Clubblad WSVA. december 2011

 

Clubblad WSVA  december 2011

                                                                                   

 

 

~ 2 ~   

 

 

~ 3 ~   

 

 

Scheepsrestauratie De Zaete Voor al uw onderhoud, reparatie en restauratie in hout Voor het hellingen van uw rond of platbodemjacht tot 35 ton kunt u terecht op Historische Scheepswerf Meerman, Zuidwal 63 te Arnemuiden Voor meer informatie: Julian de Jonge, telefoonnummer 06 50969814 e-mailadres: [email protected] website: www.dezaete.com    

~ 4 ~   

Clubblad van de Watersport Ver.Arnemuiden  Opgericht: 10 januari 1981  Jaargang 30, nr.4, december 2011                             

Inhoudsopgave   

Historie Jachthaven Oranjeplaat  Van de redactie  Van de voorzitter CJO  Aankondiging Kerst en Nieuwjaarsreceptie  Agenda  Oproep  Kennismaking met Headturner  Waddentocht 2012  Sinterklaas zet weer voet aan wal  In het zonnetje: de Donderdagploeg  Vacature MAC  Kind­of­Blue  KNRM, een staartje vuurwerk   

~ 5 ~   

Blz.   6  8  9  15  16  16  17  22  25  33  38  42  47 

Historie van jachthaven Oranjeplaat.      Naar  aanleiding  van  de  watersnoodramp  in  1953  werd  het  Veerse  Gat  afgesloten  door  twee  dammen:  de  Zandkreekdam  (1960)  en  de  Veersegatdam  (1961).  Zo  ontstond  het  Veerse  Meer.  In  de  jaren  zestig  begon  de  ontwikkeling  van  het  meer  tot  een  groot  recreatiegebied.  De  hoger  gelegen  drooggevallen  platen  werden  eilanden.  Delen  hiervan  en  ook  de  oevers  werden  bebost  of  ingezaaid  met  gras.  Andere  gebieden  moesten  zichzelf  ontwikkelen  tot  natuurgebieden.  Er  kwamen  diverse  jachthavens,  zo  ook  jachthaven  Oranjeplaat.  De    jachthaven  was  in  die  tijd  nog  een  gemeentehaven.  Gemeente  Arnemuiden  was  eigenaar  van  de  haven  en  omdat  het  een  gemeentelijke  jachthaven  was  waren  de  liggelden redelijk.     Op 10 januari 1981 werd de watersportvereniging WSVA opgericht. In de  jaren negentig kwam er een gemeentelijke herindeling op Walcheren. De  WSVA had eerder al eens de gemeente Arnemuiden per brief gevraagd of  bij  een  eventuele  verkoop  van  de  haven  de  gemeente  de  WSVA  als  eerste zou willen benaderen. Hoewel verkoop toen niet aan de orde was  beloofde  de  gemeente  dat  bij  een  eventuele  verkoop in de toekomst de  WSVA als eerste de kans zou krijgen de haven te kopen. Toen bleek dat  de  gemeente  Arnemuiden  bij  Middelburg  gevoegd  zou  worden  (per  januari  1997),  gaf  het  toenmalig  gemeentebestuur  van  Arnemuiden  in  1995 aan de jachthaven te willen verkopen aan de watersportvereniging.  Zo kon worden voorkomen dat jachthaven Oranjeplaat een commerciële  jachthaven werd met bijbehorende hoge liggeldprijzen.    De  vereniging  besloot  de  haven  te  kopen  en  richtte  daarvoor  een  coöperatie  op  die de  haven  zou  exploiteren en beheren. Zo ontstond de  Coöperatieve  Jachthaven  Oranjeplaat  en  werd  elke  ligplaatshouder  verplicht lid van de vereniging.    Jachthaven  Oranjeplaat  is  een  jachthaven  met  een  verenigingscultuur  waarbij  de  coöperatie  ernaar  streeft  de  liggelden  zo  laag  mogelijk  te  houden. 

~ 6 ~   

   

 

~ 7 ~   

Van de redactie   

      Alweer het laatste clubblad van dit seizoen,  Na "wie zoet is krijgt lekkers" en   "zie, de maan schijnt door de bomen",  kunnen we alweer Rudolph,  the red nosed reindeer, verwelkomen.    Aan de westzijde van de jachthaven  overwinteren boten op winterpeil,  of staan netjes opgesteld  in rij, op afdekzeil.    Het clubgebouw gehuld in kerstsfeer en ­kleur,  Als je binnenkomt dan ruik je de glühwijngeur.    Nog een paar dagen geduld, en dan  siervuurwerk, sterrenregen en veel verbrand kruit,  een jaar voorbij, 2011 is uitgeluid.    Namens de redactie,   op rijm deze keer,  De alle beste wensen,  en ontmoeten wij elkaar in 2012 weer.    Connie, Karin en Dick          Copy voor volgend clubblad inleveren vóór 31 maart 2012.    ­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­ 

De  in  ons  blad  weergegeven  meningen  hoeven  niet  zonder  meer  overeen  te  stemmen met die van het bestuur, de commissies of de redactie. 

­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­­   

~ 8 ~   

Van de voorzitter CJO      Beste leden,    Weer een jaar voorbij met de nadruk op weer, en wat voor een weer.  Voor we goed en wel voorbereid waren werden we al vroeg in het voor­ jaar  "getroffen"  door  zomerse  temperaturen  en  als  er  dan  wat  misgaat  met de schoonmaak of de inzet van de hulphavenmeesters dan komt dat  dubbel aan. Weer een les geleerd!   In de zomer alles tot in de puntjes geregeld, Baris voor de schoonmaak  en Wanda in de duo­functie van zomerhavenmeester/clubhuisbeheer.  Dan  slaat  het  weer  om  en  krijgen  we  veel  regen  en  wind  waardoor  de  passanten het enigszins af laten weten.  Als toetje  toch  een  fraai  naseizoen  met  als hoogtepunt op 2 oktober de  clubkampioenschappen,  wat  op  zaterdag  zwemmen  betekende  en  op  zondag clubdrijven, maar wel weer heerlijke mosselen. 

