9

Nr 24 Maart 2009

Omkoï (Thailand): het water van de centrale bevloeit de velden De micro-waterkrachtcentrale van Omkoï, gevoed door een watervang op de rivier Mae Lop, werd in 2006 gebouwd onder de auspiciën van Energy Assistance (zie Nieuwsbrief nr. 14) voor de elektrificatie van vier bergdorpen in Noord-Thailand, bewoond door het Karen-volk. Vandaag wordt het geturbineerde water (debiet: 230 l/s) rechtstreeks geloosd in de rivier en is onherroepelijk verloren. Het doel van het nieuwe project - waarbij E.A. als deskundige is betrokken – is het hergebruik van het geturbineerde water voor irrigatie. In een eerste fase zal slechts een deel van dit water (tot 40 l/s tijdens de piek van het rijstseizoen) worden gerecupereerd en naar een landbouwgebied met een oppervlakte van 12 ha direct stroomafwaarts

INHOUD

gelegen van de microwaterkrachtcentrale getransporteerd worden. Momenteel worden deze gronden met een lage intensiteit gebruikt voor rijstbouw: slechts één oogst met lage opbrengst tijdens het regenseizoen als gevolg van de wisselvallige neerslag. Een permanent en gecontroleerd waterdebiet zal niet alleen de rijstproductie verhogen en regelmatiger maken, maar vooral toelaten om tijdens het droge seizoen erg winstgevende gewassen te telen. Op basis van de normen die door het Thaise irrigatiedepartement worden gehanteerd, zou het jaarlijkse nettoinkomen per hectare met 65.000 baht stijgen, of 780.000 baht (15.600 euro) voor de 12 ha van het totale gebied.

Omkoï (Thailand) : het water van de centrale bevloeit de velden 1 In Piela (Burkina Faso) werd Luka “bij licht” geboren 3 Kabinda (DR Congo) : de belangrijkste zonnecentrale van de streek 5 De 20 km door Brussel

8

De “Marathon des Sables”

8

Echos van de AV et van de RvB 9 Nr 24

Maart 2009

Blz. 1/9

Het gebouw en de turbine van de microcentrale

In deze eerste fase van het project, bestaan de werkzaamheden, waarvan de kosten worden geraamd op 500.000 baht (10.000 euro), voornamelijk uit: - Bouw van een kleine drempel en een wateropvang uitgerust met een schuifafsluiter, op het uitgangskanaal van de microcentrale, - Installatie van een PVC waterpijp met 500 mm diameter en een lengte van 30 m, aangesloten op een oude gracht die uitmondt bij de landbouwgronden.

In december 2008 werd een verkenningsmissie met de hulp van GLOW * georganiseerd. Het doel was de uit te voeren werken te bepalen en een bestek op te stellen om daarmee bedrijven te contacteren. De werken zullen na het volgende regenseizoen, dat eindigt in november, uitgevoerd worden. In een latere fase van de ontwikkeling, moet het gebruik van al het geturbineerde water van de microcentrale het mogelijk maken irrigatie uit te breiden naar alle landbouwgrond in de vallei, ongeveer 70 ha. Het verwachte resultaat is een stijging van het jaar-

lijkse landbouwinkomen met bijna 5 miljoen baht, of 100.000 euro. Kortom, het combineren van een waterkrachtcentrale en irrigatie is een typisch voorbeeld van een concreet multidisciplinair project dat niet alleen een zeker comfort maar vooral een aanzienlijke stijging van de inkomsten brengt voor dit misdeeld bergvolk. René Lambeau Projectverantwoordelijke * GLOW : Thaise filiaal van GDF SUEZ

René Lambeau met zijn theodoliet (foto’s GLOW)

