internationaliseringsmagazine

internationaliseringsmagazine februari 2009

Colofon Grenzeloos ID is een uitgave van ROC ID College en verschijnt 1x per jaar

Redactie

inhoud 6

|

Vrolijke stage door hilarisch taalgebruik

7

|

Van Zoetermeer naar Barcelona Kids love junkfood

8

|

Tien weken, dat redden we nooit!

|

Feestend werken in Salou Vriend achterna naar Zweden

Maureen Gomes Lex Kroes Bert Schuilingh Medewerkers Bea Bouten

9

Cindy Hijdra

10 |

Marcel de Jong Remco Verwaijen

12 | Ontwerp Maureen Gomes Lex Kroes Rijnland Offset

14 | 15 | 16 |

Meer sauna’s dan mensen Weten wat een ’crankshaft’ is Geïnstalleerd in Frankrijk Op je beurt wachten? Vergeet het! Verpleegkundige in Frans vakantiepark Luxe in de kelder van een hotel Tien jaar jonger volgens Aphrodite

Redactieadres Bredewater 22 2715 CA Zoetermeer Postbus 7229 2701 AE Zoetermeer Tel: (079) 320 30 20 [email protected] www.idcollege.nl

ICT-project onder de brandende zon Twaalf dagen lang, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, in een totaal andere cultuur met volkomen andere normen en waarden. Studenten waaronder Patrick Noordemeer, Chris Hooijer, Niels Zandbergen, Noella van Velzen, Tirza Schoneveld en Wesley Schravendijk van de branche ICT, gingen in twee groepen aan de slag onder de brandende zon van het Senegalese Kafountine.

5

internationaliseringsmagazine

Ga jij ook? Roemenen helpen in de zorg

Voor je ligt het tweede exemplaar van Grenzeloos ID, een

Roemenië is nu niet direct

gingen je al voor en vertrokken naar het buitenland om

het eerste land waar je aan

daar dat beetje extra te geven aan hun opleiding.

denkt om stage te lopen.

Misschien dagen hun avonturen jou ook uit om eens een

Voor Lisa van Adrichem ligt

kijkje over de grens te nemen. De artikelen in dit blad

magazine waarin je meer leest over de buitenlandse ervaringen van je medestudenten. Enkele honderden

dit wat anders. De studente

geven je een goed beeld van wat er zoal mogelijk is.

Verzorgende heeft tien weken gewerkt in een bejaardenhuis in Udvarhely. ”Toen ik hoorde van de mogelijkheid om in het buitenland stage te lopen, was mijn eerste gedachte: Waarom zou ik dat niet in Roemenië doen?”

Vakantiegevoel in Barcelona Anne Priester zit in Barcelona. Nee, niet op vakantie, ze loopt stage als directiesecretaresse. Acht maanden lang. Ondanks dat ze in die tijd maar een weekje vrij is geweest, lijkt het soms wel vakantie. Af en toe moet ze zich in haar arm knijpen… ”Yes, ik ben in Barcelona!!”

Klussen in Bosnië Een groep studenten Welzijn uit Gouda is tijdens de vakantieperiode een week in Bosnië geweest. Daar hebben ze meegewerkt aan een project dat bestond uit het opknappen van een vervallen basisschool. De hele groep is een week lang aan het klussen geweest. ”Overal waren groepjes onderwijsassistenten bezig met verven of witten.”

Er zijn verschillende mogelijkheden om naar het buitenland te gaan. Bijvoorbeeld voor een studiebezoek, een speciaal project of een uitwisselingprogramma met buitenlandse studenten. Een bpv-periode in het buitenland is een andere mogelijkheid. De afgelopen jaren heeft ROC ID College een netwerk opgebouwd met partnerscholen in Engeland, Finland, Frankrijk, Spanje, België en Cyprus. Daarnaast zijn er volop contacten met bedrijven en instellingen. De school kan je in contact brengen met tussenpersonen. Zij kunnen je helpen een bpv-plek in het buitenland te vinden. ROC ID College werkt ook samen met verschillende andere ROC’s. Samen met Horizon College en Clusius College vragen we Europese subsidie aan. ROC ID College kan je financieel tegemoetkomen in de kosten. Misschien is een tijdje wonen en werken in het buitenland wel iets voor jou? De ervaring leert dat bijna alle studenten met een enthousiast verhaal terugkomen. Ze hebben veel geleerd. Niet alleen op professioneel gebied, maar zeker ook wat betreft levenservaring. Studenten leren nieuwe mensen kennen in het buitenland, met problemen om te gaan en hun eigen beslissingen te nemen. Natuurlijk vallen er ook dingen tegen, niet alles is zoals je thuis gewend bent. Je moet kunnen improviseren en als het dan lukt om met behulp van anderen de problemen op te lossen, geeft dat veel zelfvertrouwen. Als jij zeker weet dat je zo’n uitdaging aankunt, denk dan eens na over de mogelijkheid die het buitenland biedt voor je opleiding. Eén ding is zeker: je verwerft in korte tijd een heleboel competenties en leert bijna vanzelf je talenkennis te verbeteren. Heb je interesse? Loop dan gerust eens binnen bij je bpv-begeleider. Daar krijg je informatie die je nodig hebt voor een leerzame periode in het buitenland. Bert Schuilingh senioradviseur internationalisering [email protected]

Inleiding

Wordt de wereld nu kleiner of groter? Omdat de wereld niet ophoudt bij de grenzen van Nederland, is het belangrijk je blik te verruimen. ROC ID College ziet internationale ervaringen als een waardevol onderdeel van het onderwijsaanbod. Je krijgt de kans kennis van andere culturele achtergronden op te doen, je burgerschapcompetenties te ontwikkelen en je vaardigheden in vreemde talen te vergroten. Door het opbouwen en onderhouden van contacten met onderwijsinstellingen, bedrijven en instellingen in het buitenland creëert ROC ID College voor jou mogelijkheden om ervaring op te doen in het buitenland. Ervaring waar je de rest van je leven veel aan hebt.

Internationale beroepspraktijkvorming (IBPV) In plaats van bpv in Nederland, kun je ook naar het buitenland gaan. Dit kan een korte of een langere periode zijn, afhankelijk van de mogelijkheden binnen je opleiding. Als je gebruik wilt maken van deze kans moet je wel aan een aantal voorwaarden voldoen. Dit is afhankelijk van de opleiding die je volgt. Overleg daarom eerst met je eigen bpv-begeleider. Hij kan beoordelen of je in aanmerking komt.

