Bokk’nblad 2004 Colofon Redactieadres: Het Bokk’nblad Postbus 5 7665 ZG ALBERGEN Redactie: Janneke Bekhuis Martijn Hofsté Marly Kemna Miriam Kreuwel Thijs Kruse Marike Masselink Koen Nijhuis Miriam Rekers Luciël Visschedijk Marga Visschedijk Eddie de Vries Schrijvers: Stef van der Aa Debby Borgerink Helma Borgerink Corine Kamphuis Petra Kienhuis Paul Kuipers Gilbert Leemhuis Frans Maathuis Anne ter Mors Trees Oerbekke Huub oude Avenhuis Mark oude Breuil Rik Sanders Annemiek Voorpostel Anita Wagemans Niels van de Weer Herbert Wesselink John Wolbers Acquisitie: Diverse leden van de carnavalsvereniging De Alberger Bökke en de Bökk’n Hörnkes Verspreiding: Dinie en Jan vd Aa tel 0546-441566 Zet- en drukwerk: Van Marle Grafische Bedrijven Fotografie: Frank Visschedijk Correctors: Lidy Bekhuis Gemma Borgerink Edwin Gevers Emmy Kiezebrink Wim Potijk Mariët Schepers Dit blad wordt jaarlijks gratis verspreid onder alle inwoners van Albergen en tevens aangeboden aan al onze adverteerders en sponsoren. Mocht u het blad graag willen ontvangen dan adviseert de redactie u voor 1 januari 2004 naar Albergen te verhuizen en/of te adverteren of sponsoren.
De redactie Alaaf, bokkenvolk. Daar is ie weer. De jaarlijkse voorbode voor het grote feest dat Albergen een paar dagen helemaal weer op z’n kop zet. Uw lijfblad, uw carnavaleske gids door vrolijke tijden, uw eigen spoorboekje voor het feest der zotten: het fameuze Bokk’nblad. Zelden heeft de redactie zich meer van haar taak gekweten. Nachtelijke tochten werden ondernomen om belangrijke mensen te interviewen. Vaak per fiets, door guur weer en altijd weer tegenwind. Op de fiets ja, want één ding hebben de dames en heren redacteuren inmiddels wel in de gaten: ga nooit een artikel voor dit blad schrijven als je zo ongeveer geheelonthouder bent. Het is de oude wet der journalistiek: de beste interviews maak je toch als beide partijen de eerste pilsjes of borreltjes hebben geconsumeerd. Maar alle ontberingen zijn de moeite waard geweest. Niet alleen is er een terugblik op het afgelopen jaar, ook onze nieuwe Prins doet met zijn hofhouding van zich spreken. De ‘hokken’ die de Albergse jeugd op diverse locaties in bezit heeft, komen aan de orde. En als we het dan toch over de jeugd hebben: uiteraard weer ruim baan voor de parel der natie: de jeugdcarnaval, die er ook dit jaar weer in zal slagen van zich te doen spreken. Een ander onderwerp: Internet. Zij die er weinig kaas van hebben gegeten worden in dit nummer min of meer ingewijd in deze digitale wereld. Er zijn smakelijke menu’s uit grootmoeders tijd. Er zijn, zoals gezegd, tal van interviews. En natuurlijk: advertenties. Want daarmee kunnen wij dit prachtige magazine in stand houden. Dank daarvoor aan de ondernemers. Albergen blijft een bijzondere plaats houden binnen de Twentse carnavalswereld. Want waar vindt de eerste optocht van het seizoen plaats? In Albergen. En waar is dat inmiddels tot zo’n traditie geworden dat het eigenlijk een feest binnen een feest is geworden: juist, in Albergen. De sfeer die Albergen gedurende het komende narrenfeest uitstraalt, vindt u weer terug in deze bijzondere fraaie uitgave van het Bokk’nblad. We hebben het wederom met veel plezier voor u gemaakt. En dat straalt het uit. We horen het graag van u. Dus als u leden van het redactieteam tijdens de carnaval tegen het lijf loopt, schroom niet: zeg wat u er van vindt en biedt vervolgens een pilsje aan. Ze hebben het namelijk echt verdiend! Rest ons nog traditioneel af te sluiten en iedereen veel leesplezier te wensen en een fantastisch, onnavolgbaar carnaval dat opnieuw alle voorgaande edities doet verbleken. ALAAF ALAAF ALAAF! De redactie
Vrouwen weten dat ze niet zo aantrekkelijk meer zijn wanneer ze niets meer hebben om aan te trekken – Sigmund Graff
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 De voorzitter aan het woord kort kom. Nely, de kinderen en ik hebben deze beslissing weloverwogen genomen. Het is beter zo. Ik blijf me bezighouden met de optocht en ‘de bende van vier’, je weet wel:‘de Prinshunters’. En natuurlijk kan de vereniging altijd een beroep op me doen in tijden van nood. Maar Gérard zal voortaan de kar trekken. ‘Er zijn in mijn tijd wel heel veel zaken de revue gepasseerd. Neem de gala-avonden of jullie Bokk’nblad. In de loop der jaren is er veel veranderd. Nieuwe coulissen, beter geluids- en beeldmateriaal, een facelift voor het Bokk’nblad;een superblad waar de buurtverenigingen hun vingers bij aflikken. En de optocht. Elk jaar langer en mooier; kijk maar naar vorig jaar, dat was toch een geweldige prinsenwagen.’ Hij voegt eraan toe: ‘Ja, ik noem maar een paar highlights. We zitten nooit stil bij de Bökke en zijn altijd op zoek naar vernieuwing en verbetering. Maar laten we ook eerlijk zijn, stilstaan is achteruitgang.’ Huub vertelt in dat kader: ‘Neem nu de kerkdienst vorig jaar. Daar werd reuze positief op gereageerd, ook door niet-carnavallisten. En als je ziet dat iets goed is, moet je het prolongeren. Dat is nu de Bok bij de horens vatten. Vorig jaar was top en ik weet zeker dat we dit jaar ook weer succesvol zullen afsluiten. Prima Prins, toffe kerel. Daar wil je het graag voor doen.’. Huub raakt niet uitgepraat. Maar wat wil je: negen jaar voorzitter, dan heb je heel wat stof.
Huub Brand doet stapje terug ‘Altijd de neuzen weer richting carnaval!’ Aan alle mooie dingen komt een eind, helaas. Huub Brand, al negen jaren krachtig en ferm voorzitter van onze vereniging, geeft de voorzittershamer door aan Gérard Wagemans. We begeven ons dus naar de Kloosteresweg om onder het genot van een kopje koffie -dat we overigens zelf maar even zetten, want ja, de meeste kerngroepleden van de vereniging zijn bij Huub kind aan huis- een en ander te bespreken. Immers, voor urgente zaken en slepende kwesties moet je met De Man van de vereniging om tafel. En dat doe je dan bij Huub thuis. Huub begint zonder dralen zijn relaas: ‘Ik weet nog goed dat ik voorzitter werd. Eigenlijk bij toeval, want er was niet direct een gegadigde. Namen passeerden de revue en toen we waren uitgekletst, vond de meerderheid eigenlijk maar dat ik dat wel even kon doen. Dat was wel slikken, maar achteraf is het een geweldige tijd geweest. We hebben geen bestuurlijk ‘hoogstaand’ orgaan maar zijn echt niet voor een kleintje vervaard. Ons bestuur is een smeltkroes van doorgewinterde carnavallisten. We kunnen bogen op mannen en vrouwen met jarenlange ervaring, jeugdige inborst en grijze wijsheid. Meestal worden agendapunten en hete hangijzers,na wikken en wegen, unaniem besloten. Ik geloof zelfs dat we nog nooit een officiële stemming hebben gehad en al helemaal geen hamerslag tijdens de vergaderingen.’ Af en toe laaien discussies op en wordt er vurig gedebatteerd maar altijd komen we er samen uit en drinken we naderhand gezellig een borreltje en wijzen de neuzen altijd weer richting carnaval! Ik zal het zeker nog gaan missen. Wat hebben we soms wat afgelachen in het opkamertje bij Morshuis, grijs van de rook en vergeven van bestuurlijk zweet. Ik zeg altijd maar zo: als je dan toch voorzitter bent, dan het liefst van de Alberger Bökke. En dat terwijl de vereniging 800 leden telt’, aldus Huub.
Altijd een bok ‘Ik ga niemand persoonlijk bedanken. Dat kan ook niet, er zijn zoveel mensen waarmee je samenwerkt. Het was een geweldige tijd. Maar zoals je al weet, ik blijf wel actief in de vereniging. Bovendien: eens een bok altijd een bok. Carnaval kruipt je onder de huid, je raakt er mee besmet en aan verslaafd.’ Maar er is nu eenmaal een tijd van komen en een tijd van gaan, vindt Huub:‘En de tijd van gaan is nu gekomen. Het was goed zo en de toekomstige voorzitter wil ik veel succes wensen. Alle leden en getrouwe carnavallisten bedankt, een goed jaar gewenst en tot ziens op het grote feest der zotten. We blijven nog wat hangen en gaan na enige roddel en achterklap, met een map vol informatie, een kouwe kop en twee glazen Baco weer huiswaarts, om achter ons binaire wonder dat computer heet een waardig verhaal over een Groots Voorzitter in elkaar te breien. Huub: Chapeau, bedankt en tot ziens. Trouwens jouw Baco’s met Stroh-rum zijn de beste!
Weloverwogen In huize Brand tikt de klok door en het wordt later. We nemen een glaasje prik, want we willen de kop er goed bijhouden. Huub vervolgt met trots:‘Gérard is al enige tijd notulist geweest, dus hij kent het klappen van de zweep. Hij is de rust himself en kan goed luisteren. Prima voorzitterskwaliteiten, lijkt mij. Bovendien wil en kan hij er tijd in steken en dat is iets wat ik te Alleen zij die het absurde willen benaderen zullen het onmogelijke bereiken – M.C. Escher
Rest ons tot slot Gérard Wagemans veel succes, wijsheid en geluk te wensen in zijn nieuwe ambt als voorzitter van de carnavalsvereniging vol doldwaze Bökke.
3
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Na het bibberen volgt een bliksemcarrière Er zijn van die mensen die snel furore maken. Gérard Wagemans behoort ook tot dat ras. Koud drie jaar geleden stond deze jonge hond nog te bibberen van angst op het Albergse podium als Prins Gérard I van de Alberger Bökke. En in eerste instantie werd ook met argusogen gekeken naar deze vreemde eend in de bijt. Dat is namelijk traditie in Twenteland. Immers, de Tukker kijkt graag ‘eerst de kat uit de boom’, zo ondervond ook hij. Maar die argwaan bleek ongegrond. Gérard was een geboren Prins en ontpopte zich als een waar leider. Weldra veroverde hij een vaste zetel binnen het bestuur als notulist. Over de bestuurlijke bliksemcarrière van een fijnproever ‘Was dat een kolere baantje, dat notuleren?’, zo wordt het gesprek zonder omhaal van woorden meteen in de hoogste versnelling gegooid. ‘Nee, zo ondervond ik dat niet’, vertelt hij:‘Je taak is schrijven en de oren openhouden. Nu is dat niet altijd makkelijk want binnen het bestuur wordt heel wat afgepraat en bij voorkeur allemaal tegelijk. Maar binnen korte tijd weet je wel van de hele handel en wandel binnen de vereniging. Toen de post van voorzitter vacant werd, had ik helemaal niet aan mezelf gedacht. Ik ben pas drie jaar een Bok. Maar toen het gezamenlijke bestuur mij vroeg, dit ook nog na enig aandringen, om de functie te aanvaarden, dacht ik: Ach, waarom ook niet. Een heel geschikte club, altijd gezellig en we boksen met z’n allen toch heel wat voor elkaar. Eigenlijk was ik wel een beetje onder de indruk dat ze me zoveel vertrouwen gaven. Dus ja, ik zie het wel zitten!’, zegt Gérard met z’n sigaartje op de lip en een goed glas wijn in z’n hand. ‘Ik heb dus ook ja gezegd. Nou ja, dat spreekt voor zich, anders waren jullie nu niet hier geweest!’. Hij vervolgt:‘Ach, het pad zal wel niet altijd over rozen gaan, maar daar ligt natuurlijk ook wel weer de uitdaging. We redden het wel, daar ben ik niet bang voor. We hebben een gezonde vereniging, zowel qua doelstelling als financieel.’ Gérard werkt bij KSA, onderdeel van de Van Drie Groep. Als schaap met de vijf poten bestiert hij de afdeling inen verkoop. Vader van twee zoons, Thijs en Rick, lieftallig echtgenoot van Anita. Hij gaat het liefst op vakantie naar een warm land. En op zijn bord ziet hij ’s avonds bij voorkeur een kalfszwezerik of iets van ver buiten de grenzen. Vooruitstrevend, verantwoordelijk, inzetbaar en trouw zijn niet misverstane karaktereigenschappen die hem op het lijf staan geschreven. Voor de vereniging dus de juiste man op de juiste plaats. Tot slot nog een noot van de redactie over Gérard en zijn fiets: Op de fiets: dinsdags naar een bestuursvergadering. Op alle andere dagen onderweg naar een feestje. Achter op de fiets: verstandig omgaan met alcohol. Onder de fiets: onverstandig omgegaan met alcohol. Naast de fiets: realiteit. Zijn fiets is oud. Met zekerheid een klapband en waarschijnlijk beide wielen. Gérard Wagemans
Acteren is doen alsof, terwijl je doet alsof je niet alsof doet – Ted Danson
4
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Voorwoord
Beste carnavalsvierders, Het is een goede gewoonte dat de burgemeester een inleiding schrijft voor de carnavalsboekjes. Ook dit jaar maak ik graag van die gelegenheid gebruik. Het was een zeer bewogen jaar. Dit keer niet alleen in het buitenland maar zeker ook in Nederland zelf is er ontzettend veel gebeurd. Zelfs binnen de gemeente hebben zich de nodige hilariteiten voorgedaan, maar ook zeer droevige momenten Hoe het ook zij, daar drijven toch de gala-avonden op. In 2003 heb ik de eerste steek onder water mogen uitreiken; ik kan u nu reeds zeggen dat er zich in de loop van het jaar weer veel verenigingen hebben aangediend die graag voor deze bijzondere trofee in aanmerking willen komen. De jury is hard aan het werk om deze trofee aan de juiste kandidaat te kunnen uitreiken. Het afgelopen jaar hebben we volop kunnen genieten van de zeer goede gala-avonden. Vanzelfsprekend rekenen wij er ook nu weer op dat de gala-avonden van 2004 deze zullen overtreffen, namelijk aan stof voor de buuts zal het niet ontbreken. Naar verluid is er weer een vereniging bijgekomen, namelijk de Kroesmannekes uit Fleringen. Ik wens hen veel succes. Of Fleringen dit jaar al een gala-avond organiseert is mij nog niet bekend. Dat de Schaop´nbollkes een gala-avond hebben staat als een paal boven water. (de paal er boven, maar de steek eronder?) Ik verheug mij erop dat ze weer even gezellig zullen zijn als vorig jaar. Ik wens u allen een zeer gezellig en goed carnaval toe en zou zeggen: “ALAAF!”
De burgemeester van Tubbergen, M.K.M. Stegers
Acupunctuur is een duur woord, het betekend gewoon: prikactie – Fons Jansen
5
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Carnavalsvriendinnen en vrienden van de "Alberger Bökke"
Het is oudejaarsdag 2003, ik zit achter mijn bureau, een waterig zonnetje schijnt af en toe door de wolken en alom klinkt het geknal van het vuurwerk om het nieuwe jaar in te schieten. De dagen lengen, de winter begint te strengen en langzaam maar zeker begint de druk op de ketel van de Carnavalsvierders op te lopen voor het Carnaval 2004. De Prins, zijn Sik, Hofdames en met hen de Raad van Elf zetten hun beste beentje voor om van Carnaval 2004 een groots feest te maken voor jong en oud, voor het dorp, voor heel de gemeenschap en in solidariteit met de Raden van Elf in de dorpen en steden in de omgeving. Er wordt koortsachtig achter de schermen gewerkt aan de optredens tijdens de komende Gala-avonden; de muziek, de drumband, de dweilorkesten en de Dansmariekes repeteren avond aan avond. Ook de wagenbouwers steken menig uurtje vrije tijd in hun wagen om in de grote Carnavalsoptocht als beste voor de dag te komen. Kortom: het bruist van de activiteiten overal in het dorp in groepsverband, in buurt, straat of individueel. Carnaval is een feest om je eens even heerlijk te ontspannen, even je remmen los gooien en lekker uit je dak te gaan! De oude Romeinen hadden dat al door in hun lijfspreuk: "Dulce est desipere in loco!" "Het is goed om op zijn tijd eens heerlijk gek te doen!" Dat is iedereen van harte gegund. En als je dan, net als bij een sinterklaassurprise, elkaar eens even lekker op de korrel kunt nemen op een humoristische, niet krenkende manier, in een buut, een lied, een optreden of uitgebeeld in een Carnavalswagen, verhoogt dat de hilariteit en de solidariteit in de gemeenschap. Carnaval wil nooit kwetsen of beledigen, maar … met een slok op of achter een masker … weet je het maar nooit.Vier zó ontspannen Carnaval met elkaar dat, als het démasqué komt, je je niet voor een ander hoeft te schamen!
Alaaf !! pastor F.A.M. Kerkhof
Wij zijn hier om goed te doen voor de anderen. Waarom de anderen hier zijn weet ik niet – W. H. Auden
6
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Steun het goede doel Ans Tweedehands en haar schooltje in Gambia Dit jaar een bijzonder en opmerkelijk goed doel: een lager schooltje aan de kust in Gambia. Om precies te zijn in Tallendong bij Medina. Waar kinderen nauwelijks leermiddelen hebben, amper een dak boven hun hoofd en onder barre omstandigheden les moeten krijgen. Ans Schepers en haar man Ben hebben zich het lot van de kinderen aangetrokken. En daar staat Albergen nu helemaal achter. Op vakantie in Gambia kwamen Ans en Ben Schepers uit Albergen enkele jaren geleden oog in oog te staan met een aantal kinderen, die onder erbarmelijke omstandigheden les kregen in een compleet vervallen schoolgebouwtje. In het dorp Tallendong, niet ver van de hoofdstad Medina. Ans:‘Wij kunnen ons dat niet voorstellen. Een heel klein gebouwtje, geen banken, geen lesmateriaal. Geen goede sanitaire voorzieningen. Enfin, Ben maakte er wat foto’s van en zo is het begonnen.’ Eenmaal terug in Albergen besluit Ans meer te doen dan alleen maar wat geld over te maken als een soort aflaat. Ze begint in de Hoofdstraat in een schuurtje een winkeltje met de even simpele als doeltreffende naam Het Winkeltje. Ze gaat tweedehands spulletjes inzamelen, opknappen en weer verkopen. En de opbrengst van ‘die frutseltjes’ gaat in een potje voor het schooltje in Gambia. Inmiddels zijn Ans en Ben al weer teruggeweest: met de 1.150 euro opbrengst van Het Winkeltje konden in Gambia bouwmaterialen worden gekocht voor het verder opknappen van het schooltje. Genoeg te doen, want nogmaals, van een gebouw was eigenlijk nauwelijks sprake.‘En daarnaast hebben we een kist met schoolkrijt meegenomen, schoolbordenverf.’ Inmiddels heeft Ans al bijna weer een zelfde bedrag bij elkaar. Ook dat gaat naar Gambia op de volgende trip. ‘Maar er moet nog zoveel gebeuren. Er moet een waterleiding komen, er moet sanitair worden aangelegd en ook meubeltjes worden gekocht.We zijn er dus nog lang niet.Vandaar dat ik ontzettend blij ben met het feit dat Prins Gerard dit schooltje, dat het zo hard nodig heeft, als het goede doel heeft gepresenteerd voor het carnaval van dit jaar.’ Op deze manier komt ontwikkelingshulp dus heel erg dichtbij. En zijn de resultaten ook direct zichtbaar en meetbaar, zegt Ans: ‘Omdat we er zelf steeds naar toe gaan zien we ook wat er gebeurt en hoe er vooruitgang wordt geboekt. Zo kun je echt ontwikkelingshulp bieden. Dat is gewoon fantastisch.’ Wat blijft is de hoop en de verwachting dat het narrenvolk weer gul geeft.Voor dat schooltje in Gambia en al die kinderen die zich willen ontwikkelen. Dat kleine schooltje, waar de basis wordt gelegd voor een beter leven. En dat begint dan voor een deel in Albergen. Geven dus, mensen!
Adam was Gods vingeroefening vóór hij Eva ontwierp – Jeanne Moreau
7
Bokk’nblad 2004
Proclamatie Gerard de 3e Ik, Prins Gerard de 3e met mien Sik Henk de 1e en miene “Hofhuishouding” José de 1e en Mieke de 10e keuzen as 34e Hoogheid van de Alberger Bökke in het joar 2004. • Voetzoeker van alle schoondraegers • Bierpreuver van het 11de Gebok • Scheenbeschermheer van het “meisjesvoetbal” van Tubbig en Albèrg kondig wij oe an met een dreewerf ALAAF !!!!!! Ten eerste: Ze hebt mie vroagt om Prins te wödden van de Alberger Bökke, of diss’n schoon mie past dat möt nog bliek’n. Ten tweede: Dat ik as eerste Tubbiger ondernemer prins bin wödden van Albèrg en d’r tevens trots op bin dat het mie as “Alberger bok” is lukt om de “Tubbige schöap” in de schoon te krieg’n. Ten derde: Dat mien Sik een goeie beschermheer mag wen veur oonze nieje dansmariekes woarin miene dochter dit joar ok met döt. En ik bin bliej dat de oale groep nog is bleff’n, want ie môt nooit ne oaol’n schoon weggooi’n veur da’j nieuw’n hebt. Ten vierde: Dat het noe tied wödt dat de Kloosteresweg weer 80 km zonder bulten wödt, want dan hoof miene vrouw ok nich over Flering’n te veur’n omdat ze aait met’n kop an’t dak zit omdat ze gen zestig kan rien . Ten vijfde: Dat wie met mekaar de rommel in oons’n eig’n tuk of tas hoalt en het nich an de kaant van de weg smiet, dan mögt wie oon’s noast: “Tubbergen natuurlijk het mooist” ok nog “Tubbergen natuurlijk het schoonst” neum’n. Ten zesde: Wie hopt dat de boswachter in ‘t Streu oons dit joar nich zo in de gaat’n hoalt, zodat wie nog eens of en too met oons’n mountainbike van ’t pad of kunt goan.
Ten zevende: Wie bint a joaren trouwe gast’n van het gala en bint bliej dat we noe is nig met berr’good veur de deur hooft te ligg’n om kaartjes te koop’n, want we hebt noe op’t rek wa de meu’jste plek. Ten achtste: Dat wie veural in diss’n moeilijke tied alle ondernemers in oons dorp môt bliev’n steun’n. Dus blief koop’n in Albèrg, maar ik zee oe ok wa geern in Tubbig. Ten negende: Oons’n opperstalmeester is: Bijzonder uitkomend, kenmerkend en in het oog vallend. Zo Edward, dat steet allemoal veur “MARKANT”. Doar möcht oe de troanen wa van in de oog’n spring’n. Proficiat en blief oons verrassen. Ten tiende: Dat oet de enquête is bleek’n dat Albèrg het meest honkvaste volk van de gemeente is, dit hef zeker te maak’n met dat de jeugd in oons dorp in elk lög stoand hok bie mekaar kröp. Ten elfde: Het geld veur oons goede doel stelt wie beschikbaar an “t Winkeltje” van Ans tweedehands bie oons in de stroat. Koop in “t Winkeltje” van Ans en ie kriegt het terug in tweedehands, en vul de buss’n die overal stoat want wie wet dat we heel völ kinder in Gambia doar een plezéér met doot. Ik eindig met miene liefspreuk:
“MET NE GOEI’N SCHOON KÖ’J OET DE VEUT”
Bokk’nblad 2004 Dwarsliggers zijn het, maar, beste dwarsliggers
te meer. Hij is immer de schoenenman die tegenwoordig vanuit Tubbergen de wereld van wandelgenot voorziet. En nu is hij Prins en zijn vrouw José Hofdame. Samen met zijn vriend Henk Kamphuis als Sik en zijn vrouw Mieke als Hofdame gaat hij het Albergse narrenvolk voor in het jaarlijkse feest der zotten. En dat komt goed uit want alle vier hebben ze een enorme affiniteit met carnaval. En bier overigens ook, want Gerard tovert het ene na het andere exotische biertje achter een deur vandaan. Halve liters van het hier nauwelijks gedronken Alfa pilsener. Een goede geste om in elk geval de meest kritische ondervragen te lijmen.
