CLUBBLAD
2011- 5
L.T.V. ZUIDLAND
OPGERICHT 25 JUNI 1971 KONINKLIJK GOEDGEKEURD 29 JULI 1972
UW CLUBBLAD WORDT GESPONSORD DOOR: WIE
WAT
TEL.
Alma Aluku Zuidland Anja's Haarstudio Antoinette's Hairstyling Bernisse Renovatie & Afbouw Bouman Sportprijzen & Relatex Breederland, Henk Breeman, International Supllies Campagne, La Carnelle, La DORC
drogisterij/parfumerie aluminium kapper kapper stucadoor sportprijzen groenteboer werktuigbouw bloembinderij modezaak oogheelkundige instrumenten
0181 451224 0181 451851 0181 451210 0181 451523 0181 664767 0186 692302 0181 452981 0181 451166 0181 452802 06 46701040 081 458080
Estron Group Gijzen, Getty & Corry, Van Gijzen, Van HairDo Halfweg, Sportcentrum Hamon Projet Support Hart, Van der Makelaardij Heineken Brouwerijen Hertel Industrial Sealings B.V.
logistiek juwelier/optometrist aannemer kapper sportcentrum weg- en waterbouw makelaar brouwerij industriële afdichtingen
010 2961616 0181-451416 0181 451929 0181 451009 0181 616466 018 1339126 0181 453999
Hoogendoorn, Gildeslagerij J&R Verspaning Koppen, G. van Leonie's Voetverzorging Magneetcafé Marcella, Snoepwinkel MCD Meeder Sport Meiburg, Café Melens Opticients & Audiciens Molengraaf Makelaardij Mollerie, De Mythos, Grieks restaurant Noort, Van B.V.
slager verspaning partyservice/slager pedicure restaurant snoepwinkel supermarkt sportwinkel café opticien/audicien makelaar huishoud. artikelen restaurant keukens-badkamersbouwmaterialentegels-verf/behang
0181 451470 0181 450101 0181 451480 0181 459099 0181 661319 0181 453449 0181 451380 0181 638389 0181 451341 0181 450911 0181 451231 0181 451423 0181 456555 0181 451203
Pannekoekenbakker Rabobank Voorne Putten Rozenburg Reedijk, Bakkerij RST, Rdam Short Sea Terminals Shell Nederland Trijselaar, Radio Vuyk Schilderwerken Warmtebron, De Winter, De Your Choice Zuidlandse Hoeve, De
restaurant bank bakker logistiek raffinaderij wit-/bruingoed schilder loodgieter kaasproeverij damesmode restaurant
0181 452805 0181 333200 0181 453857 010 2942400
0181 281111
0181 452000 0181 627492 0181 451201 0181 453007 0181 452205 0181 452808
WWW. aluku.nl
BoumanSportprijzen.nl breeman.nl bloembinderijlacampagne.nl lacarnellemoda.com dorc.nl estron-group.com
sportcentrumhalfweg.nl
[email protected] hartmakelaardij.nl heineken.nl hertel.com
vankoppenpartyservice.nl leoniesvoetverzorging.nl magneetcafe.nl
molengraafmakelaardij.nl mythoszuidland.nl vannoortzuidland.nl
pannekoekenbakker-zuidland.nl rabobank.nl/vpr rstshortsea.nl shell.nl/socialinvestment
eetcafezuidlandsehoeve.nl
IN MEMORIAM JOHN VAN TONGEREN Op 22 oktober 2011 is John van Tongeren overleden op de leeftijd van 63 jaar. John was in juli ziek geworden. Chemokuren gaven niet het gewenste effect want de tumor bleek alleen maar gegroeid te zijn. Een operatie heeft helaas niet meer mogen baten en John is drie dagen later overleden. We hebben John leren kennen als een levensgenieter in hart en nieren. Een goed glas wijn en lekker eten was voor John en zijn Dolly een belangrijk onderdeel van hun leven. Ook het zeilen met de zeilboot, dat was zijn lust en leven. Geen zeeën waren te hoog, de wind bracht hem waar hij wilde wezen. John vertelde ons daar altijd over in geuren en kleuren. John heeft eerst in het zomeravondteam van Ria van Os en Marianne Bijl gespeeld en nadat dit team uit elkaar was gevallen kwam John ons team versterken. John had momenten tijdens onze wedstrijden dat hij iedereen, maar ook zichzelf, versteld liet staan met zijn service of magnifieke acties in het veld. We hebben altijd veel plezier gehad tijdens het tennissen en John genoot altijd van deze momenten, maar het meeste kon hij genieten van het moment na het tennissen. Een lekker biertje of wijntje en smullen van de lekkernijen die op tafel kwamen, de kippenpoten waren zijn favoriet. Als John zelf voor de hapjes zorgde, dan was hij altijd bang dat we tekort kwamen, dus stond er zoveel op tafel, dat er rustig nog een team kon aanschuiven. Naast alle mooie momenten hebben we John ook leren kennen als iemand die zijn problemen met ons wilde delen. Zijn problemen op het werk en vooral de moeilijke periode rondom de ziekte van Dolly. Toch bleef John altijd positief en sloeg hij zich letterlijk en figuurlijk door deze moeilijke momenten heen. Zelfs tijdens het laatste telefoongesprek met hem, een paar dagen voor de operatie, had hij alweer plannen met de zeilboot. Zodra het zou kunnen, dan moesten we maar eens gaan varen en lekker genieten van de mooie dingen op het water. Helaas werd de laatste zee te hoog voor John en is hij heengegaan voor zijn laatste reis. Zijn vrienden en bekenden van de LTV Zuidland wensen Dolly, kinderen, familie en vrienden veel sterkte met het verlies van John. Aad Spronk.
01
LAWN TENNIS VERENIGING ZUIDLAND Opgericht 25 juni 1971 Koninklijk goedgekeurd 29 juli 1972 Clubblad 41e jaargang Nummer 5 – december 2011
DIGITAAL CLUBBLAD Uit privacy overwegingen zijn enkele telefoonnummers weggelaten. Deze zijn uiteraard wel te lezen in de papieren versie.
namen
,
(email-)adressen
DAGELIJKS BESTUUR: Voorzitter
―
Menno Kriekaart
Penningmeester
―
Luc Boog
Secretaris
―
Hans Monfrooy
ALGEMEEN BESTUUR: Barcommissaris
―
Rob de Vogel
Evenementencommissaris ―
Mark van der Waal
Jeugdcommissaris
―
Sonja de Groot
Parkcommissaris
―
Piet van Meggelen
PR & Sponsorcommissaris
―
Bas Muilwijk
Redactiecommissaris
―
Jos Muilwijk-Sap
Technisch commissaris
―
Wout van Sintmaartensdijk
BANK
―
Rabobank Voorne-Putten Rozenburg - rek.nr.: 3759.56.964
CLUBGEBOUW
―
Telefoon: 0181 - 452481
TRAINERS
―
Rob van de Waal
ALGEMENE ZAKEN:
http: www.ltvzuidland.nl
02
en
VAN UW VOORZITTER Sobere clustering van sportverenigingen Terugkijkend op het afgelopen jaar constateer ik dat we weer een goed jaar hebben gehad waarbij heel veel mensen zich weer hebben ingezet voor onze club. Als blijk van waardering organiseren wij ieder jaar de medewerkersdag. Dit jaar namen er twee mensen afscheid te weten Herman en Hubert Melens. Onze oud-voorzitter Daan Monster heeft hen met een mooie toespraak in het zonnetje gezet. Zij hebben zich jarenlang ingezet voor onze club en ook ik wil hen daar nogmaals hartelijk voor bedanken. Verenigingen als de onze moeten het hebben van de vrijwilligers. De gemeente Bernisse heeft onlangs de voorzieningennota ongewijzigd goedgekeurd. De wethouder heeft kennelijk niet naar mij geluisterd of ik heb het niet goed uitgelegd want dat zou natuurlijk ook kunnen. De komende tijd zal een “sobere clustering” van sportverenigingen plaatsvinden. Ik vraag mij wel af of iemand mij kan vertellen wat dit betekent. Onlangs sprak ik een Belg en het onderwerp politiek kwam ter tafel. Hij wist mij te vertellen dat zij nu al ruim 500 dagen zonder regering zitten maar dat hij er eigenlijk niets van merkt. Dat geeft natuurlijk te denken. Wij zullen de komende tijd wel wat gaan merken van “onze” bestuurders. Mijn vader, inmiddels 80 jaar oud, kan in het Bernissegebied niet meer op een bankje gaan zitten want deze zijn verwijderd. Dat het weghalen meer kost dan het schamele onderhoud dat er aan de bankjes gepleegd werd, is iedereen ontgaan. Vorig jaar heb ik meegedaan aan de Alpe D’HuZes