Dit is een gedeelte uit ons reisverslag, begin januari 2012. Woensdag 4 januari 2012, Vanmorgen vertrokken op mooie schone fietsen richting onze vriend. Na ongeveer 16 km hebben we het maar eens gevraagd aan de hand van een kaartje. Ja en dan wordt het lastig. Er zijn Cambodjanen die zelf niet eens kunnen lezen laat staan dat ze ons kaartje snappen. Maar we kregen iemand gevonden en wees ons de weg. Het was het weggetje wat we zelf ook al hadden verwacht. Na een paar kilometer deze weg gefietst te hebben nog maar eens gevraagd. En hier werd ons duidelijk gemaakt dat het niet goed was. Ja en wat nu. Weer terug naar de grote weg. Weer gevraagd en nu aan een politie man. We moesten toch de weg in waar we vandaan kwamen. Opnieuw hier in gefietst en bij de rivier weer gevraagd. Hier wisten ze het wel en stuurden ons de grevelweg op. Hier kwam ons een man met brommer achter op en hij vroeg ons waar we heen gingen. We hebben ons briefje laten zien en hij ging ons voor met de brommer een heel eind het binnenland in. Hij stopte bij een school maar dit was niet wat wij kenden van foto's. Er kwam een mevrouw naar ons toe die goed Engels sprak en zij wist wel waar het was maar kon het niet uitleggen. Ze heeft onze vriend gebeld en afgesproken dat wij weer naar de grote weg zouden gaan en bij de poort (pagode) met de oliefanten op hem zouden wachten. Zo gezegd, zo gedaan. En ja, na verloop van tijd stond er een man met vrouw en klein kindje op brommer uitbundig te zwaaien. Ze kwamen naar ons toe gereden en er ontstond een hele emotionele ontmoeting. Hij is ons voor gegaan naar zijn huis maar dat was echt heel ergens anders en wel 12 km verder. Daar aangekomen werden we door zijn andere 3 kinderen verwelkomt. We zijn naar binnen gegaan, een vierkant hok met een golfplaten dak. Er was geen meubilair ze doen alles op de grond. Wel zagen we direkt dat de kindertjes kleding en kralen droegen die wij gestuurd hebben. Ook hingen alle muren vol met kleurplaten uit boeken die wij gestuurd hebben. Ja, daar werden wij allebei wel even heel emotioneel van. Alle foto's, boeken, pennen, kleurpotloden alles was aanwezig.
Tijdens het fietsen naar hem toe, had Peter moeite om bij te blijven terwijl hij echt niet hard reed op zijn oude brommer. Peter heeft onderweg ook wel een paar keer gezegd dat hij niet zo lekker in orde was. Maar nadat we bij Prak waren en de eerste ontmoeting hadden gehad werd Peter steeds slechter. Er werd een matje op de grond neer gelegd en Peter kon hierop liggen.
Ook kreeg hij een pilletje van onze vriend en er werd een zalfje gehaald in de buurt. Dit werd op Peter zijn buik gesmeerd en werd heel erg warm. Prak (onze vriend) en kinderen wapperden met een waaiertje zodat het niet al te warm werd voor Peter. En Prak zorgde dat Peter zijn benen hoog kwamen te liggen en masseerden zijn benen. Ook de jongste uit het gezin, Yovatey hielp de benen masseren. Op een gegeven moment werden in het vertrek borden op de grond neer gezet en er kwam eten. Prak bleef bij Peter zitten en ik heb met zijn vrouw en kinderen op de grond gegeten. Ja daar moet je nog lenig ook voor zijn om zo de hele tijd op de grond te zitten. Gelukkig knapte Peter steeds meer op en toen de kinderen uit het dorp en omgeving kwamen voor de school ging het gelukkig weer goed met grandpa.
Ook voor de kinderen was het iets heel bijzonders om ons te zien. Op foto's lijkt het allemaal heel mooi maar nu in het echt was het toch wel even anders. Maar het is ongelooflijk dat men hier zo woont en hoe het schooltje er uit ziet. Hun eigen wassen doen ze in de vijver of bij de waterpomp in het dorp. De kinderen zitten aan een zelf gemaakte tafel waar je niet fatsoenlijk op kunt schrijven.
Zo ziet het schooltje er van achteren uit. Waterleiding en electra is er niet. Bij het toilet staan hele grote kruiken waar water in zit. Dit wordt gebruikt voor het toilet en.............
Rond een uur of drie zijn we vertrokken want we moesten nog slaapplek zoeken. We mochten ook bij hun blijven, maar wij kunnen niet op een stenen vloer slapen. We zijn richting Phnom Pehn gefietst en zitten nu in een guesthouse tegenover het vliegveld. Morgen verhuizen we naar de buren, een hotel en hier blijven we tot volgende week vrijdag. We hebben vandaag 65 km gefietst. Morgen hebben we afgesproken om rond 11.00 uur bij onze vriend te zijn. Het is dan ongeveer 16 km fietsen, enkele reis.