Prins Gerard en Sik Henk gaan iets nieuws niet uit de weg Wat is toch dat wonder dat Prins en Sik zo bijeen houdt. Wat verbindt hen om zelfs in de meest donkere uren van de nacht het narrige volk voor te gaan. Zit het in passend schoeisel dat niet knelt? Is het juist het flegmatieke van een Sik, die altijd overzicht houdt. Of is het, zoals zo vaak, de vrouw achter de man. Beheerst, op de achtergrond, maar oh zo bedreven in het eieren bakken? Of is het dan toch vriendschap? Uw redactie presenteert met trots het prinselijk paar, de Sik en zijn Hofdame. Met een beetje lak aan tradities maar met de gezonde wil Albergen ook dit jaar weer door het carnaval te loodsen. Jongens zijn het. Maar, beste jongens. Of beter, dwarsliggers, maar…beste dwarsliggers.
Zwaan? Maar terug naar carnaval. De duo’s Schemer Henkie en Gloei Gait, Zwart zand en Geel zand, sneeuwpoppen en het bloemetjesgordijn; het staat de doorgewinterde Bok nog helder voor de geest, want hiermee behaalden Gerard en Henk met regelmaat eerste prijzen. ‘Ja, wel sneu voor de vrouwen, want die deden dan ook mee. Maar mooi nooit een eerste prijs. Alleen als ze met ons meededen’, zegt Gerard. Henk, een ‘stadse strubberd’uit Enschede, maar toch
Ja, de keuken is net nieuw. Mooie plavuizen ook.Van die oude kloostermoppen waar je schoenzolen net iets harder op slijten als op tapijt. Maar dat is ook de bedoeling, want we zijn ten huize van een laag bij de grondse ondernemer: Gerard Hofhuis. Althans, Gerard is niet laag bij de grond, zijn producten des Adam was de enige man die niet kon aankomen met het afgezaagde: ‘Ken ik u niet ergens van?’ – Joseph Mathews
9
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 nemen: de Sik. Voor Gerard stond Henk als paal boven water, hetgeen gezien de lengte van Henk van richting de twee meter ook wel logisch was. Hij vertelt: ‘Henk was m’n eerste keuze, dat was duidelijk. Maar ik had wel reserves.’ Henk reageert: ‘Nou ja, reserves! Ik was natuurlijk wel beledigd geweest als hij me niet had gevraagd natuurlijk!’ Dat vragen ging op een listige manier. Met een partijtje tennis in het vooruitzicht werd Henk op een zomerse avond gelokt. Gerard: ‘Op een gegeven moment zeg ik tegen Henk: ‘Ik wol effen zegg’n ie wödt dit joar mien Sik’. Henk nam een slokje en spreekt dan de historische woorden:‘Loat ut moar deurgoan.’ Altijd al een man van weinig woorden geweest en Gerard weet genoeg. Mieke niet: bij haar duurde het nog een half uur tot de werkelijkheid was doorgedrongen. Overigens is tennis een gezamenlijke passie, evenals het mountainbiken dat de beide echtparen op de zondagen doen. Henk wint het partijtje tennis steevast door stopvolley’s en andere toverballen, hetgeen Gerard niet leuk vindt. ‘Mijn stopvolley is beter, mijn service is beter en m’n gewone volley is beter. En bovendien: ik win ook altijd…’Waarop Gerard zegt:‘Henk droomt wel eens vaker hardop.’
aardig ingeburgerd, beaamt het. Overigens, Henk, die in het dagelijks leven als productieteamleider bij PowerPacker iets ingewikkelds doet met kantelsystemen voor vrachtwagencabines, zegt niet veel. Hij is duidelijk de denker van het stel. De filosoof, de beschouwer op de achtergrond. Hij was het dan ook niet die Tsjaikovsky in zijn graf deed omdraaien toen op het podium de Stervende Zwaan uit het Zwanenmeer werd opgevoerd. Deze artistieke verkrachting van zo’n sierlijke vogel was in de vertrouwde handen van Gerard die in tuuttuutje en maillootje in de schijnwerper trad. Maar wie de kwade genius was achter het plan om, verkleed als gangsters, de sleutel van Sleutelprins Edward te stelen, dat blijft weer een geheim. Zou Henk dat…laat maar. En nu zitten ze hier dan, gevieren aan tafel in de nieuwe keuken van de Prins, waar een paar maanden geleden Jan van der Aa binnenstapte. Gerard: ‘Ik dacht: die wil de nieuwe keuken zien, maar Jan keek er helemaal niet naar. En ik zeg nog: heb je Diny niet meegenomen. Die hoeft toch niet overal mee naar toe. Trouwens, ik kom voor het carnaval, zegt Jan. Toen kreeg ik wel een vermoeden. Nou ja, het hoge woord kwam er uit: of ik dan Prins wilde worden. Ik heb gelijk ja gezegd.’
Proclamatie op de printer De voorpret, het is een cliché, is ook bij carnaval belangrijk. Zo werden vele genoeglijke uurtjes doorgebracht met het opstellen van de proclamatie. Die vervolgens weer op de printer bleef liggen na zo’n intensieve schrijfsessie en die ’s ochtends gevonden werd door dochter Femke. Die was bijdehand genoeg om meteen in de gaten te hebben wat er loos was. En zoals het zich op die leeftijd al betaamt, was het natuurlijk vreselijk dat papa zoiets doet. In tegenstelling tot de jongste dochter Diede, die na het nieuws slechts ‘vet en cool’ uit-
Afgezien van wat geregel met de wintersportvakantie, was er nog wel één hobbel te Pubertijd is een periode van snelle verandering: tussen twaalf en zeventien worden de ouders twintig jaar ouder – Stephen Leacock
10
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 kraaide, het MTVjargon van de jeugd van nu. Beide dochters hebben de kwestie overigens goed geheim gehouden en zijn nu reuzentrots op vader en moeder. Over naar die andere twee meisjes, José en Mieke, die als Hofdames hun echtelieden bij zullen moeten staan. Voor Mieke kent het Hofdame-schap nauwelijks geheimen. Als ex-dansmarieke was zij meerdere malen Hofdame, in een tijd dat dit ambt nog los stond van huwelijkse verplichtingen. Okay, het is al wat jaartjes geleden maar Mieke, die in het Almelose ziekenhuis werkt, kent het klappen van de zweep… Of ze José moet coachen. ‘Ik geloof het niet, het is een volwassen vrouw. We maken er het beste van.’ De eerste proeve van bekwaamheid en de test voor de keuken is inmiddels achter de rug: het traditionele eierbakken. Volledig geslaagd overigens. Zoals ook de opkomst zelf, die anders dan anders was. Het publiek werd volledig in de luren gelegd omdat er geen Prins achter het gordijn vandaan kwam en alleen scepter en cape in de kist lagen. Gerard: ‘Henk en ik zijn in de zaal gaan staan. Nou, dat heeft de Bende van Vier prachtig m e e g e s p e e l d. Iedereen maar vragen wie er Prins wilde worden. Op een Zakendoen zonder te adverteren is net zoiets als in het donker tegen een meisje knipogen. Zelf weet u wel wat u doet, maar niemand anders weet het – Stewart Henderson Pritt
gegeven moment kwamen Jeroen Bekke en Michael Olthof bij mij. Wie de schoen past trekke hem aan, was de kreet. Nou ja, toen werd het dus bekend.’ Een iemand had het trouwens al wel in de gaten: Sander Velthof stond naast Gerard en zag het strikje boven z’n trui uitkomen. ‘Za’k oe vast feliciteren’, fluisterde hij tegen Gerard. Na afloop van de opkomst overheerste bij alle vier enthousiasme. ‘Net een bruiloft voor twee echtparen’, zegt Henk. En Gerard:‘Als het carnaval zo wordt als de opkomst, dan kan het niet kapot.’ Waarop Henk, de denker zegt: ‘Er zullen hoogtepunten zijn, maar ook dieptepunten….vooral ’s morgens.’ Dwarsliggers Het belooft dus wat voor de toekomst. Niet alleen het enthousiasme en het plezier, maar bijvoorbeeld ook door die wat vreemde opkomst. Henk doet zich nu meer gelden in het gesprek: ‘Ik wil niet zeggen dat we echt dwarsliggers zijn. Kijk, tradities zijn tradities en er is nu eenmaal een draaiboek dat je moet volgen. Maar we gaan ook zeker dingen anders doen. Ja, er wachten nog wat verrassingen.’
11
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004
Het enthousiasme van Gerard, de schoenenreus, de rust van die andere reus, Henk. De inzet die de beide Hofdames tonen; het kan haast niet anders dan dat Albergen een fantastisch carnaval tegemoet gaat onder deze leiding. Dwarsligger? Jazeker. Breken met tradities? Waar het kan in elk geval dingen anders aanpakken. Het worden boeiende tijden, narren. Komt dat zien, maak dat mee. Goede schoenen aan die niet knellen, hup in de polonaise. Prins Gerard gaat u voor!
‘Wat mijn rol in het geheel is als Sik? Nou, ik zie mezelf meer in een begeleidende rol met een korte ei en een lange ij, ja. Of ik zelf Prins zou willen zijn? Neen, maar zeg nooit nooit. Ik ga het nu intenser meemaken, je komt nu veel meer binnen de vereniging. Je gaat er dan anders tegenaan kijken, nietwaar?’, aldus Henk. De zoveelste halve liter van dat heerlijke Alfa-pils wordt vanachter dat wonderlijke deurtje weggehaald. Zit daar een complete brouwerij? Neen, Gerard heeft connecties in de slijterijbranche. Vandaar.
Advies is iets wat we uittesten bij anderen om te zien of het echt werkt – Colin Bowles
12
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Geheime missie organisatie gala-avonden levert hoogwaardig materiaal op Het laatste carnavalsseizoen was een editie, die bol stond van de jubileumactiviteiten. Het 33-jarig bestaan van de vereniging bracht een groot aantal unieke en creatieve ingevingen boven. Tijdens de jubileumaflevering van de gala-avonden werd humor van de bovenste plank gebracht. Een keur aan optredens ontvouwde zich twee weekenden lang voor drie uitverkochte zalen in een strak geregisseerde show. De gala-opvoeringen zijn traditiegetrouw het uithangbord van de Alberger Bökke. De gemeenschap kan tijdens deze bühneverrichtingen zien tot welke acteerprestaties de Bokk’nlaand artiesten in staat zijn. Een vier uur durend showprogramma met toegiften van o.a. de jeugdcarnaval, de Raad van Elf, La Bella Bok, het Hofkoor, de Prinsengarde en de Hofkapel. Naast de deelname van de verschillende verenigingsafdelingen zijn ook diverse gastacts op de podiumplanken te zien. De lange rijen bij de kaartverkoop getuigen altijd weer van de warme belangstelling vanuit de Albergse bevolking. Voor de jubileumvoorstellingen stonden de bezoekers ‘s morgens om 7.00 uur al voor de deur, waar pas om 9.00 uur de kaartverkoop van start ging.
Geheime missie De galacommissie wil kost wat kost de kwaliteit blijven garanderen en heeft daarom onlangs een geheime missie uitgevoerd. Voor één der optredens was nog geen beeldmateriaal aanwezig, waar dit wel zeer essentieel is. De enige kans was om in Nijmegen!! een videofilm van een cabaretvoorstelling te maken. Opnames, waar normaal gesproken geen toestemming voor wordt verleent. Dus namen de dames en heren van de galacommissie gewoon zelf de camera ter hand en werd vanuit een volle cabaretzaal een prachtige film gemaakt. Gelukkig bleek er geen strenge controleur in de zaal aanwezig, dus kwam alles op de gevoelige band. Ja, het is maar een klein tipje van de sluier, dat tijdens de gala-avonden op 6, 7, 13 en 14 februari meer zal onthullen. Het geeft maar aan, dat wederom alles in het werk is gesteld om u een gevarieerd en hoogwaardig programma voor te schotelen. Verkoop ledenkaarten Ook dit jaar was er geen (voor)reservering van kaarten voor de leden en de kerngroepleden van de carnavalsvereniging. Leden en kerngroepleden kunnen op zondag 25 januari j.l. tussen 09.00 en 10.30 uur in zaal Morshuis kaarten reserveren voor de galaavonden. Niet-leden konden die dag tussen 10.30 en 11.00 uur in de residentie terecht om kaarten voor de druk bezochte gala-avonden te kopen voor €10,- per stuk. De verkoop geschiedde de hele morgen op volgorde van binnenkomst. Een lid kon meerdere plaatsen reserveren, bijvoorbeeld voor een groep, team of buurt, mits hij/zij de ledenkaarten van de andere personen konden laten zien. Indien er personen van de betreffende groep waren, die geen lid zijn, bestond de mogelijkheid om alsnog lid te worden.Tevens moet de reserveerder een alternatieve avond bekend zijn, in het geval de avond waarvoor belangstelling bestaat uitverkocht mocht zijn. Inmiddels zijn de gala-avonden nagenoeg uitverkocht, voor nadere informatie over het een en ander en het aanmelden als lid kan men contact opnemen met coördinator Harrie Rikmanspoel, tel. 0546-827352.
Hooggespannen verwachtingen De talrijke opkomst tijdens de gala-avonden schept ook ieder jaar weer hooggespannen verwachtingen. Aan de leden van de organiserende commissie de eervolle taak om een swingende lijn in het geheel aan te brengen. De kwaliteitwaarborgers; Frank Oude Breuil, Kim van de Weer, Gerard Ensink, Eric Dashorst, Marietje Olde Loohuis, Arjan Lucas, Arthur Pouwels, Marjolein Velthof, Miriam Kreuwel, Nely Brand en Jan van der Aa moeten elke jaargang opnieuw een krachttoer maken. Al vanaf september wordt residentie De Vette Bok regelmatig bezocht voor koortsachtig overleg.Verschillende vergaderingen waarin harde noten worden gekraakt voor een sterke invulling van het programma. Ook de materiaalaanlevering naar artiesten is immers een waar kunststukje. “Ze denken altijd, dat wij bij Morshuis ergens een plank, met daarop een grote stapel stukken hebben liggen” hoorde de redactie kort geleden een galacommissielid verzuchten. Een duidelijke reactie, die maar aangeeft dat de tekstaanvoer absoluut geen eenvoudige klus is.
Dansmarietjes kennen dit jaar een wisseling van de wacht. De meeste mannen verstaan onder After-Ski zoiets als Before-Bed – Monique Lacour
13
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Website roddels prins Arthur Pouwels. Toen wist ik: ik ga het druk krijgen, omdat Arthur al zoveel taken zou krijgen als jubileum-sleutel-prins. Natuurlijk heeft het geheel ontzettend veel tijd gekost, maar als je de reacties zag, kreeg je er erg veel voor terug! Wij willen graag dit jaar en de volgende jaren hiermee doorgaan en de mensen blijven informeren en amuseren. Een blik in de statistieken laat ons zien dat vooral de foto’s veel werden bekeken, het gastenboek veelvuldig werd bezocht en getekend en het nieuws op de voet werd gevolgd. Ook de online Bokk’nblad versie werd vele malen gedownload. Wat echt grandioos om te zien was dat er gemiddeld in de top-tijd meer dan 80 mensen per dag kwamen kijken. Ik vond het leuk om te zien dat het gastenboek steeds meer op een forum/prikbord begon te lijken. De site leeft dus echt bij de carnavalisten en wordt vaak bezocht! Ik zelf heb regelmatig mee zitten babbelen, vaak onder de naam: webm@ster of gewoon onder arj@n. Ik gaf ook wel eens reacties naar aanleiding van berichtjes (en Femke Blikmans heeft ook de ‘inlogcodes’om reacties te geven!). voor zover Arjan.
Albergen op de digiatle snelweg Na het geweldige succes van de internetsite www.albergerbokke.nl, hebben we onze neus hier eens iets dieper ingestoken. Na dit daadwerkelijk gedaan te hebben, kunnen we wel zeggen dat ook wij echt onder de indruk zijn. Ik bedoel laten we elkaar niks wijs maken, als je als vereniging zijnde met zo’n site voor de dag komt, dan doe je het echt niet verkeerd! Maar na al deze indrukwekkende gevoelens, zijn we het gastenboek van de site eens even ingekropen. En zoals gewoonlijk zijn we bij het begin begonnen, en pas zo’n drie uur later aan het einde terecht gekomen! De eerste reacties van de mensen die een berichtje op het gastenboek achterlieten (wat er echt niet weinig zijn) waren echt de één naar de andere felicitaties aan de Alberger Bökke en complimenten naar Arjan en Léon Lucas toe, die de gehele site ontworpen hebben en onderhouden, daar waar mogelijk met tekstuele hulp van Arthur Pouwels en met de foto’s van Frank & Marga Visschedijk.
Zo halverwege het gastenboek te zijn aangekomen, werd de sfeer in het gastenboek aardig informeler, sterker nog het begint hier te lijken op een Chatbox. Met name de leden van de Raad van Elf en de Dansmariekes zijn zeer actief. En niet te vergeten Prins Arthur, Sik Edward & hun Hofdames Yvonne en Olga.Toen kwamen we op een punt dat we ook nog eens de woorden die hier onder elkaar uitgewisseld werden, steeds moeilijker begrepen. Ondertussen zijn we natuurlijk behoorlijk nieuwschierig geraakt! Maikel Olthof & Femke Blikmans waren wel heel vaak aanwezig op dit gastenboek. Druk tijd dus om deze twee Carnavalsleden eens even bij elkaar te roepen, op de hoop iets meer uitleg te kunnen vergen over het reilen en zeilen binnen het gastenboek. Er werd ons als snel vermeld door deze Carnavalsfanaten, dat er wat zo slim zijn geweest om onder een andere naam naar voren te komen! Maar goed, bij deze twee mensen zitten we zeker niet verkeerd! We zijn maar eens begonnen hun een aantal vragen te stellen, op de hoop naar een antwoord, en ook een daadwerkelijk juist antwoord…..
Arjan over de site Zoals de meeste goede ideeën, begon ook dit idee aan de bar. Ik zat eens na het oefenen met het hofkoor aan de bar met Arthur Pouwels en kwamen in een digitaal gesprek uit. We zijn beiden nogal gecharmeerd van de laatste technieken en dus was de ‘hyperlink’ snel gemaakt met carnaval. ‘Of ik de Alberger Bökke niet op internet kon helpen - maar natuurlijk - daar had ik al vaker over nagedacht, ook al voor mijn toetreding tot de Rv11.’ Ik zou het technische gedeelte, het ontwerp en het onderhoud voor mijn rekening nemen, Arthur het tekstuele gedeelte en Frank Visschedijk de foto’s. En toen kwam de 11e van de 11e en wie sprong er ineens door dat doek heen…onze nieuwe (echte)
Afval – makkelijk te produceren, moeilijk te verzamelen en onmogelijk om kwijt te raken – Edmund H. Volkart
14
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Wat vinden jullie nu zo mooi aan de site, doordat je hier zoveel tijd voor vrijmaakt? Femke:“’t is gewoon dom lullen eigenlijk, mooi een beetje met elkaar ouwehoeren, als we niet bij elkaar zijn toch even contact zoeken met de Raad van 11” “En de foto’s zijn natuurlijk altijd gaaf om te bekijken” Maikel:“Je komt gewoon heel veel dingen te weten, die tijdens de carnaval langs je heen gaan”
Het lievelingetje van de raad van elf? Volgens enkele heren ben jij dat Femke! waarom dit? Femke:“Dat moet je Maikel maar vragen, daar kan ik toch geen antwoord op geven” Daar heb je misschien ook wel een beetje gelijk in, nou Maikel, zeg het maar eens! Maikel:“Je kan haar gewoon op een leuke spontane manier wat wijs maken, en dat spreekt ons wel aan. Als bouwvakker zijnde zo fanatiek met een computer, hoezo dit in één keer Maikel? Maikel: “Normaal gesproken keek ik na het werk even een half uurtje televisie voor het eten, nu kroop ik op de site, om even lekker te ouwehoeren”
Met verkleed zwemmen geven jullie aan een broodje gezond te willen eten, hoezo dit? ’s Middags is er geen tijd om te eten, en een beetje ondergrond is natuurlijk niet zo verkeerd tijdens deze dagen!”
Maar Maikel en Femke, zijn jullie dan ook een beetje vaste mail maatjes geworden? (gezien de gelijkliggende datums en tijden van de berichten….?) Femke:“Het is meer een strijd, Maikel probeert iedere keer op mij te reageren” Maikel: “Ik word gewoon opgewonden van de berichtjes van Femke”
Dan komt het begrip heimweefonds aan de orde, wat word hier precies mee bedoeld? Tijdens het bokverbranden is dit woord ter sprake gekomen. We vonden het zo balen dat het afgelopen was, en hadden daarom het idee elke week een feest te houden met elkaar, maar ja, dat is makkelijker zeggen dan dat dat ook daadwerkelijk gebeurd! We kunnen dus wel stellen dat hier weinig van is gekomen.“Jammer genoeg”
Maar waar halen jullie nu in godsnaam al die tijd vandaan?, is deze tijd al niet druk genoeg? Femke:”Is gewoon een kwestie van even snel een berichtje typen” “Maak ik tijd voor vrij” Maikel:“Ik weet zelf ook niet waar ik toen de tijd vandaan heb gehaald”
We zijn ondertussen door de medewerking van Femke en Maikel al wat meer duidelijkheid gekregen over het gebeuren van de carnavalsleden onderling.“website roddels” om het maar zo te zeggen….. En dat ze graag bij elkaar mogen zijn en een hechte band hebben, dat is hier toch wel even extra bevestigd.
Op een gegeven moment gaat het steeds over een oma fiets, die jullie in de verkoop willen doen, kunnen we hier misschien iets meer uitleg over krijgen? Femke:“Ja….. die had Arjan bij de wagenbouw laten staan, alleen wist hij hier zelf niks meer van, dus daar hebben we maar even gebruik van gemaakt! Maikel: “Ik kan je vertellen dat hier behoorlijk wat dansmariekes op gezeten hebben!”
We hebben nog even één stelling voor Femke en Maikel…… Als het gastenboek er niet was dan…….. Femke:“zou ik nooit zoveel dingen hebben gezegd als nu” Maikel:“zat ik echt nooit achter de computer”
Het woord bottelier komt ter sprake, wat houd dit in?, en Femke, waarom moest jij dit in eens worden, en waarom wou je dat niet? Femke: “Ik had gewoon even niet goed nagedacht, toen ik Arjan Lucas zijn Bottelier-Button had afgepakt, daar word je binnen de carnaval direct op gestraft! Maikel melde ons dat “de bottelier heeft als taak er voor te zorgen dat iedereen op de bok tijdens het galaavonden voorzien worden van een natje & een droogje! Kan mij er dus iets bij voorstellen dat Femke dit als een straf ziet!”
