malaysia Airlines Flight 17", waar ik dan geen commentaar over kon geven. (achteraf gezien had ik daar eigenlijk niks over te zeggen, maar op het moment zelf wil je gewoon connecteren als vogeltjes die 's ochtens wakker worden, dat je er nog bent, "dat je het ook gezien hebt"). Dat laatste soort fake groepsgevoel waar de blauwe netwerksite zo op inspeelt is iets dat me van nature al niet ligt, en dat ik eigenlijk niet miste. Het viel me eerder

op dat ik hier blijkbaar was ingerold, want ik ben allerminst zo'n vogeltje dat eerst kijkt naar wat de rest doet en denkt, om het dan te herhalen. Als ik iets geleerd heb is dat zowel twitter als facebook dit aanmoedigen (bewust of onbewust). In feite, mis je je eigen publiek bij het uitbraken van je eigen mening of mededelingen. We zijn op deze site dus eigenljk dikke narcisten die hun eigen mening willen uiten en ronspuien, als het ware worden we opinie-exhibisionisten. Na ongeveer een dag of drie was dat gevoel over. Je eigen publiek, hun inbreng en inzichten zijn wel iets waard, maar da's gemakkelijk te compenseren door hen op te bellen, te sms'en of er langs te lopen. Dan heb je ook meteen een update over alles wat ze meemaken en denken en kan je met echte mensen omgaan in plaats van met iets dat af en toe vakantiefoto's plaatst en kritiek geeft op een regeringslid. Eindeloos scrollen Na een paar weken was het duidelijk dat ik zelfs niet meer dacht aan facebook-checken... het ebt snel weg eigenlijk. Net zoals nu niemand echt MSN-chat mist bijvoorbeeld. Het zijn maar instrumenten, die al even vervangbaar zijn dan een gsm-toestel: je kan dan wel gehecht zijn aan een bepaald toestel, vroeg of laat komt er een betere uit. Ik begon wel vaker twitter te gebruiken, niet alleen voor de actua, maar ook voor interactie met mensen in mijn netwerk. Om een of andere reden zijn die racties en mededelingen directer en echter. Zo heb ik bijvoorbeeld schitterende conversaties gehad met bepaalde leden van een niet nader te noemen politiek partij, die ondanks hun afkeer voor mijn visie, toch een enorm leuk gesprek verderzetten. Twitter is op het punt van tijdsbesteding dan ook gestegen ten nadele van facebook. Maar ik word zelf van twitter een

pak gelukkiger qua communicatie dan het kleine eilandje dat facebook al gauw werd. Het hele punt was 99 dagen vrijheid van facebook om te zetten naar echte real-life dingen. En dan heb ik vrij actief proberen doen. Het was danook een verademing om terug meer te schrijven, taarten te bakken, dingen te repareren, in je eigen stad rond te kuieren, nieuwe zaken te leren, mensen te bezoeken, eens gaan wandelen of nuttige zaken in huis te doen, in plaats van de eindeloze stroom bullshit op facebook te zien voorbijrollen (niet dat alles dat voorbijrolt onder die categorie valt). Laatst zag ik nog iemand op een tram totaal breinloos door haar facebook-TL scrollen, en ik had bijna medelijden. Waarschijnlijk deed deze jongedame hele dagen niks anders, ze zag er allerminst gelukkig uit. Wegvallen Het enige echte nadeel dat ik ondervond is dat bepaalde mensen gewoon als het ware wegvallen. Nog erger zelfs, bepaalde mensen in mijn friends-lijst zijn zelfs geen seconde (tot nu ik deze conclusie schrijf) in mijn gedachten geweest. Met andere woorden; het kon mij bij die 3 to 5 personen geen moer schelen wat ze doen, deden of fotograferen. Da's jammer, maar sommige mensen, hoe lief, tof en grappig ze ook zijn, kunnen me niet schelen. Waarschijnlijk ben ik ook bij bepaalde mensen zo'n 'friend' waar ik om het even wat mag posten op facebook en men zal't niet eens meer weten 10 seconden later. Is dat slecht of goed? Ik weet het niet meteen, al tracht ik dat te vermijden door zo min mogelijk mensen in mijn lijst te hebben staan.

Facebook gebruikers die rond de 700 mensen als friend hebben, daar snap ik niks van. De andere weggevallen mensen waren anders. Je hoort ze niet, je ziet ze niet, en wanneer je ze opbelt is het toch maar vluchtig. Deze mensen zijn op zulke manier met elkaar verbonden en met mezelf dat het haast niet anders kan dan via facebook (en enkel via facebook) af te spreken of op de hoogte te blijven van elkaars' leven. Op zich is dat wel triest, maar ok, het is niet anders. De kalender functie van facebook werd trouwens heel mooi door mijn Sunrise.am calender opgevangen, zodat je de verjaardagen en de uitnodigingen voor feestjes niet echt hoeft te missen, zonder ooit zelf in te loggen op facebook. Maar zelfs dat heb ik na een paar dagen uitgeschakeld aangezien het voor mij als vasspelen begon aan te voelen. 't is Maar een tip voor mensen die zonder facebook willen leven: neem sunrise (excellente kalender, die voor jou op de achtergrond de bijzonderheden uit je facebook calendar haalt). Conclusie: Het was een aangename verademing om een 99 dagen zonder facebook te leven. Ik kan zonder. Da's al duidelijk. Wil ik ook zonder? Neen, daarvoor is facebook te zeer ingewerkt en in onze communicatie geslopen. Bepaalde mensen "leven" nu eenmaal op deze site, en niet elders en dat respecteer ik, omdat ik ze tot mijn vrienden reken. Moesten ze morgen allemaal Ello.co gebruiken, zou ik hen daar ook met plezier volgen. Wat ik vooral geleerd heb is om deze tool en dit netwerk te koesteren en te gebruiken om in contact te blijven met mensen, maar er niet meer mijn halve dag op te spenderen of al te vaak in op te gaan. Er zijn betere dingen te doen dan

eindeloos scrollen. Ik wil vooral het sporadisch gebruiken, berekend en met de nodige relativering. Dat was trouwens wat er in de laatste weken dat ik er op zat fout liep: ik was ongelukkig, had veel werk en veel zorgen aan m'n hoofd en toch zat ik uren op facebook per week. Het werd een soort escapisme. Aan de andere kant moet ik voor mezelf ook durven toegeven dat de laatste dagen van die 99, er een paar dingen gebeurd zijn waardoor ik toch wel weer op facebook wilde. Vooral dan om net contact te hebben met de mensen waar je om geeft en waar je vaak wonderlijke feedback van krijgt. Vergelijk het met drie maanden geen Cola meer drinken, je zal beter voelen, gezonder, maar na drie maanden ga je toch weer snel zo'n blikje openen om de smaak nog eens in je mond te hebben van dat ongezond plakkerige goedje. Facebook maakt je ongelukkiger dan je bent en ik raad iedereen aan het eens een 3-tal maanden radicaal niet meer te gebruiken. Proberen maar, het helpt echt. En vooral: bezoek elkaar, bel eens, of ga eens met nieuwe mensen afspreken... maar dat kunt u met of zonder facebook uiteraard. Zonder die site wordt het echter iets plazanter en minder puur bezigheidstherapie. Je vrienden verdienen meer respect dan een klikje en een like op een stomme foto of one-liner. Als ik iets geleerd heb, is om facebook met mate te gebruiken en je voldoening er zeker niet van te laten afhangen. De dag dat je een lekkere zelfgemaakte maaltijd niet hebt gemaakt omwille van facebook-posts, is er iets foutgelopen en moet je zelf dringend eens 3 maanden zonder facebook proberen.

En uiteraard, ik ben blij ook om terug te zijn op facebook, dan kan ik eindelijk zien we me paar maanden terug heeft zitten taggen op al die foto's :)

Mag ik? Mag ik? Ik ben te vaak in beeld. Te vaak leer ik het niet af, en blijf ik doorgaan, me boos maken in zaken die de wereld niet gaan verbeteren. Mijn mening is irrelevant, en die van u waarschijnlijk ook. We mogen ze ventileren, roepen, tweeten en naar al onze vrienden sturen toch zal het niks veranderen. Ik ben alleen, en dat voel je. Zelfs eenvoudig iets bestellen in een frituur, leidt tot weggeduwd worden. Je plekje op de tram wordt, alsof ik onzichtbaar ben, ingepalmd, centimeter per centimeter. Mijn plekje op deze wereld ook. De graaiers, de rappe mensen, het haantje-de-voorste, de roddelaars, de betweters... ze hebben allemaal wel een stuk van m'n ziel weggeplukt. Ik ben een afgevreten stuk grasland. Waar de koeien al lang geen melk meer geven en er nooit een plekje schaduw te vinden is. Ik verrot in de brandende zon, terwijl ik opzoek hoeveel ik nog herinner. Men belt me op, maar 't is altijd om zichzelf te verrijken. Men neemt me mee, maar puur uit leedvermaak. Ik dans, maar in't verleden, in mijn eigen bolhoed vol truuks en mooie anekdotes. Je lach en oprechte vragen komen binnen en zetten zich neer. Ze praten met mijn andere ik, die je meteen sympathiek vindt. Maar de klok tikt voort. Je moet weg en ik

trouwens ook. Mijn drankje doe ik zelf naar de toog, mijn boekje vergeet ik niet, en jouw kleine rimpels om je mondhoeken zie ik nooit nog terug. Daverend applaus. Da's iets dat ik nooit verdien. Mijn doek is altijd dicht, mijn thee is altijd koud, en mijn geluk was bijna op. Daarom stap ik graag uit beeld. Ik houd de scripts wel vast, breng correcties aan en ween zacht mee wanneer het mag. Ik draai meer rond. En zeg nog zacht “Vaarwel".

Fnac off Of hoe lokale winkels de bal compleet misslaan anno 2014. "Ik kan dat wel voor u bestellen." Iedereen die af en toe eens een wikelbediende aanspreekt over een item dat hij of zij niet kan vinden in de winkel, ken die zin wel. Het antwoord is een soort onmacht, het afsluiten van een nietdoorgegane verkoop waarbij het zonder goederen in stock hebben, een beetje wordt gecompenseerd met een dienst naar de klant toe. Ik kom het als klant steeds vaker tegen. Meer nog, er zijn winkels die er in slagen te doen alof ze hun goederen op voorraad hebben, waar ze uiteindelijk gewoon de klant naar hun winkel hebben gelokt zonder meer. Van een kale reis thuiskomen is bij de paar keren dat ik nog ga winkelen, helaas routine geworden. Of het nu gaat over een keuken-item, een ingrediënt voor een gerecht of een boek, het is meer en meer een uitdaging. Nochtans kost winkelen veel tijd. Eke minuut die ik daar aan moet besteden wordt, zeker voor mensen zoals ik die een

hekel hebben aan de inefficiëntie van winkels, een minuut te veel. Dat deze praktijk ergerlijk is hoeft geen betoog, maar wat me vooral ergert is het soort onuitstaanbaar negeergedrag bij de winkels zelf wanneer je hen hierop wijst, wanneer je hen gewoon eerlijk zegt: "Dat bestellen kan ik zelf ook hoor". Bij wijze van voorbeeld, wil ik u meegeven wat men bij fnac er van bakt deze dagen. Fnac Ik ging vandaag op zoek naar het boek "Abyss beyond Dreams" van de Sci-Fi auteur Peter Hamilton. Geen obscuur boek, want deze schrijver is ongeveer de best verkopende SF-auteur van het Verenigd Koninkrijk en zijn boeken worden zowat in elke boekhandel, ook in ons land, verkocht. Ik vraag dus geen speciaal, obscuur of compleet onbekend onvindbaar item, maar een vrij doorsnee bijna mainstream boek dat in massa-oplagen wordt verdeeld. Omdat ik al meermaals voor een gesloten deur heb moeten staan bij bepaalde winkels, of allerlei excuses heb moeten aanhoren, zoek ik eerst bij fnac.be op of het boek in voorraad is. Hierbij de screenshot van vandaag 18/11/2014

Zoals u kan zien staat er "Op voorraad" te prijken naast de boektitel op hun website. Welliswaar ruim 2 euro duurder van bij bol.com, maar ik steun graag een lokale firma dus

trok ik naar de FNAC vestiging op de Groenplaats in Antwerpen, hun grootste filiaal in het Antwerpse, dus meer kans op een op voorraad zijnde boek. In het rek met Engelstalige boeken stonden een stuk of zes titels van deze schrijver, maar het nieuwste was nergens te bespeuren. Daar dit boek al enkele weken uit is, dacht ik dat het misschien elders lag op stock ofzo. Ik sprak dus een winkelbediende aan (die druk op haar computer aan't tokkelen was). "Goedemiddag mevrouw, ik zoek van deze auteur het laatste nieuwe boek." Waarna ik haar een ander boek van hem aangeef, kwestie van het niet te hoeven spellen. Ze zoekt het op, zegt de titel en zegt me dan nogal nors: "Da's niet op voorraad". Ik kijk verbaasd. "Kan u me dan een plezier doen en naar jullie eigen website gaan, en daar de opzoeking nogmaals uitvoeren?" "Waarom?" "Omdat het dààr wel op voorraad staat." Ze doet dat en jawel, ze krijgt hetzelfde resultaat. "Daar in't groen... op voorraad. Wie is hier nu de gek? de klant die tot in jullie winkel komt en dan een leeg rek vindt, of de firma die op haar website zegt dat ze iets op voorraad heeft om het dan niet te hebben?" De dame kijkt me nog onvriendelijker aan (waarschijnlijk had ik haar facebook-sessie in de bijna lege winkel onderbroken) "Ah ja, dat ben ik niet die die website maakt hé meneer". Niet meteen het antwoord naar waar ik op zoek was. Ten eerste is je paraplu opendoen nogal makkelijk, uiteraard is het de winkelbediende niet die de website, laat staan de

stock-status onderhoudt... al een geluk, anders was er een lege pagina te zien online. Ten tweede ben ik nog steeds een potentiële klant, die een stom boek wil komen kopen en zo dom is om het niet metèèn bij bol.com te bestellen. Ik zei haar: "U hoeft uw paraplu niet boven te halen hoor, ik zal anders het boek wel online bestellen bij een concurrent, die hun stock-weergave zal wel juist zijn. Ik ben net helemaal naar deze winkel gekomen omdat jullie het boek zogenaamd op voorraad hebben." "Tja, da's dat dat in een andere winkel OFZO zit hé meneer..." "Goed bezig mensen,... tokkel maar voort op uw PC'ke" En ik vertrok. Ik kan mijn vriendelijkheid niet echt behouden tegenover zulke mensen. Ik snap dat ze "maar hun job doen" zoals dat dat heet, maar daar wringt'm het schoentje eigenlijk. Men doet z'n job eigenlijk niet... anders zouden ze feedback naar boven toe in hun organisatie geven en er voor zorgen dat die rekken aangevuld zijn met de laatste nieuwe boeken die de klanten wensen te halen. Da's ook naar je eigen job bescherming toe op lange termijn het beste denk ik. (Tenzij de mensen van hogerhand er toch geen oren naar hebben, daarvoor ken ik de interne keuken bij fnac niet om daarover te oordelen) Het ENIGE nut dat zulke winkels nog hebben, is dat je als klant meteen kan betalen en het goed meenemen, in dit geval een boek. Alle andere bestellingen en voorbestellingen kan ik zelf wel online plaatsen en betalen, zonder buiten te hoeven komen en me boos te hoeven maken tegen winkelbediendes die nauwelijks meer verdienen dan de gemiddelde toiletdame.

