DUATHLON. InterviewS. Tineke van den Berg Eric van der Linden. Het nut van hoogtestages

26e jaargang • december 2013 nummer 12

TRIATHLON/DUATHLON



InterviewS

Tineke van den Berg Eric van der Linden

Het nut van hoogtestages MAGAZINE VOOR DUATHLON EN TRIATHLON

ADVERTENTIE shymano - volgt

COLOFON

Uitgever Ying Media bv i.s.m. Nederlandse Triathlon Bond Ying Media bv Ying Mellema Zwarteweg 3 8603 AA Sneek Postbus 4016 8600 GA Sneek T 06 – 100 42 999 E [email protected]

NTB Wattbaan 31-49 3439 ML Nieuwegein Postbus 1267 3430 BG Nieuwegein T 030 – 7513770 F 030 – 7513771 E [email protected] I www.triathlonbond.nl

Hoofdredactie

(tot 01-02-2014)

Pieter van der Meer T 06 – 24582133 E [email protected]

Eindredactie Nederlandse Triathlon Bond

Redactieraad Christie Brouwer Peter Dillo

Medewerkers Kitty van Bloois, Ruud de Haan, Norbert Veringmeier, Guido Vroemen, Marco van der Ham (fotografie), Jojanneke van der Ham (fotografie), Marcia Jansen

Aan dit nummer werken verder mee Sonja Jaarsveld (Fotografie), Inge Huitema (fotografie), Richard Jong-A-Pin, Ludo van der Put (fotografie) en Delly Carr (fotografie).

Advertentie-exploitatie Ying Media bv Ying Mellema Zwarteweg 3, 8603 AA Sneek Postbus 4016, 8600 GA Sneek T 06 – 100 42 999 | E [email protected]

Opmaak Frans van Dam, Heerenveen

ITEM voorwoord

De andere kant van de medaille

December 2013

De Nederlandse Triathlon Bond (NTB) overkoepelt alle multi-disciplinaire duursporten en is aangesloten bij het NOC*NSF, ETU en ITU. Triathlon Sport is het officiële bonds­orgaan van de NTB met daarin aandacht voor zomer- en wintertriathlon, duathlon en andere duursportcombinaties. Triathlon Sport verschijnt 12 keer per jaar. Het volgende nummer van Triathlon Sport verschijnt in week 5 – 2014.

Bij het uitkomen van dit nummer van Triathlon Sport zullen Maaike Caelers en de andere kernploegleden druk zijn met het pakken van spullen. Vlak na de jaarwisseling stappen ze in het vliegtuig naar Nieuw-Zeeland om daar te trainen. Menig triatleet zou met Caelers willen ruilen. Het klinkt natuurlijk ook heel mooi: lekker trainen in de zon in een prachtige omgeving. Maar ze is wel van januari tot mei ver van huis. Vlak voor vertrek heeft ze daarom ook altijd een beetje een dubbel gevoel bij het trainingskamp. Ze weet dan dat ze haar familie en vrienden in Nederland vijf maanden niet zal zien. Dat hoort erbij, weet ze natuurlijk ook. Topsport is niet alleen maar leuk. De andere kant van de medaille is bijna nooit zo zichtbaar als het juichen voor goud. Die doffe zijde van de medaille gaat over opofferingen, teleurstellingen en tegenslagen. Eric van der Linden is als bondscoach van de selectie olympische afstand ook meer bezig met het mentaal begeleiden van atleten. Het maken van trainingsschema’s vergt maar een klein deel van zijn tijd, vertelt hij in een interview in dit nummer. Vroeg of laat krijgt een sporter met fysieke of mentale tegenslagen te maken. Iedere triatleet kent de frustratie wel van het niet voluit kunnen sporten door blessures. Als dat je prestaties ook nog eens in de weg gaat zitten kan het fysieke probleem nog eens mentaal versterkt worden. Tineke van den Berg, die het fanatiek sporten nog niet zo lang geleden ontdekte, kreeg daar dit jaar mee te maken. In 2012 presteerde ze in haar tweede triathlonjaar onverwachts goed, maar toen de ziekte van Pfeiffer halverwege het seizoen toesloeg ebde dat zekere gevoel ook langzaam weg. Ze twijfelde op een gegeven moment zelfs of ze het nog wel kon, vertelt ze in het interview op de volgende pagina. Bij de Challenge Barcelona bewees ze zichzelf het tegendeel met een mooi debuut op de hele triathlon. Van den Berg kreeg daardoor nog meer zin in het nieuwe seizoen. Op de vraag of Maaike Caelers al zin had in de eerste World Triathlon Series-race in Auckland, antwoordde ze met “Een beetje zin.” Dat lijkt misschien een wat ongemotiveerde houding voor een triatlete die fulltime met haar sport bezig is. Dat is het niet. Waarschijnlijk was ze zich even extra bewust van de opofferingen die samengaan met haar keuze voor de Olympische Spelen van 2016. Het zal ook samenhangen met het dubbele gevoel wat ze voor vertrek in Nieuw-Zeeland heeft. Eenmaal in Nieuw-Zeeland geniet ze volop van het harde trainen in de zon. Als ze in vorm komt, begint de zin in de wedstrijden ook weer te kriebelen. Want ze weet als iedere topsporter: door de doffe kant kan ze ook de blinkende kant van de medaille zien. Pieter van der Meer

Druk DeltaHage, Den Haag

INHOUD

Abonnementen

Interview: Nieuwkomer Tineke van den Berg heeft haar sport gevonden���������������������������������������������������������� 4

Alle NTB-leden krijgen het bondsblad Triathlon Sport thuis gestuurd. Voor niet-leden kost een los abonnement € 35,- (buitenland € 50,-) Jaarabonnementen worden tot wederopzegging aangegaan. Opzegging van een abonnement dient uiterlijk voor 1 december van het lopende abonnementsjaar te geschieden, anders wordt dit automatisch verlengd met een jaar. Adreswijzigingen dienen uiterlijk een maand voor het verschijnen van het eerstvolgende nummer binnen te zijn. U kunt uw adreswijziging sturen per e-mail naar [email protected] of per post naar Postbus 1267, 3430 BG Nieuwegein.

Interview: Bondscoach Eric van der Linden over de ‘Road to Rio 2016’����������������������������������������������������������������� 6 Training: Trainen op hoogte of op een mooie plek?������������������������������������������������������������������������������������������������������� 8 Medische Post: Wat te doen bij ijzertekort?������������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 10 TriKort: Triathlongevoel van… Saskia van den Ouden, Vereniging in Beeld: Idejo-TVK, Juniorenpraat: Elianne Huitema, De favoriete training van Maaike Caelers, TriColumn. ��������������������� 12-17 Actueel: Racekalenders Divisies bekend, Triatleten van het jaar, EK Lang in Almere. ���������������������������� 19-22

Foto cover: Hamperium.com Niets uit deze uitgave mag worden verveel­vuldigd en/of openbaar gemaakt op welke wijze dan ook, zonder een vooraf verkregen, schriftelijke toestemming van de uitgever.

3

December 2013

Foto: Ludo van der Put

‘Jammer dat ik triathlon niet eerder heb ontdekt’ Tineke van den Berg is een nieuwkomer in de triathlonsport. Ze viel al op met de winst bij de halve van Stein vorig jaar. Bij haar debuut op de hele tijdens de Challenge Barcelona dit najaar verraste ze met een achtste plaats bij de elite. De Rotterdamse combineert haar sport met haar werk als cardioloog in het Erasmus Medisch Centrum. Ze lijkt daar nu een goede balans in gevonden te hebben. “Ik heb wel het gevoel dat dit echt iets voor mij is.” Tekst: Pieter van der Meer

4

Tineke van de Berg (34) heeft het fanatiek sporten eigenlijk pas onlangs ontdekt. Als kind had ze wel paardgereden. Later liep ze wel eens een rondje hard, maar nooit structureel. Ook toen ze in 2004 lid werd van Rotterdam Atletiek ging het hardlopen met wisselende tijdsinvestering. “Na een paar maanden liep ik mijn eerste halve marathon. Ik liep toen 1.36 uur. Iedereen zei toen: je moet meer gaan trainen, want je hebt talent. Dat heb ik eigenlijk altijd afgehouden uit zelfbescherming.” Ze was toen ook net begonnen met haar eerste baan na haar studie geneeskunde.

en die zei meteen: ‘Prima, maar dan moet je wel vijf keer per week gaan lopen’. Daar had ik geen tijd voor, maar anders wilde hij dat schema niet maken.” Ze stemde toch in met de trainingsaanpak drie maanden voor de marathon. “Ik liep 3.12 uur op een conservatief schema en ik kwam over de finish met het idee: is dit nou waar iedereen zo moeilijk over doet?” In 2011 liep ze 3.04 en was ze wel moe bij de finish. In het najaar verbeterde ze dat zelfde jaar haar pr bij de Marathon van Amsterdam in 2.57 uur.

In 2010 vatte ze het plan op om de Marathon van Rotterdam te gaan lopen. Als inwoonster van de stad wilde ze graag een keer die wedstrijd lopen. Maar daar moest wel voor getraind worden. “Ik had toen mijn trainer gevraagd om een schema

Door die marathontraining raakte ze toch gewend aan de vijf trainingen per week. “Toen gebeurde eigenlijk waar ik bang voor was: als je daar eenmaal aan gewend raakt dan is het toch een soort verslavend. Die zelfbescherming die ik altijd had, kwam

Zelfbescherming

ook voort uit zelfkennis. Als ik eenmaal ergens voor ga dan ga ik daar ook helemaal voor. Ik hou niet van half werk. Ik ben wel redelijk fanatiek.” Ze heeft nu ook echt het gevoel dat triathlon echt iets voor haar is. “Ik vind het wel jammer dat ik triathlon niet eerder heb ontdekt. Ik denk dat ik dan ook meer rust had gehad. Ik heb altijd wel veel energie gehad. Tijdens mijn middelbare schooltijd was ik nog een beetje zoekende wat ik wilde. Als ik toen het sporten had gehad dan was dat wel goed geweest voor mij denk ik.” Het geeft haar nu ook rust en ontspanning naast haar drukke baan. Toch is het organiseren van alle trainingen nog best lastig. “Ik werk heel onregelmatig. Als ik weekenddienst heb dan werk ik twee keer van acht uur ‘s ochtends tot half tien ‘s avonds. Dat is dan wel pittig. Die balans

‘Ik vind het ook zo leuk aan triatleten dat ze in mogelijkheden denken’ tussen werk en sport blijft daardoor lastig.” Die twee passies zijn volgens haar niet te combineren als je voor beide vol wilt gaan. “Daarom kies ik er nu voor om minder voor mijn werk te gaan en meer nadruk op sport te leggen. Een paar jaar geleden was die keuze bewust andersom.” Doordat ze op onregelmatige tijden werkt, is het voor Van den Berg ook lastig om altijd bij vaste trainingsuren te zijn. “Ik probeer in het weekend wel altijd met groepjes te trainen, daar krijg ik meer energie van. Ik hou niet zo van alleen uren achter elkaar fietsen. Als ik bijvoorbeeld maandagochtend wakker word en ik weet dat ik tweeënhalf uur moet fietsen dan vind ik het lastig om mezelf te motiveren. Ik doe het wel, maar het opstarten vind ik dan lastig.” Ze houdt ook niet zo van sleur. “Ik wil avontuur. Ik vind het bijvoorbeeld ook leuk om naar Nijmegen te gaan en daar met een vriend te gaan fietsen. Dat doe ik graag want ik heb soms ook het idee dat ik parallel aan iedereen in mijn eentje bezig ben.”

