CHRISTMAS AND ITS PAGAN ROOTS https://www.youtube.com/watch?v=O9h5humhhzw Tijden die in dit gedeelte genoemd worden hebben betrekking op bovenstaande video tijd. Gedeeltelijk vertaald, moet het nog afmaken, maar wat er in het Nederlands vertaald staat kunt u alvast lezen. Hier en daar aangevuld met wat persoonlijke notities. "Al de Egyptenaren waren van nature religieus. Voor hun begrip was er één G-D, voor hun begrippen was het zo dat als ze Khem, or Kneph, Phthah, Maut, Thoth or Ammon aanbaden, ze één van zijn vormen aanbaden als een afwisselend aspect van zijn gedaante. Ra was geen onderdeel van de Zonnegodéénheid, maar werd gezien als de godheid die alles omvatte, die zichzelf liet zien in het zonlicht, doordat Hij de aarde verwarmde. Hij werd toegejuicht en gezegend. Ra werd daarom aanbeden met alle titels van eer." History of Ancient Egypt Volume 1 Auteur: Professor George Rawlinson Documentatie uit Oxford, 1881 Pagina 310, 315, 316 Alles refereerde naar de Zonnegod. De “Scar beatle” (Scarabee) is een heel bekend voorbeeld hiervan. De kever werd gezien als de god van de hemel. Hij rolde de zon door de hemelen wordt gezien als de dood. Deze kever komt voor op alle graven en allerlei andere manuscripten, gedateerd op veschilldende dateringen. Hij kan dus niet de G-d van het leven zijn, om deze reden! In Amerika komt de kever voor in menselijke vorm: Xochipilli. Vaak uitgebeeld als een man zittend in een overdenkende situatie. In Zuid Amerika zijn tempels gevonden die gewijd waren aa de zon, o.a. in Mexico. Hier werden menselijke offers gebracht. In India wordt de zonnegod nog steeds aanbeden in de vorm van Sira. De tempels voor deze afgod bestaan nog steeds en kunnen bezocht worden door toeristen om er te offeren. Eén van de kunstobjecten is het zonnewiel met de acht spaken, wat zo kenmerkend is voor de zonnegod-godsdienst, stammend uit Babylon. Het enige volk wat niet de zonnegod aanbad, was Israel. Ze waren het enige volk wat zich niet inliet met paganistische praktijken. Het enige teken wat hen onderscheidde van het paganisme was het houden van de shabbat als verbondsteken. In Exodus 31:15,17 staat geschreven: 'Zes dagen mag men werken, maar de zevende dag is een volstrekte rustdag, gewijd aan de HEER. Het is voor altijd een teken tussen Mij en hen; want in zes dagen maakte de heer de hemel en de aarde, maar op de zevende dag rustte Hij om op adem te komen.' Echter ook het volk Israel week af en ook zij gingen de zonnegod aanbidden. In Ezechiël 8:15,16 staat: “Hij zei tegen mij: ‘Ziet u dat, mensenkind? Nog vreselijker dingen zult u aanschouwen.’ Toen leidde Hij me de binnenste voorhof van het huis van de heer binnen. Daar zag ik bij de ingang van de tempel van de heer, tussen het portaal en het altaar, tussen de vijf en de twintig mannen. Ze stonden met hun rug naar de tempel van de heer en met hun gezicht naar het oosten. Naar het oosten gekeerd bogen zij zich neer voor de zon.” Ook Israel nam de zon als maatstaf voor de tijden en de seizoenen, waarmee ze een verklaring afgaven dat 'ook zij zich stelden onder de cultuur van de zonnegod'. Daarmee afwijkende van de instellingen van wat G-D hen geboden had.
De Romeinen brachten het Griekse (het Westerse) en het Oosterse (Oriëntaalse) gedachtengoed samen in de periode dat ze heersten. Het Zonnewiel werd geadopteert uit het Oosten en zo ontstond het zongerelateerde stelsel (kalender, feesten, dateringen van jaren en gelegenheden). Dit systeem van tijden en seizoenen is waar we nog steeds mee te maken hebben. Minuut 9.00 – 9.10: In Christmas and its Pagan Roots is van te zien hoe het Romeinse logo is belandt in de vlag van de VN. https://www.youtube.com/watch?v=O9h5humhhzw (minuut 9.12 – 9.23: Ook de stralen van het Vrijheidsbeeld in Amerika vinden hun oorsprong in de zonnestralen rondom het hoofd van de godheid Mithra. Geïntroduceerd door de Franse Vrijmetselarij) . In een tijd waarin Paganisme en het vereren van afgoden als normaal” gezien werden, wat aangemoedigd werd door de Romeinen, maakte één man maakte een verschil in Zijn tijd. Hij wordt genoemd Prins Emmanuel, de Leeuw van de stam van Judah”. Hij was er heel duidelijk over dat er maar Eén manier was om G-D te eren. Een tekst hierover is te vinden in Markus 2:27, 28: 'En hij zei hun: ‘De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat. Dus is de Mensenzoon ook Heer van de sabbat.' In Lukas 22:19 neemt Yeshua een brood, dankte er voor en gaf het aan allen die bij Hem waren. Zijn woorden hierbij waren: Dit is mijn lichaam, dat gegeven zal worden voor jullie. Doe dit (het breken van het brood) om Mij te herinneren.” Hij was Degene die de breuk herstelde tussen de mens en de Enige G-D die geëerd werd als de Kracht die alles bijeenhield (en nog steeds bijeenhoudt). Hij is het Die genoemd wordt als het Woord waarmee de wereld geschapen werd in Genesis. [Zijn identiteit wordt in de geschiedenis van de mensheid vaker totaal verkeerd uitgelegd omdat er in de historie een hele andere lading aan gegeven is vanuit menselijk perspectief. Alleen het volk Israel was bekend met de G-D van Abraham, Izaäk en Jakob als de G-D Die Zichzelf verantwoordelijk hield voor hen.] Yeshua werd gekruisigd aan het symbool wat vanuit de geschiedenis symbool stond voor de Zonnegod . Wanneer ze de zon zagen en de zonnestralen die het uitstraalde, werd het teken van de zonnegod al vlug een kruis, zo werd het kruis een symbool voor de zon. [De Tav staat ook voor het kruis in het oudste Hebreeuwse schrift en zal door de generaties na Adam meegegaan zijn als een symbool voor G-D. T.a.v. de verschillende volkeren, welke god dan ook.] Het