A.' *^" VRÏ ^ERELdl lounto : %

, —.....

mx.. -I

4

•«

\

A.'

%

*^" 5;

VRÏ ^ERELdl lOUNTO Red. en Adm. Galaewater 22. Leiden. Tel. 760. Postrekening 4T880

Verschijnt wekeiüks — Pr^s per kwartaal f. 1.93

^

■

■

'

: %

Zet 'n waker in Uw huis! Een waker voor de kleerenkast - bij de babybox, in de slaapkamer... overal waar vliegen, muggen of motten U hinderen of schade berokkenen! Een kamerbeurt zonder ShellTox is maar half werk! VierlmjgbaaT bij ütu tirogist.

A ^^wduudtvande^^tüjruMMÏ^ f

Goedgekeurd door het Instituut tot Vooiiichting bij Huwhoudelijken Arbeid van de Nederl. Vcrccniging van Huisvrouiucn.

De Joodsche Invalide verbindt op veler verzoek aan hare loterijen een

Puzzle-Wedstrijd met schitterende belooningen, ieder die van heden af één of meer loten i ƒ2.50 van de „J. i. LOTERIJEN" bestelt en tegelijkertijd van nevenstaande puzzle de goede oplossing inzendt, dingt mede naar deze extra toegevoegde fraaie belooningen, leder lot geeft recht op één kans. Voor twee bestelde loten dus twee kansen enz. Dank zij de medewerking van diverse firma's zijn ais belooningen voor de oplossing der puzzle beschikbaar gesteld: I. (Naar keuze) EEN FRAAIE COMPLETE GERO ZILVERKAST MET MAHONIEHOUTEN OMBOUW, BESTAANDE UIT: S CASSETTES TER WAARDE VAN ƒ450.-, of EEN EIKENHOUTEN SALON- OF MAHONIEHOUTEN SLAAPKAMER-AMEUBLEMENT, of EEN JUNCKER MOTORRIJWIEL (Ned. Fabr.) Model 148 c. c. 2. EEN GOUDEN DAMES- OF HEEREN-ARMBANDHORLOGE. 3. EEN DAMES- OF HEEREN-JUNCKERRIJWIEL (Ned. Fabr.) 4, EEN FOTOTOESTEL EN VERDER 50 FRAAIE GESCHENKEN. Volft den loop van de spiraal (links-boven beginnein). Vermindert de voorstelling van hetgeen In bet witte vakje geteekend is met die, welke In het bljbehoorende zwarte vakje geteekend is. U houdt dan een lettergreep over, b.v.; Ie vakje wit: „Papaver", Ie vakje zwart: „Papa". Papaver — papa » „ver". Doet dit vervolgens met qlle vakjes tot het eind. Alle lettergrepen tezamen vormen 'n 2-regelig rijmpje. HOE LUIDT DIT VERBORGEN RIJMPJE?

U hebt dus voor iedere f2.50 twee kansen, één op een belooning in den PUZZLE-WEDSTRIJD en één op een der 6 x 1000 PRIJZEN van de J. I. LOTERIJEN, w. o,

ZES HEERENHUIZEN (te Amsterdam, Rotterdam, 's Gravenhage en Groningen) ZES LUXE FORD AUTO'S - ZES PHILIPS' RADIOTOESTELLEN - ZES K.L.M. RONDVLUCHTEN - ZES JUNCKER RIJWIELEN (Nederl. Fabr.) etc. «te. «te. Zendt spoedig Uw lotenbestelling te zamen met de oplossing van de puzzle in, bij

„DE JOODSCHE INVALIDE" Nw. Achtergracht 98 — Amsterdam — POSTGIRO 10260 LOSSE EXEMPLAREN DER PUZZLE WORDEN OP AANVRAAG GAARNE TOEGEZONDEN Inzendingen worden uiterlijk ingewacht tot en met 8 October 1935. De beloonlngtn der puzzle worden onder contrOle van Notaris M. F. M. DEURWORST ? te Amsterdam toegewezen, terwijl de oplossing en namen der winnaars schriftelijk 0 qan olie deelnemers zullen worden medegedeeld. ■ • LOTiRIJiN GOEDCIKiUKD POOR DIN MINISTER VAN JUSTITII DO. I» HAART IfM. Ne. til. IIDIRI LOTERIJ M.900 LOTIN.

— 2 ■•/.■. •.■■;■. .-y '••-.'■.

BESTE LBILJ ET Aan „DE JOODSCHE INVALIDE" Nw. Achtergracht 98 Amsterdam Verzoeke mij te zenden lot(en) i f 2.50 •Het bedrag gelieve U bijgaand aan te treffen. •Het bedrag zend Ik U per g^j toe. Naam: Adres; *Ooorh«l«n wit nlw vtrlanid wort» S.v.p. m«t druklitun In M vultoi).

(HanrftMkwfnfJ ;

//^„DECAMBERWELL,, door- DALVAREZ «IV 11X^X^1 IC Bc jongeman, die den poetischen bijnaam „de Roode Ruos" droeg, dankte dezen aan zijn compagnies-commandant uit de dagen van den wereldoorlog. Bij den burgerlijken stand stond hij ingeschreven als Cornelius Serrant, piaar daar hij — merkwaardig genoeg voor iemand van zijn avontuurlijke en haast roekelooze dapperheid — de eigenschap bezat bij de geringste aanleiding direct een kleur te krijgen, een kleur niet ongelijk aan het diepe karmozijn van de foos, — zou hij voortaan met den naam van deze bloem door Jiet leven gaan. Cornelius Serrant scheen een paar druppels Zigeunerbloed |n de aderen te hebben, want hoe sterk zijn superieuren er pok op aandrongen, dat hij na de mobilisatie in het leger zou blijven, zijn natuur deugde niet voor den tredmolen van den vredes-dicnst en hij nam afscheid van zijn compagnie, purperrooder dan ooit, toen hij in de oogen van een paar zijner« mannen tranen van spijt ontdekte. Hij was financieel onafhankelijk en keerde terug naar zijn kamers in Mayfair. Maar niet voor lang. Hij ondernam een expeditie naar het hooge Noorden van Canada, om te zoeken paar een exemplaar van het uitstervende ras der muskus-ossen en thans, voor een poosje weer thuis, trof hij voorbereidingen voor een andere onderneming, die — bij wijze van contrast — Centraal Afrika als reisdoel had en waarvan het bemachtigen van een okapi het oogmerk was. Hij hoopte dit uitzonderlijke diersoort aan zijn tropeeën collectie toe te voegen, maar toch was het niet zoozeer het verlangen van den jager of den ontdekkingsreiziger, dat hem tot deze verre zwerftochten dreef, als wel zijn romantisch nomaden-instinct. II. Corneliub Serrant was niet de eenige die een poetischen bijnaam droeg. Had hij een bloemennaam, er was een meisje, dat naar een zeldzamen, sierlijken vlinder was genoemd: ,,de Camber well Schoone" . . . In gewone omstandigheden zouden ,,de Roode Roos" en ,.de Camberuell Schoone" elkaar waarschijnlijk inminer out moei hebben Maar dit verhaal handelt over het ongewone. C ornelius keek zijn avondblad door, toen zijn oog op een vetgedrukten „kop" viel. „GEHEIMZINNIGE VERDWIJNING VAN JONGEDAME". Cornelius las verder. Miss Vanessa Marshall, had haar \ aders huis in de Londensche voorstad Surbitou verlaten, niet een volgepakte suit case bij zich en met achterlatingvan een verduidelijkend schrijven kort, maar zakelijk. ,.ik ga er van door, omdat een of andere idioot heeft be weerd, dat het voor een zorgvuldig opgevoede jongedame {zijn woorden), onmogelijk is, haar eigen kano ie peddelen {mijn woorden) door de stroomversnellingen van het leven {zijn woorden), zonder onheil aan te richten (eveneens zijn woorden), een valsche voorstelling, die ik voornemens ben als kletskoek aan de kaak te stellen. Dus vaarwel, vadertje, maar niet voor eeuwig. Vanessa." Cornelius sprong overeind. „De hemel zegene Vanessa!" riep hij uil, terwijl het purper zijn gezicht bedekte. Daarop ging hij weer ziiien en nam opnieuw de kranl op. Mr. Marshall, een welgesteld thee importeur, had deze ujiafhankelijkheidsverklaring eerst aan zijn vrouw laten zien en - toen zijn dochter in dal tijdsverloop niet was teruggc keerd aan de plaatselijke politie. Hij was allerminst over tuigd, dat een zorgvuldig opgevoede jongedame haar eigen MADGE EVANS, het vorige seizoen in eenige Metro Goldwyn Mayer-films sterk den voorgrond is getreden, ontving kort geleden een nieuw tract. Zij zal de hoofdrollen In drie groote films spelen.

-- ^

ROGIER VAN DER WEYDEN - VROUW MET KAP

— ; ••:*v.' .-

:^V-J,.-,;;j:--- '■■:^

DIJ DE VOORPLAAT kano door stroomversnellingen van het leven kon peddelen, zonder onheil te veroorzaken.... Een beschrijving van Vanessa volgde. Zij was twintig jaar oud, maar zag er uit als achttien, was 1.65 M. lang, slank en lenig gebouwd; ze had een rechte houding, een blanke gelaatskleur, energieke, maar tevens fijnbesneden gelaatstrekken en een weelde van kastanjebruine lokken. Ze was gekleed in een donkerblauw wandelpak, met lichtbruine kousen en een hoedje in dezelfde kleur. Vijftig pond werd door Mr. Marshall uitgeloofd voor dengeen of degenen, wier inlichtingen zouden leiden tot het terugvinden van zijn avontuurlijke dochter. De nasporingen van de politie hadden gefaald en de beroofde vader riep thans de hulp van het Britsche publiek yiCornelius keek op zijn horloge. Het was iets vóór zevenen. Hij was van plan, in een pas geopend Spaansch restaurant te gaan eten, waarvan hij gehoord had, dat er geraffineerd-uitheemsche gerechten werden geserveerd. Maar op dat oogenblik was zijn brandend verlangen naar nadere bijzonderheden omtrent de voortvluchtige Vanessa grooter dan zijn honger. Dät leek een meisje naar zijn eigen zwerflustig Zigeunerhart I Om tien minuten vóór achten belde hij aan de voordeur van Mr. Marshalls villa. Twee minuten later stond hij van aangezicht tot aangezicht met den heer des huizes. „U komt mij nieuws over mijn dochter brengen?" „Neen. Maar mag ik u mijn welgemeende gelukwenschen aanbieden ? Uw dochter moet er één uit een millioen zijnl" „Is het doel van uw bezoek mij dät te vertellen?" „Inderdaad 1 En tevens om u de verzekering te geven, dat ze, zonder eenigen twijfel, te gelegener tijd weer komt opdagen, zonder eenig nadeel van haar avontuur te hebben ondervonden. U hoeft u heusch niet angstig over haar te maken. En als ik het onomwonden zeggen mag, u streeft uw doel voorbij door het tijdelijk verlies van een dergelijk pronkjuweel, publiek te maken. Ik bedoel, u prikkelt haar nu, om het heele Engelsche volk te tarten, en zich nog langer schuil te houden dan aanvankelijk haar voornemen was. Een luisterrijke mop overigens I" „Beschouwt u het als een luisterrijke mop, dat een zorgvuldig opgevoed jong meisje haar ouders in zóó'n ongerustheid laat verkeeren ?" „Misschien is ze wel te zorgvuldig opgevoed — —" „Pardon.. ." „Ik kan er over meepraten. Ik ben zelf te zorgvuldig opgevoed. Vandaar dat ik zoo'n bijzondere sympathie voor haar heb. Maar haar houding is ook een uitdaging aan mij. Ik ben bereid die aan te nemen. Ddt is de eigenlijke reden van mijn komst." Mr. Marshall nam Cornelius van het hoofd tot de voeten op. Het kostte hem weinig moeite vast te stellen, dat

de bezoeker in het onberispelijke avondkostuum, met zijn innemenden glimlach en zijn wilskrachtige kin, een gentleman was. Hij wierp een blik op Serrants visitekaartje en was aanstonds geïmponeerd door den naam van een zeer exclusieve Londensche club. „Mijn vrouw en ik gaan juist aan tafel. Misschien voelt u er voor om mee aan te zitten, wanneer het ten minste, zooals ik vermoed, uw bedoeling is " „Mij als schatgraver aan te bieden? Ongetwijfeld! Ik beschouw het als een bijzonder voorrecht uw gast te zijn en met de ouders van zulk een verloren dochter kennis te maken." Toen hij aan tafel zat, vroeg hij zich met verbazing af, hoe het in vredesnaam mogelijk was, dat een zoo kalm, goed-burgerlijk, ón-romantisch paar menschen, een dochter als Vanessa konden hebben. Hij hoefde maar naar hen te kijken, om te kunnen vaststellen, dat aan de zorgvuldigheid van haar opvoeding niets ontbroken hadl Op een gegeven oogenblik bracht hij zijn gastheer door een plotselinge vraag in verbazing. „Verzamelt u vlinders?" „Vlinders? Ik? Weineen. Hoe komt u daar zoo opeens bij ?" „Maar de naam Vanessa — —?" „Zoo heette haar overgrootmoeder. Daar heet ze naar." „Juist. Maar als men een kind een dergelijken naam geeft, stelt u haar bloot aan de noodzakelijkheid in overeenstemming daarmee te leven. Vanessa

Vraag driehonderd acht en veertig Sedert wanneer is Gibraltar in het bezit van Engeland en wie hebben dit land bij de verovering dezer stad geholpen? Voor de goede oplossers stellen wij als hoofdprijs een lot van de loterij der Joodsche Invalide benevens vijf troostprijzen beschikbaar, die zullen worden verdeeld op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen op het verkrijgen van een der prijzen hebben. Oplossingen a.u.b. vóór 19 October zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgewater 22, Leiden. De abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 19 December gelegenheid ons hun inzendingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 348.

09LOSS//y£ Vraag driehonderd vier en veertig In den Romeinschen kalender, die met Maart begon, was September de zevende maand, hetgeen het woord „September" ook beteekent. Den hoofdprijs konden we ditmaal toekennen aan den heer B. Diemer te Zandvoort. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer J. A. Hoogensteyn te Amsterdam, mevrouw H. v. Meyeren-van Drooge te Den Haag, den heer M. W. Hoeks te Leiden, mejuffrouw G. Jansen te Deventer, en den heer D. Mansion te Den Haag.

