a

:0:

.OV

'.©>!

■.OV

©<

o;

AOt,

'.OZ*

TOET^ANKH^AMBN SPREEKT.... ? T3BKST: X W. OÏJKSTRA JR.

MO^ffiK: K, C. OE-JONOB | o

J

1

i'

r"' i 'f i

r 9-1

;

PP"-

/i^m/

É

S ƒ E

^J)^r-_ .414^. 4^/... 4^nc iU^. E

^^

^^4

r mm n

f

P ^^

-)j^

i n ? ff f ^ ^fTf ir fff ;

^

fe

f^

S

7=

§

1

^

-o-

5^

nr p j

p^P ty. tepm/.MM J}&...4mw JM AM/ Micok

y&i&.kcd/.

-

■

. wV-' ■

1-

2.

Mensch wat zoek je In mijn hoekje Van dit Koningsgravendal Oudheidkenners, Heiligschenners, Komen op in groot getal. Groot' ontdekkers Onrustwekkers, Scheidt toch uit met dat gezeur Had de aarde Minder waarde Toen gij stond voor dichte deur.

3.

Kunt ge 't doogen Egyptologen Dat mijn graf geschonden wordt Niets is heilig Geen lijk veilig Door Uw snood' ontdekkingssport.

5.

Was ik verbrand, Had dan mijn land Die graven ooit van noode Dan was mijn ras. •Vergaan tot asch, Uw werk was niet zoo snoode

4.

Moet zoo wezen Bij den vleaze, Hebt ge m'immers niet gekend Bij mijn natie Was crematie Ten eenenmale onbekend.

6.

Arme stakker 'k Word niet wakker 't Geeft niets of ik mij ook 'weer Doch k bezweer 't De tijd die leert 't Pharao's wraak daalt op U neer.



^0>^^:©

W.B. Theater. Rotterdam ' W^ Q^BIlL Da koning der komieken.Harold Lloyd KARELTJE IN ..PAS OP, VAL. N'IET" Veraer een mtsluuena komisch DrogramtTiü, U lacht. looals 11 non dooit gelachen hebt.

^W' CINEMA *DE MUNT

WEEKBLAD

(k

'erschlint Wekelijks '

■-.:_

^o;-

KALVERSTRAAT

*:

ClPSNIE.30i.

' J/oIlar/djcfiefäffi dü/a

1»S

(Q i/zema e^JäecUet

... AMSTERDAM

STEEDS DE EERSTE IN HET BRENGEN VAN HET LAATSTE

Prils per kwartaal f 1.7S . Postcheaiiw rMaaaflMO,

Op de laatste pagina een aardig Cabaretiieoye Tekst; Olrk de Soer TAusiek; Herman Stenz ^aler 21-22, .ßeiden Thealer-cedee'.le stoet onder redaclie van Pier Weherbaan

HERINNERINGEN AAN

MARIE VAN EIJSDEN-VINK l

Wanneer iemand van ons gaat scheiden, wekt dit altijd herinneringen op aan vroeger dagen. Nu het oogenblik aanstaande is, dat mevrouw Van Eijsden-Vink heengaat, is dit in niet geringe mate het geval Reeds eerder hebben we op dit heengaan de aandacht

gevestigd en waar we deze ras-artiste niet meer in nieuwe creaties in beeld zullen kunnen brengen, daar geven we nog eens een paar van haar vroegere scheppingen, namelijk in ,,Rosa Bernd (boven) en in „De sterkste Band" (beneden).

ƒ / t fl n

Van de artisten van de Fox is Tom Mix ongetwijfeld de meest populaire. Hij heeft ook in ons land, evenals in 't buitenland een enormen aanhang onder de dames. Inderdaad, elk Nederlander zou jaloersch worden, wanneer hij eens wist, hoevele verzoeken van dames, jongere en oudere, ons bereiken om dezen 'adonis in kolommen in beeld te brengen. We beloven spoedig eens weer aan dit verzoek te zullen voldoen. Die bewonderaarsters en ook de bewonderaars kunnen thans hun hart ophalen aan een nieuwe film van den geliefden cowboy, die tot titel heeft „Tom Mix als commandant" en waarin de altijd in trek blijvende Wild-West-sensatie volop te genieten wordt gegeven en waarin men tegelijk tooneeltjes vol humor te genieten krijgt. Onze tooneelgezelschappen zijn langzamerhand bezig te manifesteeren, dat dit seizoen zijn einde nadert. Een einde, dat door de ingetreden' zomertijd nog eerder komt, dan onder normale omstandigheden. Lange dagen wekken niet op tot schouwburgbezoek en de ^eizoenslapte begint allicht een paar weken vroeger. Van premières kan geen sprake meer zijn noodig is juist een zorgvuldige keuze uit de stukken, die de best-bezette zalen kunnen geven. . . De gedachten gaan op 't oogenblik reeds uit naar het volgend seizoen. Over weinig weken eindigen reeds de negen-maandsche contracten en wat zal er met September gebeuren? De strijd van den Amsterdamschen schouwburg is beslist en thans is die om den kunsttempel in het Haagsche Voorhout aangevangen. Men achtte deze vrijwel zeker in bezit van Cor van der Lugt, maar nu komen er tijdingen,, dat ook dr. Royaards in aanmerking komt. In verband met de concentratie-plannen wordt naar voren gebracht, dat Cor van der Lugt reeds een onderdak heeft in den Rotterdamschen Grooten Schouwburg. Of het Hofstad Tooneel, dat een zoo speciaal voor de residentie geschikt gezelschap is, het veld zal moeten ruimen, is nog de vraag. Intusschen is dr. Royaards wel begonnen met de vorming van de Koninklijke Vereemging „Het Nederlandsch Tooneel" voor het volgend jaar en daarvoor zijn naar ons gemeld werd o.a. Anna Sablairolle, Magda Jansens, Oscar Tourniaire reeds geëngageerd. Aan den naderenden zomer worden we ook herinnerd door de mededeeling dat Verkade zich gereed maakt om met de Haghespelers naar Valkenburg te gaan om er openlucht voorstellingen te geven, 't Duurt nog wel een paar maandjes, maar 'tis een zekere voorbode van den zomer! En wanneer straks die zomermaanden voorbij zijn, dan ip 't te hopen, dat voor onze tooneelgezelschappen een betere tijd mag aanbreken. Ze hebben heel moeilijke jaren achter den rug en ze verdienen, dat er nu eens een eind aan mag komen aan de malaise; die deze menschen,' er op uit om anderen vreugde te brengen in welken vorm dan ook, .haast sterker moet drukken dan alle anderen.

HEDEN EN TOEKOMST op het Filmscherm en de Planken De Nederlandsche filmidustrie is weer bezig baan s breken. Moeilijk is dit, iterst moeilijk zelfs, maar >ch zijn er steeds mannen iet genoeg idealisme om te ogen ook ons kleine landje een laats te verschaffen. Vroeger as 't wijlen de heer Binger, die ard, heel hard gewerkt heeft, doch Ie 't helaas niet mocht beleven dat Btere tijden gunstiger perspectieven oden. Hij zag misschien met z'n artistenloed ook te weinig de werkelijkheid, wat etn menige desillusie moest bezorgen. Maar a hem zijn toch anderen gekomen, die 't ebben aangedurfd de filmfabricage ter hand ï nemen. Mannen, nuchterder van aard, die i de eerste plaats op cijfers gingen letten en aarna pas handelden. Zoo is 't gekomen, dat nze nationale filmindustrie niet geheel ten ronde is gegaan. De Haarlemsche ateliers ivoren nu het tweede filmwerk van de nieuwe nderneming af en in de hoofdstad trekt Amsterdam bij Nacht", waarvan Theo Frenel Sr. — die Berlijn weer verlaten heeft om p eigen bodem aan het werk te gaan — de sgie heeft. Een groote schare Nederlandsche »neelspeelsters en -spelers treedt hierin op n 't verhoogt in niet geringe mate de aan•ekkingskracbt. .Zij, die de Nederlandsche filmindustrie een oed hart toedragen en met welgevallen denken sn goede werken, die hier zijn gemaakt — 1 is de waardeering ook te gering geweest, mdat de Hollander het buitenlandsche steeds e voorkeur geeft boven „eigen" — zullen zeer sker met genoegen vernemen, dat een artiste, ie in films naam maakte, zich weer aan de wart-witte kunst zal wijden. We bedoelen unie Bos. Elders in dit nummer geven we ierover nog eenige meerdere bijzonderheden. Een boeiend filmwerk van den laatsten tijd ; „Studentenliefde", dat op onderhoudende ijae een beeld geeft van oogenblikken in het iven van een student, 't Is een bijzonder oed gespeelde film, die niet alleen door vlotte sgie opvalt, maar bovenal door de treffend liste afbeelding der karakters. De hoofdertolkster is Mildred Harris, de gewezen echtenoote van Charlie Chaplin —■ die niet, zooals m der medewerkers van ons blad voor een aar weken schreef, later gehuwd is met iarold Lloyd, want ze heeft 't tot nu toe er een tweeden keer op durven wagen; Harold .loyd is getrouwd met Mildred Davis en met ie Mildreds is de bewuste medewerker verloedelijk in de war geraakt. — De inhoud an dit Amerikaansche filmspel. wordt ook p echt-Amerikaansche wijze behandeld. Er wordt zorg voor gedragen, dat er msatie in het drama komt en liefst niet zoo vinig ook. Het eind is altijd goed, maar len weet steeds de spanning ten top te oeren, waarbij meestal het leven van 5n der hoofdpersonen de inzet van en strijd is, zooals ook hier plaats eeft. De HAF-film te Den Haag peft deze film naar ons land gebracht. *> CJuvit

'i^^^é

ONDER DEN ROOK VAN

AMSTERDAM

GEWOONLIJK denkt ieder, wanneer hij van filmen hoort spreken, dadelijk aan Los Angelos, Berlijn of Parijs. Toch, al is het dan op veel kleinere schaal, is filmland, zooals de titel reeds vermeldde, ook dichterbij te vinden. Aan het oude Spaarne, dicht bij de halte van de electrische tram. heeft de Hollandsche Fimfabriek „The Dutch-Film-Company' haar fabriek en werkplaatsen gevestigd. Waar er zoovele artikelen gewijd worden — en niet ten onrechte — aan het grootbedrijf in de genoemde steden, meenden wij dat het toch ook billijk is even de aandacht te vragen voor ons eigen industrie. Meer nog de vele vragen die ons in dit opzicht worden gedaan, noodzaken ons ook eens te vertellen, dat ons land nog wel iets presteert. De fabriek dan, die vroeger onder directie stond van den heer Binger (een welbekend man in de filmwereld, die o.a. „de Zwarte Tulp" heeft verfilmd) is thans in andere handen overgegaan. Een energiek koopman staat aan het hoofd. Hij wordt bijgestaan door Theo Frenkel als technisch leider, terwijl ook het overige personeel geheel uit landgenooten bestaat De fabriek is van buiten gezien, van bescheiden omvang. Men zou niet zeggen, dat binnen deze muren zooveel tragischen komisch gebeuren in beeld kon worden gebracht. Er zou over het technische deel heel wat te vertellen zijn, maar onze lezer zal er de voorkeur aan geven, dat we hem binnenleiden in het atelier, waar het scenario wordt opgenomen en waar op het oogenblik van onze komst de laatste hand werd gelegd aan de Hollandsche film „Amsterdam bij Nacht", die thans de Amsterdammers in groote getale tot zich trekt. We drukken even de hand van den regisseur, den heer Frenkel. Meer tijd heeft hij nie;t voor ons, want hij is druk bezig. Hot loont de moeite van onzen tocht rijkelijk onzen Theo, met zijn moov en grijzen haardos en zijn onafscheidelijke sigaret tusschen de lippen, aan het werk te zien. Een groot boek, waarin de scenes van het scenario elkaar bij tientallen opvolgen, ligt voor hem. Met blik, gebaar en stem regeert hij de sterk gemaquilleerde figuren in de zaal. Terwijl hij alles moet beheerschen: de regeling van het licht, de opstelling van de groepen de werkzaamheid van den operateur, die de film opneemt, speelt hij elke rol voor. Hij beeldt zoowel de liefdesscènes uit als de wraakneming, hij is de valschaard en de goedmoedige, de schurk en de brave. De plaats van de scene is een kroeg op de Zeedijk. In de hoek van het vertrek staat het otgel. Het bekende merk van Warnies; In den

hoek daartegenover is het buffet. De scherpe kop van Coen Hissink komt achter de karaffen jenever en de fiesschen rood voor de , meide" uitloeren. Sierlijke papieren slingers van groene en roode kettingen, die afhangen van de zoldering geven het bekende Zeedijksche cachet. Om de wrakke tafels zitten matrozen en kolonialen met hun liefjes. Langs hen heen dansen de figuranten op de brallende toonen van 't orgel. Willem van der Veer zit op den voorgrond aan een tafeltje. Een reuzenkerel is het in zijn matrozenpak. Dicht bij hem, aan een andere tafel, zit de souteneur uit het stuk, jean Janszen, met een „chique" dame. i

Nu begint het „Repetitie I" schreeuwt Frenkel. „Zonder muziek en zonder licht 1" „Dat doe je nou zoo," zegt Theo, ,,je pakt hem,bij zijn bladdy boddie maar goed stevig hoorl 't Is geen lolletje, je hoeft zijn mooie pakkie niet te ontzien I" „Je pakt hem dus bij z'n boddy en Je gooit hem zoo over de tafel. Kijk zoo .. .." Voordat Jean Janszens goed weet, wat er met hem gebeurt, ligt hij met de bedoelde boddy. over het aangewezen meubelstuk. „Nou vooruit, laat zienl" Voor Willem is zoo iets een kleinigheid. Hij heeft Jean dan ook al over z'n schouder, als Theo plotseling, als een razende begint te schreeuwen: Stóóöóp111 Hij staat in een wip midden tusschen de. figuranten. „Wat denken jelui, dat we hier voor ons pïezier zijnl Moet je staan lachen?" „Je moet er als de duvel naar toeloopen en je kijkt er naar zooals dat bij zoo'n heibelt je hoort 1 Ben jullie " Theo is een afstammeling van een krachtige familie en verloochent dat ook niet in zijn kernachtige uitingen, die van een stevig 17e eeuwsch hollandsch zijn. „En jij, Hissink, je komt toch van achter je toonbank geloopen? Je laat toch dat vechten in je kroeg maar niet • gaan?" „Overl Vooruit 1" Derepetitie wordt herhaald. „Klaar 1" roept Theo nu. „Opgepast 1 Een, twee driel" „ Lampen 1 Muziek 1 Draaien 1" ' Nu treedt hij eerst echt in zijn rol. Boven het gesuis van de reuzen Jupiter-lampen en boven de wals van het orgel schreeuwt Theo zijn bevelen uit. Tegen dén operateur, tegen

de acteurs en de figuranten. Elke beweging speelt hij mee. „Right!" De scene is klaar. De lampen worden on-, middellijk uitgeschakeld. De grijze kop van Theo lacht, alsof er niets gebeurd is. Hij haalt met een rood potlood de gespeeldoj scene door, zet een aantal hieroglyphen iir" zijn boek, die de beste Egyptoloog niet zou kunnen ontcijferen en... steekt een nieuw© sigaret op.> Met de nieuwe sigaret volgt een nieuwe scene. „Waar is Kitty?" schreeuwt Theo al weer. Kitty Kluppel en Willem v. d. Veer, Adrienne Solser en Köhler, de man met de lachende beenen, moeten optreden. Zoo gaat het door tot half één of één uur. Dan is het pauze. In de cantine stroomt een allegaartje van Jordaanmeiden en toffe jongens ,,van de vlakte" binnen. Ze drinken er koffie en eten daarbij hun boterham. Als ze voldoende op krachten zijn gekomen, gaan ook de artisten hun inwendigen mensch versterken... Het is maar goed, dat we de vrouwelijke artisten wel eens in „natura" hebben gezien; de dikke, gele schminklaag, die op hare gezichten ligt, maakt hen alleen mooi onder het Jupiterlicht, maar bij het gewone daglich zien ze eruit, alsof ze een masker dragen. Onderwijl, na een enkelen kop sterke koffie, werkt en rookt Theo al weer verder. Tal van zaakpnamen zijn nog te maken, en het is zulk „bladdy" mooi weer, dat hij ook nog graag enkele buitenopnamen zou doen. Maar hij vreest toch, dat er niets van zal komen. Er is binnen nog zoo veel te doen.. Daarom en vooral ook, omdat Theo zoo angstig op zijn horloge ging kijken, namen we voor dezen keer afscheid van hem en de fabriek. Doch niet voor we den directeur van deze nationale industrie en den regisseur „good^ luck" en de medewerking van hun landgenooten hadden gewenscht.

