7 th Orbit

film y s a t n a f f al o nal festiv

MENSUEL N°95 - AVRIL 2007 NE PARAÎT PAS EN DÉCEMBRE ET EN MARS

e l e l l a r a P 7 th Orbit de Spoor / 7 7 atio n r e t n i s l brusse

7 0 . 4 0 . 7 1 > 5 0

ème

les b i r r e T nts a f n E ! ttack A e l b a ssics Veget a l C e s ou Grindh ilms F k n u etje P k s e ’ i n i i h C s ères i Sogo I m e r p t 12 Avan ssar i m m o Der K

#95

BUREAU DE DÉPÔT: BXL X 1070 BRUXELLES

BELGIQUE - BELGÏE P.P / P.B 1/1392 1070 BRUXELLES P402037



7

ème

parallèle

7de spoor

A

près 10 semaines de marathon-anniversaire, le Nova s’associe pour la neuvième fois à PeyMey Diffusion pour concocter un nouveau “7ème Parallèle”: une section du Festival du Film Fantastique qui proposera, comme à son habitude, une dizaine d’avant-premières ramenées des périples internationaux effectués par les programmateurs du festival (voir pages 7-9). Une sélection de films qui, après moultes réunions et débats agités, auront réussi à obtenir la mention “étrange” et l’approbation de nos comités de sélection (qui ne sont pas forcément toujours d’accord entre eux). L’occasion aussi de recevoir certains des réalisateurs et acteurs de ces films, qui auront ainsi l’opportunité de vous les présenter eux-mêmes (voir la liste des invités ci-dessous).

N

Mais le “7ème Parallèle” c’est surtout l’occasion pour le Nova de présenter des films plus anciens, rares voire complètement inédits. Pas de thème général cette année, mais une série de “modules” et de soirées à thèmes…

Maar “ Het Zevende Spoor ” is meer dan een verzameling avant-premières: het is bovenal de gelegenheid voor Nova om oudere, zeldzame of nooit uitgegeven films te vertonen. De “ retro ” heeft dit jaar geen algemeen thema, wel zijn er verschillende modules en thema-avonden.

> Depuis le temps qu’on l’espérait, on a enfin le plaisir de pouvoir vous montrer l’exceptionnel “Butcher Boy” de Neil Jordan , censuré et bloqué depuis dix ans. Cette occasion nous a donné l’idée de consacrer plusieurs séances au thème des “Enfants terribles” avec quatre superbes films, qui seront montrés chacun deux fois (voir pages 4). > Autre événement, la séance unique et immanquable de  “Matango” , chef-d’œuvre de Ishiro Honda  (“Godzilla”), connu aussi sous le nom un peu trompeur de  “Attack of the Mushroom People” . De quoi démarrer sur les chapeaux de roues une soirée  “Vegetable Attack!” , avec aussi  “Return of the Killer Tomatoes!”  et un concert exceptionnel de  carottes géantes ... (page 3). > Pour ceux dont le cœur est bien accroché, vendredi 13 oblige, une double séance extrême en hommage aux classiques des  “grindhouse theaters” , ces cinémas usant les films d’exploitation jusqu’à la dernière collure… (voir page 5). > Et enfin, pour revenir sur les débuts d’un habitué du festival, une soirée consacrée aux films punks de  Sogo Ishii , réalisateur culte japonais, dont nous présentons les films les plus rares. Et comme il faut bien montrer au moins un film avec Tadanobu Asano chaque année, on en profitera pour repasser  “Electric Dragon 80,000V”  (page 6). > Un  Cineketje exceptionnel  de deux jours permettra aussi aux plus petits de se plonger dans le monde fantastique des voyages dans l’espace, avec séances de films et ateliers pour tous les âges (voir pages 10-11). > Et puis sachez que durant tout le festival, une expo des sérigraphies monstro-psychédéliques de  Der Kommissar  investira le foyer.

> Al heel lange tijd wilden we  “Butcher Boy” , een uitzonderlijke film van  Neil Jordan  vertonen, gecensureerd en geblokkeerd sinds tien jaar. Eindelijk lukt het! Meteen de gelegenheid om onder het thema  “Enfants terribles”  enkele andere films te tonen over kinderen en hun al dan niet vermeende onschuld... (zie pagina 4). > Ander evenement is een unieke en niet te missen voorstelling van  “Matango” , een meesterwerk van  Ishiro Honda  (“ Godzilla ”), ook gekend onder de ietwat misleidende naam  “Attack of the Mushroom People” . Hier breien we een avond  “Vegetable Attack!”  aan, met  “Return of the Killer Tomatoes!”  en een concert van reusachtige wortelen! (zie pagina 3) > Voor zij die tegen een stootje kunnen is er vrijdag de 13de: een dubbele affiche vol extremiteiten als eerbetoon aan de  Grindhouse-klassiekers , filmzalen gespecialiseerd in zeer ver doorgedreven exploitationfilms. (zie pagina 5). > En tenslotte, als verwijzing naar het prille begin van dit festival, wijden we een avond aan de punkfilms van  Sogo Ishii , Japanse cultregisseur, waarvan we exclusief zijn meest zeldzame films vertonen. En omdat we elk jaar minstens één film met Tadanobu Asano moeten vertonen, halen we  “Electric Dragon 80,000V”  nog eens uit de kast! (zie pagina 6). > Een  uitzonderlijk Cineketje  van twee dagen zorgt ervoor dat zelfs uw kinderen kunnen meegenieten van de fantastische wereld van ruimtereizen, met filmvoorstellingen en workshops voor alle leeftijden. (zie pagina’s 10 en 11) > En gedurende het hele festival zal een expo met zeefdrukken vol psychedelische monsters van  Der Kommissar  de muren van de foyer opvrolijken.

a een 10 weken durende verjaardagsmarathon, stort Nova zich voor de 9de keer samen met PeyMey Diffusion in “Het Zevende Spoor”: een sectie van het Festival van de Fantastische Film die zoals gewoonlijk een hele resem avant-premières toont, naarstig bijeengezocht door de programmasamenstellers van dit festival (zie pagina’s 7-9). Een selectie films die, na heel wat vergaderingen en verhitte debatten allen het label “vreemd” en het fiat van de selectiecomités meekregen – zij het niet steeds eenstemmig... En ook dit jaar biedt het festival de gelegenheid om enkele regisseurs en acteurs van deze nieuwe films te onthalen, die dus zelf hun film komen inleiden (zie de lijst genodigden hier onder).

Les invités présents cette année / De genodigden van dit jaar: > Der Kommissar - 05.04 > 19:00 > Anders Ronnow-Klarlund (réal./reg. “How to Get Rid of the Others”) - 12.04 > 20:30 > James June Schneider & Lou Castel (réal./reg. & acteur “1, 2, 3, Whiteout”) - 13.04 > 20:30 + 14.04 > 18:30 > William Lustig (réal./reg. “Maniac”) - 13.04 > 22:30 > Tom Mattera, David Mazzoni, LOUIS MORABITO & DANIEL KALAI (réal./reg., acteur & produceur “The 4th Dimension”) - 16.04 > 20:30 + 17.04 > 18:30

Les membres du jury de la compétition des avant-premières / De juryleden van de avant-premieres in competitie: > Guy Bindels (Gonzo Circus, FM Brussel, De Brakke Grond) > Gilles Vranckx (illustrateur BD / illustrator & striptekenaar, DJ) > Thierry Lecloux (critique du cinéma, programmateur / filmcriticus, programmator) > Micha Pletinckx (réalisateur/regisseur)

expo

der kommissar 05 > 17.04 [gratis!] 05.04 >19:00 Vernissage

P D

es hommes politiques métamorphosés en Zigra et Varan, les monstres ennemis de Godzilla ; des présentateurs de JT aux allures de squelettes ; des consommateurs transformés en zombies… À travers l’art Punk et le DIY, Der Kommissar travaille sur la récupération et le détournement de l’image. En déformant les codes capitalistes et la profusion d’images de nos sociétés de consommation, Der Kommissar fait suinter “des squelettes de banquiers, des charniers de billets, des supermarchés infernaux, des mannequins éventrés, des golden-boy exterminés, des costards, des cravates, des billets, des têtes de mort, du sang, des armes et des rictus…” Créant d’abord un fanzine, puis faisant l’artwork du label indie SKrecords, Der Kommissar a fait de l’affiche son fétiche. À partir de découpages/collages, de la photocopie (puis de la sérigraphie) et de l’utilisation du noir et blanc, Der Kommissar recouvre les murs de la ville de Lyon pendant la nuit, avec des affiches de concerts punk. Partisan de la déformation, de la dégradation et de la dégénérescence, Der Kommissar placardera ses sérigraphies dans le bar du nova. Et il utilise de l’encre phosphorescente, idéal pour un vernissage éclairé au néon ultraviolet ! > À noter que Der Kommissar écrit aussi des nouvelles et édite des histoires saugrenues sur le rock’n roll. Il sera l’invité de la microboutiek le jeudi 5 avril pour l’ouverture du 7ème parallèle.

olitici getransformeerd in Zigra en Varan, skeletten die het televisienieuws presenteren, consumenten die er uit zien als zombies… Der Kommissar is gespecialiseerd in Punk Art en DIY. Hij maakt duchtig gebruik van bekende beelden, codes van het kapitalisme en iconen van onze consumptiemaatschappij en zet ze op z’n kop: skeletten van bankiers, helse supermarkten, gevilde mannequins, grijnzende golden-boys, pak en das, bankbriefjes, doodskoppen, bloed, wapens… Der Kommissar startte met een fanzine, daarna legde hij zich toe op het artwork voor het onafhankelijke label SKrecords, en nu zijn het vooral affiches die de hoofdmoot uitmaken van de productie. Met collages, fotokopie, zeefdruk en gebruik van zwart-wit, bedekte Der Kommissar de muren van het nachtelijke Lyon vol affiches voor punkconcerten. Als fervent aanhanger van vervorming, degradatie en degeneratie zal Der Kommissar zeefdrukaffiches in de bar van Nova tentoon stellen. Affiches met fosforescerende inkt, ideaal voor een vernissage die baadt in ultraviolet neonlicht! > Weet ook dat Der Kommissar verhalen schrijft en ongerijmde rock’n roll schrijfsels uitgeeft, beschikbaar in de Microboutiek van donderdag 5 april tijdens de openingsavond van “Het Zevende Spoor”.



VEGETABLE ATTACK ! 06.04 >20:30

>22:30

Matango (Attack of the Mushroom People)

Return Of The Killer Tomatoes!

> 24:30

concert

John De Bello, USA, 1988, vidEo, vo st fr / ov fr ond, 98’

Ishiro Honda, J, 1963, 35mm, vo st ang / ov eng ond, 89’

rabbit

Ç

a faisait longtemps qu’on en avait envie, mais ce film magnifique nous a décidé à concrétiser l’idée: une nuit légumes tueurs!!! Enfin, même si champignons, tomates... bref. “Matango” est un véritable petit bijou. Réalisé par le père de “Godzilla” (Ishiro Honda), ce film présente un petit groupe d’hommes et de femmes qui font de la voile tranquillement sur l’océan. On se marre, on s’engueule, on chante des chansons dont les paroles sont lalalalala. Très bien. Mais arrive un gros orage et là, ça rigole beaucoup moins. Le petit groupe se retrouve naufragé sur une île bien étrange… Un peu comme dans “Lost”? Ouais, mais en mieux! Ils découvrent ensuite un vieux bateau, échoué, recouvert d’une étrange mousse et de champignons bizarres. La question de savoir s’il faut manger ces champignons va fortement diviser le groupe… Sous couvert d’un film d’aventure basé sur une histoire de William Hope Hodgson, Honda se réapproprie la trame et insuffle au récit un surprenant pessimisme qui tranche avec l’apparente légèreté du genre. Difficile de décrire correctement ce film ovni, très très très rare au cinéma. Datant du début des années soixante, le film est plus proche de “Day of the Triffids” (film britannique contemporain délirant sur une invasion extra-terrestre de plantes géantes et envahissantes) que de “Godzilla” du même réalisateur. Absolument introuvable il y a encore peu de temps sur le marché bootleg japonais, il l’était encore plus en 35mm! Après des mois de recherche, on peut enfin l’annoncer dans son format original, en cinemascope en plus. Une séance unique à ne pas rater!

