ouderkrant nummer 44 mei 2015

ouderkrant

5

14

nummer 44

20

mei 2015

26

Een halfuurtje

Excellente

The Saffron

Stads dichter

met: Nizar

School 2014

Greens strike

van

again!

Rotterdam

El Manouzi

Schoolleiding Arnold Koot, locatiedirecteur [email protected] Maremca Damen, teamleider Tweetalig Vwo 3 & 4 [email protected] Niek van Maaren, teamleider Tweetalig Havo 4 & 5 [email protected]

Jenny Koot-Martijns, teamleider Tweetalig Vwo 1 & 2 [email protected] Wendy Groen, teamleider Tweetalig Vwo 5 & 6 [email protected]

Algemeen telefoonnummer: (010) 890 77 00 Algemeen e-mailadres: [email protected] www.wolfert.nl/tweetalig

Leden van de oudervereniging Marion Seiffers (voorzitter) moeder van Ypke uit 4 HAVO

Veerle Naudts moeder van Jamir uit 2 HAVO

Dresia BenJeddi moeder van Amira uit 4 HAVO

Soraya Beumer moeder van Olivier uit TD1/1 VWO

Jan van Raamsdonk vader van Nadine uit 2 VWO

Pauline Olbertz moeder van Claire uit 4 VWO

Nicole Baars moeder van Zoë uit 1 VWO.

Daria Scagliola moeder van Bess Linders, 2VWO

Paul Smulders vader van Julian uit 5 VWO

Antonio Delgado vader van Jayson en Anthony uit 2 VWO

Joan Nunnely moeder van Lewis uit 3 HAVO

Nora van der Steen moeder van Jago uit 4 havo en Fenna uit 2 VWO

Colofon apPARENTly is de nieuwsbrief voor ouders van leerlingen van Wolfert Tweetalig en andere belangstellenden en verschijnt twee maal per jaar. De redactie bestaat uit ouders van TTO leerlingen.

Redactieleden

Louise Heemskerk - Sarbah Veerle Naudts Matthé Kampman Jan Varossieau Jan van Raamsdonk

2



|

colofon

Vormgeving

Javier Ponce de León

Drukkerij

VDdrukwerk

Inhoud Van de Voorzitter

Komt mijn zoon er anders van terug?

4

Van de Redactie

Van de Redactie

5

Onderwijs & ontwikkeling

Een halfuurtje met...

6

De Kunst van het Overtuigen

8

Mediaopvoeding voor de afgeleide generatie

11

Excellente school 2014

14

Cultuur & sport

Bad Kreuznach

17

The saffron Greens

20

Uitvlieger

Vera Siertsema - A Wolfert Graduate’s Resume

22

Poetry page

Stadsdichter

26

In memoriam

27

inhoud

|

3

"Komt mijn zoon er anders van terug?" Tijdens het schrijven van deze column verblijft mijn zoon voor zijn maatschappelijke stage in Ethiopië. Over drie dagen mag ik hem ophalen van Schiphol, graag met bloemen adviseerde mevrouw Simson, de begeleidende docent. Ik vraag me af of mijn zoon dat fijn zal vinden. De Maatschappelijke Stage (MAS) is afgelopen jaren regelmatig onderwerp van gesprek geweest tijdens onze vergaderingen van het bestuur van de oudervereniging. De eerste keer kwam het onderwerp ter sprake naar aanleiding van een brief van een ouder. Haar was opgevallen dat er beperkte stagemogelijkheid was zonder bijbetaling. Dat de druk om voor een ‘duurdere’ MAS te kiezen groot is in de klas en dat er een soort armeluis stage ontstaat voor de leerlingen die het niet kunnen betalen. Dat vond ze ongewenst en volgens de oudervereniging had ze daar een punt. Het is door de mensen van Wolfert gelijk opgepakt en er zijn meer bestemmingen aan de lijst toegevoegd waar geen extra bijdrage voor gevraagd wordt. De tweede keer stond de MAS op de agenda omdat ouders vroegen om een overzichtelijk gepresenteerd aanbod van de maatschappelijke stages. De oudervereniging heeft de schoolleiding gevraagd een overzicht te maken zodat een goede afweging gemaakt kan worden waarin ook de kosten van de stages zijn opgenomen. Dat overzicht is er nu en als het er eenmaal is ervaar je dat als de normaalste zaak van de wereld. De derde keer stond het op de agenda omdat de subsidie vanuit het Ministerie van Onderwijs voor de MAS is stop gezet. De directie vroeg de oudervereniging om ondanks het uitblijven van subsidie de MAS voort te zetten. Er ontstond een hevige discussie waarin gesproken werd over de doelstelling van de MAS. Waarom helemaal naar het buitenland terwijl we hier in Rotterdam zoveel projecten hebben waar de leerlingen een bijdrage aan kunnen leveren? Toen kwam er een uitleg die iedereen deed instemmen met het voortzetten van de MAS. Dat het gaat om projecten waar docenten een band mee hebben. Dat die door eigen docenten zijn ingebracht en dat ze daar graag met leerlingen naar toe gaan. Dat het passend is voor een tweetalige, internationaal georiënteerde school om juist met de MAS naar het buitenland te gaan. Dat leerlingen anders terugkomen van zo’n stage,

4



|

van de voorzitter

veel indrukken hebben opgedaan die ze levenslang met zich meenemen waardoor ze vaak ook anders gaan studeren. Wat mij raakte was de persoonlijke betrokkenheid van de docenten die zich voor een MAS project aanmelden. Wat een durf gaat daar achter schuil. Dat je bereid bent een groep van 12 tot 16 leerlingen mee te nemen naar een project in het buitenland waar jij in gelooft. Bereid bent je koffer in te pakken om twee weken, met onze kinderen op pad te gaan. De verantwoordelijkheid te willen dragen om leerlingen vrijwilligerswerk te laten doen in het buitenland. De laatste vergadering stond de MAS opnieuw op de agenda omdat er iets hersteld moest worden met betrekking van de financiering voor vier HAVO en vijf VWO. Daar zat een storend verschil in en de directie vroeg de oudervereniging om toestemming dat verschil op te heffen. De oudervereniging heeft toegestemd en daarmee haar goedkeuring gegeven de MAS volgend schooljaar weer onderdeel is van het lesprogramma. Ik ga woensdag naar Schiphol en ik hoop dat mijn zoon is veranderd in die zin dat hij zich verder heeft ontwikkeld. Ik volg het advies van mevrouw Simson op en neem bloemen mee. Ik hoop dat mijn zoon de bloemen uitdeelt aan de drie begeleidende docenten als dank voor hun inzet. Marion Seiffers

