2355

I G.). Graauw, Boekhandelaar, Keizersgracht 168, Amsterdam­C, Tel, 44505, Postrek. 48605

N 'E 'M A

Rolf Burman's Meesterwerken De boeken van Rolf B urman worden wel het méést gelezen. De oorzaak daarvan is in de eerste plaats de u'n gename leesbaarheid, het vlotte en gemakkelijke van zijn stijl, de boeiende verrmltrant L Z ! I f i , pakkende onderwerpen. Geen gewichtig­doenerij; geen vorminV van nienwe ,d n ' P f P ' T ^ Nederlandsen en boe>end Nederlandscl, Onder de Neder,. ^ „ ^ " ^ t ^ ^ T a ^ 4 * ^ Serie I DE LAST 4 deelen . O e I ast­' is de levensgeschiedenis v a n een buitenechtelijk kind In dezen romancyclus zien wij hoe het verkden de toekomst bepaalt, hoe onze eigen

ün

t ^ i , t S S C h e k d s 2lin m e e n onafgebroken

kuen van oorzaken en gevolgen. Maar ook .en_ w„, hoe rijkdom en eer en aanzien slechte een uiterlijk bezit zijn, en alleen he ■nnerlijk, geestelijk bezit waarde heeft. B innen de eng e g r e r i zen der eigen persoonlijkheid kan de rnensch groeien en vervolmaken, en ook de hoofdpersoon, onmachtig als ook hij ib, den last af te werpen die geboorte en af­ ï " ) f . h l n ' h c b b e n «Pg^egd 8 verma* ten­ slotte zich door innerlijke kracht op te'heffen tot de eindehjke, volkomen bevrijding ALLE D E E L E N G E B O N D E N IN FRAAIE

Serie I dl. dl. dl. dl.

Serie II

1 De Eeuwige Keten . . 2 In 's levens opgang . . 3 Verborgen Werkelijkheid 4 Het eene Noodige . .

Serie I I I

f 4.90 f 4.90 f 4.90 f 4.90

Een Een Een Een

f 19.60

f 18.60 Betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2.— of meer.

Betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2.— of meer.

B oete Zondagskind die niet meetelde . . vreemde bloem . . .

PRACHTRAvncN

f f f f

3 90 4.90 4.90 4.90

Roeping Het Aardsche deel . . . . Als de heide bloeit. . . . Recht op geluk i

f 4.90 f 4.90 f 4.90 f 3.90

f 18.60 Betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2.— of meer.

Alle deelen

w o r d e n o o k afzonderlijk geleverd i n m a a n d e l i j k s c h e termijnen hranco toezending der bestelde serie's of der afzonderlijk gewenschte boeken, r T rPAAira, g ^ h i e d t onmiddellijk na ontvangst van onderstaand bestelbiljet door: G. J. GRAAUW, B oekhandelaar, Keizersgracht 168. A m s t e r d a m ( C ) , Telefoon 44505, Postrekening 48605

BESTELBILJET e r ek Kei ™ o " T ^ " "48605: "G'l 2 ert r acht iveizersgracnt 168,tétZT^ Telefoon ï44505, Postrekening

R O L F B URMAN Serie

G R A A U W

' B oekhandelaar te A m s t e r d a m ( C ) ,

I voor den prijs van f 19.60.

ROT F RTTRiurAM c • TT , betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2;— of m e e r KVLh B URMAN Serie II voor den prijs van f 18.60. R O L F RTIR1UAM c • TTT betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2.— of m e e r K U L h Ö U K M A N Serie III voor den prijs van f 18.60, Betaalbaar in maandelijksche termijnen van f 2.— of m e e r Naam:

Woonplaats: B eroep: Doorhalen wat niet verlangd wordt s.v.p.

i. en Adm.: GaIBewater 22, Lelden. Tel. 7Ö0 Postrekéntafl 41880

_ Verschijnt wekelijks ­

Prij, per kwartaal f I;B5

A/2355

K H EATER'

'f Maak een Eind aan dat Jeuken!

hebt U P O N D ' S Creams

noodig.

wending van D . D . D . zal de aandrang

tot krabben verdwijnen. Ekzeem en andere huidaandoeningen wijken spoe­ dig voor D. D. D. Het Is geen vettige zalf, doch een heldere vloeistof. Koop nog heden een flacon van f 0.75 of f 250 bij Uw Apotheker of Drogist D . O . D . ondersteunt de heilzame T E E r> i r k i n g der D.D.D.­Vloei­ * B ■ ■* stof en houdt de huid gezond, fl.— per stuk. B 4

Weer en wind vormen een voortdurende bedreiging voor Uw teint. Volg Pond's 5­minuten­be­ handeling. Masseer Uw ge­ laat, hals en armen iederen avond 2 minuten met Pond's Cold Cream, laat ze 3 minu­ ten inwerken en veeg ze dan af met Pond's Cleansing Tissue. Dit is de methode om jong en mooi te blijven.

Dr. H. NANNINO's Zetpillen tegen Aambeien werken pijnstillend en genezen in korten tijd de ontstoken shjm­ vliezen. De

m

maakt het inbrengen zeer gemak­ kelijk. Verkrijgbaar bij alle Apo­ thekers en Drogisten è f 1.75 per doosje van 12 stuks.

Godfried de Groot ^an Cuykenstraat 2a, Tel. 28474 /Fmsterdam

POND'S CREAMS % As \ tn potten van ft.­ en *4 W/ ' f X fs ­•'f en 40 'n entuoen 8van 1.80

%,.

Q>• h> O 4> *

°'

i °

%

Specialiteit in moderne en artistieke foto's

mmm

—r

NU MEER DAN OOIT,

Denk U eens in, wat het beteekent ver­ lost te worden van ­die vreeselijke jeuk die uw nachtrust stoort Enkele drup­ pels D.D.D. doen het jeuken reeds be­ daren en geven onmiddellijk verlichting Geen slapelooze nachten meer, geen hinderlijk jeuken overdag. Waarom nog langer lijden? Reeds na de eerste aan­

^Jïhped&wWi

^^^»-

•

Overdag beschermt Pond's Vanishing Cream Uw huid tegen de steeds wisselende invloeden van weer en wind. Bovendien geeft deze droge crème U een prachtig­mat teint en vormt zij een ideale basis voor poeder.

VERZORGT UW TE INT

PONDS VANISHING EN COLD CREAM

7Aen «Ie de vele reproducties van ons werh in „Tiet Weefeblad'Cinema «Theater

is h e t z u i v e r e m o d e r n e z e e p p o e d e r d a t uw w a s c h g o e d niet s l e c h t s b r a n d h e l d e r m a a k t , d o c h w a a r d o o r het t e v e n s z o o l a n g m o g e l ü k m e e g a a t . H o u d t dit in g e d a c h t e w a n t Uw w a s c h g o e d kost veel m e e r d a n z e e p

! ZEEPPOEDER 1* SOORT

riÜL,UdR 'TT^) enate Muller — een IKK' nieuwe ster in de wereld ­ ü ­ \ . v a n de toonfilm, en wel een, wie het geluk ten deel viel, naast Emil Jannings te mogen debuteeren. Eigenlijk is debuteeren niet juist, want Renate speelde voordien reeds in eenige onbelangrijke rollen; maar die vergeet men, als men eenmaal de rol van Jan­ nings' vrouw heeft mogen spe­ len I Als interviewer merkt men zoo vaak, hoe vergeet­ achtig vrouwen (mannen ook wel!) zijn! Niet alleen wat den geboortedatum betreft! „En mevrouwtje, hoe voel­ de u zich nu wel, als partner van den grooten Emil?" „Zenuwachtig, gelukkig! Mijn rol was hèèl erg moei­ lijk. Ik moest mijzelf geheel wegcijferen; ik moest een vrouw van een groot kunste­ naar voorstellen, al haar ge­ luk en het verdriet moest ik uitbeelden en toch bij het pu­ bliek nooit belachelijk worden, maar altijd sympathiek blij­ ven. En dat was heel erg moeilijk. Maar ik geloof, dat het mij gelukt is." „Vertelt u mij eens wat uit uw leven?" „Ik ben den 26sten April te München geboren. Mijn ouders woonden in een klein dorpje in de buurt van Für­ stenfeldbruck. Daar ging ik des zomers op de dorpsschool; in den winter ver­ huisden we naar München en dan bezocht ik daar de school. Ik heb nooit een kinder­ meisje gehad, maar we hadden vijf St.­B ernards­ honden en die zorgden beter voor me dan ooit een meisje had kunnen doen. Als kind had ik reeds een zwak voor declameeren. Uren lang ver­ veelde ik de dorpskinderen 'met het opzeg­ gen van zelfge­ .maakte balladen. lZelfs in de tram [wilde ik mijn [mond niet hou­ Iften en moesten passagiers er fcan gelooven. lijn ouders ver­

huisden later naar München, waar mijn vader hoofd­ redacteur van de „Mün­ chener Neuesten Nachrichten" werd. Hij wilde, dat ik jour­ naliste zou worden. Toen hij echter naar Dantzig werd overgeplaatst, bezocht ik daar het gymnasium en toen ont­ waakte in mij het plan too­ ncelspeelster te worden. Wat daarna volgde, is het gewone recept. Eerst tegenwerking — 3

van den kant van mijn ouders, voor de toonfilm. O.a. speelde veel tranen en eindelijk de ik met den bokser Max verzoeningsscène. Na het gym­ Schmeling in één film. Daar­ nasium doorloopen te hebben, na volgde mijn engagement mocht ik naar B erlijn op de voor de film „De Lieveling tooneelschool. Verder is tot der Goden". Zegt u gerust in nu toe alles van een leien „Het Weekblad", dat ik zeer dakje gegaan. Direct na mijn tevreden ben met hetgeen ik eindexamen werd ik bij Rein­ in zoo'n korten tijd heb be­ hardt geëngageerd, en kreeg reikt, want eens naast Jan­ ik mooie rollen te spelen. nings te mogen spelen, be­ Reinhold Schünzel, de be­ hoorde steeds tot mijn hefste kende regisseur, ontdekte mij wenschen." H E N K ROLLER. -

DE DOODENR1T DOOR

D'ALVAREZ rewes, de autokoning, haalde wanhopig zijn schouders op. „Zet dat idee nou voorgoed uit je hoofd," viel hij grimmig uit. „Ik zie mezelf nog liever in je gelen kinderwagen, dien .jij onder den naam auto in den handel durft brengen, door heel Sackville reclamerijden, dan dat ik je mijn dochter ten huwelijk geef. Zoo waar ik Drewes heet!" De jongeman haalde niet minder wanhopig zijn schouders op. „Maar we houden toch v.an elkaar," zei hij. „Wilt u uw eenig kind dan ongelukkig • maken ?" „Laat de .zorg voor het geluk van mijn kind maar aan mij over! Of denk je soms, dat mijn dochter niet voelt, in welken stand zij hoort? W a t ben je dan eigenlijk? Ik weet me nog te herinneren, dat je vader met conserven langs de huizen ventte, en jij durft het wagen, je oogen naar mijn dochter op te slaan? Alleen omdat het je door brutaliteit gelukt is, een kinderwagen onder den naam auto op-.de markt te brengen?! J e lijdt aan grootheidswaanzin, mijnheer! Denk je, dat ik mijn oude, gerenommeerde firma in miscrediet wil brengen door een verbintenis met zoo'n parvenu ? Ik geef mijn dochter nog liever aan een b e d e l a a r . . . " „Mijn wagens hebben geen slechte ren roep dan de uwe," waagde John Sol. Drewes sprong bijna. „Wat?! — Zooiets durf je mij in mijn gezicht te zeggen ? Verdwijn, mijnheer, of ik gooi je het raam uit!" Hij hapte woedend naar lucht. „Niet alleen, dat je mij overal onder mijn duiven schiet, dat je juist altijd vriendschap sluit met mijn zakenrelaties, maar bovendien flirt je zóó onbeschaamd met mijn dochter, dat de heele stad er over praat. — Hoeveel heb je aan die manoeuvre al verdiend ?" „Mijn aandeden zijn de laatste dagen ongeveer tien percent gestegen," zei John. Drewes steunde. „Dat ook nog! — En je durft zeggen, van mijn dochter te houden? Jij, zoo'n oplichter, zoo'n parvenu..." John Sol slikte deze scheldwoorden moedig. „Zeker," antwoordde hij slechts. „Ik kan zonder uw dochter niet leven!" „Dat spijt me," sarde Drewes. „Hang je dan op!" „U dwingt mij tot het uiterste, mr. Drewes. — Ik zweer u, dat u er spijt van zult hebben!" Drewes grijnsde en haalde een revolver uit zijn zak. Hoonend schoof hij het wapen over het groene laken van het speeltafeltje naar den jongen man. „Je moet doen, wat je niet laten kunt," zei hij. „Bevrijd ons van je hinderlijke tegenwoordigheid. Geloof me, je doet er de hèèle wereld een pleizier mee!" Sol stond plotseling op. Zijn gezicht stond ernstig en hard. „Is dat uw laatste woord, mr. Drewes ?" vroeg hij.

B

:

IIIIIIIIHIIIIII

iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii

immuun

mimiiiimmiimiiimiimmmmiimmu

Terwijl zUn tanden klapperden stapte Drewes op delreeplank en lichtte bU metzUn lantaarn. Nu zaé hu ook zijn revolver liéèen. HU probeerde ze te grijpen, maar kon er niet bUHU maakte dus hel portier open en klom in den wagen. En toen gebeurde hel verschrikkelUke... iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiimimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimmiiiiiiimmiiiiiiim

Ja!" De jongeman stak de revolver met een vastberaden gebaar in zijn zak en keerde zich om teneinde weg te gaan. „U zult nog aan mij denken, geloof me, mr. Drewes!" zei hij met nauw bedwongen woede. Toen verdween hij. Drewes keek hem met een iet of wat dom gezicht na, krabde achter zijn oor en beet nerveus op zijn dure sigaar. Hij voelde zich bedrukt en had zoowaar een gevoel van lichte spijt. — Waarom moest hij ook altijd direct zoo hatelijk worden? Hij had de kwestie toch eigenlijk net zoo goed kalm uiteen kunnen zetten. — Als die jongen nu eens een domheid beging? Het was overigens een handig zakenman en een flinke vent. Jammer, dat hij een concurrent was! Als'-hij eens de hand aan zichzelf sloeg, zou hij, Drewes, nog maar gewetenswroeging hebben. Drewes voelde zich niets op zijn gemak. Hij stond op en ging naar de hall beneden, waar nog gedanst werd, ofschoon het reeds bij drieën was. Zijn dochter was er niet. Hij zond den boy om haar te halen. „We gaan naar huis," zei hij, toen ze kwam. „En *John ?" vroeg ze bezorgd. „Val me toch niet telkens lastig met dien jongen!" Hij zweeg en haalde diep adem. Toen zei hij: „Als je wat geluk hebt, zie je hem hoogstwaarschijnlijk nooit weer!" Daisy slaakte een gilletje en greep den arm van haar vader. „Kom, ga nou eindelijk mee! Doe niet zoo kinderachtig!" bromde hij. Inwendig was hij echter zeer murw geworden. — H a d ik hem mijn revolver maar niet gegeven, dacht hij. Als men ze later vindt en herkent, dan zal er nog heel wat over me gesproken worden . . . Vijf minuten later snelde Drewes' limousine door het duister van den . nacht. Midden op den eenzamen buitenweg voelde hij plotseling een hevigen schok; de remmen knarsten; één seconde schoof de auto nog door. Toen stond hij stil. Als ontwakend uit een zwaren droom rees Drewes op. Daisy beefde van schrik. „Wat is e r ? " Drewes, d e hoofdpersoon uit o n s v e r h a a l „DE DOODENRIT", kon niet gelooven, d a t h e t vreeselrjk a v o n tuur, dat hij m e e m a a k t e , w e r k e l i j k heid w a s . O o k gij zult h e t niet willen geiooven. D a a r o m g e v e n wij u d e v e r z e k e r i n g : hij d r o o m d e niet, zijn e r v a r i n g w a s niet b o v e n n a t u u r l i j k , n o c h h a d hij k o o r t s of w e r d hij g e k w e l d d o o r e e n n a c h t m e r r i e . De doodenrit, d i e n hij in h e t holst v a n den nacht maakte, w a s inderdaad e v e n w e r k e l i j k als v e r s c h r i k k e l i j k t

De chauffeur wees zwijgend voor zich uit, waar, in het licht van de schijnwerpers, midden op den weg, de omtrekken van een gelen, open auto zichtbaar waren. Sols auto! Drewes schrok er geweldig van. Hij keek nog eens nauwkeurig; ja, het was zoo! E e n verlammend, drukkend gevoel maakte zich van hem meester. — Wat was er gebeurd? „Ga kijken, vader," fluisterde Daisy opgewonden. „Hemel, een panne," trachtte hij te spotten. „Geen wonder, met zoo'n wagen!" Maar hij steeg toch uit en liep naar den stilstaanden auto, wat stijf van het zitten. Er was geen mensch te bekennen; nergens. De wagen stond er geheel verlaten. Alleen de schijnwerpers waren aan. Plotseling begreep Daisy alles. „Het is Johns wagen!" riep ze uit. Drewes kromp ineen, alsof hij een slag had gekregen. Een koude rilling liep hem langs den rug. „Ach watl" viel hij uit, in een poging zich moed in te spreken. „Een panne! — Sol zal om hulp zijn gegaan, of met een passeerenden auto zijn weg hebben vervolgd. Dat is alles!" Hij tastte nerveus naar de handels. •— Zonderling! Verschrikt trok hij zijn hand terug. Het was alsof alles los zat. Drewes schudde zijn hoofd. Het moest een gewoon defect zijn. Hij greep naar den starter. Maar ook deze weigerde. Dat was onbegrijpelijk: de schijnwerpers hadden stroom en de starter niet. Merkwaardig. Hij kreeg zijn zaklantaarn en belichtte het inwendige van den wagen. Toen was het, alsof er een bliksemstraal in zijn hersens sloeg. De schrik wierp hem bijna ondersteboven. De gansche bodem van den wagen was bedekt met een glimmende dikke vloeistof. E n plotseling zag hij ook, onder den wagen, den grooten, zwarten plas. „Bloed!" steunde hij als verdwaasd. Daisy deed een snerpenden gil hooren en viel in zijn armen. „Ga kijken alsjeblieft. . . misschien kan hij nog geholpen w o r d e n . . . misschien vindt u een s p o o r . . . in den wagen, of . . . " Terwijl zijn tanden klapperden stapte Drewes op de treeplank en lichtte weer bij met zijn lantaarn. Nu zag hij ook zijn revolver liggen. Vlak bij de voetrem! Hij probeerde ze te grijpen, maar hij kon er niet bij. Hij mocht het wapen echter in geen geval laten liggen; dat begreep hij onmiddellijk. Hij maakte dus het portier open en klom in den wagen. E n toen gebeurde het verschrikkelijke . . . Geheel vanzelf sloeg de motor plotseling aan, ronkte als een waanzinnige en liet een salvo knetterende explosies hooren. Een heftige ruk en hij trok aan . . . Met een geweldigen schok viel

duizenden enthousiasten te bergen T e r w 7 i f h i l S ^ i i n a m Cu soenmc e r t 9 e b o u w t e k l e i n om de been klagen, staat mer. urerMn da ril Z ÏÏ5? «i ? entsinrichtingerl steen en te worde9n. Hier d l m o ™ ^ En jazz geven deze Hylton­jonqelinaen w i l in nJrftJ+L •+ J a n d e J a z z l e v e n ­ met clownerie. Af en t o e v i n het \ïaM» » . / e r f i f C t ? ­ u l t v o e r i n 9 . muziek doorspekt zoo vraagt men zich a t V a a r a a n ' i " d a f n u ' t t T e S n ? 0 ? d « ? 9 r ° ° t e S U C C 6 S ' maar één antwoord I Deze twintiq bovs en hun a ! n „ ^ S ° P d e z e v r a a g l s m ­ '■ uitstekend variété­nummer en vormen o n V nl n lf d e r Z l j n ' e d e r o p z i c h z e , f e e n weerga niet vindt. D a a i s b v WNNamT r P „ ° H ^ e g ! f e e \ e n s e ™ ° ' e dat zijn trompet, viool en nog meer instrumenten P n f ; H J S p £ e l t s a x o f o o n . bas, clarinet, Buster Keaton. E n wat eer k o m Ï Ï +2if n+ 'f M d a ? ï , ' i ' e e n d r ° ° 9 k o m i e k a la en guitaarspeler in „Fme Alpine Milkman" ten toon te*' D A ^ a t o ' d ? saxofoon, piano­ dat het publiek bruït van he lachen Daar i „ ï h l + S p i ? ' d ? n \ ^ ' J z i n g t e n d a n s t ' noem ik U slechts deze twee bovs"' Zon %'"ie* h e t 9 e h e + e l e Weekblad w f vullen, kleine ventje met het vergenoegde' aezteh? k e / ( S „ e C h t e r , ^ I n t i g > , H y l t o n z e l f ' h e * weegt aan hem tot het puntje van i\\n°UMn$n n . . \ e n a ' beweeglijkheid. Alles be­ 6 A f en t 0 e s t a a t hi zijn orkest als een aandachtig toehoorde i n m . n , ' , J voor dat hij Happy Davs voor 't eerst van zijn leven hoorde> Smk^Zn^V"' " " dit zou hoogstonbillijk zijn, want' E& ■ aanmerkingen kunnen maken maar beV rd zich wil met Mengelberg of Wagner E n Ravel o f 2 ^ T . ^ ^gelijken Hij wil uitsluitend amuseere 'en al m t f i r i J n t t h p v e n + s t a a t n i e t °R zijn programma. U l t V 0 e r m 9 Van een o f anderen Schlager een blik slaat op het meldTinend? m f h i ^ . ' of het hem lukt. Wij gelooven dat K o n en ^ K ' z a l m e n 9 e e n °°9enblik twijfelen kan komen voordat het INederlandse^ o..hM«u J h­ ^ ü ° 9 Z f 6 r , V a a k i n o n s l a n d zijn we wel een heel klein*beetle bitter K f L 6 m ' " d e n S t e e k Z a l l a t e n ­ E n t o c h denken, die we reeds gewoon ziin w a n n o l ^ w a n n e e r w e a a n de leege zalen zou toch jammer zijn, l ^ l ^ T Z j S z ^ ^ ' ^ ^ ' ^ "P*™"­™