  En dan  nu  de  waarschuwing  voor  een  "horror"winter, wellicht wordt het  tijd om rond het Veerse Meer ook rayonhoofden in te scheren. Het geeft  ieder geval wel weer aanleiding tot een praatje. Blijf je in het water of ga  je eruit en wat doe je met de mast?  Wat  wel  duidelijk  is,  bijna  iedereen  gaat  in  een  soort  winterslaap.  De  fysieke  werkzaamheden  staan  op  een  laag  pitje  of  worden  nog  wat  uit­ gesteld. 

~ 9 ~   

          Nu  er  niet  meer  gevaren  wordt,  worden  de  besturen  van  WSVA  en  CJO  juist wat actiever.  Zoals  gemeld  tijdens  de  ALV  van  november  j.l.  heeft  een  professioneel  bedrijf  een  plan  geschreven  m.b.t.  het  onderhoud  van  de  haven  en  de  bijbehorende  opstallen.  Duidelijk  is  dat  de  komende  jaren  in  degelijk  onderhoud geïnvesteerd moet worden, zeker voor wat betreft de steigers  en het talud. Verder zijn we met de gemeente Middelburg in overleg om  te kijken of er een mogelijkheid is om de erfpacht af te kopen, dit is nog  in een heel pril stadium. Op beide punten zullen we zeker terug komen in  de voorjaars ALV.  Op  de  ALV  zijn  ook  twee  zaken  aan  de  orde  geweest  waarover  enige  verwarring bestond, te weten:  Restitutie  liggeld:  de  aanvraag  ligplaats  moet  voor  15  september  het  voorafgaand  jaar  binnen  zijn.  Dan  heeft  men  "bedenktijd"  tot  1  december, daarna is de aanvraag definitief en daarmee ook de betalings­ verplichting .Het bestuur beseft dat dit hard kan over komen, maar het is  onmogelijk een weging in de reden tot opzegging te maken.  Daarbij komt dat na 1 december de definitieve indeling van het komend  jaar gemaakt wordt.  Het tweede punt is dat er enkele schepen in de haven liggen die gedeeld  in  eigendom  zijn.  Er  is  altijd  sprake  van  een  hoofd­eigenaar,  deze  vult  immers alle formulieren in, betaalt de rekeningen, de box staat dan ook  op zijn naam. De andere eigenaar moet eveneens op het jaarlijkse aan­ vraagformulier worden vermeld.   De box kan uitsluitend op zijn naam worden overgeschreven indien hij op  het moment van dat verzoek tenminste vijf jaar lid is van de WSVA.    Dat  we  volgend  jaar  weer  weer  krijgen  is  vrij  zeker  maar  dat  weer  zal  weer  ander  weer  zijn  dan  het  vorige  weer.  Wij  gaan  ons  op  alles  voor­ bereiden  opdat  we  niet  weer  in  de  fout  gaan.  Dus  schaatsen,  zonne­ brand, zeiljack, zwembroek en zuidwester bij elkaar in de kast.    Rest  mij  iedereen  prettige  feestdagen  te  wensen  en  alvast  een  goede  start voor 2012.    Roel Kok  Namens het CJO bestuur   

~ 10 ~   

 

 

~ 11 ~   

WATERSPORTVERHUUR­ EN VERKOOPBEDRIJF “DE ARNE”    Jachthaven Oranjeplaat  Muidenweg 2  4341 PZ Arnemuiden  tel. 0118­601419, fax 0118­603716  E­mail: [email protected]  Internet: www.wsbdearne.nl    Postbank 545509  ING Bank Middelburg 68.04.60.799    ­  Watersportwinkel met ruim assortiment;   ­  verkoop en bemiddeling van boten;  ­  dealer Yanmar dieselmotoren en Yamaha  buitenboordmotoren, inbouw en onderhoud  ­  verkoop Cresent boten en Bombard rubberboten;  ­  lakken van jachten (romp en/of dek);  ­  jachtwerf, reparatie en onderhoud aan jachten (hout +  polyester);  ­  laswerkzaamheden rvs ;  ­  zeilboten en open motorboten verhuur;   

 

­  ­  ­  ­  ­  ­ 

 

winterstalling binnen en buiten;  verhuur en verkoop winterstallingbokken;  botenlift met hefvermogen t/m 12 ton;  tuigerij: lopend want, touw, terminals;  nieuwbouw open zeilboten;  dealer Billabong en Liquid Force wakeboards. 

 

~ 12 ~   

 

Jan de Nooijer vof Woning- en meubelstoffeerder Langstraat 79 Arnemuiden Tel.0118-602937 Fax 0118-604007 www.jandenooijervof.nl vernieuwen van bootkussens stofferingen voor boten binnen- en buitenzonwering tapijt en laminaat raambekleding bed, bad en keukentextiel “Wij garanderen vakwerk en streven naar perfectie”  

 

~ 13 ~   

 

   

~ 14 ~   

 

     

Zondagmiddag  18 december Clubgebouw in Kerstsfeer. Open vanaf 15.00 uur     

Komt u ook gezellig langs voor een hapje en een drankje?    

 

 

                   

Zondagmiddag 8 januari 2012 van 15.00 tot 17.00 uur in het Clubgebouw WSVA

~ 15 ~   

Activiteitenkalender 2011­2012        Zondag 18 december  Kerstborrel Clubhuis    Zondag 8 januari  Nieuwjaarsreceptie    Zaterdag 21 januari  Leden koken voor leden    Zaterdag 12 februari  Pannenkoekmiddag    Zaterdag 18 februari  Leden koken voor leden    Zaterdag 17 maart  Leden koken voor leden    30 maart t/m 1 april  Waddentocht    Datum kan nog wijzigen!!!    Doorgang afh. van aantal inschrijvingen    Zondag 6 mei  Opening Vaarseizoen      In  de  wintermaanden  elke  vrijdagavond  sporten  in  "De  Blikken"  in Arnemuiden. Tijd: 21.00 ­22.00 uur.                 