Van de (vernieuwde) Redactie Wat later dan gebruikelijk, maar hij ligt er weer, de nieuwste editie van apPARENTly, het blad van ouders voor ouders van Wolfert Tweetalig. Het was even lastig opstarten zonder onze twee ervaren redactieleden Mike Besijn en Johan Poel. Hun kinderen deden eindexamen en hebben het Wolfert Tweetalig verlaten. Hun actieve bijdrage aan de apPARENTly is bijna niet te evenaren en dus willen we ze op deze plek nog een keer heel erg hartelijk bedanken voor al die jaren van interviewen, schrijven en organiseren voor de redactie van ons blad. Mike en Johan, Dank dank dank! Gelukkig hebben zich weer een aantal nieuwe ouders gemeld om te helpen met de ontwikkeling en het vullen van de apPARENTly met fijne artikelen, columns en interviews. Jan van Raamsdonk neemt de eindredactie over van Mike Besijn, Javier Ponce de León neemt de nieuwe frisse moderne opmaak voor zijn rekening en Louise Heemskerk en Veerle Naudts zijn toegevoegd aan de redactie naast de bestaande redactieleden Deirdre Donoghue, Jan Varossieau en Matthé Kampman. Dat neemt niet weg dat wij altijd op zoek blijven naar schrijvers, denkers, tekenaars, poëten en fotografen die een bijdrage kunnen leveren aan ons blad m.b.t. onderwijs, onderwijsontwikkelingen, sport en cultuur*. In deze, alweer 44e, uitgave van apPARENTly kunt u o.a. lezen over het Wolfert Tweetalig als Excellente school, de kunst van het overtuigen bij de Wolfert Debating Society, de ervaringen van een Wolfert toptalent aan de Erasmus MC Junior Med School en over mediaopvoeding van de afgeleide generatie. Ook vindt u ook de vertrouwde werkweek- en stageverslagen, foto's, gedichten en natuurlijk, last but not least, de uitvlieger terug in deze uitgave. Veel leesplezier en tot volgend schooljaar (met weer een vertrouwde winter én zomer editie). De redactie

Geïnteresseerd om een bijdrage te leveren aan de apPARENTly? Bel of mail naar Jan van Raamsdonk, [email protected], 06 2444 5837. De eerstvolgende redactievergadering is op maandag 21 september 2015.

van de redactie

|

5

Een halfuurtje met

Nizar El Manouzi

Nizar El Manouzi is 18 jaar oud en doet dit jaar eindexamen VWO. Hij heeft in 2014 deelgenomen aan de Erasmus MC Junior Med School. Dit programma biedt aan leerlingen de kans om kennis te maken met de studie medicijnen en medisch onderzoek te doen. Hieraan mee mogen doen is niet voor iedereen weggelegd en van alle aanmeldingen mag maar een deel op gesprek komen. Het Erasmus MC is echt op zoek naar de onderzoekers van de toekomst. Om dan één van de 20 leerlingen te zijn die uitgekozen worden, is zeker een prestatie om trots op te zijn. Tot nu toe gingen 3 andere leerlingen van het Wolfert Tweetalig hem voor. “Ik heb altijd het idee gehad dat ik mensen wil helpen. Toen bedacht ik dat ik arts wilde worden en dan bij Artsen zonder Grenzen zou gaan werken. In de 3de klas hoorde ik over het Junior Med programma en ik ben mij gaan oriënteren op de medische wereld. Mijn vader bracht artikelen voor mij mee naar huis, ik heb vrijwilligers werk gedaan bij Bavo Europoort.

Ik dacht; "Hier zitten de topleerlingen en hoor ik hier wel bij?", maar ik heb het wel goed gedaan. Ook heb ik mij ingezet bij de Wolfert Debating Society en public speaking. Mijn oom in Marokko is nefroloog en bij hem heb ik mee kunnen lopen om te leren over de omgang met patiënten” Nadat Nizar eerst een gesprek heeft gehad op school, wordt zijn moti­vatiebrief verzonden en hij wordt gekozen om aan de toetsdag mee te doen. Behalve een interview moest hij ook nog medische casussen oplossen waarbij niet alleen je medische kennis maar ook je algemene kennis getoetst wordt. Was je zenuwachtig? “Ik was wel echt heel zenuwachtig, want ik dacht; “Hier zitten de topleerlingen en hoor ik hier wel bij?”, maar ik heb het wel goed gedaan. Ik heb verteld wat ik extra buiten school doe en in mijn vrije tijd.”

6



|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

Op de vraag wat hij het leukst vond van het programma, blijkt dat Nizar eigenlijk heel erg heeft genoten van de hele ervaring. Onderwerpen als het hart, kanker, klinisch genetisch onderzoek en erfelijkheid van harten vaatziekten kwamen allemaal aan bod. “Neurologie en Cardiologie waren het leukst. Wij hebben ook in een lab bij nefrologie cellen van de bijnieren gekregen. Daarmee moesten wij onderzoeken hoe cortisol wordt gevormd. Het waren dus niet alleen colleges. Wij kregen heel veel rondleidingen en wij deden ook testjes op onszelf: hartslag meten en glucose testen.”

Nizar El Manouzi op zijn favoriete plek op school: De verwarming in de Aula.

Ik wil vanuit mijn beroep iets voor de wereld betekenen. Hij vond het fantastisch dat iedereen hem serieus nam en behandelde alsof hij al bijna arts was. Hij heeft zich voorgenomen dat als hij later zelf in zo’n positie is hij de studenten ook zo zal behandelen. Samen met een andere jongen deed hij tijdens de vakantie 4 weken onderzoek bij Psychiatrie en Neuro Sciences naar dominant gedrag in vrouwelijke en transgene muizen. Dit was echt een hoogtepunt, ook al was het in het begin erg spannend om de muizen vast te houden. Hun bevindingen hebben zij na afloop gepresenteerd en het onderzoek is meteen Nizar ’s profielwerkstuk. Hoe ziet hij de toekomst nu? Nog steeds bij Artsen zonder Grenzen? Het blijkt dat Nizar duidelijke ideeën heeft over de rol van artsen in de toekomst.

cardiologie, maar wil dan toch ook nog steeds eens per jaar een paar weken naar Afrika om mensen te helpen. Zijn visie van de toekomst komt helemaal overheen met het motto van de Erasmus MC Junior Med School: ‘De arts-onderzoekers van morgen’. “Wat wil ik heel graag? Ik wil vanuit mijn beroep iets voor de wereld betekenen. Ik wil arts zijn en tegelijk dingen onderzoeken in een lab en dat dan gebruiken om mensen te helpen.”

Niet alleen pillen voorschrijven maar ook het deel mentale zorg is van belang. Hij hoopt dat hij door zijn debateer-ervaring beter met patiënten te kunnen communiceren. Hij denkt nu aan specialiseren in

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

|

7

De Kunst van het Overtuigen Op bezoek bij Wolfert Debating Society (WDS)

Het eerste wat opvalt bij binnenkomst is de gezellige bedrijvigheid en de vrolijke, ongedwongen sfeer. Heeft debatteren voor een buitenstaander vaak een stoffig imago, hier blijkt niets minder waar. De stellingen die vandaag behandeld worden vormen de voorbereiding voor twee toernooien, het “NK debatteren voor scholieren” en “Op weg naar Lagerhuis 2015”. De docenten, Jeroen Heun en Luciën de Bruin, beide ervaren debaters, helpen de leerlingen met anticiperen op de standpunten van de tegenpartij. Daardoor leren zij naar beide kanten van een kwestie te kijken, ongeacht wat hun persoonlijke visie is. De leerlingen leren hun mening genuanceerd te verwoorden. Dat zijn zinvolle lessen.

Wie eenmaal geweest is, vindt het meestal leuk en blijft komen. 8



|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

Debatteren leert leerlingen spreken in het openbaar, hoe zij zichzelf het beste kunnen presenteren en hoe je anderen kan overtuigen. De leerlingen bij WDS merken dat zij de vaardigheden ook gebruiken bij het schrijven van betogen in de klas. Uit de antwoorden op de vraag “Hoe kwam je bij de Wolfert Debating Society?”, blijkt in elk geval dat niemand bij WDS zit omdat het moest van ouders. Aangemoedigd door vrienden die al bij WDS zitten, gaat men een keer mee. En wie eenmaal geweest is, vindt het meestal leuk en blijft komen. Het is een goede mogelijkheid om jezelf te uiten.