Drewes achterover in de kussens. Als in een droom hoorde hij den motor zoemen en voelde het schokken van den wagen en eer hij nog tot bezinning was gekomen, vloog hij in een razend tempo door den nacht. Een waanzinnig­makende ontzetting greep hem aan; het angstzweet stond op zijn voorhoofd, zijn hart bonsde en zijn bloed werd met geweld naar zijn slapen gestuurd. Hij wilde schreeuwen, maar kon geen geluid uit­ brengen; hij probeerde uit den auto te springen, maar de luchtdruk perste hem als het ware in de kussens. Mechanisch zocht zijn voet naar de rem. Hij drukte er op, maar het leek wel alsof het een looze rem was, alsof ze niet in ver­ binding met het mechanisme van den wagen stond. In een plotselinge op­ welling greep hij naar het stuur. Rechts en links strekten zich d e velden uit Hij berekende, dat de dood hem met tamelijke zekerheid in zijn klauwen had en daarom besloot hij den auto van den weg af in een der velden te sturen, in de hoop dat hij daar tot staan zou komen. Maar hij vergiste zich. Het

stuur draaide onder zijn handen zonder dat de wagen van richting veranderde. Met afgrijzen begreep hij overgeleverd te zijn aan een gruwelijke macht, die nem in een radeloos tempo met zich voortsleepte, een zekeren dood tege­ 6 moet ! „In de eerste bocht de beste wordt de wagen versplinterd en ben ik er geweest!" Dat was Drewes' starre ge­ dachte, die zich als het ware in zijn her­ senen boorde. Tezelfder tijd verwonderde nij zich echter mateloos, omdat de wagen nog niet van den weg was afge­ weken. Nóg strekte de weg zich lijnrecht voor hem uit, maar in de verte werd hij reeds een bocht g e w a a r . . . Nauwe­ lijks had hij zich dit gerealiseerd, of reeds suisde het waarschuwingsbord hem voorbij: „Gevaarlijke bocht!" — De dood! Onbeweeglijk, met de oogen kramp­ achtig voor zich uitturend, zat Drewes het stuur in zijn handen. Met opeenge­ klemde tanden en ademloos verwachtte hij de botsing. Reeds schoven de hoo­ rnen dwars vóór den auto langs . . . een nVeren hek . . . Maar op dit oogenblik 6 ­

stopte plotseling de motor, liep opeens een veel minder t o c r e n t a l . . . De rem­ men zette aan en temperden de woeste vaart. Langzaam nam de wagen de bocht, maakte twee elegante halve cir­ kels .om dan, met vernieuwde energie weer in hetzelfde tempo voort te sui­ z e n . . . Drewes' hart stond bijna stil van ontzetting. ­ Wie bestuurde den auto dan. J Een onzichtbaar wezen had hem in zijn macht en voerde hem naar een bepaald, Erewes echter onbekend, doel Hij voelde zijn voeten vochtig worden. Hij stond midden in het bloed! Een verlammende angst kroop in hem omhoog, haakte zich in zijn hersenen verscheurde zijn z e n u w e n . . . In razende vaart suisde hij langs een kerkhof; onder hem hoorde hij het bulderen van een b r u g . . . in de verte wèèr een bocht. Plotseling: licht van een naderenden auto. Een botsing! dacht .Drewes. Hij drukte op de r e m . . . Het gaf niets! In zóó n vaart, met die verblindende schijnwerpers... Nu kwam het einde Maar opeens werd het licht van de schijnwerpers getemperd; een lang ge­ rekt getoeter van den claxon klonk door den stillen nacht en de auto, die tot nu toe midden op den weg had ge­ reden, week keurig uit naar r e c h t s . . . En terwijl de andere wagen voorbij­ reed, probeerde Drewes signalen te geven, maar de bestuurder verstond hem blijkbaar niet en riep slechts een groet terug... ° Drewes was in een hem geheel onbe­ kende streek. Als een lang, breed lint hep de weg vóór hem u i t / r e c h t op den ?onzon toe, die reeds vaag schemerde in het licht van den jongen dag. Drewes had het gevoel, alsof hij los van de aarde door het heelal schoot, een on­ onbekend, . gruwelijk niets tegemoet. Hij lèèfde echter nog; dat vóélde hij Indien de onzichtbare macht, die hem beheerschte, tot zijn dood had beslaten dan was hiertoe reeds talrijke malen de gelegenheid geweest. — Drewes begon te rekenen. Zijn levenswil groeide. Het werd dag en zijn vrees week meer en (Vervolg op pagina 20)

Vans­

'ir

IN

™. instituut

^OkDstonMi Speciaal onderricht in modern Ballroom Dancing volgens de Engelsche school. . Prospectus wordt op aan­ vrage gaarne toegezonden.

]te*cischefcode 102 A'damC poek'Jrianon . telefoon 30047

DENKJUNSTSCHILDER

*S GA Dr

D00R GUU5 BETLEn R

J-

VERBODEN TERREIN" e kunstschilder S; Garf werd ge­ boren op 6 December 1879. Nog heel jong, vestigde hij zich te Laren, n a het gebruikelijke onderwijs te hebben genoten, waaronder ook van­ zelfsprekend de studie aan de Academie te Amsterdam viel. In 1908 eerst waagde hij het, een tentoonstelling t e houden van zijn werken, welke onmid­ dellijk groote belangstelling trok. . Alhoewel Garf een figuur is, die zich ongaarne op den voorgrond dringt en kalm, bescheiden zijn weg vervolgt, is dit geenszins het geval met zijn werk, dat door zijn buitengewone hoedanig­ heden onmiddellijk de aandacht trekt, zonder dat hiervoor door den schilder moeite wordt gedaan. Reeds op zijn eerste tentoonstelling was dit het geval. In 1913. verliet Garf Laren, en ves­ tigde zich t e Amsterdam, waar hij tot óp heden nog werkzaam is. Groot is de veelzijdigheid van dezen schilder. Als portret­ en figuurschilder verwierf hij zich een reputatie, als slechts weinigen zijner collega's. Vooral hierin munt Garf uit. Prachtig zijn zijn ortretten, sprekend en gelijkend, en o v c n a l . . . natuurlijk. Garf schildert

B

E

ZELFPORTRET geen expressies, zooals het moderne schildersoog deze ziet, hij schildert zoo­ als het ls. Een portret van Garf is als een foto, doch met mèèr leven, mèèr uitdrukking. Schitterend is in dit op­ zicht het portret van wijlen Mevrouw Garf, hetwelk ik in zijn groote atelier aan den Koninginneweg zag hangen. Ook het zelfportret, waarvan hierbij een af­ druk is gereproduceerd en dat van later datum is, behoort tot de beste portret­ stukken van den schilder. Van zijn figuurdoeken wil ik in de eerste plaats noemen zijn model­studies. Weinig schilders slechts zijn in staat, dit delicate en moeilijke onderwerp op

OUDE BRUG TE NAME N

juiste en v o o r a l . . . kuische wijze uit te beelden! Garf is hierin volkomen geslaagd. Minder belangrijk, niet zoo zeer voor ons, als voor hem zelf, zijn de landschappen van den schilder welke veelal dateeren 4"t den Larenschen tijd Een speciale voorliefde heeft Garf nog voor het schil­ deren van stillevens met maskers, waarvïn ik vele voor­ beelden mocht zien, die velerlei gedachten uitbeeldden. De schilder zelf? „Och," zegt Garf, „wat is er nu over ons schilders te zeggen, nietwaar? Wij beleven zoo weinig wat de moeite waard is om te publiceeren, of om het ons te herinneren ik werk, ik werk heel veel. Niet hard, maar kalm bfengt Worft B , 0 0 k f m e e m * n vele a U e e n 4 " : Wordt het des avonds, of nu al zelfs 's middags, te donker om te schüderen, dan wijd ik mij aan een heel speciale taak van mijn arbeid, n.1. houtsneden. Och, anderen gaan biljarten 's avonds en dit is nu mijn ge­ noegen voor de winteravonden." E n hij toont me een portefeuille met vele teekeningen . . .

Gaarne neem ik dan zijn uitnoodiging aan, nog even een wandeling te maken door het kleurrijke atelier, en mC Tchüder ° P d e g r ° 0 t e v e e I z i Jdigheid van den

Of \>x

Groote, sprekende portretten van vrouwen, uitsluitend vrouwen, naast kleine bloemstukjes, sober en fijn, stil­ levens met doodenmaskers naast luchtige, zonnige strand­ schddenngen één tinteling van licht en leven, en daar doorheen vele teekeningen, etsen, houtsneden.. Het werk van vijf en twintig jaren Amsterdam, October '•?o

'. PORTRETSTUDIE

B

eginnen we deze week ons praatje eens met Odeon, en dan natuurlijk met Richard Tauber. Op O. 4973 zingt de groote Richard „Verloren" (Franz Alb. Gabriel) en „Herzblatt am Linden­ baum" (Franz Alb. Gabriel). Twee preten­ tielooze liedjes, teer en lief gezongen. Twee zeer mooie opnamen zijn O. 4975 ,,Die Himmel rühmen des Ewigen Ehre" (L. van Beethoven) en ,,Wir treten zum B eten" (Niederl. Dankgebet), beide gezongen door Tauber met koor en kerkorgel onder leiding van Dr. Weissmann. Deze maatschappij heeft ook zeer veel werk gemaakt van de Ufatoon­ film ,,Die drei von der Tankstelle". Op O. 2993 zingt Willy Fritsch met trio en orkestbegeleiding „Ein Freund, ein guter

MARGUERITE LONG

GRAMOPHOON ­NIEUWS door

WEERGEVER Freund", op de keerzijde dezer plaat zingt hij met Lilian Harvey het duet „Liebling, mein Herz lasst dich grüssen". Een aller­ liefste opname? Op nummer O. 2991 vindt u „Liebling, mein Herz lasst dich grüssen" en „Erst kommt das grosse Fragezeichen", gespeeld door het Tanz Orchester Dajos Bela; de refreintjes zingt Leo Frank. Op O. 2994 „Halloh, du süsse Frau" en „Ein Freund, ein guter Freund" gespeeld door Tanz Orchester Dajos B éla. De muziek is van Werner R. Heymann, den bekenden componist van Liebeswalzer. Muziek uit de toonfilm „Die Lindenwirtin" (Michael Krausz) vindt u op O. 2928 en wel de beide schlagers ,,Du blonde Lindenwirtin, vpm Rhein" en „Du bist mein Morgen­ und mein Nachtgebetchen", gespeeld door Tanz Or­ chester Dajos B éla met refreingezang van Leo Frank. Columbia brengt wederom een nieuw meesterwerk op de markt en wel „Chopin's Concert No. 2 in F mineur", voor piano en orkest, gespeeld door Marguerite Long en het Orchestre de la Société des Concerts du Conservatoire te Parijs, onder leiding van Philippe Gaubert. Deze vier platen (genum­ merd LX4/LX7) bchooren in ieder gramo­ phoonrepertoire aanwezig te zijn. Marguerite Long blijkt een zeldzaam begaafde pianiste, die over een prachtigen aanslag beschikt. Laat u dit werk eens voorspelen! Polydor, de vooraanstaande Duitsche gra­ mophoonmaatschappij, brengt weder ver­ schillende opnamen uit toonfilms. Op 23521 speelt Ilja Livschakoff Tanz Orchester uit de Emil Jannings­film „De lieveling der ­

8 ­

Goden" den tango „Ich sing' dir ein Liebes­ hed" (Schmidt Gentner—Rillo) en den Fox trot „Ich bin ja so vergnügt" (Karl May­ Rillo). De refreintjes worden door L. Mo­ nosson gezongen. Hetzelfde orkest speelt op 23529 .,Wenn die Geranien blühen" (Ro­ sen­Gilbert), een tango uit de toonfilm „Die zartlichen Verwandten", op de keerzijde van deze plaat „Kennst du schon das neu'ste Spiel?", een marsch uit de toonfilm „Komm zu mir zum Rendezvous". Deze rolprent zal door de Ufa in ons land worden uitge­ bracht. Deze maatschappij brengt ook een origineele opname uit „Die drei von der Tankstelle". Op 23513 zingt Leo Monosson en de Four Admirals met begeleiding van Ben Berlin's Tanz Orchester „Liebling, mein Herz lasst dich grüssen". Dit is dezelfde be­ zetting als in de film optreedt. De tenor Helge Roswaenge van de Staatsopera te Berlijn zingt met begeleiding van Ilja Liv­ schakoff Tanz Orchester op 23487 „Ich hebe, du liebst, er Hebt" uit de toonfilm „Ein Burschenlied aus Heidelberg". Op de keer­ zijde, eveneens uit deze rolprent, „Ein B ur­ schenlied" gezongen door den tenor Peter Hoenselaers met een mannenkwartet en or­ kestbegeleiding. Ook deze film zal binnen­ kort in ons land worden vertoond.

Speciaal Agentschap voor POL YDOR <• BR UNS WICK Instrumenten en Records

BRUNSWICK HOUSE ■

BOVEN A L L E /

UIT/TÉKEND

—

—

—

­

■**

S t a d h o u d e r s k a d e 63 Telefoon 25944 AMSTERDAM

M

'"m ■

6Êl'^,

w

J,'J.

w-y^**

y^'Wfj^,

»

■

Vtos

Wèfld©iin& ILc^dicS)

Jonuriin^i Hét

modeblad

voor de vrouw die g o e d

ge­

t*

wordt zacht, blijft Uw Haar keurig zitten, krijgt mooier glans en valt niet uit, indien U 1 of 2

De beide onafscheidelijke "4711"­Cremes

Matt­Crème • dat edele "47II"­product ­ volkomen tegen schadelijke invloe­ den van buiten, geeft de huid den zachten glans van kostbare paarlen en vormt een voorbeeldige onder­ laag voor poeder. Voor iedere vrouw ifln de beide "47Ii"­Cremes een mach­ tig hulpmiddel bij het streven naar blijvende schoonheid en frisch­ heid der huid.

geven aan de huid de onbe­ rispelijke en teere frisch­ heid van teint. "4711 'Cold Cream, eiken avond voor het ter ruste gaan by de huidmassage gebruikt, reinigt en verfrischt de huid, houdt haar zacht en lenig, en bevordert de vernieuwing van het huid­ weefsel. Overdag beschut

TIM

Een bloemlezing van den geestigsten geïllustreerden humor uit de buitenlandsche tijdschriften.

maal per week een weinig Purol in het haar weg­ wrijft zoodat het daarin wordt opgenomen.

Ben Amerikaansch millionnair ver­ klaart, dat hij zelden in de duurste hotels logeert. — Klaarblijkelijk wil hij millionnair blijven. „Ik ontvang per week minstens drie dreigbrieven," beweert een financier. — Het is prettig te weten, dat niet alleen je eigen kleermaker af en toe onge­ duldig wordt.

kleed wil gaan. Het nieuwe nummer is

Een taalkundige zegt, dat de woorden­ schat van den gemiddelden Nederlander zich in de laatste twintig jaar zeer heeft uitgebreid door het lezen van couranten. — Couranten kunnen je soms ook vreese­ lijk opwinden I

verschenen. Vraag het bij den boekhandel of aan den kiosk.

Op Uw tanden zitten bacteriën en deze veroorzaken bederf.

Vctd De onaangename gevolgen van overmatig transpireeren EEN zeker middel bestaat er tegen het euvel van transpireeren onder de armen : Odorono. Geen vrees meer voor vlekken in Uw fraaiste toiletten, geen onaangename geur Uw huid blijft droog en koel.

Drie eenvoudige behandelingen .■ Odorono (rood) wordt alleen tweemaal per week 's avonds gebruikt. Odorono (kleurloos) 's morgens of t s avonds, dagelijks of om den anderen dag. i. Betten. Met watten of de vingers op den onderarm betten. Niet wrijven. 2. Laten droogen. Onderarm laten droogen voor de kleederen er aan raken. Indien kleurlooze Odorono gebruikt wordt, 15 minuten er op laten blijven. Bij de roode de geheele nacht.

Taftoaanslag Een gevaarlijke tandaanslag bedekt U w tanden. Dacteriën veroorzaken tand'­ y bederf. Bacteriën tezamen met tandsteen zijn de voornaamste oorzaken van pyorrhea.

3. Afkurij'ven. Als de Odorono geheel ge­ droogd is, afwrijven met een vochtige doek.

den kleverigen tandaanslag, die de bacteriën in contact brengt mei

gebruiken. Ge zult het verschil oogenblikkelijk opmerken. Het bevat geen schadelijke be­ standdeelen, maar het is een wetenschappelijke pasta die uiterst geschikt is voor gevoelige tanden en tandvleesch. Er is geen enkele pasta, die Uw tanden zoo helderwit maakt.

de tanden, üerwyderen. De tand­ aanslag hecht zich dusdanig aan de tanden vast, dat deze door gewoon borstelen niet voldoende verwijderd wordt.

Koopt nog heden PEPSODENT of schrijft om een gratis tube, voldoende voor 10 dagen, aan N.V. v/h Henri Sanders, Dept. 3326 J_ Keizersgracht 52 . Amsterdam. Slecht» een tube oer familie.