De subsidie bestaat uit: • Vergoedingen voor de reiskosten van de heen- en terugreis. • Tegemoetkoming in de verblijfkosten. Deze varieert per land. Daarnaast kun je voor extra inkomsten zorgen door: • je inwonende beurs van de IB-groep om te zetten in een uitwonende beurs; • je OV-kaart in te leveren en daar een maandelijks bedrag voor terug te krijgen.

Waarom? Bij een sollicitatie kan een buitenlandse studie- of bpv-ervaring net de doorslag geven. In jouw voordeel. Je krijgt in het buitenland te maken met onverwachte situaties die je zelf moet oplossen. Als dat lukt, geeft dat een goed gevoel. Je leert omgaan met andere gewoontes en verbetert je talenkennis. Kortom, wil jij je kansen op een goede carrièrestart vergroten, ga dan op stage in het buitenland!

Uit jarenlange ervaring kunnen we zeggen dat een bpv-periode in Europa je weinig extra geld hoeft te kosten.

Hoe kom je in aanmerking? In ieder geval ga je eerst overleggen met je studieloopbaanbegeleider en met je bpv-begeleider. Zij kunnen beoordelen of een bpv in het buitenland iets voor jou is.

Wat kost het? Voor bpv in Europa of Turkije heeft ROC ID College subsidies bij de EU aangevraagd en gekregen. Zo kunnen de kosten tot een minimum beperkt blijven. Voor stages buiten Europa is helaas geen subsidie beschikbaar.

4

Om meer informatie te krijgen adviseren we je op de volgende sites te kijken: www.workplacement.nl of www.idcollege.nl en dan bij internationalisering.


ICT-project onder de brandende zon Twaalf dagen lang, van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat, in een totaal andere cultuur met volkomen andere normen en waarden. Studenten waaronder Patrick Noordemeer, Chris Hooijer, Niels Zandbergen, Noella van Velzen, Tirza Schoneveld en Wesley Schravendijk van de branche ICT gingen in twee groepen aan de slag onder de brandende zon van het Senegalese Kafountine. Het doel was ervoor te zorgen dat de ’Satang Jabang’ school de beschikking kreeg over dertien werkende laptops, internet en een draadloos netwerk. Een project dat mede mogelijk werd gemaakt door Stichting Kafountine, Rotaryclub Zandzeggen

SENEGAL

en ROC ID College. dichtst bij de deur zat, moest die zelf goed dicht houden om er niet met deur en al uit te vallen. Eenmaal in Kafountine aangekomen werd de groep ontvangen door de studenten van ’Satang Jabang’. Zij dansten en zongen, zo blij waren ze met het bezoek uit Nederland. Vijf minuten van de school lag het kampement ’Kunja’ waar de Nederlandse avonturiers verbleven.

Stroomstoringen, hitte en stof Het aanleggen van de server en het installeren van de laptops verliep niet zonder problemen. De groep moest regelmatig stoppen met de aanleg in verband met stroomstoringen. De oude computers die al aanwezig waren, zaten vol met virussen. Waar mogelijk werden ze opgeknapt en hergebruikt. Oude, maar nog bruikbare apparatuur werd aan politiebureaus en ziekenhuizen gegeven. Op alle laptops installeerden de studenten een gratis versie van Linux zodat niet voor iedere computer een aparte licentie voor Windows hoefde te worden aangeschaft. Ook met cd’s kon niet langer gewerkt worden omdat deze in de hitte en het vele stof van Kafountine maar een levensduur van een jaar hebben.

Gebarentaal en tekeningen

Je kunt niet even terug voor een harde schijf Met de voorbereidingen voor deze reis werd al maanden eerder begonnen. Niets mocht vergeten worden, want eenmaal in Senegal aangekomen kun je niet eventjes terug voor nog een UTP-kabeltje of een extra harde schijf. Op woensdag 7 mei 2008 was het dan eindelijk zo ver en vloog de groep naar Barcelona waar ze een dagje bleven om ‘s avonds weer door te vliegen naar het Gambiaanse Banjul. Daar stond een comité van studenten en een begeleider hen op te wachten. De hele groep ging samen met alle spullen die ze mee hadden genomen in een gammel busje op weg naar Kafountine. Degene die het

Behalve het leveren van apparatuur en het aanleggen van een server leerden de studenten van ROC ID College het personeel van de school alles wat ze moesten weten over de server en de nieuwe computers. Een van de Senegalese cursisten was Wassa, de klusjesman van de school. Het bleek nog een behoorlijke opgave te zijn om hem een cursus te geven. Wassa is namelijk doofstom. De Nederlanders moesten hem alles duidelijk maken met gebarentaal en tekeningen. Na tien dagen hard werken kan de ’Satang Jabang’ school nu zonder problemen draadloos internetten. Al met al was het een leerzaam en geslaagd bezoek voor zowel de Senegalese als de Nederlandse studenten. Een aantal van hen is zelfs bezig met het voorbereiden van een terugkeer naar Kafountine om hun project voort te zetten.

5

kies voor ontwikkeling

februari 2009

Vrolijke stage door hilarisch taalgebruik In het dorpje Peutie in België, vlak bij de grotere plaats Vilvoorde, staat het kinderdagverblijf ’De Kinderhoeve’. Daar hebben Lisanne Dekker en Suzanne Edelman van SPW3 stage gelopen. Ze konden hun intrek nemen in een studentenkamer boven het kinderdagverblijf. De taalbarrière was niet erg groot maar zorgde wel regelmatig voor lachwekkende momenten. Want wat zou jij zeggen als een kleine Belgische dreumes ’muizenstrontjes’ op zijn boterham wil hebben?

BELGIË

“In België staat er vaak één leidster op een groep van acht à tien peuters,” vult Lisanne aan. ”In Nederland mag dat echt niet! Stel dat er iets gebeurt met een kind, dan heb je geen overzicht meer over de groep.”