“Ik praat heel veel en ik hou veel van praten. Ik denk dat debatteren best wel een uitlaat is daarvoor. Anders val ik alleen maar mensen lastig met mijn verhalen.” legt een van de leerlingen het humoristisch uit. Dat betekent niet dat de doorsnee leerling die gaat debatteren, altijd een extrovert type is. Volgens Jeroen Heun zijn er ook de “stille denkers” in de groep. Je hoort ze minder vaak, maar zij vinden het leuk om na te denken over de onderwerpen. Op die manier halen zij toch heel veel uit het debat. Zij bloeien op door dat zij merken dat zij iets toevoegen aan de groep. De vaardigheden die de leerlingen leren bij debatteren kunnen zij later op allerlei vlakken toepassen. “Je leert op een extreem gestructureerde manier helder een argument in stukken te snijden.” zegt Luciën, ”dus dat is te gebruiken in elk analytisch vak. Ook een scheikundige of arts word hierdoor handiger in het opstellen van stukken.” De leerlingen zijn het daar mee eens. Meer zelfvertrouwen en jezelf beter kunnen presenteren zijn voor hen belangrijk. Zij denken dat wat hun beroepskeuze ook is, het zeker zinvol zal zijn.

Zij bloeien op doordat zij merken dat zij iets toevoegen aan de groep. Wat vinden ze het moeilijkst bij toernooien? “De druk van naar de tafel toelopen en dan al die ogen.” zegt er een. “Die grote toernooien. Dan sta je als 14 jarige tegen­ over mensen van 18, die kijken heel arrogant, met een cool pak aan en een mapje. En dan denk je: “Ik wil hier niet zijn.”” voegt een ander toe. De docenten helpen de leerlingen om met dit soort momenten om te gaan. “Het mapje is niet eng. Het is maar een mapje.” zeggen zij dan bijvoorbeeld. Het hebben van een mapje zegt namelijk niets over

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

|

9

inhoud. Dit is typerend voor hun relaxte, motiverende aanpak, die ook duidelijk aanwezig is gedurende de les. “Als wij een speech gaan houden, heb ik qua inhoud echt het gevoel dat Luciën en Jeroen daar heel goed les in geven. Dat begeleiden doen ze zo goed. Ik weet als ik daar ga staan dat mijn inhoud heel solide is.” zegt een van de jongens hierover. Met een brede interesse ben je goed op je plek bij WDS. Niet alle leerlingen beschikken van te voren over een uitgebreide algemene kennis wat betreft actualiteiten, maar ze geven wel aan dat zij het nieuws met meer interesse volgen, omdat zij nu de achtergronden beter zijn gaan begrijpen. Op het Wolfert Tweetalig is the Debating Society een belangrijk onderdeel van de school. “Op het Wolfert wordt debatteren extreem gestimuleerd. Er is volgens mij geen enkele andere school bekend waar men er zo uitgebreid in investeert, door bijvoorbeeld het aannemen van twee docenten, die daar een dagdeel mee bezig zijn.” legt Luciën uit.

Tussen november en februari is de periode met de meeste toernooien. In februari organiseert het Wolfert ‘Oxford schools’, een groot toernooi in samenwerking Oxford Debating Society. Hierna volg een rustigere periode. In totaal doet de groep aan een zevental toernooien per jaar mee. Jeroen en Luciën geven aan dat zij met lesgeven telkens naar een toernooi toe werken. “Wij merken dat als ze regelmatig toernooien doen, het een bepaalde zingeving geeft aan de wekelijkse debatteerlessen. Als er een heel lange periode geen toernooi is, dan voelt het voor de leerlingen heel snel van: “Dit is wel gezellig, maar waarom doen we dit?”” zegt Jeroen hierover.

10

|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

In totaal doet de groep aan een zevental toernooien per jaar mee.

De indruk na dit bezoek is dat de Wolfert Debating Society veel inzet vraagt van de leerlingen, maar ook veel plezier geeft. Voor sommige is het echt een verrijking. En achter alle duidelijke voordelen van debatteren, gaat een veel simpelere levensles schuil: “Dit is een periode van hun leven waar debatteren zo’n beetje het aller engste is wat zij ooit kunnen doen. Het laatste waar je als puber zin in hebt, is af te gaan voor een publiek van je leeftijds­ genoten. En toch doen ze het en dan zien ze dat het meevalt.”

“Hoe houden ze hun kop er bij?” Mediaopvoeding voor de afgeleide generatie

16 oktober 2014, de aula van het Wolfert Tweetalig zit vol met ouders die vol aandacht luisteren naar Justine Pardoen* die een lezing geeft over sociale media en mediaopvoeding. Vanaf het eerste moment dat Justine het woord neemt is iedereen muisstil, overvallen door de wervelwind van positieve energie. Niks geen moraliserend praatje. Nee, de smartphone staat altijd aan, wifi is overal en Social Media is niet meer weg te denken, dus laten we er dan maar proberen zo goed mogelijk mee om te gaan. Dat is de boodschap voor vanavond. Justine Pardoen vertelt over het puberbrein, geeft tips en trucs en weet iedereen daarmee een avond lang te boeien. Een kort verslag met de belangrijkste tips en trucs voor de afgeleid generatie, hun ouders én voor de school. Lezing door Justine Pardoen, 18 oktober 2014

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

|

11

Mediaopvoeding Wat kunnen we doen als ouder/verzorger? Vragen, vragen, vragen. Pubers kijken elkaar niet in de ogen, vroeger niet en nu niet. Non verbale signalen zijn tijdens de puberteit erg lastig. Dat deel in de hersenen doet het tijdelijk even niet. Hoe zorg je er nou als ouder voor om wel contact te houden met je kind? Stel echte ‘journalistieke’ vragen, vragen waarop het antwoord niet te googelen is. • • • • •

‘Wat deed dat filmpje met je?’; ‘Wat ging er door je heen toen je dat berichtje zag?’; ‘Dus?’; ‘Want?’; ‘Hoezo?.’

Blijf die vragen stellen want het kan voor je puber soms heel eenzaam zijn om alle informatie te verwerken waar hij/zij niet over wil, kan of durft te praten. Maak uw kind bewust van de consequenties van Personal Branding Waarom delen pubers hun emoties op bijv. Facebook? Gewoon omdat het kan. Wat ze nu doen zijn de vinger­oefening voor later. Ze oefenen om zichzelf te laten zien aan de wereld. Ze leren zichzelf kennen door de manier waarop anderen op ze reageren. Het gaat om 'gezien worden' en 'er toe doen'. Ook dat is niet anders dan vroeger. Jongeren zien met name kansen op het internet. Als ouders moeten wij ze leren wat de consequenties van het internet kunnen zijn en dat alles wat ze op internet doen (in tegenstelling tot vroeger) vaak lang zichtbaar blijft. Stel grenzen Kinderen vinden het raar als ouders de grenzen van een spel niet naleven. Ze vinden het fijn als je ze op hun grenzen wijst (ook al zullen ze dat nooit zeggen!), dat is onderdeel van het spel. Verbied! maar blijf in gesprek. Help je kind om zich aan de regels te houden. Leer je kind dat het verantwoordelijk is voor zijn of haar eigen gedrag. Leer je kind welke keuzes het heeft: 'De telefoon kan uit, je hoeft dat filmpje niet te zien'. Als ouder heb je het overzicht en de wijsheid om te helpen en te begeleiden. Mediawijs, wat kun je doen als puber? Focus! Veel pubers denken te kunnen multitasken, maar dat is vaak schijn. Je kunt geen twee dingen tegelijk als de handelingen van hetzelfde deel van je hersenen gebruik maken. Multitasken kost dan alleen maar tijd, en wel twee keer zoveel! Je wordt er moe van en je gaat fouten maken. Elk signaaltje dat je telefoon geeft kost je tien minuten aan afleiding, ook al check je het berichtje niet.