duurde niet lang totdat dit symbool werd geïmporteerd in de christelijke kerk. Datzelfde kruis komt voor bij de Babyloniërs voor de zonnegod Shamash, in Egypte komt het kruis terug als de Ank (een kruis met een lus aan de bovenkant). Deze werden ook gedragen door de Egyptishe priesters. Ook de Assyrische volken en zeker de oude volken in het Midden Oosten en Amerika (Omex), waren allemaal bekend met een kruis. * * [Van oorsprong (vanaf Adam en Eva) is er Die Ene G-D, Die hemel en aarde geschapen heeft”, doorgegeven onder alle volkeren. Men heeft er door de tijd heen alleen een andere naam en invulling aan gegeven, omdat men steeds verder verwijderd raakte van Zijn Aanwezigheid. Het plaatje is nogal verschillend ingekleurd door de mensheid op de verschillende continenten na de tijd van Adam en Eva. Allemaal hebben ze segmenten van bepaalde (tijdsgerelateerde) gebeurtenissen opgenomen in hun cultuur die overeenkomt met de bijbel, maar van het origineel (G-D als Schepper van hemel en aarde, die een persoonlijke band met ons aan wil gaan, zoals in de Hof van Eden) is niets meer overgebleven. Door de onzichtbare G-D van Abraham, Izaäk en Jakob in vormen te gieten van dieren en afgodsbeelden, hebben ze niet begrepen Wie Hij is en hebben ze de glorie van een G-D Die niet te overwinnen viel door het slechte [wat de aarde vervuilde] door menselijke – en dierlijke gedaantes vervangen en hiermee Zijn eer naar beneden gehaald. Dat is wat de bijbel zegt. *
Als er één organisatie is die de zon opgenomen heeft in haar levensovertuiging is dat de Katholieke kerk. In de hele architectuur en de opbouw van St. Pietersbasilica en Vaticaanstad. Het zonnewiel is volledig verwerkt in de architectuur van het Sint Pieter . Dit kan 100% teruggerelateerd worden aan de zonnegod Shamash. (minuut 12.00 – 13.00) Paganistische mysterisch zijn nog steeds terug te vinden in het St. Pieter, het is nog steeds niet uitgestorven in het menselijk denken. Een vrouw in de St. Pieter houdt de zonnegod in haar armen (minuut 12.40). De heilige Petrus op minuut 12.53 is niet Petrus, maar het is de zonnegod. De halo verwijst naar de oude oosterse religies, waar ook de versieringen van het Boedisme en het Hindoeïsme op gebaseerd zijn. Door de halo te gebruiken voor Yeshua in oude kunst, suggereer je dat Yeshua de zonnegod was... (vanaf minuut 13.03 – 13.39). In het Katholiekcsimse is Yeshua vervangen voor Zeus... Keizer Constantijn is verantwoordelijk voor het vertroebelen van veel vroeg-christelijke (zeer bijbels pure) begrippen, leefstijl en waarden, overeenkomstig de onderwijzing van Yeshua (gebaseerd op de Thora en de profeten) middels het binnenbrengen van Paganisme. Eusebius kan verantwoordelijk gehouden voor een volledige lijst van Paganistische gebruiken die de kerk zijn binnengebracht zijn vanaf dat moment (vanaf minuut 14.00 – 14.20). Kardinaal John Henry Newman, een engelse kardinaal uit Engeland belast met kerkelijke katholieke taken aangaande bekeerlingen, heeft in 2010 alle paganistische gebruiken vastgelegd die sinds Eusebius gebruikelijk zijn in de kerkelijke wereld. Minuut 14.41 – 15.45: Nederlandse vertaling: Ons is op verschillende manieren verteld (door Eusebius) dat Constantijn, om de nieuwe religie bij de heidenen ingang te laten vinden [als een gerespecteerde geloofsovertuiging] , de heidense ornamenten getransformeer heeft tot kerkelijke heiligen, omdat de burgers uit deze tijd gewend waren deze ornamenten te aanbidden. Het vaticaan heeft openlijk verklaard dat elk ritueel in haar systeem geadopteert is van het Paganisme en dat christenen die beweren hier niet mee te zijn doorgegaan, nog steeds heel veel van deze gewoonten in hun bestaan navolgen. Het verwijt van hedendaagse burgers die christenen voor de voeten gooien dat ze 'doorgegaan zijn met oud paganistische gebruiken [middels wat ze geloven]' kan helaas niet weerlegd worden als men niet heeft afgerekend met gebruiken die niet overeenkomen met wat er echt in de Bijbel staat. Origineel op de video: We are told in various ways by Eusebius, that Constantine, in order to recommend the new religion to the heathen, transferred into it the ornaments, to which they had been accutomed in their own. The use of temples, and these dedicated to particular saints and ornaments on occasion, with branches of trees; incense, lamps and candles; votive offerings on recovery from illness, holy water, asylums, holydays and seasons.... use of calenders, processions, blessings on the fields, sacerdotal vestments, the tonsure, the ring in marriage, turning to the East, images at a later date, perhaps the ecclesiastical chant and the Kyrie Eleison, are all of pagan origin and sanctified by their adoption to the Church. An essay on the – – -Development of Christian Doctrine by John Henry Newman, page 369Details (bron: de eerste boeken die nog in omloop zijn over Katholieke gebruiken)