■

.

•

éen Jfédetlandsche WÄGNEß-OPVOißING TE ■PAßlJ-S Wanneer dit nummer van ons blad verschijnt, zijn de Nederlandsche artisten reeds op weg naar Frankrijk's hoofdstad, naar de onvergelijkelijke „ville lumière" of staan ze gereed den trein binnen te stappen, als het begin van de vervulling van een verlangen, dat reeds eenige jaren jn muziekkringen te Parijs werd ,geuit. De voorstellingen van,.Tristan en Isolde", die 28 en 30 April a.s. zullen worden gegeven in het ,.Theatre des Champs Elysée, hebben een kleine vóórgeschiedenis gehad. In 1921 namelijk dirigeerde Albert van Raalte eenige concerten van een Parijsch orkest. Hem werd toen gevraagd eenige Wagner-voorstellingen te geven. De middelen daarvoor werden hem ter beschikking gesteld en in April van dat jaar werd „Tristan en kolde" ten gehoore gebracht. Die dagen zijn voor muziekminnend Parijs van beteekenis geweest en herhaaldelijk kwamen de verzoeken om terug te keeren. De omstandigheden beletten dit.

Albert van Raalte dirigent van „TRISTAN EN ISOLDE"

IJet was afgesproken : we zouden Donder *•■ dag even aanloopen, dan waren de solisten, die mee naar Parijs gaan om „Tristan en Isolde" te vertolken, allen aanwezig en we zouden zoo ons voornemen ten uitvoer kunnen brengen om een foto van deze groep te maken. Er was dan ook nog wel een oogenblikje om eens even te praten. Op 't afgesproken tijdstip waren we bij onzen nationalen opera-dirigent Albert van Raalte, aan de Weteringkade in de residentie. Er zou worden gerepeteerd en een werk-stemming hing in het studeervertrek ran. den Heer Van Raalte, waar bundels inten herinnerden aan de talrijke kransen, lam inz'n kunstenaarsloopbaan geschonken, *raar tal van portretten, vele met ppdrachicq, blijk gaven van vriendschap of waarie^ring van even zoovele collega-artisten. Een geregeld intervieiiw met den heer /an Raalte houden.... dat is onmogelijk. Daarvoor zijn twee personen noodig, het mdervraagde slachtoffer en de vragende ournalist. Aangezien beiden weinig gevoellen — zooals in het genoeglijk babbeltje »leek — voor een verhoor op vraagpunten, im 't maar eens met een meer juridische lan journalistieke term te zeggen, daar eidde het verhoor als vanzelf tot een mconventioneel gesprek.

Mevr. Van Raalte en mevr. Poolman mef Roly en Gwenny.

Voor de Olympische spelen In de manége van den heer Vook te Haarlem werd een schitterendn gehouden'ten bate van het N.O.C.

Moderne symnastlek Eenige leerlingen van de Hannoversche Musterschule maken een tournee door ons land en geven in verschillende plaatsen demonstraties.

Mevrouw Santhasen-Manders, mevrouw Poolman-flelssner en R. Helvolrt Pel. werken. Eerst weer probeeren om steun van rijk en gemeente te verkrijgen, dat is iets, waaraan onze opera-leider niet denkt. Dat wordt toch weer een mislukking, want er wordt toch gevraagd, wat er gepresteerd is. Daarom zal nu de taktiek worden eerst presteeren en dan vragen en de tijd laat dien proef niet toe. Hoe geheel anders is in dit opzicht het buitenland, waar ook nergens een opera zichzelf kan bedruipen, zei de heer Van Raalte, doch waar men geld beschikbaar stelt, wanneer er iemand komt, die geacht wordt iets goed te kunnen brengen. Maar op 't oogenblik dacht hij aan z'n Parijsche reis, aan z'n voorstellingen in het mooiste theater daar ter stede, aan het artistiek genot dat ook een leider moet smaken, die voor z'n opera opvoering over een orkest vart een honderdtal musici kan beschikken. We wenschen onze artisten veel succes en hopen dat het resultaat van deze reis een Wagner-cyclus in het volgend jaar mag zijn! Dat is het beste bewijs van het welslagen van „Triston en Isolde". o

ONTBOEZEMINGEN VAN TUL UIL: DE „RECLA' 't Amsterdamsch Paleis voor Volksvlijt In de oude tijden leerde Is thans wel hei middelpunt Reeds de schoolmeester het kind Der reclame, en ik zeg u, De beteekenis van 't spreekwoord: Dat ge er genieten kunt. „Onbekend maakt onbemind". Reeds vóór eeuwen sprak „de meester". Gaat er 'zien, hoe de reclame, • Denkt niet, dat hier wordt gebluft En terecht, tot zijne klas. Tegenwoordig wordt geäragen Dat in die vervlogen tijden Door de Kunst en het Vernuft. Al reclame noodig was!

„Een misstap"

\

Hierboven Louis Chrispijn Jr. en Martha Walden in „Een mtestap'', waarvan de premiere met veel succes in het Grand Theatre te Amsterdam ging.

U al 't schoons hier te beschrijven. Als die brave nog eens even Gaat niet, tot mijn diepen spijt; Weder op de aarde kwam. En de vlucht hier mocht aanschouwen. Want dan zou dit heele nummer Aan de „Rècla" zijn gewijd. Welke de reclame nam ... ! Heel goedkeurend zou hij spreken: Maar ik wil u 'n raad hier geven. En een goeden 'bovendien: „Nageslagt, ghij doet seer regt, Burgers, boeren, buitenlieden. „Goet soo voort, het. zal u baeten, Naar de Reelat Gaat dat zien! „lek heb het steets ge zegt 1"

3os Orelio de eertijds zoo gevierde hollands vierde de vorige week zijn TOsten

De opera-artlsten, die naar Parijs gaan: Ie rij; Richard Helvoir Pel, mevrouw Sanlhagen - Manders. mevrouw Poolman-Meissner, Albert van Raalte (dirigent). 2e rij: Alex Poolman (regisseur).Jan Lubbers, J. R. Schulze. Hendrik Kubbenga en Gerrits (pianist).

doch t zal er nu van komen en ten tweeden male trekt van Raalte met een aantal solisten naar het Zuiden. Evenalsvóór drie jaar gaan de dames Poolman-Meissner en Santhagen-Manders en Hendrik Kubtinga mee en verder zijn ditmaal van ds partij Richard Helvolrt Pel, J. R. Schültze en Jan Lubbers. De regie zal in handen zijn van Alex Poolman. Uit deze namen bemerkt men dat er iets goed kan tot stand komen. Dat is van veel belang, want wanneer deze voorstellingen voor het ondenemend coftcertbureau een succes worden, dan volgt het volgend jaar een geheele Wagner-cyclus. Z'n opera-plannen voor ons eigen land heeft de heer Van Raalte nog niet opgegeven. Als 't oogenblik gunstig is, begint hij weer. Maar . . . dat oogenblik is op 't moment heel ongunstig.?'t Is nu zelfs onnrogelijk iets te doen voor de vocaal-dramatische kunst, nu de Amsterdamsche Stadsschouwburg voor de opera nietjopen is door de verdeeling van de speeldagen onder de tooneelgezelschappen. Bovendien is 't niet mogelijk om zonder steun te

Kampioenschap blllarten

Het nut van de radio

Rechts de heer Brands, die den kampioenstitel van Z. en N. Holland verwie billard. Rechts de heer Croeneweg. die 2e was.

Generaal Primo de Riviera, omringd door de Militaire Staf. in het Paleis de la Presiden« richt zich voor de eerste maal tot «11e Spanjaarden, door irnddel va de Radio Telefonie.

Mevrouw Helene van Raalte-Homeman \)

... . :. .

Een nieuwe idno filmst«

Een nieuwe modegril

isa&fe&ifo

Als laatste nieuwtje dragen de f ransche modaals heTportre'van hun liefste

Klaverjassen om eieren Te Amsterdam bestaat een Ware woede voor klaver.assen. Voor Paschen

in de schoengesp.

vond een we
J

-

Bessie Love een jonge Amerikaai schoonheid die in hetdrama ..Th( een prachtige uitdrukkingswijze is plotseling een Amerikaansch den eersten rang gewc

PviWWv

j . . ■'■;.-

AVONTUREN VAN Dr. WILSON

:

JiMPUl-.

ONJ^B KUBÏNE VR3ÜBNÖJBS

Toen ik laatst op een avond J mijn vriend dr. Wilson binenliep, werd ik reeds in de gang Brwelkomd door een hondje, »t onder luid geblaf naar mij »kwam en mij onder keffen i springen naar de woonkamer Bgeleidde. De dokter kwam mij al reeds in de kamerdeur tegemoet, wier wijl trachtend het beestje ut kalmte te brengen met de oorden : Foei Topsy, stil toch l toen zich lachend tot mij endend : Wat zegt ge wel van io'n levenmaker ? Ik wist niet dat u een hond »dt, vroeg ik verwonderd, n jeft 'm zeker nog niet lang ? Neen, ik heb 'm pas kort deden gekregen, antwoordde i dokter, maar neem plaats, m zal ik je de geschiedenis ïrtellen. Onderwijl ik mevr. r ilson begroette, had haar man n clubstoel bijgeschoven en en ik mij er gemakkelijk in td neergevlijd, vertelde hij ontr 't genot van een fijne sigaar volgende : Laatst op een nacht dat we len rustig sliepen, rinkelde plots geluid van de bel door de ichtelijke stilte. Enkele oogenikken . bleef 't rustig, toen onk voor de tweede maal de il, nu krachtiger en langer, sker iemand die mijn hulp roept, dacht ik, ging 't beo t en schoof het raam op. Wie daar, riep ik. Ikke. Ja wie ? : hoorde een naam dien ik et kende. Waar woon je ? Daar ods bij de Breestraat, ach dokr kom toch mee, mijn jongen plotseling zoo ziek geworden, ( is zoo benauwd, 't is of hij srven zal. Ik schoot haastig in de kleeren, ag naar beneden en opende deur. Voor mij stond een age kerel, forsch gebouwd, et zwarte haren en baard, een ht Zigeuner type. Hij smeekte et zooveel aandrang, dat ik sloot hem te volgen. We liepen n paar straten door, kwamen en aan een oud huis. 't Scheen a volkslogement te zijn, teninste boven de deur hing een. thangbord en bij 't licht van a straatlantaarn las ik er op ''oor den reizenden man". Mijn geleider stiet de deur open ging mij voor een trap op ar boven. Voorzichtig dokter, i hij bezorgd, houd u maar

CENT

SPECIAL SIGARET :

w*

»LUlliJiil4llWtl!«P«i|IHJi

Lüde, Jennie en Catrlentje v. d. Weyden.

10 jaar, 3 jaar en 13 jaar.

aan mij vast, 't is hier donker en zoo kwamen we strompelend en stootend aan een zolderkamer. Terwijl we onderweg waren, had de man mij reeds op mijn vragen verteld, dat zijn vrouw een paar jaar geleden gestorven was, vermoedelijk aan tering, dat de knaap zijn eenig kind was, dat. hij bang was, dat de jongen 't zwakke gestel van zijn moeder had geërfd, dat hij zijn brood verdiende door met een poppenkast de kermissen af te reizen en 't kind 'm tot nu toe behulpzaam was geweest. Bij 't binnentreden van 't tamelijk ruime vertrek, slechts door een olielamp verlicht, zag ik achter de dear, de platgevonwen poppenkast tegen den muur staan. De poppen lagen er omheen en aan 't eind der kamer stond een ijzeren ledikant, waarop een tengere, bleeke knaap lag van een jaar of veertien. Hij scheen erg benauwd, had hooge koorts en leek mij toe zwaar ziek te zijn. Daarbij was hij zoo zwak, dat 't wel een wonder ïBöcht heeten; ais hg er bovenop kwam. Ik deed voor den zieke wat ik voor 't oogenblik doen kon, verheelde den man niet, dat ik den .toestand van zijn zoon ernstig inzag en vertrok na beloofd te hebben, den volgenden morgen terug te komen. Toen ik den zieke weer bezocht, was de benauwdheid en de koorts wat minder en zag ik tot mijn verwondering, een kroesharig hondje van onder de dekens ui tk rui pen. Ach ja, zei de vader op mijn vragenden blik, dat is Topsy, de lieveling en speelkamaraad van mijn jongen. Hij heeft hem eens half verhongerd en zwervend bij den weg gevonden. Allerlei kunstjes heeft hij hem geleerd, zooals doodliggen, apporteeren, hij kan tot twaalf tellen en nog veel meer kunsten en zoo klein als Topsy is, heeft hij ons dikwijls daardoor geholpen, om de aandacht van 't publiek te trekken, bij de voorstelling met de poppenkast. Zie eens dokter, 't is geen mooi beestje, maar 't is zoo schrander. Onwillekeurig streelde ik den hond en drong er mtusschen bij den vader op aan, den knaap naar een ziekenhuis te doen vervoeren. Eerst wilde hij er niet van hooren, de jongen was alles wat hij in de wereld bezat en 't denkbeeld van hem te moeten scheiden, kwam hem heel erg voor. Tenslotte gaf hij echter

HET JONGE GR OEN AAN DE PAS UITGELOOPEN K ASTA N J E BOOM E N gewonnen geven, dat kunt g in 't belang van zijn kind toe en wel denken. nog denzelfden avond lag de Topsy was spoedig aan zij knaap wel verzorgd in 't ziekennieuwe omgeving gewend, zo huis. Zijn levensdagen waren ging dr. WUson voort, hij is d echter geteld, dezelfde kwaal lieveling hier in huis en in ke waaraan zijn moeder gestorven bijzonder aan mij gehecht. Al was, sleepte hem onverbiddelijk ik 's avonds vän mijn visit« in 't graf, zelfs nog spoediger thuis köm, rent hij naar vore dan verwacht was. om mij te verwelkomen en ga« Wie schetst mijn verbazing dan onder allerlei bokkesproi toen eenige dagen later, de man gen mijn vrouw van mijn thui weer bij mij in de gang stond en komst verwittigen. vroeg me te mogen spreken. Als ik na het middagmaal mq Hij zag er betrokken uit, de leunstoel bij den haard schuif, c dood van zijn kind scheen hem ga zitten lezen, dan houdt Tops meer te hebben aangegrepen, mij gezelschap. Ge ziet dus, h dan men van zoo'n ruw type is een pleizierige huisgenoot v« zou verwacht hebben. Nu had ons, we zouden 'm niet gaan hij den kleinen terrier onder den meer willen missen. De krotwoningen te Amsterdam arm, keurig verzorgd en met Ik geloof zelfs, zoo besla Door den Geneeskundigen dienst van den Volkenbond werd een bezoek een net halsbandje om. Wel mijn vriend zijn verhaal, terw: gebracht aan enkele amsterdamsche krotwoningen. vriend, vroeg ik, wat is vah je hij met een ondeugende tintelii verlangen? in de oogen zijn vrouw aankee Hier dokter neemt u Topsy, dat mijn vrouw hem het moois ik heb wel gezien, dat u schik honorarium vindt, dat ik oc in 'm hadt. Toen ik het geschenk gehad heb. IXSVf: WUson glii wilde weigeren ging hij voort, toe lachte, bukte zich en streeli dokter, neem 'm toch, geld kan Topsy, die nu rustig als een b ik u niet geven voor uw hulp, in elkaar gerold naast haar stc want dat heb ik niet, daarbij, en op het haajdkleed lag te slape ik zag zijn oogen vochtig worden, over zijn harige vacht. mijn j oogen heeft het mij geH.5CMEUERMANN&CC vraagd voor hij stierf. VERTEC: ICA-DRESDEfVader, zei hij,' geef Topsy AFO.KIHOMATOGRAFIE aan den dokter, die zal wel goed voor hem zorgen en dan hoeft *t arme dier nooit meer honger of kou te lijden. Toen zette de man 't dier in de gang neer en juist kwam mijn vrouw aan. en hoorde waar het SPEC. FILM VERMUUf om ging. VOOR PARTiCULIEREh Zij was in de wolken met het Animo voor een nieuwe woning KERKSTRAAT 148. TEL 343! present en wilde het gaarne De toewijzing van nieuwgebouwde woningen te Leiden, waaruit wel blijkt, AMSTERDAM houden, toen moest ik me, tot dat de woningnood nog niet gelenigd is. blijdschap van den man, wel

•^^^mmm^mmmmmmmmmm

«•

:

.