Fnac is lang niet de enige (ook De Standaard en de Groene waterman hadden het niet in huis, for the record), ik haal ze hier maar aan als voorbeeld, er zijn massa's zaken die blijkbaar niet doorhebben dat anno 2014 "iets bestellen" evengoed door de consument thuis kan gebeuren -meestal tegen een lagere prijs en met verzendingskosten inbegrepen- met alle betaalgemak vandien. Over dat betaalgemak en de organisatie van kassa's bij winkels, daar kan ik een apart hoofdstuk over schrijven, maar da's voor een andere keer. Geloof ze dus niet wanneer ze zeggen dat iets op voorraad is, want het is het meestal niet. Laat ons vooral inzetten op online shoppen of in het geval van boeken, alles via de ereader bestellen zoveel mogelijk, zodat de boekenwinkels straks overbodig worden. Men heeft zelf de zelfstandige boekenwinkel kapot gemaakt in deze branche, en diegenen die overblijven (standaard, fnac...) verkopen allemaal dezelfde boeken-top-10 aan steeds hetzelfde publiek. Allemaal in dezelfde vijver vissen, geen stock nemen en nul visie hebben, da's zo'n beetje het motto van vele winkels tegenwoordig in België.

DINA afgeschaft: de prioriteit is koning auto

Openbare vervoersmaatschapij De Lijn gaat in 2015 het DINA abonnement afschaffen (vanaf februari). Dit DINA-abonnement is een jaarabonnement dat het eerste jaar 100% terugbetaald wordt door de staat aan De Lijn, het tweede jaar betaalt de reiziger in kwestie 50% er zelf van, waarna de reiziger vanaf het derde jaar het hele jaarabonnement zelf. Wat ik zo knap vond aan dit DINA abonnement is het instapeffect voor mensen die er over denken om simpeler te gaan leven en afstand te nemen van hun wagen of gewoon willen besparen en een beetje aan het milieu denken. Vaak gaat het over mensen die zeer weloverwogen hun wagen vaarwel zeggen (en de kosten die daar bij horen) en bewust voor de ongemakken en voordelen van het openbaar vervoer kiezen. Op zich is dit, zeker in België waar koning auto het land zo heeft gekneed en gemaakt, dat je heel vaak nadelen ondervindt van deze keuze. Toch is zo'n DINA-abonnement dat extra duwtje, dat eerste jaar waar het je niets kost om het hele jaar je leven te herorganiseren na je auto te hebben weggedaan. Ik heb hierdoor mijn overstap van auto naar openbaar vervoer aangedurfd. Ik heb hierdoor ook geleerd om boodschappen te doen, mijn vervoer te plannen en het puzzeltje van mijn vervoer te doen kloppen. Dat brengt me meteen bij de ecologische impact. Niet alleen stuurt de regering door deze bijdrage aan De Lijn te schrappen een politiek meer richting auto, ze maken ook een ecologisch foute keuze. Men zou de wegen, wonen/werken/scholing/winkelen moeten hervormen en zo organiseren dat we ten eerste minder afhangen van de auto, en vervolgens niet massaal uitlaatgassen in de lucht blijven blazen (de warmste jaren

ooit hebben volgens fervente autofans maar niks te maken met hun kar uiteraard... maar we weten beter.) Een ellendige keuzen pro auto en pro afbraak van ons milieu noem ik de afschaffing van het DINA abonnement. Temeer omdat men de grote massa mensen dit door de strot ramt met redenen die puur finnciëel zijn. De rekening moet kloppen, er kan niks gratis zijn en zo meer... terwijl er geen prijs màg kleven op het welzijn van de mensen en het milieu, en vooral niet wanneer je alle inspanningen zou moeten aanwenden om mensen net UIT de wagen te krijgen! Mensen nemen vaak zelfs voor verplaatsingen van nog een 500m de wagen, we zijn er als het ware verslaafd aan. Dat kan ook niet verwonderen met een bestuur in een land waar men aan alle kanten verdient en wilt blijven verdienen aan deze melkkoe. De verzekeraars, autoverkopers, tankstations, raffinaderijen en alle industrie rondom de auto zal blij zijn... hun politici hebben hun centen gevrijwaard. Ten koste van alle andere prioriteiten (zoals een betere leefomgeving). Dit toont de prioriteit van deze regering Michel I , alles draait om zo snel mogelijk de mensen in dikke wagens te krijgen, resulterend in extra geld voor verzekeraard en natuurlijk extra belastingsinkomsten op de tankbeurt enz. De prioriteit ligt puur economisch. De waanzin stopt daar niet, terwijl ik elke dag aan de lijve ondervindt hoezeer men het openbaar vervoer saboteert en laat mank lopen (met hetzelfde doel: mensen het beu maken zodat ze terug in de auto kruipen en melkkoe worden). Een bewuste, smerige politiek, waarbij men op lange termijn een zeer zware prijs zal betalen. Want in plaats van te investeren in het anders aanleggen van onze steden, het herinrichten van onze woon-werk

steden en de maatschappij in't algemeen hervormt naar het post-auto tijdperk, investeert men hier vooral in het zoveel mogelijk mensen naar de auto te doen grijpen. Wederom staat ons land achter, en lopen we het gevaar achtereen een ouderwets land te zijn, waar men jammer genoeg nog steeds een auto zal nodig hebben om van A naar B tergeraken op een min of meer vlotte manier. Terwijl andere landen dat al lang hebben leren anders op te lossen.

De deurblokkers Ik heb het een tijd geleden gehad over de zogenaamde "breedlopers", mensen die zich op straat op zulke manier positioneren, dat ze met maximale hinder en enkel aan zichzelf denkend, plek innnemen en andere mensen het moeilijk maken. (zie blogpost ) De overtreffende trap van dit soort parasitaire schepsels, bewegen zich meestal op het openbaar vervoer en gaan ook daar zo maximaal mogelijk hinderen, niet met opzet, maar meestal door complete onachtzaamheid (ze leven immers volgens het principe dat tegenwoordig "in" is, waarbij alle andere mensen niet meetellen en ze zichzelf als een soort royaltie bekijken). Het gaat dan over reizigers van de lijn, die (naast een kwalijke geur te versprijden van sigaretten en natte hond) blijkbaar denken dat ze alleen zijn op de wereld. Ze zijn zelfs te achterlijk (of te egocentrisch) om op een normale, hoffelijke manier de tram of bus te nemen. Ze kunnen na eeuwen evolutie niet meer opstappen, afstappen, een deur openen, of de achtzaamheid hebben om de doorgang niet te blokkeren voor elkaar.

De meest frappante domheden lijken echter aan een opmars bezig. De meest voorkomende voorvallen som ik daarom graag voor u op, herkent u ze? Reageer er dan op! De deurblokkers De eerste groep is het meest voorkomende: ze stappen op, en gaan meteen één, tot maximum twee stappen ver in de tram of bus staan. Een beetje zoals dood gewicht, ze zijn op de tram of bus geraakt DUS kunnen ze gewoon weer naar hun smartphone staren (in 100% van de gevallen gaat het over facebookgebruikers die buiten de bediening van deze site, niks anders met hun smartphone schijnen te kunnen aanvalen, waarschijnlijk door hun beperkt intellect). Ze blokkeren hierdoor niet alleen de doorgang voor de mensen die bij de volgende halte willen op- of afstappen, ze gaan ook binnen in het rijtuig een soort opstropping veroorzaken, waardoor je vaak de enorm Vlaams-achterlijke situatie krijgt dat er aan de deuren een stuk of tien mensen, buggies en honden bijelkaar gepropt zitten als in een deportatietrein, en dat er verderop, nog geen 3 meter verder in het rijtuig zelfs zit-, en staanplaatsen te over zijn. Meer nog, wanneer je dan op tracht te stappen en vriendelijk kenbaar vraagt "of men wil doorschuiven alstublieft" reageert men niet, of krijg je gemompel en scheldwoorden terug. Wanneer je dan enkele mensen gewoon verder het toestel in duwt, schuift men als een stel hersendode koeien, toch door. De deurblokkers zijn een evolutie van openbaar vervoersgebruikers, die al in hun broek doen bij het dènken aan de situatie dat ze misschien niet zouden van de tram of bus geraken aan hun halte, wanneer ze niet VLAKBIJ de deur staan.

't Is ook net door dat soort deur-blokeren dat er inderdààd bepaalde mensen soms moeilijk naar buiten geraken, vooral mensen die wel braaf hebben doorgeschoven. Mijn conclusie is simpel: duw en trek de deurblokkeerders meteen van de deuren weg wanneer ze uit eigen beweging niet voortschuiven. De opstap-pushers Wanneer een tram (en in minder mate de bus) aan een halte stopt, betaamt het om de reizigers die willen afstappen aan die halte, er eerst af te laten. Daarna kan je rustig opstappen en plaatsnemen. Er zijn echter breedlopers die zich hebben ontpopt tot een soort zeer opdringerig soort tuig en die ab-so-luut EERST moeten opstappen, liefst nog voor er iemand is uit kunnen stappen. Net kleine kindjes die zich dan zijdelings langsheen de afstappende mensen willen murwen. Dit soort walgelijke types zijn meestal druk in de weer met hun oud gsm toestel en hebben een soort houding waarbij ze de tram meteen opeisen als het ware. De tram stopt, de deuren gaan open, en je wil uitstappen en hopsa, daar staan meestal twee tot drie opstap-pushers, die je zelfs nog achteruit duwen ook omdat ze denken dat ze ozo belangrijk zijn, dat ze het recht hebben om als ware celebs te worden behandeld en voorrang te krijgen bij het opstappen. Daarbij hopen ze uiteraard iedereen voor te zijn bij het bemachtingen van een zitplaats (ah ja, want daar hebben ze recht op uiteraard, als echte celebs en opdringers). Een van zulke mensen was luid pratend met z'n gsm in de hand, naar boven aan't kijken in plaats van waar hij liep, en stapt met één voet recht op de beentje van mijn dochter, die in haar buggy zat, en waar ik net mee wilde afstappen. De

man in kwestie heeft die dag niet echt een fijne dag gehad vermoed ik. Ik reageer meestal op dit soort egoïsten door pal voor hun neus te blijven staan in de deuropening van de tram, wanneer ze dan doorhebben dat ze niet door me heen kunnen wandelen (meestal zijn ze zelfs te achterlijk en te zeer met zichzelf bezig om door te hebben dat je hen de toegang blokkeert:) willen ze je passeren, waarna ze meestal tegen een andere opstap-pusher botsen. Daarna ontstaat er meestal een woordenwisseling omdat ze "niet door kunnen". Ik zeg hen dan "Indien u me laat afstappen en die andere mensen hier ook laat passeren, dan kan je daarna opstappen." Het antwoord is meestal een hoop gescheld in ofwel Deurnes/Merksems dialect, of een boeventaaltje waar ik niks van begrijp gecombineerd met handgebaren waarbij ze denken dat dan alles snèller naar hun zin zal gaan. De meesta opstap-pushers zijn te vergelijken met slachtvee waarbij men het hek openzet in de stal, en die dan allemaal tegelijk door een opening willen waar maar één dier tegelijk door kan geraken. Met het verschil dat men die arme dieren daarna verdooft en afmaakt, en de reizigers in kwestie ongemoeid worden gelaten en hun reis verder kunnen zetten. Ik heb ook al meegamaakt dat zo iemand me dan zegt dat ik terug te tram moet opstappen(!) om haar door te laten. U kent ze wel: van die halfbakken Miss Piggy's die zcih de houding van een prinses aanmeten. Met hun tas in de elleboog hangend en hun smartphone van twee jaar geleden waar ze nog steeds niet mee kunnen werken in de lucht gehesen, denken dat ze hun privileges moeten opeisen, om vervolgens op àlles dat tegen hen gezegd wordt te antwoorden met een roloog of dom gegiechel

(omdat ze in negen van de tien gevallen niet eens een volzin kunnen vormen of snel ratelen zonder te articuleren tot een kustvorm hebben verheven). De laatste die me niet wilde laten afstappen heb ik na een korte scheldpartij, gewoon naar achteren geduwd, heel even vastgehouden tot de deur terug sloot, en dan gelost met de woorden "Wacht maar op uw volgende tram, geduld is een mooie deugd." Waarna de man in kwestie iets over de oorlog begon te vertellen en veel speeksel in zijn mondhoeken heen en weer liet dansen... da's ook typisch trouwens, iets oudere mensen die van hun leeftijd profiteren om gewoon alle regels aan hun laars te lappen (door het rood wandelen, hun neus snuiten in het midden van een kruispunt, of eerst willen opstappen op een overvolle tram,...). Mijn raad is: deze mensen zijn te dom om de hoffelijkheid en de ommegangsregels op het openbaar vervoer te snappen, dus moet je het hen aanleren. Vermits er jammer genoeg nog geen heropvoedingskampen of beleefdheidsaanleerkampen zijn, zullen we als bevolking ze zelf moeten opvoeden en hen systematisch de toegang blokkeren tot de tram. Doe desnoods hetzelfde dan hen en blokkeer de boel volledig tot de deur zich terug sluit. Ik stap met plezier een halte verder af om zo'n onverlaat een lesje te leren. En ja, heel hoffelijk is dat ook niet, dat besef ik maar al te zeer, maar een leerproces kan enkel slagen wanneer je hen doet nadenken en dat kan blijkbaar niet meer met vriendelijk iets te vertellen. De zetelpakker De meest asociale van de reizigers van de lijn zijn wel de zetel annexerende mensen. Meestal gaan ze een rij van twee (tot zelfs vier!) zetels als het ware bezetten of annexeren.