Als je terug kijkt op je stage, wat zijn dan je leukste herinneringen? ”De mensen zijn beleefd, vriendelijk en praten zo grappig,” zegt Lisanne. “Als een kindje moet plassen dan zegt hij: ’Juf, ik moet pipi doen.’” ”Moet je horen wat ik in het begin heb meegemaakt,” zegt Suzanne lachend. ”Een van de kinderen vertelde dat hij ‘s morgens ’muizenstrontjes’ op zijn brood had gedaan. Ik vertelde dit bezorgd aan de leidster. Zij moest vreselijk lachen en vertelde mij dat ’muizenstrontjes’ in het Vlaams hagelslag betekent!”

Als je de kinderdagverblijven vergelijkt met die van Nederland, zie je dan veel verschil? ”Ja, toch wel,” zegt Suzanne. ”Bijvoorbeeld de groepsindeling. In Nederland zitten de peuters tot hun vierde jaar op het kinderdagverblijf. Hier gaan ze al na twee en een half jaar naar de basisschool. Dus we hebben echt alleen maar jonge peutertjes. Ze eten op alle kinderdagverblijven warm tussen de middag. In Nederland is dat niet altijd zo.”

Ook aan het afscheid bewaren Lisanne en Linda een mooie herinnering. “Er werd champagne geschonken en wij trakteerden op kaas en worst met een Nederlands vlaggetje erop. Het was een mooi en emotioneel afscheid. Het onderstreept dat we niet voor niets naar België zijn gegaan. Wij hebben veel geleerd en een geweldige tijd gehad. We bedanken de school voor de mogelijkheid en zeggen op zijn Belgisch: ’Ajuus!’”

Van Zoetermeer naar Barcelona Aan een tafel in restaurant Nakupenda vertellen Martine de la Rie en Rosanna Lopes hoe het hun verging na hun opleiding Ondernemer groothandel en internationale handel op ROC ID College in Zoetermeer. Restaurant Nakupenda ligt in de wijk El Borne in Barcelona, de stad waar Martine en Rosanna tegenwoordig wonen.

”Waarom we in Barcelona zijn, is een heel verhaal,” vertelt Rosanna. “Na mijn opleiding wilde ik eerst naar Portugal om daar te studeren, maar helaas kwam er een kink in de kabel. Ik heb toen eerst een jaar gewerkt en ben daarna Facility Management gaan studeren. In het laatste jaar van die opleiding ben ik alsnog in Portugal terechtgekomen om een half jaar in een hotel te werken.” “Tja,” vervolgt Martine, ”zo begon ik na mijn opleiding met een

6

SPANJE studie Asian Business. Na een jaar kwam ik tot de conclusie dat dit niet mijn ding was. Daarom begon ik aan een andere opleiding, International Business and Language. Daar ben ik inmiddels mee klaar. Tijdens mijn studie heb ik een halfjaar aan een uitwisselingsprogramma in Madrid deelgenomen en ook een tijdje in Duitsland gewoond. Daar heb ik een zomercursus Duits gevolgd en liep ik stage bij een Mexicaanse bank in Frankfurt. Omdat ik klaar was


met mijn opleiding en omdat het supergezellig is, ben ik Rosanna achterna gegaan en heb ik een baan gezocht in Barcelona. Zij studeert daar op de Barcelona Business School voor haar Master in Business Administration.” Rosanna vertelt waarom ROC ID College voor hen belangrijk is geweest: ”De opleiding was er prima. We zijn erdoor gevormd en zelfstandig geworden. Aan de lessen hebben we veel gehad bij onze vervolgstudies. Er werd ook veel aandacht besteed aan internationalisering en dat heeft zeker bijgedragen aan onze internationale avonturen. Voorlopig blijven we nog een jaartje hier, daarna kijken we wel weer verder.”

Luxe in de kelder van een hotel Het Spaanse eiland Gran Canaria was voor zes derdejaars studenten van de opleiding Wellnessmedewerker een schitterende locatie om praktijkervaring op te doen. Vier studenten liepen stage bij Hotel Gloria Palace Amadores, de andere twee bij Hotel Gloria Palace San Augustin. Het was voor deze studenten extra spannend, aangezien zij de eersten van ROC ID College waren die naar

SPANJE

deze twee leerbedrijven gingen. Eén van de grootste wellnesscentra van Europa Jeanine den Dolder en Marjet Vinke hebben een onvergetelijke stageperiode gehad bij Gloria Palace San Augustin, één van de grootste wellnesscentra in Europa. Zij blikken terug: ”We hebben het enorm naar ons zin gehad. In totaal zijn we 20 weken weg geweest. We werkten vier dagen per week. Al vanaf het begin mochten wij lichaamsbehandelingen geven. Massages, algenpakkingen, fangotherapie, chocoladebehandelingen, wijnbehandelingen en verschillende soorten peelings. Later mochten we ook verschillende soorten gezichtsbehandelingen en pedicure- en manicurebehandelingen doen.”

Een kamer in de kelder ”Het is heel leuk om te zien hoe het toeristenseizoen begint en eindigt. Het is ook interessant om te zien hoe het in een hotel werkt. We sliepen in een kamer in de kelder, maar dat maakte ons niets uit, we hadden het ontzettend naar ons zin!”

Ieder weekend met de taxi Niet alleen het werk was leuk, ook in hun vrije tijd zijn Jeanine en Marjet ogen en oren tekort gekomen. “We hebben zoveel nieuwe mensen ontmoet. In het hotel waren stagiaires van veel verschillende nationaliteiten en omdat we maar 50 meter van het strand af zaten,

hebben we ook daar veel mensen leren kennen. Het hotel ligt op ongeveer twee kilometer afstand van Playa del Ingles, hét grote uitgaansgebied van Gran Canaria. We namen gewoon ieder weekend heel luxe een taxi, die zijn daar namelijk erg goedkoop.”

Een aardig woordje Spaans Jeanine en Marjet hebben een onvergetelijke tijd gehad en zouden het zo weer doen: ”We hebben het heel leuk gehad en hebben heel veel geleerd. Ons Engels en Duits is echt goed vooruit gegaan. Spaans blijft een lastige taal, maar inmiddels kunnen wij best een aardig woordje spreken in deze taal. We missen Gran Canaria nu al, en dan natuurlijk vooral de zon en de vrijheid.”

7


februari 2009

Tien weken, dat redden we nooit! Tessa en Naomi hadden het in eerste instantie snel gezien op hun stageplek. Ze wilden er het liefst zo snel mogelijk weg. Maar na een paar dagen vonden ze toch hun draai en ontstond er een band met de jongeren van Three Ways in Bath, een instelling voor jonge mensen met een beperking.