Oproep 

    Wilt  u  ook  een  keer  in  de  rubriek  "Kennismaking  met…."  staan  met  uw  motorboot of zeilschip? U kunt dan contact opnemen met:    Connie Bezemer Tel. 0118­601314  Email: [email protected]     

~ 16 ~   

Kennismaking met Headturner    Ligplaats  : Parkeerterrein bij haven    Eigenaren  : Jolanda van Luijk    Bemanning  : Het is een éénpersoonskano, dus geen bemanning.    Kenmerken boot:    Type boot  : eigen ontwerp   Bouwer   : P.H. v.d. Burght  Bouwjaar  : 1992  Materiaal  : hout epoxy  Lengte    : 4,05 m  Breedte   : 0,65 m  Diepgang   : 0,10 m     

 

  Jolanda op het Veerse Meer 

~ 17 ~   

 

      Waarom de bootnaam Headturner:    De naam Headturner is verzonnen door de bouwer: mensen die de boot  mooi vinden zullen de boot nakijken, dus hun hoofd meedraaien met de  richting  waarin  de  boot  vaart.  Mocht  je  de  boot  niet  mooi  vinden  zul  je  hem ook nakijken, want het is een ontwerp dat maar één keer gebouwd  is en dus onbekend.    Vaargebied: Het Veerse Meer en het kanaal.    Stukje voorgeschiedenis:    Jolanda  heeft  de  bouwer,  Henk  v.d.  Burght,  ontmoet  op  camping  De  Schotsman. De bouwer was leraar op een technische school in Terneuzen  en had in de oorlog samen met Jolanda’s moeder op school gezeten. Hij  bood  aan  een  kano  voor  Jolanda  te  bouwen.  De  kano  zou  een  bouwproject worden voor de school. Helaas was het project te duur voor  de  school  en  heeft  hij  de  boot  thuis  gebouwd.  Het  duurde  ongeveer  3  jaar voordat de kano klaar was. De kano werd de eerste jaren vanuit de  camping  gevaren.  Enkele  jaren  geleden  is  de  kano  compleet  opgeknapt  en ligt sindsdien bij ons op de haven. 

  Boot in begin van bouwfase 

~ 18 ~   

  Nog enkele foto’s uit de bouwfase. 

~ 19 ~   

  In 2008 wordt de kano helemaal opgeknapt en er een garagebox   voor gemaakt.      Bijzonder:    Over  de  boot  heeft  een  artikel  gestaan  in  het  tijdschrift  Wooden    Boat  Magazine. Hierop kwam een reactie uit Australië.:    Dear P.H. vd Burcht, My name is Davis Burns and I live on a small Island of the Coast of Australia. I was reading a Wooden Boat Magazine, Februari 1994 and I saw a picture of jour 13’4”Transom stern Double Paddle Canoe Headturner and I admired it so much that I would like to purchase plans for this beautiful and versatile little craft.     Er  waren  echter  geen  bouwplannen  meer,  dus  de  bewonderaar  uit  Australië moest op zoek naar een andere kano.  

~ 20 ~   

          Toekomst:    Al  met  al  heeft  de  kano  een  speciaal  plekje  bij  Jolanda  en  hoopt  ze  er  nog lang van te kunnen genieten.         

~ 21 ~   

Waddentocht 2012.        Al enkele  jaren organiseren  we  eens  per  jaar  een  vaartocht  met  een  uiterst  luxe  klipper  over de wadden.    Ook volgend jaar staat  een zeiltocht over de wadden gepland op  de datum 30 maart t/m 1 april.  De tocht is geheel verzorgd, hetgeen inhoudt dat u alleen kleding  en toiletspullen hoeft mee te nemen.    Inschepen vrijdagavond tussen 17.00 en 19.00  uur, te Harlingen.  's Avonds aan boord een uitgebreide Chinese maaltijd.  De volgende ochtend, na een goed ontbijt, varen we uit Harlingen  weg richting Terschelling of Vlieland.   Aan boord wordt gezorgd voor de lunch en een 3 gangen diner.    De geraamde kosten bedragen € 150,­ per persoon.    Om  inzicht  te  krijgen  of  er  voldoende  animo  bestaat  om  deze  tocht  te  organiseren,  verzoeken  wij  u  om  de  intekenlijst  voor  deelname in te vullen. Deze lijst ligt in het clubgebouw.    Er  kunnen  maximaal  28  personen  op  de  klipper  worden  in­ gescheept.    de evenementencommissie     

~ 22 ~   

 

 

~ 23 ~   

 

                                             

 

~ 24 ~   

Sinterklaas zet weer voet aan wal   

 

  "Ja, het was een zware reis",verzuchtte de Sint. "Het waaide hèèl hard".  Wie  op  zondagmorgen  27  november  eens  uit  het  raam  keek,  hield  zijn  hart vast. Zou Sinterklaas het wel op tijd halen met al die harde wind en  de vele voorspelde regenbuien. Gelukkig maakte de zonnigste regio van  het  land  zijn  naam  weer  waar.  Toen  net  na  15.00uur  de  Pakjesboot  de  havengeul opstoomde, was het droog en zonnig.  Oud  en  jong  publiek  stond  al  te  zwaaien  bij  het  restaurant  en  ook  voor  het clubhuis werd in spanning afgewacht.  

 

~ 25 ~   

   

  Fijn voor de Sint dat de Pakjesboot zo  dichtbij  kon  afmeren,  zodat  hij  –  ook  een dagje ouder­ niet zo ver hoefde te  lopen.    Verwelkomd  en  begeleid  door  voor­ zitter  Ronald,  kwamen  Sint  en  Pieten  dan  eindelijk  aan  in  het  clubhuis.  De  Muziekpiet  had  er  met  een  warming­ up al voor gezorgd dat de stemming in  het overvolle clubhuis er al goed inzat.    Eenmaal  geïnstalleerd  nam  de  Hoofd­ Piet kordaat de regie over en stelde de  in  prachtig  pak  gestoken  HulpPieten  aan  ons  voor.  Zo  waren  er  de  Gym­ Piet,  de  Ondeugende  Piet  en  de  Hyper­Piet  (ook  het  Pietencorps  zal  wel  een  afspiegeling  van  de  maatschappij zijn). 