Blz. 2/9

Nr 24

Maart 2009

In Piela (Burkina Faso) werd Luka “bij licht” geboren Het verloop van een project Op 23 april 2007 ontvangt het Projectcomité van Energy Assistance een aanvraag om het Centre de Santé van Piela in Burkina Faso van elektriciteit te voorzien. Het gaat om een landelijk hospitaal zonder elektriciteit. Op 17 oktober 2008, 18 maanden later, zenden de vrijwilligers die voor de projectuitvoering naar Piela waren gestuurd, een lakonieke en fiere boodschap: “De eerste baby, Luka, is bij licht geboren.” Tussen die 2 data heeft het project een heel leven doorlopen: onderzoek, evaluatie, bepalen van de noden, budgettering, aanbesteding en bestellingen, transport, en ten slotte gaat een team van vrijwilligers ter plaatse om zonnepanelen te installeren met de hulp van plaatselijke verantwoordelijken. Natuurlijk bestond de eerste stap erin om het project goed te begrijpen en om na te gaan of het aan de selectiecriteria van E.A. voldeed. Vanaf dit moment kwam er een intensieve uitwisseling van vragen en antwoorden op gang tussen E.A. en de verantwoordelijken in Piela. Gelukkig hadden die een internetverbinding dankzij een computer en een klein fotovolta-

isch (FV) systeem. Dit toont nogmaals het nut van technologie aan voor het verbeteren van de relaties met Afrika.

Onder impuls van een energiek echtpaar Piela ligt op ongeveer 250 km ten oosten van Ouagadougou. Wat door de staat van de “wegen” meerdere uren verplaatsing met zich meebrengt. Het CSPS van Piela is een groot gezondheidscentrum dat voor de medische begeleiding van 37 dorpen (ongeveer 60.000 personen) zorgt: een 60-tal bedden en ongeveer 40 personeelsleden. De belangrijkste taken zijn basis- en spoedverzorging, AIDS opsporing en zorg, kraamkliniek, enz. Het Centrum verzorgt ongeveer 1500 bevallingen per jaar, ongeveer de helft van de geboortes in de gemeenschap. Het Centrum heeft een oppervlakte van 4 ha met een vijftiental paviljoenen en hulpgebouwen. De organiserende macht is SIM (Société Internationale Missionnaire), een NGO die meerdere gezondheidscentra uitbaat in Burkina Faso en in de buurlanden. SIM is in Piela werkzaam sinds 1947 en beheert dit centrum in het kader van een overeen-

komst met het Ministerie van Volksgezondheid. Pierre Mano, de verantwoordelijke van de gezondheidscentra van SIM-Burkina Faso, is een verpleegkundige die in Piela woont. Zijn echtgenote, directrice van de plaatselijke school, werd onlangs benoemd tot burgemeester van Piela. De aanwezigheid van deze twee energieke personen is voor ons een belangrijke factor in het succes van ons project op lange termijn. De paviljoenen en de uitrusting van het Centrum worden geleidelijk aan verbeterd en voltooid, vooral met de hulp van een Belgische NGO, SEL (Service d’Entraide et de Liaison)Projets. Maar het belangrijkste probleem is het gebrek aan elektriciteit. Bijvoorbeeld, ’s avonds en ’s nachts gebeuren bevallingen en spoedingrepen bij een petroleumlamp. Een ander probleem is de moeilijke beschikbaarheid van water. SEL-Projets heeft het boren van een waterput en de bouw van een watertoren, die nog door een pomp gevoed moet worden, gefinancierd. Zo heeft SEL-Projets bij E.A. een aanvraag ingediend voor de elektrificatie van het Centrum door een systeem van zonnepanelen zonder onderhoudskosten.

