■
~
-■- - ^^-^wg
=
HET BADWATER heerlijk op temperatuur, wat Old Cottage badzout er in uitstrooien en lucht en waterdamp zijn bezwangerd met de heerlijke opwekkende lavendergeur. Verstoor de harmonie niet door daarbij een andere dan Old Cottage Badzeep te gebruiken. Het Is de discrete lavenderparfum, waarom de Old Cottage Badzeep en ook alle onderstaande Old Cottage toiletartikelen worden gekozen door de gedistingeerde vrouw. Toiletzeep Badcristallen Badzeep Brillantine Reuksachets
H!^P - -: :* ■ .
Water Poeder Talcum Creams etc. etc.
ASTRID ALLWYN EN
RITA CANSINO, DE BEIDE LIEFTALLIGE | FOX-FILMSTERREN/'
Wfgm
Imp.: RICHARD WERNEKINCK & Co Huddesfraaf 9, Amsterdam-C
*
(BfassmM'z
-mf-, ■-■&■
^.:
ÏU
mß
ll^ttderBddmp eu^Bddsout
,^
Verschont wekelUk« - Prüs per kwartaal 1.1.95
rm
Red. en Adm. Oalflewater 22, Leiden. Tel. 700. Pctrekenlnq 41880 ■■■';
m^^mm^Ê—m
JIM "■ -',-•.
CINEMA EN HEATER
I^lelne Shirley s roem stijgt met iedere film. De .: flpna,"en v<><>r ***** nieuwste film „Curley Tep" zijn thans beëindigd en binnen afzienbaren tijd zal deze film ook in ons land vertoond worden. Op deze pagina brengen wij eenige mooie opnamen van het huis, waar Shirley woont, gelegen op het terrein van de Fox-Movietone Studio's ie Hollywood. Deze woning was vroeger eigendom van Shirley's collega Lilian Harvey. 1. ShlH.y aan h«t ontbijt. 2. D» villa. 3. Hi«r stud««rt ShlrUy hw liedjes in. 4. Een hoekje ven het woonvertrek.
laat het binnentreden tot het voor den spiegel staat en drukt dan zijn pistool af. In den gebroken spiegel ziet Balduin zichzelf echter weer weerkaatst. Van heel dichtbij wil hij -zijn „echte" spiegelbeeld zien, maar zinkt voor den spiegel in elkaar, op geheimzinnige wijze getroffen.
HIER WOONT ^
SHIRLEY
Tobis-film. Regie: Arthur Robison. • Rolverdeeling: Julia .... Dorothea Wieck Balduin . . . Adolf Wohlbrück Baron Waldis , Erich Fiedler Dr. Carpis . . Theodor Loos Lydia ..... Edna Greyff Balduin is een gevierde, doch arme student in Praag, die een zangeres liefkrijgt, Julia geheeten. Julia wordt echter achtervolgd door een afgewezen aanbidder, Dr. Carpis. Deze wil Balduin van Julia scheiden en daarom zoekt hij hem in zijn kamers op en weet hem zóó onder zijn invloed te brengen, dat Balduin op het laatst het gevoel heeft, alsof een gedeelte van zijn wezen zich van hem heeft losgemaakt en in den vorm van een spiegelbeeld overal met hem meegaat. Dit spiegelbeeld verschijnt nu bij alle gewichtige momenten; als hij Julia in zijn armen drukt, tijdens een duel, als hij zich een roes wil drinken, en het jaagt hem ten slotte terug naar zijn kamer, . waar . hij het spiegelbeeld af gaat zitten wachten.. Eindelijk verschijnt het. Balduin
1. Adolf Wohlbrück en Dorothea Wieck. —2. Adolf Wohlbrück en Theodor Loos. — 3. Adolf Wohlbrück en Fritz Genschow. — 4. Het duel. - 5. Adolf Wohlbrück.-6. Adolf Wohlbrück en Edna Greyff.
^
PPPÜWlPüüi
W**
stick is goed voor een twee-acter ^ ot voor een korte afwisseling in een groóte film. Doch niemand zou het aangenaam vinden een uur achtereen te bulderen van het lachen om wat hem tien minuten lang misschien wel amuseeren kan. Daarom is het noodig in een comedie het juiste evenwicht te bewaren tusschen klucht en drama, pathos en romantiek. En het is een der moeilijkste dingen bij het maken van films als de mijne, om te zorgen, dat al deze ingrediënten in die mate aanwezig zijn, dat de gemiddelde toeschouwer het er mee eens is." Harold Lloyd is een geweldige „showman", en hij doet geen moeite om zich met een geforceerde bescheidenheid het air van een nieuweling
i
Harold speelt met zijn drie kinderen, Harold Jr., Pe ggy en gloria.
a Charlie Chaplin is Harold Lloyd wel de meest beminde filmkomiek ter wereld. Van zijn grooten collega Charlie heeft hij één ding geleerd, namelijk dat als meri populair wil blijiven en de menschen niet vervelen, het 't beste is om zoo weinig mogelijk te filmen. Het is nu dan ook alweer ruim een jaar geleden, dat de laatste Harold Lloyd-film „The Cats Paw" in ons land onder den titel „De strooman" werd vertoond; binnenkort zullen wij echter zijn nieuwste film, „De melkweg", kunnen aanschouwen. Naar aanleiding van deze nieuwe rolprent hebben wij een onderhoud met Harold gehad, om zijn meening te hoorcn over „de filmwenschen van het hedcndaagsche publiek". Want deze beschaafde komiek leek ons bij uitstek bevoegd een antwoord op een dergelijke vraag te geven. „Gelooft u," vroegen wij Lloyd, „dat de film door de opinie van het publiek gedwongen zal zijn de klok terug te zetten en opnieuw haar toevlucht zal moeten nemen tot schuimtaarten, afgezakte pantalons en wilde achtervolgingen ?" „Absoluut niet! De „smijter" is uit den tijd en blijft uit den tijd, maar dat wil niet zeggen, dat wij ook heden geen gebruik meer maken van de elementen, waaruit deze primitieve kluchten waren opgebouwd. Een beetje „slapstick" is voor elke comedie een vcreischte, al was het alleen maar om de kinderen tevreden te stellen. Een belangrijk gedeelte van het tegenwoordige filmpubliek, vooral bij de yertooning van' een klucht, bestaat uit jeugdige personen, en het is hun goed
M