MAE WEST. Binnenkort zal een nieuwe Mae Westfilm, getiteld „Een vrouw van de wereld", baar Nedeilandsche première beleven. Vol spanning zien wij de eerste opvoering tegemoet, want terwijl „Ik ben geen engel" — de eerste ülm, waarin Mae West naam maakte — vier weken lang te New York in het groote Paramount-theater, waar prolongatie een gebeurtenis is, draaide, heeit haar nieuwste rolprent — in Amerika „Goin' to town" geheeten — alle records gebroken en trekt reeds voor de zevende week volle zalen. Geen wonder dus, dat ieders verwachtingen hoog gespannen zijn, is de naam van een zeer zeldzaraen Engelschen vlinder. Voor zoover ik weet, is er in Surbiton nog nooit, een gevangen. De plaatsen waar deze vlinder is aangetroffen, zijn allemaal geregistreerd." „Wel," merkte Mrs. Marshall op peinzenden toon op, „dat is buitengewoon merkwaardig. Op school had ze den bijnaam, „de Camberwell Schoone". Ook al een vündemaaml Ze werd zoo genoemd om haar beweeglijkheid, haar blanke teint en haar lenige manier van loopen." „Hebt u dat aan de poütie verteld?" informeerde Mr. Serrant. „Neen." „Mooil Misschien wilt u mij na het. diner wel het laatste portret van Miss Marshall laten zien ?" „Er hangt in den salon een waterverf-portret van haar. Haar laatste foto, die in de kranten gepubliceerd werd, doet haar geen recht wedervaren. Men herkent haar er nauwelijks op." Twintig minuten later was Cornelius verdiept in de beschouwing van het waterverf-portret. „Oneindig aantrekkelijker dan een muskus-os Of zelfs een okapi," dacht hij. „Hoeveel geld heeft ze bij zich?" informeerde hij daarop. „Op z'n hoogst vijf pond." „Kostbaarheden ?" „Een armbandhorloge, een tamelijk goedkoop ding. Anders niets." „U hebt aan de politie verklaard overtuigd te zijn, dat Miss Vanessa alléén weggegaan is, nietwaar ?" „Zeker. Daar durf ik mijn hoofd onder verwedden. Mijn vrouw en ik hebben het juist altijd zoo verdrietig gevonden, dat de jongelui uit onzen kring, haar eerder schenen te ergeren dan aan te trekken. En we hebben haar nooit toegestaan met ändere jongelui te verkeeren." Cornelius zei niets, maar dacht het zijne van deze mededeeüng. „En u hebt niet het flauwste idee waar zij is ?" vroeg hij. „Een uur geleden," antwoordde Mr. Marshall, „zou ik „neen" hebben moeten zeggen, maar net voor het diner ontving ik een telegram, afgezonden uit Peckham Rye, waarin mijn dochter seint: „Maak u niet ongerust; ben gezond en wel"." „Hebt u de politie daarvan kennis gegeven ?" „Nog niet." „Wilt u mij dezen hoogst belangrijken sleutel toevertrouwen en er verder

■ 'WwWm^

^mm Op het stationsplein interpelleerde Cornelius een politie-agent, waar hij goed, eenvoudig en zindelijk onderdak zou kunnen vipden. Zou Vanessa, als zij inderdaad instinctief naar Camberwell uitgevlogen was, i^iet met dezelfde vraag haar intrede in de stad hebben gedaan ? En zou ze ^an niet in een der pensions haar huishoudelijke diensten hebben aangeboden ?

Vrienden in den nood, duizend in een lood. Maar een levensverzekeringspolis van de HAV BANK te Schiedam blijft U trouw tot in den dood.

met niemand over spreken ? Ik beloof u, dat ik het spoor onmiddellijk zal volgen." Mr. Marshall, onder den indruk van de wilskrachtige kin, zei ja. „Noach wist, dat de duif naar de arke zou terugkeeren," zei Cornelius, toen hij bij het afscheid Mr. Marshalls welverzorgde hand drukte. „Alles zal vergeten en vergeven zijn, als ons duifje wcerkomt," zuchtte mevrouw Marshall. En toen de voordeur zich achter dên spoorzocker sloot, vervolgde zij tot haar echtgenoot: ,,Weet je, Harry, ik heb zoo'n gevoel dat wanneer onze lieveling zóó'n jongeman in Surbiton had leeren kennen, ze nu bij ons zou zijn.. ." En daaraan had ze niet geheel en al ongelijk... III. Den volgenden morgen vroeg pakte Cornelius een ouden koffer, trok zijn slechtste tweed sportkostuum aan, liet zich in een taxi naar Waterloo Station brengen en nam vandaar een treirt naar Camberwell. Het feit, dat hijzelf een bijnaam droeg, had belangstelling bij hem gewekt voor de psychologie van bijnamen. Vanessa, zoo" had mevrouw Marshall hem verteld, was trotsch op haar bijnaam van ,,Camberwell Schoone" en het lag voor de hand, dat, nu ze zich eenmaal voorgenomen had, zich ergens verborgen te houden, haar aandacht als vanzelf getrokken was door het provinciestadje, waaraan haar bijnaam ontleend was. Ze had allerlei over Camberwell gevraagd. Ze was er nooit eerder geweest. En haar telegram was verzonden uit Peckham Rye, dat direct aan Camberwell grenst. Naar muskus-ossen speuren ^n' een poolgebied, heeft veel van het zoeken naar de traditioneele naald in den traditioneelen hooiberg, maar de geringe uitgestrektheid van Camberwell stemde Cornelius hoopvol. Mrs. Marshall had hem verteld, dat het Vanessa alleen mogelijk zou zijn door huishoudelijken arbeid in haar onderhoud te voorzien. En ze zou zich, zelfs door haar lust tot avontuur, zeker niet tot hongerlijden laten veroordeelen; ze bezat een gezonden eetlust — aan de slankelijnafgoderij van een glas citroen en een droge beschuit deed ze niet! Verder zou ze misschien een poging doen, om haar stem te veranderen, want ze was verscheidene keeren in dilettantenvoorstellingen opgetreden, en dat niet zonder succes.

Cornelius werkte gewetensvol het adressen-lijstje af, dat de politieman hem verstrekt had. De foto van Vanessa, waarmede de ouders van het verloren schaap hem hadden toegerust, onderscheidde zich gunstig van het gewraakte, in de pers gepubliceerde portret, dat zeker niemand die haar te voren nooit gezien had, met het aantrekkelijke origineel in verband zou brengen. Bij iedpr pension bediende hij zich van dezelfde formule. Dat hij naar Camberwell gekomen was, om zijn zuster op te zoeken, die een eenvoudig, keurig pension had, maar hij had het juiste adres verjoren. En dan liet hij degeen die hen^ te woord stond het portret zien. Aan het vijfde adres kon dit laatste achterwege blijven I Vanessa, in een zwarte japon, wit mutsje op en dito schortje voor, deed hem in hoogsteigen persoon open! Cornelius herkende haar oogenblikkelijk en innerlijk geamuseerd stelde hij vast, dat van „een weelde van kastanjebruine lokken," niet veel te bespeuren viel. „Kan ik hier een kamer krijgen?" opende hij het vqur. „Als u een kamer wilt hebben, kunt u beter met mevrouw Boxhall zelf spreken. Er is een kamer vrij." Hij volgde Vapessa in een zitkamer en zonder een woord te zeggen, verdween ze. Het duurde geen minuut, of mevrouw Boxhall kwam binnen. Ze wierp een blik op den bezoeker en vroeg zakelijk: „U wenscht een kamer hier? Voor hoelang?" „Voor minstens een maand," antwoordde Cornelius. „Wat ik zoek is een rustig, zindelijk, huiselijk onderdak, zooals hier." „Is het uw bedoeling met volledig pension?" „Ja. Ik ben aan verschillende adressen geweest, maar dit staat me het beste aan. U zult weinig last van me hebben. En natuurlijk zal ik graag een week vooruit betalen — ten minste," hij glimlachte bescheiden, „alß uw condities niet te hoog zijn." Mevrouw Boxhall noemde haar condities en Cornelius bleek er mee accoord te kunnen gaan. „Zal ik u nu uw kamer laten zien, Mr. Mr. — — ?" „Serrant." Hij pakte zijn koffer op, installeerde zich in wat Mrs. Boxhall met een ietwat te weidschen naam als een zit-slaapkamer betitelde efi ging weer uit, om schrijfbehoeften in te slaan. Hij was de laatste weken bezig geweest aan een boek over „Onbekend Canada" en hij hoopte er hier rustig en ongestoord verder aan te kunnen werken. Vanessa diende thee rond in de gemeenschappelijke zitkamer, luisterend naar den naam Elizabeth, en ze behan-

'zir . delde hem, zooals ze de andere huisgenooten behandelde: met nederige beleefdheid. Cornelius simuleerde verlegenheid en deed alsof hij 'n tikje stotterde. Een gepensionneerde hoofdonderwijzer zaagde urenlang over de problemen der Engelsche politiek. De volgende vierentwintig uur gebeurde er niets. Cornelius hield zich verre van Vanessa. Maar met Mrs. Boxhall knoopte hij een goedkeurende, maar zeer algemeen gehouden conversatie aan over de bediening in haar etablissement. Zij, niet hij, was het, die over Vanessa begon. „Ja, ik heb een uitstekende dienster. Mr. Serrant," klonk het; „ze heeft weinig routine, maar ze doet baar

..

1

flSCUB FILMT

ï-.'",:

NIEUWS UIT DE STUDIOS

D

f

■SP>

ouglas Fairbanks Sr. zal, tezamen met Japansche filmsterren, te Tokio een filmproductie-maatschappij op-

richten. De filmsterren Lew Ayres, Richard Barthelmess en Robert Armstrong zullen voortaan ook als regisseur werkzaam zjjn. Josef Lejtes zal de Poolsche film „De rozen" in scène fg*-5 zetten. Het scenario is door Stefan Zeromski geschreven. Onder regie van Max Reinhardt zullen Greta Garbo, Fredric March en Charles Laughton in de film „Faust" spelen. De Fox-Filmmaatschappij FREORIC MARCH gaat te Londen tien groote films opnemen. De productiekosten zullen IOO.OOO pond bedragen. De eerste film is G. B. Shaws ,,St. Joan". Abel Gance zet de Fransche film „Jerome Perreau" in scène. De beroemde komiek George Milton vertolkt de hoofdrol. In „Stützen der Gesellschaft" vertolken Heinrich Georg, Suse Graf, Albrecht Schoenhals en Oskar Sima de belangrijkste rollen. Detlef Sierck is als regisseur geëngageerd. De filmactrice Inge List zal dit seizoen te Weenen in het Duitsche Volkstheater optreden. Konstantin Irmen-Tschet is INGE LIST geëngageerd als camera-man voor de film „Die Geige lockt". De hoofdrollen zullen worden vervuld door Georges Boulanger, Reva Holsey en Lissi Arna. In „Koningstijger" treden Charlotte Susa, Else Elster, Ivan Petrovich, Paul Heidemann, Hans Junkermann, Hubert von Meyerinck en Hans Richter op. De regie is in handen van Rolf Randolf.

K

*

Onze talentvolle directeur, regisseur en acteur Cees Laseur speelt op het oogenblik zijn eerste filmrol en wel die van Borino, een impresario, in de Majestic-Film-productie „Het leven is niet zoo kwaad". Deze Nederlandsche rolprent wordt in de Cinetone-studios te Amsterdam opgenomen. Een oogenblikje waren wij bang, dat Cees voor de Nederlandsche film verloren zou zijn geweest, n.l. toen hij door verschillende omstandigheden zijn taak als regisseur van de film „Het mysterie van de Mondschein-Sonate' heeft moeten staken. Thans staat hij gelukkig als acteur toch voor de camera. Wij hopen, dat hij op het witte doek evenveel succes mag hebben als op het tooneell Wij beelden hem hierboven af in zijn dagelijksch leven en beneden, zooals hij er in zijn filmrol uitziet. Fnto Oodfiicri dr (tmot Po)" Mnarseveen

- 8 q —

^

• . *

im -

uiterste best. Ik was het eerst met mezelf niet eens, of ik haar zou aannemen, omdat ze geen referenties had. Ik geloof vast en zeker, dat ze betere dagen heeft gekend — ze is zoo ladylike, vindt u niet ?" „Ik heb nog niet met Elizabeth gepraat." „Dat heb ik opgemerkt. U hebt geen idee wat voor moeite ik met de vorige meisjes heb gehad I Allemaal druk en rusteloos, brutaal, tuk op uitgaan en zoo." „Zoo Is de tegenwoordige jeugd," verklaarde Cornelius met waardigheid. „Hebt u Elizabeth al een poosje ?" „O, neen. Ze kwam tien dagen geleden, op een advertentie, die ik in

„The Cambérwell Echo" geplaatst had. Haar uiterlijk stond me aan en ze kon direct komen; daarom heb ik haar genomen — op proef natuurlijk. Ze ziet niet tegen hard werken op."

Den volgenden dag sprak Vanessa r hèm aan. „U hebt veel gereisd, nietwaatmeneer ?" „Hoe w-weet je dat voor den dr-drommel ?" „Phyllis vertelde me, dat uw koffer volgeplakt zit met hotel-etiketten." Phyllis was het kamermeisje. „Ik h-heb een jaar in C-canada gereisd. Phyllis heeft je zeker ook verteld, dat ik bezig ben aan een b-boek?" Vanessa knikte en fladderde weg. Blijkbaar was ze vervuld van nieuwsgierigheid naar het groote, machtige leven, waarvan ze zoo weinig wist. CorTe Londen wordt de film „Dark world" nelius kon zich dat volkomen vooropgenomen. De hoofdrollen zijn in handen stellen. Terwijl ze de pensionbewoners van Tamara Desni en Leon Quartermaine, bediende, luisterde ze naar hun gede regie berust bij Bernhard Vorhaus. sprekken. Het was haar in Surbiton te De opnamen voor de film „Karel XV" eng geweest; ze had de vleugels uitgehebben te Upsala een aanvang genomen. De slagen en was naar Cambérwell uitgetitelrol wordt gespeeld door Gösta Ekman. vlogen, om het domme generaliseeren Leo Slezak heeft een contract gesloten van dien „een of anderen idioot" te voor de film logenstraffen. Ze moest door één idee „De postiljon als bezeten zijn geweest — — te ontvan Lonju- snappen aan die keurige villa in de meau' Londensche voorstad en haar duffe In de film atmosfeer. Was ze harteloos? Neen. Ze „She couldn't had immers dat telegram gestuurd, om take it" spelen een eind te maken aan de ongerustheid Donald Meek, van haar ouders. Maar ze had van James Blakeley. te voren geweten, dat een discussie met George Raft en in vooroordeelen vastgeschroefde conJoan Bennett de servatieven, noodelooze vermoeienis is. hoofdrollen onZooals hij, menschenkenner als hij der regie van was, verwacht had, hervatte zij de conTay Garnett. versatie, met iets meer zelfver, Dorit Kreys- trouwen. lef beeldt de „Als u uw boek geschreven hebt, gaat GEORGE RAFT vrouwelijke u dan weer naar Canada?" hoofdrol uit in de Cicero-film „Een nacht „Neen, dan staat C-centraal-Afrika aan den Donau". op het p-programma." De echtgenoote van Charlie Chaplin, „Wat zalig!" Mildred Harris—Chaplin, zal in de Colum„Zou je ook graag reizen, Elizabeth ?" bia-film „Star gazing" een groote rol ver„Dolgraag." vullen. Deze rolprent wordt in scène gezet „Heb je familie of kennissen in door Benny Rubin. Cambérwell?" „Niemand." De beroemde Amerikaansche tooneelregisseur Del Lord „Wat doe je dan als je vrij bent?" is door de Co„Wandelen, en lezen, en naar den bioscoop gaan." lumbia-film„Is je eigen tehuis hier te ver vanmaatschappij daan, om er dikwijls heen te gaan?" geëngageerd. „J-ja meneer." In „Milky Ze glipte weg, zonder om te kijken, way" Zullen zooals Phyllis zou hebben gedaan. Als Harold Lloyd, hij die jongedame tegenkwam, glimVerree Teasdale lachte ze uitdagend tegen hem. Maar en Adolphe hij geloofde niet, dat hij in deze imMenjou de pertinente jeugdige vrouwspersoon iets hoofdroUenver- ^ meer gewekt had dan voorbijgaande betolken, p^langstelling en vooral nieuwsgierigheid. Georg Jacoby ^^ Ze was nieuwsgierig, gelijk de meesteh zal de Ufavan haar soortgenooten, een nieuwstoonfilm „BocVERREE TEASDALE gierigheid, die in de eerste plaats caccio" in scène samenhing met de hotel-etiketten, die zetten. De rolverdeeling staat nog niet vast. Lida Baarova is naar haar geboortestad ze op den koffer had ontdekt. Praag teruggekeerd. Zij zal voorloopig in IV. geen Duitsche film meer spelen. De hoofdrollen in de Ufa-toonfilm „Auf Maar ze had nog wat anders onthöherem Befehl" worden gespeeld door Heli dekt I Finkenzeller, Lil Dagover en Carl Ludwig Den volgenden ochtend,' toen Con Diehl. De regie is in handen van Gerhard nelius zat te schrijven, klopte Phyllië Lamprecht. aan, trad binnen en deed de deur achter

■

.