Jacques Tilquin

Nr 24

Maart 2009

Blz. 3/9

Drie FV systemen dicht bij de gebruikers Het bepalen van de preciese noden van het Centrum en het dimensioneren van het FV systeem rekening houdend met de plaatselijke hoeveelheid zonneschijn was de volgende stap. Het werd snel duidelijk dat er 3 FV systemen nodig waren: één voor het paviljoen met de spoedafdeling, één voor het paviljoen met de kraamkliniek (850 Wp elk), en een apart systeem voor de voeding van de waterpomp bij de waterbron (1000 Wp om voor een debiet van ongeveer 9 à 10 m³ per dag te zorgen). De afstanden tussen de verschillende verbruikers was te groot voor één enkel systeem met lange distributiekabels. In de volgende fase werd de lijst met te kopen materiaal opgesteld, prijzen aangevraagd en bestellingen geplaatst. Volledigheid was cruciaal, want eens ter plaatse was er geen lokale markt waar de vrijwilligers-monteerders alles zouden kunnen kopen. Alles verliep vlot behalve de leveringen van onze leveranciers in de haven van Antwerpen. Door enkele misverstanden misten we het voorziene schip. Het materiaal ging dan maar mee met de volgende boot. Gelukkig was er in de planning een buffer van een maand voorzien in geval van onvoorziene gebeurtenissen. Er waren geen andere!

Onze vrijwilligers en het lokale personeel, hand in hand Uiteindelijk kunnen de vrijwilligers ter plaatse gaan. Drie personeelsleden van Axima Services hadden zich kandidaat gesteld: Georges Demeijer, Jacques Tilquin en Jacques Haumont. Deze erg ervaren vaklui hadden intensief geholpen bij de voorbereiding van het project en al deelgenomen aan andere E.A. opdrachten. We hebben ze dus met een gerust hart zien vertrekken. En toch kunnen er op een werf altijd onverwachte dingen gebeuren… Gelukkig waren ze met zijn drieën. Onze vrijwilligers hadden de toelating gekregen om een maximum aantal dagen vakantie te nemen: ze konden niet langer in Brussel gemist worden. Maar alles is uiteindelijk goed verlopen.

Het is ook zo dat onze vrijwilligers ter plaatse de enthousiaste steun kregen van het personeel van het Centre de Santé. Zij wachtten op deze versterking die de kwaliteit van de diensten verleend door het Centrum erg zouden verbeteren. Familie en vrienden waren gemobiliseerd om bij de installatie te helpen. Bovendien werd de kleine groep technici van het Centrum opgeleid om de nieuwe technologie te gebruiken en te onderhouden. Het samenwerkingsverband tussen E.A. en het CSPS zorgt er bovendien voor dat E.A. het project verder zal kunnen volgen en geïnformeerd zal worden over zijn werking. Dit is een van de maatregelen die E.A. wenst te nemen om de duurzaamheid van projecten te bevorderen. Zo waren de vrijwilligers getuige van de eerste bevalling “bij licht”. Het is aan hen dat de familie een voornaam vroeg voor het kind: het werd Luka. Thierry Tuxen Projectverantwoordelijke

Jacques Haumont en Georges Demeijer

Blz. 4/9

Nr 24

Maart 2009

Kabinda (DR Congo) : In sole Veritas De belangrijkste zonnecentrale van de streek RTVK, een radio voor democratie en ontwikkeling Het project "Radio Televisie Veritas Kabinda" (RTVK) werd eind september 2008 in dienst genomen. RTVK werd gevoed door 2 generatoren voor dewelke de exploitatiekosten meer dan aanzienlijk waren. Het doel van het project was dus de thermische energie naar fotovoltaïsche (FV) energie om te zetten om aldus aan de energiebehoeften van de gemeenschappelijke radiozender te kunnen voldoen. Voor een dagelijkse uitzendtijd van 4 tot 5 uur hebben zij 2 kW vermogen nodig. Kabinda (Oost Kasai) is één van districten die het meest getroffen werden door de oorlog. Dit had een uiterst negatieve impact op het sociaal en economisch leven. Nu er vrede werd gesloten moet men de bevolking aanleren deze democratisering actief te beleven en hoe haar leiders, op alle niveaus, op een vrije basis aan te duiden. RTVK streeft ernaar de bevolking via radio-uitzendingen over vrede, vredesdoelstellingen en democratisering in te lichten. De Radio neemt een zeer belangrijke plaats in, in de strategie van de regio. Er wordt in het bijzonder aandacht

besteed aan uitzendingen over ontwikkeling, onderwijs, democratisering en staatsburgerschap in samenwerking met verschillende NGO’s en andere actoren die een rol spelen in de ontwikkeling van de regio. De uitzendingen gebeuren in 5 talen die in de streek worden gesproken , waaronder het Frans. Meer dan 700 000 mensen in een omtrek van 150 tot 200 km worden aldus bereikt.