Aids – codewoord voor privacy – Freek de Jonge
Hierbij willen we nog even onze complimenten geven over de verrassend mooie foto’s van en de nuttige informatie die op deze site naar voren komt. Dus ook ónze complimenten aan Arjan & Léon Lucas! Dit jaar zijn we echter met een frisse start begonnen, we hebben een nieuwe prins & sik, een nieuw carnavalsjaar en dus een nieuwe aangepaste site met een LEEG en nieuw gastenboek. Tijd om deze wederom te vullen! Bezoek allemaal dus www.albergerbokke.nl
15
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Bok op ‘n proatstaol
Maar ook het levend bewijs dat lijfspreuken een beperkte houdbaarheidsdatum kunnen hebben. Want hoe anders moet het worden uitgelegd dat huize Visschedijk naast Frank en Marga inmiddels uit drie volgelingen bestaat; de aanwezigheid van Wessel van tien, Sjoerd van negen en Anne van zeven jaar zijn immers onomstotelijk het levende bewijs dat Frank zich zijn eigen lijfspreuk erg heeft
Een Glanerbrugger hoffotograaf is toch nog goed terechtgekomen Frank Visschedijk. Albergenaar, maar ook oudGlanerbrugger. Hoffotograaf, maar ook ooit leraarin-opleiding. Nu bovenal verdienstelijk lid van de Prinsengarde en dus oud-Prins van de Alberger Bökke. Wijd en zijd bekendheid genietend om zijn fotografeerwerk. Aids krijg je niet van op de wc te zitten. Tenzij je gaat zitten terwijl er nog iemand anders op zit – Hiram Kasten
16
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 aangetrokken. Want tijdens zijn regeerperiode, elf jaar geleden, verkondigde hij luid en duidelijk zijn credo:‘As de bok ’t löt ofwett’n, dan blif de sik gust.’. Om vervolgens binnen de kortste keren de daad bij het woord te voegen. De hoogste tijd om deze bok eens op ’n proatstoal te zetten.
een berg te hebben opgezien tegen de door hem te vervullen rol. In zijn beleving sloot zijn eigen karakter niet naadloos aan op dat van een echte Prins carnaval. Want het op de voorgrond treden zonder het masker van zijn fotocamera’s, dat was van een heel andere orde. Daar zou hij weinig plezier aan beleven, dacht hij.
Voor het gaas
Menselijke trekjes
We schrijven eind jaren tachtig. In de tijd dat Frank zijn eerste schreden zette op het Albergse Bokk’nlaand had hij weinig met carnaval. Ja, hij kende het. Van zijn jeugd in Glanerbrug waar zijn oom ooit als Prins carnaval de scepter zwaaide. ‘Ik had geen flauw benul van wat mij in Albergen te wachten stond, toen ik destijds voor de eerste keer een gala-avond bezocht.’. Marga zou optreden, hij zou wat foto’s schieten, en verder zou het allemaal zo’n vaart niet lopen. Maar al snel werd het hem duidelijk dat carnaval in Albergen toch van een heel andere orde was dan wat hij destijds in het grensdorp had meegemaakt. Bijkans lyrisch zegt hij:‘De eensgezindheid onder de plaatselijke bevolking die ik hier aantrof was niet te vergelijken met het zwaar verzuilde Glanerbrug van die tijd. Elke geloofsgemeenschap zijn eigen kerk, voetbalclub en muziekvereniging.’ Van saamhorigheid was in de verste verte geen sprake: ‘Ik keek mijn ogen uit in mijn eerste Albergse carnavalsjaar.’
Maar zijn ervaringen zijn louter positief. De optocht, de sleuteluitreiking, maar ook de fotosessie met zijn Sik. Die heeft hij nog steeds helder voor de geest. ‘Een klein bad op pootjes met daarin mijn Sik Hugo Elshuis en ik. De beide hofdames, die ons met een gietertje besprenkelden’ beschrijft hij uiterst nauwkeurig de setting. Tot zover leuk, maar niets bijzonders. Totdat die doffe knal kwam, ergens vanonder uit het bad, gevolgd door flink wat naar het wateroppervlak opstijgende luchtbellen, met vervolgens een bijkans ondraaglijke stank. De oorzaak? Een prinsheerlijke scheet om het bewijs te leveren dat ook in een Prins carnaval menselijke trekjes waarneembaar zijn. Hoewel de Prins van destijds zich inmiddels weer lichtelijk buiten de schijnwerpers heeft geplaatst, gaat het carnaval zeker niet aan hem voorbij. Ook deze keer is voor hem het carnavalseizoen reeds in het najaar begonnen. Als hoffotograaf ontfermt Frank zich elk jaar over de fotografie voor het Bokk’nblad. Dat hij zich daarbij in allerlei bochten moet wringen bewijst de foto bij dit artikel.Want tja, als de hoofdpersoon en de hoffotograaf één en dezelfde persoon zijn, dan moet toch echt de nodige creativiteit aan de dag worden gelegd. Zie hierbij het resultaat.
Zijn aanwezigheid tijdens de carnaval werd uiteraard al snel opgemerkt. Zo zag Gerard Mensink in Frank een prima kandidaat voor de Raad van Elf. Het werd hem op de man af gevraagd en enigszins beduusd gaf Frank te kennen dat het hem na zijn bruiloft maar eens opnieuw moest worden gevraagd. In de stellige overtuiging dat de tijd ervoor zou zorgen dat deze vraag in de vergetelheid zou geraken… Daar dacht de Gerard Mensink duidelijk anders over. Hij liet het kersverse bruidspaar exact één dag nagenieten van hun bruiloft, om vervolgens Frank genadeloos te confronteren met hun eerder gemaakte afspraak. ‘Tja, zeg dan maar eens nee. Ik heb ja gezegd, en ik heb er geen seconde spijt van gehad’, kijkt hij tevreden terug op zijn tweede jawoord in een tijdsbestek van twee dagen.
De bok binnenstebuiten En als een echte bok eenmaal echt op ’n proatstoal zit, dan komen er nog veel meer dingen naar boven. Bijvoorbeeld zijn oprechte bewondering voor de ontwikkeling die de Alberger Optocht de laatste jaren heeft doorgemaakt. Elk jaar beter van kwaliteit, elk jaar mooi weer, en elk jaar enorm veel publiek. Of zijn grote respect voor Jan van der Aa, in zijn ogen de verpersoonlijking van het Albergse Carnaval. Of die ene keer dat hij verkleed ging als … kerstboom. Vol met lampjes, constant op zoek naar een stopcontact om iedereen te laten meegenieten van zijn opvallende carnavaleske uitdossing.
Prinsheerlijk En hij heeft inderdaad ook reden om tevreden te zijn. Het carnavaleske hoogtepunt voor deze hoffotograaf vond exact elf jaar geleden plaats. In dat jaar mocht hij zich de carnavalsburgemeester van de gemeente noemen. Als Frank de 1e was hij destijds de 22e prins van de Alberger Bökke. En als een veredelde beunhaas liet hij zich tevens tot sleutelprins kronen.‘Een schitterende ervaring’, blikt Frank terug op zijn regeerperiode. Openhartig geeft hij toe als
Alochol is vergiftigde moedermelk – Jan S. Siebelink
Frank Visschedijk. Hij kwam, zag en genoot. Van die fotosessie in bad met zijn Sik.Van de manier waarop het jeugdcarnaval zich de afgelopen jaren heeft ontwikkeld. En straks zal hij weer enorm genieten van Rosenmontag, zijn jaarlijkse hoogtepunt. Hoe hij zich deze keer zal uitdossen? Waarschijnlijk onherkenbaar.
17
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Oud Prins
dames en heren wisten zo al aardig hoe het er aan toe ging. Daarom hoefde Arthur ook geen moment na te denken toen hij de vraag kreeg of hij Prins wilde worden. Yvonne moest echter nog wel overtuigd worden, maar wonderbaarlijk genoeg wist Arthur haar in een paar dagen te overtuigen. En dan de vraag die altijd lastig is;“Wie wordt er Sik?”. Maar voor Arthur was dit eigenlijk geen vraag, zijn Sik stond voor hem al vast; Edward. Er was al vaak over geouwehoerd; mocht Arthur nog een keer Prins worden dan zou Edward zijn Sik zijn. Dus gingen Arthur en Yvonne op pad naar Edward en Olga, met twee kleine kistjes cola en citroen-brandewijn, de vaste carnavalsdrankjes uit de tijd dat Edward Prins was. Deze subtiele hint moest genoeg zijn om Edward en Olga te laten weten wat er aan de hand was. Voor Olga was het dan ook direct duidelijk, al moest Edward nog even wakker worden. Maar goed, Edward en Olga lieten weten dat zij bereid waren om Arthur en Yvonne bij te staan in die ó zo zware carnavalsperiode. En toen kon het sprookje écht beginnen…
Een avond napraten met Prins Arthur, Sik Edward en natuurlijk de hofdames. Nou ja, oud-prins, oud-sik en oud-hofdames, om de edelen van dit jaar niet tegen het hoofd te stoten. Een avond vol verhalen, anekdotes en geouwehoer. Een avond vol sigaren, dat ook.Want het waren speciale sigaren, kreeg ik te horen van Edward en Arthur… De volgende ochtend kon ik dat wel merken aan de geur van m’n kleren… Ja, die sigaren waren vast en zeker speciaal te noemen…En er dan nog een verhaal over schrijven. Moeilijk, dat is ’t zeker. Want er is zoveel verteld en gepraat dat een strenge selectie noodzakelijk is, en strepen in aantekeningen is moeilijk. Nou ja, beginnen dan maar? “Of het een mooie carnaval was? Haha, nee er was niks aan, waardeloos!”. Nee, dat zijn geen goede vragen, want het carnavalskwartet heeft zich zeker vermaakt en ziet dat ook als vanzelfsprekend. Arthur en Edward waren al eerder Prins en Sik geweest, maar dan in omgekeerde volgorde. Toen vervulde Edward de rol van Prins en was Arthur de Sik. Dat was vorig carnavalsseizoen geen probleem, de Alimentatie impliceert het aanvaarden dat een vrouw economisch niet op haar eigen benen kan staan – Suzanne Lafolette
18
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 ‘Zonder ijs!’, vertelt Yvonne er dringend bij. Ook de dames deden het ‘henig an’, vooral als er de volgende dag ook weer prestaties geleverd moesten worden.
De nieuwe carnavalswagen, een belangrijk onderdeel in het leven van een carnavalsprins, viel bijzonder goed in de smaak. Ongeveer twee weken voor de optocht konden Arthur en Edward een kijkje nemen bij de wagenbouw, maar dat viel eerst nogal tegen.‘Het was gewoon een wagen, wel mooi maar niet bijzonder’, verteld Arthur. Twee weken later bleek dat de wagen nog compleet was veranderd. Arthur:‘De finishing-touch moest nog komen nadat wij waren wezen kijken, en die is dan ook zeker geslaagd. Het is een geweldige wagen geworden waar we dan ook erg trots op waren’. Edward zei dan ook trots te zijn dat de wagen toch een beetje voor hen was gebouwd; ‘Wij zijn immers de eerste Prins en Sik geweest die op deze wagen mochten staan, dat is toch iets speciaals’. Maar de wagen was niet het enige nieuwe van het jaar, in de proclamatie van Prins Arthur viel ook nog te lezen dat De Alberger Bökke met de tijd mee moesten en een internetsite zouden krijgen. En dat is dan ook uitstekend gelukt. Edward:‘Vergeet niet dat wij de grootste vereniging uit de Gemeente Tubbergen zijn. Het is dan erg belangrijk om met de tijd mee te gaan, daar heeft iedereen profijt van’. Ook Arthur kon zich daar helemaal in vinden: ‘Als je ziet hoeveel mensen tegenwoordig, ook bij de carnaval, gebruik maken van email en internet zou het zonde zijn om deze kans te laten schieten. De internetpagina moest er komen en dat is ook goed gebeurd.’
Over het goede doel is men zeer tevreden. Alhoewel het niet hun eigen idee was om voor ‘Het ongedoopte kind’ te kiezen konden zij zich hierin heel goed vinden. Arthur: ‘Het is gewoon erg belangrijk dat dit stuk verleden alsnog wordt rechtgezet’. ‘Erg goed dat er nu een monument is en ik ben blij dat we hieraan hebben kunnen bijdragen’, vertelt Edward er nog bij. Op de vraag wat nu de mooiste dag of avond was valt kennelijk niet te antwoorden. Nou ja, er waren eigenlijk te veel antwoorden Steeds werd er weer een andere avond besproken wat eigenlijk wel een hoogtepunt was. Concluderend zou je kunnen zeggen dat er van elke avond en elke dag volop is genoten. Zo was de ‘whisky en sigaren proefavond’ een groot succes, evenals de barbecue bij Bekke. En natuurlijk het gemeentegala, de prinsopkomst en alle andere feesten. Erg speciaal is toch wel de kerkmis geweest die aan het begin van het carnavalsseizoen werd gehouden ter ere van het jubileum. Edward vindt de kerk dan ook echt een plek voor bezinning, een rustpunt voor velen. Arthur vond het ook een erg goed idee en hoopt dat deze mis nu elk jaar een vast onderdeel wordt. Bovendien werd de betekenis van carnaval me perfect uitgelegd door Arthur, hetgeen mij duidelijk maakte waarom een kerkmis eigenlijk bij carnaval hoort.
Het prinsenteam van vorig jaar is er stellig van overtuigd dat de nieuwe Prins zich net zo zal vermaken zoals zij vorig jaar deden. Yvonne: ‘Ik zag Gerard bij de prinsopkomst gewoon stralen op het podium. Ik weet zeker dat hij er veel plezier aan gaat beleven’. ‘Ze gaan een mooie tijd tegemoet. Niet dat ik het dit jaar weer zou willen, één keer is prachtig, maar twee jaar achter elkaar is dodelijk’, zegt Edward. Raar genoeg hebben de edelen van vorig jaar niet of nauwelijks last gehad van slaaptekort. Edward: “Je wordt wakker, trekt je kleren aan, en bij het horen rinkelen van die carnavalsketting ben je in één klap wakker en heb je er weer ontzettende zin aan’. De rest kon zich hier helemaal in vinden. Ze hadden eigenlijk ook geen tijd om moe te worden. Door de drukke banen en eigen bedrijven waren zij het al wel gewend om hele dagen druk in de weer te zijn. ‘We zijn toch al geen doorsnee personen die om 6 uur ’s avonds voor de televisie kunnen hangen. En als je toch al zo druk bent kan de carnaval er ook nog wel bij. Dat mengden we er vrijwel moeiteloos bij door’, verteld Olga. ‘Bovendien moesten we ons met de drank toch al enigszins inhouden, vandaar dat we geen bier dronken. Zo konden we er goed bij blijven zonder de volgende dag slecht te pas te zijn. De Bacardi-Cola die Arthur en ik dronken is toch duur, dus dat krijg je niet zomaar van iedereen in handen gedrukt. Zo konden we nog net een beetje rustig aan doen’, aldus Edward. Arthur: ‘Bovendien kun je het als Prins of Sik ook niet maken om te veel te drinken, je kunt natuurlijk niet zwalkend het podium oplopen’. De dames dronken vooral CB, Alleen moeten blijven is het moeilijkst, alleen kunnen blijven het mooist – Hans Krailsheimer
Het werd mij, hoe langer de avond duurde, steeds duidelijker dat Arthur, Edward, Yvonne en Olga nog avonden kunnen vertellen over ‘hun carnavalsperiode’. Helaas passen al die mooie verhalen niet op deze pagina’s, maar kan ik u wel vertellen dat zij ontzettend hebben genoten. En dat is natuurlijk ook de bedoeling. Nog steeds genieten ze als de foto’s worden bekeken. Edward: ‘Soms zie ik foto’s van feesten waar ik nog helemaal niet weer aan had gedacht. Goh, waren we daar ook?’. Het was een prachtige carnavalsperiode, waarop ze tevreden en voldaan terugkijken!
19
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Wijkversiering. Doe mee en win! Alle huizen, liggend aan de route, zijn automatisch verzekerd van deelname. De buurten buiten de route dienen zich voor deelname op te geven bij Erik Dam, telefoonnummer 0546-623212.
Wijkversieringsprijs zorgt voor een leuk buurtfeestje Sinds carnavalsheugenis rijdt er door Albergen de allereerste optocht van het carnavalsseizoen. De dolle dwaze dagen worden ingeluid met prachtige praalwagens en schitterend uitgedoste loopgroepen. Menigeen in Albergen heeft meegelopen in deze tocht der dwazen. Nu is er een nieuw kleurig initiatief waar je aan mee moet doen!
Confetti Gelukkig hebben we de gemeente Tubbergen bereid gevonden om de dag na de optocht de straten schoon te vegen. De aanwonenden dienen alleen de confetti en aanverwante feestuitspattingen in de goot te vegen, zodat de volgende dag de stoepen en straten van Albergen weer keurig geveegd zullen zijn. Dit weliswaar met een knipoog, want wij zijn ons wel bewust van slingers en confetti in en onder de struiken, die soms in het vroege voorjaar de tulpen en narcissen nog sieren. Maar ondanks dit, beste buurtbewoners: steek de koppen bij elkaar en ga voor een goed versierde buurt. Wellicht kunt u van de hoofdprijs een aardig buurtfeestje bouwen!
Zeker na de loopgroep Alladin, waarin de Bökke met jong en oud het beste beentje voor hebben gezet, zien we steeds vaker bekende dorpsgezichten deze tocht der tochten meelopen. Inmiddels verslingerd aan het even 'helemaal niets moeten en alles mag’-gevoel. Natuurlijk zijn er ook doorgewinterde dorpsfiguren, die jaarlijks meedingen naar de prijs van best verklede eenling of fraaist uitgedoste duo. Maar wij van de Alberger Bökke bespeuren toch ook duidelijk dat het Albergse publiek zich steeds meer openstelt voor carnaval. Met kennelijke en grote voorkeur voor de optocht!
Albergse wimpel op verschillende verkooppunten verkrijgbaar!!!
Maar nu terug naar de kern van de zaak; onze rotsvaste overtuiging dat we met goed versierde straten en buurten de optocht nog veel meer luister kunnen bijzetten. Zo kunnen we de zotten van buiten onze grenzen nog warmer en feestelijker verwelkomen! Dus om ons dorp nog meer de thuishaven te laten zijn voor carnavallisten is binnen de vereniging een nieuw initiatief ontsproten namelijk: De wijkversieringsprijs! Dit houdt simpelweg in dat buurten worden beoordeeld op het versieren van hun straten en hun huizen. Dit kan door middel van een thema, maar ook lekker bont versierde straten zullen niet misstaan tijdens dit feest der gekken. Een jury bestaande uit voorzitter Erik Dam, zal met zijn medejuryleden de straten bezoeken en een rapport opmaken. Leuke geldprijzen Tijdens de prijsuitreiking, aan het eind van de optocht, zal de Prins vijf genomineerde buurten bekend maken. Deze worden uitgenodigd tijdens hetjaarlijkse Narrenbal op vrijdagavond. Daar zullen dan uiteindelijk de prijswinnaars bekend worden gemaakt. De nummers een, twee en drie van de WIJKVERSIERINGSPRIJS gaan ‘s avonds huiswaarts keren met leuke geldprijzen!
Het probleem met alleen wonen is dat jij altijd aan de beurt bent om af te wassen – Al Bernstein
20
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Buurt enthousiast over Prinselijk kwartet bewaard. Overigens, een speciaal clubstroppie is bij het biergenootschap verplicht zelfs bij hoogzomer. Mocht het buurtgezelschap overgaan tot het nodigen van de Prinselijk duo, kunnen ze van alles op tafel verwachten. Van bief tot wat men in de pot vindt. Welkom zijn ze altijd. Bij een Belgisch biertje, serveert men volgens de kenner uit de buurt pannenkoek met spek of een uitgebreide rijsttafel. Overigens een beetje rancune bespeurden wij ook in de straat.Een vrouwtje….niet uitgenodigd, want ze was toch aanwezig op de 11de van de 11de…..?? Welnu, zij serveert in dit geval voor één keer hete Heksen soep. Trouwens Gerard….? Die Sabeltandkippen van jouw, dat is toch ook wel wat voor een Belgisch biertje??? Trouwens U oh Majesteit, mocht u ooit een banket organiseren in uw straat, dan kunt u een klein zwembad van bier verwachten. Bovenaan de cadeaulijst prijkt namelijk het fustje Alfa, daarna de originelere tennisballen en vervolgens het nieuwe shirt voor mountainbike. Fietsen met je hypotheekverlener op de rug gaat toch iets te ver, aldus de bezorgde buurman.
Praatgrage buurtjes over wel en wee Om wat meer over de Prins en de Sik te weten te komen, is de redactie maar eens wat gaan rondneuzen in de Hoofdstraat. Daar vonden we op de late druilerige avond, heel wat praatgrage buurtjes. Dat het ooit zover zou komen dat ze ooit tot het Gemeen van Prins Gerard en Sik Henk zouden horen hadden ze nooit gedacht. “Ze zijn wel Carnavalvierders, maar nooit zo tot over hun oren! Maar wel helemaal te gek. We zijn reuze enthousiast.”, aldus de buurt. En zo getuigt ook de versiering van het Prinselijk onderkomen. We bleven hier en daar wat hangen en polste de buurt over het wel en wee van het Koninklijk kwartet.
Dat Gerard José ergens heeft ontmoet staat vast. Alleen over het hoe en waar, tast de buurt volledig in het duister.Wel hebben ze lang verkeerd alvorens de grote stap tot de schuit te maken. Mieke en Henk, tevens een raadsel. Alhoewel, zo weet een buurvrouw te vertellen, gaat Henk zeer prat op zijn vrouw. Aldus Henk; ‘Ik heb de meest aparte vrouw van het Borgerinkse vrouwen schoon”. De buurt vindt het fijn dat hij er zo over denkt!
Clubstroppie, spekpannenkoek en Belgisch biertje Op onze vraag naar een typische eigenschap van onze Prins, was men zo uitgepraat, unaniem kwam het blonde gerstenat als numero UNO uit de bus; Biiiiiertje!!! Overigens heeft Gerard van zijn hobby bijna zijn professie gemaakt, als sommelier van het Albergs Biergezelschap wisselt hij de bevindingen van zijn overigens zeer gevoelige smaakpapillen met zijn mede drinkbroeders uit. Hooggenoteerde pilskes worden voor eeuwig toevertrouwd aan de geschriften en blijven zodoende voor het nageslacht Als een man geen ambitie heeft is hij een loser; als een vrouw wel ambitie heeft is ze een berekende teef – David Williamson
Bodem beker trekt buurt mee in kielzog Gerard staat in de buurt bekend als een rustige man, op de achtergrond en geen druktemaker. Maar heeft hij eens geprobeerd, meermaals op een avond de bodem van zijn drinkbeker te vinden, dan kan hij veranderen in een echt feestbeest en sleept hij de hele buurt mee in het kielzog. Henk is meer de sociale man in de buurt, weliswaar hij helpt graag klussen. Af en toe gebeurt het dat wat hij met de handen opbouwt, weer omgooit met zijn kont. 21
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 nog enkele jeugdige details vaag op de achtergrond blijven hangen. ‘Vroeger had Gerard altijd een touw om zijn buik. Hiermee kon hij tot achter in de tuin en voor tot aan het trottoir komen. Ook was Gerard een grote cowboy en indianen liefhebber. Pijl en boog en met zijn hand voor de mond rende hij het trappenhuis door. Winnetoo was dan ook de geliefde wit gevederde roodhuid. Klokslag vier uur zondagmiddag zat deze schoenenexpert voor de Duitse buis gekluisterd.’ ‘Vroeger op de zesde klas noemde we hem altijd Lota. Destijds kreeg ik dikke verkering met hem. Alleen meester Heerbeek wilde ons absoluut niet naast elkaar laten zitten. Wist ik veel dat ik nog eens zijn buurvrouw zou worden.’aldus de buurvrouw. (Helaas mag de redactie niet aan bronvermelding doen, dus navraag levert niets op). ‘Tijdens de pubertijd, was Gerard veelal in Vasse te vinden. Daar moet José toen al een vinger in de pap hebben gehad’, aldus de heren. Een andere buurman, licht toe; ‘Gerard was altijd een goed geldschieter voor een arme student. Dat heb ik ondervonden. Dat ik later zijn buurman zou worden, was mij toen nog niet bekend natuurlijk. Altijd viel er wel wat in de verf te zetten of op te knappen. Mede daardoor had ik een leuke studententijd.