ten behoeve van het KWF Kankerbestrijding. Er is toen ruim 20 miljoen euro opgehaald voor dit goede doel. Aanvankelijk leek het erop dat wij in 2012 niet mee konden doen omdat er teveel inschrijvingen waren. Wij waren op de wachtlijst geplaatst. Gelukkig heeft de organisatie het voor elkaar gekregen dat er gedurende twee dagen mag worden gereden. Dat was niet zo eenvoudig omdat die Fransen niet zo gemakkelijk schijnen te zijn. De tweede dag mag er pas om 10:00 uur gestart worden, hetgeen wel jammer is omdat 6 keer naar boven rijden er dan niet in zit. De komende tijd ligt er weer een schone zaak voor mij namelijk het vinden van sponsoren voor dit goede doel. Gezien de veelheid aan goede doelen die er momenteel zijn, is dat geen gemakkelijke opgave. Vorig jaar heeft een aantal leden mij gesteund. Ik zou het natuurlijk erg leuk vinden als dat weer zou gebeuren. Ik zal u er te zijner tijd nog een keer aan herinneren. Op 9 december hoop ik met het gehele bestuur een hapje te gaan eten. Uiteraard doen wij dat bij een plaatselijk restaurant, namelijk de Griek. Zo steunen wij de plaatselijke middenstand ook nog een beetje. Tijdens de medewerkersmiddag was het eten verzorgd door Gert van Koppen die ik u van harte kan aanbevelen. Zuidland is een mooie gemeente en ik hoop van harte dat dit zo blijft. Ik wens u heel prettige feestdagen toe. Menno Kriekaart
03
VAN UW REDACTIE
Inhoudsopgave In Memoriam John van Tongeren Bestuurssamenstelling Van uw Voorzitter Van uw Redactie Verenigingsberichten – I Opgave gewenste bardiensten OPDOOI Verenigingsberichten – II Kerst met uw Penningmeester Kerst met uw Secretaris Kerst met uw Voorzitter Kerst met uw Technische Commissie Kerst met uw Barcommissaris Kerst met uw Parkcommissaris Adverteerder aan het woord Liz’s Page Culinair Hoekje Kerst met uw Evenementencie Kerst met uw Redactiecommissaris Kerst met uw PR- en Sponsorcie
01 02 03 04 05 06 07 08 09 10 11 15 16 17 19 21 22 23 24 25
Jeugdhoek 04
VERENIGINGSBERICHTEN - I Bespeelbare banen: Op onze banen kan getennist worden als het vriest, maar bij OPDOOI mogen de banen NIET betreden worden. Er is sprake van opdooi als de banen spiegelen en papperig worden na nachtvorst. Bonnefooitennis Op maandagmiddag vanaf 13.15 uur en op woensdagochtend vanaf 9.30 uur is een aantal enthousiaste leden op de baan om te tennissen zonder vaste tennispartner. Een ieder is welkom om mee te doen. Aanmelding vooraf is niet noodzakelijk. Digitaal clubblad In het digitale clubblad worden teksten en illustraties in kleur getoond. U kunt ervoor kiezen uitsluitend het digitale clubblad te ontvangen. Stuur dan een email naar de redactie:
[email protected], onder vermelding van uw naam en adres, en het e-mailadres waarop u het digitale clubblad wilt ontvangen. Uw adresgegevens worden dan van de bezorglijst verwijderd. Op onze website www.ltvzuidland.nl is een digitale versie van het clubblad beschikbaar. Email: Onze secretaris stuurt regelmatig berichten aan leden via de mail. Als ook u actuele informatie wilt ontvangen, zorg dan dat uw emailadres bekend is bij onze secretaris. Foto ledenpas: Op verzoek kan de foto op de ledenpas worden vervangen. Lever daarvoor bij onze secretaris een nieuwe pasfoto in en het bedrag van € 2,50. Goed Doel: Tennis Out of Your Heart. Op diverse manieren zamelt de Jeugdcommissie geld in ten behoeve van de straatkinderen van Brazilië. Zie voor meer informatie op www.tennisoutofyourheart.org. Horecawet: Voor de Horecawet is het van belang dat zoveel mogelijk leden aangemeld kunnen worden, die in het bezit zijn van het diploma Sociale Vaardigheid en Hygiëne. Wanneer u dit diploma bezit, wilt u Rob de Vogel dan hiervan in kennis stellen? Ledenruimte: Er is ledenruimte bij onze vereniging. Familieleden, vrienden en kennissen kunnen zich opgeven via onze website. Als lid van LTV Zuidland kunt u gebruik maken van alle voordelen van het KNLTB-lidmaatschap. LET OP!!! IN DIT JUBILEUMJAAR GEEN INSCHRIJFKOSTEN. Levens redden: De AED is in de bestuurskamer en bereikbaar voor alle leden met een sleutel van het park.
NIEUWJAARSBORREL ZATERDAG 7 JANUARI 2012 VANAF 16.00 UUR
05
OPGAVE GEWENSTE BARDIENSTEN IN 2012 Kan ook per e-mail worden doorgegeven aan de barcommissaris. Dit formulier is ook te vinden op onze site: www.ltvzuidland.nl Indien mogelijk 5 of 6 dagen (meer mag ook) opgeven die u beschikbaar bent. Hiervan dienen er minimaal 2 in het weekend te vallen. Hieruit zal een keuze gemaakt worden U kunt natuurlijk ook 3 weekend bardiensten invullen. Hieruit kan ik een keuze maken eventueel in overleg met u Het tarief voor afkopen en boetes blijft ongewijzigd. Wanneer u onderstaand schemaatje invult, kan ik het barschema zodanig inplannen, dat u niet op een verjaardag, competitiedag, of voor u ander belangrijk evenement een bardienst hoeft te ruilen of verkopen. Datum
Dag vd week
tijd
Opmerkingen
U wordt niet meer gebeld om u te herinneren aan uw bardienst. Het schema is te vinden op www.ltvzuidland onder barcommissie Ik speel competitie: Zomeravond, dinsdag / vrijdag Voorjaar, zaterdag / zondag Herfst Ik wil graag helpen (in de keuken) met open toernooi Ik wil graag afkoopbardiensten draaien Ik wil mijn bardiensten verkopen * *U wordt gewoon ingedeeld en t.z.t. moet u uw bardiensten zelf verkopen Naam……………………………………………………………….. Telefoon…………………………………Email…………………………….… Inleveren zo spoedig mogelijk en uiterlijk tot 1 februari bij: Rob de Vogel. Dus wacht niet te lang met inleveren zodat ik niemand teleur hoef te stellen
06
L.T.V. ZUIDLAND
Bij OPDOOI, MOGEN DE BANEN
NIET
BETREDEN WORDEN.
Opdooi = ALS DE BANEN SPIEGELEN EN PAPPERIG
WORDEN NA
NACHTVORST.
De PARKCOMMISSIE
07
VERENIGINGSBERICHTEN - II Nieuwe juniorleden: ▪ Jarno Bernat Nieuwe seniorleden: ▪ Jaap Taale ▪ Piet Breen ▪ Jorien Hollaar ▪ Rino Bernat Pasjesgebruik: Eenieder wordt verzocht alvorens te gaan tennissen de tennispas te allen tijde met de aanvangtijd op het afhangbord te plaatsen. Ook als er weinig leden op het park zijn. Op deze manier weten leden, die later komen, welke baan het eerste vrij is en hoe laat zij kunnen tennissen. Daarbij weten wij dan allemaal, dat ieder die tennist, ook daadwerkelijk lid is van onze vereniging. Service van en voor onze leden: ▪ Bespannen rackets € 13,-: Hans Monfrooy ▪ Verkoop: rackets, ballen, tassen en schoenen, bespanmachines en snaren: Randel Horn ▪ Bespannen van rackets € 12,-: Fam. Van der Pols Te koop: Tennisballen. Bij Sonja de Groot is een blik tennisballen te koop voor € 6,50. Een deel hiervan is bestemd voor onze jeugd. Voordeeltjes: ▪ Als lid van de KNLTB ontvangt u bij aangesloten bedrijven korting op uw aankopen op vertoon van uw tennispas. Voor meer informatie zie: www.tenniscard.nl of www.knltb.nl. ▪ Via www.vriendenloterij.nl kunt u onze vereniging sponsoren. De helft van de lotprijs is bestemd voor onze vereniging. Geef bij aanmelding aan, dat u meespeelt voor Lawn Tennisvereniging Zuidland. Deadline1e clubblad in 2012: Kopij voor het clubblad kan digitaal ingeleverd worden bij Bas en Jos Muilwijk, bij voorkeur via het emailadres:
[email protected]. De inleverdatum voor het 1e clubblad in 2012 is: ▪ woensdag 22 februari.