Met de Kerst hadden we een boek over Holland in het Engels opgestuurd naar Prak en op de foto hier boven laat hij het de kinderen zien. Ook hadden we het blad van de noaber nog bewaard en aan hem gegeven. Nou Ali, hier was hij ook maar wat blij mee.
Donderdag 5 januari 2012, Vanmorgen nadat we betaald hebben in de guesthouse hebben we eerst de fietstassen naar het hotel naast het guesthouse gebracht, want in het hotel willen we tot ons vertrek naar Nederland blijven. Maar gisteren was het hotel vol. Daarna weer een heerlijk ontbijt gehad bij het restaurantje achter het hotel. Hierna hebben we nog boodschappen gedaan en ook voor onze vriend Prak. Voor zijn gezin hebben we shampoo en zeep mee genomen en voor de kinderen snoepjes, spekjes, lolly en een grote fles fanta. Onderweg bij de bakker hebben we heerlijke koeken mee genomen voor ze. Wat waren ze blij dat we weer kwamen. De 3 oudste kindjes waren nog op "goverment" school maar kwamen ook spoedig thuis. De koeken vielen in hun smaak en natuurlijk de lolly's ook. De snoepjes en spekjes hebben we gezegd waren voor straks als de school kinderen kwamen. En de grote fles fanta was helemaal een feest. Sam Nang is direkt het dorp in gegaan en heeft een ijsblok gehaald. Dit wordt dan kapot geslagen tot kleine stukjes en dit doen ze in het glas met de fanta. Nou dat was echt smullen voor ze. De vloer werd geveegd en het eten werd op de grond gezet. Voor het eten werd er gebeden in zowel Cambodjaans als in het Engels.
En de kindjes hier zijn al niet anders als in Nederland want direct na het eten hadden ze de lolly al weer te pakken. De kinderen uit het dorp en van daar buiten kwamen vandaag al vroeg voor de school. Maar eerst werd er nog even gespeeld met alle spullen die we al eens hadden toe gestuurd. Helemaal geweldig en kippenvel krijgen we ervan als we zien hoe dankbaar ze met de simpelste popjes van de Action zijn. En alle kleren die we al gestuurd hebben zie je dat ze die aan hebben, geweldig. Maar de reden dat de kinderen zo vroeg waren werd ons al snel duidelijk. Het is was dag vandaag. Tenminste 1x per week worden alle kinderen (meestal op donderdag) gewassen.
Even daar voor was er een man met een brommer en een kar daar achter met watertank geweest. Hij is wel een keer of drie geweest om de grote kannen weer te vullen. Sommige kinderen doen alles uit als ze worden gewassen. Anderen houden hun rok of broek aan. Afdrogen kennen ze niet, alles gaat zo weer aan, vies of niet en wat nat is droogt wel weer op. Daarna werden de snoepjes uitgedeeld in het schooltje en werden er een aantal liedjes voor ons gezongen. En Gerard en Gerrie jullie kleurboeken en andere spulletjes zijn aangekomen voor de Kerst en alle kinderen waren er maar wat blij mee. Ook de spulletjes van Carolien en Marieke hebben we gezien.
Daarna is Prak met ons mee gereden naar Phnom Penh en zijn we naar de bank geweest om een bankrekening te openen. Dit heeft hij niet omdat het $20 kost om dit te openen. En uiteraard hebben we er al een begin saldo op laten zetten. Hierna is hij weer terug gereden naar huis en wij hebben even lekker zitten "bunkeren" bij de KFC.
Vrijdag 6 januari 2012, Ben wakker geworden met overal spierpijn. Tijdens de hele fietsvakantie geen last van gehad en nu echt over mijn hele lijf. Volgens mij komt dit van het op de grond zitten. Na het ontbijt in ons "vaste" restaurant hebben we eerst weer even boodschappen gedaan met name voor de familie. Een grote zak wasmiddel, stukken zeep en wat lekkers voor de kids; yogi drink. Nou dit vonden ze helemaal geweldig. Daarna op weg naar hun toe. Het is een kleine 15 km fietsen. Ze stonden ons al weer op te wachten. De fietsen moesten weer naar binnen, het rieten kleed met kussens werd weer neer gelegd. En we werden nogmaals nu ook door zijn vrouw bedankt dat we gisteren mee waren geweest naar de bank. We hadden de tablet mee genomen en hebben eerst hem en zijn vrouw het filmpje laten zien waar en hoe wij wonen in Nederland. Dit is voor hun onbegrijpelijk. Nadat de kinderen thuis waren van school werd er eerst gegeten. Er aten nog 2 kinderen mee. Het ene kindje heeft geen moeder en het andere geen vader.