Open sfeer Het sociale aspect van triathlon trekt haar heel erg in de sport. “Je leert vrij makkelijk nieuwe mensen kennen in deze sport. Je hebt daardoor een hele open sfeer in deze sport. Ik vind het ook zo leuk aan triatleten dat ze in mogelijkheden denken. Ik ken veel mensen die ook veel werken, maar afspreken is dan altijd lastig. Triatleten zijn wel gewend om alles in een dag te frommelen. Ik ben ook zo. Er moet toch getraind worden, dus dan kun je dat net zo goed samen doen.” Die open sfeer van de triathlonwereld rolde Van den Berg in nadat ze eerst de verschillende onderdelen leerde kennen. Na het hardlopen had ze het fietsen ontdekt toen ze een knieblessure opliep door het skaten. “Ik had wel een uitlaatklep nodig. Het was eigenlijk liefde op het eerste gezicht met die fiets. Ik voelde ook meteen dat je daar kracht in kwijt kan en dat omzetten in een voorwaartse beweging.” Bij haar eerste rondje met een groepje wielrenners reed ze ook alle mannen eraf toen de koers even los ging aan het einde. Dat was toch niet helemaal de bedoeling, kreeg de Rotterdamse op haar kleine racefiets (framemaat 46) te horen. Ze had de smaak te pakken. Het zwemmen deed ze ondertussen ook al naast het hardlopen. “Ik heb mezelf een beetje de

borstcrawl aangeleerd.” In Rotterdam deed ze later mee aan het Rondje Noordereiland, over een afstand van drie kilometer. “Dat is ook zoiets wat je een keer gedaan moet hebben. Heel gaaf langs al die grote boten, waar je normaal niet mag zwemmen.” Tussen die zwemmers waren natuurlijk ook een aantal triatleten die Van den Berg gelijk uitnodigden voor een onofficiële vriendentriathlon in de buurt. Na dat kwartje met barbecue achteraf was ze gelijk verkocht. In 2011 deed ze in Leiderdorp haar eerste halve triathlon, waar ze vierde werd. “Toen dacht ik: hé als ik nou wat specifieker ga trainen dan kan ik misschien nog wel meer eruit halen.” Met een schema van triatleet Bert Flier ging dat meteen goed. In 2012 zag ze in de wedstrijden ook gelijk vooruitgang. In februari behaalde ze al brons op het NK crossduathlon in Almere. Later won ze ook de Tristar La Roche 111 (1 km zwemmen, 100 km fietsen en 10 km lopen) en de door slecht weer geteisterde halve triathlon van Stein.

Pfeiffer Maar na Stein was het ineens op bij haar. Ze deed de Nisraman nog, maar een week daarvoor voelde ze al dat ze heel erg moe was. “Ik dacht eerst: ik doe een paar dagen rustig aan, maar het vermoeide gevoel hield maar aan.” Ze werd bij het WK Powerman in Zofingen nog wel elfde, maar uiteindelijk bleek dat ze de ziekte van Pfeiffer had. Dat bleef bij haar nog lang nazeuren. Tegelijkertijd was ze ook begonnen aan de opleiding voor intensivist op de intensive care. Het was daardoor met alles bij elkaar een zware en belastende tijd. Toch dacht ze aan het begin van dit jaar dat ze wel weer fit was. “Maar dat frisse gevoel van begin 2012 dat ik vol energie zat en mezelf ook onoverwinnelijk voelde was er nog niet.” Het EK Powerman in Horst werd daarom ook een teleurstelling. Ze voelde op de fiets dat ze nog niet fit was. “Ik moest mezelf echt een schop geven. Mijn lijf wilde inzakken, maar mentaal zei ik dat ik door moest gaan. Dat werkte niet.” Ze bleef daarna in de wedstrijden nog wat doorsukkelen. Tot haar grote frustratie. “In 2012 dacht ik nog dat ik alles aankon, maar dat was er dit jaar niet. Alle wedstrijden waren ook niet te vergelijken met wat ik vorig jaar had gedaan. Alles was minder. Dan moet je niet het geloof in jezelf verliezen. Dan ga je toch ook twijfelen of je het

nog wel kan.” Ze had even zelfs het gevoel dat ze wenste niet zulke goede prestaties te hebben neergezet in 2012. Van den Berg ziet het nu ook weer als iets wat ze van zich zelf heeft geleerd. “Je leert veel meer over jezelf door sport. Je leeft wat scherper op de snede. Het is intenser.

December 2013

interview Tineke van den Berg

In Almere was ze van start gegaan in haar eerste hele, maar door pech op de fiets kon ze die niet finishen. “Ik wilde wel heel graag finishen, want ik dacht dat Almere de laatste hele van het seizoen was.” ’s Avonds hoorde ze van de Challenge Barcelona, waar haar teamgenoot Corine Nelen van het Long Distance Team van plan was haar ook mislukte race in Almere te gaan revancheren. “Het was uiteindelijk dus maar goed dat ik Almere niet was gefinisht.” Vlak voor Barcelona kreeg ze het oude gevoel weer langzaam terug. In de Spaanse badplaats bleek dat ook wel. “Ik wilde graag onder de tien uur finishen. Dat lukte uiteindelijk ruim met 9.43.22 uur.” Ze finishte ook nog eens als achtste in het eliteveld. “Dat was voor mij wel het eerste bewijs dat ik echt weer terug was. Ik heb daardoor nog meer zin gekregen om vaker die uitdaging aan te gaan, vooral op de hele afstand.”

De verrassing van de dag: Bart van Haaren.

Bij de Challenge Barcelona vond Van den Berg het bewijs dat ze weer terug was.

5

December 2013

‘We willen geen compromissen meer’ Eric van der Linden (39) is na zijn actieve loopbaan als triatleet in een coachrol gerold. Eerst als talentcoach en nu is hij sinds begin 2013 bondscoach voor de olympische afstand. Hij heeft voor de Olympische Spelen van Rio 2016 een duidelijke opdracht meegekregen: drie vrouwen en één man aan de start, waarbij de vrouwen voor een medaille moeten zorgen. “Dat zijn realistische doelen. Ik ga ook niet voor minder.”

Eric van der Linden: “Het coachen vraagt nu mijn volledige aandacht.”

Tekst Pieter van der Meer | Foto’s Inge Huitema

De oud-topsporter die na zijn loopbaan verder gaat als coach, is in de sport een vaak voorkomende carrièrestap. Toch zag Eric van der Linden aanvankelijk een andere toekomst voor zich. “In 2003 ben ik al bezig geweest met de vraag: wat ga ik straks doen als ik klaar ben met triathlon? Ik ben toen uiteindelijk weer naar school gegaan. Multimedia trok mij heel erg. Ik ben ook heel erg bezig geweest met webdesign. Daar zag ik wel mijn toekomst in.” Toch liep het anders, want Van der Linden had de sport nog diep in zijn hart zitten. Een rol als coach was voor hem ook geen vreemde optie nadat hij in 2005 zijn triathlonpak aan de wilgen hing. “Ik heb altijd wel een coach in mij gehad. Ik maakte al zelf mijn trainingsprogramma’s. In die tijd was er nog geen gecentraliseerd programma. We gingen wel met de bond vaak op trainingskamp, maar we waren wel hele delen van het jaar thuis. De vraag is dan alleen: kun je dat coachen ook voor een ander?”

ProTriathlon In 2007 begon Van der Linden daarom

6

met het begeleiden van nieuw talent in het ProTriathlon Team, dat hij samen met oud-triatleet Dennis Looze opzette. Bij ProTriathlon begeleidden de twee oudOlympiërs Rachel Klamer in haar eerste stappen in de triathlonsport. Toen Van der Linden in 2009 als Talentcoach bij de NTB aan de slag ging, kon hij dat team nog wel combineren. Nu hij bondscoach is gaat dat niet meer. “Ik moet die dingen toch gescheiden houden. Je hebt toch altijd de schijn tegen dat je een dubbel belang hebt.” Het afgelopen jaar had hij alleen nog een adviserende rol en was zijn vader teammanager, maar sinds kort heeft teamlid Marco van der Stel die taak volledig overgenomen. “Marco gaat dat nu helemaal doen met de jongens en meiden die in Sittard zitten. Ik vind het wel mooi dat ze dat nu zelf kunnen gaan creëren.” Die keuze komt ook doordat Van der Linden een duidelijke focus op Rio 2016 heeft. “Het coachen vraagt nu mijn volledige aandacht.” Het is net als toen hij nog zelf topsporter was. Met dezelfde overtuiging als toen hij zich nog de ‘Adelaar van Schagen’