D

e goesting was er al sinds geruime tijd, maar het is deze film die ons nu over de streep haalde: hier komt Cinema Nova’s Nacht van de Moordende Groenten!!! “Matango” is werkelijk een filmparel. Gerealiseerd door de geestelijke vader van “Godzilla” (Ishiro Honda), maken we in “Matango” kennis met een groepje mannen en vrouwen die rustig over de oceaan zeilen. Ze amuseren zich te pletter, of ze maken volop ruzie, en soms zingen ze zelfs van je la-la-la-laaa. Tot plots een verschrikkelijke storm uitbreekt, waarna ze als schipbreukelingen op een onbekend eiland stranden. Doet het verhaal je al denken aan “Lost”? Yep, maar dit is natuurlijk véél beter! De groep ontdekt er al gauw het wrak van een gestrande boot, bedekt met vreemdsoortige mossen en bizarre paddestoelen. De vraag of ze deze begroeiing al dan niet zullen gaan verorberen zaait onmiddellijk verdeling… Onder het mom van een avonturenfilm gebaseerd op het werk van William Hope Hodgson, eigent Honda zich de plot toe en blaast het verhaal een verrassend pessimisme in dat breekt met de schijnbare lichtvoetigheid van het genre. Deze eigenaardige film laat zich moeilijk accuraat omschrijven. Daterend uit de vroege sixties, benadert hij eerder “The Day of the Triffids” (hallucinante Britse film over een buitenaardse invasie van nogal opdringerige planten met monsterlijke afmetingen) dan “Godzilla” van dezelfde regisseur. Absoluut onvindbaar op de Japanse bootlegmarkt, en nog zeldzamer in 35mm. Na maandenlang zoeken, kunnen we deze film nu eindelijk aankondigen - in breedbeeld bovendien! Abso-luut niet te missen!

U

R

E

R

ne bonne comédie 80’s avec le look, la musique et tout et tout… Deuxième volet de la quadrilogie de John De Bello (après “Attack of the Killer Tomatoes” et avant “Killer Tomatoes Strike Back” et “Killer Tomatoes Eat France”), le plus connu aussi, notamment en raison de la présence de… George Clooney! Dans cette suite, le méchant professeur Gangrene (John Astin) trouve un moyen de transformer des tomates en humain (style Rambo cheap) pour envahir la terre. Il crée aussi une bien jolie jeune femme aux formes généreuses qui ne tarde pas à séduire un jeune pizzaiolo. Les tomates, bannies depuis leur attaque, se revendent au marché noir. Le pizzaiolo et son pote George Clooney, poursuivis par Igor (l’assistant de Gangrene) cachent la jolie jeune femme sans s’apercevoir qu’elle est en réalité une tomate! Évidemment, ça n’a pas l’air fin et ça ne l’est pas ! Mais c’est très drôle (si on aime les trucs bien débiles), et on vous laisse découvrir les gags, tous plus lourds les uns que les autres, mais toujours décalés et rythmés. La chanson du générique est inoubliable, la masquotte Fuzzy aussi…

en knotsgekke komedie uit de jaren tachtig, compleet met eighties-muziek, eighties-look en dies meer… Tweede luik van John De Bello’s quadrilogie (na “Attack of the Killer Tomatoes”, en vóór “Killer Tomatoes Strike Back” en “Killer Tomatoes Eat France”). Het is ook de bekendste uit de reeks, onder andere door de aanwezigheid van… George Clooney! In deze vervolgfilm slaagt de boosaardige professor Gangrene (John Astin) er in om tomaten te transformeren tot menselijke wezens (genre goedkope Rambo). Daarbovenop creëert hij een uiterst bevallige jongedame wier voluptueuze rondingen al snel het hoofd van een onschuldige pizzaiolo op hol brengen. De tomaten, intussen verboden sinds hun laatste aanval, vinden gretig afzet op de zwarte markt. De pizzaiolo en zijn maatje Clooney (die achtervolgd wordt door Igor, de assistent van Gangrene) verbergen de mooie meid, zonder er erg in te hebben dat ook zij… een tomaat is! Natuurlijk is alle fijnzinnigheid in deze film totaal zoek! Maar hij is wèl ongemeen grappig (als men zich af en toe stupide humor kan laten smaken toch), en de goed geritmeerde gags mag je zelf ontdekken. Het lied van de aftiteling is onvergetelijk, de mascotte Fuzzy ook…

abbit, c’est deux carottes géantes qui jouent la meilleure musique pour lapins, enfin du mieux qu’elles peuvent… et ils ont bien de la chance, les lapins. Y’aurait pas grand chose à dire de plus, sauf que leur musique est drôle, inventive, pertinente, surpenante, énergique… le groupe parfait pour finir cette “nuit légumes”. Tout juste échappés de leur potager, Bob Carotte et Jonny Jo tentent de donner au reste du monde leur point de vue de la chose et de dévoiler des sentiments intimes chers à leur condition de tubercules péniformes. Un peu comme une ballade pop-punk dans une forêt transgénique, truffée de champignons étranges, de mélodies suaves et de sons concrets. Ajoutons qu’ils ont pleins d’instruments bizarres, éléctroniques et acoustiques, qu’ils chantent, qu’ils jouent de la batterie, qu’ils tripotent des boutons, ça fait beaucoup pour des carottes. Y’a des morceaux pour lapins malins, y’a des chansons pour lapins métaphysiquement mélancoliques, y’a des musiques magiques pour lapins timides, des mélodies déjantées pour lapins chagrins. Une bonne salade psychédélique pour oublier d’aller se coucher.

abbit, dat zijn twee gigantische wortels die de geweldigste muziek voor konijnen spelen, althans: ze doen hun uiterste best… Veel valt er voor de rest niet over te vertellen, behalve dan dat deze muziek werkelijk ontzettend grappig, inventief, pertinent, verrassend, energiek etc is. De perfecte groep om deze “ legumennacht ” mee af te sluiten dus. Op het nippertje ontsnapt aan de soep, proberen Bob Carotte en Jonny Jo hun visie op de dingen des levens mee te geven en delen ze met iedereen die het horen wil hun intiemste gevoelens met betrekking tot het penisvormig-wortelknollenbestaan. Een beetje als een pop-punk ballade in een transgenetisch bos, getruffeerd met rare paddestoelen, zoete melodietjes en betonnen geluiden. Voeg daarbij een uitgebreide collectie bizarre elektronische en akoestische instrumenten, wat zang, wat slagwerk, wat gepruts aan knopjes… muzikale wortels ten voeten uit. Ze brengen stukken voor slimme konijnen, liedjes voor metafysisch melancholieke konijnen, magische deuntjes voor verlegen konijnen, opzwepende melodieën voor triestige konijnen. Met andere woorden wordt als uitsmijter van deze avond een lekkere psychedelische salade geserveerd die ons zou kunnen doen vergeten dat we ook nog moeten slapen.

www.musicforrabbits.com www.myspace.com/musicforrabbits



Enfants Terribles 07.04 >22:30 17.04 >20:30

08.04 >22:30 17.04 >22:30

10.04 >22:30 12.04 >22:30

11.04 >22:30 15.04 >22:30

The Butcher Boy

The Reflecting Skin (L’enfant miroir)

Mais ne nous délivrez pas du mal

Unman, Wittering, and Zigo (Mort d’un prof)

Neil Jordan, Ir, 1997, 35mm vo st ang / ov eng ond, 109’

Philip Ridley, UK / Ca, 1990, 35mm vo st bil. / ov nl+fr ond, 95’

Joèl Séria, F, 1970, 35mm vo / fr ov, 102’

John McKenzie, UK, 1971, 35mm vo / ov, 102’

S

ur fond de guerre froide et de domination catholique, c’est l’Irlande rurale des années 50 qui est le décor de “Butcher Boy”, l’itinéraire grotesque et brutal d’un petit garçon rouquin, souriant et turbulent, qui va s’évader de l’ambiance de plomb de son village et basculer dans un monde virtuel. Jusqu’à devenir un vrai garçon boucher. On connaît Neil Jordan pour sa filmographie éclectique, parfois inspirée par des récits d’épouvante (“The Company of Wolves”, “Interview with the Vampire”… ) ou plus réalistes (“Michael Collins”…). On le connaît moins pour ce film à la frontière entre fantaisie, comédie sociale et cauchemar éveillé. Et pour cause: malgré Sinead O’Connor dans le rôle de la Vierge Marie (!), mais surtout un très bon accueil critique et même un Ours d’argent au Festival de Berlin, il n’est quasiment pas sorti sur les écrans. Une décision des studios Warner. Pourtant, quand Neil Jordan a décidé d’adapter le roman de Patrick McCabe, il pensait en faire un film indépendant, comme “The Crying Game”. Mais Warner a absolument voulu produire le film… Avant d’en prendre peur, devant la grossièreté des dialogues et la noirceur du scénario. Suite à un fait divers proche de celui qu’il raconte, “Butcher Boy” a d’ailleurs été retiré de l’affiche après quelques jours d’exploitation seulement en Irlande. Ce n’est que 10 ans plus tard qu’il est devenu possible de le montrer.

M

et de koude oorlog en de katholieke overheersing als decor, voert “Butcher Boy” ons naar het landelijke Ierland van de jaren ‘50. De groteske en brutale belevenissen van klein, speels en lachend rosharig jongetje dat wil ontsnappen aan de loodzware sfeer van zijn dorpje en in een ingebeelde wereld terecht komt. Totdat hij een echte slagersjongen wordt. We kennen Neil Jordan van zijn eclectische filmografie, soms geïnspireerd op griezelige sprookjes (“The Company of Wolves”, “Interview with the Vampire”… ) soms op realistische verhalen (“Michael Collins”… ). We kennen hem minder van deze film die balanceert tussen fantasie, sociale komedie en nachtmerrie. En dat is helaas logisch: ondanks Sinead O’Connor in de rol van maagd Maria (!), ondanks een hele positieve ontvangst van de filmpers en zelfs ondanks een Zilveren Beer op het Festival van Berlijn, is hij haast niet uitgekomen op de internationale filmschermen. Een beslissing van de Warner Studio’s. Onbegrijpelijk als je het ons vraagt. Toen Jordan deze verfilming van een roman van Patrick McCabe wilde maken, dacht hij aan een onafhankelijke productie, zoals “The Crying Game”. Maar Warner wilde ten alle prijzen deze film produceren… zonder rekening te houden met de expliciete dialogen en het sombere scenario. Na een fait divers in de trant van het verhaal dat de film vertelt, werd “Butcher Boy” in Ierland van de affiche gehaald, nauwelijks enkele dagen na de release. Pas 10 jaar later kan deze film opnieuw vertoond worden!

S

eth Dove a sept ans et demi. On est dans les années 50, le ciel est bleu, les blés brillent au soleil. C’est pas la joie dans sa famille, il y a des vieilles histoires qui traînent. Si seulement son grand frère soldat rentrait de Corée, les choses iraient sûrement mieux. Seth a bien quelques copains qui participent à ses jeux morbides, son monde est beau et simple, mais il y manque quelque chose. Quand son père lui lit une histoire de vampires, c’est la révélation: l’étrange femme qui habite la ferme d’à côté en est sûrement une! Cette prise de conscience va bouleverser son innocence, il comprend qu’il y a des choses qu’il ignore et se rattache à cette explication, il s’est trouvé une obsession qui le terrorise et le fascine. Les choses s’emballent quand une sombre histoire éclate dans la région. La réalité si dure ne peut s’expliquer que par quelque chose de surnaturel. Il est le seul à connaître le secret de la vampire et doit agir. On s’enfonce de plus en plus loin dans le drame, mais il fait toujours aussi beau. La réalité est bien plus cruelle que l’imagination de Seth, lugubre mais naïve. Ces deux monde sont confrontés avec beaucoup de subtilité, dévoilant lentement les blessures de chaque personnage. “The Reflecting Skin” est une sorte de drame fantastique sur l’enfance, mêlant ambiances presque effrayantes et atmosphères sociales dramatiques, toujours magnifiquement filmées. Un vrai chef d’oeuvre méconnu.

S

eth Dove is zeven en een half. We zijn in de jaren ‘50, de hemel is blauw, het koren schittert in de zon. In deze familie geen onbekommerde vreugde, oude histories slepen aan. Als grote broer die bij het leger is nu maar terugkwam dan zou alles beter gaan. Van hun kant houden Seths makkers zich bezig met morbide spelletjes. Zijn leefwereld is mooi en simpel, maar iets klopt niet. Het licht daagt als zijn vader hem een verhaal vertelt over vampieren: de vrouw van de aanpalende boerderij is er zeker één! Deze gedachte betekent het einde van de kinderlijke onschuld. Seth begrijpt dat er dingen zijn die hij niet weet en pint zich vast op deze verklaring. Algauw raakt hij vervuld van een obsessie die hem tegelijkertijd terroriseert en fascineert. De zaken slaan op hol als er in de regio een sombere gebeurtenis voorvalt want een realiteit die zo hard is kan alleen verklaard worden door iets bovennatuurlijks. Alleen hij kent het geheim van de vampier en moet dus handelen. Het weer blijft even mooi terwijl het drama zich opbouwt. De wrede realiteit overstijgt de verbeelding van Seth die luguber is maar naïef. Met veel subtiliteit worden deze twee werelden geconfronteerd, langzaam eenieders trauma’s ontsluierend. “The Reflecting Skin” is een prachtig gefilmd fantastisch drama over kinderlijkheid dat een bijna ijzingwekkende atmosfeer vermengt met de sfeer van sociaal drama. Een waarlijk miskend meesterwerk.