Er is slechts één manier bekend om deze bacteriën te bestrijden en om de tanden en het tand­ vleesch te beschermen. Men moet

Globe Trading Co., Singel 44, Amsterdam 6 cent in voor het

Odorono Ontharingscrême,. onthaart gemakkelijk

N a een afwezigheid van vijftien jaar is een man ten slotte weer bij zijn vrouw teruggekeerd, las ik ergens. — Waar­ schijnlijk was hij er eindelijk in geslaagd een nieuw en origineel excuus te be­ denken, waarom hij zoo laat thuiskwam.

Een vreemdeling beweert, dat de Hollander, steeds hartelijk lacht wanneer er een grap is verteld. — Vooral wanneer hij hem zélf heeft verteld.

ODO­RO­DO

Gebruik

Kleernvikor: „Hue moet het nu niet uw rekening, mijnheer? U is inij dit jaar al tien costuums schul­ dig!" Klant: „Onmogelijk. Ik heb er maar twee laten maken!" Kleermaker: .Ja, maar u hebt vier vrienden hier gerecommandeerd l" (The Passing Show)

Een ontdekkingsreiziger zegt, dat hij met verscheidende onbeschaafde volke­ ren heeft kennis gemaakt, die op dezelfde wijze muziek maken als wij. — Waarom hij dan kennis met hen heeft willen maken, begrijp ik niet.

wenen

Ik sluit hierbij 6 postzegels van proeffleschje Odorono (Q& ) Naam Adres Woonplaats

Ik hoor, dat een kellner een boek heeft geschreven.getiteld: „De verborgen h a n d ' . — Het moet echter niets te maken hebben met zijn eigen hand!

Gastvrouw: „O, mijnheer Geenwenkbrauw, ik m o e t u b e s l i s t v o o r s t e l l e n aan dr. Spijker, den g r o o t e n h e r s e n s p e c i a l i s t . Ik w e e t zeker, dat hij het e r g interessant zal vinden m e t u kennis te maken." (Weekly Telegraph)

Heden ten dage dringen tand­ artsen bij hunne patiënten er op aan om inplaats van de ouder­ wetsche pasta's uitsluitend de nieuwe tandpasta „Pepsodent" te

snel en

„Er is een tijd geweest, dat heel Nederland door water was bedolven," beweert een geleerde. — Dat is nog niet langer geleden dan mijn laatste vacantie.

J0

nacht

na den

eersten

vliegtocht. (ScJierlS Magazin)

Fuifnummer: „Ontzettend vervelend! Mijn paraplu o m g e s l a g e n en de stok kapot!" (London Opinion)

„Er zijn veel meer vrouwen dan mannen van honderd jaar," schrijft een dokter. — Dat is wel eigenaardig, te meer daar een man veel gauwer honderd jaar is dan een vrouw.

G E Z O N D — LICHT ­

SOEPEL

zijn de Rhythmische Gymnastiekschoenen

De Tajidpasla (tie den aans/ao verwijdert

MERK „BAHNF REI" Vraagt Uwen Leverancier

Imp. v. d. Kar& Sarphatl, Amsterdam

3326

­

De

­

looft des huizes ( m e t afrol­meter in d e hand, als de a a n s t a a n d e verloofde van zijn z u s t e r de straat o p v l i e g t ) : „ H o e r a ! Ik g e l o o f dat vader zijn e i g e n record heeft g e b r o k e n ! r H (The Humoristj

­

■

■

•

:

;

_

_

11 ­

­«=■■■

r

­

I

MET Een Super-geluidsfilm der N. V. Ufa Film Mij. Regie : Alfred Zeisier Hoofdpersonen : De filmdiva Gerda Maurus De hoofdrolspeler Harry Frank De filmactrice Saylor Berthe Ostyn .De regisseur Erwin Kalser De opnameleider Paul Kemp De hulpregisseur Erich Kestin Figurant Seemann Robert Thoeren Commissaris van politie Holzknecht Ernst Stahl-Nachbaur Commissaris van politie Alfred Beierle Een filmscène wordt gerepeteerd — de regisseur is niet tevreden. De scène moet opnieuw gedraaid worden daar volgens den regisseur het revolverschot te vroeg afging. De filmspeelster Saylor, die de rol van de verleidster speelt, herhaalt de woorden : „Ik moet nu gaan." De hoofdrolspeler, een elegante, jonge man smeekt nogmaals: „Blijf toch nog wat." Plotseling weerklinkt de bel van de huisdeur. Verbaasd roept de filmactrice uit : <„Wie kan dat zijn ?" Waarop haar partner antwoordt: Het kan toch niet Rita zijn ?". Hij zoekt in allerijl een schuilplaatsje voor zijn bezoekster. Te laat, want de blonde vrouw heeft haar mededingster reeds gezien „Wie is er in de slaapkamer ?" bijt zij hem toe en met de revolver in de hand wil zij het nevenvertrek binnentreden, wat haar door den man belet wordt Het schot weerklinkt en plotseling hoort men de stem van den regisseur : „Wat heeft mejuffrouw Saylor toch, zij bloedt !" Ontzet kijken artisten, operateurs naar hun collega. „Vlug een dokter !" Maar de dokter kan alleen den dood constateeren. De revolver is nergens te vinden. Reeds is de politie gearriveerd. De diva en de filmspeler worden aan een scherp verhoor onderworpen. De recherche komt hierbij te weten, dat de artist nog den vorigen avond bij de vermoorde was, wat de diva, die met hem in het geheim verloofd is, geweten heeft. Gedreven door jaloerschheid had ze ongeveer een uur voor het huis van mejuffrouw Saylor gewacht. Zijzelf is er van overtuigd, dat haar verloofde mejuffrouw Saylor vermoord heeft. Allen worden nu ondervraagd. Bij een figurante wordt de vermiste revolver gevonden. Zij bekent den moord bedreven te hebben wat echter niet het geval is, want dé revolver, waarmede zij zoogenaamd geschoten heeft, blijkt onbruikbaar te zijn Uit sensatiezucht heeft zij zichzelf beschuldigd ! Ten einde raad verzoekt de politie den hoofdrolspelers de scène te herhalen. Als de mannelijke hoofdrolspeler „Geef de revolver f" roept, valt plotseling een schot en hoort men iemand b r a n d ! schreeuwen. Wil de moordenaar of de moordenares soms een paniek veroorzaken, om te vluchten ? Maar men vindt dan een nieuw spoor en slaagt erin, den misdadiger te ontdekken !

~ * ." " •

I

'"■■"'f ■ '■■

ndien er iets voor den nieuwen Moochi­ dans pleit, dan is het wel het volgen­ ding, die men bij het begin had, geheel om­ de: Telkens wanneer het vorige jaar gekeerd en is de rechter voet op het punt een nieuwigheidje op den dansvloer gede­ van neergeplaatst te worden op den voetbal met opgetilden hiei, de knie is doorgebogen, monstreerd werd, had elkeen er den mond de rechter voet naar buiten gekeerd en recht van vol . . . . tot de nieuwigheid verdween en haar aanbidders in den steek liet. Met den HET SUCCES AAN DE RIVIERA over het midden geplaatst van den linker voet, die het lichaamsgewicht draagt. Moochi gebeurde het precies andersom: nog DOOU vóór men hem gezien had, verscheen er zelfs Deze figuur dient men verschillende ma­ COR KLINKERT in de bekende Engelsche Dancing Times een len te herhalen en men moet er zich aanvan­ artikel „Waarom de Moochi het niet zou kelijk in oefenen, zoodat de verschillende wij die in vier gedeelten splitsen, daar 't bewegingen haast automatisch op elkaar vol­ doen" En nauwelijks twee maan­ anders onmogelijk zou zijn de dansfiguur gen. Want wat hier tenslotte beschreven is den later waren de peet­ouders van dezen volledig te beschrijven). dans, Robert Sielle en Annette Mills, in de als zijnde vier verschillende bewegingen De houding kieze men eenigszins terzijde, smelt tijdens het dansen samen in één kwart­ gelegenheid mede te deelen, dat de Moochi met geestdrift door de O.B .B .D. (de Engel­ dus half staande naar de dansrichting. Het noot der muziek. lichaamsgewicht rust op den rechter voet sche super­keurings­commissie van dans­ Het beste is, dat men eerst de bewegingen Het been blijft gereed voor de beweging los zelf leert maken, alvorens zich bezig te hou­ nieuwigheden) begroet was en dat de direc­ aan de heupen maar met gestrekte knie en ties van dancings den wensch uitgesproken den met het te volgen tempo langzaam­vlug­ met den bal van den voet tegen den vlqer hadden, dien dans op het officieele program­ vlug­langzaam. Slechts zoodra men de be­ Men plaatst den linker voet recht over ma geplaatst te zien. wegingen automatisch „in de beenen" heeft, • Afgaande op vroegere dans­ervaringen, het midden van den rechter voet, met opge­ kan men er aan denken ze op de gewenschté zou men dus zeggen, dat deze dans het moet heven hiel, eenigszins naar buiten gedraaid snelheid uit te voeren. ,,doen" — maar dat moet de toekomst nog en doorgebogen knie. En dan doet men zóó, dat men die bewe­ Tel één. leeren! Intusschen wordt er zeker genoeg gingen, na ze langzaam gemaakt te hebben, Bij twee tellen verplaatst men het over gesproken, om er hier een korte be­ in vlug tempo herhaalt, dit is dus in de helft lichaamsgewicht naar den linker voet zonder schrijving van te geven. van den tijd of een achtste maat. Dit is echter gemakkelijker gezegd dan den hiel hiervan op den grond te plaatsen Zoodra men de figuur goed kent, danst Bij drie tellen draait men den linker voet men ze terwijl men eenigszins naar rechts gedaan. De Moochi is — op papier — haast meteen naar binnen, strekt het rechter been draait. Men moet dan een volledigen draai even moeilijk te beschrijven als de Charles­ voltooid hebben in ongeveer vier kwart­ ton, en wie hem wil leeren, kan slechts één .en tilt den rechter hiel van den grond op zoodat men een ondeelbaar oogenblik op de maten. raad gegeven worden: Ga naar een goed beide ballen van den voet staat. Dan tilt dansinstituut en laat den dans demonstree­ Wie zich den Charleston herinnert, zal men den rechter voet op. ren! het opvallen, hoe in tegenstelling tot dezen Bij den vierden tel laat men den linker ouden dans, de beide voeten telkens bij het De moeilijkheid zit hierin, dat gelijktijdig eindigen van de figuur samen naar links of zooveel verschillende bewegingen moeten ge­ hiel op den grond zakken en verplaatst het lichaamsgewicht op den linker voet. naar rechts gekeerd staan, naar gelang het maakt worden — en steeds bewegingen, die Op dit oogenblik heeft men dus de hou­ uitkomt, maar dat er groot verschil is in de zeer afwijken met die, welke men bij andere manier, waarop de voorwaartsche, zijwaart­ dansen ziet, zoodat verwarring niet kan uit­ scjie of diagonale bewegingen voltooid blijven. Dit is zeker wel een voldoende worden. excuus, om niet al te uitgebreid te zijn. En tenslotte de Moochi Step: De Moochi heeft zeven verschillende dans­ KON ZICHZELF NIET K LEEDEN In het kort gezegd bestaat deze pas uit een figuren: De Moochi Walk, de Moochi MOEST UIT BED WORDEN GEHOLPEN. Chassé, de Moochi Zig­Zag, de Moochi afwisseling van passen links­aansluiten­links Nu voelt hij zich twintig laar Jonger. Step, de Moochi Twist, de Moochi Spin gevolgd door de karakteristieke Moochi­ Denkt U zich eens in [Niet zonder hulp te schuifpasjes, waardoor de rechter voet met en . . . . kunnen opstaan en geholpen te moeten worden opgeheven hiel en doorgebogen knie naast En de zevende pas heeft eigenlijk geen bij het aankleeden! Een maand later was hij be­ naam. Omdat hij aanvankelijk' als variatie drijvig­, verlost van pijn en voelde hij zich twin­ den linker voet komt te staan, met de tee­ gedanst werd aan de Fransche Riviera noem­ tig­ jaar jonger. Leest, hoe hij dit klaar speelde: nen in de middenholte van den linker voet De voorafgaande zijpassen worden eveneens de men hem algemeen de Fransche Moochi „Ik ben 69 jaar oud. Vier jaar geleden gedanst met draaiende voeten, zooals ik zoo­ Step. Maar om verwarring te voorkomen, had ik een hevigen aanval van rheuma­ noemt men hem tegenwoordig meer en meer even voor den „Walk" heb aangeduid, doch tiek en spit in den rug, wat zes maanden den ,,Negresco­danspas", omdat hij voor het aanhield, en ik was eenigen tijd beslist thans zoo, dat beide voeten, nadat het niet m staat mij zelf te kleeden of eerst gedemonstreerd werd in het Negresco lichaamsgewicht van den bal van den ach­ zonder hulp op te staan. Nadat ik over Hotel te Nice. teruitstaanden voet naar den hiel van den Kruschen Salts had gelezen begon ik voorwaarts bewegenden voet overgebracht is Drie der voornoemde passen wil ik hier s morgens direct na 't opstaan een half gelijktijdig naar links draaien. Ze keeren naar nader aanduiden. theelepeltje Kruschen te nemen op een de normale positie terug, ook samen draaien­ Eerst de Walk: glas warm water en toen begon ik te de, zoodra het lichaamsgewicht opnieuw In tegenstelling tot den Walk in andere beteren. Nadien nam ik eiken morgen overgebracht wordt naar den bal van den dansen, ligt het lichaamsgewicht in den een kleine dosis, juist zooveel als op een linker voet, namelijk bij het aansluiten. cent kan liggen, in mijn eersten kop Moochi Walk vrij veel naar voren en wordt thee, en na een maand voelde ik mij het overgebracht van een naar achter gestrekt Voor 't gemak heb ik hier alle passen be­ uitstekend. Ik heb sindsdien geen vleugje been, zonder kniedoorbuiging, op den bal schreven als beginnende met den linker voet van pijn meer gehad en voel mij twintig van den voorwaarts geplaatsten voet. J*™ jonger. Nog houd ik mij steeds al wisselt dit natuurlijk telkens af. Het vooruitkomende been strekt zich ook Tenslotte nog dit: de Moochi staat in drie­ aan de kleine dosis in mijn eersten kop strak zoodra het het lichaamsgewicht ont­ kwartsmaat en de geheele dans (niet te ver­ thee s morgens. Ik ben dankbaar dat ik vangt. warren met het tempo van de haast gelijk­ zeggen kan, dat het in mijn geval schit­ Men heeft zelf de keus hoe men den voet tijdig uit te voeren dansbewegingen, die terend heeft geholpen." H.H, wil draaien, maar 't gebeurt meestal door langzaam­vlug­vlug­langzaam gaan) wordt den vooruitkomenden voet even naar buiten Het is algemeen bekend, dat rheumatiek en gedanst op het tempo van: één­én tw^e­én gekeerd neer te plaatsen en hem dan te spit m den rug wordt veroorzaakt door de drie enz. Met dit alles kan men dan beproe­ keeren in de normale dansrichting telkens naaldscherpe urinezuur­kristallen, die zich ven of men wat voelt voor dezen — tamelijk de spieren en gewrichten nestelen. terwijl hij het lichaamsgewicht ontvangt bij in Kruschen ingewikkeld» — dans. die oorspronkelijk Salts rondt de scherpe kantenden het vooruitbrengen van het lichaam tijdens die kristallen af en lost ze langzamerhand door Miss Mills en Mr. Sielle gedanst werd de opeenvolgende voorwaartsche danspasjes. geheel op. Daarna zuivert Kruschen het in . . . . . Zoeloe­kostuum, hetgeen zoo­ Elke pas duurt één tel. lichaam van elk spoor dezer opgeloste kris­ wel de stemming als de afkomst aanduidt. Ik herhaal echter, dat er geen kans is hem De Moochi Twist: tallen en voorkomt, dat zij zich ooit weer Men telt: langzaam ­ vlug ­ vlug ­ lang­ vormen. Hoe ? Eenvoudig door het lichaam te te leeren, zonder dat men zich persoonlijk helpen de onverteerde spijsresten, die urine­ den dans door zijn leeraar laat demonstre­ zaam. of: één . . . . ­ twee ­ en . . . . ­ drie . . . . zuur veroorzaken, en andere giften, die de ren. En daarna zal nog flink wat oefening gezondheid ondermijnen, te verwijderen. waarbij één gelijk is aan een kwartnoot der Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle apothe­ noodig zijn, alvorens men hem kent! Maar muziekmaat (gemakkelykheidshalve zullen kers en drogisten a f 0.90 en f 1.60 per flacon. echte dansliefhebbers zullen er dit gaarne voor over hebben. / ­ 14 ­

EEN NIEUWE DANS

V&tt

m'ri

Mijn neef Janssen. vertelde me onlangs, dat zijn nicht in een tooneelstukje zou optreden voor een liefdadig doel en dat ze een heel moei­ lijke rol te vervullen kreeg. Toevallig had ik echter gehoord, dat ze juist geen woord mocht zeggen op het tooneel, en ik zei hem dat. ,,Nou," antwoordde hij toen veront­ waardigd, „is dat dan niet moeilijk voor haar ?' 7 Baby : , ,Loe­li­la­goe­goe­oe­oe !" Trotsche moeder: ,,Verstandige lie­ veling! H e t is wérkelijk het portret van grootma !" Patroon (woedend): „Waarom heb je dat karweitje nog niet gedaan ? Ik heb het je een maand geleden al opgedragen !" Bediende : ,,Ik heb het vergeten, mijn­ heer !" „Vergeten ! Vergeten ! — Als ik eens j vergat je salaris te geven, wat zou je dan wel zeggen ?" ,,Ik zou er u direct aan helpen herin­ neren, mijnheer, maar niet een maand wachten en er dan zoo'n herrie over maken !" „Het is de naarste jongen dien ik ooit heb ontmoet I" „Waarom ?" „Wel, ik heb me voorgenomen hem te weigeren, maar ik kan er hem gewoon niet toe krijgen, mij te vragen !"

Drie e n negentigste vraag. Dit maal eens een vraag, om de „ d i e p t e " uwer kennis te peilen : weet u ons ook te zeggen, wat men verstaat onder diep­ zeeonderzoek ? Indien u ons een juist antwoord zendt, hebt u kans óf op het lot van „De Jood­ sche Invalide", of op een der vijf fraaie troostprijzen, die wij beschikbaar stellen. U gelieve het antwoord in te zenden op een briefkaart vóór 26 November (abonné'sin overzeesche gewesten kunnen tot 26 Februari inzenden) aan ons adres : Redactie „ H e t Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op de briefkaart vermelden a.u.b. duidelijk: Drie en negentigste vraag, terwijl u ze niet voor andere corres­ pondentie gelieve te gebruiken, daar er anders in de afwikkeling hiervan vertra­ ging ontstaat.

RICHARD TAUBER'S MOOISTE GELUIDSF ILM

JDJiS LAND DES

LACHELNS

FILM A ­ AMSTERDAM

„Heeft die kostbare behandeling je man van zijn kaalheid genezen ?" „ J a . Toen de rekening kwam, kon hij de haren uit zijn hoofd trekken !"