12

|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

Als ouders moeten wij ze leren wat de consequenties van het internet kunnen zijn...

De gouden huiswerktip: De pommodoro techniek. • Werk 25 minuten aan je huiswerk met de smartphone in een andere ruimte! • Neem daarna vijf minuten pauze (eventueel met smartphone). • Doe dat vier keer en neem daarna een half uur pauze (eventueel met smartphone). Je zult zien dat het meeste huiswerk dan af is!

Digitaal burgerschap, wat doet de school?

* Op 16 oktober was het thema van de

Digitaal burgerschap in de mentorles In de mentorlessen is digitaal burgerschap een belangrijk onderwerp. De leerlingen worden er op gewezen om na te denken voordat ze iets doorsturen, om op te komen voor de underdog in de groep en af te durven wijken van die groep als ze daarmee iemand kunnen helpen. Ze leren na te denken over wat goed is, en wat fout, en wat dat met hun zelf te maken heeft.

lezing sociale media en mediaopvoeding. De lezing werd verzorgd door mw. Justine Pardoen. Justine Pardoen is op dit moment hoofd­ redacteur van ‘Mediaopvoeding’ en van ‘Ouders Online’. Met Remco Pijpers schreef ze boeken over internetopvoeding, waaronder ‘Mijn kind online’ en ‘Verliefd op internet’.

Begeleiding van ouders?

Eveneens met Remco Pijpers richtte ze de stichting Mijn Kind Online op.

De lezing roept veel vragen op bij ouders over het gebruik van laptops op school en thuis. Het referentiekader voor ouders is door de relatief nieuwe digitale leeromgeving voor een groot deel weggevallen. Hoe overhoor ik? Hoe verwerkt mijn kind de lesstof? Hoe weet ik of mijn kind zijn huiswerk doet achter de laptop of met hele andere dingen bezig is? Wat is de rol van ouders en wat is de rol van school? Ligt er een te grote taak bij de ouders? Ouders gaan graag in gesprek met school om antwoorden en advies te krijgen maar maken ook graag hun eigen ideeën kenbaar. Justine Pardoen sluit daarmee de lezing af: Ouders kunnen een hoop zelf, maar hier ligt kennelijk nog wel een taak voor de school.

Haar laatste boek Focus! heeft als thema ‘sociale media als de grote afleider’. Het boek is bedoeld om ouders en andere opvoeders te helpen het gesprek aan te gaan over de rol die de sociale media in het leven van hun puber en van pubers in het algemeen speelt. Justine is lid van de adviescommissie van het Nicam (Nederlands Instituut voor de Classificatie van Audiovisuele Media (Kijkwijzer en Pegi) en tevens moeder van twee pubers.

Kijk ook eens op http://www.npowetenschap.nl/programmas/ntr-academy/tv/2013/justine-pardoen.html

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

|

13

Wolfert Tweetalig HAVO en VWO krijgen Predicaat

“Excellente School 2014” Het predicaat Excellente Scholen is drie jaar geleden in het leven geroepen door de staats­ secretaris van Onderwijs Cultuur en Wetenschap (OCW) voor scholen die zich door prestaties, kwaliteit van onderwijs en aanbod onderscheiden van andere scholen. De Excellente Scholen zijn een inspirerend voorbeeld voor anderen. Scholen geven zichzelf op als zij het gevoel hebben, buiten kwalitatief hoogwaardig onderwijs, iets extra’s te bieden. Want alleen goede resultaten in het eindexamen maken een school niet Excellent. Eigenzinnigheid en onderscheidend zijn, is onderdeel van wat een school het predicaat “Excellente School” oplevert. Tweetalige scholen passen, volgens het Bestuur van het Netwerk Tweetalig Onderwijs, erg goed in het plaatje van Excellente School en daarom werden alle tweetalige scholen in Nederland opgeroepen om zich aan te melden. Arnold Koot, directeur van het Wolfert Tweetalig, zit in dat bestuur en dus vond hij dat het Wolfert Tweetalig hierin een voorbeeldfunctie te vervullen had. Dit jaar hoorde Wolfert Tweetalig HAVO en Wolfert Tweetalig VWO bij de 106 scholen in Nederland die het predicaat kregen. Het was een feestelijk moment, gevierd met cupcakes voor alle leerlingen. Een prachtig resultaat, vooral gezien bij de eerste deelname, in 2013, alleen de Tweetalige HAVO het predicaat kreeg. Arnold Koot vertelt over zijn gevoelens dat het VWO er niet bij zat:“Ik ging daar met een open gemoed naar toe. Met het idee: “Nu maar kijken wat er gebeurt.” Havo excellent: “Yes!” Dus ik dat podium op, en ik denk: “Nu VWO ook nog.” En toen VWO niet en ik was me toch teleurgesteld!” Waarom zat het Tweetalig VWO er niet bij? Het is belangrijk in de selectie van de Excellente Scholen dat de eindexamenresultaten in de vakken Nederlands, Engels en Wiskunde boven het landelijk gemiddelde zijn. Bij de eerste deelname waren de resultaten van het Wolfert College bovenbouw mee-

14

|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

“Je moet toch je nek uitsteken. Je moet proberen te zorgen dat je telkens de lat hoger legt.” genomen in het gemiddelde van het Wolfert Tweetalig. Deze groep leerlingen zit in hetzelfde gebouw. Omdat het hier vaak om leerlingen ging die pas enkele jaren de Nederlandse taal spraken, vielen de cijfers wat lager uit dan gewenst voor Excellentie. Dit gegeven is dit jaar meegenomen in de overwegingen en dat heeft ertoe geleid dat het Tweetalig VWO nu ook het predicaat heeft gekregen. Het aanvragen van het predicaat “Excellent“ is een tijdrovend proces. Het begint in maart wanneer Arnold Koot het “Excellentie profiel” samenstelt. Dat kost twee dagen. Het Excellentie profiel wordt opgestuurd en beoordeeld. Daarna wordt de school uitgenodigd om een presentatie te geven. Deze presentatie wordt gemaakt door iemand van het schoolteam. Arnold Koot houdt de presentatie samen met één van de teamleiders voor een jury op het ministerie. De jury beslist of de aanvraag door mag. Dan komt de inspectie langs om, aan de hand van gesprekken en waarneming, te ervaren wat er speelt op school. Tijdens hun bezoek begeleiden een HAVO leerling en een VWO leerling hen door het schoolgebouw . De inspectie voert gesprekken met docenten en leerlingen. “Ik weet niet wat die mensen uitspoken als ze hier in school zijn. Ik kan niet zeggen: ’Je moet daar of daar gaan kijken.’ Ze gaan gewoon hun gang.” De uitkomst is dus niet te beïnvloeden. Des te leuker is het dan om te lezen dat de jury de “zelfbewuste

