The Rams Rugby Football Club Apeldoorn

The Rams Rugby Football Club Apeldoorn 1971-1996

25-jaar Jubileum

De auteurs hebben ernaar gestreefd de relevante auteursrechten te regelen volgens de wettelijke bepalingen. Degenen die desondanks menen zekere rechten te kunnen doen gelden, kunnen zich alsnog tot de uitgever wenden. Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteurs. © Copyright The Rams R.F.C. Apeldoorn Eerste editie, maart 1997. Tweede editie (digitaal), juli 2011

The Rams R.F.C. Apeldoorn Sportpark “Marialust” Verzetsstrijderspark 24 7316 CM Apeldoorn Tel. Clubhuis: 055-5219766

RAMS RFC 25 jaar

Voorwoord Al 25 jaar wordt een groep Apeldoorners door een ovale bal gefascineerd, allen idyllisch over hun spelletje genaamd rugby. In 1971 introduceerden enkele Britten het spelletje in Apeldoorn. Met goed resultaat, want de Rams bestaat nu al 25 jaar. In dit jubileumboek willen we u een overzicht geven van wat er zich zoal heeft afgespeeld in die kwart eeuw. - Wat betekende het café Van Neck voor de Rams ? - Waar speelden we in Apeldoorn? - Wie waren de pioniers? - Hoe waren de bestuurssamenstellingen? - Wat waren de resultaten en wie haalden Oranje? Enkele vragen waar we een antwoord op trachten te geven in dit boek. Daarnaast hebben we aandacht voor de buitenwacht. Hoe denkt men in Apeldoorn over de Apeldoornse rugby-spelers? Ook de sociale kant van de rugbywereld zal in dit boek belicht worden. Zo hebben we onder andere ook andere clubs tijdelijke huisvesting gegeven op Marialust. Dit leuke boek, met verrassende anekdotes en achtergrondinformatie, is een belangrijk naslagwerk met een knipoog naar de toekomst. Wij hebben ons uiterste best gedaan om alle feiten

zo correct en compleet mogelijk weer te geven. Desondanks kunnen er enige onvolkomenheden ingeslopen zijn, waarvoor onze excuses. Aanvullingen op de inhoud kunt u kwijt bij één van de auteurs, zodat bij eventuele toekomstige uitgaven hier rekening mee gehouden kan worden. U zult ontdekken dat het boek tweetalig is. Wij hebben enkele leden c.q. oud-leden uitgenodigd hun herinneringen met ons te delen. Enkele artikelen werden in de Engelse taal aangeleverd. Om de charme en structuur van deze verhalen te bewaren, hebben wij besloten deze teksten niet te vertalen. Vervolgens kunnen wij u melden, dat enkele onderwerpen meermaals aan de orde zullen komen. De oorzaak hiervoor ligt in de opzet van het boek. Tot slot wensen wij u veel leesplezier toe en spreken de wens uit dat over 25 jaar (seizoen 2021 2022) weer een jubileumboek het levenslicht mag aanschouwen. Luc Donk Esther Kalsbach Herman Talstra en Ed Turner

RAMS RFC 25 jaar

RAMS RFC 25 jaar

Inhoudsopgave Inleiding ............................................................................................................................................................................................................................... 8 1.

Rugby in Nederland. .......................................................................................................................................................................................................... 10

2. 2.1

De geschiedenis van The Rams Rugby Football Club Apeldoorn Geboorte van The Rams R.F.C. Apeldoorn. ...................................................................................................................................................................... 11 - Herinneringen van de leden De Beginjaren ................................................................................................................................................................................................................... 22 - Samenvatting - Herinneringen van de leden Puberteit............................................................................................................................................................................................................................. 39 - Samenvatting - Herinneringen van de leden Een tweede Jeugd .............................................................................................................................................................................................................. 51 - Samenvatting - Herinneringen van de leden Op naar de toekomst .......................................................................................................................................................................................................... 62 - Samenvatting - Herinneringen van de leden

2.2

2.3

2.4

2.5

3. 3.1 3.2 3.3 3.4 3.5 3.6

De overige bubs Column van de Apeldoornse Courant ................................................................................................................................................................................ 70 Vereniging Sportraad Apeldoorn ....................................................................................................................................................................................... 73 Van sinaasappel tot bier .................................................................................................................................................................................................... 74 Weet-je-weet-jes / bits and bobs ........................................................................................................................................................................................ 79 Bekers, shields en andere trofeeën .................................................................................................................................................................................... 81 Board of honour ................................................................................................................................................................................................................. 84

4. 4.1 4.2 4.3

Jubileumjaar Samenvatting. .................................................................................................................................................................................................................... 86 De Jubileumcommissie ...................................................................................................................................................................................................... 87 Lijst met sponsors .............................................................................................................................................................................................................. 91

5.

Slotwoord van de Burgemeester ........................................................................................................................................................................................ 92

RAMS RFC 25 jaar

INLEIDING 25 JAAR SAMENSPEL Voor mij en een dertigtal andere directbetrokkenen blijft 6 december 1971 in meer dan één opzicht een gedenkwaardige dag. In de privésfeer betekende die dag voor mijn vrouw en mij iets meer dan gewoon „de dag na Sinterklaas‟, want wij waren toen precies elf jaar getrouwd. Overdag hadden we daaraan al de nodige aandacht én tijd kunnen schenken, zodat het mij werd vergeven dat ik „s avonds met het complete voorlopige bestuur („the board‟ zoals dat toen in goed clubspraakgebruik heette) in het inmiddels afgebroken Café Van Neck tegenover Garage Bakker de eerste - en nog steeds enige Apeldoornse rugbyvereniging kon oprichten. In de annalen staan de namen van de leden van dat bestuur vermeld, maar eigenlijk werd The Rams, Rugby Football Club Apeldoorn (de officiëel geregistreerde naam) opgericht door de dertig of veertig enthousiastelingen die zich toen al meer dan een jaar in Apeldoorn met rugby bezighielden. Als we dus feestelijk stilstaan bij de oprichting van de Rams (zoals de club kortweg wordt genoemd) moeten we eigenlijk terugdenken aan die groep mannen - én vrouwen - die door hun geestdrift, sportieve instelling, improvisatiekunde en mateloos incasseringsvermogen het mogelijk maakten dat een door hen geaccepteerd (niet gekozen!) voorlopig bestuur de nieuwe 8

vereniging een officiële status gaf. Die eerste “Rams” waren voornamelijk lieden uit Angelsaksische landen die meehielpen van Apeldoorn een soort tweede „silicon-valley‟ te maken, wat jaren later niet zo best bleek te zijn gelukt. Als een soort „rugbynomaden‟ kwamen zij in de loop van 1970 schuchter in beeld, toen zij op openbare speelvelden en soms op door vee verlaten weilanden hun onblusbare liefde aan het lederen ovaal beleden en na afloop van de wedstrijd rond hun inmiddels brandende dorst ergens in de binnenstad een vrolijk feest bouwden, samen met hun sportieve tegenstanders. Weldra kregen zij steun van gewone Laaglanders uit Apeldoorn en omgeving die enige - soms zeer beperkte - rugbykennis hadden of die zich op een andere manier tot deze sport der sporten voelden aangetrokken. Rugby trok in die dagen wel wat meer belangstelling dan daarvoor, maar was bij velen nog onbekend en derhalve... onbemind. Op de middelbare school had ik al kennis gemaakt met rugby en enige algemene bedrevenheid in die sport geleerd bij RC „t Gooi, de club die toen net zijn koperen jubileum had gevierd. Wat later, in het begin van de jaren zestig, kreeg ik gelegenheid om via de Nederlandse Rugbybond de rugbysport meer bekendheid te geven. Eerst als propagandist en later als bondssecretaris. Toen 'emigreerde‟ ik

eind 1967 met mijn gezin uit Het Gooi naar Apeldoorn. Op mijn gemeentelijk Bureau Culturele Zaken kwam ik in contact met Mike Brown, Stewart Morgan, Marcus Bartlett en consorten. Aangezien het „omhoogstoten‟ van Apeldoorn „in de vaart der volkeren‟ min of meer in mijn takenpakket zat, was het niet bezwaarlijk deze zwervende rugbyers wat structurele „support‟ te geven, want sport - en zeker rugby! - mag tot de cultuur worden gerekend. En aldus geschiedde. Het hondendrollenveld aan de Buys-Ballotstraat (het werd later intensief geschoond en nu staan er rustige huizen) was het eerste rugbyspeelveld. Veld 8 in het Orderbos bood gelukkig meer faciliteiten, zoals kleed- en doucheruimte, zodat verkleedpartijen in auto‟s niet meer hoefden en iedereen zich na afloop fatsoenlijk van modder en zweet kon ontdoen. Wel was daar het moeizame gezeul met vlaggenmasten die telkens over een afstand van een paar honderd meter bij Berg en Bos weggehaald (en teruggebracht!) moesten worden. Het vastbinden en losmaken aan de voetbaldoelpalen was overigens ook geen sinecure. Penningmeester Barry Brookfield spekte er fanatiek de clubkas door persoonlijk uit grote kratten beugelflessen Grolschbier langs de lijn te verkopen, want verschillende toeschouwers kregen meestal al tijdens de wedstrijd dorst. (Dat schijnt nog steeds te gebeuren, heb ik vernomen.) Uitzicht op een eigen veld en clubhuis kwam er

RAMS RFC 25 jaar toen dit „zootje ongeregeld‟ het aandurfde de officiële interland Nederland-(West-)Duitsland op het door de hockeyers van Ares verlaten sportpark „Marialust‟ te organiseren. In november 1972 kwamen er ondanks regen en kou bijna 2.000 rugbyvrienden en gewone nieuwsgierige burgers naar dit spektakel kijken, dat grandioos door het Nederlandse team werd verloren. Maar de organisatie oogstte allerwegen lof. Het bleek daarna tenminste voor de kersverse rugbyclub vrij makkelijk te zijn van de gemeente toestemming te krijgen tegen schappelijke voorwaarden voor vast dit nog steeds magnifieke rugbyveld („the most beautiful site of Europe‟ zoals één of andere chauvinist ooit opmerkte) te mogen bespelen. Alhoewel de naam „rugby football‟ anders doet vermoeden, is rugby een handbalspel waarbij ook de voeten gebruikt mogen worden en niet andersom. Een ander voornaam kenmerk van rugby is dat de speler die de bal draagt altijd de spits is van het team. De andere spelers daarachter geven „support‟. Krijgt een andere speler de bal dan vormt díe de spits en zo wordt rugby, dankzij dit flitsende samenspel, een boeiende gebeurtenis. Het gehele team draagt op die manier in een voortdurend wisselende opstelling de bal naar de trylijn van de tegenstander. Inmiddels heeft The Rams Rugby Football Club Apeldoorn dat samenspel al 25 jaar volgehouden. Niet alleen door de spelers in het veld, maar ook

daarbuiten. Want samen de bal dragen is - in overdrachtelijke zin - ook aan de orde bij de vele vrijwilligers die voor de training, het clubhuis, het veld, de palen, de begeleiding e.d. zorgen en ook voor degenen die het bestuur vormen. Samen de bal dragen zorgt voor de broodnodige continuïteit in de vereniging. Die spontane eendracht in verscheidenheid leidde in het verleden tot de oprichting van de Rams en zorgt vandaag voor een goede toekomst. Oktober 1996

BAS HAGEMAN mede-oprichter en eerste voorzitter

9

RAMS RFC 25 jaar

1. RUGBY IN NEDERLAND Het sprookje van William Webb Ellis is elke rugbyer wel bekend. Het sprookje van Pim Mulier zal menig rugbyer echter aan het denken zetten. Over de echtheid van het bestaan van William Webb Ellis wordt al heel lang getwijfeld. Was het niet ene Matthew Bloxan die met de bal in de hand de eerste try drukte? Het jaar 1823 betekent veel voor de Engelsen als het om rugby gaat. Men moet alleen niet vergeten dat William Webb Ellis in 1823 niet meer op school zat, maar dat hij als dominee werkzaam was in Londen. Het rugby verhaal van Ellis wankelt op zijn grondvesten. In Nederland weet men één ding wel. De uitvinder van de Elfstedentocht is ook de man die het rugby in Nederland draagkracht heeft gegeven; Pim Mulier. Rond 1875 werd er al rugby gespeeld in ons kikkerlandje, uiteraard in bescheiden vorm. Op enkele kostscholen was het te spelen. Mede dankzij de invloed van diverse Engelse leraren. In 1870 ziet Pim Mulier, als 5 jarig jochie, enkele Engelse jongens van zijn kostschool Schreuders tegen een ovalen bal schoppen. Een paar jaar later, Mulier is dan 10 jaar oud, ziet hij bij toeval in het Belgische Oostende opnieuw een aantal Engelsen bezig met rugby. In 1879 ziet Mulier bij toeval een rugbybal liggen in een Amsterdams warenhuis, De Gruyter geheten. Nieuwsgierig geworden naar de sport koopt hij de bal en wist hij een spelregelboekje te versieren. Ergens op een weilandje in Haarlem

10

begint hij met een aantal vriendjes te rugbyen. Op 15 september 1879 richt Mulier, dan slechts 14 jaar oud, de Haarlemse Football Club op. Het rugby in Nederland is geboren. Maar echt lang bestaat de club niet. Voornamelijk de ouders van het groepje rugbyers zijn tegen het spel. Om elke winter nou 6 of 7 kapotte truien te hebben was volgens de maatstaven van de 19-e eeuw niet correct. Zodoende gaat Mulier in 1883 over op voetbal, dat toen nog Association heette. Rugby stierf dus langzaam maar zeker uit.

De Amsterdamse Studenten Rugby Vereniging en de Groningsche Studenten Rugby Club Forward. Op 7 september 1920 wordt de Nederlandse Rugby Bond opgericht (de NRB). Twee maanden later wordt RSSV (Rotterdam) opgericht. Reden genoeg voor de vier clubs om een tournee door het land te maken. Groningen wordt als eerste landskampioen. In 1923 sterft het rugby opnieuw uit. De bond wordt opgeheven. Amsterdam, Groningen en Rotterdam stoppen en Delft kijkt wederom uit naar ploegen uit België, Duitsland en Engeland.

In 1910 komen diverse Zuid-Afrikaanse studenten naar Nederland. Zij voeren het Engelse spel opnieuw in. Met name in de studentenwereld slaat het spel goed aan. Dat Nederland in de Eerste Wereldoorlog neutraal was, heeft alleen maar goed gedaan aan het rugby. Op diverse Nederlandse stranden is er rugby gespeeld tussen diverse Engelse schipbreukelingen, van getorpedeerde boten op de Noordzee, en Nederlandse studenten.

Vanaf 1932 zijn er weer 4 clubs. Amsterdamse Rugby Voetbal Club, RC Eindhoven, Hilversumse RC en uiteraard DSRC. Zij leveren de manschappen voor de eerste interland tegen België (6-6). Op 1 oktober 1932 wordt de Nederlandse Rugby Bond nieuw leven ingeblazen. Aan de Warmoesstraat 123-129, in HotelRestaurant Fleissig, begon de Nederlandse Rugby Bond aan een tweede leven.

In 1918, op 24 september, wordt de eerste Nederlandse Rugbyclub opgericht. Het is DSRC (Delftse Studenten Rugby Club), een club die, heden-ten-dage, nog steeds acte de presence geeft. Al na een paar maanden had de club 130 leden. Tegenstanders had men niet echt en dus werd er vaak tegen buitenlandse ploegen gespeeld. In 1919 werden weer twee clubs opgericht.

(Uit : sportlijn Rugby [1987; Rob Willemse])

RAMS RFC 25 jaar

2. DE GESCHIEDENIS VAN THE RAMS R.F.C. APELDOORN 2.1 GEBOORTE VAN THE RAMS R.F.C. APELDOORN In het begin van de jaren zeventig waren er bij Philips in Apeldoorn veel buitenlanders aan het werk. Zij waren ingehuurd om aan de computer software, de documentatie en vormgeving van de Philips computers van die tijd te werken. Onder deze mensen met diverse nationaliteiten was een vrij grote groep Engelsen. Sommigen van hen misten hun favoriete sport, rugby en om hun verdriet te verbergen waren ze regelmatig te vinden in het kleine café Van Neck in Kerschoten. Hier, in dit café, werden de eerste ideeën voor rugby in Apeldoorn geboren. Besloten werd om wat trainingen en een wedstrijd te regelen. Diverse spelers en bijna-spelers werden door een proces van vriendelijke overtuiging geronseld en zo werd het allemaal in gang gezet. De eerste trainingen vonden plaats op een open veld aan de Buys-Ballotstraat en snel hierna werd een wedstrijd georganiseerd. Deze eerste wedstrijd was tegen Wageningen Studenten op 30 oktober 1971 in Wageningen, omdat er op dat moment geen geschikte gelegenheid was in Apeldoorn. In dit prille stadium was er al belangstelling voor rugby van Nederlanders in Apeldoorn, getuige de aanwezigheid van een Nederlander, Chris Schaap, in de eerste wedstrijd van de Rams. Een andere, niet meer spelende, Nederlander uit de beginperiode was Bas Hageman (oud-international voor België en scheidsrechter),

die wegens zijn gemeentelijke contacten een onmisbare kracht bleek tijdens de startperiode. Na het succes van de eerste wedstrijd, gewonnen met 8-34, kwamen er meer wedstrijden en begon er het gevoel te komen dat het geheel in een wat meer georganiseerd jasje gegoten moest worden. De volgende opmerking wordt de laatste aanleiding om tot een club te komen en werd gemaakt door Barrie Brookfield, de penningmeester van het voorlopige bestuur, op 30 november 1971: "We can't go on without money. We need a couple of cheap balls for our training sessions". Hierna werd besloten lidmaatschapsgeld te heffen

van  5,-- per jaar en  1,-- per wedstrijd. De officiële oprichting van The Rams R.F.C. Apeldoorn vond een week later plaats op 6 december 1971 in café Van Neck in de Gazellestraat. Tijdens deze vergadering werd de “RAM” geadopteerd als het officiële symbool van onze club en er werd besloten dat onze shirts wit zouden zijn met een zwarte ram erop.

Eerste Wedstrijd tegen Wageningen Foto: Pete Hopcut

11

RAMS RFC 25 jaar

HERINNERINGEN VAN DE LEDEN: THE MYTH OR REALITY In the beginning A young man had a dream. During this dream he was the leader of a band of worshippers of the oval ball. He talked to others about this dream. They said: "You are truly a dreamer". He pursued his dream and during his wanderings he came across an old man. The old man had been a worshipper of the oval ball. He listened to the young man's dream and then he spoke: "'Young man, your dream is worthy, but you live in a strange and foreign land. In this land they worship the golden round ball. You must go back to your native land to obtain your dream. At this the young man was crestfallen and cast his eyes to the ground. He said: "O, Master, can't you help me to form a grand temple of the oval ball in this forbidden land"? The old man saw the sadness in the eyes of the young man and he said: "I will try to assist you to make your dream come true. But first you must find 12 followers of the oval ball, otherwise the dream will fail. The young man said: " Yes, I will find the 12". Then after thinking for a moment he said:....." but where must I seek out the 12"? But the old man said: " Many former followers of the oval ball have taken to evil ways. Here is where you will find your followers. Visit the discotheques, the bars and houses of ill repute and seek out former followers of the oval ball and revert them 12

back to the ways of righteousness". " Master, to be true followers of the oval ball and to have a grand temple we need 15!" "Yes, this is true. Your 12, yourself , myself and on the day necessity will provide us with an extra follower for every time we go to worship". The young man set about his task with enthousiasm and after several days of searching through the discotheques, the bars and houses of ill repute he had found enough followers and the Apeldoorn Rugby Football Club was founded. Here ended the old testament. Designer of the Rams-logo After it was decided that the RFC was to be called Rams we approached a member who was a designer and asked him to design a logo. After many attempts he admitted he had never seen a ram. In fact the closest he had ever been to a ram was when he ate a roast leg of lamb for his Sunday lunch or had seen "Lambchop" (a children‟s TV character) on the TV. At this point in time we were lost. Then to our rescue came a lady member of the club. Her father had a set of rams horns in his garage which he kindly loaned to the club. Our designer copied this set of rams horns and we have our magnificent logo today. Crisis Within a short time it became apparent that true leadership was needed within the club in the

financial area. The lack of this was creating a crisis within the club. Into this void strode a “giant” man from the north of England, he said “Eeh bah gum lad, there‟s a reet problem „ere”. From that moment he took up the reins of office and became the saver of the club. He collected all dues from members who defaulted and organized fund raising and other activities that were to put money into the club cash and enabled the club to survive and become what it is today. Mike Brown

RAMS RFC 25 jaar "GEBOORTEGEGEVENS VAN DE RAMS" (geb. 6 december 1971) Deze titel is gekozen om gegevens aan te reiken en/of toe te voegen bij hetgeen jijzelf al dan niet hebt meebeleefd bij de geboorte van The Rams R.F.C. Apeldoorn in 1971. In 'Neerlands lichtstad' nam een onderneming ooit het mooie besluit om in de Apeldoornse weilanden een afdeling te beginnen. Al snel ontstond de behoefte aan meer hulp van buitenaf, welke werkkracht ondermeer werd gevonden in het buitenland. Hierdoor kreeg men in Apeldoorn te doen met meer dan 10 verschillende nationaliteiten. Er werd hard gewerkt, maar er bleef ook tijd voor ontspanning en een van de hoogtepunten voor de Amerikaanse collega's was de wekelijkse vertoning van de N.F.C. (American Football) verslagen op film in de CSI-kantine. De films werden wekelijks uit Duitsland overgevlogen en hierdoor bleef men dus up-todate. De mogelijkheden tot ontspanning werden ondermeer bekend gemaakt in een wekelijks verschijnend overzicht dat in het Engels aangaf waarheen men zich zoal in zijn vrije tijd kon begeven voor zowel cultureel als sportief tijdsverdrijf. De werknemers werden zelf steeds aktiever op sportgebied, zomers buiten op een veldje en 's winters werd er zowaar een sportzaal gehuurd voor van alles en nog wat (volleyball, basketball, badminton etc.).

Ik zou niet weten hoe, wie of wat het besluit deed ontstaan om rugby te gaan spelen, maar opeens waren er rugbyspelers. Aan elke nieuwe collega werd gevraagd of hij ook rugby speelde en op welke positie. Werkneemsters waren er natuurlijk ook, maar rugby voor vrouwen was nog niet in zicht voor Apeldoorn. Ik vraag me trouwens af of al die mensen die gingen meespelen hun 'rugby kit' bij zich hadden. Als dat het geval is dan had je zeker te doen met de ware liefhebbers. Stel je voor, solliciteren naar een baan in het buitenland en dan heb je een rugby-uitrusting bij je en dat in Holland, waar rugby, weliswaar, bestond maar niet alom bekend was! Alles goed en wel, er moet wel enorm veel over rugby gepraat zijn, zowel in de computercentra als in De Mot, De Philosophe waar Braakhekke nog zijn pollepel zwaaide, De Olifant, in het Oude Huys en in al die flats in Einsteinlaan, Voltastraat etc. Het resultaat was dat de Rams werd opgericht in Van Neck's café. Ikzelf ben ooit door een dom toeval supportend lid geworden en vanaf dat moment trok ik regelmatig mee met de Rams langs de Nederlandse velden. Mopperend soms, omdat de spelers wel een warme douche konden nemen na afloop van een wedstrijd in de stromende regen en omdat de toeschouwers maar om de kachel moesten zien droog en warm te worden. Daar tegenover staan de warme, lome middagen op 'sappige weiden' wanneer de rugbyspelers hun harde hete gevecht aangingen en je als toeschouwer heerlijk genieten kon van 'just being there'. Er werd in die tijd nog volop gezongen en wat in de 'kerk-bar' in de Sumatralaan uit die

'volle borsten' kwam was eigenlijk niet bestemd voor meisjes-oren. Veel is er op rugbygebied veranderd sinds de prille dagen van de Rams, maar ik hoop dat ieder Rams-lid nog net zoveel plezier beleeft in deze club als dat in de beginperiode het geval was. M. Turner, augustus 1996

13

RAMS RFC 25 jaar

RAMS REMINISCENCES The dates, names and venues in this account are completely unreliable and should be checked by reference to others who were there and whose brain cells have not yet succumbed to alcoholic deterioration. I have, as an English gentleman, of course disguised the names of any young ladies with whom we cavorted.

pint ) - my vision of inheriting the family hostelry faded along with his discovery of my shoes in his daughter's bed room.

I joined Computer Sciences International, by the skin of my teeth, in the Autumn of 1971. The interview took place in London and consisted of one or two preliminary questions of a technical computing nature until the interviewer discovered that I played squash, upon which we had a long discussion on the merits of the game. Clearly satisfied with my forehand technique he promised to get in touch as soon as possible. I then took off to Bristol on a short contract, staying in a wonderful hotel, sadly now demolished, the Hawthornes, with seven different bars.

On the long train journey home I stopped off at AWRE Aldermaston to visit friends and ex-work colleagues, who persuaded me to stay until the Saturday since the 4th team were short of players; this was not a new problem. In fact, when I started playing rugger at AWRE I went through the first half of the season thinking we were somehow allied to League since we never had more than 13 players on the pitch. Finally I arrived at my hometown on Sunday evening just as the seven o'clock shutters were going up so I wandered down to see the gang at the Fox and Hounds for a quick gargle before going home. Ebby Wiggins sternly informed me that my father had been inquiring as to my whereabouts for a week since the CSI letter was burning a hole on the mantleshelf. I finally made it home and wrote back an acceptance.