■

.

■

■•_■■•.

ONZE SPORTFILMPJES

De start voor de 15 K.M. (60 baanronden).

Het Olympisch elftal.

De Ford-fabrieken te Rotterdam

dat tcgtn Sparta in Rotterdam speelde.

Een aantal wagens voor verzending gereed.

HOtLAND-DUITSCKLANI) CW

Raadgevingen en wenken voor haar en hen, die fietsen. Als de winter vlucht voor de lenlelucht. En de zon het nieuwe leven wekt. Als een bloesemkroon met haar teederschoon In den hof de naakte twijgen dekt: Dan zingt al,wat leeft en zingen kan, verblijd; Wees gegroet, o schoone lentetijd!

LentetijdI Als 't U gaat, als mij, /aarde lezeressen en lezers, dan hebt 'p van dezen winter meer dan uw >ekomst. I k kan me niet voorstellen, lat er nog iemand, behalve dan nisschien uw kolenhandelaar, aan;etroffen wordt, die het gure vooraars weer der laatste weken aangelaam vindt. Een paar dagen tegen en dan link wat zon knappen de natuur chter al aardig op en doen overal iet jonge groen uitloopen. En dan naar' buiten 1 't Wordt ms in de drukke, woelige stad te ng en te benauwd. Ons dagelijksch ICerk met al zijn sleur en beslomneringen gaat ons tegenstaan en we rorden jaloersch op de vogels, als re bedenken, dat zij vrij rond zweren in- en volop genieten van het ele, dat de natuur dan biedt.

De Boer loopt uit met den bal.

Waarde lezeressen en lezers. Het is nijn plan in de a.s. weken voor U in leze kolommen eenige kleine binnen»ndsche fietstochten te beschrijven, Ie, voor zoover ze U onbekend zijn, ioor U in Uwe a. s. vrije dagen ens zullen worden gemaakt, naar E hoop. Ik heb voor deze eerste och ten eenige der allerschoonste lekken van ons mooi landje geozen; de afstanden, welke per dag Meten worden afgelegd zijn niet te root genomen, vooral met het oog p de dames en de kosten, welke toeten gemaakt, blijven binnen het ereik van bescheiden beurzen. Veteraan is gewend uit bescheiden eurs veel te reizen en is daardoor i staat u voorlichting te geven, waar 1 die behoeft. U kunt zelf de tocht itbreiden en zoo kostbaar maken, Is U wilt. Ik zal den te nemen 'eg zoo nauwkeurig mogelijk be:hrijven, U aangeven, waar U goed i» billijk kunt lunchen, middagmalen n logeeren. Natuurlijk maak ik geen sclame voor de door mij te noemen »richtingen. Wie in de streek, die : beschrijf, een andere inrichting refereert, is natuurlijk vrij. Leden .

'

^

■

-.

Een gevaarlijke bal voor net dultsfhe doel gestopt

De duitsche keeper redt

De hollandsche ploeg in den aanval

Een typische spelklek ■

■

--_.

■

.

■■■■"■■.

DE VROOL-iJKe BliADZId

Van de rotterdamsche Wielerbaan

OP HET VLUGGE RAD

^

van den A.N.W.B. raadplegen hun jaarboekje. De daarin opgegeven hotels zijn echter niet altijd goedkoop te noemen. Als vaste stelregel neme men op reis echter aan: ,,Ontbeert. wat u wilt, ontzegt U overbodige luxe, doch zorgt voor een goed- en smakelijk middagmaal en een goed, zindelijk bed, opdat U den volgenden dag weder verkwikt den tocht kunt voortzetten. Alvorens nu met de beschrijving van een der tochten aan te vangen, wil ik 't hier eerst nog even hebben over de kleeding tijdens zoo'n tocht en over de mede te nemen bagage. De kleeding moet zijn, warm en licht, dus wollen onderkleeding en geen overjassen of hinderlijke capes. Voor Veteraan bestond de kleeding tijdens een fietstocht uit de gewone onderkleeding, daarover een wollen, donkeren trui en dan een sportbuis met diepe zakken, een korten broek en stevige wollen fietskousen. Aan te bevelen zijn hooge' laarzen met 1 cM. dikke zooien. De bagage moet zijn licht en klein. Men neme de allernoodzakelijkste dingen mede. Onderweg kan men immers wel bijkoopen. al 'tnoodig is. Neemt echter op het rijwiel een flinken groeten bagagedrager en koopt daarop een waterproof koffertje dat erpra/esop past In warenhuizen kan men dergelijke koffertjes voor betrekkelijk weinig geld koopen (het mijne doet al 30 jaar dienst en kostte indertijd f2.10). Men bevestige dit koffertje liefst met twee riemen goed stevig op den bagagedrager. In dit koffertje gaan de l)enoodigde toiletartikelen, zoo mogelijk, gepakt in kleine doosjes en al deze doosjes gewikkeld in de mee te voeren dunne, opvouwbare regencape. Hierdoor voorkomt men het hinderlijk rammelen. De fietslantaarn fate men thuis. Men komt anders onwillekeurig in de verleiding ook des avonds nog eens in den omtrek van de pleister plaats een tochtje te maken en beult zich dan onnoodig af. Na het middagmaal houde men rust en ga men vroegtijdig naar bed. Hoogstens make men een loopje van plm. een halfuur, om het stijf worden der 'beenen te voorkomen. En nu de volgende week de eerste tocht. VETERAAN.

NIET ALLEMAAL OP EENS. Artistieke klim ; J« lijkt me wat jong vriend. Heb je al veel haar gek .ipt in je leven? Bediende Ja mijnheer, zeker? Maar... nooit zoo veel op eens. {Q'tit'y )

Dat was niet noodig. 'n Oude juffrouw kwam (gelukkig mensch) voor 't eerst in d r leven bij den tandarts om een kies te laten trekken „Zal ik gas gebruiken ?" vroeg de dentist. „Ga gerust uw gang," was 't onverwachte antwoord, „voor mij behoeft u niet in het donker te werken." De slirnmerd. „Wel Pat," zei de eene Ier tegen den andere, „waarom geef je den eenen dag je varkens zooveel te eten en den anderen dag heelemaal niets?" .Begrijp je dat niet, buurman. Op die manier krijg je het mooiste spek. Een laag vet, een laag mager."

Vriendinnen. Mevr. Jansen bezocht mevr. Pietersen en na een half uurtje zei ze dat ze weg moest. „Nu al?" „Ja. Ik moet nog even m'n moeder bezoeken." „Wat zegt u. Hebt u nog een moeder?" „Zeker, lin ik kan u verzekeren mevrouwtje, dat ze niet ouder eruit ziet als ui' De werkelijke reden. „En, zou je op Vrijdag heusch niet op reis willen gaan?' „Ik kan er niet aan denken." „Hoe is het mogelijk, dat iemand zoo bijgeioovig is." „Bijgeloovig? Maar ik kan op Vrijdag niet gaan, omdat ik Zaterdags pas m'n salaris krijg."

DAT WOU DIE WFL. Deze leeuw, zoo uit de wildernll, zal h«l stukje suiker uit deze tchoone jonkvrouw haai mo. d remen. Ik bied fl. )00ü.— aan ieder dll dat ook kan . - . Slem van boven : Geef maar op baas. D» suikertje haal ik ook wel uit dr n.ond. Neen den leeuw maar weg. Cw""'^'

Te goed middel.

Verontwaardigde abonnee: „In uw blad staat, dat als er -fruitvlekken op 'n tafelkleed zaten, dat ge dan het kleed een nacht in de buitenlucht moest liggen om de vlekken te laten verdwijnen. Dat heb ik geprobeerd ..." Redacteur: „En waren de vlekken den anderen morgen niet weg?" Abonnee: „Dat kon ik niet zien. Het tafelkleed was ook weg." DV was natuurlijk 'n strik in. Assurantie-agent: „Ja mijnheer. Als u vandaag u verzekert en morgen krijgt u brand, betalen we het bedrag toch uit." Aanstaande verzekerde: „En wordt er nog een onderzoek ingesteld?" Agent: „Ja. Natuurlijk!" Aanstaande verzekerde: „O, daar heb ie 't al. Ik wist wel, dat d'r 'n strik in zou zitten."

DAT STOND NIET OP DE KAART. Bezieler: Ik zou graag een kop koffie zonder room hebben. Kelnerin: 't S ijt m«. Miar we hebben geen kolfie «ond«r room, mag 't »onder melk zijn ? (tmefy.)

Moderne sprookjes. D'r was ereis een meisje, dj nog nooit een jum.per had g( breid en . . . ze leeft waremp« nog! Ze pasten heelemaal niet. De rechter had m tien guide boete gegeven voor het stele van een paar schoenen. „Heb je nog wat te zegget beklaagde?' „Ja mijnheer de rechter.'tl wel veel ... ze pasten heeli maal niet."

WIJSHEDEN 'N GEDULDIG MAN. , ,,.,,, Bezoeker: Zeg kelner, herinner ie je dat ik gis.e.en hier was en n b.efsluk bestelde? Kelner: Ja ik geloof wel, dit ik 't me herinner... rCn/./ul Bezo.ker: Nou als die klaar is breng hem dan even. Kyaicy.i

HET KORTE VERHAALTJE Voor Willemse was het mogelijk. Voor je pleizier moet je niet voor de rechtbank verschijnen. Onverschillig of je aangeklaagde, aanklager of getuige bent. Een aangeklaagde is nu eenmaal schuldig of onschuldig, een misdadiger, de rechtercommissaris, de rechters, de officier van justitie, allemaal jij en jouwen ze tegen hem alsof hij de grootste schooierd is. De aanklager krijgt van den verdediger der andere partij de meest lieflijke veronderstellingen te hooren, welke een schril licht werpen op zijn karakter, zijn moraliteit, zijn betrouwbaarheid enz. ■• De getuige is er niets prettiger aan toe. Blijft zooveel mogelijk van de rechtbank weg, das m'n advies.

Onlangs probeerde 'n advokaat er 'n jong dokter tusschen te nemen, die als getuige in een geval was gehoord. „Hebt u werkelijk al ereis in uw practijk van 'n hersensschuddmg gehoord?' vroeg de oude verdediger met groot vertoon van sarcasme. „Ja zeker...." „Zoo zoo! En denkt u, wanneer de beklaagde Willemse met z'n hoofd tegen het mijne zou aanbonsen, dat we dan een hersensschudding zouden krijgen?-' „Ja dat zou voor mijnheer Willemse mogelijk zijn," zei de dokter droogweg. En in het eerste oogenblik snapte de advokaat zelfs niet, waarom de heele rechtzaal het uitproestte 1

ledere man kan een rijk erfgename trouwen ... als h ineen vervolgverhaal voorkom Sommige menschen hebbc niets geen respect meer vo( iets ... zoodra ze het begrijpei Wat is 'n brief eigenlijk. . zet er in wat je wilt en je la eruit wat je wilt.

WAT 'N KEREL 1 Janus; 'n Flink wijf heb jij, Manus. Die d'r werk. . Manus: Ja, zoo moest Ik d'r nog een meer hebben. ^Val

-... , ,

J«i«*4WfpjH|ia|5yj

i

HET MISLUKTE MAH-JONGG PARTIJTJE J*

OF HET GELE GEVAAR

Mevrouw Shadwell, een dame, die zich er op beroemde tot de moderne vrouwen te behooren en in deze qualiteit natuurlijk gaarne met haar tijd meeging, had reeds lang 't plan opgevat cle vele dinertjes en soupers, : waaraan ze den afgeloopen winter als gast had aangezeten te beantwoorden met 'n ander feestje. Tot „nu toe was 't er echter nog niet van gekomen. Ze wilde namelijk eens een bijzonder avondje geven; die gewone diners of soupers met hoogstens eens een pianist of een zangeres, die wat ten beste gaf, of een cabarettist, die je af en toe met z'n grappen kwam bezighouden, kende iedereen nu wel van buiten. Ze moest wat anders verzinnen, iets waar de kennissen nog lang over zouden praten, maar wat? Zou ze haar gasten aanschrijven, allen de een of andere beroemde persoonlijkheid te willen voorstellen en zou ze mooie prijzen uitloven voor degenen, die de meeste namen dier beroemdheden zouden hebben geraden? Ach neen! er waren te veel ongeletterden onder hare vrienden, die waarschijnlijk dergelijke aardigheden volstrekt niet zouden kunnen apprecieeren. Ah! ze was er! De meeste van hare kennissen dweepten met 't uit China naar Europa gekomen oude chineesche Mah-Jongg-spel. Ze zou een MahJongg-feestje geven, en wel een, dat haar gasten lang heugen zou; 't zou hèt feestje van den winter worden, daar was ze van overtuigd. Ze zou haar kamers in chineesche vertrekken herschenpen en nu kwam ze werkelijk op 'n kostelijk idee, ze zou dat kleine chineesche meisje, dat altijd in 't Elite-restaurant bediende en dat zulk grappig gebroken Hollandsch sprak, den avond van 't feest huren, 't mocht kosten, wat 't wilde en haar de gasten de verschillende lekkernijen laten presentecren. De volgende dagen werden in beslag genomen door de toebcreidselen .voor 't feest; allereerst werden de uitnoodigingen geschreven: de heer en mevrouw Shadwell hebben de eer den heer en mevrouw Tyndall uit te noodigen tot 't bijwonen van een Mah — Jo — daar zat ze nu; hoe spelde je nu eigenlijk Mah—Jongg; ze had 't met één g gezien en met twee, niemand scheen eigenlijk precies te weten hoe dat chineesche woord geschreven behoorde te worden. Weet je wat ze zou 't op de eene uitnoodigingskaart met één g zetten, op 'n andere met twee en op sommige zelfs met drie, licht dat er dan enkele tenminste goed gespeld zouden zijn. Aan iedere uitnoodiging werd toegevoegd, dat men de gasten vriendelijk verzocht in chineesche kleederdracht te verschijnen. De bewuste avond naderde. In mevrouw Shadwell's huis liepen werklui af'en aan met Oostersche tapijten, en draperieën, chineesche meubelen, die de Bfe'Vr,