ENGELAND

We schrokken enorm

Een band met de kinderen

”We logeerden ieder bij een ander gezin,” vertelt Naomi. ”De gezinnen woonden bij elkaar in de buurt. Zo konden we gezellig samen naar ons stage-adres lopen. Toen we de eerste dag naar de afdeling werden gebracht, hoorden we op de gangen veel herrie en geschreeuw. We schrokken enorm!” De oorzaak van het lawaai bleek snel gevonden: zes jongeren met een zware handicap in een rolstoel. “Ik zal je eerlijk zeggen,” vertelt Naomi, ”toen we de eerste dag naar huis liepen, dachten we: ‘Tien weken, dat redden we nooit!’ Hoe komen we hier zo snel mogelijk weg. Je kunt bijna niets doen met kinderen die zo zwaar gehandicapt zijn.”

“Onze stagebegeleidster ging op zoek naar een andere stageplek. Maar het mooie was dat we na een paar dagen totaal veranderden van mening,” vertelt Tessa. “We leerden de kinderen beter kennen en merkten dat je heel goed contact met ze kan hebben. Je kunt veel leuke en nuttige dingen met ze doen. We kregen een band met de kinderen. Je ziet dan niet meer dat ze een handicap hebben. Je ontvangt bij alles wat je doet zoveel liefde van ze terug. Onze stagebegeleidster had inmiddels voor ons een nieuwe stageplaats gevonden, maar daar wilden we niets meer van weten.”

Stralende gezichten ontroeren In de weken die volgden hebben Naomi en Tessa heel veel met de kinderen gedaan. Ze zijn gaan zwemmen, hebben gedanst en paard gereden. Ook hebben ze samen gekookt, geknutseld, geverfd en getekend. En natuurlijk praten, veel praten in het Engels. ”Ik heb met de kinderen zelfs nog meegedaan aan een sportdag,” vertelt Naomi enthousiast. ”Dat was ook geweldig! Alle activiteiten zijn aangepast aan hun beperking. Zo kunnen ze toch gewoon meedoen. Ze genieten van kleine dingen. Dat zie je aan ze. Dat ontroert me.” Tessa en Naomi zijn blij dat ze deze stage hebben doorgezet. “Het was een ongelofelijke ervaring,” aldus de meiden. “Three Ways heeft ons laten zien dat gehandicapten op een andere manier ontzettend kunnen genieten van het leven.”

Feestend werken in Salou Vier meiden naar Salou. Dat kan maar één ding betekenen…. Toch? Niet dus. Ze gingen er naar toe om stage te lopen als doktersassistent. Om te leren en internationale werkervaring op te doen. Altijd goed voor later. Maar wees gerust. Ook het feesten werd niet overgeslagen. Hoe kan het anders. ”Want ze hebben in Salou echt een supergaaf nachtleven!” aldus Wieneke Bloemen. Midden in de zomer vertrokken de meiden voor tien weken naar Salou. Dertig graden, wilde feesten, leuke terrasjes en uitslapen op het strand. Geen slechte start voor een stage. Ze gingen aan de slag bij MS doctors, een particuliere huisartsenpraktijk. Wieneke: ”Het was best een grote praktijk. Ze hebben een post op de camping, twee posten in het centrum en twee posten in het dorp La Pineda.” Ze heeft ze allemaal van binnen gezien. Het leukste vond ze echter de RUTA. ”Dat houdt in dat je bij de drie luxe

8

SPANJE

hotels langs gaat. Dat was echt ontzettend afwisselend.” De start van de stage was best lastig, volgens Wieneke. ”We werden vrijwel meteen alleen in de praktijk gezet. We moesten echt vol aan de bak.” Een uitdaging, maar niet altijd even gemakkelijk. ”Ik moest alles zelf maar leren en uitzoeken. Begeleiding was er nauwelijks. Bovendien moest ik alles in het Engels doen, terwijl de patiënten soms alleen maar Spaans spraken. In het begin stond ik soms echt met mijn mond vol tanden.” Na een paar weken ging het echter


steeds beter. “Ik wist wat ik moest doen en vond ik het werk steeds leuker worden.” Vooral het werken op de camping vond ze grappig. ”Daar was het altijd heel gezellig met de Spaanse arts en de Nederlandse patiënten, natuurlijk alleen maar jongeren.” Wieneke adviseert iedereen een keertje stage te lopen in Salou. ”Je leert echt veel van een stage in het buitenland. Maar zorg er wel voor dat je goed begeleid wordt en wat Spaans spreekt. Want Spanjaarden spreken echt geen woord over de grens.”

Vriend achterna naar Zweden Toen Ilona van de Berg, studente van de opleiding Directiesecretaresse, haar Zweedse ridder op het witte paard ontmoette, was het voor haar duidelijk. De volgende stage moest in Zweden plaats vinden. Ilona was al een keer eerder in Zweden geweest om haar vriend te bezoeken en toen ontstond ook het idee om haar beroepspraktijkvorming daar te doen. Op twee plaatsen, maar liefst allebei in Sundsvall, 400 km boven Stockholm en dicht bij haar Zweedse vriend. Was het moeilijk om een stageplaats te vinden? ”Nee hoor, met hulp van mijn vriend was het zo voor elkaar. Mijn eerste stageplaats was een overheidsinstantie die overkoepelende werkzaamheden verricht voor de zeven gemeenten in de buurt van Sundsvall. Zoiets als de Provinciale Staten in Nederland. De tweede stage was bij de plaatselijke basketbalvereniging van Sundsvall. Een hele andere omgeving maar ook erg leuk. De voertaal tijdens de stages was Engels. Tussendoor heb ik een cursus Zweeds gevolgd. Daardoor kon ik mij goed verstaanbaar maken.”

Wat waren je leukste ervaringen tijdens je twee stages? ”Tijdens mijn eerste stage heb ik met het Zweedse lid van de Europese commissie geluncht. Dat was heel gaaf. Dan zit je opeens met allemaal hoge heren aan tafel.