Pasen In het engels is de term Easter”, overeenkomstig Ven. Bede (De Temporum ratione I, v) is terug te voeren op Eostre”. Een Teutonische godin van het rijzende licht van de dag en de lente. - Catholic Encyclopedia, volume 5, pagina 224William Tyler Olcott (auteur: Sun lores of all ages, a collection of myths and legends concerning the sun and its worship) zegt hierover: In short, Sun Worship, symbolically speaking lies at the very heart of great festivals, which the Christian Church celebrates today....” The Christian Festival of Easther has its solar characteristics. The word Easter” says Proctor, is in its real origin as closely related to sun movements as the word East” and the notion that the sun dances on Eastermorning as it rises, is firmly believed today by superstitious people.” In Saxony and Brandenburg the peasants still climb the hilltops before dawn on Easterday, to witness the three joyful leaps of the sun, as our English forefathers used to do. Tyler tells us that the solar rite of the New Fire”, adopted by the Roman Church, was a Paschal ceremony, may still be witnessed in Europe with its solemns curfew on Easter Eve and the ceremonial striking of the new holy fire.” – Sun Lore of all ages by William Taylor Olcott, page 238 – Om het kort te zeggen: Aanbidding van de zon, spreken op symbolische wijze leugens over het hart van de grote festiviteiten welke de Christelijke kerk vandaag viert... Het Christelijke Paasfeest heeft karaktertrekken van de Zonnewende. Het woord Easter” zegt Proctor, is in het origineel dicht gerelateerd aan de omwentelingen van de zon, zoals het woord East (Oosten) al zegt en het begrip dat de zon danst op Paasmorgen, wanneer zij oprijst, zoals sommige zeer bijgelovige mensen geloven (vandaag de dag). In Saxony en Brandenburg klimmen de boeren nog steeds voor zonsopgang de heuvels op op Paasmorgen, om de drie stadia van de zon te aanschouwen. Precies zoals hun Engelse voorouders deden. Tyler schrijft ook in zijn boek dat de 'Zonnerite van het nieuwe vuur” door de Katholieke kerk geadopteert is als een Paasgewoonte, die nog steeds in Europa uitgevoerd wordt, met het instellen van een avondklok op Paasavond en de ceremonieel ontsteken van het nieuwe heilige vuur.” – Sun Lore of all ages by William Taylor Olcott, pagina 238 – Om redenen die men ongetwijfeld toereikend achtte, vonden zij (die het leven en het handelen van Jezus vastgelegd hebben) het raadzaam om Hem in het licht te plaatsen van een methamorphose van een zonnegod. Het aanbidden van de zon speelde een belangrijke rol in de meeste van alle heidense mysteries. De heidenen zette 25 december apart als de geboortedag van de man die kwam van de zon. Het werd gemaakt tot een feest van vreugde en werd gevierd door samen te komen in processies en door offers te brengen in de tempels. – The secret teachings of all ages, by Manley P. Hall, page pp.L. XXI – For reasons which they doubtless considered sufficient, those who chronicled the life and act of Jesus found it advisable to metamorphise him into a solar deity. Sun worship played an important part in nearly all the pagan mysteries. The pagan set aside the 25th of December as the birthday of the Solar Man. They rejoiced, feasted, gathered in processions and made offerings in the temple – The secret teachings of all ages, by Manley P. Hall, page pp.L. XXI – In feite komt het er op neer dat de feestelijkheden rond kerst geworteld zijn in het paganisme. De bijbel geeft geen exacte datum [ed. deze kan wel berekend worden aan de hand van de geboorte van Johannes [Zie onderaan dit document.]
Toen de geboortedag van Jezus geadopteert werd door de vroeg Christelijke kerk, werd het heidense feest op grootse wijze verklaard als een 'christelijk festival' verder te gaan in de geschiedenis, [maar bleef deze gebaseerd op een al aanwezig (! ) heidens festival]” zegt Richard Heinberg, auteur van" Vier de Solstice. – USA Today, Thursday 19th December 1996 – In fact, the merrymaking is rooted in paganism. The Bible never gives exact date for the birth of Jesus. So when the Christian church adopted December 25, it was superimposing a Christian festival on a previously held pagan one” says Richard Heinberg, author of Celebrate the Solstice”. – USA Today, Thursday 19th December 1996 – William Taylor: De Romeinse winter zonnewende , gevierd op 25 december (VIII Kal. Jan) gerelateerd aan de aanbidding van de zonnegod Mithra, lijkt in deze bijzondere vorm te zijn ingesteld door Aurelian in AD 273 en aan dit festival dankt de dag zijn tegenovergestelde naam van de verjaardag van de Onoverwonnen Zon. ” Met volledige symbolische geschiktheid, maar niet met de historische rechtvaardiging werd deze dag in de westerse Kerk aangenomen waar het vervolgens algemeen ingevoerd wordt als officiëel kerkelijk feest in de vierde eeuw. – Sun Lore of all ages by William Tylor Olcott, page 229 – Tylor says: The Roman winter Solstice, celebrated on December 25 (VIII Kal. Jan) in connection with the worship of the Sun-god Mithra, appears to have been instituted in this special form by Aurelian about AD 273, and to this festival the day owes its opposite name of the birthday of the Unconquered Sun.” With full symbolic appropriateness, though not with historical justification, the day was adopted in the Western Church, where it appears to have been generally introduced by the fourth century. – Sun Lore of all ages by William Tylor Olcott, page 229 – De zon domineerde in vrijwel elk feest in de voor-christelijke occulte wereld. Op 25 december gaat de zon dood, maar wordt hij tegelijkertijd herboren, volgens paganistische bronnen. Paganisme kent ookhaar eigen boom van het leven”. In de film Avatar die in 2009 uitkwam, kwam dit tot uiting in de scene waarin de boom van het (paganistische) leven in relatie werd gebracht met geesten van overledenen en met voorouderverering. De bijbel verbiedt deze vorm van aanbidding! De G'D van de Bijbel wil niet dat we gemanipuleerd worden door de omwentelingen van zon, maar dat we afgezonderd van de normen en waarden van deze wereld en Zijn regels volgen [die ons een goed leven geven]. De kerstboom is gerelateerd aan Paganisme en het vereren van geesten. (In de hedendaagse tijd spreekt men liever over het herdenken van overleden geliefden als men een kaartje ophangt of een kaars aantsteekt in het kader van