In de hall van Carlton Hotel te Am­ sterdam biedt een jongeman zich aan voor piccolo. Directeur: „Spreekt u ook talen?" Piccolo : „Ja zeker, mijnheer." Directeur: „Parlez­vous Francais?" Piccolo: „Oui, oui, monsieur." Directeur: „Sprechen S i e D e u t s c h ? " Piccolo: „Yes, Sir." Directeur: „Maar dat is geen Duitsch, dat is Engelsen [" Piccolo: „ O ja, mijnheer? Ik wist niet, dat ik ook Engelsen kende I" Gevangenis­directeur : „ J e bent kellner geweest, nietwaar ? Goed, dan kun je helpen bij het opdienen van het eten !" Veroordeelde : „Uitstekend, mijnheer. Ik heb mijn rok bij me !" „Kom eens aan !" zei iemand, die een vriend ontmoette, dien hij in langen tijd niet had gezien. „Ik heb zoo weinig tijd," verontschul­ digde zich de ander. „Kom tóch maar !" drong de ander aan. „Al mijn dochters zijn nu geëngageerd !" Dokter (na den patiënt te hebben onder­ zocht): „Wanneer deed hij voor het eerst zonderling ?" Hospita: „Gisteren, dokter; toen wilde hij zijn kamerhuur betalen !" Zij : „ H a d ik maar naar den raad van mijn moeder geluisterd en had ik je maar niet getrouwd !" Hij : „ H è ? — Neen maar, ik heb nooit geweten, dat je moeder het zóó goed met me voorhad !" Zij : „Lieve, vader is failliet !" Hij: „ I k heb altijd gezegd, dat hij wel een middel zou weten te vinden om ons te scheiden !" De klas heeft les in natuurlijke historie en de leeraar vraagt een van de jongens, welke het nietige insect is, dat er voor zorgt, dat zijn moeder kousen van pure zijde kan dragen. „Dat nietige insect is mijn vader," antwoordt de jongen prompt. Onderwizjer : „Wie kan me een goede definitie geven van het woord voet­ gangers ?' Langen tijd stilte. Dan steekt Jantje zijn vinger op en zegt : „Voetgangers zijn menschen, die door auto's worden overreden." ­

15 ­

Dochter (wanneer vader laat uit­ blijft en moeder aanstalten maakt naar bed te gaan) : „B lijft u niet op vader wachten ?" Moeder: „Wat zou het voor zin hebben? Ik ben zoo verkouden, dat ik toch geen woord kan zeggen !" Riggins was directeur van de B ank van Leening. Midden in den nacht wordt er plotseling luid bij hem gebeld. Hij steekt zijn hoofd uit het raam en ziet iemand op dé stoep staan. „Wat is e r ? " vraagt hij driftig. „Kom dircet beneden," is het ant­ woord. „Waarom ?" „Kom beneden, of ik trap de deur in !" Riggins gaat, om erger te voorkomen, doet open en vraagt: „Nou, wat moet je?" „Hoe laat het is ?" vraagt de ander. „Hoe laat het is ?" herhaalt Riggens verbaasd. „Moet je me daarvoor midden in den nacht uit mijn bed halen, om te vragen hoe laat het is ?" „Nou, jij hebt toch mijn horloge, niet ?" vraagt de ander, die zijn uurwerk inder­ daad des middags had beleend. „■Zuster," zei de patiënt, „ik ben van je gaan houden ! Ik wil niet meer beter worden I" „Maak je maar niet ongerust, je zult ook niet beter worderf," antwoordde zij opgewekt. „De dokter is ook verliefd op me en hij heeft gezien, dat je me van­ morgen kuste !"

Negen en tachtigste vraag. Fiolen zijn kleine flesschen met wijden buik en langen hals. Na loting werden de prijzen als volgt toegekend : het lot van „De Joodsche Invalide" aan mejuffrouw P. van Maaren, Nijmegen (die er veel geluk mee moge hebben !) en de troostprijzen aan . me­ vrouw G. Langwerden, Hengelo (Geld.) ; den heer E. Osterman, B aarn ; den heer J . A. Hoogensteijn, Amsterdam (W.) ; den heer H. W. Dekkers, Gouda en den heer D. Mension, 's­Gravenhage.

Indien U meent HET B ESTE gezien te hebben, da* er op fïlmcjebied bestaat, dan heeft de N.V. METRO OOLDWYN MAYER FILM Mij. altyd N O O B ETERE FILMS

1

HP

rsi

■

5

oH

MUZIEK VAN FRANZ LÉHAR EN HERB ERT STOTHART. Dansen uitgevoerd door het Albertina

Rasch­Ballet.

I M

Het scenario brengt ons naar het voor­oorlogsche Rusland, speciaal naar .den Kaukasus, waar in de bergen, onvind­ baar en zonder contact met de buiten­ wereld, de rooverbende van Yegor huist. Deze „zingende bandieten" trekken er op uit, plunderen karavanen en leven in hun dorp ongestoord van de opbrengsten hunner strooptochten. Niemand durft in hun wereldje, daar hoog in de Kaishar­ bergen, dbor te dringen en zij hebben hun eigen ongeschreven wetten van eer en fatsoen. Weer is een karavaan geplunderd. Yegor en de zijnen gaan zingend naar een naburig plaatsje, waar een Turksche herbergier vaste afnemer van dergeliiken buit is. Het toeval wil, dat Prinses Vera en Gravin Tatiana op reis naar haar kas­ teel in de bergen, in deze herberg over­ nachten . Zij hooren Yegor zingen en zijn geboeid door de prachtige stem van den bandiet. In een avontuurlijke opwel­ ling vragen zij hem boven te komen en voor hen te zingen. Yegor, onder den indruk van de schoo­ ne prinses, zingt een lied en vraagt als belooning: haar coquette hoedje. Maar Vera weigert. Haar chaperonne Gravin Tatiana vindt echter den zingen­ den roo ver zeer interessant. Zij doet heel lief tegen hem, geeft hem zelfs een parel­ snoer ten geschenke, maar is danig teleur­ gesteld, wanneer Yegor haar plotseling verlaat, mèt het snoer ! En terwijl de gravin met den herbergier plannen smeedt om den bandiet, die haar parelsnoer „roofde", zijn straf niet te doen ontgaan, klimt Yegor bij de prinses binnen en steelt daar, op zeer galante wijze, het hoedje, dat hij begeerde. Hij wil dit namelijk meenemen voor zijn jongere zuster Nadja, de eenige vrouw, zooals hij trotsch verklaart, die, mèt zijn moeder, op zijn liefde aanspraak kan maken. Deze bewering lijkt nogal boud, wanneer men in de volgende scènes ziet, op welke wijze Yegor zich gedraagt tegenover Prinses Vera. Op de z.g. „Dievenmarkt", waar.de bende van den „zingenden roover" natuurlijk aanwezig is, loert men op Yegor. Gravin Tatiana heeft de hulp der autoriteiten ingeroepen en deze hebben het plan den paarden­ dief te arresteeren. Maar Prinses Vera is zoo onder de bekoring van den zingenden roo verhoofdman, gekomen, dat zij dit voornemen aan Yegor verraadt en deze aarzelt niet, zijn maatregelen te nemen.

De Turksche herbergier, die aan de Kozakken zal vertellen, wie Yegor is, wordt door een dolksteek onschadelijk gemaakt en vol bravoure trekken de bandieten naar hun dorp, maar niet nadat hun leider de prinses op een zeer charmante wijze het hof gemaakt heeft. Wanneer Yegor in het dorp terugkomt, vindt hij daar de vrouwen weenende en klagende bijeen. Nadja, zijn zuster, heeft schande gebracht over het dorp. Zij was op de „Dievenmarkt" gaan dansen en had daar kennis gemaakt met een officier, die haar tegen haar wil medegenomen had. In haar wanhoop had het meisje de hand aan zichzelf geslagen. Yegor rent naar binnen en vindt daar zijn zuster stervende. Na veel moeite gelukt het Yegor den naam van den officier te weten te komen en onmiddellijk besluit hij, wraak te nemen, Prins Serge, Nadja s verleider, bevindt zich, naar hij hoort, op een bal bij Gravin Tatiana. Tal van aris­ tocratische gasten zijn daar vereenigd. Yegor vraagt de gravin te spreken en krijgt gedaan, dat hij op het feest mag zingen. Na afloop, zoo belooft hij, zal hij alleen voor de gravin, in haar boudoir nog meer liederen zingen. De '„Zingende Bandiet" is een grodte attractie op het programma. Geboeid luistert men naar zijn zang en naar het lied van een man, die een klein en arm meisje verleidde. Prins Serge, door dit lied gewaarschuwd en bang geworden, tracht nog te vluch­ ten, maar Yegor laat zijn prooi niet ont­ snappen en neemt op verschrikkelijke wijze wraak. Op het geluid der vecht­ partij komen eenige andere gasten toege­ sneld en zij vinden Prins Serge dood op den vloer. . Dan hoort Yegor dat Serge de broeder van Prinses Vera was. Zij klaagt, schimpt, 1 verwijt. . . . totdat Yegor haar oppakt en met zich meeneemt naar buiten, waar kameraden wachten. Snel rijden zij naar het dorp en Yegor besluit om met de heele bevolking ergens anders heen te trekken. Vera wordt als gevangene, of liever als slavin, meegevoerd en krijgt allerlei minderwaardig werk te doen. Zij houdt zich dapper, geeft geen kamp

en Yegor komt onder den indruk van haar kordate houding. Wat haat was, wordt tenslotte, zonder dat hij het zich bekennen wil, liefde. Zijn houding tegen­ over het meisje verandert gaandeweg en als zij hem vraagt een anderen weg te nemen, aangezien zij zoo graag langs een bepaald meer wil gaan, waar zij in haar jeugd geweest is, geeft Yegor toe, hoewel zijn plan was om door de woestijn te gaan. Dit besluit wordt hem noodlottig. Want de weg voert nu langs het kasteel, waar Vera haar jeugd heeft doorgebracht en door invloed uit te oefenen op een van Yegors mannen, zet zij een klein complot in elkaar. Wanneer men bij het poëtische meertje komt, staan soldaten gereed om den hoofdman te arresteereri en af te straffen. Aan palen gebonden, wordt hij met den knoet geslagen, totdat zijn ge­ zang eindelijk verstomt. Maar de liefde is iets wonderbaarlijks. Want ondanks alle gevoelens van haat, is er, diep in Vera's hart, ook een gevoel van liefde voor dien onverschrokken bandiet, die zulke mooie liederen kon zingen en die, op zijn wijze, zijn liefde demonstreerde. Daarom gaat vera hem bevrijden. Zij vraagt hem vergiffenis, maar Yegor vindt niet, dat er iets te vergeven is. „Wij hebben getracht elkaar te haten," zegt hij, „maar wij konden het niet." Maar een prinses, die in een paleis moet wonen, en een bandiet uit de bergen behooren niejt bij elkaar en daarom nemen zij afscheid,' met de woorden, dat er misschien nog wel een tijd komen zal, dat er geen conventies hun liefde in den weg staan.

i m

f

il

:

■

i#'B v^lBI j

•>

"ku L*'­ •"**M ■ ■'.

Sg^j^te

'"'^a g

*

■

'­

l L

­ * ­

1

«- **£■ '

■

~ *

'

"

^

■

1

^

M

IS***

^

" • * ' ■ '

■ ' ■ ­ .

OP DE LOE R... _

fóè k ZCÏrl

%'

i^V'■

*\ t«

>■: i 1

./

­v/* DE DANSE N WORDE N UITGE VOE RD DOOR HET ALBE RTINA RASCH­BA1 LE T . . .

YEGOR NE E MT OP VE RSCHRIKKE LIJKE WIJZE WRAAK OP PRINS SE HQE .

9H

A<\N P A L E N GFBONDE N, W O R D T YE GOR GE SLAGE N ME T DE N KNOET. TOT ZIJN ZANG E INDE LIJK V E R S T O M T . . .

BEROEMDE LEVENS geëerd, ving de jonge prinses, die reeds uit d e kamer der koningin kwamen VITTORIO A L F I E R I . vooraf in het huwelijk was verbonden met door het paleis klonken De bedienden De grootste Italiaansche treurden man, dien zij nooit had gezien, de snelden toe en drongen de kamer binnen. speidichter yan de achttiende reis aan. Vol goeden moed. Want : wan- De bruut had zijn vrouw uit haar slaap eeuw. — De poëet, die een neer zij dacht aan haar echtgenoot, dan gewekt, haar getrapt .en geslagen, haar koningin schaakte. dacht zij aan hem, zooals hij in zijn op het bed geworpen en trachtte nu haar Jeugd was geweest : de Bonnie Prince de keel dicht te knijpen, om op die wijze Anno Domini 1771.... In de buitenwijken van Londen doolt, Charlie, die bezongen was om zijn het laatste restje leven uit haarlichaam aan een sombere wanhoop ten prooi' knappe uiterlijk en zijn ridderlijk karak- te persen. H e t ondier werd van zijn ter ; de held van menig woest avontuur- slachtoffer gerukt — maar net op tijd. een jong Italiaansch edelman, graaf Vittono Al fieri. Nieuwsgierig slaan de de vroolijke gezel, die gezongen had Den volgenden dag sprak iedereen in enkele voorbijgangers hem gade, want terwijl zijn schip zinkende was; de galan- Florence over het schandaal. Alfieri hij is schoon als een tot leven gewekte te ridder, de afgod van een volk. . . . Het was buiten zichzelf van woede toen hij Apollo maar tegelijkertijd drukt zijn was haar een éér, dat zij, de eenvoudige het hoorde. Maar hij zag nu, voor het gelaat de onbeheerschte passie van den prinses, zijn gemalin zou worden eerst, een gelegenheid om te handelen : hij Helaas De bruidegom, dien zij ont- besloot den tijger zijn prooi te ontrukken! oermensen uit. Zijn linker arm draagt hij in een verband en zijn rechter pols moette, was een dronkaard, een afgeMaar hoe ? Haar t e rooven, zooals bloedt Het laatste is een gevolg van leefde man van over de vijftig jaar met weleer de Romeinen- het de Sabijnsche een gezicht als een bloedhond ! Indien maagden hadden gedaan, zou geen zin een duel, dat hij zoo juist in Hyde Park de aarde zich voor haar voeten had geo- hebben gehad : de overheid zou hem heeft gehad met den ouden Lord Ligonier pend om haar te verzwelgen, had Louise hebben gedwongen haar terug te brengen! wiens jonge, beeldschoone vrouw Penemet meer ontdaan kunnen zijn dan toen Zijn eerste taak was dus, de overheid op lope^ hij op al te voortvarende wijze het zij hem voor den eersten keer zag . . . zijn hand te krijgen. Alfieri begon van hof heeft gemaakt. De lord had den ItaHaar leven werd natuurlijk t o t een onder af aan tot hij op het laatst de toeliaan door een van zijn bedienden laten hel. Karel bewaakte haar met de jaloer- stemming had van de hoogste staatbespieden en hem, tot de overtuiging sche afgunst van een krankzinnige. Zelfs kundige en kerkelijke autoriteiten. Toen gekomen in zijn eer te zijn aangetast, in haar loge van de opera had hij een divan werd de val gezet : een van de hofdames, bij de eerste de beste ontmoeting t o t doen zetten, waarop hij den roes uitsliep die van het plan nauwkeurig op de hoogte een tweegevecht uitgedaagd. Moedig als dien hij zich dag in dag uit aan tafel was, opperde op een goeden dag hét vooreen leeuw had Alfieri gevochten, bezield dronk En indien zij — o, om de nie- stel, d a t de koningin eens het schitterend door de.gedachte aan de vrouw, die zijn tigste reden ! — zijn toorn opwekte, dan handwerk moest gaan zien, dat door de f ™ e n z 'jn hart bezat. Hun degens sloeg hij haar en sloot haaf op in haar zusters van een klooster in de buurt hadden elkaar gekruist met zoo'n hevigkamer. zoo juist was voltooid. De koning vond heid, dat de stukken staal er afvlogen, Zóó was Louise's leven, toen Alfieri dit goed, maar omdat hij zijn vrouw nooit en het ten slotte wel zagen leken. Toen was Alfieri, misschien omdat hij niet de haar ontmoette. Zij stond met haar alleen wilde laten, besloot hij mee t e volle macht over zijn linkerarm bezat, gemaal in de schilderijen-verzameling gaan. Onderweg ontmoetten zij een vriend van het Palazzo Pitti, vóór het portret van de hofdame — die eveneens in het aan den pols van zijn rechter hand gewond De strijd werd gestaakt ; aan de eer was van den koning van Zweden en brak in complot was ingewijd — en deze sloot voldaan. Maar het drama was nog niet kinderlijke, bewonderende uitroepen uit zich bij hen aan. De beide dames liepen ten einde, want zoodra bij den Italiaan de over de stoutmoedige figuur op het linnen voor, verdwenen reeds door de poort opwinding van den strijd had plaats ge- voor haar. De vier jaren, die sinds zijn van het klooster, terwijl de koning met maakt voor bezinning, overviel hem een duel in Hyde Park waren voorbijgegaan, den jongeman zich nog pas op de treden wanhoopsbui, daar hij begreep het leven hadden Alfieri veranderd: zijn beide voor- van de breede stoep bevonden: Toen, van de vrouw, die hij beminde, geruïneerd naamste passies — voor paarden en voor terwijl zij vlak voor de deur stonden, werd' vrouwen — waren met een derde ver- deze m e t een geweldigen slag- dichtte hebben Dan ervaart hij echter meerderd : dorst naar roem ! Hij was geslagen. De beide dames waren binnen, nauwelijks eenige uren later, dat hij zijn reeds begonnen de drama's te schrijven de koning en de jongeman stonden nog genegenheid aan een onwaardige had die zijn naam onsterfelijk zouden maken' buiten. Woedend begon de eerste op de geschonken, aan een vrouw, die slechts maar zijn hart klopte nog steeds even' deur te bonken, maar men deelde hem met hem had gespeeld, zooals zij het ook onstuimig en één blik op de gemalin van door een klein luikje mede, dat zijn deed met haar man, met andere mannen. den kroonpretendent deed hem in een vrouw nu in veiligheid was en niet meer Ken cocotte, meer niet ! verliefden krankzinnige veranderen : zooLord Ligonier, wiens oogen eveneens dra hi} de schilderijenverzameling had bij hem zou terugkeeren Hoe de geopend zijn, heeft zich laten schei- verlaten, begaf hij zich naar zijn kleer- koning ook te keer ging, het hielp hem den, zoodat de geschiedenis van Alfieri's maker en droeg hem op, eenzelfde kos- niets en onverrichter zake kon hij naar avontuur in alle adellijke kringen het tuum voor hem te maken als de koning huis terugkeeren . . . . onderwerp van den dag uitmaakt. Alfieri van Zweden op het bewuste schilderij Louise was intusschen naar Rome voelt zich vernederd, belachelijk gemaakt. droeg. Aldus uitgedost paradeerde hi gegaan en vandaar .naar Colmar, waar Hij verlaat Londen en begeeft zich naar voorbij het paleis van de dame zijns ze zelf een kasteel bezat. En daar bleef zijn vaderland, waar hij de beroemdste harten. Tot zijn onuitsprekelijke vreugde zij wonen, mèt haar dichter, den woesten treurspeldichter van zijn tijd zou worden slaagde hij er in, een introductie tot het Apollo van weleer, die sinds hij haar en waar hij, zooals wij zullen zien, opnieuw had leeren kennen, tot zijn dood toe nooit hof van den kroonpretendent te krijgen „een eeuwigen driehoek" zal vormen waardoor hij de gelegenheid had zoo vaak' meer één blik op een andere vrouw heeft en . . . een koningin zal schaken ! hij wilde zijn blikken aan zijn uitver- geworpen. In Colmar schreef hij zijn Wie was die koningin ? onsterfelijk geworden drama's, terwijl korene te gast t e laten gaan . . . . In de maand April van het jaar. 1772 Louise hem als zijn „ m u z e " inspireer. . Hij was schoon als een tot leven gekreeg de toen negentienjarige Louise ui'-'i' W a n n e e r hi J schreef, wanneer het wekte Apollo en de jonge koningin leefde prinses van Stolberg, die veilig in een publiek om hem riep om hem hulde pensionaat was opgeborgen, bericht — in een hel . . Wien zal het verbazen, d a t te brengen . . . . nooit week zij van zijn het moet haar wel wat hebben verbaasd 1 Alfieri de liefde ook in haar hart ontstak ? ziide drie en twintig lange jaren niet. Doch de koning was jaloersch en verloor bJecnts de dood kon hem uit haar armen — dat zij zou gaan trouwen met den zijn gemalin geen oogenblik uit het oog koning van Engeland i Met den „koning zoodat de beide geliefden geen kans kregen rukken. van Engeland" was in dit geval bedoeld En zóó komt het, dat men Alfieri en de pretendent voor den Engelschen troon elkaar te spreken of te ontmoeten Louise in één adem is gaan noemen, evenAlthans niet spoedig. Hun eerste kans als Tristan en Isolde, die andere geliefKarel Eduard Stuart, die toen zijn hof hield te Florence en zich den titel aan- kwam pas in den winter van het jaar 1780 den, die óók door hun liefde onafscheidematigde van Koning Karel I I I van Enge- toen de kroonpretendent zich wederom lijk waren . . . . land. Naar dit hof, waar de schande werd bedronken had, en er plotseling, midden in den nacht, kreten van"doodsangst, die \ - 18 -

WUS

tegen Rheumatiek, Ischias, Spit, Influenza, Zenuwpijn

1U& WM
T O G A L - t a b l e t t e n bl) all* a p o t h . e n d r o s . h t O.SO e n f 2

RADIO

V o o r l a n g e r e k u r e n i n k l i n i e k v e r p a k k i n g f 8 . 7 S (veel v o o r d e e l i g e r in ' t g e b r u i k )

Nieuwe Ontdekking waardoor Vrouwen er jeugdig uitzien

DISTRIBUTIE

Geen keuze uit 2 STATIONS, maai keuze uit 2 O S T A T I O N S , geen levenslange huur betalen, maai binnen

VRIJ

van Prof. Dr. STEJSKAL van de Universiteit te Weenen, internationaal erkende Autoriteit als Huid-specialist

ABONNEMENT.