recht, dat een gedeelte van de pogingen van den komiek, om zijn publiek te amuseeren, speciaal op hen is ingesteld. „Slapstick" is feitelijk niets anders dan absolute klucht, grappigheid, die gewaardeerd wordt om zichzelf, en die niet voortvloeit uit een aaneengesloten gedachtengang of uit een serie situaties met een geestigen climax. Kinderen hebben geen geduld om op de ontwikkeling van zulk een climax te wachten. Zij willen lachen, en grijpen daarvoor iedere gelegenheid aan. Tusschen „slapstick" en comedie bestaat echter een hemelsbreed verschil. De eerste houdt slechts een zeer los verband met het verhaal. Op iedere plaats kan de kluchtspel-regisseur ineen scenario een gooi-, val- of smijtpartij inlasschen, ook al is de film geheel voltooid. ^ Ik had voor mijn film „De melkweg" een verzameling zoogenaamde „gags" gereed liggen, die door een uitgebreiden staf van medewerkers langzamerhand bijeengebracht is, en waaronder er talrijke zijn, die ik in mijn volgende film denk te gebruiken, hoewel ik nog niet het minste idee heb in welk milieu ik deze zal laten spelen. Wat wij noemen „broad comedy" daarentegen houdt ten nauwste verband met het scenario en het is dan ook de taak van den scenarist om komische scènes te schrijven, die logisch voortvloeien uit het gegeven, dat hij onder handen heeft. Neen, ik geloof niet, dat zij, die den „smijter" terugverlangen, zich rekenschap geven van hun wenschen. SlapHarold in zijn prachtigen tuin
Harolds nieuwste foto
tc geven. Hij spreekt op rustige wijz^ over zijn werk, zonder zichzelf al tc veel au serieux te nemen. „Ik geloof niet, dat er een moeilijker werk op de wereld te bedenken is, dan den mensch aan het lachen te maken," spreekt hij zacht voor zich heen, terwijl er een peinzende uitdrukking in zijn grijze oogen komt. „Het is mijn levenswerk geworden,, dat mij dag noch nacht met rust laat. Niemand is ooit te oud om te leeren, en onophoudelijk leer ik nieuwe dingen, die mij van nut kunnen zijn, omdat mijn succes, dat ik gerust erkennen mag en waarvoor ik dankbaar ben, mij niet eigenwijs heeft gemaakt. Altijd tracht ik te begrijpen waaróm de menschen lachen, en ook waarom ze niet lachen als ze blijven zwijgen. Ik geloof echter wel, dat ik zoo langzaam aan eenige antwoorden gevonden heb op de vraag: waarom lacht men? Daar is in de eerste plaats het verrassings-element. Iedereen vindt het prettig om verrast te worden. Een anecdote, waarvan men lang te voren de aardigheid voelt aankomen, wekt een wrevelig gevoel. Een altijd succesvolle truc is het dus om het publiek in de Verwachting te brengen, dat er het een of ander gebeuren zal, en dan iets
totaal anders te laten voorvallen. Het is echter fataal om een verwachting op te wekken en deze niet te bevredigen. Dan voelt het publiek zich bekocht. Het is van het grootste belang de film te beëindigen, zoodra de climax bereikt is. Gaat men daarna verder, dan vergeet het publiek, dat het gelachen heeft en gaat zich vervelen. Men moet zich dan ook wel terdege rekenschap geven van het hoogtepunt in de comedie, en alle aardige vondsten, die daarna nog te berde te brengen waren, moeten meedoogenloos prijs gegeven worden. Dit zijn eenige punten, die overweging verdienen bij het schrijven van een comedie. Er zijn echter geen speciale formules te geven, en het is eigenlijk van het begin tot het eind een speculatie. Ideeën, die grappig schijnen bij het bespreken, „doen" 't soms absoluut niet als ze verfilmd zijn. Opnamen, die onszelf tijdens het filmen dol -geamuseerd hebben, brengen het dikwijls niet verder dan de projectiekamer, waar de scènes van den vorigen dag gekeurd worden. Doch nimmer geef ik mijn publiek de schuld. De toeschouwer is onbevooroordeeld. Als hij niét lacht, dan is het mijn schuld. Het is mijn werk om hem aan het lachen, te maken — en dat is een zwaar werk!"
■
y
FILM-KNTHOUSIASTKN
Ralph Bellamy, Ferdinand lunier, Carole Lombard en red MacMurray. — 2. lalph Bellamy en Carole ombard. — 3. Carole Lomard komt te laat op de zaak. . Carole Lombard en Fred .lacMurray. — 6. Op deze oto's ziet U, hoé men eenoplame van Carole Lombar' in Fred Ma^iÉKt; vaardigt.
B'
e nieuwe Hans Albers-film „Henker, Frauen und Soldaten" is door de Oostenrijksche censuur verboden. De Ufa zal een film opnemen, getiteld ,,Im Namen des Volkes". De bekende regisseur Anatol Litvak zal te Hollywood een film met Charles Boyec in scène zetten. De Gaumont British te Londen engageerde voor in dit seizoen te vervaardigen films de volgende Amerikaansche sterren: Constance Bennett, Sylvia Sidney, Richard Arien, Maureen CHARLES BOYER O'Sullivan, Sally Eilers en Edmund Lowe. Annabella is geëngageerd door de Associated Pictures te Londen voor de hoofdrol in „The dancing star". Anna Sten zal te Hollywood onder regie van haar echtgenoot Eugen Frenk e de hoofdrol vertolken in de film „De heks". In de MetroGoldwynMayer-film „Goodbye Mr. Chips" zal Charles Laughton de hoofdrol spelen. Fredric March heeft de belangrijkste rol in de ANNA STEN Twentieth Century-Fox-film „Houten kruisen". De Projcctograph te Weenen vervaardigt een film, getiteld „Der Herr mit dem. . . .". De belangrijkste rollen zijn in handen van Liane Haid, Susi Lanner, Heinz Rühmann, Hans Moser, Theo Lingen en Ivan Petrovitch. Regisseur is E. W. Emo. Paul Kelly en Slim Summerville zijn geëngageerd voor de Fox-film „The black gang". De bekende roman „If winter comes" van A. S. M. Hutchinson zal opnieuw verfilmd worden. Jane Withers' nieuwste rolprent zal getiteld zijn „Public nuisance No. i". PAUL KELLY Arthur Treacher zal de hoofdrol vertolken in „Thank you, Jeeves". De Duitsche filmster Brigitte Homey is geëngageerd te Londen. Onder regie van Reginald Denham zal zij de hoofdrol vervullen in „The house of the Spaniard".
^
P. N. L. ée AMSTERDAM. Richard Cromwell is nleé getrouwd. De ware haam van Dolores del Rio is Loliéa Dolores Asunsolo de Maréinez. S. L. L. ée 's-GRAVENHAGE. Hierbij de séudio-adressen : London Film Productions, Ltd., Woréon Hall-studios, Isleworth, Middlesex. Mack Senneéé-séudlos, StudioCity, North Hollywood, Californië. UniversaUstudios, Universal City. Californië. S. P. te AMSTERDAM. Dennis King is den Oden November te Covenry geboren. Zijn ware naam is Dennis Prats. Douglas Fairbanks Jr. is den 9den December geboren. Ware naam Douglas Ullmann. Richard Crooks is geen filmster.
