internationaliseringsmagazine

internationaliseringsmagazine december 2007

Colofon Grenzeloos ID is een uitgave van het ID College en verschijnt 1x per jaar

Redactie

inhoud 4

|

Inleiding

8

|

Pim Pompe in Zuid-Afrika

9

|

‘In zo’n jas ben je een vuilnisman’

10

|

Roma, cita bella

10

|

‘Belgen draaien er vaak omheen’

11

|

ICT student als filmster in Ghana

14

|

Uitwisseling USA

15

|

BPV in de zon van Salou

Maureen Gomes Hans Klemens Bert Schuilingh Medewerkers Marcel de Jong Margreet Nap Lex Kroes Fotografie Maureen Gomes Hans Klemens Margreet Nap Ontwerp Maureen Gomes Hans Klemens Jaco Kroon Realisatie Maureen Gomes Hans Klemens Rijnland Offset Redactieadres Bredewater 22 2715 CA Zoetermeer Postbus 7229 2701 AE Zoetermeer Tel: (079) 320 30 20 Fax: 08 422 817 85 [email protected]

Sneeuw proeven in Spanje

www.idcollege.nl

Net als in het eerste jaar doet Bas Fahrner in zijn derde jaar zijn BPV bij Kamadur in Bleiswijk, een groothandel in industriële messen voor machines. In zijn laatste jaar houdt Bas zich meer bezig met de export van Kamadur. Tijdens zijn tweede jaar deed Bas een heel andere BPV. Hij vertrok voor drie maanden naar Zuid-Spanje.

5

grenzeloos internationaliseringsmagazine

voorwoord Kafountine, een project met een verhaal

Voor je ligt het eerste exemplaar van Grenzeloos ID. In dit magazine lees je de buitenlandse ervaringen van onze studenten. Al een aantal jaren geeft het ID College

Kafountine, een levendig

in verschillende opleidingen de mogelijkheid om naar

traditioneel Afrikaans vissers-

het buitenland te gaan. Dat kan een bezoek, uitwisseling,

dorp in Senegal. Het dorp

een BPV of een project zijn.

heeft geen stromend water,

De afgelopen jaren hebben we, met behulp van veel

de wegen zijn van zand, en

collega’s, een netwerk opgebouwd met partnerscholen in

sinds kort is er elektriciteit. De Satang Jabang school leidt echter wel een bloeiend bestaan. Al jaren steunen

6

het ID College en de stichting Kafountine de school met geld, personele ondersteuning en onderwijsmiddelen.

Engeland, Finland, Frankrijk, Spanje, België, Cyprus en de Verenigde Staten. Ook met bedrijven/instellingen in het buitenland en met verschillende zustersteden zoals Gloucester in Engeland, Nitra in Slowakije en Solingen in Duitsland zijn contacten gelegd. Daarnaast werken we samen met verschillende Nederlandse ROC’s zoals het Horizon College in Hoorn

In België praten verpleegkundigen niet met arts

en het Clusius College in Alkmaar. Zo proberen we je allerlei mogelijkheden te bieden. Samen met deze onderwijsinstellingen vragen we Europese subsidie aan. Hierdoor kunnen we je financieel tegemoetkomen in de

Aleydis, een Belgisch

kosten die je maakt. De afgelopen jaren zijn honderden

opleidingsinstituut voor

studenten je voorgegaan.

verpleegkunde, is inmiddels

In dit magazine kun je lezen welke ervaringen een

een vaste uitwisselings-

aantal studenten hebben opgedaan. Onze ervaring is,

partner van het ID College als het om buitenlandse

12

BPV’s gaat. Zeven Belgische studenten liepen vier weken BPV in de Nederlandse zorgsector.

dat bijna alle studenten met een enthousiast verhaal terugkomen en veel geleerd hebben op professioneel gebied en qua levenservaring. Natuurlijk vallen er ook dingen tegen, niet alles is zoals je thuis gewend bent. Je moet kunnen improviseren en als het dan lukt om met behulp van anderen de problemen het hoofd te

Aan de slag in Roemenië

bieden, dan kom je sterker uit zo’n situatie.

Natuurlijk moet je zelf goed nagaan of je dit wilt of

“Realiseer een eenvoudige aankunt, maar weet dat je in korte tijd veel competenties

computeromgeving met

krijgt en dat je talenkennis vanzelf uitbreidt. Heb je

technisch beperkte middelen,

interesse, loop gerust binnen bij je BPV-begeleider en

zodanig dat er videocontact

hij zal je de juiste info geven.

kan zijn tussen de kinderen in Roemenië en Nederland.” Met deze opdracht gingen

13

Bert Schuilingh

Mark Dekker Los, Tom Sleebe, Jasper Weijts en Melvin

adviseur internationalisering

Kwesteroo op pad naar Roemenië.

[email protected]

Inleiding

De wereld komt naar je toe Omdat de wereld niet ophoudt bij de grenzen van Nederland is het belangrijk je blik te verruimen. Het ID College heeft een lange traditie op het gebied van internationalisering. De verschillende scholen waaruit het ID College is ontstaan hebben van oudsher diverse contacten met buitenlandse partners. Soms is dit het resultaat van contacten met scholen in zogenaamde zustergemeentes. Het ID College heeft bovendien als een van de speerpunten van haar onderwijsbeleid de contacten met het beroepenveld. Wij zien internationale ervaring als een waardevol onderdeel hierbij. Je krijgt daardoor de kans om kennis op te doen van andere culturele achtergronden, je burgercompetenties te ontwikkelen en je vaardigheid in vreemde talen te vergroten. Door het opbouwen en onderhouden van contacten met onderwijsinstellingen, bedrijven en instellingen in het buitenland creëren we voor jou mogelijkheden.