A

nne (Jeanne Goupil dans son premier et plus beau rôle) et Lore (Catherine Wagener), adolescentes de bonnes familles vivant en pensionnat religieux, découvrent les joies de la rébellion et décident tout naturellement de se consacrer au mal. Entre Jesus et Satan, le choix est vite fait. Elles commenceront par des jeux plus ou moins innocents pour tester le monde qui les entoure mais deviendront vite de plus en plus affirmées dans leurs actions, jusqu’à devenir fièrement malfaisantes. Le film construit progressivement le malaise qui nait de cette conviction pour le mal qui est à la base de cette belle amitié. Cela devient presque dérangeant, aussi provocateur dans l’image que dans le propos. Le film s’attaque surtout à l’ennui bourgeois et à la perversité de la mentalité chrétienne, les deux catalyseurs des actes des fillettes. Le film sera d’ailleurs intérdit par la censure, sous pression de l’Eglise. Mais sous des dehors provocateurs, ce très beau film, le premier de Joël Séria, est très nuancé et joue aussi bien sur l’érotisme et le fantastique que sur le drame psychologique autour de cette amitié adolescente. Pour l’anécdote, le film est inspiré, très librement, du même fait divers néo-zélandais qui inspirera Peter Jackson pour “Heavenly Creatures”.

A

nne (Jeanne Goupil in haar eerste en mooiste rol) en Lore (Catherine Wagener), adolescenten uit begoede families, brengen hun dagen door in een godsdienstig getint pensionaat. Daar ontdekken ze het genoegen van rebellie en besluiten, op heel natuurlijke wijze, zich te wijden aan het kwade. Tussen Jezus en Satan is de keuze vlug gemaakt. Het begint met min of meer onschuldige spelletjes om de anderen te testen maar alras zien ze zich bevestigd in hun onderneming en worden ronduit boosaardig. De film bouwt geleidelijk de malaise op die voortkomt uit deze toewijding aan het kwade, tevens de grondslag van een mooie vriendschap. Het wordt bijna storend voor de toeschouwer, niet alleen de beelden provoceren maar ook de strekking. De film hekelt vooral de dufheid van de bourgeoisie en de perversie van de christelijke mentaliteit, net zij vormen de katalysator van de handelingen van de meisjes. Onder druk van de kerk zal de film trouwens verboden worden door de censuur. Onder de mantel van de provocatie is deze prachtige film, de eerste van Joël Séria, echter zeer genuanceerd en speelt evenzeer in op erotiek en fantasie als het psychologische drama van een jeudige vriendschap. Terzijde weze nog opgemerkt dat de film zich vrij inspireert op hetzelfde Nieuwzeelandse faitdivers dat vorm gaf aan “Heavenly Creatures” van Peter Jackson.

L

e cinéma anglais n’avait dejà plus rien à prouver en matière de films malsains en ce début des années 70. Michael Powell, Ken Russell, Lindsay Anderson et d’autres s’en chargeaient. C’était sans compter avec John McKenzie. L’approche chez lui est plus classique certes, mais il sait parfaitement maintenir un état de tension permanente chez le spectateur. Un professeur d’une école anglaise stricte et retirée du monde tombe d’une falaise et meurt. Meutre ou accident, Herr Derrick? C’est bien cette question que se pose rapidement le jeune prof remplaçant. Il a en effet quelques petits problèmes avec sa classe de sales gosses. Il tente d’oublier tout ça dans les bras de sa charmante femme, dans un ravissant cottage, mais fais gaffe mec, on sait où t’habite… Le moins qu’on puisse dire c’est que ce film est ultra rare. Il n’est même pas disponible en vidéo. Imaginez les difficultés à trouver une copie 35mm, nous, on en a encore des sueurs froides… Mais c’est aussi et surtout une vraie petite perle de cinéma british très bien menée, et qui ne recule pas devant grand-chose pour provoquer une angoisse tenace.

D

e Engelse cinema heeft al sinds de jaren ‘70 niets meer bewijzen wat “ongezonde” films betreft: Michael Powell, Ken Russell, Lindsay Anderson en anderen hebben ons er mee overstelpt. Dat is dan zonder John Mckenzie gerekend. Zijn benadering is weliswaar klassieker, maar hij weet wel perfect een blijvende spanning te creëeren bij de kijker. Een professor op een afgelegen strenge Engelse school valt van een klif en sterft. Moord of ongeluk, Herr Derrick? Goede vraag, die zijn jonge vervanger zich ook stelt. Hij heeft ook enkele kleine probleempjes met zijn klas vol deugenieten. Hij probeert deze problemen te vergeten in zijn prachtig huisje in de armen van zijn charmante vrouw. Maar opgepast, ook zij weten waar hij woont… Het minste wat we van deze film kunnen zeggen is dat het een zeldzaamheid is, zelfs nooit uitgebracht op vidéo. Beeld je maar eens in hoe moeilijk het voor ons was deze rariteit te vinden op 35mm. Daar krijgen wij pas koude rillingen van! Maar het is een zeer mooie parel van de Britse cinema, zeker voor wie niet terugdeinst voor een beklijvende angstaanjagende filmavond.



Grindhouse C l a s s i c s 13.04

Double Bill G

rindhouse est un terme qui désigne les cinémas américains qui montraient principalement des films d’exploitation, ne trouvant pas leur place dans les circuits de diffusion “ normaux ” (des films érotiques les plus cheap aux films violents les plus extrêmes, en passant par les bizarreries les plus… bizarres). Les films y étaient souvent montrés en double-bill, voire triple-bill, les spectateurs étaient ainsi sûrs de voir quelque chose qui leur plaisait dans le lot. Suite à l’apparition de la vidéo, mais aussi à des politiques urbaines de “ nettoyage des lieux malfamés ”, ces salles disparurent progressivement après leur apogée dans les années 1970. À l’occasion de la venue de William Lustig, réalisateur d’un des derniers triomphes des grindhouse theaters, “ Maniac ”, nous organisons une double bill extrême pour faire revivre l’ambiance de ces lieux disparus. Et puis pour une fois qu’il y a un vendredi 13 pendant le festival…

G

rindhouse is de term die verwijst naar de Amerikaanse bioscopen die voornamelijk films vertoonden die in het “normale circuit” hun plaats niet vonden. Het gaat hier om de goedkoopste erotische films, of de gewelddadigste films of nog, de meest bizarre films vol rare toestanden. De films waren toen vaak vertoond in “double bill”, tot zelfs driedubbele affiche! Zo waren de toeschouwers zeker dat ze toch iets zouden zien dat hen aan zou staan. Mede door het ontstaan van video, maar ook door de stadspolitiek die grote kuis hield in beruchte, niet kosjere plaatsen kenden deze zaaltjes hun einde in de jaren ‘70. Ter gelegenheid van de komst van William Lustig, regisseur van “Maniac”, één van de laatste triomfen der grindhouse theaters, organiseren we een extreme dubbele affiche om de sfeer terug op te roepen van deze verdwenen oorden… En, voor één keer dat we een vrijdag de 13de hebben tijdens het festival kunnen we deze kans niet laten schieten!

> 22:30

Maniac William Lustig, USA, 1980, 35mm vo st fr / ov fr ond, 87’

E

st il encore besoin de présenter le chef d’oeuvre de William Lustig? “ Maniac ”, rassemble l’incroyable Joe Spinell, acteur intuitif génial et inquiétant et Caroline Munroe, bimbo un peu oubliée des 70’s. Les deux acteurs s’étaient déjà rencontrés sur le tournage de “Star Crash“, hilarante réponse italienne à “ Star Wars ”. Joe Spinell livre dans “ Maniac ” sa performance la plus mémorable, se transformant d’emblée en acteur culte. Ici, il est un homme au lourd passé entretenant de bien étranges rapports avec sa défunte mère (une prostituée qui le maltraitait). Il assassine des femmes de façons ultraviolentes et habite une antre malfaisante. Le film fait penser à une sorte de “ Psycho ” ou de “ Peeping Tom ”, 20 ans plus tard, de part l’approche du scénario. L’ambiance nauséabonde du film est accentuée par la mise en scène viscérale de Lustig et les effets spéciaux impressionants de Tom Savini, figure majeure du slasher movie. Le parti pris intéressant de Lustig est de filmer son histoire partiellement avec un style documentaire, ce qui renforce la moiteur de l’ambiance et rend le personnage principal crédible. Une Double Bill méchante, méchante, méchante… De plus, William Lustig sera présent en personne pour présenter son oeuvre macabre.

I

s het wel nog nodig William Lustigs’ meesterwerk voor te stellen als je weet dat de hoofdrollen in “ Maniac ” vertolkt worden door de acteur Joe Spinell, wiens act even geniaal als verontrustend is, en de actrice Caroline Munroe, een vergeten ster van de seventies? De twee acteurs hadden mekaar reeds ontmoet tijdens de opname van “ Star Crash ”, een hilarische Italiaans respons op “ Star Wars ”. Joe Spinell levert in “ Maniac ” zijn meest onvergetelijke performance, die hem onmiddellijk omvormt in een cultster. In deze film vertolkt hij een man met een geladen verleden die met zijn moeder (een prostituee die hem mishandelde) een heel eigenaardige relatie onderhoudt. Hij vermoordt vrouwen op een extreem gewelddadige manier en bewoont een boosaardig spelonk. Als filmgenre is het een beetje te vergelijken met de 20 jaar oudere films “ Psycho ” en “ Peeping Tom ”, mede door de benadering van het scenario. De walgelijke sfeer van de film wordt nog versterkt door Lustigs’ diepgewortelde regie en de indrukwekkende special effects van Tom Savini, een belangrijke figuur binnen het “ slasher movie ” genre. Wat interessant is in Lustig zijn films is dat zijn verhaal gedeeltelijk in documentaire stijl gefilmd wordt, wat de sfeer en de zweterigheid versterkt alsook de personages geloofwaardiger maakt. Je merkt het al, een niet te versmaden film in een gewaagde double bill. Bovendien komt William Lustig zelf zijn macabere oeuvre presenteren…

> 24:30

I Spit On Your Grave (aka Day of The Woman) Meir Zarchi, USA, 1978, 35mm vo / ov, 100’

D

euxième partie de cette Double Bill, et on s’enfonce encore plus loin dans l’horreur. Ce film culte, unique essai du réalisateur, pousse très loin le film de vengeance. Une jeune romancière de la ville vient s’installer à la campagne pour y écrire son prochain livre. Elle tombe dans un village de rednecks indécrottables. L’un d’eux, l’idiot du village travaille pour le drugstore local. Il rencontre la charmante jeune femme en venant lui livrer à manger à domicile. Ses compères, moins idiots mais plus mauvais lui rendent visite à leur tour. Commence alors l’une des scènes de viol les plus longues et dures du cinéma. La jeune femme, détruite, décide de se venger, et ça fait mal, très mal. Le moins qu’on puisse dire est que la vengeance de la jeune femme sera largement proportionnelle à l’outrage reçu. “ I Spit On Your Grave ” est un film d’une violence rare, très peu projeté au cinéma, qui ravira les amateurs d’expériences extrêmes et fera passer un bien mauvais quart d’heure aux âmes sensibles. On ne vous conseille pas de rentrer à pied chez vous, tout seul dans le noir…

H

et tweede deel van onze dubbele affiche zinkt nog meer weg in de horror. Deze cultfilm, enige film van de regisseur, drijft het thema wraak extreem door. Een jonge schrijfster uit de stad installeert zich op het platteland om er haar volgende roman te schrijven. Ze verzeilt in een dorp vol onverbeterlijke rednecks. Eén van hen, de dorpsidioot, werkt in een lokale drugstore. Hij ontmoet de charmante jongedame door haar eten aan huis te leveren. Zijn handlangers, minder idioot maar veel slechter, komen haar op hun beurt een bezoek brengen. Waarna een verkrachtingsscène volgt, wellicht één van de langste en hardste uit de filmgeschiedenis… De schrijfster, helemaal gebroken door dit drama, beslist wraak te nemen, en dat zal pijn doen, veel pijn. Het minste dat we hierover kunnen zeggen is dat de wraak die zij neemt minstens evenredig is met de geleden pijn. “ I Spit On Your Grave ” is een uiterst gewelddadige film die niet vaak op het scherm te zien is. Deze film zal een plus zijn voor de amateurs van extreme ervaringen, maar zal voor de gevoeligere toeschouwer geen leuke ervaring zijn… We raden jullie alleszins aan niet te voet in het donker naar huis te gaan…