Ze plaatsen dan hun handtas, boodschappen, voeten, jas of hun hond op de zitjes rondom hen, om dan zelf psychologisch een barrière te maken tussen hun 'territorium' en de rest van de reizigers door zelf aan het gangpad te gaan zitten. Ik maak er een sport van, om deze veelal veel te dikke mensen, toch het leven lastiger te maken door altijd net hun bezet zitje te willen. "Excuseer, kan u die handtas/hond/boodschappen even van die stoel halen alstublieft?" Meestal kijken ze je heel boos aan, waarna ze hun spullen bij zich op hun veel te dikke benen probren te balanceren. Ik maak dan met opzet (en vooral voor de omgeving) een grapje in de trend van "Tja, 't is hier nogal krap berekend hé die zitplaatskes". Terwijl bij mezelf denk: "Stom mens, nu ga je heel de weg oncomfortabel zitten zie." De mooiste zijn de mensen die dan toch nog willen blijven reageren door te beginnen porren in mijn zij, of dan opeens op hun smartphone beginnen tokkelen met hun dikke ellebogen tegen me aan (alweer om elke centimeter toch te "veroveren"). Laatst heb ik ruim 10 minuten òòk mijn phone bovengehaald en een compleet onzinnig spelletje zitten spelen terwijl het mens in kwesite haar elleboog tegen mijn arm porde en sms'en aan't typen was, en ik nog harde terugduwde al spelende op mijn gsm. Ze zuchtte even, waarna ze na deze lange passieve pesterij het uiteindelijk opgaf en haar telefoon weg stak. Ik speelde gewoon door en toen ik even later moest afstappen zei ik haar dat ze nog een fijne dag er van moest maken. De ergste zetelpakkers zijn natuurlijk diegenen die hun ingenomen plek op agressieve wijze blijven verdedigen.

Zo zat er een jonge kerel met z'n voeten op het zitje over hem, terwijl zijn rugzak naast hem op het andere zitje lag. Hij hield dus vier zitjes bezet. En hoewel een mevrouw met een kleuter in deze volle tram al had getracht te gaan zitten, had de jongen haar gewoon lachend genegeerd terwijl hij zogenaamd "druk" op z'n telefoon bezig was. Ik stapte over zijn benen en ben naar zijn rugzak wijzend over hem gaan hangen. "Mag ik hier zitten?" "Wa isd? Auw oew mond" Was de reactie. "Kunt u uw rugzak elders leggen, er zijn nog mensen die willen gaan zitten." Ik kreeg eerst enkele goedkeurende blikken van de mensen achter me. De jongen begon me uit te schelden en wilde me neersteken en schoppen (zo zij hij toch). "Neem uw rugzak van die zetel of ge moogt'm seffes buiten gaan bijelkaar rapen, stuk vreten!" Waarna de brave zonder-haat-straat-mensen natuurlijk hun blik afwendden en opeens niks meer met de zaak te maken wilde hebben, hoewel ze voorheen waarschijnlijk hoopten dat er iemand eens ging reageren. Van zodra hun actie wordt vereist haken dit soort mensen meestal af. De jongen in kwestie is rustig blijven zitten uiteraard, want ik moest zelf twee haltes verder er af, en er stonden een paar kleine kinderen rondom, die ik geensinds in gevaar wile brengen door op deze agressie te reageren (hoewel ik vind dat op zulke moment heel de tram het jonchie in kwestie zou moeten vastrgrijpen en er aan de eerstvolgende halte face-first uit zou moeten gooien, en de rugzak aan de halte daarop :) Maar helaas, men is extraam passief, bang en meegaand geworden,...over-verdraagzaam zelfs. Waardoor dit soort bullies en plaats-innemers altijd wint op lange termijn.

Conclusie: Kom je zelf een breedloper, opstap-pusher, zetel-pakker of deurblokkers tegen: reageer dan! Sta er niet bij terwijl uw maatschappij verandert in een idiocracy maar doe iets! Maak er hen op attent dat ze (ook volgens de hoffelijkheidsrichtlijnen van de Lijn zelf) in fout zijn en maatschappelijk niks bijbragen aan een vaak al erg slechte reissituatie. Reageer en doe vooral zelf die dingen niet: laat mensen afstappen, tracht door te schuiven en neem niet onnodig meer plek in uit teritoriale drang.

De nieuwe straat is nodig. Vandaag keurde men de werken voor Oosterweel goed. Tot een drie jaar terug had ik dit toegejuicht, want ik stond zelf ook mee in files en sakkerde me blauw over het niet rond zijn van de ring rond Antwerpen. Intussen is de wereld, en mijn visie op mobilieit, echter verandert. Je verplaatsten van Antwerpen naar Gent bij voorbeeld is mijns inziens niet meer nodig. We moeten inzetten op telecommunicatiemiddelen, thuiswerk, openbaar vervoer, maar vooral op gezonder omgaan met onze woonwerk situatie. Mezelf letterlijk ziek maken om 75 km. verderop te gaan werken, in een land met een van de meest moordenden, slopende verkeerssituaties ter wereld, is het me niet (meer) waard. In tegendeel, ik denk dat Oosterweel tof had geweest in 1987 ofzo, zeker voor de econmische groei van onze stad.

Maar intussen weten we beter. Niet alles moet zoals in de Vlaamse regering, afgemeten worden aan puur economisch nut. Niet alles valt te herleiden tot een plus of een min. Ik zelf heb me ook aangepast, voor mij geen auto meer (hoewel men dat met de huidige regering opnieuw zeer moeilijk aan't maken is om hun broodheren te dienen), en vooral uitkijken naar wonen,werken en winkelen in dezelfde cirkel van waar ik wil leven. Mijn visie is er een geworden waar je vooral moet streven naar het oude-dorp-effect. Waar je alles bij de hand op wandel-, of fietsafstand hebt. Dat zou op zich ons niet minder geconnecteerd maken met de wereld hoor, integendeel het zou enorm veel mensen elke dag 2 uur file minder kosten, en tegelijk de maatschappij minder afgstompt en zielig grijs maken dan nu. Weg met de voortuin Wat me meteen brengt bij een stokpaardje van mij: de aanleg van straten. Onze straten zijn meestal nog aangelegd met de visie van de jaren'70: een huis met voortuin, appartemensblokken met twee struiken voor de hal en een paar betonnen muurtjes van 20 cm hoog. En dan een rij parkeerplaatsen voor al die auto's van al die mensen, maar dan net niet genoeg parkeerplaats natuurlijk, omdat men er nooit aan dacht dat in elk van die huizen gezinnen zouden wonen met vaak 2 tot 4 auto's. Meer nog, in vele stedenen gemeenten leven mensen die zelfs geen plek hebben om een fiets te stallen, en waar je de straten eerder als parkeerplaatsen ziet gebruikt worden (slecht berekend meestal zodat er maar enkele auto's kunnen staan).

In plaats van zoveel energie, tijd en geld te spenderen aan het Oosterweelproject, zou men misschien beter kunnen overstappen op een soort heraanleg van de straten in de stad en haar randgemeentes. We verliezen ongeveer 40% van de oppervlakte van een straat aan totaal nutteloze (en vaak gewoon vol steentjes en beton gegoten!) voortuintjes en andere rommel. Deze voortuintjes waren misschien ooit een mooi prestigeproject voor iemand die van bloemen en struiken hield, tegenwoordig zijn ze echter eerder een toonbeeld van fantasieloze, dode en vooral ongebruikte plaats-innemers. Wanneer je een straat van gevel tot gevel afgraaft, onteigend en er een nieuw soort indeling aan geeft heb je ruimte zat voor alles was de mensen ècht nodig hebben in die straat. Een paar voorbeelden • een plek om post en pakketjes te laten afleveren in de vorm van straatkluisjes • een hondentoilet • een vuilbakplek of zelfs ondergrondse containers voor afvalinzameling • fietsenstallingen zoals in Japan, waar ja op 1 plek je fiets in een ondergrondse stockage kan laten wegsteken (geen vandalisme meer, geen eindeloze rijen onbeheerde fietsen). • een stuk gemeenschappelijk parkje • parkeerplaats voor de electrische auto's of de oudesoort auto's die nog even willen parkeren, al zou ik dit laatste radicaal verbieden na enkele jaren overgangsmaatregel • een hybride "rijvak" voor zowel fietsen, bakfietsen, voetgangers als wagentje allerhande. • een plek om je fiets/auto te wassen

• een kiosk voor kleine waren allerhande • een bankautomaat • een postbus (of postpunt bij grotere bredere straten) • een speelplek voor de kinderen ... De mogenlijkheden zijn bijna eindeloos, je kan deze plekken ook verdelen met de omliggende straten, zodat niet elke straat een postpunt heeft, of een hondentoilet, je kan dat mooi verdelen zodat er op wandel afstand telkes wel iets voorhande is dat nuttiger is dan achterlijke ongebruikte voortuintjes. Op deze manier creëer je meer groen, meet ruimte en heb je vooral NUT aan elke vierkante meter, in plaats van aan elke kant van de straat een totaal nutteloze plak grond van 4 meter te laten liggen verkommeren.

leegtebuidel Leegtebuidel Leegte als honger, met een grommende maag die maar niet gevuld geraakt. Mijn brein kan eender wat interpreteren, me laten praten, zingen, dansen op één been als een gek, maar ik ben even leeg aan’t einde van de rit. Ik lees, schrijf, kijk en blijf even roerloos. Evenzeer tijdens de meest fantastische momenten, althans theoretisch, van mijn leven. Sneeuwruimers, zeespringers en spelen met de gedachten, het heeft allemaal geen zin, want ik blijf staren en voorbijvliegen aan zoveel dingen. Een pijl gaat door mijn hoofd,

lever, maag en hart evengoed ben ik niet dood. Mijn buidel is leeggehaald, mijn verlangens doodgemept. De mug tegen het plafond kijkt neer en ziet me voor wie ik ben: een vat bloed, met aderen en warmte. Warmte die ik zelf niet voel. Klotsen, kraken en gepomp. M. 9.3.2015

Voojr de friendjesch Taalverloedering, "o ma koòt" Wanneer je de kinderen vanaf het prille begin met correct taalgebruik confronteert (of zelfs wat dialect van je eigen taal) is dat bevorderlijk voor hun verder taalgebruik. Het verbaast me dan ook meer, jaar na jaar, te zien hoe de leeftijdscategorie 10 tot 18 jaar nauwelijks een Nederlandse zin kan vormen. Wanneer ik de generatie van onder de tien jaar echter bezig hoor, is het nog veel erger aan't worden. Even zeggen dat ik allerminst een taal-fanaticus ben (dat had u al wel door aan de vele fouten die deze blog bevatten). Niet dat taal niet mag leven en geen jongerentaal (of zelfs sms/whatsapp taal) mag bevatten, integendeel, ik ben een groot voorstander van creatief en eigentijds omspringen met taal.

Ik maal er zelf al lang niet meer om dat iemand een dt-fout maakt of zelfs bepaalde voor/om woordjes totaal verkeerd gebruikt (een epidemie tegenwoordig). Da’s evolutie, en dat is ook meteen de reden dat men niet meer van “ende den boer ploegdegen verders” spreekt denk ik. Taal mag en moet leven daar niet van. Maar dat betekent wel dat het nog steeds JOUW taal moet zijn die evolueert, en niet die van een buurland dat zijn lulkoek exporteert en zijn taalgebruik begint als de norm te lanceren. ZEBON Wat me echter geweldig stoort is dat deze jongeren èlkaar bijna niet meer begrijpen. Men kan niet alleen geen zinnen meer vormen, men moet tijdens het om-ter-kortste-ensnelste praten telkenmale zaken herhalen naar elkaar toe in een gesprek. Meestal wordt dat herhalen gevolgd door een al even snel uitgesproken “Snapte?” of “Echtwarikschweeret” en het eeuwige o-ma-koòt met wat dom gegiechel er achterna gegooid. Wanneer ik zulks hoor op straat, de tram of op café, denk ik telkens dat ons onderwijs faalt en bij uitbreiding de ouders en onze misplaatste fixatie met onze Vlaamse identiteit. Want face it mensen, we hebben voor een enorm groot deel vòòr Vlaamsgezinde partijen gestemd. Partijen met “Vlaams” in de naam dus… daar hoort dus ongeveer iedere Vlaamse regeringspartij bij n’est pas? (ja, mijn Frans is niet zo best,komt door voorgenoemd slecht onderwijssysteem waar men toeliet dat een lerares van dat specifieke vak dronken voor de klas stond terwijl ze naar het einde van haar carrière aan’t aftellen was, en de directie mooi op hun stoel toekeek). Laat ons dan even kijken waar onze kinderen zoal mee geconfronteerd worden op gebied van taalgebruik, en laat ons er dan bij wijze van wereld-verbeteren één ding

uitpikken waar we vrij eenvoudig iets aan kunnen veranderen: namelijk de kinderprogramma's. Dat men op school slecht Nederlands praat, of in klassen terecht komt waar er zo goed als niemand die taal machtig is (inclusief diegene die voor de klas staat) daar kan je op korte termijn niks meer aan doen. De vorige regeringen (en ik ga dan terug tot wijlen minister Coens) hebben het daar zo opgescrewed dat ik dat even buiten beschouwing laat. Hier gaan we sowieso een zware prijs voor betalen en gaan een boel elitaristen hun kinderen nog een tijdje uit de klauwen kunnen redden van verloedering, maar dat gaat ook niet lang meer duren. Halow Friendjesh Neen, ik richt mijn pijlen even op de TV programma's voor kleine kinderen (peuters en kleuters). De tijd dat ze naar TikTak keken is blijkbaar al lang voorbij, maar in de plaats komt er meer en meer zooi dan je voor mogelijk acht. Op Netflix kan je nauwelijks voor de "kids" (kinderen dus) iets aanduidelijk zonder dat de figuurtjes in een of andere tekenfilm praten alsof ze net uit een "Flodder" film zijn gaan lopen (google het als je te jong bent om dat te kennen...). Zelfs in vele Hollandse 'volwassenenfilms' -ehem- krijg je correcter Nederlands te horen net voor het finale shot er aan komt. Zelfs op de traditionele TV zenders zoals VTM (Kazoom) en VRT(!) krijg je meestal een ruig allegaartje aan plat Rotterdams en andere Hollandse zever op je af gevuurd. Figuren die het woord FOTO uitspreken als "Fooijwtoojw" of dergelijke zijn niet alleen degoutant om als volwassene te moeten aanhoren, je kind pikt het ook mee op. En ja, het kind in kwestie zou beter een toren van houten blokjes bouwen of een prentenboek inkijken, maar vroeg of laat zit ook jou peuter voor de TV dat garandeer ik je.