.\
J. v. d. V. te ROTTERDAM. Wij zijn het volkomen met U eens. Zooals U wel gelezen zult hebben, heeft onze vriend Pietersen er reeds met ons over gesproken. R. G. L. V. te 's-GRAVENHAGE. De filmschool van Loet C. Barnstijn is nog niet geopend. Annie van Duyn is niet verloofd of getrouwd. Joh an Heesters is getrouwd met de soubrette Wieske Ghys. Henny Porten filmt nog.
priDJ P«r»mount-8Im. Regie: Mitchell 1^
iLE^
m van de materieele zorgen verRolverdeeling: ost te zijn. Reg! Auen ... Carole Lernt Ze ontmoet eindelijk haar mil' Theodore Drew III ionnalr, en doet al haar best om Fred MacMu bem in te palmen, tot hij haar Alien Macklyn, Ralph Belli openbaart, dat hij zijn gansche forVivian Snowden :uin verloren heeft en nu van plan Aatrid Alh s met een rijke vrouw te trouwen am zijn financieel evenwicht teherRegl Allen is een .ni itellen. Regi vertelt hem dan, dat cure, die een "a' »k zij een dergelijk doel nastreeft. strijd om het ."".Iwaanja .. ze de beste vrienden wor-' heeft te voeren en zich _, en. ran als levenstaak heeft ges verandert echter een milllonnair te verov^jjLangzamerhand Ted ^ vriendKhap ^ fofa ^
R
F. D. te AMSTERDAM. Hierbij de gevraagde adressen. Adolf Wohlbrück Waltraudtstrasse 17, Berlijn. Martha Eggerth Kurfuerstendamm 139, Berlijn. Charlotte Daudert Hohenzollerndamm 35, Berlijn. In het Duitsch schrijven en niet vergeten een antwoordcoupon in te sluiten.
\^
K. v. O. te EINDHOVEN. Jan Kiepura is den loden Mei jarig. Hij is getrouwd met Martha Eggerth. Adres 5451 Marathon Street, Hollywood. In het Engelscbi Duitsch of Poolsch schrijven. Voor foto drie antwoordcoupons insluiten.
.
.•
L. L. te ROTTERDAM. De film met Benjamino Gigli is niet in Italië maar in Duitscbland opgenomen. „Kermisgasten" is vervaardigd onder regie van Jaap Speyer. Johan Kaart is getrouwd, Henriette Davids eveneens.
*
. v** ^ .
JJ
-*
D. G. G. te HAARLEM. Louis de Bree is nog niet voor een nieuwe film geëngageerd. „Rubber" wordt in de Cinetonestudios te Amsterdam opgenomen. Indien U de opnamen wilt bijwonen, moet U zich tot den heer Charles van Biene, Jan Luykenstraat 2 te Amsterdam, wenden.
|$fe
Jfii
tóA'j
c
mk ■■m
VI \
V&J-'.'-i.
■
daarom maakt hij zijn verloving met de rijke vrouw af. Dan gaat hij op weg naar Regi om haar zijn liefde te verklaren. Bij de appartementen gekomen, waar zij aan het werk is, hoort hij hoe iemand anders — Allen Macklyn — haar ten huwelijk vraagt. Hij stormt naar binnen met hét plan een mogelijk toestemmend antwoord van Regi te verhinderen. Dit was echter overbodig, want Regi zag ode In hem. reeds lang meer dan een vriend.
T. N. R. te 's-GRAVENHAGE. Jean Parker is den Uden Augustus te Deer Lodge geboren. Franchot Tone aanschouwde het levenslicht den 26sten Februari te Niagara Falls. Hij is getrouwd met Joan Crawford. Voor foto drie antwoordcoupons insluiten. L. A. T. I. te GRONINGEN. Hierbij de gevraagde verjaardagen. Carl Brisson 24 December. James Dunn 2 November. Richard Cromwell 8 Januari. Charles Laughton 1 Juli. Spencer Tracy 5 April. In het vervolg s.v.p. niet meer dan drie 'vragen per week. N. P. te AMSTERDAM. Eduard Verkade heeft wel eens in een stommefilm gespeeld. Voor een sprekendefilm is hij nog niet geëngageerd. Dorothy Hyson is den 24sten December geboren. Katharine Hepbum is getrouwd met Ludlow Smith.
VII
Al© lb©ü lev®mi ©©nu fiirnomniif woipdö
FIL-h^l STERREM -ABC 106
door Eduard Veterman Iedereen weet het: Den Doolaard is een pseudoniem. Men kan het in biografische zakboekjes vinden, men leest het in critieken over zijn werk, en in sensatie-artikelen, als hij prijzen weigert. Eigenlijk een onpleizierig gedoe, dat verklappen van een naam. Wanneer iemand bij zijn optreden in het publiek — in welke functie ook — een bedachten naam wil voeren, in plaats dien van zijn paspoort. . . . heeft iemand dan wel het recht, nieuwsgierig te zijn naar wat er op z'n geboorte-acte staat? Mèn heeft evenmin het recht naar de reden te vragen.. Het is een nieuwsgierigheid, die aan onbescheidenheid grenst, en — o Lohengrin! — verduiveld onaangename dingen kan veroorzaken. Er zijn tallooze ernstige redenen waarom men een pseudoniem gaat voeren, wanneer men een leven kiest, dat in een ,,glazen huisje" wordt doorgebracht. Men moest professor van groote vermaardheid wezen, om het groteske van den naam „Pekelharing" af te schuimen. Een dichter zou er mee zijn mislukt. Een naam. ... dat is een soort vlag, een blazoen. Het is ook — hoogst onbillijk — een introductie. Er zijn menschen, die worstelen met hun naam; er zijn anderen die, zonder veel verdere verdiensten, er op sleedje rijden, wanneer men hem met de ellemaat meten kan. Als vele personen denzelfden naam dragen, komt er nog het motief der verwarring bij. Men krijgt dan Hzn., Jr. of DWzn. en andere kruiswoordpuzzles te onthouden, ter verduidelijking. . . wat zelden slaagt. Voor een schrijver is een naam van veel belang. Hij werkt op de fantasie van zijn lezers. Het is een groot verschil of men ,,graaf de Lautréamont", dan wel Isidore Ducasse heet. In den naam moet reeds iets klinken van verbeelding en poëzie. Een lichte aanslag op den toets der romantiek. Datstreelt het oor, en lokt. Wat is „Willy Corsari" niet een prachtige schrijfstersnaam! Jammer voor mijn betoog, dat dit géén pseudoniem is! Den Doolaard heeft een goed-Hollandschen naam, zoowel van voren als van achteren. Hij stamt uit Friesch-Hollandschen huize, en wie hem tegenkomt, twijfelt er ook geen seconde aan: dat is een Hollandsche Fries, met zijn groote, zware figuur, zijn typische kaken, zijn blonde haren. Als etiket van zijn uiterlijk zou zijn ware naam iedere vergissing voorkomen. Doch daar gaat het niet om. Want achter dien robusten kerel leeft een ander — en die ander is zóó sterk, dat hij een eigen vaandel behoefde om aan den weg te treden. Als zoodanig is „Den Doolaard" een vondst. Want deze massieve, uiterst begaafde jongen, is een eeuwige „doolaard". Men noemt dat, met een onzer tallooze gemeenplaatsen, „het zwerven zit hem in het bloed", maar ik vrees dat erfelijkheid hier is uitgesloten, al noopte zijn vaders professie — hij was predikant — het
Ä. deo Doolaard
A. DEN DOOLAARD
gezin tot talrijke verhuizingen. Wat hem wél in het bloed zit, dat is een diep gemoedsleven, en veel poëzie. Maar niet het zwerven, geloof ik. Want wie Den Doolaard een vijftien jaar geleden heeft gekend, zou zelfs niet op het idee van een zwerver gekomen zijn.