 

~ 26 ~   

  HoofdPiet  liet  met  behulp  van  het  Grote  Boek  van  Sinterklaas,  alle  kin­ deren  weer  naar  voren  komen  voor  een  praatje,  dansje,  liedje  of  een  muzikaal  optreden.  Alleen  het  allerkleinste  kindje,  3  weken  oud  slechts  en in  diepe  rust,  werd  gedragen  door  haar mama. Zij  wist van de prins  (Sint) geen kwaad!  Het was weer als van­ ouds  zullen  we  maar  zeggen, al leek het er  op  dat  een  lichte  daling  van  het  aantal  kleine  kinderen  ruim­ schoots  gecompen­ seerd  werd  door  de  toename van de hèle,  hèle grote kinderen.  Deze  laatsten  moes­ ten  toch  af  en  toe  door de HoofdPiet ge­ maand  worden  ivm.  het geroezemoes.  Omdat  de  microfoon  stuk was gegaan, was  het soms moeilijk de 

~ 27 ~   

kleintjes te volgen.  Ook vroeg ik me af wie toch die mevrouw was die steeds in Sinterklaas  zijn kleren zat te graaien. Maar dat bleek zijn personal styliste te zijn die  trachtte  te  voorkomen  dat  Sint  zijn  mantel  van  zijn  schouders  af  zou  glijden. De kinderen hadden dat niet echt door, geloof ik. 

  Uiteindelijk  volgde  na  een  spetterend  optreden  van  de  GymPiet  (hoofd,  schouders,  knie  en  teen,  knie  en  teen…..,  wie  is  er  niet  groot  mee  geworden),  het  uitdelen  van  de  cadeautjes.  Na  het  aftellen  en  het  scheuren  hadden  Sint  en  Pieten  dan  even  de  gelegenheid  om  het  clubhuis te verlaten.    Dag Sinterklaas, bedankt voor uw komst en tot volgend jaar!    Karin   

~ 28 ~   

   

~ 29 ~   

 

Wij staan U graag ter zijde: * Onderhoud-, en Reparatie aan boottrailers * Verkoop Freewheel (officieel dealer voor Zeeland) * BOVAG keuringen * Aanpassingen van trailers * Verkoop van Onderdelen, Lieren e.d. Voor vrijblijvende informatie: CBG Aanhangwagens Verrijn Stuartweg 29 4462 GE GOES 0113 211682 www.hetaanhangwagencentrumvanzeeland.nl [email protected]

~ 30 ~   

 

                                                                               

 

~ 31 ~   

 

 

~ 32 ~   

In het zonnetje: de donderdagploeg      Tegen  de  tijd  dat  voor  de  meeste  watersporters  het  eind  van  het  vaar­ seizoen  weer  in  beeld  komt,  wordt  achter  de  schermen  al  weer  druk  gewerkt aan de voorbereidingen van het werkseizoen van de Donderdag­ ploeg. Van oktober tot maart verricht deze ploeg vrijwilligerswerk op en  om  de  haven.  Reden  voor  de  redactie  om  deze  mensen  eens  in  het  zonnetje  te  zetten  dmv.  een  stukje  in  het  clubblad.  Dus  togen  wij  onlangs  met  appelflappen  naar  het  clubhuis,  waar  elke  donderdag  om  9.00 uur met koffie de werkverdeling geregeld wordt. 

  Bijna  20  man  is  wat  veel  als  gesprekspartner,  de  meesten  willen  toch  niet­ouwehoeren­maar­wat­doen, dus blijven Ad Wanjon en Rob de Witte  als woordvoerders over.  De Donderdagploeg  heeft al  een  hele  historie. Eigenlijk is onderhoud en  klusjes  doen  een  item  geworden  nadat  "Oranjeplaat"  geen  gemeente­ haven meer was. In beginsel werd er af en toe op wisselende dagen werk  verricht  (klusjes  via  Maarten)  door  een  paar  man,  zoals  Jelle,  Ko  en  Harry. Met het toetreden van Ad W. kwam er voorzichtig meer structuur,  al bleek een werkbriefje met een voorverdeling klus/naam op de donder­ dag  zelf  niet  te  werken.  "Een  kippenhok  is  er  niets  bij,  je  komt  er  gewoon niet tussen", aldus Ad. 

~ 33 ~   

      Gaandeweg  werd  er  beter  voorbereid  en  georganiseerd,  zodat  de  ploeg  nu op  dinsdag  per  mail  ingeseind  wordt over  de werkplanning nadat Ad  de  dag  er  voor  met  de  havenmeester  overleg  heeft  gehad.  Ook  de  directe  contacten  met  de  havencommissie  levert  een  veel  duidelijker  klus­organisatie op. Op donderdag regelen de mannen zelf onderling wie  wat  gaat  doen,  ieder  met  de  mogelijkheden  en  talenten  die  hij  meebrengt in het werk. En dat werkt prima!  In de ong. 10 jaar dat de DP in zijn huidige vorm draait, is al ongelooflijk  veel  werk  verzet.  Werk  dat  anders  veel  geld  zou  kosten  omdat  specia­ listen en bedrijven ingehuurd zouden moeten worden. 

  Men treft elkaar om 9.00 uur in het clubhuis, na de middagpauze wordt  er  door  gewerkt  tot  15.30  uur,  daarna  een  gezamelijke  versnapering  (meestal  een  welverdiend  biertje).  De  harde  kern  bestaat  uit  zo'n  10  man, wat kan uitgroeien tot een team van bijna 20. Dit is ook een beetje  afhankelijk  van  het  soort  werkzaamheden.  Vandaag,  10  november,  is  een  grote  ploeg  bijv.  bezig  met  zaag­,en  snoeiwerk  en  het  aanleggen  van  een  natuurlijke  barrière  van  het  snoeihout  tussen  de  bomen.  Werk  dat voor heen gedaan werd door L'été.  Het  is  duidelijk  dat  door  het  werk  overdag  en  door  de  week  de  leeftijd  van deze mannen niet meer zo "piep" is, zo grofweg tussen de 60 en 75  jaar, de meesten zijn boven de 65. Klussen als zwaar graafwerk bijv. 