,,

jt

heer des huizes toevallig bij een antiquair had aangetroffen en voor veel geld had gehuurd, vazen en wandversieringen, palmen en planten; 't werd waarlijk 'n aardig geheel vond ze en als 's avonds de vele lampions een zacht licht zouden verspreiden door de kamers, zouden deze bepaald een feeëriek aanzien hebben. Lang kon ze zich niet in den aanblik vermeien, er was nog veel in de keuken te regelen. Graag had ze haar gasten op echte chineesche lekkernijen willen tracteeren, maar ze vreesde, dat haaievinnen, vogelnestjes en hondevleesch niet de waardeering zouden vinden, die hen toekwam en dus zou ze sandwiches maken in den vorm van Mah-Jonggsteenen, en kleine rijstcroquetjes en potjes vullen met bami, ook een geliefd chineesch gerecht en wat het mooiste was, zelfs voor europeanen genietbaar; en dan de taarten door den banketbakker sierlijk in pagodevorm opgebouwd, die zouden bekijks hebben. Ze lachte zelfvoldaan, toen ze in gedachten al van de bewonderende blikken - en de uitroepen harer gasten genoot. Toen de avond van 't feest was aangebroken, scheen alles prachtig van stapel te zullen loopen. De tafeltjes elk met een Mah-Jongg spel er op klaar gezet zagen er gewichtig uit. De kleurige lampions verspreidden een aangenaam licht en lange slingers papieren chrysanten in allerlei tinten verhoogden 't schilderachtige aanzien. Mijnheer en mevrouw Shadwell als chineesche grooten gekleed, ontvingen de gasten, die alle waren getooid in wat ze meenden, dat chineesche gewaden waren. Een dame was eigenlijk wel als geisha gekleed, maar Japan en China liggen dicht genoeg bij elkaar en dus deed dat er niet veel toe. Men begon te spelen; de Mah-Jongg-steenen werden uit de doozen genomen, de dobbelstecnen geworpen en de chineesche muur werd opgebouwd, even zorgvuldig en met evenveel plechtigheid en hoffelijkheid als de edelsten onder de chineezen 't eeuwen door hadden gedaan, 't Chineesche meisje, de clou van den avond liep tusschen de verschillende tafeltjes door, bood de ververschingen aan en amuseerde een ieder met haar chineesch accent en grappig gebroken taaltje. Niemand at veel, men gunde er zich den tijd niet toe; maar een van 't gezelschap zei, dat 't chineesche gewoonte was heel weinig te eten en dus was men ook hiermee in stijl. Alles liep dus prachtig. Maar daar verscheen als de booze fee uit de fabel mevrouw Norris en dat nog wel, nadat ze eeWt geschreven had tot haar spijt verhinderd te zijn, van de vriendelijke uitnoodiging gebruik te maken: ze bracht zelfs een echten chineeschen vriend mee. Dr. Gouw Boen Seng, gemakkelijk onder alle gasten te her-

kennen, omdat hij de eenige was, die in westersche kleederdracht was verschenen. Ware hij maar niet gekomen! Het was 'n brommige, onaangename nurks van 'n man, die er volstrekt geen moeite voor deed zich vriendelijker voor te doen, dan hij was. Hij liep langs de Mah-Jonggtafeltjes, grinnikend en grijnzend, allerlei ongemotiveerde opmerkingen ten beste gevend. Meespelen wilde hij niet en geen enkele van de zoo uitlokkend uitziende lekkernijen roerde hij aan. Gelukkig maakte hij na niet al te langen tijd aanstalten om te vertrekken en toen.hij afscheid nam van de gastvrouw, vroeg deze, die toch ook wel eens een woord van lof uit den mond van den chineeschen dokter wenschte te hooren, hem, of hij 't niet aardig had gevonden, dat z'n nationale spel met zooveel "geestdrift op dezen avond gespeeld was. Alle gasten drongen zich om mevrouw Shadwell heen om 't antwoord van den echten chinees te hooren. Gouw Boen Seng schudde lachend 't hoofd. „U niet speelt MahJongg' u niet speelt chineesch spel! Allemaal verkeerd, allemaal verkeerd! Dames lief ja, maar heelemaal niet chineesch, heelemaal niet! Alles verkeerd, alles verkeerd!" „Maar hier ziet u dan toch een echt brokje China," zei mevrouw Shadwell, een wanhopige poging doende haar prestige te herwinnen, en ze nam 't kleine chineesche meisje bij den arm en duwde 't naar voren, 't Kind stribbelde tegen en beefde zóó, dat de chrysanten haar uit 't kapsel vielen. De dokter begon chineesch tegen haar te spreken. Wat 'n taal! 't Was of alle kopjes en schoteltjes op 't theeblad en de glazen incluis tegen elkaar aanbotsten en in gruizelementen vielen, 't Kind antwoordde niet en hij begon nog eens, nu wat luider; iedereen greep ditmaal naar z'n ooren. Toen begon 't chineesche meisje zenuwachtig te snikken, sloeg de handen voor 't gezicht en barstte los in een vloed van tranen. „Wat is dat nu?" vroeg mevrouw Shadwell, „wat scheelt er aan?" en toen ze er in slaagde de handen van 't meisje van voor haar gezichtje weg te trekken, zag iedereen, dat haar chineesche tintje heel en al door haar tranen weggewischt was en dat ze er erg home-made uitzag. „O,-rpevrouw," snikte ze, en nu was OOK 't chineesche accent geheel verdwenen, „'t spijt me zoo, ik ben geen chineesch meisje; ze hebben me maar geverfd en aangekleed, of ik er een was en ze zullen zoo boos zijn, nu alles is uitgekomen. Ik zal m'n betrekking wel verliezen," en een hernieuwde tranenvloed wischte 't laatste restje schmink weg. Wat Dr. Gouw Boen Seng betreft, de ellendeling boog met 'n onverstoorbaar gelaat voor de gastvrouw en vertrok daarop. Maar mevrouw Shadwells Mah-Jongg partijtje had hij absoluut in 't water doen vallen. Dat had je er nu van, als je je met dit „gele gevaar" inliet. ■V 1rni«riillt^'-^m-^^"i-i^ia"i

BESCHOUWINGEN VAN DEN GENEESHEER

'

1

♦

Vaccinatie. Deze eerste maal dat ik uw aandacht vraag, zou ik het eens willen hebben over de inenting. Daar heeft een ieder mee te maken en vooral wegens de poging tot gedeeltelijke opheffing van den vaccinatiedwang, lijkt het me nuttig, dat men zich een juist oordeel over deze zaak probeert te vormen. Om het gewicht van de vaccinatie goed te begrijpen, moeten we even in de geschiedenis kijken naar de beteekenis die de pokken vroeger als ziekte en doodsoorzaak hadden. Welnu, in de 17e en 18e eeuw waren de pokken algemeen verspreid, tal van moorddadige epidemieën traden op, en de sterfte aan pokken was één van de allerbelangrijkste doodsoorzaken. Als men niet aan de ziekte bezweek, bleef toch soms nog schade genoeg achter, door de zeer ontsierende litteekens, of als doofheid, blindheid, enz. Gemiddeld 8—30 van de 100 lijders overleden meestal. Men kon er toen weinig of niets tegen doen; hier en daar zonderde men de patiënten af, maar dat hielp weinig of .niets. Ik spreek nu niet over enkele vroegere methodes van inenting, wat me te ver zou voeren, maar kom direct tot de zoo uiterst belangrijke ontdekking van den engelschen arts Edward Jenner. Deze merkte op, dat bij koeien een ziekte voorkwam, die op pokken leek, maar die bij die dieren zeer goedaardig verliep. Bovendien bleek het, dat melksters, die zich aan deze zieke dieren besmetten, een vorm van pokken kregen, die ook bij deze menschen zeer gunstig verliep. En het belangrijkste was, dat de menschen, die de goedaardige koeienpokken hadden doorstaan, voor de kwaadaardige menschenpokken onvatbaar bleken! Dit bracht Jenncr op het idee nu door inenting met die koeienpokken de menschen een lichten aanval -van de^en onschadelijken pokken^ vorm te laten doormaken, waardoor ze dan echter beveiligd waren tegen de ernstige pokinfectie. Dat is tlus het beginsel. Jenner ging niet over één nacht ijs. 20 jaar lang bestudeerde hij de verschillende kwesties en ging tenslotte in 1796 tot de eerste inenting over. Langzaam aan won zijn meening veld en tenslotte werd de inenting in heel Europa toegepast. In het eerst voerde men de vaccinatie wel wat anders uit dan tegenwoordig, maar dat doet voor het beginsel niet ter zake en dat laat ik dus maar buiten bespreking. De tegenwoordige methode is dus de volgende: men bezorgt een kalf, ook weer door enting, de pokken en gebruikt het weefsel van de pokpiiisten, die zich nu bij dat dier ontwikkelen, als entstof voor den mensch. Van belang is, dat men vond, dat men de pokstof in glycerine eenigen tijd kan bewaren; daardoor kan men eerst het kalf slachten en het lijk ^Jb^MS^

nauwkeurig door een veearts laten onderzoeken, voor men de pokstotf gebruikt. Blijkt het kalf dan niet gezond geweest te zijn, dan wordt de pokstof die van dat dier afkomstig is, vernietigd. Is men nu, na de met succes bekroonde inenting, veilig voor pokken gedurende zijn geheele leven? Dat schijnt niet het geval te zijn. Men heeft wel gevaccineerden de pokken zien krijgen; ofschoon diedan altijd veel lichter verliepen dan bij ongevaccineerden. Hoe lang de bescherming dan wel volkomen is, daarover loopen de opgaven nogal uiteen. In ieder geval is een her-inenting in 't begin van den volwassen leeftijd zeer wenschelijk en nuttig is dan ook de inenting van opkomende dienstplichtigen. Een her-inenting 5 ä 10 jaren na de eerste inenting, zou denkelijk het beste zijn. Is het nu bewezen, dat de vaccinatie werkelijk tegen de pokken helpt? Volgens mij zonder eenigen twijfel! Daarvoor zijn bewijzen te over. Ik zal er hier een paar noemen. 'Bij een uitvoerig onderzoek in Hongarije bleek, dat niet-gevaccineerden ongeveer S1/.. maal zooveel kans hebben pokken te krijgen als wel-gevaccineerden en 6 maal zooveel kans hebben er aan te sterven. In Ned.-Indfe komen pokken nog wel voor, maar de goed gevaccineerde Europeanen worden nooit aangetast. In Chemnitz bleek in 1870—'71 dat van de gevaccineerden 769 werden aangetast, met 7 sterfgevallen; ongevaccineerden 2701 gevallen met 249 sterfgevallen. En deze laatste veel grootere getallep, terwijl slechts Vio der bevolking niet gevaccineerd was! Uit Zwitserland in 1922: ruim 2000 pokgevallen, waarvan 1929 bij nietingeënten tegen 188 bij wel ingeënten. Belangrijk is, dat in die kantons waar de inenting verplicht was, zoa goécTals géén gevallen voorkwamen. Verder is Engeland leerzaam; herhaaldelijk komen hier meer of minder pokgevallen voor, zonder twijfel tengevolge van de zwakkere vaccinatiebepalingen aldaar. Werkelijk, ik heb de vaste overtuiging, dat wij in de vaccinatie een schitterend middel hebben om het pokkengevaar Tn bedwang te houden en ook, op 't oogenblik, het eenige middel. Een eenigszins belangrijke verslapping van de vaccinatie zou zonder twijfel groot gevaar opleveren, voor het weer optreden van pokgevallen in ons land. Dat bewijst de toestand in Engeland! Hier moet ik het voor ditmaal bij laten, maar een volgenden keer hoop ik toch nog enkele andere punten over de vaccinatie voor u te behandelen. Dr. H. L. S Dr. U. L. S. zal in het vervolg geregeld medische beschouwingen voor ons blad schrijven.

^^MBrfkiMHa

FILM-FILMPJES Max Reinhard in Amerika. Max Reinhard is weer naar Amerika gegaan met zijn werk „Mirakel". Aan boord van de „Aquitania" heeft hij een zekere miss Pinchot leeren kennen. Bij kennismaking bleek dat zij dusdanige kwaliteiten bezat, dat deze dame voor de hoofdrol uiterst geschikt was. Toeval... of zee-invloed? Een film ... die hoog vliegt. De Ellen Richter Company in Duitschland is bezig een film voor te bereiden, waarin een vliegtocht om de wereld verwerkt zal worden. De start zal plaats vinden in het einde van April en de route zal gaan via Parijs, Genua naar Cairo, verder naar Bombay, vandaar naar Calcutta, dan via Sumatra naar Singapore, China, Japan, San Francisco, New York, Londen en Berlijn. Worstelen voor de film. De beroemde italiaansche worstelaar en athleet Poggi zal voor de Foxfilm gaan spelen en het eerst optreden in een film, die in de oerwouden van Noord-Amerika zal spelen. Is dit wel te verdedigen? De hoogste prijs, dien nog ooit betaald is voor een Engelsche film, is behaald door Graham Wilcox, wien het is gelukt £ 63.000, dus bijna f 725.000 te krijgen voor zijn werk „Southern Love" en dan alleen maar wat betreft de rechten voor Amerika en Canada. De kooper All Wood bezit 400 theaters en ondanks het feit, dat hij bekend staat als een first-class filmbcoordeelaar rijst de vraag of dit bedrag nu werkelijk wel te verdedigen is. Een fihnpaliis in Marseille. In Marseille zal een van de mooiste bioscooptheaters opgericht worden. Deze bioscoop zal plaats bieden aan 900 toeschouwers. Onze koloniën en de rolprent. In de projectiezaal van het Scheepvaartkundig Instituut en Museum te Rotterdam heeft de afdeeling Rotterdam van de vereeniging „Oost- en West" een bijeenkomst gehouden, waar dr. J. C. Koningsberger, oudvoorzitter van den Volksraad van Nederlandsth Inde gesproken heeft, bij een viertal films van h-'t Koloniaal Instituut te Amsterdam. Het wonder van de Amazoncrivier. Een nieuwe groote rcis-avonturenfilm is vervaardigd door professor Saraiva, die een expeditie heeft gemaakt van 25000 mijlen. De film geeft spannende jachtscènes en waardevolle beelden op het gebied van de flora en fauna in het gebied van den grooten stroom, terwijl een bijzonder hoofdstuk is gewijd aan den stam der Amazones, er bestaat daar namelijk een regiment uit gewapende vrouwen. Buitengewoon interessante scènes laten de eigenaardige ' gewoonten van de volksstammen, zien, hun dansen, godsdienstige ceremoniën, enz.

—^——^——

VRAAG EN ANTWOORD //. B. te Rotterdam. Naar wij uit uw beschrijving moeten afleiden, is uw tuintje allesbehalve gunstig gelegen. Op het zuiden een 2 Meter hooge schutting, op hel oosten een loods en op het westen het huis, zoo zult u over overmaat van zon wel niet te klagen hebben Niettemin zijn ook onder deze omstandigheden nog volop bloemen te kweeken. Als uw tuintje uit klei bestaat, is de vermenging met een halven kubicken Meter zand uitstekend. Werk uw grond drie steek diep om en vermeng daarbij het zand door de bovenste twee steek Op de teekening hebt ge niet aangegeven waar de coniferen staan. Wij vermoeden, dat u ze een plaatsje hebt gegeven voor de loods, daar ze op die plaats het gezicht van de warande af op de loods het doelmatigst verfraaien. Staan ze daar nog niet, dan zou het wel goed zijn, ze daar nu meteen te plaatsen. Mogelijk kunt u bij de grondbewerking tevens wat mest onderspitten. Wat nu de beplanting betreft, hebt u, om zooveel en zoolang mogelijk bloemen te hebben, de volgende zoogen. vaste planten noodig, die het alle in uw tuin, gegeven de ligging enz. pned zullen kunnen doen. Akeleien, Astilbe's (gewoonlijk Spiraea's genoemd). Herfstasters, Funkia's, Malva's, Vergeet-mijnietjes, Pioenrozen, Papavers, Sleutelbloemen, Solidago's. Er zijn natuurlijk nog veel meer soorten op te noemen, maar wij hebben ons tot meer algemeen voorkomende bepaald, omdat deze gewoonlijk bij kennissen e. d. vaak te verkrijgen zijn, of anders in ieder geval niet al te duur van aanschaffing uitkomen. Mogelijk hebt u wat dahliaknollen e. d. Natuurlijk zijn ook deze te benutten. Naarmate onze meening over de zonlooshcid van uw tuintje al te somber mocht zijn in diezelfde mate kunt u ook eenjarige zaaibloemen kweeken. Leeuwenbekjes, asters, slaapmutsjes, afrikaantje^. zinnia's kunnen u een schat van bloemen schenken, maar zooals gezegd, ze behoeven alle nog al veel zon om behoorlijk te gedijen.