Hij vecht en worstelt. Hij is gewend aan soberheid; aan een gezin vol prachtigen eenvoud. Hij trekt den "boer op. De boer.... dat is voor hem minstens Europa. Hij leent ski's, die hij ergens op den Mont-Blanc vergeet. Hij sjouwt door het gouden land der Provence, en leeft er tusschen het druivenvolk. Hij schrijft feuilletons om aan den kost te komen; spartelend van levenslust, zonder verguldsel; hard en romantisch tegelijk. Hij schrijft zjjn eerste romans: dolages van een doolaard, maar frisch en vol tempo. „Dat is geen literatuur," zei een oude heer. „Dat is geschreven Jazz." Mogeljjk. Maar het rhythme sleept mee, en de adem bluft steken in de syncopen. Hij drijft verder-af, en komt in den Balkan terecht. Daar vindt hü een heerlijke atmosfeer! Een primitieve wereld, vol heftige temperamenten; ruw, maar onbedorven. Een verwilderde nabloei op een bodem van oude cultuur. Menschen met grofgebeitelde karakters, en vol natuurlijkheid vooral. Vol romantiek ook. Hier heeft de moderne beschaving — wie lacht daar? — nog geen ripolinlaag overgestreken. Dit is knoesttgals een eik. En deze „Wilden van Europa" zijn het speelgoed van enkele machten. Ze worden als kuddedieren heen en weer gedreven. Men laat ze vechten, men wijzigt hun nationaliteit. Men geeft ze een vorst, neemt dien weg, geeft ze weer een ander. En dat op het schiereiland, waar Europa's cultuur begon! Op den bodem — waar Hellas zijn marmeren harmonieën aan een onbekende nakomelingschap legateerde!
Het was een vroege lente-avond. Annie Salomons — brooze verschijning met een Het is niet alleen letterkundig jagersonwezenlijke stem — gaf aan de Haagsche instinct, dat Den Doolaard telkenmale weer Volksuniversiteit haar laatste voordracht in naar den Balkan dreef. Het is ook een diep dat seizoen, over letterkunde. Op haar kathe- medelijden met dit stukje wereld, dat van der stond een groote bos roode bloemen. Ze Olympos de brandgevaarlijke aschbeltvan droeg „Beatrijs" voor, van Boutens. Op de Europa werd. Want men mag Den Doolaard eerste rij, in een hoek, zat een opgeschoten romantiek verwijten — wie onzer is er vry jongen, voorover geleund, op zijn nagels van? — en gebrek aan intellectueele zelfte bijten. Hij droeg een ouderwetsche, ijzeren controle .... maar men slaat de plank glad bril. Er was geen spoor aan hem van artistici- mis. Want deze schijnbare ruwe klant is de teit. Hij was een doodgewone, opgeschoten gevoeligheid zelve. Ik geloof dat weinigen jongen; een beetje schriel, een beetje linksch. van zijn beoordeelaars, die in hun litteraire Hoe is de metamorphose in zijn werk ge- laboratoria hun kille reacties op dit kloppengaan? Er ontbreken schakels in mijn herin- de, schuimende bloed toepassen, een idee nering. Ik zie hem ineens groot, massief, met hebben van de brooze gevoeligheid, die zich wilde, blonde krullen. De bril is verdwenen. met zooveel cactus-huiden ombolstert. Er is Hij is kolossaal geworden, brandend van nog altijd een dichter levend in dezen zwerlevenskracht. Hij verkniest zyn dagen op ver, dat wil zeggen.... een groot kind. een groot kantoor — maar als hij even vrij is, spuit aan alle zijden z'n vitaliteit Maar ieder gevoelig ding in de natuur los. Hij verslindt boeken. Hij schrijft heeft zijn pantser. Hier is het een snelle, felle verzen. Eerst eenvoudige, maar zeer sterk- pen. Een buitengewone gave van wederlevende verzen. Dan verzen, die bezjvij- woord. Een agressieve opvliegendheid, die ken onder overkokend temperament. Zijn nauwelijks valt te remmen, die hem met sterwoorden kunnen zijn stroom van emoties ke argumenten uitrust. Een talenvlotheid, niet meer bijhouden. Ze worden gecompri- die hem overal een sfeer bereidt van „thuis". meerd. De vulkaan is gaan werken; er is geen remmen meer aan! Maar het innigst van den kunstenaar Hij geeft zijn kantoor op, en stort zich, sluipt toch ongemerkt door tusschen de met een bescheiden spaarduit, in het leven. letters van zijn boeken. En daarom heeft En hij maakt het zich niet gemakkelijk. Den Doolaard zijn lezers gevonden. . . .
1
NAT PENDELTON la den 9den Augustus 1899 te Davenport geboren. Na zijn studie voltooid te hebben, kwam hij bij een groote olif-maatschappi) in Portugal. Vier ]aat was hij daar werkzaam gewecat, toen hi) naar Amerika terugkeerde en bokser werd. De Metro-Goldwyn-Mayer engageerde hem voor een sportfilm; thana treedt hij ook op in speelfilm», waarvan de bekendate zijn ..Crooks in Clover", „Manhattan melodrama" en ..Death on the diamond".
ANN PENNINGTON is Jarenlang danseres geweest bij een New Yorksch revue-gezelschap. Zij is te Louisville geboren en werd In haar geboortestad opgeleid tot danseres. Louis B. Mayer ontdekte haar filmtalent en engageerde haar voor de Metro-Goldwyn-Mayer. Haar grootste succes boekte zij in de Radio-film „Tanned legs".
R. O. PENNELL ia te New York geboren. larenlang zat hij op een kantoor, maar hij was tevens een zeer verdienstelijk amateur In het cabaret. D. W. Griffith ontdekte hem voor de film en bezorgde hem een engagement te Hollywood. Hij speelde eerst voor de Universal-Film, daarna kreeg hij een contract van de United Artists. Zijn bekendste film is „La Palva".