Hierdoor duurt het dus wat langer, maar gelukkig is Henk een doorzetter en is het resultaat altijd pico bello. Dus is de buurt er wel op gerust dat deze drijfveren en regelneven het Prinselijk paar naar ongekende hoogtes zal leiden. De buurt is reuze ingenomen met Gerard en José. ‘Vooral de organisatorische kwaliteiten kan de buurt zeer bewonderen. Zoals zo vaak het geval is tijdens het tweejaarlijkse buurtfeest. Er wordt heel wat afgelachen tijdens zo’n feestje. Mooi achter een groot glas blond gerstenat, geniet onze Prins. En wij de buurt genieten nog meer, vooral van zijn aanstekelijk grootse en cartooneske lach. Tot aan de oren is het witte ivoor te bewonderen en zo ook tevens zijn rood goed doorbloede tandvlees’, nou dan moet je van goede huize komen om ook niet in de lach te schieten. ‘Trouwens José kan ook heel aanstekelijk giechelen, daar moet je niet op gaan letten, anders houd je het ook niet droog. Lekker aan de rode wijn, geen J.P. Che…. (geen reclame)..blijft ze vaak hangen tot in de kleine uurtjes. Dat Gerard vaak iets eerder vertrekt is de buurt bekend. Genoeg is genoeg. Het bed roept, wanneer hij bubbels in zijn hoofd krijgt. Verstandige jongen.’, aldus de buurvrouwen.
‘Later werd het gewoon een hard werkende Bourgondisch geaarde buurman. Maar daar hebben we al eerder gewag over gemaakt. Lust graag zijn biertje, geniet van het leven en is altijd prettige gezelschap om in te vertoeven. Namens de buurt willen we Prins Gerard, Hofdames José en Mieke en natuurlijk Sik Henk vooral heel veel geweldige Carnavalsdagen toewensen. Bovendien geen angst, we zullen beslist van ons doen horen. Tijdens het gala, de optocht of op andere onverwachte momenten? Laat je verrassen! Inmiddels zijn we wel tot de conclusie gekomen dat de lijfspreuk wel enige aanpassing kan gebruiken. Het moet namelijk zijn: ‘Wie de schoen past tijdens de Carnaval lust veel bier’, aldus het buurtgezelschap. De redactie gaat huiswaarts. De oren rood, de wangen pijnlijk van de lach. Onderweg naar onze typmachine klinken verschillende woorden na in de leegte van ons brein. Leuke buurt, leuke mensen…….komt zeker goed!
Jeugd Prins misterie en groot zwart gat Even nog navraag gedaan over oude jeugdige vertrouwde zaken. Maar helaas van vroeger door alle adreswijzigingen is in de buurt weinig blijven hangen. Eigenlijk is de jeugd van onze Prins in de buurt een misterie en groot zwart gat. Hier en daar zijn Zij die laag mikken raken gewoonlijk hun doel – Denis Waitley & Remi L. Witt
22
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Albergse bevolking sleutel tot uitbreiding succesformule eigen optocht Zenderseweg komt. Tijdens de jubileumoptocht was dit ‘het punt’ waar de vertrokken karavaan moest wachten op de laatste combinaties, die nog over de startstreep heen moesten. De aanpassing van het opstelparcours zal nu voorkomen dat nogmaals zo’n ‘sur place’ gaat ontstaan.
De Albergse carnavalsoptocht is een evenement waarin een kleine gemeenschap groot kan zijn. Elke editie komen meer belangstellenden naar onze dorpskern om de lange stoet praalwagens en aanverwante loopgroepen aandachtig te bekijken. De laatste aflevering waren ruim 40.000 toeschouwers getuige van het kleurrijke lint dat door Albergen trok. Aantallen waar de andere gemeentelijke carnavalsverenigingen met enige jaloezie op reageerden. De toenemende belangstelling geeft maar aan dat het bestuur in het algemeen en de optochtcommissie van de Alberger Bökke in het bijzonder elk jaar opnieuw een prima stukje werk leveren. Een terechte erkenning gezien de jaarlijkse opwaardering van ‘De eerste grote optocht van Twente’. Creativiteit, algehele verzorging, originaliteit en totale presentatie zijn zo enkele elementen, die telkens aan terrein winnen. Gooi daarbij een prachtig voorjaarzonnetje en de succesformule kan ook in het 34ste levensjaar van de vereniging slagen.
Stimuleringsprijzen Vanuit het bestuur is gezorgd voor een verdere opvulling van de prijzenpot. Een initiatief hoofdzakelijk gericht op de eigen bevolking, zodat u uw creatieve ideeën nu in keiharde Euro’s kunt omzetten. Eén van de speciale prijzen is de erkenning voor ‘de beste carnavalswagen uit Albergen’. Deze categorie is bedoeld voor de arbeidzame handen uit het eigen dorp. Elk jaar blijkt opnieuw, dat van heinde en ver deelnemers naar de optocht in ‘t Bokk’nlaand komen en de eigen bevolking met een hoofd vol prachtige ideeën langs de route aandachtig toeschouwer is!!. Een scheve verhouding, die nu en in de komende jaren moet worden rechtgezet. Waarom kunnen wij geen vooraanstaande rol spelen als het gaat om het fabriceren van een imposante praalwagen??? Daarnaast maakt de wijkverenigingprijs zijn rentree tijdens de komende optocht. Deze stimuleringsprijs is bedoeld om de strijd van ‘de mooist versierde wijk van Albergen’ nieuwe leven in te blazen. Elders in dit Bokk’nblad kunt u meer informatie over dit item vinden.
T H C O T P O
Hoog amusementsgehalte De leden van de optochtcommissie zijn al geruime tijd aan de vergadertafel actief om ook de komende rondgang van een hoog amusementsgehalte te voorzien. Reeds in september zijn al de eerste voortvarende stappen genomen, zodat op zondag 15 februari vanaf 13.30 uur een gevarieerd aanbod van praalwagens, kleine karretjes, grote loopgroepen en eenlingen door het Albergse straatbeeld kan voortbewegen. Immer een prachtig geheel, maar zeer intensief voor de vele helpers die hun vrije tijd opgeven om alles zorgvuldig te regisseren. Een traject, waarbij u moet denken vanaf de aanmelding van de deelnemers tot aan de prijsuitreiking voor de winnende combinaties. Een belangrijk onderdeel is het keuren van de wagens, als in de werkplaats de laatste hand aan het bouwwerk wordt gelegd. Een spannend moment voor de deelnemers, maar eveneens voor de keurmeesters onder aanvoering van Bert Kreuwel. Een gewichtige taak, die hij altijd uiterst nauwlettend en in eendrachtige samenwerking met zijn prinsengarde uitvoert.
De opgave Bent u van plan mee te doen, twijfel dan niet en geef u snel op bij één van de volgende personen: Huub Brand (Tel. 0546-442376/Fax. 0546-2396), José Velthof (Tel. 0546-441247/Fax. 0546-442054), of Walter Lansink (Tel. 0546-442619/Fax. 0546442688). Uiterlijk voor zaterdag 24 januari 2004. Na de noodzakelijke opgave zal een delegatie van de keuringscommissie komen om de wagen te keuren. Bij goedkeuring ontvangt u een startbewijs, dat u op zondag 15 februari dient in te ruilen voor een startnummer. Dit nummer is van groot belang om de jurering op een ordelijke wijze te laten verlopen. De jury zal om 12.00 uur met haar werkzaamheden beginnen. Kinderen, de éénlingen, paren en loopgroepen kunnen zich op optochtdag melden in het portaal van de kerk. Hier krijgen zij een nummer. Voor deze laatste groep start de jurering om 12.30 uur.
Wijziging aanvoerroute Een ander kritisch punt op de vergadertafel is de steeds massalere toestroom van deelnemers. De laatste editie bleek de aanvoerroute via de Zenderseweg en de Kapittelhuisstraat niet voldoende om de creaties in de gewenste opstelling te krijgen. De nieuwe richtlijnen kennen een inpassing vanaf De Dijnsel. Door deze verandering komen de deelnemers via de Ootmarsumseweg op de Zenderseweg en aansluitend op De Dijnsel om vervolgens over de Mosbrink, de Tormentil en de Hagen naar de Kapittelhuisstraat te gaan. Door de wijziging zal bovendien geen knelgeval ontstaan als de stoet vanaf de Schultenstraat op de Voor een buitenlander grenst Amerika aan het ongelofelijke; als je er eenmaal bent, aan waanzin – Dirk Vermeiren
De route: start kerk, Hobergenstraat, Schultenstraat, Zenderseweg, Hoofdstraat, Geert Grotestraat, Hinvertsweg (links), Oude Schoolstraat (rechts), Bennekerstraat (links), Zenderseweg, De Dijnsel, De Hagen, De Gagel, Kapittelhuisstraat, Hobergenstraat. Tip: zorg dat u alle optochtrommel zondags in de goot van de straat veegt. Maandag komt de gemeente met een veegmachine en zal de gootinhoud verwijderen.
23
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Borrelproat Volgens Wim en Mariët gaat het om het opsporen en verbeteren van taal- en stijlfouten. De kwaliteit van Albergens populairste jaarblad moet immers gewaarborgd blijven. En dat is ze wel toevertrouwd. Ze zijn beiden werkzaam in het onderwijs en gezegend met een kritische blik. Het valt de correctors dan ook wel eens moeilijk om niet op de stoel van de redactie te gaan zitten en tot het censureren van bepaald passages die hen onder ogen komen. Mariët merkt echter gevat op “ik wil d’r nig of komm’n as nen echt’n schooljuffrouw of as ’n oald wief” dus de discussie over al dan niet censureren laat ze graag aan de redactie over. Ook Wim wil beslist niet de moraalridder uithangen en verwijst terloops naar zijn eigen jonge jaren. Inderdaad, als we daar eens een boekje over open zouden doen dan was daarmee supersnel een heel Bokk’nblad gevuld. De ongecensureerde versie zou beslist een bestseller kunnen worden. Weizelijk brengt hij het gesprek weer op de grammatica van de Nederlandse taal en zo leren we toch weer een heleboel. Mariët en Wim willen beslist geen plaats in de schijnwerpers. Ze verrichten hun taak het liefst in de anonimiteit van het carnavalsgebeuren en zo vieren ze carnaval ook het liefst. Toch dragen ze weer ieder jaar hun steentje bij. Maar om over deze, in hun ogen wat saaie taak een interview te geven. Dat had van hun niet echt gehoeven. Of is het gehoeft…………?
De puntjes op de i. Tal van mensen zijn bij het carnavalsgebeuren betrokken. Gedurende het hele jaar worden er veel werkzaamheden en activiteiten verricht om de gehele bevolking van Albergen op een spectaculair en smaakmakend carnaval te kunnen trakteren met een kwalitatief hoog gehalte. Op prominente wijze en op een minder opvallende manier zijn de diverse carnavalisten en andere vrijwilligers actief. In het kader van de jaarlijkse rubriek Borrel-proat gingen we dit keer op bezoek bij twee mensen die hun werkzaamheden ver achter de schermen verrichten. Op een rustige decemberavond gingen we bij Wim Potijk en Mariët Schepers op de borrel voor een interview. Zowel Wim als Mariët reageerden verbaasd toen we contact met ze opnamen. Een interview? Waar gaat het over dan? Voor het Bokk’nblad? Toen ze vervolgens merkten dat ze gezamenlijk onderwerp van het interview waren begon ze iets te dagen (dachten ze). Het gaat vast over “oude buren”! Jarenlang deelden ze namelijk hetzelfde oprit. Nou daar konden ze wel het één en ander over vertellen. Maar nee, het onderwerp was niet “oude buren”, maar hun functie als corrector voor het Bokk’nblad. De totstandkoming van het Bokk’nblad is namelijk een heel proces en er zijn veel mensen bij betrokken. Bijna aan het eind van dit proces verrichten Wim en Mariët met medecorrectors Lidy, Emmy, Germa en Erwin hun werkzaamheden. En wat houden die werkzaamheden precies in? Wie het waagt hard voor anderen te zijn, moet in staat zijn zelf veel te verduren – Maurice Roelants
24
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004
Puzzel mee en maak kans op verschillende waardebonnen van de Albergse ondernemers.
Hiernaast ziet u een omschrijving staan, het cijfer voor de omschrijving refereert aan de letter van de onderneming, de cijfers achter de omschrijving refereert aan het aantal letters van het antwoord. Vul het antwoord in op onderstaande inleverstrookje 1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
?
Lever de oplossing van de puzzel in voor 12 februari 2004 in bij
Eetcafé Miets Naam
:
Adres
:
Woonplaats : Tel.
:
Oplossing
:
25
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 1 9 4 8 3 4 5 11 9 7 3 5 2 9 9 4 8 9 1 6 15 5 2 3 1 10 2 4 7 2 1 6 1 3 2 1 1 8 2 5 6 5 1 11 10 2 10 11 3 10 6 7 2 6 2 3
Wie zit aan de Zenderseweg 38? De hóffotograaf. Welke poelier staat elke vrijdag op de mini markt? De sloper van Albergen. 7665 SH nummer 1 De zingende groenteman De vleesspecialist van Albergen 7665 SG nummer 8 Bij wie is carnavalstijd maskertijd? Bij wie kunnen we in Geesteren een reis boeken? Wie is creatief & exclusief met tuinen en water? Als je naar Zenderseweg 35 fietst kom je bij? Hoe heet de nieuwe kapperszaak in Albergen? Wie zit aan de Ootmarsumseweg 159? Wie zit aan de Ootmarsumseweg 159? De naam doet anders vermoeden, maar dit bedrijf zit in Almelo. Het glashandel en zetbedrijf in Geesteren Zoek... Bouwers Albergen opglet! Transportbedrijf in Albergen IJzersterk in staal?? Aan de molendijk 23 zit Hulsbrookstraat 7 Wie zit er aan de almeloseweg 175 a De residentie van de jeugd. Hier zijn uw centjes goed bewaard. Wie heeft het telefoon nummer 441385? Wie krijgt u aan de lijn als u 0546-861238 belt? Ootmarsumseweg 188 Wiens postcode is 7615 PZ nummer 7 Aan de hulsbrookstraat 10 zit….? Twee Albergse digitale ‘boys’. Voor de verzorging van al uw feestjes Synoniem voor uitgang Voor de nieuwe trends in uw huis en tuin Prinselijke schoenenzaak Geen A4 maar 7614 LB nummer 192 Bouwbedrijf èn houthandel Wie levert kwaliteit in topvorm? Mekkelenbergweg 35 te Harbrinkhoek Nobelstraat 14 te Tubbergen De vakgarage uit Albergen Wie zit er aan de Galvanistraat 10 in Tubbergen? Waar komt de jeugdprins uit huis Als je 442020 belt wie krijg je dan aan de lijn? De Zenderse sfeer en warmte leverancier 7665 RX nummer 165 Het persbureau van Albergen Het eetcafé en cafetaria van Albergen? Tanken bij Marcel? Waar worden de Albergse kinderen met plezier opgevangen? Welke poelier staat elke vrijdag op de minimarkt. Wie is altijd op zoek naar het beste Hoe heet de nieuwe kapperszaak in Albergen? Prinselijke schoenenzaak Het bouwbedrijf van twee oude ‘sikken’
Door weinig van anderen te verwachten bespaart men zich veel teleurstelling – C.J. Wijnaendts Francken
26
(7) (10) (8) (9) (9) (6) (8) (12) (9) (10) (3) (6) (6) (20) (20) (22) (9) (14) (7) (6) (18) (8) (9) (5) (8) (11) (4) (8) (7) (15) (7) (12) (4) (7) (7) (2) (8) (9) (10) (9) (7) (8) (4) (11) (17) (7) (15) (18) (5) (11) (7) (8) (19) (6) (7) (3)
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Afterparty met de deur op de rug len, want muntjes waren er toen nog niet. Een expert daarin was en is nog steeds Johan Veldhof alias Poes Johan. Johan is een oude rot in het vak want hij is al 35 jaar werkzaam bij Morshuis en kent alle ins en outs van dit bedrijf. Je kunt het dus ook rustig zijn tweede thuis noemen, want hij is er vaak te vinden. Concordia kreeg toentertijd een fikse vergoeding om in Oldenzaal te spelen tijdens de optocht, maar wilde en moest natuurlijk ook in Albergen zijn. Er werd toestemming bij de gemeente gevraagd of men de optocht in het dorp een week naar voren mocht schuiven. En dat lukte. Voor Morshuis en Miets, toen nog café Haarhuis, was dit een goede zet omdat nu nog meer mensen vanuit andere plaatsen naar Albergen kwamen om feest te vieren. Morshuis moest uitbreiden en er kwam live-muziek in de zaal. Dit stond onder leiding van Joop Velthof en Jan Oude Elbering. Daarna volgden de Mixers en nog later volgde Freetime. Morshuis ging zich achter de oren krabben, want het interieur van de zaal ging eraan. Grote tapijten werden aangeleverd om zo de vloerbedekking te beschermen tegen al het bier. Ook werd alles wat los zat en dus kapot kon, verwijderd om zo de schade beperkt te houden. Buiten aan de straat kwamen eetkraampjes, want in de keuken werd het wel erg vol met al die lui die wel trek hadden in een warme hap.
Feest na de optocht: een fenomeen op zich Afterparty. Het woord zegt het al ‘het feest dat er achteraan komt.’ Albergen heeft de traditie om de eerste optocht in de gemeente te houden. Al denkt Langeveen weliswaar dat het die traditie heeft overgenomen, het heeft niet door dat het voor Langeveen de laatste optocht van het jaar is… Zoals velen weten en natuurlijk zelf ook ondervinden, is de enige echte optocht in Albergen een hele happening. En zeker niet alleen de optocht is grandioos, want als iedereen heeft genoten van de bonte stoet en een koud neusje heeft opgelopen, is het tijd om het feest enkele meters verderop voort te zetten. En wel bij café Morshuis en café Miets, waar deze bijeenkomst in de loop van de jaren is uitgegroeid tot een waar fenomeen.
Het vaste trio Het vaste trio in de bediening bestond uit Poes Johan (natuurlijk), Johan Broenink en Gerard Morshuis. Johan was altijd een echte terriër, want hij hield alles nauwlettend in de gaten en soms was het net of hij ogen in zijn achterhoofd had. Met hem viel dan ook niet te spotten als het op betalen aan kwam, want hij wist altijd exact hoeveel iedereen gedronken had. Ook was en is Johan niet bang om tussen de menigte te springen als er onenigheid ontstaat. ‘Ik heb de boel zo weer rustig, want iedereen kent mij en niemand zal mij kwaad doen’, aldus een zelfverzekerde Johan.
Het begon allemaal in 1970. Vele Albergenaren wilden na de optocht niet gelijk weer naar huis, maar dronken even een borreltje in het voorcafé van Morshuis, waar Gerard Morshuis toen nog de scepter zwaaide. In die tijd was de optocht ook nog een week later dan nu het geval is, en wel gelijk met Oldenzaal. Elk jaar werd het drukker en Morshuis was genoodzaakt om de grote zaal er bij aan te trekken. Het had veel weg van een bruiloft want iedereen zat netjes aan tafels en men gedroeg zich keurig. Dat is nu wel eens anders. Kinderen vermaakten zich uitstekend doordat Herman Degger er met zijn accordeon lustig op los speelde. Wel moest het personeel goed opletten wat iedereen dronk en dus uiteindelijk moest betaAls je het antwoord niet goed vond, dan had je de vraag niet moeten stellen – Charles C. Abbott
Rond 1998-1999 ging Morshuis, toen al onder auspiciën van de meest markante kroegbaas Edward, over op kunststof bekers, want op één zo’n optochtzondag sneuvelden er 2.300 glazen! Ook werd het 27
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Wij zullen dit jaar weer eens beleven dat Morshuis de touwtjes net zo strak in handen heeft als andere jaren. Dat het weer een bruisend feest mag worden voor jong en oud. Als wij Poes Johan vragen of hij er nog steeds plezier aan beleeft, begint hij te stralen en zegt: ‘ja natuurlijk vind ik het nog steeds prachtig om mee te maken, zelfs als ik aan het einde van de dag compleet overgoten ben met bier. En dat ik al zolang werkzaam ben bij Morshuis en elk jaar weer paraat
te gevaarlijk, want er werd vaak in het glas getrapt. Maar toen kon het niet langer, de zaal werd te klein om de feestende massa onderdak te bieden. In het jaar 2000 werd de zaal voor het laatst gebruikt voor dit evenement en omdat velen hiervan af wisten moest deze het enorm ontgelden. De gordijnen werden voor de ramen weggetrokken, de muren vreselijk beklad en mensen drukten elkaar zelfs dwars door de ramen.‘En op een gegeven moment’, zegt Edward,‘zag ik iemand met de deur van de hal op zijn rug voorbij komen.’ Edward had voor vele duizenden, toen nog guldens, schade. Morshuis liet een prachtige hal bouwen en die werd in 2001 in gebruik genomen, maar wel moest er nog een tent naast om de hele meute kwijt te kunnen. Tegenwoordig hebben Edward en Olga Morshuis het allemaal goed voor elkaar. Ze zijn van 300 vierkante meter naar zo’n 1.350 vierkante meter ‘feestterrein’ gegaan. Kun je nagaan dat het carnaval in Albergen elk jaar weer meer mensen trekt. Onrustig Edward slaapt de avond voor de optocht altijd erg onrustig, omdat hij toch wel bang is dat er wat misgaat. Het gaat nu al wel stukken beter, omdat het in de hal gevierd wordt en er een horde beveiligers aanwezig zijn om de boel onder controle te houden.Voor de buren wordt ook goed gezorgd, want hun erfgoed wordt afgeschermd met dranghekken. Het is voor hen immers niet prettig als er feestgangers in hun tuin staan te…… Voor taxichauffeurs staan koffie en broodjes klaar bij Rikmanspoel. Zo wordt aan alles en iedereen gedacht en zo hoort het ook natuurlijk. Ook qua muziek probeert Edward het iedereen naar de zin te maken en verzorgt hij in verschillende ruimten andere muziekstijlen. Het is jammer dat er steeds minder ruimte is voor de dweilorkesten, want die brengen de stemming er natuurlijk altijd geweldig in. En dat die stemming er vorig jaar weer goed in zat was te merken, want het was afgeladen vol. Er kwamen maar liefst drie touringcars vol feestgangers uit Epe naar Albergen.
ben met carnaval, heb ik natuurlijk ook aan mijn lieve vrouw Marietje te danken’. Marietje is inderdaad ook al enige jaren werkzaam bij Morshuis en als zij niet in de keuken te vinden is, staat ze achter het schap. Johan mag het van ons allen nog vele jaren volhouden om samen met Marietje bij Morshuis te werken, want hij hoort tenslotte bij het ‘meubilair.’
Als het zo doorgaat moet het hele spektakel in de toekomst misschien wel naar het volksfeestterrein verhuizen want de parkeerplaats raakt een keer vol. Morshuis probeert dit jaar iets meer rekening te houden met de ouderen onder ons. Hun vaste plekje van vroeger in de zaal is er niet meer. Nu het zo vol is met jeugd wagen zij zich niet meer naar Morshuis. Dit jaar wordt een deel van de tent vrijgehouden voor deze mensen, zodat zij toch na kunnen babbelen over de optocht onder het genot van een bakje koffie met gebak.