Aanslultingskosten f 20.— Abonnement f 5.— per maand Aan onze abonné's worden luidsprekers naar keuze verstrekt, ook electro-dynamische met versterker-apparaat en electrische klokken. Alles in Abonnement binnen 5 jaar vrij. Kosten voor onderhoud zrjn in den abonnementsprijs begrepen. Abonnementen -worden algesloten in alle dorpen en steden, mits aan het lichtnet aangesloten. Verdei inlichtingen woiden gaarne verstrekt dooi de

M.V. HEES A Co. „ Ti A A / - ( Fred. Hendriklaan 295.

n c

DEN HAAG J P r i n s e s t r a a t

36_38.

HAARLEM, Kruisstraat 33.

TUSSCHEN19 EN 50 JAAR zal het niet meer mogelijk zijn de leeftijd eener vrouw te schatten Prof. Dr. Stejskal en andere bekwame Specialisten hebben thans bewezen, dat Uw huid kan eten, d.w.z., dat ze speciaal bereide voedingsstoffen kan opnemen, die dan weldra in levendige cellen en weefsels worden omgezet. Zoo kan een verouderde en fletse huid zichzelf spoedig verjeugdigen. Een vrouw van 50 kan er nu uitzien als van 30 en een teint verkrijgen die de bewondering en den naijver van menig jong meisje zal opwekken. In een recent artikel in een medisch Tijdschrift uit Weenen zegt Prof. Dr. Stejskal: „Gepredigereerde versche room en olijfolie in combinatie met fijn geëmulsioneerde groentenextracten en eigeel worden spoedig opgenomen door de huid. die daardoor gevoed wordt op de plaats, zelve (waar dit voedsel erop wordt gedaan). De beroemde Parijsche

Stilleven Uw trots. Mevrouw, dat schitterende theeservies en die gesoigneerde theetafel! Behooren daar niet de fijnste en smakelijkste biscuits bij, die te krijgen zijn? Wat een eer zult U inleggen bij Uw gasten, wanneer ge „De Lindebooms" biscuits serveert Want hier komt de kwaliteit om den hoek kijken, die alléén bereikt kan worden door een fabriek met een meer dan honderdjarige ervaring.

rose Crème Tokalon, voedsel voor de huid wordt met 10.000 gulden gegarandeerd deze hierboven door Prof. Dr. Stejskal aanbevolen krachtig voedende voedingsstoffen te bevatten. Uw huid zal verlevendigd en verfrischt worden op schier ongelooflijke wijze zelfs in één nacht. Gebruikt dit rose huidvoedsel des* avonds vóór het slapen gaan en het witte niet-vette huidvoedsel des morgens, aangezien elk een aparte uitwerking heeft. Op deze wijze gebruikt, worden succesvolle resultaten in elk geval gegarandeerd of het betaalde geld zal U teruggegeven worden. Deze Crème's Tokalon, huidvoedsels, zijn niet te verwarren met gewone toilet crème's, die werkelijk voedende bestanddeelen niet bevatten. Verkrijgbaar in de meeste Parfumeriezaken, Drogisterijen, enz.

Onze Coffret de Beauté bevattende drie kleine tuben Crème Tokalon, voedsel voor de huid, en eenige andere schoonheidsmiddelen, wordt U, na ontvangst van 25 ets. (in postzegels enz.) toegezonden door de Fa. H. ten Herkei, Afd 16 A Hilversum.

Natuurlijk heeft Uw winkelier ze voorradig. Kent U onze luxe blikjes Rose Marie, Adonis en After dinner?

Voor sportliefhebbers geen beter blad dan

N.V. BISCUITFABRIEKEN

SPOILT DN ÜEEW

DE LINDEBOOM

PRIJS PER KWARTAAL F 3 . - F R A N C O PER POST Administratie: N O O R D E I N D E

19

N o . 10, L E I D E N

(Vervolg van pa&na 6) meer voor een matelooze verbazing­ Hij trachtte zich een voorstelling te maken van het waarschijnlijke einde van zijn doodennt. Waar zou hij terechtkomen? j toen opeens, als een verlossende gedachte, schoot het door zijn denken­ langer dan de benzine reikt, kan het . met duren! Als de benzine op is, heb ik gelegenheid er uit te komen! , Hy trok zijn beenen op en keek voor zich op den 'bodem van den wagen — J a maar wat was dat dan? Dat was toch . . . dat was toch gèèn bloed ?! Dat w a s . . . olie! Een blik olie was omge­ vallen en leeggeloopen . . . Drewes was den waanzin nabij. Wat beteekende dit

HET VERWISSELDE KIND OF TWINTIG JAAR LATER

DOOR FIOR

* r ­ i ~ " E e n d r o o m ­ ­ ­ een bovenna­ tuurlijk a v o n t u u r . . . . k o o r t s . . . nacht­ merrie ?

,J{? Af,derde

een

stad

De

­­

auto

zocht zélf zijn weg, liep voort als een zoemend, vlijtig dier. En hij, Drewes, de autokoning, zat er in als een kind en kon met remmen of stoppen, moest zich laten meesleuren, waar die gele „kinderwagen" heen wilde... Hij trachtte zich te ■ oriènteeren. Een weg­ wijzer suisde hem voorbij. „Naar Sack­ viile las hij. ■,^1 C< S ^ankzinnige & r e e P hij naar zijn hoofd. Naar Sackville! Maar daar kwam hij vandaan! Hij had dus een cirkel in den donkeren nacht be­ schreven, om tenslotte weer tot zijn uitgangspunt' terug te keeren ? Waar was dit alles om? Wat be­ duidde het allemaal? Een bijtende nieuwsgierigheid, een sarrend ongeduld, een heftig verlangen naar het einde van dien dolzinnigen rit greep hem aan. ­ Was Sackville het eindpunt? Het doel? Hij zag reeds de eerste huizen van de stad en vóór hij er zich van bewust was, reed hij midden door de s t r a t e n . . . „Naar Sols autopark", ias hij op de plakkaten, die hem gisteren nog zoo geërgerd hadden door hun schreeuwende kleuren. De menschén op de trottoirs bleven staan, keken hem na en spraken .over hem . .Op de kruispunten groepten ze zelfs bijeen... Een breede strook linnen, waarop groote, roode letters stonden, hing dwars over de straat Drewes las het onwillekeurig: „Proefrit van Sols zes­cylinder! Let op! Drewes zélf aan het stuur!" De huizen schenen voor zijn oogen te draaien; de straat leek zich vóór hem op te rollen; hij had het gevoel in een montagne russe te zitten Driemaal ging de tocht door Sackville­ toen sloeg de auto den weg naar Sols autopark in. Een garage opende haar deuren; Drewes keek naar binnen als in den muil van een draak en eer hij het wist, was hij er in en sloegen de

. Zittend v.l.„,., Dick v 9 r b e e k , J«c<,ue|iTO Royaards.Sandberg . „ « . . Verstraete. ­»

­ ~ » . a en «me» v e r s i r a e t e .

° m d a £ *««•»«• toneel?

spel reeds in 1924 door , H . é ' V ^ S S S ttZSjf^Tn'^f^

gelling weten «. maken D i f l t t s t e is " I C S A Ï T t f *"}««« belangrijke Voor­ de medespelenden, doch van d e n h e e ' G«ora K ! W A­ U ° d ? k n ° P P e r e «l»seu.e en d spel „ieé wise te overbruegen h e t e e e t T v l L l k «« «erfcbar* Uegéen in zijn tooneel­ derde werk geestig gevonden slot vergoldé'echtfr veel ^ ^ 'iotCnd <­ "eé . . H e t ^ r w ! ^ het echter ongewild zijn

TOd

'

f' ^ «­ ^ ­ e l . é u k k e n heeft * " • £ u I v e "ron,an m o e t zijn, andere stukken

^

^^S^^^^rtir^S'over » h I * é n* e r^r chiri M~*

Barrenkrona was uitstekend e V 3 echter of „Het verwisselde £ ^ £

£ ?

i

i

deuren met ratelend geweld achter hem d i c h t . . . Een s c h o k . . . toen stond de auto s t i l . . . en zag er heel onschuldig

Twee mannen snelden toe, tilden Drewes uit den wagen en legden hem op een divan. Toen viel Daisy bijna boven op h e m . . . Ze s n i k t e . . . „John heeft me alles v e r t e l d . . . wat hij met u heeft gedaan! O, arme! Maar waar­ om bent u ook zoo eigenzinnig? Ik noud toch zooveel van hém!" „Is Sol dan niet dóód ?" vroee Drewes hijgend. „Neen, natuurlijk niet! Hoe komt u daarbij ?" Ja, hoe kwam hij daarbij? Zijn blik­ ken zweefden naar den stoffigen wagen tegenover hem. Toen begreep Daisy opeens. Ze kon het niet helpen, maar ze móest lachen'... „Schaam u, vader! Dat is immers zijn nieuwste reclame­campagne! De draad­ loos bestuurbare auto! Dat hadt u toch direct moeten begrijpen! Hij zit thuis en bestuurt .met behulp van zijn toestel, televisie­apparaat en uitmuntende kaar­ ten, waarop alles staat aangegeven, zijn auto net zoo zeker alsof hij zelf achter het stuur zat ...." ­

\

HET ONSCHENDB AAR VERTROUWEN

20 —

.

^

£

£

vooral Dirk Verbeek als Baron ^ ^ ^ »■ ^twgelen

Drewes zette groote oogen op en Daisy klopte hem met haar vinger­ toppen op den s c h o u d e r . . . „Misschien was het tóch niet zoo kwaad, indien u zich met hem asso­ cieerde, vader! Het zou ook voor uw firma wat nieuws zijn, de draadloos bestuurbare auto!" Drewes beet schijnbaar woedend OD zijnj onderlip, maar hij dèèd slechts zoo omdat zij zich schaamde en hij verlegen w a s . . . Innerlijk was hij van dezelfde meening als zijn d o c h t e r . . . 6Ven k t e r Tohn d a t Z d °°k tegen Nu heet Drewes* firma reeds lang­ s Drewes & Sol!

De auto vloog de verlaten heide over en den heuvel op. De drie inzittenden keken naar het jachthuis, dat daar eenzaam boven op den heuveltop stond. „Voor geen geld der wereld zou ik daar willen wonen," verklaarde lady Audley met een huivering. „Hoe een­ zaam! Er is nergens een ander huis te zien." De jonge geestelijke, die tegenover haar zat, knikte. ,,Ik ben benieuwd," zei hij, ,,wat voor soort van kluizenaar hier woont." Daar werd plotseling de voordeur geopend ; een man rende den verwaar­ loosden tuin door, terwijl hij, met de armen zwaaiende, aan den auto te kenen gaf te stoppen. „Stop !" beval lady Audley door de spreekbuis aan den chauffeur. Een groote man, zonder hoed, met grijs haar, verscheen ademloos aan het portier. „ G a a t u naar Teigncombe?" vroeg hij. „Excuseer mij, ik ben dokter, mijn naam is Keighley. Iemand hier heeft een ongeluk gekregen en nu geestelijken bijstand noodig." „Ah !" De uitroep van den geestelijke trok de opmerkzaamheid van den dokter. „Hij is stervende, mijnheer," ging hij voort. „Als u. . . ." „Wel zeker !" antwoordde de jonge­ man bereidwillig. „Natuurlijk, wil ik hem helpen ! Wacht u maar niet op mij, lady Audley. Ik zal later wel naar Teigncombe loopen." „Maar mijnheer Allendale. . . ." Dokter Keighley keek haar aan. „Mijn patiënt is vanmorgen gedurende de jacht in een doornhaag gevallen. Hij is blind ! Het is een treurig geval. Zijn hersenen zijn aangedaan. De minste schok, de geringste opwinding zal hem dooden ! Hij verlangt dringend naar geestelijken bijstand en schijnt een heimelijk verdriet te hebben. Het is een geluk dat deze heer juist. . . ." Allendale viel hem in de rede: „Laat mij u niet ophouden, mevrouw. Ik zal met genoegen straks wandelen." Hij groette de dame beleefd, steeg uit den auto en volgde haastig den dokter. „Hierheen, mijnheer! De kamer is donker, maar er is niets waarover u kunt vallen." De dokter opende de deur van een kamer. B ij het flikkerend haardvuur zag de heer Allendale in den donkersten hoek van het vertrek een rustbed en daarop een menschelijk wezen, wiens hoofd geheel verbonden was. „Deze geestelijke kwam juist hier J

N.V. KLEEDERMAKER1)

niiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui

„Ik heb er voor geboet I" Hop 51r Edgar klagend uit. „Ieder uur... vflf laren I Ik heb alles gedaan om het te vergelen; ik heb ml) bedronken, ik heb me verdoofd; niets hielp, liet was gemeen, laai. Ik kon niet slapen. Het leven was me een hel. Ons weinige geluk was verwoest. En Ik heb haar bemind, begrijp Ie. Ik bemin haar nog, zw(ln die Ik was. Ik kon niet bulten haar en daarom stal Ik haar... om haar te verliezen !'• Hill till Itlll 11) Itl Ml llill IIII11 Ittltli I1IMJIIIIIIII11III ■ III ■ lil ■ Ullt II IJ lilt ■ II llll II II ■ ■ IlUIIinllll 11 HIHIim

voorbij," legde de dokter uit op kalmen toon. ,,Is hij een bedrieger ? Een zwende­ laar ? Hou je me voor den gek ? Hoe kom je zoo opeens aan­hem ? We zijn mijlen ver van eiken sterveling verwijderd. De duivel haal je, Keighley, als je me bedriegt !'.' ,,Ik bèn geestelijke," viel Horace Allen­ dale hem op kalmen, waardigen toon in x de rede. De twistzieke geagiteerde stem, die uit de zwachtels kwam, ging voort : „Snij uit, Keighley ! Sluit de deur ! Laat geen mensch binnen — hoor je ; een mensch ! — Ook mijn vrouw niet ! .aat niemand luisteren ! Zet een stoel hier, mijnheer, vlak bij mij. Ik kan niet schreeuwen. Ik ben stervende ! Is Keighley weg ?" De dokter keek Allendale waarschu­ wend en beteekenisvol aan. Deze laatste begreep den emstigen blik. De patiënt moest rustig gehouden worden. Hij herinnerde zich de woorden van den geneesheer : de minste schok, de gering­ ste opwinding zal hem dooden. Allendale knikte geruststellend. Hij wist uit ervaring hoe in dergelijke omstan­ digheden gehandeld moest worden.

Ï

Keighley sloot de deur. ,,Is hij weg?"

„Ja!" .,Zijn we alleen?"

„Ja!" „Kan­ geen mensch ons gesprek afluis­ teren ?" „De deur is gesloten ; we zijn alleen in de kamer. Spreek zacht, ik ben vlak bij u ! Wat kan ik voor u doen ?" Allendale leunde voorover. De stem van dit menschelijk wrak kwam hem

bekend voor. Ongetwijfeld had hij deze bijtende stem meer gehoord. Maar waar ? Hij pijnigde zijn hersens tevergeefs om het te weten. Een lichte rilling doorliep hem. Hij voelde als 't ware bijna instinctief 'n zekere onbehaaglijkhtidin zich opkomen. 't Was hem alsof er iets in dien man hem herinnerde aan een vroegere, onaan­ gename gebeurtenis in zijn leven. De stem van den zieke brak zijn overpein­ zingen echter af en Allendale boog zich dieper over het bed van den tot sterven gedoemden man. „Zweer dat je geheim zult houden wat ik je ga vertellen," ging de stervende voort. „Ik moet je een bekentenis doen. Ik. . . . " „Niemand zal iets vernemen. Ga voort!" „Geef me je woord !" „Ik heb het gegeven," antwoordde Allendale; toen, de ongeduldige beweging van den zieke bemerkende, ging hij voort: „ik geef u mijn woord van eer dat ik uw vertrouwen in mij door woord noch daad zal beschamen." „Goed !" De zieke kromp ineen op het rustbed en kreunde van de pijn. „Jaren geleden — vijf jaar geleden — werd. ik verliefd op een meisje; ik was een jonge gek ! Zij is nu mijn vrouw." „Dat is de gewone loop der dingen," merkte Allendale op. „Om 's hemels wil houd mij niet voor den gek. Spot niet, of ga heen ! Wat wil je?" „Ga v o o r t ! " zei Allendale, het verwijt aanvaardende. „Zij was half­geëngageerd met een anderen kerel. Zij schreef hem een brief

|_

"Old Bond Street' DAMES­ EN HEERENKLEED1NG NAAR MAAT LEIDSCHHSTRAAT 49 TELEFOON

Scène uit „Zijn T e s t a m e n t " , een t o o n e e l s p e l in vier bedrijven d o o r A r t h u r W. d a t d o o r „ H e t S c h o u w t o o n e e l " over het v o e t l i c h t w o r d t gebracht.

3­1­6­1­2

­

21

­

Pinero,

-. 1

en haar moeder vertelde mij wat de inhoud ervan was. Zij vroeg hem met haar t e trouwen. Hij antwoordde. Ik stal den brief. . . . " „Sir Edgar 1" „Waarom vertelde Keighley je mijn naarm ? Waar was d a t voor noodig! I k wilde niet d a t je het zouweten ! D a t heb ik hem toch gezegd ! Verdoemd zal hij. . . ." De and ir stuitte vlug den stortvloed van verwenschingen door te zeggen: „Hij heeft mij niets verteld ! E n w a t wensch je me nu te zeggen ?" Zijn stem klonk opeens hard. „ J e veracht me, hè ?" mompelde Sir Edgar, „ ' t Is. met mij gedaan, j a ! Ik ben stervende ! En nou kan ik dien brief niet vergeten. Als Stella hem vindt. . . ." Hij keerde zich om en greep met zijn hand onder zijn peluw. „Ik heb hem hier. H e t was 't laatste ding, d a t ik zag . . . voor ze me blinddoekten. Het laatste ding, maar een... 't Hindert niet! Hier is 't..." Met bevende hand hield hij den brief omhoog. „Neem dit," zei" hij, „en verbrand t. „Verbranden ?" „ J a , dadelijk ! Voor iemand 't ziet! Verbrand ' t ! Ik heb je woord. . . ." „ E n het kwaad, dat je stichtte ?" „Ik heb er voor geboet !" riep Sir Edgar klagend uit. „Ieder uur — vijf lange jaren! Ik heb alles gedaan om het t e vergeten : ik heb mij bedronken ; ik heb me verdoofd; niets hielp.' - Het was gemeen, laag ! Ik kon niet slapen ! — Het leven was me een h e l ! Ons weinige geluk was verwoest. — E n ik heb haar bemind, begrijp je ? Ik bemin haar nog, zwijn die ik was ! Ik kon niet buiten haar. En daarom stal ik haar. . . . om haar te verliezen ! Zij was verder van mij, dan wanneer zij dood en begraven was geweest. W a t waren we ver van elkander verwijderd ! Ik kon haar onbevangen, sprekende oogen niet ontmoeten. Wat heb ik geleden, maar het kwaad was gedaan en kon niet meer ' ongedaan gemaakt worden. Ik moet het verantwoorden. . . . " Allendale's oogen waren op den brief gericht, dien Sir Edgars bevende vingers in de zijne hadden geduwd. Een flikkering van het vuur viel op de enveloppe. „Het Mommouth-Hotel," las hij. Sir Edgar begon plotseling hevig te snikken, als een kind, en toen hij weer sprak, ijlde hij.