08
KERST MET UW PENNINGMEESTER
ISTEN Je hebt finalisten, juristen, snobisten fatalisten, toeristen gitaristen, hobbyisten journalisten, fascisten, bassisten, violisten, kapitalisten, pacifisten, humanisten, socialisten automobilisten, sadisten pessimisten, nationalisten, individualisten, kortom ”isten” In allerlei soorten en maten maar hou ‘t maar eens in de gaten ‘ t beste uit zijn altijd de humoristen en ‘t gelukkigst zijn de optimisten. Gezellige Feestdagen!!! Luc Boog
09
KERST MET UW SECRETARIS Sterren kijken Avond. Bartje en Lina zijn in bed. Ze slapen niet. De gordijnen hebben ze open gedaan en ze kijken naar de lucht, die donker en licht tegelijk is. Er is een maan, wit en groot en rond. En ze zien sterren, sommige knipperen of trillen. 'Wat een sterren!' zegt Lina, 'Zullen we ze tellen? Een, twee, drie, vier, vijf, zes. . .' Bij vierentwintig houdt ze al op. 'Jij telt niet mee,' zegt ze. 'Ik heb geen zin in tellen,' zegt Bartje. 'Er staan er veel te veel.' 'Misschien val je in slaap als je telt,' zegt Lina. 'Ik wil niet slapen,' zegt Bartje, 'ik wil naar de maan kijken en ik wil al die sterren zien.' 'Het zijn net oogjes,' zegt Lina, 'ze kijken naar ons, ze geven knipoogjes.' 'Als we een vallende ster zien,' zegt Bartje, 'dan mogen we een wens doen.' 'En wat wens je dan?' vraagt Lina. 'Dat ik nog een vallende ster zie,' zegt Bartje. Ze kijken nog een tijdje naar de sterren. Bartje vraagt zich af of sterren kunnen vallen: ze hangen toch niet aan een haakje? Hij heeft nog nooit een vallende ster gezien. 'Die maan geeft wel veel licht!' zegt Lina. 'Ik zie de schoorstenen en de dakpannen en de planken van de schutting. . .' Bartje kijkt naar al die dingen die Lina opnoemt en hij ziet ook nog een droogmolen en een vuilnisbak. Hij geeuwt. 'Dat is wel goed, al die sterren en die maan,' zegt Lina. 'Zo is er veel licht en dan botsen de schepen die op zee zijn niet en dan verdwalen de kamelen in de woestijn tenminste niet.' 'Ik ga in bed,' zegt Bartje, 'vertel jij maar over de zee of over de woestijn.' Bartje kruipt onder het dekbed. Dat is warmer. Bij de ruit is het maar koud. 'Dit dekbed is net de woestijn,' zegt Lina. Ze geeft klopjes op het dekbed. 'Er zijn heuvels van zacht zand en het is nacht. Door de woestijn loopt een lange stoet kamelen. Ze sloffen met hun grote voeten door het mulle zand. Ze dragen grote pakken. Dat zijn de zwarte tenten en de tapijten en de koffiepotjes en de leren zakken met water. In de woestijn is niet veel water te vinden, daarom moet je het meenemen. Bij de kamelen lopen mannen met speren. Ze hebben een zwarte mantel om en dragen een witte tulband op hun hoofd. Hun schaduwen zijn lang. Dat komt door de maan. Die schijnt fel. De mannen wijzen met hun speren naar de maan en ze kijken naar de sterren. Ze kijken vooral naar één ster die extra helder is en veel licht geeft. Het is maar goed dat die ster daar staat. Zo verdwalen ze niet.' Lina zwijgt even. De maan schijnt nu recht de kamer in. 'Wat een licht, hè?' zegt Lina. Bartje antwoordt niet. Hij slaapt. 'Een goed idee,' zegt Lina. Ze gaat ook onder het dekbed. De gordijnen laat ze open. Ze kijkt nog lang naar de sterren. En ze kiest er een die ze het mooist vindt. Auteur: Wim Hofman
Zalig Kerstfeest en een Gelukkig Nieuwjaar Hans Monfrooy
10
KERST MET UW VOORZITTER Een oud Kerstverhaal van Lars Over de besneeuwde, bochtige bosweg suisde in snelle vaart een arrenslee, getrokken door een prachtige, vurige hengst. Diep weggedoken in de kraag van zijn jas klemde voerman Lars Larsson de teugels van zijn trouwe hors, tussen zijn gehandschoende knuisten. “Vooruit Zwart, vooruit.” Hij klakte met zijn tong, om de hengst tot een nog snellere galop aan te vuren. “Brrr, wat een weer”, mopperde hij. Hoe eerder thuis, hoe beter het was. Zeker met deze snijdend koude wind. Heerlijk zou het zijn als hij straks bij het knapperend vuur van de open haard zijn verkleumde voeten kon warmen! Hij verlangde er nu al naar. Wat zou het vanavond gezellig zijn om met zijn vrouw en kinderen het Kerstfeest te vieren. Daarom was hij vandaag ook naar de stad geweest om inkopen te doen, zodat de komende Kerstdagen nog feestelijker zouden worden. Alle boodschappen had hij in een grote ton gestopt, die tussen de twee banken die de arrenslee rijk was, ingeklemd stond. Kerst, ja dat was het mooiste feest dat hij zich in kon denken. Straks thuis zou hij, zoals elk jaar, uit de Bijbel de geboortegeschiedenis van de Heere Jezus aan zijn vrouw en kinderen voorlezen. Daarna zouden alle cadeaus, die hij had meegenomen, worden uitgepakt. Ze zouden Kerstliederen met elkaar zingen en genieten van de meegebrachte lekkernijen. Het zou een verrukkelijke avond worden! “Vooruit Zwart!! Vooruit!! We moeten naar huis, we moeten Kerst vieren!”, spoorde Lars zijn zwarte hengst weer aan. Hij mompelde binnensmonds een verwensing, toen hij merkte dat het zachtjes begon te sneeuwen. Dat was een tegenvaller! Als het nu maar niet erger werd, want dan zou het de vraag zijn of hij nog wel voor de schemering thuis zou aankomen. Maar het begon al meer en meer te sneeuwen. Het witte gordijn van neerdwarrelende sneeuwvlokken werd dichter en dichter en maakte de wereld steeds kleiner. Korzelig greep de voerman naar de zweep, die hij op een van de banken van de slee had neergelegd. “Vort Zwart, vort zeg ik je!,” riep hij wat driftig uit. Hij liet de zweep kort en droog door de lucht knallen, om de hengst tot de grootste spoed aan te zetten. De zwarte ging over in een felle galop en grote wolken stuifsneeuw opwerpend, gleed de arrenslee over de stille bosweg mee. De heviger wordende sneeuwval zorgde ervoor dat het vroeger dan anders begon te schemeren. Het maakte Lars onrustig. Je kon immers niet weten of er misschien hongerige wolven in het bos zouden zijn. Overdag zouden die niet zo snel een mens aanvallen, maar in de duisternis waagden ze heel wat meer! Daarom alleen al was het belangrijk om zo spoedig mogelijk thuis te komen. Hij had de laatste tijd weliswaar geen berichten gehoord van rondzwervende wolven in deze buurt, maar wolven waren onbetrouwbare dieren en zéker wolven die in de strenge winters raasden van de honger. Het was dus voor alles toch het beste om het zekere voor het onzekere te nemen. Opnieuw vuurde Lars daarom met knallende zweep zijn trouwe Zwart aan. Maar ineens liet hij zijn zweep een moment rusten, want wat was dat? Liep daar aan de kant van de weg nu inderdaad iemand, of verbeeldde hij zich maar wat? Ach, het moest wel verbeelding zijn! Wie zou er nu in dit winterse weer midden in een eenzaam bos ronddolen? Dat was onmogelijk! Absoluut onmogelijk zelfs!! Maar het was geen verbeelding! Werkelijk liep daar iemand over de eenzame bosweg. Het was een oude vrouw, zag Lars in het voorbijrijden aan de wat gebogen gestalte. Wat deed zo’n mens nou op dit uur, midden in een eenzaam woud, terwijl het hevig sneeuwde? Als er echt wolven zouden komen, was ze reddeloos verloren, dacht de voerman onwillekeurig. Zou hij haar maar niet met de arrenslee meenemen? En terwijl die gedachte door zijn hoofd speelde, bereikte hem vanuit de grijze verte een angstaanjagend gehuil. Als door een wesp gestoken veerde hij recht omhoog. Dat gehuil herkende hij uit duizenden andere geluiden! Er was geen twijfel mogelijk. Er waren wolven in de omgeving ........ !! Zo te horen waren ze nog wel op grote afstand, maar wanneer de wolven hen reeds geroken hadden, zou het niet lang duren of ze zouden hun prooien inhalen en verscheuren. Zelfs de vurige Zwart zou het tegen de hongerige roofdieren moeten afleggen! Lars huiverde. Wat moest hij toch doen? Dat oude vrouwtje meenemen en dan maar hopen dat die ondieren hen nog niet op het spoor waren? Dan zou Zwart het met dat extra vrachtje misschien wel redden om op tijd thuis zou komen. Zo’n eind was het niet meer. 11
Maar, maar ......... En toen kwam een afschuwelijke gedachte bij hem boven. Waarom zou hij die ouwe eigenlijk meenemen? Moest hij zijn leven voor haar wagen? Als de wolven hen wel hadden geroken en de achtervolging in zouden zetten, redde Zwart het echt niet met een extra passagier in de arrenslee. Als hij dat ouwe mens nu toch eens in het bos achterliet ...... Wanneer zij werd verscheurd, zou dat misschien zijn redding betekenen. Wie zou er bovendien zo’n oude vrouw missen, wanneer ze in dit eenzame bos de dood zou vinden? Wie zou er op haar wachten? Waarschijnlijk geen mens. Op hèm werd wel gewacht door zijn vrouw en kinderen. Wat zouden die ongerust zijn wanneer hij niet zou komen opdagen. En er moest toch zeker Kèrst worden gevierd? Hij hief zijn zweep weer op. Er was nu geen tijd meer te verliezen ...... Hoor, daar klonk opnieuw het angstaanjagende gehuil van de wolven, dichterbij nu. En de angstige gedachte flitste door hem heen: “Ze zijn ons wel degelijk op het spoor!” Het gehuil van de roofdieren drong hem door merg en been. Wat kwamen ze snel naderbij ........! Toen, als door een bliksemstraal getroffen liet hij zijn hoog opgeheven zweep weer zakken. ‘t Was alsof hij het gezicht van Jezus daar voor zich zag, die met verwijtende ogen hem aankeek alsof Hij zeggen wilde: “Jíj Kerst vieren? Het feest van Mijn geboorte? Jíj, die die arme vrouw niet eens wilt redden uit de muilen van de wolven? Jíj, die