HANS PEPPLER heeft de tooneelschool van Max Reinhardt te Berlijn bezocht. Hij Is vele jaren verbonden geweest aan het Deutsche Theater in de Duitsche hoofdstad, nadien kreeg hij engagementen te Breslau en te München. De directie van de Greenbaum-Film engageerde hem daarna. Zijn bekendste film Is „Es gibt eine Frau...". Peppier filmt de laatste Jaren weinig.
OSGOOD PERKINS heeft twaalf ambachten en dertien ongelukken gehad, voordat hij filmacteur werd. Jarenlang heeft hij In Hollywood honger geleden eer hij een baantje kreeg als figurant In de Warner Bros-studlos. Regisseur Wilhelm Dieterle gaf hem de eerste kleine rol en Perkins bleek Inderdaad over talent te beschikken. Thans heeft hij een vast engagement bij Warner Bros; vooral In „Madame Ou Barry" trad hij op den voorgrond.
KATHRYN PERRY Is te Deer Lodge (Montana) geboren. Zij bezocht een tooneelschool te New York en trad jarenlang met succes als tooneelspeelster op. William Fox gaf haar het eerste filmcontract en in ontelbare zwljgendcfilms speelde zij belangrijke rollen. De sprckendefllm heeft haar evenwel geheel op den achtergrond gedrongen.
X JACK PENNICK aanschouwde het levenslicht te Portland (Oregon). Hij behoorde tot het technisch personeel In den filmstudio en debuteerde, nadat men een geslaagde proefopname van hem had vervaardigd, in „Renegades of the West", waarna hij een engagement bij de MetroGoldwyn-Mayer kreeg. Hij trad o.a. op in „Hello everybody" en „Tugboat Annie".
EILEEN PERCY Is journaliste geweest. Op een keer bezocht zij Hollywood voor een New Yorksch dagblad en het beviel haar daar zoo goed, dat ze haar ontslag nam en een baantje zocht In de fllmatellers. Douglas Fairbanks engageerde haar en ze behaalde veel succes. Thans is zij bij de Metro-Goldwyn-Mayer werkzaam.
MARGARET PERRY begon haar artistieke loopbaan In een revue-theater te New York. Zij maakte een tournee door Europa en trad twee jaren lang te Londen op. In Amerika terug, werd zij door de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd. Haar filmdebuut maakte zij In ..New morals for old".
Vlll IX _
• ._.._
■■.";*
■■;■■■■■..
MBBOBÊêBÊÊÊÊÊIÊÊÊÊÊÊÊÊSM
M'n vrouw leest de krant. Ze schijnt iets gevonden te. hebben, dat d'r ergernis in heel sterke mate heeft opgewekt. Die zeelui, barst ze uit. Weer muiterij? vraag ik belangstellend. Neen, erger! Bigamie. En dan volgt het verhaal van een Hollandschen matroos, die getrouwd was, die z'n vrouw en kind in den steek liet en naar Amerika toog, waar hij opnieuw trouwde. Van het berouw van den man en z'n terugkeer naar het vaderland en het vonnis van den Nederlandschen rechter. Ik vertel het u in sneltreinsnelheid, m'n vrouw verhaalde het mij in geuren en kleuren. En zij ergerde zich over de tegemoetkomende houding van den rechter. Ik deel haar ergernis. Als ik in dit geval rechter was geweest, zou ik het volgende vonnis hebben geveld: Vrouw I met Schoonmoeder I worden ge' sommeerd op zekeren datum in de rechtzaal te verschijnen. Vrouw II en Schoonmoeder II worden gesommeerd, om op rekening van den bigamiaan naar Nederland te komen en op denzelfden datum en uur in dezelfde rechtzaal te verschijnen. De matroos, thans delinquent genaamd, wordt zoodra stel I en II aanwezig zijn, binnengeleid. De rechters, bijzitters, advocaten, deurwaarders, publiek en wat dies meer zij verlaten de rechtzaal. De veroordeelde blijft met het viertal alleen. En die zal zich ergeren. . . . ergeren!! Welverdiend! Jammer, dat ik geen rechter ben, dus geen vonnis vellen en later geen pensioen trekken kan! PETRUS PRUTTELAAR.
wsmdmmim^xw&gBSSSggSiä
. nder regie van Lewis Seiler hebfben de beide filmkinderen Jane Withers — u weet wel het onhebbeluke kind uit „Hartedief* — en Jackie Searl in een nieuwe Fox-film hun talenten getoond. „Ginger" is de geschiedenis van een echte robbedoes uit een der kazernewoningen in de achterbuurten van een wereldstad. De kleine Ginger (Jane Withers) doet den geheelen dag niets anders dan kattekWaad uithalen en van school spijbelen, terwijl zij ook nog probeert haar oom Rex (O. P. Heggie) op het rechte pad'te houden. Deze oom, eigenlijk in het geheel geen familie van haar, is een aan lager wal geraakt acteur, die zich haar lot heeft aangetrokken, sinds den dood van Gingers ouders. Eindelijk kfijgt Rex een baantje als bonisseur bij een klein bioscooptheater, doch hij blijkt hiervoor geen aanleg te hebben, krijgt ruzie met zyn baas en gaat dezen te lijf. Het gevolg is, dat hij veroordeeld wordt tot een boete van dertig dollar of dertig dagen hechtenis. Ginger is diep ongelukkig over het onheil, haar oom overkomen, en besluit door het stelen van allerlei koperen vporweri>en te probeeren, de dertig dollar bij elkaar te krijgen, qm. hem uit de gevangenis te verlossen. Zij wordt echter betrapt en voor den kinderrechter gebracht Een schatrijke dame, Mrs. Parker (Katharina Alexander), die zich interesseert voor maatsdiappelyk werk, verzoekt den rechter. Ginger aan haar zorgen te willen toevertrouwen, in plaats van haar naar een verbeteringsgesticht te sturen, zoodat zij materiaal kan verzaniplen voor een boek over kinder-
Vraag driehonderd drie en zestig Wat verstaat men onder een bufferstaat?