~ 34 ~   

worden dan ook weer teruggekoppeld naar de HC, evenals klussen waar  geen gereedschap voor is. Hier wordt dan een bedrijf voor ingeschakeld,  hoewel allerlei voorwerk toch nog wel door de DP geklaard wordt.  Mede  voor  de  veiligheid  wordt  er  terughoudend  gewerkt  met  elektrisch  gereedschap,  ook  worden  de  door  de  MAC  aangeleverde  regels  en  procedures zo veel mogelijk nageleefd in de praktijk. Want in een bedrijf  dat  "Oranjeplaat"  nu  eenmaal  is,  gelden  ook  officiële  voorschriften  en  keuringen. De mannen zelf zien er sinds een paar jaar reuze herkenbaar  en professioneel uit in hun oranje overall met "ingebouwde knieën".  Dat  werk  van  de  DP,  waar  hebben  we  het  eigenlijk  over,  vraagt  u  zich  misschien  af.  Dan  maar  even  een  kleine  greep  uit  de  werkzaamheden:  onderhoud,  controle  en  werk  aan  steigers  (oa.  schoonborstelen,  planken vervangen,  ringen, nummer­  bordjes en stoot­  randen),  palen  (paal­ mutsen, ringen, oud  

~ 35 ~   

touwwerk  wat  wij  in  het  water  laten  hangen  opruimen),  tegelwerk,  elektriciteitskasten, waterslangen en toebehoren, fietsenstalling, bagage­ karren  en  berging,  hekwerk,  optimistenberging,  vlaggenmast.  Verder  wordt  er  schilderwerk  gedaan,  boten  van  oost  naar  west  verplaatst,  daken van bladeren ontdaan en hand­, en spandiensten verricht rondom  het clubhuis bij evenementen en ALV, etc. etc. Een heel stel valt ook nog  in als hulp­havenmeester.  Eigenlijk kunnen  we  rustig  stellen  dat  er  de  laatste 10 jaar  een enorme  kwaliteitsimpuls  aan  de  voorzieningen  is  gegeven,  waar  wij  niet  alleen  zelf, maar ook passanten heel tevreden over kunnen zijn.  Denk  aan  water  en  stroom  op  elke  steiger,  het  clubhuis,  toiletgebouw,  speeltuin,  wifi­installatie,  een  stukje  veiligheid  dmv.  brandblussers  en  camera's,  je  vraagt  je  af  waar  de  donderdagploeg  eigenlijk  geen  werk  aan heeft gehad. En dit allemaal vrijwillig, belangeloos en uit liefde voor  de  haven.  Het  cement  van  deze  noeste  werkers  bestaat  echter  niet  alleen  uit  een  bootjes/watertic,  want  door  de  jaren  heen  is  de  groep  steeds gezelliger en socialer  ge­worden.  Humor  en  betrok­kenheid,  ook  naar  degenen  die  door  omstandigheden  moeten  afhaken,  zijn  over­duidelijk  aanwezig.  Tijdens  de  kofie  is  er  ruimte  om  te  dollen,  zijn  er  kwinkslagen  over  de  voors  en  tegens  van  motorboten  en  zeil­jachten  en ook een sterk verhaal op  zijn  tijd  is  wel­kom.  Maar  altijd positief!  Ook  zomers  wordt  er  op  donderdag  vaak  genoeg  koffie  gedronken  op  de  haven en mocht er zich toe­ vallig  een  klusje  of  cala­ miteit  op  doen,  dan  wordt  dat gewoon opgelost.  Wat de toekomst van de DP  betreft,  dit  baart  de  beide  heren  wel  enige  zorgen.  Niet  alleen  komt  op  een  gegeven  moment  de  aard  van  de  werkzaamheden  haaks  te  staan  op  de  leef­ tijd van de DP­er, als er  

~ 36 ~   

geen  nieuwe  instroom  van  onderaf  bij  komt  of  de  stuwende  krachten  vallen  uit,  is  het  nog  maar  zeer  de  vraag  of  de  donderdagploeg  zal  overleven.  Door  de  jaren  heen  signaleert  het  duo  ook  dat  de  water­ sporter  in  zijn  algemeenheid  zich  afstandelijker  opstelt  en  zich  minder  betrokken  voelt  bij  het  clubgevoel  dan  vroeger.  Er  hangt  meer  oud  touwwerk in het water, meer oude stootwillen in de box en staan er meer  verkrotte  fietsen  in  het  fietsenhok.  Steeds  meer  mensen  voelen  zich  minder verantwoordelijk en roepen soms: ik betaal er toch voor…….  Ad en  Rob  zijn  bang  dat er  steeds minder  mensen gemotiveerd zijn om  in  de  donderdagploeg  mee  te  werken.  De  gevolgen  laten  zich  raden,  want  als  alle  werkzaamheden  uitbesteed  moeten  worden,  gaat  iedereen  dat in zijn portemonnee voelen.  En dat brengt Rob weer op de vraag: moet of kan in de toekomst ieder  lid verplicht worden bijv. 1 dagdeel mee te werken aan ons aller belang  (bijv.  als  bardienst,  invalhavenmeester  voor  zomeravonduren,  steiger­ borstelaar  of  onderhouder  van  het  groen)  zoals  al  in  vele  andere  clubs  gebeurt of dat een lid dit gewoon kan afkopen (bijv. 25 euro lammeren).  De  CJO  is  al  eens  met  deze  vraag  aan  het  stoeien  geweest  dmv.  een  enquête,  maar  dit  goed  uitwerken  en  het  succesvol  in  praktijk  brengen  vergt  veel  denkwerk  en  een  enorme  organisatie.  Want  laten  we  wel  wezen,  een  opkomst  van  een  paar  honderd  man  die  op  een  zaterdag­ morgen met een takkenschaar staan te trappelen om te beginnen, zie je  toch niet echt voor je. Het laatste woord is hier nog niet over gezegd. 

Tot slot, u voelt hem al aankomen, als het u leuk lijkt om met deze bij­ zondere,  maar  o  zo  gewone  donderdagploegmannen  mee  te  doen,  ge­ woon om 9.00 uur het clubhuis binnen stappen.  Connie en Karin 

~ 37 ~   

Vacature        De  Milieu  Arbo  Commissie  (MAC)  van  de  Coöperatieve  Jachthaven  Oranjeplaat zoekt dringend aanvulling van haar commissie met      

twee gemotiveerde MAC­leden. 