Wanneer U bedenkt, dat in de modellabrieken van Blue Band moeite noch kosten worden gespaard om het volmaakte te bereiken . .

" I k gel.mik sinds eenigen lijil l ' w Kare-J.olion en Ix'ii verlmasd over de verbliiiïcmle uitwerking dun m m .

Mee-eters verdwijnen bij het gebruik onmiddellijk

9CHERK

Wanneer U nu eens de kwaliteit met aandacht proeft . . . . Wanneer U beseft, dat Blue Band 30 cent per hall pond kost . . Dan . . . . koopt U n a t u u r l i j k u i t s l u i t e n d Blue Band - versch gekarnd I

en een u r l i l i : . rrine linl verschijnt . . ." Zoo sehrijft ons woordelijk

i r n lier verljriiiksters van onze

BAN DEN

HET W E E K B L A D

JAARGANG 1929

CINEMA & THEATER

EEN GEBONDEN JAARGANG VAN HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE

..HET WEEKBI AD"

„INNOXA"-ARTlKÈLE

CINEMA

HET MELKDIËET VOOR D E HUID = 's Morgens en 's avonds ge dat Uw teint gezond, Uwe bruikt voor het wasschen huid zacht, gaaf en stevig van het gezicht, zult U wordt en kleine huidaanspoedig bemerken, doeningen verdwijnen.

&

THEATER

is een bezit, dat u nog vele aangename uurtjes kan verschaffen. Het brengt u in herinnering al hetgeen „Het Weekblad" u bood, zoowel interessante films en tooneelstukken als den overigen lezenswaardigen inhoud. Zij zullen u in rustige uurtjes nog dikwijls bezighouden. Het is d e moeite waard o m e e n Jaargang van HET WEEKBLAD, te laten Inbinden e n e e n plaatsje in uw woning te geven.

K

"\K;,iï'?sz atfgsastt eggs Baa-

Bestel daarom nog heden een exemplaar van den band bij uwen leverancier, of rechtstreeks bij de Administratie, GALGEWATER 22, LEIDEN, onder bijvoeging van het bedrag ad f 1.50 in postzegels, door toezending van postwissel of storting op postrekening 41880.

is overtuigender dan onze eigen lor. eH vele van dergelijke waurdeerende uitingen zijn in ons bezit.

Soherk Faoe Lotion

Allendale zat met den brief in zijn koude handen, er naar starende, zonder zich te bewegen en nauwelijks de wartaal hoorende van den ten doode opgeschreven man. De geluiden in de kamer stierven weg. Sir Edgars vingers zochten die van Allendale, vond ze, greep ze krampachtig vast. Een oogenblik later ontspanden zich de vingers. Sir Edgar zuchtte. Allendale sloop voorzichtig op de teenen naar de deur. „Dr. Keighley !" fluisterde hij. De dokter stond op v a n een stoel in de hal. Een vrouw kwam te voorschijn van achter een gordijn en gaf een kreet, toen ze Allendale zag. „Ga niet naar binnen, lady Wetherby," raadde de dokter. „Hij slaapt, geloof ik," zei Allendale. „Stella, heb je mij vergeten ?" Hij stak de hand naar haar uit ; de dokter trad onderwijl de ziekenkamer binnen. Lady Wetherby haalde diep adem. „Jij hier, Horace !"

;

LUXOR PALAST

AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE PROGRAMMA'S

TE R O T T E Ï

•

— ->) -

u-L*i*.^. — i , .

,. - « a j f ?

I,

•.

„Ik wist het niet! Men had mij zijn naam niet genoemd." '.ei hij rustig. „Hoe 't zij, ik ben gekome ,. Waarom ben j e hier — in Devonshire?'' „Mijn gezondheid had geleden. Ik ben in een gemeente in het Oost-Eind, zooals je weet," zei hij. „Een neef van mij bood mij aan een reisje met zijn auto te maken. Dat heb ik aangenomen." Hij sprak er maar op los. , ,,Is je taak hier afgeloopen ?" „Ik geloof van wel !" „De auto wacht nog steeds." Zij keek hem aan met een kouden blik uit haar staalblauwe oogen. „Laat hem wachten," zei hij eenvoudig. De dokter kwam terug. „Hij is bij kennis," zei deze op fluisterenden toon. „Hij wenscht niet gestoord te worden." Lady Wetherby boog het hoofd. „Roep mij als"ik noodig ben," zei ze en ging heen. „Zij heefteen hondenlevenbij hem gehad," mompelde Keighley. „Een dronke;i ruwe kerel. Het is niet nobel om zoo van een stervende te spreken, maar soms eischt dit de rechtvaardigheid tegenover de levenden. Hij heeft haar beleedigd en mishandeld — haar hier op deze eenzame plaats als begraven — ver van familie en vrienden. En zij was altijd zacht, vriendelijk, lijdzaam. Als hij nuchter was, was niets te goed voor haar. Maar hij was zelden nuchter. Hij dronk als een visch. Misschien is u verwonderd, dat zij zoo kalm i s . ." Vavoig op pap. 20

BEZOEKT H E I

REMBRANDT THEATER

^A—_

Selierk-Kuee-I.olion.

* ij liehoeven hieraan niels loe Ie voegen, «anl deze uitspraak

dr Kroia S. Mimlcman P < frrdtjh M'.. A m .

ABONNEERT U OP

(;eziehls|iuistjes en

23 -

■..:■­,,

, / . ­ ­ ^ . ­

v

. . .

; ­

^

^

■

■

^

.

;

.

^

^

^

MADY

OOOB ­OINOEN..

W O O R D E N VAN ANNIE DE H O O G ­ N O O Y

MUZIEK VAN HENRI C. VAN PRAAG

w?

,,'. G. te A M S T E R D A M . We p U 1 * e n in ii«ze rubriok geen rolverdeeling. Even» min mogen we U opgeven wanneer een Muziek van ROBERT 5TOLZ film in Amsterdam vertoond worde. De biosaoopdirecteuren weten dit vaak zelf ROTTERDAMSCH OPERETTE­GEZELSCHAP slechts een dag te voren. Jetta Goudal speelde in een United Artists­Film, te» 'a de zoo voortreffelijke opvoering van had, behoeft het nauwelijks gezegd te wor­ zamen met Lupe Velez. De gevraagde foto 's worden I I gezonden. „Augustijn" —■ met als „tusschen­ den, dat we er het volle pond van kregen Maar volstrekt niets minder was zijn gerecht" een reprise van „Een par­ S. L. N. te M E D A N . Regisseur Hanns tijtje Poker" — komt het Rotterdamsch Ope­ tegenspeelster Pola Cortez als Mady, waar­ Schwarz kunt U schrijven p.a. Ufa, Kocb­ strasse 6—8, B erlijn. Adres William Haines, rettegezelschap thans weer kranig voor den van zonder voorbehoud gezegd kan worden, dag met de alleraardigste operette, waarvan de dat ze een besliste aanwinst is voor dit ge­ Metro­Goldwyn­Mayer Studios, Culver­ City, . Californië. even goed gevonden als vermakelijke intrige zelschap. Zij beschikt over een krachtige, glashel­ E. S. te N I J M E G E N . Antwoordcoupons een zeer goed geslaagde variatie vormt op de zijn aan ieder postkantoor a twintig cents steriotiep geworden liefdesgeschiedenissen der dere Stem, beweegt zich met gratie, weet te verkrijgen. Harry Liedtke is den 12en zich smaakvol te kleeden, speelt met tempe­ moderne Operette­libretto's. October te Königsberg geboren. Hij is thans Het hoofdmotief wordt gevormd door een rament en verstaat ook de kunst, waar dit voor de derde maal getrouwd. M e t zijn schijnhuwelijk tusschen de allerbekoorlykste noodig is* een dramatisch tintje aan haar sprekendefilms heeft bij slecbts matig succes. Mady en den voorzitter van den „Celiba­ spel te geven; juist genoeg om heel even te Zijn adres is B ismarckallee 16, Berlijn. Hij tairenbond" Graaf Anatol Welsberg; een doen meevoelen. Wat kan men meer ver­ draagt zijn waren naam. schijnhuwelijk, dat gesloten heet te worden, langen? A. v. d. W. te G O U D A . Cees Laseur Die twee waren den geheelen avond door om Mady tot „gescheiden vrouw" te „ver­ kunt U naar den Stadsschouwburg te Am­ heffen", hetgeen noodzakelijk is, zooals ze de domineerende figuren, die al het verdere sterdam schrijven. Iwan Mosjoukin woont althans beweert, om bij een huwelijk met den om hen heen tot b\jzaak maakten; maar, Kurfürstendamm 195, Berlijn. Hij is met door haar uitverkoren B aron Aristid Stelzer, het dient gezegd, dat hun rollen daartoe ook Agnes Petersen gehuwd. Igo Sym krijgt het millioen niet mis te loopen, dat zijn alle aanleiding gaven; alle andere rollen in ook een beurt. Nog een beetje geduld oefenen. excentrieke tante hem toegezegd heeft op den deze operette zijn van belangrijk minder dag van zijn huwelijk met — uitsluitend beteekenis. M. v. H . te ' s ­ G R A V E N H A G E . Wend Waarmede echter niet gezegd wil zijn, dat een gescheiden vrouw! U tot den directeur der Deutsche Film» schule, Sonnenstrasse, München. De kans Deze intrige zou nogal zonderling en ge­ de andere medespelenden minder goed wa­ van slagen is echter zeer gering. Kennis zocht zijn, als zij niet van a—z verzonnen ren; integendeel, allen waren volkomen op der moderne talen is thans een eerste ver­ bleek te zijn door Mady, die dit paarden­ hun plaats: Lotte B artschat was weer voor­ eischte. middel aanwendt om den graaf, op wien zij treffelijk als Clo B ernas; Oct. van Aerschot J. Z. te R O T T E R D A M . Wladimir Gaide. tot over de ooren verliefd is, maar die als was hoogst vermakelijk in zijn niaisrol van row heeft een film in Rusland vervaardigd. verstokt celibatair voor haar onbereikbaar Baron Aristid, de pseudo­verloofde van May Mc. Avoy filmt bij de First National als echtgenoot lijkt, ongemerkt tot een hu­ Mady. te Hollywood. Hella Moja, geboren 18 Jan. En zoo mogen ook Joh, Heesters, Alex welijk met haar te dwingen. kreeg baar eerste tooneelonderricht van NatuurJIjk weet zij haar schijn­echtgenoot Hock, Jac. Kaptein en John Schilthuizen — Emanuel Reicher en Frieda Richard. Haar gedurende drie onderhoudende bedrijven deze laatste had weer een welgeslaagd type eerste filmcontract sloot zij bij de ,,Decla" zoodanig in te palmen, dat hij zijn eere­ gemaakt van den wagon­lit­conducteur — filmde later bij de „Terra" en richte toen baantje van voorzitter van den Celibatairen­ met eere genoemd worden. een eigen filmgezelschap op. Zij raakt thans De hoogste lof komt ook toe aan de bui­ langzaam aan in het vergeetboekje. U w bond met het meeste genoegen verwisselt andere vragen beantwoorden we volgende voor dat van gelukkigen en dol­verliefden tengewoon mooie en suggestieve tooneel­ week. décors. echtgenoot. De hotel­hal met uitzicht op het be­ K. L. te S C H I E D A M . Het adres van Al wat daar verder om dit tweetal heen regisseur Holger­Madsen is Aschaffenbur­ gebeurt, is slechts franje, die ons toeschou­ sneeuwde berglandschap met de rodelbaan gerstrasse 5, B erlijn. James B auer is den wers maar matig interesseert, ofschoon er­ gaf een volmaakte illusie van het winter­ lsten Maart te Hamburg geboren. Camilla kend moet worden, dat die „franje" met sport'centrum; dit décbr streed om den von Hollay werd den 7en November te voorrang met dat uit het derde bedrijf: het • veel goeden smaak en vakkennis is aange­ Boedapest geboren. Zij trad op zestien complete interieur van een slaapwagen, bracht. jarigen leeftijd voor het eerst in de Geisha waarbij zoowel doorheteigenaardige rhythme De muziek — hoewel niet uitblinkend op. Haar eerste film­engagement was bij de door originaliteit — is over het algemeen van de voortijlende locomotief als door de Star­Film te B oedapest. wel bekoorlijk en hier en daar ook wel illu­ op­en­neer­dansende telegraafdraden en de Fr. v. K. te H E N G E L O . De film „Lucht­ stratief; het aardige duet „Mady, mijn lieve nu en dan voorbijvliegende seinlichten, de kasteelen" draagt den Engelschen titel illusie van den voortsnellenden trein volko­ Mady" behoort wel tot de best geslaagde „Chassing Rainbows". Charles King is ge­ gedeelten; ook enkele pittige walsmotieven, men werd weergegeven! trouwd. Leeftijd vermelden we niet. Eugen Met deze opvoering bevestigt het Rotter­ Klöpfer is getrouwd en den 3en Maart doen het bijzonder goed. jarig. De gevraagde foto's worden gezonden De vertolking stelt zeer hooge eischen, damsch Operettegezelschap de door ons uit­ hoofdzakelijk aan de beide hoofdpersonen, gesproken verwachting, dat het in de bedoe­ R. B R. te ' S ­ G R A V E N H A G E . Harry Liedtke is den 12en October te Königsberg Mady en Graaf Anatol; daar Jac. van B yle­ ling ligt, het allerbeste op operette­gebied te ARN. VAN R A A L T ^ Jr. geboren. Speelde, voor hij naar Berlijn kwam, velt laatstgenoemde rol voor zijn rekening geven. tooneel te Freiberg en Göttingen. Hij was in verschillende films de partner van Henny Porten en Pola Negri. W. G. te A M S T E R D A M . In ons land zijn geen filmscholen. Adres van Henk Kleinman : Vijzelstraat 98, Amsterdam. Films onder regie van Kleinman vervaardigd zijn: „Droomkoninkje" en „Zeemansvrouwen". Verdere plannen zijn niet bekend. Henri de Vries is in Hollywood. P. d. N. te R O T T E R D A M . B rigitte Helm is getrouwd. Zij treedt ook voor de spreken­ de film op. Erich Pommer is geen regisseur maar productieleider. Regisseur van „Lieve­ ling der Goden" was Hanns Schwarz. U kunt Pommer schrijven per adres, Ufa, Kochstrasse 6­8, B erlijn.

Van ALFRED G R U N W A L D en L E O STEIN

J e e Uwee rend.

m£ s

HLM ENTHOUSIASTEN

33

B m

S

$

w

^^^g^^^

m

ün ^ËF=£ In een hoekje op den zolder, Tusschen speelgoed van het k i n d . . . O, t gebeurt daar toch zoo dikwijls, Dat j e een of ander v i n d t . . . 'n Strookje van een wiegekleedje, 'n Handwerk, waar j e trotsch op ging. Door j e handen gaat het voorwerp, Door j e brein, d'herinnering. '

In een oude portefeuille, In een koffer of e e n kast, In e e n oud, versleten mantel, Of e e n jas, die niet meer p a s t . . . Vind j e soms na lange jaren 'n B riefje, 'n droom op 'n stuk papier. J e doorleeft voorbije tijden, 'tVodje wordt e e n souvenir.

M A I S O N Q D I Q T ■>

PLACE D E L A

M A D E L E I N E ,

Fabriek van Artistiek

P A R I J S

Specialiteit voor geschenken in 'zilver en verzilverd metaal

Zilverwerk Gevestigd m

1930

GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE ­­24 »»»•>>•»>•»•*•.

­

­ ■~"­:

DE SLAAPWAGE N

­ ­i 1 1

■ alÊlSi?

1 'Z2

25 ­

Vervolg? van pap. 23

„Ik begrijp 't," antwoordde Allendale. „Maar ze is een te eerlijke vrouw om een verdriet te veinzen, dat ze niet gevoelt. Zij hadden dezen morgen een hevigen twist naar aanleiding van een verzoek van haar moeder om bij haar te komen. Sir Edgar vertelde mij alles vanmorgen. We zouden gaan jagen ; hij kwam reeds half dronken op het rendez-vous en heeft den geheelen morgen niets gedaan dan brandewijn zóó uit een flesch drinken. Daardoor is het ongeluk gebeurd. Heb je haar oog gezien ?" „Neen, ze stond met haar rug naar het licht," zei Allendale. „Hij sloeg haar over de ontbijttafel. .Hij vertelde het mij zelf, scheen er nog grootsch op te gaan. Iedere andere vrouw zou hem reeds lang verlaten hebben. Zij niet. zij bleef haar plicht doen; trachtte een beter mensch van hem te maken. Er was echter niets goeds meer in hem." Keighley ging naar de deur, opende ze en keek naar binnen. „Ik kan niets meer voor hem doen," zei hij tot den jongen hulpprediker, „want het is het begin van het einde." Een oogenblik later kwam hij haastig de hal inloopen. „Bel dadelijk om lady Wetherby," riep hij. „Haar echtgenoot is stervende !" Allendale keek haar na, toen zij beneden kwam en zich naar de sterfkamer spoedde. Eerst nu zag hij, dat ze een blauw oog had. Een lange stilte volgde. Eindelijk kwam ze de kamer uit. „Het is voorbij," zei ze kalm. „Mijnheer Allendale, als de auto nog wacht, kunt u dokter Keighley een dienst bewijzen. Hij moet nog een zieke bezoeken te Teigncombe, en zijn paard is kreupel." „Ik blijf hier! Hij kan mijn plaats innemen," antwoordde hij. „Laat mij hier blijven, Stella, en je in deze droevige omstandigheden helpen." „Ik heb je hulp niet noodig. . . . er zijn bedienden in huis." „Een vriend. . . ."