Internationale beroepspraktijkvorming (IBPV)

Hoe kom ik in aanmerking?

In plaats van BPV (voorheen stage) in Nederland, ga je naar het buitenland. Dit noemen we internationale beroepspraktijkvorming. Dit kan een korte of een langere periode zijn afhankelijk van de mogelijkheden binnen je opleiding. Denk daarbij aan 3 tot 20 weken. Binnen het ID College kan je gebruik maken van deze kans. Je moet natuurlijk wel aan een aantal voorwaarden voldoen. Die voorwaarden worden door de verschillende opleidingen bepaald. Overleg daarvoor met je eigen BPV-begeleiders. Waarom krijg jij die baan? Gaat die andere sollicitant ermee vandoor? Een buitenlandse BPV-ervaring kan net de doorslag geven in jouw voordeel. Je krijgt te maken met onverwachte situaties in het buitenland, die je zelf zal moeten oplossen. Als dat lukt geeft dat een goed gevoel. Je leert omgaan met andere gewoontes en verbetert je talenkennis. Kortom wil jij je kansen op een goede carrièrestart vergroten, doe dan een BPV in het buitenland. Kijk ook op www.workplacement.nl

Om in aanmerking voor subsidie te komen moet je een aanvraag indienen met behulp van je BPV-begeleider. Er zijn natuurlijk voorwaarden aan verbonden, zoals een minimale periode van drie tot twintig weken. Daarnaast moet je aan een aantal rapportageverplichtingen voldoen. Dat valt allemaal heel erg mee maar je moet het wel doen, anders wordt de subsidie niet beschikbaar gesteld. Zo kan de subsidie je reiskosten van en naar je stageplaats vergoeden en kun je een bijdrage krijgen in je verblijfkosten. Deze bedragen zijn per land verschillend en aan een maximum gebonden.

Voor BPV binnen Europa heeft het ID College de mogelijkheid om Europese subsidies voor jou aan te vragen. We doen dit al een groot aantal jaren en kunnen zo de kosten voor jou tot een minimum reduceren. Ook voor de komende periode hebben we de beschikking over deze Leonardo da Vinci subsidie.

4

Kosten Natuurlijk kost zo’n BPV naar het buitenland geld. Maar er zijn veel manieren om extra inkomsten te regelen. Uit jarenlange ervaring kunnen we zeggen dat op dit moment een BPV in Europa je weinig extra geld hoeft te kosten. De extra inkomsten regel je door: • je studiebeurs om te zetten van een thuiswonende naar een uitwonende beurs • je OV-jaarkaart in te leveren tijdens je verblijf in het buitenland • de bovengenoemde Leonardo da Vinci subsidie aan te vragen • eventuele BPV-vergoedingen • sparen en sponsoring


Sneeuw proeven in Spanje Net als in het eerste jaar doet Bas Fahrner in zijn derde jaar BPV bij Kamadur in Bleiswijk, een groothandel in industriële messen voor machines. In zijn laatste jaar houdt Bas zich meer bezig met de export van Kamadur. Tijdens zijn tweede jaar deed Bas een heel andere BPV. Hij vertrok voor

SPANJE

drie maanden naar Zuid-Spanje.

“Ik wilde wel eens wat anders”, vertelt Bas. “Als je de kans krijgt om tijdens je studie drie maanden naar het buitenland te gaan, ben je natuurlijk wel gek als je dat niet doet. Ik volg tenslotte een opleiding Internationale Handel en Groothandel.” Helemaal vanzelf gaat het vinden van een buitenlands bedrijf niet. “Samen met mijn vriend Mike de Block heb ik me suf gebeld en gemaild met buitenlandse bedrijven. Via via kwam ik tenslotte bij een bedrijf in Fuenta Alamo in Zuid-Spanje waar ze sla kweken om te exporteren naar Nederland. Het ID College heeft een subsidie voor ons aangevraagd. Daarmee konden we de reis en de huisvesting betalen. Dan zit je opeens in januari in je korte broek op het dakterras van een riant huis. Dat is toch wel een heel bijzonder stukje van je opleiding.

Net zo bijzonder als sneeuw voor iemand uit ZuidSpanje. Want we hebben niet alleen maar mooi weer gehad. Ik zal nooit vergeten dat het op een dag begon te sneeuwen. Voor het eerst sinds 1950. Iedereen liep schreeuwend naar buiten. Even later stonden onze Spaanse collega’s met het hoofd in de nek om de sneeuw op hun tong te vangen en te proeven. Zoiets hadden wij nog nooit meegemaakt.” Op de vraag wat hem het meest is bijgebleven van Spanje antwoordt Bas: “Spanjaarden zijn heel aardig, maar ze komen wel vaak te laat. Dat betekent niet dat ze in Spanje niet hard werken. Ze gaan gewoon door totdat iets af is.” Bij het afscheid vertelt Bas: “Mike heeft de smaak helemaal te pakken gekregen. Hij is BPV gaan doen in Canada.”