ZWEDEN

Natuurlijk werd er veel vis geserveerd. Wel jammer, want ik hou niet van vis. Tijdens mijn tweede stage bij de basketbalvereniging ben ik Scottie Pippen tegengekomen. Die ken je wel hè, van de Chicago Bulls, teamgenoot van Michael Jordan. Hij gaf een gasttraining aan de jongens van het Sundsvall team en coachte de wedstrijd tegen een ander Zweeds team. Die hebben we natuurlijk gewonnen! Verder zijn deze stages enorm goed geweest voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik ben hierdoor heel zelfstandig geworden.”

Is Zweden het land waar je zou willen wonen? ”’s Zomers is het er heerlijk, 25 graden en lekker lang licht. Maar ’s winters is het om half 3 al donker. Of ik er wil wonen?” Ilona kijkt me lachend aan. ”Sterker nog, ik ga in januari emigreren en definitief in Zweden wonen.”

9


februari 2009

Meer sauna’s dan mensen Sophie Vellekoop liep, tijdens haar opleiding Wellnessmedewerker, vier maanden stage in het Finse Vuokatti in een hotel met een nieuw wellnesscenter. In eerste instantie mocht ze alleen maar meekijken met specialisten die peperdure schoonheidsbehandelingen gaven. Dat beviel haar matig en ze bedacht een plan om toch haar vaardigheden in te zetten. Ze deed dat zo goed

FINLAND

dat ze mbo-uitblinker 2008 van ROC ID College werd. Nadat Sophie merkte dat ze niet veel meer kon doen dan meelopen, stapte ze naar general manager Jan-Erik Hagfors. Na een goed gesprek gaf Jan-Erik haar de volledige vrijheid om een plan uit te werken om personeelsleden behandelingen te geven tegen kostprijs. Binnen twee weken had Sophie alles uitgezocht en in het Fins op papier gezet. Finnen spreken bijna geen Engels namelijk. ”Het is een lastige taal maar ik kan de dagelijkse gang van zaken aardig begrijpen en ook wat woorden spreken,” legt Sophie uit. Ze had hulp van Pirjo Rusanen, een collega die goed Engels sprak, en ze zocht woorden op in haar woordenboek. Sophie maakte reclame door middel van flyers en al snel kreeg ze haar eerste klanten. Sophie leerde in Finland chocoladebehandelingen te geven. ”Daar zitten veel werkzame stoffen in,”

licht Sophie toe. ”Als je klanten insmeert en masseert met chocolade en ze dan in folie en dekens wikkelt, werkt dat regenererend voor de huid.” Ook leerde ze een meer cosmetische voetbehandeling te geven. Maar het verven van haren was het meest populair. ”Wat mij verder opvalt, is dat Finnen een geweldig goede en jonguitziende huid hebben. Pirjo schatte ik 18 jaar, maar ze bleek al 27 te zijn!” Sophie kijkt terug op een zeer leerzame ervaring. Finnen leven erg op zichzelf en zijn vrij sober. Ze geven geen geld uit aan dure kleding, auto’s of vakanties en er heerst een gemoedelijke sfeer. De immense ruimte, de vele bomen en de rust vielen Sophie op. En natuurlijk de kou. ”Ik stond in september na een avond stappen buiten met -5 graden!” Als je ze wat beter leert kennen, zijn Finnen erg gastvrij. Ze hebben vaak een buitenhuisje met een sauna. Om af te koelen springen ze in een van de vele meertjes. Is het nou echt zo dat er meer sauna’s dan mensen zijn? ”Ja,” knikt Sophie, ”dat is echt waar. Zelfs in mijn eenpersoonsappartementje zat een sauna. En elke keer als ik uitgenodigd werd om te eten of te blijven slapen ging iedereen in de sauna. Alle familie, vrienden, collega’s en zelfs de buurman ging mee. Dat ging mij een beetje te ver, ik ben misschien toch een beetje preuts,” zegt Sophie lachend.

Weten wat een ’crankshaft’ is Door de internationalisering is het steeds belangrijker de Engelse taal goed te beheersen. Het is tenslotte de taal die in de wereld het meest gesproken wordt. Nu lukt het je vast nog wel om een kop koffie te bestellen, maar wat als je in het buitenland aan auto’s wilt sleutelen of bij een internationaal bedrijf aan de slag gaat?

”Dan is het heel handig als je weet dat de ‘crankshaft’ de krukas is. Of dat je weet dat je de momentsleutel moet aangeven als iemand om de ’torque wrench’ vraagt. Kennis van de nodige vaktermen is dus belangrijk,” antwoordt Ted Kompier, seniordocent bij de opleidingen motorvoertuigentechniek in Zoetermeer en Gouda. Sinds afgelopen jaar is hij betrokken bij een Europees project dat het Engels van studenten bevordert. Dat betekent niet dat er gewoon extra lessen in Engels gegeven worden. Het gaat veel verder dan dat én het is veel leuker.

10

DENEMARKEN

Ted vertelt: ”We bieden straks twee mogelijkheden. Allereerst wordt er een website opgezet waar de studenten van de deelnemende scholen kunnen inloggen en Engelstalige opdrachten kunnen maken. Hiervoor blijf je dus in eigen land, maar je leert wel de vaktermen en maakt kennis met de manier waarop in andere landen het vak wordt uitgeoefend. Een stap verder gaat het uitwisselingsprogramma. Dan woon, leef en ga je naar school in het buitenland. Dat is natuurlijk ontzettend spannend, maar ook heel leerzaam en het staat hartstikke goed op je cv.”


Aan het project nemen scholen deel uit Nederland, Finland, Engeland en Denemarken. In november is het team bij elkaar gekomen in Odense. ”We hebben veel gepraat over de verschillen in onderwijs, want die zijn best groot. In Finland en Denemarken werkt de student bijvoorbeeld veel meer uren in de praktijk dan in Nederland en Engeland.” Ook heeft het team bedrijven bezocht en gekeken waar studenten, die kiezen voor een uitwisseling met Denemarken, terechtkomen. ”De bedrijven willen graag meewerken en de werkplekken zien er prima uit. Als uitwisselingsstudent kom je terecht op de campus vlakbij de school. Dan heb je je eigen keuken, douche en toilet op ongeveer 15 m2. Dat is niet groot, maar je hebt wel meer privacy dan bij een gezin in huis.” Ted is optimistisch: ”Als het allemaal meezit, lukt het misschien om volgend schooljaar al internationaal te gaan!”