psychologie, dat zij onder handen heett. Ginger verhuist nu naar de vorstelijke woning van de familie Parker, waar iedereen zich ergert over haar dolle streken en slechte manieren. Terstond geeft zij Hamilton (Jackie Searl), het verwijfde zoontje van de Parkers, ten gevolge van zijn geaffecteerde spraak en fatterige mameren, -den bijnaam „Kwal", terwijl zij haar weldoenster bestempelt met „Mrs. Park-Avenue". Den heer Parker (Walter King), die by zijn vrouw onder de plak zit, houdt zij voor een bediende, doch zij weet, door hem haar volle vertrouwen te schenken, zijn hart te stelen. Mr. Parker slaagt er in Gingers oom mt de gevangenis te bevrijden en brengt hem mee naar zijn huis. Ginger is overgelukkig als oom Rex er is en wil terstond met hem weg, doch de oude •acteur, die inziet, hoe goed Ginger verzorgd is, verdwijnt weer ongemerkt. Op weg naar huis wordt hij echter overreden door een vrachtauto en wanneer hij na maanden uit het ziekenhuis ontslagen wordt, is hij zijn geheugen kwijt. s Alle pogingen, door Mrs. Parker in het werk gesteld, om hem terug te vinden. Wijven zonder resultaat en de kleine Ginger is hierdoor diep terneergeslagen. Zij is intusschen goede vriendjes met dien „Kwal" geworden en op zekeren dag loopt zij met,hem weg van huis. Zij weten oom Rex te vinden en vragen bij hem onderdak. De Parkers vinden de kinderen nu spoedig terug en het slot van deze aardige film vereenigt vijf gelukkige menschen, namelijk den heer en mevrouw Parker, Ginger, den „Kwal" en den goeden ouden oom Rex.
EE FILHKIMDEItEM, EEM KIEUWE ROLPRENT I. 3.
i.
Jan* Wtthart als Ginger an Jackie Searl alt „da kwal". Katharina Alexander an Jana Withers bij den kinderrechter. Katharine Alexander, Jane Withers, Walter King an Jackie Searl. O. P. Haggy heeft ruzie met zijn baas. Jana Withers an Walter King. Katharine Alexander. Jane Wither« en O. P. Heggy.
,
t
'
■
i t
'
«h * 0m* /
JFt."
m*
■
LV
•y
>*V^ ■:
•
Wij stellen als hoofdprijs een lot van de loterij der Joodsche Invalide en vijf troostprijzen beschikbaar om te verdeden onder hen, die ons vóór 28 Januari (abonné's uit overzeesche gewesten vóór 28 Maart) goede oplossingen zenden aan ons adres: Redactie Het Weekblad, Galgcwater 22, Leiden. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 363.
W^. iiJUfia
Vraag driehonderd negen en vijftig Schotland heeft den distel als nationaal embleem.
<&*//
Den hoofdprijs konden we toekennen aan mevrouw M. Lindeman te Rotterdam; de troostprijzen aan mevrouw D. W. Z. de Vries te Den Haag, den heer W. H. B. Briedé te Amsterdam, mejuffrouw G. van Zijl te Den Haag, den heer W. Boerstra te Rotterdam, den heer M. van der Bas te Amsterdam. ■■,
_.
-.1
■
0p\.OSSltiQ
■■
tlCV
mS^.
r
, r^
r-,,fc
:_
' Si
XI
Larkins, die als kokin op een der booten werkt Hij gaat spoedig veel van haar houden, tot groote woede van een anderen aanbidder van Molly. 'De hierdoor ontstane strijd voert zelfs tot een handgemeen tusschen de beide mannen, waarbij Dans concurrent volkomen knork-out geslagen -wordt. Het pleit was echter toch reeds ten gunste van Dan beslist, daar Molly hem haar liefde geschonken had
■
■
-
KENT TAYLOR EN ZIJN BESTE VRIEND cnrn DADAui-tiiuT
UIT H€T €nG€LUH Vfifl
iK^i
^RTRIC^IP
„Waar is hij nur' wilde Marian weten. „In het Warminster Hotel — en hij vroeg mij u te verzoeken zoo spoedigr mogeliik mee te komen." „Ik ga mee zoodra ik mijn bagage heb." „Het is niet ver, miss. Ik kan u naar het hotel rijden en terugkomen om de bagage te halen. Hij is een beetje van streek — en wil graag gaan dineeren; hy hoopt dat u hem niet laat wachten." Marian vond het optreden van den man eenigszins familiair. „Ik neem mijn bagage liever mee," zei" ze. „Ik zal ze direct gaan halen, als ik u wetgebracht heb." ^ Ze aarzelde. De man sprak zachter: „Hij is er erger aan toe dan ik u eigenlijk wilde zeggen. Ik zou maar gauw meekomen, als ik u was." Waarom had hij dat niet dadelijk gezegd? Misschien was oom Robert wel zwaar gekwetst. Ze volgde den man naar den auto, hem onder het loopen allerlei vragen stellend. Het bleek, dat hij Mr. Rayne niet zelf gesproken had. „Ze hebben hem naar het Warminster Hotel gebracht en de baas zei me, de juffrouw af te halen en zoo gauw mogelijk ook naar het hotel te brengen." Terwijl ze wegreden, hield ze zichzelf voor dat als oom Robert ernstig gewond zou zijn, ze hem wel naar een ziekenhuis
zouden gebracht hebben. Ze verweet zich, dat ze zich onnoodig bezorgd had gemaakt. Ze had haar bagage niet zoo maar moeten achterlaten. Het gaf haar nu een eigenaardige gewaarwording, dat die man er zoo op had aangedrongen, dat ze haar koffers op het station zou laten. Wat was er met Maidand, oom Roberts chauffeur gebeurd? Oom Robert reed de Bentley nooit zelf. Ze stak haar hoofd uit het raampje en sprak met den bestuurder. „Is de chauffeur gewond?" „Dood — heelemaal verminkt," was het lakonieke bescheid. Marian trok haar hoofd ontzet terug. Maitland had een vrouw en kinderen! Ze had niet gelet op den weg, dien ze reden, maar terwijl ze nu naar buiten keek, zag ze een verlichte tram passeeren. Dus moesten ze op Vauxhall Road zijn. Maar welk hotel was hier in de buurt, waar oom Robert zou zijn heengegaan? Ze had nooit van het Warminster Hotel gehoord. Telkens weer drong zich de gedachte aan haai- op: „Het was verkeerd om mijn bagage in den steek laten." Ze leunde weer uit het portierraam en sprak: „Ik had mijn bagage niet moeten achterlaten. Wil je alsjeblieft omkeeren *n naar het station terugrijden?" „We zijn er zoo." „Is het hotel hier vlakbij?" „Even Vincent Square over."