liet noemen, zette hij ook de stap naar Sittard in 2009. “Ik woonde nog in Schagen, maar voor de baan als talentcoach moest ik naar Sittard. Dat was een hele stap, maar zoals ik met mijn sport omging heb ik dat ook vol energie gedaan.” Na drie jaar als talentcoach te hebben gewerkt, schoof Van der Linden door naar de post van bondscoach. John Hellemans, op dat moment de bondscoach, wilde een stap terug doen als coach. Als hoofdcoach bewaakt hij nu nog wel de grote lijnen van de ‘Road to Rio 2016’. In Rio moet het gaan gebeuren over drie jaar. Bij de Olympische Spelen van 2016 moet Nederland met drie vrouwen en één man aan de start staan van de olympische triathlon. Als extra prestatie-eis heeft sportkoepel NOC*NSF gesteld dat bij de vrouwen ook minimaal een medaille wordt behaald. Zo zwart op wit lijkt de sport geminimaliseerd tot een boekhoudkundige verwachting. De bondscoach vindt het ook stevige doelen. “Maar wel realistisch. Ik ga ook niet voor minder.” Met die duidelijke missie zijn volgens Van

interview eric van der linden

der Linden ook duidelijke afspraken nodig. De technische staf heeft daarom na de WK-finale in Londen in september een hardere lijn uitgezet. “Dat is ook nodig. Je moet hard durven zijn. Als wij wat willen dan moet je ook zeggen: dit zijn de voorwaarden. Ik vind dat je atleten ook moet uitdagen door te vragen: hoe ga jij je leven inrichten voor de sport? Ik denk dat de meeste sporters wel ambitie hebben, maar het gaat ook om bereidheid en commitment. Het is mijn taak om mensen een spiegel voor te houden. In Nederland zijn veel atleten die naar de Olympische Spelen willen, maar sommigen hebben geen idee hoe dat pad daarheen eruit ziet.” Voor Van der Linden is het programma in het NTC in Sittard de lijn die gevolgd wordt. “Dit is niet dé manier. Ik zal ook niet zeggen dat het buiten ons programma niet kan. Ik denk zelfs dat het wel kan, maar dan sta je er wel alleen voor. In het verleden hadden we wel dat we iemand erbij wilden houden. Dat doen we niet meer. Dat is ook wat topsport is. We willen nu geen compromissen meer. Atleten vinden dat ook mooi, want met half werk kom je ook niet verder.”

Deur open Dat Rachel Klamer onlangs besloot een andere weg in te slaan buiten het NTC, ziet hij dan ook niet als een probleem. Integendeel, hij moedigde haar zelfs aan een keuze te maken. “Rachel liep al langer met het idee om met een internationale groep te gaan werken. Dat bleef maar in haar hoofd

Van der Linden aan het werk in het zwembad.

zitten. Ik heb toen gezegd: ga dat maar eens proberen. Als je vastloopt moet je soms een andere keuze maken. Voor mij is het belangrijk dat we in Rio komen.” Ook Danne Boterenbrood besloot onlangs om uit de kernploeg te stappen om haar maatschappelijke carrière meer te ontdekken. “Ik denk dat zowel Danne als Rachel er nog niet uit hebben gehaald wat erin zit. Ze hebben meer in hun mars. We houden ook met allebei goed contact en de deur van het NTC blijft voor hun gewoon open staan.” Feit is wel dat Van der Linden een afgeslankte kernploeg heeft met Maaike Caelers, Sarrisa de Vries en Marco van der Stel. “Ik kan nu wel echt gefocust werken.”

Zelfreflectie Als Van der Linden zichzelf vergelijkt met zijn atleten dan ziet hij dezelfde drive. “Toen ik 16 was wilde ik maar één ding: triathlonnen. Daar moesten ook dingen als school onder lijden. Je moet het ook echt willen.” Toch ziet hij bij de jeugd van nu misschien ook wel een verschil met zijn eigen tijd. “Ik heb het idee dat wij meer zelf naar oplossingen zochten. Je krijgt het allemaal niet op een presenteerblaadje. Een belangrijke eigenschap van een topsporter vind ik ook dat je niet te veel mauwt.” Van der Linden bedoelt daar ook vooral de zelfregulatie en reflectie van een atleet mee. Die mate van reflectie moet ook vanuit de atleet zelf komen, heeft de coach geleerd. “Ik geloof dat hoe ouder je wordt, hoe meer regie je krijgt over jezelf. Mijn taak als bondscoach bestaat maar voor tien procent uit schema’s maken en voor negentig procent uit coaching.” Zijn taak is veel meer gericht op de persoonlijke ontwikkeling van de atleten. “Je probeert toch betere mensen van ze te maken. Als iemand steeds in dezelfde valkuil stapt, moet je ze daarvoor proberen te behoeden.” Bij topsport moet je ook leren omgaan met teleurstellingen. Dat weet Van der Linden als geen ander. Voor hem werden de Olympische Spelen van 2000 in Sydney een grote domper. Hij weet nu waar dat aan lag. “Ik heb

December 2013

‘Mijn taak bestaat maar voor tien procent uit schema’s maken en voor negentig procent uit coaching’

gewoon niet op het juist moment gepiekt. In april moest ik vormbehoud tonen, daarna werd ik nog zesde op het WK en derde op het EK in Stein. Dat kan niet als je in september ook nog een piek in Sydney hebt liggen. Een paar weken voor de Spelen wist ik al dat het teveel was geweest dat seizoen. Daar heb ik wel van geleerd.” Hij gebruikt die harde lessen nu ook voor zijn atleten. “Het is mooi dat je een jaar goed bent, maar het gaat om de belangrijke momenten. Dat zijn nu de WTS-races. Het is moeilijker om een race aan te wijzen om te pieken dan dat je zegt: ik zie wel waar ik goed ben.” Met de atleten in de kernploeg worden daarom nu twee wedstrijden uitgekozen waar ze moeten uitblinken. “Als je dat kan dan kun je dat ook op de Spelen. Als je onder druk kunt presteren ben je tot veel in staat.” Het consistent presteren is nog een aandachtspunt voor de selectieleden, merkt Van der Linden. “We doen mee voor podiumplaatsen met Rachel en Maaike, maar je ziet dat dat niet structureel gebeurt. Het is moeilijk om dat niveau vast te houden.” Uitschieters zijn er genoeg. De bondscoach ziet dat ook bij Sarissa de Vries, die na een minder jaar weer op de weg terug is. “Zij liep in 2012 bij het WK voor neo-senioren 9 kilometer met Non Stanford mee, die dit jaar zowat alles won.” Hij denkt ook dat de selectie ervarener moet worden, maar daar is de komende drie jaar ook voor uitgetrokken. Dan zijn de meesten binnen de selectie op de ideaal geachte leeftijd van 28 jaar. “We hebben echt nog drie jaar nodig en misschien ook een beetje geluk. Het wedstrijdverloop moet je ook afdwingen. Maar over drie jaar kunnen we bij de vrouwen echt meedoen voorin. Als ik daar niet in had geloofd dan had ik dat niet gezegd.”

7

DECEMBER 2013 Tekst Sarissa de Vries

Trainen op hoogte of op een mooie plek? Zo vlak voor het begin van het nieuwe jaar ben je behalve wedstrijden ook trainingskampen aan het plannen. Sommige triatleten kiezen ervoor om op hoogte te trainen om zo optimaal aan de start van een wedstrijd te staan. Maar wat is eigenlijk het nut van hoogtestages? Triatlete en bewegingswetenschapper Sarissa de Vries studeerde af op de effecten van hoogtetraining. Voor Triathlon Sport zette ze de voor- en nadelen van hoogtestages op een rij. Sporters zijn altijd op zoek naar manieren om hun prestaties te verbeteren. In de triathlonsport is dit niet anders. Kijk maar naar de nog aerodynamische fietsen, betere hersteldrankjes, snellere wetsuits of nieuwe trainingsmethodes. Alles heeft het doel om op de racedag een ultieme prestatie neer te kunnen zetten. Hoogtetraining is onder duursporters ook een veelgebruikte manier om de prestaties te verbeteren. Bij hoogtetraining wordt geleefd of alleen getraind op hoogte of gesimuleerde hoogte.

8

wordt gedetecteerd door het lichaam met als reactie een hogere aanmaak van het hormoon erythropoeitine (EPO). Dit hormoon stimuleert de aanmaak van rode bloedcellen en hemoglobine, zodat de capaciteit om zuurstof te vervoeren groter is. Bij terugkomst op zeeniveau heeft het lichaam een grotere capaciteit tot het vervoeren van zuurstof. De lucht heeft dan weer een normale zuurstofconcentratie wat zou leiden tot betere prestaties.

Voordelen in theorie

Hoogtetraining in de praktijk

Zuurstof is essentieel voor de spieren om langdurig energie te kunnen vrijmaken en optimaal te kunnen functioneren. Op hoogte is de lucht ijler. Per ademhaling komt dan minder zuurstof de longen binnen. Hierdoor komt ook minder zuurstof bij de spieren terecht. Dit zorgt voor verschillende reacties in het lichaam ter compensatie van dit zuurstoftekort in de spieren. Het belangrijkste is dat het eiwit dat zuurstof in het bloed transporteert door de ijle lucht minder verzadigd is met zuurstuf. Dit eiwit heet hemoglobine. De lagere zuurstofverzadiging van hemoglobine

In de praktijk is het niet zo simpel dat het lichaam na verblijf op hoogte meer EPO produceert en klaar is voor een superresultaat. Naast de verhoogde EPO-productie worden nog vele andere systemen in het lichaam beïnvloedt door de ijle lucht. Onder andere het ademhalingsstelsel, het hart- en vaatstelsel, de spieren, maar ook bijvoorbeeld het immuunsysteem en het centrale zenuwstelsel. Zo is bijvoorbeeld de ademhaling versneld en is de hartslag hoger. Het metabolisme is hoger en het lichaam verliest vocht, doordat de lucht naast ijl, vaak ook koeler en droger is. Er is

kans op slaapstoornissen en een grotere kans op ziekte, doordat het lichaam meer stress ervaart. Sommige atleten kunnen symptomen van acute bergziekte ervaren zoals hoofdpijn, misselijkheid, overgeven en een zwak gevoel, hoewel dit normaal gesproken alleen voorkomt op hoogtes boven de 5000 meter. De spieren passen zich ook aan zodat zij meer mogelijkheden hebben tot het opnemen van zuurstof. Het wel of niet optreden van een verbetering in de prestatie ligt ook aan dat iedere persoon zich op zijn of haar eigen tempo aanpast aan de hoogte. Dit kan afhankelijk zijn van onder andere geslacht, ijzervoorraad, getraindheid, leeftijd en genetische aanleg. Hoe een persoon zich aanpast is ook afhankelijk van de keuze voor de duur van het trainingskamp, de hoogte en het trainingsprogramma dat afgewerkt wordt gedurende de tijd dat de persoon zich op hoogte bevindt. Over het algemeen wordt aangehouden dat de meeste atleten een prestatieverbetering zien bij een trainingsstage op hoogte gedurende twee tot zes weken op een hoogte van 1800-2500 meter. Daarbij wordt zowel geleefd als getraind op hoogte of eventueel zwaardere

Training: Hoogtestages

trainingen op een lager niveau. Twee tot achttien dagen na het kamp wordt dan de wedstrijd gepland.