A job offer to join the CSI data centre in Apeldoorn was duly sent to my parent's home in Sussex. Unfortunately I had by this time become entangled with a well built young programmer named Jane, whose father was a publican in Wales; a potentially fatal combination. Having finished the contract we visited her Cardiff home for a weekend, where to my horror, I found he was only a tenant in a Watney's pub (not that we were very discriminating over our beer in those days - it all went down at one and five pence a

I arrived in Apeldoorn at the start of Autumn and immediately got in contact with John Stewart who was working down in Eindhoven for Philips. John and I had previously worked together at ESOC in Darmstadt for two years where we had first played for Offenbach and then started a rugby team called the Exiles composed of all the various nations that manned the ESOC computer centre. Our players individual temperaments seemed to match their nationalities in that we had a very dour, non-talking, non-kitty-paying Scottish

14

second row; an absolute head-case front row, comprising mad German, madder Englishman, maddest Dutchman, all with thirsts like demented alcoholics. Of the back row one flanker was French, only slightly crazy but always reeking of garlic; one was Portuguese with a very limited understanding of any other language, not a clue on the laws of rugger and not much idea about the rest of life either. Our number 8 was Spanish, capable of incredible bravery but also of unbelievable foolishness. A squat English scrum half who never spoke much (off pitch his mouth was always in a glass). The fly half was Irish with great verve in attack and the ability to shout at others all the time, but unfortunately he had never understood that tackling was required of him and resolutely left it to others. The backs were a mixture of French and Italians, when the line went forward together and passes went to hand they looked magnificent but, as more often occurred, things broke down, the tantrums, screaming of accusations, threats, general mayhem and renting of hair was less than expected of women ! !I have lots of memories of great games playing clubs round Frankfurt in deep snow, frosts, blizzards or alternatively down in Heidelberg sweating buckets in the blinding sunshine. Many English and American service teams, which were very hard games indeed, but anyway that's another story and I digress............... John was playing for Eindhoven firsts, so every weekend for the whole of that season I would train it down to his place, we would drink all Friday & Saturday and chase girls and then

RAMS RFC 25 jaar attempt to play rugger on the Sunday mornings. I never could get used to the continental Sunday fixtures - ghastly idea - always smashed the night before work. Often on a Sunday night the trains would cease running halfway back to Apeldoorn and I would sleep over on Utrecht station going straight into work Monday morning - unshaved unwashed - unloved . Some great characters of the Eindhoven club spring to mind : Teun who knew all the English rugger songs but in an accent so vile no-one could recognise the words; a huge 2nd row with a major grin; Fred who could fart in tune, a very fierce prop who always wore a toupee apart from when he played - no-one had ever seen him actually remove or replace the rug - all of a sudden it was either off as he ran out on the pitch or on as he emerged from the changing rooms! Alan Macdoo; Irish; Neeters; Alan Snow but enough .... it is of Apeldoorn we speak.............. After stints in the Bloemink (where we stay each Easter as though in a 60 style time warp furniture - cloth wall coverings etc - I dread the year we find it changed) and then the Hotel Suisse, (what a marvellous atmosphere - wooden surrounds - great traditional feel - billiards table absolute crime that they knocked Stoffels and this place down). I stayed in Wildernislaan with David Collier and later Bazza Brookfield; Mike Brown at this time was down in Rome but would appear occasionally to remove bunting from the garden just before the landlord visited . We used to go running through Berg en Bos

getting lost and going for miles. Mike had a t heory that you could run yourself sober but unfortunately we drank so much in those days that the effort expended almost rendered us unfit for any form of sport at all. Maybe that's why Mike's legs are somewhat short? Since I was some years his junior I used to be incensed that he could run further and faster than I could - mile after mile we'd lope along, both waiting for the other to say ''Let's turn back now". Further along our road was a house with a high double fence behind which two panthers prowled - used to put the fear of God up us when we'd come stumbling round the corner and a black flash would swoop alongside albeit behind the fence - big sprint for home. In the early days there were a number of Americans at the data centre and they occasionally organised scratch gridiron games naturally when they passed the ball to any of us rugger players we immediately passed the ball backwards amongst ourselves until we reached the touch down area - this used to infuriate the Americans but is not against the laws I believe (or wasn't then) and 1 have never understood why more games do not involve passing. We would then adjourn to a bar and extol the virtues of soccer, gridiron and rugby league or union according to our preference - hour after hour we would rubbish the merits of the other's games and puerile tactics and deride our friends for actually playing such a foolish sport - somewhere out of this was borne in Mike and my minds the idea that we probably knew sufficient players living in

Apeldoorn to put out the core of a team and we could surely find some extra runners to make up numbers. A quick count of likely players ensued : Mike Brown (1st team Wellington scrum half since the year dot - Jersey - Canada - Den Haag just a few of the teams at which he had harangued them for hours with tactical play theory ) had already claimed to have hung his boots up but had them ready for instant retrieval - a truer friend and a better player no man could wish for. I have played alongside Mike back home in Somerset and been to countless Internationals with Mike and Marilyn - I think it was an England v France when Mike was coaching Wellington and had bought one of the first videos around in the UK so that he could study the game and highlight points for the boys - we spent most of lunchtime at the White Hart, Osterley on the way to Twickers, putting down pints of Fullers Pride while Mike explained at length and in mind - numbing detail what a video was all about - ''Whose round?" "No we'd better get to the match" - "Why it's a three o' clock kick-off" - "Oh bugger" says Marilyn " I set it for two!" missed half the match Mike celebrated his 50th at Cardiff Arms Park few friends and thousands of his favourite people: Welsh, Kiwis and Aussies.......... Dick Barton - wonderful bear of a character with a personality to match - I was never quite sure of what he did or who he worked for - never saw

15

RAMS RFC 25 jaar him at CSl or Philips - he used to appear at our parties with a grin from ear to ear and was always saying "aren't we having a marvellous time - isn't it great to be alive" - unfortunately it was always at this point that one of his aggressive girlfriends would turn up and drag out for a good talking to hours would go and each time you went for a pee there would be Dick trying to explain why he was out drinking with the boys and had forgotten her. I know nothing of Dick's previous clubs or rugger experience - he was a good slow forward and a better referee............. Peter Twydell - second row reaching up to the skies - looked the part and talked a blinder of a game but often experienced problems in actually catching the ball at line-outs which is principally why we played him. After we had shipped some pint mugs over and had them installed in the Mot we discovered that Peter could unhinge his jaw and slurp a pint down in 2.3 seconds - this won us huge bets from the opposition who had never seen that much liquid in a single glass before, let alone imagined that anyone would be foolish enough to chuck it down their necks in one belt This ability and having a good voice secured Peter's position in the team............... Marcus Bartlett - excellent back row player who hadn't played since leaving school but took to the game like the great coarse rugger player into which he became - always keen to play whatever the weather or condition of the pitch - always in the action - always with a ready grin - always

16

first to start the songs - control the games - a true ( and unsung ) servant of the club - he it was who designed the Rams logo still in use ( I once visited his design office in Philips where they were modelling Chevy type swept back computers !) Marcus put a lot of time into the group van which we used to great effect - on our first visit to the Munchen Bierfestival Marcus found a pool of litre glass steins and we decided to take 15 to be placed in the Rams club bar for the use of the first team players. We stacked them away on the van floor and covered them up. Returning later that night we found Tim Stratford cavorting with some buxom blonde; not only were the van springs rocking furiously but the glasses could be heard chinking dangerously; without a word Marcus flung the back door wide and dragged the couple, still grunting, out onto the grass - the 1st team glasses were saved. Marcus became a leading player and organiser for the Hampstead club when he returned and I occasionally see him at Twickenham at the Internationals - I shall try to roust him out for Easter „97 Barry ''Bazza'' Brookfield - not a player ( although I seem to remember that he did turn out a couple of times and we had to worry about protecting him, but undoubtedly the man without whose financial acumen the club would not have got off the ground or continued for long - lovely man with a terrible stutter. I was once at a posh dinner with him where he tried for a long time to order fish; after several attempts the waiter sympathetically murmured, "Fish Sir" at which Bazza let rip: " Oh for fuck's

sake!" I once fought a duel with him (umbrella versus Dave's new sword ) all round the house, upstairs along the corridor, into Dave's bedroom, over Dave and girlfriend in bed and back out the door again...... good scout.......... Roger Huddle - soccer player and hard man extraordinaire - happy to turn out when the numbers were low - good ball player but loved to run the game down - " no real skill -should use your feet more " - Roger and his wife Jeni were unable to use their garage at Einsteinlaan since once we got the consession from Grolsch, it was fIlled to the brim with beer cases - a few years ago on one of his visits to the UK when 1 was still playing for Ruislip I managed to persuade Roger to play since we were short - we drove down to Abbey in the fog stopping at every pub on the left, ostensibly to get directions but l'm sure so that we would be too late to play since he was becoming increasingly unsure about actually turning out - we did arrive late but played for the opposition whereupon Rog scored the winning try in his last rugger match - I think he's stopped running the game down now since he supports Australia. Tim Stratford - mad as a hatter - wide boy glorious grin and broken nose - always into trouble - good mate - not a brilliant player but would occasionally turn out with some pushing.................... Mike Staddon - good friend, work colleague and confirmed soccer man - he sold me his bromfiets

RAMS RFC 25 jaar in the CSI carpark - since I had to get home on it he gave me a one minute demo omitting the brake - (it was cold at the time) - as I went arse over tit off the roadside head first into the ditch from which only he could extract me all I could hear was him howling with uncontrollable laughter - an excellent man to have on your side in any situation - what a stalwart of the Rams club Mike has become - an excellent player - good team man - stern referee and he continually takes the piss out of me - Peter Pan Staddon. Big John Mullins and his weird brother who went very strange and with whom Hilly Paalman spent hours / days talking - they had seen us practising on the grass at Buys Ballot Straat and decided to "mosey on over and join in " - John was a brilliant player - very fast, very big, very balanced, could break a tackle, side step off left or right and was big enough to bring powerful players down - his brother was also pretty good in the backsunfortunately they were very straight Americans who could never quite understand the social aspects of the game : drinking, singing and falling over ! - lovely family. Another player who drifted in at the start by seeing us out playing was Rick Bulder - Dutch / American merchant seaman I think - fairly good ball player, knew few of the laws, whenever you desperately needed him to play you'd find he was half way to Rio. Cliff Swain - ex Old Creightonian player - good

on the pitch but was it a pain getting him there would never train or go for a run - fortunately he worked with us at CSI and lived in the flats so by dint of continually telling him he had to turn out we sometimes succeeded. He had a delicious girlfriend and if all else failed we would occasionally get Clivey Knott to "kidnap" her only to be released on the condition that Swain turned out. Robby Bos - terrific fly half but temperamental went to South America just after the plane crash where they ate the fly half first - we warned him to change positions - great to see him turn up some Easters on the Friday - Marcus and I once stayed at his mother's house in Breda after playing the Dutch Commandos - fearful game in which we just won by penalties because they did not understand the laws - they were of course eight times fitter than us and very aggressive. Marcus, Rob and I went out on he town ( to which I had never been ) and they left me chatting furiously to some scintillating piece of goods who I actually got to walk all the way home, unfortunately that was it though and I then had to stumble round Breda trying to find maison Bos - strangely enough after some hours I did find it again but it is not true that I shamed Rob's mother by taking all of my clothes off with the windows open - sheer imagination............. Bit players included : Billy Urie (think he played 1/2 games - soccer player) Clivey Knott - great guy - mad as a hatter - again a soccer boy –

Arsenal fanatic - spoke to him in Hong Kong when I was there for the Sevens but failed to meet up in the drunken ramblings - Aard Treure amazing voice - long hair - good little player went to Ireland - Ben (from Rinska and Ben) social worker used to bring along young fast lads some of whom turned out brilliantly - Pete Hopcutt who was a good player before his terrible accident - a guy called Norman (?) friend of Swains did he actually ever play. Robby Adema great guy - much maligned - mad as a snake Dutch basket ball player - very good skills if only he could get fit and turn up - hard man - once came along to a game with three "good-time" gals from the Red Light area where he ran a bar (the Scottish bar) - after the match when the songs and games started the girls were delighted with "Hold Him Down You Zulu Warriors" and immediately started to strip as well - I seem to remember that this did not go down well with some club members .. Marcus and I were once drinking in his wild bar in Amsterdam, sitting at the counter by a plate of hard boiled eggs - in the well of the bar were two groups of drunken sailors - Norwegian and Finnish itching for a fight - suddenly all the lights failed the next thing I felt this terrific blow to the side of my head - as I reeled around the lights came back on - Marcus had lobbed an egg into the throng to start things up but unfortunately clipped me in the process - this lead to an egg duel in the road outside - three eggs each at 15 paces. Met Robby by surprise in a pub in London where he was

17

RAMS RFC 25 jaar recruiting players for the Amsterdam Sevens – visited the Three Musketeers bar a couple of times for some absolutely wild sessions - last heard he's gone to Oz . And finally ..............Stu "Loper" Morgan moderate player in the backs but a good "hearty fellow" for organising the beer whip and leading the singing - played for AWRE, Haywards Heath and the Darmstadt Exiles............. There must be lots of players I've missed ............... sorry but these were the guys around at the starting up - through that first summer to Autumn period getting things off the ground. I was only in Apeldoorn for the first three official games - although I visited to play later - so lots of the characters and names come later that others will remember. Having decided we'd form a team the hard work of organisation began - we made up posters - took out adverts in the press - explored the locality for suitable venues - contacted the Gemeente and were quickly put in touch with Bas Hageman (lovely to see him at Easter recently - I seem to remember him playing and like the other Bazza we had to protect him - and I certainly recall him reffing - long baggy shorts - bit like some of his decisions !! - excellent fellow all-round) - Bas then took over the ''official'' side to get a pitch and playing rights and a club house etc, etc and Mike and I concentrated on training and turning out a team - lots of impromptu sessions at Buys Ballot ground. Lots of Mike's training techniques and trying to sustain interest / fitness - it really was very difficult (as I have 18

found out since when attempting to get a team for other sports together) to motivate enough people with the belief that they really will benefit and gain by having a run - keeping fit - sweating some of that beer and fags out - there really wasn't any public awareness of health as there is today; and that rugger is a great game to play. What we did was emphasise the good fun - comradeship singing - games etc - that to me has always been the essence of the game. ............ see you at Easter. Stu Morgan

RAMS RFC 25 jaar

19

RAMS RFC 25 jaar

20

RAMS RFC 25 jaar

IN DEN BEGINNE........ Het allereerste team was samengesteld uit personen uit maar liefst 7 verschillende landen, t.w.. Engeland (9), Schotland (1), Ierland (1), Frankrijk (1), Nieuw Zeeland (1), U.S.A. (1) en Nederland (1). Het enige verband met Wales was de naam, Morgan, maar Stu is hartstikke Engels! Voor de eerste wedstrijd hebben wij moeten wachten op Dick Barton, die de "Amstel Bier" shirts had, en daarna werd de opstelling uitgewerkt met als resultaat dat ik flanker speelde, en tevens genomineerd werd als kicker. Tenminste een kick bracht punten. Wat het veld betreft: het leek erop alsof een landbouwtrekker er meerdere keren overheen gereden was. Kort daarna speelden we weer een wedstrijd met een opvallend gunstig verschil voor ons. Daardoor werd een bijeenkomst belegd voor diegenen die belang hadden bij voortzetting van rugby in Apeldoorn. De vergadering vond plaats in café Van Neck op 6 december 1971 met o.a. Stu Morgan, Pete Twydell, Mike Brown, Barrie Brookfield, Dick Barton, Bas Hageman, Tim Stratford en ikzelf. De hamvraag was: zullen wij, aangezien de meeste spelers maar tijdelijk in Apeldoorn verblijven, gewoon met vriendschappelijke wedstrijden doorgaan of voor de competitie inschrijven? Besloten werd voor de competitie, onder voorwaarde dat er genoeg Apeldoorners bij zouden komen om de wegtrekkende buitenlanders te vervangen. De beslissing was voor mij ongunstig, want ik

woonde toen in Arnhem. Gelukkig groeide het Apeldoornse deel. Vanaf februari 1972 werkte ik in Duitsland, echter dichtbij genoeg om elke week naar Apeldoorn te reizen en te spelen. Gelukkig had ik een goede logeermogelijkheid bij Barrie Brookfield. Voor mij was er geen sprake van meetrainen op door-de-weekse dagen, „s zaterdags waren er niet meer dan een handjevol mensen op 'ons' trainingsveld aan de Buys-Ballotstraat. Ondanks de spanning of er op de zondagen wel 15 spelers zouden komen opdagen, bleven we toch winnen. Ik vraag me af of dit afhing van de inzet van de Rams of van de zwakke plekken van de tegenstanders, of beide.

kon doen.Op dinsdag 23 april kreeg ik een autoongeluk en belandde in het ziekenhuis in Venlo met een schedelbasisfraktuur - dus einde rugby. In ieder geval zet mijn zoon Tom, de familienaam door binnen de Rams. Pete Hopcutt

Langzamerhand kwamen er meer Apeldoornse spelers; maar goed ook, omdat het Britse deel verbrokkelde. Ondanks deze afbraak begon seizoen 1972-1973 in de competitie en dat bleek lang niet zo zwaar als ik had verwacht. De enige krachtige tegenstander was KCT Roosendaal (Commando Troepen) en de scheidsrechter in Eindhoven die mijn interceptie afkeurde met als resultaat dat wij verloren met 1 punt. Wat er ook op het veld is gebeurd, het Rams-koor was opvallend aanwezig met hun grote repertoire, en vaak op verzoek van de tegenspelers, 'bracht' Marcus Bartlett zijn uitvoering van Alouette. Tijdens seizoen ‟ 71-‟72 verzwikte ik mijn enkel bij URC en in april '73 gebeurde bij USRS precies hetzelfde. Tevens was dit de laatste wedstrijd waarin ik mee kon spelen. Een week later was het van 19/4-22/4 het eerste Rams Paastournooi, waaraan ik wegens mijn enkelblessure niet mee

21

RAMS RFC 25 jaar

2.2 DE BEGINJAREN Seizoen 1971-1972 (vanaf 6 december) Het bestuur: President Vice-president Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

B. Hageman R. Mullins B. Brookfield P. Twydell B. Brookfield

-

B. Paalman L. v. Gils (Lya) M. Bartlett R. Adema J. v. Dalen

-

M. Brown/ M. Bartlett

Overige bestuursleden:

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team

Tijdens het eerste halfjaar van het bestaan van The Rams R.F.C. Apeldoorn waren er natuurlijk veel randwerkzaamheden die, buiten het spelen om, ook moesten gebeuren. Eerst moest een veld geregeld worden. Dit werd uiteindelijk Sportpark Orderbos (veld 8). Verder moest er ook getraind worden, dit vond plaats op een soort openbaar veld aan de Buys-Ballotstraat. De eerste stappen op het gebied van PR werden gezet door het produceren van T-shirts en posters. Contacten werden gelegd met de pers om zodoende het bestaan van de Rams bekend te maken onder de Apeldoornse bevolking. Er werd ook een begin gemaakt op het gebied van jeugdrugby door besprekingen met diverse scholen in Apeldoorn te voeren om hen te overtuigen van de voordelen en kwaliteiten van de rugbysport. Dit was blijkbaarniet zo eenvoudig omdat uit diverse

Diversen:

22

gesprekken bleekdat rugby toen gezien werd door deze doelgroep als niet veel beter dan straatvechten en alleen geschikt voor technischgeoriënteerde scholieren. De eerste officiële uit-wedstrijd van de Rams werd gespeeld tegen Wageningen en door de Rams met 8-34 gewonnen. De eerste thuis-wedstrijd vond plaats op veld 8 in Orderbos tegen 't Gooi-2. Deze wedstrijd werd nipt gewonnen met 14-13. In totaal werden er 15 wedstrijden gespeeld in het eerste seizoen, waarvan 8 met winst voor de Rams. Er waren 51 spelers met 7 verschillende nationaliteiten die deel hebben genomen aan deze wedstrijden. De meeste punten (54) in het seizoen werden gescoord door Dennis O'Sullivan. Tweede op de lijst was Pete Hopcutt met 46 punten. Het seizoen werd beëindigd met de eerste deelname door de Rams op het Hilversums 7-a-side tournooi, waar voor de laatste keer de originele Rams kleuren, wit met zwarte Rams opdruk, gebruikt werden. Rams RFC eerste 7-a-side team: W. Klein-Klouwenberg, E. Mullins, M. Bartlett, B. Paalman, P. Hopcutt, J. Puister, R. Adema, B. Hilton en R. Huddle

Foto: Nannie Vendelbosch

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1972 - 1973 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

B. Hageman P. Twydell B. Brookfield

-

-

G. Biezeman B. Paalman R. Adema T. Hulsof L. van Gils (Lya) E. Turner

-

B. Paalman

-

W. KleinKlouwenberg

Overige bestuursleden:

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team

Diversen: Jong Oranje

Na een rumoerig en spannend oprichtingsjaar kan het tweede jaar van de Rams als een organisatiejaar beschouwd worden. Het team van de Rams werd ingeschreven voor de Nederlandse competitie en het werd oorspronkelijk ingedeeld in D1 Oost. Later werd dit veranderd in CIII. De clubkleuren van de Rams werden aangepast en vastgesteld op geel met een rode band voor het shirt, zwarte short en rode kousen. Het rood en geel was duidelijk afkomstig van de Apeldoornse kleuren. Hoogtepunt van de eerste helft van het seizoen was de overwining (thuis) op KCT, mede dankzij de inspirerende taktiek van Mike Brown, die wist hoe de Commando's op hun zwakke plek geraakt konden worden. Het was modderig en de zwakste plek van KCT was hun bal-behandeling, dus op een modderig veld met regen kickten wij de bal naar hun toe met als resultaat veel knock-on's, veel losse ballen en uiteindelijk een nipte winst voor de Rams. Aan het eind van dit seizoen werd door de NRB besloten (op basis van een goede prestatie, echter geen kampioenschap en een re-organisatie van de competitie), de Rams in te delen in klasse B1 voor het volgende seizoen. De wedstrijden vonden nog steeds plaats op veld 8 in Orderbos, maar het werd steeds duidelijker dat voor een club met de pretenties van de Rams, een vast speelveld en een eigen clubhuis benodigd waren. Hierover werden gesprekken gevoerd met de gemeente om aan een vast veld te komen. Diverse mogelijkheden werden geopperd, maar de beste leek

die van een veld op Marialust te zijn. Hockeyclub ARES die toendertijd gebruik maakte van het veld op Marialust was van plan om te verhuizen naar Nagelpoel. Het gebruik van hun huidige veld en het daarnaast gelegen clubhuis zou mogelijk door de Rams overgenomen kunnen worden. Na uitgebreide discussies werd overeengekomen dat de Rams het clubhuis van ARES zou overnemen voor een bedrag van  14.250,--. Van de Gemeente werd een renteloze lening verkregen van  9.250,--. Van onze drankleverancier (Vloon) ontvingen we nog eens  6.000,--. Met dit geld was het clubhuis te betalen en verder in te richten. Het clubhuis zou in gebruik genomen worden aan het begin van het volgende seizoen. Tot aan die tijd zouden de wedstrijden nog plaats moeten vinden op veld 8 Orderbos en de derde helft werd gevierd in De Ruif aan de Sumatralaan 56 en later in de Stal. Allebei bestaan helaas niet meer. Bij hun vertrek uit Apeldoorn heeft de familie Mullins als dank voor hun plezierige tijd bij de Rams  1.000,-- aan de club geschonken. Mede dankzij dit gebaar en hun uitbundige ondersteuning in de beginperiode kregen zij het " honorary membership" van de Rams aangeboden Tijdens Pasen kregen we bezoek van RAF Wattisham. Dit was geen Paasfestijn zoals wij dat nu kennen, maar hier kwam wel voor de eerste keer de gedachte voor zo‟n soort feest op.. 23

RAMS RFC 25 jaar Een hoogtepunt in dit seizoen was de interland op 21 oktober 1972 tussen Nederland en Duitsland. Deze wedstrijd werd door de Rams georganiseerd in de toekomstige thuishaven, Marialust. Aangezien dit ons eerste seizoen in de NRB competitie was en omdat wij pas 1 jaar oud waren, werd dit een uitdaging voor de jonge club. Maar het vertrouwen van de bond werd beloond en dankzij veel inzet van de leden werd de interland een groot succes. Tijdens dit seizoen speelde de Rams voor het eerst met een "A"-team, waarin nieuwe spelers ervaring konden opdoen, samen met spelers van het eerste. Dit zou hopelijk leiden tot het begin van een tweede team in de competitie in het volgende seizoen. Verder is er voor dit jaar te melden dat Wim Klein-Klouwenberg door bondscoach Frits Frankfurt werd gekozen voor het Jong Oranje Team dat tegen Oud Oranje in het veld kwam. Een uitstekende prestatie voor een speler die pas een seizoen meedraaide. Als dank voor hun voortrekkersrol bij het opzetten en in leven houden van de Rams werd aan Mike Brown en Stu Morgan het erelidmaatschap van de club toegekend. Op 25 mei 1973 werd van het Ministerie bericht ontvangen dat Koninklijke Goedkeuring was verleend aan onze statuten.

24

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1973 - 1974 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Leden administratie

-

B. Hageman P. Twydell B. Brookfield

-

B. Paalman G. Biezeman W. Aartsen

-

W. Aartsen J. Herbert

-

B. Kamphuis J. Hulleman

In het begin van dit seizoen werd het veld en het clubhuis op Marialust in gebruik genomen; bijna een jaar nadat de keuze hierop gevallen was. De feestelijke opening werd opgeluisterd door bondsen gemeentevertegenwoordigers, die de openingswedstrijd tegen Den Haag bijwoonden. Het eerste team van de Rams speelde dit seizoen in afdeling B1 van de Rugbybond en eindigde vooraan in de middenmoot; een redelijke prestatie. Voor het eerst in de geschiedenis was er sprake van een echte Rams-2, die voor het eerst het veld betraden in

Groningen tegen GRSC op 23 november 1973. De wedstrijd werd verloren, maar de Groningers waren wel te spreken over de traditionele gezelligheid van deze jongste telg van de Rams. Een teleurstelling in de eerste helft van dit seizoen was het niet doorgaan van de Impala's wedstrijd tegen The Royal Artillery. Deze wedstrijd, die toegekend was aan de Rams wegens de kwaliteit van de uitvoering van de vorige interland, moest wegens het slechte weer afgelast worden.

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Diversen: Ned. Studenten team

25 Uit de Apeldoornse Courant

RAMS RFC 25 jaar Een heugelijk feit in dit seizoen was het verschijnen van ons geliefde clubblad "RAMBLINGS". Na diverse pogingen een clubblad (met allerlei verschillende namen) uit te brengen was de geboorte van de RAMBLINGS een feit. Wat het buitenlandse bezoek betreft was het ook een goed jaar. Nadat Daventry een weekendbezoek bij ons had gebracht werd het tijd voor het begin van een echte Rams traditie. Dit was het jaar dat de Rams voor het eerst een echt Paasfestijn organiseerden. Een van onze gasten op dit feest was niet minder dan een rugby-vertegen woordiging uit onze partnerstad in Engeland, Sutton and Epsom. Een goede politieke keus voor een jonge club, maar gezien het resultaat van de ontmoeting, 0-88, een rugby-technisch wat minder geslaagde keus. Blijkbaar was het weekend toch een succes omdat wij hartelijk uitgenodigd werden om hen het volgende jaar te bezoeken. De andere Paasgasten waren Gloucester Old Boys en gelukkig konden wij hier bewijzen dat wij toch rugby konden spelen door met 12 tegen 3 te winnen. Het was tevens het eerste jaar voor de nu traditionele Oud-tegen-Jong wedstrijd op Koninginnedag (gewonnen door Oud met 42-11) en voor de, helaas nu niet meer voorkomende, mosselavond.

Lidmaatschapskaart Ed Turner 26

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1974 – 1975

Het bestuur: Voorzitter Secretaris

-

C. Deriga P. Twydell (H. De Boer) B. Brookfield

Penningmeester

-

Overige bestuursleden: Evenementen Wedstrijd Secretaris

-

G. Biezeman W. Klein Klouwenberg

-

D. Barton C. Deriga

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Diversen:

Door een reorganisatie van de bondsindeling, veroorzaakt door het toenemend aantal rugby clubs in Nederland, kwam de Rams terecht in de eerste klasse noord (eigenlijk een andere naam voor klasse B1). Deze indeling bleek een terechte keus van de bond, omdat de Rams op een punt na van Thor Delft de tweede plaats bezette. Het onbevredigende in deze competitie was het feit dat, vanwege de vele veldafkeuringen, de competitie niet geheel werd uitgespeeld. Er waren nog drie wedstrijden te spelen waarin het kampioenschap nog te behalen viel. Desondanks en door het feit dat Thor de promotiekans niet wenste te benutten zou de Rams het volgende jaar doorgaan naar de ereklasse. Dit betekende dat de Rams het gepresteerd had om in slechts drie seizoenen van de laagste naar de hoogste klasse in het Nederlands rugby te gaan! Het tweede team speelde in het district Oost en eindigde op een respectabele 4de plaats achter The Dukes, The Pigs en Obelix. Een nieuwe afdeling bij de Rams werd opgericht: de junioren. Deze groep, onder leiding van Jim Herbert, zou onze toekomst moeten garanderen.