Roemenen helpen in de zorg Roemenië is nu niet direct het eerste land waar je aan denkt om stage te lopen. Voor Lisa van Adrichem ligt dit wat anders. De studente Verzorgende heeft tien weken gewerkt in een bejaardenhuis in Udvarhely. ”Toen ik hoorde van de mogelijkheid in het buitenland stage te lopen, was mijn eerste gedachte:

ROEMENIË

Waarom zou ik dat niet in Roemenië doen?”

was het zover. ”Ik kreeg een eigen kamertje bovenin het bejaardenhuis, maar at bij mijn adoptiefamilie thuis.” De plaatselijke bevolking spreekt in dit gebied geen Roemeens maar Hongaars. ”Van de bewoners van het bejaardenhuis sprak niemand Duits. Ik moest dus hard werken aan mijn Hongaars! Gelukkig kon ik na twee weken keihard leren het meeste wel verstaan.”

Als chef in de keuken

Niemand sprak Duits Dit lijkt misschien een vreemde keuze, maar Lisa bezocht al eerder, via een project vanuit haar kerk, een bejaardenhuis in Roemenië. “Omdat ik daar graag wilde werken, heb ik daarom direct contact gezocht met de eigenaar.” Terug in Nederland regelde ze met school dat ze in Roemenië stage kon lopen. Enkele maanden later

“Ik verzorgde de mensen en tussen de middag stond ik ook vaak als chef in de keuken.” Nu Lisa haar opleiding heeft afgerond, werkt ze in Nederland in een verpleeghuis. ”Gelukkig heb ik daar voor elkaar gekregen dat ik nog een keer voor drie maanden naar Roemenië terug mag om er te werken.” Waarom toch die drang naar het verre Oost-Europa? ”Het geeft me een heel goed gevoel dat ik, met de kennis die ik heb geleerd tijdens mijn opleiding, mensen kan helpen. Zeker in een land als Roemenië waar de zorg voor bejaarden nog maar net op gang gekomen is.”

11


februari 2009

Geïnstalleerd in Frankrijk Vincent de Vries zit in zijn derde jaar van de opleiding Middenkaderfunctionaris Engineer. Op dit moment loopt hij stage op zo’n 1000 kilometer van huis, in Frankrijk. Om de telefoonrekening binnen de perken te houden, vertelt hij per e-mail zijn verhaal.

”Ik heb gekozen voor een stage in het buitenland om ervaring op te doen in een ander land en kennis te maken met een andere werkcultuur. ROC ID College heeft contacten met Lycée La Châtaigneraie in Rouen. Dat maakte het makkelijker om geplaatst te worden en een stageadres te vinden. Ik zit hier nu alweer tien weken. Ik loop stage bij S.A.B.E.I. in Franqueville-SaintPierre, een bedrijf voor apparaten en systemen op het gebied van communicatie en beveiliging. Zodoende werk ik nu in de alarminstallatietechniek.” Vincent woont zelf in Rouen, een stad met ruim 100.000 inwoners in Normandië, ten westen van Parijs. ”Een lerares van het Lycée heeft mijn huisvesting geregeld. De eerste drie weken heb ik in een huisje op het schoolterrein gewoond. Erg leuk, want ik heb er een aantal studenten ontmoet waarmee ik in mijn vrije tijd wel eens een biertje ga drinken. Nu woon ik in een appartement in de stad

FRANKRIJK

die ik deel met zes andere bewoners. Andere buitenlandse studenten zijn er nu niet, dus ik zit echt midden tussen de Fransen. Ik vond het een uitdaging om ter plekke de Franse taal te leren en dat lukt zo prima, ik moet wel.” Op de vraag hoe het leven in Frankrijk bevalt, antwoordt Vincent: ”Het bevalt me hier over het algemeen uitstekend! De telefoonrekeningen zijn niet leuk. Ik mis natuurlijk mijn familie en vrienden, dus die telefoonkosten zijn enorm hoog. Het valt me trouwens ook op dat de Fransen de uitdrukking ’werken met de Franse slag’ eer aandoen. Ze zijn echt veel lakser dan wij!” Vincent sluit af met handige tips voor toekomstige avonturiers: ”Houd er rekening mee dat je voor jezelf moet koken, dus misschien is het handig van te voren een kookcursus te volgen. En denk eraan na te gaan of je speciale certificaten nodig hebt om in het land van je keuze te mogen werken in je vakgebied. Als je die namelijk niet hebt, loop je het risico geen stage te kunnen lopen. Daar wil je niet pas achter komen als je er al bent!”

Op je beurt wachten? Vergeet het! Feliz Tazegül volgt de opleiding Doktersassistente bij ROC ID College. Na enkele stages in Nederland, besloot zij haar blik te verbreden. In het laatste jaar van haar opleiding vertrok zij naar het Turkse Igdir om stage te lopen in het Devlet Hastanesi ziekenhuis. Het werd een bijzondere ervaring. ”Ik heb geleerd met druk en tegenslag om te gaan en te leven in een andere cultuur. Het was echt een uitdaging.” Feliz liep stage op de polikliniek en bij de spoedeisende hulp. Feliz keek haar ogen uit. ”Ziekenhuizen in Turkije zijn totaal anders dan in Nederland. Het is er veel drukker en de artsen zien ontzettend veel patiënten per dag, soms wel meer dan 80. Op één dag! Stel je voor! Zo’n ziekenhuis is echt een heksenketel.” Ook ontdekte Feliz dat Turkse patiënten anders zijn dan Nederlandse patiënten. “In Nederland wachten patiënten

12

TURKIJE

meestal keurig netjes op hun beurt. Nou, in Turkije gaat dat echt wel anders. Sommige patiënten zijn zo eigenwijs dat ze niet op hun beurt willen wachten, maar gewoon de kamer van de arts binnenstormen en meteen geholpen willen worden. Ik moest daar erg aan wennen. Gelukkig ben ik goed begeleid door een chirurg, dokter Turgut Anuk. Hij heeft me echt geholpen mijn weg in het ziekenhuis te vinden.” Juist deze verschillen maakte de stage van Feliz tot een bijzondere ervaring. “Ik zou het zo weer doen. Weet je, door stage te lopen in een ander land, leer je om te gaan met andere culturen. Niet oppervlakkig, maar echt goed. Je gaat elkaar zo veel beter begrijpen.”