De appel valt gelukkig ook wel eens ver van de boom – Henk Kooijman
28
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Een gedurfde combinatie: De leeuw en de pierrot Een gedurfde combinatie? Ja, in het echt misschien maar hier hebben we het over schminken natuurlijk! Ook dit jaar hebben wij weer twee tips om uw kind leuk maar vooral ook makkelijk te schminken. Wij hebben gekozen voor een vriendelijke leeuw en een verdrietige pierrot. Op deze twee pagina’s ziet u stap voor stap hoe je een kind kunt veranderen in een leeuw of in een pierrot. De foto’s zijn gemaakt door Frank Visschedijk en de kinderen zijn door Anika Brand geschminkt. DE BRULLENDE LEEUWIN
Allereerst maak je de buitenkant van het gezicht oranje en dat laat je naar binnen toe overlopen in geel. Vervolgens knoop je de haren op in twee kleine knoetjes en breng je witte strepen aan rond het gezicht en boven de ogen. Tussen die witte strepen zet je zwarte strepen. De strepen zijn aan de buitenkant breder en lopen naar binnen smal toe. Daarna is de mond aan de beurt. Je trekt met zwart een mooie brede streep die naar boven doorloopt. Daarna ga je verder met de bovenkant van de lip. Je tekent een grote W midden onder de neus. Daarbij enkele sproeten.Tenslotte kleur je het puntje van de neus roze. Nu is de leeuw klaar om te brullen!
Applaus – frequent televisiegeluid, meestal vooraf opgenomen – Herman de Coninck
29
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 DE VERDRIETIGE PIERROT De pierrot wordt natuurlijk eerst helemaal wit gemaakt. Rondom het gezicht trek je een zwarte lijn. De haren worden glad naar achteren gekamd. De ogen omcirkel je met een dikke zwarte streep en versier je met een krul en streepjes. De mond wordt omlijnd met een zwarte lijn. Aan de zijkant zet je een mooie, krullende streep die bovenaan dikker is dan aan de onderkant.Tenslotte teken je verdrietige tranen onder het linker oog. Een pet op het hoofd en de pierrot is klaar!
Wat nog het minst vermoeit, is de arbeid – Aurel
30
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Stamppot wortelen en balkenbrij Riek vond het leuk om haar medewerking te verlenen aan de historische receptuur. Ze besloot om alledaags lekkere kost te koken. Bert Kreuwel van eetcafé Miets stond haar met raad en daad ter zijde. Maar tante Riek laat Bert wel eens even zien hoe het vroeger werkte in de keuken! Stampot wortelen voor vier personen met hachee op de ouderwetse manier gemaakt, dus…zonder pakjes! Men neme voor de hachee (en dit duurt het langst): 1 kilo rundvlees, 2 uien, 2 laurierbladen, kruidnagelpoeder, een scheutje azijn en een hacheeblokje. Zet het rundvlees op in ruim water en laat het anderhalf uur koken. Haal het vlees eruit (bouillon niet weggooien, hier maak je heerlijke soep van) en snijd het in blokjes. Doe boter in de braadpan en voeg de gesneden uien hieraan toe. Even smoren. Daarna het vlees erbij doen samen met laurier, hacheeblokje, kruidnagelpoeder en een halve liter water. Doe voor de ‘verkeerde smaak’ een scheutje keukenazijn bij de hachee. Nu de bloem. Voeg onder constant roeren de bloem toe en bindt het geheel totdat de hachee voldoende gebonden is. Laat het geheel zachtjes pruttelend op het vuur staan.
Ouderwets smullen dankzij historische recepten van keukenprinsessen van weleer Elke dag weer die allesoverheersende vraag: wat eten we vandaag? Grote twijfel en verwarring over wat we vandaag in de pot vinden, maar vooral grote twijfel bij diegene die met de taak belast is: wat gaan we koken. Immers de liefde van de man/vrouw gaat door de maag en dat is al zo sinds mensenheugenis. We lopen een pad naar Super de Boer, de Minimarkt, de groenteman en de slager op zoek naar inspiratie voor een bijzonder recept. Gemaakt in een handomdraai of juist een kookidee voor de doorgewinterde kookprinses. Om aan alle twijfel een einde te maken ging uw redactie op zoek. En wel naar bijzondere recepten uit de oude doos. Gemaakt, getest en nu reeds een onomstreden historisch ‘preuvenement’ van peen en kruidnagelen.
De stampot: 750 gram winterwortelen, 250 gram uien en 750 gram aardappelen. De wortelen en uien snijden en laten koken in ruim water met een vleesbouillon tablet. Na het koken afgieten en de wortelen en uien goed laten uitlekken in een vergiet. Ondertussen de aardappelen koken en zodra ze gaar zijn afgieten. Wortels en uien bij de aardappelen voegen en met een stamper goed mengen. Tot slot nog een klontje roomboter toevoegen. Eventueel zout naar smaak toevoegen.
Riek kookt zonder pakjes Tip: Volgens Riek is deze stampot het allerlekkerst wanneer je de wortelen en de uien goed laat uitlekken. En vooral tijdens het koken vaak proeven, dit geeft inzicht in het koken… Serveer de stampot wortelen en hachee met wat zuur en een lekkere rookworst in plakjes!
Allereerst begaven we ons richting Albergs meest bewonderde dame: Riek Kuipers. Wie kent haar niet en bewondert haar niet stilletjes om haar doorzettingsvermogen en altijd positieve instelling. Goedlachse Riek is 77 jaar jong en woont sinds acht jaar aan de Hobergenstraat 61. ‘In de schaduw van de kerktoren. Daar heb ik het goed. Ik heb alles bij de hand en ben gelukkig nog steeds in staat om zelf mijn boodschappen te doen.’ Een vrouw kan maar het best met een archeoloog getrouwd zijn. Hoe ouder ze wordt, hoe meer hij zich voor haar gaat interesseren – Agatha Christie
Namens Riek en Bert smakelijk eten! Bertha: hard werken voor een tientje in de maand 31
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Zorg ervoor dat je voortijdig bakjes klaar hebt staan, gevuld met water zodat de balkenbrij niet vast gaat zitten in de bakjes. Giet het water uit de bakjes en vul ze met het vleesmengsel tot bovenaan. Zet de bakjes in de koelkast. Minstens een nacht laten staan, zodat het vleesmengsel goed stijf is. Stort de balkenbrij uit de bakjes. Wat je niet direct nodig hebt, doe je in plastic zakjes in de vriezer of verdeel je onder je vrienden. Zo maak je nog eens, voor weinig geld, een goede beurt! Voor eigen gebruik snij je de balkenbrij in plakjes. Doe een klontje boter in de pan en bak de plakjes goudbruin. Heerlijk bij de broodmaaltijd op een koude winterse dag!
Voor het tweede recept gingen we naar Bertha Stopel. Een alleraardigste vrouw, die met haar tijd mee gaat. Bertha is 78 jaren jong, vlot en beslist een gezellige dame om mee in de keuken te vertoeven. Ze vertelde ons dat ze altijd in de huishouding heeft gewerkt. En daar, beste jonge dames, kunnen wij nog wat van leren. Van de vroege ochtend tot de late avond werd de rogge gebonden, de melkbussen geschrobd, de was van tien huisgenoten gedaan en natuurlijk voor de maaltijden gezorgd. En dat voor een karig loon. Ze begon met tien gulden in de maand, hetgeen resulteert in honderdtwintig gulden op jaarbasis. Hard werken en weinig verdienen. Maar zoals Bertha zegt: ‘van werken ga je niet dood. Ik heb veel leuke gezinnen gehad, maar had eerlijk gezegd ook wel eens een mindere ervaring. Maar vroeger moest je hard werken. Je wist niet anders. Nee, ik ben nooit bang geweest om de handen uit de mouwen te steken.’ Over haar favoriete historische recept hoefde ze niet lang na te denken, namelijk: balkenbrij. ’Dat maak ik elk jaar voor mijn kinderen en die vinden het geweldig.’ Nou dat zag Olga Morshuis ook wel zitten, dus doken de dames gezamenlijk de keuken in en kwamen tevoorschijn met een recept om je vingers bij af te likken.
Bertha en Olga wensen iedereen Bon Appetit!
Benodigdheden voor de balkenbrij: 1 kilo varkenslever, pond varkenslapjes, 250 gram mager spek, kruidnagelpoeder, peper, zout, vleeskruiden, 3/4 pak boekweitmeel en 3/4 pak pannenkoekmeel. We zetten in een pan met drie tot vier liter water de hamlappen, het spek en de lever op het vuur. Zout naar smaak toevoegen. Alles rustig aan de kook brengen en dan minimaal 1 uur zachtjes laten koken. Neem het vlees uit de pan en snijd het fijn. Zo ook het spek. De lever verkruimelen met een vork op een bord. Wanneer alles fijn is, het vleesmengsel terug doen in de pan. Vleeskruiden en kruidnagelpoeder in ruime hoeveelheden toevoegen. Nu begint het zware werk. Op zacht vuur met een garde het pannenkoekmeel en het boekweitmeel onder voortdurend roeren toevoegen. Vooral blijven roeren. Roer tot het geheel stijf is (het mag dus niet uit de pan lopen). Wie een ei eet, denkt niet aan de barensweeën van een kip – Cor de Back
34
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Andermans zaken Vier Albergse ondernemers over hun handel en wandel
In die jaren claxonneert er regelmatig een auto als het tweetal tussen de bloemkolen zit te wroeten. Het blijkt Anita van Oal’n Stam te zijn. Erik vindt het getoeter maar ook de chauffeuse wel iets hebben en zwaait terug. Het is de inleiding tot meer: het klikt en de bruiloft volgt.
Vorig jaar startte de redactie van uw carnavaleske lijfblad een nieuwe rubriek met als thema de ondernemer. Wij lieten u in estafettevorm een kijkje nemen in de handel –en wandel- van één van onze vele adverteerders. Na afloop van het interview kiest de genomineerde de volgende in de rij van hardwerkende middenstanders. Dit jaar het vervolg. Met aan de start Brudas, gekozen door Frank oude Geerdink.
In 1990 komt Anita in de zaak die tot 1995 floreert. Door keuzes van de supermarktketen begint Erik aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven. Hij begint een kraanbedrijf (eenmanszaak), maar het publiek mist zijn bananen, komkommers en bonen en blijven vragen wanneer hij weer begint. En zo gebeurt het op 12 september 1998. BRUDAS herstart in een pand aan de hoofdstraat. Tot op heden is dat het domein van de kwaliteitszaak.
Erik Dashorst: ‘Open en gastvrij’
Erik is getrouwd met Anita en samen hebben ze twee kinderen, Steffi en Cas. ‘Het mooiste aan ondernemen is de onafhankelijkheid. Vrijheid en eigen baas zijn dat gaat er toch mee strijken’, vertelt Erik, die natuurlijk iedereen kent van de Gala. Hij zong, speelde gitaar en componeerde jaren voor het hofkoor. Met veel plezier, want musiceren en gitaar spelen zijn grote hobby’s van hem. Eerst speelde hij in een revue en toen hij voor de Gala gevraagd werd door Tonnie Degger, twijfelde hij geen moment.Want, vertelt hij:‘De Gala in Albergen is van bijzonder hoog niveau. Het is gevarieerd en van kwaliteit en dat elk jaar weer. Ik vind het mooi dat ik deel uitmaak van de Galacommissie.’ ‘De Albergse gemeenschap is open en gastvrij’, zegt Erik. Hij kan het weten als geboren buitenstaander, die overigens volop ingeburgerd is. Motorrijden is nog een hobby van hem. Op zijn Suzuki 1100 is hij regelmatig te bewonderen. ‘Over enkele jaren ruil ik hem in voor een Goldwing. Dan heb ik de leeftijd wel bereikt waarop dat kan.’ Erik wil dat wij ons bezoek vervolgen bij Johan Alberink (GEJO-techniek). ‘Dat is ne best’n kearl en hij hef dezelfde kleur motor as ik heb, alleen ’t verkearde merk (BMW)’. Na deze gastvrije ontvangst wordt het tijd om door te kachelen naar de Morsdijk. Erik, bedankt voor de koffie en de medewerking. Johan Alberink
We moeten terug naar 1985. Aan de Kemnaweg, vooraan in ’t Gesiet, wordt de vruchtbare grond op noeste wijze te gelde gebracht door een tweetal groenteboeren. Erik Dashorst en Puck Tijink (Broenman) vormen dit koppel. De naam van het bedrijf wordt BRUDAS, u raadt het al. Het eerste jaar verkopen ze aan de schuur. Na een jaar trekt het duo bij Kamphuis in. Je zou architecten moeten verplichten in hun eigen flaters te gaan wonen – Zarko Petan
35
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Andermans zaken Vooral de optocht en de gezelligheid nadien. Dat is een compleet dorpsgebeuren. Het zet Albergen op de kaart.’ Deze fan van Frans Bauer toert zomers graag met Desiree op de motor door Europa. ‘Geweldig, die vrijheid die je dan voelt. Dit jaar zijn we door Zuid Frankrijk naar Lourdes getrokken. Vroeger reed ik op een Kawasaki 750 mach 4, een 2tact. Nu rijd ik BMW, de beste keuze op motorgebied. Wat moet ik bijvoorbeeld met een Suzuki 1100…’ In zijn spaarzame vrije tijd is Johan ook nog privéadviseur van Tim Dijkstra. Wanneer het gaat om het vrouwelijk schoon geeft Johan maar al te graag vrijblijvende en gratis adviezen. Johan geeft via uw redactie het stokje door aan Wilfried Masselink. ‘Wilfried is kort geleden begonnen. Een bijzonder goede vakman die de zaakjes goed op orde heeft. Ik vind dat Wilfried de aandacht verdient’, beëindigt Johan het gesprek. Na dit wederom gastvrije onthaal vervolg ik mijn tocht richting de Dijnsel.
‘Uitdaging aangenomen’ Op de Molendijk word ik gastvrij ontvangen door Johan Alberink en Desiree. ‘Bijzonder attent van Erik’, zegt Johan. ‘Ik heb veel met hem door Nederland getoerd. Onze gezamenlijke hobby heeft ons bij elkaar gebracht.’ Johan is jarenlang vaste collega geweest van Gerard Tijink.‘We voelen elkaar honderd procent aan, zowel zakelijk als privé’, vertelt hij: ‘Toen wij drie jaar geleden de Watertoren in Lichtmis voor Van de Most bouwden, kregen we veel aanvragen. De tijd was er rijp voor en we dachten: “Kom we nemen de uitdaging aan!” Zo is GEJO - techniek ontstaan (u raadt de samenstelling al). GEJO is gespecialiseerd in koper, zink, lood en dakbedekkingen. ‘Het mooie aan ondernemen is de vrijheid en de verantwoording die je hebt. Dat maakt het ook zeer spannend. We krijgen veel complimenten en waardering van mensen over het geleverde werk. Dat motiveert nog eens extra.’ Johan heeft twee kinderen, Roy en Nicole, en woont sinds 2000 weer in Albergen. ‘Carnaval neemt een belangrijke plaats in in de Albergse gemeenschap. Architectuur is het bedachtzaam huisvesten van de menselijke geest in de wereld van de materie – William O. Meyer
36
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Andermans zaken Rita doet de administratie, zodat Wilfried zich op het schilderen kan richten.‘De vrijheid die ik nu heb en je eigen boontjes doppen, dat is geweldig. Daar doe ik het echt voor.’ ‘Na 22 jaar ervaring vind ik nog steeds de kwaliteit van het geleverde werk het belangrijkste. Dat staat bij mij voorop. Goed voorbereiden, goed afkitten en grondig afnemen dan wel schuren voordat het schilderwerk begint. Ik krijg erg veel waardering en lof voor mijn werk.Naast het feit dat het motiverend werkt, bevestigt het mijn idee van kwaliteit.’ In zijn vrije tijd besteedt de fan van Old Timers aandacht aan zijn Opel GT (‘73), maar ook het carnaval zit hem in het bloed. De optocht is hem met de paplepel ingegoten, vertelt hij: ‘Vroeger hing ik thuis uit het raam. De start en finish was pal voor ons huis. Nu doen we zelf volop mee. Eerst bouwden we het piratenschip en daarna de grote optocht van Alladin en dit jaar weer. Ja, dat blijft een verrassing!’ Hij vervolgt: ‘Ik moet ook wel meedoen want er zit behoorlijk schilderwerk aan, dus kom ik er niet onderuit.’ En, zo zegt hij:‘De optocht geeft altijd voldoening en de mensen waarderen het vele werk dat je erin stopt .Als dan na de optocht de gezelligheid om de hoek komt, dan is dat genieten hoor.’ Wilfried geeft de naam door van René Nijland.‘Hij is net als ik kort geleden begonnen en kan wel een steuntje gebruiken. René is een toffe gozer en niet te vergeten mijn ex-buurman.’
Wilfried Masselink ‘Waarderingen lof’
Rita en Wilfried worden bedankt voor de gastvrijheid en ik trap de fiets aan richting Ootmarsumseweg.
Aan de Dijnsel nummer 11 staat de koffie reeds klaar, wanneer ik aanbel. Wilfried, zijn vrouw Rita, de kinderen Laura, Eline en Stef en de hond Sandy zitten al klaar. Het gezin is nog aan het nagenieten van de bruiloft vanwege het veertigjarige huwelijk van Rita’s ouders. Wilfried is een rasechte Albergenaar. Hij is er geboren en getogen. ‘In 1964 ben ik geboren en opgegroeid, pal onder de kerktoren. Altijd voetballen met jongens uit de buurt op het kerkplein. Zelf ben ik nog een tijdje bij de Tukkers geweest, maar over grote voetbaltalenten beschikte ik niet. Ik sleutelde liever aan brommers en fietsen.’ Na de middelbare school koos hij voor het schildersvak. ‘Het mooie aan het schildersvak is het afwerken van de bouw. Alles strak en netjes maken. Toen ik in begin tachtiger jaren van school kwam was er grote werkeloosheid. Gelukkig kreeg ik werk en had ik een baas die mij het echte vak leerde. Mensen spraken mij de laatste jaren steeds vaker aan: Waarom begin je niet voor jezelf? En na wat wikken en wegen dacht ik: Waarom ook niet? Ik hoef nauwelijks te investeren, dus het risico is te overzien.’ Armoede is een zak met een gat op de bodem – Anzia Yezierska
37
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Andermans zaken nen onszelf inplannen en het is je eigen bedrijf. Ik wil de huidige opzet graag zo houden. Deze constructie bevalt ons prima. Voor de aannemers is dit duidelijk en voor ons helder en goed in te plannen.’ De grootste hobby van de metselaar is voetbal. Nog altijd speelt de veertigjarige in Fleringen 3.‘We trainen wekelijks. Vorig jaar zijn we kampioen geworden en nu staan we bovenaan en zijn we Herbstmeister geworden. We hebben een goed team met prachtige kerels.’ Als kenner geeft René Portugal een grote kans op het EK komende zomer. ‘Ze hebben het thuisvoordeel. Nederland is een outsider, want met Oranje weet je het maar nooit.’ De optocht en de Gala avond zijn voor de postduivenhouder hoogtepunten. ‘Vooral de zondagavond na de optocht, dat is een gaaf feest. Ook de gala is van bijzondere kwaliteit. Qua karakter en mentaliteit lijken Albergen en Fleringen erg op elkaar. Ik heb dan ook nooit aanpassingsproblemen gehad.’ De grote vraag die leeft is: Hoe komt René aan postduiven? ‘Ik heb altijd postduiven gehad vroeger. Maar in de verkeringstijd moest ik keuzes maken. De postduiven heb ik toen weggedaan. Nu kies ik weer voor de duiven, vandaar’, grapt hij. René Nijland: Voor ons eerste bezoek van volgend jaar stuurt hij ons naar spuitinrichting Bekhuis. ‘Dat is een oud klasgenoot van mij en den kearl kan mooi vertell’n. Dus völl succes d’r met.’
‘Ondernemen is vrij zijn’ René Nijland is de laatste in het kwartet ondernemers dat ondervraagd wordt. Samen met zijn vrouw Marga woont hij met de kinderen Jitse en Geeke in het ouderlijk huis van Marga aan de Ootmarsumseweg. Van vroeger uit zijn ze beiden gewend om buitenaf te wonen.‘Marga is hier geboren en heeft hier lange tijd gewoond en ik ben geboren en getogen aan de Putmansweg in Fleringen’, zegt René.
Zo beëindigen we dit plezierige gesprek en na deze gastvrije ontvangst keer ik terug naar de thuisbasis. Een estafette langs vier rasondernemers zit er weer op.
Na de schooltijd werkte René eerst in een dierenspeciaalzaak alvorens hij de bouw in ging. Na enkele aannemers te hebben versleten begon hij zo’n drie jaar geleden voor zichzelf. Samen met Jos Koopman verhuren zij hun metselkwaliteiten aan aannemers. ‘Het idee leefde al een tijdje en op een avond op het trainingsveld in Fleringen zei Jos tegen mij: René, we moeten doorpakken. Zo is het metselbedrijf ontstaan.’ Hij vertelt: ‘De aannemers huren ons in. Soms metselen wij voor particulieren, maar meestal loopt het via de aannemers. Ondernemen is vrij zijn. We kunAstronaut – man die niets hoeft mee te brengen voor zijn vrouw – Robert Lembke
38
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Albergenaren worden overvallen Bekke, momenteel in opbouw.
Metamorfose-experts slaan onverbiddelijk toe
Hoe het allemaal begon, Al weken lang zijn Ans en Truus actief gevolgd door de mannen van het grijze team. Hierbij zijn de karaktereigenschappen van beide dames tot elk klein detail in kaart gebracht. Ook hun kledingkast is niet buiten schot gebleven; hier hebben de mannen uitgebreid in rond lopen neuzen. Truus die zorgt voor de koek en zopie bij de mannen van de bouw en een luisterend oor heeft voor alles en iedereen en Ans die naast de zorg voor haar eigen gezin een bijdrage levert aan de zorg voor haar schoonmoeder en nog werkzaam is bij Aveleyn. Het was hun al snel duidelijk dat deze dames uitermate geschikt zijn om eens flink in de bloemetjes te worden gezet! De ideale prooi dus voor een metamorfose. De grote doorslag voor ‘the greyteam’ gaf uit
Even voorstellen;‘The greyteam’: Henk Wolbers, grimeur (wie weet er nu meer van plamuren dan de schilder…) Ben Koopmans, kledingadviseur (Albergs bekendste kleermaker) Ruud ‘Figaro’kapper (net nieuw en nu al in topvorm) Ja, u leest het goed! Wat u met regelmaat op elke televisiezender kunt tegenkomen is ook in Albergen beland:‘the greyteam’. Het team van grijze, wijze heren dat willekeurige kandidaten onderwerpt aan een complete metamorfose. Onlangs hebben ze twee inwoners van Albergen ‘overvallen’ met dit alom bekende fenomeen. Deze twee inwoners willen wij graag nader aan u voorstellen.
foto voor de metamorfose van Truus Bekke en Ans ten Doeschot Ans ten Doeschot: trotse moeder van Willem, Johan en Anna, vrouw van Bertus, werkzaam als gezinsbegeleidster bij Aveleyn en een hart van goud.
eindelijk de aanstekelijke lach en grote dosis humor van de twee dames. Een onvergetelijke dag!
Truus Bekke: trotse moeder van Jeroen, en grote bekende binnen de carnavalsvereniging de Alberger Bökke en steun en toeverlaat in huize
Het begon op een zonnige zaterdagmorgen. Als eerste werd Truus overvallen door de mannen van ‘the greyteam’. Ze liet spontaan alle bouwvakkers in
Niets is zo gevaarlijk in het verkeer als en jonge auto en daarin een oude vent – Godeliva Uleners
39
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 door zijn jarenlange ervaring met zijn kwast en penseeltjes dit allemaal recht te strijken.
de steek om zich door dit team te laten verwennen. Op naar Ans! Ook deze goedlachse jongedame liet zich al vlot overhalen door Truus en metgezellen om gezamenlijk volop van deze dag te genieten. Niets vermoedend werden ze gedropt bij het eerste station, alwaar ze onder het genot van een kopje koffie van alle kanten op gemeten werden door kleermaker Koopmans. Al snel waren de maten bekend en werd, na wat pashokjes in en uit te zijn gedanst, hen een prachtige nieuwe garderobe aangemeten. De dames waren laaiend enthousiast!