alleen maar aan jezelf denkt. Dan heb je van Míjn reddende liefde voor zondaren nog nooit iets begrepen. Voor zoveel gij dit een van deze minsten niet hebt gedaan, zo hebt gij het Mij ook niet gedaan!” Toen kwam Lars tot zichzelf. “Halt!”, schreeuwde hij zijn hengst toe. Hij rukte aan de leidsels. Het was met tegenzin dat Zwart gehoorzaamde, want uit het schichtig trekken met de oren bleek dat het trouwe dier ook het gehuil van de wolven had opgevangen. Lars sprong uit de nog voortglijdende arrenslee en draafde met forse sprongen op de oude gebogen gestalte af. “Wolven,” stootte hij hijgend uit. “Wolven! Vlug!” Maar het oude mens leek zo traag te reageren. Kon ze dan echt niet sneller? Met een paar flinke laatste stappen was hij bij haar en tilde haar in een oogwenk op, alsof ze slechts een veertje was. Met haastige stappen beende hij, met in zijn sterke armen het oude, gebochelde vrouwtje, terug naar de arrenslee. Zenuwachtig met zijn hoeven in de sneeuw schrapend, wachtte daar vol zenuwachtig ongeduld, de zwarte hengst. Nauwelijks had Lars zich met zijn last in de slee gehesen, of met een ruk trok Zwart die geen enkele aansporing meer nodig had, de slee vooruit. Hoor, opnieuw klonk daar het gehuil van de wolven! “Vort Zwart, vort jong!”, klonk de huiverende stem van de voerman. De slee suisde in duizelingwekkende vaart over de besneeuwde bosweg, wolken stuifsneeuw opwerpend. En dat was niets te vroeg. Het huiveringwekkende gehuil van de uitgehongerde wolven klonk angstaanjagend dichtbij! Ze waren hun prooi op het spoor en zouden zeker niet eerder rusten totdat hun honger enigszins gestild was. Luid liet Lars de zweep in de lucht knallen, maar hoewel de trouwe Zwart zijn uiterste krachten inspande, kon hij echt niet sneller meer. Hotsebotsend slingerde de slee achter het briesende paard aan. “O, Heere God, help dan toch! Helpt U dan toch!”, schreeuwde Lars met schorre, overslaande stem. Eén moment schaamde Lars zich over zijn angst. Schichtig keek hij schuin naar achteren, naar de vrouw. Wat moest zij er wel niet van denken? Maar toen zag hij haar daar zo rustig zitten met gevouwen handen en gesloten ogen. Ze bad ook!! Het gaf hem eventjes wat rust en zijn schaamte verdween als sneeuw voor de zon. “Laat ons alstublieft op tijd thuis aankomen, Heere God,” prevelde Lars zachtjes, maar het leek er niet op dat zijn gebed verhoord zou worden. Bloedstollend klonk het gehuil van de uitgehongerde roofdieren hem in de oren. Lars kon, toen hij in der haast een moment achterom keek, hun donkere schaduwen met de vurige ogen in razende vaart zien naderen. De adem stokte hem in de keel. “Dat redden we niet, dat redden we nooit!” ,flitste het door hem heen. En toen kwam toch nog heel even die vreselijke gedachte weer bij hem boven, om het oude vrouwtje voor de uitgehongerde troep wolven neer te werpen. Maar onmiddellijk verwierp hij die afschuwelijke gedachte. “Nee!! Nee!! Dat niet! Dat nooit!!”, mompelde hij in zichzelf. “Vergeef me toch die ontzettende gedachte, Heere God!”, bad hij. Links en rechts van de arrenslee draafden inmiddels de wolven mee, zich klaarmakend voor de aanval. Met ogen groot van angst zag Lars het aan. Zijn laatste ogenblik had geslagen, zo leek het. 12
Maar dan viel zijn oog op de met cadeaus gevulde ton. Een razendsnelle gedachte kwam in hem op: “Zou die ton misschien redding kunnen bieden?” Gelijktijdig graaide hij er een groot pak uit en slingerde dat met een machtige zwaai van zijn arm midden tussen de troep aanstormende wolven. Even was de aandacht van de roofdieren afgeleid en letten ze niet meer op de voortslingerende slee. Jankend, grommend, vechtend en naar elkaar bijtend, rolden ze over elkaar heen in een poging het grote pak aan stukken te scheuren. Maar ‘t was maar voor even, want daar kwamen de eersten al weer achter de arrenslee aangedraafd. Opnieuw slingerde Lars een pak vanuit de slee naar de wolven en weer rolden ze als een kluwen vechtenden over elkaar heen. Pak na pak verdween uit de ton. Hoe lang zou dit grimmige spel nog kunnen voortduren? Sneller tenslotte dan Lars had gehoopt greep hij tot zijn grote schrik op de lege bodem van de ton. De ton was nú al leeg. Een klein eindje achter de slee vochten de wolven in de sneeuw reeds om het laatste pak! Wat nu toch? Het was niet ver meer naar huis, maar dat hij daar op tijd aan zou komen was absoluut ondenkbaar. Daar klonk het gehuil van de wolven weer, die voor de zoveelste keer de achtervolging inzetten. Zou hij zijn vrouw en zijn kinderen ooit nog zien? Eén moment keek hij nogmaals schuin naar achteren naar de bank waar het oude vrouwtje zat. Kijk, ze zat er nog steeds zo rustig met haar gevouwen handen in de schoot, de ogen gesloten, alsof er van doodsgevaar geen sprake was. Zou het gebed haar zoveel rust geven? Lars blikte omhoog naar de donkere hemel, waaruit de sneeuw onafgebroken naar beneden bleef vallen. Zijn lippen vormden een gebed. ‘t Was een schreeuw vanuit zijn hart tot God. Het was een schreeuw om redding. En toen, terwijl hij met een laatste knallende slag van zijn zweep, de trouwe Zwart tot een uiterste krachtsinspanning aanspoorde, toen rukte hij de lege ton met een forse zwaai over de rand van de arrenslee en sprong er zelf achteraan. Zwart verdween in een ogenblik tijd met de slee achter zich aan, achter het dichte gordijn van neervallende sneeuw. De aanstormende wolventroep minderde beduusd even vaart en dat gaf Lars net voldoende tijd om de in de sneeuw voort hobbelende ton te grijpen en er razendsnel in weg te kruipen. Met inspanning van al zijn krachten duwde hij met zijn zware laarzen de open zijde ervan zover mogelijk de sneeuw in. Op datzelfde ogenblik naderden de ondieren omzichtig de ton, die nu recht overeind stond in de besneeuwde wereld. Voorzichtig snuffelden ze eerst wat om de ton heen, maar langzamerhand werden ze brutaler en probeerden ze met hun poten de sneeuw eronder weg te graven. Ze jankten van opwinding ...... Nog even, dan ....... Dan zou hun razende honger voor even gestild zijn! Binnen in de ton maakte Lars benauwde momenten mee. Hij hoorde het gesnuffel van de wolven aan het hout. Hij hoorde het gejank en hun gekrab in de sneeuw. Met uiterste krachtsinspanning lukte het hem de onderzijde van de ton zo diep mogelijk de sneeuw in te duwen, maar het was hem wel duidelijk dat hij dit niet lang zou kunnen volhouden. En opnieuw klom er vanuit zijn benauwde hart een gebed op tot God in de hemel. Maar de arrenslee dan met Zwart en de oude vrouw? Die was door de wolven totaal vergeten. De in de sneeuw overeind staande ton met daarin Lars, had hun aandacht helemaal van de slee afgeleid. Die stoof op dat ogenblik, getrokken door de briesende Zwart, het dorpje binnen waar Lars met zijn gezin woonde. De hengst hield angstig hinnikend voor de gesloten staldeuren stil. De kinderen van Lars, die het hoorden stoven juichend naar buiten gevolgd door hun moeder, maar toen ze in de slee slechts een oude vrouw zagen zitten, bleven ze bedremmeld staan. “Waar is vader Lars?”, vroeg moeder Margret met angstige stem aan het vrouwtje. “In het bos! Wolven! In de ton!”, stootte het oude mens uit en gebaarde vaag met haar arm naar het donkere, dreigende woud. De kinderen begonnen van schrik te huilen en Margret gilde van ontzetting. Dat gegil zette het hele dorp op stelten. Overal vlogen deuren open en kwamen nieuwsgierigen toelopen. Binnen de kortste tijd wist iedereen dat vader Lars in levensgevaar was en dat er direct hulp moest worden geboden, als dat al niet te laat was! Verschillende mannen draafden terug naar huis en kwamen binnen enkele minuten te paard terug, bewapend met geweren. Enkele korte bevelen weerklonken en daar stoven de dappere ruiters in woeste galop het sombere bos in, de arme Margret en haar kinderen met behuilde gezichten en in angstige spanning achterlatend. Intussen streed Lars in de ton zijn laatste, wanhopige strijd. Hij voelde zijn krachten minderen. Het duizelde hem, het werd hem zwart voor de ogen ...... Toen zakte hij weg in 13
een diepe zwijm. Hij hoorde niet meer het triomfantelijke gejank van de van honger razende wolven. Hij hoorde ook niet het briesen van aanstormende paarden en schreeuwende mannen. Zelfs het geknal van geweren kon hem niet uit zijn bezwijming wekken. Daardoor merkte hij niet dat zijn redding nabij was. Dodelijk getroffen stortten een aantal wolven neer in de sneeuw, dat rood kleurde van hun bloed. Hun overgebleven soortgenoten bleven aarzelend staan, maar na een nieuw salvo uit de geweren kozen ze toch het hazenpad. Op een eenvoudige draagbaar werd de bewusteloze Lars voorzichtig zijn huis binnengedragen. Zijn verwondingen vielen gelukkig erg mee. Als door een wonder was zijn leven gered. God had zijn angstig gebed verhoord! Die avond zat hij met zijn hele gezin én de oude vrouw bij flakkerend kaarslicht om de fel brandende open haard. Hoewel hij zich nog wat licht in zijn hoofd voelde, las hij toch, zoals elk jaar, het Kerstevangelie uit de Bijbel, die opengeslagen op zijn knieën lag. En tòch was alles anders. Het was alsof Lars de Heere Jezus hoorde zeggen: “Voor zoveel gij dit een van deze Mijn minste broeders en zusters gedaan hebt, zo hebt gij dat Mij gedaan.” Het werd een Kerstfeest dat nooit vergeten zou worden.