een georganiseerde mogelijkheid hiervoor.) Charles Dickens was er al heel duidelijk over en veel mensen die gekozen hebben voor een seculier leven weten allang dat het een heidens gebruik is. Yeshua zei in Lucas 16:8: De kinderen van deze wereld gaan onderling immers handiger te werk dan de kinderen van het licht.” In Jeremia 10:1-6 staat dit duidelijk omschreven: Israël, hoor het woord dat de heer tot u richt: ‘Zo spreekt de heer: * Neem de gewoonten van andere volken niet over *; schrik niet voor tekens aan de hemel, ook al schrikken die volken daarvan. Wat zij doen betekent niets: ze hakken blokken hout in het bos, een vakman bewerkt ze met de beitel, hij belegt ze met goud en zilver, met een hamer spijkert hij ze vast zodat ze niet wankelen. Het zijn vogelverschrikkers tussen de komkommers: ze kunnen niet spreken, ze moeten gedragen worden, want ze kunnen geen stap verzetten. Wees niet bang voor hen, ze doen geen kwaad en goed doen ze evenmin.’ * Is het mogelijk om je eigen godsdienst te plaatsen in de gewoonten van andere godsdiensten en zo ja, is dat wat er gebeurd is met het christendom? Komt dit overeen met de tekst uit Romeinen 12:2 waar staat: “En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God zij.”
Hebben we Paganistische gewoonten overgedragen op het christendom en is dat toelaatbaar in de ogen van G-D Zelf of denkt Hij daar heel anders over? Wie zijn wij dan [in dat geval] om daar tegenin te gaan? Lijken we dan niet op die pot in het verhaal van Jeremia, die tegenstribbelt, omdat hij niet wil worden, wat de pottenbakker van wilde maken? Kunnen we dat zomaar maken als mens? Hebben we dan wel oprechte vrees voor G-D? Calvijn had een duidelijke mening over menselijke instellingen en instellingen ingesteld door G-D Zelf. Calvijn stelde dat je 'G-D meer gehoorzaam moest zijn op punten die de Schepper van deze wereld te kort zouden doen', dan mensen. Dit is overeenkomstig wat de Bijbel zegt. In Daniel 7:25, 26 (Hollandse Statenvertaling) staat: “ 7:25 En het zal woorden spreken tegen den Allerhoogsten, en het zal de heiligen der hoge plaatsen verstoren, en het zal menen de tijden en de wet te veranderen, en zij zullen in deszelfs hand overgegeven worden tot een tijd, en tijden, en een gedeelte eens tijds. Daarna zal het gericht zitten, en men zal zijn heerschappij wegnemen, hem verdelgende en verdoende, tot het einde toe.' In Daniel 8:23-25 staat (Hollandse Statenvertaling): “Doch op het laatste huns koninkrijks, als het de afvalligen op het hoogste gebracht zullen hebben, zo zal er een koning staan, stijf van aangezicht, en raadselen verstaande; En zijn kracht zal sterk worden, doch niet door zijn kracht; en hij zal het wonderlijk verderven, en zal geluk hebben, en zal het doen; en hij zal de sterken, mitsgaders het heilige volk verderven; En door zijn kloekheid zo zal hij de bedriegerij doen gedijen in zijn hand; en hij zal zich in zijn hart verheffen; en in stille rust zal hij er velen verderven, en zal staan tegen den Vorst der vorsten, doch hij zal zonder hand verbroken worden.' Daniel 2: 31-36 komt hiermee overeen, als Daniel een droom aan de koning uitlegt: “Gij, o koning! zaagt, en ziet, er was een groot beeld (dit beeld was treffelijk, en deszelfs glans was uitnemend), staande tegen u over; en zijn gedaante was schrikkelijk. Het hoofd van dit beeld was van goed goud; zijn borst en zijn armen van zilver; zijn buik en zijn dijen van koper; Zijn schenkelen van ijzer; zijn voeten eensdeels van ijzer, en eensdeels van leem. Dit zaagt gij, totdat er een steen afgehouwen werd zonder handen, die sloeg dat beeld aan zijn voeten van ijzer en leem, en vermaalde ze. Toen werden te zamen vermaald het ijzer, leem, koper, zilver en goud, en zij werden gelijk kaf van de dorsvloeren des zomers, en de wind nam ze weg, en er werd geen plaats voor dezelve gevonden; maar de steen, die het beeld geslagen heeft, werd tot een groten berg, alzo dat hij de gehele aarde vervulde. Dit is de droom; zijn uitlegging nu zullen wij voor den koning zeggen. Gij, o koning! zijt een koning der koningen; want de God des hemels heeft u een koninkrijk, macht, en sterkte, en eer gegeven; En overal, waar mensenkinderen wonen, heeft Hij de beesten des velds en de vogelen des hemels in uw hand gegeven; en Hij heeft u gesteld tot een heerser over al dezelve; gij zijt dat gouden hoofd. En na u zal een ander koninkrijk opstaan, lager dan het uwe; daarna een ander, het derde koninkrijk van koper, hetwelk heersen zal over de gehele aarde. En het vierde koninkrijk zal hard zijn, gelijk ijzer; aangezien het ijzer alles vermaalt en verzwakt; gelijk nu het ijzer, dat zulks alles verbreekt, alzo zal het vermalen en verbreken. En dat gij gezien hebt de voeten en de tenen, ten dele van pottenbakkersleem, en ten dele van ijzer, dat zal een gedeeld koninkrijk zijn, doch daar zal van des ijzers vastigheid in zijn, ten welken aanzien gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem; En de tenen der voeten, ten dele ijzer, en ten dele leem; dat koninkrijk zal ten dele hard zijn, en ten dele broos. En dat gij gezien hebt ijzer vermengd met modderig leem, zij zullen zich wel door menselijk zaad vermengen, maar zij zullen de een aan den ander niet hechten, gelijk als zich ijzer met leem niet vermengt. Doch in de dagen van die koningen zal de God des hemels een Koninkrijk verwekken, dat in der eeuwigheid niet zal verstoord worden; en dat Koninkrijk zal aan geen ander volk overgelaten worden; het zal al die koninkrijken vermalen, en te niet doen, maar zelf zal het in alle eeuwigheid bestaan.” *