Qesprekkemi met mBjini .vriennd Püeterseo
1
I
'k heb gelezen, dat de filmster Roman Novarro in Londen in een 2? M* tooneelstuk is opgetreden. Heeft hij veel succes gehad?" „Integendeel Pietersen. Hij trad op in het Majesty-Theater in ,,A royal exchange", maar in plaats van bijval te oogsten werd hij uitgefloten en bij de première riep er iemand op de galerij: ,,Go back to Hollywood"." ,,En heeft Ramon dien raad opgevolgd? Is hij werkelijk naar Hollywood teruggekeerd?" .,Hij dacht er eenvoudig niet aan. Een , week lang heeft hij nog in het MajestyTheater gespeeld, welk grapje twee duizend pond kostte, want hij moest de gages betalen, en veel publiek kwam er niet opdagen. Nu is hij van plan in een tooneelstuk op te treden, getiteld ,,The failure of succes". Hij heeft dit zelf geschreven en hoopt het den Londenaars in April voor te zetten." „Gaat hij dan niet in Engeland filmen?" „Tot op heden is hij nog niet geëngageerd. Maar wat niet is, kan nog komen. Weet je, dat er in Londen weer acht nieuwe filmstudios gebouwd worden? De AmalgaXIV ' -M:J-'iMï ■ ■;*;'■
mated Studios Ltd. heeft voorlezen bouw vijfhonderd duizend pond uitgetrokken. Het zullen uiterst moderne gebouwen worden; men rekent o.a. op kleedkamers, garderobevoorraden etc. voor vijfduizend figuranten." „Ik zie nog gebeuren, dat Engeland op zekeren dag de Amerikaansche filmindustrie overtroeft." „Zoover is het nog lang niet, Pietersen. Maar de Duitsche industrie is nu al met stukken geslagen. En nu Alexander Korda den bekenden productieleider Erich Pommer geëngageerd heeft, kunnen we zeker nog veel schoons uit Londen verwachten. Want inderdaad heeft Pommer nog nooit een film vervaardigd, die teleurgesteld heeft." „Waarom heeft Loet C. Barnstyn Pommer dan niet geëngageerd? Zoon man zou de Nederlandsche filmindustrie toch best kunnen gebruiken!" „Een kwestie van geld, Pietersen! Pommer is een erg dure kracht en we moeten hier te lande juist de productiekosten van de films verlagen. Maar misschien kunnen we later ook wel eens dergelijke beroemdheden f bekostigen!" '
LU^riTUUORTH „Ga alsjeblieft terug. Ik wil eerst mnn bagage halen." Ze moesten stoppen voor een verhuisauto. De man draaide zijn hoofd Dia. „Het is de moeite niet om terug te gaan, miss — héusch niet," klonk het zoo beleefd en overtuigend, dat Marian weer irimr 8 zitten. ! Terwijl ze dat deed, kreeg ze door een speling van het licht, in het spiegeltje voor zijn zitplaats een glimp van het gezicht van den chauffeur te zien. Er was een uitdrukking op, die haar een koude rilling bezorgde. Ze zou die gemeen-triomfantelijke uitdrukking niet precies hebben kunnen beschrijven, maar het was duidelijk, dat hij haar bedrogen had en een boosaardig behagen schepte in het succes van zijn bedrog. Ze voelde zich beangst, slap en koud tot op het gebeente. En opeens werd de moed der wanhoop in haar wakker. Ze tastte naar den knop van het linkerportier, maar voor ze het open had, reed de auto weer verder en het volgende oogenblik hadden ze de breede, goed verlichte straat verlaten. Marians vingers omvatten opnieuw den knop van het portier. Ze was vastbesloten niet verder mee te rijden. Ze zou teruggaan naar Victoria Station, haar bagage halen en zich met een taxi naar het Warminster Hotel laten brengen. Zou dat lukken? vroeg ze zich met beklemming af. De auto reed nu zoo snel dat het dwaasheid zou zijn er uit te springen. Maar ze had den knop omgedraaid en zoo gauw de wagen vaart minderde, zou ze het wagen. Ze zat op den rand van haar zitplaats, hield haar suit-case in de eene, den knop van het portier in de andere hand, haar voet gereed om den sprong te doen. De gelegenheid kwam, toen een auto vlak voor hen uit een zijstraat te voorschijn schoot. Beide chauffeurs remden uit alle macht om een botsing te voorkomen en in een oogwenk stond Marian op het asphalt. Ze had de tegenwoordigheid van geest om het portier zacht achter zich te sluiten. Toen glipte ze de zijstraat in. Het was er zoo donker dat het leek of ze door een tunnel ging. Ze hield de hand voor zich uit en snelde voort, zorgend zooveel mogelijk op het midden van de straat te blijven. Ze was als kind eens tegen een straatlantaarn aangeloopen en het instinct om haar gezicht te beschermen sproot voort uit die oude herinnering. De suit-case hing zwaar aan haar linkerarm en schouder. Plotseling ontdekte ze in'het donker een lichtpuntje — een kaars vlam, die opflikkerde voor een venster, waarvoor de gordijnen niet waren dichtgetrokken, niet in de straat waar zij liep, maar in een steegje, rechts van haar. Ze zou dat steegje nooit
hebben opgemerkt als dat licht daar niet geschenen had. Ze sloeg rechts af, en terwijl ze de steeg inrende, hoorde zij een auto de zijstraat inkomen. Het kaarslicht flakkerde uit eer ze het huis bereikt had waar het had gebrand. Marian snelde voort, onder het loopen scherp luisterend naar voetstappen achter haar. Voor een auto zou de steeg veel te smal zijn, dacht ze. Er kwamen echter geen voetstappen. De steeg kwam uit in een breedere straat. Nu bleef ze staan. Ze wilde niet de aandacht trekken en moest tijd hebben om te denken. Ze bevond zich in een tamelijk behoorlijk verlichte straat en voelde zich vei. liger. Ze zette haar suit-case een oogenblik neer, strekte haar vermoeiden arm uit en vervolgde haar weg, overleggend wat haar te doen stond. Onder een lantaarn keek ze op haar horloge. De laatste trein naar Oakshot was weg. Ze zou met een trein tot Guildford kunnen gaan en vandaar verder een auto hemen, maar het was een lange reis en ze schrok terug voor den eenzamen rit van zeven mijl door de duisternis. Ze voelde zich onzeker, zenuwachtig en gejaagd en verlangde niets liever, dan nu in contact te kunnen komen met Lindsay, en hem op de hoogte te brengen van wat er gebeurd was. Met stokkenden adem vroeg ze zich af, wat er achter deze ontvoeringspoging school. Het besluit van de Mersons om terug te gaan, was wel heel plotseling opgekomen. Wie wist er van? De Mersons zelf en... de Raynes. Wie wist, dat ze aan Victoria Station zou arriveeren en met welken trein? Alweer de Mersons en de Raynes... Neen, ook al kon ze er komen... ze voelde er