Darmtraa^heid en Bloedsüiwlnjl kunnen tot kleinere of grootere knobbelt aan den damultgang leiden. Watmeer y niet let op deze meestal met jeuk gepaard gaande verschijning, ontwikkelt «ich vaak een «eer pijnlijke aambeienkwaal Voorkomen en reed« bij de eerste teekenen Anusol aam» beien suppositoriën „Goedecke" inbrengen sou het juiste zijn, doch ook bij een vergevorderde kwaal belpen deze door den dokter ten Merite aanbevolen suppositoriën snel ea zeker. Zij zijn bij apothekers verkrijgbaar in doozen met loodje. zich dicht, met bijzondere zorgvuldigheid. „Kan ik u even spreken, meneer?" „Zeker. Wat is er?" „Ik heb het geraden, meneerI Ik heb altijd goed kunnen raden." „Waar heb je het in 's hemelsnaam over. Wät heb je geraden?" „Wel, onze dienster is niemand anders dan Miss Vanessa Marshall, van wie ik in de krant gelezen heb." Cornelius kreeg een schok, maar met groote tegenwoordigheid van geest slaagde hij er in, de situatie meester te blijven. Als onbeschaamd liegen met een stalen gezicht Vanessa kon helpen, wel, dan was hij tot haar dienst. „Ik 1-lees de k-krant nooit erg goed. Wie is die( M-miss hoe heet ze ook weer ?" „Vanessa Marshall, uit Surbiton. Geheimzinnige verdwijning. Belooning uitgeloofd." „Wat je vertelt kan w-waar zijn of niet w-waar, dat w-weet ik natuurlijk niet. Maar w-wat heb ik er mee te maken? Ik heb die Miss Vanessa M-marshall nooit in mijn leven ontmoet I" „Eerlijk niet?" Ze begon te giebelen. „Schei uit met dat gegrinnik," viel Cornelius op den korten toon van den oud-officier uit en thans zónder te stotteren, „en vertel me alsjeblieft, waaróm je grinnikt 1" „Omdat ik er door ü achter gekomen ben, en het is billijk, dat ik de helft krijg, als ü de belooning in de wacht sleept." Cornelius kreeg een nieuwen, en heviger schok, maar slaagde er weer in zich te beheerschen. „Je beweert, dat je daar door my achtergekomen bent?" „Ik vond een foto in den zak van het colbert, dat u op dit eigenste oogenblik aan hebt; een foto van ónze Elizabeth, en er achterop stond: „Voor vader, van Vanessa". Phyllis giebelde opnieuw. „Ik verwensch je uit den grond van

Dinsdag 15 October is er een groote herdenklngssumenkomst in het Koloniaal instituut te Amsterdam, Behalve door den heer Louis tuwttrè cal deze bifeenkpmst worden bijgewoond door vele autoriteiten uh binnen- en bttitenlohd. Br Ml een hisforische film worden vertoond, die een beeld geeft van de ontWÜkkeling van de dnematographle. Na de bijeenkomst vindt op het stadhuis te Amsterdam een ontvanffat plaats door net gemeentebestuur.

's Middags,

1. Louis Lumlère hMtnt proeveti. 2. In «29 deed de geluidsfilm haar Intrede.Men gebruikte toen twee systemen om het geluld weer te (•«•tl! öf hst geluld was op de film vastgelegd, öf min had muziek en woorden op de gramophoon plaat opgenomen. Op on se foto tiet men «en der eerste projectie-toesteTlen, die voor de weergave van belde svstemen geschikt waren. Op ent« vl«td« fotoW men het nieuwste, thans In gebruik «Unda geluidsweergaveto«»!, H»t werd tfoor Philips fiPEfedhov.« »•Kawd! Öl' KK.

's Avonds,

AKiftw-d«». S.Het •fflch«, dat op P«kk«nd« wtfw d»s«nS.chto|» het 40-jarlg bestaan van q« dnematographle vestigt.

S/GARBN 's Morgens,

f j-:-7~..'--.i-

- II -

- 10 „^___

• . . ...,

Rookt desnoods wat minder maar rookt

IETS )i GOEDS Een zachte volgeurige Turksche

Een goudgele zonrijpe Virginia

f t

W

Pall Mall Geïmporteerde Sigaretten Imp. Alvana

Ki^R ^

den Haag

mijn hart, Phyllis," viel Cornelius uit. „O, dank u, meneer. Ik snap het best — u wilt liever de hcele bclooning voor uzelf houden." „Ik beloof je, dat je je deel zult hebben, wanneer je je mond houdt — en op geen andere condities." Phyllis gaf hem een vertrouwelijk brutaal knipoogje.

Jelui weten allemaal en gaat dr mee ac coord, dat voor Het Weekblad, ons weekblad, de politiek taboe is. Dus verboden terrein! Da's een uiterst verstandige maatregel. Want het is eenvoudigweg ergerlijk wat er allemaal geschreven en gekletst wordt op dat gebied. Daar heb je nou m'n vriend De Grijze, waarover ik jelui al herhaaldelijk heb geschreven en verteld. Onlangs zaten we 's middags onder een onschuldig slap catsje bij elkaar. Wc hadden het over de Troonrede, en als goed vaderlander prees ik den toon en den inhoud van dit staatsstuk. De Grijze pakte toen tegen me uit. D'r bleef geen goede haar aan de regeering. Je kent dat wel, als hij 't zou doen, dan zou het heel anders zijn. Hij, De Grijze 't zou ergerlijk zijn, als het niet zoo belachelijk was. De ministers waren egoïsten Toen werd het me te bitr en ik moest interrumpeeren: Hou nou ereis stil manneke, wierp ik hem toe met de waardigheid, den Pruttelaars eigen, je kunt hun verwijten wat je wilt, doch egoïsme, das schandelijk. De ministers stellen voor om een belasting, een nieuwe belasting, speciaal gemaakt na de opgedane ervaring, te heffen, te betalen door hen. die hun vacantie in het buitenland doorbrengen. Als de ministers egoïsten waren, zoo zei ik tot De Grijze, en de anderen gaven mij zichtbaar gelijk, dan zouden ze aan zoo'n belasting nooit gedacht hebben. Want wie hebben er zeker aan mee te betalen? De ministers, die bijkans allemaal in den afgeloopen zomer hun vacantie in het buitenland hebben doorgebracht De Grijze had geen antwoord. Dat heb je meer bij dat soort menschen! PETRUS PRUTTELAAR.

„Ik heb het al in de gaten! Ze is uw vriendin en is 'm van huis gesmeerd om u hier te ontmoeten! Wat 'n duvel! En ze ziet er 200 onschuldig uit als een pasgeboren kind. Hemel!" Cornelius overzag met snellen veldheersblik den neteligen toestand. „Je zult mèèr dan je deel van de belooning hebben, als je je mond houdt, en nu direct wat op voorhand." Phyllis draaide bij. „Ik ben geen spelbreekster en ook geen babbelkous. Eergisterenavond trok u eeh ander pak aan, toen u naar beneden ging om te eten en toen ik dit wilde weghangen viel het portret er uit. U mocht anders eens denken, dat ik in uw zakken snuffel." Er was even een pauze. Toen: „Heb je — eh — een vriend?" „Een vriend? Natuurlijk — drie! Maar geen vaste verkeering, om zoo te zeggen." „H'm. Heb je er met een van hen over gesproken?" „Weineen, Dat zou toch het stomste zijn, wat ik had kunnen doen. Dan zouden die toch achter de belooning aangaan!" „Dus niemand, op je woord van eer, weet dit, behalve — —?" „U en ik," vulde ze opgewekt aan. „Goed. Ik zal je vijf pond geven — op voorwaarde, die je direct hooren zult." Het leek hem de beste tactiek om open kaart te spelen en een beroep te doen op een mengeling van ridderlijkheid en geldzucht. „Kijk eens," vervolgde hij, „ik had Miss Marshall nooit in mijn leven gezien, eer ze hier de voordeur voor me open deed. Ik heb in dit huis geen woord met haar gewisseld, dat jij en heel Camberwell niet had mogen hooren. Haar vader heeft me die foto gegeven, nadat ze verdwenen was, omdat ik op me genomen had zijn dochter te zoeken en te vinden — en dat is me gelukt. Ik heb recht op de belooning, maar ik zal er geen aanspraak op maken" „Gunst! Waarom niet?" „Omdat ik sympathie heb voor wat Miss Marshall op het oogenblik doet. Ze is met een experiment bezig, waar ik niets mee te maken heb, en door mijn onvergeeflijke zorgeloosheid heb ik haar geheim verraden." „Wel heb ik . . ." „Je gelooft me niet?" „Heusch wel, meneer." „Ik geef je dat geld op twee voorwaarden : dat je me gelooft en in de tweede plaats, dat je tegen iedereen je mond houdt." „Daar kunt u op rekenen." Phyllis verliet de kamer, vijf biljetten van een pond geklemd in een glooiende, vochtige hand. Cornelius rookte ontelbare sigaretten, vó^r hij besliste wat zijn volgende stap zeil zijn, nu hij door Phyllis schaakmat was gezet. Even voor de lunch belde hij, wetend dat Phyllis komen zou, terwijl „Elizabeth" met de toebereidselen voor den maaltijd bezig was. En van Phyllis vernam hij, dat Elizabeth vandaag haar vrijen middag had, dat ze kort na drieën zou uitgaan en tijdig tijdig genoeg terug zou zijn, om aan net middagmaal te bedienen - 12 -

KL4AGDE OVER PIJNLIJKE, GEZWOLLEN VOETEN. Loopt nu weer als een kievit.

Dt y&ouw W HÉT DU/SW? Remaco-film.

komt er een meisje, Louise Loring, bij hem binncnsnellen, dat jp^hem om bescherming smeekt tegen een zekeren Robson en diens ondergeschikte Conroy. Tusschen de twee onverlaten en Bradüey ontstaat een hevig gevecht, waarbij Conroy bewusteloos geslagen wordt. Robson dient nu een aanklacht tegen Bradley in wegens het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel. Bradley vlucht, doch wordt tijdens zijn vlucht door de politie neergeschoten. Louise brengt den gewonden Conroy, die nog steeds buiten kennis is, een bezoek, en juist terwijl zij bij hem is, komt hij bij. Zij hoort dan, dat Robson den man zijn ernstige verwondingen toegebracht heeft met de bedoeling Bradley, die Conroy slechts tijdelijk buiten gevecht gesteld had, van moord te kunnen beschuldigen. Terwijl Conroy deze woorden uit, verschijnt de politie ten tooneele, waardoor Bradley's onschuld meteen overtuigend bewezen is.

Radox heeft een heilzame werking op voetkwalen. Lees slechts wat een Radoxenthousiast ons schreef, met toestemming zijn brief te publicecren: „Ik heb een betrekking, waarbij ik veel moet staan en loopen, en steeds heb ik dan ook last gehad van gezwollen voeten en uiterst -pijnlijke eeltplekken. Een vriend raadde mij aan, Radox te probeeren. Reeds na het eerste voetbad voelde ik een enorme verlichting. Nadien ben ik regelmatig met de voetbaden doorgegaan, en ik kan nu ronduit zeggen, dat mijn pijnen zijn verdwenen en ik loop weer als een kievit. Ik meende, dat ik niet beter kan doen dan U dit te schrijven, terwijl U van mijn brief naar genoegen gebruik kunt maken." J. F. De in belletjes uit het Radox voetbad opstijgende zuurstof dringt in de verstopte poriën en verwijdert de daarin opgehoopte schadelijke stoffen. De pijn veroorzakende zure en onwelriekende afscheidingen van de spieren kunnen dan weer op normale wijze door de huid uitwasemen. De gezwollen voeten slinken en de spieren worden weer sterk en lenig. Bovendien weekt Radox likdoorns en harde eeltplekken af, die nu gemakkelijk met de hand verwijderd kunnen worden. De bloedsomloop wordt door de actieve zuurstof versterkt, de voeten worden blijvend veerkrachtig en gezond, Radox is verkrijgbaar bij alle apotheken en erkende drogisten ä f 0,75 per groot pak, omzetbelasting inbegrepen. Nu ook verkrijgbaar in kleine pakjes ä 121/2 cts. per stuk. Importeurs; N.V. Rowntree Handels Maatschappij, Heerengracht 209, Amsterdam. V, Inderdaad verliet Vanessa om enkele minuten over drieën het huis, sloeg linksaf en wandelde in de richting van Perkham Rye. Bij een brievenbus stond ze stil, om een lange, gele enveloppe te posten; ze droeg het blauwe wandel pak en het bruine hoedje, die in haar signalement vermeld stonden. Cornelius, volgend in haar kielzog, onderging de bekoring van haar rechte houding en gracieuzen, veerkrachtigen gang. Het type van een lenige „sportgirl"! Na een poosje ging ze het park in en ging op een bank zitten, om naar een paar kinderen te kijken, die in (Uervo!£ op pagina 21)

Rolverdeeling: John Bradley Helen Grant Louise Loring Robson Conroy De sheriff. Helens vader Tommy Locke Zijn vrouw

Ralph Bellamy Nell O'Day Fay Wray M'elvyn Douglas Reed Brown Jr. Granville Bates Roscoe Ates Ruth Gillette

John Bradley, die als gevolg van allerlei machinaties tegen hem. gearresteerd was onder beschuldiging van moord, wordt voorloopig op vrije voeten gesteld en keert terug naar zijn woonplaats Denton. Daar wordt hij het slachtoffer van een nieuwe samenzwering. Op zekeren avond

- 13 -

^^ ■■■■■-■

■'■■'.■:■:■:','/:-■':^:;^l

: \:-.?yT'-r*';;.■''■-■

Iedereen kent den krachtpatser wel, die steeds menigvuldiger op het doek van cnze bioscopen verschijnt, aangekondigd door zijn eigen Popeye-wjjsje. Popeye. de verdediger vafl zwakken en weerloozen. held van de zeet komische, tallooze Max Fleischer-teekenfilms, is binnen zeer korten tijd de lieveling Van lederen trouwen bioscoopbezoeker geworden! Popeye is geboren uit de vaardige teekenpen van den heer E. C. Segar en men zag hem voor het eerst in een krant. Het was zoo'n dagelijksche serie plaatjes met onderschriften, zooals de tegenwoordig zoo bekende Bruintje Beer, Fik. en Fok. enzoovoort. Segar, de eigenlijke schepper van Popeye, is een geboren Amerikaan. Na een wisselvallige loopbaan werd hij in 1919 huisschilder, daarna decorateur, behanger, fotograaf, etaleur, filrhoperateur om ten slotte cartoons te teekenen voor Amerikaansche kranten. Hü begon zyn serie met een film, genaamd „Thimble theater", waarin Olive Oyl en haar broer Castor Oyl de hoofdpersonen waren. Deze twee filmhelden kochten een mooi schip en besloten op zekeren gedenkwaardigen dag een zeereisje te gaan maken. Maar waar de bemanning vandaan te halen? Toen Castor een man op de kade zag staan, riep hü: „Hél Ben jij zeeman?" „Zie ^ik er soms uit als een koeienjongen?" riep Popeye verontwaardigd met een schorre bas — en daar stapte hü aan dek, onbewust van het feit, dat dit het begin van zün carrière zou worden. Aanvankelijk heeft Segar Popeye alleen maar als bijfiguur bedoeld, doch de oersterke zeeman beviel hem en zijn publiek zoo goed, dat Popeye al gauw dè ster van de cartoon werd. Wü weten, dat Popeye niet voor een kleintje vervaard is. Flang! deelt hü met zijn fenomenale vuist links en rechts op het gezicht van zijn tegenstander de klappen uit. Jarenlang is dat geluid weergegeven bij de plaatjes van Segar, de wederwaardigheden verhalend van Popeye, die zich een weg baande door het leven, met groote interesse gevolgd door geheel het krantenlezend publiek van Amerika. De „zeeman" veroverde zich in dien tijd een groote populariteit, doch Popeye bereikte het toppunt van zijn roem pas, toen Max Fleischer tot de conclusie kwam, dat, wanneer men het geluid „flang" eens op de sprekende film kon Vastleggen, Popeye nog beter tot zijn recht zou komen. Max Fleischer, de schepper Van Betty Boop, had Popeye van zijn geboorte af bewonderd. Hij volgde de Segar-cartoons geregeld en amuseerde zich geweldig met de uitroepen en dzden van den zeeman, haalde sneller adem als Popeye weer eehs ten strijde trok en voelde zich verlicht als deze ten slotte na i veel wederwaardigheden de overwinning, had behaald. Hij vond zijn heroïsche veldslagen en zijn fenoirienale kracht de juiste ingrediënten voor teekenfilms en voorzag, dat Popeyes avonturen op het witte doek nog een veel grooter effect zouden kunnen hebben. De verhalen waren altyd vol actie; steeds vonden er vuistgevechten en kolossale aframmelingen plaats. In de krant maakten die avonturen reeds een grooten indruk op jong en oud, maar waar kan actie beter weergegeven worden dan op de film? Een film van Popeye zou alle gevechten van het begin tot het eind kunnen toonen, elke vuistslag zou te volgen zijn, terwijl de cou-

FLEIJCHER

DE MAN DIE

POPEYE:DE ZEEMAN

■

■

'

_

.