Doordat de leden verkozen werden om lid te worden wegens een of de ander speciaal talent, buiten het rugbyspelen om, dit leidde tot een bijzonder te noemen club. Destijds had de Rams een breed repertoire rugbyliederen, maar dat was niets in vergelijking met “The Sinners” die als een waar koor optraden. Tijdens onze toer naar Sutton & Epsom later in het jaar werden wij uitgenodigd om, op de vrijdagavond, naar de pub van “The Sinners”, genaamd The Sun in Splendour te Bayswater, te komen voor een ontmoeting, Er werd een uitgebreid buffet aangeboden. Wij hebben hier erg van genoten en als souvenir hebben wij onze clubbel eraan overgehouden. De rest van de toer was ook een groot succes ondanks verliezen tegen zowel Daventry als Sutton & Epsom. Als klap op de vuurpijl werd het seizoen groots afgesloten met drie bezoekende buitenlandse clubs op ons Paasfestijn. Het waren Shelford, Old Redcliffians en RAF Wattisham.

Aan het begin van 1975 werd de Rams bezocht door een club met de naam “The Sinners”. Deze club bestaat uit genodigde leden, d.w.z. dat het niet mogelijk is om zomaar lid te worden.

27

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1975 – 1976

Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

C. Deriga H. de Boer B. Brookfield,

Overige bestuursleden : Senior Commissaris Jeugd Commissaris

-

R. Spreeuw J. Herbert

Captain 1e team Captain 2e team

-

H. Prein G. Biezeman

Trainer

-

Dhr. van Keller

Teamcaptains - Trainers:

Diversen: Oranje Oranje < 23

28

-

H. Wubs B. Rookhuizen

Voor het eerst in hun geschiedenis drong de Rams door tot het walhalla van het Nederlandse rugby, de ere-divisie. Helaas moest een deel van het heldenteam dat dit het vorige seizoen had bereikt de Rams dit jaar verlaten. De twee spelers uit Tonga, Fillipe Huahulu en Sione (Johnny) Vaka gingen terug naar hun eiland. Een andere eilandbewoner, Peter Guy, werd, zoals zovelen van zijn Engelse voorgangers in de Rams, overgeplaatst door zijn bedrijf. Deze verzwakking plus het hogere niveau van de ere-divisie heeft geleid tot het feit dat de Rams niet verder konden komen dan de 10de plaats. Dit was net genoeg om in de ere-divisie te kunnen blijven. Het tweede team kwam uit in afdeling Oost waar zij een gemiddeld seizoen meemaakten.

Buiten de competitieverplichtingen hebben de Rams natuurlijk ook vriendschappelijke wedstrijden gespeeld, zowel in Nederland als daarbuiten. Ten eerste onze toer naar Engeland. Wij hebben dit jaar aan de gasten van het jaar daarvoor, Shelford, een tegenbezoek gebracht en kennis gemaakt met een voor ons nieuwe club, Bromsgrove. Dit was ons eerste contact met Bromsgrove, de vroegere club van onze eerste captain Marcus Bartlett. Als sportclubs zaten we op dezelfde golflengte en de Rams-leden hebben veel goede herinneringen overgehouden aan Bromsgrove. Zo goed eigenlijk dat wij Bromsgrove hebben uitgenodigd voor de viering van ons 25-jarig bestaan tijdens het Paasfestijn van 1997.

Dit jaar was vooral een jaar van groei voor de Rams. Het ledental dat in het begin van het seizoen 73 telde, groeide aan het eind van het seizoen uit tot 119 ! De aanwezigheid van de Rams op representatief gebied werd verder versterkt door Hessel Wubs die opgenomen werd in het Nederlandse senioren team en met Brian Rookhuizen die uitkwam voor het Nederlandse “onder 23" team. In het kader van representatieve wedstrijden zijn de Rams weer gastheer geweest voor een Interland. Deze keer was het de wedstrijd Nederland - Italië. Dit resulteerde in een verlies voor Nederland op het veld van 0 - 24, maar ook financiëel verloor de Rams tegen de tweeduizend gulden bij de organisatie van deze wedstrijd.

Pasen in 1976 werd samen gevierd met Tunbridge Wells en Hampstead, de huidige club van Marcus Bartlett. Aan het eind van het seizoen werd wegens bewezen diensten aan de club Bert Paalman tot erelid benoemd.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1976 – 1977

Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

C. Deriga H. De Boer P. Hopcutt, later vervangen door J. v.d. Pols

Overige bestuursleden: Senior Commissaris Jeugd Commissaris Wedstrijd Secretaris

-

R. Zweedijk W. Aartsen S. Smit later vervangen door R. Zweedijk

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Captain 3e team

-

H. Prein R. Spreeuw H.P. v. Heusden

Conditie trainer

-

L. v.d. Weerd

-

H. Wubs B. Rookhuizen H. Beekman

Diversen: Oranje Oranje < 23 Jong Oranje

Dit seizoen speelde de Rams alweer in de ereklasse, maar ze konden helaas maar 3 wedstrijden winnen. Als gevolg hiervan werden we 11de en er werd gedegradeerd naar de nieuw geformeerde promotie-klasse. Het tweede team eindigde op een verdiende gedeelde derde plaats in afdeling Oost. Dit was helaas niet voldoende voor promotie naar de eerste klasse nieuwe stijl. Met het nieuw opgerichte derde team bleef het bij vriendschappelijke wedstrijden, waarvan de meesten gewonnen werden. Voor het eerst in hun geschiedenis overleefden de Rams de eerste ronde van de Nationale Sevens om in de kwartfinale eervol te verliezen (26-16) van de uiteindelijke winnaar AAC. Dit jaar was vol spanning begonnen door het aftreden van twee bestuursleden, wegens een vermeende ruzie-achtige sfeer die in de club zou heersen. Dit geschil werd wel bijgelegd maar het was een waarschuwing voor de club over hoe het uitblijven van goede resultaten de clubsfeer negatief kan beïnvloeden. Misschien is dit ook een reden waarom het ledenaantal daalde naar 102 (40 senioren, 15 niet spelende, 32 junioren en 15 donateurs) en waarom een geplande toer naar Tunbridge Wells, wegens gebrek aan belangstelling, niet doorging. Gelukkig kan gemeld worden dat een jeugdtoer naar Frankfurt wel doorging en dat ons Paasfestijn een groot succes was.

Onze gasten met Pasen waren St. Francis uit Crawley en een Frans team dat per ongeluk (?) een afspraak had gemaakt voor een wedstrijd tegen een hockeyclub in Uitgeest. Toen wij hiervan hoorden ging een delegatie van de Rams deze ongelukkige Fransen ophalen om hen uiteindelijk mee te laten delen in onze Paasvreugde. Dit hebben ze gedaan door met overmacht onze Engelse bezoekers te verslaan. Iets dat wij de volgende dag, met wat minder gemak, ook gedaan hebben. Andere buitenlandse gasten in dit seizoen waren Northern Ireland Polytechnic. In de Algemene Ledenvergadering van dit jaar zou het erelidmaatschap aan Dick Barton en Barrie Brookfield toegekend worden. Dick accepteert dit maar Barrie weigert wegens het feit dat hij zijn stemrecht zou verliezen en dit vond hij belangrijker dan een erelidmaatschap...

29

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1977 – 1978

Het bestuur: Voorzitter Secretaris

-

Penningmeester

-

Overige bestuursleden: Jeugdleider Wedstrijd Secretaris

C. Deriga J. Hulleman (John) J. v.d. Pols

-

W. Aartsen R. Zweedijk

Captain 1e team Captain 2e team Captain 3e team

-

J. Linthorst R. Spreeuw A. Keus

Conditie trainer

-

L. vd Weerd

Jong Oranje

-

Oranje-B

-

L. van Gils (Laurens) H. v.d. Pavert J. Linthorst

Teamcaptains - Trainers:

Diversen:

30

Op het gebied van prestaties heeft de Rams dit jaar een flinke stap terug moeten doen. Degradeerden wij vorig seizoen naar de nieuwe Promotieklasse, dit jaar scheelde het maar weinig of we waren afgezakt naar de eerste klasse. Baarden wij vorig jaar tijdens de nationale sevens nog enig opzien door de 1e ronde door te komen en een goede partij tegen de latere nationale kampioen AAC te spelen, dit jaar konden we de voorronden niet eens doorkomen. Debet hieraan was zeker de vakante plaats van eerste team trainer. Het tweede team handhaafde zich in de afdeling N.O. eerste klasse. Het presenteerde zich snel als een hechte groep, alleen de fysieke kracht ontbrak als men mocht aantreden tegen eerste teams tegenstanders. Het derde team moest het hebben van vriendschappelijke wedstrijden. Daar onze vroegere tegenstanders competitie waren gaan spelen kwam men niet vaak aan bod. Als oplossing hiervoor zou het derde team volgend jaar in afdeling N.O. tweedeklasse ingedeeld worden en competitie gaan spelen. De jeugd tot 16 jaar draaide mee in de alternatieve nationale competitie en deed veel ervaring op tegen buitenlandse teams. Het ledental van in totaal 88 toonde weer een daling in vergelijking met het vorige jaar. Dit aantal was exclusief het damesteam dat voor het eerst aktief was. Zij werden nog niet aangemerkt als werkende leden.

De Rams senioren hebben dit jaar een tegenbezoek gebracht aan Crawley waar zij te gast waren bij St. Francis. Wij waren letterlijk gasten, want we werden ondergebracht bij de leden van St. Francis in plaats van in een hotel te gaan. Met Pasen ontvingen we Bromsgrove voor de eerste keer. Hiermee werden de vriendschapsbanden stevig aangehaald. De relatie tussen de twee clubs was zelfs zo goed dat de toenmalige captain van Bromsgrove later trouwde met een Apeldoornse, die hij ontmoet had tijdens dit bezoek. Tijdens dit Paasfestijn werd vooral het optreden van de Rams-dames tegen een damesteam van de Wasps een grote publiekstrekker. Een smet op het hele jaar waren de financieën. Voor de eerste keer in zijn geschiedenis heeft de Rams het beheer van het clubhuis aan een derde uitbesteed. Dit heeft door slecht beheer en/of teveel aan persoonlijke vergoedingen (!) geresulteerd in een verlies op de barverkopen; iets dat bij een rugby club schier ondenkbaar is. Het was een harde les omdat anders van de clubhuiswinst veel positiefs voor rugby in Apeldoorn gedaan had kunnen worden.

RAMS RFC 25 jaar

HERINNERINGEN VAN DE LEDEN: TALES FROM THE PAST. If anybody recognizes himself I hope that he will not come looking for me! The tackler I first met the tackler on the training field, he was introduced to me as someone who wanted to play rugby. He had seen it on TV and spoken to people about it. He looked fit and healthy but he was taking the game up late in life. After our first training session he asked about tackling. This is what lots of people avoid especially on the training field and many on the playing field, yet here was a person who was interested in tackling. This was quite a surprise to me. After a few demonstrations he asked if he could be allowed to tackle. We said yes, fair enough, and before the end of the session we were lining people up and he was tackling people left, right, head on, behind, knocking people all over. This amazed me, to find someone who wanted to tackle was a real revelation. It is unfortunate for that person that he came to the game late in life otherwise he could have certainly played for his country. One run n‟arf I was introduced to this player in the changing room as a very fast running centre, certainly his lungs were in good condition as he was also a nonstop talker. However when the match started we won good ball from the line out (surprise, surprise) tthe ball went straight out to this centre who run out

and scythed through the opposition and ran and scored a brilliant try. Unfortunately for him he had to run all 60 yards. Within a few minutes we got the ball again and the same move was on but imagine my surprise when discovering that the centre was on the wing. After inquiring what the problem was he said: “I am knackered, I can only manage one run n‟arf, it„s bloody tiring”. Hence one run n‟arf, not a chinaman just a cigaret smoking Englishman. The big one He arrived at the pitch in the back of a van. He had slept all the way from Apeldoorn. He used to run a local bar, and had been up all night discoing, he did not look as if he could walk on the pitch let alone play. So I was resigned to playing with 14 man. However he did get up and came to the changing room. After a refresher he went into the sauna and decided that he would arrive on the pitch. His arrival was a blessing. The first lineouts he won cleanly and simply. From then on he won line outs at will and charged down the line knocking the opposition all over the place. Obviously for such a big man he was naturally strong but he was also very quick and agile.I learned later that he had played junior international volleyball or basketball for his country and it was obvious that he was another player who, had he started earlier and been dedicated to the game, could have become an international.

The sportsman Apeldoorn had as usual another vital game that t hey must win. We were in the changing room awaiting the arrival of the secret agent. At that time he was the best player in his position and because of that we bent our rules which said that people had to attend an hour before the kick-off or they were replaced. As his time ticked away we had to consider a replacement. Unfortunately the replacement had only had two games in the second team, but he was a very keen and very fit young man. When we informed him that he would replace the secret agent; he was overjoyed he changed quickly and started his warming up excercises by himself and it was obvious that he was very proud to be playing for the RAMS I. However, with 10 minutes to go the secret agent arrived. What a dilemma. Replacing the replacement with the secret agent would enhance our team, and give us far more chance to win. However the decision had already been made based on our rules and therefore the replacement had to stay. The replacement knew that he was not such a good player as the secret agent and the secret agent should really be taking the field. However the regulations have to apply to everyone, even if it weakened the team. In the end the replacement who was a true sportsman asked to stand down to allow the secret agent to play. This person represents true sportmanship within rugby football. Mike Brown

31

RAMS RFC 25 jaar

IT'S ALL MIKE BROWN'S FAULT I joined Westland Helicopters in Yeovil,Somerset, as a trainee programmer in 1966. Mike, still in his twenties (just), came along later as Deputy Chief Programmer. His accent was Somerset with a touch of Canada and we soon got talking about rugby. Although he went home to Wellington at the weekends he trained with the Westland RFC during the week (he always was a bit too keen) and persuaded me to go along. I hadn't played since leaving school a few years earlier and soon realised that I hadn't got any better, but carried on anyway. The beer was cheap and the companionship terrific, on and off the field, at work and in our local drinking den called The Three Choughs. Mike left and got a job in Den Haag and it was by sheer coincidence that I too got a job in The Netherlands a while later. I went to the interview in London on a Monday, after playing rugby in Bristol on the Saturday and going to my parents' house in Essex for the rest of the weekend. One of the first things I did on reaching Apeldoorn was to call Mike and I spent a liquid weekend meeting his clubmates at the Haagse Rugby Club. Mike and I spent a weekend in Paris in April 1970 and saw England humiliated 35-13 by France at the old Stade Colombes. At least I think we did. I had left Mike still drinking in the early hours of Saturday and gone back to the hotel. After wakening that morning and finding myself alone in the room, I had to find The Brown. Apart from

32

consideration for his well-being and the fact that he was a mate who could well be in some kind of trouble, he had our money! After hours of searching I spotted this scruffy belligerent creature snarling at policemen outside the stadium. Guess who. He claimed to have been arrested earlier in the day, along with a group of Frenchmen, for being in the stadium well before the match, drunk, and without his passport. The police had taken all his (our) money and hit him with their truncheons into the bargain. He certainly had a hell of a bruise on his arm. Apart from the rugby itself, which seemed to consist of constant French scores, the most amazing thing to an Englishman's eyes was the police presence. Before the game started a seemingly huge number of police marched out of the tunnel and around the pitch, to be greeted by loud jeers and whistles from the crowd (this was only a couple of years after the student/police fighting in Paris).We survived that weekend and carried on in the usual style in Apeldoorn after Mike also joined CSI. Stu Morgan is the next guilty party. I was sent to Frankfurt in 1970 for a few months and met Stu, who had just joined CSI, when I was on a trip back to Apeldoorn. These were the days when Joop Braakhekke still had all his hair and was running a marvellous bistro called le Philosophe in the Paul Krugerstraat. It was CSI's favourite meeting place and that's where I met Stu. The next thing I know is I'm playing for the Exiles from ESOC Darmstadt against a Frankfurt club. Nearly two years without rugby and absolutely no training whatsoever meant

I could hardly move for two days afterwards. Richard Burton (that's Burton, not Barton) said he gave up rugby when he found he was playing Hamlet but looking like Richard III. I know how he felt. The Germans in Frankfurt were keen players and good singers, but their knowledge of English went only as far as the songs! Incidentally, it was Stu who called us the Rams, after his old club in Haywards Heath.

Back in Apeldoorn I found the time and energy to get married. Poor Lidy. She'd heard about rugby and had tolerated my getting up in the middle of the night to listen to the radio broadcasts of the British Lions thrashing the All Blacks that summer, but could have had no idea what this strange violent foreign game was going to mean in her life. Mind you, I think her enthusiasm might be something to do with seeing thirty men in shorts running around and getting all sweaty... There was a regular CSI Tuesday night billiards tournament in a café near the Koninginnelaan and it was there that the plans were hatched and our first meetings held. I had to do something because my billiards was even worse than my rugby. It was almost certainly here that I first met Bas Hageman, who did a great deal for the club in its early years and so contributed so much to its success. As a referee, Bas was very interesting. His "Concerto for Whistle" had new variations every game. He was scrupulously fair, however. There was the game in the days when we were still playing in Orderbos when Willem Klein-Klouwenberg

RAMS RFC 25 jaar

carried the ball over the opposition's dead ball line before crossing back and touching down. Bas did not award a try of course and we all paused to admire his integrity before we attacked Willem. The other Brits who were around in 1971 were mostly at CSI and Philips, but with a few "outsiders" from bars and parties. It was a while ago and all that beer back then and advancing old age now have scrambled my recollections of the exact circumstances. Unlike Stu, I did go to Dick Barton's office in the Philips complex, but I don't know what he did there either! We used to hold occasional "homesickness parties", usually at Barrie's flat, listening to Dick's Goon Show records and Barrie's Blaster Bates stories, all we daft Englishmen ending up in a helpless state from the laughter and the beer. Dick had a great chuckling laugh that only subsided a bit when he was due for an ear-bashing from his girl friend, which was about every Sunday evening. He used to say that he went home looking for warm heart but all he got was cold shoulder and sharp tongue. Dick and I sat our referee's exams together in Utrecht one evening and I think he had the best score of all the candidates. Was it Hans van Noort who collided with Dick on the field one day and broke Dick's jaw? Good old Bazza, a fellow programmer from CSI and almost as bad a billiards player as I was, volunteered to do anything but actually play. His

keenness and organisational ability, not to mention bullying, were vital to our survival. I really don't know what we would have done without him. Stu's mention of the Gridiron sessions with the Americans reminded me of the time both Barrie and I were there, on different sides, and we collided. As might be expected from such a coming together between two blokes at opposite ends of the size spectrum, poor old Barrie ended up with a broken collarbone. It was a complete accident and I still feel bad about it today. The Amsterdam Sevens of '74 was one occasion I remember Barrie falling asleep into his dinner in a Chinese restaurant and we had to carry him back to his hotel, the Krasnapolski, I think. The rest of us were dossing down on various people's sofas and floors but that was a bit too rough for our Bazza. After the Rams had been in existence for a season or two, Barrie drove me to HRC one evening for the AGM of the NRB despite his not being able to follow the proceedings of the meeting. We had to go there to find out what was proposed for the coming season, because the number of clubs had increased so much that the whole competition structure was about to be changed and we didn't want to get stuck in a pool with the wrong level of opposition. It must have been in 1973 or 74 because the oil crisis had led to there being a speed limit of 100 kph and driving a BMW at that speed was so boring that I fell asleep, but worse still was that Barrie did so too, behind the wheel! Fortunately we both woke up and no damage was

done, but it wasn't a nice moment. I never did find out what Marcus was being paid to do at Philips but his contacts were very useful in getting the artwork for the club badge and the silkscreen printing done for our T-shirts. The predecessor to his VW van that Stu talks about was a very tatty old 2CV van whose fuel tank dropped out one night while Marcus was driving through Apeldoorn. Rumour had it that the police found there was more beer in Marcus than there was petrol in the tank, but that might have been an exaggeration... The VW van did sterling service as club transport. We were on our way to a match one cold day and I was in the posh seats up front, with various players spread about the back of the van. After a while a horrible smell was becoming noticeable and all sorts of comments were being made about people's gastric processes. Suddenly Teun Hulshof let out a yell of agony and grabbed his leg. He had been leaning on the hot air duct and his trouser leg was nearly burnt through! There was Pete Hopcutt, "the grin on a stick", who, being from "Oop North", admitted to having had connections with Rugby League at some unspecified time in the past but had come back to the True Path, so we forgave him. We had to, we were short of players. His car accident was a tragic end to a very useful playing career. Going back to the Amsterdam 7's of 1974, that Saturday night I slept on the floor of Denis O'Sullivan's flat in Amsterdam. I think Denis was 33

RAMS RFC 25 jaar

originally another of the International Artists mob from Philips (technical authors, computer operators, etc) like Pete Hopcutt and Marcus Bartlett. He had a good turn of speed on the pitch, jersey always outside his rather short shorts, but was very reluctant to pass the ball. He also had an aversion to training and we were never sure if he was going to actually turn up at a game or not. It was also at those '74 Sevens that we met John Taylor, then a Welsh international and later captain of his country. It turned out he had been at Watford Grammar School with Dick Barton, although he was a little younger than Dick. Dick took a photo of him wearing a Rams sticker on the British Lions tracksuit he had worn as a member of that great side that beat the All Blacks in '71. The day after the Sevens I had to go into hospital and unfortunately had to stay there for six boring weeks. Apart from family visits, the only time I cheered up was when kind-hearted souls such as Barrie, Dick and Gerard Biezeman came to see me. It wasn't entirely altruistic on their part as they always brought me beer instead of grapes and very kindly helped me drink it. The others that Stu has mentioned were all remarkable too in their own ways. I have better recollections of off the field rather than on it as I was so short-sighted I couldn't see a damned thing if it wasn't happening right in front of me. That's my excuse for not catching the ball very much. 34

Another player from the RAMS, Bert Paalman, a professional engineer, was then a near neighbour of my parents-in-law and was famous locally for having built a rabbit hutch from which the rabbit escaped within 30 minutes. Bert also helped build the first bar we had in the clubhouse... There was also Jim Herbert, from Sunderland, married to a Dutch girl and living in a very pleasant house in Berg en Bos. Back row player as far as I recall. Nothing scandalous to relate about Jim, a useful player and respectable family man. We had great fun on our first tour, to our twin town of Sutton, on the south-west side of London. We were reasonably well-behaved most of the time, although Hans Prein did find himself stark naked one evening on a pavement in Paddington, locked out of the restaurant. We went to the Calcutta Cup match at Twickenham and saw England win, but only just, thanks to Scotland missing two penalty kicks right at the end. There are still some souvenirs of our visit to the Sutton & Epsom club hanging in the Rams clubhouse. One abiding memory of that club is of a seemingly endless line of girls kissing us all goodbye at the end of the evening. Magic Moments! The Harwich to Hoek van Holland ferry trip was a nightmare for most of the Rams as it was in Force 9 or 10 weather. The De Boer family and I were some of the lucky few who were not sick, most of the party (not that they were in a party mood) turning greenish and not being interested in adopting any sort of upright position. I did my best to uphold

the honour of the Rams by continuing to drink in the bar for as long as it was open. I thoroughly enjoyed the crossing and found when I got back to Apeldoorn that the bathroom at home was going up and down as well. Philips cut back on their computer operations in Apeldoorn and CSI transferred me to Eindhoven in 1973 where I worked with Cliff Swain on support systems for computerised telephone exchanges. Like Stu Morgan, I got to know the lads at the Eindhoven club and also that rickety old clubhouse that had once been an ice-cream factory. The beer they sold was Dommelsch and I always thought it tasted as if it came straight from the river. The first time the Rams played Eindhoven was in the very early days before we joined the NRB competition and I think we beat them. Barry then added insult to injury by selling them Rams T-shirts from that little brown suitcase of his. It goes to show what a businessman our Bazza was. Not only did he get the other team's money from beer sales when they visited us, but then got even more when we played away from home! I think it was against Eindhoven that I played my last ever game of rugby. There is a shield from the Nederlandse Politie Academie in the clubhouse. If you're wondering why it's there, I can tell you. We were asked by the Politie Academie in about 1974 to train them for a sports competition between training establishments of a similar nature, I think it was. As I was on sick leave at the time, I spent some days there helping them with the basics of the

RAMS RFC 25 jaar game. I don't remember what happened in their competition eventually, but we were given the shield as a memento. Having had to stop playing as the result of illness, I took up refereeing for my last season or so in Apeldoorn and quite enjoyed it, but it wasn't the same as playing. Rams teams used to complain that I was harder on them than on their opponents because I expected them to know the laws... We all have off days, but there was one game I still have nightmares about. Fortunately the Rams were not involved, as it must have been one of the worst refereeing performances on record. Had anyone from Apeldoorn been there I would never have heard the last of it. I remember where it was, but not too much more.

I feel proud to have been associated with the early days of the Rams and hope that the club continues for many years in the spirit of friendship and enjoyment that rugby and the Rams is all about. Pete Twydell

One very silly incident at another match springs to mind. I always used a polished old English penny for the toss as it was big and shiny, and cheap! My brain was not quite switched on because instead of asking the captains "Kop of munt?" I asked "Kruis of munt?" We lived in the Kruizemuntstraat at the time, so the connection was all too easy! I was sorry to leave Apeldoorn and the club in 1976, but had to return to England for my job. I was unable to continue refereeing, for various reasons, and never got involved with any local clubs. My only close contact with rugby these days is when we visit Apeldoorn, but I still miss playing, even twenty-two years after my last game. 35

RAMS RFC 25 jaar

"DID YOU BRING YOUR KIT?" Helemaal precies weet ik het niet meer. Slijtage aan 't benul, een "Korsadroord' of simpele vergeetachtigheid? Ik mag dan misschien de juiste datum kwijt zijn, veel van die eerste pot weet ik me nog wel te herinneren. Het was dan ook gelijk raak (tot over mijn oren verliefd) en die eerste aanraking met de keizer aller sporten heeft mijn leven een drastische wending gegeven.

Het was in ieder geval voorjaar. Ik herinner me een zonovergoten zondag aan de Buys-Ballotstraat. Zaterdags daarvoor had ik een eerste "training" meegemaakt waarin ik geleerd had dat de bal naar achter gegooid moest worden. En tackelen dat had ook iemand mij voorgedaan. 's Morgens had ik gevoetbald voor het zesde team van Albatros in Ugchelen. Na die wedstrijd toog ik naar het "Ramsveld". De doelen waren opgericht van min of meer rechte dennenstammen en de dwarsligger was er met touw tussen gebonden. Zomaar een plek in een park. Mannen stonden zich om te kleden bij omhooggeslagen kofferdeksels van geparkeerde auto's. Langs de kant van het provisorisch aangegeven veld was het een vrolijke boel rond een aantal kratjes bier. Een grote Engelsman kwam naar mij toe: "Did you bring your kit?" "Yes." "Do you want to play, Wageningen is one man short?" "Yes." De grote Engelsman nam me mee en stelde me voor aan een Wageninger; ik kreeg een shirtje overhandigd met het verzoek me razendsnel om te

36

kleden want de kick off zou zo plaatsvinden. Wageningen bestond blijkbaar al enige tijd want zij hadden paarse shirts. Zwaar hing het aan mij uitgereikte shirt om mijn lichaam, dat moest wel haast een echt rugbyshirt zijn. Ik zag de Rams in Teeshirtjes. Mij leek Wageningen derhalve in het voordeel (wist ik veel) en ik voelde mij daardoor buitengewoon géinspireerd. Het probleem was alleen dat ik totaal niet wist wat ik moest doen. "Wat moet ik doen?" vroeg ik aan het dichtsbijzijnde paarse shirt. Hij wees me een groepje kerels dat druk doende was elkaar innig te omarmen om daarna door de knieën te zakken. "Ga daar maar naar toe." Ter plekke werd mij verteld dat ik mee moest doen in deze omarming en wel aan de achterzijde met mijn hoofd tussen twee machtige billen. "Duwen moet je en vast blijven houden."