Herkent u ze nog? Het resultaat is overweldigend zoals u kunt zien. En het bewijst eens te meer dat dit ‘greyteam’ ondanks de grijze haren nog lang niet is uitgerangeerd! Na innige omhelzingen zijn beide dames door het greyteam hoogst persoonlijk bij het thuisadres afgeleverd, waar een enthousiaste menigte hen stond op te wachten. Het was een onvergetelijke dag voor zowel de kandidaten als ‘the greyteam’!
Tijdens het passen viel hun schoeisel volledig uit de toon, maar hier had Truus al snel een pasklare oplossing voor:‘Dan goat wie toch effen noar’n prins!’ Zo gezegd zo gedaan en…binnen vijf minuten hadden de beide dames hun schoenen al in de tas, Ans zelfs in het bezit van schoenen met een punt! Ze bleef er maar om lachen… Nog even een nieuw brilletje uitzoeken en dan: op naar Ruud. Deze kapper bleek geknipt om geen haar op hun hoofd heel te laten (letterlijk wel te verstaan). Spoelen, kleuren, knippen, plukjes hier en plukjes daar; na drie uur was het resultaat daar! Schilder Wolbers liet zijn kritisch oog vallen op enkele beginnende rimpeltjes, maar wist gelukkig
‘Thre greyteam’ kon rekenen op de spontane medewerking van Derksen Damesmode, Hofhuis Schoenen, Speciaaloptiek Haasewinkel, Figaro Haarmode, Schoonheidsspecialiste Nely Brand, Fotostudio Frank Visschedijk en Eetcafé/Cafeteria Miets.
foto na de metamorfose van Truus Bekke en Ans ten Doeschot
Dank zij ons net van autosnelwegen is het tegenwoordig mogelijk hele landen te doorkruizen zonder iets te zien – Charles Kuralt
40
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Op bezoek bij de broertjes Elshuis even tijd over is.’ Getrouwd zijn ze allebei, ze hebben beide twee kindertjes en allebei worden ze in ’t voorjaar voor de derde keer papa. Dus hoezo geen tijd voor hobby’s?
Nooit een broeierige sfeer tijdens carnaval Wat is hun leeftijd? Zijn ze getrouwd, hebben ze kinderen, wat is hun beroep? Wat hebben ze met carnaval en vooral: waarom ’t Sikkenfons????? Allemaal vragen waar wij van de redactie een antwoord op wilden.
Gestreept hesje Theo’s carrière bij het carnaval begon al in zijn jeugd, want hij was erbij toen de eerste J.C.V. de Bokk’n Hörnkes werd opgericht. Hij maakte deel uit van het bestuur, was onder andere secretaris en is zelfs Jeugdprins geweest. Later kwam Hugo ook in de Raad van Elf van de Bokk’nhörnkes en zo gingen ze (toen ze droog waren achter de oren) samen over naar de ‘grote Bökke’ en werden ze allebei Sik. Theo zelfs twee keer. Omdat Prins worden voor geen van beide een optie was, ze eigenlijk geen tijd genoeg hadden, ze te vaak oppas bij hun kleine kindertjes nodig hadden om aan alle verplichtingen als lid van de Raad van Elf te kunnen voldoen (ook hierbij geldt hun motto: je doet iets goed of je doet het niet), maar ze toch graag bij het carnaval betrokken wilden blijven, was het Sikkenfons dé oplossing. Het zwarte pak ging op de hanger en werd geruild voor ‘t gestreepte hesje. Het Sikkenfons telt momenteel zes leden en deze verlenen hand en spandiensten binnen de carnavalsvereniging. Er zijn geen vergaderingen, geen ‘wettelijke’ bepalingen, geen ‘juridische’ verplichtingen, dus kortom: alles mag, maar niks moet. Alleen ’t kroamschudd’n willen ze nog in ere houden. Zo willen ze ook nog een keer naar Opa Frans en wie weet naar Bertus… Mochten er in Albergen nog mannen rondlopen die ooit Sik zijn geweest en ook in dit fonds willen toetreden, dan kunnen ze zich wenden tot OpperSik Bertus, waar ze eerst een zware keuring ondergaan!
En dat kregen we. Op een gure winderige avond in november gingen we dus op pad. Een barre tocht richting Fleringen, waar één van de broers - tja, het is niet anders: sommige Bökke gaan emigreren woont en wel op ’t mooiste plekje, pal naast de kerk. Alwaar wij, nadat we aan de bel hadden getrokken, werden onthaald met de woorden: ‘kom’t d’r in, ik heb de koffie kloar.’ En zo kwamen wij in gesprek met de broertjes Theo en Hugo. Dat Theo blij was met ons bezoek bleek al gauw, want hij had zelfs gebak in huis gehaald. Hugo was in het begin ietwat sceptisch en zo ontspon zich een korte discussie. Hugo vroeg zich af wat allemaal wilden weten: ‘want we geven ons niet helemaal ‘bloot’ natuurlijk.’‘Nou’, was het antwoord van ons dames van de redactie,‘helemaal bloot is ook niet nodig, want we vragen jullie alleen maar het hemd van ’t lijf.’ Hobby De achternaam van Theo en Hugo is Elshuis, jawel, zonen van Johan en Veronie van de kuikenbroederij aan de Tichelweg. Hugo is met z’n 39 jaar de jongste van de twee en elke dag zo druk met het werk op deze broederij dat hij hiervan ook maar gelijk een beetje z’n hobby heeft gemaakt. Hij mag graag rijden op de vrachtwagen en achter in de schuur staat nog een totaal ontlede oude auto met smart op hem te wachten. Helaas, zoals Hugo zegt:‘voor sleutelen heb ik nog geen tijd, maar er geregeld naar kijken geeft al rust. Zo heb ik op m’n vijftiende al een scooter gekocht om op te knappen… Maar och, dat komt allemaal nog wel als ik vijfenzestig ben.’ Theo, 41 jaar, heeft ook een drukke baan als bouwkundig calculator en tijd voor echte hobby’s heeft ook hij niet. Bij een sportvereniging wil hij alleen als hij er geregeld naar toe kan en dat zit er vaak niet in. Hij zegt daarover:‘ik wil het goed doen of helemaal niet.’ Wel gaat hij al twintig jaar een paar keer in de week hardlopen. ‘Dat kun je doen op ’t moment dat er Bacterie – het enige dier zonder besmettelijke ziekte – Piet Grijs
En met deze mededeling toog uw redactie weer terug richting Albergen. Geëmigreerd of niet, het Alberger carnaval wordt ook buiten de grenzen in ere gehouden!
Theo en Hugo, bedankt!
41
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004
42
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Het motto? TEAMBuilding aanwezig is. Zo kan de Hofkapel toch het gala goed volgen, wat ook wel nodig is om alert te blijven.
Zonder Hofkapel wordt het een stille boel…. Kunt u zich een gala voorstellen zonder onze Hofkapel? Nou, wij van het Bokk’nblad in ieder geval niet. En wist u dat de Hofkapel dit jaar het 33-jarig jubileum viert? Nou, wij van het Bokk’nblad in dit geval wel. En aangezien de Hofkapel een onmisbare schakel is in het gala, is 33 jaar bewezen dienst niet niks.
Harde kern De Hofkapel telt nu zo’n vijftien leden, maar dat wil nog wel eens wisselen. Het is namelijk geen vaste formatie, al zit er wel een harde kern in van ongeveer zes personen. De Hofkapel bestaat al sinds de oprichting uit leden van Concordia. Zij vinden het leuk om dit erbij te doen en genieten van het carnavalsgebeuren. Ook is het goed voor Concordia: zij worden betaald voor het laten spelen van de Hofkapel, maar dit is absoluut niet het hoofddoel. Het doel is vooral de gezelligheid, het maken van muziek en…het bijdragen aan het gala, want dat is erg belangrijk: ‘actief zijn voor Albergen’. Er wordt dan ook aardig wat tijd ingestoken. Na Kerst wordt begonnen met regelmatig repeteren. Volgens Frans Degger staat kwaliteit voorop en kwaliteit bereik je onder andere door veel te repeteren. Maar het repeteren is natuurlijk niet het enige waar tijd in gestoken wordt. Er moeten, zoals eerder verteld, ook stukken worden geschreven, stukken worden aangekocht etc. Een hele klus, maar wel een klus die uiteindelijk leidt tot een geslaagde presentatie en tot waardering
Als eerste vraagt u zich waarschijnlijk af waarom de Hofkapel pas een jaar na het 33-jarig jubileum van de carnavalsvereniging dit jubileum viert. Na enige navraag bleek dat bij het eerste gala de kapel van Fleringen de helpende hand bood. Fleringen? Maar dat kan toch niet! Zo werd daar toendertijd ook over gedacht, dus werd er een eigen Hofkapel opgericht. In tegenstelling tot vrijwel alle andere kapellen uit de omgeving werd dit geen ‘Boerenkapel’, maar een echte Hofkapel. Alle andere kapellen traden dan ook aan in boerenkielen, klompen etc. De kapel van Albergen wou dit absoluut niet, en zij zorgde ervoor dat dit niet zou gebeuren. Iedereen die tijdens repetities en andere aangelegenheden het woord ‘Boerenkapel’ in de mond nam was verplicht om een rondje in te doen; iets waar ze bij de Hofkapel niet vies van zijn. ‘Geen drank, geen klank’ is een uitspraak die ze bij de Hofkapel wel hebben begrepen, maar het blijft tegenwoordig allemaal netjes binnen de perken. Want kwaliteit van de muziek staat voorop.
Thuisfront Nadrukkelijk wordt nog meegegeven dat ook het thuisfront in deze een belangrijke schakel is. Zonder medewerking van het thuisfront kan er nooit zoveel tijd in worden gestoken als nu het geval is en dat gaat tegenwoordig niet meer zo gemakkelijk, want de hofkapel grijpt ook andere gelegenheden dan het carnaval aan voor een feestje. Feestelijke gebeurtenissen zoals een Abraham zetten, laten zij niet aan hun neus voorbijgaan. Dit enkel en alleen onder het motto: teambuilding… Wel tot in de late uurtjes natuurlijk, want dan wordt het pas echt gezellig. Ook onder het spelen is drinken erg belangrijk, want er moet zoveel geblazen worden dat de drank gauw weer verdampt. Mocht u zich nog eens afvragen waarom het zo naar bier ruikt tijdens het gala. Die walm komt dus rechtstreeks uit de instrumenten … Eigenlijk is er te veel te vertellen over een bestaan van 33 jaar om in één verhaal samen te vatten. Anekdotes, blunders en andere mooie verhalen. Zo werd bijvoorbeeld Frans Degger ooit al blazend op een blok de zaal uitgedragen, omdat er toendertijd persé zo snel mogelijk opgeruimd moest worden. Het ‘ophogingsblok’ moest gewoon weg, of er nu iemand op zat te spelen of niet. Gelukkig is het tegenwoordig allemaal wat ruimer ingepland. Het plezier in het spelen tijdens het gala is nog volop aanwezig en er zijn nog steeds personen te vinden die op deze manier hun steentje bij willen dragen. Erg belangrijk, want een gala zonder muziek kan natuurlijk niet. Daarom nog maar een extra ‘Alaaf’ voor het Hofkoor tijdens het gala!
Vroeger was alles beter, zegt men vaak. Toch zijn de veranderingen voor de Hofkapel door de jaren heen vrijwel alleen goede veranderingen geweest. Waar eerst nog zonder geluidsondersteuning werd gespeeld, werd al gauw gebruik gemaakt van een microfoon van Geelen. Maar om met z’n allen in één microfoon te moeten blazen was ook niet echt handig. Het werd dan ook snel beter, want het geluid moest mee groeien met het publiek. Dat publiek werd steeds groter en groter, dus ook de zaal waarin het geluid te horen moest zijn werd groter en groter. De kostuums zijn door de jaren heen vaak gewisseld. In de beginjaren werd in jagerskostuum gespeeld; Bokk’njagers welteverstaan. Hoeveel kostuums in totaal de revue zijn gepasseerd is niet duidelijk, maar het waren er in ieder geval aardig wat. Ook op het gebied van muziek werd progressie geboekt. In het begin werd slechts een beperkt aantal stukken gespeeld. Na enkele jaren werden echt eigen stukken geschreven en werden andere stukken aangekocht. Zo bracht men meer variatie in de muziek en verbeterde de kwaliteit. Eigen stukken worden er overigens nog steeds geschreven, tegenwoordig door Frans Degger, de dirigent van de kapel. Veel verschillende zitplaatsen heeft de kapel ook gehad tijdens de gala’s. Goede plaatsen echter nauwelijks, want die zijn bestemd voor het publiek. Dat is ook de reden waarom er tegenwoordig een kleine televisie Wie de badgasten bekijkt, begrijpt waarom de zee zich elke dag twéé keer terugtrekt – Gaston Durnez
43
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Moeder en zoon
Raad van Elf, ze zegt:’Arthur vind het mooi en dan vind ik dat ook mooi’. Ondanks dat Mieke helemaal geen carnavalsfanaat is, keurt ze het absoluut niet af. Het Gala vind ze zelf helemaal geweldig, en naar de optocht mag ze ook graag kijken. Er is één ding wat ze absoluut niet wil, en dat is dat:
Arthur en Mieke Wat vinden de leden van de Raad van Elf nu eigenlijk zo mooi aan het Carnaval? Het antwoord hierop is denk ik niet zo heel moeilijk, Maar wat vinden hun moeders nu van het hele Carnavalsgebeuren waar hun zoon middenin zit? Dat antwoord is bij velen denk ik een stuk moeilijker. Daarom gaan we eens op onderzoek uit……..
Arthur Werkzaam als metselaar bij Westerhof. Gek op volleyballen, films kijken, auto rijden, de Formule 1 en niet te vergeten. De wagenbouw staat bij Arthur heel hoog in het vaandel. De Spontaniteit binnen de groep en de activiteiten vindt hij super aan het Carnaval. Soms neemt hij daardoor dan ook te veel hooi op de vork. Arthur is dan ook altijd bij alles aanwezig. Hij vind dat als je lid bent van de Raad van Elf, je er ook moet staan. Arthur mag je ’ s nachts altijd wakker maken voor eten, vooral als je met een grote bak ijs aankomt. Mieke kun je wakker maken voor slapen! Daar is ze zo gek op! Op dat vlak kennen ze elkaar dan ook aardig goed!
We gingen op bezoek bij de familie Kroeze aan de Refterstraat 10, waar Arthur met zijn ouders woont. We hebben Arthur even naar boven gestuurd om eens eerst even rustig met Mieke rondom de tafel te zitten…… Daarna hebben we Arthur er maar eens bijgeroepen, hier komt het verslag van ons bezoek…… Mieke Een vrouw die gek is op lezen en fietsen, en druk is met de huishouding. Mieke vindt het hele Carnavalsgebeuren maar niks. Maar daar in tegen vindt ze het juist wel mooi dat Arthur lid is van de Gooi gerust af en toe het badwater weg; er zit niet altijd een kind in – Alexander Pola
44
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Arthur Prins zou worden terwijl hij nog in huis woont. Voor de rest vind ze het eigenlijk allemaal wel goed. Als ze er zelf maar niet bij hoeft te zijn…..
Positief:
- Actief - Ben redelijk gul - Wil een ander graag voort helpen
Negatief:
- Te vaak te druk - Vaak te laat naar bed - Soms te stil
Beiden hebben we een aantal vragen gesteld: Mieke, de galacommissie is op zoek naar iemand voor een buut en vragen jou hiervoor, doe je dit? ‘Nee, ik kom absoluut niet uit mijn woorden voor zo’n grote groep.’
Mieke haar positieve en negatieve kanten: Positief: - Laat Arthur z’n gang gaan - Bezorgd, druk dat Arthur z’n pak wel goed aan heeft - Eten op tijd klaar
Ben je bezorgder over Arthur tijdens de carnavalsperiode? ‘Ja, maak mij wel ongerust, of hij wel veilig in huis komt, het scheelt dat het vaak dichtbij is.’
Negatief:
Wat vind je een negatief punt van het Carnaval? ‘Dat het ’s nachts altijd zo laat is.’
Natuurlijk is een onderzoek niet af als je maar van één walletje eet. Dus zijn we de Kappittelhuisstraat in gereden en gestopt bij huisnummer 58, waar we de Fam. Borgerink treffen. Pim Borgerink raadslid van de Jeugd Carnaval één van de vier zonen van Alie Borgerink. Ook wel een leuke combinatie dachten wij zo… We gaan de ondervraging van start……
Arthur, stel ze komen bij je op bezoek en vragen je of je Prins wilt worden, doe je dit? ‘Als het aan mij ligt wel, maar zolang ik nog in huis woon, mag het niet.’ Je doet een buut op de gala, en er zitten op dat moment mensen in de zaal die een film moeten maken, ze zijn zo van jou onder de indruk dat ze je vragen of je hierin een rol wilt spelen, doe je dit? ‘Ja en nee, ik hoef niet zo nodig in de schijnwerpers te staan, maar lijkt me wel heel leuk om te doen.’
Alie Een vrouw die altijd druk in de weer is, en maakt het haar vijf mannen in huis graag naar hun zin. De huishouding is voor haar dan ook een hele taak, maar ze doet dit alles met veel plezier. Alie is werkzaam op de meerzorg bij de Eeshof.Wat ze ook met veel plezier doet. Toen we Alie naar haar hobby’s vroegen kregen we als antwoord: ‘wassen en strijken.’De mannen noemen haar thuis dan ook wel ‘Ma Flodder’. Het kan Alie allemaal niet snel te gek gaan. Toch houdt ze helemaal niet van Carnaval, maar heeft wel heel veel respect voor de mensen die dit allemaal organiseren. De optocht vind ze wel mooi. Ze heeft over het algemeen ook geen moeite mee dat Pim in de Raad van Elf zit, als zijn studie er maar niet onder leidt
Stel jullie krijgen een inbreker thuis, en je verneemt dat, wat doe je? En wat zou Mieke doen? ‘Ik zal naar beneden gaan, maar pas wel op, mijn ma zal alarm slaan op pa of mij.’ Hoe zou je verkleed gaan met het carnaval? Hoe denk je dat je moeder/zoon gaat? Arthur: ‘Ik zou als een piraat gaan, Mieke zal vrouwelijk gaan, assepoester of zo.’ Mieke: ‘ Zowel ik als Arthur zullen allebei niet verkleed gaan, zijn we geen types voor.’
Pim Scholier op het Thorbecke College, waar hij de HAVO volgt voor volwassenen. Pim voetbalt in A1 van de Tukkers, mag graag met de kameraden in het hok zitten, (die nog geen naam heeft), en is gek op uitgaan. Als bijbaantje is hij werkzaam bij Morshuis, waar hij druk is de mensen van een drankje te voorzien, en catering te regelen. En de carnaval is natuurlijk helemaal geweldig. Het begint al bij de wagenbouw. Pim denkt dat Alie het wel heel mooi vind dat hij in de Raad van Elf zit,‘ze is zelf ook wel een feestbeest’ Het bier drinken
Stel je wint een miljoen, wat is het eerste wat in je op komt hiermee te gaan doen? Arthur: ‘Mooi buitenaf een stuk grond kopen, en daar een groot huis op bouwen, en lekker een weekje weg met de familie, die ook wat gunnen.’ Mieke: ‘Ik wil hem niet winnen, zou ik alleen maar gekke dingen doen.’ Arthur, noem drie positieve en drie negatieve kanten op van jezelf: Is het een zwaarder misdrijf een bank te beroven dan er één te openen? – Ted Allen
- Zelf anti-carnaval ben - Te druk - Hekel aan laat komen
45
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Je doet een buut op de gala, en er zitten op dat moment mensen in de zaal die een film moeten maken, ze zijn zo van jou onder de indruk dat ze je vragen of je hierin een rol wilt spelen, doe je dit? ‘Nee niks ervan! De musical op de basisschool vond ik al verschrikkelijk, die zenuwen en zo.’ Stel jullie krijgen een inbreker thuis, wat doe je? En wat zou Alie doen? ‘Alarmpistool voor de dag halen, nee grapje, denk naar pa en ma toe.’ Ma laat ons slapen, en waarschuwt pa. Hoe zou je verkleed gaan met het carnaval? Hoe denk je dat je moeder/zoon gaat? Pim:‘Gewoon in een boerenkiel, eerste keer als travestiet’ Ma als indiaan…? Alie: ‘Onherkenbaar, mensen in het ongewisse laten.’Pim gewoon in boerenkiel. Stel je wint een miljoen, wat is het eerste wat in je op komt hiermee te gaan doen? Pim: ‘Prins worden.’ Ma zou een vakantie boeken voor ons allemaal. En zou denk ik geld voor ons bewaren, zodat wij kunnen bouwen enzo. Ze zal er niet alleen van profiteren.’ Alie:‘Op vakantie met Ben en de kinderen.’Pim gaat naar Hawaï en bouwt daar een huis.’ Alie haar drie positieve en negatieve kanten over Pim: Positief: - Lieve sociale jongen - Staat altijd klaar voor anderen - Altijd een lijsterend oor voor iedereen, wil helpen problemen oplossen.
vindt ze wel wat minder. Hij vind het wel lachen als Alie een borrel heeft, dan kan ze alleen maar lachen en wil dan dansen. Bij Pim gaat Carnaval boven alles! Alie, de galacommissie is op zoek naar iemand voor een buut en vragen jou hiervoor, doe je dit? zou ik wel doen, dat doe ik op de Eeshof ook wel eens.’
Negatief:
Ben je bezorgder over Pim tijdens de Carnavalsperiode? ‘Bezorgd of hij wel goed in huis komt.’
Pim zijn drie positieve en negatieve dingen over Alie: Positief: - Altijd bezorgd - Staat overal voor iedereen klaar, voor ons natuurlijk helemaal - Donders gezellig mens
Wat vind je nu echt een negatief punt van Carnaval? ‘Mensen handtastelijk zijn, veel drank in het spel is en dat Pim veel weg is.’ Pim, Stel ze komen bij je op bezoek en vragen of je Prins wilt worden, doe je dit? ‘Op dit moment niet, als ik tijd en geld had, heel graag!’
Kapitalisme zonder bankroet is als christendom zonder hel – Frank Borman
- Dat er tijdens de carnaval vaak ‘drank in de man is.’ - Doet weinig op de wijze raad van zijn moeder uit. - Is gek op dure merkkleding en is ijdel
Negatief:
46
- Zit altijd aan de telefoon - Ma word vergeetachtig, te veel aan het hoofd - Kan zien als ik dronken ben!
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 DIZZE ADVERTEERDERS VERDEENT ’N LINTJE Elk jaar weer vragen we de hulp van de ondernemers. Mensen waar niet alleen wij maar ook zoveel andere verenigingen telkens weer een beroep op doen. Zoals altijd staan ze ons terzijde. Wij vinden dat grandioos. Belangeloos stellen zij ons in staat dit bokk’nblad aan u te presenteren door middel van hun advertentie. Maar daarmee is nog niet alles gezegd. Velen van hun sponsoren ook nog de jaarlijks carnavalsoptocht. Dit jaar hebben vele sponsoren weer diep in hun buidel getast om dit kleurrijke schouwspel te laten plaatsvinden. Daarom willen we deze sponsoren allemaal hartelijk bedanken voor hun niet te evenaren gulheid.