Ik zelf heb geen TV meer sinds 2007, maar zelfs dan nog word ik met dit fenomeen geconfronteerd wanneer mijn kind ergens logeert of even via de computer naar iets wil kijken. Kindjes van drie à vier jaar zouden uiteraard beter niet blootgesteld worden aan dit soort monsterlijke toestanden (om maar te zwijgen over de inhoud van de kinderprogramma's, want daar valt ook heel wat over te zeggen, zo zag ik laatst een professor-figuurtje een andere misvormde gedaante electroshocks geven onder luid gegibber... maar ok, Tom & Jerry waren in de jaren '40 en '50 ook niet bepaald vredelievend te noemen en daar heeft denk ik niemand trauma's aan overgehouden dus laat ons daar niet te druk over doen zeker?) Mijn vraag is, is het echt zo moeilijk om dat vre-se-lijke Hollands er uit te filteren? Zeker wanneer men ik zie dat men in hier te pas en te onpas met Vlaamse vlaggen zwaait en zich rotfreakt in de media wanneer er een Franstalige iets komt vragen in zijn eigen taal aan het loket van een Vlaamse gemeente? Vlaggetjes hip hoi Diezelfde politici die zich dan uit de naad werken om die paar Franstaligen het leven zuur te maken met allerlei omzendbrieven (ja meneer Bourgeois) hebben er geen moeite mee dat hun zuur opgbouwde integratie-, en taalbeleid wordt verpest door kinderprogramma's en andere uitzendingen waar men zonder schroom in het taaltje dat thuishoort in frituur 't Maaskantje (New Kids) bezigt om zelfs iets onschuldigs als NIJNTJE te overdubben! Niet dat er geen Vlaams wordt gebruikt natuurlijk (of correct Nederlands is voor mij ook al goed hoor, ook al is het dan met een licht accentje). Voor grote film-releases is het zo dat men een bende Vlaamse acteurs de boel laat overdubben.

Voor gewone kinderprogramma's op de staatszender kan dit zo te zien niet altijd. VTM veegt er al helemaal zijn/haar voeten aan, om maar te zwijgen van de ongelofelijke ondingen die men online op mensen loslaat. Netflix is hier niet de enige trouwens. Het N-woord In een maatschapij waar je als kindje al heel vroeg er "bij moet horen" is het niet te verbazen dat kleuters vaak voor de TV/tablet/PC zitten te kijken naar allerlei zaken die geïmporteerd zijn uit landen waar men van kindvriendelijke rommel maken een ware kunst heeft gemaakt. (Cultuurarmoede heeft vele gezichten) Mag ik zeggen dat Nickelodeon zo'n beetje met kop en schouder boven VTM, VRT, Netflix uitkomt inzake cultureel en taalkundige vernietigingsdrang? Moest Nickelodeon een persoon zijn in de jaren '70 en in Cambodja hebben geleefd, had het waarschijnlijk qua cultureel verderf en het verpesten van kindjes hun toekomst niet moeten onderdoen voor Pol Pot...(en waren we ook meteen er van verlost anno 2015) Deze overdubde visueel/auditieve vorm van taalbeeldenstorm is niks meer of minder dan de vleesgeworden haat voor kinderen en hun opvoeding in mijn opinie. Ik zou graag Jay-and-Silent-Bob-gewijs àlle stemacteurs van al die programma's en hun producers persoonlijk, met een legerbotinne met stalen tip, liefst tijdens het uitvoeren vaneen overdub-sessie, een trap in hun kruis willen geven om te vermijden dat ze nog verder kindjes verzieken en vermorzelen onder hun wielen van Hollands-ingesproken rotzooi. Waar gebeurd

Een mooie illustratie was de man die naar een vriend van me belde bij een Belgacom/Proximus helpdesk. De klant in kwestie, een man met zwaar Arabische tongval, vroeg in zijn beste Nederlands of hij zijn TV abonnement kon aanpassen zodat zijn kinderen niet meer zouden worden blootgesteld aan die specifieke zender (Nickelodeon). Toen dat niet bleek te kunnen omdat het in het standaard TV pakket inbegrepen zat, zegde de man prompt alle abonnementen bij deze firma op, hij was haast aan het wenen. Hij wilde zijn kind beschermen, en gelijk had hij. Pornozenders kan ja er bij nemen en er af laten halen naar keuze, maar Nickelodeon niet? Argumenteerde hij nog. Even later was zijn probleem opgelost en ging de man nog liever zonder TV door het leven en de opvoeding van zijn kinderen dan nog verder te worden blootgesteld aan deze ethervervuiling. Wie doet iets? Een politieker die zich aan de ene kant "Vlaams" noemt (nationalist, élitarist, of Vlaamsgezind,... maakt niet uit) kàn eenvoudigweg niet toelaten en toestaan dat dit soort verderf op onze kinderen wordt losgelaten. Wanneer je kinderen onder de zestien een pakje sigaretten verkoopt, ben je (terecht) strafbaar. Wanneer je je kind echter vier uur naar Nickelodeon of overdubde Kazoom-brol laat gapen pleeg je een aanslag op dit kind z'n toekomst, taalgebruik en culturele vorming,... toch ben je totaal onstrafbaar. Waar zitten die taalpuristen? Waar zijn die mensen van het Taal Actie Kommitee (ik hoop dat ik dat juist schrijf:) ? Waar zijn die vlaagenzwaaiende Vlaamse politici wanneer het aan komt op het beschermen van de taal? Waar zijn die

mensen die met z'n allen het Vlaams-Nationaal zangfeest bijwonen? Of zijn ze te druk bezig met die paar Franstaligen het leven zuur te maken terwijl hun eigen kinderen en die van hun aanhang naar heruitzendingen van "Saved by the bell" met hollandse overdub-stemmekes zijn aan't kijken? Is hun trots zo oppervlakkig dat het stopt bij het buitenstappen uit de Lotto-Arena terwijl ze naar hun Duitse clownsauto wandelen? Vertel me niet dat er geen toneelacteurs te vinden zijn in Vlaanderen om al deze programma's in te spreken op een min of meer aanvaarde wijze. Maar ik maak me geen illusies... deze generatie politici zal er niks aan doen. De centen zijn binnen, de postjes ook. En uiteindelijk, wie heeft er echt goesting in de toekomst, wanneer je je eigen kinderen meer aan hollands blootstelt dan aan hun eigen taal. Slogans zijn mooi, maar de Vlaamse partijen maken ze niet waar, zeker niet wanneer het aan komt op onderwijs en taalvorming. PS: Ik besef dat ik zelf niet altijd correct Nederlands schrijf en mijn zinnen doorspek met Engelse termen. Ik weet dat, ik besef dat... maar peuters lezen dit niet, dus hou je bek en doe iets nuttigs. :)

De virtuele kinderopvang van Antwerpen Nu mijn dochter de leeftijd heeft dat ze graag speelt, knutselt en rondhost met andere kinderen, vond ik het een goede moment om enige activiteten voor haar uit te zoeken. Dat bleek geen makkelijke opdracht. In Antwerpen is er een soort centraal-georchestreerd systeem opgezet, waarbij een website (die overigens vrij crappy in elkaar steekt) je vertelt waar je je kind kan inschrijven en hoe. Mijn eerste stop was bij bko.antwerpen.be de vakantieopvang tegenhanger van de naschoolse opvang (IBO). BKO NOK Na een half uur alle mogelijke gegevens te hebben ingevuld (rijksregisternummers, allergie-info, contactpersonene,...) kreeg ik een simpele pagina te zien waar op stond "u kan zich momenteel niet inschrijven". Deze melding had misschien beter VOOR ik alles invulde gekomen, maar vooral: waarom? Waarom kan ik me momenteel niet inschrijven? Is de server stuk? Is er een tijdelijke stop? Is't volzet? Je weet als ouder van niks... Een vraag naar hun e-mail address bleef tot nu toe onbeantwoord. grabbelpas Mijn tweede stop was de grabbelpas. Een soort van abonnement waarbij je je kinderen kan laten knutselen,

spelen, zwemmen en noem maar op, telkens met een beetje korting wanneer je zo'n pas hebt. De website zelf geeft zeer weinig concrete informatie. De grabbelpas zelf kon ik in het district waar ik woon niet kopen (nochtans een deel van Antwerpen). Bovendien was het onduidelijk wat ik nu concreet fysiek moest doen om m'n kind daar aan te laten deelnemen. Moet ik haar op een bepaald adres af zetten? Moet ik haar ophalen? Waar is het te doen? Wat en waar en wanneer en hoelang? Nergens vond ik enig antwoord. Mijn zoektocht gaat verder.... maar één ding is al pijnlijk duidelijk: in Antwerpen kan je maar beter veel tijd, geen job, veel centen hebben wil je je kind laten opvangen in de vakantie voor een paar uren of een hele dag, want vanuit de stad is er zo goed als geen werklbaar, inschrijfbaar initiatief waar je concreet naar toe kan. Alles wat ik wil is m'n dochter in een andere omgeving van bij mij thuis, even laten knutselen en spelen met andere kinderen. Dit kan anno 2015 toch niet zo'n probleem zijn? Alle tips welkom op: [email protected]

Bedelen om je eigen geld Los van enige politieke mening over Griekenland en de EUcrisis aldaar, is me iets opgevallen dat me veel dieper raakte.

De gewone man in de straat in de hele Europese Unie is blijkbaar overgeleverd aan de 'goodwill' van banken om zijn of haar èigen geld te kunnen afhalen van de bank. Nu weet ik wel dat de reserve van de banken nooit voldoende is om iedereen cash z'n geld te geven, da's nu eenmaal hoe fiatgeld werkt. De goudstandaard is ook al lang afgevoerd, dus het enige dat je hebt is een tegenwaarde in digiatele cijfers in een computer. Wat me meer stoort is dat je bv. als gewone mens, je eigen geld dat je verdient in een soort 'val' hebt gestopt. Een val waar het onder de controle valt van een vormloos, niet aanspreekbaar systeem dat blijkbaar ook de macht heeft gekregen van evenzeer zielloze politici om je van de ene op de andere moment van je eigen geld te beroven. Ik weet ook dat dat beroven niet letterlijk mag genomen worden, dat deze gelden dan moeten dienen om bijvoorbeeld de liquide middelen te vrijwaren omdat er staatschuld is enzovoorts,... maar het individu zelf: de winkelier, de vuilnisan, de dokter, de dakwerker, de visser, de politie-agent in de straat heeft die schuld niet gewild, en ook niet opgebouwd zelf. Enkel collectief, via hun verkozenen. Is het niet oneerlijk om mensen die spaargeld hebben op de bank staan, daar toegant toe te ontzeggen? Hoe kan ik, als burger van een ander EU-land (Belië in dit geval) ook nog enig vertrouwen hebben in een monetaire unie waar ik het geld dat ik elke dag in handen heb op elk moment kan afgenomen zien? Wat belet hen om morgen mijn geld te blokkeren op de bank? Wat belet hen om iedereen die meer dan 3000 euro bezit (ik zeg zomaar iets) van dat 'te veel' te ontdoen en in de staatskas of bankreserver te storten?

Wat belet er me om deze mensen zo te wantrouwen dat ik mijn geld liever elders onderbreng dan in de klauwen van aasgieren die de mensen als wandelende melkkoeien beschouwen en enkel hun geld ontvreemden onder de gelegaliseerde dieverij van de EU? Dit monetair systeem is doodziek. Ik raad iedereen dan ook aan om naar alternatieven te zoeken om je spaarcenten veilig te stellen, voor u een aanschuivende Griek wordt. En zeg me niet dat dat niet kan, of nooit kan gebeuren in ons land... al zal het bij ons andere vormen aannemen (taxatie van spaarcenten waarschijnlijk). Het individu hoog in het vaandel voeren, is blijkbaar niet nodig wanneer het over de financiën gaat van datzelfde individu. De rechten die men heeft wegen blijkbaar niet zwaar genoeg door op de belangen van politici en banken of nationale banken. Het eigen geld zou onaantastbaar moeten zijn in een samenleving die er prat op gaat open, liberaal en vrij te zijn. Maar zo te zien is het zelfs de eerste vrijheid die men moet opgeven in een dictatuur van neoliberalen en mafiosi. Vergis u niet, de Thatcher-haaien die nu aan de macht zijn, of ze zich nu vermommen als socialis, liberaal, christendemocraat of nationalist, zijn allemaal in het zelfde bedje ziek. Zet uw geld veilig, voor u moet bedelen om je eigen geld.

Hoe ik omga met FB Facebook is voor de meesten een medium waar ze een liefde/haat relatie mee hebben, zoals elk communicatiemiddel heeft het de gekende voor- en nadelen. Wat volgt is mijn vijf punten over hoe ik omga met FB. Sinds 2007 heb ik deze service anders leren gebruiken, vooral door de impact van een steeds grotere groep mensen die mee op deze trein sprongen. Waar er eerst een paar communicatienerds op zaten en studenten, groeide het uit tot iets waar zelfs de bejaarde buurman op terug te vinden is. Een en andere onder controle houden is daarom nodig, zeker wanneer ik zie hoe sommige mensen met het medium omgaan. 1) Overdaad schaadt. Daarom beperk ik het aantal vrienden op facebook drastisch. Een vuistregel die ik hier toepas is 50 vrienden. Ik weet wel dat je groepen kan maken en dat je hetgeen ze kunnen zien kan beperken, zodat je ook de vrienden van je ex, of je lang uit het oog verloren klasgenoten er toch in kan laten onder een beperkte groep die niet alle te zien krijgt, maar dan nog is de connectie van connecties een te groot gedoe. Dat managen kost te veel tijd, en om eerlijk te zijn: de meeste van die contacten intresseren me geen fluit. Hun huwelijk, nieuwe hond of een foto van hun benen aan een ver strand kunnen me gestolen worden.