Een man in een totaal afwijkend shirt blies op een fluit ten teken dat de wedstijd kon beginnen. Ik heb maar wat meegehobbeld. Bij de eerste scrum lag ineens de bal aan mijn voeten en een klein paars shirtje griste die bal razendsnel weg. Een klein Teeshirtje verhinderde dat, wat voor mij het signaal was me ermee te bemoeien. Een seconde later lag ik bedolven onder een kluwe van mensen. Ik genoot. Ik genoot de gehele verdere wedstrijd. Als ik de bal ooit kreeg mocht ik rennen. Passen kon ik nog niet (volgens sommigen nog steeds niet) dus uiteindelijk dan maar rennen tot ... Als ik een Teeshirt met de bal ontdekte in mijn buurt mocht die tegen de grond. Dit was iets heel

anders dan dat saaie voetbal, waar je bovendien steeds moest uitkijken dat ze niet je enkels of je schenen in elkaar trapten. Ik denk dat ik twee keer veertig minuten tegen mezelf heb lopen zeggen:" te gek, ik wil nooit meer wat anders."

Mijn leven heeft er sindsdien een totaal nieuwe dimensie bij gekregen. Was ik ooit een pure individualist, dan heeft de rugby-sport, maar zeer zeker ook het leven in de club tussen aanvankelijk hoofdzakelijk Britten, van mij een mens gemaakt die het aangenaam vindt met een groep samen te werken. Veel ben ik de sport en de Rams verschuldigd. Als ik met anderen over mijn eerste jaren als rugbyer praat, kan ik altijd met trots vertellen dat ik, alhoewel ik al een flink aantal jaren bestond, toen op die voor mij gedenkwaardige zondag pas echt werd geboren.

Hans-Peter van Heusden 5 augustus 1996

RAMS RFC 25 jaar

37

RAMS RFC 25 jaar

38

RAMS RFC 25 jaar

2.3. PUBERTEIT Seizoen 1978 - 1979 Het bestuur: Voorzitter Secretaris

-

Penningmeester

-

C. Deriga J. Hulleman (John) J. v.d. Pols

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Jeugdleider

-

R. Zweedijk W. Aartsen

-

J. Linthorst H. Beekman E. Turner M. Zwaan L. v.d. Weerd M. Staddon

-

B. Rookhuizen L. v. Gils (Laurens) H v.d. Pavert

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Captain 3e team Jeugd 14-16 Conditietrainer Trainer Diversen: Oranje Jong Oranje

Het eerste team speelde dit jaar in de Promotieklasse en eindigde onderin. Het tweede speelde in de 1e klasse Noord-Oost en deed het daar best goed, al werden ze net geen kampioen. Het derde team speelde voor het eerst in de competitie en was ingedeeld in de 2e klasse Midden. Vanwege een erg strenge winter werd er door de NRB besloten om GEEN degradaties/ promoties door te voeren. Ook hebben de Ooien, zoals de dames zich noemden, meerdere malen de wei opgezocht, al bleken veel tegenstanders toch te sterk. De mosselavond was, afgezien van wat mensen die niet kwamen opdagen, erg gezellig. Het paasfestijn was natuurlijk erg gezellig. Gasten waren Sutton and Epsom (London) en Hampstead uit de U.K. en Kinheim, Ascrum en Big Bulls uit Nederland. Voor de 13 voorwaartsen die het hebben meegemaakt zal de toer naar Ongar R.F.C. het hoogtepunt van het seizoen zijn geweest. Het begon al in de trein, want het zingen zorgde ervoor dat we in Amersfoort uit de trein werden gezet. Dit maakte niets uit, omdat we daar toch moesten overstappen. Op de boot ging het verder met de kippetjes van Chris, waardoor de steward „s ochtends dacht dat er kannibalen aan boord waren. The Lion and the Lamb, zoals het hotel heette in Brentwood zal iedereen zich nog kunnen herinneren. Vooral vanwege de

gezellige bediening door eigen Rams personeel. Maar ook door de prachtig gepoetste (en hierdoor onherkenbaar geworden) rugby-klossen. Voor de wedstrijd tegen Ongar brouwde Hans nog een kleine cocktail (3 liter) voor de tegenstander. Nadat zij deze op de middenstip hadden opgedronken dachten wij wel te kunnen winnen. FOUT : volgens ons had Hans er kerosine ingestopt inplaats van drank, want de tegenstanders “vlogen” om ons heen. Frankrijk-Engeland hebben we ook nog bezocht, wat een hele mooie wedstrijd was met een verrassende uitslag. Bij de terugreis wist Joop een snellere route, waardoor we via Londen weer door Brentwood zijn gekomen. Aan het eind van het seizoen werd de grote verbouwing van het clubhuis opgestart. Dit betekende verbouwing van keuken en bar, verplaatsing van het toilet en nog meer. Dit geschiedde vooral door inzet van de jeugd die op een gegeven moment zelfs de meewerkende senioren aan het commanderen was. Laurens van Gils, die dit seizoen voor Jong-Oranje uitkwam, mocht tevens aan het eind van het seizoen een hele week op trainingskamp naar Wales op kosten van het Leo van de Kar Fonds.

39

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1979 – 1980

Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

Overige bestuursleden: Penningmeester clubhuis Social Committee Jeugd Begeleider Club Captain -

C. Deriga J. Westdijk K. Kraaykamp

E. Turner F. Winkel W. Aartsen J. Hulleman (Juul) H. Prein

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Captain 3e team Jeugd 14-16 Dames Trainer Conditietrainer

-

H. Prein C. Vissink L. Donk M. Zwaan G. v.d. Kluit W. Aartsen L. v.d. Weerd

-

H. v. Noort H. Prein M. Zwaan M. Zwaan

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Jong Oranje

40

Vanwege de erg slechte winter besloot de NRB om de competitie vriendschappelijk uit te laten spelen en geen promotie/degradatie toe te kennen (voor het tweede achtereenvolgende jaar). Maar door een aantale nieuwe clubs werd de indeling toch iets gewijzigd. Het eerste team speelde in de Promotieklasse, maar verloor vaak en soms met grote cijfers. Het tweede speelde weer een goed seizoen in de afdeling Noord-Oost 1e klasse en werd net weer geen kampioen. Het derde was onverwachts gepromoveerd naar de afdeling Midden 1e klasse, maar had het daar erg moeilijk, vooral door een sterk wisselende samenstelling. Dit seizoen werden de dames voor het eerst echt lid van de club. Zij speelden onder leiding van Tru met een erg variërend team een aantal zeer acceptabele wedstrijden. Dit seizoen werd begonnen met de opening van het verbouwde clubhuis door BSV uit Wilmersdorf (Berlijn). Alhoewel het paasfestijn financieel gelukkig nog een acceptabele zaak was, vielen de gasten uit Engeland genaamd Vauxhall Motors wel erg tegen. Omdat een andere club had afgezegd om met Pasen te komen waren deze jongens op het laatste moment geaccepteerd (maar nooit weer). De toer naar Bromsgrove was gelukkig een absoluut hoogtepunt van dit seizoen. Vooral omdat ook Wiveliscombe daar op bezoek kwam.

Dit was een echte ouderwetse rugby-reünie. Op de heenweg lukte het Koos om in de bus een toilet te vinden (of was het toch een lege fles), waardoor de wagens achter ons de ruitenwissers moesten gebruiken. Ook al waren de velden niet optimaal (een bergbeklimming en een moeras survival tocht waren betere benamingen), toch waren de westrijden erg leuk (ook al verlies je met 16 van 15 man). Ook bleek de Engelse keuken (vooral de narcissen) een rare uitwerking op sommigen te hebben, ook al zei Hans dat het water van de bloemen bedorven was. Bij het vertrek moest Jeroen zonodig nog wat vuurwerk afsteken en deed dit vlak achter een “bobby”, waardoor onze Engelse gastheren bijna een beroerte kregen. De jeugd had hun eigen toer naar Sheffield welke ook erg geslaagd was. Ook kregen zij met Pasen nog Fernwood School op bezoek en verder in het seizoen nog Jordan Thorpe School. Meestal moesten zij combineren met andere teams, maar soms konden zij een echt eigen team op de been brengen. Cees gaf op 1 februari aan dat hij zijn functie als voorzitter neerlegde. John Turley zou hem tot het eind van het seizoen vervangen als voorzitter ad interim.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1980 – 1981

Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester:

-

W. Aartsen H. de Boer K. Kraaykamp

Overige bestuursleden: Penningmeester clubhuis Wedstrijd Secretaris Commissaris Jeugdcommissie

-

E. Turner J. Westdijk F. Winkel R. v Kruyssen

Captain 1e team Captain 2e team Captain 3e team Dames team Jeugd captain

-

T. v.d. Spaan H. Beekman H.P. v Heusden T. v. d. Kluit M. Zwaan

Conditietrainer

-

L. v.d. Weerd

-

F. Winkel B. Strokappe niet verleend

Teamcaptains - Trainers:

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar

Het eerste team begon in de Promotieklasse en verloor vaak, het eindigde als voorlaatste en degradeerde niet, omdat de NRB de indeling weer eens had gewijzigd en de Promotieklasse opsplitste in twee Promotieklasses. Het tweede team speelde dit seizoen moeilijk en eindigde onderaan in de afdeling 1e klasse NoordOost, voornamelijk door een gebrek aan spelers. Het derde team speelde in de regionale 1e klasse Midden. Dit seizoen werd vooral gekenmerkt door veel discussies over het beleidsplan en hoe om te gaan met mensen die alleen maar recreatief een balletje wilden spelen. Dit had als gevolg dat het tweede team “vrijwillig” degradeerde. Door een zeer slecht contact met de gemeente en de scholen was er veel correspondentie nodig om de gemoederen tussen ons en deze twee instanties weer op het normale vlak te brengen. Niet alleen de prijs was een obstakel, maar ook de drukke werkzaamheden aan het JubileumPaastournooi, en alle discussies over recreatief spelen verhinderden dat er weer een toer naar Engeland georganiseerd werd. Daarom besloten een aantal mensen een wedstrijd in Maastricht maar als alternatieve toer te beschouwen. Met zijn allen op zaterdag per trein naar Maastricht. Hier werd verzameld in een plaatselijke kroeg, om de jongens van Maastricht op te wachten. Na een aantal kopjes koffie (of was het toch wat anders) werden we met te weinig

auto‟s naar het veld vervoerd. Hier werd gespeeld en daarna weer naar Maastricht om op het Vrijthof het carnaval mee te genieten. Op zondag eerst nog de carnavalsoptocht bekeken en daarna weer de trein in. Hier moest de conducteur meerdere malen omgekocht worden, maar telkens bleek een blikje jeweetwel genoeg. Het Paastournooi van dit seizoen werd als 10-jarig Jubileumtournooi groots opgezet. Als buitenlandse gasten waren er Bromsgrove, St. Francis en Hampstead. Allen gekomen met twee teams. Daarnaast waren er uit Nederland: Ascrum, Spakenburg, Big Bulls, Greate Pier, Lelystad, Duuvels en Eemland. Voor dit alles werd er ook een aparte uitgave van het clubblad uitgebracht onder de naam “The Jubelings”. Aan het eind van het seizoen ging Willem naar Amerika, waardoor we zonder voorzitter kwamen te zitten. Henk heeft dit tot het eind van het seizoen waargenomen. Ook de heer van Kruyssen moest tijdens het seizoen zijn functie als jeugdcomissielid opgeven. Het trainerschap zou eerst door J. Turley gedaan worden, maar dit gaf zoveel problemen, dat M. Staddon dit heeft overgenomen. Tot ons verdriet stopte ook onze gewaardeerde conditietrainer Leen v.d. Weerd. Hij bracht ons gelukkig nog wel in kontakt met iemand die hem kon opvolgen, namelijk Frans v. Melsen, die het seizoen hierop dan ook deze taak op zich nam.

41

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1981 – 1982

Het bestuur: Voorzitter: Secretaris: Penningmeester:

-

D. Barton H. De Boer K. Kraaykamp

Overige bestuursleden: Penningmeester clubhuis Rugby Manager Special Events P.R.

-

E. Turner H. Prein F. Winkel T. Hulshof

-

E. Ruitinga J. Smit M. Zwaan F. v. Melsen M. Staddon

-

F. Borgs J. Linthorst D. Besselink

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Jeugd captain Conditietrainer Trainer Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar

42

Dit Jubileumjaar leverde niet alleen de nodige festiviteiten op, maar ook veel functiewisselingen, discussies over het beleid en ander gerommel, waardoor de speelprestaties toch duidelijk beïnvloed werden. Zo moesten Henk en Koos halverwege het seizoen van functie wisselen, waardoor Koos secretaris werd en Henk penningmeester. Erwin Huiskamp (Rambo) begon het seizoen als wedstrijdsecretaris, maar moest deze functie eind november neerleggen. Na een paar maanden zonder wedstrijdsecretaris gedraaid te hebben, vond men in februari Lya van Gils bereid als wedstrijdsecretaresse te gaan functioneren. Ook op trainersgebied rommelde het, zodat John Turley niet begon, maar Michael Staddon. Maar deze moest na de winterstop afhaken, waardoor een paar spelers bij toerbeurt de trainingen op zich namen. Ook de teamcaptains leverden de nodige problemen op. Zo moest Fred meteen al afhaken als tweede teamcaptain, waarna het jeugdlid Jelle Smit dit op zich nam. Ook in het eerste team begon Tommy, waarna Hans als rugbymanager dit tijdelijk waarnam, en Eric Ruitinga uiteindelijk het seizoen heeft afgemaakt. Het eerste team speelde in de Promotieklasse Noord, maar degradeerde aan het eind van het seizoen. Dit was voornamelijk te wijten aan een mis-communicatie tussen de captain en de wedstrijdsecretaresse. Daardoor arriveerde de Rams te laat bij de wedstrijd tegen Minerva. Deze

claimden de wedstrijd, waardoor de Rams een degradatie-wedstrijd tegen Wageningen moest spelen, welke verloren werd. Het tweede team speelde in de afdeling Oost 1 en eindigde in de middenmoot. Het derde team was wel ingeschreven voor de competitie, maar door gebrek aan spelers moest het team zich uit de competitie terugtrekken aan het begin van het seizoen. In de herfst werd een groot jeugdtournooi gehouden met Maiden Erleigh School uit Engeland, Kent Schule uit Duitsland, British School of the Netherlands uit Den Haag, NFC uit Amstelveen en AAC uit Amsterdam. Het Paasfeest was ook weer goed bezocht met Wiveliscombe (2 teams) en Saracens uit Engeland, Be Quick uit Groningen en Big Bulls uit Almelo. Op de vrijdag was er nog een jeugdtournooi met DIOK uit Leiden, AAC uit Amsterdam en „t Gooi uit Naarden. Op 7 april kreeg de jeugd nog bezoek van Dunvant uit Swansea. Dit was zo‟n succes dat de jeugd het zelfde jaar in de herfst nog een tegenbezoek heeft gebracht. Bij de jeugdsevens in Castricum legde onze jeugd een goed resultaat op de grasmat. Ook al werd de finale tegen HRC uit Den Haag met 4-0 verloren. Het seizoen werd begonnen met 5 dames, 26 junioren, 46 senioren en 18 ondersteunende leden.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1982 – 1983

Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

D. Barton K. Kraaykamp H. De Boer

Overige bestuursleden: Rugby Manager Special Events Wedstrijd Secretaris

-

E. Turner F. Winkel L. v. Gils (Lya)

-

J. Linthorst F. Winkel T v. Hees F. v. Melsen

Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar

-

H. De Boer T. v. d. Spaan T. v. Hees

Jong Oranje

-

M. v. Dijk A. Wielhouwer

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Jeugd captain Trainer Diversen:

Het eerste team speelde in de eerste klasse Midden en werd dit seizoen kampioen, door een zinderende kampioenswedstrijd tegen de Big Bulls op 17 april (thuis). Hierdoor konden zij na 1 jaar al weer terug naar de Promotieklasse. Het tweede team speelde in de afdeling Oost 1 en werd dit seizoen tweede, achter de Pigs. Frans zorgde voor zowel de conditietraining als de technische training. Gasten met Pasen waren Sutton and Epsom, Deal Wanderers and GEC Coventry uit Engeland, alsmede Duuvels en Eemland uit Nederland. De jeugdtoer naar Swansea die in de herfstvakantie gehouden werd was een absoluut hoogtepunt. Deze was door Michel (zelf nog jeugd) georganiseerd. Maar omdat de bus niet volkwam met jeugd, mochten er ook nog wat senioren mee. Uiteindelijk bleek dit genoeg om een senioren team te formeren. Op de heen- en terugweg lukte het om één van ons zonder paspoort door de douane te “loodsen”. In de bus naar Swansea bleek al snel dat de anti-alcohol attitude van sommige jeugdspelers wat overdreven was. Temeer daar sommigen al .. van de boot afkwamen. De jeugd was bij gast-gezinnen ondergebracht, terwijl de senioren een hotel onveilig mochten maken. De eerste wedstrijd viel uit, omdat het veld van de tegenstander volledig onder water gelopen was. Daarom hebben wij toen maar naar een training van Swansea gekeken. Na die training konden we nog een praatje maken met

deze jongens (waaronder meerdere internationals van Wales) in het “kleine” clubhuis van Swansea. Een bezoek aan het National Stadium in Cardiff (onterecht Cardiff Arms Park genoemd) was erg leuk. Vooral, omdat die rare Nederlanders op hun klompen wel op de middenstip mochten staan, iets dat anders verboden was. De wedstrijd die „s avonds gespeeld werd was heel leuk. Hierbij mocht de Rams de pas aangelegde verlichtings-installatie uittesten. Met als gevolg dat als de lampen aangingen (alleen daar waar gespeeld werd) het licht in hun clubhuis meteen uitging. De slotavond in het clubhuis van Dunvant waar wij te gast waren, was erg gezellig. Dunvant had een echt koor uitgenodigd. De Rams werd gevraagd om ook wat liederen ten gehore te brengen. Onder leiding van Hans Beekman werd toen eerst „Tulpen uit Amsterdam‟ gevold door „Smul Smul‟ gezongen. Dit laatste lied wilde Henk niet vertalen voor de voorzitter van Dunvant. Dit seizoen werd er voor het eerst een toer naar België ondernomen op 5 en 6 maart. De wedstrijden werden helaas verloren, alhoewel tegen Shape maar met 14-12. Dit ondanks een wanhopige try (die afgekeurd werd) van Hans Beekman op de middellijn (!). Tijdens de wedstrijd tegen de Big Bulls uit in november kreeg Henk De Boer een hartaanval langs de zijlijn. Gelukkig was hij na enige tijd al weer op de club te vinden.

43

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1983 – 1984 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

R. Zweedijk K. Kraaykamp H. De Boer

Overige bestuursleden: Special Events Wedstrijd Secretaris

-

W. Nagelhout L. v. Gils (Lya)

-

J. Linthorst F. Winkel F. v. Melsen

-

J. Woltman J. Deriga W. Heukels A. Wielhouwer M. v. Dijk

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Trainer

Het eerste team speelt in de Promotieklasse en eindigde op de één-na-laatste plaats, net boven BeQuick. He tweede team speelde in de afdeling Oost 1 en werd tweede achter Betuwe. Rams-2 weigerde promotie aan het einde van het seizoen, omdat het daaropvolgende seizoen veel tweede-team spelers het eerste team zouden gaan versterken. De club telde 44 seniorleden en 20 juniorleden alsmede 19 niet spelende leden en 1 dameslid. De vereniging werd gedurende het seizoen nog versterkt met een echte Public-Relations functionaris: Gerard ter Mors. Hierdoor werd er in

de media veel meer aandacht besteed aan de Rams dan daarvoor.Er werd begonnen met gerichte jeugd-werving. Vooral in de leeftijdscategorie van 10 tot 12 jaar heeft dit goede resultaten opgeleverd. Het aantal jeugdleden steeg van 10 naar 20. De buitenlandse Paas-gast was Wiveliscombe uit Engeland. Namens de Rams mochten Anno Wielhouwer en Maarten van Dijk Jong Oranje gaan versterken. Het clubhuis van de Rams werd regelmatig “uitgeleend” aan duikvereninging “SUB 70" uit Apeldoorn. Aangezien zij geen eigen clubhuis hadden, vierden zij hun feestavonden bij de Rams.

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Jong Oranje

44

Rams jeugd: Michel Zwaan, Benno van Laar en Anno Wielhouwer Foto: Fred Winkel gggr

RAMS RFC 25 jaar

HERINNERINGEN VAN DE LEDEN: “PUBERALE HERINNERINGEN” Daar sta je dan als een puistige puber op een rugby veld samen met o.a. Laurens van Gils, Luuk van der Heiden, Peter Bos, Hans van Geffen en Rob Bos als trainer. Een aantal weken nadat we al onze schoolvriendjes over dat spelletje met die ovale bal hadden verteld, stond er een volledig mini- rugbyteam dat zich elke zaterdag, onder de bezielende maar meedogenloze leiding van Rob, helemaal de kolere trainde. Op een zaterdag werd ons verteld dat er nog een nieuw lid zou komen. Zien we daar Henk De Boer aan komen lopen met zijn knappe langharige dochter. Je had al die gasten moeten zien kijken toen wij vernamen dat deze spetter zijn zoon Sjoerd was! Ons eerste wapenfeit was de wedstrijd tegen de Pigs uit Arnhem, die al een aantal wedstrijden achter de rug hadden en die mannetjes uit Apeldoorn wel eens even de oren zouden wassen. Maar ze kwamen toch aardig bedrogen uit. Tijdens het spel ontwikkelden we een tactiek van “geef de bal maar aan Laurens of Ruud” dan gaat de rest vanzelf. Na de wedstrijd was Hans Beekman het meest vermoeid, omdat hij 6 T-shirts voor ondergetekende uit de kleedkamer moest halen. Apetrots en half ontkleed keerden we terug naar Apeldoorn. Maar ondanks de successen die wij kort daarop behaalden, waren wij zeer verheugd met het nieuws dat we versterking van iemand uit Zuid-Afrika zouden krijgen. Volgens insiders een rugbyland bij

uitstek met grote sterke kerels. Op de bewuste zaterdag was iedereen extra vroeg op de training aanwezig, glurend naar het hek, om te kijken of onze “African-boy” al in aantocht was. Zien we daar opeens een Sparta met zo‟n scherm erop door het hek rijden. De bestuurder van dit vehikel had een zwart-witte Willempie‟s helm op zijn knar en onder zijn leren motorjas het postuur van een kleerhanger. En wij maar denken waar blijft onze gespierde kanjer nu? Wat schetst onze verbazing; als deze figuur op zijn brommer Fons uit ZuidAfrika blijkt te zijn. Achteraf heeft de Rams de beste Afrikaan gekregen die het maar heeft kunnen wensen, zowel in als buiten het veld. Ons volgende hoogtepunt was een tournooi in Utrecht waar we streden om het Nederlands jeugdkampioenschap voor teams van 16 t/m 18 jaar. We bereikten zonder al te veel problemen de finale tegen de The Dukes uit Den Bosch. Ze meldden ons dat ze nog nooit van de Rams gehoord hadden en dat ze na deze wedstrijd ook voorlopig niets meer van ons zouden vernemen. Tot hun grote verdriet wonnen wij deze wedstrijd met 1 try verschil. Onze trainer Ed Zuscik ging volledig uit z‟n bol en trakteerde spontaan op een rondje cola. Uiteraard waren er ook dieptepunten, zoals de voorwedstrijd bij de interland Nederland - Italië. We speelde tegen de jeugd van AAC, er was een hoop publiek komen opdagen. Helaas hebben we een ongenadig pak op onze donder gehad. Gelukkig begrepen mijn ouders die voor de eerste keer een rugbywedstrijd zagen er niet zo heel van, zodat ik

deze afstraffing tot een nipt verloren wedstrijd kon ompraten. Toch, als je even naar deze tijd terugkijkt, lijkt het of het elk weekend feest was. Als ik er echt over nadenk was het dat ook. Het zingen na elke wedstrijd; Chinezen in Assen plunderen met Fred Winkel die dan met een Eurocheque betaalde en bij thuiskomst de politie bij zijn ouders thuis trof; een wedstrijd in Kleef waar het busje van Hans-Peter door de narcotica-brigade aan de grens langzaam maar zeker werd gedemonteerd . Waar zijn de tijden dat je Laurens in z‟n blote kont aan een lamp in Frankfurt zag hangen en hij later niet besefte dat hij door het knapste grietje van Duitsland weer is aangekleed? Of Hans Beekman werd weer eens thuisgebracht maar onderweg werd hij een beetje misselijk. Gelukkig realiseerde hij zich dat hij de deur van de auto open moest doen voor hij moest kotsen, maar het is wel lullig dat al die Mini‟s z‟n onhandig handschoenenvak aan diezelfde deur hebben. Gelukkig kwam de eigenaar van die auto er een paar dagen later toch nog achter dat er iemand in het handschoenen-vakje had gekotst. Zo kan ik nog wel even doorgaan, maar er moet toch wat overblijven voor het 50-jarig bestaan van de Rams, als we onder leiding van Joop Linthorst met de bus uit het bejaardenhuis worden opgehaald voor een ouwe-lullen avond. Ruud Neijs

45

RAMS RFC 25 jaar

“HET EERSTE DECENNIUM” Ik had een voetbal-periode achter de rug, waarin ik elke zaterdag wel met een blessure thuis kwam. Toen zijn bij mij een keer de stoppen gesprongen, waarna ik besloot nooit meer te voetballen. Mijn zus had in die tijd verkering (of iets wat daarop leek) met een muiter, die later bij de marine is gaan werken. Hij speelde rugby. Op een zondag ben ik eens met haar meegegaan naar Marialust. In die tijd waren de haren van de heren net zo lang als ze wild waren. En zowel het spelletje dat ze binnen als buiten de lijnen speelden, sprak mij bijzonder aan. Niet in de laatste plaats omdat er meer Engelsen rondliepen dan Nederlanders. Op een zondagmiddag dat de Rams hun zoveelste overwinning aan de zegekar bonden en kampioen van hun klasse werden, ben ik behoorlijk dronken geworden. Zo rond een uur of vijf kwamen twee man (Tommie (toen nog wel) van der Spaan en Gerard Biezeman) bij mij. Ze lieten me een papiertje tekenen dat vooraf door de heren was ingevuld. En ook ik was lid. De voertaal was dus Engels. Nu sprak ik een soort Amerikaans en tijdens de eerste zaterdag-ochtend-training werd duidelijk dat de heren dat niet pruimden. Binnen drie weken sprak ik “the Limejuice-lingo”. Ik leerde woorden, die ik nog nooit in het Engels had gehoord. Vooral de liedjes waren een uitgebreide taal-bron. In ieder geval waren ze een duidelijk afspiegeling van wat de heren bezig hield: The Rams R.F.C. Apeldoorn waren “rams en a‟rovin”.