Onvoorzien kwaad Het project RTVK is, omwille van een frappante optelsom van onvoorziene omstandigheden, misverstanden, vergissingen, vertragingen of ander onvoorzien kwaad, helaas geen voorbeeld om na te volgen. Na het lanceren van aanbesteding, werd de bestelling doorgegeven aan een Belgische fabrikant van FV panelen (sinds kort failliet verklaard). De bestelling bestond uit 25 FV panelen van 130Wp, een zonnebatterij van 4.500 Ah – 12 V en verschillende onderdelen. Er werd ook materiaal besteld voor de aanleg van een aardleiding met uiterst lage weerstand om de elektrische installaties tegen overspanning te beschermen. Eens de bestelling geplaatst liepen de vertragingen in ijltempo op. De lange leveringstermijn van de batterijen leidde

uiteindelijk tot het afhaken van de fabrikant; er moest dus een nieuwe leverancier worden gezocht en het wachten kon opnieuw beginnen. Er werden verschillende stappen ondernomen die uiteindelijk stuitten op een weigering voor het transport, per vliegtuig, van de batterijen (ongeveer 2,5 ton) gevuld met zuur. Ettelijke maanden gingen verloren in het zoeken naar een transporteur die aanvaardde om de batterijen op hun bestemming, Mbuji-Mayi, te brengen. De piste Mbuji-Mayi – Kabinda is 150 km lang en ligt er moeilijk bij. Eens ter plaatste aangekomen is het dan ook weer niet een “club” vakantie. Ter plaatse kan je echt niets vinden, alles moet worden aangevoerd en je moet heel creatief zijn om niets te vergeten. De vrijwilliger die de grootste kans op slagen had om deze opdracht te volbrengen was zonder twijfel Daniel Benoît, van Gesco-Elyo GDF SUEZ Bretagne. Hij kent de Afrikaanse jungle als de beste, hij heeft de Bretoense koppigheid en doorzetting en kent Kabinda, vermits hij reeds betrokken was bij de installatie van de FV panelen in het hospitaal (Newsletter nr 11). Ondanks zijn drukke werklast, heeft hij toch aanvaard om samen met een jonge, Franse, vrijwilliger van Elyo, Frédéric Coyer, de opdracht uit te voeren.

Frédéric Coyer en Daniel Benoit

Nr 24

Maart 2009

Blz. 5/9

voeren. Hieronder vinden jullie enkele uittreksels uit de reisverhalen van Daniel Benoît.

De verhalen van een vechtjas “Zondag 21 september 2008 De reis naar Kabinda verliep zonder noemenswaardige problemen : geen lekke band op de piste, noch andere strubbelingen … uitzonderlijk. Onze verblijfplaats in de “Procure de la Mission” is vrij basic : een kamertje dat eigenlijk meer weg heeft van een monnikencel, geen water, een “emmer”douche met koud water en gemeenschappelijk sanitaire op het eind van de gang. Dit stoort mij niet, ik ben de wildernis gewoon ! Voor Frederic is het uiteraard totaal verschillend van zijn gewone, dagelijkse comfort. Ik weet niet hoe hij het aanvoelt, maar voor een eerste missie moet het uiteraard vrij moeilijk zijn, vermoed ik. Na een snelle maaltijd, vertrekken we om een bezoek te brengen aan het Jongerencentrum samen met Norbert Mervilde, directeur van RTVK. Een Afrikaans avondmaal, een koude douche en dan is het bedtijd … alles met hoofdlamp, want er is geen elektriciteit. Na deze vierdaagse reis zijn we toch wat uitgeput.”