Wanneer er mensen bij komen, gooi ik er vaak anderen uit, om zodoende tot 50 "echte contacten" te komen wiens updates/input me ook daadwerkelijk interesseren. De gevolgen hier van zijn dat vaak echte RL-vrienden die ik wekelijks meerdere keren zie of hoor, niet eens in mijn vriendenlijst staan, da's ook niet erg (ze kennen me hé). Niemand neemt me dat kwalijk aangezien die 50 man allemaal mensen zijn die specifiek via FB contact met me houden om welke reden dan ook, en niet noodzakelijk in het echte leven. FB moet geen weerspiegeling zijn van met wie je vaak om gaat of zelfs van enige sociale omgang 't is een apart medium. Een van mijn beste vrienden heb ik misschien al 3 jaar niet meer gezien of gehoord op FB, ik zou zelfs niet weten hoe z'n profiel er uit ziet. Ik heb ook nul neiging om dat te gaan opzoeken. Maar ik ben er gisteren wel nog een filmpje mee gaan kijken. Mensen die zo'n 400+ vrienden hebben ik begrijp dat niet, je hebt er toch niks aan wanneer het zo verwaterd is? Wees dus ook niet bang om mensen te unfrienden, er zijn ergere dingen in't leven. Die ex-collega die niks te vertellen heeft en zichzelf de max vindt, die vroegere vriendin die de vijf zelfde posts blijft doen, of de zoveelste persoon die je heeft toegevoegd om deel uit te maken van zijn of haar 2000 'vrienden', gooi ze er gewoon uit wanneer je't niet meer interesseert. Ik gooi zelfs familie of naaste vrienden er zonder pardon uit, gewoon omdat het MIJN facebook feed is. 2) Post geen foto's van je kinderen of beperkt het tot een absoluut minimum. Je kinderen vragen hier niet om (tenzij ze intussen meerderjarig zijn). En ik vind dat privacy bescherming vrij ver mag gaan. Mijn dochter van drie jaar oud, staat dus niet op facebook, tenzij onherkenbaar of met

haar gezicht weg van de camera. Je kan je niet voorstellen hoe de technologie gaat evolueren, laat staan dat je de impact kan inschatten van het hele kinderleven van een persoon online te gooien zonder dat ze daar inspraak in (kunnen) hebben. Let er dus mee op. 3) Post geen posters of zogenaamde "photo quotes", 't is saai, 't is leeg en het vertelt eigenlijk dat je niks te zeggen hebt. 4) Neem af en toe een pauze uit je facebook. De '99 days of freedom' groep is daar een mooi voorbeeld van, en af en toe zet ik 3 maanden facebook af, gewoon om voor mezelf te bewijzen dat ik het niet per sé nodig heb, en ook gewoon kan leven zonder kattenfoto's van anderen te bekijken :) 5) Zorg voor discussie en echte communicatie: wanneer je een post maakt (over een nieuwsfeit of iets uit je persoonlijke leven waar je mee zit), dan kan dat bij die 50 vrienden enige èchte discussie veroorzaken. Da's iets dat je moeilijk hebt bij honderden vrienden in je lijst, aangezien dan mensen zelfs schrik hebben om voor zulk groot publiek te reageren. Maak er kwaliteit van, ga diep en zorg er voor dat de mensen het de moeite vinden om te lezen. Ik reageer ook om die reden nauwelijks of nooit op volledig publieke posts (die met het wereldbolletje in de titel) aangezien dan iedereen kan meelezen zonder dat ik daar controle over heb. Zo'n publieke posts zijn dan ook eerder om te lezen, maar nooit om op te reageren.

zonder auto, 14 maanden later

Zo, ergens in 2014 heb ik mijn auto verkocht (zie http:// enzovoorts.in/zonder-auto-dan-maar/) , om me los te maken van het zoeken naar parking, parkeerretributies, boetes, wegpiraten, agressieve streskonijnen en de hemeltergende files. Ik moet zeggen dat de afname in stress maar van tijdelijk aard was. Waar je eerst een blok van je schouders voelt vallen omdat je niet meer moet 'vechten' om een parkeerplek of je blauw betalen aan allerlei belachelijk dure parkeerplaatsen, wordt dit zweverige gevoel snel overstemd door een heel ander iets, namelijk de komplete hulpeloosheid. traagheid in eigen bedding Ik heb het afgelopen jaar, heel wat zien verslechteren bij het openbaar vervoer (ik spreek hier over Antwerpen, maar in andere steden is't blijkbaar niet veel beter). De tramlijnen zijn zo verschrikkelijk slecht op elkaar ingesteld, dat overstappen heel vaak een nachtmerrie is. Je moet per overstap er van uit gaan dat je één voertuig zal missen, want ze zijn meestal te vroeg, veel te laat, of gewoon niet-aanwezig. De keren dat ik 20 min. of langer heb staan wachten, omdat de tram die ik moest hebben liever voor een rood licht stond 15 m. verderop, dan reizigers op te pikken aan de halte, is niet te tellen. Eveneens de chauffeurs die met hun smartphone speelden of drukke gesprekken voerden met ander personeel terwijl ze reizigers negeren... (een toenemende plaag trouwens). Het openbaar vervoer in Antwerpen doet er in mijn metingen in de randgemeentes gemiddeld 60 min. over 4,2 km. U leest het goed. Zelfs iemand die slecht te been is, wandelt sneller. de ton, de haringen

De gelukzalige glimlach van iemand die niet in een file zit te sakkeren in zijn wagen, wordt snel een zure grijns wanneer je voor de zoveelste keer wordt agressief benaderd door onbeschofte mensen op de tram. Het soort volkje dat niet kan begrijpen waarom je op het stoeltje wil zitten waar hun Nike-schoenen, of sporttas, of schoothond-in-handtas op rusten. Of het soort achterlijke klojo's die de deuren blokkeren terwijl ze op hun phone tokkelen en deze als leunpaal gebruiken, of stinkende reizigers die met hun elleboog in je nek zitten te porren omdat ze op hun goedkope smartphone een freemium game zijn aan't spelen terwijl hun baby ligt te huilen,... Het openbaar vervoer is vooral een doorn in het oog geworden voor mij. Wanneer je het elke dag gebruikt, begin je meer en meer te zien waar het fout zit en hoe men er alles aan doet om het zo dom mogelijk te laten werken (waarom er in sommige straten soms op nog geen 100m. na elkaar haltes zijn is me een raadsel, dit vertraagt de boel enorm, terwijl men net het stappen en gezond even wandelen zou moeten promoten... vele haltes kunnen afgeschaft worden zonder al te veel impact op de reizigers, maar wel met enorme tijdswinst bv.). Men heeft eerst eigen beddingen aangelegd, hele straten heraangelegd, om dan (onder het "veranderingsbeleid") de geldkraan dicht te draaien. Wat maakt dat nu de auto's in lange files op één rijstrook staan, terwijl de tram-, en bus gebruikers aan die haltes op eigen bedding staan te wachten, en wachten,... Het paradoxale is dat ik soms aan zo'n halte stond te wachten, wetende dat er de eerste tien minuten niks zou langstkomen en dan naar de automobilisten keek die net naast me in een enorme lange file stonden te blazen en zuchten en zelfs naar me wezen op een verwijtende manier

(alsof ik die ene mens was waarvoor men die rijstrook had opgegraven). Ik snap hun frustratie goed trouwens. Dit is voor niemand goed. Vertokte automobilisten (zo van die mensen die zelfs een zondagse pistolet met hun terreinwagen gaan halen) zijn ontevreden omdat ze overal stilstaan, terwijl naast hen een hele rijstrook is opgeofferd voor de tram. En de openbaar vervoer reiziger is ontevreden omdat door de besparingen vele trams en bussen niet meer vlot genoeg rijden en stamp, maar dan ook stampvol zitten op de spitsuren. Een paar cijfer voor mensen die niet vaak op het openbaar vervoer komen: • Wijnegem naar Emblem: 2u17 min. • Deurne naar hartje Borgerhout: 1u17 min. (zondag) • Brecht naar Rooseveltplaats Antwerpen: 1u05 Dit zijn maar kleine voorbeelden, ik heb er massa's. terug naar af Het erge van de zaak is, dat ik noodgedwongen terug in de auto zal moeten plaatsnemen. Ik vind autorijden vreselijk. Maar op een tram staan wachten, die dan niet komt, om vervolgens 40 min. van je tijd weg te zien smelten, is ook niet leuk. Mijn conclusie is, dat deze regering vooral de openbaar vervoer laat besparen om het te saboteren van bovenuit. Het einddoel is blijkbaar mensen te dwingen terug in de auto (€ ca-tching €) te zitten, de files langer te maken om dan zogezegd op natuurlijke wijze te laten zien aan de mensen dat 'het toch niet werkt' (een befaamde tactiek om de publieke opinie tegen om het even wat te keren trouwens) en men daarom nog meer de melkkoe-auto kan promoten en meer wegen kan aanleggen. De vraag die ik stel: Wie verdient er aan deze aanpak?

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat de aanleg van de nieuwe lijnen en de nieuwe infrastructuur met opzet wordt slechter gemaakt dan het zou kunnen (de constructiefouten en de onbegrijpelijk domme indeling is vaak lachwekkend, hier en daar zelfs ronduit gevaarlijk), wat dan weer kadert in het ontmoedigen van het gebruik van het OV in mijn opinie. de pest We hebben zo te zien een regering die de automobilist graag pest en meer laat betalen, maar tegelijkertijd het openbaar vervoer zo erbarmelijk onbruikbaar laat worden door besparingen, dat je als reiziger moet kiezen tussen cholera of de pest. Tussen in een file zitten in een dure auto, of de helft van je dag verdoen door het openbaar vervoer in alle glorie te laten verdertuffen aan een slakkegangetje. Ik kies voor de pest in dit geval, en zal weldra de lange files mee langer maken, de lucht mee verpesten, het klimaat verder laten opwarmen, meer betalen, accijnzen dokken aan de pomp, dure parkeerplek zoeken (en misschien wel die van ù innemen :) en de mafketels op de wegen trotseren. Maar dan ben ik tenminste nog de helft van de verplaatsingen op tijd, waar ik met het openbaar vervoer ofwel nooit op tijd was, ofwel een extra uur speling moest incalculeren. Dit beleid faalt in alle opzichten: zowel voor de fietsers, openbaar vervoer reizigers als automobilisten. Tot in de file allemaal!

De verspilde ruimte: de heilige voortuin Ik leef in een randgemeente van Antwerpen, misschien maakt dat mijn zicht op de zaak alleen meer donkerder, maar het zij zo. Onze straten zijn naar mijn mening totaal verkeerd aangelegd in een tijd dat er niet zo veel auto's waren en mobiliteit op zich ook niet zo'n probleem was. In de jaren 1960-80 had men nu eenmaal de visie dat mensen die een auto hadden die vrij eender waar konden parkeren en dat je hooguit even met de fiets recreatief ging rijden. Een tram, of bushalte in elke straat was toen ook geen evidentie. Oude straat Intussen zijn we in 2015 beland en zitten we met die oude straat opgescheept. De nieuwe visie op stratenbouw is volgens mij even kortzichtig dan toen, meestal in de jaren zeventig. Wat men nu doet is straten versmallen (VerMortselen), parkeerruimte beperken en vooral vele dingen voorzien die allemaal ingepland zijn op de openbare stukken (rijweg, parkeerplek, middenberm). Men denkt niet aan verdiepen, men kijkt niet naar ondergronds en men kijkt al helemaal niet naar àlles van gevel-tot-gevel afgraven (om een of andere reden zijn bijvoorbeeld 'voortuinen' heilig).

Dit laatste zou enige onteigening vragen hier en daar, akkoord, maar hetgeen je in de plek krijgt zou enorm modern èn nuttig zijn: meer ruimte voor fietsers, lockers, parking, oplaadpunten, autodelen, publieke fiestenstallingen (in sommige buurten is er zelfs geen fietsbeugel te bekennen nu!) en zo veel meer. Er houdt trouwens, los van onteigenen, niet veel de eigenaars van al die opstapelwoonblokken tegen om de voortuinen ZELF aan elkaar te reigen tot één grote nuttige ruimte (wat al een start zou zijn om meer en betere straat te creëren), maar buiten winst scheppen op huishuur is de visie hier ver zoek, of totaal onbestaande. Wat kan het hen ook, een straat dient niet om in te leven voor hen, maar om meer centen op te brengen (dus uit die hoek valt er ook niks te verwachten vrees ik). Ik denk hier aan speelruimtes voor kinderen, kleine groene oases in de stad en gemeente, stukken waar je de hond kan uitlaten, of zelfs (waarom niet) een ruimte op optredens te doen op kleine schaal. In de plaats hebben we vaak totaal ongebruikte voortuinen van ca. 3 tot 6 meter aan beide kanten van een laan of straat! In het jaar dat ik hier nu woon, heb ik letterlijk niet één persoon gebruik weten maken van zo'n tuin. Meer nog, bij een van de woonblokken heeft men de voortuin omwille van het onderhoud te voorkomen gewoon vol beton gegoten (mooi hoor). In de plaats hebben we de meest plaats-verkwistende manier gevonden om auto's te laten parkeren (in één lang "lint" aan de rand van de rijweg, met paaltjes en perkjes er tussenin, gewoon om de automobilist ruimte af te nemen zonder verdere positieve verdeling van de ruimte). Ik ben de laatste om voor meer ruimte voor auto's te pleiten, maar zomaar parkeerplek afnemen zonder meer, is ook geen visie vind ik. Er moet iets in de plek komen dan,

rekening houdende met het feit dat voorlopig nog heel veel mensen van hun auto afhangen om naar hun werk te geraken, mensen die vaak geen andere keuze hebben. Tot het moment dat daar iets op gevonden wordt (werken in eigen regio of wijk, het heruitvinden van het dorp) zal hier niet veel aan veranderen en moet je die mensen ook niet lopen pesten met een paaltje op de plek van hun parking te plaatsen vind ik. Resultaat van deze 'politiek' is vaak dat niemand nog tevreden is: de automobilist kan zijn of haar auto niet kwijt, de fietser heeft geen ruimte (zelfs vaak geen fietspad), de kinderen hebben geen plek om te spelen, de verspilde ruimte blijft totaan onbenut... Nieuwe straten Nu er toch zo veel te doen is rond crowdfunding, zou ik zeggen: wacht niet tot de staat of uw gemeente ooit eens wakker wordt en vraag, nee EIS, dat er iets gebeurd. Zorg er voor dat je achtereen een straat hebt waar één rijstrook is in plaats van twee, maar wel meer parkeerplek. Zorg er voor dat je geen ongebruikte achterlijke voortuintjes hebt, maar een gemeenschappelijke nutsruimte met groen en voorzieningen allerhande in't midden van zo'n brede straten. Zorg er voor dat fiets, voetganger èn auto allemaal hun plek hebben zodat je in alle vrijheid zelf kan kiezen hoe je je verplaatst. Moet je echt in èlke straat met je auto in twee richtingen kunnen rijden? Of heb je liever parkeerplaats? Heb je graag dat je kind in't midden van een laan kan spelen in een stuk groen? Of een voortuin waar nooit iemand in zit en waar je stikt van de uitlaatgassen? Heb je graag een B-Post locker in't midden op die gebruiksruimte waar je je pakjes kan ophalen? Of zit je

liever heen en weer te rijden op diezelfde plek in je auto, op zoek naar een parkeerplek in dat 'lint' aan de kant van de weg? Ik pleit voor nieuwe, gedurfde statenbouw: maak ondergrondse parkeerplaats voor fietsen, maak ruimte, gebruik de ruimte die voorhande is en graaf zo snel mogelijk van gevel tot gevel alles af om een nieuwe, èchte, leefbare straat te creëren naar de noden van de buurt.