Mistleto, bellen en ook de kerstboom zijn geadopteerd uit de verering aan de zonnegod. Celtische culturen geloven dat de Mistletoe de gouden bessen zijn die het vuur van de zon bevatten. Kerstbomen zijn het overblijfsel [in onze christelijke cultuur] van het aanbidden van een boom in een heidense religie.” – USA Today, Thursday, 19th December 1996 – Mistletoe, caroling, even Christmastrees were tied to Solstice. Celtic cultures believed that mistletoe's golden berries hold fire of the sun. Christmastrees are a vestige of Pagantree worship.” – USA Today, Thursday, 19th December 1996 –
… met kerstbomen grijpen we weer terug naar de heidenen. Zij decoreerden de groenblijvende bomen met decoraties, voedsel en runen, om de geesten dicht bij hun dorpen te houden. De christelijke autoriteiten probeerden deze gedachtengang en gewoonte uit te roeien, maar het resultaat was dat de heidenen hun bomen alleen maar mee naar binnen namen, wat we vandaag de dag [vrijwillig] nog steeds doen. – Metro, December 21, 2004 – .... having Christmastrees again hark back to the pagans. They decorate the evergreen trees with decorations, food and runes, to keep the spirits close to their villages. The Christian authorities tried to years to stamp this out, so the pagans merely took their trees indoors, which is why we are still doing it today. – Metro, December 21, 2004 –
Wie is de Kerstman? Saturn, de oude man, die leeft op de Noord Pool en (met zijn persoonlijkheid) een groen takje van een groenblijvende boom (onze kerstboom), is bekend bij de kleine mensen onder de naam de kerstman”, want hij brengt elke winter de gave van het nieuwe jaar. – The secret teachings of all ages, author: Manley P. Hall, page LXXIX – Saturn, the old man, who lives at the North Pole and brings (with him) to the childeren of men a sprig of evergreen (the Christmastree) is familiar to the little folks under the name of Santa Claus, for he brings each winter the gift of the new year. – The secret teachings of all ages, author: Manley P. Hall, page LXXIX – Zelfs St. Nick heeft een Solstice oorsprong. "De Kerstman komt naar beneden [naar ons toe] met Sjamanistische kenmerken. Hij vliegt door de lucht en hij draagt een magische zak op zijn rug. " – USA Today, Thursday 19th December, 1996 Even St. Nick has Solstice origins. Santa Claus comes down to us with Shamanistic characteristics. He flies through the air and he carries a magic sack on his back.” – USA Today, Thursday 19th December, 1996 – Volgens het Oxford Engelse woordenboek wordt het woord 'duivel' vertaald met verschillende woorden als Satan, Lucifer, Beëlzebul, maar wordt hij in de populiere rustieke taal genoemd "Old Nick". According the Oxford English Dictonairy is "devil" translated with differend words like Satan, Lucifer, Beëlzebub and in populair rustic speech is his name is "Old Nick".
Waarom houden mensen zo vast aan een Zondag des Heren? Alexander Wilders in zijn “ Filosofie en Etics van Zarathoestra” verklaard dat Mithras de Zend titel is voor de zon. Er zijn veel punten van overeenkomst tussen het christendom en de cultus van Mithras. De Encyclopedia Britannica maakt van de volgende verklaring met betrekking tot de Mithras en Christelijke Mysteries: De heiliging van de zondag en van 25 december; - De onsterfelijkheid van de ziel - dit zijn enkele punten die overeenkomen, die, of ze nu echt of slechts schijnredeneringen zijn, ingeschakeld werden om de weerstand van het Mithrasme tegen het christendom te verlengen . Origineel: The Secret teachings of all Ages, author: Manley P. Hall, page XXIII, XXIV Alexander Wilders in his “Philosophy and Etics of the Zoroasters” stated that Mithras is the Zend title for the sun. There are many points of resemblance between Christianity and the cult of Mithras. The Encyclopedia of Brittannica makes the following statement concerning the Mithraic and Christian Mysteries: The sanctification of Sunday and of the 25th December; – the immortality of the soul – these are some of the resemblance which, whether real or only apparent, enabled Mithrasm to prolong its resistance to Christianity. Origineel: Dies Domini, author : John Paul II, page 5,19 A document from the Vatican, published by John Paul II in 1998, called Keeping the Lord's Day Holy (Dies Domini), declares the following: The fundamental importance of Sunday has been recognized through 2000 years of history and was emphatically restated by the Second Vatican Council. The Sabbath” has therefore been interpreted evocatively as a determining element in the kind of sacred architecture” of time... It recalls that the universe and history belongs to G-D. Vertaling: Dies Domini, author : John Paul II, page 5,19 Een document van het Vaticaan gepubliceerd door John Paul II in 1998, genaamd “Houden van de Dag des Heren, Heilig verklaart: “ Het fundamentele belang van de Zondag is erkend gedurende 2000 jaar geschiedenis en werd nadrukkelijk heringesteld door het Tweede Vaticaanse Concilie. De Sabbath “is daarom geïnterpreteerd opgeroepen als een bepalend element in het soort van geheiligde architectuur” van tijd.... Het herinnert eraan dat het universum en de geschiedenis aan G'd toebehoren. Origineel: – The faith of our father, author: James Cardinal Gibbons, page 72, 73 – Is is not every Christian obliged to sanctify Sunday and to obstain on that day from servile work? Is not the observance of His law among the most prominent of our sacred duties? But you may read the Bible, from Genesis to Revelation, and you will not find a single line authorizing the sanctifycation of Sunday. The Scriptures enforce the religious observance of Saturday, a day which we never sanctify.