Zij herhaalde dit woord op verachtelijken toon. • , „Ik zou het liefst willen, dat je heenging," zei ze ernstig. „Jouw tegenwoordigheid maakt mij beschaamd. De laatste vijf jaren heb ik het bitter betreurd, dat ik je een brief geschreven heb. Daarin vroeg ik je wat geen meisje vragen zou: mij te helpen, te beschermen, in werkelijkheid mij te trouwen. Natuurlijk nam je niet de minste notitie van mijn smeekbrief. " „Integendeel," antwoordde hij, „ik schreef je nog dien elfden dag. Dertig minuten nadat ik je brief ontvangen had was mijn antwoord gereed." „Schreef je ?" Haar toch al bleek gelaat was zoo mogelijk nog witter geworden en met bevende lippen sprak ze de beide woorden: „Ik, schreef ! Ah, daar is de dokter !" Keighley kwam de hal weer in en Allendale ging hem tegemoet. „Ik hoor dat u nog een patiënt moet bezoeken te Teigncombe. Mijn neef heeft mij zijn auto teruggezonden, maakt u er gebruik van. Ik blijf nog hier. Lady Wetherby en ik zijn nog. . . . oude kennissen." „Het is zeer vriendelijk van u en 't komt mij erg gelegen," verklaarde de dokter. „Ik zal zoo spoedig mogelijk terugkomen, lady Wetherby, om u zooveel mogelijk te helpen." „Dank u," antwoordde zij. De beide mannen liepen naar den auto. Allendale gaf den chauffeur zijn orders ; de geneesheer stapte in en voort ging de wagen. Allendale keerde alleen in huis terug. Hij vond Stella leunende op den schoorsteenmantel in de hal en starende in het vuur. „Ik schreef je," begon hij weer, „ik smeekte je bij mij te komen. Ik bood je een tehuis aan bij mijn moeder* tot we konden trouwen — ik dankte je uit het diepst van mijn .hart, dat je me hadt doen weten hoe de zaken stonden. Als ik maar had kunnen raden, — als

Foto Godfe. de Groot

DE DUETTISTEN JOANITA EN MAURITS DE VRIES, twee graag geziene gasten in het Nederlandsch Cabaret

Jtwuse en springende

lippen

PUROL

In dooui. v . n 30-60 «n 90 et. Tubt «0 cl Bil Apoth. en Droglittn

ik het minste vermoeden gehad had, dat je vader je wilde dwingen met Sir Edgar te trouwen. . " „Ik heb je brief nooit ontvangen," zei ze, zonder op te kijken, ,,Ik wachtte dagen lang, doch tevergeefs." „De brief was geschreven. . . ." Ze sprong plotseling op en keek hem aan. Wetende hetgeen hij wist, was er geen geheimzinnigheid in het niet ontvangen van zijn brief. Er klonk dan ook niet de minste verwondering uit zijn woorden. Dit viel haar op en het was haar, onbekend als zij was met haar mariS bekentenis, onbegrijpelijk. „Ge chreven," herhaalde zij.

„Ja!"

„Maar niet gepost," vervolgde zij snel. „Dat bedoel je zeker ? Wil je me wellicht vertellen, dat er een verzuim plaats vond ? Dat. . . . jij. . . . jij vergat hem te posten ?" Haar stem was vol verachting en haar oogen schitterden van woede. „Hij werd geschreven en gepost," verklaarde hij. „Geen enkel oogenblik heb ik gedacht dat je hem niet ontvangen hadt. Ik kon niet bij je komen. . . ." „Je was arm," ging ze langzaam voort, „en ik ook. Jij hadt niets en ik had niets. We waren twee — paupers!" „Stella, ik begrijp je niet." „Nu heb ik geld. Sir Edgar had geld, wat hem overigens ook mocht ontbreken. Ik ben nu een rijke weduwe. Ah ! mijn vader had reeds het oog op de rijke bezittingen. Dit was alles waarin hij belangstelde. Het was hem onverschillig dat hij mij verkocht. Het eenige waaraan hij dacht was, dat Sir Edgars geld hem voor schande zou vrijwaren. Tempora mutantur, et nos mutamur in Mis ! Is dat niet een Latijnsch spreekwoord ? De tijden zijn veranderd en wij zijn veranderd met hen." Hij staarde haar in de grootste verwondering aan. Zij was zeer ontroerd en er was een vijandige blik in haar oogen. „Wat bedoel je met deze woorden ?" vroeg hij verward. „Jij was altijd eerzuchtig," zei ze langzaam. „Toen we nog jong waren sprak je altijd van macht en rijkdom. . . ." „Ik heb deze dwaze verlangens reeds lang overwonnen," antwoordde hij vriendelijk. „Geld en invloed zijn niet afhankelijk van elkaar. Ik ben nog steeds een pauper, Stella, en toch heb ik veel macht en invloed onder de hardwerkende eerlijke arbeidersbevolking van het Oost-Eind. Ik koester geen anderen wensch dan te blijven die ik ben." „Dan behoeven we niet langer over den brief te spreken," zei ze. Hij had de hand in den zak, waarin de noodlottige brief zat. Een oogenblik aarzelde hij, toen antwoordde hij : „Ik wensch slechts dat we elkander goed verstaan. Jij vereerde mij met dien

brief om het vertrouwen dat je mij betoonde. . . . " „En dat ik thans bitter betreur, viel ze hem in de rede. „Ik vertelde je in mijn antwoord, dat ik 'je des te meer liefhad om het vertrouwen dat je mij betoonde," ging hij voort. „Stella, ik ben den ongelukkigen doode, die daar ligt, nog niet vergeten ; ik vergeet niet dat het geen man betaamt, woorden van . . . . van liefde te spreken tot een vrouw, die in jouw omstandigheden verkeert. Maar ik heb het recht te zeggen, dat slechts . een ellendige gebeurtenis oorzaak is, dat je thans tegenover mij staat als een weduwe en niet. . . . als mijn vrouw. Ik wil hier verder niets van zeggen ; slechts dit: laat me je vriend zijn, laat me je helpen, raadgeven als een broeder." De vijandige blik in haar oogen was niet verdwenen. Zij kwam een stap nader, haar handen hingen langs haar zijden, doch haar vuisten waren gebald. „Jij wist dat ik jouw brief niet ontvangen had ?" „Ik weet het !" „Ah !" — Er was een wereld van verachting in dit eene woord. Zij keek hem recht in 't gelaat en barstte toen in een vloed van woorden los. „Of het antwoord was nooit geschreven of geschreven en niet verzonden," riep ze uit, „Je wilde niet dat ik het kreeg. Je erkent zelf dat je weet dat ik het niet ontvangen heb. Je hadt me niet noodig. Maar thans, nu ik rijk ben, nu ik je kan helpen, in plaats.je tot last te zijn, nu wil je 't ongedaan maken. Ik geloof je niet meer. Ik zou gek zijn als ik je geloofde. En jij : jij liegt en bedriegt. . . ." — Zij bedekte haar gelaat met de handen en barstte in snikken uit. Al het verdriet, de beleedigingen, teleurstellingen en ellende van de laatste vijf jaren kwamen thans tot een geweldige uiting. En Allendale stond voor haar, de rechterhand in den zak en in die hand den brief, die zijn rechtvaardiging was. Het brandde hem in de hersenen: „Neem hem, lees hem !" en bijna haalde hij hem te voorschijn : doch dan liet hij de hand weer zakken. Hij had zijn woord gegeven. Radeloos staarde hij haar aan en beet zich op de lippen. Hij kon zich rechtvaardigen ; kon haar den brief van Sir Edgar toonen ; kon haar in de armen nemen . . . . Maar het zou een veroordeeling zijn van den overledene, die een geheim in zijn handen had gelegd. Hij mocht hiervan geen misbruik maken. Hij mocht zijn woord niet breken Hij scheen alleen te staan in de wereld. Hij hoorde niet langer haar snikken. Hij scheen op een hoogen berg te staan en in een dal te staren vol kleinzielig, vergankelijk eigenbelang. Hij liep naar den haard, haalde den brief te voorschijn en wierp hem ongezien in het vuur. „Stella," zei hij en hij voelde zich verlicht alsof een last van zijn schouders gewenteld was. „Stella, ik kan je het vertrouwen in mij niet opdringen. Maar hier in tegenwoordigheid van een doode geef ik je mijn woord, dat ik je den brief gezonden heb, dat ik lange jaren geloofde dat je hem ontvangen had , dat ik op den dag der afzending uren lang aan het Waterloostation trein na trein heb afge-

Pota Godfried de Groot

CHARLOTTE

KOHLER,

de actrice, die behalve door haar optreden bij Het Amsterdamsch Tooneel, ook groote bekendheid verwierf door haar declamatie-avonden.

wacht. Dat ik eindelijk in wanhoop naar huis ging, om dien avond van je huwelijk met Sir Edgar te lezen. Wat je hiertoe gebracht heeft, heb ik nimmer geweten. Je was de vrouw van een ander. Nu ben je vrij en heb ik het recht je de waarheid te zeggen. Ik heb nimmer tegen je gelogen. Het geheim van den brief kan ik je niet ontsluieren. Denk dat niet ! Ik kan niet ! Als dokter Keighley terugkomt moet ik gaan. Mocht je eenmaal tot de overtuiging komen, dat ik je vertrouwen nimmer misbruikt heb, schrijf me dan en ik zal terugkomen." Zij stond voor hem, onbeweeglijk. Eindelijk lichtte zij het hoofd op en bood hem aarzelend een hand Hij vatte ze verheugd en drukte er eerbiedig een kus op. „Dank!" mompelde hij en liep haastig het huis uit, den tuin in, om naar den geneesheer uit te zien. Deze werd echter langer opgehouden dan gedacht was. Het was frisch in den tuin en Allendale keerde in de hal terug, die nu verlaten was en wachtte daar tot de schemer viel, zich afvragende of hij Stella nog zien zou. Eindelijk kwam ze de trap af. „Ik heb naar een brief gezocht in Edgars schrijftafel, hij was van mijn moeder. Ze vroeg mij. . . . " „Ik weet het," zei hij vriendelijk. „De dokter vertelde 't mij. „Zij vroeg mij haar te bezoeken in het Mommouth-Hotel. We hadden er vanmorgen twist over. Hij nam den brief af, las hem en sloot hem weg. Ik kan hem niet vinden. Ik vind slechts dit." „Het Mommouth-Hotel," herhaalde hij. „Is dat niet. . . ." Hij hield eensklaps op. Hij herinnerde -

27

-

zich dat hij dien naam gelezen had op den brief, dien de overledene hem dien dag ter hand had gesteld. „Het is in Londen," zei ze, naar de enveloppe kijkende, die verfrommeld was en geen adres droeg. Ze haalde den brief te voorschijn. Allendale zag het niet ; hij stond met den rug naar haar toe in het vuur te scaren en zich afvragende, hoe zijn brief in een verkeerde enveloppe was geraakt. Een uitroep van verwondering en blijdschap deed hem omkeeren. „Het is jouw brief. . . . jouw lieve brief !" riep ze uit, terwijl tranen van geluk haar langs de wangen stroomden. „Hoe kwam hij aan jouw brief ?" Hij begreep alles, maar gaf geen antwoord. Hij nam haar beide handen in de zijne en zei ernstig. : „Het doet er niet toe. Dat behoort tot het verleden ; de toekomst is ons ! Mag ik den brief ?" Zij keek hem verrast aan, doch gaf hem den brief. „Het heeft gefaald," zei hij zacht in zichzelf. Toen liep hij naar het vuur en wierp zijn brief er in.

MIJNHARDT's

Hoofdpijn-Tabletten 60ct Laxeer-Tablette.n... 60ct Zenuw-Tabletten. 75ct Staal-Tabletten..90 ct Maag-Tabletten. 75ct Bij Apoth. en Drogisten

DE B E I D E MUZE 3

OPBOUW EN INSTUDEEREN VAN EEN STUK

D e Generale Repetitie. Langzamerhand naderen wij de g­e­ nera e >. Men zij er echter op bedacht, reeds zoo vroeg mogelijk zónder boekje te gaan repeteeren. Steeds zal men wanneer de souffleur begint, een alge­' w e e r ^ s n n 2 ^ 1 ^ b e i n e r k e n > om daarna n , t %ë e e i \ . S Ü J & e n d e lijn te zien. ~ l ? K Se 0f h^i l es ut er r> d ] e ook de uitvoering vier » ? l e n " . z a l , moet minsten! v i e r ­ o f v i j f repetities meemaken. H e t DlekLn T , g d e & e n h e i d 'de zwakkere plekken te leeren kennen en hij leert

BEZOEKT H E T

XE B E N H A A G

RAMON TAMELLO, DE HELD VAN 'T WITTE DOEK door H. B AKKER. Uitgegeven bij J. ffeynis Tszn., Zaandijk. H. B akker houdt van het „Witte­doek­ 2 ll\erPu' f tUige " P ^ a n i a k k e n " en dit stuk. Het kan zijn. dat een zeker genre amusementclubs behagen in deze stukken schept maar van waarde voor 't amateur­ toneel z.jn ze met. „Filmmaniakken" had

e 16tS m e e r t e z nda „ P r egt e n t 'en * ­een ­ stut stuk tvan nonsens" en«kon als dus­ 1Jn dan.g m ^ s c h i e n nog geapprecieerd worden. De regisseur doet verstandig mid­ Kamon Tamello, een blijspel in drie bedrij­ e m 1 t e aan 2i r t l j d aUe ei enaar ven waarin v.jf heeren en drie dames een o Li u " 'T S »en en rPders * <%heden Tr vvooral ook op de stemvolumen acht te rol vmden ,s zwak van inhoud en oninteres­ Voor deze repetities raad ik aan s aan. Hij, die „achter" bijhoudt, is ook sant van dialoog. Er is slechts één gegeven nu op zijn plaats en men trachte zoo­ m verwerkt er zijn geen zij­takken%n de e e S do o ?t etA e t g e h e ee Inc d­ 4as nt u ak f z Qachter elkaar door nd veel mogelijk de uitvoering zélf te schnjver heeft dit niet boeiend genoeg kun! nen doen om. hoe goed het ook zou worden scène­repetines te houden, indien dfi ^ n n g C , n ­ H , f h e e f t * e e n nut meer de noodig is. Van heel veel belang is generale telkens te onderbreken en d e weergegeven een zaal publiek in i 9 3 0 vast ook, reeds zoo vroeg mogelijk met alle regisseur beperke dit dan ook zooveel te houden. Daarenboven is het gegeven zelf mogehjk Wel kan hij verschillende no­ d n n i ? g f f t r O U W d T U W t j e ' dat cinema na n o o d i en^eïenf' " ^ ? 4 , Spelen e tities maken en deze na elk bedrijf met cinema en tevens zooveel mogelijk in de Wee­ afloopt om haar held te zien, wel ding, welke vereischt wordt de spelers bespreken. Dit wil natuurlijk wat te goedkoop. En de auteur kon het stuk niet zeggen, dat hy i n het geheel niet ofjf! b o v e n verheffen, noch aannemelijk Doet men dit niet ­ verrassingen onderbreken mag; vooral bij verkeerde of zelfs waarschijnlijk maken. S f t l ^ 1 C t U l t S e s l ° t e n zijn. E n voorn" standen moet dit wel, doch bij een C. J. P . ame iet d e techniek en r o ï t n n e K' ^ " generale is het nu eenmaal te laat be21tten M­ii ?­ > die noodig is om nog vee te veranderen en daarom blijkt, dit een eerste vereischte Men Z el mo eli k S J doorgespeeld en moet oesters eten ­ het zal be­ TrL °T slechts dan onderbroken worden, als slist verkeerd gaan. Men moet een dit absoluut noodzakelijk is. Vooral wat gezelschap met thee bedienen ­ de tyd komt niet uit. Men moet met een b e t r e t 6 " ^ V a " t e m p ° e n dynamiek overjas aan binnenkomen ­ de be Detrelt, kan een generale veel goeds wegingen worden geheel anders. E r brengen. Want hier vindt men juisfdlk f uit e ak wij Is de zwakke plekken bij amateurs. sTeerd "ï ° S P * °f gedemon­ Ik weet wel, dat het in d e p r a c t i j k streerd worden ­ er gebeurt iets wat nz een uitzondering is, maar alle g e n e r a k s

mttlTsT^r­ ? oovoort! F eitelijk t^fit t,eJne generale ° vier laareMeeütiesreJe­

D£ 3E£v

P

45.

e n d e h V h l ^ n V a n uh eetn gt to e m wisselvll­ val tot S r , ­ ­ een onver­ mijdelijk minimum terug. Dat de aankleeding van een stuk zoowel van tooneel als spelers, d i k S groote zorg, kennis van zaken en smaak S S " P " * * vanzelf. Hier k u n n S echter geen algemeene regels voor ge­ geven worden, noch kan een „praatje" hdpen s E K T ^ " ­ Studie alleen! biechts dit: waarom het altijd noodig . is, een kamer in rechten vorm t e bouwen, is mij een raadsel. B rengt ook hierin eens variatie, bouwt nissen brengt een trap aan, maak eens géén deuren achter in het midden, met an

en en

0 de : ", nniet i r r,steeds

C h t 0rigineel ^dat ^ zijn te copieeren wat

Ug e d a a n hebben is imi d e r Vde / Ó r ubeste ­ A is imitatie vorm van vleierij ­ ongihahteit is tóch steeds beter! slechte 5 JLT a l f e m e e n gezegde, dat een slechte generale een goede uitvoering­ waarborgt I Ik kan het alleen r n ï ï f iZ7­­ 7°J te S l e c h t e genera e s ! T r ­

mij echter hier m a a nie? af te $*vastï * ' ' met al op te rekenen.

ik neem natuurlijk aan, dat de eieen­ hjke generale op h'et tooneel gehouden

wordvaar ook de uitvoering fa! plaats

S o u d e n / n C°!,tUUm e n ^schminkt gehouden te worden en ook eventueele tooneelveranderingen moeten ter gene­ rale doorgevoerd worden. Van de too­ neelbelichtmg, een zeer voornaam on­ U SeffeCten enz k a n eeerst e e r r s tde linng dzeker ï zijn, ' indien" ook™" dit all e s „gerepeteerd" is. Het beste tijdstip voor de generale repetitie lijkt mij de avond vó?r de uitvoering. Niet op denzelfden d a T

2Bdi"

Sm rgenS Z0U kunnen

°

S

t\ti™ h ? ' e i n d e m o e t er nog voldoende g d overblijven voor een kleine bespre­ ÏZg'hP% r e f sseur bespreekt alles nog T J l 'e bespreken heeft, controleer! aanwezi datSn! & 1S en iedereen noteere Waar r hlJ 2or e dra heeft n f wat 7 Thij S tavond ?der en neett, of op den uitvoering wil meebrengen. Tenslotte nog een opmerking over de costuums. Men bestelle deze vooral nooit telefonisch. De regisseur kan he UitkieZen 0 m m e t all SDeSleerseendie HfVOndvan e spelers een costumier iets noodig hebben, mede te gaan en a les voor zijn oogen te laten passen? Inans dus tot de uitvoering zelf!

C J . PIETERS.