Sogo Ishii’s Punk Years punku eiga S

ogo Ishii est certainement l’une des figures les plus influentes du cinéma contemporain japonais. Son parcours atypique dans une industrie du cinéma encore très rigide fut exemplaire pour des futurs grands noms de la même génération comme Kiyoshi Kurosawa, Shinya Tsukamoto ou Takashi Miike. Bien avant d’être reconnu internationalement pour des films comme “ Angel Dust ”, “ Labyrinth of Dreams ” ou “ Gojoe ”, Ishii filmait ses premières images dans la scène punk de Fukuoka, dans le sud du Japon. Il échangea vite sa guitare contre une caméra super 8, filmant avec l’efficacité et la frénésie d’un guitariste punk. Ses premiers films sont réellement précurseurs, annonçant Tsukamoto ou Miike et anticipant sur la culture du clip qui se développera dans la décennie suivante. Âgé d’à peine 19 ans, il tourne sa première fiction en super 8, puis se lance dans des projets plus ambitieux, gardant toujours un pied dans les garages où il filme les concerts de ses potes qu’il utilise comme acteurs dans ses fictions. Il use la scène punk jusqu’à ses derniers souffles, puis s’ecarte de l’esthétique et du milieu, peut-être parce que d’autres comme Tsukamoto ou encore Kei Fujiwara avec “ Organ ” (voir “ Id ” en page 8) commencent à faire la même chose. La transition se fera avec “ Crazy Family ” en 1984, sorte de “ Visitor Q ” 17 ans avant, classique dans la forme mais encore bien punk dans l’esprit ! Il tourne très peu entre 1986 et 1994, puis revient avec plusieurs films très différents, mais le punk le démange et il a maintenant les moyens de faire exploser cette démangeaison, ça donnera “ Electric Dragon 80,000V ”. Il continue aujourd’hui ses expérimentations, à suivre… mais en attendant, retour sur le “ punku eiga ” de Sogo Ishii, avec peut-être quelques surprises…

D

e invloed van het Japanse enfant terrible Sogo Ishii op de ontwikkeling van de hedendaagse Japanse cinema is onmiskenbaar. Zijn atypisch traject was een voorbeeld voor toekomstige grote namen zoals Kiyoshi Kurosawa, Shinya Tsukamoto of Takashi Miike. Lang voordat hij erkenning kreeg in het internationale circuit, waagde Ishii, toen punkmuzikant, zich aan zijn eerste pellicule-experimenten in de punkscène van Fukuoka. Al snel werd hij de visuele kroniekschrijver van de heftige Japanse punkbeweging die hij filmde met de heftigheid van een punkgitarist. Ishii’s eerste experimenten zijn de voorbode van zowel het werk van Tsukamoto en Miike als de videoclipcultuur. Op nauwelijks 19-jarige leeftijd draait hij zijn eerste film in super 8, waarna hij zich stort op meer ambitieuze films. Hij baadt in de punkscène tot de laatste snik, waarna hij er afstand van neemt, misschien wel omdat anderen zoals Tsukamoto of nog Kei Fujiwara met “Organ” (zie “Id” p8) hetzelfde beginnen doen. “Crazy Family” uit 1984 vormt een overgang, een soort van “Visitor Q” 17 jaar eerder, klassiek qua vorm maar punk in de spirit. Tussen 1984 en 1994 doet hij omzeggen weinig, maar dan komt hij terug met het zeer verschillende “Angel Dust” dat hem internationale erkenning oplevert. Volgt de ene grote productie na de andere. Maar vermits punk blijft jeuken, realiseert hij in 2000 “Electric Dragon 80,000V”, zijn terugkeer naar de bron. Vandaag zet hij zijn experimenten verder… maar in afwachting, terug naar de “punku eiga” van Sogo Ishii met - wie weet - enkele verrassingen…

>24:30

14.04

#2 … and more!

Shuffle Sogo Ishii, J, 1981, 35mm, vo st ang/ ov eng ond, 38’

A

près le succès de “ Crazy Thunder Road ”, Ishii enchaîne avec quelques films de concerts, puis retourne à la fiction avec “ Shuffle ”, inspiré du manga “ Run ” de Katsuhiro Otomo (“ Akira ”), une poursuite non-stop d’une demie-heure, si rapide que les pensées du meurtrier et des policiers se mélangent.

N

a het succes van “Crazy Thunder Road”, gaat Ishii verder met enkele concertfilms, waarna hij terugkeert naar de fictie met “Shuffle”, geïnspireerd op de manga “Run” van Katsuhiro Otomo (“Akira”), een non-stop achtervolging van een halfuur, zo razendsnel dat de gedachten van de moordenaar en de politie zich met elkaar vermengen.

En 1982, il s’attaque à son projet le plus ambitieux, “Burst City” (Bakuretsu Toshi), l’apothéose de son cinéma punk. Toute la scène japonaise se regroupe autour du projet, unissant le mouvement autour de cette sorte de Mad Max chez les yakuzas, mélangeant fiction et images de concerts. Pour réaliser le film, il bénéficie du soutien de la Toei, qui le poussera malheureusement à bâcler le projet pour des questions de budget et de timing. Reste une version de deux heures au montage inachevé dont Ishii ne sera jamais satisfait… et la Toei non plus, d’où son absence au programme de ce soir… Le film reste néanmoins l’un des plus influents du cinéma japonais moderne. In 1982 waagt hij zich aan zijn meest ambitieuze project tot nog toe, “Burst City” (Bakuretsu Toshi), de apotheose van zijn punkcinema! De hele Japanse punkscène schaart zich rond deze film à la Mad Max bij de Yakuzas, een mengeling van fictie met concertbeelden. Hij krijgt steun van Toei, die hem uiteindelijk jammer genoeg aanzet om de film in te korten om budgettaire redenen en tijdsgebrek. Blijft over: een onafgewerkte montageversie van twee uur waar Ishii nooit tevreden over zou zijn en Toei trouwens ook niet. Vandaar dat we deze film niet vertonen… Nochtans is deze film één van de meest invloedrijke in Japan uit de hele reeks.

Asia Strikes Back Sogo Ishii, J, 1983 (2005 remix Live version), video, vo st ang./ ov eng ond, 31’

A

près la mauvaise expérience de “ Burst City ”, il se replonge dans la musique et crée le groupe ‘Sogo Ishii and the Bacillus Army’, avec lequel il réalisa un concept album accompagné d’un film réalisé lors de la tournée unique du groupe: “ Asia Strikes Back ”. Le film illustre le concept de l’album du même nom: la révolte face à la superficialité du modèle japonais qui domine l’Asie. Une curiosité fraîchement remixée par Ishii lui-même. Il tourne encore “ Crazy Family ” en 1984, en parallèle à des petits films musicaux, puis “ 1/2 Mensch ” avec Einstürzende Neubauten en 1985. En 1986, après 10 ans de punku cinema, et après le dernier souffle du mouvement, Ishii se retrouve hors circuit. Il ne tournera qu’un étrange court zen sur l’art du massage “ The Master of Shiatsu ” en 1989, puis s’attellera à différents projets plus classiques dans les années 90, avant de former, parallèlement à sa seconde carrière de réalisateur, un groupe avec Tadanobu Asano (Mach 1.67). Ils créent ensemble la musique pour son projet “ Gojoe ”, puis aboutissent à un projet cinéma hors norme: “ Electric Dragon 80,000V ”.

N

>22:30

#1

Early Years

Panic High School (Koko Dai Panikku) Sogo Ishii, J, 1976, video, vo / Ov (peu de dialogues / amper dialogen), 17’

L

e tout premier film de Ishii, l’histoire d’un lycéen qui instigue une violente rébellion suite au suicide d’un camarade. Tourné en super 8 à la base, il se verra proposer deux ans plus tard, par le studio Nikkatsu, d’en faire un remake, version longue et en 35mm cinemascope! Flanqué d’un co-réalisateur du studio qui doit le contenir dans ses délires, il n’arrive pas à recréer l’ambiance de l’original et reniera son premier long. La première d’une série de mauvaises expériences avec les grands studios…

D

it is Sogo Ishii’s allereerste op 8mm gedraaide kortfilm, over de gewelddadige opstand van de leerlingen na een zelfmoord. Een paar jaar later stelde studio Nikkatsu een remake voor, maar dan als langspeelfilm. Ishii slaagt er echter niet in om deze film de originele sfeer te doen ademen, mede omdat de co-regisseur de scherpe kantjes van zijn waanzinnige ideeën er afvijlt.. En dit was nog maar de eerste van een reeks slechte ervaringen met de grote studio’s…

a deze slechte ervaring duikt hij weer in het muzikale bad en richt hij de groep ‘Sogo Ishii and the Bacillus Army’ op met wie hij een conceptalbum opneemt, vergezeld van een film die hij maakte tijdens de enige tournee van de groep: “ Asia Strikes Back ”. De film illustreert de opstand tegenover de opervlakkigheid van het Japanse model dat Azië overheerst. Een curiositeit in een kersverse door Ishii himself digitaal geremasterde versie. Hij draait nog “ Crazy Family ” in 1984, tegelijkertijd met enkele andere muzikale filmpjes zoals “ 1/2 Mensch ” met Einstürzende Neubauten. Na 10 jaar punkcinema et na de laatste ademstoot van deze beweging, bevindt Ishii zich buiten circuit. Hij neemt enkel nog een bizar zen-kortfilmpje op over de kunst van massage, waarna hij zich toelegt op andere, meer klassieke projecten in de jaren ‘90, alvorens hij parallel aan zijn tweede carrière als filmmaker een groep opricht met Tadanobu Asano (Mach 1.67). En dan is er zijn buitengewone film “ Electric Dragon 80,000V ” !

Electric Dragon 80,000V Sogo Ishii, J, 2000, 35mm, vo st ang / ov eng ond, 55’

V

éritable retour aux sources expérimentales, sous prétexte d’un affrontement survolté entre deux super héros, on subit un bombardement visuel et sonore de délires punk-électriques et hyperkinétiques, une expérience à vivre !

I

shii keert terug naar de heerlijke anarchie van zijn beginjaren met deze hyperkinetische afdaling in de elektronische hel. De industriële punk en noise vormen samen met het visuele bombardement een aanslag op je zintuigen. Een ervaring die je nooit meer vergeet.

Crazy Thunder Road Sogo Ishii, J, 1980, 35mm, vo st ang./ ov eng ond, 90’

“C

razy Thunder Road ” est donc son second long métrage, réalisé comme film de fin d’étude! Directement inspiré de ses expériences de concerts punk, le film est une dose d’énérgie anarchique pure, une plongée dans le milieu des bikers, avec guerre de gangs, blousons de cuir et paysages industriels dévastés. Le film, bourré d’expérimentations visuelles et avec son montage hyperkinétique, fit une si forte impression que la Toei le racheta et le distribua en salles. Du jamais vu pour un film punk de fin d’étude réalisé par un gamin de 22 ans!

“C

razy Thunder Road ” is de tweede langspeelfilm van Ishii. Deze respectloze, manische film neemt een duik in het milieu van de bikers, inclusief bende-oorlogen, leren jackers en verlaten industrieterreinen. Deze film zit boordevol visuele experimenten en maakte met de hyperkinetische montage zo’n sterke indruk dat Toei de film aankocht en in de zalen verspreidde. Ongezien voor een eindwerkfilm van een 22-jarig punkertje!