5

kies voor ontwikkeling

december 2007 ‘De systeembeheerder is een doofstomme analfabete man’

Kafountine, een project met een verhaal Kafountine, een levendig traditioneel Afrikaans vissersdorp in Senegal. Het dorp heeft geen stromend water, de wegen zijn van zand, en pas sinds kort is er elektriciteit. De Satang Jabang school leidt echter wel een bloeiend bestaan. Al jaren steunen het ID College en de

SENEGAL

stichting Kafountine de school met geld, personele ondersteuning en onderwijsmiddelen. Ook de branche ICT heeft besloten de school te ondersteunen. De ICT-docenten Bert Klop en Hans van Rheenen togen naar het hete Senegal om de mogelijkheden te verkennen. De eerste verrassing kwam al snel.

in Nederland is daarom onmisbaar. Het ID College heeft met De Satang Jabang school en de stichting afgesproken om de school niet alleen financieel te steunen, maar ook door middel van projecten een samenwerking op gang te brengen, waarin studenten een grote rol spelen. De steun is erop gericht de Satang Jabang de mogelijkheid te geven geheel op eigen benen te staan. Verschillende branches van het ID College ontwikkelen projecten waarin studenten de school ondersteunen. Op 25 januari jl. presenteerden zij deze ideeën tijdens het Kafountinefestival in de vestiging van het ID College Leiden aan de Storm Buysingstraat.

Gezellig, schoon en mooi, maar met oude computers

De Satang Jabang school is in 1995 gebouwd. Er worden driejarige beroepsopleidingen gegeven, met vakken als textiele werkvormen, batikken, koken, tuinbouw, het produceren van yoghurt en zeep, en het inmaken van groenten en fruit. Alfabetisering, gezondheidsleer, bedrijfsvoering en natuurbehoud staan eveneens op het programma. De school geeft een concrete kans op een beter bestaan aan jongens en meisjes vanaf 15 jaar die nauwelijks basisonderwijs hebben gehad of nooit eerder naar school zijn geweest.

Geen steun van het Senegalese ministerie van onderwijs De Satang Jabang school wordt niet erkend door het ministerie van Onderwijs. Dat betekent dat er nauwelijks financiële steun wordt gegeven. De hulp van de stichting Satang Jabang en het ID College

6

In gezelschap van Henk Vis en Annemarijke Wooldrik, beiden ambassadeur voor dit project, onderzochten Bert Klop en Hans van Rheenen tijdens hun bezoek op welke wijze studenten van het ID College de school kan ondersteunen op ICT-gebied. Voor beiden was het de eerste keer dat ze in Senegal waren. Hans: ‘Mijn beeld van Afrika was gekleurd door de vele films en documentaires over de hitte, armoede en honger in dat continent. Dat beeld moest ik aardig bijstellen. Warm is het er wel, maar in Kafountine is geen armoede of honger. Bovendien zijn de mensen vriendelijk, aardig en open. Opvallend is ook de kleurrijke kleding, prachtige dessins zie je op straat.’ De school die ze bezochten bestaat uit verschillende kleine gebouwtjes en een grote tuin met in het midden een waterput. Er wordt gekookt, gebatikt genaaid, gelezen, gegeten en gelachen. Bert: ‘Er hangt een gezellige sfeer op de school. De gebouwen


zien er goed uit en het is er schoon.’ De computers op de school blijken echter minder upto-date. Hans: ‘De systeembeheerder is een doofstomme analfabete man. We hebben ons afgevraagd hoe zo iemand op die plek kan zitten. Dat bleek dus een bijzonder verhaal. Op een tochtje met zijn brommer, kreeg de directeur plotseling pech; de brommer weigerde elke dienst. Uit een huisje langs de weg, kwam een man aanlopen die in gebarentaal duidelijk maakte dat hij dit wel kon fiksen. En zowaar, hij kreeg de brommer aan de praat. De directeur heeft hem toen gelijk maar aangenomen als klusjesman op de school.’ Bert: ‘Het is een bijzondere man, ondanks zijn handicaps begreep hij na een tijdje goed hoe hij de vastgelopen computers weer kon opstarten. We communiceerden met gebaren en tekeningen. Een van de dingen die onze studenten moeten ontwikkelen, zijn instructiehandleidingen die te begrijpen zijn door een analfabeet, dus met veel illustraties en foto’s.’

‘De stroom valt regelmatig uit.’ De eerste dagen van hun bezoek aan de school, zijn Bert en Hans druk bezig geweest met het nakijken en weer operationeel maken van de computers. Daarbij kwamen ze een aantal zaken tegen die in het project aangepakt zouden kunnen worden. Hans: ‘De stroomvoorziening in Kafountine is niet betrouwbaar. Regelmatig valt de elektriciteit uit, met alle gevolgen van dien voor de computers. Het zou een hele stap vooruit zijn als de energievoorziening onafhankelijk is van het elektriciteitsnet. Dat zou je kunnen regelen via zonne-energie.’ Bert: ‘Voor onze studenten is het een leuke uitdaging om uit te zoeken wat hiervoor nodig is en welke kosten hieraan zijn verbonden.’

Bert vertelt dat de Satang Jabang school ook hard werkt aan de verbetering van de bedrijfsvoering bij de kippenhouderij. ‘Studenten van het ID College zouden voor die verbetering een computerprogramma kunnen ontwikkelen. Er zijn dus genoeg mogelijkheden voor onze studenten om de school op ICT-gebied te ondersteunen. We beschouwen de samenwerking als geslaagd wanneer men in Kafountine op eigen kracht een computernetwerk kan beheren en de hulp van ons niet meer noodzakelijk is.’

‘Fijn om te weten dat je er niet alleen voor staat.’ De samenwerking met het ID College betekent veel voor de Senegalese leerlingen en leraren. Hamidou Tanjo Diabang, supervisor van de school, verklaarde dan ook tegenover Henk Vis en Annemarijke Wooldrik dat het een enorme steun is te weten dat je er niet alleen voor staat. ‘Het is prachtig om te weten dat er ergens ver weg, in een land dat wij niet kennen, mensen zich voor jouw school inspannen en ideeën over onderwijs willen uitwisselen’, aldus Hamidou Tanjo Diabang.