Alleen Radox verdrijft vetwormpjes. Hebt U last van VetworpJes? Zoo In u . ^«„ f.fns hoe deze dame zich bevrljdde^vin dele fee

&3»vaï a é hxSHS

wormpjes m e t een handdoek gewoon wegvegln „ ^ . i l ? " « W vleselijke last van vet­ toormpyes, tot ik me op een dag voornam "dL^ZJ10?*h elepel ", oe ?a^°5 dit inBeneeen kon Ik een hk£ ate%?tJ Zen *2*°5 Kommetje «.lLiï ? 'Vonade daarmee mijn fceeie gezicht nat,,nffzoosheet aU ik verdragen kon 10 £.!£J&1 ,£ /, "»«V«w «n 's avonds Daarnd h^Htlk.mVn gezicht goed af met eenruie smeerde n25*%&JSZ *■<* '» met cold cream. n m T %LnJ'ol?end ° Ven waschte ik de cold 0 /tme en £;f 2 L i t *el'de hoeveelheid Radox ajj den avond te voren. Het gevolg was een absoluut zachte huid. zonder die,afïiïuwe­

$?LJ"!iwïrm,&es­

H ewel

P

ik

™. sinds ik

Radox gebruik, nooit meer last van vet­ wormpjes gehad heb, behandel ik mUn ge­ zicht nog altiid op'deze manier, Zint "ik vind het zoo uitstekend om alle vuil en stof uit de huid te verwijderen, die overdag in d'e porten dringen , pB 0 v n ruJ^r.!™ vet­ m ??* 8 5 0 Radox he e l t als middel tegen 8 ™ ° l k ^ ^ i : " , * . ^1 V ' d a t de huld hlerdoor vHiml^t^ wordt. De zuurstof, die Radox m t «felnlgó brengt P^ ™,H ,4f zuiverende zouten In de porten en bevrydt ze van alle verstoppende onzulverne. itlt w ™&t?l^ Z ,°™„ h e el deenr « met een e z o nfrlsch de nuld

hebben

°°

«

kan

h » R a n 2 x « i 8 , * 5 e t r l ü k e e Rarfumeerd en verkrijgbaar OU alle apothekers en drogisten a ƒ 1.25 Der Dak Ben pak Is toereikend voor verschelden/weEeS! Imp.: N.V. Rowntree Hand.MH.,Kelzersgr.l24, A'dam. HOLLANDSCHB VERPAKKING WAARBORGT ECHTHEID.

het geld voor iets anders noodig." „In elk geval kon hij het van me krijgen," zei Kennings en begon over andere dingen te spreken. „Nu moeten we het eens over de inrichting van het huis hebben. W a t zou u er van zeggen, wanneer we een Aubusson-karpet namen en meubelen uit den tijd van het Fransche Keizerrijk? Indien u er anders over denkt, zeg het dan alsjeblieft, want het zal een genot voor me zijn alles aan u over te laten." „Maar het is toch mogelijk, dat u het „Larne is een Ier. Dientengevolge moet heel en al zou veranderen?" niet met mijn smaak eens is," protesteerde „Ik denk van niet," klonk Kennings' antu niet alles gelooven, wat hij zegt," merkte woord. „Ik twijfel hard aan zijn stand- ze. — „Dat ben ik wèl. Het zal verrukkehij op. ' vastigheid, hoewel ik niet wil ontkennen, dat lijk zijn, wanneer u uw smaak en fantasie Ze verlangde er ineens naar met nem ik tot op zekere hoogte op hem gesteld ben. den vrijen teugel laat." over Larne te kunnen spreken, want het Gedurende enkele oogenblikken was Hij beloofde me bijvoorbeeld indertijd nooit leek haar net of haar man hierdoor dichter Larne geheel en al uit haar gedachten en meer te zuilen spelen. Hij is ten opzichte bij haar zou zijn. van het kaartspel heel zwak, moet u weten. voelde ze zich weer volkomen op haar „Hij houdt heel veel van u," zei ze. Welnu, veertien dagen voordat hij zou af- gemak. Kennings roerde met zijn lepeltje in zijn reizen, leende ik hem een klein bedrag — „Weet u wel, dat U eigenlijk moest thee. slechts honderdvijftig pond ;— om een drin- trouwen?" zei Eva ineens. „ W a t moet U „Op zijn manier dat is mogelijk! gende schuld te betalen. Ik was erg teleur- alléén met zulk een groot huis beginnen?" Larne's genegenheid gaat nimmer diep, ver- gesteld, en dat kunt u waarschijnlijk be„Denkt u dat werkelijk?" vroeg hij zacht. onderstel ik. Daarvoor is hij te grillig en grijpen, want het bleek me, dat die schuld ,,U moet niet vergeten dat ik jaren geleden humeurig. Ik heb hem nooit volkomen kun- een speelschuld was." een zeer bittere ervaring heb opgedaan en nen doorgronden. Heeft U' hem nog geHet jonge meisje had ineens het gevoel een harde les kreeg." sproken gedurende mijn afwezigheid?' Ze knikte. „Dat heb ik gehoord." alsof ze een slag op haar hoofd kreeg. Er kwam een zachte blos op haar Toen ze naar het station reden had Larne „Vertelde Larne het U?" wangen. „Hij gaf me geen nadere bijzonderheden,"* haar gesproken over een „zeker bedrag, „Hij ging bijna dadelijk weg. Waarom dat hij in handen had gekregen". Indien dat zei ze, „doch zei alleen, dat U heel slecht vraagt u dit?" het geval was geweest, dan had hij van behandeld was geworden. Ik had diep me„Omdat u hem zooeven „Pat" noemde. Kennings geld geleend om te kunnen trou- delijden met U. Maar het gebeurde jaren De kleur op haar wangen werd dieper. -TtfeTif en niet om speelschulden te betalen. geleden, is het niet?" vervolgde ze. „Alle „Ja, dat is zoo. Ik leerde hem vrij gauw „Zei hij, dat het een speelschuld was?" meisjes zijn niet hetzelfde. De mogelijkheid bestaat toch, dat u iemand ontmoet, die u bracht ze ademloos uit. kennen." Kennings plaatste zijn kopje op tafel. „Hij telegrafeerde me er om en meldde volmaakt gelukkig kan maken." „Dat is zoo," zei hij zenuwachtig. „Mis„Het doet me genoegen, dat te hooren," tevens dat hij later wel een verklaring zou zei hij. „Het is eigenlijk een ware opluchting geven. Hij begreep natuurlijk daf ik door schien zou dat bewuste meisje echter te voor me, dat hij vertrokken is. Waarom? alles heenkeek en wist waarvoor hij het wonderbaarlijk zijn om van iemand als ik te kunnen houden." Omdat hij helaas de capaciteit bezit, men- geld noodig had." Ze keek hem met een vriendelijke uitschen ongelukkig te maken." „Misschien was uw veronderstelling niet „Bedoelt... U . . . vrouwen?" vroeg ze. juist," zei ze haperend. „Misschien had hij drukking in haar oogen aan. „Geen enkel Kennings stak een sigaret op. Het lag niet in zijn bedoeling op een onvriendelijke of minderwaardige wijze over Larne te spreken, maar er waren trekken in diens karakter, waar hij nu eenmaal niet luchtig overheen kon stappen. „Ja, ik bedoel ten opzichte van vrouwen," antwoordde hij. „Hij laat zich eenvoudig door een zeker gevoel van zwakheid leiden. Het ongelukkige van het geval is echter, dat wanneer hij zijn overwinning al lang moe is de tegenpartij er anders over schijnt te denken. Ik maakte me dan ook geweldig ongerust, toen Larne u en uw zuster ontmoette, omdat het duidelijk merkbaar was, dat hij zich onmiddellijk tot u aangetrokken voelde. Ik had mezelf de schuld gegeven, wanneer hij met zijn kunstjes tegen u en uw zuster was begonnen. Om u de waarheid te bekennen, heb ik hem hierover aangesproken en hij beloofde " „ W a t beloofde hij?" viel ze hem in de rede. „Hij gaf me zijn woord, dat hij zich tegenover u nimmer op een oneervolle wijze zou gedragen." Éva nam een sigaret uit den koker, dien Kennings haar voorhield. Z e rookte slechts zelden, omdat ze er heel weinig voor voelde, doch ze deed het nu om haar verwarring te verbergen. „Ik ben er van overtuigd, dat hij zijn woord gestand deed," zei ze. „Ik hoop het." Even heerschte er stilte, welke tenslotte rHj «tond n o g op door Eva werd verbroken. dezelfde plek toen „Gelooft u niet, dat als hij iemand ontEva buiten adem binnenkwam moette van wie hij werkelijk hield, hij ge-

29 -

_ _ ^ — A

meisje is te wonderbaarlijk om bemind te weest, had ze zonder twijfel moeten mer­ worden of zelf lief te hebben," antwoordde ken, welk een eigenaardige uitdrukking er ze. „Ik hoop van harte, dat ze vrijwel mijn in Kennings' oogen lag, terwijl hij haar aan­ smaak zal hebben, zoodat ze tevreden is hoorde. Hij liet het parelsnoer haastig in over de inrichting van het huis." haar hand vallen, alsof hij bang was, zich Kennings lachte. te branden, indien hij het langer vasthield. „Wat zou u er van zeggen, als we eerst „Dat is niet noodig, want ik heb het al ting dan ook vond, begreep ik, dat hij U het huis inrichtten en later naar de bruid gevonden. Hier is het," zei hij. dien gegeven moest hebben." zochten?" vroeg hij. „Hier is een notitie­ Nadat Eva verdwenen was — opgelucht „Dat is inderdaad zoo." Ze gaf het feit boekje en daarin zullen we alles schrijven en blij, omdat ze haar kostbaar kleinood te­ wat we van plan zijn te doen. Willen we rug had — ging Kennings niet naar de bi­ onmiddellijk toe en dit geschiedde zonder , nu eens een onderzoekingstocht door het bliotheek om daar brieven te schrijven, zoo­ de minste verlegenheid. Ze zag er op dat oogenblik zelfs uit, alsof ze hem een be­ huis" houden?" als hij eerst van plan was geweest. kentenis wilde doen. Dat gebeurde en weldra raakten ze in Er woedde een storm van emoties in zijn „Ik heb er geen flauw idee van of de alle mogelijke plannen en veronderstel­ binnenste en het kostte hem eenige moeite, lingen verdiept. Het was dan ook laat ge­ geregeld te kunnen nadenken. N a verloop parelen echt of namaak zijn," zei ze, „maar worden, voordat Eva er op verdacht was. van enkele minuten gelukte het hem echter, in ieder geyal houd ik heel veel van het En wat Kennings betreft. Eva's gezelschap zich te beheerschen. Klaarblijkelijk had snoer. Vooral omdat ik een kostbaar snoer, was zoo verrukkelijk en natuurlijk, dat de Larne het jonge meisje gedurende zijn af­ dat aan mijn moeder had toebehoord, ver­ kocht opdat June de lessen van de Tooneel­ uren omvlogen. wezigheid het hof gemaakt, niettegen­ school in Londen kon bijwonen, en ik miste „Blijft u dineeren?" vroeg hij toen ze zei, staande de belofte, welke hij hem had ge­ de parelen op een verschrikkelijke manier naar huis te moeten gaan. daan. Ze noemde hem „Pat", bekende dat ofschoon ik er nooit over gesproken heb." „Ik zou het graag willen, maar het kan ze hem in korten tijd had leeren kennen... „Waarom gaf hij u dat sieraad?" vroeg niet," zei ze. „Het is zoo ongezellig voor en thans droeg ze den ketting, welke reeds hij plotseling. „Het spreekt vanzelf, dat u vader om alleen te eten. En elke minuut om den hals van verschillende voorgang­ deze vraag niet hoeft te beantwoorden, die ik bij hem kan zijn is kostbaar, omdat... sters had gepronkt. wanneer u er geen lust in heeft." omdat ik hem misschien niet meer zoo lang Ze had in haar haast om weg te komen „O, ik heb er volstrekt geen bezwaar zal hebben. U heeft er toch niets op tegen? in het geheel niet verder over het halssnoer tegen. Ik geloof dat ik u alle mogelijke Ik kom morgen terug, dat beloof ik u." " gesproken. Kennings vroeg zich af, of dit „Natuurlijk begrijp ik het," zei hij zacht. gebeurd zou zijn, wanneer een en ander dingen zou kunnen bekennen," antwoordde Hij drukte haar de hand, waarop Eva niet een uur tevoren had plaats gevonden. Ze ze. „Ik meende dat hij zei den ketting spe­ ciaal voor mij gekocht te hebben als her­ kon nalaten te zeggen: was er hét meisje niet naar om iets ver­ innering." „Juist daarom voelde ik me al dadelijk borgen te houden: daarvoor was ze veel te N a dit gezegde heerschte er stilte. Het tot u aangetrokken, omdat ik zag, dat u eerlijk en openhartig. eenige wat Kennings op dat oogenblik alle dingen zoudt begrijpen. Hierdoor kon Toen ze den volgenden middag weer ver­ ik ook met u over vader spreken, daar ik scheen, begon hij onmiddellijk over het wilde weten was, of Larne haar gemoeds­ wist, dat u werkelijk medelijden met me snoer, omdat hij haar de gelegenheid wilde rust verstoord kon hebben. Wellicht was zoudt hebben. Nu moet ik verdwijnen, en geven een en ander op te helderen. Z e het heel brutaal van hem haar die vragen ik zal me dienen te haasten, want ik ben droeg nu een andere blouse, zonder sjaal te stellen, maar hij kon het eenvoudig niet laten. eigenlijk al te laat." en de ketting pronkte niet om haar hals. „Vond u Larne aardig?" vroeg hij Kennings bracht haar tot het groote hek „U draagt het parelsnoer niet," zei hij. eenigszins onhandig. en keek haar zoo lang mogelijk na. Toen „Ik hoop niet, dat u het sieraad wéér ver­ En opnieuw zonder de minste verlegen­ hij zich had omgedraaid, lag er zulk een loren heeft?" heid antwoordde ze hem. Er lag zulk een stralende glans in zijn oogen, dat hij eens­ „Neen, ik heb den ketting weggelegd, klaps jaren jonger leek. Even later toen want het bleek me, dat het slot niet goed teedere klank in haar stem, dat het maar hij zich echter omwendde teneinde de ka­ werkte," antwoordde ze. „Ik ben blij dat al te duidelijk bleek hoe heerlijk ze het mer te verlaten, viel zijn oog eensklaps op ik de parelen niet op straat verloor, want vond over hem te kunnen praten. „Aardig vinden? Dat is niet bepaald de een voorwerp op den grond. Hij bukte zich dan had ik ze wellicht nooit terug gekre­ en raapte het op. Onmiddellijk herkende hij gen. Niettemin zijn de meeste menschen in uitdrukking," zei ze. „Ik vind hem het parelen halssnoer dat Lame hem op Bureton erg eerlijk en was de kans, dat ik 't wonderbaarlijk." Kennings beet op zijn lippen. een avond had laten zien. Eva had het toch weer in mijn bezit had gekregen, Het was dus verder gegaan dan hij dacht. dien middag gedragen; hij had daarvan groot." Evenals vele andere meisjes was ze vol­ echter niets bemerkt, aangezien de sjaal „Dat snoer heeft de merkwaardige eigen­ komen onder zijn betoovering geraakt van een zijden jumper losjes om haar hals schap steeds terug te komen," merkte en evenals met haar voorgangsters kon die was geslagen geweest. Kennings op. verhouding op niets dan ellende en verdriet Verbaasd staarde hij naar het sieraad en Het lag volstrekt niet in zijn bedoeling stond nog steeds op dezelfde plek, toen iets hards of onvriendelijks te zeggen, maar uitloopen, tenzij ze gewaarschuwd werd. Eva buiten adem het vertrek binnenkwam. toch hinderde het hem, dat Larne het jonge Hij achtte het niet meer dan zijn plicht haar „O," hijgde ze, „ik schijn altijd iets te meisje voor zoo minderwaardig had aan­ van een en ander op de hoogte te stellen. „Heeft u met hem afgesproken dat hij u moeten verliezen. Ik droeg vanmiddag een gezien, dat hij haar het halssnoer, dat reeds halssnoer, dat ik voor geen geld van de door zooveel handen was gegaan, had kun­ zou schrijven?" vroeg hij. „Beschouwt u me alsjeblieft niet als grof en nieuwsgierig, wereld zou willen verliezen en eerst toen ik nen aanbieden. doch ik heb redenen om dit te vragen." op den grooten weg liep, miste ik het. Mag „Waarom zegt u dat?" vroeg ze haastig. „O ja, we zullen elkaar schrijven," zei ik gaan zoeken waar ik het verloren kan „Omdat ik het sieraad herkende," ant­ ze. „U ziet er op het oogenblik heel ver­ hebben?" woordde hij. „Larne heeft het me eenigen Indien ze niet zoo zenuwachtig was ge­ tijd geleden laten zien. Zoodra ik den ket­ schrikt en bijna boos uit. Hij is toch uw vriend, nietwaar?"

)wlH«ZII=*=EJl

ü

^

P

—

■

■

*

£EN LUXE TOILETZEEP VOOR DAGELIJKSCH GEBRUIK

ËÖCPfel

Zeg eens, Piepa, Waarom geloof Je dat Pregs wat te veel op had gisteren' avond?

'\

M

Lux Toilet Zeep, melkwit, delicaat als een parel, wordt alom door vrouwen bewonderd. Zij houden van den aangenamen geur en van het overvloedige witte schuim, dat zulk een heerlijke zachtheid aan de huid geeft. Lux Toilet Zeep wordt vervaardigd uit de zuiverste kwaliteit grondstoffen: Toch is de prijs niet hoog — U kunt ze dagelijks gebruiken zon­ der eenig gevoel van verkwisting. Koop ze nog heden — slechts 25 ets. per stuk. U ondervindt dan zelf hoe heerlijk zij is en hoe zacht en soepel zij Uw huid maakt!

L U X TOILET

ZEEP

\m il Wel, toen Ik hem meenam naar mtfn huls en vroeg of hg een slaapmuts wilde. - 3 0 -

N.V DE LEVER'S ZEEP MAATSCHAPPIJ. VLAARDINOEN

zei hl), dat hu nooit een Slaapmuts droeg!

­

jgËiaËz|||j . ­ . ■ ■ .

31

12 P R E M I E N

voor Uw kinderen ter waarde van

Ie. Prijs ter waarde van,Fl. 120.-

815

ET WEEKB1AO QNEMA S

Gld.

2e. Prijs ter waarde van Fl 100.-

KINDER-AUTO. Elegante karossèrie. sluitbare deur. voorruit, bank en rug met leer bekleed, vernikkelde koeler, voor- en achterkant met vernikkelde bumpers. £3 cM. hooge wielen met rollager, stevige rubber-' banden, vernikkeld stuurwiel met houten ring. rem. electrisch licht. etc. De geheele lengte ca. i;0 cM.

OCEAAN-STOOMER, met uurwerk-motor, dubbele s c h r o e W natuurgetrouwe nabootsing van een moderne snelvarende oceaan-stoomer bxtra stcxk uurwerk. loopt ongeveer 12 minuten. Prachtige uitvoering.

MT

3e. Prijs ter waarde van FL 85.EXPRESTREIN-LOCOMOTIEF, met tender en drie wagens, rails enz. Locomotief 34 cM. lang. met 6 assen. rem. voor- en achteruit, langzaam en snelrndend. veerende buffers, uitstekend gereguleerd uurwerk.

4e. Prijs ter waarde van Fl. 85.FORNUIS, met spiritusverwarraing, wit gelakt, met nikkel kookgerei: {>. pannen, 1 steelpan. I theeketel 1 waterpan met kraan). Nikkelbeslag, schutstang aan i kanten, afmeting bovenp'aat 4 5 x 3 3 cM.

5e. Prijs ter waarde van Fl. 80.MODEL-STOOMMACHINE. spiritusverwarming, met dynamo, compleet met toebehooren.

Wilt U een van deze mooie kinderprijzen winnen? Lost dan bovenstaanden rebus op en zendt ons de premiecoupon ten spoedigste in. De oplossing is een bekend spreekwoord Iedereen kan deelnemen. Van elk gezin wordt slechts een oplossing aangenomen. Onder de inzenders der juiste oplossingen worden de neven-

6e. Prijs ter waarde van Fl. 70.KAMER-KINO „IDEAAL", compleet, gereed om aan te sluiten aan iedere Iichtleiding.

7e. Prijs ter waarde van Fl. 55.-

vLarHniM12nPr,,2?n

d

° ° r
verdeeld. De winnaars, die dit mochten wenschen, kunnen in-

„KODAK" F O T O - T O E S T E L .

cPSnt^Ttbedtaalgdrijgnenn ^

8e. Prijs ter waarde van Fl. 55.

de aa gegeVen W3arde hiervan

"

Direct na de trekking wordt de uitslag medegedeld met vermelding van namen en adressen der winnaars, en de prijzen c U oSru d bet°a f aId Wanneer g e W e " S C h t ' d e a a n ^ e v e " waarde Wij verzoeken U, onderstaande premiecoupon met Uw oplossing a smede Uw naam en adres (In gesloten enveloppe, niet als drukwerk) omgaand aan ons in te zenden.

FIETS, jongens- of meisjesfiets naar keuze.

9e. Prijs ter waarde van Fl. 50. POP M E T P O P P E N W A G E N .

10e. Prijs ter waarde van Fl. 50.-

PREMIE-COUPON

POPPENHUIS, compleet

He. Prijs ter waarde van Fl. 45.MECCANO, metaalbouwdoos.

12e. Prijs ter waarde van Fl. 20.PARKER DUOFOLD VULPENHOUDER.

in te zenden aan H A N D E L S H U I S LATERNA, Warmoesstraat 103, Amsterdam.

I De oplossing is: I " Naam: Adres:

Red. en Adm.: G«lHewater 22, Lelden: Tel. 760 Posrrekenlnfl « J

1

'.vossam ^^

m :m

doHe<s

VerschUnt wekelijks -

Prjf» per kwartaal f 1 03

a 'i' ii