WIJKNIEUWS NOORD-OOST

WIJKNIEUWS NOORD-OOST

Wijkpredikanten: ds. John Boogaard | ds. Leendert Terlouw

Uitgave

Inleiding…

Wijkkerk Aller Erf

Verschijning Streven 1 x per maand

Web publicatie Dik Kleyne

Vormgeving Dik Kleyne

Inhoud o.a. gemeenteleden Wijkkerk

Jaargang 7 / 2013 Nummer 58 Week

52

Ons Wijknieuws… voor ons en door ons, soms heb je van die inzendingen die een sterk gevoel van persoonlijke betrokkenheid weergeven. Ook dié inzendingen zijn natuurlijk méér dan de moeite waard om gepubliceerd te worden, wat je er ook van denkt als lezer of lezeres, waardeer ze op gepaste wijze. Zo een inzending geeft namelijk weer dat iemands betrokkenheid, als gemeentelid, enorm groot is bij het reilen en zeilen van onze gemeente en dus als zodoende gewaardeerd dient te worden. Op de volgende pagina’s dus een inzending van een gemeentelid die zich, zoals vermeld, zéér betrokken voelt om al de informatie die erbij hoort naar mij toe te sturen onder de titel: Kerstverhaal. Een verhaal met veel tekst deze keer maar gelezen als een boek is het prima te doen. Maar eerst via het gezegde “De jeugd heeft de toekomst” uw aandacht voor de posters op de volgende pagina’s betreffende de “Kinderkerstnachtdienst” waarvoor door diverse gemeenteleden inmiddels erg veel werk verzet word, zie hiervoor ook onze web-site: http://noordoost.pkn-veenendaal.nl/index.html en klik vervolgens op Kerkdiensten / Kinderkerkdiensten. Het nodige lees en kijkplezier maar weer gewenst…

In deze uitgave: Inleiding Kinderkerst nachtdienst

Papierhelden door dik & dun

“Zeg dan maar liever niks”

Bloemengroet Adventsproject kindernevendienst

Kerstverhaal Afsluitend

DIGITAAL WIJKNIEUWS NOORD-OOST WIJKKERK ALLER ERF



JAARGANG 7 | 2013



Papierhelden door dik & dun, in weer & wind voor O.P.A.


JAARGANG 7 | 2013

Zeg dan maar liever niks... Lezers van het dagblad Trouw zullen ze wel herkennen: die ‘flarden van gesprekken’ die in Trouw staan opgetekend soms. Opgestuurd door lezers en lezeressen. Ontroerend bij tijd en wijle. Onthutsend soms ook. Op 3 september van dit jaar werd het volgende gesprekje weergegeven. Door ‘Gerrit’. > Bij de kassa > Overdag “Hallo, alles goed?” “Nee, naar ziekenhuis geweest.” “Okee.” “Er waren foto’s gemaakt en…”. “Okee.” “De dokter gaf me nog een jaar.” “Okee en een prettige dag verder.” En natuurlijk is het makkelijk om heel wat te vinden over wat een ander ‘doet’ of ‘zegt’. Zeker ook als je er zelf niet bij was. En natuurlijk is het vreselijk moeilijk, dat besef ik, om -bij de kassa notabene goed te reageren op zo een mededeling. Maar dan nog! Wat een eenzaamheid roep je wakker als je zo gruwelijk aan de ander voorbijgaat. Zeg dan maar liever niks. Óf –denk ik dan- was het sowieso al niet de bedoeling dat er werd geantwoord? Want denk jij? Nee: hij / zij had helemaal niet moeten antwoorden. Had hooguit moeten zeggen: “Ja gaat goed!” Dat was de bedoeling. Hoe ik dat zo zeker kan zeggen/weten? Door die zóó foute manier waarmee het gesprekje begint. “Alles goed?” Een schijnbare vraag die helemaal geen vraag is! Want kom nou: wat moet je dáár nu op zeggen? Iemand zei ooit: ik antwoord altijd op die (helaas veel voorkomende) vraag ‘Alles goed?’ altijd met te zeggen ‘Nee – 5 fout’. Ik, JB, heb dat lef niet. dat zo te doen. Nóg niet. Maar ‘k zou je wel willen vragen, met klem: stop a.j.b. met de nietszeggendheid van “Alles goed?” Zeg dan maar liever niets… En als je vraagt hoe het gaat? Luister dan a.j.b. ook naar het antwoord! Iemand zei ooit: “hoe het met me gaat hangt af van hoeveel tijd je hebt!” Dus néém die tijd. Of vraag liever niets! En besef: luisterende oren en een luisterend hart kunnen zó tot Zegen zijn. Heer, maak ons tot mensen naar het beeld van uw Zoon: met ogen die niet alleen kijken, maar ook kunnen aanzien, met oren die niet alleen horen, maar ook kunnen luisteren, met een mond die niet alleen praat, maar ook kan aanspreken, met een verstand dat niet alleen begrijpt, maar ook kan verstaan, met een hart dat niet alleen klopt, maar ook bewogen kan zijn, met handen die niet alleen grijpen, maar zich ook kunnen openen, met voeten die niet alleen draven, maar ook tegemoet kunnen komen, want zo zijn wij gezegend en elkaar tot een zegen.