Vakantiegevoel in Barcelona Anne Priester zit in Barcelona. Nee, niet op vakantie, ze loopt stage als directiesecretaresse. Acht maanden lang. Ze is in die tijd maar één weekje vrij geweest. Toch heeft ze het gevoel dat ze op vakantie is. Af en toe moet ze zich in haar arm knijpen… ”Yes, ik ben in Barcelona!!”

SPANJE

Keurig in een mantelpakje

Onwijs gezellig!

“Ik heb in die acht maanden bij twee bedrijven stage gelopen. De eerste keer in een hotel. Daar liep ik keurig in een mantelpakje. Ik kreeg er weinig vrijheid, maar ik heb wel veel geleerd. Nu zit ik bij een fietsverhuurbedrijf. Dat is ontzettend relaxed.” Over de huisvesting in Barcelona vertelt Anne: ”Eerst woonde ik in een huis met tien andere mensen. Een klein kamertje en iedere nacht feest! Als je dan ‘s morgens weer vroeg op moet, trek je dat op den duur niet. Daarom woon ik nu in een leuk en rustig flatje, samen met een ander Nederlands meisje.”

”De dagindeling is wel heel anders dan in Nederland. We starten ‘s morgens om tien uur. Om twee uur is er een hele lange pauze, de siësta. Om vier uur gaan we weer aan de slag, tot acht uur. Daarna is het tijd voor mijn vrienden die ik in het oude huis heb leren kennen. We gaan met z’n allen naar het strand en daar is het onwijs gezellig. Lekker kletsen, wat eten en wat drinken. Allemaal verschillende nationaliteiten: Turken, Roemenen, Australiërs en Brazilianen. Zeker in de zomer zitten we daar tot laat. Gelukkig gaat de wekker nu niet meer om zeven uur.”

Nu neem ik zelf alle beslissingen Op de vraag waarom ze naar het buitenland wilde voor haar stage antwoordt Anne: ”Dat leek me gewoon fantastisch! En echt niet alleen vanwege het mooie weer, hoor. De Spaanse cultuur is heel bijzonder. Ik wilde ook een beetje meer voor mezelf zorgen. Voordat ik hier naartoe ging woonde ik nog gewoon thuis. Nu regel ik alles zelf en neem zelf alle beslissingen. Ik spreek intussen ook vloeiend Spaans. Dat was wel even anders toen ik hier net aankwam.”

Altijd doen, het is echt super! ”Ik kan iedereen aanbevelen voor de bpv naar het buitenland te gaan. Altijd doen! Je leert heel veel. Het is echt super! Je loopt stage maar eigenlijk heb je toch het idee dat je hier op vakantie bent. Aan het eind van de maand ga ik weer terug naar Nederland. Mijn bpv zit er dan op. Ik heb een ongelooflijke tijd gehad, waar ik mooie herinneringen aan bewaar.”

13


februari 2009

Verpleegkundige in Frans vakantiepark Monica Schouten is derdejaars verpleegkundige. ”Toen ik hoorde dat er een mogelijkheid was om als verpleegkundige stage te gaan lopen in het buitenland, moest ik daar wel eerst even goed over nadenken. In het buitenland moet je echt alles zelf regelen. Er wordt een beroep gedaan op je zelfstandigheid. Je kunt niet zomaar terugvallen op je familie en vrienden. Tien

FRANKRIJK

weken weg van je ouders is best lang.”

”Toch besloot ik om mij aan te melden. Ik werd uitgekozen samen met een medestudent uit mijn groep. Daar was ik wel erg blij om. Als je samen gaat heb je steun aan elkaar en kan je overleggen.” Natuurlijk moet je veel regelen. De verzekering, studiefinanciering, de reis en ook contacten met school goed afspreken. ”Het is allemaal heel spannend, maar wel een uitdaging.”

Zorg op maat ”Na acht uur reizen, kwamen we aan op het vakantiepark L’Accolade, een vakantiepark voor Nederlandse mensen met een lichamelijke handicap of chronische ziekte,” vertelt Monica. ”Het ligt op Ile d’Oleron, een klein eiland voor de Franse kust. Het doel van dit park is, de gasten een onvergetelijke vakantie geven zodat ze hun handicap of ziekte even kunnen vergeten. De zorg die de gasten nodig hebben krijgen ze op het moment dat ze dat zelf willen, of dat nu overdag is of ’s nachts. Er wordt dan een verpleegkundige opgepiept. Zo geef je zorg op maat. Dat is geweldig. Je helpt mee met het ondersteunen van het recreatieteam, het open podium of de disco. Maar ook in de linnenkamer of in het restaurant. En wat dacht je van picknicken op het strand en ’s avonds gezellig bij de open haard. Het is ontzettend leuk en mooi wat je doet voor die mensen.”

Nu vrijwilliger ”Ik vond het van tevoren allemaal super spannend en ik kijk nu terug op een hele mooie ervaring. Ik heb zoveel geleerd. Volgend jaar ga ik als vrijwilliger terug om tijdens de zomer, mensen weer een onvergetelijke vakantie te bezorgen.”

Klussen in Bosnië Een groep studenten Welzijn uit Gouda is tijdens de vakantieperiode een week in Bosnië geweest. Daar hebben ze meegewerkt aan een project dat bestond uit het opknappen van een vervallen basisschool. De hele groep is een week lang aan het klussen geweest. Overal waren

BOSNIË

groepjes onderwijsassistenten bezig met verven of witten.

Hoe zag de school eruit toen jullie aankwamen?

Waarom knappen de mensen het zelf niet op?

Nick Michels: ”Het was een zooitje, veel was rot en kapot. We moesten een kozijn verven maar de onderkant was helemaal weggerot. Daar moest een timmerman aan te pas komen. Daarom hebben het maar tijdelijk met purschuim dicht gespoten. Toen we een muur gingen verven, kwam de verf er steeds van af. We hebben veel schoongemaakt en geverfd. Na een paar dagen zag je het gewoon opknappen. De mensen waren verbaasd dat het er zo mooi uit kwam te zien.”

Patricia Bouwes: ”De mensen zijn nog bezig met het verwerken van hun oorlogstrauma’s. Ze hebben nog geen energie om daar aan te beginnen. Het initiatief ontbreekt hen en het geld waarschijnlijk ook. Er zijn wel gebouwen die al helemaal opgeknapt zijn zoals het stadhuis of de Moskee. Die zien er prachtig uit. Een schoolgebouw heeft een lagere prioriteit.”