Engels: – The faith of our father, author: James Cardinal Gibbons, page 72, 73 – Is niet elke christen verplicht om zondag te heiligen en op die dag ontslagen van dienstwerk? Is niet de naleving van Zijn wet van de meest prominente van al onze heilige plichten? Maar als u de Bijbel leest, van Genesis tot Openbaring, staat er nergens geschreven dat we de zondag apart moeten zetten als een heilige dag. De Schrift dwingen de religieuze naleving van zaterdag, een dag die wij nooit heiligen. Origineel: – The faith of millions, author: Rev. John A. O' Brien, page 472, 473 – The word Sabbath means rest and is Saturday, the seventh day of the week. When do Christians observe Sunday instead of the day of the Bible? Since Saturday, not Sunday, is specified in the Bible, it is curious that none-Catholics who profess to take their religion directly from the Bible and not from the church, observe Sunday instead of Saturday? They have continued the custom, even though it rests upon the authority of the Catholic Church and not upon an explicit text in the Bible. The observance remains as a reminder of the Mother Church from which the non-Catholic sects broke away – like a boy running from home, but still carrying in his pocket a picture of his mother, or a lock of her. Vertaald: The faith of millions, author: Rev. John A. O' Brien, page 472, 473 Het woord Sabbath betekend rust en is ingesteld op een zaterdag, de zevende dag van de week. Waarom nemen christenen de zondag als rustdag, in plaats van de dag van de Bijbel? Sinds de zaterdag (en niet de zondag) is gespecificeerd in de Bijbel, is het dan niet merkwaardig dat niet-katholieken, die hun geloof rechtstreeks uit de Bijbel belijden (niet gebaseerd op de geautoriseerde kerkelijke regels van de katholieke kerk) de zondag in plaats van de zaterdag apart zetten als de dag des Heeren? Zij hebben een [menselijk ingestelde] gewoonte voortgezet, hoewel het berust op het gezag van de Katholieke Kerk en niet op een expliciete tekst in de Bijbel. De naleving van de zondag blijft als een herinnering aan de Moeder Kerk staan, waaruit de niet-katholieke gelovigen uitbraken - als een jongen die van huis weggelopen is, maar nog steeds een foto van zijn moeder, of een lok van haar haar met zich meedraagt, in zijn zak. Johannes 8:31 Tegen die Joden die in Hem geloofden, zei Jezus: ‘Als u vasthoudt aan mijn woord, dan bent u werkelijk leerlingen van Mij'.
Editor: Als laatste een gedegen tegenhanger van antisemitisme waar gerust eens een kee r over nagedacht mag worden door de gemiddelde gelovige. Niemand uitgezonderd. Ik wil u graag iets citeren uit een boekje van een Joodse man. Het is ons op de komende bladzijden niet te doen om een aanklacht of om iets aan de kaak te stellen, we willen veeleer in het reine komen met een traumatisch verleden dat in het heden nog steeds doorspeelt en iedere dialoog telkens weer overschaduwt met huiveringwekkende herinneringen. Hier geldt het woord van Job: “Ik wil spreken om lucht te krijgen, mijn lippen openen om antwoord te krijgen. (Job 32:20) Om het tot uitdrukking te brengen wat veel te lang doodgezwegen is. Luisterd dan christenen naar wat mijn hart verteert. Wanneer gij verstandig wordt, dan zullen wij daarna weer spreken. (Job 18:2) “Zie hoeveel beschuldigingen zij tegen u inbrengen.” (Marcus 15:4)
Al 1900 jaar heeft deze bekende uitspraak van Pilatus betrekking op het volk Israel, dat nog steeds in de beklaagdenbank zit en nog steeds een stortvloed van laster over zich heen moet laten gaan. “Jullie Joden hebben de Heiland aan het kruis geslagen.” Aanvankelijk probeerden we te antwoorden : “Maar het kruisigen van iemand was toch een Romeinse manier van terechtstellen? Wij mochten destijds toch geen doodstraf uitvoeren?” Vervolgens beriepen wij ons op het Nieuwe Testament: “Maar zo staat het toch helemaal niet in de evangeliën?” Maar wat konden wij uitrichten tegen fanatisme?! 'Is het niet Jezus die wij bespot, bespuwd, geslagen en uiteindelijk gekruisigd hebben?' zo legt de brief van Barnabas (plm. 125 na het begin van de jaartelling) het in de mond van een fictieve 'jood' , om een bekentenis te verwoorden die geen enkele jood ooit over zijn lippen heeft gekregen. (Barn. 7:9) Deze 'misdaad' was zo verfoeilijk en afschuwlijk dat de kerkvaders er een nieuw begrip voor moesten aanwenden: deïcide. De joodse pen stribbelt tegen om deze blasfemie te vertalen: godsmoord. Geen wonder dat het doden van dergelijke 'Christusmoordenaars' al snel als een Gode welgevallige daad werd aangemerkt. Deze mensen levend verbranden werd een 'geloofsdaad', zoals de inquisitie het uitdrukte. 