Veel projecten mogelijk Ook andere ICT-ondersteuning blijkt mogelijk. Bert: ‘Bijna iedereen die onderwijs genoten heeft, kan Frans spreken en lezen. Dit betekent dat er voor de computers een Franstalige testomgeving moet worden gebouwd. We zullen bekijken of we hierin als ID College een rol in kunnen spelen.’ Daarnaast willen Hans en Bert graag een Nederlandstalige website bouwen om de activiteiten van de stichting Satang Jabang Nederland te promoten. Hans: ‘De website moet eenvoudig te onderhouden zijn. Verder hebben we tijdens ons bezoek veel foto’s gemaakt van de school. Deze gaan we gebruiken om een virtuele omgeving te ontwerpen, zodat de studenten van het ID College een virtuele tour door de school kunnen maken.’

7


december 2007

Tranen in Zuid-Afrika Afgelopen vrijdag weer een kamp... en het was het beste kamp ooit! Peuters... wat een schatjes! Allemaal poseren voor de camera, het liefst de hele dag door. Dit was mijn eerste kamp waarvan ik de leiding had. 25 kinderen van nog geen vijf jaar oud die voor het eerst van hun leven op vakantie mochten, nou ja vakantie...

ZUID-AFRIKA

reptielenexcursie. De kinderen vertel je op speelse wijze over slangen en andere reptielen. Er zijn vier slangen die de kinderen mogen aanraken. En inderdaad, weer traantjes van angst. Op het avondprogramma stond en modeshow, deze zijn iets anders dan dat wij gewend zijn. Er is geen geld voor mooie prinsessenpakjes dus is het vooral gewoon ruilen van kleding, dansen en zingen. De volgende morgen zijn we naar het strand geweest. Al wonen zij er nog geen half uur vandaan, bijna niemand had ooit de zee gezien. Ze waren door het dolle heen. Ook voor zwempakken is er geen geld, gewoon alle kleren uit en wie durfde ging het water in. Dit waren slechts twee dagen, in totaal heb ik tien weken BPV gedaan in Zuid-Afrika en heb nog drie maanden rondgereisd. Ik deed mee aan het programma JOHO-XPLORE. Dit is een subsidieprogramma van het Ministerie van Buitenlandse zaken. Het Ministerie vindt het belangrijk dat jongeren BPV of vrijwilligerswerk doen in een ontwikkelingsland. Om in aanmerking te komen voor deze subsidie is een aantal voorwaarden verbonden. Mijn belangrijkste taak is het bereiken van minimaal 150 jongeren met mijn verhaal. Ben je enthousiast geworden en wil je meer weten kijk dan op de volgende websites:

Ze wonen op nog geen vijftien minuten rijden. Toch voor hen een heel spannende ervaring. Ze kwamen zoals gebruikelijk in ZuidAfrika twee uur te laat. Na wat korte kennismakingsspelletjes begon het al te schemeren en zijn we met de groep een avondwandeling door het natuurreservaat gaan maken. Een spookverhaal vooraf vertellen was niet nodig, alleen bij de zin “wandelen in het donker” vloeiden de eerste traantjes al. Elk ritselend blaadje was al genoeg om de hele groep te laten gillen. Gelukkig kon ik nog net vijf kinderen aan elke vinger meenemen. Om 21.00 uur lagen de kleintjes al op bed. Tijd om even te kletsen met de begeleiders van de groep. Er waren vijf lokale jongeren van ongeveer zestien jaar mee en de eigenaresse van de crèche. Ik vertelde over mijn leven in Nederland en waarom ik dit project had gekozen. Zij hebben allemaal dezelfde droom als ik, ook ooit de wereld verkennen. Voor de meeste zal het helaas bij een droom blijven. De volgende morgen zoals elke dag vroeg uit de veren. Na het ontbijt begon het programma. Een van de leukste onderdelen is de

8

• www.joho.nl - bij deze organisatie heb ik alles geregeld • www.pim.johojournal.nl - een verslag van mijn BPV en mijn reis erna. • www.pimpompe.nl - foto’s van het project en de reis erna. Heb je nog vragen dan kan je via het BPV-bureau van het ID College contact met mij opnemen.

Zuid-Afrika was de beste tijd van mijn leven!


‘In zo’n jas ben je een vuilnisman’ Jan Haan is in een enthousiaste stemming als we hem interviewen over buitenlandse BPV’s. Jan heeft een hoop aan de internationale BPV van het ID College te danken. Hij is net afgestudeerd aan de Hogeschool van Rotterdam waar hij bouwkunde heeft gestudeerd met als specialisatie

ENGELAND

management. Zijn afstudeerscriptie heeft als onderwerp de verschillende manieren van aanbesteding in de bouwwereld in een aantal landen. Samen met een student die ook in de USA BPV heeft gedaan is hij de Nederlandse bouwwereld gaan bekijken vanuit een internationale contextvisie. Ze geven feedback op de Nederlandse bouwsector door te kijken naar de landen om ons heen. Zij hebben hiervoor de opgedane ervaringen met de buitenlandse BPV’s gebruikt en verwerkt.