>02:30

#3

… and more?



avant-premieres 05.04 >20:30 06.04 >18:30

05.04 > 22:30 09.04 > 22:30

SÌlenÌ (Lunacy)

Hanai Sachiko no Ikeru Shinibana Le dernier homme Kareina Shogai (Wicked Flowers) (The Glamorous Life of Sachiko Hanai)

Jan Svankmajer, Cz, 2005, 35mm vo st fr / ov fr ond, 118’

07.04 >18:30 08.04 >20:30

07.04 >20:30 08.04 >18:30 Ghassan Salhab, 2006, Liban, 35mm vo st fr / ov fr ond, 101’

TORICO, J, 2006, vidEo vo st ang / ov eng ond., 85’

Mitsuru Meike, J, 2003-2005, vidEo vo st ang / ov eng ond., 90’

Sur la route de Charenton où il va enterrer sa mère morte dans un hôpital psychiatrique, Jean Berlot rencontre le Marquis. Il accepte son invitation de passer quelques jours dans sa propriété, où il découvre qu’une fois la nuit tombée, le Marquis se livre à d’étranges cérémonies. Sujet à des angoisses dûes à la peur de se faire interner, Berlot accepte aussi la proposition du Marquis de “ traiter le mal par le mal ”… en effectuant un petit séjour en psychiatrie. Inspiré par la philosophie, les pamphlets blasphématoires et la littérature (plus particulièrement deux contes d’Edgar Allan Poe et le journal tenu par le Marquis de Sade), “ Sileni ” (“ Aliénation ”) plonge dans les méandres de la psychiatrie en traitant de la liberté absolue, la civilisation du progrès, la répression et la manipulation. Fidèle à son univers surréaliste, Jan Svankmajer filme ici essentiellement en prises réelles, avec des êtres de chair et d’os. Il ne fait appel aux techniques d’animation que pour quelques séquences tournées, elles, avec de la vraie chaire. à 72 ans bien sonnés, le “maître tchèque de l’animation” signe ici un petit bijou d’humour noir (que le Nova mettra à l’affiche pendant plusieurs semaines en mai prochain), une véritable expérience d’horreur philosophique.

J

ean Berlot is op weg naar Charenton, waar hij zijn moeder gaat begraven die in een psychiatrisch ziekenhuis overleden is. Onderweg stopt hij in een herberg waar hij kennis maakt met een man die zich “de Markies” laat noemen. Hij gaat in op zijn voorstel om enkele dagen in zijn huis door te brengen, en komt tot de ontdekking dat de Markies zich bij het vallen van de nacht aan eigenaardige rituelen wijdt. Berlot, geplaagd door angstaanvallen om geïnterneerd te worden, laat zich door de Markies overhalen om “het kwade met het kwade te bestrijden”… en besluit dan maar een tijdje door te brengen in de psychiatrie. “Sileni” (krankzinnigheid) haalt inspiratie uit de filosofie, godslasterlijke pamfletten en literatuur - o.a. twee fabels van Edgar Allan Poe en het dagboek van Marquis de Sade. Doorheen de meanders van de psychiatrie, raakt hij grote thema’s zoals absolute vrijheid, vooruitgang, repressie en manipulatie. Jan Svankmajer kennen we vooral van zijn surrealistische poppenanimatiefilms (“Alice”, “Conspirators of Pleasure”, “Otesanek”). Dit keer gebruikt hij bijna uitsluitend “echte” mensen van vlees en bloed. Hoewel “Sileni” zowat onopgemerkt bleef in de filmwereld (ten onrechte!), is de nieuwste film van de ondertussen 72-jarige Tsjechische meester in de animatiefilm alweer een pareltje van zwarte humor, een briljant geslaagde filosofische thriller!

U

ne jeune fille lubrique pratique le plus vieux métier du monde. Parfois ça donne soif. Alors elle va dans un bar. Y’a deux types qui s’engueulent. Alors ils sortent un flingue. Elle prend une balle perdue dans la tête. Mais elle est pas morte. Elle trouve un cylindre zarbi. La balle est coincée dans sa tête, du coup elle a des visions, elle devient intello, elle lit des bouquins. Elle comprend tout, la vie, la mort, tout ça. Elle va voir un prof d’université. Ils échangent beaucoup. Elle devient tutrice dans sa famille dans laquelle elle fout le bordel, et devient encore plus lubrique. La balle s’enfonce encore plus loin dans son cerveau. Alors elle perd encore plus les pédales. Elle en peut plus. Et puis y’a George Bush qui lui apparaît et lui parle de la guerre en Irak, et elle est encore plus lubrique. Bref, c’est du Pink cinéma japonais pour public averti, Mitsuru Meike avait d’ailleurs remporté le prix du meilleur nouveau réalisateur de Pink films quelques années plus tôt ! Il offre ici un second montage de son film érotique pour en faire une bien étrange satire politique.

E

en jong wulps meisje oefent het oudste beroep van de wereld uit. Soms krijgt men daar dorst van. Dus gaat ze naar een bar. Twee mannen schelden elkaar uit. Plots trekken ze hun blaffer. Het meisje krijgt een verloren kogel in het hoofd, maar ze is niet dood. De kogel zit vast in haar hoofd, met het gevolg dat ze visioenen heeft: ze wordt intellectueel en begint boeken te verslinden. Ze begrijpt nu alles, het leven, de dood… Ze gaat naar een universiteitsprof om met hem van gedachten te wisselen. Het meisje wordt voogdes van haar familie, daarbij veel chaos veroorzakend… en bovendien wordt ze steeds geiler. De kogel nestelt zich nog dieper in haar hersenpan waardoor ze nog meer doorslaat. Ze kan het niet meer aan. En plots is daar zelfs G.W. Bush die aan haar verschijnt en haar over de oorlog in Irak spreekt… en ze wordt zowaar nog hitsiger…! Kortom, Japanse rode oortjes-cinema voor een gewaarschuwd publiek. Trouwens, de maker Mitsuru Meike won enkele jaren geleden de prijs als beste nieuwe regisseur van Pink films! Hij toont ons hier een tweede montage van zijn erotische film, ditmaal overgoten met een vreemde politiek-satirische saus.

A

u Japon comme ailleurs, il y a des types désoeuvrés qui passent leur temps à commander des pizzas et à jouer aux jeux vidéos. Après avoir gagné à un jeu, un jeune homme se rend à une mystérieuse adresse pour recevoir son prix. Comme de bien entendu, il se retrouve prisonnier après avoir été empoisonné: il a quelques heures pour résoudre une énigme, Être libéré et avaler l’antidote. Les quelques participants ne prennent pas tous bien la chose et n’adoptent pas tous les mêmes techniques pour s’en sortir. Dans de petites salles, des séquences de théâtre se succèdent, il faut prendre des notes et tenter de comprendre les mystérieux personnages. Le casse-tête s’annonce sévère. Pour quelqu’un qui est habitué à perdre son temps, il va falloir apprendre à bien utiliser le peu qu’on lui donne…

I

n Japan, zoals overal in de wereld, bestaan er leeglopers die hun tijd vullen met het bestellen van pizza’s en met het spelen van video-games. Nadat hij zo’n spelletje wint, begeeft een jongeman zich naar een mysterieus adres om zijn prijs in ontvangst te nemen. Natuurlijk wordt hij daar eerst vergiftigd en dan gevangen genomen: hij heeft nu slechts enkele uren de tijd om een raadsel op te lossen, zich te bevrijden en om vervolgens een tegengif te slikken. De verschillende “deelnemers” aanvaarden niet allemaal even gemakkelijk deze situatie en ze passen dan ook niet dezelfde technieken toe om zich te bevrijden. In kleine zaaltjes volgen theaterscènes elkaar op waarbij de “deelnemers” nota’s moeten nemen en het mysterieuze personage trachten te begrijpen. Het blijkt een serieuze intellectuele dobber. Voor iemand die gewoon is om voor alles ruimschoots de tijd te nemen, wordt het een harde leerschool om de weinige elementen die men in handen heeft goed te gebruiken…

C

haque matin, Beyrouth se réveille en découvrant la nouvelle victime d’un serial killer dont la particularité est de vider le sang de ses victimes. Khalil, médecin d’une quarantaine d’années, autrefois grand séducteur et amateur de plongée sous-marine, revient travailler dans son hôpital après un long arrêt maladie. Depuis quelque temps, il souffre d’étranges symptômes qui bouleversent sa vie. Quand il apprend l’existence du tueur en série et de son modus operandi, il se lance dans sa propre enquête, se sentant imperceptiblement lié aux victimes et plus précisément à leur insaisissable meurtrier. Progressivement, irrémédiablement, Khalil glisse hors de sa condition, disparaît du champ social, devient un fantôme, que même le miroir ne renvoie plus. En empruntant au mythe du vampire, le nouveau film de Ghassan Salhab (“ Beyrouth fantôme ”, “ Terra incognita ”) se frotte au fantastique et à l’épouvante. Mais la comparaison avec les films du genre s’arrête là. Ici, le vampire est la métaphore impressionniste d’un processus de transformation qui se joue au coeur d’une ville mutante, ténébreuse, pleines de fantômes et qui a tout naturellement enfanté un mutant. Ce cauchemar prémonitoire est certainement l’un des films les plus atypiques et singuliers de cette sélection.

B

eiroet wordt geteisterd door de koelbloedige moorden van een seriemoordenaar. Het meest macabere van zijn misdaden is dat hij het bloed van zijn slachtoffers opzuigt. Khalil, een veertig jarige arts die ooit een grote verleider en amateur van diepzeeduiken was, gaat opnieuw aan de slag in zijn ziekenhuis. Zijn leven is aan het wankelen omdat hij al enige tijd lijdt aan eigenaardige symptomen. Wanneer hij hoort over het bestaan van die seriemoordenaar en zijn modus operandi, begint hij zijn eigen onderzoek. Hij voelt zich op een bizarre manier verbonden met zijn slachtoffers, en meer bepaald met hun ongrijpbare moordenaar. Langzaam maar zeker glijdt Khalil uit zijn bestaan, verdwijnt hij uit de maatschappij en wordt een schim. Door te lenen uit de vampiermythe, leunt de nieuwe film van Ghassan Salhab (“Beyrouth fantôme”, “Terra Incognita”) aan bij de fantastische film. De vergelijking met dat genre stopt hier dan ook. Hier is de vampier een impressionistische metafoor van een proces van veranderlijkheid dat zich afspeelt in het hart van een muterende, duistere, schimmige stad… en die hem tot een mutant maakt. Deze visionaire nachtmerrie is waarschijnlijk één van de meest atypische films van de avant-premières van “Het Zevende Spoor”…



09.04 >20:30 10.04 >18:30

10.04 >20:30 11.04 >18:30

11.04 >20:30 12.04 >18:30

12.04 >20:30 13.04 >18:30

Roman

Sakebi (Retribution)

Id

How to Get Rid of the Others

Angela Bettis, USA, 2006, vidEo vo / ov, 92’

Kei Fujiwara, J, 2005, vidEo vo st ang / ov eng ond, 104’

Anders Ronnow-Klarlund, DK, 2006, 35mm vo st ang / ov eng ond, 94’

Kiyoshi Kurosawa, J, 2006, 35mm vo st ang / ov eng ond, 103’

P

A

ngela Bettis s’est fait connaître en interprétant le rôle titre de “ May ” de Lucky Mckee. Cette fois-ci, la jeune femme réalise le film tandis que Lucky Mckee joue le personnage principal. Une inversion des rôles intéressante et qui était pour le moins inattendue. De toutes évidence, le duo ne change pas radicalement de cap et il ne faut pas s’attendre à une comédie familiale. Lucky Mckee interprète un ouvrier menant une existence morne entre son usine et son appartement. De temps en temps il regarde par la fenêtre, voir si d’autres s’emmerdent un peu moins. C’est alors qu’il commence à observer sa voisine d’en face à travers sa fenêtre, sans la rencontrer vraiment. Jusqu’au jour où la rencontre arrive mais où les choses ne se passent pas comme prévu… “ Roman ” s’éloigne de l’ambiance de “ May ”, pour proposer une autre facette malsaine d’un certain cinéma indépendant américain.

A

ngela Bettis liet van zich spreken door haar hoofdrol in “May” van Lucky Mckee. Ditmaal staat de jonge vrouw zelf achter de camera terwijl Lucky Mckee het hoofdpersonage speelt. Het is een interessante en onverwachte wisseling van de rollen. In ieder geval blijft het duo trouw aan zichzelf en moet men zich dus niet verwachten aan een familiekomedie. Lucky Mckee speelt een arbeider die een vlak bestaan leidt tussen de fabriek en zijn appartement. Af en toe kijkt hij eens door zijn raam om te zien of andere mensen zich misschien wat minder vervelen. Zo begint hij op een dag zijn overbuurvrouw te observeren zonder haar echter te ontmoeten. Tot op de dag dat ze elkaar werkelijk tegenkomen… maar dit verloopt niet helemaal als voorzien… “Roman” verwijdert zich van de atmosfeer van “May”, waarbij het een ander ongemakkelijk aspect van de onafhankelijke Amerikaanse cinema toont.

