ACRYL - POTLOODTEKENING - LINOLEUMSNEDE - HOUTSKOOL AQUAREL - SCHILDERIJEN

ACRYL - POTLOODTEKENING - LINOLEUMSNEDE - HOUTSKOOL AQUAREL - SCHILDERIJEN

Yvonne Art Abstracte periode

ALS KLEIN MEISJE AL GEFASCINEERD DOOR KLEUREN. ALTIJD AAN HET TEKENEN EN KLEUREN.

Colofon

2

Tekst:

Yvonne Kaptijn

www.yvonneart.nl Vormgeving:

Martijn de Vries

Beeldbewerking: Batman Design Grafisch ontwerp www.batmandesign.nl Lettertype:

Great Vibes

Colaborate-Regular, Light, Thin

PT Sans Italic

Papier:

Hello Silk 320x460mm BL 200g INGER

Omslag:


Binnenwerk:


Bindwijzen: Spiraalbinding Oplage: 50ex Druk:

Drukkerij Peters Amsterdam B.V.

www.drukkerijpeters.nl © Batman Design, 1ste Druk 2013

Yvonne Art - Abstracte periode - 2008 t/m 2013

Contents Shrimps – april 2008

4

Embrace – oktober 2008

5

Flying – november 2008

6

Storm – januari 2009

7

Butterflight – februari 2009

8

Elbow-room – maart 2009

9

Pink Fish – april 2009

10

Flying Monkey – november 2009

11

No Title – juli 2010

12

Monsterflight – augustus 2010

13

Sky-Diver – oktober 2010

14

Winking Flyer – juli 2011

15

Dragon Fight – september 2011

16

Priorities of Life – november 2013

18

Yvonne Art – november 2013

20


3

Shrimps

– april 2008

4

Begin 2008 kreeg ik van een relatie een paar schilderdoeken. Ik had een aantal jaren eerder cursussen gevolgd in de aquareltechniek maar met acrylverf had ik nog niet eerder gewerkt. In de winkel voor kunstenaarsbenodigdheden in Amstelveen kocht ik een paar tubes acrylverf en wat penselen en liet me daarbij voorlichten door Anne Leegstra, een kunstschilder die een eigen galerie heeft in het oude dorp van Amstelveen en daar tevens workshops geeft. Ik wilde eigenlijk landschappen schilderen maar besloot om voor de eerste kennismaking met acrylverf deel te nemen aan een workshop bij Anne. In zijn galerie bekeken we eerst zijn schilderijen, kleurrijke abstracte schilderijen met structuren en prachtige felle kleuren. Ik was meteen gegrepen door dit moois. Anne leerde ons de technieken die hij toepast in zijn schilderijen en daarmee mochten we zelf aan de slag. In de ochtend oefenen met het paletmes op karton, daarna een echt schilderij maken op een doek van 50 x 70 cm. Als eerste een achtergrondkleur kiezen, ik ben een liefhebber van blauw en koos voor briljantblauw en bracht dit op het doek aan door middel van een deppende beweging met de zachte kant van een schuursponsje. Toen dit droog was zette ik met het palletmes een paar streken met karmijnrood op het doek. Voor de structuren in het doek maakte ik een mengsel van karmijnrood, zwart en metselzand. Hiervan bracht ik dikke streken aan met het paletmes. Nu moest het een tijdje drogen om weer verder te kunnen werken aan de achtergrond. Ik maakte het blauw hier en daar wat lichter zodat het op een lucht met wolken begon te lijken. Toch nog een beetje landschap? Na een hele middag werken nam ik het werk mee naar huis en zette het in de woonkamer neer zodat ik er iedere avond naar kon kijken en bedenken hoe ik het wilde afmaken. Ik veranderde nog wat kleine details en uiteindelijk besloot ik dat het ‘klaar’ was, de handtekening kon erop. De vormen die ik met het paletmes had neergezet deden me denken aan garnalen en zo kreeg het doek ook een titel.