Uitslag van den Vijf guldensprifsvraag Na veel wikken en wegen kenden wij 5 prijzen van f t.— toe aan de volgende inzenders: Joh. H. H. Schoof, Pasforiestr. 3. Leiden: J. Scheele, Copernicnsstr. 234, Den Haag; M. v. d. Zwan geb. Nelck, Joubertstr. 136, Den Haag; A. Rruinenberg, 1 C 28, Glanerbrug; Job. Verfteynen, Hinth'imereind 2, Den Bosch, voor de onlossing van het raadsel ,,De anatomische les". Het aardige versje van Mevr. v. d. Zwan laat ik hieronder volgen. „Hoe genoeglijk rolt het leven Des gerusten landmnn's heen!" Zoo zong eens een Hollandsch dichter, Wien 't daarbuiten heerlijk scheen. Toch heeft elk bestaan zijn lasten. Ook van Kisten krijgt 't zijn deel. Want de stadsmensch mag genieten Van concerten en tooncel. Soms lijkt ook de vraag gewettigd: Waar men béter menschen vindt? Of de stedeling de misdaad En de boer de. deugd bemint ? Lezer, wil bet toch gelooven: Braven vindt men overal, En schandalen, die gebeuren Ook wel buiten bij geval.

Een middel, dat afdoende helpt tegen 't kwaad ? Kom, luister, dan zeg ik het u: Schrijf spoedig naar Leiden, dat lezers gij werft Voor de'écnige: „Wereldrevue". Een kostelijk blad met steeds goede lectuur, Rubrieken te kust en te keur. (Kent gij reeds de nieuwste: „De anatomische les"?) Voorwaar I Zij stelt niemand teleur.

I ; "

Dan volgen de namen van degenen, die wij een troostprijs toekenden. M. J. Paauwe, de Wittenkade 37 huis, Amsterdam; G. op de Beek, Gr. Lodewijkstr. 76, Arnhem; Th. J. Phielix, Zaslaan 3?, Geitenkamp, Arnhem; Louis de Vos, Ministère de la defense nationale SAC TA 4e Bureau loc. 176), Bruxelles; J. Vernel, Elfhuizen 5 rood, Dordrecht; M. J. Ackema, Maanderplein 2, Ede (Geld.); F, Themmen, A Kerkhof 2q, Groningen: C. J. W. Pilaar, de Riemerstr. 7, Den Haag; L. W. de Graaf Jnr., Heerensingel I2Q f en g, Haarlem; G. J. Geerdink, Oldenzaalschestr. 32, Hengelo (O.); Mej. Post, Oostkade 36 d, Hellevoetsluis; J. J. v. d. Stel, Paardenmarkt, lerseke; A. de Winkel, Achter Landbuurt BB 113, Leeuwarden; Vr. Glaser, Ganzenheuvel ig, Nijmegen: Mevr, L. Toorop, St. Annastr. 64, Nijmegen; H. Mulder, Grintweg, Oranjewoud bij Heeren veen; Klaas Ren, Weerpad 45, Oostzaan; Mej, E, Wickert, Delftweg 61, Overschie; Dora v. Aggelen, Bloklandstr. 128 b. R'rtam; K. Plugge, Oesters'raat 18, Scheveningen; J. J. M, Harte. Lange Kerkctr. 21, Terneuzen; M. C. Ul'ee, Wolvennlein 31 bis, Utrecht; Mej. J. M. Nijman, Schulpweg 108, Velsen; Jan Hartjes, Lange Zelke 50, Vlissingen; Rie Janssen, Rijksstr.weg 135, Wassenaar; A. Paauw, Poststr. C 197, Zierikzee.

Nieuwe Vtif-^uldens-priisvraag; Het is zoo aangenaam voor mij, dat de lezers mij helpen om aardige prijsvragen te geven. Zoo kreeg ik er ditmaal een van den heer M. v. Kempen, St. Annastraat 42, Naarden. Hij stelt de volgende prijsvraag voor; Wie maakt de meeste nederlandsche woorden waarin oen lettergreep van minstens 2 letters twee- of meermalen in voorkomt, hetzij als lettergreep of deel daarvan, b.v. komkommer, peper. Nederlander, rentenieren enz, /s ccnmial een woord gehrulkt. dan bliiven s^m^n^tellingen daarvan buiten mcd"ding:n(r. zooals kotukommerschaaf, peperbas, inpeperen. De inzendingen moeten voorzien zijn van een opgave van 't aantal en zoo opgeschreven, dat ze gemakkelijk te controleeren zijn. Nu al]em:\aL een inzending zenden vóór 3 Mei a.s. aan de redactie Wereldrevue, Galgewater 22, Leiden. Er is één prijs van f 5.— en bovendien zijn er vele fraaie troostprijzen.

Onderschriften-prijsvraag Als onderschrift van den lezenden mijnheer (prijsvraag 21 Maart), meende ik het volgende aardige antwoord van M. J. Huis, Willemsweg 204, Nijmegen te moeten bekronen.

Daar heeft mijn vrouw 't Is toch een schand, Weer 'n advertentie in de krant Voor een keukenmeisje. 't Is zeker waar, met vijftig in een jaar Speelt zij het nog niet klaar. Hieronder volgen de namen van eenige troostprijzen-winnaars. H. Staal, Ginneken; A. Hoogerduijn, Ribesstr. 102, Den Haag; L. D. Hartog, Weimarstr. 334, Den Haag; H. A. Schimmel, Rochussenstr. 188, Den Haag; W. Hage, Afd. Vest 32, Hoorn; Joh. H. H. Schoof, Pastoriestraat 9, Leiden: A. d? Water, Alexanderstr. 7a, Leiden; Titia Nieswaag, Jan Kortstr. 8, Mufselkanaal; Bertha v. Meckeren, Ruyterstr. 29, Nijmegen; Mevr. J. C. Wagenveld, Leeuwendaallaan 64, Rijswijk (Z.-PL); B. Vermeulen, Zaagmolenstracl 96 a, Rotterdam; Jan Hartjes, Lange Zelke 50, Vlissingen.

■

■■

ief JßiiiDeltift oan Tady fonered D« korto inhBud U «oo <»M»«kt. J«* »■■ <«• makkelijk »«t Mk no- l»»» T«rh»«l b»«inMMi k»a.

Een onderschrift gevraagd. Zendt dit vóór 3 Mei a.s. aan het adres: Redactie Wercldrevue „Bijschriften-Prijsvraag", Galgewater 22, Leiden. Als prijs wordt f 2.50 toegekend met vele troostprijzen.

CORRESPONDENTIE //. /. C. Markgraaf te 's Gravenhage vraagt wat staat hier: NNNN NNNN. Weet je het ? Kijkt anders hieronder. /. A'., Haarlem. Het raadsel is wel aardig, doch ik vrees, dat het te moeilijk is. /. /. H. Klazienaveen. Het deed mij genoegen te hooren, dat de gravure zoo naar uw zin is. Van d^.aardigheden gebruik ik er een. H. L., Aalsmeer. De opzet is wel aardig, doch 'het versje is toch voor ons doel niet geschikt, M. v. K- te Naarden. Een van de prijsvragen hebben wij overgenomen, de andere had al eens in ons blad gestaan. Heeft u de verrassing voor de puzzles al ontvangen? Zij is naar u verzonden. VV. H. te Den Haag. Neen, dat is nu werkelijk geen levensprobleem. Als gij 17 jaar zijt en zij 19 jaar, dan wacht ge beiden nog minstens 3 jaar en denkt dan pas aan engageeren. Tn die drie jaren hebt ge meer de gelegenheid om elkaar goed te leeren kennen. Wanneer gij dan nog van elkaar houd% dan zijn die 2 jaren geen onder-; scheid om een zwaar hoofd over te hebben. Me]. ]. v. d. H. te? Hoe kan ik u aar, het verlangde portret helpen, indien u heelemaal geen adres opgeeft! G. F. v. B., Cfelft. Dank voor uw aanbod, doch wij zijn nog voor geruimen tijd voorzien. Wij zullen het echter in gedachten houden. Mej. L. C. Natuurlijk hebt u ook voor het vervolg reclit op die prijzen. Doch het gebeurt niet zoo dikwijls dat men tweemaal den eersten prijs krijgt. H. J. C. Markgraaf te 's Gravenhage zegt, dat NNNNNNNN N-acht-maalbeteekent!

■■■■■_.

è

In dit verhaal, dat in Engeland speelt, maken wij kennis met den rijken bankier Markrute en Lord Tancred, een jongen man, die om finantieele redenen verplicht is naar Canada te gaan. De bankier biedt hem de hand van zijn nicht aan en een groote som geld voor zijn schulden. Markrute's nicht is een buitengewoon mooie en aparte vrouw, die, hoewel zij jong is, al heel wat heeft meegemaakt. Zij is de weduwe van den poolschen graaf Shulski, die haar in den steek liet en in een tweegevecht weid gedood. Haar moeder was Markrute's zuster. Zij was met een engelschman getrouwd, doch werd hem ontrouw. Uit haar tweede huwelijk werd Mirko, Zara's stiefbroertje, geboren, Markiute tracht van de toegenegenheid van zijn nicht voor den knaap, gebruik te maken ter bereiking van zijn doel. Om der wille van haar stiefbroertje besluit zij Markrute's voorstel te aanvaarden. Zij ontmoet Lord Tancred, die door haar ongenaakbaarheid eer aangetrokken dan afgestooten, spoedig aan Markrute zegt, dat hij op zijn voorstel ingaat en ziin nicht wil trouwen. Lady Ethelrida, een zeer verstandige en bekoorlijke jonge vrouw, een nicht van Lord Tancred, speelt ook een rol in dit verhaal. Markrute voelt zich zeer tot haar aangetrokken. Zara gaat naar Bournemouth, om met de menschen te spreken, bij wie haar broertje gaat wonen. Bij haar terugkomst heeft zij een onderhoud met diens vader Mimo. Zara bezoekt met haar man diens moeder. De kennismaking valt mee. . Zij gaat daarna weer haar broertje zien, van wien zij gehoord beeft, dat hij ongesteld was, het kind is gelukkig met haar komst. Den avond vóór haar trouwdag ziet Tristam hoe Mimo naar Zara's venster staat te turen. Dit maakt zijn naijver wakker. Het huwelijk wordt met veel praal voltrokken, doch het brengt het bruidspaar niet nader tot elkaar. Zara houdt vol trots Tristam op een afstand. Zij gaan naar Frankrijk. Den eersten avond heeft er een heftige scene plaats. Zara verwijt Tristam haar alleen om geld getrouwd te hebben. Tristam is zoo boos, dat hij zegt nooit meer Zara's liefde te begeeren, wanneer zij hem er niet op haar knieën om smeekt. Hun verblijf in Parijs brengt hen niet tot elkaai. Wel gaat Zara meer in Tristam zien, doch nu is hij het, die de rol van beleedigde speelt. Zara is zeer beangst om den toestand van haar broertje. De geheimzinnigheid, welke zij in verband daarmee moet betrachten, stoot haar voor de borst. Op het landgoed van Tristam's oom maakt zij kennis met vele van Tristam's vrienden. Behalve de oude hertog en zijn dochter Ethelrida, is er ook Markrute de bankier en van de vrienden van den bruidegom de sarcastische goedhartige kolonel Lowerby (bijgenaamd de Spreeuw), Jimmy Danvers, de bruidsjonker, Arthur Eiterton, de DonJuan; Lady Anningford, Ethelrida's boezemvriendin, en ook lady Highford, met wie Tristam sterk geflirt had. Zara wordt getroffen door de liefde, die iedereen haar man toedraagt. Alle gasten zijn uiterst hartelijk voor de bruid.

Zara voelt de liefde voor haar man steeds sterker worden. Lady Highford tracht zich met haar valsche lievigheid bij Zara in te dringen. Zara is echter op haar hoede. Als het Laura niet lukt, de jonge vrouw te bewerken, begint zij weer een flirtation met Tristam. Lady Highford probeert Zara bij Tristam verdacht temaken, met als resultaat dat hij razend jaloersch wordt. Doch ook Zara begint te bemerken, dat zij van haar man, van wien zij door haar vroeger optreden gescheiden is, innig veel houdt. Een ander paar. Lady Ethelrida en Markrute, begint meer en meer tot elkaar te komen. Den dag van haar verjaardag ontmoet zij hem in haar kamer, waar hij haar eenige kostbare boeken aanbiedt. Na deze korte ontmoeting spreken zij af den volgenden dag rustig bij elkaar te komen. Zara heeft een brief van Mirko ontvangen, zij is daarover weer zeer ongerust. Tancred ziet haar met den brief in de hand. Ook ditmaal brengt hun gesprek hen weer verder van elkaar. In de gang ontmoet Tristam Laura Highford, die weenend in zijn armen valt. Zara ziet dit, doch innerlijk getroffen veinst zij onverschilligheid. Lady Anningford beraamt voor den avond van Ethelrida's verjaardag een verkleedpartij, waaraan Zara ook deelneemt. Lady A. wil trachten de jonggetrouwden nader tot elkaar te brengen, Den dag na Ethelrida's verjaardag ontvangt zij Markrute bij zich. Hij vertelt haar, in bedekten vorm, zijn geschiedenis. Hoe zijn moeder, een schoone danseres, dochter van een spaanschen jood van hooge beschaving en een spaansche edelvrouw, de minnares van een keizer was geweest. Zij had van hem twee kindere», een meisje en een jongen. De iongen toofr paar Engeland en wist zich door energie en verstand op te werken. Ethelrida wordt door het verhaal niet afgeschrikt. Daardoor aangemoedigd, vraagt hij Ethelrida ten huwelijk. Zij stemt_ toe zijn vrouw te worden. Innig gelukkig nemen zij afscheid. Zara wordt bijna wanhopig onder de bejegening door Tristam, evenwel stemt zij toe. de rol van de gelukkige bruid tot het einde te blijven spelen, 's Avonds heeft zij een onderhoud met haar oom, die hanr vertelt, dat Tristam haa- zonder eeniee bijbedoeling heeft gehuwd. Deze mededeeling verhoogt Zara's smart. Den volgenden dig vertrekt het jonge paar naar Wravth, De ontvanect door df pachters en bedienden is allerhartelijkst. Na afloop der feesten laat hij haar de tuinen zien. Dan herinnert zij zich hoe Mirko haar eens hiervan foto's liet zien. De herinnering aan het broertje vervult haar met diep leed. Tristam meent, dat er een man in bet snel '■= 'm wordt door jaloene verkeerd. Beiden gaan naar Londen terug. Zara gaat in 't geheim naar Mimo's huis, omdat zij hunkert na->r beichten van haar broer4ie. Tristam ziet haar met groote haast terugkomen. Hij vraagt met groote opgewondenheid verklaring voor haar lang uitblijven, welke zij hooghartig weigert te geven. Er wordt een diner gegeven ter eere van Ethelrida's verloving. ___

■

'

Toen werden zij gestoord en konden er niet over door praten en tenslotte ging het gezelschap «uiteen, zonder dat de angstige bezorgdheid van Tristams moeder verminderd was. Tristam en Zara zouden morgen bij haar komen lunchen om afscheid te nemen en dan zou zij met den namiddagtrein naar Parijs vertrekken. En daar Francis Markrute nog wat bleef om met den hertog een sigaar te rooken en waarschijnlijk ook om tersluiks afscheid te nemen van zijn aanstaande, moest Tristam Zara alleen naar huis brengen. Nu zou het geschikte oogenblik voor een verklaring daar geweest zijn, maar zij voorkwam hem, want zij zaten nauwelijks in hun auto, en hij wilde juist iets zeggen, of zij viel hem in de rede: — Je hebt vanavond op de trap iets te kennen gegeven, wat zóó gemeen is, dat ik het in het begin niet eens begreep; ik waarschuw je dat ik daarover geen woord meer wil hooren! En toen veranderde plotseling haar stem en zij zeide op hartstochtelijken, maar tevens ietwat klagenden toon: — O, wat lijd ik van avond toe, zeg als je blieft niets tegen me; laat me aan mezelvc overZoo was Tristam het zwijgen opgelegd. Wat het geweest was, zou zij toch spoedig moeten zeggen, maar vanavond wilde hij haar niet plagen; en in weerwil van al zijn boosheid en zijn argwaan en zijn verdriet, trof het hem, toen opeens licht in het rijtuig scheen, haar in een hoek ineengedoken te zien zit- , ten, met oogen als van een gewond dier. — Zara! zei hij tenslotte heel vriendelijk, wat is er toch, dat je zoo hindert? — Als je het mij toch maar ^ wilde zeggen. .. Doch juist in hetzelfde oogenblik kwamen zij voor de deur, die aanstonds geopend werd, en zij ging naar binnen, en daarop naar de lift, zonder antwoord te geven, en sloot de deur achter zich. Wat had zij ook kunnen zeggen? Zij kon dien toestand niet langer verdragen. Tristam had blijkbaar gezien, dat zij eenig geheim verdriet had; zij wilde naar haar oom gaan en hem vragen, haar van haar belofte te ontslaan, tenminste voor zooveel haar man betrof - zij had een afschuw van geheimzinnigheid en als hij haar er vrijheid toe gegeven had, dan zou zij haar man de waarheid vertellen, over Mirko en over alle andere dingen. Hij had zich blijkbaar zeer geërgerd, maar dit was de eerste maal dat hij ook maar blijk had gegeven op te merken, dat iets haar hinderde, behalve dan dien dag in den tuin te Wrayth. Haar redenen waren van zóó onschuldigen aard, dat in haar zelfs niet het flauwste idee opkwam, dat iets in haar doen of laten ooit verdacht kon schijnen. Tristam was boos op haar, omdat zij laat uitwas geweest, en had uit jaloerschheid iets geïnsinueerd — zij wist nu eenmaal