Morshuis zalencentrum
Nely Brand huidverzorging
aRt hoveniers
Miets Eetcafé/Cafetaria
Wissink schilders
Combibouw Almelo bv. aannemers
Hofhuis keukens
Bossink installatiebedrijf - Tubbergen
Ten Velde poelier
Marcel Tijhuis partyservice
Regio bank – Harbrinkhoek
Bambino kinderopvang
Startravel – Geesteren Figaro haarmode
Brudas groente & fruit
Tasche staalbouw
Lesscher autoschade herstel – H’hoek
Lammerink Vroonk
Jabe reclame – Tubbergen
Video A3
Keemers kachelhuis – Zenderen
Arends tweewielers
Pannenloods bouwmaterialen
Exit dansorkest
Velthof transport
Lucas IT
Building design – Zenderen
Leus autorijschool – Almelo Rabobank
Combiglas – Geesteren
Fraans Marie café-restaurant
Oerbekke slagerij Maurice oude Geerdink tegelzetbedrijf
Broekhuis autodemontage
Bouwburo overijssel
B & K bouwbedrijf
Hegeman bouw – Vriezenveen
Voortman vakgarage
Oude Geerdink tegels & sanitair
Rikmanspoel shop&agro / Texaco
Hofhuis schoenen – Tubbergen
De Marke tuincentrum
Haarhuis bouwbedrijf
Albo deuren
Horstman kunststoffen
Kamphuis bakkerij / Super de Boer
Scholte op Reimer bouwbedrijf
Kemperink Bouwbedrijf/Houthandel
Pine apple meubelmakerij & boetiek
Persburo Oude Breuil
Visschedijk fotostudio
47
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Schoenlappers Pudding kunnen worden) met boter of margarine strooi er wat beschuitkruim of paneermeel in giet nu de appelmoes in de vorm (niet helemaal vol) breng nu in een pan zoveel water aan de kook dat het bakblik tot 80 % onderwater kan staan. Zet het blik erin en laat het 11\2 uur zachtjes koken storten warm serveren met evt. vanille saus of ijs
Boodschappen lijstje 500 gram goudrenetten 1 theelepel kaneel 200 gram oud witbrood (zonder korst) 3 eieren 100 gram suiker 75 gram rozijnen 40 gram boter (margarine mag ook maar smaakt wel minder) beschuitkruim Voorbereidingen schil de appel en snij deze in partjes zet ze op met een bodempje water breng aan de kook en maak er een dikke grove appelmoes van wrijf het brood fijn en meng het met de appelmoes splits de eieren en roer de dooiers glad met de suiker (moet goed opgelost zijn) voeg ook dit toe aan de appelmoes voeg nu ook de rozijnen,gesmolten boter, kaneel klop de eiwitten stijf spatel dit door de appelmoes heen bestrijk een puddingvorm(moet afgedekt
Een bed is een meubelstuk waarin je uitrust als je alleen bent en waarin je moe wordt als je met z’n tweeën bent – André Prévot=
48
Bokk’nblad 2004
Proclamatie Ik Prins Martijn de eerste, Hooghertog van de Bokk’n Hörnkes Groothertog van de Zenderseweg en ’t kanaal Zoon van Aloys en Yvonne van Fraans Werknemer bij bouwbedrijf Kemperink Prinselijke muur in de goal van Tukkers acht Samen met mien Sik Mark Landgraaf van de Calligrafiestraat Zoon van Ben en Trees Oerbekke (nig van de slager) Batsmachinist bij de Marke Stamoudste in de gratie van ’t Schap Bruinsmoat van de Prins, En Hofdame Marieke…..Wilt wij oe ‘et volgende vertel’n 1. Daw met de jeugd in Albèrg met bustreff’n hènig an doot en d’r gen 24 uurs race van maakt. 2. Daw met de kamerö ok’n moal noar Dorfmunsterland hen goat in plaats van 3 uur te veurn en in Munster terecht kom’t en dat ‘t moal tied wöd veur’n navigatie systeem. 3. Dat oonz’n nieuw’n pastoor zo populair wöd dat hij alle zundaagn de kerk wier vol krig. 4. Dat Gait oons veurig joar hef beloafd een intrekkersmoal te hoal’n, mer daw’t nog mer weer ’n joar möt ofwoch’n. 5. Daw met ne nieuw’n steek en met ne nieuw’n waag’n dit joar niks hebt te klaag’n. 6. Dat nog vele jeugdprinsen van de Bokk’n Hörnkes oaver het nieuwe bouwplan zult proaten, dat is oons wat weerd. Mer in oons regeringsjoar wöd er gen vertraging meer accepteerd. 7. Dat oonz’n residentie “Miets” oons goot is bevöl’n, en daw doar de eerste tied ok nog wa blieft. 8. Daw majt hop’n dat oonz’n zwart’n hofbus het dit joar ok wier good volhoolt, want hij hef veurig joar o k a oarig wat op’n kop had. 9. Dat ze met alle bezuiniging’n oons nig goat kort’n op ’t loon, want aans mu’w oons eig’n bier nog kloon’n. 10. Daw bie Theo Sonder de waag’n majt bouw’n is oons wat weerd, mer dat wöd ok van oonze kaant respecteerd.
11. Daw dit joar met de volksfeesten mekaar de kop good gek könn’t maak’n, zodaw ok nen lego toor’n van 28 meter hoog könn’t maak’n.
Dat dit alles opgemaakt is in oons regeringsjoar 2003-2004 En dat wij iedereen in’t Bokk’nlaand en omstreeken oetneudigt um met oons carnaval te vier’n. Dit alles onder mien liefsprök,
WIE SMIET DE HAMER EN DE BATS AN DE KAANT, WANT WIE VIERT CARNAVAL IN’T BOKK’NLAAND. 49
Bokk’nblad 2004 Het jeugdige carnavalskabinet onder de loep 18711431 (vrijwillig geleverd door de moeder van Martijn. Yvonne bedankt).
Prins, Sik en Hofdame van Bokk’n Hörnkes zijn er klaar voor
Op een goede dag belde een kameraad van Martijn hem op en vroeg of hij die avond wat te doen had, of hij misschien zin had om een film te kijken. En zoals dat wel vaker gebeurde werd er een filmpje gehuurd en werd onder het genot van een pilsje gespannen naar de beeldbuis getuurd. Tegen een uur of tien ging de deurbel en wie stond daar? Gerard Mensink. Of Thijs er ook was. Ja, die was er wel. Maar toen begon er bij Martijn toch wel iets te dagen en toen Gerard een citroentje werd aangeboden en hij deze niet afsloeg, begon het wel heel verdacht te worden. En tja, toen die vraag, die allesbeslissende vraag: of Martijn dit jaar Prins wilde worden. ‘Ja hoor, meteen’, was het antwoord.
Ook dit jaar weer zwaait er een nieuwe Prins de scepter over de jeugdcarnavalsvereniging de Bokk’nhörnkes.Welke beren van kerels zijn nu weer door de daarvoor speciaal aangestelde kiescommissie uitgekozen om dit jaar te regeren.Wie zijn ze en…wie is die plotseling opgedoken Hofdame in hun midden? Wees nieuwsgierig en begin aan dit magistrale stuk waarin Prins, Sik en Hofdame vanuit verschillende gezichtspunten onder de loep worden genomen.
Maar ja, hoe hou je dit nu geheim? Martijn had daar wel zijn methodes voor. Gewoon in het café de nieuwste roddel vertellen; dat Ron oude Nijhuis en Tim van der Aa samen gesignaleerd waren en betrapt waren met het maken van de Proclamatie. En deze roddel aan iedereen vertellen die het maar horen wil. En tja, zoals dat wel vaker gaat met zulke verhaaltjes, ging het als een lopend vuurtje rond onder de jeugd van Albergen en al gauw was iedereen er van overtuigd dat Ron oude Nijhuis dit jaar Prins zou worden. Maar tijdens de opkomst was het uiteindelijk toch Martijn die aan het langste eind trok. De Prins heeft er smakelijk om gelachen dat dit jaar bijna iedereen er goed naast zat.
Prins Martijn I
Aloys en Yvonne over Martijn
Prins Martijn is 22 jaren jong en hij heeft meerdere bijnamen (gehad), echter de meest recente is volgens de redactie POOOMP-Meijer. Samen met zijn ouders Aloys en Yvonne en zijn twee jongere broers Mark en Jeroen wonen ze bij het alom bekende café-restaurant Fraans Marie. In het dagelijkse leven is Martijn timmerman bij Kemperink in Albergen. Hij werkt hier nu al een dik jaar in vaste dienst. Hiervoor heeft Martijn vanuit het VVBA ook al anderhalf jaar bij Löwik en Kemperink gewerkt, waarbij hij één dag in de week naar school ging om zijn opleiding te volgen en vier dagen in de week ging werken. Uiteraard moet er zaterdags en ’s avonds ook nog wel eens worden ‘overgewerkt’ en dit doet hij dan bij voorkeur met ‘ziene moat’ Patrick Kampkuiper.Tevens is Martijn sinds kort LEIDER van het 8e; een zeer verantwoordelijke taak. Hij is er elke donderdagavond en zondagmorgen druk mee bezig want hijzelf staat ook nog in de goal bij het 8e. Er mist echter nog één ding bij Martijn en dat is: een Hofdame. Dus als er gegadigden zijn, dan horen wij dit graag, telefoonnummer Martijn: 06-
Martijn is volgens zijn moeder een zacht persoon, al is Mark (zijn broer) het daar niet helemaal mee eens… Maar Martijn zit goed in elkaar. Hij houdt
Bedelaar – iemand die zijn hand ophoudt, wat pas echt indruk maakt als ie helemaal geen armen heeft - Ivo Wijs
50
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 heeft hij een moat gevonden in Geesteren: Bouke Hemmer. Zijn hobby’s en vrijetijdsbestedingen zullen nog uitvoerig door de ouders van Mark worden aangehaald verderop in dit stuk.
van feesten en maakt zich niet te druk. Als er wat gebeuren moet dan staat Martijn echter wel vooraan. Hij is thuis zeer hulpvaardig en als hij wat doet dan wil hij het ook goed doen. Maakt niet uit wat het is. Martijn is sociaal heel betrokken. Zo is hij druk in de weer met de voetbal en worden er zeeën van tijd gestoken in het carnaval en met name in de wagenbouw. Hij is er dan ook vaak bij als de wagen weer gereed moet worden gemaakt voor het volgende carnavalsjaar. Op het moment dat Gerard Mensink aan de deur kwam was de eerste reactie van Yvonne: ‘je komt toch niet om te vragen of Martijn Prins wil worden, of niet.’ Dit bleek dus wel het geval te zijn. ‘Hartstikke gaaf en mooi’, waren de reacties toen ze hoorden dat hun zoon en broer Prins zou worden. Ze vonden het alleen wel jammer dat ze niet bij de prinsopkomst konden zijn, want hun vakantie was net geboekt in de periode dat dit plaatsvond. Wat ze Martijn, Mark en Marieke willen meegeven is dat ze moeten genieten van het jaar, maar dat ze er wel verantwoordelijk mee om moeten gaan: ‘maak er geen zooitje van want het is mooi zo, ook binnen de vereniging zelf.’ Yvonne vindt het wel jammer dat Martijn geen Hofdame heeft, dus voor de jongens van het 8e die zich af moeten melden en voor potentiële Hofdames, is zijn nummer hier nog een keer, 06-18711431.
Hetzelfde geintje als bij Martijn, werd uitgehaald om Mark te vragen om Sik te worden. Martijn belde Mark op: of hij zin en tijd had om een film te kijken. En natuurlijk, dat kon allemaal doorgaan. Heel toevallig was nog een kameraad mee gekomen, maar dat gebeurde wel vaker. Op een gegeven moment werd ook hier aangebeld en daar stond Gerard Mensink: of Martijn er ook was. Ja hoor, Gerard werd een citroentje aangeboden. Maar hier ging het lichtje niet zo snel branden. Na een aantal hints kwam het er toch uit. Of Mark Sik wilde worden. Een direct en volmondig ja volgde daarop en zo was het koppel, Prins en Sik, compleet. Voor Mark was de taak om hun Prins- en Sikdom geheim te houden niet al te moeilijk meer. Martijn bracht de verhalen in de wereld en Mark hoefde ze alleen maar te bevestigen en aan te dikken.Wie had er anders gedacht dat Martijn en Mark Prins en Sik zouden worden. Soms werd Mark wel in verlegenheid gebracht als er weer eens iemand naar hem toestapte en zei:‘jij kon ook nog wel eens Prins of Sik worden’. Standvastig als Mark is, werd deze suggestie altijd van de hand gewezen. ‘Nee dat kon ook niet, Ron oude Nijhuis zou het dan wel zijn’, werd er dan vaak van gemaakt.
Sik Mark
Ben en Trees over Mark
Sik Mark is 22 jaren jong, heeft geen echte bijnaam maar Oerlekoerke word vaak gebruikt. Hij is de zoon van Trees en Ben Oerbekke en heeft nog een jongere broer Ruud. Ook wordt hij sinds kort gezien in gezelschap van een vriendin: Marieke Pegge uit Tubbergen. In het dagelijks leven werkt Mark bij De Marke en je zult hem dan ook vaak aantreffen tussen de coniferen of ergens in een tuin.‘Overwerken’ is ook voor Mark geen vreemd woord. Hiervoor In den beginne was er niets. En God zei: ‘Er weze licht!’ En er was licht. Er was nog steeds niets, maar je kon dat nu beter zién – Ellen DeGeners
Mark is een zoon van Ben en Trees en de grote broer van Ruud. Onze Mark is een echte levensgenieter. Hij kan genieten van een avond stappen met vrienden; van 51
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 de hij daarover geen moment te twijfelen. Het is voor hen allebei een mooie afsluiting van alle jaren dat ze voor de jeugdcarnaval actief zijn geweest. Wij vonden het meteen erg leuk voor hen en we kunnen hun enthousiasme dan ook helemaal delen en wensen hen heel veel plezier.
het even nazitten na een avondje scouting; niet te vergeten, van het op kamp gaan en natuurlijk van het op zondag uitslapen tot het alweer donker is. Zijn vriendin Marieke is de enige die Mark vóór twaalf uur het bed uit krijgt. Als er in Albergen iets georganiseerd wordt, moet het al heel gek gaan, of Mark is er bij. Maar hij kan ook erg genieten van een uurtje op de bank, voeten op de vensterbank en snurken maar. En niet zo'n klein beetje ook. Ruzie zul je met Mark niet gauw krijgen en hij heeft een hekel aan mensen die elkaar kwetsen. Verder is Mark rustig en heel behulpzaam. Hij zal dan ook niet gauw neen zeggen. Sport is aan Mark niet besteed.‘Ik môt overdag ok a hard wèrk'n, mok mie dan s'oavonds ok nog meu maak’n, zegt hij dan. Voetbal is voor Mark alleen maar leuk als er bij Morshuis een groot scherm wordt opgezet en hij samen met Stef weer een reden heeft om even naar Morshuis te gaan en het nodige commentaar te leveren. Een ‘slechte’ eigenschap van Mark is dat hij vaak iets zegt voor hij nadenkt.‘Wanneer steken ze het paasvuur aan, Eerste of Tweede Kerstdag’, vroeg hij dan ook een keer. Mark is niet veeleisend, maar er zijn twee dingen waar Mark niet meer zonder kan: zijn Marieke en zijn mobieltje. Toen Mark gevraagd werd om samen met Martijn de scepter te zwaaien over de Bokk'nhörnkes hoef-
Hofdame Marieke Marieke is een dochter van Bennie en Truus Pegge en een zus van Raymond. Ze werkt met geestelijk gehandicapte mensen bij Het Bouwhuis in Enschede. Ze is door Mark besmet met het carnavalvirus. Samen hebben ze nog een gezamenlijke hobby, namelijk films kijken in de bioscoop in Enschede. Maar voor ze daar aan kwamen, hebben ze zo'n beetje heel Enschede gezien. Het begin van de film hebben ze dan ook gemist, want toen reden ze nog in Boekelo. Zo moest Marieke ook een keer na het uitgaan van Hengelo naar Albergen rijden. Een rit van anderhalf uur, want ze zat in Delden, Azelo, Zenderen, Hertme, Saasveld, Weerselo, Fleringen en ja, uiteindelijk arriveerde ze in Albergen. Een mooie vijver met kikkers is iets wat Mark wel leuk vindt, maar Marieke zit al binnen met de deuren dicht als er ook maar iets plonst bij de vijver. Ze is zelfs bang voor nepkikkers. Net als Mark zegt Marieke ook vaak iets voor ze heeft nagedacht. Iemand vroeg Marieke: ‘wat is zwaarder: een kilo lood of een kilo veren.’Dat wist ze wel, een kilo lood natuurlijk. Fout Marieke, dat is even zwaar. Ze wou dit een keer navertellen aan haar oom en vroeg:‘wat is zwaarder, een zak lood of een zak veren?’ Oom: ‘Een zak lood.’‘Fout’, zegt Marieke: ‘het is allebei een kilo.’ Marieke was zo gek op haar eerste autootje dat ze zelfs in haar nachthemd naar buiten ging om te kijken of de auto ook aan een beurt toe was. Haar eerste auto wou wel slecht starten. Een automonteur zei tegen haar dat ze eerst de richtingaanwijzer en de lichten aan moest doen en dan starten. Lukte dat niet, dan drie keer toeteren en dan starten. Dus dat deed Marieke. Ze heeft inmiddels een goede deal gesloten en heeft haar rugzak (Suzuki Alto) geruild voor een auto. Ook haar wensen wij namens haar broer en ouders heel veel plezier met carnaval. De Prins, Sik en Hofdame wensen alles en iedereen een grandioos carnaval toe en hopen dat iedereen er net zo’n groot feest van zal maken als zij dat van plan zijn te doen. Meijer en Oerbekke (Jägermeijer en Oerlekoerke)
Begrafenis – laatste steenlegging – Karel Jonckhere
52
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Mark: ‘Ja, dat was lach’n. Hij sleup net as noe en wie woll’n ‘m wakker maak’n. Toen dat half was lukt stapp’n hij oet’n auto maar leup nig direkt op hoes an. Hij gung via ’t kanaal en donder’n dan ok op ’n kop in ’t water.’ ‘O jee. En toen was hij natuurlijk wel wakker?’ Mark: ‘Joa, het was net of d’r nen koo lag te verzoep’n.’ ‘Martijn is dit allemaal waar?’ Martijn: ZZZZZZZZZZ..’huh?.........euh joa….zoep’n.’
De kameraden interviewen een ‘slaapverwekkende’ Prins Martijn en wakkere Sik Mark
‘Over ‘zoep’n’ gesproken, het schijnt dat je vroeger wel meer op kon dan nu. We hebben namelijk gehoord dat je een liter Jägermeister in een half uur op kon. Klopt dat?’
Op een mooie avond is de interviewafdeling van ’t Schap Albergen richting het kanaal getogen, waar een afspraak was gemaakt voor een interview met onze nieuwe Jeugdprins Martijn I, zijn Sik Mark en hun Hofdame Marieke. Bij aankomst werden we goed ontvangen en na menig kopje koffie hebben we maar besloten om te beginnen met het interview. Dit ging niet geheel zonder slag of stoot want, voor diegenen die dat nog niet weten, onze Jeugdprins ligt nogal eens te slapen.
Martijn: ZZZZZZZZZZZZZ…………………………. ‘HALLOOH MEIJER!!!!!!!!!’ Martijn: ZZZZZ ‘(mompel, mompel), oooh alaaf, olee, bier (mompel mompel)’ ZZZZZZZZZ… Goed dan vragen we het Mark wel: ‘Weet je hier meer van?’
Het interview ging als volgt: Mark:‘Zekers. Wie hadd’n verjoardag bie Tuug (Thijs Kruse) en Meijer had weer eens ’n bult bla bla. Hij beweerd’n dat hij nen liter Jägermeister in ’n half uur op kon dreenk’n zonder de slecht van te wodd’n. Dat hef hij ok good wett’n. Noa ’n uur hebt wie met ’n all’n Martijn met de kru-j-koar noar hoes hen bracht. Onderweg hef hij natuurlijk weer mooi ligg’n te sloap’n. Hij sleup zelfs verdan as hij in ’t takdroad lag of in de sloot. Joa, oons Martijn kan aajt good sloap’n.’
Nou laten we maar eens voor de verandering bij de Sik en Hofdame beginnen. ‘Mark en Marieke, wat ging er door jullie heen toen jullie door Martijn werden gevraagd om Sik en Hofdame te worden?’ Mark:‘Uh, tja, was wa appat.‘ Marieke: ‘Nou, ik was diep geraakt. Het overkomt je immers niet vaak dat je in zo’n geweldig mooi dorp als Albergen de Hofdame mag zijn. En al helemaal niet ‘aj van de Pegg bint’.
‘Martijn schijnt volgens de dames ook zulke mooie ogen te hebben, is dit zo?’
‘Neen, dat geloven we graag. Martijn, wat vond jij ervan om dit stel te vragen om naast je te staan in dit carnavalsjaar?’ Martijn: ZZZZZZZZZZZZ Snurk ZZZZZZZZZZZZZZ
Mark:‘Joa, moar dat is ok als, wat er an moois an zit.’ ‘Is dat niet een beetje lomp opgemerkt?’
‘Euh Martijn?’
Mark:‘Wat dan, hij slöp toch!’
Martijn: ZZZZZZZZZZZZZ zucht ZZZZZZZZZZZZZZ
Wij, de kameraden van Martijn en Mark: Stef van der Aa (Koos), Niels Borgerink (Borgert), Raymond Bake (Bake), Rick Boerrigter (Boertje), Martijn Hofsté (Hofsté), Thijs Kruse (Tuugkop), Guus Ogink (Jos), Niels van de Weer (Van de Steeds), hopen dat dit stukje niet te veel schade aanbrengt aan het imago van onze Prins en Sik. Wij hopen dan ook dat ze een grandioos carnavalsjaar tegemoet gaan en er een mooi feestje van maken!
‘MEIJER!!!!!!!!!!!!!!!’ Martijn: ‘SSSSSSSSSSSt ie maakt iedereen wakker #@!&$!? , oh ja ALAAF!’ Toen bleek dat hier niets mee te beginnen was, zijn we verder gegaan met de Sik en Hofdame. ‘We hebben gehoord dat Martijn nog al eens de weg kwijt raakt bij het ’s nachts verlaten van de auto. Is dit waar?’ De technische vooruitgang heeft nog geen behoeften geschapen of de mens had er onmiddellijk behoefte aan – Julien de Valckenaere
53
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Afgeschoten wild Vorig carnavalsseizoen waren er vele carnavalslustrums te vieren in Albergen. Weinigen zal dit ontgaan zijn. Wie herinnert zich niet die schitterende optocht en het jubileumfeest. Of wat dacht u van die gala-avonden waarbij hoogtepunten van de afgelopen jaren ons netvlies in hoog tempo passeerden. Allen stuk voor stuk schitterend. Maar wie waren ook al weer die personen uit het verleden? Waar zijn die personen gebleven met hun onuitputtelijke energie? Die rotsen in de woelige branding. U weet wel, zij die ’s ochtends vroeg nog even dat plooitje vast zetten aan de prinsenwagen of het bloemstuk water geven en recht hangen. Zij met het oog voor de kleine details die alles net afmaken. Zij die zo’n belangrijke rol hebben vervuld in het tot stand komen van het 11-jarige bestaan van de jeugdcarnaval in Albergen. Kortom, waar is dat ‘afgeschoten wild’ gebleven?
het snel duidelijk. Jeroen Bekke en Niek van der Aa, zouden vanaf dat moment de boeken in gaan als de eerste hoogheden van de J.C.V. De Bokk’n Hörnkes. Het jaar erop had ikzelf het geluk, dat ik met de meeste stemmen uit de bus kwam. Samen met mijn sik Erwin Nollen en de hofdames Carole Weghorst en Marieke Nollen hebben wij een schitterend regeringsjaar gehad. Het was een grandioos carnavalsjaar.
Onze zoektocht bracht ons al snel naar een drietal personen die veel achter de schermen hebben gedaan. Onze tweede hoogheid, en eerste jeugdprins (n.b. Jeroen Bekke is/was immers Groot Hertog), Pascal Elferink wilde ons graag te woord staan. Ook oud-bestuurslid Sandy Velthof en oudpenningmeester Bjorn Spoor waren alles behalve sprakeloos.