Shrimps Acryl op doek 50 x 70 cm 2008


Embrace

– oktober 2008

Enthousiast geworden door de workshop bij Anne Leegstra ging ik met de opgedane vaardigheden thuis aan de slag. Het idee om landschappen te maken had ik inmiddels laten varen, het vrij werken met kleuren en vormen gaf me zo enorm veel voldoening dat ik me nogmaals aanmeldde bij Anne voor een workshop. Zijn boodschap aan de cursisten: niet het schilderij zelf, maar het plezier in het schilderen zelf is het doel. Deze keer koos ik voor een paarse achtergrond en mengde hiervoor blauw met rood. Het idee was dat ik een schilderij zou maken dat eventueel in de woonkamer zou passen. En al gauw kreeg het plezier in het schilderen me te pakken. Ik ging nu iets doelgerichter te werk; voordat ik de vormen met het paletmes neerzette tekende ik die vormen eerst met een krijtje. Voor de vormen koos ik turkooisblauw, karmijnrood en phtaloblauw. Ik wilde ook wat bladgoud erin verwerken en Anne legde me uit hoe ik dit moest aanbrengen. Een paar accentstrepen zette ik door de vormen heen met de dunne kant van het paletmes. Tegen het einde van de dag had ik een mooi schilderij maar het was nog niet af. De achtergrond moest nog uitgewerkt worden. Het kostte nog een aantal vrije uren in het weekend voordat het helemaal naar mijn zin was en er een handtekening onder gezet kon worden. Een titel was deze keer niet snel bedacht. Uiteindelijk zag ik er een arm in en een soort omhelzing, een ‘embrace’. Uiteindelijk heeft het werk nooit de huiskamer gehaald, de kleuren pasten toch niet zo goed bij het interieur.

Embrace Acryl op doek 50 x 70 cm 2008


5

Flying

– november 2008

Een van mijn favoriete nummers van de band Anathema is Flying. Ik draaide het terwijl ik de achtergrond van dit schilderij opzette met een oranje-achtige kleur. Al snel bleek deze kleur niet te passen bij de vormen en de kleuren die ik er later opzette. Ik werkte er overheen met blauw, rood, roze en wit. De oorspronkelijke kleur is nog te zien boven en links van de bovenste vliegende vorm. De vormen hebben iets dreigends, het zijn vogels noch vleermuizen, een soort buitenaardse ufo-achtige vogels. De lichtblauwe ‘franjes’ hebben iets metaalachtigs doordat ik door het blauw zilver heb gemengd. Bij de onderste ‘vogel’ druppelt een rode vloeistof van deze blauwe vlag naar beneden wat doet denken aan bloed. Voor mijn gevoel had ik de sfeer van het nummer Flying hiermee aardig neergezet. “ … and it feels like I’m flying above you dream that I’m dying to find the truth seems like your trying to bring me down back down to earth, back dow to earth … “

6

Flying Acryl op doek 60 x 80 cm 2008


Storm

– januari 2009

Dit schilderij maakte ik thuis op een doek van 60 x 80 cm. Opnieuw liet ik me inspireren door een nummer van Anathema. Het nummer heet ‘Temporary Peace’ (Anathema) en eindigt met de geluiden van een rustig kabbelende branding aan de kust. Ik had deze keer wel degelijk een soort landschap in gedachten toen ik met napelsgeel een achtergrond creëerde en in het middelste gedeelte een structuur maakte die de overgang moest zijn tussen de zee en het strand. Maar het was allemaal veel te tam naar mijn zin en gaandeweg, nadat ik op de voorgrond een soort woeste golven had gemaakt en de achtergrond op een dreigende onweerslucht begon te lijken, had het geheel niets meer van ‘temporary peace’ weg. Het schilderij, wat een rustig landschapje had moeten worden, was veranderd in een expressieve woeste storm. Blijkbaar had een stukje tekst uit het nummer de overhand gekregen; “ … but there’s a storm closing in voices crying on the wind the serenade is growing colder breaks my soul that tries to sing …“

7

Storm Acryl op doek 60 x 80 cm 2009


Butterflight

– februari 2009

De achtergrond is opgezet in ultramarijnblauw, de kleur oranje ligt op de kleurencirkel recht tegenover blauw. Dit noemen we complementaire kleuren, ofwel kleuren die elkaar versterken. Dat is in dit schilderij goed te zien. De oranje, schijnbaar vliegende vormen deden me al heel snel aan vlinders denken. Om nog meer beweging in het schilderij te krijgen zette ik met oranje nog een paar penseelstreken in de blauwe achtergrond. De achtergrond bewerkte ik zodanig dat het meer en meer op de lucht begon te lijken. Een collega zag het schilderij bij mij thuis toen het nog niet klaar was en was meteen weg van de kleurencombinatie. Ondanks dat het nog niet af was kocht hij het schilderij. Nadat ik het voltooid had verhuisde het naar ons kantoor aan de Dorpsstraat in Aalsmeer. Het is dus niet te koop. De titel is een verbastering van het Engelse woord voor vlinder, butterfly.