houding van de leerlingen” opvallend vindt. Leerlingen zijn ook trots op, en positief over, de school. “Ware ambassadeurs”, noemt het rapport hen. Dat directie, leraren, ouders en leerlingen op één lijn blijken te zitten met hun waardering van de school, vinden ze positief. Het beleid ten aanzien van burgerschapsvorming vonden zij ook sterk. “Het hele traject van bewustwording vanaf leerjaar 1 tot aan het eindexamen. Dat de leerlingen meekrijgen dat je open moet staan. Niet alleen voor ik, ik, ik, niet alleen voor Nederland, maar voor de hele wereld. En dat je een rol kunt spelen in de toekomst om de wereld te veranderen.”, legt Arnold Koot uit. Het rapport noemt ook de betrokkenheid van oudleerlingen bij hun school. De oud-leerlingen vereniging Wolv is zeer actief. Zo geven oud-leerlingen elk jaar voorlichting, en delen hun ervaringen als het gaat om profielkeuze en verdere opleidingskeuze. Dit soort betrokkenheid van oud-leerlingen is ook terug te zien in de pas opgerichte Stichting “Fonds Tweetalig”. Deze stichting is opgericht door oud-leerlingen uit de eerste groep tweetalige leerlingen. De stichting heeft als doel minder draagkrachtige excellente leerlingen bij te staan, zodat zij hun opleiding op het Wolfert Tweetalig kunnen afronden. Ook het idee van GUTS (Gedifferentieerd Uitdagen van Talent op School) is positief ontvangen. De resultaten kunnen natuurlijk nog niet gemeten worden.

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

|

15

Het onderzoek naar GUTS is immers nog niet afgerond. Het is spannend voor de school, voor de ouders en voor de leerlingen. Maar het is vooral uniek dat het Wolfert Tweetalig het probeert. “Je moet toch je nek uitsteken. Je moet proberen te zorgen dat je telkens de lat hoger legt.”, zegt Arnold Koot, ”Het onderscheidend vermogen, dat vind ik zo belangrijk.” Juist die drang om elke keer vernieuwend te zijn is ook duidelijk te zien in de geschiedenis van het Wolfert Tweetalig. Door de jaren zijn er ideeën geweest voor nieuwe vakken. Zo zijn Spaans, Chinees en Filosofie onderdeel geworden van het vakkenpakket en zijn maatschappelijke stages in het buitenland ingevoerd. Dit maakt de keuzevrijheid voor leerlingen groter. Sommige nieuwe vakken, zoals Maatschappijweten­ schappen en Bewegen, Sport en Maatschappij, sneuvelden na een aantal jaar. Andere vakken dienen nu als voorbeeld voor andere scholen die deze willen introduceren. Het is dit soort initiatieven dat de jury apprecieert. Dat past bij een Excellente school. Nu Wolfert Tweetalig Excellent is, komen andere scholen kijken hoe dit soort vernieuwingen worden aangepakt en ingevoerd. Kennis delen met anderen is een belangrijk onderdeel van het Excellente School zijn. Levert dit nu extra inschrijving op voor het nieuwe schooljaar? “Men zegt van wel.”, aldus Arnold Koot.

16

|

ONDERWIJS & ONTWIKKELING

Hij vult aan dat het niet terug te zien is in het aantal aanmeldingen van nieuwe leerlingen. Die blijft gelijk aan andere jaren. Die kinderen die geïnteresseerd zijn in het Wolfert Tweetalig, zijn meestal onderdeel van een groep die bewust kiest voor dit type onderwijs. De leerlingen en ouders zullen weinig merken van het predicaat “excellent zijn” in de dagelijkse gang van zaken. “Het levert vooral waardering op bij de collega’s.” Daarnaast draagt het bij aan het gevoel van trots onder de leerlingen. Er moet natuurlijk gewerkt worden om het huidige niveau te behouden en er blijft altijd ruimte voor verbetering, vindt de school, hoe lovend het jury rapport ook is. De normale schoolinspectie had anderhalf jaar geleden bijvoorbeeld graag gezien dat er nog meer aandacht en energie werd gestoken in de kleine groep “gewone” HAVO en VWO -leerlingen die in hetzelfde gebouw zit. Zij wilden onderzoeken of het mogelijk was de dingen voor de Wolfert Tweetalig leerlingen, zoals maatschappelijke stages in het buitenland, ook open te stellen voor deze groep. Punten dus om in de toekomst over na te denken. Inmiddels ligt het nieuwe aanvraagformulier al weer klaar. Het Wolfert Tweetalig is vastbesloten ook in 2015 als Excellent uit de bus te komen.

Bad Kreuznach

Uitwisseling Duitsland Mariët, TV3D Op 18 maart vertrok ik met mijn klas(TV3D) en TV3A naar Bad Kreuznach. Om 9:00 uur stonden wij met onze koffers klaar bij school om op de bus te stappen. Na een 6 uur durende busreis kwamen wij eindelijk aan.

Daar stonden alle Duitse uitwisselingstudenten, ook die van mij. Nadat Marie, mijn uitwisselingsstudent, en ik elkaar gevonden hadden, laadde haar moeder mijn koffer in de auto en reden wij naar haar huis. Onderweg zag ik eigenlijk pas hoe anders Duitsland is vergeleken met Nederland. In dit gebied waren er veel heuvels en overal waar je keek zag je wijngaarden. Het was dan ook geen toeval dat de vader van Marie een

wijnmaker is. Het dorpje waar Marie woonde, Fürfeld, was erg klein. Het had maar twee winkels, een bakker en een drankwinkel. De huizen waren heel anders dan in Nederland. Ze waren erg ouderwets en de meesten waren boerderijen. Marie woonde ook op een boerderij. Toen we aankwamen bij haar huis ontmoette ik haar broer en vader. Haar familie was erg aardig en gastvrij. Ze spraken alleen geen Engels en dat was soms lastig.

op stap

|

17

Uitje naar Trier

De eerste dag nadat we aankwamen begon met een volleybaltoernooi. Dit was één van de minder leuke activiteiten, maar gedeeltelijk kwam dat vast ook omdat ik niet heel goed ben in volleybal. Na het volley­baltoernooi deden wij een speurtocht door de stad, wat wel prettig was, want zo leerde je de stad en elkaar wat beter kennen. Na de activiteiten van school ging ik met Marie mee naar haar stijldans-les. Ze zit samen met een ander meisje van de uitwisseling op dansles en die had ook haar Nederlandse

samen met de ouders van Marie nog snel wat eten en om 2 uur waren we jammer genoeg weer thuis. Zondag was het familiedag. Dit was een dag waarop school geen activiteiten gepland had en je de kans had iets leuks te doen met je uitwisselingsstudent en haar familie. Ik ging samen met mijn familie naar het Duitse gedeelte van de Rijn. Hier zijn we naar een fantastisch kasteel geweest en we zijn naar een monument wezen kijken. Het monument was heel hoog op een heuvel waar­door we een prachtig uitzicht hadden. Na