Gezegend Kerstfeest en Gelukkig Nieuwjaar. Menno Kriekaart.
14
KERST MET UW TECHNISCHE COMMISSIE
Prettige feestdagen en ook volgend jaar weer een sportief seizoen gewenst namens Aynur, Diana, Pauline, Wouter, Lambert, Maarten, Adrie, Frank en Wout !
15
KERST MET UW BARCOMMISSARIS
Kerst overpeinzing In de draaimolen van 't leven heeft men misschien maar héél even stilgestaan bij iemands anders leed voor 't al héél snel naar het verleden gleed! Maar nu met deze speciale dagen gaat men zich wel weer afvragen ben ik soms iemand vergeten? Om mijn beste wensen te laten weten! Maar lieve mensen, er zijn méér van die dagen dat een medemens om wat aandacht zal vragen maar dan ziet men hen vaak niet staan dan is men met z'n eigen leven begaan. Zou het niet mooi zijn om een ander meer aandacht te geven in ons toch al korte mensenleven? Niet alleen op bijzondere dagen aandacht te schenken is het niet mooi om in het nieuwe jaar daar eens over na te denken?
Fijne kerstdagen en heel veel goeds voor 2012 Rob de Vogel
16
KERST MET UW PARKCOMMISSARIS Hier had eigenlijk een kerstverhaal moeten volgen, geschreven (gegoogeld) door een lid van de parkcommissie of van de parkcommissaris. Omdat er op internet misschien wel 25.000 verhalen te vinden zijn die gedownload kunnen worden, heb ik maar iets anders geproduceerd. Ik zal in grote lijnen het verhaal vertellen van het “oudste” team van onze vereniging, het Z.A.T. Het Z.A.T. is een tennisteam dat is ontstaan rond 1980 ( dus zo’n dertig jaar geleden) toen de toenmalige T.C. (Technische Commissie) een herenteam inschreef voor de ZomerAvondKompetitie. Deze competitie is opgezet door tennisvereniging Zwartewaal voor herenteams en gemengde teams van verenigingen op Voorne-Putten en Rozenburg. Er werd gespeeld op dinsdagavond vanaf ca. zes uur, dus brood meenemen. In de beginjaren werd er gespeeld op tijd, met een kookwekker langs de baan. Deze werd ingesteld op 45 minuten en er werden 4 partijen ( dubbels) gespeeld. Omdat de verenigingen destijds nog geen lichtinstallatie hadden, moesten we voor donker klaar zijn. Van wisselbanen had men toen nog niet gehoord; één team per baan. Aan de Julianastraat waren twee banen en er moest ook nog “vrij” gespeeld kunnen worden. Want in die beginjaren was het nog tamelijk ongebruikelijk dat op een doordeweekse avond mensen uit Zwartewaal, Oostvoorne, Rozenburg, etc. onze banen bespeelden. Het betreffende team bestond toen als kern uit: André Trijselaar, Hubert Melens, Daan Monster en Piet van Meggelen. Uiteraard hebben in de loop der jaren vele heren bij ons als gastspeler of invaller meegespeeld. Op het park aan de Molendijk – toen 4 banen – was er ruimte voor meer teams op de dinsdag, zodat er steeds meer zomeravondteams konden meedoen. Op een bepaald moment waren er drie herenteams en vijf gemengde teams. Toen is ook de naam Z.A.T. ontstaan, omdat team 1, team 2, team 3 wat moeilijk vast te stellen was. Zodoende is voor het team van André, Daan, Hubert & Piet de naam Z.A.T. ontstaan. (A.D.H.P. vonden we niet zo geslaagd). ZAT dat niets meer of minder betekent dan Zomer Avond Team. Dat ZAT ook andere betekenissen kan hebben is pas later duidelijk geworden. Een paar voorbeelden: Zuidlands Autochtonen Team, of iets met alcohol, e.d. Later maakte een “bevriende” tegenstander het zo bont door de term Zeer Aftakelend Team te gebruiken. Dit laatste kan bijna niet geklopt hebben, want als je nooit hoog (goed) gespeeld hebt, kun je ook niet erg veel minder gaan spelen. De laatste jaren is het ZAT minder nadrukkelijk aanwezig tijdens de competitie. Dit komt o.m. door toenemende leeftijd en afnemende gezondheid van de teamleden. Maar als recreatieteam is het ZAT nog regelmatig aanwezig, bv. op zondagmorgen, dinsdagavond en zaterdagmiddag van 5 tot 6 (happy hour). Nu nog enkele wetenswaardigheden en/of anekdotes uit de beginperiode. Een van onze meest gerenommeerde tegenstanders waren de mannen uit Oostvoorne. Het klikte met hen redelijk goed, zodat er zelfs dinertennis, ontbijttennis en beertennis is ontstaan tussen beide teams. Dinertennis is tennissen(voor de leut), afzakkertje gebruiken en daarna met partners “een vorkje prikken” in een goed bekend staand etablissement. Ontbijttennis begon om 7 uur ’s morgens met koffie. Dan twee sets tennissen gevolgd door een “Engels” ontbijt -door de partners bereid - nog een beslissende set spelen, een opfrissertje, voor de liefhebbers een neut -meegebracht door de gasten – gevolgd door een afzakkertje. Beertennis werd op zondagmorgen gespeeld op de banen van Hotel de Beer, met een uurtje tennis, zwemmen, “ bfje, tdtje, wltje, azetje, etc.” en brunchen. Wij hebben van hen op tennisgebied het een en ander geleerd, terwijl zij van ons op het terrein van de horeca het nodige hebben opgestoken. Dat je van één kroket drie bitterballen kan maken, wisten ze in Oostvoorne destijds nog niet.
17
In de beginjaren was het captainschap vaak een bron van discussie. Als het eindresultaat weer niet hoger was dan plaats drie in de poule (van vier) werd er voor het volgende seizoen een andere captain aangewezen, omdat verondersteld werd dat in de verkeerde “opstellingen”was gespeeld. Je zou kunnen denken dat Hubert de meest succesvolle captain is geweest, omdat hij de laatste jaren aangesproken wordt met Herr Capitano. De statistieken wijzen dit echter niet uit. Het hoogtepunt van het ZAT was het behalen van de “eindronde in Zwartewaal”. Iedere deelnemer/ster aan de ZomerAvondKompetitie weet wat dit betekent. Dit staat ongeveer gelijk met een kwalificatie van een topsporter voor de Olympische Spelen. Dat er vandaag de dag binnen LTV Zuidland een team bestaat uit mannen die al dertig jaar lief en leed op en rond de tennisbaan met elkaar delen.
Mede namens het Z.A.T. wens ik jullie allen fijne feestdagen en een sportief Nieuwjaar. Pjotr (mijn naam als captain van het ZAT) Piet
18
ADVERTEERDER AAN HET WOORD Ook voor de laatste editie in het jubileumjaar ging uw verslaggeefster naar een adverteerder van het eerste uur. Ook dit bedrijf kent al een uitgebreide geschiedenis en heeft onlangs een enorme metamorfose ondergaan. Uw verslaggeefster was dan ook zeer verheugd, dat zij een gesprek had met de vroegere eigenaresse Janneke Remmers en de huidige Gerard van der Kaa. Ik was dus op bezoek bij
M C D mijn supermarkt Janneke, kun je iets vertellen over het ontstaan van deze winkel? Tja, dan ga ik heel ver terug. Mijn opa Dirk ging vroeger met handel langs de deur. Ik geloof, dat hij met eieren begon en dat het pas later kruidenierswaren werden. Mijn vader en zijn broer hebben hem opgevolgd. Zij gingen met paard en wagen door de polder en bezorgden in Simonshaven, Abbenbroek, Oudenhoorn en ook in Zuidland. Zij hadden ieder een aparte route. Eens per week kwamen ze overal. Eerst werden de bestelboekjes opgehaald; dan werd alles gewogen. Vroeger werden de eieren, de koffie, de suiker enz. los verkocht. Dus ieder onsje suiker, of half pondje koffiebonen werd apart uitgewogen. Tegenwoordig wordt alles in vaste hoeveelheden verpakt aangeleverd. De allereerste winkel was op de Dam van de NGV (Naar Goede Voeding). Later werkten we met een andere coöperatie en werd het de A&O van F&A van Seventer. Er was een periode, dat er zes A&O-winkeltjes in Zuidland waren, omdat ze allemaal bevoorraad werden door dezelfde leverancier. Na verloop van tijd gingen de kleine A&O-winkeltjes weg. De winkel verhuisde naar de Breedstraat en in 1972 was de opening van de 1e zelfbediening met vlees en groenten. Door de uitbreiding van het assortiment veranderde de naam in ‘Meermarkt’, de buurtsuper zeg maar, wat nu MCD is. Inmiddels zitten we 13 jaar in Slandshof. Janneke, vertel eens over de start van jouw loopbaan? Mijn moeder had vanaf 1932 een klein boekwinkeltje naast het woonhuis. Daar verkocht zij schriftjes en potloden en zo. Ik weet nog, dat de vertegenwoordigers aan huis kwamen en dat de bestellingen met de hand werden geschreven. En mijn moeder vroeg dan altijd: “Wil je een kopje soep?”