Voordat Jan naar de Hogeschool van Rotterdam ging zat hij op het ID College in Gouda en studeerde daar bouwkunde. In het vierde semester heeft de school hem benaderd voor een snuffelstage van twee weken in Engeland. Dat stelde niet zo heel veel voor maar was wel leuk als eerste kennismaking met het buitenland. Dit was geregeld via partnerinstituut West Notting Hamshire College in Mansfield in de Midlands. De school daar had een bedrijf waar ze veel mee samenwerkten. Bert Schuilingh vroeg toen of Jan zin had om daar een hele BPV-periode door te brengen. “Ik heb daar bij een bouwbedrijf gewerkt samen met een andere student. Het was wel goed dat we daar met zijn tweeën zaten, we werkten bij hetzelfde bedrijf maar niet op dezelfde plek. We zaten namelijk op andere bouwplaatsen.” Op de vraag wat nou het grootste verschil is met een BPV in Nederland zegt Jan resoluut: “De cultuur. In de

tweede BPV-periode die ik op de Hogeschool liep ben ik weer naar Engeland gegaan en woonde daar een paar maanden bij iemand van dat bedrijf in huis. Je wordt dan echt ondergedompeld in de Britse cultuur. Dan zie je ook onmiddellijk hoe wij Nederlanders, onszelf opstellen ten opzichte van de baan en onze bazen. Nederlanders staan erom bekend nogal direct te zijn. Dat is in Engeland ‘not done’. Ook tegenover je collega’s houd je je in. Je gaat niet alles vertellen. Wat in Engeland nog heel sterk leeft zijn de rangen en standen.” Jan wijst op een felgekleurd windjack en zegt: “Kijk, deze jas droeg ik tijdens mijn BPV in Engeland. Het geeft op de bouwplaats aan dat je leidinggevende bent. Je bent direct te herkennen. In Nederland ben je vuilnisman met zo’n jas.” De hiërarchie is daar veel sterker aanwezig. Maar wat er vervolgens weer aan ontbreekt is, volgens Jan, de bereidheid iets aan te pakken wat misschien niet direct tot je taak hoort maar wat wel moet gebeuren. “In Engeland heeft iedereen zijn eigen terreintje waar hij verantwoordelijk voor is, dat wordt goed afgeschermd. Buiten die grenzen wordt er niet meer gekeken. Dat is de verantwoordelijkheid van iemand anders, daar ga je je dan ook niet mee bemoeien.” Jan is enorm blij met de kans die hij heeft gegrepen om in het buitenland BPV te doen. Het heeft daardoor zijn blik op de wereld enorm verruimd.

9


december 2007

Roma, cita bella “On behalf of the crew of Transavia, we want to welcome you on board of our flight.” Zo begon de trip van vijf maanden voor mij, Bas van Delden, naar Rome, Italië. Het land van de pizza’s, vele soorten pasta en bovendien zeker niet te vergeten de overheerlijke wijn.

ITALIË

Na twee weken te hebben “gewoond” in een jeugdherberg, hadden we ons eigen plekje gevonden vrijwel in het centrum van Rome. Voor Nederlandse begrippen erg duur 700 euro per maand voor een tweepersoonskamer. Maar goed, we hadden onderdak. In de eerste maanden twijfelden we nog om nog te gaan kijken naar iets anders. Naar een plek met meer ruimte voor ons zelf. Echter, we kwamen erachter door andere stagiairs dat we eigenlijk niet zo slecht zaten. Meerdere studenten betaalden namelijk nog meer voor minder faciliteiten. De BPV heb ik gelopen bij ANDIAMO! services, een Nederlands Italiaanse touroperator die veelal reizen organiseert in Italië voor bedrijven in Nederland. Mijn taak binnen het bedrijf was om te zorgen dat de infrastructuur die er lag op ICT gebied volledig te ontleden en vervolgens weer op te bouwen. Iets wat zeker bij Italianen veel vragen oplevert. Want waarom is het bijvoorbeeld belangrijk om een noodstroom voorziening te hebben op een

server? Computers repareren is dat goedkoper dan nieuwe halen? Het waren maar enkele van de vragen waar ze geen antwoord op konden geven. Naderhand waren ze dan ook erg blij met het resultaat dat is geboekt. In vijf maanden tijd heb ik heel veel gezien, van Napels tot aan Venetië. Van het strand tot aan de mooiste pleinen van Rome. Van discotheken in de buitenlucht, tot aan de warme Irish pubs in de binnenstad. In die maanden heb ik ontzettend veel plezier gehad, plezier maar zeker ook niet te vergeten verdriet. Na verloop van tijd ga je namelijk gewoon bepaalde dingen missen. En dat is iets waarvan ik zelf dacht dat ik er geen last van zou gaan hebben. En het is iets waar je zeker rekening mee moet houden. Maar goed, al met al was het een geweldige ervaring die ik zo weer over zou doen!

‘Belgen draaien er vaak omheen’ Nadine Banzuzi, tweedejaars student Administratie bank- en verzekeringen heeft haar BPV gelopen in Brussel, België.

BELGIË

Achttien weken lang werkte ze bij Lancelot Vastgoedbescherming, een kantoor midden in de bruisende stad Brussel. Het unieke van de plek van Nadine was dat ze ook in het kleine kantoorpand woonde. Het pand heeft naast kantoorruimtes slaapruimtes, een badkamer en een keuken waar stagairs kunnen verblijven. Zelf ervaart ze dat als zeer prettig. “Je kunt lekker lang blijven slapen want je hebt geen reistijd! Een keer had ik mij alleen verslapen en toen kwamen ze op de deur kloppen of het wel goed met me ging.” Verder heeft ze de stad wat verkend op de ‘korte ritjes’ met de metro.

10


Nadine heeft o.a. gewerkt met een database, belde klanten op en mocht ook meegaan met bezoeken van bewoners in de panden. Lancelot beheert namelijk bijzonder leegstaand vastgoed. De panden worden bewoond door tijdelijke bewoners via Lancelot. Nadine heeft een keer meegemaakt dat er in het enorme grote gebouw van het Ministerie van Financiën een zwerver uitgezet moest worden. Verder vertelde ze van de bijzondere gebouwen zoals een kasteel, een kaasfabriek en een klooster. Binnen de eindtermen stond het onderdeel gezondheid, veiligheid en welzijn. In dit kader vertelt ze dat ze een keer tien minuten pauze nam omdat het beeldscherm begon te dansen. De Belgen reageerden zeer verbaasd.