(Reeds bij het uitpakken van het materiaal kon Daniel zich niet gelukkig prijzen met het montageschema dat door de leverancier werd opgemaakt. Er werd met de leverancier contact opgenomen maar deze hield voet bij stuk dat zijn schema correct was, hoe-

wel achteraf bleek dat indien de montage op die manier was doorgegaan, zowel de monteurs als het materiaal, groot risico hadden gelopen bij de opbouw. Daniel, als een echte Bretoen, heeft zich niet laten ompraten; zijn beredenering bleek te kloppen en werd bovendien bevestigd door een Amerikaans specialist in reguleringsmateriaal voor FV panelen). “Dinsdag 23 september 2008” Wij beginnen met de aansluiting en de connectie van de aardleiding met als basis op de bodem houtschilfers voor een beter elektrisch contact. Helaas, na het opmaken van de inventaris, stel ik vast dat er materiaal ontbreekt; bovendien is het ontbrekende materiaal moeilijk ter plaatse te vinden (de zonnepanelen zijn immers uitgerust met specifieke aansluitingen). Ik heb bedrading nodig, dopjes, zekeringen, vijzen, lasmateriaal enz … Norbert heeft niks van dit alles, de garage van de Diocese ook niet. Aangezien Dr Richard zich nog steeds in Mbuji Mayi bevindt (Newsletter nr 11), bel ik hem op om wat materiaal te bestellen. In 2004 en 2005 had ik wat materiaal achtergelaten in het hospitaal van Kabinda, op 5 km van het Jongerencentrum. En wat een verrassing, er is elektriciteit (er is stookolie voorhanden voor de generator) en we kunnen dus een Afrikaanse maaltijd voorbereiden. Op het menu steeds hetzelfde : gerookte of gezouten vis, gekookt geitenvlees, ragout, maniok, maniokbladeren … (later zullen we naar de markt gaan om vers fruit en groenten te kopen).”

Een moment van moedeloosheid “Woensdag 24 september 2008 Zoals steeds … opstaan bij ochtendgloren. Ik probeer wat materiaal bijeen te scharrelen terwijl Frédéric de aardleiding verder afwerkt. Ik herwerk ook de inplantingsplannen van de zonnepanelen. Eindelijk, krijgen we bericht van de leverancier die erkent dat hij fout zat. Ik beschik helaas niet over een connector om de panelen te verbinden, ik beslis dan ook om te lassen met tin. Het tin gaan we moeten zoeken, en ook het lastoestel … simpele dingen die zo moeilijk te vinden zijn in Kabinda. In de garage van de diocese vinden we het lastoestel dat gebruikt werd voor de herstelling van radiatoren, het ding komt ogenschijnlijk van de prehistorie, maar we hebben tenminste ‘iets’. Onze energie is momenteel wat zoek, we zijn wat ontmoedigd. Sedert 16 september hebben we geen moment rust gekend. Ik ken de jungle, maar voor Frédéric is het zijn eerste missie en zijn eerste kennismaking met Afrika, de tekenen van vermoeidheid laten dan ook niet op zich wachten. In de loop van de namiddag, beslis ik even een pauze in te lassen om wat te ontspannen en uit te rusten”.