Bloemengroet... “De bloemen van deze zondag gaan, met een groet van de gemeente naar…” en dan klinkt er een naam, en dan…. Gaan er soms verschillende handen gelijk de lucht in, en soms duurt het ook even. Is niet erg. Het ene gemeentelid is nu eenmaal bekender dan het andere. En de één woont gewoon dichterbij dan de ander. Tóch zou ik u/jou willen vragen: wil je ook eens mee doen? En die bloemen wegbrengen? De ervaring is dat het gebaar van zo’n bos bloemen vaak enorm gewaardeerd wordt! En laten we eerlijk zijn: je hoeft iemand toch niet te kennen om een bos bloemen af te geven ‘met de groeten van de gemeente’. Moet je dan niet weten wat er daar aan de hand is – voor je die bloemen brengt? Kun je altijd naar vragen! ‘Is er iets bijzonders – dat zij de bloemen krijgen?’. Maar ’t is goed om te weten dat die bos vaak gewoon bedoeld is als ‘aai over de bol’. Zo noem ik dat tenminste maar! Teken van bemoediging en meeleven. Wat is er mooier dan daaraan mee te werken?


JAARGANG 7 | 2013

Advensproject kindernevendienst... Adventsproject kindernevendienst In het Evangelie van Mattheüs wordt verteld over de voorgeschiedenis van Jezus. Mattheüs noemt daarbij vier vrouwennamen, vier ‘voormoeders’. Wat voor vrouwen waren zij? Wat reiken zij Jezus vanuit zijn geschiedenis aan, wat geven ze hem mee? Daar gaan we in de adventstijd met de kinderen naar op zoek. Centraal in het project staat een doorgaand verhaal over Jozef en Maria, die zich voorbereiden op de geboorte van Jezus. In zo’n periode moet er van alles gebeuren: de babykamer wordt ingericht, er moeten kleertjes komen enzovoort. Maar het is ook een periode waarin aanstaande ouders soms hun eigen familiealbum en stamboom nog eens tevoorschijn halen. In welke lijn staat het kindje dat straks geboren wordt? Jozef en Maria kijken naar het familiealbum van Jozef. Daarin komen ze sterke vrouwen tegen: Tamar, Rachab, Ruth en Batseba. Al bladerend in het album komen ze hun verhalen op het spoor. Wij zullen proberen deze lijn ook in de kerk zoveel mogelijk aan te houden.



Kerstverhaal... “Kerstconcert in de Oude Kerk te Amsterdam” (naar een waar verhaal) door Jan Koster (Overgenomen uit: “ De legendarische organist, Feike Asma”, uitgeverij: De Banier)