.., „

raat slechts heel enkele beelden uit den kamp kon geven. En dan de geluidsmogelijkheden.... het geschreven „flang" kan nooit zoo indrukwekkend zjja als het filihgeluid „flang"; geluid is er nu eenmaal op berekend gehoord te worden. Eveneens het gekreun en gegrom der strijdenden. . .. dat alles kan niet tot zfjn recht komen in de krantenillustraties, maar is bij uitstek geschikt om op de film uitgewerkt te worden. Zóö redeneerde Fleischer en zette zyn gedachten in daden om. Nadat hij een overeenkomst met het King Features Syndicate Inc. en met Segar gemaakt had, lanceerde hij Popeye als filmster. Het succes volgde wd haast onmiddellijk. Popeye staat thans als een eerste-rangs ster naast Betty Boop en wordt vereerd door duizenden krantenlezers en millioenen bioscoopbezoekers. Dat Popeye alom een groote populariteit

verworven heeft, blijkt wel uit het feit, dat in Amerika de „Popeye-dubs" als paddenstoelen uit den grond verrijzen. Op initiatief der bioscopen worden in tallooze plaatsen in de V.S. jeugdclubs opgericht met Popeye als schutspatroon. Deze clubs hebben iedere week hun speciale bioscoopvoorstellingen, waarvan de Popeye-films natuurlijk het hoofdnummer vormen. De jongelui hebben insignes, de bioscopen stellen zingende Popcye-pijpen beschikbaar enzoovoort. Het enthousiasme en het succes zijn groot, Fleischer blijkt een meesterlijk inzicht te hebben gehad, toen hij Popeye uitkoos als held van zijn nieuwe series; maar hij had dan ook reeds een enorme ervaring op dit gebied. Geboren in Oostenrijk, vertrok Fleischer op zijn vierde jaar met zijn ouders naar Amerika, waar hij aan verschillende scholen in de beeldende kunst studeerde. Na het beëindigen van zijn studie kreeg hij een baantje als teekenaar bij een der grootste New Yorksche dagbladen, waar hij voor een dagelijksch verschijnende teekeningenserie zorgde. Later werd hij artistiek redacteur van het Popular Science Magazine. Gedurende den oorlog was Fleischer verbonden aan den Generalen Staf van het leger der V.S. en produceerde in die functie leerfilms voor het leger. Dit was de eerste keer, dat hü daadwerkelijk met de film in aanraking kwam. Fleischer is in de filmwereld niet alleen bekend als een uitstekend teekenaar, maar tevens als een knap uitvinder. Hij heeft acht patenten op zijn naam staan van verschillende filmtechnische uitvindingen. Niet slechts in Amerika heeft hij een grooten naam verworven, doch over de geheele wereld weet men, dat hij de schepper is van teekenfilmhelden als Clowntje, Bimbo, Betty Boop en vele anderen. Zijn geheele teekenfilmproductie wordt door Paramount uitgebracht en zoo kunnen wij in het seizoen 1935-1936 weer een serie Popeye-films en een serie Betty Boop-films van hem verwachten. Ook zal hij binnenkort een geteekenden twee-acter in driekleurig technicolor maken met Popeye in de hoofdrol, hetgeen een filmpje van bijzondere waarde beloofd te worden. In de Betty Boop-filmpjes zullen wij allerlei nieuwe cartoon-figuren zien verschijnen, die min of meer bekend zijn uit kranten en humoristische tijdschriften, zooals Koning Hermelijn, de familie Muller, De Katzenjammer Kids en nog vele anderen. Fleischer zal ook zijn serie Color classics vervolgen. Hiervan zagen wij vorig jaar al de schitterende Poor Cinderella, Little dutch mill. An elephant never forgets. Dancing on the moon enzoovoort. Het komende seizoen zullen deze Color classics echter nog mooier en beter zijn, doordat zij uitgevoerd zullen worden in driekleurig technicolor. En ten slotte zal Fleischer op veelvuldig verzoek weer een serie „Screen songs" brengen. U herinnert zich nog wel die aardige, half geteekende filmpjes, waarin vooraanstaande radio- en filmgrootheden de nieuwste schlagers lanceeren, terwijl een stuiterend, wit balletje het publiek, dat mee wil zingen of de woorden beter wil verstaan, dirigeert. Max Fleischer heeft reeds voor vele goede en geestige bijfilms gezorgd en hy zal zich blijven handhaven in zün uitzonderlijke positie als koning van het voorprogramma.

^:: -'-y/ .:~'~>: \:::^r^

Toen William Shakespeare in zijn onsterfelijk werk ..Hen midzomernachtsdroom" Puck de woorden in den -mor.d legde ..Lord, what fools these mortals be! was Hollywood nog een verlaten oord. te midden van beboschte heuvelen. Wanneer Shakespeare Max Reinhardt had kunnen gadeslaan bij de verfilming van zijn werk, dan zou hij zeker tot de overtuiging zijn gekomen, dat Hollywood tot meer in staat is. dan hij te Stratford-onAvon ooit had kunnen droomen. Want wat Shakespeare fantaseerde moest door Max Reinhardt en zijn staf van medewerkers voor de film tot werkelijkheid worden gebracht. Shakespeare liet immers zijn verbeelding den vrijen loop. Hij zag feeën dansen op varens in het woud, kabouters zich voortbewegen op boomen te midden van vreemdsoortige dieren. Om niet van het origineel af te wijken werden in het filmscenario, dat Charles Kenyon en Mary Mc. Call schreven, dezelfde woorden gebruikt als in het origineel. Zoo luiden eenige passages als volgt: ..Feeën dansen op boombladeren, afzichtelijke kabouters klauteren op paddenstoelen" enzoovoort. Er zijn heel wat feeën in Hollywood vah vlecsch en bloed — doch zelfs in Californic bestaan geen bladeren, groot genoeg, om daarop te kunnen dansen. Er zijn ook grappige jonge dwergen in Hollywood, die voor kabouters kunnen spelen, doch ze hebben niet het afzichtelijke gelaat, waarvan het manuscript gewaagt. Toen Max Reinhardt ons uitnoodigde eens een kijkje te nemen tijdens de opnamen in de Warner Bros-studios. was het de genialiteit van zijn technischen staf, die ons het meest fascineerde. Deze ontwierp bladeren, waarop feeën kunnen dansen, creëerde kabouter-maskers, die op de film echt lijken, schiep vreemde dieren, zooals wel nooit een mcnschelijk wezen ze gezien heeft. Nood maakt vindingrijk en het was na een wandeling door een in den studio gebouwd woud en de ateliers, waar de fantastische kabouters gemodelleerd werdeft, dat wij tot het besef kwamen, welk een enorm effect de verfilming van een meesterv erk als dit moet opleveren. Reinhardt oordeelde, dat de verfilming van..Een Midzomernachtsdroom" van uit het gezichtspunt van tooneelkunst moet worden

behandeld. ,,Tot voor kort," aldus vertelde ons Reinhardt, „beschouwde ik de film als een onvolmaakte kunst, doch nu zij spreken kan, kan zij werkelijk wedijveren met die van het tooneel." Reinhardt bouwde zijn film eerst in miniatuur en liet kleine poppen zijn artisten vervangen. Hierdoor kon hij experimenteeren met de belichting en met zijn figuren omspringen als een kind met speelgoed. Ieder model is een natuurgetrouwe copie van wat later in het groot zou worden verfilmd. De nauwkeurigheid van deze miniaturen verbaasde ons. In werkelijkheid zagen wij Jan Hunter als Theseus en Habart Cavanaugh als Philostrate, dezelfde handelingen verrichten, die Max Reinhardt vän te voren door middel van zijn miniaturen bestudeerd had. Een speciale afdeeling werd in den Warner Bros-studio gereserveerd voor Percy Westmore, Warners besten grimeur. Wij zagen Anton Grot, den decor-regisseur en zijn staf bezig met het maken van ontwerpen, teekeningen en modellen. Er waren wanstaltige maskers bij voor de kabouters, een staart voor Puck, een kroon voor Oberon, koning der Elfen, vijftig paar griezelige vleermuizen-vleugels, enzoovoort. Een en ander was een combinatie van boetseerwerk en ,,makeup". De diverse maskers vertegenwoordigen ieder iets specifiek menschelijks. Gipsafdrukken werden er gemaakt naar het gezicht van zonderlinge dwergtypen en later bijgewerkt. De artisten hadden de vrijheid om van deze maskers wangedrochten te maken. Clay Campbell en zijn staf ontwierpen merkwaardige boombladeren. Waarop de feeën konden dansen en waarmede zij het lichaam moesten bedekken. Ook Bottoms etelsmasket werd hier vervaardigd. Wilt u eenige verdere bijzonderheden over de productie van deze film?

Welnu, de opnamen duurden negentig dagen. De vertooningsduur van deze film is twee uur en twaalf minuten. Er spelen een en twinjig filmsterren in mede en honderd acht en zestig mindere grootheden; bovendien nog vierhonderd figuranten. Men heeft 150.000 meter negatief-film opgenomen en de kosten voor het vervaardigen bedroegen 1.380.000 dollar.

>!/ isititt

i

1. In den studio wachten doe E. Brown, Frank MacHugh en Mickey Rooney op hun beurt. — 2. Victor Jory wordt geschminkt voor de rol van Oberon. — 3. Max Reinhardt controleert de kostuums en grime van Jean Muir en Olivia de Havlland. — 4. Een repetitie van het ballet. — 5. James Cagney wordt onder handen genomen. — 6 Max Reinhardt bij een repetitie, — 7. Frank MacHugh als Quince. — 8, Hugh Herbert als Snout. — 9. Arthur Treacher, — 10, Otis Harlan als Starveling. — 11. Joe E. Brown als Flute. — 12, Ross Alexander als Demetrius.

m 8

rw^röfti

O'

V-Ä ./

■

-•«»r«'-1

y?

&Js$

^fȣ^-

Ifim^!%*-

n

**&*;' *'

^

..'*IH*^

^

(»%■

ÄÜBF

w;*

B ,:.,.■

m

d.

#J

>;

N

12

_H_^_I^___

•■

'■■

■■'■

■'

■■■'■'■'■■■

■

■

■

'■

• » ..■■'■■

■■■

■■-'

■

*

■":;'"-

ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT

Vroeger corpulent nu weer een modieus^ slank figuur*

ADRIEN WETTACH, GENAAMD GROCK DE VORST VAN DEN HUMOR Grockl Wie die hem, zij het ook slechts één keer, gezien heeft, zou hem ooit kunnen vergeten! Zijn belachelijke, veel te ruime kleeren; zijn groteske schoenen; zijn flappende, witte handschoenen; zijn gezicht als een ei en zijn allerdwaaste, idiote glimlach — en dan daarbij nog de manier waarop hij van een vleugel glijdt, of zitten gaat op een stoel zonder zitting, en speelt op zijn bespottelijk kleine viool... het vormt alles bij elkaar een beeld, 3at in de herinnering blijven móét, omdat het zoo absoluut op zichzelf staand is, zelfs in de wereld van het tooneel, dat men het nooit met een ander zou kunnen verwarren. Grockl Zijn naam is een schaterlach voor wie hem gezien hebben! Maar al schijnt hij ook voor ons vereenzelvigd met den lach, voor hemzelf is het leven allerminst een lach geweest. Hij heeft uiterst harde tijden gekend, toen hij nog jong was, en de keeren, dat hij met esn hongerige maag heeft rondgeloopen, zijn moeilijk te tellen. Zijn eerste kleedkamer was een hondenhok, en zijn eerste tooneel een hoek van een kamer in zijn vaders herberg, waar hij de klanten moest bezighouden met zijn hansworsterijen. Maar hij zag gelukkig nergens tegen op, zelfs niet tegen de gevaarlijkste manieren om reclame voor zichzelf te maken. Verscheidene van deze experimenten eindigden bijna zóó, dat er haast geen Grock meer was geweest! Zijn eerste ernstige poging bijvoorbeeld om koord te dansen ondernam hij boven de markt van Bienne. Hij geeft er zelf de volgende pakkende beschrijving van: „Ik klom uit het raam op het kozijn en keek neer op de Markt, die in het licht van de Petroleumlampen er om heen, onder mij lag. Ze was geheel gevuld met in spanning opgeheven hoofden...' Nu moest het gebeuren! Met alle zelfbeheersching waarover ik beschikte, slikte ik een plotseling opkomend gevoel van hevigen angst weg, en mijn balanceerstok voor mij uitheffend, zette ik beide voeten op het touw. Daar stond ik, waggelend om mij in evenwicht te houden. Ik kan nóg den geur der jasmijn ruiken uit den naburigen tuin. Werkelijk, sinds dien dag kan ik dien geur niet meer uitstaan. Jasmijn is voor mij altijd het bewijs, dat er een catastrophe op komst is..." En Werkelijk: een catastrophe wès het bijna geworden. Hij verloor zijn evenwicht toen hij ongeveer midden boven de Markt was. Gelukkig wist hij het touw te grijpen

GROCK, zijn karakteristieke grime en houding.

en er zich met beide handen aan vast te klemmen. En zoo hing hij daar, zijn beenen spartelend in de lucht, tot men hem eindelijk verlossen kwam. — Dit eerste experiment, dat hij bijna met den dood moest bekoopen, schrikte hem ' echter niet af om voort te gaan om op een dergelijke gevaarlijke wijze zijn naam te vestigen. Toen hij in Spanje was — hij was toen al wel bekend, maar nog niet bekend genoeg naar zijn zin — nam hij deel aan een.... stierengevecht! Hij had het dier woedend gemaakt door het aan zijn staart te trekken en natuurlijk keerde de stier zich om en wilde zich op hem storten. Het publiek slaakte reeds angstige kreten, maar „Voordat de stier er in slaagde mij van achteren aan te vallen en op zijn horens te nemen, was ik over de estrade gesprongen en maakte een langen neus tégen hem. De zitvlakte van mijn broek was echter ernstig beschadigd; die duivelsche horens hadden er een flinke scheur in gemaakt, en ze hadden ook nog meer dan dat gescheurd. Ik voelde, hoe het bloed reeds uit de wond begon te siepelen. Maar voor den tweeden keer sprong ik in de arena en danste er in rond als een kat op een gloeiende plaat, allebei mijn handen op het beleedigde lichaamsdeel, en het publiek aanbad mij er eenvoudig om " Zóó vocht hij om er in te kotnen, zijn naam bekend te maken, en dit wören werkelijk niet de eenige keeren, dat hij daar zijn leven voor gewaagd heeft. Hetgeen men niet spoedig veronderstellen zou bij een clown!