Hoogtetent of masker Naast leven en trainen op hoogte kunnen de effecten van de ijle lucht nog op andere manieren toegepast worden. Zo kan er voor iedere training naar een lager niveau gereisd worden. Dit kan voordelig zijn om de kwaliteit van de trainingen te behouden. Op hoogte is het door de ijle lucht lastiger om intensieve trainingen af te werken. Het nadeel is dat er meer gereisd moet worden. Een andere methode is leven op een lager niveau en voor sommige trainingen naar hoogte reizen. Deze manier geeft de training een extra impuls, maar zorgt dat het herstel gewaarborgd blijft. Het nadeel hiervan is echter ook dat er gereisd moet worden. Naast natuurlijke hoogte bestaat er inmiddels ook speciale apparatuur die de ijle lucht kan nabootsen. Een hoogtetent is hier een voorbeeld van. Dat is een tent die om het bed wordt geplaatst waarin de zuurstofconcentratie van de lucht gereguleerd kan worden. De atleet brengt zoveel mogelijk tijd in deze tent door en traint in zijn of haar normale trainingsomgeving. Het voordeel is dat de atleet de tent kan instellen op zijn of haar optimale zuurstofgehalte en gewoon thuis in zijn vertrouwde omgeving is. Het nadeel is dat het lastig is dagelijkse dingen te doen, omdat er zoveel tijd in de tent moet worden doorgebracht. Een hoogtekamer kan op dezelfde manier gebruikt worden als de hoogtetent, maar hier is in de gehele kamer de zuurstofconcentratie lager. Een hoogtekamer kan ook gebruikt worden als trainingsmethode door bijvoorbeeld fietstraining op een tacx of spinningfiets

af te werken. Als laatste is er nog de methode waarbij met behulp van een masker hoogte kan worden nagebootst. Deze kan worden gebruikt tijdens het lopen op een loopband of een fiets. Het masker kan ook worden gebruikt in rust. Hierbij wordt de atleet gedurende een uur tot anderhalf uur in intervallen van vijf tot tien minuten blootgesteld aan extreme hoogte. Deze vorm wordt ook wel intermittent hypoxic training genoemd (IHT).

Font Romeu is lex in het Franse Het trainingscomp testages. og ho or vo e ati e loc een veel gebruikt

Hoewel er ogenschijnlijk veel voordelen zitten aan gesimuleerde hoogte, blijkt natuurlijke hoogte toch effectiever te zijn. Hoewel een deel hiervan te verklaren valt door het trainingskampeffect: vaak is het verblijven in een andere (vaak mooie) omgeving zonder afleidingen al genoeg voor een verbetering van de prestaties of deze plek nu op hoogte is of niet.

Doen of niet? Onderzoekers zijn het nog er nog niet over eens of hoogte wel echt een bevorderend effect heeft op prestaties, omdat er zoveel factoren zijn die meespelen voor het draaien van een goede wedstrijd en omdat ieder individu zich op zijn of haar eigen manier aanpast aan de hoogte. Sommige atleten merken helemaal geen verschil, anderen verpulveren hun persoonlijke records. Maar er zijn ook atleten die zelfs slechter gaan presteren. Maar net als dat je eens een andere loopschoen probeert of een ander merk sportdrank, is ook het trainen op hoogte de moeite waard eens te proberen. Het is hierbij vooral belangrijk er aan te denken dat het er om draait dat het lichaam zich aan gaat passen aan de ijle lucht op hoogte. Neem dus een paar dagen voor vertrek gas terug in de trainingen, zodat je goed uitgerust op

hoogte aankomt. Eenmaal op hoogte is het belangrijk de trainingen rustig op te bouwen, om het lichaam de kans te geven aan te passen. Hou er rekening mee dat het mogelijk is dat je de tijden die je in het zwembad of op de atletiekbaan normaal thuis wel haalt, op hoogte misschien niet haalt of harder voor moet werken. Plan deze sessies dus zorgvuldig en zorg voor voldoende hersteltijd, want ook dit proces gaat langzamer op hoogte. Bij terugkomst is het belangrijk om niet te hard van stapel te lopen. Er is een grote kans dat je je goed voelt, doordat er meer zuurstof bij de spieren terecht komt. Maar door harder en veel te trainen kan alsnog vermoeidheid ontstaan.

Onderzoekers zijn het er nog niet over eens of hoogte wel echt een bevorderend effect heeft op prestaties. Foto: ITU/Triathlon.org

9

DECEMBER 2013

IJzer: Ironman en Fe-male Een toepasselijkere naam kun je bijna niet bedenken voor de lange afstand triathlon: de mannen en vrouwen van ijzer! IJzer (Fe in het periodieke systeem) is een belangrijke stof voor ons lichaam en ook zeer belangrijk bij het prestatievermogen. In deze Medische Post zal Guido Vroemen dieper ingaan op het belang van ijzer. Binnen het NTC-Triathlon in Sittard heeft Vroemen namelijk samen met John Hellemans, Peter Vergouwen, Jochen Cals, Fred Hartgens, Marja Ockeloen-van der Hulst en Ien Hellemans een protocol opgesteld over ijzer.

IJzer is een scheikundig element met symbool Fe (uit het Latijn Ferrum) en heeft atoomnummer 26. Het is een mineraal waarvan relatief weinig in het lichaam aanwezig is, waardoor de balans makkelijk verstoord kan worden. IJzer speelt een belangrijke rol in het zuurstoftransport. Het is een bouwsteen voor hemoglobine en myoglobine. Zuurstof wordt in de longen opgenomen in de circulatie, waar het gebonden wordt aan de hemoglobine in de rode bloedlichaampjes. Op die manier wordt zuurstof naar de lichaamsweefsels getransporteerd. Daar aangekomen wordt zuurstof naar de cel getransporteerd, waar het wordt gebonden aan myoglobine tot het nodig is. IJzer speelt ook een rol in de stofwisseling binnen de lichaamscellen. Dit heet ATP-productie in het elektronentransportsysteem. ATP is de brandstof voor de spieren.

IJzergebrek IJzergebrek is een van de oorzaken van excessieve vermoeidheid en een daling van de training- en wedstrijdprestatie van triatleten. IJzergebrek is een voorstadium van ijzergebrek-anemie (bloedarmoede). Een verminderd ijzeraanbod zorgt ervoor dat er minder hemoglobine gemaakt kan worden, met tevens als consequentie dat de rode bloedlichaampjes kleiner worden. Dit wordt een microcytaire anemie genoemd (dit in tegenstelling tot een gebrek aan vitamine B12 wat een macrocytaire (grote cellen) anemie veroorzaakt). IJzergebrek komt relatief veel voor. Het komt vaker voor bij vrouwen door het maandelijkse bloedverlies bij de menstruatie. Ook komt het vaker voor bij (duur) atleten. Onderzoek in de Verenigde Staten heeft aangetoond

10

dat 22-25% van vrouwelijke en 10% van de mannelijke atleten ijzergebrek hebben. Vitamine B12 is ook een bouwsteen van hemoglobine. Er is een direct verband aangetoond tussen ijzergebrek (met of zonder anemie) en prestatievermindering. Zodra er ijzersupplementen worden gegeven aan mensen met een ijzergebrek dan nemen de prestaties, inclusief het aerobe vermogen, gewoonlijk toe.

Oorzaken Er is een aantal factoren die bijdragen aan het feit dat ijzergebrek vaker voorkomt bij duuratleten: Hemolyse. Dit is een verkorte levensduur van de rode bloedlichaampjes door versnelde afbraak van de al wat rijpere rode bloedlichaampjes. Het precieze mechanisme hierachter is niet bekend. De lichte ontstekingsreactie in de spieren na een zware training kan hier mogelijk een rol in spelen. Bloedverlies via de darmen en/ of blaaswand. Er is meer kans op microscopisch bloedverlies via het maagdarmkanaal en de blaas door een combinatie van mechanische wrijving en verminderde bloedtoevoer naar deze organen gedurende heftige inspanning. Menstruatie. IJzer gebrek komt meer voor bij vrouwen als gevolg van het bloedverlies bij de menstruatie. Speciale diëten kunnen ook leiden tot een verminderde ijzerinname. De inname van ijzer is gerelateerd aan de energie-inname dus een energiearm dieet kan bijdragen aan ijzergebrek. Het ijzer in vlees producten (haem ijzer) wordt makkelijker geabsorbeerd in het maagdarmkanaal dan ijzer in plantaardige voedingsmiddelen (non-haem ijzer). Hierdoor lopen vegetariërs meer risico tot ijzer gebrek. IJzerabsorptie wordt verbeterd door vitamine C en geremd door fytaten (ijzer-remmende stoffen gevonden in voedsel dat soja-eiwit of vezels bevatten), oxalaten (o.a in zoete aardappelen, bieten, noten, chocolade, aardbeien, volkoren en

thee) tannins (in thee) en Polyphenolen (verbindingen die binden aan ijzer, ze vormen een complex dat het lichaam niet kan opnemen. Ze zitten in koffie, thee, appels, frambozen, bosbessen en walnoten.) Zweet. Een bron van ijzerverlies bij atleten is perspiratie (zweet), wat kleine hoeveelheden ijzer bevat. Capaciteit maagdarmkanaal. Er zijn individuele verschillen in de capaciteit van het maagdarmkanaal om ijzer op te nemen uit de voeding. Slechts 10-20% van ijzer in de voeding (en zelfs minder uit supplementen!) wordt geabsorbeerd door het maagdarmkanaal, de rest gaat verloren via de stoelgang. Een beperkte capaciteit van het maagdarmkanaal om ijzer op te nemen kan er ook de oorzaak van zijn dat sommige atleten niet of nauwelijks reageren op orale suppletie met ijzer. Bij ijzergebrek kan bij deze groep ijzer intramusculair (in de spier) of intraveneus ( rechtstreeks in de circulatie) worden toegediend.