L

’officier de police Yoshioka (Kôji Yakusho, qui joue dans presque tous les films de Kurosawa) enquête sur le meurtre d’une belle inconnue retrouvée noyée, de l’eau salée plein les poumons, pourtant bien loin de la mer. Tous les indices que la police trouve pointent vers une personne : lui-même ! C’est évidemment assez déstabilisant, d’autant que ce meurtre s’avère n’être que le premier d’une série. Le doute l’envahit au fur et à mesure que l’enquête progresse et que les résultats l’incriminent de plus en plus clairement. De fausse piste en fausse piste, les enquêteurs - et les spectateurs - ne savent plus à qui se fier. En dernier recours, Yoshioka décide de consulter un psy pour faire le tri dans sa mémoire embuée. Mais l’explication viendra sans doute plutôt du fantôme de la première victime qui commence à lui apparaître… Après quelques essais moyennement réussis, Kiyoshi Kurosawa retrouve ses marques dans ce film aux thèmes classiques dans sa filmographie et parvient à créer dans ambiances aussi belles et prenantes qu’émouvantes et effrayantes. Un must pour les fans de Kurosawa et les amateurs de cinéma d’horreur japonais.

D

e politieofficier Yoshioka (Kôji Yakusho, acteur in bijna alle films van Kurosawa), doet een onderzoek naar de moord op een mooie onbekende vrouw die verdronken werd teruggevonden. Hoewel ze ver van de zee werd teruggevonden, waren haar longen doordrenkt met zout water. Alle aanwijzingen die de politie vindt wijzen naar één persoon, namelijk de politieofficier zélf. Dit is natuurlijk erg verontrustend, want alles wijst erop dat deze moord de voorloper zou zijn van een hele serie moorden. Alle gevolgde pistes lopen zo fout, dat zowel onderzoekers als de toeschouwers niet meer weten wie ze moeten volgen. Yoshiaka besluit uiteindelijk een psycholoog te zien om wat orde te brengen in zijn benevelde geheugen. De ontknoping zal ongetwijfeld komen van de dolende geest van het eerste slachtoffer. Na enkele wat minder geslaagde probeersels, vindt Kurosawa dit keer zijn meesterschap terug met deze film die klassieke thema’s van zijn filmografie behandelt. Hij slaagt er in om sfeerbeelden te creëren die even mooi en ontroerend als schrikwekkend zijn! Een must voor de fans van Kurosawa en de liefhebbers van Japanse horrorfilms.

P

our ceux qui suivent: Kei Fujiwara était l’actrice du fameux “ Tetsuo ” de Tsukamoto. Cette même jeune femme a réalisé, dans les années quatre-vingt, un curieux film nommé “ Organ ”, dont “ Id ” est en quelque sorte le pendant. Dans ce nouvel opus, Kei Fujiwara propose un monde décalé, ou plutôt aux personnages décalés. S’éloignant d’une narration classique, le film présente des personnages dont l’itinéraire est modifié par des rencontre ou des actions violentes, une sorte d’errance radicale. De là naissent des oppositions stucturantes comme nature/urbanité, douceur/violence, homme/femme mais où les pôles et les attractions ne sont pas forcément ceux qu’on a l’habitude de croiser. L’approche de la lumière et des couleurs évolue au fur et à mesure du récit et tente de trouver sa place dans les visions du monde inhérentes à l’ontologie des personnages. Les personnages se révèlent peu à peu à eux‑ mêmes, sans pitié ni bienveillance. Le film fonctionne comme une entité et ne nécessite pas d’avoir préalablement vu “ Organ ”. De quoi faire saliver les fans de Kei Fujiwara…

V

oor degenen die Nova op de voet volgen: Kei Fujiwara is de actrice van het fameuze “Tetsuo” van Shinya Tsukamoto. Deze jongedame is bovendien ook regisseuse van de eigenaardige film “Organ”, haar debuut, en “Id”, die er in zekere zin de tegenhanger van is. In dit nieuwe opus houdt Kei Fujiwara zich niet aan de klassieke verteltrant en schotelt ze personages voor waarvan de levensweg bruusk verandert door ontmoetingen of gebeurtenissen, als waren ze uit hun context gerukt en voortdurend rusteloos op dool. Hieruit ontstaan structurerende tegenstellingen, zoals natuur/ stad, zachtmoedigheid/geweld, man/vrouw, en enkele andere die eerder ongewoon zijn. Fujiwara schetst een universum van verlangen, leven en dood op een excentrieke manier: de licht- en kleurenaanpak evolueert beetje bij beetje parallel aan de ontologie van de personages, hun zelf (ego - id) die zich geleidelijk aan reveleert, zonder medelijden, noch welwillendheid. De film staat er op zich; het is dus niet nodig om “Organ” gezien te hebben. Dit is er ééntje voor de fans van Kei Fujiwara…

our redresser son économie, le Danemark décrète une loi martiale. Partant du principe que 20 % de la population danoise utilise 60 % du budget de l’État, le gouvernement donne les pleins pouvoirs à l’armée pour identifier et juger cette frange de la population. Les “ losers ”, les drogués, les inactifs, les mères alcooliques, les pères violents, les vieux, les handicaps, les inactifs et “ profiteurs ” de tous poils sont dans la ligne de mire. Pour mener ce projet à bien, une liste de critères, dits “ critères de Copenhagen ”, est établie. Mais elle est différemment interprétée par les militaires (assistés de parlementaires) désignés pour les appliquer, comme nous le constaterons en suivant quelques-uns des interrogatoiresprocès menés par un gradé, interprété par Soren Pilmark, l’un des inoubliables médecins du “ Kingdom ” de Lars Von Trier (dont la société Zentropa est productrice de ce film). Si la subtilité n’est pas le maître mot qui convient au nouveau film d’Anders Ronnow-Klarlund, jeune réalisateur danois dont c’est le quatrième long métrage (il a notamment réalisé “ The Eighteens ” et “ Possessed ”, primé au BIFFF en 2000), la critique sociale, l’humour et la “ touche Zentropa ” sont au rendez-vous de cette politique-fiction pas forcément si farfelue… En présence du réalisateur.

O

m de economie aan te zwengelen, vaardigt Denemarken een oorlogswet uit. Zich baserend op het gegeven dat 20% van de Deense bevolking 60% van het overheidsbudget gebruikt, geeft de overheid het leger de volmacht om deze minderheidsgroep van de bevolking te identificeren en te berechten. De “losers”, de drugsgebruikers, de inactieven, de alcoholverslaafde moeders, de gewelddadige vaders, de ouderen, de gehandicapten, de profiteurs van allerlei slag bevinden zich binnen de vuurlinie. Om dit project tot een goed einde te brengen, wordt een lijst van criteria, de zogenaamde “criteria van Kopenhagen”, opgesteld. De militairen, geassisteerd door parlementariërs die aangesteld worden om deze lijst toe te passen, interpreteren ze echter verkeerd, zoals men zal kunnen constateren bij het volgen van enkele van de verhoorprocessen, geleid door Soren Pilmark, één van de onvergetelijke dokters uit “Kingdom” van Lars Von Trier (Zentropa is productiehuis van deze film). Hoewel subtiliteit niet het meest gepaste woord is voor de nieuwe film van Anders Ronnow-Klarlund, jonge Deense regisseur van wie dit de vierde langspeelfilm is (hij heeft ook “The Eighteens” en “Possessed” gerealiseerd, die in 2000 op BIFFF bekroond werd), zijn de sociale kritiek, de humor en de “Zentropa-touch” wel van de partij in deze politiek-fiction. In aanwezigheid van de regisseur.



13.04 >20:30 14.04 >18:30

14.04 >20:30 15.04 >18:30

15.04 >20:30 16.04 >22:30

16.04 >20:30 17.04 >18:30

1, 2, 3, Whiteout

Brand Upon the Brain !

Offscreen

The 4th Dimension

Christoffer Boe, Dk, 2006, vidEo vo st ang / ov eng ond., 93’

Tom Mattera & David Mazzoni USA, 2006, video, vo / ov, 82’

James June Schneider, USA / F, 2007, 16mm vo fr-ang st ang / fr-eng ov eng ond, 72’

Guy Maddin, Ca, 2006, 35mm vo / ov, 95’ www.vampler.net - www.jamesjune.info

“1

, 2, 3, Whiteout” est le premier long métrage de James Junes Schneider, connu aussi sous le nom de Matterlink, as du ‘vampling’ (sampling vidéo ET audio, à ne pas confondre avec le VJ’ing). Le film, présenté en 16 mm, est avant tout une expérience visuelle et sonore, nous plongeant dans un futur contemporain inondé par la lumière artificielle, faisant perdre son rythme au monde. Plus de cycle, plus de temps mort, plus de rêve. C’est ce contre quoi lutte un inventeur, joué par Lou Castel, avec sa machine à créer de la pénombre artificielle. Le film suit celle qui deviendra par hasard son cobaye, Véronique. Les scènes jouées laisseront bien une place aux expériences qu’elle subit, rendues à l’écran par des compositions audio-visuelles faite d’images et de sons récoltés ou trouvés depuis 8 ans par Schneider entre l’Europe, la Chine et l’Amérique, intégrant aussi des soundscapes produits notamment par AE, Elmapi, Richard Harrison des Spaceheads… Schneider travaille sur le rapport entre son et image depuis ses premières expériences dans la scène punk de Washington DC. En dehors de ses films et de ses performances de vampling, il réalise aussi des projections live lors de concerts pour e.a. Blonde Redhead et a collaboré avec AE, Blurt, Melt Banana ou encore Mouse on Mars. En présence de James June Schneider et Lou Castel.

“1

, 2, 3, Whiteout” is de eerste langspeelfilm van James June Schneider, ook bekend als Matterlink met “ vampling ” (sampling van video EN audio, niet te verwarren met VJ’ing!). De film, vertoond in 16mm, is boven alles een visuele en sonore ervaring. We duiken in een hedendaagse toekomst die overspoeld is met artificieel licht, die de wereld z’n ritme doet verliezen. Gedaan met de seizoenen, gedaan met de tijd, alle dromen zijn allang verdwenen. Tegen deze achtergrond vecht een uitvinder, gespeeld door Lou Castel, met zijn machine om halfschaduwen uit te vinden. De film volgt het meisje Veronique die per toeval zijn proefkonijn wordt. De gespeelde scènes maken algauw plaats voor de experimenten die Veronique ondergaat, op het scherm weergegeven door de audiovisuele composities gemaakt met beelden en geluiden die Schneider 8 jaar lang verzameld heeft in Europa, China en Amerika. De soundscapes van AE, Elmapi en Richard Harrison van de Spaceheads maken de compositie af. Schneider voert al jaren onderzoek naar de combinatie van beeld en geluid, al sinds zijn eerste ervaringen in de punk scène van Washington DC. Naast zijn films houdt hij zich bezig met “ vampling ” performances en realiseerde hij live projecties bij optredens van o.a. Blonde Redhead. Hij werkte ook samen met AE, Blurt, Melt Banana en Mouse on Mars. In aanwezigheid van James Schneider en Lou Castel.

June

R

éminiscence de sa propre enfance, le nouveau Guy Maddin met en scène ses souvenirs de jeunesse. Peintre en bâtiment, Guy accède pour la première fois à la volonté de sa vieille mère malade. Celle-ci, autrefois directrice d’orphelinat totalement sadique et mariée à un savant fou, demande à Guy de revenir sur l’île de Black Notch, où il est né, pour y repeindre le phare dans lequel elle habite… Mélodrame d’horreur frénétique, toujours empreint de folie, de désirs cachés et de déviance sexuelles, le nouveau Guy Maddin est, comme “ The Saddest Music in the World ”, plus narratif que ses premiers films (“ Tales From the Gimli Hospital ”, “ Careful ”… ). Mais cette fois, le cinéaste de Winnipeg a choisi de faire un film quasi primitif, un peu comme l’était sa version de “ Dracula ”: entièrement muet, tourné en noir et blanc, entrecoupé de panneaux de textes et accompagné d’une bande son mêlant bruitages, musiques classiques et expérimentales, à la douce voix d’Isabella Rosselini. En février au festival de Berlin, “ Brand Upon the Brain!  ” a eu droit à une projection spéciale au Deutsche Opera de Berlin, avec un orchestre symphonique. Si les spectateurs du “ Septième parallèle ” n’auront pas ce privilège, ils ont la chance de retrouver (de découvrir?) l’imaginaire tordu, obscur et poétique d’un Guy Maddin toujours aussi inventif. Et c’est assez rare que pour ne pas s’y précipiter.