Kwaliteit kwijnt weg Besparen, da's de hoofdmoot van wat je hoort via onze polici, maar ook vanuit de bedrijfswereld. Alles moet goedkoper, efficiënter en vooral met minder verantwoordelijkheid geproduceert worden. Een dienst leveren kan altijd goedkoper, een product van de band laten rollen kan altijd sneller, beter èn goedkoper elders en waar er geen mouw aan gepast wordt is er nog steeds het toverwoord 'uitbesteding'. Met dat laatste ontsnappen de beslissingsnemers dan nog meestal ook aan alle verantwoordelijkheid. Concreet begin je als gewone burger daar wel iets van te merken. Waar tot een paar jaar terug deze drang naar (hebzucht dus) efficiëntie veelal beperkt bleef tot wat theoretische beslissingen in een bedrijf of een aanpassing in een lokale structuur van bv. een gemeente, is er nu weldegelijk een merkbaar verschil. Producten veranden vaak van verpakking tegenwoordig. Misschien is het u ook al opgevallen, dat wanneer koekjes,

diepvriesproducten, wasmiddelen enz... van verpakking veranderen er meestal ook een aanpassing is in het fabricageprocess. Deze aanpassingen zijn altijd ten nadele van de consument. Ofwel zit er niet meer dezelfde hoeveelheid in, ofwel is de inhoud niet meer de kwaliteit van voorheen, of is samen met de verpakking de prijs naar boven en de kwaliteit naar beneden gehaald. Recente voorbeelden genoeg: bruiswater van mijn favoriete merk is samen met een andere fles, ook van smaak verandert en meteen ook 3% duurder geworden (Tönischteiner), koekjes van LU (alle soorten eigenlijk) smaken sinds de verpakkingen werd aangepast allemaal minder goed en zijn veelal oudbakken in de verpakking, diepvriesgroenten van Iglo, 'verse' topproducten op de lokale weekmarkt die op niets meer lijken (maar wel een topprijs opgekleefd krijgen). Of Delbare appels die worden verkocht maar gewoon Jonagolds blijken te zijn. Kruidensmeerkaas, chocoladerepen, ja tot zelfs bij simpele dingen als een potje kip-curry toe... men knoeit er op los. Voorbeelden te over van manieren waarop we momenteel massaal verpakkingen zien veranderen en tegelijk evenveel of meer betalen voor een minder product, of een mindere hoeveelheid. Dit zijn verdoken prijsverhogingen uiteraard. Al weten de grote bedrijven best dat ze met een zelfde kwaliteit te behouden en gewoon een hogere prijs te vragen, ook minder zullen verkopen. Daarom kiezen ze vaak voor de meer verdoken weg: men laat de prijs min of meer gelijk en knoeit met de inhoud, de ideale manier om dat te doen is vergelijken moeilijker te maken door meteen ook de verpakking te veranderen.

Consumenten: let goed op, en klaag vooral bij je supermarkt of marktkramer wanneer men weer probeert meer gelt bij de consument te halen op een oneerlijke manier. Ofwel hou je de kwaliteit hetzelfde en pas je je prijs aan naargelang de kost (en dat zal veelal hoger zijn). Ofwel ben je eerlijk en ga je ofwel toegeven dat je een minder kwaliteit aanbied aan een zelfde of lager prijs, of nog beter: stop je met je product in kwestie (als't niet meer opbrengt begrijp ik dat als consumtent). Wat er nu echter massaal gebeurt is het aanbieden van 'top' producten die eigenlijk minderwaardig zijn, tegen een hoge prijs. Kijk uit je doppen en koop zulke producten simpelweg niet meer.

Het Fortuynisme van BDW Bart De Wever laat opnieuw van zich horen. Na een zachte periode (juli-augustus) waarin onze Antwerpse burgervader van een welverdiende vakantie genoot en tegelijk de Zomer van de hinder -eh- Zomer van Antwerpen liet begaan, is hij volle bak terug. Als demagoog en meester in het bespelen van de media, weet hij als geen ander dat net nu alle brave Vlaamse gezinnetjes terug thuis zijn van vakantie, terug de TV aanzetten en vooral klaarstaan om begin September weer aan de dagelijkse files, routine en "noeste" arbeid te beginnen.

Bij die dagelijkse routine hoort ook de bijna dagelijkse portie propaganda. De film V for Vendetta zit er qua beeldvorming niet ver naast bij momenten. De ideale timing dus om zijn Fortuynisme opnieuw op ons los te laten. De theorie die hij bezigt is meer en meer een copie aan't worden van wat wijlen Pim Fortuyn zei zo'n 15 jaar geleden. Hij had het toen over een Nederland dat "vol zat", waar de grenzen toe moesten en waar er strikter beleid moest worden gevoerd, hij was ook niet vies van een anti-EU uitspraak (waar hij bij mij toch enige sympathie opwekte). De stolp Bart De Wever doet met zijn uitspraken en analyses vooral aan syptoombestreiding. Een grens gaan bewaken, zoals in de goeie oude Vlaamse smokkeltijd, is natuurlijk een belangrijk iets wanneer je pretendeert onder een stolp te leven. Een logisch gevolg van de politiek waarbij mensen worden opgedeeld in de bovenlaag en de onderlaag, waar vooral de onderlaag enkel dient om het grootkapitaal, de industrie en de bovenlaag te dienen en er voor te verdienen (zonder echt een graantje te mogen meepikken zoals het in een echt kapitalistisch systeem zou gelden). Waar het op neerkomt is een vieze maatschappij, waar de VS en de EU (en Rusland niet vergeten) naar hartelust landbouwgrond in de Derde Wereld opkopen of stelen, milities bewapenen, watervoorzieningen in handen duwen van conglomeraten (Nestlé anyone?) of zelfs puur oorlog voeren tegen 'de minderen'. Wanneer deze mindere mensen dan naar hier vluchten op gevaar van eigen leven, al dan niet georchestreerd vanuit ISIS-hoek of andere malafide organisaties, zijn ze opeens

"uitschot", overlast, iets waar de gemiddelde Vlaming zich door bedreigd voelt. Want wat zijn we hier hardwerkend, wat zijn we hier correct, wat zijn we hier de opperlaag. En als je sommige twitteraard bezig ziet, voelen ze zich omdat ze een middenkaderfunctie uitoefenen op een richtingloze firma, ook meteen halve leiders en heersers (nochtans ontbreekt het hen aan ruggegraat om ook op te komen voor dat nepvaderland waar ze dan zo tuk mee voor vlaggen zwaaien tijdens een lokale kermiskoers). Ideaal natuurlijk om op zulke moment van angst en kleinburgerlijkheid op deze angsten in te spelen mijnheer De Wever, ideaal om nèt dan de truuk met 'grenzen toe' boven te halen. Je kiespubliek eet het op als zoete koek, en dat weet u. Wat er echter nooit bij verteld wordt tijdens de gewoonlijke rechtse harde tante uitleg is dat deze grenzen dan ook tegelijk zouden moeten dicht gaan in omgekeerde richting: Laat de bedrijven geen wapens meer leveren ginder, laat de 'landgrabbers' ook ginds geen landbouwgronden meer inpikken, gedaan met het stelen van grondstoffen in 'rebellengebied', gedaan met het profiteren van de oorlogen en de ellende, gedaan met watervoorzieningen in te palmen, mensen zonder eten te zetten, lokale conflicten op te starten, diamanten te stelen, ertsen boven te halen die eigenlijk niet van hen zijn maar van 'de wereld'.... daarover geen woord. Want wanneer je (misschien terecht) je eigen gebied onder een stolp wil beschermen, zorg er dan ook tegelijk voor da je eigen politieke, ecologische en economische keuzes niet er toe leiden dat nog meer mensen tegen de randen van deze stolp aanbotsen. Wanneer je er voor kiest om de wereld verder om zeep te helpen door je kapot te besparen, wapens te exporteren,

geld te scheppen in de Derde Wereld en het MiddenOosten, met dikke auto's het klimaat blijvend om zeep te helpen, water weg te trekken, moord te plegen op alle vormen van kwaliteit ... wees dan ook zo fair om je grenzen te openen voor de gewone burgers die getroffen zijn. Kan of wil je dat niet? Dan is er maar één oplossing: grenzen toe, ook voor de bedrijven en de èchte profiteurs van deze wereld. De profiteurs en ziekelijke parasieten die vanuit belastingsparadijzen alsmaar meer en meer van onze wereld om zeep helpen en inpalmen zouden eveneens als bootvluchtelingen moeten behandeld worden in zulke wereld. Meer nog, ik zou ze graag zien opgejaagd worden en berecht als de misdadigers die ze zijn. Jammer genoeg heeft deze kliek altijd politieke vrienden... en naar die politieke vrienden kijken en luisteren we elke dag op TV en de radio hier. Naar die mensen luisteren we wanneer ze onze gemiddelde Jan met de pet naar de mond praten en zeggen dat 'de absorbsiegraad in Antwerpen bereikt is'. En ja... ik vind dat zelf ook. Ik ben geen rechtse jongen of VB'er, desondanks ben ik het met die uitspraak eens, Antwerpen is niet vol, maar ik vrees dat we stilaan mogen spreken van een bovengrens aan absorbsie ja. Maar dat betekent niet dat uw politiek iets zal helpen. Mensen opvangen en ze eerlijk verdelen over de EU landen is al niet mogelijk blijkbaar,... is't dan niet hoog tijd dat u Pim Fortuyn's voorbeeld ècht volgt en voorstelt om België uit de EU te halen? Is't niet hoog tijd dat u echt kleur bekent en kiest voor de oplossing die voor de hand ligt?

Of gaat u verder de hand boven het hoofd houden van het soort politiek waar je aan de ene kant achter de schermen de wereld bederft en leeghaalt, en aan de andere kant hardrechts wil doen tegen de slachtoffers van deze politiek? Gaat u intussen op de luie EU-parlementsstoel zitten en luisteren naar wat gewauwel van mannen in dure pakken die nog nooit in een echte volkse straat zijn geweest in hun leven, laat staan een vluchteling van dichtbij hebben gezien? De hypocrisie van de EU is nu eenmaal dat we niet willen dat onze bescherming, onze veilige stolp wordt opgelicht... maar tegelijk willen we niet dat onze leiders buiten het puur economische denken. En intussen rijden we voort onze fossiele brandstoffen op, spuiten we gif in't rond en stijgt de zeespiegel. Benieuwd of wij ooit ook op een bootje naar betere oorden moeten vluchten. Benieuwd welke rechtse politicus ons dan in een ander land strikt toeroept dat het vol is volgens het lege Fortuynisme zonder verdere visie... Wat we vandaag meemaken is vooral het complete failliet van het economisch globalisme, en dat pleziert me, zeker als ex-antiglobalisme betoger. Want ik geloof niet in een wereld waar we allemaal in één dorp leven. Ik geloof eerder in een wereld waar alles en iedereen op z'n eigen continent er het beste van maakt en hooguit handelsakkoorden heeft onderling. Op die manier is er een drang, een verplichting om het zo goed mogelijk te doen in je eigen gebied, in plaats van te vluchten of andermans grondstoffen te plunderen.

De worstelaars van de Belgische politiek Onze belgische politiek is eigenlijk perfect te vergelijken met WWE worstelen. Ik verduidelijk mezelf: je hebt de "heels" die de figuur moeten uitbeelden die het volk op stang jagen. Bijvoorbeeld door bij aanvang van de match te zeggen dat iedereen die in't publiek zit dom is, dat hun lokaal voetbalteam er niks van bakt en nooit iets zal verwezenlijken en alle ellende die ze hebben aan zichzelf te danken hebben terwijl ze T-shirts van John Cena kopen en hot-dogs vreten. (Meestal worden deze mensen door diegenen die zich aangesproken voelen, op boe-geroep onthaald). Waarna de "heel" zijn rol goed heeft gespeeld (hoe meer ze naar hem roepen dat hij suckt, hoe meer men bekers cola naar hem smijt, hoe meer hij publiek trekt en 'heat' creëert voor de company). Dan heb je aan de andere kant de babyface ... de mensen die lachen, oprecht zijn, nooit valsspelen, t-shirts uitdelen, met knappe fans op de foto gaan en een gehandicapte uit het publiek omhelzen... deze gasten moeten vooral goed kunnen "sellen" wanneer ze een vuistslag krijgen moeten ze even doen alsof ze kei hard pijn hebben... even later zitten ze in de tourbus samen met de "heels" een drankje te nuttigen en wat groupies te entertainen...

Al de rest zijn "mid-carters" mensen die wel willen meedoen, maar de kunst nog niet onder de knie hebben om de grote matchen aan te kunnen. Ze hebben geen uitgesproken heel of babyface karakter, als moeten ze in kleine wedstrijden wel soms deze rollen opnemen, zonder echt over de top van de echte hoofdacts te gaan. Bekijk het als in het voorprogramma spelen van de hoofdact op Werchter, dan kan je ook er niet òver gaan, ook al ben je echt beter. Want je bent niet de hoofdattractie en dus ook niet geacht deze in verlegenheid te brengen. Ten slotte heb je de "jobbers", de onder-cart mensen die eigenlijk het niet gemaakt hebben, maar puur moeten dienen en slagen incasseren voor anderen. Wanneer er iemand net terug is na een kwetsuur of wanneer er nieuw talent stilaan moet winnen gaat men deze nobodies het veld in sturen (dit zijn de politici die we vaak in de 7de dag terugvinden) om de mi-carter, heel of top act z'n moment te geven. Onze politiek werkt hetzelfde, welk pakje je ook aan hebt, welk rollejte je ook speelt: het einddoel is zelfpromotie. "De politiek" als product, als aanvaardbaar iets blijven verkopen, door polarisatie, manipulatie en het continu op het gemoed spelen. En wij zijn het vee. De mensen in de zaal die gaan stemmen, tickets kopen, naar de lulkoek blijven luisteren en het als een echte 'mark' blijven slikken en er ons nog druk in maken ook. Terwijl we gewoon de sensatie leuk vinden en een bende losers zijn. Met een groot verschil: mensen die naar worstelshow gaan kijken betalen daar niet alleen voor, ze weten ook echt van te voren dat ze op-voorhand-vastgelegde gevechten gaan

zien met een vooraf bepaalde uitkomst. Ze doen dan zelf met plezier alsof ze er echt in meegaan. Als kiezers weten we dat zogezegd niet, doen we alsof... en staan we met onze pint en hot-dog in de hand te luisteren naar hoe diegene met de zwarte hoed de andere vertelt dat hij geen respect heeft (of het niet goed voorheeft met de fans). Waarna die met de witte hoed die eerste 'n nep vuistslag geeft. We roepen niet "boe" of "you can't wrestle!" maar we roepen verwijten naar èlkaar. Terwijl het systeem blijft verdienen achter het gordijn en de entertainmentwaarde haast nihil is geworden en de heels en babyfaces van onze politiek steeds dikkere nekken, grote hotelkamers en nog grotere schare groupies krijgen…

De Gulag van Antwerpen Dan ga je met je dochter even een frisse herfstwandeling proberen maken, het is tenslotte zondag en goed weer. Dan ga je met de tram (1u05 min.) naar het Rivierenhof. Waarna je in de buurt rond halte "Lunden" afstapt (niet geheel toevallig tussen een Carrefour die zondag opent, en een ACV vakbondskantoor) en je verbaast over het ronduit ghetto sfeertje dat er hangt. Deze buurt ligt op een korte afstand van een politiekantoor, maar dat kan de pret voor bepaalde delen van de bevolking daar zeker niet bederven.