Amsterdam, vrijdagavond 26 december 1947.Tweede Kerstdag. Een gestage regen is vanmiddag neergevallen over de oude binnenstad met zijn deftige patriciërshuizen aan de smalle grachten. De natte kasseien glimmen licht in het flauwe schijnsel van de straatverlichting. De temperatuur schommelt rond enkele graden boven nul. ‘t Is waterkoud. Een avond waarop veel kinderen verdiept zijn in hun dikke leesboeken, die vanmiddag zijn uitgereikt bij het kerstfeest van de zondagsschool. De wangen rood gekleurd; ’t is ook zo spannend ….De warme chocolademelk bij moeder op het fornuis in de keuken. Vader steekt nog een lekkere sigaar op en port de zwarte kolenkachel nog eens extra op. Achter de mica-glaasjes gloeien de eierkolen op. Uit de schoorsteen kringelt langzaam een dunne rooksliert omhoog. Eenieder heeft zo zijn gedachten….. ’t Zijn de laatste dagen van het jaar 1947. Momenten van terugblikken en vooruitzien. Herinneringen aan het voorbije jaar en de vervlogen jaren: de vreselijke oorlogsjaren, nog maar kort geleden. In de Jordaan staan vele huizen van Joodse inwoners leeg. Hun namen zijn verdwenen in de kampen en barakken. Voorgoed. De winter van het laatste oorlogsjaar 1944/1945 is als de Hongerwinter de geschiedenis ingegaan. Zelfs na enkele jaren zijn in de stad nog duidelijk de sporen zichtbaar van die laatste oorlogsperiode. De houten dwarsliggers van de tramrails, de bomen langs de grachten en de parken. Veel is er verdwenen. Opgestookt als brandstof voor warmte en voeding. Het jaar 1947 was begonnen met een van de strengste winters ooit! In Friesland waren alle waterwegen bevroren. Het ijs zorgde voor verbinding tussen elf Friese steden. De zomer zou de warmste aller tijden worden! Beddingen van de rivieren lagen bijna droog en het land zuchtte onder de warme zonnestralen. Het KNMI in de Bilt noteerde liefst 38 zomerse dagen. De warme zomer van ’47… Kerstfeest 1947. De koster van de Oude Kerk in Amsterdam is in de late namiddag nog druk aan het werk. Vanmorgen de kerkdienst van de tweede kerstdag gehad en vanavond een kerstconcert door de 35 -jarige Feike Asma, de jonge en veelbelovende organist van de Evangelisch Lutherse Kerk in Den Haag. Feike Asma is voor de Amsterdammers geen onbekende meer. Vanaf 1939 concerteert hij regelmatig op het beroemde Vater-Müllerorgel, om gelden bijeen te zamelen voor de hoognodige kerkrestauratie van de Oude Kerk van Amsterdam. Zwijgend plaatst de koster extra houten klapstoelen op de stenen vloer met grafzerken in het middenschip, in de zuiderbeuk, in de noorderbeuk en in de kooromgangen van de Oude Kerk. Rommelend zoekt hij in de Smidskapel van de kerk naar de houten voetenstoven. Straks wordt in de stoof een ijzeren test geplaats met gloeiende houtskolen. Op de bovenkant kunnen dan de voeten geplaatst worden. Door een deken of lange jas over je benen te doen, houd je je nog een beetje warm. Voor een paar centen huur je vanavond een stoof. De Oude Kerk van Amsterdam heeft geen verwarming. Op de orgelgalerij brandt een klein licht en orgelklanken vullen af en toe de grote kerkruimte.


JAARGANG 7 | 2013

De Oude Kerk staat als een grote kolos in een goddeloze omgeving. Tóch klonk in deze kolos op deze tweede kerstdag het Kerstevangelie. Daarin is verkondigd dat er behoud is voor de grootste der zondaren: “Al waren uw zonden als scharlaken, zij zullen wit worden als sneeuw”. Vroeg opent de koster deze avond de deuren in het Zuiderportaal van de Oude Kerk. Op het Oudekerksplein staan grote drommen mensen te wachten voor de ingang van de Oude Kerk. Mannen in lange winterjassen drukken hun gleufhoeden nog eens vast op de hoofden. Vrouwen en meisjes verschuilen hun haren onder grote hoofddoeken. Jongens met lange kniekousen en warme pofbroeken staan onwennig te wachten in de lange rij. Bij de eerste tramhalte van de Dam stappen mensen uit en slaan na De Bijenkorf direct rechtsaf en lopen door de smalle steeg de Warmoesstraat in en lopen via de Wijde Kerksteeg het OudeKerksplein op. Anderen bereiken de Oude Kerk via de Oudezijdsvoorburgwal. Ook vanaf Centraal Station spoedt een kleine stoet van pelgrims voort, slaat voor het Beursgebouw linksaf en via een paar kleine stegen bereikt men het OudeKerksplein. Nu de deuren geopend zijn, schuifelt de lange rij van wachtenden door het Zuiderportaal de Oude Kerk in. Bij een tafel worden tegen een kleine vergoeding toegangskaarten en programma’s uitgereikt. Ondertussen zwelt de mensenstroom rondom het OudeKerksplein steeds meer aan en wordt de ingang aan de Torenzijde ook geopend. Kassiers en kaartverkopers hebben hun handenvol om iedereen van een toegangskaart te voorzien. Programma’s raken bijna op. De controlestrook op de toegang heeft de cijfercode 1500 allang gepasseerd. Onafgebroken lijkt de Oude Kerk vol te stromen met mensen; 2200, 2300, 2500, 2700…. Nog meer, en nog meer en nog één…..Ten slotte staat het aantal op 2746 aanwezige personen. De koster schudt zijn hoofd; nog nooit heeft “zijn” kerk zo vol gezeten. Gezeten op de houten klapstoelen hebben mensen dekens om zich heen geslagen of stoven onder hun voeten geplaatst. Opeengepakt staan andere belangstellenden in de koorgangen, leunend tegen de grote pilaren of hebben plaatsgenomen in de zijnissen van de halfduistere kerk. Het is koud in de schemerige Oude Kerk. Slechts een enkele “elektrische kaarsverlichting” aan de zijwanden van de Oude Kerk verspreidt als flambouw een gedempt licht.