Z

ich inspirerend op zijn eigen jeugd - hoewel het hem niet aan vindingrijkheid ontbreekt - brengt Guy Maddin in deze nieuwe prent zijn jeugdherinneringen in beeld. Guy, muurschilder, gaat voor de eerste keer in op de wil van zijn oude zieke moeder, voormalige sadistische directrice van een weeshuis en getrouwd met een gekke geleerde. Ze vraagt hem terug te keren naar het eiland Black Notch, waar hij geboren is, om er de vuurtoren waarin ze woont te herschilderen… Dit van angst bezeten melodrama, altijd doordrongen van waanzin, van verborgen verlangens en seksueel afwijkend gedrag is, zoals “The Saddest Music in the World”, verhalender dan zijn eerste films (“Tales From the Gimli Hospital”, “Careful”…). Maar dit keer heeft de regisseur van Winnipeg gekozen om een quasi primitieve film te maken, een beetje zoals zijn versie van “Dracula” was: volledig stil, in zwart-wit gedraaid, onderbroken door tekstpanelen en vergezeld door een geluidsband waarop geluid, klassieke en experimentele film afgewisseld worden met de zachte stem van Isabella Rosselini. In februari kreeg “Brand Upon the Brain!” op het festival van Berlijn een speciale vertoning in de Deutsche Opera van Berlijn, begeleid door een symfonisch orkest. Hoewel dit voorrecht aan het publiek van “Het Zevende Spoor” wordt ontzegd, is er nu de kans om zich opnieuw onder te dompelen in het geschifte, obscure en poëtische universum van Guy Maddin. En dat is zeldzaam genoeg om er zich heen te spoeden.

C

hristoffer Boe semble décidemment intéressé par la confusion entre réalité et imagination. Après “ Reconstruction ” et “ Allegro ”, il plonge son complice acteur Nicolas Bro (“ Adam’s Apples ”… ) dans le rôle de… Nicolas Bro, un acteur dont le couple bat de l’aile et qui décide, pour sauver sa relation, de filmer une histoire d’amour interprétée par… lui-même et sa femme, l’actrice Lene Maria Christensen. Logiquement, il va trouver son ami cinéaste Christoffer Boe pour lui emprunter une caméra et lui demander conseil. Celui que Bro suivra le mieux sera de filmer tout, et ce tout c’est “ Offscreen ”: les images du quotidien d’un acteur se filmant lui-même jouant un acteur voulant se mettre en scène, avec sa femme actrice, dans une fiction réaliste sur lui et sa femme, avec l’aide de son ami réalisateur, qui réalise ce film donc. Dans le film (celui réalisé par Boe, pas Bro), Bro fini par exaspérer son entourage à force de les filmer en permanence (il se pointe même sur le tournage de “ Allegro ” caméra en main). Sa femme n’en peut plus et le quitte. Son projet de film tombe alors à l’eau, mais Bro est bien décidé à le terminer, quitte à trouver une actrice pour remplacer sa femme actrice dans le rôle de sa femme. À partir de là, les choses se compliquent…

C

hristoffer Boe is duidelijk geïnteresseerd in de fusie tussen realiteit en verbeelding. Na “Reconstruction” en “Allegro” laat hij zijn kameraad/acteur Nicolas Bro (“Adam’s Apples”) de rol spelen van… Nicolas Bro! Hij speelt een acteur wiens relatie op de klippen gelopen is en hij beslist een liefdesverhaal te filmen om zijn relatie te redden. Met in de hoofdrol: zichzelf en zijn vrouw, de actrice Lene Maria Christensen. Hij zoekt zijn kameraad/regisseur Christoffer Boe op, leent hem een camera en vraagt raad. Het lijkt Bro het beste om alles te filmen en dit alles is “Offscreen”: alledaagse beelden van een acteur die zichzelf filmt als een acteur terwijl hij zichzelf in scène zet, met zijn vrouw/actrice, in een reële fictie over hem en zijn vrouw, met de hulp van de kameraad/regisseur, die dus deze film regisseert… In de film (gerealiseerd door Boe, niet door Bro!), begint Bro heel zijn omgeving te irriteren door hen constant te filmen - hij gaat zelfs naar de opnames van “Allegro” met zijn camera in de hand. Zijn vrouw kan er niet meer tegen en verlaat hem. Heel zijn project valt in het water, maar Bro is beslist om het te beëindigen, hij gaat op zoek naar een actrice om zijn vrouw/actrice te vervangen in de rol van zijn vrouw. En vanaf dan worden de dingen alleen nog ingewikkelder…

J

ack Emitni travaille dans un magasin d’antiquités, sa vie n’est pas très excitante, il est très solitaire, se réfugie dans ses maniaqueries et dans ses pensées. Les choses ne tournaient déjà pas très rond dans sa tête, mais lorsqu’une femme amène une vieille horloge dans son magasin, ses obsessions pour le temps et les théories d’Einstein vont devenir de plus en plus oppressantes. Il est replongé dans ses rêves et dans de vieux souvenirs, jusqu’au point de se croire capable de voyager dans son passé. Il est submergé et sa stabilité mentale est sérieusement atteinte, il tente désespérément de trouver une explication de ce qu’il vit. Visiblement très inspirés par “ Pi ” de Darren Aronofsky et de “ Eraserhead ” de David Lynch, les deux auteurs-réalisateurs, dont c’est le premier long métrage, ont voulu se démarquer, au sein de cette branche assez attendue du cinéma indépendant américain, en créant des ambiances et une esthétique particulières, notamment en tournant en super 16mm et en utilisant le noir et blanc pour mettre en images le mental brumeux de Jack. Tom Mattera et David Mazzoni seront présents, accompagnés de l’acteur principal, Louis Morabito.

J

ack Emitni werkt in een antiekhandel, zijn leven is niet erg opwindend. Hij is erg eenzaam en verstopt zich achter maniakale bezigheden en gedachten. Hij heeft sowieso niet alles op een rijtje, en als op een dag een vrouw een oude horloge toont, brengt dat zijn hoofd helemaal op hol, geobsedeerd als hij is door de tijd en de theorieën van Einstein. Hij duikt opnieuw in zijn dromen en in oude herinneringen, tot hij zichzelf in staat acht om in zijn verleden rond te reizen. Zijn mentale toestand wordt tot een toppunt gedreven, helemaal ontredderd hoopt hij een verklaring te vinden voor alles wat hem overkomt. De twee auteurs/regisseurs zijn duidelijk geïnspireerd door “Pi” van Darren Aronofsky en door “Eraserhead” van David Lynch. Deze film is hun eerste langspeelfilm, ze hebben afstand genomen van een evidente “independent American Cinema”-productie door een zeer bevreemdende en esthetische ambiance te creëren, gedraaid in super 16mm. De zwart-wit beelden dienen om de mist in Jacks hoofd weer te geven. Tom Mattera en David Mazzoni zullen aanwezig zijn, vergezeld door de hoofdacteur, Louis Morabito.

10

Festival pour enfants

Cineketje va t’emmener dans un fantastique voyage dans l’espace! Ne rêves-tu jamais de paysages lointains habités par des êtres les plus étranges? Pendant ce festival de deux jours, petits et grands enfants se sentiront sur une autre planète grâce aux films et ateliers programmés: des “ classiques ”, des courts métrages, des dessins animés, … dont nous pouvons déjà annoncer qu’ils seront fantastiques ! Et comme à notre habitude, nous allons montrer des films d’ateliers réalisés par des enfants. Et pour ceux qui ont la bougeotte, ils n’auront que l’embarras du choix: un atelier d’animation, un atelier cuisine de “ space cake ”, et encore un atelier de vaisseaux intergalactiques, ainsi que des costumes d’astronautes pour ceux qui sont prêts à être catapultés dans l’espace.

festival voor kinderen

Cineketje voert je mee naar een fantastische reis in de ruimte. Droomde je ooit van plekken in een ver universum bevolkt door de meest bizarre wezens? Tijdens een tweedaags filmfestival boordevol films en ateliers voor de allerkleinsten én de oudere kinderen waan je je op een andere planeet. Je kan er films zien: klassiekers, animatiefilms, en kortfilms, waarvan we nu al zullen verklappen dat ze fantastisch zijn! Ook staan we er weer enkele workshopfilms op het programma! Maar stil blijven zitten hoeft niet: je kunt een animatiefilm maken, “spacekoekjes” bakken en sokken tot leven brengen in de vorm ruimtewezens! Ook ontwerp je een echt ruimtevoertuig om je de ruimte in te laten katapulteren. Nog vlug een astonautenpak en je bent startensklaar!

10.04

Cineketje #1

films + ateliers (tous âges) films + workshop (voor alle leeftijden)

>13:00 Atelier d’astronautes / AstronautenwerkPlaats

C

ineketje vous convie à un voyage fantastique dans l’espace. Durant l’atelier qui se tient le premier jour du festival, nous entamerons les préparatifs pour un voyage intergalactique. Nous allons construire un vaisseau spatial et des combinaisons d’astronautes qui nous protégerons des températures extrêmes des autres planètes. Nous préparerons aussi ensemble les rations de nourriture que nos courageux astronautes emporteront dans leur voyage intersidéral ! Les créations seront exposées pendant les deux jours du festival cineketje, si le patron du Nova le permet.

T

ijdens deze workshop zullen we de voorbereidingen treffen voor een intergalactische reis. We bouwen eerst een ruimteschip dat ons in de ruimte zal katapulteren. Met alle soorten bouwmaterialen mag je zelf aan de slag om je eigen ideale ruimtetuig te maken. Alle ruimtevaartuigen zullen opgesteld worden in een prachtige expositie. Natuurlijk kun je niet zomaar op reis gaan, een astronautenpak moet je beschermen tegen de extreme temperaturen van andere planeten. Ook dat ga je dus ontwerpen, je mag daarbij al je fantasie gebruiken! Als laatste maken we samen een voedselpakket klaar voor de moedige astronauten die deze reis zullen aanvatten. Iedereen welkom!

>16:00 Films courts métrages : Objectif lune ! 60’ kortfilms : naar de maan ! 60’

I L

a lune a inspiré bien des cinéastes, aussi bien avant les premiers pas de l’homme sur son satellite, lorsque l’alunissage n’était encore porté que par des oeuvres de fiction, qu’après la promenade de Neil Armstrong. Que vous l’ayez vécu en direct à la télé ou en différé dans vos rêves, nous avons sélectionné pour vous quelques uns de ces films lunaires, d’hier et d’aujourd’hui. Pour commencer, le classique des classiques, Georges Méliès nous emmène dans son “ Voyage dans la lune ”. Il y sera suivi par nos amis Wallace et Gromit, qui y vont à bord d’une fusée de leur invention, pour vérifier qu’elle est bien faite de fromage. Les Shadoks seront aussi de la partie : ils cherchent asile sur la lune, car sur terre ils sont harcelés par une bête fort tenace - mais le voyage vers la lune semble plus compliqué qu’à première vue. Retour à un pionnier pour conclure, avec le “ Voyage sur la lune ”, animé avec des marionnettes par Ladislas Starevitch, l’auteur des “ Contes de l’horloge magique ”, un long métrage que nous avons passé l’an dernier. C’est un de nos réalisateurs favoris, il ne pouvait donc pas manquer au programme !

n een ver verleden, toen de eerste films werden gemaakt, was de landing op de maan ook al het onderwerp van “fantastische” scenario’s. Ook later, nadat de landing een feit was, bleef de maan menig filmmaker inspireren. We hebben voor jullie een selectie van kortfilms gemaakt, die klein én veteraan zulen bekoren! We beginnen de filmvertoning met een klassieker én tevens één van eerste film die werden gemaakt: “Le voyage dans la lune” van George Mélies (1902). Daarna komen onze helden Wallace en Gromit op het doek: in een zelfgemaakte raket vliegen ze naar de maan om te zien of die écht uit kaas is gemaakt. Een gelijkaardig verhaaltje vinden we terug in een filmpje door kinderen gemaakt met vzw Kidscam: in een droom verandert de maan in kaas! En ook de Shadoks zijn weer van de partij: zij zoeken hun toevlucht op de maan, want op de aarde worden zij bedreigd door een zeer vervelend beest. We sluiten de voorstelling af met een onuitgegeven animatiefilm “Le voyage vers la lune” (1912) van Ladislas Starewitch, tevens maker van “De verhalen van de magische klok”, een langspeelfilm die al eerder te zien was in Cinema Nova. De regisseur is één van onze favorieten en zijn film kon dus niet op het programma ontbreken.