LIK ■ •i#i-}NS VERDWIJ

Grock werd geboren in het Berner Oberland, waar zijn vader behalve herbergier, ook horlogemaker was. Dat Grotk dit vak niet gekozen heeft, was niet te danken aan het feit, dat hij er geen liefde voor had! Integendeel: „in zijn vrijen tijd" is hij nog altijd de toon van den horlogemaker gebleven. Hij verzamelt klokken en horloges en overal bij hem thuis hangen de muren er vol mee. Soms beletten ze-hem wel, des nachts te slapen. Als er bijvoorbeeld een wat van slag is of niet heelemaal goed tikt. „Dan ben ik in staat," vertelt hij, „om midden in den nacht op te staan en met den patiënt naar mijn werkkamer te verdwijnen, waar ik hem dan tot in de kleinste onderdeelen uit elkaar haal. En ik zal er niet aah denken om weer naar bed te gaan, voordat de klok gerepareerd is en weer gezond tikt...." Dat is zoo de Grock wanneer hij niét op het tooneel staat, zooals men hem dus niét kent. Trouwens.... „Wat Grock aangaat die niét Grock is," zegt hij, „die rookt veertig sigaretten per dag, drinkt zijn glas bier, draagt patent cnderkleeren en wenscht niets zoo graag als wat vrede en rust. Zoo'n heel klein beetje vrede en rust maar.... Hij zou wel graag met rust gelaten willen worden om zijn aardappelveldje te kunnen rooien, zijn spinazie te zaaien en zijn kersen te planten. Hij is thans nog net zoo huiselijk als hij het in het begin van zijn leven was.." Zijn wensch: wat vrede en rust, is thans vervuld. Hij treedt niet meer op, maar woont nu op een buiten aan de Riviera, waar hij zijn klokken repareert en zijn aardappelveldje schoffelt.... Het zal onzen lezers zeker interesseeren te vernemeh, hoe hij er toe gekomen is zijn naam Wettach te veranderen in Grock. „Er was een zeker paar komieken. Brick en Broek geheeten, bij wie ik door een collega sterk was aanbevolen. Zij waren gedwongen geweest uit elkaai te gaan omdat zij hun militaire dienstplicht moesten vervullen, en Brick zijn tijd was juist om. Wij hadden spoedig samen een programma opgesteld, en nadat wij in het geheel één dag samen hadden geoefend, zouden we ons debuut in het Zwitsersche Nationale Circus maken. „Brick en Wettach, dat klinkt beroerd," zei ik. „Wat zou jij dan denken?" „Nou, je andere partner heette Broek. Van nu af zal ik mij Grock noemen. Brick en Grock " Hoe heerlijk ihconsequent en daarom... hoe heerlijk Grockl

Haar heupen ll'li cM. smaller.

de pijn Is we^! In 3 seconden O« bahoaft «l«h«'n likdoorn [ mat „OaH-ii" Mn la rakan an •la bi| teevaralaa li da plin vardwatian tagaliik Mat da lik* down zalf. „OaMl" I* hat kaata aiMdal am llkdoomt ta «•fwildaran au da plin in 3 Mcandan ta daadan. Da lik* doorn varKhrempall daarna M tlt tM IM, dal man ham •la aan dood vallatia kan of•■llan. Da dooan van pijnilidan tljn voorbij. Koopt nog Üadan aan flauh a „Oalilt" M] Uw opofhakar af droflitf.

öETS-ITl

ivA TANDPASTA in tuben ä 25 & 60 cts.

fILM-ENTHOUSIASTEN

I

ONDEUGENDE MARIETTA"

(NAUGHTY MARIETTA) Een nlauw tuccas vèn Jaanatte Mac* Donald, mat Nelson Eddy als haar partnar

EEN METRO-GOLDWYN-MAYER-FILM - 18 -

JAMEVROUW MAAR UW TAILLE

is nu OOK 5c.n SMALLER.

,Jk nader de gevaarlijke leeftijd van 40. Ben iaat geleden begonnen mijn heupen dikker te worden en werd ik beduiaena zwaarder. Dit hinderde mij ten zeerste, omdat ik een zakenvrouw ben en das onmogelijk corpulent kan zijn. tn wanhoop probeerde ik alle mogelijke middelen, maar het eenige resultaai was, dat ik nog zwaarder werd. Ik wilde toen een proef mei Kruschen Salts nemen, en van de eerste dag af. nu 10 maanden geleden, heeft het prachtig gewerk'.. Niet alleen zijn mijn heupen iveer normaal, maar mijn gewicht is belangrijk verminderd en bovendien voel ik mij beter dan ooit tevoren. Onderstaand vindt U mijn maten en gewichten voor en na de kuur. MATEN' VOOR NA Butte 92 cM. Buste 57'/, cM. Taille 80 „ Taille 75 Heupen 100 „ Heupen SZ'/j „ Gewicht 63.5 KG Gewicht 59 KG. Bovenstaande cijfers zijn absoluut juist". Mevr, H. /. te B.

Kruschen Is geen drastisch vennagerlngsmlddel, het Is een Ideale combinatie van minerale zouten, M. V. ée 'a.GRAVENHAGE. welke voorkomen In de bronnen van die EuroIeder abonné heefé recht op twee filmfoto's. Wij zullen aan uw wensch voldoen. A. P. C. ie ROTTERDAM. Dank voor men echter een zeer bijzonder talent beuw vriendelijk briefje. Hehi U een prijs zitten. Het adres van Martha Eggerth is gewonnen ? Universal-studios, Universal-City, California. . P. A. B. te ROTTERDAM. In den brief aan Willy Derby moet U een postzegel E. A. te 's-GRAVENHAGE. U mag dat voor antwoord Insluiten. Henriette Davids natuurlijk wel doen, als de antwoorden dan heeft zeer weinig tijd, misschien krijgt U nog maar op tijd binnenkomen. Het adres binnenkort nog antwoord. Anders nog maar van de Columbia-Film In Holland Is eens schrijven. Het privé-adres Van Loet Croeze-Bostnan, Doelenstraat 8, AmsterC. Bamstijn mogen wij niet verraden. Van dam. De film-entbousiasten worden steeds Clark Gable hebben wij reeds veel foto's zoo snel mogelijk geantwoord. geplaatst. A. d. G. te AMSTERDAM. Hierbij de J. v. R. K. B. P. R. te GRONINGEN. gevraagde adressen. Clark Gable, MetroWendt U tot den directeur der Tooneel. Goldwyn-Mayer-studios, Culver-Clty, Callschool te Arasterdam. Voor filmster moet fornië. Marlene Dietrich, 5451 Marathon Street, Hollywood. Renate Müller, Bachstelzonweg 11, Berlijn. Renate Is niet verloofd.

.DIE

HET ZIT PRACHTIG/ niET5 BEHOEFT VERAMDERD TEWORDEn.

Mevr. H. ). te B, wier brief ge hieronder vindt afgedrukt, was zeer bezorgd, omdat ze corpulent begon te worden. Het hinderde haar temeer, omdat ze als zakenvrouw onmogelijk te dik kan lijn. Gij vrouwen, die thuis kunt blijven, moet «chter ook Uw zaken behartigen. UW zaak is het, ervoor te zorgen, dat ge er zoo aantrekkelijk mogelijk uitziet ■ zeer zeker ook dan, wanneer Uw «erste jeugd reeds voorbij is. Wanneer ge de «iddelbare leeftijd bereikt hebt, is dat heden ten dage toch zeer zeker "geen excuus meer voor een onderkin of te sterke plaatselijke vetaanzettlngen. Al kunt ge op Uw veertigste jaar niet meer zoo slank als een den zijn, dan kunt ge er toch zeker voor zorgen, dat ge een goed geproportioneerd figuur hebt, zoodat ge in staat zijt de moderne flatteuse costuums te dragen. Onderstaande brief toont Ü aan, hoe een Kruschenküur overtollige vetaanzettingen aan heupen, buste en taille doet verdwijnen, die U anders ohverbiddellijk naar de zoogenaamde „groote maten" verwezen hadden.

P. G. te ZWOLLE. Myrna Loy is reeds eenige maanden weer te Hollywood terug. Zij zal weer bij de Metro-Goldwyn-Mayer filmen. Sylvaln Poons Is getrouwd, zijn vrouw Is geen actrice, E, O. L. te 's-GRAVENHAGE. George Sidney is geen familie van Sylvia Sidney. Hij speelde een belangrijke rol In „Diamond Jim". Het heeft geen doel een brief aan de Ufa te zenden. -19-

!ÉlÊÊÉÊiÈaÊÊÊè&" '

^

J..I—

peesche badplaatsen, welke sinds onheugelijke tijden bezocht worden door lijders aan rheumatiek, zwaarlijvigheid en vele andere kwalen. KRUSCHEN SALTS la uitsluitend verkrijgbaar bij alle apothekers en erkende drogisten & PI 0.90 en Fl. 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket der flesch, zoowel als op de bui ten verpakking, de naam Rowntree Handels Mij. A'dam, voorkomt.

A. H. S. A. te SCHEVENINGEN. J»seph Schmidt filmt voorlooplg niet in Duiéschland. Het adres van Bette Davis Is Warner Bros-studlos. Burbank, Californlë. Niet vergeten een antwoord-coupon In te sluiten. R. L. G. te AMSTERDAM. De actrice Elisabeth Bergner is gehuwd met den regisseur Paul Czinner. Zij wonen te Londen, waar Elisabeth op het tooneel en voor de film speelt. L. S. te AMSTERDAM. Diana Wynyard werd den loden Januari te Londen geboren. Zij is zeer talentvol en filmt veel. In het Engelsch schrijven en niet vergeten een antwoord-coupon in te sluiten.

DE FILM

„A B E S S 1 N 1 Ë" HET LAND VAN DEN NEGUS IS VAN

N.V. FILMA, AMSTERDAM

■■■■..'

(Vervolé van pagina 12)

o o o e }) ó

Woorden van ANNIE DE HOOG-NOOY Muziek zan CHARLENRY

Eenvoudig

K

iM^MiB^^—E^B i^a «li 1.

Jan-t,e s

va - der.

een der

Ie - den

Van een vak-ver - ee.ni.mnn

^m

'

.L L

•_ !._

I._

T,

'^

fe ^.z-è? Elï 5 :r„°-H.'Ti ^^ rP ^•■ïï - ^" \-; ^ w,„, r^'Lz d,.,kw he -.sü: „ch op »: iva-d« kö.%.;.d™;; ? op ^ebood^h.pb.d . . ..K „r,^-" X9 * JSd^^'.d^ß^ 'SS-T .t) ch

am

Daar - om Daar-om

Aat dat

Griep on-der

hii hij

t

K 8

p

ge le9d

Hof. «o Ta_ ti. klei - ne Jan-tje

de Ie - den

had".

r~\_ Öp

J • deez'

i .. . . mor-gen bij zich

„Be - ter griep on - der de

. riep.

.. . Maar de dok-ter

je-den Dan griep

zei.

dat va - der

on - der het be-stuur"."

1

Niet alleen leggen wij in onzen studio het geluid van Uw stem ol instrument op een Gramophone-plaat voor eeuwen vast maar ook groote werken door koren en orkesten.

Van 1 tot 3 personen F. 3.50 en hooger naar groot te van het gezelschap. Succes verzekerd in Hef

R.K. Matrozen Knapenkoor Sprenger's Microphone I

voor

N.V. WILLEM SPRENGER'S

STUDIO

den vijver met zeilbootjes speelden. Naast de bank stond een seringenboom in vollen bloei. Cornelius kwam op haar toe, nam zijn hoed af en ontmoette een paar koude, blauwe oogen. „Waarom bent u me gevolgd ?" vroeg Vanessa. „Omdat," antwoordde Cornelius langsden-neus-weg, „ik in mijn jeugd vlinders verzamelde, maar ik nooit het geluk had een „Cambcrwell Schoone" te vangen." Vanessa hijgde even. Cornelius ging naast haar zitten. Hij zei niets; zij evenmin. Een lange pauze — vervolgens met een stem, even koud als haar oogen: „Bent u een particulier detective ?" „Neen, Miss Marshall. Maar ik vond er een genoegen in uw handschoen op te rapen —" „Mijn handschoen ?" „Uw uitdaging aan het Britsche publiek. Ik maak jacht op zeldzame dieren, vogels en vlinders." „Ik wilde, dat u maar in Canada was gebleven." „Ik ben erg blij, dat ik het n/#i deed." Vanessa het de opmerking voorbijgaan zonder er op te rcageeren: za keek 'n tikje afwezig naar de speelJ goedbootjes en luisterde naar de opgewonden kreten van hun jeugdige eigenaars. Toen hernam ze, zonder blijkbaar verband met het voorafgaande: „Als baby was ik erg lastig. Mijn arme vader moest de kamer op en neer loopen om me stil te krijgen. En moeder heeft me verteld, dat ze hem eens, tot he' uiterste getergd, om twee uur in den nacht hoorde ver zuchten: ,,Ik wilde om een lief ding, dat die baby in den hemel was of ik! Zoo ongeveer. Mr. Serrant zijn mijn gevoelens jegens u op het ono-cn blik." Cornelius verkneukelde /irh van plezier. ,,Ik hcVir het uw vader zeggen!" „Kent u mijn vader dan ?" ,,Ik heb bij u thuis gedineerd. Zal ik u de heele geschiedenis vertellen ?" „Alstublieft." Terwijl hij sprak, ontging het hem niet, dat Vanessa belangstellend en geamuseerd toeluisterde. Toen hij klaar was, glimlachte ze. „Nu bent u aan de beurt," moedigde hij aan. „Uw verhaal in ruil voor het mijne. Die brief van u was natuurlijk Reschrcven voor publicatie ?" „Hebt u dat ontdekt ?" Hij knikte. „Het lag er duimendik bovenop!" „Het was ook de bedoeling." „Dus nam ik^de uitdaging aah, de uitdaging aan mij of aan wie dan-ook." Haar lach tinkelde. Ken eharmante lach. ,,U kunt de belooning opeischen. Mr. Serrant. Vijftig pond een resper label bedrag." ..Ik 7al er geen aanspraak opmaken! Ik maak, integendeel, aanspraak op «nt anders." ..Ken volledige explicatie van u." ..Hie kunt u krijgen, op voorwaarde.

dat u belooft daarna weg te gaan en mij rustig hier te laten blijven." „Ik stel één tegeneisch: dat u me de verzekering geeft, dat we elkaar later weer zullen ontmoeten." Vanessa lachte. „Daar u mijn ouders kent, lijkt het me heel waarschijnlijk, dat we elkaar zullen zien, als ik weer thuis ben!" Cornelius lachte ook. „Deze waarschijnlijkheid lijkt mij, menschelijkerwijze gesproken, een zekerheid! Dus kan ik u met een gerust hart beloven, dat ik u ongestoord in Cambcrwell zal laten blijven en morgen naar Londen vertrekken." „Dan krijgt u nu mijn explicatie. Een paar maanden geleden ontmoette ik een journalist. Ik schrijf zoo'n beetje, maar ik had mijn „pennevruchten" nooit aan iemand laten zien. Ik liet ze hèm lezen; hij pubheeerde er een en ander van en ik kreeg er honorarium voor. Hij drong er op aan, dat ik schrijven zou over wat ik kende, over wat ik zelf beleefd had, maar wat kèn ik en wat heb ik beleefd ? Niets immers! Toen schreef hij een artikel, blijkbaar geïnspireerd door ons gesprek, waarin hij beweerde, dat geen zorgvuldigopgevoede jonge vrouw op zichzelf aangewezen kon zijn, heclemaal op zichzelf, zonder onheil aan te richten. Dat, Mr. Serrant, was bedoeld als een uitdaging aan mij. Ik schreef hem, dat ik om vijf pond met hem wedde. da,t ik het kon; dat ik een maand zooi verdwijnen en als dienstmeisje of zooiets in mijn onderhoud voorzien. Ik wist niets beters te bedenken. Eerlijk ge zegd, voor de helft was het bluf. Maar hij nam het au sérieux. Hij heeft de redactie van het litteraire bijvoegsel van een der groote dagbladen. Hij weigerde met mij te wedden, maar hij bood me vijftig pond voor een artikel van tweeduizend woorden, waarin ik mijn ervaringen gedurende de eerste veertien dagen getrouw zou beschrijven, en vijftig pond voor een tweede artikel, na het einde van de maand, aA ik met succes zou ontkomen aan .dr nasporingen, die natuurlijk naar mij zouden worden gedaan. Maar dat was de groote „maar" - mijn ver dwijning zou publiek gemaakt moeten worden hn ik moest verdwijnen zonder dat een sterveling er van wist. De eerste veertien dagen waren gisteren om; ik heb juist mijn artikel op de bus gedaan. In ieder geval heli ik vijftig pond verdiend en als ik me neig veertien dagen kan schuilhouden, zal ik zóó rijk zijn, dat ik me een Crnesns voel." Cornelius knikte. „Als ik „ontdekt" wordt," gitig ze voort, „voel ik me verplicht mijn vader de vijftig pond te geven; in deze slechte lijden mag ik hem zoon bedrag niet laten opofferen voor een gril van mij." Zie je wel, dat ze niet harteloos is, dacht Cornelius bij zichzelf Kn hardop zei hij; „Ik vertelde uw vader dat n er één uit een millioen was." „Uit twee millioen." ..Hoezoo '" „Kr zijn twee millioen niets doende, voor hun plezier levende vrouwen in Engeland Ik vraag me nf, of u er