8

Butterflight Acryl op doek 60 x 80 cm 2009


Elbow-room

– maart 2009

Soms maak je het jezelf heel moeilijk door een verkeerde achtergrondkleur te kiezen. Bij dit schilderij had ik een soort groenblauwe kleur gekozen, die ik achteraf weer helemaal weg moest werken. Een enorme klus omdat je om de vormen, die er later op gezet zijn, heen moet werken. De vormen waren voor een deel oranje en het idee was dat groen en oranje elkaar versterken. Het groen was veel te donker en te somber en ik werkte het weg met een kleur die bijna wit was, met een vleugje blauw erdoor. Nu begonnen de vormen los te komen van de achtergrond en ontstond er beweging in het schilderij. Die beweging beviel me wel maar het was me nog te weinig en dus experimenteerde ik door met een grove natuurspons stippen in het schilderij te zetten. Diepte kwam erin door de zijkanten in donkerblauw over te laten vloeien. Toen ik eindelijk tevreden was met het resultaat moest ik nog bepalen of het nu horizontaal of verticaal geplaatst moest worden. Het werd deze keer een verticaal schilderij en de naam Elbow-room, bewegingsvrijheid, heb ik gekozen omdat de vormen vrij om elkaar heen lijken te bewegen.

9

Elbow-room Acryl op doek 60 x 80 cm 2009


Pink Fish

– april 2009

Na al die blauwe achtergronden wilde ik eens iets heel anders uitproberen. Hoewel de kleur roze niet mijn favoriete kleur is werd het toch de achtergrondkleur van dit schilderij. De eerste vormen werden geplaatst in turkooisblauw, een mooie combinatie. Om het geheel wat meer kracht te geven maakte ik nog meer vormen met een mengsel van zwart en ultramarijnblauw. Deze kleur gebruikte ik ook om accenten aan te brengen in de turkooisblauwe vormen. In plaats van bladgoud gebruikte ik deze keer zilverkleurige snippers die ik aanbracht op de donkere vormen. Een lichtere versie van deze donkere kleur, een soort grijsblauw, bracht ik aan in de hoeken van het schilderij en ik liet dit via de donkere tint weer overlopen naar karmijnrood. Hiermee kwam er diepte in het schilderij. In de middenpartij experimenteerde ik met glasparels om wat structuur te krijgen. Ze waren niet goed te zien en dus accentueerde ik de parels met de donkere kleur. Ik maakte het onderste uiteinde van de turkooisblauwe vorm wat langer met een soort zilvergrijskleurig blauw, het begon op een vissenstaart te lijken. Ik miste nog wat schwung in het geheel en creëerde met wit en lichtblauwgrijs een paar doorzichtige vormen waardoor er wat meer beweging in het doek kwam. De naam was snel bedacht. Een roze achtergrond met een vissenvorm erop, Pink Fish. Met een knipoog naar Pink Floyd, een andere favoriete band.