Ook zijn er kinderen die op de school van Prak komen die geen vader en geen moeder meer hebben. Daarna werd het memorie spel gepakt wat wij ooit eens hadden opgestuurd. Ze wisten eigenlijk niet wat de bedoeling er precies van was. Uitgelegd en met de kinderen gespeeld. Prachtig vonden ze het en zeker Sam Nang want die had de meeste plaatjes. Het werd steeds drukker voor school, maar alle kinderen wilden eerst de film van Holland zien.
Morgen gaan we niet naar de familie maar gaan we de toerist uithangen in de stad. We willen nog een aantal dingen bekijken. En we willen nog naar de Russische markt hier moet alles heel goedkoop zijn dus willen we eens kijken of we hier nog wat kunnen aanschaffen voor de familie. En bij kraam nummer 1275 kunnen nog een geocache loggen.
Het jurkje van een van de kindjes van Nicolle.
Zondag 8 januari 2012, Ook vanmorgen weer in het vaste restaurantje ons ontbijt gehad. Wel leuk hoor, ze kennen je. Alleen de Engelse uitspraak is wel eens lastig. Vanmorgen kwam het meisje vragen: tesam. En wij allebei: tesam? Nu bleek dat ze bedoelde: the same. Maar ze spreken het hier soms zo anders uit. Laatst werd ons ook gevraagd toen we wilden betalen in een guesthouse: you have ring? En wij: nee we hebben niet gebeld. Maar toen maakte ze een beweging dat ze een glas leeg dronk. No we have not drink. Peter heeft gisteravond op google maps een route naar Prak uitgestippeld door de binnenlanden en in de gps gezet. En die hebben we vandaag gefietst. Een prachtige route. Onderweg weer veel gezien. Een moeder die in het riviertje de was doet en haar kindjes wast.
Nog net voor dat we het binnenland in wilden fietsen stond er iemand met allemaal vliegers. We konden het niet na laten om er 4 te kopen met extra touw voor $5.
Het grappige is dat Prak ons altijd staat op te wachten, maar nu kwamen we van de andere kant. Ze waren vanmorgen naar de kerk geweest. We hebben eerst de kinderen een fles fanta gegeven. Daarna hebben we de boekjes gegeven. Goh wat was hij er blij mee. En tenslotte de wereldmap kaart. Ze lagen er met z'n allen op de knieën voor. Geen idee hebbende waar Nederland ligt en waar Cambodja. Toen de vliegers uit de tas gehaald: een schot in de roos.
In elkaar gezet en er mee naar buiten. Wat een schik hadden ze. Sam Nang rende op de blote voeten door de afgesneden rijst.
Het jongetje in het, iets te kleine blauwe pak (is een gewatteerd fleece pak) is waarschijnlijk erg gehecht aan het pak want hij heeft het al zeker 4 dagen aan. En de temperatuur is dik boven de 30 graden.
We hebben weer met de familie mee gegeten en daarna heeft Peter de kettingen van de kinder fietsjes ingespoten. Sam Nang heeft nog even zijn eigen gemaakte gitaar gedonstreerd. Ongelooflijk hoe creatief de kinderen hier zijn.
Hierna zijn we weer vertrokken richting Phnom Pehn. Onderweg bij de benzine pomp wat te drinken genomen en het is niet te geloven maar nu zat er een pompbediende op de fiets.
Wat zou er toch zijn met onze fietsen? Ook op zondag wordt er gewoon gewerkt in de fabriek. Na werktijd ga je naar huis met onderstaand vervoer. Er stonden minstens 60 mensen achter op dit wagentje. En als er geen ruimte meer is dan zit men gewoon op het dak.
Dinsdag 10 januari 2012, Vandaag is ons laatste bezoek aan onze vriend Prak, onze "klein kinderen" en het schooltje. Gisteravond in de supermarkt een pot jam gekocht op weg naar ze toe komen we langs een grote bakkerij en hier willen we stokbroodjes mee nemen. Klokslag 10.00 uur waren we er maar Prak was nog even naar de markt eten kopen. Maar een uitermate warm onthaal van zijn vrouw en de twee oudste kinderen en de kleinste. Alles werd weer in gereedheid gebracht dat we konden zitten. De kleinste Yovatey ging spontaan bij grandpa Peter op schoot zitten.
Ook de buurvrouw wilde ons wel eens van dichtbij zien en kwam even voorbij.
Toen Prak thuis kwam legde hij uit dat Sam Phop en Sylida na de middag naar school moesten omdat de onderwijzer ziek is. Sam Nang was wel op school en die zou tegen elven thuis komen. Toen we de pakjes yogi drink uit de tas haalden glunderden de oogjes. Voor Prak hadden we Scrabble gekocht in de boeken/speelgoed winkel. Ach, wat was die man daar blij mee. Hij vroeg of we dit met hem en Sam Phop wilde spelen. En dat hebben we gedaan nog net voor het eten.