We hebben de Rumba, Wals, Weense-Wals, Discofox, Polka en nog veel meer dansen gedanst. uitwisseling­student meegenomen, dus ik had gelukkig ook een danspartner, al konden we alle twee niet stijldansen. Tijdens de les hebben we het wel een beetje geleerd. De volgende dag gingen we met alle leerlingen naar Trier. Dit was één van de leukste dagen want hier had je heel veel vrije tijd waardoor je gewoon leuk met je vrienden rond kon lopen, naar winkels gaan, enz.. Diezelfde avond gingen we naar een bal van Marie’s dansschool als afsluiter van de cursus stijldansen. Deze avond was het allerleukst van heel de trip. Samen met een ander meisje uit mijn klas, heb ik de avond weg gedanst. We hebben de Rumba, Wals, Weense-Wals, Discofox, Polka en nog veel meer dansen gedanst en aan het einde van de avond konden we ze gewoon allemaal. We waren zelfs de laatste die naar huis gingen. Na deze geweldige avond ging ik

18

|

op stap

het bezoek aan het monument gingen we een ijsje eten en daarna uit eten bij een Italiaans restaurant. Toen we weer thuis waren, vertrokken Marie en ik naar een Logeerpartij samen met een paar andere meisjes. Het was gezellig en het was vooral fijn dat we één groep vormden, in plaats van Nederlanders en Duitsers. De volgende ochtend namen we met de hele groep meiden de bus naar Bad Kreuznach. Daar gingen wij wandelen op de Rotenfels. Eerst had ik totaal geen zin om 4 uur lang een heuvel op en af te wandelen, ik dacht dat het zwaar ging worden. Gelukkig viel het allemaal wel mee en het uitzicht op de top was erg mooi. Je keek uit over heel de stad met de wijngaarden in de achtergrond. Na de wandeling gingen we met een groep nog even de stad en daarna naar huis om te eten. Het eten in Duitsland was trouwens erg lekker, ik heb braadworst, schnitzel en ander super

lekker Duits eten gegeten. Het was heel raar om s’ avonds brood te eten en tussen de middag warm. Na het eten gebeurde er iets heel cools. Dan gingen we naar de wijngaarden van de vader van Marie. Daar heb ik toen eerst in een grote tractor gereden samen met Marie’s broer en daarna mocht ik zelf op een kleine tractor rijden. Het ging niet heel goed, maar het was wel heel leuk om te doen.

Ik vond de uitwisseling met Duitsland een erg geslaagde trip. Het was heel anders om in een dorp te zijn dan in een grote stad als Rotterdam. Ze hadden veel minder winkels, zelfs in het centrum van Bad Kreuznach, en er was veel meer boerenlandschap. Iedereen woonde ver uit elkaar en de enige manier van reizen was met de bus, lopend of met de auto. Daar moest ik allemaal wel even aan wennen. Ik moest er ook aan wennen

Het was heel anders om in een dorp te zijn dan in een grote stad als Rotterdam. Dinsdag was de laatste dag voor we naar huis moesten. Dit was één van de leukere dagen. We werden opgedeeld in groepjes en iedere groep ging drie workshops doen. Mijn eerste workshop was koken. We gingen brownies en aardappelsalade maken. Na de kookworkshop deden wij een teambuildingworkshop. Vooral de eerste opdracht was leuk. Wij waren met 14 mensen en wij stonden op 14 stoelen. Het doel was om zo veel mogelijk stoelen weg te halen. Uiteindelijk stonden wij met 14 mensen op drie stoelen. De derde workshop was drama, waar we een sprookje moesten na spelen in één minuut. Aan het einde van de dag hadden we een afscheidsbarbecue, het eten was lekker en het was ook erg gezellig. Jammer genoeg was het op woensdag weer tijd om naar huis te gaan. ‘s Ochtends om negen uur was het tijd om iedereen gedag te zeggen en begonnen wij weer aan de zes uur durende trip naar Rotterdam.

dat de ouders bijna alleen maar Duits spraken. Soms probeerde ze wel een paar zinnen te zeggen in het Engels, maar niet heel vaak. Daardoor kon ik aan het einde van de week wel bijna alles verstaan wat ze zeiden in het Duits. Ik kijk ernaar uit dat Marie hierheen komt en ik haar Rotterdam kan laten zien!

Marie en Mariët

Kookworkshop

op stap

|

19

The Saffron Greens strike again!

(COROFIN V SLAUGHTNEIL) Ierland reis, maart 2015, TV4

When I arrive at Croke Park (the stadium where the match will be played) on a chilly Saint Patrick’s Day long before the match will start, the stadium is already packed with fans from Corofin (Co. Galway) and Slaughtneil (Co. Derry) who have travelled long distances to see their team win the All Ireland Senior Football Club Championship 2015 in the capital city of Ireland, Dublin.

For the team from Slaughtneil this is a very important day because this is the first time ever that they have made it to the final. Corofin has made it to the final more often but is has been a long time since they have won. So for both teams this is a very exiting match. Because the match won’t start for another 40 minutes, I decide to have a chat with a young man all dressed up in green and yellow: Interviewer: "Hello! What’s your name?" Seamus: “Hi! My name is Seamus.” Interviewer: “Seamus, you look amazing! I assu­ me, looking at the yellow and green colours that you support Corofin?” Seamus: “Saffron, it’s not yellow, it’s saffron. But yes, I am here to see my club Corofin be the best of Ireland! They will definitely win because these men are simply the best team that I have ever seen!” Interviewer: “Nice to know Seamus, but may I ask you, what are you wearing exactly?” Seamus: “Okay, this here on my head is my lucky far­ mer’s hat. It originally belonged to my great grandfather who was one of the founders of Corofin which was foun­ ded in 1925. As you can see it has the original colours on it. I made my pants myself. I always wear these pants when I watch a Gaelic Football match, in the stadium and in front of the television. And the t-shirt is just the jersey that the players wear.” Interviewer: “And what is that that you have around your back?” Seamus: “Oh yes of course. This is a flag with the logo of Corofin printed on it. I once won it during a game night in

20

|

op stap

the clubhouse of Corofin. I wear it as a cape because I like the effect that it gives. It makes me look a little bit like a superhero ha-ha!” Interviewer: “That’s great Seamus! Thank you for your attention and enjoy watching the game!” When I arrive back at my chair I see the two teams entering the perfect green pitch to warm-up. Typical Irish music is playing and the whole stadium sings along with the songs. It seems that everyone is happy and has forgotten the cold weather and the sight that it could start to rain any moment. While the rivals start to pass and run around I will explain the basic rules of the sport for everyone who is new to the sport. In Gaelic Football there are two teams which each consist out of 15 players. When the match starts the referee will throw the ball up between the midfielders (like in basketball) and one of them will catch it. The midfielder who caught the ball has two options: He could run on his own towards the goal or he could pass the ball to one of his teammates. If he chooses to pass he again has to options: He can fist it / make a hand pass (like in volleyball) or he can decide to kick the ball. The players can pass in any direction. If the midfielder chooses to follow his own path he has to bounce the ball or make a ‘solo’ every 4 steps. A ‘solo’ means that you bounce the ball onto your foot and then catch it again. When a player faces the goal­ keeper he can choose between two things: He can kick the ball through the two poles above the goal (1 point, called a point) or he can try to kick it into the net (3 points, called a goal). The scores are recorded

as ‘Goals Total – Points Total’. The players are also allowed to tackle their opponent by slapping the ball out of their hands, but if you push them, trip them or pull their shirt a foul is committed. If that happens, a free kick will be awarded and will be taken from the spot that the foul happened.

side of the field a group of girls with very long legs are performing a dance to the music a live band is making. But when I look around the crowd I see that actually everyone is dancing to the music and looking at the kids playing Gaelic Football instead of watching the girls.