10

Pink Fish Acryl op doek 80 x 60 cm 2009


Flying Monkey

– november 2009

Een doek dat binnen no-time opgezet was. Achtergrond napelsgeel. Een mooie donkerpaars gemengd en dit met het paletmes in ruwe streken opgebracht. Als extra kleuraccent gebruik ik karmijnrood, ook dit breng ik aan met het paletmes. Ach, laat ik eens gek doen, ik meng ook nog wat zinkwit door het paars heen en besluit met een paar witte strepen. Hier en daar strooi ik wat glasparels erdoor, eens kijken wat dat voor effect geeft. Als het eenmaal droog is ga ik verder aan de afwerking. Bladgoud, ja leuk! Terwijl ik hier en daar stukjes bladgoud plak ontstaat in het midden opeens een gezicht, het lijkt op een chimpansee. Hiermee heeft het doek zijn titel gekregen. Ik zet hier en daar wat accenten met cadmiumoranje en kleur ook de achtergrond in het midden hiermee in. Dan weet ik het even niet meer. De zomer breekt aan, een prachtige zomer met veel warme avonden, barbequen, terrasje pakken, enzovoort. De vliegende aap staat onafgemaakt in mijn atelier. Ik moet er nog wat mee maar weet niet wat. De achtergrond is te ‘plat’, hoe ga ik dat oplossen? Pas een maand of drie later, het is inmiddels herfst, pak ik het weer op. Nog een kleur erbij? Ik meng een soort turkooisgroen en breng hiervan wat aan over het napelsgeel. Nee, dat is niks, gauw weer weggehaald met water en spons. Ik meng een kleur die wat beter bij het schilderij past, een soort violetachtige leverkleur en breng dit aan op een deel in het midden. Het is veel te dekkend, ik pak een vochtig sponsje en maak het transparant. Dat is beter. Nu begint het wat te worden, aan de randen van het karmijnrood breng ik cadmiumrood aan, dan gaat het wat meer leven. De linkerbovenhoek maak ik wit en laat dit overvloeien naar napelsgeel. Ziezo, nu maar eens afstand nemen. Als ook Martijn roept dat ik er nu toch echt niets meer aan moet doen kan het doek ondertekend worden. De Flying Monkey is eindelijk klaar.

Flying Monkey Acryl op doek 60 x 80 cm 2009


11

No Title

– juli 2010

Zo af en toe gebeuren er dingen in je leven die alles op zijn kop zetten. Het jaar 2010 was nauwelijks een week oud toen mijn vader, een kerngezonde man van 80 jaar, door een bizar ongeluk in één klap uit ons midden werd gerukt. Op zo’n moment verdwijnt het dagelijkse ritme volledig naar de achtergrond, nietig en onbelangrijk. Terwijl het jachtige leven om je heen gewoon doorgaat is in je eigen familie alles tot stilstand gekomen. Met je broers, zus en moeder praten, huilen en lachen om wie je vader was en vooral, waarom dit in vredesnaam kon gebeuren. Een vraag die altijd onbeantwoord zal blijven. Na een paar dagen, als alles achter de rug is, pak je de draad van je leven weer op. Alles lijkt onveranderd maar toch zal het nooit meer hetzelfde zijn. Het is alsof de raderen in het tandwiel van het leven door de klap een fractie ten opzichte van elkaar versprongen zijn. Inspiratie om te schilderen, helemaal weg. Je gaat naar je werk en hebt er een taak bij gekregen. Of beter gezegd, een zorg, want je moeder zit plotseling alleen in dat huis waar je bent opgegroeid en uiteraard doe je je uiterste best om haar zoveel mogelijk op te vangen en te steunen. Maandenlang kwast noch verf aangeraakt.

12

In ontwikkeling Acryl op doek 70 x 60 cm 2010


Monsterflight

– augustus 2010

En toch kwam ook dat weer op gang. Tijdens een bezoekje, samen met mijn moeder, aan de galerie van Anne en Lidy in Amstelveen besloot ik mij spontaan aan te melden voor de eerstvolgende workshop begin juli. Een productief dagje. Het was inmiddels mijn derde keer waardoor ik weinig uitleg meer nodig had en het oefenwerk tijdens de ochtend kwam dan ook rap en voortvarend tot stand. Het enige wat ik er thuis nog aan toegevoegd heb is de handtekening. Een toepasselijke titel kon ik er niet bij bedenken, dus bleef het doek naamloos. Bij het ‘echte’ schilderij besloot ik, aangemoedigd door Anne, voor een andere aanpak dan gebruikelijk te kiezen. In plaats van te beginnen met de achtergrond ging ik gelijk met het paletmes aan de slag om de hoofdlijnen in het schilderij neer te zetten. Een keuze waarbij ik het mezelf erg lastig heb gemaakt, zo bleek al snel. Het was een heel geploeter om de akelig witte achtergrond alsnog ingevuld te krijgen. Aan het einde van de dag was ik dan ook helemaal niet tevreden met het resultaat. Thuis heb ik er vele uren aan gewerkt om het schilderij naar een resultaat te brengen waarover ik tevreden was en waar ik mijn handtekening onder wilde zetten. Zoals gebruikelijk had ik weer eens een monsterlijk gedrocht neergezet, dat leek te zweven in de lucht. Monsterflight.