. Vanaf mijn 16e heb ik in de winkel gestaan. Eerst het boekwinkeltje, toen mijn broer Dick in dienst moest. Dat was toen een stuk van de kamer. En daarna bij de kruidenier werd ik allround. De boekwinkel is later verhuisd naar de Dorpsstraat, waar mijn broer het gerund heeft. Janneke, je bent niet meer in van de jongsten. Hoelang blijf jij nog werken? Ja hoor, zeg het maar eerlijk. Ik heb de pensioengerechtigde leeftijd ruim bereikt. In geval van ziekte of vakantie draai ik een dagdeel mee. Mijn vader ging tot zijn 86e jaar door. Ik vind het ouderwets gezellig, dus zolang ze mij hier willen gebruiken, blijf ik oproepbaar. Gerard, hoe ben jij hier verzeild geraakt? Zo´n 13 jaar geleden ben ik hier in dienst gekomen als vakkenvuller. Ik vond het leuk om te werken en te leren. En eigenlijk wilde ik meer doen. Daarom ben ik de opleiding detailhandel gaan volgen. Ik werd fulltimer en heb hier bij alle afdelingen gewerkt, de kassa, kruidenierswaren, etc. Maar zes jaar geleden plaatste onze rayonleider mij in Barendrecht. Daar ben ik opgeklommen tot bedrijfsleider. Het bleef een wens van mij om terug te komen naar ons eigen dorp. Dus toen er hier een plekje vrij kwam en mij werd gevraagd om terug te komen, kon ik geen nee zeggen. Sinds half maart werk ik hier. Ik heb nog 6 weken in de oude situatie gewerkt en toen kwam de verbouwing. In het begin heb ik mij beziggehouden met het leren kennen van mijn medewerkers; wie staat waar; wat zijn de kwaliteiten van de persoon. De winkel ging plat. We konden geen voorraad meer opslaan. Dus het was oppassen met bestellingen. Alles, werkelijk alles, werd radicaal aangepakt; de koeling, de vloeren, noem maar op. Er is een compleet nieuwe indeling met een nieuw logo en lay-out tot en met de bedrijfskleding. De projectontwikkelaar 19
heeft de indeling vastgesteld, maar ik ben overal bij geweest en kon zelf ook ideeën inbrengen. De concurrentie onder supermarkten is groot. Om iets extra’s en van het dorp te kunnen bieden heb ik contact gezocht met onze molen de Arend en onze wijngaard de Vier Ambachten. Als enige supermarkt verkopen wij ook hun producten. Verder zijn we met het personeel op bezoek geweest bij een verbouwde winkel in Werkendam. Enkele dagdelen heeft het personeel een trainingen gehad op afdelingsniveau en over klantvriendelijkheid. We staan immers bekend als het klantvriendelijkste personeel. Waar houd je je als bedrijfsleider mee bezig? Je houdt alles in de gaten. Je probeert het personeel nog beter te krijgen; springt bij waar nodig en geeft advies. Bestellingen doe ik niet meer. Dat doet het personeel. Maar ik ondersteun ze wel door het maken van schema’s en systemen voor het bijhouden van de voorraad en het doen van bestellingen. Bestellingen voor aardappels, groenten en fruit verlopen in een ander ritme dan bijv. voor zuivel. En het bijhouden van het broodvoorraad is weer anders dan de voorraad voor koffie, thee en chocolade. Verder zorg ik ervoor, dat de loonkosten in de hand gehouden wordt. Dat is iedere week weer een gestoei. Er is natuurlijk een bepaald budget. Voor iedere afdeling apart, dus voor de slager, AGF, het brood, en zo, moeten lijnen uitgezet worden. Dan zijn er nog de functioneringsgesprekken, de risicoinventarisatie, de prijswijzigingen, de acties. Voor de voetbalplaatjes komt een ruilbeurs met twee Zwarte Pieten. Dat moet allemaal georganiseerd worden. Hoeveel mensen werken hier? Er zijn rond de 80 personeelsleden, inclusief de vakkenvullers. Aan iedereen moet je aandacht schenken, want ieder heeft zijn eigen verhaal. Soms met leuke dingen, soms met minder leuke dingen. Soms moet je inventief zijn. We hebben iemand gehad, die erge last van zijn knie had en daardoor niet kon lopen. Je kunt zo iemand wel ziek thuis laten zitten, maar dan mist die persoon het contact met het werk en zijn collega’s. Deze persoon kon toch komen werken door met een bureaustoel door de winkel te gaan. Hier boven is de personeelsruimte. Hier kan iedereen zijn jassen en tassen kwijt. Wordt er koffie en thee gedronken en is er een aparte rookruimte, zodat je niet naar buiten hoeft om een sigaretje te roken. We proberen gebruik te maken van ieders kwaliteiten en te sturen en verbeteren daar waar nodig is. Ook zijn we een erkend leerbedrijf. Momenteel hebben we één stagiair. Hoe zou je de winkel willen omschrijven? Wij zijn een complete supermarkt. We verkopen 15.000 artikelen, een groot assortiment dus, verdeeld in A-B- en C-producten. De A-producten zijn de grote merken, zoals DE en Van Nelle; de B-producten zijn van het huismerk Markant; dat is goede kwaliteit voor een redelijke prijs. En de C-producten zijn de budgetproducten tegen een goedkoop tarief. Voor elke beurs is er dus iets. Heb je nog een laatste boodschap voor onze leden? Onze winkel is dikwijls ook een thuishaven, waar je even een praatje kunt maken met elkaar of met het personeel. Door onze uitstraling, ook door onze bedrijfskleding, proberen we een ontspannen omgeving te creëren. Dus kom gezellig je boodschappen doen. Janneke en Gerard, heel hartelijk dank voor het fijne gesprek. Jos Muilwijk-Sap.
20
LIZ’s PAGE Smartkids Het is alweer het laatste clubblad van het seizoen. Het kerstnummer. Weer lijkt het afgelopen jaar nog sneller voorbij te zijn geraasd dan het vorige. En weer weet ik eigenlijk niet goed met welke boodschap ik moet komen. Zal ik het hebben over de blijkbaar tanende belangstelling voor de zomeravondcompetitie? Over het feit dat we vroeger zeventien teams konden opstellen, over twee avonden – de dinsdag en de vrijdag? Dat het wel erg jammer zou zijn als deze competitie opgedoekt moest worden door gebrek aan belangstelling, of doordat ‘Big Brother’ (de KNLTB) liever zelf de touwtjes (en de inkomsten) in handen neemt? Of zou ik het liever willen hebben over een van de meest medemensvriendelijke uitvindingen van de laatste twintig jaar? De smartphone. Vroeger reisde ik dagelijks met de trein. Op een hele drukke route, via Delft naar Den Haag. Als het even kon, ging ik in een stiltecoupé zitten, waar ik rustig mijn boek of krant kon lezen. Tot aan Delft, tenminste. Want daar stapten Arne en zijn moeder in. Nou had ik niets tegen dat jochie, want toen moeder hem de stiltecoupé in had geloodst, bleek hij te snappen dat hij zijn mond moest houden. Moeder niet, helaas. Zij was in staat om tussen Delft en Den Haag Centraal aan een stuk door te praten. Met Arne, die net buiten Delft murw gekletst in slaap viel. Buiten de stiltecoupé zat er überhaupt niets anders op dan met een prop watten in je beide oren te zitten. Want volgens mij is de Nederlandse schoolgaande/studerende jeugd de luidruchtigste van de hele wereld. De komst van de Walkman bracht enige verlossing, al werd de muziek zo hard afgespeeld dat iedereen mee kon luisteren. Ik ben de trein uit gevlucht voor de komst van de mobiele telefoon. Want dat bleek ook rampzalige consequenties te hebben, ook in de Metro. Een ritje stad en had je de levensverhalen van half Spijkenisse gehoord. Maar tegenwoordig is alles heerlijk rustig. Want de jeugd praat niet meer met elkaar, en bellen doen de jongelui ook niet, want dat kost geld. Nee, ze pingen. Ook al zitten ze naast elkaar. Je ziet alleen hun duimen bewegen, en heel af en toe een glimlach op een gezicht verschijnen. Geweldig! Ik denk dat ik binnenkort ook zo’n ding ga aanschaffen. Ik kan eigenlijk niet meer in het openbaar vervoer verschijnen. Want als ik moet bellen, wat ik al zo onopvallend mogelijk probeer te doen met mijn eenvoudige Nokia, kan ik niet goed meer tegen de meewarige blikken van de jeugd om me heen. Fijne feestdagen Liz
21
CULINAIR HOEKJE Op verzoek van de deelnemers van het snerttoernooi, nogmaals mijn recept voor
Mexicaanse linzensoep Je hebt nodig voor een grote pan: Een grote kom/beker rode linzen, (verkrijgbaar bij de toko, ze zijn zalmkleurig; bruine linzen zijn niet geschikt) gewassen 1 of 2 stengels bleekselderij, in stukken gehakt 1 kleine winterpeen, in blokjes gehakt 1 ui, fijngehakt 1 teentje knoflook, fijngehakt Bouillonblokjes Peper Oregano Een blik tomaten Klontje boter Rookworst, in plakjes. Zet de linzen op in ongeveer anderhalf liter water. Aan de kook brengen en schuim afscheppen, dan bleekselderij, peen, ui, knoflook en 4 tot 6 (kippen) bouillonblokjes toevoegen. Half theelepeltje oregano en peper naar smaak toevoegen. Een tot anderhalf uur laten pruttelen, tot de linzen helemaal gaar zijn. Nu het blikje tomaten, klontje boter en rookworst toevoegen en nog tien minuten op laten staan.