Finally I see the two teams taking their places. The All Ireland Senior Football Club Championship 2015 finale has begun! In the beginning the teams are very careful. Both teams don’t want to risk a breakthrough from the other team and that’s the reason why the only points that are made are 1 pointers. When Corofin scores point, Slaughtneil scores a point, and both teams keep passing the ball around, not creating anything special. But then, just before half-time a Slaughtneil’s sweeper makes a huge mistake. He wants to pass the ball back to his goal keeper but he forgets that the goal getter of Corofin stands in between them. The goal getter doesn’t doubt his chances for a second. He catches ball, turns around and kicks the ball with a huge speed between the poles, into the net! One part of the stadium explodes and music bursts out of the speakers! Number 10, Gary Sice has scored a very important

When the speaker announces that the second half will begin the crowd starts cheering again. I think everyone has the same question: Can Slaughtneil do anything to turn the tide, or will Corofin just increase their advance? When the second half begins the answer is nearly immediately answered. Corofin will not let Slaughtneil take this away from them. They score loads of points after each other and the men from Slaughtneil can’t get any closer. Slaughtneil does show beautiful football at times and they score some points, but it is not enough. But then in the 61st minute Cormac O’Doherty (Slaughtneil) is taken down by Tom Healy (Corofin) and a penalty is given to Slaughtneil. O’Doherty stands behind the ball to kick the ball behind the goalkeeper but the nerves must be getting at him. He kicks the ball well right and wide. Slaughtneil’s chance to turn the tide is over. The saffron and

He catches ball, turns around and kicks the ball with a huge speed between the poles, into the net! goal for Corofin and everyone is cheering. 30 seconds later the referee blows his whistle saying it is halftime. Scores recorded: Corofin 1-4 Slaughtneil 0-2. During half-time I decide to walk around in the stadium. After I visited the surprisingly clean toilets something hits me. Fans of Corofin and Slaughtneil just walk past each other without picking a fight or something. They smile at each other and discuss the game together. You can really see that in this game fair play is a very important factor and that even though this is a final, the fans do not try to attack each other (like football). Another thing that surprises me is the fact that the players of Gaelic Football do not earn any money with their skills. They do the sport just because they love it and not for the loads of money that they can earn (like football). Back at my spot, I am just in time to see the things that are happening on the pitch now the teams are discussing the first half in the changing rooms. On one half of the pitch boys and girls from Corofin and Slaughtneil are showing of their skills by playing a small match themselves. It is fun to see that so many children play this typical Irish sport. On the other

green fans already start cheering. They know, just like everyone else in the stadium, that although the game isn’t officially over Corofin is the Champion of Ireland 2015! When the referee finally blows his whistle the stadium produces noise like never before. The players from Slaughtneil are exhausted and fall onto the ground covering their face with their hands. Corofin on the other hand couldn’t be more happy and full of energy. They can call themselves the best football club of Ireland and they couldn’t be less proud!

op stap

|

21

Vera Siertsema A Wolfert Graduate’s Resume

After being asked to write a piece for apPARENTly I was quick to say yes. It was only hereafter that I sat down at the table and stared at a blank page. What would people like to know about a WOLV-alumnus? And more importantly: Where do I start? Now that I am finishing up my student life, I have recently tweaked, altered and updated my resume. Given that I will be using it many times in the coming months, I thought this would be a great way to share my story. After all, if this is good enough for companies to base their selection on, then it must certainly answer some of the questions parents may have.

EDUCATION Master of Science in Financial Economics Erasmus School of Economics, Erasmus University Bachelor of Science in Economics & Business Economics Erasmus School of Economics, Erasmus University Bachelor of Science in Business Administration Rotterdam School of Management, Erasmus University VWO - Bilingual Pre-University Education Wolfert van Borselen - Profile: Economics

22

|

UITVLIEGER

Rotterdam 09/2013 - 06/2015 [exp]

Rotterdam 09/2009 - 04/2013

Rotterdam 09/2008 - 06/2009 Rotterdam 09/2002 - 06/2008

1 - My student house at our Christmas Dinner in 2013 2 - Bachelor Graduation in 2013 3 - The ‘Wolfert girls’ at one of our many graduation drinks in 2013

It all started

in the main hall of the Wolfert. Classes were formed and for the next six years this group of kids would be the ‘biggetjes’. This name arose during our first year, which is not very surprising as we were in class B1G. Through these years I formed a group with seven crazy girls. Even though they all have totally different backgrounds, we remain close friends to this day! After the fun years at the Wolfert all of us graduated and had to start thinking of the next step.. University! But lets be honest, what better University to study economics or business related studies at than our own Erasmus University? After following the crowd and starting studying Business Administration, I chose my own path and changed to Business Economics. This study was more mathematical, which better fit my affinity with ‘numbers’. I started passing all my exams, giving me more space to further develop myself and to start working on checking off some of the items on my bucket list, and yes I did - more on this later. After four years of studying I got my first degree, my Bachelors degree in Business Economics! To top off the educational part of my student life, I wanted to do a challenging Master, one that would keep all my options open. I chose for Financial Economics, known to be one of the more difficult Masters and one that is valuable in almost any industry and corporation. Even though the courses were not always easy, I managed to keep up and pass all exams. However, because I was enjoying the student life so much, I did not want to graduate for my Master degree within one year. I decided to, again, work on my checklist of extracurricular activities!

Looking back, all education in those years had been in English.

The bilingual education at the Wolfert proved vital for my educational career. Now I am even reflecting upon my experiences in English rather than Dutch, which is quite a surprise, even to me!

WORK & EXTRACURRICULAR EXPERIENCE (part 1/2) Intensive Chinese Language Course at Beijing Language and Culture University

Beijing, China 06/2012 - 08/2012

Account Manager Incoming Exchange at AIESEC Rotterdam

Rotterdam 06/2011 - 06/2012

Terrain and Organization Committee (TOCO) member of the 19th Lustrum at Rotterdam Vrouwelijke Studenten Vereniging (RVSV)

Rotterdam

Homework assistant in Mathematics & Economics at Cijfers & Letters

Rotterdam 06/2006 - 01/2012

Various jobs a.o.: Oyster girl at De Oesterman, Summer Intern at Imtech, Hockey trainer at HCR.

Rotterdam 2005- 2011

1 - ‘Wolfert girls’ at one of the TOCO events in 2011 2 - The girls of the Terrain and Organization Committee at our ‘Blind Date Dinner’ in 2011 3 - My RVSV sorority year-club called ‘JC Tuk’ at one of our 21-Dinners in 2013

01/2011 - 06/2011

UITVLIEGER

|

23

Right after

graduating from high school I left my parents and ventured off into student life! These were to become some of the best years of my life (so far)! During my Bachelor I remained curious for new and different experiences. I joined the RVSV and again formed a group with 14 fun girls. Already in my second year I was given the responsibility to organize a 10-day event to celebrate the 95th anniversary of the sorority. A perfect combination to further boost my student life: Hard work, a great experience and a lot of late nights!

Luckily I was accepted and joined this great international community! Coming from a bilingual and international high school it was not long before I started to feel that I was missing something… Out of approximately 400 students, there were only a handful of foreigners (most of whom were from just across the border)! This is when I applied for AIESEC, one of the largest international student organizations in the world. Rather than a full week of inductions, there was a rigorous interviewing procedure. Luckily I was accepted and joined this great international community! This was a welcome reminder of my days at the Wolfert and as a ‘cherry on top’ I happened to run into my current boyfriend!

selection of some of the destinations I have been to in 2012 up to 2014 (Nepal – South Africa – The Philippines – India)

After organizing internships at companies in the Rotterdam area for foreign AIESECers, I was eager to undertake such an adventure myself: I flew of to Beijing and studied the Chinese language and culture for two months! This was quite successful as I was able to tell the taxi driver where I wanted to go – by the time I was on my way back home.