13

Monsterflight Acryl op doek 60 x 80 cm 2010


Sky-Diver

– oktober 2010

14

Tot dan toe had ik uitsluitend gewerkt op katoenen doeken, ik besluit het nu eens te proberen op linnen. Dit doek is 50 x 70 cm en ik begin met een zachtblauwe achtergrond waar ik wat lichte en donkere nuances in aanbreng waardoor het op een lucht begint te lijken. In deze fase besluit ik pas welke kleur me aanstaat om met het paletmes aan te brengen. Ik kies naftolrood (een heldere rood, zeg maar Ferrarirood) en ultramarijnblauw en zet hier de eerste streken mee op het doek. Daarna meng ik deze twee kleuren tot een soort donkerrood met zand er doorheen, hiermee krijgt het schilderij wat structuren. Als dit alles goed opgedroogd is zet ik met de dunne kant van het mes wat strepen waardoor het wat meer schwung krijgt. Om de vormen heen maak ik met napelsgeel de achtergrond wat lichter waardoor de vormen wat meer naar voren komen en er diepte in het schilderij komt. Ik vind de kleurencombinatie nog wat te tam en breng wat nuances aan met heldergroen. Niet teveel, anders wordt het te kermisachtig. Het rood is nog wat te vlak, ik maak het aan de zijkanten wat donkerder waardoor ook hier wat meer diepte ontstaat. De lichtblauwe kleur van de achtergrond laat ik terugkomen in de blauwe vlakken en in het midden. Met een waaierpenseel nog wat donkere strepen in de achtergrond om beweging te simuleren en dan besluit ik er verder niets meer aan te doen. Het werken op linnen bevalt me erg goed, je kunt hierop wat fijner en preciezer werken als op katoen. Wat de vormen zouden kunnen voorstellen zie ik niet zo één twee drie, al lijken ze te duikelen door de lucht. Vandaar de titel.

Sky Diver Acryl op doek 50 x 70 cm 2010


Winking Flyer

– juli 2011

In dit doek experimenteer ik opnieuw met de complementaire kleuren blauw en oranje, tegen een zacht blauwgroene achtergrond. De vormen die ik aanbreng met oranje en ultramarijnblauw zijn meteen al erg krachtig. Ik zie in de middelste oranje vorm al snel een soort gezicht met een knipoog wat ik verder uitwerk door rond de ‘ogen’ nog wat ultramarijnblauw aan te brengen. In de blauwe en de rechter oranje vorm zie ik een soort van armen. De rechtse blauwe ‘arm’ bevalt me nog niet helemaal, ik werk het uiteinde weg door de zachtgroenige kleur erover aan te brengen zodat dit deel wegvalt in de achtergrond en alleen de structuur ervan zichtbaar blijft. Ook een oranje vorm aangebracht met zand als structuur werk ik op dezelfde wijze weg in de achtergrond, hierdoor komt er wat meer rust in het doek en komt het gezicht wat meer naar voren. Met een bijna witte lichtblauw breng ik overdwars wat slankere vormen aan en accentueer deze met het oranje en ultramarijnblauw. Dezelfde bijna witte kleur gebruik ik om de achtergrond hier en daar wat lichter te maken waardoor bepaalde delen beter afsteken tegen de achtergrond. Als de achtergrond rustig genoeg is breng ik nog wat blauwe strepen aan waardoor er wat beweging in het geheel komt. Hoewel het gezicht ook iets van een pierrot heeft met een puntmuts, hou ik het op een vlieger met een knipoog en dat wordt dan ook de titel van het doek.