22
KERST MET UW EVENEMENTENCOMMISSIE Hallo LTV-ers, De decembermaand komt er weer aan, tijd voor gezelligheid en warme chocolademelk! Wij als evenementencommissie hebben afgelopen jaar allerlei activiteiten georganiseerd om jullie te vermaken. Mochten jullie hier niet genoeg van krijgen kunnen jullie met onderstaand ‘recept’ zelf een evenement organiseren. December dobbelspel Spelregels: - Iedereen koopt een afgesproken aantal cadeautjes voor een afgesproken bedrag (bv. 2 leuke cadeautjes voor 5 euro en 1 tweedehands cadeautje) - Alle cadeautjes worden ingepakt en op een grote hoop geplaatst. - Iedereen mag om de beurt met de dobbelsteen gooien. Het aantal ogen staat voor een opdracht, zoals hieronder beschreven: 1: 2: 3: 4: 5: 6:
Pak een cadeautje van de stapel Pak een cadeautje uit Geef een cadeautje naar rechts Kies een cadeautje naar links Kies een willekeurig cadeau van een willekeurig persoon Iedereen geeft een cadeautje aan degene rechts van hem/haar
Als alle cadeautjes zijn uitgepakt, gaan de volgende regels in werking: Voordat deze ronde begint, wordt er een wekker gezet. Wanneer de wekker af gaat, dan is het spel afgelopen en mag iedereen de cadeautjes die hij op dat moment heeft houden. (kies voor ongeveer 20 min) 1: 2: 3: 4: 5: 6:
Ruil al je cadeautjes met alle cadeautjes van iemand naar keuze Geef één cadeautje van jezelf aan iemand naar keuze Geef een cadeautje naar recht Kies een cadeautje van links Kies een willekeurig cadeau van een willekeurig persoon Iedereen geeft een cadeautje aan degene rechts van hem/haar
Allemaal hele fijne feestdagen en een goede jaarwisseling gewenst en op naar een nieuw jaar vol evenementen! Groetjes, De evenementen commissie
23
KERST MET UW REDACTIECOMMISSARIS Straatbijbel MATTIE 1:18-25 2. De geboorte van Jezus De torrie van de geboorte van Jezus Christus ging zo: In die tijd, in het Midden-Oosten, werden meisjes standaard uitgehuwelijkt aan mannen. Maria, een meisje van misschien veertien jaar oud, was uitgehuwelijkt aan een kill die Jozef ‘Jowie’ Davids heette. Ze waren verloofd, zeg maar. De gewoonte was toen om geen seks voor het huwelijk te hebben. Maar ze bleek ineens pregno te zijn. Jowie kwam erachter en hij was omin depressed, want hij dacht dat ze met een ander gebald had. Hij kon het in ieder geval niet geweest zijn! Een grote schande. Maar Jowie was een rustige boy en hij wilde geen buzz en redu en haters praatjes over Maria en hij dacht erover om hun relatie in stilte te verbreken, je weet toch. Gewoon net doen of hij van nix wist en het uitmaken. Hij werd moe van al die hoofdpijn en ging dagga. Toen kreeg hij een droom. In zijn droom verscheen een engel van God. De engel zei: ‘Trankil, Jozef Davids! Wees niet bang om Maria als je vrouw te nemen. Je sma is niet vreemdgegaan, want het kind dat ze draagt is gemaakt door de heilige Geest. Ze zal een baby boy krijgen. Geef Hem de naam Jezus, dat betekent “God redt”. Waarom je Hem die naam moet geven? Hij zal zijn volk bevrijden van al hun fouten en alle shit waar ze in zitten.’ Zo is er toch maar mooi gebeurd wat de profeet Jesaja een paar honderd jaar eerder gezegd had. Jesaja had voorspeld: ‘De maagd zal pregno zijn en bevallen van een baby boy, en de peeps zullen hem als straatnaam Immanuel geven.’ Jowie werd wakker en deed wat de engel van God hem gezegd had: hij nam Maria bij zich als zijn vrouw, maar tot de bevalling hadden ze geen seks. Toen hun zoontje werd geboren was Maria nog steeds maagd. En Jowie gaf Hem de naam Jezus. Uit: De torrie van Mattie door Daniel de Wolf De Redactie wenst iedereen een
Zalig Kerstfeest en een voorspoedig 2012. Jos Muilwijk-Sap
.
24
KERST MET UW PR- EN SPONSORCIE Interview met God “Kom d’r in”, begroette God mij. “Jij wilt dus een interview met mij hebben?” “Als U daar tijd voor hebt, graag”, antwoordde ik. God begon te lachten, “Mijn tijd wordt eeuwigheid genoemd en er is altijd genoeg te doen, van alles en nog wat; maar wat wil je eigenlijk vragen?” Mijn eerste vraag is waarover U het meest verbaast bent, als U aan de mensheid denkt. God moest even nadenken en zei toen: “Wat mij het meest verbaast, is dat het de mensen zo gauw verveelt om kind te zijn. Dat ze zoveel haast hebben om volwassen te worden, en daarna voortdurend weer verlangen naar hun kinderjaren. Dat ze bereid zijn hun gezondheid te verliezen om geld te verdienen en vervolgens hun geld kwijtraken om hun gezondheid weer te herstellen. Dat ze zich zoveel zorgen maken over de toekomst en daardoor vergeten dat ze nu leven, zodat ze nu geen leven hebben maar ook in de toekomst niet. Dat ze leven alsof ze nooit zullen doodgaan en dat ze sterven alsof ze nooit geleefd hebben.” God nam mijn handen in de Zijne, we zwegen allebei, diep in gedachten. Na een poos zei ik: “Mag ik U nog een vraag stellen? Stel U bent onze vader of moeder. Wat zou U uw kinderen vragen te doen?” Er verscheen een glimlach op zijn gezicht en hij antwoordde: “Ik zou mijn kinderen vragen te begrijpen dat ze er nooit voor kunnen zorgen dat iedereen van hen houdt. Wat ze wel kunnen doen is zich openstellen voor de liefde van anderen. Ik zou willen dat ze zouden leren inzien dat het jaren kost om vertrouwen op te bouwen en dat het niet meer dan enkele seconden hoeft te duren om dat vertrouwen te vernietigen. Dat hetgeen wat zij hebben niet het meest waardevolle in hun leven is, maar wie zij hebben. Niet degene die het meeste heeft is rijk, maar degene die het minste nodig heeft. Ik vind dat mijn kinderen moeten leren hun gewoontes en neigingen onder controle te houden, anders gaan die gewoontes en neigingen hen beheersten. Zij moeten leren, dat het maar enkele seconden kost om oude diepe wonden open te rijten bij mensen van wie ze houden en dat het vele jaren kost om die wonden weer te helen. Zij moeten begrijpen dat er veel mensen zijn die erg veel van hen houden, maar niet in staat zijn deze gevoelens te tonen. Zij moeten leren dat je met geld alles kunt kopen, behalve geluk. Zij moeten leren dat het heel begrijpelijk is dat ze op een gegeven moment kwaad en woedend kunnen zijn, maar dat het hen niet het recht geeft om anderen woedend te maken.
25
Zij moeten leren, dat ze oogsten wat ze zaaien. Wanneer ze roddel zaaien zullen ze intriges oogsten; wanneer ze liefde zaaien zullen ze geluk oogsten. Zij moeten leren dat het niet voldoende is wanneer anderen hen vergeven, maar dat ze ook in staat moeten zijn zichzelf te vergeven. Zij moeten leren dat ze de baas zijn over wat ze voor zich houden en slaaf van datgene wat ze vertellen. Zij moeten leren dat zij eerlijk zijn tegenover zichzelf, zonder op de consequenties te letten. Zij moeten leren dat twee mensen naar hetzelfde kunnen kijken en twee totaal verschillende dingen kunnen zien. Ofschoon het woord ‘liefde’ veel verschillende betekenissen heeft, verliest het elke betekenis wanneer het overdreven gebruikt wordt. Zij moeten leren dat het ware geluk niet ligt in bereiken wat je wilt, maar tevreden zijn met hetgeen je bereikt hebt. Zij moeten leren dat je het ware geluk alleen vindt als je de ander, ongeacht zijn geloof of afkomst, onvoorwaardelijk accepteert en respecteert. Pas dan zal er ware vrede op aarde zijn, en in de mensen een welbehagen.” Vindplaats: Internet
Gelukzalig Kerstfeest en een inspirerend 2012 Bas Muilwijk
26
Sonja Ton & Marlène Angelo & Cora
.
Cor
.