De vrouw van Prak was in de "keuken" bezig met het eten. De ananas ontdoen van de barst, daar was ze erg handig in.
Het fornuis met pannenrek er boven.
Hier wordt gekookt op hout.
Dit is het aanrecht, zonder warm/koud stromend water. Toen Sam Nang thuis kwam werd de vloer geveegd en werd alles weer klaar gezet voor het eten. Nou dit keer was het echt ons favoriete eten. Groenten, rundvlees en verse ananas. Heerlijk. Maar de kinderen konden niet wachten tot vanavond met het stokbrood, dus begonnen ze er al aan. Dat vonden ze heel erg lekker zo'n vers stokbroodje met jam. Prak vertelde dat dit bij hun eigenlijk nooit gegeten werd omdat er geen geld voor is. Dus het was snoepen voor de kinderen. Het fietsje van Sylida is nog niet goed in orde, ondanks de Hollandse kettingspray. Dus zij loopt altijd nog naar school. Maar vandaag werd ze achterop de fiets van grandpa naar school gebracht en Sam Nang is mee geweest bij grandma achterop. Sam Phop heeft zelf gefietst. Het was een heel bekijks op het schoolplein dat wij de kinderen kwamen brengen. Hierna hebben we nog wat gepraat met Prak en zijn vrouw en zijn toen vertrokken naar het hotel. Met z'n drieën hebben ze ons uitgezwaaid want Yovatey lag in de hangmat te slapen.
Donderdag komen ze om 12.00 uur met het hele gezin naar ons hotel. Hij had zondag al gezegd dat ze ons wilden komen uitzwaaien op het vliegveld maar met z'n zessen werd moeilijk op zijn oude brommer. We hebben geld gegeven zodat ze met de brommer tuk tuk kunnen komen. We eten dan eerst met z'n allen in het hotel en gaan dan gezamenlijk naar het vliegveld. Woensdag 11 januari 2012, Vanmorgen bij het opstaan realiseerden we ons dat dit onze laatste actieve dag zou zijn in Cambodja. Na weer een lekker ontbijt te hebben gehad in het vaste restaurant, zijn we op de fiets gestapt om nog een keer het binnenland in te gaan.
Donderdag 12 januari 2012 Vanmorgen dezelfde tijd opgestaan als normaal we waren net klaar met douchen etc. toen we gebeld werden door de receptie: de familie was al gearriveerd. Ze konden niet wachten tot 12.00 uur om ons te zien. Dus hebben we samen het ontbijt genuttigd. Het is allemaal feest voor de kinderen: zitten op een stoel aan de tafel, lekker brood met ei en het lekkerst tomatenketchup. Daarna weer naar de kamer en de kinderen hebben heerlijk op bed gelegen/gezeten en naar de t.v. gekeken.
Om 12.00 uur hebben we met z'n allen heerlijk gegeten. Ze waren allemaal, op hun manier, heel mooi gekleed. Maar ook naaispulletjes kent ze niet, dus heb mijn naaikit uit het hotel aan haar gegeven
zodat ze de kleertjes kan maken. Ja en toen was het tijd om naar het vliegveld te gaan. De hele familie in de tuk tuk en onze fietstassen konden er ook mooi bij in.
Op het vliegveld mocht de familie niet mee de vertrekhal in. Regels, regels, regels. Uitgelegd aan de beste man dat we ze misschien wel nooit meer zien, niks maakte indruk en ze moesten buiten wachten. Wij hebben de fietsen ingepakt en de tassen laten insealen en toen terug naar buiten, naar de familie. Nu is het definitief, het afscheid. Heel, heel erg emotioneel en er zijn van onze kant maar zeker ook van hun kant veel tranen gevloeid. We hebben ze zo lang mogelijk uitgezwaaid. Daarna zijn we weer naar binnen gegaan en hebben ons opgefrist en omgekleed. Nu even bij komen van het emotionele en dit laatste stukje van ons vakantie verhaal afgemaakt. Ja we zullen veel dingen gaan missen: het heerlijk de hele dag bij elkaar zijn, het lekkere eten, het zonnige weer, de gemakkelijke leefstijl, het iedere dag fietsen, de familie, en nog zoveel meer. Nog even voor de statistiek: we hebben 1971 km gefietst. Wij willen iedereen die mee heeft geleeft en gereageerd heeft op onze mailtjes hier voor hartelijk danken. Het heeft ons goed gedaan. Heel veel liefs en tot ziens in Nederland, Peter en Monique
Op weg naar het vliegveld en Yovatey keek of het allemaal wel goed ging.