Wat hebben jullie geleerd van deze stage? Nicole van Tongeren: ”Dat je hier nog met een klein gebaar iemand al heel blij kan maken. Voor de kinderen van de school hadden we

14


allemaal kleine cadeautjes meegenomen. Ze geloofden haast niet dat ze die mochten houden. Ook de activiteiten die we met de kinderen hebben gedaan vonden ze geweldig. Die stralende gezichtjes toen we bij een spelletje de snoepjes omhoog gooiden, geweldig! Dat zie je niet meer in Nederland. Ook de betrokkenheid van de lerares en de burgemeester waren ontroerend. En niet te vergeten de Bosnische vrouw die mij omhelsde en vertelde dat ze zo dankbaar was. Dat zijn toch allemaal prachtige momenten. Dat moet de volgende groep studenten ook mee maken.”

Kids love junkfood Negen weken lang was Jonne Veldmeijer begeleider in een Summercamp in Becket, USA. Hij kreeg veel buitenlandse vrienden en leerde intensief met kinderen omgaan. Dag en nacht. ”Het was hartstikke gaaf! Door deze buitenlandse stage ben ik een stuk volwassener geworden,” zegt Jonne zelf. ”Ik heb veel geleerd over de taal en dácht zelfs op een bepaald moment in het

USA

Engels.”

Jonne kwam terecht in een groot Summercamp vlak bij Boston met 500 kids en 300 medewerkers. Hij kreeg de verantwoording over zes kinderen en dat bleek zeer intensief. ”Ik had nul privacy en kreeg te maken met alle emoties van de kinderen. Ik had bijvoorbeeld een tienjarige die vanwege heimwee elke nacht in zijn bed plaste. In vele opzichten werd ik ook hun opvoeder.” Jonne volgt een opleiding Sport en bewegen. Op het Summercamp gaf hij lessen in zwemmen, kanoën, kajakken, mountainbiken en boogschieten. Omdat de cultuur ook Westers is, kon Jonne zich makkelijk aanpassen. Toch merkte hij ook verschillen. De Amerikanen hebben heel weinig vakantiedagen, werken veel en sturen hun, vaak verwende, kinderen naar een Summercamp. ”Ik verbaasde me dat ze niet wisten hoe een wc-ontstopper eruit zag en lag dubbel van het lachen toen ze die steeds op hun hoofd zetten. Totdat ik ze vertelde wat het was!” In het begin sprak Jonne nog niet zo vloeiend Engels maar dat ging snel beter. ”Je gaat in die taal denken. En ik merkte bijvoorbeeld dat Engelsen ’jumper’ en ’trousers’ zeggen maar Amerikanen ’sweatshirt’ en ’pants’.” Ondanks alle positieve dingen weet Jonne nog wel iets negatiefs te noemen: ”Het eten vond ik echt verschrikkelijk. Pasta in alle varianten en de meest vette slechte happen iedere dag. But the kids loved it!” Eenmaal thuis kookte zijn moeder weer een heerlijk verantwoorde maaltijd. ”En het heeft een week geduurd voordat ik weer in het Nederlands dacht!”

15


februari 2009

Tien jaar jonger volgens Aphrodite Natasha Snel en Marcha Hoogenboom hebben op het warme Cyprus hun stage in de SpaWellness van twee hotels gelopen. Een heel avontuur, want deze hotels hadden nog geen ervaring met stagiaires in deze sector. Bovendien kenden Natasha en Marcha elkaar nog niet.

Hun stage op Cyprus is een onvergetelijke ervaring geworden. Natasha en Marcha zijn sindsdien vriendinnen voor het leven! Marcha en Natasha volgen de opleiding Wellnessmedewerker. Voor deze opleiding hebben zij bijna tien weken stage gelopen in twee hotels in het kleine plaatsje Paphos op Cyprus: het driesterren hotel Paphos Gardens en Thalassa, een hotel met maar liefst vijf sterren. De vriendinnen leggen uit waaruit hun taken bestonden: ”In Paphos Gardens gaven wij vooral lichaamsmassage’s en gezichtsbehandelingen. In Thalassa hebben we geen behandelingen gedaan, maar begeleidden we de gasten als echte gastvrouwen.”

de bekende Romeinse mozaïeken geweest, hebben verschillende musea bezocht en hebben vanuit het leuke haventje een prachtige cruise gemaakt.”

CYPRUS

Al met al een hele fijne tijd waarin Naomi en Marsha veel hebben geleerd over de Engelse taal, een andere cultuur en eigen verantwoordelijkheid. Het meest waren ze misschien onder de indruk van de rots van Aphrodite. “Volgens de legende word je tien jaar jonger als je er tien keer in de goede richting omheen zwemt!”

Volgens Natasha en Marcha hebben hun stagebegeleiders hen erg goed begeleid. ”Ze waren heel aardig en zorgden ervoor dat we ons snel echt ’thuis’ voelden. Onze directe begeleider sprak gelukkig goed Engels, dus behalve kennis op ons vakgebied, hebben we ook veel van de Engelse taal van hem geleerd.” De beschikbare faciliteiten logen er ook niet om: ”In het hotel konden we drie maaltijden per dag krijgen, maar ook in ons appartement in Paphos Gardens hadden we een keuken waar we zelf konden koken. Op onze vrije dagen gingen we voornamelijk naar het dichtbij gelegen strand. Tien minuutjes lopen en we lagen heerlijk te zonnen! ’s Avonds was er in de vele barretjes ook genoeg te doen. Daarnaast hebben we met onze begeleider een tour gemaakt door Paphos. We zijn naar

Meer informatie over de IBPV (internationale beroepspraktijkvorming) kun je bij de bpv-docenten van jouw opleiding opvragen. Kijk in de ID gids voor de namen van deze docenten. Zij helpen je graag verder. Websites Speciaal voor IBPV: • www.workplacement.nl • www.catchinternational.eu • www.stagemarkt.nl

16

Andere organisaties: • www.joho.nl • www.wereldstage.com • www.gpstart.com • www.ccusa.com

• www.leonardodavinci.nl • www.practicas.nl • www.europlacement.nl • www.unsa.nl

internationaliseringsmagazine

Recommend Documents