    De milieu­  Arbocommissie  (MAC)  heeft  als taak het bestuur van de CJO  en  haar  commissies  bij  te  staan  door  gevraagd  en  ongevraagd  te  adviseren over Milieu­ en Arbo wet­ en regelgeving (milieuzorg). Zij doet  dit zo dat de noodzakelijke vergunningen op dit gebied worden nageleefd  en behouden blijven.     Milieuzorg  betekent:  Het  bij  uw  bedrijfsactiviteiten,  respectievelijk  ex­ ploitatie  van  de  verenigingshaven  beperken  van  milieu­  en  veilig­ heidsrisico’s, waardoor voldaan kan worden aan wet­ en regelgeving, de  kosten  binnen  redelijke  grenzen  blijven  en  continuering  van  milieu­ preventie gewaarborgd is.    De MAC adviseert en bewaakt.  We  vergaderen  1x  per  twee  maanden,  houden jaarlijks een milieuronde  en een verrassende calamiteitenoefening.  We  zorgen  dat  we  bijblijven  met  betrekking  tot  de  wettelijk  gestelde  eisen en blijven met ruime blik alert op wijzigingen en milieu­ en veilig­ heidsrisico’s.   MAC: samenwerkend aan een sfeervolle jachthaven.      Heb je interesse of wil je meer informatie, neem contact op bij:    Hilde Onderdijk­Varkevisser  T.: 0118­614416/06­22590264  E.: [email protected]    Maurice Tramper    T.:.06­43990321  E.: [email protected]    Frits Messie      T.: 0113­567487  E.: [email protected] 

~ 38 ~   

 

 

 

 

 

~ 39 ~   

 

~ 40 ~   

 

 

~ 41 ~   

Berichtje van de crew van de Kind of Blue      Vlissingen, 2 december 2011    Jawel, Vlissingen. De reden daarvan wordt aan het eind van dit artikeltje  duidelijk.  We  proberen  toch  de  chronologische  volgorde  een  beetje  aan  te houden.     Het vorige  bericht  kwam  uit  Bali,  waar we  het ontzettend naar onze zin  hebben  gehad.  We  zijn  van  Bali  noordwaarts  gevaren,  richting  Kalimantan  (het  Indonesische  deel  van  het  eiland  Borneo).  We  komen  steeds dichter bij  de  evenaar en  dat  merken  we. De temperatuur wordt  hoger en de windkracht wordt lager, waardoor het gauw bloedheet is. We  improviseren  nu  ook  zonnetentjes  als  we  zeilen  of  op  de  motor  varen,  het is geen doen in de kokende hitte.     De reis naar Borneo brengt ons dwars over de Javazee. Bij de noordkust  van  Java  zijn  ontzettend  veel  visbootjes,  al  dan  niet  verlicht.  Die  verlichting  heeft  vaak  een  fantasievol  karakter. Zo  kan je groene, rode,  witte, blauwe en gele lichtjes tegenkomen, al dan niet knipperend. Soms  gaan  er  pas  lichtjes  aan  als  we  er  vlak  bij  zijn.  Af  en  toe  komt  er  een  scheepje recht op ons afvaren om dan vlak voor de botsing uit te wijken.  Sommige zeiljachten raken daarvan in paniek, maar wij gaan er van uit  dat zij ons beter zullen zien dan wij hen, en dat zij er ook geen belang bij  hebben  hun  (en  onze)  boot  te  beschadigen.  De  echt  grote  scheepvaart  zien  we  op  onze  AIS  en  daar  zorgen  we  ruim  vrij  van  te  blijven.  Na  de  eerste  nacht,  vlak  bij  de  kust,  zijn  we  de  meeste  vissersbootjes  en  – platforms kwijt en kunnen we wat relaxter doorvaren.     In  Kalimantan  varen  we  naar  Kumai,  aan  een  grote  rivier,  om  van  daaruit  het  Tanjung  National  Park  te  bezoeken.  Daar  is  een  van  de  weinige plekken op de wereld waar Orangutan’s in het wild te bezoeken  zijn.  Het  leefgebied  van  de  Orangutan’s  is  al  jaren  aan  het  verkleinen,  met name door het kappen van de regenwouden. De behoefte aan teak,  meranti,  ijzerhout  en  andere  houtsoorten  is  groot.  Inmiddels  is  de  kap  aan  banden  gelegd,  maar  er  wordt  nog  veel  illegaal  gekapt.  Ook  wordt  regenwoud  gekapt  om  plaats  te  maken  voor  palmbomen,  die  gebruikt  worden om palmolie van te maken. “Groene” biobrandstof. Dat “groen” is  dus  helemaal  niet  zo  ecologisch  verantwoord,  want  de  palmolieplanten  verdrogen  het  land  en  je  krijgt  een  zeer  eenzijdige  begroeiing,  de  biodiversiteit  gaat  eraan.  Aangezien  de  Orangutans  de  zaden  opeten,  worden deze dieren hier ook nog geregeld neergeschoten. Is ook illegaal,  maar wie maalt erom als de eigenaren van de plantages er voor betalen?  

~ 42 ~   

In ieder geval, ooit is een Amerikaanse hier neergestreken en die is een  opvang voor baby­orangutans begonnen. Inmiddels is er land  aangekocht, een gebied uitgeroepen tot National Park, en worden er  voorzichtig stappen gezet om het tropisch regenwoud te behouden. Het  Wereldnatuurfonds, maar ook het toerisme, zijn hier dringend nodig om  vervangende werkgelegenheid voor de lokale bevolking te voorzien. Toen  in Bali de bommen afgingen waarbij veel (Australische) toeristen zijn  omgekomen, kwam hier ook niemand meer. De lokale mensen die in  dienst waren bij het National OPark als parkwachter, konden niet meer  betaald worden en zijn toen ook noodgedwongen in de illegale kap aan  het werk gegaan. Er moet wel rijst op de plank komen tenslotte.   

    In  Kumai  hebben  ze  nog  een  andere  bron  van  inkomsten.  Wij  kwamen  de rivier opvaren en zagen van verre al hoge pakhuizen staan. Dichterbij  komend  hoorden  we  duizenden  kwetterende  zwaluwtjes  die  in­  en  uit  vlogen.  Dus  wij  informeren:  de  pakhuizen  worden  gebruikt  als  kwekerijen  voor  vogelnestjes.  Enkele  keren  per  jaar  worden  de  nestjes  opgehaald – nee, niet erg, de zwaluwen bouwen gewoon weer een nieuw  – en verkocht aan met name China, waar het een delicatesse is.     Wij  vonden  de  tocht  over  de  Sekunder  Rivier  (van  het  Hollandse  Schoener)  en  het  bezoek  aan  het  National  Park  een  van  de  mooiste  ervaringen tot nu toe. 