“Wat ben je aan het doen?” vroeg een collega. Nadine zei beslist:” In Nederland ben je verplicht pauze nemen voor je eigen gezondheid”. Nadine werkte in een zeer klein team van vier collega’s, waarvan nog één stagiair. “Het voordeel van het werken in een klein team is de efficiëntie. Belgen zeuren bovendien niet zoals Nederlanders. Ze zijn verder erg beleefd maar daardoor minder direct dan de Nederlanders. Ze draaien er vaak omheen.” Nadine kende van huis uit de Franse taal maar spreekt thuis meer Nederlands. Door deze BPV is haar Frans verbeterd en moest ze ook een beetje Duits spreken. Verder vond ze het zó leuk dat ze vrijwillig nog twee weken langer gebleven is.

ICT student als filmster in Ghana In de verstikkende hitte op meer dan 5000 kilometer van huis tien uur per dag werken, terwijl je gefilmd wordt door een cameraploeg. Tweedejaars ICT-student Soufiane Khallouki van het ID College kan hierover meepraten. Tijdens zijn meivakantie heeft hij aan een bijzonder project gewerkt. Voor het programma UR (spreek uit: You Are) heeft hij van 30 april tot en met 8 mei in Kumasi, Ghana meegeholpen om een netwerk voor het gemeentehuis te bouwen.

Nadat hij in november 2006 een zeer strenge landelijke procedure had doorlopen, is Soufiane voor dit exclusieve project geselecteerd. Het team van drie ICT-studenten, waar hij deel van uitmaakte, kwam als winnaar uit de strijd tijdens een speciaal opgezette ‘battle’. Deze opdracht was een nabootsing van een praktijksituatie waar de studenten later mee te maken kunnen krijgen. De samenwerking tussen de teamleden was uiteindelijk de doorslaggevende factor voor de overwinning van Soufiane en zijn team. In Kumasi heeft het projectteam samen met een lokale ICT-specialist in acht dagen tijd een compleet netwerk van pc’s aangelegd in het plaatselijke gemeentehuis. Soufiane heeft meegeholpen een infrastructuur met wel 300 meter

aan kabels aan te leggen. Na drie dagen kwam er een grote cameraploeg van UR om alles te filmen. GHANA “Het was een heel bijzonder avontuur! We maakten erg lange dagen om het project af te kunnen krijgen. Maar het is fantastisch dat het gelukt is! En dat het dadelijk allemaal op tv komt, is helemaal geweldig,” aldus Soufiane. “De Ghanese cultuur is zo anders, tijd is voor hen totaal niet belangrijk. Of het nu vijf uur ’s ochtends of midden op de dag is, de mensen lachen en praten altijd hardop.” Soufiane kreeg voor zijn geweldige prestatie een speciale aanbeveling van Cisco Systems, het bedrijf dat de benodigde hardware voor dit project heeft verzorgd.

11


december 2007

In België praten verpleegkundigen niet met een arts! Aleydis, een Belgisch opleidingsinstituut voor verpleegkunde, is inmiddels een vaste uitwisselingspartner van het ID College als het om buitenlandse BPV’s gaat. Zeven Belgische

BELGIË

studenten liepen vier weken BPV in de Nederlandse zorgsector. Hun verbazing over de grote verschillen tussen de Nederlandse en Belgische gezondheidszorg was groot. “In Nederland gaan doktoren, verpleegkundige en stagiairs allemaal met elkaar om. In België is dit echt uitgesloten. Bij ons praten verpleegkundigen niet eens met een arts!”

De Belgische studenten zijn erg enthousiast over hun BPVperiode in Nederland. Ze hebben ontdekt dat de verschillen tussen de Nederlandse en Belgische gezondheidszorg groot zijn. “De werkwijze en sfeer zijn echt heel anders, bijna onvergelijkbaar,” aldus de stagiairs. “Dat ontdekken was heel erg leerzaam. Het heeft ons ook aan het denken gezet over de werkwijze in België.” Leen vertelt dat er in België veel meer sprake van hiërarchie is. “Als het in België koffietijd is, zitten de stagiairs niet bij de verpleegkundige in de koffiekamer, maar moeten zij wachten in de linnenkamer.” “In België moet je veel harder werken,” vult Andy haar aan. “Bij ons staat voor het aantrekken van sokken vijf minuten, in Nederland liefst vijftien. Bovendien heb je hier veel meer en langere pauzes. En nog roepen Nederlanders dat ze last van stress hebben en de werkdruk te groot is. Moeten ze eens een tijdje in België komen werken, dan praten ze wel anders!” Bij Aleydis, gevestigd in Waregem, worden studenten opgeleid tot gediplomeerd verpleegkundige, vergelijkbaar met onze opleiding Verpleegkundige niveau 4. De minimale leeftijd om aan deze opleiding deel te nemen is 18 jaar. Sonja Laethem, BPV-begeleidster van de Belgische studenten, vertelt dat de opleiding bij Aleydis sterke overeenkomsten vertoont met onze BBL-opleiding. “In het eerste jaar hebben de studenten afwisselend zes weken les en vier weken BPV. In het tweede en derde leerjaar hebben ze steeds vier weken les en vier weken BPV. Door deze werkwijze doen de studenten veel praktijkervaring op. Bovendien kunnen onze studenten zich zeer snel aanpassen aan de gang van zaken in een zorginstelling. Het nadeel is wel dat studenten moeilijker een band met de patiënten en het personeel krijgen, terwijl dit het werk juist extra leuk maakt.” De studenten mogen al het eerste jaar van de opleiding in een ziekenhuis BPV lopen, terwijl dit in Nederland vaak pas in het laatste jaar mogelijk is. Sonja Laethem vertelt enthousiast over de samenwerking van Aleydis en het ID College. “We werken al een aantal jaren samen met ID College Gouda. Zij zoeken BPV-plaatsen voor onze studenten. Andersom komen studenten van het ID College naar België voor een buitenlandse BPV.” De stagiairs, twee jongens en vijf meisjes, verbleven bij de Christina Hoeve in Boskoop.