Passage 46 - Den Haag - Telef. 113778 21

een idee van hebt, hoe doodelijk-saai het is een van hen te zijn ?" „Hebt u op het oogenblik een saai gevoel?" „Neen." „Hebt u uw leven de laatste veertien dagen nooit saai gevonden>" „Geen seconde," „Merkwaardig — ■—" ,,Heclemaal niet. Dit is mijn leerlingperiode in het leven." „Ik ben benieuwd naar uw artikel. Hebt u er geen klad van?" „Jawel, maar dat is onleesbaar. Maar als u weten wilt of u er in voorkomt, kunt u gerust zijn. U staat er in, hoor!" „Wat hebt u van me gezegd?" „Dat u een kleur krijgt zonder aanleiding." „Anders niets ?" „Dat is toch wel genoeg, dunkt me!" „Voor mij niet." „Ik heb er ook melding van gemaakt, dat u stotterde, maar die kwaal schijnt plotseling genezen! Maar nu iets anders," haar stem klonk plotseling ernstig, ,,behalve u, weet toch niemand iets van mijn identiteit ?" VI. Cornelius aarzelde één fatale seconde — — en kreeg een kleur. Vanessa maakte een gebaar van wanhoop en ze kreunde letterlijk, toen Cornelius gedwongen was Phyllis deelgenootschap in zijn wetenschap te bekennen. ,,Ze zal die vijftig pond willen hebben het is een vermogen voor zoon kind!" ,.lk heb haar met vijf voorloopig den mond gesnoerd." ,,Maar het verlangen naar méér, zal haar toch te machtig worden. En dan, de sensatie is voor zoo'n soort meisje ook veel te groot om te kunnen zwijgen." .,Ze zal blijven zwijgen," verklaarde '"ornelius op een toon van overtuiging, .,zoolang ik in de buurt ben om hn;ir 'inder mijn invloed te honden ' Vanessa moest erkennen cl lui ge bik had. ..Dus mag ik blijven :"

„Ja." , ..Dank u. Dat is de eerste maal dat U ,.ja" hebt gezegd op een vraag van mij." Ze keken elkaar recht en diep in de oogen. „Als Peckham Rye het doel van uw tocht is - " ,,Dat is het. Hoe weet vi dat zoo ?" ,,Jagers intuïtie! Rent u van plan uw vader te telegrafeeren, dat hij u over veertien dagen thuis kan verwachten ?" „Dat is gewoon griezelig1 Ik heb den tekst van het te legiam hij mij." „Mag ik met meew .itulelen. Klizabeth ?" Wec-r ontmoetten hun oogeti elkaar, toen ze antwoordde met een zacht Mos je: „Als u volkomen zeker weet, Mr Ser rant, dat ik geen onheil aanricht, mag u." Zijn antwoord ontlokte haar opnieuw een tinkelenden lach. ..D.'iar ben ik niet bang \oor. Ik hen alleen maar benieuwd, u.umeer en waar de lang begeerde ,.('atnberu ell Si hoone" in mijn net kom' In haar oogen las '',,i nelins. dat /ij tecrls in /ijn net was

• '"■"•^"^

wwllpfipii^pppp '■

Qesprekkem mef mSjn orèeind fPieferseM s de filmschool van Loet C. Barnstijn te Den Haag nog niet geopend?" ,,Nog niet, Pietersen. Loet heeft het veel te druk met de opnamen voor zijn film „Het Mysterie van de Mondschein-Sonate" om zün schoolplannen op het oogenblik te kunnen verwezenlijken." „Maar ik hoorde toch van de week van een kennisje van mij, dat ze examen had gedaan voor een Haagsche filmschool. Hoe kan dat dan?" ,,Ja, dat kan best, Pietersen. Er bestaat nóg zoo'n school," „Welke?" . „De Nationale Filmschool." „Is dat een serieuze onderneming? Vertel me er iets meer van. Misschien word ik ook nog eens leerling! In mijn prille jeugd was ik een niet onverdienstelijk dilettant." „De Nationale Filmschool bedoelt een, zoowel practisch als theoretisch, veelomvattende opleiding tot filmacteur of -actrice te scheppen, die zóó ingericht is, dat de leerlingen na volbrachte studie inderdaad de noodige capaciteiten bezitten om met succes aan een film te kunnen medewerken." „Waarin en van wien krijgt men op deze school les?" „Men krijgt les in „Spreken en Declamatie", „Spel en Vootdracht", „Filmtechniek en Gesteologie", „Zang en Zangdeclamatie", „Dansen" en volgens behoefte „Practijk". Dan zullen er nog lezingen worden gehouden door verschillende autoriteiten op filmgebied. De leeraressen en leeraren zijn: Mevr. Christine van Meeteren, Adolphe Engers, Mariette Serie, Robert Lend. Dan is er nog een zeer serieuze commissie van toezicht n.1. J. Biedermann, directeur der Cinetone, M. G. A. Boon, lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal, Haro van Peski, directeur der Majestic, D. van

Staveren, voorzitter der Centrale Commissie voor de Filmkeuring en Dr. J. Walch." „Hoe lang duurt de opleiding?" „De opleiding zal in den regel twee jaar duren, waarna de leerlirlg kan toegelaten worden tot het eindexamen van het instituut. Aan de leerlingen, die aan het examen voldaan hebben, wordt een diploma uitgereikt." „Wie neemt het examen af?" „De examencommissie zal, behalve uit directie en leeraren der school en één of meer leden van de Commissie van Toezicht bestaan uit één of meer daartoe uit te noodigen autoriteiten op filmgebied." „En als je nu slaagt voor het eindexamen, is men dan filmster?" „Och, als je zin hebt, kun je je natuuriijk filmster noemen. Maar het instituut vestigt er extra de aandacht op, dat het geenerlei aansprakelijkheid aanvaardt Voor eventueele plaatsing van leerlingen in het filmbedrijf. Natuurlijk vindt de directie, dat de leerlingen na volbrachte studie bij het solliciteeren naar vacante betrekkingen in het filmbedrijf een belangrijken voorsprong zullen hebben op diegenen, die maar lukraak en zonder grondige voorbereidingen beproeven in dit vak carrière te maken." „Inderdaad, het lijkt mij een nuttige instelling." „Dat zal men nog moeten afwachten, Pietersen. In B«rlijn heeft de Ufa jaren geleden een eigen filmschool opgericht. -Het resultaat was bedroevtnd. Eén leerling van deze school heeft het tot iets gebracht; het was Dita Parlo. In München bestond de Deutsche Filmschule. De eerste „ster", die deze school bezocht, moet nog geboren worden. Het lijkt mij ,maar het beste eerst eens de resultaten vah ons instituut af te wachten, dan pas zullen we kunnen zien, of het werkelijk nuttig is."

fill UELINePIEüIi Het Vlaamsche Volkstooneel heeft een bezoek aan ons land gebracht, hetgeen als een byzondere gebeurtenis beschouwd mag worden, want Staf Bruggen, de leider dezer groep Vlamingen, brengt volkstooneel, dat wil zeggen: tooneel voor het Vlaamsche volk. Zy hebben een eigen repertoire; hun kunst is ingesteld op cuituurstriid en het dienen van de Nederlandsche taal. Voor de Hollandsche gastvoorstellingen kozen zij de bekende legende van Tijl Uienspiegel, een spel van vlaamsche geestdrift, waarin de groote strijd tegen vreemde overx?.?r , n? wordt geteekend en waarin wij Tyl als den tegen deze onderdrukking vechtenden Vlaming leeren kennen. Een stuk, dat allereerst voor den Vlaming is geschreven, maar dat toch ook den NoordNederlander boeit, vooral ook dank zij het uitbundig spel. Staf Bruggen gaf een knappe vertolking van Tijl, vol geestdrift en gevoel; Til y van Speybrouck een verdienstelijke Neleke; John Duvosel een sappige en origimeele Lamme Goedzak en Maurits Hoste een sobere, maar menschelijke vertolking van Tijls vader. De vele anderen sloten zich hierbij goed aan, zoodat, ook door de mooie groepeeringen, een zuiver geheel werd verkregen. Tusschen dit alles door huppelt de Uil, door Pons Derre goed gezegd, die tijd Neleke (Tilly van Speybrouck), Tyl (Staf en plaats aangeeft. De opvoering werd een Bruggen) en Lamme Goedzak (John Duvosel) aangename kennismaking met dit Vlaamsch avant-garde-theater.

Een té zwaar gewicht wordt een last voor Uw beenen.

HENK/PEYER VERTELT

Als men ouder wordt, wordt men gewoonlijk dikket. Het gewicht stijgt met de jaren en dan krijgt men last van zijn voeten, daar die het overtollige gewicht niet goed kunnen dragen. Zoodra U bemerkt, dat U dikker wordt, moet U alles in 't werk stellen, om dit tegen te gaan. Hierbij bewijzen de Facil-Pastilles U uitstekende diensten. De Facil-Pastilles, die gegarandeerd onschadelijk zijn, regelen de stofwisseling en bevorderen Uw vermagering. Facil-Pastilles zijn in iedere Apotheek en Drogisterij verkrijgbaar ä f 3.—per buisje, waaraan U voor een kuur van circa een maand voldoende hebt. Gebruikt U toch Facil-Pastilles, ze zijn uitstekend voor Uw gezondheid.

lieUW^ u'l-de

O:

t

Onder regie van Charles Reisner wordt de film „Let freedom ring" opgenomen. De hoofdrollen zijn in handen van Jack Benny en Una Merkel. In de opera-film „Metropolitan" vervullen en zingen Lawrence Tibbett, Virginia Bruce en Cesar Romero de belangrijkste rollen. Regisseur is Richard Boleslawsky. . Ann Sothern en Edmund Lowe spelen in de Columbia-ateliers te Hollywood in „Grand exit". De hoofdrollen in de Universal-film „Hang over murders" vertolken Edward Arnold, Constance Cummings, Sally Eilers, Robert Young en Reginald Denny. Madeleine Renaud en Constant Rémy zijn geëngageerd voor de film „Les petites alUées". Onder regie van Jacques Daroy spelen te Patijs René Lefèvre, Henry Roussell, Abel Tarride en Jacques Maury in „Vogue mon coeur". Henny Porten is door de Diana-toonfilm geëngageerd voor haar film „Krach im Hinterhaus". In de Warner Bros-film „Geiling Zero" zullen Pat O'Brien en James Gagney de hoofdrollen vervullen. De British National kocht de filmrechten van „The root and the flower", PAT O'BRIEN een boek van H. L. Myer. Marcia de Silva zal een scehario schrijven en waarschijnlijk .ook de hoofdrol vervullen. De film speelt in Indië. In November zullen de opnamen voor de Engelsche film „Ballerina" een aanvang nemen. Annabella werd geëngageerd voor de vrouwelijke hoofdrol.

uder worden heeft voor weinigen bekoring! Dit is ongetwijfeld een punt, waarover wij het allen eens zijn. En toch... is er wel iets aardigs inl Wij zien de jongeren opgroeien, wij zien hen vorderingen maken op het door hen gekozen levenspad. Zoo ging het ook met den jongen tenor Henk Speyer. Nog zie ik hem den artisteningang, het „achter" van den Haagsehen Princesse Schouwburg, betreden om bij Fritz Hirsch in het koor mede te werken. Natuurlijk haalden wij het eerst deze herinnering even op, toen ik Henk Speyer ontmoette en hij vergeleek dien tijd, dien hij zich echter met genoegen herinnert, met dien van thans, nu hij als compere in de revue „Lachen is troef" met Heintje Davids en Johan Kaart successen oogst. Al pratend blijkt het, dat Speyer toch het operette-spelen boven het optreden in een revue verkiest. Dat is begrijpelijk; men kan zich, vooral als jeunepremier, in de operette meer geven. Terloops vraag ik naar zijn levensloop en Henk Speyer, de blonde, jonge, sympathieke tenor vertelt: „Ik ben in 1912 in Berüjn geboren. Ik bezocht het gymnasium, maar ik wilde en zou aan het tooneel. Mijn moeder was ook aan de operette en film en mijn vader is filmregisseur, het is dus te begrijpen, dat ook ik lust voelde aan het tooneel \e gaan. Maar ik kreeg geen toestemming, wel mocht ik zanglessen nemen bij den bekenden Berlijnschen zangleeraar Lowe. Ik verliet de school en ging naar het Stemsche Conservatorium, waar 'ik muziek studeerde en zanglessen kreeg van Prof. Bachner, die ook de leeraar geweest is van Sigrid Onegin en Heinrich Schlussnuss. Drie jaren ben ik er geweest en studeerde van een beurs. In 1934 kwam jk naar Holland. Het was Paschen. Toevallig kreeg ik gelegenheid Fritz Hirsch voor te zingen en het bleek achteraf wel zijn goedkeuring te hebben weggedragen, want korten tijd daarna kreeg ik in Berüjn een telegram en debuteerde in een kleine rol in „Für Dich, Marie-Louise" van Kalman." „Dat was dat soldatenlied, dat u toen o.a. zong, nietwaar?" „Juist. Daarna speelde en zong ik in „Wir walzen in den Himmel hinein", waarvan Hirsch destijds hier de wereldpremière gaf, maar toen kwam pas mijn groote rol. In „Die Fledermaus" werd mij Alfred toebedeeld! Toen ik echter een engagement kon krijgen bij Heintje Davids' revue, greep ik deze gelegenheid aan en verbrak mijn contract bij Hirsch, omdat er voor een jongen tenor bij Hirsch weinig mogelijkheden zijn. En nu spelen wij alweer eenige maanden met veel succes de revue „Lachen is troef" en het bevalt mij best. Bij Muriloff leerde ik in slechts enkele weken de dansen voor de revue en de rest ging vanzelf!" „Denkt u in Holland te blijven?" „Voorloopig wel. Ik kreeg onlangs een uitnoodiging van het Theater a. d. Wien, maar ik besloot toch maar hier te blijven. Ik neem nu nog zanglessen bij den bekenden zanger Ed. Lichtenstein, die in Duitschland naast Tauber voor den grootsten operette-tenor wordt gehouden. Er werden ook een paar gramofoonplaten van mij gemaakt. Bij Decca en Cinetone. Ik moest er natuurlijk goed Hollandsch voor leeren, maar reeds na vijf maanden zong ik voor Decca „Geen dag en geen uur". Weet U wat echter mijn lievelingswensch is? Nog eens bij de opera te komen. Dat is altijd mijn stokpaardje geweest." „Dan hebt U in Holland toch wel heel weinig kans!" moet ik hem even teleurstellen, „Zijn er al filmplannen ? Die hebt u toch zeker, U, als zoon van onzen filmregisseur van „De Jantjes"?" „Ja en ze zijn reeds in een vergevorderd stadium, maar ik mag nog niets zeggen." Ik ben dus verplicht, mijn nieuwsgierigheid nog even te onderdrukken, maar ik wensch daarom dezen tweeentwintigjarigen, talentvollen tenor toch niet minder gemeend succes, wanneer ik aïscheid van hem neem. HENRI A. VAN EIJSDEN Jr.

De PortugMich« lllmactrlc« Conchita Mont*-n«gro is te Pariji In hat huwelijk getreden met haar landgenoot den filmacteur Raoul Roulien. Bald« starren tpelen bij de Fox-Fitmmaatschippij te Hollywood.