Relatief ijzergebrek Atleten kunnen ook een relatieve ijzergebreks-anemie ontwikkelen. De waarden in het bloed van hemoglobine en het hematocriet liggen daarbij weliswaar binnen de normale grenzen, maar zijn te laag voor de individuele atleet. Deze diagnose kan worden gesteld aan de hand van vergelijkbare resultaten van eerdere tests en het feit dat deze atleten goed reageren op ijzersuppletie met een toename in de hemoglobine- en hematocrietwaarden.

Diagnose Een ijzergebrek met of zonder anemie kan worden vastgesteld via een bloedonderzoek waarbij minimaal ferritine, hemoglobine en hematocriet worden bepaald. Bij de diagnostiek speelt ferritine een belangrijke rol. Ferritine is het voornaamste opslageiwit voor ijzer en kan in het serum bepaald worden. Onder normale omstandigheden heeft het gehalte van het ferritine in het serum een goede correlatie met de

MEDISCHE POST

ijzervoorraad in het lichaam. Een verlaging van dit eiwit kan alleen veroorzaakt worden door ijzergebrek. Omdat ferritine een ‘acute-fase-eiwit’ is een eiwit waarvan het gehalte in het serum toeneemt bij acute ontstekingsprocessen - kan het ferritinegehalte toch normaal en zelfs verhoogd zijn bij een actieve ontsteking, ook al is er tevens sprake van ijzergebrek. Bepaling van het transferrine kan dan bijdragen aan het achterhalen of er ook ijzergebrek bestaat. Transferrine is het eiwit dat in bloed het ijzer transporteert.

Behandeling Als er een ijzergebrek is vastgesteld, met of zonder anemie, dan is het moeilijk dit op natuurlijke wijze (voeding) te corrigeren, vooral bij de atleet die volop in training is. Orale supplementen zijn in de meeste gevallen effectief, maar ze kunnen ook intramusculair (in de spier) of intraveneus (in de circulatie) worden gegeven. Multivitamines die ook ijzer bevatten hebben in de meeste gevallen te weinig ijzer om een verschil te maken. Speciale ijzersupplementen met 80-100 mg elementair ijzer geven de voorkeur. Bij ijzergebrek moet ook te allen tijde de sportdiëtiste worden geconsulteerd om ijzeropname in de voeding te beoordelen en te optimaliseren. IJzer van ijzerbevattende voedingsmiddelen (zie tabel) wordt in het algemeen beter geabsorbeerd in het maagdarm kanaal dan ijzer bevattende supplementen. Als eenmaal een ijzergebrek is vastgesteld moet de training worden aangepast als de atleet symptomen heeft van vermoeidheid

Varkenslever

22

Zalm

1.0

Champignon

1

Gedroogde dadel

1.5

Kalfslever

7

Forel

1.5

Waterkers

3.1

Gedroogde vijgen

3.3

Rundtong

3

Mossel

6.9

Spinazie

1.2

Rode bessen

1

Varkensnier

10

Hardgekookt ei

2

Venkel

2.7

Braambes

1

Rundvlees

3

Cacaopoeder

1.5

Gedroogde witte bonen

5

Gedroogde pruimen

2.9

Paardenvlees

4.8

Chocolade fondant

2

Gedroogde rode bonen

6.1

Zonnebloempitten

7

Ansjovis

4.9

Bruin brood

2.4

Gekookte linzen

2.4

Hazelnoot

4

Escargots

3.5

Bruine bloem

6

Peterselie

10

Okkernoot

3

Oester

5.8

Artisjok

1.5

Postelein

3

Pistache noot

7.3

Sardienen

1.2

Broccoli

1.5

Gedroogde abrikoos

4

Zeealgen

36.6

en verminderde prestatie. Een meer dan normale behoefte aan slaap kan ook een symptoom zijn van ijzergebrek. Het duurt vaak even voordat atleten reageren op orale ijzer supplementatie. Op zijn vroegst kan een verbetering in symptomen verwacht worden na twee weken. De bloedtest laat bij de meeste atleten een verbetering zien na vier tot zes weken. Als er geen verbetering is in bloedwaarden en symptomen dan kan intramusculaire of intraveneuze supplementatie worden overwogen. Normaal reageert het lichaam daar binnen enkele dagen op. De duur en dosis van supplementatie is afhankelijk van de mate van ijzergebrek en de bijbehorende symptomen. Meestal is de minimum duur van een kuur twee tot drie maanden. Voortzetting van de kuur is dan afhankelijk van het bloedbeeld. Het is bekend dat de aanwezigheid van vitamine C de absorptie van ijzer in het maagdarmkanaal bevordert. Het wordt daarom aanbevolen om ijzersuppletie te combineren met vitamine C. Thee en melk belemmeren de absorptie van ijzer en zijn het beste te vermijden rond de tijd van inname van ijzertabletten. De natuurlijke balans tussen ijzeropname en -verlies is vrij nauw en als eenmaal sprake is van ijzergebrek is dit moeilijk aan te passen met slechts dieetmaatregelen. Dan wordt

DECEMBER 2013

VOEDINGSMIDDELEN DIE IJZER BEVATTEN (mg/100g)

aanbevolen supplementen te gebruiken tot de bloedwaardes genormaliseerd zijn. Voor atleten die op hoogte trainen wordt aangeraden routinematig ijzersupplementen te nemen, aangezien op hoogte meer ijzer wordt gebruikt door het lichaam ter ondersteuning van de stofwisseling en het aanmaken van extra rode bloedlichaampjes. Dit is onafhankelijk van hun ijzer status. Atleten met ijzertekort wordt aanbevolen geen hoogtetraining te doen tot hun ijzervoorraden voldoende zijn aangevuld. Sommige sportartsen geloven dat het beter is voor duuratleten om hogere ferritine waarden te hebben, dan de waarden die worden aanbevolen voor niet-sporters om de stofwisseling bij inspanning en de productie van rode bloedlichaampjes voor zuurstof transport optimaal te ondersteunen. Hier is tot nu toe echter geen duidelijk ondersteunend wetenschappelijk bewijs voor. Niet gesuperviseerde ijzersuppletie komt veelvuldig voor onder duuratleten. Dit kan resulteren in ijzerstapeling wat gezondheidsproblemen kan veroorzaken. Een overmaat van ijzer is vooral toxisch voor de lever. IJzersuppletie dient dan ook alleen te geschieden op basis van relevante bloedtesten en onder medische supervisie. Auteur: Guido Vroemen, bondsarts NTB [email protected]

Mannen en vrouwen van ijzer in Frankfurt. Foto: Hamperium.com

11

December 2013

TriColumn

Vroeger Vroeger was alles beter. Gelukkig hebben we in de toekomst steeds meer vroeger. Midas Dekker Ik denk dat elke club er eentje heeft. Een veteraan die het allemaal al gezien heeft. Die niet meer hoeft te trainen, maar als hij er is nog verdomde hard gaat. Je ziet hem niet heel vaak, maar zo nu en dan duikt hij weer eens op. Bijvoorbeeld bij een clubkampioenschap. Of bij een fietstraining als de zon schijnt. Bij voorkeur fietst hij dan in het laatste wiel om aldaar zijn sportieve nalatenschap te delen met een ieder die naast hem rijdt. Een rijdende erfenis van sterke verhalen. Verhalen over vroeger. Wij hebben er ook eentje bij de vereniging. Laat ik hem voor het gemak Harry noemen. Harry is de mastodont der mastodonten. Een archetype waar karakters als Eddy Planckaert en René van der Gijp op gebaseerd zijn. Harry zit vol met scherpe nuchtere analyses en sterke verhalen. Hij is de ideale reisgenoot om het eerste uur van de training mee door te komen. Ik fiets op de zaterdagochtend graag naast Harry. Zoals het (een) Harry betaamt, klaagt hij steevast aan het begin van de training. “Is dit dertig per uur?” “Mmm, er zal wel iets mis zijn met mijn kilometerteller.” Dit houdt hij drie minuten vol en dan maakt het gegrom plaats voor de analyse. Bijvoorbeeld over een dure fiets waar onze voorganger in het peloton op rijdt. “Ow, dat is dus een P-5.” “Zie je, er staat P-5 op.” “Mooi zwart fietsje.” Na de analyse, gaat Harry echt los. Onzichtbaar verandert zijn zadel in een praatstoel en opent hij een blikje ‘Vroeger’. “Vroeger deden we een tien-kilometer-loop volle bak direct na de schaatstraining. En dan eindigden we met sprintjes heuvelop om nog even flink te verzuren. Dan was je zo misselijk dat je geen eten meer lustte. Dan kon je direct de kroeg in.” Of: “Vroeger reden we zevenenveertig met wind tegen op de Afsluitdijk. En je moest wel in de waaier blijven zitten. Want als je even aan je kont krabde, waaierde je er af en was je met de Kerst nog niet thuis.” Als Harry op dreef is, komt er geen einde aan zijn openbare redevoering. Het blikje “Vroeger” verandert dan in een fust. Om hem een beetje af te remmen, plaag ik hem wel eens en zeg ik: “Vroeger hadden jullie geen tijdwaarnemingssystemen. Dan keken jullie gewoon naar de stand van de zon om te weten wat je finishtijd was.” Maar dat brengt Harry niet van de wijs. Harry’s vroeger heeft namelijk echt bestaan, zo leerde ik na een Googlezoekopdracht en van enkele betrouwbare bronnen. Vorige week fietste ik weer achterin het peloton. Het was miezerig en dus was Harry er niet. Naast mij fietste een jongen die afgelopen zomer lid is geworden van onze vereniging. Hij vroeg mij of ik wel eens een halve marathon had gelopen en hoe toegewijd je moet zijn in de voorbereiding. Ik antwoordde: “Vroeger, …” Eigenwijzerman (www.eigenwijzerman.nl)

12

Waar kan ik de komende tijd starten? Zaterdag 11 januari 2014

Saba’s Hell Gate Triathlon Saba - NL’se Antillen

Zaterdag 25 januari 2014

2e Feanster crossduathlon Heerenveen (Fr)