15

Winking Flyer Acryl op doek 60 x 80 cm 2010


Dragon Fight

– september 2011

Het ontbreekt me steeds weer aan tijd om het schilderen op te pakken, dit is de reden dat ik me nogmaals meld bij Anne voor een workshop. Het oefenwerk in de ochtend wordt een rommelig geheel maar is blijkbaar wel een goede voorbereiding op het schilderij wat in de middag onder mijn handen ontstaat. Ik zet de achtergrond op in een knallende phtaloblauw waarin ik links van het midden een donkerblauwe zone aanbreng die overgaat in de blauwe achtergrondkleur, en naar de hoek toe maak ik de achtergrond met groen en napelsgeel wat lichter. Naftolrood is een favoriete kleur geworden, trefzeker zet ik over het blauw met het paletmes een paar vormen neer. Door het rood meng ik wat donkerblauw en zwart en hiermee ontstaat een vorm waarin de kleuren rood, blauw en zwart op fraaie wijze naast elkaar, en op sommige plekken in elkaar overvloeien. De dunne kant van het paletmes gebruik ik weer om wat accentuerende strepen in donkerblauw over de vormen aan te brengen. Van een paar gemorste klodders napelsgeel moet ik nog bedenken wat ik ermee aan moet, voorlopig laat ik het maar zo. Tijd om even afstand te nemen en de boel te laten drogen. Voor me ligt een schilderij wat al zo krachtig is dat ik even niet weet wat ik er verder nog aan kan toevoegen.

16

In ontwikkeling Acryl op doek 70 x 50 cm 2011


Ik heb de hulp van Anne nodig om weer verder te kunnen. Structuur, dat is wat er nog aan ontbreekt. Ik maak een bijna zwart mengsel met zand en breng dit om de vormen heen aan. Ook plak ik wat bladgoud naast de vleugelachtige rode vormen en omlijst dit met dunne gouden gebogen lijnen die rechtstreeks vanuit een tube op het doek worden getekend. De structuur die om de vormen heen zijn aangebracht hebben nog niet echt een duidelijke vorm, en met behulp van Anne lukt dit door de kleur groen (uit de hoek in de achtergrond) eromheen aan te brengen en dit af te bakenen als een soort halve cirkel over de hele lengte van het schilderij, om de vormen heen. De gemorste klodders napelsgeel gaan deel uitmaken van het geheel door er wat naftolrood aan toe te voegen. Aan het einde van de dag ga ik met een voldaan gevoel naar huis met een zo goed als voltooid schilderij. Thuis werk ik de groene halve cirkel nog wat lichter uit en plaats mijn handtekening eronder. De middelste vorm lijkt op een draak die met zijn kop naar beneden de onderste vorm aanvalt. Het bladgoud onder de bovenste vleugel lijkt op een straaljager die er tussendoor dendert. Een gevecht in de ruimte, Dragon fight.

17

Dragon Fight Acryl op doek 70 x 50 cm 2011


Priorities of Life

– november 2013

Bij de aanvang van het jaar 2012 ben ik druk met het opknappen van de woonkamer. In plaats van acrylverf gaan er nu de nodige liters muurverf door mijn handen. Geen tijd om te schilderen. De hele klus neemt veel meer tijd in beslag dan ik verwacht. In februari, de renovatie van de woonkamer is bijna klaar, moet ik afscheid nemen van mijn trouwe, rooie Maine Coon kater Sam, bijna 12 jaar werd hij. De wet van Murphy blijft ons dit jaar achtervolgen. Het begint met een verstopping in het toilet wat zijn oorzaak vindt in een kapotte riolering in de voortuin. Er komt een graafmachine aan te pas die meteen de hele overwoekerde rietplantage in de voortuin verwijdert. De tuin kan opnieuw ingericht worden, nieuwe vijver, nieuwe beplanting. Daarnaast blijken de droger en wasmachine, na ruim 20 jaar trouwe dienst, vervangen te moeten worden. De brommer van Martijn is in augustus aan de beurt, na 20000 km’s moet ook die vervangen worden. Martijn’s vader overlijdt in augustus, een trieste gebeurtenis die ons ruim een jaar later nog achtervolgt. In oktober staat ons nog een verrassing te wachten. De CV-ketel geeft de zoveelste storing en moet na 15 jaar vervangen worden. Dat kan er ook nog wel bij. En al die tijd staan twee nog niet voltooide schilderijen onaangeraakt te verstoffen in het atelier. Pas in november 2013, als er eindelijk weer wat rust komt, sla ik weer aan het schilderen, nadat het schrijven over mijn hobby me de nodige inspiratie brengt.