Ik heb in de hele periode, dat ik lid ben geweest, een super mooie tijd gehad, die ik voor geen goud had willen missen. Het is eigenlijk een aaneenschakeling van mooie anekdotes. Hoogtepunten zijn toch wel ‘de gestolen prinsenwagen’ (oftewel: hoe krijg je Walter Lansink in paniek), alle missers tijdens en met de wagenbouw, en de optochten op zichzelf.
Buiten het jeugdprins zijn, ben ik vrij actief geweest binnen de vereniging. Ik vond het schitterend om te werken aan deze, nog altijd bloeiende, vereniging. Ik zat in de bordencommissie en verrichtte acquisitiewerkzaamheden voor het Bokk’n Blad. Daarnaast hielp ik altijd graag bij de wagenbouw en het organiseren van de carnavalsfeesten bij onze residentie, destijds, café De Molen.
Toen ik 22 was heb ik er een punt achter gezet. Vanwege mijn leeftijd kon ik geen lid meer blijven van de kerngroep. Maar er moest ook verjonging plaats gaan vinden. Tot op heden ben ik nog niet doorgestroomd naar de C.V. De Alberger Bökke. Ik vind dat je je er voor de volle 100 % voor in moet kunnen en willen zetten als je dit wilt. Aangezien ik bang ben dat dit me niet zal lukken, laat ik het liever over aan anderen.Wel zul je me elk jaar treffen bij de carnavalsfeesten in Albergen, Geesteren (woonplaats van mijn vriendin) en, vaste prik op Rosenmontag, in Oldenzaal. Ik hoop dat ik iedereen daar dan weer tegen kom en dat we met elkaar er weer een super feest van kunnen en mogen maken. Tot dan!’
Pascal Elferink Pascal Elferink, 27 jaar, full-time vrachtwagenchauffeur, bezeten van stoeipoezen en biefstuk en nog altijd wonende op het ouderlijk adres. ‘Toen Walter Lansink me in 1992 vroeg of ik lid wilde worden van de Jongeren Carnavals Vereniging “De Bokk’n Hörnkes” was mijn antwoord snel duidelijk. Het leek mij super om een steentje bij te dragen aan een startende
Sandy Velthof c a r n ava l s ve r e n i ging. Ik ben
Sandy, de jeugdige blonde orthopedagoog, komt uit een familie waar het carnavalsgebeuren er met de paplepel in werd gegoten. Carnaval was en is geen onbekend iets aan de Braakvenweg. ‘Mijn vader is prins geweest en heeft jaren in het bestuur gezeten. Moeders is actief binnen de optochtcommissie. Grote broer, Sander, zat destijds ook bij de Bokk’n Hörnkes. Zelf was ik dansmarieke, dus ik wist al hoe gezellig de carnaval kon zijn! De keuze om op mijn 16e lid te worden was dus niet zo vreemd. In het eerste begin ben ik alleen lid geweest. Later ben ik bestuurslid geworden en ben actief geweest binnen de activiteitencommissie. In de jaren van mijn lidmaatschap (1996-2001) heb ik veel leuke
dan ook direct lid geworden van de kerngroep. In dat eerste jaar zijn we begonnen met een Groot Hertog in plaats van een jeugdprins, als hoogheid. Na het houden van een officiële stemming was Bekentenissen kunne dan goed zijn voor je geweten, ze zijn rampzalig voor je reputatie – Thomas R. Dewar
54
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 natuurlijk direct te denken aan de leuke uitstapjes die met z’n allen gemaakt zouden gaan worden, dus ik hoefde hier niet bijzonder lang over na te denken; Ja, natuurlijk, word ik lid!!! Iets meer dan een jaar later had ik Walter Lansink weer aan de lijn, met de mededeling dat ze wat vers bloed in het bestuur wilden. Hij vroeg mij of ik de fakkel van Mark oude Breuil wilde overnemen als penningpoetser. Hier moest ik toch wat langer over nadenken. Omdat het niet geheel onbelangrijk is om een goede schatbewaarder te hebben binnen een vereniging. Toch heb ik toegezegd en tot op de dag van vandaag geen spijt gehad. Door drukke schoolwerkzaamheden ben ik hiermee op mijn 17e gestopt. Wel ben ik door Gilbert Leemhuis, die op dat moment voorzitter was, gevraagd om in de Raad van Elf plaats te nemen, wat ik maar al te graag deed.
momenten mee gemaakt. Elk jaar was carnaval weer een groot feest. En er gebeurde ook altijd wel iets wat je nog lange tijd zal heugen. Stampot eten bij de Knoefbakker in Geesteren is bijvoorbeeld zo’n gebeurtenis. Na de optocht van Geesteren was het altijd groot feest. Eerst bij Kottink, vervolgens naar “de Knoefbakker”. Vanaf hier gingen we altijd terug naar de carnavalsdisco in onze residentie “de Molen”. Eenmaal hier aangekomen, komt een Raad van Elf-lid er achter dat hij in plaats van een pakje Drum, een speklap uit de achterzak tovert. Super! Verder waren (en zijn) de feesten na de optocht in Albergen bij Morshuis helemaal geweldig! Elk jaar weer een super geslaagd feest dat ik niet wil missen! Eerlijkheidshalve moet ik ook wel zeggen dat het met het stamppot eten ook weleens te ver ging. Er werd soms gegooid met eten. Als bestuurslid voelde ik me verantwoordelijk. Je kunt dan wel door de grond zakken.’ ‘Toen ik aan mijn studie Pedagogische Wetenschappen in Nijmegen ben begonnen, ben ik gestopt als actief lid binnen de jeugdcarnaval. Op kamers wonen en het bijwonen van vergaderingen van het bestuur en de activiteitencommissie is moeilijk te combineren. Daarnaast was het ook tijd voor een “nieuwe lichting”. Op dit moment ben ik nog leidster van de dansmariekes. Na zelf 6 jaar dansmarieke te zijn geweest, vond ik het nog veel te leuk om “afscheid”van de carnaval te nemen. Samen met Ellis en Debby zijn we alweer 6 jaar de leidsters (dit jaar trouwens voor het laatst…). Zowel bij de Jeugd als bij de Alberger Bökke heb ik het altijd ontzettend naar mijn zin gehad! Ik ben dan ook van plan nog jaren lang betrokken te blijven binnen de carnaval en volop mee te blijven feesten!’
In datzelfde jaar werd Gilbert prins. Tijdens de optocht van Albergen kwam ik aan de praat met Roy Veldhof over hoe het zou zijn; als je op de hoogste trede door Albergen werd gereden als jeugdprins en/of sik. We hebben toen afgesproken dat als een van ons gevraagd zou worden als prins, we de ander als sik namen. Wat een jaar later ook nog eens gebeurde. Ooh, wat schrok ik toen ik “rustig thuis” zat en zag dat Gilbert bij ons het pad insloeg. En wat was ik blij dat op hetzelfde moment
de bel ging en Roy bij ons aan de deur stond. Dat betekende dus dat Roy de prins was en dat hij ook de toespraken moest houden voor overvolle zalen, iets waar ik een onmeunige hekel aan had. Het gekke is dat ik datzelfde jaar op een feestje toegezegd heb dat ik wel mee zou doen als de jeugd weer met de buut op de gala-avonden zou optreden. Dit heb ik nog jaren met plezier gedaan. Op mijn 22e ben ik gestopt bij de jeugdcarnaval omdat ik de leeftijdsgrens gepasseerd was. Wel vond ik het op dat moment zeer spijtig, dat er geen plek voor mij was binnen de grote carnaval. Anders was ik nu misschien ook nog wel zeer actief bezig geweest met carnaval (helaas). Wat niet is, kan altijd nog komen.’
Bjorn Spoor Bijna 25 jaar geleden en wel op 1 februari 1979 is deze waterman geboren in Albergen met de naam Bjorn Spoor. ‘Rond mijn 14e ben ik bij de jeugdcarnaval betrokken geraakt door een ledenwerfactie die toendertijd werd gehouden. Erwin Nollen, Walter Lansink en Sander Velthof stonden voor de deur en vroegen mij of ik lid wilde worden. Ik zat Jezelf belachelijk maken is menselijk. Anderen belachelijk maken is goedkoop - Steve Martin
55
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Jeugdbijlage Albergen hokt al jaren
Sven Koelen Ruud Oerbekke Jordy Evers (Jevers) Freek Evers (Frevers) Werner Oude Nijeweeme Tom Potijk Thijs Wagemans Nick Benerink Rob Kuipers (Leo) Mark Evers Onze eerste vraag was hoe ’t Hok ontstaan is. We kregen te horen dat ze in april 2002 waren begonnen met het idee om op z’n tijd gezellig bij elkaar te gaan zitten en geen last te hebben van oplettende ouders. Daarnaast konden ze tegen het gereduceerde tarief van het glaasje nat genieten. Wij vroegen ook hun mening over het bovengenoemde krantenartikel. Deze was als volgt: een eerste reactie was de angst om gepakt te worden. En ten tweede: de cafés maken het te duur.
Van illegale praktijken en belastingontduiking blijkt geen sprake Onlangs viel in de krant te lezen dat volgens de Horecawet (illegale) hokken verboden worden. Ook Albergen ‘hokt’ en dat was voor de redactie uiteraard aanleiding om u de andere kant van het verhaal te tonen. Voor een diepgravende reportage zijn we bij drie nieuwe groepen geweest, die in het trotse ‘bezit’ zijn van een hok. Wij wilden de meningen peilen en gingen achtereenvolgens langs bij Poal 4.2, Stichting Onbenul Albergen of ’t Achterhuis (naam nog steeds onbekend) en ’t Groene Licht. Deze bevinden zich allen in Albergen. Overal werd uw redactie overigens bijzonder hartelijk ontvangen en stond men ons zonder problemen te woord. Waarmee al is aangegeven dat hier nauwelijks sprake is van een in de illegaliteit beoefende praktijk.
Rothok? We zijn begonnen bij Poal 4.2 en de weg naar dit Hok was zeer makkelijk te vinden, omdat we onderweg hectometerpaaltje 4.2 tegenkwamen. We besloten dus ook maar bij dat Hok naar binnen te gaan. Binnen troffen we deze, ongeveer zestienjarigen (inclusief dames) aan:
Het verschil tussen een berg en een molshoop is een kwestie van perspectief – Al Neuharth
Na bij Poal 4.2 goed te zijn weggekomen, belanden we bij een Hok met nog geen vaste naam. Eerst was er Rothok, toen Stichting Onbenul Albergen en vervolgens ’t Achterhuis. Maar telkens werd dit afgewezen, want geen van de leden vond het een toepasselijke naam. Voor enige suggesties bent u meer 56
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Jeugdbijlage
dan welkom bij één van onderstaande ongeveer zeventien- en achttienjarige leden: John Kemerink (Tol) Pim Borgerink (Kale) George Koopman (Bassie) Joost Oude Lenferink (Leenfert) Matthijs Klumpers Stef Borgerink (Pisvlek) Dennis Bake Job Letteboer (Job Literbier) Michel Boerigter (Boertje) Jorn van der Aa (Porno) Jeroen van den Berg (Van den Balg) Zij hebben met de kameraden eerst geprobeerd zich op een andere locatie te vestigen, maar deze bleek alleen op de zaterdagavond toegankelijk te zijn. Daarom hebben ze nu hun locatie op een zolder, waar zij zich van de eigenaren mogen begeven. Hier hebben ze het goed naar hun zin, maar toch is er een verlangen naar die goede oude tijd. Hun reactie op het krantenartikel was dat ze het duidelijk onzin vonden en dat ze zich konden vinden in de mening van Edward Morshuis, die in het krantenartikel werd geciteerd. Ook gaven ze aan dat ze later toch wel bij Morshuis hun trouwerij wilden houden.
Beschaving – Eskimo’s die warme huizen krijgen en moeten werken om een ijskast te kunnen kopen - Gabriël Laub
57
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Jeugdbijlage
Wij zijn naar aanleiding van deze drie verschillende bezoeken tot de conclusie gekomen dat de Hokken in Albergen geen winstgevende ondernemingen zijn. Als de Hokken illegaal zouden zijn, dan zouden deze jongens er voor kiezen om ieder weekend bij iemand anders in de huiskamer te gaan zitten. Bij alle leden van deze Hokken zit het carnaval trouwens wel in het bloed, omdat duidelijk te merken was dat ze naar dit feest uitkijken.
Vervolgens zijn we naar de jongens van ’t Groene Licht gegaan, die ook onlangs een bus hebben gekocht. Deze kameraden zijn allen ongeveer achttien jaar en de groep bestaat uit: Maarten Oerbekke Bart Goselink (Gosel) Bart Luttikhuis Hans Kemerink Luuk Borgerink (Borgert) Ingo Kroeze (de Kroez) Rick Schlepers Eddy de Vries Rik Mensink (Bennie) Koen Droste ’t Groene Licht is in 1997 begonnen in een oude geheime zenderkeet. Hier hebben ze het naar eigen wens ingericht, nog steeds in afwachting van een officiële opening. Dus: alle hokken, wij wachten nog op een groot feest! Ook hen hebben wij gevraagd naar een reactie op het krantenartikel. Deze publicatie heeft in hun Hok al aan de wand een plaatsje gekregen. De algemene mening: het is allemaal onzin en het heeft niets te maken met illegaliteit. Men zit er alleen maar!
Je kan een beschaving beoordelen naar de manier waarop ze haar vrouwen behandelt – Helen Foster Snow
Hierbij willen wij de Hokken bedanken voor hun gastvrijheid en we zullen de leden tijdens het carnavalseizoen zeker nog wel eens tegenkomen.
58
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Jeugdbijlage Oud Prins Natuurlijk kun je dat niet in je eentje. Destijds had ik samen met Martijn al de afspraak gemaakt. Word een van ons Prins, wordt de ander Sik. Dus hield ik voet bij stuk. Martijn werd Sik en Annelies onze charmante Hofdame. Je bent natuurlijk uiterst zorgvuldig met de voorbereiding en houdt alles strikt geheim. Maar op de avond van de opkomst, leek het wel of iedereen er van overtuigt was dat wij het klusje dat jaar zouden klaren. Het was nog wel even spannend, want je geeft natuurlijk niets prijs. Wat een geweldige ervaring is dat. Super. Een fantastische avond.
De redactie reist af naar de Jeugd Prins in spe, Thijs Kruze. Onze onttroonde hoogheid opent de deur en nodigt ons op de koffie. Hij wil maar wat graag praten over Zijn jaar als hoogheid van de Jeugdvereniging.“Het begon allemaal op de avond dat Gerard Mensink en ik de stemmen aan het tellen waren voor de nieuwe Prins.We waren over de helft en Gerard zegt: “ik heb al een idee wie de Prins wordt dit jaar”. Ik hield vol verwachting mijn mond nog maar even dicht. Zou het dan toch gebeurden. Zou ik Prins worden. En jawel. Ik was zo blij als een kind!
Het probleem met échte bescheidenheid is, dat je er niet over kunt praten – Michael C. Thomsett
59
Bokk’nblad 2004
Bokk’nblad 2004 Jeugdbijlage Kroon voor Groot Prins, Bokk’nblad rectificeerd.
Kerkmis in vol ornaat was een toppertje Het was ook nog een speciaal jaar. De Alberger Bökke en de Bokk’n Hörnkes hadden jubilea te vieren. En daar kan niet onopgemerkt aan voorbij worden gegaan. Er werd dan ook een speciale commissie in het leven geroepen. Zij zorgden voor een geweldig feest in onze Residentie Miets. Er werden sketches op gevoerd, woorden van dank gericht aan alle leden die speciale werkzaamheden hadden verricht voor onze club. Het was een magistrale ervaring en een feest van grote klasse In samenwerking met de Alberger Bökke, werd een receptie georganiseerd. Hier passeerden de afgelopen elf jaren de revue. Bijzonder om te zien hoe andere prinsen voor je hun taak verrichten en wat er zoal veranderd is in die jaren. Ook was er een speciale familiedag. Voorafgaande aan een kerkmis. Bijzonder is het om te zien. Iedereen in vol ornaat in de kerk. Zwarte pak aan en strik voor. Uitgedost met medailles en andere versierselen. Toppertje. Ik geloof dat de Albergenaren dat ook bijzonder gewaardeerd hebben, dat het narrige volk van Albergen nog een link heeft met onze kerk. Na de kerk naar Morshuis en gezellig gegeten, geborreld en allerlei activiteiten georganiseerd door de jubileum commissie. Die hadden een druk jaar, maar hebben dat prima volbracht.
Onvermoeibaar vertelt hij verder. “Natuurlijk is zo’n jaar inspannend. Er moet van alles worden geregeld en duizend dingen gaan door je hoofd. Maar het is absoluut de moeite waard. Doordat je zelf zo veel moet regelen blijft er op het thuisfront wel eens wat liggen. Wij, Annelies, Martijn en ik willen dan ook zeker niet vergeten onze ouders te bedanken. Ze stonden altijd voor ons klaar. En we hebben ze zeker ook wel eens op de proef gesteld. Bedankt allemaal! Natuurlijk willen we Theo Sonder niet vergeten. Bij hem in de bedrijfshal mogen we onze wagen elk jaar weer opbouwen. We hebben het prima voor elkaar. Hoog, warm en droog. Miets willen we bijzonder bedanken voor de gastvrijheid. Bert, Miriam, kids en personeel reuze geweldig was ons jaar en daar hebben jullie flink in bijgedragen. Volgens ons is er een goede basis gelegd voor het komende jaar. Waanzinnige Residentie! Rest mij slechts nog te zeggen: Martijn, Mark en Marieke we wensen jullie een super Carnavalsjaar toe. Moge het jullie net zo goed bekomen als ons.”, we blijven nog wat hangen.Thijs plopt de kroon van een pijpje Grolsch. Net zo ontkroond als onze Prins Thijs. Een geweldige jeugdprins. Wij van de redactie kennen hem al wat langer. Hij zwerft af en toe op de vergaderingen van het Bokk’nblad rond. Muggenzifter eerste klas. Elk foutje, doorgetrokken streepje, gramaticale fouten. Thijs ziet alles, wil alles altijd zoveel mogelijk perfect. Daarom Thijs, sorry dat dit net met jouw tekst fout moest lopen. Een Rectificatie wie had dat nu gedacht. Dit niet zo bedoeld. Maar ja wie werkt maakt fouten! Maar je moet maar zo denken, maak je geen fouten dan werk je naar alle waarschijnlijkheid ook niet veel!! Wij willen je geweldig bedanken voor je Prinselijk jaar. Je was er voor ons een uit duizend! Mocht je ooit nog de ambitie hebben om Groot Prins te worden……je kunt ons altijd wakker maken voor een medaille en een flinke stapel Bokk’nblad pennenlikkerij!!!
Bus vol prinzen speelt bingo Eeshof Toch gaat niet altijd alles zo, als je had gedacht. Op uitnodiging van het Bokk’nblad moesten alle oud Prinsen en moi zich verzamelen bij Miets op een avond. Niets vermoedend en wonder boven wonder allemaal op tijd, moesten we instappen in een bus en reden we richting Tubbergen. Nog steeds geen idee wat er zou gebeuren. Wat schetst onze verbazing. De bus hield stil bij de Eeshof. We gingen bingo spelen met de bewoners. Dit was wel even hilarisch. Je had die gezichten moeten zien van die oud Prinsen. Dat was een foto waard geweest. Maar wat hebben we een te gekke avond gehad. De bewoners vonden het reuze gezellig en ik zou het zo weer doen. Goed idee en mooi initiatief.” Thijs raakt niet uitgepraat. Hij doet ons nog weer eens de kopjes vol.
Bescheidenheid siert, maar zonder kom je verder – Suzy Delafonteyne
Een ding moest nog wel even worden gezegd, zo zei Thijs: “Er zit nog een potje bowling in het vat. Althans wanneer Prins Arthur en Sik Edward zich weer die verloren wedenschap weten te herinneren. Maar daar kom ik persoonlijk met hun op terug. Immers wat in het vat zit verzuurd niet!”
60
Bokk’nblad 2004
Groep:
Leeftijd:
Naam:
Adres:
Wilt er toch één? Deze zijn af te halen bij Basisschool Kadoes en bij eetcafé Miets. Bovendien kunt u hem zelf van onze inter-netsite afhalen. In leveren vóór 18 februari bij eetcafé Miets of Basisschool Kardoes te Albergen
Komt allen zodat het lachen, gieren en brullen van jewelste is.
Dus de leukste, origineelste, creatiefste eenling of groep wordt beoordeeld door een deskundige jury De jurering is van 21.00 uur tot 22.30 uur
Hoe u gekleed moet gaan is al jaren bekend..... onherkenbaar.
Maandag 23 Februari Aanvang 21.00 uur
Residentie ‘de Vette bok” Albergen
SURPRISE AVOND
het thema is:
i.s.m.de Bokk’n Hörnkes
Aanvang 20.00 uur
Vrijdag 20 Februari
Voor het eerst dit jaar op:
Narrenbal
Bokk’nblad 2004
BOKK’NAVOND
Bokk’nblad 2004
BOKK’NAVOND
De data die u niet mag missen….. Haal nu even de agenda erbij De volgende data mogen niet ontbreken in uw agenda als u behoort tot het carnavalvierend Albergen. ZONDAG 25 JANUARI Plaats bespreken voor leden 9.00 – 10.30 uur. Onze leden kunnen plaatsen reserveren voor een van de gala-avonden. De kaartjes zijn tussen 9.00 – 10.30 uur ‘s ochtends verkrijgbaar in zaal Morshuis. Plaats bespreken voor niet-leden 10.30 – 11.00 uur De overige kaarten van de gala-avonden worden tussen 10.30 – 11.00 uur verkocht. Indien u na dit tijdstip wilt weten of er nog kaarten verkrijgbaar zijn, neem dan contact op met Harrie Rikmanspoel tel. 0546-827352.
VRIJDAG 6 FEBRUARI Alle ouderen, alleenstaanden en verstandelijk gehandicapten met hun ouders of verzorgers krijgen deze eerste gala-avond gratis aangeboden Deze avond begint om 19.30 uur.
ZATERDAG 7, VRIJDAG 13 EN ZATERDAG 14 FEBRUARI Gala-avond Natuurlijk is onze prins Gerard III, zijn sik Henk en zijn gevolg aanwezig.Vele medewerkers zullen met verschillende buut’s, liedjes, dansen etc. op toneel verschijnen.
ZONDAG 15 FEBRUARI Optocht Volgens traditie start om 14.00 uur in Albergen de eerste van vele carnavalsoptochten. Een rijke stoet aan praalwagens, loopgroepen, eenlingen enz. zal aan het duizendkoppige publiek voorbij trekken. U komt toch ook!
VRIJDAG 20 FEBRUARI Kindercarnaval op school. De optocht start om 11.30 uur voor zowel de onder- als de bovenbouw. Alle toeschouwers graag carnavalesk langs de route staan. Narrenbal. Een gezellige carnavalsavond die u niet mag missen. Voor jong en oud. De organisatie heeft net als voorgaande jaren een verassing in petto.
ZONDAG 22 FEBRUARI Kindercarnaval. 13.45 uur verzamelen bij Kardoes. 14.00 uur vertrek optocht. De bonte stoet eindigt bij Morshuis, waar nog kan worden verder gefeest tot 17.00 uur. (zie pag. 69 Bokk’nBlad)
MAANDAG 23 FEBRUARI Bokk’navond Voor alle mensen die verkleed het carnaval willen vieren. Komt allen zodat het lachen, gieren, brullen en gissen van jewelste wordt!! (zie pag. 105 Bokk’nBlad)
DINSDAG 24 FEBRUARI Vastenavond. Een afsluitingsfeest voor alle medewerkers van de Alberger Bökke. Met om 24.00 uur het verbranden van de ‘bok’
WOENSDAG 25 FEBRUARI Aswoensdag
ZONDAG 11 APRIL Pasen Prettige paasdagen alvast allemaal!