Zondag 26 januari 2014

MOS Accountants Crossduathlon Etten-Leur

Zaterdag 8 februari 2014

4e Indoor Triathlon LACO Sportcentrum Nuenen

XCC

XCC

Verklaring afkortingen: XCC = X-Athlon Crosscircuit

Voor volledige evenementgegevens en inschrijven, kijk op:

www.NTBinschrijvingen.nl

Ultrakort De Nederlandse cross-triathlontop krijgt hulp van A.Vogel om fit de winter door te komen. A.Vogel wapent de weerstand van de triatleten deze winter met Echinaforce en zorgt met Atrosan Spier- en Gewrichtsgel voor een snel herstel na een zware training. Een goede weerstand is essentieel om tijdens de winter in vorm te blijven. Daarom voorziet A.Vogel de cross-triathlon top met A.Vogel Echinaforce forte, een krachtige weerstandsverhoger met een hoge concentratie Echinacea. Met één tablet per dag stimuleer je het immuunsysteem, waardoor je goed bestand bent tegen invloeden van buitenaf. En als je toch ziek wordt? Dan herstel je sneller. Speciaal voor de koude dagen is er Echinaforce Hot Drink forte, een warme drank met vlierbessensmaak. Perfect na een winterse work-out. Meer info op: www.avogel.nl of www.sportvoedingwebshop.nl

TRIKORT

Het triathlongevoel van… Saskia van den Ouden Leeftijd: 40 Beroep:

Was juffrouw op een basisschool nadat ze in een rolstoel kwam

Vereniging:

Nederlandse paratriathlon selectie

Woonplaats: Triatleet sinds:

Willemstad 2013

Du/triathlons per jaar: Dit jaar drie, volgend jaar meer! “Mijn kennismaking met de triathlonsport volgde nadat ik in september 2012 met het radiospelletje ‘Hierr met die rekening’ van Radio 538 mijn blade kon betalen. Ik had net een offerte aangevraagd bij een prothesemaker omdat ik heel graag weer eens wilde hardlopen, maar met drie kinderen en geen baan kon ik me er geen veroorloven. Op dat moment zat ik alweer zes jaar in een rolstoel nadat in 2010 mijn onderbeen was geamputeerd. Tijdens de zwangerschap van mijn jongste kreeg ik last van mijn enkel. Ik was nooit ziek, had zelfs nog nooit in het ziekenhuis gelegen, en dacht dat het bij de zwangerschap hoorde. Maar na de bevalling werd de pijn ondraaglijk en ben ik toch maar naar de dokter gegaan. In het ziekenhuis werd een goedaardige tumor in mijn enkelgewricht ontdekt die verwijderd moest worden. In totaal heb ik twaalf operaties gehad waarbij mijn onderbeen zoveel mogelijk gespaard werd, maar de dertiende was een amputatie. Ik heb er geen seconde over getwijfeld. Ik was wel klaar met alle behandelingen.” “Twee jaar later, op een vrijdagmorgen in september, had ik ineens Edwin Evers aan de telefoon met de mededeling dat Radio 538 de rekening van 6000 euro voor de blade ging betalen. Sinds die dag is mijn leven 180 graden gedraaid. Ineens kon ik weer hardlopen. Een geweldig gevoel. Niet lang daarna kreeg ik van een aantal mensen de tip dat de NTB op zoek was naar gehandicapte sporters die zich willen voorbereiden op de Paralympische Spelen in Rio 2016, waar triathlon voor het eerst op het programma staat. Ik had al eens rolstoeltennis geprobeerd, maar daar had ik weinig talent voor en de combinatie van drie sporten in de triathlon sprak me erg aan. Ik deed mee aan een talentendag en viel daar op door mijn zwemtechniek. Ik heb een goede ligging in het water, dus ze zagen wel wat in mij.” “Het fietsen en lopen ging op dat moment nog niet echt soepel. Ik had nog nooit op een racefiets gezeten en had al zes jaar überhaupt niet meer gefietst. Nu ik een speciale fietsprothese heb, gaat het al wel een stuk beter, maar het blijft mijn zwakste onderdeel. Het lopen was in het begin ook doorzetten geblazen. De koker die mijn been met de blade verbindt, is erg hard. En omdat er tijdens het rennen veel druk op komt, haalde ik mijn stomp dan ook tot bloedens toe open. Het blijft een gevoelig punt. Nu heb ik net weer een nieuwe koker en dan moet ik na de trainingen echt in mijn rolstoel gaan zitten om de stomp te ontlasten.“ “Tijdens de Vrouwentriathlon in juni dit jaar maakte ik op de 1/16e triathlon mijn debuut. Later in Veenendaal deed ik mijn eerste sprint en twee weken later won ik een bronzen medaille tijdens het WK paratriathlon in Londen. Triathlon past me als een jas. In het verleden heb ik aan ballet gedaan. Ik ben ook vrij licht. Die twee factoren zorgen denk ik dat mijn lichaam zich zo snel aanpast aan een nieuwe sport. Ik heb er in ieder geval ontzettend veel plezier in en geniet met volle teugen van mijn nieuwe leven. Ik maak deel uit van de NTB-selectie en train nu zo’n achttien uur per week, vooral als de kinderen naar school zijn en ’s avonds. Voor 2013 hoop ik me te plaatsen voor het WK in het Canadese Edmonton. Mijn doel is om het daar beter te doen dan dit jaar. Ik kijk reikhalzend uit naar het nieuwe seizoen.” Tekst Marcia Jansen | Foto Sonja Jaarsveld

13

14

ADVERTENTIE volgt

Triathlonvereniging Krimpenerwaard ziet het 25-jarig jubileumjaar als een nieuwe start voor de regioclub. Hans Rietveld is de nieuwe voorzitter van Idejo-TVK. Hij wil met het organiseren van nieuwe activiteiten de leden weer meer bij de club betrekken en nieuwe leden werven. Rietveld noemt als voorbeelden het organiseren van MTB-tochten en de terugkeer van het trainingsweekend binnen TV Krimpenerwaard. “Ook zijn er plannen om in Stolwijk de zwemloop terug te laten keren. Gewoon als clubevenement op een zomeravond. Daarnaast hebben wij ons als vereniging ingeschreven voor de 2eDivisie Triathloncompetitie. Deze competitie leeft enorm binnen de vereniging. Een aantal oud-leden die uit beeld waren geraakt, is er zelfs voor teruggekeerd.” Hans Rietveld vertelt dat er ook ideeën waren een vrouwenteam in te schrijven maar dat het groepje nog net te klein was. “Misschien lukt dat volgend jaar.” Een andere manier om TV Krimpenerwaard weer vitaler te maken, zoekt het bestuur in de samenwerking met andere verenigingen. “Onze leden trainen inmiddels samen met wielerclub De Waardrenner. De

Regio: Krimpenerwaard Opgericht: 20 december 1988 Aantal leden: 43 leden Clubblad: informatie via website en nieuwsbrieven Clubsponsors: Idejo keukens en badkamers Evenement: Triathlon van de Krimpenerwaard (24 mei 2014) E-mail: [email protected] Website: www.tvkrimpenerwaard.nl

samenwerking is een succes en werkt ook de andere kant op. Wielrenners kunnen bij ons een licentie aanvragen zodat zij aan duathlons kunnen meedoen.” Idejo-TVK is nog in gesprek met atletiekclubs in de regio om tot een gelijksoortige samenwerking te komen. TV Krimpenerwaard biedt wekelijks een looptraining en een fietstraining. In de winter is er nog een tweede looptraining en worden onderling extra fietstrainingen afgesproken. “In de winter zwemmen wij in Bergambacht en in de zomer hebben wij twee trainingen in buitenbaden; in Krimpen aan de Lek en Stolwijk.” Hans Rietveld is zelf de enige triathlon-gediplomeerde trainer binnen de vereniging. “Maar voor de trainingen kunnen wij ook terugvallen op leden met een ALO-achtergrond. Daarnaast hebben wij sinds kort een nieuwe zwemtrainer aangetrokken.” Het bestuur hoopt de komende tijd enkele leden enthousiast te maken voor het volgen van een triathlontrainercursus. “Zodat wij het kader verder kunnen uitbreiden.”

aan den IJssel. “De organisatoren hebben het evenement inmiddels zo in de vingers dat zij het aan durven in 2014 de wedstrijd uit te breiden met de kwartafstand.” Rietveld is verheugd dat de club nog altijd een triathlonwedstrijd kan organiseren. “De vereniging is in 1988 ook ontstaan vanuit een triathlonwedstrijd. De club was nauw verwant aan de legendarische wedstrijd in Ammerstol. Bert Timmerman was toen een van de drijvende krachten.” Idejo-TVK heeft niet uitgebreid stilgestaan bij de 25e verjaardag van de vereniging. “De jaarlijkse feestavond stond wel in het teken van het jubileum. Drie jubilarissen, Bas en Annie Berkhouwer en Bert van Wingerden zijn in het zonnetje gezet vanwege hun 25-jarig lidmaatschap.” Hans Rietveld hoopt dat het huidige bestuur erin slaagt de club weer zodanig nieuw leven te blazen dat met recht gezegd kan worden: “Op naar de volgende 25 jaar.” Norbert Veringmeier

Paradepaardje binnen TV Krimpenerwaard is de triathlon rond de surfplas bij Krimpen

15

December 2013

vereniging IN BEELD vereniging

Triathlonvereniging Krimpenerwaard / Idejo-TVK

December 2013

TRIKORT

TRIKORT

December 2013

Juniorenpraat

Elianne Huitema Geboortedatum:

2 december 1997

Woonplaats:

Zwartsluis

Vereniging:

geen

Triathlon sinds:

2012

Hoogtepunt: Drievoudig Nederlands kampioen survival, 3e NK openwaterzwemmen 2009

Triathlon trekt jeugd uit allerlei sporten. Ellianne Huitema komt uit een wel heel bijzondere sport: survival. In deze sport is ze al drie keer Nederlands kampioen geworden, maar nu kiest ze volledig voor triathlon. “Survival is eigenlijk een soort crossloop met hindernissen. Ik zag dat in Vollenhove, de woonplaats van mijn opa en oma, voor het eerst. Ik ben dat toen ook gaan doen bij een vereniging. Je wordt er wel heel sterk van, want je moet heel veel klimmen en klauteren. De duur van een wedstrijd verschilt, maar voor een totale afstand van 7,5 km ben je met hindernissen wel een uur bezig. Ik heb altijd heel veel sporten gedaan. Ik heb ook op selectieniveau gezwommen. Het openwaterzwemmen is wel mijn specialiteit. In 2009 werd ik derde bij het NK Openwater. Mijn zwemtrainer had een advertentie gezien van de talentendag van de NTB en zei dat ik dat eens moest proberen. Bij survival zeiden ze ook al dat ik meer met het lopen moest doen, omdat ik zo hard liep. Tijdens die talentendag haalde ik vorig jaar ook de zwem- en looplimiet. Ik was daar ook gelijk opgevallen, want ik mocht daarna al een keer meetrainen in Sittard. Ik werd ook gelijk gevraagd voor het ProTriathlon Team. Daar zit ik nu niet meer in.” “Mijn eerste triathlon deed ik na die talentendag in Oldenzaal. Ik vond het wel zwaar, vooral de overgang van het fietsen naar het lopen. Maar ik vond het wel gelijk leuk. Ik miste de hindernissen onderweg niet. Ik kies nu ook echt voor triathlon. Ik ben met survial drie keer Nederlands kampioen geworden. Ik heb eigenlijk alles wel bereikt in die sport, dus ik wil wel een nieuwe uitdaging. Ik heb dit jaar ook al drie internationale wedstrijden gedaan. In Vierzon in Frankrijk deed ik mijn eerste ETU-cup. Dat was wel spannend, vooral omdat het een internationale wedstrijd was. Je racet dan tegen andere landen en het geeft ook wel een speciaal gevoel dat je dan voor Nederland uitkomt. Daar werd ik 32ste. In Eton Dorney (Gbr) ging het later ook goed. Ik werd daar 31ste. Ik merkte daar wel dat ik met het fietsen al vooruit was gegaan. Het stayeren is nog wel nieuw voor mij, maar ik heb wel al veel geleerd. Je moet toch steeds proberen bij te blijven, want in het wiel verspil je minder energie. In Eton Dorny merkte ik dat wel. Daar ging het super hard en werd ik er ook bijna afgereden, maar ik kon toch steeds weer terugkomen.”

16

“Volgend jaar wil ik in die ETU-wedstrijden wel beter presteren. Het NK jeugd wil ik ook beter doen dan mijn zevende plek. Bij het NK Sprint in Amsterdam werd ik dit jaar wel vijfde. Ik moet dan wel het fietsen en lopen gaan verbeteren. Mijn grootste doel voor komend jaar is om mij te kwalificeren voor de Olympische Jeugdspelen. Dan moet ik bij de top-12 in Weert zitten en ook de beste Nederlandse zijn. Toen ik van die Olympische Jeugdspelen hoorde dacht ik wel: dat is een mooi doel.”

Pieter van der Meer

TRIKORT

December 2013

Foto: Triathlon.org/Delly Carr/ITU

ishte Maud Golsteyn fin de. lachend als twee

De favoriete training van...

Maaike Caelers Maaike Caelers eindigde dit jaar in de ranking van de World Triathlon Series (WTS) op de twaalfde plaats. Na de finale in Londen in september nam een maand rust. Nu is ze alweer volop in training voor het volgende seizoen. In januari vertrekt ze met de andere kernploegleden naar Nieuw-Zeeland om daar de eerste voorbereidingen te doen op de eerste WTS-race van 2014 in Auckland. “In die maand rust heb ik helemaal niks aan training gedaan. Toen ik weer begon met trainen moest ik gelijk een 400 meter test doen. Dat is dan een soort nulpunt. Die test zwom ik in 5.05. Dan weet je wel dat je nog wat te verbeteren hebt.” De winter gebruikt ze meestal vooral om aan haar zwakste onderdeel te werken: het zwemmen. Dat deed ze in de weken na die eerste test dan ook. Na drie weken zwom ze in een tweede test al 4.52 minuten over dezelfde afstand. “Daarmee ben je nog niet bij de top. Vooraan zwemmen de vrouwen op een 400 meter misschien 4.30 minuten. Maar ik hoef niet vooraan uit het water te komen. Ik moet gewoon in de benen meezwemmen.”

op snelheid. Dan moet je denken aan meerdere keren 5x100 meter op zone 4 en dan daarna 200 meter armen. Dat is wel pittig.”

Omdat ze in drie weken tijd al onverwachts een behoorlijk stap vooruit maakte, werd eind november al wat meer kwaliteit in de training gelegd. “Dus meer

Van de trainingen die ze eerder in Nieuw-Zeeland deed heeft ze wel een favoriete omgeving bij Christchurch. “Je hebt daar een pad en dat heet de Taylors

Het lopen doet ze in de winterperiode vrij weinig. “Ik heb dat toch minder nodig denk ik.” Het fietsen doet ze in de maanden voor ze naar Nieuw-Zeeland gaat één keer per week. “Dat is dan een duurrit van anderhalf uur. Ik probeer dat toch zoveel mogelijk buiten te doen, want ik vind dat gewoon fijner dan op de tacx.” Als Caelers het over haar favoriete training heeft, dan is de omgeving daar wel belangrijk bij. “Ik vind lange duurlopen of duurritten in de natuur waarbij je nog lekker kunt kletsen heerlijk. Bij een tacx heb je dat gewoon niet. Als het echt niet anders kan dan doe ik dat natuurlijk wel.” Ze heeft al veel mooie omgevingen gezien waarin ze mocht trainen, want ze ziet het wel als mogen. “Ik vind het zo mooi dat ik veel van de wereld kan zien. Het is een geluk dat ik dit kan doen. Dat ik dit ook echt leuk vind en dat ik hier mijn beroep van kan maken is natuurlijk geweldig.”

Mistake Road. Daar liepen we over langs de zee en door de heuvels. Op het einde van dat pad heb je dan een heel mooi uitzicht over de fjorden.” In januari zal ze waarschijnlijk met de selectie meer in de buurt van Wanaka trainen. “Maar daar is het ook mooi.” Daar zal ze tot april verblijven om dan nog zes weken in Australië te trainen ter voorbereiding op de WTS van Auckland. Na de WTS-race in het Japanse Yokohama op 17 mei zal ze pas weer naar Nederland terugkeren. Ze is dus lang van huis. “Het is niet alleen maar leuk natuurlijk. Je mist wel heel veel. Ik heb niet echt zozeer heimwee daar, maar wel dat ik af en toe even een knuffel mis.” Ze heeft daar voor vertrek ook altijd een beetje een dubbel gevoel bij. “Ik heb dan toch een soort tegenzin, omdat je zo lang weg blijft. Maar het is ook heel erg mooi natuurlijk. Hoeveel mensen zouden niet met mij willen ruilen om lekker in de zon te kunnen trainen?” Ze weet ook dat het bij de keuze hoort die ze gemaakt heeft om volledig voor Rio te gaan. “In NieuwZeeland kun je veel beter en gemakkelijker je uren maken dan in Nederlandse kou. Ons seizoen begint ook daar dus het is goed om alvast te wennen. Je moet in de eerste race gelijk op je max kunnen presteren anders val je door de mand.” Pieter van der Meer

17

WETSUITS? • REPARATIE VAN ALLE MERKEN WETSUITS (OFFERTE VOORAFGAAND)

• STANDAARDMATEN NIEUWE WETSUITS CAMARO EN TERRAPIN. • NIEUWE WETSUITS OP MAAT ZONDER MOUW V.A. €294,LANGE MOUWEN V.A. €329,-

December 2013

ACTUEEL

Het NK Sprint in Amsterdam zit in 2014 weer in de Eredivisie. Foto: Hamperium.com

Racekalenders en teamindelingen Triathlon Divisies bekend Vorig jaar werd de Eredivisie Triathlon door aanslaand succes al uitgebreid met een 1eDivisie. Na een succesvol en vooral overvolle Apex 1eDivisie komt daar volgend jaar nog een 2eDivisie bij. Net als de afgelopen twee jaar bestaat de Eredivisie uit vijf races, waarin teams van verschillende verenigingen tegen elkaar strijden om de kampioensschalen. De competitie bevat naast twee NK’s, wedstrijden met individuele starts en ook wedstrijden met een teamformat en vindt plaats tussen mei en september. Ook de 1eDivisie en de 2eDivisie bestaan uit vijf wedstrijden, die verspreid over het land plaatsvinden. De Lotto Eredivisie begint in 2014 in Weert, tijdens het NK olympische afstand. In juni staan het NK sprint triathlon in Amsterdam en de triathlon van Stein op het programma. Veenendaal is in augustus gastheer van het eredivisiecircus en in september wordt de competitie in Almere afgesloten met een teamrelay en het uitreiken van de kampioensschalen.

De Apex 1eDivisie begint in Enschede met een teamtriathlon. Daarna volgt voor het eerst in de 1eDivisie een stayerwedstrijd in Almere (sprint). De derde wedstrijd is een Olympische Afstand in Oud-Gastel. Daarna volgen nog een sprint in Utrecht en tot slot een OD in Maastricht. Aan de kalender van de nieuwe 2eDivisie is de afgelopen maand nog hard gewerkt. Door het grote aantal van 43 ingeschreven teams stond de organisatie voor een uitdaging om al die teams kwijt te kunnen in de wedstrijden. In het kalendernummer van Triathlon Sport zal meer duidelijkheid worden gegeven over deze 2eDivisie.

der Stel, maakt na een jaar afwezigheid een comeback in de Lotto Eredivsie. TV Rijnmond heeft een nieuw team geformeerd rondom speerpunten Carlo van den Bergh en Wardie van Wouw. Bij de vrouwen hebben TVA Almere en Team4Talent een wildcard voor de Eredivisie gekregen. Verder zijn bij de mannen Eredivisie DSZ Wave uit Delft, Saton Optiek De Zijl uit Leiden vanuit de 1eDivisie gepromoveerd. Dat geldt ook voor DTC Heerhugowaard en MSTV Ferro Mosae uit Maastricht bij de vrouwen. De 1eDivisie kent door negen wildcards nu 26 vrouwenteams en 29 mannenteams.

Bij de teamindeling hebben in de Eredivisie vier teams een wildcard gekregen: ProTriathlon, met kopman Marco van

19

ACTUEEL

december 2013

EK Lange afstand 2014 in Almere Tijdens het jaarlijkse NTB-congres in het Huis van de Sport in Nieuwegein, ondertekenden de provincie Flevoland, gemeente Almere en Nederlandse Triathlon Bond de meerjarenvisie ‘Flevoland ademt triathlon’. Met deze visie willen de ondertekenende partijen onderstrepen dat zij zich de komende jaren willen inzetten om de triathlonsport een nog prominentere rol in Flevoland te geven. De uitvoering wordt opgepakt in samenwerking met de overige Flevolandse

gemeenten, Sportservice Flevoland en de triathlonverenigingen en –organisaties. De afgelopen jaren zijn er in de provincie Flevoland al diverse ontwikkelingen geweest die de sport een impuls hebben gegeven. Voorbeelden hiervan zijn het Regionaal Trainings Centrum (RTC) voor talentvolle triatleten in Almere en de aansluiting van de Holland Triathlon bij het Challenge-label.