18

Eén van de twee onvoltooide werken komt als eerste aan de beurt. Het kwam ruim twee jaar geleden vrij rap tot stand. Voor de structuren gebruikte een medium wat ik nieuw had aangeschaft, een soort dikke substantie met korrels erdoor. Grote, dikke lagen bracht ik aan en werkte ik dunner bij tot aan de onderkant van het doek. De achtergrond was paars, ik combineerde dit met oranje en turkooisgroen. Van de twee donkere, zwevende vormen in het midden gaat een soort dreigende werking uit. Erboven gebruik ik bladgoud wat ik omlijst met goudkleurige verf rechtstreeks uit een tube. Daarachter ontstaat in turkooisgroen een soort ‘zonsopgang’. Daarna weet ik niet hoe verder te gaan en zo blijft dit werk dus ruim twee jaar lang onaangeraakt. Tot een sombere zaterdagmiddag begin november 2013. Als eerste werk ik de ‘zonsopgang’ verder uit en kleur de vlakken rond het bladgoud verder in. Dit heeft weer als gevolg dat ik andere delen van het schilderij hierop moet aanpassen. Detail na detail, laag voor laag, werk ik een paar uur ongestoord verder. Zoals gebruikelijk zet ik het schilderij in de woonkamer om er in de avonduren, samen met Martijn, naar te kijken. Ook maak ik er een foto van die we, onder het genot van een biertje in de kroeg, her en der laten zien. Hierdoor komen we tot de ontdekking dat het doek veel expressiever wordt door hem te kantelen en verticaal te plaatsen. Er ontstaat nu een soort hoofd met een profiel van een gezicht. De diagonaal geplaatste strepen doorklieven het hoofd als zijn het een soort van ‘hoofdbrekens’. Speerpunten van het leven, is een omschrijving die spontaan bij Martijn opkomt. Dit blijkt moeilijk te vertalen naar het Engels. In de week hierna volgen nog een tweetal sessies om de laatste details bij te werken voordat de handtekening eronder gezet kan worden.


19

Priorities of Life Acryl op doek 80 x 60 cm 2013 Yvonne Art - Abstracte periode - 2008 t/m 2013

Yvonne Art

– november 2013

20

In 2008 kreeg ik van een relatie een aantal schilderdoeken kado. Dit leidde tot de overstap naar acrylverf. Om een beetje bekend te raken met de techniek volgde ik een aantal workshops bij de kunstenaar Anne Leegstra in Amstelveen. ‘Niet het maken van een schilderij, maar het plezier in het schilderen zelf’, dat is wat hij uitstekend wist over te brengen. Het ritueel van het opstarten, een leeg doek. Zomaar een kleur mengen vanuit je gevoel, deze kleur met een paar licht/donker nuances aanbrengen op het gehele doek waardoor geen wit meer te zien is. Ziezo, dat is fase 1, drogen maar. Al kijkend naar doek en basiskleur, soms geinspireerd door een favoriet stuk muziek, wordt bepaald welke kleuren vervolgens aangebracht worden. Dit gebeurt met een paletmes. Als een mes door de boter, een flinke klodder verf aan het mes en met losse streken worden vormen aangebracht op het doek. Deze fase is puur intuitief, het ontstaat onder je handen. Soms met maar 1 kleur, soms met gebruik van meerdere kleuren, soms wordt zand gemengd door de verf waardoor structuur ontstaat. De dikke lagen verf die zijn aangebracht hebben een lange droogtijd nodig. Nu de hoofdvormen zijn aangebracht wordt verder gewerkt aan details en afwerking. Naarmate het schilderij vordert, wordt het steeds meer een stukje van mezelf. Na ieder stukje afwerking weer afstand nemen. Het doek krijgt een plek in de huiskamer waardoor het iedere avond kritisch bekeken kan worden. Daardoor ontstaan weer nieuwe ideeen voor afwerking en beoogd resultaat. Soms blijkt de gekozen achtergrondkleur niet geschikt. Dat betekent veel werk om de kleur te overschilderen met een andere, meer bij het schilderij passende kleur. Met name in de details een enorm priegelwerk… Als het resultaat dan uiteindelijk naar mijn zin is is het tijd om de handtekening er onder te zetten. Een passende lijst eromheen en voila, het is een schilderij.

Yvonne Kaptijn Kunstenaar Uithoorn 2011


ACRYL - POTLOODTEKENING - LINOLEUMSNEDE - HOUTSKOOL AQUAREL - SCHILDERIJEN

Recommend Documents