~ 43 ~   

Als  je  je  dan  realiseert  dat  Orang  Utan  in  het  Indonesisch  betekent  “Mens  van  het  bos”,  en  Orangutans  voor  95  %  DNA  gelijk  zijn  aan  de  mensen, geweldig! En daar loop je dan hand­in­hand mee…….    Na  Kumai  voeren  we  naar  Beliton,  waar  de  hele  vloot  van  de  Sail  Indonesia  Rally  zou  uitklaren.  En  toen  sloeg  de  pech  toe.  We  moesten  drie  dagen  varen,  en  het  was  op­en­af  met  de  wind.  Dus  zeilen,  motor  aan,  motor  uit,  nog  wat  problemen  gehad  met  vuile  diesel,  dat  weer  opgelost, uiteindelijk konden we zeilen. Vlak voor de ankerplaats starten  we  de  motor  om  de  ankerplaats  op  te  varen,  motor  loopt  als  een  zonnetje, alleen, geen versnelling! Niet voor­ en niet achteruit. Shit. Op  dat moment was de Gemini, een andere Nederlandse boot, op 100 meter  achter ons en die sleepte ons de ankerplaats op.     Met  zo’n  50  andere  boten  in  de  buurt  zijn  er  tal  van  experts  te  vinden.  Wij  dus  op  zoek  naar  de  oorzaak.  Schroef?  Dat  is  gemakkelijk,  Dick  overboord in zwembroek en snorkel. Schroef zit er gewoon aan en klapt  ook in­  en  uit.  OK,  dat  dus niet.  Koppelingskabel los of gebroken?  Alles  nagelopen, nee, dat is het ook niet. Andere experts erbij, kijken of we de  koppeling  in  een  stand  kunnen  vastzetten,  maar  ook  dat  kon  allemaal  geen soelaas bieden. We liggen voor anker voor een dorpje van niets, de  ankerplaats  is  redelijk  onrustig  qua  golven  en  wind,  en  we  voelen  er  niets  voor  om  de  motor  en  versnelling  verder  uit  elkaar  te  halen,  want  onderdelen kunnen we hier ook niet krijgen. Wat nu?    In de tussentijd krijgen we van het thuisfront een heel slecht bericht.   Dick’s twee jaar jongere broer Arend had al de hele zomer last van vage  klachten,  en  is  nu  –naar  aanleiding  van  ineens  verslechterend  zicht­  onderzocht.  Hij  blijkt  uitgezaaide  longkanker  en  hersentumoren  te  hebben. De prognose is niet goed.     Gezien  de  afstand die  we nog  af  te  leggen  hebben en dit nieuws, willen  we  nu  zo  snel  mogelijk  naar  Singapore.  We  hebben  het  geluk  dat  we  ongeveer  5  boten  hebben  die  ons  willen  en  kunnen  slepen,  en  dat  we  een  echte  zeilboot  hebben,  dus  we  besluiten  de  afstand  tot  Singapore,  350 NM, zonder motor door te varen.     De eerste 250 NM kunnen we zeilen. We lopen zelfs uit op de boten die  ons vergezellen en besluiten op twee dagtochten van Singapore vandaan  een  stop  te  maken.  De  volgende  ochtend,  geen  wind,  sleept  de  Amerikaanse boot Revelation, een Amel 56, ons.    We  krijgen  een  gigantisch  onweer  over  ons  heen,  waarin  we  nauwelijks  de  Revelation  kunnen  zien,  maar  alles  gaat  prima.  De  laatste  nacht  in  Indonesië brengen we door in een redelijk beschutte baai. 

~ 44 ~   

De dag daarna wordt spannend, want dan steken we de Singapore Strait  over.  Nou,  dat  is  echt  geen  pretje.  Wat  een  verkeer,  niet  normal  meer.  De  Westerschelde  is  er  echt  helemaal  niets  bij.  We  hebben  nog  nooit  zoveel  grote  scheepvaart  bij  elkaar  gezien.  Alle  VHF­kanalen  zijn  bezet  door  havendiensten,  vuilnisophaal,  bunkerbootjes,  verkeersdiensten  en  noem  maar  op.  Een  groot  deel  daarvan  kunnen  we  nog  niet  eens  verstaan  ook,  want  die  praten  Chinees  of  Bahasa  of  wat  voor  taal  dan  ook  onderling.  Dus  onze  plannen  om  stand­by  te  staan  op  een  werkkanaaltje  voor  onszelf,  kunnen  de  prullenbak in.  In overleg met de  Revelation besluiten we om de verkeersdienst c.q. havendienst hier niet  ongerust te maken en ze niet in te lichten over onze sleep. We zorgen er  wel  voor  dat  we  vrij  blijven  van  de  grote  scheepvaart  en  als  het  mis  mocht lopen, dan kunnen  we altijd nog oproepen….. niet helemaal zoals  het hoort, maar we zien het echt niet zitten om verplicht te worden door  een  professionele  sleepboot  opgehaald  te  worden  of  een  vaarverbod  te  krijgen waardoor we Singapore niet eens in mogen.    