■*****<**mmmm^mmmmBm dat mannen altoos jaloersch waren, zelfs al waren zij volkomen onverschillig voor hun vrouw. Wat haar dien avond zoo vreeselijk ongerust had gemaakt, was het telegram, dat zij in haar kamer had gevonden; zij had haar kamenier gezegd het daar neer te leggen als het kwam. Het was een telegram van Mimo, die berichtte dat Mirko weer wat koorts had, en naar hij vreesde, dezen keer bepaald ziek was. Zoo bracht Zara dien nacht angstig en biddend door, weinig ver—mocdend wat de nieuwe ochtend haar zou brengen. En Tristam ging weer naar de wedrennen en trachtte zich zijn verdriet uit het hoofd te zetten; het was nergens goed voor zich nog verder in gissingen te verdiepen, hij moest wachten op een verklaring, die hij niet langer dan tot den volgenden ochtend wilde verschuiven. En zoo brak tenslotte een nieuwe ongeluksdag aan. Zara stond vroeg op en kleedde zich, zij wilde gereed zijn om uit te gaan en te trachten Mimo op te zoeken, in het oogenblik, dat zij vrij had na het ontbijt. Zij kwam met haar hoed op beneden; zij had behoefte om eens met haar oom alléén te praten en zij dacht dat Tristam niet zoo vroeg op zou zijn, stellig vóór negenen. — Dat is flink, nicht! zei Francis Markrute, maar zij antwoordde nauwelijks, en zoodra Turner en de lakei de kamer uit waren, begon ze opeens: — Tristam was heel boos op me, gisteravond, omdat ik nog laat uit was geweest. Ik was uitgegaan om te trachten iets van Mirko te hooren! ik ben heel ongerust over hem en ik kon Tristam geen uitleg geven; ik verzoek u dus mij nu van mijn belofte te ontslaan om hem van die dingen niets te vertellen. De financier fronsde de wenkbrauwen: het was nu al een heel ongelukkig tijdstip om het familie-spook te laten verschijnen, mäar hij was een zeer rechtvaardig man en hij begreep aanstonds dat er eenige argwaan in Tristam was opgekomen en dat dit iets heel ernstigs was. — Heel goed, zei hij, vertel hem wat je goed dunkt — hij ziet er vreeselijk ongelukkig uit — jullie allebei trouwens. Hou je hem nu al den tijd op een armslengte afstand. Zara? Hcusch, als je dat doet, dan zal je hem verliezen. Ik waarschuw je maar. Je kunt een man van zijn temperament niet zoo behandelen; doe je bet toch, dan zal hij bij je vandaan gaan. — Het is niet mijn wensch om hem zoo op een afstand te houden; het is zijn eigen wil. Ik heb het u al op Montfichet gezegd: het is nu veel te laat. Op dit oogenblik kwam de bottelier berichten; — Er is iemand aan de telefoon, die mylady aanstonds wenscht te spreken. En Zara vergat hare gewone waardigheid; zij liep bijna op een draf door de hall naar de studeer,

,

—

VRAAG EN ANTWOORD L. fi. te Amsterdam vraagt: Weet u misschien of er leerboeken bestaan over Muziekgeschiedenis en Harmonieleer ? Ik ben niet in staat een muziekschool te bezoeken, daar dit voor mij te duur is en nu wilde ik mij door middel van boeken, toch zooveel mogelijk in de muziek inwerken. Ook wilde ik u vragen of er een boek bestaat over het Gitaarspel. Ik bedoel hiermee een zeer uitgebreid boek; nier de kleine boekjes van Martron of Albenino e. a. Antwoord. Omtrent boeken over gitaarspel kan ik u tot mijn spijt niet inlich en. Voor muziekgcs'hiedenis bestaan de vol ;cnde nederandsche werken: A. Belinfan'e, Leidraad. Lanchnns, Muz. gesch. v. Milügen, Muz. gesch. Naumann—Boers. Muz. gesch. Voor Harmonieleer: Nicolai, Theorie der muz. U kunt deze boeken in eiken boekof mu/iekhandel bestellen.

kamer om met Mimo te praten — want die was het natuurlijk — maar zij had toch nog tegenwoordigheid van geest genoeg om tegen den bottelier, die de deur open deed, te zeggen: — Roep dadelijk een auto voor me. Zij nam den hoorn op en het was inderdaad Mimo's stem — die hevig geschrokken scheen. Uit zijn onsamenhangende zinnen maakte zij op dat de kleine Agatha Mirko geplaagd en tenslotte zijn viool stuk gemaakt had. En dit had hem, in zijn koortsachtigen toestand, zóó opgewonden, dat hij er bijna krankzinnig van was geworden. Hij had gewacht tot het heele huishouden, het kindermeisje incluis, sliep, was , toen met bovenmenschelijke krachtsinspanning uit zijn bed gekropen en had zich aangekleed;toen had hij het geld genomen dat Chérisette hem dien dag in het park had gegeven voor 't geval hij het noodig mocht hebben, en dat hij altoos in zijn lessenaar verborsren had gehouden, was toen naar buiten geslopen en naar het station gegaan — alleen in een donkeren nacht, het arme, arme schaap! en had daar gewacht op den nachttrein van Weymouth, had een kaartje gekocht en was naar Londen gekomen om weer naar zijn vader te gaan, met zijn gebroken viool in het groene overtrek bij zich — en onderwijl steeds hoestend — zoo hevig, dat het zijn dood kon zijn. Hij was aangekomen met precies nog geld genoeg voor een huurrijtuigje en was omstreeks vijf uur thuis gekomen en had ternauwernood de meid wakker kunnen bellen om in gelaten te worden, en hij, Mimo, had dat gerucht gehoord en was naar beneden gegaan, had daar het kleine engeltje gevonden, en hem naar boven gedragen en in zijn bed gewarmd. En hij had eerst wat melk voor hem warm gemaakt vóór hij naar de dichtstbijzijnde telefooncel was geloopen om haar te -

■

_.___.__

*

roepen. Ja, hij was heel ziek — heel erg ziek — en of zij dadelijk komen wou, vooral dadelijk! Op dit ©ogenblik kwam Tristam de kamer binnen, zag haar doodsbedroefd gelaat en hoorde haar zeggen: — Ja, ja, lieve Mimo, ik zal nu komen — en vóór hij besefte wat zij deed, snelde zij langs hem heen en de kamer uit, de hall door en naar de wachtende huurauto, sprong daarin en stak haar hoofd uit het portier om den chauffeur het adres te geven, toen hij Grosvenor Street inreed. De naam „Mimo" maakte Tristam opnieuw krankzinnig. Hij bedacht zich een oogenblik, greep toen zijn jas en hoed en snelde haar achterna de Grosvenor Street in, tot groote verbazing van de deftige bedienden. Daar riep hij een andere auto aan, maar toen hij er in stapte was de andere al voorbij Park Street. — Volg die auto, riep hij tegen den chauffeur, — die groene daar vóór je; je krijgt een goede fooi als je haar niet uit het oog verliest. En nu begon de jacht. Hij moest en zou zien, waar zij heen ging. „Mimo!" — de „graaf Sykvpri," aan wien ze getelegrafeerd had en zij had de onbeschaamdheid om met hem te spreken vanuit haar ooms huis! Tristam was zoo buiten zichzelf van woede dat hij besefte dat hij haar zou vermoorden, als hij haar bij een ontmoeting met hem betrapte. Zijn auto volgde de groene, hield die altoos in zicht. Zij reden Oxford Street door, daarna door Regent Street, Mortimer Street — zou ze naar het Euston Station gaan? — misschien weer naar zoo'n rendezvous in een wachtkamer als Laura beschreven had. Een onzegbare walging, gepaard aan blinde woede, beving hem. Maar neen, het ging zelfs niet naar Euston; zij gingen de Tottenham Road in en daarna een zijstraat, en daar sprong met een luiden knal de achterband van zijn auto en de chauffeur moest stoppen. Bijna schuimbekkend van woede zag Tristam de groene taxi om een anderen hoek van dezelfde straat verdwijnen en hij wist dat hij ze uit het oog zou verliezen vóór hij ze kon inhalen — er was geen andere in zicht. Hij wierp den man Wat geld toe en rende de straat door, en ja, toen hij den hoek omsloeg zag hij in de verte de groene auto voor een deur stil staan. Dus had hij haar tóch nog gesnapt! Hij kon nu wel langzamer voortvvandelen. Zij was vijf of tien minuten vóór hij er zijn kon, het huis binnen gegaan; hij begon zijn gedachten te verzamelen. Het was beslist een heel onaanzienlijke buurt, hij walgde ervan. Dat Zara, de schoone, verfijnde Zara, hier een minnaar wilde ontmoeten! Waarschijnlijk was de kerel ziek en zag ze er daarom zoo ongelukkig uit. Hij wandelde snel twee maal bet huis voorbij, stak toen de straat over en schelde aan; de taxi stond nog voor de deur. Ze werd direct opengedaan door de kleine morsige meid.

die er zoo vroeg in den morgen al (* heel morsig uitzag. Hij wist zijn stem te beheerschen ? en vroeg beleefd naar de dame, die juist binnen gekomen was. Met een huilerige stem vroeg Jenny hem haar te volgen, en terwijl zij hem voorging, keerde zij zich om en zei: — Hij is er heel slecht aan toe, dokter, dat kan ik u verzekeren. Zonder aan te kloppen, deed Jenny de vlieringdeur een eindje open, en kondigde met haar huilstem aan. — De dokter, mevrouw! En Tristam trad de kamer binnen.

■

~

-■...-.■

■ -i:. -:-?■.' ■

;;

■

©

EEN MODEPRAATIE MET WODEPLAATJE

No. 68674, fhic mantelfak te maken van serge, covert ccaiirg, tweed cn^. De rok is u t vier b nen en ,009. 1.£0 M. wijd. U Vrrkrljgbaar in maat 42. 44, 46, 48 ol 10. B-noocigd van 135 c M. rretde stol 3.25 M. ä 4 M.

No. 7C815. Aardig coquel HOOFDSTUK XXXIX. sportjasje vsn tweed, En ziehier wat hij zag. »olen sof erz.. geborduurd volger.s strijkpalr. De armoedige lage kamer, pijnlijk no. 1247. zindelijk, was ietwat in wanorde; Vrrkrij baar in maat men kon zien dat er pas melk ge42. 44. 46, 48 ol 50. kookt en flanel gewarmd was. Zara Beroodigd van 135 c.M. b-erde stol 2 M. lag neergeknield bij een laag ijzeren ledikantje, waarop het kleine Dere modellen rijr rret lichaampje van een kind lag. Mirko toenemmmg der firma was in de laatste weken van voortWeidon Ltd. te Londen, durende koorts zeer verzwakt, zooontleeod a»n de V/eldoni dat zijn arm lichaampje, toch reeds Modrbladtn. te klein voor zijn leeftijd, er nu uitGeknip'.e patronen zijn zag als dat van een jongen van teaen toezending van 10.65 en strijk patronen een jaar of zes. No. 70815. i. 25 cent per nummer Hij lag blijkbaar op sterven. Zara franco te bekomen bij hield zijn magere hand vast en de Mevr. Milly Simons. 2de uitdrukking van goddelijke liefde en Schuytttr. 261, Dan Haag. No. 68674. hevige smart op haar gelaat, greep haar echtgenoot in de ziel. Een met bloed doortrokken handdoek lag op zoowel ter garneering van japonnen Met genoegen voldoe ik aan het den vloer als een akelig bewijs van de verzoek der Redactie van de Wereld- als mantels. „kapotte ader", waarvan Jenny ge- revue om een korte beschouwing te In de rokken der japonnen valt sproken had. Mimo, wiens groote mi- geven over wat de mode ons voor haast nog meer afwisseling te conlitaire gestalte schokte van snikken, statceren dan in de lijfjes; ze worden het voorjaarsseizoen voorsebrijit. stond aan de andere zijde en Zara Ik wil direct beginnen, met tecon- èt nauwsluitend gemaakt, of met fcumompelde op teederen, angstigen stateeren, dat er veel variatie is, dat lants, of met strooken of plooien óf toon:— Kleine lieveling! Mijn eigen is bepaald een groot voordeel, want inhaa'.sels. Mirko! In haar smart lette zij niet het geeft iedereen gelegenheid zich Over de lengte der rokken zijn op het binnenkomen van een heer; zoo te klceden als het beste voor de Engelsche en Fransdie mode-aanhet stervende kind opende zijnoogen haar figuur past. gevers aan het kibbelen; de eersten en riep zwakjes: — Mama! zeggen ze moeten lang, bijna tot aan Voor de zware figuren zijn de glad Toen zag Mimo Tristam bij de aansluitende japonnen en mantels den enkel gedragen worden, de laatdeur staan en met den vinger op natuurlijk welkome modellen; dat sten willen weer de korte rokken van een poosje geleden terug laten de bevende lippen trad Mj naar deze volstrekt niet stijf, maar zelfs komen. Totdat beide partijen betover hem toe. zeer chic en elegant zijn kunnen, — O, mijnheer, zei hij, helaas! U is bewijzen de vele mooie afbeeldingen die kwestie eens geworden zijn, raad te laat gekomen! Mijn kind is bezig hiervan, welke men in de Weldon's ik u in dit opzicht dus uw eigen naar God te gaan! smaak te volgen. Daarna moet u modebladen vindt. Al de toorn in Tristam's hart loste natuurlijk weer gehoorzamen. U zult mij, hoop ik; niet ten kwade zich op in medelijden. Hier stond duiden, dat ik, als Weldon's hoofdWat de mantels betreft, moet ik hij voor een tragedie, die aan het agente in Holland, speciaal deze tot m'n spijt zeggen, dat deze alle akelig veel op elkaar gelijken. Ze menschelijk oordeel ontging, die alle bladen noem. gedachten aan wraak buitensloot en Na deze korte verklaring zet ik sluiten alle met een gesp. een zonder een woord te zeggen, keerde m'n beschouwing over de nieuwe grooten knoop of een paar lintjes schuin over elkaar, alleen in de garhij zich om en sloop de kamer uit. mode voort. De nauw-aans'uitende Toen hij de nauwe donkere trap lange mouw valt bij de meeste dames neering kan dus wat variatie aanafstommelde, hoorde hij het geluid in den smaak. Natuurlijk kan zij gebracht worden. De voorjaarshoeden zijn nog meest van een viool, die de eerste noten alleen bij namiddagjaponnen gedravan den Chanson Triste uitklaagde gen worden, want geklecde toiletten alle klein en cloche-modcl, de bollen en hij huiverde als van kou. gedoogen niet meer dan een zeer zijn hooger dan verleden jaar, dat maakt, dat ze toch anders staan. In Want Mirko had zijn oogjes smee- korte mouw of liefst in het geheel hoofdzaak ziet men er lintgarneering kend opgeslagen en tusschen korte geen; ter vergoeding wordt den op, maar bloemen komen ook in snikjes gefluisterd: dames, die tegen Tiet laatste bezwa— Papa, speel dat wijsje eens voor ren hebben, toegestaan of de japon aanmerking. Over de echte zomer-modes is nog me, waar moe zooveel van hield. Ik met 'n mooien kraag te garneeren óf kan haar zien met haar blauwe met de uiterst moderne lange sjawl. niet veel te zeggen, daar vertel ik u gazen vleugels, en een oogenblik In het algemeen zijn de lijfjes der misschien later nog wel eens van. We zullen hopen, dat het dan ook later, terwijl zijn gezichtje nog de japonnen zeer glad. Slanke figuren warm zomersch weer geworden is heerlijkheid van zijn visioen af- kunnen een ruime keus maken uit straalde, zonk hij achterover in japonnen met kragen, zoowel groote en het natte gure weer, waar we nu van genieten, al weer geheel verZara's armen, dood. als kleine, deze toch zijn juist nu (Wordt vervolgd.) geten is. zoo modern. Borduursel wordt in MILLY SIMONS. groote verscheidenheid aangebracht,

^ÉÉte

-

__—^.

mmmmmm^

l^wwpiwiiMJau^

JONGENS EN MEISJES

De Anatomische Les

EEN HOEKJE APART!