De Amerfkaemche filmacteur Fredric March en zijn achtgenoote maken op het oogenblik een vacantlerei« door EuropaZij vertoeven thani te Londen.

Op weg naar Sumatra. De filmacteur! Friti van Dongen en Jutet Ventraate. die In de film „Rubber ' de hoofdrollen vftrvullen.gefotoarafeer'd aan boord van de MSU mat"

-22 -

fr*^.^,^.^.

■ •'■ ^■^ss^^pi

wr^^m^m^^^mm

mmmJM wmmu bende Five Ace» Gang uil Detroit in Louisville een bankoverval heeft gepleegd, en de politie in Michigan krijgt opdracht, op haar qul-vlve te rijn. AU de professor weer naar huis terug wil keeren. wordt hij van Chicago uit door tijn dochter Nan opgebeld, die hem vertelt, dat xe juist uit Louisville teruggekeerd is met vele herinneringen aan een aardig uitstapje en dat ze nu op weg is naar Pine River. Ondertusschen Is de opleiding van Ross voltooid en is tevens zijn groote wensch in vervulling gegaan: hij moet met sergeant Barrel en agent Burton, gaan patrouilleeren in Plne River. Onderweg vangen xe een radio-bericht op. dat ie uit moeten kijken naar een grijxen auto, waarin xich waarschijnlijk leden van de Five Aces Gang bevinden. Zij zien inderdaad een wagen, die aan de beschrijving beantwoordt, doch dexe weet xich door het verspreiden van een rookgordijn voor hun blikken onzichtbaar te maken en te outkomen.

I' .

■

■

hUuwYvo^? Nan en de andere leden van de Gang. die zich inderdaad in den Wagen bevonden, bereiken ongehinderd den ..professor", met wien meteen plannen voor een bankoverval gesmeed worden. Eenige dagen later houdt Ross den ..professor" en Nan aan wegens te snel rijden. Hij ontdekt dan, dat de wagen voorzien is van een apparaat om een rookgordijn te verspreiden, van een radio en nog meer dergelijke installs.les, die in een onschuldigen auto niet thuishooren. Ross arresteert 'vader en dochter en brengt ze naar de gevangenis In Pine River. Helaas is sheriff Arnot niet aanwezig, zoodat Ross de celdeuren niet kan openen. In het oogenbllk. dat hij nadenkt over wat hij nu aan zal vangen, slaan de ..professor" en Nan hem neet en nemen de vlucht. Eenige dagen later voert de bende de voorgenomen bankoverval uit. terwijl ze Mary Adams ontvoeren eb meenemen als gijzelaarster. Burton deelt draadloos nieuwe instructies mede. Doch de bende bezit eveneens een radio, zoodat ze van alle voorgenomen bewegingen der politie op de hoogte xijn. Zoodoende weten ze voortdurend te ontkomen. Als Ross van de nieuwe misdaad hoort, trekt hij er alleen op uit om Mary te bevrijden en de bende te arresteeren. Burton seint dan. dat de achtervolging gestaakt moet worden. De Five Aces Gang vangt ook dit bericht op en verliest nu de noodige voorzichtigheid uit het oog. zoodal Ross In de gelegenheid is hen te achterhalen. Door hun verbazing, omdat zij toch achtervolgd wordert. verliezen de booswichten een oogenbllk hun tegenwoordigheid van geest, waardoor Ross in staat is n-resteeren en achter slot en grendel te zetten.

UruxrzwxxrzA Een arrestant zeide onlangs voor het gerecht, dat hij buiten zichzelf was toen een agent hem beval mee naar het bureau te gaan. — De prozaïsche dienaar der wet nam echter geen notitie van zijn etherischen metgezel en arresteerde alleen hemzelf. „Ik heb nergens over te klagen," beweerde onlangs een boer. — Dat is de origineelste klacht, die wij ooit van boeren hebben gehoord.

„Wel jongeman — wqar kan 1k je mee van dienst zijn: kom je geld van mij leenen of de hand van mijn dochter vragen ?" „Dat laat ik aan U over, manheer. Wat U het liefst wilt."

„Wat is er aan de hand ?" „De machinist wil niet verder - hij zegt, dat hij bang is in donker."

/ „Is het te laat tigste jaar nog gaan schrijven?" — In tegendeel vroeg I

om op je vijf en zesdetective-verhalen te vraagt ons 'n abonné. — het is nog veel te

Onlangs werd er in Amerika een wedstrijd in leg-puzzles gehouden. — De mededingers werden tevoren gefouilleerd om te weten of zij geen vijl bij zich hadden om lastige hoekjes bij te vijlen.

1. Ann Sheridan pn Joe Sauers. — 2. Howard Wilson. Marina Schube't en Mac'' Gray. - 3. Ann Sheridan en Joe Sauers. — 4, Fred MrMufny. Willia"" frawley en Dean Jagper.

„Een telegram voor U, mijnheer De Looper."

24 -

Kapitein: „Hél Je weet toch, dat ik 't schip pas 't laatst mag verlaten t"

- 25

__

Een theatercriticus vertelde ons onlangs, dat hij een kolossale waschrekening heeft, wanneer hij bijna iederen avond een voorstelling moet verslaan. — Het is echter niet waar, dat hij omstreeks Vrijdag zijn notities met wit krijt op zijn manchet schrijft.

■

'->'' '\' ■ *

C. « Th..l»tJZZLES No. OIO

kwam met een vergenoegd gezicht thuis en zei, terwijl hij in zijn handen wreef: ..Vrouwtje, ik heb kaarten voor den schouwburg meegebracht!" „Fijn!" antwoordde mjjn nicht. ,.Ik ga me direct verkleeden." ..Ja. doe dat!" raadde myn neef. En met een blik op de klok voegde hü er aan toe; „En maak een beetje voort, lieve, want de kaarten zijn voor morgenavond!" Leverancier: „Mijnheer, hier zijn uw schoenen voor de Pool-expeditie. Ik hoop, dat u tevreden bent geweest met de schoenen, die wij u' voor den vorigen tocht hebben geleverd." Poolreiziger: „Het waren de beste schoenen, die ik ooit geproefd heb." Half spottend feliciteerde zij haar „vriendin" met haar verloving. Maar zü voegde er aan toe: „Hoewel ik niet begrijp, wat je in dien jongen ziet. Hjj stelt nergens belang in, hij houdt niet van Tolstoi, niet van Ibsen of Pirandello. . . . Waar houdt hij eigenlijk wel van?" „Van mij!" antwoordde de nieuwbakken verloofde.

Logogryphe Het geheel bestaat uit 74 letters. 14-54-70-61-50-6-26-54-16. Een Duitsche filmster. 10-20-50-1-29-46-3-30-13-35-1846-66-15-51-31-2-49. Een Noderlandsch film- en tooneelspeelster. 65-15-72-29-68. Zoete Zuidvrucht, 6-11-38-56-19-17-2-74. Een diprtje dat bont levert. 13-33-36-57-31-9-60-12. Plaats in Noord-Holland 22-5-43. Getul. 1-4-41-70-38-40-69-7-40-58. Algemeene vroolükheid. 45-63-52-59-47-34. Rusten. 32-53-39-39-73-68-37-71. Lakken, emailleeren. 8-73-44-21-26-42-37-27-24. Uiterste wil. 23 - 28 - 21 - 48 - 31 - 36 - 4-18-25. Vraaggesprek. 62-33-64. Onbepaald voornaamwoord. Inzending van een abonné. Onder degenen, die ons voor 15 October (Indische abonné's voor 15 December) goede oplossingen zenden, zullen wy een hoofdprijs van fl. 2.50 en tien troostprijzen (filmfoto's) verdeelen De oplossingen te adresseeren aan: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart s.v.p. duidelijk vermelden: C. d Th -puzzles no. 610.

dat de spiegel gebroken is, dat het bovendien »Vrijdag de 13de is, verlaat hij ijlings het schip. Hij maakt echter heel wat avonturen mede, voordat hij heelhuids weer in Flachsingen aankomt. Men had al aangenocnen, dat de goede jongen verdronken was en rijn Crete was reeds ontroostbaar. Alles komt echter nog op zijn pootjes terecht. Berthold krijgt zijn Grete, zijn broer troost zich met een ander meisje en de verre neef uit Amerika komt ook naar Flachsingen en brengt een heeleboel „deviezen" mede. Het is een amusante film en Paul Kemp is komisch, zooals immer. .

Zy, die ook de Wekelijksche Vraag wenschen op te lossen.kunnen die desgewonscht tegeiyk met deze puzzles inzendep, doph zij gelieven de oplossingen dan op pen apart, eveneens volledig van naam en adres voorzien velletje papier te schreven. Pe toekenning der prijzen en troostpryzep geschiedt volgens een systeem, waarbij alle inzenders ven goede oplossingen gelijke kansen hebhen op het verkrygen der prijzen.

Oplossingen C. & Th. puzzles

No. 607

1. Paul Wwttrmeler. Hans Mterendortt en Paul Kemp. _ 2. pagl Kemp, Lucia Enpllsch an Harald Paulsen. - 3. Maria Krahn, pau! Kamp en Harald Paultan. - 4. Maria Krahn, Karst« Lock, Harald Pautsan an Harry Frank.

Pe foto was van Magda Schneider, die da hoofdrol vervulde in „Das Lied einer Nacht" (1), „Een meisje met temperament" (2) en „Cupido «an het lijntje" (3). De hoofdprijs kenden we toe aan mejuffrouw C. Brewkelman te Den Haag. De troostprijzen vielen ten deel aan: mejuffrouwH. Piersma, Amsterdam; mevrouw M. de Ras, Den Haag; roejuffrouw Boksem, Rotterdam; den heer D. de Haas, Hilversum; den heer G. Sioukes, Amsterdam; den heer G. Bilker, Gronin§en; roevrouw R. Halberstadt, Aroster«»m; mejuffrouw W. S. van Elben, Amsterdam; roejuffrouw A. v. d. Bent, Den Haag; den heer N.Lippensz., Groningen.

„Hoe merkte u, dat uw vrouw van de duo-zitting van uw motorfiets was gevallen?" „Het was opeens zoo stil achter mij!" „Kijk eens wat een afschuwelijke martelwerktuigen!" riep de museumbezoeker ontzet uit. „Uit welken tijd dateeren die?" „O, die zijn al heel oud." zei de gids. „Die stammen nog uit den goeden ouden tijd!" De kampioen-bokser lag ziek in bed en de dokter beval hem zich vooral rustig te houden, daar hij hooge koorts had. „Hoe hoog is die koorts, dokter?" vroeg hij. „Bijna één en veertig graden!" was het antwoord. „En wat is het wereldrecord?" wilde de kampioen weten. De beide vrienden snuffelden samen in den winkel van een handelaar in tweedehandsch boeken. Een van hen haalde ten slotte een gescheurd exemplaar voor den dag, geheeten „Hoe wordt men millionnair?" „Och man. de helft van dat boek is er af!" zei z'n vriend. „Hindert niet." meende de ander. „Een half millioen is ook niet te versmaden!" „Hoe komt het, dat George zijn been gebroken heeft?" „Wel, zie je die twee treetjes?" „Ja." „Nu. George zag ze niet!" „Wat heeft tante Martha haar neef nagelaten, die het altijd deed voorkomen, alsof hü zoo dol op haar poes was?" „Haar poes!"

In^ Paulsen) zijn de bezitters van een warenhuis in het dorp; Flachsingen. Bovendien zijn beide broers ook nog Verliefd en wel alletwee op hetzelfde meisje, namelijk Crete Holm (Lucie Englisch), de dochter van den bakker. .~ ' ; feen yerre neef van de Jebs, Joe Jerferson (Haïty Frank), seint uit New York, dat hij graag één van de broers wil zien; hij zendt het reisgeld en de allesbehalve snuggere Berthold zal de reis naar de nieuwe wereld wagen. V " Vejrder d»n Hamburg brengt hij Ijet echter hiet, hij is namelijk erg bijgeloovig en als hij vóór het vertrek van het schip rijn koffer, uitpakt en merkt, -27 ______

■J-.^^.J;-—^.^^-A

■ .k.....,,.,.-

I.

(.

CHARLES LAUGHTOH

UIT H€T €nG€Li(H VflO „Marian, ik weet dat je bij hem bent geweest. Zeg me waarom." Ze schudde langzaam het houfd en begon weer te beven. „Toe, Lin, laat me gaan. ' „Marian — heb vertrouwen in me!" Ze wierp hern een eigenaurdigen, ouvasten blik toe. „Heb ik dat niet?" En nu overweldigde de vreugde van zijn nabijheid haar — de onbeschrijfelijke vreugde, dat hij leefde... „O, Lin," kwam het weer over haar lippen, als een zucht, en hetzelfde oogenblik lag ze in zijn armen. Bij de eerste beroering van haar trillende lippen, wist Lindsay, dat ze nog van hem hield. Hij had geen idee waarom ze hun engagement verbroken had, maar hij wist nu, dat het niet uit gehrek aan liefde was geweest. Hij hield haar dicht tegen zich aan en kuste haar tranen weg. „Marian," verbrak hij eindelijk het zwijgen, „waarom heb je het gedaan? Je houdt immers van me.... je houdt immers van me!" Ze lichtte haar gezicht op en kuste hem -— bedroefd en met bijna plechtigen ernst. „Ik mag niet. ..." „Wat? Mag je niet van me houden?" „Neen, Lin." „Waarom niet? Heeft Diayton ei iels mee te maken?" Hij voelde haar huiveren. „Marian,, vertel me alles. Zie |e dan niet in, dat je me alles moet vertellen?"

. m*.

1

Ze trok zich een weinig van hem terug. „Misschien. Ik weet niet. Ik moet eerst nadenken." Lindsay kreeg met een schok zijn begrip voor de werkelijkheid terug. Ze mocht hier niet blijven; het was te gevaarlijk. Met zijn arm nog om haar heen, zei hij: „Je hebt gelijk; het is beter dat je nu gaat. Maar wil je me morgen ontmoeten? Ja? Beloof je het me?" Ze knikte. „Heusch, Marian? Geen uitvluchten achteraf?" „Werkelijk niet. Waar treffen we elkaar?" Lindsay fronste de wenkbrauwen. Het hotel was buiten kwestie. Het zou bij Madame Marnier moeten zijn. Geen piettig deel van de stad, maar bij Marie Marnier was het veilig. Het was een jaar of tien geleden sinds hij haar het laatst gezien had, maar hij schreef haar ieder Nieuwjaar en kreeg prompt een paai regels hanepooten als antwoord. Hij liet Marian los, ging naar de schrijf tafel en schreef in drukletters een adr op een stuk papier. „Kom morgen aan dit adres ol eigenlijk neen — het is vandaag om hoe l(;at kun je komen? Tusschen haakjes, wat zijn dat voor menschen, met wie je in Parijs bent?" „Zij is een nicht van tante Louise Merson heet ze. Na de thee gaat ze altijd rusten." Hij ducht na. Hij kon Marian in liet

Rika Hopper, M. Kspteyn en Dolly Bouwmeester in „Verdriet gaat voorbij", opgevoerd door de „Hagespelers" in het Amsterdamsche Rika Hopper-Theater.

Ï

^-.

TL 1. T 1. Y L T 'Y 1. Y 1.

4 1. Chqrles Laughton, de beroemde Engelsche acteur, die thans is ons land weer triomfen viert door zijn buitengewone creatie in de Paramount-film „Dienaar van twee beeren". 2. In „Dienaar van twee beeren". 3. In „Hendrik VIII". 4. In „The Baretts of Wimpole Street". 5. In „Het teeken des kruises".

donker niet alleen naar Marie Morniei laten komen. „Kun je om vijf uur uit het hotel weg?" „Ik denk van wel." „Mooi. Sla dan links at en loop naar den eersten hoek. Daar zal ik op je wachten. Nu moet je gaan. Wacht tot ik gekeken heb of de kust vrij is." Toen, met zijn hand op den knop, sloeg hij zijn arm nog eens om haar heen. „Ben je blij dat ik niet dood ben? Toen ze weg was, knipte hij het licht ijit en liep in het donker naai zijn kamer terug. Hij had zijn eigen deur nog niet bereikt of de stilte van de zitkamer viel op hem neer. Restow was niet meer aan het snurken. Het vertrek scheen vol van een gespannen, luisterend zwijgen. HOOFDSTUK

XXV.