De grootste zonnecentrale van de streek

Blz. 6/9

Nr 24

Maart 2009

“Donderdag 25 september 2008 Een goeie zaak : de aardleiding is afgewerkt, de graafwerken zijn beëindigd. We doen een poging om het lastoestel aan de praat te krijgen met een draagbare generator. Na een half uur hou ik het voor bekeken : het ding werkt niet; ik vermoed dat de weerstand het heeft begeven. Dan maar het toestel aan de hand van een koolvuur opwarmen, zoals destijds onze grootouders deden. Het werkt ! Maar wat een verbruik van houtskool (we hadden gerust een barbecue kunnen organiseren). Onder een brandende zon, kunnen we dan toch met het laswerk beginnen; na een poos moeten we echter de strijd staken bij gebrek aan munitie : een tekort aan kabels en lasmateriaal. Vrijdag 26 september 2008 Het was een rustige nacht, en we hebben goed geslapen. We wennen ook aan het klokkengeweld. Dr Richard stelt ons een wagen ter beschikking. We proberen zoveel mogelijk materiaal te recuperen (bedrading, lasmateriaal etc …) om de installatie te kunnen voltooien. We keren terug naar het Jongerencentrum en starten onmiddellijk het vuur weer op voor het laswerk. We werken door tot de nacht valt, 95 % van de installatie is nu klaar. Na het avondmaal werken we samen met de jongeren aan de informatica. Het is ontzettend heet, het onweer dreigt, maar er valt geen druppel regen. Het regenseizoen laat op zich wachten”.

Eindelijk een radiozender en een gelukkige bevolking “Zaterdag 27 september 2008 We slagen er in op de installatie af te werken en de batterijen met een maximaal vermogen te belasten. Ondanks de moeilijkheden, wordt onze wilskracht en doorzetting toch beloond. De voltallige bevolking van Kabinda wordt via radio tam-tam (werkt heel snel !) op de hoogte gebracht dat de centrale is aangesloten op het centrum. Onder druk van Norbert wordt er beslist om een test te doen via de zender radio-televisie gedurende meer dan een uur, hoewel de batterijen niet maximaal geladen zijn (sinds onze aankomst is er weinig direct zonlicht). De test met de centrale op zonneenergie is bevredigend. Ik raad Norbert aan om de batterijen gedurende meerder weken de tijd geven om op te laden. (…). Vrijdag 3 oktober 2008 We verlaten Kabinda. Het heeft een ganse nacht geregend, pas bij zonsopgang hield het op met regenen. De Toyota die ons moet vervoeren lijkt ik goede staat. We zullen met 6 zijn tijdens de rit. We nemen afscheid van Norbert en van de jongeren van het centrum en rijden de doorweekte piste op die zich in slecht staat bevindt. Na 15 km zitten we vast; een ander auto zit vast in een vrij diepe put, …

dit alles is niet zo geruststellend. De chauffeur zegt ons bovendien dat het slechts de tweede maal is dat hij op deze piste rijdt, dat verontrust me nog meer … en enkele kilometer verder lopen we inderdaad echt vast. De moeilijkheid in deze jungle is niet om het voertuig uit een put te halen, want de ervaring leert je uiteindelijk hoe je deze klus moet klaren … maar – in ons geval – hoe je de motor terug moet doen starten; de batterij heeft het immers begeven. Gelukkig bevinden we ons op een kleine afdaling, en na enkele nuttige raadgevingen aan onze chauffeur (tweede versnelling, vol gas geven) beginnen we met zijn allen te duwen en … wonder : de auto schiet in gang. Ons geluk is echter van korte duur, want na 500 m staan we opnieuw stil (ik zou de chauffeur stevig willen aanpakken !!). Met dit slakkengangetje komen we eindelijk ter bestemming op het eind van de namiddag, we zijn uitgeput en zitten helemaal onder de modder.”

Ziezo! Dankzij de inzet en de doorzetting van onze vrijwilligers, werd dit grootse project tot een goed einde gebracht … dit na een duur van ruim twee jaar omwille van een fameuze optelsom van problemen. We duimen … maar ondanks de felle onweders die dit seizoen Kasaï hebben geteisterd, is het nieuws over onze installaties geruststellend. Claude Gastout Projectverantwoordelijke

Zonder commentaar...