WORK & EXTRACURRICULAR EXPERIENCE (part 2/2) Customer Strategy Analyst at Unilever

Rotterdam 09/2014 - 12/2014

Value and Pricing Intern - Customer Development Operations at Unilever

Rotterdam 02/2014 - 08/2014

Consultant Rotterdam at De Kleine Consultant 09/2013 – 01/2014

24

|

UITVLIEGER

Time to get serious.

Upon my return to the Netherlands I had to start my Master. At the same time I wanted to get a feel for what was waiting for me on the other side of my degree… I applied for “De Kleine Consultant” and learned some of the tricks to solve complex projects. It was a great boost for my professional experience, which I further continued with an internship at Unilever. At Unilever I got to know a true multinational and full days at the office. This was by far the busiest period since… Studying for the CITO! But I guess I have to get used to it soon enough…

SKILLS, ACTIVITIES & INTERESTS Languages: Fluent in Dutch and English; Basic knowledge of Mandarin Certifications: International Baccalaureate, Training The Street, Chinese Language A1, Foundation Trading Activities: Corporate Valuation Training, In Her Shoes, Brand Yourself Training, Women at the Top, Participated in the OC&C Ringvaart Regatta (2012), Committee member of the Introduction Period RVSV (2012), 6 months tour through Asia (07/2012 - 01/2013) IT Tools: Salesforce, Microsoft Office/Word/PowerPoint/Excel/ Outlook, Mac OS, iWorks, SPSS, E-Views Interests: Traveling, Squash, Hockey, Golf, Motor Cycling, Diving

Do you see it? Right there in the middle? The International Baccalaureate! Still something to be proud of and definitively a cornerstone for my continued development. Next to study and work related activities there have been another couple of highlights worth mentioning. Because I gained a few pounds in my first years as a student, it was time to start a serious work out! I subscribed for the OC&C Ringvaart Regatta, a competition where you have to row 100 kilometres. After some months of preparation the time was there – 8 girls in a boat, rowing for approximately 11 hours. We made it, and it was a great achievement! The day after the competition I flew to Beijing for my course. A fun two months with a group of international who were eager to learn more about the country and its surroundings. After my time in Beijing I descended into South-East Asia, passing by places ranging from the temples of Angkor Wat to the skyline of Hong Kong. This by far has been the most amazing experience of my life!

Back to reality..

I am now working on my Master thesis, where I am researching whether there is a correlation between the oil price and competition in the oil market. Do not even get me started on the Herfindahl index! Just another couple of months until the next big step: Working life. Even after all this time, thinking back of my time at the Wolfert brings back great memories with great friends. It truly was an ideal place for me to study and I am sure it has played a big role in fuelling my international ambitions!

Ringvaart Regatta’ in 2012

UITVLIEGER

|

25

Stads Dichter

van Rotterdam 2015 Hester Knibbe (Hardewijk, 06-01-1946) De Stadsdichter van Rotterdam wordt sinds 2007 aangesteld door het College van Burgermeester en Wethouders van Rotterdam. Als de nieuwe stadsdichter zal Hester Knibbe twee jaar lang gedichten schrijven en presenteren met als thema’s: de stad Rotterdam en Rotterdamse actualiteiten. Haar eerste gedicht als staddichter heet “Laden en Lossen” en vertelt het verhaal van een tanker. Hester Knibbe volgde een analistenstudie en beheerde als klinisch-farmaceutische analiste lange tijd het laboratorium van een ziekenhuisapotheek. Sinds 1972 woont zij in Rotterdam. Zij debuteerde in 1982 met de bundel ‘Tussen gebaren en woorden’. Sindsdien heeft haar werk meerdere prijzen gewonnen: Herman Gorterprijs, de Anna Blamanprijs en de A. Roland Holstprijs. Met haar nieuwste bundel ‘Archaïsch de dieren’ won ze de VSB Poëzieprijs 2015, de belangrijkste literaire prijs voor poëzie in Nederland en België, die woensdag 28 januari 2015 werd uitgereikt. Met dank aan mevrouw Hester Knibbe. Bron: w ww.bibliotheek.rotterdam.nl/ stadsdichter.html

Poëzie Bundels • Tussen gebaren en woorden (1982) •M  eisje in badpak (1992) •E  en hemd van vlees (1994, nominatie VSB Poëzieprijs) •E  en bittere navel (1997)

26

|

poetry page

• Een dunne duurzaamheid (1999) • Mijn onverwisselbare kop (2001, verschenen t.g.v. de Anna Blamanprijs) • Verstoorde grond (2002) • De buigzaamheid van steen (2005) • Bedrieglijke dagen (2008)

•O  ogsteen (2009, een keuze uit de gedichten 1982-2008) •H  et hebben van schaduw (2011) •A  rchaïsch de dieren (2014, bekroond met VSB Poëzieprijs 2015)

Beste leerling, geachte ouder(s)/ verzorger(s), Intens verdrietig delen wij u/ jullie mede dat wij op vrijdagochtend 19 december, midden in onze plenaire vergadering, het bericht ontvingen dat onze zeer gewaardeerde collega en vriend Georg Horeweg op 63-jarige leeftijd is overleden. Wij wisten dat Georg ernstig ziek was, desondanks heeft zijn toch nog onverwacht overlijden ons allen diep getroffen. Georg Horeweg trad in 1999 in dienst bij de Wolfert. Hij is al die jaren niet alleen werkzaam geweest als docent Nederlands en filosofie, maar ook als toegewijd en betrokken mentor in de onderbouw. Wij verliezen in Georg een inspirerend docent en mentor die altijd het belang van de leerlingen voorop stelde. Een sprankelende geest die zijn leerlingen wist uit te dagen, te inspireren en te stimuleren.

Met vriendelijke groet, Arnold Koot

In memoriam

|

27

Oproep voor nieuwe redactieleden apPARENTly Schrijvers, denkers, poëten, tekenaars en fotografen gezocht! apPARENTly is het blad van ouders voor ouders van het Wolfert Tweetalig dat twee keer per jaar verschijnt. Dit jaar zijn enkele actieve leden van de redactie vertrokken vanwege het behalen van de eindexamens door hun dochter en zoon. Daarom zoeken we schrijvers, denkers, tekenaars, poëten en fotografen onder ouders en oud-leerlingen die het blad verder willen helpen ontwikkelen. Geïnteresseerd? Bel of mail naar Jan van Raamsdonk, [email protected], 06 2444 5837

A Request from the Editorial Staff of “apPARENTly.” Calling all writers, thinkers, poets, illustrators and photographers! The ApPARENTly is the school magazine of Wolfert van Borselen Tweetalig and it appears twice a year. We are looking for enthusiastic parents and former pupils to join the Editorial Staff of our school magazine the “ApPARENTly “. This year some active members of our team have left, as their son/ daughter has completed their final exams. This is the reason we are looking for writers, thinkers, poets, illustrators and photographers who want to help develop the magazine. Interested? Email or call Jan van Raamsdonk: [email protected], 06 2444 5837