12

In België werken de instellingen vrijwel zonder wachtlijsten. Een patiënt kan daar meteen opgenomen worden. Swetlana: “Alle kamers liggen vol en soms liggen de patiënten zelfs op de gang. Bij ons heb je vaak 30 patiënten per dag onder je hoede, terwijl dit er in Nederland maar zo’n achttien zijn.” “Het verschil is dan ook inderdaad: een luxe behandeling, zoals in Nederland, of direct geholpen worden, zoals in België,” zegt Swetlana lachend. De studenten hebben gemerkt dat het in België voornamelijk draait om techniek en verpleegkundige handelingen. Leen: “In Nederland is de communicatie met de patiënt belangrijker, in ieder geval wordt daar meer aandacht aan besteed dan in België.” Of dat goed is? “Aan de ene kant wel. Het maakt het werk leuker en je bouwt een betere band met de patiënten op. Het is jammer dat we daar in België zo weinig tijd voor hebben. Aan de andere kant wordt er in onze opleiding meer aandacht besteed aan de behandelingen en vaardigheden. Tiltechnieken leren we bijvoorbeeld tot in perfectie. Daardoor kun je patiënten werkelijk goed helpen. En daar gaat het toch om.” De studenten zijn inmiddels terug in België en al afgestudeerd. Op banenjacht hoefden ze niet. Het werk lag voor het oprapen. Ook dat is een verschil met Nederland.


Aan de slag in Roemenië “Realiseer een eenvoudige computeromgeving met technisch beperkte middelen, zodanig dat er videocontact kan zijn tussen de kinderen in Roemenië en Nederland. Voorzie de stichting Breath ook van een eenvoudig te onderhouden site met mogelijkheden voor fondsenwerving en een webwinkel.” Met deze opdracht gingen Mark Dekker Los, Tom Sleebe,

ROEMENIË

Jasper Weijts en Melvin Kwesteroo op pad naar Roemenië. De vier studenten, van de opleiding ICT beheerder, hoefden niet lang na te denken om zich in te schrijven voor dit project. Stichting Breath heeft in Roemenië het Sparta Kinderdorp voor gehandicapte weeskinderen opgezet. Daar wilden ze graag naar toe! Half juli was het dan zover; op naar Roemenië! Mark Dekker Los en Jasper Weijts vertellen enthousiast over hun ervaringen. “Toen we aankwamen dachten we wel even… waar zijn we nu beland”, zegt Jasper lachend. “Het verkeer is zo chaotisch daar, we waren blij dat we zonder schade bij het Sparta Kinderdorp aankwamen. Er zijn hele grote verschillen tussen arm en rijk. Bij de één staat een BMW voor de deur, terwijl de buurman nog met paard en wagen rijdt.” Het terrein van het Sparta Kinderdorp is redelijk luxe, daar merk je weinig van de armoede. “De kinderen hebben een speeltuin en een zwembad en de woningen zijn mooi gebouwd”, vertelt Mark. “De mensen in Roemenië zijn niet zo aardig voor gehandicapten. Door alle mooie spullen die ze in het Sparta Kinderdorp hebben, komen de kinderen uit de buurt toch graag bij de gehandicapte kinderen spelen.” Behalve dat de studenten ervaring opdeden in het werken

met gehandicapte kinderen, was de ICT opdracht zelf ook een hele ervaring. Jasper: “Het waren allemaal erg oude computers en, doordat er regelmatig overstromingen zijn, was het merendeel verroest. Uiteindelijk lukte het ons ze aan de praat te krijgen. We hebben een netwerk aangelegd, verbinding met internet gemaakt en de webcams geïnstalleerd zodat de kinderen ze konden uitproberen. De uitdrukking op de gezichten van die kinderen toen er een internetverbinding was... Daar doe je het toch allemaal voor!” Die internetsite? Die is ook klaar, kijk maar op www.stichtingbreath.nl

13


december 2007

Uitwisseling USA Bijna jaarlijks vindt er een uitwisseling plaats tussen John A. Logan College in Carterville, Illinois, USA en studenten van het ID College. De studenten en de begeleidende docenten verblijven tijdens dit bezoek op basis van homestay in de Verenigde Staten. De Amerikaanse ‘hosts’ brengen dan na een paar weken een tegen-

USA

bezoek aan de studenten van het ID College.