Nr 24

Maart 2009

Blz. 7/9

Energy Assistance en de 20 km door Brussel van 31 mei 2009 Een sportieve en humanitaire uitdaging Het enthousiasme en het succes van de twee vorige edities, hebben ons aangemoedigd om terug een ploeg van Energy Assistance in te schrijven voor de 20 km door Brussel van 31 mei 2009. De personeelsleden van de verschillende ondernemingen van de GDF SUEZ Groep uit België werden aangesproken om deel te nemen en de kleuren van Energy Assistance te verdedigen. De doelstellingen van dit project zijn uiteenlopend en talrijk : Deen zo indrukwekkend mogelijke ploeg samenstellen om E.A. te steunen; Dvan dit gebeuren gebruik maken om de naambekendheid van onze vereniging te versterken; Delke deelnemer te laten sponsoren door collega’s, vrienden en familie onder het motto “peterschap”, zodat elk afgelegde kilometer financieel ten goede komt aan de projecten van E.A. Deen humanitaire en sportieve uitdaging aangaan, zijn grenzen durven verleggen en samen onder collega’s een intens moment van in- en ontspanning beleven. De vennootschappen gingen akkoord om de inschrijvingskosten van hun deelnemers op zich te nemen. Op 18 maart, bij de sluiting van de inschrijvingen hebben we 572 deelnemers mogen noteren, tegen 485 in 2008 en 215 in 2007. Waar gaat dit eindigen … Kom op 31 mei onze ploeg van Energy Assistance een hart onder de riem steken. We spreken af om 13.30 uur aan het “Institut Saint Stanislas », Sint-Pieterssteenweg 226 in Etterbeek (op nauwelijks 300 m van de start). Wenst u meer info, neem dan contact op met [email protected]

De “Marathon des Sables” De “Marathon des Sables” die plaatsvindt van 29 maart tot 6 april is een wedstrijd die zowel op fysiek als op menselijk vlak een groot avontuur betekent. Het traject van 230 km wordt afgelegd in 7 dagen in 6 etappes van verschillende lengte (de langste etappe is ongeveer 80 km). De wedstrijd vindt plaats in het Zuiden van Marokko, in de Sahara. Tijdens de race zijn de deelnemers autonoom, d.w.z. zij dragen hun materiaal (kledij, slaapzak, enz.) en eten voor 7 dagen. Water en tenten worden voorzien door de organisatie. Elke dag wordt het kamp verhuisd naar een andere locatie (het eindpunt van de etappe van die dag); de etappes worden getimed, en strafpunten worden toegekend al een deelnemer buiten de voorziene tijd toekomt. Ongeveer 800 deelnemers van de hele wereld doen mee aan dit fantastisch avontuur, een van de moeilijkste races ter wereld … Niet veel Belgen (13 in 2008), zeer weinig vrouwen.

bedrag heb verzameld via de verkoop van kalenders. Ik steun en bewonder de projecten die Energy Assistance verwezenlijkt in ontwikkelingslanden omdat zij naar mijn mening een belangrijke rol spelen in de verbetering van de levenskwaliteit van de lokale bevolking. Met mijn deelname vertegenwoordig ik mijn land, mijn sponsors en iedereen die mijn project steunt en dit in combinatie met een ongelooflijke ervaring. Sarah Kiriluk

(Op het ogenblik van de publicatie van dit artikel heeft Sarah haar contract op een schitterende wijze vervuld. Wordt vervolgd.)

Ik heb besloten om in 2009 de uitdaging aan te gaan. Ik ben de trotse drager van de GDF SUEZ kleuren en deze van Energy Assistance, voor wie ik een

Blz. 8/9

Nr 24

Maart 2009

Nieuws van de Algemene Vergadering en de Raad van Bestuur van E.A. Statutaire benoemingen (A.V. van 19.03.2009) Volgende personen werden voor een periode van 3 jaar tot bestuurder benoemd of herbenoemd : Pierre Catlin, Paul Duflou (herbenoemd), Jean-Pierre Germeau (herbenoemd), Gérard Kimus (herbenoemd), Maurice Roch (herbenoemd), Jacques Spelkens en Vincent Willocx. Het aantal bestuurders evolueert zo van 18 naar 21. De samenstelling van het bureau blijft ongewijzigd : Jean Bouckaert (Voorzitter), Jean-Pierre Germeau (Ondervoorzitter), Eric Vander Donckt (Penningmeester), David Beaufays (Adjunct-penningmeester), François Graux (Secretaris), Roland Rosseel (Adjunct-Secretaris).