11.04

Cineketje #2

films + ateliers (à partir de 3 ans) films + workshop (vanaf 3 jaar)

>11:00 Courts métrages pour les petits 40’ kortfilms voor de kleintjes 40’

L

a journée commence avec une compilation de six courts métrages, anciens et récents, connus ou moins connus, francophones, néerlandophones ou sans paroles. On peut y suivre les aventures fantastiques d’une petite taupe. Ce petit animal a inspiré bien des cinéastes d’hier et d’aujourd’hui. Deux épisodes de la série d’animation tchèque “ Taupek ” que Zdenek Miller a réalisé à partir de 1954 seront montrés: “ La petite taupe et l’étoile verte ”, et “ La petite taupe et la fusée ”. On verra aussi le court métrage finlandais “ La trésor de Mole ” que Tino Sauvo a fait en 2001. Superbement dessiné, il raconte les tentatives d’une petite taupe pour décrocher une étoile filante du ciel. Egalement au programme, deux petits films de la “ Nederlands Kunstacademie ”, “ Deux petits oiseaux ” et “ Brigands sur la lune ”, réalisés sur des poèmes d’Annie M.G. Schmidt, une auteure pour enfants très connue aux PaysBas. Comme avant-goût de l’atelier qui suit, on terminera avec les crêpes lunaires de “ La Migration Bigoudenn ”, réalisé par trois étudiants de l’école de l’image Gobelins, Eric Castaing, Alexandre Heboyan et Fafah Togora. A la nuit tombée, un rite étrange et mystérieux se déroule dans un cercle de menhir aux pieds d’une falaise bretonne : la grande migration des crêpes…

D

eze compilatie van nederlandstalige, franstalige en woordloze animatiefilms is bestemd voor de allerkleinsten onder ons. We gaan van start met twee gedichtjes van de Nederlandse “koningin van de jeugdliteratuur” Annie M.G. Schmidt. In “Twee vleugeltjes” wil een jongetje naar de maan vliegen en hij leent daarvoor de vleugels van een roodborstje.“De rovers en de maan” gaat over drie rovers die alles al eens gestolen hebben en nu hun zinnen gezet hebben op de maan. Studenten van de kunstacademie hebben, in samenwerking met de AVRO, mooie animatiefilms gemaakt bij de gedichten. Ook volgen we de fantastische avonturen van “Het molletje” uit 1954 van de Tsjechische filmmaker Zdenek Miller, “Het molletje en de groene ster” en “Het molletje en de raket”. In de Finse kortfilm “La trésor de Mole” van Tino Sauvo zien we de pogingen van een mol zo’n glitterende ster aan de hemel te kunnen bemachtigen. De prachtige tekeningen zullen je zeker niet onberoerd laten! We sluiten de voorstelling af met het filmpje “La Migration Bigoudenn”, een voorsmaakje voor de workshop die volgt! Het werd gerealiseerd door drie studenten van Gobelins, een school voor visuele communicatie: Eric Castaing, Alexandre Heboyan en Fafah Togora. Bij het vallen van de nacht bereidt een groep oudjes zich voor op een ritueel: de dans van de pannekoeken kan beginnen…

>12:00 Atelier spacecakes / Workshop spacekoekjes

A

près la projection, le moment sera venu de prendre comme à l’accoutumée une petite collation artisanale. Mais cette fois-ci, le goûter ne tombera pas du ciel tout cuit, tout le monde devra y mettre la main à la pâte. Notre habituelle pâtissière en chef nous dévoilera une de ses recettes secrètes de biscuit, mais pour le reste il faudra se montrer créatif, peut-être en s’inspirant des films vus. Pétrir la pâte et y faire des formes, tamiser l’espace et y planer, car apparaîtront sans doute un paysage lunaire, un ciel d’étoiles, un vaisseau spatial ou une fusée. Espérons toutefois que les biscuits ne disparaissent pas dans les estomacs des petits hommes verts.

N

a de vertoning is het zoals gewoonlijk tijd voor artisanale hapjes. Alleen zul je ze deze keer zelf maken ! Onze trouwe koekjesleverancier zal één van haar geheime koekjesrecepten vrijgeven en voor de rest gaan we zelf creatief aan de slag en we laten ons daarbij inspireren door de filmpjes. We gaan kneden, rollen, afdrukken maken, zeven en zweven in de lucht, want misschien komt er wel een maanlandschap, een sterrenhemel, een vliegende schotel of raket te voorschijn! Nu nog hopen dat de koekjes niet verdwijnen in de magen van marsmannetjes.

11

Tarifs Cineketje / Tarieven Cineketje prix par film ou atelier Prijs per film of workshop/kinderen : 2,5 euro prix Film + atelier Prijs film + workshop/kinderen : 3,5 euro prix adulte Prijs film/volwassen : 3,5 euro inscriptions obligatoires pour les ateliers / Inschrijven workshop verplicht : [email protected] - Hilde (0474532247)

11.04

Cineketje #3

films + ateliers (à partir de 8 ans) films + workshop (vanaf 8 jaar)

>13:30 >16:00 film Atelier de film d’animation / Workshop animatiefilm Les maîtres du temps

L

es “ Taartrovers ” proposent un atelier de film d’animation image par image en “ stop motion ” sur le thème du fantastique. Chaque enfant a la possibilité de réaliser des planètes, des étoiles, des ovnis avec différentes matières (papier découpé ou glacé, etc.). Le film réalisé en atelier sera projeté à la séance suivante.

O

ntstijg de dampkring en beleef een fantastisch ruimteavontuur in je eigen stopmotion animatiefilm! Droom je ervan om zelf eens een ruimtereis te maken? Wees er dan als een raket bij en schrijf je in voor ons atelier ”fantastische ruimtefilms maken”. Samen met de Taartrovers lanceer je bij Cineketje je eigen spacy animatiefilm. Op een achtergrond teken en plak je jouw buitenaardse wereld met sterren en planeten. Uit glinsterend papier in “spacy” kleuren knip je de mooiste raketten en nog nooit eerder gesignaleerde “UFO’s”. Hou je meer van griezelig dan laat je een monster met duizend ogen opduiken achter een maansteen. Beeldje voor beeldje nemen we je film op. Na afloop beleeft de film meteen zijn intergalactische première dus nodig al je fans uit om erbij te zijn.

René Laloux, Fr, 1982, 35mm, vo fr, 75’

S

ur la planète Perdide, Claude succombe à une attaque de frelons, laissant son fils Piel seul et désemparé. Avant de mourir, il a eu le temps pour d’envoyer un message à son ami Jaffar pour sauver son fils. Cet aventurier, accompagné par le prince renégat Matton et sa fiancée Sildbad, commence son voyage avec un seul but : sauver Piel. Une incroyable coursepoursuite s’engage dans l’espace… Ce classique chef-d’œuvre du cinéma d’animation est le fruit d’une rencontre magique entre le réalisateur René Laloux (“ La planète sauvage ”) et l’auteur de bandes dessinées Moebius (“ L’Incal noir ”, “ Blueberry ”). La séance sera introduite par des films d’ateliers réalisés par des enfants au Nova et à Amsterdam dans le cadre du BIFFF. Ne ratez pas toutes ces merveilles.

H

et verhaal begint met aanvallen op de planeet “Perdide”, waarbij Calude en zijn zoon Piel voor dood worden achtergelaten. Voordat Claude sterft kan hij nog net een boodschap sturen naar zijn beste vriend Jafar met de vraag zijn zoon te redden. Zijn hulpkreet wordt beantwoord en de avonturier Jaffar, samen met Prins Maaton en zijn verloofde Sildbad vatten de reis aan naar deze planeet. Een ongelofelijke achtervolgingskoers in de ruimte zet zich in… De film werd gerealiseerd door René Laloux, ook bekend van het fantastische “La Planète sauvage”. De tekeningen werden gemaakt door Moebius die heel wat prachtige strips (“L’incal noir”, “Blueberry”) op zijn naam staan heeft. Deze film wordt ingeleid door filmpjes gemaakt tijdens de workshop in de namdiddag en filmpjes gemaakt door kinderen met Kidscam. Ook filmpjes van Nederlandse kinderen in het kader van het Amsterdam Filmfestival worden vertoond.

NOVA PRESENTS

[LUNACY]

12 05.04

JEU / DON

19:00 der kommissar (Vernissage)

20:30 SÍLENÍ (LUNACY) p2

06.04

VEN / VRIJ

18:30 SÍLENÍ (LUNACY) p7

07.04

SAM / ZAT

18:30 Ikeru shinibana (wicked flowers)

p7

vegetable attack! 20:30 matango (attack of the mushroom...) p3

DIM / ZON

18:30 le dernier homme

MAR / DIN

18:30 roman

p7

11.04

12.04

MER / WOEN

11:00 cineketje #2 13:30 cineketje #3

JEU / DON

18:30 sakebi (retribution) p10-11

p8

VEN / VRIJ

p8

p8

p8

20:30 1,2,3, whiteout p8

14.04

SAM / ZAT

18:30 1,2,3, whiteout

DIM / ZON

20:30 offscreen

LUN / MAAN

MAR / DIN

p9

20:30 the 4 dimension

20:30 the butcher boy p9

24:30 punk years #2 p6

p4

22:30 offscreen

TH

18:30 the 4TH dimension

p5

22:30 unman, wittering, and zigo

p9

17.04

+

sogo ishIi’s punku eiga 22:30 Punk years #1 p9

p9

16.04

p6

grindhouse classics 22:30 maniac

20:30 brand upon the brain!

18:30 brand upon the brain!

24:30 i spit on your grave

p4

p9

p9

15.04

+

p4

22:30 mais ne nous délivrez pas du mal

20:30 how to get rid of the others

18:30 how to get rid of the others

p4

22:30 unman, wittering, and zigo

p8

13.04

p7

22:30 mais ne nous délivrez pas du mal

20:30 id

18:30 id

p5

p4

22:30 the glamorous life of sachiko hanai

20:30 sakebi (retribution) p8

p10

p3

22:30 the reflecting skin

20:30 roman

13:00 cineketje #1

24:30 RABBIT (concert)

p4

p8

10.04

+

22:30 the butcher boy

20:30 ikeru shinibana (wicked flowers)

LUN / MAAN

22:30 Return Of The Killer Tomatoes ! p3

p7

p7

09.04

p7

+

20:30 le dernier homme p7

08.04

22:30 the glamorous life of sachiko hanai

p9

22:30 the reflecting skin p4

p4

Tarifs / Tarieven: Film > 5 / 3,5 eur (réduction/vermindering) Soirées spéciales / speciale avonden : (Vegetable Attack!, Grindhouse Classics, Sogo Ishii’s Punk Films) > 7,5 / 6 eur (réduction/vermindering) Cineketje > 3,5 / 2,5 eur Expo > Gratuit / gratis!

05.04 +13.04

Prévente / Voorverkoop: Pas au Nova / Niet in Nova !!! > info www.bifff.org - 0900/84.100 ($$$)

cinéma bioscoop 3 rue arenbergstraat 1000 bxxl +32 [0]2 511 24 77 www.nova-cinema.org [email protected]

Nova-team : Aki, Alain, Alexandra, Alexis, Alexandre, Alice, Amélie, Andy, Arne, Aïcha, Arianne, Arnaud F, Arno, Astrid, Antonine, Aude, Aurélie, Benoît, Benwa, Bijke, Bruno, Carole, Céline, Claire, Clément O., Denis, Diederik, Dirk, Dominik, Elisabeth, Elise, Ellen, Emilie, Eric, Erick, Evie, Fabien, Fabrizio, Fred, Gabriel, Gérald, Géraldine, Guérin, Guillaume A, Guillaume M, Gwen, Hélène, Hilde, Ioana, Isabelle, Jacques, Jean-Louis, Jérôme, Julia, Julie S., Julie M., Julie B., Katia, Kris, L., Laurent A., Laurent Tz, L.Ter., Lila, Lorenzo, Lotte, Luce, Lucie, Marie, Marie-Eve, Maximilien, Mélanie, Micheline, Milan, Miguel, Mohamed, Nathan, Nico, Olivier, Pauline, Patrick, Peb, Philippe Brrr, Piet, Quentin, Rachel, Ramon, Raph, Remy, rno, Saskia, Serge, Simon, Sophie, Sophie V., Soul, Stephane, Stephanie, Tamara, Toon, Tristan, Véronique, Vince C., Vlad, Windy, Yacine, Yvan… Merci à / Dank aan : Athanor & John Riley, Cinémathèque Royale de Belgique/Koninklijk Belgisch Filmarchief, Docip, Media Blasters, Agung Inc. (Maremi Watanabe), The Japan Foundation - Tokyo (Marie Suzuki), The Japan Foundation - Rome (Rie Takauchi), WOWOW (Shoko Kimizuka), Jacques Leglou & Laurence, Jack Stevenson, Lakeshore Entertainment, Origen PC, Peys&Meys, The Works International (Gareth Tennant), Warner Bros UK, Ambassades du Japon/van Japan & de la République Tchèque/van de Tsjechische Republiek… et tous les invités et membres du jury/en alle genodigden en juryleden. E.R./V.U. : Carmen Zito, Schildknaapstraat 65 rue de l’Ecuyer, 1000 Bxl.