46

Ze speelden geen sport, ze leefden hem. Met al het leuke en minder leuke wat daarbij hoorde. Als je het niet meegemaakt hebt, kun je het je niet voorstellen: - op de deurkruk van een auto, zonder te stoppen vanaf de verkeerslichten op de Utrechtse baan dwars door Den Haag naar de club waar moest worden gespeeld - voor een teammaatje of de kroegbaas van de stamkroeg opkomen als ze klappen krijgen maar ook - met een stevige slok op en getrokken keukenmes tegenover elkaar in de clubhuiskeuken staan of - bij een chinees in Wageningen een bord bami boven het hoofd van de teamcaptain omkeren omdat hij er een stukje vlees van proefde - een teammaatje midden in Londen een tandorie-restaurant uitzetten; in z‟n blote kont met z‟n onderbroek op z‟n hoofd wel te verstaan. Dat alle stunts in binnen en buitenland geen doden en gewonden hebben opgeleverd, moet betekenen dat ze allemaal een bewaarengel hadden, die voortdurend overspannen is geweest om alles ten goede te keren en het kwade te weren. Want naar het buitenland ging en gaan de Rams met enige regelmaat. De eerste keer was in 1975 naar de Engelse partnerstad Sutton. Je liet dan een bepaalde indruk (onze tweede rij een afdruk) achter op zo‟n eiland. En als je dan naar de buitenlanders toe ging, moesten die ook zo nodig een keer bij ons komen.

Het Paas-rugby-festijn De gelegenheid voor dat tegenbezoek is toen het Paas-weekend geworden. The boys van Sutton & Epsom, the Sinners en een legerteam uit Duitsland waren de eersten die de Apeldoornse kroegen en disco‟s in het Paasweekend “onveilig” maakten. Op één of andere manier begrepen de meeste uitbaters van Apeldoorn de mentaliteit van de jongens. Ze knipperden niet eens met hun ogen toen het volgende gebeurde: één van de heren vroeg om stilte, omdat hij iets wilde zeggen of zingen. Die kreeg hij niet. Vervolgens nam hij een stapel bierglazen van ongeveer 75 cm uit de handen van het vrouwtje dat ze net had verzameld. Die gooide hij met luid gerinkel op de plavuizen vloer, betaalde ze inclusief een rondje voor de hele zaak en zong zijn lied. Het nieuws dat je in Nederland bij de Rams een gezellige Pasen kon vieren verspreidde zich snel. En in die dagen was de Rams zo ongeveer de enige rugbyclub in Nederland die een Paasgebeuren had. Dus van moeite doen om clubs te krijgen, was geen sprake. Wel moesten er geselecteerd worden. Dat ging wel eens mis. Zo is er eens een fabrieksteam van een automerk geweest. Die maakten het zo bont dat de Rams hun vriendinnen en vrouwen naar huis stuurden en verboden dat weekend nog op de club te komen. Desondanks ontstond er met een aantal clubs iets wat je gerust een vriendschapsband kunt noemen. En voor het vieren van je tiende verjaardag wil je natuurlijk alleen maar vriendjes om je heen hebben. Voor het vieren van het tweede jubileum werd “the

RAMS RFC 25 jaar social committee” met drie man uitgebreid en de vier togen aan het werk. Ze stelden een verlanglijstje met Engelse clubs op: Bromsgrove R.F.C., Saint Francis R.F.C., Hampstead R.F.C. Ook werden een aantal Nederlandse clubs uitgenodigd: The Big Bulls uit Almelo en de Duuvels uit Zevenaar. Op vrijdag werden de eerste gasten op de club ontvangen en naar hun hotel begeleid. „s Avonds was de eerste wedstrijd. De ontvangstreceptie in een tent, die groter was dan andere jaren, was er één zoals die hoort te zijn. Er kon worden gezongen zonder dat er eerst een oorverdovende disco het zwijgen moest worden opgelegd. Die was later in de avond aan de beurt om de heren én de dames in actie te laten komen. En toen de politie kwam om het geluid uit te doen, was dat niet erg. Morgen weer een dag. Om de vermoeide spiertjes weer optimaal te krijgen was een groep mensen uitgenodigd, die een cursus sportmasseur volgden. Ze waren uitgekeken op elkaars ruggen. En bij de rugbyclub Apeldoorn kregen ze meer dan dat. Ik had het zo geregeld dat ik elke ochtend bij opening van de club en na elke wedstrijd een beurt kreeg. Die gasten deden het zo goed dat je erbij in slaap viel, of had dat een andere oorzaak? Tijdens dit paasweekend waren de weergoden de Rams goed gezind. De wedstrijden werden in een vriendelijk zonnetje gespeeld. Uitslagen deden er eigenlijk niet toe, als we maar konden ballen en een biertje drinken. Na de wedstrijden werd een uitgebreide derde helft gespeeld en onze dames

kwamen naar de club. In die dagen hingen we posters in de stad op. In de diverse ziekenhuizen en zusterflats hingen we uitnodigingen voor de feestavonden op. Hiermee probeerden we te bewerkstelligen dat er niet te “vriendschappelijke banden” tussen “onze” dames en de gasten zouden ontstaan. John Berlin van Bromsgrove R.F.C. had zijn oog laten vallen op Ineke. Hij-die-vroeger-Tommie-heette had deze beauty, die door Ed Turner naar de club was gebracht, voor zich zelf bedacht. Wat nu te doen? In die dagen was Tommie een populaire bink en had meerdere dames om uit te kiezen. De slimmerd koos voor een naamgenoot van de beauty, Ineke dus. Die keuze was dermate in de roos dat Ineke en John een jaar later met elkaar zijn getrouwd. Nee, ik weet het: a dirty mind is a joy forever, maar het was love and love alone. De feestavond kon echt niet stuk. Er stond een formidabele band op het podium. En de gasten hadden het naar hun zin. Op enig moment zag ik de heren van Saint Francis de één na de ander onopvallend de tent uit sluipen. Toen ik buiten kwam waren ze bezig met een “verrassing”. Even later kwamen ze de tent binnen. De band stopte met spelen omdat ze niet meer konden van het lachen. Tot grote hilariteit van de aanwezigen kwamen “de Franciscanen” in een soort polonaise-sprint de tent binnen: spiernaakt en met een meter of twee wcpapier tussen de billen geklemd. Oh ja, het losse uiteinde stond in de fik. En zoals het hoort heeft een van die jongens z‟n billen gebrand. Na het optreden van St. Francis werd het pas echt gezellig. En toen de politie kwam om het geluid uit

te doen, was dat niet erg. Morgen weer een dag. Die werd voor een aantal heren onder ons iets uitgesteld. Ze gingen met Marcus (vroeger de Rams en in 1981 Hampstead) en een maat van hem nog even “een biertje doen” in een kroeg aan de Stationsstraat. Die twee hadden zich voor die avond een beetje uitgedost als gangsters uit een tweederangs film. Van de kroeg was bekend dat ze regelmatig werd bezocht door de penose van Apeldoorn en Arnhem. Na een uurtje kregen de twee Engelse vrienden zogenaamd ruzie. De één trok een pistool en vuurde twee oorverdovende schoten af, de ander tuimelde achterover en bleef “dood” liggen. Het café was ineens een stuk leger. De waard sommeerde ons te vertrekken; hij zou het wel even regelen. De aanwezigen dachten dat hij een beroerte kreeg op het moment dat hij zich over “het lijk” boog en er een kus van kreeg. „s Morgens vroeg lagen we gevieren weer op de massagetafel en deden de daarvoor ingehuurde dames waarvoor ze waren ingehuurd. We konden er weer tegen. Dat hadden we nodig. We werden kort daarop onder de voet gelopen door de heren van Bromsgrove. De eerste een tweede helft konden we niet winnen. Dus onze zinnen op de derde helft gezet. Met zoveel door- gezongen en -gedronken Engelsen was dat geen kleine opgave en de “strijd” ging gelijk op. Totdat ik Sloop John B. begon te zingen. Tot mijn grote verrassing werd het tijdens het zingen van de coupletten doodstil. De refreinen

47

RAMS RFC 25 jaar werden uit volle borst door de ongeveer tweehonderdvijftig aanwezigen meegezongen. Ik kreeg er kippenvel (of is het kippevel) van. Een moment dat ik nooit zal vergeten. De disco-avond kon ook deze keer niet kapot. En toen de politie kwam om het geluid uit te doen, was dat niet erg. Morgen weer een dag. De maandag was traditioneel een dag van afscheid nemen. En dat is nog nooit leuk geweest. Een aantal dames pinkten een traantje weg. The boys dronken een biertje extra. Er werden stropdassen, T-shirts en andere kledingsstukken uitgewisseld en/of aan de rechtmatige eigena(a)r(esse) teruggeven. Voor het organiserende comité en de barstaf kon het opruimen beginnen. Het tweede lustrum zat er op. Fred Winkel

48

RAMS RFC 25 jaar

49

RAMS RFC 25 jaar

50

RAMS RFC 25 jaar

2.4. EEN TWEEDE JEUGD Seizoen 1984 - 1985 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

E. Turner K. Kraaykamp H. De Boer

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris

-

R. Zweedijk

Captain 1e team

-

Captain 2e team

-

H. Beekman / R. Hodson B. v. Laar

Trainers

-

H.P. v. Heusden F. v. Melsen

-

L. Donk A. v. Buuren R. De Boer

Teamcaptains - Trainers:

Gedurende dit seizoen werd voor de derde keer in de Rams-historie een bescheiden aanvang gemaakt met dames rugby. Dit team telde 6 leden, en speelde in combinatie met andere clubs in de competitie. Organisatorisch bleek e.e.a. niet zo eenvoudig te zijn, derhalve was deze activiteit geen lang leven beschoren. Het eerste seniorenteam maakte in de Promotieklasse een moeizaam seizoen door. Zij behaalden slechts 4 punten, waardoor zij aan het einde van het seizoen degradeerden naar de 1e klasse Midden. Het tweede team speelde in de afdeling Oost-1 en handhaafde zich aldaar. Tijdens de Algemene ledenvergadering van 21 juni

1985 werden naast de gebruikelijke prijsuitreikingen (clublid van het jaar etc.), ook nog enkele andere mensen onderscheiden voor geleverde diensten of prestaties. Dit was een initiatief van Roy Hodson. Er werd een huldiging gedaan, zonder beker weliswaar, voor Michel Zwaan, die als titel “Dr. Doolittle” kreeg. Deze titel heeft hij gekregen van Roy Hudson. Roy‟s presentatie ging gepaard met grote hilariteit, omdat hij bekende namen binnen de filmwereld verbond aan bekende mensen binnen de Rams. Zo werd M. Zwaan vergeleken met Dr. Doolittle. Michel heeft zijn “Oscar” met dank geaccepteerd. Het ledenaantal steeg in dit seizoen met 15.

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar

Damesteam

Foto: Marit van Melsen 51

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1985 - 1986 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

E. Turner K. Kraaykamp H. de Boer

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Jeugd

-

R. Zweedijk Luc Donk

Het eerste seniorenteam deed het uitstekend in de eerste klasse Midden, en promoveerde aan het einde van het seizoen weer terug naar de Promotieklasse (Noord). Eén en ander onder de kundige en enthousiaste leiding van H.P. van Heusden. Communicatie met de spelers werd gedaan via een zgn. “weekinfo”, een aanvulling op de Ramblings, met up-to-date informatie en programma-gegevens. Het tweede team behield haar positie binnen de competitie in Afdeling Oost-1.

legde de vereniging geen windeieren, aangezien het aantal jeugdleden gestaag groeide (16 jeugdleden erbij).

Voor zowel de senioren als voor de jeugd was er aan het begin van het seizoen een trainingskamp georganiseerd. Daarnaast werd ten behoeve van aanschaf nieuwe trainingsmiddelen een “loopathon” gehouden.

Helaas ging voor het tweede achtereenvolgende jaar de toer, die al enige tijd in de planning zat, niet door. Wel waren er de mosselavond, OudJong op Koninginnedag en het Paasfestijn, waar o.a. Sittingbourne R.F.C. uit Engeland en R.C. Helsingborg uit Zweden onze gasten waren.

Veel contact met de Nederlandse Rugby Bond was er niet. De luttele contacten betroffen hoofdzakelijk geruzie over boetes. Ook het contact met de gemeente verliep moeizaam. Onderwerp van gesprek was vanzelfsprekend de eventuele nieuwe behuizing voor de Rams.

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team

-

Roy Hodson

Trainer

-

H.P.v.Heusden

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player

-

H.P.v. Heusden F. Borgs R. Merlijn H. de Kruyf

De Rams deed mee aan de Sportontmoeting Apeldoorn, waarbij de Apeldoornse Sportverenigingen in een soort meerkamp een onderlinge strijd aangaan. Doel van deze Sportontmoeting is een betere kennismaking met andere sportverenigingen. De organisatie betreffende deelname van de Rams werd verzorgd door Marit van Melsen. Michel Zwaan nam namens Distrikt-Oost zitting in het Landelijk Jeugd overleg (L.J.O). De “interne” jeugdorganisatie kwam hierdoor grotendeels in handen van Luc Donk. Het koppel Zwaan/Donk

52

Michel Zwaan ontving, enigszins aan de late kant, nog een presentje als dank voor de uitstekend georganiseerde jeugdtour naar Swansea enige jaren eerder, het laatste Rams-shield “oude versie”.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1986 - 1987 Het bestuur: Voorzitter Secretaris (begin) (tussenperiode) Penningmeester

-

E. Turner K. Kraaykamp J. Heddes H. De Boer

Overige bestuursleden : Wedstrijd Secretaris Evenementen Jeugd Algemeen

-

E. Kalsbach C. De Ruyter L. Donk H. Beekman

-

F. Borgs F. Woltman H.P. v. Heusden R. Bos

-

B. v. Laar J. v. Kruyssen C. Wiepking J. Cornelissen

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Trainer (1e helft) Trainer (2e helft) Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player

Met ingang van dit seizoen hadden de Algemene Ledenvergaderingen een ander tintje. Henk De Boer deed namelijk het bestuur als afscheid een voorzittershamer cadeau. Dit gebeurde tijdens de ALV aan het einde van het seizoen. De eerste voorzitter die hier -gretig- gebruik van maakte was Ed Turner. Henk De Boer werd tijdens deze ALV benoemd tot erelid. Op initiatief van Ed Turner, Michael Staddon en Joop Linthorst werd een veteranenteam opgericht. Captain van dit team werd Tom van de Spaan. Het damesteam bloedde helaas dood. Nog enige tijd werd “gedraaid” met een team van 4 dames, aan het einde van het seizoen werd besloten het team op te heffen. Bij de jeugd ging het uitstekend. Dit succes was naast Michel Zwaan en Luc Donk te danken aan een uiterst enthousiaste steun vanuit het seniorenteam, daar meerdere 1e team spelers veelal assistentie verleenden bij de trainingen. In oktober ging de jeugd op toer naar Wantage, samen met de Utrechtse Rugby Club. Het eerste seniorenteam speelde in de Promotieklasse Noord, dat wegens een herindeling de eerste klasse-Midden werd. Door deze herindeling belandde het tweede seniorenteam in de tweede klasse midden. Het onderwerp behuizing, eventueel in de vorm van een verhuizing, bleef een hot item binnen de vereniging. De gesprekken met de heren Mantje, Wardenier en v.d. Kamp van de gemeente Apeldoorn verliepen wederom moeizaam. De

gemeente weerhield zich van het doen van duidelijke uitspraken omtrent de toekomst van de Rams, zo bleef dit onderwerp een onduidelijk geheel. Wel werd er een aanvang gemaakt voor aanleg van veldverlichting, op het zogenaamde “tweede veld”, het trainingsveld langs de Vlijtseweg, aan de “overkant” van het Marialustveld. Vanuit sociaal oogpunt was het een druk en gezellig seizoen. De beroemde mosselavond werd tijdelijk?- veranderd in een kaas- en wijnavond, gezien de hoge mosselprijzen. Buitenlands bezoek was er in de vorm van The Calgary Rams, onze naamgenoten uit Canada. Dit bleek een prettige ontmoeting, zowel binnen als buiten het veld. Ook het Paastournooi was weer een succes. De gasten waren: Wexiö (Zweden), Swindon College R.F.C., St. Mary‟s Old Boys, Bristol (Engeland). Uit Nederland waren er: DTO, Gouda, Big Bulls, Duuvels. Helaas moest de vereniging aan het einde van het seizoen afscheid nemen van Roy Hodson en Bobby Andrews. De afscheidswedstrijd van Roy was, letterlijk, al net zo pijnlijk als de eerste wedstrijd. Hij begon namelijk zijn carrière bij Rams met een hoofdwond tegen Ascrum. In de afscheidswedstrijd tegen de Dukes brak hij zijn vinger. Bobby Andrews nam afscheid met de volgende advertentie: “kamer vrij bij Luc Donk, koud stromend water en bier”.

53

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1987 - 1988 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

J. Woltman E. Kalsbach J. Kruitbosch

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Jeugd Jeugd PR Lid

-

E. Kalsbach L. Donk J. v.d. Bergh J. Prijs C. De Ruyter

Captain 1e team Captain 2e team

-

J. v. Kruyssen A. v.d. Velde

Trainer

-

T. v.d. Spaan

Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player

-

F. Borgs H. v.d. Pavert R. Kwant G. Havekes

Klein Oranje

-

R. de Boer

Teamcaptains - Trainers:

Diversen:

54

De senioren-1 speelden in de eerste klasse Midden. De spelersgroep had te kampen met motivatie problemen en knokte een moeizame strijd in de competitie. Degradatie dreigde, toch wist men aan het einde nog enkele puntjes te vergaren en was het degradatiegevaar geweken. Er was geen senioren-2 team aktief in de competitie. Tijdens het seizoen werd dit weer opgestart door Aad v.d. Velde. Het team speelde gedurende het seizoen een aantal vriendschappelijke wedstrijden. De colts speelden op zondag in de colts-competitie. De veteranen hebben (te) weinig gespeeld. De organisatie liet hier en daar te wensen over. In het Huishoudelijk Regelement doet zich in een interessante verandering voor: “werkende leden” wordt aangepast in “ gewone leden” !. Dit was een gevolg van de wijzigingen in het verenigings-recht. De veldverlichting bleek een intensievere opdracht dan verwacht was. Wel werd inmiddels een “nieuwe” scrumbok in gebruik genomen. Het clubhuis kwam in het bezit van een heuse flipperkast. Na enkele maanden bleek deze meer te kosten dan hij opleverde, zodat al snel weer afscheid van het geluidsonvriendelijke apparaat werd genomen. De bar- en clubhuis-werkzaamheden waren ook dit seizoen in handen van Fons Borgs. Hij werd geteisterd door een serie van inbraken. De Rams deed weer mee aan de Apeldoornse Sportontmoeting. Overige evenementen waren een Trainingskamp in Bathmen, waarbij de opkomst

slecht was maar de gezelligheid hoogtij vierde. Datzelfde gold overigens voor de kaas- en wijnavond. Het Paastournooi werd een alternatieve “5 nations cup”. Met teams uit Zweden (Wexiö), België (R.C. Bricks), Duitsland (TVD Hagen), Engeland (Hartlepool Rovers) en Nederland (Big Bulls, Den Helder) was het vaak moeizaam om over te schakelen van Nederlands via Duits naar Engels. Ook Koninginnedag werd weer gevierd. Naast de gebruikelijke wedstrijd Oud-Jong was er een wedstrijd Vaders-Jeugd. Dit was een ware belevenis. De officiële uitslag luidde 20-20, volgens de score-teller Hans Beekman. Niet iedereen was het hier mee eens... Een hoogtepunt in het seizoen was een bezoek van de Albany Knickerbockers uit Albany, U.S.A. Dit team was gedurende enkele dagen te gast bij zowel de Rams als bij de Wasps in Nijmegen. De jeugdafdeling draaide wederom goed. De colts hadden een toer naar Berlijn, die als één van de meest historische (jeugd) toers binnen de vereniging de geschiedenis ingegaan is. Helaas moest de jeugd sector aan het eind van het seizoen afscheid nemen van Luc Donk, die 6 jaar lang “vaste” jeugdbegeleider was geweest. Hij liet nog wel iets moois na: Roy de Boer werd geselecteerd voor Klein Oranje.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1988 - 1989 Het bestuur: Voorzitter Secretaris 1e helft 2e helft Penningmeester

-

J. Woltman C. Vissink E. Kalsbach J. Kruitbosch

-

E. Kalsbach M. Zwaan

Captain 1e team Captain 2e team Captain Veteranen Trainers (deel)

-

Conditietrainer

-

J. Bearpark A. v.d. Velde J. Linthorst T. v.d. Spaan J. Bearpark F. v. Melsen

Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player

-

M. Zwaan J. Bearpark R. Schoots A. Niemeyer

Jong Oranje

-

R. de Boer

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Jeugd

-

Teamcaptains - Trainers:

Diversen:

Het eerste seniorenteam speelde in de eerste klasse Midden en eindigde als tweede. In verband met een zoveelste herindeling van het competitie-schema betekende dit een promotie naar de “tweede klasse Zuid”, dat vroeger de promotie-klasse was!!! Het tweede seniorenteam speelde in de afdeling 5B-Midden. Een heuglijk feit dit seizoen was het in gebruik nemen van de lichtmasten. De lampen werden ingewijd middels de “openingswedstrijd” RamsExiles. Het Paastournooi was druk bezet en als vanouds erg gezellig. In 4 dagen werden 11 wedstrijden gespeeld. Naast enkele één-daags gasten uit Engeland was er een Brits Army team uit Duitsland (6-Ord-BN) en Wexiö uit Zweden. Voor het Paastournooi was ook uitgenodigd: Lokomotiv Sofia uit Bulgarije. Helaas kregen deze mensen niet tijdig de beschikking over de vereiste visa. Het bezoek werd derhalve uitgesteld tot de maand mei. Het taalprobleem zorgde voor een te geringe communicatie. De gasten werden ondergebracht bij gastgezinnen, hetgeen enkele leuke situaties opleverde. De bescheidenheid van de Bulgaren weerhield hen er in sommige gevallen van om het aangeboden voedsel te nuttigen. Tenslotte hadden ze hun eigen brood en worst uit Bulgarije meegenomen. Door de lange reis was dit voedsel in een schimmelstadium terechtgekomen, dit weerhield hen er niet van het alsnog te eten. Een ander grappige situatie deed zich voor bij het

gast”gezin” H. Beekman: zijn gasten brachten een groot deel van de nachten door voor de t.v. Het waren niet de bijzondere programma‟s die hier voor zorgden, doch de mogelijkheid van het zien van vele schermen in één: het mozaïek-kanaal! De uitslagen van de gespeelde wedstrijden waren: Rams Colts - Lokomotif Sofia : 3-25 (een hele harde wedstrijd). Rams 1 - Lokomotif Sofia: 12-8 (ook een hele harde, en weinig plezierige wedstrijd). In hetzelfde weekend kregen de veteranen ook gasten: Sutton & Epsom. Deze gezellige club zorgde voor enkele geslaagde rugby-dagen, voorzien van alle positieve rugby aspecten. De senioren gingen op toer naar Antwerpen, op bezoek bij de Bricks. De jeugd heeft de oversteek naar Engeland gemaakt, met een toer naar Oxfordshire. Elke jeugdspeler kreeg zijn eigen paar klompen, met daarin zijn bijnaam “gegraveerd”. Voor sommigen was deze bijnaam nog niet bekend, hetgeen enkele pijnlijke momenten opleverde. Tijdens deze toer verloren de colts in een derde helft van een huishoudschool (met zingen). Roy de Boer was inmiddels geselecteerd voor Jong Oranje. Het is leuk te vermelden dat er dit seizoen maar liefst drie clubleden slagen voor de scheidsrechterA cursus: Hans Beekman, Michael Staddon en Stefan Rommelse.

55

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1989 - 1990 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

J. Woltman P. Niekus L. Andela

Overige bestuursleden: Wedstrijd Secretaris Jeugd

-

E. Kalsbach M. Zwaan

Captain 1e team Captain 2e team

-

J. Bearpark J. Woltman

Trainers (deel)

-

M. Staddon J. Bearpark F. v. Melsen

)-

H. v. Noort F. Borgs R. Lorwa L. & W. Sibering

Teamcaptains - Trainers:

Conditietrainer Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved player (s

56

De senioren-1 kwamen dit jaar uit in de 2e klasse Zuid. Na een moeizame start werden de resultaten langzaamaan beter. Uiteindelijk werden ze tweede, achter de Utrechtse Studenten. Dit betekende wederom een promotie, naar de 1e klasse. Het 2e Seniorenteam speelde in de 5e klasse BMidden. Ook hier deed zich een moeizaame start voor. Oorzaak hiervan was een gebrek aan spelers. In de loop van het seizoen werd het coltsteam opgeheven en schoven de colts door naar het 2e team. Uiteindelijk werden zij 4e. Het Paastournooi viel dit jaar een beetje in het water (letterlijk en figuurlijk). De gasten waren: Medicals RFC, Halifax Vandals, Outcast RFC, Twickingham RFC, Oxford Old Boys, Wrotters, Duuvels. Ter ere van het afscheid van Dick Barton spelen de Ramblers een thuiswedstrijd tegen de Exiles. De veteranen van de Rams komen duidelijk te kort. Dick Barton wist overigens niet dat er een afscheids-”feestje” voor hem georganiseerd was. Hij werd onder valse voorwendselen naar De Rams gelokt, namelijk het verzoek om de wedstrijd Rams-Exiles te fluiten. Na de wedstrijd volgde een presentatie in het clubhuis, waar Dick (als mede-oprichter en voorzitter van de Rams ) bedankt werd. Het presentje bestond uit een kristallen karaf, met ingegegraveerd Rams logo en Schotse vulling.

Jong-Oud op Koninginnedag werd gewonnen door Jong en de Barbeque o.l.v. Hans van Noort en Fons Borgs was weer een succes. Dankzij de geoliede organisatie van Herman Talstra deed de Rams weer mee aan de Sportonmoeting Apeldoorn. Helaas geen ultieme sportieve prestaties geleverd, maar wel de sportiviteitsprijs in ontvangst mogen nemen. Bij de jeugd ging het nog steeds erg goed. Ook dit jaar mocht de Rams het Benja-min-i Herfsttournooi organiseren. Aan het einde van het seizoen nam Fons Borgs afscheid van de bar”commissie”, na dit negen jaar te hebben gedaan. Het vinden van opvolging bleek nog niet zo gemakkelijk. Opeens werd duidelijk hoeveel tijd Fons erin had gestoken, en ook op welke gekke tijdstippen hij soms aanwezig moest zijn als er weer eens wat geregeld of gedaan moest worden. Ter afsluiting van het seizoen werd, voor het eerst, een Annual Dinner gehouden. Dit was een initiatief van John Bearpark. Er werd gezamenlijk een maaltijd genuttigd en er was een officieel gedeelte waarin voorzitters, captains etc. hun zegje konden doen. Het geheel werd afgesloten met een gezellig samenzijn onder het genot van nog een natje.