(Op rijm.)

ONDER REDACTIE VAN TANTE LIZE

Uit het dictaat van een medisch-nludenl.

VIII. Veel waren weer de goede oplosL.slagen van het. klokje, het prijsraadsel dat 2 1 Maart opgegeven is. ..Buitenlander"' is het antwoord, jelui hebben goed geraden. Hieronder laat ik de namen der prijswinnaars volgen, die ik bij loting toegekend heb. Jac. Emous, van Hallstraat 14 III, ""Ämslerdani; Nana Musch, Mamixstr. 96, Amsterdam; Johan Snijder, Boots'r. 9 II, A'dam; Annie Veldink, Bloemstr. 81, Deventer; Jeane Goulooze, Geldeloozepad, Dordrecht; Thea Temme, Min. Loudonlaan 64, Enschedé; A. Taselaar, Baronielaan 328, Ginneken; S. Ehe, Korte Poten 17, Den Haag; Joh. Lauret, Hobbemastr. 227 I, Den Haag; Paul v. d. Leek, de Heemstraat 216, Den Haag; Tonny Mol, de Heemstraat 82. Den Haag; Wijnand Oelrichs, Winterwcg 3, 's Graveland; Beppie Godefroy, Damaststr. 3, Haarlem; Annie Koppel, Anemoonstr. 7, Tuindorp, Den Helder; P. Weizen, Jan van Houtkade 13, Leiden; Jac. de Boorden, Marken-binnen; Lena Dubbeldam, ^ Zeilmakerstr. 9, R'dam; Gom. Verspoor, Fransbekkerstr. 73 a, Charlois, R'dam; Sophie van Wijk, Boezemsingel 136b, R'dam; A. Bruschoten, Stevinstraat 39, Scheveningen; Marie Mookhoek, Mariastr 1 b, Schiedam; J. de Lege, Jac. v. Heemskerkerstr. 32, Vlaardingen; Rika Bakker, Eschdoornlaan 72, Zaandam.

DE NIEUWE PRIJSVRAAG B. Pekelder, Istc Atjéhstraat 24 te Utrecht stuurt mij het volgende aardige, raadsel: Tweeëndertig broeders wonen samen in een kluis; zestien wonen frbeneden, zestien boven in het huis. Wat ze grijpen of vernielen staan ze aan hun meester af, die den buit, zoo licht verkregen, neerwerpt in een donker graf. Maar wee hunner, wie verouderd, in 't vernielen wordt gesluit, rukt men met geweldig trekken eindelijk de woning uit. Wie kan zeggen, wat hier bedoeld wordt ? Zendt uw antwoord vóór 3 Mei a.s. aan Tante Lize, Galgewater 22, Leiden en ge hebt kans op een der fraaie prijzen.

ELKE WEEK EEN VRAAG. Licsje S. te Amsterdam vraagt, waarom vogeltjes als ze loopen, zoo telkens met hun kopjes bewegen. Daarop is gemakkelijk een antwoord te geven, Lize. Vogels hebben twee verschillende manieren om zich te bewegen. Ze springen met beide pootjes tegelijk, zooals b.v. de musschen en telkens wanneer ze dan een sprongetje verder zijn gekomen, bewegen ze het kopje naar alle kanten, om te zien of er voedsel te vinden is, of een vijand dreigt. Daar hun oogjes aan weerskanten van den kop zitten, kunnen ze niet als wij vooruit zien en terzij, ze zien alleen terzij en elk oog ziet een anderen kant uit, vandaar ook dat zenuwachtige, vlugge bewegen van de kopjes. Andere vogels loopen werkelijk, dat wil zeggen, ze zetten pootje voor pootje. Ook deze bewegen den kop bij het gaan, bij duiven ziet men dat vooral zeer sterk.

7 V DE WIJSHEIDSKIES. Op twintig jaar wordt aangenomen, Dat de „verstandskies" er moet komen, (De derde ware kirs) maar toch Komt zij dikwijls veel later nog.

HET MELKGEBIT. Sclioon in de blijvende grbitten, Saam twee en deitig tanden zitten, Telt 't melkgebit van kind'ren maar Een twintigtal, na 't tweede jaar. Men kan er zich van vergewissen, Dat zij de ware kiezen missen, Welk twaalftal zich dan eerst meldt, Als 't kind reeds zeven jaren telt.

Behalve om veiligheidsgronden is hierbij het bewegen van den kop een hulpmiddel om het evenwicht te bewaren.

VOOR DE OUDEREN Er zijn vele personen uit geschiedenis of sagen bekend, aan wier daden, of hoedanigheden uitdrukkingen en gezegden zijn ontleend, die onze taal verrijkt hebben. Zoo heeft ieder wel eens van iemand, wien onheil te duchten staat, hooren vertellen, dat 't zwaard van Damocles hem boven 't hoofd hangt. Wie was deze Damocles? Hij was een hoveling van den wijzen koning Dionysius van Syracuse, wiens gunst hij trachtte te winnen door naar vleierstrant z'n heer en meester in buitensporige taal te roemen en te prijzen en diens rijkdommen en schatten te verheffen boven die van eenig ander vorst. Om hem te doen inz'.en van hoe weinig waarde aardsche goederen voor den mensch zijn, noodigde Dionysius hem uit deel te nemen-.aan een buitengewoon weelderig feestmaal. Damocles zette zich op de voor hem bestemde plaats; hoe groot was echter z'n schrik, toen hij opziende 'n scherpsnijdend zwaard zag, dat aan één enkele haar bevestigd, boven zijn hoofd was opgehangen. Een tochtje één schokje en't

zwaard zou vallen en z'n levensdraad afsnijden. Ook door Hercules, een der beroemdste helden uit de Qrieksche mythologie is onze taal eenige uitdrukkingen rijker geworden. Wie zegt, dat eene arbeid eene herculische is, meent daarmee, dat deze arbeid buitengewone krachtsinspanning eischt. Hercules, wien de Godheid van Delphi als boete voor 'n bedreven wandaad had opgelegd, koning Eurytheus, den zwakkeling, met zijne kracht te dienen, verrichtte voor dezen een twaalftal heldendaden. Aan een van deze heeft onze taal wederom eene zinsnede ontleend. Van een arbeid, die verre van aangenaam is en die men bijna onmogelijk tot een goed einde kan brengen zegt men wel: ,,'t is een Augeasstal reinigen; een van de opdrachten,die Hercules van Eurystheus kreeg, was n.I. konings Augeas' stallen, waarin drie duizend runderen jaren hadden vertoefd, in één dag schoon te vegen. Hercules volbracht dit kunststukje door de bedding van twee rivieren zóó te verleggen, dat deze met woesten stroom de stallen binnendrongen, alle ongerechtigheden met zich mee naar buiten sleurend. Met de uitdrukking: „niets ontsnapt aan z'n Argus oogen," willen we te kennen geven, dat iemands oogen steeds onderzoekend en argwanend om zich heen zien, en dat niets hem ontgaat. Argus was de dienaar van Juno, Jupiters gemalin; hij had niet alleen oogen in z'n hoofd, maar z'n geheele lijf was met oogen bedekt; nooit sloot hij die alle tegelijk; sliep hij, dan bleef altijd nog een respectabel aantal oogen open. Hij was dus, waar hij bovendien nog uitermate sterk was, 't ideaal van 'n dienaar. Toen deze Argus op bevel van Jupiter op zeer listige wijze door Mercurius was gedood, zette Juno z'n oogen in de staart van den pauw, haar lievelingsvogel, waar we ze nog heden ten dage kunnen bewonderen als 't een pauw behaagt ze ten toon te stellen. Vaak hooren we van iemand zeggen, dat hij door Nemesis vervolgd wordt. Nemesis was de godin der wrake, die personen, door de godin der gerechtigheid veroordeeld, naar hun strafplaats leidde. Haar naam is synoniem geworden met 't woord vergelding.

ONZE KLEINEN J. V. schrijft ons: Kleine Jan mocht voor het eerst met zijn moeder naar de kerk. Zij gaf hem drie centen voor de collecte, en wel voor elk zakje één. Zijn moeder legde daar nog eens den nadruk op. Toen nu het eerste zakje verscheen, gooide Jantje de drie centen met enkele tusschenpoozen daarin. Een .... twee .... drie. De moeder zeide, gooi je ze nu toch allemaal in één zakje 1 Waarop Jantje verbaasd antwoordde: Neen moeder, één voor één. Door plaatsgebrek moest de rubriek Kleine Encyclopaedie blijven liggen. Wij hopen er de volgende week mee verder te gaan.

.....

.1.

...»sa^..,.-^. ■w ^^■.....-,.!^A«^äte^asKs^Ma

. '

... -

* -, -

dstrljd Hoiis

^

/

■-^ „.

^^

•

i TWEE AANVALLEN OP HET HOLLANDSCHE DOEL Boven: de wors»eling voor het hoilandsche doel. waaruit het eenige doelpunt uit den wedstrijd ontstond. Beneden; de Boer redt. doch wordt zoodanig in het gezicht getroffen, dat hij enkele minuten blijft liggen.

WERELDREVUE &*

■

:

.

WEEKBLAD ONDER LEIDING VAN M. E. R. CURIUS. BEDACTIE-ADRES GALGEWATER 22. LEIDEN Tel. 760.

•

■

■

25 APRIL 1924

■UM

MM*

üPPiPPiPrï

'

:

WEEKPRAATJE

heeft daarvoor noch den moed, noch het geduld. Ze willen verf gauwer vooruit en .... vallen daarom zoo sterk terug.

MISLUKKING.

* * *

>.*mmt

f ï;

Vanmorgen kreeg ik 'n brief, die mij zoo van streek heeft gebracht, dat ik er met u ereis over spreken moet. Hij kwam vah een zakenrelatie, een keurige actieve man, die mij schreef, dat hij verplicht was mede te deelen, dat zijn zaken zoo slecht gingen, dat hij óf de hulp van zijn crediteuren moest zien te krijgen, óf failliet gaan. Die mededeehng beteekende voor mij een niet onbeduidend geldelijk verlies, doch daaraan dacht ik niet in de eerste plaats, hoewel deze teleurstelling allesbehalve aangenaam was. Wat mij het meest trof, was hét tragische, dat er zat in de gedwongen erkenning van eigen mislukking, welke uit bedoelden brief sprak. Of hulp van vreemden, .óf failliet. * * *

^ 5,.»'^ <

?,,

■

'X-

De verasschina van Hugo Stinnes

ien groote stoet auto's.begeleidde het stoffelijk overschot van Stinnes naar het crematorium.

De kapel van de mijnwerkers verlaat het crematorium.

We leven weer in een tijd, dat heel wat menschen voor deze fatale keus, welke eigenlijk naar beide zijden een mislukking bevat, zijn gesteld. En zelfs wanneer wij aannemen, dat de bijzondere omstandigheden, die als de naweeën van den oorlog zijn te beschouwen haar invloed wel heel sterk doen voelen, dan nog is de vraag gewettigd, waarom zooveel menschen in het leven niet slagen. * * *

I*

HU K2> 'f

■ oston voert een nieuwe straatbewaking in S'Veiligfaetdspolitie in de straten van Boston lat op een vervoerbaar, naar alle zijden vegend toestel dat met wit doek bespannen om daardoor de opmerkzaamheid van het publiek te trekken.

De eerste oorzaak ligt meestal wel in het feit, dat bij de keuze van beroep, in het overschatten van eigen capaciteiten en in het te hoog stellen van eigen ambities, den grond gelegd wordt voor de toekomstige mislukking. Er zijn te veel menschen, die gelooven, dat ze geschikt zijn voor „baas", voor zelfstandig leider. Ér zijn te weinig menschen die zich tevreden willen stellen met datgene, waarvoor ze geschikt zijn. * «

11 Hl Iv'^^M

B

Na 10 jaar

Een oostersch concert De oostersche zangers gaven een concert in de Zendingskapel te Amsterdam; van links naar rechts: Musheraff Khan. Abi Khan. Mahabdob Khan met hun diverse instrumenten in hun oostersch costuum.

In April 1914 bracht het Engeische Koningspaar, vergezeld door Sir Grey, een bezoek aan Frankrijk, welk bezoek zeker wel van invloed is geweest op de gebeurtenissen van Augustus van dit jaar.

Ik weet wel, .dat het zoo hoort om den menschen voor te houden, dat iedere soldaat z'n maar-

M

iemeenteliike boomplantins Te Huizen (N.-H.) werd een gemeentelijke boomplantdag gehouden waaraan vele schoolkinderen deelnamen.

De man, die mij den hierboven aangeduiden brief schreef, was eens een reiziger van een bekende firma en. . . verdiende z'n kost. Doch met dat kostje was hij (en wat dikwijls nog fataler is, z'n vrouw) niet tevreden. De „baas" verdiende, waarvoor hij toch maar het werk deed als verkooper en ging met de voornaamste winst strijken. Dat kon hij ook wel, als hij maar zelf fabriceerde. Z'n vrouw had nog wat geld, crediet kon hij voldoende krijgen, dus werd de fabriek opgericht. En een keer te meer, werd door iemand de ervaring opgedaan, dat men voor een zaak (hier als reiziger) behoorlijke capaciteiten kon hebben, terwijl men voor een ander (het besturen en financieeren van een fabriek) geen voldoende hoedanigheden bezit. « * *

Vergane grootheid Op een groote vrachtauto werd een oud Zaansch zeilschip, dat op de binnenplaats van de Marine-werf te Amsterdam stond, overgebracht naar hét Scheepvaartkundig Museum in de Lairessestraat te Amsterdam.

Een internationale taak Een groep tuberculose-artsen. die door den Volkenbond zijn afgevaardigd bracht een bezoek aan Amsterdam, waar zij ook de Wilhelminaboot van de Vereen. Parkherstellingsoord bezochten.

schalkstaf in den ransel heeft. Doch ik ben alleen bereid deze stelhng verder te verkondigen, wanneer ik weet, dat zij, die haar te hooren krijgen, meteen dan ook de mededeeling ontvangen, dat ze dan ook den moed en het

geduld moeten hebben om zoolang soldaat te blijven, totdat er werkelijk redenen genoeg aanwezig zijn om het langs den geleidelijken weg van korporaal enz. omhoog te brengen. Doch het gros der menschen

Wie dokter wil worden, óf, advocaat óf leeraar of iets dergelijjcs, moet heel wat examens doen, die de koopman, de fabrikant in dien vorm niet kent. Doch al die examens hebben het groote voordeel, dat zij de toetssteen van eigen capaciteiten kunnen zijn en een goede l)\x)ordeeling kunnen vormen of degeen die de examens te doen heeft, door de vervulling van het doel, waarnaar hij streeft, wel de noodige capaciteiten bezit. De koopman, de industrieel, die deze examens niet behoeven door te maken om met hun werk te beginnen, worden eiken dag zoodanig aan de tand gevoeld, dat hun leven eigenlijk een voortdurend examen-doen is. En wee als zij er dan niet doorkomen. De mislukking is er te erger om. * *

Heel wat levens zouden gelukkiger zijn, heel wat menschen voor mislukking behoed, als de voorbereiding voor het leven beter was en ... . de zelfkennis meer ontwikkeld werd. M. E. R. Curius.