'Want voor lieden die de hand aan de Heiland geslagen hebben, waren misdaden als bronnenvergiftiging, rituele moord, hostieschennis, het verspreiden van de pest, gifmengerij, judasverraad en het beheksen van christenen natuurlijk een kleinigheid..... Van de lange reeks kerkvaders die deze vlammen aangewakkerd hebben, noemen we slechts Chrysostomos (354-407). Hij noemde de synagoge een 'bordeel', een 'verderf van de zielen en een vestiging van satan'. In zijn lange lijst van beschuldigingen aan het adres van de Joden sloot hij af met drie woorden die een beslissende stempel hebben gedrukt op het middeleeuwse beeld van het jodendom: ' God haat jullie!' (Adv. Jud. 1,3; 1,7; 6,6; 7,1) De vloek en moordtheorieën van sommige theologen, later overgenomen door de reformatie, schuwden geen enkel middel in rhetoriek en kunst, om deze zogenaamde 'haat van God' te vertalen in effectieve mensenhaat. Voor de kleingelovige heilsegoïsten, die meenden de liefde van God in pacht te hebben, verloren de Tien Geboden ( ed. inzettingen of mitswot), de Bergrede, de opdracht om je vijanden lief te hebben, ja zelfs de gehele ethiek van de man uit Nazareth hun geldigheid. “Voorwaar, voorwaar Ik zeg u, in zoverre gij dit aan één van Mijn minste broeders hebt gedaan, hebt gij dit aan Mij gedaan.” ( Mattheus 25:40) Zo werd Jezus duizenden keren opnieuw geslagen en gekruisigd door naamchristenen, die haar broeders tot het schuim der mensheid maakten. Niet minder dan 96 kerkconcilies en 114 pausen hebben wetten uitgevaardigd tegen Joden. Daarin werdt Israel uitgejouwd, de toegang ontzegd, onterfd, onteigend, tot paria bestempeld en aan de rand van de afgrond gebracht. [ ed. over het randje van de afgrond geduwd...] 'De Nazistische massamoord was het werk van goddeloze misdadigers' schrijft Hans Küng, 'maar zonder de bijna 2000 jaar lange voorgeschiedenis van het 'christelijke' anti Judaïsme... zou dit onmogelijk zijn geweest. Geen enkele anti-joodse maatregel van het nazisme – het laten dragen van bijzondere kleding, uitsluiting van bepaalde beroepen, het verbod op gemengde huwelijken, plunderingen, uitbanningen, concentratiekampen, bloedbladen, verbrandingen, het opjagen van Joden uit dorpen en steden [ed. progroms] – was nieuw! Dit alles werd al gedaan in de christelijke middeleeuwen. “De christenen hebben de Joden voortdurend het meest verschrikkelijke onrecht aangedaan”, schrijft Karl Rahner. “Wij moeten deze aanklacht tegen onszelf richten, wij moeten de Aanklager laten uitspreken Die ons zegt wat de christenen de Joden allemaal hebben aangedaan”.
“Waarom vervolgt gij Mij?” Dit is de onbeantwoorde vraag van de Opgestane Hand (Handelingen 22:7) en van miljoenen broeders van Hem die steeds weer aan het kruis van Jodenhaat zijn geslagen. Tevergeefs predikte Bernard van Clairvaux tot de leiders van de eerste kruistocht: “Gaat naar Sion, verdedig het graf van uw Heer, maar raak de zonen van Israel niet aan.... want die zijn het vlees en het gebeente van de Messias. En wanneer jullie hen lastig vallen, dan lopen jullie het gevaar je aan de oogappel van je Heer te vergrijpen.” Zijn waarschuwingen waren aan dovemansoren gericht. “Dood of doop!” was de leuze van de kruisvaarders, toen zij in de Joodse gemeenschappen in het Rijnland 'huis hielden'. En toen de Joden hun geloof niet wilden verloochenen, werden zij onmiddellijk 'in de naam van Christus' met kruiszwaaren neergehouwen. Zo keerde de Crusifix in de hand van de christenen om tot zijn heidense oorsprong (als moordwapen). De man van Nazareth heeft gelijk gekregen toen Hij tegen Zijn leerlingen zei: “Gij zult door allen gehaat worden om Mijn Naams wil !” (Marcus 13:13) Op Golgotha begint een ononderbroken kruisweg, een onuitsprekelijk treurige lijdensgeschiedenis van bloed en tranen, uitlopend op Auschwitz. Waar het tijdens die lange weg overal aan schortte was het evangelie. Machtswellust en moordlust kregen de overhand en het waren de Joden die er aan moesten geloven. “Als ootmoed, geloofskracht, godsvertrouwen en het stilzwijgend dulden van vervolgingen inderdaad het hart van het christen zijn vormen, dan waren de Joden de meest trouwe navolgers geworden van hun grote broeder uit Nazareth.” Zo stelt de protestantse theoloog Helmut Gollwitzer. “Als iemand in deze eeuwen gemeente van het kruis is geweest, dan wel de Joden... die door de 'gemeente van de Gekruisigde ' vaak genoeg geslagen zijn om op een vergelijkbare manier (veel meer dan de zegevierende kerk) als de kruisdragers van de geschiedenis beschouwd te worden. Het kruis van de uitverkiezing rust op hen. Wij hebben ons lang genoeg met het kruis getooid zonder het te dragen. Conclusie: “Nog nooit hebben zo velen zo weinigen zo lang en grondeloos gehaat.” “Jullie hebben Christus de Heer verstoten !” Zo luidt het voorwendsel voor de gruwelijkste barbarij die ooit in de naam van een godsdienst plaatsvonden.” “Maar hebben jullie Hem dan niet aangenomen?” was de terechte wedervraag. “Wat noemt gij Mij Here Here en doet niet wat Ik zeg? ” (Lucas 6:46) Dat was het