RAMS RFC 25 jaar

57

RAMS RFC 25 jaar

58

RAMS RFC 25 jaar

HERRINERINGEN VAN DE LEDEN De Rams en het rugby van de jaren „80. Het was 1982 toen ik het rugby spel ontdekte. Bij de Rams in Apeldoorn ging ik naar een Paastournooi. Mijn broer speelde daar. Het spelletje beviel me wel en dus begon ik met trainen. Ik werd zelfs zo fit dat ik in het tweede team, het team van Fred Winkel, prop forward kwam spelen. Samen met veel jeugdig talent speelden we de sterren van de hemel. Jaren later was dat groepje jeugd de basis voor het eerste. De jaren „80 waren eigenlijk de omschakelingsjaren voor de Rams. De mooie anekdotes uit de jaren „70, over oud-leden, vrienden en avonturen, waren in de jaren „80 niet veel te horen. Gelukkig horen we nu, in de 90-er jaren, wel weer mooie anekdotes. Ik heb in die jaren „80 altijd gehoopt dat die anekdotes terug kwamen en ben blij, dat ze er nu weer zijn. Dat de Rams grote invloed had op mijn leven, zal duidelijk zijn. Er was in die tijd voor mij weinig anders dan de club. Er gebeurde tenslotte ook zoveel op Marialust in die jaren. Naast het jaarlijkse Paastournooi waren er ook ieder seizoen de wedstrijden tegen de Big Bulls. Wie was de sterkste van het Oosten? Daar ging het om in de wedstrijden tegen onze Almelose „vrienden‟. Met Pinksteren gingen we vaak naar Beek. In ZuidLimburg vonden we iets moois en namen het mee naar Apeldoorn. Het was Esther Kalsbach die ons

in de provincie van de zachte „g‟ tegenkwam en gelijk mee wilde. Je zou haast kunnen zeggen dat we haar daar hebben gepikt. Ze werd een belangrijke steunpilaar voor de club. Niet alleen in het bestuur, maar ook in haar jaren als wedstrijdsecretaris, heeft zij veel voor de club betekend. Het huidige clubblad ziet er, onder andere dankzij haar inspanningen, goed uit. De derde helft was ook mateloos populair. Dat begon in de club en eindigde in de pub. Die van Van Noort wel te verstaan. Maar ook het eten van T-bone steaks op zondag samen met Fons Borgs. Daar heb ik ook mijn herinneringen aan. Tot slot nog een woord over Marleen en Ed Turner. Zij maakten ieder jaar met Pasen van die fantastische Engelse ontbijten. Dat was een ontbijt waar je heel lang van kon genieten. Om niet alleen maar anekdotes te vertellen, wil ik het met u ook over andere zaken hebben. In de jaren „80 groeide de hoeveelheid j eugdspelers enorm. In mijn voorzitterstijd kwamen er zelfs lichtmasten op het tweede veld. We moesten wel. Er kwam zoveel volk op de training, dat dergelijke expansie nodig was. In die dagen hadden we ook een geweldig jeugdbestuur. Een paar props, Luc Donk en Michel Zwaan, deden alles met de jeugd. Naar wedstrijden, of het nou zaterdag of zondag was. Met een bus vol vertrok men dan naar de tegenstander. Er is zelfs een toer geweest naar

Engeland, waarvoor men zelfs een verlengde bus had gehuurd. Anders had men nooit alle jeugd kunnen meenemen. Een paar jaar later werd het zelfs een dubbeldekker om opnieuw met een immense groep naar Engeland te gaan. Maar ook veel buitenlandse gasten kwam naar Apeldoorn. Zelfs uit Canada kregen we bezoek. De Calgary Rams kwam langs, maar ook Albany Knicks uit de States. We hebben zelfs Bulgaren mogen verwelkomen op ons mooie terrein. Herinneringen, ze blijven maar komen. Wat dacht u van het vertrek van Dick Barton. Ik herinner mij die dag nog heel goed. Barton floot zijn laatste wedstrijd in Nederland, maar hij wist niet dat we dat ter ere van hem deden. Na de wedstrijd vertelden we hem dat er een klein feestje zou zijn. Het werd een grandioos afscheidsfeest. Mijn sportieve jaren 80 zijn voorbij. Nu in de nineties speel ik wat minder frequent. Maar met de “Old Ramblers Group” blijft de Rams een belangrijk deel van mijn leven. Niet alleen voor het rugby, maar veel meer voor de vele vriendschappen. John Woltman (Old Props never Die)

59

RAMS RFC 25 jaar

“Once a Ram, always a Ram” Tuesday the 24th April, 1984 - the Tuesday after Easter - and I report for my first day‟s work at Philips Data Systems in Apeldoorn. My new boss apologises for not being quite on the ball, and blames it on having “been at the rugby club over the weekend”. This sounds promising. The following Sunday, I make my way out to the Verzetsstrijderspark, and find myself in the middle of the “Young v Old” festivities. I am greeted with the traditional Rams hospitality (plenty of beer and an invitation to the barbecue after the match), and I am hooked. The only problem is that it is the end of the season, and I have to sit out a rugbyless summer. I eventually make my debut for the Rams at the end of August, away to Ascrum. Before the match, Hans-Peter van Heusden reveals his secret weapon: zoutharing. He gives a very scientific explanation of why it will work wonders - the salt will prevent cramp etc. etc. My feeling is that my legs might not get cramp but my stomach certainly will, so I say that I will have mine after the game. For the next fifty minutes, I scream at my teammates to tackle low. I then tackle an opponent round the chest, and feel his forehead hit my cheek. I discover that my cheek is softer than his forehead, and that the inside of a Dutch hospital is very similar to an English one. To add insult to injury - quite literally - when I go to my doctor to have the stitches removed, I see that the letter from the hospital shows the cause of the injury as “vechtpartij”.

60

And some greedy bugger ate my zoutharing. Well, this wasn‟t quite the glittering start to the season that I‟d hoped for. We lost the game at Ascrum, and things never really got properly going in the next few weeks. By the middle of October, HP was clearly getting desperate. He asked me to be captain. I could see the logic of the idea: I did, after all, have around 12 years experience of rugby in England. On the other hand, my experience of captaincy was precisely zero. By a strange coincidence, this was also my score on a scale of 0-10 for strategic thinking: I was not going to be one of these captains who assess the opposition and tell their players exactly how to beat them. My style of captaincy would have to be Leading By Example. (Perhaps this was what HP had in mind all along.) Now there are some disadvantages to L By E. For example, if you have one of those days when you‟re playing like a complete prat, does the rest of the team feel that they have to do the same? But it did at least mean doing rather than talking, so my basic Dutch was not as tested as it would otherwise have been. I did try to use it, but gave up when Fred Vloon said, “Would you speak in English, please - we understand it much better than your Dutch.” The rest of the 1984-1985 season couldn‟t make up for the poor start, and in the end we were relegated from the Promotieklasse. The following season, we were much better prepared, played more as a team, and of course were playing against less strong opponents. We went straight back into the

Promotieklasse, losing just one game. As you would expect, there were highs and lows during my two-and-a-bit seasons as captain. I certainly enjoyed winning my first game as captain; beating Big Bulls away to make sure of promotion back to the Promotieklasse (three tries from our own 22 - one by Laurens van Gils, and two identical ones by Hans de Kruyff); carrying HP on our shoulders from the field when we became champions, straight through the gates and into the pond. I also smile when I remember the look of disbelief on Fred Vloon‟s face when Eddie Turner and I told him he wasn‟t mean enough. I don‟t remember too many lows. We sometimes had difficulty getting a team out (something I‟ve experienced at just about every sports club I‟ve been involved with), and getting relegated from the Promotieklas in my first season can‟t have been much fun, but I seem to have blocked that out of my mind. A couple of embarrassing moments have stayed with me, however. Firstly, being placed in a pair of borrowed skates on the frozen canal after the club breakfast. If anyone had had ideas of training me for the Elfstedentocht, they pretty soon forgot them. And secondly driving in convoy to an away game and having to keep down to the speed of the slowest car (Paul Niekus in a 600cc Suzuki, if I remember right). I was driving a BMW 525; well OK, it was clapped out, but it was still a 525 and was overtaken by two little old ladies in a Lada. But what I remember best about the Rams is the atmosphere: that I instantly felt part of the club; that everybody seemed to be welcome, no matter

RAMS RFC 25 jaar what their background or abilities; the way my parents were looked after when they visited; the friendships that I made in Apeldoorn and which have continued in the ten years since I left; for example, the telephone calls from Johnny Woltman at 10 past midnight on New Year‟s Day. I‟ve also been able to keep up the friendships through occasional visits at Easter, and the two Rams tours that have come to Yorkshire. On the first tour, I must have set some kind of record by setting off for a home game (for Halifax Vandals against the Rams) at 10 o‟clock on Saturday morning, joining the tour, and returning home at 7.20 on Monday morning. On those two tours, I have got to know a new generation of Rams players, and I am delighted to see that they are upholding the club‟s traditions. They enjoy their rugby, and they enjoy the third half too. If the club can keep bringing through new players in this way, the next 25 years should be at least as good as the first 25 years. Roy Hodson

61

RAMS RFC 25 jaar

2.5 OP NAAR DE TOEKOMST Seizoen 1990 - 1991 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

F. v. Melsen P. Niekus L. Andela

Overige bestuursleden: Technische Commissie Jeugd

-

A. v.d. Velde J. v.d. Bergh sr.

-

J. Bearpark J. Woltman

Teamcaptains - Trainers Captain 1e team Captain 2e team

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player Klein Oranje

62

-

J. Haans M. v. Melsen R. Ritsma J. Reyneveld M. Obbes

Dit seizoen speelt het eerste team bij toeval in de eerste klasse. De tweede plek in de competitie van het seizoen ervoor betekende ineens een promotie voor de Apeldoornse rugby spelers. Onder leiding van trainer Tom van der Spaan beleefde het eerste team dat jaar een spannend seizoen. "De competitie wordt gebruikt als leerschool", meldde van der Spaan in de media, "De play-off's, daar moeten we vlammen". De leerschool werd er een van hard werken en veel verliezen. De play-off's gingen beter, maar in de laatste wedstrijd van het seizoen wist het team degradatie pas te voorkomen. Het team presteerde dat jaar minder onder andere vanwege een groot aantal geblesseerden. Hans Beekman (meniscus), Michel Zwaan (ontsteking), Anno Wielhouwer (knie), Dirk de Jager (beenbreuk), Lex Sibering en Henri Nijboer. Tot overmaat van ramp vertrok Jim Stewart. Hij moest dienen voor zijn land in de Golfoorlog. Het is een van de weinige seizoenen, waarin een trainer er openlijk voor uit kwam dik tevreden te zijn met een verlies. Ook hield een verhuizing naar elders de gemoederen bezig. De korfbalcub Apollo '69 fuseerde met Het Zuiderkwartier. De korfbalclubs hielden 1 clubhuis en een groot terrein over. De gemeente verlangde van de Rams om naar die lokatie te verhuizen. Het bestuur praatte met de

gemeente en meldde hen dat de Rams niet over voldoende financiële middelen beschikken kon. Als laatste melden we het befaamde olifant incident. De Duitser Tobiaz Heinz was na een feestavond bij de Rams in zijn auto in slaap gevallen. Toen hij de volgende ochtend wakker werd, stond er een olifant naast zijn auto. Het dier was daar tijdelijk 'geparkeerd' om een 25-jarig huwelijksfeest op te vrolijken. Nadat de Duitser zijn verhaal vertelde geloofde aanvankelijk niemand hem. Maar al snel werd duidelijk dat de Duitser niet had gehalucineerd. Dit seizoen telde de vereninging 107 leden. Hiervan waren er 26 jeugdlid. Met Pasen kwamen de volgende teams: Old Halesonians uit Engeland, Scorpion en Hagen TVD uit Duitsland en uit Nederland de Big Bulls, Wild Rovers en Pickwick Players.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1991 - 1992 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester Overige bestuursleden: Technische Comissie Communicate

-

F. v. Melsen P. Niekus L. Andela

-

A. v.d. Velde B. v. Laar

Captain 1e team Captain 2e team

-

D. Besselink J. Woltman

Trainer

-

H.P.v.Heusden

-

Anno en Nicole J. Wiepking R. Orth H. v. Hulsteijn H. v. Hulsteijn M. Obbes

Teamcaptains - Trainers:

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most improved player Kleine Oranje Jong Oranje

Herman van Hulsteijn werd geselecteerd voor Klein Oranje. Hij was de zoveelste telg van de Apeldoornse rugbyclub die Oranje wist te behalen. Nog een Oranje-klant dat seizoen: Marcel Obbes mocht uitkomen voor Jong Oranje. Een seizoen daarvoor gaf hij al acte de presence in Klein Oranje en District Oost. (L)Obbes wilde alleen maar "Beesten, beuken en afreageren". Dit seizoen speelde de hoofdmacht van de Rams voor het tweede achtereenvolgende jaar in de eerste klasse. Met 3 trainers poogde men om te promoveren naar de top van het Nederlands rugby; de ere-klasse. Hans-Peter van Heusden, Rob Bos en Hans Jansen van der Sligte drilden de Rams dit seizoen. Een seizoen dat zou eindigen in een drama. Al vrij vroeg in het seizoen verliet Rob Bos het trainerstrio. Hans-Peter van Heusden en Hans Jansen van der Sligte gingen verder. Ondanks hun enorme inzet kwam de Rams niet tot winst in de eerste 6 wedstrijden. Het scoren uit penalty-kicks was één van de problemen in de strijd om de punten. Aan het einde van de competitie stond men zevende en derhalve gedoemd tot spelen in de degradatiepoule. Captain Dikkie Besselink zag op dat moment alles nog positief in : "We handhaven ons wel, dat is geen enkel probleem. Er zit nu lijn in ons spel." In de competitie werd nog regelmatig gewonnen, maar in de play-off's werd haast niet gewonnen. In de een-na-laatste wedstrijd werd verloren van Haarlem. Door dit verlies was de degradatie onafwendbaar geworden. "Wel gedegradeerd, maar niet verslagen" was de

opbeurende quote van trainer Hans-Peter van Heusden. Volgens zijn zeggen heeft hij in de vele jaren dat hij teams begeleidde, nog nooit zo prettig met een team als de Rams gewerkt. Meer ellende dat seizoen voor de Rams. De spelersgroep dient een motie van wantrouwen in tegen het bestuur. Voorzitter Frans van Melsen trok zijn conclusies en verliet, enigszins teleurgesteld, de bestuurstafel. Penningmeester Leo Andela en secretaris Paul Niekus namen tot het einde van het seizoen de honneurs waar. In de zomer van 1992 nam een nieuw, vijf-hoofdig, bestuur hun plaats in. Vanaf dat moment werkte het bestuur eraan om een woelige periode af te sluiten en terug te keren naar rustiger vaarwateren. We vergeten haast dat we in december 1991 op groteske wijze ons 20-jarig jubileum hebben gevierd. Radio Apeldoorn was live aanwezig op de receptie met het programma "Warming Up". Tot diep in de nacht vierden we het vierde lustrum. Dit seizoen telde de vereniging 98 leden. Hiervan waren er 22 jeugdleden. Met Pasen was alleen Bromsgrove uitgenodigd, maar zoals gewoonlijk kwam Hagen (Duitsland) weer langs.

63

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1992 - 1993 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

P. Peneder E. Kalsbach E. Turner

Overige bestuursleden: Technische Commissie Communicatie Barcommissie Jeugd

-

M. Zwaan B. v. Laar A. Wielhouwer J. v.d. Bergh Sr.

-

D. Besselink A. v.d. Velde H.P. v. Heusden

-

H.P. v.Heusden F. Borgs J. Kers M. v.d. Cruysen Rick Lorwa

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Trainer Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player Jong Oranje

64

Voor het tweede jaar werd de spelersgroep getraind door Hans-Peter van Heusden en Hans Jansen van der Sligte. Alleen leverde het team nu in de tweede klasse volop strijd. Het was een bewogen seizoen. Het eerste team wilde terug naar de eerste klasse waar het zich de twee jaren ervoor zo thuis had gevoeld. Maar ook dit jaar wilde het niet vlotten bij de Rams. Er werd goed gespeeld, veel gewonnen, maar net niet genoeg gewonnen. Maar een jaartje extra op een iets lager plan was ook niet zo'n ramp. Het was een jaar om de batterij op te laden. Na twee slopende jaren in de eerste klasse, was die batterij meer dan leeg. Naarmate het seizoen vorderde ontstond er wrevel tussen trainers en spelers. Trainer Hans-Peter van Heusden zette Henri Nijboer uit de selectie, nadat hij bij een wedstrijd tegen Den Haag niet was komen opdagen. Aan het einde van het seizoen kozen diverse spelers eieren voor hun geld en vertrokken naar elders. Halverwege het seizoen vertrok scrum-half Roy De Boer al naar het Amsterdamse AAC. Ook de beide trainers stopten aan het einde van dit seizoen. Een zevende plaats in de competitie was voor hen een onbevredigend resultaat. Dit seizoen nam een nieuw bestuur zitting. Zij deed er alles aan om de rust in de club te laten terugkeren. Een groots opgezette toer naar York moet in positieve zin bijdragen aan dit proces. Een goede toer werd het ook. Met windkracht 8 en veel regen de Noordzee op. Eénmaal in Engeland werd

er getraind op het complex van de Universiteit van York. Tony Biscombe, een belangrijke trainer van de RFU, leerde de leergierige Rams-spelers enige extra kneepjes van het vak. Deze trucjes werden in de eerste werdstrijd van de toer ingezet tegen de oude club van John Bearpark; Hartlepool Rovers. Na 80 minuten prijkte de stand 5-5 op het scorebord. Absoluut geen slecht resultaat volgens Hans-Peter "head down and drink" van Heusden. Van Westpark Bramhope, een Engelse club die meerdere malen Marialust bezocht, werd helaas verloren. De vermoeidheid had toegeslagen in de ploeg. Ook de zware storm op de heenreis zat velen nog in het lijf. Met een 31 - 12 verlies moest de Rams zich hijgend en steunend gewonnen geven. En dat ging niet van harte. Ook John Woltman haalde de pers. Dankzij een raadselachtige ziekte verloor de beer 27 kilo aan gewicht. Op 8 januari 1993 lazen we in de krant, dat hij "wel weet welke ziektes het niet zijn, maar de doktoren staan voor een raadsel". Ook vertelde hij de ervaringen van de onderzoeken : "Er waren ook 'vieze' onderzoeken bij. Een meter slang erin, van boven en van onderen. Ik kon op een 'scherm' meegenieten." Uiteindelijk bleek zijn bloedspiegel veel te hoog. Dit jaar hebben we 121 leden. Hiervan hadden 20 leden de status jeugdlid.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1993 - 1994 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

P. Peneder E. Kalsbach E. Turner

Overige bestuursleden : Jeugd Communicatie Barcommissie

-

A. Merks B. Van Laar F. Borgs

-

J. Reyneveld R.Tiemessen

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player Jong Oranje

-

J. Linthorst F. Borgs A. v.d. Wal M. v.d. Cruysen J. Kers W. Mulder

Na een rumoerige vakantieperiode bleef er een verzwakt team over op Marialust. Meerdere spelers vertrokken naar elders. Het hart was niet uit de groep verdwenen, veel ervaring helaas wel. Het team streed en knokte voor wat het waard was en moest, aan het einde van de competitie, erkennen dat het weer degradeerde. De Nieuw-Zeelander Ewan Horton was door het bestuur aangesteld als trainer. Horton was daarvoor de reserve-trainer van Eemland. De start oogde goed, maar al snel bleek dat Horton niet tevreden was. Na een paar maanden vertrok Horton. Een van zijn eisen aan het bestuur was een woning en een baan. Het bestuur kon geen van de twee verzoeken inwilligen, waardoor Horton vertrok naar The Hookers in Hoek van Holland. Die club zou hem wel een baan en een woning kunnen garanderen. Voor de Rams was dat het begin van een trainerloze periode van anderhalf jaar. Het Nederlands team kwam ook naar Apeldoorn. De Rams organiseerde in november 1993 een groots opgezette rugby-avond, waarop diverse interlands gespeeld werden. Oranje was met Zweden, Tjechië en Israël verwikkeld in een strijd om te bepalen wie verder ging in de strijd om een plaatsje op het WK-Rugby in Zuid-Afrika. Nederland trad op een koude woensdagavond aan tegen Israël. Op het hoofdveld van voetbalclub Robur et Velocitas zagen we een ware walk-over van Oranje. Nederland won in die week voldoende Interlands om in mei 1994 aan te mogen treden

tegen Italië. Die wedstrijd werd verloren en Nederland zou in 1995 niet aantreden op het WKrugby in Zuid-Afrika. Dit seizoen ook een kleine meevaller voor de penningmeester. Met genoegen kon Ed Turner ruim 1250 gulden op het bankafschrift ontwaren. Rams had namelijk de gedeelde tweede plaats bereikt met de Sportontmoeting Apeldoorn. Tot voor de allerlaatste sportprestatie stond de Rams aan kop. Op het laatste spektakel (over het kanaal, sprinten richting Marktplein en dan een soort spel zonder grenzen voor het stadhuis) werden helaas kostbare seconden verloren. Wellicht dat de glimlach op de mond van Turner in een lachbui zou zijn veranderd. Buitenlandse gasten tijdens het Paasfeest waren o.a. Painswick en Westpark Bramhope. Dit seizoen telde de club 95 leden. We hadden 24 jeugdleden. Last but not least werd Fons Borgs voor de vierde maal gekozen tot speler van het jaar!

65

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1994 - 1995 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

P. Peneder J.W. Keizer E. Turner

Overige bestuursleden: Communicatie Technische Commissie Barcommissie

-

E. Feenstra R. Zweedijk F. Borgs

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team

-

J. Reyneveld J. Linthorst

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player

66

-

niet gekozen L. Sibering T. Hopcutt R. v.d. Veen

De Rams kwam dit seizoen uit in de derde Klasse. Na diverse topjaren deed men het op Marialust wat rustiger aan. Zonder trainer wist de groep zich bekwaam genoeg om zonder al te veel problemen het seizoen door te komen. Captain Jeroen Reyneveld kon bogen op een gemotiveerde groep. De jongere garde dacht dit seizoen al aan een promotie, terwijl de oudere leden van het team duidelijk maakten de voorkeur te geven aan wat meer stabiliteit. Het moest het begin worden van de wederopbouw van het eerste team. Voornamelijk Fons Borgs en Hans Beekman deelden hun ruime rugby-ervaring met de jeugdige en talentvolle groep. Slimme trucjes werden de overige spelers bijgebracht. De opbouw van een nieuw team had zijn aanvang genomen. In het bestuur verdwenen en verschenen een aantal gezichten. Esther Kalsbach, Ad Merks en Benno van Laar verlieten het bestuur en werden opgevolgd door Jan Willem Keizer, Ron Zweedijk en Ellen Feenstra. We hadden dit seizoen 99 leden. Hiervan waren er 20 jeugdleden.

We hebben kennis gemaakt met de Shadow Motor Club. De gemeente (Barend Breukink) had bepaald dat deze stoere jongens bij de Rams ondergebracht konden worden, toen bleek dat zij onderdak zochten voor hun motor-demonstratie tijdens de eerste “Nacht van Apeldoorn”. De Rams stond hier enigszins vreemd tegenover, maar gedurende het weekend bleek al snel dat er meerdere raakvlakken waren. Dit was de basis voor een soortgelijke samenwerking die in de toekomst herhaald zou worden.

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen 1995 - 1996 Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

-

P. Peneder J.W. Keizer E. Turner

Overige bestuursleden: Communicatie Technische Commissie Barcommissie

-

E. Feenstra R. Zweedijk F. Borgs

-

R. v.d. Veen R. Tiemessen

-

R. v.d. Veen S. v.d. Horst W. Mulder T. Hopcutt W. Mulder

Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team

Diversen: Clublid van het jaar Speler van het jaar Jeugdlid van het jaar Most Improved Player Jong Oranje

In dit seizoen kwam de Rams wederom uit in de derde klasse. De grootste verrassing was de trainer. Zeljko Harasic is zijn naam, maar onder zijn bijnaam is hij veel bekender: Jack Split. Het team wilde promoveren, hoe dan ook. Het doel was gesteld. Men wilde in het jubileumjaar uitkomen in de tweede klasse. Derhalve zette iedereen zich er voor in om kampioen te worden. Ook trainer Harasic zag kwaliteit genoeg in het team om de strijd om het kampioenschap aan te gaan. Maar Harasic zei ook dat hij het niet erg vond als het kampioenschap 1 jaartje werd uitgesteld. Zijn manier van rugbydenken moest tenslotte eerst grip hebben op het eerste team. Al vrij snel gingen drie teams op voor het kampioenschap. DNC uit Diemen, getraind door Hans-Peter van Heusden, Ascrum uit Amsterdam en de Rams gunden elkaar niets in deze competitie. De drie teams stonden fier aan kop toen de winter begon. En wat voor een winter! Een winter die er voor zorgde dat de competitie door de bond ingrijpend werd gewijzigd. Iedereen stond weer op 0 punten uit 0 wedstrijden. In 4 wedstrijden werd besloten wie zich kampioen mocht gaan noemen. De eerste wedstrijd won de Rams zonder al te veel moeite. Dan werd het tweede van Eemland de tegenstander. De Rams verloor en moest uitendelijk met Den Helder en Pickwick Players uit Deventer bepalen wie nummer 4, 5 of 6 werd. Den Helder werd vierde, Rams werd vijfde en nummer zes kunt u wel

raden. Ook DNC en Ascrum werden geen kampioen. Het Paastournooi werd voor het eerst sinds jaren weer gevierd in een tent. Shelford, Sittingbourne, Rams-Exiles en vele andere teams traden aan. Ook de derde helft liet men niet geheel links liggen. Ron Zweedijk, Ed Turner en Ellen Feenstra verlieten het bestuur. John Bearpark, Mark van Melsen en Herman Talstra versterkten en verjongden het bestuur. Voor het eerst in de Rams-historie werd een combinatie-toer gehouden voor senioren en veteranen. Dit werd een groot succes. De bestemming was Yorkshire en gespeeld werd o.a. tegen Halifax Vandals, de club van oud Ramscaptain Roy Hodson. De accomodatie tijdens de toer was zeer luxueus, iets waar menig Rams-lid in opperste verbazing van genoten heeft. Dit jaar telde de club nog steeds 99 leden, waarvan 20 jeugdleden. Het feit dat het leden aantal niet was gedaald gaf aan dat er iets bloeide op Marialust.