Dat warme Vlaanderen waar iedereen zo vol van is, maar waar bitter weinig van in de praktijk wordt gebracht, kan dan misschien vooral een economische achtergrond hebben gepaard gaand met een stevige aanpak van allerlei 'onVlaamsche' dingen door middel van meer blauw in de straat, het blijft eerst en vooral een theoretisch begrip. In de realiteit blijft men even laks tegen allerlei vormen van verloedering en verarming. Ik denk zelf niet in links-rechts termen, maar soms kan je dingen wel aan de hand van deze polarisatie uitleggen. Van wat moet doorgaan voor een "rechts" beleid, zou ik dan bij voorbeeld toch op z'n minst verwachten dat een en ander grondig wordt aangepakt door middel van een paar stevige trekken van een matrak of een paar schoppen van een legerbotinne, maar het blijft aan die zijde nogal stil. Ik wandelde het Rivierenhof binnen na ei-zo-na te zijn omvergereden op het zebrapad door een aftandse wagen met Poolse nummerplaat die even verderop scherp remde en op het fietspad ging staan. Eens in het park nam er meteen een oudere meneer met een camera een paar foto's van de struiken en de boom waar mijn dochter stond, waarna hij zich snel uit de voeten maakte toen ik naar hem toe stapte. (Ook best, want z'n camera had anders ook een mooie stitch-foto-collage kunnen maken van de binnenzijde van zijn endeldarm). Na het blaadjes rapen en het spelen met een voetbal, gingen we langst het grote pad in't midden van het park, waar er mensen in blitze familie-Bakeljauw trainingspakken rondliepen met vechthonden die ze maar met moeite onder controle konden houden (geen politie te zien, hoewel ik hier meermaals mijn dochter heb moeten optillen en wegstappen om de ronduit marginale klootzakken en hun ongetrainde honden te ontwijken).

Honden zouden voor mijn part (zeker deze rassen die bij voorkeur door randdebielen worden gehouden) onder de wapenwet moeten vallen (dat, en een eco-heffing van 5000 euro per jaar zodat we alvast de negatieve impact op het milieu kunnen opvangen voor die beesten, nu de openVLD toch taxen verzint bij de vleet, kan die er ook nog wel bij denk ik, en och ja, waarom meteen ook niet voor fucking katten). Twee keer moesten we ook de walm van wiet trotseren van enkele dertigers in al even erge 'sport' plunjes op een bankje hingen en me erg argwanend aankeken toen ik door hun wolk bedwelmende giffen stapte. Toen ik het park verliet echter, was het al in de late namiddag en was de buurt rond de halte "Lunden" omgetoverd tot een feestje: zatte Polen hingen er op't straat met blikjes bier, enkele Antwerpenaren met een Zuiderse migratie-achtergrond zaten vanop hun versgestolen fietsen te stampen op vuilbakken (tenzij deze jongens allemaal meisjesfietsen hadden gekocht met oa. K3-stickers natuurlijk, het kan altijd, in dat geval zou ik heel graag de facturen er van zien:) nuja, fietsen stelen is iets dat je doet uit noodzaak omdat je niet kan eten voor mijn part, maar verkoop ze dan tenminste ipv er op rond te paraderen als een ongelikte beer). Een "koppeltje" was zich jammerlijk aan't proberen voortplanten in een portiekje, waarna de vrouw toen ze mijn dochter zag aanhuppelen toch nog het fatsoen had om zich te bedekken met haar jas, terwijl haar vermoedelijke klant iets in't Arabisch riep. Mijn dochter had dorst en dus besloot ik binnen te gaan bij de Carrefour die zondag open is. Een gewone appelsiensap of appelsap had men niet (de kassierster vertelde me dat dat niet kon omdat dat uitgepakt

moest worden!), enkel red-bull, bier en dat soort zaken konden gekocht worden. Toen ik hierover een opmerking maakte kreeg ik meteen het aan de stok met een krapuleus heerschap met een paar jupilers in z'n handen die "rap ik mut do" zei. Vermoedelijk had de schuin foutgeparkeerde auto op de stoep daar iets mee te maken (nota bene op nog geen 200m van een politie-kanoor!). Op straat werden we ook nog omver gelopen door andere Oosterse types die nog meer bier aan gingen sleuren voor hun vermoedelijk zeer classy feestje in het park. Overal lagen sigarettenpeuken, blikjes en andere zooi. OPKUIS Is dit nu dat "rechtse" beleid, waar men de boel eens ging opkuisen? Is dit het Vlaanderen waar al die vlaggenzwaaiers en verdoken Dolfjes van droomden toen ze voor een populaire tv-persoonlijkheid stemden? Of willen ze gewoon allemaal lekker meer betalen voor alles en verder hetzelfde beleid krijgen van voorheen? Want da's waar ze nu voor gaan blijkbaar. Een beleid dat niet vecht tegen haar parasieten, niet de moeite neemt om mensen die duidelijk de boel verpesten eens te bruskeren? En waar zitten die stoere nazi-types die o-zo graag de straten schoonvegen van alle gespuis? Voor hun TV te gapen naar heruitzendingen van kinder-niveau programma's terwijl hun buurt verder wordt verpest en "hun land" van onder hun voeten wordt uitverkocht? Of waar zitten de politie-agenten op dat moment om bij voorbeeld eens grote kuis te houden in die buurt? En meteen de hoeren, straatdealers en gezochte personen daar eens bijelkaar te vegen?

Niets van dat. Het lijkt er op dat dit rechtse regime enkel financiëel rechts is, of wil zijn, maar in feite even socialistisch laks en gemiddeld is dan al de rest. En ja, uiteraard zouden de kranten en twitter vol kritiek staan uit bepaalde hoek, wanneer er daadwerkelijk eens een straat in die buurt zou opgekuist worden. Uiteraard wordt je dan uitgemaakt voor alles wat vies en extreem is... maar in dat geval zou ik nog denken "Dan hebben we toch één voordeel aan deze gasten", zeker wanneer ik de week daarop in het park zou kunnen lopen zonder te moeten uitkijken voor allerlei tuig-van-de-richel uit bezorgdheid voor mijn kind. Dat, of "the Punisher" zou eens moeten opdagen,... Ik hoop dan dat deze Punisher een sidekick heeft, die net voor de Punisher het hoofd van zulke minkukkel inbashed zegt: "A doe niks zenne" net zoals die man die zijn hond duidelijk niet onder controle had en vooral zichzelf trachtte wijs te maken dat alles ok was terwijl z'n breedkaak-beest naar ons toe rende. Deurne is meer en meer de Gulag van Antwerpen aan't worden: haast geen winkels, geen controle en heel Antwerpen dumpt hier hun ocmw'ers en maatschappelijk uitgerangeerden. Mooie boel, de vergeten stad in de stad, zoals onze burgemeester het noemde, ... hij heeft nog veel werk denk ik. Opkuisen die boel, en dan win je mijn respect alvast op dat gebied.

Waarom u niet werkt waar u woont... (een alternatieve visie op bedrijfswagens) Er zijn voor en tegenstanders van het huidige systeem van verloning door middel van bedrijfswagens. Mensen die er bedenkingen bij maken, wordt vaak verweten jaloers te zijn op de blikken doosjes op wielen van anderen of wordt enige naïeve visie op milieu aangewreven. De voorstanders van het systeem worden daarentegen steevast als ouderwets, inhalig en over-kapitalistisch/ materialistisch afgedaan, hier en daar zelfs egoïsme en het vernielen van het milieu verweten. De waarheid is natuurlijk complexer dan dit welles-nietes spelletje. Ik wil in mijn uiteenzetting in de eerste plaats wijzen op een vaak over het hoofd gezien aspect in heel deze discussie: de werkgelegenheid op lokaal niveau.

Mijn visie of observatie is vooral gebaseerd op eigen ervaringen, opgedaan bij de zoektocht naar een job in eigen regio. Mijn conclusie is dan ook zeer persoonlijk en subjectief, maar kan misschien helpen in deze discussie, vooral bij het eventueel omdenken over vergoeding en mobiliteit, samen met de grotere schaal te zien van verschillende factoren zoals stress, werkdruk, mobiliteit en samenleven. Ik sta uiteraard eerder aan de kant van de critici van het systeem voor bedrijfswagens, maar ben ook niet te beroerd om openlijk toe te geven dat ik me dagelijks zelf (noodgedwongen) in zulk vervoermiddel verplaats. Ik ben dus schijnheilig volgens sommigen, al denk ik dat je gerust bij een systeem waar je zelf gebruik van maakt, vragen mag stellen zonder meteen een hypocriet te zijn. Vele mensen die vaak een stuk vlees eten, stellen zich ook terecht vragen bij de herkomst en de gezondheid van hun maaltijd, zonder zich meteen als veganist voor te doen. Niet iedereen is het eens met hetgeen men gebruikt, ik ben dan ook vanzelfsprekend de eerste in de rij om mijn bedrijfswagen af te geven moest er een ander systeem opduiken. Het is niet zo dat ik mezelf in een bakfiets verplaats en vanuit de struiken waar ik besjes pluk, kritiek geef op iedereen die in een auto zit (zo zijn er al genoeg mensen). Ik koop mijn bessen op de markt :) De vraag. Hoe ziek is het systeem van bedrijfswagens-als-verloning ten opzichte van de werkgelegenheid? Wanneer ik de rijen en rijen met bumper-aan-bumper rijdende werknemers zie, die alleen achter het stuur zitten van hun wagen, stel ik me die vraag.

Je zou op't eerste zicht denken dat er niet echt een verband bestaat tussen werkloosheid en bedrijfswagens, maar tijdens mijn periode als werkzoekende is me echter iets opgevallen: bedrijven willen mensen uit andere steden! Da's juist, ook al zegt men het nooit in zoveel woorden: lokale kandidaten voor een job worden geweerd, benadeeld of komen in mindere mate aan bod. Een en ander komt omdat men iemand die tuk is op een auto, makkelijker een goed loonpakket kan aanbieden dat win-win is voor iedereen: de werknemer krijgt een wagen en de werkgever kan een deel van dat loon uitbetalen in een wagen (niet dat dat gratis is, maar 't is wel goedkoper dan dezelfde waarde van die auto'renting' in nettoloon uitbetalen). Wanneer je werk zoekt in een stad als Antwerpen bijvoorbeeld (maar Gent en Mechelen zijn niet anders hoor ik) is het vaak net een nadeel om dichtbij te wonen als werkzoekende. Wanneer een bedrijf voor een open positie meerdere kandidaten over de vloer krijgt, kiest men blijkbaar steeds voor diegene die 'van ver' moet komen. Iemand die letterlijk 200m. verder woont dan waar het bedrijf gelegen is, daar haalt men geheel onbegrijpelijk vaak z'n neus voor op. Wanneer je een persoon die van bv. Waasmunster moet komen, naar centrum Antwerpen laat komen werken, kan je deze werknemer wellicht 'blij' maken met een bedrijfswagen. De misschien evenzeer perfect gekwalificeerde kandidaat die een straat verderop woont kan je hooguit een fietsvergoeding fixen, maar daar bijft het dan bij, met andere woorden: deze persoon is duurder vermits hetzelfde loon (want hij/zij is evenwaardig in mijn voorbeeld) niet deels in een wagen kan worden uitbetaald.

In absolute cijfers is de meest milieu-vriendelijke, meer sociale, meer mens-gerichte, minst verkeer-belastende oplossing dus een afrader. En da's al jaren zo... de huidige regering maakt deze situatie enkel nog erger door systematisch mensen te dwingen jobs te zoeken, gecombinneerd met het fiscaal gedwongen verweg-werken. Terwijl werk zoeken intussen in eigen regio moeilijker en moeilijker wordt. Het is een waanzinnig systeem denk ik, zeker wanneer de files almaar langer worden en je haast nooit nog tijd vindt om met je gezin bezig te zijn door de werkdruk en de files. Het lijkt wel alsof de bedrijven en de regering "het de mensen niet gunnen" om lekker makkelijk dichtbij te wonen en werken. Ik zeg dus NIET dat je onmogelijk aan een lokale job kan geraken zonder er een auto bij te nemen. Ik zeg wel dat je, wanneer er meerdere kandidaten zijn (of wanneer je resoluut geen auto als deel van je verloning wil om welke reden dan ook) je benadeelt bent. Men bevoordeelt iedereen die meedoet aan het systeem van vergoedingen, subsidies en auto's... terwijl we daar allemaal financiëel en qua samenleving voor boeten. De status Vermits het overgrote deel van de werknemers door de status van een wagen (reclame zorgt mooi voor dit beeld bijvoorbeeld) en het gemak (tracht maar eens met het huidige openbaar vervoer op tijd op je werk te geraken) geen enkel probleem hebben met een bedrijfswagen, is dit ook geen echt probleem en wordt het zelfs niet opgemerkt als dusdanig. Dezelfde mensen hebben wel een probleem met parkeren, files, tijdverlies en de enorme frustraties bij het aantal

maloten op de baan overal, om het dan niet te hebben op de belastingdruk die dit systeem zeker met zich meebrengt. Er zouden ook heel wat problemen verdwijnen moesten er meer mensen lokaal werken. Wanneer er natuurlijk een cultuur door bedrijven en de staat wordt gecreëerd waarbij 'een auto hebben' als een vanzelfsprekendheid wordt ervaren, is er natuurlijk nul ruimte om mensen de kans te geven om lokaal naar een job te zoeken zonder wagen. (Hetgeen ik zelf ruim een jaar heb geprobeerd, tevergeefs). Over jobs Er zijn ook jobs waar je sowieso een bedrijfswagen voor nodig hebt (glazenwassers, loodgieters, vertegenwoordigers...) ik heb het voor alle duidelijkheid NIET daarover. Ik heb het over de bureau-zitters, de Antwerpen-Brussel heen-en-weer rijders, de mensen die de wegen volledig laten dichtslibben terwijl ze misschien beter in hun eigen omgeving zouden werken, maar dat niet doen door "het verloningssysteem". Dit soort 'tegenwerking' is de oorzaak dat ik minstens twee jobs mislopen heb, omdat ik letterlijk op enkele minuten wandelen van de plek van tewerkstelling woonde en men dus geen wagen-als-loon aan me kon slijten. Men koos dan wellicht voor iemand die verderweg woonde en zulke wagen maar wat graag aanvaardde (een persoon die nu waarschijnlijk nèt voor jouw wagen in een file staat en geen tijd heeft 's avonds en bovendien uw lucht verpest, om het dan even vanuit milieu oogpunt te zien). De enige uitzondering, was de complete hondenjob die ik ooit aannam, puur en alleen omdat het op nog geen 300m van mijn woonst gelegen was, gewoon om van de files en de ellende af te zijn.