A

Hét sroot-nederlandscta studentenconsres te Leuvenroptocht in de Bondgenooten^traat, waar later een ttgenbetoogmg plaats had, met gevolg dat er ernstige opstootjes plaats hadden, waarbij zelfs met messen gestoken werd.

Een populaire vorstin De spaansche koningin verstaat de kunst, zich bij de jeugd populair te maken. Hierboven ziet men haar in een weezenschool te Madrid.

Een moeiillk karwei «v. J. twn.nk,,), t, Am^erdam werden meerstoelen van beton vervaardigd bestemd vóór de nieuwe sluizen te IJmuiden. Deze moesten thans van daar uit naar IJmuiden getransporteer« SSrden ^^X x«^Äö~r e» ^ *^.^ Äken^oor eenige sleepbooten. Deze meerstoelen zijn geweldige gevaarten, zij zijn 17 M. hoog.t.rw.jl de .T.ameter woroBn en mo wei« t * v 9 ¥M d^ ToetoIaat 1gÄM js en de diameter „n de meerstoel zelf, onderaan gemeten, 7.60M.

.^,y.:.v,.^..

f^i»7

■

■

'

■'

A> «i-^-Sr-/^ ^i^cs- Sf-'f*'

DE FOTO'S VAN DEZE WEEK f\.r^.m

A.

>V

«fr / i

",

V

>

«t-

^

4. . ■■_

Een nieuwe tramVerblndlna

Palmpaschcn

Voiige week werd de nieuwe electrische tramlijn.Katwijk-Noordwijk-Schcteningen ieestelijk geopend.

Te Hengelo werd ter gelegenheid van Palmpuchen een kinderoptocht met versierde wagens georganiseerd.

*

m\c5■IHPwr

f

Ä r

9

m^^^^

i^i**

X^B^^^^^IHHHv ^

Oude gewelven, die verdwijnen

Een kruis leeman

Een 75-jarls Jubileum

re Utrecht, in den omtrek van de Lange Nieuwstraat, is men sedert enige dagen begonnen met het dichtmaken van onderaardsche gangen.

Kapitein Niels P«rsson, de leider van den sleeptocht die het s.s. .Mauretania* van Southampton naar Cherbourg bracht.

Het matrozeninstituut van de Kon. Ned. Zeil- en Roeivereeniging bestond 75 jaar, ter gelegenheid waarvan er (eest gevierd werd, waarbij o.a. ook Prins Hendrik aanwezig was.

f

Ä>

11 1

\

1

ip zijn voetstuk terug. Zooals men ziet is zijn nieuw voetstuk een stuk lager dan het oude.

Het daasanatorlum te Almelo

Eet vischl

II

^

Vorige week werden een paar heilbotten in Amsterdam verkocht, die ieder ruim 300 pond _ wogen.

dat onlangs geopend ward.

\

Niemand, 't zij'voor- of tegenstander zal durven beweren, dat de dans op 't oogenblik geen invloed uitoefent op veler leven. Hij is een zoo ingrijpend iets geworden in ons dagelijks bestaan, dat 't malligheid zou zijn, nu maar te doen, alsof 't eigenlijk niets te beteekenen heeft. Voorloopig zal men zich er aan moeten gewennen, dat de dans niet alleen maar een vermaak is, voor bruiloften en partijen, maar dat zelfs heel ernstige menschen zich met den ernst hün eigen, zich wijden aan de kunst, die de hooge bescherming geniet van Terpsichore. Al eens vaker hebben we betoogd, dat de dans *zoo eenvoudig niet is, als buitenstaanders willen voorgeven; Goed dansen dan natuurlijk. Niet het gespring dat sommigen er voor laten doorgaan, neen, de juiste beoefening van deze kunst, die in zoo nauw verband staat met het begrijpen, en aanvoelen van muziek. De dansmuziek staat momenteel op hoog peil en is van heel wat beter gehalte dan die van de polka's en mazurka's, die In onze jaren de balprogramma's sierden. Balprogramma 1 Een woord dat

haast tot het grijze verleden behoort, een woord dat bijna totaal onbekend is bij het geslacht dat thans het groote contigent voor de balzaal levert! Wie denkt er nog aan dat lieve, knusse boekje, meest een dubbelgevouwen cartonnetje met soms een snoezig potloodje aan een rose lintje, 't Heeft afgedaan, behoorde niet meer bij dezen tijd van veel vrijer opvoeding, van heel wat minder conventie en vormelijkheid, die— dat moeten we eerlijk bekennen — daardoor wel iets aan poëzie heeft ingeboet. De „markt" van vroeger is verdwenen, al zijn de muurbloempjes gebleven. Wel hebBen deze ,,misdeelden" een aangenamer leven gekregen, nu niet reeds aan den aanvang van het bal de zekerheid zich opdringt, dat ze gedoemd zullen blijven keurig, stijfjes bij pa en ma te moeten zitten en de vreugde en hét genot van de vriendinnetjes te moeten aanzien. Trouwens van zitten bij pa en ma is geen sprake meer, want de balmoeder heeft vrijwel afgedaan en als 't nog een beetje zoo doorgaat, zal 't tijd worden er een in de uitoefening van haar ambt te schilderen of in marmer te houwen, opdat het nageslacht weet, dat we ock een tijd hebben gehad, dat moeder er niet aan dacht haar dochter alleen naar het bal te laten gaan. Zoo is langzamerhand zeer veel veranderd in het aspect van de balzaal en de koorden van burgemeester De Vlugt, — men weet dat in de zalen, waarvoor te Amsterdam een dansvergunning is gegeven, op één meter afstand van het publiek een koord moet worden aangebracht, waarbinnen zich de dansende paren mogen bewegen en waarin één enkele toegang is veroorloofd (men denkt aan een worstelperk), — die koorden zullen niet de dagen van voorheen in het leven kunnen roepen. Evenmin als de bekrompen opvattingen dat het z.g. slagwerk geen plaats mag verkrijgen in de orkestjes. We leven in den tijd van den dans en wie z'n tijd goed begrijpt, zal zich daarnaar richten!

f

Dloemententoonstellins te Nljmesen

Een 25-larl8 Jubileum

n het Nijmegensche veilingsgebouw werd een bloemententoonstelling gehouden, waaruit vooral bleek, dat de bloemencultuur in die streek zich enorm uitbreidt.

Het Frysh Selskip Dr. Eeltsje Halbertsma te Arnhem vierde onlangs haar 25 jarig bestaan Hierboven een foto van het bestuur.

40-iarl9e jubilea

Een vliftlslaris huwelijk

Een zeldzame sebeurtenls

lic Dubbeldam en Heiitje van Valen 'open 30»April hun 50-jarig huwelijksfeest te vieren. ' '

Deq ISen April werd het feit herdacht dat de heer A. Vermeulen gedurende 70 jaar onafgebroken werkzaam was geweest bij de firma Gebr. Bos. Tabak- en Sigarenfabriek te Ridderkerk Zittend: C. Pors. A. Aeiman, A. v. Gent, A. Vermeulen (jubilaris) P. Roos, R. Meijer, G. Audy . C, T. Nieuwenhuyzeo (deze zijn allen meer dan 50 jaar bij de firma).

Op 24 April hoopt de heer P. de Wit zijn 40 jarig jubileum bij de firma C.A. Rupp te Amhem te herdenken.

De heer N. Klein, alg. inspect, dermachinedlenst der Kon. Ned. StoombootMij. ttAmsterdam vierde zijn 40-larig jubileum.

\ \ »

///

\

—'IP^

i Qmmm

TUÖJBNTJBNUEFO

HET MÏBOWSTB Mijn beste vriend van Puffelen, Dat is een rare knul Hij heeft een rijk bestaantje, en Vindt werken flauwe kul. Hij is geen bakker, geen soldaat, Geen kapper, kruidenier, Geen timmerman of metselaar, Geen kraai, geen huurkoetsier. Hij heeft op school nooit iets geleerd, En houdt het bij geen baas. Voor wat j' em vraagt is hij te lui. En ook te dom helaas. Hij weet geen snars van politiek, Hij doet ook niet aan sport. Hij slaapt alleen omdat je dan Vanzelf weer wakker wordt. lohn Browning, een jong student, wordt .bij *^ een vechtpartij, die volgt op het jaarlijksch banket, dat wordt gegeven in het- groote Coliseum te New York, gewond waardoor hij het bewustzijn verliest. Als hij weder tot zichzelf komt, bet een mooi danseresje zijn wond en geeft hem te drinken. Hij wordt op het meisje verliefd en stelt haar na eenigen tijd aan zijn moeder voor, die met haar scherpen blik dadelijk inziet, dat dit niet het meisje is, dat haar zoon noodig heeft. John's moeder gaat op informatie uit en het blijkt, dat het „schuchtere viooltje" het liefje is van een bekenden bokser, die haar slecht behandelt maar tegen wienzij opziet. Een heftige scène tussohen moeder en zoon is het gevolg. Bang Susie te zullen verüezen ijlt John naar haar woning en treft den bokser, die zijn revolver trekt en zichzelf verwondt.

Susie beschuldigt John van moord en de jury spreekt het „schuldig" uit. De electrische stoel zal hem naar een ander oord doen verhuizen tot wanhoop van zijn moeder en het meisje, dat reeds vóór Susie de zijne was en nooit heeft opgehouden hem te beminnen. Maar... op aandringen van de wettige echtgenoote van den bokser, die reeds dadelijk argwaan had, dat het danseresje, de waarheid niet sprak, wordt er in toegestemd Susie nogmaals aan een verhoor te onderwerpen en John's onschuld komt klaar en helder aan het licht. Voor 's morgens vijf uur moet de gouverneur een gratiebewijs onderteekend hebben en hij is juist met den sneltrein vertrokken. In vliegende haast wordt hem een auto achterna gezonden, een bovenaardsche macht grijpt in en ... een pakkend slot vertoont deze H.A.P.-film waarin het niet aan spannende fooneelen ontbreekt.

HERMAN STENZ, de coinoonisl van ons cabafelliedje in dit nummer.

HET OOO STBNJZTs DB BOER Onder onze geregelde medewerkers tellen we Herman Stenz en Dirk de Boer. Elk lezer kent die namen, want door de samenwerking van deze beide kunstzinnige mannen hebben we menig voortreffelijk cabaretliedje kunnen geven. En onomwonden willen we wel als onze meening geven, dat wat deze twee scheppen, tot het beste behoort, wat er op dit terrein verschijnt. Beiden begrijpen, wat een „cabaret"-liedje is. De eenvoudige gegevens van de Boer imponeeren altijd weer door een rake visie en de muziek van Stenz past er^zich altijd bij aan, goed melodieus met een" aardige wending zoo nu en dan. We hebben met dit tweetal steeds gaarne saamgewerkt en hopen 't in het belang van onze lezers nog lang te kunnen volhouden.

Hij is nooit ziek, hij heeft nooit koorts. Waarom hij dat niet heeft? Wel heel eenvoudig, hij 's te lui Dat hij bij koorts nog beeft. Hij zingt niet mooi, is geen acteur, En boeken leest hij niet. Hij is geen rijke erfgenaam. Toch slaat hij reuze swiet. Wat is dat toch voor een beroep. Vraagt u, den mond gesgerd. Welnu, mijn vriend van Puffelen Is raadsel rijm-expert. Hij is wel haast geabonneerd Op ied're raadselgeven de krant, De Wereldrevue en Cinema, Heeft hij steeds bij de hand. .Hij weet het lastigste geval, Te zetten naar zijn wil. De raadsels in het Stuiversblad Die noemt hij een paskwil. Hij zendt zijn Zondags fotorijm Wel vijftig in een jaar. Hij werkt aan veertig bladen mee Als ..stam-rijm-raadselaar". CHEF VAN DIJK.

DIRK DE BOER, de dichter van den tekst van ons cebaretliedje.

ANNÏE BOS BIJ DE VOORPLAAT y

Er is in ons land van de Hollanders die voor de film hebben gespeeld, toch nooit iemand zoo populair geweest als Annie Bos. En velen hebben het betreurd, dat men haar niet meer zag optreden. Onze filmdiva heeft 't nu na een tijd van rust, na een reis naar Amerika ook, weer over zich kunnen krijgen om te gaan filmen. Het heeft den heer A.Benno, den directeur van de Haarlemsche Actueel Film, moeite gekost om haar te bewegen weer voor de filmlens te werken. Haar eerste optreden zal zijn in „Mooie Juultje van Volendam", het tooneelwerk van Joh. Lemaire.'dat indertijd zoo verbazend veel succes op de planken had en nu door den heer Benno voor de film is bewerkt. Dat Annie Bos al haar vrienden en vele nieuwe mag terug vinden!

,S. OUER.DO-S -.SAUL EN .^^Jj^^ In de Amslerdamsche Stadsschouwburg is een opvoering 8*8even van 1^ Quepdo » b.^ ^ wekt 0 nze fol iel 0 a. koning Saul ^ ^ae'toÏ^n ^2^^^ ^t^^^^'U^ wJ geoordee.d. was in handen van Louis Sa.bo.n.

feaafc-

.

■■

■■-^

^..

~v~.-~-

ZOODRA JE IN HET SCHUITJE STAPT WOORDEN VAN DIRK DE BOER

j ,i

J

jij

ü JIJ J

oooo

MUZIEK VAN MERMAN STENZ

r r^^

^üMöjc i^ejtnv.j^ j&.zewliiga£.-(eewv<w/'

ém

^^gn>^g|^g^

In hel tijdperk der verloving Achl je hei een duren plicht. Voor je schat cadeaux te koopen, Waar je maanden krom voor ligt. Zij komt met een steenen varken En, als een gedweeë vent. Deponeer je door het gleufje 't Restje van je Iraclement. Pakken laat je tweemaal keeren, Dèn nog worden ze geverfd. Dit te saam is, wat geregeld Je verlovingstijd bederft.

yp

'

9J>—w

■: ^-Sr

URTKA W/AlDtN

^j^*^

Zoodra je in het schuitje stapt, Dan komen de bezwaren. Maar, als je in het schuitje zit. Dan moei je medevaren! Je werd genoeg gewaarschuwd. Maar je wou j'er niet aan sloren, Je wist hel van te voren. En toch wou je niet hooren, Zooals de meesten, kwam je ook De loopplank overstappen. Die haalden ze toen binnen en.. . Je kon niet meer ontsnappen. •

In je klein, maar zonnig huisje. Rustig bij den eigen heard. Innig hechtend aan de dingen. Stuk voor stuk bljeengegaard. In dat paradijs, geschapen Door de zorgen van een vrouw, Heerscht geen enkele gedachte. Die kan zweemen naar berouw. Je gevoelt, dat aan hel leven Zij slechts kleur en waarde geeft En dat Zi) alleen de rozen In dat mooie leven weeft.

*?■?*

Al had je in je schuitje vaak Te kampen met bezwaren. ■ . Toch ben .je nu zoo dankbaar. Dat je toen bent meêgevaren. 'I Geluk, dat je ten deel viel. Werd ten slotte toch geboren. Omdat je van Ie voren, Je niet aan raad wou storen. En nu — zoo veilig binnen boord ■ Kan je 't gerust verklappen : Al legt men nu de loopplank uil... Dan wil je niet ontsnappen !

■f-UBra^rfh--*

HET W.B.-THEATER

CINEMA -DE MUNT«

HET VOORNAAMSTE THEATER VAN ROTTERDAM

KALVERSTRAAT

AMSTERDAM

STEEDS DE EERSTE IN HET BRENGEN : VAN HET LAATSTE

BRENGT STEEDS HET NIEUWSfE Verschlint Wekelijks

Prijs per kwartaal f 1.75 :

,POÏtCheqUe

N

Op de laatste pagina een aardig Cabaretliedje Tekst: piet 'Kaat T^uxiek; W. p. Ä. Sraijfee

s

^

^n administratie ; Galgewater 21-22, ßeidf n t enema's Theater-qsdcelle staat onder redactie van pier Westerfeean

j d. Rijk