Kees
Remco Myrthe Rob
(vd Waal)
Rob
(vd Wal)
A
Inmiddels zijn de wintertrainingen van Tennisschool Rob van der Waal alweer in volle gang. Dit winterseizoen wordt er gewerkt met grote groepen aan veel verschillende wedstrijdsituaties. Hieronder de groepsindeling voor de jeugd: Maandag: 17.00 – 18.00 Barri Alex Jerre Dorien Sybren Matthijs B. Thomas Daan Lonneke Elmar Maarten Thijn
Vrijdag: 18.00 – 19.00 Matthijs M. Dennis Angelo Joëlle Jorik Nadine Dionne Rick Robin Marlotte
B
18.00 – 19.00 Twan Jort Anouk Vincent Siebren Yannick Thomas Dian Casper Eva Matthijs vd W. Anne
Het lijkt nog vroeg, maar hier alvast de data voor de voorjaarscompetitie: WOENSDAG : 11, 18, 25 april, 9, 16, 23, 30 mei ZATERDAG : 7, 14, 21, 28 april, 12, 19, 26 mei ZONDAG : 9, 15, 22, 29 april, 13, 20 mei, 3 juni
Alle kinderen en ouders zijn uitgenodigd om elkaar en de jeugdcommissie een gelukkig 2012 te wensen tijdens de nieuwjaarsreceptie op zaterdag 7 januari om 16.00 uur in het clubhuis! C
D
december december december december
Alex v. Putten Angelo v.d. Hoeven Thomas van Meurs Yoeri van Meurs
januari januari januari januari januari januari januari januari
Kyara Krijgsman Jip le Comte Thomas v.d. Wal Maarten v. Wingerden Jet Reijtenbagh Lotte Kleingeld Emiel v. Putten Jort Verduijn
februari februari februari februari februari februari februari
Wesley v. Dijk Thomas v.d. Giessen Marloes v.d. Toorn Nadine de Geus Daan Hoole Vincent Braam Liselotte Timp
maart maart maart
Joëlle Meijnders Richard Jorissen Rebecca Keijzerwaard
E
In het eerste weekend van de herfstvakantie hebben we met zijn allen de duinen van Burgh Haamstede eens eventjes flink onveilig gemaakt. Op vrijdag zijn we helemaal in de stijl van cowboys en indianen van start gegaan met een aantal spannende spellen in het donkere bos. Hierna werden de middelbare scholieren los gelaten in de duistere duinen van Schouwen Duivenland. Dit hadden we beter niet kunnen doen. De groep verdwaalde hopeloos, schrok zich hoedjes en zette heel Burgh op stelten onder toeziend oog van de bakkende bakker voor wie de klok al op zaterdag morgen stond. Zaterdag begon creatief. Er werden, onder soort van deskundige leiding, schitterende vliegers gemaakt die nog een nachtje geduld moesten hebben alvorens (letterlijk) het ruime sop te mogen kiezen. Maar genoeg gefröbeld. 's Middags was het tijd voor een goed middagje afzien voor gevorderden. Lekker heen en weer renner door het mulle zand van de duinen. Heen en weer. Heen en weer. Heen en weer. En maar weer dat #$~&* duin op. Leuk spel. Vermoeiend ook vooral. Na een lekker portie pannenkoeken vond 's avonds de bonte avond plaats. Dit jaar weer erg grappig met hele grote kabouters, een echte moppentrommel, een quiz met de meest interessante weetjes over de mede kampgangers, een "fluffy bunny" wie propt de meeste marshmellows in zijn mond contest, een muziekale sokkenplaybackpoppenkast en jeugd commissie verkleed kwartiertje. Later op de avond werd er het één en ander gezongen, een hapje gegeten, een drankje gedronken en vooral maar niet naar bed gegaan, want dat hooooort gewoon niet. Zondag was het opstaan op zich al een topprestatie voor sommigen. Er was grof geweld nodig en dit werd dan ook niet geschuwd. Kerkklokken en kannen water werden ingezet, waardoor uiteindelijk toch echt iedereen aan het ontbijt verscheen. Het was heerlijk weer en dus vertrokken we richting het strand, het Zeeuwse strand. De vliegers werden de lucht (en later de zee) in gelaten, er werden levende woorden in het zand gelegd, frisbees geput, bingo's ontgraven en natuurlijk flink zand gehapt, waarbij geen middel geschuwd werd, want dat schijnt normaal te zijn bij onze Oudenhoornse medemens. 's Middags vertrokken we weer richting ons kamp, waar we het laatste spel, onder toeziend oog van de ouders, op beschaafde, totaal onfanatieke wijze speelden, zoals dat eigenlijk al het hele kamp gegaan is, want fanatisme....... hoe spel je dat eigenlijk?? Wij hebben als jeugd commissie enorm van jullie genoten. Ennnn jullie kunnen nog eventjes nagenieten met de foto's hieronder. Later in het jaar zullen jullie nog uitgenodigd worden om gezellig de film te komen bekijken.
F
Het Kerstfeest van Jetje Sinterklaas zat alweer lang en breed in Spanje en Jetje had gisteren het allerlaatste speculaasje uit de koektrommel gegeten. Iedereen weet wat dat betekent: Kerstmis stond weer voor de deur. Toen ze S’avonds zaten te eten, vroeg Jetjes moeder: “Wat doen we met de feestdagen?” “Lekker eten natuurlijk”, zei Jetjes vader. “Dat doen we toch elk jaar. Lekker eten en een lekkere fles wijn erbij.” “En we nemen een grote kerstboom”, zei Jetje. “De grootste die er is. En we hangen er gekleurde ballen in en de trekpop die ik gezaagd heb. En een heleboel kransjes. En we nemen ook een Jozef en Maria.” “Maar we zijn toch niet Katholiek?” zei haar moeder. “Dat heeft er niets mee te maken,” zei Jetje. Iedereen mag een kerststalletje hebben”. “Als je maar weet dat ik geen kerstgroep ga kopen,” zei Jetjes moeder. “Die zijn vreselijk duur. Maak zelf maar een kerstgroep van klei. Per slot van rekening heb je boetseren op school.” “Dat is een goed idee,” zei Jetjes vader. “Dan maak ik er een kerststalletje bij van boomschors.” “Maar wat doen we verder?” vroeg Jetjes moeder. “Niks,”antwoordde haar vader. “We eten lekker , we lezen een boek en we doen af en toe een spelletje. En ’s ochtends na het kerstontbijt maken we een flinke kerstwandeling om weer honger te krijgen.” “Ik vind het maar niks,”zei haar moeder. “Wat wil jij dan?” vroeg haar vader. “Iemand uitnodigen die geen gezelschap heeft en eenzaam is,” zei haar moeder. “Maar waarom juist nu op kerstmis?” “Daarom,” zei haar moeder. “Jullie willen een kerstboom en lekker eten. En ik wil iemand uitnodigen die eenzaam is.” Jetje liep er een paar dagen over na te denken. Eigenlijk had haar moeder groot gelijk. Met Kerstmis moest je eenzame en hongerige mensen uitnodigen, dat hoorde zo. Ze kende er trouwens wel een paar. Maar eerst wilde ze een kerstgroepje maken. Haar vader timmerde een prachtige stal. De achterkant had hij gevlochten van net en daarbij had hij zich in zijn vinger gesneden. Het dak was van boomschors en naast het lege kribje had Jetje een schemerlamp uit haat poppenhuis gezet. Dat was voor de gezelligheid. Met de beeldjes van klei werd het niks. Ze kon alleen maar van die stomme prutspoppetjes maken maar gelukkig moest de speelgoed winkel een paar oude etalagepopjes kwijt Die waren op de stoep gelegd voor het grof vuil . Jet je nam ze mee en maakte een prachtige kerstgroep van. Jozef zat op haar fietsje en haar popje Bertje was het kerstkindje, Maria zat achterop . De kerstgroep nam wel veel plaats in, daar in de voorkamer. Maar gelukkig was de kerststal van haar vader aan de kleine kant. Die paste op de schoorsteenmantel. Kerst brak aan. Ze zaten aan een lekker kerstontbijt en maakte een flinke wandeling. Toen gingen ze gezellig bij de kerstgroep zitten en zongen een paar liedjes. En daarna werd het tijd om de tafel te dekken voor het kerstdiner. “Zet er maar een bord bij, ”zei Jetjes moeder, “want ik heb mevrouw van Zevenhuizen uitgenodigd. Die zit
G
altijd zo alleen op haar flatje”. “Zet er nog maar een bord bij ,” zei Jetjes vader. “Ik heb meneer Bolk uitgenodigd. Zijn vrouw is pas overleden en zijn kinderen wonen allemaal in Australië .” “Dat is heel lief van je ,”zei Jetjes moeder. Jetje wilde ook wat zeggen, maar op dat moment werd er gebeld. Voor de deur stonden twee bejaarden uit het tehuis aan de overkant. “Kom maar binnen, riep jetje stralend. “Mams , een verrassing. Kijk eens wie daar zijn! ”Jetjes moeder kwam naar de deur. “Welkom…..” wilde ze zeggen, maar er werd opnieuw gebeld. Voor de deur stonden een Turkse meneer en mevrouw in prachtige feestkleren. Hun vier kinderen zagen er ook prachtig uit. Ze waren allemaal vol verwachting. Daarnaast stond meneer Schepeling, de knorrige vrijgezel uit de Groenestraat. En daarnaast stond de nachtwaker, die ‘s nachts altijd de wacht hield in de buurt. ”Verrassing!” riep Jetje nog eens. “Allemaal eenzame mensen voor jou, mams.” “Heel lief van je ,Jetje,” zei haar vader. “Heel lief dat je zo goed aan je moeder hebt gedacht.” “Wat een verrassing , Jetje!” zei haar moeder. Maar ze fluisterde haar man in het oor: Ik heb maar twee kippen in de pan zitten. Wat moeten we nou?” “Ik haal wel wat bij de chinees,”zei Jetjes vader. “Het is maar één keer per jaar Kerstmis.” Bij de chinees kreeg hij extra korting, omdat hij zoveel kocht. Hij nam ook een kratje bier mee. Thuis moest een gedeelte van het gezelschap op de grond zitten, met een bord op schoot. En wegens plaatsgebrek moest de kerstgroep tijdelijk in de voortuin worden gezet, waar hij veel bekijks trok. Toen gingen ze eten. Het werd vreselijk gezellig. De Turkse meneer maakte muziek op een soort uitgerekte gitaar. Meneer Schepeling gaf raadsels op en mevrouw van Zevenhuizen maakte schaduwbeelden op de muur. “Een mens zou waarachtig vergeten dat het kerstmis was, “zei een van de bejaarden opgewekt. Begeleid door de Turkse meneer zongen ze met z’n alle ‘De herdertjes lagen bij nachte…….’ Daarna deden de dames de vaat, terwijl de heren een kaartje legde. En Jet mocht opblijven tot ze niet meer uit haar ogen kon kijken van de slaap. Eindelijk moesten de gasten weer naar huis toe. Toen ze vertrokken waren, werden Jozef en Maria gauw weer binnengehaald. Want het kan ‘s nachts al flink koud zijn in december. De eerste vlokken sneeuw vielen en iedereen had een heerlijke kerst gevierd.
H
I
J