 

~ 45 ~   

Dat we hier zijn en dit schrijven wil uiteraard al zeggen dat alles prima is  gegaan. Het is wel druk met verkeer, maar ook overzichtelijk. Wel  spannend, maar bij elkaar is zo’n sleepje van nog geen 50 meter voor  hier ook maar een kort stukje. Het weer werkte mee (geen wind), de  stroom liep mee (3 knopen), en half de middag hadden we de pakweg 40  NM naar Raffles Marina afgelegd. Pffff, wel opgelucht dat we veilig en wel  aan de steiger liggen.     De dagen daarna zijn we druk bezig geweest met het bestellen van een  nieuwe trillingsdemper (die zit tussen de versnellingsbak en de motor en  was doormidden), het monteren ervan, het boeken van de terugreis naar  Nederland,  het  opruimen  en  schoonmaken  van  de  zeilen  en  de  boot  en  dergelijke.     Begin november hebben we de boot van Raffles Marina aan de westkant  van Singapore naar Puteri Harbour Marina aan de oostkant van Maleisië  gevaren.  Op  eigen  motorkracht  weer.  Slechts  een  tochtje  van  4  NM  de  rivier oversteken, maar een heel stuk betaalbaarder dan een ligplaats in  Singapore zelf.     Op  6  november  zijn  we  op  het  vliegtuig  naar  Nederland  gestapt.  En  nu  zijn  we  dus  hier.  De  verhuurder  van  ons  huis  kon  de  huurders  ergens  anders onderdak bieden, dus we zijn lekker weer “thuis”. Het is heel fijn  voor ons en ook voor Arend en zijn familie, dat wij nu zo dichtbij zijn. En  dat  het  kon,  want  er  zijn  tijden  geweest  dat  we  echt  niet  zo  snel  naar  Nederland zouden kunnen, omdat we bij voorbeeld in een orkaangevoelig  gebied  waren,  of  er  geen  jachthavens  zijn  waar  de  boot  veilig  achtergelaten kan worden.     Het  is  ook  heerlijk  om  de  buren,  vrienden,  bekenden,  Sinterklaas,  &  Zwarte  Piet,  weer  te  zien  in  deze  sfeervolle  decembermaand.  Wanneer  we  teruggaan  naar  Maleisië?  Geen  idee,  dat  hangt  helemaal  van  de  situatie af.     We hopen binnenkort ook degenen die we nog niet gezien hebben, weer  te  zien.  Iedereen  alvast  heel  fijne  kerstdagen  en  een  mooi,  gezond  en  gelukkig nieuw jaar toegewenst,    Dick en Anita    Op  onze  website  www.kindofblue.info  kan  je  ons  logboek  en  fotoboek  vinden. 

~ 46 ~   

Een staartje vuurwerk      Het  begon  met  mijn  artikel  “Een  alarmerend  uiteinde”,  waarin  het  afsteken  van  ernst­ vuurwerk  met  de  jaarwisseling  aan  de  orde  kwam.  Ik  stelde  in  dit  artikel  dat  vuurwerk  altijd  kon  worden  ingeleverd  op  het  politie­ bureau. Voor de zekerheid had ik dat nog even  gecheckt  bij  het  Korps  Landelijke  Politie­ diensten  in  Driebergen.  Ik  geef  natuurlijk  liever  de  juiste  infor­ matie.  Vervolgens  kreeg  ik  een  berichtje  van  iemand  die  tevergeefs  bij  een  politiebureau  had  aangeklopt  voor  het  in­ leveren van vuurwerk…     Niet overal gelijk  Een  e­mail  naar  de  betreffende  regio  bracht  naar  voren,  dat  er  in  dezelfde  regio  vier  plaatsen  waren,  waar  het  vuurwerk  mocht  worden  ingeleverd.  Dat  bracht  me  ertoe,  ook  bij  andere  regio’s  te  informeren  naar de daar gangbare procedure. Tot mijn verbazing leverde dat allerlei  verschillende  antwoorden op.  Er  zijn  maar een paar regio’s, die er geen  probleem van maken en ernstvuurwerk aannemen. Maar in het overgrote  deel van de politieregio’s moet de politie er niets van hebben en verwijst  naar de gemeentewerf waar u het vuurwerk zou kunnen inleveren bij het  klein  chemisch  afval.  Een  andere  regio  ontkent  dit  weer  met  klem  en  wijst  op  het  feit  dat  de  gemeentewerven  er  helemaal  niet  op  zijn  berekend om explosieven in ontvangst te nemen.    Brandweer  Bij  de  Brandweer  moet  je  ook  niet  zijn.  De  Brandweer  neemt  geen  vuurwerk in. Wat blijft er over?    Seinpistolen  Voor seinpistolen ligt het iets anders. Daarvoor is een wapenvergunning  nodig  (de  politie  zegt  “wapenverlof”),  en  daarmee  valt  het  seinpistool  onder  de  wapenwet.  Dat  betekent  dat  af  te  danken  seinpistolen  en  patronen  die  over  de  datum  zijn,  ingenomen  moeten  worden  door  politiebureaus  met  een  afdeling  “bijzondere  wetten”.  Dat  komt over  het  algemeen  neer  op  de  bureaus  waar  ook  wapenvergunningen  worden  afgegeven.  Voor  het overige  vuurwerk  zijn  een  paar politieregio’s heel klantgericht:  “kom  maar  brengen  hoor,  we  zorgen  er  wel  voor”,  maar  andere  regio’s  wijzen op het feit dat duidelijk in de wet omschreven staat, dat de politie  zich uitsluitend hoeft te ontfermen over consumentenvuurwerk, dat 

~ 47 ~   

      illegaal is ingevoerd vanuit het buitenland, of op een ontijdig moment is  aangeschaft  of  afgestoken.  Niet  vergeten:  ook  ernstvuurwerk  mag  vol­ gens  de  wet  niet  op  een  ander  moment  worden  afgestoken  dan  op  het  moment dat er echte nood (op het water!) is. 

  Watersportzaken  Dan is er nog de watersportzaak. De politie blijft er de nadruk op leggen  dat  watersportzaken  er  (ook)  economisch  belang  bij  hebben  om  vuur­ werk in te nemen, omdat ze ook vuurwerk  verkopen. Desgevraagd zeg­ gen sommige watersportzaken ook wel toe, vuurwerk in te zullen nemen,  maar niet allemaal. En wat doen zij er dan mee? Ze kunnen het opsturen  naar  de  producent,  die  het  dan  –  overigens  bepaald  niet  kosteloos!  ­  vernietigt.     KNRM  Bij de KNRM proberen we het witte vuurwerk zoveel mogelijk binnen de  houdbaarheidsdatum  te  verstoken  (gewapend  met  veiligheidsbril  en  zware  werkhandschoenen!).  Het  rode  vuurwerk gaat terug naar de pro­ ducent.   De KNRM wenst u een veilige jaarwisseling!    Michelle Blaauw – KNRM 

~ 48 ~   

   

 

~ 49 ~   

 

       

 

~ 50 ~   

 

 

 

~ 51 ~   

 

~ 52 ~