Goedkeuring van nieuwe projecten (RvB van 22.01 en 19.03.2009) Land Burkina Faso India

Naam Banfora Leh

Mali

Kénié

DR Congo

Mutti

DR Congo

Nioki

DR Congo

Sala-Dwé

DR Congo

Mbuji Mayi

DR Congo

Bakwanga

Omschrijving Fotovoltaisch (FV) demonstratie systeem voor een technische school Voeding (FV) van een internaat voor scholieren die in een teruggetrokken omgeving wonen Elektriciteitsvoeding (FV) van 2 dispensaria Elektriciteitsvoeding (FV) van een school en een dispensarium Elektriciteitsvoeding (FV) van een dispensarium Elektriciteitsvoeding (FV) van 2 ziekenhuizen Elektriciteitsvoeding (FV) van een oogheelkundig centrum Elektriciteitsvoeding (FV) van een polyvalente zaal van een opleidings- en ontwikkelingscentrum

ENERGY ASSISTANCE heeft de steun van HAAR LEDEN nodig. Voor België, de jaarlijkse bijdrage bedraagt 20€ voor effectieve leden en 5€ voor steunende leden. Stort je bijdrage op onze bankrekening ING 310-1675876-93- IBAN: BE98 3101 6758 7693 - BIC: BBRUBEBB. BELANGRIJK: Gelieve als mededeling bij je storting het bedrag van de bijdrage (20 € of 5 €) en van de gift te vermelden. Enkel giften van 30 € of meer zijn fiscaal aftrekbaar. Voor deze giften ontvangt u een fiscaal attest. Het inschrijvingsformulier kan gedownload worden op de site (http:// www.energy-assistance.org) of kan bij de vereniging worden aangevraagd. Voor Frankrijk, de jaarlijkse bijdrage bedraagt 20€, per cheque op naam van Energy Assistance France—1, Place des Degrés, 92059 Paris La Défense. Gelieve uw coördinaten te vermelden zodat wij u een fiscaal attest kunnen bezorgen (*Elke subsidie en bijdrage aan EAF is immers aftrekbaar van de belastingen (enkel Frankrijk) tot 60 %) Hartelijk dank bij voorbaat. HERINNERING: Gelieve iedere wijziging in uw persoonlijke gegevens (adres, telefoon, e-mail) mee te delen aan Sabine Baeten.

Blz. 9/9

BELGIE ENERGY ASSISTANCE vzw Boomkwekerijstraat 20

B-1000 BRUSSEL Contactpersonen : -> Sabine Baeten +32 2 510 74 38 -> Michel de Ligne +32 2 510 74 18 -> Xavier Desmarets +32 2 510 72 41 

+32 2 510 21 82

E-mail: [email protected]

FRANKRIJK ENERGY ASSISTANCE France 1, Place des Degrés -

F-92059 - PARIS LA DEFENSE +33 1 41 20 13 40 E-mail: [email protected] Internet : www.energy-assistance.org Layout : M.F. Lavoye Vertaling : M. Lombaerts, C. Vandenbosch, X. Desmarets, T. Soetens, C. Cordier, R. Rosseel, G. Stremersch Verantwoordelijk uitgever: J. Bouckaert De NEWSLETTER van ENERGY ASSISTANCE wordt gezamenlijk samengesteld door het Bureau en het Communicatie comité van Energy Assistance. De auteurs zijn verantwoordelijk voor de gepubliceerde artikels. Nr 24

Maart 2009