De uitwisseling tussen de beide scholen past in een reeds negen jaar durende traditie, waaraan verschillende opleidingen van het ID College hebben deelgenomen. Dit jaar waren het studenten Internationale handel die aan de beurt waren de Amerikaanse cultuur te ervaren. Niet alleen maakten ze kennis met een ander onderwijssysteem; ook werden diverse internationaal opererende bedrijven bezocht, die nauw samenwerken met het business center op dit Community College. Studenten Koen van den Bosch, Tamara van Hulst, Charlotte Jakobs, Ivo de Laaf en Maikel Vroedsteijn toonden zich zeer geïnteresseerd. De general manager van ITW reageerde via e-mail op het bezoek van het ID College: “We enjoyed having all of you at our facility. It’s always interesting to talk with business people from other countries. With all the problems that are associated today with youth, it is a joy to be around bright young people who are mannerly.” Op de gastschool volgden de Zoetermeerse studenten lessen ‘Financial Entrepreneurship’ en ‘Public Speech and Effective leadership’. Begeleidende docenten onderzochten hoe John A. Logan College, dat al geruime

14

tijd competentiegericht werkt, organisatorisch en op opleidingsniveau problemen heeft opgelost met betrekking tot nieuwe onderwijsvormen. Het schoolbezoek werd afgesloten met een gastles door de ID College docenten ‘The Netherlands and the European Union’, gevolgd door een levendige discussie tussen Amerikaanse en Nederlandse studenten. Natuurlijk maakte de groep diverse uitstapjes buiten de school. In Springfield, de hoofdstad van Illinois, bezocht men het Lincoln Museum en het State Capitolgebouw. In Saint Louis stonden de poort naar het voormalige Wilde Westen, the Gateway Arch, en een rondleiding op de Budweiser-bierbrouwerij op het programma. In twaalf intensieve en stimulerende dagen is invulling geven aan het internationaal profiel van het ID College. Ivo de Laaf zei na thuiskomst: “Het project Amerika heeft mij geholpen mijn horizon te verbreden. Dit was de perfecte kans het internationale gedeelte van mijn opleiding gestalte te geven. Voor onze groep was dit een geslaagde onderneming!”


BPV in de zon van Salou Salou. Spaanse kust. Feesten, drank, vakantieliefdes, zon, zee en strand. Maar niet voor Jantine Slootweg en Merel de Graaf, studenten Doktersassistent bij het ID College Leiden. Zij liepen er BPV als doktersassistent. ‘We dachten dat we wel veel zouden moeten helpen bij vechtpartijen, steekwonden en geslachtsziekten. Maar dat viel eigenlijk heel erg mee. Salou is echt niet zo

SPANJE

woest als het lijkt.’

Ze werkten in een privé-kliniek. In begin mochten ze niet veel doen. Jantine: ‘Ze zijn daar niet gewend aan doktersassistenten. Ze kennen alleen receptionistes die de telefoon opnemen, brieven schrijven en mensen inschrijven. Na een tijdje vertelden we de arts dat we kunnen injecteren en wonden kunnen schoonmaken en verbinden. Hij was daar eerst erg verbaasd over. Maar daarna mochten we hem in de spreekkamer helpen bij het behandelen van patiënten.’

Wennen aan andere werkwijze In de kliniek kon iedereen binnenlopen. Jantine: ‘Maar dan moest er wel meteen voor betaald worden.’ Merel: De artsen werken vooral voor het geld. Daar moest ik erg aan wennen. Op een dag was er een ongeluk in de stad gebeurd. Er kwam iemand naar binnen rennen die riep dat we moesten helpen. De arts vroeg of hij verzekerd

was. Toen bleek dat dat niet zo was, weigerde de arts te komen! Ik was daar zo kwaad over. In Nederland wordt echt elke zwerver geholpen. En daar weigeren ze mensen te helpen omdat ze het niet kunnen betalen.’

Je wordt zelfstandiger Toch zijn Jantine en Merel blij dat ze naar Salou gegaan zijn. Merel: ‘Je komt in een andere wereld terecht. Je moet je aanpassen aan een andere cultuur, aan een andere werkwijze. Dat is echt een uitdaging.’ Jantine is het daar helemaal mee eens. ‘Je wordt ook zelfstandiger. Je leert echt op eigen benen te staan.’ Daarom adviseren ze iedereen om BPV in het buitenland te lopen. Merel: ‘Maar dan moet je geen domme gans zijn. Als je bang bent voor dingen, moet je het niet doen.’ Jantine: ‘Ik durf nu veel meer dan vroeger. Ik heb het gevoel dat ik de hele wereld aan kan.’

15


december 2007

Summercamp in de USA Volg je een opleiding binnen Bakkerij en Horeca, Sport en Bewegen, Welzijn en Zorg (VP4 en VZ3)? Dan bestaat de mogelijkheid je zomer in een Summercamp in de Verenigde Staten door te brengen. Het is een buitenlandse BPV-periode van negen weken (van half juni tot eind augustus).

USA

In het noordoosten van de USA bevinden zich “Special needs Summercamps” voor jongeren en volwassenen met lichamelijke en/of verstandelijke beperkingen en “Sportscamps”. De Sportscamps zijn voornamelijk outdoor en geschikt voor Sport en Bewegen studenten. Het ID College maakt als ROC deel uit van het CATCH netwerk samen met vijf andere ROC’s. Deze organisatie bezoekt jaarlijks deze plaatsen en heeft de Summercamps goedgekeurd voor buitenlandse BPV. Voor plaatsing in de Summercamps werken we samen met CCUSA. Zij regelen de plaatsing en onder andere je visum. Er worden jaarlijks ID College studenten geplaatst op deze Summercamps. Meer info: www.catchinternational.eu en www.ccusa.com

Meer informatie over de IBPV (internationale beroepspraktijkvorming) kun je bij de BPV-docenten van jouw opleiding opvragen. Kijk in de ID-gids voor de namen van deze docenten. Zij helpen je graag verder.

Websites Speciaal voor IBPV: • www.workplacement.nl • www.catchinternational.eu • www.stagemarkt.nl

16

Andere organisaties: • www.joho.nl • www.wereldstage.com • www.gpstart.com • www.ccusa.com • www.leonardodavinci.nl • www.practicas.nl • www.europlacement.nl • www.aviva-sa.com • www.stageplaza.nl

internationaliseringsmagazine

Recommend Documents