67

RAMS RFC 25 jaar

HERINNERINGEN VAN DE LEDEN: HOE HET ALLEMAAL BEGON Het was in maart 1990 toen ik, via een schoolproject, voor het eerst in aanraking kwam met rugby. Daarvoor was ik keeper bij de jeugd van Victoria Boys. Een voorwaarde van het schoolproject was, dat ik een andere sport koos dan de sport die ik op dat moment beoefende. Toen ik meedeed met de training klikte het meteen. Ik merkte dat ik vrij snel de bedoeling van het spelletje begreep. Het beviel me zo goed, dat ik me zelfs aanmeldde als lid van de Rams. Voor mijn leeftijd (in 1990 was ik 12 jaar) was ik erg groot. Dat hield in dat ik met jongens moest spelen die allemaal minstens 2 à 3 jaar ouder waren dan ik. Als prop was het toch goed te doen. In mijn eerste seizoen kwam ik ook uit voor District Oost. Ik kwam uit voor de ploeg tot 17 jaar. Maar ook Midden en Noord-Oost deden een beroep op mijn krachten. Een paar jaar later (ik was toen 15 jaar) speelde ik zelfs mee met het onder-21-team van district Midden. In mijn tweede seizoen bij de Rams werd ik geselecteerd voor Klein Oranje. Mijn eerste interland speelde ik tegen Klein België. Mijn tweede interland zou een mooi duel tegen Wales zijn geweest, maar naar Wales gaan kon ik ook met de Rams. Aangezien ik mij al had ingeschreven voor die toer, meldde ik de technische staf van Klein Oranje dat ik afzag van hun trip naar Wales. Echt leuk vond men dat niet bij de bond. Resultaat: bijna 2 jaar lang hoorde ik taal noch

68

teken van de bond. In het seizoen 1995 - 1996 keerde het tij. De bond benaderde mij voor de selectie van Jong Oranje. Na diverse trials en trainingen werd mij duidelijk gemaakt dat men weer gebruik wilde maken van mijn rugbydiensten. Ik moest trouwens wel heel hard werken om geaccepteerd te worden in de groep. Zo'n rugby-er uit het oosten werd niet echt in één keer geaccepteerd. Daar ik een enorme conditieachterstand had, kreeg ik niet direkt een basisplaats. Toch verscheen ik opnieuw in het veld als international. En alweer tegen België. Mijn taak was om één helft te spelen; me helemaal leegspelen in 35 minuten. Ik scoorde notabene m'n eerste internationale try. Dat deed me wel wat. Deze herinnering vergeet ik echt niet meer. Dat we die wedstrijd wonnen was niet zo opzienbarend. Voor de wedstrijd in de kleedkamer dachten 15 rugby-ers aan 1 ding. Jong België verslaan. Nadat België verschalkt was werd de selectie van Noord Frankrijk de volgende internationale tegenstander. Wederom in de basis. Ook nu weer moest ik me in één helft helemaal geven. Alleen duurde die eerste helft maar 20 minuten. Ik verliet het veld vroegtijdig met een hersenschudding. Vooral de volgende dag had ik veel pijn. Na Frankrijk was Engeland aan de beurt. De wedstrijd tegen British Colleges mocht ik helemaal spelen. Ik had het gevoel dat ik iets had bereikt. Mijn conditie had ik verbeterd en dat was waarschijnlijk de reden dat ik langer dan één helft in het veld mocht acteren. Na deze wedstrijd werd de definitieve selectie bekend

gemaakt van de spelers die naar het FIRA jeugd WK in Italië zouden gaan. Ik zat daarbij, te meer omdat ik een vaste basisplaats had gekregen. In Brescia speelden we tegen Slovenië, Ivoorkust en (hoe kan het ook anders) tegen België. Tegen onze Zuiderburen traden we aan in de finale, die we jammerlijk verloren. Als afsluiter van het seizoen mochten we Jong Duitsland in alle rust aan de zegekar binden. Ook in deze wedstrijd weet ik wederom te scoren. Wat betreft dit seizoen (1996 - 1997) kan ik u melden, dat ik wederom tot de selectie van Jong Oranje ben toegelaten. Op dit moment is die selectie vrij breed. Er zal nog een enkele speler moeten afvallen, voor we naar Chili gaan. In maart '97 is daar het Jeugd WK en ik zal daar bij zijn. Alle geselecteerde props gaan namelijk mee. Wesley Mulder (Op 18 januari 1997 kreeg Wesley Mulder de Beelearts van Blokland prijs. De oud-burgemeester van Apeldoorn prees hem om zijn tomeloze inzet voor Jong Oranje. Dat een teamspeler een dergelijke prijs krijgt is uniek te noemen. Alle andere keren ging de prijs naar individuele sporters. Wat meer opvallend aan deze aanmoedigingsprijs was, dat deze voor het eerste aan 2 personen werd uitgereikt. Ook Thelma Joziasse van AV ‘34 werd door Beelearts van Blokland aangemoedigd haar inzet in de atletiekwereld te continueren.)

RAMS RFC 25 jaar

VAN DE TEAMCAPTAIN Als captain van de Rams (sinds seizoen '95/96‟ ) is mij gevraagd een stukje te schrijven in het jubileumboek ter ere van het 25 jarige bestaan van de Rams. In het jubileumseizoen is het de bedoeling om er voor ieder lid van de Rams een feest van te maken. Er zullen dus verschillende activiteiten georganiseerd worden het gehele seizoen door. Hier zou ik natuurlijk een heel verhaal van kunnen maken, maar ik ben van mening dat er maar één doel is voor iedereen binnen de club en dat is namelijk kampioen worden dit seizoen. Alleen dit zou het feestjaar compleet maken. Als ik naar de afgelopen twee seizoenen kijk, dan moet ik zeggen dat we er al heel dicht bij zijn geweest. De laatste twee jaar hebben we de kern van het team goed vast kunnen houden, er zijn zelfs wat nieuwe leden bij gekomen. Dit alles is heel belangrijk voor de team spirit, want kampioen worden kan je alleen bereiken door als team in het veld te staan. Ook buiten het veld is dit heel belangrijk. Wat het laatste betreft zijn we op de goede weg gezien de bar omzet. Hoe kunnen we ervoor zorgen dat we dit jaar nou wel kampioen worden? Het begint natuurlijk door met zijn allen op de trainingen aanwezig te zijn. Vorig seizoen hebben we kennisgemaakt met Jack Split als trainer.

Door verschillende omstandigheden, zoals slecht weer, hebben we vorig jaar er niet een echt team van kunnen maken. Het voordeel van dit seizoen is dat Jack de meeste personen aardig kent, waardoor we aan het begin van het seizoen al kunnen beginnen met de opbouw van het team. Een andere belangrijke reden dat we vorig jaar geen kampioen werden, was de kleine selectie van echte eerste-teamspelers, die de goede mentaliteit, doorzettingsvermogen en hart hebben voor hun sport. Dit wil niet zeggen dat als je alleen voor je plezier speelt, dus niet om de top te bereiken, niet in het eerste kan spelen. Het gaat erom dat iedereen die in het eerste speelt trainen serieus neemt en niet zelf iets bedenkt. Neem eens iets aan van een trainer.

zien op de trainingsavonden of op zondag bij de wedstrijden. Al met al kijk ik al uit naar het jubileum seizoen, zeker als we op de zelfde voet verder gaan. Rudolf van der Veen december 1996

Ik verwacht dat de selectie van het eerste team dit jaar breder zal zijn dan de vorige twee jaren. Je zult dus het hele seizoen moeten bewijzen dat je thuis hoort in het eerste team. Ook voor het tweede team ziet het er een stuk beter uit. Het ziet er zelfs naar uit dat er verschillende oud-Ramsleden terug zullen keren. Dit betekent natuurlijk niet dat de veteranen alleen maar hun veteranenwedstrijdjes zullen spelen, we zullen hun hulp voor het eerste en het tweede team hard nodig hebben. Hun ervaring in het spelletje zullen ze op de trainingsavonden aan ons jonge rugby-goden door moeten geven. Met andere woorden laat jullie eens

69

RAMS RFC 25 jaar

3. OVERIGE BUBS 3.1 COLUMN: APELDOORNSE COURANT EEN PAASHAAS OP EEN OLIFANT Tenminste één keer per jaar weet je als verslaggever van de Apeldoornse Courant dat je je niet hoeft te vervelen bij een 'klus', als je tenminste het voorrecht hebt een kijkje te mogen nemen bij het legendarische Paastoernooi van Rams RFC. Een prachtig gebeuren is dat toernooi bij Marialust, een kwestie van echte sportbeleving. Waar kom je het nog tegen dat sporters zo duidelijk met volle teugen genieten van het leven! Ik herinner me die ene keer nog goed en ik denk dat er altijd wel iets van zal blijven hangen in mijn achterhoofd. Als sporters met volle teugen genieten van het leven en met even grote hoeveelheden van een zeker vocht, dan is het vooral aardig om eens op de afsluitende dag te gaan kijken. De wedstrijden die eerder dat weekeinde zijn gespeeld hebben hun sporen overduidelijk nagelaten. Maar zulke onbetekenende dingen als hoofdwonden worden steevast met een achteloos schouderophalen afgedaan. Dat doet er toch niet toe? Dat neem je voor lief, het hoort er gewoon bij. Voor zeurpieten is in de rugbysport geen plaats. Die ene keer in dat paasweekeinde hadden de volle teugen van de avond ervoor misschien nog wel duidelijker sporen nagelaten dan de wedstrijden hadden gedaan. Het was, zoals altijd, weer eens 70

erg gezellig geweest in de kantine. De vaten bier waren in ras rempo geleegd. Het was dan ook in een tijd waarin van een gemeentelijk alco holontmoe- digingsbeleid op de sportvelden nog nooit was gehoord. Bonkende hoofden en een veel te droge keel neem je als rechtgeaard rugbyer op de afsluitende ochtend van het Paastoernooi natuurlijk voor lief. Ook die paar spelers uit Duitsland hadden zich dat heilig voorgenomen. In mijn herinnering kwamen ze uit Hagen. Grote kerels. Stoer taalgebruik. Veel gevoel voor humor. En hartstikke sportief. Ze hadden pas op het laatste moment besloten om naar Apeldoorn af te reizen, vertelden ze, en aan zoiets onbetekenends als onderdak voor de nacht hadden ze vooraf dan ook niet gedacht. Ze hadden de beschikking over een oude lijkwagen en daarin was het voor een keertje best goed toeven. Toen de bierstand in hun lichaam de maximale hoogte had bereikt, hadden ze dat schitterende oude brik opgezocht en hadden ze ronkend de nacht doorgebracht. Vooraf hadden ze zich iets voorgenomen: 's avonds een vent, 's ochtends een vent, om na afloop van de laatste wedstrijd met een lekker pilsje afscheid te kunnen nemen van hun hoogtepunt van het rugbyjaar. Het liep iets anders. Jan Brouwers, destijds voorzitter van de Apeldoornse Sportraad, vierde dat weekeinde zijn 25-jarige bruiloft. Kennissen hadden hem op een passende surprise verrast.

Samen met zijn vrouw moest hij zich in een paashaaspak hijsen en op de rug van een olifant diende hij te paraderen in de buurt van Marialust. Het was nog vroeg, voor die ene rugbyer uit Hagen. Verstoord in zijn nachtrust draaide hij zich op zijn andere zij, tilde zijn hoofd iets op en gaf zijn ene ooglid opdracht om het daglicht binnen te laten. Verbijsterd zette hij ogenblikkelijk grote ogen op. De paashaas op een olifant! Nu drink ik nooit meer, besloot hij. En hij plofte weer neer, om nog heel even een uiltje te knappen. Later die dag probeerde hij me te overtuigen. Hij had het toch echt gezien. Dacht hij. Ik besloot hem een krant toe te sturen met daarin het verhaal van het paastoernooi. Nog voordat hij zijn eigen verhaal teruglas, moet zijn oog zijn gevallen op de foto die in kleur de voorpagina sierde. Inderdaad: de paashaas op de olifant... Per kerende post stuurde hij me een presentje: een fles plaatselijke schnaps. Griezelig sterk maar o zo lekker. Nooit meer drinken? Ach... Door Gep Leeflang, Sportverslaggever Apeldoornse Courant

RAMS RFC 25 jaar

Collage: Uit Archief Apeldoornse Courant

Jimmy Stewart met support van Tom v.d. Spaan

Jimmy 1 2 Jimmy 3 Jimmy 4 Jimmy 5

De gebroeders Wakefield

Afscheid van Dick Barton 71

RAMS RFC 25 jaar Jeroen Deriga wordt getackeld

Collage: Uit Archief Apeldoornse Courant

Aad v.d Velde probeert Anno Wielhouwer te storen

Jeroen Wiepking zoekt support

6 7

72

RAMS RFC 25 jaar

3.2 VERENIGING SPORTRAAD APELDOORN Gefeliciteerd Rams. 25 jaar rugby, 25 jaar de Rams in Apeldoorn. Op 6 december 1971 opgericht door een aantal Engelsen die graag hun sport in Apeldoorn wilden beoefenen. Al 25 jaar kan Apeldoorn genieten van deze mooie sport. Bekend in Apeldoorn is het Paas-rugbyfestijn. Veel clubs uit binnen- en buitenland zijn dan te gast in Apeldoorn op het mooiste rugbyveld van Nederland: “Marialust”.

We wensen de Rams dat zij blijft staan voor goed rugby, dat ze opklimt naar een hoger niveau, zodat ze de voortrekkersrol die ze jaren had in DistriktOost weer gaat innemen. De Vereniging Sportraad Apeldoorn wenst The Rams R.F.C. Apeldoorn nog vele sportieve rugbyjaren toe.

Frans van Melsen Vice-Voorzitter Ver. Sportraad Apeldoorn

The Rams R.F.C. Apeldoorn is geen grote vereniging, maar zij heeft wel een duidelijke plaats binnen de Apeldoornse sportwereld. Zij staat haar mannetje. Hierbij valt te denken aan de organisatie van rugby interlands, de iedere keer weer succesvolle tours naar het buitenland, de medewerking aan sportstimulerings-projecten van de Gemeente Apeldoorn zoals sport van de maand en rugby-clinics en natuurlijk de deelname aan de “Sportontmoetingen”. De Rams heeft haar bestaansrechts in Apeldoorn duidelijk bewezen. De enthousiaste leden van de Rams proberen “iedereen” duidelijk te maken dat rugby geen ruwe sport is, maar dat het wel een sport is waarbij je tegen een stootje moet kunnen. Een sport die zeer sportief is en veel inzicht en conditie vraagt.

73

RAMS RFC 25 jaar

3.3 VAN SINAASAPPEL TOT BIER Misschien een ietwat gekke titel, maar na enige uitleg zult u wel begrijpen wat we ermee bedoelen. In de rust van een wedstrijd sabbelen de spelers altijd op een stukje sinaasappel voor wat vitamines en om het dorstgevoel ietwat kwijt te raken. Dat is al zo sinds mensenheugenis. Na de wedstrijd wordt het dan tijd om de echte dorst te lessen met een traditioneel potje van het overbekende gerstenat. Nog even terug naar de titel, voor diegenen die het nog niet begrepen hebben. De “sinaasappel” verwijst naar de velden waar deze gegeten werden, het “bier” naar de accommodaties waar dit genuttigd werd. Het gerstenat is niet het enige sociale raakvlak dat rugby-spelers met elkaar hebben. De training, de clubavond, uitgaan op zaterdag in het café. De rugby-spelers van de Rams komen elkaar vaak tegen en dan wordt er voornamelijk over het spel met “het ei” gesproken. Wat is er meer te melden over de sociale kant van rugby en dan voornamelijk toegespitst op de rugby-spelers uit Apeldoorn? Laten we beginnen met een déjà-vu richting de 70er jaren. Wat was toen “hot”. Tja, de disco was wel “hot”, rugby niet. Een stel Engelsen bekommerde zich kennelijk niet om iets wat “in” was. Datgene wat hen met de paplepel was ingegoten moest in de Lage Landen geïntroduceerd worden. Rugby betekent tenslotte veel voor een Brit. Als je 74

in Engeland lid bent van een rugbyclub, dan is het clubhuis je stamkroeg, het veld je ommetje voor een frisse neus en je vrienden zijn ook lid van diezelfde rugbyclub. Kortom: veel draait om een paar hectare grond in een dorp of stad als je lid bent van een rugbyclub in Engeland. Samen lid zijn van een rugbyclub, was het doel dat in december 1971 werd bereikt. De doopnaam luidde „The Rams RFC Apeldoorn„ en zo heet de Apeldoornse rugbyclub nog steeds.

Dat de Rams in zijn beginjaren door Engelsen werd bestuurd is zelfs nu nog merkbaar. Engelsen houden van een derde helft. Dat verklaart waarom zovelen binnen de Rams hun stem wel eens verheffen na een wedstrijd. Ook op toer gaan naar het buitenland, tenminste zo zien wij nuchtere Hollanders dat, hoort bij het sociale gebeuren van rugby.

RAMS RFC 25 jaar Andere aktiviteiten ter ontspanning zijn bij de Rams altijd min of meer traditie geweest. Zo wordt sinds jaar en dag regelmatig geklaverjast in het clubhuis. De afgelopen jaren is darten weer populair geworden, iets dat in de beginjaren al aktief gespeeld werd. Binnen de Rams leeft een familiegevoel. Dit blijkt uit de drukke en langdurige trainingsavonden op vrijdag. In de begintijd vonden de trainingen van de senioren echter op zaterdagochtend plaats. Deze “training” duurde vaak tot laat in de middag, waarna deze elders in Apeldoorn werd voortgezet tot in de kleine zondag-uurtjes. Vervolgens moest men zich al snel gaan prepareren voor de die dag te spelen wedstrijd. Gedurende de -te langezomerstops bleef een vaste kern elkaar ontmoeten op het rugbyterrein of op Bussloo. Om nog concreter te worden: waar heeft het dan allemaal precies plaatsgevonden? Zoals inmiddels bekend, speelde het echte begin zich af in Café Van Neck. Daar bestond de enige sportieve aktiveit uit een potje biljart. De eerste fysieke rugby-bewegingen waren op een grasveld aan de Buys-Ballotstraat. Wegens gebrek aan adequate wedstrijd-accommodatie, werden alle wedstrijden uitsluitend “uit” gespeeld. Dankzij de medewerking van de gemeente Apeldoorn kon de Rams al snel beschikken over het mede-gebruik van “Veld 8, Orderbos”. Gelukkig stonden hier struiken, die bruikbaar bleken voor het verbergen van de palen na afloop van de wedstrijd. Die palen waren tijdens de wedstrijd bevestigd aan de voetbaldoelen. In deze periode werd de derde helft

onmiddellijk na afloop van de tweede helft in gang gezet op het veld, met behulp van strategisch geplaatste kratten Grolsch. Dit was een creatief alternatief voor het ontbreken van een eigen clubhuis. Al snel vonden de spelers diverse horeca-gelegenheden bereid ons onderdak te verlenen. Dit waren Café Van Neck, De Ruif (een “geconverteerde kerk” in de Sumatralaan), De Mot en De Mug en Café De Stal. In deze etablissementen werden uit de overige bezoekers nieuwe spelers geronseld . Tussen al dit spelen en vieren door, waren de rugbyers druk doende met het vinden van een eigen accommodatie. Deze werd uiteindelijk in 1973 gevonden op het sportterrein “Marialust” in het Verzetsstrijderspark. Helaas kon men hier vaak niet terecht wegens afkeuring van het wedstrijdveld. Er moest uitgeweken worden naar diverse openbare terreinen in Apeldoorn, te weten: het eerder genoemde Buys-Ballotterrein, het Zuiderpark en het Mheenpark. Vanwege het ontbreken van verlichtinging moesten avondtrainingen elders plaatsvinden. Hiervoor werd uitgeweken naar Z.V.V.‟56 of Victoria Boys. Op momenten dat ook hiervan geen gebuik gemaakt kon worden, vanwege de weersomstandigheden, werd o.a. de weg gebruikt. Het “rondje Echoput” werd een favoriet onderdeel van de training. Daarnaast week men wel eens uit naar sportzalen of zwembaden. Hierbij kunnen we denken aan de sporthal bij Dorpshuis De Bergbeek, diverse sportzalen van scholen en fitness-centra. Ook de jeugd moest frequent haar heil elders zoeken. Zo weken zij o.a. uit naar het

sportveld bij Hullenoord en naar een camping in Beekbergen. Op deze grasvelden werd gespeeld tegen buitenlandse gasten. In het kader van rugby-promotie werd incidenteel gespeeld bij en/of tegen de Politie Academie, het Sint Joseph en Centraal Beheer. Ook mocht de Rams een aantal interlands organiseren. In 1972 werd op Marialust de wedstrijd Nederland - West Duitsland gespeeld . Het veld was toen nog niet het wedstrijdveld van de Rams. Enkele jaren later was er aandacht voor de wedstrijd Nederland – Italie. In november 1993 werden er voor het laatst interlands gespeeld, bij de voetbalclub “Robur et Velocitas”, te weten de WK-kwalificatiewedstrijden Nederland - Israël en Zweden – Tsjechië. We maken even een overstap van aktief sportief naar passief sportief. Zoals eerder vermeld is de Rams een “familie”. Vandaar dat er altijd centrale verzamelpunten geweest zijn waar men elkaar kon ontmoeten. Inmiddels was de Rams in het bezit van een eigen clubhuis op “Marialust”. De beperkte openingstijden, echter, noopte het gros van de leden om ook elders te verpozen. Zo werd regelmatig een bezoek gebracht aan o.a.: Het Ouwe Huis, het eerder genoemde Café De Stal (dat later met een andere ingang een spontane naamswijziging in de Carnaby Pub onderging), de Pizza Pub, De Schavuit, de Frou Frou, de Philosoof en “Jaap Troffee”. Recentelijk is Café Old Chap de gelegenheid waar meerdere malen per week Rams leden aangetroffen kunnen worden.

75

RAMS RFC 25 jaar

Aan deze waslijst ontbreken nog twee namen, namelijk die van Café Marktzicht en van De Bergbeek, beter bekend als het Dorpshuis in Beekbergen. Om met Café Marktzicht te beginnen: dit bruine café was beter bekend als “het tweede clubhuis”. Gedurende vele jaren was het elke zaterdagmiddag- en -avond een trefzeker ontmoetingspunt voor Rams leden. Het feit dat de barkeeper zelf een oudgediende van de vereniging is, droeg hogelijk bij aan het typische rugbysfeertje. In de keuken werd regelmatig het eten voorbereid voor de diverse festijnen bij de Rams, zoals de Mosselavond, het Paastournooi en voor buitenlandse gasten etc.

76

Het Dorpshuis in Beekbergen, genaamd de Bergbeek, heeft een net zo grote bijdrage geleverd aan de invulling van de Rams-historie. Ondanks de ligging, net buiten Apeldoorn, vierde men hier altijd een gezellig Annual Dinner. Ook hier werd de keuken benut om maaltijden voor bezoekende verenigingen en andere Rams-feesten te bereiden. Meerdere internationale gasten hebben hier een warm welkom gekregen. Behalve op het eigen veld, was de Rams ook weleens aktief bij andere verenigingen. Zo werd er altijd deelgenomen aan de „Sportontmoeting‟ in Apeldoorn.

Dit leverde niet alleen op sportief gebied veel plezier op. Er werd eens een gedeelde tweede plaats gehaald en in een ander jaar was de Rams goed voor de Sportiviteitsprijs. Het zingen tijdens de slotavond was iets, waar je bij de Rams niet op hoefde aan te dringen. De contacten met andere sportclubs leverden leuke situaties op. Zo mondde het contact met Honkbalvereniging WSB uit in onderlinge wedstrijden. Rugby tegen honkballers bij de Rams en honkbal tegen rugbyers bij WSB. Uit het voorgaande kunnen wij concluderen dat ook bij de Rams “sport verbroedert”.

RAMS RFC 25 jaar

77

RAMS RFC 25 jaar

78

RAMS RFC 25 jaar

3.4 WEET JE WEETJES / BITS AND BOBS 



It's a small world No.1 Stu Morgan was working on a project in Singapore and was talking about rugby to the Englishman running the project. It turned out they had both played for the Rams at different times. The other Englishman was Peter Guy... It's a small world No.2 I was being interviewed for a job in Watford, Dick Barton's home town. The Technical Director of the company was a former player with London Welsh and he asked if I'd ever been to the Amsterdam Sevens. I told him I had and he then asked if I knew the Scottish bar. Again I said yes, and was then asked if I knew Big Robbie (Adema), the barman. I told him that I not only knew him but had played alongside him in the Rams for some time.I got the job! Pete Twydell



dat John Bearpark ook wel Jesper Ölpark wordt genoemd?



dat The Rams R.F.C. bij het “Ben niet fit tournooi” bij de Pink Panthers de prijs “Totaal niet fit” heeft gewonnen?

 dat de Rams vanaf het seizoen 1988/1989 bijna jaarlijks met een speciale afvaardiging gaat zeevissen? (en dat er vanwege het hoge water liever geen dames meemogen?)

ook minder in high-level-rugby geïnteresseerd, maar meer in het feesten er omheen. De Nederlandse gastheren hebben destijds aangenomen dat dit een officiële rugby traditie was en hebben deze braaf overgenomen.)

 dat de Rams R.F.C. tijdens de sportontmoeting in 1988/1989 een leuke kennismaking heeft gehad met sotfbalvereniging WSB, en dat er na die tijd nog wel eens samen feestjes gehouden werden?

 dat in de winter van 1987, op last van Henk De Boer (toenmalig penningmeester), de verwarming op -10C moet staan? (uit: Ramblings van feb. 1987).

 dat de contributie medio 70-er jaren f 5,00 was? En dat meerdere malen per jaar spontaan besloten werd opnieuw f 5,00 te heffen?

 dat Hans van Noort in het begin van de jaren „70 bekend stond als de “gemeenste hooker van Nederland”? (citaat van hemzelf; Ramblings okt. 1987).

 dat er op 6 april 1990 (weekend vóór Pasen) een “generale repetitie” voor het Paastournooi werd gehouden? En dat tijdens deze avonden diverse (buitenlandse) biersoorten werden uitgeprobeerd en enkele songs gerepeteerd?

 Michel Zwaan gedurende enkele jaren (tussen 1986 en 1990) Hofleverancier van copij voor de Ramblings was? (dat de overige leden het een beetje lieten afweten?)

 dat de traditie bier-drinken binnen RugbyNederland ontstaan is uit een misverstand? (toen rugby in Nederland net in de beginfase was, en het niveau nog niet zo hoog, werden de buitenlandse gasten ook op een iets lager niveau geselecteerd. Deze gasten bleken dan

 dat “leunen” een ander woord is voor “soppen”, en dat deze termen bij het klaverjassen vaak gebruikt worden?  dat er meerdere mensen bij de Rams hebben rondgelopen met de bijnaam “bolle”? En dat dit Michel Zwaan en Wesley Mulder betreft?

79

RAMS RFC 25 jaar



dat er bij The Rams een “Most Honourable Member” rondloopt die Fons Borgs heet en dat hij de enige is? Hij heeft een uniek shirt waarop dit, met een embleem, vermeld staat.



dat Willem van Engeland de verkeerde lijn (twenty-five) als try-lijn gebruikte en dit eerder ook al door Hans Beekman gebeurde (middellijn) ?









80

van wie de DAF-Motorkap met Rams embleem in het clubhuis is? Antwoord: Meindert Vlam. dat in de eerste twee jaar van het Ramsbestaan de bestuursvergaderingen grotendeels in het Engels plaatsvonden? (En dat dit ook gold voor de verslagen van deze vergaderingen?) dat tijdens de toer naar Crawley hun clubhuis van te voren ontdaan was van alle souveniers? (Echter, dat na 5 minuten het vastgeklonken plaatje “Chairman‟s Corner” al van achter de bar verdwenen was?) dat er in het prille begin ook dames-teams waren? Zo waren er de “Rams Angels” (die speelden tegen Wasps-dames in 1974-1975). Daarna werden ze nog omgedoopt in “De Ooien” !!!

 dat in 1989 de nieuwe shirts te groot uit zijn gevallen? Gerard Havekes was hier niet over te spreken, hij was bang dat hij, na de tegenstander al lang te zijn gepasseerd, alsnog aan het achternawapperende shirt zou worden getackeld.  dat de kroegen die in het verleden regelmatig door de Rams bezochten worden, bijna allemaal niet meer bestaan? Is men gaan rentenieren of .... juist niet?  dat de Ramblings niet altijd de Ramblings heette, maar dat de eerste gedachte was: Rampage; vervolgens was The Maul gepubliceerd; toen pas werd het Ramblings.  dat op toer naar Parijs Lya van Gils haar eigen hotelkamerdeur „s nachts barricadeerde middels een stoel onder de deurkruk?  dat Ruud Neys tijdens een wedstrijd in Drachten een vieze nek-tackle kreeg? En dat dit onmiddellijk afgestraft werd door zijn vader (met paraplu) en Henk De Boer (met vlaggestok?)  dat Willem van Engeland in beschonken toestand tijdens een toer in Leuven het toilet niet kon vinden? (En dat hij derhalve Zwijntje maar gebruikt heeft?)



dat Marco van Noort tijdens een toer naar Engeland een aangezichts-onderdeel kwijtgeraakt is? (En dat alleen hij het niet grappig vond?)



dat de hond van Jup na ruim een half jaar Jup‟s witte pet “apporteerde”? (Welke hij op toer in Engeland was kwijtgeraakt en inmiddels volledig onbruikbaar was geworden?)



dat Hans Beekman bekend staat om zijn inventiviteit bij het zoeken naar alternatieve routes? (En dat hij in zijn DAF een “shortcut” bedacht vanuit AC-restaurant Stroe om via de voetgangers-tunnel terug te keren op de A1 naar Apeldoorn?)