verwijt van de man die niet om aanbidding vroeg, maar om navolging ! “Hebben jullie je vijanden lief?” Bidden jullie voor je vervolgers? Hebben jullie ooit de andere wang toegekeerd? Verzoenen jullie je met je Joodse broeders? Vergeven jullie je schuldenaren opdat jullie zelf ook vergeving ontvangen? Als de laatsten eenmaal de eersten zullen zijn, waar blijven jullie dan? Zijn jullie zo zondeloos, dat jullie stenen naar ons mogen gooien? Dat een heilige rest van Israel de slachtingen, de vervolgingen en de massamoorden heeft kunnen overleven, werd later gezien (door veel christenen) als het meest overweldigende godsbewijs. “We zouden God tot een wreedaard bestempelen” schreef Petrus Abelardus omstreeks 1140 “als we denken dat er voor de standvastigheid van de Joden in het lijden geen loon is weggelegd. Geen volk heeft ooit zoveel geleden voor haar God. Het kruis werd voor het volk geschonden, uitgestoten en gruwelijk mishandelde Joden tot symbool van het kwaad – Jezus werd hun aartsvijand, de belichaming van Jodenhaat. ”
En toch kon de kerk niet buiten de synagoge. De verhouding van de broeders van Jezus en Zijn leerlingen wordt van meet af aan gekenmerkt door een eigenaardige ambivalentie, die iets heeft van een eeuwig vervlcchten zijn. Uit het volk Israel kwamen Jezus, Maria en de eerste grondleggers van de kerk voort. Toch waren het volgens Johannes – 'de Joden die Jezus gekruisigd hadden'. En wat voor tal van christelijke leiders nog erger is, zij weigeren vandaag de dag nog steeds om 'hun broeder naar het vlees' te erkennen als Heiland van de wereld. Jezus zei dat 'Hij slechts tot de verloren schapen van Israel gezonden was' (Mattheus 15:24) maar de Opgestane gaf Zijn leerlingen de opdracht om 'alle volken te dopen' (Mattheus 28:19). Zonder Jezus zouden er geen christenen geweest zijn, toch bleef Hij Zijn leven lang Jood. “Het heil is uit de Joden.” zegt Johannes 4:22. Maar korte tijd later wordt van de Joden gezegt dat 'zij de duivel tot vader hebben'. (Johannes 8:44) Mattheus straft ze met een heilloze verharding (Mattheus 13:10-15) op grond waarvan hun erfenis wordt weggenomen en gegeven aan een kerk uit de heidenen. (Mattheus 21:43) – en dat terwijl Paulus de christenheid ziet als takken die uit genade zijn geënt op de boom Israel. (Romeinen 11:16) Geen wonder dat deze en andere tegenstrijdigheden wel moesten leiden tot een diepgaande dubbelzinnigheid in de christelijke opstelling. Aan de ene kant kwam het al in de tweede eeuw tot een platonische liefde voor het abstracte Israel – het volk van de Bijbel – aangezien het Eerste [Oude] en het Tweede [Nieuwe] Testament beiden over Joden gingen en zowel door als voor Joden geschreven werden. Ze werden geschreven voor het volk van het 'Oude verbond'; want alle verbondssluitingen in de Hebreeuwse Bijbel hadden immers betrekking op het natuurlijke volk Israel. En tenslotte werden ze geschreven voor de 'broeders van Jezus naar het vlees' want het Jood-zijn van Jezus kon in geen enkel Nieuwtestamentisch geschrift worden doodgezwegen. Bron en auteur van deze tekst: Pinchas Lapide (1922 geboren) en Ulrich Luz (Hoogleraar NT aan de Protestantse Theologische Faculteit van de Universiteit van Bern) Titel van het boek: Jezus de Jood , Thesen van een Jood , Antwoorden van een christen
Om te weten wanneer Yeshua ongeveer geboren is, moet je terugrekenen tot de aankondiging van de geboorte van Johannes. Dat was ongeveer het jaar 0 in de tijd. Zacharias was een priester binnen de stam van Levi, die verdeeld was over 24 groepen. Hij functioneerde in de 24e groep. – Er waren 24 groepen priesters verdeeld over 1 jaar. Dus elke twee weken was er sprake van een shift. Dit komt overeen met wat er geschreven staat in 1 Kronieken 24:7-19. – De groep priesters onder Abia diende in de achtste groep. Dat betekend dat hij halverwege de vierde maand van het jaar. Negen maanden later komt Johannes ter wereld. Dat is de eerste maand van het nieuwe jaar = Nissan = maart / april. – Zes maanden later (nadat Johannes bij Elizabeth is verwekt) wordt Maria bezocht door een engel. Kort daarna raakt Maria zwanger. Zes maanden na de geboorte van Johannes wordt Yeshua geboren. Dit was de zevende maand van het jaar = Tisri = september/oktober. Dit is de tijd van Sukkot (Feest van de Tabernakel). – Omdat er geen plaats was in de herberg, omdat iedereen optrok naar zijn geboortestad, moest er plaats gemaakt worden voor een bevalling in een drukke stad. Een stal wordt nergens genoemd in de Bijbel als geboorteplek voor een kind. Wat algemener aangenomen wordt, is dat (omdat je een vrouw niet laat bevallen in een volle herberg, wat bovendien onrein is in de ogen van de Joodse begrippen) je alleen een Sukka overhield. Een “manger” is een synoniem voor een baktrog. Yeshua noemt Zichzelf het Brood des Levens volgens Lukas 1, 2 en 3.