Aansluitend op de meerjarenvisie maakte de organisatie van de Challenge AlmereAmsterdam bekend dat de ETU hun wedstrijd voor 2014 (zaterdag 13 september) heeft aangewezen als het EK over de Lange Afstand. Het is de vijfde keer (1985, 1991, 1999, 2006) dat triatleten in Almere gaan strijden om de Europese titels. In het komende nummer van Triathlon Sport (het kalendernummer) volgt meer informatie over deze wedstrijd.

Volgend jaar is Almere-Stad het strijdtoneel voor het EK lange afstand. Foto Hamperium.com

BoterENbrood geeft

maatschappelijke carrière voorrang

Danne Boterenbrood heeft bekend gemaakt uit het fulltime programma van het NTC in Sittard te stappen. De 28-jarige atlete gaat haar maatschappelijke carrière voorlopig voorrang geven boven haar sportieve loopbaan. Boterenbrood is basisarts en gaat zich oriënteren op haar verdere specialisatie. Boterenbrood en haar coach Eric van der Linden laten de deur naar Rio 2016 echter wel open staan. Vorig jaar speelde die keuze ook al door haar hoofd. “Het plan was om voor Londen te gaan. Dat liep anders toen ik net olympische kwalificatie misliep. Toen bedacht ik om nog een jaar door te gaan en het dan opnieuw te bekijken.” Ze ziet haar besluit uit het NTC te vertrekken als een tussenstap. Ze houdt nog alle opties open, maar voorlopig kiest ze voor haar maatschappelijke carrière. “Ik weet nog niet precies wat ik wil. Dat wil ik nu ook gaan onderzoeken. In de sport weet ik dat wel. Ik ken nu eigenlijk maar één kant van het verhaal, maar ik

20

wil die andere kant ook wel eens zien.” Boterenbrood is nu basisarts en moet zich nu gaan specialiseren en een bepaald aantal werkuren maken om die registratie te behouden. Dat bondscoach Eric van der Linden haar voor de keuze stelde om of volledig of niet in het NTC-programma mee te draaien, versnelde de keuze nu wel. “Ik vind dat ook goed, maar het heeft nu niet meegespeeld in mijn beslissing.” Wat wel meespeelde was haar fysieke tegenslag dit jaar. “Ik kan zo mijn lijf even resetten. Eigenlijk ben ik vanaf 2012 steeds ziek geweest. Ik heb een soort chronische voorhoofdsholteontsteking, die is nooit op zijn retour geweest. Daar wil ik gewoon ook vanaf. Dat heeft mijn plezier in de sport ook wel ontnomen.” De triatlete benadrukt dat ze nog niet stopt, want Rio blijft nog lonken voor haar.

Foto: Hamperium.com

december 2013

ACTUEEL

Van links naar rechts: Rob Barel, Jetze Plat, Bas Diederen en Henk Klerkx (de vader van de jong gestorven triatleet Gijs Klerkx). Yvonne van Vlerken en Hanneke de Boer ontbreken op de foto.

Van Vlerken en Diederen gekozen tot triatleten van het jaar Yvonne van Vlerken en Bas Diederen zijn tijdens het jaarlijkse NTB-congres uitgeroepen tot triatleten van het jaar. Van Vlerken maakte een sterk seizoen door met een vierde plek tijdens het WK Ironman op Hawaii als bekroning en winst in Ironman Florida als toetje. Diederen combineerde net als vorig seizoen lange en korte afstand en wist zowel nationaal als internationaal te scoren.

Ironmans in Cozumel, Zuid-Afrika en Frankfurt. Op Hawaii maakte Diederen een persoonlijk drama mee toen zijn vader, die meegereisd was, vlak voor de wedstrijd plotseling overleed. Diederen startte nog wel, maar stapte overmand door verdriet uit tijdens het fietsen. De Limburger imponeerde dit seizoen in eigen land ook nog als vanouds met een nationale titel op de olympische afstand.

Yvonne van Vlerken was al driemaal eerder de sportvrouw van het jaar in de triathlonsport. De laatste keer dat ze de Thea Sybesma award ontving was in 2008, toen ze een wereldbesttijd vestigde en tweede werd op de Ironman van Hawaii. Voor Bas Diederen was het de derde keer op rij dat hij de Rob Barel award kreeg. Hij kwalificeerde zich voor het WK op Hawaii met podiumplekken bij

Team4Talent-teamgenoot Jorik van Egdom werd net als Diederen voor de derde keer op rij gehuldigd met de Gijs Klerkx award voor beste talent. Dit seizoen voegde hij twee wereldtitels en een Europese titel aan zijn palmares toe. De junior uit Veenendaal werd Europees kampioen duathlon, wereldkampioen duathlon en wereldkampioen cross triathlon.

Jetze Plat deed dit jaar welgeteld één triathlon, maar maakte daar wel meteen een groot succes van. De handbiker werd bij zijn internationale debuut tweede op het WK in Londen en vestigde daarmee zijn naam als paratriatleet. Nieuw was dit jaar de prijs voor ‘agegrouper van het jaar’. Deze eervolle titel ging naar Hanneke de Boer-Bouma uit Leiden. Zij kwalificeerde zich in één jaar voor het WK Ironman 70.3 in Las Vegas (waar ze derde werd bij de vrouwen 30-34) en het WK Ironman Hawaii (waar ze als vijfde eindigde in haar agegroup). In Didam behaalde ze ook nog de Nederlandse titel op de middenafstand.

21

actueel

Ultrakort

De World Triathlon Series zal volgend jaar voor het eerst het Afrikaanse continent aandoen. De ITU heeft namelijk bekend gemaakt dat de wedstrijdserie die het WK triathlon vormt een stop in Kaapstap krijgt. Na de seizoensopening in Auckland op 5 en 6 april zal het WTS-circus zich naar Zuid-Afrika verplaatsen voor de race in Kaapstad op 26-27 april. Na Kaapstad komen nog WTS-races in Yokohama (Jap), Londen (Gbr), Chicago (VS), Hamburg (Dui), Stockholm (Zwe) en de finale in Edmonton (Can). In de ITU World Cup heeft de ITU vier wedstrijden toegevoegd aan de vijf eerder bekend gemaakte races meetellend voor de ITU World Cup 2014. De vier wereldbekerwedstrijden vinden plaats in Jiayuguan (China), Alanya (Turkije), Cozumel (Mexico) en Tongyeong (ZuidKorea). Net als dit jaar is de openingsrace in het Australische Mooloolaba (15 en 16 maart). De finale is op 1 en 2 november in Tongyeong.

W TS in Aucklan De star t van de rr/ ITU Ca lly De : to Fo

d.

De teams in de Lotto Eredivisie Triathlon zijn volop in beweging. Daardoor zijn al verschillende opvallende transfers voorbij gekomen. Zo versterkte Team4Talent zich met Youri Severin en ProTriathlon met talent Menno Koolhaas. Advisafe/Triteam4Unicef deed misschien wel de grootste zaken op de transfermarkt. Het Rotterdamse team versterkt zich voor 2014 met vier nieuwe teamleden: Diederik Scheltinga, Peter de Vries, Jeffrey Reijnders en Omar Brons. Het broertje van die laatste, Milan Brons, komt na een jaar wielrennen terug in de triathlonsport bij TTW uit Weesp. Ook stadgenoot Maikel Zuijderhout besloot na eerder al weer wat wedstrijdjes te hebben meegedraaid volgend jaar terug te keren in de Eredivisie. Hij komt dan uit voor Triathlonteam.nl (voorheen Snellewielen.nl).

Bij de Ironman van Arizona is Heleen Bij de Vaate als achttiende geëindigd. Bij de Vaate, vier jaar terug nog winnares van deze Ironman, kwam als 27e bij de profs uit het water, werkte gestaag aan haar opmars op de fiets maar werd geremd door een klapband. Dat kostte haar veel tijd. Ze werd teruggeworpen van een 15e naar een 25e plaats. De mouwen opstropend besloot Bij de Vaate er op de marathon nog eens alles uit te persen. De wedstrijd werd gewonnen door de Duitse Julia Gajer bij de vrouwen en de Spanjaard Victor Del Corral, die twee Ironmans in twee weken won.

De Provincie Zeeland zal naar verwachting in 2014 geen triathlon meer binnen de provinciegrenzen hebben. De Triathlon Zeeland in Vlissingen zal namelijk volgend jaar niet doorgaan. De organisatie van het evenement op en rond de Vlissingse boulevard ziet geen kans de financiën rond te krijgen. Bovendien worden de inspanningen te groot voor het organisatiecomité. De wedstrijd zou volgend jaar zijn vijfde editie gekend hebben.

Crossspecialisten krijgen op de NK’s een geduchte tegenstandster erbij, nu Rikka Kelja de Nederlandse nationaliteit heeft gekregen. Sinds begin november is de geboren Finse in het bezit van een Nederlands paspoort. Kelja woont al ruim vijftien jaar in Nederland en is getrouwd met voormalig triatleet Bert Vreeswijk. Afgelopen zomer werd Kelja nog zesde op het WK cross-triathlon in Kijkduin. Toen was zij alle Nederlandse deelneemsters nog te snel af.

WWW.TYR-ZWEMKLEDING.NL

22

BEVEILIGINGS

GROEP

®

I NBRAAK B EVEILIGING N EDERLAND

Bos en Olgers Krommenie Roco Sport, Nieuwe Niedorp Running Centre, Heerhugowaard duesette.nl

Valkering Beveiliging

DueStte Sportsfashion nu te koop bij:

THE NEW BRAND FOR TEAMFASHION

duesette.nl

tacxfortablets.com Tacx Cycling app for free. Made for Tacx i-Genius (Multiplayer) Bushido & i-Vortex trainers

i-Genius (Multiplayer)

Bushido

i-Vortex

› tacx.com

Cycling app

Customer Service: Tacx Sales - [email protected]