Ik had (naast de 8 uren hel-op-aarde waarin ik werkte) opeens een zee van tijd, ik kon naar een winkel na mijn shift, ik kon zelfs eten bereiden, ik kon mijn kind zèlf van school halen! Deze job heb ik om andere redenen verlaten, maar dat was dan ook de enige keer dat ik in mijn opzet geslaagd was, en daar profiteerde deze werkgever danig van, omdat hij wist dat iedereen uit de buurt eender wat zou doen om lokaal te mògen werken... een privillege waar velen desnoods net onder de wettelijke barema's voor kwamen werken. Misschien een idee om bedrijfswagens enkel nog een voordeel te geven voor mensen die het echt nodig hebben en al de rest af te schaffen... meer nog, voer misschien meteen een 'werk-in-de-regio' premie toe voor de werknemer en de werkgever, wanneer je iemand in dienst neemt (en meer dan 6 maanden houdt) die in de regio woont op (5 km in't rond bijvoorbeeld) op voorwaarde dat ze niet met een motor of wagen naar't werk komen. Of misschien laten we alles zoals het nu is, en geven we enkele miljarden per jaar uit om een ziek corrupt ouderwets systeem in stand te houden waarbij mensen beloond worden om in de file te staan, in andere steden te gaan werken, geen tijd te hebben voor hun gezin en vooral niet op zoek kunnen gaan naar werk in eigen streek omdat ze dan worden benadeeld, te veel loonkost veroorzaken en als parias worden behandeld die "niet mee doen met de kudde". Mij interesseert een auto geen bal (al is het een handig toestel bij momenten, toegegeven, zeker in vergelijking door de volledig gesaboteerde dienstverlening van het openbaar vervoer)... de obsessie die vanuit de staat hiervoor wordt opgewekt bij de werknemers, is danook een zeer vreemd iets in mijn visie.

Laat misschien de mensen die van die dwangbuis af willen de kans om de wagen af te geven en lokaal te werken en daar ook de kans toe te krijgen, in plaats van ze in een keurslijf te dwingen waarin ze veel geld opleveren aan de staat en bedrijven via subsidies en accijnzen. Dan kunnen ook de mensen die geen probleem hebben met hele dagen in een wagen te zitten, ook vlotter rijden :) En intussen... sta ik voor of achter u, in de file, dik tegen mijn zin en met een bedrijfswagen waar u en ik voor mee betalen in geld, vergiftigde lucht... en tijd. Terwijl ik veel liever lokaal had gewerkt. Maar daar de kans niet toe kreeg... Wat is er trouwens mis met iedereen voor z'n eigen vervoer te laten opdragen en mensen die het simpel (tering naar de nering weet u nog?) houden, te belonen, of op z'n minst NIET te benadelen op sollicitaties en aanwervingsrondes? m Vond u dit artikel nuttig? Tip me dan hier: bitcoin: 3Nnky5VH7NJw9S9iGB6463kQDBHBixgUsR

Beleggingtest, of examens voor iedereen? De beleggingstest Misschien hebt u'm ook gekregen, een mail van de bank om je deel te laten nemen aan een vragenlijst.

De vragen waren eigenlijk een test, die moest pijlen naar mijn kennis over beleggingsproducten. Vele klanten van deze bank (en waarschijnlijk ook andere banken) krijgen dit soort tests deze dagen op hun bord. Wanneer je wil doorgaan met beleggen dien je dus eerst deze lijst met success invullen, zo blijkt. Een zeer vreemd concept vind ik dit. Wanneer ik wil beleggen op de beurs, weet ik dat ik risico's neem. Er zullen inderdaad mensen zijn die dit niet beseffen, en da's dan jammer. Een en ander kan uitgelegd worden door de algehele ongeïnformeerde manier waarop we leven, gecombineerd met een erbarmelijke financiële educatie door ouders en in de scholen denk ik, maar dit ter zijde. Zelf weet ik dus dat er risico's zijn, toch moet ik me -als een rijbewijs-voor-beleggers- een stomme vragenlijst invullen. Nu zelf ken ik heel wat mensen die het hier moeilijk mee hebben (ze hebben geen tijd, geen kennis, geen motivatie,) om dit in te vullen, en dat is hun goed recht, om maar te zwijgen over mensen die heel wat beleggingen hebben lopen, maar hoog bejaard zijn en niet eens naar die website geraken. Dit alles deed denken over de stupiditeit van deze beleggingstest. De tests zijn dus uitgevonden door onze regering, zo blijkt. Met het doel om ons, het gepeupel, te vrijwaren te investeren in domme beleggingen en de risico's er van in te laten schatten. Een verbazingwekkende visie, vooral van een ietwat rechts liberale regering, wiens doel in feite is om minder staat en meer vrijheid te promoten in haar beleid, afgaande van de ideologie en hun kiescampagne. Examens voor iedereen*

Meer nog, wanneer je 'de burgerkudde' dan toch wil vrijwaren van domme investeringen, kan je meteen ook een vragenlijst/examen invoeren voor een aantal andere zaken. Naast beleggen, moet dan ook elk product van de Nationale Loterij voorzien worden van een kleine IQ-test over de risico's die je neemt (een eenvoudige breuk oplossen, een benadering kunnen geven over je eigen echte winstkansen en het kunnen opsomming van 5 cijfers na de komma van Pi moeten voldoende zijn). Er moet in deze visie dan ook best een examen en reeks tests komen alvorens mensen eender welke verzekering afsluiten (je neemt immers een risico door deel te nemen aan een 'pool'), maar ook wanneer ze een broodje preparé gaan eten in een gekende broodjesketen (een enorm risico dat best met een vragenlijst omtrent hygiëne en winstmarges op afbak-brood gepaard gaat), om maar te zwijgen over een examen om te mogen belasting betalen, vermits ook daar een return-of-investment risico in zit nietwaar? Bij dit laatste zou het ook prachtig zijn om meteen het boek 'Atlas Shrugged' van Ayn Rand er bij te leveren en er na enkele maanden vijf simpele vragen over te laten stellen door een ambtenaar van de belastingen aan de belastingsplichtig (als er al komen opdagen). Wat is het volgende waar de staat zich mee gaat bemoeien? En waarom gedraagt een liberale regering zich als doortrapte Stalinisten? De overtreffende trap aan de domheid van deze vragenlijst was, dat wanneer je dan een bericht stuurt naar je bank "dat je het niet kan invullen omdat je't niet goed weet" (wat ik gewoon voor de lol heb gedaan), dat men dan via hun helpdesk de klant hiermee gaat HELPEN. Da's zoiets als een rij-instructeur die tijdens het rij-examen even zelf achter het stuur kruipt om de maneuvers te doen

en de moeilijke stukken op de weg ook wel even het stuur overneemt; waarna je alsnog je rijbewijs krijgt! Deze hele beleggingstest is een overbodige, foute farçe, die op een typisch Belgische manier OP PAPIER moet lijken op een drempel voor beleggers, maar in feite gewoon FAKE is. (Alsof de torenhoge belastingen op kleine beleggers (niet de groten die mee met onze regering de wetten schrijven) al niet genoeg 'drempel' is, maar da's een andere discussie). Is het echt de bedoeling dat we dit betuttelend regerinsgedoe slikken? Is het echt de taak van een staat (een liberaal getinte dan nog!) om mensen bij het handje vast te houden wanneer ze beleggen? Wie niet weet dat beleggen risico's in houdt, zal het ooit zelf wel ondervinden, en hoe erg het ook moge zijn, wanneer het initiatief voor deze onzin niet van de banken komt, maar van een minister, dan is er iets loos. En ja, een staat mag af en toe mensen informeren en inlichten over risico's voor mijn part, maar doen alsof je beleggers hier mee beschermt gaat een brug te ver, zeker wanneer andere risico's ongemoeid worden gelaten. Komt zulke maatregel ook niet te laat trouwens? Wanneer je als staat toch de visie hebt dathaar bevolking een kudde is die moet gevrijwaard worden van domme beslissingen zoals investeren in rommel-bankproducten, waarom was dit dan niet in voege toen ARCO mensen 'misinformeerde' samen met Dexia? Of wanneer mensen aandelen van Fortis kochten? Moeten grote beleggers misschien ook niet zo'n test lijstje invullen wanneer ze meer dan 1 miljoen subsidies krijgen voor hun industrie? Of moeten we als kleine burgertjes blij zijn dat welke kleur van regering we ook hebben men altijd NA de feiten uitkijkt voor ons, zodat we vooral geen beslissingen maken die fout zouden kunnen zijn? Onze

huidige regering is in deze zaak even onnozel dan de vorige trouwens, de kleurtjes doen er nauwelijks nog toe vermits ze zich allemaal beginnen gedragen als Oostblok-milities. Ik vraag me echt af hoeveel mensen dit spul zonder nadenken invullen en dan gewoon (al dan niet mits hulp van de bank zelf) doorgaan met beleggen. Ik vraag me ook af hoe vaak deze regering gaat zeggen dat ze een mooie test hebben laten ontwikkelen om beleggers te beschermen, wat pertinent een leugen is. Men wil je niet beschermen, men wil op papier kunnen zèggen dat men mensen beschermt. Echt beschermen is afschaffen De gewone man beschermen tegen risicovolle beleggingen doe je door hen te verbieden deel te nemen aan de beurs op zich (niet dat ik daar een voorstander van ben zelf), want het is niet anders dan dat het kleine grut die eens voor een paar duizend euro's aandelen kopen of andere beleggingsproducten, totaal niet weten wat er op de internationale markten gebeurt achter de schermen. Men speelt toch altijd vals om de groten te laten scheppen. Dus beste rechtse regering, laat ofwel de mensen voort in deze val trappen zonder ze lastig te vallen, of verbied beleggen kompleet, een weg tussenin maakt jullie enkel maar meer schijnheilig in mijn opinie. PS: om te reageren op deze blogpost moet je ook eerst een examen afleggen ,... de regering werkt er aan :) *iedereen is niet echt iedereen

Review: the ledger bitcoin wallet The Ledger bitcoin wallet is one of the more recent, relatively cheap options to secure your bitcoins. I'm writing this review for people familiar with bitcoin, so I asume that your know the differences between the ways to store your value. The Ledger wallets is slim, small and even fits in my Keysmart keyholder along with my house keys. The form factor is just like a very small USB stick, the only difference is that you actually are using a smartcard instead of plain USB flash storage. This form factor (I'm using the HW.1) makes it also the cheapest hardware wallet for bitcoin. Securitywise it's the best secure wallet, along the Trezor (there are other, very tech blogs that go in-depth in this subject, I'm not going to do that here). The way the wallet is designed makes all the security and actual work happen inside your Chrome browser add-on, while your private keys are stored on the smartcard chip on the wallet. Which brings me to one of the disadvantages of the Ledger ... the software. The addon for chrome is ok, but lacks a few features that you can find in things like coinb.in for example.

Problems The main problems I've had while using it for the past few months, is the Android App that goes along with the wallet. The app oftens doesn't "sync" or "see" the requests made from a Ledger wallet Chrome add-on. For example: When I want to pay someone in bitcoin, I'll have to open my browers, the addon, then type in my PIN code after plugging in the fysical wallet in the USB port. Next I type in the details of the transaction, and then there are two options: • I can confirm the transaction with the delivered security card (size of a credit card) and type the token combination. That works fine... but is insecure ass hell if you take this card with you all the time. If my keys get stolen along with my wallet... then I'm in trouble. (Luckily the Ledger resets itself after 3 wrong attempts at the PIN code). I don't like the security card at all, it's not handy, you can misplace it, and above all, I don't feel comfortable taking this with me all the time. • the second option is to confirm the transaction through the app. That hardly ever works. I've had to re-install it four times, had a lot of problems running it, and once the paired up wallet and chrome app actually worked together. The app is just not good enough. Which leaves me with the stupid seciryt card... which feels like dragging a visa card with you with the PIN written on it with a red marker. It just not good. There were also a few occasions where I had to reset the data inside the crome app as well because the synched data from the ledger wasn't coming through. On one occasion I even got dubble amounts on every transaction in the interface (not for real on the blockchain of course:).

Conslusion: The Ledger is OK to use when you want to store your funds in a safe way, the private keys of your wallet are as safe as they can be... they never leave the ledger wallet's Smartcard chip and therefor cannot be read by any malware (even when you plug it in the USB of an infected PC ). The app and chrome addon need some more work in my opinion. I would not trust this for a quick on-the-road transaction... not that I'm afraid for the security side, but purely from a usability standpoint. When I needed to do a transaction and the app wouldn't even let me do a confirmation (it was paired perfectly) then I needed to literally jump in my car, go home, get my security card and do the transaction manually. Not handy at all... If you need to do quick and fast transactions on the go with bitcoin, then you're FAR better of with a Mycelium App on your phone. Otherwise, I can't complain too much for about 20$ worth... it works, and it doest the core of it's functions perfectly, although there are some minor things they need to take care of. http://www.ledgerwallet.com