niets meer voor om naar Oakshot terug te keeren. Ze wilde weg van die menschen, die orders van Drayton gehoorzaamden I Maar ze had niet voldoende geld voor een hotel! Ze herinnerde zich met ontsteltenis, dat haar ' portemonnaie ongeveer twintig franc en een Engelsche sixpence ■ bevatte. Er waren genoeg menschen in Londen, waar ze logeeren kon, maar er was er niet één bij, van wie ze zeker kon zijn, dat hij of zij de Raynes niet zou opbellen, om te zeggen waar ze was. Vóór alles moest ze zich op het oogenblik verborgen houden. Haar gedachten dwaalden naar haar onbekende zuster. Lindsay had geweigerd haar Elsies adres te geven, maar ze wist dat ze in een hoedenwinkel werkzaam was. Na eenige aarzeling had Lindsay haar den naam van de zaak genoemd. Wat voor nut had het echter daar verder over te denken? De winkel was uren geleden gesloten en ze had geen idee waar hij was... Ze liep langzaam voort. Het regende niet, maar de straat was vochtig; om iedere straaüantaarn deed een krans van licht het plaveisel glimmen. Bij een krtrfspunt ging ze naar een politie-agent toé om te vragen waar ze was. Toen hij antwoordde: „Victoria Street", was het alsof een gordijn voor Marians geest werd opgetrokken. Lins flat! Ze zou naar Lins flat ga4n — het was vlakbij! Poole zou haar zeker binnenlaten. Binnen vijf minuten stond ze voor de deur van de flat te luisteren naar den scherpen klank van de bel. Met feilen schrik vroeg ze zich eensklaps af, of er wel iemand zou zijn, om haar binnen te laten! Gesteld dat de flat leeg was... Neen, daarvoor was nog geen tijd geweest, sedert Lins officieel „overlijden". Maar de flat kon ge-
BETTY QIRABLE, de nieuwe verloofde van Jackie Coogan. sloten zijn en Poole ontslagen. Bij die plotdat haar hoed niet recht stond, dat de selinge, afschuwelijke gedachte, werd ze hand dien den deurpost omvat hield, beefzich pas bewust hoè koud en uitgeput ze de. Ze was gejaagd, angstig, ze had hard was. Ze leunde tegen den deurpost en het geloopen. was of die bewoog. De vloer deinde onder Met zijn meest uitdrukklnglooze stem zei haar voeten... hij: Heel vrij de verte klonken voetstappen; ze . „Goeden avond, miss." schenen niet nader te komen. Marians onvaste blik gleed langs hem Ze zette de suit-case pp den grond, om- heen. Er hing een waas voor haar oogen. dat ze hem niet langer kon vasthouden. Hij Ze wist dat hij er was, maar hij was niet viel en het geluid van den val leek van een veel meer dan een nevelige vlek voor haar grooten afstand tot haar ooren door te en ze kon niet verstaan wat hij zei door het dringen. Toen ging de döur open en helder gegons in haar ooren. Haar hand zakte licht scheen haar in het gezicht. omlaag. Ze deed een wankelenden stap vooruit en zou gevallen zijn, als hij haar HOOFDSTUK XL. niet ondersteund had. Toen de mist voor haar oogen optrok, zat ze op een sofa in Poole opende de deur. Het eerste wat hij zag was een hand, die Lindsay's studeerkamer, met Poole midden in het vertrek. den deurpost omklemde. Toen viel het licht „Het spijt me, dat ik je zooveel last beop Marian Rayne. Poole had een zeer methodischen geest. zorgd heb," begon ze stamelend. „Ik... ik Toen hij de deur opendeed, ontving hij een ben zoo vreeselijk geschrokken." „Ja, miss." aantal indrukken en ordende ze systemaHij keek haar met onverholen afkeuring tisch. Met instemming merkte hij op, dat aan en zei verder geen woord. Miss Rayne > in het zwart was. Verbroken „Ik heb niets geen geld," vervolgde ze, verloving of niet, hij zou het toch wel heel „en ik heb den laatsten trein gemist — onaardig van haar gevonden hebben, als ze en -— eh — denk je, dat ik hier vannacht zich, zoo spoedig na Lindsay Trevors dood, in kleurige kleedij had gestoken. Haar bleek- zou kunnen logeeren?" heid en de schaduwen onder haar oogen „Ik weet het niet, miss." droegen ook zijn goedkeuring weg; ze beMarian vroeg zich plotseling af, in hoevredigden zijn sterV-ontwikkeld gevoel voor verre hij op de hoogte was. Wist hij, dat wat gepast was. Maar achter dit scherm Lindsay nog leefde? van conventie leefde een menschelijke, senEen zwakke blos kroop over haar gesitieve Poole, wien het oprecht goeddeed, zicht. grimmig goeddeed, dat het meisje, dat „Ik geloof — dat Mr. Trevor zou wenLindsay Trevor den bons had gegeven er schen, dat ik bleef," waagde ze. zoo slecht uitzag. Vervolgens ontdekte hij, dat haar kousen met modder waren bespat. {Wordt vervolgd)
m
ü^
KINDERLEED I Woorden en muziek van G. MOMSEN
fe r r u J ^? Klei-ne
i m
Piet en klei - ne
Jan-tje Lig-gen
*
M
^
l
fa' j »^i kan - tje.
INBSÉpfcf
i
i p-
^
:^
*
a
■ ■
kij - ken
^
£ we-ken niet op straat 1"
^^
Kleine Piet en kleine Jantje Liggen beiden ziek in bed, En naast ieder ledikantje Is de medicijn gezet . . . Eén keer gorgelen voor Pietje, En twéé poeders op een dag, Terwijl Jan, met tweemaal gorg'lén, Ééns per dag een poeder mag!
fc
iiü
m
W
*
i3EÈ2
En zegt —
^
^^
fe
'SJ^
il
Iz.
J iT
kou en keel-aan - doening, Dus twee
r—a
1c - di
^^
^
^
i
22
Piet z'n
s
Jan ge - zet.. 's Ochtends komt de dok - ter
^
era-stig bet ge- laat: „Zwa-re
S=t
S
^^
kh j 3 ^
bed. Links is
É i t
50
dat van
S
f
^^
^^ ^
En rechts
ï=«
bei-den ziek te
m
BE
^^
f
?
3
^^
Kleine Piet, gesteund door Moeder, Maar helaas .. weer niéuwe tranen Vangt zijn gorgelplichten aan. Maken Moeders zakdoek nat. Wat helaas - tot Moeders schrik - niét Dié denkt zuchtend; Strèkjes Jantje, Zonder tranen blijkt té gaan. Toe maar... dat belooft nog wat I Pietje krijscht,en Moes beklaagt hem: „Kom nou!" troost ze, „flink, nu jongen. „Arme kerel . . . doet het pijn? Jij hoeft immers maar . . één keer?"' Kom, vooruit. . maar even spoelen. „Ja., dat is het juist!" snikt Pietje, En een flinke jongen zijn!" „Jantje .. huü ... die krijgt véél meer!! '
iS®«!!!«;.
MAISON ODIOT T PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Fabriek van Artistiek / Zilverwerk Gevestigd in
1690
Specialiteit voor geschenken in zilvet en verzilverd metaal
GROOTE KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOBRD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE
STIJLPERIODE
Red, en Adm. Oalgewater 23, Lelden. Tel. 780. Poitrekening 41880
\ PARAMOUNT-FILMSTER GRACE BRADLEY