Tegen 20.00 uur verstomd in de kerk het geroezemoes van de aanwezigen en wordt het stil…. Ineens schijnen grote lampen op het orgelfront, dat vanuit de duistere kerk prachtig verlicht wordt! Feestelijke orgelklanken vullen de immense ruimte van de Oude Kerk: Suite Kerstfeest I van Jan Zwart ,Ere zij God, Stille Nacht, samenzang ; Halleluja looft den Heer! Voor Feike Asma is dit zijn eerste kerstconcert in de Oude Kerk van Amsterdam. Ademloos horen de meer dan 2700 aanwezigen naar “orgelklanken op het kerstfeest”. Een programma met bewerkingen van kerstliederen en bekende werken uit de orgelliteratuur. Het concert vliegt om! Feike Asma besluit zijn bespeling met Suite Kerstfeest 2 van zijn 10 jaar geleden overleden leermeester Jan Zwart. Een suite met oude, vertrouwde kerstliederen…… Vertrouwd is zeker de laatste bewerking: Daar is uit ’s werelds duist’re wolken, wat aansluitend samen gezongen wordt. Als een koor van duizend stemmen, zó zet het beroemde orgel van de Oude Kerk de samenzang van het eerste couplet in. Als laatste wordt aangeheven: O Vredevorst Gij kunt gebieden, de vree’d op aard en in mijn ziel. Het kerstlied galmt door de gewelven . het dringt door de raamvensters naar buiten. De wind voert het mee naar het Oudekerksplein, de Oudezijdsvoorburgwal en de zeedijk. Het kerstlied roept zijn bewoners toe: “Komt tot Zijn schijnsel, verlaat de zwarte schaduw van de dood, verlaat de nacht der zonde. Er is een Vredevorst! Hij gebiedt vrede op aarde en in de ziel”. Kerstfeest 1947. De Oude Kerk loopt langzaam leeg. Haar bezoekers diep onder de indruk van het gehoorde orgelspel en de massale samenzang. Door stegen en straten keren de concertgangers huiswaarts. Puffende stoomlocomotieven brengen de laatste bezoekers terug naar de plaats van vertrek. ’t Is al heel laat in de avond als de koster de deuren sluit van de Oude Kerk. De nacht is gevallen over Amsterdam en het is donker, ook in de donkerste buurt van Amsterdam. Maar vanavond is daar gezongen over hét Licht, Dat schijnt in de duisternis, Dat de duisternis niet heeft begrepen. Dat heeft de koster geroerd en ontroerd. Kerstfeest 1947. Ook toen mocht verkondigd worden: “God is geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in den Geest, is gezien van de engelen, is gepredikt onder de heidenen, is geloofd in de wereld, is opgenomen in heerlijkheid”.

Daar is uit ’s werelds duist’re wolken

O Vredevorst, Gij kunt gebieden

een licht der lichten opgegaan.

de vreed’ op aard’ en in mijn ziel!

Komt tot Zijn schijnsel, aller volken

Doe elk een zondaar tot U vlieden,

en gij, mijn ziele, bid het aan!

dat al wat ademt voor U kniel!

Het komt de schaduwen beschijnen,

Dit zal de God des heils bewerken,

de zwarte schaduw van de dood:

Hij zal de zetel, u bereid,

de nacht der zonde zal verdwijnen,

met recht en met gerechte sterken;

genade spreidt haar morgenrood.

Hem zij de lof in eeuwigheid. ҉


JAARGANG 7 | 2013

Afsluitend ... Rest mij nog om jullie allen als trouwe lezers & lezeressen fijne kerstdagen toe te wensen en de komende week de diverse kerkdiensten in de gaten te houden, en daarna tevens een voorspoedige en veilige (vuurwerk) jaarwisseling toe te wensen.

Ik ben er weer in 2014 met jaargang 8 alweer, ik hoop met de nodige continuïteit…


WIJKNIEUWS NOORD-OOST

Recommend Documents