RAMS RFC 25 jaar

3.5 BEKERS, SHIELDS EN ANDERE TROFEEËN. Bekers uit de beker-kasten Prijzen Jaartal 1974 1976 1978 1979 1979 1980 1980 1981 1981 1982 1982 1982 1983 1983 1983 1984 1986 1986 1988 1988 1989 1989 1989 1989 1990 1990

Naam Fialar Rugby Wageningen 14-16 jaar P. Dewar Tournooi, Almelo District Oost R.C. Almelo Rams Tournooi Rams tournooi Willem Feyten Tournooi R.C. Oldenzaal Jeugdt Rams R.F.C. R.C. Oldenzaal Jeugd Stad Leeuwarden tournooi Leeuwarden tournooi Wisselbeker (!) Voorjaarstournooi RC Eemland District Oost Sevens t URC Nat. Jeugdtournooi R.C. L. Ereprijs Benjamindag Voorronde N.K. Mini's ZRC Duuvels Mini B Sevens tournooi Wrotters Mini's District Oost Sevens Mini-A Sevens tournooi Wrotters The Dukes, Junioren

Positie 1e prijs 1e prijs 1e prijs 2e prijs 1e prijs 3e prijs 1e prijs 1e prijs 1e prijs 1e prijs 2e prijs 2e prijs 3e prijs 1e prijs 2e prijs 1e prijs 3e prijs Ereprijs 3e prijs 1e prijs 1e prijs 3e prijs 2e prijs 2e prijs 2e prijs 2e prijs

Jaartal 1991 1991 1992 1993 1994 1996 Overig Jaartal 1973 1974 1976 1977 1977 1979 1979 1980 1980 1981 1981 1981 1981 1981 1983

Naam Tournooi R.C. The Dukes Dukes Tournooi District Oost Sevens District Cub Tournooi Apeldoorn 1200 Sportontmoeting Nationale sevens

Positie 3e prijs 3e prijs 1e prijs 2e prijs 2e prijs 3e prijs

Aandenken Daventry RFC All Black Rugbytour With best wishes from the Sherrif of Goucester ARC Big Bulls St. Francis R.F.C. Easter Tour RC Almelo Ongar RFC Rams Need Dutch caps Jordan Thorpe School Holland tour Bromsgrove R.F.C. Tour 1980 Jeugd Sevens R.C.C. Peter Dewar Tournooi, Almelo SJD <15 Scrumbocs Malmo R.C. N.P.A. He-Li-Kopter Pickwick Players 10-jarig bestaan Wisselbeker (!) Voorjaarstournooi RC Eemland

1984 1984 1986 1986 1987 1989 1990 1990 1991 1991 1991 1991 1992 1992 1993 1993 1994 1996 1996 1996 ? ? ?

7-a-side NRB Oost1985 Ha-Pe's XV, Easter 1984 Apeldoorn King Alfreds's & Segsbury Halls Wantage John Mason Abingdon St. Mary's Old Boys Holland tour Yarnburry RUFC Youth tour Holland Moortown RUFC Sportontmoeting Fair Play Cup Hutton Gr. School RFC Holland tour Bromsgrove, 20-jarig bestaan Proficiat 20 jaar, R.C. Dwingelo Kamp 1968 Zang: Oud-Jong Moortown RUFC Owls <13, Pasen Haarlemse Ouwe Ballen ZRC Duuvels Sevens Stancliffer F.C. Risca RFC 1875, Risca Junior RFC SCOB v. Rams Exciles SCOB v Rams Old Brodelians Veterans v. Apeldoorn Rams Totaal niet fit prijs. Ben niet fit tournooi Pink Panthers Dartclub Centraal Beheer Eintracht-Frankfurt Rugby

81

RAMS RFC 25 jaar

Shields - op volgorde van jaartal Royal Airforce Wattisham Sutton & Epsom R.F.C. A.S. P.T.T. Marseille Rams R.F.C. Apeldoorn Shelford R.U.F.C. The Sinners R.F.C. Sine Consilio Nihil TH R.F.C. V.P.C. Andorra Maiden Erlegh School Vauxhall Motors R.U.F.C. Haagsche R.C. Hampstead R.F.C. Afcent South Gower R.F.C. The Duuvels G.E.C. (COV) R.F.C. Sandbath School Sutton & Epsom R.F.C. Viriliter Age Owngors R.F.C. B.S.V. Calgary Rams John Mason Abingdon Laarbruch R.M.S. Nationaal 7-a-side Roosendaal Nijmeegse R.C. The Wasps Old Pigs Sittingbourne R.U.F.C. Swindon College R.F.C. B.S.V. Rugby R.C. DTO Enschede

82

1973 1974 1975 1975 1975 1975 1976 1976 1977 1980 1980 1981 1981 1982 1982 1982 1983 1983 1983 1983 1984 1985 1986 1986 1986 1986 1986 1986 1986 1987 1988 1988

Tempelmoor High School Chinnor R.F.C. Hutton Grammar School Sutton & Epsom R.F.C. Vale of Lune R.U.F.C. Wardcourt R.F.C. Wickersley C.S. R.C. Royal Electr. & Mech. Engineers Solihull School Westpark Bramhope R.U.F.C. Old Richians R.F.C. R.C. The Duuvels The Rams R.F.C. B.S.V. Jim Stewart (Op. Desert Storm) Moortown R.U.F.C. N.H.S.O.B. <14 Scunthorpe R.U.F.C. Solihull School <14 Dutch Tour 15 Jaar Dragons Arnhem Betuwe Cup Pink Panthers, Ben-niet-fit tournooi Canterbury R.F.C. <16 Painswick R.F.C. Westpark Bramhope R.U.F.C. <16 F. Borgs, L. Donk, J. Haans, SMC Rams R.F.C. Apeldoorn Univ. of East Anglia (veteranen) Haarlemse Ouwe Ballen Pickwick Players Shadow Motor Club Shelford R.U.F.C. Pasen

1988 1989 1989 1989 1989 1989 1989 1990 1990 1990 1991 1991 1991 1992 1992 1992 1992 1992 1992 1993 1993 1993 1994 1994 1994 1995 1995 1995 1996 1996 1996 1996

Sittingbourne R.C. Sittingbourne R.C. V.S.A.

1996 1996 1996

RAMS RFC 25 jaar

Shields - Geen jaartal bekend; op alfabetische volgorde Old Brodleians Bromsgrove R.F.C. Clevedon R.F.C. Darlington R.F.C. Deal Wanderers Dunvant R.C. Dunvant R.C. Dutch Excies XV Ealing F.C. R.U. Eight Regiment R.C.T. Feltham R.F.C. Garforth School R.U.F.C. Groninger S.V. Be Quick Hagen T.V.D. Rugby Halifax Vandals R.U.F.C. Hampstead R.F.C. Hartlepool Rovers F.C. Helsingborgs Rugbyclub Gripen Hundested Rugby Klub Icknield Hall Wantage School Ilkley R.U.F.C. King Edward VII School Laarbruch R.M.S. Leamington R.U.F.C. Llandaff North R.F.C. Moortown R.U.F.C. N.C.V. Emperors Amsterdam Nederlandse Politie Academie Nederlandse Politie Academie

Nederlandse Rugby Bond Ogmore Vale Rugby F.C. Policitis Addere Facta Ponty Cymmer R.F.C. Quant Je Puis R.C. Eemland R.C. Granville R.C. The Hookers Risca R.F.C. Royal Airforce Wattisham Royal El. & Mech. Engineers Saint Albans School R.F.C. Saint John's School Leatherhead Saracens R.F.C. Seventh Signal Regiment Shape Belgium Sidcup Football Club R.F.U. Stains R.F.C. Supermarine R.F.C. Sutton & Epsom R.F.C. Third Reg. Royal Horse Artillery Torquay R.F.C. Twickenham R.F.C. Westpark Bramhope R.U.F.C. Westpark Bramhope R.U.F.C. Whitby Comprehensive School Whitehall R.F.C. Wiveliscombe R.F.C. Wiveliscombe R.F.C.

83

RAMS RFC 25 jaar

3.6 BOARD OF HONOUR Seizoen

Voorzitter

Penningmeester

Secretaris

Captain

Captain

Captain

1 team

2 team

3 team

Clublid van het jaar

e

e

e

Speler van het jaar

Jeugdlid van het jaar

Most improved player

1971/1972

B. Hageman

B. Brookfield

P. Twydell

M.Brown/ M. Bartlett

-

-

-

-

-

-

1972/1973

B. Hageman

B. Brookfield

P. Twydell

B. Paalman

-

-

-

-

-

-

1973/1974

B. Hageman

B. Brookfield

P. Twydell

W. Aartsen

J. Herbert

-

-

-

-

-

1974/1975

C. Deriga

B. Brookfield

P. Twydell

D. Barton

C. Deriga

-

-

-

-

1975/1976

C. Deriga

B. Brookfield

H. De Boer

H. Prein

G. Biezeman

-

-

-

-

-

1976/1977

C. Deriga

P. Hopcutt/ J. v.d. Pols

H. De Boer

H. Prein

R. Spreeuw

H.P. v. Heusden

-

-

-

-

1977/1978

C. Deriga

J. v.d. Pols

J. Hulleman (John)

J. Linthorst

R. Spreeuw

A. Keus

-

-

-

-

1978/1979

C. Deriga

J. v.d. Pols

J. Hulleman (John)

J. Linthorst

H. Beekman

E. Turner

-

-

-

-

1979/1980

C. Deriga

K.Kraaykamp

J. Westdijk

H. Prein

C. Vissink

L. Donk

H. v. Noort

H. Prein

M. Zwaan

-

1980/1981

W. Aartsen

K.Kraaykamp

H. De Boer

T. v.d. Spaan

H. Beekman

H.P. v. Heusden

F. Winkel

B. Strokappe

Niet verleend

-

1981/1982

D. Barton

K.Kraaykamp

H. De Boer

E. Ruitinga

J. Smit

-

F. Borgs

J. Linthorst

D. Besselink

-

1982/1983

D. Barton

H. De Boer

K.Kraaykamp

J. Linthorst

F. Winkel

-

H. De Boer

T. v.d. Spaan

T. v. Hees

-

1983/1984

R. Zweedijk

H. De Boer

K.Kraaykamp

J. Linthorst

F. Winkel

-

J. Woltman

C. Deriga

W. Heukels

-

84

RAMS RFC 25 jaar

Seizoen

Voorzitter

Penningmeester

Secretaris

1 team

2 team

Captain 3e Clublid team van het jaar

Captain e

Captain e

Speler van het jaar

Jeugdlid van het jaar

Most improved player

1984/1985

E. Turner

H. De Boer

K.Kraaykamp

H. Beekman/ Roy Hodson

B. v. Laar

-

L. Donk

A. v. Buren

R. De Boer

-

1985/1986

E. Turner

H. De Boer

K.Kraaykamp

R. Hodson

geen

-

H.P. van Heusden

F. Borgs

R. Merlijn

H. De Kruijf

1986/1987

E. Turner

H. De Boer

K.Kraaykamp/ J. Heddes

F. Borgs

F. Woltman

-

B. v. Laar

J. v. Kruyssen

C. Wiepking

J. Cornelissen

1987/1988

J. Woltman

J. Kruitbosch

E. Kalsbach

J. v. Kruyssen

A. v.d. Velde

-

F. Borgs

H. v.d. Pavert

R. Kwant

G. Havekes

1988/1989

J. Woltman

J. Kruitbosch

C. Vissink / E. Kalsbach

J. Bearpark

A. v.d. Velde

-

M. Zwaan

J. Bearpark

R. Schoots

A. Niemeyer

1989/1990

J. Woltman

L. Andela

P. Niekus

J. Bearpark

J. Woltman

-

H. v. Noort

F. Borgs

R. Lorwa

L. & W. Sibering

1990/1991

F. v. Melsen

L. Andela

P. Niekus

J. Bearpark

J. Woltman

-

J. Haans

M. v. Melsen

R. Ritsma

J. Reyneveld

1991/1992

F. v. Melsen

L. Andela

P. Niekus

D. Besselink

J. Woltman

-

Anno & Nicole

J. Wiepking

R. Orth

H. v. Hulsteijn

1992/1993

P. Peneder

E. Turner

E. Kalsbach

D. Besselink

A. v.d. Velde

-

H.P. v. Heusden

F. Borgs

J. Kers

M. v.d. Cruyssen

1993/1994

P. Peneder

E. Turner

E. Kalsbach

J. Reyneveld

R. Tiemessen

-

J. Linthorst

F. Borgs

A. v.d. Wal

M. v.d. Cruyssen

1994/1995

P. Peneder

E. Turner

J.W. Keizer

J. Reyneveld

J. Linthorst

-

niet gekozen

L. Sibering

T. Hopcutt

R. v.d. Veen

1995/1996

P. Peneder

E. Turner

J.W. Keizer

R. v.d. Veen

R. Tiemessen

-

R. v.d. Veen

S. v.d. Horst

W. Mulder

T. Hopcutt

85

RAMS RFC 25 jaar

4. JUBILEUMJAAR 4.1 SAMENVATTING Seizoen 1996 - 1997 (t/m februari 1997) Het bestuur: Voorzitter Secretaris Penningmeester

- P. Peneder - J.W. Keizer - M. Van Melsen

Overige bestuursleden: Tecnische Commissie - J. Bearpark Communicatie - H. Talstra Barcommissie - F. Borgs Teamcaptains - Trainers: Captain 1e team Captain 2e team

- R. v.d. Veen - M. Staddon (Mark)

Diversen: Jong Oranje

86

- W. Mulder

Dit jubileumseizoen* werd een topper. In de zomer werd het clubhuis grondig gereinigd met ammonia en sop. Vele leden waren druk om dit seizoen een onvergetelijk jaar te maken. Het 25-jarig jubileum werd grotesk gevierd. Met een enorme tent werd een soort Paasgevoel gecreëerd dat zijn weerga niet kende. Na de verplichte dankwoordjes op de middag was het ‟s avonds ouderwets feest. Tot diep in de nacht werd de dansvloer bezet gehouden door een uitzinnige groep leden. Vooral veel oudleden lieten hun hoofd weer eens zien. Dat leidde tot vele gesprekken en herinneringen. Een avond om niet te vergeten. Dat de sfeer er goed in zit bij de Rams, was gedurende het seizoen goed merkbaar. De vrijdagavonden in het clubhuis waren altijd druk bezet. Niet alleen de trainingsopkomst was goed, maar ook het gezellige samenzijn naderhand bleek voor velen een onontbeerlijke samenkomst. De sluitingstijden werden, naarmate het seizoen vorderde, steeds flexibeler. In dit jubileumjaar trad de Rams veel naar buiten in de gemeente Apeldoorn. Op 18 januari 1997 kreeg Wesley Mulder de Beelaerts-van Blokland prijs. Een aanmoedigingsprijs voor talenten die op

eigen kracht ver zijn gekomen. Orpheus heeft gemerkt dat we aanwezig waren. De Rams mocht, in vol ornaat op het podium de “Wild Rover” ten gehore brengen. Hans Beekman was voorzanger, met verve. De aanblik van het geheel was gigantisch en een leuke opsteker voor de vereniging. Rugby Men wil en zal kampioen worden en promoveren naar de tweede klasse. Onder leiding van trainer Jack Split werden de eerste 12 wedstrijden zonder slag of stoot gewonnen. Met een doelsaldo van +600 kan het eerste team terugkijken op een goede eerste helft van de competitie. Een competitie die wederom door een lange winter een winterstop kent. De Nederlandse Rubgy Bond kiest eieren voor haar geld en besluit de bekercompetitie te schrappen. De competitie krijgt dus de voorrang. Na de winterstop begint de Rams voortvarend. Een heus clubrecord wordt gehaald. Gast Stone Lions uit Lichtenvoorde is de pineut en moet lijdzaam toezien dat ze met 135-0 wordt verslagen. * t/m februari 1997

RAMS RFC 25 jaar

4.2 DE JUBILEUMCOMMISSIE HET JUBILEUMJAAR Als voorzitter van de jubileumcommissie wil ik graag enkele onderwerpen onder uw aandacht brengen. De Jubileumcommissie bestaat uit de volgende personen: John Hulleman - Penningmeester Jan Willem Keizer - Voorzitter Joop Linthorst - Lid Frans van Melsen - Secretaris Mark van Melsen - Lid Paul Peneder - Lid Jeroen Reyneveld - 2e Secretaris Willem Sibering - 2e Penningmeester Ed Turner - Lid Rudolf van der Veen - 2e Voorzitter Naast de inzet van deze mensen hebben nog een groot aantal leden en niet-leden meegeholpen om het Jubileum jaar tot een succes te maken. Heel bewust werd door de Jubileumcommissie gekozen voor festiviteiten gedurende het gehele seizoen. Dit is gedaan om te proberen de rugbysport in Apeldoorn en de regio te promoten. Daarom is veel energie gestoken in de publiciteit van alles wat direct of indirect met onze sport te maken heeft. De verschillende evenementen die op het programma stonden vergden inbreng van veel mensen. Dankzij hun inzet is het gelukt om alle geplande evenementen tot een succes te maken.

De Jubileumcommissie wil dan ook allen die op enigerlei wijze hiertoe hebben bijgedragen zeer hartelijk bedanken. Dan volgt nu nog een kort resumé van de verschillende activiteiten tot nu toe. Opening van het seizoen. Met medewerking van de Nederlandse Rugbybond hebben we de eerste competitie wedstrijden voor zowel het 1e als het 2e team thuis kunnen spelen, op 8 september 1996. De tegenstanders waren respectievelijk Betuwe en Hengelo/DTO. Met alle spelende teams werd na de laatste wedstrijd het begin van ons Jubileumjaar gepast gevierd. Veteranentournooi. Om ook de oudere leden in de feestvreugde te laten delen is op zaterdag 12 oktober 1996 een Veteranentournooi georganiseerd. Met teams van de Pigs, Groningen en Haarlem werd een aantal wedstrijden gespeeld. Het verplichte mixen door het niet volledig zijn van alle teams bleek zeer goed te zijn voor de sfeer in de derde helft. Ieder team kreeg een herinnering mee naar huis in de vorm van een spiegel. Deze prijs werd uitgereikt door de voorzitter van de Rams. Jeugdtournooi. Op zaterdag 16 november werd door de Jeugdcommissie met behulp van vele vrijwilligers het

landelijke jeugdtoernooi georganiseerd, waaraan alle clubs in Nederland konden deelnemen. Het tournooi werd in de verschillende leef tijdscategorien afgewerkt. Elk team speelde meerdere wedstrijden en uit elke leeftijdscategorie werd een "speler van het toernooi" uitgekozen door een aantal juryleden. De hieraan verbonden prijs (een spiegel) werd aan het eind van de dag uitgereikt door Rams-voorzitter Paul Peneder. De Jubileumdag. Om Sint Nicolaas niet te veel voor de voeten te lopen werd de oorspronkelijke dag van 6 december 1996 verschoven naar zaterdag 30 november. Dit verklaart overigens ook dat de destijds vooral Engelse mensen de club hebben opgericht. Zij hadden niet het “Sinterklaasgevoel” en gingen de kroeg in, waar zij briljante ideeen hebben uitgewerkt, zoals het oprichten van "The Rams RFC Apeldoorn." Op de Jubileumdag werd een receptie gehouden voor genodigden. Velen maakten gebruik van de gelegenheid om het bestuur te feliciteren met deze dag. Tijdens de receptie hing er een "Reunie-sfeer" in de prachtig aangeklede tent. Diverse leden en oud-leden, die elkaar jarenlang niet meer hadden gezien, maar nog wel veel herinneringen hadden op te halen, ontmoetten elkaar weer. Dit weerzien werd veelal bekrachtigd met een biertje. Helaas kon de geplande wedstrijd van ons eerste team 87

RAMS RFC 25 jaar tegen Spakenburg niet doorgaan vanwege het slechte veld. Spakenburg liet zich echter niet "uit het veld slaan" en heeft de gehele dag mede opgeluisterd. Wij bedanken hen voor hun spor tiviteit en clubvriendschap. Tijdens deze receptie werden verschillende plechtigheden afgewerkt. - Pete Hopcutt werd benoemd tot ere-lid van de Rams. - Dolf Wille kreeg de rode broek uitgereikt. - Sponsor "Old Chap" kleedde het hele eerste team aan. Er werden nog veel toespraken gehouden, o.a. door de Wethouder Sportzaken mevrouw Marian Uges, de voorzitter van de VSA, de heer Berkman en vele anderen. Delegaties van diverse clubs uit de regio waren aanwezig, evenals Sietske De Boer, de vrouw van het eerder dit jaar overleden erelid Henk. Die avond werd een feestavond met een enorme sfeer. Een avond met een niveau dat ik niet eerder heb meegemaakt bij de Rams. Een goede muziekband, die ook tijdens het Paastournooi het feest zal opluisteren, afgewisseld met de inbreng van Jerry (Herrie) Kers stond garant voor veel afwisseling. Wat nog te doen. Er staan nog enkele evenementen op het programma. De belangrijkste is nog het traditio nele Paastournooi, dat dit jaar voor de 24e keer wordt georganiseerd. Vanwege het jubileum zijn meer buitenlandse teams uitgenodigd dan ooit. Vrijdagavond meten de Ramblers hun krachten in een wedstrijd tegen Oud-Twente. Daarna de gebruikelijke reunie (weer één) van leden en oud-

88

leden, die ongetwijfeld weer aanwezig zullen zijn. Zaterdag en zondag zijn er wedstrijden voor jong en iets ouder, want de jeugd komt ook weer aan de beurt. Op maandag wordt opgeruimd door zoveel mogelijk mensen en misschien wordt er ook nog een beetje afscheid genomen. Verder staan de wedstrijd "Oud tegen Jong" op Koninginnedag en het gebruikelijke Annual Dinner nog op het programma. Tijdens het Annual Dinner willen wij op gepaste wijze afscheid nemen van het jubileumjaar en storten wij ons op de volgende 25 jaar, die ook zeker weer een nieuw boek zullen vullen. Ik wens u allemaal veel plezier in de toekomst met de rugby-sport. Hetzij bij de Rams, hetzij elders. Houdt u de naam van de Rams overal hoog in het vaandel, want u bent nu lid of hebt deel uitgemaakt van een unieke vereniging. Jan-Willem Keizer

RAMS RFC 25 jaar

89

RAMS RFC 25 jaar

90

RAMS RFC 25 jaar

4.3 LIJST MET SPONSORS Dit Jubileumboek is mede gesponserd door de volgende Rams leden: RAMBLERS: L. Andela J. Bearpark H. Beekman J. v.d. Bergh A. Borgs J. Circkens L. Donk L. v. Gils J. Haans J. Hamers G. Havekes H.P. v. Heusden P. Hopcutt J. Hulleman J.W. Keizer H. Jansen van de Sligte J. Kruitbosch B. v. Laar J. Linthorst F. v. Melsen T. Mulder W. Nagelhout R. Neys H. van Noort J. v.d. Pavert P. Peneder

R. v. Raad T. v.d. Spaan R. Tiemessen E. Turner C. Vissink D. Wille F. Winkel J. Winkel F. Woltman J. Woltman J. Zölner R. Zweedijk OVERIGE RAMS-LEDEN: (middels “Actie Zonnebloem”) H. Egels E. Korf M. v. Melsen W. Mulder M. Obbes J. Smit A. v.d. Wal A. Wielhouwer

Wij bedanken de volgende mensen voor het beschikbaarstellen van materiaal en herinneringen voor dit boek: Mr. H.J.E. Bruins Slot, burgemeester van Apeldooorn L. Andela S. De Boer M. Brown J. v. Dalen B. Hageman H.P. v. Heusden R. Hodson P. Hopcutt J.W. Keizer G. Leeflang, Apeldoornse Courant R. Massink F. v. Melsen M. v. Melsen S. Morgan W. Mulder R. Neijs M. Turner R. v.d. Veen P. Twydell N. Vendelbosch F. Winkel J. Woltman

91

RAMS RFC 25 jaar

5. SLOTWOORD VAN DE BURGEMEESTER Beste Lezer, Het boek gaat bijna dicht, is bijna gesloten en nu pas treft u mij aan. Ja, u ziet het goed: ik ben naar de achterpagina verwezen. Voor mij als burgemeester was dat wel even slikken, maar als rugbyspelers mij naar deze plaats verwijzen, heb ik daarvoor ontzag en respecteer ik hun opdracht. Zo ben ik ook wel weer! Alles is gezegd, het gras is zogezegd weggemaaid, de ballen zijn verspeeld. Wat blijft er voor mij nog te zeggen over? Dat moet dan wel iets bijzonders zijn, een soort nabrander van de burgemeester. Want uw leesgeduld zal wel bijna uitgepunt zijn. Toch, beste lezer, ga nog even verder, laat uw burgemeester op de laatste bladzijde van dit boekwerkje niet „voor noppes‟ staan. Want hij wil toch ook nog wel iets zeggen. 25 jaar geleden stond Apeldoorn op het punt te ontluiken, open te barsten van nieuwe ontwikkelingen op het gebied van wonen, infrastructuur, recreëren, en noem maar op. In die tijd werd -ook internationaal bezienApeldoorn interessant en er vestigden zich hier eerst individueel, als los zand, maar later in een structuur- personen uit Nieuw Zeeland, Amerika

92

en Engeland: potentiële rugby spelers. Vast staat voor mij dat op de zandgrond van de Veluwe zeker iets moois, iets edels, iets mannelijks kan gedijen, iets dat zeker niet als los zand aan elkaar hangt: de Rugbyvereniging The Rams, vandaag 25 jaar bestaande, waarmee mijn hartelijke gelukwens. Hun bezig zijn, hun wijze van sportbeoefening, maakte toentertijd al veel induk op mij en dwong mijn respect af, dat tot vandaag is gebleven. Wel dacht ik toen eens: “moet dat nu zo, op zo‟n raar veldje, en waarom dat gesleep met vlaggemasten in het Orderbos?”. Ogenschijnlijk ordeloos, maar toch handelen volgens regels, werken met de handen en eventueel met de voeten. Het spreekt mij aan om op die manier een stuk agressie of stress kwijt te kunnen. Zo timmerden zij er rustig op los, maar niet aan de weg. Ik bedoel hiermee: ze gingen rustig hun gang, je merkte weinig van ze. Als ik dan na zoveel jaren weer in Apeldoorn terug ben, zie ik de enorme groei en ontwikkelingen, maar ook dat de RAMS gebleven zijn. “Gelukkig, de RAMS zijn er nog, dan zit het met Apeldoorn wel goed”.

Geachte lezer, dit zijn zo maar wat bespiegelingen van de burgemeester aan het slot van dit bijzondere jubileumboek. Tegen de leden van de Rugbyvereniging zou ik nog willen zeggen: jullie maken deel uit van een stukje geschiedenis van Apeldoorn, jullie horen erbij, jullie hebben Apeldoorn kleur gegeven! Dank daarvoor namens Apeldoorn, enige extra zwier is echt niet overbodig. Apeldoorn is dat ook waard. Ik wens jullie -en daarmee ook Apeldoorn- veel succes in jullie wedstrijden en op jullie weg naar het volgende jubileum!

Mr. H.J.E. Bruins Slot, Burgemeester van Apeldoorn