Den volgenden morgen was éi een zekele pleilitstatigheid in Restows manier van doen. Hij dronk zijn koffie en brak zijn knajiperige broodjes met onmiskenbaren zwier. Hij deed Lindsay aan een acteur in een ouderwetsch heldendrama denken. 1 oen de millionnair klaar was met zijn ontbijt, leunde hij achterover in zijn stoel en melkte met een gewichtig ail op: ,,lk gelooi absoluut niet in het nul van duels. Lindsay leageeide hiel op met geen woord. Hij kende Reslow nu al voldoende om ie welen dat dit ook niet van hem verwacht werd. Het was Algerius voldoende toevertrouwd om zichzelf met een monoloog te amuseeren. „Ik kan elk oogenblik een uildaging tegemoet zien," vervolgde hij abrupt, „en als dat gebeurt, weet je wat ik dan ten antwoord geef? „Neen, dank je wel; duelleer maar in je eentje als je met alle geweld duelleeren wilt"!" Hij zou zijn alleenspraak zeker vervolgd liebben, als er niet juist op de deur was geklopt. Twee beeren, gekleed om door 'n ringetje te halen, traden binnen; de een klein, donker en nog tamelijk jong - de ander ouder, zwaargebouwd en met iets militairs in zijn voorkomen. Reslow was opgestaan om hen te ontvangen. De oudere heer stelde zich voor als Monsieui Denoyer en zijn begeleider als M. Georges Martel. „Het is mij een bijzonder voorrecht kepnis met u te maken," verklaarde Reslow stralend. „Misschien kunt u het doel van ons bezoek wel vermoeden?" stak Monsieur Denoyer van wal. „Ieder doel, dat mij het genoegen van Uw komst verschalt, kan mij niet dan aapgenaam zijn," antwoordde Algerius met 'n hoolsche buiging.

wmm^mmmm^

■

verduidelijkte hij; „hij spreekt alleen zijn moedertaal." En daarop: „Kom, beste Pothering, we beginnen!" Lindsay liep de kamer door met de banaan in zijn hand. Hij vroeg zich af, wat Restow in zijn schild voerde. Zou zich een „betreurenswaardig incident" voordoen — misschien zelfs een „noodlottig ongeluk"? Hij herinnerde zich Madame Perrans' waarschuwing op de boot; hij dacht aan Froth's autobotsing. Natuurlijk kon hij weigeren de banaan als schietschijf voor Restow op te houden. De spottende oogen van den millionnair tartten hem toen hij zich omdraaide, „Als je bang bent, hang ik mijn banaan aan een touwtje, hoor," klonk het plagend. „Ha, ha, mijn beste Fothering, ben je benauwd — spreken de zenuwen een woordje mee? Last van koude voeten? Begint het angstzweet uit te breken?" Lindsay was zich volkomen bewust, dat als hij moest doen wat de échte Fothering on4er deze omstandigheden zou hebben gedaan, hij nerveus en angstig weigeren moest zich voor deze grappenmakerij van Restow te leenen. En toch, wat hij dèèd, was de banaan op armslengte van zich D« bekende mu.lcu. Max Tak. die de muziek bij de film „20.000 Mijlen over zee" compo- afhouden, lachend. neert, verzamelt aan boord van de 0. X motieven voor deze muzikale illustratie. Monsieur Aresnes twee vrienden keken onwillekeurig naar hem. Maar noch zij, „We zijn hier, monsieur, als vrienden daarop in het Engelsch tot Lindsay, „deze nocb Lindsay zagen Restow een pistool te vnn Monsieur Charles Aresne." heeren hier komen mij uitdagen tot een voorschijn halen, zoo bliksemsnel was de Restow glimlachte minzaam. duel en daar het droevig gesteld is met je beweging. Er klonk een scherpe knal en „Dat gele schoothondje," commentariFransch, heb je niet gehoord, dat ze me de groene punt van de banaan was vereerde hij in het Engelsch om in 't Fransch voor lafaard hebben uitgescholden, omdat dwenen. weer te vervolgen: „Maar ik — ik ken ik weiger te duelleeren. Nu ga ik hun be„Eén!" riep Restow opgewekt. Hij had geen meneer Aresne." wijzen dat het gèèn lafheid van me is; ik van zijn heup af gevuurd. Nu hief hij zijn „Toch hebt u hem beleedigd gisteravond, zal ze laten zien, wat er met hun dierbaren automatisch pistool op en telde: in het restaurant van dit hotel. vriend zou gebeuren, als ik niet zoo'n „Twee." „Is het mogelijk?" goedmoedige ziel was. Zijn je zenuwen Het tweede schot boorde een keurig „We zijn gekomen om uw verontschuldivanmorgen in goede conditie, hè?" gaatje in de vrucht; op ongeveer een halgingen in ontvangst te nemen, en indien „Zooals gewoonlijk," verklaarde Lindsay ven centimeter van de zooeven weggemikdie achterwege blijven, een ontmoeting voor ernstig. te punt. te bereiden." Restow sprak weer in het Fransch verder. „Drie," klonk het en Restows wapen Restow spreidde in een soort wanhoops„Mijne heeren, ik noodig u uit tot een priemde een tweede gat, wéér een halven gebaar de handen uit. . voorstelling, die u een improvisatie in den centjmeter dichter bij Lindsays vinger. „Maar ik hèb uw vriend al eens ontmoet, trant van den beroemden Willem Teil, zaliVier, vijf en zes volgden ip vlugge reeks. en ik verzeker u, dat dit meer dan genoeg ger nagedachtenis, zoudt kunnen noemen, Restows hand dook in zijn zak terug. is. Ik heb niet de minste behoefte aan een 't Lijkt misschien 'n beetje afgezaagd, maar „Bravo, mijn beste Fothering! Je zenunieuwe ontmoeting." u zult ongetwijfeld een en al spanning 4ijn wen zijn er beslist op vooruitgegaan. Die Beide heeren verstrakten merkbaar. om te zien of mijn waarde secretaris er hebben ze in die inrichting prachtig op„Maar u kunt een uitdaging niet afwijeen paar vingers bij inschiet en u bij uw geknapt." zen," protesteerde Monsieur Denoyer. vriend monsieur Charles kunt terugkeeren Lindsay ging naar de tafel en legde de „En waarom niet?" informeerde Restow. met de mededeeling, dat hij zich gelukkig banaan neer. Restow had een stevig, onma De vrienden van Monsieur Aresne keken ? prijzen den dans ontsprongen te zijn." rijp exemplaar uitgezocht. De vijf gaatjes elkaar aan. Toen barstte de jongste uit: Hij wierp een snellen, plaagzieken blik zaten alle op precies gelijken afstand van „Dan, monsieur, bent u een lafaard!" naar Lindsay en klapte toen in zijn hanelkaar. Restow schudde luchtig het hoofd. den, terwijl zijn gezicht zich tot een breeOp de sofa stond een open kartonnen „Neen, dat is de kwestie niet. Uw vriend den glimlach plooide. doos, waaruit vloeipapier puilde. Restow is mij niet sympathiek, maar daarom „Allonsl Allons! Allons!" ging er heen en kwam bij de tafel terug wensch ik hem toch niet te dooder.." Met een paar veerkrachtige stappen was met een groot stuk in zijn hand. „Of door hem gedood te wordenI" verhij bij de tafel en greep een banaan van Hij reikte het aan Lindsay over. onderstelde de oudste sarcastisch. een fruitschaal. „Fothering, ik ben geen baas in pakjes Restow glimlachte. „Vooruit, mijn beste Fothering!" Met 'n maken. Emballeer jij dit kleine souvenir „Ik zou er niet om treuren, als hij het sierlijke buiging overhandigde hij de vrucht en gpef het aan de heeren. Monsieur Altijdelijke met het eeuwige verwisselde, maar aan Lindsay. „We gaan Willem Teil opphonse — of Charles, ik ben warempel ik heb, zooals ik zei, geen bepaald vervoeren met 'n kleine variatie. In plaats van zijn naam vergeten, maar dat doet er ook langen hem te dooden. Het zou mijn vrouw de klassieke appel een banaan — neen — je niet veel toe — kan zich dan met eigen onaangenaam aandoen en daarbij, als ik hoeft hem niet op je hoofd te leggen; «1oogen overtuigen aan welk gevaar hij ontieder manneke, dat me aan een schootleen maar tegen den muur houden — op snapt is!" Hij boog beleefd en vervolgde hondje doet denken, naar de andere wereld armslengte. En als je hand beeft, schiet ik in het Fransch: „Messieurs, ik bied u deze moest helpen, hield ik geen tijd over voor misschien mis en krijg je een kogel in je banaan aan en zeg u goedendag. Fothewaardevoller amusement. Gelukkig voor knokkels, hè! Vlug, vriendlief, vlug! Deze ring, de heeren wenschen te vertrekken; monsieur Aresne, dat ik geen liefhebber heeren zijn natuurlijk ongeduldig — ze wil jij zoo vriendelijk zijn ze uit te laten." ben van dat soort uitspanning; anders werd staan natuurlijk te springen om hun vriend Monsieur Martel knarsetandde. Hij open't tijd om zijn begrafenis aan te besteden." te gaan vertellen dat ik humanitaire bezwade zijn mond om iets te zeggen, maar „Ik herhaal, monsieur, dat u een lafaard ren heb tegen het in koelen bloede afmaken werd in zijn voornemen verhinderd door bent," voegde de jonge, donkere man hem van schoothondjes." monsjeur Denoyer, die zich hoog oprichtgeprikkeld toe. Hij keerde zich een weinig om en herte en Restow waardig en beheerscht toe„U vergist u," antwoordde Restow kalm. haalde zijn opmerkingen in het Fransch. sprak, „Pothering, beste kerel," wendde hij zich „Mijn secretaris is een halve barbaar," (Wordt vervolgd)

—

GJ.Graauw, Boekh«ndela»r, Kcizorsgr. 168. Amsterdam-C, Tel. 44505, Postgjro 48605, Gem. Giro 2021

VRAAGT UW AANDACHT VOOR EEN PRACHTIGE JUBILEUM-UITGAVE VAN 10 FRAAI GEBONDEN

COURTHS-MAHLER-ROMANS Naar aanleiding van de verschijning van den 1 25iten roman van deze eminente schrijfster in Nederland meenden wij thans iets bijzonders te moeten aanbieden en stellen U daarop in de gelegenheid, bij wijze van verrassing, In te teekenen op onderstaande

10 NIEUWE. PRACHTIG UITGEVOERDE ROMANS Deze romans zijn: 1e. Fraai gebonden in bruin (afwaschbaar) kunstlederen band. 2e. De banden zijn bedrukt met een eenvoudig goud-titeltje en voorzien van de handteekening van Mevr, Courths-Mahlar, 3e. De kleurige omslagen z|jn ontworpen door den bekenden illustrator Hans Borrebach of samengesteld door Piet Maree. 4e. De romans zijn gedrukt op prima Engelsch romanpapier met nieuwe letter en bevatten ruim 2300 pagina's. 5e. De prijs voor deze uitgave hebben wij ondanks de prima verzorgde C 175 uitvoering buitengewoon laag gehouden, namelijk slechts i. i«#«» 1« MIJN ALLES

232 pap.

Een vroolijke, pittige liefdesgreschiedenis, met gemeene intriges en gevaarvolle momenten, die U doen medeleven met den held en de heldin van dezen pracht-rornan

2«

VERBORGEN LIEFDE

240 pag.

Dit is de geschiedenis van een loszinnig officier, wiens zuster zich voor hem zal opofferen door te huwen met een geldman, dien zij meent nimmer te zullen beminnen. Doch ook hier wordt de deugd beloond en blijkt ware liefde haar deel te zijn.

4« DE GESLUIERDE VROUW 207 pag. Een prachtige, sensatie-volle roman, met schitterende natuur-beschrijvingen. Een happy-end natuurlijk na vele verwilcKelingen, ep de lezers hebben wederom eenige genotvolle uren van intense spanning met onze eminjnte schrijfster meegemaakt. 6e DE AFSCHEIDSBRIEF

233 pag.

Hoe zij eindelijk, na veel smart, elkander weer vinden, hoe zij eindelijk, na door het leven gelouterd te zijn, in een onverbreekbarer» liefdesband samengesmeed worden, laat ons deze roman op boeiende wijze ervaren. 8« HAAR CROOTE STRIJD 236 pag. Zoowel geestelijk als reëel moet in dezen roman werkelijk een groote strijd gestreden worden. Het is een strijd, dien wij om zoo te zeggen zelf eveneens zouden kunnen meemaken en de smakelijke wijze, waarop deze geschiedenis door onze schrijfster naar voren is gebracht, stempelen dezen roman tot een succes-roman.

Formaat der boeken 14 x 20 e.M.

9*

ZIJN LEVENSKAMERAAD

246 pag.

De eerlijke en moeitevolle strijd met een groote alles-omvattende liefde in haar hart, die Anita in dezen roman krijgt te voeren, is een zielestrijd-, die alleszins de moeite waard is met veel aandacht te worden gelezen.

PER r^ix

DEEL I^KKU

3e

HET VERDWENEN DOCUMENT 255 pag. Een spannend verhaal over een document, dat gestolen werd, doch juist te elfder ure terechtkomt en geluk brengt aan de hoofdpersonen van dezen bij uitstek boeienden roman. Indien U noggeen Courths-Mahler-lezer zijt, zult U het met dezen roman zeker worden. 5e ZIJN INDISCHE VROUW 179 pag. Ziin huwelijk met een lief, bekoorlijk Indisch vrouwtje, haar smartelijke dood, zijn schuldbesef met de wijze waarop dit van hem genomen wordt, stempelen dezen roman tot een van de beste van Courths-Mahler, die de lezers in ademlooze spanning zal houden. 7e VERBODEN LIEFDE 244 pag. Op onweerstaanbare wijze weet Mevr. Courths-Mahler in dezen roman onze aandacht gevangen te houden. De bijzondere verteltrant van onze knappe romancière, komt in dezen band al bijzonder goed tot uiting. 10e HAAR BEVRIJDING 256 pag. Met behulp van eenige trouwe vrienden gelukt hét ten slotte aan Jutta haar onschuld te bewijzen en zich te zuiveren van de blaam, die haar onschuldig heeft getroffen. De werkelijke dader weet echter aan de aardsche gerechtigheid te ontkomen. Het is één der beste romans van Mevr. Courths-Mahler

Deze geheel nieuwe serie meesterwerken, compl. in 10 prachtbanden slechts 1.1 7.50. Betaalbaar in maandel. termijnen van f. 1.50 of meer naar verkiezing. De geheele serie van 10 romans wordt direct toegezonden na ontvangst van onderstaand bestelbiljet. Alle zendingen geschieden door geheel Nederland franco. Elk deel is ook afzonderlijk verkrijgbaar. BESTELBI LJET

0nd r ete k nde

* 8 « * wenscht franco te ontvangen van G. J. GR AA UW, Boekhandelaar te Amsterdam-C. Keizersgr. 168, Tot. 44505, Postglrorokenlng 48605, Gem. Giro G. 2021; 1 JUBILEUM-SERIE „HEDWIG COURTHS-MAHLER" bestaande uit 10 romans, gebonden in fraaien kunstlederen band voor den prijs van I. 17.50, betaalbaar in maandelijksche termijnen van f. 1.50 of meer naar verkiezing. •Wsa/n Straat Woonplaats

/

- 30-31 .

■

No. 611 12 Oct. -

cinema en hheaher

»-V.iW,

S:1 ■':'■■ ^.:

Red. en Adm. Galgewater 22, Lelden. Tel. 760. Postrekening «880

Verschont wekelUks — PrU» per kwartaal f. 1.95

AD VEIDT HE KING E DAMNED" NEDERLAND)

HME